By Gregorios Xenopoulos Gregorios Xenopoulos - Gregorios Xenopoulos
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Read Ebook {PDF EPUB} Πλούσιοι και φτωχοί by Gregorios Xenopoulos Gregorios Xenopoulos - Gregorios Xenopoulos. Gregorios Xenopoulos ( grecki : Γρηγόριος Ξενόπουλος ; 09 grudnia 1867 - 14 stycznia 1951) był powieściopisarzem, dziennikarzem i pisarzem sztuk z Zakynthos . Był ołów redaktor teraz-legendarnego magazynu edukacji dzieci (r Διάπλασις των Παίδων) w okresie od 1896 do 1948 roku, w tym czasie był też głównym autorem magazynu. Jego była podpis towarowym „Σας ασπάζομαι, Φαίδων” ( „Z poważaniem, Phaedon)”, którego używał w listach rzekomo skierowane do magazynu. Był również założycielem i redaktorem Nea Estia magazynu, który nadal jest publikowana. Stał się członkiem Akademii w Atenach w 1931 roku i założył Towarzystwo greckich pisarzy (Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών) wraz z Kostis Palamas , Angelos Sikelianos i Nikos Kazantzakis . Zawartość. Życie. Urodził się 9 grudnia 1867 in Konstantynopola . Jego ojciec, Dionysios, pochodził z Zakintos i jego matka, Evlalia pochodzi z Konstantynopola . Rodzina przeniosła się wkrótce po Zakynthos, gdzie Gregorios spędził młodość aż do 1883 roku, kiedy to rozpoczął naukę w University of Athens do studiowania fizyki i matematyki. Nigdy nie ukończył studiów: już w pierwszym roku, zaczął pisać literaturę, która była jego jedynym źródłem dochodu w tym czasie. W 1892 roku przeniósł się na stałe do Aten w 1894 roku ożenił Efrosini Diogenidis. Rozwiedli się półtora roku później, mając już córkę. W 1901 roku poślubił swoją drugą małżonka Christine Kanellopoulos, z którymi mieli dwie córki. Współpracował z kilku gazet i czasopism, w których opublikował wiele opracowań, artykułów, opowiadań i powieści. W 1894 roku został dyrektorem w Illustrated Estia gazety w 1896 roku redaktor naczelny wychowaniu dzieci . Od 1901 do 1912 roku opublikował utwory literackie i studia w Panathinaia , a od 1912 roku współpracował z Ethnos gazety, pisanie odcinkach powieści. W 1927 założył czasopismo Nea Estia , którego dyrektorem był do 1934 roku. Jego dom z jego biblioteki została zniszczona podczas Dekemvriana starć w Atenach w 1944 roku zmarł w Atenach w dniu 14 stycznia 1951 roku i został pochowany na koszt publiczny. Prace. Proza. Xenopoulos był bardzo znaczący pisarz. Napisał ponad 80 powieści i opowiadań. Po raz pierwszy stało się znane z powieści: "Ο Άνθρωπος του Κόσμου" ( O anthropos tou kosmou , "Człowiek w świecie"). Ten New Szkoła ateńska powieść i jego następny „Nikolas Sigalos” (1890), nie były udane. Potem była inspirowana przez jego narodzin Zakynthos, aw wyniku pisał niektóre z jego najlepszych powieści: "Magaret Stefa" (1893), Κόκκινος Βράχος ( Kokkinos Vrachos , "Red Rock", 1905). Zostały one następnie przez kolejne powieści w Nowym ateńskiej stylu: "Ο πόλεμος" ( O polemos "War", 1914) i "Οι Μυστικοί Αρραβώνες" ( I mystikoi aravones "The Secret zaangażowanie", 1915) oraz powieść Szkoła Jońskie „Laura” (1915), który był również jednym z jego najlepszych. Jednak jego najbardziej ambitne dzieło była trylogia: "Πλούσιοι και φτωχοί" ( plousioi kai ftochoi "Bogaty i biedny", 1919), "Τίμιοι και άτιμοι" ( Timioi kai atimoi , "uczciwi i nieuczciwi te", 1921), „Τυχεροί και άτυχοι”( Tycheroi kai atychoi "szczęście i te pecha", 1924). Inne powieści to: "Αναδυομένη" ( Anadyomeni , 1923), "Ισαβέλλα" ( Izabela , 1923), "Τερέζα Βάρμα-Δακόστα" ( Teresa Varma-Dakosta , 1925). On jest sprawozdawcą miejskiego prozy. Teatralny. Jego pierwszy teatralnej było: „Ο ψυχοπατέρας” ( O Psychopateras „Ojczym”) i została zaprezentowana w 1895 roku współpracował z „Nea Skini” teatralnej trupy Konstantinos Christomanos . Jego najsłynniejsze sztuki teatralne to: "Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας" ( Aby mystiko tis kontessas Valerainas , "Tajemnica hrabiny Valerena", 1904), "Στέλλα Βιολάντη" ( Stella Violanti, 1909, z Marika Kotopouli ), "Φοιτηταί" , ( Foititai , "Studenci"). Pisał 46 różnych sztuk teatralnych. W 1901 roku znalazł się w pierwszej linii z Kostis Palamas , w celu ustalenia teatru „Nea Skini”, a ponieważ był biegły w wielu językach, zdawał sobie sprawę z kilku ważnych wydarzeń duchowych, które miały miejsce w dużych krajach europejskich w ten czas. Ponadto, pisał wstępy do Henrika Ibsena i był „żywym” aktów teatralnych. Zrobił wiele tłumaczeń i jego pismo było wysokich standardów. Pierwsza gra, która została przeprowadzona w Królewskim Teatrze Aten (przemianowany po renowacji w 1932 roku jako Teatr Narodowy Grecji ) był jego „Ο θείος Όνειρος” ( O theios Oneiros „Wujek Sen”). Kategorie dzieł. Pisał dramaty i komedie ze wspólnym tematem: miłość. Jego praca jest okno do współczesnego społeczeństwa greckiego. Jego prace są skategoryzowane przez miejsca, które zostały napisane, niektóre w Zakintos , a reszta w Atenach. Jego praca próbował równowagi między Szkoły Jońskiego i Nowego Ateńskiej Szkoły. Zakynthos: "Stella Violanti", "Rachil", "Fotini Saranti", "popolaros O", "Tajemnica Contessa Valeriana". Ateński "Foititai", "Psychosavvato", "Do anthropino". Krytyka literacka. Xenopoulos wyróżnia jego literackiej krytyki. W czasopiśmie „Panathinaia” ( „Παναθήναια”), wydał wiele opinii na znanych greckich pisarzy, jak Alexandros Papadiamantis , Dimitrios Wikielas itp w 1903 roku był pierwszym wprowadzenie Konstandinos Kawafis do ateńskiego czytelnictwa. Γρηγόριος Ξενόπουλος: Ο αισθαντικός μας μυθιστοριογράφος - Η Ζάκυνθος και ο "Ποπολάρος" Αν αναζητούσαμε τον πολυγραφότερο Έλληνα πεζογράφο, πολύ εύκολα θα τον βρίσκαμε στην πνευματικά ευγενή φυσιογνωμία του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Είναι ασύλληπτος ο όγκος της πνευματικής παραγωγής που κληροδότησε στα ελληνικά γράμματα ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Δημοσίευε καθημερινά εν είδει επιφυλλίδων μυθιστορήματα σε εφημερίδες και είκοσι από αυτά σε ξεχωριστούς τόμους. Ο Ξενόπουλος που παράλληλα έγραψε πληθώρα θεατρικών έργων και κριτικές, θεωρείται ο πατέρας του υποαστικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα. Υπήρξε βαθύτατα καλλιεργημένος άνθρωπος και πλατιά ενημερωμένος. Παρακολουθούσε στενά τα αισθητικά ρεύματα και τις πνευματικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Ο Ξενόπουλος στο πρώτο στάδιο της πνευματικής του παρουσίας αποτύπωσε με ενάργεια και συγγραφική μαστοριά τα κοινωνικά ήθη και τις έκγονες από την κοινωνική διαστρωμάτωση της Ζακύνθου ταξικές συγκρούσεις, εστιάζοντας περισσότερο στη σύγκρουση μεταξύ παλιού και νέου και ειδικότερα μεταξύ των γενεών. Στη θεματολογική προσέγγιση της οξύτατης κοινωνικής ματιάς του Ξενόπουλου αδιαμφισβήτητα ζωτικό ρόλο έπαιξε η κοινωνική ιδιοτυπία της Ζακύνθου ως μέλους των Επτανήσων έναντι της υπόλοιπης Ελλάδας που βιώνει τη στέρηση και τους βραδείς ρυθμούς κοινωνικής ανάπτυξης. Όπως σημείωσε ο μεγάλος μας κριτικός Ανδρέας Καραντώνης για την πολύχρονη απεικόνιση της κοινωνικής ηθολογίας του Αττικού τοπίου από τον Ξενόπουλου, «Πενήντα ολόκληρα χρόνια καρφωμένος στην καρδιά της Αθήνας και περιφέροντας την οπτική ακτίνα της καθαρής φαντασίας του και της οξύτατης παρατηρητικότητάς του επάνω στην έκτασή της, την παρακολουθεί σε κάθε στιγμή της ανάπτυξής της, την μελετά, την ερευνά στις παραδόσεις της και στο μοντερνισμό της, νοιώθει κατάβαθα το κοινωνικό της αίσθημα και προπαντός συμπυκνώνει μέσα του και διαχέει στην ατελείωτη σειρά των έργων του, τα ζωτικά ρεύματα και τις κοινωνικές αντανακλάσεις του ερωτισμού της». Ο Ξενόπουλος βαθύτατα προοδευτικός άνθρωπος ήταν από τους πρώτους διανοουμέους που βροντοφώναξε το δικαίωμα της γυναίκας, να ζήσει ανεξάρτητη από τις οικογενειακές της αντιλήψεις για την τιμή. Στο μυθιστόρημά του μάλιστα «Τερέζα Βάρμα Δακόστα» που συνιστά ένα από τα πρωτότυπα και άρτιο τεχνικά έργα του, δίνει τα πρώτα σπέρματα της προσπάθειας της γυναίκας για την προσωπική της αυτονομία, που με όποιο κόστος σπάζει τα κοινωνικά στεγανά της πατριαρχικής ηθικής. Στο μυθιστόρημά του «Πλούσιοι και φτωχοί», ο συγγραφέας αποτυπώνει την εναγώνια προσπάθεια ενός φτωχού και προικισμένου νέου για ατομική ανέλιξη και κοινωνική πρόοδο, που πάραυτα χάνει το παιχνίδι της ζωής, διότι δεν κατέχει την τέχνη να κυνηγά το χρήμα και στο τέλος μπλεγμένος σε μια παράπλευρη ιστορία της ζωής πεθαίνει άδοξα. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας προικισμένος και άριστος μαθητής που φεύγει απο τη Ζάκυνθο να σπουδάσει στην Αθήνα. Η οικονομική κατάρρευση όμως του πατέρα του τον οδηγεί στο ζυγό της βιοπάλης. Τελειώνει με άριστα τις σπουδές του και ανοίγει φροντιστήριο από το οποίο προσπορίζει τα απαραίτητα για να ζήσει την οικογένειά του. Αργότερα θα διοριστεί καθηγητής σε γυμνάσιο. Πάντα όμως εκμεταλλεύονται την καλοσύνη και την καλοπιστία του και πέφτει θύμα της ιδιοτέλειας. Σε μια κρίσιμη καμπή για αυτόν γνωρίζετε με μια σοσιαλιστική ομάδα που όπως σημειώνει ο συγγραφέας «η θεωρία της ταίριαζε στην πνευματική του διάθεση και την τωρινή οικονομική του κατάσταση». Αρθρογραφεί στην εφημερίδα της ομάδας και ένα άρθρο του επισύρει την μήνη της διοίκησης. Συλλαμβάνεται κλείνετε στη φυλακή, αρρωσταίνει και τελικά πεθαίνει πριν καν δικαστεί. Ο Ξενόπουλος εδώ κατορθώνει να δώσει ηθική ζωντάνια στα πρόσωπα του, να αναλύσει διεισδυτικά την ψυχολογία τους και να τους προσδώσει ένα αληθινά ανθρώπινο ενδιαφέρον. Μια ζωντανή, συγκινητική και πειστικά δοσμένη ανθρώπινη ιστορία, που επιβραβεύει απόλυτα το αναγνωστικό κοινό. Ο Ξενόπουλος θεωρήθηκε από την κριτική ο πιο αντιπροσωπευτικός πεζογράφος της γενιάς του Παλαμά. Ο ίδιος πίστευε πολύ στη δύναμη του πεζογραφικού του λόγου και διεκδικούσε τα πνευματικά πρωτεία. Έλεγε χαρακτηριστικά «Ισχύς μου η αγάπη του κοινού». Στη γραφίδα του βάραινε περισσότερο η παρατήρηση παρά το όραμα. Και αυτή ακόμα η διαίσθησή του διυλίζετο από τη λογική. Όπως σημείωσε ο Κ. Θ. Δημαράς «Η δομή των έργων του από τα πιο εκτεταμένα ως τα πιο σύντομα, είναι πάντα μελετημένη και επιμελημένη».