Read Ebook {PDF EPUB} Πλούσιοι και φτωχοί by Gregorios Xenopoulos Gregorios Xenopoulos - Gregorios Xenopoulos. Gregorios Xenopoulos ( grecki : Γρηγόριος Ξενόπουλος ; 09 grudnia 1867 - 14 stycznia 1951) był powieściopisarzem, dziennikarzem i pisarzem sztuk z Zakynthos . Był ołów redaktor teraz-legendarnego magazynu edukacji dzieci (r Διάπλασις των Παίδων) w okresie od 1896 do 1948 roku, w tym czasie był też głównym autorem magazynu. Jego była podpis towarowym „Σας ασπάζομαι, Φαίδων” ( „Z poważaniem, Phaedon)”, którego używał w listach rzekomo skierowane do magazynu. Był również założycielem i redaktorem Nea Estia magazynu, który nadal jest publikowana. Stał się członkiem Akademii w Atenach w 1931 roku i założył Towarzystwo greckich pisarzy (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών) wraz z Kostis Palamas , Angelos Sikelianos i Nikos Kazantzakis . Zawartość. Życie. Urodził się 9 grudnia 1867 in Konstantynopola . Jego ojciec, Dionysios, pochodził z Zakintos i jego matka, Evlalia pochodzi z Konstantynopola . Rodzina przeniosła się wkrótce po Zakynthos, gdzie Gregorios spędził młodość aż do 1883 roku, kiedy to rozpoczął naukę w University of Athens do studiowania fizyki i matematyki. Nigdy nie ukończył studiów: już w pierwszym roku, zaczął pisać literaturę, która była jego jedynym źródłem dochodu w tym czasie. W 1892 roku przeniósł się na stałe do Aten w 1894 roku ożenił Efrosini Diogenidis. Rozwiedli się półtora roku później, mając już córkę. W 1901 roku poślubił swoją drugą małżonka Christine Kanellopoulos, z którymi mieli dwie córki. Współpracował z kilku gazet i czasopism, w których opublikował wiele opracowań, artykułów, opowiadań i powieści. W 1894 roku został dyrektorem w Illustrated Estia gazety w 1896 roku redaktor naczelny wychowaniu dzieci . Od 1901 do 1912 roku opublikował utwory literackie i studia w Panathinaia , a od 1912 roku współpracował z Ethnos gazety, pisanie odcinkach powieści. W 1927 założył czasopismo Nea Estia , którego dyrektorem był do 1934 roku. Jego dom z jego biblioteki została zniszczona podczas Dekemvriana starć w Atenach w 1944 roku zmarł w Atenach w dniu 14 stycznia 1951 roku i został pochowany na koszt publiczny. Prace. Proza. Xenopoulos był bardzo znaczący pisarz. Napisał ponad 80 powieści i opowiadań. Po raz pierwszy stało się znane z powieści: "Ο Άνθρωπος του Κόσμου" ( O anthropos tou kosmou , "Człowiek w świecie"). Ten New Szkoła ateńska powieść i jego następny „Nikolas Sigalos” (1890), nie były udane. Potem była inspirowana przez jego narodzin Zakynthos, aw wyniku pisał niektóre z jego najlepszych powieści: "Magaret Stefa" (1893), Κόκκινος Βράχος ( Kokkinos Vrachos , "Red Rock", 1905). Zostały one następnie przez kolejne powieści w Nowym ateńskiej stylu: "Ο πόλεμος" ( O polemos "War", 1914) i "Οι Μυστικοί Αρραβώνες" ( I mystikoi aravones "The Secret zaangażowanie", 1915) oraz powieść Szkoła Jońskie „Laura” (1915), który był również jednym z jego najlepszych. Jednak jego najbardziej ambitne dzieło była trylogia: "Πλούσιοι και φτωχοί" ( plousioi kai ftochoi "Bogaty i biedny", 1919), "Τίμιοι και άτιμοι" ( Timioi kai atimoi , "uczciwi i nieuczciwi te", 1921), „Τυχεροί και άτυχοι”( Tycheroi kai atychoi "szczęście i te pecha", 1924). Inne powieści to: "Αναδυομένη" ( Anadyomeni , 1923), "Ισαβέλλα" ( Izabela , 1923), "Τερέζα Βάρμα-Δακόστα" ( Teresa Varma-Dakosta , 1925). On jest sprawozdawcą miejskiego prozy. Teatralny. Jego pierwszy teatralnej było: „Ο ψυχοπατέρας” ( O Psychopateras „Ojczym”) i została zaprezentowana w 1895 roku współpracował z „Nea Skini” teatralnej trupy Konstantinos Christomanos . Jego najsłynniejsze sztuki teatralne to: "Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας" ( Aby mystiko tis kontessas Valerainas , "Tajemnica hrabiny Valerena", 1904), "Στέλλα Βιολάντη" ( Stella Violanti, 1909, z Marika Kotopouli ), "Φοιτηταί" , ( Foititai , "Studenci"). Pisał 46 różnych sztuk teatralnych. W 1901 roku znalazł się w pierwszej linii z Kostis Palamas , w celu ustalenia teatru „Nea Skini”, a ponieważ był biegły w wielu językach, zdawał sobie sprawę z kilku ważnych wydarzeń duchowych, które miały miejsce w dużych krajach europejskich w ten czas. Ponadto, pisał wstępy do Henrika Ibsena i był „żywym” aktów teatralnych. Zrobił wiele tłumaczeń i jego pismo było wysokich standardów. Pierwsza gra, która została przeprowadzona w Królewskim Teatrze Aten (przemianowany po renowacji w 1932 roku jako Teatr Narodowy Grecji ) był jego „Ο θείος Όνειρος” ( O theios Oneiros „Wujek Sen”). Kategorie dzieł. Pisał dramaty i komedie ze wspólnym tematem: miłość. Jego praca jest okno do współczesnego społeczeństwa greckiego. Jego prace są skategoryzowane przez miejsca, które zostały napisane, niektóre w Zakintos , a reszta w Atenach. Jego praca próbował równowagi między Szkoły Jońskiego i Nowego Ateńskiej Szkoły. Zakynthos: "Stella Violanti", "Rachil", "Fotini Saranti", "popolaros O", "Tajemnica Contessa Valeriana". Ateński "Foititai", "Psychosavvato", "Do anthropino". Krytyka literacka. Xenopoulos wyróżnia jego literackiej krytyki. W czasopiśmie „Panathinaia” ( „Παναθήναια”), wydał wiele opinii na znanych greckich pisarzy, jak Alexandros Papadiamantis , Dimitrios Wikielas itp w 1903 roku był pierwszym wprowadzenie Konstandinos Kawafis do ateńskiego czytelnictwa. Γρηγόριος Ξενόπουλος: Ο αισθαντικός μας μυθιστοριογράφος - Η Ζάκυνθος και ο "Ποπολάρος" Αν αναζητούσαμε τον πολυγραφότερο Έλληνα πεζογράφο, πολύ εύκολα θα τον βρίσκαμε στην πνευματικά ευγενή φυσιογνωμία του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Είναι ασύλληπτος ο όγκος της πνευματικής παραγωγής που κληροδότησε στα ελληνικά γράμματα ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Δημοσίευε καθημερινά εν είδει επιφυλλίδων μυθιστορήματα σε εφημερίδες και είκοσι από αυτά σε ξεχωριστούς τόμους. Ο Ξενόπουλος που παράλληλα έγραψε πληθώρα θεατρικών έργων και κριτικές, θεωρείται ο πατέρας του υποαστικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα. Υπήρξε βαθύτατα καλλιεργημένος άνθρωπος και πλατιά ενημερωμένος. Παρακολουθούσε στενά τα αισθητικά ρεύματα και τις πνευματικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Ο Ξενόπουλος στο πρώτο στάδιο της πνευματικής του παρουσίας αποτύπωσε με ενάργεια και συγγραφική μαστοριά τα κοινωνικά ήθη και τις έκγονες από την κοινωνική διαστρωμάτωση της Ζακύνθου ταξικές συγκρούσεις, εστιάζοντας περισσότερο στη σύγκρουση μεταξύ παλιού και νέου και ειδικότερα μεταξύ των γενεών. Στη θεματολογική προσέγγιση της οξύτατης κοινωνικής ματιάς του Ξενόπουλου αδιαμφισβήτητα ζωτικό ρόλο έπαιξε η κοινωνική ιδιοτυπία της Ζακύνθου ως μέλους των Επτανήσων έναντι της υπόλοιπης Ελλάδας που βιώνει τη στέρηση και τους βραδείς ρυθμούς κοινωνικής ανάπτυξης. Όπως σημείωσε ο μεγάλος μας κριτικός Ανδρέας Καραντώνης για την πολύχρονη απεικόνιση της κοινωνικής ηθολογίας του Αττικού τοπίου από τον Ξενόπουλου, «Πενήντα ολόκληρα χρόνια καρφωμένος στην καρδιά της Αθήνας και περιφέροντας την οπτική ακτίνα της καθαρής φαντασίας του και της οξύτατης παρατηρητικότητάς του επάνω στην έκτασή της, την παρακολουθεί σε κάθε στιγμή της ανάπτυξής της, την μελετά, την ερευνά στις παραδόσεις της και στο μοντερνισμό της, νοιώθει κατάβαθα το κοινωνικό της αίσθημα και προπαντός συμπυκνώνει μέσα του και διαχέει στην ατελείωτη σειρά των έργων του, τα ζωτικά ρεύματα και τις κοινωνικές αντανακλάσεις του ερωτισμού της». Ο Ξενόπουλος βαθύτατα προοδευτικός άνθρωπος ήταν από τους πρώτους διανοουμέους που βροντοφώναξε το δικαίωμα της γυναίκας, να ζήσει ανεξάρτητη από τις οικογενειακές της αντιλήψεις για την τιμή. Στο μυθιστόρημά του μάλιστα «Τερέζα Βάρμα Δακόστα» που συνιστά ένα από τα πρωτότυπα και άρτιο τεχνικά έργα του, δίνει τα πρώτα σπέρματα της προσπάθειας της γυναίκας για την προσωπική της αυτονομία, που με όποιο κόστος σπάζει τα κοινωνικά στεγανά της πατριαρχικής ηθικής. Στο μυθιστόρημά του «Πλούσιοι και φτωχοί», ο συγγραφέας αποτυπώνει την εναγώνια προσπάθεια ενός φτωχού και προικισμένου νέου για ατομική ανέλιξη και κοινωνική πρόοδο, που πάραυτα χάνει το παιχνίδι της ζωής, διότι δεν κατέχει την τέχνη να κυνηγά το χρήμα και στο τέλος μπλεγμένος σε μια παράπλευρη ιστορία της ζωής πεθαίνει άδοξα. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας προικισμένος και άριστος μαθητής που φεύγει απο τη Ζάκυνθο να σπουδάσει στην Αθήνα. Η οικονομική κατάρρευση όμως του πατέρα του τον οδηγεί στο ζυγό της βιοπάλης. Τελειώνει με άριστα τις σπουδές του και ανοίγει φροντιστήριο από το οποίο προσπορίζει τα απαραίτητα για να ζήσει την οικογένειά του. Αργότερα θα διοριστεί καθηγητής σε γυμνάσιο. Πάντα όμως εκμεταλλεύονται την καλοσύνη και την καλοπιστία του και πέφτει θύμα της ιδιοτέλειας. Σε μια κρίσιμη καμπή για αυτόν γνωρίζετε με μια σοσιαλιστική ομάδα που όπως σημειώνει ο συγγραφέας «η θεωρία της ταίριαζε στην πνευματική του διάθεση και την τωρινή οικονομική του κατάσταση». Αρθρογραφεί στην εφημερίδα της ομάδας και ένα άρθρο του επισύρει την μήνη της διοίκησης. Συλλαμβάνεται κλείνετε στη φυλακή, αρρωσταίνει και τελικά πεθαίνει πριν καν δικαστεί. Ο Ξενόπουλος εδώ κατορθώνει να δώσει ηθική ζωντάνια στα πρόσωπα του, να αναλύσει διεισδυτικά την ψυχολογία τους και να τους προσδώσει ένα αληθινά ανθρώπινο ενδιαφέρον. Μια ζωντανή, συγκινητική και πειστικά δοσμένη ανθρώπινη ιστορία, που επιβραβεύει απόλυτα το αναγνωστικό κοινό. Ο Ξενόπουλος θεωρήθηκε από την κριτική ο πιο αντιπροσωπευτικός πεζογράφος της γενιάς του Παλαμά. Ο ίδιος πίστευε πολύ στη δύναμη του πεζογραφικού του λόγου και διεκδικούσε τα πνευματικά πρωτεία. Έλεγε χαρακτηριστικά «Ισχύς μου η αγάπη του κοινού». Στη γραφίδα του βάραινε περισσότερο η παρατήρηση παρά το όραμα. Και αυτή ακόμα η διαίσθησή του διυλίζετο από τη λογική. Όπως σημείωσε ο Κ. Θ. Δημαράς «Η δομή των έργων του από τα πιο εκτεταμένα ως τα πιο σύντομα, είναι πάντα μελετημένη και επιμελημένη». Ο Ξενόπουλος πέρα από την ασύλληπτων διαστάσεων διηγηματογραφική του παραγωγή, υπήρξε από τους πρωτοπόρους του ελληνικού θεάτρου. Έγραψε πλήθος θεατρικών έργων, απλά ευκολονόητα, με ενδιαφέρουσα πλοκή και στέρεα αρχιτεκτονική κατασκευή, που υπεκατέστησαν τα κλασσικά κωμειδύλλια και αναθεώρησαν τη θεατρική μας παράδοση. Όπως σημείωσε ο Γιώργος Θεοτοκάς «Οι πιο επιτυχημένες δημιουργίες του είναι τα πρόσωπα των συναισθηματικών κοριτσιών, που τα έπλασε με ξεχωριστή στοργή και που γοητεύουν το πανελλήνιο με την αυθορμησία τους, τη δροσιά τους, τη χάρη τους και κάποτε με τη νεανική περιπάθειά τους». Αδιαμφισβήτητα ο Ζακυνθινός συγγραφέας, είναι μια από τις κορυφαίες και πρωτοπόρες φυσιογνωμίες της ελληνικής γραμματολογίας. *Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι Α΄ Αναπληρωματικός Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων. Gregorios Xenopoulos - Gregorios Xenopoulos. Gregorios Xenopoulos ( kreikka : Γρηγόριος Ξενόπουλος ; 9. joulukuuta 1867 - 14. tammikuuta 1951) oli kirjailija, toimittaja ja näytelmien kirjoittaja Zakynthosista . Hän oli päälehtelijä nykypäivän legendaarisessa lasten koulutuslehdessä (Η Διωπλασις των Παίδων) vuosina 1896– 1948, jolloin hän oli myös lehden pääkirjailija. Hän oli tavaramerkin allekirjoitus "Σας ασπάζομαι, Φαίδων" ("sinun uskollisesti, Phaedon)", jota hän käytti kirjeissä, jotka näennäisesti osoitettiin lehdelle. Hän oli myös edelleen ilmestyvän Nea Estia -lehden perustaja ja toimittaja . Hänestä tuli Ateenan Akatemian jäsen vuonna 1931 ja perusti yhdessä Kostis Palaman , Angelos Sikelianoksen ja Nikos Kazantzakisin kanssa kreikkalaisten kirjailijoiden yhdistyksen (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνisν) . Sisällys. elämä. Hän syntyi 9. joulukuuta 1867 Konstantinopolissa . Hänen isänsä Dionysios kotoisin Zakynthosilta ja hänen äitinsä Evlalia kotoisin Konstantinopolista . Perhe muutti Zakynthosiin pian sen jälkeen, kun Gregorios vietti nuoruutensa vuoteen 1883 asti, jolloin hän ilmoittautui Ateenan yliopistoon opiskelemaan fysiikkaa ja matematiikkaa. Hän ei koskaan suorittanut opintojaan: jo ensimmäisenä vuonna hän oli alkanut kirjoittaa kirjallisuutta, joka oli tuolloin hänen ainoa tulonlähde. Vuonna 1892 hän muutti pysyvästi Ateenaan ja vuonna 1894 hän meni naimisiin Efrosini Diogenidisin kanssa. He erosivat puolitoista vuotta myöhemmin, kun heillä oli jo tytär. Vuonna 1901 hän meni naimisiin toisen puolisonsa Christine Kanellopoulos kanssa, jonka kanssa hänellä oli kaksi tytärtä. Hän teki yhteistyötä useiden sanomalehtien ja aikakauslehtien kanssa, joissa hän julkaisi monia tutkimuksia, artikkeleita, novelleja ja romaaneja. Vuonna 1894 hänestä tuli Illustrated Estia -lehden johtaja ja vuonna 1896 Lasten koulutuksen päätoimittaja . Vuosina 1901–1912 hän julkaisi kirjallisia teoksia ja tutkimuksia Panathinaiassa , ja vuodesta 1912 hän teki yhteistyötä Ethnos- sanomalehden kanssa, kirjoittaen sarjoitettuja romaaneja. Vuonna 1927 hän perusti Nea Estia -lehden , jonka johtaja hän oli vuoteen 1934 asti. Hänen talonsa, mukaan lukien kirjasto, tuhoutui Ateenassa vuonna 1944 toteutettujen Dekemvriana- yhteenottojen yhteydessä. Hän kuoli Ateenassa 14. tammikuuta 1951 ja haudattiin julkisilla kustannuksilla. Works. proosa. Xenopoulos oli tuottelias kirjoittaja. Hän kirjoitti yli 80 romaania ja suuren määrän novelleja. Kirjalliseen maailmaan hänet tutustui ensin ensimmäisellä romaanillaan: "Ο Άνθρωπος του Κόσμου" ( O antroposo tou kosmou , "Maailman ihminen"). Tämä romaani ja hänen seuraava romaani, Nikolas Sigalos (1890), kirjoitettu uuteen Ateenan tyyliin, eivät onnistuneet. Sitten hän käänsi inspiraatiota syntymäpaikkaansa Zakynthosiin ja kirjoitti seurauksena eräitä parhaimmista romaaneistaan, kuten "Magaret Stefa" (1893) ja Κόκκινος Βράχος ( Kokkinos Vrachos , "Red Rock", 1905). Näiden jälkeen edelleen romaaneja Uudessa Ateenan tyyliin: "Ο πόλεμος" ( O polemos , "sota", 1914), "Οι Μυστικοί Αρραβώνες" ( I mystikoi aravones , "Secret kehittämiselle", 1915) ja Joonianmeren School romaani "Laura" (1915), joka oli myös yksi hänen ihailtuimmista. Hänen kunnianhimoisin teoksensa oli trilogia: "Πλούσιοι και φτωχοί" ( plousioi kai ftochoi , "Rikkaat ja köyhät", 1919), "Τίμιοι και άτιμοι" ( Timioi kai atimoi , "Rehellinen ja Dishon ") , "Τυχεροί και άτυχοι" ( Tycheroi kai atychoi , "Onnekkaita ja epäonnisia ", 1924). Muita romaaneja ovat: "Αναδυομένη" ( Anadyomeni , 1923), "Ισαβέλλα" ( Isabella , 1923), "Τερέζα Βάρμα-Δακόστα" ( Teresa Varma-Dakosta , 1925). Hänen romaaninsä ovat Ateenassa ja Zakynthosissa, ja häntä pidetään "kaupunkiromaanin" kannattajana. Hänen teostensa pääteemana on rakkaus, erityisesti rakkaus eri luokkien ihmisten välillä. Hänen töitään on kritisoitu siitä, että se on asettanut määrän laatuun, monilla jatko- osuuksilla, ja siitä, että hän on viettänyt lukijoidensa makuun kohtauksia, jotka olivat seksuaalisesti provosoivia kyseisenä ajanjaksona. Häntä on kuitenkin myös kehuttu kertomuksen vahvuudesta ja kyvystä kiinnittää lukijoiden huomio. teatraalinen. Hänen ensimmäinen teatterinäytönsä oli: "Ο ψυχοπατέρας" ( O Psychopateras , "The Stepfather"), joka esitettiin ensimmäisen kerran vuonna 1895. Hän teki yhteistyötä Konstantinos Christomanoksen "Nea Skini" -teatteriryhmän kanssa . Hänen tunnetuimpia teatterinäytelmiä ovat: "Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας" ( To mystiko tis kontessas Valerainas , "The Secret of Countess Valerena", 1904), "Στέλλα Βιολάντη" ( Stella Violanti, 1909, jossa Marika Kotopouli ), "Φοιτηταί" , ( Foititai , "Opiskelijat"). Kaikissa hän kirjoitti 46 teatterinäytelmää. Vuonna 1901 hän oli johtava osa Kostis Palaman kanssa "Nea Skini" -teatterin perustamisessa, ja koska hän osaa monia kieliä, hän oli tietoinen tärkeistä älyllisistä kehityksistä tuolloin suurissa Euroopan maissa. Lisäksi hän kirjoitti esittelyn Henrik Ibsenille . Hän tuotti myös monia käännöksiä. Hänen ensimmäinen näytelmänsä, joka esitettiin Ateenan kuninkaallisessa teatterissa (uudelleennimeämisen jälkeen vuonna 1932 Kreikan kansallisteatteriksi ), oli "Ο θείος Όνειρος" ( O theios Oneiros , "Unen unelma"). Teosluokat. Hän kirjoitti draamoja ja komediaa yhteisestä aiheesta, rakkaudesta. Hänen teoksensa on ikkuna nykyaikaiseen kreikkalaiseen yhteiskuntaan. Hänen teoksensa luokitellaan sen mukaan, missä se on kirjoitettu, osa Zakynthosissa ja loput Ateenassa. Hänen työnsä yritti löytää tasapainon Joonian koulun ja uuden Ateenan koulun välillä. Zakynthian: "Stella Violanti", "Rachil", "Fotini Saranti", "O popolaros", "Contessa Valeriana salaisuus". Ateenalainen: "Foititai", "Psychosavvato", "antropinoon". Kirjallisuuskritiikki. Ksenopoulos on merkittävä kirjallisuuden kritiikkinsä perusteella. Panathinaia-lehdessä ("Παναθήναια") hän julkaisi paljon arvosteluja tunnetuista kreikkalaisista kirjailijoista, kuten Alexandros Papadiamantis , Demetrius Vikelas jne. Vuonna 1903 hän esitteli ensimmäisenä Constantine P. Cavafyn Ateenan lukijakunnalle. Πλούσιοι και φτωχοί by Gregorios Xenopoulos. Xenopoulos is notable for his literary criticism. In the magazine "Panathinaia" ("Παναθήναια"), he published a lot of reviews of famous Greek writers, such as Alexandros Papadiamantis, Demetrius Vikelas etc. In 1903 he was the first to introduce Constantine P. Cavafy to the Athenian readership. Xenopoulos was a prolific writer. He wrote over 80 novels and a large number of short stories. He first became known to the literary world through his first novel: "Ο Άνθρωπος του Κόσμου" (O anthropos tou kosmou, "Man of the world"). This novel and his next one, "Nikolas Sigalos" (1890), written in the New Athenian style, were not successful. He then turned for inspiration to his birthplace, Zakynthos, and as a result wrote some of his best novels, such as "Magaret Stefa" (1893) and Κόκκινος Βράχος (Kokkinos Vrachos, "Red Rock", 1905). These were followed by further novels in the New Athenian style: "Ο πόλεμος" (O polemos, "War", 1914), "Οι Μυστικοί Αρραβώνες" (I mystikoi aravones, "The Secret Engagement", 1915) and the Ionian School novel "Laura" (1915), which was also one of his most admired. But his most ambitious work was the trilogy: "Πλούσιοι και φτωχοί" (plousioi kai ftochoi, "The Rich and the Poor", 1919), "Τίμιοι και άτιμοι" (Timioi kai atimoi, "The Honest and the Dishonest", 1921), "Τυχεροί και άτυχοι" (Tycheroi kai atychoi, "The Lucky and the Unlucky", 1924). Other novels include: "Αναδυομένη" (Anadyomeni, 1923), "Ισαβέλλα" (Isabella, 1923), "Τερέζα Βάρμα-Δακόστα" (Teresa Varma-Dakosta, 1925). Xenopoulos was born on 23 August 1898 in Syros, Greece. He joined the Society of Jesus and was ordained to the priesthood on 31 July 1926. Gregorios Xenopoulos (Γρηγόριος Ξενόπουλος; December 9, 1867 – 14 January 1951) was a novelist, journalist and writer of plays from Zakynthos. He was lead editor in the magazine The Education of Children (Η Διάπλασις των Παίδων) during the period from 1896 to 1948, during which time he was also the magazine's main author. His was the trademark signature "Σας ασπάζομαι, Φαίδων" ("yours faithfully, Phaedon)", which he used in letters ostensibly addressed to the magazine. He was also the founder and editor of the Nea Estia magazine, which is still published. He became a member of the Academy of Athens in 1931, and founded the Society of Greek Writers (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών) together with Kostis Palamas, Angelos Sikelianos and Nikos Kazantzakis. The third member of Psycharis' 'triumvirate' was Eftaliotis' close friend Alexandros Pallis. Like Eftaliotis, Pallis worked for the Ralli Brothers in Manchester, Liverpool and Bombay; his career in the company was long and successful, and he eventually became a partner and director. He used some of his considerable wealth to fund various demotic literary activities for the next few decades, including work by Palamas, Eftaliotis, Xenopoulos and Karkavitsas. Cybele was one of the main actresses of Nea Skini from 1901 to 1906. There, she had the chance to perform the only roles of her life based on ancient Greek tragedy: Euripides' Alcestis and Sophocles' Antigone. She later became known for her performances in plays of Leo Tolstoy, Carlo Goldoni and Henrik Ibsen. In 1908, she worked for the first time with Gregorios Xenopoulos, who wrote her the theatric play The Red Rock (Ο Κόκκινος Βράχος), based his short novel written of the same name. The play was of huge success, and was repeated by Cybele's theatrical group for many years to come. Xenopoulos continued to write her at least one play a year, until 1925. Cybele also worked with Pantelis Horn (the father of Dimitris Horn) from 1910 to 1934. In 1932, she joined forces with Marika Kotopouli, her "stage enemy", in order to compete the newly founded National Theater of Greece. After the German invasion, she fled along with her husband, George Papandreou, and the Greek government and royal family to the Middle East. After the war, she returned in Greece and performed various roles with the National Theater, accompanied by Ellie Lambeti, Dimitris Horn, Mitsos Myrat and other famous actors and actresses. The summer of 1951 she made her only appearance in an ancient Greek comedy, in Aristophanes' Lysistrata. Cybele appeared in only two films during her career, in 1933 and 1956. In addition to publishing her newspaper and running the salon she also produced some novels. They were first published in her ladies newspaper under the pen name Maia. The response to them from the female audience was very enthusiastic. Her first novels were published in three subsequent volumes: I Hirafetimeni (1900; The Emancipated Woman), I Mayissa (1901; The Enchantress) and To Neon Symvoleon (1902; The New Contract). Together these books form a trilogy called Ta Vivlia tis Avyis (The Books of Dawn) and they were about the struggle of Greek women towards self-accomplishment and emancipation. The trilogy was well received and critics Grigorios Xenopoulos and Kostis Palamas spoke of it as providing a generous contribution to the development of the Greek social novel. In 1907 this saga reached a new level of popularity when it was adapted into a play called Nea Yineka (New Woman) which starred Marika Kotopouli who was one of the most famous dramatic actresses of the 20th century. In addition to this famous trilogy Parren also published To Maramenon Krinon (The Faded Lily) and Horis Onoma (Without a Name), which unfortunately has been lost since their initial creation. Eleni Lambiri was born in Athens, daughter of the composer Georgios Lambiris and granddaudhter of the poet Andreas Laskaratos. She studied composition with Edoardo Sacredote at the Athens Conservatory (from 1907 to 1908). In fact she was the first woman who studied composition at the Athens Conservatory, for this reason she gained the title of the first Greek woman composer. Subsequently, she studied composition with Max Reger and conducting with Hans Scheidt in the Royal Conservatory of Leipzig (from 1 October 1908 to 27 July 1911). She graduated from the Royal Conservatory of Leipzig in 1911. In 1913 the operetta «To apokriatiko oneiro» (A dream in carnival), with text of Gregorios Xenopoulos and composition of Eleni Lambiri, was performed at the Panellinion Τheatre. The film was directed by Jason Xenopoulos and starred Nick Boraine; other cast included Lida Botha, Wilma Stõckenstrom, Louis van Niekerk, Tobie Cronje, Grant Swanby, Daniel Browde, Ian Roberts, Dan Robbertse and Yvonne van den Bergh. It was made on a budget of just over R15 ( Nea Estia (Νέα Εστία) is a Greek literary magazine which has been circulating since 1927. It was founded by Konstantinos Sarandopoulos (d. 1972) with the international writer and publisher Gregorios Xenopoulos and is the longest-running literary magazine in Greece. Its director since 2012 is the writer and university professor Nikos Karapidakis and the publishing company is Nea Estia Booksellers, I.D. Kollarios & Co., which has been administered by its owner, the writer Eva Karaitidi, since 1998. Notable modern Greek artists include the major Renaissance painter Dominikos Theotokopoulos (El Greco), Nikolaos Gyzis, Nikiphoros Lytras, Konstantinos Volanakis, Theodoros Vryzakis, Georgios Jakobides, Thalia Flora-Karavia, Yannis Tsarouchis, Nikos Engonopoulos, Nikos Hadjikyriakos-Ghikas, Theophilos, Kostas Andreou, Jannis Kounellis, sculptors such as Leonidas Drosis, Georgios Bonanos, Yannoulis Chalepas, Athanasios Apartis, Konstantinos Dimitriadis and Joannis Avramidis, conductor Dimitri Mitropoulos, soprano Maria Callas, composers such as Mikis Theodorakis, Nikos Skalkottas, Nikolaos Mantzaros, Spyridon Samaras, Manolis Kalomiris, Iannis Xenakis, Manos Hatzidakis, Manos Loïzos, Yanni and Vangelis, the masters of rebetiko Markos Vamvakaris and Vassilis Tsitsanis, and singers such as Giorgos Dalaras, Haris Alexiou, Sotiria Bellou, Nana Mouskouri and Demis Roussos. Poets such as Andreas Kalvos, Athanasios Christopoulos, Kostis Palamas, the writer of Hymn to Liberty Dionysios Solomos, Angelos Sikelianos, Kostas Karyotakis, Maria Polydouri, Yannis Ritsos, Kostas Varnalis, Nikos Kavvadias, Andreas Embirikos and Kiki Dimoula. Constantine P. Cavafy and Nobel laureates Giorgos Seferis and Odysseas Elytis are among the most important poets of the 20th century. Novel is also represented by Alexandros Papadiamantis, Emmanuel Rhoides, Nikos Kazantzakis, Penelope Delta, Stratis Myrivilis, Vassilis Vassilikos and Petros Markaris, while notable playwrights include the Cretan Renaissance poets Georgios Chortatzis and Vincenzos Cornaros, such as Gregorios Xenopoulos and Iakovos Kambanellis. On Saturday evening, March 19, 1932, the most important cultural event of the interwar period in Greece took place. The inaugural performance of the newly renovated National Theater with Aeschylus' tragedy Agamemnon and a one-act comedy by Gregorios Xenopoulos was a great success. Every last seat was sold out, as the Athenians flocked to the new theater — the gentlemen in white or black tie and the ladies in long evening gowns. Dasoupoli's students have expressed their passion for acting over time in numerous theatre plays. Every year the school takes part in the Pancyprian School Theatre Competition (Παγκύπριοι Σχολικοί Αγώνες Θεάτρου). During the 11th Competition the school won the first place and thus was selected to represent Cyprus at the Panhellenic School Games of Arts (Πανελλήνιοι Μαθητικοί Καλλιτεχνικοί Αγώνες) where they won 2nd place. The play they performed was "Students" ("Φοιτηταί") of Gregorios Xenopoulos ( Γρηγόριος Ξενόπουλος). Some of the next generation of young prose writers were also unhappy with katharevousa as an artistic medium. In an 1883 prologue to his first novel, Grigorios Xenopoulos wrote that "the Greek language, or rather that monstrous mixture which the Greeks of today call a language, is an abyss" that causes such difficulties for anyone who wishes to use it that it actually discourages writing altogether. In reply, Eminescu stated that, regardless of the Slavic suffix in Eminovici, his own lineage was Moldavian and aristocratic. Author and psychologist Vlad Mixich cites Eminescu's full answer as a sample of press insult in late 19th-century Romania: "The things Mr. N. Xenopoulos says are, in my view, the figments of a fomenting imagination, excited by the sting of my putdown. But who do you think you are to be allowed, at your age and with the knowledge you don't have, to give yourself such superior airs?" In addition to all of those initiatives she also ran a literary salon known as "literary Saturdays." She was friends with Juliette Adam, Gavriilidis, Jules Simon, Xenopoulos and the poet Kostis Palamas. Palamas even wrote a famous poem about her. She was a good friend with both women and men in her literary circles but if she ever felt that someone threatened her feminist interests then she would attack fearsomely. One such instance happened with Roldis, the father of Greek literary criticism, who provoked the famous "querelae over women writers" in 1893. The argument feed the Athenian press for months. In the nineteenth-century, between 1876 and 1895 Estia (now a newspaper) was published, initially as a family periodical, later becoming a literary one. The directorship initially was held by the editor Pavlos Diomedes; after 1889 jointly with Nikolaos Politis, the folklorist and university professor and Georgios Drossinis, the poet, prose-writer and publisher. From 1894 until 1895 when it closed, it was taken over by the writer and publisher Gregorios Xenopoulos (as Iconographeia Estia), while at the same time George Drosinis started the newspaper Estia. Thirty years later, Xenopoulos wanted to revive the old periodical, but the newspaper Estia, which had come into the possession of Achilles Kyrou, legally precluded the use of the same name. Left in this position, the periodical took the name Nea Estia ("New Estia") and began circulation on 15 April 1927. Playwrights and dramatists of the new era included Gregorios Xenopoulos (probably the most important figure), Angelos Sikelianos, Nikos Kazantzakis, Pantelis Horn, Yórgos Theotokás, Giannis Skarimpas, Vasilis Rotas, Angelos Terzakis and others. Notable actors Aimilios Veakis, Marika Kotopouli and Cybele Andrianou. The first director was Gregorios Xenopoulos, novelist and publisher, from 1927 until 1932. For two years Gregrios Xenopoulos held the directorship together with Petros Charis, the prose-writer, essayist and academic (1933–34), who took over alone after 1934 until 1987 (a long- running service of fifty-four years). In 1987 the writer and critic Evangelos N. Moschos took over until 1998, the writer Stavros Zoumboulakis until 2012, and after that the historian Nikos E. Karapidakis. In all he wrote 46 theatrical plays. In 1901 he played a leading part with Kostis Palamas in establishing the theatre "Nea Skini" and because of his fluency in many languages, he was aware of important intellectual developments in major European countries at that time. In addition, he wrote introductions for Henrik Ibsen. He also produced many translations. Gregorios Xenopoulos. Gregorios Xenopoulos (Greek: Γρηγόριος Ξενόπουλος ; December 9, 1867 – 14 January 1951) was a novelist, journalist and writer of plays from Zakynthos. He was lead editor in the magazine The Education of Children (Η Διάπλασις των Παίδων) during the period from 1896 to 1948, during which time he was also the magazine's main author. His was the trademark signature "Σας ασπάζομαι, Φαίδων" ("yours faithfully, Phaedon)", which he used in letters ostensibly addressed to the magazine. He was also the founder and editor of the Nea Estia magazine, which is still published. He became a member of the Academy of Athens in 1931, and founded the Society of Greek Writers (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών) together with Kostis Palamas, Angelos Sikelianos and Nikos Kazantzakis. Contents. Life [ edit ] He was born on 9 December 1867 in Constantinople. His father, Dionysios, hailed from Zakynthos and his mother, Evlalia came from Constantinople. The family moved to Zakynthos soon after, where Gregorios spent his youth until 1883, when he enrolled in the University of Athens to study physics and mathematics. He never completed his studies: already in the first year, he had begun writing literature, which was his sole source of income at the time. In 1892 he moved permanently to Athens and in 1894 he married Efrosini Diogenidis. They divorced one and a half years later, having already had a daughter. In 1901 he married his second spouse Christine Kanellopoulos, with whom he had two daughters. He cooperated with several newspapers and magazines, in which he published many studies, articles, short stories and novels. In 1894 he became director of the Illustrated Estia newspaper and in 1896 the chief editor of The Education of the Children . From 1901 to 1912 he published literary works and studies in the Panathinaia , and from 1912 he cooperated with Ethnos newspaper, writing serialized novels. In 1927 he founded the magazine Nea Estia , whose director he was until 1934. His house, including his library, was destroyed during the Dekemvriana clashes in Athens in 1944. He died in Athens on 14 January 1951 and was buried at public expense. Works [ edit ] Prose [ edit ] Xenopoulos was a prolific writer. He wrote over 80 novels and a large number of short stories. He first became known to the literary world through his first novel: "Ο Άνθρωπος του Κόσμου" ( O anthropos tou kosmou , "Man of the world"). This novel and his next one, "Nikolas Sigalos" (1890), written in the New Athenian style, were not successful. He then turned for inspiration to his birthplace, Zakynthos, and as a result wrote some of his best novels, such as "Magaret Stefa" (1893) and Κόκκινος Βράχος ( Kokkinos Vrachos , "Red Rock", 1905). These were followed by further novels in the New Athenian style: "Ο πόλεμος" ( O polemos , "War", 1914), "Οι Μυστικοί Αρραβώνες" ( I mystikoi aravones , "The Secret Engagement", 1915) and the Ionian School novel "Laura" (1915), which was also one of his most admired. But his most ambitious work was the trilogy: "Πλούσιοι και φτωχοί" ( plousioi kai ftochoi , "The Rich and the Poor", 1919), "Τίμιοι και άτιμοι" ( Timioi kai atimoi , "The Honest and the Dishonest", 1921), "Τυχεροί και άτυχοι" ( Tycheroi kai atychoi , "The Lucky and the Unlucky", 1924). Other novels include: "Αναδυομένη" ( Anadyomeni , 1923), "Ισαβέλλα" ( Isabella , 1923), "Τερέζα Βάρμα-Δακόστα" ( Teresa Varma-Dakosta , 1925). His novels are set in Athens and Zakynthos, and he is considered to be a proponent of the "urban novel". The main theme of his works is love, particularly love between people of different classes. His work has been criticised for putting quantity ahead of quality, with many sequels, and for pandering to the tastes of his readers with scenes which were sexually provocative for the period. However he has also been praised for his narrative strength and ability to hold the readers attention. Theatrical [ edit ] His first theatrical play was: "Ο ψυχοπατέρας" ( O Psychopateras , "The Stepfather"), which was first performed in 1895. He cooperated with the "Nea Skini" theatrical troupe of Konstantinos Christomanos. His most famous theatrical plays are: "Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας" ( To mystiko tis kontessas Valerainas , "The Secret of Countess Valerena", 1904), "Στέλλα Βιολάντη" ( Stella Violanti, 1909, with Marika Kotopouli), "Φοιτηταί", ( Foititai , "Students"). In all he wrote 46 theatrical plays. In 1901 he played a leading part with Kostis Palamas in establishing the theatre "Nea Skini" and because of his fluency in many languages, he was aware of important intellectual developments in major European countries at that time. In addition, he wrote introductions for Henrik Ibsen. He also produced many translations. His first play to be performed at the Royal Theatre of Athens (renamed after renovation in 1932 as the National Theatre of Greece) was "Ο θείος Όνειρος" ( O theios Oneiros , "Uncle Dream"). Categories of works [ edit ] He wrote dramas and comedies with the common subject, love. His work is a window into contemporary Greek society. His works are categorized by the place that they were written, some in Zakynthos and the rest in Athens. His work tried to find a balance between the Ionian School and the New Athenian School. Zakynthian: "Stella Violanti", "Rachil", "Fotini Saranti", "O popolaros", "The secret of Contessa Valeriana". Athenian: "Foititai", "Psychosavvato", "To anthropino". Literary criticism [ edit ] Xenopoulos is notable for his literary criticism. In the magazine "Panathinaia" ("Παναθήναια"), he published a lot of reviews of famous Greek writers, such as Alexandros Papadiamantis, Demetrius Vikelas etc. In 1903 he was the first to introduce Constantine P. Cavafy to the Athenian readership.