Program Koncertu
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
PROGRAM KONCERTU 15.10.2011 Sobota godz.19.00 Studio Koncertowe Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego ul. Modzelewskiego 59, Warszawa Program: STANISŁAW MONIUSZKO Fragmenty z opery „Halka” Uwertura Taoce góralskie z III aktu EMMANUEL CHABRIER Fête Polonaise z opery „Król mimo woli” (“Le Roi malgré lui”) KAROL SZYMANOWSKI II Koncert skrzypcowy Przerwa HENRYK MIKOŁAJ GÓRECKI III Symfonia op.36 Symfonia Pieśni Żałosnych Wykonawcy: Sinfonia Varsovia Marita Solberg sopran Jakub Jakowicz skrzypce Marc Minkowski dyrygent HENRYK MIKOŁAJ GÓRECKI III Symfonia Symfonia Pieśni Żałosnych op. 36 na sopran solo i orkiestrę (1976) Część I (Lento - Sostenuto tranquillo ma cantabile) Synku miły i wybrany, Rozdziel z matką swoje rany; A wszekom Cię, Synku miły, w swym sercu nosiła, A takież Tobie wiernie służyła. Przemów k'matce, bych się ucieszyła; Bo już idziesz ode mnie, moja nadzieja miła. „Lament świętokrzyski” z XV wieku Część II (Lento e largo - Tranquillissimo-cantabilissimo-dolcissimo-legatissimo) Mamo, nie płacz, nie Niebios Przeczysta Królowo, Ty zawsze wspieraj mnie. Zdrowaś Mario Łaskiś pełna. czterowiersz 18-letniej Heleny Wandy Błażusiakówny wyryty na ścianie celi więziennej w Zakopanem w 1944 roku Część III (Lento - cantabile - semplice) Kajze mi sie podzioł moj synocek miły? Pewnie go w powstaniu złe wrogi zabiły. Wy niedobrzy ludzie, dlo Boga świętego cemuście zabili synocka mojego? Zodnej jo podpory juz nie byda miała, chodbych moje stare ocy wypłakała. Chodby z mych łez gorzkich drugo Odra była, jesce by synocka mi nie ozywiła. Lezy on tam w grobie, a jo nie wiem kandy chod sie opytuja między ludźmi wsandy. Moze nieborocek lezy kay w dołecku, a mogłby se lygad na swoim przypiecku. Ej, dwierkejcie mu tam, wy ptosecki boze, kiedy mamulicka znaleźd go nie moze. A ty, boze kwiecie, kwitnijze w około, niech sie synockowi chod lezy wesoło melodia ludowa z Opolszczyzny MARITA SOLBERG Norweska sopranistka Marita Solberg studiowała w Paostwowej Szkole Operowej w Oslo oraz w Paostwowej Akademii Muzycznej w Oslo. Współpracowała z takimi dyrygentami jak Rinaldo Alessandrini, Eduardo López Banzo, Alessandro De Marchi, John Helmer Fiore, Raphael Frühbeck de Burgos, Olaf Henzold, Philippe Herreweghe, Michael Hofstetter, Manfred Honeck, Konrad Junghänel, Neeme Järvi, Christoph König, Shao-Chia Lü, Enrique Mazzola, Marc Minkowski, Zubin Mehta, Peter Neumann, Miquel Ortega, George Petrou, Michel Plasson, Lawrence Renes, Sébastien Rouland, Marc Soustrot, Andreas Spering, Jean-Christophe Spinosi i Bruno Weil. W latach 2006-2008 Marita Solberg była pierwszą śpiewaczką w Staatsoper Stuttgart. W ostatnich latach śpiewała także w Gran Teatre del Liceu Barcelona, Teatro Real Madrid, Komische Oper Berlin, a także w Norweskiej Operze Paostwowej. Wśród odtwarzanych ról znalazły się Micaëla w „Carmen”, Pamina w „Czarodziejskim flecie”, Servilia w „Łaskawości Tytusa” , tytułowa rola w ZAIDE, Zerlina w „Don Giovannim”, Celia w „Lucio Silla” , Kleopatra w „Gulio Cesare”, Belezza w „Il Trionfo del Tempo e del Disinganno”, Małgosia w ”Jasiu i Małgosi”, Marcelina w „Fidelio”, Głos niebiaoski w „Don Carlo”, Charmion w „Cleopatre” Masseneta, Drusilla i Bogini Cnoty w „Koronacji Poppei” , Najada w „Ariadnie na Naxos” i Anioł w „Świętym Franciszku z Asyżu” Messiaena. Marita Solberg jest rozchwytywaną odtwórczynią roli Solwejgi w „Peer Gynt” Griega. Partia ta została utrwalona na płycie wydanej przez wytwórnię BIS, a na żywo Solberg wykonywała rolę między innymi w krajach skandynawskich, a także w Barcelonie, Madrycie, Stuttgarcie, Petersburgu oraz podczas tournée Stanów Zjednoczonych. W czerwcu 2006 r. Solberg zaśpiewała partię Solwejgi z zespołem Berliner Philharmoniker pod dyrekcją Neeme Järviego. Koncert był transmitowany na żywo w radiu i telewizji w Niemczech, a następnie wydany na płycie DVD. W 2009 roku Marita Solberg występowała jako Pamina w „Czarodziejskim flecie”, w roli Celii w „Lucio Silla” w Staatsoper Stuttgart, jako Micaëla w „Carmen” w Norweskiej Operze Paostwowej, w „Mesjaszu” Haendla w Moskwie, a także na koncertach muzyki Purcella, Haendla i Haydna, w tym w „Stworzeniu Świata” na festiwalu w Salzburgu. Wystąpiła także jako Kleopatra w operze „Gulio Cesare” Haendla na międzynarodowym festiwalu muzyki barokowej w Beaune oraz w oratorium Mendelssohna „Eliasz” z Orkiestrą Symfoniczną w Göteborgu. Artystka rozpoczęła 2010 rok rolą Hrabiny w „Weselu Fugara”, Drusilli i Bogini Cnoty w „Koronacji Poppei” i Najady w „Ariadnie na Naxos” w Norweskiej Operze Paostwowej. Następnie wystąpiła w „Stabat Mater” S Pergolesiego i „Pulcinelli” Strawioskiego z BBC Symphony Orchestra, II Symfonii Mahlera z Mahler Chamber Orchestra, Mszy Koronacyjnej Mozarta z Orchestre de Paris, a także w „Stabat Mater” Pergolesiego i „Nulla in Mondo Pax Sincera” Vivaldiego z zespołem Israel Camerata, jako Rosanna w „Alessandro” Haendla w Beaune i Halle i w Requiem Gabriela Fauré z Fioską Orkiestrą Radiową i z Orkiestrą Filharmoniczną w Bergen. Marita Solberg utrwaliła na płycie rolę Salustii w „Alessandro Severo” Haendla pod dyrekcją George’a Petrou. W planach artystki znajdują się rola Mimi w „Cyganerii”, Chóru Żeoskiego w „Gwałcie na Lukrecji” I Paminy w „Czarodziejskim Flecie” w Norweskiej Operze Paostwowej oraz Zerliny w „Don Giovannim” na festiwalu w Glyndebourne. Artystka zaśpiewa także w III Symfonii Henryka Mikołaja Góreckiego w Paryżu i Grenoble pod dyrekcją Marca Minkowskiego, w IV Symfonii Mahlera pod dyrekcją Johna Helmera Fiore, w Pasji św. Mateusza w Paryżu, Grenoble, Frankfurcie, Madrycie, Walencji i w Rzymie, również pod dyrekcją Marca Minkowskiego, a także w kantacie „Orfeo” Pergolesiego pod dyrekcją Gottfrieda von der Goltza. Marita Solberg zaśpiewa także podczas uroczystości przyznania pokojowej nagrody Nobla w Oslo. W lipcu 2004 r. Marita Solberg otrzymała trzecią nagrodę oraz nagrodę mediów międzynarodowych w Międzynarodowym Konkursie Śpiewu Hans Gabor Belvedere w Wiedniu. JAKUB JAKOWICZ Wychował się w rodzinie muzyków. Gry na skrzypcach uczył się u swojego ojca - Krzysztofa Jakowicza, z którym od wielu lat tworzy skrzypcowy duet. W 2001 roku zadebiutował z Filharmonią Monachijską pod dyrekcją Pinchasa Steinberga z I Koncertem skrzypcowym Karola Szymanowskiego. Od tego czasu występował jako solista z wieloma renomowanymi orkiestrami takimi jak: Sinfonia Varsovia, NOSPR w Katowicach, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Orchestra del Maggio Musicale we Florencji, Filharmonia Czeska w Pradze, Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie, Filharmonia Drezdeoska, Orchestre de la Suisse Romande, Orquesta National w Madrycie. Dyrygenci z którymi współpracował to m.in: Pinchas Steinberg, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Jacek Kaspszyk, Yan Pascal Tortellier, Krzysztof Penderecki, Agnieszka Duczmal, Walter Weller, Heinz Wallberg, Kirill Karabits. Zajmuje się muzyką kameralną- gra w duecie z pianistą Bartoszem Bednarczykiem, z którym nagrał płytę ‘’Subito’’ (Polskie Radio), płytę z Sonatami ‘’Kreutzerowską’’ i ‘’Wiosenną’’ Beethovena (Subito Records), a także Partitę Lutosławskiego (CD Accord). Od 2006 roku jest członkiem Zehetmair Quartett, jednego z nielicznych zespołów, który kultywuje dziewiętnastowieczną tradycję grania kwartetów smyczkowych z pamięci. Z Zehetmair Quartett występował między innymi w Filharmonii Berlioskiej, Wigmore Hall w Londynie, Santory Hall w Tokio, Konzerthaus w Wiedniu, a płyta zespołu (ECM), z kwartetami nr 5 Bartoka i nr 4 Hindemitha otrzymała nagrodę Diapason d’Or. Występował z wieloma znakomitymi muzykami, takimi jak Heinz Holliger, Daniel Mueller-Schott, Paul Gulda, Michel Lethiec, Håkan Rosengren, Ruth Kilius, Ursula Smith, Andrzej Bauer, Jan Krzysztof Broja, Bartłomiej Nizioł, Rafał Kwiatkowski. W 2009 rozpoczął współpracę jako pierwszy skrzypek z Lutosławski Quartet Wrocław. Jakub Jakowicz jest laureatem Paszportu Polityki 2003 oraz nagrody ‘’Orfeusz’’ Festiwalu Warszawska Jesieo 2007. Od 2004 roku uczy jako asystent na Warszawskim Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Gra na instrumencie włoskim podarowanym przez prof. Tadeusza Wrooskiego. Marc Minkowski dyrygent Karierę rozpoczynał od gry na fagocie. Marc Minkowski rozpoczął naukę dyrygentury pod kierunkiem Charlesa Brucka w Pierre Monteux Memorial School w Stanach Zjednoczonych. W wieku dziewiętnastu lat założył zespół Les Musiciens du Louvre, który odegrał aktywną rolę w przywróceniu zainteresowania muzyką barokową (muzyka francuska, Haendel), po czym zwrócił się ku muzyce Mozarta, Rossiniego, Offenbacha, Bizeta i Wagnera. Minkowski podróżuje po całej Europie sam lub ze swoim zespołem – od Salzburga do Brukseli, od Aix-en- Provence do Zurychu. Jest regularnym gościem na najważniejszych scenach operowych Paryża (Opéra de Paris, Théâtre du Châtelet, Opéra-Comique). Występował również w Wenecji, Moskwie, Berlinie, Amsterdamie i Wiedniu (w Theater an der Wien, a także w Staatsoper, gdzie w 2010 r. zespół Les Musiciens du Louvre-Grenoble był pierwszą orkiestrą zagraniczną, która zasiadła w kanale orkiestry opery). Od 2008 r. Marc Minkowski piastuje stanowisko dyrektora muzycznego orkiestry Sinfonia Varsovia. Występuje również jako dyrygent gościnny w wielu orkiestrach symfonicznych. Ostatnio wyraża coraz większe zainteresowanie muzyką kompozytorów XX wieku. Zapraszany jest często do Niemiec (Staatskapelle Dresden, Filharmonicy Berlioscy, DSO Berlin). Dyryguje także Wiener Symphoniker, Mozarteum Orchester, orkiestrą Camerata Salzburg z Salzburga, Cleveland Orchestra, Mahler Chamber Orchestra, Szwedzką Orkiestrą Radiową, Orchestra National du Capitole de Toulouse,