Z Przeszłości Parafii Unickiej W Wieprzowie Pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny W Świetle Osiemnastowiecznych Wizytacji Kościelnych
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Łódzkie Studia Teologiczne 24 (2015) 1 Janusz Adam Frykowski Tomaszów Lubelski Z PRZESZŁOŚCI PARAFII UNICKIEJ W WIEPRZOWIE PW. NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY W ŚWIETLE OSIEMNASTOWIECZNYCH WIZYTACJI KOŚCIELNYCH Słowa kluczowe: parafia, cerkiew, paroch, unici, uposażenie, utensylia 1. Wprowadzenie. 2. Powstanie parafii. 3. Cerkiew parafialna. 4. Uposażenie parafii. 5. Plebania i zabudowania gospodarcze. 6. Duchowieństwo. 7. Wierni. 8. Zakończenie 1. WPROWADZENIE Wieprzów to miejscowość leżąca w południowo-wschodniej części Polski, w środku Roztocza, przy drodze krajowej prowadzącej z Tomaszowa Lubelskie- go do Hrubieszowa. Administracyjnie związana jest z gminą Tarnawatka, powia- tem tomaszowskim, z województwem lubelskim. Początek kolonizacji terenu nad Wieprzowym Jeziorem sięga co najmniej pierwszej połowy XVI w. Założona tam na prawie wołoskim wieś wzięła nazwę od tegoż jeziora, a nazwę „Wieprzowe Je- zioro” w XIX w. skrócono do „Wieprzów”. Początkowo miejscowość ta należała do rodu Małdrzyków herbu Wąż, lecz z powodu braku męskiego potomstwa pod koniec XVI w., za zgodą Stanisława Tęczyńskiego (współherbowcy), starosty beł- skiego, przeszła na własność rodziny Marcinowskich. Sytuacja ta doprowadziła do sporów, w wyniku których Wieprzów podzielono na dwie części. Północna część, włączona do starostwa bełskiego, stanowiła własność królewską (obecnie Wieprzów Tarnawacki), natomiast południowa cześć stanowiła własność szlachecką (obecnie Wieprzów Ordynacki). Część szlachecka pierwotnie należała do rodziny Marcinow- skich. W 1579 r. jeden z Marcinkowskich, Maciej, sprzedał ją Janowi Zamoyskiemu. Druga część, królewska (starostwo tarnawackie), wówczas także znajdowała się we władaniu Jana Zamoyskiego. Na sejmie w 1764 r. ziemie starostwa tarnawackie- go wraz z dzierżawą, Wieprzowem, nadano w dożywocie ordynatowi Andrzejowi Zamoyskiemu. W okresie staropolskim Wieprzów wchodził w skład województwa i powiatu bełskiego, w którym funkcjonował do 1772 r. W rezultacie I rozbioru 44 JANUSZ ADAM FRYKOWSKI [2] państwa polsko-litewskiego wieś dostała się pod panowanie monarchii austriackiej, w której przetrwała do 1809 r. Wówczas to, w wyniku powiększenia Księstwa War- szawskiego, Wieprzów wszedł w jego skład i funkcjonował tam do końca wojen napoleońskich. Kolejna zmiana przynależności tej wsi nastąpiła w 1815 r., wówczas to znalazła się w granicach utworzonego na kongresie wiedeńskim Królestwa Pol- skiego, zależnego od Cesarstwa Rosyjskiego1. Ze względu na to, że Wieprzów leżał w województwie i powiecie bełskim, lud- ność jego poddana była oddziaływaniu dwóch funkcjonujących obok siebie diece- zji: prawosławnej eparchii chełmskiej (po 1596 r. unickiej) oraz chełmskiej diecezji katolickiej obrządku łacińskiego. Granice administracyjne obu diecezji niemal się pokrywały, więc zamieszkiwała ją na pewno ludność obydwu wyznań, a po 1596 r. – zarówno dwóch wyznań, jak i dwóch obrządków2. Jednostką stanowiącą pośrednie ogniwo administracji diecezjalnej była pro- topopia-protoprezbiteria, odpowiednik dekanatu w Kościele łacińskim, na czele której stał protopop-protoprezbiter. Duchowny ten sprawował funkcję administra- cyjno-kontrolną i sądowniczą, a tę ostatnią utracił dopiero w XVIII w.3. Parafia w Wieprzowie najpierw objęta była działaniem dekanatu w Tyszowcach, a następ- nie nowo utworzonego dekanatu w Tomaszowie. Dokładna data utworzenia proto- popii tomaszowskiej jest nieznana. Pewna jest natomiast informacja, że nastąpiło to pod koniec XVII w., o czym mogą świadczyć wykazy parafii diecezji chełm- skiej z lat 1619–1620 i wykaz dekanatów z lat 1683–1685, w których 3 parafie unickie z Tomaszowa są jeszcze przyporządkowane do dekanatu tyszowieckie- go4. Natomiast po raz pierwszy protoprezbiteria tomaszowska odnotowana została w rejestrze cerkwi diecezji chełmskiej i bełskiej z 1696 r. Dekanat tomaszowski, podobnie jak dwa inne dekanaty – horodelski i zamojski, utworzony został w wy- niku podziału większych jednostek. Protopopia tomaszowska powstała na skutek podziału protoprezbiterii tyszowieckiej. Nowo utworzona jednostka admini- stracyjna w początkowym okresie funkcjonowania obejmowała swoim zasięgiem 1 Więcej na temat historii tej wsi zob. J. Niedźwiedź, Leksykon historyczny miejscowości dawnego województwa zamojskiego, Zamość 2004, 575–576. 2 A. Gil, Prawosławna eparchia chełmska do 1596 r., Lublin–Chełm, 1999, 167; A. Mironowicz, Struktura organizacyjna Kościoła prawosławnego w Polsce w X–XVIII wieku, w: Kościół prawosławny w Polsce dawniej i dziś, red. L. Adamczuk, A. Mironowicz, Warszawa 1993, 48–58; L. Bieńkowski, Diecezja prawosławna, w: Encyklopedia katolicka, red. R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz, t. 3, Lublin 1988, kol. 132. 3 E. Likowski, Dzieje Kościoła unickiego na Litwie i Rusi w XVIII i XIX wieku uważane głównie ze względu na przyczyny jego upadku, t. 1, Warszawa 1906, 38–59; G. Chruscewicz, Istorija zamojska- go sobora (1720 goda), Wilno 1880, 155–267; A. Gil, I. Skoczylas, Kościoły wschodnie w państwie polsko-litewskim w procesie przemian i adaptacji: metropolia kijowska w latach 1458–1795, Lublin– Lwów 2014, 325–342. 4 A. Gil, Chełmska Diecezja Unicka w okresie rządów biskupa Jakuba Suszy (1649–1687), w: Sztuka sakralna i duchowość pogranicza polsko-ukraińskiego na Lubelszczyźnie (Materiały z Mię- dzynarodowej Konferencji „Sztuka Sakralna Pogranicza”, Lublin 13–15.10.2005 r.), red. S. Batruch, R. Zilionko, Lublin 2005, 305–307; tenże, Chełmskie diecezje obrządku wschodniego. Zagadnienia or- ganizacji terytorialnej w XVII i XVIII wieku, w: Polska–Ukraina. 1000 lat sąsiedztwa, red. S. Stępień, t. 5, Przemyśl 2000, 43–44. [3] Z PRZESZŁOŚCI PARAFII UNICKIEJ W WIEPRZOWIE... 45 23 parafie5. Powiększenie dekanatu o kolejne 3 parafie nastąpiło między 1696 r. a I rozbiorem Polski. Jak wyliczył Witold Kołbuk, około 1772 r. protopopia ta liczyła 26 parafii i powiększyła się o kolejne: Ciotuszę, Wieprzowe Jezioro, Beł- żec, Gródek, Krupiec, Lipsko i Podhorce6. Dość znaczne zmiany w sieci parafial- nej protopopii tomaszowskiej nastąpiły zapewne pod koniec XVIII i na początku XIX w. Wówczas to przy okazji kasowania niektórych parafii zmieniono także i przynależność organizacyjną niektórych probostw7. Z Konsygnacji duchowień- stwa dekanatu tomaszowskiego do konsystorza na dzień 31 stycznia 1811 podanej, wynika, że w tym roku dekanat liczył tylko 7 parafii (Tomaszów, Sopot – Majdan Sopocki, Łosiniec, Przeorsk, Chodywańce, Szlatyn i Typin)8. Taka organizacja de- kanatu przetrwała do 1850 r., gdyż, jak wynika z wykazu ludności w parafiach na dzień 31 grudnia 1851 r., do dekanatu tomaszowskiego została dołączona pobliska parafia w Tarnawatce9. Ostatnią zmianę organizacyjną protopopii tomaszowskiej przeprowadzono w latach sześćdziesiątych XIX w. W związku z przygotowaniami do skasowania unii w diecezji chełmskiej dokonano ponownego podziału deka- nalnego według powiatów. Oznaczało to, że z parafii leżących na terenie danego powiatu tworzono dekanaty przyjmujące nazwę od miasta powiatowego. W ten sposób powstało 12 dekanatów, a wśród nich dekanat tomaszowski, liczący 30 parafii10. W takiej organizacji protopopia tomaszowska przetrwała do 1875 r., czyli do czasu kasacji unii. Artykuł przedstawia osiemnastowieczne dzieje parafii unickiej i jej społecz- ności w Wieprzowie. W tekście skupiono się głównie na dziejach tej społeczności i wybranych problemach, takich jak: cerkiew jako miejsce kultu, jej wyposażenie, podstawy materialne parafii, liczba wiernych oraz duchowieństwo tej wspólnoty. Artykuł oparto na bogatej bazie źródłowej znajdującej się w Archiwum Państwowym w Lublinie, a szczególnie w zespole Chełmskiego Konsystorza Greckokatolickiego. Podstawowymi źródłami do przedmiotowego artykułu są protokoły wizytacji para- fii. Istotne znaczenie akt wizytacji dla niniejszego zagadnienia wynika z faktu, że przedstawiają one stan i potrzeby kościoła parafialnego, beneficjum plebana, spisy inwentarza kościoła, cmentarza i budynków gospodarczych. Omówienie wizytacji 5 Jak informuje: Regestr Cerkwiow w Diocezji Chełmskiey Bełzskiey bendących a w jedności Świętej z Kosciołem Rzymskim zostaiących y iak wiele do Ktorey Protoprezbiterji Kapłanów należeć ma, Roku 1696 Juni 3 dnia iest spisany, w skład dekanatu tomaszowskiego wchodziły 3 parafie z To- maszowa i po jednej z Rogóźna, Szarowoli, Łosińca, Maził, Łaszczówki, Rudy, Przeorska, Korhyń, Jarczowa, Jurowa, Wierszczycy, Szlatyna, Hubinka, Rzeczycy, Ulhówka, Żernik, Ratyczowa, Posado- wa, Steniatyna i Nedeżowa, za A. Gil, Chełmskie diecezje obrządku wschodniego..., art.cyt., 52. 6 W. Kołbuk, Kościoły wschodnie w Rzeczypospolitej około 1772 roku, Lublin 1998, 309–310. 7 Parafie takie zwano też „skasowanymi” lub „przyłączonymi”. Zob. J. Lewandowski,Greckoka - tolicka diecezja chełmska w realiach polityczno-ustrojowych Księstwa Warszawskiego, Annales Uni- versitatis Mariae Curie-Skłodowska, Sectio F, Historia, vol. LXII, Lublin 2007, 79. 8 Archiwum Państwowe w Lublinie (dalej APL), Chełmski Konsystorz Greckokatolicki (dalej: ChKGK), sygnatura (dalej: sygn.) 146, (druga i kolejna liczba to strona) 151. 9 Tamże, sygn. 147, 50, 152, 245; sygn. 148, 27, 103; sygn. 149, 85–86, 261; sygn. 150, 23, 322; sygn. 151, 56, 137, 417, 510; sygn. 154, 89–90, 478; sygn. 228, k. 8. 10 W. Kołbuk, Kościoły wschodnie na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej 1772–1914, Lublin 1992, 102. 46 JANUSZ ADAM FRYKOWSKI [4] jako źródła historycznego oraz literatury do tego zagadnienia można znaleźć u Stani- sława Litaka, Hieronima Edwarda Wyczawskiego i Stanisława Librowskiego11. 2. POWSTANIE PARAFII W związku z brakiem dokumentów