DOCSLIB.ORG

20 55 Proof Zk

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
20 55 Proof Zk ხევსურეთის, სამცხე- ჯავახეთის, თუშეთის, სვანეთისა და რაჭა- ლეჩხუმის შედარებითი ეთნობოტანიკური შესწავლა რაინერ ვ. ბუსმანი*, ნარელ ი. პანიაგუა სამბრანა, შალვა სიხარულიძე, ზაალ კიკვიძე, დავით ქიქოძე, დავით ჭელიძე, მანანა ხუციშვილი, ქეთევან ბაცაცაშვილი, რობი ე ჰარტი Repatriation - Research Correspondence თავდაპირველად გამოქვეყნდა Bussmann, R.W., Zambrana, N.Y.P., Sikharulidze, S., Kikvidze, Z., რაინერ ვ. ბუსმანი 1*, ნარელ ი. პანიაგუა Kikodze, D., Tchelidze, D., Khutsishvili, M., სამბრანა2, შალვა სიხარულიძე1, ზაალ Batsatsashvili, K. and Hart, R.E., 2016. A კიკვიძე3, დავით ქიქოძე1, დავით ჭელიძე1, comparative ethnobotany of Khevsureti, Samtskhe- მანანა ხუციშვილი1, ქეთევან ბაცაცაშვილი1, Javakheti, Tusheti, Svaneti, and Racha-Lechkhumi, რობი ე ჰარტი4 Republic of Georgia (Sakartvelo), Caucasus. Journal of ethnobiology and ethnomedicine, 12(1), p.43. DOI 1ბოტანიკის ინსტიტუტი და ბაკურიანის 10.1186/s13002-016-0110-2 ) ალპიური ბოტანიკური ბაღი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ბოტანიკური ქუჩა აბსტრაქტი 1, 0105 თბილისი 2 შესავალი: საქართველო კავკასიის Herbario Nacional de Bolivia, Instituto de Ecología - ბიომრავალფეროვნების ცენტრს ეკუთვნის და UMSA, Campus Universitario, Cota Cota Calle 27, აქ მიწათმოქმედების ისტორია 6000 წელს La Paz, Bolivia 3 ითვლის. მაგრამ, 1940 წლის შემდეგ ამ ეთნობიოლოგიის და სოციო-ეკოლოგიის რეგიონიდან ძალიან ცოტა ეთნობოტანიკური ინსტიტუტი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტი, კვლევაა გამოქვეყნებული. ამ ნაკლის ქაქუცა ჩოლოყაშვილის გამზ. 5, 0162 თბილისი 4 შესავსებად, ჩვენ ჩავატარეთ ეთნობოტანიკური William L Brown Center, Missouri Botanical Garden, კვლევები საქართველოს სხვადასხვა PO Box 299, St. Louis, Missouri 63166-0299, USA რეგიონში. ვამოწმებდით შემდეგ ჰიპოთეზებს: * (1) მცენარეების გამოყენების ხანგრძლივი საკონტაქტო ავტორი, ელ.ფოსტა: ტრადიციისა და საბჭოთა პერიოდში [email protected] იზოლაციის გამო, როგორც ბაღ-ბოსტნის, ისე ველური მცენარეების გამოყენების Ethnobotany Research & Applications 20:55 (2020) ტრადიციები უკეთაა შემონახული საქართველოში, ვიდრე სხვაგან; (2) საბჭოთა ოკუპაციის წლებს ფართო გავლენა ჰქონდა მეთოდები: საველე სამუშაოები ჩატარდა მცენარეთა გამოყენებაზე; (3) მიუხედავად ხევსურეთში, სამცხე-ჯავახეთში, თუშეთში, მცენარეების ფართო გამოყენებისა, ადგილი სვანეთში და რაჭაში 2013-2014 წწ. ივლის- ექნებოდა მათი ცოდნის გარკვეულ კარგვას. აგვისტოში და 2015 წ. სექტემბერ-ოქტომბერში. Manuscript received: 25/11/2020 – Revised manuscript received: 10/12/2020 - Published: 14/12/2020 http://dx.doi.org/10.32859/era.20.55.1-59 Ethnobotany Research and Applications 2 ნახევრად სტრუქტურირებული კითხვარებით შემთხვევაში, საქართველო, მიუხედავად მისი გამოიკითხა 170 მონაწილე (80 ქალი და 90 ტერიტორიის სიმცირისა, წარმოგვიდგება, კაცი), წინასწარი ვერბალური ინფორმირებული როგორც ტრანს-კონტინენტური ქვეყანა, თანხმობის მიღების შემდეგ. ყველა რომლის დიდი ნაწილი მდებარეობს ამ გამოკითხვა ჩატარდა მონაწილის სახლსა და საზღვრის სამხრეთით (ანუ აზიაში), ხოლო კარ-მიდამოში, ქართულად და ადგილობრივ მცირე, მაგრამ სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი (სვანურ, თუშურ, ხევსურულ, ფშაურ) ნაწილები (ხევი, პირიქეთი ხევსურეთი, თუშეთი დიალექტებზე მოსაუბრე მკვლევარების მიერ, და სხვ.) მდებარეობს კონტინენტების გამყოფი ხოლო თუ მონაწილეების მშობლიური ენა სხვა ქედის ჩრდილოეთით (ანუ, ევროპაში). ამიტომ, იყო, მაშინ გამოკითხვა ტარდებოდა საქართველოს ხშირად ახასიათებენ, როგორც ბერძნულად, სომხურად და რუსულად, ევრაზიულ ქვეყანას, რომელიც მდებარეობს თარჯიმნების დახმარებით. გზაჯვარედინზე აღმოსავლეთ ევროპასა და დასავლეთ აზიას შორის. დასავლეთიდან შედეგები: საკვლევ რეგიონებში ჩაწერილ იქნა საქართველოს ესაზღვრება შავი ზღვა, 480 მცენარის სახეობა, რომლებიც ეკუთვნოდა ჩრდილოეთისა და ჩრდილო-აღმოსავლეთიდან 249 გვარს და 95 ოჯახს. სახეობების ყველაზე რუსეთის ფედერაცია, სამხრეთიდან თურქეთი მეტი რაოდენობა და უნიკალური სახეობები და სომხეთი, სამხრეთ აღმოსავლეთიდან კი ჩაწერილ იქნა თუშეთსა და ხევსურეთში. ყველა აზერბაიჯანი (Bussmann et al. 2014). რეგიონში, მონაწილეთა კონსენსუსი მცენარეთა გამოყენებაზე უმაღლესი იყო კავკასიის ქართული ნაწილი წარმოიქმნა საკვები და სამკურნალო მცენარეების როგორც ალპური დანაოჭება გვიანდელ კატეგორიაში. 480 ჩაწერილი სახეობიდან 282 ოლიგოცენის ეპოქაში და ამიტომ სტრუქტურით ველურია, 103 ბაღ-ბოსტნის, ხოლო 84 სახეობას ის ევროპის ახალგაზრდა მთებს წააგავს. აგროვებდენ როგორც ტყეში, ისე ბაღ- ამგვარად, დიდი კავკასიონის მთები ბოსტანშიც მოყავდათ. უმთავრესად შედგენილია ცარცული და იურული ქანებით, ასევე პალეოზოური და დასკვნები: ჩვენი კვლევის დროს ჩაწერილი პრეკემბრიული ქანებით მაღლა მდებარე მცენარეული სახეობები და მათი გამოყენება, რაიონებში. სტრუქტურულად ის წარმოადგენს როგორც საერთოდ საქართველოში, ისე მის დიდ ანტიკლინს, რომელიც აღიმართა ალპური რეგიონებში, მკაფიოდ უკავშირდება უფრო დანაოჭების კიდეზე დაახ. 25 მილიონი წლის ფართო, კავკასია-მცირე-აზია-ბალკანეთის წინ და შემდეგ განიცდიდა ეროზიისა და აწევის კომპლექსს. მაგრამ, საქართველოში ციკლებს. დასავლეთი ნაწილი ხასიათდება მცენარეების გამოყენება ბევრად უფრო მყარი, კრისტალური ქანებით, როგორიცაა მრავალფეროვანი აღმოჩნდა, ვიდრე ევრაზიის ფიქალი და გნეისები, ასევე პრე-იურული რომელიმე სხვა ადგილზე ჩატარებულ გრანიტებით, ხოლო აღმოსავლეთს ახასიათებს შრომებშია აღწერილი. ადრეული და შუა იურული თიხოვანი ფიქლები და ქვიშაქვა. დიდი კავკასიონის ძირი აგებულია გასაღები სიტყვები: საქართველო, კავკასია, ახალგაზრდა კირქვით, ქვიშაქვით და ტრადიციული ცოდნა, ცოდნის კარგვა, მერგელით. ამის საპირისპიროდ, მცირე კონსერვაცია კავკასიონი ფორმირებულია უმთავრესად პალეოგენის ქანებით, რომელშიც აქა-იქ შესავალი გაბნეულია იურული და ცარცული ქანები. საქართველო მდებარეობს ჩრდ. 41° და 44° საქართველოს გეოლოგიურად ყველაზე განედებსა და აღმ. 40° and 47° გრძედებს ახალგაზრდა რეგიონი წარმოდგენილია შორის, მისი ფართობია დაახ. 70000 კვ.კმ. სამხრეთის ვრცელი ვულკანური ზეგნებით საქართველო პოლიტიკურად ევროკავშირთანაა (Nakhutsrishvili 1999, 2012; Zazanashvili et al. ასოცირებული და არის ევროპული 2000). განვითარებისა და კოოპერაციის უმთავრესი პროგრამების მონაწილე. ორი მთავარი დაბლობი — კოლხეთისა და მტკვარ-არაქსის — ასევე უკავშირდება ალპურ მაგრამ საქართველოს მდებარეობის აღქმა დანაოჭებას; პირველი მონაწილეობს შავი დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ აღიქმება ზღვის, მეორე კი კასპიის ფორმირებაში, საზღვარი სამხრეთ-აღმოსავლეთ ევროპასა და კოლხეთის დაბლობი უმთავრესად წინა აზიას შორის. ყველაზე ხშირად, საზღვრად წარმოადგენს აკუმულაციას, რომელშიც აქა-იქ მიიჩნევა დიდი კავკასიონის მთავარი ქედი. ამ იჭრება შედარებით ადრინდელი დანალექი ქანებით წარმოქმნილი მთის ძირები. მტკვარ- Ethnobotany Research and Applications 3 არაქსის დაბლობის ძირშიც ახალგაზრდა რეგიონები, სადაც კვლევები ჩატარდა, ქანებია. მთლიანობაში, შეიძლება სამი მთლიანობაში 18700 კვ. კმ-ს მოიცავს (დაახ., ტექტონური ერთეულის გამოყოფა დედამიწის საქართველოს მისაწვდომი ტერიტორიის 35%- ქერქის წანაცვლების ხარისხის მიხედვით: (1) ს). ესაა უმთავრესად მთაგორიანი რელიეფი, დიდი კავკასიონის დანაოჭების სისტემა, (2) დასავლეთ ნაწილსა და მთების სამხრეთ ამიერკავკასიის მთათაშორისი ბარი და (3) ფერდობებზე წარმოდგენილი მცირე კავკასიონის დანაოჭების სისტემა, ფართოფოთლოვანი ტყეებით (მათ შორის ყოველი ეს ტექტონური ერთეული შეიძლება კოლხური ტყეც), ხოლო აღმოსავლეთ ნაწილსა კიდევ ქვე-ერთეულებად დაიყოს (Nakhutsrishvili და ჩრდილოეთ ფერდობებზე წიწვოვანი 1999, 2012; Zazanashvili et al. 2000). ტყეებით. ტყეებს ზემოთაა მდელოები და ნივალური ზონა. საქართველოს რელიეფი უკიდურესად რთულია, ჰავის მკვეთრი გრადიენტებით. ოთხი მთავარი სამცხე-ჯავახეთი 1990 წლებიდან მოიცავს ერთეულის გამოყოფა შეიძლება: (1) დიდი მესხეთის (სამცხე), ჯავახეთისა და თორის კავკასიონის მთები, რომელთა მწვერვალები ისტორიულ მხარეებს, ადმინისტრაციული ზღვის დონიდან 5000 მ-ს აჭარბებს (შხარა, ცენტრით ახალციხეში. ის ექვსი რაიონისგან ბაბის მთა, ჭანჭახი და სხვ.); (2) დიდ და მცირე შედგება (ახალციხე, ადიგენი, ასპინძა, კავკასიონის მთათაშორისი ბარი; (3) მცირე ბორჯომი, ახალქალაქი და ნინოწმინდა). კავკასიონის მთები, სადაც მწვერვალები სამცხე-ჯავახეთს დასავლეთიდან ესაზღვრება იშვიათად აჭარბებენ 3000 მ-ს ზღვის დონიდან აჭარა, ჩრდილო-დასავლეთიდან და (ემლიქლი, დიდი აბული და სხვ.); (4) სამხრეთი ჩრდილოეთიდან გურია და იმერეთი, ჩრდილო- საქართველოს ვულკანური ზეგანი 1300-2200 მ აღმოსავლეთიდან და აღმოსავლეთიდან შიდა სიმაღლეზე ზღვის დონიდან. ეს მთავარი ქართლი და ქვემო ქართლი, სამხრეთიდან კი ერთეულები უფრო მცირე ქვე-ერთეულბად სომხეთი და თურქეთი. სამცხე-ჯავახეთის იყოფა (Nakhutsrishvili 1999, 2012; Zazanashvili et ფართობია 6413 კვ.კმ. რეგიონის დიდი ნაწილი al. 2000). უკავია ჯავახეთის ზეგანს, რომელიც ზღვის დონიდან საშუალოდ 1800 მ-ზე მდებარეობს. საქართველოს ჰავას განისაზღვრავს თბილ უმაღლესი მწვერვალებია დიდი აბული (3304 ზომიერ სარტყელში მდებარეობა შავ და m), სამსარი (3284 m), გოდორები (3188 m) და კასპიის ზღვებს შორის, ასევე რელიეფის პატარა აბული (2801 m). ჰავა სამცხე-ჯავახეთში სირთულე, რომელშიც მნიშვნელოვანია კონტინენტურია, ზომიერად ნალექიანი და ქედების მიმართულება. საქართველოს ტემპერატურის მკვეთრი სეზონური სანაპიროს სიგრძე 330 კმ-ს შეადგენს და ცვალებადობა ახასიათებს. საშუალო წლიური მიმდებარე ზონაში ჰავა თბილია: იანვრის ტემპერატურაა 9.5°C, იანვრისა −1.4°C და საშუალო ტემპერატურა 4–7°C-ია, ივლისისა კი ივლისისა კი 19.5°C. საერთოდ, აქ ზამთარი ცივი 22–23°C. ნალექები უხვია (1500-2000 მმ), და ხანდახან უხვთოვლიანია, ზაფხული კი განსაკუთრებით სამხრეთით. ამავე დროს, რბილი და ხანგრძლივი (Nakhutsrishvili 1999, დიდი კავკასიონის ქედი აკავებს ცივ ქარებს 2012; Zazanashvili et al. 2000; Akhalkatsi and ჩრდილოეთიდან, მაშინ როცა შავი ზღვიდან Tarkhnishvili 2012; Otte et al. 2011). მონაბერი ნოტიო და თბილი ჰაერი იოლად ვრცელდება ლიხის ქედამდე. ლიხის ქედი სვანეთი და რაჭა-ლეჩხუმი, საქართველოს რამდენადმე აკავებს თბილი და ნოტიო ჰაერის ისტორიული პროვინციები, დიდი კავკასიონის გავრცელებას აღმოსავლეთით, სადაც ბარი დასავლეთი ნაწილის სამხრეთის მაკრო- უკვე საკმაოდ მშრალია, თუმცა მთებში ფერდობებზეა შეფენილი. სვანეთის ქედი, ნალექების რაოდენობა ბარისას ორჯერ როგორც წყალგამყოფი ცხენისწყალსა და აღემატება. ასევე, დასავლეთში თბილი და ენგურს შორის, ამ კუთხეს
Load more

Recommended publications
  • Tricholoma Aurantium
    Tricholoma aurantium Pilzportrait Fungi, Dikarya, Basidiomycota, Agaricomycotina, Agaricomycetes, Agaricomycetidae, Agaricales, Tricholomataceae Tricholoma aurantium Orangeroter Ritterling Tricholoma aurantium Tricholoma aurantium (Schaeffer) Ricken 1915 Agaricus aurantia Schaeffer 1774 Agaricus aurantius Schaeffer 1774 Agaricus aurantius Schaeffer 1774 Amanita punctata var. aurantia (Schaeffer) Lamarck 1783 Amanita aurantia Lamarck 1783 Armillaria aurantia (Schaeffer) P. Kummer 1871 Gyrophila aurantia (Schaeffer) Quélet 1886 Mastoleucomyces aurantius (Schaeffer) Kuntze 1891 Melanoleuca aurantia (Schaeffer) Murrill 1914 Tricholoma aurantium (Schaeffer) Ricken 1915 makroskopisch Fruchtkörperfarbe / Farbspektrum Orange Fleischfarbe / Trama / Farbe Schnitt Fruchtkörper Weiss Hutfarbe Lebhaft orange - organgebraun Hutmerkmale Rand of etwas gerippt Stielmerkmale Genattert, mit Ring Lamellenmerkmale Im Alter an Schneiden fleckend, gekerbt Oxidation / Verfärbung: Fruchtkörper, Milch, Röhren Lamellen fleckend Sporenfarbe / Sporenpulver (Abwurf) Weiss olfaktorisch / organoleptisch Geruch / Geruchsprofil Stark nach Gurken Geschmack Zuerst nach Gurken, dann bitter und Bitterkeit ziemlich lang im Mund anhaltend, adstringierend botanisch / ökologisch Standort Picea, Kalkboden, collin bis alpin mikroskopisch Sporenmasse 4 x 5,5 µm - sehr kleine Sporen, teilweise fast rund Sporenmembran, Oberfläche, Skulptur Glatt Gattung/en: Tricholoma https://www.mycopedia.ch/pilze/1090.htm Siehe auch TRICHOLOMA_AURANTIUM www.mycopedia.ch - T. Flammer© 07.09.2021
    [Show full text]
  • A Nomenclatural Study of Armillaria and Armillariella Species
    A Nomenclatural Study of Armillaria and Armillariella species (Basidiomycotina, Tricholomataceae) by Thomas J. Volk & Harold H. Burdsall, Jr. Synopsis Fungorum 8 Fungiflora - Oslo - Norway A Nomenclatural Study of Armillaria and Armillariella species (Basidiomycotina, Tricholomataceae) by Thomas J. Volk & Harold H. Burdsall, Jr. Printed in Eko-trykk A/S, Førde, Norway Printing date: 1. August 1995 ISBN 82-90724-14-4 ISSN 0802-4966 A Nomenclatural Study of Armillaria and Armillariella species (Basidiomycotina, Tricholomataceae) by Thomas J. Volk & Harold H. Burdsall, Jr. Synopsis Fungorum 8 Fungiflora - Oslo - Norway 6 Authors address: Center for Forest Mycology Research Forest Products Laboratory United States Department of Agriculture Forest Service One Gifford Pinchot Dr. Madison, WI 53705 USA ABSTRACT Once a taxonomic refugium for nearly any white-spored agaric with an annulus and attached gills, the concept of the genus Armillaria has been clarified with the neotypification of Armillaria mellea (Vahl:Fr.) Kummer and its acceptance as type species of Armillaria (Fr.:Fr.) Staude. Due to recognition of different type species over the years and an extremely variable generic concept, at least 274 species and varieties have been placed in Armillaria (or in Armillariella Karst., its obligate synonym). Only about forty species belong in the genus Armillaria sensu stricto, while the rest can be placed in forty-three other modem genera. This study is based on original descriptions in the literature, as well as studies of type specimens and generic and species concepts by other authors. This publication consists of an alphabetical listing of all epithets used in Armillaria or Armillariella, with their basionyms, currently accepted names, and other obligate and facultative synonyms.
    [Show full text]
  • No.124, Year 2013
    МАТИЦА СРПСКА ОДЕЉЕЊЕ ЗА ПРИРОДНЕ НАУКЕ ЗБОРНИК МАТИЦЕ СРПСКЕ ЗА ПРИРОДНЕ НАУКЕ MATICA SRPSKA DEPARTMENT OF NATURAL SCIENCES JOURNAL FOR NATURAL SCIENCES Покренут 1951 / First published in 1951. Published as Научни зборник, серија природних наука until the tenth issue (1955), as the Series for Natural Science from the eleventh issue (1956) — Зборник за pриродне науке, and under its present title since the sixty-sixth issue (1984) Главни уредници / Editors-in-Chief Miloš Jovanović (1951), Branislav Bukurov (1952—1969), Lazar Stojković (1970—1976), Slobodan Glumac (1977—1996), Rudolf Kastori (1996—2012), Ivana Maksimović (2013—) 124 Уредништво / Editorial Board Consulting Editors S. GAJIN A. ATANASSOV, Bulgaria S. ĆURČIĆ P. HOCKING, Australia V. JANJIĆ A. RODZKIN, Belarus V. JOVIĆ K. ROUBELAKIS-ANGELAKIS, Greece D. KAPOR S. STOJILJKOVIĆ, USA R. KASTORI G. SCHILING, Germany L. LEPŠANOVIĆ GY. VÁRALLYAY, Hungary I. MAKSIMOVIĆ A. VENEZIA, Italy V. MARIĆ M. ŠKRINJAR Articals are available in full-text at the web site of Matica Srpska and in the fol- lowing data bases: Serbian Citation Index, EBSCO Academic Search Complet, abstract level at Agris (FAO), CAB Abstracts, CABI Full-Text and Thomson Reuters Master Journal List. Главни и одговорни уредник / Editor-in-Chief IVANA MAKSIMOVIĆ YU ISSN 0352-4906 UDK 5/6 (05) MATICA SRPSKA JOURNAL FOR NATURAL SCIENCES 124 NOVI SAD 2013 SCIENTIFIC BOARD 5TH INTERNATIONAL SCIENTIFIC MEETING MYCOLOGY, MYCOTOXICOLOGY AND MYCOSES Professor Dragan Stanić, President of Matica Srpska Professor Ferenc Balaž, Ph.D. Professor Dilek Heperkan, Ph.D. Akademician Dragutin Đukić Professor Hans van Egmond, Ph.D. Professor Elias Nerantzis, Ph.D. Akademician Rudolf Kastori Professor Đoko Kungulovski, Ph.D.
    [Show full text]
  • Checklist of the Species of the Genus Tricholoma (Agaricales, Agaricomycetes) in Estonia
    Folia Cryptog. Estonica, Fasc. 47: 27–36 (2010) Checklist of the species of the genus Tricholoma (Agaricales, Agaricomycetes) in Estonia Kuulo Kalamees Institute of Ecology and Earth Sciences, University of Tartu, 40 Lai St. 51005, Tartu, Estonia. Institute of Agricultural and Environmental Sciences, Estonian University of Life Sciences, 181 Riia St., 51014 Tartu, Estonia E-mail: [email protected] Abstract: 42 species of genus Tricholoma (Agaricales, Agaricomycetes) have been recorded in Estonia. A checklist of these species with ecological, phenological and distribution data is presented. Kokkukvõte: Perekonna Tricholoma (Agaricales, Agaricomycetes) liigid Eestis Esitatakse kriitiline nimestik koos ökoloogiliste, fenoloogiliste ja levikuliste andmetega heiniku perekonna (Tricholoma) 42 liigi (Agaricales, Agaricomycetes) kohta Eestis. INTRODUCTION The present checklist contains 42 Tricholoma This checklist also provides data on the ecol- species recorded in Estonia. All the species in- ogy, phenology and occurrence of the species cluded (except T. gausapatum) correspond to the in Estonia (see also Kalamees, 1980a, 1980b, species conceptions established by Christensen 1982, 2000, 2001b, Kalamees & Liiv, 2005, and Heilmann-Clausen (2008) and have been 2008). The following data are presented on each proved by relevant exsiccates in the mycothecas taxon: (1) the Latin name with a reference to the TAAM of the Institute of Agricultural and Envi- initial source; (2) most important synonyms; (3) ronmental Sciences of the Estonian University reference to most important and representative of Life Sciences or TU of the Natural History pictures (iconography) in the mycological litera- Museum of the Tartu University. In this paper ture used in identifying Estonian species; (4) T. gausapatum is understand in accordance with data on the ecology, phenology and distribution; Huijsman, 1968 and Bon, 1991.
    [Show full text]
  • Full-Text (PDF)
    African Journal of Microbiology Research Vol. 5(31), pp. 5750-5756, 23 December, 2011 Available online at http://www.academicjournals.org/AJMR ISSN 1996-0808 ©2011 Academic Journals DOI: 10.5897/AJMR11.1228 Full Length Research Paper Leucocalocybe, a new genus for Tricholoma mongolicum (Agaricales, Basidiomycota) Xiao-Dan Yu1,2, Hui Deng1 and Yi-Jian Yao1,3* 1State Key Laboratory of Mycology, Institute of Microbiology, Chinese Academy of Sciences, Beijing, 100101, China. 2Graduate University of Chinese Academy of Sciences, Beijing, 100049, China. 3Royal Botanic Gardens, Kew, Richmond, Surrey TW9 3AB, United Kingdom. Accepted 11 November, 2011 A new genus of Agaricales, Leucocalocybe was erected for a species Tricholoma mongolicum in this study. Leucocalocybe was distinguished from the other genera by a unique combination of macro- and micro-morphological characters, including a tricholomatoid habit, thick and short stem, minutely spiny spores and white spore print. The assignment of the new genus was supported by phylogenetic analyses based on the LSU sequences. The results of molecular analyses demonstrated that the species was clustered in tricholomatoid clade, which formed a distinct lineage. Key words: Agaricales, taxonomy, Tricholoma, tricholomatoid clade. INTRODUCTION The genus Tricholoma (Fr.) Staude is typified by having were re-described. Based on morphological and mole- distinctly emarginate-sinuate lamellae, white or very pale cular analyses, T. mongolicum appears to be aberrant cream spore print, producing smooth thin-walled within Tricholoma and un-subsumable into any of the basidiospores, lacking clamp connections, cheilocystidia extant genera. Accordingly, we proposed to erect a new and pleurocystidia (Singer, 1986). Most species of this genus, Leucocalocybe, to circumscribe the unique genus form obligate ectomycorrhizal associations with combination of features characterizing this fungus and a forest trees, only a few species in the subgenus necessary new combination.
    [Show full text]
  • Ectomycorrhizal Communities Associated with a Pinus Radiata Plantation in the North Island, New Zealand
    ECTOMYCORRHIZAL COMMUNITIES ASSOCIATED WITH A PINUS RADIATA PLANTATION IN THE NORTH ISLAND, NEW ZEALAND A thesis submitted in partial fulfilment of the requirements for the Degree of Doctor of Philosophy at Lincoln University by Katrin Walbert Bioprotection and Ecology Division Lincoln University, Canterbury New Zealand 2008 Abstract of a thesis submitted in partial fulfilment of the requirements for the Degree of Doctor of Philosophy ECTOMYCORRHIZAL COMMUNITIES ASSOCIATED WITH A PINUS RADIATA PLANTATION IN THE NORTH ISLAND, NEW ZEALAND by Katrin Walbert Aboveground and belowground ectomycorrhizal (ECM) communities associated with different age classes of the exotic plantation species Pinus radiata were investigated over the course of two years in the North Island of New Zealand. ECM species were identified with a combined approach of morphological and molecular (restriction fragment length polymorphism (RFLP) and DNA sequencing) analysis. ECM species richness and diversity of a nursery in Rotorua, and stands of different ages (1, 2, 8, 15 and 26 yrs of age at time of final assessment) in Kaingaroa Forest, were assessed above- and belowground; furthermore, the correlation between the above- and belowground ECM communities was assessed. It was found that the overall and stand specific species richness and diversity of ECM fungi associated with the exotic host tree in New Zealand were low compared to similar forests in the Northern Hemisphere but similar to other exotic plantations in the Southern Hemisphere. Over the course of this study, 18 ECM species were observed aboveground and 19 ECM species belowground. With the aid of molecular analysis the identities of Laccaria proxima and Inocybe sindonia were clarified.
    [Show full text]
  • Phd. Thesis Sana Jabeen.Pdf
    ECTOMYCORRHIZAL FUNGAL COMMUNITIES ASSOCIATED WITH HIMALAYAN CEDAR FROM PAKISTAN A dissertation submitted to the University of the Punjab in partial fulfillment of the requirements for the degree of DOCTOR OF PHILOSOPHY in BOTANY by SANA JABEEN DEPARTMENT OF BOTANY UNIVERSITY OF THE PUNJAB LAHORE, PAKISTAN JUNE 2016 TABLE OF CONTENTS CONTENTS PAGE NO. Summary i Dedication iii Acknowledgements iv CHAPTER 1 Introduction 1 CHAPTER 2 Literature review 5 Aims and objectives 11 CHAPTER 3 Materials and methods 12 3.1. Sampling site description 12 3.2. Sampling strategy 14 3.3. Sampling of sporocarps 14 3.4. Sampling and preservation of fruit bodies 14 3.5. Morphological studies of fruit bodies 14 3.6. Sampling of morphotypes 15 3.7. Soil sampling and analysis 15 3.8. Cleaning, morphotyping and storage of ectomycorrhizae 15 3.9. Morphological studies of ectomycorrhizae 16 3.10. Molecular studies 16 3.10.1. DNA extraction 16 3.10.2. Polymerase chain reaction (PCR) 17 3.10.3. Sequence assembly and data mining 18 3.10.4. Multiple alignments and phylogenetic analysis 18 3.11. Climatic data collection 19 3.12. Statistical analysis 19 CHAPTER 4 Results 22 4.1. Characterization of above ground ectomycorrhizal fungi 22 4.2. Identification of ectomycorrhizal host 184 4.3. Characterization of non ectomycorrhizal fruit bodies 186 4.4. Characterization of saprobic fungi found from fruit bodies 188 4.5. Characterization of below ground ectomycorrhizal fungi 189 4.6. Characterization of below ground non ectomycorrhizal fungi 193 4.7. Identification of host taxa from ectomycorrhizal morphotypes 195 4.8.
    [Show full text]
  • Georgios I. Zervakis Mycodiversity in Greece
    Georgios I. Zervakis Mycodiversity in Greece Abstract Zervakis, G. I.: Mycodiversity in Greece. - Bocconea 13: 119-124.2001. - ISSN 1120-4060. Research on fungal biodiversity and conservation has been fragmentary and inadequate in Greece. Large gaps exist in our knowledge, despite the ecologica I importance and value of this region. The geographic position, the variety of landscapes and climatic conditions, the distinct topography and geology combined to create a multitude of habitats for living organisms. As concerns fungi in particular, the large number of host plants, many ofwhich are endemie, pro­ vides an additional clue for the alleged existence of a particularly rich mycoflora. Based on scarce and rather ancient literature data, the number of funga I species is about 2,500. In con­ trast, relatively recent, but stili limited, interest in macromycetes contributed at establishing an estimate of935 species, ofwhich 815 be long to Basidiomycota and 120 to larger Ascomycota. However, these figures represent only a small fraction of the existing mycodiversity as it is also evidenced from relevant detailed studies in other European countries, and from the rate of recording new species for Greece. The need for intensifying this type ofwork and producing an inventory of the fungal biota is here emphasized. The acquisition and evaluation of new data, first in selected representative ecosystems, could eventually contribute at accomplishing the goal of mapping the Greek mycoflora. Of great priority is also the issue of conservation, and protection of sites which are rich in macrofungi, but nowadays they are rapidly deteriorating. Introduction 2 Greece covers an area of 132,000 km , is situated in the southemmost part ofthe Balkan peninsula, and belongs to the Mediterranean zone ofthe Palearctic biogeographical region.
    [Show full text]
  • RSC COFI Prelims 1..4
    The Chemistry of Fungi James R. Hanson Department of Chemistry, University of Sussex, Brighton, UK ISBN: 978-0-85404-136-7 A catalogue record for this book is available from the British Library r James R. Hanson, 2008 All rights reserved Apart from fair dealing for the purposes of research for non-commercial purposes or for private study, criticism or review, as permitted under the Copyright, Designs and Patents Act 1988 and the Copyright and Related Rights Regulations 2003, this publication may not be reproduced, stored or transmitted, in any form or by any means, without the prior permission in writing of The Royal Society of Chemistry or the copyright owner, or in the case of reproduction in accordance with the terms of licences issued by the Copyright Licensing Agency in the UK, or in accordance with the terms of the licences issued by the appropriate Reproduction Rights Organization outside the UK. Enquiries concerning reproduction outside the terms stated here should be sent to The Royal Society of Chemistry at the address printed on this page. Published by The Royal Society of Chemistry, Thomas Graham House, Science Park, Milton Road, Cambridge CB4 0WF, UK Registered Charity Number 207890 For further information see our web site at www.rsc.org Preface The diverse structures, biosyntheses and biological activities of fungal meta- bolites have attracted chemists for many years. This book is an introduction to the chemistry of fungal metabolites. The aim is to illustrate, within the context of fungal metabolites, the historical progression from chemical to spectroscopic methods of structure elucidation, the development in biosynthetic studies from establishing sequences and mechanisms to chemical enzymology and genetics and the increasing understanding of the biological roles of natural products.
    [Show full text]
  • Pigments of Higher Fungi: a Review
    Czech J. Food Sci. Vol. 29, 2011, No. 2: 87–102 Pigments of Higher Fungi: A Review Jan VELÍŠEK and Karel CEJPEK Department of Food Chemistry and Analysis, Faculty of Food and Biochemical Technology, Institute of Chemical Technology in Prague, Prague, Czech Republic Abstract Velíšek J., Cejpek K. (2011): Pigments of higher fungi – a review. Czech J. Food Sci., 29: 87–102. This review surveys the literature dealing with the structure of pigments produced by fungi of the phylum Basidiomycota and also covers their significant colourless precursors that are arranged according to their biochemical origin to the shikimate, polyketide and terpenoid derived compounds. The main groups of pigments and their leucoforms include simple benzoquinones, terphenylquinones, pulvinic acids, and derived products, anthraquinones, terpenoid quinones, benzotropolones, compounds of fatty acid origin and nitrogen-containing pigments (betalains and other alkaloids). Out of three orders proposed, the concern is only focused on the orders Agaricales and Boletales and the taxonomic groups (incertae sedis) Cantharellales, Hymenochaetales, Polyporales, Russulales, and Telephorales that cover most of the so called higher fungi often referred to as mushrooms. Included are only the European species that have generated scientific interest due to their attractive colours, taxonomic importance and distinct biological activity. Keywords: higher fungi; Basidiomycota; mushroom pigments; mushroom colour; pigment precursors Mushrooms inspired the cuisines of many cul- carotenoids and other terpenoids are widespread tures (notably Chinese, Japanese and European) only in some species of higher fungi. Many of the for centuries and many species were used in folk pigments of higher fungi are quinones or similar medicine for thousands of years.
    [Show full text]
  • C. Ciccarone, M. Pasqualetti, S. Tempesta & A
    C. Ciccarone, M. Pasqualetti, S. Tempesta & A. Rambelli An annotated list of macrofungi from Gargano areas (S-Italy) Abstract Ciccarone, C., Pasqualetti, M., Tempesta, S. & Rambelli, A.: An annotated list of macrofungi from Gargano areas (S-Italy). — Fl. Medit. 15: 621-668. 2005. — ISSN 1120-4052 The authors report a survey on the macrofungi from Gargano areas. 279 taxa (29 Ascomycetes and 250 Basidiomycetes) are here reported. The most representative genera are Amanita, Lactarius and Cortinarius. Introduction In the present work we list the fungal species found in the areas of the different Gargano environments. Samples were collected through a surveying net according to the Forest Rangers Guard and to a Mycological association placed in Vico del Gargano. The list lies surely far from completeness, in fact, more different and notorious species, otherwise, surely present in the same area (beyond many others, Boletus satanas Lenz, Stropharia aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél. or Battarrea phalloides (Dicks.: Pers.) Pers. eluded all our temptatives). Neverthless we believe that the level of biodiversity richness and the interest of many of the reperta here produced through the real work of collectors, represents a valid proposal for further study on this subject. Gargano is, in fact, a widely open environment where anthropization produces a continuous crossed ebb and flow of species introduction and species extinction so that a static picture of the fungal biodiversi- ty can be hardly traced. Moreover, an important contribution is given to the nomenclatural updating of the taxa which are often locally known by local expressions or obsolete binomial combinations. Anyway this study is part of much bigger one regarding the whole garganic eumycotal world and represents a new temptative of discover in this scarcely deepened subject.
    [Show full text]
  • Inventory of Macrofungi in Four National Capital Region Network Parks
    National Park Service U.S. Department of the Interior Natural Resource Program Center Inventory of Macrofungi in Four National Capital Region Network Parks Natural Resource Technical Report NPS/NCRN/NRTR—2007/056 ON THE COVER Penn State Mont Alto student Cristie Shull photographing a cracked cap polypore (Phellinus rimosus) on a black locust (Robinia pseudoacacia), Antietam National Battlefield, MD. Photograph by: Elizabeth Brantley, Penn State Mont Alto Inventory of Macrofungi in Four National Capital Region Network Parks Natural Resource Technical Report NPS/NCRN/NRTR—2007/056 Lauraine K. Hawkins and Elizabeth A. Brantley Penn State Mont Alto 1 Campus Drive Mont Alto, PA 17237-9700 September 2007 U.S. Department of the Interior National Park Service Natural Resource Program Center Fort Collins, Colorado The Natural Resource Publication series addresses natural resource topics that are of interest and applicability to a broad readership in the National Park Service and to others in the management of natural resources, including the scientific community, the public, and the NPS conservation and environmental constituencies. Manuscripts are peer-reviewed to ensure that the information is scientifically credible, technically accurate, appropriately written for the intended audience, and is designed and published in a professional manner. The Natural Resources Technical Reports series is used to disseminate the peer-reviewed results of scientific studies in the physical, biological, and social sciences for both the advancement of science and the achievement of the National Park Service’s mission. The reports provide contributors with a forum for displaying comprehensive data that are often deleted from journals because of page limitations. Current examples of such reports include the results of research that addresses natural resource management issues; natural resource inventory and monitoring activities; resource assessment reports; scientific literature reviews; and peer reviewed proceedings of technical workshops, conferences, or symposia.
    [Show full text]