Notes Du Mont Royal ←
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HEIOAOY HOIHMATA. HESIODI CARMIN A. A.w l.Il w.- l’ABlSllS. - EXCUDEBANT FIRIlN-DIDO’I’ ET SONDE. VIA JACOB. 56. «cool» HÈIOAOY HOIHMATA. HESIODI CARMINA. ABOAADNIOT APFONATTIKA. APOLLONII ARGONAUTICA. IOYEAIOÏ TA KAS’ HPQ KAI AEANAPON. MUSÆI CARMEN on HERONE ET LEANDRO. KOAOTOOT APIIAFH EAENHX. GOLUTÎTII RAPTUS HELENÆ. KOINTOÏ TA MES’ OMHPON. QUINTI POSTHOMERICA. TPTOIOADPOY ANSI): IAIOY. TRYPHIODORI EXCIDIUM ILII. TZETZOT HPOOMHPIKA, a. v. À. TZETZÆ ANTEHOMEBICA, etc. GRÆCE ET LATINE CUM INDICIBUS NOMINUM ET REÉUM EDIDIT F. s. LEHRS. ASII, PISANDRI, PANYASIDIS, CHOERILI, ANTIMACHI FRAGMENTA CUM communs ALIGRUM ET SUIS ADJEGlT MERICUS DÜBNEB. alu» ....l;rL1.h "M 7 I, .IV l I x lzrgiltizîi ... x EDITORE AMBROSIO FIRMIN-DIDOT. 557:; 55:23 Il? INSTITUT! "mucus TYPOGRAPHO, i ’ 5’": PARISIIS,VIAJAŒI, 56. M DCCC LXXVIII. a tltltlliltir! PRÆFATIO. in hoc seplem poelarum corpore Hesiodo Apollonium ac Mu- sæum subiunximus, ne reliquorum quatuor, qui de rebus Troicis sunt omnes, interrumpatur ordo. Critica, quam vocant, adhibila arte novas hon-nm auctorum recensiones exhibendi ferlasse ne fa- cultas quidem fuisset, consilium certe non erat. Religiosi autem editoris esse putavimus, in usum suum convertere, si quid boni alque emendati virorum doctorum sive ingenio, sive studio nuper delectum invenerit. Quæ messis poetis nostris baud parcos red- didit fructus. Quo factum est, ut omnes, nisi forte Tzetzen ex- cipere velis, permullis locis correcli, partim novam plane induti speciem, in lucem prodeant, plurimaque dici possint, quibus mullæ, quas recepimus, lectioues explicentur, nonnullæ defen- dantur, excusentur non paucæ. Ne tamen modum, qui præfalioni constitui solet, transeamus , de siugulis mutationibus in editione nostra obviis fusius disserere supersedebimus, quas ne enumerare quidem licebit, nisi ubi id aut paucis absolvendurn, aut sine magne lectorum nostrorum incommodo non evitandum iudica- verimus. Uœttlingianus HESIODI textus quinquaginta emendationes in The- ogonia, viginti quinque in Scuto Herculis a nobis receptas egre- giæ Hermauui recensioni (in opuscc. vol. V], pag. 142 sqq.) de.- bet. Quum de prisca Theogoniæ forma hodiernæque origine nihil constet (i), versus longioresve locos transpouere, quomodo Her- mannus hic illic facimdum docet, ausi non sumus, sed satis habui- mus uncis includere, quæ, quo loco hodie leguntur, carminis le- norem interrumpunt , sive dispositiouis hodierna autiquioris, sive variarum recensionum, sive interpolationum vestigia sint. Quod ad (x) Mützellius, quem bis in sludiis totum esse viri docti non ignorant, in re- censione iibclli, in quo Sœtbeerus quidam sua Gruppiique somnia de primigenîn Theogonîæ specie publici juris fecit (Ziinmerm. ephemm. a. 1838, num. 10 sqq.), philologiæ hodiemæ vires difficullati huius quæstionis parcs esse negat. Il ÈQbLL nSculum PRÆFATIO. allinel, leclores ad egregiam Hermanni (lispulationem de triplici huius poematis recensione remillamus oporlet. Carminis enim intellectui commodoque legenlium male consultum fuisscl, si nulla addila aduotalione textum dispositioni a vivo doclissimo pro- positæ adaplare voluissemus(i). De tertii,quod superest, poenialis Hesiodei natal-a Lehrsius frater dilectus Quæsn’onum epicarum a. 1837 editarum dissertatione tertia novam exposuit sententiam. quæ, quamvis minus probata a nonnnllis, maxime tzunen idoneuni harum rerum iudicem nacta est defensorem ln noslra edilione singillas facile agnosces sententias, quas Lehrsius non nisi propter verborum quorundam similitudinem interposilas ouin reliquo car- mine six collærere demonslrar. Quœ idem interpolata esse iudicat, 1mois inclusinms; quæ e variis recensionibus [1111118556 vull , indi- care non licuit. Multas lectiones in recensione lexlus Gœlllingiani al) Hermanno commendatas in nostrum Operum et Dierum lexlum nova hac ratione disposilum inlroduci non poluisse apparet. Quod llesiodi fragmentorum colleclio (am aucla lamque culendala nunc in lucem prodit, id eliam llermanno debelur, qui, poslquam in recensione illa Gœltlingianam collectionem casligavit multisque lo- cis cilalis locupletavit, trigima tria fragmenta addidit nova (1.1. pag. 266-271), quæ in editione nostra litera H. nolavimus. Acce- rlunt præterea complura, quæ quamquam in Lehmanni de Hesiodi mrmùu’bus perditis particula priori anno 1828 Berolini edila jam legnntur, a Gmltlingio omissa sunt, triaque in Crameri anecdotis primum evulgata. Numeros Cœltlingîanæ collectionis sine ulla litera nostris apposuimus, numeris collectionis Lelimanni litera L, collectionis Gaisfordi vel Dindorfii litera D. adscripta est. Frag- mentumCXVIl Hermannus in præfalione ad Eurip. Helen. pag. KV" correxil , ejusque emendalionem recepimus, quamquam Hesiodum ita cecinisse nabis persuadere vix possumus. ln APOLLONIO a Wellaueri lectionibus nonnunquam recessimus. Ex iis, quas edilionis VVellauerianæ criticus (epliemm. litez-r. (1) Versuln 144, qualem in nua trinm illarum recensionum fuisse Hermannus vult, tcxtui suc loco sublunximus. (a) Hermannum , qui in Jahuii annalibus philologiæ hune librum nique illam præsertim dissertationem iudicavit. Aliud de eadem dissertationc iudicium in lim- mermanni ephcmm. (a. 1836 , pag. 1006 sqq.) sub calce recensiouis, quam Iulius Cæsar de illo Sœllmeri opusculo scripsir, nos lcgcrc ineminimus. Halenss. a. 1828, num. 305PRÆFATIO. seqq.) proposoit, lias fere recepimus, vu e codicibus maximum partem liaustas, paucas e conjectura: l. 61, dptsrfiwv. 176, l’a-agnation. 372, fifrtôrî’fiv. 672, étamions-au. 806, 80. putting. 812, hululât»; 881, mi. 893, oi’v 1’01. 1120, 67.916971. 1161, 7.19.9219, 1176, and. Il. 87, quarrions; 375, Tçnzeîz. 427, oliîzvïsç. 504, Zôovi’çç. Ill. 5, rot. 15, des; 7&9. 173, ce. 198, nival. 286, èr’. 410 Pi 496,çumdœvrs’. 519, èmxvoaïovïaç, quod 11011 rcciperc cautius fortasse fuisset; 1009, 85L 1195, 51339277150; 1265 , Ioçsgoîo. 1331 , .ôxpw’scaz. 1V. 59, adam. 202, 3’236. 271, moxa-5m. 323, âme et punctum post versum 326; 632, èzioupoz. 690, 5’61". 800, nia-das. 1103, 8?.Èllz’8L. 1212, timing. 1260, dan-7.522301; 1324, (1:43 En. 1647, zig. 1711, rdçga (panifia. Præterea I. 523, 6191111116911. 533, ümvlaîaovz. 749, aîpuvo’pevm. Il. 28, oiov. 573, 37.5275. 1180, 75 Ct 7’135. Ill. 1374, in-n’vlov. 1384, YO’J’VŒV. 1396, &RÔ, scripsimus e coniectura Struvii, qui anno 1822 in li- bello scliolastico præter bas lectioncs alias etiam enlendatlones Apollonii dedit, elegantes omncs, sed fortasse minus vcras. Lib. 1V. v. 290, rififi Wellaueri conieclura est. Lib. Il]. 1393, llcrmanni épode-n; recepimus, quamvis, quid poeta scripserit, baud facile di- vinaris, vulgata tanien sensu omnino carenle. Multas mutationes leviores, ad orthographiam plerumquc spectantes, enumerare super- sedemus. Musæus Passowii maximum partem ennendationum, quibus or- natus nunc editur, Wernickio debet, cuius coniecturas in com- mentario ad Trypbiodorum hic illic obvias recepimus bas z v. 18 et 252, &nçorépmç. V. 38, (influant. v. 58,110ve’zç (e codd.) et TCŒPELÎÇ. V. 210, époi riva. v. 272, Taïgê’emev. v. 309, lampion; Eodcm lier- nickio suadente v. 53, deavaîrmaw aïyew, et v. 118, 019617151), e codi- cibus dedimus. V. 81, Ëv Hermanui coniccttl a, v. 271, wapaxirûeo eiusdem emendatio este codieibussumpta(vid. e111cndd. ad Colutli. v. 278, opuscc. vol. 1V, pag. 223). V. 219 antiquam lectionem, ci êteàv 8’ë0âetç, restituimus (Vid. Gra’tii CUIlÏL’CIllIIL’a in illumaum, post Colutbum Schæferi, pag. 259). COLUTHO post viri cl. Stanislai luliuni editionem e Bekkeri recen- sione denuo impresso contigit ante bos undecim annos,ut Herman- nus operam suam ei præstaret. Is clegantissimas huius poeta: emendationes anno 1828 edidit (repetitas in opuscc. vol. IV, pag. 205 sqq.),quarum multas in tisum nostrum eomertendas putavi a. mus,un neque PRÆFATIO. tanien cas, quas sagax vit-i egregii ingenium excogita- vit, quad antiqua lectio putida esset, nimis languida, minus elegans, etc. Alias etiam nonnullas coniecturas non recipiendas iudicavimus, ut v. 17, 10Î0’t, quia ante hune versum aliquid excidisse probabilius nabis videtur, quæ suspicio in bis carminis centonibus facillime movetur. ln iis, quæ Hermannus de v. 46 sqq. disputat, illud certe verum est, Lennepii eûçe’a ineptum esse, de reliquis vero, quæ ad- dit, longe aliter sentimus. Si quid de nostro in textum introducere voluissemus, diton scripsissemus. Qui cum Hermanno in corrupta vulgata codicisque Mutinensis lectione vocem 0581; agnoscere vult, is coniiciat poetam scripsisse 053:1; &thLTETOV aut oïmpnov. Spatiis illis, quæ inter duos versus passim vides, lacunas indicavimus in bac poemate, verius dixeris, in bis poematis fragmentis non raras. QUINTI textum plane novum lectoribus nostris tradimus. Quant- quam bic poeta alterum Rhodomannum frustra adbuc expectabat, novaque editione, quam Spitznerum et -Kœchlyum coniunclis vi- ribus parare accipimus, magnopere indiget, tamen triginta duobus bis annis post Tycbsenii editionem magna moles emendationum Quinti bic illic dispersarum accumulata est, in quibus non pauca invenies, quæ Rhodomannus, adeo Pauwius recte viderat, Tycb- senius neglexit. Ecce subsidia, quibus instructi Postbomericorum textum recensuimus. Motta egregia in Hermanni Orpbicis insunt , nonnulla utilia in Wernickii commentario ad T rypbiodorum, multa houa in Spitzneri observationibus in Quintum ad calcem libri, quem (le versa Græcorum lierioico scripsit, auna 1816 cditis. Eiusdem au- ctoris