ZAŁACZNIK NR 3 Zmiana Suikzp Siewierz Tekst Do Uchwalenia

BURMISTRZ MIASTA I GMINY SIEWIERZ

Zmiana Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz dla: 1. obszaru połoŜonego w Czekance – Gmina Siewierz przy drodze wojewódzkiej nr 793 2. obszaru połoŜonego w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz

UWARUNKOWANIA I USTALENIA ZMIANY STUDIUM

Załącznik nr 3 do Uchwały nr VII/54/11 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 28 kwietnia 2011 r.

Siewierz, kwiecień 2011 r.

PRACOWNIA URBANISTYCZNA W RYBNIKU SP. Z O.O.

44-200 RYBNIK, UL. SOBIESKIEGO 15

Zespół autorski:

▪ główny projektant – mgr inŜ. arch. Wiesław Chmielewski

Członek Południowej Okręgowej Izby Urbanistów w Katowicach – nr KT079

▪ projektant prowadzący – mgr inŜ. arch. Mirella Ruczka

▪ projektanci:

mgr inŜ. Piotr Mocek mgr Tomasz Miłowski

mgr Łukasz Pomykoł

▪ asystenci projektantów:

techn. bud. Adam Piórecki techn. ekon. GraŜyna Skotarczyk

Zamawiający: Gmina Siewierz

Koordynator prac z ramienia Gminy Siewierz inŜ. Mirosława Górka

Katowice, Siewierz, kwiecień 2011 r.

SPIS TREŚCI Strona A. Informacje ogólne. 4

1. Podstawy opracowania. 5 2. Cel opracowania. 7 3. Zakres przestrzenny i czasowy zmian Studium. 7 4. Cechy prawne opracowania. 7 B. Uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego 8

1. PołoŜenie i powiązania obszaru opracowania. 9 2. Uwarunkowania wynikające z dotychczasowego przeznaczenia i zagospodarowania terenu. 9 3. Uwarunkowania wynikające ze stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony. 10 4. Uwarunkowania wynikające ze stanu środowiska. 11 5. Uwarunkowania wynikające ze stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej. 26 6. Warunki i jakość Ŝycia mieszkańców. 26 7. ZagroŜenie bezpieczeństwa ludzi i mienia. 26 8. Potrzeby i moŜliwości rozwoju gminy. 27 9. Stan prawny gruntów. 28

10. Obiekty i obszary chronione na podstawie przepisów odrębnych. 28 11. Obszary naturalnych zagroŜeń geologicznych. 30 12. ZłoŜa kopalin oraz zasoby wód podziemnych. 31 13. Stan systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. 32 14. Zadania słuŜące realizacji ponadlokalnych celów publicznych. 34 15. Ustalenia obowiązującego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz dotyczące obszarów objętych zmianą 34 16. Ustalenia Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Śląskiego 35 17. Ustalenia Planu Rozwoju Lokalnego miasta i gminy Siewierz na 2004 2006 36 i 2007 2013 18. Ustalenia Lokalnego Programu Rewitalizacji dla gminy Siewierz 37 C. Ustalenia zmiany Studium 38

1. Kierunki zmian w strukturze przestrzennej i przeznaczeniu terenów. 39 2. Kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz uŜytkowania terenów, w tym 42 tereny wyłączone z zabudowy. 3. Zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrony przyrody i krajobrazu 44 kulturowego. 4. Zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury 47 współczesnej. 5. Kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. 48 6. Obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu 50 lokalnym. 7. Obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu 50 ponadlokalnym. 8. Obszary naraŜone na niebezpieczeństwa powodzi, osuwania mas ziemnych oraz oddziaływanie szkód górniczych. 51 9. Obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji i rekultywacji. 51

10. Obszary, dla których obowiązkowe jest sporządzenia m.p.z.p., obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości, a takŜe obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o pow. sprzedaŜy powyŜej 2000 m2 oraz obszary przestrzeni publicznych. 51 11. Obszary, dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. 52 12. Warunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej. 52 13. Tereny zamknięte i obszary problemowe. 52 D. Synteza i uzasadnienie przyjętych rozwiązań 54 E. Rysunki: Ujednolicony rysunek studium – w skali 1:10 000, Uwarunkowania zagospodarowania przestrzennego – w skali 1:5000, Ustalenia Studium – Kierunki zagospodarowania przestrzennego – w skali 1:5000

A. INFORMACJE OGÓLNE

1. Podstawy opracowania.

1.1 Formalno prawne: 1) Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. nr 80 poz. 717 z późn. zm.). 2) Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie zakresu projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (Dz.U. z 2004 r. nr 118 poz. 1233). 3) Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. nr 199 poz. 1227 z późn. zm.). 4) Uchwała XXXI/250/09 z dnia 26 marca 2009 r. Rady Miejskiej w Siewierzu w sprawie zmiany „Studium" dla obszarów połoŜonych w Czekance – Gmina Siewierz przy drodze wojewódzkiej nr 793. 5) Uchwała XXXI/251/09 z dnia 29 marca 2009 r. Rady Miejskiej w Siewierzu w sprawie zmiany „Studium" dla obszarów połoŜonych w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz. 6) Umowa nr ZP 34228/09 zawarta w dniu 7 grudnia 2009 r. pomiędzy Gminą Siewierz a Pracownią Urbanistyczną w Rybniku sp. z o.o.

1.2 Merytoryczne. 1) Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Śląskiego przyjęty uchwałą Sejmiku Województwa Śląskiego Nr II/21/2/2004 z dnia 21 czerwca 2004 r. (Dz.U.W.Śl. z 2004 r. nr 68 poz. 2049). 2) Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz przyjęte Uchwałą Nr XX/158/2000 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 26 kwietnia 2000 r. 3) Zmiana Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz dla terenów obejmujących sołectwo Tuliszów KM1, KM2 oraz części terenów połoŜonych w Siewierzu KM41, przyjęta Uchwałą Nr LVI/384/2006 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 26 października 2006 r. 4) Zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz dla obszarów połoŜonych w granicach miasta Siewierza KM42, KM43, części terenów KM41 po obu stronach drogi krajowej Nr 1 oraz obszarów połoŜonych w granicach miasta Siewierza KM23, przyjęte uchwałą Nr XXV/189/08 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 30 października 2008 r. 5) Plany miejscowe obowiązujące na obszarach objętych zmianą Studium tj.: ▪ zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz dla terenu połoŜonego w sołectwie WaręŜyn – przyjęta uchwałą Nr XXVI/193/97 z dnia 29 kwiecień 1997 r. (Dz. Urz. Woj. Katowickiego Nr 18 z dnia 5 czerwca 1997 r. poz. 130) ▪ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu górniczego kopalni Piasku „Kuźnica WaręŜyńska” w części połoŜonej w granicach Gminy Siewierz – przyjęty uchwałą Nr XXVIII/203/00 z dnia 14 grudzień 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Śląskiego Nr 12 z dnia 16 marca 2001 r. poz. 254) ▪ zmiana fragmentu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działek nr 11087/4, 1088/1, 1089/1, 1090/1, 1091/1, 1092/1,

5 1093/1, 1094/1 połoŜonych w Wojkowicach Kościelnych pod działalność usługowo handlowo produkcyjną związaną z obsługą ruchu kołowego drogi krajowej DK1 – przyjęta uchwałą Nr XLVI/294/2002 z dnia 17 stycznia 2002 r. (Dz. Urz. Woj. Śląskiego Nr 19 z 19 marca 2002 r. poz. 602). ▪ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla przebiegu drogi ekspresowej na odcinku Pyrzowice – Podwarpie w gminie Siewierz – przyjęty uchwałą Nr XLIX/315/02 z dnia 26 marca 2002 r. (Dz. Urz. Woj. Śląskiego Nr 26 z dnia 19 kwietnia 2002 r. poz. 923). ▪ zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów połoŜonych w Kuźnicy WaręŜyńskiej przyjęta uchwałą Nr XXXVIII/273/05 z dnia 25 maja 2005 r. (Dz. Urz. Woj. Śląskiego Nr 82 z dnia 30 czerwca 2005 r. poz. 2239). 6) Opracowanie ekofizjograficzne podstawowe dla potrzeb zmiany „Studium" dla obszarów połoŜonych w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz przy drodze wojewódzkiej nr 793 oraz dla obszarów połoŜonych w obrębach Wojkowice kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz, wykonane przez Pracownię Urbanistyczną w Rybniku w 2010 r. 7) Odpowiedzi na pismo Burmistrza Miasta i Gminy Siewierz nr 7320 4/10/32/2009 z dnia 28.12.2009 r. zawiadamiające o podjęciu przez Radę Miejską uchwał o zmianie „Studium”, 8) Wnioski mieszkańców złoŜone po obwieszczeniu o przystąpieniu do zmiany „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Siewierz" zmiany „Studium" dla obszarów połoŜonych w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz przy drodze wojewódzkiej nr 793 oraz dla obszarów połoŜonych w obrębach Wojkowice kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz, 9) Plan Rozwoju Lokalnego miasta i gminy Siewierz na lata 20042006; 2007 2013 opracowany przez zespół Urzędu Miasta i Gminy Siewierz w lipcu 2004 r. przyjęty Uchwałą Nr XXVII/200/04 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 26 sierpnia 2004 r., zmieniony Uchwałą Nr XIII/101/07 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 29 listopada 2007 r., 10) Lokalny Program Rewitalizacji dla gminy Siewierz opracowany w październiku 2007 r. przez firmę „NIZIELSKI & BORYS CONSULTING" z Katowic, 11) Strategia rozwoju miasta i gminy Siewierz na lata 20042015, przyjęta Uchwałą Nr XLIV/326/05 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 22 grudnia 2005 r., zmieniona Uchwałą Nr XIII/102/07 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 29 listopada 2007 r., 12) Program ochrony środowiska dla miasta i gminy Siewierz na lata 2004 2005, opracowany przez AGOSGEMES Sp. z o.o. z Katowic w 2004 r. 13) Ekspertyza ruchowa lokalizacji projektu „Siewierz", opracowana przez Przedsiębiorstwo ProjektowoUsługowe „INKOM" S.C. z Katowic, w październiku 2007 r. 14) Projekt dwupoziomowego węzła z drogą powiatową i DK Nr1 w Siewierzu, opracowany przez Przedsiębiorstwo DTŚ S.A. z Katowice w październiku 2007 r.

2. Cel opracowania.

2.1. Dokument „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz" został przyjęty Uchwałą Nr XX/158/2000 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 26 kwietnia 2000 r. Podstawowym zadaniem Studium było ustalenie kierunków zagospodarowania i polityk przestrzennych. Celem niniejszego opracowania jest dokonanie zmian kierunków zagospodarowania przestrzennego dla obszarów połoŜonych w Czekance – Gmina Siewierz przy drodze wojewódzkiej nr 793 (obszar nr 1) i w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz (obszar nr 2).

2.2. Obszar nr 1 przesłanką dla podjęcia zmian Studium jest potrzeba stworzenia podstaw formalnoprawnych dla umoŜliwienia realizacji zabudowy mieszkaniowej.

2.3. Obszar nr 2 zmiana Studium sporządzona została w celu umoŜliwienia aktywizacji obszaru połoŜonego w rejonie węzła komunikacyjnego dróg krajowych Nr 86, Nr 1 i S1 oraz w celu określenia polityki przestrzennej dla obszaru zbiornika Kuźnica WaręŜyńska. Aktywizacja obszaru polegać ma na umoŜliwieniu przeznaczenia terenów na cele nierolnicze dla potrzeb realizacji przedsięwzięć inwestycyjnych z zakresu nowych działalności gospodarczych oraz funkcji mieszkalnych i usługowych z przyjęciem zasad zagospodarowania obszaru zbiornika Kuźnica WaręŜyńska.

3. Zakres przestrzenny i czasowy zmian Studium.

Obszar opracowania zgodnie z załącznikiem graficznym w skali 1:30.000 do uchwał:

- Uchwała XXXI/250/09 z dnia 26 marca 2009 r. Rady Miejskiej w Siewierzu w sprawie zmiany „Studium" dla obszarów połoŜonych w Czekance – Gmina Siewierz przy drodze wojewódzkiej nr 793 (obszar nr 1),

- Uchwała XXXI/251/09 z dnia 29 marca 2009 r. Rady Miejskiej w Siewierzu w sprawie zmiany „Studium" dla obszarów połoŜonych w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn – Gmina Siewierz (obszar nr 2).

4. Cechy prawne opracowania.

„Studium" nie jest aktem prawa miejscowego (art.9 ust.5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Oznacza to, Ŝe „Studium" nie stanowi podstawy do wydawania decyzji o warunkach zabudowy o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Ustalenia Studium są jednak wiąŜące dla organów gminy przy sporządzaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. (art.9 ust.4 uopizp).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 uopizp Burmistrz Miasta sporządza projekty planów miejscowych zgodnie z zapisami Studium, a zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy Rada Miasta uchwala plany miejscowe po stwierdzeniu ich zgodności z ustaleniami Studium.

B. UWARUNKOWANIA ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO

1. PołoŜenie i powiązania obszaru opracowania

1.1. Obszar nr 1 – o powierzchni ok. 8,8 ha połoŜony jest w północnowschodniej części miasta i gminy Siewierz (na obszarze gminy Siewierz) po wschodniej stronie drogi wojewódzkiej nr 793. Obszar od południa, wschodu i północy graniczy z terenami zadrzewionymi i zielni niskiej w dolinie lokalnego potoku.

Na terenie wśród zieleni leśnej istnieją pojedyncze budynki o funkcji mieszkaniowej i gospodarczej. Obszar nie jest powiązany pod względem funkcjonalno przestrzennym z terenami otaczającymi.

1.2. Obszar nr 2 – o powierzchni ok. 950 ha obejmuje południową część miasta i gminy Siewierz (na obszarze gminy Siewierz), którego osią jest droga krajowa nr 86. Od wschodu, zachodu i południa granicami obszaru są granice administracyjne gminy Siewierz. Od północy granicami obszaru są drogi krajowe S1 i Nr 1. Południowowschodnią część obszaru objętego zmianą Studium stanowi zbiornik „Kuźnica WaręŜyńska” wraz z terenami trwającej powierzchniowej eksploatacji surowców mineralnych. Od wschodu i południa obszar graniczy z miastem Dąbrowa Górnicza, a od zachodu i południa z gminą Mierzęcice i gminą Psary.

Obszar opracowania powiązany jest z terenami połoŜonymi po południowej stronie poprzez drogę krajową nr 86 oraz funkcję zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”. Drogi S1 i Nr 1 stanowią barierę dla powiązań funkcjonalnoprzestrzennych z terenami połoŜonymi na północ od obszaru zmiany Studium. W kierunku zachodnim istotne są powiązania obszaru z otoczeniem poprzez kontynuację występujących tu kompleksów rolnych. Zabudowa mieszkaniowa występuje głównie w formie obudowy dróg lokalnych i dojazdowych. W centralnej części terenów kształtuje się centrum usługowe dla całego obszaru ze szkołą, kościołem i pojedynczymi obiektami usługowymi.

2. Uwarunkowania wynikające z dotychczasowego przeznaczenia i zagospodarowania terenu.

1.1. Obszar nr 1 – zagospodarowany w przewaŜającej części przez zieleń leśną został wskazany do zmiany Studium w związku z wnioskami właścicieli gruntów o umoŜliwienie ich zabudowy oraz w związku z precedensami istniejących juŜ tutaj pojedynczych domów. Podstawowym uwarunkowaniem obszaru jest więc konieczność zachowania w jak największym stopniu uŜytkowania przyrodniczego terenów leśnych.

1.2. Obszar nr 2 – tereny tego obszaru przeznaczone są aktualnie na następujące formy zagospodarowania:

zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna typu podmiejskiego i zagrodowa lokalizowane na obrzeŜach istniejących ulic. W zdecydowanej większości budynki mieszkalne występują w pierwszej linii zabudowy od strony ulic oraz budynkom tym towarzyszą budynki gospodarcze oraz często inwentarskie w zabudowie zagrodowej. W ciągach zabudowy ulicowej istnieje jeszcze szereg luk budowlanych, a niektóre ulice obudowane są budynkami w małym stopniu, zabudowa usługowa (kościół, szkoła) usytuowana jest przy skrzyŜowaniu drogi nr 86 i ulicy Dąbrowskiej. Tutaj występuje równieŜ kompleks budynków produkcyjnych i magazynowoskładowych,

9 obszary rolne obejmują przewaŜającą powierzchnię obszaru objętego zmianą Studium, sądząc jednak z układu wydzieleń własnościowych dzielących te kompleksy na poszczególnych właścicieli nie jest to wysokotowarowa gospodarka rolna obejmująca uzasadnione pod względem ekonomicznym powierzchnie upraw rolnych, w południowej części obszaru istnieje część zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”, który w przewaŜającej części znajduje się na obszarze miasta Dąbrowa Górnicza. W strategii rozwoju tego obszaru istotne jest współdziałanie z miastem Dąbrowa Górnicza w zakresie zagospodarowania obszaru zbiornika i jego obrzeŜy. W obowiązującym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Dąbrowa Górnicza wschodnie obrzeŜa zbiornika wskazane są jako „tereny usług sportu, rekreacji, wypoczynku i kultury”, natomiast zachodnie obrzeŜa przy granicy z gminą Siewierz wskazane są jako „tereny lasów i zadrzewień”. W Studium tym wskazano równieŜ obszar „terenów wymagających rekultywacji” obejmujący tereny trwającej eksploatacji powierzchniowej surowców mineralnych. Część obszaru obejmuje dolina rzeki Czarna Przemsza na terenach której występuje zagroŜenie niebezpieczeństwem powodzi.

3. Uwarunkowania wynikające ze stanu ładu przestrzennego i wymogów jego ochrony.

3.1. Obszar nr 1 moŜe być miejscem realizacji zespołu mieszkaniowego jako odrębnej enklawy, której harmonijne ukształtowanie przestrzeni określało będzie wizerunek gminy Siewierz na trasie drogi wojewódzkiej. Stąd wskazane byłoby, aby w planie miejscowym tej części gminy stworzyć przepisy wymuszające realizację atrakcyjnego pod względem urbanistycznym i architektonicznym zespołu mieszkaniowego.

3.2. Obszar nr 2 w dotychczas obowiązującym Studium, w części terenów połoŜonych przy bezkolizyjnym węźle dróg krajowych wskazany jest dla stref wytwórczo usługowych. ZałoŜenie to z pewnością będzie kontynuowane przy zmianie Studium – jako wykorzystanie szansy dla miasta i gminy Siewierz jaką stwarza węzeł dróg krajowych – i w tym zakresie wymogi ładu przestrzennego przy występującej w tym rejonie zabudowie mieszkaniowej będą bardzo istotne. W szczególności dotyczy to zasad harmonijnego wpisywania się nowej struktury wytwórczej i usługowej w tereny na których istnieją juŜ ciągi ulicowe zabudowy mieszkaniowogospodarczej.

Pod względem kształtowania ładu przestrzennego bardzo istotny będzie równieŜ sposób ustalania zasad rozwoju zabudowy mieszkaniowej i zagospodarowania obrzeŜy zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”.

Rozwój zabudowy mieszkaniowej przy bardzo duŜej podaŜy terenów budowlanych w Siewierzu i okolicznych miejscowościach nie powinien doprowadzić do zatracenia ulicowego, podmiejskiego charakteru tej zabudowy. Priorytetem przy zagospodarowywaniu obrzeŜy zbiornika powinno być dąŜenie do zachowania jego walorów przyrodniczych i krajobrazowych.

4. Uwarunkowania wynikające ze stanu środowiska.

4.1. Obszar nr 1

4.1.1. Rzeźba terenu i walory krajobrazu

W ujęciu regionalizacji fizycznogeograficznej oba obszary znajdują się w prowincji WyŜyny Polskie (34), podprowincji WyŜyna ŚląskoKrakowska (341), makroregionie WyŜyna Śląska (341.1), w mezoregionie Garb Tarnogórski (341.12).

Rzędne terenu obszaru połoŜonego w Czekance wynoszą ok. 305 m. n.p.m. Teren opada dość łagodnie w kierunku doliny Potoku śelisławickiego, by juŜ poza granicami opracowania opaść dość stromo. RóŜnica wysokości pomiędzy doliną Potoku śelisławickiego, a terenem opracowania wynosi ok. 5 metrów.

Analizowany teren porasta gospodarczy las sosnowy. MoŜna tu mówić o krajobrazie monokulturowych plantacji leśnych, mocno zdegradowanym. Las stanowi jednowiekową hodowlę z duŜą ilością posuszu. W lesie dodatkowo znajdują się zabudowania mieszkaniowe i letniskowe, które wprowadzają dysonans w krajobrazie leśnym. O wiele ciekawszy krajobraz rozciąga się na wschód od granicy opracowania, w dolinie Potoku śelisławickiego. Rozciąga się tu krajobraz doliny rzecznej z ciekawymi otwarciami widokowymi na pozostające w pewnym oddaleniu tereny leśne.

4.1.2. Warunki klimatyczne

Na podstawie podziału rolniczoklimatycznego Polski R. Gumińskiego (1948) obszar arkusza mapy sozologicznej Siewierz i Zawiercie, na którym połoŜone są analizowane obszary, w całości naleŜą do dzielnicy częstochowskokieleckiej, w obrębie której średnia roczna temperatura powietrza wynosi 8 oC, czas zalegania pokrywy śnieŜnej waha się od 60 do 90 dni, a długość okresu wegetacyjnego 200 – 210 dni. Roczne sumy opadów w wieloleciu 19611990 kształtują się od 681 mm (Targoszyce), 706 mm (Ujejsce) do 740 mm (Brynica). NajwyŜsze sumy miesięczne obserwowane są w lipcu (83 mm – Targoszyce, 98 mm – Brynica, 104mm – Ujejsce), a najniŜsze w styczniu (39 mm – Ujejsce) i w lutym (33 mm – Targoszyce, 39 mm – Brynica). W ciągu roku przewaŜają wiatry, które swoimi kierunkami nawiązują do ogólnej cyrkulacji atmosferycznej, lokalnie modyfikowanej przez rzeźbę i zabudowę terenu. Są to wiatry z sektora zachodniego (SW, W, NW) i wiatry wschodnie, o średniej prędkości od 3,0÷3,5 m/s.

Analizowany obszar zajmują tereny leśne, dla których charakterystyczne są topoklimaty obszarów zalesionych, gdzie wskutek osłonięcia powierzchni granicznej przed wypromieniowaniem przez okap drzew występują stosunkowo niskie wartości promieniowania cieplnego podłoŜa (wypromieniowania efektywnego) w zakresie długofalowym. Nocne spadki temperatury są znacznie mniejsze niŜ na powierzchniach otwartych pól i łąk. Sąsiedztwo potoku moŜe wpływać równieŜ na znaczne zawilgocenie terenu od strony wschodniej.

4.1.3. Lasy, leśna przestrzeń produkcyjna

Las rosnący w Czekance jest w bardzo złej kondycji. Stanowi on jednowiekową hodowlę sosny. Wiele drzew jest uschniętych i zdeformowanych, co ma związek ze zbyt bliskim nasadzeniem drzew. Ten fragment leśny jest znakomitym przykładem najgorszej formy monokultury leśnej. Runa jak i warstwy podszytu praktycznie brak. Las stanowi własność prywatną.

4.1.4. Gleby, rolnicza przestrzeń produkcyjna

Na obszarze połoŜonym w Czekance występują gleby pseudobielicowe o charakterze leśnym. Niewielki fragment w części wschodniej zajmują łąki klasy IV. Na pozostałym terenie występują grunty leśne.

4.1.5. Zasoby wodne

Zasoby hydrogeologiczne

Według Mapy Hydrogeologicznej Polski w skali 1:200000 ark. Kraków analizowany obszar połoŜony jest w Regionie BytomskoOlkuskim XV. Główny poziom uŜytkowy stanowią tu utwory triasu.

Na analizowanym terenie istotne pod względem zasobności zwykłych wód podziemnych są hydrostruktury związane z wapieniami i dolomitami triasowymi i dewońskimi, które tworzą jednolite piętro. Piętro triasowe zostało opisane dla rejonu Wojkowic Kościelnych w rozdziale 4.2.5.

Dewońskie piętro wodonośne

Wodonośny trias zalega bezpośrednio na zawodnionych utworach górnego i środkowego dewonu wykształconego jako dolomity, wapienie krystaliczne i margle, filtracja ma charakter szczelinowy. Wody piętra dewońskiego ujmowane są w rejonie Zawiercia. Z uwagi na brak ciągłej warstwy izolacyjnej oraz kontakty hydrauliczne poprzez uskoki piętro dewońskie naleŜy rozpatrywać łącznie z piętrem triasowym. W piętrze triasowodewońskim wydzielono jednostkę hydrogeologiczną 4bT1,2DIII związaną z wapieniami, dolomitami i piaskowcami triasu i dewonu. Wydajność potencjalna studni wierconej wynosi powyŜej 120 m3/h, zasoby dyspozycyjne jednostkowe wynoszą 300 – 400 m3/24h/km 2. Na całym terenie występuje słaba izolacji, jakość wód jest dobra, ale z uwagi na słabą izolację moŜe być nietrwała, woda nie wymaga uzdatnienia, stopień zagroŜenia wód jest niski – średnia odporność poziomu wodonośnego, brak źródeł zanieczyszczeń. Parametry tej jednostki przedstawiono w tabeli 9.

Zgodnie z podziałem na jednolite części wód podziemnych analizowany teren połoŜony jest na granicy JCWPd nr 117 i nr 135.

Zasoby hydrograficzne

Na analizowanym terenie nie występują cieki ani zbiorniki powierzchniowe. W odległości ok. 60 – 100 m płynie Potok śelisławicki, będący prawobrzeŜnym dopływem Czarnej Przemszy. Jest to ciek III rzędu.

4.1.6. Ocena stanu środowiska, jego zagroŜeń i moŜliwości ich ograniczania

4.1.6.1. Gleby

Gleby – ze względu na ich bardzo długi proces tworzenia – uznaje się za dobra nieodnawialne, wymagające szczególnej ochrony. Ich ochrona jest tym bardziej uzasadniona, gdyŜ nie wykazują one Ŝadnych zdolności do ochrony przed przenikaniem do nich substancji zanieczyszczających. Zanieczyszczenia są dodatkowo kumulowane w glebie i praktycznie nie podlegają migracji. Zdolność do akumulacji zanieczyszczeń pozostających w glebie przez niektóre gatunki roślin sprawia, Ŝe zanieczyszczone gleby nie nadają się do produkcji pewnych grup roślin jadalnych i pastewnych.

Na obszarze gminy nie są prowadzone stałe pomiary jakości gleb w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska. W ramach monitoringu badania były przeprowadzone tylko w roku 2005 i były one prowadzone w skali województwa dla poszczególnych powiatów. W tabeli nr 1 przedstawiono porównanie wskaźników dla gleb powiatu będzińskiego w stosunku do wskaźników dla całego województwa Śląskiego.

Tabela 1

Wskaźniki bonitacji negatywnej, gmina na tle powiatu i województwa

Powiat Odczyn ph w %* Potrzeby Zawartość Zawartość Zawartość wapniowania w fosforu w %*** potasu w %*** magnezu w %** %***

Gmina Siewierz 25 10 36 34 18

Województwo 71 69 58 67 52 Śląskie

*) obejmuje procent gleb b. kwaśnych, kwaśnych i ½ lekko kwaśnych **) obejmuje procent potrzeb wapniowania koniecznych, potrzebnych, ½ wskazanych ***) obejmuje procent gleb o zawartości b. niskiej, niskiej, ½ średniej

Przedstawione powyŜej wyniki badań ukazują, Ŝe wskaźnik gleb zakwaszonych oraz gleb potrzebujących wapniowania jest znacznie niŜszy od średniej dla województwa. RównieŜ wskaźniki procentowej ilości gleb o bardzo niskiej i niskiej zawartości fosforu, potasu i magnezu są niŜsze od średniej. Gleby powiatu będzińskiego wyróŜniają się zdecydowanie pozytywnie na tle gleb województwa śląskiego.

Podstawowe zagroŜenie gleb, a właściwie zasobów gruntów rolnych, na terenie gminy stanowi ich przeznaczania na cele nierolnicze i nieleśne. Chodzi tutaj zwłaszcza o presję urbanizacyjną i związane z tym przeznaczanie gruntów rolnych pod zabudowę. Zmiana przeznaczenia

13 gruntów rolnych powoduje, Ŝe naturalne procesy ochronne i regeneracyjne nie funkcjonują prawidłowo i nie są w stanie ich ochronić.

Poprawa jakości gleb pozostających w rolniczym uŜytkowaniu moŜe nastąpić poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych, właściwe nawoŜenie oraz przeciwdziałanie zwiększaniu aktywności metali cięŜkich. Ochronę gruntów rolnych przed zabudową mogą zapewnić zapisy planistyczne ograniczające prawo zabudowy na gruntach najlepszych klas bonitacyjnych, na terenach nieuzbrojonych w kanalizację sanitarną, bądź z dala od istniejącej zabudowy. Jako wytyczne do mpzp proponuje się więc kategorie obszarów chronionych przed zabudową, obejmujących równieŜ obszary rolne, jako równowaŜenie procesów urbanizacyjnych.

4.1.6.2. Wody

Wody powierzchniowe

Bezpośrednio na analizowanym terenie znajduje się tylko jeden punkt pomiarowy jakości wody. Monitoringiem objęte były równieŜ cieki, które przepływają w pobliŜu terenu opracowania.

O jakości wód moŜemy jedynie wnioskować z badań, które były przeprowadzone w punktach pomiarowych połoŜonych poza obszarem gminy, ale na ciekach które przez gminę przepływają. Wyniki badań przedstawiono w tabeli nr 2.

Tabela 2

Wstępna ocena stanu wód powierzchniowych w punktach pomiarowo kontrolnych w roku 2008 w pobliŜu terenu gminy Siewierz 1

Elementy klasyfikacji stanu/ Nazwa Kod i nazwa Potencjału ekologicznego Ocena punktu Stan/ Ocena jednolitej Klasyfikacja Klasyfikacja stanu l.p. pomiaroweg Klasyfikacja potencjał stanu części wód elementów substancji chemiczne o i kilometr elementów ekologiczny wód podziemnych fizykochemi szczególnie go rzeki biologicznych cznych szkodliwych

PLRW20006212 Przemsza 31 powyŜej Stan dobry i PoniŜej stanu Nieosiągają zbiornika Klasa III powyŜej Umiarkowany zły 1 Przemsza do dobrego cy dobrego zbiornika Przeczyce dobrego Przeczyce /58,6 km Trzebyczka, PLRW20007212 Stan dobry i ujście do PoniŜej stanu 52 Trzebyczka b.d. powyŜej b.d. n.b. b.d. 2 Przemszy/ dobrego dobrego 0,9

PLRW20006212 Pagor ujście Stan dobry i 3 54 Pagor do Przemszy/ b.d. Klasa II powyŜej b.d. n.b. b.d. 0,5 km dobrego PLRW20008212 Przemsza 79 Przemsza od powyŜej Stan dobry i zbiornika PoniŜej stanu Nieosiągają ujścia Białej Klasa III powyŜej umiarkowany zły 4 Przeczyce do dobrego cy dobrego Przemszy/ dobrego ujścia Białej 25,6 km Przemszy

* b.d. brak danych, ocena zostanie wykonana po zakończeniu prac związanych z opracowaniem metodyk referencyjnych dla makrobezkręgowców bentosowych

PowyŜsze badanie stanu wód oparte jest na Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 20 sierpnia 2008 r. w sprawie sposobu klasyfikacji stanu jednolitych części wód powierzchniowych (Dz.U. Nr 162, poz. 1008). To rozporządzenie wprowadza nowe sposoby oceny stanu wód. Dotychczas nie opracowano szczegółowych wytycznych pozwalających na określenie stanu wód zgodnie z tym rozporządzeniem. Brakuje więc danych dotyczących stanu i potencjału ekologicznego wód, oceny stanu chemicznego i oceny stanu wód. Choć powyŜsza tabela przedstawia ocenę wstępną, moŜna na jej podstawie stwierdzić, Ŝe jakość wód powierzchniowych cieków przepływających przez i w pobliŜu analizowanych terenów nie jest zadowalająca.

Cieki przepływające przez analizowane tereny nie były badane pod kątem Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 4 października 2002 roku w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wody śródlądowe będące środowiskiem Ŝycia ryb w warunkach naturalnych. NajbliŜej analizowanego terenu badane były wody Przemszy poniŜej zbiornika Przeczyckiego. Badane wody nie spełniały wymagań, jakim powinny odpowiadać wody w których bytują ryby karpiowate i łososiowate, przekroczone były wartości azotynów.

Cieki przepływające przez analizowane tereny nie były równieŜ badane pod kątem Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 listopada 2002 roku w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wody powierzchniowe wykorzystywane do zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spoŜycia (Dz.U. nr 204, poz. 1728)18. NajbliŜej badanym ciekiem była Przemsza powyŜej ujęcia w Będzinie (41 km). Wody tam badane zaklasyfikowano do kategorii kategoria A3 – są to wody wymagające wysokosprawnego uzdatniania fizycznego i chemicznego, w szczególności utleniania, koagulacji, flokulacji, dekantacji, filtracji, adsorpcji na węglu aktywnym, dezynfekcji (ozonowania, chlorowania końcowego). Stan ten występował zarówno w 2008 jak i w 2009 r.

Wody podziemne

Obszar połoŜony w obrębie Wojkowice Kościelne i WaręŜyn połoŜony jest w obrębie dwóch jednolitych części wód podziemnych: nr 134 i 135. Obszar połoŜony w Czekance przy drodze wojewódzkiej nr 793 połoŜony jest na granicy jednolitych części wód podziemnych nr 117 i 135. W ramach Państwowego Monitoringu Środowiska były tu prowadzone badania. Ich wyniki przedstawiono w tabeli nr 3.

15 Tabela 3

Jakość wód podziemnych

Wskaźniki odpowiadające Stratygrafia poszczególnym klasom Numer Nazwa Klasa Typ JCWpd GZWP ujętej Gmina punktu punktu jakości wody warstwy Klasa II Klasa III Klasa IV Klasa

0004/R Czekanka 117 454 T2 II Temp, HCO3 Poręba

O2, SO4 Ca, CaMg Zn,

HCO 3, SO 4

2685/K Dąbie 134 454 C II NO3, HCO3 Psary SO4, SO4 Ca, CaMg HCO3, temp

0003/R Podwarpie 135 454 T2 III Temp, NO3 HCO3 Siewierz Ca, SO4 Mg, CaMg Zn, HCO3, SO4

0007/R Dąbrowa 135 454 T2 II Ca, HCO3 Dąbrowa Górnicza Mg, SO4 Górnicza Zn, CaMg HCO3, NO3, SO4

Ocena przedstawiona w tabeli wykonana została w oparciu o Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 lipca 2008 r. w sprawie kryteriów i sposobu oceny stanu wód podziemnych (Dz.U. Nr 143 poz. 89). Zgodnie z tym rozporządzeniem wody klas I, II i III zaklasyfikowane są jako wody o stanie chemicznym dobrym. MoŜna więc stwierdzić, Ŝe stan wód jest zadowalający.

4.1.6.3. Powietrze

Ocenę stanu powietrza atmosferycznego przeprowadzono w oparciu o dane z 2007, 2008 i 2009 r. pochodzące z opracowania Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Katowicach. Ocena przeprowadzona jest w wyodrębnionych strefach na terenie województwa śląskiego zaliczonych do odpowiednich klas od A do C, od klasy najbardziej do najmniej korzystnej ze względu na stopień oddziaływania zanieczyszczeń na stan zdrowia ludzkiego – kryterium ochrony zdrowia. W raporcie WIOŚ przeprowadzono ocenę stanu powietrza atmosferycznego w wyodrębnionych strefach m.in. w strefie tarnogórskobędzińskiej, do której naleŜą analizowane tereny w Siewierzu, na tle całego województwa śląskiego.

Tabela 4

Klasa strefy dla poszczególnych zanieczyszczeń oraz klasa ogólna strefy z uwzględnieniem kryteriów ustanowionych w celu ochrony zdrowia w latach 20072009

Symbol klasy wynikowej dla poszczególnych zanieczyszczeń dla obszaru całej strefy Ogólna klasa SO 2 NO 2 PM10 Pb C6H6 CO As B(a)P Cd Ni O3 strefy

Rok 2007 A A C A A A A C A A A C

Rok 2008 A A A A A A A C A A C C

Rok 2009 A A C A A A A C A A C C

Klasyfikacja według kryterium ochrony zdrowia na terenie strefy tarnogórskobędzińskiej wykazała klasę C ze względu na przekraczane dopuszczalne stęŜenia 24 godzinne i roczne dla pyłu zawieszonego PM 10, benzoalfapirenu B(a)P oraz dodatkowo przekroczone były stęŜenia O3 (z tym, Ŝe badanie O3 prowadzone jest dla strefy śląskiej). Przeprowadzona klasyfikacja dla pozostałych zanieczyszczeń takich jak: dwutlenek azotu (NO2), ołów (Pb), ozon (O3), tlenek węgla (CO), dwutlenek siarki (SO2), arsen (As), nikiel (Ni) oraz benzen (C6H6) wykazała klasę A. Przyznana klasa ogólna dla strefy w latach 20062008 to klasa C. NaleŜy zauwaŜyć, iŜ najwyŜsze stęŜenia zanieczyszczeń (przekroczenia wartości dopuszczalnych) występują w sezonie jesienno – zimowym, co związane jest ze spalaniem paliw w celach grzewczych (niska emisja).

4.1.7. Odpady

Brak jest danych dotyczących gospodarki odpadami na terenach objętych analizowanym opracowaniem, dlatego rozdział ten opisano na podstawie Programu ochrony środowiska dla całego terenu gminy. „Plan Gospodarki Odpadami dla miasta i gminy Siewierz na lata 2004 2015” został przyjęty Uchwałą nr XXIX/218/04 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 28 października 2004 r. Jego aktualizacja nastąpiła na podstawie Uchwały Nr XLI/ 309 /09 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 29 października 2009 r. i obecnie obowiązuje dokument o nazwie „Aktualizacja planu gospodarki odpadami dla miasta i gminy Siewierz na lata 2009 2012”. Pierwsze sprawozdanie z realizacji planu gospodarki odpadami za okres od uchwalenia GPGO do 31.12.2006 r., przedstawiono w marcu 2007 r. Zgodnie z wymaganiami ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2005 r. nr 236, poz. 2008, Dz. U. z 2006 r. nr 144, poz. 1042) w gminie Siewierz uchwalono Regulamin utrzymania czystości i porządku w gminie Uchwała Nr LV/377/06 Rady Miejskiej w Siewierzu z dnia 28 września 2006 r., który reguluje zasady utrzymania czystości i porządku w gminie. Ilości odpadów komunalnych zebranych w latach 2007 2008 (według danych uzyskanych z Urzędu Miasta i Gminy Siewierz) z terenu gminy Siewierz przedstawia tabela nr 5.

17 Tabela 5

Ilość odpadów komunalnych zebranych w latach 2007 – 2008 z terenu gminy Siewierz [Mg] Rodzaj odpadów 2007 r. 2008 r. Odpady zmieszane 2119,62 2225,21 Papier i tektura 11,29 3,19 Szkło 101,16 134,54 Tworzywa sztuczne 37,07 44,89 Metale 1,41 2,57 Odpady wielkogabarytowe 22,4 ZuŜyty sprzęt elektryczny i elektroniczny 17,68 Razem 2270,55 2450,48

Zorganizowanym odbiorem odpadów zmieszanych objęte jest 90% mieszkańców. Odpady komunalne wytworzone na terenie gminy Siewierz unieszkodliwiane są na następujących składowiskach odpadów komunalnych:

Zakład Unieszkodliwiania Odpadów dla miasta Zawiercie, ul. Podmiejska, 42 400 Zawiercie. ASA Eko Polska Sp. z o. o. w Sadowie Górnym, gmina Koszęcin. Na terenie gminy Siewierz funkcjonuje system selektywnej zbiórki odpadów, który obejmuje papier i tekturę, szkło (białe i kolorowe), tworzywo sztuczne, metale i tekstylia. System zbiórki prowadzony jest w systemie workowym. Odpady pochodzące z selektywnej zbiórki poddawane są procesowi odzysku R14 w sortowni MPGK Zabrze Sp. z o.o., ul. Lecha 10, 41 800 Zabrze. Oprócz surowców wtórnych w gminie Siewierz selektywnie zbierane są odpady wielkogabarytowe i zuŜyty sprzęt elektryczny i elektroniczny na zasadzie zbiórki objazdowej wg ustalonego wcześniej harmonogramu.

Pomimo, Ŝe na terenie miasta i gminy Siewierz prowadzona jest zbiórka odpadów, to niestety w dalszym ciągu moŜna odnaleźć miejsca dzikiego składowania odpadów. W trakcie wizji terenowej stwierdzono dzikie składowiska odpadów nad zbiornikiem Kuźnica WaręŜyńska (w rejonie osady Kuźnica Podleśna), w lesie nieopodal PodwaręŜyna oraz w dolinie potoku śelisławickiego. Teren ten co prawda znajduje się na prywatnej działce, ale w dalszym ciągu nie uprawnia to właściciela do zanieczyszczania doliny rzecznej.

4.2 Obszar nr 2

4.2.1 Rzeźba terenu i walory krajobrazu

Teren będący przedmiotem niniejszego opracowania charakteryzuje się zróŜnicowanym ukształtowaniem powierzchni. Znajdują się tu elementy rzeźby krasowej związane z podłoŜem węglanowym, elementy rzeźby fluwialnej i fluwio

denudacyjnej oraz elementy rzeźby antropogenicznej. Charakterystyczny dla tego obszaru jest kontrast pomiędzy elementami rzeźby krasowej i fluwialnej, wynikający z bezpośredniego sąsiedztwa. Garb Tarnogórski w obrębie którego leŜą analizowane tereny jest połoŜona prawie równoleŜnikowo wyraźnie rozczłonkowaną płyta zbudowaną z utworów środkowotriasowych wznoszącą się do wysokości 300 m. Analizowany teren znajduje się na pograniczu doliny Czarnej Przemszy oraz Garbu Ząbkowickiego stanowiących element Garbu Tarnogórskiego. Rzeźba krasowa obrzeŜy Garbu Ząbkowickiego charakteryzuje się dojrzałością form, co objawia się dość łagodnymi formami terenowymi pozbawionymi naturalnych wychodni skalnych. Jednak w bezpośrednim sąsiedztwie doliny Czarnej Przemszy formy te stają się bardziej wyraziste. Brak jest równieŜ świeŜych form krasowienia, a obecność suchych dolin wypełnionych osadami róŜnego pochodzenia świadczy o długim okresie krasowienia i stopniu jego zaawansowania.

Rzędne terenu wynoszą w dolinie Czarnej Przemszy około od 270 do 275 metrów n.p.m. Rzędna powierzchni lustra wody zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” wynosi 264 m n.p.m. Poziom terenu wznosi się dość łagodnie, rzędna terenu na zboczach wynoszą ok. 280 m n.p.m. (Wojkowice Kościelne, Pierkowskie, Pastwiska, Kuźnica WaręŜyńska), najwyŜej połoŜone są tereny WaręŜyna – 300 m n.p.m, znajdujące się w obrębie wyniesień utworów triasowych.

Obszary połoŜone w obrębie Wojkowic Kościelnych i WaręŜyna uległy dość znacznym przeobraŜeniom na skutek działalności człowieka. Najsilniej zaznaczyła się w terenie eksploatacja piasku w kopalni „Kuźnica WaręŜyńska” prowadzona od lat 70 XX wieku. W roku 2002 rozpoczęło się napełnianie powstałej niecki wodą z Czarnej Przemszy. Powstanie zbiornika, choć powaŜnie przekształciło powierzchnię terenu pozytywnie wpłynęło na jego krajobraz. W latach poprzednich teren ten charakteryzował się krajobrazem przemysłowym charakterystycznym dla wielko powierzchniowych odkrywek, a obecnie mamy tu do czynienia ze zbiornikiem, który stanowi niezwykle cenny element krajobrazu.

PowaŜne przekształcenia terenu były związane równieŜ z budowa dróg DK 1, DK 86 oraz S1. Powstawały nasypy i wykopy, miejscami dochodzące do ok. 6 – 7m.

4.2.2 Warunki klimatyczne

Na analizowanym terenie dominują typy topoklimatów charakterystyczne dla obszarów płaskich lub o niewielkich nachyleniach połoŜonych poza dnami dolin. Są to głównie obszary upraw polowych lub z zabudową wiejską. Występowanie tego typu warunków topoklimatycznych jest uwarunkowane głównie litologią podłoŜa. Znaczny udział frakcji ilastej w osadach powoduje podwyŜszoną wilgotność podłoŜa, co z kolei wpływa na poprawę właściwości przewodzenia ciepła z głębszych warstw podłoŜa, nie dopuszcza do zbytniego jego wyziębienia, a brak zwartej pokrywy roślinnej umoŜliwia podgrzewanie dolnych warstw powietrza. Powoduje to zmniejszenie częstości występowania przymrozków w okresach wiosennych i jesiennych. Jest to grupa klimatów korzystnych zarówno dla upraw polowych jak i zabudowy. Brak intensywnego urzeźbienia obszaru sprzyja dobremu przewietrzaniu terenu juŜ przy bardzo słabych wiatrach.

19 Drugą przeciwstawną grupę topoklimatów stanowi topoklimat dna doliny Czarnej Przemszy. DuŜa ilość wilgoci w podłoŜu doliny i dobre przewietrzanie powoduje, Ŝe wzrasta tam znacznie parowanie, które pobiera ciepło. Pod koniec dnia tego ciepła zaczyna brakować i dochodzi do wychłodzenia podłoŜa. Na skutek spływania chłodnego i wilgotnego powietrza z obszarów wyŜej połoŜonych, w dolinach tworzą się zastoiska chłodnego powietrza i dochodzi do powstawania mgieł. Przy dalszym spadku temperatury w nocy na skutek wypromieniowania zaczyna brakować ciepła i dochodzi do pojawienia się tzw. przymrozków radiacyjnoadwekcyjnych. Jest to grupa topoklimatów niekorzystnych szczególnie dla zamieszkiwania ludzi.

ZróŜnicowana sytuacja występuje na terenach zabudowanych. Z uwagi na to, iŜ na obszarach wiejskich mamy najczęściej do czynienia z zabudową rozproszoną nie moŜna tu wyróŜnić topoklimatów charakterystycznych dla terenów zurbanizowanych. Niemniej jednak obserwuje się wpływ czynnika antropogenicznego podgrzewania atmosfery, a bardziej jeszcze widoczny jest wpływ zanieczyszczeń powietrza pochodzących z indywidualnych palenisk domowych zwłaszcza w okresach grzewczych. Częste jeszcze ogrzewanie mieszkań tanim węglem niskiej jakości powoduje rejestrowany wzrost zanieczyszczeń powietrza w okresach zimowych. Widocznym tego obrazem jest zadymienie wsi zimą. Stąd warunki topoklimatyczne tych obszarów będą zaleŜne od otoczenia i lokalizacji zabudowań. Topoklimat zabudowy zlokalizowanej w obszarach otwartych i suchych będzie korzystniejszy, poniewaŜ obszary te będą lepiej przewietrzane. Natomiast w obszarach połoŜonych nisko i wilgotnych będzie dochodziło do łączenia się zanieczyszczeń z wilgocią zawartą w powietrzu i powstawania zjawiska smogu, które bardzo szkodliwie oddziałuje na organizmy Ŝywe.

DuŜe znaczenie dla charakterystyki miejscowego topoklimatu ma zbiornik Kuźnica WaręŜyńska. Dzięki obecności zbiornika dobowe amplitudy powietrza są znacznie mniejsze niŜ na sąsiadujących terenach lądowych na skutek duŜej pojemności cieplnej wody i dobrej jej przewodności cieplnej. Wzrasta równieŜ parowanie i poziom wilgotności powietrza.

4.2.3 Lasy, leśna przestrzeń produkcyjna

Brak jest informacji o stanie lasów analizowanych terenów, które byłyby gromadzone w ramach Państwowego Monitoringu Środowiska. Przedstawione poniŜej dane zostały zamieszczone na podstawie obserwacji własnych.

W granicach opracowania znajdują się dwa tereny leśne: jeden w rejonie Czekanki i drugi w południowej części Kuźnicy WaręŜyńskiej. Oba te fragmenty leśne są lasami prywatnymi.

Las znajdujący się w południowej części Kuźnicy WaręŜyńskiej przedstawia się znacznie lepiej niŜ monokultura w Czekance, choć las ten równieŜ ma charakter ściśle gospodarczy. W drzewostanie dominuje sosna i dąb, miejscami brzoza. W trakcie wizji terenowej nie stwierdzono nadmiernej ilości posuszu, czy drzew uszkodzonych, jednakŜe zauwaŜono problemy, które są powszechne dla lasów gospodarczych województwa śląskiego tj.: juwenalizacja, monotypizacja, pinetyzacja, fruitecetyzacja i cespityzacja.

4.2.4 Gleby, rolnicza przestrzeń produkcyjna

Spośród kompleksów rolniczej przydatności na analizowanym terenie największe znaczenie mają uŜytki zielone średnie (23%), kompleks Ŝytni słaby (14,63%), kompleks zboŜowo pastewny słaby 9,36%. Pozostałe kompleksy mają kilkuprocentowy udział. Kompleksy gleb przedstawiono w tabeli 6.

Tabela 6 Kompleksy rolniczej przydatności Kompleksy rolniczej przydatności Powierzchnia [ha] Udział 2 – pszenny dobry 40,29 4,24 % 3 – pszenny wadliwy 34,77 3,66% 4 – Ŝytni bardzo dobry 10,61 1,12% 5 – Ŝytni dobry 23,62 2,49% 6 – Ŝytni słaby 138,89 14,63% 7 – Ŝytni bardzo słaby 23,95 2,52% 9 – zboŜowo pastewny słaby 88,85 9,36% 2z –uŜytki zielone średnie 225,97 23,80% 3z – uŜytki zielone słabe 17,78 1,87% Ls – lasy 21,02 2,21 % Tz – tereny zabudowane 41,48 4,37 % W – wody 119,00 12,53 % K – kopalnia 16,06 1,69 % Dr – drogi 49,26 5,19 % Brak danych 97,93 10,31 % Razem 949,46 100,0 %

Analizowany teren pokrywają przede wszystkim gleby brunatne i brunatne wyługowane (rejon WaręŜyna i Kuźnicy WaręŜyńskiej), czarne ziemie zdegradowane (Kuźnica WaręŜyńska i Wojkowice Kościelne) oraz rędziny (WaręŜyń, PodwaręŜyn) wykształcone na triasowych dolomitach i wapieniach. W obrębie doliny Przemszy zalegają mady. ZróŜnicowanie typów gleb przedstawiono w tabeli nr 7.

Tabela 7 Typy gleb Typy gleb Powierzchnia [ha] Udział A – bielicowe i pseudobielicowe 23,15 2,44 B – brunatne właściwe 157,67 16,61 Bw – brunatne wyługowane 27,23 2,87 Dz – czarne ziemie zdegradowane 116,65 12,29 E – mułowotorfowe 81,19 8,55 F – mady 111,81 11,78 Rb – rędziny brunatne 83,14 8,76 T – tereny róŜne 24,89 2,62 Tz – tereny zabudowane 41,48 4,37 W wody 119,00 12,53 K – kopalnia 16,06 1,69 Dr – drogi 49,26 5,19 Brak danych 97,93 10,31% Razem 949,46 100,0 %

Największy udział mają gleby IV klasy bonitacyjnej oznaczone jako łąki (21,74%). Następnie zaznacza się udział klasy V (17,46%), klasy IVb (10,38%) oraz klasy IVa (5,97%). Pozostałe klasy mają kilkuprocentowy udział w strukturze glebowej. Gleby klas III mają niewielkie rozprzestrzenienie, łącznie gleby klas IIIa i IIIb zajmują niecałe 2% powierzchni opracowania, głównie w rejonie WaręŜyna. Łąki klasy III równieŜ zajmują około 2% powierzchni. Występują one głównie w dolinie Przemszy.

Pomimo nie najlepszych właściwości gleby pozostają w uŜytkowaniu rolniczym, zarówno jako gleby orne jak i jako łąki i pastwiska. Znaczna część gleb analizowanego terenu została przekształcona w trakcie eksploatacji kopalni Kuźnica WaręŜyńska, a takŜe w trakcie późniejszej budowy zbiornika.

Tabela 8

Klasy gleb Klasa gleby Powierzchnia [ha] Udział R III a 1,22 0,13% R III b 12,47 1,31% R IV a 56,68 5,97% R IV b 98,59 10,38% R V 165,81 17,46% R VI 28,99 3,05% Ł III 27,04 2,85% Ł IV 206,41 21,74% Ł V 40,81 4,30% ŁVI 3,95 0,42% Ps III 0,71 0,07% Ps IV 2,78 0,29% Ps V 9,30 0,98% Ps VI 11,99 1,26% Ls 29,77 3,14% Tereny zabudowane 41,48 4,37% Tr – tereny róŜne 4,42 0,47% NieuŜytki 22,73 2,39% Wody 119,00 12,53% Drogi 49,26 5,19% Kopalnia 16,06 1,69% Razem 949,46 100%

4.2.5 Zasoby wodne

Zasoby hydrogeologiczne

Według Mapy hydrogeologicznej w skali 1:200000 ark. Kraków południowa część analizowanego obszaru leŜy w Regionie Górnośląskim XVI, Podregionie Katowickim XVI 2. Główny poziom uŜytkowy stanowią tu utwory karbonu górnego. Część północna połoŜona jest w Regionie BytomskoOlkuskim XV. Główny poziom uŜytkowy stanowią tu utwory triasu.

Na analizowanym terenie istotne pod względem zasobności zwykłych wód podziemnych są hydrostruktury związane z czwartorzędowymi utworami w dolinie Czarnej Przemszy (południowa część obszaru) i wapieniami i dolomitami triasowymi (północna część obszaru).

Czwartorzędowe piętro wodonośne budują plejstoceńskie piaski i Ŝwiry wodnolodowcowe, gliny pylaste i zwałowe oraz holoceńskie piaski, Ŝwiry i namuły zdeponowane w kopalnej dolinie Czarnej Przemszy. W profilu pionowym czwartorzędowe piętro wodonośne stanowią utwory przepuszczalne (piaski i Ŝwiry) przedzielone słaboprzepuszczalnymi utworami zastoiskowymi (muły, pyły, gliny). Takie wykształcenie czwartorzędu spowodowało powstanie szeregu nieciągłych poziomów wodonośnych, na ogół swobodnych, o zwierciadle na głębokości od 2,7 m do 12 m p.p.t. Czwartorzędowe piętro wodonośne pozostaje lokalnie w łączności hydraulicznej z utworami wodonośnymi niŜszych pięter stratygraficznych. W piętrze czwartorzędowym wydzielono jednostkę hydrogeologiczną 10aQV związaną z doliną Czarnej Przemszy. Jest to przepływowy, hydrogeologicznie odkryty i jednopoziomowy zbiornik. Parametry tej jednostki przedstawiono w tabeli 9. Wydajność potencjalna studni wierconej wynosi 10÷30 m3/h, zasoby dyspozycyjne jednostkowe wynoszą 400 – 500 m 3/24h/km 2. Na całym terenie występuje brak izolacji, jakość wód jest dobra, ale z uwagi na brak izolacji moŜe być nietrwała, woda nie wymaga uzdatnienia, stopień zagroŜenia wód jest bardzo wysoki. Wysoka zasobność tego zbiornika wiązała się z intensywnym drenaŜem wyrobisk piaskowych, jak równieŜ z wzbudzoną infiltracją wód rzecznych. Przedstawione powyŜej dane (aktualność mapy hydrogeologicznej na rok 1997) dotyczącego tego zbiornika uległy znacznej zmianie na skutek powstania zbiornika Kuźnica WaręŜyńska. Na dzień dzisiejszy brak szczegółowych informacji, w jaki sposób zmieniła się charakterystyka hydrogeologiczna poziomu wodonośnego, ale moŜna zakładać polepszenie jej właściwości.

Triasowe piętro wodonośne reprezentowane jest przez wodonośne poziomy wapienia muszlowego i retu łączące się na znacznych przestrzeniach w kompleks wodonośny serii węglanowej triasu oraz poziom wodonośny niŜszego pstrego piaskowca. Zasilanie kompleksu wodonośnego odbywa się prawie na całym rozpatrywanym obszarze. Ośrodkami drenaŜu są rzeki, liczne źródła i eksploatowane ujęcia wodociągowe. Istotnym ośrodkiem drenaŜu jest system odwodnieniowy Kopalni Dolomitów Siewierz w Dziewkach. Rozpatrywany obszar stanowi strefę wododziałową triasowych GZWP LubliniecMyszków i Olkusz Zawiercie. Główne kierunki przepływu wód skierowane są ku dolinie Czarnej Przemszy. Zwierciadło wód ma charakter swobodny, lokalnie napięty. Lokalnie mogą występować wyŜej ległe wodonośne utwory jurajskie (lias) i niŜej ległe utwory dewońskie. W piętrze triasowym wydzielono jednostkę hydrogeologiczną 4aT2,1IV związaną z wapieniami i piaskowcami triasu. Wydajność potencjalna studni wierconej wynosi 10 – 70 m 3/h, lokalnie moŜe nawet być wyŜszy, zasoby dyspozycyjne jednostkowe wynoszą 300 – 400 m 3/24h/km 2. Na całym terenie występuje brak izolacji, jakość wód jest dobra, ale z uwagi na brak izolacji moŜe być nietrwała, woda nie wymaga uzdatnienia, stopień zagroŜenia wód jest bardzo wysoki. Parametry tej jednostki przedstawiono w tabeli 9.

23 Tabela 9

Główne parametry jednostek hydrogeologicznych

Symbol jednostki Piętro MiąŜszość Współczynnik Przewodność Moduł Moduł zasobów hydrogeologicznej wodonośne [m]/śr filtracji warstwy zasobów dyspozycyjnych [m/24h]/śr wodonośnej odnawialnych [m3/24h/km2] [m2/24h]/śr [m3/24h/km2]

4aT 2,1 IV T 10 – 160/ 3,0 –341,3 <100 >1000 409 391

35 59,0 2000

10aQV Q 10 –30 3,3 – 14,5 24 –480 558 446

15 10 150

4bT 1,2 DIII T D > 150 0,2 580 325 260

Według Mapy Wstępnej Waloryzacji Głównych Zbiorników Wód Podziemnych (Skrzypczak [red], 2003) na analizowanym obszarze występują dwa główne zbiorniki wód podziemnych: Dąbrowa Górnicza nr 455 (południowa część analizowanego obszaru) oraz OlkuszZawiercie nr 454 (część północna). Zbiorniki te nie są udokumentowane i nie utworzono dla nich stref ochronnych.

Zgodnie z podziałem na jednolite części wód podziemnych północna część analizowanego terenu połoŜona jest w granicach JCWPd nr 135, a część południowa w granicach JCWPd nr 134.

Zasoby hydrograficzne

Oś hydrograficzną analizowanego terenu stanowi Czarna Przemsza (ciek III rzędu). Jedynym większym ciekiem jest lewobrzeŜny dopływ Czarnej Przemszy potok Trzebyczka (ciek IV rzędu). W przebiegu odpływu w ciągu roku zaznacza się jedno wyraźne wezbranie wiosenne z maksimum w marcu, kiedy przepływ osiąga 140% wartości średniego rocznego przepływu w zlewni Czarnej Przemszy. Okres podwyŜszonych przepływów w zlewni Czarnej Przemszy rozpoczyna się w styczniu i trwa do kwietnia. Minimum przepływu przypada na okres jesienny, kiedy to średni przepływ spada do wartości 73% średniego rocznego przepływu. Okres obniŜonych przepływów trwa od sierpnia do listopada. WaŜnym czynnikiem modyfikującym przebieg odpływu Czarnej Przemszy jest zbiornik Przeczyce i Kuźnica WaręŜyńska. Oba cieki uległy znacznym przekształceniom na skutek prowadzonej eksploatacji piasku w kopalni Kuźnica WaręŜyńska. Koryta obu rzek zostały przełoŜone, zmienił się charakter Czarnej Przemszy z rzeki drenującej na infiltracyjną, Trzebyczka na skutek szczelnej zabudowy koryta całkowicie utraciła więź z otoczeniem. Wzrosła retencja powierzchniowa na skutek budowy zbiornika Kuźnica WaręŜyńska.

Tabela 10

Charakterystyczne przepływy miesięczne

Rzeka Km Przepływ Miesiące Śr biegu Profil Roczny XI XII I II III IV V VI VII VIII IX X

(lata)

Czarna 52,2 SNQ 1,00 1,11 1,27 1,43 1,38 1,22 1,19 0,98 1,02 0,95 0,97 0,86 0,59 Przemsza SSQ 1,58 1,87 2,17 2,37 2,8 2,69 2,06 1,86 1,93 1,74 1,53 1,45 2,00 Przeczyce SWQ 2,44 3,12 3,99 4,07 5,9 5,19 3,91 3,82 4,26 3,52 2,49 2,68 11,3 (1961 1999)

Południową część analizowanego terenu zajmuje zbiornik Kuźnica WaręŜyńska, pow. ok. 560 ha dł. ok. 8 km, szer. ok. 3 km, pojemność maksymalna około 46,3 mln m³, lustro wody połoŜone jest na wysokości 264,00 m n.p.m. Zbiornik ten to najmłodszy i największy akwen Pojezierza Dąbrowskiego o silnie wydłuŜonym z południa na północ kształcie ciągnie się od jazu piętrzącego wodę od okolicy Pogorii III aŜ po odległe o 5 km Wojkowice Kościelne. Zbiornik zajmuje najniŜszą część wyrobiska popiaskowego, w najszerszym miejscu jego szerokość dochodzi do 3000 metrów. Akwen zwęŜony w środkowej części do zaledwie kilkuset metrów znajdują się tu liczne wysepki, z których największa o powierzchni kilku hektarów jest oddzielona od zachodniego brzegu jedynie wąskim kanałem. Północna część jeziora to przepastne głębie, dochodzące do 23 metrów. Natomiast część południowa jest znacznie płytsza, szczególnie w okolicy zachodniego brzegu znajdują się rozległe płycizny. Akwen ma spełniać rolę przeciwpowodziową i przechwytywać ewentualną falę wezbraniową Czarnej Przemszy, która jednakŜe poza wysokimi stanami całkowicie omija zbiornik płynąc korytem na zachód od zbiornika. Na pozostałym terenie nie ma zbiorników powierzchniowych.

Zgodnie z informacją uzyskana w RZGW Gliwice na terenie gminy występuje zagroŜenie powodziowe związane z doliną Czarnej Przemszy. Wody o prawdopodobieństwie przewyŜszenia p = 1% mogą wystąpić w dolinie Czarnej Przemszy od granic gminy do DK 1. NaraŜone na zalanie są zabudowania przysiółka Zawodzie. Zasięg strefy o prawdopodobieństwie przewyŜszenia p=0,5% wykracza poza zasięg strefy zalewowej p=1% w kierunku północnowschodnim, obejmując pas szerszy o 50 – 150 m.

4.2.6 Ocena stanu środowiska, jego zagroŜeń i moŜliwości ich ograniczania

Ze względu na brak danych stan wód powierzchniowych, podziemnych, jakości powietrza, gospodarki odpadami omówiono w rozdziale 4.1.6 łącznie dla obu obszarów.

5 Uwarunkowania wynikające ze stanu dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej.

5.1. Obszar nr 1 na tym obszarze nie występują obiekty i obszary wpisane do rejestru zabytków oraz obiekty kwalifikujące się do objęcia ochroną ze względu na ich wartość historyczną i kulturową.

5.2. Obszar nr 2 – na tym obszarze zlokalizowany jest zabytkowy kościół parafialny p.w. św. Marcina i Doroty (nr rejestru zabytków 64/48 i 16/60).

Aktualne usytuowanie tego obiektu pozwala na załoŜenie strefy ochrony jego ekspozycji. Wymagane jest równieŜ przyjęcie w ustaleniach Studium zasady wyłączenia z moŜliwości zabudowy otoczenia kościoła oraz terenów połoŜonych w strefie jego ekspozycji.

Bezpośrednio przy drodze krajowej nr 86 (po wschodniej stronie) zlokalizowany jest cmentarz wyznaniowy rzymskokatolicki z zabytkowymi nagrobkami. ZałoŜenie to w ustaleniach Studium naleŜy proponować do ochrony w ramach gminnej ewidencji zabytków. Na obszarze nr 2 przy ulicy Dąbrowskiej i ulicy Kuźnica WareŜyńska istnieją po dwa krzyŜe przydroŜne, które wymagają zachowania w procesie rozwoju obszaru.

6. Warunki i jakość Ŝycia mieszkańców.

6.1. Obszar nr 1 ten obszar nie jest zainwestowany i nie występują przesłanki do oceny warunków i jakości Ŝycia mieszkańców.

6.2. Obszar nr 2 – o bardzo zróŜnicowanych przesłankach do oceny warunków i jakości Ŝycia mieszkańców. Wynika to z jednej strony z usytuowania zabudowy mieszkaniowej na obrzeŜach duŜych powierzchni terenów rolnych oraz w bliskości zbiornika wodnego o duŜych walorach krajobrazowych i rekreacyjnych, a z drugiej strony połoŜenia części terenów w zasięgu uciąŜliwości oddziaływania hałasu od istniejących dróg krajowych.

Jak wynika to map akustycznych przekazanych do zmiany Studium przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad oddziaływanie hałasu do 58 dB obejmuje tereny do 700 m od osi dróg krajowych.

Lokalizacja zabudowy mieszkaniowej wzdłuŜ ulic nie tworzy koncentracji i wyposaŜenie terenów w obiekty i urządzenia usługowe nie określa sytuacji dogodnej ich dostępności.

7. ZagroŜenie bezpieczeństwa ludzi i mienia.

7.1. Obszar nr 1 w tym obszarze w planowaniu jego rozwoju naleŜy uwzględnić oddziaływanie drogi wojewódzkiej. Obszar nie jest zagroŜony występowaniem powodzi i osuwisk.

7.2. Obszar nr 2 – w tym obszarze występują następujące zagroŜenia dla ludzi i ich mienia:

w dolinie rzeki Przemszy i na jej obrzeŜach wg informacji Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gliwicach występują tereny naraŜone na niebezpieczeństwo powodzi. W obszarze tym określono granice zalewów o prawdopodobieństwie przewyŜszenia p=1% oraz p=0,5%.

W celu ochrony ludzi i mienia naleŜy rozwaŜyć konieczność wprowadzenia zakazu zabudowy tych obszarów oraz sadzenia drzew i zmian ukształtowania.

znaczna powierzchnia terenów, w tym tereny zabudowane budynkami mieszkalnymi znajdują się w zasięgu uciąŜliwości oddziaływania hałasu od ruchu samochodów na drogach krajowych. W planowaniu rozwoju obszaru naleŜy rozwaŜyć wyłączenie lokalizacji nowej zabudowy mieszkaniowej oraz usług oświaty i zdrowia na obrzeŜach tych dróg, a szczególnie w rejonie oddziaływania węzła dróg krajowych.

8. Potrzeby i moŜliwości rozwoju gminy.

8.1. Obszar nr 1 przesłanką do podjęcia zmiany Studium w tym rejonie były wnioski właścicieli gruntów o umoŜliwienie ich zabudowy oraz istniejące juŜ precedensy budowy domów w enklawie leśnej, która stanowi aktualne przewaŜające uŜytkowanie terenów. Zabudowa mieszkaniowa na tym obszarze stanowi kontynuację urbanizacji pasa terenów na obrzeŜu drogi wojewódzkiej nr 793. Jednak z uwagi na sąsiedztwo obszaru z terenami o znaczeniu bioklimatycznym naleŜy załoŜyć umiarkowany rozwój zabudowy na obszarze nr 1 zmiany Studium.

8.2. Obszar nr 2 – przesłankami do podjęcia zmiany Studium w tym rejonie były:

określenie zasad rozwoju terenów w korytarzach komunikacyjnych dróg krajowych, a szczególnie w rejonie ich węzła,

określenie zasad zagospodarowania obrzeŜy zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” przy załoŜeniu kontynuacji eksploatacji powierzchniowej surowców mineralnych po wschodniej stronie zbiornika i przyjęcie kierunku rekultywacji tych terenów. Przebieg dróg krajowych przez obszar gminy, a szczególnie lokalizacja węzła bezkolizyjnego jest szansą na rozwój nowych działalności gospodarczych prowadzonych przez przedsiębiorstwa i podmioty, które zainwestują w budowę swoich siedzib w tych rejonach. Z tego mogą wynikać określone wpływy do budŜetu gminy oraz zdecydowane zwiększenie ilości miejsc pracy.

RównieŜ rekreacyjnosportowy kierunek zagospodarowania zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” jest szansą na rozwój społecznogospodarczy gminy i powiększenie bazy wypoczynkowej dla mieszkańców.

27 9. Stan prawny gruntów.

9.1. Obszar nr 1 poza pasem drogi wojewódzkiej, który jest własnością Skarbu Państwa pozostałe tereny stanowią własność prywatną.

9.2. Obszar nr 2 – na obszarze zdecydowanie przewaŜa własność prywatna. Występują równieŜ grunty będące własnością lub w uŜytkowaniu wieczystym: Gminy Siewierz Skarbu Państwa kościoła rzymskokatolickiego

10. Obiekty i obszary chronione na podstawie przepisów odrębnych.

10.1. Obszar nr 1

W obszarze nr 1 zmiany Studium nie występują obiekty i obszary objęte ochroną prawną na podstawie ustawy z dnia 16 marca 2004 r. o ochronie przyrody. Dolina Potoku śelisławieckiego była wskazywany do objęcia ochroną w randze uŜytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczokrajobrazowego.

10.2. Obszar nr 2

Ochrona zasobów przyrodniczych

Na analizowanym terenie nie występują obszary lub obiekty, które zostały objęte ochroną prawną. Południowo wschodnia część obszaru graniczy z obszarem Natura 2000 Lipienniki w Dąbrowie Górniczej, który w całości połoŜony jest na terenie miasta Dąbrowa Górnicza. Granica obszaru jest jednocześnie granicą gminy.

WaŜnym problemem analizowanego terenu jest brak istniejących form ochrony przyrody. Pomimo, Ŝe na przestrzeni lat proponowano do objęcia ochroną na terenie gminy szereg obiektów przyrodniczych na dzień dzisiejszy nie zostały one ustanowione. Na analizowanych terenach ochroną naleŜy objąć dolinę Przemszy, dolinę Potoku śelisławickiego oraz wschodni brzeg zbiornika Kuźnica WaręŜyńska. Pomimo, Ŝe teren ten jest chroniony w ramach programu Natura 2000, to wydaje się koniecznym objęcie go dodatkową ochroną poprzez ustanowienie lokalnej formy ochrony przyrody. Objęcie ochroną w skali lokalnej przeciwdziałać będzie nieracjonalnej gospodarce przestrzennej oraz zwykłym aktom wandalizmu takim jak wysypywanie śmieci czy zmora tego terenu – jazda na quadach.

OBSZAR NATURA 2000 Lipienniki w Dąbrowie Górniczej (poza granicami opracowania, ale bezpośrednio z nim sąsiaduje)

Obszar obejmuje dwie enklawy połoŜone w Kotlinie Dąbrowskiej na WyŜynie Śląskiej w północnowschodniej części miasta Dąbrowa Górnicza. Teren wypełniony utworami polodowcowymi styka się tutaj z utworami środkowotriasowymi, budującymi Próg Środkowotriasowy otaczający Kotlinę Dąbrowską od północy. Pierwsza enklawa zlokalizowana jest na wschodnim obrzeŜu nieczynnego wyrobiska piasku podsadzkowego "Kuźnica WaręŜyńska", w którego większej części utworzony został zbiornik zaporowy o nazwie "Kuźnica WaręŜyńska Pogoria IV" (największy z Pogorii). Obszar ten (pow. ok. 294 ha) ma dość urozmaiconą morfologię. Pola piaszczyste, pozostałe po eksploatacji

tworzą czasem deniwelacje dochodzące do kilku metrów. Występują tutaj zarówno podmokłe niecki, jak równieŜ róŜnych rozmiarów zbiorniki zasilane przez lokalne wysięki, a z drugiej strony siedliska otwartych suchych piasków. Stąd teŜ roślinność ma tutaj układ mozaikowy. W tych najwilgotniejszych miejscach wykształciły się specyficzne zbiorowiska o charakterze młak. Rozrzucone są one w obrębie całego obszaru, a ich stan zachowania zaleŜny jest od poziomu wody. Na mokrych piaskach występuje liczna grupa gatunków roślin naczyniowych objętych ochroną prawną. Lipiennik Loesela występuje tutaj w róŜnych układach, ale najczęściej ze skrzypem pstrym i mszakami. Ponadto charakterystycznym rysem tych zbiorowisk jest pojawiająca się równieŜ w miejscach podmokłych wierzba rokita. Najbardziej na wschód połoŜone obrzeŜe wyrobiska wraz ze skarpą stanowiącą brzeg wyrobiska skolonizowane zostało przez gatunki leśne. Głównymi komponentami tworzącymi te zbiorowiska są: sosna zwyczajna i brzoza brodawkowata. Obiekt jest bardzo atrakcyjny krajobrazowo i kontrastuje z krajobrazem typowo przemysłowym.

Druga enklawa, o powierzchni 2,42 ha, zlokalizowana jest ok. 1 km na SE od granic poprzedniej i połoŜona jest w dolinie potoku Trzebyczka będącego lewobrzeŜnym dopływem Czarnej Przemszy, pomiędzy dzielnicami Antoniów i Piła Ujejska. Jest to charakterystyczna niecka stanowiąca część starorzecza. Analizowany obszar ograniczony jest od południa i południowego zachodu piaszczystą skarpą, którą porasta bór sosnowy. Od strony wschodniej i zachodniej sąsiaduje ze zbiorowiskami łęgowymi, natomiast od północy z uŜytkami zielonymi ze zbiorowiskami łąkowymi i szuwarowymi. Wykształciły się tutaj torfowiska niskie i przejściowe.

Na tym obszarze Natura 2000 występują następujące typy siedlisk wymienione w Załączniku I Dyrektywy Rady 92/43/EWG: 7140 Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przewaŜnie z roślinnością z ScheuchzerioCaricetea), 91E0 Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe (Salicetum albofragilis, Populetum albae, Alnenion) oraz rośliny wymienione w Załączniku II Dyrektywy Rady 92/43/EWG: 1393 Sierpowiec błyszczący Drepanocladus vernicosus, 1903 Lipiennik Loesla Liparis loeselii. Spośród innych interesujących roślin występują tu: modrzewnica zwyczajna Andromeda polifolia, próchniczek bagienny Aulacomnium palustre, mokradłoszka zaostrzona Calliergonella cuspidata, turzyca Duvalla Carex davalliana, centuria pospolita Centaurium erythraea ssp. Erythraea, kukułka plamista Dactylorhiza maculata, kukułka szerokolistna Dactylorhiza majalis, rosiczka długolistna Drosera anglica, rosiczka pośrednia Drosera intermedia, rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia, rosiczka owalna Drosera x obovata, kruszczyk szerokolistny Epipactis helleborine, kruszczyk błotny Epipactis palustris, skrzyp pstry Equisetum variegatum, kruszyna pospolita Frangula alnus, sitniczka szczecinowata Isolepis setacea, bagno zwyczajne Ledum palustre, widłaczek torfowy Lycopodiella innundata, tojeść bukietowa Lysimachia thyrsiflora, wyblin jednolistny Malaxis monophyllos, bobrek trójlistkowy Menyanthes trifoliata, Ŝurawina błotna Oxycoccus palustris, gnidosz błotny Pedicularis palustris, tłustosz pospolity Pinguicula vulgaris ssp. Bicolor, przygiełka biała Rhynchospora alba, torfowce Sphagnum sp., świbka błotna Triglochin palustre, borówka bagienna Vaccinium uliginosum, kalina koralowa Viburnum opulus.

29 Opisywana ostoja stanowi unikatowy układ na terenie zurbanizowanym i uprzemysłowionym. Pomimo stałego oddziaływania wielu niekorzystnych czynników, rzadkie zbiorowiska torfowisk przejściowych i niskich na podłoŜu alkalicznym trwają w tym krajobrazie od ponad 40 lat (mniejsza z enklaw). Dodatkowo, na obszarze poeksploatacyjnym ("Kuźnica WaręŜyńska"), pozostawionym bez rekultywacji wykształciły się interesujące zbiorowiska o charakterze młak z Equisetum variegatum jako gatunkiem pionierskim na tego typu obszarach. Są to siedliska wielu rzadkich i chronionych gatunków roślin naczyniowych, jak równieŜ zagroŜonych regionalnie. Wartość przyrodnicza tego obszaru wiąŜe się takŜe z bogatą brioflorą, z liczną grupą gatunków objętych ochroną prawną, w tym reliktowych. Populacje lipiennika Loesela z Dąbrowy Górniczej są jednymi z najliczniejszych (łącznie 1125 pędów w tym 40 na torfowisku w Antoniowie i 1085 na wyrobisku "Kuźnica WaręŜyńska" dane z 2008 roku) w południowej Polsce. Analizowane populacje leŜą w pobliŜu południowej granicy zwartego zasięgu lipiennika loesela w Europie.

Największym zagroŜeniem dla tego obszaru jest zmiana stosunków hydrologicznych. Na północ od większego z fragmentów ostoi znajduje się teren górniczy kopalni piasku, która, choć obecnie niefunkcjonująca, moŜe przyczyniać się okresowo do zmiany stosunków hydrologicznych, zwłaszcza w północnej części obszaru, jak równieŜ wpływać na zanieczyszczenie wód. Bliskie sąsiedztwo zabudowy oraz prowadzona gospodarka na tym terenie rozszerzająca zabudowę powodują, Ŝe zmiany te są juŜ w niektórych fragmentach obszaru widoczne. Wraz z nimi postępuje proces sukcesji roślinności szuwarowej, łąkowej i leśnej na tym terenie. Konieczna jest więc ochrona czynna. Bliskie sąsiedztwo zabudowań (nawet kilkadziesiąt metrów) skutkuje niszczeniem roślinności torfowiskowej i zaśmiecaniem terenu szczególnie w okresie jesiennych grzybobrań. W pobliŜu obu części ostoi przebiegają szlaki komunikacyjne kolejowe i kołowe, które wraz z duŜymi zakładami przemysłowymi zlokalizowanymi w tej części Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego przyczyniają się do zanieczyszczenia powietrza, a tym samym wód. Jakkolwiek oddziaływania te są widoczne, to stopień ich wpływu jest jednak na tyle mały, Ŝe unikatowe układy roślinności na tym obszarze trwają tu od dziesięcioleci (obszar między Antoniowem i Piłą Ujejską) lub tworzą się nowe układy, które powstały na terenach związanych z działalnością eksploatacyjną i istnieje szansa poszerzenia areału gatunków roślin bardzo rzadkich i będących w regresji (teren wyrobiska "Kuźnica WaręŜyńska").

11. Obszary naturalnych zagroŜeń geologicznych.

Obszary objęte zmianą Studium połoŜone są poza zasięgiem naturalnych zagroŜeń geologicznych.

12. ZłoŜa kopalin oraz zasoby wód podziemnych.

12.1 Obszar nr 1

12.1.1 ZłoŜa kopalin

Na obszarze połoŜonym w Czekance, ani w jego pobliŜu nie występują złoŜa kopalin.

12.1.2 Tereny górnicze

W myśl ustawy Prawo geologiczne i górnicze z dnia 4 lutego 1994 roku na analizowanym terenie nie występują obszary i tereny górnicze.

12.1.3 Wody podziemne

Według Mapy Wstępnej Waloryzacji Głównych Zbiorników Wód Podziemnych (Skrzypczak [red], 2003) na analizowanym obszarze występuje główny zbiornik wód podziemnych OlkuszZawiercie nr 454. Zbiornik ten nie jest udokumentowany i nie ustanowiono dla niego strefy ochronnej. Zasoby wód podziemnych znajdujące się na tym terenie mogą mieć potencjalnie duŜe znaczenie gospodarcze. Ze względu na duŜą potencjalną wydajność studni moŜliwe jest wykorzystanie wód na cele lokalne, problemem moŜe być wysoki stopień zagroŜenia tych wód zanieczyszczeniami pochodzącymi z powierzchni, ich miejscami niska jakość.

Na dzień dzisiejszy brak jest równieŜ wyznaczonych stref ochronnych dla zbiorników wód podziemnych, co moŜe uniemoŜliwiać ich skuteczną ochronę.

12.2 Obszar nr 2

12.2.1 ZłoŜa kopalin

W południowej części analizowanego terenu znajduje się udokumentowane złoŜe piasków podsadzkowych „Kuźnica WaręŜyńska 1” (ID Midas 231), jest ono pozostałością eksploatowanego tu od 1967 r. złoŜa „Kuźnica WaręŜyńska”. ZłoŜe to juŜ w duŜej części jest wyeksploatowane, a w misie eksploatacyjnej utworzono zbiornik wodny. Występujące tu piaski związane były z wodnolodowcowymi utworami zlodowaceń środkowopolskich. Serię złoŜową stanowiły czwartorzędowe osady piaszczyste o miąŜszości 230 m, zalegające pod niewielkim nadkładem. Miejscami wśród piasków występowały przerosty ilastogliniaste o miąŜszości do 4 m. Eksploatowane tu piaski czwartorzędowe stanowiły dobry materiał stosowany jako podsadzka hydrauliczna, ponadto wykorzystywane były w budownictwie i robotach inŜynieryjnych. ZłoŜe od 1967 r. jest przedmiotem intensywnej eksploatacji. W latach 90 XX wieku rozpoczęto proces zakańczania eksploatacji oraz przygotowanie do zrekultywowania terenu eksploatacji w kierunku wodnym. Obecnie, na podstawie decyzji Wojewody Śląskiego z dnia 20 lipca 2005 r. w której udzielono koncesji na wydobycie piasku znacznie zmniejszono granice złoŜa w stosunku do dawnych granic złoŜa piasku. Koncesja została udzielona kopalni piasku „Kuźnica WaręŜyńska S.A.” w Dąbrowie Górniczej. W koncesji określono, Ŝe zasoby przemysłowe tego złoŜa wynoszą 12250868 m 3, a minimalny stopień ich wykorzystania wyniesie 0,96. Eksploatacja prowadzona moŜe być metodą odkrywkową wyrobiskiem wgłębnym dwoma poziomami eksploatacyjnymi powyŜej rzędnej piętrzenia oraz warstwą zawodnioną poniŜej. Kopalina urabiana będzie w części lądowej sprzętem mechanicznym pod i nadsiębiernie, a części

31 zawodnionej pogłębiarką ssącorefulującą. Aktualnym posiadaczem koncesji jest firma „TMP sp z o.o.” z siedziba w Gliwicach. Na dzień dzisiejszy eksploatacja jest wstrzymana i nie są prowadzone Ŝadne prace górnicze. Na miejscu nie widać Ŝadnych śladów aktywności.

12.2.2 Tereny górnicze

W myśl ustawy Prawo geologiczne i górnicze z dnia 4 lutego 1994 roku dla złoŜa piasku „Kuźnica WaręŜyńska 1” utworzono teren górniczy „Kuźnica WaręŜyńska 1”. Koncesja na wydobycie udzielona jest do 31 grudnia 2030 r. Metody eksploatacji opisano w rozdziale powyŜej.

12.2.3 Wody podziemne

Zgodnie z podziałem na jednolite części wód podziemnych północna część analizowanego terenu połoŜona jest w granicach JCWPd nr 135, a część południowa w granicach JCWPd nr 134. Zasoby wód podziemnych znajdujące się na tym terenie mogą mieć potencjalnie duŜe znaczenie gospodarcze. Ze względu na duŜą potencjalną wydajność studni moŜliwe jest wykorzystanie wód na cele lokalne, problemem moŜe być wysoki stopień zagroŜenia tych wód zanieczyszczeniami pochodzącymi z powierzchni, ich miejscami niska jakość.

Na dzień dzisiejszy brak jest równieŜ wyznaczonych stref ochronnych dla zbiorników wód podziemnych, co moŜe uniemoŜliwiać ich skuteczną ochronę.

13. Stan systemów komunikacji i infrastruktury technicznej.

13.1. System komunikacji

Obszar nr 1 poza przebiegiem przez obszar drogi wojewódzkiej nr 793 nie występują tu inne elementy systemu komunikacyjnego.

Obszar nr 2 – na tym obszarze występuje wielofunkcyjny system komunikacji kołowej. Nie występują tu inne systemy komunikacyjne, w formie pojedynczej natomiast istnieją ścieŜki komunikacji rowerowej.

Osią systemu komunikacji kołowej jest drogą krajową nr 86 dzieląca obszar zmiany Studium na część wschodnią i część zachodnią, która w północnej części terenów w węźle drogowym łączy się z drogą krajową S1 i drogą krajową Nr 1

Lokalny układ systemu komunikacji kołowej tworzą drogi powiatowe i gminne tj. ulice Dąbrowska, Kuźnica WaręŜyńska, Piastowska, Zawodzie, Drogowców, Karsów, Pierkowska, Kuźnica Piaskowa.

Na skrzyŜowaniu drogi nr 86 oraz ulic Dąbrowskiej i Zawodzie funkcjonuje sygnalizacja świetlna.

WzdłuŜ zachodniego brzegu zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” oraz w ciągu ulicy Dąbrowskiej i Piastowskiej wyznaczone są ścieŜki rowerowe.

Obsługa komunikacji zbiorowej realizowana jest poprzez komunikację autobusową PKS i MPK.

13.2. System infrastruktury technicznej

Przez teren gminy, w tym głównie przez obszar nr 2 przebiegają magistrale infrastruktury o znaczeniu krajowym i lokalnym. Strefy uciąŜliwości tych sieci pokazano na rysunku studium.

Zaopatrzenie w wodę

Na terenie miasta i gminy występują studnie głębinowe, ujęcia wód, zbiorniki wyrównawcze, sieć główna i rozdzielcza. Wszystkie te obiekty współpracują ze sobą, a opisane niŜej przebiegi stanowią fragment większej całości. Na obszarze nr 1 przebiegają wodociągi φ100 i φ200, prowadzące wodę z ujęcia „Czekanka”. Na obszarze nr 2 przebiegają sieci φ350, φ300 i φ100 prowadzące wodę z ujęcia „Bory Malinowskie”.

Odprowadzanie ścieków

Na obszarach opracowania brak jest sieci kanalizacji sanitarnej, występują indywidualne oczyszczalnie ścieków bytowych. W zakresie odprowadzania wód opadowych na obszarze nr 2 występują obiekty podczyszczania wód spływających z terenów komunikacji.

Zaopatrzenie w gaz

Przez teren gminy przebiegają gazociągi wysokiego ciśnienia Tworzeń – Tworóg o ciśnieniu 6,3 MPa wraz z odgałęzieniem do SRP Wojkowice (Podwarpie) o średnicy do Dn 50 i ciśnieniu 6,3 MPa zlokalizowanym przy północnej granicy obszaru nr 2 . Gaz do odbiorców dostarczany jest siecią średniopręŜną tak do obszaru nr 1 jak i nr 2 .

Zaopatrzenie w energię elektryczną

Przez teren gminy, w tym przez teren obszaru nr 2 przebiegają linie najwyŜszych napięć, są to linie: 400 kV Łagisza Rokitnica, Łagisza Tucznawa 220 kV Joachimów – Łagisza – Wrzosowa. Strefy uciąŜliwości tych linii wynoszą odpowiednio 80 i 50 m. Przez obszar nr 2 przebiega równieŜ linia 110 kV z pasem uciąŜliwości 30 m. Do odbiorców energia dostarczana jest siecią napowietrzną 15 kV i poprzez stacje 15/04 kV, w tym na obszarze nr 2 zlokalizowanych jest 9 stacji transformatorowych. Do obszaru nr 1 dociera niskie napięcie. Przez obszar nr 2 przebiega równieŜ linia napowietrzna 20 kV.

33 Zaopatrzenie w ciepło

Na obu obszarach brak jest sieci ciepłowniczej zdalaczynnej, a ciepło do ogrzewania uzyskuje się z indywidualnych urządzeń grzewczych. Do przygotowania posiłków i ciepłej wody uŜytkowej wykorzystuje się gaz i energię elektryczną.

14. Zadania słuŜące realizacji ponadlokalnych celów publicznych.

14.1. Obszar nr 1 na tym obszarze nie występują zadania słuŜące realizacji ponadlokalnych celów publicznych.

14.2. Obszar nr 2 – na tym obszarze planowane są następujące zadania słuŜące realizacji ponadlokalnych celów publicznych:

budowa gazociągu wysokopręŜnego φ 700 „KomorznoTworzeń”

budowa dróg ekspresowych S1

budowa zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”

PowyŜsze zadania wynikają z obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego województwa śląskiego.

15. Ustalenia obowiązującego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Siewierz dotyczące obszarów objętych zmianą.

MoŜna przyjąć, Ŝe w obszarze nr 2 zmiany Studium realizowany będzie równieŜ ustalony w Studium cel główny rozwoju miasta i gminy Siewierz tj. „Siewierz pręŜnym ośrodkiem wytwórczym oraz aglomeracyjnym ośrodkiem turystycznym o atrakcyjnym środowisku zamieszkania”.

Zmiany Studium w obszarze nr 2 polegają na doprecyzowaniu granic oraz powiększeniu obszarów z moŜliwością lokalizacji nowych działalności gospodarczych w nawiązaniu do przebiegu i skrzyŜowania dróg krajowych oraz powiększenie obszaru z moŜliwością zagospodarowania sportoworekreacyjnego i turystycznego na obrzeŜach zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”.

W obszarze nr 1 wnioskuje się o dopuszczenie funkcji mieszkaniowej na obszarze, który w aktualnie obowiązującym Studium wskazany został do adaptacji stanu istniejącego z moŜliwymi przekształceniami nie wywołującymi kolizji z funkcjami terenów sąsiednich i otaczających oraz zgodnymi z przyjętymi kierunkami zagospodarowania przestrzennego.

16. Ustalenia Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Śląskiego.

Z Planu Zagospodarowania Województwa Śląskiego odnoszą się do zmiany Studium dla obszaru nr 1 i 2 następujące wybrane cele, kierunki i działania:

16.1. Cel nr I. Dynamizacja i restrukturyzacja przestrzeni województwa.

Dynamizacja i restrukturyzacja przestrzeni województwa, realizowana poprzez następujące kierunki polityki przestrzennej i działania, w tym inwestycje celu publicznego:

Kierunek nr 1. Wspieranie tworzenia warunków przestrzennych rozwoju przedsiębiorczości, innowacji gospodarczej i transferu technologii:

Działanie nr 1. 2. i 1.3. „Tworzenie parków przemysłowych i inkubatorów przedsiębiorczości – dotyczy obszaru nr 2

Kierunek nr 3. „Przeciwdziałanie największym zagroŜeniom i poprawa bezpieczeństwa publicznego"

Działanie nr: 3.2. „realizacja zabezpieczeń przeciwpowodziowych na terenach zalewowych oraz wyłączenie dolin z lokalizacji zabudowy i obiektów mogących przyczynić się do skaŜenia środowiska".

Kierunek nr 4. Wykreowanie zintegrowanego regionalnego produktu turystycznego

Działanie nr: 4.2. „tworzenie markowych produktów turystycznych, obejmujące między innymi zagadnienia koncentracji działań wokół tych produktów, które mają największą szansę na odniesienie sukcesu rynkowego, w tym na przykład dotyczących":

• turystyki rekreacyjnej, aktywnej i specjalistycznej organizowanej w otoczeniu miast aglomeracji dla rozwoju między innymi: turystyki pieszej, rowerowej i konnej (szlaki turystyczne), turystyki wodnej na jeziorach Pogoria I i II.

Kierunek nr 6. Rozwijanie potencjału wewnętrznego obszarów zagroŜonych marginalizacją

Działanie nr: 6.1. Wykorzystanie dla gospodarczego rozwoju lokalnego walorów środowiska przyrodniczego i kulturowego obejmujące między innymi zagadnienia zagospodarowania turystycznego i rekreacyjnego, w tym na przykład w powiatach: częstochowskim, myszkowskim, zawierciańskim i Ŝywieckim oraz w otoczeniu miejskich aglomeracji;

16.2. Cel nr III. Ochrona zasobów środowiska, wzmocnienie Systemu Obszarów Chronionych i wielofunkcyjny rozwój terenów otwartych.

Kierunek nr 1. Ochrona zasobów środowiska

Działanie nr 1.3. Ochrona zasobów wód powierzchniowych i podziemnych na obszarze nr 2 terenem proponowanym do ochrony jest dolina rzeki Czarna Przemsza wraz z dopływem. Teren ten pełni funkcję korytarza ekologicznego, którym odbywa się wymiana biologiczna z terenami przyległymi. Obszar ten ze względu na swoje walory przyrodnicze naleŜałoby chronić np. w formie uŜytku ekologicznego.

35 Działanie nr 1.6. ochrona gleb o najwyŜszej wartości bonitacyjnej (I÷IV klasy) i gruntów leśnych obejmujące między innymi zapobieganie ich nieuzasadnionemu przeznaczeniu na cele nierolnicze i nieleśne.

Działanie nr 1.8. ochrona terenów wzdłuŜ cieków wodnych.

Działanie nr 1.12. ochrona zwierząt i roślin na obu obszarach objętych zmianami Studium.

Działanie nr 1.13. ochrona przed hałasem obejmująca między innymi zagadnienia wielofunkcyjnego rozwoju obszarów i uznawania za dopuszczalny poziom hałasu taki, który spośród róŜnych rodzajów uŜytkowania danego terenu dopuszczalny poziom hałasu ma najniŜszy.

16.3. Cel nr 4. Rozwój ponadlokalnych systemów infrastruktury

Kierunek nr 1. Wspieranie rozwoju infrastruktury technicznej Działanie nr 4.1. budowa i modernizacja urządzeń gospodarki wodno ściekowej obejmująca miedzy innymi zagadnienia:

budowy systemów kanalizacji sanitarnej i oczyszczalni ścieków oraz rozbudowy i modernizacji istniejących obiektów dla poprawy funkcjonowania gospodarki ściekowej na terenie całego województwa, w tym priorytetowo na terenach występowania uŜytkowych zasobów wodnych w strefach ochronnych ujęć wód i w obszarach występowania Głównych Zbiorników Wód Podziemnych wymagających szczególnej ochrony z uwzględnieniem „Krajowego Programu Oczyszczania Ścieków Komunalnych",

realizacji nowych oraz remontów istniejących zabezpieczeń przeciwpowodziowych, w tym: zbiorników retencyjnych, polderów, kanałów ulgi, obwałowań;

Działanie nr 4.2. prowadzenie gospodarki odpadami zgodnie z zasadami „Planu Gospodarki Odpadami dla Województwa Śląskiego" obejmujące miedzy innymi zagadnienia:

budowy systemu gospodarki odpadami komunalnymi opartego na selektywnej zbiórce.

17. Ustalenia Planu Rozwoju Lokalnego Miasta i Gminy Siewierz na lata 2004 – 2006 i 2007 2013.

Z planu rozwoju lokalnego odnoszą się do zmian Studium następujące zadania: 1) W zakresie systemów komunikacji i infrastruktury • budowa i modernizacja dróg gminnych • uporządkowanie gospodarki wodnościekowej • zagospodarowanie i uatrakcyjnienie zbiornika w Kuźnicy WaręŜyńskiej, • rozbudowa ścieŜek rowerowych

2) W zakresie zmian w sposobie uŜytkowania terenów

• ograniczenie przeznaczenia gruntów najwyŜszych klas bonitacyjnych pod zabudowę, • moŜliwość przeznaczania gruntów o niŜszych klasach bonitacyjnych pod uprawy leśne. • wykorzystanie terenów nieefektywnie wykorzystanych • wyznaczenie terenów pod działalność produkcyjną i usługową

3) W zakresie poprawy stanu środowiska • przeciwdziałanie skaŜeniu gleb oraz wód • zalesianie terenów • ochrona wód podziemnych przed zanieczyszczeniami i skaŜeniami

4) W zakresie projektów i zadań realizacyjnych: • skanalizowanie południowej części Gminy wraz z budową oczyszczalni w Kuźnicy WaręŜyńskiej • budowa dróg gminnych i chodników.

18. Ustalenia Lokalnego Programu Rewitalizacji dla gminy Siewierz.

PowyŜszy program sporządzony przez firmę Nizielski&Borys Consulting przyjęty został w październiku 2007.

Dla obszarów objętych zmianą studium program odnosi się następująco w sferach działań przestrzennych i gospodarczych:

otwieranie obszarów inwestycyjnych wraz z ich uzbrojeniem w infrastrukturę techniczną,

uregulowanie systemu komunikacyjnego Siewierza, stref przemysłowych oraz obszarów usługowych, rozdzielenia ruchu tranzytowego i lokalnego, działania dotyczące rozwoju infrastruktury społecznej, kulturalnej i turystycznej.

W zakresie projektów mieszczących się bezpośrednio w obszarze nr 2 zmiany studium moŜna wymienić zadanie: „Budowa infrastruktury aktywnych form turystyki i rekreacji w Siewierzu”.

C. USTALENIA ZMIANY STUDIUM

1. Kierunki zmian w strukturze przestrzennej i przeznaczeniu terenów.

Dla obszarów objętych zmianą Studium ustala się następujące podstawowe kierunki przeznaczenia terenów:

Obszar nr 1 połoŜony w Czekance przy drodze wojewódzkiej nr 793 przeznacza się dla:

terenu zabudowy mieszkaniowej o symbolu 1ZM

obszaru przestrzeni chronionej o symbolu 1OE

terenu drogi publicznej klasy „zbiorcza” o symbolu 1KDZ

Obszar nr 2 – połoŜony w obrębie Wojkowice Kościelne i WaręŜyn przeznacza się dla:

terenów zabudowy mieszkaniowej o symbolach 1ZM÷29ZM,

obszarów zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” o symbolu 1ZW i 2ZW,

obszarów przestrzeni chronionej o symbolach 1OE÷23OE,

obszarów działalności gospodarczych o symbolach 1DG÷11DG,

terenów usług publicznych o symbolach 1UP i 2UP,

terenów zespołów usługowych o symbolach 1ZU÷5ZU,

terenów sportu i rekreacji o symbolach 1UW÷5UW,

terenów zieleni urządzonej o symbolach 1ZP i 2 ZP,

terenu drogi publicznej klasy „główna” ruchu przyspieszonego o symbolu 1 KDGP

terenów drogi publicznej klasy „zbiorcza” o symbolach 1KDZ÷3KDZ

terenów drogi publicznej klasy „lokalna” o symbolach 1KDL÷11KDL

terenów drogi publicznej klasy „dojazdowa” o symbolach 1KDD÷15KDD

Realizacja przekształceń terenów w w/w kierunkach prowadziła będzie do kształtowania się następującej struktury przestrzennej:

Obszar nr 1 – jednostka zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z duŜym udziałem zieleni jako pozostałości istniejących zadrzewień leśnych. Od strony wschodniej teren graniczył będzie z doliną potoku, która wyłączona jest z moŜliwości zabudowy.

Obszar nr 2 – struktura przestrzenna obszaru składa się z jednostek wskazanych do intensywnej urbanizacji (obszary o symbolach DG i ZU) jako wykorzystanie połoŜenia terenów przy węźle drogi krajowej, z jednostek o średnim stopniu urbanizacji (tereny ZM, U, UP) jako kontynuacja istniejącej zabudowy jednostek o symbolach UW tworzących otoczenie zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” o małym stopniu urbanizacji z wskazanymi 3 rejonami koncentracji oraz z jednostek stanowiących obszary chronione przed zabudową (tereny OE, ZW) jako tereny o przewaŜającym uŜytkowaniu przyrodniczym.

Ustala się następujący dopuszczalny zakres przeznaczenia terenów objętych zmianą Studium oraz ograniczenia zmian w ich przeznaczeniu:

tereny o symbolach ZM – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla zabudowy mieszkaniowej, przy zachowaniu tego przeznaczenia na terenach o symbolach 1ZM ÷ 3ZM oraz 6ZM, bez moŜliwości realizacji wszelkich budynków i rozbudowy budynków istniejących na tych terenach w związku z połoŜeniem ich w obszarze naraŜonym na niebezpieczeństwo powodzi. Przy tym zastrzeŜeniu na terenach ZM dopuszcza się: obiekty i pomieszczenia usługowe oraz rzemiosła produkcyjnego, budynki letniskowe, budynki gospodarcze i garaŜe, zieleń urządzoną, ogrody przydomowe, parkingi dla samochodów, sieci, urządzenia i obiekty infrastruktury technicznej, ścieŜki rowerowe i piesze, drogi obsługujące budynki i urządzenia, w tym drogi wewnętrzne, obszary o symbolach DG – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla obiektów i urządzeń róŜnych działalności gospodarczych dopuszcza się: wszelkiego rodzaju obiekty i urządzenia usługowe, obiekty i urządzenia produkcyjne, bazy, składy, magazyny, hurtownie, centra logistyczne, obiekty mieszkaniowe związane z podstawowym przeznaczeniem terenów, lub realizowane na terenach nie będących pod wpływem ponadnormatywnych uciąŜliwości hałasu oraz w uzupełnieniu zabudowy istniejącej, zieleń urządzona i izolacyjna, parkingi, stacje paliw i obsługi samochodów, sieci, obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej, drogi lokalne, dojazdowe i wewnętrzne, tereny o symbolach UP – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla usług publicznych dopuszcza się: przebudowę i modernizację obiektu usług oświaty na terenie o symbolu 1UP oraz moŜliwość zmiany funkcji obiektu na inne usługi publiczne, modernizację otoczenia obiektu kościoła na terenie o symbolu 2UP bez moŜliwości realizacji nowych obiektów, modernizację istniejących obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej, tereny o symbolach ZU – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla zespołów usługowych dopuszcza się: lokalizację nowych obiektów usługowych poza terenami o symbolach 1ZU, 4ZU i 5ZU na obszarach naraŜonych na niebezpieczeństwo powodzi, budynki i pomieszczenia mieszkalne o ile są związane z funkcją usługową, za wyjątkiem terenów o symbolach 1ZU, 4ZU i 5ZU na powierzchni połoŜonej w obszarze naraŜonym na niebezpieczeństwo powodzi parkingi, drogi dojazdowe i wewnętrzne, zieleń urządzona i izolacyjna, obiekty, urządzenia i sieci infrastruktury technicznej, 40

tereny o symbolach UW – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla sportu i rekreacji dopuszcza się: budynki i urządzenia o funkcji sportowej i rekreacyjnej przy zachowaniu wskaźników urbanistycznych ustalonych w pkt 2, na terenach o symbolach 3UW i 5 UW moŜliwość eksploatacji surowców mineralnych zgodnie z obowiązującą koncesją, obiekty usług handlu i gastronomii związane z podstawową funkcją terenów, plaŜe trawiaste i piaszczyste, pola namiotowe, ciągi pieszojezdne, ścieŜki rowerowe, sieci podziemne infrastruktury technicznej, parkingi dla samochodów oraz dla samochodów i przyczep kempingowych, zieleń urządzona, Uwaga: Dopuszczenie lokalizacji zabudowy moŜliwe jest wyłącznie na terenach połoŜonych na obrzeŜu zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” powyŜej rzędnej 266,5 m n.p.m. tereny o symbolach ZP – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla zieleni urządzonej, dopuszcza się: zachowanie i moŜliwość powiększenia powierzchni cmentarza na terenie 2ZP oraz moŜliwość lokalizacji na tym terenie obiektów związanych z funkcjonowaniem cmentarza, budowę ekranów akustycznych na terenie o symbolu 1ZP oraz realizację zieleni izolacyjnej, obszary o symbolach ZW – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” dopuszcza się: na terenie o symbolu 1ZW kontynuację eksploatacji kruszyw mineralnych zgodnie z obowiązującą koncesją oraz rekultywację terenów w kierunku wodnym, budowę urządzeń związanych z rekreacją nad wodą typu przystań dla sprzętu pływającego, molo, itp. w północnej części terenów 1ZW i 2ZW, obszary o symbolach OE – przestrzeni chronionej przed zabudową nie związaną z rolnictwem dopuszcza się: moŜliwość lokalizacji obiektów i urządzeń związanych z funkcją rolniczą terenów wyłącznie na terenach o symbolach 4OE÷6OE, 9OE÷13OE, 16OE÷19OE, 23OE i 24OE, oraz moŜliwość modernizacji istniejącej zabudowy, lokalizację obiektów i urządzeń związanych z oczyszczaniem ścieków na terenie o symbolu 18OE, oraz moŜliwość rekreacyjnego wykorzystania terenu o symbolu 21OE bez moŜliwości zabudowy, lokalizacje ferm wiatrowych w rejonach, gdzie nie będą kolidowały z istniejącą i planowaną w studium zabudowa mieszkaniową, przebudowę drzewostanu na terenach o symbolach 13OE i 14OE, zalesienie terenów za wyjątkiem terenów o symbolach 3OE i 19OE, drogi publiczne i wewnętrzne, sieci i urządzenia infrastruktury technicznej, tereny o symbolach KDGP, KDZ, KDL i KDD – o podstawowym kierunku przeznaczenia dla komunikacji drogowej dopuszcza się: wyłącznie urządzenia i obiekty związane z funkcjonowaniem komunikacji drogowej, w tym ścieŜki rowerowej, sieci infrastruktury technicznej, zadrzewienia w miejscach nie utrudniających poruszanie się pojazdami samochodowymi, rowerami oraz przy uwzględnieniu poruszania się pieszych.

2. Kierunki i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz uŜytkowania terenów, w tym tereny wyłączone z zabudowy – wytyczne do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

2.1. Dla obszaru nr 1 – ustala się następujące wskaźniki zagospodarowania oraz uŜytkowania terenów, które mogą być skonkretyzowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z uwzględnieniem warunków lokalnych i przepisów odrębnych oraz w dostosowaniu do szczegółowej skali rysunku planu.

Powierzchnia terenów czynnych biologicznie dla zabudowy:

usługowej – minimum 25 %

mieszkaniowej – minimum 30 %

Wysokość budynków w zabudowie:

usługowej – 2 kondygnacje z poddaszem uŜytkowym przy dachach spadzistych,

mieszkaniowej – 2 kondygnacje z poddaszem uŜytkowym przy dachach spadzistych,

Powierzchnia działek budowlanych (minimalna):

dla zabudowy mieszkaniowej rezydencjonalnej – 1200 m 2

dla zabudowy jednorodzinnej wolnostojącej – 700 m2

dla zabudowy jednorodzinnej bliźniaczej – 500 m 2

dla zabudowy jednorodzinnej szeregowej – 300 m 2

Wskaźniki miejsc parkingowych (minimalne):

dla zabudowy mieszkaniowej – min. 2 miejsca postojowe lub garaŜe na jedno mieszkanie,

dla zabudowy usługowej – min. 1 miejsce postojowe na 30 m2 powierzchni uŜytkowej lokalu usługowego,

Ograniczenia zagospodarowania terenów:

ustala się, Ŝe wszelkie obiekty kubaturowe nie mogą być lokalizowane w odległości mniejszej niŜ 30,0 m od granic terenu 1OE (pokazanego na rysunku zmiany Studium), a istniejące zadrzewienia wymagają zachowania w jak największej ich powierzchni jako tereny leśne lub ogrody przydomowe,

Tereny wyłączone z zabudowy:

ustala się zakaz zabudowy terenów o symbolu 1OE oraz terenów połoŜonych w pasie o szerokości 30,0 m od granic tych terenów.

2.2. Dla obszaru nr 2 – ustala się następujące wskaźniki zagospodarowania oraz uŜytkowania terenów, które mogą być skonkretyzowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z uwzględnieniem warunków lokalnych i przepisów odrębnych oraz w dostosowaniu do szczegółowej skali rysunku planu. 42

Powierzchnia terenów czynnych biologicznie dla poszczególnych terenów: tereny o symbolach ZM – minimum 30 % tereny o symbolach UP i ZU – minimum 20 % tereny o symbolach DG – minimum 10 % tereny o symbolu 1UW – minimum 90 % tereny o symbolu 2UW – minimum 80 % tereny o symbolach 3UW i 4UW – minimum 40 % tereny o symbolu 5UW – minimum 30 % Dla terenów o symbolach OE, ZP i ZW wskaźnika powierzchni terenów czynnych biologicznie nie ustala się.

Wysokość budynków w zabudowie: usługowej i mieszkaniowej jak dla obszaru nr 1 zmiany Studium, działalności gospodarczych – nie więcej niŜ 15,0 m na terenach sportoworekreacyjnych – nie więcej niŜ 12,0 m Wysokość budynków w zabudowie usługowej, działalności gospodarczych i sportoworekreacyjnej moŜe być zwiększona o ile wynika to z rodzaju usług, technologii prowadzonej działalności lub kompozycji przestrzennej.

Powierzchnia działek budowlanych (minimalna): dla zabudowy mieszkaniowej rezydencjonalnej, jednorodzinnej wolnostojącej, bliźniaczej i szeregowej, jak dla obszaru nr 1 zmiany Studium, dla zabudowy na terenach o symbolach ZU – 1500 m 2, dla zabudowy na terenach o symbolach DG – 0,5 ha, dla zabudowy na terenach o symbolach UW – 0,3 ha, Wskaźniki miejsc parkingowych (minimalne): dla zabudowy mieszkaniowej – 2 miejsca postojowe lub garaŜe na jedno mieszkanie, dla obiektów handlowych 30 miejsc na 1000 m 2 powierzchni uŜytkowej, dla zakładów produkcyjnych i rzemieślniczych – 25 miejsc na 100 zatrudnionych, dla hoteli, moteli i pensjonatów – 30 miejsc na 100 łóŜek, dla restauracji, kawiarni – 30 miejsc na 100 miejsc konsumpcyjnych, obiekty sportowe i rekreacyjne – 30 miejsc na 100 uŜytkowników, biura – 30 miejsc na 1000 m 2 powierzchni uŜytkowej. Ograniczenia zagospodarowania terenów:

ustala się ograniczenia dla intensywnej urbanizacji otoczenia zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”, co wynika z celu ochrony jego wartości przyrodniczych oraz połoŜenia w sąsiedztwie obszaru Natura 2000 – chronionego prawem. Stąd dopuszczone do realizacji budynki w ramach terenów o symbolach UW wymagają koncentracji w rejonach o potencjalnie dogodnej dostępności komunikacyjnej – pokazanych na rysunku – Ustalenia studium. ustala się ograniczenia dla urbanizacji obszarów rolnych opisanych w zmianie Studium symbolami OE poprzez całkowite wyłączenie części terenów stanowiących doliny układu fizjograficznego –

43 z moŜliwości zabudowy, oraz dopuszczając na pozostałej części wyłącznie zabudowę związaną z rolnictwem, w ramach obszarów OE ustala się zakaz grodzenia nieruchomości w odległości mniejszej niŜ 1,5 m od granic rzek i potoków oraz zakaz lokalizacji zabudowy w pasie terenów o szerokości min. 5,0 m od brzegów rzek i potoków, przy ustalaniu lokalizacji zabudowy mieszkaniowej w planach miejscowych zagospodarowania przestrzennego na obrzeŜach dróg Nr 86, 1 i S1 naleŜy uwzględnić oddziaływanie hałasu,

w zagospodarowaniu terenów o symbolach 9ZM, 3DG i 3ZU naleŜy uwzględniać istniejącą i moŜliwą do utworzenia strefę sanitarną – 50,0 m od granic cmentarza, w planach miejscowych zagospodarowania przestrzennego dla obszarów 1OE, 2DG, 5DG i 6DG naleŜy uwzględnić i wydzielić istniejące zbiorniki retencyjnooczyszczające związane z funkcjonowaniem dróg,

w planach miejscowych zagospodarowania przestrzennego dla obszarów o symbolach 4ZM, 5ZM, 7ZM÷10ZM, 15ZM, 17ZM, 18ZM i 22ZM naleŜy określić faktyczny zasięg uciąŜliwości komunikacyjnych od dróg krajowych oraz ustalić sposoby zmniejszenia tych uciąŜliwości.

Tereny wyłączone z zabudowy:

Z moŜliwości lokalizacji nowej zabudowy oraz rozbudowy budynków naleŜy wyłączyć tereny o symbolach 1ZM÷3ZM i 6ZM oraz 1ZU, 4ZU i 5ZU naraŜone na niebezpieczeństwo powodzi pokazane na rysunku studium oraz tereny w bezpośrednim oddziaływaniu uciąŜliwości komunikacyjnych na obrzeŜa dróg krajowych. Z moŜliwości zabudowy wyłączone będą tereny na obrzeŜu zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” połoŜone poniŜej rzędnej 266,5 m n.p.m. Ustala się zakaz wykonywania obiektów budowlanych, kopania studni, sadzawek, dołów oraz rowów na terenach połoŜonych w odległości mniejszej niŜ 50,0 m od stopy wału po stronie odpowietrznej, oraz zakaz sadzenia drzew, zmiany ukształtowania na terenach naraŜonych na niebezpieczeństwo powodzi.

3. Zasady ochrony środowiska i jego zasobów, ochrona przyrody i krajobrazu kulturowego.

3.1. Ochrona przyrody i krajobrazu

W zakresie ochrony przyrody i krajobrazu w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego naleŜy: a) przeciwdziałać rozpraszaniu się zabudowy w celu ochrony ładu przestrzennego i walorów krajobrazowych, b) zaplanować rozwój urbanistyczny w zespołach i kompleksach uporządkowanych przestrzennie, c) chronić przed zabudową tereny stanowiących korytarze ekologiczne (doliny cieków, grunty rolne i lasy), d) zachować istniejące i tworzyć nowe zadrzewienia i zakrzewienia śródpolne.

3.2. Ochrona zasobów wód podziemnych i powierzchniowych

1. W zakresie wód podziemnych ustala się konieczność ochrony Głównych Zbiorników Wód Podziemnych nr 454 Olkusz Zawiercie i nr 455 Dąbrowa Górnicza, poprzez dąŜenie do objęcia systemem odprowadzania i oczyszczania ścieków całości obszaru zurbanizowanego gminy,

2. W zakresie systemu wód powierzchniowych tworzonego głównie przez cieki układu hydrograficznego Czarnej Przemszy i zbiornika Kuźnica WaręŜyńska ustala się: a) przeciwdziałanie zanieczyszczeniom wód powierzchniowych i dąŜenie do poprawy ich klasy czystości poprzez zdecydowane ograniczenie występowania zabudowy bez oczyszczania ścieków bytowych oraz działania ograniczające zanieczyszczenie wód związkami chemicznymi wykorzystywanymi w rolnictwie, b) naleŜy egzekwować obowiązek systematycznego opróŜniania zbiorników bezodpływowych na terenach nie objętych systemem kanalizacji, c) w strefie 5 m od cieków i zbiorników wodnych wprowadza się zakaz lokalizacji nowej zabudowy i innej działalności wywołującej degradację szaty roślinnej, d) zakaz grodzenia nieruchomości w odległości mniejszej niŜ 1,5 m od krawędzi cieku, e) regulacje techniczne cieków wodnych muszą być ograniczone do niezbędnego minimum, musi zostać zachowana więź hydrologiczna koryt z otoczeniem, a takŜe zachowana ich obudowa biologiczna, f) zakaz realizacji jakiejkolwiek zabudowy w obszarach połoŜonych nad zbiornikiem Kuźnica WaręŜyńska bez uprzedniego zabezpieczenia podłączenia ich do sieci kanalizacyjnej.

3.3. Ochrona powietrza

Ochrona powietrza atmosferycznego wymaga:

a) termomodernizacji budynków mieszkalnych i uŜyteczności publicznej;

b) wprowadzenia zasady uŜywania do celów grzewczych urządzeń o jak najwyŜszej sprawności energetycznej, korzystających z paliw niskoemisyjnych. Zasada winna zostać wprowadzona w formie nakazu dla obiektów uŜyteczności publicznej, produkcyjnych, ogrzewanych zbiorowo i nowo realizowanej zabudowy.

c) ograniczenia ruchu samochodowego w obszarach intensywnie zabudowanych,

d) kształtowania obudowy tranzytowych ciągów komunikacyjnych zielenią, w tym w formie alej i szpalerów drzew.

3.4. Ochrona przed hałasem, wibracjami i promieniowaniem niejonizującym

Ochrona przed hałasem, wibracjami i promieniowaniem niejonizującym wymaga podjęcia następujących działań:

a) lokalizacja nowej zabudowy, w szczególności wzdłuŜ dróg nr S1, DK 1, DK 86 i DW 793 wymaga zachowania odległości zapewniającej ochronę przed

45 hałasem w zaleŜności od rodzaju tej zabudowy oraz minimalizowane zasięgu i wpływu negatywnego oddziaływania tych dróg dla nowej zabudowy poprzez stosowanie barier i przegród akustycznych i strefowanie zabudowy w mpzp naleŜy tereny naraŜone na ponadnormatywne emisje hałasu przeznaczać na takie uŜytkowania, które nie są objęte ochroną przed hałasem (przemysł, usługi itp.) lub na których dopuszczalne poziomy hałasu mogą być podwyŜszone (np. tereny mieszkaniowousługowe),

b) poprawy jakości nawierzchni dróg,

c) budowy ekranów ochronnych lub tworzenia obszarów ograniczonego uŜytkowania – szczególnie w przypadku dróg wojewódzkich i krajowych,

d) eliminowanie i ograniczenie zabudowy w polach elektromagnetycznych linii wysokiego napięcia i stacji elektromagnetycznych,

e) Nowe anteny telefonii bezprzewodowych naleŜy lokalizować w granicach samodzielnych działek lub na obiektach w miejscach nie eksponowanych przy zachowaniu wszystkich wymogów lokalizacyjnych i formalno prawnych,

f) uwzględnienia zagadnień związanych z promieniowaniem niejonizującym na poziomie planów miejscowych oraz decyzji związanych z lokalizacją obiektów będących źródłem tego promieniowania.

3.5. ZłoŜa kopalin i warunki ich eksploatacji

Zgodnie z ustawą Prawo górnicze i geologiczne w studium uwzględniono złoŜe „Kuźnica WaręŜyńska 1”. Eksploatacja złoŜa „Kuźnica WaręŜyńska 1” prowadzona będzie zgodnie z obowiązującą koncesją

a) dopuszcza się rekultywację w kierunku rolnym, leśnym, wodnym lub innym, który umoŜliwi racjonalne korzystanie z terenu po zakończonej eksploatacji ze szczególnym uwzględnieniem połoŜenia w pobliŜu obszaru Natura 2000,

b) w przypadku wykształcenia się w wyrobiskach cennych zbiorowisk roślinnych lub odkrycia interesujących form geologicznych miejsce to naleŜy poddać ochronie zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie przyrody

Granice złóŜ, obszarów i terenów górniczych przedstawiono na rysunku ustaleń studium.

3.6. Prawne formy ochrony wartości przyrodniczych

1. W myśl ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku na analizowanych obszarach nie utworzono form ochrony przyrody. Południowa granica obszaru zmiany studium sąsiaduje z obszarem Natura 2000 Lipienniki w Dąbrowie Górniczej.

2. W mpzp na terenach sąsiadujących z obszarem Natura 2000 naleŜy respektować ograniczenia nałoŜone przez rozporządzenia powołujące tę formę ochrony przyrody oraz ograniczenia i zalecenia ustalone w jej planie ochrony.

3. Analizowane tereny posiadają duŜy potencjał przyrodniczy (doliny cieków, wilgotne łąki). Zaleca się wyznaczenie obszarowych form ochrony przyrody i ustalenie dla nich indywidualnych form ochrony dla obszarów o cennych wartościach przyrodniczych, zgodnie z przepisami odrębnymi, w zaleŜności od potrzeb i uwarunkowań lokalnych. PoniŜej przedstawiono obszary, które były proponowane do ochrony w róŜnych tyczących się terenu gminy opracowaniach:

• Dolina potoku śelisławieckiego wskazywane do utworzenia uŜytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczokrajobrazowego;

• Dolina rzeki Czarna Przemsza wskazywana do utworzenia uŜytku ekologicznego lub zespołu przyrodniczokrajobrazowego;

• Wschodni brzeg zbiornika Kuźnica WaręŜyńska – pomimo, Ŝe obszar ten jest juŜ chroniony jako obszar Natura 2000 warto ustanowić dla niego odrębną, lokalną formę ochrony przyrody (teren poza granicami gminy Siewierz).

PowyŜszą listę nie naleŜy traktować jako zamkniętą, powinna ona być aktualizowana w miarę postępu poznania zasobów przyrodniczych gminy.

4. Obejmować formami ochrony przyrody oraz chronić przed zabudową w mpzp naleŜy w szczególności te siedliska o których jest mowa w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 sierpnia 2001 r. w sprawie określenia rodzajów siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie (dz. U. z 2001 r. nr 92 poz. 1029.

4. Zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej.

4.1. W obszarze nr 1 – połoŜonym w Czekance przy drodze wojewódzkiej nr 793 nie występują obiekty stanowiące wartość dziedzictwa kulturowego i zabytków wymagające ochrony oraz nie występują obiekty stanowiące dobra kultury współczesnej.

4.2. W obszarze nr 2 – wymagana jest ochrona następujących elementów dziedzictwa kulturowego i zabytków:

wyłączenie z moŜliwości lokalizacji zabudowy otoczenia zabytkowego kościoła parafialnego p.w. świętych Marcina i Doroty (nr rejestru zabytków 64/48 i 16/60) przy ul. Dąbrowskiej i przyjęcia zasad ochrony obiektu i jego otoczenia w planie miejscowym. W planie miejscowym naleŜy równieŜ określić strefę „E” ochrony ekspozycji tego kościoła ustalając ja wzdłuŜ ulicy Dąbrowskiej, Kościelnej i Zachodniej z zachowaniem wglądu na kościół od strony południowej, wzdłuŜ trasy DK1. W obszarze strefy „E” naleŜy ustalić w planie miejscowym bezwzględny zakaz lokalizacji wszelkich obiektów i urządzeń, w tym między innymi reklam i innych urządzeń, które mogą zasłaniać widok kościoła. Dla terenów połoŜonych w rejonie kościoła wymagane jest równieŜ ustalenie w planie miejscowym, Ŝe aktualne prace ziemne wymagają archeologicznych badań ratowniczych,

47 cmentarz wyznaniowy rzymskokatolicki przy ulicy Warszawskiej z zabytkowymi nagrobkami jako załoŜenie proponowane do ochrony i włączenia do gminnej ewidencji zabytków. Wartości kulturowe tego cmentarza naleŜy uwzględniać przy planowaniu powiększenia powierzchni cmentarza zachowując dotychczasowe zasady jego rozplanowania i tradycji,

ochrony ustaleniach planu miejscowego wymagają 2 krzyŜe przydroŜne przy ul. Dąbrowskiej i 2 krzyŜe przydroŜne przy ul. 22 Stycznia.

5. Kierunki rozwoju systemów komunikacji i infrastruktury technicznej.

5.1. Obszar nr 1

Komunikacja drogowa – obsługę komunikacyjną planowanego programu mieszkaniowego i usługowego planuje się od drogi nr 793, która w układzie komunikacyjnym miasta i gminy na tym odcinku pełni funkcję drogi klasy „zbiorcza”. Bezpośrednią obsługę nowych działek budowlanych naleŜy zaprojektować w planie miejscowym poprzez układ dróg klasy „lokalna” i „dojazdowa” lub układ dróg wewnętrznych, których szerokość w liniach rozgraniczających winna wynosić 6,0 m Zaopatrzenie w wodę – pobór wody moŜe nastąpić z indywidualnej sieci poprzez budowę przyłączy, Odprowadzenie ścieków – moŜe nastąpić do zbiorników okresowo opróŜnianych do czasu realizacji sieci zgodnie z „Koncepcją gospodarki ściekowej dla miasta i gminy Siewierz”, Odprowadzenie wód opadowych i roztopowych – winno następować do lokalnych cieków. NaleŜy zwrócić uwagę na wybór materiałów przepuszczalnych przy utwardzaniu placów o róŜnym przeznaczeniu, Zaopatrzenie w gaz i ciepło – pobór gazu moŜe następować ze zlokalizowanej na terenie sieci gazowej średniopręŜnej poprzez jej rozbudowę, Zaopatrzenie w energię elektryczną dostawa energii moŜe nastąpić z istniejącej sieci niskiego napięcia, Telekomunikacja – sieci telekomunikacyjne i informatyczne naleŜy prowadzić podziemnie w poboczach dróg i ulic.

5.2. Obszar nr 2

Komunikacja drogowa – do czasu przebudowy drogi krajowej nr 1 do parametrów drogi ekspresowej utrzymuje się dotychczasową obsługę komunikacyjną obszaru. Nie zakłada się budowy nowych włączeń komunikacyjnych (skrzyŜowań, zjazdów indywidualnych i publicznych) z dróg krajowych na tereny do nich przyległe. Zachowuje się wydzielenie drogi krajowej nr 86 w liniach rozgraniczających pokrywających się z wydzieleniem tej drogi pod względem własnościowym. W przypadku przebudowy drogi krajowej nr 1 do parametrów drogi ekspresowej przewiduje się moŜliwość:

likwidacji istniejących skrzyŜowań jednopoziomowych budowę dróg serwisowych i dojazdowych obsługujących przyległe tereny,

przebudowę przekroju poprzecznego do wymagań określonych dla dróg ekspresowych W związku z tak planowaną przebudową drogi krajowej nr 1 moŜe zachodzić sytuacja konieczności powiększenia szerokości terenu w jej liniach rozgraniczających, co będzie wymagało przeprowadzenia odpowiedniej procedury nabycia gruntów na ten cel.

Zakłada się, Ŝe w liniach rozgraniczających dróg ekspresowych lokalizowane będą urządzenia ochrony środowiska, w tym ekrany akustyczne w miejscach, gdzie wymaga tego ochrona akustyczna istniejących terenów mieszkaniowych i usług oświaty.

Zachowuje się istniejący układ dróg klasy „zbiorcza”, „lokalna” i „dojazdowa” dla obsługi istniejącej i planowanej zabudowy oraz róŜnych form uŜytkowania terenów.

Ustala się, Ŝe bezpośrednią obsługę budynków i terenów inwestycyjnych w ramach obszarów wskazanych w Studium do zabudowy i zmian uŜytkowania realizowana będzie drogami klasy „lokalna” i „dojazdowa” oraz drogami wewnętrznymi.

Komunikacja rowerowa – proponowane trasy rowerowe pokazano na rysunku Studium jako układ odizolowany od dróg ruchu samochodowego. Przy przebudowie drogi krajowej nr 1 naleŜy uwzględnić moŜliwość budowy bezkolizyjnego skrzyŜowania planowanej ścieŜki rowerowej z tą drogą

Zaopatrzenie w wodę – pobór wody moŜe nastąpić z istniejącej sieci poprzez:

rozbudowę sieci dostawczej (ulicznej i przyłączy),

zamykanie układu sieci końcówkowej w sieć pierścieniową, co pozwala zwiększyć przepływ i zachować istniejące średnice,

Odprowadzenie ścieków – moŜe nastąpić do zbiorników okresowo opróŜnianych do czasu realizacji oczyszczalni ścieków obsługującej południową część gminy poprzez system grawitacyjnopompowy,

Odprowadzenie wód opadowych i roztopowych – winno nastąpić do lokalnych cieków. Wody z terenów komunikacji kołowej winny być podczyszczane zgodnie z przepisami odrębnymi i odprowadzane po podczyszczeniu do cieków nie powodując podtapiania okolicznych terenów,

Zaopatrzenie w gaz i ciepło – pobór gazu sieciowego moŜe nastąpić z istniejącej sieci średniopręŜnej do której dostawa odbywa się ze stacji redukcyjno pomiarowej pierwszego stopnia w Podwarpiu. Zamykanie sieci gazowej w pierścienie pozwoli na zwiększenie przepustowości istniejącej sieci i dobudowywanie przyłączy. Zgodnie z pismem Marszałka Województwa Śląskiego przez obszar nr 2 planuje się budowę gazociągu wysokopręŜnego KomorznoTworzeń φ700.

Ciepłownictwo – naleŜy dąŜyć do ograniczania niskiej emisji poprzez dofinansowywanie wymiany kotłów starego typu na nowoczesne urządzenia o sprawności spalania powyŜej 60 %. Zmniejszenie emisji moŜe następować równieŜ poprzez ocieplanie budynków i wymianę stolarki okiennej na bardziej ciepłochronną.

49 Zaopatrzenie w energię elektryczną – utrzymuje się przebiegi linii najwyŜszych napięć (400 kV i 220 kV), wysokich napięć (110kV) i średnich napięć (20 kV i 15 kV) wraz ze stacjami transformatorowymi. Rosnące zapotrzebowanie na energię naleŜy w pierwszej kolejności pokrywać z istniejącej sieci poprzez wymianę transformatorów na jednostki o większej mocy. Dotyczy to szczególnie terenów pozostających w zasięgu istniejących stacji transformatorowych. W drugiej kolejności naleŜy rozbudowywać sieć i lokalizować nowe stacje transformatorowe. W pasach ochronnych linii 400 kV i 220 kV nie naleŜy lokalizować obiektów przeznaczonych na stały pobyt ludzi. Wkroczenie w strefę linii 110 kV, 20 kV i 15 kV naleŜy kaŜdorazowo uzgodnić z właścicielem sieci.

W zakresie rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej – naleŜy zapewnić moŜliwość budowy społeczeństwa informatycznego uwzględniając potrzeby rozwoju gospodarczego, szkolnictwa, handlu i swobodnego przepływu informacji zgodnie z dyrektywami prawodawstwa Unii Europejskiej, między innymi poprzez:

moŜliwość kompleksowej realizacji sieci teletechnicznej tradycyjnej, liniowej i radiowej jak i w formie nowych technologii w tym budowy, rozbudowy i modernizacji sieci istniejącej,

sytuowanie sieci w liniach rozgraniczających dróg i ulic poza pasem jezdnym, lokalizowanie sieci poza liniami rozgraniczającymi w przypadkach wynikających z technologii układania sieci,

lokowanie obiektów i anten linii radiowych, stacji bazowych telefonii komórkowej i linii radiowych łączących te stacje zgodnie z obowiązującymi przepisami o ochronie środowiska, w tym szczególnie w zakresie ochrony ludności przed wpływami magnetycznego promieniowania niejonizującego.

6. Obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym.

Na obszarach objętych zmianą Studium mogą być lokalizowane inwestycje celu publicznego o znaczeniu lokalnym, w zaleŜności od potrzeb w danym okresie ich przekształceń.

Zakres i rodzaj tych inwestycji zostanie określony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

7. Obszary, na których rozmieszczone będą inwestycje celu publicznego o znaczeniu ponadlokalnym.

Zgodnie z wnioskami złoŜonymi do Studium przez Marszałka Województwa (pismo SP.RP.7323565/09, SP.RP.KW1054/09 z dnia 6.01.2010) na obszarze nr 2 zmiany Studium występują następujące zadania o znaczeniu ponadlokalnym przyjęte w Planie zagospodarowania przestrzennego województwa śląskiego:

budowa gazociągu wysokopręŜnego φ 700 „KomorznoTworzeń”, budowa dróg ekspresowych S1, budowa zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” – w trakcie kształtowania.

PowyŜsze inwestycje zostały uwzględnione w ustaleniach zmiany Studium na obszarze nr 2 poprzez wskazanie moŜliwości ich realizacji w przeznaczeniach terenów na rysunku zmiany Studium i w niniejszym tekście ustaleń Studium.

8. Obszary naraŜone na niebezpieczeństwo powodzi, osuwania mas ziemnych oraz oddziaływania szkód górniczych.

W obszarze nr 2 zmiany Studium wskazuje się obszar naraŜony na niebezpieczeństwo powodzi wyznaczony na podstawie opracowania „Studium określające obszary bezpośredniego zagroŜenia powodzią dla obszarów nie obwałowanych w zlewni rzeki Przemszy”.

Na terenach objętych tym zagroŜeniem moŜliwości zagospodarowania na tych terenach ustalono w punkcie 2.2 – „Ograniczenia zagospodarowania terenów” oraz „Tereny wyłączone z zabudowy”. Zgodnie z tymi zapisami na terenach o symbolach 1ZM÷3ZM i 6ZM oraz 1ZU, 4ZU i 5ZU na powierzchniach naraŜonych na niebezpieczeństwo powodzi obowiązuje zakaz realizacji zabudowy.

Obszar nr 1 nie jest naraŜony na niebezpieczeństwo powodzi.

Na obszarze nr 1 i nr 2 zmiany Studium nie wskazuje się obszarów naraŜonych na niebezpieczeństwo osuwania się mas ziemnych i oddziaływania szkód górniczych.

9. Obszary wymagające przekształceń, rehabilitacji i rekultywacji.

Ustala się, Ŝe tereny eksploatacji powierzchniowej w ramach obszaru nr 2 zmiany Studium na terenach o symbolach 1ZW wymagają rekultywacji w kierunku poszerzenia zbiornika wodnego „Kuźnica WaręŜyńska”. Przekształceń wymagają równieŜ obrzeŜa tego zbiornika w celu ich przystosowania do pełnienia funkcji rekreacyjnych.

10. Obszary dla których obowiązkowe jest sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości, a takŜe obszary rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaŜy powyŜej 2000 m2 oraz obszary przestrzeni publicznych.

Obowiązkowego opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wymagają grunty rolne klasy III występujące na obszarze nr 2 oraz grunty leśne występujące na obszarze nr 1 w przypadku przeznaczenia ich dla celów nierolniczych i nieleśnych. Przewidzieć naleŜy równieŜ konieczność opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów przestrzeni publicznych na obrzeŜach zbiornika wodnego. Wskazuje się moŜliwość ustalenia w planach miejscowych obszarów wymagających scaleń i podziałów nieruchomości w celu realizacji większych inwestycji usługowych i mieszkaniowych.

Na terenach objętych zmianą studium nie przewiduje się rozmieszczenia obiektów handlowych o powierzchni sprzedaŜy powyŜej 2000 m 2.

Zakłada się, Ŝe w ramach terenów o symbolach UW kształtowany będzie system obszarów przestrzeni publicznych, jako wykorzystanie walorów zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” dla celów sportu i rekreacji o znaczeniu ponadlokalnym.

11. Obszary dla których gmina zamierza sporządzić miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w tym obszary wymagające zmiany przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne.

Obszar nr 1 zmiany Studium w związku z przeznaczeniem części terenów dla zabudowy mieszkaniowej i usługowej wymaga zmiany przeznaczenia gruntów leśnych na cele nieleśne.

Natomiast część terenów w obszarze nr 2 zmiany Studium objęta jest miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego w ramach których uzyskano zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Pozostałe tereny wskazane w Studium na tym obszarze do zabudowy, a nie objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wymagają uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych klasy III na cele nierolnicze jeŜeli zwarty obszar przekracza powierzchnię 0,5 ha. Jest to głównie niewielki fragment połoŜony w WaręŜynie (ok. 1ha).

12. Warunki i zasady kształtowania rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej.

Istniejące kompleksy rolne i leśne wchodzą w skład rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej gminy i miasta Siewierz, jako obszary wyłączone z urbanizacji i stanowiące równowaŜenie obszarów, które będą urbanizowane.

Tereny lasów wyłączone są z moŜliwości zabudowy, a na terenach rolnych dopuszcza się jedynie zabudowę związaną z rolnictwem.

Zgodnie z ustaleniami zmiany Studium tereny rolne i leśne stanowią obszary „OE” o funkcji rolniczej i leśnej przestrzeni produkcyjnej, ale w większym stopniu bioklimatycznej oddziałującej na klimat i funkcjonowanie ekosystemów w układzie ponadlokalnym.

13. Tereny zamknięte i obszary problemowe.

W obszarze nr 1 i nr 2 zmiany Studium nie występują tereny zamknięte.

W rozwoju gminy Siewierz w obszarach objętych zmianą Studium przewiduje się następujące obszary problemowe:

w obszarze nr 1 – konieczność zachowania jak największej powierzchni leśnej przy dąŜeniach właścicieli gruntów do ich zabudowy w jak największym stopniu,

w obszarze nr 2: problem wykorzystania terenów przy węźle dróg krajowych dla lokalizacji działalności gospodarczych, co jest w interesie całej społeczności miasta i gminy Siewierz, a dąŜenia właścicieli gruntów do indywidualnego przeznaczenia przez nich tych terenów dla zabudowy mieszkaniowej i usługowej, problem moŜliwości wykorzystania obrzeŜy zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska” dla celów sportoworekreacyjnych w aspekcie ochrony tego obszaru pod względem przyrodniczym i krajobrazowym, sąsiadującym bezpośrednio z obszarem chronionym „Natura 2000”,

problem ustalenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zadań zagospodarowania obszarów rolnych pozwalających na zachowanie ich funkcji bioklimatycznej, problem zmian lokalnego układu komunikacyjnego oraz przekształcenie związane z planowaną przebudową drogi krajowej nr 1 do drogi klasy ekspresowej.

D. SYNTEZA I UZASADNIENIE PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ

Niniejsza zmiana studium dotyczy dwóch obszarów połoŜonych na obszarze gminy Siewierz:

obszar nr 1 o powierzchni około 8,8 ha połoŜony w Czekance,

obszar nr 2 o powierzchni około 950,0 ha połoŜony w obrębach Wojkowice Kościelne i WaręŜyn.

Celem zmiany studium jest umoŜliwienie realizacji zabudowy mieszkaniowej na terenach obszaru nr 1, oraz przyjęcie polityki przestrzennej i ustalenia wytycznych do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego terenów obrzeŜa zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”, terenów po południowej stronie węzła komunikacyjnego dróg krajowych Nr 86, Nr 1 i S1, oraz terenów mieszkaniowych i usługowych w obszarach urbanizacji obrębów Wojkowice Kościelne i WaręŜyn.

Ustalenia zasad rozwoju obszarów poprzedzono analizą występujących uwarunkowań, w tym w szczególności:

określenia terenów naraŜonych na niebezpieczeństwo powodzi ,

uciąŜliwości hałasu od ruchu na drogach krajowych,

wymogów ochrony obrzeŜy zbiornika Kuźnica WaręŜyńska przed intensywną urbanizacją,

występowania prawnych form ochrony wartości przyrodniczych i kulturowych.

Istotną przesłanką kierunków zagospodarowania przestrzennego były równieŜ bardzo liczne wnioski i uwagi mieszkańców oraz właścicieli nieruchomości dotyczące umoŜliwienia zabudowy mieszkaniowej w obszarach objętych zmianą.

W przyjętej metodzie zmiany studium, ustalenia sposobów i zasad zagospodarowania terenów opracowano w podziale na obszary wskazane do urbanizacji oraz obszary wyłączone z urbanizacji jako równowaŜenie terenów wskazanych do zabudowy oraz jako obszary, które zagospodarowywane będą przez przyszłe pokolenia, jeŜeli będą takie potrzeby.

Na obecnym etapie rozwoju obszaru nr 2 objętego zmianą studium utrzymano znaczne obszary terenów otwartych jako walor krajobrazowy oraz przestrzeń przyrodnicza mająca podstawowe znaczenie dla klimatu miasta i gminy.

Zmiana studium sporządzona jest więc z zachowaniem ustawowych zasad rozwoju zrównowaŜonego.

Obszary wskazane do urbanizacji tworzą tereny o następujących symbolach i następujących przeznaczeniach podstawowych:

ZM – zabudowy mieszkaniowej

DG – działalności gospodarczej

ZU – zespołów usługowych

UP – usług publicznych

UW – sportu i rekreacji

KDGP, KDZ, KDL, KDD – tereny publicznych dróg klasy główna ruchu przyspieszonego, zbiorcza, lokalna i dojazdowa.

55 Obszar wyłączony z urbanizacji tworzą tereny o następujących symbolach i następujących przeznaczeniach podstawowych:

OE – przestrzeni chronionej (lasy, łąki, grunty rolne)

ZW – zbiornika „Kuźnica WaręŜyńska”,

ZP – zieleni urządzonej

Dla kaŜdej wyŜej wymienionej kategorii przeznaczenia terenów opracowano katalogi moŜliwych sposobów zagospodarowania oraz wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz uŜytkowania terenów, w tym tereny wyłączone z zabudowy.

Sporządzona zmiana studium ukierunkowuje zagospodarowanie obszaru nr 1 zmiany – dla zabudowy mieszkaniowej, a obszaru nr 2 zmiany – dla zabudowy usługowej, rekreacyjnej i mieszkaniowej, przy czym stworzono równieŜ warunki dla rozwoju nowych działalności gospodarczych przy węźle dróg krajowych oraz na obrzeŜu drogi nr 86.

Przeprowadzona zmiana studium określa zasady polityki przestrzennej dla obszarów objętych zmianą, a faktyczne przeznaczenie terenów dla nowych funkcji moŜe nastąpić dopiero po opracowaniu planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, którego rozwiązania nie mogą naruszać ustaleń sporządzonej zmiany dokumentu studium.