GUSTAVE ASSELBERGS POP ART IN NEDERLAND GRATIS Auteur: Schoor Aantal pagina's: none pagina's Verschijningsdatum: none Uitgever: none||9789068290509 EAN: nl Taal: Link: Download hier Welkom bij Museum Het Valkhof Vul uw naam in. Steun het museum en geniet van de voordelen! Lees meer Gustave Asselbergs Amsterdam — Nijmegen , , acryl en gemengde schildertechniek, collage op doek, x cm driedelig. Museum Het Valkhof heeft meerdere collageschilderijen van hem in de collectie. Chinees avontuur is een belangrijke werk uit de laatste periode van Gustave, waarin zich een nieuwe richting aankondigt. De kunstenaar is jong gestorven aan de gevolgen van een hersentumor. Chinees avontuur toont de toenemende wapenwedloop vanaf het begin van de jaren zestig tussen communistisch China, de Verenigde Staten en de Sovjet Unie. Het doek is helder geschilderd en verbeeldt de dynamiek van de volksrepubliek China. Links op het schilderij is een groep Aziatisch uitziende matrozen afgebeeld. De diverse scènes zijn nogal enerverend. Rechtsonder staat een bevoorradingsvliegtuig met opgeslagen kisten. Erboven dobberen rubberbootjes met een ruimtecapsule erin, die waarschijnlijk van een raket afkomstig is. Verder zien we de contouren van een paddenstoel, een kernbom misschien? En tenslotte bevinden zich nog figuren in ijzige omstandigheden. Het is bekend dat Gustave de internationale actualiteit op de voet volgde in tijdschriften als Life Magazine en Paris Match. Er is niet veel over bekend, maar er waren destijds berichten dat China in '66 in noordelijke streken experimenteerde met het afschieten van ruimteraketten en met het testen van kernwapens. Daarbij ging regelmatig van alles mis. In mei kondigde Mao Tse-Tung de Culturele revolutie af, waardoor alle wetenschappelijke experimenten moesten worden gestaakt. Het Westen volgde deze tumultueuze ontwikkelingen in het expanderende China op de voet, bezorgd en tegelijk gefascineerd. Woody van Amen Eindhoven , , assemblage, 98 x cm. De in rode letters gestempelde titel Goldfinger, in combinatie met de in zwart aangebrachte code , verwijst naar de gelijknamige James Bond-film uit Sean Connery is de onvolprezen Mister Bond, dubbelspion en cultfiguur. In het begin van film vindt Jill Masterson, de vriendin van meesterbrein en goudsmokkelaar Goldfinger, een smartelijke dood, omdat haar lichaam geheel met goudverf is beschilderd. De contouren van de torso tonen een echo in vijf kleurbanen, waaruit een houten hand te voorschijn komt. Rechts zit een roofvogel op een uitstekende tweede hand met inderdaad een goudkleurige vinger Goldfinger. De rondlopende lichtlijn van kleurrijke fietslichtjes verleent het kunstwerk een levendig effect. De assemblage Goldfinger, een sleutelwerk in het oeuvre van Woody van Amen, ademt geheel en al de sfeer van de pop art-stroming die begin jaren zestig ook in Nederland alle aandacht trok. De kunstenaar was al vroeg gefascineerd door de spraakmakende ontwikkelingen in de nieuwe wereld, en met name in New York als kunst- en jazzmetropool. In vertrok hij voor een periode van twee jaar naar New York, waar hij in contact kwam met de Amerikaan¬se avant-garde, die in deze jaren de overgang doormaakte van het abstract expressionisme naar de pop art. Van Amen werd geboeid door de dynamiek van deze stroming met zijn aansprekende iconen uit de consumptiemaatschappij en populaire beeldcultuur. De veelheid aan onbevangen ideeën en het onconventionele gebruik van allerlei soorten materialen ervoer hij als een grote vrijheid in zijn werk. Gezicht op een stad, , olieverf op doek, 85 x ,5 cm. In dit schilderij komen drie elementen bij elkaar die kenmerkend zijn voor het werk van Carel Willink in de vooroorlogse periode. De door de tijd aangetaste beelden, de onheilspellende wolkenlucht en het perspectivisch vergezicht. Deze drie beeldcomponenten suggereren een sfeer van verlatenheid en beklemming. Willink is vooral bekend geworden door zijn stemmingsvolle, realistische schilderingen. De ambachtelijke schildertechniek was voor hem belangrijk. Hij ontwikkelde nieuwe verftechnieken, omdat hij de vakkennis van zijn tijdgenoten beneden alle peil vond. Omstreeks heeft hij zijn persoonlijke, imaginair of magisch realistische stijl definitief ontwikkeld. In de jaren dertig werden zijn wolkenluchten steeds dreigender. Willink werd ook wel een profetische visie toegedicht van het naderende oorlogsgeweld. Dit is slechts ten dele terecht, omdat de schilder ook ná de oorlogsjaren zware wolkenpartijen bleef schilderen als stijlmiddel om de beklemmende, verontrustende sfeer in de stadsgezichten tastbaar te maken. Ik aanvaard het leven zoals het is, d. Het stadsgezicht wordt ook wel omschreven als De dreiging van naderend onheil over een stad en Fantasie op Amsterdam. Een directe inspiratiebron vormde de tuin van het Rijksmuseum in Amsterdam, vlak bij Willinks huis, met de classicistische beelden van J. Baurscheit op de voorgrond, en de Weteringschans rechts op de achtergrond. De herenhuizen zijn afgebeeld gezien vanuit zijn atelierraam aan de Ruysdaelkade. Op de sokkels staan de verweerde beelden van Aphrodite, de godin van de liefde en schoonheid en van de heldhaftige Hercules. Soortgelijke beelden, ontleend aan de Griekse mythologie, gebruikte Willink in de jaren dertig en veertig wel vaker. De archaïsche sculpturen staan in een toneelachtige setting prominent op balustrades en terrassen opgesteld, teneinde de tijdloosheid van de voorstelling te benadrukken. Deze datering is onjuist en moet het oorlogsjaar zijn. Willink beschouwde Gezicht op Amsterdam als zeer geslaagd en dateerde het derhalve op Het stadsbestuur van Nijmegen kocht het doek in direct uit het atelier van de kunstenaar. Op het schilderij is goed zichtbaar hoe nauwgezet hij deze opname heeft gevolgd. Mock up, , kunststof, motor, aluminium, vilt met paspop, object: h. Lucht wordt aangezogen en via straalpijpen weer uitgestoten. In eerste instantie lijkt het alsof hier een prototype van een nog onbekende machine wordt gepresenteerd. Onwillekeurig vraag je je af waar dit alles voor dient en of de machine in werking kan worden gesteld. In de loop der jaren heeft Panamarenko diverse constructies en machines gebouwd om te kunnen vliegen. Zijn droombeeld is zich vrijelijk te kunnen verplaatsen te land, te water, in de lucht en in de ruimte. Vanaf midden jaren tachtig ontwikkelde hij verschillende rugzakken die allemaal op hetzelfde principe zijn gebaseerd. Het lijken pogingen om een lichtgewicht krachtbron te bouwen, waarmee hij - vrij als een vogel - uiterst wendbaar zou kunnen vliegen. Panamarenko wordt wel omschreven als ingenieur, natuurkundige, uitvinder en visionair. Zelf noemt hij zich liefst kunstenaar-technoloog. Hij houdt zich intensief bezig met artistieke en technische experimenten. Zijn constructies, die nog het meest op vliegmachines lijken, maken het mogelijk om aan het magnetische veld van de aarde te ontkomen. Hij wist zich te verplaatsen door afwisselend de stroom in de magneetschoenen aan en uit te schakelen. Deze schoenen waren een vroege poging van Panamarenko om zich van de zwaartekracht te ontdoen, om de zwaartekracht als het ware op te heffen, een ambitie die hij in zijn verdere werk nog vaak zou koesteren. In de jaren daarna heeft hij ook diverse constructies en machines gebouwd om te kunnen vliegen, liefst naar verafgelegen, onbekende oorden. In die zin zijn de voertuigen meer dan alleen uitvindingen. Het zijn de hulpmiddelen van de ontdekkingsreiziger die rusteloos op zoek is naar nieuwe dimensies. Karakteristiek voor het werk van Panamarenko is de hang naar het surrealisme en de consequent doorgevoerde, intrigerende fascinatie voor de achterkant van het alledaagse. Hun werk kenmerkt zich door een bevlogen kijk op een wereld die net naast de werkelijkheid ligt en bizarre trekjes vertoont. Hij voelt zich verwant met het vernieuwde kunstbegrip en de energiestromen van Joseph Beuys, en de attitude van Marcel Broodthaers, die zich persoonlijk met zijn werk identificeerde. Het onorthodoxe materiaalgebruik, de ontwikkeling van wonderlijke machines en de schijnbare gebruikswaarde van zijn objecten situeren hem in de omgeving van het nouveau réalisme en de pop art. Centraal in het beeld is een wandelaar afgebeeld, die met ransel onder zijn linkerarm blootsvoets een landweg afloopt. Met zijn rechterhand maakt hij een bezwerend gebaar. Op zijn hoofd nestelt een duif, die opvliegt. Rechts van de wandelaar staat een tweede figuur met een stok in de hand. Op de achtergrond van het tafereel wordt een vogelnest uit een boom gehaald, waarbij de nestrover naar beneden valt. Op het eerste gezicht doet dit schilderij denken aan het beroemde Bonjour Monsieur Courbet, waarbij de 19de-eeuwse realist Gustave Courbet zichzelf in een gezelschap afbeeldt tijdens een van zijn rondwandelingen in de omgeving van het Zuid-Franse Montpellier. Uitgebeeld is de verstandhouding tussen mensen tijdens een ogenschijnlijk terloopse ontmoeting. In het schilderij Le nid dans la tête is de handeling meer gespannen. De duif en het nest verlenen het werk een symbolische lading, waardoor de scène een verrassende wending krijgt. De duif is het symbool van onschuld en van overvloed. Het schilderij is technisch bijzonder knap geschilderd. De verf is in verschillende lagen opgebouwd en geglaceerd, waardoor de suggestie van diepte optreedt en de picturale spanning wordt versterkt. Door studie van de oude meesters heeft Garouste zich verdiept in de traditionele olieverftechniek. Hij laat zich inspireren door de maniëristische schilderwijze van de Franse en Italiaanse kunst