Elfstedenroute "tocht der tochten"

als pelgrimstocht

Van 8 augustus 2017 tot en met 23 augustus 2017

pelgrimsverhalen

ontmoetingen

motivatieverhaal

omgevingsbeelden,

ditjes en datjes

.

Jan Veltman Baarn

INLEIDING

Het verhaal geeft een beeld van de reden, deze route te gaan lopen, de voorbereiding en vervolgens mijn motivatieverhaal om van deze route een pelgrimstocht te maken.

In 1963 op 17-jarige leeftijd, had ik het idee om ooit de Elfstedentocht te gaan schaatsen, helaas door allerlei omstandigheden is daar nooit iets van gekomen.

Deze tocht is onlosmakelijk verbonden met schaatsen, maar in de loop van de tijd uitgebreid met o.a. fietsen, 5-daagse wandeltocht, steppen, rolschaatsen, surfen, kanoën. Onlangs heeft Maarten van der Weijden aangekondigd de tocht te gaan zwemmen. Al deze activiteiten zijn gerelateerd aan tijd en prestatie, daarnaast veelal massaal. De tocht als pelgrim gaan lopen, is volgens mij {redelijk) nieuw en wellicht uniek. Een pelgrimstocht staat los van tijd en prestatie, maar veel meer met bezinning en ontmoetingen. Daarnaast ook volop en intens genieten, in dit geval van onze mooie provincie Friesland.

Aanvankelijk, ben ik omstreeks 1975 gaan hardlopen, vervolgens vele jaren later, omstreeks 1998, gaan wandelen onder andere:

• Rondje Naarder meer van 19km • Pieter pad een route van om en nabij 500 km

Beide wandeltochten heb ik samen met mijn broer Frans en schoonzus Els gelopen. Bij de afronding van het Pieter pad in Limburg stelden wij ons de vraag: gaan we linksaf naar naar Rome of rechtsaf naar Santiago lopen. Het is uiteindelijk Santiago de Compostela geworden. Met deze route begint mijn loopbaan als pelgrim samen met Frans en Els.

Na Santiago de Compostela, ben ik met een Franciscaanse kloostergroep naar Assisi geweest. Vanuit Assisi diverse wandeltochten in de omgeving gemaakt. In die periode is het idee ontstaan om alleen vanuit Nederland, dan wel vanuit Florence via Assisi naar Rome te gaan lopen. Om diverse redenen uiteindelijk in Florence begonnen. Vanaf deze periode is alleen pelgrimeren voor mij een "levenswijze geworden".

Inmiddels was pelgrimeren veel meer dan wandelen. Het houdt onder andere voor mij in:

• Bezinning, zingevend lopen • Ontmoetingen met verdiepende en meestal eenmalig contacten, maar heel bijzondere gesprekken/verhalen • Ont-moeten, niets moet alles mag en kan, beginnen zonder aan tijd en afstanden te denken • Inspiratie opdoen en opkomende gedachten proberen vast te houden om vervolgens hierin_verbindingen ontdekken en ervaren • Pelgrimeren als metafoor voor het leven, wij lopen allemaal een pelgrimstocht, zelfs met een rugzak, meestal onbewust. Bij pelgrimeren voelt het alsof de rugzak minder zwaar wordt. • Goede voorbereiding, laten inspireren door buiten (omgeving) en binnen (gedachten, gevoel) en dan zingevende autobiografische verhalen schrijven, zijn steeds weer een vervolg op mijn pelgrimstochten. • Pelgrimeren is absoluut geen prestatietocht

Voor mij werd het steeds duidelijker dat het leven een pelgrimsweg is en dat wij allemaal een pelgrimsweg lopen met een rugzak. De meeste zijn zich hiervan wellicht niet bewust. Voor mij is dit laatste steeds meer als een metafoor gaan leven, dat in deze rugzak mijn schaduw zit, die ik omarm, niet zie, maar wel voel en tegelijkertijd besef dat ik deze schaduw nodig heb gehad om geestelijk te groeien. Met al deze bagage en ervaringen over pelgrimeren loop ik jaarlijks alleen, naast mijn levenspelgrimsweg, een vooraf geplande pelgrimsroute al dan niet zelf samengesteld.

In juni 2015 een nieuwe eigentijdse pelgrimsroute "Walk of Wisdom" van 136 km gelopen rondom Nijmegen. Deze in Nederland opgezette pelgrimsroute is een" pad van je eigen wijsheid" om na te denken over je leven en plaats in het grotere geheel. Verder de oude levensvragen verbinden met moderne thema's. De ambitie is een route, die de hele wereld overgaat: wijsheid is niet afhankelijk van een cultuur, religie of filosofie.

Om het verschil te ervaren van een pelgrimstocht per voet en per fiets, heb ik in augustus 2015 een Pelgrimsfietstocht van Avignon naar Baarn van om en nabij de 2.000 km gereden. Via de Mont Ventoux, Alpe d'Huez en Grande Chartreuse, het klooster van de orde van de kartuizers, bekend van de film "the Great Silence", een film over het contemplatieve kloosterleven aldaar. Per voet heeft zonder meer mijn voorkeur, alleen de ontmoetingen al per voet en het ont-moeten, om vervolgens zoveel mogelijk te kunnen loslaten, maakten voor mij een groot verschil.

In 2016 heb ik als pelgrim de Chemin d' Assise gelopen in Frankrijk. Een pelgrimstocht, die deel uitmaakt van de Franciscaanse voettocht vanuit Canterbury naar Assisi. Mijn route is begonnen een eind vóór Vezelay en via Taizé naar Macon gelopen.

AANLEIDING

Enkele jaren geleden heb ik het boekje van thom breukel, de pelgrimsroute van Dokkum naar Egmond aangeschaft. Dit boekje, maar ook mijn voornemen om de Elfstedenroute een keer te gaan lopen werd daardoor concreter en ging steeds meer bij mij leven. De Elfstedentocht schaatsen is helaas voor mij nooit meer iets geworden.

VOORBEREIDING

In januari 2017 ben ik begonnen met de voorbereiding. De Elfsteden werden mijn basis en de pelgrimsplaatsen genoemd in het boekje Dokkum-Egmond vulde ik in mijn route aan. Het feit dat mijn familiegeschiedenis omstreeks 1700 in lt Heidenskip begint, was een reden om ook door deze zogenaamde "oerpolder'' te gaan lopen. Enige tijd later las .ik een artikel over het Tsjerkepaad, een stichting tot instandhouding van kerken in Friesland. Aan de hand van al deze elementen heb ik mijn route samengesteld. Alleen die voorbereiding was al heel bijzonder, waardoor bij mij langzamerhand het besef kwam dat deze route mijns inziens veel verbindingen heeft met pelgrimeren. BELEVING VAN DE OMGEVING en ONTMOETINGEN

Vanuit Leeuwarden gaan lopen, waar het voor mij even moeilijk was om Leeuwarden te verlaten. Dit kwam mede door de spoorlijn en de twee vaarten/kanalen, die ik moest overbruggen. Vervolgens kwam ik op de weggetjes, die mij richting Boksum, Hijlaard en Oosterlittens brachten, mijn eerste slaapplaats in een trekkershut. Op deze camping al een eerste bijzondere ontmoeting met twee Brabantse broers, beide zogenaamde "babyboomers", bekend met het "rijke roomse leven" en waarvan de vader een kruidenierszaak had. Met exact deze identieke gelijkenissen, hebben wij niet alleen een gezellige avond gehad, maar ook op verdiepende en zingevende wijze onze verhalen kunnen delen.

De volgende ochtend vroeg vertrokken om de viering (9.30 uur) in Jorwert bij te wonen en vervolgens het interview met de Leeuwarder Courant. Heel bijzonder was de aanwezigheid van Geiske Meinsma-Greydanus, in de omgeving bekend als "beppe Gais". Mijn eerste volle dag van uitsluitend lopen was begonnen met een voor mij een passende pelgrimsdienst en mooie contacten na afloop van de viering met diverse aanwezigen.

Mijn route via Wommels naar Bolsward kreeg nog een bijzonder karakter door mijn bezoek aan het Zuivelmuseum 't Tsiispakhus uit 1905 en wel om de navolgende redenen

• Een belangrijke zuivelhistorie verbonden aan Friesland en het "leven", daardoor in mijn beleving ook een verbinding met pelgrimeren • Mijn vader is omstreeks 1930 melkrijder in Hilversum geweest, bij wellicht een rechtsvoorganger van Friesland Campina, om vervolgens in 1935 als zelfstandige verder gegaan met de verkoop van boter, kaas en eieren en gaandeweg doorgegroeid naar kruidenier tot omstreeks 1975 • Mijn zoon Thijs Veltman werkt sinds april 2017 bij Friesland Campina in Amersfoort op de commerciële afdeling

Enige tijd later na mijn bezoek aan Bolsward, kwam ik op een mooi pad langs de Workumer trekvaart een man tegen, die mij vertelde dat dit pad later via een boerenerf zou uitkomen en wellicht niet betreden mocht worden, "bordjes privé/verboden toegang". Daar aangekomen, volgde ik toch het betonnen pad naar de boerderij, met de intentie naar de boer toe te lopen als ik hem zou zien. Toen ik de boer zag staan, pratend, met wellicht een knecht, liep ik op hem af met de opmerking, dat "ik op verboden terrein liep", maar vervolgens liet ik hem mijn "TAU" teken (T) zien, dat ik altijd om mijn nek draag tijdens mijn pelgrimstochten. Dit teken is een vertrouwd kruisje in Franciscaanse kringen en ook dat dit een heilzame werking zou hebben voor anderen. Ik vertelde de boer met het TAU-teken naar hem gericht, dat een stemmetje van Franciscus mij zei" Jan, jij mag gewoon doorlopen". Het "ijs" was toen gebroken en het gesprek ging nog even op verdiepende wijze verder.

Inmiddels meerdere dagen later, met nog veel andere bijzondere ontmoetingen, het leek allemaal wel een droom, maar het was werkelijkheid. Ik liep elke dag met een rugzak van om en nabij de 15 kg en het TAU-teken om mijn nek. De herkenning als pelgrim viel zeker op.

Het Tau-teken is in franciscaanse kringen een vertrouwd beeld. Het is een letterteken in zowel het Hebreeuwse ©Is het Griekse al fabet. In de Bijbel lezen we over een teken of een zegel dat aangebracht wordt op mensen of gebouwen met de beoogde werking van het redden of besehermer:i van de rechtvaardige, van degene die het teken draagt. Zie de profeet Ezechiël 9,4. Franciscus zag het in zijn tijd op de kleding van de Antoniusbroeders. Zij gel o ofden dat het teken heil_za am was voor de mensen die ze verpleegden. Franciscus ondertekende er zijn brieven mee en bracht et aa op de uur van de plek waar hij sliep. De lrefde ?'e Franciscus voor dit teken had is op de eerste plaa ts ingegeven door zijn liefde voor het kruis, of beter gezegd: de Gekruisigde. Hij droeg er zijn verbondenheid met de gekruisigde Christus - en in Hem met de armen en zvvokken - mee uit .

Via het mooie stadje Workum, met het bijzondere Jopie Huisman museum richting lt Heidenskip gelopen. De Oerpolder, de oorsprong van mijn familiegeschiedenis "Veldman - Veltman. Niets herinnerde mij meer, maar tijdens het lopen wel het gevoel dat mijn voorvaderen hier heel hard hebben moeten werken. In het boek: de Oerpolder "het boerenleven achter de dijken" van Hylke Speerstra wordt dit op een mooie wijze beschreven. Op dat moment gaf het mij wel een gevoel van tevredenheid, hoe goed wij het nu hebben, "leven in de gouden eeuw" en mijn voorvaderen in een soort "tachtigjarige oorlog".

De Tsjerkepaad kerkjes te Oudega en Sandfirden (was een trouwerij) bezocht. In Oudega gesproken met een vrijwilligster en ik vertelde haar dat het kerkje binnen de uitstraling had van "kom maar binnen, het is hier goed" en buiten de uitstraling van "eenvoud" wat voor mij betekent, "bij je zelf blijven".

Oudega-Sandfirden

Via IJlst naar Sneek, met een bijzondere ervaring om ook het slotconcert van de Sneekweek nog te kunnen bijwonen.

Op weg naar Langweer, waar de omgeving al enigszins gaat veranderen van weilanden naar bosgebieden, richting Gaasterland. Vanuit het mooie stadje Sloten via een pad en eggetjes richting Warns gelopen. Voor mijn overnachting aldaar ook nog even Hemelum, het Russisch-orthodox klooster bezocht. In lt Heidenskip was "de hel", zo stond dat op de kaart en nu was ik in "de hemel". Twee uitersten heb ik mogen ervaren.

In Warns in een B&B "Pastory" een overnachting. Soms zijn ontmoetingen bij overnachtingsadressen ook bijzonder. Wellicht komt dat ook door de ontvankelijkheid van degene, die mij ontvangt, zeker omdat ik mij als pelgrim meestal kwetsbaar durf op te stellen, zodat veelal tijdens het gesprek een verdiepende werking volgt. Dit bezoek maakt het nog extra bijzonder, omdat ik in Warns, om te eten richting haventje ben gelopen naar Sailor's Pub. Uiteindelijk na wat zoeken zag ik, een man en een vrouw op een groot terras zitten, aan een tafeltje te genieten van een wijntje. Zij vertelden mij dat deze horecagelegenheid al enkele jaren geleden was gesloten. Aan de overkant van de weg was een restaurant vertelden. Ik was dus verkeerd, maar tegelijkertijd boden zij mij een wijntje of biertje aan. Met enige aarzeling, want wij kenden elkaar niet, ging ik toch zitten. Het klikte meteen en ons gesprek verliep op een verdiepende en zingevende wijze. Later bleek ook nog dat de man, de vader was van de eigenaresse van de B&B (Pastory), heel bijzonder allemaal. Later aan de overkant heerlijk vis gegeten onder het genot van een droge witte wijn.

Vanuit Stavoren via een dijkpad langs het IJsselmeer richting Hindeloopen en voor de tweede keer door Workum naar mijn overnachtingsplaats in Ferwoude.

Ook op dit adres was het weer bijzonder te ervaren, dat ik voor de tweede keer bij uitzondering een avondmaaltijd voorgeschoteld kreeg. Naar Workum v.v. lopen om te eten zou 10 km zijn. De gastvrouw vertelde, dat zij in dergelijke uitzonderingsgevallen een zogenaamde "arrestantenschotel" bereidde voor haar gasten. Het recept had zij jaren geleden van een politieagent gekregen. Opnieuw hele bijzondere gesprekken met deze mensen. Zij vertelden mij een mooi en bijzonder ervaringsverhaal over hun leven, dat over betrokkenheid, barmhartigheid en delen ging, die het leven uitermate aangenaam kunnen maken voor anderen, maar ook voor henzelf. Het verhaal heeft mij echt geraakt, daarom vertel ik dit op deze wijze.

Door naar Harlingen, het lijkt wel of het niet ophoudt, maar de ontmoeting met de hoteleigenaar was voor ons wederzijds, ook weer bijzonder, maar voor de pelgrim gaat de dag over naar de volgende dag om verder te gaan. Heel toepasselijk voor mij naar Sint• Jacobiparochie, om in de Jacobshoeve te overnachten. Vanwege de straffe wind, beneden langs de Friese waddenkust richting Holwerd gelopen voor mijn overnachting.

De volgende dag via Hantum, het boeddhistisch centrum "Karma Kagyu" bezocht, mooi gelegen tussen de bomen, in een wijds landschap. Een bijzonder verdiepend en zingevend gesprek met de broeder over "hoe staan we in het leven". Dokkum was mijn volgende overnachting en wel voor twee dagen, vanwege een uitstapje van één dag naar Schiermonnikoog, voor een bezoek aan een oud-collega, mijn opvolger na mijn pensionering. Vóór deze ontmoeting een fietstocht, rondje het eiland gemaakt. Een mooie en welkome afwisseling voor een pelgrim, deze dag.

Tenslotte een bijzonder mooie route, zeker vanaf Birdaard naar Leeuwarden. Het pad langs de Dokkumer Ee tot Leeuwarden heb ik als heel bijzonder ervaren en was zeker een mooie afsluiting van mijn pelgrimstocht. In het bijzonder noem ik Bartlehiem, waar ik vanuit de theetuin uitzicht had op de Dokkumer Ee, maar ook op een authentiek Fries boerderijtje en het bekende bruggetje, ik waande mij in een sprookje, maar opnieuw was het werkelijkheid, het was echt. Vervolgens het laatste stuk de binnenkomst in Leeuwarden langs deze vaart door een mooi en rustig bosrijk gebied.

Mijn overnachting in Leeuwarden als afsluiting voornamelijk doorgebracht op het terras van het hotel in gesprek met andere hotelgasten. De volgende dag als afsluiting met het "boemeltje" van Leeuwarden naar Stavoren en waarbij ik herkenbare paden ontdekte, die ik had gelopen. De veerboot vanuit Stavoren over het IJsselmeer naar Enkhuizen was in mijn beleving, een waardevolle afsluiting van mijn bijzondere pelgrimstocht door Friesland.

+31 (0)158 212 5216

reservere,:i@hotelheta,,ker.nl www,hote:lhet ar1ker.nl ·

CONCLUSIE

Het was vooral een tocht langs jaag en-/jachtpaden, kerkenpaden en weggetjes door de open en weidse omgeving, met bijzondere en mooie uitzichten op de groene weiden, als ware het één grote "groene zee", met daarboven de mooie wolkenluchten. In de verte de kerktorentjes (dorpjes), lijken hierdoor met elkaar verbonden te zijn. Tussen dit alles de boerderijen, omgeven door bomen.

De verschillende dieren in de weilanden ontbraken ook niet. Ook zij hebben mij zien lopen, want er werd naar mij gekeken, zelfs toen ik nog weleens achteromkeek, bleven zij mij soms volgen. Zelfs nog een incident mogen aanschouwen in "Workumer Mar", waar een boer met zijn tractor, een in de sloot geraakte koe, op het droge moest trekken.

Mijn richting was bepaald van de ene stad naar de andere stad met omweggetjes naar kerken en kloosters. Het kwam redelijk veel voor dat ik mij door lokale mensen liet leiden hoe ik zou gaan lopen. Door Pied á Terre te Amsterdam, een specialist op het gebied van wandelen, fietsen en pelgrimeren, heb ik twee geografische, zeer gedetailleerde kaarten laten maken. Uitsluitend aan de hand van deze kaarten en de aanwijzingen van lokale mensen heb ik de route gelopen.

Het was elke keer weer een verrassing. Het is niet soms verdwalen, bijna niet mogelijk in Friesland, maar zeker ook avontuurlijk om uitsluitend met kaarten en vragen, de weg te vervolgen., voor mij ook een onderdeel van pelgrimeren.

Naast de ontmoetingen, die ik heb benoemd en beschreven, heb ik ook nog vele andere ontmoetingen gehad met bijzondere mensen. Het feit dat je alleen loopt met een rugzak en uitstraalt dat je pelgrim bent, maakt het leven zeer aangenaam en de rugzak wordt daardoor steeds lichter.

Dit alles gaf mij ongekend veel inspiratie en het idee om van deze bekende tocht een pelgrimsroute te gaan maken en promoten. Daarnaast een verhaal over mijn ervaringen en motivatieverhaal om hiervan een pelgrimstocht van "alle tijden met Friese kenmerken" te maken. l t·I•t\ffiUïi!tN!ihi Titus, Brandsma MuseulJI Friesland heeft volgens mij zoveel kenmerken, die verbonden zijn met pelgrimeren, dat de Elfsteden "de tocht der tochten" zeker een bijzondere aanvulling zou kunnen zijn voor pelgrims als pelgrimsroute.

Kenmerken (kort), maar er zijn er veel meer te bedenken:

• Friese historie (sinds de Romeinse tijd)/ Bonifatius/ reformatie/ Sint-Jacobiparochie • 4 K's=!erken, !loosters (er waren ca 50 kloosters), !unst en !ultuur (indit bijzonder geval maar met een "K") • Agrarisch/visserij, voedsel voor "leven" • Waddenzee, met eilanden, meren, vaarten en kanalen, regen, wind en mooi weer, Friese volk (bijzonder vergelijkbaar met "ik worstel en kom boven") • Overdag soms afzien/lijden, maar toch genieten en 's avonds ook nog eens genieten van eten drinken (balans voor het goede leven), wat ook in Friesland zeker de moeite waard is.

Mijn ervaring van deze bijzondere pelgrimsroute wil ik op deze wijze uitdragen aan meerdere instanties, die dit hopelijk verder gaan promoten met als uitgangspunten:

• De Friese Elf Steden • Facultatief zelf de route aanvullen aan de hand van pelgrimsroute Dokkum - Egmond en/of kerkjes en voormalige kloosters o.a. bekend bij de Stichting Tsjerkepaad en/of persoonlijke invulling (voor mij was dat it. Heidenskip). De lokale bevolking wijst soms ook op mooie routepaden, heb ik meerder keren ervaren. Een vaste route is zeker geen "moeten", dus "ont-moeten" • Facultatief persoonlijke aanvullingen, b.v. een bezoek aan een of meerdere van de Friese eilanden: Vlieland, Terschelling (Harlingen) en Ameland {Holwerd) en Schiermonnikoog (Lauwersoog).

AANTAL DAGEN/AFGELEGDE KM/VOflSTAPPEN/OVERNACHTINGEN/WEER

De overnachtingadressen waren heel divers onder andere, een trekkershut, B&B, vrienden op de fiets, eenvoudige hotels en in Sneek het Stadslogement King-Size en in Bolsward een klein kasteel Stadsherberg "Heeremastate". Voor mij is dit ook een onderdeel van pelgrimeren.

Enkele wetenswaardigheden

• 15 dagen gelopen en 1 dag fietsen op Schiermonnikoog • Om en nabij de 300 kilometer afgelegd • 450.000 voetstappen, uitgerekend via een eenvoudige rekensom • 14 overnachtingsadressen, waarvan in Dokkum twee nachten • Over het algemeen redelijk tot goed weer, niet te warm, met soms wat regen maar ook wel wind, gelukkig in de rug, dus lopen ging wat makkelijker Als afsluiting de navolgende foto's:

• Een overnachtingsadres te ltens in een B&B "Zathe De Spieker" (een Friese boerderij uit 1890, type kop-hals-romp) en stadsherberg "Heeremestate" te Bolsward (omstreeks 1830) • Bijzondere wolkenluchten • Twee pagina's over de omgeving waar ik heb gelopen • Twee foto's van de in de sloot geraakte koe • Twee foto's, één, een heel klein vogeltje dat aanvankelijk spartelend maar later doorheeft zicht richting graskant te laten drijven om zich zo te redden. Helaas kon ik niets doen, maar uiteindelijk dit vogeltje zichzelf gered. De andere foto een dode vis, was helaas niets meer aan te doen • Afbeeldingen van het interieur van twee Tsjerkepaad kerkjes (bronvermelding magazin Stichting Aide Fryske Tsjerken.

Baarn, september 2017

Jan Veltman Eemborg 313 3741 ZD Baarn

06 290 51317 www.janveltman.nl jan@ jan velt man.n1

Interieur van de museumkerk Jannum

1 I

Interieur van de Kloosterkapel in SibrandahOs nen tl SCHIE MGNNIKOOG SH /EFU.f( IN JK CXJG _lll"l"A ...f tr . · '

Botchp!UI

r.nd

·- - - Q Q

1 .. _

.1 . I ( . )

Pelgrimstocht van de Elfsteden en Dokkum-Egmond (ca. 312 + 60 km)

E\fat e d e n rn ut e waar\n opgenomen de plaatsen van de pe\gr\msroute Ookkum - Egmond

Leeuwarden (vertrek) Elfstedenplaats en pelgrimsplaats

• Boksum pelgrimsplaats • Jorwert pelgrimsplaats • Wommels pelgrimsplaats

Bolsward Elfstedenplaats en pelgrimsplaats

Workum Elfstedenplaats en pelgrimsplaats

• Het Heidenschap familiegeschiedenis "Veldman-Veltman" begint hier omstreeks 1700

IJlst Elfste denplaats

Sneek Elfstedenplaats

Sloten Elfstedenplaats

• Hemelum pelgrimsplaats • Warns pelgrimsplaats

Stavoren Elfstedenplaats en pelgrimsplaats

• Koudum pelgrimsplaats

Hindeloopen Elfstedenplaats

Harlingen Elfstedenplaats

Franeker . Elfstedenplaats

• St Jacobiparochie bekende pelgrimsplaats "Santiago" • Hantum pelgrimsplaats

Dokkum Elfstedenplaats en pelgrimsplaats

• Janum pelgrimsplaats • Birdaard pelgrimsplaats • Bartlehiem bekend van "bruggetje" en pelgrimsplaats

Leeuwarden (aankomst) Stavoren met de trein Stavoren - Enkhuizen met de veerboot

Enkhuizen pelgrimsplaats Hoorn pelgrimsplaats Schermerhorn/Stompetoren mooie wandelroute Alkmaar/Heiloo pelgrimsplaats Egmond Binnen / Adelbrechtput aankomst pelgrimsplaats