Quaestiones Genealogicae Historicae in Antiquitatem Heroicam Graecam

->. .rh ' .^*

>T^l g ff^ r/ • "Tbl ^i' J 3 •^:;

L-^^i;-

i^-u t^: %,i1

.v:^' '^ii^^M '.^ ir-V".-- ,/»" «/"7 .i,^'^. -*^.-"% «^- 'S^ -r^ ,>r- .^ '^F'^. :fc^C:^^-^ ;*\'. 'Vof-s ^£^^ '-]i2?^:^

•^ujit: ^ --: =5-: .' '--••> •^^^•** ; :4«'.-t r -<" -i?-^^ ^4r

•• ' - 2 -'^:^. -^' r. ,-IS»«fe'...--'ir •--• - « si- f"^^-'- •»*;'• ';? ^f.f ^. * .^-:i > V' ..^j-^ :. '^ ? J? * ^' :::;Rl^ ^^V -^ » •^: ,.'%>? iWSfe» - » -'*'i •X"';'^-'* .'"- -. j '-f?^^^^^ ^v 4i ^3-

iS-"-? ^H :^ -'^^r^ -i^ K^. »,^'/^ '->^ 'a^:' ;?> '- ; f^ ^^ '^'J' c^ r"^'-"^.. Ktt^--'-: ^'r^^ 'i.^' ^i^tf, Tit--^ \i^^^%

,-*-%.--' ''^^^^i ^>

'•iti-; '•^'^S:* .f f-^ ^i^ — - -^ .i»S>: »--. •- s*,»*:^ ' r kjS. '^T^ --; T- # ^i 'r^:-y '-^^W' •#^ ^-t '' '>^— '.ir ^- Af <-i:'-^? '^ -:Ai

1* - ^i-^,\^'> .*:, jv i/ .-'-=l£ :Vi^

,Cj êr.. .« ^l^. .y-*^ tî': . •T'-:.'? ::.^-.> W^^ ^' ,1,. ^î^' ii:M v^S?S :,i^:l^

*-x'• ( f^3»=«,-i . r-»s '^., a-^l .^*^ ^^m^^-^*..',^ :^^!^^ r 'Jt* — ' ,-'"> .K ff?'^--' 'i-^r:^^^ ^<* i^ IM-^' ..^tJs:. vl.?.'?'^. % i^A^ r '-i M ^ k^* ^^^'^ ^ ^'» Ste-,.^; ^f^\ H^ . ^J^ W;*P^:^ >fi f^f;^ -.:;jv- >/^ - -- fsr.&.r: rSes-j 'v^'s-St:..»?/ '^-^i--; -:^ >i3^ --t '. ^ •. C/ass Book

University of Chicago Library

BERLIN COLLECTION

GIVEN BY

Martin A. Ryerson H. H. KoHLSAAT Byron L. Smith Chas. L. Hutchinson C. R. Crane H. A. Rust Cyrus H. McCormick

A. A. Sprague C. J. Singer a-^^ '/Z' QUAESTIONES

GENEALOGICAE HISTORICAE

ANTIQUITATEM HEROICAM GRAECAM.

S C R I P S I T lOANNES HENRICUS GHRIST. SGHUBART,

1)R. PIllLOS.

CUM PRAEFATIONE FRID. CREUZERI.

M A R B U R G I.

SUMTIBITS ET TYPIS LlBRAIl. ACADEM. ELWERTIANAE.

- 18 3 2. ^l

—^ -^

tn 93780

FA8CICULUS PRIMUS.

ARGOLICA.

PRAECEPTORIBUS SUIS

ATQUE FAUTORIBUS

ACADEMIIS HEIDELBERGENSI ET MARBURGENSI

HAS STUDIORUM PRIMITIAS

EA QUA PAR EST PIETATE ET OBSERVANTIA

D. D. D.

AUCTOR.

LECTORI BENTiyOLO

s. FRmERICUS QREUZER.

Jl raefationi praefatiGnem adiici permirunti videatuh^* Se^ viri 4iumani non nesciunt quae humanitatis sint. Me cfuidem seiant liuic ofBcio nnnqtiam libefltius feei^se satis. Nam vir iuvenis, qui minc primunr in publieum prodit, non solum Marburgi in acade- raia patria, ex quo his literis operam dare coepit, verum 'etiam huc delatus et Seminarii Philoloffici alumnis adscriptus morum_ integritate, soHertia in— genii, diligentia commentandi atque industria ita se ut vel- praeeeptoribus suis probavit, ipsitfs causa raaixime euperent. Postea vero quam Vindobonae rerum suarura doraiGilium locavit, hoc est, in urbe literarum artiumque opibns redundante, idem haee commoda scite Mberaliterque in suum smorumque- amieorum usum Gonvertit. Arguuntnotationes, quas haiud paucas e eGdaAnibus —Vindobonensibus in- hoc ipso libello eonsignavit. Guius quae ratio sit? qu^d? consilium argumentumque, ipse sGriptor iu sua Praefatiofie tam^ luGide ac diligenter explicavit, ut ne verbum quidem addi Mecesse sit. Proinde quid Vm FfW, CreuiBeHPraefatio, secutus sit libri auctor, fieniini obscurum esse potest: quid assecutus, censebunt homines docti, pu- bliceque pronuntiabnnt. Neque enim is sum, qui vel niea vel meorum amicorum gratiii aliorum cen- suras praeoccupare soleam. Ulud dicere non refor- mido, mibi bas plaguks a prelo madentes perlu- stranti cum alia placuisse Schubarti iudicia, tum boc inprimis, quod Paitsaniae, qui nuper a mullis iniquius tractatqs est, auctoritatem dextre graviter- que vindicare instituit. Atque buic praefatiunculae iam finem impone- re possum, et JL.ectoribus ^ale dicere, si prorsus aavjji^oXos ab bac coena discedere velim. Nunc advertit me libelli buius argumentum, quod continetur rebus Argolidis, boc est, eius orae, in qua nuper certatim peregrinati sunt Britanni, Francogalli, no- strates et , nunc cum maxime peregrinatur vir de nostris. literis optime m^ritus mibique amicissimus Fridericus Thierschius, quem speramus multa in lucem esse prolaturum quae adbuc obruta iacuerunt. Francogalli etiam merito laudantur, quod in Pelo- ponnesum. non modo militatum abierunt, verum etiam et suo viros eruditos anquisitum , exercitui adiunxerunt,. Regis munificentia etAcademiae scientia adiutos ornatosque.—• At vero, ut ingenue fa- tear quae sentio, illud exspectationem nostram de- stituit, quod in opere nuper admodum emisso: Ex^ yeditioTiscientifique de Moree ordonnee pctrle Gou- vernement Frangcds a Paris 1831 , meridionalis Graeciae tabula geograpbica exbibita est a Lapieo {Lapie) descripta, bona illa quidem et commenda- I^rid. Crduzeri Fraefatio. IX

bilis niultis partibus, sed tamen non usquequaque

'nova; cum eiusmodi tabulam desideraremus , quae denuo instiluendis mensionibus adeoque iteratis curis eorum, qui illi expeditioni adfuerunt, emendata eonsjgnataque esset. Speremus igitur fore, ut sequentibus voluminibus boc compensare studeantre-

gii illi geometrae, eoque studio se adgregare velint Bicaearclio, qui a Plinio (H. N. 11. 65. p. 105 Har-

duin.)(( vir dicitur inprimis eruditus, regum curdper- mensus montes^^,' Celebrabantur enim huius Peri- twv patetici y.ciro(.\j.^T^VjaziS WHiko.ôvv^âoi cpwv (Sui— das in AtKa/a^^ôs, cf. Reinesii Observatt. in Suid. p. 68. ed. Cbr. Godofr. Muelleri.)^ Ac dubitarinequit, bas Dicaearcbi dimeosionea montium Peloponnesi in fontibus fuisse rerum Geograpbicarum Straboni. Nam in- descriptione Arcadiae, ubi a Cvllenes montis al-

titudine definienda proficiscitur (VIII. 1. p. 316 Tzscb.), haec • profert Geographus: q^os h) avr-^ VivXXyjv^ rvjv crrct^/cuv 70UV y.ocSsrov 0/ jitev fifKOcri (paaiv , ol b^oaov Trav- re V.OU ^fiKa. Fuit insuper tertia mensura, quae Apol- lodorb auctori attributa accuratissima videtur C. O.

Muellero (in libro i Dle Dorier, I. p. 64. cf. Apollo- dbri 400 Dicaearcho illam Fragg. j>. Heynii). autem raensionem deberi, quae a Strabone secundo locd ponitur, discimus e Gemini Elementis Aslronomiae 55 (p. sq. Petavii): KaJ eari /Aev tiJ? Yiv\X{)vvjs ro v-^09 aX&aaov ie, cyy ALHCciag^xôg avaixsrgiaius-» (lege e Petavii: margine avajjisixsrgi)Kujs) rov Bs âra^vîov skaaawv sGri ^ v.a$sros arahiwv Ih' (yg, araB. b' marg. est: Petav.) Praeterea corrigendum 'Arafivgiov. Nam ilH Rhodio nionti nomen fuit 'Aroûîov, s. 'Araj3v- X Frid. Cretizeri Praefatio.

nbtt. critt. in pov o^os* (cf. Heynii Apollodorl Biblioth. p. 248) quod nescio qua auctoritate fretus Atabyros nuper soripsit Rostius in Rhodos p. 8. Revertor in Argolidem; cuius descriplioneqi mullis tabulis ornatam exbibuit GuiL Gell, Britan- nus. Londini 1810; qui idem in publicum eniisit: Itinerary of the Morea, ihi^, 1817. Postea vero nostras Carolus Odofredus Muellerus ei peninsa- lae insignem curam adhibuit describenda nova tabula geograpbica Pelopennesi. In eius tabulae ex- plieatione adiecta operi, quod inscribitur: Die Do- rier, haec posuit (pag.435) vir clarissimus: ))Ueber verweise ich auf Nauplia , Tirjns, Likymnia ganz GelPs Argolis, obgierch seine Karte aus dem Itine- rar selbst noch in Manchem rectificirt werden kann, was uns iiier zu weit ins Detail fiihren ~wiirde.

Nollem factum, vellem, ut aliis in locis, sui iudicii fuisse Muellerum neque Gelli arbitrio mancipatum. Quid. enim Gellus? Hic nimirum ita (in Argolls wThe p. 93): name of Palamedi m^j have been taken from that of the heros Palamedes, who ca- me frocn Nauplia, Strabo; Liit it seems probable that if there was in ancient limes a fortress in this situation, it was named Lycymnia (sic) as Strabo assigns to that place_ a distance of 12 stadia from Naupha, whicli agrees very well with the present castle, supposing . the road to have ascended tbe mountain by such a route as would bave rnade id hanc coiir- praciicable for horses.« Ae licet Gellus iecturam, in Itinerario suo postea edito, sUentia praetermiserit, neque ia snis tabulis CQaasigiaaritr, Frid. Crwsseri Fraefatlo. XI

C O. Muellerus tamen in sua Peloponnesi tabula geograpliica hicymmam posuit prope Naupliam, et quideni nieridiem versus. Adbibeamus ipsura Geo- grapbum, quem testem sibi esse ait Gellus (Stra- VIIL 11. bonem p. 230 Tzscb.) Tv) jusv ovv TlgvvSL

hia. ogixij^Tijguv 'x^gvjaacSai Bonsi II^oTtos' aa) TSfylaai Be KuKXcuTTcyV ovs STTTa jxev slvat, HaX£iG$air yaaTS^ Be QQXsigaSi Tg£(pojJievov9 hn t^9 Tsxv^g' '^kelv fxsTa-

-Trejx-TTTOU? £K AuKia? Ka\ faixig Ta Git'/}Xaia Ta itsq) tv)V

NauTrX/av aat T-a kv avTolg egya tqvtcvv ^kirwvviJia saTiv. ' 5ig- 'H Be aagoTroXig Aiiiv}j,va -kircovvjiog AiKVfxviov

%£i 8i T^? NauTrXms' Tr^g) divSsaa OTadia. Non repe— tam quae de priore buius loci parte posui in Hi- storicorr. antiquiss. fragmentis p. 71-73, nbi baec ex Hecataei Milesii libris desumfa esse conieci. Spe- luncarum cyclopearum prope Nanpliam sitarum in antecedentibus mentionem fecerat Strabo (Vnt 2. p. 212.) lam, quod bis in verbis, quae modo de- scripsimus, quasi per parentbesin illuc rursus di- greditur Strabo^^ea res fraudem feeit Gello, ita ut de Naupliae arce eum loqui opinaretur, nec perspi- Strabonis redire ceret , orationem denuo ad Tiryn— tbis mentionem, buiusque— urbis arcem Licymnam ab eo memorari. ConiunGta baec sunt eum irs, quae Schubartus noster ipse disputavit Partis secundae capite tertio pag. 161 sqq,, ubi et alia lej- gimus et vero baec: »Terram boc modo divisara existimo: Alcaeus, aut si ante patrem is raortuus est, Ampbitruo filius Tiryntbem accepit;— in hac enim urbe invenimus Aropbitruonem Pausan.— IX. ll. 1 p. 731. Hesiod. Scut. Herc. 80. 59. Hercu-

lem — Diod. Sic. IV. 33. p. 278. Paus. V. 2.2. p. 378. XII Frid. Creuseri Praefatio.

— Tlepolemum et Licymiiium —• Piiidar. Olymp -— VII. 24 — Electrjoni Midea evenit Paus. 11. 25,8. iinde Theocrit. 13. p. laO; M/^£ftT/9 Alcmene; —20.24, 1. Eustatli. ad Hom. 11. XIX. 114, p. 1175 Li-- cymnius Electryonis filius Midea venire dicitur Pin- dar. 01. X. 7^5. (Debebat Scliubartus: Oeonus, Li- — -— cymnii filius.) Stbenelus Mycenas 6ccupavit Strabo VIII. 578 et ex eo Eustbatius ad Hom. p. sq.— U. II. 569. p. 290. 14.« Idem pag. 167 sq., tractahs locum liiadis 11. 661. de Tlepolemo et Licymnii caede per cum patrata, liaec posuit (pag. 168.): wVi- bac narratione Homerica in demus , Tlepolemum ibi ocei- patris domo regia educatum, Licymniuni disse." Deinde, postquam id Calydone factum ne-

ita : ))Rerum naturae maxime gavit, pergit convenit, barum rerum. scenam Tiryntbem fuisse, Herculis et revera verbis id tradit Pinda- regiam ; expressis rus 01. VII. 24; Licymnii sepulcrum fuit in Argivo

II. 22. 8. 162.a boc loco clas- ctgro, Pausan. p. De sico Pindari tam copiose egit in Dilucidatt. Pinda- Tafelius V. CI. ut nibil addam ricc. (I. p. 247 sqq.) ex Iliadis nisi boc unum , recte mibi loco laudato efficere videri Scbubartum, non solum a Pindaro sed. etiam ab Homero Tiryntbe Licymnii caedem alii buius caedis factum prodi. Quod Argos scenam perbibent, id commode expedifi potest, si teneas, Tiryntba iilis tenfiporibus Argivis paruisse Obss* in Iliad. II. 559 ad- (vid. Heynii sqq. p. 322.) res no- eoqup Tiryntliias jsaepiuscule Argolicarum mine narrari. lam bis positis proclive sit colli- urbe vel certe in «•ere, Tiryntbe, in ipsa arce, se- Frid. Creuzeri Piaefatio. XIII pultum fuisse Licymnium. Prohibet Pausanias, qui in Gorinthiacis ita di (II. 2^. 8.) prodit; Ip^ojuavw 6-

6ov svJd-siav ss yvfj^vaaiQV KuAa^a^Siv, a%o rov 'jTaiSos ovo- jj,a(^6}j.svov rov ^:9-svsXoii, rsSairrai Bv) Ai}ivjj.vio9 6 'HXsk- rgvmog k. r. X. Quae Periegetae verba in suam Argo- lidem eliam retulit Gellus p. 61: »In tbe direct way to the gymnasium, which is called that of Cy- larab us, is the tomb of Licymnius, the son of Ele- ctryon.u — Nobilitatus postea est idem locus obitu refert Pyrrhi regis ; quem Plutarchus (in Pyrrho XXXiy. p. 77 ed. Baehrii nostri, cuius Annotatio- conferas velim 243. in nem p. sq.) , posteaquam proelio apud Argos commisso primum lancea Jevi- ter ictus,. deinde tegula Argivae mulieris manu ia caput deiecta graviter vulneratus esset, ex equo pro- lapsum ad Licymnii monumentum concidisse: —

5e rov tou eTrs^ AuTOS y.arsvs%$sis '!^C(-^OL Atxujuv/ou gvjkov si haec cum asv , vworwviroXXwvayvoovjjisvos. Quod Pausaniae verbis conferas, consequens est, Licym- nii monumentum, ubi Pyrrhus obiit, vicinum fuisse gymnasio Gylarabi iideoque ipsi urbi Argorum, quan- doquidem res ipsa docet, regem bis vulneratum, nec sui compotem, frenis proiectis, non per lon- gum intervallum haerere potuisse in equo* Et cum Livius (XXXIV. 25. 2.) diserte dicat, hoc gymnasium wminus trecentos passus fuisse ab urbe« (Argorum): haud dubie efficitur, ipsum Licymnii sepulcrum ex- iguo intervallo ab eadem urbfe dissitum fuisse. — Quae cum ita sint, haec pro certis poui posse ar-

: arcem illam vo- bitror primum , Licymnam (quod cabulum accuratius scribi videatur: AUvjjLva, sicut XIV Frid. Creuzeri Praefatio. alius Argolidis locus lipoaufAva, Stepliano Byzantio Berkel. et p. 647 ipsi Straboni Vlll. 2. p. 232 eogni- tus; neque vero A/xufiv/a) eam igitur arceinipsi urbi Tiryntbi contiguarn vel certe vicinam fuisse (quod vix intelligas e confusa CeJlarii in GeograpLia An- II. 13. tiq. p. 1217 notatione); neque proinde Nau- pliae tam vicinam, quam coniectura ductus eam posuit Gellus eumque secutus C. O. Muelierus, liic quidem in tabula sua gebgraphica infra Naupliam nieridiem versus propemodum; deinde, illam arcem probe esse distinguendam a Licymnii sepul- cro, secus atque alii suspicati sunt, Tirynthe, in urbe vel in arce illud sepulcrum quaerentes. Ac fi lioc sepulcrum uno vocabulo designandum arat, debebat tsjjlsvikov usurpari. Dicitur enim Plutar-

I. cbo 1. Tov Aiy.vjjivioD ayjvios s ex nsu accuratio- re orationis cuiuslibet herois pedestris ; , quo ra- dicebatur Docet Pollux jAsvog proprie ojviog, (in —• Onomast. L 1. 6. p. 5. Hemsterh.). Quocirca, ut arx illa appellatur Amujmva (vel forte Amujuiva), ita uno nomine debebat: sepulcrum appeliari to Aikvjjl' id viov vel rh AikvjjlvsIov. Ncque denique Tirynthis ruderibus sepuicri reiiquiae superesse possunt, verum, si modo, arcis. Mycenes rudera, de quibus alibi me dicere memini, rursus in mentem revocat hoc ipsum li- beili liuius caput, quoA JRegnum Mycenarum jn- scribitur. Idem enim Guilielmus Gell eodem in libro iilorum moenium plures icones exliibuit et vero tabula 10 unam, quae portae leonum, cuius Pau- mentionem sanias (II. 16.4) facit, aliquanto amplio- rem sneciem repfesentat, Iiaec addens in descriptio- Praefatio. XV , Frid. Creuzeri

tliem is a ne ipsa (pag. 37.) : ))Between (tlie lions) he called semicircular pillarj whleh niight Doric; but it diminishes from the capifal to the basej which consists in a douhle torus.a Nolo nunc re-

colere, qualium coniecturarum ex ista Gelli delinea- tione et explicatione ansam captarit Hirt V. Cl. in Literariis Frid. Ang. Wolfii Analectis (I. p. 156 sc^q^i illud hac data occasione referam, esse penes me eiusdem portae Mycenaeae picturam h'nearem, a Fauveho, Francicorum per Graeciam negoliorum nuper curatore, adumhratam, quae illam columnam in basi minime contractiorem monstrat, omninoque illius portae grandiorem ahquanto nobiKoremque ad- spectum praebet, nec improbatur viro illustri O. M.- a Stachelberg, qui ea moenia ipse inspexerat^ a quo perito monumentorum veterum aestimatore eum regionuni Graeciae tum Graecanicae artis operum praestantes descriptiones partim aceepimuS', partim ' accepturos speramus. Possum ab illa extrema antiquitate pedem referre ad et unam propiorem , alteramque inscrip-^

tionum Peloponnesiarum , quas nuper Expeditio- ni ilh Francicae adiunctus vir mihi amicus me- cum communicavit hoc loco in , descriptam pubh- Et in cum emittere. sunt iis, quae 'Apyf/wv et T^s" TToXtTfi/ay ''A^yous' menlionem habeant. etiam Est Latina, apud Argos in planitie ex- slans, in Apographo sic exhibita : Q. CAECILIO — C — F. MEFIO. IMPERATORL ITALICL QVEL ARGEIS. NEGOTIA. XTI Frid. Creuzeri Praefatio.

Non opus erat Oedipode dlvinare: Metello, — Postea vidi, eandem inscriptionein legi apud Gru- terum p» CCCIjXXVIL nrol 5; ubi ea ex Apiano desumta et apud Argos in campis Macedonicis re-

perta dicitur. Gruteriana autem lectio ita variat: )>Q. C7«icilio C. F. (adscripta nota: i)C pro QJ ut intelli- gatur Macedonicus \Gudius\^^i Metello.K^j ei incidixi-- sulii: l^egociantur, Quodsi igltur accurate descripta est haec Epigraphe, maiorem temporum iniuriam passa est inde a saeculo— decimo sexto/quo ea ad Apianum pervenerat. Quae cum ita sint, equi- censeo et a etiam illis dem ampliandum , reliquis marmoribus literatis abstinendum, donec ea nobis emendatiora — ipsi Galli eruditi impertiant. Ita- que vale Lector, et alumni nostri nostrisqne coha-

tibus fave. ^ Scribebam Heidelbergae Idib. Decembr. iMDCccxxxr,

^ ^ — -'^^©©»>- BRAEFATIO AUCT0RI5.

Timidus et Iftaesitans prodire audea in venerandum Philot tirb et ad viros hao , 1i)gorum coilegittm, ipse quasi iuyehis nomina eruditioriis nostra arte veteratios , quorum atque studiorum subtilitate sermonis ele- doctrinae amplitudine, , luculenta humanitatis lau- gantia, certa et scientia, denicjue de ab^ omnibuis celebrantur. (^uem t£in3em ejusmodi- con- cilii verecundia non absterrebit ab arrogantiae et temerita- tis crimine ? At enimvero arrogantiae tantum et temerita^ tis! liam qui probo studio et modesta inc[uisitione_Verita- tem eraere adlaboravit, et quae ipsi visa sunt proponit sine studio et ira, non vexatpres inveniet, sed benignos iu* dices isuavesque adiutores; quo enim ijuisque est doctior et ingeniosior, eo in diiudicandis aliorum erroribus est indul->, errorera ^entior, quiim perspectumhabeat, labem esse hii- KQanam, hec raro veritatem errando esse inventam, dummo- do absit pervicacia. Qua ratione commotus et confisus ho^ ihinuni Vere doctorum humanitate et indulgentia (mordaces studiorum in non moroi;) hunc libellum , primitias, lucenL non publicam emittere volui, quod perfectum aliquid om-. nibUsque numeris absolutum perfecisse mihi videar (nemo enim meipso melius cognitum habet, quam exilis atqite la- Cunosus meus sit labor, et quanto intervallo distans ab eo. quod iure suo fOrtasse postulari ppterat) sed sperans fore ut homo me doctior et ingeniosior hoc ppuscuio ipsisque - eius defeclibus commoveatur ad accuratius explorandam. difficilem hanc nimisque neglectam materiam; quae quanx parum hucusque sit culta, et quantis curis adhuc indigeat nemo non antiquitatis Graecae cdriosus, me etiam non rao- nente satis difficultas et incredibi- , perspiciet. Argumenti lis confusio — citius vero ex errore quam e confusione ' —^ emergere Veritatem,. egregie Bacodocuit reique ipsius vel ariditas exigua iucuhditas , desperata potius interdum mihi haec aequos , sperO , parabit iudices, .praesertim quum i^s a neinine adhuc data tractata sit^. ••'opera ' B XVIU Frnefatip Auctorlfl.

Exstant quidciti tabulae genealogicac a viris crutlitioniB el iudicio praeclaris y. g. a Theophilo Plalz, Car. Fr. SaK Liscovio, Saxio, L. C. F. Petit-Raêl ^confectae, ut taceani de iis qui data occasibne stemmata composuerunt, ut v. g. Th. Gaie et Heynius iad Apollddori Bibliothecam, Wiedasch ad Pausaniae versionem Germanicam, aliique; sed oranes institiiti fine ct ratione ita differunt, et tara parura exhau- stam rem ut actum is sub praebent , neutiquam agat , qui censum iterum reyocare iritegram Hand quaestionem insti- tuerit. Galei enim et Heynii tabulae, Apollodori editionibus adiectae, ad auctoris liuius mentem confectae, ad al- tiorem laudenl non ad^pirant, quam in tabularum formara redegisse Apollodori mythologiam. Idem dicendum est cô Wiedaschii tabulis ad Pausaniam. Maioris yerp molinjini» sunt Fr. Theoph. Platzii Tabulae genealogicae ad inytholo- giam spectantes rel. Lips. 1820. Habemus in iis fai^raginem Bominum uride unde congestorum et in unuink corpus quasi conflatoriim, unde quid utilitatis redundare p<>ssit, me.plane fon- non videre ingenuCvfateor ; nuda enim npmenclatUra , tium testimoniis et criticae ratipnibus êstituta, quid qpgita- ri potest sterilius, quid iniucundius? In cpmponendis tar buTis secutus sit in quam rationem auctpr, ipse pra^fcitipne declarat; in lisuni scholarum excerpsit Ovidii Metîp.prpbp'' se^, iisque usus est »tanquam fundp et fPrit^ ppus;euli«5 Sfquae erant retiqua secundum haee in prdingrat redegit^; »adiit deinde cpioque Homeri, £[esiodi , Spphtpclis , Tirgilii 6t Horatii opera omnia<

ad liun(j Deiiip,, tdnquain, novê stirpis principem^ ^@nealo* gia relata; vhia in npminibus inihus frequentia f[uam in, Platzii tabulis. IVIulto maôds mo^^ est opus Pelit-Ra» (3e]ii (Examfn analytjque et 'rableau compajnatif des syn- cKronisipes ê rhislQire?, des temps heroiques de la Grece» Par L. CV F' Petit-Radel, Membre c|e Tlnstit. d, Fr. etc.

et , I*aris 1827. 4.) , lit>er eiciQiiê erUditionis indefessi labp- ris, cmi yero qûiii «gliropplQgiQis mâ^îme .ûaestionibus di- !sit ita catus , et steipmata, t^pa tgjitum respectu Ciscaminef; a licque iptegra neqi^d continua, prppositi mei Fatipne fere Ijst; aiieiîi§; quare rari^ tantuinjn lop]s ad eum redibp^ûbi y^terqHi aiictpritjas al? eo recedere me -CQgit. Quod ne ca- ^ villandi sti^cjio )a,me iiep putes, perpendas velim, errores § yijpis iînorum gentiuin cpmiîssps fapile iBvanescere ; ubi id yerp hpmiqi ipnagiip hi{mani alicjtîd apcidit, pleruinque

Saxii . prppagari ejysque ûctpritate cjuasi sanciri. tabulas ge|iealogic£|s pb libri raritalpni insf»icereijip,n cpntigit; uti in verp e Pl^tzii praefajtipne cplijgo , ejus comppnendis ta- ab Platzius ]|î|Iis ratio pariim recpdit e^ quain ipse seculn$ e e$t , praeter ^quod auctorum Ipci quibus quaetme hausta svint , âiidaiitiir, Pprlasse etia^ Ilein. Reinpccii syntpgma iê jPamiliis hup pertipet; Hhruii| non vi|3i, Singula praeter-j ut eg stemnjgta ppr multpg iibrps cîsperiâ sunt, vel pccasio in ppportun^ §e ppaebuit Tel ?ieppssitas fliagitaYit 5 quibus videtur JiPQ locQ iinmQrari ppps non , quum yiroyuiaa dp? ctissimprpm finis a mep. pipninp îYersus hpc f^ngi neutiquam: pxigat, mihf Jsiin. qiiid pgp velii^ Pfiucis dicam; jiam de stu- îpruin ggneiajiQîppruni utilitate fpsius jlisserere gupervaca- ab nûiii putp , quippiB qw^p pmnifaus antif|uitatis curipsi? iii T^nP flU^îi Oye ,praiedip^tpjL% Equidem qui|in lâusania le^ gen^Q oeci|pat]as erîn , S§epe inênealpgii§ haprebaiî ](|- Erps igit^r unde aijfxiUum jpelepem circijLmspexi ; irrita pler? yilinqup spe §J]*ire iijssus i^ge ad cpncinnapjla stemmata me in ea accinxi meum usiim; ppstegi publici iiiris facere cpn- stitiii, §perans fpre ji^ glii hayujn rerum stpdipsi opefla mea^ ^(prfasse adiftventur^ vel, la^ Gppipsiprem huiu^ argû^gn|i exppsitioiiegi incitent^r, . ûlta quicjem suppvsunt pi^ antiquitate Gpapca st^mma-^ - ta stpmâtumque fraginentd , spd plerumciuît^ îlii 11171?. et inler se cera reppgnantia t^ra parum , cppcoFda|tia , u| quovis ferp fr^^raehtpL 4ifiiC!4tas augeatur, quuni!îngijljig hae partipHlaie e CQnteîtnÛP aynl*»^ neque plar^ni jniagit nem ^xhihieapt eips gteramatis |in,de deprpmtae sunt| nfque aliis fragnieiilis aiiunde pptitis IVcile aqcpmpjlpnturj qiip j|t iit ^h ajtey^ partg testi|ii)bniQi*um e:î|itat.e^ aj> |iit^|*a verp in hi- j^bundantia ipippdi^tw? i§ qjii altius faijii|ia^ alipuiu^ stpriarB 4e5per^4ere cpnaturj Qii^ruin (|iffic^l^|u|n pa iîpjgb XX Praefallo Auctoris;. ,

est miniina, quod \ad primos fontes redire, temporis iniuria raro nobis est concessum; quam rero sit difficile et quasi ex disiectis sae- - desperatiim, abriiptis, , undique coUigendis, pissime sibi repugnanlibus membris corpus componere non sed tantum. quidem integrum , integritatis speciem referens, ii optime sciunt qui ipsi in his studiis versati sunt. . E remotis illis nobisque occullis fontibus hauserunt scriptores- auclores sed is est ^ qui nobis suntf aritiquitatis mos, ut scrip- remotiores fontes inde hau- tores ipsi quidem adeant , vero sisse satis habentcs illos indicare nisi plerumque negliga^t , interdiim occasione data; v. g. Pherecydem diversa tradere monent. Fontes igitur formamqne stemmatis uniuscuiusque primitivam investigare opus foret non minus necessarium, est irritum nobis quam plerumque , praesertim quum- qiii auctores v. c. non eoc sunt, Apollodorus , ipsi jam eodem rivulos suos sed modo ex hoc modo fonbe derivaverint, , illo non illibatam et ex haiirientes fonte, , integram stirpis exhiberent v. descriptionem , qualem g. Hesiodus, Phere- cydes, Acusilaus tradiderant, sed e diversis iam elementis compositam, ne dicam deformatam. . Ouis autem est qui uncle singula illa elementa depromta sint doceri? audeat? quid? qubd in- ipsis laudaridis auctoribus non raro dlssentiunt ita iit genealogiarum .scriptores , alius V. g. e Pherecyde aliq.uid referat, alius ex eodem iea- dem de re plane diversa. Exempla rerii illustraburit, quae lubens ex Inachidarum familia elegi. Apollodorus II, 1,3, 3» a Pherecyde Argum Panpptem InacM filium nuncupari docet; ex eodem Pherecyde^^ Scholiastes ad Eurip. Phoeniss. 1123. Argum Panoptera Arestoris filium laudat. Eusthatius ad Homer. 11. III, 74* P' 385., Hellanicum testem secutus, Pelasgum, Jasum et Agenorem, Phoronei filiOs nuncupat;' ex eodem Hellariico eosdem tanquam Triopae filios laudat Scholiastes Yenet. ap. Villois. ad dictum Homeri locum. Cautissime igitur est procedendum in constituendis stemmatibus, ita ut quanivis suum cuique reddere non semper possimUs, sedulo tamen caveamus ne diversa misceantur. Monstri enim simile foret, si eodem in stemmate modo He- modo Hellanicum secuti siodum, Pherecydem , modo tabulam effingeremus , quae neqUe Hesiodi, neque Phcrecydis, neque Hellanici, heque alius denique cuiusquam, sed ex omnibus his composita et quasi coagulata esset. Qiiodpec- catum dico compositione. Exemplo res illustretiir. Tzetzes ad Lycophr. 177. p. 25 Potter. Inachi genus expbnit usque ad * Argiim, Niobae filium; uride hortulos suos irrigaverit Grammaticus nori nimis lepidus vis: liquet; ePh^recyde ve-^ ro, quod infra probabitui*, eum non hausisse est certissi- mupi. Nonne, igitur ridiculum foret, primam stemmatis partem usque ad Argum e Tzetzae i^elatione d( scribere et huiic l^raefatiQ Auctorut^ XXI

e Pherecyde (ap.~Schol. Eur. PHoen. 1123.) Criasum. suh- iungere cum soDole? praeserlim c[uum 6x Apollodori com- piaratione («jui eundem ac Ttzetzes secutus est auctoreni) Tideamus a Pherecyde Inachi stirpem ab Argo usque ad^ Argum Panoptem diverso plane modo deductam fuiss% «juam ab ApollodOri iauetore id factum perspicimus. Neque yero eiusmodi corapositio solum reiicienda est et plane iraprobanda^; sed videndum etiam est^ ne diversa confundamus^ h. e. ne ab omnibus omnia recipientes unum inde corpus elfingamus^ quod omnino deforme tantum abest, ut vari£i membra iuslo ordine componat, ut turbet ea et aliud per aliud quasi destruat. Reprobandae istiusmodi. roK-» hoc Niobae filio Pausst- Jusiojiis exemplurii fpret: Argo, , nias II, 16, 1« filios Iribuit Pirasum et Phorbantenif Apollo-' et dorus II, 1. qua^ttuor , Jftsiim, Criasum, tEpidaurum Pi- rantem; Scholiasta ad Eurij>. Orest. 920. ^ S[uinijue Tiryn- Criasum !Pirasunie si them , Epidaurura , , Ecbasuni, Jam Argi filios hoc modo recenseremus: Pirasijs, Phorbas, Cria- sus, Ecbasus, Jasus,, Epidaurus, Tiryns, haec confusio minime foret .ferenda. Singula potius stemmata,. guautum fieri varios auctores seorsum sunt potest, secundum exponenda^— qUantum fieri potest, inquam; ^saepissime eriim ad fontes non primos redire concessum esty quare.riYulosrinde dedu- Gontinuo frustra Gtos ordine singulos persequi tentabimus ; tuni sane (opus nequaquam spernendum) satis fecisse vide-. inur, si dispersos vel diversorum fontium rivulos in unum colligimus. Religip igitur non est, fragmenta quorum au- ' etores incogniti sunt, utcunque inter se eomponere, vel re- liquisslemmatibus adaptare, nisi ubi elementa sibi repug- nant, ita. tamen ut in commentario quomodo res siese habeat exppnatur, et quae veterum auctoritati, quae coniec-,

turae debeantur doeeatur. . Erunt haud dubie qui plenitudinem absolutam in coUi- nominibus desiderent eam gendis , neque negaverim , aequo fortasse jure postulari; reprehensionem non recuso, nec a- liam prppono excusationem quam virium debilitatem, pro- finem et taedium. enini positi inei laboris Quis est, qui lubens bibliothecam perlustrare velit, ut unum alterumve salva forsitan historia la^ inyeriiat reconditum nomen , quod tere potuisset? Mihi certe neque animus suppetit, neque, non patientia, praesertirii quum vidâm quae tandem inde utilitas redundare possit assidê omnia aetatis mythicae nomina. Golligere ab otiosa saepissime Graeculorum industria jnventa. Valeant, igitur quinquaginta Thespiadiim nbmina, yaleat bis quinquagenarius iiunierus DaUaidum Aegyptique filiorum, Taleat innuinera Herculis proles et quae sunt xe- liqua; sunt iaec npmina praetereaque nihil! aridum ^jtenealogiaev ;studium j ,si per se spectamus, est^ sttBrile atûe ihsuisuirt; at enimvero tiafiquam fcliTdtibldgiae et histpriai6 ahtiquissimae fundamentUiii et pOeseos admihi- Lafadat titilitatis ettiutil îci fibn potlesti xjuanttirii adeoxj&d ûavitiatiis. Cliiôripldgiain aelati« mythicae e stemmatibus irestitnere plUres coftati jam sunt et veteres et recejiitiores^ in- e quibujs Uiium Petit -.feadelium uominasse sulfidiat^ ûi Credibili stiidio jpleraijUe stemmata in sysiema clironologi- ibum numeris arinoi-um expressUin Tedegit, 'afque hoc moa tabulkm coiifecit iil

tus e Tiariis i^zxtbr/d« istemmatibiis ^ê i:hiw;»rbJîrsie jafia îi^s iB^cedet-e vi* In fleatur. eomptitiaiidis W¥b aftWi% Vetfei^s Jaiti ad ledhleeltiie»* îratit reiîcti, qtiai-fe Y^n^v j^Tssim imîmts mmtimem; Fâellatio Aactorls.

accurata iiidd iit qu^rii ieiuha haeb sit ndtio alque J)arum inO- /COncMdi potesl^ ijuod eaBem to$ modo geneirationein , do aetateiiaj ihodo adeo inijeriuiii (sic t. g. ap. Euseb. chfoii. et p. 27. edi.Scalig. £V ^fVfaT^ ib ^TOt.fiix&iXsvaiv* pag. 26r iv iie cOn- Ysvfazs' juisv ijfoi 0dt&iXbvai -Jg^) signjficat] at^ue vehiunt qUidehi de numerO ahjiorum quos aetas complecti-'

'—i tur! ICelerum e veteribus plures iiique doctissimi, cb«d- illuStrafe ut nologiam iTiytbicarri Cbhati sunt, Vi g. Erato- nelius Ne- slhenes , A jiollodoruis ^ Castor, OehbinaU? , COf Eusebius pos aiiique , quos passiih expfesserunt aliiqiie at iilorum a iint ChrOnicorum auctores; Opef pefief ; de i)pc!* fe Eusebiaho veio quatehus ad cjuaestiohem hostfam pefti- dissefere alienura ab hoc loco net , copiosius pUto, quum afgumehtutn lehfOhOlogicuhi omnino ab boG libello abesse volueriih; qiiare faro tahtulB (fariiis Ibftassg quaiii debtiis- sena) Etisebiuin ihspexi^ quOd semel inoiiuisse.siifEciat. Historia Gfaecofiitii antiijulssima solis fere geheaiogiis ihnititur; subesse eniin stelnmatibus elemehta historica niiU lus equidem dubito, nec efiint, puto, qui plkhe lioc hegent; fere maxim» versatttr dijfHcUltas ut sed ih eO , quidadhistO- et liaih peflineat , qujd pbfe*tis haythogfaphis adscribendum ut faCere ribn $it, accuratius distihgUamus* Quod pbssihius, iiiGO fidenter sed tantutti hOn casu fortuito ducti, necessari- tim foret stemmatmn ipsoriitn antea cohscribefe historiarh^ tahtuin ea iiecjue stemmattim sed fabularUm etjam ad perti- herttium. .Sic igitUf, (lit isubsistamus in (juaestibne nostfa docehdum esset Afgiva) prfmo , quombdo Inachidarum ge-» nealogia ab Hesiodo descrij>ta (nam fnit is, hi iPallor, de hac fe auctor ahtiquissimus)^ a Piiorbnidis auctore, ab Eu- Aciisiiao Heilanico ad xnelo, , PhiBrecyde , aUisque iisque '«iutata iuerit tfaditibne AjpOllodbfum , quid antiqua nitatur, a .l^el historicis vel quid reCehtioribUs poens additum sit, sl fieri fe fo hlibus est et , ; potest , quibus haustum. At qiiis qui irei maxima ihistriiGtuS doctrina et sagacitate huic operi pafeaiiSe iudiGet, iibi e documentis ahtiquioribus niiiil, no- niisi et bis est reiiqui exilia disiecta fragmentai qiio fit ut pefspictiam et contihuahi isihgulOrum steinmatuni histOriam deducere pbsse hbh vid€?amuf. Sed non ihipedit haec difficultas iUa , qupriiinus fragmenta coi|ecta utcunque compona- mtis, et modesta ihquisitibhfe tenebfbisa aetatis mytiiicae spa-. tia illustfafe cbhenibr| saepe enihi pauci$ xniliiariis. viae di- rectib satis accUfate iridicatuf. seciihdb locb attinet a5 Qttbd htstoHain /ahtlarmn mv* thiGaruhi, dici non pbte^t qUantam luceni ea saepe accipiant stemniata ipsa. Hecensendae sunt hoc £ioihine ih quaestione nOstfa pfaesertim fabulae de Phoroneo, de l>ahao eius^ue filiabus^ de Pfoeto

omnibus de Hercule. *) Multa est aetas noslra in diluci- his et . fabulis dandis exponendis , neque negari poiest quam-^ esse illustrata nec - plurima. praeclare , pauca nvinc primum lucem suam accepisse; at . ab ahera .parte non est quod .in- fitiemur, plerumque liaec argumenta obiter tantum ,et data occasione ad certum quendam .finem fuisse tractala et raro

. tantum historiam fabulae ipsam fuisse ^//eiw, . Scd poscit

sibi haec . t[uaeslio ingenium bene subactum , sagacitatem Iiaud doclrinam exi- vulgarem , et antiquitatis cognitionem miam, laborem indefessum et animum, vitani fortasse integram his disquisitionibus impendendi; literas vero haud mediocriter his studiis rite institutis non est promoveri , - t[uod dubitemus, ^ stemmatum historiam non dare sed Equidem , praepa-j rare tantum volui materiamque congerere , respectu praesertim habito ad hisboriam aetatis heroicae, quare commenta Grammalicorum et poetarum reCentissima silentio saepissime praetermisi, Tragicosque omnino raris tantum in locis adii, Hecte etiam ob hunc libelli finem historicum omnes quae- fitiones abesse aut aut putavi , (juae mythologiam- spectant fabulam tragicam. Omnia^ autem anliquitatis ^raecae stemr, iiiata regia (nisi displicuerit instituti mei ratio virisdoctis) pertractare apud me constitui, atque ila quidem ut singula

belli . ad Troiani tempora , vel ubi necessarium videbitur TiscjTie ad Herafclidarum reditum deducerenpi* Ut vero neque quaestiones genealogicae historicis, neque historicae rem et genealogicis turbentur , bipartifo exposui, quantum fieri potuit salva claritatC:, prima parte disquisitiones tantummodo genealogica f^-parte secunda hreYem. historiae adumbrationem proposui. Id vero teneant lectores velim ex inea mente esse partem genealogicam primariam ; caput historicum vero eo fine additum esse, ut quaesti^nes genealogicae evadant luculentiores, quare nemo, spero, copiosam et profundam expositionem antiquissimae Graeco- rum historiae desiderabit, quam dare neque volui neque hoc tempore potui. Ex hoc ipso operis fine patet etiam J-amilideregiae potius quam ;yf7/;M/i exspectandam esse historiam. Ubi fortasse latius evagatus sum quam debuisisem, re- id - secent quibus displicet. , Omnino in constituendis stemmatibus et narranda histo- rla id sectatus sum, ut nihil doceatur quod veterum testi^ mOniis noh pbssit comprobari. Nolo equidem vituperare eorum rationem nostra aetate in , qui potissimum docenda historia antiqua, ingenio (interdum nimis fprtasse) ihdulgen-

*) Bis ipsis diehns Yogelii librum indicatuin Teperi , cui titu- l|i8: ,,Hercules secunduiii' Graecornm pbetas et historicos antiquio-^ rjBs descriptus et illustratqs" ; continet haud dubie historiam fahu» lae de Herculc , valde a me desideratam. Nondum vidi lihrum.^ fraefatia Auctoris^ -XXV

Xes^ res gestas non secundum yeterum testimoiiia 7«jio exa-* riiine diiudicata, sed secundum ideas^ (quas vocant) et ma* sit et iorem yerisimilitudinis speciem -(c[uae quam lubrica parum iCxacta non est quod moneam), saepe fortasse 'opinio* ne quadani anticipata oecupati reformare tentant; quae ratia quamvis ingeniosior saepe, me iudice, quam yerior, dici nou potest quantum contulerit. ad historiam Graecorum €t Romanorum bene tractandam altiusque expiorandamf at vero si qua alia iri re in iis quaestionibus cautionem adhi- circa Bendam arbitror , quae origines popnlorum et primam historiani versantur, ne ingenio abusi coniecturas not 5tras prO histOria substituamus. Qua re commotus in tanta argumenti obscuritate eam- viam tutissimam iudicavi, ut «tricte veterum testimonia secutiis omnia quae ex solo ingenio hausta viderentur ab hoc labore relegarem. In laur iJandis auctornm locis (quos contextui ipsi insererccommor «lissimum mihi visum est) parcus vocari quam prodigus ma* lui; non video enim quid habeat utilitatis eadem de re te? stimoniorum agraen congerere, quae rem ipsam non proma* vent et Viris eruditis fucum non .faciunt, quum huius-rei satis sciant haec -giiari quam parvo pretio merx comparetur* Fasciculus hic qUem priraum emitto continet Argolica sive Inachi stirpem, non quidetm integram, (nam Thebani eliam. reges et Sicyonii et Arcades aliique ab eodem, des- sed et cendere dicuntur) , quatenus Argolidem spectat; .praeterea Amythaonis prosapiam, quae quamvis ^d Aeoli- 3as referenda sit, ab Inachidarum et Argolidis historia se- a Aeoli avulsos hoc lo- parari nequit, quare reliqua stirpe ,^ €0 Amythaonidas explieandbs mihi sumsi; qiiod minus necessarium mihi visum est in Pelopidis, quorum pars est in historia Argiva; narravi itaque de Atreo, Thyeste cet. quae narranda putavi, genealogiam vero in alium locum reser- vavi, ubi Peloprs stemma. exponetur» Ceterum historiam usque ad Heraclidarum reditum deduxi, obiter extrema^ quae ab aliis egregie iam suht exposita, Troezenis, Epir dauri, Hermionae cet. historiam hoc fasciculo omiltiiis mi- non videbitur noh sied familiae rum , qui Argolidis regiae Jhistoriam a me conscribi reminiscuntur»' Jam deniquede fontium usu quaedam dictnrus in prin- eipio statim mihi cum Graecis tantummodo rem esse enymtio. Multa qtiidem heroicas genealogias «pectantia in Romano- rum auctorib^s reperiunturf sed quum hi recentiorum poe- farum omnes fere rationes^ vel nude re-r ' sequerentur qiias cepere vel ipsi amplius exornarunt (erant enim ipsis hae nihil nisi ornamenta ah eo jfabulae poetica) , qnod nostri consilii est alieni visi sunt; quorum e numero fortasse:ex* cipiendi >erant Ovidius^t Hjginus, '4^os paucis m locb. con- l^X^I . Proefatio Auctoris.

salai) data pottus quaiii quaesita OGcasioue; magis yei^o trahebant Graeci. Perierunt ex liistoria Graeca antiquissimae quaeque fabulae raythicae et regum genealogiae; per seeula enim ore et narratione propagatae^ tatum deinde carnvinibus recep-

tac ad Homerum dubio . , , quod carere yidetur ^ mutata@ refictae sors rialura'- iam et descende;runt , ^uae quidem est lis omnium rerum, quae yel in maxima religione traditione taritum et riarratione propagantur» Hairemus igitur apud Homerum fabularum et igenealogiatum forniam non primi- at eiiis tiyam, antiquissimam ^ quauiyis stemmsita, c[uum iiullum eorum iii tempora i^imis antiqiia adsclendat, ad ye-^ t-itatem satis accedere videantmv , Hesiddi genealpgiae beroicae temporum iniuria perie^ runt -^ tius enim tbeogonia ab hac quaestione maxima ex -^ parte aliena est si abrupta qua^dana «xcipias fragmenta^ qttorum contextum yix licet coniectura restituere. Laii- dantiir eius Catalogus, s. Catalogus feminarum, s. Catalo- gus feminarum heroinarumj porro genealogiae herpicae et onimia carrainis fuisse Eoeae magnae ^ quae eiusdem npnaiiia in -ab putantuf. Cf. Heyne Appendice Scriptor. Apoliodi faud^ Si y. Hesiod^ p. 358« et Siebelis.. ad Pausan. IX, 32, 4. ib. laud. . Sequuntur poetae cyclici, cosmogoniarum^ conditpres ut de theogoniarum , heroogoniarum (de.quibus, sequentibus^^ bene exposuit Heynius. injGommentatidne de Bibliolheca ad ne ApoUodori p.XXIX. seqq. , quern longus sim, lectores ablego); sequunlur poelae tiagici et iyrici, ornamentis. usi in iis adbibendis qiii »fabulis pro poeticis id. maxime sectati sunt, ut ad consilii ratiohem, tarminis ianimi lubitum fabulas in ziaturarii , tra^ctarent , laudemque hbc ipso qtiaererent, si fabulam ingeniose variarent et Vul- Ita ab historiae et famae gata JiOvo riipdo exponerent. ac- est discessum. fabulas ceptae fide omninO Veteres .argumen* tiiiri carminum ac fundum constitueruht, dramaticae autem poeseos riatiira6 consilioque eas ita aGCommodarunt, ut in* terdiim vis uriibra aliqua aniiqUae narralionis siiperessefi Tota haec fabularum stirpS et natio^ ut ita dicam, segrega- ri debebat a ceteris.« Haec Heynii verba lubens exscripsi d. vir CL de (1. p. XXXIL) quurii quanivis fabulismythicis in universuin agat, ad herOum genesilogias egregie applica» Bene etiam idem iii ri possint. sequeniibus docetj quomo'' do grammatici ^>tragica haed arguxrieriia ih adceptum ab ari» ordineto intuleririt teniere tiquis jnythorum, omniaque ^t prave riiiscui3ririt.

ratioites liistbricas iêvocare studtteriint antiquitatis fabulaS inihil aliud regiiiiKjue gehealogias ; quprum primi quamvis iFecisse vidfeantur quafn ad brationem «olutam refingere pae* tarum' fcarmina tameh artis historicae haberidi , pHncipes iiunt sunt Acusilaus Hellanicus Eume- ; quales OPherecydes ^ , , lus HeCataieUs de videndi sunt , aliique ^ quibus singulis qui eorum iriagmenta collegerunly viri doetissimi Fr. Creuzer (quem praeceptorem et iaulorem veneror) et Fr* Guil. Slurz. Sed quum horum nullius opera integra ad aetatem nostram peifvenerint^ admodiim est difBcile, e iragmentis - Sbruptis vetierumqiie testimomis sannm ferre iudicium ^de inslitiiti ratione et argumeHti^ traCtatione qua usi surit hi auctores^ difficilius etiam de fontibus eoriun definire,. quum ipsa iebrum opera perierint^ et illa, quorttm auctoritate nir tuntur. Nemo enim PhereGydem^ Hellanictim, Acusilaum riarratio de tabulis aeneis a «*- Suidas ij^cttiuS patre inventis s. Vi 'AiihbijiKmg^. cf. Id* s. v. *Ekai-moS''— pro explosa^ spcro^ habenda «st) ^liosqtie id genem scriptores, fontibus primariis esseaccensendols dixerit; historiae fundamen- tum ipsis fuere epicoiumvetferttm 4c^rmina^. qttamvis rion riegavierim multa ab illis haust^ esse e narratipnibus ore et_ traditione propagatis, praesertim in historiis gentium singn-i larttrii et urbium specialibus^ quas collectas historiarum corpPri ittiserere haud inutile sane opus fuiti Hoc modo e Veterrim poetarum fabulis et traditionibus coHectis historia coritexVa est quae si criseos -aberat acumeri, fonna tantum et oi*atione soluta ab epicorum' earminibus têrsa fuisse vi- detut". Sed ne haec quidem Srtis historicae principia ab aetate invida nobis transmissa simt; servata sttnt i&*agmenta unde perspiGere pjossimus^ quantam iacturam passi simusb Habemus itaque in Phferecydis, Hellanici^ Hecataei, Acusi- lai aUorumque fragmentis non solum particulas horum auG- toriim-, sed priBtiosa etiam antiquitatis remotioris rudera. Pierique Pmnes huitis classis auGtores Graecorum res a. my- et thico riepetebant temppre ^ praefixis hieroum genealogiis et fkbttiis^ iri quibtts maxime Gonsistebat^primi aevi histo- sud riia^j Sd tempora descendebanti aliud Mpx scriptorUrii geritts exortum est; qui non Pc- icasi6ri& d&ta heroUm stemmata expoftererit^ sed qui ex pro- fesfeo gdinealpgias illas tractandas et texaminandas sibi sume- factiim est a iînt^ (jttod Gfammaticis praeserlim qui eo flo- fabttlae rebaftt tempore qtto hae mythicae atqtte genealogiae e irita |mblica itt efuditprum se receperant musea, et e po- virorum pttli mGmpria enioftuae dPctorttm disqttisitionibtts loCuiri pfafebebarit fit ma;tgriam, ita uit httius aevi genealogis nulia aiia pfaefrigativli cPncedenda videatur, quam quae ex ubefipfe fPnliiaiA «tsia stia sppfttfe ria^cituf. Primp Ipgo np- est minanda Appltpdpfi wlîb|i4)th^^ ii«aeA) mutila qaidem et XXVIII Praefetio Auctorid.

lacnnosa et si quae alia criticdrum auxilio indigens,. quaiTi- vis elegantiae et cdncinnitatis titulo parum commendabilis;, laudem tamen suo iure sibi poscit tanquam armamentarium anliquitatis bene satis instructum. Cbllegit enim ApoHbdo- iabulas eo teste d. rus mythicas consilio,, Heynio (1. p. XL.) »ut uno volumine proponeret^ Compendium eorum myi;ho- : rum, qui a poetis maxime essent frequentati^ inprimis qui in cyclo epico occurrerent, quibus attexuit tamen quae iu aliis eliam in et poelis, tragicis lyricis , oecurrerunt.« Uti- nam placuisset Grammatico fontes ubique indipare, unde singula hausit; sed non erat is antiquitatis -raos'. Dici vero nequit, quantopere haec negligenlia impediat disquisitiones nostras-, quiim non appareat, num singula stemmata ex uni- tis eiusdenique auctoris sententia exposuerit (quod minus.est an e yarios auctores probabile) ; ipse digpersis apud parti- culis, collectis unum quasi corpus composuerit, indeque slemmata finxerit, quae si integra spectamus et tanquam unum corpus neque traditionis neque veterum carminum auctoritate s£incita, eam tantum mereantur fidem, quara quisque pro suo.-iudicio de' Apollodori ingenio et doctrina, ipsis tribuere voluerit. Laudantuf quidem in Bibliotbeca haud raro antiquiores aiictores . (quorura indicem confecit ad calcem F. sed Heynius ApoUodori 11. p. 351 sqq-) i in locis tantum praecipue ambiguis, ubi ab aliis alia tradi docet; e quorum vero auctoritate stemmata sua ipse composuerit reticet. .Operae prelium fOret da^a opera in Apollo- dori fontes inquirere; quae enim Heynius in observationi- in locis ea de re disserit vix satis fa- bus passim dispersis , ciunt. Est omnino auctor noster iiimis neglectus , nec in- utilem sane laborem is suscrperet, qui curas suas Apollodo- ro impenderet. _ At suavius est per laeta arva poetarum et scriptorum aureac aetatis deambulare, quam per haec dume- 4a. Usus sum editione Heyriiana secunda, Gotting. 1803. Fontibus primariis accensendus est Pausanias, auctor ab aliis magna -laude celebratus, ab aliis iniusto saepissime,

cuius . certe me iudice, damnatus vituperio , merita in con^ servandis fabulis et veterum poetarum fragmentis satis Jaur dari nequeunt; multa enim ^b eo solo traduntur, multa e- ius auctoritate comprobantur. Quossequatur auctores saepe indicat; non raro autem negligentior hac in re id facere in libris aditus ebliviscitur , certe quorum ipsius tempore At non in iontium usu sibi consti- cuique patebat. semper , tisse, sed aliq loco alios auctores secutus videtur, quod v^i in recensenda Phoronei g. dubio caret prole, II, 16, 1. p. 145. et II, 35, 3. p- 194 Ceterum descriptionem gentis Inachidarnm., II, 15 sq.., non oh v^s(y compositam , sed integram et immutatam e veteri poeta vel historico. -trans- «criptam esse, mibi non est dublum. . Praefatlb Auctofli^ XXIX

Praeter hos primi oriiriis lontes tmas.ima cam titiiitatet adhibentur auctbrum veterum Scholiastae, ofe egregia fragmenta e yeteribus scriptorihus servataj nam quid ipsi de hi remotissima antiquitatc iudicaTerint recentes grammatici, quid interest? Oua in re praesertim molestus est antiquitatis ille mos reticendi forites, unde quaeque hausta sint;, enim- Scholiastae docliores auctor* quamVis , inprimis^ saepe res suos indicant, saepius tamen hanc diiigentiam neglectam doleas, ita ut ad quemnam auctorem genealogia aliqua referenda sit, plerumque ne conieCtura quidem assequi possi- nihil ut haec inus 5 quare video- reliqui, quam anonymorum id fieri stemtoata i^iiquis vel quomodocunque potest adap- : temus, vel ubi repugnat ,ordo et contextus, per se et se- paratim proponamus. Primo loco haud dubie nominandt suHt Homeri EnarratOres, in quibus praecipui sunt Eusta-i

~~thius et Scholiasta. Yerietus a Yilloisonio editus^). Eusta—.~~

*)'• In Bibliotheca Caesarea Vindolronensi codice8.'pliires exstant Homeri cum ScTioliis. Al> hoc loco alienum nonividf!tnr',pauca mo-r

nere de quifousdain eorum , et prirao quidem loco de Codice Msto ' Philol. Graec. LXI. in quo dcscrifoendo dici non potest qnan- tum a vero afoerraverit NesselliCatalcgns. Continet lliadis aliquot libros vel lifororum cumScholiis potius fragraenta, interlinearifons . et marginalibus. £ diversis compositus videtur elementis casu for^ tuito copulatis, qiiod diverso scripturae charactere, foliorum for- sifoi ma , instituti ratiqne^ non ufoique constante:, foliorumque mate- ria, quorum alia sunt membranacea alia chartacea, satis compro- hatur. Complexus est ab initio folia 53; sic.enim numerantur a folium folia inserta prima manu ; pbstea post 43 quatuor sunt, quo- . rum duo membranacea ; form

vit , quasi in flne Codicis collocanda fuissent , 54. 56. 57. 58.; trans- silit igitur a 54 ad 56, jinAe Nesselil natus est error, constare codicem' 58 foliis. SchOlia.sunt h:reviora inter lineas, coptosa in raarr> ginibus usque ad fol. 18,; deinde margines sant puri usque ad fbl^ 26. p. li; pagina secunda et foliis scquentibus iisque ad fol. 31 scholia totas paginas imptent; in reliquis foliis ad liiargines iterum- re'~ legata sunt, sed minus copiosa. Codex olim fuit I. Samhuci, quod ipse,. pro more, sua manu inscripsit. Summo margine folii tertii, excusa*^^ pergameni , idem apposuit notulam :_ ,,non , qnod ad' scholia referendum est, de qhibus Alter in praefatione editionis 'Suae Homeri Vindohonensi iudidat: „Certe divcrsa sunt a commentariis Eustathii", quod quidem extricare non nimis erat operosum. Non vidit autem tituli cbdici verUm auctor praefixi , qui Porphjrii ea. esse indicat. Sunt. quaedam Porphyrii, in aliiis Porphyrius auctor coniecturis Nesselius laudatur. Supersedere potuissent , Alterus , et

auctor si . vel codicis folia tituli , diligentius prima legissent ; legitur enim ifoi: ori ovrcov rcuv kv i^sov dia(p6i^wv Tolg jJisrvo- sla) TTOis hKrsSi)GoiJ.svujv .G%oXict}V, ra {j.sv nraXaia y.ai avvo- :Zia rovro v,ou slai' ra be vv]xa. %wqis_a)/)}xsiix}v rov iro^- (pvglovi fia) aijixsidvfrai raj 'jr- goixslcpra rov Osaaa' XXX Fr^ef^tio Aiiptoris.

tliii locos excitavi a3 paginaai exemplarisr Honiani lix editione Lipsiensi^ Quod ad^cholia Pindari attinet editione usiis sum P. Stephani J599.j interdum Beynianam iiispexi^ cjubd «i ubique fieri potuisset lectorum comitioditati aeque ac Ji- utilitati belî huius cpnsultura fortasse fuisset, JErunt haud ijubie qui mirentur haec sCribi posse in urbe imperiaji, lU cuius in brorum copia Insigni, bi$liotheca caesarea priiri^s celebratur et libroruna abundanlia, etpr?iesiduina humaailato ac Iiberah*tate. At qui huius instituti novit rationem §t le- facile sit usui ges , perspiciet , quam parum apcommQdaûm et sit publico , quam parum eornmoditati eorum consultmni, mu-, qrui munere quodam impediti horis statutis bibliolhecae seum frequentare nequeunt; ad privatani bibliothecain hi redacti sunt. Eandem ob causaTn Lycpphronem et Tzetzerrt ex eius Schpliastam, edilione Pptteri, Oxori. 1697» Wdp 5 recentiores- editiones inspicere npn potui, Tzetziae auclpri» tas, ubi auctores suos vei ipse indicat, vel ubi ex antiquis scriptoribus eum hausisse narrationis tenoi' satis cprppfpbat, minime est spernenda; ubi vero de suo addit hoxno vanilo^ necesse quus et saepe ineptus , caute procedamus est, qutin| Graeculorum novJi?simi , ptipsa capita, magni et m.ulti sipt in inveniendis fabulis et steir^matibiis., quP vf?! eruditionein suam iaCtarent vel ingeniuiii exercerent, vel eivitalis alican ius splendorem et claritatem extollerent, Quos recentissir! inos ingeniorum lusus a quaestione nostra pinriinp^ abessiPL dehere, perspieuum mihi videtur, Hiaec fere h^bui dicenda» Aequps inihipxPptp iudjpesi instituti mei quibus si ratio, probabitur , fascipwjp i^ôpqdpt Areadiae, Sieyoniaeque reges et Belopidas descripturus sum. Scfipsi Vindobonae a. YI, ante Id. April. MDCCOS^Xa

haec et; liter,ie oinit- sequentibiiR noraenclatnraL sclioUorQm iffUiî^s, Scholia illa ut ;id tuntnr. ^nonyina vetera» iain pr()pijt|s i;l ^pcedam sunt euiuB causfi haec omniii dicta, p|erH[nque cHm Yeiietip conci-: nunt, scd saepissiine sunt plenlora; Porphyrii n«n inulta {;uiit; Eu-? •tathii ohservationes in hreYius pl0riim|iXjB cQQtralîiptu^ ; l*ioscho-! alius puli scholia. {jrgumentn grainii|ii|tip?| Jractaro sQlelit. Cpdex ttbmeri Philos. Phiiol. XLIX , IMîdis pi|rt@||i cpntinens>.Jtem ha- "bet scholia partim inedita, partim cnni Yenptis cQnclnentia , non —- rsiro locupletiora. Cpdex H}st, Gj. C%%%. pontinet prapter |il|a- quaedam Rcriptaf, Pindaruni c!i|ii_ schpliis, quorijni p^rs npiidifm in reliius ma- est impressji, pars ab impressis differt, idque slepe hic Pindari loribiis. bignissimus est codex, qiii in nota editione aecuratius conferatur. Ob scripturam minutam, atramenttim palli- dam et frequentissima «cripturae pompenîS' 4tl^|ifîllinii)8 pst leptii. ^ PARS PRIMA S. GENEALOGieA. 01 *EXX^vwv ôypi Bia

~~PARTIS PRIMAE CAPUT PRIMUM.~~

JLJe historiae Argiyae antiquissimae fontibus- breviler dis- ad putat Heyne Apollodor. II, 1, 1. pag. 94 scj. Praecipuos iam nominavi, Hesiodum, Eumelum, Acusilaum, Pherecy- dem, Hellanicum. Ab Homerp parum frequentantur fabulae Argivae; errat vero Hesychius, si efFatur s. v. Togyuo: rcc rov Ka) TTsfi rvjv Aavaijv }ia) TLsgaea ras To^yovas "Ojutv;- gos ova sJds. Gorgonem enim pluries commemorat U. XI, 36. V, 741. Od. XI, 633. — Perseum 11. XIV, 319 sq., cjuo ex loGO et ex altero II. XIX, IU. tt6. 123« perspicimus ipsi de Perseo et Danae fabulam iornolam non fuisse. Inachi stirpi adscribitur eliam Mycene, quae Od. II, 120» nuncupatur. Ab Hesiodo res ArgiYas etiam in Genealogiis tractatas fuisse dubio caret, qiiare maxime est dolendum fton solum Ascraei carmina sed Eumeli dtiani et Acu- poetae periisse , silai opera, qui Clemente Alexandrino teste (Strom. TI, p. 629. [752. Potter.]) ra 'HatoBov fjLsryjXXa^avsIs ts^ov Xo- yoVK^) cls" iSia k^y^vsyaav, Acusilai fragmenta a Stnrzio collecta non inulta prostant, eaque parum inserviui^t ad il- lustrandam Inachidarum historiam; copiosiora sunt Pherecy- dis fragmenta. De Hellanici Phoronide, aliocjue eiusdem d. nominis carmine antiquis&imo videridi sunt Heyne (I. p. 94.) et Sturz. ad Hellanici fragmenta pag. 106. Carmen utrumque^ periit et fragmenla exilia parum promoyent. , A poetis cyclicis hoc certe argutnentum non raro ferat pertrac- 1 tatum; scd iragmcnta ad nostra usque tempora serrata non multa inveniuntur. Quae Schol. Vulg. et Ambr. ad Homer. omnino Odyss. II, 120. laudat w9 Iv tw kvkXuj (pegsrai consentiunt. cum iis quaie Pausanias II, 16, 3. p. l46. cr Eoeis magnis refert; ex eodem carmine utrumque hausisse puto, quum £oeiEis magnas carminibus cyclicis accenseri satis sit notum. De singulis locis infra acturi sumus* Apollodorus InacU stirpem solus a principio usque ad Heraclidas perducit, quare ineptum non Tidetur eius genealogiam in hac disquisitione pro fundamento habere, eaque uti tanquam filo argumentandi, quod intrantes in hunc va- riarum opinionum labyrintbum excipiat et ad finem perdu- cat, Inachi autem stirpem usque ad Agenorem et Belum ApoUodorus II, 1. sic descrilxit: Oceanus. u Tetliys u Oceanus

~~1 I. Inachus u Melia~~

~~Laodice u Phoroneus Aegialeus, s. p. m.~~

~~. npha \ ' " ' -• — f~ •, Apis, s. p. m. Niohe u Jupiter u Neaera I Strynio ^ . — I FelasguB Argus u Euadne~~

~~eec. Acusilaum I -A-- Jasua Flras Criasus Epidaurus~~

~~I Agenor Asopus~~

~~Argus Panoptcs u Ismene Jasus~~

~~Telegonus u Jo u Jupiter~~

~~Epaphus t; Memphis Nili filia.~~

~~Libya u Neptunus~~

~~Agenor Belus. auctores in~~

~~'XlKsavov T£ Ssvjv ybVsGiv aai jx^ts^u Ti)S^vv •— €t 246. p6£5^a~~

~~'SlasavoxJ , oairsg '^kvsais itkvrsaai rsrvKTai. In Melia Oceanina, Inachi uxore, omnes concinunt; praeter ApoUodorum eam laudant Poeta cyclicus ap. Schol. Vulg. et~~

Ambr. ad Hom. Od. II, 120» Schol. Venet. ad Hom, II. I, 22. Schol. Eurip. Orest. 1239- 920. Tzetz. 1. d.; vide omnino quos laudavit Heynius in Observationibus ad Apollod. p. 95., ubi tamen quid sibi velint verba : ^MsXmv alii nominant Phoronei raatrem" non capio; est enim ea commut* nis omnium opinio Inachi ex Melia filius ab omnibus perhibetur Phoroneus v. g. ab Acusilao ap. Ge. Syncell. chron. Schol. pag. 64. (ap. Sturz. fr. XV, pag. 217-) Eurip. ad 11. II. Tzetz. 1. 1. Pausan. II, 15, 5. pag. 145. Phoronei uxor in editionibus Apollodori Laodice nuneupatur; sed vitio pu- to; mutanda est lectio in sk TijXoBinijs; sic legunt Codice? Mediceus et Oxoniensis; eodem ducit leclio sk ry? XqBik^s in Palatino etParisino Reg. 3; nec non ri^XsBUv^s in Vesun- tino; Telodice nympha etiam apud Lycophronis Enarratorem. Aegialeum ailii Inachi filium nominant (Apollod. Schol. Venet. ad Hbm. li. I, 52.), alii avroxSova. Mihi enim vix^ dubium videtur,; quin Aegialeus ille qui a Fausania (11,55 5, pag» 123') e SicyOniorum traditione Sicyone regnasse dicitur^ idem sit cum nostro Phoronei fratre, etiamsi Sicyonii

slirpis suae regiae originem ab Aegialeo autochthone repe- tant. Indigena enim vel avr6%S-cvv non is vocatur qui eo -ipso loco quo habitat, natus est, sed qui peregre non adve- nit; saepe nihil aliud significare videtUr ^uam primum ter- alicuius uti eliam v. Ae- rae incolam, /jraXai^Scvv , g. apud schyl. Suppl. 253« et VII cl Theb. 101. Aegialeus vero tum temporis in agro Sicyonio, qui limite ducto ab Argivo non- dura erat distinctus, peregrinus cerle dici hon potuit; in Argolide igitur natus a Sicyoniis recte indigena vocatur. Phoroneus in Argolide imperium condidit; Aegialeus ea li- tora occupavit quae ab ipso Aegialea, postea Achaia appellata sunt. Haec usui scriptorum non repugnare, exemplo illustrabo. Peiasgus a quo Arcades origines suas repetunt, ab Hesiodo (ap. ^Apollod. III, 8, 1, 1» pag. 300) et Asio (Pausan. VIII, 1, 2« pag. 599) indigena s. avrox^^^v nuncu-. Pausanias ex relatione patur; ipse (i. d.) Arcadum tradit — hv Schol. ad ojg lUsXaayos ysvairo r^ yxj Tavr-^ itgvoroS' Eurip. Orest. 1642 adeo narrat: llsXaayos avroxS-wv 6 'Ap- ysios 6 rov 'Agagogos rav ^laaov Arcades mitiores reddidit cet. Eodem modo Aegialeus Sicyonis rex, Argivus, kv r^ 70 ravri) (Sicyone) TrgvJroSt avroxS-wv et Ins^chi filius esse Alia est difHcultas Inachi •potuit.

~~2)hanus Byz. s. v, 'A7r/a: ovrivg ol vsivrsQO-i ro"Agyo9 «a^ T0V9 aaroiy.ovvra^ 'AiriBova^ airo ^Awi^og rou 4>0pwv6wsr, hv cvs '^tavos *A%aiKW (I. 'A%amwv) Bsvrigvu'~~

~~roi rsviVa Si cor- V)lj,sre2>) ôqwvbws >jv ) (versus ruptus) ocQX^$sv ysvsv)' rov Ss KXvros SHyevsr. Âtti? 9 f 'Att/jjv k(paî^s Ka) avegas ÂinBavyjas:~~

Eosdem Rhiani versus excerpsit Eustath. ad Dionys. Perieg. 4l4r pag. 186- (Arriani enim nomen iam diu a Tan* Fabro et Th. de correctum sed in Pinedo, est)j id <|uidem bene, a relitpiis confusione non satis sibi cavit archiepiscopus doctissimus. Verba eius haec sunt: ol §1 (paaiv ori Â^rris 6 SK ô^Lvvsws rijs 'Hirstgov sXScbv a7n)AA.a'§£ r^v TlsXoTroV' Ha) v)f)Gov o(psa)V oyXovvrm, WKijas 'TTsg) r\jv *ApKa5/aV ov Hal aCp* i) HsXowovvâos oXifÂwia IkX^^jj TroTs' Kal

*) Fortasse vemis restituendus estt

~~vjfjLsregy) roi, rsHVa, ^ogaiviws 'Ivd^^/^ao~~

~~- — . cc^X^^sv ysvsv), 6~~

5i' auTOV oi 6 ÂiriBavyjss hâiQarivs ''AgiiaBsgf 'jrag' oh • Ka\ 'Attxs" (vKijasv ov A/crûXo? ix8fxvv)Tai siTrvov 'Attis' yag IX^tbv £K7ripas' NauTraKr/as. aa) *Piavos k. t. X.~ Quibus in verbis pliires latent errores. Aeschylus enim (Suppl. 265? ubi yersus ille aliter nunc legitur.) Apidem Phoronei filium non agnoscit (quomodo enim Phoronei Argivi filiiis e Nau- pactia in Argivam terram migrare potuisset?); narratpoe'a, vatem- et filium Apidem medicum (/aTpojnavriS') , Apollinis e Naupaclio agro Argos venisse, terram serpentibus et mon- slris et his beneficiis meruisse ut in purgasse , aliisque , pre- cibus memoria eius recoleretur, et terra Argiva eius nomine

vocaretur. Nihil de Phoroneo . nihil Apia igitur , de Arcadia, nihil de Apidanehsibus. Hic Aeschyli Apis omnino diversus est a Phoronei filio. Vates fuit et medicus, peregre ex Epiro (ut Eustathius dicit, non quidem eo sensu quo nos id nomen adhibemus) in terram Argivam veniens^ a quo Pe- loponnesum nominatam erant qui putarent. Alii porro id nominis ab Telchinis filio derivandura Apidis , Sicyonii pula-

' verunt, uti Pausanias refert (11, 5, 5« pag. 123) e Sicyonio- rum traditione; cf. Siebelis ad 1. 1., ubi plura etiam de no- jninis Lexil. scriptura, et Buttmann. I, p. 67 s(jc[. Quaenam harum opinionum verior sit, in medio reh'n- quere consultissimum videtur, netjue post Buttmannum in mens esse significationem nominis airlij yala inquirere potest; non vero silentio praetermittendam puto eam quaestionem, quomodo intelligenda sint Stephani Byz. verba supra descripta: ovrajg olvsLvrEgoi ro ''Ap70S k. t. X, Pelo- ponnesi nomen antiquissimum Apiam fuisse, vix erit qui.ne- get, antiquius certe cjuam Pelopis regnum; fortasse erat Pe- lasgicum nomen. Recentiores in originem huius denomina- tionis incjuirentes ab Apide cjuodam derivandam censuere, idque aliter alius. Non invenere igitur recentiores Apiae nomen, sed ab Apide id derivarunt. Probatur haec explicatio Eustathii loco ad Hom. II. III, 49- pag- 382, ubi ex- aliis vocis addit: o/ positis airiii explicationibus , fcevTOt Vfw- 0.7:6 "ATri^o? rsgoi rljv ITfXoTrovvj^aov (paaiv rivos: j; "Kirsws, ox> fv ir&qi rols rov irsgi^^^y^rov Ei()'i)Tai. Alia coniiisio ^st circa caedem Apidis, Phi)ronci filii;.

~~Apollodoro teste (II, 1, j, 6. pag. III) a Thelxione et Tel- chine occisus est ilii dubie ex j sunt haud Aegialei progenie. Alio idem' sibi capite (I, 7, 6' pag* 48) parum cbnstans Api-~~

dem Phoronei filium ab Aetolo, Endymionis filio, interfectum tradit. Quam parum, haec narratio temporum rationi conveniat, nemo non videt; tamen consentientem habet Apol^ lodorus Eustathium ad Homer. 11. XIII, 217. pag. 928 ^lfeov ori AlrwXoi Xsyovrai aijro AirivXov rov '£v§u/Vwvo9, ^HXsi- ov ro yivoSt os 'Aiziv avsXvov aaovaiuos rov ^ogwvEWS na) (pvywv fJLsrsSwKS ravr^j r^ OC^^^ '^V^ ^"^^ avrov 'jragwvv- est jxiaS' At cpnfusio cum,alio Apide, Jasonis filio, Arcade, de quo alio loco. Ab Aegialei certe nepotibus occisus est

~~Phoronei filius. Thelxion vero et Telchin el ipsi interfecti~~

~~sunt, ab Argo, Apollodoro iudice (II, 1, 2, 6. pag. 113), dicit verbis de Panopte; enim expressis hoc: l^sBiKijas Se~~

•ria) rhv '[AiriSos (poyov, rovs . atriavs ocjroafsivas. Mihi vero non probatur, quum ob temporis rationem fieri potuiss^ non videatur; ab Argo contra I, Niobae filio, hanc ultio- _nem repetitam putaverim^ qui per temporis ordinem facere id poluit, et ex veterum Graecorum opinione debuit. De hoc Apide cura ApideAegyptiaeo confuso alii tradiderunt. Sine prole mortuum refert ApoIIodorus; sed advertit me Scholium ad Hom. II. I, 123. (num editum necne, nes-

cio) cjuod e Codice Yiiidob. Philos. Philol. XLIX. (fol. 5. p. 2. med.) excerpsi: 'A%aious' >iai Aavaovs yial Âgyslovs y.aXsli airo iroiijr^^s rovs "RXXijvas' Aavaovs fJisv Aavaov ToD B>)Xou rov HoasiSvJv.os' Â^xâiovs ê aTro 'A%aiou tou ' * 'EovSov Ka) KgsovGv^s rvjs ^-^gsxS-sws AgysLov s ^saTro "Ap70U tov ''AttiBos aal NiOyS^^S" r^s ôgwvaivs' ^s '"'EXXijvas ^lîXws iiaXsl rovs viro rw 'AîXsI Xiywv ixvg-

~~fjLiBQVSs ^s KaXsvvro Ka) ^XXi)vs.s k&) axaioi, Apidem Nio- bae maritum, Argi pat-rem nullo alio loco inveni, nec, quod valde dolendum cst, Scholiastes auctorem suum nominat, un- 8~~

de concludere possimus, cjuomodo hoc connubium ad relr- cfuum stemraa accommoclalura fuerit. Ex vulgari enira opi^ nione Apis Niobae frater fuit, quod xion nimis commocium videturj quamvis antic[uissimo illo tempore connubia inter fratres et sorores salis frec[uentia commemorantur; quare non mediocriter taihi arridet boc inter Apidem et Nioben connubiura, quum historiae quaedam momenta lucem inde accipiant; verbi gratia nomino Argi in imperio successionem, alii sibi conati quam alio modo explicare sunt ; v. Pausan.

II, 34, 5. p. 191. et Schol. Eurip. Or. 1239. — et ultionem de Apidis caede ab interfectoribus repetitara; suo iure enim filius poenam de palris morte exegisset. Pater Argi mortalis ab aliis auctoribus non nuncupatur; ad Jovem Argi nata^ les referunt et solus poetae mjthographi; , quantum scio, Scholiastes noster e bono fonte hausisse abitror , quem , patrem eius mortalem exhibet.

iPhoronei filius ab Acusilao commemoratur sed Pelasgus ;. ^alis is fuerit, et quae eius prosapia in Arcadicis exponetur. Sturzius (ad Pherecyd,- frr.^ pag. 191), etiara Hellani- cum a Phoroneo deduxisse in Pelasgum .suspicatur , eumque finem excitat Hellanici fragmentura LXXVI, pag. 108 sed quomodo inde extricaverit Pelasgum, Phoronei filium, Yir doctissimus non nisi ex his Halic. , plane capio , Dionysii verbis: £^sx de alrw kv ^o^wviSi 6 Xoyos wBs. rov TlsXaa' k. X. coniectura eum deduxerit. yov , rov jBaaiXsws avruov , Patrera Pelasgi Hellanici fragmentum non exhibet; eius prosapia omnino diversa est ab ea quara Apollodorus recenset, locorum et temporum rationes non conveniunt; quare iusto audacius videtur ex sola Phoronidis commemoratione hunc Pelasgum Ad Phoroneum referre, praesertim quum neque de ambitu neque de contextu operis Hellanicei iudicare pos-

simus; et Sturzius ipse (pag. 107 Hellan. frr.) doceat, Argi- vorura origines et res gestas argumentura constituisse Pho- ronidis ; rectiuSv fortasse historiam PhorOnidarum dixisset, quura Jragmento LXXVII res Cadmi eo libro tractatas vi^-

~~deamus. . 9~~

In Niobe, Phoronei filia, consentiunt auctoi-es plerique ut tradit omnes; Tocvr^ Tr^wr^ Zsbs" £fi*Y>? yvvatn) Svvjt^ , Diodor. Sicul. IV, 14. pag. 260 (etiam ap. Euseb praepar. ubi cf. evang. IIj pag. 55) et Apollod. II, 1, j, 7. pag. 111 Heyne. Sed alia eliam Niobae genealogia antiquitus exstitisse videtur, cuius vestigia haec sunt;'Secundum Eusebium (Chron. p. 23 ed, Scalig.) *) Niobe Phoronei non filia sed mater fuit, Inachiuxor; Apollodoro teste (II, 1, 3, 3. pag. 114) Asclepiades Argum Inachi filium ediderat; Niobae vero filius ab omnibus quantum scio, Argus perhibetur; iam eq^uidem scio, Asclepiadem (nisi erravit Apollodorus) de Argo locutiim Niobae vero filium ex Panopte esse, , Apollodori stemmate, alium ab. hoc esse Argum; at non uno loco alte- ' altero confundi imo esse Nio- rum cum , probabile , Argum bae filium et Panoptem non difFerre, infra demonstrarc co-

*) Equidem ncminem inTeni , qui Nioben Fhoronei matrem nuncupasset praeter Euseliium 1. c. sic scriLentcm : VogtvVsv^ iraig y.a) ^lvaxov Ka\ 'Nio/SyjS /rrgwroS' ^^sysrai vojj.ovs' KQiryjgia Ss slvai i:ag "^Xkvjai SiaSat, âai rivss 'NiojSi^v ôgMvecos —'-^ Svyarsga, owsg ova aX})$s9» Nio/3^, ya/xsT^ 'Iva%ou, §s Zfus". — — fxyjrg) ôgwvsws , 'Trguon^ yvvaiK^v hfxiyi] ociro riuv Traaa irag^ ''%XXyjai Savfj.aCÔfJLsvy) irgaîs 'Iva^^ôu 'X^govwv na) ôgvovsvos sls ra jxsrsTTSira (psgsrai' dio aa) £V stt XlXarcuv Tiixaiw rw diaXoyw rov ^dgwvswg iixefJLvyjrai y-a) rov ^govcvv ws iravv ijraXaiwv , Kat^NiolSyjS Kar^flyv' yov ag-yâiorarov y.aravXvaixov. Hunc auctorcm secutus Tide- tur Heyne (in Ohss. ad ApoUod. 1. d. pag. 97), qui tamen locum accnratius indicare neglexit, quo haec generatio-comprohetur; dicit tantum doiceri haec „ a Platone aliisque." Respexisse igitur Tiros

doctissimos arliitror hunc e FlatQnis Tiraaeo locum (T. III , p. 23) quem Clpmens Alex. stromm. I, p. 321 etiam excerpsit: — irsgt ^ogwvsws ^B rov Trpwroy Xsx^svros na) Nio/3i^9; quae suspicio nisi me fallit, in ^rrqrem inductum esse Tirum utrumque haud cunctanter crediderim; Platonis enim Tcrha non „de Phoroneo qui primus et Niohae filius dictus est" Tertenda sunt, sed „de Phoro- neo homo dicitur et de NioBe." qui primus , Locuni accurate inspi- rcienti jres duhia non erit.

V 10 nabor. Quibus si addimus locum supra iam excitatum & Scbol. ad Hom. II. ulii Villois. Venet. I, 22 ^ Apis Phoronei filius Tocatur e coa- , Jovis-nepos , atcjue perpendimus , stanti antiquitatis fama, Jovi cum Niobe rera fuisse;. et si liaec omnia complectimur et in unum corpus colliginius, non ratione carere si inde hoc uli(][ue Tidetur , componimus stemma: Jupiter uIINiohe u Inachus Fhoroneus Argus

~~Apis.~~

Jovis filius Niobae et ApoIIodoro est Argus 1, euius Euadne et Neaerae filia. neu- uxor , Stiymonis De parentum tro mihi constat; Strymo fortasse is est iluvius quem Pelas- gus in Aeschyli Supplicibus (258) terram suam perlabi narr- rat; idera quem Hesiodus (in Theogon. 439) Tethyis et Oceani tilium appellat. Neaeram commemorat Homerus (Odyss. XII, 133) e qua Phaetusam et Lampeliam filias sus- esse cepit ApoIIo 5 eandem cum Strymonis uxore non dixerim; nomen potius commune et, ut ita dicam, significativum puto, quamvis eam (juam Eustathius (ad 1. d. pag. 1717 !• exhibet nolim: 35) explicationem amplecti ^ ast v'sa<^ovGa £V avrsjj (Apolline) Ka\ anfJLaia KiVi)ai9. Adverlit me He- siodi locus (in— Thegon. 346 sqq.) ubi commemoratur Oceani et Tetbyis JS-vyarsgwv hghv ysvog, a* Kara yaHav

avBgas Kovgi(ôvaiv , ÂwoXXcuvl §uv avaKTi Ka) lloTajj,ol$, —' In bis filiabus reeensetur (356) ^lavsiga, quam eandem esse cum Neaera censuerim, ita ut apud ApoIIodorum Janiraeno- men Tcl et reponendum Tideatur, potius ''lavsiga "Hîsaiga, transpositis literis (exempla eiusmodi metathesis rara non sunt) pro diversis formis habeantur nominis eiusdem. Quae si s. coniectura vera est , Neaera Janira , Oceanitis , soror fuit Strymonis, et Euadne filia ex hoc cohnubio ^rocreata et Argo uxor data, nihil aliud significat, quam quod Hesio- dus dicit — a* Kara yaHav avBga^ Kovgiôvaiv ^vv Ilora- 11

Sed non auctOres in I. e Cer- jjLOis^, consentiunt. Argi uxorej Ismene fuit copis sententia (ap. Apollod. II, 1, 3, 3- p- 114) in Asopi filia, quam alii, c^uibus ipse Apollodoinis , Argi Panoptae uxorem nunciipant, Heynius (ad Apoll. 1. 1. p. 100) Asopum de Sicyonis fluvio intelligendum esse autumat, non Boeotiae; rationes addidisset velim; mihi secus videtur, et de Boeotiae fluvio sermonem esse persuasus sum, Rationes alio loco exponam, ubi de variis Asopis acturus sum. Ad ApoUodori locum II, 1, 3» 3. infra redibo. Alia denique Argi I uxor est apud Pherecydem (ap. Schol. Eurip. Phoenn. 1123. — ap. Sturz. fr. XL. p. 16J) Pilho, de qua v. Phere- cydeam tabulam infra. et filios habet Ja- Argi Euadnae quattuor Apollodorus , sum, Pirantem^ Epidaurum, Griasum; ita quidem e lectione Heynii; accuratius videamus. Jasus hic bis commemoratur, paragrapho 1 et 2 sectionis secundae, capitis primi; Sed utro-

~~«jue loco ex emendatione Aegii, contra codicum auctorita-~~

~~tem, c[ui primo loco has praebent formas aKaaoVj oiviagov,^~~

%'Mgov, aKaGaQV , aK/5aaov; secundo loco iKfiaaov vel ek Paaov; apud Hyginum idem Corrupte, ut bene iudicat Hey- nius, Basus vocatur, Omnes has lectiones si exacte perpendimus, addimusque auctoritatem Characis (ap. Stephan. Byz. Sw V. Ha^âaia) qui Ecbasum habet Argi filium, Arpstoris patrem, Pelasgi avum, et Scholiastae ad Eurip, Orest. 920? ubi item filins Ecbasus dubium yix Argi vocatur , videtur, eliani Apollodoro Ecbasum restituendum esse; eo enim ducunt codicum lectiones et Characis, Scholiastae Euripidei et 'Hygini testimonia. Palmerius in Graecia antiqua pag. 43 apud Characiem pro ^KKâaov legendum dicit "'laaoVf commotus haud dubie falsa lectione in Apollodoro, et Scholia- stae ad Eurip. Orest. 1642, ubi Pelasgus 6 tov Âgigogo^ tOv *laaov legitur. Heynius in Apollodoro Jasum Aegii tuetur, et ita quidem ut ex Euripidis adeo Enarratore (Or. 920) Ecbasum eiicere, Jasumque intrudere conaretur, e Charace vera illum proscribere oblivisceretur. At praevaleat codi- auctoritas resti- cum apud Apollodorum , ipsique £)cbasum 12 tuamus, et salva erit lectio Ctaracis et Scholiastae Euripidei si loci ad Orest. 920 5 hoc modo omnes reliqiu consentiunt in recipiendo Ecbaso, etiam Scholiasta ad Eurip. Oresh J642 nimis renitetur et eiecto Jaso non Ecbasum probabit ; audac- ter scribamus — igitur o tou "'Agaiôôs \tov Êrifiaaov. Alterum nomen quod ambigitur Pirantis est. In eclitio- mihi ad non ne Aegii, qiiae manus est, tlsigcKVôv logi yU detur, at(jue ila hoc nomen etiam a Scholiasta Eurip. Orest. enunliari af&rmat Heynius. At in editione huius Enarratoris quam Matthiae curayit, TL£igaaQS legitur, et Yeriore (juidem, me iudice, titulo; in Apollodoro autem Codices Palat. ,-Va- tic. et Mediceus Ils/âvra habent, God. Dorv. TLBioavri, Cpd, m. Reg. a p. UsrgavroS) unde persjpicimus ITsipavTa auctoritate codicum satis firmari; et nullo modo Heynio adsentiri

possum, (jui ulrumcjue nomen, ef Piranlhum et Pirantem, habSre aifirmat rationem (Obss_. ad ApoUod, pag. 98 fin.). si lectio Hyginus quidem (fab, "145) agnoscit (juidem , sana, Piranthum; quis autem Graecus hoc nomen exhibet indubitata lectione? Apollodoro, ut vidimus e Codicura auctoritate est Piras eodem a Plutarcho vocatus est ; modo (Euseb. Praep. Evang. III, 8i cL quos praeterea laudat.Heyne in notis crit.

ad Apollod. p. 112.) — Pausanias (II, 16, 1, pag. 145) Pira- sum nominat; eodem modo Schol. ad Eurip. Orest. 920» — Epimenides Crelensis (ap. Pausan. YIII, 18, 1. pag. 635) Pi- coramemoravit e Echidnam rantem quendam , (jui Styge pro- cuius natalibus creaverit ; quae quidem Echidna (de- diverso

~~1. d. et modo traditis, conferendi sunt Pausanias Apollod. II,~~

J, 2, 5. p. 113 c. Intpp.) eadem CM-te esE, (juam Apollodo- ab occisam tradit ^t Piras de rus Argo ; ille, quo dubilanter Pausanias. ^ hic filius. oi;is Blj Uslgas £^/v , ipse Piras, Argi -— Hesiodus et Acusilaus (ap, Apollod. IF, 1, 3, !• pag. 113) Jonem Pirenis filiam nuncupaverunt; qui quidem Piren vel fortasse Pires idera esse videtur cum Pirante s. Piraso, ita ut Pires Piras tres formae nominis eiusdem , , Pirasus, putan- dae sint. Alius Piras intcr Hippodamiae procos recensetur R Schol, Pindar. 01. I, 114^ 127, qui (juamvis ob temporis 13

~~ralioncm nihil ad iiostrum faeere posse videatur, probat ta-~~

men^ id nominis inusitatum non fuisse *). Ex omnibus bis satis clare prodire pulo, ab auctoribus Graecis bunc Argi filium Pirasum auc- yel vel Piranlem vocari , Piranthum vero toritate iusta carere.- - Filitts Argi tertiiis ab Apollodoro Epidaurus nominatur. E Pausflniae loGO II, 26, 3« p. 170 coHigere possumus quos auclores, icerte hac parte.y seciitus sit Apollodorus. Yarias de referehs traditiones narrat ab eniih Epidauro , Pausanias, filium ab ex Eleis Pelopis perhiberi , Epidauriis Apollinis; Argivorum vero traditione et ex Eoeis magnis, Argi filium esse Jovis , hepotem. Jasi vel potius Ecbasi fitius ab Apollodoro vocatur Age- libr, quo in nomine multi haeserunt. Galeh. 1. suspicatur excidisse ita ut *la- postÂyyjvcug , MaiÂgs^wg, legatur: s^ â hanc coniec- GQV ÂyyjViug Ka\ 'Ageîvg ^tvsTat ; Heynius turam probare videtur; addit enim „et paullo-post sect.-S. noster Arestoris filium edit §. 3. ipse scriptor Argum."; quod non utique est verum; non enim Apollodorus Argum Are- storis filium nuncupat, sed a Pherecjde id fieri docet, quo ipso probatur, ApOliodorum in tabula sua Argum ab Are- store nOn deduxisse. Eadem de ratione improbanda sunt Sturzii verba (ad Pherecyd. frr. pag. 161): „ApolIodorus vocat fiiium ipse Argum Panopten Agenoris , quod potest vitium scripturae putari pro Arestoris." Cauti procedamu&^ in. his quaestionibus necesse est; tanta enim auctorum est diversitas ut sine iustis argumentis stemma ad alius stemma-

tis formam refingere necfuaquam liceat. Plures hac stirpe occurrunt Agenores, plures Arestores apud diversos auctores; sed originem et ordinem alius aliter constitiiit. Quare nihil mutandum in Apollodoro.

loco liceat *) OLit^r hoc monere , ex hoc Scholiastae testimonio, Fausaniam VI, 21, 7. pag. 508 corrigendum Tideri, quamvis Wesse- ling. ad Diodor. Sic. IV, 73. Scholiastam e Fausania emendandum affirmaTit. £q[uidem haud cunctanter apud Pausaniam TLsigavra rescribo pro TlgiaVTa, 14

Agenoris filius Argus IIs. Panoptes, cuius fabulam amore exornarunt yero quodam praecipuo poetae , quam quum ab instituti nostri consilio aliena sit, missam facimus., Ho- mero tota de Panopte fabula incognita fuisse videlur, nisi

Mercurii cognomen ''Agy£i(p6vTi)s buc trahere yelis, de cuius tamen derivatione non conveniunt auclores: v. Eustath» a^ Hom. H. II, 103« pag. 182, ubi recte, ni fallor, Argus, mythicus ab historico distinguitur. Primus de Jone et Argo Panopte fabulam exposuisse videtur Hesjodus;' certe ab eo Pirenis filiam tradit etiam in Jonem appellatam Apollodorus ; Aegimii episodio Jonis fabula ab ipso traclata dicitur; cf. Schol. Eurip. Phoenn. 1123 et Valclien. ad Eur. Phoenn. p. 7359 ab Heynio laudatos (ad Apollod. pag. 101)*). Recen- tiores delnde, praesertim tragici poetae, certatim hoc argu- sibi in mentum elegerunt , quo ingenium suum exercerent, solertiamc[ue in ornanda et varianda fabula ostenderent. Natales Argi Panoptae, non minus quam Jus, vel maxime ambiguntur; et omnino in hac genealogiae parte et in exornandis fabulis Aegyptiis usque ad Danaum et Aegyptum immoderate Graeci et Laliui libertate usi vel potius abusi sunt, ita ut etiamsi plura eaque integriora his de rebus do^ cumenta ad nos pervenissent , difficile tamen foret, veram rei inde eruere. gestae formam , Equidem, praesertim quura alii (et quales viri!) in hac quaestione iam exercuerint ingenii acumen et doctrinae ambitum, facile labore superse- deo, satisque fecisse mihi videor, si uno quasi obtutuvarias

~~' genealogias hic expono: 1) Schol. Hom. Od. II, 120. 2) Eoeae magnae > e Cyclo : . ap. Pausan. II, 16, 3. p. 146. InachuB u Melia^ Oceanitis. Inachus~~

~~I I Mycene u Arestor Mycene u Arestor~~

~~Argus. ...~~

~~2. 113: *) Verha in ApoUodori— edttlonibus, II, 1, 3, pag. Bl6 (pijaiv *Ho"/o5oS' VTTE^ E^VJTOS'9 quac Heynio iam ab alia~~

~~et mihi hoc loco aliena et . manu adscripta visa sunt , ab a margine In contextum rccepta Tidentnr; 15~~

~~S) Phcrecydes ap. Snliol. 4jf Asclcpiadcs ap. ApoUod. Eurip. Phoenn. 1123. Fhorhas - Inachus~~

~~Arestor Argua Fanoptes.~~

~~I Argus Fanoptes. 5) Cercops ap. Appollod. €) Apollodorus ipse Asopus Jasus~~

~~I \ Ismene v Argua Agenor~~

~~Argus Fanoi>tes. Argus Fanoptes. 7) Acusilaiis ap. Apollod. Aeschylus, alii^ue.~~

Videmus inde Arestorem trihus locis commemorari, e Cjclo Schol. et (w? Iv, Tw KvaXw (pigsTai) ap. Vulg. Ambr. ad ex Eoeis a Hom. Odyss. II, 120; magnis Pausania II, 16, 3. Schol. pag. 146 et a Pherecyde ap. Eurip. Phoeniss. 1123. Eoeis non commemorat Pausanias ex Arestoris filium, quem recte omisit, cpium eius mentio aliena fuisset a loco; narrat ab Homero laudatam tantum, Mycenam, (Odyss. II, 120.) in Eoeis magnis Inachi filiam, Arestoris uxorem perhiberi. At Eoeas quum satis nOtum sit, magnas Cyclo epico accensitas fuisse, et quum haec genealogia ex Eoeis laudata omninp concinat cum ea quam e Cyclo laudat Homeri Scholiastes, mihi non videtur dubium , ex eodem'fonte sua deduxisse Pausaniam et Scholiastam, et ex Eoeiarum mente Argum et filium. fuisse Arestoris Mycenae Jam igitur cpiaeritur, ^uisnam hic Argus fuerit, priinusne an Panoptes? Primum loco non fuisse, ex alio Pausaniae f[I, 26, 3» pag. 170) videmus, ubi doctus Periegetes ex iisdem Eoeis Argum exci- lat Jovis filium. Agnbyit itaque Hesiodus (siquidem is auctor est Eoearum magnarum) duos Argos, alterum Joyis etNiobae, alterum Arestoris et Mycenae filium, quem a non- docet nullis Panopten putatum,. Pherecydis exemplum (ut Tzetzam enim non si taceam de Latinis) ; moror, qui revera navem, «jua vecti sunt Argonautae, ab Argo Arestoris filio 16

~~aedificatam refert, pessim€ lapsus est, el liunc Argum anli- quissimum confudit cum Phrixi filio aliquot saeculis recen-~~

~~tiore *). Huic Argi Panoptae geaealogiae q^ualem ex Eoeis exposui, proxime accedere videtur Asclepiadis opinio, quam~~

apud ApoUodorum (II, 1, 3, 3. pag. 114) legimus , siquidem hic locus sanus est, non loquor de tr^nsponendis Pherecy- dis et Asclepiadis nominibus; nam alterum nomen altcrius occupasse locum certissimujh est et a viris doctissimis iam diu observatum. V. Valcken. ad Eurip. Phoenn. pag. 733. Heyne ad Apollod. d. 1. in nOtis criticis pag. 1 14 b. Sturz. non Pherec. p. 161« Sed haec unica labes videtur ApoUo- tota enim ea dori loco adspersa; enuntiatio ov *A^KXi)iriadijs — a Idco omnino aliena ]j.av yijysvyj avrov Jkeysi est; nam si aliam Argi originem exponere voluisset auctor^ id supra facere debuisset. Mihi si- iam (sect. 2« §• 2.) locus spurius mul et cpnfusus et mutilus videlur; coniecturisautem abstineo sine codicibus. Quodsi igitur Asclepiadis opinio recte expressa est, non nimis remota illa fuit ab Hesiodi sententia, certe quoad tempus quo Argum Panoptem vixisse ti'adunt, altera Inachi ex altera quum ex filius, nepos dicatur. Quo^- modo secundum hanc genealogiam chronologia et cum Jone sibi alii stemmatibus synchronismus conslet, videant; ,^ (juae serie continua ad nos pervenere, vix adaptari posse cre- at aliam certe do ; gentis descriptionem ded^rant Hesiodus ct Asclepiades; de Hesiodo mox -videbimus f de Asclepiade minus constat; noii enim iscripsisse videtur genealogias con- e v. linuas, sed, Stephani Bjz. (s. TgayiXos) testimonio, sex fabulas TgayooSovjJLSVa libris; igitur mythicas, tragicis versibus non maxime frequentatas , exposuit^ itaque est probabile, conseculionem et ordinem genealogicum praecipuo ab eo fuisse. quodam studio speclatum tjuod si adraittimus,

*) Tzetz. ad Lycopbr. Cassandr. 883. p. 99 a. ed. Potter. dicit: ''Agyos avr'/]V (Jasonis navem) kvavjrvjyijaEV 6 '''Eôgog ^ 'AXs- vios- Sturz. ad frr. 162. 'AXe- Krogo? Pherecyd. p. ÂgBcôgos i) arogos legendum putat. Non displlcet; neque tamen eine codicum auctoritate lectionem mutaverim. 17

non est necessarium ut ex unius sententia Ar- , Asclepiadis , Inachi filium enim esl gum Panoptem recipiamus. Quis (jui nesciat, saepissime a poetis Ber.oes non a palris nomine appellari, sed eius qui.gentis princeps habetur; ita ut Argus

' Inaclii filius nihil aliud fortasse significet quam ex Inachi pro- fuisse eodem modo Jo Inachi filia nuncu- sapia Argum , «juo patur. Aliam de Asclepiadis sententia coniecturam supra iam exposuij sed nimis iam hac in re commoralus sum; pergamus ad alia.

Quis est Arestor ille, de quo Hesiodus et Pherecydes narrant? num de eodem sermo est apud utrumque? Hesiodi fragmenlum nudum eius nomen exhibet, de origine viri nihil; Pherecydes istirpem eius generatione conlinua deducit inde a Jove, Argi patre; quem si ex opinione vulgari Nio^ bae et Jovis filium Phoronei Inachi , nepotem, pronepotem appellamus , eandemque genealogiam Pherecydi comproba- tam existimamus, ab Inacho usque ad Arestorem, Argi Pan-r optae patrem septem computantur generaliones. Num vero dislat ab Inacho eiusdem Inachi Arestor, qui septimo gradii , gener esse potuit? Id certe nullo modoj manifestum igitur est, ab Hesiodo Arestoris' slirpem alia ratione deduci, quam a Pherecyde; sed quomodo, quis dixerit? Cum Pherecyde ea certe ex parte concinit Charax (ap. Stephaui Byz. s. v. ut ab deducat Arestorem Phere- TLag^aala) , uterque Argo , cydes quarta, Charax tertia generatipne; et ille quidem Are- storis filium commemorat hic Argum Panoptem , Pelasgum. Quodsi liceret, duos hos Arestoris filios uno sftemmate co- pulare, hoc modo Arestor —'V- Pelasgus Ar^s-Panoplei egregie illustrari videtur ApoIIodori locus II, 1, 2, 4- pag. 112, iit>i tradit auctor, ab Argo Panopte occisum esse Sa-, tradilio hae tyrum, rovs ^AgKocSas ahKQvvra. Antiquissima , narratione latere videtur, quae lucem accipit Characis lopo laudato, qno Pelasgus, Arestoris Clius,- primlis colonia ex dtducta.Ar.cadi\m dicilur. tiira Argolide ' occupasse Satyrus ' - 2 18

~~aboriginum fegulus*putandus esset,'qui, ab Argivis advenis~~

repressus, coloniam nofam crebris incursiofnibus et raj)inis vexans ab Argo deniqUe, Peiasgi fratre iac socio oGcisus est* Eodem referendae suni aliae Argi res gestae ab Apollpdoro narratae, caedes tauri Arcadiam devastantis,, et Echidnae,

quam Arcadiae fabulis adnumerandam esse, docet Pausaniae . laudatus locus supra iam (VIII, 18, 1. pag. 634 fin.). DeAcusilai et Aescbyli (Pr6m6th. vinct. 568. 677» Suppl. 305) ralione, |qua terra editus perhibetur Argus, pauca dicenda sunt; eadem enim vocis yvjysvvjg est significalio, quam supra in explicanda voce avroxS^wv exposuij cjuare nullius momenti genealogici esse hanc denominationem per se patct. Argos exstitisse plures ih prosapia Inachi non est quod dubitemus, et* ab Hesiodo iam duos commemorari supra vidimus. Mox vero hi inter se confusi et alterius res gestae ad alterum translatae sunt. Sic v. g. terrae Argivae id no-

men inditum ab Argo, Niobae filio, tradunt Pausanias IT, 16, 1. pag. 143. Schol. Eurip. Orest. 1239. Eustath. ad Hora. II. alios secutus n, 568 P' 288; mox idem auctores ab Argo ad Hom. II. Panopte appellatam tradit, H, 103. pag* 182. , Od. XYin, 246. pag. 1845. E confusione tantum orta est narratio ab ultionem exactam esse de , Argo Panopte Apidis ab eius interfectoribus ex caede , quae quidem, ipsius Apol- lodori stemmate, nonnisi ab Argo Niobae filio expeti potuit. Confiisio pprro in eo latet, quod Cercops Ismenam, Asopi is est fiiiam, Argi primi (si quidem primus) uxorem perhibet, quam Apollodorus Argo Panoptae nupsisse narrat. Cori- fusione denique Asclepiadis opinio niti videtur, siqujdem sensu stricto Argum Iriachi filium ab ipso appellatum puta* mus; si enim in -genealogia aliqua Argus Inachi filius voca- batur de eo certe erat Niobae , cogitandum , qui plerumque filius perhibetur. Cbnfusionis exempla plura excitari possunt^ at sufficiant haec; inquiramus polius in causam, quae non longe abesse videtur. Omriis perturbatio et tota fabu- brta larum seges e% noriiinb antiquissiriib Panbptae est, rii- si cbni^ctura mfe fallit. tlav Qirnjs j>rbvidurii et prudenterii signiiicat hominemj el Arga, sive primo sive secupclOf hoc cognomen additum est ob eximiam prudentiam et reipublicae gubernandae peritiam : recentiores quum veram huius vocabuli significationem ignorarent, Jonis cuslodem Argum Panoptem crearunt,d mulli erant in describendo numero et loco ocu- Jorum; praecipua scilicet oculorum acie praeditus fuit f*a- noptes; et Yigilante Jonis custode opus fuisse ob Jovis astiv- tiam et Junonis non inanes suspiciones per se manifestum erit. Uter vero xnaximo iure Panoptae nomen sibi vindicet, Niobae an recentior ille Jonis si utrum .filius ArgHS , , Jovi placet, custos, definire non ausim^ fortasse primo illi iam erat inditum, sed ad recentiorem postea translatum €st, quum aelas eius Jonis tempori magis convenire videretur. Cete- rum duos potissimum Argos distinguendos puto (quamvis plures fuisse «on omnino reiiculum sit), alteram Niobae filiam^ alterum Pelasgi 4n ocGupanda Arcadia socium, quorum iile

Telcbinem occidit iet interfectores Th«lxionem, Apidis , hic taurum e Satyrum , Arcadicum, Echiduam medio sustulit. Jonis alii Dc custodia videant , qui sensum iflteriorem harum a antic[uitatis fabularum perscrutantHr ; meo alienum est con- de siiio, hunc Argo Panopte et Jon^ mythum ,pers,e c[ui 'eiusmodi accingeret*

~~II est Argi Panoptae filius Jasus (si secuiidus; v. cjuae supra de Argi I filio dixi); huius filia Jo, carminibus illa celebratissima. Eius parentes varie traduntur :~~

~~1) Hcsiodtis et Acusilaus. 2) Castor ei Ti-agici plerlque. • Inachus - . j Jo. Piren (es) " -~~

~~I . - Jo. 20~~

~~3) Fansanias et Scliol. Earip. Or. 920. 4> Apollodorus. , Triopas Argus Fanoptes~~

~~Jasus Jasus~~

~~Jo. Jd."~~

Hc^iodus igitur et «jui eius vestigia premit Acusilaus, Pire- nem patrem habent, quem eundem videri cum Firante supra iam dictum est;^ quomodo vero maiores eius deduxerit He- siodus nescimus, quare etiam cognatio Jonis cum Argo Pa- nopte ex huius genealogi opinione non patet. Castor et Tra- gici multi (ap. Apollod.) Inachi filiam nuncupaverant Jonem;

~~Callimacho h. in Dian. 254 est ^lvaxiwv)/); vocabulum sensu stricto n6n acceperimj erat Inachis Jo, sed non Inachi filia.~~

~~Ab Jaso patre ipsam deducunt Pausanias (II, 16, 1. p. 145) ApoUodorus et Euripidis Scholiasta ad Orest. 920? sed in~~

~~avo dififerunt et omnino in linea adscendente. Pausanias~~

~~cavit, cuius rei causam in praefat. p. XXI exposuit. Adver- tit me Pausaniae locus, qui apud Herodotum additamentum illud vel non invenisse vel .tv)V 'ladou legisse videtur;. sic~~

enim dicit 'lcb ovv 'laffou (1. d.): jjiiv Svyari^g ,' sfrs cvg srrs «a^' o 'HôôroS" eyâNpsv, Xsyovaiv '^'RXXyjvss , £9 Atyv7rrov'a(piKV£iTai. Jasum, Jonis patrem, habe^ etiam Eustathius ad Hom. Odjss. XVIII, 246. p 1845, ubi "laaov "Kqyos Pfclopbnnesurii nominatam docet ^tto -ladou /Baai- Xews rov r^9 'lous"; ubi haud dubie supplendum est fra- rgoSf quam vocem saepius omitti probat Sturz. ad Phere- frr. Pirantis filiain s. cyd. p. 121. Aliam, , Callithyiam Cal- lithoen e Clemente Ale^c. et Eusebio laudat Heyne ad Apol- 21

lod. pag. 99 et 101? eandemcfue cum jone fuisse suspicatuv sacerdotio Junbnis functa (videatur ibi) , quia priraa Argivae dicitur; Jonem Junonis sacerdotem fuisse salis constat; sed primam, non reminiscor. Sit autem haec res liti viro doc- tissimo discordia circa Jonis placuit. Petit-Radel , palrem ot ut laboranti succurreret duas fuisse nixus, chronologiae , Jones putat, alteram Pirantis (ipse Piranthum semper nomi- alteram Jasi tertiam Inachi filiam? nat), iiliam; quidni etiam , Stemma hoc modo constituit:

~~Niobe ,~~

~~Argus~~

~~Griasua Firanthua~~

~~Fhorbas Jo-Callithyia. a. Cf. n. 1610.~~

~~I - Triopas Epaphus~~

~~Jasus Libya f— ——^^ > a. C. n. 1510. Jo II. u Telegoiiu» Belus- Agenor.~~

~~(p. 142) Epaphus.~~

~~Quae quidem ratio quam ob causam minus mihi probetur, alio loco copiosius exposui; adeant igitur ii quorum interest, Annales Vindobonense& (Wierier Jahrbb. d. Lit. 1829. no-. Tom. XLYIL pag. 14 s~~

A Jove gravida Jo ad IMili rlpas Epaphum edidit; postea Telegono nupsit^ Aegypti regi^ quem alii» ut Euripidis filium alii Schol. ad Or. 920 > Epaphi nuncupant, Ori filiura, aliter alii. Jonis igitur et Jovis vel Telegoni (Synceli. p. 22

~~126) iiHus Epaphus, qui Memphih, Nili filiam, duxit et ex ea,Libyam procreavit et Lysianassatti (Apollod. II, 5, ll^ 7»~~

p. 195) e qua Neptunus Busirim sustulisse dieitur. Sed temporum ratio omnino est t^ontraria. Quomodo enim tandem Hercules Epaphi nepot€im debeilare potuisset ? De.Busiri conferendi sunt Heyne ad ApoUod. 1. 1. et Sturz. ad Phere-

cyd. fr. p. 132 sq. et 137. Libyae ex Neptuno filii Agenor et Belus. De onihibas his yideantur ab Heynio ad Apollod. collecta. Non alienum yidetur ab hoc loco notare, in linea descendente ab Jone usque ad Herculem et ultra mire inter ut in linea se convenire auctores , adscendente dici non potest quantum inter se differant. Aeschylus v. g. qui in Pro- metheo vincto el SuppHcibus Danaidarum maiores et posteros describit, ab Epapho usque ad Danaidas generationes quinque, ab Jone ad Herculem tredecim numerat (Promelh. est si V. 853. 774.) 1 quae computatio accuratissimst , <[uaHs

mos est Graecorum , generationes extremas adnumeramus. At sicubi computationes ultra Jonem adscendunt, difHcul- ytates statim oriuntur. Sic v. g. D,iodor. Sic. IV, 14. pag. 260 Alcmenam a Niobe Phoronei filia ex mylhographorum computationibus decimo sexto gradu ^escendere affirmat; haec ad stemmata nostra quomodo quadrent , ipse videas. Haec de Apollodori stemmate, transeamus ad Pherecydem. Pherecydis fragmentum nobis servavit SchoHastes ad Eu- ripidis Phoehissas 1123, qui ipslssima eius descripsit verbaj luculento commentario ea ornavit Sturziiis ih collectione-

~~ita ut non multa ad" fragmentorum Pherecydis pag. 161 scj'.,~~

denda reHquerit. Praeterea etiam ApoIIodorus ex jdi\is auctoritate Argum Panoptem Aresloris filium laudavit; de quo dictum iam est. loco supra Quosnam fontes in hac genalo- gia secutus sit, definire non audeo. , I

~~Jupiteir~~

~~Arg-iis u Pitho., Oeeanitft.~~

~~CriasUQ~~

~~Phorbas Ereuthalion~~

~~'Arestor~~

~~Argus Fanoptest Pitho, Oceani et Tethyi? fijia, est apud Hesiodum iii Theo- gbnia 349» De Ereuthalione nihii inveni; difFerre enim ah eo qui Hom. II. VII, 149 occurrit, manifestum est.~~

~~e haec tabula : Pergamus ad Pausaniam , quo componitur Inachus~~

~~Fhoroneus (u Cerdo) . j\ - (Car) (Clymenus) Niohe (Chthonia) (Europs)~~

~~Argtts Hermion~~

~~Phorhas (Epidaurus) (l^iryns) Pirasus~~

~~Triopas~~

~~Jasus (Messcne) (Pelasgus) Aghnor~~

~~Jo ^ ^ LariBsa. Crotopns~~

~~-^ .— I -J^. j (Trochilus) Epaphus- Sthenelas (Psamathe)~~

~~Neptunus u Lihya. Gelanor. .->v. Lelex Belus.~~

~~Maxima huius stemmatis pars legitur Pausan. II, 15 et~~

16. pag. 145; et Jonis posleri I, 44, 5, pag. 106; parentfaesi inclusi a Pausania quidem comraemorantur, sed non in ipsa stemmatis nominantur loeis ubi occa- descriptione ;, dispersis sio erat opportuna. De fontibus eius non Hquet; Hellani- cum tamen et Acusilaum in iis fuisse crediderim: in Triopae certe progenie cum Hellaiiico consentit; et de Acusilao in ipsa nostra quaestione disputabitur. De Inacho, huius stir- rcfert Pausanias pis principe , duplicera (11, 15, 4-5. pag- traditionem alteram l44) *) ; , Inaclmm, priratim Argoiidis

*) Locus vix sanus videtur; naui quamodo tandem dici potesl, 24

suo nomirre fluvium regem, appellavisse , eumcjue primum Junoni sacra fecisse; alterain, Phoroneum primum in lia<5 terra homiuem fuisse; Inachum enim Phoronei patrem, non hominem sed fluvium exstitisse; quam ^uidem opiriionem^ex Acusilao hausisse videtur» Sic enim ex eo refert Syncellus

~~(Chr.onogr, p, 64 B. C; ap. Slurz. p. 217 fr- XV.) ^ ou^ev~~

~~aîO}jiVv)jj.6vsvrov ''EXXijaiv igô^sirai Trpo 'fLyvyoVf.TrXyjv rov rov avriJo tqv 00- ôgwvsujs avyxgovlaavros , nai^lvaxov~~

~~|)cyV6co9 TraTô?, os* *) TTpwTOS' "Agyovs ifiaaiXsvasv , vog loco mire se ÂnovaiXaog iô-gsl. Hoc quidem (qui habet; quid enim hoc sibi vult: ante Ogygem Graeci nihjl habent~~

ultra Mycenas a Perseo condiias a Graecis de Argolidis historia nihil memoriae traditum esse? Quod quidem per se falsum est, ct ridiculum adeo fit eo quod statim Inaclit eiusque posterorum hislo'- subnectit sane fuerat. riam , quae ante Pausaniam tradita iam Quare ra ixev eri iraXaiorsga ad Ferseum et Mycenas conditas referre, ineptum foret; interpunctione potius maxima haec enuntiatio SV yag T^ vyv K. A. ab antecedentibus est separanda, et, deleta int«r- punctioue maiore post jXVijUOVSVOVaiVy vel in virgulam mutataj cum non nimis sequentibus iungenda. Hoc modo pcriodus , qnidem concinna, jirobum tamen sensiim praebet, et bene sibi respohdent ra eri — hs Xs- IJL6V ^aXaiorsga ov ixvvjiJLOVsvovaiv "iva^^ov yovaiV. At ne sic quidem perspicua est res; quo enim referas TOT£ non Porsono habes ; tcI igitur delenda ea vox cum videtur, vel in mutanda tt^cutov ; fortasse in lectione vulgata rov rors ' nzor. vera lectio latet.

*) Ad quem refercndum git hoc Acusilai loco a Syncello laudato,

os wguoros ^Agyovs sf^aaiXsvasv , ad Inachum an ad Phoroneum, quaeritur. Secundum leges grammaticas rectius ad Inachqm videtur; sed si perpendimus, haec ex Acusilai sententia referri, ex huius auctoris vero narratione Inachum fiuvium, ipiioroneum primum

~~in Argolide hominem et regem fuisse (cf. duo fragmenta ap.' Sturz.~~

~~XYI. p. 218) dubium non erit , ad Phoroneum esse referenda hacc~~

verba. Simili modo ap. Pausan. II, 15, 5. p. 145 dissentiunt -interpretes, ad quem referendura sit rovrov de Tloasidcvvi k. 'H. £rat de sed aliter nunc quum Phoroneo djctom putarem ; seutip, collato Fausan. II, 22. 5. png. 161; recteque ad uncos damnat Sie-

~~belis verba Jia) Tov ^''iva^^ov 7r0T«;Lcav. 25 I~~

~~ille memoralu clignum, praeter Phoroneiumj~~

(11, .21, t". pag. 158), Cerdo ab eo vocatur. At, ut dicam quae'senlio, haec Cerdo parum mihi placet. Si enim verum est, Pausaniam in his rerum Argivarum principiis Acu- silaum consuluisse, si negari nequit Acusilaum, ipsum Argi- viim, ex Argivorum traditione raulta hausisse; si, quod mihi satis probabile videtur, Euripidis Scholiastes, quocum in linea recla mire concinit Pausanias (qua de re y. infra), Acu- silai riobis stemma serVavit, in cfuo Phorpnei uxor Pitho vo- caturj haec omiiia, inquam,'si vera esse concedimus (mul- Pausaniam Pithonem Phoro- ta, fateor, postulo) , eti^m apud nei uxorem commemoratam fuisse , verisimile videtur. Au- getur suspicio, eo quod sequenti statim linea apud Pausa- ntam , Diana Pilho occurrit. Annon fortasse haec nomina transponenda sunt, ila ut Phoronei uxorem habeamus Pilho- nem et Dianae templum stI-aX^giv Kf^^ous? Quod cogno- mentum non repugnat quidem explicationi a Pausania datae. At libera est coniectura, in qua equidem non persisto. Phoronei filii Car etEurops, filia Niobc. Car, Megari- dis rex , primus Megaren§es agriculturam docuit. Pausan, I, 26

~~1 cf. etfam Euslalh. ad 39, 4. 5. p. 95. , 40, 5. p. 97. Hom,~~

~~11. II, 867. p. 367 l'Ji. 2j. Eius posleri non recensentur. Eu- est et Hermidn eius filius est Pausan. rops (aliis Europas) , ,~~

II, 34, 5. pag. 19 J. Herophanes Troezenius spurium Phoror nei fuisse filium est enim succes- Europem suspicatus ; non sisset Argus Phoronei e filia nepos, si legitimus filius fuisset Phoroneo. Pausaniae haec ratio non probatur, et Pho- ronei filium nunquam Joyis filio parem potestate fulurum fuisse affirmat. De hoc Ibco cuius sensus non omnino per- spicuus est, in parte huius libelli secunda plura dicentur. Niobe, Phoronei filia, Argi ex Jove mater, Paiisan. II, 22, 6. pag. 161. Eius monumentum Argis yisebatur Pausaniae

tempore. Argi filii Pirasus et Phorbas (II, 16. 1. p. 145) et praelerea Tiryns ct Epidûrus. De Clymeno et Chthonia^ ex Hermionensium traditione, Paus. II, 35, -3. Pirasus statuam Junonis antiquissimam Tirjnthe dedica- yit cuslodem fortasse urbi a fratre condi- , nuper Tirynthe tae (11, 17, 5. p. 148) Phorbas quanlum scio a splo Pausa- nia Argi filius nuncupatur; apud Pherecydem et Schoiiastae ad Eurip. Orest. 920 auctorem Criasi est filius, Argi nepos. Fuit forle hac in re, ut quamplurimis in aliis, traditionum diversitas at rarissime in nostr^ ; quum , cpiod quaestione eyenire solet, Pausanias cum Scholiastae laudati auctore linea reclaab Inacho uscjue ad Jonem, praeter hanc unani generationem omnino consenliat, et quum hanc concordiam haud facile fortuitam esse, sed inde ortam pulare debeamus, quod eundem auctorem utcrque secutus sit, apud Pausaniaiu excidisse Criasum et hoc modo legendum putaverim: Âp-you Be TlEigaaog ylvErai na) Hgiaaos' tov ê (velvKpiacrou î) Facile et ôg/iag, nominum HaigaaQS Kglaaog similitudo librarios in errorem inducere potuit. Tiryns est Paus. II,

25, 7. p. 169 e tradiiione Argi filius, Jovis nepos; Epidau- rus ex Argivorum traditiooe et Eoearum auctoritate Argi filius Jovis nepos II, 26, 3. p. 170; sed neuler absque contro-, versiaj Tiryns enim ab Eustathio ad Hom. II. II, 559. p. 286, 1. 27 Amphiti7onb frater vocatur (naXsiTai Tigvvf aTro T/- ^7

s. ûvô?, a^sXCpou M|Ji(piTg>ij«;vos') ; apud Stephaimm Byz. T.Tiryns, haec iirbs noniinata perhibettir «Tro Tiûvôs" t^? "AXco ('Avaôus'?) ûâTô?, ^ti? 'AjLtCpiT^ycwvos' ijv a^£X(f)ij. Quid de hoc Amphitryonis fratre, Tel Anaxus filia dicam plane non habeo; hoc quidera «ertum est a neutro Tiryn- them neque conditam, neque nominatam esse. Epidaurus filius ex Eleorum traditione Peloj>is ap.. Paus. 1. d. a Phorbantis filius Triopas nominatur Pausania II, 16, \, p. 145 et ly, 1, % p. 280; sed ne careat difficultate vel unum ab eodem argumentum genealogicum , VII, 26, 5 « ex

Argivorum relatione, ordine inverso Phorbas, Triopae filius, Pellenis pater; de Argivis esse sermonem e Pausaniae verbis patet. Siebelis loco nostro rescribendum putat TpioTra ^6 me .non slvai Tov' ô^lôivros nralda, probante 5 nam in hymno etiam Homerico in Apoll. 211 commemoratur Phor- filius — — basTriopae ( vj a}xa ôgfiavTi Tqioitou yavsi ), quare Pliorbantem hunc Triopae filium distinguendum censeo a Phorbante Triopae patre. Plures exstiterunt Phorban- tes, plures Triopae, saepe, quae fatalis antiquitatis necessi- tas videtur, inter se conlusi. De variis Phorbantibus Siebe- Hs laudat Baylii t)iction. s. v. Phlegyas, de Triopae Phor- bantisque nominibus a librariis saepe corruptis Wesseling, ad Diod! Sic. IV, 58« Triopas Inachida non raro confundi-f tur alio eiusdera nominis cum ex Aeolidarum gente, et mag-^ nus adeo Spahhemius in hunc crrorem incidit (ad Calliraach. hymn. in Del. 160. p. 426 ed. Ultraj. 1697.). Gonferri prae- Slurz. ad Hellanic. terea potest de hac re frr. pag. 73 sq. fr. — XXVIII. Habemus igitur Phorbantem Triopae filium, a nullo alio auclore, cjuantum reminiscor, commemoratum, praeler Pausaniam et hynihum Homericum, at aeque tamen bene probatum ac multos alios. Pellenem praeter Pausa- niam Apollonius Rhod. I, 176 eliam laudat, Pellenae conditorem. Si nobis liccret Pausaniae stemmati Apollonii subnectere tabulam, haec stirpis faret facies: . 28

~~FhorLas~~

~~I Triopas~~

~~i Piiorbas~~

~~Pellen (es)~~

~~Hyperasius -^ Asteriiis Amphian i_^, . Argonautae.i~~

At si accuratiiis rem inspicimus contra omnein temporis rationem pugnare hoc stemma videhimus, quum numerus sex generationura a Phorbante usque ad Asterium et Amphio- nem jiuUo modo suiliciat. Ubi igitur lalet vilium? Pausa- nias Pcllcnis maiores omisit posleros, Apolloiiius , uterque Pellenam Achaicam ab eo conditam refert, Difficultatem

Apollonii interpretatione tolleudam puto, Nominalur ab Ar- gonauticorum auctore Pelles TraTgoiTarwg Asterii et Araphi^ onis quod proprie avura significat; hoc autem loco hand du» bie poeta nihil aliud dicit, quam Pellenem e mahjribus Aste- rii fuisse eiusque urbis conditorem unde profecli Astcrius

et Amphion expedilioni in Colchidem interfuere, Sic igilur inter Pellcnem et Hjperasium plures desunt generationes et chronologia salva est, Triopae filios in ipso gentis stemmate recenset JPausa- nias Jasum et Agenorem, aliis locis addit Pelasgum (I, 14, 2. p. 34. II, 22, 2. p. 160. H, 23, 9. p, 165) et Messeuam filiam (IV, i, 2. p. 280). In hac Triopae filiorum enumera- tione Hollanicum secutus videtur Pausanias^ ex eadem vero Hellanicum hae in parte in ApQllodori fontibus non fuisse recte concludimus. Scholiastes ad Homer. II. III, 75 ex Hel- lanici tres filios laudat Argolicis TriopaC Pelasguni , Jasum et Agenorem natu mirtimum. Eadem ex eodem Hellanico refert Eustatbius ad Homer, I. 1. p. 385 (locum utrumcjue 29

habes in Hellan. frr. Sturz. eo lamen discrimine YII. p. 49) , ut et non sed Phoro- Jasum , Pelasgura Agenorem Triopae librarius er- nei filios perhibeat, «jua in re vel-auclor, vel ravit, de Triopae enim prosapia locutus est Hellanicus. Ja- sus et Pelasgus prolem masculam edidisse non videntur. Messene soror , eorum (IV, j , 2» p. 280) Polycaoni nupsit, filio minori omnino diversus est a Iji- Lelegis , cjui Lelege byae filio. Jasi fiIia,Jo, huius filius Epaphus (Paus. I, 44, 5' p. 106)5 ^t eiusdem Trochilus. Pausanias huius quidem mentionem facit (I, l4» 2' P' 34), sed sine patris nomine; quod omnint) nusquam inveni; Jonem matrem fuisse docet Schol. ad Arati Phaenomm. 161. Ex Argivorum tradilione Trochilus e patria profugusj in Atticam abiit, ubi uxorem duxit Eleusiniam e qua Eubuleum et Triptolemum procreavit; addit vero Pausanias, ab Atheniensibus et qui ab eorum partibus stent, haec negari. Triptolemi et Autochtho- num atheniensium genus alii copiose iam descripserunt, qui de Cereris religione exposuerunt. Epaphi filia Libya, e qua et Nepluno Belus et Lelex (I, 44, 5- p. 106. IV, 23, 5. p. 337). Lelegis posteri alio loco, in Megaricis, describentur; de Beli prosapia v. caput sequens; Agenorem, Beli fratrera, Pausahias non commemorat. Agenoris Triopidae stirpem usque ad Gelanorem a Danao pulsum, Pausanias exhibet loco saepius laudato II, 16, ubi conferendae sunt interpretum notae. filia Paus. Psamathe, Grotopi , I, 4^, 7. p. 105. H, 19,

~~7. p. 154. — Gelanor ab Euslathio ad Hom. II.*I, 42. p. 37~~

~~1. '32 Hellanor nominatur. -~~

~~Pelasgus Triopae filius occurrit Paus. II, 22, 2. pag.~~

160 sq.; sine patris nomine I, 14, 2. p. 34' II, 23, 9. p. 165; et cum falso Arcadis patris nomine II, 14, 3« p. 143. Om- nibus his locis de eodem sermonem esse nunc demonstran- — ea re est in Annalib. dum erit ( fusius de actum Vindobb. i. — Pausanias describit d. p. 16 ). II, 22, 2. templum Ce- reris Pelasgidis. a PelasgoTriopae filio conditum, eiusdem- refert ex tradi- que Pelasgi sepulcrum; I, 14. 2 Argivorum tione Cererem a , quum Argos venisset, Pelasgo hospilio 30 -^ rcceptam, ipsuih agriculturam el panificium docuissc; hacc enim haud dubia Deae munera sunt, de quibus Argivi cum Alhehiensibus cohtendisse ^cuntui*; hunc Pelasgum diyersum non fuisse ab eo qui Gereris Pelasgidis templum aedificayit, extra dui)ium posituin censeo, neque est tjuod dubitemus

Alex. proti'ept. ad gent. p. 13 jy)jsv6i9 yocantur, Baubo, Dysaules, Triptolemus, Eumolpus et Eubuleus, iidem de Pausanias quibus egerat (T, 14, 52.) tanquam Pelasgi aequ^li- bus. Jam quum nosti'0 eliam loco de initiis Cereris institutis sermo sit, quum manifeste satis doceatur, Dysaulem eodem fere tempore initia Phliunte docuisse, quo Autochtho- tandem hcinc eun- nes et Pelasgus , quis nc^abit Pelasgum dem esse cum «o qui Cererem hospitio exceperit et qui accepto ab ea agriculturae munere templum^ Cereris Pelasgi- Res omnino foret et manifesta nisi di- dis dicayerit? plana ,

~~- ceret Pausauias, Arantem tQiah avS q ivircvv ysvsals Jlskaa- 'A k a ^ o sibi yult yov slvai 'KQSGfivTsgov, rov ^ 9.~~

Arcadum regiae uitrusum hominem eiiciet. - la mentem ve- nerat, ToD 'Apxaô? non de patris, sed de populi explicare nomine, quod Eustathii loco (ad Homcr. II. II, 603. p. 300 1. 13) comprobatur: ori 6 Âgna^ ro rs Kvgiov Kdci ro l^vt- nov avt^sXXst TO a, kai o^vystoci, nai ^ta rov do^ xA/vs- T«r. Idem Siebelisio placuisse video, ad 1, 14, 2.; sed nostro- loco neque in Yersione latina „Pelasgo Arcadis filio" correxit, neque in commentario de ea re monuit. At, in- geniie sit dictum, neque Pelasgus, Arcadis filiiis, neque Pe- lasgus Arcas hoU loco expedit, quum sermo sit de Pelasgo Triopae filio Argivo. Quare toG ÂQKOcBog vel eiiciendum puto tanquam glossema (ut distinguatur sciiicet hic Pelasgus addere ,a Thessalico sciolus quidam potuit 'toiJ *AgKa§09), vel erratum est, ab auctore an a librario non definio.

~~Pelaisgi filia Larissa Paus. II, 23, 9. p. 165, mentionera~~

eius facit praetcrea Hellanicus (ap. Schol, Apollon. Rh. I, 40. et ex eoPhavorin., ad quem locum in quaestionis parte secunda rediturus eitis nomen in arcis sum) , latetque Argi- " a conditae frr. vae Pelasgb nomine (v. Helkn. Sturz. p, Larissa ab aliis Halic. Ant. 49 sq.). (Dionys. Rom. I, 17 sq. Eustalh. ad Hoiii. 11. II, 683- p. 320 1. 24) Neptuno, ab aliis (Eustath. ad Homer. II. II, 684. p. 321 1. 25) Aemoni s. Hae« dieitur mittamus autem hoc loco mOni nupsisse ; Neptunum et de Haemone videamus, cuius genus aptissime hic descri- betur. Sed altius est repeleiidum. De Thesisaliae historia et nominibus antiquis&imis varia eaque diversa traduntur. Strabo (IX, p. 677) Thessaliae nomen antiquissimum fuisse docet Pyrrhaeam a Pyrrha Deu- calionis uxore; postea Haeinoniam voeatam esse a Haemone, Thettaliam denique a Thettalo Haemonis filio. Audiamus

Halicarnassensem 1. 1. sic narrat: Dionysium , qui Sexta ge- et Jovis filium neratione post Pelasgum, Niobae , Phoronei colonia relictis nepotem , Pelasgorum Argis Achaeo, Phthio ct Pelasgo, Neptuni e Larissa filiis, ducibus in eam teiTam Haemonia tum Thettalia abiit quae temporis , nunc nominatur. Barbaris incolentibus eiectis terram , tripartitam divise- 32

e runt, el ducum/riominibus Phthiolidem ,- Adhaiam et Pe- lasgioiidem appellaveriint. Sexta vero iterum generatione Thessalia eiiciuntur a Curetibus et post e Lelegibus (Achaeus, cc(p- qv iraXiv. 'A%a(j3< cyvd- Achaei a duobus Achaeis nomen ]jiaaSv)aav. igitur accepis- sent, ut V. g. Phocis a duobus Phocis, altero Aeaci, allero filio. Patet ex Eustathii narratione Qrnytionis igitur , Thes- saliam a quibusdam regionis eius de qua agitur nomen antiquissimum putatum esse, Haemoniam recentius et Pyrrhaeam si omnino id at hoc certe recentissimum , agnovit; perspicimus, ex Eustathii opinione Deucalionem et Pyrrham Thes- salo fuisse recentiores et ad Phihii, Achaei, Pelasgi iprtasse Alii aliter iterura v. tempora dediicendos. (cf. g. SchoJ. Rhod. silenlio ApoIIon; III, 1089) j quos praetermitto , praeter Rhianum, qui in ordine nominum Thessaliae constituen- dorum plane concinit cumStrabone, at maioris est momenti,

—^ quoniam Haemonis genus copiosius descripsit ( nam diversas de Thessaliae denominatione opiniones in concordiam inter se et cum chronologia redigere a meo labore alienum ea de re alii — redeamus est; videant ),. Quare nunc ad Haemonis nam Thessalicum illnd genealogiam ; episoditim ideo praemittendum mihi visum est, (juod nominura ilio- rum consecutione generationum eliam eonsecutio indicatur. 33

~~Rhiani versus sertati sunt a Schbl. Apollpn, Rhocl. III, - 1089:~~

~~Uvg^ai) dy)7roT£ Tvjvys 'rrccXaioTsgoi i<~~

Tov b'' afo &saaaXii)v Xaoi jJ,STs(pi)fj,i^avTO, Haemonis stirpem diverso modo describit Stephanus Byz. s. V. Aemonia, et quod mirum est ex eodem Rhiano (cls^Pfa- vos aa) aXXqt.); quo exemplo docemur quanta cautione procedamus necesse est in adhibendis ipsis ibntibus^ Hac in re errorem; auctoris potius quam librariorum admitto; Rhiani enim genealogiam~ a Stephario Byz. expositam non esse, do-' cent ipsi Rhiani yersus a Scholiasta Apollonii 1. d. seryati; erravit igilur Steph,anus in laudandis testibus; unde vero

~~Iradit hauserit inveni. hoc : «juae , npn Stemma exhibet~~

~~Felaigus ^~~

~~Chlorus .~~

~~. I . / Aemoh ^"~~

' * Thessaltts. Ab hoc Aemone Aemoniam ''dictam perhibet; de Chloro, si sana est lectio, nihilreperi. — Rhianus .igitur in versibus supra appositis Haeraonem Pelasgi filium nuncupat; sed quis hic Pelasgus? Num fortasse is' queni Acusiraus et Dionys. Hal.' A; R. I, 17 Niobae filium appcllant? Quam- coniecturam si admittimus et e Rhiano EustathioqueJPelasgi, e Pausania Argi lineani descendentem coniungimus, haec erit tabula: NioTje u Jupiter

~~Arffus - Pelasgus~~

~~Fhorhas Haemon'~~

~~Triopas Thessalus~~

* i ; Aegon » Pelasgus"

~~1 \ Larissa — u Haemon~~

~~Felasgus Fhthius Achaeus. 34~~

Strabone HaemQn I, Thessali pater, praeter Rhianum, a in coramemoratur (IX, p. 677). Thessali prosapia, qualem tabula exposui, desumla est ex Eustathii 1. d. p. 321 *)- Paulo aliter habet Schol. Villois. ad Hoin. Catalog. 188, lioc modo: Thessalas

~~I Ammon, a quo Ammoncs.~~

Fclasgus Fhthius Achaeus. ad Veritati propior videtur Eustathius, certe quod attinet nomen Haemonis et Haemouiae. Aegonis nomen vel excidit vel alios auctoreis secutus est Villoisonii Scboliasta. auc- De Haemonis et Larissae progenie plura variorura cobaerentia torum prostant fragraenta, cpiae quamvis parum stemmate in unum quiasi corpus componere oculisque unp est hanc meam subiicere liceat, qua tameh in re tenendum , esse compositionem, cuiiis singulae tantum partes, testimoniis. non corpus integrum antiqlJitatis comprobatur De compositionis rationibus mox dicturus sum. Haemon u Larissa

~~Menippe u Pelasgus Achaeus Phthius Penei filia | Fhnist^r Asterius u Amphictyone~~

~~Amyntor Dotis.~~

Teutamides .-A_. I c Nanas Phthius (Architeles) (Archander) /\ < , Automatc u Architeles Hellen Archander u Scaea ' Danai filia. Danaifilia | Metanastes. Pelasgum eiusque usque ad Nanam posteros ex Hellanici

*) In Codice Vindoh. Hist. Gr. €XIir. fol. 112 p. 2 fotiis hic Eustathii de Thessali^ locus excerptus est; in quihusdam codex ah exemplari impresso recedit. Aegonis filius recte Aijj,mv Tocatur, c. spiritu aspero; ilem Haemones;' sequentia sic: ov KOii Aagi(JCVj£

~~Yuvarjtos-, ''Aq^^sios KouXlsKaG^^os KarO^/os" "^ou *A%aiQS» Emendatio in promtu est. 35~~

Phoronide excerpsft Dionjs. Hal. A. R. I, p* 22» 27 (ap- Sturz. fr. at eius indicat ne- LXXVI, p. 108) 5 neque patrem que matrem, qiiare norinisi e coniectura Haemdni et Laris- aae eum subiunxi. Dionysium de eodem intellexisse, quo dviee Argivi Thessaliam occupaverint, h. e. de Larissae filio*), satis demon&trat comparalia loci supra laudati I, 17, aetatum a et bene convenit numerus hominum Pelasgo , .primo Pelasgorum in Thessalia rege, uscpie ad Nanam, cpio regnaikte Pelasgi a DeucaliOne eiecti in Italiam abiesunt. Etiam Petit-Radel, V. doctissimus, hunc Pelasgum de La- filio intelJ-exit id in rissae ; quidem recte, me iudice; sed eo a Niobae ad lapsum puto, quod tempus Pelasgo , filio, usque expulso& e Thes«alia Pelasgos nimis m breve contraxitj Dio- i>ysiu«i enimi undeeim fere computat hominuuK aetates,. h. e. 350' eirciter ann«)s:j e Petit-^RasdelE tabula nomrist 21# prod- dififerentia maior. eun|,i qiuae' quiêm Mftannoram est quam sed videant alii cfwae. pif^Rbaflî. possit ; quomodo genealogias h!ta?Q'ieas. et chroaologiae raiibnes in? coBCordiam> redigant, felix ipsis» m^lamot quod^ fortunatum faustumque sit! sed stemmata historiae ipse abstineo , probe persuasiis vera, in at fiê comprobata , systema ehronologicum redigi posse; ore saecula tradita a reficta mutata per , poStis , saepe , pro- u* fabula postulare videbatur, ab historiarum deinde condi- toribus restituta, scilicet, brevi, qualia prostant stem- annos distributae sem- mata , chsonologiae , secundum yincula per recusatura esse. De Pelasgi piôsapia non habeo quae adxlam a Sturzio dictis, nisi quod eius de Teutamide opinioni accedere non possum. Apud ApoUodorum 11, 4, 4, 2« p. 144 Teutamias occurrit Larissaeorum rex; Tzetzes ad Ly- cophr. 838 (p. 93 b.) eundem Teutamidem appellat, quem adiisse Acrisius senex narratur; iam hunc et nostrum Amyn>- toris filium eundem fuisse opinantur Heyne (in notis crit.ad

~~1. et Sturz Api d.) (I. 1.). At quOmodo Teutamides,. Amyn-~~

*) De eodem loquitur Stapliybis Nttucratites ap. Schol. ifpollon.

~~Rh. I, 580. Eodem L commemorattir etiarii«Felasgus,. Tnachi filius.~~

~~- * , 3 36~~

loris fiUus, ct Acrisius aeqiiale? csse potuerint, iion docent viri clarissimi ; quod explicatione tamen indigere vifletur, (juum Acrisius graclu nono distet ab Jaso, l%itamides- Amyn- lorida sexto gradu a Pelasgo, Jasi fratre gemello. Porro~si Acrisius se contulit ad Teutamidem. Amyntoriclam, inde se- queretur Acrisium ante Deucalionem vixisse, «juum Nanas Teutamidae filius ab hoc e Thessalia eiectus perbibeatur. Quae res-quam parum conveniat temporum rationibus non res se est est quod demonstremus ; per manifcsta. Acrisii igilur ad Teutamidem abitum vel Tragicis debemus, hon ni- admiratoribus miis chronologiae ^ vel hic Teutamias omnino distinguendus est ab Amyntoris filio. In Phthii Achaei et Hellenis nominibus , magna apud veteres est confusio quuni eadem nomina iri gente Hellenica et Pelasgica occurrarit. Alio loco haec res copiosius tracta- bitur. Larissae et , Phthium ^ , Haemonis (s. Neptuni) filium plures habent auctores supra laudati; ad hunc refero Am-? phictyonam, Asterii uxorem, Dotis matrem, a quo Botium conditam tradit in Thessalia urbem Pherecydes (ap. Stephan. s. V. Sturz. fr. Byz. AwTiov; ap. IV. p. 81) j neque tamen

iri meliora hac opinione persisto , lubensque amplectar. Ge- terum nieque de Amphictyona, neque de Asterio, heque de illustraridae huic Doti inveni quae quaestioni inservire possint. Tertius Larissae filius Achaeus; cuius filium Phtiium

Herodotus 98 'rroXig commemorat II, (— ^ Sokssi fJLOi ro aiTO Tov Aavaov ovvojJLo. B%siv yaiAjSgov, ÂgxavBgov" rov 5/ou rov ''Axaiov —) Wesselingius ad h. 1. ob Pausaniae testimonium (de quo infra) toD ^Sîov non patris sed patriae nomen significare autumat. Me quidem non fugit, Phthioti- * et dis incolam et ^:9î09 ^Siwrij9 audire (cf. Eustath. ad

~~Hom. II. II, 683, p. 320, 25); sed ab aliis haec nomina di- docet lineis stingtii idem Eustathius sequentibus, et clarin^ Moschopuli scholion ineditum codicis Vindob. ad II. I, 168~~

~~'igi ^Sia ra vvv ^agaaXa' ol airo ravr-^s ^SiMrai' ^Sloi ol o< vtto to; Be hXiyovro irsg) Ms^cuva^v, ^/Xokt^t^ :j(7av. Herodottts ipse, ubi de Phlhiae incolis loquitur, formam 37~~

adhibet sic ol ^^iwToci. Si ^Simtvjs ; VII, 132 ^Axaio) prio- rera illiim Herodoti locum per se spectamus, neque aliam auctoritatem Herodolum de respicimus , yix dubitabimus^ Archandro, Phlhii filio, Achaei nepote, non autem de Ar- chandro Achaei filio, Phthiota, loqui, quod iam e vocabulorum collocatione prodire videtiir. Si praeter Herodotum nulius alius de Phthio, Achaei.filio, mentionem faceret, tamen hac in re, ubi omnia sunt controversa, caute procedere, neque ob aliorum silentium, hunc Phthium damnare deberemus; iara vero Phlhius, Achaei filius, laudatur a Ste-

s. v. et Eustathio ad Hom. II. phano Byz. ^EXXa? , ab II, 683. p. 320, 1. 30 'EXXa? Ss yiro "RXXvjvos SKrhSi), ov rov AsvaaXiiviJos vIqv , aXXa rov TraiBos ^Siov , ov ers- Ksv ^A%ai6s. Diversa igitur de Archandri natalibus trade- bantur, et Herodplus alios sequitur auctores, quam Pausa- nias. Si autem Archander Phthii filiUs, item et Architeles erit. Equidem Herodoto magis assentior quam Pausaniae, et "Danai

V. his de rebus Pausan. II, 6, 2. p. 125 et TII, 1, 3- p. 522. Herodoti ratio ideo praeferenda mihi videtur, quod temporibus magis convenit, quamvis ne sic quidem bene perspi- ciatur Archander et Architeles Danai esse , quomodo generi potuerint. Aliquot generatidiies exciderint necesse est. Ce- terum descendere Architelem et Archandrum ab Achaeo, La- rissae filio, non Xuthi, historicis mihi persuadeo argumentis in secunda Hellen Phthii filius , quae parte exponentur. ,

*) Lectio Pausan. II, 6, 2 cst dahia; rovs Â%aiOV Sylb. correxit e VII, 1, 3; bene. E Codicilins Vlndob. hanc mihi enotavi varietatem: Cod. flist. Gr. hliirgos aaxavSgov HOi agx^TsXi) rovs axazous" GvjJLixaxyâovra, Cod. Hist. Gr. XXIII: Trgos aaxavSgov Ka\ag%STeXv)rovs axai,» (oh correcturam ultima syllaha non elare apparet; vel OV ftiit vel oTs") ffUjitjLta^:)- Govras* In utrogue codice fratrum alter AschandeK et Haschander nominatur. 38 tertius, commemoratur ab Eustalhio ad Hom. II. II, 683. p 320, 30. . Bestat ut Inachidarum stemma ex jBuripidei Scholiastae sehtentia exponamus. Duobus ille locis Inachi stirpem de- «cripsit; ad Orest; 1239 Phoronei genus uscjue ad Argum et ad Orest. omissa Phegei prosapiam ; 920 Phegei familia, Inacbi posteros usûe ad Danaum et Aegyptum. Quamvis in libris impressis alter locus cum altero non omnino concinat, nullus tainen dubito quin haec diffe^rentia librariis sit cunctanter in ta- adscribenda , itac[ue baud Phegei prosapiam bula suo loca inserui. Unde Scholiasta sua bauserit, affir- in mar^ noh audeo ; Acusilaum tamen ipsi fontibus fuisse, baud contemnendis rationibus probari posse opinor ; ob fragmentorum exilitatem huius scriptoris, nonnisi intra coniec- turae terminos continere se debere hanc quaestionem, non est cpiod moneahius. Phegei genus et uxores regum non- nullorum Argivorum ex sold hoc Scholiastae loco discimus. En tibi tabula:

* Inaciias u Melia

~~Fitho o Phoroneus Phegeus~~

~~' : : .^ . A^_ ——— , —.. ^V. Niobe Apis Europas Aegialeus" Spartou Messon~~

~~I I Argiis^^ MyceneuB , —^ Tirjrns Epidaurus .1 Echasus Pirasus Criasus u Melantho~~

~~^ ^^- . — > Eahoea u Fhorbas Cleoboea~~

~~Triopas u Sois~~

~~Felasgus Agenor ^^Lanthus | Jasus u Leucane~~

~~I Jo~~

~~"* Epaphiis~~

~~Libja Telegonus Agenor Belas~~

~~Aegyptus Danaas. 39~~

~~Inachi igitur e Mfelia filii nominantur diio Piioroneiis et Phegeus, qui ad Orest. 920 Pegeus vocatur; quum ob con-~~

sensum , utriusque Scholiastae loci uterque ex eodem fbnte fluxisse dicendus sit, alterum ex altero corrigendum censeo; quamquam in universum in^ his nominibus antiquissimis ridn '^irinia ad amuissim esse exigerida, sed multa linguae yicissi- tudinibus et dialectis tribuenda esse iudicebi. Plures (Bistitfe- runt de recentibre Phegei; quodam, (jiii Eryriianthi tegria- vit, urbem^ue mutato nomine PHegiam ^ppellavit, hlib Ibcd

~~dicetur; permutatUr iriterdttm cum nostrd multb ariticpiibi'©,~~

Phoronei fratre, Y. g. a Charabe ap. Stephari. By^. s. v. $^- — ysia: '^yj^Bia -, aTTCi fpi^ysws 0aaiXs(»s t w^ XagCt^^Ry^Xv}- viKwv §. îjysvs ê 6 a^sXCpos tov ôgvbviws eKTias wo- Xtv sKaXsiTO' ^Bs "^Ô)' ^y)ysiav , ^ 'irfiv 'EîJjiiav5o9 (j^sgov Y. (p)g vjvQixaaS^ f cys* lôiJjotev (s. Psophis) atoTVjS fXv^Tgo^. in hoc loco plura latent vitia. Irt fine d^sideratur riomen, a cuius riiatre Psophis dicta sit urb^; facile ^ Pûsartia "VHI^ 24, 1. pag. 644 riestittiiriius Echephronem et Pfomabhurii, Herculis e Sicula filios a urbl Psophide , quibus Phfegia^ Psophidis nomert inditum* Omnino hoc articulo Stephahus Pausaniam secutus videtuf ila ut tantum , verba cciro 'îjyaiti^ fiaa. vbg Xag. ^K\X. b. ad Characem referenda sint, sequeh- tia e Pausania hausta dicantur Comparatib Ibci utriustiu^ hanc cbiiiecturarii rion omnino esse vanam docebit. Pausa- riias recte rem gestam enarratf locjuituf enim de Phegedj Alphesiboeae patre, Alcmaeoriis soc€fro; Stepharius male dd

illo rei causa fri- antiquiore Phegeo intelligens , explanandae serit 6 ocSsX(pog tou ^ogtuvswg, ebque rem tufbat; tradit eriim fieri Phbroriei fratef «juod necjuit ; quum Phegeus , , Erymanlho multo sit anticjuior, eadem urbs prius Eryman- thus, serius Phegia appellari rion potuit; iusto etiam sensu carere urbem a conditam antea vidptur , Phegeo Erymanthum vocatam esse; quomodo enim urbs nondum condita nomine gaudere potuit?

~~Petit-Radel hunc Phegeum, Aezeum (si lectio sana) a~~

Hal. . coriimemoratuffl et Jasum a Dionysio t, 11. p 30 , SchoL 40 ad Eurip. Orest. 1642 laudatum, unum eundemque esse affirmat; tres esse formas eiusdem nominis »car Aezeus et Jasus ne difFeraient sans doute que par une metathese de dialecte, et Phegee ne difierait des deux autres que par Temploi du digamme eolien dans la prononciation.« pag.97r »Phegeus« et »Jasus« uonnisi dialecto differre credat cui placet; equidem eo maxime offendor-, quod vir doctissimus non animadyertisse videtur, Aezei progeniem apud Dionysiun» omnino differre a Phegei prosapia ap. Schol. Eur. Or. 1239f rationes vero und^ Jasum Arestoris fuisse pateat , patrem , Inachi filium adderc oblitus est. laudat Schol. , prorsus Quem Oi». nihil Jasi in Eurip. 1648 de hac re docet ; vero nomen Ecbasi mutandum esse, supra iam probasse mihi videor, et infra, ubi inser6ndus sit, monstrabo. De Dionysii Halic. 1. d. in Arcadicis plura dicturus sum. Phegei filii a Scholiasta nominantur Sparton et Messon; et nepos e Spartone Myctêus. De Messone nihil mihi constat, de reliquis est controversia. Pausanias II, 16» 3- pag» 146 de addit: postquam Mycena locutus erat, ov hk (paai TrgosiTO-i- ovfxsvoi ay.ovaai Xoyov, Mviujvia vlov sivai '^TragTcovo^, STrapTcuva ê ôgvDVsws; sic quidein Siebelis in ed. minore expressit lectionem Vulgatam; in editione maiore Facii coniecturam (quae Cfavierio etiam et Schneidero placuit) recepit — ' T^ TToXsi (paalv ov §6 'jrgosTôiovcnv aKOvaai Xoyov, coniecit MvKijvea k, A. Corayus ov C^h.irgos tovtois ^KOvaa -— Xoyov, Porsonius t^ TroAst (paaiv ov Bs wgosiroiovai Sturz. et Im. Behlter. 'AKOvaiXaw Xoyov ; probat recepit

~~Lectiones Codicis Vatic, (paaiov '/rgogiroiovai aKOUf^L Xoyov et et — 'jroXsi Vindobonensis *) Mosq. t^ (paa), ov Bs irgoS'~~

*) Liccat hoc loco dicere qnaedam de Codipibus Pausaniae Vin- satis dobonensibus , qui hucusque nen accurate descripti sunt. Siebe- lis in notis plerumque laudat Codiccm Yindobonensem^ raro codices lectio sit Tindobb. ; ex utro quaedam hausta nunquam docemur; e

Messeniapis nulla lectionis yarictas enotata est ; , causam non video. Accedit qupd descriptiones Catalogi Nessel. et in his Mstis KoUarii etiam sunt acciuata ut yerum inde iudicium Supplementa tam parum , 4i

~~i^oiovai ay.ouai Xoyov in Commentario laudat Siebelis, quod non bmnino accuratum est. Cod. Hist. Gr. LI. sic habet:~~

~~constituere vix liceat. Possidet Bibliotheca Caesarea Vind. Pausa- niae codices duos. Alter Histor. Graec. LI. ol. 18 est chartaceus,~~

folii minoris; constat foliis 421, qiiuni pura aliquot post £P. 97. 204. 254 folia numeris careant. In fronte mutilus est et incipit his yer- r. aTroX. t. bis: (Ji Sia 70 Kyjdos ajJiVVaVTa Tgiv)^. t. fiag/B. TCoXXa? q\me sunt in ed. Sieh. I, 19, 6. 1. 3,a f. Non plane accii- rate igitur Kollar in Suppl. Cod. XCVI. p. 596 dicit, codicem inci- pere G^piQi dia to k. A. Qnod ad aetatem codicis attinet Kollar.

~~1. d. p. 597 anno 1500 scriptum suspicatur e subscriptione in calce~~

~~codicis a(p 2j. Sed primo loco Kollar ultimum in ilio numero sig-~~

num neglexit , quod ^ esse Tidetur (certe haec literae forma saepius occurrit), unde prodiret annns 1504j deinde notandum est hanc in^- scriptionem alia manu et atraniento multo pallidiore scriptam esse, qnam ipse codex. Recentior igitur manus numerum adiecisse videtur, et quidem eadem quae in imo margine subscriptionem addidit, quam Kollar, quia Initium fere evanuit, non recte legit. Non enim ut dicit K. X. scriptum erat, fcollar TsXog aTTiKCOV, KOîV^mKCOV , e eruitur: sed ut clare v.estigiis 'Travdaviou sXXaBos Trsgiyjyi),- aTTiiiwv. Xamvv iviujv G6WS .aogivJîanwv. ,, jjisaai)ViaKMV. l)XiaKwv a'*** vjXiaawv fi^[i. ccxâiKiZv. a^KahKvav. /Boicvtl- KVJV : Ka) (povKiKUJV.yXoKgiuv oôXuJv oo. Cod. Histor. Grr. XXIII. chartacens eiusdera formae, foliis constat 236 Epigraphe coccino scripta haec est: iravaaviov sXXados ifsgiijyyâsvos (non et :•: '7rsQiy)yi)ais ut KoUar. Nesael. legunt) aTTiKa :•: In summo foliorum niai'gine lihri titulus repetitiir v. g. TLavaavlov aTTiKa; liber ultimus semper nominatur îvKiKa XoKgwv oôXcuv. In calce totius operis rubro colore: TsXos iravaaviov sXXaSos TTf-

: k. X. giy^yv^ascvs aTTiKm ; XaKCuvrKwv atramienlo adscriptuin. Kollar. p. 594 de hoc codice dicit: „Scholia coccino scripta, in mar- ginibus textiii adiecta et frequentissima sunt et omnino digna quorum olim ratio habcatur:"" lino oinnino indigua; festinanter haec scripsit vir doctissimus, facile eiiim, si vel obiter inspexisset haec scllicet scholia, yidisset has notas marginales scholia plane non esse^ sed argumcnta tantum commoditatis causa adiecta; e quibus quid Uiilitatis redundare possit, equidem non video. Magis etiam Nibby labitur, ubi de his codicibus loquitur (prefaz. p. XV): uno segnato IXCVI. in carta dcl secolo XVI. con buone note marginali; e raltro 42

~~TToXsi' Se To ovQjjLa r^ (paalv ir^os^J^oiovaiv , aKOvai Xvyov~~

~~' viov slvai ott. B, (sic utiijue) /^uKi^vaza: (sic) aw. (p. , ou>c~~

~~B, avTOi XaK. , Codex Hist. Gr. av sy. aTroSsi^aijxijv , jj,, ov~~

,XX11I. sic: TO ovojuta t^ TroXsf (paaiv (sic) bs TrgosTroiojjai viov ay.ovaiXoyov (sic) fxvayjvea sJvai^l^TragTcuvo^^ ,'• ^Trag- av Tcvva Bs 4»o^cuv£cos' iralBa J9-aV}Ji,a^0isv Hai a^-j^^v anov- In ^'s 5e aavTSS. margine: As/Trct* airagTWva ^^q^covsws",

~~Bioti . ouK av ayiuys aTvoBs^aijXijV , fj.i)B6 dvTOt oi XayisS. aiz. sia. k. k. codicis XaK. y. jut. y. ajivaXais. XJtriusque lectione Porsonii coniectura comprobatur *). Siebelisio mi-~~

IXG VII. scritto Panno 1500, mutilo in principio, pare iina copia del precedente. Quanta erromm seges ! 1) Hi codices ih Oatalogo non signantur his numcris IXCYI et IXCYII, qui pninino nulli sunt; a Kollario tantum in Suppl. descripti sunt suli numer. XCY et XCVI. In Catalogo sunt LI et XXIII.' 2) Codicem LI Kollar. anno 1500 sed scriptum, non affirmat , existimat tantum. 3) Si aiitem Tere anno 1500 scriptus esset, quomodo tandem Nibby dicere potuit, eum ex altero descriptum Tideri , quem saeculo XYI scriptum affirmaTe- rat h. e. antiquiorem descripfum esse e recentiore! 4) Nibl»y Kol- larium in malam partem accepit; Kollar suspicatur (lion probabili

opinor usus fundamento) 9$ ntrumque codicem ex eodem Teteri exem- ** Talde diifert ab eo plo esse descriptum , ^quod , quod Nibby dicit „alterum ex altero descriptum Tideri." Ut mihi conslet num uterque codex ex eodem fonte fluxerit, multis locis eos inter se contuli et iuTeni saepissime et iu rebus maioribus alferum ab altero rece- ut nullo modo ex eodem fonte dcriTari dere , ita possint , quod nisi loc^s deesset exemplorum grege comprobarem. Ceterum lectionis Tarietas e bonis his codicibus negligenter admodum excerpta est, neque solum omissa multa, sed non pauca etiam falso enotata. Sic Siebel. T. g. I, 21, 8 Cod. \indob. ap. olavvas habere dicitur; sed nterque olaivas legit. II, 6, 2 Cod. uterque 'A/yt(pf7roA.£^OU habere dicitur, at Cod. LI legit 'AfA^ZTTToAg/AOU. Accuratior collct- tio optanda est.

*) Eiusmodi contractiones , ut ^J^KOVaikaoV Xoyov in 'Akou- atXoyoVt in libris scriptis non raro obTiae sunt; exemplum non dis- liceat. Schol. Find. OI. 97 in ed. simile apponere I, Boeckh. habet :

Tov yag TavTaXov (pvaioXoyov ysvoiisvQV Kai ixvSgov 43 nus arridet hanc narrationem id ; »AcasiIai, inquit, fuisse, Tellem Porsonus docuisset. « Quod profecto non minus fo- retdifficile, quam docere, eam Acusilai non fuisse. Mihi est ta- Acusilai , horaen boc loco dubium non , praetulerim men Be non enira lo- ov 'jcgosii^ot.ovaiv ^AKOvaiXaov Xoyov; quitui* de interpolatis et falso Acusilao adscriptis libris (e^ Pausanias et enim de re vocem saTvOislv gjuiTrotflv adbibere V. 6. -^ *Ha/o5ov rcyv riva soletj g. II, 26, pag. 171* i)

~~£/ji7r£7roiv;KOTWv k§ tol 'Haioôu; IX, 27, 2. pag. 762 'Hcr/o- ôv Tov 'HcTio^cu oiBa yj 0£O7ov/av kairoi^âaVTa ygayâvra.~~

f. X, 38, 6» P' 897 Ta eTTV) ra '^avivSoiTia 6vojJ,a^6fJisva utto ^KXXyjvujv avBg) saTcoiovaiv o[ 'iroXXo) MiXijaicv.}, sed credere se ea negat Pausanias ijuae Argivi ex Acusilai libris addant, Mycenas denominatas esse a Myceneo Spartonis filio idque ea de causa, quod Spartani Spartonem Phoronei filiiim ignorent. Missam faciamus hanc Periegetae argumenlatio* nem et in nostra , recipiamus quaestione Spartonem , exemplum secuti Viri clarissimi Fr. Creuzer (Symb. u. Myth. I, laude maidris et non alie^ p. 789) mea , quamvi» ipse omnino nus sum ab opiriione, multos heroes inventos esse, ut urbis alicuius origo illustraretur. Spartonis genus aliter alii de- scribunt. Uno prospectu varias tabulas proponam. 1) Pausanias ex Acusilao. 2) Schol. Eurip. Or. 12S9. Fhoronens Inachus

~~^ /v. , — Sparton Fhoronens Phegeus y^. Myceneus Sparton Messon Eustathins et - 8) Stephan. Byz. { Myceneus. Fhoroueus Sparton~~

~~I Myceneus.~~

aTo(pi)VavTa k. X, Codex Vlndoh. Hist. Graec, CXXX, (qni prae- continet scholiis ter^ alia quaedam scripta , Findarum instructum , oh minutam et serihendi lectu difficilihus Bcripturam conipendia , at iis- sic dem cgregiis magnaque ex parte nondum impressis) exhihet :

~~tov ydcQ TavTaXov (pvaioXoyov}X£Vov Hal fAV^gov aTroCp. 44~~

Eustathius ad Horaer. II. II, 5691 p. 289 f. Mycenas, e c[uo- nominatas tradit airo rundam opinione , MvKVjvsctjs , vlou STra^Twvds', aSsX(pov 4»o^wvew9, et iisdem verbis Stephan. Byz. S. V. Mycenae : airo Mvhvjvbws tov (vtov?) "SiragTaj- locus vide- vos Tov 4>o^tt;vea;s a^si^Cpou; uterque obscurus tur, quum non pateat num a^sXCpoO referendum sit ad My- an iad ceneura ad Spartonera 5 Sparlonem potius putaverim, quoniam plerique omnes Phoroneum ab Inacho patre deri- vant, et neminem inveni c£ui Spartonis eum filium perhibue- rit. in Si autem Phorohei a§sX0 ff vocatur Sparton, eo fortasse non recedit ab Euripidis Scholiastaf noh uno ehim loco a^£A(f)os' pro a^sXCpiBovs et pro ava-^ios adhiberi multi iam monuerunt, et plura infira exeropla videbiraus. Ceteiwm si Porsohi apud Pausaniam emendatio nominisc^ue Acusilai restitutio vera est, hanc stemnaatis nostri partera a scriptore illo Argivo desumtam non esse manirfestum est. Pergamus in stemmatis nostri commentario. iPhoronei et Pithonis filii Or. et (ad 1239) Aegialeus ^ Apis , Europas mox Niobe filia, recensentur; ad Or. 920 haec nomina coi'-

* rupta sunt: AiyiaXsvs, *A7r/a ocrco Se Kvgwin)SîQ^y), Nt- haud dubie 6j3ijs BiÂgyos; corrigendura AlyiaXsvs, 'Anris, Si sensu caret. EvguoTras, Tîîofii)' 'NiojSijs "Agy os. Vulgata Aliud vitiura latet in scholio ad Or. 1239, ubi narratur post

Phoronei mortem rwviraiBcxjv roJv ISlioPrjs ^iaansdaa^svrcvv, ' Argum, Niobae filium, imperio potitum esse. Quod (juidem ratione caret; primo enim Niobae unus tantum filius, hic ipse Argus adscribitur; deinde, si plures fuissent, qualis is tandem dicendi modus : dispersis Niobae filiis, Argus, Nio- bae filius, imperio successit? -Certe yitium subest; mirum enim videri debuit, c[uare tribus Phoronei filiis superstiti- bus, post-patris mortem nullus eoriim in imperio sucoesse- rit, sed ad nepotem e filia transierit regnum; legendum ita- nisi cpie est, profundius Cubat vitium, raiv iraiduov ^ogvo- vsius BLaaKsBaaS-tvrcvv, Ceterura Scholiastes in hac nota plures auctores secutus videtur, nescio quos; quae enira ab initio statim dicit : "lva%os avroxSiav irgwrqs /SaaiXsvs 45

6 ''Ag.yovs', Ssvrsgos TlsXaa^^oSt Tglros Aavaos BvjXoVfiet in fine vocari a , Pelasgos Argtvos Pelasgo , qui primas post Inachum regnaverit, omnino siint inepla., et nullo modo cum stemmate proposito conveniunt. Quomodo autem Pelasgus Argolidis rex secundus, Danaus tertius appellari possit, alii videant, qui acutioris sunt ingenii. ad hunc De Ecbaso, Argi filio, supra iam dfxij Pelasgi stemma in Arcadia tra- adscendit, eius

Jam in fine huius capitis de Dionysii : Halicarnassensiis stemmate quatenus ad Argolica pertinet, quaedam dicenda sunt; de reliquis, quum ad res Arcadicas pertineant, alio loco acturus sum.* In Antiq. Rom. I, 11. p. 30 Phoronei filiam Nioben, huius et Joyis filium, ujs Xaysrai, Pelasgum habet. Capite 18 de colonia Graeca loquitur Lesbum deducta ductu M.&nagos tOv Kgiaalov. Criasium' hunc ad Criasum nostrum esse referendum dubito, c[uum Macar ab

~~Argolide et Inachidis alienus yideatur. Homerus (11. XXIV, 544) habet Asff^os", MaHagos sdos, et in hymno in Apoll. 46~~

37* AfGTySos" r ^ eBos AioXtoSvbS' Aeolida vjyaSei) May.a^os ^ etiam Pausaniae audit X, 38, 2« p. 896- Prapius a-d Dionysii Diod. Sic. vestigia Y, 81 ^v §6 6 MaHft^sW vlos p-sv 'Kgi- vay.ov (alii Codd. K^ivaou) rau Aios ex Hesiodi aliorum- cjue poetarurti auGtoritate^ ex Oleno urbe oriundus. Plura de eo in Aeolidarum stemmate. .

~~PARTIS PRIMAE CAPXJT SECUKDUBI;~~

~~BELI PROSAPIA, US^UE AD AGRISIUM ET PERSIDAS.~~

Hoc caput; neque tot neque tantis impeditum est diffi- cuUatibus (juam Kjiea Beli ad«cendens. Quamvis etiam in hac operis parte auctorum consensus^plerisque in locis desideratur controver- (quaenam autem totiiis anticfuitatis pars sia omnino caret?), diversitas tamen ih nominibus plerum- et que singulis personis versatur , raro stemm^tis integras lineas turbat; (juare apposita una Apollodori fabula, in commentario ubi alii alia tradunt, addere, suffieere videtur. Beli stirpem describit Apoliodorus II, f, 4, 4» p« 117 scjtj.

~~Belus tr Anchinoe, Nili fiiia,- --'S^.~~

~~^^'-•^ — — —» Aegyptns r !-; Banaus Cepheus Fhincus h I~~

~~• — ) 49 filii liynceus u HypeTmrie8*ra< ^jfiliae~~

~~Lacedaemon Ahas o" Ocalea, Mantinei filia~~

-—^- -. - > I Eurydice o Acrisius (Lyrcus sp.); Prqetus u Sthenphoea /V. . r~— , j ' Danae u Jnpiter Megapenthe»; Lysippe Iphianassa. s. Proetus. J Perseus u Androtaeda,. CJephei filia ,->v.. Perses Alcaeus Sthenelus Helius Mcstor Electryo Gorgophone.

~~De Anchinoe, Beli uxore, et de Aegypti IDauaique uxorir bus praeter ea, c£uae ipse Apollodorus narrat, videndae sunt 47~~

et Da- Heynii notae criticae. Beli filiiy praeler Aegyptum naum^ ab Euripide commemorantur Cepheus et Phineus^ in Andromeda fortasse. De variis Phineis et Cepheis v. Heyne Hellanici fr. Obss. ad Apollod. 1.^ d. p. 104 et Sturz. ad loco suffi- LXIV et LXXXm. p. 97 et 116. Addidisse hoc ciat, si temporum ratio habealur, Ceplieum, Beli filium et Persei spcerum eundem esse non potuisse, cjuaravis alter cum altero v. ab non raro confundatur , g. Herodoto VII,

61. Apollod. II, 4, 3, 6. p. 142. Tzetz. ad Lycophr. 836- p. 93 b. Nomina liberorum Danai et Aegypti otiosa curiositate et studio' * et inepto collegit ApoUodorus ; singula apponere ubi Alii alia habent inter se cojiferre non , , operae pretium videtur; dixit Heynius dicenda; quare in singulis non hae- ubi commemoratur. Prae- rebOy exceptis quibusdara , proles cipue hoQ loco spectandae sunt, praeter Hypermnestram, Amymone et Philodamia. Amymonae stirpem sic describit Apollodorus II, l^ 5, 13. 14. p. 125 sqq. - DanauB u Europa

~~Amymone v Neptunus~~

~~f Nauplius o Clymene, Catrei filia ',—._ ^- . , Falamedes Oeax Nansimedon.~~

Nauplios plures a Teteribus^confundi aliis observatum iam est; de singulis hic exponere ineptum non videtur; ab Apol- lodori narralione initium faciamus. Ex Amymone et Nep- tuno procreatus est Nauplius; uxorem hic duxit, secundum Tragicos, Clymenam, Catrei filiam; secundum Nostorum auc- ' torem, Pbilyram; e Cercopis sententia Hesionen; filios su^ stulit Palamedem Aliis locis tres , Oeacem, Nausimedontem.

~~(II, 7, 4, 3. p. 215. III, 9, 1, 4 p? 305) idem de Nauplio~~

Herculis aeq^uali Ip.cpiitur; et qtiae nostro loco (II, 1, 5, 13. 14. p. 125 sq.) narrat in tempora post bellum Troianum in- ciduat. Cui quidem narrationi confusionem subesse nemo nou videt et AppUodorus ipse„animadvertere debuisset, Da- nai nepotem nullo modd Palamedis patrem esse potuisse, Huic Naupliorum Yariorum confusioni de uxoribus etiam dis- 48

~~s€ns!0 adscribenda erih Gatrei fijfa Glymene, , Nauplio~~

fiJio , nubere non ad Pa Amymoriae potuitj hjaec jfauplium , lamedis pafrem, pertinet. Ex hac cum Catreo affinitate Pausaniae IbcuS I, 22, 6- p^ 52 lucem accipiet, ubi Naiipll filii Aegistbo opem tulisse dicunlur;; ob cognationem scilicef

~~nam Aerope, Glymenae soror, Atreo nupsit; Palamedis ^a-~~

* ter ab si ApollodorO jixaH^<)/3fos' appellaturj quod yerum est nisi et hoe epitlieton ab auctore additum est, quia ipsi mirum qiiodammodo yisum est Danai riepotem usque a^ tem- beili pora Troiani vitam. extendisse (et sane jjiayigojSioTaros

~~is dicendus esset; nam Iria quasi saecula in yivis fuisset.) si, inquam re vera longaeVus fuit Nauplius, Palamedis pa-~~

ter, facile is idem esse potest (jui in Argonautis recehsetur et qui Herculi aequalis fuit. QuOmodo vero Sturz. V. D. ex hoc Apollodori loco eruere potuerit (ad Pherec. frr. p. 75), Nauplium in summa senectute uxorem duxisse, equidem non "video. Apollodorus post longam vitam periisse eum refert; ante mortem vero uxorem duxisse et ex ea tres filios suscepisse. Si hoc loco Sturzius verba m-pvSi reXsu- Tvjaai urgenda putat, me uon habet'assentientem. De connubio narrat, postquam obitum iam commemoraverat, et ne lectores post mortem eum duxisse uxorem arbitrentur, ad- facetus dit scriptor non nimis TrpfV î rsXsvTijaai^ Eum vero non brevi ante -obitura tempore matrimonium iniisse, inde perspicitur, quod Palamedi filio superstes uscpie ad Graecorum e bello Troiano reditum in vivis fuit. Sed accuratius nunc inspiciamus totum hiinc Apollodori in editione locum; teneas cjualis Heynii legitur: 'Ajbiujucyvi^ §6 £H TloaEiSMVos. hyevviâs 'NavTrXiov. ovto9 p.aKg6[iio9 ys- itXbvov STr) Sa- v6jJ.£Vos, t\)V BaXaaaav i Tol? hixirlwTOvaiv kKsivw vocTU} kdva(p6gsu avve/Bi) ovv nal avTOV rsXsvTâai

. Lo- Titj S^avariVt wirsg aXXuuv TsXsvTijaaVTVjv k§va(p6gsi, cum sanum non esse nemo nori videt; Heynio etiam explicationem, qiiam in observationibus profert, ipsi non satisfecisse, mihi persuadeo. Kuhnius ad Pausan. II, 25, 4. emendationem proponit quam merito ingeniosam dixeitis, cuius tameri 49

clifficulrales copiose salis expHcat Heynius in notis criticis; illi Sed legere visum fuerat hirvgaoCpo^si pro hdvaCpogsi, vitium latius quaerendum esse puto. Quomodo enim tandem verba ovrog jjLay.go/SLog wsvojjLsvogy irXktjv r^jv -SaXaaaav cum secjuenfibus cohaerent, sive kdvG(p6gsi legas sive hTTvgaGOogsi? Quid porro oOv isibi vult in verbis avvsBij ovv? Nonne id ipsura probat in antecedenlilDus de Nauplii mortis genere ser- nionem fuisse? Nam si quis dicit: sic igitur factum est, ut eodem modo interiret, quo rel., nonne iusto titulo concludere inde iam de eius morte narratum esse? possuraus , anlea De- sideratur igitur de Nauplii morte narratio; quum de Pala- medis patre sermo sit eiusque de fiHi caede a Graecis repe- tita ultione, quam multi narrant, v.-g. Tzetzses ad Lycoph, locum hoc cen- 385. jp. 46 sq. , equidem mt)do restitue.ndum *** seo : ovrog jJLangofiiog ysv6jj,EV09t irXscov rv)V SaXaaaav rolg sjjiTriiTrovaLV, sir) Savarcv kCpQUKrivgst' avvifiy) ovv aa) avrov kKsivcv rcv rsXsvr^aat SavarcVf cvTrsg (s.. fCp* w^s^) aXXcvv TrXsvaavrcvv k(pgvKrwgsL. In lacuna iiarratum fuisse necesse est, Nauplium, quum in summa senectute navigaret, falsis illisum signis deceptum eoque scopulis periisse , quura antea ipse Graecos Troia redeuntes falsis signis decepisset, ut naufragiis perirent. Tzetzes de hac Nauplii periidia nar- loculione utitur et rans, yjyps (pgvKr6v , \erhum (pgvnrctjgscju satis notum est. Tota narratio e poeta quodam desumta videtur. Alia coniectura irXsvaavrcvv pro rsXsvry)aavrcvv se ipsa defendat; si- k(pgvKr(vgsi admittimus, fere est hecessaria. 'Ett/ :S-avarw referendum est non ad sed iun- praecedentia , causis gendum cum k(pgvKrJ(jgsi subsequente, quod. in est, in fine affatim de hoc quare s(J)' cvTTsg scribere malim. Sed loco. Qeax et Nausimedon occisi dicuntur a Pylade, sed nominibus omissis, Pausan. I, 22, 6. p. 52. Ceterum Apol- lodorus (III, 2, 2, 2. p. 249) Oeacem tantiim et Palamedem

~~Nauplii filios recenset. Clyipene, Catrei filia, Nauplii "uxor,~~

~~1. d. . Palamedis mater , a Tzetze eti^m commeraoratur Aliam lineam SchoL ' Amymdnae describitPherecydes' apud~~

~~' 4' ' 50~~

~~Apollorr. Rhod. IV» 1091. (Pherecyd. fir. colK Sturz. p. 72 sqq.). Eius stemma hoc est :~~

~~Ainynioiic u Ncjitunus~~

~~Nauplius~~

~~Damnstor (Peri) Castor.~~

~~Ferlsthenes u Androthoe~~

~~y^ . , —^ Polytlectes Dictys.~~

Sturzius dicit: De hac genealogia (I. l.) »Dictys iste qui Magnetis filius, Aeoli nepos Tocalur ab Apollodoro I, 9v6 et una cum fratre Poiydecte colonos duxisse dicitur in Se- riphum, unam e Cycladibus insulam (v. Strab. X, p, 487) Tidetur a solo Pherecyde Castoris e filia nepos TOcari. Om- ninoque in horum hominum genealogia magna differentia cernitur. Sic Apollodorus II, 1, 4 extr. dicit, Nauplium eNep- tuno et Amymone natum in summa senectute uxorem duxisse — Clymenen Catrei filiam —. Idem Apollodorus tres eius filios commemorat, in quorum tamen numero non est Da- mastor. Scilicet potuit etiam iunior aliam cjuandam uxorem duxissCu, e

~~Alia iterum Amymonae progenies est ^pud ApoUonium Rhod. I, j33:~~

~~Danaus " I ^ Amymone u Neptunus~~

~~Nauplius~~

~~Froetiis~~

~~Lernus~~

~~Naubolus~~

~~I pijtoneus~~

~~Nauplius, Argonauta.~~

Hi Palamedis sunt maiores; de singulis non habeo quod addam. Nauplius quum expeditioni in Colchidem interesset, haud dubie admodum fuit iuvenis ; Hercules yero aetate iam proveetior. Si licet coniungere Pherecydis et ApoUonii stemmata, cum Apollodori linea Hypernanestrae descendente et II. liliis bene inter se conveniant Nauplii , quam observabi- mus« Tabulam hoc modo compositam apponam: 1) Danaus

~~2) Hypermncstra 2) Amymone~~

~~3) ALas 3) Naiipliua I.. 4) Acrisrus 4) Damastor 4) Proctus~~

~~5) Danae 5) Peristhenes 5) Lernus -—— -^ 6) Perseus 6) Dictys Polydcctes 6) Naubolus~~

~~7) Elcctryo 7) Cljtoneus~~

~~8) Alcracnc Clymene v 8) Nauplius II.~~

~~Catrci filia. 1 9) Hereulcs. /y. , 9) Palamedcs Ocax. Nansiiuedon.~~

~~Ntimeri adiceti geBerationis^ gradus indicant. Videmas hac tabula: 1) Polydecte^ et Diclys Perseo faeile aequales fuerunt; a Danao eaim deseendnnt gradu sexto. 2) Recte Phe- 4 * 52~~

~~iecytlcs, yel Scholiasles ad Apollon. Rh. IV, 1091 Perseum~~

et Dictjn cognatos (ffUY-ytvas-) appellat, utercjue enira sexto gradu ab eodem Danao descenditj et necesse non est, ut explicandae huius cognationis causa ad Libyara usque et Nep- tunura adscendamus Slurzius facit , quod (ad Pherecyd. p. 76). 3) Nanplius II. octavo gradu derivatur a Danao; Her- cules, aequalis eius, nono; Nauplium tamen Hercule iunio- rem fuisse facile credemus, si in linea Herculis adscendente feminas Ires in unam tantum occurrere , Nauplii animadver- et timus. Nauplium primum , Amymonae Neptuni filium, Naupliae in Argolide conditorem perhibet Pausanias II, 38, 2. f. et ea colonia cuius incolae p. 200 , quidem , Aegyptii videntur Pausaniae, a Nauplio deducta est tertia post Danai adventum generatione (ygsgov yGvsaig rgialv). Pausan. IV, 35, 2. p. 367. Computatio bene procedit; si enim de gene- a , rationibus loquitur Pausanias, Danao usque ad Naupliura sunt tres; si de hominum aetatibus, nihil yideo quod impediat. Alia Danai filia, cuius progeniem Pausanias IV, 30, 2«

~~p. 353 partim e Messeniorum traditione, partim ex Homero est Philodamia omisit nisi eius 1'ecenset, ,~~

~~• Pausanias hoc stemma : Dannus~~

~~Fhilodamia u Herme»~~

~~Fliaris~~

~~Telcgone u Alpheuf~~

~~Ortilochns~~

~~\ 1 Biocles~~

~~Crethon Ortilochus Anticlea v Machaon.~~

Anterior hnius stemmatis pars usque ad Telegonen Mess^nio- rum nititur traditione; item Anticlea; pars posterior ab Al- ad II. pbeo usque Ortilochum ex Homero (Od. III, 488 sijcj. In Iliade XV, 186 sqc[. et^II. V, 541 sq

fuisse thonem et' Orsiloclmm (sic enim api^ellat). geniellos fratres et ab Aenca occisos narrat. Messenii Phari prolem inasculam non fuisse tradunt, sed Telegonen tantum filiam, Orlilochum. Tele- quae ex Alpheo concex)it (si verum esl) stalim subnectunt Ortilochum I. gonae enim ex Homero , quomodo cum temporum ralione haec concinant parum curiosi. Secundum hoc slemma enim, a Danao per Philodamiam us- H. Troiani tem- (jue ad Crethonem et Orlilochum , bellique vero us- pora seplem sunt generationes 5 per Hypermnestram belli Troiani socium decem. que ad Tlepolemum, , Jam qui- rem se fieri dem non negaverim , per potuisse (quamvis trium generationum difFerentia in spatio haud nimis longo suspicioni ]ocum dare iam possit), tamen ries mihi suspecta videtur, et nomina quaedam inter Telegonen et Ortilochum felix excidisse, vel Messenios (quod faustumque sit) Ortilor subnexisse ut ab Inachidis re- chum Telegonae putaverim , giam stirpem derivarenf. Ceterum stemmatis conditio talis est, ut de vera familiae origine (vide quantas turbas in genr tibus fecerint Dii immortales, qui omnino praecipup quodam amore Danai filias amplexi videntur, parum de niaritorum iniseranda caede curiosi) iudieare non possimus, quum ne- videamus Philodamia in venerit que , quomodo Messeniai^ (maritus enim mortalis non nominatur Pharisque e Mei^curio conceplus dicitur), neque quum Pharis sine prole mascula obiret, quo patre natus sit Ortilochus, siquidem Telegone fuit. dici^ mater Pharae , Messeniae urbs , a Phari condita turj num Phararum etiam in Achaia conditor idem fuerit, dubitat Pausanias YII, 22, 3. p. 580. In npmine quaedam est *varietas auctori sit in , quae librariisve adscribenda medio relinquo. Nostro lioco Phares est; IV, 30? 2 Pharis. Ortilochi, primi haud dubie, Dorodoche filia commemora- a Schol. tur Homer. XXI, 16, quam Icario nupsisse et e^ eo Pfenelopen genuisse sunt qui dicant. Tempora egregie conveniunt et quamvis in Homeri carminibus nulla huius affinitatis i^iter Telemachum et Pherarum reges inveniatur meur tamen inter tio, hospitium , paternum haud dubie, ipsos fuisse, 54

e pluribus locis videmus, Od. IH, 487. XV, 186. XXI, 15 familia sensu fuisse non sqcj. Caeterum haec proprio regia videlur; quamvis enim Homer. II. V, 546 de Orsilocho I. dicat: 09 (Alpheus) tIkst* ^OgaiXoy^ov TroAeecja' avdgsaaiv avaara, tamen vocem urgendam non existimo; primo enim in Catalogo neque Orsilochi Crelhonisque neque Pherarum mentio est, quod fieri debuisset, si gemelli illi tanquam sui iuris reges ad Troiam copias duxissent; deinde hae ipsac Pherae, vbi Dioclis filii regnasse putandi sunt, ab Homero II. IX, 15 1. 293 inter eas urbes recensentur, quas Agamem- non Achilli, tanquam filiae dotem ofiert, unde Agamemnoni

~~eas . paruisse manifestum est. Jam tum intcr Graecos ve-~~

stigia eius institutionis occurrere videntur, quam nos nexum feodalem nominare solemus. De urbibus his parte secunda operis qnaedam dicentur. > De Automale et Scaea, Danai iiliabus, quae Archandrp Architeli diclum iam est. Anaxilhea ab et nupserunt, ^ Eu- stathio commemorata fruslra apud ApoIIodorum quaentur. Ab Homeri Enarratore (ad II. XI, 756. p. 883, 1. 2) Olcni mater perhibetur, (a quo Olenum urbem conditam tradunt),

~~sed sine patris nomine; alio vero loco ^ad II. II, 616. p. 304~~

~~i. 19) eundem Eustathius nominat Jovis filium; fuit igitur Olenus Jovis et Anaxitheae iilius. Fuit fortasse e maioribus~~

Dexameni, Oleni regis, de quo Pausanias pluribus locis, v. g. VII, 18? 1 • p. 567 Hercuii cum ipso hospitium fuit; fortasse ob cognationem; ceterum etiam Oleni stirpem iis familiis adnumerandam censeo, quae regiae quidem, sed non sui iuris fuere. De Dexameno plura alio loco. 8ed tempus est ut redeamus ad Hjpermnestrae et Lyn- cei posteros. Abas, Lyncei iilius, Ocaleam duxit, Mantinei iiliam. De nominis forma Hejnius dixit et bene, opinor^ e Schol. Eurip. Or. 965 ^AyXaias reslituendum iudicavit, praesertim quum Codicum lectio ad hoc nomen alludat. Ocalea

~~enim nrbs Boeotiae (Hom. II. II, 501) huc pertinere non videtur. Mantineus, pater eius, iiiter Lycaonis filios recense-~~

~~tur. ApoIIodoro II, 2, 1. p. 127 Manlineus vocatur; III, 8, 65~~

~~Pausan. 1- 603 i , 3* p. 302 Manlinus; VIII, 3, p- Mantineus; Abanlis filii Eustalh. ad Hom. II. II, 607. p. 302 Mantinus. et a geraelli Acrisius et Proefus spurius Lyrcus ,~~

~~Acrisius, Abanlis fiiius, Eurydicen duxit, Lacedaenionis filiam; Pherecyd.,ap. Schol. Apollon. Rhod. IV, 1091. Pau-~~

san. III, 13, 6. p. 239. Apoliod. II, 2, 2, 1. p. 128. HI, 10, a. La- 3, 2. p. 312 sq. A 'l'zelze ad Lycophr. 838. p. 93 non cedaemonis sed EupcuTecus' filia nominatur. Heynius t^S Ei;- Qivra rescribendura putat; equidem excidisse nomen et ex Apollodoro, queni sequi Tzefzes solet, restituendura censuerim T'^^ EJ^u^/xys" [r^9 AaHsSai}j,ovQ^ Kai STrapTVjS"] r^? JLvQivra. Est hoc connubium secundum quod inter familias et inter Po- regias Argivam Laconicam memoratur; primum , lycaonem Lelegis filium et Messenen Triopae fiiiam, et nunc inter Acrisium et Eurydiccn. V^^^^si^^t chronographi quomor do salvis stemmalibus genealogicis chronologiam constituant.. Acrisii filia Danae'; huius et Jovis-, vel secundum alios (ap; Proeli filius omnes chartas Apoliod.) , Perseus, qui impletj

~~confierendi de co Heyne ad Apollod. IT, 4 et auclores ab ea laudali. Fabula de Proeto Persei patre recentior videtur;.~~

~~Herodold certc incognita fiiit, ut videmus ex eius verbis~~

~~oJjt . (VT, 53): bTTsgi STrcyvuja/y; TLsQGaL ovbsjj.iy) irargos Sv'/)-~~

rov, ivsirsQ/HoaxXsL ''Ajj.(pirgmvv, Eundem.locum exscrip- sit Eustalhius ad Hom. II. XIV, 320. p- 989, 20, sed inep-. •tam addit observationem consilium ut Per- , Herodoti fuisse, seum Hercule ea re demonstraret Halicar- asjjivorsgov , quod nassensi in merttem non venit: nihil aliud enim dicere vo-

luit, quam Doriensium reges usque ad Perseum in linea adscendente recte Graecos vocari; si autem a Danat", Acrisii iilia per patres adacendendo repetere genus velimus, eos Aegyptios fuisse inventum iri; quum vero Danaae maritus mortalis non commemoretur, ut v. g. apud Herculem prae- 56

~~ter ab eorum altius re^ Jovem Ainpliitruo , hac parte patres peti noa posse. Si Herodoto nota fuisset fabula de Danae~~

~~' ex Proeto gravida, silentio certe non praeterraisisseL~~

Persei uxor Andromeda, Cephei et Cassiepeae filia, e sex filios unam. Persen natu ma- qua procreavit , tiliamque , ximum pater apud Cepheum avum in Aethiopia reliquit, d quo Persarum reges orti dicuntur. Herod. VII, 6i. 150. Apol-

lod. II, 4, 5, 1. p. 146. Eiusmodi ingenii lusus vanitati Grae- cae nimis sunt frequentes, et nihil mihi hac in re mirum videtur, quam nostris ctiam diebus haud raro tales nugas fidem reperire. Valeat nobis illustris ille Perses et augusta eius prosapia, quam merito a stemroate suo abesse iussit Schol* Townl. ad Homer. II. XIX, 123; eundem et Helium omisit Herodorus Schol. ad Rh. fortasse ap. Apollon. I, 747 5 quia patria relicta in Taphiorum insulas abiit Helius. A Tzetza ad Lycophr. 838« p. 93 h. vilio Hellen vocatur. Persei filio- tesle Pausania rum natu minimus fuit, III, 20, 6. p.26l f et Heli in Laconia conditor, ut idera refert et cum ipso Strabo

~~Schol. 1. VIII, p. 363 (559), Tpwnl. d., Eustath. ad H. II. II,-~~

~~584. p. 295, 20. Apollod, II, 4, 7, 3. p. 153. Helii soror Gor-~~

Laconiae unde fit gophone Oebalo nupserat regi , clarum quomodo Helius in Laconia urbem condere potuerit; non omnino tamen accuratus videtur Apollodorus, si I. d. Hehum ab k^ ^'EXovg Tijg ^Agysiag Amphitruone advocatum narrat* certe Helos alio sensu urbs (j'^s ^Agysias) Argiva vocari ne-

quit^ quam quo V. g. Pausanias III, 2, 7« p. 209 narrat, He- lum oppidum, Alcamene in Laconia regnante a Spartanis eversum esse, ^Axaiwv hxovrivv. Incolae erant Achaer* s. Argivi; neque tamen ideo oppidum Achaiae appellari potest, quod in Siebelisii indice factum video. De Persei filiorum uxorlbus fere omnibus controversia est; sed hanc quaestionem et omnino Persidarum stemmata in aliud caput re- servo. 57

~~P A R T I S P R I M A E CkPUT TERTIUM.~~

~~PERSEI PROSAPIA USQUE AD HERACLIDAS. et Apollodori tabula, qualis U, 4« 5. p. 146 S(j. II, 8, 1- 3. pag. 230 describitur, haec est: 58~~

Alcaei uxor igitur ex Apollodori sententia est Hippo- fbrtasse Thebani Creontis et Jocastae nome, Menoecei lilia, , patris; tempus bene convenit, et rationes bistoricae suadenl; Ampbitruo ex Argolide abire iussus Thebas se contulit, et benigne receptus' est a Creontc, malris ncmpe fratre. Sed alii aliam ipsi tribuunt uxorem. Fausanias VIH, 14? 2. p. 627 Lysidicen, Pelopis iilium habet, et e verbis auctoris, banc opinionem maxime receplam fuisse, prodire videtur; e

~~Phenealarum vero traditione (ib.) Alcacus Laonomen duxit~~

Guriei iiiiam Pheneatidem. SchoL Townl. ad Hom. 1. 1. AI- caei uxoreni ab aliis Laonomen perhiberi docet, ab aliis Astydamiam, Pelopis filiam. Omnino in Pelopis iiiiabus magna est confusio cuius in hoc ipso stemmate plura videbimus exempla. -Liberi ex hoc connubio ab ApoUodoro re- censenlur duo, Amphitruo et Anaxo; Hcynius ex alio Apol- loco filiam addit lodori (II, 4, 6? 6. p. 151) Perimeden ; e yerbis recte id mihi scriptoris quidem ; tameu quoliescun- que bunc locum inspexi, Pcrimede, Amphilruonis illa soror suspecta visa est; in stemmate ipso eam omitli, non urgeo; saepius enim in eam negligentiam incidisse Apollodorum ob- servavi; at quum Amphitruo exul nonnisi Aicmenam et Li- cymnium Thebas secum duxisse narretur, quomodo Thcbis

~~Perimeden , sororem scilicet, Licymnio elocare poluit, de adducta nihil ob cjua constat?~~

II. II, 559. p. 286« Rem ialsam censeo, de persona dubito. Eustathii verba sunt: M^XslTai Ti^vvs airo TIqvvSos aSi^X' 0OV ÂjjiCpiTgvivvos. Stephanus Byz. contra urbem appeila- tam autumat aTro TigvvBos tvjs^ÂXw ('Avajous"?) Svya- Ulruni e diversis fon- Toos, iJTis Â}j.(piTgvLvvos Vjv absX(pyj. tibus haec hausta sint, an locus alter, an uterque corruptus sit, mihi non Iic[uel; ceterum necju^ Tirynlhem Ami^hilruo- 59 nis fratrem filiam alibi commemorari rcmi- , iierjue Anaxus niscor; Alo autem Ampliitruonis soror pmnino est incognita. Duxit Amphilruo Alcmeneft, Eleclryonis et Anaxus iiiiam; erant a a palris parte consobrini ; sorojis parle Amphiiruo Aicmenae avunculus, et idem marifus; cuius afiinitatis aliud exemplum, ni fallor, in historia Graeca vix occurrit. Slheneli uxores hae commemorantur : Apollotiorus liabet

Schol. Townl. I. «3. Nicippen , Pelopis iiiiam ; Menippen ; Schol. Ilom. II. XIX, 119 Leucippen vel Antibiam; eodem ducit Schol. a Matthaei Dresdae cditus, qui habet Antibiam vel Cippen; Pherecydcs (secimdum Didymum ap. Schol. ad Ilom. li. XIX, 116. — Sturzi p. I40)i Amphibiam, Pelopis filiam; Hesiodus (ibid.) Artibiam Amphidamanlis fiiiam. No- niinum haec quidem est abundanlia; fortasse plures habuit uxorcs Sthenelus, neque tamen, spero, tot quot hic rccen- scntur. Homerus (I. d.) historiam de Sthcnelo, et Hercuiis Eurystheique partu refert; nomen matris vero quae edidit nominat tanlum Euryslheum omisit,- eamque i(p^ijj,ijv aXo- y^ov^J^sveXov HsQaijuxBao. Stheneli liberos Apollodorus habet tres, Alcinoen, Medusam, Eurystheum. Alcinoe non absque controversia est; ab aliis enim Aicyone vocatur; v. Wesseling. ad Diod. Sic. p. 258; quae quidem varietas for- 4;asse librariis tantum adscribenda est. Medusam tt Astyme- dusam (quae a Pherecyde ap. Schol. Eurip. Phoenn, 53 — Sturz. Stheneli filia uxor p. 187 , Oedipi appellatur) eandem esse, recte suspicatur Sturz. I. 1. Iphis ctiam, Eurysthci frater, inter Argonautas a quibusdam numeratur; (v. g. a Diodor. Sic. IV, 48. p. 291 et a Dionysio Milesio, a Wesse-

~~ad Diod. 1. 1. nisi error latet lihgio excilato.) ; Aeschylus enim Tiphyn Iphyn appellaverat, secundum Schol. Paris. ad~~

Apollon. Rh. I, 105. Eurysthei filii cum ipso patre ab Athe- niensibus et Hyllo interfecti. Euryslhei uxorem commemorat ApoIIod. III, 9, 2, 2. p. 306 Antimachen, Amphidaman- tis Arcadis filiam; aliud iterum nomen ofFert Anaglyphum ubi etiam Adinela filia occurrit: Farnesian., , Eurysthei ilgas Arjysias isgsta A^jmra KvgvaSsws Kai A^^xaras ras Ap.- .60 » - ,

~~VM. cf. ad (pi^ajJiavTOS s-Tj; Heyne Apoliod 11, 5, 9, 2. p.~~

~~—- filiam laudat etiam 1. d. 154 sc[. Adraetam Apdllod. p. 180 j et filium ab omissum Anticlides in Eurypylum Apollodoro , Nostis (ap. Alhenaeum IV. p. 157)-~~

Mestoris uxor secundum Apollodorum Lysidice fuit, Pe- lopis filia^ huius filia Hippolhoe; huius et Neptuni Taphius^ LuiusPterelaus; huius Chromius, Tyrannus, Antiochus, Cher- sidamas, Mestor, Eueres et Comaetho filia. Ncplunus Hip- pothoen raptam in insulas Echinades abduxit ibique ex ea Taphium suslulit, a quo Teleboarum populo noraen inditum,

OTi T-^Xov T^9 iraTQiSos e/Bi), *) Electryone Mycenis reg- narrat cum nante (sic Apollodprus) , Taphio (ex Heynii lec- rediere Pterelai filii tione , cum Taphiis) Mestorisque regnum r^cusaret Elec- Tcy iJii)Tgo7rccTogi repetierunt. Quod quum

*) De Teleljoarum nomine Taria traduntur. Heynius ad Apollod.

~~1. s. d. dicit: „ exspectes Tovs TsXs/Boag TaCplovs s>iaXs(7sv a se." Quomodo autem cxspeetare hoc potiiit, quum Apollodorus addat OTL^TV)Xov T>J9 TraT^i^os s^^? At quo iure Taphius, in ip-~~

fiis Echinadibus natus, id de se praedicare potuerit nonTideo; illuni in Argolide natum non esse ohliti Tidentur qui popnlorum historium secundum regulas etymologicas construunt. Si porro Heynius dicit, ex opinione Apollodori (si locus^ sanus sit) Taphium deductos a Telehoas nec hoc mihi satis se Mycenis colonos appellavisse , prohavit; Mycenarara enim nulla est mentio; et Echinadum incolas Achaeos fuisse tix prohari poterit. Tzetz. ad Lycoph. 932 p. 104

Nostrura secutus, sed npn solum, haec hahet: M.yjgcv^QS (l. Mi)- II. 25T. aa) Av- goQOS. cf. Eustath. ad Hom. XXIV, p. 1348, 46) y.a) Hoasida)- ci^iKy)9 T^9 TLsXoTTOSt £-vyaTi)g 'Itt-tto^o^; , i^s vos Ta(pioSi os T^Xs pas t^s iraTgiSos, tovs utt' avTOu ovTas sv Tals ''R%ivaai vvjaois T^XFJSoaSKoi Ta(piovs xuvo-

~~jjLaas, De nominis origine plura dahunt Eustath. ad Hom. Od. I,~~

105, p. 1396 et Schol. ApoUon. Rh. I, 747. Telehoae Acarnaniam in consederunt imde olim hahitaTerant , seriusque Echinadibus , pira- ttcam facientes Argolidem usque mare infestarunt, ut docet Schol. ad Apollon. Rhod. I, 747. Eosdem Cephallenes s. Cephalenios etiani appelfari, a Cephalo Atheniensi, Amphitryonis in hello contra Te- Icboas socio, duuet Eustath. ad Hom. Od. 1. 1. ()1

tryo, boves abegerunt Taphii, postqiiam cerlamine singulari Electryonis et Pterelai filii invicem se occiderant, exceptis e Pterelai filiis Euere, ex Electryonis Licymnio, impubere; quo facto Taphii conscensis navibus armenta abduxerunt. Hoc modo res gestas tradit Apollodorus; eas hac ratione geri potuisse docuisset velim. Bene loci difficultAtes exposuit Heynius in notis criticis ad 1.1., neque tamen rem omnino de loci inter- expedivisse videtur. Quae (II, 4, 6, 1. p. l49) doctissimus dubio minus puhctione dicit Vir , carent; placet, mutavit in Tzetzes enim quod jusra TaCplou jjisra TaCplcuv ; ut 1. 1., qui nostrum exscribit, fjLsraTaCpiov legit, videmus €x eius verbis TaCpios y.al ol JlrsgsX'ccov iralSss* Avum cum nepotibus venisse ad regnum repetendum parum probabile fit Heynio; nec mihi; sed equidem non in eo haereo, quod avus cum nepotibus venisse dicitur (quid enim est in sed in eo Pterelai eo, quo offendamur?) ; potius, quad filii ab Electryone repetivisse dicuntur imperium; quae difficultas Heynii mutatione non tollitur; augetur potius si referantur vix respicimus verba rdj fxvjrgofrarogif quae quo habent, nisi de Mestore inteiligimus; hic autem Taphii, non Pterelai filiorum fuit nisi eiicimus rcu fxyjrgoTrarcug; quare lx\jrgo%arogi servandum erit jxsra TaCpiov. Heynius qui- e illalum scilicet muta-^ dem r. jxyjrg. margine putat, quia tioni suae jxsra TaCpicxjv incommodum est-; addere p^otuisset, a Tzetza abesse. Sed quomodo quaeso eiusmodi glossema ortum dicemus? Taphius itaque imperium ab Electryone re-' petere potuit, cuin Pterelai filiis non potuit; difficultas enim in eo cubat, quod Electryo et Pterelai filii aequales esse nequeunt; et quis tandem est, qui credere possit seni plus quam decrepito Electryoni, filium infantem fuissc, Licym* nium? Apollodorus, opinor, plures hac narratione secutus est auctores narrationes est , quprum , quo ingenii acumine, commiscuit; ab uno adoptavit rerum. gestarum narrationem, ab alio Mestoris vidit has stemma ; neque diversas relationes inter se pugnare. Plura de Mestoris pfosapia prostant stemmala, e quibiisi 62 i^ quotl Apollotloriis probavit a vero niaxime recedere, imo totam hisioriae ftdem cverlere videtur; si vero eara adoplar mus goncalogiam, quam c Schol. Townl. 1. 1. cognoscimus, rem planam et expeditam habebimus. 3Iestor

I . Ilippothoe u Pterelatis .-^v.- N. N. 'N. Mesto- Non igitur perlinet^ ex bac genealogia, Pterelaus ad hiiius filiis ris lincam rectam ; vero , Scholiastae anonymis, recte hi recte Mestor jjL^^rQO^TrartvQ fuit; Eleclryoni aequales et Licymnius infans essc potuit quum Pterelai filii imperium Homerus Od. XVII Ithacum et rcpeterent. ,^ 207 JSferitum, Polyclorem commemorat, quos Eustathius ad h. 1. p, 18J5, filios fuisse affirmat. si licet eos sub- 49 sq. Pterelai Quod

~~Scliol. erit tabulii : nectere Pterelao , a Townl. laudato , haec~~

~~Mestor Jupiter~~

~~I : Hippoihoe u Pterelaus~~

~~. ./y. Neritus Ithacus Polyctor.~~

De eodem Pterelao intelligendum esse, Acusilai docet com- Od. »bi haec nar- paratio ap. Schol. ad Homer. XVII, 207, rantur: Ilhacus et Neritus, Pterelai filii, a Jove oriundi, Ce- mox vero sedibus relictis in phaleniam primum tenuerunt; Ithacam abierunt; ab altero insula, ab allero^ mons nomen natu et in mansissc accepit. Polyclor maximus, Cepbalenia locus homi- videtur. Omnia egregie conyeniunt , tempora , , &it. Fortasse nes^ ita ut res indubitata fere putanda nexus est quidem inter lianc emigrationem Pterelai fiHoruiii et bellum Ampliitruonis contra Teleboas.. ~ Aliam iterum genealogiam secutus videtflr Anaximsinder ubi in Heroologia ap. Athenaeum XI, p. 498 c, aoctor, po&t- quam de celebratissimo illo poculo ab Ampbit^uone in praeda ex Anaximandro addit: reliqua abacto locutus erat, tov §e ' S/SwcTt 'rrai.^t rm G-riVTrCpQV Ti)Xsl36'j^ Hoasi^m savrov T^-

~~XsfioijS TlTE^kXstv; iXSi. igilur generationes disposuerat: 63~~

~~, Neptunus~~

~~l'elel)oas~~

~~Ptcrelaus. ^~~

ab aliis fi- Teleboam igitur Pterelai patrem appellat , quum lius nominetur. Heynius quid sibi velit, si cle Teleboa pro- cst nuntiat: »TeIeboes bic, qiii Tapbius Apollodoro II, 4t si I^terelai ab 5, 4.« non Video; dieere vx>luit, patrem Apol- lodoro Tapbium, ab Anaximandro Teleboam appellari, ve- et rum est;^ sin autem Teleboam Anaximandri Apollodori Taphium eundem esse, secus; certe probari deberet Taphiura binominem fuisse, quod difficile foreti,!pracserlim quum se- et Teleboam accurate quente stemmate appareat , Tapbium distingui.

~~Aliam denique tabulam exbibet Scbol. Apollon. Rhod. fere tenet inter et I, 747, quae medium primam sccun- dam:~~

~~Mestor~~

~~I , Hippothoe o Neptunos~~

~~Pterclas —_ ^ , —^ — Telcboas Taplius.~~

^EXSovtss ovv tou IlrsgsXov wcaSss ^rovv iraga rov 'HAf- avrvov tra- nrgvovosTOL r-^g ]j.aix}j.v)S ^linro^ov^s xgv)}j.ara ^ dit Scholiastes; non igitur imperium repetiFcrunt Pterelai sed avae beredilatem suo iure (s. Pterelae) filii, quam postulare poterant. Quam quum Electryp recusaret, ipsum filiis Teleboae interfecerunt cum , bovesque abegerunt; haec narratio magnam veri speciem habet, nisi quod in caeso ab Amphitruone Electryone ApoUodoro assenlior, ob Amphi- truonis fugam. Monendum est denique contra omnem temporis rationem pugnare si Apollodorus refert Electryonis armenta a TeleBois abacta ad Polyxenum,^ Elidis regem, ab Amphitruone redemta esse. Id quomodo fieri possit non patet, quum Augeas, Polyxeni avus et Hereules, Ampbilruo- 64

~~nis fiHus, "aeguales sint. Polyxenus bello Troiano interfuit. Honi. U. n, 623. *) Electrjonis uxor, securidum ApoUodorum, Anaxo, Al-~~

caei filia, e t£ua procreasse dicitur Alcmenam filiam et Stra- tobatem, Gorgopbonum, Pbilonomum, Celaenum, Amphima- cbum, Lysinomum, Chiroraacbum, Anaclorem, Arcbelaum filios et praeterea e Midea Pbrygia Licymnium spurium. Plu- rima baec nomina (de quibus conferendus est Heynius) recentiorum yidentur figmentaj quis primus ea invenerit ob fontium penuriam vix erui potest, nec operae pretium videtur; idem de Pterelai filiis dicendum sst, ubi ipsumTyranni nomen originem prodit recentem. Electryonis filii omnes praeter unum Licymnium infantem oceisi sunt a Telebois. A Midea Mideae urbi nomen inditum esse, refert Scbol. Pind. enira OI. 7 (P' 62), quod raibi verum non videtur; condita est baec urbs iam a Perseo , et alio nomine ante usam esse, non inveni. — Aliis vero Eleclryonis uxor non Anaxo est, sed filia v. Pind. 01. I. I. Lysidice , Pelopis , g. Scbol. 7. ,

Scbol. 1. d. ita ut ab Townl. , Plutarcb. Tbes. 7? Lysidice aliis ab aliis Mestori ab aliis. Alcaeo, , denique Electryoni nupsisse dicatur. Diodorus Sic. IV, 9. p. 254 Eurydicen, Pe- lopis filiam, nuncupat; cf. Eurip. Heracl. 210« Alcmenac raatrem e Pelopis filiabus fuisse lubens amplector, ut alfini- tatis difficultales inter Arapbitruonem et Alcmenam remo- veantur, cjuae oriuntur si Anaxo Alcmenae fuit mater, et

*) Joci causa ridiculam Potteri ail Tzetz. Lycophr. 932 p. 104 emendationem (scilicet) apponam. Narrat Tzetz. ex Apollodoro Elec- tryonis caedcm, ct recte dicit: a(psiS ^TT avT)rjv (l)ovem aberran- tem) pOTraXdv ^A}x(pir{)vcvv, avsiXsv avrov, airQKgovaSivrog ocKO rov Ksgaros rov poTraXov Kai irXyj^avros avrov k. X. Utroque loco Fotter pro avrov reponit afr;jv et refert ad Iiovem, historiam de caeso ah Ignorat igitur Amphitruone Electryone ; operae sane pretium foret videre famosum illum hacuU iactum, quo a cor- occisa sit vero nibus repercusso hos tamen ; magis mirahilis foret bovera occisam Stheneli fnror vel rahies potius , qui sufficientem pu- exueret. taverrt praetextura , ut fratrera regno 65 ^

convenire quae, ut supra exposui cnm ordine naturae%ix videntur. Antequam finiamus hoc caput, dicenda sunt quaedam de ut iam Pe- Licymnii posteris. Licymnius, supra dictum est, sive Creontis ea fuit so- rimeden duxit (sive Amphitruonis , ror; cum Creonlis filia tempus male convenire fateor; at res Thebanas et Hercujis historiam diffici^e accommodari inter

~~se, aliis observatum iam est); Argeus, Melas, Oeonus filii~~

~~commemorantur Apollod. II, 7, 7, 8. p. 222. Diod. Sic. lY,~~

I 33. Pausan. III, 15,. 3. p. 244. Eustath. ad Hom. U. II, 581*

p. 293. De Oeono cf. Hejne ad Apollod. II, 7, 3, 2. j Amphitruonis et Alcmenae filius Iphicles s. Iphiclus, Her- culis frater et socius, Jolai pater (Paus. VIII, 14, 6. p, 629) Herculis in plerisquelaboribus comitis, de quibus pllira in secunda. etiam commemoralur parte . Iphicli soroi: Laonoe s. Rh. Schol. Laonome (Schol. AppUon. I, 1241. Pind. Pyth. 4. p. 234. 237) qnae Polyphemo s. Euphemo Argonautae de cuius natalibus non nupsit (Ib. ib.) , conveniunt auctores ; disputabitur de eo in Lelegls stirpe. Ab Euphemo gradu decimo septimo Battus descendere traditur, qui coloniam in AMcam deduxit. Cf, Schol. Pind. d. 1.

~~est fabula Antonin. Liberal. c. Pherecydis ap. 33 (ap. Sturz. fr. L. p. 184) i' Alcmenam summa senectute Thebis~~

mortuam , Jovis iussu in fortunatorum insulas translatam ibique Rhadamanthyi nupsissej eius vero loco lapidem ar- cae impositum esse. De Alcmena, RhadamantKyis in fortunatorum insulis uxore, videndi quos Creuzer laudat Meletem. I. 89. Pausaniae haec fabula parte p. . innotuisse videtur, immutala iam quamvis aliquantulum , (quae harum fabularum est fortuna) ; certe enim huc rcferenda est narratio de Alc- mena in lapidem mulata ; tradit haec e Thebanorum relatione 4. A recentioribiis deinde IX, 16, p. 743. iterum ampliata est e fabula, vivensque Rhadamanthys Creta profugils vi- ventem duxit Alcmenam in Boeotia Ocaieaeque cum ipsa vixit. Plutarch. c. 28. Lysand. ApoUod. II, 4, 11, 8. p. 159. — Ceterum Alcmenae sepulcrum terrae suae Megarenses 5 66 etiam vindicabant, eiusf[ue rei testem excitant Dcum Delphi- cum. Pausan. I, 41, 1« p. 98.

~~PARTIS PRIMAE~~

~~CAPUT qUARTUM.~~

~~PHOETUS EIUSQUE PROGENIES US^UE AD EX«TINCT?0- WEM HUIUS LINEA:!^.~~

Antequam Heraclidas tractandos aggrediraur, haud alienum erit Proeti stemma inserere, ut utraq^ue linea ab Aban- tis filiis descendens ad belli Troiani tenipora deducatur. De difficilioribus est adnumeranda cuius rei Proeto quaestio ,

' causa patet, quum hic locus Tragicis frequentatus non or^ namento tantum poetico sed complicata etiam confusione haud mediocriter sit turbatus; qua de re videbimus, praemisso ad stirpis stemmate quale ApoUodori menteni confecit Hey- nius (Tab. X, c); ipse €nim Bibliothecacauctor vel non descripsit Proeti familiam, vel temporis iniuria ea descriptio' ex eius commemoranlur sed periit, plures quidem posteris , serie. passim nec continua E Pausania igitur aliisque , auc- ' toribus ordo restituendus erit.

~~Froetus u Antea s. Stheneboea~~

~~Lysippe Iphianassa Megapenthes Iphinoe~~

~~I (Anaxagoras)~~

~~.'\ . r —, Alector Hipponous u (Laodice)~~

~~Jphis [Periboea] Capaneus o jCuadne~~

Eteoclns Euadne (Laodice) , Sthendlus. Proetum Abantis filium, Argivorum regem et Proetura, Ther- sandri filium, Aeolidam, Corinthi regem a. veteribus con- fandi ab aliis monitum iam et recte Clavier v. g. (in Hist. d. prem. temps de la Grece et in notis ad ApoUod.) a Pau- sania. id factum frustra Siebe- II, 6? 2 observat , obloquente 67 ^

Jisia Pausania cura Homero haec , qui neque cum neque congruere asserit. Vif^eamus igitur accuratius totamque quae- siionem in censum .revocemus. Antiquissimam fabulae formam et recentiorum fere ora- nium fontem primarium invenimus apud Horaerum, incorrup- tum et sincerum testem, Iliados VI, 152— 210^ Causam suam agat GJaucus, Hippolochi filius: Ephjra urbs est Pe- loponnesi, ubi Sisyphus olira habilavife, Aeolida, hominura astutissimus,; cuius filius fuit Glaucus qui procreavit Belle- eximium et virtote. Sed rophontem , pulehritttdine Proetu^ qui potentia omnes superabat Argeos (Jupiter enim Proeti sceptro subiecerat Bellerophontem) exulare eum ius&it, commotus fakis Anteae uxoris criminationibus, quasi castrtati vim inferre tentasset, eumque ia Lyciam misit ad socerum, curaret sed qiii eum iHterficiendum j mox Lyciae; rex virtu- tem eius mtratus ita eum adamavit, «t fiKam fpsi eottocaret, et in imperii GGnsortium adseisceret. Filiua* procreavft H^- polochum, Glauei patrem^ eiusdem qui ap«d Homei*um hanc gentis suae hi-storiam Dioniedi narrat. Quod. si hanc; rei gestae narrationera animo sineer© et non praeoccupato exami-. scenam historiae fuisse haud naverimus , Ephyrae cunctanter id statui^musj; expressis verbis a£Brmat poeta versu: 152 r et repetit V. 208 in pulcherrima iHa Hippolochi ad Glaucum in bellura' proficiscentem cohortatio^ne

~~Ss Kai iro}:.X^- wijATTS IX £9 Tgolyjv, fMOi fx^aXa swstsXXsV; ai£V Kccr agi^svsiv , v}Wsigo%ov afxixsvaL e^XwVf~~

gI' p,v)^6 ysvog 'Karsgvov a/cr-^uvljttE-u, jjasy^ dgug-oi: 6V t' Ka\ sv ^%(p:VQy^'. sysvovtG Awm^- swfsi)^. et De populo igitur Ephyraeo , rege Ephyrae intelligendiira si est , refert Glaucus v. 157 — oi kock avrag Mgotrog kjjLvfaarti' Svjjictj'' 'iroXv og g" sx ^^fxov aXaaasv sttsI (pEgrsgo^ ^sv '^Agysiwv Zsvs yaq ot virO' anyjwrgw sdajmaasv. tandem de s. Quisnara dubitabit, Proeto, Ephyrae Gorinthi

~~esse . et cui iiidicioi rege sermonem , incorrupto examinanti vel rex in mentem veniet? Nullura Argorum Mycenarum ' "~~

~~• . 5* 68~~

adest vestigium de Argis, nullura cle Mycenisj de Ephyrae rege agiturj Ephyrae regnayit Proetus, Ephyraeque vixit Bellerophon, non tanquam rex autoerator, sed Proeti imperio parens; eiusdem civitatis re.x fiiit Proetus in qua Bel- lerophon, quamvis fortior privalus tamen vixit. Id ipsum Pausanias intellexit (II, 4, 2. p. 119: BsXXsgQipovrijV Be oux avTOKgaroga ovra PaaiXsvsiv, eivai Ss STr} n^o/rw yia) 'Ag- rs >ial ra ysiois i^w ^si$ojJLai ogtg 'OjJiyjgov fjil) 'Tragsgyov h^sXe^aro.^ Sed a confusione Proeti cum Argivo noh satis sibi cavit. A rege igitur suo Corintho excedere et in Lyciam abire iussus est; ipse enim eum interficere noluit eiusdem hominem Res stirpis {asjSatyaaro yag roys 5i)/xcy). tam plana est, ut nisi veteres iam confusione propagata tur'- bassent locum, explicatione omnino non indigere videatur. Perturbationis ansam ab Homero ipso praebitam , suspicor. Proeti Argivi fama multo clarior fuit

hu- dine excelluisse, Dianae comitem fuisse cet.; si fontem e sua hausisse ar- ius narrationis circumspicimus , Pherecyde chiepiscopum inveniemus. Cf. Schol. ad Hom. 1. 1. (ap. Sturz. Proetum fr. LXXIT. p. 207)., Pherecydes igitur hunc Argo- ? ex suo haec rum regem appellayerat Neutiquam ; ingenio vel addidit Thessaloriicensis , potius immutavit ; expressis is Anteae maritus enim verbis Proetus , , Maerae pater , appellatus fuerat a Pherecyde Thersandri iiliusy et eandem- ge- nealogiam in Nostis expositam fuisse e Pausania discimus X,

30, 2. p. 872 fin. ubi Maera Proeti filia, Thersandri neptis, Sisyphi proneptis nuncupatur. Ad Corinthum igitur pertinet Proetus eiusque uxor Antea. Anteam Homerus Lyciae regis filiam appellat, nomen reticel^ supplerunt recentiores, sed inter se non conveniunt Jobates ab aliis ab aliis , quum , Amphianax perhibeatur^ binominem eum fuisse mihi persuadeo, ita ut Jobates et Amphianax eiusdem hominis sint nomina, Amphianactis £lia est Antea apud Pherecydem, Jo- batis e in fama vulgari ; Lyciam abiisse Bellerophontem e patria pulsum a Proeto, consensu communi tradit antiqui- tas de nomine ab Homero re- , regis ambigit , quippe quod ticetur; hoc etiam modo Apollodbri locum intelligo (II, % 1? 3. P\127) 6 ^e ^HSV £19 Avniav %gos 'lofian^v ws Ss rivss (paa), [e/V AvKiav'] irgos 'AjnCpmvaKTa. — Etiam filiae iiomen, quam Lyciae rex Bellerophonti elocat, Homerus silentio praetermittit. Jam videamus quid de Siebelisii opinione, Proetum Co- rinthi regem cum Homero non congruere, sed Argorum re- esse iudicandum sit. gem intelligendum , B^llerOphon et ille Proetus de quo agitur, aecpiales fiiere et eiusdem fere aetalis. Bellerophontis filius Hippolochus, nepos Glaucus, bello c[ui Troiano interfuit. Floruit igitur Bellerophon annis 70 — 75 ante bellumTroianum; Proetus vero Corinthius, Nostorum auctoritate, tertius erat a Sisypho, ita ut stemma hoc sit: 70

~~Sisyphus~~

~~^:, . , j Thersander Glaucus Johates~~

~~Proetus u Antea. Philouoe u Bellerophon.~~

Quid in hac tabula sit incongruum, me non yideiê fateor; optime e contiârio omnia convenire videnlur, Videamus autem de Proeto Abantis filio. Ab Acrisio, Proeti fiâlre, usque ad Tlepolemum, belli Troiani socium, septem numerantur circiter et si generationes , ergo 230 annij in Proeti ipsius linea descendimus usque ad Stli^nelum et bellum Tro- ianum, ^ Pausaniae stemmate item 7? ex aliorum computa- eificiunt tione sex tantum generationes , quae circiter ÔO — Proetus anno fere 23Q annos ; floruit igitur ducentesimo ante bellum Troianum; num hic ergo aequalis esse potuit Belle- rophoiitis? Yideat Siebelisius quomodo in concoiMliara haec redigat; mihi Homeri nariâtio in Proetum Sisyphidam mt- lius quaclrare Tidetur. Hanc Proeti Argivi et Corinthii confusionem necessario aliae turbae secutae sunt, et fabula hanc solam ob causam varias rautaliones subire debuit, quas articulis sequentibus exponam: 1) Apud Homerura Proetus Corinthi rex est; fal- «is Tixoris Anteae commotus calumniationibus Bellerophon- lem in Lyciara abire iiibeL 2) Recentiores quum 'Aqjeuvv nomen male de Argorura incolis intelligerent, Proetura, Co- rinthi regem cum multo antiquiore illo Argorum vel potius Tirynthis rege confuderunt. 3) Quod ut fieri possit, quum absque controversia Bellerophontes Corinthius sit, Proeli Argivi vero uxor Bellerophontis araore capta dicatur, in Argorum urbem migrasse debuit Bellerophontes (Tzetz, ad Ljcophr. 17. p* 3- b. Eustath. ad Hora. II. VI, 158. p. 632). Quonam alio enira raodo cura Antea commei^ciura habere potuisset? 4) Invenienda igitur erat causa, ob quam relicla Corintho Tirynthera se contulerit; (sienim Eustalhius dicto loco lin. 4 ds "Agyos confugisse eum narrat, hoc ipsum 71

probare videlur, confusionem ortam esse e Poclae loco raale inlellecto; nam non Argorum sed Tirynthis rex fuit Proelus, quae sola res recenliores hisloriarum scriplores cautiores redclere ^debuisset; Argis non Proetum sed Acrisium inve- " iiisset antiquiore illo tempore.); cuius inveniendae occasio- herois nomen effinxerunt nem praebuit ipsum ; inde BeXXs- gov bvva^ijv Ko^tv^/cov quendam (Eustath. 1. 1.), ab eo occisum scilicet; huius caedis expiandae gratia ad Proetum abiit. Qui quidem Bellerus eodem modo retro argumentando invenlus est, ut Argus ille Panoptes a Mercurio occisus ori- gineni debuit nomini Argeiphontes. 5) Si a Bellero occiso est aliud erat appellatus Bellerophontes , quaerendum nomen,

(juo ante novam hanc acquisitionem usus sit; qui quaerit in- Yenit; BsXX£go(p6vT\)V ov (pa^iv 'Ittttovopv ra ^gwra ku- gioXsKrstaSai ^ Astv(p6vry)V (Eustath, 1. d.). Homerus ne- novit abest que Hipponun necjue Leophontem , tantumque ut antiquissima haec nomina sint, ut recentissimorum habenda sint figmenta. Ad horum fere lineamentorum rationem fa- exornata historiae bula a poetis , vero forma deformata videtur. Abantis posteri copiosam Tragici^ praebuere materiam; Acrisii et Proeti in matris iam utero discordia, eorum bella fata Persei res et avi , Danaae , gestae involuntaria caedes maxime erant celebrata; Homeri locus male intellec- tus, nominum concentus, fortasse etiam cycli mythici am- pliandi stndium (amasse enim tragicos, materiam tragicam in unum cjuasi focum colligere, et totam fere antiquitatem in paucos quosdam articulos cogere, neglecta ratioue historica, inter omnes constat) ansam praebuit, ut Proetum Co- rinthi regem, Stheneboeam et Anteam, Bellerophontem et i-es Lycias eodem traherentj item Proeti filias furentes et eius Melampodem totamque domum; unde orbis hic Iragi- cus e locupletissimis factus est. nunc num Stheneboea Prbeti an , Yideamus Argivi Co- rinthii uxor fuerit; Apollodorus Argivi dicit, et quidem e Tragicorum auctoritate. Stheneboeam Aphidantis Arcadis 72

~~filiam fuisse docemur ApoUod. III, 9, 1, 2. p. 305*). Jun- gamus igitur stemmata: Alias~~

~~4 ^ - > Froetus Acrisius.~~

~~DanaS~~

~~I Ferseua -~~

~~I Aplreitlas~~

~~Electryo J -^. Alcmene Aleus Sthencboea~~

~~Hercules o Auge.~~

~~Ut a novissimis Alei filia ab incipiamus , Auge , , Hercule gra- Tida fuit. iacta, ergo ipsi aequalis Cf. hac de re ApoUod. III, 9, 1, 4. p. 305. II, 7, 4, 1. p. 214. Pausan. VIII, 4, 6,~~

p. 606. VIII, 48, 5. p. 698. Augae pater Aleus fuit, huius soror Stheneboea, quam «juoraodo ducere potuerit Proetus, Acrisii frater gemellus, alii videantj meum acumen huic rei par non est. -Alei filius Lycurgus, nepos Ancaeus, pronepos Agapenor, belli Troiani socius; yixit igitur Stheneboea tres fere hominum aetates ante bellum Troianum; totidem numerari usque ad Proetum Corinthium supra vidimus^ commode igitur Stheneboeam ducere potuit Proetus Aeolida, ne- hoc duxit uxores que repugnat Homero ; plures Proetus, An-

•) Heyiie ad ApoIIod. h. 1. p. 266 dicit: ,,^SsV6fioiaV ^v ya- alios auctores ixsi iLlqoiros, Nunc sequitur, quam sup.'II, JS, 1, u1)i Amphianactis filia erat. An hunc ex Aphidante factum putahi- ^ ^^ mus: 'AjmCpmvaKTOS' pro K}x(pihafxavros^ In quo plures errores latere videntur; Apollod. II, 2, 1 Sthenehoeam Amphianactis filiam dicit non appellaverat , tantum Ap. Bellerophontem ad Ajn-

~~phianactcm (in Lyciam) ahiisse ; Amphianactis autem filia Antea fuit,~~

~~cf. 1. 1. non Sthenehoea ; Pherecyd; ; ergo ap. Ap. II, 2, 1 nihll mu-~~

tandum est; si vero mutandum esset, quid sibi vult „ Ajj,(piava- HT09 pro ÂjxCpiSajJLavTOs'^** ApoUoôrus dicit irQOS 'AjU^/ava- KTa et iiomen esse Heynius Aphidantis reponendum suspicatur ; scri- i)cre crgo voluit: „an hunc ex Aphidante factum putabimus: 'Au- " (piavaKTa pro 'ACpfiâvra ? At vulgata sana est. 73 , team et Sllieneboeara; Proeto vefo Ar^yo alia quaerenda erit uxor; at equidem recuso munus mediatoris. et fi- Transeamus ad Melampodem eiuscjue cum Proeto liabus fiirenlibus connexum. Homerus pluribus locis historiam Melampodis tangit satisque copiose eam exponit Od, sed de Proetidibus vel femi- XI, 287 scjq. et XV, 223 sqq., nis Argivis furore abreptis et ab eo sanatls ne Tocula quidem; unde hanc fabulam incognitam ipsi fuisse satis tuto concludere possumus; si enim de Melampode canit poeta (Od. XV, 236 sqq.) :

~~av5/^£0V Nj^Xâ, kaffi^v^Tft; Se 7i>v«TKa ^7aY£T0 «Trpo^^wfjia^'. d 5' aA.A.cyv ^ksto Sîôv~~

~~vv ol , "Apyos' fS lirTojSoToV roSi yag afcTzjotov ^sv ' vmsiAEvai, iiroXXolaiv avaaaovr ^''AgysioiGiv~~

BvJ9-a S* ajijixs yvvalaaf na) v^^sgsCpis Ssto Bcofxa^ k. X. nonne Proeti eiusque filiarum mentionem facere potuisset^ imo debuisset, si fabulam illam novisset? At non novit; et in omnino rustrationes , expiationes quales Melampodis my^ tho^ occurrunt, ab Homeri religione alienas fuisse existimo. Primus Proetides insanientes commemorasse videtur Hesio- haud a dus (in Catalogo dubie) , qui insaniam earum Baccho inie6tam tradidit ob spreta Bacchi initia; versus aliquot huc spectahtes servati sunt ap. Suid. v. ^a^/Xoavv^y et tres ap. Eustath. ad Hom. Od. XIII, 401. p. 1746, 10 cf. etiam ad II. XXIV, 28. p. 1337, 34. Sed. neque ex ApoUodoro, neque Eustathio num Hesiodus de Proeti ex perspicimus , Argivi an Corinlhii filiabus locutus sit; porro non apparet, num Proetidum insaniam cum Meiampodis fabula iunctam iam tra- diderit Hesiodus; non dbcemur denique, num historia de imperio cum Melampode a Proeto communicata cognita iam fuerit poetae. Quomodo Acusilaus docuerit fabulam itidem ignoramus, quum ApoIIodorus nihil de eo narret, quam ex eius relatione Proetidibus insaniam iniectam esse ob contem-

~~tam Junonis statuam. Satis exculta iam prostat fabula apud Pherecydem (Schol. Homer. Odyss. XV, 225 ap. Sturz. fr. 74~~

XXVI. jh 124) Proeti Argivi filiae ob Junonis tcmj)lum contemtui habitum insanientes, et Peloponnesum pervagantes *), a Melampode lustrationibus sanatae, imperii pars cum Me- lampode coramunicata, 6t eius cum Iphianassa connubiuuK Primus yerbis Proetum Pherecydes expressis , Argorum regem, in hac fabula commemorat, si iides ^st Scholiastae. Cf. ?3chol. Pind. Nem. 9. p. 407- Aiia auctorum cohors non Proeti filias sed ferainas Ar-

~~giras insanientes, Anaxagora regnante, a Melampode sanatas esse et ab Anaxagora in regni consortium receptos Araythao- nidas narrat. Nominandi sunt hoc titulo Diodor. Sic. IV, 68.~~

~~Pausan. II, 18, 4 p. 150. Eustath. ad Hom. 11. II, 566- p.~~

288, 27; eodem referendus est Herodotus (IX, 34), cjui mu- lieres Argivas insanientes commemorat, regis vero nomen et mentionem omnino reticet, quum ex eius narratione tota res nop per regem sed per populum transigatur. Eandem opinionem Menaechmus Sicyonius amplexus videtur (ap. Schol. et fa- Pind. Nem. 9) , quod Melampodidarum Anaxagoridarum milias nuncupat; si enim Proeti filias sanasset Melampus, ab hoc regni partem accepisset, et Menaechmus Melampodida-

rum et Proetidarum stirpes nuncupasset. Eustathius (1. d.) in utramque partem disputari innuit (— M.sXainrovg yiccSâ- ras (»9 rivss âs TiJ9 iJiOLvias Â^ysias, yj jJ.aXXov (paa), ras HoQiriSas —); ipse tamen (juum Anaxagora regnante id factum tradat, iis calculum adiecisse videtur, qui mulie- res Argivas insaniisse referant. Pausanias sibi non constat; loco enim primario II, 18, 4 de feminis Argiyis ioquiturj aliis vero locis sibi alteram etiam de Proeti filiabus traditionem ignotam non fuisse prodit, v. g. II, 7, 7« VIII, 18, 3. Jam liceat ex coniectura historiam huius fabulae com-

*) Locam Pherecydis mutilum censeo, et excidisse Tagatidnis mihi Dicit Sturziiist commemorationem persuadeo. ,,In— sequentibus verLis dura quaedam anacoluthia est: a]J.agrouaa)V Tragaysvo- nsvai — aa) Eia rovro }j.avrLS «3v. Nec tamen aliquid exci- dlssc putaverim.'' At eiusmodi inconcinnitas semper est suspecta, vel in Scholiasta. 75 ponere: 4) Antiquissima fabulae forma ea fuisse videtur, quod Melampus, vates et medicus {laTgofxavns ut Apis Ae- schylo audit Suppl. 265) Proeti Corinlhii iilias morbo labo- rantes {quisquis is fuerit) artis medicae peritia, et adhibitis fortasse lustrationibus quibusdam, sanavit, unamque earum uxorem duxit cum convenit. Sic , quod chronologia egregie liesiodum docuisse puto. 2) Fabulae conditor antiquissimus fortasse locutus de ProetO 'ApY^/co fuerat, quod quum recentiores (eodem modo quo apud Horaerum) male de cla- riore illo Abantis filio intelligerent, totam de Proetidibus sanatione histOriam ad hunc transtulerunt earumque , quod veritatis facere; videbantur cum specie quadam , quum Me- lampodidarum imperii Argivi consorlio ratione quadam et eausa indigeret, eaque hac fabula inventa putari posset, — 3) Ouum autem alii mox viderent, ob temporum rationes Abanlis filii nullo Melampodem , aequalem modo esse potuisse, et alia prostaret traditio, e qua Anaxagora regnante in Argorum demigravit civitatem Melampus (quae quidem omnina cum hanc chronologia convenit) , quidem adoptan- censuerunt et sanationis beneficium dam , relinentes , Proe- lidibus feminas Argivas substituendas curarunt. 4) Alii de- illis sive Proetidibus uique furentibus sive mulieribus Argi- vis AntiCyram helleborique usum commendantes, celebratam illam imperii Argivi divisionem affinitate (quam Homerus iam innuit Od. satis declarari XV, 24t) putarunt (Strab. VIIL p. 569 sq.), quorum parti me etiam favere equidem Bon infitior.

vRestat ut genealogicis quibusdam argumentis demon- strem, Melampodem Proeti Abantiadae aequalem esse non Tradit potuisse. quidem ApoIIodorus (II, 2, 2, 4. p. 129); Amythaonem Melampodis patrem duxisse Idomenen Abantis sed in eo sibi alio filiam; parum constat; enim loco (I, 9, 11, 2. p. 7J) veriore titulo eandem Idomenen Pheretis filiam nuncupat. Ut magis appareat res, Abantis et Aeoli stemmata, qualenus huc pertinent, componam, Gorgophonae et Perieris connubio tanquam coniunctionis articulo usurus. 76

o o oa 5' » P "^ a «-4 B « *09 -• >- S* m S s ^S^ s g'- ^ o" 9 o* o ' •Tfl 88 A O » - s . o - oa fD » o ^ a s 2 tTJpUO-J^-^O o CD^' o>«.4> ©B o> "* S- ® S ,. s o j »1 h3O O g cn P s &- "'sr" o fe" 93 iA OB Qj\ * P^ OD 2 o K* C8 P- «> lO O 3 (= O 3^ ? O CD P c» O 5» n* Oq P» >» M. B »§ cr ^ "^ B o o S » H^ «-^ P 5 o M. ta,. as "^ f sr. o ^ <^ n CD ^C=i o- 2 o 5^r B3 £-8 p B o Cb to m > D- P « § S M I e»- « f^ SO *i I w O' OB *o -o 2 *^ O- >• os* s s s «S 5- 5. CD" H- =• o o B' O a p » P- 3 O e* er* o' ^* o 5- 9 o» S: 0* P o — » cn CD CD s cr P B S* o e 09 o p a j-* sr »Tj .o H a • p -p M. g >cj o cr o -o S o s t>. . o •^ 0* S 0!) 2 » aa o — - 5" ^ ;3. t- § s O o {> « s 'O o s. ^- «» 2 P B — B" g «B to k-i ga OB« 60 83 gj 5 M. M» o ^ o* Cij S a s S 2. P ? a 5 »* i B O sJ--. - S *• p S S &• B - g s p i^ o 2 n o P

~~o I 7 s: r tA o 5 77 ...~~

Quam male haec inter se cohaereant, nemo non videt, me etiam non monente; qua in re tenendum est Melampo- dis et Bellerophontis aetatem tuto satis constitui; uterque enira circa tertiam aat quartani generationem ante bellum Troianum vixit; circa Proeti et Acrisii vero aetatem, non multum errare possumus, quum in eorum stcmmatibus tola

~~fere anlicjuitas conveniat, ita ut e generationum numero accurata satis computatio deduci possit. — Si, quae mea est insanientes ad Proetum Corinthium sunt coniectura , Proetides~~

referendae, Maerae sorores fuerunt, cuius vitae genus (fl- TTETO T^ 'AgrsjM^L kit) rcc KVVi^ysaia Pherecyd. p. 207) et ipsum ad vagantes Proetides nos adyertit. Omnino negli- gendum non videtur, Proetidum sanationem et lustrationem ad Dianae cultum referri, quae Hemeresia inde s. Hemeria dicta est. Dicit de eis Pausanias (VHI, 18, 3. p. 636): —

~~ag 6 MsXocfjiirovs Svalaig rs ocjrog^yjroig Ka) aaS^agjjLolg na»~~

— 'fiat ryjyaysv hg ')(^cugiov kaXovfJLSVOv Aovaovs ijaaaaro sV air' iiisivov ryjg fxavlas 'AgrsfxiBog Isgdj, Ka\ rv)V "Agrs- 'fxiv ravri)V *liixsQi)aiav KaXovaiv ol HXsLrogioi, Quocum conferendi sunt Callimachi versus hymn. in Dian. 233- ib. Schol. et Spanh. roL Svw sKaSîaaaro v) fxsv Ugolro9 ys vnjovs' aXXoV orL ol fjLsv Kop/i^9' avvsXsâo Kovgag ovgsa irXaôjxsvas 'A^^Via* rov 5* hv) Aovaaois 'Hjxegy^, ovvsKa Svjxov ai: aygiov siXso 'jraiBuiV, Jam in fine huiu^ de Proeto episodii, tabulam subiiciam Abantiadarum et Aeolidarum, quatenus ad quaestionem nb- stram ad belli Troiani ut uno spectant , usque tempora , prospectu ûomodo res accommodanda mihi videatur, proponam,

S* — Ka) sy» "SlaXjxmsvs aBiKog v^jrsgS-Vfxog iregL KvjgL, nti Heyne etiam versuoL laudat I, 9, 7. p. sine alla cor- (ad ApoU.— 59) Tuptionis Buspicione; at legendam est Kai VjrsgS-vixo^ Usgivjgi)^, b. ut recte exhibet Tzetz. ad Lycoph. 284. p. 37 ; at laborant hi versas in editione Oxon. transpositionc ; hoc enim ordine coUocandi sunt 1. 3. 4. 5. 2. 78

~~tc eo »p» .03~~

~~,.©a .ct- 3~~

~~O • S. 5* J~~

•B

~~©-es~~

~~«^ e © a ' 79~~

surit adiieienda. Proefi Tabulac explicandae causa quaeJam narratione iri Acrisii linea te- posteros e Pausaniae apposuij serael Da- nendum est, slirpem bis femella propagari, per Tiuius lineae naen, deincle per A.lcmenam, quo fit ut singulae Abanti generationes propius admoveantur, quam responden- h. e. ut v. Perseus Abanti tes generationes alterius lineae, g. si concedimus nibil im- propior sit quam Argeus. Jam (et minus id Persei li- pedire puto (juo faciamus) Gorgophonen vero for- berorum natu maximam , Perieren (quod probari in audaciae cri- tasse potest) Aeolidarum minimum fuisse; si senem men incurrere non yidemur , Argeum , Erectryonem et Perierem iuve.nes, Cretheum et Sjisyphum aetate provec- et tiores eodem fere tempore vixisse statuimus , generationi quintae ante bellum Troianum, quales in Proeti linea numerantur, respoudere. Glauci etAmythaonis genealogiae, item bello interfuerunt HercuHs posteri, qui Troianp , ex Homero ad descripti sunt. Theoclymenus tempora post belium Trd- hac in tabula omnia ianum pertinet. Ceterura ad amussim sed esse exacta, nuUus affirmaverim ; harum rerum studiosi sit ne experientia edocti sciunt, quam difficile, dicam quam has ad sit desperatum , quaestiones probabilitatem quandam perducere. — At tempus est ut redeamus ad Proeti stemma ex ApoUodoro descriptum. De Proeto eiusque filiabus dixi quae dicenda habui; Lysippen et Iphianassam commemorat Apollodorus II, 2, 2. p. 128, quibus additur II, 2» 2, 8- p. 130 Iphinoe natu maxima. Heynius in notis.crit. ad primum illum Apollodori locum haec verba: AvGiirfri) rsaai ^Kpivoi) Koi ^Kpiavaaaa versum veteris poetae constituisse putat. Sane si inserimus

TS vial 'ICptvo^ versus erit hexametricus; et si hunc nomi- alicubi veteris num ordinem inveniremus , poetae versum esse sine multo labore coniicere possemus; at uti vere se habet res melius in leclione , prosaica requiescimus. Mega- penthem bis commemorat II, 2. fin. p. 130 et II, 4, 4, 3. p. 146. Eundem cum Iphianira filia, quae Melampodi nupsisse dicitur, apud Diodorum Sic. IV, 68. p. 3J2 inyenimus. 80

~~Anaxagprae mentio in Apollodoro non est, qtiareAlector et~~

~~Hipponous ex aliorum stemmatum auctoritate ipsi substituendi sunt. Alector cum Iphide filio, sed sine patris nomine est.~~

III, 6, 2, 2. p. 278 Eteoclus, Iphidis filius III, 6, 3, 4. p. 280 Euadne, Iphidis filia, Capanei uxor 111, 7, Ij 5. p. 292 ubi cf. Heyne. Laodice, Iphidis filia, Hipponoi uxor, immerito ab Heynio tabulae Apollodori inserta est, quum apud^ hunc non occurrat^ desumta est-e Schol. Eurip. Phoenn. non sine controversia fab. 185, ; Hyginus enim 70 Astjno- men, Talai filiam, Hipponoi uxorem appellat; utrumque verum esse potest, sed primum temporis ratione difficulter. Hipponous eiusquie filius Capaneus III, 6, 3? 2« p. 280. Haud cunctanter Heyniu» in tabulam recipere potuisset Periboeam, filiam Oenei uxorem ut Hipponoi , , Tydei , quidam perhi- non enim adest ratio bent, malrem, I, 8» 4. p. S&^ ob quam huius nostri Hipponoi filiam non fuisse suspicemur; et Tj- deus quum ob caedem patratam patria profugus Argos abiret, ad affines certe concessit. Sthenelus, Capanei filius (III,

~~7, 2, 5. p. 293) iiiler Helenae procos recensetur. III, 10, 8,~~

~~2. p. 321. Pausaniae, si varios de Proeli familia locos colligimus hanc habebimus tabulam : Proctns~~

~~Megapenthea~~

~~Argus 8. Argeus~~

~~Anaxagoras~~

~~Alector Hipponons~~

~~I Iphis Capaneus~~

~~Eteoclus Sthenelus~~

~~Cylarahes.~~

~~locos Vide eius hac de re primarlos II, 18, 4? p. 150 et X, 10? 2. p. 821. Proeti filium Megapenthem auctores habent plurimi; praeter Pausaniam et Apollodorum et Diodorum 81~~

Slculum, Scholiasta Vem Villois. ad Hom. II. II, 564. (Ca- tal. 7J), Scliol. Pind. Nem. 9. Magis ambigunt de Argo s* cuius Pausaniam nonnisi Scliol. Phoen* Argeo , pra6ter Eurip. 185, quantum scio, mentionem facit| in utroquie loco lectio yariat. De homine yix dubito, quamtis a plerisque omitti- tur. Hipponous a Pausania quidem expressis yerbis Anaxa- gorae filius nuscjuain appellaturj at quum in eo omnes fere auctores consehtiant, Anaxagorae ip&um subnectere nullus du*

bitavi. Si a Pausania (II, 18, 4) Capaneus Iphidis ocBsXCpog non est haerearous et im- vocatur^ quum avsy^ios sit, qiiqd , raerito, opirior, Clavier KaTravews* avsy^iov restituendum proposuit, quum non uno loco Pausanias vocabulo aSsX(p6s pro consobrino utatiir; vide v. g. I, 14, 2. p. 34 ib. Sylb., et quod fortasse etiam huc trahendum est V, 11, 2. p. 402» ubi Panaenus Phidiae a^sXCpos' nuncupatur, quem Strabo VIII, 354 ecSAcpLSovv, Vlmius vero h. n. 35, 8 et 36, 23 fratrem appellat. Parum difficultatis alius Pausaniae locus ubi lectio X, 10, 2 facessit, vulgata ol ocKoyovoi Ilgoirov, Mou "KaiTavsvs 'liTTrovov 'aoi 'ErfOKA.cs' d '^Kpfos', non. quidem nimis cOncinna, stare tamen posse videtur; Ka/ — aa) sibi respondent ut et —• et; si addicerent codices primum Koi lubens delerem sine codice secus nam ; ; salvo utroque aa) et Gapaneus et Eteoclus Proetidae erunt. Restant quaedam stemmatum fragmentaj quae uno prospectu oculis subiiciam: Schol. - 1) Villois. II. II, 564. 2) Eustathius. — 3) Schol. Pind. Neni. 9. Pfoelus Proetus Proetus

~~. I Mcgapenthes Anaxagoras Megapenihes~~

~~Anaxagoras Ipnis Hipponous~~

~~Hipponous Eteoclus Capanens~~

~~Cnpaneiis Meloil< Sthenelus.~~

~~Slhenelus.~~

~~Eustathius noft serie contintia genealogiam describlt^ Proe- tum, Anaxagoram, Iphin habet ad Hom. Ih II, 566 p. 288? 6 82~~

~~Melon, Eteocli filius (Meaon?) est ad II. IV, 407- p. 489, ubi Capaneus etiam Slheneli pater ex hac £amilia occurrit. Num in hac descriptione erraverit Eustathius, an alios auc-~~

tores nobis incognitos secutus sit, definire non audeo; ab eo omisso Proeli solo, quantumscio, Anaxagoras, Megapenthe , filius nominatur et Iphis Anaxagorae. Eteocli patrem non nominat; sed errasse mihi non videor, si ex aliorum auctoritate Iphidi eum subiungo. Apud Pindari Schoiiastam Ana- xagorae nomen excidisse vix dubito; refert enim Enarrator ex opinione communi (ol Ss (paaif quod opponit narrationi- bus Menaechmi et e Dieutychidae) , qua Anaxagoras abesse non potuit, quum ab hoc ipso toti familiae Anaxagori^arum nomen inditum est, cuius idem Scholiasta. in antecedentibus mentionem facit — twv 'Ava^ayo^/^cuv, —

~~P A RTIS PRIMAE~~

~~GAPDT QTJINTUM.~~

~~ttERAGIilDAE.~~

Omnium Herculis liberorum prosapiam persequi non est mei consilii; quum multorum nonnisi nomina servata sint, alii vero recentiorum tantum arrogantiae originem debeant, quippe qui ad augendam populi vel stirpis gloriam ad Her- culem adscendere amabant eique filium affingebant a quo erant oriundi. His ipsi scilicet aliisque commentis immanis" illa filiorum seges orta est, (filiae enim paucissimae cotnme- morantur) quam ignoravit bonus Homerus, quum Herculis fabula ante poetarum patrem non eximie frequentata^ post eius tempora praecipuo quodam amore atque studio culta, exornata, ampliata sit, donec mullorum hominum rebus gestis in unum Herculem congestis eo crevit ipsius fabura, ut solus volumina sibi poscat. At quum vetustissima circa hanc rem monumenta perierint, et in his omnia ilk carmina, in 83 .

erant et Heraclearum ^ttibus HercuHs res pertractatae , quae sunt a Pi- nomine. insignia sunt, (quorum praecipua Panyasi, et ar- sandro et Cinaethone confecta ,) ob fontium exilitatem e difficillimis est totius gumenti confusionem baec (juaestio monumento- antiquitatis. Tot preliosissimoruni antiquitatis nullo aridis rum iactura modo compensatur , saepe ineptis, excerptionibus, quas.Grammaticis aevi recentioris t. g.-Apol- lodoro, debemus, quamquam in naufragio uniyersali yel as- serculus servatus neutic[uam sit contemnendusr Utinam vero ingeniosius excerpsissent Grammatici illi ! De fabulae indole historia nihil artis criticae in laudandis^ et ; vix vestigium 5 fontibus negligenlia non toleranda, verbo congeries potius et fabularum farrago, quam fabula bene digesta. Mythologi, excitarunt (at quantas turbas!) diviserunt iterum quod alii coniunxerant et pro viribus restituerunt Herculem Tyrium, Aegyptium, Cretensem, Thebanum et si Diis placet Doricum et indefesso studio lucem afiundere allaborarunt argumentQ quod spissa caligine obrutum erat. At historia fabulae copiosa desideratur iadhuc, quam utinam dare velit, penes quem est eruditio et peritia in tractandis eiusmodi quaestionibus. Res egregie iam est praeparata virorum magnorum studiis, praesertim, ne plures nominem, Ci^enzeri, cuius merita praeconio non indigent, et K. O. Muelleri (in Dorien- in sibus I, p 411 sqq. et Appendice II, p. 463 sqq.); qui optime difficili huic labori pares fuissent, nisi finis diversus in alias quaestiones ipsos abduxisset. Mihi quidem neque in hac quaestione neque omnino in mentem venire potuit historiara conjscribere fabulae Hercu- lis, quum desint vires et consilii diversa ratio me reyocet; a meo adeo est alienum omnes He- proposito , quod repeto , raclidarum lineas omnes bellura persequi , quum Troianum, laboris mei terminum, excedant; nihil aliud autem volui, quam primarias aliquot Heraclidarum stirpes usque ad redi^ tum in Peloponnesum et condita ibi regna Dorica deducere; reliqua tanquam aliena vel inutilia silentio pi^aetermitlenda duxi. Quae enim, ut exemplo utar, utilitas redundare potest 6* 84

in quaestionem historica-genealogicam, repetere quincfuaginta Thespiadum ab, Hercule gravidarura nomina filiorumque inde in se exercuit scio'^ procreatorum , quibus inveniendis mire^ et otiosa industria nihil tara verentium lorum vana , quam

ne aliquid nescire videantur^ (juid nostra interest, *utrura Hercules omnes quinquaginta Thespiades una nocte compres- serit (Pausan. IX, 27^ 5« p«:763), et, quod Dii bene vertant, ex omnibus filios masculos susceperit,. praeter e natu maxima etminima, quae gemellos edidisse tradunturj an eadem nocte praeter unam omnes (ibid.)^ an omnes stupraverit noctibus an septera (Herodor. ap. Athenaeum XIII, 556) J denique, quod commodissimum videtur, singulas singulis noctibus,'ita ut quinquaginta noclibus continuis opus peractum esset. !• uli- (ApoIIod. II, 4, 10? p» 156) 5 qualis tandem, inquam, litas redundare potest ex his rebus ad quaestionem genealo- gico-historicam (de mythico-symbolica non loquor)? Recen- tiores quidem Herculis nomine tanquara collectivo usi vel abusi, in id congesserunt quidquid magni et praeclari fac- est alii sub eius nomine tum ; CQmprehendunt integrae gentis res gestas, et hoc tilulo recte pro seminario habent^ un- dc coloniarura duces,- urbium et regnorum conditores dedu- si. Herculis filio- cerent; quam opinionem- adoptamus , ingens rura numerus rairabilis non amplius videbitur, qui certe tan- tus est, ut si heros ilie sexum femininum eadem qua mascu- lura industria propagasset, non contemnenda Heraclidarum colonia deduci potuisset. Sed redeamus ad rem inostram. Herculis uxorem, Creontis filiara (natu maximara, Apol- Jod. II, 4, :ll? 6. p. J59) Homerus Megaram nuncupat Od. sed liberos fata de XI, 269 sq. ; eorumque reticet, quibus et ad 1. videndi Scholiastae Eustath. 1, p. 1683. Magna de eorum numero et nominibus est diversilas. Locus principa- lis est Schol. ad Pind. Isthm. apud IV", 104. p. 459. Quo teste Dionysius ev Trg&rcAi xu kXcuv Therimachumet Deicoon- iiominaverat addidit tem , quibus Euripides tertium, Aristo- demum. Dinias Argivns (recte enim pro A/vf/a Valchen. ad Theocr. p. 304 reposuit Asivia; probavitque Heyne obss. ad .85

recensel Creon- Aj^ollod. IT, 4, 1J , 6) quatuor Therimachum, tiadem Deionem. Hunc secutus videtur , Deicoontem , Apol- lodorus ubi a codicibus abest 11, 7, 8- 9. p. 229 , quibusdam librario quidem Deionis, nomen (a fortasse, cjui hunc auctoris locum cura alio II, 4? 11, 6. p. 159 cohciliare operam de- 'dit, in quo item hoc norasn ^best)f sed immerito puto^ in utroque potius loco restituendum censeo, quum codices quidam altero loco addicant, et Pindari Schol. m^ntionem non

~~faciat de aliis qui tres illos recenseant filios; ob nominum simiiitudinem Deion facile excidere potuit. Pherecydes li-~~

~~bro secundo (cf. Pherec. frr. ed. St. p. 96 sq.) laudat Anti- Glenum Therimachum et Creontia- niachum , Clyraenum , ,~~

~~dem; Batus sv arriyMV Igogiaiv secundo Polydorum, Anice- Menebron- tum, Mecistophonum , Patrocleum, Toxoclitum,~~

~~tem , Chersibium. Hic yel excidit nomen octavum , vel Pin- darus alio modo octo filios recehsuerat. (cfietTzetz. ad Lyc.~~

38. .p. 8 a.) Tzetzes (I. 1.) alios iterum secutus auctores Onitem, Therimachum, Democoontem et Creontiadem nominat; consentit fere Schoj. ad Lucian. Dial. Deor. XIII, Democoontem (II, 40. Bip.) , cj[ui Onytem , Theremachum , et Creonliadem habet; alter locus ex altero est emendandus.

Cf. omnino egregiam Hemsterhusii ad h. 1. notam, II, p. 286 Bip. De eorum nece historia valde impedita et ab aliis aliter tractata est exornata a atcjue , praeserlim Tragicis. Qui diligentius in hanc fahulara inquirere cupit^ legat Euripidis Herculem furentem, Eustathium ad Homer. Od. XI, 268. p. Tzetz./.ad 1683. Lycophr. 38, p. 8, a. — ad 662, p. 74, b. et quos Apollodori interpres laudat ad II, 4, 11? 6. et II, et Sturz. ad fr, 7, 8, 9. Pherecyd. XI, p. 96 sc[. Maioris momenti, imo maximi in hac cfuaestione, est Herculis e Deianira Oenei filia , , prOgenies. Tabulam dabo ex Pausaniae mente confectam: 86 87 .

commemorat Pau- Deianiram , Oenei filiam , Herculis uxorem fuisse sanias II, 23, 5. p. 164. Hylli matrem non quidem inserere iron du* dicitut, at ex, auctorilale reliquorum ipsam bilavi. De Gleno s. Glino nbn definio; de eius matre enim nihil habet Pausanias et omnino de nomine ambigitur, Est locus Paus. IV, 30, 1. p. 353, ubi iu ed. Siebel. utraque sic legitur: "TXXov ê Koi Aiuîscvv fôcxxf Kgari)Sevrwv utto 'Axatwv, hvravS-a 'Ay8/av '"'TA.Xou rov ^HganXeovs rgo^phv Kar rs airoxwgyjaai Xeyovaiv kg rv}V 'I^v)v oiaiJGai avroS-t, aat 'HQaKXsovs hQOV iSgvaaaSai k. t. X. Vulgata fuerat TXvvov — Aiugiews; VXyjvov uterque interpres latlnus le- leclio nunc e Cod. est a gerat ; recepta Mosquensi probata iam Facio-, Ciavierio; idem coniecerant Palmerius , Kuhnius, in Valchenarius (v. apparatum Siebel,) ; mox, se<][uentibus Cod. Mosq. legit TXvjvov rov ^HgaKXeovg et yerba sequentia haud dtibie librarii oculus ab (quum —^HqaKXeCvs nomine primo aberraret ad-secundum) rgoCpov ^HgaKXeovs omit- tit. E codicibus Vindobonensibus hauc mihi enotavi varie-^ tatem: Cod. Hist, Gr. Ll sic habet; rA./vou Be Ka) Awgiecug deinde "TAA.OU r, et J^^X^^ K^.; 'HâKA.. , mox Kai oiKiaai re avroJî, Ka^^gaKXea, Cod» Hist. Gr. XXIII sic: "TX- Xov B§ Ka) virh Iv- Awgiewv l-Jf-ocx,^^ Hgari)$êvrwv 'A%at«;v TjftDâ 'Ay8/av "TXXov TX-^vov rov ^HgaKXeovg rgoCpov k. X. Equidem yix dubilo quin secundo loco *Ay8/av rA.i)vou tou ^HgaKXeovs vera sit lectio; fortasse etiam Cod. Vindob. H. Gr. XXIII gênuinani scripturam servavit; probus enim est sensus si inserta vocula Ka/ legimus 'Ay3/av "TXXov KaVrX^- bene defendi et ex- vov rov ^Hg, rg.; rov pro rwv potest ; plicatur hac lectione. codicum varietas, quum librariorum oculi vel aberrarent, vel homines parum docti Glenum minus ut scilicet. Gleno cognitum corrigerent , putabant D^ aliquid scriptum Fuisse non est quod dubitemus; -quomodo enim lectio orta cogitari posset? Certe Abia,. quum Hyllus et Glenus ab Apollodoro (II, 7, 8, 8. p. 229) et a Diodoro Sic. e Deianira filii facile IV, 37 perculis perhibeantur , nutrix esse d. e utriusque potuit. ApoUodorus (1. p. 229) 88

Deianira recenset filios Cte- connubio cum quataor Hyllum , Glenum et Onitcm Diodorus Sic. tres sippuni , ; (1. 1.) Hjl- lum, Glenum et H6clitem. Onitem Tzelzae ad Lyc. 38, Ony- tem Scholiaslae ad Lucian. Dial. D. XIII et Hodilem Dio- 3ori eundem esse plus cjuam probabile est; ab aliis vero Megarae, ab aliis Deianirae filius perhibeturj idera de Gleno dicendum est.

~~Hylli occurrunt plures Hercule patre, sed diversis ma- tpibus prognati^ praeter Deianirae enim filium alius commemoratur Melitae filius, Aegaei filiae, Phaeax. Apollon. Rhod.~~

IV, 537 sqcj. Schol. ad Apollon. 1. 1. et ad 1125. 1149. Ety- s. a mol. M; y. 'TX^^cyv. Omnino diYCrsus est hic Deianirae filio, ut praeter genealogiam, tota etiam fabula docet, quam Apollonius narrat loco dicto; male vero confusi sunt a pluribus. Tertius Hyllus, Herculis et Omphalae filiiis, ab aliis nominatur, de cjuo conferendus est van Staveren in misc. obss. Vol. X, T. m, p. 383 et Pausan. I, 35, 6. p. 87 c intpp. De Ctesippi matre disputant. Apollod. II, ^, g, 8» Deianirae est filius idem alius p. 229 ; (an ?) Astydamiae- fi» a matre lius, Amyntoris nepos , Ap. 11, 7, 8, 12. p. 229 5 porro Astydamiae filius, Ormenii regis nepos, Diod. Sic. IV, 37; denique Astydamiae filius, Phylantis nepos, in Tabula Farnes. 1. 66, si leclio recte ibi restituta est; tres ultimo loco nominati auctores in Aslydamia matre conveniunl; dis» sentiunt de Astydamiae natalibus, c£uam Amyntoris alii, alii Phylanlis filiam perhibent. Pausanias Clesippum habet, sed raatris sine nomine, II, 19, 1. p. 152. III, 16, 5. p. 248. Hyllus, Herculis e Deianira filiorum natu maximus, Jo-' len duxit, E^uryti filiam *) (Apollod, II, 7, 7, 13. p. 225,

*) Monendum est, fabulani de Euryto ab Hercule occiso et Jole Homero omnino fuisse docent loci rapta incogiiitam , ut Od. YIH, 223 et XXI, 33; et Eustath. ad pvimnm locum, p. 1593, 30 expres-^ 818 rerbis Savs7v dicit? TG fJ^hroi vCp' ^HgpcKXsog rhv *Evgu-' rov Kara rovs vi^sqov Ka) ra Trsft rijs SvyaTgos rov Eu^ o&x. oiSsv 6 aXXoi Bs ^vrou 'IoJVj^s" TTQiyjryjg'' fJisS-* ""'Oju^^^gv' 80

Tzetz. ad Lyc. 604. p. 87 h.) liberosque^ j)rocreavit Cleo- claeum et ex Eoearum magnarum aucloritate (Pausan. IV, 0. 1. pag. 282) Euaechmen filiam, <[uaePolycaoni nupsit, Butae filio. Hic Butes est fortasse Teleontis illc filius, qui inter Argonautas recensetur. Apollon. Rh. I, 95. De Cleodaei nominis forma maxime dissehtiunt auctores. Herod. VI, 52 (ubi cf. Yalclten.) VH, 204- VITI', 131. Pausan. III, j5, 7. p. 246

et II, 7? 6, p. 127 fin. aliic[ue plures Clepdaeum appellant; Apollodoro II, 8, 2, 6. p. 233 est Cleolaus, quod e priori est corruptum est (facilis, permutatio KAEOAAIOC et KAE- OAAOC); Cleodemus ab aliis vocatur,

~~Hesiodo exhibitam, Schol. Apollon. Rh. I, 824.~~

^£a(Jajj.evog ysvsvjv 'KXEaBoilov KvBaXviJ.oio, Cleodotus est apud Tzelzam ad Lyc. 804? et plures pra^- terea aliae formae omnes ad unam occurrunt , quas reducere et nolim. Dialecti traditionis Tarietas agnoscitur ; quidni etiam nominis? A stemmate supra apposito recedit Tzetzes

~~(1.1.), et Hylli stirpem, (utrum errore, an alios auctores mihi~~

~~. incognitos secutus) sic disponit: Hercules u Deianira .~~

~~. , I Hyllus u Jole, Euryti filia~~

~~liichas Ceyx Cleodotus t> peridea;~~

Temenus alirque. Generationum oonsecutionem Hercules — Hyllus — Cleodaeus — Aristomachus — Temenus et — , Cresphontes Aristodemus tuentur auctores in Herodotus et Pau- probatissimi , quibus sanias; et solus, (juantum scio, Tzelzes Temenum Cleodaei filium perhibet. De Peridea, Licha et Ceyce nihil legisse i^eminiscor; non confundendi enim sunt, Lichas cum puero

OLVTO igoQOvat^i cvv aoil S^OKA^f, — Cf. Sturz,' ad Pherec. fr. 46 p. M2 sq^. ^ 90 illo ab Hercule furente' occiso (Apollod. II, 7, 7, U), «ec Herculis Ceyx cum rege Trachyniorum , hospite (Apd. II, ,7»

7, 2). Lanassa, Cleodaei filia, Plut. Pyrrh. 1. Ex xApollodoro parum solatii hac quaestione petere pos- eius de Heraclidis narratio iniuria et sumus , cjuum temporis librariorum negligentia omnino turbata sit. Accuratius de loco videamus quum non parvi hoc argumento sit momenti. Maiorem lacunam II, 8, 2, 5. p. 233 post KarTJsi esse sta-* tuendam cum.Heynio, nullus dubito. Desideratur enim Hylli progenies, eius cum Echemo* certamen singulare, mors et fbedus cum Peloponnesiis ictum; Heraclidarum porro redi-^ tus Cleolao vel secundus duce (Cleodaeo) Aristomacho , Ar- gis regnante Tisameno Qrestis filio. Secundae huius expeditionis infelix in nostris se- exitus prostat edijtionibus ; de canda vero expeditione sermonem esse probant verba nai et oraculi mentio ysvo}J,svv)9TraXiv jjLocx^yjs , (II, 8, 2, 7«) quod ad secundam expeditionem peftinet, Aristomachi denique mors; quibus omnibus mutilum esse locum manifestum fit. Alia difficultate laborant Apollodori verba proxime sequentia (§. Q.): sirs) Bs l)v§givSi)Gav ol ViXsokaov Trm^fS", Cleodaei filiis esse h'x,g^vro TTsg) aaS^oBov. De sermonem non posse per se manifestum videtur, et ab aliis iam est de^ monstratum ; quae enim narranlur ad Aristomachi filios pertinent. Quae ijuidem res Hejninm commovit ut KA.soA.aou tanquam male insertum e contextu eiiciendum putaret-«cum 01 iraTSss nude positum esset, sc. Afistomachi, qui modo fuerat-raemoratus. » At ,vix crediderim ot iraldsg sic nude poni posse sine patris nomine^ vel pronomine auTOu; quare excidisse et sie polius nomen patris puto lego: ol *Agigo}j,a' — 3^e %ov rov KXsoXaov (s. KXsoSaiov) 'jralBss. posthac ad hunc locum redeundum sit, de oraculo. etiam (§, 7-) quaedam dicturus sum. Locus desperatus est et insanabilis, cfe- do , nisi in codicibus nondum collatis auxilium inveniatur. Bene Heynius in notis crit. difficultates et plures coniecturas exposuit; &ed medela eius audacior mihi videtur quam quae probari ppssit; resecat enim quod sanare non polest, K. O. 91

~~Mueller iambicuin his verbi& (Doder I, p 57) » rhythmum deprehendere sibi visus est, eaque sic disponit: ysvsag 'yag, 6vry^9 KagiTQV h^ii^ov rgirov Ka) TVjV i^svvygav av rov svgvyagoga~~

' ; _ — sxovra Kara^rov^^laJS-fXov Bs^iav. ut Sed- haec dispositio vocabulorum , dicam «juod sentio, non multum promovere videtur; locus obscurus est, ut eratj rhythmum quidem audio^ at seiisum, non capio. Ne asym- bolus abscedam eu alia coniectura: aa) ff^svvygav svgvya- verba goga" (sunt oraculi) r^jv Ss^iav Kara rov 'iaS-ixov halovri SaXaaaav; h. e, ^svvygav svgvyagoga significasse raare quod Peloponnesutn intranti a d(extra est. Det ine- liora qui habet. Aristomachus in proelio contra Tisamenum occisus est, quum secundam expeditionem frustra tentarent Heraclidae. Eius filii tres unauimi consensu appellantur Temenus, Cres- phontes et Aristodemus (juibus ducibus in Peloponnesum tandem redierunt Heraclidae, terramque ita diviserunt, ut Te- meno Argos, Cresphonti Messenia, Arislodemi filiis (nam ipse fulmine ictus antea periisse dicitm^) Laconia sorte eve- liiret, ,

T^emenus quum, posthabitis filiis, Hyrnethus filiae et studeret filiorum insidiis Deiphontae geiieri rebus nimium , periit *). De Temeni filiis v. Pausan. II, 28, 3« p. 176 f.; Cisus natu maximus fuisse videtur; minimus Agraeus fuit. Rhegnidas,, Phalcae filius, Temeni nepos II, 13, 1. p. 140. Cisus s. Casus eiuscjue filius Medon II, 19, 2. p. 152, reli- quos successores nOn nomiiiat Pausanias praeter ultimos La- cidem et Meltam. cf. K. O. Mueller. Dor. II, p. 108 not. et Siebel. auctar. ad Pausan. I. 1. Phliantem, Cisi filium, Te-

*) ApoUod. II, 8, 5, 4. p. 239 de hac caede dicit: oSsV ol Tcal-

irslS-ouai htn. Bs9 Tiroiva.s jjLiaSco rov Trarega avrcov Cpovsv- aai. Titaniim noiiien hoc loco inepiuni esse alli monuerunt. FaLro corrigere visum ^st irsiSovaj rtVag; Heynio Tiraviovs , e Ti- tanis si , agri Sicyonii oppido. Quid Av}j.ava9 legeremus? 92

meni nepotem commemorat Pausan. II, 12, 6. pag» 139 ex Argivorum traditione, cui tamen ipse fidera denegat. Quin- tum Temeni filium habet Hyginus fab. 009 Archelaum qui in Macedoniam se contulit. A Ciso originem deducunt Ma- cedoniae reges et Lagidae Aegypti^ sed boc stemma Jongius persequi alienum est a quaestione mea. Cf* de hac genea-

~~logia Heyne ad Apollod. II^ 8, 5, 3 ibicj. laudati, et Herod.~~

~~' et c. eius maritus Dei- YIIl, 137 139 Interpp. Hyrnetho ,~~

~~phontes, eorumcjue liberi, II, 28? 3« p- 176. Orsobiam Pam- phylo, Aegimii filio nupsisse dicunt,~~

~~—• recenset Pausanias II, 19, 1. p. 152 Hercules Ctesippus -^ Thrasyanor — Antimaclius — Deiphontes. Ctesippi mater non~~

ab omnibus eadem perhibetur; fortasse Deianirae filius fuit, de quo supra dixi. In Temeni filiis omnino a Pausania re- ita eos cedit ApoUodorus, qui (II, 8, 5, 3. p. 239) recenset, Calliam Agelaum, Eurypylum , filiamc[ue Hyrnelhonem cum Deiphonte genero. filius Cresphontes , Aristomachi secundus , Messeniae rex, uxorem duxit Meropen, Cypseli Arcadiae regis, filiam (Apld. lib. II. fin. p. 240. Pausan. lY, 3, 3- p. 286. VIII, 20, 4 p. 661), e qua tres suscepit filios. Mox a Polyphonte, itidem Heraclida, cum duobus' filiis interfectus estj a tertio natu minimo, Aepyto^ apud avum-in Arcadiia educato Mes- seniae reges descendunt, quorum sei^iem Fausanias (IV, 3, 3 — 10, 4) hoc modo describit; co

~~o r 2 s »4 «e » M a S S ES o~~

~~- -j Tl 5 g s o sj > « O . « g^ S -p, jS . § «^ ^ ^ »55 ftoLfa'^ -s 5 ^ 5W 04 Q C8 ta mmt _fl Xri < S 93~~

Arislomachi filius duxit Au- Aristoclemas , tertius, Argeiam tcsionis filiam, Therae sororem, Thebanam, Herod. VI, 53, Pausan. III, j, 6- p. 205. Apd. II, 8, 2. 9- p. 236. Ex hoc connubio orti sunt Eurysthenes et Procles gemelli^ a quibus Laconiae reges descendunt. Duxere sorores gemellas Lathriara (Paus. III, 16, 5. p. 248) et Anaxandram, sed uter non Filiae fuerunt ulram patet. Tbersandri , neptes Agamidi- dae; Thersander vero gradu quarto distabat a Ctesippo Hei'- filio desideratur unus inler culis ; igitur gradus Ctesippum is idem est a et Agamidiclam ; sic[uidem Ctesippus quo Dei- ducit alium phontes originem (et Pausanias non agnoscit) y Thrasyanor fortasse Agamididae patex' fuit, stemmaque hoc: Hercules

~~Ctesippus~~

~~Thrasyaiior -^v._ , j Aiitiiiiachus Agamidides~~

~~Deiphontes Thersander~~

~~Lathria Anaxandra.~~

Proclidarum et Eurysthenidarum familias longius persec[ui supervacaneum videtur, c[uum boc caput a viris doctissimis cgregie sit dilucidatum etplures iamprostent tabulae, c[uare rairum fere est, quomodo tabulae torao secundo Pausaniae a Siebelisio insertae tam parum accurate reddi poluerint; correctis etiara iis in calce nam c[uae Siebelisius tomi c£uinti corrjgenda enotavit, tanta restant vitia, ut tota tabula recte inutilis dicatur.

Transearaus ad Tlepoleraum, de cuius natalibns mire Variant auctores in Hercule , quum patre quidem consentiant omnes at in matris nomine in alia ; patria , , patre omnia dis- Homerus II. cedant. II, 657 de Tlepolemo dicit : ov rsKsv 'Ag-uoxffa , /6/y"'H^aKAi;£/^ Tv)v «yst' 8§ 'ECpu^:;?, TroTa/xou aVo SfXA.'^£VT05 TroVXa Tre^aa? «V^^ A/oTpfCplcyv a/^j;cyv. Matrem igitur AstyocKeam nuncupat, Ephyraeam; utinam 94

yero placuisset poetae, patris addcre nomen ! e qua omissione orta est~ potissimum confiisio, quae turbat hanc quaestionem. Quantus enim coniecturandi campus patebat, in x[uem eva- garentur mythographi et praesertim Heraclearum conditores, quum narratio Homeri parum exacta (dico hoc, recentiorum respectu) et Ephyrae nomen indistinctum facile pluribus locis et Herculis rebus gestis adaptari posse videretur. De dissertalionis tenor in Ephyra, ne interrumpatur , excursu singulari in calce huius capitis dicturus sum, ad quem de- mando lectorem.

Scholiastes ad Pindar. Ol. 7, 42 (qui locus de Tlepolemi matre sic dicit: primarius est) ^'Ojxyjôs jJêv yocg avTljv (Tl. matrem) 'Agv6%i)V airoKaXvov [Ka/] "Aktoôs" sivai Svya- regaôvXsrai. Num ex ingenio suo hanc coniecturam hauserit Enarrator (nam coniecturam esse, per se manifestum Horaerum nomeh an ex est, quum apud palris desideretur) , aliorum auctoritate vel traditione retulerit, non patet; certe

~~non prorsus reiicula est. Recenset enini Homerus II. II, 512 Ascalaphum et Jalmenum~~

ovg rsasv Â^ûo^y;, ô/xcu 'Aktoôs" 'A^s/âo iragSsvog aiSoly),—virsgwCov sisava/2aaa, , ''Agi)T Kgarsgdj. Eandem expressis verbis Pausanias (IX, 37, 3. p. 786) Ac- Azei toris filiam nuncupat^, neptim , Clymeni proheptim; vero fiâter minimus fuit Herculi res Azeus Ergini , quocum fuit. Aetatem Astyochae, Tlepoiemi et Ascalaphi Jalmenique matris egregie inter se cjonvenire in promtu est; minus patria; Tlepolemi cnim mater ab Hercule Ephyra abducta dicitur Actoris vero filia ad in Boeotia 5 Orchomenum pertinet. At quum Ascalaphus et Jalmenus parthenii sint et veteres torum cum Diis communicare non recusarent| nihil impedit quominus Astyochen editis iam filiis Ephyraih enupsisse cre- damus ex Homeri loco , praesertim quum neque virginem fuisse natam Astyochen , neque E^hyrae , colHgere possimus. Alii Phylantis filiam edidere Astyochen, ut Eustath. ad

~~Hora. 1. d. p. 315 fin. Apld. II, 7, 6, 1. p. 216. 11,7, 8,^12. ?^5~~

AKi iterum filiara Tle- p. 229; Phylantis quidem perhibent nomen non polemi matrem, sed Astyochae agnoscunt; prin- fuisse cipcm huius opinionis Pherecydem putaverim , siquidem recte intelligo Scholiastam ad Pind. O]. 7, 42 (ap. Sturz. in Praef. ad Hellan. frr. pag. XVI) ; xa) 'H(7/o«5o? ê Âgvda- ê f^vXav- ixEiav avryjv (pijai' ^sQsvivbyjs Be^Âgvyavsiav ijv TOS" Sivyarijo; ubi ultima verba ad solum Pherecydem rcr fero, ita ut is Tlepolemi matrem Astygeniam appellaverit, nisi Scholiasta ê Phylantis filiam; :jv ^vXavro

Schol. 1. Pind. 1.); accedit Pindarus (Ol. 7, 45) et, si vera est Boechhii Acusilaus. ingeniosa suspicio , Verba sunt Scho- liastae Pind. d. (ad Ol. 1.): eoiKS be 6 UivEagog svrsrvxy}- ' y.6vat Tco 'A^x^aiw l^ogioygaCpw kaslvog yag olto; ysvsaXo' ' ysl' '^Tw^goxov Kvgv^TTvXos ou "Opjutfvo$" ov ^sgyjs' ov 96 ,

ov ^Ay.vVTivg' *A^vSajj.£ia v) TXijiroXeiAOV jjiyjr^g. Qui locus, si vere ex Acusilao est excerptus, non improbabili coniectura concludere etiara ab Hesiodo cuius possumus , , yestigia solet ab premere Ax^girus , Astydamiae genus Amyntore de- rivatum fuisse. Sed etiam de Astydamia alii alia tradunt; cjuare praecipuas' circa hane rem diversitates uno prospectu oculis subiicere non incohsultum iudico.

~~Pind. 01. 7. - 1) Homerus. 2) Schol. 3} Apd. , East. 1, d. 4) Pherecy d.~~

~~Actor » Phjias Phylas~~

~~I • AstTochea Astyoche AstygeniaA.'~~

~~I I Tlepolemus. TlcpolemuSi Tlepolemus. Tlepolemus~~

~~5) Hesiod. 6) Pind., Acusil. (?) 7) -Diodor. 8) Diod. IV, 37. o Amyntor Phyleus Phylas~~

~~I I I Astydamia Astydamia A A~~

~~I I rr, I, ! Tlepolemus. Tlepolemus. Tlepoleraus. Antiochus.~~

~~9) Pausan. X, 10, 1. 10) Tah. Farnes. 1. 66. 11) ipoUod. Diod. IV, 37 Phylas Phylas Arayntor~~

~~Midea Astydamia Astydamia ,~~

~~Antiochus. Ctesippus. Ctesippus.~~

~~12) Apollod. Oeneus~~

~~Deianira >,'• Ctesippus.~~

Certe augeri potuisset Iiic catalogus; sed satis inde iam pa- tebit quam libere bis in rebus evagati sirit poetae aeque ac historiae mythicae scriptores. Tlepolemi uxorem in Hivdoc' se invenisse testatur T^etzes ad gov IgoQiaig (?) Philozoeuj Pausanias Po- Lycophr. 911. p. 102 a.; III, 19, 10» p. 259. lyxonem nominat Argivam, filiumque commemorat anohymum. Midea, Phylaritis filia (Paus. 1, 5j 2* p. 13^ X, 10, 1. ab Hercule Antiochum edidit cuius p. 821) compressa , ^ pro- 2. sic enumeraturj genies ab Apollodoro (tl, 8, 3, p. 236) — — -— Pausa- Hercules Antiochus Phylas Hippote;5 ^ cjuibus 97 :

iiias (II, 4, 3» p. 150) Aletem addit. Hippotae filium, ciuo duce Corinllium occuparunt Heraclidae. Cohsentit Schol» Pind. Ol. 13. p. 112, 2. Phylantis Heraclidae uxor in Eoeis magnis ap. Pausan. IX, 40, 3. p. 794 *) Leipephile appella- e filium et Theronem filiam tur , qua Hippoten sustulit, quae ab Apolline compressa Chaeronem genuit. Leipephile yero Jolai filia ibi vocatur. Perspiciiitatis causa integrum stemma apponam, qiia in re Eoearum et Pausaniae testimonia coniungere licebit : Amphitruo u Alcmene u Jupiter

~~I I Aiitomedusa u Tpliicles Hercules u Midea, Phylaiitis filla Alcathi filia . | / | Jolaus Antiochus -~~

~~I I Leipephile u Phylas~~

~~Hippotes Thero u Apollo~~

~~t 1 Aleles Chaeron.~~

Automedusa, Alcathi filia, Iphiclis uxor, Jolai mater commemoratur Apollod. II, 4, 11, 7. p- 159. In Chaerone consentiunt cum Eoeis magnis Hecataeus et Hellanicus (Sturz. frr. p. 83) a Slephano Byz. laudati s. v. Chaeronea. Thero, Chaeronis mater, Plutarcho (SuUa c. 17. p. 463) Thuro est, num veriore titulo nescioj ab ea Thuriis Apollinis templum iiUncupatum refert. Phylas, Antiochi filius ne confundatur cum Phylante, Mideae patre cavendum est, in (juem erro* rem incurrirt Heynius ad Apollodor. II, 7, 8, 12. p. 200, qui iterum Phylantem Myrmidonem huc trahit, et Astyochen, Polymelam et Theronem sorores ^et Phylantis eiusdem filias perhibet^ eodem iure Mideam quartam addere potuisset **).

*) Locns duhiae est lectionis, quare ccdicum Vindohh-. rarietatem a me excerptam appono. Cod. Vindoh. Hist. Gr. LI sic! KOUpj^i' kAj^-

~~ToD lokoLO^o XsiTTS (piX^vijv» sidos oXvfjLiTiadsaiy ojuoxov. lie-~~

Bs ol^lov. r — 'n-y)ri)v (^ S-^g^ sv^tjhvj, Cod.Hist.Cfr.Xni sic: (pvXah'' wirvis novgvjv «Xi^rou loXaov XsiiTsîAyjvij. st'' ôs oXvfxiTiaSsaai. ^linrQri) Es vlhv svt fxsy. eriKrsv^ te tiird lani sniioaJ^' **) Qao^ al) ipso factum esê , admirstiis 7 98

Sed haud dubie festinariter baec scripsit vir magnus; nam si ciccuratius inspexisset Eoearum magnarum versus et Paii- Theronem samae locum, stalim animadvertisset, ^ Phylantis filiam, nullo modd neque Astyochae neque Polvmelae sororem^ necjue Hippotem Mideae fratrem esse potuisse; quod non dico cavillandi studio (longe absit!) sed ne alii auctoritate viri summi in errorem inducantui'.

Non praetermittenda est Herculis prosapia e Chalciope, Eurypyli Coi filia. Chalciopae nomen nonr habet Homerus, fabulam tarnen de occupata per Herculem Coorum insula probe iam cognitam habuisse videlur; de Herculis certe in insula adventu II. Co loquitur XIV, 250. XV, 26 sqq. , sed sine Eurypyli nomine; quod tamen invenitur II. 11, 677, ubi haud EvgvTrvXoio 'jroXiv commemorat, quae dubie appellata est ab Eurypylo, Herculis socero. Errasse enim puto Eu- ad 11. ab stathium, (jui II, 677« p. 318, 34 Eurypylo quo- dani Herculis ex Chalciope fiiio vocatam tradit. Tota fabula salis exculta iam prostat apud Pherecydem (Schol. Villois. ad Hom. II. XIV, 255. ap. Sturz. fr. 46- p. 177). Stemma

~~ex Homero hoc est (II, 678) i Eurypylus~~

~~Hercules u (Clialclope)~~

~~Thessalus~~

~~Phidippus Antiphus.~~

Consentit praeter Pherecydem Apollodorus II, 7 init. p. 209. II, 7, 8, 11. p. 229. Hyginus (fab. 97) Chalciopen non Her- culis, sed Thessali uxorem perhibet.- De Phidippi et Anti- faiis bellum cf. phi post Troianum Tzetz. ad Lyc. 911. p. b. de JOl ; Eurypyli maioribus exposuit Acesander ap. Schol. Pind. Pyth. IV. pag. 235, qui vero difFert ab Apollodoro in

Terto. Verta eius ad Apd. II, 8, 3, 2. p. 207 haec sunt: „E Phy- lalitis filia, Midea vel Mide, Hercules susceperat Antioclium, e quo natus hic Hippotes (?). Ex eodem autem Phylante natus qtioque erat Fausan. 4. 120 med. Mideae frater." Hippotes ap. II, p. , Quae quid sibi Telint non capio; an mea culpa nescio. 99 nomine malris Eurypyli (A^d. U, 7 in- P- 209). Sed pertl- nent haec ad Atlantis stirpem. Alius Eurypylus e Herculis posteris occurrit apud Ho- merum Od. XI, 520« Est Telephi filius et (Acusilao teste frr. cf. et ap. Schol. ad Hora. l.^I., Slurz. p. 220» Eustatb. s Priami Te- p. 1697» 30 €[<]:.) Aslyochae, sororis, Mysiae rex; lephus vero Herculis ex Auge, Alei Arcadis filia, filius-per- hibelur. De Auge varia traduntur; v. Pausan. Tlil, 4, 6. p. 606. VIII, 48, 5. p. 698. Diod. Sic. IV, 33. Apd. II, 7, 4 p. 214. Augen postea Teulhras Mysiae rex, duxit, Telepho Argiopen filiam elocavit, ipsumque regni heredem* constituit, ut tradit Diodoiiis 1. d. non bmnino convenit cum , quod Acusilai narratione. Aliam Telephi ex Hiera prosapiam recenset Tzetz. ad Lyc. 1249 p. 128 Tarchonem et Tyrsenumi Sed ne haereamus his in rebus, monet instituti ratio. Aliam denique Heraclidarnm stirpem, quae silentid non est Pausariias recenset prael|Brmittenda , (II, 6, 3, 4. p. 125) et has (juidem genera~tiones : Hercules — Phaestus — Rhopa- lus — Hippolytus — Lacestadas. Phaestus, de cuius matre non constat, a Pausania Herculis, a Stephano Byz. s. v. et ex eo ab Eustathio ad Hom. II. II, 648- p. 313, 18, Rhopali filius, Herculis nepos vocatur. Sicyone regnasse et oraculi iussu coloniam inde in Cretam deduxisse, urbemque ibi cog- nominem condidisse dicitur. Quae qnidem colonia valde mihi est a suspecta , quamvis K, O. Mueller probatam video. Commemorat vir doctissimus (Dor. I, p. 79) Phaestum He- raclidam Phaestumque urbem in Creta ab eo conditam laudatis testibus Pausania et Eustath. ad II. V, p. 520, (ubi ta- raen nihil de ea re inveni). Alid loco (l, p. ^l sq. not.), ubi de coloniis in Cretam deductis, agit, tertio loco dieit: 3. «Dorier aus dem schon Dorischen Pelopoimes — Phae- stos von Sikyon — »; quae quomodo converiiant cum verbis eiusdem (I, p. 125, noU 4) «Golgoi in Kypros vFar von Si- die hyoniern gegriindet, sonst keine Colonie haben», equidem non video; neque porro quoraodo Phaestus e Pelopdn^ neso iairi Dorica dedaeta dici pdssit, qtltim feaee uffes in ' 7 * 100

manife- Homeri catalogo (II. .II, 648) iam recenseatur; unde slum est Doricara urbem n o n fuisse Homero , , , quum nequc in Creta in Dores nam lo- , neque Peloponneso cogniti sint; cus Od. XIX, 174 sqq. a plerisque explosus habetur, quum interpolatio facili opera demonstrari possit. Si igitur ante Bellum Troianum colonia Sicyone in Cretam deducta est, coloni Acliaei s. Pelasgi fuerunt, ncque vero Dores. Idem est et de II. de. Ijycto dicendum Gortyna (Hom. II, 646 s

si Pausaniae At accuralius paululum locum inspicimus, ^ aliae apparent difficultates. Polybo Sicyonis rege morluOj . Adrastus huic Janise.us huic huic Zeu- successit ; , Phaestus , huic Phaesti xippus, Hippolytus , Rhopali filius, nepos , quo regnante Agameranon Sicyonem occupavit, quod factum "Csse debuit ante bellum Troianum; in hoc ipso beilo regnantes Herculis filium et videmus Tlepolemum, , Phidippum Anti- phum, eius nepotes, et si verus est Pausanias eodem fere eiusdem tempore Hippolylum , proncpotem ; quod quidem per se satls improbabile, filium, nepotem et pronepotem eiusdem horainis, eodem tempore regnasse., hoc argumento magis etiam suspeclum fit: Adrastum quarto aute bellum- Troianum decennio floruisse, recepta est opinio, quam infra iam si con- copiosius exponam ; expeditiohera Agaraemnonis tra Sicyohem quarto vel quinto ante Iliacura bellum annO ab Adrasto florente ad hanc invasio- factam ponimus , usque fere nem triginta habebimus annos, et brevi hoc tempore quinque Sicyonis re^es; sed compensat Pausanias imperia* in ante bellum Troianura conlracta angustum spatium, lon- . id bellum. Lacestadas enim ginquitate imperiorura post Hip- filius Phalcen Temeni filium in consortium polyli , imperii accipere cogitur; vixit et regnavit igilur integrum quasi sae- culum. Rem turbatam esse nemini 'non apparebit; sed difficile est ordinem restituere. Vindingius Lacestadam Hippo- filium sed fuissc omisisse ^ lyti non pronepotem suspicatur, duas coniectura mihi autem Paussiniam generationes ; quae 101 idep minus placet, . qiiod distinetis yerbis Pausanias -dicit : Sg et omnibus •iTrTroXuTou ijv tovtov AavisgaSy^s; praelerca aliis destituta est testimonffs. Crediderim polius Agamemno- nis invasionem ante Hippolylum regnantem facfam es.se^ et si aetates singularum huius stirpis gcneralionum cxtendimus, ut fas est, temporum ralio salis bene constabit; ab Hcrcule ad Lacestadam sunt us- enim usque quinque generationes , crue ad- Phalcen sex; (juinta vero et sexta generalio commode sibi respondent. Redibimus ad hanc quacstionera in

~~—• capite de rebus Sicyoniis. .~~

~~EXCURSUS DE EPHYRA ASTYOCHAE PATRIA.~~

De Ephyra, Astyochae patria, multum disputatur, lifem- a inchoatara tcI recentissimis non- (jue veteribus , componere dum contigit, «juum in antiquitate iam plures urbes Astyo- chae natales et Homeri de iis locum ad se referrent. Ab eo absum ut litis huius arbilrum me iactem at plurimum , ; quum iteratis studiis veritatera saepe inventam esse, quam- diu vis obrutam, probe sciam , arrogantiae crimine contami- nari non censeo si viris doctissimis iam fre- , quaestionem , quenlatam, ad examcn revocare audeo. Homerus, a quo tota haec quaestio pcndet, pluribus locis urbem commemorat omnes ita collectos Ephyram , quos hic subiiciam, ut eodem numero eos complectar, quibus ia- dubilale de eadem~ urbe loquitur poeta : 1) II. XIII, 301 sqq. de Marte et Phobo:

~~Tcu fxsv ag^ sk ©g^Kijg ^ECpvgovg fxsra ScvgvjaGsaSov^ ovS* 1)6 jj.sra ^Xtyvag jj.syaXy)rogas. aga rivys eiiXvov ^s eBconav. ajdCporegtvv , srsgoiGi kvBos 2) II. VI, 152. 209. Glaucus narrat:~~

~~sgi i:6Xi9 'E(J)uî^, y-vx,^^ "Agysos iTnro/^QroLO^ bv$a ^s sayisv — et îaij(pos — 01 jdsy agigoi ev t' 'Eûî^ kysvovro y.a) hv AuKr^ svgsiiy 3) II. II, 659. de Astyoche ab Hcrcule abacta: 102~~

~~airo T^v aysr\k^ ''E(pvQ))9 , iroTafXov '^sXXy)sVT09, irsgaag agsa TroXXa AiOTgs(pSivv al^y)wv, et II. XV, 530- cle Megetis lorlca : — rov irors ^vXsvs~~

~~vjyaysv s^ 'ECpu^v;?, 'jrorajjiov «tto ^sXX{]svrog. 4) Od.'I, 257 sqq. Minerva, sub Mentae Taphii persona, de- Ulysse: — olov ra fjLiv sycb Tr^wr' sv6y)aa,~~

~~or/.w sv yjfJisrsQuj itivovra rs rsQ7r6jj.sv6v rs~~

~~' h^ *R(pvgi)9 aviovra ivaQ' "iXov MsQfj^sQiSao~~

dj%sro yocQ iia) Ks7as S-0'»js £7r) vi)og ÔSvciasvg, ol (paQjj.aKOV avSgo^povov Si^vjiJsvos— , o$p' ff^ ^lovg 'x^gisGSâi '^(âXKyjgsag- 06. II, 328« proei de Telemacho dubitant Kal sS^sXsi y)s si9 'E(pupv;v , itisigav agovgav, kXSsXv , o(pg* svS-sv $-viJ,o(pS6ga (pagjjaK svsik^, £V Ba Kai fiaX-^ Kg\)rvjgi , v)fj,sas iravrag oXkaa'^. Jara attinet ad locum ubi 1) quod primum , Ephyros sibi Homerus non et Strabo cogitaverit , patet, IX, 442 (G62) se nescire rivas irors /ôvXsrai Xsysiv confitetur, «juod nos etiam ne incauti nionere debet. Pausanias procedamus , qui IX, 36, 2. p. 782 Homeri versus (sed cum lectionis varietate) profert, ad Thesproliam referendos opinatur Ephyros. Eu- stathius contra, Pherecydem fortasse secutus, ad Hom. 1. d, 9 dicit: o ol ol P' 933, ofE(pvgoi sgiv Kgavvvjvioi, vj s§ * — 'E(pvg\)g r^s *HirsLgvoriyS)S 0sa'7Tgwr.oi oi ^Xsyvai,

~~rols , KaroiKOi sv ^cvKtdi ojjogoi ^(pvgois ovrss >; tv)S (?) Tvgr6jvi)s k. X. *). Etiam Apolloclorum Ephyros de Cran- noniis Thessaliae esse docet Schol. ad U. 1. 1. interpretatum ,~~

~~(ap. Heyne Apd. frr. p. 429): vvv ovv Xsysi rovs KaXovjJ.s- sv vous" Kgavvwviovs 0saaaXia, cjs ^ATroXXoSujgos i<;ogsl.~~

~~. *) Excerpsit haec de Phlegyis Eustathius e Pherecyde, ut do-~~

Schol. Villois. II. 1. 1. Sturz. cet coniparatio ad Hom. (ap. p. 128) ; at emendandus est ex Eustathio Scholiastes et scril)endum Vvgrwva recte KaroiKOvvrsS pro ro^ruvav KaroiK. , quod Sturzius sua- picatus erat. ^ : 103

~~Terliam deniqae opjnionem profert Eustalhius ad Hom. Od.~~

~~1, 260- p- l4l5, 53? si locus sanus est, ubi enumeratis plu- ribusEphyris, quarto loco Aetolicam recenset, aai ol iKfl-~~

~~£-sv ov ils* ol £^ tcuv ^'E(pv^OL Xeyovrai, jitv)v ^R(pvgaioi, observalio si vera etiam Aeto? Xoi7ru}V , quae esset, Ephyra lica in 'partes trahenda esset^ sed locum totum corruptura~~

iudico de re ne ex in sic- , qua , episodio episodium evager , leo; monuisse sufficiat e veterum interpretationibus Ephyros Homeri vel ad. Thesprotos, vel ad Thessalos, vel ad Aeto- los referri; ad PelopOnnesum a nemine._ Ex nuda Homeri et sedes coramemoralione , quum Phlegyarum antiquissima haec iis iibera est dubia sit, componi nequit; coniectura ; sed equidem hoc poelae loco Ephyram Thessalicam depref hendere opinor. , 2) Ephyra, Sisyphi sedes, quae est ixvy^w "kqysos /V- i. e. in linanimo eonf 'Kojioroto , Peloponneso, antiquitatis sensu de Corintho explicanda est, neque est quod ab hac opinione recedamus. Quam urbem illo tempore binominem iam fuisse, inde patet, quod in Catalogo (II, 570) eandem a(pV£iov KogLvS-ov appellat poeta; quare errare ii videntur qui denominationi urbis antiquissimae (Ephyrae), post redir tum demum Heraclidarum nomen recentius Corinthi additum existiraant.

3) De Ephyra ad Selleentem fluvium duplicem Strabo refert alterara alterara opinionem , Apollodori, Demetrii Scep- cui sii, ipse calculura adiicit. V. Strab. VIH, p. 521 (338), e quo loco fcorrigendus est alter apud eundera VIII, p. 505 (328); cf. Heyne ad Apollod. frr. p. 422. -Apollodorus Ho^ meri in dislinguendis urbibus diligentiam laudaturus poetae versura excitat njXoSsv fg 'ECpvgyjg TrorajjLOv airo 'EsXXv)- et vocibus et svT.os*, ryjXoSsv 'Trorafj.ov aVo ^sXXvjsvros Ephyrara-Thesproticam a ceteris bene distingui docet; at quum hic versus in editionibus nostris non inveniatur, ne^ ubi excidere illum memolnter tantum que potuerit appareat , ab Apollodoro excitatum, ideoque errorem argumentandi coramissum esse crediderim. Similes quidem sunt loci II. 104

~~XV, 531 et II, 659; se3 ab utroque abest voeabulum rjrjAo-~~

^sv, in c[uo tamen argumenti nervus yerSatur, Demetrius contra Scepsius (e quo transscripsit Apollodorus quae com- mocla visa sunt) Selleentem fluvium in Thesprotia omnino jion existere, sed in Elide tantum, docet, probatque Strabo; et nisi fallor eandem tuetur ubi I opinionem Thucjdides , qui, lacus Ephyram. Thesproticam describit (I, 46), ad Ache- rusii ostia sitam hajoc urbem tradit, ita ut fluvium praeterlabentem omnino non habuisse videatur. Quamvis enim Eustathius (ad Hom. Od. I, 260. p* 1415, 52« Tghi) kv ©s- Girgajria, axovaa xai avTij ^sXXvjvra irQTajJLOv) expressis verbis Ephyram Thesprotiae Selleentem praeterfluere doceat, alioque loco (ad II. II, 659. p. 316) Ephyras omnes, certe fere omnes, Selleentem habere praeterlabentem; recte tamen praevalet Demetrii, Strabonis et Thucydidis auctoritas, praesertim quum satis pateat, omnes Ephyras, quae ad honorem

~~- ab adspiraverint Homero commemorari , Selleentem etiam fluvium sibi adsciscere debuisse. Sic igitur recentiores He-~~

~~raclearum auctores vel ipsi Cichraei, ut gloriolam sibi vin" dicarent destructae ab Hercule urbis, Selleentem fluvium sibi affinxerunt.~~

Thesprotia Homero' omnino terra incognita fuisse videtur certe nullum vestigium invenitur rerum ab Hercule circa has regiones gestarum; quam fabulae formam recentioribus, debemus in remotissimas terras abducebanl he- , qui quasque ut fere terrarum et roem , tolum orbem complecterentur gloria eius iraplerent. Hoc maxime modo factum est, ut prae- termissa Ephyra propinquiore-, reraotissimam praeferrent, de, antiquissima fab6lae. forma et geographia parum curiosi; ne autem connexus et causa desit, expeditionem contra Ephy- ram ab Aetolis susceptam Hercule duce coaimenti sunt, Contra quamnam Ephyram? contra Aetolicam haud dubie, ab ouius subactae— Aelolis fama facile tradilione conservari potuit; neutiquam, contra Thesprolicam illam lopge dis-

gitam; quae quidem expeditio tum tempoiîs prodigîi simijr 105 linia fuisset. Qiiare missa Thcsprotia de Peloponnesiaca Ephyra videamus»' In Elide Ephyram habemus et Selleentem iluviura prae- terlabentcm, indubitata auctorilate comprobatum. Urbem .siib Augeae ditione fuisse ex ipsa eius posilione concludere possumus. jam quidem Herculis contra Augeam expeditiones ab Homero expressis verbis non commemorantur ; at pluraxsupersunt vestigia unde perspicere possimus, ipsi hanc rem iam innotuisse, v. g. Phylei contra Augeam palrem ira et divisum Molionidis et fuga , cum Amarynceo imperium" (II, 620 sqq. 629), quibus adiungere non dubito plures illas urbes ab Hercule deirastatas in et ad Selleentem. , quibus Ephyra Sic mihi omnia egregie cohaerere videntur, et reruni gestarum ordini adaptata. Porro cum rerum natura mullo raelius convenire puto, Phyleum loricam hospitalitatis donum Ephy- rae Elidis accepisse, cjuam in Thesprotia. Saepius cerle Elidis urbe in Ephyrae coramoratus est, , quae vel ditione patris vel in societate fuit; at quid rei egerit in Thesprotia plane non apparet, neque prostant testimonia vel levissima, illum remotas illas terras unquam visitasê. Addere non dubito Homeri versus : nouAuâjuas- 5' 'flrov KuA.X:5îOV l^fivaî^sv 4>uA.£/5fa; &Ta{iov^ /..tsyaûjitcuv aoôv 'ETTStcuv. II. amicitiam et XV, 5J8 sq, , unde hospitalilatem cum alio Epeorum duce Megeli fuisse perspiciraus. cf. Pausan, YI,

f. 26, 3. pag. 518 . Quibus rationibus commotus et auctoritate Hemelrii et Strabonis confirmatus Scepsii , equidem Ephyram et Selleentem Homeri in Elide quaerendum esse nullus dubilo , lieque absterrere me potuit Muelleri iudicium (Dorier I, p, 418): «Strabons Meinung, dass in Ilomer und der von Hercules in Elis Sage Ephyra zu verstehen sei (7, 328. 8, 338), wird durch die Stellen dcs Dichters selbst wi-

d^rlegt», quum pro meo ingenii acumine nullo modo videam iu qua reHoraeri versus Strabanis opinioni repugnent. Dum haec res clarius non docetur, Strabonis' opinionem egregie cum poeta convenire persuasus ero 4) In Odyssea bis Ephyra CQmmemoralur, tanquam ve- m

iienorum fabrica. Ulysses Epliyra rediens ab Ilo Mermerida ad Taphiorum insulas devertit.j Taphios vero Homeri in insulis et conlinenti ad Acheloi ostia consedisse, ab aliis est monstratum et ea sola re probatur, quod Taphii Temesam in proficiscentes Ithacam insulam devertunt (Od. I, 180 sqq.). Sequitur inde lianc Ephyram in Peloponneso sitam fuisse; sed quadritur, Corinthusne fuerit, an alia illa ad SelJeentem sita, Etiam in hac re non toleranda cernitur confusio. Eu-

~~stathius ad Hom. Od. II, 338. p. 1448, 29 dicit: — iiirh~~

6 verba fjLay.ov , ivs lôgEi 'AiroXXodcxjgos ÂîjValos ; Tijs referenda sunt haud dubie ad Od. 7:go'iôg'/)S^siay)s k. A.. J, 260. p. 1415, ^4 ubi sic legendum et interpungendum est: kv na) iTSiJ.iTr^ "E(pvga &£TTaXiy.i)i cktj^ Koîvôs", ij avr^ "SsXXvjsis iTOTajxos' £>t ravTijs (pocGi tives tov ''OBvaaea Xafislv avBgo(p6va (pagjjiaKa, Xsyovrss (pocgixaKO^pogov itots

~~~y£V6aSa.L avr^tjv Sia to sksT KaroiKvjaai tv)v My)d£iav. Se- quitur: qS£V Kat ^ tov Avyeov J^vyari)g (paa) rov fiaaiXi-~~

Tiuv "KrirEUvv Iv 'iX/a^f ' ivs Y) Ksijj.6Vi) 'AyajxyjSi) (^aQjJiaKls cum autecedenlibus '^v ; quae tjuomodo cohaereant, equidem video -vero haec si non ; egregie quadraret observatio de E!ia locutus fuisset Enarratoi" Elidem enim Ephyra , (ad per-

TI. excidisse li-. tinet Agamede. XI, 740) , quare ante o^fv neam suspicor. Apollodorus igitur, Ephyram nostram de Corinlho interpretatus est, neque rae in alias partes trahit Heynii viri doctissimi auctoritas, qui ab Apollodoro Thes- prolicam intellectam autumat (ad Apd. frr. p. 429), et locum hunc ApolJodori de Ephyra valde disertum. Yerum quidem est, Scholiura a M. G. Muellero editum egregie fir- mare viri clarissimi sed si opinionem ; comparamus Apollo- dori ipsius narrationem I, 9, 28, 3 sq. p. 108, quam male iliud scholion conveniat, cuique apparebit. Erravit fortasse Scholiastes in laudanda auctoritate; hoc certe constat, eun-. deni ipsi ante oculOs fuisse auctorem, qui Eustathio p. I4l6, et non defuisse ad referrent 2 sqq. , qui Thesprotiam hanc id fecerit mihi non erat Ephyram. Qui primus , patet ; quum 107 crederem, Nanpactiorum auctorem hanc invenisse fabulam. In illis Peliae raoi tem in enim tradebatur , Jasonem post Coreyrara raigrasse, ibique Mermerum filiorum natu maximum in continenti yenantem a leaena laceratum esse (Pau- san. II, 3, 7. p. 118 f.)j sed ex his non hausisse neque Eu- stathium neque Muelleri Scholiastam, iam ideo mihi p^rsua- deo, quod in constituendo stemmate differunt; Homeri enira Ilum Mermeri filium Pheretis Jasonis Enarralores , nepotem , et Medeae pronepolem perhibentj in Naupactiis vero ^l^i^Tt Pausania teste. Utut ohhkv sgiv hs iJ.v:/)fj,i)V 'jrgoSHsijj.svov , autem haec res se habeat; recentior tantum fabula, Ilum Mermeridam a Jasone derivat et in Thesprotiam ablegat;

Homerus Mermeri patrem reticet, sedem vero ipsi adsignat urbem Peloponnesiacam, sive Corinthum, sive, quod mihi arridet Eliam de hac velerum liiagis , Ephyram , quamvis nemo intellexisse videatur, nisi, quod sUpra suspicatus sum, interciderunt quaedam apud Eustathium p. 1415; idem vero p. 1448, 34 repetit: ^E(pvgy}v Bs (paai t^v hv QsaTrgvoTia Xsysi, ov% cvs sviot^r^v Koptv^ov. Tres igitur Homerus novit Ephyras; primam Thessali- cam ; secundam Corinthum , tertiam Eliam ad Selleentem flu- ab Hercule vium, devastatam , Astyochae, Tlepolemi matris, urbera patriam.

~~PARTIS PRIMAE~~

~~CAPUT SEXTUM:.~~

~~AMYTHAOWIDAE.~~

farailia aliena ab Inachidis Araythaonis quamvis , quum ad Aeolidas pertineat, tamen a reliqua stirpe separata, hoc loco tractanda videtur, quum in imperii Argi\ri consortionem adsciti Amylhaonidae communicatum haberent regnum cum Proetidis; quare ne in Argolidis liisloria haereamus, Amy- 108 '

ihaonis posteros hoccapite exp"t>silurus sum, de maioribus, hisloria tum dicturus ubi ad Aeolidas eorumque , peryenei"©. — Chorum ducat is penes quem est maxima aucloritas et quasi causae arbitrium, divinus Homerus, qui luculenter

~~.Melamj)odis genus describit, Od. XV, 225 sqcj.~~

~~Melampus u Argiva uxor~~

~~Antiphatcs ^ ( Mantius j Oicles J A», Eriphyle u Amuhiaraus ClUus Polyphldes [Polvidus?]~~

~~, -^, _, I I Alcmacon Amphilochus. Theocljmenus Euchenor.~~

et Cretheum Melampodis patrem Amythaonem , avum avamque Aeolidam et Tyronem Salmonei filiam nimcupat Homerus Od. XI, 235 — 260. Quod allinet ad aetatem filiorum Melampo- dis, haec tenenda sunt: Antiphates natu maior fuit, et neque Oicles neque Amphiaraus longaevi (quod de Amphiarao expressis verbis dicit poeta ovb' ivisro yyjgaos ovSov, 246)5 enim tertio descendit Polyphides , qui gradu a'Melampode, vates ab eo- inclaruit, quum Amphiaraus , qui gradu quarto dem derivatur, bello Thebano iam occubuisset (hTrst Savsv Alcmaeonis vero et ''A}Ji(pi6cQaoS; 253); Amphilochicjue Theo- clymeni aetas ultra belli Troiani finem protenditur; Clitus secundum-Homeri narrationem iuvenis admodum et sine prole decessisse videtur:

aXX' ^TOL KXeItov '^(^^vaoS-qovos {jgTraasv 'Hws' iv' KaXXsos shsHa olo , aSavaroiai jj,srsiyj. Quae dicendi forma, ut inter omnes constat, mortem prae- maturam significat, quod recte Eustatliius observat, ad Od.

1. d. p. 1780? 50i rov Ss irgo cvgas Savslv boKOvvra ViXsIl- rov TrsgrriaXXegarovCpi^aiv. Amphiarai uxorem recenset Ho- merus Od. XI, 326 ^vysgljv ''EgiCpvXvjv , ^ 'x^^vaov (plXov Alcmaeon et eius av^gos hSe^aro rijJLyjsvra. Amphilochus , laudato loco in filii, Odysseae memorantur; Iliade, quod mireris, neque in catalogo necjiie inreliquo, (juantum remi- uiscor, carmiae occurrunt,

bello Troiano intcrfuisse a cjuotl Amphiloclius certe Thucy- dide (II, 68) traditur. Polyphides, rates egregius et post Amphiarai mortem Apollinis beneficio optimus, quum patrr irasceretur (causam reticet poeta) Hyperesiam secessit (quae Achaiae urbs Aegira postea Yocala est Pausan. VII, 26, 2. ediilit — p. 59j), ibiqûe habitans omnibus vaticinia ( jj.avrsv- — ab eo oriundlis est STO iraai (iôroiGL ); Th.eoclymenus, qui hereditariam hac familia yaticinandi artera a patrc acce- ob caedem cuiusdam pit, et quum propinqui (— (Lvhâ na- — e terra Ta-ATas £ju(pi;Xov. 273- ) Argiva profugus, Pylum, antiquam in patriam familiae, abiisset, benigne a Telemacho receptus et Ithacam abductus est. Ceterum QsoyXyjS, 0£O- fuisse Siebelisio obser- vlXos t Sso'iik()\JiiVOS vatum nomina, vatum est ad Pausan. III, 13, 2» ab omnibus accensetur Euchenor Melampodidis , quamvis in eius stemmate describendo maxime differant auclores. Homerus II. XIIT, 663 Polyidi filium nuncupat, in quo multos habet assentientes alii aliter de- , quamvis Polyidi gcnus ducunt. Incidit mihi Iliadis et suspicio , Polyidum Polyphi- dem Odysseae eundem esse, (juorum nomina dialecto tanr tum et pronuntiatione differant. In terminalione nemb hae- rebit, quum Iphiclus et Iphicles, Patroclus et Patrocles, Theoclus et Theocles et sexcenta alia hanc , exempla permu- tationem satis comprobent. In reliqua nominis scriptura variant vel auctores vel alii alii , librarii, quum lioXvsihos , XioXviôg exhibeant. Mihi prima forma, (de qua cf. Heyne not. crit. ad Apd. III, 3, 1, 4) praeferenda videtur, qnippe quae pluribiis nititur auctoritatibus et propius^ accedit ad alteram formam lioXv^psi^s* Yatem celeberrimum fuisse Po- lyphidem, et consultum ab hominibus, vaticinia edidisse omnibus tradit Od. at ia tota nul- , poeta XV, 255 ; antiquitate lum cjuantum scio Polyphidis commemoratur vaticinium, nuUa lustratio; plura vero Polyidi oracula memoriae tradita sunt. Sic V. g. a Bellerophonte consulitur, Pindar. OI. 13, 105. ib. a Schol.; Minoe de Glauci morte Apd. III, 3, 1, 4. p. 251. Tzeiz. ad Lyc, 811. p. 88 b.; — ab Iphito Euryti filio 110

Oeclialiensi Schol. Hom. Od. 23. , Pherecyd.— ap. XXI, ap. Sturz. p. 172 *)j Alcathous ab eo luslratur, Pausan. I^ omnibus si 43? 5. p. 104. Quibus addimus Polyidum, Eu- chenoris patrem et ipsum vatem egregium ab Homero appellari, haud improbabilis videlur opinio, Polyidum et Po- lyphidem' eundem esse.; neque est quod haereamus in tem- difficultate Minoi ne- poruro , quod nempe Polyphides neque que Belleropho^iti aequalis dici possit; quod quidem est ve- rissimiim; at num Polyidus, Coerani filius id potest? Non

raagis huic opinioni rej)Ugnat, quod Euchenor, Polyidi filius, habitasse dicitur XIII Corinlhi (11. , 664) , Polyphides ver^ Hyperesiae (Od. XY, 254); ,nam etiam Theoclymenus, Poly- ad phidis filius, (psu^cuv k^^Agysog Telemachum pervenit. (Od. XV, 224.) Hoc loco statim subiiciam tabellam de Polyphidis pro- sententia v. Schol. genie e Pherecydis confectam; Hom. Od. XV, 223, ap. Sturz. fr. 77 p. 211 Mantius

~~Polyphides u Sariusa~~

Harmonides Tlieoclymenus. AUam e Pherecyde genealogiam servatam debemus Scho- in editione T. liastae ad Hom. , Heynii VI, p. 648» quod in Sturzii collectione desideratur ex eodera fragmentum ; haud dubie hortos suos ad fonte Eustalhius rigavit , Hom.

hoc Scholiastae loco UoXvtBou Ss TOV •) Fortasse pro ixocV- rscvg s/ttovto 9 legendum est: H. 5. rov MaVTiov^a. Mavrsiov lectionis eundem Eiir. ; oadcm diversitas apud Pherecydem occurrit, Od. xibi alii 6 alii ap. Schol. XV, 223, legunt lIoXv(p8iSv)g Mavriov, Non semel Ivac Mantii nomen Mavrslcv f alii 6 jJ.avns. stirpe uroprium confusum est cum iioraine appellativo ]j,avris, Sic v. g. 53 a. habet: ap Tzetz. ad Lycophr. 439. p. 'AXK}J.auvvos {a^sX- — '^^oi) rov (p09) 'AjJi(piXoxo9 p r-^s 'Egi(pvX^s 'A^Cpmpfw clarior fiat u.avrscvs iraibos irouS t uhi Nic. Gerhel. , ut sententia,

~~7rai§09 eiiciendum putat. Fortasse rov \xaVrsws potius mutandiim non erit in rov Mavriov , quamvis hunc Amphiarai patreih sed aTum appellari inveniani. 111~~

~~Si stemmata II. XIII, 663. pag. 953, 56. utriusque fragmenli coiiiungimus, haec est tabula: Melampus~~

~~Mantius~~

~~Clitus SariuRa u Polyphitles Augeas .vV. Harmonidea TheOGlymenus Phyleus Coeranus~~

~~' ' Eurydamia v Polyidus~~

~~Euchenor Clitus.~~

Examinemus hanc genealogiam per se spect^tam. Linea Me- -^ — Hd- lampus — Mantius Polyphieles Thjeoclymenus ex mero desumta est; unclc vero Sariusam et Harmonidein habeat Pherecydes, quum de iis nihil praeterea traditum inve- definire non audeo id constare tem- nerim , ; autem videtur, porum non satis diligenter habitam esse rationem hac tabula. In narranda enim Theoclymeni historia cum Homero conci- cum Telemacho de scis- nit mythographus , ipsumque patre citante decimo post bellum Troianum anno convenisse traditj desceiidit vero a Mantio gradu tertio, ita ut a nato Mantio usque ad decimum post Troiam eversam annum unius fere saeculi spatium computare possimus. Euchenor decimo anno belli.Troiani ab Alexandro occiditur, quum antea iam Epi- bello interfuisset a TrOia ad bellum gonorum ; Capta usque Thebanum secundum viginti quasi sunt anni; cui si vicena- rium interfuisse ponimus, Euchenorem decimo belii Troiani anno occisus est fuisse iusto calculo , quo , quadragenarium demonstratum erit; et quum gradu quinto a Manfio descen- dat ab hoc ad Troiam , usque eversam (s. ad Euchenorem et et an- occisum) centum quadraginta ; usque ad, decimum id num post bellum centum quinquaginta anhos habebimus ; quae computationis differentia maior videtur quam quae ferri Euchenoris in bellum possit. Polyidus , pater, (senex quum proficisceretur filius. Hom. II. XIII, 666) Eurydamiam duxit fere Phylei fiiiam', Augeae neptim , quae quinquagesimo anno ante belli Troiani initium nata putanda esset. Fuit igitur 112

Euchenor Augeae pronepos; itaque affinitatis vyiciilo iunc- tus cum Megete et Polyxeno, quorum alter Dulichii, aller Elidis rex expedilioni Iliacae interfuit; at memorabile vide- et tur, Euchenorem, Augeae pronepotem quadragenarium , eiusdem iuvenem ante Polyxenum , Augeae nepotera quasi Troiam pugnasse, nisi nimis argute a me urgeri Pausaniam dicat aliquis, qui V, 3? 5« p. 380 Polyxeno e belio reduci Ampbimachum natum tradit. Ab Homero eo maxime recedit Pherecydes, quodCIiti progeniem hic recenset, cjuam ille agnoscere non potuit; quam ob causam praeferenda mihi videtur Pausaniae ralio uno tenore hano lineam , qui (ut quasi absoivamus, eius sterama hoc loco insero) Euchenorem a Melampode quidem, neque vero a Clilo derivat. Vide eius descriplionem I, 43? 5' P' 104- En tibi tabulam: Melampus

~~Alias~~

~~I Coeranus~~

~~I. Polyidus /v :^ j- Astycratea Manto Coeranus~~

~~- Euchenor.~~

Non nno articulo haec Pausaniae genealogia ab ea recedit quam e Pherecydis sententia exposui. Abas, Melampodis filius, ApoIIodoro etiam commemoratur I, 9? 13? 1 cum Ly- ' siraache filia, quae Talao nupsit, et Schol. ad ApoII6n. Rhod.

~~I, 139. De eodem Apollonius Rhod. I, 142 loquitur et Orph. Argon. 188) uhi hoc invenimus stemma: ~ Abas u Antianira u ApoUo~~

Idmon, Argonanta. Si Idmon ab altero Arognauticorum auctore 'A/3a:vros* TraT? " ah altero hoc voS^QS i kfiavTOS Qva st^tu/ao? appellatur, sensu vulgari non est accipiendum; proprie enim voSog significat filium pellice natum; Idmon ApoHine et Antianira ab Pheretiade (id est Pheris nata) natus Abante posthac ad- optatus est Ku^ttA/juo/? evagiS^jMOS AloXlS)^ai; haud ddbie 113

igitur Anlianira- iusta Abantis coniux fuit. Sed omnino lcl- monis haec natalia fabulae recenliorl adscribenda sunt, me iudice, quippe quae Idmonem vatem cum celeberrima Me- lampodidarum familia coniungere voluit. Diversa plane de Idmone tradit Pherecydes ap. Schol. ApolJon. Rhod. I, J39 (ap. Sturz. p. 170 ubi videatur) qui cius genus sic describit;

~~Apollo^ o Asteria, Coroni illia~~

~~Idmon u Laothoe~~

~~Thestor~~

~~I Calchas.~~

~~Abantis filiun;! nominat Schol. Pind. Pjth. 4 et Herodorus~~

Schol. Rh. 1. d, ubi etiam ex ap. Apollon. , docemur, Cha- maeleonis sentenlia Idmonem et Thestorem eundem esse diverso tantum iiomine. De Astjcratea et Mantone, Polyidi filiabus nihil legisse memini; in hac vero generationum consecutione : Coeranus — Polyidus — Coeranus — Euchenor — vitium iaterc vi% dubito, sed librarii potius quam Pau- saniae hic ordo non solum omnibus , quum relicpiis repugnet, sed etiam temporis rationem haud raediocriter turbet. Quare Pausaniae locum I, 43, 5 fin. p. 104 fin. nominum transpo- sitione hoc fere modo restituendum putaverim : arsgov ^i IIoAi;- AiovvaiQV AaauXXtov h'jrovofj.oc<^ovTss 'Ev%v)Voga tov iiSov Tov KoigavQV to ayaXjia avaJSslvai Xsyovai. In recensenda Melampodis prosapia usque ad Amphia- raum omnino cum Homero consentit Scholiasta ad Pindar.

Nem. 9^ cjuamvis in rerum gestarum narratione alios aiictores sec£uitur. In Apoll.odori Bibliotheca descriptionem familiae desideramus auctoris an tem- Melampodis , negligentia porum iniuria nescio. E dispersis locis hoc fere stemma componitur, siquidem eosdem ubicrue auctores secutus est;

~~8 114~~

~~Aniytliaoii u Idomcne, Pheretis s. ALantis filia~~

~~/\ . Bias Aeolia Melarapus v N. Proeti filia~~

~~(Thestius o Ahas ' ,^-^. i _ I Hypermnestra) u Oicles (Coeranns Lysiraachc u Talaiis ' .1 I . Amphiaraus u Eriphyle Polyidus)~~

~~I Talaifilia~~

~~y\ : ; , : . Aniphllochus~~

Arsinoe u Alcraaeon u Callirrhoe, Acheloifilia Phegei filia --A^- Acarnan Amphoterus. In Aniylhaonis uxore, sibi iion conslat Apollodorus; Idome- alio nen vocat, sed alio loco (I, 9, 11, 2. p. 7J) Pherelis, ratia II, 2, 2, 4. p. 129) Abantis iiliam. Mihi unice priraa

probatur, cjuia cum Abantis filia connubium omncm temporis ordinem turbat de re Phere- ((jua supra quaedam dixi) , tis autem filia et temporis et historiae tenori melius convenit, (juum Amythaon e Thessalia in Peloponnesum immigra- verit vel ipse, vel, Diodoro Siculo teste (lY, 68) eius filii. vero his concessis bistoriam huias familiae Nef[uaquam , , omnino explanatam et quasi ad dilucidum redactam esse affirmaverim; ea cpntra Amylhaonidarum indoles esse videlur, difficillime stemmatibus ta-1 ut reliquis adaptentur , eorumque bula vix cum ulla alia quadret, sive generationum gradus sive cum aliis familiis affinitates confusionem spectes , , quam esse et desperatam quasi , perlurbationem Tragicis imput^n- dam vix est cjuod dubit^mus; num vero rei gestae formam genuinam restituere et e tanta fabularum messe pristinam

~~historiae adumbrationem extricare nostri raoliminis sit, ii yi-~~

~~deant, quibus ignotum non est, omnes huius cycli tragoe- dias periisse, Pherecydis. aliorumque veterum mythographo- rum scripta ad nos non perve^nisse, neque Pausaniam, ne- Diodorum Eusfathium ne-~~

~~- religione, fontes indicasse, unde hauserint, ita ut quid hi- 115~~

tradltiond sancituni a storica cjiladam , qiiid poetis refictuni, additum, oraisstim sit, humana sagacilas distinguere posse non videatur. Quamnam Proeti filiam duxerit Melampus ex ApOllodoro non patet; e Pherecydis sententia (ap. Schoh Hom* Od. XV^ «225) Iphianassa fuit, quam efc ipse Apollodorus coraraemorat

~~li, 2, 2^''l. p. 128. Abas, Melampodis filiiis, illiusque filia Talao Lysimache, quae nupsit, Occurrunt I^ 9, -13, 1. p. 76«~~

— Coeranus cum filio 251 ^ Polyido , III, 3, l^ 4- P* Quum Coerani patei* non nuncupetur^ parentheseos signo notavi. Alium Melampodis filiura non coramemorat Apollodorus^ quain re Heynius Tabula sua (Tab. IX f») ex Homero Antipha- tem_ vel c Pausania Mantium inserendum putati Eqilidem consultius duxi, lacunam non complere, sed circtilo tantum indicare Cxcidisse ne id generationem , tiuamquam quidem extra dubiura positura sit, quum apud Eustathium (ad Hom. II. II, 566. p» 288, 26) Jocles (s* Oicles) MelaffipOdis fiiius, Amphiarai paler perhibealun Hyperranestra, Thestii filia 10. Oiclis uxor a Pausan. (i^ 7, p* 51) appellalur, It, 21 j 2» p* 158 et Diod. Sic. IV, Q8i quare in tabulam inserui; hi- stoxiae tenore cgregie comprobatur. De Eriphylc, Amphia- tsti uxore, II, 9, 13 multisque aliis locis; de Alcmaeone et

AmphiloCho, Araphiarai filiis, Ul, 7, 2, 5. p* 293? de AIc- maeonis uxoribus filiisque Ilt, 7, 5, 3 sqq. p. 295 sqq. AIc* liiaeonem e Mantone, Tiresiae filia, Amphilochum filium et (Tisiphonen filiara procreasse, ex EuHpidis fabula addit Apol- lodorus III, 7, 7^ 2. p. 299. Ex eodem haud dubie fonte hausit Tzelz; ad Lycophr. 440* p^ 53 b. et ad 980. p. lOS a. Fabula recentior esse tidetui* e confusione duo- , quamvis rum Amphilochorura tutbas orlas esse negari nequeat* Re- dibimus ad hanc quaeslionem parte huitis libelli SecHrtdai — Aeolia Amythaonis filia, Calydonis uxor, Apd. I, 7, 7v 2i p* 49.

ad iDiodOrum Siculum huius fa- Pejgaraus , qui IV^ 68 Miiliae genealogiam efxhibet, quae pluribus in rebus a reliquis receditj et memorabilis est affinitatibus quibusdam, mi- 8* 116 nime sperncndis, quibus hisloriae familiac lux «juaeclam af- funditur. Tabula hacc csl:

~~Amythaon \j Aglaia~~

~~Bias Mclampui! i> Iphianira fili.i j Megapcnthis Ilippocoon l _^ y\ J ^_ .-^ u Fronoe Zcuxippe Antiphatcs , Ahas Mantius —» Amphalces Oicles o Hypermnestra, Thestii filia~~

Iphianira Poljhoea Amphiaraus. In linea rccta cum Homero conYenit Diodorus a Melampode usque ad Amphiaraumj sed ex aliis fontibus addit singulo- et numerosiorcm cuius rum connubii prolem. Molampodi , uxorem Ipliianiram perhibet, Megapentliis filiam, praeter et liberos ' Manlium Antiphatem , assignat Abantem ct Pro- noen. Apud Diodorum quidem B/avra legitur, sed ''A/3avra esse restituendum monuere crilici. Nec rara est horum nominum confusio. Sic v. g. apud Qrpheum in Argonauticis 149 Talaus, Areius et Leodocus Yocantur "A/BavTiaSaif quum BiavrcaSai sint, nisi Abantiadas nominatos malis tancjuam Argivos, uti Pindarus Pyth. 8 ''A/3avTos oiyviag nominat Ar- et Pausanias gorum urbem, VII, J7, 3' p. 565 Amphiaraum Phoronidas. cf. etiara s. et Adrastum Steph. Byz. y. ^^Agyog. Aliud exemplum habemus apud Scholiasfam ad dictum Pin- 6 d dari locum, Qri/'A/3as Ai;yK6cys' TaXaov i:arijg , «juibus in Terbis non nominum tantum , sed hominum etiam est confusio; confunditur enim Abas Lyncei filius cum Bianto uxore Talai patre. De Antiphatis , quam Zeuxippen appel- mihi non filia lat Diodorus , liquet ; Hippocpontis Spartani ratio non constet. Y.ix esse Yidetur , c[uum' temporum Hip- pocoontis enim filia (juinquaginta fere annis ante bellum Tr07 ianum vixit (quod alio loco probabitur); quomodo igitur tan- ava esse tricesimo ante id bel? dem Amphiarai potuisset , c[ui lum anrio diem obiit? Vel alius itaque Hippocoon intelligen- dus est, vel auclorem secutus est Diodorus non nimis sin-? cerum. Egregie conlra cum historia conyenit Hypermnestra, 117

filia Oiclis affinitate histdria Theslii , uxor, qua stirpis Oi- cleae haud metliocriter iilustralur, ut in parte secunda videbimus. De Pronoe, Araphalce, Iphianira et Polyboea nihil legisse meriiini. Procedaraus ad Pausaniam e cuius locis denique , disper- &Is hoc constituilur stemma: Amjthaon

~~Melampus Bia»~~

~~Ahaa Mantins~~

~~Oicles V Ilypermnestra~~

~~Amphinraus u Eriphvle, Talai filia Polyhiccs I~~

~~Thcrsander v Dcmonassa (Alcraene) Eiirydice Amphilochua~~

~~I ex Asio Tisamenus Alphcsiboeau Alcmaeou u Callirrhoe, Acheloi filia filia Phegei I~~

~~^\. .~~

~~Clytius Acarnan Amphoterus.~~

Amythaonis genus usque ad Clylium "describitur a Pau- sania VI, 17, 4. p. 494; et fruslra mea quidem sententia, Palmcrius, ut Pausaniam cum Homero in concordiam redige- ret,.huius loci lectionem tentayit, ersic legendam csse pro-

~~posuit: MsXocjjLTTodos yocg Yjoav rov 'A/^u^-aovos' M.a.vrios~~

Kai Âvrt(p6iri)9, rov ^s 'OiKXijg . . .; hoc sane modo Pau- sanias cum Homero concineret; at quis tum mutandi erit finis? Alios aiictores ea in re secutus est Pausanias; quid in eo ? mirum quid singulare ? atqui si admitlimus Palmerii coniecturam cui , bono Pausanias Mantii, addidisset menlionem, Mantius ex hac leo- quum Clytii repeteret originem , quocum lione nihil rei liabuit, ita ut mentio eius prorsus supervaca- nea habenda sit. Quare salvam habebimus Pausaniae lectionem dum secus esse , usque probabitur. Hypermuestra, Oi- gHs uxor commemoratur II, 2i , 2. p. 158, quae cj[uum The- slii Aetoli fiUa a Diodoro recte a nuncupetur , Tyndaridae Pausauia lll, 19, 4 p. 23g Amphiarai avs^/iot Yocantur, quo- 118 rum njater Leda eiiisdem Thestii fiUa fuit. Eriphyle, Talai filia, Amphiarai uxor V, 17, 4« ?• 420; ibidem de Eurydice et Demonassa, cpiae Thersandro nupsit IX, 5, 8« p. 723; quibus Amphiarai filiabus, Asius Alcraenen addit tertiam, Y, 17, 4 p» 420f Amphiarai filiorum Alcmaeon fuit natu maximus, Pausan. X, 10, 2- p. 822; idem docet arca Cypseli ubi repraesentata erat Amphiarai domus, iiaV'AjJ.(piXo'xôv (pagsi ante erat et vvjwiQV wgpsfivrig ijris ^vj ; portam Eriphyle., Eurydice, Demonassaque aai 'AXK/â/cov TfaTs" yvfivos (Pau^ san. V, 17, 4« p* 420)« Alcmaeonis uxorem primam Fausan. VIII, 24, 4 p. 646 Alphesiboeam nominat, filiumcjue quem ex ea sustulit, Clylium ('VI, 17, 4, p. 494) itidem vaticiniis arte eius insignem , qua etiam progenies inclaruit ^ unde Epe- rastus esse de (1. d.) gloriatur, genere isgoyXvuGGwv HXvri- Bav ocjT^ iGQ-^sujv ita ut non immerilo , aljxa MsXajjL^KoSidav ; dicat Hesiodus (ap, Nicol. Damasc. in Excerpt. Vales.) : ; sScvKsv *AXKyjv JJ.8V ya^ ÔXvjJ^Trios AiaKl^^Gi,

Nquv §' Â}j.vJ9-aoviâig, TrXovrqv Sg Trsp 'AT^£/^y(7i. Secundo, comiubio, superstite adhuc Alphesiboea, CallirrhotJn duxit Acheloi filiam e Acarna- Alcmaeon, , qua prQcreayit nem et Araphoterum, VIII, 24, 4. p. 646. De Amphilochi nihil posteris inveni, nccjue de Acarnanis et Amphoteri progenie; c[uod quidem mirura non yidetur, quum in Acarna- niam profecti uibes ibi condereiit rebusque ArgiVis non amplius immiscerentur. Floruisse tamen et vaticiniorum laude in Acarnania do- iuclaruisse Melampodis slirpem , "Megistiae cet vates e:êmplum , qui Spartanorum cum Leonida ad Ther- -- mopylas occubuit. Herodot. VH, 221, ubi cf. Inlerpp. Fuisse etiam, qui Laodamiam Alcmaeonis filiam perhiberent, videmus e Schol. Hom. II, XVI, 175; iidem ex hac et Pelô âtam Folydoram referunt,

Jam exposito Melampodis genere transeamus ad Bian-f eius Honierus tem fratrem. pluribus quidem Iqcis tangit eius historiam (v. g, Od. XI, 287 sqq. XV, 247 sqq.), inde ut videlur ^b antiquissimQ tempore , , celebratcirii { sed Biajv- 119

~~tis neque nomen adhibet neqiie genus describit-, praeler quod~~

H. II, 565 et XXIII, 677 tres eius familiae generationes Jau- dat, Talaum, Mecisteum ^lium, Eiiryalura nepolem; Adrar li. eias filias stum, Sicyonis regem , II, 572 j Aegialeam quae et aliam Diomedi (II. V, 412) anonymam , qiiae Tydeo nupr sit, II. XIV, llOsqq.; Eripbylen Od. XI, 325 — sed stemma continuum inde componere' vix possumus. Pherecydis de hac gente perpauca eaque cxiiia super- sunt fragmenta — ap. Schol. Hom. Od.^ XI, 289, in collec- — Schol. Hom. 11. in coll. tione Sturzii p. 118 ap« XIV, J21 , — ad etirfm refero Schol. Sturz. p. 156 j Plierecydem quae yillois. ad Hom. Catalog. 72 nai'rat de Biantis genere, quum a solo quantum legi PKerecyde Perialces Biantis filius cora- meraorelur. Quae mea coniectura si vera est, e Pherecydis sententia hoc stemma restituerepossumiis. Amythaon

~~.1 Bias u Pero, Nelei filia .>v. Perialces Aretus Alphesiboea~~

~~Talaus~~

~~^v———> Mecisieus Adrastus~~

I I Euryaliis Deipyle u Tydeus. Apud Schol. Hom. Od. XI, 289 haud cunctanter rescribo: 5s §ncc- TravTCuv ocKO^QAjjjisvcuv, 'Bias 6 "'AfXvS-aovos vireay^sTO astv Buttmannus rovro , quod proposuit, frustra, opinor,

~~Slurzio defendente vulgatam Biocs 6 TaXaov jjlovosi quamvis enim negare nolo, interdum nomen irarvj^ supplendum~~

videri^ vix tamen probabile mihi fit, "Bias Q TaXaov sio nude positum aliud quid significare posse quam Biantem Ta- lai filium. In Bianti§ liberis non parum inter se dissentiunt veleres, Pherecydes ap, Schol. et Eustath., ad Hom. Od. 1. d, tres eius laudant liberos Perialcen, Aretum et Alphesiboeam, vel secundum Eustathium Alcesiboeam, De Perialce a solo

~~Pherecyde memorato supra iam dixi. ^'Ag^ros vitiosam no- Hiinis scripturam iudicat Sturzius (in Pherec. p, 123} pro 120~~

nominis forma Rhod. et ^Aq'/)io9 t c[uae apud Apbllon. I, 118 Orph. Argon. 149 occurrit; at quum Scholiastes Homeri et Eustathius Areti nomen tueanlur, id a Pherecyde profectum et esse putaverim , praesertim quum Apollonium Orpheum in Areii genealogia alios q^uam Pherecydem auctores secutos manifestum sit. Ab utroque enim Argonauticorum auctore stemma hoc modo describitur:

~~Bias u Pero, Nelei filia~~

Talaus Areius Lieodocus. quod omnino difFert ab eo quod e Pherecyde discimus. Ta- laus Perialcis filius perhibetur in Schol. Villois. ad H. Catal. 1. d.; reliqui quantum memini omnes Bianlis filium appellant. Adrasti patrem in fragmentis Pherecjdeis nominatiim non in- ex aliorum auctoritate Talao subiunxi yenimus , quare ipsum cum Deipyle filia quam Tydeus duxit Aetolus advena, Phe- rec. fi'r. p. 156« Alphesiboeam Biantis e Perone filiam habet etiam Theocritus Idyll. 3, 45. huius farailiae stemma" vel fortasse Copiosius expositum , compilatum potius exhibet ApoIIodorus I, 9, 12 sqq.; sed unde sua hauserit pro niore laudabi|i indicare neglexit, quod eo est hanc sibi familiam cjuidem magis dolen.dum , quum poetae Tragici in primis selegerint, ^quam ob belli Thebani horrores suis coloribus maxime depingerent. Tabula Apol- lodori haec est: /^ Bias V Pero, Nelei filia

~~Felias u Anaxibia Talaus u liysimache, Abantis filia~~

~~j Melamp. neptis~~

~~Pronax Eriphyle Parthenopaeus Mecisteus Aristomachua~~

~~I I 1 . Lycurgus Amphithea Proq;iachus Euryalus Hippomedon~~

~~Adrastus u Amphithea, Pronactis filia~~

~~Argia Deipylc Aegialea Aegialeus Cyanippua. mipta Polj nici nupta Tydeo nnpta Diomedi.~~

~~Paucissima hoc loco siint raonenda in , quum Heynius Obss. egi-egie provincia sua functus sit; quare paucula tantum ad- 121~~

et minus recte a doclissimo otseryata Tiden- dam , quae viro tiir, indicabo. Bianlis uxorem cum tota fere antiquitate Pe- ronem nimcupat Apolloclorus I, 9, 12. p. 73? at II, 2 fin. p. 130 quod a nullo alio traditum inveni, unam e Proetidibus.

Ad I, 9, 13, 1 Heynius in observalionibus p. 67 dicit: «Al- pbesiboeam (Biantis filiam) Theocriti 3, 45 meminit, quae supra s. 10 erat Anaxibia.» Quod non omnino considera- tum videtur ; nonne enim Anaxibia illa alia Biantis filia esse poluit, diversa ab Alphesiboea? Equidem certe nusquam in- yeni Peliae uxorem ab aliis vocari Biantis fi- , Alphesiboeam liam. Minus etiam mihi probialur . coniectura quam idem proponit ad Apd. I, 9, 13 fin. : «obiit Cyanippus sine liberis, itaque licet coniicere irais ^s AlyiaXavs ov RuavtTr- TTOS". » Quomodo tandem itaque? Quo argumcnto nititur haec ? Coniieere h*cet sed non ? conieclura quidem , quid Yerum est a Pausania Cjanippum bis Aegialei filium, ab Apollodora fratrem vocarij quid vero^hoc mirum? num hoc uno tantum arliculo differunt? Si cpiid mutandura est, ante KuaviTrTros" inserendum censuerim yia); necjue tamen, sl abest, valde id d^sidero, quum concinnilas orationis non sit accensenda praecipuis Apollodori virtutibus. Hippomedon, Aristomachi secundum alios v. Col. , (vel g.' Sophocl. Oed. 13J7 sq. ralai) filius occurrit III, 6, 3, 2. p. 280. Argia Poljnici, Deipyle Tjdeo mipta III, 6, 1, 6- p. 277. Aegia- lea, Adrasti, secundum alios Aegialei filia, Diomedi nupta I, 8, 6, 3. p. 61. Aegialeam Adrasti non filiam. sed neplim fuisse defendi fortasse polest^ c[uamvis enim Homero Y, 4l2 tamen Adrasti filiam fuisse non TrsgKpgcvv 'A^pyg^/v:^ audit, neccssarlo non v. ex hoc Antima- scquitur , magis qiiam g. chi versu (ap. Pausan. YIII, 25, 5. p. 650): "A^gaiôs Ta- Talaum Crelhei filium fuisse.. Utut Xavo vlo9 fi^îjSvfCaSao , autiem haec res se habeat^, Aegialea exemplo esse potest, quanta licentia recentiores poetae fabulas antiûas refinxe- rint. Lvv enim et Diomedis cuius in Tlt g i(p g i(pS'l]J.r) uxor, niaritum amorem praedicat poetarum 'pi.ter: 122

jj.\\ b\)V AlyLaXsia irsQi^gwv 'Adgyjgiv^t k^ VTTvov yoocuoa (piXovs oiKijas sys/^^, aovgibiov 'jroSsovaa 'jvqglv. — - tanquam adulteriis infamis et in maritum perfida a recenlio- ribus describilur. Cf. Eustatli. ad Hom. 1. 1. p. 566» qui bene hoc fecisse ol — ad jjlsS-'' "OfjLijQov observat, Dionys. Perieget. 483- p. 200. Tzetz, ad Lyc. 382. p. 46 b. ib. Pot- ad ter. 432. p. 52 a., ad 603. p. 68 b. — Vide igitur qualem imaginem de Aegialea liaberemus, si periissent Homeri carmina !

~~Jam denique in fine huius primae partis Biantis stemma apponam, r^uale e dispersis Pausaniae locis colligitur..~~

~~Bias u Pero, Nelei filia~~

~~I Talaus u Lysianassa, Polybi filia~~

~~, A— ___—, (Eriuhyle) (Pronax) Farthenopaeus Adrastus ^ Mecisteus~~

~~I I I I .1 . Lycurgus Fromachus Acgialeus Hipponiedon Euryalus~~

~~Cyanippus Folydorus.~~

De Biante eiusque cum Perone Nelei filia nuptiis y. Pausan, 2. Talaus Biantis fi- IV, 36, 3. p. 371 sci. X, 31, p. 876. lius II, 6, 3. p. 125. II, 21, 2'. p. 158. Primo illo loco mo^ nendum yidetar, in utrocpie Codice Vindob. pi^o TaXauj r^ BcavTQ? legi raXavGiv Toi filavrog, qua tamen in lectione nominis diversitatem latere non putQ, quum secundo iilo ad loco, ubi Pausanias hunc nostrum lecto^es remittit, absque controversia Talaus Biantis filius perbibeatur. Talai uxorem Pausanias H, 6, 3 Lysianassam appellat, Polyhi Si* cyonis regis filianij Apud Menaechmum Sicyonium (Schol, Pind, Nem. 9. p. 407) Il.ysimache eadeni yocatur; idem nomen ab ApoUodaro eidem tribuitur, sed Abantis filiani nun^ auctores secutus sit in cupat, Quasc[ua& Apollodorus , bac re praevalet auctoritas Her

OGCurrit si ries (v. g. V, 17, 4. p. 420) sed sempcr, recte inemini, sine patris nomine, quare parenibesi in tabula inclusi; eandem ob causam Pronaclem cum L)Xurgo filio, III, relalione vide- J8v 7* P' 256. E Menaechmi (I. 1.) prodire Pronactem filium Talai et natu tur, , Lysimachae maximum fuisse. — Parlhenopaeus eiuscfue nlius Promachus II, 20, 4« Alium filiam Stra- p. 156. IX, 18, 4. p. 746. Parthenopaci , bello recenset.Enstath. tolaum , c|ui Epigonorum interfuit, ad Hom. 11. IV, 407- p. 489, 39, de quo nil aliud mihi in- notuit. Adrastum Talai filium e-^ Antimacho laudat Pausan.

~~VIII, 25, 5. p. 650, cius filium Aegialeum et Cyanippum nepotem I, 44, 7* p. 107. II, J8, 4 p. 150. H, 30, 9. p. 183. IX, 5, 7. p. 722, — Mecisteus, Euryaluscjue filius II,~~

20, 4. p, 150. II, 30, 9, p. 183. IX, 18, l.p. 745. Pe Hip- pomedontis palre e Pausania non constal; X, 10, 2. p, 821 de dicitJ sed ea- ipso 'I-TTTro/ê^tov adsX^p-tjg Â^gagov irals , dem hacc Aîlrasti soror eiusc[ue maritus non nominanlur. Heynius in Obss. ad Apd. III, 6, 3« p. 246 dicit: «Hippo- medQit Arislomachi filius ex Adrasti sorore. Pausan, X, 10», et Siebelis ad Paus. 1, 1, p. 189! «Hippomedon apud Apol- lodor. III, 6, 3 Aristomachi filius et ut ex nostro loco videmus, e% Adrasti sorore.» Miror sane utrumque virum doctissimum non animadvertisse , Adrasti sororem eandem etiam Aristomachi sororem fuisse, quum x\drastus et Aristo- inachus fratres sint; neque tamen probabile videtur Hippo- wiedontem e fratre et sorore natum esse. Mihi Pausaniae lOGus corruptus et mutilus videtur. Certe ante aS^XCpiJ? nomen cjuoddam excidit; neque mihi absonum videtur, c[uum

a relicjuis Hippomedon Aristomachi, Adrasli fratris, filius perhibeatur ot Eriphyle sola Adrasli soror commQmoretur, e qua Hippomedon certe natus non. est, pro a^sXCp-^s re- scribere a§£l(J)©D. F4'at cjuum coniiceyem : IIqXuvs/ko^S r$ 'Hal 'Itttt cyv Scd remo- Ojixs^ , adsX^piSov^ 'A^âg-oy , 7ra7g. ratum me est cjuod inter duces recensetur Hippomcdon, ciii VQcabuIun% tôIs npn oiQnino CQnvcnire videbalur, cûam- 124 vis ab Homero II. XF, 7J0 Molionitlae, Epeoram diices TToib'' er kovTs vocantur. Equidem haereo et meJiora ab ali!S exspecto. Polydorus Hippomedontis filius inlcr Epigo- nos recensetur Paus. 11, 30,4. p. 156; liabet eliam Eusta- thius ad II. Hom. ly, 407- p. 489, 39. PARS SECUNDA S, HISTORICA. ovv iraXaia Travr/ Ta JXBV roiavra svqov^ ')(âXs'rra ovra fcvv i^^S rsy.jj,\)îcv Trtgsvaai' oi yag avSQcviroi rdg anods nai TrQoysysv^r^j^svcw , yjv STri^x.^tioia aCplaiv -^ , 6fj.oUvg a/Ba^ aavlgvjs 'Kag' aXX>)Xcvv heyôvrau

~~Thttcyd. I, 20. P A R T I S S E C V N D A E~~

~~CAPDT PRI3IUM.~~

~~ARGOLIDIS IIISTORIA CS^UE AD IMPERII DITiSlOBrEM.~~

Jl rae omnibus reliquis Graeciae antiquissimae civilafibus inclaruit respublica Argiva^ imperii poteritia, stirpis regiae no- bilitate ac Teneranda vetustate, maiorum gloria et rebus ge- slis longe laleque celebrata. Prima gentis origo in remotis- ut fere simam recedit antjquitatem, et, origines solent, spissa caligine obvoluta est, ita ut unde in terrain Argivam immi- graverint primi incolae, qua via, «jua ratione commoti, quo duce et quae sunt reliqua, dilucido ordine demonstrari nequeat. Hop quidem maxime videtur probabile, eam Pelo- ponnesi partem,^ quae postea Argolidis nomine celebrata est, primam habitatam fuisse, et inde tanquam e seminario mul- tas alias Graeeiae regiones accepisse incolas suos artiumque culturam et i^eligionem, non in Peloponneso tantum, sed eliam in septentrion^alibus provinciis et barbaris adeo terris. Ipsi

- est ex aboriginum gloriabantur nomine , hoc hominura memoria eandem incoluerunt terram, et in mas.iiiiis Graeciae perturbalionibus populorumque migrationibns solum quidem patrium vertere coacti e Peloponneso tamen non exiere. Si verum est quod Graeci perhibent, Pelasgis nomen inditum a Pelasgo rege, de primo gCntis nomine non constat* at Pelasgo antiquiorem esse hanc denpminationem non est quod duhitemus hunc , quum numerosissimum populum non intra angustos Argolidis terminos se continuisse, sed spatiosas ma- ris Aegaei oras oceupasse satis probatum sit. At ne in hac quaestione haerearaus monet virium imbceillilas et instiluli nostri hic de locus e diificillimis to- ratio, quum Pelasgis , 128 lius a mullis a neminc ta- anticjuitalis , quident freqaentalus , men exhausfus dici queat; quare ne pOpulus magnus hisloria careat, operae pretium foret, ut vir doctrina, ingenio ct satis instruclus hanc sub perseverantia , integram (juaestionem, examen denuo revocet, eoque haud contemnendam historiae partcm novis sludiis illustret. Mei iaboris finis est, non populi Pelasgici, sed Argivorum regum histoi'iam vcl potius brevem adumbrationem conscribere. Primus in Argolide regnasse dicitur Inachus, Oceani fi- — lius, de quo fluviusne fuerit an homo conlroversia est. ^ Pausan. II, 15, 4. 5. p. 144. — Ouamdiii primi homines huius terrae incolac sine civitatis iure vixerint, quis facilc di^ xerit? Eos ab initio separatos, nec uUo vinculo «ociali con- iunctos vilam tradit fabula egisse, anliqua , donec Phoroneus, quera Inachi filium perhibent, et primum. Argolidis regem, incolas seorsum habitantes in civitatis ius compulit, quo fun- damenta acla sunt culturae atque humanitatis; nam quod docuit magnus ille Anglus, nonnisi inter homines homines homines fieri, non solum de snigulis hominibus verum est, sed cliam de familiis. Collectis igitur in reipublicae formam incolis dispersis, urbem condidit, quam suo nomine Phoroni- cam appellarunt {agv (pooLvviy,6v — Paus. 1. d. Steph. Byz. ad s. V. "A^yos", Schol. Eurip. Orest. 1239) et quae est fortasse antiquissima totius Peloponnesi* Ad eandem fere aelar refero a tem Tirjnlhem , tempore remotissimo habitatam sed ante urbis alio nomine , quum per Perseum restaurationem sub Aliis s. Haliis denominatione occurrat, cf. Eustalh. ad Hom, II. II, 559. p. 286. Steph. Byz. s. v. 'AXish. Ad hane rem mox redibimus. jNemini itaque mirum videbitur, si Ar- givi ad primum humanitatis in Peloponneso conditorem .non iirbes tantum conditas et ordinem civilem referunt, sed ar- tium etiam-principium, ignis inventtim, Pausan. 11^19, 5. p. Traditio eliam ut Hermionen- 153' anliquissima , videtur, sium ab eodem fere tempore repetit agriculturae donum (Paus. II, 35, 3 — 7. p. J94 sqq.), et vere tribus his rebus, igne, ciTitale, agricultura omnis humanitatis principia con- 129

~~In erat tinentur. Prone , monte Hermionensis agri , templum menioratu a Phoronei filio et Cereris dignissimum , Clyraeno~~

Chthonia eius sorore conditum , ut fabula erat Hermionen- sium. Pertinet igilur ad ipsa principia Hermionae urbis, quam ab Hermione Phoronei nepote aedificatam tradebant in- colaej hanc enira Phoronei genealogiam sibi finxerunt Her- mionenses (Pausan. H, 34, 5. p. 191- et II, 35, 3. pag. 194): Phoroneus

~~.-A-, ., . , —^ Europs Cljmeniis Chthoma~~

~~Hermion. Dirersa de hoc templo tradebant Argivij Cererem nempe Argolidis fines ingressam ab Athera et Mysip hospitio accep- tam, a Colonta contemtui habitam fuisse, indigne id ferente~~

Chthonia eius filia, quae, combusto cum ipsa domo Colonta, a Dea servata Hermionae id templum dedicayerit. Quid Pausaniae de Clymeno yideatur, ipse narrat II, 35, 5. p. 196. Quamvis autem Argivorum narratione Cereris Chthoniae Her- mionensis cultus in recentiora deprimitur tempora , Pelasgi in satis nerape Triopae filii, tamen antiqua tempora buius Deae apud Argivos religionem recedere videmus. Post Phoronei mortem Apis imperium usurpasse videtur — Scholiastes enim ad Orest. Euripidis 920 »

*) teste 4. 110 f. aiTCcaoc Apollodoro II, 1, 1, p. v) Xvuga (de Inachi regno loquitur) klyiaXBia kKX{)$-ij\ hoc vel de tota Pelo- 9 130

~~yero Megaram secessit, arci ibi conditae Cariae nomen cle- dit, et incolaJs agriculluram et Cereris sacra edocuit. Pau-~~

san. I, 39, 4 5. p. 95» 40, 5. p. 97. Apis a Telchino et Thelxione occisus (spe fortasse succedendi) quum sine prole mascula obiisset *) (Apollod. II, 1, 1, 6. p. 111) et reliqui Phoronei filii dispersi essent (Schol. Eurip. Or. 1239; cf. quae de hoc loco dixi, ubi e Scholiasta stemma exposui), Europs vero ante patrem iam mortuus (Paus. II, 34, 5. p. 191), Argo imperium cessit, Phoronei e Niobe nepoti. He- rophanes Troezenius (ad. Pausaniam 1. d.) Europem Phoro- nei filium spurium fuisse, suspicatus est ea commotus ratione, quod Argorum imperium nunquam adÂrgtim Phoronei e filia nepotem peryenturum fuisset, si legitimus Phoroneo filius fuisset. Pausanias hanc sed argumentationem improbat ; eius verba subobscura sunt ,,£Ycu 5e, sl Ka) yvyjGiov ovroc ro sv 'Evgivira 'jrgorsgov Xgsihv i^ ôgcjovsa STrsXaPsv , oJâ, ojs ouK e]j,£XXsv 6 irals avnjj Niofiyjg iraiS) iaa otasaS-ai, Aios ys sivai ÔKOvvri." Varia loci interpretamenta repetere nolo; mihi sensus hic\esse videlur : «Equidem hanc He- iudico rophanis argumentationem praecipitatam ; quum probe sciam Europis filium nunquam Niobae filio parem potestate fiiturum fuisse, si vel maxime legitimus Europs ante raor- tem PhorOnei decessisset, quum Jovis esse Argus putaretur. » Quae Pausaniae ratio omnino iusta videtur; nam si ea sola de causa Herophanes Europem spurium fuisse putaverat, quod Phoroneo non successit, recte Pausanias legitimos eius natales eo titulo defendit, quod ante patrem potest obiisse; «juod autem ad Hermionem attinet et Argum, hocmanife- stum est Jovis et Niobae filium superiorem discessisse, etiain- si Hermion a patre (juam maxime legitime nato ortus erat. fere aetate et nisi ab Eadem Sparton Messon vixerunt , Argivis recentioribus hi excogitati sunt, ut Spartae etiam ponneso vel de Argolide est intenigenduni. Stephanus Byz. s. v. Phorouicam nominatam refert. In AgyoS , urbem Aegialeam quo errorem latere crediderim.

*) At cf. quae supra (p. 7 fin.) ex Hom. Schol. protnli. 131

Messeniaef[Ue tistorlam ab Iriaclio declucerent et Tinculo ge- nealogico has terrais cura Argolide coniungerent. Lacedae- monii certe Spartonem omnino ignorarunt, Pansania teste -^ 11, 16, 3. p. 146. Argi nomine urbs Argos, incolae Ar- creYit eius ut tota giti vocali sunt; adeoque auctoritas, Pe- loponneso occupata (Schol. Eur. Or. 1239) terrara suo nomine appellaret, quae denominatio Homero maxime est fa- miliaris. A Pelasgo eius fratre, ex Acusilai sententia, regnum Arcadicum conditum est^ sed rectius hoc de Pelasgo,

Arestoris filio, Ecbasi nepote, Argi pronepote e Characis s. in sententia (v. Stephan. Byz. v. Xlag^aaia) tradi, Arca- dicis aplior monstrandi locus erit. Criasus successit Scholiasta ad Argo , Pherecyde , Eurip. coniectura Or. 9*20 et (si ea quam supra proposui vera est) Pausania testibus. Eodem ordine (Inachus — Phoroneus —• Apis — Argus — Criasus) reges. Argivos recensent chrono- logi ab Eusebio expressi (chron. Euseb. n. 225 sq.). Duo alii Argi filii (ex Argivorum traditione et Eoearum magnarum auctoritate, Pausan. II, 25, 7» p. 169- H, 26, 3. p. 170) tanquam urbium vel novaruin conditores vel iam existentiura in amplificatores commemorantur ; Epidaurus terram cogno- ihcolas deduxisse urbera minem primos ; Tiryns antiquissi- mara Alin vel Bfalin adauxisse nomine , suoque denominasse dicitur, Eustath. ad Hom. II. II, 559. p. 286 coll. Pausan. IT,

25/7. p. 169. Pirasus quartus Argi filius Tirynthe habitasse videtur; certe antiquissimam Junonis statuam ibi dedicavit. Pausan. filius vel II, 17, 5. p. 148. Ecbasus, quintus Argi , ipse Arcadiara occupavit, vel stirpi regum Arcadiae originem dedit per Arestorem fiiium et Pelasgum nepotem. — Cri- asum excepit Phorbas, Phorbantem Triopas. Ab hoc coloniam esse deductara narrat Diodor. Sic. Rhodum , lY, 58; quod mihi quidem non valde fit verisimile; quum Triopara Argorura regem imperio relicto in coloniam abiisse probabile non videatur; ipsum Argis mortuum esse ex Hellanici narralione videraus (ap. Schol. ad Hom. II. III, 75). Ipso regnante coloniam illam esse deduclam, haud cunctanter amplector. 9 * 132

~~Triopae trcs commemorantur filii Jasus, Pelasgus et Agenor, nalu minimus; quibus addunt alii quarlum Phorban- tem Pellenis Pellenae conditoris. Tres , patrem , primi post~~

~~patris morlem 'regnum -ita inter se diviserunt (teste Hella- riico ap. Scliol. Hom. II. 111, 75 et Eustatb. ad eundem lo-~~

~~cum; ap. Slurz. fr. VII. p. 49 sqq.), ut Pelasgo sorte eve-~~

niret circa Erasinura fluvium (tjui et Arsinus Strab. VIH. p. terra ^— — Jaso ra 569) yj 'irôs Êgaaivoj ; 'rrghs 'HXiv; Agenor vero in distributione hereditatis paternae equorum armenta obtineret; sed non sine terrae parte, puto; «juae enira pascua babuisset? Pelasgus Larissam condidit, Argoiûm arcem, et filiae

~~Traditur ab 1. d. Pausa- nomine appellavit. hoc HellanicO ,~~

~~nia II, 23, 9. p. 165 (de situ arcis Strab. VHI, p. 569. Paus. III, 17} 2. p. 250) aliisque. Aliam Larissam ab eadem de-~~

uominatam in Thessalia commemorant auctores, v. g. Pau- san. 1. 1. p. 165? quod non negaverim, quum in Thessaliam enupsisse Larissam constet, quamvis hoc nomen pro nomine appellativo habere malim; at silentio non est praetermitten-

dum, quod Schol. ad Apollon. Rh. I, 40 (ap. Sturz. Hellan. fr 116 p^ 149) habet: AagiaGa TroXig OsaaaXiKvj, ^v eKTi- ' airo GEV ^AKgiGLOS ^rig vovojJLccaSy) Aaglaayjs t^S UsXaa- verba tantum — yov , (vg (pyjaLV '^EXXaviKog; jJtzs* HsXaa- yov ex Hellanico depromta putari debere recte monuit Stur- zius; sed addere debuisset, alieno Joco adiecta esse a Scho-

~~liasta; Hellanicus enim de Larissa Argiva locutus erat, neque vero de Thessalica. Vix equidem crediderim, Larissam ab Acrisio conditam a Pelasgi filia denominatam fuisse;~~

~~erat haec fabula omnino diversa. • Ceterum de Larissa ad~~

Peneum ab Acrisio eondita nullum aliiid testimonium re- e Schbl. secun- miniscor praeter supra adscriptum ApoUonii ; dum Pausaniam II, 16^ 2. p. l45 et Apollod. II, 4, 4, 1. 2. condita p. 144 Acrisius Larissam proficiscitur ; igitur iam erat. Ad aliam iterum Larissam urbis cognominis ad Pe- neum denominationem referre videtur Schol. Apollon. Rh.

~~J ^e Ka) IIj 500 3Jv aSsX(pyj r^ Ku^jJvj^, Aagiaaaf yjs 6}j.6j- 133~~

Bv QsaaaXia ' uôvrai Si ol VVJJ.OS 'JToXiS \{/f XayovTss avr^jv aXX^ JS-vyarsâ Uijvsiov' evijj.s yag SgsjîjjLaTa Trag' avrw , s-ri£ivov Cf. de Larissis Siebelis ovvi yjv SvyaryjQ. pluribusi ad Pausan. II, 23, 9. Slurz. Hellan. frr. p. 51« Eustath. ad

Hom. H. II, 841. p. 357 sc[. Ab hoc Pelasgo Cereris sacra in Argolide constituta sunt; aj)ud Phliasios Djsaules (qui ex eorum traditione Ce- lei frater fuil) primus initia tradidit Pelasgi tempore. Me- moriae eliam proditum est, Cererem, quum Argos yenisset, a Pelasgo hospitio receptam esse, Pausan. I, 14, 2. p. 34j eidem Pelasgus Triopae filius templum dedicavit, quae Pe- lasgis inde cognominata est. Non procul ab hoc templo Pe- fin. Prio lasgi ipsius sepulcrum fuit, Paus. II, 22, 2« p. 160 antistes fuisse videtur raus sacrorum {hgo(pavTy)s) Trochilus ab Jonis filius, (jui (Pelasgi post mo;;tem opinor) Agenore Argis pulsus in Atticam abiit, ibicjue, ex Argivorum fabula, Eubuleum et Triptolemum filios sustulit, quod Athenienses quidera negant, Paus. I, 14, 2. . Causas contentionum inter Trochilura et Agenorem ignoramus; fortasse imperii successionem fratrum minirao , Agenori, disputavit Trochilus, Jasi, fratrum xnaximi, nepos. -— Scholiastes etiam Euripidis &d Or. 920 ab hoc Pelasgo aygov (vel ex emendatipne Ez. Span- hemii ad Callimach. hymn. in Pallad. 4j agTOv; sed is in exemplari suo agyou legerat) KaTaGKsvyjV inventam esse, antea vescerentur homines refert. Circa (juum ^gayjj.aGt , hanc rera magna apud veteres confusio; veritati tamen testimoniis fide dignissimis et teimporum ratione firmatae proxime accedit, agri culturam et pahificium inArgolide primum a Pelasgo, Triopae filio, institutam esse. Sine prole mascula mortuus videtur Larissa filia ; Haemoni nupsit Thessalo. Jasus Hellanico teste accepit rd irgos 'HXtv; quaenam haec est regio? De Elide ilia «juae Arcadiae ab occidente est cogitare non possumus; (juomodo enim t^S" ^Agyslas pars haec fuisset? Plures huius nominis urbes ab Eustathio (ad

~~Hom. II. II, 6i5. p. 303) recensentur; Hispanica et ea (juae prope Olympiam est ab hac (juaestione alienae sunl; aptior 134~~

harum nullam esse intelli-^ est Arcadica , neque tamen apta 5 gendam milii persuadeo. Plures Argolidis occurrunt divisio- nes, in quibus Argorum et Tirynthis urbes tancjuam funda- natura mentum divisionis animadyertimus , ita ut terrae huno limitem quasi . exigere videatur. Jam cjuum Eustathius ad II. Ha- Hom. II, 559. p- 286 Tirynthis nomen anticjuissimum lin (Alin, Elin, hd ro 'jroXXovs aXisvojJievovs oVtiHv sksT.) fuisse referat et e s. v. videa-' , quum Slephano Byz, ^A.Xms mus, Tirynthios olim Halienses vocalos esse, non absonum videtur etiam in hac divisione Halin de Tirynthe intelligere, quum Pelasgo Argos evenisse inde concludere possimus,

sit non *) Quousque haec hisioria ex Hellanico hausta , definio; si Villoisonii Scholiastam sequimur, Agenoris etiam inTasio- ab Hel- lanico zn Argolicis narrata fuerat; Eustathio vero teste haec ah aliis auctoribus narratur. Fostquam enim terrae divisionem et Argorum triplicem a tribus frati-ibus denominationem retulerat ex Hellanico Cquae eadem habet Schol. Villois.) addit Thessalonicensis j rives ^vo rov he fJLsra Savarov rwv a^kXCpvov hiri^garsvaal (paoi 135

magfiis copiis equeslribus terram occupasse Agenorem tradit; procul dubio imperii aemulos eiecitj et egregie hac ra- tioiie Trochili Pausan. et co- explicatirt? fuga , I, 14, 2« p. 34 a in lonia Pelasgica Pelasgo , Achaeo, Phthio Thessaliam de- de vide Halic. A. Plut. ducta, qua Dionys. Rom. I, 17 s

minus probatos Crotopus., Agenoris filius f huio successit Sthenelas habuit successorem ultimum ex , qui Gelanorem , hac linea. Danaus enim ex Aegjpto veniens, Agenoris posteris imperio submotis, regno potitus est; quae res carminibus celehratissima in Argolidis et omninp totius Graeciae historia makirai est inomenti. Argivi quidem non stirpem tantum regiam mutavere, sed nomen etiain incolarum, quura Danai inde coghominarentur (Paus, VII, 1. 3» pag. 523» Eu- ripides in Archelai fr, ap. Strab, VIII, p. 569 s,); familiae auctoritas et potenlia connubiis opibusque privalis maxinie aucta, et Graeciae Aegyptiorum cultura imbuta est. Circa hunc Danai in Graeciam adventum mulla sunt obscura, quae vix lucem de adventus causa unquam accipient , quum neque Uqueat, neque de ratione, qua imperio potitus est, neque denique de tempore quo appulit Danaus« <3ontentionem enim cum Aegypto fratre, qualem po^tae et mythographi referunt, in causis historicis recensere, nah patitur historiae dignitas; fabulae sunt istae et commenta, e quibus }a infucatam rei gestae descriptionem exigua vel nuUa ulique redundare videlur utiUtas; quaestio vero mytliico-symbolica ab opere nieo aliena est, Quare quinquaginta Danai filiae, et quinquaginta Aegypli filii non immei'ito ab hoc Iqcq absunt, et 136

alia quaerenda est causa, ob quam Danaus cum factione sua, Aegypto relicta, in Graeciam et quidem iri Argolidem classem appulerit. Graeci, qui tabulas genealogicas composuerunt, cognationem quidem staluunt inter Agenoridas Argoli- dis reges et Danaides, utracjue enim slirps apud ipsos ad~ scendit ad Triopam patrem communeni; at Danai adventum non ex hac cognatione, sed cognationem hanc e Danai ad- Tentu esse explicandam ecjuidem puto; nam in historia scri- benda lineae descendenti Jasi fidem denegare non haesito, quum inter omnes eonstet, Graecorum vanitatem vel remotissima diversissimaque amplecti et omnino aliena ad sua trahere ita etiam iis , ut saepissime originem Graecam affingerent stemmaque protinus componerent, quibus nunquam ne commercium quidem cum Graecis fuerat. Hoc maxime modo Danai stemma ortum mihi videtur, quum mylhographi traditionem de Jonis in Aegyptum itinere et d& Danai in Ar- golidem adventu, genealogicis argumentis connecterent, Da- naumque ab Jone et Jaso deducerent. Silenlio tamen non est praetermittendum Aegypliacas illas generationes — Jo — Epaphus — Libya — Beius — Danaus — DanaideS — temporum rationes non parum turbare. Danai enim filiae (taceo de numero quinquagenario) quum Argolidem appellerent cum patre, omnes nubiles' iam fihguntur; pater igitur, si e natura senex rem diiudicsmus , plus quam decrepitus fuit, dum Gelanor, Danaidum aequalis, pubertatis terminos non multum excessisse videtur. At enim vero Gelanor a Triopa descendit Danaides octavo male gradu quinto, , quae quam Gonveniant manifestum est. Augent difficultatem qui Danaum non sed Sthenela in Grae- Gelanore , (s. Sthenelo) regnante ciam venisse tradunt est narratio Clementis Alexandrini , quae (Stromm. p. 321) probata a Clavierio (Hist. d. prem. temps d. 1. Grece I, 26) ob hunc praesertim Pausaniae locum H,

19, 3« p. 152: TragayEVOjJisvog hg ro "h.qyos 'i)}J-(pic!/By)TEi irpos" e 'rsXavogcc rov 25fveXa Trsg) t^s agx^s; quo quomodo id erui possit equidem non video; e contrario ex his ipsis verbis et e Pausaniae narratione II, 16, 1. p. l45 non am^ 137

inciciis- bigue prodiire vielelur, Danai adrentura in Gelanoris Plutarchus se imperiiim, ct expressis verbis id affirmat Pyr- rho 32? fjuare nulius amplius dubitandi locus relinquitur. Neque magis clarum est, quomodo Dainaus advena reg- nunx usurpare et Gelanorera ex imperio paterno removere potuerit. Pausanias cjuidem quomodo id factum sit narrat criraen is n, 19, 3- p« 152, sed incredulitalis certe non in- curret qui fidem huic iiarrationi derogaverit. Eandem lupi cum tauro pugnara Plutarchus 1. d. habet^ sed ibi Danaus lupi vicforiam tancjuara om6n accepit, cjuum Pausania teste hoc remoto prodigio commoti Argivi , imperium Gelanore, Danao tradiderint» Procul dubio Danaus invasionem suam iion suscepit sine iusto copiarura subsidio; facilecjue id colligimus ex alio Paiisaniae loco lY, 35, 2« p. 367: ijaav ^s 01 ra 'NavwXisis {ejjlo) Boy.siv) AiyvTrioi iraXaiorsga' ââ- Sb vavalv 'ysvofJisvoi ofJiov Aavacjlj 69 r^v ÂgyoXtSa ^ vgs- gov ysvsals rqiutv viro' NauTrXiou rou 'A/xujLtcuvi;9 viarvoni- aB^-âav Iv 'HavKXla, Simul Danao Lelex eius in cum , patruus , Graeciam yenisse, e veterura tradilione videtur, atque si sola stemmata genealogica consulimus, id facile fieri potuisse non est quod negare possimus; sin vero temporum rationem habemus, non difficile est perspectu, Lelegem novae stirpis regiae in Me- garide conditorera neque cum Danao in Graeciara venire, neque Beli fratrem esse potuisse. Perpendamus enira haec duo momenla:

~~1) A Libya in Lelegis linea usque ad Scironem The- sei et Hercuiis aequalem quinque sunt generationes — Libya~~

— Lelex — Cleson '— Pylas —- Sciron. Pausan. I, 39, 5» p. coll. — ah eadem in linea Beli 95- I, 44 ? 5. p. 106 j usque ad Herculem, undecira — Libya — Belus — Aegyptus — Lynceus — Abas — Acrisius — Danae — Perseus — Elec- tryo — Alcraene — Hercules. Si igitur a Scirone proficis- cimur, lineaque recta ad Lelegem usque adscendimus, ita ut intra singulas ^eneraliones termino raedio triginta annos com- puteraus (et sub calido Graeciae coelo id multura esse con- 138

~~nato cessuni, nemo infitiabitur) , aLelege usque^^ad Scironera occisum (quum aetate iam provecta interfectus videalur, sex-~~

~~agenariura mortuum ponamus) 150 «juasi annos eflluxisse per-~~

spiciemus; a Belo vero, Lelegis (si Diis placet) fratre, ad Herculem Theseo fere si cora- , aequalem , eandem secjuimur pulationem, praeter quod Herculis non mortem sed natales ponimus, 300 anni erunt; et usque ad H«rculem mortuum, si c[uinc[uagenarium obiisse ponimus, 350 anni. Jam vero

~~Scironis aevum , Endeidis filiae connubio cum Aeaco , eius- satis definitur. Sic (jue caede per Theseum igilur compute- mus *) adscendenles a bello Troiano. Natus sit Achilles anno~~

a- b. certe non fuisse II. 20 T. ; maiorem docet v. g.. Hom, ex eodem loco Peleum eo IX, 438 s([C[. ; videmus , tempore iam fuerit initio belli Tr. senem fuisse; ergo sexagenarius ; circa a. b. T. et natus ilaque erit Aeacus annum 93 ; eodem tempore Endeis eius uxor, vel ut rotunda sit computatio anno 100 a, b. T.; inde si per generationes adscendimus, circa singulisc[ue 33 annos adsignamus, Lelegem annum 233 a. b. T. natum inveniemus. — Herculem vero si e computatione vulgari anno 100 a. b. Tr. natum ponimus, et gene-

~~rationes tricenarias computamus, Belum, Lelegis (si verum~~

est) fratrem annO c[uasi 370 a^ b, T. natum videbimus, vel quia in generationum linea bis feminae occurrunt, Danae' et Alcmene, anno 350« Est igilur Belus.117 annis Lelege ma» ior, vel, ut liberales simus, integro saeculo, 2) Ex Megarensium traditione Lelex in Graeciam venit Carem Phoronei filium non duodecima generatione post , , natum sed haud dubie florentem vel mortuum. XJndecim ge-' si nerationes tricenariae eificiunt annos 330 j

*) Qua in re ne parcus siin gencrationes in Lelegfs linea tri* trium annorum concedam ginta , altera Vero linea n Bola us^ue ad HeirvulQin tfjgiota tantum annorma. 139

floruit — natum ponamus eo tempore cjuo Car ; quod eo fine pono ut habeam unde proficiscar — et inter singulos partus annos et ab nalo 30 5 habebimus Argo (s. Care florente) usque ad Lelegem natum 210, et usque ad eius adventum in

Graeciam quasi 240 annos; cfuae computalio iterum efficit dilFerentiam saeculi uno saeculo integri , Lelegemque post Belum vixisse probat. — E duplici hac argumentatione videmus circa aetatem non errasse , Lelegis Megarenses ; a suspicione autem stemmatis afficti aeque liberari non posse. Lelegem advenam, fOrtasse adeo Aegyptium, in Megaridem appulisse, neqnaquam negaverim; Beli vero fratrem fuisse pernego; Megarenses, ut illustre ei genus affingerent, a H- bya iilum derivarunt, neciue viderunt per temporis ordinem id fieri non posse. Danao Argis regnante civitas novo incremento aucta est. Eo enim tempore in Thessalia Hellenica stirps crescere im» periique fines prolalare incepit et primo quidem Phlhiotide in occupata eiectis(jue incolis sedes hac terra fixit. Magna I*elasgorum pars in Peloponnesum abiisse et ab Argivis tan-^ quam populai^es recepti videntur. Huc enim referendum tradit de puto quod Pausanias (VII, 1, 3» p. 524 f.) Archan* dro et Archilele, Aohaei vel filiis vel nepotibus. Venerunt hi fratreS e Phthiotide in Argolidem non soli certe, sed haud contemnendarum duces copiarum; cjuare Danai generi facti eo auctoritatis creverunt, ut Pelasgi Peloponnesii Ar* Laconiam ab iis secum golidem et tenente^ , quos adduxe« ab rant, et qui antea iam Achaeo AchaeQrum nomen adopta'' verant et nomine Achaei Ar- , ipsi communi , proprio vero givi soli, Danai appellarentui', Paus, 1, I, p. 525» Sed haec res ut fere omnes controversa etiam , antiquitatis , est, quam ab hoc vero penitius perscrutari opere alienum puto^ «juare eaiu quaestionem, num discrimen gentilitSum inter Achaeos et Pelasgos intercesserit, iiltactam reIinc[UQ, paucisque tantum verhis quid mihi ea de re videatur prQpono. Slrabo (VIH, p. 365) narrat Achaeorum coloniam a Pe- lope deduQtam iu PelQpounesum migrassej incQlas Tero (VIII, 140

~~383) ab Achaeo, Xuthi filio, ex Attica in Laconiam^confugo, Achaeos appellatos esse. At constat inter omnes Argolidis et Laconiae incolas ante Doriensium inyasionem meros Pe-~~

lasgos fuisse ab omni elemento adventitio puros. Si igitur colonia e Thessalia in certe immigraYit Argolidem , Pelasgica fuit, necjue vero Hellenica. Ne enim loquar de temporis difficultate, quis tandem sibi persuadebit, Hellenes qui tum vel maxime cum veteribus Thessaliae incolis de terrae pos- sessione contendebant, et in eo iam erant ut e maxima patriae parte Pelasgbs eiicerent (quod quidem non longe post sibi factum est Nana regnante) , cjuis tandem, incjus^m, persuadebit, Helienes fatali hoc temporis arliculo ita ralione destitutos fuisse, ut yires ipsi coloniis emissis frangerent; et coloniis quasnam in tei*ras ? eorum in terras «juorum fratres

Callidum sane consilium ! ipsi sedibus expulerant! Credat cui non adiicio. placet, equidem calcuhim Egregie vero Helle- in Thessalia num expeditiones , Pelasgorum fuga, Achaeo- rum Pelasgicprum in Argolidem secessus et benigna recep- tio inter se concinere videntur. Fuerunt qui observarent cum temporis ratione non bene convenire, 'Archandrum et Architelem, Achaei filios, Danai generos fuisse, ideoque de Danao recentiore sermonem esse putarent (Larcher chronol. obseryatio yerissima si de Xuthi Herodot.) ; (juae est, nepo- at satis tibus intelligimus ; commode chronologia procedere videtur, si (juod equidem proposui, et quod stemmata probant, x\rchandrum atque Architelem ab Hellenis stirpe dis- iunclos, ad Pelasgici Achaei stirpem i'eferimus. Forlasse

~~singulari dissertatione aliquando hanc cjuaestionem exponen- dam mihi sumam.~~

Danao successit Lynceus (unde Au^voji^ov "Agyo9 Apol- lon. Rh. I, 125), huic Abas, a (juo ''APavTOS oiyviai.^^Vind. Pyth. 8» Ab hoc quem expressis verbis Ljncei et Hyper- mnestrae filium nuncupat Pausanias (X, 35, 1. p. 887) Abas in Phocide conditas tradunt. Sed si verum est, quod mihi quidem non extra omne dubium positum yidetur, Abas Pho- ceas ab Abante quodam nominatas esse, quaeritur tamen 141 num hic urbis condilor rere Argivus ille Lyncei filius fuerit, annon allus polius cpidam v. g. Chalcodontis pater, Euboe- ensis. De Argivo vix crediderimj

ad Pindar. d. 1. Scholiastam Pyth. , qui praeterea homines commutavitt diversos "AfiavTos ayvias) to "Kgyog (p't)aiv' 6 6 0Ti''A/Ba9 AuyKscu?, TaA.aou 'jraTvjg , k^ ov "A^gai^^og, To siTa Ne fidem no- (jjKVjas "Aqjos, jjiSTsgi) sls Kv/3diav, stram obstringamus hisce rebus. Abantis fiiii a celebrati ornati ficti re- gemelli , poetis , , in fictique, ne tempus perderent matris iam utero inter se contendisse dicuntur, unde adultos eliam animo hostili fuisse facile credemus. Sed absint hae fabulae , absint bella civilia inter Proetum et Acrisium, redeat in Asiam Jobates cura Lyciis suis, quaerat aliam sibi coniugem Proetus quam Jo~ filiam sed non nimis castam batis , pulchram quidem , , neque curet filias furentes (vide quantas turbas excitaverint poetae) et contentus yivat ea rcgni portione, quae in terrae divisione ipsi evenit, neque invideat fratri gemello alteram portionem. Diviserunt Argolidis imperium ita ut Acrisius Argis, Proetus Tirynthe regnaret, et videtur eadem divisio fuisse, (jua antea iam Triopas filiis terram distribuerat. Pau- sanias II, 25? 6» p. 169 monumentum describit, cjuod Argis Epidaurum proficiscentibus a dextra est; svTavS-a Iloo/rw

~~TTsg) Tyj? o:g%^s ivgos ''AKgiaiov }J.a%i) yivsTai , y.a) TsXog fxiv laov T(v a^/ivvi av}j,l3^vai Cpaai, koI a-i? avTov diaXXa-~~

~~yag- vg:sgoVy ojs ov^sTsgoi fisfialcvs ngaTslv kdvvavTO. Scu- tis hoc bello primum acies pugnasse dicuntur. Alio loco 142~~

~~iclem sine ulla (II, 16, 2. p. 145) contentionis mentione, alios fortasse seciilus auctores, diyisionem hoc modo factara tra-~~

dit: 01 Be ''Afiavros rov AvyKsaog Traibsg rvjv fiafSiXEiav ivs/- ' aa) avrov sv jjiavro ÂKîaiog juiev narsjjisivsv rw "Aqysi^ ha Hqolrog ro 'HâTov xa) yiihsiav iia\ Ti^vvSa £(7%f, Ka) oaa ivQos SaXaaaxj rvjS Âgysias* De quanam Argolidis parte rd itqqs SaXaaai^ r^s Âgysias intelligenda sint, do-

~~cebit Valclten. ad Herod. V, 68 et Siebelis. ad Pausan. II, 8, '4. Vestigia domus regiae Proeti Tiryntbe prostabant adhuc Pausaniae tempore.~~

Acrisii unica fuit filia, Danae, quae a Proeto, yel se- alios a Jove Perseum cuius re- cundum gravida , peperit , de bus et in reditu a gestis , peregrinatione patriam , cpium poetis et mjthographis satis celebrentur, sileo. Acrisius quum de nepotis reditu timeret, ad Teutamidam Larissae Thessa- lieae regem abiise, ibique a Perseo, ayum yidendi cupido, interfectus dicitur; ad hanc urbem sepultum tradunt. Pu- dore et moerore confectus 'Perseus quum in patriura imperium redire nollet, Megapenthem adiit, Proeti filiura et pacto inito regnum cum ipso commutavit, ita ut ipse Megapenlhi Argorum regnum traderet, Tirynthemque cum ditione ab illo acciperet. Sic igitur duo in Argolide regna condita sunt, alterum vel Persei Tirjnthium postea Mycenaeum , quod posteris paruit, alterum Argivum, quod in Proetidarum, raox etiara Melampodidarum potestate fuit. Singula nunc per- sequar.

~~PARTIS SECUNDAE CAPUT SEGUISDUM.~~

~~REGNtTM ARGIVUM. Postquam ea qua narratum est ralione Argorum rcgnura ad Proetidas pervenerat, primus Argis ex hac familia regnavit Megapenlhes, cui successit e Pausaniae et Schoiiastae Eu- 143~~

fide s. ripiclei Argeus Argus, e traditione yero communi Anaxagoras, cuius sub iraperio res quaedam accidit, (juam memoratu dignissimam in causis veris perspectam non habemus et vix unquam habebimus, de imperii divisione cum res Amythaonidis loquor, quae vel ipsi Pausaniae tam sin- solos gularis visji est, ut Graecorum Argivos in tria regna divisos nosse affirmaret, II, J8, 4« p. 150. Mihi quidem non videtur mirum tam regnum tripartitum , quam divisionis causa; illius enimi rei plura in historia Graeca prostant exempla, et ipse Pausanias, parum memor, apposita quaedam tradit; sic V. g. Elidis imperium divisum erat inter Augeam, Amarynceum et Actoridas (Y, J, /• 8. p-SZZ); regnum Troe- zenium inter Aetium et Troezenem Pittheumque Pelopidas, — ocvtI Paus. j^aaiXsis jjisv rgsi9 ivo$ hysvovro» TI, 30? 8» Praecipuas rei gestae narrationes recensebo, unde perspici possit, quomodo fabula sensim sensimque mutata sit. ducat Homerus ut Ordinem , qui solet. simplicissime rem gestam narrat, et sine illo prodigiorum fastu, quo recentioris aevi nati- scriptores splendorem quaerunt ; quare vam vel certe veritati proxime accedentem fabulae formam exhibere ille putandus est. Duobus praesertira locis hac de re agit Homerus; in Odyssea XI, 287 sqq. et XV, 223 sqq. Nihil ibi neque de Proetidibus neque de mulieribus Argivis furore abreptis; simpliciter dicit: — 5' aXXwv lyisro B^fxov * roS-i. v6 ol ''ApY09 hs lirirofiorov yag ai(7Li.iov ^sv vaiej^svaif TroXXolaiv avaaaovr 'kgysioiaiV 5' Ka) — svSa ey^fj-s yvvatKa, v^^sgs^pss S-aro dwjJLa, Nihil igitur de causa imperii divisi, nisi hanc in verbis sv-

J9-a §' velis — historiam By^jJLS yvvalKa quaerere antece- dentem hoc loco non moror — ita rerum , ut, quod cum natura maxime convenit affinitatis iure , imperii portionem capessivisse videntur; eodem stemmata quaedam ducere vidimus. Meraoratu dignum etiam est, abHomero Me- lampodis fratrem quidem memorari, eius vero nomen impe- riumque cum eo communicatum silciitio plane praetermitti. 144

Reiictam praebet fabulam Pherecydes (ap. Sturz. p. 118. 124 fortasse ex ideo mihi sq.) Hesiodo, ijuod probabile fit, cjuo- niam Acusilaum ab eadem parte stare videoj debemus his Proetides furentes a Melampode sanatas. Tertia classis ed-

rum est, (jui quum Anaxagora regnante Amythaonidas in imperii censortium adscitos scirent, Proetides ob aetatis diFcr- sitatem aptas non esse videntes, feminas Argivas a Melam- pode sanatas dicerent. Qua de re supra plura iamdixi; ad quem locum ne longus sim leclorem delego| causa divisionis obscura manet.

Postquam igitur, ut dictum est, Argorum regnum tripartitum erat divisum, Anaxagoras ex anticjua stirpe indige- iia et Aeolidae comniuni , Melampus Biasque advenae, quidera, sed parum videtur concordi consilio reipublicae praefue- runt; quompdo enim Anaxagoras oblivisci potuisset, se quum nunc ad terliam eius antea imperium integrum possedisset , partem esse reductum. Ne(jue possumus infitiari hac divisione Argorum potentiam non solum fuisse debilitatam sed praeterea etiam magnarum calamilatum fuisse causam, quum inde bella intestina et externa orta videamus p]m*a , «juibus vel maxime reipublicae vires labefaclatae sunt. Historiam regum e tribus his familiis brevi adumbratio-- ne describit Pausanias II, 18, 4. p. 150, sed ita ut facile ofFendat lector ~attentus ob ambiguitatem vocis ysvsat. Di- cit enim e Biantis stirpe regnasse viros quinque stt) ysvsag e familia viros rs rEGaagaS', Melampodis sex, y^vsal e^; Anaxagoridas regnum longiore tempore retinuisse usque ad hi Cylarabem; ysvsujv numerum non addit. Fuerunt autem

~~e Pausaniae stemmatibus : reges *) ^~~

~~indicavi successionem *) Lineola simijlici a patre ad filium, du- ad fratrem et plici successionem patruelem.~~

~~> 145~~

~~' Bias Melamptis Anaxagoras~~

~~Talaua Mantius - Alector~~

~~Adrastiis Oicles Ipnis~~

~~Aegialens Amphiaraus S,theneJus~~

~~Cyanippus Alcmaeon Cylaralies.~~

Amphilochus. Si obiter tantum Pausaniae Jocum et hanc tabulam inspicimus, quum a Biante ad Cjanippum non quatuor, sed quinr et a ad non sex sed que , jVIelampode AmpliilocTium quinque generationes (a patre ad filium) videamus, extra dubium positum videri sed aetales potest, Ysvfas" non generationes , significare. At enimvero si accuratius examinamus, hanc computationem minime constare videbiraus. Quod si enim singulas aetates 33 annorum computamus. a Biante usque ad Cyanippum J33 anni forent; a Melampode ad Amphilochum arini ducenti. Amphilochus autem post bellum Troianum (cui num interfuerit necne in dubio hic relinquo) relicta patria Argos condidit. Thucyd. TI, 68- Pausan. Amphilochicum 9 II, 18? 4. Apollod. III, 7, 7, ^. p. 300; Cyanippum vero Ae- gialei filium ob aetatem impuberem bello eidem non interfuisse docet Pausanias et e nostro Pau- II, 30, 9. p. 183 *) ; saniae loco concludere possumus, eum post Sthenelum mortuum esse, ergo plures annos post bellum Troianum. Qui- bus argumentis clare satis probatur Amphilochum et Cyanip- pum ae

*) Hoc Fausaniae loco interpunctio mtitanda videtur; vulgata Ka) 6 Kua- haec est: AiojJLvjhfs yag KvgvaXos MijKi^sojs ,

~~ViTTTTOV Tov AlyiaXscus 'jralSa ovra sirLrgoTrsvovrsg , ^Agysicvv ^yyjGavro ss Tgolav, Equidem 'Kol^a ovra a reliquo contextu virgulis separandum puto. 10 146~~

Biante usque ad Cy^nippum quatuor, a Melampode ad Am- pliilochum sex aetates esse poluerun|;? Biantis et Melampo- dis familias in Argolide eodem fere tempore exstinctas esse, vix est quod dubitemus; idque non itavlongo tempbre post bellum Troianum. Geterum de hoc Ampfailocho eius-

~~nis filio, facili opera comprobatur *). Jam quum Alcmaeo-~~

*) Sie v. g. Ai'go8 Ampliilochiciiin Paus. II, 18, 4. Thucyd. 11, 68 ab Amphilociio ^mpluarai filio conditum narratur; Apollod. III,

~~1, 7, 4. (cf. quae infra dehoc loco dicentur) et Tzetz. ad, Lyc. 440.~~

p. 53 li. — ad 980 p. 108 a. ab Amphilocho Alcmaeonis filio. Om- nino in tota hac Tzetzae expositione duo Mopsi et duo Amphilochi pluries confusi videntur. — Ne ad Apollodori locura dictum redeundum sit, ohservationem de eo hic apponam. Heynius ex Euripidis filio , opinione Argos Amphilochicum ab Amphilocho Alcmaeonis

~~conditum autumat ; quae quidem sententia Apollodori verbis neuti-~~

quam inest. Euripidis opinionem retulerat oratione oliliqua ; mox orationera rectam Kai K. transit ad Â]J.(piXo')(ôs ^- » quo demon- strat, hanc suam ipsius esse sentcntiam. <ûod si veriim est (et verum esse vix dubium crediderim) Amphilochus hic ii^cmaeonis non 147

',1- filium nem fratrem natu maiorera fuisse sciamus , ad eius potius quam ad Amphilocliura fratrem transiisse imperium a veri similitudine non multum recedit. A Melampode yero ad Alcmaeonis sex sunt usque AmpMlochum , filium^ viri, totidem generationes. Recte sic ab Anaxagoridis generatio- abest aliam li- num numerus , quia post Iphidis mortem ad neam transit imperium. De proxima Argorum bistoria loci classici sunt, praeter Eustathius Pausaniam, ad Hom. II. II, 568» p. 288 et Schol. Pind. Nem. 9 1. d. Eustathius auctores suos non laudat no- sed dicit minatim, tantum roiavra ra r>J9 t^oglas, ^v ot e kKSejxsvot. (paal; Pindari^Enarratpr quaedaia refert Me- naeehmo, quaeclam e narratione vulgari. Varias relationes si inter se hoc : comparamus , modo res gestae videntur Anaxagorae successit Alectorj quo mox mortuo Iphis filius successit puer admodum, quod in causis fortasse est, quare Eustathius Alectore omisso Iphidem Anaxagorae sub* iungit filiumque appellat quem "nepotem debuisset. Bianti Talaiis successit, Melampodi aut Mantius (e Pausaniae mente) aut Antiphates (secundum Homerum et Diodorum Siculum) aut denique Oicles s. Jocles (ex Eustathio). Fortasse etiam secundae generationis reges minus memorabiles hi fuere : Alector, Antiphates Mantiusve et Perialces (Pherecyd.)'; ter- tiae Oicles et Talaus. XJtut haec generatiouis Iphis , autem res se habeat, Iphide (sub tutela fortasse) Oicle et Talao regnantibus discordia inter reges exorta est, qua usus Ta- laus, oppressis Iphide et Oicle, solus imperium usurpavit (Eustath,) nec vero diu id obtinere potuit. Amphiaraus enim

~~quum, orta Cum Adrasto contentione 0ia(pQpa ky£Vvv)Si) rols~~

~~est ilUas sed fratei*. Omnino locus corrtiptus mihi videtnr, fortasse~~

etiam mutilus (nam quae Tzetzes I. 1. p. 53 ex ApoUodoro laudat, ea ~ non sana quidem — ad hunc locnra pertinere videntur). For- v.ai tasae verba illa in fine capitis: 'A^(p/Ao%OS' wy.^asv (1. ^Ki 1. tJSv), hoc loco aliena, transponenda sunt ad finem sectionis 7, §. • — Ka) k. X. post KT/<^OL>(Tt 'AKa^vav/av 'AjLt(f)/Xo%os Ordo aptior foret. iO* 148

in Talaus 'irsgi ^A}j,(piagaov Hcu^ASgagov. Schol. Pin3.) qua filii partibus plus quam iustum erat favisse videtur, omnes factionis Melampodidarum et Anaxagoridarum asseclas sibi ad- Talaum interfecit Schol. Pind. Eur- scivisset, (Menaechm. , , stath.) ety^ Adrasto excluso, Pronactem regem constituit, Iphi- demnjue, ut videtur primo certe tempore, restituit; nam (juum Anaxagoridarum auxilio (Menaechm.) imperium suum recuperasset, vix est credibile, e Biantiadarum gente regem ab ipso inslitutum esse, reiecto Anaxagorida, qui ab eius partibus steterat. Adrastus Sicypnem aufugit ad Polybum, avum maternum; Amphiaraus vero, mortuo moxPronacte et posthabita Iphidis auctoritate, solus regnare instituit*). Adra- stus interea a avo si Pindari Scho- quum Poljbo (eodemque , liastae fidem habemus et , socero) benigne exceptus post mortem regni heres institutus esset, restauratis viribus et inita cum Iphide societate, imperium palernum recuperare cona- tus est**). Quae quidem expeditio e votis ipsisuccessit et

haec ita *) Eustathins contraxit: v^sgov ^^ Â}J.(piaga09 o ^^loaXiog Takaov avsXtyv. rov g^Ssvros f ccg^x.si, De Iphide in expulso nihil hahet, et tamen sequentibus AdraBtiimajj,a KpiSi expeditionem contra Amphiaraum fecisse refert; iûod (][uomodo fleri ex Enstathii narratione fortasse potuent , parum liquet ; ita ut in contextu rem narrari difficultas toUitur. Cuique harum rerum gnaro, quales et quantae difficultates sint in inquirenda antiquitate constabit, saepissimeque fructum studtorum assiduorum uullum esse praeter cofliecturas magis minusTe prohabiles. — • Nisi iusto audacius esset de lectione loci e contextu suo aTulsi iudicare, apud Menaech- mum inserto ou legerem'.%g6vov 'KagsXôvTOS ov iroXXov, **) Polybiis sine prole mascula obierat, itaque Adrasto genero -— et nepoti Sicyonis imperium reliquit. Herod. V, 67. Homerus H. II, 572 Sicyonem commemorat urhem, 63-'' ag A§gv)c;qs Trgwr' Id SjXâoiXsVSV. quomodo sit explicandum amhigitur, quum ali aliis longa series rcgum Sicyonis nsque ad Folyhum recenseatur. mihi sic esse Eustathii explicatio minus placet , locutuni Homerum, quia Adrastus Argis pulsus virsra^sv avrovg ovn slivôras îo ro avrclj ag%sa$ai' irgvora sjJi/âGiXsvsiV sggsSvjMoc 'jtgvu- TCu SHSiVOVS VTrorayyjvai» Mihi potius sensus esse videtur, non, 149

~~restitutus ii> imperium est, sive victoria reportata id effbce-~~

~~rit (sTrig-^aTsutjas' 'A/-i(p/apaw nal yiKvjaa^^ Eustath.) sItc foedere inilo ea conditione ut Amphiaraus Eriphylen Adrastf filiam duceret, (^vc^sqov jxevTOi avvsXyjXvSaai tccXiv k(p' w~~

avvoiK^jasi tx\ ^RQi(pvX\j o AjdCpiaâos Schpl. Pind.), sive denicj-ue foedere icto post victoriam reportatam. Hoc modo Argorum regnum tripartitum denuo est divisum inter Am- Adrastum et phiaraum Melampodidam , Biantiadem Iphidem Anaxagoridam. Pervenimus nunc ad tempora belli Thehani, quod sinûl cum eo quod Epigonorum nomine inîgne est, armamenta-

rium quasi principale est e quo poetae epici et tragici certatim carminum materiam petiere abundantem. Placuere sibi poetae in describendis heroum arniis, pugnis rebusc£ue gestis in exercituum , dispositione , ducumque ante portas septem Thebarum collocatione; cjuo factum est ut quamvis in recenseiidis ducura nominibus differant, ob numerum pprta- rum urbis pppugnatae, in heroum tam^ septenario numero omnes ponvenirent. Quod attinet ad tempus c[uo bellum Thebanum primum gestum est, ex Homero id facile dedu- citur. Dicit enim Diomedes YI, 222:

~~b^ sirsl %ti TvHa ov }xejj,vv)fj,ai* ju' tvtSov soVTa~~

~~KaXXi(p\ OT, kv &{)^-^aiv aivC^XsTQ Xaos ^k%aiwv, Puerulus erat in id igitur Diomedes, quura bellum prpj^c- tus est Tydeus; Dipmedes ipse iuvenis adhuc .bello Troi^no~~

~~Interf i^it ; decimo enira huius belli anno Nestor Diomedi di-~~

II. cit, IX, 57:- . K(xi de hs koi -^ jjirjv vsos kaal, kjxos irals sii)S — - oirXoTaTOS ysvs^.(piv, . Quae si perpendimus, Diomedem belli Thebani tempore vix fuisse bellum non ante tricesimura an- c[uinc[^ennem , idc[ue mim ante belli Troiani initium gestum esse, concedamus ne-

Sicjonios priipum ah Adrasto regnatos esso, sed Sicyonem urbem esse enim , qna primum regnaverit Adrastus ; postea Argorum etiam rex factus est. Fortasse etiam priores SicyoniB reges sub ditionc iure Argivorum fuerant , Adrastus vero primus proprio rcgnavit. 150 cesse est; homini enitn plus quaiti triginta quifique annos nato vix dixisset Neslor Ka) veos haal. )j jjl\jv Epigonorum bellum decimo &nno post primum illud, inceptum esse docet Apollodorus III, 7i 2, !• p. 292, et amplectuntur hanc computationem plerique omnes. At si Homerum audiinus id spatium nimis angustum esse facile videbimus. Interfuit enim Epigonorum bello Piomedes et dux copiarum urbem cepit II. sibi heptapylam. Hom. IV, 399 sqq;. Quis vero persuadebit puerum vix quindecim anno^ natum belli ducem fuisse? Non multum errabimus si Epigonorum bellum anno decimo bellum Thebanum quinto post primum , inceptum esse ponimus. Duces omnes vinculo affinitatis iuncli erant, ut stem- cuius mata doceht, praeter unum Parthenopaeum , genus am- alii alii Miianionis et bigitur, quum Talai, Atalantae filium, Arcadem perhibeant. Singulos locos praecipue poetarum hie adscribere operae pretium non videtur; id tamen silentio praetermittere n^lui, ab Euripide in Phoenissis 1153 ex- et Arcadem pressis verbis per opposilionem , vocarj nôn Ar- et Atalantae filium — 6 B' oljk givum, Aqhcc^ , Â^yslo^, -— Pausanias ÂraXavryjs yovog . II, 20, 4 p. 156 et IX, Ig, 4. p. 746 Talai filiuin agnoscit; III, 12, 7- p- 237, de alia re agens Milanionis habet filium; et IX, 9. p. 728 in brevi ad belli Thebarii descriptione Parthehopaeum Arcadem pro- pensus videttir; quaravis enim id nomen ibi non commemoratur, socii tamen ab Adrasto ex Arcadia adsciti, non ob- scure innuunt, Parthenopaeum Arcadem magis ei arrisisse. In recensendis ducum nOminibus non convenire auctores, tritum est; omnes lamen ad quatuor ppt^ssimum classes reduci posse videntur. 'II. IH. IV. Amphiaraus Araphiaraus Amphiaraus Ampliiaraus Capaneus Capanens Capancus Capaneus Hipponiedon Hippomedon Hippomedon HippOmedon Parthenopaeus Parthcnopaeus Adrastus Parthenopaeus Adrastus Eteoclus Eteoclus Adrastus Tydeus Tydens Tydeus Etedrlus Polynices Polynices Polyniccs Mecisteus. 151

yidemus hoc prospecta ih Amphiarao, Capaneo' et Hippo- medonte omnes convenire in dissentire. , relicj-uis «juatuor Primam classem tuentur Apollodorus^III, 6? 3, 2- p. 280'et Eurip. Phoenn. 1106 sqq. — secundam tragici tres Aeschy- lus c. Theb. Col. VII 365 sqq. , Sophocl. Oedip. 1310 sqq. et Euripides parum sibi constans, Suppl. 860 sqq. — ler- tiam classem Pausanias X, 10, 2. p. 821, hic quidem fabulam a poetis.inventam et divulgatam secutus; aliis enim lo- alios cis eliara nominat duces, v. g. Parthenopaeum IX, 18,

4. p. 746j Mecisteum IX, 18, 1. p. 745. Bene idem monet II fuisse » 20, 4. p. 156 plures quam septem duces, quum praeter Argivos^^plures etiam e Messenia et Arcadia huic ex- interfuerint ad peditioni ; numerum septenarium vero reduc- tos esse ab Aeschylo, quem alii omnes lecuti sint ipsique adeo Argivi. Quum autem videamus duces ab Aeschylo dis- positos esse secundum numerum porfarum, hoc ipso comprobatur, quod supra dixi de numero ducum septenario ad

- portarum numerum efficto. Classem denique quartam ii te- omisso et nent, qui ApoUodoro (1. d.) teste, Tydeo Polynice Eteoclum et Mecisteum ducibus septem adnumerant, ea fortasse commoti ratione quod Tydeus et Polynices ad. Adra- stum profugi et ab eo in imperium restituendi, exercitus duces fuisse non sunt visi. Nolissima est causa belli maximi Graeci inter se- , quod se heroum e media temporibus gessere , quum Peloponneso,

ut dicit Pausanias , in inediam Boeotiam "exercitus duceret Adrastus sed Arcades etiam et Mes- , neque Argivos tantum, senios socios, contra haud ppernendas Thebanorum copias qui et ipsi e Phocensibus et Minyis auxilia petierant. De Arcadibus qui Parthenopaeo duce in belli societatem vene- rant, dictum iam est; de Messeniis neque qua ratione commoti neque quo duce venerint iriveni. Sicyoniorum hoc bello partem fuisse per se manifestum est, quum Adrasti imperio parerentl Neque tamen validis his auxiliis satis fidebant Ar- sed etiam societatem irrito - givi , Mycenarum quaesivere , quidem conatti. Tydeus enim et Polynices quum ante expedi- 152 tionem Mycenas venirent auxilia petituri, alque Mycenaei ad auxiJia ferenda iam essent promtissimi, a consilio delerrili sunt malis ominibus, reierente Homero II. IV, 376 sqcj. Fuit rex infans adhuc sub tum temporis Mycenarum Agamemnon , , lutela Thyestae — Eustalh. ad Hom. II. IV, 376. p. 484, 25. cf. ad II. II, 106' p. 184y 25 — (juem necessitudinis vinculo cum Amphiarai familia iunclum videmus ex Eustalhio ad Hom. II. II, 566. pag 288, 40*). Quare quum invitissimum et quasi coactum huic expeditioni Thebanae se addixisse sciamus Amphiaraum, ab hoc ipso instigatum auxilia recu- sasse Thyestem, ominacjue praetendisse haud improbabiJis videtur coniectura.' Quum itaque inPecta re rediissent Tydeus et Polynices, ad Asopum castra posuere Argivi. Hom. II. IV, 382 sqq. X, 285 sqq. legatumc[ue miserunt Tydeum ad Eteoclem, ut si fieri bello rem — 6 posset, absque componeret ahrag ^Kf.i- — sed et hacc cf- aIxôv fJLvSov (psgs^ lâ^jjisloiaiv ; legalio fectu caruit. - Rediens Tydeus a Thebanorum cohorte ex insidiis invasus, praeter unum omnes occidit. - Belli ipsius co- piosior descriptio a consilio meo aliena est; loci de eo primarii sunt Pausan. IXf 9. Apollod. III, 6, 3 sqq. Diodor. Sic. JV, 64; interpretes ad hos locos plura dabunt. Perie- runt, ut fama fert, praeter Adrastum reli(jui ducesômnes, interfecli ab alio alius, neque tamen sine magna Thebano- unde rum slrage, proverbium ViaSjxsla viK'rj (Pausan. IX, 9, ab aliis aliter huius i) , quamvis proverbii significalio expli- catur. Cf. Eustath. ad Hom. II. II, 851. p- 36J. — ad II. IV,

~~407. p. 490. ad O^. XXII, 285. p. 1927- Adrastus Arionis equi celeritate solus servatus est. Huiiis equi laudes, genus et historia e celebratissimis sunt. V. Honi. II. XXIII, 346' ib.~~

~~Eustath. p. J304. Pausan. VIFT, 25, 5. p. 650, ubi liiadis,~~

~~Thebaidis et Anlimachi versus excitantur; Apollod. III, 6 fin.~~

*) Ex hie Eustathii verLis: rovg yag rov ÂjJ.(piagaov v^tts- Lv vosLy rovre^ UTrtoTrrfcuev , cvs îXovs Bvbqov vidcnius eum auctoris sui excilare ipsissiiiia verlja, quum vocabuli VTirsvosi ex|jlicandi causa addat rovreiîv vTîvjrrsvsv. 153

cf. Schellenb. ad Antimach. p. 65 et 23 et quos Starz. laudavit ad Hellanici frr. p. 140» Interea Argis -morbo mortuus erat Iphis — Eustath. 1. cl. p. 288 — et quum Eteoclus filius bello occubuisset, alia- que eius proles mascula non prost^ret (de Melontie enim

~~Eteocli filio ab Euslathio ad Hom. II. lY, 407. p. 489 cora- memorato auctores reliqui silent), ad Sthenelum Capanei filium et ex Euadne filia Iphidis nepotem , Proetidarum transiit~~

~~imperium. — V. Paus. II, 18, 4, de affinitate eius Apollodori stemma supra appositum. — In Amphiar^i locum successere~~

~~Alcmaeon et Amphilochus filii, fortasse primus tanlum, ut natu maximus.~~

~~Non ita longo tempore post bellum Thebanum primum exarsit secundum, quod Epigonorum nomine inclytum est. De duce-ambigunt. Pausan. I, 43, 1. pag. 1G3 et Pindar.~~

Pyth. 8, 67 Adrastum nominantj^ Apollodorus III, 7, 2« p. Alcmaeonera et Dio- 292 ; Euripides Suppl. 1223 Aegialeum mfedem. In Epigonorum nec[ue numero neque nominibus inter se conveniunt auctores novenarium alii , quum numerum, alii alii alium exhiberent. septenarium , denique Tragici sep- tenariura maxime fovisse videntur, eadem de causa qua bello primo et hos haud dubie secuti sunt Argivi in dedicando donario — Pausan. 2. — Delphis X, 10 , p. 821 ; fuerunt «tatuae Stheneli,, Alcmaeonis, Promachi, Thersandri, Aegia- Alio loco lei^ Diomedis, Euryali. , IT, 20, 4. p. 156 idem iterum cx Argivorum donariis hos recenset: Aegialeum, Pro- machum Alcmaeonem , Polydorum , Amphilochumque , Dior medem, Sthenelum; porro Euryalum, Poljnicis denicjue filios Thersandrum, Adrastiim ct Timeam. Apollodorus tragicos videtur secutus; certe eosdem recenset «juos Pausanias primojoco, nisi (juod iaddit Amphilochum Alcmaeonis fratrem. Eustathius ad Hom. II. IV, 407« p. 489 novem recen-

set e fabula maxime — svvsa ds sl- , yidetur, vulgari (paaiv vai — Thersan- rov agiSjJLov tov9 siriyo^/ovs , Aegialeura, drum, Diomedem, Sthenelum, Alcmaeonem Amphilochum- c[ue, Stratolaum, Polydorum et Melontem. Pherecydes, ap. 154

Scliol. HoTn. II. XIII, 663, ciim Epigonis laudat Euchenorem et Clituni, e Melampodidarum genere, ol 0yjl3as slXav ahv Tols 'ErTriyovoig; alii denic[ue fbrtasse alios, quos omnes colligere supervacaneum opus foret. De bello ipso loci sunt primarii Apollodorus III, 7, 2 sqq. p. 292. Pausan. IX, 9, 2- p. 729. IX, 5, 7. p. 723 et passim, Diodor. Sic. IV, 66.^ cf. Heyne ad Apollod. d. 1. Maioribus etiam quam primum viribus hoc bellum gestum autumat Pausanias, quum praeter Argivos et Messeniorum Arcadumque subsidia^ Corinthiorum (juoque et Megarensium copiae contra Thebanos pugnaverint, Thebani vero finitimis sociis uterentur. Ex Arcadibus huic expeditioni interfuere

Alcmaeonis gralia Psophidii, teste Pausania.VHI, 24, 4. p. 647. Qua tota in re Thebaidis auctorem secutus videtur, quum carmen illud excepta Iliade et. Odyssea prae reliquis sibi maxime in statim omnibus placuisse , sequentibus teste- a tur Pausanias, idque Calaeno (s. Callino) multisque aliis fide dignis Homero tribui referat (IX, 9, 3« p. 729). At hac cerle in re Homerus cum Thebaidis auctore non concinit.

~~Glorialur enim Sthenelus Hom. II. IV, 405 scjq. TOi sJvai' vjfXsi? iraTsgwv jj.sy'' ocjjleIvovss sv'x^qjj.e$-'~~

~~y-oci yjjjLsls Qy}/ii)9 sBog siXojjlsv sTCTairvXoio^~~

TravgoTsgov Xaov ayayovS^ viro Tslx^g ''Agsiov, irsiSojJsvoi TEQasaai 5fwv >iai Zj^voV agcvy^" 'Aslvoi ^6 o^psTsg^âiv aTaaBâXi)âiv oXovto, Non* maioribus igitur copiis gestum est hoc bellum (quibus ne indigebant quidem Argivi, quum non ob exercitus exilitatem sed ob imperitiam in oppugnandis urbibus — acie enim

vicerant Argivi —• prima expeditio eventu prospero caruis- ad set), sed rrravgoTsgov Xaov ayayovTss Argivi duces Glis- santem primum Thebanos vicerunt; deinde primo impetui ce- perunt urbem. Occisus est e ducibus solus Aegialeus, Adrasti fiiius; moxAdraslus, quum exercitum victorem reduceret, in agro Megarensi senectute et moerore de fiiii morte consumtus

diem obiit, Pausan. l. 43, 1« Dieutychidas Megaricorum tertio (Schol. Pind. Nem. 9)^ Megaris sepultum refert; tumu- 155 lum rero eius, (juem Sicjonii xnonstrant, nonnisi cenotaphium esse. Redux e bello Thebano Alcmaeon — cum Amphilocho sunt — c[ui referaiit Eriphylen matrem oceidit, ut patris raorlem ulcisceretur artibus uxoris a donis , qui Polynice cor- in bellum ruptae compulsus profectus perierat ; quam rem fusius descriptam legere qui cupit, adeat Apollodorum III, 6» 2. p. 578 (et medelam si potest adferat loco corruptis- simo) et Eustatb. ad Hom. Od. XI, 325. p. 1689*), qui tamen ante Epigonorum bellum id faclum refert. Caefle patrata Alcmaeon matris instigatus furiis, in Arcadiam abiit ad Oiclem, Apd. III, 7, 5? 3» p- 295. De huius Oiclis neque familia neque urbe patria constat. Pausanias tumulum eius,

illo t) Obitcr quaedarn .de fatali monili ac peplo , quod feniinae vanitate iniirito filio sibique ipsi perniciem pcperisse traditnr. I)e prima eorura liistoria v. Apollod. III, 4, 2, 3 et Hellanie. frr. CIII. a. p. 140 Sturz. Hereditate praeclara illa ornamenta ad Poljnicen pcrvenerant, qui eis usus Eripbylcn corrupit, ut Ampliiaraum no- lentem ad hellum instigarct, quamvis periturum sciret. Bis eam deinde corruptam , primo monili ut Amphiarao persuaderet, peplo «t Alcmaeonem ad bellum commoveret, narratur ab Apd. III, 6, 2. 2. dubie e III, T, Pausan. II, 1, 7. p. 113 , haud Tragicorum fa- ubi hula parnm probabili; Homerus quidem, Od. XI, 327 j comme- de marito tantum eius^ cir- morat g^UYfpvjv Epz(puA:)v , perlidia cumvento dicit: Y\ xgvaov (plXov avSgog hSs^aro ^[fxyjsvTa; loco idem de tantum alioque , Od XV, 247 Amphiarao dicit, mortuum esse yvvatcuv sivsKa bcogcov. Monile Delphis dedicatum est Pausania referente VIII, 24, 4. p. 647. IX, 41, 2. p. 796 a Phegei

teste 6. 298. filii Jn eo liberis ; Apollodoro III, 7, p. Phegei quum €ssent ut monilc Delphos deportarent, ab Amphotero et Ac^rnane, Alcmaeonis e Callirrhoe filiis occisi snnt, et ab his Acheloo iubente monile cum peplo Delphis dedicatum est. Eustathius deniqu? ad

Od. XI, p. 520." p. 1697, 40 ab Alcmaeone ipso, tanquam expiationis pretium ab Apolline postulatum, id dedicatum tradit. Peplum Ga- balis asservari narrat Pausanias II, 1, 7. Apollini igitur dedicatum esse haud ambiguum est; a qno autem alii aliter referunt. Neque ulli exitio inonilo tura, neque peplum amplius fuit , ita ut vere poeta vernaculus : die Kirche hat einen guten Magen. 156

siqiiidem -idem est, vidit prope Megalopolim Arcadiae, VHI, sed ad tra- 36, 4. p. 673 *) j Alcmaeonem hunc yenisse non dit. Abiit inde Phegiara ad Phegeum a quo lustratus Arsi» noen (Alphesiboeam, Pausan.) Phegei filiam duxit, eique mo- dedit. antea ut nile cum peplo dono Jam Phegiae (s. postea dicta est, Psophidis) reges Alcmaeoni affinitate et necessitu- dine iuncti fuerant, quare belli Thebani socii, expeditioni

contra Troiam ob Atridarum odium non interfuerunt , Pau- san. Vni, 24, 4' Ab affinitate iunctis expiatio caedisque lustratio expeti solebat. At sive atjua lustralis matris furias sive terra non compescuit (Pausan.) , Psophidiorum fruges non edidit (Apd.), Apollinis oraculo ductus Phegia relicta Calydonem ad Oeneum se contulit, cum quo aHinitate iunc- tum fuisse stemmata contestantur; — fuit eiiim Hjpermne-

~~stra Alcmaeonis ava, Thestii Aetoli filia, qui quidem Oenei~~

*) De hoc Oiclc duhito, duhitarunt iam aliij duo homincs eiusdem nominis confusi videntur, alter Ampliiarai pater, alter Arcas hic. Herculis in expeditionc Iliaca socius liaud duT)ie Amphiarai ille ut docet ratio pater fuit , non Arcas, temporum historiaeque tenor: nam socio certe navali navium custodiam commisit Hercules (Apd, II, 6, 4. p. 207) neque.vero homini Arcadi harum rerum imperito; ratio maioris vero momeptt est temporum ; Amphiarai pater jn vivis esse non amx>lius potuit, neque certe in agro Troiano occlsus in Ar- est. res etiam cadia sepultus Quae Pausaniam advertit , duhiians- st avrov ro sv que addit: ys ^lj kivsXafisv X^scvv ^A^Kadia, Ka\ kir) jjlIj r^? AaojJisBoVTa ^HgaKXsl ^garsias p-sraaxovra, Rectius fortasse de persona Oiclis duhitasset. Apud Diodorum Sieu-

lum IV, 32. p. 277 Oicles, Amphiarai filius Herculis in expeditione Iliaca socius nuncupatur, uhi tamen Palmerius prohante Wesse- ' At- vereor ne lingio rov AvriCparov reposuit. Diodorum correxer non librarios. Stemmata rit vir doctissiinus , hahemus nimis mutila, et facile fieri potuit, ut Amphiaraus praeter Alcmaeonem Amphilo- chumque tertium hiiheret filium avi nomine Oicles appellatum, qui quum nbscio qua de causa in Arcadiam abiisset., a genealogiarum in scriptoribus Argivis neglectus ohlivionem ahiit. liunc Diodorus cum alio Oicle , Herculis socio confudit ; ad hunc , fratrem , confu- ah hoc suhsidia vcnere git Alcmaeon, ad hellum Thehanum, hic prope Megalopolim sepultus est. 157

~~est — incle in intelleclo cognatus ; Thesprotiam; denique oraculo in Aclieloi consedit — Pausan. alluvione , Apollod.~~

11. dd. Thucyd. IT, 102 — et Callirrhoen Acheloi filiara duxit. Quae c£uum monile peplumque efflagitaret, ea repetitu- rus Psophidem rediit et accepto iam eo cjuod falso praetextu a Phegeo expelierat, mox comperto secundo matrimonio et sororis repudio, ab Arsinoae fratribus (Pronoum et Ageno- rem nominat Apollodorus III, 7, 6, 2; Temenum et Axio- nem Pausanias VIII, 24? 4) occisus est; sed non longo tempore post et ipsi ab Alcmaeonis e Callirrhoe filiis, patris caedem nlturis interfecti sunt cum Phegeo eiuscjue uxore. Reduces deinde Acarnan et Amphoterus in terram, ad Acher loi ostia a patre occupatam, ibi regnarunt; terraeque ab Acarnaniae nomen inditum est. Acarnane Thucyd^. , Pausan,, Apd. 11. II. Ecce quantae turbae et caedes e monili et peplo ortae! ita ut rere de hac re dicat Pausanias: kg eTriSv- ^e itXeov jxiocg avo'!}TQV9 ^oXXo) fJ(.6V avS^ss, yvvalKss £§- OKsXXoVGlV, Post Epigonoriim bellum reipublicae Argivae conditio

haec fere fuit. Reges fueriint Sthenelus Capanei filius, Ana- e fra- xagorida ; Melampodidis Amphilochus , Alcmaeonis sive ter fs fuit sive filius; e Biantis genere Cjanippus, Aegialei filius infans; sed ad finem iam tendebant tres hae familiae, internis et bellis vexatae externis, debilitatae divisionibus, et ante destructae discordia, quasi portas vigebat praepotens raox rebus Agamemnonis imperium , qui Argivis suam inter- posuit auctoritatem. Supra dictum iam est necessitudinem exstitisse inter et quandam Thyestae Amj)hiarai familias, quae occasionem pr^ebuisse videtur Agameranoni, ut Argivis se im- misceret rebus; de alia cerle causa non constat. Relatum

vero — Eustath. ad Hom. II. legimus II, 566. 'p. 288, 34 sq. — Agamemnonem occupasse Argorum regnum, sed ante ex- id peditionem Iliacam pristinis regibus restituisse, ita tamen ut exclusis Amphiarai posteris, quos Thyestae partibus favere e Proetidis suspicabatur , Sthenelum, e Talaonidis Eu- ryalum et praeterea ob duplicem cum Adrasto affinitatem 158

Diomedem reges constitueret; quocum tamen non- bmnino consentit Pausanias, qui II, 30. 9. p. 183 Euryalura et Dio- medem non-reges, sed Cyanippi regis tulores tantum fuisse Teriore forta^se titulo aflirmat; , quamvis ex Horaero haec lis dirimi — custodia Slhenelo ne^ijueat. Argorum , Comelae ad Hom. filio, tradita, (Eustalh. V, 4l2. p. 566 init.) de (juo

~~in Aetolicis. .~~

Parum contenlus hac perum constitutione Amphilochus cum factibne sua ad Alcmaeonem fratrem vel ad Acarnanem cius filium abiit et , Argos Amphilochiciira condiditi Secun- dum alios ab Amphilocho Alcmaeonis filio id factum esse, supra monui. Me quidem non fugit, hanc coloniam deductara ab auctoribus fide dignissimis ad lempora post Troikm a eversam referri, Thucydide II, 68. Pausan. II, 18, 4; sed in facilis est error his antiq^uitatis quaeslionibus. Thucydi- des sic narrat: Amphilochus, Amphiarai filius, Argos Am-. condidit philochicum jjtsra ra Tgivtaa OiKa§s ava^^^^w^yjaag y.a\ ohyi agsaKojJisvos r^ iv ''Agysi Karagaast. At quaenara tandem ilia constitulio fuit, quae post bellum Troianum tantopere displicuerit Ampqilocho ut relicto imperio paterno ad Acarnanes abiret? Si ante id bellum emigrasse ponimus, causa in promlfu est; e patrio^enim regno depulsum Argis noluisse haud difficulter cre- privatum degere Amphilochum , demus. Quaeritur deinde imm Amphilochus cxpedilionis Troianae socius fuerit, quod vix credo. Prirao enim loco Homerus in tota Iliade Amphilochi mentionem non facit: — ut taceam in Catalogo inter duces eum non receriseri; fieri non si erat quippe quod potuit , privatus ; Catalogus 564 Sthenelum, Euryalura et Dioraedem nomirfat, sqq. qui,— ob virtiitem haud dubie -omnium princeps perhibetui* : .

Deinde cui tandem probabile videbitur, Amphilochura , Am- filium ab phiarai , ^socii Thyestae , Agamemnone regni paterni vires dedicasse privatum , vitamque expeditioni quae gloriam et poteslatem Atridarum maxime spectabat? — Cui denique probabile videbitur, Alcmaeonis fralrem, Amphiarai filium, bello interfuisse, cuii.s socii esse Psophidii Arcades recusa- 159 riint ob Alcmaeonis studium et Alridarum odium'? Paus. VIII, 24, 4. Quae causae me commovent, ut Amphilochum bello Troiano non iulerfuisse, et coloniairi ab eo ante i<\ belJum deductam csse, credam, Oraninofabula anticjua circa Am- pbilocbum non parum variat. Alii enim simul Cum Mopso post Troiae eversionem (?) in Ciliciam venisse Ampbilo- memoriae chum, Amphiai:ai filium, tradiderunt ; mox vero contentione de imperio inter coloniae conditores orta, invicem se occidisse, quod ex Euphorione docet Tzetzes a*d Ly- copbr. Cas^ 440« p 53 b. *) Alii non,cum Mopso coloniam condidisse, sed post Troiam captam ventis in Ciliciam ad delatum anabientem a occisum Mopsum , imperiumcjue Mopso esse, cui ipse eodem tempore inortera intulerit, scriptum reliquerunt^; (Tzetz. 1. d. ex Apollodoro) qua quidem a parte cf. Herodotus stare videtur. III, 91 et VII, 9j , ubi cum Cal- in delatus narratur. Alii in chant^ Paraphyliam deixique , et Pausanias res quibus Tbucydides , Pamphylicas ignorarites, Argos Amphilochicum ab eo conditum narrant. Plures Am- philochos, hac fabula confundi mifai vix est dubium. Hoc modo Melarapodis gens ex historia Argiva recedit; Cyanippus sine prole mortuus est; itaque Cylarabes, Stheneli filius solus imperium obtinuit, Pausan. II, 18, 4; sed nec

hic prolem habuit, cjuare exstinctis tribus regiis familiis ad Pelopidas, Mycenarum reges, et (juidem ad Orestem, reg- et a Proeto num pervenit; Argolis diyisa uni ilerum paruit.- Antequam ad Mycenarum historiam progredimur uno oblutu quasi imperii Argivi ambitum et fines inspiciamus, ab «juales Horaero belli Troiani tempore describuntur. Sta- tim nos advertit, hanc descriptionem omnino recedere ab ea a Proeto factam quam legiraus apud Pausaniam II, 16, 2-

*) Tzetzes triplicem hanc ftiLulaeforniara cxponens, secunciiim lectionem editionis Oxon., quam Heynius etiam expressit in Fra*înm. sic habet: Koi ourcu oi Apollod. p. 386, jj.sv iroXXo) (paGrj, ori M o o v sis IxiXiy.iav 'jjLsra \{^ air^XSsv 'AjuCp/Xo^ô^- ; haud n est dnbie legendu ^sra Mo\fôu, quod sensus flagilat. In se- quentibas rec e Keynius post 'ATroXXoBcvgos inseruit ori. 160

Secundum hanc partitionem altera portfo complexa' est Ar- gos et haud dubie circa Erasinum terras; altera Heraeum sec. (id quidem commune erat, Strab. VIII, p. 569 sq.) Mi- deam, Tirynthem tolamque oram maritimam, in qua Troe- zene, Epidaurus reJ. sitae fuerunt. Homerus totum fere hunc tractum regno Argivo attribuit, Tirynthem nempe et illam maritimam — rion oram Mideam nominat —. Quomo- haec do et quando magna mutatio evenerit ab antiquitatis scriptoribus memoriae non traditur; quam quidem penilius habere eo nostra perspectam magis -interesse;^, quumT-roeze- ne et (ex Eleorum traditione) Epidaurus Pelopidis antea parerent (Pausan. II, 30, 8- p. 182. II, 26, 3. p. 170, quamvis, Pausanias iam non sed sub quod monet, propriis auspiciis , tenuisse Pelo- Argivorum potestate imperium putandi sint) ; pidas vero antiquis illis teraporibus non ad Argivum sed ad Mycenaeum regnum pertinuisse constet. Ab altera parte mirum est et explanatione indigere videtur, quomodo Sieyon sub Mycenarum ditionem venerit, quam maiore iuris titulo accensere deberemus in Adrasti urbibus Argim , quum potestate fuisse Homerus .Pausanias et , Herodotus, quampluri- alii Pausanias mi referant. quidem narrat II, 6, 4 Agaraem- bello ibi nonem Sicyonis imperium occupasse , regnante Hip- polyto, Rhopali filio, Phaesti nepote, Herculis pronepote; qui quum imminentem Agamemnonis potenliam videret, suis diffisus viribus sub eius potestate futurum spoponderit. Haec Pausanias e Sicyoniorum procul dubio traditione. At quum tota haec successionum historia incredibiles facessat difii- cultates et non mediocriver contra temporis ordinem peccet, ab ea recedere ipsique fidem detrahere religio non est. Si verum est, post Adrasti in regnum Argivum reditum Sicyone Janiscum regnasse ex Attica advenam id nonnisi usurpatione factum credibile est, quum* neque Adrastus neque eius posteri continuis impediti bellis, iura sua repetere terramque iniuria ereptam vindicare sibi possent. Nuut fortasse ces- sionis titulo imperio Sicyonis potitus est Agamemnon? fortasse orae maritimae An (Troezenis , Epidauri cet.) pos- coramiitaTit commodiss^i- sesslbnem cum agro Sicyonid , qui mam inter terras eius Argolicas et Achaicas praebuit con- iunctibnem ? modo clarum foret Hoc , quomodo Troezene, Epidsiurus cet. in regni Argivi, Sicjon in regni Mycenaei urbibus recenseatur ab Homero. Fortasse (patet campus con- iecluris!) bellum ab Agamemnone contra Argivos gestum, commutatae et in here- (y. supra) , provinciae Pelopidarum ditatem imperii Argivi futtira successio, inter se cobaerent. Sed transeainus ad Mjcenas.

~~P A R T I S S E C U iV D A E~~

~~GA^POT TERTIU3I.~~

E If R G U M M-Y C E N A E U M. . Perseus cum commutato Megapenthe imperio —Mycenas condidit et Mideam *) (Pausan. 11, 15, 4 pag. l44. 16, 3. p. 146. Apollod. II, 4, 4, 4. p. 146. Eustath. ad Hom. II. II,

569. p. 289 f.),, Tirynthem muris cinxit; hoc tamen (juo tempore factum sit non ab omnibus eodem modo traditurj sed iie diutius hac in re commorer monet instituti ratio. Yi- dendi sunt de hoc argumento Pherecjdes in Schol. Apollon. Rhod. IV, 1091, ap. Sturz. fr. II. p. 72. Eustath. ad Hom.

II. II, 559. pag. 286. Apollod. II, 2, 1, 3. p. 128, ubi conferatur Heynius et auctores ab eo laudati, et idem ad Apd. II, 4, 4. — ubi tamen non omnino accurate ex Apollodori mente „iam antea in' Bellerophontis reducis gratiam a Cyclopibus munitam** urbem dicit; Apollodorus enim non de Bellerophonte sed^de Proeto reduce loquitur: necpie di- ligenti temporum contemplatione probatur Beirerophontem eius Perseo Proetumque aequalem antiijuiores fuisse^ de cpia

v. .*) De Mideae scriplura Eustath. ad Hora. 11. II, 507. p.210f. et ad 559. p. 286. Strabi VIII, 'Sl^. A Midea Aloei filia appellatam perhibet Eustathius; a Midea, Licymmi matre Schol. Pind. 01. 7, 11 162

ProetOTum duorum eonfusione snpra locutus snm. Porro vir clarissimus lapsus ^idetur in eo quod e Pherecydis sententia „Cyclopes cum Perseo et Arcades adyenisse" anno- locus laudatus et de hac re tat. Pherecydis sopra , alium

Tion invem, de Arcadibus nihil habet — » Mycenae^ imperii caput, a Perseo non conditae sed auctae tantum videntur, siquidem verum est cpiod t^ausanias II, 16, 3 e Mycenaeo- rum, (vel e Porsonii lection©| Acusilai) relatione narrat de Myceneo Phoronei nepote. Persei filiorura ordinem eum constituit Heynius ad Apd.

II, 4? 6^ p» 129 ut Mestorem natu xnaximum, Electryonem Sthenelum collocaret tertium ve- secundum , ; quod quidem rum esse polest; sed si alii alius ordo magis placet me ob- stinacem non habebit. Id tamen obseryandum puto Hercu- lem et per Amphitruonem et per Alcmenam gradu quarto descendere a Perseo, Eurystheum tertio^ unde coucludi posse videtur Alcaeum et Electryonem aetate anteivisse Sthene- lum. Mestor quum sine prole mascula. obirel, eiusque filia minoris peregre enuberet, est momenti. Helium natu minimum perhibet Pausanias III, 20, 6» p» 261. Persen vero maximum in Aethiopia relictum non moramur. Si accuratius tradita es^set Persei eiusque filiorum histo- dubio in in ria multa procul sequentibus , praeserlim Hercu- lis historia, clariora nobis prostarent ubi nunc ad coniecturas redacti sumus minus magisve probabiles; quare et mihi concessum erit e dispersis passim membris unum qualecun- que componere corpus. Perseus imperium non uni reliquisse sed filiis divisisse videtur, ita tamen ut non essent psres, iure, sed praerogativam quandam agnoscerent eius qui natu maximus futurus esset; qua quidem regni constitutione — nos seuioratum appellare solemus — integritatem non solum sed etiam filios. imperii ^ervavit aequitatem erga Atque hac Schol. mehte accipio quae Apollon. Rh. I^ 747, 6x Herodoro Persei mortem eius puto, refert, post quatuor filios, Alcae- um, Sthenelum, Mestorem et Electryonem communi eonsilio tenuisse nihtl imperium (>tdtv^ tv)v 0aaiXsiav f/%ov) ; quod 163

~~aliad censeo alii ^ubiectum sed significare , quam nuJlum , unumqy,emqiie sui iuris fiiisse in sua portione, ita vero ut singulae liae portiones singula imperia uon essent, sed eius-~~

~~dem Mjcenaei parles ; de alia enim communitate nullum in-~~

veni yestigium. Terram hoc modo divisam existimo : Alcaeus, aut si ante is palrem mortuus est, Ampliitruo filius, Tiryn- lliem accepit; in hac enim urhe invenimus Ampliitruonem •— Paus. — IX, 11, 1. p. 731. Hesiod. Scut. Herc. 80 sq. , Her-

culem ~ Diod. Sic. IVt 33- p. 278. Paus. Y, 2, 2. p. 378. — Tlepolerauni et Licymnium — Pindar. 01. VH, 24. —— JElec* tryoni Midea evenit — Paus. II, 25, 8. p. 169j unde Midsa Tig Alcmene, Thepcrit. 13, 20, 24, 1. Eustath. ad Hom. II. XIX, 114. p. 1175. Licymnius Electryonis filius Midea venire dicitur Pind^r, QI. X, 78. — Slhenelus Mycenas occupavit,

Str^b. VIII, p. 578 sq. el ex ep Eustath. ad Hom. II. II, 569. p. 290, 14. — Si Homerus H. XIX, 115 dicit, Junonqm ad SlheAeli uxorem gravidam venisse '^Agyog 'A%ai'«ov, Pelo- .ponnesus intelligenda estj cf. Hom. II. IX, 141. ib. Eu&tath. De sine ob- p. 742. M^estoris portipne , cjuum prole masculA iret, non jhabeo quod dicam; eius ex;IJipppthoe po&teri quuni oum Telebois hereditatem repeterent ,maternain , commuiii <;onsilio repressi videntur. -^ Me quidem non fugit multa ab circa hanc rem ,;aliis aliter tradi — sic v. g. ApoHpdprus II, 4, 6, 1. Electryonem Mycenarum noniinat regem — at in his quaestionibus quis omnium auctorum desiderabit con* sensum? Mestore Elec- itaque mortuo eiusque posteris repressis , ab occiso et hoc tryone per imprudentiam Amphitruone , ipso ob caedem illam quamvis involuntariam e regno exsulante, Helio in Laconia deinde in denique Helis primum , Taphio- rum insulis degente, Sthenelus solus imperio Mycenaeo potitus estj idque non iniuria; recte enim, quum caedes vel involuntaria antiquissimo inter Graecos instituto caede iterum aut exilio lueretur, aberat Amphitruo, fugaeque comites secum iibduxit Alcmenam uxorem, Electrypnis filiam, et Li- infantem cymnium , eiusdem filium; nemp igitur aderat qui 11* 164

~~maiore iafe regnum usurpare potuisset quam Sthenelus, salvis tamen iuribus Licymnii adulti (siquidem hic pellice natus ad regni»successionem adspirare potuit) et filiorum Arii-~~

phitruonis, quae non ea cjua debuisset religione servasse videlur Sthenelus*

Amphilruonem Thebas se contulisse, ibique natum esse Herculem, antiquissima est fabula quam apud Homerum iani invenimus, II. XIX, 99. cf. Od. XI, 2G6 sqq.; et copiosius expositam apud Hesiodtim Scut. Herc. statim ab initio; ised horum neuter de Jove Amphitruonem mentito agnoscit fabulam; recentioribus hanc debemus, et satis excultam exhibet primus, ni fallor, Pherecydes ap. Schol. Hom. Od. XI, 265. —- ap. Sturz. p. 98« — *) Recentiorem item fabulae formam in dcfiniendo consum- deprehendimus tempore , quod tum dicitur in concipiendo Hercule; Homerus neque locis laudatis II. se supra nequ^ XIV, 323 sq. , (ubi aptissima prae- buisset occasio de trinoctio exponendi si aliquid de eo re- scivisset poeta), de tempore definit, unde in naturali noctis unius tempore acquievisse tuto concludere possumus, praesertim quum ne Hesiodus quidem homini concipiendo lon-^ gius temporis spatium necessariuni putaverit quam unam noc*- tem. V. Hesiod. Sc. Herc. 35 — 38. Una nocte porro contentus est Pherecydes; cf. locum eius supra excitatum **).

*) Procul AMo pro hotaoS ^^lxC^iTgvvtiVi cum Sturzioi-epo- In he nendum est koiMws 'A^(f). sequentibus ^ ^AX>i]J.y)VV) Sor aovaa rov iavrijs iragov. dvai k. X. recte haeserunt critici. Camerarius iraaov edlderat, alisque sensu; Sturzius aGTragiov con-

~~iicit, Buttmannus sga^vjVi equidem 7ro(nv ^ropono.~~

**) Tota haec apud Scholiastam narratio male se Iiahet, ncc uimis diligenter Fherecydem excerpsisse videtur Enarrator. Etiamsi enira pro STv). ravTi^ avvswaaSsis Zsvg K. A.. cum Spohnio et

0". rel Buttmanno e^jrsira avT^ ; cum Sturzio 6'itsit' avT^ repo- nimus , manet inconcinna et quasi absurda oratio. Cuhat enim cum Alcmene Jupiter— cadem nocte qua Amphitruo contra Telehoas profectus erat ( irogsvsTai hir) Tv^XsjSoas' kv ravTi^ Zsvg T^ VUrtT/ K. X. —) ; et eadem ipsa nocte etiam Amphitruo e hello 105

Recentiores, magni siint in augenda hac fabula, et Herculis Jionori consulere sibi videntur, si plures noctcs in eo for- consumtas hac ratiane alii binas mando traderent ; quidem noctes statuunt (Mundker. ad Hygin. f. 29; ternas alii, r. g. c, T. Orph. Argonaut. 120 scj. Lucian, Somn. HJ. I, p. 16- alii Bip. ; denique novem, ^CIement. Alex. protrept. p. 20D.; quam rem facete perslringit Hemsterhusius in nota docta ad

~~Luciani 1. 1., p. 200 sc[. Bip. Bellum Amphitruonis instigante Alcmena (quae connubii condilionem id fecerat) contra Teleboas gestum ab He-~~

~~siodo primum commemoratur, «jui socios recenset Boeotos,~~

~~Locros et Phocenses (Scut. 24 scj.); concinit fere ApoUodo-~~

Tus (II, 4» 7, 3« p» 153), qui Creonlem Thebanum, Pano- peum Phocensem, Cephalum Atlicum et Helium Argivum huius expeditionis socios nominat. "Victor rediit*), terramque occupatam Helio et Cephalo tradidit. Bedeamus Mj- cenas.

X Sthenelus interim quum vereretur ne EJectryonis et Am- phitruonis posteri redirent aliquando iuraque sua repeterent, ipse vires suas corroborandas imperiunlque subsidiis et so- cietatibus iirmandum existimavit; et opportuna illo tempore se oblulit occasio. Jam enim Myrtili a Pelope perfide occisi furide Pelopis domum exagitare inceperant. Pelopis ex Hip- podamia filii a matre excitati Chrysippum interfecerunt quem e pellice susceperat Pelops. Qua re maxime iratus pater, — rediix ( tJ avT^ 7ragaysv6fJt.£Vos vvKTi 'A;Lt(f)zrpjjcov jjiiays- Tai — ); vidcant alii quomodo haec inter se accoinraodent.

*) Heyniiis^^ad ApoUod. 1. d. p. 131 de hac expeditione dicit: ,,Illa expeditio sine navihus fieri non potuit, quarum tamen nus- iit in quam mentio. Ah ergo , antiquiores Tcleboas continente ha- hitasse illa adhuc aetate, acceperant narratnm poStae?" — Non ac-

5. dicit : ceperant ; expressis enim verbis Apollodorus II, 4, 1, TVJV Xeiav e^^cov slg &v)fiag eivXsi. — et Anaximander in Heroologia ap. Athenaeum XI^ p. 49& c. de Amphitruone: TOUTOV (scyphum) £A.a;v a7r£7rA££V. In Flauti Amphitruone navium mentionem fieri notum est. fiiios exulare iiiberet hi se cohtulere ad (juum , Mycenas Slheneliim affinitatis vinculo iuncti hic Atreo , quocum erant; et Thjestae Mideam tutandam tradidit, (x4polIod. II, 4, % 5. pag. 151) Electryonis urbem. Gum iisdem Hippodamia etiam mater Mideam se receperat, quam ut caedis Chrysippi auc*- torem invisam habuit Paiisart. 4« praecipue Pelops ,- YI^ 20» p. 502. Pitlheus et Troezen eandem ob causam ad Aetium se contulere Hypereae et Antheae in ArgoHde-regem — non autocratoreiii certe, sed sub Stheneli polestate — a (juo in imperii consortium adsciti eo mox potentiae ereverunt ut Pittheus urbem in qnam omnes cives compulerat a fratre Troezenem appellaret regumque indigenarum stirpem bmnino deprimeret, Paus. II, 30, 8. 182. Nec minus referendum huC est quod Elei de tpidauro traduht, eum Peldpis filiuhi fuisse et in conditorehi ehiiii Epidauri Argolide ; cjtiamvis in Eoeis idem filius Jovis ab magnis Argi , nepos , Epidauriis filius ipsis Apollinis perhibetur , (Pausan. II, 26, 3. p. 170) ex hac Eleorum traditione tamen perspicimus , famam fuisse a ih abiisse Yulgalam , Pelopidas patre fugatos Argolidem stemmata intuenti rai- tanquam receptaculum ^ qtiod quidem rura non videbitur; non unO eriim afBnitatis vinCulo Persei- dae cum Pelopidis iuncti erant. Minus huc pertinet Alca- thous qui Megaridis imperium occupavit. De Pelopis stirpie alio loco dicetur; in haC quaestione Thyesles tanluin etAtrCus eiusque posteri curam nostram sibi posciint. est Natus inlerim Mycenis Eurystheus Slheneli filius, sep- raense §' timo post conceptionem (o 6l3dojj.og sgyjiiSL psig; — d* yia) Juno eum sk ayays Trpo (poivgSs, IjXiTofJiijvov kov- Ttt. Hom. II. XIX, 117 sq.); et aliquot diebus post, Juno- nis artificio, Hercules Thebis lucem vidit; et horum dierum beneficlo Herculi imperium praeripuit Eurystheus, vel invi- to Jove, qui aegre valde lulit — o3- sov (piAov viov ogcvro egyov asi-riig 'iyovra vir* 'EvgvaS^^og as^Xivv. II, 1, d. 132. Hi labores ab Homero non describuntur; recentiorum yei^o circa hanc rem sunt habeamiis fabulas, quae multae, procul ; 107 ceterum iam diii repeto quod eupra , mQ IjEerculis fabulam esse prosecuturum ; obiter tantum capita quaedam attingam, quae historiara Argivam spectant, quod hoc loco monuisse sufficiat. Amphilruo in patriam non rediit sed The- bis obiit ibicpie sepultus est, Pausan. I, 41, 1- p. 98. Hercu- les yero cum Iphiclo fratre \n Argolidem redux Tirynthis imperio hereditario potitus est, at quum secundus esset nalu

Euiystheo paruit, (jui hominem maiora molientem, ne Ar- golidis totius ^ffectaret imperium, expeditionibus continuis occupare studuit, sperans fortasse, fore ut aliquando in eiusmodi expedifione interiret, seque a molesto imperii aemulo liberaret, Regnasse Herculem, ex fabula antiqua, mihi dubium vix videtur, quamyis nec quando neque cjuomodo redierit compertum habeo, Yestigia huius fabulae antiquissimae habemus y. g. in locis supra iam appositis Diod, Sic. IV, 33. p.278. Pausan. y, 2, 2. p. 378. Pindar. Ol. VII, 24

~~Apollod. II, 4, 12, 2. p. 160 pluribusque aliis^ maxime yerp res comprobatur Homeri ipsius narratione de Tlepolerao, quae ideo accuratius nobis erit examinanda.~~

~~Locus Trepolemum spectans apud Homerum Iliade II, 661 sqq. hic est : »~~

~~TXi)7r-6XsjJL09 § £7csi ovv r^aCpi) hv fxsyagw euTr^HTW auT.ma irar^os soHo~~

~~ijSij yy)Qa(7Kovra, Alkvjjlviov oôv "Apjôs", §e Alylâ vyjas eiryj^s , iroXvv bôys Xaov ayslqa^, stt) ol fivj (psvycuv wovrov' airsiXyjaav ya^ aXXot~~

vivovoi. . . vless rs jSiv)? ^HQaiihi)siv)9. Lociis^ yalde disertus videtur^ sed antequam ad eius argumentum accedimus, ab interpolationis crimine yindicandus est. Yir enim doctissimus C. O. Mueller in libro yernaculo die Dorier I, p. 109 not. 1 dicit: „In Ilias e ist man gar nicht genothigt anzunehmen, dass Tlepolemos von Rhodos homme (da sonst in der llias gar hein Held der Achaeer aus einer Kolonie stammt); der spater gedichtete Catalog der Rhodier giebt heinen Grund dazu." Catalogus Rho- diorum notlius ? Operae pretium fuisse yidetur , ratiooes 168

quasdam addere unde et alii perspicere possint hanc catalogi partem per interpolalionem reliquo Garmiiii intrusam esse. Nam yerba, praeter Tlepolemum nullam utique in lliade Acliaeoruin heroem e colonia esse oriundum, necjue ipsi Muel- lero validum argumentum cOntinere Tidebuntur, neque omnino vera sunt eodem sensu , quum quo Tlepolemus Phidip- pus etiam et Antiphus e colonia veniunt, nisi et horum ca- iiidicabimus. talogum (II. II, 676 sqcj.) spurium Verum qui-

êm est, nullum Achacorum in Iliade heroem e Dorica colonia oriundum esse; at de Doriensibus Homerus nihil ha- betj apud hunc Tlepolemus coloniam Rhodum deducit 1:0- Xvv Xadv s. Achaeos. Si autem Ho- aysigag , Argivos igitur merus de Rhodiis dicit 0? 'Poôv aja(p£V£/jiov«ro îa rqi%a Moajx-^âvrss et rgi-^S-a ds (ZkyjBsv nara^^vXahov neulicjuam est necessarium hoc de tribusDoriensium explicari tribubus; dare salis e versu ideo haec addere 656 videmus , poetam, tres urbes habitabant Lindum et quod Rhodii, , Jelysum Ca- mirum. Turbat autem ipse causam suam Muellerus, dum alio loco I, p. 420, 4, parum sibi constans, hoc ipso Rho- diorum catalogo tancjuam genuino utitur. Quibus argumentis addere possumus denic[ue, Muellerum oblitum esse, nobis narrare, unde venerit, si noneRhodo, Tlepolemus He- raclida II. l^v^ rs jJisyas rs (Hom. V, 628)? Dum igitur va- lidiora non proferuntur argumenta Rhodiorum catalogus in Homeri Iliade locum suum tuebitur.

Videmus hac narratione Homerica, Tlepolemum in patris domo regia educatum, ibi Licymnium occidisse; c[uo fadto classem vereba- exornavit et exul patriam rcliquit *) ; tur enim minas filiorum et nepotum Herculis| hi igitur eadem in urbe degebant, at in cjua? Apollodorus II, 7, 6^ 1. p. 216 Tlepolemum Calydone in Aetolia natum credidisse vi- iusta si verum esset Herculem detur^ idc[ue argumentatione , Aetolorum ducem devastasse Ephyram Thesproticam ; atcjui

~~ro Xvsiv *) *EAA)^vmov yaq jjlI) (povw (^ovov (?) , (pvya- Ssvsiv Bs. II. rov airavra xgovov. Euatath.^ad II, 665. p. 316 f. 169~~

liaec est fabula recentior, ergo argumentatio inde deducta reccntior .adhuc. Si porro Tlepolemus Caljclone natus esset, (nisi Apollodorus eiusdemque factionis auctores Horaeri auctoritatem vilipendunt) ibi etiam educalum et Licymnium ab eo interfectum oporleret; a Tlepolemo vero Aetolos in coloniam eductos esse nullus erit qui affirmet. Rerum naturae maxime convenit, harum rerum scenam Tirynthem fuisse, Herculis regiam; et revera expressis verbis id tradit Pindarus 01. fuit in VII, 24 j Licymnii sepulcrum Argivo Paus. ex agro, II, 22, 8« p. 162 j ob hanc caedem Argo- lide ante ex Rhodio- aufugit Tlepolemus (ib.) ; fugam vero rum traditione, Polyxonera duxerat Argivam. Pausan. III, 19, 10« p. 259. In Argolide vixisse Tlepolemum tradit etiam Diodor. lY, 58? aliique; ita ut extra dubium positum videatur, post Herculis etiam mortem Heraclidas in Argolide fuisse. Fabula recentior quum circa illud tempus Heraclidas in Peloponneso non agnosceret (eiecti enim erant ab Eurystheo «cilicet!), et traditio tamen constans de colonia a Tlepolemo ex Argolide deducta minime cum hac opinione concineret, modo ex his se conata est. Alii vario angustiis expedire — enim, a quorum partibus ApoIIodorus stat, (II, 8, 2, 1 3» Heraclidas Pelo- p. 230 s(j.) eiectos, post Eurysthei mortem ponriesum occupasse et per annum integrum obtinuisse tradunt; et hoc temporis spatio Licymnium occisum et coloniam ex Argolide deductam a Tlepolemo statuunt. Alii qui fortasse de occupatione illa Peloponnesi nihil audierant, alio modo huic incommoditati pro virili parte subvenire studue- runt; revocatos nempe Tlepolenium et Licymniiim ab Argi- vis tradunt, Diodor. Sic. lY, 58. Quam ob causam hos duos? Ut Tlepolemus Licymnium occideret et Rhodum coloniam duceret ex Argolide. Mihi quidem dubium non est Pelo- ponnesi illam occupationem annuam et spontaneam hanc Li- et fabulam non esse anli- cymnii Tlepolemi revocationem , quam, sed Homeri et coloniae Rhodiae in graliam esse in- - ventam. . 170

Rhodum occupatam esse a colonis Doriensibus ex Ar- golide profectis minime negaverim; satis enim haec res probata est Thucydidis aucloritate VII, ^J; sed non pugnat hoc cura colonia antea a Tlepolemo deducta; quod tradit Thu- cydides diversum est, non contrarium. A Tlepolemo vero uon Dorienses deductos esse, sed Aeolios et Boeotos refert Strabo XIV, p. 653, certe eandem ob causam; quod fabula

communis de Heraclidis eiectis illo . , tempore Tlepolemum non Argivum agnoscebat. , Quae omnia iuslo ordine me ducunt quo tendo: Hera- clidae eiecti sine Herculis expulsione cogitari nequeunt; at- non nec re- quiHercules expulsus est, ergo Heraclidae ; de ditu itaque Heraclidarum ea significatione qua vulgo haec vox accipilur, sermo esse non potest. Doriensium in^ Pe- loponnesum expediliones circa Deianirae liberos versantur, praeserlim Hyllum eiusque posteros, qui omnes ab Homero alto silentio premuntur, unde ipsi omnino non innotuisse eos, recte concludimus. Verum quidem est Hera- clidarum lineam ab Hyllo descendentem omnilim maxime fuisse celebratam; at nullo modo mihi persuadeo hune splendorem simul cum hac familia natum cum ipsa crevisse; credo potius obscura gentis initia seriori demum tempore, post occupatam Peloponnesum illustria facta, et celebritatem accepisse. Hylluni vero unquam Argis fuisse diffiicile est pro- batu. Cum Doriensium societate Aegimio rege , fortasse affinitate etiam, iuncti erant Hyllidae, quare inter Dorienses ipsos vixisse et magna auctoritate floruisse non est qiiod du- et bitemus ; bellicosam hanc nationem non haesitasse, in suam utilitatem vertere Heraclidarum societatem atque iura, facile credemus. Qua ratione factum est, ut Dorienses, Heracli- darum restitutione commodo usi tanquam praetextu , pulcher- rimas Peloponnesi provincias occuparent. Singulas huius rei parles persequi mei non est consilii, nec omnino fieri posse videtur, ut veram rerum gestarum formam ex innumeris fabulis restituamus et , quibus poetae mythographi hoc argu- sufficere mentum exornarunt ; videtur hoc loco , breviter 171 el veterum auctGritate exponere Tarias Doriensiam confra Acjhaeos expeditiones.

Heraclidae (h. e, Deianirae filii cum factione) interea post Taiia fataei Tbeseo (vel Demophonte Thesei filio. Phe- recyd.) benigne recepti erant; quorum machinationes et iri- crementa quuni siispecta essent Eurystheo Stheneli filio de imperio metuenti, a Theseo illos sibi- tradendos poslulayit, Paus. at Theseus I, 32r 5. p. 80 ; hospilalitatis sacramentum yeritus facere recusans forti ani- , quod poposcit; Eurystheus mo Achaeis beilum parantibus obviam ivit. Varias de his rebus narrationes vide apud Pherecydem ap. Antonin, Libe- nal. 33. (Sturz. p. 184)*), Pausan. I, 32, 5- ApoUod. II, 8, 1. Diod, Sic, IV, 57. 58, Hecataeum ap, Longin* 27. (p. 54 collectione dabunt. in Crcuzeri) , ubi interpretes plura Pugna commissa est in in Athenienses Theseo agro Megarensi , qua et Jolao ducibus exerci- (s. Demophonte) Hyllo Achaeorum tum devicerunt eius cum , maximamque partem Eurystheo ipso et filiis interfecerunt. A quonam Eurystheus occisus sit alii alii Jolaum nominent non conslat , quum Hyllum , , ;

1. d. — vid. Heyne ad ApoIIod. p. 202. Pausanias I^ 44, 14. in finibus p. 109 ab Jolao occisum, Megarensium sepultum tradit; Strabo Vlll, 579 ad Gargettum. Parum interest. Eurysthei regis filiorumcjue morte et victoria Atheiiien- sium et Heraclidarum. Atreuin perculsi Mycensiei , regnare iubent, cui in bellum prOficiscens Mycenarum custodiam com- miserat Eurystheus, quum ille praeprimis opibus et aucloritate flbreret et antea iam affabilitate et morUm suavitate populi favorem sibi conciliasset, Thucyd, 1,9. Diod. Sic. IV, 58. Eustath. ad Hom. II. II, 569. p. 290. Hoc modo imperium Mycenaeum a Persidis ad Pelopidas transiit, qui societate cum Arcadibus,^ praesertim cum Echemo, Tegeata- rum rege, potestatem suam non parum auxerunt. Echemus

•) *In looo Pherccydeo procul duliio pro ol aXXoi *ligaKX8i- est ol avraj Sai Ha) avv avfols legendum vel GvV , vel cum Sturzio Kat ol GVV avrols^ in sequentihus Bastii conicctura Kor- roiyil^ovrai 'jraXiv kv 0y)/3ais pro iiroXiv hv 0. certissima «st. 172

~~Timandram duxerat, Clytaemneslrae et Helenae sororem, unde Atridis affinis fuit. Hesiod. ap. Schol. Pind. Vratisl. XI~~

(X) 79.- Pausan. VIII, 5, 1. Apollod. III, 10, 6. Mox prospero successu animati Heraclidae Hyllo duce Peloponnesum invadunt — anmiam enim Peloponnesi posses- sionem 1. narrat silentio quam Apollodorus II, 8, 2, 2 , praetermitto de ea iam dixerim. — In confinio , quum supra agri Corinthii et Megarensis exercitus castra posuere, Argivi Echemo Tegeata duce, Hcraclidae sub Hylii auspiciis, My- cenis Atreo regnante, ut historiae ratio et temporis nexus docent*).^ Neque vero hoc bello pugna commissa est; utriusque enim exercitus duccs certamine singulari e provoca- tione dimicarunt, ea conditione, ut si Hyllus victor discede- ret Heraclidae in Peloponnesum redirent; sin vero victus occumberet, ne inlra cjuinc^uaginta (Diod. Sic. 1. d.) vel secundum alios centum annos (Herodpt. IX, 26. ib. Valcken.

et hic ad Diodor. Sic. .1. et Wêsseling, 1.) ^reditum tentarentj spatium centum annorum rectius iudico, quoniam cum tempore melius convenit. Conditio quum placeret, prodeuntad certamen duces, et interficitur ab Echemo Hyllus. Quo facto Heraclidae ex pacto recedunt in Atlicam et postea' ad Aegi- mium Doridis regem ubi communes cum Doriensibus sedes obtinuisse dicuntur. Haec tamen expeditio ab aliis aliter narrata videtur. Si enim accuratius inspicimus Pausaniae verba "TXXov â Koi TV, 30, 1« p. 353: Awîscvv ixoc^xj ^goc- rijSsvrcvv vwo 'A^^âzwv^ de hac nostra expeditione sermonem ess& non dubitabimus; at male convenire verba certa-

*) Pansanias I, 41, 3. p. 98 hanc primam Heraclidarnm invaslo- nem Oreste rcgnante factam narraverat; sed raox,haec temporis rationi minime convenire intellig^ens , ingenue errorem confitetur VIII,

~~5, 1. p. 607. IIoc loco lectio variat: Codex Vindol). Hist. Gr. H liaLet: aa) '"'IlXXov. Ka) r^viy.avra ^0'QBi;y)V eyga-^av ^Ogs- gov PaaiXsvovros k. ,X. Cod Hist. Gr. XXIII sic- r^jviKavra~~

~~'Oê^-j^v eyqa-â 'iiai^"TXXQV. v.a\ 'Opeg-ou PaaiXsvovrog. Lcctio eyqa\!â haud diihie vera; locus tamen nondum sanus vi- dctur. 173~~

mini raria de hac invasio- singulari non negabimus | quare ne tradita fuisse non immerilo mihi persuadere videor*). Interea Mycenis Atreus mortuus erat: eTr/ iraiS) arsXsi ad II. rcij ^Ayajxe^vovi dicit Eustathius Hom. II, 106. p. 184, Schol. ad consenlitque Yenet. ap. Yillois. II, 102 j cjuare Thjesles, Atrei frater, et Agamemnonis et regni tulelam suscepit,, quod expressis verbis Homeri Enarralor tradit et

poeta ipse II, 106 haud dubie innuit ubi dicit, Atreum iho- filii certe tu- rientem reliquisse sceptrum Thyestae , tanquam tori, Thyesten vero id reli(juisse Agamemnoni. Homerum enim quae de Atreo et Thyeste tradunt Tragici ignorasse be^

ne iam monuit Eustathius et Scholiasta Yenet. ; sunt hae fabulae recentiores, Tragicorum praesertim, «jui simul alque argumenlum quoddam occupaverant plenis manibus in id con- gerebant quidquid tragicum momentum habere videbatur. Neqiie tamen negaverim simultates iam quasdam fuisse inter Thyestem et Atreum et postea Agamemnonem, quum Thj- -— estae factionem Agamemnoni inimicam videamus qua de —- cuius sibi retinere re supra- , ope imperium consilium fuisse facile credemus. adultus Agamemnon imperium ipse suscepit finesque adeo propagavit ut potentissimus sui temporis rex esset. Hom. IK

11, 577 sqq. Thucyd. I, 9. Tiryns quidem et Argolidis Acte hoc tempore Argorum regibus paruit — Tiryns Eurystheo sub ditione adhuc fuerat — sed regnante Mycenarum ; Aga- memnon et totam Sicyonem occupavit Aegialeam , quae postea Achaiae nomine est. appellata Sicyonem ab eo occupatam refert Pausanias II, 6, 4 p. 125, quam tum tenebat, si verum est filius Phaesti , Hippolytus , Hhopali , nepos , Her-

Oninino huiiis loci lectio turliata est *) , quare codicum Vindo* Lonensiuni Tarletatem appono , pracsertim quum , quam ol) causam video in Messeniacls hi plane non , codices ap. Faclum omnino sile- ant. Cod. H. Gr. LI sic: Ss Ka) yXivov dcugieuog ft^XJ;?. Ha} olKiaai T£ avroS-i Ka) 'HâKXea. God. H. Gr. XXIII sic: vX- Xov Be KOi ^cuptlwv /xaî^ Kâri^â.VTiuv vtto 'A^^. svravS-cc a/Biav vXXov yXyjvov rov ^gaKXiovg rg. 174 culis pronepos; si vere Heraclida iirb.em illo tempore bbti- tineans ab iis descendere debuit qui seraper in Argolide ha- vero ab iis cum llo reditum tenta- bitaverant , neque qui Hy bant, nisi res ita se habet ut supra (in fine capitis secundi in partis secundae) exposui. Quomodo Achaiae possessio- nem venerit Agamemnon mihi jion constat. Legimus (juidem apud Diodor. Sic. IV, 73 a Pelope rovs irXsigovs rwv Ka- ra r^v IIsXoTrovvyjaov oIkovvtujv subactos esse; at n.um Achaia in horuni nUmero fuerit, quamvis plausibile videatur, mihi non liquet. Advertere nos debet, in Agameinno- nis imperio- nuUam partem esse Jiereditatis avitae. Pelops interfectores Pisa exulare quidem filios, Chrysippi , iussit; vero Atreus natu mortuo Pelope , maximus , regnum paternum recuperavit, Hellanico teste ap. Schol. Hom. II. H, 105 Sturz. '— sed in — p. 118 5 Homerus neque Agamemnortis neque in Nestoris catalogo Pisalidis meniionem facit; Eleis non paruisse hanc regionem Homeri ipsa circmnscriptio docet in Eleorum catalogo. Quid ? Num^ igitur Pisaei Graeco- rum in expeditione lliaca socii non fuerunt? Fuerunt certe, et ni fallor Agamemnone duce; ex Homeri enim silentio contrarium concludere nolim, quura bonam etiam Messeniae ex Homeri narratione sci- partem Agamemnoni paruisse ipsa ^ in non de illi^ amus, quae .'Gatalogo conimemoratur ; septem Messeniae urbibus loquor, quas tanquam dotem Achilli pro- II. erant hae mittit, IX, 148 sqq. 291 sqq. ; Cardamyle, Eno- Ira et Pedasus cou- pe, , Pherae, Anthea, Aepea (de quibus fêrendos Eustath. ad 1. 1.). In Catalogo hae urbes non re*' censenlur, et tamen expeditioni interfuisse Pheraeos ex Hom. raireris II. V, 541 sqq. perspicimus; sed quod Pherarum (s. — in Iliade enim urbs in I?herae appelUtur Phera , Odyssea IPherae) reges Cretho «et Qrsilochus nuncupanlur. Quomodo Achilli eas Fortasse itgitur Agamemnon pronaittere potuit? H;anquam feudum quod dicimus has iu'bes pOssederant Cretho -et occisis II. Orsilochus; ûibus (sine prole puto) , Y, 541 sqq., ad Agamemnonem redierunt, ita ut Achilli eas promitte- *,re posset. Quod si verum est, Agamemhon dominium huius 175

Messeniae p^rtis a Tyiidareo, puto, dotem acceperat «juum Clytaemnestram duceretj fortasse etiam hereditate ad Aga- memnonem pervenerant post regum indigenarum mortem. Icarius, Tyndarei frater, Dorodochen, Orsilochi filiam duxisse dicitur. Complectebatur igitur Agamemnonis imperium partem Argolidis septemtrionalem cum insulis adiacentibus (praeler eas quae Argorum regibus parebant) Corinthum, Sieyonem, Achaiam, Pisatidem et bonam Messeniae partem; praeterea necessitudo ipsi erat et aflinitas cum Arcadiae regibus, quarc etiam Arcades praeter Psophidios belli Troiani soeios videmus. ,

Regni caput secundum Homerum MyjGenae erant, et recte quidem; tragici, hac etiam in re confusi, moxMjcenas, mox Argos usurpant; et in eodem interdum dramate alteram urbem cum altera confundunt; ^quare Strabo yill^ p. 579 de iisi Eia Bs T-ag Bvo TYjv kyyvTy)Ta iroXsig cos jj(.iav ol Toa- yiy.o\ avvwvvfxw^ irgo9Ayog£Vovaiv' KvgiTriSyjs Bs na) svtcv avTui tots ^ga}xaTi fxfiv MvKv^vag KaXwv, tots 5V"ApyoS' de T^v avTv)V iroXiV. Locum Agamemnonis regia primarium habemus Schol. Or. apud Eurip. 46: (pavsgov oti Iv "koyEi vwov.BLTai tov ds V) G-^v^vy) BgajxaTOS* "Oixijgog kv Muk^- t« slvar vais (pyâi j8aa/A.fia 'Aya/^tefivovoff '^Tâl^xôqos Ka\ "^ZijxwviSifS sv AaKsBaifxovia, Agamemnone ppst reditum e bello Troiano nefanda caede interfecto Qd. 439 ib. (Hom- XI, sqq. Eustath. Od, I, 35. HI, 366 sqq.) .Aegisthxis, jcui in bellum proficiscens Agamem- non regnum tutandum reliquerat, duplici adulterii et parri- cidii crimine conLtaminatus imperium usurpavit. (De reeni tutela eommissî vid. Aegistho Argument. Guelferl). ad Eurlp. Ôrestes aetatem .maturam Orest.). quum nondum attigisset post patris necem sive ipse fugiens, sive ab Electra sorore servatus ad Eur. Or. s. , (ef. Argument. 1.) ad Strophium, erat Phoeensium regem pervenit ; hic avunculus eius dux:e- rat Anaxibiam i&nim Agamemnonis sororem, e qua proerea- Pausan. tus est Pylades, II, 29^ 4- p. 176. Postquam adole- -^ verat Orestes adscito in societatem Pylade consobrino J76 '

iit recentiores perhibcnt (secundum Homerum Athenis redux Aegisthum interficit — iTrrasrss 5' ^vactys woXvxgvaoio MvKvjVi)^' (Aegisthus) TLv de 01 oySoarco nayiov {jXvSs ^lôs Ôgs^yjg aTr' nara b^ d>iravs a"^ ÂS^^r^vacov , — 'jrargo(povija AiyiaSov toXojxyjriv^ Od. III, 305 sqq. —) post(juam igitur^ inquam, adolererat Orestes, Mycenas rediit et, ulturus patris caedem^ Aegisthum ipsamque matrem interfecit; sed mox maternis exagitatus furiis et a Clytaeinrie- slrae cognatis matricidii accusatus patrium solum vertere coaclus est. De accusalore inter auclores non constat; sunt enim qui dicant a Tyndareo Clytaemnestrae patre cacdis poenam exactara esse (vid. t. g. Argum. Eur. Pr. 1. d.); sed merito ab anliquitatum Peloponnesiacarum auctoribus id fieri posse negari, a Pausania VIII, 34, 2. p. 669 -Jraditur; eo enim tempore Tyndareum in vivis non amplius fuisse; Pe- rilaum vero, Icarii filium, Clytaemneslrae patruelem — fratres enim erant Tynd,areus et Icarius — accusalorem fuisse; litem vero primum in Arcadia, deinde in Areopago Athenis cf. Pausan. diiudicatam esse, I, 28, 5. p. 68. Ubi quum culpa liberatus et Troezene a novem Troe2:eniis expiatus esse£

(Pausan. II, 3J, !• P* 184) regnum paternum suscepit. At non suscepit tantum,- sed susceptum adauxit. Ex- slinctis nempe regni Argivi regiis familiis, Oresleshac terra' iuris litulo non enim ex- potitus est, quo inveni; vix rem planari crediderim Pausaniae verbis II, 18, 5. p. 150 f.? ro rs ^Ogki;>)S "Agyog nariaxs Tragoiatvv syyvs avrw K. X. Affinitatem cum Cylarabe stemmata non exhibent, qua- nisi fortioris iure ab Oi^este re , regnum Argivum occupatum volumus, in hac usurpatione nihil aliud fortasse videmus quam coniunclionem duarum partium eiusdem imperii, par- titione Acrisii et Proeti divisi, ita ut altera linea in alterius locum succederet; in omnia vero iura Acrisionidarum Pelo- pidae successisse sibi videbanlur. Lacedaemoniorum porro decreto Orestes, Menelao mortuo, Laconiae imperium ob- a Menelai filiis tinuit, quum a Tyndarei nepote, quam spuriis e servai natis tegnari inallent S|>artam (Pausan» t d.)> Ar- cadiae non exigua pars Oresli paruitj ijuaenam autem liaec fuerit a Paus£inia non traditur^ cuius 3e ea re yerba sunt

~~sed fii- TrposTTSTTOfi^juievos' 'ApKtt^^v Tous' TraXXou?; Tegeam isse haud improbabili argumento argui videtur. Ecbemus,~~

~~rex • certamine cum celebratus Tegeatarum , H7II0 , Timan- (dram, Orestis malterferamj duxerat* ((Pausan. VIII, 5j 1* p. 607); cuius proles~~

234 Illi 3^5» 6. p. 210. Herodot I, 67 scf.) haud spernenda coniectura Grestem Echemi mortem yidetur , post Tegeae imperio potitum esse. Complectebatur itacpie Orestis impe- Laconiam Achaiam ritim Argolidenij j , Pisatidem, bonam

* haud si Messenlae ^ parvam Arcadiae partem; quibus addimus strictam cum Pylade, Phocensium rege, necessitudinem Orestis sororem. Paus. II (duxerat Js Electram^ ^ 16, 5^ p. l47)i'unde socios semper paratos habebat, Pelopidarum po- tentiani eo ^eghante summum attigisse culmen haud cunctanter affirmabimus ; praecipiti tamen pede familiae interitus rierumc[ue eversio appropinquabat^ nihil enim sub luna sta-

" bile. Tentant interea Herajclidae reditum^ frustra iterum; ad* ierant enim oracula, quod-in rebus maioribus facere con- et obscuro inducti exercitum sueverant j responso cpgunt, conantur* Peloponnesum intrare Apollod. 11, 8, 2^ h. pi233. Paus. II, 7, 6. p. 127 f. Expeditio post Hylli morlem prima facta sit et in qtio duce cfuo Peloponneso regnante non ab oumibus eodem modo traditur. De Cleodaei invasione sunt sic Schol. Pindar. Isthm. qtii referant^ v.g. 7. rediisse He- Taclidas narrat Aristomacho et Cleada Cleadae, ^ HjIIi filio, ducibus; qua narratione temporum ordp invertitur; ante enim Aristomachum Cleadas reditum teiftare debuit: et id

~~si . quidem, revera tentavit, Aegistho. Mycenis regnante; fit mihi est ut i)mnirio haec expeditio dubia; silentio-enim prae-^ 178~~

termittaiA foedas inter Hyllum et EcKemum ictum, et ^ap- ^ov rgirov oraculi quo iii Peloponneisum redire fatale erat Seraciidis, restat difficulta^ in perturbatione tempOruin^ et penuria: testimoniorum quibus clare et distincte haec expeditio comprx)betur. Extra dubiuni vero posita est invasio, quam Aristomacho duce conati suntHeracIidae. Oraculi re* sponso male intellecto commoti quum per Isthmum intrare a et instituerent , Peloponnesiis Victi, Aristomacho occiso re infecta redire coacti sunt. Tisameno regnante id factum certe sub initium refert Apollodorus ^ imperii eius. -^ Ariistomachi filii quum adolevissent pergit Apollodo- —- rus de reditu oraculum iterum adetmt^ quod eandem ip« sis quam antea sortem edidit. Quo responso parum contentus Temenus quiiin per expostulationem Deo resppndisset,

huic oraculo confisos il- maiores male rem gessisse ; l^jthia in rei los ipsos causa male gestae fuisse enuntiavit ; perterse intellexisse tei^tium enim vaticinia ; fructum significare tertiam generationem,^£VUYâv suûyagô^tx non Isthmum sed înum qui Peloponnesum intranti a dextra manu sit *). A Pausa- niap relatione (V, 3? 5« p. 380) haec Oihnia absu^t yel in bre-

vius contrahuntur ; nam unum ille habet oraculum de duce in trioctdo (quod Apollodoru^ ^equentibus commemorat) ^ qui navibus vero itinere in , nec pedfestri ^ invasionem Pelopon- nesum fadiendam suasit eiusque expeditionis ducem se oMtL^ lit ea conditione ut sibi , agrum Eleum occupattim trad^-^ rent. Quod quum Porienses eorumqud duces aidnuer&nt^ OxyluSj Haemonis filius^ Thoantis nepos (— 6rat is trioculus

*) Apoliod. n, 8, % 6 inaic se hatiere videtur. Faher iit Gale, probante d'Orville ad Gharit. p. 347, pro irsiGJêvra. emendayenint sed tov TTSiaJSêvras. Heyne calculum non adiicit, 'jrarsgdi sajf- plendum iudicat. fioc quidem hene; scd nnm ad patreiti rejferri possit 'KSioSsvra quaeritur. Oraculum detertio fructii enim non Aristomacho sed Hjllo redditum erat; et Pythiam ipsam irsi- aS-svrag intcUexisse ex eo videmus quod statim respondet : rwv aTv^y)}xaru)v avrovs airiiivs sivAi, Dei antem intferpreta- tionem aathentiiâni pittOi 17»

ille ^) ^lasscîh Naupatctlt»rnahdam eurdtit, Temenoqne et et exstitit Cresphohti AHstodemb^ An^tomachi filiis^ dux quum navibus in PelopdnneSum transmitterent. Del Aristo- clemo ûidem non conseritiUnt auctbresj Spartani enim hoc nhllo ipso dube DoHensekLacohiain bccupasse affirmant, as- sentient^ poetai, ut testatur Herodotus VI, 52; idem tamen a plaquisse vidietub Oehomao in Ettêb. Praep. Ev. 5 Pal- laudato in ob- iherio , c[ui mori)p Aristodiemum Pelopdnnesd iisse iradit; et Xenopbonti Agesilt 8, 7* qui domum eius Sparta^ commemorat. Plurimi v6r6 antc reditum obiisse a£- firmant, alii (Apollod; II^ 8, 2, 9. p. 236.) Naupacti fulmi- n6 ictum; alii (Paus. Ill^ 1, 5. p; 205*) iDelphis Apollinis fahia trdnsfixum sagittis. Pausahiae vero ea verissima videtur, e qua a Pyladis et EleCtrae filiis, Tisameni conspbri- nis, interfectus dicitur; perspicuum tamen non est, ubi et tjuando Caedes patrata perhibeatUrj praevdledt aUtem opiaio^ ahte reditUm interfectum esse.

~~Classe' itaque parata Naupacitd solviint cum Ileraclidis t)orienses et Molycrium primUm^ deinde in Achaiam traii-~~

PaUS; fi ab ciunt, V, 3r 5i J». 380 We Otylq -pet Arca- diarii ductdS refert PausaniaS V» 4» li'p. 381 fi, causamcju^ Mditj ne agri Elei fertilitateni et cUltUram vident^s Dorien-' ses^ feum sibi tradere recusarent* mdicula causa! qUae enim tahdem ea via fuisset inde a Bhio Argolidem petentiii per Elidem.; Tisamehus Achaiani certe ptaesidiis firmaverat^ qttae Ut circUireht et a tergo invaderent Kostes., per Arca- diam id invasibneni ihstitUerunt et felici quidem sUccessu ^ .eie(5ti§ Cnim ex Argolide et tiaconia Achaeis (hon omnibus quidem) Dorienses pugn£i Superiores terras eorum dccUpa- i'Unti Neque vero contenti Heraclidfee, recuperata Argolide (quam repetere suo iure fortasse poteranty û^™^ Persidae ipsi, Pelopîda Tisamenu^ esset) et Laconia, Messeniam etiam et Elidem Oxylo tradendam UccUparunt. Quo iuris praetextu Lacdniahl et M^ssehiam t^nueHnt^ e Pausania H, 18» 6. perspicihius, indeqUe, Si exemplo res indigeret^ videi, ihus iuris titulos ûaet^hti tibieiu& dbtios et summam r#Um 12* m

~~rati<:»nem in drmis positaib esse. Tisamenus cum Achaeis e~~

maxima regni patrii parte eiectus Joniam occnpayit quae postea Achaia appellata est* Apoliodoro teste Tisamenus a Doriensibus occisus est| qua in re assentientem non habet Pausaniam, qui de eiecto tantum narrat Tisameno.(iI, 18) T*)? et in Achaicis I, .3. p* 523* ^usius rem exponens, yictorem. eum contra Jones pUgnantem oecubuisse tradit* Helice se- est oraculi iussu ossa eius puitus ; postea yero Spartani Spartam transferenda curarunt. Jones autem quum Achaeis incolendi ius nollent devicti petentibus concedere , pugna relicta patria in Atticam concesserunt et ab Atheniensibus o.b Jonis i>b benigne recepti sunt, sive de ipsis merita , sive metum ne Dorienses Atticam invaderent; quare receptis Jo- nibus haud spernenda subsidia sibi comparasse videbantur. Heraclidae Peloponnesi partem occupatam tripartito diviserunt, ita ut Temenus^ natu maximus, Argolidem extra sortem acciperet, Cresphontes fraudulenta sortitione (Apd. II, 8) 4 Paus, IV, 3, 3. pi 285.) Messeniam sibi vindicaret, £liisque Aristodemi Laconiam;.,relinc[ueret. Tria hoc modo Doriensium regna in Peloponneso condita sunt, quorum hi-,

- storia extra huius Operis terminos posita eist. In universum hoc Heraclidarum reditu Peloponnesi facies omnino mutata est. Argolidem et Laconiam expulsis Achaeis DorienSe.& oc- Achaei eiectis Jonibus Achaiam cuparunt ;- habitarunt; prisci Messeniae incolae sedibus non moti quum volentes Cres- phontem regem et Borienses in agri partem reciperent., Paus. a IV. , 3 ) 3i Regni sedes Cresphonte Stenycleri con- 3tituta est Elidis imperium Oxylus cum Aetolis occupavit; incolae in pristini , quum agri partem reciperent AetoloS) eiecti. Sola ab his non Arcadia motibus intacta relinquitur.

In £ne tdtius operis compittationes ^uasdam de tempore redierint qno Heraclidae adiiciam^ e stemmatibus potissimum deductas. Maximae de hac re sunt turbae et confusio- nes, quamvis io hac ipsa et in constituendo anno belli Tro- ^

~~181~~

iani cbronologiae tersentur cardinea^ vetereai |am hoc argumentum singulari quodam studio tractasse et res gestas he-. roicae aetatis in ordinem chFonoIogicum inde redigere adla* horasse, satis est notum, e quibus apposit^ ad nostram quae-' Si" stipnem Thucydidem (I, 12.) Eratbsthenem et Diodorum laudare culum (I, 6') 9 fl^^ Apollodori computationem refert^ suiEciat; qui omnes Heraclidarum reditum in annum octo-

gesimum post bellum Troianum constituunt. . Haud sper- sane firmantur Pausaniae iiendac auctoritates ) qude computationibus eQdemfere redeuntibua, ^uas accuratius paululum perlustrabimus, - Duas numerat aetates a Nestoris morte usque ad epo- cham JPeloponnesi ab Heraclidis occupatae, lY, 3, &! p. 284 f. Nestorem decimo post Troiam captaia auno. in vivis adhuc fuisse videmus ex Homeri uarratione, —- adit enim de eum Telemachus patre sciscitaturus , brevi tempore ante — Ulyssis redituiu -jduae vero aetates sexaginta sex fere ef- ficiunt annos, quibus si addimus annos quos Nestor post

~~eversa.m Troiam vixit , sumij^am habebimus QCtoginta annorum. Jam videndum est^tiam quomodo hae computatiojaes cum rerum gestarum ordine stemmatumque probatione cori-~~

veni^nt. Redierunt HcracUdae Tisameno, Orestis filio, Aga- e memnonis riep^te , Argis regnaute i Messeqia eiecerunt Alcmaeonem Silli filium Nestoris , , Thrasymedis nepotem, Pisistratum Pisistrati iilium Nestoris pronepotem ; , , nepor temj filios Paeonisqui Antilochi filius, Nestoris uepos fuit; denique MelaQthum, Androppmpi filium, Bori nepotein^ PeiithiU pronepotem, Periclymeui abnepotem; Periclymenus vero Nestoris frater fuit. Elidis tum rex erat Eleus, Am- phimachi fi^ius, Polyxeni uepos ad Troiam bellum gerentis; a Eleus vero regno remotus est ab Oxylo, Haemonis filio, Thoantis nepote, Aetolorum bello Troiano ducis. Optime haec pmnia inter se conveniunt si accuratius niimeris rem inspicimus , quamq^uam ip generationum quibusdam difficultates latere videa^tur, Qrestes quum in hel^ lum pater profectuSvest, nuperdemum.natus.efat. Vix 182

~~enim adultns Aegistl^Qiii interfecit (— jaom, 0dL l^ ^ Jac~~

— est ^S tfuigerm yalijs, -^) -j bellum Troianum gestum per decem annos; post unius anni iter (Hom. Od. IV, 526.) in patriam rediit Agamemnon et mox ab Aegistho interfectus est, ^i Mycenarum imperio pqtitus per septennium id obtinuit rediit (H. Od. III, 305.); annp octavo Qrestes , (et eodein die post longos errores Menelaus in Argolidem ap?

pulit, Od. III, 311, IV, 82. cf. ?ausan. III, 22, 2, p. 266.) Aegisthumque interfecit. Jam si ppnimus ^biennem fuisse Orestem circa initium belli Trpiani, addimusque deceni belii annos, iinum annum in reditu consutntum, Aegisthi impe-' rium septenne, facili computatione inyeniemus, Aegistjbum octavo anno post Trpiam captan^ ab Qreste vicenario occi? esse. sum Porro si ponimus Orestem tricesimp cjuinto aet^r tis anno (qui incidit in annum 23 post Troiam captaro) prP? creasse Tisamenum, hic qiium a Doriensibua. octogesimp an» BO post Troiae eversionem ex Argolide et {jaconia depelle^ retur, vi^^ quimjuagesimum septimum annum egit, ^uod 9 probabili rerum gestarum ordine neuticjuam recedit» Porro si inspicimus Neleidarum stemma , mirum sane videtur a Nestore per Pisistratum tres, a Periclymeno, Ne-, JBtoris fratre, quinque generationes esse usq[ue ad Heraclida<* rum reditum,,ita ut quinta Periclymeni, et tertia ^Jestoris generatio sibi respondeant. Quae difficultas facili pegotip si recenseri tollitur, perpendimus Nelei duodecim' f^Iios, quorum maximus fuit Periclymenus (Apollon. Rhod. I, 156. Piodor. Sic. IV, 68. — Eustathius ad Hpm. H. XI, 689-

~~p. 879, 18. et ad Od, XI, 285. p. 1686, 7- Chromiuro nominat; sed parvi momenti haec est diversitas), ipinimus Ne-~~

~~6tpr,~~

cluditur ex Homeri narratione, H. XI, 690 sqq. Erat igitur multp maior Nestore Periclynienus et c[uum longaevitate sit dulcis oratOr haud $atis celebratus Pjlioruni , difficulter credemus Antilochum Nestoria filiiim et ^orum Periclynieni 183

~~nepotem eittsclem fere aetatisi fuisse. De Nestoris vero filiis hoc teneamus necesse est, Thrasymedem et Antilochum na-~~

~~probatur, (IV, 31, 9, p. 358 f. Q>QaavjjLv)^v)9 Hoi 'Avt/Xo-~~

%og '7rQQTSTifM(}}j,6V0i irîSm rwv lêôgos yjXiyila, xai kir) cf, II. Anti-' Tgoiav fxsTsa^vjKOTEg Tijg ^gaTsiag ; IX, 81.). loclii aetas ex Homero satis definitur; II, XV, 569- Mene- laus dicit: 'AvTiXo%*, ouTig aslo vswTsgos «XXo? 'A%atwv; et U, XXIII, 790. Antilochus ipse Ulyssem una generatione se maiorem appellat, quod ex nostro loco docet etiam Paui

sania§ III, 24, 7- p. 273» — Filius natu minimus erat Pisi- stratus anno , qui decimo post Troiam captam) uxorent nondum duxerat, s^T.yjWso^, Hom. Od. lU, 401*,. iuvenis adhuc et eiusdem fere cum T^lemacho aetatis, quare et ipse Tele-

machus Fisistrato dicit : aTag Ha\ ifxyjXiKiS' sifxsv, Od, XV, j97.; hanc ob causam ill^ Telemachi in itinere socius etsiut gularis amicus. Quibus praemissis non longe a Tero aberra- in himus, si Antilocho bellum proficiscenti Tiginti quajuor annos assignamus; (quum autem in patriam non rediret et eius Troianum proles tamen commemoretur , ant^ bellum uxorem duxisse Paeonemque procreasse manifestum est;) Thrasyii5iedi Tiginti duo^ Pisistralo Tix plures quam (juatuor^ unde patet Paeonis filios, et Pisistratum Pisistrati filium ae- tato proTcctiores fuisse quo tempore redierunt Ueraclidaej Alcmaeonem Tcro et Melanthum. iuniores. rex erat Heraclidae Eleus Am- Elidis quum redibant , Au- phimachi filius, Polyxeni nepos, Agasthenis pronepos, geae abnepos. PoJyxenus, quem. ex Homero, Pausania aliisque Agamemnonis socium cognoscimus, illo tempore, quo ad Troiam profectus est, 25—30 annos natus erat, certe ea florebat aetate quae est inter iuTenilem et Tirilem, quod ex Eliensium du- his colligo argumentis. (Juatuor quum esseht Troiano et Molionidarum ces bello , Amphimachus Thalpius, et filii, Diores, Amaryncei filius, Polyxenus, Agasth^is filius, tres secunda Aiigeae nepos (II. II, 620 sqq.) , primi genera- ab tione descendebant ab Augeae aequalibus, Polyxenus Augea 184 geheratiohe tertia, per Agasthenem, Ariigeae filiorum minimum, Paus. V, 1, 7» p* 377« Aetatem Dioris, Ampliimachi et Thalpii ex accurata contemplatione locorum Hom. II. XI,

709 s^. 719. Pausan. V,2, 1- p. 377 f. H. 11. XXIII, 629 sqq. — exacte satis definire possumus; aetate iam erantpro- yecliores , sed integro adhuc vigore; Polyxenus vero omnium mininius, quod e generationum numero et Pausaniae testimonio videmus, qui (V, 3, 4« p. 380) e bello Iliaco filium tradit si reducem, Amphimachum suscepisse ; unde quinto post Troiam eversam anno Amphimachum, tricesimo quinto Eleum natum ponimus, hunc expeditionis Heraclida^' rum tempore annum quadragesimum quintum egisse perspicimus. — Oxyli aetas egregie convenitj erat terlius a Tho- ante, Atridarum in evertendo Priami rcgno socio, Pausan. V, 3, 5. p» 381'j Thoas vero et Hjllus consobrini, quum uterque a parte materna Oeneum avum agnosceret. Juver^' nem in bellum esse profectum haud immerito fortasse con-

cludi potest ex Hom. II. XV, 281 scjq; qiiare post eius re^ ditum Haemonem natuhi putaverim, vel invito LycQphrone, errasse Thoantem qui (versu 1011 sq^') diu— nec unquam iri patriam rediise tradit. Quadragenarius igitur fere erat Oxylus ab Heraclidis ia JEIlidis regnum restitutus, CORRIfiENDA ET APBENDA,

In Praef, Crenzer. pog', XII linea 7 af. pro factum lege tactam .-, Pag, IJine^ 13 a fine^ pro Aegyptia,eo lege Aegyptiaco y'— 8 — 15 pro abitror /. arbitror — 10 . — 19 d /. pro FhaetUHam t. Fhaethnsaqv ^ JO — IS — -r-. Thegon, /, Theogon. — >-r- J^ . 17 delecûr alterum .,,qiuilcm.'' — 1.5 n. 5 pro Appollod. Z. Apoliod. ^ 22 lineb 2 f. pro genalogxa l. genealogia — 29 -^ 12 po«f j„Jonem matrcm fuisse docet Schol. a4 Arati sed' Fhaenomm. 161.'* haec Anserantur , quae nescio qua ratione , mea eulpa gmissa eraixt: IIoc quidem loco Jonis nomeii non oc- ol TQV currit, dicit ^nim Scheliasta: iwSoXoyoi l)Vi6^^Q'J ~ ^lvai dbvoXov Xsyovaiv ^ JBsXXfpo^ôvroi; i^ ^ô'-/îkQv rvjs VLaXki$ias 'Kaiho';^ ryfs a^ sv "Aoyî ysvoixsvi)s is^

. at hanc Jo- g.siaS:' agfJia it^wtqv (^&v^avros. Cailitheam et J. est in nem eandem esse egregie q, Scallgero proliatum docta ad. Eusebii chronicon nota, p. 23 sq. e*d. Xugd. Bat. 1()06, quam integram apponere consuitissimum duco. Bicit aut^m \ir eru- ditifisimus; Qmnes libri tam scripti quam editi; In Argis pri- Vam sacerdotio functuis est Callicta? Ferantis filius. ^obis pri-

~~. oculoram coniectu vitram scirerau& Ju-^ mo oboluit, ^iii Argirae~~

nonis sacerdotium non Tiris sed feminis ranndari solilum. . Ita^ que statim legebamus^: prima sacerdotio functa ept Calllthyia, Firanti filia. Coniecturam nostram conllrmarunt bienmp post £u8ebii graeca, in quibus^ ita plane est^ût emendaveris, nisi quod aTslgavzoS non IvsiQavS-QV habet, qui erat fratey ipsius et Criasij ûamquani 'KSigavra vocat Eiisebius ipse '^de hac Callithyia ecribens lib. Ifl. iTQOiragaavi. ex FJntaycho: Alykrat ^8 Tlsigas 6 ttq&tos ÂgyoXibos "Hâs' i^ôv sU

, aajuevos", rvjv iavTOv SvyazSQa iiaXXiSviay Isgsiav koc- ragyjaag s:< rm 'irsgrTiQVvSa Bavbgcov oxvijv rajxujv sukrgavov '"'HpaS' ayaXjxa jJ.OQ(pa)(jai. Hanc sacerdotem Callitho^n To'cat Hygenus fab. XCLV., ubi perperam excusum Callirhoe, sed Callithoen legendum constat ex Fboronidis auctore, 0uiu8 Tersus de Callithoe pi^ma Junonis Argivae Flami-' iiica adducit Clemens Ale:sandrinus :

'K.akXiSoy) kXsiôv%09 oXvjXTriaSog âaiXsivjS Kai ^^Hgag Âgysii^St ^V g-ejUjutacTi SvaavoiaL H/ova, "— " Hg iorv) sy.6afj.v)asy frsQ) jutaKpov avaaav)^^ . in Sequitur Scholiiin^ Tbconig Aratum supra appositum^ deinde : Si scribit pergit TCirum ectt quod Apoilodorus , haec Callithyia non fuerit ]irima Junonis sacerdos ArgiTae, siquidem lo functa fuit 5iIo sacerdqtio. Apud Hesychium: la; YiaXXiSvsaaa SKaXslro v) irgwri) isgsia Tidetur esBp haec r^g^'ASv)vas; ^ de KaXA/ûia qua loquimur v) irgivri) isgsia r?^s "^^Hpa^ vm r^S ''ASi)vaS^ Et sane est error aut Hesychii aut scri- 'ptorisqui haec ilii persuasit. Nam pro ^Ju) "KaXXiS-vsaaa le- m

genduin 'Iw l^aXXlBvia^ ut duplex ilU nom^n fHerit, 'Ity ut apud ApoUodornn^, ¥iaXki$^via ut hiq »pnd Eusebium/' — Haec eo^regie ille . et sepi^ndum hanc opinionem correota velim /. dixi. quae p. 20 , 2 / Pag. 29 Unett 11 af. — Fsamathae ex AgQlIinc filius a canibuB la- ceratns, commcmoratur Pausan. II, 19, %. p.l54. Ij> 43, 7. p.l05. — 30 llnea 2 pro dul)ia /. diibie • — 31 — If. pro tripartitum l. tripartito — 3T — .7/- in nota pro Vindob. l. Vindobb. -1 45 — 17 pro a Tzetze l. ap. Tzetzem — 41 — 1 post ,inotae criticae** inseratur: Pherecydes libro Sturz. fr. IV. (ap. Schol. ApolJon. III, 1185., aji, 5^V. p. 105.) hoc exposuit stcmmaf i^ilus Neptiinus > Belus

~~Argiop? o Agenor „ Qatnno~~

Cadmus ,1. Aegyptus « Isaea Pho.eni3( Melia ^ Danaus. De singulis yide quae Sturzius conge^sit ad }\unc locum , et cf. Heyniura in no% crit, ad Apd. 11, 1, 4, ^-=r4. p. 117. et in obss. p. 104. ibique laud. — 58 linea 7 prg^ filium I. filiara 62 — 8 /. pro quidem l. quidam 65 — 2 inse/a^ur; Cynurus, Persei (0 Cynuriornm tra^itione) locnm iij Arcadicis ubi filius, aptiorem inveniet , de Cynuriis acturus sura. V. Pausan. III, 2, 2 p. 20t.

— 69 Unea 13 inter „nomen" et „reticet" «nserofttr ,,patris'* 87 — 3 pro diciturZ. dicit l. 97 — !^4 a /. jpro Thuriis Thi^rii 100 -rr 13 pro Janiseus l. Janiscus 104 Si hoc loco Thesprotia terra Homero inco^ntta appellatnr, hoc ?o sensn accipiendum est, quo nos v. g. Interiori^s Africae nomlnamus. provincias teyr^i^ incognitam addere 105 Uneat 17 / pro addero l 113 —- 2 pro nataUa l. nataUtia .— 130 — ? — Telchino /. Telchine ^ — ib. -r ^O — ad Z. ap. 135 _. 13/. pro Graeciae —L Graecia 143 4/. — videntur videatur 144 «», 6 pro cenaortium l. consortium l. il,. 12 jpro tripartitum — tripartito — 149 -^ 7 — tripartitum tripartito inseratur 167 -rr 1 post j,,fabulam" „nou^^ 173 ^ deleatur nota cf. p. 87. ^

~~' l. obtinuit ll^ 1* 2 pro obtitineans ubi in erratum fe- Beliqua vitia, praesertim interpunciione estx ttor benevolus corriget. W9»~~

~~I N D ]R X C A P I T U M,~~

Fara —^124 V. ^. genealogica, apag.l . (?) Cap. Henaclidae. p.SS— a) Cap.ut I. InUchi ptirps' usqae 107. ad Belunif a pag. 1—46. f) Cap. YJ, Amythaonidae. p. ^; Capiit ir, A Belo usque ad 107-rl24. Acrisifim ^t Persida^, a pag* B. ^ars historica. p. 125 usque 46—56. ad finem, IIT. c) Caput Fersei pxosapia 4li) Cap.. I. Argolidis hi^toria ns- ad usque ad Heraclidas , a pag^ que imperii diTisionem. p. 57—66. 427-142. d) Caput ly. Froetus eiusque b) Cap. IT. Regnuni ArgiYum. progenies usque ad exstinctio» p. 142—161. nem huius lijaeae, ap£(g.66—' ^) Cap. TII. Regnum Myeenae- 82L um. p. 161 — ad ^nem.

~~lNDIi;X NOMmUM PROPIUORUM. *)~~

~~st. Abds, Xjncei f., p. 46 ; 54. st. ; Jdmete, Amphidamantis fa, p. 59 f. 54f.; 72st.j 768t,; 140/. sq.~~

Jbasi, Melampodis f., p.ll2st. ct Jdrastus, Talaif.,^ p, 119 sfc, 120 8t. 116 st. 145 L 148 f. ; 113 m. ; 114 ; st, , , 15g ra. f. Acarnan, Alcihaeonisf., p.ll^st.^ Jdrastus, Pqlynicis , 153 f, 117 st; 155not.; 157m. ^eg-oeu*, Melit^e pr, p.-88m. Larissae 31 Achae^s, f., p. £ ; 33 Aegiaha, Adrasti fa, p, 120 st., 8t.;^6m.; 134 sq. 121 f. Jchaeus, Xuthi f., p.32m.; 37 f. Aegialeus, Inachl f., p.Jlst.— au- Achelo^s, Callirrhoae pr., p. 114 rox^^V, p. 3 f. sq. — Phoro- 8t.;U7 8t. neif., p.SSst., 44m., 129f. 86 st. Adrasti f. Achilles,, Neoptolemi pr., p. Aegialeus, , p, 120 st., 121 in. Acrisius^ Abantisf., p.468t., 51 ^t, - 55 m. , 72 st. , 76 st. , 141 m. Aegimius, 86 Pamphyji' p> , p. st., - >rfc*or, Azei f., p. 94 m. — Astyor , 92 m:

~~chaepr, p,96,2. Jegisthus, t^. 175. isZ- Admete, Eurysthei fa, p. 57 st, 59 f. Aegon^ Thessalif., p. 33 st.~~

) liitera /. post nomen significatt filius ; ,fa=^filia ; pr:=zpat€ri mrz=:mater; mar.-==.maritusi ux.z=.vaor; st. indicat nomen m stem-' mate occxatcte^ i.^ tn. et /. post niumerum, in initio 9 medio, fine paginae.>' ' "r Beli 38 st. Je^ypfus, f., p. st., 46 Jkxander, Eurystlici f., p. 57 st. i- Jlo sq. (?), Ainpliitruonis sor., p. 58 Aemoiij V. Kaemon. f. sq.

j4eo1'a, 3.14 st., Bianlis fa Anijthaonis f^ ^ p. Jlpkesiboea, , p. 119 gjt 115 f. -^'Me«i6oea, PJieg^fa, p. llTst., AcfAm, p. 76 st. , 78 st. 156 i. 86 A^pytus, Crcsphontis f., p. st., Jmaryvceus, Dioris pr, p. 183. ' 5^2 f. st. , ^mmbn, Thessali f., p. 34 st.

jierope, Catrei fa, Atrei ux., 48 L f. p. Jmphalces, Antiphatis , p. 116 ' Jeti^s, p 143 ni, si., 1!(7 i. Aetolus, 7 m. Endymionis f., p. •^^/»^*'««o?* Anteacpr, p. 6Sf, 72pot. y/eze«s 39 f. (?J( , p. .^«fwMmmus, Oielisfy p.lCSst., 114 f* 116 Agamemnon, Atrei f., p. 157 st., st., 117 st., 145 i.f. 147 173 sqq. f. sqq.

f. Agamidides, ( Thriisyanoris ?), AmpJiibia, Pelnpis fa, p. 59in. 93 st. et i. Amphictyone, Phthii fa p. , p. 34 st. f. ra. 36 ra. Agapenor, Ancaet , p. 72 183'f. Agasthcnes, Augeaef. , p. Jmphidamas,Ariibm^ jjr,n.5Qm.f.

, Temeni 1, Am^philochus, t. y/^e/ffus (Archelaus) Amphiii.rai , p.lOS m. p. 92 st., 114 st., 115 f., 117 st. , 145, Agenor, Jasi f., Argi Fanoptae pr, 155,. 158 sq. p.2 st..fel3. ^n»p/"VocAu.v,Alcmaeonisf,p.ll5f. f. 2 88 st. Agenor, Libyae , p. st, ^fi^;'AiVftac^M^,Elec(ryonisf;, p.64i.

— f. addend. .^ Neptuni Amphimachus, Poljxeni f. p. 112 28 184. Agenor, Triopae f , p. 23st., f., 134f' 29m., SSst,, 132i., 133in., y(mp/(^tmac^?w, Cteatif., p.l83, 157 i. Agenor, Phegel f., p. Amphion, Hyperasii f., p. 28 st. ux., p, H68t. Jmphithea, Pronactis Aglaiq, Amythaonis fa, p. 120 Agraeus, Temeni f. , p. 86 st. st. Lis. 46 st., 57 st. Alcaeus, Perseif., p. Amphitruo, Alcaeif , p. 57 st. hia 58 162. 97st., 163. ~ I., Tiryqthis frater,' 97 26f. - y^fca*Av*a Automedusae pr, p. ; p: sq. , ' st. et m. Amphoterus, f. Alcmaeonis , p. 114 117 Alcesiboea, v. Alphesiho§a, p.ll9f. st, st., 155 not., 157 m. Stherieli 59m. Alcino^, fa, p.578t., Amymone, Danaifa, p. 47, 49 f. gqq, ^ f., Phrastoris Alcmaeon, Amphiarai p. lOS.sit., -^myn^or, f., p. 34 st. 114 117 st., 145, 155. st., 115, 153, Amyntor, Astydamiae pr, p. 88f., >^/cmaeo«, Silli f., p.181.183, 96n.6etll.

fa 51 f. Alcmene, Electryonis , p. st., Amythaon, Crethei , p. 76 st. 78 57 59 72 97 st. 114 st., i., st., st., st., 116 st., 117 st., 119 st. st. v//cmene, Araphiarai fa, p. 117 -<^nocfor, Electryonis f, p. 64 i. 8. AlcinoS 59 m. Jlcyon9 , p. Anaxagofas, Megapenthis f., p. 66 66 74 80 Ahctor, Anasagorae f., p. st, st., i., st., 81 n. 1.2., 144 sq. p. 80i. etst., 1451., 147m. 147. Jletes, Hip[»otae f., p. 97 1®* 9^- A^axandra, Thersandri fa, p. 93. AleuSi Aphidantisf.} p.72st., 99 i. Anaxibiai Biantisfa, p. 120st. '15VI

14 17. -^:- Phorhantift f., Anaxibiay Agamemnonis san, jp. sqq.^ 115 f. p. 15 n. 3, 23 8t., 131. nt. Biantis /inaxithea, Danai fa ^ p. 54 Jfetuft, (Areins) f., p.ll9. 93i. Jnaxo, Alcacifas p.578t.,58f.,64i. Jrgeia,, Atitesionisfa, p. 86st, Adrasti 120 st. //n caeus, Lycnrgif. , p. 13 f. Jrgeia, fa, p. ^nchinoii, Nilifa, Beliux. ,p. 46 Jrgeius, Licyranii f. , p. 65 i. st. et' f. T. addenda. Jrgeius (Argua), Megapenthis f., 92 st. 80 142 f. Jndroclesy Phifltae f., p. p. st., sq. . f. st. Jhdromeda, Cephei fa, p. 46 st., Jrgeius, Deiphuntis , p. 86 Teuthrantis 99 i. 56 i., 57 sti, Jrgiope , fa, p. Jndrothoe, Peristhcnis nx., p^50 sti Jrgiope, Nili fav t. addenda. Herculis f. 85 m. Niohae 2 st. — jinlcetusy , p. — Jrgus, f., p. Api- jintea, Proeti ux., p. 66 st., 69. , dis et Niohae f., p. lf.,8sq., — Jo- Amphianactis fay p. 69. 15, 18, 23 8t. his, SSst, 38 st hatis fa, ib., 76st., ISst. Jrgus Panaptes^ Agenoris f., Jasi Ahantis uX. 112 f. 2 st. 14 — Jntianiray , p. pr , pi' , sqq. Aresto- i. Jntibia, Slhencliux. , p. 59 ris f., p. 17, 23 stt st. /!^n*/cfea> pioclisfa , p, 52 Jristodemusi H^rculisf. , p. 84f. Nestoris f. Jntilochus, , p. 182 sq. Jrislodemus, Aristomachi f., p^ 86 Jntimachej Amphidamantis fa, p. st, 89f., 91 m., 119. f. 59 Jristomachus, Cleodai f. , p.86st.,

Jntimachusy Thrasyanoris • f. , Pi- .118. st. 92 m., 93 Jristoraachus, Talai f. ,' p. 120 st. f. 85. JntimachuSy Herculis , p. Jrsinoe, Phegcifa, p.ll4st., 156i. st* Jntimenesi Deiphontis f., p.. 86 Jirtibia^ Ampliidamaritis fa, p. 59 m.^ Pterelai i; JntiochuSj f., p. 51 st., 60 Jscalaphus, Actorisf. , p^ 94f. 92\st. Ismenae Jntiochus, Fhintaef., p. Jsopus, pr ,- p. 2 st. , II i, Jntiochusi IMideae f., p. 96 n. 9 et f. Jsteria, Curpni fa, p. 113 st.

~~f. 108 f. Jntiphates, Melampodis , p. Jsterius, Hyperasii ^ p. 28 st 8t., 115 m., 116 st, 141 f. Jsterius, Amphictyonae mar., p.~~

~~' Antiphusy Thessalif., p, 98 st. S4sti 36 m. Jpisg Phoronei f., p.2st., Ssq. — Jstycratea,, Polyidi fa, p. 112 st~~

Niohac mar. , Argi pr, 1 f, — Jstydamiaj Pelopis fa, p."58 i. st. p. 38 , 44 m. , 129. Jstydamia, Ph-ylantis fa; p.96,88- Apis, Apollinis f., p. 6 i. Jstydamia, Amyntorisfa, p. 95-f. sq. Jpis, Telchinis f., p. 6 m» rJstygenia, Phylantisfa, p.^Ssq. Jpis, Jasonis f., p. 1. Jstymedusa, Stheneli fa, Ocdipi Jphidas, Sthenehoeae pr, p. 11 f. sq. ux.% p. 59 f. i. Jrchander, Achaei (Phthii) f. , p. Astynome, Talai fa^ p. 80

~~34 st., 31. Jstyoche (eia), Tlepolemi mr , p. i, Jrckelaus, Electryonis f. , p. 64 93f. sqq., 96,101 sq.~~

~~Jrchelaus, Temeni f. , p.. 92i. (A-' Jstyochcj Pl^iami sor. , p. 99 i. f; gelaus). Jtreus, p. 111 , 113 i. , H4 m. Jrehitdes, Achaei (Phthii) f., p. Juge, Alei fa, p.'12^st, 99 i.~~

~~34,31* ^tftig-eos , Phylei pr, p. 111 st.~~

~~Jreius, Biantis f. , p. 120, lt6 m. -Jutesion, kt^evaxi pr , p. 86 st., 93 1.~~

~~Jrestor, Echasi (Jasi) f., p. 13. 11 f. ^u^omaife, Danai fa , p.34st., 54 m. m~~

~~Ckiromaehui, iBtectryonis f*, p. 64 fv j{»^, Phegei f., p. 157 nL 'thlorusi Pelasgi f. j p. 33 liv~~

~~Actoris f. Azew, ^t, p. 04. ChrorAiuSy Pterelai , p. 57 st.^ 60.~~

Ckrysippus, PelopiB f, , p. 165 f. B. luhikoniu, Phoronei fa, p. 23 st., 129- v. Ecbasds. Basiis, Cippe (?), Stheneli ux. , p. 59». Glauci f. Cisus Bellcrophon, , p. 67 sql.) (Casu^j, Temenif. , p. 866t., 70 8t., 76 st 91 f. v. Bellanl ThebUnum primum , p. 149 Cleadas, Cleodaeus. sq4. Cieohoea, CriaSifa, p. 88 6t;

Bellum Thehanum secundum^ pi CleodaeUHi riyllif., p;86 8t\^ 89, 153 «q. 177; f. 2 st. 23 Belus-y Libyae « p. , st., Cleodemus^ 2dm.^ 388t.i 4^8t., v.addenda. Cleodotus ; V; Cleoddens. ' BiaSy Aniytllabms f., p.lMst, 116 Cleolaus Mantii •t., 117 st, 118 sqq , 120 sqq., 144- CUtus, f.j p.lOSst, 111 st f. Borus, Fenthili f., p. 181,182. Clitus, Polyidi , p. 111 st f. 22 i. ux. Busiris, Neptani , p. Qymeii^i Naiiplii , Cfitrei fej i. 6t 51 st Butesj Folycaoiiis pr , p. 86 st., 89 p. 47 , Clymentls, Fhorbneif;^ p.238t;l29; t!. f. . , (Ctymenus, Herculis , p. 85 m. CadniUs, Agenoris f., v. addenda. Clymenub, Azei pi", p. 94 f. Thestnris f. st. f. Caichas, , p. 118 Clytiusi Alcmaeonis , p. 117 it.

~~Caliia&, Temeni f. , p. 92 m. Clytoneiis, Nauholif., p.Slstihio. Acheloi fa f. Callirrhoei , p. 114 st.^ Coeraniis, Cliti , p. 111 st.~~

117 st. f. Coeranuii, Abantis , p. 112 6t^ Caiiithoei CallithyiU, r. add^ilda. 114 st mar. f. Caljfdoui Aeoliae , p. 115 Comaetho, Fterdai fa, p.578t,60; f. Capaneusi Hipponoi , p; 66 Hi.f ConieteSi Sthenelipr, p^ 158 i; - 80 sq. Coronus, Asteriae pr, p. 113 st; f. f. Cari Fhoronei , ^.23 st , 25 Creon, Menoecei f. ; p; 58 i.

~~. f. 8^., 129 sq. Creontiades, Herculis , p. 85iii.~~

Castor (Fericastoi*) ^ Anttrothoae Crespkontes, Alristomaehi f., p. 86 pr, p. 50 st; stf 91iii., 179. Catrcus, Clymenae pr, p.47 st, 51 st. Cretkeus, Aeoli f., p. 76 st, 78 st. f. i. Celaenus, Klectryonis , p. 64 Cretkim, Dioclisf., p. 52 st*8q., 174;' m. f; Cephalus, p. 165 CridsUs, Argi , p. 2 st. , 23 st^ Andromedie st; — Criasius Cepheus, pr, p.46it. —38 (?), p, 45 f. Cerdo, Phoronei ux;j p. 23 sti ^ 25^ 131. (Pitho^); Crotopiis, Ageii^rls f., p. 23 it^ Cerynes, Temeni i., p. 86 st 135. — add^nda. f. 89 st. f. Ceyx, Hylli , p. Ctesippm, Herculis j p. 88, 92, 96« Therdriis f. 97 JJt Adrasti — Chaeron, , p. Cyanippus, f;, p. I20gt fa 98 st. Chaleiope, Eurypyli , p. Aegialcif., p. 122 8t, 157i ISSi, iri; Chersibius, Herculis f , p. 85 158,145, st. Chersidamasi Pterelai f;, p. 57 j 60* 191

Cylarahes, Silienelif.j^.808t., 159* Epidaurus, Argi f., p. 2 st., ISt, 145. — Pelopisf, ib. — Apot^msf., Cynurus, Persei f., V. adderida. ib. ~ Argi f., p.'2S »fc, 26 f., 92. 38 131 lee^m. Cypselus, Meropae pr , p. 86 st.^ stj ra., st. Ereuthalion, Crii^ f. , j». 23 D. f Erginus, Clyitteni , p. 94. Bamastor, Nauplii f., p- 50 st;, 51 st* Eriphyle, Ampluarai nx.^ p, 108 st.. v. addenda. f. — I)amno, Beli fa , et Tdlaifaf p.ll4ht., llt Danae, Aorisii fa, p.468t., 51 st.j il., 120 8t., ri^Bt., 155not. 142 ra. f. 55, 12 st., lOst., fSteoclus,_ IpMdis , p.66st.,^'6^ Danaiis, Beli f., p; 38 stt, 46 si, s^:, 150 sq., 153. cf. addettda. 51, 52, 135 sqq. , Euadne, Stryraonis fa, Argi uz.» SOst. 88* Deianira, Oenei fa, p. , p. 2 st. , 10 f. Deicoon ; Hert^uHs f. , p. 84.f. uq. Eiiadne, Iphidlafa, p. 66 st. bis,

' Deion, Herciilis f., p. 85. 80 i. Deiphphtes, Hyriiett^nis mar., An- Euaechmef Mjlli fa, p. 86 st., 89 i. st. f timachi f., p. 86 , 9l sq. Euboea, Fhorbantis ux., p. 38 st., Deipyle, Adrafittlia, p. 119 st., 1208t; 45 m. 2?emoco(H%^ J^erculis f., p. 85. Euhnleus, Trochili f., p. 29;

~~Demonassai Amphiarai fa, p. 117 fitt. Euchenor^ ,Folyidi f;, p. 108 st.. 32. DeuHalion, Fromefhei f. , p. 110, 111. 51 st; Dictys, Feristhenis f., p. 50st., Euchenor, Coeranif. (?), p.ll^sq.~~

~~Diocles^ Ortiiochi f., p. 52 8t. , 1541.~~

f. Diomedes, Aegialeae mar. , p; l^ Eueres, JPterelai , p, 57 st, 6l L Antiochi 92 st. st. , 153, 15t sq. Euphaes, f.v p. ^'zores,. Amaryftcei f;, p. 183. Euphepds, V. Polyphemus. porodobhe, Ortilochi fa, p. 53 f., Jg^urops, Phoronei f., p^23st., 25f. nsi. sq., 38 st., 44 m., 130. f. 119 Dotadas, isthraii f. , p. 92. EuryaliiSi Mecistei , p. 8t., f. 158; Dotis, Asterii , p. 34 st. 120 st., 122 st., l^,

f. nii f. 57 tlt. Dymasi Aegimii , p. 92 Euryhius, Eurjsthei , p. Eurydaritiai Fhylei fa, p. 111 st. Eurydice, Acrisiiujt;, p.46st., 55i. fa 64 f. Echasus (r. Jasus), Argi f., p.Ilj Eurydice, Pelopis , p. fa 117 st. 38st.j 45, 131. Eurydice, Amphiarai , p.

~~f. 60. J^ch&mus, Arcadiaerez, p. 172, 177; Eurypylus, Eitrydthci , p.~~

~~Echephron, Herculis f. , p. 39. m. (Eurybius?) Temeni 92. Echidna^i p. 12. Eurypylusi f., p. 98. Mectra, Agamemnonis f^, p.l75f.j Eurypylus, Cou», p. 177, Eurypylus, Telephi f.', p. 99 i.~~

f. st. Aristodemi f , 86 st. Electryoi Persei , p. 46 , 57 sti^ Eurysthenes, p. g4 162^ Eurystheus, Stheneli f., p. 57 st., f 183; BTews, Amphimachi , p. 59,166,171. Jolae 89* Eleusiniai Trpchili ux=, p. 29. Eurytusi, pr, p. 23 Epaphusi Jonis.f., p.2st;, 22, e. st, ?9j 38st; 192

Byperasimi Ijollenia f. ^ p. 28, Bi'permnei-tra„Jiiinai 46 st., Gelanm' (Bellanor)^ Stlienciac f., ta, p. 51 st; 54 f. p.ZSst, 29 f., ISSsq. Bypcrmnestra, Thestii fa, 114 Glaucus, Sisyphi f., p. 67j 70 st, p. st. , 115 118 1 17 15Sf. 76 st. ni., st, st., fa Byrnetko, Temeni , Glaucus, Hippolochi f., p. G7, 69fj p. 86st.,91. " f. 92 st. Gtauctis, Acpyti , p. '^ Ghnus (Glinus), Ilcrculis f, , p. Actorla f. 85, 8(» Bt- Jalmenus, j p. 94, fa 10, Gorgophotie, Persel , p. 46 st., Jamra(M eaeraV), p. 57 8t., 56, 76st., 79. Jasns, Argif., Agenoris pr, ,p. 2 st, 11. Gorgophonus, Electryonis f, , p.64. (Echasns?) Jasus, f. lus GuneuSf Laonomae pr^ p. 58^ Argi Paiioptae , pr, 2 st. 19 f. — f. p. , Triopae , p. H. 2Sst., 28sq., 38st., 132, 133.

Haemon^ iPelasgi f. , p. 32, 33i lcarius^ Penelopae pr, p. 53, 176. f. st. 34. Jdmon, iCntianirae f. -^ Baemon, Aegonis , p. oS , , p, 112. Asteriae Haemon, Tlioantis f., p. 181. f,, p. 113. Sarmonides, Polyphidis f, p.lldsq. Idomene, Ahantisfa, p. 75 f. — Pheretis ib. -^ Belius, Peiseif., p. 466t^, 56, 57 fa, 76 st. his, 78 st., 163, 165. st.^ 114st. f. Bellanori v. Gelanoi*. i^us, Mermeri , p. 107. Meliae Hellen, Beucalionis f. , p. 32« JnacAus, mar., pi3st.j 23 6t. &t. fleZ/en, Xttthi f., p. 32. sq. , 38 , 128.

~~. 36 2' st. -^ EeUen^ Phthii f , p. 34 st., sq. lo, Jasifa, p. , 19 sqq.~~

~~BerculeSj Alcmenae f. , p. 57 st., CallUhyia, p.20f., t. addendd* st. 8t. -- 38 61 , 72 8t , 78 , 107 sq. p. 23, 29, st., 134.~~

~~f. Anteae Bermion, £uropis , p. 23 st., 26, Johates, pr, p. 69, T^Ost, 129. 76st., 78 st.~~

Besione, Nauplii ux. , p. 47. Jocaste, p. 58 i. ux. Ti Oicles. V Biera, Telephi , p. 99. Joclesi f. Bippocooni Zeuxlppaepr, p.ll^st. Jolaus, Iphiclis , p. 6S in., 91" st- ux. 165. Bippodamia^ Pfelopis , p. Jole, Euryti fu, p. 89 st. Bippolockus, Bellerophontis f. , p. Ipkianasta, Proetifaj p: 46 st. 67, 78 st. 66 st., 74i., 76 8t. his, 78 6t.' Bippolytus, RhopaIif.,p. 100,1731 79, 115.

~~Bippomcdon, Aristomachi f., p. 120 Jphianira, Oiclis fa, p. 116sti, st. 122 , sq. Iphianira, Megapenthis fa, p. 116 st. Bipponome, Menocceif. , p. 57 St., •79 1~~

Bipponoas, Anasagoraef., p.CSst., Iphicles, Amphitruonisf. , p.576ti, st. 80 , 81. ,65^^97.. f. 97. Bippotes, Phylantis , p. IpJiimtdon, Eurysthei f., p. 578t, Mcstoris Bippothoe, fa, p., G7 st., Jphinoe, Proeti fa, p. 66 st., 76 st., 60, 62, 63, 163. 78st.,-79. Oniles. fr. Bodites, y. Ijjhis, Eurysthei (?), p. 59. 172» Byllus, Herculis f., p.86st. sqq. 193

IJ^kis, Alectoris^^, p. gftsfc, 80 Lysianassa^ Polybr fa, p.l22st. ^.,81,147,153. Lysidice, P^lopisfa, p. 57st., 58, Isaea, Agenorls fa, Aegypti ux., 64, 60. "V. addenda. Lysimache, Ahantis fa , p. 114 st., Ismenei Argi Panoptaeiix., p.2st;^ 112, 120 st. p. lli., 18. fa I; Lysimachey Polyhi , p. 122 sq.

~~Isthmius, Glauci f. , 92 f. f. p. LysinomuSy Electryonis , 64. ' p. Pterelai Macws, f., p. 62 st. hysippcy Proetifa, p. 46st., 66 st.~~

~~^ 76st.,78,79. - i ii. '~~

~~, Mi Lmedaemon, JEurJ^dicae pr, p, 4^1 / ,~~

St. , 09. Criasii f. MacaVy (Criasi?) , p. 45. Lacestdtlas, Hippoljti f., p. 99 nt. Maera, Proetifa, p."68sq., 77,78. Meltae Lacidasy pr, p. 86 st., 91 f. Mantineusy Ocaleaepr, p. 46st., 54 f. Cleodaei f. Lanassa^ fa, p. 86 st, 90 i. Mahtius, Melampodis , p. 78 st., Laodamiti, Bellerophontis fa,p.788t. p. 108 st., lio, lli st., 116 st, Laodamia, Alcmaeonis fa, p.llSf. 117 st, 145, 147. Laodic& (Teledice), Phoronei ux., Monfo,. Polyidi fa, p. 112 st., 113. 2 p. st, S^f. Manto, Tiresiae fa , p. 115.

Laodice, Iphidis faj p. ^6 st., 80. Mecw«eMs,Talai f , p.ll9,120,122 ^tt Laonome Gunei 58. fa, p. Mecistophofiusy Herculisf. , p.85., Laonome Cisi f. st. (Laonoe), Amphitruonis Medon, , p. 86 , 91 f. 65 ni. Stheneli fa, p. Medusa, fa, p. 57st. , 59. Laothoeg Idmonis ux., p. ItSst;. Megapenthes, Proeti f., p. 46 st,

Larissa, Felasgi fa , p. 23 st. , 31 66 st., 80 st.,-81 sq., 78 st., 142,16L sq., 33, 34, 132. Megara, Creontisfa, p. 84. Lathriaj, 'Thersandri fa, p. 93 i^t. MelampuSf Amythaonisf., p.73sqq. Leipephile (?), Jolai fa, p. 97. 76 st, 78 st, 108 st, 111 st, 112 f. Lelex, Liljyae , p. 23 st. , 29, st, 114 st, 116 sc, 117 st, 137 sqq. 144, 145.

~~Leodocus, Bictetis f. , p. il6 m., Melantho, CHasiux., p.38st., 45.~~

~~120 st. Melaliitho, Deucaliouis fa , p. 45. Prbeti 51 his, Lernus, f., p. Melanthus, AndroponipLf. , p.. 181,~~

Leucanai lus matw p. 21 f., 38 st. 183. 59. 65. Leucippe, Sthehehux. , p. Metas, Licymniif., p. 2 ux. Lihycy Epaphi fa, p. st., 22, 23 Melia, Inachi , p.2st, 3, 38 st. Bt., 29, 38 st. Melia, Daiiai ux., t. add^hda. Lichas, Hylli f., p. 89st. - Melita, Aegaei fa, p. 88. i. et Ljicymnius, Electrjonis f., p.^578t., Meloii, Eteocli f., p. 82 i., 153 f, f. 64i 163, 168 sq. Meltas, Lacidaef. , p.-86 st., 91 22 i. LycurguSf Pronactis f., p. 120 fit, Memphisy Epaphiux., p.2 st, f. 85. 122 st, Menebrontes, Herculis , p. Alei f. 72. Lycurgus, , p. Memppe, Peneifa, Pelasgiux., p. f 34 st ij/nceus, Aegypti , p. 46 st., 54,140. st. Stheneli ux. 59; Lyrcus, Ahantis f., p. 46 , 55 i. Menippe, , p.

~~i. . 57 Lysianassa, Epaphi fa , p. 22 M&iioeceus, Hipponomae pr., p. st 13 194~~

Mentor, Eurysthei f., p.57st. Oeonv,s, Licymnii f., p. ^. lii MermeruSj pr , p. 107. Oicles, Antiphatisf, p. lOSst., 114 Merope, Gyp^elifa., p. 86 st., 92. 8t., 116 st., 145, 147..— Am* Messene, Triopaefa, p. 23st., 28. phiaraif (?), 156 not.

Messon, Phegeif., p. 38 st., 40 sq., Olenus, Anaxitheae f. , p. 54.^ f. Onites 43, 130 (Onytes), Herculis f., p. 85. Persei f. Mestor, , p. 46 st , 57 st., Orestes, Agamemnonis f., p. 175 sq., 162 sq. 181.

~~f. Mestor, Pterelai , p. 57 st. , 60. Orsobia, Deiphontis fa, p. 86 st., 93. f. st. Metanastes, Archandri f., p.34 st.,37. Ortilochus, Alphei , p. 52 sq.~~

MideUf Fhylantis fa, p. 96 sq. Ortilochus, Dioclis f., p. 52 st,- 53> Electr Midea, jonis ux. , p. 57 st.) 174 sq. 64^ 161 not. Oxylus, Uaemonis f., p. 178 £,[181 f. Myeene, p. 1, 14, 15. P. Myceneus, Spartonis f., p. 88 st., Antilochif 40 sqq. Paeon, , p.l81. N. Palamedes, Naupliif., p..478t. etfc, 51 st. Nanas, Teatamidae f,, p.348t.,l40. 86 f. Pamphylus, Aegimii f., p. st, 92. Navholus, Lerni , p. 51 his. Panopeus, Phocensis, p. 152. Nauplius, Amymonae f.^ p. 47, 50, 51 stt Parthenopaeus, Talaif., p.l^Ost^ 122 st, 150. Nauplius, Clytonei f., p. Slhis. f. Patrocleus, Herculis , p. 85. Nausimedont Nauplii f.., p. 47 st., Niobae f. Pelasgus, , p. 2 st., 4, 8 49 f. , 51 st. m,, 31f., 45i. Neaera (Janira?)> £aadnae mv, Pelasgus, Arestoris f., p. 11, 17. p. 2 st. ,10. Pelasgus, Triopaef., p. 238t, 28, Neleus, Peronis pr, p. UOst., 120 29. — Arcadis f, his 122 st. (?), p. 30 sq, , -- p. 38st, 132 sq. Neoptolemus, Achillisf., p. 86fit. pelasgus, Larissae f. , p. ,82, 83 st, JSeritus, Pterelai f. , p. 62. 132. ' ?848t, Nicijffie, Pelopis fa, p. 57, 59. •—> Pelasgus, Inachi f., p. 35 tiat, NUus, Memphidis pr , p. 2 st. Pelias, Anaxihiaemar., p. 120?i»t. Argiopae pr , addenda. Pelkn, f., p, 27 432 i* Niobe, Argi mr, p. 2 st., 9. — Pho- Phorhaii|« sq, Pelops, p.-57, 165. -^nei mr (?) , p. 9. addenda. — Penelope, Icarii fa , p. 53:f. Phoronei fa, p. 23 st^» 25 f,,> 2$, Biantis 88 8t.,44. Perialces, f,, p.llOstetf., 147.

o, Periboeq, iHipponoi fa, p. 66 st.,' 80di. Oeafea (Aglfua), Abaiitis ij&., p. Perieastor (Castor^j jindrqthoae 46 8t.,54. pr, p.'50. Oceanus, Inarhipi*, p.^2 st, Periclymenus, Neleif., p,181,S89» 6ea7^ Naapiii f., p. 478t.etf.) 49 Peridea, Cleodaei ux., p. 89. f., 5l8t. Perieres, Gorgophonae mar., ^*S>% O^dlus, Gorgophoiiaeliiar., p. 56{a« st., 76, 78. Oeneus, Deianirae pr., p. 86 tit. Perilau8,Jjcs«u.t^^*t%^ 195

~~Perimede, Alcaei fa (?) , p. 58. Piranthus,^ PerimedeiSf Eurysthei f., p. 57. Pirasus, \ V. Piras.~~

~~Peristhenes, Damastoris f. , p. 50, Piren(es), S~~

~~51 stt. Pisistratus, Nestoris f., p. 182,~~

Pero, Nelei fa, p. 119, 120, 122 stt. Pisistratus, Pisistrati f., p 183» st. 11. —^ Persesy Persei f., p. 46 st., 56, 5T Pitho, Argi ux., p. Jus mr, PerseuSf Danaaef., p. 46 st., 51 st, (?), 2lf. — Oceanitis, p.238t., 55sq., 57st., 72 st, 76 st, 78 st 25. — Phoronei ux., p. 38 8t., 44. 142, 161. Pittheus, Pelopis f., p. 166. Phaestus, Hercnlla (Rhopali) f.^ Polyboea, Oiclis fa, p. 116 st. p. 99. Polybus, Xiysianassae pr, p. I22st., st. Phalces, Temeni f., p. 86 , 91^ 148.

f. f. 29. Pharis (-es) , Fhtlodamiae , p, Polycaon, iJelegis , p. 52 st Polycaon, Butae f., p. 86 st, 89 i. f. 62. Phe^eus (Pegeus), Inachif., p.38 Polyctor, Pterelai , p. st sq. Pofydectes, Pierislhenis f., p. 50, PhegeuSf Arsinoae pr , 114 st — 51 stt 117 st. Pelei fa 118* Alphesiboeae pr , p. Polydora, , p. PkereSf Crethei f, p. 78 st. — Ido- Polydorus, Herculis f., p 85. 114 f. menaepr, p. st Polydorus, Hippomedohtis , p. Thessali f. f. Phidippusj , p. 98. 122 st, 153 Danai f. 52. Philodamia, , p. Polyidus, Euchenoris pr, p.lOSst» PA^7onoe, Johatis fa, p. 70, 76, 78 stt 109. — Coeranif., p.ll28t,114

Philonomus, Electrjonis f., p. 64> st , 111 st. us. f. Philozoe, Tlepolemi , p. 96 Polymela (Astyochae sor.?), p.95. Philyra, Nauplii ux., p. 47 f. Polynices, p. 120 st, 121. Belif. i. 65. Phineus, , p. 46 st, 47 Polyphemus, Laonoae mar., p. Phintas, Sj^botae f., p. 92 st Polyphides, Mantii f., p. 78 st, 108 Cisi f. f. st. Phlias, , p. 86 st , 91 st, 110 st, m t. Phoeniv, Agenoris f. , addenda. Polyphontes , Heraclida, p. 92.

~~Phorbas, Criasif., p^23st, 26, Polyxenus, Agasthenis f. , p. 183. ux. 38 st., 131. Polyxo, Tlepolemi , p. 96, 169.~~

~~Phorbas^ Triopaef., p. 27, 28, 132. Procles, Aristodemi f. , p. 86.~~

PTioroneus, Inachi f., p. 2 st., 3 s^., Proetides, p. 73 sq. 128 gSstsq., 38st., 43, 8q. Proetus,— Ahantisf., p.46st.,55i.f. Phrastor, P«lasgif., p. 34st confususcum aliis, p.J66sq[q., Phihius, Larissaef., p.31f.,33st, 76 st, 78 st, 80 st, 81, 141. Mst., 36 sq., 134, Proetus, Nauplii f., p. 51 stt 34 f. PUhim, Achaeif., p. st., 37. Proetus, Thersandri , confnsas Phylas, Astyochaepr, p.94sq.,96. cum Ahantiade, p.^668qq.

' 97. phylas, Antiochi f., p. Promachus, HercuKs f. , p. 39. 96. Phyleus, Tlepolemi aTUS, p. Promachus, Parthenopaei f., p. 120 Phyleus, Augeae f.^ p. 95, 111 st st, 122 st., 153. Piras, Argif., p, 2J st, 11, 12 sq., Pronax, Talaif.,p. 120,122 stt, 148- 23 st, 26, 38st, 131; G£adden- Pronoe, Melampodig fa, p.ll6«t.,

Pronousy f. 15Ti _ Phfegcl , p. Teuiamides, Attiyntoris f. J ti. M l^amtrtAe, Crotopifo, p. 23sW29, st.,35f. W addenda. Teuthras, A^gA^ mnT. , n.M. Pterelaus (as), f., 60 f. Taphii p. 57, ThaJpius, Euryti , p. 184. sqq. 7. Thelvion/^._.. - 6, Pyte«fes, f., 175. Strophii p. TheoclymenuSf Polyphidis f., p. 78 f., 86. Pyrrhasg Neoptolemi p. st., 108 st. , 110 st., 111 st. Herculis Therimachus, f. , j^ 85, ; ' • Theroy Phylantisfa, p. 97; . ShadamanthySf Alcmenaeinar.,' p. f. lii '• Thersander^ Sisyplii , 66 f., 65. . 69, 70. ; Rhegnidas, Phalbaef., p, 868t., 91, 93; Fhaesti f, Thersander, Agamididae f.y, p. lUwpaluSj , p. 9!i ' Thersander, Poiyiiicisf., p. 117 6t., s. 153.

Salmoneus, Tyronispr, p. 108 m. Thessalusy p. 32. — Hacmonis f., ih. — Sariusa, Polyphidis ux., p. 110 st., 33. 111. f. TAessa?us, Hercnlis , p. 98. Sarpedon, Laodamiaef., p.78st, Thestiusj Hypermnestrae pr; b. 54 ll^istt. Scaea, Danaifa, p. 34Bt., m. 114, .

~~Sisyphus, Aeolida, p. 67,^ 69 fT, ^O Thestor, Idmonisf. , p. 113. . st. st. , 76 , 78 st. Thoas, Haemonis pr, p. 181, 184. SoiSf Triopae ii3S., p. 38 st. Thrasyanor, Ctcsippi f. , p. 93.~~

f. 38 st. 40 f. : Sparton, Phegei , p. , ThrasymedeSi Nestoris , p:* l^ f. V. Thero. sqq. , 130 Tliuroy JProeti 66 StJieneboea, ux., p. st, Thyestes, Pelopida, p. 157 f., 158, 71 f. sq. 173. SfAenefo*, Crotopif., p.23st., 135. Timandra, Echemi ux., p. 171 f. StheneluSy Persei f., p.46, 51 stt., sq. 177. 59, 163 gqq. Timeas, Polynicis f., p. 153. Sthenelus, Capaneif., p. 66st. , 78 Tiryns, Argi f., p.23 st., 26, 38 st., 80 st., 81, 145, 153,157, 158. st., 58i 131. f. Sthenelus, Cometae , p. 158 i. Tisam^iniiSj Thersaiidri f,, p, 117 st; Stratobatesy Electt-yonis f., p.64 Tisamenusy Orestis f., p. 178, 179i Sitratoiaus, Parthenopaeif.,p.l23i. Tisiphone, Alcmaepnis fa, p. 115» Strophius, Phocensis, p. 175.. Tlepolemus, Herculis f.,^ p. 78 st, Strymon, Neaerae raar., p.2st., 10. 93 sqq, , 167 sq. f. st. Sybotas, Dotadae , p. 92 Toxoclitus, Herculisf., p. 85. Fhorbantis 23 T. Triopas, f., p.' St., Biantis f. st. 27, ISlsq. Talaus^ , p. 114 , 116 ' Triptolemus, Trochili f. , 29.^ m., 117 st, 120 his, 122, 145, p. Trochihis, Jiis f., p. 23 St., 29, ,147. — Pcrialcisf., p. 119. 133, 134 sq. 7aphius, Hippothoae f., p. 57 st, Troezen, Pelopis f., p. 166. (>Q sqq. 99 ni. Tydeusi Deipylae mar.i p.l20Bt;. Tarchoy Telephi f.j p. 12L Telchin, p. 7. 6. n; . i^yndareUSy Clytaemhestrae pr, Teleboasj, Neptuni f , p. 63. '-^Fte- 176. relae f. ib. , Pterelai v. Laodice. Tyrannus, f., p. 57> 60« Teledice, - - ' - Tyro, Salmonei fa, p. 108 m; Telegone, Fharidis fa, p. 52.„-. T«rsenu*^ Teleuhii i> 99 nL mar. 2 yrsenus, eiepiii t.,f p, U}fiiL Telegonus, Jonh , p. st.j ^l ' f. 38. f. — Epaphi , p. 36gt. Teleon, Butae pr , p. 89 i. Xanihippus, Deiphoptis f., p. 38 Telephus, Herculis f., p. 99. Xanthus, Triopae f., p. st;, 45,134; Hellenis 32 m; Temenus, Aristomachi f. , p. 86 st., Xuthus, f., p. 89 f., 91, 178. z, . 157 m. Temenus, Phegeif., p. Zeuxippe, Hippocoohtis fa , p; 116 2 st. f. ' TetJiys, Inachi mr , p. st et

~~5-f3 7/^~~

~~^-=^ UNIVERSr YO F CHICAGO~~

~~44 753 577~~

~~BL 781 .S38 ^ „ s QMeMtlQne genealogl-. !~~

~~cae Mstoricae i 'Ot^c: i^ t— ^„i?._prDC!~~

~~4*C~~