Read Ebook {PDF EPUB} Στέλλα Βιολάντη by Gregorios Xenopoulos Γρηγόριος Ξενόπουλος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1867 από Ζακυνθινό πατέρα και από μητέρα Φαναριώτισσα. Η οικογένειά του εγκαταλείπει την Πόλη, όταν ο Γρηγόριος ήταν έντεκα μηνών και εγκαθίσταται στη Ζάκυνθο. Έτσι, τον κόσμο τον πρωτογνώρισε στο μαγευτικό αυτό νησί της Επτανήσου. Η γραφικότητα του τόπου, η πανώρια φύση με τις μοναδικές της ομορφιές, ο λαός της Ζακύνθου με τα ήθη και τα έθιμά του, η ιστορία και γενικά η επτανησιακή κουλτούρα, διαπλάθουν και επηρεάζουν βαθιά την ψυχή του. Ζυμώνεται με τους Ζακυνθινούς και όλα τα ερμηνεύει με την ιδιοσυγκρασία που κουβαλάει από το νησί του. Μετά το γυμνάσιο ο Ξενόπουλος παρακολουθεί μαθήματα φυσικομαθηματικών στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Όμως, η λογοτεχνία και η δημοσιογραφία τον αποσπούν οριστικά. Συνεργάζεται με όλες σχεδόν τις εφημερίδες και τα περιοδικά της εποχής του. Το 1890 ο Γεώργιος Δροσίνης του προτείνει και αναλαμβάνει αρχισυντάκτης στην Εστία. Το 1896 ο ιδιοκτήτης του παιδικού περιοδικού «Διάπλασις των παίδων» Νικόλαος Παπαδόπουλος τον παίρνει αρχισυντάκτη και αργότερα του αναθέτει τη διεύθυνση του περιοδικού. Στη "Διάπλαση των Παίδων" η αγάπη του για το ελληνόπουλο τον οδήγησε να γράψει χιλιάδες "αθηναϊκές επιστολές", στις οποίες μιλούσε για διάφορα θέματα. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έγινε ο δάσκαλος και μερίμνησε συστηματικά για το παιδί - αναγνώστη, για το παιδί που χρειάζεται αγωγή και παιδεία. Διακατέχεται από μια έμφυτη παιδαγωγική κλίση που την συνθέτουν η συμπάθεια και το ενδιαφέρον του για το παιδί, η δίψα και η πίστη του για την μόρφωσή του. Η προσφορά του στο τρίπτυχο σπίτι - οικογένεια - παιδί αρχίζει αμέσως μετά που αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού. Για πέντε περίπου δεκαετίες προσφέρει ένα αξιόλογο παιδαγωγικό και μορφωτικό έργο. Βοηθάει το παιδί - αναγνώστη να ανακαλύψει μόνο του το αντικείμενο της γνώσης και να αγκαλιάσει τη φύση, τις αξίες και τους συνανθρώπους του. Παίρνει στα χέρια του μια τεράστιας σημασίας εξουσία, τη διαπλαστική. Η προσφορά του αυτή δεν κατευθύνεται από κάποιο συγκεκριμένο και οργανωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αλλά κυρίως από το ένστικτό του και από την αγάπη του για το παιδί. Συνειδητά, όμως, «Ο Φαίδωνας» εργάστηκε για τη δημιουργία μιας παιδικής λογοτεχνικής γλώσσας - μιας γλώσσας ζωντανής - που θα άγγιζε τις τρυφερές ψυχές των παιδιών και που θα μάθαιναν έτσι χωρίς βιβλία και χωρίς δασκάλους. Πετυχαίνει, έτσι, ένα θερμό δόσιμο με τον αναγνώστη και μια απελευθερωτική και θετική στάση που μορφώνει και συγχρόνως δεν σκλαβώνει. "Η αδελφούλα μου" είναι το πρώτο παιδικό μυθιστόρημα που γράφει στη δημοτική γλώσσα. Αν και είναι επηρεασμένος από τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές ανακατατάξεις, δεν περιορίζεται μέσα στα πλαίσια του ηθογραφικού μυθιστορήματος, αλλά προχωράει και ασχολείται με την περιγραφή των ψυχικών ικανοτήτων των ηρώων του. Γίνεται ένας ψυχογράφος που τηρεί όμως αυστηρά την αντικειμενικότητά του. Μόνο όταν περιγράφει Ζακυνθινά τοπία και αρχίζουν να αναδύονται μέσα από αυτά οι μνήμες των παιδικών του χρόνων, εκφράζει υποκειμενικά συναισθήματα. Ο ρεαλισμός του 1900 ήταν εκείνο που ζητούσαν οι πολλοί και εκείνο που μπορούσε να ενώσει την απόσταση ανάμεσα στους πολλούς και στη νέα, στην αδιαμόρφωτη ακόμα ελληνική πεζογραφία. Με τα μυστικά της ρεαλιστικής σχολής η αφήγησή του έστρωνε πιο άνετα. Ο Ξενόπουλος βέβαια είχε έμφυτη αφηγηματική ευκολία, καλαισθησία, γλώσσα γλαφυρή, απλή, ρέουσα, έτσι που άρεσε σε όλους. Δεν υπήρξε ποτέ ανιαρός και κουραστικός. Στάθηκε ένας γλωσσοπλάστης - ένας ακούραστος δημιουργός του Λόγου είτε έγραφε για εφημερίδα ή για περιοδικό ή θέατρο ή μυθιστόρημα ή διήγημα ή παιδικό ανάγνωσμα, δοκίμιο ή ποίηση. Τα έργα του έχουν πλούτο, φυσικούς διαλόγους, οξύτητα παρατήρησης και άψογη τεχνική. Το περιβάλλον των μυθιστορημάτων του Ξενόπουλου είναι πότε η Αθήνα και πότε η Ζάκυνθος. Ο συγγραφέας θέλει να μας περιγράψει την ελληνική κοινωνία της εποχής του. Αυτό όμως δεν είναι κανόνας. Σε αρκετά έργα του περιγράφονται και ζωντανεύουν παλαιότερες κοινωνίες κυρίως της Ζακύνθου. Σε χρόνια ακμής, δύναμης, μεγαλείου, πλούτου και πολιτισμού, αναζήτησε και βρήκε πλούσιο και άφθονο υλικό που το εκμεταλλεύτηκε κατάλληλα. Ένα θαυμάσιο και ίσως το πιο πρωτότυπο έργο του είναι «Το Φάντασμα», μια πρωτάκουστη αληθινή ιστορία που διαδραματίσθηκε το ΙΗ΄ αιώνα στη Βενετοκρατούμενη Ζάκυνθο. "Ο Κόκκινος Βράχος" (1905) δίνει μια πετυχημένη απεικόνιση της ζακυνθινής ζωής. Πρόκειται για έναν έρωτα καταλύτη που τον βιώνει η ηρωίδα χωρίς τίποτα το κίβδηλο. Τρία από τα καλύτερα έργα του έχουν επίσης υπόθεση ζακυνθινή (Λάουρα 1915, Αναδυόμενη 1923, Τερέζα Βάρμα Δακόσια 1925). Εκείνα όμως που η κριτική αναγνώρισε αναμφίβολα τα καλύτερα μέσα στα τόσα μυθιστορήματα του Ξενόπουλου, είναι οι "Πλούσιοι και Φτωχοί" (1919), και οι "Τίμιοι και Άτιμοι" (1921). Ανήκουν σε μια "κοινωνική τριλογία" όπου ο συγγραφέας προβληματίζεται πάνω σε κοινωνικά θέματα και το πετυχαίνει άριστα. Δίπλα στο μυθιστορηματικό, σημαντικό είναι και το θεατρικό του έργο. Επηρεασμένος από τον Ίψεν, δίνει το 1904 το πιο συγκροτημένο ίσως από τη θεατρική άποψη έργο του, "Το Μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας", με κέντρο μια ευγενική μορφή και το μυστικό της που αφορά μια σκόνη - μια άσπρη σκόνη που θεραπεύει τον καταρράκτη ματιών. Από τα θεατρικά του έργα αρκετά αντέχουν και σήμερα. Διατηρούνται στη ζωή όχι για λόγους νοσταλγίας, αλλά χάρη στα ολοζώντανα πρόσωπα που έπλασε ο συγγραφέας. Τα έργα του όπως ο "Πειρασμός", "Φιόρο του Λεβάντε", "Στέλλα Βιολάντη", "Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας", "Φωτεινή Σάντη", "Αναδυόμενη", "Ποπολάρος", κ.α. παίζονται στο Θέατρο, διασκευάζονται για τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ο Ξενόπουλος πέθανε σε μεγάλη ηλικία το 1951 στην Αθήνα μακριά από το αγαπημένο του νησί. Τα 129 βιβλία του συγγραφέα. Το φάντασμα. από 10,05 € σε 8 καταστήματα. Στέλλα Βιολάντη. Ισαβέλλα. από 9,30 € σε 11 καταστήματα. Πλούσιοι και φτωχοί. από 11,95 € σε 12 καταστήματα. Ανάμεσα σε τρεις γυναίκες. από 9,62 € σε 10 καταστήματα. Ραχήλ. Στέλλα Βιολάντη. από 10,73 € σε 8 καταστήματα. Ιστορία ενός ανδρογύνου. από 11,52 € σε 8 καταστήματα. Ο κόκκινος βράχος. από 7,46 € σε 13 καταστήματα. Η αναδυομένη. από 9,36 € σε 7 καταστήματα. Τυχεροί και άτυχοι. από 10,10 € σε 11 καταστήματα. Η άπιστη. από 11,95 € σε 9 καταστήματα. Τίμιοι κι άτιμοι. από 12,16 € σε 11 καταστήματα. Μυστικοί αρραβώνες. από 11,20 € σε 13 καταστήματα. Τρεις αδελφές. από 10,05 € σε 8 καταστήματα. Η κυρία Τρομάρα. από 6,28 € σε 11 καταστήματα. Κώστας Κρυστάλλης, Η επιστροφή. από 8,90 € σε 3 καταστήματα. Απάνεμα βράδια. από 12,23 € σε 8 καταστήματα. Το κορίτσι που αγάπησε. από 7,46 € σε 7 καταστήματα. Ευτυχία. Ο γάμος της Λίτσας. από 7,45 € σε 8 καταστήματα. Η τιμή του αδελφού. από 11,90 € σε 9 καταστήματα. Ο κατήφορος. από 12,16 € σε 12 καταστήματα. ‹ Προηγούμενη 1 2 3 . 7 Επόμενη › Κατηγορίες. Συνεργάτες. Έχεις e-shop; Δες πως θα αυξήσεις τις πωλήσεις σου μέσα από το Skroutz. Είσαι έμπορος και δεν έχεις e-shop; νέο! Ξεκίνα να πουλάς άμεσα μέσα από το Skroutz, χωρίς να χρειαστεί να φτιάξεις e-shop! Είσαι προγραμματιστής; Βρες ό,τι χρειάζεσαι για τη διασύνδεση με το Skroutz. Καλάθι του Skroutz. Πλεονεκτήματα καλαθιού. Δες τα πλεονεκτήματα που σου προσφέρει το Καλάθι του Skroutz. Ασφάλεια αγορών Skroutz. Εγγύηση επιστροφής χρημάτων, δωρεάν επιστροφές και διαρκής υποστήριξη για αγορές μέσω Skroutz. Πολιτική επιστροφών. Μάθε τους όρους επιστροφής και πώς να κάνεις ένα αίτημα επιστροφής για αγορές μέσω Skroutz. Εταιρεία. Blog @ Skroutz. Μάθε για το DNA της εταιρείας, γνώρισε την ομάδα και ανακάλυψε το blog μας. Work @ Skroutz. Γίνε μέλος της ομάδας μας. Δες όλες τις ανοιχτές θέσεις εργασίας. Vulnerability Disclosure @ Skroutz. Μάθε για το Πρόγραμμα Υπεύθυνης Αναφοράς Θεμάτων Κυβερνοασφάλειας του Skroutz. Gregorios Xenopoulos - Gregorios Xenopoulos. Gregorios Xenopoulos ( kreikka : Γρηγόριος Ξενόπουλος ; 9. joulukuuta 1867 - 14. tammikuuta 1951) oli kirjailija, toimittaja ja näytelmien kirjoittaja Zakynthosista . Hän oli päälehtelijä nykypäivän legendaarisessa lasten koulutuslehdessä (Η Διωπλασις των Παίδων) vuosina 1896–1948, jolloin hän oli myös lehden pääkirjailija. Hän oli tavaramerkin allekirjoitus "Σας ασπάζομαι, Φαίδων" ("sinun uskollisesti, Phaedon)", jota hän käytti kirjeissä, jotka näennäisesti osoitettiin lehdelle. Hän oli myös edelleen ilmestyvän Nea Estia -lehden perustaja ja toimittaja . Hänestä tuli Ateenan Akatemian jäsen vuonna 1931 ja perusti yhdessä Kostis Palaman , Angelos Sikelianoksen ja Nikos Kazantzakisin kanssa kreikkalaisten kirjailijoiden yhdistyksen (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνisν) . Sisällys. elämä. Hän syntyi 9. joulukuuta 1867 Konstantinopolissa . Hänen isänsä Dionysios kotoisin Zakynthosilta ja hänen äitinsä Evlalia kotoisin Konstantinopolista . Perhe muutti Zakynthosiin pian sen jälkeen, kun Gregorios vietti nuoruutensa vuoteen 1883 asti, jolloin hän ilmoittautui Ateenan yliopistoon opiskelemaan fysiikkaa ja matematiikkaa. Hän ei koskaan suorittanut opintojaan: jo ensimmäisenä vuonna hän oli alkanut kirjoittaa kirjallisuutta, joka oli tuolloin hänen ainoa tulonlähde. Vuonna 1892 hän muutti pysyvästi Ateenaan ja vuonna 1894 hän meni naimisiin Efrosini Diogenidisin kanssa. He erosivat puolitoista vuotta myöhemmin, kun heillä oli jo tytär. Vuonna 1901 hän meni naimisiin toisen puolisonsa Christine Kanellopoulos kanssa, jonka kanssa hänellä oli kaksi tytärtä. Hän teki yhteistyötä useiden sanomalehtien ja aikakauslehtien kanssa, joissa hän julkaisi monia tutkimuksia, artikkeleita, novelleja ja romaaneja. Vuonna 1894 hänestä tuli Illustrated Estia -lehden johtaja ja vuonna 1896 Lasten koulutuksen päätoimittaja . Vuosina 1901–1912 hän julkaisi kirjallisia teoksia ja tutkimuksia Panathinaiassa , ja vuodesta 1912 hän teki yhteistyötä Ethnos- sanomalehden kanssa, kirjoittaen sarjoitettuja romaaneja. Vuonna 1927 hän perusti Nea Estia -lehden , jonka johtaja hän oli vuoteen 1934 asti. Hänen talonsa, mukaan lukien kirjasto, tuhoutui Ateenassa vuonna 1944 toteutettujen Dekemvriana- yhteenottojen yhteydessä. Hän kuoli Ateenassa 14. tammikuuta 1951 ja haudattiin julkisilla kustannuksilla. Works. proosa. Xenopoulos oli tuottelias kirjoittaja. Hän kirjoitti yli 80 romaania ja suuren määrän novelleja. Kirjalliseen maailmaan hänet tutustui ensin ensimmäisellä romaanillaan: "Ο Άνθρωπος του Κόσμου" ( O antroposo tou kosmou , "Maailman ihminen"). Tämä romaani ja hänen seuraava romaani, Nikolas Sigalos (1890), kirjoitettu uuteen Ateenan tyyliin, eivät onnistuneet. Sitten hän käänsi inspiraatiota syntymäpaikkaansa Zakynthosiin ja kirjoitti seurauksena eräitä parhaimmista romaaneistaan, kuten "Magaret Stefa" (1893) ja Κόκκινος Βράχος ( Kokkinos Vrachos , "Red Rock", 1905). Näiden jälkeen edelleen romaaneja Uudessa Ateenan tyyliin: "Ο πόλεμος" ( O polemos , "sota", 1914), "Οι Μυστικοί Αρραβώνες" ( I mystikoi aravones , "Secret kehittämiselle", 1915) ja Joonianmeren School romaani "Laura" (1915), joka oli myös yksi hänen ihailtuimmista. Hänen kunnianhimoisin teoksensa oli trilogia: "Πλούσιοι και φτωχοί" ( plousioi kai ftochoi , "Rikkaat ja köyhät", 1919), "Τίμιοι και άτιμοι" ( Timioi kai atimoi , "Rehellinen ja Dishon ") , "Τυχεροί και άτυχοι" ( Tycheroi kai atychoi , "Onnekkaita ja epäonnisia ", 1924). Muita romaaneja ovat: "Αναδυομένη" ( Anadyomeni , 1923), "Ισαβέλλα" ( Isabella , 1923), "Τερέζα Βάρμα-Δακόστα" ( Teresa Varma-Dakosta , 1925). Hänen romaaninsä ovat Ateenassa ja Zakynthosissa, ja häntä pidetään "kaupunkiromaanin" kannattajana. Hänen teostensa pääteemana on rakkaus, erityisesti rakkaus eri luokkien ihmisten välillä. Hänen töitään on kritisoitu siitä, että se on asettanut määrän laatuun, monilla jatko-osuuksilla, ja siitä, että hän on viettänyt lukijoidensa makuun kohtauksia, jotka olivat seksuaalisesti provosoivia kyseisenä ajanjaksona. Häntä on kuitenkin myös kehuttu kertomuksen vahvuudesta ja kyvystä kiinnittää lukijoiden huomio. teatraalinen. Hänen ensimmäinen teatterinäytönsä oli: "Ο ψυχοπατέρας" ( O Psychopateras , "The Stepfather"), joka esitettiin ensimmäisen kerran vuonna 1895. Hän teki yhteistyötä Konstantinos Christomanoksen "Nea Skini" -teatteriryhmän kanssa . Hänen tunnetuimpia teatterinäytelmiä ovat: "Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας" ( To mystiko tis kontessas Valerainas , "The Secret of Countess Valerena", 1904), "Στέλλα Βιολάντη" ( Stella Violanti, 1909, jossa Marika Kotopouli ), "Φοιτηταί" , ( Foititai , "Opiskelijat"). Kaikissa hän kirjoitti 46 teatterinäytelmää. Vuonna 1901 hän oli johtava osa Kostis Palaman kanssa "Nea Skini" -teatterin perustamisessa, ja koska hän osaa monia kieliä, hän oli tietoinen tärkeistä älyllisistä kehityksistä tuolloin suurissa Euroopan maissa. Lisäksi hän kirjoitti esittelyn Henrik Ibsenille . Hän tuotti myös monia käännöksiä. Hänen ensimmäinen näytelmänsä, joka esitettiin Ateenan kuninkaallisessa teatterissa (uudelleennimeämisen jälkeen vuonna 1932 Kreikan kansallisteatteriksi ), oli "Ο θείος Όνειρος" ( O theios Oneiros , "Unen unelma"). Teosluokat. Hän kirjoitti draamoja ja komediaa yhteisestä aiheesta, rakkaudesta. Hänen teoksensa on ikkuna nykyaikaiseen kreikkalaiseen yhteiskuntaan. Hänen teoksensa luokitellaan sen mukaan, missä se on kirjoitettu, osa Zakynthosissa ja loput Ateenassa. Hänen työnsä yritti löytää tasapainon Joonian koulun ja uuden Ateenan koulun välillä. Zakynthian: "Stella Violanti", "Rachil", "Fotini Saranti", "O popolaros", "Contessa Valeriana salaisuus". Ateenalainen: "Foititai", "Psychosavvato", "antropinoon". Kirjallisuuskritiikki. Ksenopoulos on merkittävä kirjallisuuden kritiikkinsä perusteella. Panathinaia-lehdessä ("Παναθήναια") hän julkaisi paljon arvosteluja tunnetuista kreikkalaisista kirjailijoista, kuten Alexandros Papadiamantis , Demetrius Vikelas jne. Vuonna 1903 hän esitteli ensimmäisenä Constantine P. Cavafyn Ateenan lukijakunnalle. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος στην οθόνη. Α ς κάνουμε ένα flash back πίσω στις αρχές του 20 ου αιώνα κι ας φανταστούμε το Γρηγόριο Ξενόπουλο να γράφει για τους θαμώνες του κινηματογράφου πως γίνονται « ερμηνευτές από το ένστικτον του ανθρώπου ο οποίος θέλει να κάμη και τους άλλους να ιδούν το καλόν που είδε. » Αυτό ακριβώς το ένστικτο θ’ ακολουθήσω κι εγώ προσεγγίζοντας το πρωτοπόρο βιβλίο «Η Κινηματογραφική όψη του Γρηγορίου Ξενόπουλου» του Θανάση Αγάθου, από τις εκδόσεις Γκοβόστη. Η μελέτη ετούτη ανήκει στην κατηγορία των κειμένων που αποτελούν από μόνα τους πολιτισμικά συμπόσια για την τέχνη, τον πολιτισμό και την ιστορία του. Οι αφηγήσεις κάθε είδους, η λογοτεχνία στο σύνολό της, οι παραστάσεις, τα μυθιστορήματα και οι ταινίες, είναι η διατομή της πολιτισμικής μας ταυτότητας, είναι η πολιτισμική ταυτότητα κάθε κοινωνίας. Αν ξεκινήσουμε από αυτήν την παραδοχή, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως τα μελετήματα που ασχολούνται με τη σχέση των τεχνών μεταξύ τους ξεπερνούν το θεματικό τους εύρος και γίνονται πολιτισμικά συμπόσια που ερμηνεύουν τόσο την τέχνη αυτήν καθεαυτή, όσο και την ίδια την κοινωνία που παράγει και προσλαμβάνει αυτήν την τέχνη. Αυτό ακριβώς κάνει ο Θανάσης Αγάθος. Εξελίσσει τη διακειμενικότητα, τη μεταπλάθει σε πολυφωνικό στοχασμό και στήνει μια περιπέτεια οπτικών πάνω στη σχέση λογοτεχνίας – κινηματογράφου. Στο έργο «Η Κινηματογραφική όψη του Γρηγορίου Ξενόπουλου» η επιστημονική αφήγηση χτίζεται μέσα από τέσσερις κομβικές θεματικές οπτικές, που ταυτόχρονα αποτελούν περιπέτειες του βλέμματος, της αναζήτησης, δηλαδή της πρόσληψης. Η Ελένη Παπαδάκη στο μοναδικό πέρασμα της από τον ελληνικό κινηματογράφο, μέσα από την βωβή ταινία του 1931, με τίτλο ”Στέλλα Βιολάντη, η ψυχή του πόνου”. 1 η θεματική όψη του βιβλίου. Το βλέμμα του Ξενόπουλου στη νέα τέχνη του κινηματογράφου. Οι σκέψεις και οι απόψεις του για το σινεμά αποτυπώθηκαν τόσο στα έντυπα που έγραφε συστηματικά ως διανοούμενος της εποχής του, όσο και στο μυθιστόρημά του ο «Ουρανοκατέβατος», όπου διαπραγματεύεται τη νέα κινηματογραφική πραγματικότητα μέσα από την ηρωίδα που γίνεται σταρ του σινεμά. Με αφορμή τις απόψεις του Γρηγορίου Ξενόπουλου έρχονται στο φως οι διαλεκτικές προσεγγίσεις για το σινεμά και διευρύνεται το τεράστιο ζήτημα του πως κάθε νέα μορφή τέχνης ή τεχνολογίας -που αναπόφευκτα επηρεάζει την τέχνη- πως βρίσκει υποδοχή από τους διανοούμενους μιας εποχής και πως αυτοί την εξελίσσουν ή τη μπλοκάρουν. 2 η θεματική όψη του βιβλίου. Το βλέμμα του Ξενόπουλου στο συγγραφικό εαυτό του. Διασκεύασε ο ίδιος σεναριακά και τη «Στέλλα Βιολάντη» και τον «Κακό δρόμο», μια διπλή εμπειρία που του έδωσε την εκ των έσω οπτική της νέας τέχνης. Μάλιστα, όπως επισημαίνεται στο βιβλίο του Θανάση Αγάθου, η «Στέλλα Βιολάντη» αποτελεί το μοναδικό δείγμα τριπλής διασκευής από τον ίδιο το δημιουργό – συγγραφέα. Ο Ξενόπουλος γράφει το διήγημα «Έρως Εσταυρωμένος» το 1901, το διασκευάζει σε θεατρικό κείμενο το 1909, μετονομάζοντάς το μάλιστα σε «Στέλλα Βιολάντη», ενώ ο ίδιος το μεταγράφει σε σενάριο το 1931, για την ταινία του Ιωάννη Λούμου. Η μελέτη αποκαλύπτει όλα τα στοιχεία των μεταβάσεων του Ξενόπουλου από τη μια τέχνη στην άλλη, που αναπόφευκτα εξεικονίζουν τον συγγραφικό του εαυτό. Από ‘κει και μετά εμφαίνεται μια μετατόπιση, μια αλλαγή στον τρόπο που βλέπει τον κινηματογράφο. Αρχίζει να λειαίνει τις αιχμές του. Κι αυτό ήταν αναπόφευκτο αφού δια μέσου της σεναριακής γραφής επανα-προσέγγισε το έργο του και λειτούργησε ο ίδιος ως σεναριογράφος, δηλαδή κατά έναν τρόπο ως εν δυνάμει σκηνοθέτης. Η “Νανότα” του Γρ. Ξενόπουλου μεταφέρθηκε από τον Αλέξη Δαμιανό στον κινηματογράφο. Εδώ ο σκηνοθέτης σε στιμγμιότυπο κατά τη διάρκεια γυρισματος. 3 η θεματική όψη του βιβλίου. Το βλέμμα του κοινού στις διασκευές του έργου του Ξενόπουλου. Ο τρόπος και το είδος της σχέσης που αναπτύσσει το κοινό με τη νέα τέχνη του κινηματογράφου αποτυπώνεται στις κριτικές και τα κείμενα των μελετητών. Ο Θανάσης Αγάθος διερευνά εξαντλητικά, με αποκαλυπτικό τρόπο τις πηγές, ώστε να αναδυθεί το απόσταγμα της αλήθειας για την πολυεπίπεδη σχέση: α) κοινού και κινηματογράφου, β) κοινού και λογοτεχνικού Ξενόπουλου, γ) κοινού και κινηματογραφικού Ξενόπουλου. Η τριπλή ετούτη σχέση καλύπτεται απ’ αρχής του φιλμικού φαινομένου, σε κάθε επιμέρους κινηματογραφική κατάκτηση, μέχρι και την έλευση της τηλεόρασης, με την υποδοχή του Ξενόπουλου από το τηλεοπτικό κοινό. Μια ειδική κατηγορία αναγνωστικού κοινού είναι οι αναγνώστες – σκηνοθέτες που διάβασαν Ξενόπουλο και μετέφεραν το έργο του στη μεγάλη οθόνη, που αποτελεί και την πιο καίρια θεματική του βιβλίου. 4 η θεματική όψη του βιβλίου : Το βλέμμα των σκηνοθετών. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος είχε την τύχη να διασκευαστεί πολλαπλά για τη μεγάλη οθόνη. Ο Γρηγόρης Γρηγορίου, ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Αλέξης Δαμιανός, και ο Γιάννης Δαλιανίδης διασκευάζουν το έργο του. Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: πως διαβάζει, πως βλέπει τον Ξενόπουλο ο Γρηγορίου και πως ο Δαλιανίδης; Πως ο Δαμιανός και πως ο Σακελλάριος; Κάθε μεταφορά μυθιστορήματος ή θεατρικού έργου στην οθόνη είναι και μια ερμηνεία του. Μια άλλη οπτική σ’ αυτό. Τα αίτια κάθε νέας ερμηνείας πάντα έχουν ρίζες στην κοινωνική πραγματικότητα που γεννά τις διασκευές. Γι’ αυτό η σχέση λογοτεχνίας – κινηματογράφου ανοίγει νέους δρόμους προς όλες τις κατευθύνσεις μελετών, τόσο ιστορικών-κοινωνικών- πολιτικών, όσο και φιλοσοφικών-ανθρωπιστικών. Ακριβώς αυτούς τους δρόμους διευρύνει το σπουδαίο έργο «Η Κινηματογραφική όψη του Γρηγορίου Ξενόπουλου» του Θανάση Αγάθου, γίνεται η κινηματογραφική όψη ολόκληρου του κύκλου της πρόσληψης και αποκαλύπτει τις αέναες επιρροές έτσι όπως γίνονται μια συνεχής σπείρα διακειμενικότητας και άρα ιστορικότητας. Μέσα από τέτοιες διαδρομές, το βιβλίο ετούτο οδεύει ανοιχτά στο διακειμενικό σύμπαν, διευρύνει μοναδικά τα πλαίσια στοχασμού, θέτει νέα πλαίσια και νέους δρόμους σκέψης πάνω στη σχέση κινηματογράφου – λογοτεχνίας. Ταυτόχρονα η επιστημονική διαχείριση του υλικού που διερευνάται, που είναι πλούσιο, πολυπρισματικό και διαχρονικό ταυτόχρονα, δομείται αρχιτεκτονικά με εκπληκτικό τρόπο ώστε να είναι αποκαλυπτική για το θέμα και συναρπαστική ως αφήγηση, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο για επιστημονική έρευνα. Τελικά, το πρωτοπόρο αυτό βιβλίο κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται αναπόσπαστο τμήμα ενός πολιτισμού με συνέχεια, βάζει θεμέλια για περαιτέρω έρευνα και σκέψη κι όποιος το διαβάζει αισθάνεται τον παλμό της ιστορικής του μοναδικότητας. ΙΝFO: Θανάσης Αγάθος, «Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ», εκδόσεις Γκοβόστη, 2016. (*) Η Ελευθερία Δημητρομανωλάκη είναι συγγραφέας, Διδάκτωρ Μέσων, Επικοινωνίας και Πολιτισμού (Πάντειο Πανεπιστήμιο) Στέλλα Βιολάντη του Γρηγορίου Ξενόπουλου | Θέατρο Δημήτρης Χορν! Ένα από τα σπουδαιότερα και πιο διάσημα έργα του Γρηγορίου Ξενόπουλου, η εμβληματική «Στέλλα Βιολάντη», σε σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα, μετά τη θερμή ανταπόκριση κοινού και κριτικών την προηγούμενη θεατρική σεζόν, ανεβαίνει τον Οκτώβριο, για δεύτερη χρονιά, από τα Αθηναϊκά Θέατρα και τη θεατρική ομάδα "Μπουλούκι", στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Ο Γιώργος Λύρας, συνεχίζει τη μελέτη του ελληνικού έργου και επαναφέρει την ιστορία της ηρωίδας-σύμβολο μέσα από μια σύγχρονη ματιά και ανάγνωση. Η προσέγγισή του στο έργο, είναι ποιητική, μακριά από ηθογραφικούς περιορισμούς, στο χρόνο του μύθου και σε τόπο που καθορίζεται μόνο από το αίσθημα. Μαζί με την θεατρική του ομάδα «Μπουλούκι», άλλωστε, επιδιώκουν την αναβίωση σε μία πιο σύγχρονη εκδοχή, ελληνικών έργων που «απουσιάζουν» για χρόνια από τη θεατρική σκηνή, ενώ προετοιμάζουν και το ανέβασμα άλλων, που δεν έχουν δει ποτέ τα φώτα της σκηνής. Η δική του ηρωίδα, είναι αθώα και πολύπλοκη, ευγενική αλλά και «των άκρων», πληγωμένη, ηρωική και αφοπλιστική, τρυφερή και εμμονική, εξιδανικευμένη και ταυτόχρονα γήινη και γεμάτη ζωή. Δεν ανήκει σε κάποια εποχή. Δυο λόγια για το έργο: Η Στέλλα Βιολάντη, κόρη του Ζακυνθινού μεγαλέμπορου Παναγή Βιολάντη, ενδίδει στην ερωτική πολιορκία ενός ξεπεσμένου ευγενούς, του Χρηστάκη Ζαμάνου, ζώντας μέσα στη γλυκιά πλάνη των αισθημάτων της και χωρίς να υπολογίσει την αντίδραση του ασφυκτικού αστικού περίγυρου των αρχών του 20ου αιώνα. Σε μια χρωμαστιστή κόλλα χαρτί του απαντά «Είμαι δική σου. Αγάπα με». Αυτό είναι το έγκλημά της για το οποίο θα πληρώσει πολύ ακριβά. Ο ερωτάς της θα είναι μαρτυρικός. «Έρως Εσταυρωμένος». «Την υπόθεση του έργου την πήρα απ’ τη ζωή. Όχι μόνο στη Ζάκυνθο και στην Επτάνησο, αλλά και στην Αθήνα, στην Πάτρα, ερωτευμένα κορίτσια φυλακίζονταν εκείνο τον καιρό σε σοφίτες και καταγώγια ως να ξεχάσουν, να αρνηθούν την απαγορευμένη τους αγάπη ή να πεθάνουν", γράφει ο μέγας ψυχογράφος της ελληνικής αστικής πεζογραφίας, ο οποίος μεταπλάθει το 1909 την περίφημη νουβέλα του "Έρως Εσταυρωμένος" για τη σκηνή, κατά παραγγελία της Μαρίκας Κοτοπούλη, χαρίζοντας στο ελληνικό κοινό ένα από τα αρτιότερα έργα του. "Ο έρωτας είναι παράγων θανάτου" γράφει στην κριτική του για το έργο ο Μ. Καραγάτσης. Και ο ίδιος ο Ξενόπουλος: " Έργο δακρυγόνο η Στέλλα Βιολάντη δεν στάθηκε ποτέ. Ο θεατής που ξέρει από θέατρο ανατριχιάζει, σπαράσσεται, αισθάνεται δέος αλλά δεν κλαίει". Την ηρωίδα έχουν σφραγίσει με τις ερμηνείες τους η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κυβέλη, η Ελένη Παπαδάκη, η Μαίρη Αρώνη, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Νίκη Τριανταφυλλίδη, Υβόννη Μαλτέζου. Συντελεστές παράστασης: Σκηνοθεσία: Γιώργος Λύρας Σκηνικά-κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου Σκηνική πάλη: Κρις Ραντάνοφ Βοηθός σκηνοθέτη : Γεωργία Πιερρουτσάκου. Διανομή (αλφαβητικά) : Μαρία Βιολάντη : Νεκταρία Γιαννουδάκη Στέλλα Βιολάντη : Ευγενία Δημητροπούλου Νταντής: Ηλίας Λάτσης Νιόνια : Πηνελόπη Μαρκοπούλου Χρηστάκης Ζαμάνος : Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης Παναγής Βιολάντης : Δημήτρης Παπανικολάου Ασημίνα : Αθηνά Σακαλή. Ημερομηνίες: Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα 20:00 & Τρίτη 21:00. Xenopoulos Grigorios. Το διήγημα Ζαΐρα του Γρηγόριου Ξενόπουλου δημοσιευμένο την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του οριενταλισμού, ακολουθώντας την τάση της λογοτεχνίας, αλλά και της ζωγραφικής κυρίως του 19ου αιώνα. Αρχικά, πολιτικά γεγονότα δημιούργησαν τις συνθήκες για τη γέννηση του ενδιαφέροντος των Δυτικών για την Ανατολή. Ύστερα από την αποτυχημένη εισβολή του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο και τη Συρία, οι Ευρωπαίοι στράφηκαν προς την Ανατολή και τα ταξίδια που πραγματοποίησαν προς εκείνες τις χώρες, τους πρόσφεραν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, δίνοντάς τους ταυτόχρονα το κίνητρο να γνωρίσουν σε βάθος τις πολιτισμικές δομές των ανατολικών χωρών και πολλές φορές να μιμηθούν το Άλλο, διατηρώντας ταυτόχρονα τη δυτική τους ταυτότητα. Αποτέλεσμα αυτής της επαφής, ήταν η εμφάνιση του οριενταλισμού σε πολλά είδη τέχνης και ιδίως στη λογοτεχνία με τη συγγραφή ποικίλων διηγημάτων, μυθιστορημάτων, ποιημάτων, ακόμα και δημοσιογραφικών άρθρων. Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι να εξετάσει το διήγημα του Γρηγόριου Ξενόπουλου συγκριτολογικά με αντίστοιχου περιεχομένου έργα, Γάλλων κυρίως συγγραφέων όπως μεταξύ άλλων των Théophile Gautier και Pierre Loti. Μέσα στο πλαίσιο του οριενταλισμού, θα εξεταστεί, επίσης, η υιοθέτηση συνηθειών, όπως η χρήση ουσιών, η οποία οδηγεί στην δημιουργία παραισθήσεων και τεχνητών παραδείσων, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αφηγητής του εν λόγω διηγήματος. by Panagiota DAOUTI • by Panagiota DAOUTI • by Thanassis Agathos • by Thanassis Agathos • by Chrysilia Papagiannaki - Χρυσήλια Παπαγιαννάκη • by Elsa Andrianou • ΙΑ ́ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΝΙΟΝΙο ΣΥΝΕΔΡΙΟ. ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΟΣ ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Κεφαλονιά, 21-25 Μαϊου 2018. ΠΡΑΚΤΙΚΑ. Τόμος IΙΙ: Κοινωνική Ιστορία, Τύπος, Μουσική, Θέατρο - Τα Ιόνια Νησιά σήμερα. / XI INTERNATIONAL PANIONIAN CONFERENCE. LIFE AND CULTURE IN THE IONIAN ISLANDS CEPHALONIA, GREECE, MAY 21-25, 2018. PROCEEDINGS. Vol. IΙI: Social History, Media, Music, Theatre - Ionian Islands today. Επιμέλεια τόμου: ΗλΙΑΣ ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΣ, Δρ Ιστορίας. Γενική Εποπτεία: ο Πρόεδρος της Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ. Θα επιχειρήσω να ανιχνεύσω τις σταθερές και μεταβλητές της επτανησιακής κοινωνίας μέσα από την ερμηνευτική ανάγνωση δύο σημαντικών δραματικών έργων που ανήκουν σε διαφορετικές περιόδους και αισθητικά ρεύματα: του «Βασιλικού» και της «Στέλλας Βιολάντη». Ο «Βασιλικός» (1829-1830), ώριμο τέκνο του Διαφωτισμού, τοποθετείται από τον συγγραφέα του στην περίοδο της όψιμης ενετοκρατίας ενώ η «Στέλλα Βιολάντη» του Ξενόπουλου γράφεται στις αρχές του 20ού αι, καθώς η θεατρική διασκευή του διηγήματος «Έρως Εσταυρωμένος» (1901), φιλοτεχνείται στα 1909. Κοινά κοινωνικά και ιδεολογικά μοτίβα, αν και ανεστραμμένα ταξικά, διαπερνούν τα δύο αυτά κείμενα. Βιβλιογραφική συμπλήρωση στην υποσ. 15. Αντώνιος Μάτεσις, «Ο Βασιλικός», ό.π., Πράξη Β΄, Σκηνή Δεύτερη, σ. 42. Πρβλ. με Έφη Βαφειάδη, «Η εικόνα του Εβραίου στη νεοελληνική δραματουργία», στον τόμο Identities in the Greek world (from 1204 to the present day), επιμ. Konstantinos Dimadis, Proceedings, 4th European Congress of Modern Greek Studies, Granada, 9-12 September 2010, European Society of Modern Greek Studies, Athens 2011, τόμ. Α ́, σσ. 527-540, για το θέμα που μας ενδιαφέρει βλ. σσ. 528-530: http://www.eens.org/wordpress/wp-content/uploads/2012/05/Identities-in-the-Greek-world-Granada- 2010-Congress-Vol_1-2011-isbn_978-960- 99699-3-21.pdf. by Anna Tabaki • by George P . Pefanis • by George P . Pefanis • by Panagiota DAOUTI • by Effie Eftychia Amilitou • by Υannis Stamos • by Thanassis Agathos • by Konstantinos Malafantis • Emmanouil Roidis: ÜBER DIE ZEITGENÖSSISCHE GRIECHISCHE DICHTUNG. Kostis Palamas: KALVOS AUS ZAKYNTHOS. Grigorios Xenopoulos: EIN DICHTER. Tellos Agras: KARYOTAKIS UND DIE SATIREN. Giorgos Seferis: EROTOKRITOS. Takis Sinopoulos: WENDE 1931-1961. GEDANKEN ZUR POETISCHEN TUGEND. Odysseas Elytis: DIE MAGIE VON PAPADIAMANTIS. WER IN WEISS GEWANDET IST. Nachwort von Maria Oikonomou: ECCE POETA! MECHANISMEN UND MOMENTE DES NEUGRIECHISCHEN KANONS. by Maria Oikonomou • Emmanouil Roidis: ÜBER DIE ZEITGENÖSSISCHE GRIECHISCHE DICHTUNG. Kostis Palamas: KALVOS AUS ZAKYNTHOS. Grigorios Xenopoulos: EIN DICHTER. Tellos Agras: KARYOTAKIS UND DIE SATIREN. Giorgos Seferis: EROTOKRITOS. Takis Sinopoulos: WENDE 1931-1961. GEDANKEN ZUR POETISCHEN TUGEND. Odysseas Elytis: DIE MAGIE VON PAPADIAMANTIS. WER IN WEISS GEWANDET IST. Nachwort von Maria Oikonomou: ECCE POETA! MECHANISMEN UND MOMENTE DES NEUGRIECHISCHEN KANONS. by Thalia Themistokleous • by Ioanna Papageorgiou • Longtemps considérés comme des domaines distincts et séparés, voire concurrents, la presse et la littérature font pourtant partie d’un continuum discursif et culturel, dans lequel circulent et se recyclent des oeuvres, des genres, des poétiques, des individus et des réseaux divers. L’« ère médiatique », dans laquelle entrent les pays européens à partir du XIXe siècle, entraîne une modification profonde du statut de la littérature et de ceux qui la produisent : écrivains, hommes de lettres, publicistes, journalistes, sont pris dans un processus d’interférences entre la sphère médiatique et la sphère littéraire. Partant d’un auteur (Grigorios Xenopoulos, 1867-1951) et d’un corpus de base grecs, cette étude se propose d’aller plus loin dans la problématique et d’explorer l’évolution que l’avènement du journalisme moderne apporte au niveau du canon, de la vie littéraire, des figures auctoriales et du rôle de l’écrivain en régime médiatique. Dans cette perspective, l’exemple de la Grèce, d’envergure et de géographie relativement restreintes, peut rendre plus évidentes les étapes de transition. D’autre part, la nouvelle matérialité de l’écrit – supports journalistiques, romans-feuilletons, fascicules, éditions populaires –, exige une étude synthétique de ce vaste ensemble de la culture médiatique et des nouveaux mécanismes de communication. Chroniques, critiques littéraires, ouvrages de vulgarisation, «mauvais genres » de la littérature de large diffusion, romans et autres types de textes qui s’épanouissent dans la presse, sont ici mis en relation et en interaction, pour exposer les enjeux de ce changement de paradigme littéraire. Eftychia Amilitou, docteure en littérature générale et comparée de l’Université Sorbonne Nouvelle-Paris 3, a enseigné aux universités Nice-Sophia Antipolis, Lille 3 et Strasbourg. Ses intérêts de recherche portent sur la sociocritique, la littérature et l’interdiscours dans l’espace médiatique, l’histoire littéraire et culturelle du XIXe et du XXe siècle.