Profeti i përulur 2

Dje filluam një seri të re të titulluar “Profeti i përulur” dhe nisëm të shohim një prej ngjarjeve të fundit nga jeta e Gjon Pagëzorit. Po e bëjmë këtë gjë për shkak se shembulli i përulësisë së Gjonit është shumë i përshtatshëm për jetën tonë dhe për shërbesën tonë të cilën e quajmë Të Flasim Fjalën e Perëndisë.

Teksti ynë është Gjoni 3:22-30. Kjo ngjarje ndodhi afër fundit të karrierës së Gjonit. Ai kishte pagëzuar Jezusin dhe tani Jezusi është përfshirë në shërbesë dhe turmat kanë filluar të ndjekin Atë dhe jo Gjonin. Në fund të fundit, Gjoni vetëm sa predikoi dhe nuk bëri mrekulli. Jezusi predikoi dhe shëroi të sëmurët, ai dëboi demonët, u ktheu shikimin të verbërve dhe i bëri sakatët të ecnin. Kush nuk do të donte ta ndiqte Atë?

Ndërsa turmat po pakësoheshin, disa prej ndjekësve të Gjonit erdhën tek ai dhe i thanë, “Mësues, ai që ishte me ty përtej Jordanit, për të cilin ti bëre dëshmi, ja, ai pagëzon dhe të gjithë shkojnë tek ai.” Siç e thamë edhe dje, nuk e dimë saktësisht pse ia thanë këtë gjë Gjonit por ka shumë të ngjarë që ata ndjenin një lloj zhgënjimi, një lloj humbjeje apo ndoshta edhe xhelozi për Gjonin.

Por gjithashtu pamë edhe përgjigjen e mahnitshme dhe me përulësi të Gjonit. Ai tha, “Njeriu nuk mund të marrë asgjë, nëse nuk i është dhënë nga qielli,” dhe me këtë deklaratë Gjoni po i thotë këtij burri se gjithë sa bëri gjatë muajve të shkuar kur turmat mblidheshin rreth tij për ta dëgjuar ishte vetëm për shkak se Perëndia ia dha këtë shërbesë.

Aktiviteti i Gjonit në predikim nuk ishte diçka të cilën ai e kishte menduar vetë. Ishte vullneti i Perëndisë. Gjoni nuk u vesh me lëkurë devesh dhe të hante karkaleca dhe mjaltë të egër për të tërhequr vëmendjen e njerëzve tek vetja e tij, sikur të ishte duke bërë një lloj reklame për veten. Ai u vesh ashtu dhe hëngri atë ushqim për shkak se këtë gjë i dha Perëndia për ta fuqizuar ndërsa bënte vullnetin e Perëndisë.

Kur Gjoni pagëzoi qindra njerëz dhe kishte një shërbesë të tillë në Izrael për t'i përgatitur për Mesian, e bëri këtë gjë vetëm për shkak se Perëndia e fuqizoi që ta bënte. Njeriu nuk mund të marrë asgjë nëse nuk i është dhënë prej qiellit.

Nuk e dimë sa thellë hyri kjo gjë në zemrat e ndjekësve të tij. Shpresoj që të hyjë thellë në zemrën tuaj. Kjo e vërtetë duhet të hyjë thellë në zemrat tona në mënyrë që gjithmonë t'ia japim lavdinë Perëndisë. Është e nevojshme që të hyjë thellë në zemrat tona dhe në këtë shërbesë ndërsa kuptojmë që kjo shërbesë “Të Flasim Fjalën e Perëndisë” i përket Atij dhe çdo rol që ju dhe unë mund të luajmë në të është dhuratë prej qiellit për lavdinë e Tij.

Por Gjoni tha shumë më tepër se kaq prandaj sot le të shohim çfarë tha ai pas kësaj. Më ndiqni në Biblën tuaj ndërsa ju lexoj vargjet 27-30.

Gjoni u përgjigj dhe tha: ''Njeriu nuk mund të marrë asgjë, nëse nuk i është dhënë nga qielli. Ju vetë më jeni dëshmitarë se thashë: "Unë nuk jam Krishti, por jam dërguar përpara tij". Ai që e ka nusen është dhëndri, por miku i dhëndrit, që është i pranishëm dhe e dëgjon, gëzohet shumë për zërin e dhëndrit; prandaj ky gëzimi im është i plotësuar! Ai duhet të rritet dhe unë të zvogëlohem.

Së pari, le të fokusohemi tek ajo që Gjoni thotë në vargun 28 - Ju vetë më jeni dëshmitarë se thashë: "Unë nuk jam Krishti, por jam dërguar përpara tij".

Gjoni po u kujtonte ndjekësve të tij diçka shumë të rëndësishme – ai nuk ishte Mesia. Dhe nëse nuk ishte Mesia atëherë nuk ishte personi më i rëndësishëm në botë. Ai ishte i rëndësishëm. Kishte një rol. Kishte një detyrë, por ai nuk ishte Mesia dhe jeta nuk kishte atë në qendër. Jeta kishte në qendër Jezusin dhe Gjoni ishte dërguar përpara Tij për t'i përgatitur njerëzit për Të.”

Ndërsa e ndaj këtë gjë me ju, mund të dëgjoj fjalët e burrave të perëndishëm që më dishepullizuan dhe më kujtuan këtë mësim të rëndësishëm në shërbesë – edhe pse shërbesa është e rëndësishme duhet të kemi kujdes që të mos e marrim veten tepër seriozisht. Çfarë donin të thoshin atë me këtë gjë? Ata po më trajnonin në një mësim jetësor rreth përulësisë – Perëndia është në kontroll. Nganjëherë ne kapemi shumë fort pas vetes dhe harrojmë që fuqia dhe urtësia vijnë prej Tij dhe se nuk jemi të pazëvendësueshëm. Gjithçka që bëjmë për lavdinë e Tij në këtë botë është privilegj. Besoj që kjo është arsyeja pse Perëndia na tha të bënim një ditë pushim çdo javë – jo vetëm që trupi dhe emocionet tona të bëjnë një pushim, por gjithashtu për të na përulur përpara Perëndisë që të themi, “Krijuesi je Ti dhe jo unë. Ti je ai që më mban gjallë dhe nuk jam unë vetë.”

Para disa vitesh një pastor i famshëm shkroi një libër që u shit disa miliona kopje në mbarë botën. Ky libër u përdor shumë fuqishëm prej Perëndisë. Njerëzit nuk kanë për ta harruar kurrë fjalinë e parë të librit - “Jeta nuk ka të bëjë me ne.” Sa e vërtetë! Jeta nuk ka të bëjë me ne. Jeta ka të bëjë me Perëndinë dhe Mesian e Tij. Jeta ka të bëjë me planet e Tij. Jeta ka të bëjë me lavdinë e Tij. Jeta ka të bëjë me Të dhe gjithçka duhet të orientohet drejt Tij dhe jo rreth nesh.

Çfarë mësimi për t'u nxënë! Çfarë mësimi kritik për të gjithë – në mënyrë të veçantë për ne që jemi nëpër shërbesa dhe na dëgjojnë turma njerëzish – ne duhet të mbajmë mend që shërbesa nuk ka të bëjë me ne dhe nëse e harrojmë këtë të vërtetë është në dëmin tonë. Misioni ynë është t'i drejtojmë njerëzit tek Ai, dhe jo tek vetja jonë.

Ndërsa i afrohemi kësaj kohe tranzicioni në emisionin Të Flasim Fjalën e Perëndisë kemi një mundësi të mahnitshme për t'u bashkuar në përulësi para Perëndisë. Kemi një mundësi të themi, “Zot, faleminderit për atë që ke bërë gjatë 79 viteve të kaluara. Faleminderit për gjithë ata burra që kanë punuar me besnikëri përgjatë dekadave. Sa privilegj i madh ka qenë të kemi qenë pjesë e kësaj shërbese. Ne e pranojmë që është dhuratë prej qiellit. Ne gjithashtu pranojmë që gjithçka ka të bëjë me Ty dhe jo me ne, për shkak se ka të bëjë me Ty të lutemi të na drejtosh ndërsa hyjmë në një fazë të re të kësaj shërbese – lutemi që të të mbajmë Ty në qendër.

Dishepujt e Gjonit po dëgjonin fjalët e tij - “Ju vetë jeni dëshmitarë që unë kam thënë, “unë nuk jam Krishti, por jam dërguar përpara Tij.'” Ata kishin nevojë që të kujtonin se kush ishte Gjoni dhe kush nuk ishte! Kishin nevojë t'u kujtonin se kush ishte Krishti! Gjoni u tha një gjë të tretë. Ai përdori një ilustrim të përditshëm nga jeta në Izrael. Ai tha, “Ai që e ka nusen është dhëndri, por miku i dhëndrit, që është i pranishëm dhe e dëgjon, gëzohet shumë për zërin e dhëndrit; prandaj ky gëzimi im është i plotësuar!”

Në një dasmë Judease sigurisht që ishte dhëndri dhe nusja, nusja kishte shoqërueset e saj dhe dhëndri kishte shoqëruesit e tij. Miku më i rëndësishëm për dhëndrin ishte një person që quhej miku i dhëndrit, pak a shumë si shoqëruesi i parë i dhëndrit. Mbrëmjen para dasmës kur do të takoheshin të dyja familjet, miku i dhëndrit shërbente si drejtuesi i ceremonive. Ai kishte edhe disa detyra të tjera të rëndësishme gjatë ditës së dasmës por kur mbaronte ceremonia, dhëndri ishte ai që shkonte me nusen në dhomën e martesës dhe jo miku i dhëndrit.

Jezusi ishte dhëndri, populli i pastruar i Perëndisë ishte nusja, dhe Gjoni ishte miku i dhëndrit, drejtuesi i ceremonive, që po u tërhiqte vëmendjen të gjithëve, të sigurohej që gjithçka ishte në vendin e vet për hir të dhëndrit. Kur miku i dhëndrit e bënte punën mirë ishte i gëzuar. Këtë thotë edhe Gjoni, “prandaj ky gëzimi im është i plotësuar!”

Metafora e dhëndrit dhe nuses ishte përdorur shpesh në Dhjatën e Vjetër për t'ju referuar Perëndisë dhe popullit të Tij. Tek Isaia 61:10 profeti thotë:

Unë do të gëzohem shumë tek Zoti, shpirti im do të kremtojë Perëndinë tim, sepse më ka veshur me rrobat e shpëtimit, më ka mbuluar me mantelin e drejtësisë, ashtu si një dhëndër që vë një diademë, si një nuse që zbukurohet me xhevahiret e saj.

Dhe tek Isaia 62:5 ai thotë,

Prandaj, ashtu si një i ri martohet me një të virgjër, bijtë e tu do të martohen me ty; dhe ashtu si i martuari gëzohet me nusen, kështu Perëndia do të gëzohet për ty.

Një ditë Jezusi po hante me dishepujt e tij dhe me disa tagrambledhës të cilët konsideroheshin mëkatarë nga të tjerët dhe pjesë e arsyes pse populli i Perëndisë ishte në një gjendje aq të keqe. Farisenjtë erdhën tek Jezusi dhe i thanë, “Pse ti dhe dishepujt e tu hani dhe pini? Shiko dishepujt e Gjonit, ata agjërojnë rregullisht. Shihni Farisenjtë, ata kanë ditë të caktuara për agjërim. Kurse ju gjithmonë hani dhe pini!”

Jezusi u përgjigj tek Mateu 9:15,

“A mund të mbajnë zi dasmorët, ndërsa dhëndëri është midis tyre? Por do të vijë koha kur do t'ua marrin dhëndërin dhe atëherë ata do të agjërojnë.”

A e vutë re sesi Jezusi iu referua vetes së tij në këtë shëmbëlltyrë? Ai ishte dhëndri dhe dishepujt e tij ishin dasmorët. Dita e dasmës ishte një ditë kremtimi për dhëndrin dhe nusen. Ndërsa Jezusi hëngri me mëkatarët e penduar e konsideronte këtë gjë si një “darkë dasme” në të cilën ishte bashkuar me një mëkatar që tani ishte penduar dhe kthyer.

Por ideja e gjithë kësaj është që Jezusi është fokusi qendror. Ai është dhëndri dhe jo ne. Një ditë do të ndodhë dasma më e madhe që ka ndodhur ndonjëherë kur i gjithë populli i Perëndisë do të bashkohet me Zotin dhe Shpëtimtarin, të gjithë do të hanë me Të në dasmën e Qengjit. E gjeni dot se kush do të jetë fokusi qendror – Qengji, Dhëndri, Mesia, Jezusi.

Gjoni u tha ndjekësve të tij – ky gëzimi im është i plotësuar. Kjo më bën të lumtur dhe plot kënaqësi – ta shoh Atë me popullin e Tij, ta shoh popullin e Tij teksa mblidhet rreth Tij dhe e adhuron.

Ky duhet të jetë gjithashtu edhe gëzimi ynë. Ne në shërbesën Të Flasim Fjalën e Perëndisë dhe ju mbështetësit dhe inkurajuesit tanë përgjatë viteve jemi dasmorët në dasmë. Ne ekzistojmë për t'i sjellë njerëzit tek Jezusi. Na bëftë Perëndia besnikë në këtë punë të madhe. Ndërsa tregohemi mirënjohës, gëzimi ynë do të përmbushet.