Luns Gratis Epub, Ebook
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
LUNS GRATIS Auteur: Albert Kersten Aantal pagina's: 700 pagina's Verschijningsdatum: 2011-03-02 Uitgever: Boom uitgevers Amsterdam EAN: 9789461053343 Taal: nl Link: Download hier Joseph Luns Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie. Huib Luns - , een Nederlands kunstschilder, beeldhouwer, tekenaar, boekbandontwerper en schrijver van boeken over de Nederlandse schilderkunst. Vader van Joseph Luns. Categorie : Wikipedia:Doorverwijspagina. Naamruimten Artikel Overleg. Weergaven Lezen Bewerken Brontekst bewerken Geschiedenis. Gebruikersportaal Snelcursus Hulp en contact Donaties. Tijdens en na de Tweede Wereldoorlog werkte Luns achtereenvolgens als attaché gezantschap en attaché ambassade in de steden Lissabon, Bern en Londen. Daarna volgde een politieke carrière als minister van Buitenlandse Zaken zonder portefeuille van , enkele maanden lid van de Tweede Kamer en daarna opnieuw minister van Buitenlandse Zaken in diverse kabinetten In stond hij bij de Tweede-Kamerverkiezingen als nummer 3 genoteerd op de KVP-kandidatenlijst in Zuid-Holland, en in de jaren erna nog enkele malen. In stopte Luns als politicus met zijn activiteiten en een jaar later brak hij met de KVP. Wat Provo in de jaren al op de muren had gekalkt werd werkelijkheid:. Hij speelde onder meer een belangrijke rol tijdens de Koude Oorlog als architect van het NAVO-dubbelbesluit van 12 december Dit besluit was een reactie op de installatie van SSraketten door de Sovjet-Unie. Op 17 juli overleed Joseph Luns op jarige leeftijd in Brussel. Tegen John F. Kennedy vermoedelijk een broodjeaapverhaal :. I fok horses! Men kan zich verheugen dat het tot bloedvergieten is gekomen, daar dit hopelijk een rem zal zijn tegen een dergelijke gezagsverkrachting. De grote schuldigen lopen helaas nog los rond. Dat zijn de lieden die ongestraft met hun hersenschimmige utopieën de arbeidersmassa vergiftigen. Dat zijn de lieden die in Italië het fascisme , in Duitsland het nationaal- socialisme als reactie opriepen en noodzakelijk maakten en er ook hier om roepen. Wanneer Luns zich als politicus in de Tweede Kamer moest verantwoorden, liet hij zich zelden van zijn stuk brengen en zei hij regelmatig:. Ik sta verbijsterd over het volstrekte gebrek aan kennis van de geschiedkundige waarheid bij een deel van onze jeugd. Door een groot gedeelte van de pers — waarbij ik graag De Telegraaf wil uitzonderen — wordt er ook van alles aan gedaan om uiterst linkse ideeën te verbreiden, en de beïnvloeding wordt heel deskundig en met grote middelen aangepakt. Boekentip: Ter herinnering. Joseph Luns — Elsevier-special Lees ook: Pijnlijke uitspraken van Nederlandse politici Ook interessant: Biografieën van historische personen. Boeken -Albert Kersten, Luns. Een politieke biografie Amsterdam: Boom, Uw donaties stellen ons in staat Historiek verder uit te breiden en zorgen ervoor dat ons archief online blijft. Klant bij Bol? Bestel via deze link en Historiek krijgt een kleine vergoeding. Dank u wel! Op Historiek vindt u historische achtergronden bij het nieuws, maar ook bijvoorbeeld boekbesprekingen, historische uitdrukkingen en gezegden, informatie over de Griekse mythologie, wereldoorlogen en veel historische foto's. Veel van onze encyclopedische artikelen zijn ook goed te gebruiken voor spreekbeurten en werkstukken. Fout in een artikel? Gebruik dit formulier. Docent geschiedenis? Publiceer op Historiek. Bij Historiek vinden we dat geschiedenis niet alleen interessant maar ook relevant is. Ons motto: "Omdat we ook van gisteren zijn Hosting door Xynta. Anderen lazen ook:. Luns, Dulles en Nieuw-Guinea Luns werd gestationeerd bij de kustwacht van de Wassenaarse Slag , waar hij een halfjaar diende. Luns meldde zich na zijn diensttijd aan voor de studie rechten, aanvankelijk op de Gemeentelijke Universiteit van Amsterdam , maar eind november schreef hij zich in in Leiden. Hij volgde onder andere colleges bij Julius Christiaan van Oven. Hoewel hij in Leiden was gaan studeren, speelde zijn studentenleven zich voornamelijk af in Amsterdam. De toedracht van de muiterij weet hij aan het socialisme. Begin jaren 30 was Joseph Luns ervan overtuigd dat de wereld op een grote internationale crisis afstevende. Hij was voorstander van een sterke en gerespecteerde overheid en was een radicaal tegenstander van bewegingen die de maatschappelijke orde wilden veranderen, zoals het socialisme. In werd Luns verkozen tot rector van het ASC, en nadat hij het stokje had overgedragen aan zijn opvolger stortte hij zich op zijn afstuderen. In vertrok hij naar Londen om een halfjaar te studeren aan de London School of Economics. In Londen probeerde hij een plek te verwerven bij de diplomatieke dienst, waartoe hij uiteindelijk door minister Jacob Patijn werd toegelaten. In juni van dat jaar vertrok hij naar Berlijn voor een zomercursus aan het Deutsches Institut für Ausländer van de Humboldtuniversiteit om zich daar voor te bereiden op zijn attaché-examen. Luns begon in oktober bij de diplomatieke dienst, waar hij op dat moment het jongste lid was. Hij werkte er als particuliere secretaris van de minister. Wel maakte hij deel uit van de entourage van koningin Wilhelmina bij haar staatsbezoek aan België in mei In december kreeg Luns een plek in het Nederlands gezantschap te Bern , waar hij ging werken onder Johan Bosch van Rosenthal. Luns was de enige medewerker van de Nederlandse gezant en was om die reden voornamelijk bezig met het ontcijferen en coderen van geheime telegrammen. Ook kwamen er in Zwitserland veel gevluchte Nederlandse joden aan en de eerste Engelandvaarders. Na het ontslag van Johann Gottlieb Sillem als speciaal gezant te Lissabon kwam er een wisseling van de wacht in Portugal en werd Luns overgeplaatst naar de Portugese hoofdstad. Hier was hij opnieuw belast met het ontcijferen en coderen van geheime telegrammen. Ook verstrekte hij Portugese visa aan Engelandvaarders op doorreis. Na de Nederlandse bezetting van Portugees-Timor verslechterde de relatie tussen de Nederlandse regering en Portugal, maar dankzij Britse bemiddeling mocht het Nederlandse gezantschap in het land blijven. Toen de voorzitter van de Italiaanse Fascistische Grote Raad , Dino Grandi , in Portugal aankwam, was Luns een van eerste diplomaten die hiervan op de hoogte was en wist hij een persoonlijk onderhoud met de man te krijgen, waardoor hij alle ins en outs te weten kwam van de val van Mussolini. In november maakte Luns de overstap naar de afdeling Diplomatieke Zaken van het ministerie in Londen. Twee maanden later keerde hij voor vijf maanden terug naar Lissabon en uiteindelijk verwierf hij in oktober een plek op de Nederlandse ambassade in Londen. Hier werkte Luns autonoom onder ambassadeur Edgar Michiels van Verduynen. Luns was in Londen ook gedelegeerde bij het Intergovernmental Committee on Refugees en in mei werd hij bovendien belast met Duitse aangelegenheden. Hij bleef na de oorlog werkzaam bij de ambassade in Londen. Aan deze overplaatsing was een beloning verbonden, namelijk de verlening van de persoonlijke titel van ambassaderaad. Luns verkreeg die op 20 september Het Nederlandse gezantschap begon dat jaar met een lobby om een zetel te bemachtigen in de Veiligheidsraad. Von Balluseck en Luns vergaarden hiervoor snel voldoende steun. Von Balluseck en Luns woonden gezamenlijk de sessies van de Veiligheidsraad bij, die toen nog plaatsvonden in het tijdelijk hoofdkantoor in Lake Success nabij New York. In april stelde de raad een ontwapeningscommissie in waarvan Luns voorzitter werd. In het najaar trad hij in de Veiligheidsraad op als woordvoerder bij de behandeling van het Brits-Iraanse oliegeschil, waarbij hij namens Nederland aan de kant van de Britten stond. Hij werd voorgedragen voor deze post, maar de PvdA vond hem te jong en droeg de partijloze Jan Willem Beyen voor. Hij kreeg toestemming om zich in het buitenland minister van Buitenlandse Zaken te noemen, [35] maar mocht dat niet doen in het gezelschap van Beyen. Luns werd de tweede man op het ministerie van Buitenlandse Zaken, maar de onderlinge taakverdeling tussen hem en Beyen was onduidelijk. Er werd afgesproken dat Beyen alle formele verplichtingen op zich zou nemen en dat Luns de VN in zijn portefeuille kreeg. Ruim een week na de beëdiging, op 11 september , vertelde Luns op een persconferentie in New York dat hij de niet-Europese zaken en de VN zou behandelen. Deze kwestie lag nogal gevoelig in het kabinet en behoorde volgens Beyen tot zijn domein. Na een halfuur durende tirade van Beyen besloot Luns om zijn positie neer te leggen, maar Leo Beaufort wist hem hiervan te weerhouden. Het kabinet besloot in oktober dat Nieuw-Guinea onderdeel zou blijven van het koninkrijk en dat het bleef streven naar zelfbeschikkingsrecht voor de Papoea's , waardoor er geen sprake kon zijn van machtsoverdracht van de regio aan de Indonesische Republiek. Wel vond hij enige steun bij Australië , maar verder dan een intentieverklaring kwam het niet. Luns nam in namens Nederland deel aan de Conferentie van Genève , die onder andere een oplossing moest vinden voor de Koreaanse Oorlog. Hij lobbyde vergeefs voor toetreding van Nederland tot de nog te vormen Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie. Bij terugkomst in Nederland leidde Luns het overleg met Indonesië over uittreding van dit land uit de Nederlands-Indonesische Unie. In januari vond een nieuw overleg plaats in Genève. De gesprekken liepen vast, waarna Indonesië de Unie eenzijdig ophief. Na de begrotingsbehandeling in de Eerste Kamer vertrok Luns naar Montecatini Terme in Italië voor een gezondheidskuur. Hij keerde na ruim drie weken weer terug.