DOCSLIB.ORG

Ks. Jan Walkusz

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Ks. Jan Walkusz KS. JAN WALKUSZ Z DZIEJÓW PRZYGOTOWANIA DO KAPŁAŃSTWA W KOŚCIELE KATOLICKIM Aczkolwiek prawdą jest, iż dopiero Sobór Trydencki wprowadził ujed- nolicony, wspólny dla całego Kościoła system przygotowania i formacji kan- dydatów do kapłaństwa1, nie znaczy to wcale, że w wiekach wcześniejszych nie przywiązywano wagi do tego zagadnienia. Potrzebę bowiem określenia pewnych norm w tym względzie i bliżej sprecyzowanych wymogów odczu- wano już w starożytności chrześcijańskiej, co niewątpliwie świadczy o poczu- ciu odpowiedzialności biskupa za należyte przygotowanie kadr przewodni- ków duchowych. W takim duchu m. in. działał św. Euzebiusz z Vercelli, który jako pierwszy na Zachodzie wprowadził wspólne życie duchowieństwa na wzór życia zakonnego (swego rodzaju pierwowzór przyszłych seminariów duchownych)2, czy św. Augustyn, prowadzący podobną praktykę3, a nade wszystko synody hiszpańskie z VI i VII w., określające zasady funkcjono- wania tzw. szkół biskupich4. Wspaniałym przykładem realizowania procesu przygotowania do kapłaństwa w Kościele Wschodnim w IV w. wydaje się 1 J. O’Donohpe, Tridentine Seminary Legislation. Its Sources its Formation, Leuven 1957; Il Concilio di Trento e la riforma Tridentina, t. 1-2, Roma 1965; S. Librowski, Dekret Soboru Trydenckiego o seminariach i pierwsze seminaria diecezjalne w Polsce, „Ateneum Kapłańskie” 72(1969) z. 2, s. 204-236; J. Gręźlikowski, Realizacja dekretu „Cum adolescentium aetas” So- boru Trydenckiego w diecezji włocławskiej, w: Historia magistra vitae, red. A. Dębiński i in., Lublin 2007, s. 215-236; J. Ammer, Seminar, w: Lexikon für Theologie und Kirche, t. 9, red. W. Kasper i in., Freiburg-Basel-Wien 2006, s. 450. 2 E. Crovella, San Euzebio saggio di biografia critica, Vercelli 1960; J.T. Lienhard, Patris- tic Sermons on Eusebio and their Relation to his Monasticism, „Revue Bénédictine” 87(1977), s. 164-172. 3 J. Pastuszka, Św. Augustyn jako wychowawca duchowieństwa, „Ateneum Kapłańskie” 16(1930) z. 26, s. 132-152; A. Eckmann, Teologia kapłaństwa w pismach św. Augustyna, „Vox Pa- trum” 13-15(1993-1995), s. 131-160; tenże, Kapłaństwo służebne biskupa i prezbitera w pismach św. Augustyna, „Verbum Vitae” 17(2010), s. 275-302. 4 T. Gonzáles, La politica en los concilios de Toledo, „Studium Revista de Filosofia y Teo- logia” 16(1977), s. 3-69, 219-262; J. Orlandis, D. Ramos Lisson, Historia de los Concilios de la España romana y visigótica, Pamplona 1986. 6 KS. JAN WALKUSZ być świadectwo i nauczanie Jana Chryzostoma5. A choć i tutaj nie było wów- czas zinstytucjonalizowanej formacji, niemniej kandydaci wyrażający wolę przyjęcia święceń kapłańskich musieli czynić zadość wymogom, stawianym już to na mocy zwyczaju, już to na mocy prawa. Najogólniej rzecz ujmując, wymogi te bazowały na wskazaniach św. Pawła Apostoła, sformułowanych w jego listach pasterskich, które zostały następnie przez biskupa z Antiochii uporządkowane na kształt wyrazistego programu dla kandydatów. Według niego pragnący przyjąć święcenia kapłańskie musiał być mężczyzną wolnym (stan poddaństwa był przeszkodą; niewolnik jedynie za zgodą właściciela i po uprzednim wyzwoleniu mógł przyjąć święcenia), posiadać minimum spraw- ności fizycznej oraz integralność cielesną (wykluczeni byli wszyscy ci, którzy dopuścili się autokastracji), należący od dłuższego czasu do wspólnoty chrześ- cijańskiej i dobrze znani w swoim środowisku6. Ponadto – tak ustawodawstwo IV wieku Kościoła Wschodniego, jak i Antiocheńczyk – od adeptów do ka- płaństwa wymagali świętego życia i praktykowania wszelkich cnót (głównie w sferze seksualności), wierzących żon (a jeszcze lepiej życia samotnego) oraz umiejętności utrzymania swych dzieci w należytej dyscyplinie7. Cały wszak katalog wymogów wieńczyła konieczność posiadania odpowiedniej kultury intelektualnej (chodziło głównie o biegłość w znajomości Pisma Świętego, na- uki chrześcijańskiej oraz zasad wymowy) wraz ze znajomością życia Kościoła i zwyczajów duchowieństwa. Należy jednak zauważyć – jak podkreśla ks. P. Szczur – „że solidne wykształcenie teologiczne i świeckie nie było bezwzględ- nym warunkiem do otrzymania święceń kapłańskich” (tego wymagano przede wszystkim od duchownych oddelegowanych do posługi słowa), lecz o wiele ważniejsza od niego była praktyczna znajomość kościelnego życia. O ile ową formację intelektualną zdobywano w szkołach zarówno chrześcijańskich, jak i pogańskich, o tyle nieodzowną praxis Kościoła można było komplementar- nie rozpoznać przez wskazane „staże” przy biskupach lub prezbiterach8. 5 P. Szczur, Przygotowanie do kapłaństwa w Antiochii w czasach Jana Chryzostoma [artykuł zamieszczony w niniejszym tomie]; por. W. Myszor, Przygotowanie do kapłaństwa w IV i V wieku w Kościele Wschodnim, „Vox Patrum” 13-15(1993-1995), s. 261-265; W. Kania, Godność i wiel- kość chrześcijańskiego kapłaństwa według św. Jana Chryzostoma, tamże, s. 122-128. 6 P. Szczur, Przygotowanie do kapłaństwa…, art. cyt., gdzie autor szeroko odwołuje się do ustawodawstwa kościelnego IV wieku i pism Jana Chryzostoma. Zob. też P. Rentinck, La cura pa- storale in Antiochia nel IV secolo, Roma 1970; C. Tiersch, Johannes Chrysostomus eines Bischofs in der Hauptstadt des Oströmischen Reiches, Tübingen 2002. 7 L. Brottier, L’appel des <<demi-chrétiens>> à la <<vie angélique>>. Jean Chrysostome prédicateur: entre ideal monastique et réalité mondaine, Paris 2005. 8 P. Szczur, Przygotowanie do kapłaństwa…, art. cyt.; zob. także R. Nelz, Die theologischen Schulen der morgenländischen Kirchen während der sieben ersten christlichen Jahrhunderte in ihrer Bedeutung für die Ausbildung des Klerus, Bonn 1916; A.J. Festugière, Antioche paїenne Z DZIEJÓW PRZYGOTOWANIA DO KAPŁAŃSTWA W KOŚCIELE 7 Podobne i długotrwałe przeobrażenia przechodził proces przygotowania do kapłaństwa na Zachodzie, gdzie również – jak to miało miejsce w Antiochii i w ogóle w Kościele Wschodnim – oparciem w tej materii było zrazu prze- de wszystkim chrześcijańskie społeczeństwo i środowisko rodzinne, wydat- nie wzmocnione pomocą i autorytetem miejscowego duszpasterza i biskupa9. Pewne ożywienie i sformalizowanie tych przedsięwzięć nastąpiło z inicjatywy Karola Wielkiego, który – wychodząc z założenia, że najpierw należy wszyst- kich poddanych uczyć podstaw wiary chrześcijańskiej, by nakłonić ich do wyrzeczenia się dotychczasowych wierzeń i praktyk pogańskich – kładł głów- nie nacisk na odpowiednie kształcenie duchowieństwa. Stąd sam Karol, jego następcy oraz późniejsze synody, dążyli konsekwentnie do zorganizowania systemu szkolnego tudzież organizowania takich ośrodków przy wszystkich biskupstwach i klasztorach. Między innymi na synodzie we Frankfurcie w 794 r. Karol Wielki nakazał biskupom prowadzenie kształcenia duchownych, a sy- nod w Akwizgranie (816 r.) zatwierdzając dla kleru świeckiego zmodyfiko- waną wersję reguły Chrodeganga, opowiedział się za takim przygotowaniem księży, by byli oni w stanie nauczać lud i odprawiać ceremonie liturgiczne10. W podobnym tenorze wypowiadały się decydenckie zgromadzenia na innych terenach, ciągle modyfikując i doskonaląc reguły przygotowania zastępów duchownych. Przełomowym punktem w tym procesie był rozwój szkół kate- dralnych, przy stopniowym oddzielaniu się od wpływów monastycznych. Ta swoista emancypacja środowiska tzw. duchowieństwa świeckiego w oparciu o własny system edukacyjno-formacyjny, choć doznała niemałych zakłóceń w dobie formujących się uniwersytetów (XIII/XIV w.), wygenerowała drogą szkół klasztornych i katedralnych dość czytelny model kształcenia. Stawiano w nim na wysoki poziom intelektualny, choć w stosunku do przyszłych ka- płanów owe wymagania nie były nazbyt wygórowane, bo sprowadzały się do takiego kwantum wiedzy i praktyki, które pozwalało im należycie sprawować sakramenty i przekazać ludowi elementarne podstawy wiary. Pod wpływem et chrètienne. Libanius, Chrysostome et les moines de Syrie, Paris 1959; A. von den Hoek, The „Catechetical” School of Early Christian Alexandria and its Philonic Heritage, „The Harvard Theological Studies” 90(1997), s. 59-87. 9 J. Kopiec, Znaczenie trydenckiego dekretu z 1563 r. o obowiązku tworzenia seminariów duchownych [artykuł zamieszczony w niniejszym tomie]. 10 P. Riche, Życie codzienne w państwie Karola Wielkiego, Warszawa 1979, s. 177-186; zob. też O. Hannemann, Die kanonikerregeln Chrodegangs von Matz und der Aachener Synode von 816 und das Verhältnis Gregors VII dazu, Greifswald 1914; G. Hocquard, La règle de Saint Chro- degeng. Etat de quelques questions, w: Saint Chrodegang. Communications présentées au collo- quetenu à Metz l’occasion du duozième centenaire de sa mort, Metz 1967, s. 55-89; B. Langelfeld, Die lateinische Vorlageder altenglischen Chrodegang-Regel, „Anglia. Zeitschrift für englische Philologie” 98(1980), s. 403-416. 8 KS. JAN WALKUSZ zaś humanizmu XIV i XV w. w okresie powstania i kształtowania się rozlicz- nych ruchów religijnych, okazało się, że dotychczasowa formacja duchowień- stwa katolickiego jest dalece niewystarczająca11, a postępująca reformacja tyl- ko pogłębiła takie przekonanie. Stąd zrodził się pod koniec obrad Soboru Try- denckiego w 1563 r. projekt dekretu, zobowiązujący biskupów diecezjalnych do zakładania seminariów duchownych, w których kandydaci do kapłaństwa mieli realizować we wspólnocie naukę teologii i formacji duchowej. Istotą do- kumentu pt. Cum adolescentium aetas z 15 lipca 1563 r. było wprowadzenie pojęcia „seminarium” (z obowiązkiem jego zakładania) zamiast dotychcza- sowej średniowiecznej terminologii „schola”, określenie zasad jego funkcjo- nowania i kryteriów przyjmowania kandydatów, a także „zaakceptowanie,
Load more

Recommended publications
  • University of Southampton Research Repository
    University of Southampton Research Repository Copyright © and Moral Rights for this thesis and, where applicable, any accompanying data are retained by the author and/or other copyright owners. A copy can be downloaded for personal non- commercial research or study, without prior permission or charge. This thesis and the accompanying data cannot be reproduced or quoted extensively from without first obtaining permission in writing from the copyright holder/s. The content of the thesis and accompanying research data (where applicable) must not be changed in any way or sold commercially in any format or medium without the formal permission of the copyright holder/s. When referring to this thesis and any accompanying data, full bibliographic details must be given, e.g. Thesis: Katarzyna Kosior (2017) "Becoming and Queen in Early Modern Europe: East and West", University of Southampton, Faculty of the Humanities, History Department, PhD Thesis, 257 pages. University of Southampton FACULTY OF HUMANITIES Becoming a Queen in Early Modern Europe East and West KATARZYNA KOSIOR Doctor of Philosophy in History 2017 ~ 2 ~ UNIVERSITY OF SOUTHAMPTON ABSTRACT FACULTY OF HUMANITIES History Doctor of Philosophy BECOMING A QUEEN IN EARLY MODERN EUROPE: EAST AND WEST Katarzyna Kosior My thesis approaches sixteenth-century European queenship through an analysis of the ceremonies and rituals accompanying the marriages of Polish and French queens consort: betrothal, wedding, coronation and childbirth. The thesis explores the importance of these events for queens as both a personal and public experience, and questions the existence of distinctly Western and Eastern styles of queenship. A comparative study of ‘Eastern’ and ‘Western’ ceremony in the sixteenth century has never been attempted before and sixteenth- century Polish queens usually do not appear in any collective works about queenship, even those which claim to have a pan-European focus.
    [Show full text]
  • Poles As Pigs in MAUS the Problems with Spiegelman’S MAUS
    May 2019 Poles as Pigs in MAUS The Problems with Spiegelman’s MAUS Spiegelman’s representation of Poles as pigs is “a calculated insult” leveled against Poles. The Norton Anthology of American Literature, 7th edition Maus made me feel that Poland was somehow responsible for the Holocaust, or at least that many Poles collaborated in it.1 These materials were prepared for the Canadian Polish Congress by a team of researchers and reviewed for accuracy by historians at the Institute for World Politics, Washington, DC. 1. Background MAUS is a comic book – sometimes called a graphic novel – authored by American cartoonist Art Spiegelman. The core of the book is an extended interview by the author/narrator with his father, a Polish Jew named Vladek, focusing on his experiences as a Holocaust survivor. Although MAUS has been described as both a memoir and fiction, it is widely treated as non-fiction. Time placed it on their list of non-fiction books. MAUS is considered to be a postmodern book. It is a story about storytelling that weaves several conflicting narratives (historical, psychological and autobiographical). The book employs various postmodern techniques as well as older literary devices. A prominent feature of the book is the author’s depiction of 1 Seth J. Frantzman, “Setting History Straight – Poland Resisted Nazis,” Jerusalem Post, January 29, 2018. 1 national groups in the form of different kinds of animals: Jews are drawn as mice, Germans as cats, and (Christian) Poles as pigs. MAUS has been taught widely in U.S. high schools, and even elementary schools, as part of the literature curriculum for many years.
    [Show full text]
  • Nowości 2018 – WRZESIEŃ Literatura Piękna
    Nowości 2018 – WRZESIEŃ Literatura piękna 1. 10 grudnia : opowiadania / George Saunders ; przełożył Michał Kłobukowski.- Warszawa : Wydawnictwo W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2016. (Don Kichot i Sancho Pansa) Hasła przedmiotowe: Eksperymenty medyczne na ludziach , Uczucia , Stany Zjednoczone (USA) , Opowiadania i nowele obyczajowe Sygnatura: WG-amer. Nowości: 2018-09 Zwycięska runda ; Patyki ; Szczeniak ; Ucieczka z Pajęczej Głowy ; Napomnienie ; Al Roosten ; Dziewczęta Sempliki (dziennik) ; W domu ; Moje rycerskie fiasko ; Dziesiąty grudnia. 2. A ja żem jej powiedziała... / Katarzyna Nosowska ; [ilustracje Andrzej Wąsik, Danuta Szenfeld].- Warszawa : Wielka Litera, copyright 2018. Hasła przedmiotowe: Celebryci , Instagram , Kultura masowa , Piosenkarze polscy , Życie codzienne , Polska , Felieton Sygnatura: WG-821.162.1-92 Nowości: 2018-09 A ja żem jej powiedziała... - ta książka to petarda. Wydawało się, że nic już nas nie zaskoczy w internecie. I wtedy pojawiła się ona. Śmieszna gęba, która mówi mądrze o życiu. Prosto, zwięźle, szczerze i bez owijania w bawełnę. Ze zrozumieniem, bez pouczania. Mówi o show-biznesie, celebrytach, współczesnych snobizmach, fobiach i modach. Tylko kilka zdań, a jest w tym ciepło, doświadczenie i życiowa mądrość. "A ja żem jej powiedziała, 1 Kaśka, szczęścia nie poudajesz" - mówi Nosowska. Nagle cała Polska zaczyna czekać na kolejny odcinek. "Zadałam sobie pytanie, co w tym zajęciu sprawia mi autentyczną przyjemność, na którym etapie działalności jestem najbardziej sobą, w sobie, czuję się bezpiecznie, a w okolicy serca wzrasta temperatura. Najszczersza z najszczerszych odpowiedzi brzmi - pisanie. Ten samotny moment, kiedy z chmary słów wyłapuję te, które najlepiej opowiedzą emocje. Jest to proces żmudny, momentami skrajnie wyczerpujący. Nie mam łatwości, którą legitymują się prawdziwi mistrzowie żonglerki słowem. Ja wysiaduję.
    [Show full text]
  • International Bibliography 5
    5 eum > scienze dell’educazione > repertori bibliografici International Bibliography of History of Education and Children’s Literature (2016) The present International Bibliography of History of Education and Children’s Literature about the year 2016 is the fifth of a serie, which has been published in 2013, 2014, 2015, 2016 and 2017 on the international journal «History of Education & Children’s Literature» and concerned the seven years period 2010-2016; it was followed by the publication of four volumes about the same period. This specialized bibliographical overview includes researches and studies about the history of education edited around the world (articles published in journals, monographs, collections of essays, proceedings and textbooks). In order to build the present work tool, addressed in particular to the scholars of history of education and of children’s literature, it was necessary to go systematically through an outstanding quantity of national and international specialized publishers’ catalogues (historical studies, social and human sciences, educational sciences), as well as through the catalogues of almost 400 high specialized scientific reviews published in different countries of the world. Dorena Caroli (Faenza 1966) is associate professor in History of education at the Department of Education, Cultural Heritage and Tourism of the University of Macerata. She is member of the editorial coordination of the international International Bibliography of History Education and Children’s Literature (2016) scientific journal History of Education & Children’s Literature. She is author of several essays on the history of childhood, education and schooling in Russia/Soviet Union. Luigiaurelio Pomante (Teramo 1980), senior researcher in History of Education at the Department of Education, Cultural Heritage and Tourism of the University of Macerata, he received the title of Ph.D.
    [Show full text]
  • Ks. Wojciech Guzewicz)
    ISSN 2392-0300 „Civitas et Lex” 2021 / 1(29) DOI 10.31648/cetl.6105 VARIA RyszaRd skawiński BIBLIOGRAFIA PIŚMIENNICTWA DUCHOWIEŃSTWA DIECEZJI EŁCKIEJ W LATACH 1992–2020 (KS. WOJCIECH GUZEWICZ) Napisanie artykułu o całokształcie dorobku naukowego ks. prof. dr. hab. Woj- ciecha Guzewicza jest i łatwe, i trudne. Łatwe o tyle, że sam uczony systematycznie sporządza i co pewien czas publikuje podsumowania swojego pisarstwa. W Inter- necie dostępne są dwa artykuły ze „Studiów Ełckich”: jeden z 2013 r. zawierający 431 tytułów (Wykaz publikacji ks. prof. dra hab. Wojciecha Guzewicza za lata 1993–2012, „Studia Ełckie” 3(2013), s. 419–444) i drugi z 2019 r. – zawierający 233 tytuły (Wykaz publikacji ks. prof. dra hab. Wojciecha Guzewicza za lata 2013-2017, „Studia Ełckie” 1(2019), s. 119–132), a w poszczególnych książkach Profesora można znaleźć zestawienia opublikowanych wcześniej prac. Tytuły z lat 1992–2017 zamieszczone zostały także w książce Talent i trud. Potencjał naukowy duchowieństwa diecezji ełckiej w latach 1992–2017 (Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2021). Niniejszy artykuł uzupełnia te dane bibliograficzne o lata 2018–2020. Jednocześnie wpisuje się w schemat artykułów o potencjale naukowym księży diecezji ełckiej publikowanych w czasopismach „Civitas et Lex”, „Studia Teologiczne” oraz „Studia Ełckie”, schemat opracowany właśnie przez ks. prof. Guzewicza, owoc budowanego przez lata warsztatu badacza, bardzo ułatwiający pracę nad uporządkowaniem rozległego i zróżnicowanego pisarstwa. Bibliografia nie zawiera wykazu wywiadów, wspomnień, tłumaczeń (wiadomo, iż dokonał ponad 50 takich tłumaczeń, głównie na język niemiecki), natomiast w części są zebrane recenzje wydawnicze, recenzje naukowe oraz artykuły po- pularnonaukowe (ze względu na rozproszenie tych tekstów trudno jest zebrać wszystkie). W sumie zaprezentowany tu dorobek obejmuje ponad 800 pozycji.
    [Show full text]
  • An Unknown Source Concerning Esaias Reusner Junior from the Music Collection Department of Wroclaw University Library
    Interdisciplinary Studies in Musicology 11,2012 © PTPN& Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2012 GRZEGORZ JOACHIMIAK Department of Musicology, University of Wroclaw An unknown source concerning Esaias Reusner Junior from the Music Collection Department of Wroclaw University Library ABSTRACT: The Music Collection Department of Wroclaw University Library is in possession of an old print that contains the following inscription: ‘Esaias Reusner | furste Brigischer | Lautenist’. This explicitly indicates the lutenist Esaias Reusner junior (1636-1679), who was born in Lwówek Śląski (Ger. Lówenberg). A comparative analysis of the duct of the handwriting in this inscription and in signatures on letters from 1667 and 1668 shows some convergences between the main elements of the script. However, there are also elements that could exclude the possibility that all the autographs were made by the same person. Consequently, it cannot be confirmed or unequivocally refuted that the inscription is an autograph signature of the lutenist to the court in Brzeg (Ger. Brieg). The old print itself contains a great deal of interesting information, which, in the context of Silesian musical culture of the second half of the seventeenth century and biographical information relating to the lutenist, enable us to become better acquainted with the specific character of this region, including the functioning of music in general, and lute music in particular. The print contains a work by Johann Kessel, a composer and organist from Oleśnica (Ger. Ols), who dedicated it to three brothers of the Piast dynasty: Georg III of Brzeg, Ludwig IV of Legnica and Christian of Legnica. It is a ‘Paean to brotherly unity”, which explains the reference to Psalm 133.
    [Show full text]
  • Ann-Kathrin Deininger and Jasmin Leuchtenberg
    STRATEGIC IMAGINATIONS Women and the Gender of Sovereignty in European Culture STRATEGIC IMAGINATIONS WOMEN AND THE GENDER OF SOVEREIGNTY IN EUROPEAN CULTURE EDITED BY ANKE GILLEIR AND AUDE DEFURNE Leuven University Press This book was published with the support of KU Leuven Fund for Fair Open Access Published in 2020 by Leuven University Press / Presses Universitaires de Louvain / Universitaire Pers Leuven. Minderbroedersstraat 4, B-3000 Leuven (Belgium). Selection and editorial matter © Anke Gilleir and Aude Defurne, 2020 Individual chapters © The respective authors, 2020 This book is published under a Creative Commons Attribution Non-Commercial Non-Derivative 4.0 Licence. Attribution should include the following information: Anke Gilleir and Aude Defurne (eds.), Strategic Imaginations: Women and the Gender of Sovereignty in European Culture. Leuven, Leuven University Press. (CC BY-NC-ND 4.0) ISBN 978 94 6270 247 9 (Paperback) ISBN 978 94 6166 350 4 (ePDF) ISBN 978 94 6166 351 1 (ePUB) https://doi.org/10.11116/9789461663504 D/2020/1869/55 NUR: 694 Layout: Coco Bookmedia, Amersfoort Cover design: Daniel Benneworth-Gray Cover illustration: Marcel Dzama The queen [La reina], 2011 Polyester resin, fiberglass, plaster, steel, and motor 104 1/2 x 38 inches 265.4 x 96.5 cm © Marcel Dzama. Courtesy the artist and David Zwirner TABLE OF CONTENTS ON GENDER, SOVEREIGNTY AND IMAGINATION 7 An Introduction Anke Gilleir PART 1: REPRESENTATIONS OF FEMALE SOVEREIGNTY 27 CAMILLA AND CANDACIS 29 Literary Imaginations of Female Sovereignty in German Romances
    [Show full text]
  • Fakty I Mity W Biografii Marii Kazimiery Author
    View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk brought to you by CORE Title: "Regentka" Polski - fakty i mity w biografii Marii Kazimiery Author: Aleksandra Skrzypietz Citation style: Skrzypietz Aleksandra . (2015). "Regentka" Polski - fakty i mity w biografii Marii Kazimiery. W: B. Czwojdrak, A. A. Kluczek (red.), "Kobiety i władza w czasach dawnych" (S. 380-392). Katowice : Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. Aleksandra Skrzypietz Uniwersytet Śląski w Katowicach „Regentka” Polski — fakty i mity w biografii Marii Kazimiery łównym motorem jej woli była żądza panowania1, pisano o Marii Kazimierze. Postać królowej owiana została czarną legendą, która przedstawia tę niepospo- G litą kobietę jako żądną władzy i wpływów megierę, stanowiącą nieszczęście dla męża i kraju, na którego tronie zasiadła. Sukcesem pierwszego męża Marii Kazimiery — Jana Zamoyskiego — miało być to, że nie pozwolił jej rządzić. Jan III nie zdołał pójść w jego ślady, ulegając kaprysom żony2. Zamoyski rzeczywiście nie oddał zarządu nad swymi dobrami żonie, postępując sprzecznie z obyczajem, a ulegając swym dorad- com, którzy jego żonę — skrzętną i energiczną — traktowali z niechęcią, jako prze- szkodę do łatwego bogacenia się przy hojnym i niepilnującym własnych interesów panu. Również niewierność Marii Kazimiery względem Zamoyskiego, gdy związała się z Janem Sobieskim, stała się podstawą do oskarżeń o zdradę lub planowanie kolejnego mariażu podczas drugiego małżeństwa, a wszystko to pomimo braku jakichkolwiek źródeł, które potwierdzałyby takie działania z jej strony. Wiele faktów z życia Marii Kazimiery zostało przeinaczonych lub mylnie zinterpretowanych — część z tych omy- łek umocowana jest w niezasługujących na wiarę dokumentach z epoki, część jednak oparcia w źródłach w ogóle nie znajduje. Wskutek tych zabiegów postać Marii Kazi- miery została przyczerniona, a jej działania — wyolbrzymione i ocenione jednoznacz- nie negatywnie.
    [Show full text]
  • La-Mia-Fede-Nei-Santi-Di-Ogni-Giorno
    1 MARTINO CARBOTTI LA MIA FEDE nei Santi di ogni giorno Pugliesi Editore 2 Introduzione Non è assolutamente semplice per me, figlio, delineare la figura di mio padre: Ninuccio Carbotti. Non vi nascondo di averci pensato per molto tempo, dubbioso, circa i tanti aspetti su cui avrei dovuto soffermarmi e una delle domande che mi sono subito posto è stata: ma oltre alla figura di padre modello che io conoscevo, cos'altro conosco della vita di mio padre? E qui ho avuto delle perplessità ..... sì dico perplessità perché tutti i padri presumo hanno un determinato comportamento con i figli, dettato dal ruolo, c'è chi lo fà con più severità e chi meno, chi è pedante e chi meno, chi è accondiscendente e chi meno e via dicendo ma sicuramente tutti si apprestano a svolgere questo compito basilare con uno sconfinato e immenso amore !!! Ma un padre oltre a questo è anche un “uomo”ed è proprio il profilo umano, di uomo tra gli uomini, che mi ha portato ad iniziare questo lavoro, oserei dire di ricerca, esegetico, di tutti gli scritti e archiviazioni varie che con pazienza e passione certosina egli aveva iniziato ed implementato nei vari anni della sua vita. Ho avuto la fortuna di crescere in una famiglia molto unita, sotto tutti gli aspetti. Mio padre apparteneva a quelle belle famiglie di una volta, numerose: erano otto figli, madre, padre e “zizì” a carico (una zia di mia padre, sorella minore di mia nonna, la quale viveva sotto lo stesso tetto a causa di lievi problemi invalidanti) e come tradizione comanda, tutti i figli maschi e dico tutti nessuno escluso, hanno ereditato dal padre l'arte della lavorazione del legno.
    [Show full text]
  • John III Sobieski a Polish King in Vienna Winterpalais
    John III Sobieski A Polish King in Vienna winterpalais Originally built for Prince Eugene of Savoy as a magnificently furnished palace for both residential and representational purposes, the Winterpalais was later acquired by Empress Maria Theresa in the 18th century. It was then utilized as a court chamber, and more recently as the Austrian Ministry of Finance. Today this jewel of the Baroque has been turned into a place of art and culture. In the state- rooms, Baroque décor encounters exhibi- tions of both old and contemporary art. Exhibition Rooms Sobieski at a Glance Sobieski’s Path to the Throne Sobieski in Private Life Sobieski as Patron of the Arts and Sciences I Sobieski as Patron of the Arts and Sciences II Sobieski, the Battle of Vienna and the Tug-of-war between the Holy League and the Ottoman Empire Sobieski’s Return from Vienna. Royal Trophies and Votive Gifts in Churches in Poland In Honor of Sobieski. The Example of Le Puy-en-Velay WC Terrace Dining Main Courtyard Room Great Hall Grand Staircase Tickets · Shop Antechamber Library Room Conference Room Chapel State Bedroom Audience Chamber Hall of “Blue Room” Gold Green Room Gallery Yellow Room “Red Salon” Battle Paintings Cabinet John III Sobieski A Short Biography 1629 John Sobieski is born on August 17 in Olesko on territory of present-day Ukraine. His parents are Jakub Sobieski and Teofila Sobieska, née Daniłowicz. 1641 John’s future wife, Marie Casimire de la Grange d’Arquien, is born. 1646 John and his elder brother Marek set off on a two-year educational journey across Europe; they visit German cities, the Netherlands, France and England.
    [Show full text]
  • Roland Desmarests' Aloisiae Gonzagae Ad Ladislaum Poloniae
    Wiesław Pawlak Roland Desmarests’ Aloisiae Gonzagae ad Ladislaum Poloniae Regem sponsum proficiscentis propempticum. A Contribution to the History of Polish‑French Cultural Links in the 17th Century Abstract Roland Desmarests (1594-1653), a brother of the better- known Jean Desmarests de Saint-Sorlin, placed a Latin poem dedicated to the French princess Marie Louise Gonzaga de Nevers in his Epistolarum Philologicarum Libri Duo (Philological Letters, 1655). The princess (who was the future wife of two Polish kings, Władysław IV Vasa and John II Casimir) was about to leave France for far away and exotic Poland. The aim of the article is to analyze the poem and to publish it. Keywords Desmarests Roland; neolatin poetry; Polish-French Cultural Links © 2017 Wiesław Pawlak The John Paul II Catholic University of Lublin | [email protected] The author declares that there is no conflict of interest. pl.it | rassegna italiana di argomenti polacchi | 8 | 2017 ISSN: 2384-9266 | plitonline.it 23 In a recent essay on Polish-French cultural links in the early modern period, François Rosset wrote: How many “Polish” works can be found in 17th and 18th century French literature? No one can reasonably answer this question. Even Pawlak Wiesław if we confine ourselves to prose and drama where Poland or Poles are mentioned directly, counting all such texts is virtually impossible. Some of them may have never been published, or could be printed as occasional poems, and may remain undiscovered in library catalogues or reference lists. When it comes to poetry, counting the | Roland Desmarests’ Aloisiae Gonzagae ad Ladislaum Poloniae Regem sponsum proficiscentis propempticum..
    [Show full text]
  • Bł. Marianna Biernacka Wzorem Dla Wolontariuszy
    STUDIA EŁCKIE 16 (2014) nr1 TEOLOGIA / THEOLOGY KS. DARIUSZ KRUCZYŃSKI * BŁ. MARIANNA BIERNAC KA WZOREM DLA WOLONTARIUSZY CARITAS W 2013 roku mija 70. rocznica męczeńskiej śmierci bł. Marianny Anny Biernackiej. Została ogłoszona błogosławioną w grupie 108. m ę- czenników II wojny światowej przez bł. Jana Pawła II w 1999 r. w Warszawie. Wraz z upływem czasu nie słabnie zainteresowanie jej życiem i heroicznym gestem 1. Błogosławiona z Lipska nad Biebrzą zdobywa serca nie tylko teściowych i synowych, którym patronuje 2, ale także młodych małżonków, kobiet w stanie błogosławionym oraz wdów. W młodej diecezji ełckiej patronuje dziełom charytatywnym prowadz o- nym przez Caritas. Jest patronką grup wolontariuszy Caritas. W artykule nakreślimy sylwetkę duchową i religijną oraz męczeń stwo Marianny Biernackiej, próbując odpowiedzieć na pytanie w jaki sposób Błogosławiona jest wzorem służby wolontariuszy Parafialnych Zespołów Caritas? O jakich wartościach przypomina oraz do jakich po- staw zobowiązuje tych, którzy w sposób systematyczny, zorganizowany we wspólnotach parafialnych pomagają ubogim i potrzebującym wspa r- cia? Czego może ich nauczyć prosta i pobożna żo na, matka, wdowa i te- ściowa? Święci a „formacja serca” wolontariuszy Omawiając specyfikę i zadania kościelnych organizacji charyt a- tywnych, Benedykt XVI zwrócił uwagę na konieczność troski o „form a- cję serca” ich pracowników i wolontariuszy. Pisał na temat Caritas: „Gdy chodzi o posługę spełnianą wobec cierpiących, potrzeba przede wszystkim kompetencji profesjonalnych: niosący pomoc powinni być przygotowani w taki sposób, aby potrafili robić to, co właściwe we wł a- ściwy sposób, podejmując wysiłek dalszej troski. Kompetencja zawod o- * Ks. mgr Dariusz Kruczyński – Dyrektor Caritas Diecezji Ełckiej 1 Zob. E. Anuszkiewicz, Ludziom dobrej woli , Ełk 1999, s.
    [Show full text]