Notes Du Mont Royal ←
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HEIOAOY HOIHMATA; HESIODI CARMINA. ----oseoecq---- INRISIIS. - INCIDEMANT FIHMIN DlDOT FRÀTRFS, VIA JACOD , 55. macao-- M HZIOAOY HOIHMATA. EESIODI CARMIN A. AHOAAQNIOY APPONAYTIKA. APOLLONII ARGONAUTICA. MOÏEAIOY TA KAS’ HPQ KM AËANAPON. MUSÆI CARMEN DE HERONE m LEANDRO. KOAOI’OOY APIIAFH EAENHX gourma RAPTUS HELENÆ, KOINTOY TA MI’ÏG’ OMHPON- gUINTI POSTHOMERICA. TPYtblOADPOÏ MQEIE [A1011 TTRII’PHIODOBI EXCIDIUM lLII. TZETZOY IIPOOMHPIKA, x. a). à? IZETZÆ ANTEHOMERICA, etc. GRÆCE ET LATINE CUM INDICIBUS NOMINUM ET RERUM EDIDIT F. S. LEIIRS. 1331 I, PI SANDRI , PANYAS I DIS , CHOERI LI , ANTI MACH l ’ j Plutonium ont»; empannais Aucun»! ET SUIS museur ’ t(f "à I i v Éniônnlèus. pIÏBNEB. PARISIIS, EDITOBE AMBROSIO FIRMINDQIDOT, INSTITUT] nec" mmcm TYPOGllAPlIO ,1 vu ucon, 56. M DCCC XLl. a HARVAPD UNIVEFÈSITY LIBRARY v’ L.a PBÆFATIO. ln hoc septem poetarum corpore Hesiodo Apollonium ac Mu- sæum subiunximus, ne reliquorum quatuor, qui de rebus Troicis sunt omnes, interrumpatur ordo. Critica, quam vacant, adhibita arte novas horum auctorum recensiones exhibendi fortasse ne fa- cultas quidem fuisset, consilium certe non erat. Religiosi autem editoris esse putavimus, in usum suum convertere, si quid boni alque emendati virorum doctorum sive ingenio, sive studio nuper detectum invenerit. Quæ messis poetis uostris baud parcos red- didit fructus. Quo factum est, ut omnes, nisi forte Tzetzen ex- cipere velis, permullis locis correcti, partim novam plane induti speciem, in lucem prodeant, plurimaque dici possint, quibus mullæ, quas recepimus, lectiones explicentur, nonnullæ defen- dantur, excusentur non paucæ. Ne tannen modum, qui præfationi- constilui solet, transeamus , de singulis mutationibus in editione nostra obviis fusius disserere supersedebimus, quas ne enumerare quidem licebit, nisi ubi id aut paucis absolvendum, aut sine magne lectorum noslrorum.incommodo non evitandum indica- verimus. Gœttlingianus Hrsxonl textus quinquaginta emendationes in The- ogonia, viginti quinque in Scuto Herculis a nabis receptas egre-v giæ Hermanni recensioni (in opuscc. vol. V1, pag. 142 sqq.) de- het. Quum de prisca Theogoniæ forma hodiernæque origine nihil’ constet(1), versus longioresve locos transponere , quomodo Han mannus hic illic faciendum docet, ausi non sumus, sed satis habui- mus uncis includere, quæ, quo loco hodie leguntur, carminis te- norem interrumpunt, sive dispositionis hodierna antiquioris, sive variarum recensionum, sive interpolationum vestigia sint. Quod ad. (1) Mützellius, quem. bis in studiis totum esse viri’ docti non ignorant, in re- censione libelli, in quo Sœtbeerus quidam sua Gruppiique somnia de primigenia Theogoniæ specie publici juris fecit (Ziinmerm. ephemm. a. 1838, num. Io 84m.), philologiæ hodicrnæ vires difficuhali huius quaslionis parcs esse negat. Il SculumYl PBÆFATIO. altinet, lectores ad egregiam Hermanni disputationem de triplici huius poematis recensione remittamus oportet. Carminis enim intellectui commodoque legentium male consultum fuisset, si nulla addita adnotatione textum dispositioni a viro doctissimo pro- positæ adaptare voluissemus(l). De tertii,quod superest, poematis Hesiodei natura Lehrsius frater dilectus Quæsn’onum epicarum a. 1837 editarum dissertatione tcrtia novam exposuit sententiam. quæ, quamvis minus probata a nonnullis, maxime tamen idoneum harum rerum iudicem nacta est defensorem ln nostra editione singulas facile agnosces sententias, quas Lelirsius non nisi propter verborum quorundam similitudinem interpositas cum reliquo car- mine vix cohærere demonstrat. Quæ idem interpolata esse iudicat, uncis inclusimus; quæ e variis recensionibus manasse vult, indi- care non licuit. Multas lectiones in recensione textus Gœltlingiani ab Hermanno commendatas in nostrum Operum et Dîerum textum nova hac ratione dispositum introduci non potuisse apparet. Quod Hesiodi fragmentorum collectio tam aucta tamque emendata nunc in lucem prodit, id etiam Hermanno debetur, qui, postquam in recensione illa Gœttlingianam collectionem castigavit multisque lo- cis citatis locupletavit, triginta tria fragmenta addidit nova (1.1. pag. 266-271), quæ in editione nostra litera H. notavimus. Acce- dunt præterea complura, quæ quamquam in Lehmanni de Hesiodi carmz’nibus perditis particula priori anno 1828 Berolini edita jam leguntur, a Gœttlingio omissa sunt, triaque in Crameri anecdotis primum evulgata. Numeros Gœttlingianæ collectionis sine ulla litera nostris apposuimus, numeris collectionîs Lelimanni litera L. , collectionis Gaisfordi vel Dindorfii litera D. adscripta est. Frag- mentum CXVll Hermannus in præfatione ad Eurip. Helen. pag. XVlI correxit , ejusque emendationem recepimus, quamquam Hesiodum ita cecinisse nobis persuadere vix possumus. in APOLLONIO a Wellaueri lectionibus nonnunquam recessimus. Ex iis, quas editionis Wellauerianæ criticus (ephemm. literr. (1) Versuln 144, qualcm in una trium illarum recensionum fuisse Hermannus vult, textui suo loco subiunximns. (a) Hermannum , qui in Jahnii annalibus philologiæ hune librum atque illam præscrtim dissertationcm iudicavit. Aliud de cadem dissertatione iudicium in Zinn- mcrnmnni ephemm. (a. i836 , pag. 1006 sqq.) sub calce recensionis, quam Iulius Caësur de illo Sœtbecri opusculn scripsit, nos legere memiuimus- Halenss. a. 1828, num. 305PRÆFATIO. seqq.) proposuit , bas fere recepimus, vu e codicibus maximam partem haustas, paucas e conjectura: I. 61, églefin»). 176, Împncîou. 372, 1191691111. 672, êmxvoaîouaat. 806, 3o- puxnfrmç. 812, drainait»; 881, taf. 893, à TOI. 1120, àxptôevn’ 1161, apéro. 1176, mai. Il. 87, (9110160111719 375, tpnxeîa. 427, aiîEazvreç. 504, xôovinc. IlI. 5, TOI" 15, uèv 7&9. 173, se. 198, civet. 286, in". 410 et 496,9uctôœv-nç. 519, imlvoa’ovraç, quod non recipere cantius fortasse fuisset; 1009, 86. 1195, eûçeyyéoç. 1265, Coçepoïo. 1331, 611916:60:11. 1V. 59, 80mm. 202, d’ivf. 271, npoxoijct. 323, lmrr’ et punctum post versum 326; 652, Enfoupor. 690, êcr’. 800, dodu. 1103, 8913111033. 1212, dodu; 1260, ùnxeuévotç. 1324, 11.118111. 1647, Tic. 1711, 10’992 9261011. Præterea I. 523, 519161110021. 533, ûrtoxlaîaôn. 749, &nuvo’pwot. Il. 28, oiov. 573, Input-ra. 1180, 7e et s81. III. 1374, irritoit. 1384, 706110111. 1396. 2’116, scripsimus e coniectura Struvii, qui anno 1822 in li- bello scholastico præter has lectiones alias etiam emendationes Apollonii dedit, elegantes omnes, sed fortasse minus veras. Lib. 1V. v. 290, m"): Wellaueri coniectura est. Lib. Il]. 1393, Hermanni àpoüpnç recepimus, quamvis, quid poela scripserit, baud facile di- vinaris, vulgata tamen sensu omnino carente. Multas mutationes leviores, ad orthographiam plerumgue spectantes, enumerare super- sedemus. MUSÆUS Passowii maximam partem emendationum, quibus or- natus nunc editur, Wernickio debet, cuius coniecturas in com- mentario ad Tryphiodorum hic illic obvias recepimus bas : v. 18 et 252, dptporipauç. v. 38, pacifiaient. v. 58, Xtovênç (e codd.) et napenîç. v. 21.0, Qui 71m. v. 272, TÉSÏEHCW. v. 309, lampion; Eodem Wer- nickio suadente v. 53, aîGavairoww iyew, et v. 118, 0019623411, e codio cibus dedimus. V.81, lv Hermanni coniectura, v. 271, 112923467050 eiusdem emendatio est e codicibussumpta(vid. emendd. ad Colutlx. v. 278, opuscc. vol. 1V, pag. 223). V. 219 antiquam lectionem, déni»; 8100m, restituimus (vid. Græfii conieclanea in Musæum, post Coluthum Schæferi, pag. 259). Courrno post viri cl. Stanislai luliani editionem e Bekkeri recen- sione denuo impresso contigit ante hos undecim annos,ut Herman- nus operam suam ei præstaret. Is elegantissimas liuius poetæ emendatiônes anno 1828 edidit (repetitas in opuscc. vol. 1V, pag. 205 sqq.), quarum maltas in usum nostrum convertendas putavi- 1111 . PRÆFATIO. mus, neque tamen cas, quas sagax viri egregii ingenium excogitar vit, quod antiqua lectio putida esset, nimis languide, minus elegans, etc. Alias etiam nonn ullas coniecturas non recipiendas iudicavimus, ut v. 17, roîat, quia ante hunc versum aliquid excidisse probabilius nobis videtur, quæ suspicio in bis carminis centonibus facillime movetur. In iis, quæ Hermannus de v. 46 sqq. disputat, illud certe verum est, Lennepii tilapia ineptum esse, de reliquis vero, quæ ad- dit, longe aliter sentimus. Si quid de nostro in textum introducere voluissemus, élite scripsissemus. Qui cum Hermanno in corrupta vulgata codicisque Mutinensis lectione vocem 0682; agnoscere vult, is coniiciat poetam scripsisse 05811; 511011111101! aut 51111911011. Spatiis illis, quæ inter duos versus passim vides, lacunas indicavimus in hoc poemate, verius dixeris, in his poematis fragmentis non taras. QUINTI textum plane novum lectoribus nostris tradimus. Quatu- quam hic poeta alterum Rhodomannum frustra adhuc expectabat, novaque editione, quam Spitznerum et Kœchlyum coniunctis vio- ribus parare accipimus, magnopere indiget, tamen triginta duobus bis annis post Tychsenii editionem magna moles emendationum Quinti hic illic dispersarum accumulata est, in quibus non pauca invenies, que: Rhodomannus, adeo Pauwius recte viderat, Tych- senius neglexit. Ecce subsidia, quibus instructi Posthomericorum textum recensuimus. Mulla egregia in Hermanni Orphicis insunt , nonnulla utilia in Wernickii commentario ad Tryphiodorum, multa bona in Spitzneri observationibus in Quintum ad calcem libri, quem i de versa Græcomm hemico scripsit, anno 1816 editis. Eiusdem au- ctoris observatzbnzmz in Quinti Postlzomerica particula prima