Notes Du Mont Royal ←
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HEIOAOY HOIHMATA. HESIODI CARMINA. 1 h p )flî pesa, flËzQp (151;;4zngéàluç (in (l’él’là-(tlâ filifoéæ ("a (fL’xtô, (f I 14 r I n I l ,D - l g” f l C f5) Kayl! il); zy’fe’ôez» ("j .r’Ç’V-l’hây x4 f")7 7"”’(À’ r - (ou)a; hafj .1 tafia-L» ’ Ë ,Î ne- ,7 I .jc,[,1 zZrn’rmzîîy-zuegk, I- I ,. (A .cz f s îm mmsns. -IXCUDEbANT un": mm runes, vu "mon, 56. m: ’lîlow” a TA HÈIÛAÛY H5 9’478 HOIHMATA. ’1 HESIODI CARMIN A. AIIOAAQNIOY APPONAYTIKA. APOLLONII ARGONAUTICA. MOTZAIOY TA KAO’ HPO KM AEANAPON. MUSÆI CARMEN un BERONE n LEANDRO. KOAOYSOY APIIAI’H EIAENHX. (101111111 RAPIUS HELENÆ. KOINTOY TA MEO’ OMHPON. QUINTI POSTHoMERICA. TPYÔIOAOPOY MOZIZ IAIOY. TRYPHIODORI EXCIDIUM ILII. TZETZOI’ IIPOOMHPIKA, x. 7.1. ë TZETZÆ ANTEHOMERICA, etc. GRÆCE ET LATINE CUM INDICIBUS NOMINUM ET RERUM EDIDIT F. S. LEHBS. ASII, PISANDRI, PANYASIDIS, CHOERI LI, ANTIMACHl FRAGMENTA GUI COMMENTARIIS ALIORUI ET SUIS ANECIT FluDEBlCUS 061mm. PARISIIS, EDITORE AMBROSIO FlRMlN DIDOT, INSTITUT! un" rumen-z TYPOGBAPIIO, vu ncon, 56. q, M DCCC XLI. PRÆFATIO. IN hoc septem poelarum corpore Hesiodo Apollonium ac Mu- sæum subiunximus, ne reliquorum quatuor, qui de rebus Troicis sunt omnes, interrumpatur ordo. Critica, quam vacant, adhibita arte novas horum auctorum recensiones exhibendi fortasse ne fa- cultas quidem fuisset, oonsilium certe non erat. Religiosi autem editoris esse putavimus, in usum suum convertere, si quid boni atque emendati virorum doctorum sive ingenio, sive studio nuper detectum invenerit. Quæ messis poetis nostris baud parcos red- didit fructus. Quo factum est, ut omnes, nisi forte Tzetzen ex- cipere velis, permuhis locis correcti, partim novam plane induli speciem, in lucem prodeant, plurimaque dici possint, quibus multæ, quas recepimus, lectiOnes explicentur, nonnullæ defen- dantur, excusentur non paucæ. Ne tanlen modum, qui præfalioni’ constitui solet, transeamus , de singulis mutationibus in editione- nostra obviis fusius disserere supersedebimus, quas ne enumerare quidem licebit, nisi ubi id nut paucis absolvendum, au! sine magne lectorum nostrorum incommode non evitandum iudica- verimus. Gœttlingianus miston! textus quinquagint-a emendationes in Tbe-. ogonia, viginti quinque in Scuto Herculis a nobis receptas egre-. giæ Hermanni recensioni (in opusec. vol. V], pag. 142 sqq.) de- bet. Quum de prisca Tbeogoniæ forma hodiernæque origine nihil conslet(l), versus longioresve locos transponere, quomodo Her- mannus hic illic faciendum docet, ausi non sumus, sed satis habui- mus uncis includere, quæ, quo loco hodie leguntur, carminis te- norem interrumpunl , sive dispositionis hodierna antiquioris, sive Variarum recensionum, sive interpolationum vestigia sint. Quod adl (1) Mützellius, quem bis in studiis totum esse viri dbcli’non ignorant, in re- censione libelli, in quo Sœtbeerus quidam sua Gruppiique somnia de primigenia TheOgoniæ specie publici juris fait (Zilnmcrm. ephemm. a. 1838, num. 10 sqq.), Phildogiæ hodicrnæ vires difficultuli huius quæsliuuis parcs esse ncgal. a ScutumYl PBÆFATIO. attinel, lectores ad egregiam Hermanni disputationem de triplici huius poematis recensione remittamus oportet. Gai-minis enim intellectui commodoque legentium male consultum fuisset, si nulle addita adnotatione textum dispositioni a viro doctissimo pro- positæ adaplare voluissemus(l). De tertii,quod superest, poematis Hesiodei natura Lehrsius frater dilectus Quæstionum crû-arum a. i837 editarum dissertatione tertia novam exposuit sententiam, quæ, quamvis minus probata a nonnnllis, maxime tamen idoneum harum rerum iudicem nacta est defensorem ln nostra editione singulas facile agnosces sententias, quas Lehrsius non nisi propter verborum quorundam similitudinem interpositas cum reliquo car- mine vix cohærere demonstrat. Quæ idem interpolata esse iudicat, uncis inclusimus; quæ e variis recensionibus manasse vult, indi- care non licuit. Multas lectiones in recensione textus Gœttlingiani ab Hermanno commendatas in nostrum Operum et Dierum textum nova hac ratione dispositum introduci non poluisse apparet. Quod Hesiodi fragmentorum collectio tam aucta tamque emendata nunc in lucem prodit, id etiam Hermanno debetur, qui, postquam in recensione illa Gœttlingianam collectionem castigavit multisque lo- cis citatis locupletavit, triginta tria fragmenta addidit nova (1.1. pag. 266-271), quæ in editione nostra litera H. notavimus. Acce- dunt præterea complura, quæ quamquam in Lelimanni de Hesiodi mnm’m’bus pet-(112229 particula priori anno 1828 Berolini edita jam leguntur, a Gœltlingio omissa sunt, triaque in Crameri anecdotis primum evulgata. Numeros Gœltlingianæ collectionis sine ulla litera nostris apposuimus, numeris collectionis Lehmanni litera L. , collectionis Gaisfordivel Dindorfii litera D. adscripta est. Frag- mentumCXVlI Hermannus in præfalione ad Eurip. Helen. pag. XVII correxit , ejusque emendationem recepimus, quamquam Hesiodum ita cecinisse nohis persuadere vix possumus. In APOLLONIO a Wellaueri lectionibus nonnunquam recessimus. Ex iis, quas editionis Wellauerianæ criticus (ephemm. literr. (r) Versum in, qualem in una trium illarum recensionum fuisse Hermannus vult, textui suc loco subiunximus. (a) Hermannum ,qui in Jahnii annalibus philologiæ hune librum atque man] præsertîm dissertationem iudicavit. Aliud de eadem dissertation iudicium in Zim- mennanni ephemm. (a. I836 , pag. 1006 sqq.) sub calce recensionis, quam hmm Cæsar de illo Sœtbeeri npusculo scripsit, nos lugere memiuimus- Halenss. a. 1828, num. 305PBÆFATIO. seqq.) proposait , bas fere 4recepimus, Vil e codicibus maximam partem haustas, paucas e conjectura: I. 61, âplfl’flfùw. 176, Împ’nciou. 372, 1:96pm. 672, impatiences. 806, 30- 90111151049 812, émpslimç. 881, rai. 893, div 101. 1120, ôxpto’ev-rv 1161, tapai-top. 1176, mai. Il. 87, Question-rac. 375, rpnxeîa. 427, dÎEavnc. 504, xfiovinç. HI. 5, vos. 15, 111v 7&9. 173, a. 198, chai. 286, in’. 410 et 496, ouatômweç. 519, êmpoaîov-raç, quod non recipere cautius fortasse fuisset; 1009, 815. 1195, eûçeyyéoç. 1265, Coçepoî’o. 1331 , ânpto’mca. 1V. 59, Ëolï’gmv. 202, 311:1. 271, 1190795561. 323, (nui et punctum post versum 326; 652, 31111011901. 690, Ecr’. 800, dodu. 1103, âç’ËDaîdt. 1212, dodue. 1260, inulepe’vmç. 1324, an’ën. 1647, 717;. 1711, «dopa parisien. Præterea I. 523, àpnîveoeau. 533, banaliser). 749, aîfLuvo’lLevoi. Il. 28, oiov. 573, Expays. 1180, 7e et s86. HI. 1374, âwfiiov. 1384, yoüvaw. 1396, ânà, scripsimus e coniectura Struvii, qui anno 1822 in li- bello scholastico præter bas lectiones alias etiam emendationes Apollonii dedit, elegantes 0mnes, sed fortasse minus veras. Lib. 1V. v. 2go, 111T Wellaueri coniectura est. Lib. Il]. 1393, Hermanni âpoôpnç recepimus, quamvis, quid poeta scripserit, baud facile di- vinaris, vulgata tamen sensu omnino carente. Multas mutationes leviores, ad orthographiam plerumque spectantes, enumerare super- sedemus. Muszus Passowii maximum partem emendationum, quibus 0r- natus nunc editur, Wernickio debet, cuius coniecturas in com- mentario ad Tryphiodorum hic illic obvias recepimus bas : v. 18 et 252, âpçorépaug. v. 38, Bacûemv. v. 58, lambic (e codd.) et iraperîaç. v. 210, tuai 1mm. v. 272 , réâ’è’emev. v. 309 , letyepïmç. Eodem Wer- nickio suadente v. 53, àOavairoww 57m, et v. 1 18, engoulât), e codi- cibus dedimus. V.81, év Hermanni coniectura, v. 271, «ramdam eiusdem emendatio est e codicibus sumpta(vid. emendd. adColulh. v. 278, opuscc. vol. 1V, pag. 223). V. 219 antiquam lectionem, dit-et»: 8100.21; restituimus (vid. Græfii com’ectanea in Musæum, post Coluthum Schæferi, pag. 259). 001111110 post viri cl. Stanislai Iuliani editioneme Bekkeri recen- sione denuo impresso contigit ante bos undecim annos,ut Herman- nus operam suam ei præstaret. Is elegantissimas huius poetæ emendationes anno 1828 edidit (repetitas in opuscc. vol. 1V, pag. 205 sqq.),quarum maltas in usum nostrum convertendas putavic mus,un neque PBÆFATIO. tamen eas, quas sagax viri egregii ingenium excogita- vit, quod antiqua lectio putida esset, nimis languida, minus elegans, etc. Alias etiam nonnullas coniecturas non recipiendas iudicavimus, ut v. 17, rotai, quia ante hunc versum aliquid excidisse probabilius nobis videtur, quæ suspicio in bis carminis centonibus facillime movetur. ln iis, quæ Hermannus de v. 46 sqq. disputat, illud cette verum est, Lennepii exigiez ineptum esse, de reliquis vero, quæ ad- dit, longe aliter sentimus. Si quid de nostrn in textum introducere voluissemus, 6560: scripsissemus. Qui cum Hermanno in corrupta vulgata codicisque Mutinensis lectione vocem 1.58a; agnoscere vult, is coniiciat poetam scripsisse 058m &XJZFÆ’TOV aut dupa-w. Spatiis illis, quæ inter duos versus passim vides, lacunas indicavimus in hoc poemate, verius dixeris, in bis poematis fragmentis non rams. Qunrn textum plane novum lectoribus nostris tradimus. Quam- quam hic poeta alterum Rhodomannum frustra adhuc expectabat, novaque editione, quam Spitznerum et Kœchlyum coniunclis vi- ribus parare accipimus, magnopere indiget, tamen triginta duobus bis annis post Tychsenii editionem magna moles emendationum Quinti hic illic dispersarum accumulata est, in quibus non pauca invenies, quæ Rhodomannus, adeo Pauwius recte viderat, Tych- senius neglexit. Ecce subsidia, quibus instructi Posthomericorum textum recensuimus. Malta egregia in Hermanni Orphicis insunt , nonnulla utilia in Wernickii commentario ad Tryphiodorum, multa houa in Spitzneri observationibus in Quintum