GUSTAVE ASSELBERGS IN NEDERLAND GRATIS

Auteur: Schoor Aantal pagina's: none pagina's Verschijningsdatum: none Uitgever: none||9789068290509 EAN: nl Taal: Link: Download hier

Welkom bij Museum Het Valkhof

Vul uw naam in. Steun het museum en geniet van de voordelen! Lees meer Gustave Asselbergs Amsterdam — Nijmegen , , acryl en gemengde schildertechniek, op doek, x cm driedelig. Museum Het Valkhof heeft meerdere collageschilderijen van hem in de collectie. Chinees avontuur is een belangrijke werk uit de laatste periode van Gustave, waarin zich een nieuwe richting aankondigt. De kunstenaar is jong gestorven aan de gevolgen van een hersentumor. Chinees avontuur toont de toenemende wapenwedloop vanaf het begin van de jaren zestig tussen communistisch China, de Verenigde Staten en de Sovjet Unie. Het doek is helder geschilderd en verbeeldt de dynamiek van de volksrepubliek China. Links op het schilderij is een groep Aziatisch uitziende matrozen afgebeeld. De diverse scènes zijn nogal enerverend. Rechtsonder staat een bevoorradingsvliegtuig met opgeslagen kisten. Erboven dobberen rubberbootjes met een ruimtecapsule erin, die waarschijnlijk van een raket afkomstig is. Verder zien we de contouren van een paddenstoel, een kernbom misschien? En tenslotte bevinden zich nog figuren in ijzige omstandigheden. Het is bekend dat Gustave de internationale actualiteit op de voet volgde in tijdschriften als Life Magazine en Paris Match. Er is niet veel over bekend, maar er waren destijds berichten dat China in '66 in noordelijke streken experimenteerde met het afschieten van ruimteraketten en met het testen van kernwapens. Daarbij ging regelmatig van alles mis. In mei kondigde Mao Tse-Tung de Culturele revolutie af, waardoor alle wetenschappelijke experimenten moesten worden gestaakt. Het Westen volgde deze tumultueuze ontwikkelingen in het expanderende China op de voet, bezorgd en tegelijk gefascineerd. Woody van Amen Eindhoven , , assemblage, 98 x cm. De in rode letters gestempelde titel Goldfinger, in combinatie met de in zwart aangebrachte code , verwijst naar de gelijknamige James Bond-film uit Sean Connery is de onvolprezen Mister Bond, dubbelspion en cultfiguur. In het begin van film vindt Jill Masterson, de vriendin van meesterbrein en goudsmokkelaar Goldfinger, een smartelijke dood, omdat haar lichaam geheel met goudverf is beschilderd. De contouren van de torso tonen een echo in vijf kleurbanen, waaruit een houten hand te voorschijn komt. Rechts zit een roofvogel op een uitstekende tweede hand met inderdaad een goudkleurige vinger Goldfinger. De rondlopende lichtlijn van kleurrijke fietslichtjes verleent het kunstwerk een levendig effect. De assemblage Goldfinger, een sleutelwerk in het oeuvre van Woody van Amen, ademt geheel en al de sfeer van de pop art-stroming die begin jaren zestig ook in Nederland alle aandacht trok. De kunstenaar was al vroeg gefascineerd door de spraakmakende ontwikkelingen in de nieuwe wereld, en met name in New York als kunst- en jazzmetropool. In vertrok hij voor een periode van twee jaar naar New York, waar hij in contact kwam met de Amerikaan¬se avant-garde, die in deze jaren de overgang doormaakte van het abstract expressionisme naar de pop art. Van Amen werd geboeid door de dynamiek van deze stroming met zijn aansprekende iconen uit de consumptiemaatschappij en populaire beeldcultuur. De veelheid aan onbevangen ideeën en het onconventionele gebruik van allerlei soorten materialen ervoer hij als een grote vrijheid in zijn werk. Gezicht op een stad, , olieverf op doek, 85 x ,5 cm. In dit schilderij komen drie elementen bij elkaar die kenmerkend zijn voor het werk van Carel Willink in de vooroorlogse periode. De door de tijd aangetaste beelden, de onheilspellende wolkenlucht en het perspectivisch vergezicht. Deze drie beeldcomponenten suggereren een sfeer van verlatenheid en beklemming. Willink is vooral bekend geworden door zijn stemmingsvolle, realistische schilderingen. De ambachtelijke schildertechniek was voor hem belangrijk. Hij ontwikkelde nieuwe verftechnieken, omdat hij de vakkennis van zijn tijdgenoten beneden alle peil vond. Omstreeks heeft hij zijn persoonlijke, imaginair of magisch realistische stijl definitief ontwikkeld. In de jaren dertig werden zijn wolkenluchten steeds dreigender. Willink werd ook wel een profetische visie toegedicht van het naderende oorlogsgeweld. Dit is slechts ten dele terecht, omdat de schilder ook ná de oorlogsjaren zware wolkenpartijen bleef schilderen als stijlmiddel om de beklemmende, verontrustende sfeer in de stadsgezichten tastbaar te maken. Ik aanvaard het leven zoals het is, d. Het stadsgezicht wordt ook wel omschreven als De dreiging van naderend onheil over een stad en Fantasie op Amsterdam. Een directe inspiratiebron vormde de tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam, vlak bij Willinks huis, met de classicistische beelden van J. Baurscheit op de voorgrond, en de Weteringschans rechts op de achtergrond. De herenhuizen zijn afgebeeld gezien vanuit zijn atelierraam aan de Ruysdaelkade. Op de sokkels staan de verweerde beelden van Aphrodite, de godin van de liefde en schoonheid en van de heldhaftige Hercules. Soortgelijke beelden, ontleend aan de Griekse mythologie, gebruikte Willink in de jaren dertig en veertig wel vaker. De archaïsche sculpturen staan in een toneelachtige setting prominent op balustrades en terrassen opgesteld, teneinde de tijdloosheid van de voorstelling te benadrukken. Deze datering is onjuist en moet het oorlogsjaar zijn. Willink beschouwde Gezicht op Amsterdam als zeer geslaagd en dateerde het derhalve op Het stadsbestuur van Nijmegen kocht het doek in direct uit het atelier van de kunstenaar. Op het schilderij is goed zichtbaar hoe nauwgezet hij deze opname heeft gevolgd. Mock up, , kunststof, motor, aluminium, vilt met paspop, object: h. Lucht wordt aangezogen en via straalpijpen weer uitgestoten. In eerste instantie lijkt het alsof hier een prototype van een nog onbekende machine wordt gepresenteerd. Onwillekeurig vraag je je af waar dit alles voor dient en of de machine in werking kan worden gesteld. In de loop der jaren heeft Panamarenko diverse constructies en machines gebouwd om te kunnen vliegen. Zijn droombeeld is zich vrijelijk te kunnen verplaatsen te land, te water, in de lucht en in de ruimte. Vanaf midden jaren tachtig ontwikkelde hij verschillende rugzakken die allemaal op hetzelfde principe zijn gebaseerd. Het lijken pogingen om een lichtgewicht krachtbron te bouwen, waarmee hij - vrij als een vogel - uiterst wendbaar zou kunnen vliegen. Panamarenko wordt wel omschreven als ingenieur, natuurkundige, uitvinder en visionair. Zelf noemt hij zich liefst kunstenaar-technoloog. Hij houdt zich intensief bezig met artistieke en technische experimenten. Zijn constructies, die nog het meest op vliegmachines lijken, maken het mogelijk om aan het magnetische veld van de aarde te ontkomen. Hij wist zich te verplaatsen door afwisselend de stroom in de magneetschoenen aan en uit te schakelen. Deze schoenen waren een vroege poging van Panamarenko om zich van de zwaartekracht te ontdoen, om de zwaartekracht als het ware op te heffen, een ambitie die hij in zijn verdere werk nog vaak zou koesteren. In de jaren daarna heeft hij ook diverse constructies en machines gebouwd om te kunnen vliegen, liefst naar verafgelegen, onbekende oorden. In die zin zijn de voertuigen meer dan alleen uitvindingen. Het zijn de hulpmiddelen van de ontdekkingsreiziger die rusteloos op zoek is naar nieuwe dimensies. Karakteristiek voor het werk van Panamarenko is de hang naar het surrealisme en de consequent doorgevoerde, intrigerende fascinatie voor de achterkant van het alledaagse. Hun werk kenmerkt zich door een bevlogen kijk op een wereld die net naast de werkelijkheid ligt en bizarre trekjes vertoont. Hij voelt zich verwant met het vernieuwde kunstbegrip en de energiestromen van Joseph Beuys, en de attitude van Marcel Broodthaers, die zich persoonlijk met zijn werk identificeerde. Het onorthodoxe materiaalgebruik, de ontwikkeling van wonderlijke machines en de schijnbare gebruikswaarde van zijn objecten situeren hem in de omgeving van het nouveau réalisme en de pop art. Centraal in het beeld is een wandelaar afgebeeld, die met ransel onder zijn linkerarm blootsvoets een landweg afloopt. Met zijn rechterhand maakt hij een bezwerend gebaar. Op zijn hoofd nestelt een duif, die opvliegt. Rechts van de wandelaar staat een tweede figuur met een stok in de hand. Op de achtergrond van het tafereel wordt een vogelnest uit een boom gehaald, waarbij de nestrover naar beneden valt. Op het eerste gezicht doet dit schilderij denken aan het beroemde Bonjour Monsieur Courbet, waarbij de 19de-eeuwse realist Gustave Courbet zichzelf in een gezelschap afbeeldt tijdens een van zijn rondwandelingen in de omgeving van het Zuid-Franse Montpellier. Uitgebeeld is de verstandhouding tussen mensen tijdens een ogenschijnlijk terloopse ontmoeting. In het schilderij Le nid dans la tête is de handeling meer gespannen. De duif en het nest verlenen het werk een symbolische lading, waardoor de scène een verrassende wending krijgt. De duif is het symbool van onschuld en van overvloed. Het schilderij is technisch bijzonder knap geschilderd. De verf is in verschillende lagen opgebouwd en geglaceerd, waardoor de suggestie van diepte optreedt en de picturale spanning wordt versterkt. Door studie van de oude meesters heeft Garouste zich verdiept in de traditionele olieverftechniek. Hij laat zich inspireren door de maniëristische schilderwijze van de Franse en Italiaanse kunst uit de 16de en 17de eeuw. De voorstellingen in zijn werk zijn verhalend van aard en hebben overeenkomstig zijn klassieke voorbeelden vaker een mythologische strekking. Toen de schilderkunst begin jaren tachtig van de vorige eeuw weer volop in de belangstelling kwam te staan, gold Gérard Garouste in Frankrijk als een belangrijk vernieuwer. Garouste heeft inmiddels een veelzijdig oeuvre opgebouwd en zijn werk is vertegenwoordigd in tal van vooraanstaande kunstcollecties. Het kenmerkende van Garouste is dat hij met zijn beeldtaal in de voorhoede zat en tegelijk oog had voor de kunsthistorische traditie van de schilderkunst. Amsterdam — Nijmegen, , olieverf, collage op doek, x cm. In maakte Gustave Asselbergs een aantal portretten van belangrijke staatshoofden zoals de Franse generaal Charles de Gaulle en de Britse staatsman Sir Winston Churchill. Voor het collageschilderij Mr Chrustjow I suppose stond de omstreden Russische partijleider Nikita Chrustjow model, die op 14 oktober plaats moest maken voor zijn opvolger Leonid Breznjev. Zijn politieke willekeur, eigenmachtig optreden en neiging tot persoonsverheerlijking maakten hem onhoudbaar binnen zijn eigen communistische partij. De onverzettelijke kop van de charismatische leider markeert een tijdperk. Pop-art in Nederland

Print This Page. Voor de incubatie van de Nederlandse Pop Art was de in in het Stedelijk Museum Amsterdam gehouden tentoonstelling ​Vier Amerikanen​ een uiterst belangrijke gebeurtenis. Hier werd hoogst actueel werk getoond van de kunstenaars Rauschenberg, Johns, Lesley en Stankiewicz. Het Stedelijk Museum Amsterdam nam in de reizende tentoonstelling American Pop Art over en liet werk zien van zeven ​Amerikaanse schilders, die het leven nemen zoals ze het aantreffen​. Vrijwel gelijktijdig liep in het Haags Gemeentemuseum de tentoonstelling ​Nieuwe Realisten​, door de Franse filosoof en kunstcriticus Pierre Restany bijeengebracht, die Pop Art toonde als onderdeel van een breed overzicht van verwante actuele verschijnselen uit Amerika, Engeland, Frankrijk en Nederland. Het is vooral de Haagse expositie geweest die talloze verschillen tussen de Europese en Amerikaanse Pop Art bloot legde. In de Nederlandse schilderkunst is de preoccupatie met consumptiegoederen minder geweest. Veel meer dan hun Amerikaanse collegae bleken de Nederlandse Pop Art-schilders belangstelling te hebben voor politieke en sociale problemen in de samenleving. Een vraag die bij hen verder speelde, was hoe een beeld betekenis kan hebben, los van het feit of het figuratief is of abstract. Ook figuratie, stelden zij, is per slot van rekening een abstractie. Elk individueel kunstwerk doet, hoe subjectief ook, een uitspraak over de werkelijkheid. Die werkelijkheid betreft vaak de alledaagse realiteit, maar kan niettemin voor raadselen stellen, tot verwondering leiden. De 'waarneming' van die werkelijkheid is namelijk nog iets anders dan de 'beleving' ervan. Dat is een van de dilemma's in het werk van onder andere Lucassen. Het zoeken naar een synthese - zoals die tussen figuratie en abstractie, ratio en emotie - kenmerkt alle fases van diens ontwikkeling. Daarnaast werd schilderkunst door veel kunstenaars beoefend in samenhang met andere kunstvormen, zoals de licht- en schaduwreliëfs van Jan Schoonhoven en het gebruik van fotografie door schilders als Daan van Golden, Jan Dibbets en Ger van Elk. De Nieuwe-Figuratie schilders citeren niet alleen andere kunstenaars, maar ook elkaar, en de schilderijen van Reinier Lucassen [1] zie afbeelding links: Mike Hammer in een romantische situatie, SMAK , Alphons Freijmuth [2] lijken soms bijna elkaars spiegelbeeld. De thematiek van beide schilders kwam ook een tijdlang overeen. De liefde voor René Magritte ​ die hier natuurlijk werd geciteerd ​ zit bij de beide kunstenaars en de Belgische figuratieven diep; bij hem is immers, als bij geen ander, de relatie tussen beeld en werkelijkheid en de abstractie van het figuratieve beeld thema van de schilderkunst geworden. Rudi van de Wint vereenzelvigde zich op een licht ironische manier met het schisma tussen abstractie en figuratie, twee richtingen die elkaar zo lang bevochten hadden. Hij deed in een 'performance' door bij galerie-T in Haarlem onder twee namen te exposeren: de figuratieve schilderijen van 'Jochem van de Wint' waren volgens zijn eigen omschrijving het werk van 'een expressionistische, irrationele figuur' [2a] , terwijl de schilderijen van de constructivistische rationele' Rudi overwegend abstract waren. Van de Wint zag 'Jochem' en 'Rudi' bovendien als personificaties van een dualistische wereldbeeld waarin de ironie uiting geeft aan het verlangen om het onverenigbare te verbinden. Qua mentaliteit zijn ook de werken van Wim T. De thematiek en het materiaalgebruik van de Pop Art had tot ver in de jaren zeventig zijn weerslag op de Nederlandse kunst. Toch ontstegen maar weinig kunstenaars het niveau van adaptatie en slaagden er niet in de beelden van de consumptiemaatschappij zo te manipuleren dat daarin het subtiele spel zichtbaar wordt van onverholen fascinatie en ironische distantie waardoor de Amerikaanse Pop Art ook op lange termijn weet te boeien. Voor zover er een eigen thematiek vastgesteld zou kunnen worden, is dat paradoxaal genoeg een uitgesproken belangstelling voor de triviale Amerikaanse cultuur, of althans van het beeld dat daarvan in Europa bestond. Zo spelen in de overdadige, barokke assemblages van gevonden voorwerpen die Woody van Amen na een verblijf in het begin van de jaren zestig in New York maakte ​typisch Amerikaans​ geachte thema​s als Wrigley​s kauwgom, de elektrische stoel en seks kortstondig een grote rol [5]. Het bezit een aspect van kritiek op de wereld van macht en geweld dat toen overal hoorbaar en zichtbaar was. Mark Brusse was ook een van de kunstenaars van de groep Nada Niets , opgericht in , die in de richting van het ​Nieuwe Realisme​ ging toen hij in Parijs in contact kwam met onder andere Spoerri. Brusse maakte houten objecten en assemblages, die hij ​clôtures​ en ​soft machines​ noemde en die zowel erotische als sadistische elementen bevatten, ​ontoegankelijke, schijnbaar uit het verre verleden stammende bouwsels, die ook iets van schandblokken hebben​. Ze zijn opgebouwd uit oud hout, touw, vastgenagelde kussens, objecten die appelleren aan de poëzie van het versletene [6]. Het vroege werk van Jan van Munster heeft Pop Art-achtige facetten. Het zijn bevruchtingsmachines, die voortkwamen uit zijn vroege stenen beelden [7] en kinetische assemblages [8] die natuurlijke processen als groei, voortplanting en bevruchting uitbeeldden. Van dat subjectief en gevoelig hakken in steen ging hij over op koele, objectieve machines van perspex en polyester [9]. Deze machines stonden ​clean​ en steriel opgesteld in ​machinekamers​ waar inseminatietafels hun ongevoelige arbeid verrichtten. De catalogus die het Stedelijk Museum over dat werk uitgaf, droeg eveneens een steriel karakter: rode letters op koel wit plastic. Inhoudelijk gaat Van Munsters werk over energiebronnen. Met dit materiaal ging hij verder in lichtobjecten en ​experimenten [11] die ook op film [12] en dia werden uitgevoerd. Deze werken lijkt op architectuur of design te zijn geïnspireerd, zoals de werken van Kemps, Puckey en Veneman zie het Nieuwe Beeldhouwen. Op het gebied van de geschilderde collage is Gustave Asselbergs te beschouwen als de meest uitgesproken vertegenwoordiger van de Pop Art in ons land. Zijn vertonen veel gelijkenis met de ​combine-​ van Rauschenberg. Hij absorbeerde de beeldcultuur van de Amerikaanse samenleving en ontwikkelde een eigen stijl, waarin indringende collagefoto​s naadloos overgaan in lyrische schilderkunst. Meer dan bij de Amerikaanse Pop-schilderijen het geval is zijn Asselbergs kunstwerken een uitdrukking van zijn eigen persoonlijkheid en van zijn maatschappelijke opvattingen. Commentaar op politieke gebeurtenissen bijvoorbeeld de Amerikaanse interventie in Zuid-Oost Azië; zie afbeelding: Remember me, MhV en de vaak schokkende beelden waarop televisie en kranten menig dagelijks vergastten, spelen in zijn werk een belangrijke rol, iets dat hem verbindt met kunstenaars als Hamilton, Warhol en Rauschenberg [13]. Zijn schilderij ​Bouwplaat ​ combineert een landkaart van Vietnam met een deel van een bouwplaat van een Amerikaans gevechtsvliegtuig: de objectieve registratie wordt beheerst door een grote emotionaliteit. Bestaande beeldmotieven, al dan niet letterlijk in het kunstwerk opgenomen, spelen ook de hoofdrol in het werk van Daan van Golden. Hij is vooral geobsedeerd door de relatie tussen voorbeelden uit de werkelijkheid en de reproductie ervan in zijn schilderijen en collages. Van Golden registreert alleen, hij interpreteert zijn beelden niet. Hij is gefascineerd door de vervorming die reproductie, bijvoorbeeld de foto, van de zichtbare werkelijkheid geeft. Van Golden is niet zomaar te rangschikken onder een bestaande stijl of stroming. Zijn werk is zo uiteenlopend van karakter dat het door tentoonstellingsmakers soms wordt beschouwd als Abstract Expressionisme [14 ] , Zero, Pop Art of Hyperrealisme. Het idee voor een kunstwerk bepaalt de werkwijze en techniek. Gefascineerd door het beeldmotief van een stuk behang, een tafellaken of een zakdoek, kan hij dit precies naschilderen en daarin gaat Van Golden zo ver dat het motief volledig samenvalt met het doek [15]. Dat geeft aanleiding tot onzekerheid over de identiteit van het schilderij. Is het in werkelijkheid een over het spieraam gespannen lap stof, met het karakter van een theedoek, of is het een abstracte compositie die is opgebouwd uit lijnen, kleuren en vlakken? Van Golden schilderde bestaande stofmotieven ongewijzigd na. Hij identificeert het schilderij dus niet zozeer met een bestaand schilderachtig voorwerp, maar suggereert dat het linnen waarmee het houten spierraam bespannen is evengoed vervangen zou kunnen worden door ander textiel, bijvoorbeeld de stof van zakdoeken. Om deze suggestie nog te versterken is daarom de beschildering voortgezet over de zijkanten. Van Golden houdt zich bezig met de identiteit van het schilderij. Hij gaat na hoe beeld en tastbare werkelijkheid zich daarin tot elkaar verhouden, en meer in het algemeen hoe het voorwerp schilderij zich verhoudt tot zijn omgeving. Hoewel een stuk stof door middel van een dia op doek werd geprojecteerd, vonden er in de tekening daarvan verschuivingen plaats. Bovendien werden de kleuren veranderd. Daardoor werd het realiteitsgehalte van het stofmotief enigszins weggeschilderd. Een echte lap stof over een spieraam gespannen zou geen compositie en ook geen kunst zijn. Vanwege het decoratieve karakter van de motieven is de overgang naar abstracte schilderijen echter niet groot. In de Pop Art staat het massaproduct centraal, hetzij als reëel voorwerp, hetzij in afbeelding, en al dan niet met een verwijzende betekenis. Het materiaal waar Van Golden vanuit is gegaan bij het maken van zijn schilderijen is ook in massa geproduceerd en alledaags, lappen stof met patronen, verpakkingspapier, soms met het huismerk van het warenhuis Mitsukoshi Mitsukoshi, BvB stadscollectie Rotterdam of de taartenfabriek Fujiya Fujiya, BvB stadscollectie Rotterdam , maar zijn selectie is anders gericht: niet op de ​vulgaire​ materiële eigenschappen van consumptieartikelen, zoals bij sommige Amerikanen, maar op beeldeigenschappen waaraan een zekere abstracte kwaliteit, een zekere sophistication niet ontzegd kan worden. De weinige werken die hij maakte ademen de sfeer en de populaire cultuur ​the American way of life​ van de tijd. Hij koos een detail van een foto waarop Mick Jagger over het hoofd van de toeschouwer heen in de verte kijkt. Van Golden vergrootte de foto zo, dat de korrels van het raster duidelijk zichtbaar zijn. Deze vergroting, de decoratie op Mick Jaggers bloes en de halve cirkel op de achtergrond maken het portret bijna tot een droom. Thema van de schilderijen Two paintings [16] en White [17] is het schilderij zelf. De vraag die gesteld wordt is ​wat maakt een schilderij tot schilderij​. Van Golden stelt de formele aspecten aan de orde. Het eerste schilderij is een herhaling van het schilderij zelf. Het stelt dezelfde vraag als het beroemde schilderij van Magritte die een pijp schildert en zich afvraagt ​is dit een pijp? Dat nieuwe beeld gebruikt Van Golden. Hij fotografeert bijvoorbeeld een detail de parkiet van de reproductie van de collage ​La perruche et la sirène​ van Matisse. Dan blijkt dat de omtrek van de parkiet door het raster in de reproductie sterk is gekarteld. Dat schildert hij minutieus na [18]. Van Golden: ​Schilderen is moeilijk in deze tijd​. In zijn werk van na deze periode speelt fotografie een belangrijke rol: hij presenteert zorgvuldig geselecteerde foto​s die hij maakt tijdens zijn vele reizen, foto​s van bloemen en van zijn opgroeiende dochter [20]. Cirkels, SMA. [Gustave Asselbergs pop art in Nederland

Je kunt je cookievoorkeuren instellen met de onderstaande schakelaars. Je kunt je voorkeuren bijwerken, je toestemming op elk moment intrekken en een gedetailleerde beschrijving bekijken van de soorten cookies die wij en onze partners gebruiken in ons Cookiebeleid. Asselbergs was een jong en zeer veelbelovend kunstenaar uit de Pop Art Scene, die een aantal malen een oeuvre tentoonstelling heeft gehad in het Stedelijk museum in Amsterdam. Er is een catalogus met een overzicht van zijn werk uit niet meegeleverd. Hij heeft ook met Jan Cremer geschilderd in New York. Een aantal van zijn werken hangen in het MoMa. Hij is veel te jong overleden en heeft dus weinig werk dat is nagelaten. Dit werk komt uit een belangrijke boedel van een verzamelaar. Deze collage heeft als titel taste of Honey en is een collage van olieverf op hout en papier en is gevat in een lijst die is gemaakt en gesigneerd door de kunstenaar. Maak je gratis account aan. Cookies Je kunt je cookievoorkeuren instellen met de onderstaande schakelaars. Gustave Asselbergs - Taste of Honey Titel van kunstwerk Taste of Honey Periode Jaar Techniek Gemengde techniek. Signatuur Gesigneerd. Staat Goed. Door gratis een Catawiki-account aan te maken, kun je bieden op onze Maak account of Inloggen. https://cdn.sqhk.co/kathleenreedkb/eiaVqje/sibling-relationships-in-childhood-and-adolescence-predictors-and-outcomes-1st-edition-99.pdf https://static.s123-cdn-static.com/uploads/4584462/normal_5fcf53173e155.pdf https://uploads.strikinglycdn.com/files/da1f7b3b-489d-4979-8a10-828600cf3464/professionele-communicatie-20.pdf https://cdn.sqhk.co/dougmahoneyhy/gfsqjiv/barefoot-contessa-foolproof-recipes-you-can-trust-1st-edition-30.pdf https://cdn.shopify.com/s/files/1/0512/1287/7983/files/handboek-kaart-kompas-amp-gps-51.pdf https://cdn.sqhk.co/jamalquickjg/gtjaslk/china-into-africa-trade-aid-and-influence-1st-edition-40.pdf