Safiye Sultan

Total Page:16

File Type:pdf, Size:1020Kb

Safiye Sultan Safiye Sultan Haseki Safiye Valide Sultan veya Melike Safiye Vâli- için aradığı kız olduğuna karar verdi ve bir servet ödeye- .doğum adı: Sofia rek kızı satın aldı صفیه سلطان :de Sultan (Osmanlıca Bellicui Baffo, d. 1548 - ö. Ocak 1619[1]), Osmanlı Padişahı III. Murad'ın eşi ve Sultan III. Mehmed'in an- nesi. Osmanlı'nın ilk Büyük Valide Sultan'ıdır (Padişahın hayatta olan babaannesine denir). 1.2 Saraya gelişi İki yıl süreyle haremde eğitim gören Sofia'nın adı, Safi- ye, yani arı, duru, saf güzellik olarak değiştirildi. On beş yaşında III. Murad'a sunulan Safiye, beline kadar uzanan sarı saçları, iri gözleri, uzun boyu, beyaz teni ve yürüyü- şüyle Murad'ı kendisine aşık etti. 1.3 Haseki Sultanlık dönemi Safiye Sultan, III. Murad tahta geçince baş kadın oldu. Büyüleyici güzelliği ve parlak zekâsı sayesinde büyük Eşi III. Murad'ın Türbesinde yer alan üzerinde Safiye Sultan'ın bir nüfuz sahibi oldu. Bu nüfuzu yeni Valide Sultan olan da buraya defnedilmiş olduğunu kanıtlayan kitabe. Nurbanu Sultan tehdit olarak gördü ve ondan kurtulmak istedi. Bu rekabetin öncüleri Mihrimah Sultan, Esmehan Sultan ve Gevherhan Sultan idi. Sultan Murad'a her gün 1 Kimliği yeni bir cariye sunuldu ve Safiye Sultan'ın düşmanları onu gözden düşürmek istediler. Ancak III. Murad'ın gözü hep en sevdiği hasekisine baktı. 1585'ten itibaren güçlü ka- Kökeni hakkında kesin bir bilgi olmamakla birlikte çe- dın düşmanları yoktu, ama halen kadın rakipleri vardı. şitli rivayetler vardır. O dönemin Venedik kaynaklarında Bunlar; Mihriban Haseki Sultan, Şahuban Haseki Sultan, Dukakin'de Rezi köyünde doğduğu ve Arnavut kökenli Nazperver Haseki Sultan, Şemşi Ruhsar Haseki Sultan, [2] olduğu belirtilir. III. Murad'ın ilk saltanat yıllarında İs- Fahriye Haseki Sultan ve diğerleridir. İktidar yolunda, tanbul'da bulunan Alman elçilik heyetinden rahip Step- önüne çıkan engelleri kaldırma mücadelesi verdi.[5] han Gerlach ise Safiye Sultan'ın Bosna kökenli olduğunu söyler ve Murad'a şehzadelik yıllarında Ferhad Paşa ta- Safiye Sultan sadece devletin iç işlerine değil dış işlerine rafından hediye edildiğini yazar.[3] Babasının Korfu vali- de müdahale etmekteydi. Bu anlamda yabancı hüküm- si, gerçek adının Cecilia Baffo olduğu, Venedik'le Korfu darlarla doğrudan mektuplaştığı ve diplomatik ilişkiye arasında seyahat ederken Osmanlı korsanları tarafından girdiği bilinmektedir. İngiltere Kraliçesi I. Elizabeth ona Adriyatik denizinde kaçırılıp Şehzade Murad'a sunuldu- 1593'te mücevherlerle işlenmiş bir portresini, o da krali- ğu bilgisi ise doğru olmayıp Nurbanu Sultan ile karıştırıl- çeye gümüş işlemeli elbise ve kemerle altın işlemeli iki masından kaynaklanmıştır.[4] mendil gönderdi. Bu hediyeleşmeler daha sonra onun va- lide sultanlığı döneminde de sürdü; kraliçenin sunduğu bir arabaya elbise, kuşak, gümüş işlemeli iki havlu, üç 1.1 Saraya gelmeden önceki hayatı mendil, yakut ve inci ile bezenmiş bir taçla mukabele et- ti. İngiltere elçisi Edward Barton da valide sultana verdiği Bir yıl sonra ise kendisini İstanbul'daki Pera köle paza- hediyeler sayesinde İstanbul’daki tayinlerde etkin rol oy- rında bulan genç Sofia'nın güzelliği III. Murad'ın annesi nadı. Nitekim bu ilişkiler ve hediyeler etkisini gösterecek Nurbanu Sultan'ın kulağına kadar geldi. Manisa sanca- ve Safiye Sultan adeta kraliçenin saraydaki en büyük des- ğındaki genç veliaht Murad'ın devlet meselelerinden uzak tekçisi olacaktı. Kraliçe ona 1599’da süslü bir araba he- pasif karakteri, annesi Nurbanu Sultan'ı düşündürmek- diye etmiş ve Safiye Sultan da bu araba ile İstanbul’da o teydi. Nurbanu Sultan, Sofia'yı görür görmez onun oğlu zaman için hiç alışılmadık şekilde gezmeye başlamıştır. 1 2 2 VALİDE SULTANLIK DÖNEMİ Valide Sultan dairesi, Topkapı Sarayı. 2 Valide Sultanlık dönemi Safiye Sultan, Valide Sultanlık döneminde etkin bir rol oynadı.[5] 1595 yılında III. Murad’ın vefatı ve oğlu III. Mehmed’in tahta geçmesiyle birlikte valide sultan ola- rak devlet içindeki konumu daha da güçlendi. Kocasına Kocası III. Murad. ve onun ölümünden sonra çevresindeki diğer tehlikelere karşı oğlunu korumaya çalıştı. Nitekim III. Mehmed’in büyük oğlu Mahmud’un annesinin girişimiyle tahta geç- me planları yaptığı gerekçesiyle öldürülmesini sağlamıştı. 1.4 Sokullu Mehmed Paşa'nın öldürülme- III. Mehmed önemli konularda kendisine danışırdı. Nur- si bânû Vâlide Sultan günlük 2000 akçe alırken oğlu onun maaşını günlük 3000 akçeye çıkardı ve bu maaş oğlunun ölümünden sonra gönderildiği Eski Saray’da da kendisine ödendi. Devlet adamlarından rüşvet ve hediyeler alarak memuriyetlere tayinlerinde başrolü oynadı. Halk ve me- murlar devlet işlerindeki bu etkin rolünü bildiği için iş- lerini gördürebilmek amacıyla ona başvurur, hatta bazen arabasının önünü kesip bu gibi konularda isteklerde bulu- Sokullu 1574'te ölen II. Selim'in yerine geçen III. Murad nurdu. Sadrazamdan şeyhülislâma kadar bütün azil ve ta- döneminde de sadrazamlığını sürdürdü. Fakat artık eski yinlerde, devlet işlerinin yürütülmesinde birinci derecede gücü yoktu çünkü padişah da artık onun karşıtlarıyla iş- etkili oldu. 1596 yılında Eğri seferine çıkan III. Mehmed, birliği halindeydi. Sokullu yine de bazı siyasal başarılara 1 milyar akçelik bir hazineyi annesinin kullanımına ver- imza attı. Fas’ı Portekiz akınlarından kurtardı, Avustur- di. Bu sırada İstanbul’daki azil ve tayinlerle devlet işleri ya'nın saray içine dönük oyunlarını etkisiz hale getirdi. onun doğrudan müdahalesine daha açık bir duruma gel- Fakat baskılar artık iyice artmıştı, amcasının oğlu Bu- di. Ancak söz konusu müdahaleler onun sevilmeyen bir din Beylerbeyi Sokullu Mustafa Paşa sudan bir nedenle insan olmasına ve merkezde pek çok düşman kazanması- idam edildi. Sokullu Mehmed Paşa, 11 Ekim 1579 ta- na sebep oldu. Eğri Kalesi’nin fetih haberinin İstanbul’a rihinde derviş kılığına girmiş bir yeniçeri tarafından bir ulaşması üzerine fakirlere, yetim ve dullara sadaka dağıt- ikindi divanı çıkışında kalbinden hançerlenerek öldürül- tı. dü. Paşa'yı öldüren şahıs ise hemen oracıkta askerler ta- Dış politikada kayınvalidesi Nurbânû gibi Venedik yan- rafından parçalanırken başta padişah olmak üzere bütün lısı bir tutum izledi. Şüphesiz bu siyasette Venedik elçi- devlet ileri gelenleri hemen içeri alındı. Sokullu ise yapı- lerinin kendisine sunduğu zengin hediyelerin payı vardır. lan bütün müdahalelere rağmen kurtarılamadı ve kısa bir Safiye Sultan’ın Venedik’e desteği, kendisine verilen rüş- sürede hayatını kaybetti. Daha sonra Eyüp'te defnedildi. vet ve hediyeler dönemin İstanbul elçilerinin raporlarına Safiye Sultan, özellikle Sokullu Mehmed Paşa'nın 1579 kadar yansımıştır. Onun sözünü tutan güvenilir bir kadın yılındaki ölümünden sonra devlet yönetiminde oldukça olduğunu ifade eden Venedik elçisi Matteo Zane, elçile- önemli bir rol üstlenmiştir.[5] rin kendisine hediye vermesini beklemeden kendisinin al- 3 mak istediği şeyi onlardan talep ettiğini belirtir. Venedik, 3 Büyük Valide Sultanlık dönemi Safiye Sultan sayesinde ikili ilişkilerde ortaya çıkan pek çok tehlikeyi büyümeden atlattı. Vâlide sultan, elçilikler- Oğlu sultan III. Mehmed'in vefatından sonra valide sul- le olan irtibatını yakın hizmetkârı, kirakadın, yahudi Es- tanlığı bitip Büyük Valide Sultan makamına geçti.[5] paranzo Malchi vasıtasıyla sağlamaktaydı. İşleyen rüşvet Handan Sultan'ın oğlu I. Ahmed tahta çıkmasına rağmen çarkının da merkezinde olan Esparanzo, bu sayede büyük Harem'i hala babaanne Safiye Sultan yönetiyor ve Valide bir servete sahip oldu; İstanbul Gümrüğü’nü iltizamla aldı Sultan olan Handan Sultan'dan daha fazla maaş alıyordu. ve karşılığında verdiği kalp akçe yüzünden 1 Nisan 1600 Haremde çift başlılık olmazdı ve mühür kimde ise esas tarihinde hassa sipahilerinin çıkardığı bir isyanda oğluyla Valide Sultan o olurdu. birlikte feci şekilde öldürüldü. Asilerin bu işte büyük pa- yı olduğunu düşündükleri Safiye Sultan ise bu badireden zorlukla yakasını kurtardı. Zira padişah annesini uyara- cağını söyleyerek isyancıları ancak yatıştırabildi. Safiye Sultan tarafından yaptırılan Yeni Cami. Bu yüzden ilk işlerin arasına Sultan Ahmed'in sünneti ile birlikte Safiye Sultan'ın Eski Saray'a gönderilmesi de alınmıştır.[6] Safiye Sultan 9 Ocak 1604'te büyük bir alay İnşaatı III. Mehmed'in annesi Safiye Sultan tarafından başlatıl- ile Eski Saray'a gönderildi.[7] Böylece Safiye Sultan'a ya- mış ve IV. Mehmed'in annesi Turhan Hatice Valide Sultan döne- kın isimler de haremden uzaklaştırılmış oldu. I. Ahmed minde tamamlanıp ibâdete açılmış olan İstanbul Eminönü'ndeki sancağa çıkmadan tahta geçtiği ve Safiye Sultan da tüm Yeni Camii. alayıyla beraber gönderildiğinden saray neredeyse bom- boş kalmıştı.[8] Bu yüzden denilebilir ki, genel kanının aksine Safiye Sultan'ı Eski Saray'a gönderen Kösem Sul- 2.1 Şehzade Mahmud'un boğdurulması tan değil, bizzat Valide Handan Sultan'dır. 1587'de doğan Şehzade Mahmud ve annesi, Safiye Sul- tan'ın iktidarının geleceğini tehdit ediyorlardı. Bu yüzden 4 Yaptırdığı Eserler torununun ortadan kalkması gerekiyordu. Oğlu III. Meh- med'i dolduran Safiye Sultan amacına ulaştı. 1603'de Safiye Sultan 9 Nisan 1598 tarihinde Eminönü'ndeki Şehzade Mahmud sessizce sarayda boğduruldu. Böylece Yenicami'nin inşasını bir törenle başlattı; ancak oğlu ölüp Safiye Sultan için ortadan bir engel daha kalktı. kendisi Eski Saray’a nakledilince epeyce ilerlemiş olan külliyenin inşası yarım kaldı. 1665’te Avcı Mehmet'in an- 2.2 Yemişçi Hasan Paşanın idamı nesi Turhan Sultan tarafından tamamlandı . Bu caminin dışında Üsküdar’da Karamanlı köyünde bir cami ve çeş- me yaptırdı; kocasının türbesinde Kur’an okunması için bir vakıf kurdu.
Recommended publications
  • A TRIBUTE to the KINGLY VIRTUES of SULTAN AHMED I (R
    View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk brought to you by CORE provided by Istanbul Sehir University Repository A TRIBUTE TO THE KINGLY VIRTUES OF SULTAN AHMED I (r. 1603- 1617): HOCAZÂDE ABDÜLAZİZ EFENDİ (d. 1618) AND HIS AHLÂK-I SULTÂN AHMEDÎ A THESIS SUBMITTED TO THE GRADUATE SCHOOL OF SOCIAL SCIENCES OF İSTANBUL ŞEHİR UNIVERSITY BY SEMRA ÇÖREKÇİ IN PARTIAL FULFILLMENT OF THE REQUIREMENTS FOR THE DEGREE OF MASTER OF ARTS IN HISTORY SEPTEMBER 2012 ABSTRACT This thesis aims to offer a literary-historical analysis of Ahlâk-ı Sultân Ahmedî (Morals of Sultân Ahmed), an early seventeenth-century Ottoman treatise on ethics prepared for Sultan Ahmed I (r. 1603-1617). This work of ethics was originally written in Persian in 1494-5 under the title, Ahlâk-ı Muhsinî (Morals of Muhsin), by Hüseyin Vâiz Kâşifî, a renowned Timurid scholar and intellectual. This work of ethics was dedicated to the Timurid ruler, Hüseyin Baykara (r. 1469-1506), but the main adressee was his son Ebu‘l-Muhsin Mirza. In around 1610, Ahmed I ordered a translation of this Persian work into Ottoman Turkish, a task which was completed, with some critical additions, in 1612 by Hocazâde Abdülaziz Efendi (d. 1618), the fourth son of the famous Hoca Sadeddin Efendi (d. 1599). Overall, this thesis is an attempt to provide a critical examination of Ahlâk-ı Sultân Ahmedî particularly with respect to the question of how such a translated book on ethics was used as a tool to create as well as to legitimize a powerful image of the Ottoman sultan at a time of crisis and change in the Ottoman imperial and dynastic establishment.
    [Show full text]
  • Valide Sultan
    Valide sultan Osmanlı'da (والده سلطان :Valide Sultan (Osmanlıca Sedef-i Dürr-i Hilafet olarak da bilinen, Osmanlı pa- dişahlarının saltanatları sırasında hayatta olan annelerine verilen unvandı. Abdülaziz'in annesi Pertevniyal Sultan tarafından yaptırılmış Pertevniyal Valide Sultan Camii birlikte Valide Sultan'ların etkisi tekrar azaldı, tekrar ge- leneksel görevleri olan hayır işlerine döndüler. Kadınlar saltanatı'nın başlatıcısı olan Haseki Hürrem Sultan. İlki Kanuni Sultan Süleyman Han'ın Annesi Ayşe Hafsa Sultan olmak üzere Osmanlı padişahları tahta çıktıkları zaman anneleri de Valide Sultan unvanını alarak büyük bir siyasi güce ve oldukça yüksek miktarda bir gelire sa- hip olurlardı. Valide Sultanlar bu geliri genellikle hastane, külliye, camii ve medrese inşa ettirmek için kullanırlar, bazen de fakirlere yiyecek dağıtmak, sünnet ettirmek, dü- ğün yapmak gibi hayır işleri yaparlardı. İstanbul'da Safiye Sultan tarafından yaptırılmış Yeni Camii 1 Tarihçe Osmanlı Devleti'nin son dönemlerindeki Valide Sultan- Kanuni Sultan Süleyman Han döneminde Ayşe Hafsa lardan Bezmialem Sultan ve Pertevniyal Sultan İstan- Sultan'ın padişah üzerinde etkisi çok büyük olmuştur. Zi- bul'daki birçok saray, cami, hastane ve okul inşaatlarına ra kendisi ilk Valide Sultandır. Onun dışında Valide Sul- imzalarını atmışlardır. Osmanlı Devleti'nin en son Vali- tanlar genellikle siyasete karışmazlardı. Ancak kadınlar de Sultanı II. Abdülhamid'in manevi annesi Piristû Kadın saltanatı adı verilen dönemde başlatıcısı Hürrem Sultan Efendidir. Padişahın öz annesi olmamasına rağmen padi- ve diğerleri ; Nurbanu Sultan, Safiye Sultan ve özellikle şah tarafından Valide Sultanlık unvanına getirilmiş, 1904 Kösem Sultan devlet yönetiminde söz sahibi olmuşlardır. yılındaki ölümüne kadar bu görevde kalmıştır. II. Abdül- Kösem Sultan oğlu IV. Murad tahta çıktığında 11 yaşın- hamit'ten sonraki padişahlar tahta çıktıklarında anneleri da olduğu için naiplik sıfatıyla devleti bizzat yönetmiş- ölmüş olduklarından 1904 yılında Valide Sultanlık kuru- tir.
    [Show full text]
  • Imperfect Bodies, Perfect Companions? Dwarfs and Mutes at the Ottoman Court in the Sixteenth and Seventeenth Centuries
    IMPERFECT BODIES, PERFECT COMPANIONS? DWARFS AND MUTES AT THE OTTOMAN COURT IN THE SIXTEENTH AND SEVENTEENTH CENTURIES by Ay şe Ezgi Dikici Submitted to the Graduate School of Arts and Social Sciences in partial fulfillment of the requirements for the degree of Master of Arts Sabancı University November 2006 IMPERFECT BODIES, PERFECT COMPANIONS? DWARFS AND MUTES AT THE OTTOMAN COURT IN THE SIXTEENTH AND SEVENTEENTH CENTURIES Ay şe Ezgi Dikici Sabancı University APPROVED BY: Asst. Prof. Dr. Yusuf Hakan Erdem ............................................... (Thesis Supervisor) Asst. Prof. Dr. Hülya Adak …........................................... Asst. Prof. Dr. Hülya Canbakal ............................................... DATE OF APPROVAL: 15.11.2006 © Ay şe Ezgi Dikici, 2006 All Rights Reserved ABSTRACT IMPERFECT BODIES, PERFECT COMPANIONS? DWARFS AND MUTES AT THE OTTOMAN COURT IN THE SIXTEENTH AND SEVENTEENTH CENTURIES Ay şe Ezgi Dikici History, MA Thesis, 2006 Thesis Supervisor: Yusuf Hakan Erdem Keywords: dwarf, mute, jester, companion, court This thesis is a preliminary study that aims to understand the roles and functions of dwarfs and mutes at the Ottoman court with the symbolic and practical dimensions. In this study, the mute and dwarf employment at the Ottoman court is considered both within the context of the world-wide practices of keeping court jesters and their common origins, and with regard to its relation to the peculiar conditions of the Ottoman court in the sixteenth and seventeenth centuries. The question whether there existed in the Ottoman case the type of court jester who was able to criticize and mock the monarch is discussed in the thesis to display the nature of dwarfs’ and mutes’ role as the sultan’s boon companions.
    [Show full text]
  • Handan Sultan
    Handan Sultan Handan Sultan (d. 1574- ö. 12 Kasım 1605) Osman- lı padişahı Sultan III. Mehmet'in eşlerinden ve padişah Sultan I. Ahmet'in annesi, Valide Sultan'dır.[1][2][3][4] Kocası III. Mehmed'in Türbesinde yer alan Handan Sultan'ın adı yazılı olan kitabe. 1 Kimliği Handan Sultan'ın doğum yılı ve milliyeti hakkında kesin bir bilgi yoktur. Rum asıllı olduğu ve adının Helen oldu- ğu tarihî verilere dayanmayan iddialardır.[2] 1603 yılında Handan Sultan'ın oğlu I. Ahmed tarafından yaptırılan Sultan oğlu I. Ahmet 13 yaşında tahta çıkarılınca Valide Sultan Ahmet Camii iç görünümü. oldu. İki yıl boyunca oğlu adına bizzat Osmanlı Devle- ti'ni yönetti. Kendisine ''Devletlu İsmetlu Handan Vali- de Sultan Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri'' olarak hitap edilir- Handan Sultan yaşadığı müddet boyunca oğlu Şehzade di. Ölüm yılı tartışmalı olsa da son yapılan çalışmalar ile Ahmed'in terbiyesi ile ilgilendi.[9] vakfiye belgeleri, Venedik doçe raporları incelendiğinde 1605 yılının sonlarında öldüğü belirlenmiştir.[5] 2 Haseki Sultanlık Dönemi 1.1 Hareme Girişi Handan Sultan, son incelenen Balyos Raporları'na göre 18 Nisan 1590 yılında oğlu I. Ahmed'i dünyaya getiren Boşnak asıllı ve Cerrah Mehmed Paşa'nın cariyelerinden Handan Sultan baş haseki olmaması sebebiyle şanssız bir olan bir kızdı.[6] Güzelliğinden dolayı o dönemde Mani- konumdaydı. Fakat tahtta gözü olduğu inancıyla Şehzade sa sancak beyi olan III. Mehmed'e hediye edilmiştir.Yani Mahmud aleyhinde yapılan pek çok faaliyet vardı. Şehza- kısaca Handan Sultan 1583 yılının ikinci yarısında ha- de Mahmud'un rakibi olabilecek tek erkek evlat da Şeh- [7] zade Ahmed olduğundan annesi Handan Sultan ile baba- reme girmiştir.
    [Show full text]
  • FACTIONS and FAVORITES at the COURTS of SULTAN AHMED I (R. 1603-17) and HIS IMMEDIATE PREDECESSORS
    FACTIONS AND FAVORITES AT THE COURTS OF SULTAN AHMED I (r. 1603-17) AND HIS IMMEDIATE PREDECESSORS DISSERTATION Presented in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Doctor of Philosophy in the Graduate School of The Ohio State University By Günhan Börekçi Graduate Program in History The Ohio State University 2010 Dissertation Committee: Professor Jane Hathaway, Chair Professor Howard Crane Professor Stephen F. Dale Copyright by Günhan Börekçi 2010 All rights reserved ABSTRACT This dissertation examines the changing dynamics of power and patronage relations at the Ottoman sultan’s court in Istanbul between the 1570s and the 1610s. This was a crucial period that many scholars today consider the beginning of a long era of “crisis and transformation” in the dynastic, political, socio-economic, military and administrative structures of the early modern Ottoman Empire. The present study focuses on the politics of factionalism and favoritism at the higher echelons of the Ottoman ruling elite who were situated in and around Topkapı Palace, which served as both the sultan’s royal residence and the seat of his imperial government. It is an effort to shed light on the political problems of this period through the prism of the paramount ruling figure, the sultan, by illustrating how the Ottoman rulers of this era, namely, Murad III (r. 1574-95), Mehmed III (r. 1595-1603) and Ahmed I (r. 1603-17), repositioned themselves in practical politics vis-à-vis alternative foci of power and networks of patronage, and how they projected power in the context of a factional politics that was intertwined with the exigencies of prolonged wars and incessant military rebellions.
    [Show full text]
  • Mahfiruze Hatice Sultan
    Mahfiruze hatice sultan Continue Mahfiruz SultanUbius place Of Mahfiruz Khatun is located at the height of the Golden Horn inside the Eiyupa Cemetery in Eyyup, Istanbul. 1590Diedby 1610 or c. 1620Topap Palace, Istanbul, Cemetery of the Ottoman EmpireBurial Eyup, Istanbul, Ottoman EmpireSpoly IIssueOsman II'ehzade Meh y Faraz Glorious Moon The Day Moon, or Day Moon, circa 1590, by 1610 or 1620, was the suggestor of the Ottoman sultan Ahmed I (b. 1603- ﻣﺎه ﻓﻴﺮوز ReligionIslam Mahfiruz Khatun (from persian ﻣﺎ ﻓﺮوز ﺧﺎﺗﻮن :Bayesidshezadeh HuseyinFull nameTurchi: MahfiruzEngli: MahifirozToman Turkish 17) and the mother of Sultan Osman II (b. 1618-22). According to historian Baki Tezkan, nothing is known about her except her probable name and period of death. Her court name, Mahfiruz, means Glorious Crescent in Persian. Such names were given to the women of Imperial Harem. She was the first of three women of Ahmed I and gave birth to him Osman II. With the birth of Osman II. With the birth of Osman II, the couple's first child, Ahmed became the youngest Ottoman sultan to become a father, and Osman became the first Ottoman firstborn born in the imperial capital of Istanbul. The release of Sultan Osman II (November 3, 1604, Istanbul, Topkapa Palace - killed by Janissaris, May 20, 1622, Istanbul, Topkape Palace, buried in the mausoleum of Ahmed I, Sultan Ahmed Mosque) zehzade Bayezid (November 1612 - killed by Murad IV, July 27, 1635, Constantinople, Touppa Palace, buried in the mausoleum of Ahmed I, sultan Ahmed Mosque); (November 1614, Constantinople - after 1622, Constantinople, Topkap Palace, buried in the mausoleum of Mehmed III, Mosque of Hagia Sofia).
    [Show full text]
  • Lessons from the Ottoman Harem (On Ethnicity, Religion and War)
    A Service of Leibniz-Informationszentrum econstor Wirtschaft Leibniz Information Centre Make Your Publications Visible. zbw for Economics Iyigun, Murat Working Paper Lessons from the Ottoman Harem (on ethnicity, religion and war) IZA Discussion Papers, No. 3556 Provided in Cooperation with: IZA – Institute of Labor Economics Suggested Citation: Iyigun, Murat (2008) : Lessons from the Ottoman Harem (on ethnicity, religion and war), IZA Discussion Papers, No. 3556, Institute for the Study of Labor (IZA), Bonn, http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:101:1-2008062558 This Version is available at: http://hdl.handle.net/10419/34957 Standard-Nutzungsbedingungen: Terms of use: Die Dokumente auf EconStor dürfen zu eigenen wissenschaftlichen Documents in EconStor may be saved and copied for your Zwecken und zum Privatgebrauch gespeichert und kopiert werden. personal and scholarly purposes. Sie dürfen die Dokumente nicht für öffentliche oder kommerzielle You are not to copy documents for public or commercial Zwecke vervielfältigen, öffentlich ausstellen, öffentlich zugänglich purposes, to exhibit the documents publicly, to make them machen, vertreiben oder anderweitig nutzen. publicly available on the internet, or to distribute or otherwise use the documents in public. Sofern die Verfasser die Dokumente unter Open-Content-Lizenzen (insbesondere CC-Lizenzen) zur Verfügung gestellt haben sollten, If the documents have been made available under an Open gelten abweichend von diesen Nutzungsbedingungen die in der dort Content Licence (especially Creative Commons Licences), you genannten Lizenz gewährten Nutzungsrechte. may exercise further usage rights as specified in the indicated licence. www.econstor.eu IZA DP No. 3556 Lessons from the Ottoman Harem (On Ethnicity, Religion and War) Murat Iyigun DISCUSSION PAPER SERIES DISCUSSION PAPER June 2008 Forschungsinstitut zur Zukunft der Arbeit Institute for the Study of Labor Lessons from the Ottoman Harem (On Ethnicity, Religion and War) Murat Iyigun University of Colorado, CID, Harvard University and IZA Discussion Paper No.
    [Show full text]
  • The Debut of Kösem Sultan's Political Career
    2015-09_Turcica40_15_Tezcan 02-07-2009 09:28 Pagina 347 Baki TEZCAN 347 THE DEBUT OF KÖSEM SULTAN’S POLITICAL CAREER For Leslie Peirce, in gratitude for her encouragement and support of my work K ösem Sultan (d. 1651) is a very well known figure of seventeenth century Ottoman history. Her political role during the reigns of his sons Murad IV (1623-40) and Ibrahim (1640-48), and the early reign of Mehmed IV (1648-87) is well attested in the sources, analyzed in con- temporary Ottoman historiography, and even fictionalized in literature.1 All sources agree that she was the favorite concubine of Ahmed I (1603- 17). Twentieth century studies tend to date the starting date of her prominence to a couple of years before the birth of Murad IV in 1612.2 A closer look at the seventeenth century sources, however, suggests that her political career started earlier, soon after the succession of Ahmed I to the Ottoman throne. The present piece will substantiate this claim and argue that Kösem Sultan should be assigned a more significant role in the politics of succession during the reign of Ahmed I. Baki TEZCAN is Assistant Professor of History and Religious Studies, University of Cali- fornia, Davis, CA 95616-8611, USA e-mail∞: [email protected]. 1 See, for instance, the many references to Kösem Sultan in Leslie P. PEIRCE, The Imperial Harem∞: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, New York, Oxford University Press, 1993∞; as examples of fiction and fictionalized popular histories about her, one could cite Re≥at Ekrem KOÇU, Kösem Sultan, 2 vols., Istanbul, Kervan Yayınları, 1972∞; A.
    [Show full text]
  • Yüzyıl Dönümünde Bir Valide Sultan: Safiye Sultan'ın Hayatı Ve Eserleri
    T.C. SAKARYA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ YÜZYIL DÖNÜMÜNDE BİR VALİDE SULTAN: SAFİYE SULTAN’IN HAYATI VE ESERLERİ YÜKSEK LİSANS TEZİ Mustafa ALTUN Enstitü Anabilim Dalı : Tarih Enstitü Bilim Dalı : Osmanlı Müesseseleri ve Medeniyeti Tez Danışmanı: Prof. Dr. Arif BİLGİN AĞUSTOS – 2019 ÖNSÖZ Vâlide Safiye Sultan, 16. yüzyıl Osmanlı tarihinin en önemli şahsiyetlerinden birisidir. "Kadınlar Saltanatı" olarak adlandırılan 16. ve 17. Yüzyıllar bu alanda tam incelenememiş olup, az olan akademik literatür ise dağınık vaziyettedir. Bu çalışmamızda Valide Safiye Sultan hakkındaki mevcut akademik literatürü derleyerek ve yeni bulunan bilgileri eklemeye çalışarak Valide Safiye Sultan’ın hayatına ışık tutmaya çalıştık. Başta, büyük bir sabırla yoğun bir literatür okuma ve yazım sürecinde bana destek olan saygıdeğer danışmanım Prof. Dr. Arif BİLGİN hocama, bana çok değerli kitaplar önererek ufkumu açan Arş. Gör. Şaduman TUNCER hocama, tüm bu zorlu süreçte yanımda olup beni motive eden dostlarım Yasemin GÜNDOĞDU, Tuğba DEMİRCİ, Fatma ALTIOK, Ümmügülsüm KAYĞUSUZ, Esra TOKER’e okumalarımı yapan editör Merve KIRMAN, Dilek TUTAN ve Ezgi MARANGOZ’a eserlerinden faydalandığım bütün değerli hocalara ve son olarak maddi manevi desteklerini benden esirgemeyen ve tezimi okuyarak fikirlerini benimle paylaşan ablalarım Şehnaz ALTUN KELEŞ, Hümeyra DEMİRCİOĞLU, Zübeyda CİRİT ve Züleyha GELEÇ’e, her an yolumu aydınlatan babam İzzet ALTUN’a ve benim “Valide Sultanım” sevgili annem Zehra ALTUN‘a teşekkürü bir borç bilirim. Mustafa Altun 29.08.2019 İÇİNDEKİLER
    [Show full text]
  • 04 VESNA MIOVIC Annals 2018.Indd
    Dubrovnik Annals 22 (2018): 95-142 95 Original paper UDC: 94(560:497.584 Dubrovnik) DOI: https://doi.org/10.21857/ydkx2cr1r9 PER FAVORE DELLA SOLTANA: POWERFUL OTTOMAN WOMEN AND RAGUSAN DIPLOMATS* VESNA MIOVIĆ ABSTRACT: This article is based mainly on the letters and instructions written by the Ragusan government to its tribute ambassadors to Istanbul. Also used are the scanty surviving letters that the ambassadors addressed to their government in Dubrovnik. Although only a few Ottoman documents touch upon this topic, the information they provide has proved invaluable for this research. Emphasis has been placed on the Ragusan business dealings with Mihrimah Sultan, famous daughter of Sultan Süleyman the Magnificent, as well as the relations of the Ragusan diplomats and the imperial harem. Keywords: Ottoman Empire, Republic of Dubrovnik, diplomacy, sultanas In 1458 Dubrovnik Republic started paying tribute to the Ottoman Empire. However, it was not until the death of Sultan Mehmed the Conqueror, who, since the conquest of Bosnia in 1463, resorted to various kinds of pressure against the Republic, aimed evidently at its full subjugation, that the Republic This article has already been published in Croatian under the following title: »Per favore della soltana: moćne osmanske žene i dubrovački diplomati«. Anali Zavoda za povijesne znanosti HAZU u Dubrovniku 56/1 (2018): pp. 147-197. Translated by Vesna Baće. * This research has been supported by the Croatian Science Foundation, under the project number 5106. Vesna Miović, member of the Institute for Historical Sciences of the Croatian Academy of Sciences and Arts. Address: Zavod za povijesne znanosti HAZU, Lapadska obala 6, 20000 Dubrovnik, Croatia.
    [Show full text]
  • Yedi Emirler Türbesi” Lislâm Mir Ahmet Muhtar Beyefendi’Nin Ve Had›Yla Da Bilinen Türbe, ‹Nadiye Semtinde Muhsin Bey’In Sandukalar› Vard›R
    YÜZYILLAR BOYUNCA ÜSKÜDAR (‹kinci Cilt) Yazar› Mehmet Nermi Haskan . Proje Koordinatörü Veli Saylam Üsküdar Belediyesi Bilgi ‹fllem Müdürü Yay›na Haz›rl›k ve Yap›m Marmara Reklam ve Pazarlama Ltd. fiti. (212) 612 99 87-501 31 72 Redaksiyon Süleyman Nevzat Özdemir Grafik Erkan Berrak Foto¤raflar ve Tarihî Görsel Malzeme Mehmet Nermi Haskan ve Üsküdar Belediyesi Üsküdar Araflt›rmalar› Merkezi Dialar Tayyar As Katk›da Bulunanlar Gülhan Yaman - Yasemin Ufuk Yayla Hülya Çaredar - Ahmet Zahit Emre Kemal Ak›n - Sabri fiahin - Ömer Karc› Renk Ay›r›m› ve Film Sürat Görsel Sanatlar Merkezi (216) 474 08 16-17 Dijital Montaj ve Bask› As›r Matbaac›l›k Ltd. fiti. (212) 283 84 38 Cilt Sezgin Ciltevi (212) 516 11 63 ISBN Numaralar› Tak›m No: ISBN 975-97606-0-6 2. Cilt No: ISBN 975-97606-2-2 . ÜSKÜDAR BELED‹YES‹ Üsküdar Araflt›rmalar› Merkezi Yay›n No: 3 Temmuz 2001 ‹Ç‹NDEK‹LER Üsküdar Türbeleri ...................................................................................................................... 521 KEFÇE DEDE TÜRBES‹ .................................................................................................................... 583 ABACI DEDE TÜRBES‹ ................................................................................................................... 523 KORUCU BABA TÜRBES‹ ......................................................................................................... 584 ABDURRAHMAN GAZ‹ TÜRBES‹ ................................................................................ 524 KÖSTEND‹L‹ AL‹ ALÂADD‹N EFEND‹ TÜRBES‹
    [Show full text]
  • Workshop on the Cross-Confessional Diplomacy and Diplomatic Mediators in the Early Modern Mediterranean”
    “Workshop on the Cross-confessional Diplomacy and Diplomatic Mediators in the Early Modern Mediterranean” Central European University, Budapest (Thursday 24 May - Saturday 27 May 2012) On the Agents and Information Networks of Diplomacy in Istanbul in the Early Seventeenth Century ***Rough Draft*** Günhan Börekçi (İstanbul Şehir University) NOTE TO THE PARTICIPANTS: This is really a rough draft. I tried to tailor some relevant stories and problems together; as such there might be some flaws in my narration, clarity and endnotes. Overall, this is a preliminary study that I would like to turn into a full feasible research later. Thus I look forward to hearing your comments and thoughts. Also please note that I leave talking about Ottoman archival documents that crucially complement the Venetian sources utilized here, to my workshop presentation. That is why there are no concluding remarks at the end. Early modern ambassadors, who were resident at a foreign sovereign’s capital, often found themselves acting outside the public, institutional domains of diplomacy as they had to rely on different, more personal networks of local informants, bureaucrats, courtiers and power brokers in order to successfully carry out their given missions or assigned tasks. Considering those European ambassadors serving in the Ottoman capital of Istanbul in the early 1600s, a period which many scholars today consider the beginning of a long era of “crisis and change” in the dynastic, political, socio-economic, military and administrative structures of the early modern Ottoman Empire, being a foreign diplomatic agent no doubt required more effort and vigilance as well as better calculated actions for his mission or actions could be easily jeopardized due to unexpected turn of events in daily practical politics.
    [Show full text]