Nizap 2 C 0 0 0
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
4010111 1 l§ 10 ý1 reo 4010111 1 l§ 10 ý1 reo REDACTIONEEL De apartheid is dood, leve de apartheid Er is in blank Zuid-Afrika opschudding ontstaan, want premier Botha heeft begin oktober een paar krasse uitspraken gedaan: zwarte vakbonden worden erkend en het verbod op gemengd seksueel verkeer moet worden herzien. De apartheid wordt afgeschaft en vervangen door de politiek van 'verticale differentiatie'. Sommige zwarten mogen nu ook voor het eerst een eigen huis kopen in Soweto. Opschudding in Zuid-Afrika. Ook hier in Nederland zijn deze berichten vaak in positieve zin ontvangen, in de zin van: 'blank Zuid-Afrika Verstaat de tekenen van de tijd en begint de bakens te verzetten'. Minister van der Klaauw sprak in dit verband van ,nieuwe stemmen van redelijkheid' in Zuid-Afrika. De werkelijkheid is toch iets anders: de zwarte vakbonden worden wel erkend, maar op voorwaarde dat ze niet aan politiek doen. Nu is het in Zuid-Afrika al een politieke kwestie als een zwarte sjouwerman wil promoveren tot metselaar. Dan komt hij namelijk in conflict met de industriële kleurenbarrière en de groepsgebiedenwet. Een vakbond die niet aan politiek mag doen in Zuid-Afrika is als een bokser die met geboeide handen en geblinddoekt de ring wordt ingestuurd. Het verbod op gemengd seksueel verkeer in Zuid-Afrika, dat stamt uit 1957, is gebaseerd op raciaal bijgeloof en biologische domheid. Bij de indiening van deze, nu omstreden, immoraliteitswet vond professor Venter uit Pretoria dat de plegers van gemengd seksueel verkeer gecastreerd moesten worden. Hij werd daarin gesteund door mevrouw Raath, presidente van de Vrouwenfederasie, maar de gereformeerde dominee Norval achtte castratie in strijd met de bijbelse opdracht: 'Gaat heen en vermenigvuldigt u'. Zijn oplossing was niettemin: levenslange gevangenisstraf of desnoods de doodstraf ... Het is dus op zichzelf positief als de bijl gelegd wordt aan de wortels van het racistische bijgeloof van een beknepen blank volk. Maar we moeten niet vergeten dat het alleen onder druk zover is gekomen. Wordt hierdoor nu een begin gemaakt met de afschaffing van de apartheid? Zijn dit inderdaad de 'nieuwe stemmen van redelijkheid' die de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken meende te horen? Wie dat gelooft vergeet dat de apartheid een economisch systeem van onderdrukking en uitbuiting is. 'De nieuwe stemmen van redelijkheid' zijn eerder een poging om naar buiten de indruk te wekken dat gelijkstelling wordt nagestreefd om juist de apartheid als economisch systeem in eigen land onverkort te kunnen handhaven. De politiek van premier Botha is gericht op vreedzame betrekkingen met de zwarte buurlanden om juist de bestaande verhoudingen in Zuid-Afrika zelf onverkort te kunnen handhaven. Daarvoor is het nodig om 'overbodige' rassendiscriminatie af te schaffen teneinde onnodige irritatie in die buurlanden te voorkomen. Volgens de nieuwe politiek van 'verticale differentiatie' worden bijvoorbeeld zwarte inwoners van Soweto aangemoedigd om hun eigen huis te kopen. De nieuwe zwarte middenklasse krijgt zodoende belang bij de handhaving van de bestaande toestand, zo hoopt de blanke regering, en kan een barrière vormen tegen zwart radicalisme. Al deze maatregelen lijken bij oppervlakkige beschouwing inderdaad op verbeteringen, maar op de keper beschouwd is de nieuwe politiek van Botha juist bedoeld om de traditionele baasschap in Zuid-Afrika te kunnen handhaven door op marginale punten aan binnen- en buitenlandse druk tegemoet te komen. Zolang er geen wezenlijke verandering komt in het economische systeem dat de zwarte meerderheid behandelt als gereedschap dat naar believen kan worden gehanteerd en dat naar willekeur kan worden afgeschaft; zolang de 'thuislanden' in gebruik blijven voor de deportatie van 'overtolligen' als vrouwen, werklozen, kinderen, gepensioneerden en invaliden; zolang de zwarten rechteloos zijn buiten het 'thuisland', ook al zijn zij generaties lang buiten dat 'thuisland' geboren en getogen; zolang de bevoorrechte blanke minderheid de zwarte meerderheid onderbetaalt, ondervoedt en in het algemeen 'onder-behandelt', zòlang betekent de 'nieuwe redelijkheid' een nog hardere toepassing van de knoet en de knuppel. Kortom: als Botha roept: 'De apartheid is dood', dan denkt hij er bij zich zelf achteraan: 'Leve de apartheid'. CONGRES ENvMA NIFESTA TIE Start voor een verhevigde campagne Een van de grootste manifestaties voor een vrij Zuid-Afrika die ooit in Nederland is gehouden: in een afgeladen Muziekcentrum in Utrecht waren op zondagavond 21 oktober tweeduizend mensen bijeen om de eis 'Olieboycot Zuid-Afrika Steun de bevrijdingsstrijd' kracht bij te zetten. De belangstelling voor de bijeenkomst was zo groot, dat een week tevoren al de verkoop van toegangskaarten moest worden gestaakt. De manifestatie in Utrecht vormde de afsluiting van een werkcongres in Austerlitz, dat met ongeveer 300 vertegenwoordigers van plaatselijke groepen eveneens geheel was volgeboekt. Dit werkcongres had in de eerste plaats tot doel om nieuwe activiteiten te stimuleren tot isolering van Zuid-Afrika en ter ondersteuning van de bevrijdingsbewegingen. Zaterdags werden verdere plannen voor de olie-actie besproken. Wat doen we ter gelegenheid van de volgende aandeelhoudersvergadering van Shell; hoe vullen we de landelijke actiedag rond 21 maart (Sharpeville) in; hoe staat men tegenover het houden van een internationaal tribunaal in Den Haag, waar de oliemaatschappijen wegens hun steun aan de apartheidsstaten zullen worden beoordeeld; wat doen we nog voor half november, als de Tweede Kamer beslist over een motie tot stopzetting van de olieleveranties aan Zuid-Afrika? Op de zondag werd op het werkcongres gediscussieerd over andere onderwerpen: de acties op scholen in Nederland; de activiteiten op universiteiten en instellingen Den UvW: vraaqtekens. om elke samenwerking met Zuid-Afrika te beëindigen; de mogelijkheden om binnen de kerken en met de vakbond actie te voeren; de rol van de vrouw in Zuidelijk Afrika. Een onverwacht grote groep (ongeveer zestig mensen) toonde belangstelling voor de discussie over Angola en Mozambique. Deze groep vroeg er om de voorlichting over deze landen in Nederland op te voeren. Door de deelnemers werd erop aangedrongen met meer voorlichtingsmateriaal te komen, dat massaal verspreid kan worden onder een kerkelijk publiek. Het werkcongres werd toegesproken door vertegenwoordigers van de bevrijdingsbewegingen: Nkobi van het ANC, Hishongwa van de SWAPO, Basker Vashee voor het Patriottisch Front- ZAPU en Robert Mugabe voor het Patriottisch FrontZANU. Mugabe was speciaal naar Nederland gekomen om zondagavond op de manifestatie te spreken, maar door de onderhandelingen over de toekomst van Zimbabwe werd hij gedwongen op zondagmiddag naar Londen terug te vliegen. Gedurende zijn korte verblijf in Nederland had president Mugabe ontmoetingen met de actiegroepen, de hulverlendende instanties, kerkelijke leiders, parlementsleden, terwijl minister de Koning van Ontwikkelingshulp hem namens de Nederlandse regering ontving. Mugabe Mugabe benadrukte dat de Engelse regering, die duidelijk een voorkeur heeft voor een regering-Muzorewa in Zimbab- we, bij de onderhandelingen zelfs niet meer de schijn van neutraliteit probeert te handhaven. Het Patriottisch Front staat tegenover twee partijen, die gemene zaak maken. Ondanks het feit dat noch president Mugabe, noch president Tambo van het ANC kon komen, werd de manifestatie in Utrecht een uitdrukking van eensgezindheid en strijdbaarheid. Het is duidelijk dat de actie voor een olieboycot aanzienlijk aan kracht heeft gewonnen. Wout Nijland, die namens de organisatoren (Komitee Zuidelijk Afrika en het Comité Utrecht voor Zuidelijk Afrika) sprak, vroeg aan Joop den Uyl in hoeverre de olieboycot voor de Partij van de Arbeid een punt zal zijn bij een volgende kabinetsformatie. Aan Hans de Boer werd gevraagd of zijn partij, het CDA, een motie tot steun aan de actie zal ondersteunen. Onder donderend applaus van de zaal voorspelde Hans de Boer dat het CDA in meerderheid mee zou gaan, net als bij de motie waarmee een Zuidafrikaanse sportploeg de toegang tot Nederland werd ontzegd. Maar Joop den Uyl zweeg in alle talen over de aan hem gestelde vraag. De Partij van de Arbeid zal op dit punt nader ondervraagd moeten worden. Het werkcongres en de manifestatie vormden een hoogtepunt in de actie voor een olieboycot tegen Zuid-Afrika. Het zal geen eindpunt zijn, maar eerder een nieuwe start voor een verhevigde campagne. Dat Shell verontrust is over de zaak blijkt wel uit het feit dat zich onder het publiek bij de manifestatie twee directeuren van Shell bevonden. Motie Ongeveer 300 actievoerders uit alle delen van het land, bijeen op het Zuidelijk Afrika Kongres onder de leus 'Olieboycot Zuid-Afrika - Steun de Bevrijdingsstrijd', overwegende dat het regime in Zuid-Afrika doorgaat met het doorvoeren van de apartheid, blijft vasthouden aan de illegale bezetting van Namibië en het bewind van Muzorewa/Smith in Zimbabwe via haar steun in het zadel houdt, overwegende dat de westerse landen het regime in Zuid-Afrika telkens weer in bescherming nemen, effectieve sancties afwijzen en op grote schaal profiteren van de uitbuiting en onderdrukking in Zuidelijk Afrika, overwegende dat de bevrijdingsbewegingen African National Congress (ANC) van ZuidAfrika, Patriottisch Front van Zimbabwe en SWAPO van Namibië, die voor de bevrijding van hun landen strijden, daarbij alle steun verdienen, zijn van mening, dat economische sancties en totale isolering van het apartheidsregime noodzakelijk zijn en dat de steun