Zeszyty Historyczne
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Load more
Recommended publications
-
Pan Tadeusz by Adam Mickiewicz
The Project Gutenberg EBook of Pan Tadeusz by Adam Mickiewicz This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at http://www.gutenberg.org/license Title: Pan Tadeusz Author: Adam Mickiewicz Release Date: [Ebook 28240] Language: English ***START OF THE PROJECT GUTENBERG EBOOK PAN TADEUSZ*** PAN TADEUSZ OR THE LAST FORAY IN LITHUANIA All rights reserved PAN TADEUSZ OR THE LAST FORAY IN LITHUANIA A STORY OF LIFE AMONG POLISH GENTLEFOLK IN THE YEARS 1811 AND 1812 IN TWELVE BOOKS BY ADAM MICKIEWICZ TRANSLATED FROM THE POLISH BY GEORGE RAPALL NOYES 1917 LONDON AND TORONTO J. M. DENT & SONS LTD. PARIS: J. M. DENT ET FILS NEW YORK: E. P. DUTTON & CO. Contents PREFACE . 1 INTRODUCTION . 3 LIST OF THE PRINCIPAL CHARACTERS IN “PAN TADEUSZ” WITH NOTES ON POLISH PRONUN- CIATION . 14 BOOK I.—THE FARM . 17 BOOK II.—THE CASTLE . 45 BOOK III.—FLIRTATION . 69 BOOK IV—DIPLOMACY AND THE CHASE . 91 BOOK V.—THE BRAWL . 120 BOOK VI.—THE HAMLET . 146 BOOK VII.—THE CONSULTATION . 164 BOOK VIII.—THE FORAY . 181 BOOK IX.—THE BATTLE . 204 BOOK X—THE EMIGRATION. JACEK . 226 BOOK XI.—THE YEAR 1812 . 253 BOOK XII.—LET US LOVE ONE ANOTHER! . 273 NOTES . 299 [v] PREFACE THE present translation of Pan Tadeusz is based on the editions of Biegeleisen (Lemberg, 1893) and Kallenbach (Brody, 1911). I have had constantly by me the German translation by Lipiner (ed. -
4. Rp W Dobie Sejmu Wielkiego 1788 –1792 ______1
4. RP W DOBIE SEJMU WIELKIEGO 1788 –1792 __________________________________________________________________________________ 1. Sytuacja polityczna po I rozbiorze a) Rzeczpospolita była całkowicie zależna od Rosji – Stanisław August Poniatowski musiał konsultować wszystkie decyzje z ambasadorem rosyjskim, b) konflikt rosyjsko – turecki . W latach 1768 – 1774 trwała wojna rosyjsko – turecka o europejskie posiadłości Imperium Osmańskiego. Zakończyła się ona sukcesem Rosji, która przyłączyła tereny nad Morzem Czarnym. W 1783 r. Rosja przyłączyła Krym. Nowy konflikt wybuchł w roku 1787 . Stanisław August Poniatowski zaproponował Rosji przymierze, w którym obiecał wystawić kontyngent polskiej konnicy na wojnę z Turcją. W zamian Rosja miała się zgodzić na zwołanie skonfederowanego sejmu, zwiększenie liczby armii oraz reformy. Po 9 miesiącach Katarzyna II zgodziła się na skonfederowany sejm i zwięokszenie liczby wojska lecz nie na inne reformy. Atmosfera polityczna w Rzeczpospolitej uległa jednak zmianie – w 1788 r. miała charakter całkowicie antyrosyjski. c) pogorszyły się stosunki rosyjsko – pruskie. Rosja nie odnowiła sojuszu z Prusami w 1788 r. Kraj ten obawiał się dalszego zwiększania terytorium Rosji kosztem Imperium Osmańskiego dlatego też znalazł się w obozie państw wrogich Rosji. Z tym wiązał swoje nadzieje obóz patriotyczny. Wydawało się , że uda się przeprowadzić konieczne reformy przy wsparciu Prus. 2. Sejm Wielki zwany Czteroletnim także 1788 - 1792 a) sejm ten nazywamy Czteroletnim lub Wielkim gdyż : . jesienią 1790 r. przeprowadzono nowe wybory do izby poselskie. Od tego momentu sejm obradował w podwójnym składzie gdyż posłowie wybrani w 1788 r. nie opuścili obrad. Obradował więc ostatecznie w podwójnym składzie. uchwalił przełomowe dla historii Polski reformy. Najważniejsze z nich zapadły w latach 1790 – 1891 gdy obradował w podwójnym składzie gdyż wybrani w 1790 r. -
Kierownicza Władza Wykonawcza Typu Rządowego 22
PRZEGLĄD NAUK HISTORYCZNYCH 2011, R. X, NR 1 WOJCIECH SZCZYGIELSKI UNIWERSYTET ŁÓDZKI Debata parlamentarna nad wyłonieniem składu Komisji Wojskowej w grudniu 1788 r. W grudniu 1788 r. odbyła się w Sejmie debata, w wyniku któ- rej wyłoniono skład osobowy, powołanej w początkach listopada tegoż roku, Komisji Wojskowej Obojga Narodów. W ten sposób zwieńczone zostało dzieło jej powstania. Decyzja sejmowa z 3 listo- pada 1788 r. o ustanowieniu Komisji Wojskowej stała się ważnym faktem politycznym i ustrojowym. Uwalniała Polskę od zależności rosyjskiej1, inicjując zarazem procesy przemian, które wiązano z niepodległościową opcją reformatorską i kształtowaniem nie- zbędnych podstaw szlacheckiego modelu państwa2. Komisję Wojskową poddano zwierzchnictwu Sejmu3. Na mocy konstytucji sejmowej z 10 listopada 1788 r. umocowana została w kompetencjach wojskowych przynależnych dotychczas Depar- tamentowi Wojskowemu4. Ten zaś oczekiwał na przekazanie obo- wiązków Komisji Wojskowej5. 1 E. Rostworowsk i, Ostatni król Rzeczypospolitej. Geneza i upadek Kon- stytucji 3 maja, [Warszawa 1966], s. 150; J. M i c h a l s k i, Zmierzch prokonsulatu Stackelberga, [w:] Sejm Czteroletni i jego tradycje, red. J. Kowecki, Warszawa 1991, s. 32. 2 W. Szczygielsk i, Sejm gotowy i władza typu Straży (z badań nad per- cepcją społeczną reformy ustroju państwa w czasach Sejmu Wielkiego), „Przegląd Nauk Historycznych” 2003, R. II, nr 1 (3), s. 67, 76. 3 L. R a t a j c z y k, Wojsko i obronność Rzeczypospolitej 1788–1792, Warsza- wa 1975, s. 149, 154–155, 166–167; Historia sejmu polskiego, t. I (Do schyłku szlacheckiej Rzeczypospolitej), red. J. Michalski, Warszawa 1984, s. 386 (rozdział autorstwa J. Michalskiego). 4 Dyaryusz Sejmu ordynaryjnego pod Związkiem Konfederacyi Generalnej Obojga Narodów w Warszawie rozpoczętego Roku Pańskiego 1788, [wyd. -
Open Access Version Via Utrecht University Repository
Philosopher on the throne Stanisław August’s predilection for Netherlandish art in the context of his self-fashioning as an Enlightened monarch Magdalena Grądzka Philosopher on the throne Magdalena Grądzka Philosopher on the throne Stanisław August’s predilection for Netherlandish art in the context of his self-fashioning as an Enlightened monarch Magdalena Grądzka 3930424 March 2018 Master Thesis Art History of the Low Countries in its European Context University of Utrecht Prof. dr. M.A. Weststeijn Prof. dr. E. Manikowska 1 Philosopher on the throne Magdalena Grądzka Index Introduction p. 4 Historiography and research motivation p. 4 Theoretical framework p. 12 Research question p. 15 Chapters summary and methodology p. 15 1. The collection of Stanisław August 1.1. Introduction p. 18 1.1.1. Catalogues p. 19 1.1.2. Residences p. 22 1.2. Netherlandish painting in the collection in general p. 26 1.2.1. General remarks p. 26 1.2.2. Genres p. 28 1.2.3. Netherlandish painting in the collection per stylistic schools p. 30 1.2.3.1. The circle of Rubens and Van Dyck p. 30 1.2.3.2. The circle of Rembrandt p. 33 1.2.3.3. Italianate landscapists p. 41 1.2.3.4. Fijnschilders p. 44 1.2.3.5. Other Netherlandish artists p. 47 1.3. Other painting schools in the collection p. 52 1.3.1. Paintings by court painters in Warsaw p. 52 1.3.2. Italian paintings p. 53 1.3.3. French paintings p. 54 1.3.4. German paintings p. -
Arkadii" : Część II : Lata 1766-1800
Wanda Roszkowska Polacy w rzymskiej "Arkadii" : część II : lata 1766-1800 Pamiętnik Literacki : czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej 85/3, 14-51 1994 Pamiętnik Literacki LXXXV, 1994, z. 3 PL ISSN 0031-0514 WANDA ROSZKOWSKA POLACY W RZYMSKIEJ „ARKADII” CZĘŚĆ II: LATA 1766-1800 1 Jak wskazuje tytuł artykułu, odwołuję się do pracy ogłoszonej na tych łamach w r. 1965, przedstawiającej wyniki kwerendy w Archiwum „Arkadii” w latach 1962—1965, kiedy zajmowałam się arkadyjskim teatrem Marii Kazimiery Sobieskiej i królewicza Aleksandra, słynnym w latach 1699—1714 Teatro Domestico della Regina di Polonia na rzymskiej Trinità de’ M onti1. To był główny cel moich odwiedzin w Archiwum, co narzucało pewien porządek kwerendzie skoncentrowanej na wczesnych latach istnienia Akademii, której oboje Sobiescy byli gorliwymi, a jeśli mowa o Aleksandrze, twórczymi członkami. Był to zarazem bohaterski okres samej „Arkadii” prowadzonej od r. 1690 do 1721 ręką jej współtwórcy, Giovan Marii Crescimbeniego, pedan tycznego dokumentalisty, pracowicie i skrzętnie upamiętniającego, także dru kiem, działania Akademii i twórczość arkadów, rejestrującego ich nazwiska, pasterskie imiona, biograficzne wspomnienia. Był to — niekompletny — kor pus materiału w miarę wiarygodnego. Dodatkowo korzystałam — dzięki uprzejmości, jaką wyświadczyła mi Biblioteca Angelica — z maszynowego katalogu kartkowego, prowadzonego z myślą o edycji „imionnika” arkadów. Tam to znajdowały się nazwiska polskie także z lat późniejszych, materiały również niekompletne, bo miałam do czynienia z pracą in statu nascendi. Zorientowałam się w dziewiczości terenu z punktu widzenia naszej wiedzy i o samej „Arkadii”, i o obecności Polaków w jej rejestrach. Górną granicą czasową, którą z konieczności i ze względów merytorycznych przyjęłam, był rok 1766, ostatni w kadencji trzeciego z kolei kustosza generalnego Akademii, Giuseppe Michele Moreiego. -
Ecclesia. Studia Z Dziejów Wielkopolski 11/2016
JAN JOACHIM TAR£O BISKUP KIJOWSKI (1718-1723) I POZNAÑSKI (1723-1732) 153 ECCLESIA. STUDIA Z DZIEJÓW WIELKOPOLSKI TOM 11, 2016 KRZYSZTOF R. PROKOP Gliwice Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznañskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy w. Wincentego a~ Paulo przy kociele wiêtego Krzy¿a w Warszawie (1675/1676-1864/1865) From the history of the Warsaw seminaries in the former diocese of Poznañ. Bishops and other representatives of eminent families of the Old Poland period among the alumni of the externum seminary and the internum seminary of the Missionaries of St. Vincent de Paul at the Holy Cross Church in Warsaw (1675/1676-1864/1865) Bêd¹ca dzi stolic¹ kraju Warszawa znajdowa³a siê a¿ po rok 1798, to jest do momentu erygowania tam odrêbnego biskupstwa1, w granicach diecezji poznañskiej, stanowi¹c w jej ramach orodek archidiakonatu warszawskiego (pierwotnie czerskiego)2. W czasach nowo¿ytnych, kiedy zyska³a rangê „miasta rezydencjonalnego” polskich monarchów (przy zachowaniu – przynajmniej no- minalnie – prerogatyw sto³ecznoci Krakowa, który to stan wbrew rozpo- wszechnionej dzi opinii o rzekomych „przenosinach” stolicy pañstwa w roku 1596 trwa³ do koñca istnienia przedrozbiorowej Rzeczypospolitej Obojga Na- 1 B. Kumor, Granice metropolii i diecezji polskich (966-1939), Lublin 1969-1971 [osobne odbi- cie z Archiwów, Bibliotek i Muzeów Kocielnych 18 (1969)-23 (1971)], s. [78]-[79], [83], [204]- -[207]. Tak¿e: Szkice do dziejów archidiecezji warszawskiej, pod red. W. Maleja, Rzym 1966; J. Wy- socki, Powstanie diecezji warszawskiej, Leszno (ko³o B³onia) 1998; P. Staniewicz, Warszawska die- cezja (od 1818 archidiecezja), [w:] Encyklopedia katolicka, t. -
Marriage, Inheritance, and Family Discord: French Elite and the Transformation of the Polish Szlachta
Blackburn: Marriage, Inheritance, and Family Discord 2 WORLD HISTORY REVIEW / Summer 2004 MARRIAGE, INHERITANCE, AND FAmily DISCORD: FRENCH ELITE AND THE TRANSFORMATION OF THE POLISH SZLACHTA by Christopher Blackburn [M. Damon to M. Wisdom] As to philosophy, you should know that our present age is one of enlightenment. Along with English frock coats, philosophy has come into vogue. In the boudoirs of the most fashionable ladies, right next to embroidery hoops and face powder you will find volumes of M. Rousseau, the philosophical works of Voltaire, and other writings of that sort. —Ignacy Krasicki (1776) Several important themes permeate Monsieur Damon’s instruc- tions to his aristocratic pupil. Most significant is not that Poland was a part of the general European Enlightenment, but that Polish enlight- ened thought resided primarily within “fashionable” elite circles and was ultimately based on the writings of the French philosophes. The wholesale acceptance of French culture brought a clear and conscious change to the szlachta’s traditionally Sarmatian character, while at the same time the szlachta family was unconsciously transformed by the more subtle Western notions of kinship and affective individual- ism, a process that culminated with the reign of the last enlightened despot—Napoleon Bonaparte.2 The mentalité of the Polish nobility was recast in the eighteenth century as its membership embraced selectively certain aspects of both the Enlightenment and ancien régime France. The piecemeal acceptance of these ideas by the traditionally Sarmatian nobility led to the evolution of an ideology resembling Enlightened Sarmatianism—one that embraced formal education, individualism, and Western appearance, which coexisted with agrarianism, anti-urbanism, and devotion to the Church.3 Once again the szlachta displayed its paradoxical nature by Produced by The Berkeley Electronic Press, 2003 1 World History Review, Vol. -
DAWNIEJ to BYŁO Przewodnik Po Historii Polski
WŁODZIMIERZ SULEJA DAWNIEJ TO BYŁO Przewodnik po historii Polski DAWNIEJ TO BYŁO WŁODZIMIERZ SULEJA DAWNIEJ TO BYŁO Przewodnik po historii Polski Recenzent prof. dr hab. Tadeusz Wolsza Redakcja Beata Misiak Skład i łamanie Katarzyna Szubka © Copyright by Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”, Warszawa 2019 ISBN: 978-83-8098-610-7 Zapraszamy: www.ipn.gov.pl www.ipn.poczytaj.pl Wierzę, że podręcznik, który trafia do Państwa rąk będzie cenną po- mocą w nauczaniu historii, budowaniu patriotyzmu, przywiązania do Ojczyzny i poczucia dumy z bycia Polakiem. Wydany w roku 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości „Przewodnik do nauki historii Polski dla Polonii” to bogaty zasób wiedzy o przeszłości naszej Ojczyzny, ukazanej w perspektywie jej cywilizacyjnego i kulturowego rozwoju oraz wpływu, jaki wywarła na dzieje Europy i świata. Prezes Dariusz Bonisławski Proponowany łaskawej uwadze Szanownych Czytelników podręcz- nik, ma w intencji pomysłodawców tego przedsięwzięcia, stanowić swo- isty klucz do polskiej tożsamości, do wspólnego historyczno-kulturowe- go kodu, który nas wszystkich – Polaków z Kraju, Polonię, Polaków ze Wschodu, czyni jedną wielką narodową wspólnotą. Znajomość historii to możliwość wejścia w duchową łączność z łańcuchem pokoleń naszych przodków i szansa, na czerpanie z wielkiej skarbnicy dorobku i doświad- czeń całego narodu. W ciągu blisko 250 lat zaledwie pół wieku cieszyliśmy się niepodle- głością. Pozostały czas to zmagania o nią, dla wielu konieczność opusz- czenia kraju, a na Kresach znalezienie się poza jej granicami. Kulturowa spuścizna emigracji XIX i XX w., a na wschodzie świadectwo nieugiętego trwania stanowią fundamenty dziedzictwa narodowego. Dzisiejsza nie- podległa ojczyzna wyrosła także z trudu rodaków poza granicami kraju, przekazuje więc im zapis naszych dziejów, aby służył wszystkim pragną- cym pozostać Polakami. -
Curiosità - Zjawiska Osobliwe W Sztuce, Literaturze I Obyczaju
Curiosità - zjawiska osobliwe w sztuce, literaturze i obyczaju redakcja Anna Sylwia Czyż Janusz Nowiński INSTYTUT HISTORII SZTUKI MIĘDZYNARODOWE CENTRUM DIALOGU MIĘDZYKULTUROWEGO I MIĘDZYRELIGIJNEGO UNIWERSYTET KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO WARSZAWA • 2013 Publikacja została przygotowana do druku dzięki pomocy finansowej Jego Magnificencji Rektora UKSW ks. prof. dra hab. Henryka Skorowskiego oraz Dziekana Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych ks. prof. dra hab. Jarosława Korala Recenzenci: prof. dr hab. Katarzyna Mikocka-Rachubowa prof. dr hab. Waldemar Deluga Redakcja naukowa: Anna Sylwia Czyż Janusz Nowiński korekta: Małgorzata Danowska opracowanie graficzne: Sławomir Krajewski realizacja: © Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Instytut Historii Sztuki Wszelkie prawa zastrzeżone Nieautoryzowane kopiowanie i rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej publikacji powoduje naruszenie praw autorskich. Warszawa 2013 Printed in Poland ISBN 978-83-937339-0-3 JAKUB POKORA Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie Wprowadzenie Obok zjawisk typowych i rozwiązań konwencjonalnych, występujących w każdym czasie i w każdej dziedzinie i rodzaju twórczości artystycznej, a także w obyczajo- wości, istniały – kreowane świadomie w zamyśle twórców i mecenasów – zjawiska niezwykłe i osobliwe, trudne do zakwalifikowania w ramach przyjętych i powszech- nie akceptowanych kryteriów. Postrzegano je jako curiosità, rozumiejąc pod tym pojęciem między innymi: ciekawość – zwłaszcza nieumiarkowaną, żart, dowcip, przesadną -
Notes on the Musicians of Stanisław Ciołek Poniatowski (1676–1762)
Research into the Resources of Polish Courts. Notes on the Musicians of Stanisław Ciołek Poniatowski (1676–1762) IRENA BIEŃKOWSKA University of Warsaw Institute of Musicology Research into the Resources of Polish Courts. Notes on the Musicians of Stanisław Ciołek Poniatowski (1676–1762) Musicology Today • Vol. 10 • 2013 DOI: 10.2478/muso-2014-0004 For years, Polish musicologists have looked closely at differences in the quantity and quality of stored music, musical activity at the courts of Polish nobility. These architectural monuments and works of art). efforts have resulted in numerous study papers (which A recent study by the present author of materials are mostly fragmentary in nature) analysing musical collected at the Central Archives of Historical Records ensembles active in the courts, theatrical centres, and in Warsaw (hereinafter: AGAD) has yielded new findings the playing of music by the nobles themselves. The about music at the court of Stanisław Poniatowski main problem faced by researchers is the fragmented (1676–1762), the governor of the Mazovia Province, and state of collections, or simply their non-existence. The bearer of the Ciołek family coat of arms. The Poniatowski work becomes time-consuming and arduous, and it lies Family Archive (hereinafter: ARP) section of AGAD was beyond the scope of a typical musicological research, as investigated with a view to a better understanding of the information sources are quite scattered, incomplete and musical activity at the governor’s court3. typically not primary in nature. Stanisław Poniatowski, who is considered to have Research to date into sources from 18th-century courts brought about the Poniatowski family’s rise in power, and has not been carried out in a systematic fashion, and who was the father of the future king of the Republic has only looked at individual representatives of major of Poland, came from a noble, but not particularly aristocratic families from the Republic of Poland, such as affluent family. -
Zbadań Nad Początkami Obrad Sejmu Wielkiego
PRZEGLĄD NAUKHISTORYCZNYCH2008, R. VII, nr l WOJCIECH SZCZYGlELSKI Uniwersytet Łódzki Z badań nad początkami obrad Sejmu Wielkiego Początki, zainaugurowanych 6 października 1788 r., obrad Sejmu Wielkiego zdominowane były przez szereg spektakularnych wydarzeń, wśród których kwestia podniesiona w niniejszej publi- kacji jest nieco mniej dostrzegana, choć niewątpliwie zasługuje na silniejsze niż dotychczas zaakcentowanie. Rzecz idzie o kształto- wanie się szlacheckiej formacji parlamentarnej jako niezależnego podmiotu politycznego, wpływającego w znaczący sposób na tok obrad sejmowych i losy kraju l. Podstawową rolę w wykształcaniu się owej formacji odegrały wydarzenia polityczne, jakie miały miejsce na forum obrad parlamentarnych, a częściowo i poza nim, w ciągu dwóch pierwszych miesięcy funkcjonowania Sejmu2• Posługiwanie się pojęciem szlacheckiej formacji parlamentar- nej współbrzmi z odczytywaniem obrad Sejmu Wielkiego jako zjawiska integralnie związanego z wydarzeniami łagodnej rewolu- cji, tj. wielkiego ruchu społecznego, zdominowanego przez nie- bywały wzrost aktywności politycznej oświeconej ziemiańskiej szlachty3. Szlachecka formacja parlamentarna to zbiorowość 1 Szereg poruszonych tu wątków tematycznych omówiłem, w nieco innym kontekście rozważań, w jednej ze swoich dawniejszych publikacji (W. S z c z y - g i e l s k i, Sejm nieustąjący. Batalia parlamentarna ojego urzeczywistnienie i rola w życiu politycznym Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku, "Przegląd Nauk Historycznych" 2002, R. I, nr l, s. 33--69). Tu, odwołując się na potrzeby niniejszego opracowania do niezbędnych reinterpretacji uprzednio wyzyskanych przekazów źródłowych, przywołując dodatkowe informacje, przedstawiam nowy problem badawczy. Postępowanie to pozwoliło wzbogacić co nieco spojrzenie na zaprezentowane wcześniej okoliczności kształtowania się Sejmu nieustającego. 2 Zob. o wydarzeniach dwóch pierwszych miesięcy obrad sejmowych: W. K a - lin ka, Sejm Czteroletni, t. I, Warszawa 1991, s. -
Konstytucja 3 Maja a Unia Polsko-Litewska
JULIUSZ BARDACH Konstytucja 3 maja a unia polsko-litewska 1. Reforma ustroju polsko-litewskiej Rzeczypospolitej podjęta przez Sejm Czteroletni (1788-1792) musiała ustosunkować się również do zasadniczego zagadnienia, jakim był wzajemny stosunek Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Wobec tego złożonego zagadnienia na Sejmie Czteroletnim ujawniły się dwa pn-‘ 'iwstawne stanowiska. Korzenie obu tkwiły w odległej przeszłości. Od początku bowiem ścierały się ze sobą koncepcja unitarna, zakładająca utworzenie z Korony i Wielkiego Księstwa jednolitego państwa, z koncepcją utrzymania odrębności państwowej Litwy połączonej unią - początkowo personalną, a i to nie zawsze — z Polską. Unia lubelska 1569 r. — consensus osiągnięty po długich i dramatycznych sporach — była rozwiązaniem kompromisowym. Powołana wówczas do życia Rzeczpospolita Obojga Narodów łączyła utrwalenie związku Korony z Wielkim Księstwem z zachowaniem jego politycznej podmiotowości. Trwałość federacji zabezpieczała jedność władz najwyższych — wspólnego monarchy, jednocześnie króla i wielkiego księcia, obieranego na łącznej elekcji oraz wspólnego sejmu; podmiotowość każdej z jej części składowych — dwoistość urzędów centralnych, odrębne skarb, wojsko, sądownictwo, wreszcie własny system prawa. W Wielkim Księstwie był nim opracowany przez samych Litwinów, a potwierdzony przez króla Zygmunta III Wazę na sejmie koronacyjnym, III Statut litewski z 1588 ro ku. Byl on nie tylko kodyfikacją, dodajmy znakomitą, prawa sądowego, ale zawierał też przepisy normujące prawa stanów i ustrój polityczny Wielkiego Księstwa. W świadomości szlachty litewskiej III Statut stał się prawnym wyrazem samoistności państwowej Litwy. Nie był jednak wyrazem separatyzmu, bo choć explicite nie wspominał o unii z Koroną, wynikała ona z szeregu norm m.in. dotyczących wspólnego sejmowania. Ponadto zatwierdzając go Zygmunt III zastrzegł, że „ten Statut nowopoprawiony związkom i spisom Unii niwczym przeciwnym być i nic szkodzić i ubliżać nie ma”1.