LUNS GRATIS

Auteur: Albert Kersten Aantal pagina's: 700 pagina's Verschijningsdatum: 2011-03-02 Uitgever: Boom uitgevers Amsterdam EAN: 9789461053343 Taal: nl Link: Download hier Joseph Luns Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie. Huib Luns - , een Nederlands kunstschilder, beeldhouwer, tekenaar, boekbandontwerper en schrijver van boeken over de Nederlandse schilderkunst. Vader van Joseph Luns. Categorie : Wikipedia:Doorverwijspagina. Naamruimten Artikel Overleg. Weergaven Lezen Bewerken Brontekst bewerken Geschiedenis. Gebruikersportaal Snelcursus Hulp en contact Donaties. Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werkte Luns achtereenvolgens als attaché gezantschap en attaché ambassade in de steden Lissabon, Bern en Londen. Daarna volgde een politieke carrière als minister van Buitenlandse Zaken zonder portefeuille van , enkele maanden lid van de Tweede Kamer en daarna opnieuw minister van Buitenlandse Zaken in diverse kabinetten In stond hij bij de Tweede-Kamerverkiezingen als nummer 3 genoteerd op de KVP-kandidatenlijst in Zuid-Holland, en in de jaren erna nog enkele malen. In stopte Luns als politicus met zijn activiteiten en een jaar later brak hij met de KVP. Wat Provo in de jaren al op de muren had gekalkt werd werkelijkheid:. Hij speelde onder meer een belangrijke rol tijdens de Koude Oorlog als architect van het NAVO-dubbelbesluit van 12 december Dit besluit was een reactie op de installatie van SSraketten door de Sovjet-Unie. Op 17 juli overleed Joseph Luns op jarige leeftijd in Brussel. Tegen John F. Kennedy vermoedelijk een broodjeaapverhaal :. I fok horses! Men kan zich verheugen dat het tot bloedvergieten is gekomen, daar dit hopelijk een rem zal zijn tegen een dergelijke gezagsverkrachting. De grote schuldigen lopen helaas nog los rond. Dat zijn de lieden die ongestraft met hun hersenschimmige utopieën de arbeidersmassa vergiftigen. Dat zijn de lieden die in Italië het fascisme , in Duitsland het nationaal- socialisme als reactie opriepen en noodzakelijk maakten en er ook hier om roepen. Wanneer Luns zich als politicus in de Tweede Kamer moest verantwoorden, liet hij zich zelden van zijn stuk brengen en zei hij regelmatig:. Ik sta verbijsterd over het volstrekte gebrek aan kennis van de geschiedkundige waarheid bij een deel van onze jeugd. Door een groot gedeelte van de pers — waarbij ik graag De Telegraaf wil uitzonderen — wordt er ook van alles aan gedaan om uiterst linkse ideeën te verbreiden, en de beïnvloeding wordt heel deskundig en met grote middelen aangepakt. Boekentip: Ter herinnering. Joseph Luns — Elsevier-special Lees ook: Pijnlijke uitspraken van Nederlandse politici Ook interessant: Biografieën van historische personen. Boeken -Albert Kersten, Luns. Een politieke biografie Amsterdam: Boom, Uw donaties stellen ons in staat Historiek verder uit te breiden en zorgen ervoor dat ons archief online blijft. Klant bij Bol? Bestel via deze link en Historiek krijgt een kleine vergoeding. Dank u wel! Op Historiek vindt u historische achtergronden bij het nieuws, maar ook bijvoorbeeld boekbesprekingen, historische uitdrukkingen en gezegden, informatie over de Griekse mythologie, wereldoorlogen en veel historische foto's. Veel van onze encyclopedische artikelen zijn ook goed te gebruiken voor spreekbeurten en werkstukken. Fout in een artikel? Gebruik dit formulier. Docent geschiedenis? Publiceer op Historiek. Bij Historiek vinden we dat geschiedenis niet alleen interessant maar ook relevant is. Ons motto: "Omdat we ook van gisteren zijn Hosting door Xynta. Anderen lazen ook:. Luns, Dulles en Nieuw-Guinea

Luns werd gestationeerd bij de kustwacht van de Wassenaarse Slag , waar hij een halfjaar diende. Luns meldde zich na zijn diensttijd aan voor de studie rechten, aanvankelijk op de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam , maar eind november schreef hij zich in in Leiden. Hij volgde onder andere colleges bij Julius Christiaan van Oven. Hoewel hij in Leiden was gaan studeren, speelde zijn studentenleven zich voornamelijk af in Amsterdam. De toedracht van de muiterij weet hij aan het socialisme. Begin jaren 30 was Joseph Luns ervan overtuigd dat de wereld op een grote internationale crisis afstevende. Hij was voorstander van een sterke en gerespecteerde overheid en was een radicaal tegenstander van bewegingen die de maatschappelijke orde wilden veranderen, zoals het socialisme. In werd Luns verkozen tot rector van het ASC, en nadat hij het stokje had overgedragen aan zijn opvolger stortte hij zich op zijn afstuderen. In vertrok hij naar Londen om een halfjaar te studeren aan de London School of Economics. In Londen probeerde hij een plek te verwerven bij de diplomatieke dienst, waartoe hij uiteindelijk door minister Jacob Patijn werd toegelaten. In juni van dat jaar vertrok hij naar Berlijn voor een zomercursus aan het Deutsches Institut für Ausländer van de Humboldtuniversiteit om zich daar voor te bereiden op zijn attaché-examen. Luns begon in oktober bij de diplomatieke dienst, waar hij op dat moment het jongste lid was. Hij werkte er als particuliere secretaris van de minister. Wel maakte hij deel uit van de entourage van koningin Wilhelmina bij haar staatsbezoek aan België in mei In december kreeg Luns een plek in het Nederlands gezantschap te Bern , waar hij ging werken onder Johan Bosch van Rosenthal. Luns was de enige medewerker van de Nederlandse gezant en was om die reden voornamelijk bezig met het ontcijferen en coderen van geheime telegrammen. Ook kwamen er in Zwitserland veel gevluchte Nederlandse joden aan en de eerste Engelandvaarders. Na het ontslag van Johann Gottlieb Sillem als speciaal gezant te Lissabon kwam er een wisseling van de wacht in Portugal en werd Luns overgeplaatst naar de Portugese hoofdstad. Hier was hij opnieuw belast met het ontcijferen en coderen van geheime telegrammen. Ook verstrekte hij Portugese visa aan Engelandvaarders op doorreis. Na de Nederlandse bezetting van Portugees-Timor verslechterde de relatie tussen de Nederlandse regering en Portugal, maar dankzij Britse bemiddeling mocht het Nederlandse gezantschap in het land blijven. Toen de voorzitter van de Italiaanse Fascistische Grote Raad , Dino Grandi , in Portugal aankwam, was Luns een van eerste diplomaten die hiervan op de hoogte was en wist hij een persoonlijk onderhoud met de man te krijgen, waardoor hij alle ins en outs te weten kwam van de val van Mussolini. In november maakte Luns de overstap naar de afdeling Diplomatieke Zaken van het ministerie in Londen. Twee maanden later keerde hij voor vijf maanden terug naar Lissabon en uiteindelijk verwierf hij in oktober een plek op de Nederlandse ambassade in Londen. Hier werkte Luns autonoom onder ambassadeur Edgar Michiels van Verduynen. Luns was in Londen ook gedelegeerde bij het Intergovernmental Committee on Refugees en in mei werd hij bovendien belast met Duitse aangelegenheden. Hij bleef na de oorlog werkzaam bij de ambassade in Londen. Aan deze overplaatsing was een beloning verbonden, namelijk de verlening van de persoonlijke titel van ambassaderaad. Luns verkreeg die op 20 september Het Nederlandse gezantschap begon dat jaar met een lobby om een zetel te bemachtigen in de Veiligheidsraad. Von Balluseck en Luns vergaarden hiervoor snel voldoende steun. Von Balluseck en Luns woonden gezamenlijk de sessies van de Veiligheidsraad bij, die toen nog plaatsvonden in het tijdelijk hoofdkantoor in Lake Success nabij New York. In april stelde de raad een ontwapeningscommissie in waarvan Luns voorzitter werd. In het najaar trad hij in de Veiligheidsraad op als woordvoerder bij de behandeling van het Brits-Iraanse oliegeschil, waarbij hij namens Nederland aan de kant van de Britten stond. Hij werd voorgedragen voor deze post, maar de PvdA vond hem te jong en droeg de partijloze Jan Willem Beyen voor. Hij kreeg toestemming om zich in het buitenland minister van Buitenlandse Zaken te noemen, [35] maar mocht dat niet doen in het gezelschap van Beyen. Luns werd de tweede man op het ministerie van Buitenlandse Zaken, maar de onderlinge taakverdeling tussen hem en Beyen was onduidelijk. Er werd afgesproken dat Beyen alle formele verplichtingen op zich zou nemen en dat Luns de VN in zijn portefeuille kreeg. Ruim een week na de beëdiging, op 11 september , vertelde Luns op een persconferentie in New York dat hij de niet-Europese zaken en de VN zou behandelen. Deze kwestie lag nogal gevoelig in het kabinet en behoorde volgens Beyen tot zijn domein. Na een halfuur durende tirade van Beyen besloot Luns om zijn positie neer te leggen, maar Leo Beaufort wist hem hiervan te weerhouden. Het kabinet besloot in oktober dat Nieuw-Guinea onderdeel zou blijven van het koninkrijk en dat het bleef streven naar zelfbeschikkingsrecht voor de Papoea's , waardoor er geen sprake kon zijn van machtsoverdracht van de regio aan de Indonesische Republiek. Wel vond hij enige steun bij Australië , maar verder dan een intentieverklaring kwam het niet. Luns nam in namens Nederland deel aan de Conferentie van Genève , die onder andere een oplossing moest vinden voor de Koreaanse Oorlog. Hij lobbyde vergeefs voor toetreding van Nederland tot de nog te vormen Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie. Bij terugkomst in Nederland leidde Luns het overleg met Indonesië over uittreding van dit land uit de Nederlands-Indonesische Unie. In januari vond een nieuw overleg plaats in Genève. De gesprekken liepen vast, waarna Indonesië de Unie eenzijdig ophief. Na de begrotingsbehandeling in de Eerste Kamer vertrok Luns naar Montecatini Terme in Italië voor een gezondheidskuur. Hij keerde na ruim drie weken weer terug. Na de verkiezingen werd hij op 3 juli beëdigd als Kamerlid. Tijdens de vier jaar van hun samenwerking was premier Willem Drees gesteld geraakt op de jonge minister. Luns kreeg vrijwel meteen te maken met de Suezcrisis. Europa en Amerika hadden tegenstrijdige opvattingen over de te volgen politiek en Luns sprak zich meerdere malen uit tegen het beleid van de Amerikaanse minister Dulles. Tijdens een ministeriële NAVO-raad in Parijs wisten de partijen weer nader tot elkaar te komen, mede door de inzet van Luns. Enige maanden na de beëdiging van het kabinet kreeg Luns in het buitenlandse beleid ondersteuning. Op 8 januari werd Ernst van der Beugel benoemd tot staatssecretaris, belast met Europese samenwerking. Luns had zich gedurende de formatie al ingezet voor de benoeming, maar de PvdA -fractie was lange tijd tegen geweest. Zij voerden daarvoor vele gesprekken met onder anderen Paul Henri Spaak. Luns hekelde de pro-Franse opstelling van de Belgische politicus. Eind februari kwamen de regeringsleiders tot een akkoord in Hôtel Matignon , gevolgd door de ondertekening van het Verdrag van Rome op 25 maart Pas na de benoeming van Hans Linthorst Homan als permanente vertegenwoordiger bij de EEG waren beide ministers tevreden. Omdat Nederland weigerde Nieuw-Guinea over te dragen aan Indonesië was dat land in augustus gestopt met het afbetalen van de schuld aan Nederland. Vanaf oktober werden in Indonesië anti-Nederlandse betogingen gehouden. Op 29 november haalde een resolutie van Indonesië, waarin om bemiddeling werd gevraagd in de kwestie Nieuw-Guinea, voor de vierde keer niet de vereiste tweederdemeerderheid in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Als reactie daarop nationaliseerde Indonesië alle Nederlandse bedrijven en op 5 december, Zwarte Sinterklaas , werden Nederlanders staatsgevaarlijk verklaard en werden ze met klem verzocht Indonesië te verlaten. Via hem had hij op 4 oktober een geheim onderhoud met president Dwight D. Eisenhower en drie dagen later kwam Dulles met een verklaring waarin Amerika Nederland impliciet te kennen gaf dat ze het land zouden steunen bij een Indonesische aanval op Nieuw-Guinea. Al langere tijd waren de verhoudingen tussen de confessionele partijen en de PvdA in het kabinet op scherp komen te staan. Hierop stapten de PvdA-ministers uit het kabinet op. Bij de kabinetsformatie was het niet vanzelfsprekend dat Luns zijn ministerschap zou behouden. De beoogde premier, Jan de Quay , was het namelijk niet eens met Luns over de Indonesië-politiek en stelde in eerste instantie voor om de post aan de VVD te geven. In een persoonlijk onderhoud dat tweeënhalf uur duurde wist Luns hem te overtuigen. Onder protest had Luns daar gehoor aan gegeven. Op 19 mei trad het kabinet-De Quay aan. Luns kreeg op zijn departement een nieuwe staatssecretaris: Hans van Houten. Het Nederlandse standpunt was dat verdere Europese integratie vooral gericht moest zijn op het versterken van de trans-Atlantische handel waarbij rekening werd gehouden met de wensen van Amerika en Groot-Brittannië. Luns hield dan ook in het Frans-Italiaanse voorstel voor een gemeenschappelijk buitenlands beleid aanvankelijk af. In november ging hij alsnog akkoord met een overleg, viermaal per jaar, tussen de ministers van Buitenlandse Zaken. Hoewel Luns een fel tegenstander was van de plannen van De Gaulle, omtrent de vorming van een EPU, [n 4] was zowel het kabinet als de KVP-fractie verdeeld over de te volgen koers. Zo was minister Jan de Pous hier een voorstander van, terwijl veel van zijn KVP-collega's de voorkeur gaven voor slechts een associatieverdrag tussen de Gemeenschap en de Britten. Luns wist het kabinet echter te overtuigen om de harde lijn tegen de Fransen aan te houden. Met Belgische steun wist Joseph Luns vervolgens in te bewerkstelligen dat het Fouchet-plan geen doorgang kon vinden. In april kwam er een einde aan jarenlange onderhandelingen tussen Nederland en Duitsland en werd het "Algemeen Verdrag" getekend. Daarin werden de laatste afwikkelingen van de Tweede Wereldoorlog tussen beide landen geregeld. Het besluit om het schip de Hr. Karel Doorman naar Nieuw-Guinea te sturen zorgde voor internationale ophef. Indonesië zag het als een bedreiging [69] en op 17 augustus verbrak Soekarno de diplomatieke betrekkingen. Kennedy kwam er een omslag in de Amerikaanse politiek aangaande de Nieuw-Guineakwestie. De Amerikaanse regering begon Indonesië te steunen en langzamerhand kwam Nederland geïsoleerd te staan. Omdat de druk vanuit de Verenidge Staten om Nieuw-Guinea onder internationaal bestuur te plaatsen te groot was, stelde Luns zijn standpunt bij. Op 1 september werd in het kabinet het "plan-Luns" aangenomen. Nederland was bereid de soevereiniteit over te dragen aan de bevolking en Nieuw-Guinea onder internationaal beheer te stellen, mét behoud van financiële bijdragen aan het land. Hierdoor werd het kabinet gedwongen om de gesprekken met Indonesië te hervatten. In maart werden de gesprekken tussen beide partijen opgestart in Middleburg onder leiding van de Amerikaanse diplomaat Ellsworth Bunker. Op 2 april was er een conceptakkoord, maar het concept werd door Luns en het kabinet afgewezen omdat er te veel werd toegegeven aan Indonesië. Het duurde tot augustus voordat ambassadeur Herman van Roijen het verdrag ondertekende. Bij de Tweede Kamerverkiezing op 15 mei kreeg Luns Fractievoorzitter Wim de Kort had Luns voorgesteld als nieuwe minister-president bij koningin Juliana, maar nadat dit plan kansloos bleek werd Luns gehandhaafd als minister. Met zijn gezondheid ging het minder goed. Zo kreeg hij in de zomer van tijdens een reis langs de Rijn twee aanvallen van epilepsie , waarna hij verschillende taken op het ministerie afstootte. Over eventuele Nederlandse hulp merkte hij het volgende op tegenover president Kennedy:. The answer, Mr. President, is negative. De VS verzochten Luns ook om Nederlandse technici in te zetten om de Indonesische economie te herstellen, maar ook dit weigerde hij omdat het te gevoelig lag. Luns was ervan overtuigd dat dat de Sovjet-Unie West-Europa zou trachten te onderwerpen als ze daartoe de kans zouden krijgen. De vreedzame relaties met Rusland moesten slechts gebaseerd zijn op militaire kracht en alleen langs deze weg was ontspanning volgens hem af te dwingen. Deze opstelling van Luns zou tot de Nederlandse houding ten opzichte van de Sovjet-Unie bepalen. Bijna twintig jaar, mede door zijn lange gestalte, een markante minister van Buitenlandse Zaken. Actief bij de marine, waarvoor hij altijd belangstelling behield, en daarna werkzaam in de diplomatieke dienst. Vormde in als minister zonder portefeuille met Beyen een ministersduo, maar vanaf was hij de enige minister op dat departement. Genoot in brede kring grote populariteit door zijn en humor en de wijze waarop hij opkwam voor het Nederlandse belang, maar werd door anderen bekritiseerd vanwege onder meer zijn Nieuw-Guineapolitiek en pro-Amerikaanse opstelling. Steunde de pogingen van Groot- Brittannië om toe te treden tot de Europese Gemeenschappen en was tegenspeler van president De Gaulle. Had weinig genoegen in het politieke debat. Na zijn ministerschap secretaris-generaal van de NAVO. Stond rechts in de KVP en brak in met die partij. Conservatief, streng katholiek, autoritair, charmant en op-en-top diplomaat. Had een uitstekend gevoel voor p. KVP in de periode lid Tweede Kamer, minister. U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien. In de uitgebreide versie is een overzicht van partijpolitieke functies opgenomen. Andere Tijden heeft bezwaar aangetekend tegen de weigering van het Nationaal Archief om inzage te verlenen. Het is een procedure die maanden zal duren. Te zijner tijd zullen we op deze website de afloop berichten. Tegelijkertijd hebben we een ingezonden stuk naar de Volkskrant gestuurd, omdat wij vinden dat het principe van controleerbaarheid van groot belang is. Download hiernaast het ingezonden stuk. Hoe kan het nu dat Luns zo lang minister van Buitenlands Zaken is geweest? Allereerst doordat de KVP eindeloos lang in het kabinet heeft gezeten. En voor de KVP was er nooit twijfel of Luns de minister zou moeten worden. Verder was het terrein van buitenlandse zaken voor de kamerleden, meer dan nu, ver van hun bed. De wereld was groter dan die nu is. En Luns was helemaal thuis in dat buitenland. Toch begonnen Luns, zijn eigen ministerie, de Tweede Kamer en de maatschappij uit de pas te lopen. Terwijl ook de Kamer mondiger, kritischer werd en Luns vaker ter verantwoording riep. Rutten was er jaren later bij toen Luns als secretaris-generaal van de NAVO uitvoer over de ontaarding van de jeugd in Nederland, over de manier waarop de jeugd werd opgevoed, de zedeloosheid van het land. Luns bewoog zich soms heel handig door de Kamer, zegt Borgman Brouwer. In een televisie interview pochte Luns dat hij niet meer dan één keer per jaar naar de Tweede Kamer ging. Voor de Rijksbegroting. Zo snel mogelijk weg uit de kamer, was ook de indruk van Rutten. Charles Rutten, Aan de wieg van Europa en andere buitenlandse zaken: Herinneringen van een diplomaat Amsterdam Bert van der Zwan, e. Meer verdieping op het gebied van geschiedenis? Kijk op NPOFocus. Andere Tijden. Bekijk Video. Geïnterviewden Bronnen. Albert Kersten, Luns: Een politieke biografie Amsterdam Aan de wieg van Europa en andere buitenlandse zaken. Van Buitengaats naar binnenhof. In dienst van Buitenlandse Zaken. Heeft u vragen, ideeën of opmerkingen? Neem dan contact op met de redactie:. Andere Tijden Nieuwsbrief Elke week het laatste geschiedenisnieuws in uw inbox. Meld je aan. U heeft zich nu aangemeld voor de nieuwsbrief en ontvangt nog een bevestiging per mail. [Mr. J.M.A.H. (Joseph) Luns

Hij speelde onder meer een belangrijke rol tijdens de Koude Oorlog als architect van het NAVO-dubbelbesluit van 12 december Dit besluit was een reactie op de installatie van SSraketten door de Sovjet-Unie. Op 17 juli overleed Joseph Luns op jarige leeftijd in Brussel. Tegen John F. Kennedy vermoedelijk een broodjeaapverhaal :. I fok horses! Men kan zich verheugen dat het tot bloedvergieten is gekomen, daar dit hopelijk een rem zal zijn tegen een dergelijke gezagsverkrachting. De grote schuldigen lopen helaas nog los rond. Dat zijn de lieden die ongestraft met hun hersenschimmige utopieën de arbeidersmassa vergiftigen. Dat zijn de lieden die in Italië het fascisme , in Duitsland het nationaal-socialisme als reactie opriepen en noodzakelijk maakten en er ook hier om roepen. Wanneer Luns zich als politicus in de Tweede Kamer moest verantwoorden, liet hij zich zelden van zijn stuk brengen en zei hij regelmatig:. Ik sta verbijsterd over het volstrekte gebrek aan kennis van de geschiedkundige waarheid bij een deel van onze jeugd. Door een groot gedeelte van de pers — waarbij ik graag De Telegraaf wil uitzonderen — wordt er ook van alles aan gedaan om uiterst linkse ideeën te verbreiden, en de beïnvloeding wordt heel deskundig en met grote middelen aangepakt. Boekentip: Ter herinnering. Joseph Luns — Elsevier-special Lees ook: Pijnlijke uitspraken van Nederlandse politici Ook interessant: Biografieën van historische personen. Boeken -Albert Kersten, Luns. Een politieke biografie Amsterdam: Boom, Uw donaties stellen ons in staat Historiek verder uit te breiden en zorgen ervoor dat ons archief online blijft. Klant bij Bol? Bestel via deze link en Historiek krijgt een kleine vergoeding. Dank u wel! Op Historiek vindt u historische achtergronden bij het nieuws, maar ook bijvoorbeeld boekbesprekingen, historische uitdrukkingen en gezegden, informatie over de Griekse mythologie, wereldoorlogen en veel historische foto's. Veel van onze encyclopedische artikelen zijn ook goed te gebruiken voor spreekbeurten en werkstukken. Fout in een artikel? Gebruik dit formulier. Docent geschiedenis? Publiceer op Historiek. Bij Historiek vinden we dat geschiedenis niet alleen interessant maar ook relevant is. Ons motto: "Omdat we ook van gisteren zijn Hosting door Xynta. Anderen lazen ook:. Biografieën Politieke geschiedenis. Verder speuren:. Uit het archief: Am I not a man and a brother? Als het gaat over de geschiedenis van de slavernij wordt bovenstaande afbeelding vaak vertoond. Waar komt die afbeelding — met daarop de beroemde tekst Am I not a man and … Lees verder ». Had weinig genoegen in het politieke debat. Na zijn ministerschap secretaris-generaal van de NAVO. Stond rechts in de KVP en brak in met die partij. Conservatief, streng katholiek, autoritair, charmant en op-en-top diplomaat. Had een uitstekend gevoel voor p. KVP in de periode lid Tweede Kamer, minister. U ziet een selectie van de loopbaan. In de uitgebreide versie is de gehele loopbaan in te zien. In de uitgebreide versie is een overzicht van partijpolitieke functies opgenomen. In de uitgebreide versie is een overzicht van de opleiding en opgenomen. U ziet een selectie van activiteiten. In de uitgebreide versie is het gehele overzicht van activiteiten in te zien. U ziet een selectie van wetenswaardigheden. In de uitgebreide versie is een overzicht van wetenswaardigheden opgenomen. In de uitgebreide versie zijn, indien bekend, de familierelaties opgenomen. In het digitale biografisch archief van PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie van deze pagina aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, opleiding en wetenswaardigheden. Laat het ons weten als u daar belangstelling voor heeft. Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij. De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.

https://files8.webydo.com/9583162/UploadedFiles/66931F73-3611-F87D-00BE-CEE758085D58.pdf https://files8.webydo.com/9582811/UploadedFiles/AF4C9B2E-E004-CFC5-7238-32ACB3D0D9D1.pdf https://files8.webydo.com/9583575/UploadedFiles/1E818435-36F0-AFC4-3D0B-753DE2B3694F.pdf https://files8.webydo.com/9583240/UploadedFiles/110019B2-0015-1BF7-5AC2-13E380DB0D3D.pdf https://files8.webydo.com/9583395/UploadedFiles/A012CA32-CA98-B8C9-F708-223270B18683.pdf