(Prof. ssa A. Cipolla) Filologia germanica SSD L-Fil-Let/15 36h LM 37 (6 CFU) I semestre

La ricezione dei materiali nordici nelle letterature e nelle accademie europee dei secc. XVIII-XIX (dal Barocco al Modernismo) Influenze sui metodi, l’ideologia, i contenuti e lo stile

Interpretazione metafisica/pragmatica del mito

I mitografi del XIII sec.

Letture dall’ di Snorri

Skáldskaparmál ‘Dialogo sull’arte poetica’

(, Edda, Skáldskaparmál, ed. A. Faulkes, London, Society, 1998, pp. 1-5)

1 Hann hóf þar frásögn, at þrír Æsir fóru [] Iniziò a raccontare come tre Æsir, heiman, Óðinn ok ok Hœnir, ok Óðinn, Loki e Hœnir, partirono da casa fóru um fjöll ok eyðimerkr, ok var illt til e viaggiarono per montagne e lande matar. En er þeir koma ofan í dal desolate, e col cibo andava male. A un nakkvarn, sjá þeir øxna flokk, ok taka certo punto, scendendo in una valle, einn uxann ok snúa til seyðis. En er þeir videro dall’alto una mandria di buoi, ne hyggja, at soðit mun vera, röfa þeir presero uno e lo misero a cuocere nel seyðin, ok var ekki soðit. Ok í annat seyðir. Ma quando credettero che dovesse sinn, er þeir röfa soðinn, þá er stund var essere pronto e aprirono la fornace, non liðinn, ok var ekki soðit; mæla þeir þá sín era cotto; e poi riaprirono il forno una ámilli, hverir þetta mun gegna. Þá heyra seconda volta, dopo che era passato un þeir mál í eikina upp yfir sik, at sá, er þar po’ di tempo, ma non era cotto: si sat, kvazk ráða því, er eigi soðnaði á consultarono chiedendosi da che cosa seyðinum. Þeir litu til ok sat þar örn ok potesse dipendere. Allora sentirono eigi lítill. Þá mælti örninn: «Vilit þér gefa parlare, dall’alto di una quercia sulle loro mér fylli mina af øxanum, þá mun soðna teste, e l’essere appollaiato lì sopra diceva á seyðinum». Þeir játa því. Þá lætr hann di essere lui a decidere che l’interno della sígask ór trénu ok sezk á seyðinn ok fornace non cuocesse. Alzarono lo leggr upp þegar it fyrsta lær øxans tveir, sguardo: c’era appollaiata un’aquila, e ok báða boguna. Þá varð Loki reiðr ok non piccola. L’aquila disse: «Se mi darete greip upp mikla stöng ok reiðir af öllu la mia parte del bue, il forno cuocerà!». afli ok rekr á kroppinn erninum. Örninn Accettarono. Allora l’aquila si lasciò bregzk við höggit ok flýgr upp; þá var cadere dall’albero e si posò sul seyðir e föst stöngin við kropp arnarins, en hendr prese prima le due cosce del bue, e poi Loka við annan enda. Örninn flýgr hátt entrambe le spalle. Loki si arrabbiò: svá, at fœtr Loka taka niðr grjót ok urðir afferrò un grosso bastone e colpì con ok viðu; en hendr hans hyggr hann at tutta la forza il dorso dell’aquila. Al slitna munu ór öxlum. Hann kallar ok colpo l’uccello sobbalzò e si levò in volo. biðr allðarfliga örninn friðar, en hann Ma il bastone era incastrato nella schiena segir, at Loki skal aldri lauss verða, nema dell’aquila, e dall’altra parte nelle mani di hann veitti honum svardaga at koma Loki. L’aquila volava a un’altezza tale Iðunni út of Ásgarð með epli sín. En che i piedi di Loki sbattevano in basso Loki vill þat. Verðr hann þá lauss ok ferr sulle pietre, sui massi e sugli alberi, e gli til lags manna sína. Ok er eigi at sinni sembrava che le braccia stessero per sögð fleiri tíðindi um þeira ferð, áðr þeir staccarglisi dalle spalle. Loki si mise a koma heim. implorare ardentemente che l’aquila gli desse tregua, ma quella rispose che non

sarebbe stato liberato a meno che non gli avesse giurato di portare Iðunn fuori di Ásgarðr con le sue mele. Loki

acconsentì: allora venne liberato e fece ritorno dai suoi compagni. E non si

raccontano altri fatti del loro viaggio, prima che tornassero a casa.

2 En at á kveðinni stundu teygir Loki E il giorno pattuito Loki accompagnò Iðunni út um Ásgarð í skóg nokkvorn Iðunn fuori di Ásgarðr, in un bosco, ok segir, at hann hefir fundit epli þau, er dicendole che aveva scoperto delle mele henni munu gripir í þykkja, ok bað, at che le sarebbero sembrate pregiate, la hón skal hafa með sér sín epli ok bera pregò di portare con sé le proprie, per saman ok hin. Þá kemr þar Þjazi jötunn í metterle a confronto: sopraggiunse il arnarham ok tekr Iðunni ok flýgr braut gigante Þjazi, in veste d’aquila, ghermì með ok í Þrymheim til bús síns. Iðunn e volò via con lei in Þ rymheimr, En Æsir urðu illa við hvarf Iðunnar ok verso la propria dimora. gerðusk þeir brátt hárir ok gamlir. Þá Ma per gli Æsir la scomparsa di Iðunn fu áttu þeir Æsir þing ok spyrr hverr annan un male, e incominciarono a incanutire e hvat síðarst visi til Iðunnar, en þat var invecchiare. Allora si riunirono in set síðarst, at hón gekk út ór Ásgarði assemblea, e si chiedevano l’uno con með Loka. Þá var Loki tekinn ok fœrr á l’altro quale fosse l’ultima notizia su þingit, ok var honum heitit bana eða Iðunn, e si scoprì che l’ultima volta la si pislum. En er hann varð hræddr, þá era vista uscire da Ásgarðr con Loki. kvazk hann mundu sœkja eptir Iðunni í Allora lo catturarono, lo giudicarono Jötunheima, ef vill ljá honum nell’assemblea e lo condannarono a valshams, er hón á. essere giustiziato e torturato. Atterrito, Loki giurò che sarebbe andato a cercare Iðunn in Jötunheimir, se Freyja gli avesse prestato la veste di falco di cui era in possesso. Ok er hann fær valshaminn, flýgr hann Indossata la veste di falco, Loki volò a norðr í Jötunheima ok kemr einn dag til nord, in Jötunheimir, e un bel giorno Þjaza jötuns. Var hann róinn á sæ, enn arrivò dal gigante Þjazi. Quello era uscito Iðunn var ein heima. Brá Loki henni í in mare, e Iðunn era sola in casa. Loki le hnotar líki ok hafði í klom sér ok flýgr diede la forma di una noce, la strinse tra sem mest. Enn er Þjazi kom heim ok gli artigli e volò via più svelto che saknar Iðunnar, tekr hann arnarhaminn poteva. Quando Þjazi tornò a casa e si ok flýgr eptir Loka, ok dró arnsug í accorse di Iðunn, indossò la veste flugnum. En er Æsirnir sá er valrinn d’aquila e si alzò dietro a Loki, e batteva flaug með hnotina ok hvar örninn flaug, le ali col tonfo di un’aquila. Gli Æsir, þá gengu þeir út undir Ásgarð ok báru quando videro il falco con la noce e þannig byrðar af lokarspanum, ok þá er dove puntava il volo dell’aquila, uscirono valrin flaug inn of borgina, lét hann sotto Ásgarðr, portando un cumulo di fallask niðr við borgar vegginn; þá slógu trucioli da ardere: il falco sorvolando la Æsirnir eldi í lokarspanuna, en örninn rocca si lasciò cadere lungo le mura. Gli matti eigi stöðva sik, er hann misti Æsir diedero fuoco ai trucioli, ma l’aquila valsins; löst þá eldinum í fiðri arnarins, non riuscì a frenare davanti allo scarto ok tók þá af fluginn. Þá váru Æsirnir nær del falco: le penne presero fuoco e il suo ok drápu Þjaza jötun fyrir innan volo finì. Gli Æsir erano vicini: Ásgrindr, ok er þat víg allfrægt. ammazzarono il gigante Þjazi fuori il recinto di Ásgrindr, e quest’impresa è molto rinomata.

3 En Skaði, dóttir Þjaza jötuns, tók hjálm Ma Skaði, figlia del gigante Þjazi, prese ok brynju ok öll hervápn ok ferr til elmo, corazza e armi al completo e partì Ásgarðs, at hefna föður síns. En Æsir per Ásgarðr, per vendicare suo padre. buðu henni sætt ok yfirbœtr, ok hit Gli Æsir le proposero un patto di fyrsta, at hón skal kjósa sér mann af riconciliazione: per prima cosa aveva Ásum, ok kjósa at fótum ok sjá ekki diritto a scegliersi un marito fra loro, ma fleira af. Þá sá hón eins manns fœtr scegliendo dai piedi, senza vedere altro. forkunnar fagra ok mælti: «Þessa kýs ek, Lei scorse un uomo dai piedi fátt mun ljótt á Baldri». En þat var straordinariamente belli e disse: «Scelgo Njörðr ór Nóatún. Þat hafði hón ok í lui: non ha niente di brutto!». sættargjörð sinni, at Æsir skyldu þat gera, Invece era Njörðr di Nóatún. Secondo il er hón hugði, at þeir skyldu eigi mega, at patto stipulato, Skaði aveva diritto a hlæja hana. Þá gerði Loki þat, at hann un’altra cosa, che gli Æsir facessero batt um skegg geitar nokkvorrar ok quanto lei non li riteneva capaci di fare, öðrum enda um hreðjar sér, ok létu þau farla ridere. Loki fece così: legò la barba ymsi eptir ok skrækti hvartveggja hátt. Þá di una capra, e all’altro capo il proprio lét Loki fallask í kné Skaða, ok þá hló scroto, e tirarono entrambi e gridavano hón. Var þá gjörr sætt af Ásanna hendi forte. A quel punto Loki si gettò in við hana. Svá er sagt, at Óðinn gerði þat grembo a Skaði e lei scoppiò a ridere. til yfirbóta við Skaða, at hann tók augu Così si concluse la sua riconciliazione Þjaza ok kastaði upp á himin ok gerði af con gli Æsir. Si dice che Óðinn, per stjörnur tvær. risarcirla, prendesse gli occhi di Þjazi e lanciandoli alti in cielo ne facesse due stelle. Þá mælti Ægir: «Mikill þykki mér Þ jazi Ægir disse: «Mi pare che Þjazi fosse fyrir sér hafa verit, eða hvers kyns var molto potente: ma qual’era la sua hann?». Bragi svarar: «Ölvaldi hét faðir stirpe?». Bragi rispose: «Suo padre si hans, ok merki munu þér at þykkja, ef ek chiamava Ölvaldi, e ti stupirai se te ne segi þér frá honum. Hann var mjök dirò qualcosa. Era molto ricco d’oro, e gullauðigr, en er hann dó ok synir hans quando morì e i suoi figli dovevano skyldu skipta arfi, þá höfðu þeir mæling spartirne l’eredità, per dividersi l’oro at gullinu, er þeir skiptu, at hverr skyldi usarono questa misura: che ciascuno se taka munnfylli sína ok allir jafnmargar. ne riempisse la bocca, e gli altri ne Einn þeira var Þjazi, annarr Iði, þriði avessero altrettante boccate. Erano uno . En þat hófum vér orðtak nú með Þjazi, un altro Iði, il terzo Gangr. Perciò oss, at kalla gullit munntal þessa jötna, en noi adesso abbiamo un modo di dire, e vér félum í rúnum eða í skáldskap svá at chiamiamo l’oro ‘boccata’ di questi vér köllum þat mál eða orð eða tal þessa giganti, e lo celiamo nelle rune e nella jötna». Þá mælti Ægir: «Þat þykki mér poesia, e lo chiamiamo ‘linguaggio’, vera vel fólgit í rúnum». ‘parola’ o ‘calcolo’ dei giganti». Ægir rispose: «Mi pare molto ben celato nelle rune!».

4 Ok enn mælti Ægir: «Hvaðan af hefir Ægir aggiunse: «Da dove ha avuto inizio hafizk sú íþrótt, er þér kallið skáldskap?». quell’arte che chiamate ‘poesia’?». Bragi Bragi svarar: «Þat váru upphöf til þess, at rispose: «L’origine di tutto fu che gli dèi goðin höfðu ósætt við þat fólk, er erano in conflitto con il popolo che ha il heita, en þeir lögðu með sér friðstefnu nome di Vanir, e durante un incontro ok setu grið á þá lund, at þeir gengu per stabilire la pace, fissarono la tregua a hvarirtveggju til eins kers ok spýttu í condizione che entrambe le parti hraka sínum. En at skilnaði þá tóku andassero a un bacile e ci sputassero goðin ok vildu eigi lata týnask þat dentro la saliva». Al momento di griðamark ok sköpuðu þar ór mann. Sá separarsi, gli dèi lo presero e non vollero heitir . Hann er svá vítr at engi lasciar perire quel segno dell’accordo, e spyrr hann þeira hluta, er eigi kann ne fecero un uomo. Si chiamava Kvasir. órlausn. Hann fór víða um heim at Era tanto sapiente che non c’era cosa kenna mönnum frœði, ok þá er hann che gli si potesse domandare di cui non kom at heimboði til dverga nokkvora, conoscesse la risposta. Viaggiò in lungo Fjalars ok Galars, þá kölluðu þeir hann e in largo per il mondo, per insegnare með sér á einmæli ok drápu hann, létu agli uomini la sapienza. Ma quando renna blóð hans í tvau ker ok ein ketil, giunse alla dimora di certi nani, Fjalarr e ok heitir sá Óðreyrir, en kerin heita Són Galarr, questi gli diedero appuntamento ok Boðn; þeir blendu hunangi við blóðit, per parlargli in privato e lo uccisero: ne ok varð þar af mjöðr sá, er hverr, er af fecero scorrere il sangue dentro due drekkr, verðr skáld eða frœða maðr. recipienti e un calderone, quest’ultimo Dvergarnir sögðu Ásum, at Kvasir hefði era chiamato Óðreyrir, e i recipienti Són kafnat í mannviti, fyrir því at engi var þar e Boðn; mescolarono miele al sangue, e svá fróðr, at spyrja kynni hann fróðleiks. ne fermentò quell’idromele che chiunque ne beva diviene uno scaldo o un

sapiente. I nani riferirono agli Æsir che Kvasir era affogato nell’umana intelligenza, visto che non c’era nessuno

così sapiente da poter sondare la sua sapienza.

5 Þá buðu þessir dvergar til sín jötni þeim, Una volta i nani invitarono da loro un er heitir, ok kona hans. Þá buðu gigante, si chiamava Gillingr, e sua dvergarnir Gillingi at róa á sæ með sér. moglie. Quindi indussero il gigante a En er þeir fóru yfir land fram, røru uscire in mare con loro. E mentre dvergarnir á boða ok hvelfðu skipinu. prendevano il largo, a colpi di remi Gillingr var ósyndr ok týndisk hann, en sospinsero l’imbarcazione verso un dvergarnir réttu skip sitt ok reru til lands. gorgo, rovesciandola. Gillingr non Þeir sögðu konu hans þenna atburð, en sapeva nuotare e perì; i nani, invece, hón kunni illa ok grét hátt. Þá spyrði raddrizzarono la barca e remarono a riva. Fjalarr hana, ef henni mundi hugléttara, Riferirono alla moglie di Gillingr ef hón sæi út á sæinn, þar er hann hafði l’accaduto: lei soffrì e pianse forte. týnzk; en hón vildi þat; þá mælti hann Fjalarr le chiese se potesse essere di við Galar bróður sinn, at hann skal fara conforto vedere, al largo, il posto dove upp yfir dyrnar, er hón gengi út, ok láta lui era scomparso: lei accettò. Fjalarr kvernstein falla í höfuð henni, ok talði disse al fratello Galarr che doveva stare sér leiðask óp hennar, ok svá gerði hann. in agguato sulla porta e, come fosse Þá er þetta spyrði Suttungr jötunn, passata per uscire, doveva farle cadere bróðurson Gillings, ferr hann til ok tók sulla testa una macina da mulino, perché dverganna ok flytr á sæ út ok settr þá í era stufo dei suoi piagnistei: l’altro flœðar sker. Þeir biðja Suttung sér ubbidì. Quando il gigante Suttungr, figlio lífsgriða ok bjóða honum til sættar í del fratello di Gillingr, lo venne a sapere, föður gjöld mjöðinn dýra, ok þat verðr andò dai nani e li catturò, li portò in at sætt með þeim. Flytr Suttungr mjöðin mare aperto, su uno scoglio che sarebbe heim ok hirðir, þar sem heita Hnitbjörg, stato sommerso dalla marea. I nani lo settr þar til gæzlu dóttur sína Gunnlöðu. implorarono di accettare un accordo e di Af þessum köllum vér skáldskap Kvasir risparmiare loro la vita, e gli offrirono blóð eða dverga drekku eða fylli eða come guidrigildo per il consanguineo nakkvars konar lög Óðreris eða Boðnar ucciso il prezioso idromele, e così si eða Sónar eða farskost dverga, fyrir því misero d’accordo. Suttungr portò a casa at sá mjöðr flutti þeim fjórlausn ór l’idromele, conservandolo nel posto che skerinu, eða Suttunga mjöð eða si chiama Hnitbjörg, affidato alla Hnitbjarga lögr». Þá mælti Ægir: «Myrkt custodia di sua figlia Gunnlöð. Perciò þykki mér þat mælt, at kalla skáldskap chiamiamo la poesia ‘sangue di Kvasir’ o með þessum heitum, en hvernig kómu ‘bevanda dei nani’, o loro ‘sazietà’ o þeir Æsir at Suttunga miði?» Bragi svarar: qualsivasi ‘liquore di Óðreyrir, di Boðn o di Són’, o ‘vascello dei nani’, dato che

l’idromele li portò in salvo dallo scoglio, o ‘idromele di Suttungr’, o ‘liquore di Hnitbjörg’». Ægir disse: «Sembra un

modo oscuro di parlare chiamare la poesia con questi appellativi. Ma gli Æsir

come vennero in possesso dell’idromele di Suttungr?» Bragi rispose:

6 «Sjá er til þess, at Óðinn fór heiman «Si racconta che Óðinn, partito da casa, ok kom þar, er þrælar níu slógu hey; giungendo nel luogo dove nove servi hann spyrr, ef þeir vili, at hann brýni ljá falciavano il fieno, domandò se volevano þeira. Þeir játa því. Þá tekr hann hein af che affilasse le falci. Dissero di sì: Óðinn belti sér ok brýndi ljána, en þeim þótti tirò fuori la cote dalla cintura e le affilò, e bíta ljárnir myklu betr ok föluðu heynina; gli altri videro che erano molto più en hann mat svá, at sá, er kaupa vildi, taglienti e insistettero per comprare la skyldi gefa við hóf, en allir kváðusk vilja cote; lui stabilì che se uno la voleva ok báðu hann sér selja, en hann kastaði doveva dare in proporzione: gli altri heynin í lopt upp; en er allir vildu henda, accettarono e l’implorarono di venderla. þá skiptusk þeir svá við, at hverr brá Ma Óðinn la lanciò in alto nell’aria e, nel ljánum á hals öðrum. Óðinn sótti til tentativo di agguantarla, presero a náttstaðar til jötuns þess, er hét, urtarsi, fino a che ciascuno brandì la bróðir Suttungs. Baugi kallaði illt fjárhald falce contro la gola dell’altro. Óðinn sitt ok sagði, at þrælar hans níu höfðu cercò rifugio per la notte dal gigante che drepiz, en talðiz eigi vita sér vön si chiama Baugi, il fratello di Suttungr. verkmanna. En Óðinn nefndisk fyrir Baugi gli confessò che gli affari honum Bölverkr; hann bauð at taka upp andavano male: i sui nove servi si erano níu manna verk fyrir Bauga, en mælti sér ammazzati e non c’era speranza di til kaups einn drykk af Suttunga miði. trovare lavoranti. Óðinn, pretendendo di Baugi kvazk enskis ráð eiga af miðinum, chiamarsi Bölverkr, gli offrì di accollarsi sagði, at Suttungr vildi einn hafa, en fara il lavoro di nove uomini, ma voleva in kvezk hann mundu með Bölverki ok cambio un sorso dell’idromele. Baugi freista, ef þeir fengi mjöðinn. Bölverkr disse che su quello non aveva potere e vann um sumarit níu manna verk fyrir che Suttungr lo teneva tutto per sé, ma Bauga, en at vetri beiddi hann Bauga promise che l’avrebbe accompagnato a leigu sinnar. Þá fara þeir báðir til cercare di prenderlo. Bölverkr d’estate Suttungs. Baugi segir Suttungi, bróður fece il lavoro di nove uomini e d’inverno sínum, kaup þeira Bölverks, en Suttungr reclamò la ricompensa: perciò andarono synjar þverliga hvers dropa af miðinum. insieme da Suttungr. Baugi disse al Þá mælti Bölverkr til Bauga, at þeir fratello dell’accordo con Bölverkr, ma skyldu freista væla nokkvora, ef þeir Suttungr negò anche una sola goccia del megi ná miðinum, en Baugi lætr þat vel liquore. Bölverkr propose di trovare un vera. Þá dregr Bölverkr fram nafar trucco per arrivare all’idromele e Baugi þann, er heitir, ok mælti, at Baugi accettò. Bölverkr, preso il trapano che si skal bora bjargit, ef nafarin bítr. Hann chiama Rati, disse a Baugi di forare la gerir svá. Þá segir Baugi, at gögnum er roccia col morso del trapano. L’altro lo borat bjargit, en Bölverkr blæs í nafars fece e disse che era forata da parte a raufina, ok hrjóta spærnirnir upp í móti parte: Bölverkr soffiò nel foro ma le honum. Þá fann hann, at Baugi vildi schegge gli volarono in faccia e capì che svíkja hann, ok bað bora gögnum bjargit. Baugi lo voleva ingannare. Gli ordinò di Baugi boraði enn. En er Bölverkr blés forare la roccia da parte a parte, e Baugi annat sinn, þá fuku inn spærnirnir. trapanò ancora: Bölverkr soffiò una seconda volta e le schegge volarono verso l’interno.

7 Þá brásk Bölverkr í orms líki ok skreið í Allora Bölverkr prese l’aspetto di una nafars raufina, en Baugi stak eptir serpe e strisciò dentro il buco: Baugi honum nafrinum ok misti hans. Fór cercò di trafiggerlo col trapano, ma lo Bölverkr þar til, sem Gunnlöð var, ok lá mancò. Bölverkr andò dove stava hjá henni þrjár nætr, ok þá lofaði hón Gunnlöð, giacque con lei per tre notti e honum at drekka af miðinum þ rjú lei gli promise tre sorsi dell’idromele: col drykki. Í inum fyrsta drykk drakk hann primo sorso bevve tutto quello che si allt ór Óðreri, en í öðrum ór Boðn, í trvava dentro Óðreyrir, col secondo il inum þriðja ór Són, ok hafði hann þá contenuto di Boðn, col terzo quello di allan mjöðinn. Þá brásk hann í arnarham Són, e s’impadronì di tutto l’idromele. ok flaug sem ákafast; en er Suttungr sá Quindi assunse aspetto d’aquila e volò flug arnarins, tók hann sér arnarham ok via più svelto che poteva. Suttungr, flaug eptir honum. En er Æsir sá hvar come scorse l’uccello in volo, indossò la Óðinn flaug, þá settu þeir út í garðinn propria veste d’aquila e gli corse dietro. ker sín, en er Óðinn kom inn of Ásgarð, Gli Æsir quando videro dove si dirigeva þá spýtti hann upp miðinum í kerin, en il volo di Óðinn, portarono fuori i loro honum var þá svá nær komit, at Suttungr recipienti nella corte, e Óðinn, come mundi ná honum, at hann sendi aptr arrivò sopra Ásgarðr, ci sputò dentro il sumam mjöðinn, ok var þess ekki gætt. liquore, ma, quando ormai Suttungr era Hafði þat hverr, er vildi, ok köllum vér vicino a prenderlo, ne gettò un po’ þat skáldfífla hlut. En Suttunga mjöð gaf all’indietro e nessuno se ne curò: lo può Óðinn Ásunum ok þeim mönnum, er avere chiunque voglia, e noi lo yrkja kunnu. Því köllum vér chiamiamo la parte dei cattivi poeti. skáldskapinn feng Óðins ok fund ok Óðinn diede il liquore di Suttungr agli drykk hans ok gjöf hans ok drykk Æsir e a quegli uomini che sanno come Ásanna». si crea la poesia. Perciò chiamiamo l’arte poetica ‘bottino’ di Óðinn, o sua ‘scoperta’, o sua ‘bevanda’, o ‘dono’ o ‘liquore degli Æsir’».

8 Þá mælti Ægir: «Hversu marga lund Ægir chiese: «In quanti modi variate la breytit þér orðtökum skáldskapar, eða scelta delle parole nella poesia, e quante hversu mörg eru kyn skáldskaparins?» sono le sue caratteristiche?». Þá mælti Bragi: «Tvenn eru kyn þau, er Bragi disse: «Due caratteristiche greina skáldskap allan». Ægir spyrr: racchiudono tutta l’arte poetica». Ægir «Hvern tvenn?». Bragi segir: «Mál ok chiese: «Quali due?». Bragi disse: «Il hættir» - «Hvert máltak er haft til linguaggio e il metro». Bragi disse: «Che skáldskapar?» - «Þrenn er grein tipo di linguaggio appartiene all’arte skáldskaparmáls» - «Hver?» - «Svá at poetica?» - «Nel linguaggio poetico si nefna hvern lut, sem heitir, önnur grein distinguono tre categorie» - «Quali?» - er sú, er heitir fornöfn; en þriði «Chiamare ogni cosa col suo nome málsgrein er sú, er kölluð er , ok corrente, la seconda categoria del er sú grein svá sett, at vér köllum Óðin linguaggio poetico è usare un sostituto eða Þór eða Tý eða einhvern af Ásum del nome; la terza è quella che noi eða álfum, ok hvern þeira, er ek nefni til, definiamo kenning, e funziona così: noi þá tek ek með af eigna annars diamo a Óðinn, a Þórr, o a Týr, o a Ássins eða get ek hans verka nokkvora; qualsiasi altro degli Æsir o degli álfar, una þá eignask hann nafnit, en eigi hinn, er denominazione in cui si impiega una nefndr var, svá sem vér köllum Sigtý eða qualità, o una qualche impresa, di un Hangatý eða Farmatý, þat er þá Óðins altro Áss; così riceve un nome che non è heiti, ok köllum vér þat kennt heiti; svá quello con cui viene usualmente ok at kalla Reiðartý». chiamato, come quando usiamo i nomi di Sigtýr, Hangatýr o Farmatýr, e sono soprannomi di Óðinn (noi li chiamiamo kennt heiti), e anche quando usiamo Reiðartýr»

9 En þetta er nú at segja ungum skáldum, Questo si deve dire ora ai giovani poeti, þeim er girnask at nema mál skáldskapar che aspirano ad apprendere il linguaggo ok heyja sér orðfjölða með fornum della poesia utilizzando il tesoro di heitum eða girnaz þeir at kunna skilja parole delle antiche denominazioni e a þat, er húlit er kveðit, þá skili hann þessa comprendere ciò che è stato composto bók til fróðleiks ok skemtunar, en ekki er in modo oscuro: prendano questo libro at gleyma eða ósanna svá þessar per imparare e divertirsi. Non bisogna frásagnir, at taka ór skáldskapinum dimenticare e sbugiardare questi fornar kenningar, þær er höfuðskáld hafa racconti, per eliminare dalla poesia le sér líka látit, en eigi skulu kristnir menn antiche denominazioni che ai maestri. trúa á heiðin goð ok eigin á sannyndi poeti è piaciuto usare. Ma i cristiani non þessa sagna annan veg en svá sem hér possono credere negli dèi pagani né nella finnsk í upphafi bókar. Er sagt er frá veridicità di queste storie se non nel atburðum þeim er mannfólkit viltisk frá modo illustrato al principio di questo réttri trú. Ok þá næst frá Tyrkjum, libro, dove si dice degli avvenimenti che hvernig Asia menn þeir er Æsir eru deviarono gli esseri umani dalla retta kallaðir fölsuðu frásagnir þ ær frá þeim fede, e poi dei Tyrkir e di come quegli tíðindum, er gerðusk í Troju til þess at Asiani che venivano chiamati Æsir landfólkit skyldi trúa þá guð vera. falsificassero i racconti dei fatti accaduti a Troia, affinché gli indigeni potessero credere che essi fossero dèi

10