<<

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

ANNUS LVI - SERIES III - VOL. VI

TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS M-DCCCC LXIV j

An. et vol. LVI 31 Ianuarii 1964 (Ser. DI, v. VI) - N. 1

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

Facultates et privilegia quaedam Episcopis conceduntur

PAULUS PP. VI

PASTORALE MUNUS, cum quo Christus Iesus gravissima con­ iunxit officia docendi, ad sanctitatem adducendi, ligandi atque solvendi, sacrorum Antistites, licet multis obsaepti impedimen­ tis, praecipuae tamen caritatis editis exemplis omni tempore coluerunt. Increbrescentibus vero per saeculorum decursum Ecclesiae curis laboribusque, Apostolica Sedes intento semper libentique animo Episcoporum postulationibus respondit, quae ad pasto­ ralem sollicitudinem attinerent, eademque dioecesium Praesu­ les non solum extraordinaria auctoritate et iurisdictione auxit, sed singularibus etiam facultatibus et privilegiis ditavit, quae praesentibus necessitatibus opportune satisfacerent. Nunc autem, cum ad exitum vergat altera Concilii Oecume­ nici Vaticani II sessio, cumque Nos nihil optatius habeamus quam Patribus Conciliaribus permagnae existimationis testi­ monia praebeamus, qua omnes Venerabiles Fratres in Episco­ patu prosequimur, eorum vota Nobis visum est libenter exci­ pere, eaque ipsis concedere, quibus simul eorum episcopalis 6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dignitas in sua luce ponatur, simul pastorale munus efficacius expeditiusque reddatur. Id enim cum officio Nostro Pastoris universalis apprime congruere putamus. Dum vero haec Epi­ scopis magna voluntate impertimus, eos pariter rogamus, ut iidem omnes, cum Christo et Nobiscum, eius in terris Vicario, artissime coniuncti, flagrantisque caritatis afflatu commoti, sollicitudinem illam omnium ecclesiarum (cfr. // Cor. 11, 28), quae Nostros aggravât humeros, leviorem adiutrice sua ipsorum opera efficere studeant. Quoniam de facultatibus praestantissimis agitur, eas ita con­ cedimus, ut aliis delegari ab Episcopis non possint, praeter quam Coadiutori, Auxiliaribus et Vicario Generali, nisi in singularum facultatum concessione aliud expresse caveatur. Ad normam autem iuris vigentis, huiusmodi facultates, quas Episcopis residentialibus iure competere declaramus, com­ petunt etiam iure Vicariis et Praefectis Apostolicis, Admini­ stratoribus Apostolicis permanenter constitutis, Abbatibus et Praelatis nullius, qui omnes in suo territorio iisdem iuribus et facultatibus gaudent, quae in propriis dioecesibus competunt Episcopis residentialibus. Et quamvis Vicarii et Praefecti Apo­ stolici nequeant Vicarium Generalem constituere, iidem tamen has facultates, de quibus agitur, suo quisque Vicario Delegato legitime delegare valent. Itaque, omnibus mature perpensis, pro Nostra reverentia atque caritate erga singulos catholicae Ecclesiae Episcopos, motu proprio ac Nostra Apostolica Auctoritate decernimus atque statuimus, ut a die VIII mensis Decembris huius anni MCMLXiii Episcopi statim legitime uti frui valeant facultatibus et privilegiis, quae sequuntur.

I - FACULTATES QUAE IURE EPISCOPO RESIDENTIALI COMPE­ TUNT A MOMENTO CANONICE CAPTAE DIOECESIS POSSESSIONIS, QUAS TAMEN ALIIS, PRAETER QUAM EPISCOPIS COADIUTORI ET AUXILIARIBUS ATQUE VICARIO GENERALI, DELEGARE NON POTEST, NISI IN IISDEM EXPRESSE DICATUR.

1. Prorogandi, ex iusta causa, sed non ultra mensem, legiti­ mum usum rescriptorum seu indultorum, quae ab Apostolica Sede concessa fuerint et exspiraverint, quin tempestive preces Acta Pauli Pp. VI 7

pro eorum prorogatione ad eamdem Apostolicam Sedem missae sint : facta tamen obligatione statim ad ipsam recurrendi pro gratia aut, si petitio iam facta fuerit, pro responsione obtinenda. 2. Concedendi sacerdotibus ut, propter penuriam cleri et iusta de causa, Missam bis diebus ferialibus celebrare pos­ sint; et etiam ter diebus dominicis aliisque festis de prae­ cepto, si vera necessitas pastoralis id postulet. 3. Permittendi sacerdotibus, qui bis vel ter Missam cele­ brent, ut aliquid per modum potus sumant, etsi non intercedat spatium unius horae ante celebrationem Missae. 4. Permittendi sacerdotibus, iusta de causa, Missam qua­ libet diei hora celebrare et communionem vespere distribuere, servatis de cetero servandis. 5. Concedendi facultatem sacerdotibus visivae potentiae debilitate laborantibus, vel alia infirmitate detentis, Missam votivam Deiparae Virginis aut defunctorum cotidie celebrandi, adhibita, quoties ea indigeant, alterius sacerdotis vel diaconi assistentia, atque de cetero servata Instructione a S. Rituum Congregatione edita die 15 Aprilis 1961. 6. Concedendi eamdem facultatem sacerdotibus omnino cae­ cis, dummodo tamen semper adhibeatur alterius sacerdotis vel diaconi assistentia. 7. Concedendi sacerdotibus facultatem Missam celebrandi extra locum sacrum, sed loco honesto et decenti, numquam autem in cubiculo, super petra sacra, per modum actus ex iusta causa, habitualiter autem solummodo ex causa graviore. 8. Item, concedendi facultatem Missam ex iusta causa cele­ brandi in mari et in fluminibus, debitis adhibitis cautelis. 9. Concedendi facultatem sacerdotibus, indulto altaris por­ tatilis fruentibus, ut, iusta et gravi de causa, pro petra sacra adhibere valeant Graecorum antimensium, vel linteum, ab Epi­ scopo benedictum, in cuius angulo dextro sint reconditae reli­ quiae Sanctorum Martyrum, pariter ab Episcopo recognitae, servatis de cetero servandis iuxta rubricas, praesertim quoad tobaleas et corporale. 10. Concedendi sacerdotibus infirmis aut aetate provectis facultatem Missam celebrandi domi, non autem in cubiculo, singulis diebus, etiam festis sollemnioribus, servatis legibus liturgicis, sed cum licentia sedendi, si stare non possint. 8 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

11. Reducendi ob deminutionem redituum, quamdiu causa perduret, ad rationem eleemosynae in dioecesi legitime vigentis, Missas legatorum, quae sint per se stantia, dummodo nemo sit qui obligatione teneatur et utiliter cogi possit ad eleemosynae augmentum faciendum. 12. Item reducendi onera seu legata Missarum gravantium beneficia aliave instituta ecclesiastica, si reditus beneficii aut instituti insufficientes evaserint ad honestam beneficiarii su­ stentationem et ad implenda opera sacri ministerii forte be­ neficio adnexa, vel ad finem proprium eiusdem instituti eccle­ siastici congruenter consequendum. 13. Concedendi cappellanis quorumlibet valetudinariorum, brephotropheorum et carcerum facultatem qua, parocho non praesente, fidelibus in periculo mortis constitutis sacramentum Confirmationis administrare valeant, servatis normis a S. Con­ gregatione de disciplina Sacramentorum statutis decreto Spi­ ritus Sancti munera d. 14 Septembris 1946, pro sacerdote admi­ nistrante Sacramentum Confirmationis. 14. Concedendi confessariis scientia et prudentia conspicuis, facultatem fideles quoslibet absolvendi in actu sacramentalis confessionis ab omnibus censuris, etiam reservatis, exceptis tamen : a) censuris ab homine ; b) censuris specialissimo modo Apostolicae Sedi reservatis; c) censuris quae sunt adnexae re­ velationi secreti Sancti Officii; d) excommunicatione qua plec­ tuntur sacerdotes omnesque cum illis matrimonium etiam civi­ liter tantum contrahere praesumentes et actu simul convi­ ventes. 15. Dispensandi, iusta de causa, super ordinandorum defectu aetatis, qui sex integros menses non excedat. 16. Dispensandi super impedimento ad ordines, quo astrin­ guntur filii acatholicorum, quamdiu parentes in suo errore per­ manent. 17. Dispensandi pro iam ordinatis ad effectum tam Missam celebrandi, quam consequendi et retinendi beneficia ecclesia­ stica, super quibuscumque irregularitatibus tum ex delicto, tum ex defectu provenientibus, dummodo exinde scandalum ne oria­ tur et dummodo altaris ministerium rite expleatur, exceptis tamen iis de quibus in can. 985, n. 3 et 4, C. I. C. et praevia Acta Pauli Pp. VI 9

abiuratione in manibus absolventis, quando agitur de crimine haeresis vel schismatis. 18. Conferendi sacros ordines extra ecclesiam cathedralem et extra tempora, diebus ferialibus non exceptis, si utilitas pasto­ ralis accedat. 19. Dispensandi, ex iusta et rationabili causa, super omnibus impedimentis matrimonialibus gradus minoris, etiam si agatur de matrimoniis mixtis, sed servatis in hoc casu praescriptis cann. 1061-1064 C. I. C. 20. Dispensandi, urgente iusta et gravi causa, super impe­ dimentis mixtae religionis et disparitatis cultus, etiam in casu usus Privilegii Paulini, salvis praescriptis cann. 1061-1064 C. I. C. 21. Sanandi in radice, dummodo consensus perseveret, matri­ monia invalida ex impedimentis gradus minoris, vel ex defectu formae, etiam si agatur de matrimoniis mixtis, sed servatis, in hoc casu, praescriptis can. 1061 C. I. C. 22. Sanandi in radice, dummodo consensus perseveret, ma­ trimonia invalida ex impedimento disparitatis cultus, etiamsi invalida quoque sint ex defectu formae, servatis tamen prae­ scriptis can. 1061 C. I. C. 23. Permittendi ut, accedente gravi causa, interpellatio coniugis infidelis ante baptismum partis quae ad fidem con­ vertitur fieri possit; necnon, gravi pariter de causa, ab eadem interpellatione, ante baptismum partis quae convertitur, di­ spensandi ; dummodo hoc in casu ex processu saltem summario et extraiudiciali constet interpellationem fieri non posse, vel fore inutilem. 24. Reducendi, iusta de causa, obligationem qua Capitula cathedralia aut collegialia Canonicorum quotidie divina officia in choro rite persolvere tenentur, concedendo scilicet ut chorale servitium vel certis tantummodo diebus, vel aliqua solummodo parte definita absolvi possit. 25. Committendi nonnullis Canonicis, pro necessitate, mu­ nera sacri ministerii, magisterii, apostolatus explenda cum ex­ cusatione a choro, salvo iure percipiendi fructus praebendae, non autem distributiones sive inter praesentes, quae dicuntur, sive cotidianas. 26. Commutandi, ob visivae potentiae debilitatem aut aliam 10 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale causam, eaque durante, officium divinum in cotidianam recita­ tionem saltem tertiae partis rosarii B. Mariae Virginis vel alia­ rum precum. 27. Deputandi in casibus particularibus, vel ad tempus, Vicarium Generalem aut alium sacerdotem in dignitate consti­ tutum, ad consecranda altaria portatilia, calices et patenas, iuxta formam in Pontificali praescriptam et adhibitis sacris oleis ab Episcopo benedictis. 28. Permittendi clericis minoribus, religiosis laicis, necnon piis mulieribus ut pallas, corporalia et purificatoria prima quo­ que ablutione extergere possint. 29. xUtendi facultatibus et privilegiis, servato ipsorum am­ bitu et tenore, quibus Religiones in dioecesi domum habentes gaudent in bonum fidelium. 30. Concedendi sacerdotibus facultatem, qua, ritibus ab Ec­ clesia praescriptis, stationes Viae Crucis erigere valeant, etiam sub divo, cum omnibus indulgentiis quae huiusmodi pium exercitium per agentibus impertitae sunt. Quae tamen facultas exerceri non potest in territorio paroeciali, ubi sita est domus religiosorum qui ex apostolica concessione privilegio gaudent erigendi Viae Crucis stationes. 31. Admittendi in Seminario filios illegitimos, si qualitates praebeant, quae pro admissione in Seminarium requiruntur, dummodo ne agatur de adulterinis aut sacrilegis. 32. Concedendi licentiam ut, legitima interveniente causa, bona ecclesiastica alienari, oppignerari, hypothecae nomine obligari, locari, emphyteusi redimi possint, et personae morales ecclesiasticae aes alienum contrahere valeant, usque aol eam pecuniae summam, quam nationalis aut regionalis Conferentia Episcoporum proposuerit et Apostolica Sedes adprobaverit. 33. Confirmandi usque ad quintum triennium confessarium ordinarium religiosarum, si ob sacerdotum ad hoc officium ido­ neorum penuriam aliter provideri nequeat, vel maior religiosa­ rum pars, earum quoque quae in aliis negotiis ius non habent ferendi suffragium, in eiusdem confessarii confirmationem, per secreta suffragia, convenerit: dissentientibus tamen, si velint, aliter providendum erit. 34. Ingrediendi, iusta de causa, intra clausuram pontificiam monasteriorum monialium, quae sita sunt in sua dioecesi, et Acta Pauli Pp. VI 11 permittendi, iusta et gravi de causa, ut alii in clausuram ad­ mittantur^ ac moniales ex ipsa egrediantur: ad tempus vere necessarium. 35. Dispensandi, ad petitionem Superioris competentis, su­ per impedimento quo detinentur admittendi in Religionem, qui sectae acatholicae adhaeserunt. 36. Dispensandi, ad petitionem Superioris competentis, su­ per illegitimitate natalium admittendos in Religionem qui sint sacerdotio destinati, et etiam alios si et ipsi ex praescripto Constitutionum in Religionem admitti prohibeantur. Sed in utroque casu dispensari nequeunt adulterini vel sacrilegi. 37. Condonandi ex toto vel ex parte, ad petitionem Super- rioris competentis, dotem quam afferre debent postulantes ad­ mittendae in monasteria monialium vel in aliam Religionem etiam iuris pontificii. 38. Permittendi sodalibus religiosis transitum ab una ad aliam Religionem iuris dioecesani. 39. Dimittendi e dioecesi, urgente gravissima causa, sodales singulos religiosos, si eorum Superior maior monitus prospi­ cere neglexerit, re tamen ad Apostolicam Sedem statim delata. 40. Concedendi, etiam per alios prudentes et idoneos viros, singulis sibi subditis fidelibus licentiam legendi ac retinendi, sub custodia tamen ne ad aliorum manus perveniant, libros et ephemerides prohibita, iis non exceptis quae haeresim vel schi­ sma ex professo propugnent, aut ipsa religionis fundamenta evertere nitantur. Haec autem licentia iis tantum concedi po­ test qui librorum et ephemeridum prohibitorum lectione indi­ geant aut ad eadem impugnanda, aut ad proprium munus rite explendum, aut ad studiorum curriculum legitime peragendum.

II - PRIVILEGIA QUAE, PRAETER ALIA IN CODICE IURIS CANONICI SUIS IN TITULIS ENUMERATA, OMNIBUS EPISCOPIS SIVE RESIDEN­ TIALIBUS SIVE TITULARIBUS COMPETUNT AB ACCEPTA AUTHENTICA NOTITIA CANONICAE PROVISIONIS :

1. Verbum Dei ubique terrarum praedicandi, nisi loci Ordi­ narius expresse renuerit. 2. Confessiones fidelium, etiam religiosarum, ubique terra­ rum audiendi, nisi loci Ordinarius expresse renuerit. 12 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3. Fideles quoslibet ubique absolvendi ab omnibus peccatis reservatis, excepto tamen peccato falsae delationis, qua sacerdos innocens accusatur de crimine sollicitationis apud iudices ec­ clesiasticos. 4. Fideles quoslibet ubique absolvendi in actu sacramentalis confessionis ab omnibus censuris, etiam reservatis, exceptis tamen: a) censuris ab homine; b) censuris specialissimo modo Apostolicae Sedi reservatis ; c) censuris quae sunt adnexae reve­ lationi secreti Sancti Officii; d) excommunicatione qua plectun­ tur sacerdotes omnesque cum illis matrimonium etiam civiliter tantum contrahere praesumentes et actu simul conviventes. Hac facultate Episcopi residentiales pro suis subditis uti pos­ sunt etiam pro foro externo. 5. Sanctissimam Eucharistiam in suo oratorio domestico asservandi, dummodo legum liturgicarum praescripta rite ser­ ventur. 6. Missam celebrandi iusta de causa qualibet diei hora, et Communionem etiam vespere distribuendi, servatis de cetero servandis. 7. Benedicendi ubique solo signo crucis, cum omnibus in­ dulgentiis a Sancta Sede concedi solitis, rosaría aliasque coro­ nas precatorias, cruces, numismata, scapularia a Sede Aposto­ lica probata eaque imponendi sine onere inscriptionis. 8. Sub unica benedictione erigendi, in ecclesiis et oratoriis etiam privatis aliisque piis locis, stationes Viae Crucis cum omnibus indulgentiis, quae huiusmodi pium exercitium per- agentibus impertitae sunt.

Has facultates, haec privilegia perlibenter Fratribus Nostris in Episcopatu concedimus, ea mente et voluntate, quam supra declaravimus; ut nempe haec demum universa ad decus et ad utilitatem pertineant sanctissimae Christi Ecclesiae, cui Nos Nostraque debemus omnia. Contrariis quibusvis non obstantibus, etiam speciali men­ tione dignis. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis Novembris anno MDCCCCLXIII, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI \ Acta Pauli Pp, VI 13

LITTERAE APOSTOLICAE

I Sancta Martha caelestis Patrona deversoriorum Italiae dominorum, mini­ strorum mensarumque famulorum, seu « Albergatori e Lavoratori degli alberghi e delle mense », eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — « Hospes eram et collegistis me )) (Mt. 25, 35) : haec Christi Domini verba, qui se redditurum spondet unicuique secundum opera eius, quanti sit momenti ea animi virtus, cui hospitalitatis nomen est inditum, praeclare ostendunt. Atque Ec­ clesia, evangelicae legis custos diligentissima, dictis quidem ac multo magis suis institutis numquam fidelibus desiit suadere hospitem bene­ vole humaneque esse excipiendum, ita ut, quod esset apud ethnicas quoque nationes summo in honore praeceptum, idem unum e misericor­ diae officiis fieret germanaeque caritatis indicium haberetur certissi­ mum. Neque huiusce vim virtutis excidisse putandum est, quin immo ob increbescentes inter homines necessitudines, immutatis socialis convictus modis, dataque praeterea opportunitate itinera etiam delectationis causa suscipiendi, firmius id munus ac magis necessarium esse factum dicere non dubitamus. Hodie etenim, locis praesertim ob caeli amoenitatem bonamque aëris temperationem salubribus, quadam quasi constituta disciplina plurima inveniuntur deversoria, quae viato­ ribus recipiendis quam commodissime sunt instructa, ideoque ad ferian- dum vel rusticandum aptissima; totque sunt ii qui publico huiusmodi ministerio dant operam, ut domini vel famuli vel tricliniarii, ut novum quasi ordinem in hominum societate efficiant. His porro viris caelesti patrocinio exemplarique nobilissimo — id firmo animi iudicio asseve­ rami — est opus, ut liberalitati^ speciem suae vitae moribus referant, omnique insidiarum genere prohibeantur, utque fidem religionemque constanter retineant. Ad hoc quod attinet, iterum divini Libri pagina suc­ currit, in qua mulier quaedam, Martha nomine, humile sed liberale ho­ spitium Christo Dei Filio dicitur praebuisse (cf. Lc. 10, 38-40). Illa quidem « satagebat circa frequens ministerium », atque una cum fratre et sorore tanti Hospitis gratia, beneficio, alloquio fruita est. Haec autem secum reputans, Venerabilis Frater Dinus Aloisius Romoli, Episcopus 14 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dioecesis Pisciensis, cuius finibus urbes et oppida continentur multis deversoriis domibusque hospitalibus affluentia, scripsit ad Nos, ut No strae vi potestatis Sanctam Martham eorum, quos supra diximus, civium ordinis Patronam renuntiaremus. Cui voto libentissime satisfacere sta­ tuimus, cum praesertim alii quoque sacrorum Antistites ipsique mode­ ratores foederatarum sodalitatum Italicarum rei deversoriae ac volu­ ptatis itineribus procurandis, seu, ut aiunt, « Federazione Associazioni Italiane Alberghi e Turismo », in idem devenerint consilium. Quaprop­ ter, omnibus attente perpensis, ex Sacrae Rituum Congregationis con­ sulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Martham omnibus Italiae deversoriorum dominis et ministris mensarumque famulis, seu « Albergatori e Lavoratori degli alberghi e delle mense », caelestem apud Deum Patronam decernimus ac consti­ tuimus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae coe­ tuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque inte­ gros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudi­ candum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quid­ quam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive igno­ ranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Iulii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

œ HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II Beata Maria Virgo, « Nostra Domina a Ss.mo Sacramento » appellata, caelestis Patrona et Congregationis Presbyterorum et Societatis Ancil­ larum a Ss.mo Sacramento eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Nomen recens esse, sed rem anti­ quissimam professus est, de Nostra Domina a Ssmo Sacramento cum suis colloquens filiis, S. Petrus Iulianus Eymard, indefatigatos ille divinae Acta Pauli Pp. VI 15

Eucharistiae Apostolus, cui superiore anno Ioannes Pp. XXIII, Deces­ sor Noster imm. rec, caelestes honores decrevit. Singularis enim appel­ lationis inventor, ea qua praestabat animi acie, quippe qui cum Deo coniunctissime viveret, quot et magnificáe et arcanae rationes Virgini Mariae cum amoris Sacramento intercédèrent penitus perspexerat, ideo­ que novum mariali serto titulum honoris quasi gemmam addiderat pre­ tiosam. Nonne — ita secum virum illum cogitavisse merito quis arbi- tretur — ab Ecclesia Eucharistia ut « verum corpus, natum de Maria Virgine )) salutatur? Nonne Virgo in terrestri suae vitae cursu vivum fuit tabernaculum Christi Iesu, quem ipsa genuit et adoravit et dedit et ostendit hominibus? Nonne ergo cuilibet adoratori, in primis vero sacerdoti, qui tanti Sacramenti administer est constitutus, tamquam perfecti cultus exemplar eadem Virgo erit habenda et invocanda? His profecto impulsus causis, Petrus Iulianus religiosis, quas condiderat, societatibus uberrimum fontem pietatis aperuit, iisque Mariam illo nomine appellandam, iam moriturus, excelsam Patronam reliquit, idque mandavit, ut sodales omnes in consectando sui instituti proposito, quod circa Ssmae Eucharistiae cultum versatur, nomen, personam, virtutem celebrarent Eius, quae prima , hominem factum, venerata esset. Cui legiferi patris praecepto Congregationem Presbyterorum a Ssmo Sacramento paruisse ac parere novimus probamusque. Nuper autem dilectus filius Procurator Generalis eiusdem sodalitatis, Supremi Consilii iussu nomineque omnium religiosarum provinciarum, submisse Nos rogavit, ut Dominae a Ssmo Sacramento patrocinium sollemni ac publica ratione probaremus. Nos autem fore confisi, ut religiosi illi viri, adiu­ mento ac deprecatione Augustae Deiparae usi, propositam sibi perfec­ tionem assequantur et ad apostolicos labores pro Christi regno subeundos quam maxime accendantur, precibus huiusmodi libenter statuimus obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissi- nam Virginem Mariam, «Dominam Nostram a Ssmo Sacramento» appel­ latam, principalem et Congregationis Presbyterorum a Ssmo Sacramento et Societatis Ancillarum a Ssmo Sacramento caelestem apud Deum Pa­ tronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et pri­ vilegiis liturgicis, quae praecipuis coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas, atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; 16 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri- tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvui mensis Septembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III

Beata Maria Virgo, « del Roble » vulgo appellata, principalis caelestis Patrona archidioecesis Monterreyensis constituitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Impensa religione mariali cives Monterreyenses et vicinitas teneri perhibentur, siquidem imaginem almae Deiparae, quae « del Roble » vulgo appellatur, studiose excolunt idque ab ipsis fere urbis initiis. Nec deest pientissima Mater supplici plebi, quod munera sua ibidem haud intermisse dilargitur et validissimam se praebet adiutricem. Quae quidem imago, ut opinio fert a maioribus accepta, extra moenia parvi tum oppidi, recens conditi, a quadam puella gregem pascente inventa est in cavo stipite quercus, miro splendore ful- gentis et odore perfusae suavissimo. Translatam vero in maximum tem­ plum, effigiem eadem in arbore tradunt iterum iterumque esse repertam. Quam ob rem Christifideles, pietatis studio infiammati, eo loco sacram aedem voto concepto exstruxerunt ; qua procedente tempore deleta, am­ plior ecclesia est cura impigra excitata. Quae cum esset prona in ruinam, praeterito saeculo templum, mole et opere spectabile, Monterreyenses eiusdem Virginis augustae honori aedificarunt. Ne huius quidem repen­ tina strages eorum animos fregit, atque adeo sacrarium, tot laudibus insigne, sollerter in praesens reiicitur et adornatur. Summa vero cum fidelium frequentia, summa cum alacritate dies festus, qui est xvni mensis Decembris, quotannis agitur ad celebrandam Genetricis Dei di­ gnitatem atque praesidium. Volens autem huiusmodi pietatem vel maio- Acta Pauli Pp. VI 17 ribus provehere auctibus, Venerabilis Frater Alfonsus Espino y Silva, Monterreyensis Archiepiscopus, vota quoque significans cleri populique suis curis commissi, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, cui vulgare nomen « del Roble » adicitur cuiusque imago in praedicto tem­ plo, Liberianae Basilicae aggregato, est proposita, praecipuam iurisdic­ tionis suae Patronam renuntiaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scien­ tia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitu­ dine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, « del Roble » appellatam, principalem archidioecesis Mon­ terreyensis apud Deum Patronam constituimus ac declaramus, omnibus additis honoribus et privilegiis liturgicis, praecipuis competentibus lo­ corum Patronis. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas et efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOÖNANI a publicis Ecclesiae negotiis

IV

Venerabilis Dei Famulus Nuntius Sulprizio, adulescens laicus, Beatus re­ nuntiatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Nuntium salubre afferens huius aeta­ tis hominibus, testimonium dicimus pietatis, castimoniae, patientiae, ope­ ris christiano animo facti, Nuntius Sulprizio meritis hodie celebratur praeconiis. Adulescens enim opifex e laicorum ordine et vulgo sollemni

2 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 18 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ecclesiae ritu iis accensetur, qui summa gloria, Beatorum Caelitum pro­ pria, affluunt. Cuius quidem terrestris incolatus brevi undeviginti anno­ rum spatio computatur, sed erat senectus mentis immensa; 1 palmam vic­ toriae tulit, qui in palaestram vix erat ingressus : mirentur viri, non de­ siderent parvuli;'2' non igitur spes eorum infringatur, qui ab innocentia Famuli Dei se longius confitentur abesse, habent, quem sequantur, paeni­ tentem ; habent, cuius fortitudinem imitentur, qui aerumnis premuntur ; habent, de quo capiant exemplum, qui labori insudant, maxime e subole iuventutis, ut vitae rationibus consulant. Italia, filiorum sanctimoniae laude illustrium parens fecunda et altrix, quae Aloisium Gonzagam, Ga­ brielem a Virgine Perdolente, Dominicum Savio quasi candidos flagran- tesque protulit flores, hoc quoque suavissimum edidit germen. Humilis sutor Dominicus Sulprizio eiusque uxor Dominica Rosa Luciani, tenui laborantes fortuna sed christianae vitae divitiis locupletes, filium sibi die tertia decima mensis Aprilis anno millesimo octingentesimo septimo deci­ mo natum in remoto pago Aprutino Pesculo Sampsonisco, eadem die, do­ minica in albis, christianae familiae per regenerationis lavacrum inse­ rendum curarunt. Tunc Nuntii nomen ei est impositum ob religionem augustae Virginis Mariae, quae ab angelo salutata mirabile nuntium se Dei Matrem fore accepit. Domestica usus disciplina, pietatis didicit rudimenta et, tertium agens annum, iam chrismate sancto fuit inunctus. Sed ei non diu riserunt parentes : pater enim, pauperis domus praesi­ dium, immatura morte mox est ademptus, qua de causa mater ad secun­ das transiit nuptias. Nec multo post, cum sortitus esset vitricum aspe- rum, tenellus pusio, carissima parente e vivis erepta, maternis est de­ stitutus blanditiis. In tanto luctu iacèntem pupillum piissima avia, Anna Rosaria, curis amantibus fovit ; at brevi iterum lumen, quo par­ vulus calefiebat, est exstinctum; illa enim defuncta, Nuntius veluti tertio est redditus orphanus. Memoria eiusdem egregiae mulieris, quae eum ad cultum divinum virtutisque exercitationem studiose induxit, semper menti eius haerebat. Quem postea, anno millesimo octingente­ simo vicesimo sexto, domum suam receptum avunculus, faber ferrarius, vir saevus et violens, duriori pro aetate operi in officina addixit, impe­ diens, ne inchoatis se dederet litterarum disciplinis, cibo victuque eum fraudans necessario, conviens obruens, afficiens plagis. Cuius iussu puer,

1 Cfr. Off. S. Agnetis. 2 Cfr. S. Ambros., De virg. I, 2; V.L. 16, 200. Acta Pauli Pp. VI 19 nimio pondere onustus, per montium salebrosos calles hieme gelida ac nivosa enitebatur, ut ferra iis, qui mandaverant, traderet. Quae omnia sine ulla querimonia quin immo patienti hilarique animo pertulit, qui nullum apud homines inveniebat solacium, sed unum sibi patrem esse Deum sentiebat. Tamen improbo labore vires eius attritae sunt et crus carie infestatum, ita ut baculo inniti cogeretur. Augebant malum scin- tillae e ferro candefacto erumpentes, quae nudos pedes miseri tironis opificis verberabant. Nihilominus crudelis erus, nullam levationem concedens, ut infirmus fabrilia tractaret, imperavit. Cum quadam die vulnus in fonte purgaret, infortunatus adulescentulus a mulieribus aquam haurientibus vestesque lavantibus est petitus lapidibus, quod lympham inquinaret. Aufugit ille anhelitum ducens et populare cecinit carmen (( Vivat Maria )). In devium locum, quo tunc se abdiderat quique « Ripa rubra » appellabatur, saepe in posterum redibat, ut in parvo puteo ulcus ablueret et, abstractus ab hominum frequentia, totum se piis precibus cum Deo coniungeret. Tandem avunculus sibi persuasit puerum corpore exhausto et e vulnere verminoso laborantem, quod ossa ipsa erodebat, nihil sibi utilitatis praebere. Quam ob rem is in publicum valetudinarium Aquilanum est deductus, ubi aliquandiu, pacis per- fruens bono, decubuit. Sed, cum vulnus insanabile esse medici pronun- tiassent, inde dimissus, in patrium pagum revertit, ubi non a miserente sui familiari est exceptus sed a maledicta in se congerente avúnculo. Nuntius vero, immensis doloribus obnoxium Christum considerans, se non merere putavit, ut loco meliore haberetur, et in hanc est locutus sententiam : « Paulum refert me cruciatu divexari, dummodo animam meam possim salvare ». Itaque ad sanctimoniam celeri gradu contendit, qui crucis mysterium penitus habebat comprehensum, adeo ut recte in eum cadant haec verba Divini Magistri : Confiteor tibi, Pater, Domine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis.3 Tandem patruo Francisco Sulprizio auctore, qui Neapoli faciebat stipendia, lacrimabili statui Famuli Dei est aliquo modo prospectum ; nam rogatus ab illo Felix Wochinger, praefectus militum, vir caritate spectatissimus, infelicium hospitium, ea in urbe, infelici iussit patere. Nuntius igitur, avúnculo fabro supremum osculum ferens et gratias agens — mireris sane adulescentis animum simplicem et iniuriarum immemorem — anno millesimo octingentesimo trigesimo

Matth. 11, 25. 20 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

secundo Neapolim se contulit, ut se in valetudinarium Sanctae Mariae a populo, degli Incurabili vulgo appellatum, in quo infirmi egeni dege­ bant, reciperet. Ibi pietatis, patientiae, caritatis, studii salutis alienae specimina dedit rarissima. Quis enim verbis exprimere potest, quanto dilectionis ardore incensus Deum amaverit et interdiu noctuque, sevo­ cata etiam a corpore mente, sit precatus, quanta cum laetitia spirituali ibi Eucharisticum epulum sumpserit primum eoque pasci perrexerit, quanta cum sedulitate Virginem Matrem omnibus coluerit officiis filii? Immutabili cum aequitate aegritudinis molestias tolerans, munus etiam quoddam apostolicum obiit, id est solator exstitit iis, qui erant doloris consortes. Videres ergo claudum iuvenem lectos circumeuntem, ut af­ flictorum erigerei animos, religionis neglegentes ad caelestem Patrem reduceret, peccatores ad paenitentiam agendam componeret, iis, quibus opus erat, remedia porrigeret et quovis ministerio etiam humillimo in­ serviret. Quidquid doni a patrono suo, exercitus praefecto, acceperat, volens distribuit, ut inops inopum sublevaret miseriam. Sua aliorumque deflens admissa, castigationibus ultro susceptis in se animadvertit nihil­ que iam praeter sanctitatem expetivit; castimoniae decus servans illi- batum, odorem Christi quoquoversus sparsit, ita ut (( sanctum » eum passim voeitarent. Ingravescente morbo, quo dolores immensum auge- scebant, Famulus Dei in Aenaria insula aliquandiu est moratus, ut salubris fontibus aquae corpori mederetur; sed cum nihil profecisset, Neapolitanum illud hospitium, divinae voluntati se plane permittens, repetiit. Praefectus deinde militum, non solum ut efiicientiorem cura­ tionem adhiberet pupillo, sed etiam ut hoc exemplum virtutis praesens continenter intueretur, in (( Arcem Novam )) seu (( Andecavinam », opere rebusque gestis nobilem et caerulei maris prospectu amoenam, ubi ipse habitabat, eum traduxit. Qui iis in aedibus coepit meliusculus esse, ita ut spes affulgeret eum e morbo esse evasurum. Cum in Aenaria insula, qua saepius valetudinis causa est missus, aliquid temporis transigerei iterum, ad sacerdotium ardentius aspiravit et linguae Latinae studia exercuit ingenio facili, sibi proponens austerioris vitae instituto in reli­ giosa familia sese astringere. Tamen vehemens aegritudo rursus eum oppressit. In Arcis illius cubiculo sibi attributo coram imagine Iesu Infantis et almae Deiparae precationibus faciendis horas duxit permul­ tas, ita ut milites aliique « claudicanteni puerum sanctum » communi extollerent laude. Servorum etiam animos, quorum incuriam atque despectionem, assuetus Christi dolores in se effingere, mitissime ferebat, Acta Pauli Pp. VI 21 sibi conciliavit. Sed, muneribus supernaturalibus pollens, cui vires naturae fere nullae suppetebant, et in caelo defixus, qui saeculi sordes non noverat, ad exoptatam illam sedem supernam iam properavit. Cum ingens vis morbi eum esset adorta, ita ut nullus requiei locus, nulla motus ei daretur facultas, medicae artis periti crus amputandum esse censuerunt; cui quidem rei fidelis Dei Famulus haudquaquam obnisus, vitae tamen exitum sibi instare praesensit. Non temperabant a lacrimis, quotquot eum tum aspiciebant doloribus excruciatum sed animo tran­ quillo et pacato Iesu amplexum praestolantem. Die igitur quinta men­ sis Maii, Deiparae Virgini sacri, anno millesimo octingentesimo trige­ simo sexto, Eucharistica dape summa cum pietate refectus, lectissimus adulescens brevis aevi vitam ea in urbe univit, ut sempiternam eamque beatissimam in caelo inchoaret ; lumina clausuras, haec effatus est verba suprema : « Beata Maria Virgo ! Videte quam pulchra sit »! — et angelus ad angelos evolavit. Funus « claudicantis pueri sancti » populus Neapolitanus perfrequens est prosecutus, qui singularem virtutem illius mira alacritate praedicavit. Hac fama in dies percrebrescente, quam Deus miraculis visus est comprobare, Causa de Beatorum Caelitum honoribus Famulo Dei decernendis coepta est agi, atque post ordinarios, quos vocant, processus, Commissio introductionis Causae a Pio Pp. IX, Decessore Nostro rec. mem., die quarta decima mensis Iulii anno mille­ simo octingentesimo undesexagesimo obsignata. Apostolicis deinde in­ quisitionibus absolutis, de virtutibus theologalibus et cardinalibus Vene­ rabilis Nuntii Sulprizio est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, a Famulo Dei heroum in modum cultas esse Leo Pp. XIII, item Decessor Noster, die vicesima prima mensis Iunii anno millesimo octingentesimo nonagésimo primo edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae, eiusdem nomine invocato, a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Ioannes Pp. XXIII, lato Decreto die septima mensis Martii hoc anno millesimo nongente­ simo sexagesimo tertio, de duobus pronuntiavit constare. Unum igitur superfuit discutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est ; Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consul­ tores id fieri posse cunctis sententiis affirmarunt. Quorum exceptis suf­ fragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die sexta mensis Septem­ bris anno millesimo nongentesimo sexagesimo tertio ad Venerabilis Famuli Dei Nuntii Sulprizio sollemnem Beatificationem tuto procedi 22 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Christifidelium, maxime ex Italia, implentes, harum Litterarum vi et auctoritate Nostra Aposto­ lica facultatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Nuntius Sulprizio, adulescens laicus, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana, seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus defe­ rendae, publicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam, ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem aucto­ ritate Nostra concedimus, ut de illo quotannis recitetur Officium de Com­ muni Confessorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis, et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis appro­ batis celebretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Pinnensi-Piscariensi, cuius intra fines Beatus ipse ortus est, et in archidioecesi Neapolitana, in qua diem obiit supremum, ab omni­ bus Christifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus, ad templa seu sacella, in quibus Beati eiusdem festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sollemnia Beatificationis Venerabilis Nuntii Sulprizio, servatis ser­ vandis, praedictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum postquam sollemnia eadem in Sa­ crosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstan­ tibus Constitutionibus ed Ordinationibus Apostolicis ac Decretis de non cultu editis ceterisque quibuslibet contrariis. Volumus autem, ut harum Litterarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secreta­ rii Sacrae Rituum Congregationis sint subscripta eiusdemque Congre­ gationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die r mensis Decembris, dominica I Adventus, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 23

EPISTULA

Ad Rev.mum P. Mauritium Quéguiner, Moderatorem Generalem Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, tertio saeculo volvente ab eadem Societate constituta.

PAULUS PP. VI

Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ad Ecclesiam, quae nunc cum maxime menti obversatur, quod Concilium Oecumeni­ cum Vaticanum Secundum diligenter in eius inquirit mysterium, perti­ net, ut vim vigoremque suum explicet et salutis nuntium ad quam plu­ rimos homines perferat. Est ergo suapte natura missionalis, cuius Caput, Iesus Christus, praecepit : Euntes in mundum universum prae­ dicat e Evangelium omni creaturae.1 Inter Instituta vero, quae, Ecclesia iubente, moderante, hoc manda­ tum dominicum exsequi peculiari ratione sibi proposuerunt, Societas Parisiensis missionum ad exteras gentes, cui tu, dilecte fili, praees, non obscurum obtinet locum. Quod ab ea condita tria in praesenti saecula explentur, tibi tuisque sodalibus merito praebet laetitiae causam, Nobis vero occasionem vobis gratulandi et opus per hoc temporis spatium egregie patratum cum laude agnoscendi. Crevit ex parvo, ut fieri consuevit, Societas vestra, id est e Semi­ nario Lutetiae Parisiorum anno MDCLXIII propter hoc tantum constituto, ut Evangelio inter ethnicos disseminando idonei pararentur praecones. Cui incepto, tunc temporis novo, Sacrum Consilium nomini christiano propagando favit, normas de re missionali edens, quas sapientissimas esse rerum usus probavit; atque adeo ab ea Sacra Congregatione vos veluti ortum ducere existimatis. Postea, difficultatibus constanti animo evictis, Societas ista laetis est aucta incrementis, quod attinet sive ad sodalium numerum sive ad opera, quae exercentur. Amplissimam sane fructuum copiam, Deo pro- pitio largiente, colligere per tria haec saecula datum est vobis, quippe qui Fidem in longinquas regiones, Asiae praesertim, inferre et illatam firmare studueritis. Hoc vero imprimis laudi est vobis habendum, quod ab ipsis Socie­ tatis initiis et ex eius instituto estis annisi, ut ex autochthonibus seli-

1 Marc. 16, 15. 24 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale geretis, quos ad sacrum sacerdotii munus obeundum invenissetîs idoneos, et ad id compararetis. Quam sagaciter, sollerter, fructuose rem eiusmodi sitis persecuti, posteriora tempora, maxime haec, quibus vitam transi­ gimi, testantur. Ut sinceri Ecclesiae filii et Evangelii nuntii eo prae­ terea contendistis, ut in regionibus missionali labore excolendis viam panderetis sacrae hierarchiae rite constituendae. Nec ignoramus Chri­ stifidelium animos in patria vos incendisse ad praeclaram causam divini verbi ethnicis annuntiandi, siquidem consociatio pro missionibus preces fundentium opemque iis ferentium a vobis est instituta, quam Pius VII, Decessor Noster, approbavit, vestroque auxilio aliae provectae sunt sodalitates huiusmodi. Vobis autem summae ducitur laudi, quod plures socii vestri sanguine effuso Fidem asseruerunt, ex quibus novem Beatorum Caelitum honoribus sunt decorati. Licet igitur haec S. Augustini verba non immerito ad eos trasferre : Mortui sunt martyres, multiplicata est magis Ecclesia, crescit per omnes gentes nomen Christi.2 Paterna autem caritate vos complectentes, in huius anniversariae memoriae gaudiis, rogamus, ut eximiam hereditatem a maioribus tradi­ tam, integram servetis, et necessitatum horum temporum rationem ha­ bentes, quantum fieri potest, augeatis. Assidua vobis cura erit, ut Sedi Petri, cui pascendas oves Dominus commendavit, fideliter in posterum quoque inhaereatis, et gregisque Christi emolumenta, vestris etiam commodis posthabitis, consectemini. Novimus Episcopos Galliae, in publicum Conventum congregatos, permagna vobis attulisse adiumenta usque ad aetatem, qua ea in regione facta est rerum conversio. Expedire ergo videtur, ut cum hodierno Coetu sacrorum Antistitum Galliae, qui in rem etiam missionalem cogitationes et curas intendit, agatis, quo efficientius officio pastorali vestro satisfacere possitis, nihil tamen detrahentes de oboedientia, qua estis Consilio nomini christiano propagando obstricti. Nec dubitamus, quin sacris Pastoribus earum regionum, ubi in proferendis finibus Regni Christi desudatis, deservituri sitis immutato cum studio, quod scilicet aliena commoda quaerit, propria neglegit. Ut iam supra significavimus, pia industria vestra in Asiam, amplis­ simam omnium continentem, excurrit. Cuius momentum non est qui ignoret, siquidem frequentissima est incolarum numero, qui continenter accrescit, civili cultu eoque vetustissimo excellit, ingeniis ad divina pro-

2 Enarr. in Ps. 40, 1 ; P. h. 36, 454. Acta Pauli Pp. VI 25

clivibus est insignis, nunc vero, novo quodam impulsu in recónditas disci­ plinas, artes technicas aliasque vitae utilitates vehementius fertur. Ut hae immensae spatiis regiones Ecclesiae Dei adiungantur, omni est ope allaborandum, quamvis difficultates gravissimae obstare videantur. Flam- mescat igitur his in saecularibus sollemnibus ardor apostolicus vester vosque adducat, ut in tanti ponderis rem vitam omnem impendatis. Haec agentes institutum vestrum integrum servabitis vosque veros praebebitis alumnos et ministros Ecclesiae, quae vos genuit, aluit, vobis fidem habet multumque sperat de vobis : hanc matrem vestram, tam­ quam supernam Ierusalem sanctam civitatem Dei, honorate, diligit e, praedicate.3 Nos denique, qui per hanc epistulam faustam celebrationem istam aliquo modo participare voluimus, tibi, dilecte fili, sodalibus Societatis, cui moderaris, eiusque adiutoribus, omnibus denique, qui sollemnibus ob eam anniversariam memoriam agendis intererunt, Benedictionem Aposto­ licam, paternae voluntatis Nostrae testem ac supernorum munerum auspi­ cem, libenter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die III mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I

Habita in Basilica Vaticana, Clero et Christifidelibus adstantibus, iis prae­ sertim qui e regione Aprutina et Campana Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui beatificationis Ven. Famuli Dei Nuntii Sulprizio interessent. *

Oggi si conclude felicemente una causa di beatificazione, che si protrae da oltre un secolo, ma che la fama di santità dalla quale il nuovo Beato, Nunzio Sulprizio, in vita ed in morte fu subito circondato, aveva già positivamente risolto. Nunzio Sulprizio chiudeva santamente la sua vita mortale a Napoli,

3 Aug., Sermo 214, 11; P. L. 38, 1071. * Die 1 Decembris mensis a. 1963. 26 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale il 5 maggio 1836, a diciannove anni. Fin dal luglio 1859 Pio IX lo dichiarava venerabile emanando il Decreto, che introduceva il processo ora giunto a buon termine, mentre nel 1891 Leone XIII riconosceva eroiche le virtù del giovane abruzzese e ne associava la figura a quella di San Luigi Gonzaga, nella memoria del terzo centenario della morte di questo Santo, per la devozione di Nunzio Sulprizio verso di lui, e per la breve età, in cui si compì per entrambi il ciclo degli anni terreni : diversissimi nell'aspetto storico e sociale, i due giovani recano alla Chiesa la gioia e la gloria d'una somigliante virtù, quella della santità giovanile. Gode di questa proclamazione la terra d'origine del nuovo Beato, l'Abruzzo, terra feconda di Santi, illustre e venerabile per la pietà tradi­ zionale del suo popolo, pronto ad esprimere in canti, in riti, in costumi l'emozione commossa ed austera della sua anima religiosa. Gode spe­ cialmente la diocesi, in cui Nunzio Sulprizio ebbe i natali, quella di Penne-Pescara, che siamo lieti di vedere qui degnamente rappresentata dal suo zelante Pastore, circondato dalle Autorità, dal Clero, dalle asso­ ciazioni di quella stessa diocesi e da alcune migliaia di fedeli, di là venuti per acclamare con fierezza e con compiacenza il nuovo fratello celeste. Gode parimente Napoli, dove il Beato terminò il suo breve pel­ legrinaggio terreno, e dove la festa del Beato Vincenzo Romano, che abbiamo testé elevato all'onore degli altari, si unisce a quella di questo nuovo suo « figlio d'acquisizione ». Salutiamo cordialmente questi cari Abruzzesi e Napoletani, e facciamo voti che la loro fortunata naturale parentela con così degni rappresentanti delle loro regioni si traduca in parentela spirituale, nella imitazione delle virtù cristiane di quelli. Questo Nostro augurio Ci obbliga ad accennare agli aspetti caratte­ ristici della vita che la beatificazione, oggi decretata, offre al culto e alla imitazione della Chiesa. E, come si sa, tali aspetti sono principalmente due ; quello offerto dalla corta durata della vita del Beato Nunzio Sul­ prizio, e quello che sembra delineato dal fatto che egli fu, per alcuni tristi e duri anni della sua adolescenza, operaio, un povero e semplice apprendista in una squallida officina di fabbro ferraio. Giovane ed operaio, ecco il binomio che sembra definire il nuovo Beato ; ed è bino­ mio di tale splendore e di tale importanza, che basta per riempire d'in­ teresse la breve e scolorita biografìa di lui.

Nulla diciamo ora di questa biografia, anche perchè pensiamo che per la sua brevità e per la sua semplicità, se già non fosse da tutti cono- Acta Pauli Pp. VI 27 sciuta, potrà esserlo assai facilmente. Ci preme invece, con questo sguardo complessivo e fugace, assicurarci che quelle due prerogative di Nunzio Sulprizio — d'essere giovane e d'essere operaio — sono associabili alla santità. Può un giovane essere Santo? Anzi più interessante ancora sarà, se riusciremo a scoprire che questo caro nostro eletto non solo fu degno di beatificazione quantunque giovane e quantunque operaio, ma proprio perché giovane e perché operaio. Qui bisogna, una volta ancora, ricordare quali siano oggi le nostre condizioni di spirito, quando presumiamo (e Dio voglia che abituale a noi questa non riprovevole presunzione!) conoscere, cioè misurare, quei tipi umani singolari, anzi eccezionali, che chiamiamo Beati o Santi. Se bene osserviamo, quando studiamo con l'interesse della psicologia moderna la loro vita, noi inconsciamente studiamo la nostra. I Beati, i Santi, gli Eroi, i Perfetti oggi ci servono di specchio per conoscere noi stessi. Il loro culto ci educa ad uno studio su l'uomo, sulla storia, sulla coscienza umana, di tale efficacia e penetrazione che basta di per sé a raccomandarlo come provvido e sapiente. Lo studio della santità vis­ suta ci porta alla scoperta delle manifestazioni umane più alte e più caratteristiche, e perciò più degne di attenzione e di assimilazione. Ed è uno studio meraviglioso, perché, da un lato, riscontra negli eletti proposti alla nostra venerazione e alla nostra imitazione una fondamen­ tale identità : la natura umana. Si isti et istae, cur non ego? viene spon­ taneo di esclamare con S. Agostino ; e di tale studio mette in evidenza un unico principio di perfezione, il quale può essere a tutti comune, la grazia, che orienta la nostra vita verso un unico archetipo, Gesù Cristo, come c'insegna S. Paolo, là dove dice che i Santi, i chiamati da Dio alla salvezza, debbono (( essere conformi all'immagine del Figlio suo )>.x E da un altro lato lo studio agiografico ci mostra che tutti i Santi sono diffe­ renti gli Uni dagli altri. Ciascuno è distinto e ciascuno ha una sua incon­ fondibile fisionomia ; ognuno dimostra uno sviluppo proprio, in un certo senso libero e originale, della propria personalità; è ancora S. Paolo, che ce lo ricorda : (C una stella differisce per il diverso splendore da un'altra stella )).2 Ed ecco allora perché noi oggi siamo tanto proclivi a dare all'eletto un nome che a noi lo avvicini e dagli altri Santi lo distingua ; una qua­ lifica che lo faccia entrare nelle nostre categorie sociali o psicologiche,

1 Rom. 8, 29. 2 1 Cor. 15, 41. 28 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ed insieme lo separi da altre forme della vita umana. Vogliamo trovare nei Santi dei colleglli, diciamo così, qualificati ; una santità astratta e generica oggi meno ci attrae ; la vogliamo definire con termini concreti, nostri, e inconfondibili. Perciò è sembrato facile e felice ai biografi di Nunzio Sulprizio chia­ marlo giovane e chiamarlo operaio. Questa nomenclatura gli assicura due strette parentele con la vita del nostro tempo, nella quale il giovane ed il lavoratore occupano posizioni rappresentative ed operative di prima importanza. E l'elogio del nuovo Beato potrebbe fermarsi qui; ed avrebbe titoli indiscutibili e stupendi per essere ascoltato da voi, giovani, da voi, operai. Nunzio Sulprizio dirà a voi, giovani, come la vostra età è stata da lui illuminata e santificata ; egli è una gloria vostra. Egli vi dirà come la gioventù non dev'essere considerata l'età delle libere passioni, delle inevitabili cadute, delle crisi invincibili, dei pessimismi decadenti, degli egoismi ammirabili ; egli vi dirà piuttosto come l'essere giovani è una grazia, è una fortuna. S. Filippo ripeteva : beati voi, giovani, che avete tempo di far bene. È una grazia, è una fortuna essere innocenti, essere puri, essere lieti, essere forti, essere pieni di ardore e di vita, come ap­ punto sono e dovrebbero essere gli uomini che ricevono il dono dell'esi­ stenza fresca e nuova, rigenerata e santificata dal Battesimo ; ricevono un tesoro che non va sciupato follemente, ma conosciuto, custodito, edu­ cato, sviluppato, e rivolto a produrre frutti vitali, benefici per sé e per gli altri. Egli vi dirà che nessuna età come la vostra, giovani, è idonea ai grandi ideali, ai generosi eroismi, alle coerenti esigenze di pensiero e di azione. Egli v'insegnerà come voi, giovani, potete rigenerare in voi stessi il mondo in cui la Provvidenza vi ha chiamato a vivere, e come tocca a voi, per primi, consacrarvi alla salvezza d'una società che ha appunto bisogno di animi forti e impavidi. V'insegnerà la suprema parola di Cristo, essere il sacrificio, la croce, la salvezza nostra e del mondo. I giovani comprendono questa suprema vocazione. Ed a voi, lavoratori, questo povero e sofferente vostro collega porta un messaggio di molti capitoli. Dice il messaggio di Nunzio Sulprizio beatificato, innanzi tutto come la Chiesa pensi a voi, come abbia di voi stima e fiducia, come veda nella vostra condizione la dignità dell'uomo e del cristiano, come il peso stesso della vostra fatica sia titolo per la vostra promozione sociale, e per la vostra grandezza morale. Dice ancora il messaggio di Nunzio Sulprizio come il lavoro abbia sofferto, e come Acta Pauli Pp. VI 29 tuttora abbia bisogno di protezione, di assistenza e di aiuto per essere libero ed umano, e per consentire alla vita la sua legittima espansione. Vi dirà ancora come il lavoro non possa separarsi da quel suo grande complemento, che è la religione : è la religione che dà la luce, cioè le ragioni supreme della vita e che determina perciò la scala dei veri valori della vita stessa ; è la religione che dà il respiro, cioè l'interiorità, la pu­ rificazione, la nobiltà, il conforto alla fatica fisica e all'attività profes­ sionale ; è la religione, che umanizza la tecnica, l'economia, la socialità ; è la religione, che fa grandi e buoni e giusti e liberi e santi gli uomini laboriosi. E allora Nunzio Sulprizio vi dirà come sia ingiusto privare la vita del lavoratore della sua superiore nutrizione ed espressione spiri­ tuale, ch'è la preghiera ; vi dirà come nulla sia più nocivo per il vostro spirito, per la vostra vita familiare e sociale che ignorare Cristo, nulla di più indebito e pericoloso e fatale che dichiararsi a Lui, il grande Ami­ co, indifferenti o ostili ; e come nessuno infine sia chiamato ad essergli vicino, ad accogliere il suo vangelo e a godere della sua salvezza più d'un lavoratore dal cuore forte e onesto.

Potrebbe, dicevamo, fermarsi la nostra lode del nuovo Beato, fer­ marsi a questo duplice riconoscimento, che vede associata la santità al fatto ch'egli era giovane e fu lavoratore. I suoi biografi si sono infatti, per lo più, accontentati di questa bella apologia. Ci sia concesso di notare, con coloro che hanno studiato più addentro la vita di questo umile servo di Dio, come tale apologia sia suscettibile di approfondimenti, i quali ci porterebbero a riconoscere in Nunzio Sulprizio aspetti nuovi, appena avvertiti nelle narrazioni ordinarie della sua breve esistenza, ma forse più penetranti, più misteriosi e più reali; anche perché qualcuno potrebbe osservare che la qualifica di giovane conviene a Nunzio Sulprizio piuttosto per la breve durata della sua vita, che per lo spirito proprio d'un giovane ; e quella di operaio non presenta che elementi parziali della psicologia e della problematica del lavoratore moderno. E non sarà difficile scoprire nel Beato, che oggi la Chiesa propone alla nostra considerazione, temi fecondi e profondi di studio e di simpatia. La sua infanzia, ad esempio, orfana e povera, segnata da tanta tri­ stezza, non ci invita alla meditazione immensa, conturbante per chi non è della scuola di Cristo, sul mistero del dolore innocente? e come da un'infanzia, sulla quale dev'essersi accumulato il senso pesante della solitudine, della miseria, della brutalità, non è scaturita, come di solito 30 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale avviene, una psicologia malata e ribelle, un'adolescenza insolente e cor­ rotta? come mai tutta questa vita giovanile infelice e mancata fiorisce fin dai primi anni in innocente, paziente e sorridente bontà? Poi v'è il problema fondamentale della sua religiosità : donde una pietà così viva, così sicura, così perseverante, così personale? basta a spiegarla quel po' d'educazione religiosa che poteva dare a quel tempo una parrocchia abruzzese perduta sui monti? o vi è una religiosità di popolo, connatu­ rata ed inconscia, che in Nunzio Sulprizio si manifesta con ingenua pienezza? ovvero fu grande maestra l'umile nonna paesana, ch'ebbe cura per alcun tempo dell'orfano e senza forse saperlo svelò a quell'animo sofferente e sensibile le prime note del divino colloquio? Eesta davvero da esaminare la formazione religiosa del giovane illetterato ; e può darsi che l'esame ci porti a riconoscere la ricchezza spirituale della tradizione religiosa locale, ch'è poi quella di gran parte della gente italiana, tra­ dizione tanto degna di rispetto, anche se talora manifestata in forme ora discutibili di culto popolare. E può darsi ancora, e sarà la scoperta migliore, che ci capiti di avvertire l'azione del divinò Maestro invisibile, che, come in molte altre vite di Santi s'incontra, fa lui dell'anima pura, e iniziata dal dolore al raccoglimento, l'alunna privilegiata, che non dai libri, non dalla voce di maestro esteriore, ma da certa nascente scienza interiore impara le verità della fede ed i misteri del regno di Dio. Così vi sarà il problema della capacità di questo giovanetto malato e infelice a capire oltre il proprio bisogno quello degli altri, oltre il proprio dolore il dolore altrui. La pazienza, la mansuetudine, la carità premurosa e servizievole di questo adolescente incurabile e zoppicante si possono, sì, narrare e de­ scrivere ; la comparsa d'un Colonnello dal cuore d'oro fa grande figura nella sua breve storia ; ma, umanamente parlando, quella bontà resta inesplicabile; essa ci avverte cioè che anche qui siamo davanti al segreto dell'ottimo Nunzio, il segreto che appunto noi cercavamo, quello della sua santità. Così che, se la glorificazione, che oggi celebriamo di questa singolare virtù, davvero ci appare meritata e a noi stessi esemplare e benefica, sarà bene fare amicizia con questo caro Beato, e pensare umilmente come dobbiamo avvicinare la sua celeste conversazione e come possiamo seguire anche noi il suo terrestre itinerario. Con questi voti, invocando l'intercessione di Nunzio Sulprizio e a lui tributando l'omaggio della nostra devozione, tutti, venerati Fratelli e diletti figli, di cuore vi benediciamo. Acta Pauli Pp. VI 31

II

Ad Patres Conciliares habita, altera exacta Concilii Oecumenici Vaticani secundi sessione. *

Venerabiles Fratres,

Tempus iam advenit, quo huic secundae sessioni Concilii Oecumenici Vaticani II finis afferatur. Iamdiu vos, vigilantissimi Pastores, a vestris cuiusque sedibus abes- tis, ubi sacri muneris exercitatio vestram praesentiam postulat, con­ silium, alacritatem ; iam gravis, assiduus, longus factus est labor, quem sive ob religiosas caerimonias, sive ob studia, sive ob conventus hoc Concilii tempore cepistis; iam in sacros Adventus dies incurrimus, per quos animi nostri comparantur ad digne agendam memoriam, quotan­ nis redeuntem, semper sollemnem, semper mirandam, semper piissimam Natalis Domini Nostri Iesu Christi; neque nostrum ullus optato hoc anni spatio potest se aliis cogitationibus, etsi excelsis et sanctis, tradere, praeter Celebrationem inenarrabilis illius mysterii, quo Dei Verbum caro factum est ; neque nostrum ullus in alia sede, etsi nobili et venera­ bili, sacros hos ritus perficere potest, praeter eam in qua providentissi­ mus Deus unicuique nostrum vel certam Ecclesiam, vel certam commu­ nitatem, vel certum munus sive sacerdotale, sive Pastorale concredidit. Oportet igitur cursum, iterum, intermittamus horum gravissimorum conventuum synodalium ; oportet fraternas pacatasque salutationes de­ mus invicem et reddamus; oportet rursum accessum et recessum expe- riamur rerum, quas tempus gignit idemque absumit; oportet inter nos discedamus, postquam quasi fraterno more de rebus sublimioribus sermocinantes, diebus et eventibus fruiti sumus laetis. Sed id prius fieri nolumus quam gratias Deo habeamus de beneficiis in nos hoc temporis spatio et per huiusmodi opportunitatem collatis. Neque praetermittere possumus memorem voluntatem Nostram iis pro­ fiteri, qui in hac Concilii Vaticani sessione interfuerunt, atque quovis- cumque modo ad felicem eius exitum adiuverunt. At praecipuam quandam grati animi Nostri significationem pertinere cupimus ad Patres Concilii Oecumenici ; ad Praesidum Consilium ; ad Commissionem « de coordi­ nandis Concilii laboribus » ; ad Moderatores ; peculiarique modo ad Se-

* Die 4 Decembris mensis a. 1963. 32 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cretariatum Generalem, quem vocant; ad varias Commissiones, uti ap­ pellant ; ad Peritos ; ad eos qui, ut nostrae huic rei f avèrent, vel scriptis nuntiis vulgandis, vel televisificis imaginibus propagandis dederunt ope­ ram; ad eos qui Basilicam Vaticanam, quod ad Concilii necessitates spectaret, instruxerunt, ornaverunt ; itemque ad eos qui contulerunt ad Patres Conciliares hospitio excipiendos et variis ministeriis iuvandos. Singularem denique gratiam iis Patribus persolvere placet, qui aut ad huius eventus congruentem ordinationem suis sumptibus profuerunt, aut Fratribus in Episcopatu egentioribus auxilio venerunt, aut ingentibus Ecclesiae necessitatibus succurrerunt, aut hominibus opitulati sunt re­ centioribus calamitatibus conflictatis. Antequam laboribus hisce nostris finem faciamus, abs re non esset eosdem breviter perstringere, atque animadvertere eorum qui fuerit cur­ sus, qui fuerint successus. Sed id simul nimis est longum, simul non dat, ut omnia absolute exponere possimus; siquidem multa huius Con­ cilii ad eam gratiae regionem, ad illud intimum animorum regnum per­ tinent, in quod non semper facilis patet aditus. Accedit quod multi labo­ rum fructus nondum ad maturitatem venerunt, sed, non secus atque semina commissa sulcis, cum a futuro tempore tum vero a divino adiu­ mento germanam atque salutarem quasi aperitionem exspectant. Attamen ne ex hac sacra Concilii Oecumenici aula discedere videa- mur immemores divinorum beneficiorum, quae ex huiusmodi eventu profecta sunt, perplacet in primis palam asseverare, Concilium nonnul­ los fines, ad quos spectabat, saltem ex aliqua parte feliciter assecutum esse. Etenim cum Ecclesia pleniorem sui ipsius conscientiam atque no­ titiam attingere sibi proposuisset, reapse omne inter Ecclesiae Pastores atque Doctores magna instituta est investigatio de mysterio, ex quo Ecclesia suam originem suamque formam duxit. Quae investigatio nondum quidem ad exitum adducta est ; sed ipsa difficultas investigatio­ nem concludendi, iam satis ostendit huiusmodi doctrinae altitudinem amplitudinemque, eademque nos omnes impellit, ut ad eam intellegen­ dam apteque exprimendam nisus viresque consociemus. Qui nisus id profecto commodi habent, quod nostras nostrorumque christifidelium mentes, qui attento animo coetus nostros prosecuti sint, ad Christum necessario dirigent, ex quo omnia nobis proveniunt et ad quem omnia referre volumus, iuxta illam Sancti Pauli sententiam : reconciliare omnia m ipsum; 1 itemque efficiunt, ut non modo nostrum adaugeatur

i Col. 1, 20. Acta Pauli Pp. VI 33

gaudium ob nostram participationem, sed etiam ut nostra foveatur mutua caritas, qua vita Ecclesiae tota conti­ netur et regitur. Laetemur igitur, Venerabiles Fratres ! Ecquando enim Ecclesia, ut nunc est, tam plenam sui ipsius conscientiam adepta est; tam impenso amore Christum dilexit; tam laeta, tam concordi, tam alacri voluntate Christum imitari studuit ; tam sollicita denique concre­ dito sibi munere perfuncta est? Laetemur, Venerabiles Fratres ! Siqui­ dem nosmetipsos mutuo noscere atque inter nos colloqui didicimus. Qui invicem quasi extranei haud ita pridem huc advenimus, nunc amicitiae vinculis coniungimur. Nonne experimento novimus, quam vera sint praeclara illa Sancti Pauli verba, quibus Ecclesia ipsa describitur : Iam non estis hospites et advenae, sed estis cives sanctorum et domestici Dei, superaedificati super fundamentum apostolorum et prophetarum, ipso summo angulari lapide Christo Iesu f 2 Nonne futurum legum cano­ nicarum progressum, quibus Ecclesia regitur, iam nunc licet prospicere? Quem quidem progressum non alio spectare posse putamus, quam ut potissimum singulis Ecclesiae membris singulisque officiis auctior di­ gnitas agnoscatur et amplior tribuatur operandi facultas ; deinde ut sa­ cra potestas, ex qua universa catholicae societatis compago per varios hierarchiae gradus firma constat, magis magisque roboretur, et quidem quasi ex virtute intus suscepta : hoc est ex amoris, concordiae mutuae­ que observantiae incremento. Quare hoc Concilium grande sane eventum censendum est, ac praestantissimum donum a Deo Ecclesiae suae col­ latum, quandoquidem animi nostri ad haec cogitata, ad haec proposita tam vehementer inardescunt.

Quodsi ad ipsos Concilii labores mentem Nostram convertimus, hinc nova laetitiae causa praebetur, quod in iisdem expediendis vos tam fre­ quentem, tam assiduam, tam actuosam partem habuistis. Iterum mirum spectaculum haec Vaticana Basilica exhibuit, ad quam ingens ac vene­ randa nostrum omnium multitudo confluxit ; quod spectaculum animos nostros admiratione, pietate supernoque gaudio penitus affecit. Valde iterum gavisi sumus, quod hic praesentes aspeximus honorabiles Ob­ servatores, qui tam humaniter Nostrae invitationi obsecuti, Concilii laboribus adfuerunt. Item Nobis paterni solacii causa fuerunt Au­ ditores, qui tacite quidem sed animo observantissime conventus ve­ stros prosecuti sunt; hi enim filii Nobis carissimi personam gerunt innumerae illius catholicorum e laicorum ordine multitudinis, qui

2 Ephes. 2, 19-20.

3 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 34 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale hierarchicis Ecclesiae auctoritatibus Begno Dei amplificando adiutri­ cem operam navant. Hac igitur in aula, sollemnique hac hora, om­ nia arcanum quiddam significant ; omnia fere loquuntur ; omnia denique ad caelestia contèmplanda et ad supernam spem concipiendam astantium animos erigunt. Nec minore afficimur oblectatione, cum rationem et viam cireumspi- cimus, qua Concilium hoc nostrum ad hunc diem processit. Duplicem autem procedendi rationem hic etiam reputemus oportet, animadvertendo Concilii opus et valde fuisse laboriosum, et in variis exponendis consiliis omnino liberum. Re vera duplex huiusmodi meritum maximi sane pendendum Nobis esse videtur, quoniam id Oecumenicae huius Synodi singularis nota fuit, idemque posteritati erit durabile exempli monumentum. Hac enim via nostris diebus Ecclesia operatur, cum scilicet eius navitas ad summam vim gravissimumque momentum pervenit : navitatem dicimus, quae est maxime alacris, suaque sponte progrediens. Quodsi multiplices, variae, immo diversae etiam fuerunt sententiae, quae in Concilio auditae sunt, id nihil sane officit oblectationi Nostrae : immo id luculente declarat, sessionum argumenta alta et maximi pon­ fuisse, eademque incredibili studio et ea qua par esset libertate, ut supra diximus, agitata esse. Ceterum, ardua huiusmodi et implexa disceptatio ubere quodam fructu haudquaquam caruit : nam quod argumentum ante omnia pertrac­ tatum est, quodque omnium praestantissimum quodammodo est, sive ex sui natura sive ex dignitate, qua pollet in Ecclesia — sacram dicimus Liturgiam — id ad exitum feliciter pervenit, hodieque a Nobis sollemni ritu promulgatur. Quam ob causam animus Noster sincero gaudio exsul- tat. Animadvertimus enim hoc in negotio aequum rerum officiorumque ordinem esse servatum ; cum hoc professi simus, Deo summum locum esse tribuendum; nos primo eo officio teneri Deo admovendi preces; sacram Liturgiam primum esse fontem illius divini commercii, quo ipsa Dei vita nobiscum communicatur; primam esse animi nostri scholam; primum esse donum a nobis christiano populo dandum, nobiscum fide precatio- numque studio coniuncto; primam denique invitatio­ nem, ut mutam suam linguam solvat in beatas veracesque preces, utque ineffabilem illam vim sentiat, animum veluti recreantem, quae sita est in canendis nobiscum Dei laudibus hominumque spe, per Iesum Christum et in Spiritu Sancto. Hic silentio praeterire nolumus, quanto in honore apud christifi- Acta Pauli Pp. VI 35 deles habeatur divinus cultus, et quam accurata diligentia sacri ritus observentur; quibus quidem christifidelibus sacra Liturgia semper exstitit veritatis schola et flamma christianae caritatis. Quapropter operae pretium erit, hunc Concilii nostri fructum ser­ vare, quippe qui sanctae Ecclesiae vitam incitare atque quodammodo insignire debeat : nam Ecclesia in primis societas est religiosa, est com­ munitas orans, est populus conscientiae nitore et religionis studio flo- rens, quae fide ac superna gratia aluntur. Si quas cultus formas ad simpliciorem rationem nunc redigimus, ut a christifidelibus aptius intel­ legantur, èt cum nostri temporis sermonibus magis magisque congruant, consilium Nostrum eo certe non spectat, ut precandi momentum minoris pendatur, neve ceteris sacri muneris pastoralisque navitatis curis post- ponatur, neve quid de eius significantissima vi atque vetusta artis ele- gantià detrahatur ; sed ut sacra Liturgia purior reddatur, ut notis natu­ rae suae propriis magis sit consentanea, ut suis veritatis et gratiae fon­ tibus sit propior, ut denique facilius in spiritualem se vertat populi thesaurum. Quod ut feliciter contingat, nolumus ullus regulae publicarum Eccle­ siae precum refragetur, immutationes privatas vel ritus singulares indu­ cendo; nolumus ullus sibi sumat potestatem Constitutionem de Sacra Liturgia, quam hodie promulgamus, suo arbitrio usurpandi, antequam normae opportunae et certae hac de re edantur, atque immutationes legitime approbentur, quas Consilia ad hoc instituenda post Concilium apparaverint. Haec igitur praeclara Ecclesiae precatio concordi modu­ lation© per totum resonet orbem terrarum : nemo eam perturbet, nemo violet. Alter fructus, isque non parvi ponderis, Concilii nostri est Decretum de instrumentis, quae vocant, communicationis socialis; quod aperte testabitur facultate Ecclesiam pollere, cum vita interna iungendi exter­ nam, cum contemplatione actionem, cum precibus apostolatum. Hac etiam re Synodus nostra efficiet, ut recte dirigantur ac provehantur plurimae agendi rationes ac formae, quae, sive ut instrumenta sive ut documenta, tum perfunctioni muneris pastoralis, tum universae catho­ licorum alacritati in orbe terrarum iam subserviunt. In fructibus deinde Concilii ponendae sunt etiam plures facultates, quas, finem pastoralem eiusdem Synodi consectantes, voluimus pertinere ad officium Episcoporum, maxime eorum, qui iurisdictione ordinaria utuntur. Sed haec minime satis. Concilium enim operi impigre institit et, ut 36 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

probe nostis, de multis coepit disserere quaestionibus, quarum enoda­ tiones in gravibus sententiis penitus contineri dicendae sunt, quae post argumenti, ad quod attinent, tractationem, suo tempore definite propo­ nentur ac legitime promulgabuntur. Aliae vero supersunt expendendae iterumque in disceptationem vo­ candae quaestiones, quas in proxima tertia Sessione, scilicet autumno venientis anni habenda, speramus ad felicem exitum perduci posse. Non quidem moleste ferimus animos nostros aliquamdiu in cogitatione rerum tam gravium defixos conquiescere. Confidimus enim hoc temporis inter­ vallo Commissiones, ad quas res pertinet et in quarum praesenti auxilio spem multam collocamus, ratione habita sententiarum a Patribus ConJ cilii praesertim in Congregationibus generalibus significatarum, com­ parare posse in futuros Concilii coetus formulas alte perspectas, concep­ tis verbis expressas, opportune coartatas et in pauca collatas, ita ut disceptationes, quas semper esse liberas volumus, faciliores expeditio- resque evadant. Huius generis est, ut exemplum supponamus, quaestio de divina Re­ velatione, quam Concilium eo modo per solvet, ut hinc sacrum depositum veritatum a Deo traditarum tueatur adversus errores, abusiones, dubi­ tationes, quibus vis earum subiectiva infringatur, illinc studia Sacro­ rum Bibliorum, operum Patrum ac theologicae disciplinae recte dirigat, quae docti catholici viri, magisterio Ecclesiae fideliter inhaerentes et quibusvis aptis huius aetatis subsidiis usi, alacriter, prudenter, fiden- terque promovere pergent. Huius pariter generis est etiam quaestio magna et multiplex de Episcopatu, quae, sive ob congruentem 'rerum tractandarum disposi­ tionem, sive ob momentum rei ipsius, primum obtinet locum in hoc Con­ cilio Oecumenico Vaticano Secundo, quod neminem fugere velimus, na­ turalem quandam continuationem et complementum esse Concilii Oecu­ menici Vaticani Primi. Haec igitur Synodus nostra, non aversans sed confirmans praerogativas a Christo manantes et Summo Pontifici agni­ tas, atque omni auctoritate praeditas ad Ecclesiae universalis modera­ tionem necessaria, in sua luce studebit ponere, secundum Domini Nostri Iesu Christi doctrinam sinceramque traditionem ecclesiasticam, Episco­ patus naturam et munus, a Deo instituta ; atque statuere, quae sint eius potestates earumque usus, quod attinet ad Praesules sive singillatim sive coniunctim considérâtes; ita ut praecelsum officium episcopale in Ecclesia Dei digne illustretur, non quasi agatur de instituto sui iuris, a Summo Petri Pontificatu divulso, multoque minus eidem adversario, sed Acta Pauli Pp. VI 37 cum eo et sub eo ad bonum commune et ad finem supremum Ecclesiae concorditer spectante. Ita profecto fiet, ut Ecclesiae hierarchica compo­ sitio virium incremento corroboretur, non imminuatur; intima conspi­ rans operatio augeatur, non attenuetur; efficacitas apostolica ampli­ ficetur, non languescat ; caritas mutua ferveat, non résidât. Quocirca fore confidimus, ut Concilium — hoc votum est — rem tanti momenti perspi­ cue explanet et expediat. Speramus denique eandem Synodum quaestionem de schemate circa Beatam Mariam Virginem, optimam, quae possit, habituram esse eno- dationem : ita scilicet ut uno consensu et summa pietate agnoscatur locus longe praestantissimus, qui Matris Dei est proprius in Sancta Ecclesia, de qua praecipuus est sermo in hoc Concilio ; locum dicimus, post Chri­ stum, altissimum nobisque maxime propinquum, ita ut nomine (( Matris Ecclesiae » eam possimus ornare ; idque in eius honorem cedat in no- strumque solacium. Praeter huiusmodi quaestiones, quas Concilium breviter tetigit, aliae plures supersunt adhuc a Concilio pertractandae, de quibus tamen fuse iam investigatum est. Easdem Nos denuo altiusque excutiendas curabi- mus, ut proximae Concilii sessioni breviora schemata exhiberi possint, sicut supra diximus, atque ita proposita ut Concilium de praecipuis argumentis haud difficulter sententiam suam aperire possit, eaque deinde explicanda atque ad normarum formam redigenda ad Commis­ siones, post Concilium constituendas, remittere; e quibus Commissio­ nibus ea, ad quam novos Codices cum Ecclesiae Latinae tum Ecclesiae Orientalis conscribere pertinebit, sine dubio graviorem laboris molem aggredietur. Tunc ergo, scilicet in his laboribus Concilii suscipiendis, maximi existimandam Nobis praestabunt auxiliatricem operam Episcopi, et novis quidem rationibus, quales sive necessitas sive ecclesiasticae com­ paginis indoles postulabunt. Iustum igitur Nobisque pergratum erit ex totius orbis Episcopis atque ex religiosis Ordinibus optimos quosque ac peritos Fratres deligere, pro Commissionibus Concilii praeparatoriis factum est; ut una cum idoneis Sacri Collegii Patribus consilio et ope Nos adiuvent ad generalia Concilii decreta in opportunas et peculiares normas adducenda. Itaque, firma semper manente Romani Pontificis potestate, a Concilio Oecumenico Vaticano Primo definita, rerum prudentia ususque Nobis suadebunt, providentissimo Deo auspice, qua ratione efficacior reddi possit pia ac studiosa Episcoporum opera ad totius Ecclesiae bonum promovendum. Quamobrem, dum huic sessioni Concilii Oecumenici finem imponi- 38 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mus, libenter animadvertimus, eam, omnibus perpensis, momenti obti­ nuisse praestantiam. Magnum ea conf ecit opus ; unum et aliud e propo­ sitis sibi capitibus absolvit; aliarum quaestionum bene coepit investi­ gationem ; ostendit varias posse opiniones libere declarari ; demonstravit mentium concordiam circa maximi momenti quaestiones, de quibus disceptetur, et optari et haberi posse ; palam fecit veritatibus dogmaticis, quae ad catholicae doctrinae thesaurum pertinent, universos prorsus firmiter et aperte adhaerere; in nobis omnibus eam aluit caritatem, quae apud nos ab investigatione et professione veritatis numquam seiun­ gatur oportet; semper in proposita Concilii intendit, ad sacrorum Pa­ storum munera spectantia; nullo non tempore vias elegit et verba, qui­ bus seiunctorum fratrum animi nobiscum conciliarentur ; denique in omnibus operibus suis precibus Deo supplicavit, cuiusvis bonae spei fonti et principio. Sed huius sessionis exitu expedito, pariter acrius in ea prospicimus quae adhuc agenda sunt, pariter altius in animis nostris sentimus, facere nos non posse, quin Ecclesiam magis idoneam reddamus ad fe­ rendum nostrae huius aetatis hominibus veritatis salutisque nuntium. Neque enim sollicitudo nostra abstracta est a praesentium temporum condicionibus, neque nostra deferbuit caritatis flamma, qua humanum genus complectimur. Quod quidem efficientioris caritatis studium in suo animo unusquisque religiose fovebit, cum ad suam sedem et ad sueta officia redibit. Antequam consessus hic amplissimus hodiernas sacri apostolatus quaestiones aggrediatur, nos omnes quodammodo iam compertum habe­ mus, quomodo eaedem sint solvendae; etenim sive doctrina Ecclesiae, copia et nitore praestans, sive optimorum Fratrum exempla iam nobis terendum iter monstraverunt. Nonne igitur, in patriam vestram reversi, iam nunc potestis actuosioris pastoralis virtutis specimina edere, horta- tiva et consolatoria verba ferentes christifidelibus vestris, iisque omni­ bus, quos sacrum vestrum munus pertingere valet? Nonne iam nunc, quasi ad digne praeparandam proximam Concilii sessionem, spiritua­ lem vitam nostram impensiore studio excolere possumus ac Dei voci magis pronas aures praebere? Nonne potestis clero vestro flagrantiòris caritatis nuntium afferre? Laicis hominibus salutationem et hortamenta fiduciae plena impertire? Iuventutem ad altiora infiammare? Hominibus doctrina excultis lumen aliquod veritatis praebere? Operariis opificibus- que spei et amoris testimonium exhibere? pauperes et egenos docere, ad ipsos potissimum pertinere primam Evangelicam beatitudinem? Acta Pauli Pp. YI 39

Nos persuasum habemus, huiusmodi diligentiorem sacri muneris per­ functionem posse nos aptos reddere ad id efficiendum ut, Deo volente, magnum hoc Concilium salutaribus christianae vitae fructibus conclu­ datur. Nunc vero quaedam addere placet, ut propositum vobis nuntiemus, quod iam pridem in animo volvimus et hodie patefacere statuimus, in hoc lectissimo ac gravissimo Coetu.

Tam penitus persuasum habemus ad felicem exitum Concilii asse­ quendum pias supplicationes esse suscipiendas, opera multiplicanda, ut, post maturam rei considerationem et multas preces Deo adhibitas, statuerimus Nosmet ipsos, peregrinatoris in modum, in regionem illam, patriam Domini Nostri Iesu Christi, conferre. Est igitur Nobis propositum, Deo auxiliante, proximo mense Ianua­ rio petere Palaestinam, ea mente ut in locis sacris, ubi Christus natus est, vixit, obiit et e morte resuscitatus ascendit in caelum, praecipua mysteria salutis nostrae praesentes recolamus : id est Incarnationem et Redemptionem. Visemus terram illam venerandam, unde Sanctus Petrus profectus est, quo nullus eius Successor amplius revertit. Nos quidem, humillime et perbrevi tempore, studio piae precationis, paenitentiae, spiritualis renovationis eo redibimus, ut Christo Ecclesiam suam offe- ramus ; ut ad eam, unam et sanctam, Fratres inde seiunctos revocemus ; ut misericordiam divinam imploremus ad pacem fovendam, quae his diebus adhuc tenuis et quasi trepidans esse videtur; ut Christo Domino supplicemus pro salute totius generis humani. Beatissima Virgo Maria se Nobis praebeat, quaesumus, itineris ducem; Apostoli autem Petrus et Paulus et omnes Sancti Nos caelitus benigne custodiant. Quemadmodum Nos vestri in ea piissima peregrinatione memores erimus, ita vos, Fratres Venerabiles, rogamus, ut vestris precibus Nobis adsitis, ut hoc Concilium ad felicem exitum perveniat, ad gloriam Chri­ sti et bonum Ecclesiae eius.

Omnibus denique gratias agimus eosque iubemus valere ; Observa­ toribus item animum gratum et officiosum in discessione significamus, idemque dilectis Auditoribus praestamus et cunctis qui Deo supplica- runt pro Concilio eidemque operam navarunt. Item amans sed tristis cogitatio Nostra praesertim ad Nostros con­ volat in Episcopatu Fratres, absentes et in passionibus positos, quos summo gaudio complecti volebamus, quorumque precationes, doloribus pretiosiores effectae, ad felicem progressionem huius secundae sessionis 40 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale laborum tam efficaci ratione — ut pro certo habemus — contulerunt. Quos paterna recordatione continenter prosequentes iisque animum addentes, ut in fidelitate erga Christum eiusque Ecclesiam firmiter per­ severent, ipsis singulari caritate benedicimus. Caelestium pariter mu­ nerum conciliatricem omnibus catholicae familiae fidelibus, iisque, qui Christi Redemptoris lumine^ illustrantur, Apostolicam Benedictionem peramanter dilargimur ; cunctis vero bona voluntate praeditis hominibus felicia ac salutaria omnia precamur.

III Delegatis Civitatum, qui interfuerunt Coetui XII Internationali a Consilio v. d. « Food and Agriculture Organization » (F.A.O.) Romae habito. *

Your Excellencies and Gentlemen, While We welcome you here today, We cannot commence Our discourse without a référence to the tragic death of the President of the United States of America, John Fitzgerald Kennedy. We wish to reiterate here the sentiments to which We have already given public expression : of deploration of the criminal action ; of admiration for the man and the statesman ; of prayers for his eternai repose, for his country, and for the world, which recognized in him a great leader; and fìnally of prayerful wishes that his death may not hinder the cause of peace, but serve as a sacrifice and an example for the good of ali mankind.

WTe tate this occasion to send Our greetings to all the nations repre- sented at this Audience, especially to those who have recently become members and associâtes of the Food and Agriculture Organization. We pray that God may grant each country prosperity and peace, in international co-operation, and in well-organized modernized work - for work was not cursed by God, when He said : « In the sweat of your brow you shall eat bread » ; 1 that is, the honest sweat of good labour, according to the example of Christ, Who was Himself a workman. To solve the grave problem of the life of human kind, this, then, is the right road : to increase the supply of bread, of food; and not to

* Die 23 Decembris mensis a. 1963. 1 Gen. 3, 19. Acta Pauli Pp. VI 41 mortify and destroy the fecundity of life, for the Creator ordered His first créatures to « Be fruitful and multiply, and fili the earth ».2 We congratulate you on your notable accomplishments in this regard, We pray that your efforts to help the human race by incrementing its food supply may be ever more successful, and to you, your collaborator and your families, We gladly impart a special Apostolic Blessing.

Chers Messieurs, C'est une joie pour Nous d'accueillir ici le Président et les membres de la Douzième Conférence biennale de l'Organisation des Nations Unies pour l'Alimentation et l'Agriculture. Plus de cent Pays repré­ sentés, dont une quarantaine par leurs propres Ministres de l'Agri­ culture : ces chiffres suffisent à montrer la solide implantation de votre méritante institution dans le chœur des organisations internationales nées à l'occasion du second conflit mondial. Nous le reconnaissons d"'autant plus volontiers qu'il Nous a été donné, Nous pouvons le dire, d'assister à la naissance de la FAO, de la connaître dans sa première et modeste résidence de la Villa Borghese, puis de la voir parcourir tout le chemin qui l'a conduite aux magnifiques développements qu'elle connaît aujourd'hui. Un chemin semé d'initiatives généreuses, désintéressées, n'ayant en vue que le bonheur de l'humanité et les moyens d'en assurer un élément primordial : faire reculer la redoutable plaie de la dénutrition, qui main­ tient encore aujourd'hui, malgré les stupéfiants progrès de la technique, une si grande partie du genre humain dans un état de douloureuse infério­ rité physique et — par voie de conséquence — intellectuelle et morale. Rien d'étonnant qu'à des activités aussi directement orientées vers le bien des hommes, l'Eglise ait été la première à applaudir. Rien d'éton­ nant à ce que, dès le début, votre Organisation ait entretenu avec le Saint-Siège les cordiales relations auxquelles votre Président faisait allusion tout à l'heure. Vous vous souvenez comme Nous de l'accueil que vous réservèrent ici même Nos deux derniers Prédécesseurs. Pie XII voulut que le Saint- Siège eût en permanence des observateurs accrédités auprès de la FAO. Jean XXIII considérait vos activités comme la mise en pratique, au plan international, de la première de ces « œuvres de miséricorde » dont la mention revenait souvent sur ses lèvres, et il n'eut pour vous que

2 Gen. 9, 1. 42 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

bienveillance et encouragements. Il voulut donner officiellement l'appui de l'Eglise à vos campagnes, et faire une mention explicite de votre Organisation dans sa mémorable encyclique Mater et Magistra. Nous n'avons donc pas été étonné de voir, par les compte-rendus de la presse, que dès l'ouverture de votre présente session votre Directeur Général avait évoqué la mémoire de cet inoubliable Pontife et avait tenu à lui rendre un hommage public. Revêtu à Notre tour de la lourde charge du Pontificat Suprême, Nous n'avons garde d'oublier que Notre sollicitude doit s'étendre, bien au-delà des limites visibles de l'Eglise catholique, jusqu'à tout ce qui intéresse le vrai bien des hommes. Et Nous sentons, avec une acuité douloureuse, monter jusqu'à Nous l'appel au secours qui s'élève de ces immenses régions du globe où les peuples en voie de développement at­ tendent de leurs frères plus fortunés l'aide qui les sauvera. Cet appel, vous l'avez entendu, et vous avez mis en œuvre les moyens d'y répondre- Au cours de la présente session de votre Organisation, dont votre très digne interprète a relevé toute l'importance, vous vous penchez principalement sur le problème-clé de tout progrès en ce domaine : celui de l'agriculture. Nos vœux et Nos prières, soyez-en sûrs, accompagnent vos travaux. Et si, Nous tournant vers l'avenir, Nous voulions formuler un souhait à votre intention, ce serait celui-ci : que l'efficacité de votre Organisation s'affirme de plus en plus dans les faits ; que ses interven­ tions pratiques et concrètes se multiplient dans toutes les régions sous- développées, et apportent à tant de nos frères malheureux, avec le secours si attendu et désiré, la preuve que l'humanité constitue une seule et grande famille, où la souffrance des uns'est ressentie par les autres. Qu'ils aient ainsi l'évidence que la charité triomphe, enfin, de l'égoïsme, et que le bien prévaut sur le mal. De la sorte, au-delà de la finalité directe de votre Organisation, vous aurez atteient des objectifs d'ordre humain et moral, auxquels vous comprendrez que Nous soyons parti­ culièrement sensible, puisqu'ils intéressent le progrès non seulement matériel, mais spirituel du genre humain. Dieu, Nous en sommes sûr, fera fructifier vos efforts. Nous le Lui demandons de tout cœur, tandis que Nous invoquons sur le Directeur Général de la FAO, sur le Président de la présente Conférence, ainsi que sur toutes vos personnes, vos familles et vos Pays respectifs, l'abondance de ses divines bénédictions. Acta Pauli Pp. VI 43

IV Ad E.mos Patres Cardinales et Romanae Curiae Praelatos, per E.mum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici fausta ominatos, festo Nativitatis Domini Iesu Christi recurrente. *

Signor Gardinale! A lei, al Sacro Collegio, ai Membri della Prelatura e della Curia Romana il Nostro sentito ringraziamento per l'omaggio devoto, di cui Ci è segno questa numerosa e ragguardevole presenza, e per i gentili auguri, di cui la voce autorevole, a Noi particolarmente nota e cara, del Decano del Sacro Collegio medesimo si è fatta così nobile interprete. Apprezziamo profondamente il significato ecclesiastico di adesione, di fedeltà, di collaborazione, che tale atto acquista per Noi, ancora sor­ presi della Nostra assunzione all'ufficio apostolico, ed oggi, perula prima volta, destinati ad accogliere la professione di cotesti alti sentimenti, mentre, sempre consci di quanto i Nostri doveri eccedano le Nostre umili forze, cerchiamo e troviamo in essa un robusto conforto, come quello che dà alla solitudine, alla trepidazione, alla responsabilità, a cui il carico delle somme chiavi Ci espone, l'assicurazione e quasi l'esperienza d'una conversazione, d'una comunione non meno cortese, che solidale. Ed ancor più apprezziamo il valore spirituale dei voti, che Ci sono presentati, derivando essi ispirazione e virtù dalla sempre radiosa, sempre commovente celebrazione dei santi misteri natalizi, e mirando essi ad ottenerci dalla divina Bontà, apparsa nella venuta di Nostro Signore sulla terra immensamente prodiga di misericordia, ciò che più vale : l'aiuto e la grazia di Dio. Ella ha voluto, Signor Cardinale, associare i suoi auguri al ricordo, sommario ma concreto ed ammonitore, degli avvenimenti più importanti, che hanno interessato e commosso, nell'anno che sta per concludersi, la Chiesa Romana, protagonista in alcuni di essi, spettatrice di altri e sempre, com'è suo costume e suo dovere, attentissima e sensibilissima. Noi condividiamo i motivi d'interesse e di pietà, che Le hanno suggerito cotesta riassuntiva rassegna; e condividiamo parimente i sensi alti e religiosi, ch'Ella ha voluto farne risultare. Fra gli avvenimenti ricor­ dati uno non può restare senza una Nostra conforme e per Noi più grave

* Die 24 Decembris mensis a. 1963. 44 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale e doverosa menzione, quello della pia morte del venerato e compianto Nostro Predecessore Giovanni XXIII, del quale la divina Provvidenza volle che toccasse a Noi raccogliere la spirituale eredità e continuare la grande e difficile opera. Rendiamo perciò, ancora una volta, un ri­ verente ossequio e tributiamo un pio suffragio alla cara memoria di Lui; ma non già, in questo momento, per soffermarci ancora nella visione del suo breve, ma illustre Pontificato, quanto piuttosto per rice­ vere dal suo stesso ricordo l'invito, il monito, l'impegno a proseguire sul sentiero da Lui tracciato, guardando avanti, nell'immediato avvenire almeno, lasciando al divino nocchiero della barca di Pietro, che tutti ci porta, orientarla verso lidi lontani, che il nostro occhio non può scor­ gere, se non col presagio e con la speranza.

• Com'Ella, Signor Cardinale, guardando indietro, così Noi ora, guar­ dando avanti, vogliamo a Nostra volta formulare auguri per quanti compongono questa magnifica adunanza, e, possiamo pur dire, per l'in­ tera Chiesa Romana. La nostra navigazione, per attenerci ancora alla nostra notissima e bella immagine della nave apostolica, è impegnata nel ricorrente duplice problema : del conservare il prezioso e intangibile carico del suo patrimonio religioso, e dell'incedere nel mare tempestoso di questo mondo : galleggiare e navigare è il compito simultaneo della Chiesa Romana, che nel duplice simbolo della pietra e della nave esprime splendidamente la dialettica dei suoi doveri e dei suoi destini. Ora, chi non sa che il mare della nostra storia presente è gonfio di venti e di tempeste? che il nostro secolo è in piena e pericolosa trasformazione? Pregheremo certamente il Maestro divino, che naviga con noi e sembra dormire misteriosamente, mentre in noi cresce l'affanno dell'incertezza pratica e del pericolo incombente, di non lasciarci perire ; e perire non ci lascerà. Ma per non meritare il rimprovero, da Lui fatto ai discepoli nell'episodio evangelico della burrasca sedata, d'essere uomini di poca fede, non dovremo pregarlo di dare a noi appunto maggiore fede, e con essa maggiore capacità, sia, da un lato, a difendere il sacro « depositum » che portiamo con noi, sia, dall'altro, a cimentarci col mare che ci cir­ conda, vogliamo dire a conoscere il momento storico, che noi attraver­ siamo, ad avvicinare il mondo infido, ma nobile, in cui viviamo? Vo­ gliamo oggi cioè augurare a Noi stessi ed a quanti Ci sono collabora­ tori — e di Noi, molti, umanamente parlando, ben più esperti e più virtuosi ! — di avere quanto più attenta, più sagace, più amorevole co­ noscenza possibile del tempo nostro per superarne le insidie, per co- Acta Pauli Pp. VI 45 glierne le opportunità, per scoprirne le sofferenze, per ricavarne le na­ scoste virtù. Stabilire questo rapporto fra l'elemento immutabile della nostra fede e l'ambiente mutabilissimo del nostro tempo è arte difficile, è saggezza che richiede il lume divino, è carità, che suppone distacco da tutto ciò che non è reale interesse del regno di Dio. Ed è ciò che forma oggetto del Nostro augurio per la festa imminente e per l'anno che viene, e che rivolgiamo specialmente a voi, che non solo Ci siete vicini nel periglioso governo della Chiesa, ma altresì fidati e vo­ lonterosi collaboratori. Perchè appunto l'ora presente richiede tale virtù.

Bisogna, venerati Fratelli e diletti figli, che portiamo a felice con­ clusione il grande Concilio Ecumenico, che ha testé terminato la sua seconda sessione. E quest'ultima fase del Sinodo universale sembra a Noi la più laboriosa, la più importante. Ed ecco che, mentre Noi dob­ biamo a voi tutti un sincero ringraziamento per l'operosa fatica soste­ nuta in occasione delle due sessioni, già celebrate, del Concilio stesso, a nuova fatica vi dobbiamo invitare per la sua terza fase, sotto molti aspetti grave e decisiva. Molto ancora resta da fare. E se il Concilio si è dato una struttura sua propria, di considerevole mole e complessità, non è da ciò esonerata la Curia Romana dal sostenere il peso del suo profìcuo funzionamento, sia perchè l'attività delle Commissioni Con­ ciliari si svolge nell'ambito dei problemi religiosi di cui si occupano sostanzialmente i Dicasteri Romani, e sia perchè non pochi di voi hanno funzioni personali di responsabilità e di lavoro in seno alle Commissioni medesime. Dal concorso vostro dipende in grande parte l'esito pratico del prossimo periodo conciliare. Bisogna che il Concilio sia aiutato dalla vostra alacre operosità a raggiungere speditamente conclusioni che go­ dano del suffragio supremo del Papa, unitamente a quello dell'assemblea dei Padri Conciliari. La celebrazione del Concilio non è (come qualche ignaro ed incauto pubblicista ha insinuato) una prova di forza fra po­ testà contrastanti, ma è piuttosto l'espressione d'una stessa suprema potestà, che si pronuncia con una sola voce, Che risulta da quella dei Membri conciliari congiunta con quella sovrana del Papa ; è cioè un mo­ mento di somma comunione di animi e di giudizi, che la Chiesa Romana per prima deve predisporre, tutto facendo perchè il momento della mas­ sima manifestazione di autorità coincida nell'aspetto e nello spirito con quello della massima carità. 46 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

E perché così avvenga, come Ella, Signor Cardinale, ha testé accen­ nato, e siano così conseguite le grandi finalità, che il Concilio Ecume­ nico si propone, partiremo tra pochi giorni in umile e rapido pelle­ grinaggio alla terra di Gesù, alla Palestina, il Paese che fu teatro della storia biblica, quella dei Patriarchi, dei Profeti, degli Apostoli è di Cristo Nostro Signore, quasi per attingere dalle radici la certezza e la forza, di cui la Chiesa oggi, in tanta sua epifania di perenne vitalità, e in tanto contrasto e bisogno del mondo nei suoi riguardi, sente più viva la necessità. Andremo Noi stessi nel gioioso e tremante stupore di percorrere per primi a ritroso una via che primo l'apostolo Pietro per­ corse e qua lo condusse, per collocare a Roma e sigillare col suo sangue la sua ferma e inamovibile testimonianza. Che cosa è questo viaggio? un'escursione turistica? un espediente politico? un'evasione dai doveri, che qui Ci vogliono e Ci legano? No. Se così fosse, Noi temeremmo che, fin dai primi passi, capitasse a Noi ciò che un giorno — storico forse, simbolico certo — accadde a Pietro. Narra Sant'Ambrogio, nel famoso discorso contro Aussenzio, che l'apo- • stolo Pietro si trovava a Roma in grave pericolo all'inizio della prima persecuzione. Egli racconta : « Anime buone di cristiani lo pregarono che egli si allontanasse un poco. E sebbene egli fosse avido di affrontare la morte, tuttavia, in con T siderazione del popolo che lo supplicava, si piegò; lo si pregava infatti ch'egli si risparmiasse allo scopo di istruire e di confermare la comu­ nità. Ma che avvenne? Una notte si mise in cammino fuori le mura, ma vedendo vicino alla porta Cristo, che gli veniva incontro, gli disse : " Domine, quo vadisf Signore, dove vai? '*'. Gli rispose Cristo : " Yenio iterum crucifigi. Vengo per essere di nuovo crocifìsso ". E capì Pietro che quella divina risposta si riferiva alla sua propria croce. E sponta­ neamente tornò indietro ».x Noi, Noi pure speriamo d'incontrare il Signore nel Nostro viaggio, che Ci sembra, per la sua novità, per il suo significato, per la sua riso­ nanza, assumere grande importanza, di cui non riusciamo ora a calcolare le dimensioni ; ma le intuiamo immense, almeno nel simbolo, almeno nel presagio, almeno nelle intenzioni; è infatti un viaggio storico, fe­ condo forse di grazia e di pace, per la Chiesa e per il mondo. Ebbene, incontrando il Signore Gesù, Noi speriamo ch'Egli non fermi, ma guidi i Nostri passi; e non gli chiederemo dove Lui vada, ma diremo Noi a

1 Serm. c. Auxentium, 13. Acta, Pauli Pp. VI 47

Lui che a Lui andiamo; e con umile supremo coraggio, come Pietro sul lago in tempesta, -Gli chiederemo : « Domine, si Tu es, iube me ad Te venire super aquas. Signore, se Tu sei, dammi ordine di venire a Te camminando sulle acque ». E Noi speriamo di udire, nell'immenso spa­ zio, nella profonda notte di questa nostra misteriosa storia presente, la Sua arcana, potente, divina voce gridare : « Veni, vieni ! ».2 E andremo a Lui ; e Gli chiederemo perdono d'ogni Nostro fallo, Gli diremo la Nostra fede, che il Padre ispira e rende invincibile, il Nostro umile e totale amore : Tu seis quia amo Te, Tu sai ch'io ti amo ; Gli of­ friremo la « sua Chiesa », quella edificata sulla pietra da Lui stesso scelta e solidificata e posta a fondamento del suo misterioso edificio ; Lo supplicheremo che Ci la somma fortuna di accogliervi tutti i fratelli in Cristo, anche quelli che sono forse ancora sulle soglie, e le genti tutte, anche quelle fiere e lontane ; per la perfetta unità della sua Chiesa me­ desima e per la nostra pace. Poi ritorneremo, venerati Fratelli, se a Lui piacerà, per riprendere con voi, con la Chiesa dell'Urbe e dell'Orbe, l'opera d'oggi, ch'è il Con­ cilio, e l'opera dei secoli, ch'è la redenzione del mondo. E fidando nelle vostre preghiere, nella vostra collaborazione, nella vostra obbedienza, ogni miglior voto a voi, a ogni vostra persona cara, a ogni vostra buona fatica, di gran cuore, nello spirito del Santo Natale^ Noi ricambiamo e con la Nostra Apostolica Benedizione convalidiamo.

V Exc.mis Viris Civitatum Legatis apud Apostolicam Sedem, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominantibus. *

Excellences, chers Messieurs,

La nuit de Noël nous a rassemblés autour de l'autel dans une atmosphère d'intimité religieuse caractéristique de cette incomparable fête. Aujourd'hui, c'est la perspective du renouvellement de l'année qui invite à une nouvelle rencontre pour l'échange des vœux tradition­ nels : rencontre du Pape avec les Représentants des Nations — en temps de Concile — à la veille d'un pèlerinage aux Lieux Saints : autant de

2 Cfr. Matth. 14, 28-29. * Die 28 Decembris mensis a. 1963. 48 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale circonstances que vient d'évoquer en termes délicats votre très digne interprète, et où Nous aimons à discerner, Nous aussi, les traits pro­ videntiels qui marquent cette aurore de l'année 1964.

1. Le Pape et les nations : l'autorité religieuse et morale entourée des représentants de l'autorité temporelle, engagée avec eux non pas dans une compétition de puissance et de prestige, mais dans un dialogue tout empreint de bienveillance et de cordialité, tout animé du désir commun et sincère de faire régner plus parfaitement entre les peuples la loyauté, la justice, l'amour réciproque, la paix : voilà, en vérité, un spectacle bien suggestif. Et que de réflexions encore on pourrait faire sur le nombre et la variété des nations représentées ici, sur la place toujours prête à ac­ cueillir les autres, sur l'assurance donnée à toutes — aux nouvelles venues comme aux plus anciennes — de voir chacune sa dignité pleinement reconnue, respectée, honorée ... Le temps Nous manque, mais ces brèves notations suffisent à vous faire sentir, Messieurs, combien profondément Nous sommes conscient de la haute signification que revêt à Nos yeux votre présence en ce jour ici, autour de Notre humble personne.

2. Les nations et le Concile. Vous avez été témoins comme tant d'autres, mais de plus près et à un titre privilégié, de cet immense ras­ semblement des Evêques de vos Pays et du monde entier. On aurait pu s'attendre à ce qu'une assemblée de ce genre, où se discute en des points de doctrine ou de discipline ecclésiastique, n'attirât pas spé­ cialement sur elle l'attention du grand public. C'est tout le contraire qui s'est produit, vous l'avez vu comme Nous. Jamais encore, on peut le dire, un événement religieux n'avait occupé une pareille place au plan de l'information mondiale. Cet intérêt porté au Concile, par les Autorités comme par les populations, Nous apparaît comme un signe encourageant, qui autorise un optimisme raisonnable. Certes la chronique s'arrête souvent à la description des aspects exté­ rieurs, secondaires, de l'événement; elle met en relief de préférence son côté plus ou moins spectaculaire. Mais il n'en est pas moins vrai qu'au fond, et en dépit des apparences, l'homme moderne se révèle sen­ sible au fait religieux, qu'il se montre intéressé, intrigué peut-être malgré lui, par le spirituel, qu'il apparaît curieux de voir quelle attitude va prendre l'Eglise Catholique vis-à-vis de certains grands problèmes humains et moraux. L'Eglise ne désire rien tant que de répondre à cette attente des âmes ; Acta Pauli Pp. VI 49

et c'est afin d'être toujours mieux, à l'exemple de son divin Fondateur, une lumière pour les nations — — qu'elle procède à cette grande révision, à cet (( )) dont les différentes phases se déroulent sous nos yeux. En invitant tous ses fils, partout dans le monde, à entrer dans ce grand mouvement de rénovation, elle a conscience de préparer à vos Pays, Messieurs, des citoyens d'une valeur morale et spi­ rituelle plus haute, d'un patriotisme plus éclairé, d'une ardeur plus généreuse et plus soutenue au service des grandes causes qui intéressent le bien commun de l'humanité. Elle a conscience de travailler ainsi à l'élimination des malentendus et des oppositions stériles entre les races et les peuples, et de contribuer à acheminer les hommes, par les sentiers d'une vraie et cordiale fraternité, vers cette unité et vers cette paix qu'évoquait à l'instant votre Doyen, et dont notre prédécesseur de vé­ nérée mémoire, le Pape Jean XXIII, avec des accents inégalables, avait indiqué les voies dans sa célèbre Encyclique Pacem in terris.

3. C'est dans ce même esprit qu'a mûri dans Notre âme la grande décision que Nous avons prise et annoncée au Concile le 4 décembre dernier : celle de Nous rendre personnellement en pèlerinage sur les lieux à jamais sacrés où Dieu s'est révélé aux hommes. Nous l'avons dit dans Notre radiomessage de Noël: ce voyage sera pour Nous celui de la profession de foi, à l'exemple de Pierre; celui de l'offrande, à l'exemple des Mages ; mais aussi celui de la recherche et de l'espérance. Ce sera donc un voyage de prière et d'humilité, un acte pu­ rement religieux, absolument étranger à toute espèce de considération d'ordre politique ou temporel. Il Nous plaît de le réaffirmer ici, devant un auditoire aussi particulièrement qualifié que le vôtre. Car Nous som­ mes sûr que vous voudrez user de votre influence, s'il en était besoin, pour contribuer à maintenir dans sa pure lumière spirituelle cette dé^ marche que Nous entreprenons au nom du Seigneur — in nomine Do- mini — et pour empêcher, dans la mesure de vos moyens et de ceux de vos Gouvernements, qu'il n'en soit donné des interprétations qui en fausseraient les vraies perspectives. Dieu Nous en est témoin : Nous n'avons devant les yeux que le bien de l'Eglise et de la grande famille humaine en prenant le chemin de ces lieux augustes où le Christ a re­ vêtu une chair humaine et donné sa vie pour la sanctification, le bonheur et le salut de tous les hommes. Il ne Nous reste, Excellences et chers Messieurs, qu'à vous offrir

4 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 50 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale les vœux que Nous formons pour vous et vos Patries au seuil de l'Année nouvelle. Vivement touché de ceux que vous Nous avez présentés par la voix de votre Doyen, c'est d'un cœur sincère que Nous invoquons à Notre tour sur tous et chacun d'entre vous, sur vos familles, vos Gouverne­ ments et vos Pays, en gage d'une année pacifique et heureuse pour tous les peuples du monde, l'abondance des divines Bénédictions.

NUNTII RADIOTELEVISIFICI

T Universis Gallicae nationis christifidelibus. *

Chers fils de , Nous sommes heureux que l'occasion nous soit donnée aujourd'hui, grâce à la Radiotélévision française, de Nous adresser à vous directe­ ment et de pouvoir vous dire à tous quels sentiments Nous animent à l'égard de votre Pays. La France ! Comment exprimer en quelques mots tout ce que ce seul mot évoque à Notre esprit? Quelle richesse de traditions dans les domai­ nes les plus variés de la pensée, de l'art, de la science, de la technique ! Quel immense patrimoine religieux, surtout, sans cesse enrichi au cours des siècles par de nouveaux apports. Dès Nos plus jeunes années, Nous admirions la place que tiennent dans le monde de la culture vos penseurs, vos écrivains, vos orateurs sacrés. Nous lisions et méditions vos auteurs spirituels, qui savent si bien joindre, à la profondeur de la pensée, la précision et la beauté de l'expression littéraire. Et quelle joie ce fut pour Nous de découvrir, — au cours de voyages trop rapides hélas —, l'harmonie si variée de vos paysages, le charme de vos provinces, les trésors de vos musées, la splendeur de vos cathédrales, et la ferveur de vos sanctuaires, en particulier celui de Notre Dame de Lourdes, dont Nous eûmes le privilège d'être le pèlerin ! Au cours des années de Notre service au Vatican, sous deux'grands Papes amis de la France, Pie XI et Pie XII, les occasions se multipliè-

* Die 6 Decembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 51 rent pour Nous d'entrer en contact avec des personnalités représentatives des grands courants de pensée et d'action dont votre Patrie est si riche et si justement fière. Et au fur et à mesure de ces contacts, il Nous était donné de mieux apprécier le rôle de votre pays dans l'histoire et l'acti­ vité religieuses du monde, l'originalité, la hardiesse, la fécondité de ses initiatives, leur rayonnement bien au-delà de vos frontières. Une chose, entre autres, Nous a toujours frappé : l'esprit mission­ naire de la France, sa générosité, son empressement à faire bénéficier les autres peuples de ses propres richesses, spirituelles et matérielles. Et Nous pensons en particulier à ces nations aujourd'hui indépendantes d'Afrique et d'Asie, qui, pour une si grand part — elles le reconnaissent elles-mêmes volontiers — sont redevables à vos missionnaires et à vos administrateurs de leur niveau actuel de civilisation. Dans le monde en voie de profondes transformations où il Nous est donné de vivre, Nous souhaitons que la France, fidèle à sa vocation sé­ culaire, continue à remplir le rôle que la Providence lui a assigné dans le concert des nations, et qu'elle le remplisse avec une conscience toujours aiguë de ses responsabilités vis-à-vis des autres peuples dont le regard est tourné vers elle. A Nos fils les prêtres et les catholiques de France, en particulier, Nous disons avec confiance : continuez à être, dans les voies de l'apostolat moderne, les vaillants pionniers dont l'Eglise a besoin. Poursuivez le magnifique élan de votre recherche religieuse et théologique, de votre Action Catholique, de vos initiatives liturgiques et pastorales. Conti­ nuez à apporter votre contribution multiforme à la pensée et à la vie de l'Eglise, et mettez généreusement au service des autres vos propres dé­ couvertes et vos propres expériences. Mais que la pensée des répercus­ sions possibles de vos initiatives vous incite sans cesse à joindre au zèle la sagesse, à l'esprit d'entreprise une raisonnable fidélité aux traditions du passé, à la hardiesse des conceptions le souci d'une soumission aimante à l'égard de ceux qui portent la première responsabilité de l'apostolat. Car ce n'est qu'ainsi que vous pourrez répondre pleinement et fruc­ tueusement à l'attente de l'Eglise et travailler efficacement au bien de votre patrie. Tandis que se déroulent sous les yeux de la chrétienté les diverses phases d'un Concile oecuménique auquel a été précieux l'apport des Pères et des théologiens français, permettez-Nous, enfin, de vous inviter tous à un effort accru de prière d'humble docilité, de pratique géné­ reuse des oeuvres de piété, de pénitence et de miséricorde, par lesquelles 52 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nous vous demandons, à la suite de Notre inoubliable Prédécesseur Jean XXIII, de soutenir les travaux de l'assemblée et des Commissions conciliaires. ; A vous, chers fils de France, à vos familles, — celles en particulier qui ont été éprouvées par les événements ou par les hommes — à vos chefs spirituels et temporels, à vos compatriotes, enfin, qui ne partagent pas toutes vos croyances, mais dont Nous connaissons l'attention géné­ ralement pleine de respect et de déférence vis-à-vis de l'Eglise, Nous accordons de grand cœur, en témoignage de Notre bienveillance et com­ me gage des grâces que Nous invoquons sur votre cher et grand pays, une large et affectueuse Bénédiction Apostolique.

II Universis Belgicae nationis christifidelibus. * Ghers fils de Belgique, Nous saisissons avec joie l'occasion qui Nous est offerte de Nous rendre présent au milieu de vous par le moyen de la télévision, et de vous exprimer directement les sentiments d'estime et d'affection qui nous attachent depuis longtemps à votre Pays. Dès le temps de nos années d'étude, Notre attention avait été attirée bien souvent par les pages glorieuses de votre histoire nationale, par le rayonnement de vos Universités, notamment celle de Louvain, par l'impor­ tance de la contribution de vos penseurs, de vos théologiens, de vos socio­ logues, de vos missionnaires, à l'enrichissement du patrimoine de l'Eglise. La plus respectueuse vénération Nous animait à l'égard de la noble figure de votre grand Cardinal Mercier, et les contacts que nos fonctions nous amenèrent à avoir par la suite avec bon nombre de représentants de votre vie culturelle, politique et religieuse nous permirent d'apprécier toujours davantage les qualités qui valent au peuple belge l'estime générale : son sérieux, son amour du travail, sa générosité, sa vaillance dans la défense du sol natal. Deux fois, en moins d'un demi-siècle, votre patrie a connu, dans des circonstances particulièrement douloureuses, les souffrances sans nom de la guerre moderne : deux fois aussi elle a su montrer au monde jusqu'à quels sommets d'héroïsme peut s'élever l',ardeur d'un patriotisme éclairé, d'une endurance invincible, d'une espérance dont la flamme refuse de se laisser étouffer.

* Die 12 Decembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 53

Les vertus qui, sous le coup de l'épreuve, se manifestèrent avec tant d'éclat, vous avez su aussi les appliquer aux œuvres de la paix. Et nous avons encore présente à l'esprit l'étonnante réussite de cette Exposition Internationale de Bruxelles, dont vous avez été les principaux artisans, et où le pavillon du Saint-Siège attestait le présence de l'Eglise et son intérêt pour cette grandiose manifestation de la culture et de la technique moderne. L'Eglise, vous le voyez, aime et estime votre Pays. Elle connaît les services rendus par vos monastères aux grandes causes de la Liturgie et de l'Œcuménisme. Elle n'oublie pas que c'est au cœur d'un de vos fils qu'est né ce vaste et splendide Mouvement apostolique de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne, répandu aujourd'hui dans les cinq continents. Elle ne saurait davantage oublier, enfin, que jusqu'aux extrémités de la ter­ re, la Belgique envoie l'élite de ses missionnaires et de ses religieuses. Traditions de culture humaine et chrétienne, de générosité aposto­ lique, de fidélité à la patrie et au Saint-Siège: voilà la part la plus choisie du riche patrimoine dont vous êtes les heureux dépositaires. Nous le disions à vos Evêques lors d'une récente audience : (( que rien ne se perde de ce précieux capital, et que non seulement il ne soit pas compro­ mis par de stériles querelles, mais qu'il soit de mieux en mieux exploité et mis en valeur ». Nous avons confiance, chers fils de Belgique, que vous accepterez de Nos lèvres cette même exhortation, inspirée — Nous le disons dans la sincérité de Notre âme — par le seul amour de votre Pays et par le seul souci de son véritable bien. Vous n'oublierez pas que c'est dans l'union de tous ses fils que la Belgique pourra continuer à répondre à sa vocation historique, apporter sa note bienfaisante dans le concert des nations et donner toute l'extension désirable à son rayonnement européen et mondial. C'est la grâce que nous demandons à Dieu pour votre cher Pays, tandis que nous invoquons de grand cœur sur ses dignes Souverains — qui le représentaient, nous ne l'avons pas oublié, à la cérémonie de Notre couronnement — sur ses Gouvernants, sur sa Hiérarchie et.sur tout son peuple laborieux et fidèle, les plus abondantes bénédictions divines.

Wij geven aan U allen, dierbare zonen en dochters, van ganser harte, onze vaderlijke zegen. 54 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTII RADIOPHONICI

I Christifidelibus Foederatarum Brasiliae Civitatum, diem celebraturis sa­ crae precum Marialis Rosarii contentioni iuvandae. *

Filhos amantis simo s da Naçâo Brasileira! Este ano, pela primeira vez, ides celebrar, no festoso dia da Imacu­ lada Conceiçâo de Nossa Senhora, o «Dia Nacional da Familia»; e ides celebrá-lo com a reza do Santo Rosàrio, unidos através de todas as estaçôes da Radio-Televisäo do vosso País, por ditosa iniciativa da (( Cruzada do Rosàrio em Familia ». Ë tao doce pensar que, em todas as casas do Brasil, os vossos coraçoes, unidos num só palpite de fé e de prece, se diluem num càntico de veneraçâo e amor á Santissima Virgem, a proclamá-La, deste modo, Rainha de vossas Familias. Podéis, pois, imaginar com que alegría comovente o Papa, que vos ama tanto, acolheu o convite do estimadíssimo Arcebispo de Sâo Se­ bastiano do Rio de Janeiro, Cardial Don Jaime de Barros Cámara, e vos dirige a Sua palavra de comprazimento e de ànimo. Nós estamos junto de vós, dilectos filhos do Brasil. Conhecemos a vossa fé, da quai hoje dais prova tao sincera e edificante. Conhecemos os vossos dotes genuinamente humanos e cristâos, a vivacidade do vosso carácter, o fervor da novidade e da vida que penetra em todas as Naçôes, a coragem com que enfrentáis e superáis as difìculdades mesmo graves. Sâo estas as impressöes indeléveis que guardamos no Nosso coraçâo, desde quando tivemos a dita de visitar o vosso País encantador, con­ tactando profundamente com as vossas fervorosas comunidades diocesa­ nas e paroquiais. E hoje, que Nos parece estar de novo entre vós, de entrar em cada urna das vossas casas, é-Nos tâo agradável ver-vos reunidos em oraçâo, com o terco na mäo aos pés da vossa Rainha. Que se ja sempre esta a imagem real e bendita das familias do Brasil, de todas as familias, pois onde se ama, onde se ere, onde se espera, onde se reza mesmo na provaçâo da dôr, ai floresce a casto amor dos pais e a obediencia viva e pronta dos filhos; ai se preparam os jóvens para a

* Die 8 Decembris mensis a. 1963. Acta Pauli Pp. VI 55 vida, com serenidade concentrada e confiante ; ai se dulcificam as rugosi­ dades do traballio e da fadiga; ai o ocaso da existencia se esmalta da sòlida e firme esperança do além-túmulo. Que seja este o quadro das vossas familias, amados filhos e, entäo, a Santissima Virgem estará sempre ao vosso lado, a reintegrar-vos no bem, a fortificar-vos na vitrude, a limpar-vos as lágrimas silenciosas, a auxiliar-vos nas provaçoes e tentaçôes. Por nossa parte, imploramos a esta boa e doce Mae que vos conceda, em todo o momento, a riqueza da sua intercessâo, vos obtenha os dons da graça celestial, da mutua uniäo fraterna, da docilidade aos ensinamentos da Igreja, da prosperidade e da paz, aqui na terra, e do premio da vida, que jamais se apaga, lá em cima, no Céu. Em penhor dos Nossos mais ardentes votos, concedemos aos Gover- nantes, aos vossos Bispos e sacerdotes, a todas as autoridades, a todas as vossas familias, urna particular Bênçâo, Apostólica, para que a graça do Senhor Cristo, e o amor de Deus e a comunicaçâo do Espirito Santo estejam convosco.1 Assim seja!

II Omnibus christifidelibus et terrarum orbis gentibus, cum Nativitatis Do­ mini Iesu Christi sollemnia mox celebrarentur. *

Fratelli e figli che Ci ascoltate! Sia per voi tutti il Nostro augurio di buon Natale ! Esso vuole en­ trare, innanzi tutto, nei vostri cuori, e vuole recarvi quel senso di letizia, di pace, di serenità, di fiducia, che emana precisamente da questa santa festività, e che costituisce una delle più consolanti esperienze della vita. Possa ognuno, che accoglie questo Nostro affettuoso augurio, sen­ tirne interiormente la dolcezza ed il conforto ; la felicità : oggi, gli uomini, che hanno pur tanti mezzi di così detta felicità esteriore, man­ cano assai spesso di felicità interiore, quella vera, quella personale, quella profonda e sincera ; ed è quella che Noi per ciascuno di voi de­ sideriamo. L'auguriamo a voi, sofferenti, per primi, che ne avete mag-

1 2 Cor. 13, 13. * Die 23 Decembris a. 1963. 56 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale giore bisogno; a voi, ammalati, a voi vecchi, a voi tristi, a voi, pian­ genti, a voi, affamati di perdono, a voi, assetati di giustizia. Vorremmo essere accanto a ciascuno di voi, per recarvi la dolce e sin­ cera parola consolatrice di Cristo. Poi, a voi bambini carissimi, a voi giovani, che vedete nel Natale la vostra festa; festa della vita nuova, festa degli affetti buoni, festa della gioia di vivere : possa il Signore conservare e far fiorire, anche negli anni venturi, cotesta allegrezza e insegnarvene il segreto, ch'è rinchiuso nell'innocenza. A voi famiglie riunite intorno alla mensa ed ai doni, intorno al presepio pieno di poesia nativa e rigeneratrice. A voi, categorie sociali, che in questa ricorrenza fate il bilancio delle vostre forze e delle vostre necessità, perché il senso della giustizia si accompagni in voi con quello dell'ordine e dell'amore. A voi, esuli e profughi, le cui ansie e pene Ci sono note ; a voi, fedeli, che siete privi della dovuta libertà, a voi, che patite per Cristo e la sua Chiesa e che oggi più che mai siete vicini al Nostro cuore. A voi, popoli, a voi, nazioni di questa terra, a cui il messaggio della pace oggi piove dal cielo e riempie il mondo di fiducia e di buona volontà. Buon Natale a tutti ! Siamo in grado di dispensare questi auguri perché il Natale è festa religiosa e cristiana; e Noi sappiamo bene quale relazione esso abbia con le sorti della vita umana.

Ma avviene questo. Nel Nostro desiderio di allargare a tutti il No­ stro augurio fraterno e paterno, il Nostro sguardo cerca di scorgere, dall'altezza a cui la Nostra missione Ci pone, come da un osservatorio universale, il panorama del mondo. E allora Ci accorgiamo che i Nostri auguri si devono commisurare non solo ai desideri comuni e modesti d'una festa lieta e popolare, qual è oggi ordinariamente il Natale, ma si devono soprattutto rivolgere ai bisogni veri e grandi degli uomini. La Nostra affezione non può ignorare le grandi sofferenze, le profonde aspirazioni, le dolorose deficienze, che interessano larghi strati della so­ cietà, o che si riferiscono a popoli interi. In questo intento di osserva­ zione realista della scena umana il Nostro animo da gioioso si fa pen­ soso, perché appunto si chiede : quali sono oggi i grandi bisogni del mondo, ai quali i Nostri voti, per essere davvero provvidi e saggi, de­ vono coordinarsi? I bisogni del mondo ! La domanda mette le vertigini, tanto questi bisogni sono vasti, molteplici, incommensurabili. Ma alcuni fra essi sono così evidenti ed impellenti, che tutti noi, in qualche misura, li co­ nosciamo. Acta Pauli Pp. VI 57

Il primo è la fame. Si sapeva che c'era ; ma oggi è stata scoperta. È una scoperta ormai scientifica, che ci avverte che più della metà del genere umano non ha pane sufficiente. Generazioni intere di bambini ancor oggi muoiono e languono per indescrivibile indigenza. La fame produce malattia e miseria ; e queste, a loro volta, accrescono la fame. Non è solo la prosperità che manca a popolazioni sterminate, è la suffi­ cienza.

La divina legge di rettitudine e carità contro il flagello della fame E il triste fenomeno, se non assistito da opportuni rimedi, si deve prevedere che non diminuirà, ma che aumenterà. La crescita demografica delle regioni affamate non è ancora compensata dalla crescita econo­ mica dei mezzi di sussistenza, mentre è accompagnata dalla diffusione dei mezzi d'informazione e di cultura, i quali danno a tale stato di sof­ ferenza una coscienza inquieta e ribelle. La fame può diventare una forza sovversiva di conseguenze incalcolabili. Chi studia questo impressionante e minaccioso problema è talvolta ten­ tato di ricorrere a rimedi che devono ritenersi peggiori del male, se consi­ stono nell'attentare alla fecondità stessa della vita con mezzi che l'etica umana e cristiana deve qualificare illeciti : invece di aumentare il pane sul­ la mensa dell'umanità affamata, come oggi lo sviluppo produttivo moderno può fare, si pensa da alcuni di diminuire, con procedimenti contrari all'onestà, il numero dei commensali. Questo non è degno della civiltà. Sappiamo che il problema dell'aumento demografico dei popoli, privi di mezzi sufficienti di sussistenza, è molto grave e complesso; ma non si può ammettere che la sua soluzione consista nell'uso di metodi contrari alla legge di Dio e al rispetto sacro dovuto al matrimonio e alla vita nascente. Nuovo motivo questo, per cui Noi guardiamo con immensa compas­ sione alla moltitudine umana che soffre la fame, e osserviamo con tre­ pidante attenzione il modo con cui sono studiati e trattati gli enormi problemi, connessi a tale stato di cose. Se a Noi non è dato il potere miracoloso di Cristo di moltiplicare materialmente il pane per la fame del mondo, è dato tuttavia di accogliere nel Nostro cuore l'implorazione, che sale dalle folle tuttora languenti e oppresse dalla miseria, e di sen­ tirla vibrare in Noi con la stessa pietà del divino e umanissimo cuore di Cristo: misereor super turbam ... «ho compassione di questo popolo che ... non ha da mangiare ».x La sofferenza dei poveri è Nostra ! e vo-

1 Matth. 8, 2. : 58 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gliamo sperare che questa Nostra simpatia sia di per se stessa capace di suscitare quel nuovo amore che moltiplicherà, mediante un'economia provvida e nuova al suo servizio, i pani necessari per sfamare il mondo. Siamo perciò apertamente favorevoli a tutto quanto oggi si fa per venire in soccorso delle popolazioni mancanti dei beni occorrenti alle ne­ cessità elementari della vita. Vediamo con ammirazione che grandi opere di soccorso internazionale sono sorte in questi anni a testimoniare, dopo le rovine della guerra, una rifiorente nobiltà del cuore umano, e ad offrire generosamente a intere masse di popolazioni sconosciute il dono spon­ taneo e ordinato dell'indispensabile pane. Noi vogliamo incoraggiare e benedire tale magnifico sforzo molteplice e provvidenziale ; e siamo lieti di vedere principii cristiani suscitare, per­ vadere e promuovere così lodevoli e benefiche iniziative. Ci piace anche notare che alcune di esse partono dal campo cattolico, per merito di persone dotate di genio cristiano, di degni Pastori che so­ stengono tali nobili imprese, di numerosi fedeli che vi danno cuore e denaro, di valenti dirigenti che le organizzano e di bravi esecutori che vi prestano mirabile servizio : un saluto "a tutti questi valorosi ! Ed ecco perciò un primo Nostro augurio natalizio : che la carità regni nel mondo ! che l'amore portato da Cristo, venuto bambino sulla nostra terra, e da Lui acceso fra gli uomini, si infiammi sempre più, fino a diventare capace di togliere dalla nostra civiltà il disonore della mi­ seria, gravante su uomini nostri simili, e in Cristo nostri fratelli !

La civiltà cristiana ausilio e baluardo delle nuove Nazioni

Questo augurio ne richiama un altro, non dissimile dal primo negli scopi umanitari, ma diverso nei metodi con cui deve essere realizzato. È l'augurio per i popoli in via di sviluppo. La Nostra missione universale di Pastore delle genti Ci fa guardare con immensa simpatia e con amoroso interesse alle nuove Nazioni che sorgono in questi anni alla coscienza, alla dignità e alla funzione di Stati liberi e civili. Noi osserviamo specialmente quelli dell' e dell'^ e Ci piace salutare, in questo Natale di Cristo, la loro nascita all'indi­ pendenza e al concerto della vita internazionale. Noi vorremmo ricercare con essi l'origine più alta della loro vocazione alla libertà e alla ma­ turità umana nel messaggio cristiano, e vorremmo loro augurare di sa­ pervi sempre scoprire le sorgenti del vero umanesimo, di sapervi sem­ pre trovare quelle riserve di energie morali, con le quali un popolo acquista l'esatto concetto della vita umana e trova la sapienza e la forza Acta Pauli Pp. VI 59 per esprimere nelle sue leggi e nei suoi costumi sia i grandi principii della civiltà, sia le forme peculiari della sua indole nativa. Noi sappiamo che queste nuove Nazioni sono giustamente fiere della loro sovrana libertà e che non possono più ammettere il dominio d'un altro Stato sopra di loro ; ma sappiamo anche che esse non hanno ancora raggiunto la propria sufficienza per godere di tutti i benefici culturali ed economici d'una civiltà moderna e completa. Ecco allora che la nostra carità del Natale, nella ricerca dei grandi bisogni del mondo, vede in questi giovani Stati il bisogno, non già d'una mortificante e interessata beneficenza, ma quello dell'assistenza scientifica e tecnica e della solida­ rietà amichevole del mondo internazionale : la fratellanza succeda al paternalismo. Ed è questo l'augurio che formuliamo per questi popoli nuovi : che essi entrino come fratelli nella famiglia delle Nazioni civili ; entrino portando il contributo delle loro originarie civiltà e della loro recente formazione culturale e sociale, con spirito di solidarietà, di con­ cordia e di pace ; e che essi trovino nella medesima famiglia internazio­ nale il rispetto loro dovuto e l'aiuto di cui hanno tuttora bisogno. Non possiamo dimenticare come la Chiesa cattolica stessa, mediante le sue Missioni in mezzo a questi Popoli nuovi, abbia sempre lavorato, senza alcuno scopo di proprio interesse temporale, per risvegliare in essi le loro migliori capacità, sempre onorando ogni loro umana ed onesta espressione, sempre annunciando la loro chiamata ai veri e supremi destini dell'uomo redento, e sempre procurando, con ogni sacrificio e con puro amore, di offrire ad essi i benefìci dell'istruzione, dell'assistenza sanitaria, della formazióne sociale; e tutto questo non come rapporto fra superiore e inferiore, ovvero fra straniero ed estraneo, ma come edu­ cazione alla fraternità cristiana e all'autonomia civile. Vogliamo perciò augurare che le Missioni cattoliche trovino sempre benevola accoglienza nelle nuove Nazioni e che sappiano sempre loro offrire la devota e leale collaborazione per il loro migliore sviluppo spirituale, morale e ma­ teriale.

La pace bene supremo nella tranquillità e sicurezza II Nostro sguardo, che si è disteso sopra il panorama dei popoli, non può non fermarsi ancora sopra un altro supremo bisogno dell'umanità : la pace. Ce ne suggerisce il ricordo la stessa festività del Natale, che, come tutti sappiamo, a noi si presenta come un messaggio di pace, calato dal cielo sulla terra per tutti gli uomini di buona volontà. 60 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Così ce ne offre l'accenno la grande Enciclica del Nostro venerato e compianto Predecessore Giovanni XXIII, la quale ebbe per tema fonda­ mentale la questione della pace in questo nostro mondo moderno, le cui trasformazioni e le cui controversie obbligano continuamente a medi­ tarne la natura, le forme, le debolezze, i bisogni e gli sviluppi. Questa Enciclica ci ha insegnato, se così possiamo dire, la proble­ matica nuova della pace e il dinamismo che investe i termini da cui deve risultare : la sua classica definizione agostiniana « tranquillità dell'ordi­ ne » ci è apparsa risultare oggi piuttosto dall'ordinato movimento dei fattori che compongono la tranquillità e la sicurezza della pace, che da una statica fissità: l'equilibrio nel moto. Ma Ci sentiamo ancor più obbligati a fare oggetto dei Nostri voti natalizi la pace dal duplice fatto che, in primo luogo, ne avvertiamo ormai come insopprimibile il bisogno nella coscienza delle generazioni nuove : i giovani vogliono la pace ! E in secondo luogo che vediamo come la pace è tuttora debole, la pace è tuttora fragile, la pace è tuttora mi­ nacciata, e, in non pochi punti della terra, per fortuna circoscritti, è violata ! La Nostra osservazione si fa trepidante per altre ovvie considerazio­ ni : la pace, oggi, è più fondata sulla paura che sull'amicizia ; è più di­ fesa dal terrore di armi micidiali che dalla mutua alleanza e fiducia fra i popoli ! e se la pace fosse, Dio non voglia, domani interrotta, la ro­ vina dell'intera umanità è possibile. Come possiamo celebrare un Natale sereno con tale minaccia sospesa sulle sorti del mondo? Perciò il Nostro augurio si fa stringente pre­ ghiera a tutti gli uomini di buona volontà,» sì, a tutti gli uomini respon­ sabili nel campo della cultura e della politica, di porsi come fondamen­ tale il problema della pace. Della pace vera, non di quella esaltata da un'ipocrita propaganda per addormentare l'avversario e nascondere la propria preparazione bellica ; non di quella imbelle e retorica, che ri­ fugge dalle indispensabili, pazienti, estenuanti, ma solo efficaci tratta­ tive; non di quella fondata soltanto sul precario equilibrio di interessi economici contrastanti, o sul sogno di orgogliose egemonie. Della pace vera, diciamo, che fonda la sua sicurezza nella saggia abolizióne, nella temperanza almeno delle cause da cui può essere compromessa, come l'orgoglio nazionalistico o ideologico, la corsa agli armamenti, la sfiducia nei metodi e negli organismi istituiti per rendere ordinata e fraterna la convivenza tra i popoli. Pace, pace nella verità, nella giustizia, nella li- Nberta e nell'amore, Noi auguriamo ! Acta Pauli Pp. VI 61

A questo punto il Nostro augurio natalizio ravvisa un altro bisogno, collegato con quello della pace ; e si identifica in seguito a questa ele­ mentare domanda : perché gli uomini non sono in pace fra loro? Perché i loro animi non sono uniti.

L'unione degli animi grande aspirazione del mondo odierno

L'unione degli animi è il grande bisogno umano contemporaneo. La cultura, che suscita e in grande parte serve questo bisogno, alla fine non lo soddisfa; lo inasprisce, piuttosto, per il pluralismo indiscrimi­ nato delle idee che essa mette in circolazione. Gli uomini mancano di unità nei principii, nelle idee, nelle concezioni della vita e del mondo. E finché sono divisi si ignorano, si odiano, si combattono. Si vede, da ciò, quale sia l'importanza del fattore dottrinale nelle sorti dell'uma­ nità. Si vede quale sia la nostra fortuna per la venuta di Gesù Cristo nel mondo. Egli è venuto per stabilire un rapporto unico ed universale degli uomini con Dio, il Padre celeste. Questo rapporto religioso è il fondamento più solido e più fecondo dell'unità fra gli uomini, nel ri­ spetto, anzi nel risveglio delle loro singole e rispettive personalità. La vera sociologia della pace umana nasce dall'unità religiosa cristiana. E questa unità, instaurata da Cristo, nel pensiero e nella storia, vor­ rebbe essere anche il Nostro supremo augurio, per la pace, per la con­ cordia, per l'amore, per la comprensione, per la felicità degli uomini di buona volontà. Noi lo lanciamo al mondo con le campane del santo Natale. Lo rivolgiamo specialmente a quelli che dobbiamo credere essere meglio degli altri predisposti ad accoglierlo : i Cristiani tuttora da Noi separati, i Cattolici felicemente a Noi congiunti : ut unum sint, che tutti siano uniti : fu il voto sublime ed ultimo di Cristo prima della sua Pas­ sione. Lo sia per noi il giorno celebrativo della sua venuta nel mondo.

Figli e Fratelli, e uomini tutti di buona volontà!

Sono questi i voti che il Natale Ci mette nel cuore ; e, in questo primo periodo del Nostro Pontificato e durante la celebrazione del Concilio Ecumenico Vaticano secondo, essi sono così veementi e così traboccanti, che abbiamo pensato, voi lo sapete, di recarCi prossimamente in Pale­ stina, nella terra dove Cristo, Figlio di Dio, scese dal cielo, visse, inse­ gnò, soffrì,, morì e risorse, e di nuovo al cielo montò, perchè Ci sembra questo un atto espressivo é nuovo della Nostra fede e del Nostro amore 62 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per Lui, e Ci sembra che quasi a Lui evangelicamente uniti possiamo poi meglio dare alla sua missione, a Noi affidata per la salvezza del mondo, un'irradiazione sincera e felice.

Il pellegrinaggio del Papa in Terra Santa

Diciamo ancora chiaramente che il Nostro pellegrinaggio vuole avere aspetti e scopi soltanto religiosi. Il Nostro sarà il viaggio della confessione di Pietro : vogliamo rac­ cogliere nella Nostra la fede di tutta la Chiesa e dire a Gesù, come Pie­ tro, a Cesarea di Filippo : Sì, o Signore, Tu sei il Cristo, Figlio di Dio vivo. Sarà il viaggio dell'offerta. Come i Magi dall'Oriente, precursori simbolici dei popoli della terra, Noi dall'Occidente vogliamo portare a Gesù l'offerta della sua Chiesa e riconoscere in Lui il suo Fondatore, il suo Maestro, il suo Signore, il suo Salvatore. Sarà anche il viaggio della ricerca e della speranza : la ricerca di quanti Ci sono in Cristo figli e fratelli. Non potremo nella centralità evangelica, rievocata da quella terra benedetta, non domandare a Noi stessi : dov'è l'integrità del gregge di Cristo? dove sono gli agnelli e le pecore del suo ovile? sono tutti qui? e quelli che mancano? E non potremo perciò non supplicare il Pastore buono, Gesù, con le sue stesse parole : che si faccia un solo ovile ed un solo Pastore ! E il Nostro cuore si allargherà anche oltre l'ovile di Cristo, e avremo pensieri buoni e grandi per ogni popolo della terra, per i vicini e per i lontani, con senso di riverenza e di amore, e con augurio di bene e di pace. Quanti, d'ogni stirpe, Noi incontreremo sul Nostro cammino, Autorità specialmente, popolazioni, pellegrini e turisti, rispettosamente e cordialmente saluteremo, ma senza fermare i Nostri passi frettolosi e senza distrarci dall'unico scopo religioso del Nostro viaggio. Sarà dunque un viaggio di preghiera, compiuto con umiltà e con amore. Il mondo intero Ci sarà nel cuore ; nessuno sarà dimenticato. Chiedendo perdono al Signore, a Lui, il Misericordioso, d'ogni Nostro fallo, d'ogni Nostra debolezza, avremo il coraggio d'invocare misericor­ dia, pace e salvezza per tutti. E gli auguri che in questo Natale benedetto abbiamo formulato per la Chiesa e per tutti gli uomini di buona volontà, saranno colà più vivi e più efficaci; mentre fin d'ora Noi li convalidiamo, invocando l'inter­ cessione della Madonna Santissima e dei Santi Apostoli Pietro e Paolo, con la Nostra Benedizione Apostolica. Acta Ioannis Pp. XXIII 63

ACTA IOANNIS PP. XXIII

LITTERAE DECRETALES

Beato Francisco Mariae a Camporubeo, Confessori, Sanctorum honores decernuntur.

IOANNES EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Humilitatis amator Deus, qui « superbis resistit, humilibus autem dat gratiam » (7 Pi., 5, 5), quorum preces summa benevolentia audit (cf. Ps. 101, 18), quique demissos summopere diligit et extollit (cf. Lc, 1, 52), Idem tam propense Franciscum Mariam a Camporubeo e caelo respexit ut et ex homine templum castissimum caelestis gratiae fecerit, et ita fama, gloria illustraverit ut, qui in vita a bonis omnibus integer­ rimi hominis laudes sibi comparavisset, post mortem summos Sanctorum caelitum honores adeptus sit, ad quos quidem Ecclesia, Christi sponsa, eos unos mortales evehit, quos longe omnium virtute principes fuisse iudicavit. Felix ac benigna terra, quae tantum virum edidit, Campusrubeus est, qui pagus in Ligurum finibus exstat; natus est autem die septimo et vicesimo mensis Decembris, anno millesimo octingentesimo quarto, biduo post Christi nati sollemnitatem. Cumque puer die festo S. Ioannis Evangelistae ortus esset, idcirco ei nomen Ioannes inditum est. Boni autem ac fortunati parentes, qui illum Ecclesiae genuerant, Anselmus Croese et Maria Antonia Garzo fuerunt, humili quidem loco nati ac tenues, sincera tamen ornati pietate atque christiana fide insignes ; qua sane laude mater in primis abundabat, filiorum studiosissima, quos cum recte diligeret, non modo elementa virtutis docebat, sed ad sanctitatem ipsam stimulabat. Matre ergo duce, Ioannes in christiana pietate admodum proficiebat. Quam iucunde sacris intererat ac boni curionis orationes frequentabat ! In quibus si de Iesu cruci affixo incideret mentio, Ioannillus vultu et colore immutato, videbatur iam longe in Calvariae montem peregrinari, una cum Christi Matre suavissima. Ubi tempus fuit, ludum litterarum itare coepit; neque vero minore 64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

diligentia christianae doctrinae scholas celebrabat, ex qua incredihi- lem quandam capiebat voluptatem. Quae autem ibi audiebat, non solum acriter tenebat, sed etiam aequalibus reddebat, cum quibus simplici sane ac ieiuno sermone, ut pueri solent, de peccatorum confessione loquebatur, de adorando Eucharistiae sacramento, de summa Dei erga homines bonitate, de suis cuiusque officiis, de puerorum inter se dilectione, de hisce similibus argumentis. Ob eam rem nihil mirum si, cum tam graviter de Deo sentiret, arden- tissimo amore ac quasi suspenso animo ad Angelorum panem suscipien­ dum se pararet, quo tandem primum ei frui licuit die festo Corporis Christi, anno millesimo octingentesimo decimo sexto, duodecim annos nato, ut tunc mos communis ferebat. Atque ex eo die, Christi amore illectus, quam saepissime ad idem venerabile sacramentum accessit, eodem semper gaudio, religione, pietate. Per eam autem aetatem Ioannes paterno agello exercendo operam dabat : quae res sane facultatem faciebat considerandi naturae miracula. Usus praeterea et consuetudo cum Sodalibus S. Francisci Asisiensis id efficiebant ut paulatim hanc mentem susciperet ut se Deo prece, labore, silentio addiceret. Sed cum haereret anceps qua ratione id faceret, acci­ dit quodam die ut Sodalis quidam Conventualis familiae a S. Fran­ cisco Campirubei ei occurreret, eumque ita hortaretur ut ille et suis valediceret, et monasterium peteret, Conventualium institutum vitae secuturus. At cum brevi intellexisset non eam esse vivendi condicionem quam sibi finxerat, de Capuccinorum religione amplectenda cogitavit. Quapropter, post preces Deo adhibitas et consilia quaesita a quibus oporteret, relicta Conventualium domo, iam voti compos, ad Capucci­ norum aedes albescente caelo se contulit, illudque quasi fidum portum tenuit. Hic tandem conquievit animus ; ubi paucis post diebus quam vene­ rat, vestem monachicam Capuccinorum sumpsit, novamque vitae ratio­ nem iniit. Mirabantur autem in illo Sodales indolem ingenuam et ama- bilem, pietatem, obtemperationem, ac praesertim caritatem, invidiae inimicam ac sui prodigam. Quam morum integritatem atque inno­ centiam etiam tunc summam ostendit, cum, anno millesimo octingen­ tesimo vicesimo quinto, a coenobio S. Francisci Vulturiensi ad religio­ sam domum a S. Barnaba, Ianuam, missus est ut tirocinii tempus transi­ gerei. Hoc ergo tempore regulam Franciscanum Sodalium et diligentis­ sime evolvebat, et pro viribus meditabatur, in id omnes ñervos aetatis industriaeque suae contendens ut quod mente comprehendisset in san­ guinem verteret et accuratissime in usu haberet. Multum etiam gaudii et voluptatis ex annalibus libris sui Ordinis capiebat, e sacrae domus, in qua vivebat, constitutionibus legendis, e vita S. Francisci Asisiensis, Acta Ioannis Pp. XXIII 65

quem praecipua laude ac dilectione colebat. In his autem ita praestabat, ut, quamvis adulescentulus, ceteris virtute antecelleret ac inopinans exemplo esset, qui omnes, propter eximiam opinionem virtutis et obser­ vabant et festivum eius congressum potissimum requirebant. Cui, vehementer exoptanti ut aeterno amoris foedere cum Deo se con- iungeret ac se suaque omnia, quasi molestae sarcinae onere deposito, abdicaret, tandem licuit, die nempe decimo septimo mensis Decembris, anno qui fuit millesimus octingentesimus vicesimus sextus, sollemnia vota nuncupare, imposito sibi nomine Francisco. Quae quidem visa sunt stimulos currenti addere. Missus enim ad Franciscalem domum a SS. Virginis Conceptu, quae Ianuae erat, coquum adiuturus, Ioannes, qui et Franciscus Maria, ea mente ac voluntate par­ tes implendas suscepit, ut quod solet a plerisque veluti sordidum mini­ sterium nullo loco haberi, ille, non modo non vile duxerit, sed honestis- simum existimaverit meritorumque caput. Quae etiam causa fuit cur iuvenis hilaris semper esset, et laetus quae facienda essent religiosissime ageret, donec coquus infirmorum promotus est. In nova rerum agendarum provincia, cum suetae sibi virtutis speci­ mina dedit, tum praesertim caritatis in fratres, qui aegrotarent. Nam, cum primum licebat, postquam Christum Iesum in Eucharistiae sacra­ mento praesentem adiverat, eos invisebat, praesto erat, consolabatur : qui enim suopte ingenio ad humanitatis sensus inclinabat, eo plus ama- bat infirmos quod Christi membra, ad evangelicam doctrinam (cf. Mt., 25, 31 sqq.), iudicabat. His praeterea et laboribus et virtutibus corporis afflictationes Fran­ ciscus adiungebat haud leves; quas alii Fratres laude, alii imitatione prosequebantur, alii vero reprehendebant, maiora existimantes quam ut possent a quovis absque periculo sustineri. Quibus beatissimus vir respondebat aequum esse et curas impendere, et operam, et vitam ipsam propter Eum qui pro nobis dignatus esset in Cruce animam reddere. Post aliquid temporis cuidam Fratri attributus est natu maiori ut stipem cogenti praesto esset ruraque peragran ti. Franciscus vero, cum pro comperto haberet quanta pericula quantaeque difficultates dato muneri inessent, a Deo initium sibi faciendum esse duxit ab eiusque Matre, id orans ut se praesentissimo gratiae scuto protégèrent. Neque sunt spes ad irritum redactae. Tam prudenter enim semper, inito munere, agebat in omnibus, tam demisse, tam impigre tamque sollicite erga omnes, ut non sine Dei numine ac Deiparae Virginis praesidio agere videretur. Itaque brevi factum est ut eius fama sanctitatis tota regione vagaret, ab omnibusque sive popularibus sive nobilibus sanctus dicere­ tur. Eius autem virtutem dilucide casus confirmavit qui sequitur : cum olim a quibusdam dissolutis iuvenibus caput inhumane percussus fuis-

5 - ACTA, vol. VI, n. 1, — 31-1-1964. 66 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

set, se tam fortem exhibuit ut, vulnere sanguinolentus, sublatum de terra lapidem oscularetur, tamque mansuetum, ut negaret se posse ad reos indicandos adduci. Enimvero, qui semper in omni vita sua divinum Magistrum in exemplum est intuitus, eo sane die praecipue Eum secutus est, de venia danda in Evangelio monentem carniflcibusque misericordi animo ignoscentem. At biennio post, iussus est circa portum eiusdem urbis Ianuae stipem emendicare. Utque mos erat suus, praecipienti provinciali Moderatori nihil aliud respondit quam : « Ut tibi, pater, placet, sic fiat. Scis tamen me esse hominem misellum, in omnibus imperitum ». Multus hic, in vetustissima urbis parte, ac prope in sentina omnium miseriarum, in quam nautae praesertim, onerarii, baiuli, mercenarii, propolae et circitores confluebant, labor manebat, et levandi luctus et laxandae multorum curae. Haec vero officia tanta religione exsecutus est Dei famulus, ut, primum populus eum admiratione prosequeretur, deinde laudibus, mox eius sanctitas in ore omnium versaretur. Nec uni pueri et mulieres Franciscum adibant, verum etiam operarii, opifices omnes, sive boni sive quos maius error aut praeiudicatae opiniones ab Ecclesia alienavissent. Videres ergo eum cotidie vias, domus, plateas circumire, stipem pro pauperibus quaerere, obvios alioqui summa in omnes indulgentia, recta dare consilia, ut brevi et consiliorum particeps et secretorum arbiter habitus sit omnium egenorum, qui hominem convenientes secreta pectoris aperiebant, quasi incommodis cunctorum mederi posset. Qui plus dabat quam accipiebat : accipiebat a divitibus, largiebatur indi­ gentibus. Quod si quis interdum de nimia liberalitate eum incusabat vel in indignos, (( Oportet, respondebat, opitulari iuvenibus ne dissolutius vivant, puellis, ne moribus corrumpantur, senibus, ne in Deum exse- crentur eique male dicant ». Aegrotos invisere et apud eos immorari in deliciis habebat. Per­ saepe etiam medicum adducebat, ceteraque praestabat, quae, viribus ac valetudine confirmatis, animum etiam attollerent. Quibus vero iam nulla spes esset convalescendi, tam accommodate loquebatur, ut sanctissimis iidem sacramentis muniti aequiore animo morerentur. Dulcissimae pacis amicus, nihil omittebat ut, ad Christi placita (cf. Mt. 5, 9), discordias sanaret, tectisque funesta odia arceret. Cum­ que soleat dura egestas stirps ac semen esse maiorum, idcirco inopiae omnimodis sublevandae studebat, modo eos, qui ab opere vacarent in operas mitti curando, modo pro iis, qui solvendo non essent, nomina expediendo, modo pueris vel puellis Eucharistiam primum sumpturis vestem necessariam suppeditando, modo, si casus ferret aut condicio, domicilia salubriora aegrotis suo ipsius sumptu conducendo. Acta Ioannis Pp. XXIII 67

Neque vero, quantum in eo erat, praetermittebat religiosam puero­ rum institutionem : qui enim persuasissimum sibi haberet eum qui rerum religiosarum inscius et rudis esset in salutis aeternae discrimine ver­ sari, studio servandae iuventutis paene contabescebat. Item digito se caelum putabat attingere, si quando puerum ad capessendum sacer­ dotium proclivem sua industria, liberalitate, caritate adiuvare posset. Cum autem itinere atque laboribus confectus, Ianua domum redi- bat, in areola, quae erat ante coenobium, alios turmatim obvios habe­ bat, quibus nitebatur quidem pro tempore et pro re auxiliari, simul tamen monebat ut impensiore studio et diligentia christiane viverent et ad sacramenta saepius accederent. Itaque Franciscus totus usquequaque in deserviendis fratribus erat, adeo ut nonnumquam aut cibum omnino neglegeret, aut quam parcissime sumeret. Cuius cum tale esset integerrimi viri vitae institutum, non est mirum si Deus servum suum illustraverit signis, prodigiis, rerum futurarum provisione. Ex quibus innumeris miraculis id non praetereundum quo beatissimus vir puellulam, gravi cutis morbo laborantem, improviso ad sanitatem reduxit eius caput amabiliter manibus suis complexus. Videlicet haec laudem eius ad gloriam propagabant; ille autem, a vulgi rumoribus abhorrens, nihil omittebat ut populum recte doce- ret quae mira a se fieri putaret, ea omnia ab uno fieri Deo, cui proinde esset omnis virtus attribuenda. Quam ob rem, plenus fide ad Deum, ad Deiparam Virginem, ad Sanctos mittere solebat aegros his vocibus : « Ite ad beatissimam Virginem, id dicentes vos a Francisco eius famulo mitti )). Quandoquidem autem fieri non potest quin elata lux non omnibus luceat qui in domo sunt, idcirco eius lumina virtutis quem ad modum populum ita et Sodales eius clarissima luce complebant. Erant enim in eo omnia religiosi viri ornamenta : egregia pietas, summa fratrum ca­ ritas, animi humilitas, concordiae amor, paenitentiae studium acerri- mum, et praesertim regularum diligentia. Interim autem dies, anni praeterlabi, et una augescere incommoda atque infirmitates : stomachus aeger atque crudus, crura atque femora ac totum corpus infirma ac debilia. Ideo in dies defatigatior ab emen- dicatione revertebat; nonnumquam etiam videbatur vacillare, fallenti- bus pedibus. Brevi eius valetudo in peius ruit ac quasi in exitium. Ne­ que sane non fuit de suo fato conscius, qui aliorum providerat. Cum enim die duo de tricesimo mensis Augusti, anno millesimo octingente­ simo sexagesimo sexto, a Patre Hilario, qui vir eius confessiones audire solebat quique ad sacras orationes habendas erat domo profecturus, quaesivisset quandone domum rediret, respondissètque ille non ante diem 68 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale decimum septimum mensis Septembris, « Si ita est, ait, iam non am­ plius nos in bac terra videbimus ». Verus autem Christi sectator nihil de officiis, de industria remisit, quamvis, quasi cantilenam eandem susurrans, iam crebro « Paradi- sum ! Paradisum ! » recineret. Dum ergo exspectatae morti praestolaretur, et cara capita et loca sacra revisit. Sed cum cholera morbus Ianuae subitus prorupisset, offi­ cii conscientia illico in urbem reversus est, petens ut morbo correptis adesset, iisque inserviret. Quod quidem ob provectam aetatem et incom- modam valetudinem ei negatum est. Quapropter in sua cellula se con- tinuit inque sacrae domus templo, pro cholerosis haud inanes fundens preces, usque dum atrocibus articulorum et totius corporis doloribus affectus, in monasterii valetudinarium se recepit, in quo, haec est rerum humanarum fortuna, ipse in primo iuventae flore fratribus iucundo erat famulatus labore, uno Christi, deliciarum suarum, actus amore; ibique pro re publica et salute omnium immortali Deo se devovit. Neque est Deus placabilem hostiam aspernatus. Ergo Franciscus Maria sacramentis Ecclesiae munitus, quibus tamquam viatico cibo in reliqua vitae via uteretur, sui compos, die decimo septimo Septembris, anno millesimo octingentesimo sexagesimo sexto, quo die providerat, pla­ cide exspiravit. Vix autem beatissimus pater decesserat, et gravis eius mortis nun­ tius animos omnium perculerat ; omnesque amissum maerore, desiderio, fletu prosecuti sunt. Eius autem corpus venerandum, pestilentia urbem urente, candida calce obtectum ac in duplici arca, ex ligno scilicet et plumbo, positum, est noctu, quasi secreto, in publicum coemeterium il­ latum, ibique terrae redditum. Haud multo post fuit pietate civium in monumentum conditum, unde erutum, die videlicet decimo quarto No­ vembris, anno millesimo nongentesimo decimo primo, iuxta sua veris­ sima rerum futurarum auguria : fore ut in sacram Franciscanum aedem rediret, summa religione caerimoniaque in templum a beatissimo Virginis conceptu est singulari populi frequentia ac celebratione translatum, ubi dormit resurrecturum. Quod si quis nunc quaerat quaenam in eo excellentius virtutes eni- tuerint, omnino affirmandum est eum prae primis humilitate floruisse, seu iusta sui ipsius existimatione et iudicio. Cum enim soleret humana omnia ex Deo et aeternitate serere, idcirco iusto iure pro nihilo se repu­ tabam Quocirca summa simplicitate se ad nullum idoneum negotium affirmabat, nullius rei gnarum. Ceterum multo saepissime hanc oratio­ nem redintegrabat : « Oportet nos fieri sanctos ; modo, ne quis id ­ madvertat ». Eius pietas in primis erga Christum cruci affixum inclinabat. Fiebat Acta Ioannis Pp. XXIII 69

interdum ut, sacro praecone de amore Dei erga nos dicente, ille, facie multo rubore suffusa rutilantibusque suavitate oculis, e templo egredi cogeretur, quod sustinere non posset. Praeterea Christum imitandi stu­ dio se caedebat atrocissime, sive flagris, sive cilicio ferréis rigente cuspi- dibus, multo sane sanguine. At aequalis erat Francisci Mariae amor in Eucharistiam. Delitescens enim Christus in sacramento altaris semper fuit et decertanti athletae validum robur, et laboranti auxilium, et maesto levamen. Nam ea castis­ sima pietas, quam a puero ostenderat, quaeque summam et matri et aequa­ libus et populo iniecerat admirationem, eadem ceu flamma ignis in pec­ tore crevit eo Ut, religiosus Sodalis cum esset, nihil antiquius haberet quam diurna ac praesertim nocturna tempora in precibus fundendis agere ante Sacramenti augusti sacrarium. Ad haec summa religio et pietas in suavissimam Christi Matrem ac­ cedebat, nulla peccati nube obumbratam; cuiusque sacras imagines in Marialibus aedibus nitentes, ad unam omnes noverat, ante eas quam dudum ita consistebat ut qui ingenti gaudio conquiesceret. Iure ergo idem populus qui viventem sanctum acclamaverat, mor­ tuum est eodem cultu et amore prosecutus, cuius sepulchrum flore, prece, tamquam aram, assidue cumulabat. Quae populi opinio non irrita, non vana fuit. Nam, cum post mortem varia prodigia, eodem famulo Dei deprecante, a Deo ferrentur patrata, de beatorum caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Itaque, cum in archiepiscopali Curia Ianuensi eius vitae sanctitatis inquisitiones, ordinaria institutae auctoritate, rite absolutae fuissent, cumque S. Rituum Consilium eadem probavisset, Summus Pontifex Leo XIII, Decessor Noster, adhibitis sibi precibus concedens, anno millesimo octingentesimo nonagésimo sexto ut causa induceretur per­ misit. Ceteris igitur ad normam iuris religiose exactis, inquisitiones apo­ stolicae habitae sunt venerabilis servi Dei virtutum theologalium et car­ dinalium, uti dicuntur, quibus eundem perfecte heroumque modo se exercuisse Pius XI, item Decessor Noster, sollemni decreto sanxit die decimo septimo mensis Decembris, anno millesimo nongentesimo vicesimo secundo. Tum quaestio instituta est de miraculis, quae, eodem Dei servo inter­ veniente, a Deo facta esse dicebantur. Quae postquam discussa sunt, idem Pius XI die vicesimo mensis Maii, anno millesimo nongentesimo vicesimo nono, decrevit : constare duo miracula quae per venerabilis Francisci Mariae a Camporubeo intercessionem a Deo optimo maximo patrata sunt : improvisam nempe perfectamque sanationem Mariae Riel- 70 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale la, puellae quinquennis, cuius, ex alto cum decidisset, caput fuerat dif- fractum et reliquum corpus gravissime laesum; et adulescentis Iacobi Oalba ab acuta phlogosi appendicis vermicularis. Unum porro post haec erat discutiendum : an, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, venerabilis Dei famulus Franciscus Maria a Camporubeo ad beatorum caelitum honores tuto provehi posset. De qua re cum actum fuisset, Pius XI die septimo mensis Iunii, eo­ dem anno, censuit : tuto posse venerabilem Dei famulum Franciscum Mariam ad honores beatorum tolli. Quod die tricesimo eiusdem mensis et anni sollemni ritu actum est. Cum vero post decretos beatorum honores eiusdem cultus percre­ buisset, et, ipso deprecante, alia dicerentur a Deo effecta miracula, supplices huic Apostolicae Sedi preces admotae sunt ut causa eiusdem beati sanctitatis infula decorandi tractanda resumeretur. Quibus votis aeque concessum est. Cum ergo proposita supremo S. Rituum Consilio miracula a Collegio medicorum eiusdem S. Congregationis iudicatum esset vires naturae excessisse, cumque Patres Cardinales, Praelati Officiales et Consultores S. Consilii Sacrorum Rituum in generali conventu, die vicesimo mensis Martii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo coram Nobis habito, in eandem sententiam discessissent, Nos, die tertio et vicesimo mensis Martii, eodem anno, ediximus constare de duobus miraculis a Deo factis intercedente beato Francisco Maria a Camporubeo, nempe : de instantánea perfectaque sanatione tum pueri Angeli Parpaglione a fractura ossis maxillaris inferioris cum variis laesionibus et commotione cerebrali, tum dominae Teresiae Guido de Negri a vulnere purulento in digito medio manus dexterae cum avulsione unguis et infectione séptica eiusdem artus. His ergo omnibus absolutis, die septimo mensis Iulii, anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, decreto ediximus : tuto posse beatum Franciscum Mariam a Camporubeo sanctorum honoribus condecorari. Quae postquam facta sunt, Consistorium indiximus in diem decimum quintum Novembris eiusdem anni, ut in eo Patres Cardinales, Patriar­ chas, Archiepiscopos, Episcopos sententiam rogaremus de beati Francisci Mariae a Camporubeo canonizatione, misso interdum singulis eorum commentario, quo vita, virtutes, miracula, causa denique, ut hucusque acta fuit, eiusdem beati con tiner entur. In quo Consistorio dilectus Filius Noster Arcadius S. R. E. Cardi­ nalis Lárraona, Sacrorum Rituum Congregationis Praefectus, a Nobis postulavit ut ad optatissimum canonizationis ritum quam primum de- veniremus. Cum autem omnes hac de re suffragia dedissent, Nos beati Acta Ioannis Pp. XXIII 71

Francisci Mariae a Camporubeo diem canonizationis statuimus, qui fuit nonus mensis proximi Decembris. De his omnibus vero ut iuridice acta confluerent Protonotariis Apostolicis mandavimus. Cum autem praestituta dies illuxit beati illius corona Sanctorum decorandi, Nos in Petrianam Basilicam descendimus, magno fidelium atque sacrorum Antistitum, ex universo terrarum orbe Concilii Oecu­ menici Vaticani II celebrandi gratia astantium, numero frequentissi- mam. Tunc dilectus Filius Noster Arcadius S. R. E. Cardinalis Lar- raona, perorante dilecto Filio Camillo Corsanego, Consistorialis Advocato, instanter de more, instantius, instantissime postulavit ut beatum Franciscum Mariam a Camporubeo una cum Antonio Maria Pucci, Petro Iuliano Ey mar d, sanctus declararetur. Cui Consistoriali Advocato per dilectum Filium Hamletum Tondini, ab Epistulis Nostris ad Principes respondimus iam in eo esse ut huius­ modi postulationi concederemus. Postquam igitur hymnum « Veni, creator Spiritus )), cum confertis- sima christianorum turba cecinimus, tunc in divi Petri Cathedra se­ dentes, uti supremus universae Ecclesiae magister, sollemniter pronun- tiavimus : Ad honorem sanctae et individuae Trinitatis, ad eœaltationem Fidei catholicae et christianae religionis augmentum, auctoritate Domi­ ni Nostri Iesu Christi, beatorum Apostolorum Petri et Pauli ac Nostra, matura deliberatione praehabita et divina ope saepius implorata, ac de venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardinalium, Patriarcha­ rum, Archiepiscoporum et Episcoporum in Urbe exsistentium consilio, beatos Petrum Iulianum Eymard, Antonium Mariam Pucci et Franci­ scum Mariam a Camporubeo, Confessores, Sanctos esse decernimus et definimus ac Sanctorum catalogo ascribimus : statuentes illorum memo­ riam quolibet anno die eorum natali, prima nempe Augusti pro Petro Iuliano^ duodecima Ianuarii pro Antonio Maria, et decima septima Septembris pro Francisco Maria, inter Sanctos Confessores pia devo­ tione recoli debere. In nomine PaÇfetris et FiÇfelii et Spiritus Sancti. Amen. Qua formula dicta, hasce Decretales sub plumbo litteras confici et expediri iussimus, praesentibus vero Protonotariis Apostolicis ut de hac Canonizatione publicum conficerent documentum praecepimus. Deinde, postquam sermonem de novensilium sanctorum virtutibus ha­ buimus, ut gratias omnipotenti Deo ageremus, hymnum « Te Deum laudamus » cum astantibus cecinimus, atque horum sanctorum patro­ cinium primi invocavimus. Ceterum, quae supra memoravimus universae Ecclesiae denuntiamus, mandantes ut harum litterarum exemplis et locis, etiam typis impressis, 72 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dummodo ab aliquo tabellione sint subscripta, eadem prorsus tribuatur fides, quae iisdem bisce litteris haberetur, si ostenderentur. Datum Romae, apud S. Petrum, die nono mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, Pontificatus No­ stri quinto. Ego IOANNES, Catholicae Ecclesiae Episcopus

Qji Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Card. TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. 83 Ego CLEMENS Episcopus Veliternus Card. MICARA. 83 Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Card. PIZZARDO. 83 Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Card. ALOISI MASELLA, S. R. E. Camerarius. 83 Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus titulo Tusculanus Card. CICOGNANI. 83 Ego IOSEPHUS Episcopus titulo Sabinensis et Mandelensis Card. FERRETTO. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damasi Presbyter Card. COPELLO. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Card. AGAGIANIAN. Ego VALERIUS titulo S. Silvestri in Capite Presbyter Card. VALERI. Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Card. CIRIACI. Ego IOSEPHUS titulo S. Mariae a Victoria Presbyter Card. SIRI, Ar­ chiep. Ianuensis. Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Card. GIOBBE, S. R. E. Datarius. Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachii Presbyter Card. CENTO. Ego CAROLUS titulo S. Mariae in Porticu Presbyter Card. CHIARLO. Acta Ioannis Pp. XXIII 73

Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Card. CONPALO- NIBRI. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Card. MARELLA. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Card. TESTA. Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Card. TRAGLIA. Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Card. DA COSTA NUNES. Ego ILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Card. ANTONIUTTI. Ego EFHRAEM titulo S. Crucis in Ierusalem Presbyter Card. FORNI. Ego ALAPRIDUS S. Mariae in Domnica Diaconus Card. OTTAVIANI. Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Card. DI IORIO. Ego FRANCISCUS S. Caesarii in Palatio Diaconus Card. BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Card. ROBERTI. Ego ANDREAS S. Georgii in Velabro Diaconus Card. JULLIEN. Ego ARCADIUS MARIA SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Card. LARRAONA. Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Card. MORANO. Ego VILLELMUS THEODORUS S. Tbeodori in Palatio Diaconus Card. HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Card. BEA. Ego ANTONIUS titulo S. Eugenii Papae Diaconus Card. BACCI. Ego IOACHIMUS ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Card. ALBAREDA. Ego MICHAEL S. Pauli in Harenula Diaconus Card. BROWNE.

IACOBUS A. Card. COPELLO ARCADIUS Card. LARRAONA 8. R. E. Cancellarius 8. R. C. Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CXI, n. 89. 74 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LITTERAE APOSTOLICAE

I Beata Maria Virgo Immaculata de « Lourdes » et S. Raphaël Archangelus principales Patroni, atque S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, secunda­ rius Patronus universae dioecesis Fororaphaëliensis eliguntur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam, rei memoriam. — Omnis maculae expers Virgo Dei­ para Christifidelium mentes animosque ad se convertit, iisque se ducem praebet terreni huius itineris. Eam qui sequuntur, non deerrant a via, rebus adversis se expediunt, aeternae adipiscuntur salutis perfugium. Religione eiusdem Genetricis Dei Immaculatae, quae olim in Lapurdensi specu conspiciendam se obtulit, tenentur, quemadmodum ad Nos allatum est, clerici ac populus fidelis dioecesis Fororaphaëliensis, anno prae­ terito a Nobis constitutae. Qui pio etiam amore feruntur in Sanctum Raphaelem Archangelum, praevalidum hominum solatorem, a quo Ec­ clesia eadem nomen accepit. Probatissimo igitur consilio Venerabilis Frater Radulfus Primatesta, Fororaphaëliensis Episcopus, vota quoque significans omnium piarum sodalitatum publicarumque potestatum, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, primae labis immunem, et Sanctum Raphaelem Archangelum suae dioecesis praecipuos renuntia- remus Patronos, atque praedictam iurisdictionem in fidem etiam tra- deremus Sancti Ioseph, Almae Deiparae Sponsi. Quibus precibus liben­ ter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem Immaculatam, de (( Lourdes » appellatam, atque Sanctum Raphaelem Archangelum principales apud Deum Patronos, Sanctum vero Ioseph, Dei Genetricis Sponsum, secundarium Patronum universae Fororaphaëliensis dioecesis constituimus ac declaramus, om­ nibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae locorum Patro­ nis praecipuis et secundariis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque ple­ nos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque Acta Ioannis Pp. XXIII 75 rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xn mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II Sanctus Franciscus Assisiensis principalis caelestis Patronus dioecesis Franciscopolitanae renuntiatur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — A Christi praecone eximio, Sancto Francisco Assisiensi, qui, unius Dei flagrans amore, terrena cuncta contempsit et ad caelestia miro animi studio intendit, appellata est dioecesis in Argentinae finibus per Nos anno MDCCCCLXI constituta. Recte autem factum est, ut, a quo deductum esset nomen, ab eo praesidium atque custodia peterentur. Nam Venerabilis Frater Petrus Lira, vota quoque significans cleri et omnium piarum sodalitatum, quae curis ipsius sunt commissae, preces ad Nos admovit, ut Sanctum Franciscum iuris­ dictionis suae supernum Patronum renutiaremus. Quibus postulatio­ nibus libenti animo obsecundare statuimus, probe fore confisi, ut Caeli- tis eiusdem tutela ac deprecatione res catholica illa in regione laetis uberibusque augeretur incrementis. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum- vi perpetuumque in modum, Sanctum Franciscum Assisiensem, Confesso- rem, totius dioecesis Franciscopolitanae principalem apud Deum Patro­ num constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privi­ legiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum ple­ nissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritum- 76 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

que ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, aucto­ ritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xvn mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto.

93 HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Rosario et S. Dominici, quae in urbe Mendoza exstat, decoratur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Mariani Rosarii et Sancti Dominici nomina, ut ex historiae fide nihil omnino sunt dissocianda, ita felici sane compositione ad templum spectant, quod mole conspicuum, vetu­ state antiquissimum in urbe Mendoza exsurgit. Prisca enim aetate, pau­ cos videlicet annos post ipsam conditam urbem, sodales Dominiciani sui Patris Legiferi honori ecclesiam excitarunt, quae coenobialis vitae usi­ bus deserviret. Brevi autem evenit, ut eadem praecipua veluti sedes fieret maximi illius operis, quo lux Evangelii in continentem regionem pervasit. Neque est silentio praetermittendum iam inde ab anno MDLXXXX, religiosorum pariter impulsu virorum, Nostram Dominam, a Rosario appellatam, summa ibidem excoli pietate ; quam ob rem abhinc duo saecula Mendozensis civitatis Patronam renuntiatam, aureo etiam diademate ex pontificiae potestatis decreto esse nuperrime redimitam. Harum igitur rerum memoria atque nobilitate Templum magnopere commendatur, praetereaque, cum nostris hisce temporibus ad sacrae liturgiae itemque aestheticae disciplinae praecepta sit perfectum, mul­ tam sui movet admirationem ; solida enim stabilitate praestat, generis- que Romanici, quod dicitur, formam prae se fert. His omnibus recte perpensis, dilectus filius, qui curionem eiusdem ecclesiae agit idem­ que familiam sodalium S. Dominici moderatur, humilibus a Nobis petiit precibus, ut templum titulo Basilicae Minoris benigne condecorare di­ gnaremur. Quod votum, ampla Venerabilis Fratris Alfonsi Mariae Bu- teler, Mendozensis Archiepiscopi, commendatione suffultum, libenti animo admittere statuimus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis Acta, Ioannis Pp. XXIII 77 consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, pa­ roecialem et conventualem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Vir­ ginis, a Rosario appellatae, et Sancti Dominici consecratam atque in urbe Mendoza exstantem, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis privilegiis et iuribus, quae templis, eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstan­ tibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos at­ que integros effectus sortiri et obtinere; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Octobris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

IV Beata Maria Virgo, a Monte Carmelo appellata, praecipua Patrona dioe­ cesis Formosae declaratur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Decor Carmeli, unde Elias propheta nubeculam de mari ascendentem (I Reg. 18, 44) supernarum imaginem gratiarum mirabundus prospexit, alma Divini Servatoris Mater merito ab Ecclesia praedicatur. Cuius honorificae appellationis aperta ac plu­ rima in cellis templisque, in sodalitatibus institutisque Christianae religionis reperiuntur indicia, quae impensum in Virginem Carmelitidem studium pietatis commonstrent. Haec eadem profecto marialis laus amoris, ut Nobis videtur, dilectis filiis dioecesis Formosae est tribuenda, qui per Venerabilem Fratrem Pacificum Scozzina, suum Episcopum, Apostolicae Sedi significaverunt sibi esse in optatis Sanctam Deiparam, Carmeli nomine consalutatam, tutelarem habere Patronam. Quas preces benigno animo admittere non dubitamus, quippe qui pro certo habeamus 78 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tantum patrocinium quasi fontem caelestium fore beneficiorum novae illi dioecesi. Itaque, omnibus attente perpensis, ex Sacrae Rituum Con­ gregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, a Monte Carmelo appellatam, praecipuam apud Deum totius Formosae dioecesis caele­ stem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite com­ petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui­ mus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter ex­ stare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi­ niendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostro quinto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

V

Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confessor et Ecclesiae Doctor, prae­ cipuus Patronus universae dioecesis Neuquenianae eligitur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Extremam regionem late patentem australis Americae Salesianae Familiae alumni, ut notum est, inde­ fatigato opere missionali Ecclesiae catholicae adiunxerunt. Ubi prae­ terito anno, pastorali acti sollicitudine, dioecesim Neuquenianam con­ didimus, cuius christiana plebs Sanctum Franciscum Salesium, pietatis magistrum suavissimum, a quo religiosa illa Congregatio appellationem traxit atque vigorem, studiose excolit et praesentem habet tutorem. Cupiens autem gregis sibi commissi profectui consulere votaque signi­ ficans cleri et christifidelium, Venerabilis Frater Iacobus Franciscus Acta Ioannis Pp. XXIII 79

De Nevares, Neuquenianae Ecclesiae Episcopus, Nos rogavit, ut Sanctum Franciscum Salesium dioecesis suae caelestem renuntiaremus Patro­ num. Quibus precibus libenti animo concedere statuimus, fore confisi, ut praeclarissimo illo Caelite tuente res christiana ea in regione perma- gnis incrementis augeretur. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Franciscum Salesium, Episcopum, Confessorem et Ec­ clesiae Doctorem, principalem totius Neuquenianae dioecesis caelestem apud Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque effica­ ces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXII mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 80 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum:

die 15 Augusti Ï963. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Nicaeensi in Haemimonto praefecit R. P. D. Paulinum Limongi, ex archidioecesi Capuana, Antistitem Urbanum. die 27 Octobris. — Archiepiscopali Ecclesiae S. Severinae Exc. P.D. Michaelem Federici, hactenus Episcopum titularem Sidymensem et Coa­ diutorem cum iure successionis Excmi P. D. Dominici Petroni, Episcopi Melphiensis, Rapollensis et Venusini. die 29 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Berrhoeensi R. P. Fridericum Kaiser, sodalem Congregationis Missionariorum Sacratis- simi Cordis Iesu, Praelatum nullius Caraveliensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Ariassensi R. D. Ignatium Mariam De Orbegozo y Goicoechea, sodalem Societatis Sanctae Crucis et Opus Dei, Praelatum nullius Yauyosensem. / — Titulari episcopali Ecclesiae Antiochenae ad Meandrum R. P. Eduardum L. Fedders, sodalem Societatis dé Maryknoll pro missio­ nibus exteris, Praelatum nullius Juliensem. die 31 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Montis Regalis in Pede­ monte Exc. P. D. Carolum Maccari, hactenus Episcopum titularem Emmausensem, cui contulit archiepiscopalem titulum « ad personam ». die 2 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Lojanae R. P. D. Aloisium Alfonsum Crespo, Canonicum Capituli cathedralis et Vicarium Capi­ tularem dioecesis Lojanae. die 6 Novembris. — Praelaturae nullius Buccae Taurinae, noviter erectae, R. P. Martinum Legarra Tellechea, sodalem Ordinis Recolle- ctorum S., Augustini. Sacra Congregatio Consistorialis 81

die 9 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Darnitanae Exc. P. D. Iosephum Bonfiglioli, hactenus Episcopum Mcotriensem et Tropiensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Hectoris Baranzini, Archiepiscopi Syracusani. die 12 Novembris. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Pergensi Exc. P. D. Marium Casariego, hactenus Episcopum titularem Puden- tianensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Mariani Rossell y Arellano, Archiepiscopi Guatimalensis. die lJf Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Thevestinae R. D. Eliam Prado Tello, Cubicularium intimum seu secretum Sanctitatis Suae, Canonicum Capituli cathedralis et Cancellarium Curiae episco­ palis dioecesis Ayacuquensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Archiepiscopi Cuschensis. die 15 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Tipasitanae in Mauretania R. P. D. Franciscum Xaverium da Piedade Rebello, Proto­ notarium Apostolicum « ad instar participantium » et Vicarium Gene­ ralem metropolitanae sedis Goanae et Damanensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Vieira Alvernaz, Archiepiscopi Goani et Damanensis. die 18 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Bendensi Exc. P. D. Iacobum Eduardum McManus, hactenus Episcopum Poncensem, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die 23 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Eudoxiadensi R. D. Radulfum Silva Silva, curionem paroeciae B. Mariae Virginis de Monte Carmelo, vulgo de ÍTuñoa cognominatae, quem deputavit Auxi­ liarem Excmi P. D. Eduardi Larrain Cordóvez, Episcopi Rancanguensis. die 25 Novembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Sabratensi R. P. D. Ioannem I. Graham, ex archidioecesi Philadelphiensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Iosephi Krol, Archiepiscopi Philadel­ phiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Barcaeae R. D. Iosephum T. Daley, ex archidioecesi Philadelphiensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Leonis Leech, Episcopi Harrisburgensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Tegeaeae R. D. Bernardum M. Kelly, ex dioecesi Providentiensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Russeiii Iosephi McVinney, Episcopi Providentiensis. die 26 Novembris. — Cathedrali Ecclesiae Mazariensi Exc. P. D. Iosephum Mancuso, hactenus Episcopum titularem Pyrgensem.

6 - ACTA, vol. VI, n. 1. — 31-1-1964. 82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 29 Novembris- — Titulari episcopali Ecclesiae Pudentianae R. P. D. Victorem Garaygordobil Berrizbeitia, e dioecesi Victoriensi, hac­ tenus Administratorem Apostolicum « ad nutum S. Sedis )) praelaturae nullius Fluminum, quem constituit Praelatum nullius eiusdem praela­ turae Fluminum. — Titulari episcopali Ecclesiae Comanensi Ponticae R. P. D. Vin­ centium Maya, e dioecesi Ibarrensi, hactenus Administratorem Aposto­ licum (( ad nutum S. Sedis » praelaturae nullius de EI Oro, quem consti­ tuit Praelatum nullius eiusdem praelaturae de EI Oro. die 2 Decembris. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Gulielmi Laurentii Adrian, Episcopi Nashvillensis, Exc. P.D. Iosephum Aloisium Durick, Episcopum titularem Cerbalitanum. die 5 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Latacungensi, noviter erectae, Exc. P. D. Benignum Chiriboga, hactenus Episcopum titularem Acalissensem. die 12 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Bracharensi Exc. P. D. Franciscum Mariam da Silva, hactenus Episcopum titularem Tel- missensem. die 17 Decembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Arnaetanae Exc. P. D. Patricium Flynn, hactenus Episcopum Mvernensem. die 18 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Baionensi R. P. D. Ioan­ nem Paulum Vincent, Antistitem Urbanum, Vicarium Generalem ar­ chidioecesis Lugdunensis.

II CHIHUAHUENSIS - CIVITATIS JUAREZENSIS

DECRETUM De finium immutatione

Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. DD. Emmanuel Talamás Camandari, Episcopus Civitatis Juarezensis, et Aloi­ sius Mena Arroyo, Episcopus titularis Danabenus, Coadiutor « sedi da­ tus » atque Administrator (( sede plena » archidioecesis Chihuahuensis, unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut fines ecclesia­ sticarum circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum immuta­ rentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis 83

Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Aloisii Raimondi, Archiepiscopi titularis Tarsensis, in Ditione Mexicana Apostolici Delegati, rata petitam immutationem aeternae Chri­ stifidelium saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, a dioecesi Civitatis Juarezensis distrahit territorium municipiorum vulgo Ojinaga, Coyame, Manuel Benavides et Guerrero nuncupatorum illud­ que archidioecesi Chihuahuensi adnectit. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefati territorii clericos, fideles et bona temporalia respicientia a tabulario Curiae Civitatis Juarezensis ad archivum Curiae Chihua- huensis, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet statuit ut, simul ac praesens Oonsistoriale Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censean­ tur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memo­ ratum Excmum P. D. Aloisium Raimondi deputat, necessarias et oppor­ tunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere im­ posito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authen­ ticum exemplar actus peractae executionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 15 mensis Octobris anno 1963.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 84 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III MISNENSIS

DECRETUM De concathedralis erectione

Cum ecclesia cathedralis ad S. Petri, dioecesis Misnensis, in urbe vulgo (( Bautzen » extans, a catholicis pariter et a lutheranis ad sacra facienda continuo adhibeatur ideoque parum apta evaserit ad divinum cultum debita magnificentia peragendum, Excmus P. D. Otho Spülbeck, Episcopus Misnensis, nuper ab Apostolica Sede expostulavit ut templum aulicum, vulgo « Hofkirche » nuncupatum, in civitate Dresda situm, molis autem amplitudine et artis operibus conspicuum, ad gradum et dignitatem ecclesiae concathedralis eveheretur. Porro Sacra haec Congregatio Consistorialis, vigore specialium fa­ cultatum a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, re mature perpensa habitoque favorabili voto Excmi P. D. Conradi Bafile, Archiepiscopi titulo Antiocheni in Pisidia et apud Poederatam Germanicam Rempublicam Apostolici Nuntii, probe existi­ mans id in divini cultus splendorem et in animarum bonum esse cessu- rum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum templum in civitate Dresda extans ad dignitatem et fastigium ecclesiae concathe­ dralis evehit, ita ut in eodem cathedra episcopalis erigi possit et Capi­ tulum cathedrale divina officia, ad normam iuris, persolvere valeat. Ad haec omnia executioni mandanda Sacra Congregatio Consisto­ rialis praefatum Excmum P. D. Conradum Bafile deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad eandem Sacram Congregationem authenticum exemplar actus peractae executionis quam primum remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 Octobris 1963.

CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. ©S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio de Propaganda Fide 85

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i ASTRID AËNSIS (BÜTARENSIS)

DECRETUM De nominis immutatione

Cum Excmus ac Revmus Dominus Vitus Roberti, Archiepiscopus titulo Tomitañus et Apostolicus in Ruanda Delegatus, proposuisset ut praesens denominatio dioecesis Astridaënsis ita permutaretur, ut deinde Butarensis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo « Butare )) nuper urbi Astridaënsi datum, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudati Delegati Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Do­ mino nostro Paulo Divina Prov. Papa VI concessarum, supramemora- tam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Novembris a. D. 1963.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis

II PORTUS ELIZABETHENSIS - DE AARENSIS

DECRETUM De mutatione finium

Cum in Republica Africae Meridionalis limites ecclesiastici inter dioecesim Portus Elizabethensis, clero saeculari concreditam, et prae­ fecturam apostolicam De Aarensem, Congregationi Sacerdotum a Sa- 86 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ero Corde Iesu commissam, necessitatibus missionalis apostolatus am­ plius non responderent, ad partialem ipsorum limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas procedere opportunum visum est. Itaque, hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, auditoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Ioseph McGeough, Archiepiscopi tit. Hemeseni atque Apostolici in Africa Me­ ridionali Delegati, vigore facultatum sibi a Sanctissimo Domino nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, limites inter memo­ ratas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos censuit, ut di­ strictus civiles vulgo Graaff Reinet, Murraysburg et Aberdeen, qui ad dioecesim Portus Elizabethensis hucusque pertinebant, a praedicta dioe­ cesi distraherentur et ad praefecturam apostolicam De Aarensem adne­ cteretur, atque praesens ad rem Decretum expediri iussit. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 7 mensis Ianuarii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S.

f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis Sacra Romana Rota 87

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I DUBLINEN. Nullitatis matrimonii (Twomey - Barry)

Cum ignoretur locus actualis commorationis reae conventae dominae Mariae Barry, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Sacra Romana Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), in diem 28 Februarii 1964, hora decima cum dimidio, pro concordatione dubii quod infra scribitur :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Locorum Ordinarii, parochi, sacerdotes et fideles quicumque noti­ tiam habentes commorationis praedictae dominae Mariae Barry, cu­ rare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Henricus Ewers, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 30 Novembris a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Marie Barry, dé­ fenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 février 1964, à 10 heures 30, pour concorder le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Marie Barry, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 88 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II ROMANA Nullitatis matrimonii (Cova - Cagnoni)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Petri Cagnoni, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, vel per se vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro bora duodecima diei 7 Martii 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedicti domini Petri Cagnoni, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Carolus Lefebvre, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Decembris a. 1963.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Pierre Cagnoni, dé­ fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 7 mars 1964, à 12 heu­ res, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit Pierre Cagnoni, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Tribunal Vicariatus Urbis 89

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citationes edictales

I ROMANA Nullitatis matrimonii (Pompei - Passeri)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Theresiae Pas­ seri, in causa de qua supra conventae, eamdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Calli­ sto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 28 Februarii 1964, hora duodecima, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes ac­ tualis commorationis praedictae dominae Theresiae Passeri, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Aemilius Boccalini, Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 6 Decembris 1963.

V. Frazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Thérèse Passeri, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vica­ riat de (Roma, Piazza S. Callisto, 16) le 28 février 1964, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite M.me Thérèse Passeri, devront, dans la mesure du possible, Pavertir de la présente citation. 90 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II ROMANA Nullitatis matrimonii (Gerardi - Thornton)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Alani Adam Thornton, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad compa­ rendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime consti­ tutum, in diem 21 Martii 1964, hora duodecima, pro concordatione se­ quentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes ac­ tualis commorationis praedicti domini Alani Adam Thornton, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Aemilius Boccalini, Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 21 Decembris 1963.

V. Frazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Alain Adam Thorn­ ton, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre per­ sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Piazza S. Callisto, 16) le 21 mars 1964, à 12 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Alain Adam Thornton, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 91

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Venerdì, 20 dicembre 1963, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Prof. MOHAMED EL TABÉI MOHA­ MED, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario della Re­ pubblica Araba Unita.

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

» Martedì 17 dicembre 1963, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla intro­ duzione della Causa di Beatificazione dei Servi di Dio : 1. Vittore Scheppers, fondatore dell'Istituto dei Fratelli e delle Suore di Nostra Signora della Misericordia;

N 2. Maria del Monte Carmelo del Bambin Gesù (González Ramos), fonda­ trice della Congregazione delle Terziarie Francescane dei Sacri Cuori di Gesù e Maria.

Sono state esaminate inoltre le relazioni dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio : 1. Luigi Variara, sacerdote professo della Pia Società di S. Francesco di Sales, fondatore dell'Istituto delle Suore Figlie dei Sacri Cuori di Gesù e Maria ; 2. Guglielmo Eberschweiler, sacerdote professo della Compagnia di Gesù ; 3. Maria Lucrezia Zileri, confondatrice e superiora generale della Con­ gregazione delle Suore Orsoline Parmensi del S. Cuore.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memo­ ria, si degnò di nominare: 9 maggio 1961. L'Emo e Revmo Signor Card. Caggiano Antonio, Protet­ tore delle « Religiosas Adoratrices del Santísi• mo Sacramento » (Buenos Aires). 92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

18 giugno 1962. L'Emo e Revmo Signor Card. Marella Paolo, Protettore delle « Filles de Notre-Dame du Sacré Cœur » (Issoudun, Bourges). 18 maggio 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Cicognani Amleto Giovanni, Protettore delle Suore Carmelitane del Sacro Cuore di Gesù (Madrid).

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memo­ ria, si degnò di nominare: Protonotari Apostolici ad instar participantium: 20 novembre 1962. Monsig. Delgado Pires Giuseppe (Beja). » » » Monsig. Marques Torrâo Francesco (Beja). 4 dicembre » Monsig. Marceno Vincenzo (Azul).

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 2 ottobre 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Larraona Arcadio M., Protettore delle « Rijas de Maria Religiosas de las Escuelas Pias » (Figueras, Barcellona). 8 )) » L'Emo e Revmo Signor Card, Tisserant Eugenio, Protet­ tore delle « Filles de la Compassion Servantes du Seigneur » (Domfront, Beauvais). 28 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Giobbe Paolo, Protettore delle « Povere Ancelle della Madre di Dio » (Roma). 6 novembre » L'Emo e Revmo Signor Card. Urbani Giovanni, Protettore delle « Suore Francescane di Cristo Re » (Ve­ nezia). » » » L'Emo e Revmo Signor Card. Marella Paolo, Protettore delle « Sœurs du Très Saint Sauveur » (Ober­ bronn, Strasbourg). » » » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Pro­ tettore delle « Sisters of Charity of the Imma culate Conception » (Saint John, N. B., Canada). 19 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Pro­ tettore delle Suore di S. Giuseppe di Cham- bery (Roma). 25 » » U Rev. Sac. Toth Giulio, Cappellano Comune Pontificio soprannumerario (Roma). 29 » » S. E. Revma Monsig. Martini Carlo, Arcivescovo tit. di Abari, Nunzio Apostolico nelle Filippine. 3 dicembre » L'Emo e Revmo Signor Card. Tisserant Eugenio, Protet­ tore delle « Suore Carmelitane Missionarie di Santa Teresa del Bambino Gesù » (Santa Mari­ nella, Porto e Santa Rufina). 28 » » S. E. Revma Monsig. Romani Silvio, Protonotario Aposto­ lico di numero. Diarium Romanae Curiae 93

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare:

Protonotari Apostolici ad instar participantium:

17 luglio 1963. Monsig. Groot Giovanni M. (Haarlem). 24 » » Monsig. Newman Gilbey Alfredo (Brentwood). 29 » » Monsig. Palmira La valle Martino (Campeche). 5 agosto » Monsig. Kennedy Giovanni (Hartford). 13 » » Monsig. Cornidez Porfirio (Hermosillo). 6 settembre » Monsig. Tierney Giuseppe (Ogdensburg). 30 » » Monsig. Gajo Giulio (Feltre e Belluno). » » » Monsig. Orrù Giuseppe (Cagliari). » » Monsig. Peters Bernardo (Tubarào). » » Monsig. Guilfoyle Giorgio (New York). » » » Monsig. Quinn Andrea (New York). » » » Monsig. Kelly Giacomo (New York). Monsig. Boyle Giacomo (New York). » Monsig. Cagnina Francesco (New York). » Monsig. Toner Michele (New York). » » Monsig. Krasula Stefano (New York). 7 ottobre Monsig. Eomersi Carlo (Torino). » Monsig. Pereira da Silva Giuseppe (Angra). » Monsig. Gomez Giuseppe (Angra). » Monsig. Todisco Settimio (Brindisi). » Monsig. Banci Umberto (Orvieto). 29 » Monsig. Pistoiesi Eraldo (Montalcino). » » » Monsig. Bernedo Malaga Leonida (Arequipa). 5 novembre Monsig. Cauneau Isaia Marcello (La Rochelle). 7 » » Monsig. Kelly Francesco (Townsville). 16 » Monsig. McKevitt Nolan B. (Marquette). » » Monsig. Sheahan Giacomo (Bathurst). 18 » » Monsig. Beslic Paolo (Jugoslavenska Baèka). » » Monsig. Csipak Francesco (Jugoslavenska Backa) » Monsig. Perna Stefano (Napoli). 19 Monsig. Koegl Giuseppe (Trento). 20 » » Monsig. Connell Walter (Springfield, Mass.). » Monsig. Fenton Giuseppe (Springfield, Mass.). » » Monsig. Leclaire Guglielmo (Springfield, Mass.). » » Monsig. Wieloch Giovanni (Springfield, Mass.). 26 » » Monsig. Flórez Ruiz Edoardo (Chiapas). » » » Monsig. Lesniewski Apollinare (Wladislavia). » » Monsig. Widlak Giovanni (Kielce). 2 dicembre Monsig. Scalco Marco (Vicenza). 3 » » Monsig. Gillespie Patrizio (Baton Rouge). » » » Monsig. Lohmann Ermanno (Baton Rouge). 9 » » Monsig. Johnson Giuseppe (Springfield, Mass.). 94 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare: 28 novembre 1963. L'Emo e Revmo Signor Cardinale Da Costa Nunes Gin­ seppe, Membro della Sacra Congregazione della Disciplina dei Sacramenti. 2 gennaio 1964. L'Illmo e Revmo Monsig. Massimi Giuseppe, Suo Sotto- Datario. 3 » » S. E. Revma Monsig. Bartoccetti Vittorio, Consultore della Suprema Sacra Congregazione del Santo Offizio.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare :

Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 28 settembre 1963. Il sig. Lemaigre du Breuil Renato E. M. (Limoges). » » » Il sig. Fucile Virgilio (Roma). » » » Il sig. Salabé Adolfo (Roma).

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire:

La Commenda dell'Ordine Piano : 3 novembre 1962. Al sig. Caron Giuseppe. » » » Al sig. Sen Binai Ranjan.

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 3 novembre 1962. Al sig. Wiei-Tse-Chang (Cina). » » » " Al sig. Belluzzi Marino Benedetto (Repubblica di San Marino). » » » Al sig. Benvenuti Lodovico » » » Al sig. Correa Giuseppe A. » » » Al sig. Giretti Luciano

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 29 ottobre 1962. Al sig. Spaens Corrado (Finlandia). 3 novembre » Al sig. Malvestiti Piero (Italia). » » » Al sig. Medi Enrico (Italia). 20 aprile 1963. Al sig. Dall'Orso Giovanni (Chiavari). 27 » » Al sig. Brazâo Edoardo (Portogallo). 4 maggio » Al sig. Padellaro Giuseppe (Roma). Diarium Romanae Curiae 95

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 3 novembre 1962. Al sig. Jin Seng Ahn (Corea). » » » Al sig. Karaburçak Bedei (Turchia). 10 » » Al sig. Baerlocher Angusto (Basel e Lugano). 9 marzo 1963. Al sig. Hopmann Enrico (Germania). 23 » » Al sig. Perrin-Waldemer Boger (Paris). 30 » Al sig. Bouzé Paolo (Lille). » » » Al sig. Lestienne Michele (Lille). » » » Al sig. Cardaci Vittorio (Roma). 16 aprile » Al sig. Geagea Emilio (Antiochia dei Maroniti). » » » Al sig. Buttini Erminio (Roma). 20 » » Al sig. Ciotta Paolo (Agrigento). » » » Al sig. Anderlini Boezio (Roma). 27 » Al sig. Ra vano Francesco (Genova). » » » Al sig. Manieri Gregorio (Parma). » » » Al sig. Lenti Enrico (Roma). » » Al sig. Valeri Caldesi Valerio (Sarsina). » » Al sig. Cinti-Luciani Antonio (Urbanía e Sant'Angelo in Vado). 4 maggio » Al sig. Petrucci Amerigo (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:

Ol aprile 1963. Al sig. Freiré Vasconcellos Ruas Oscar (Lourenço Mar­ ques).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 8 dicembre 1962. Al sig. Staff ord Giacomo (Feras). 24 febbraio 1963. Al sig. Stoppa Giorgio (Roma). 9 marzo » Al sig. Van Doorn Lamberto G. A. (Rotterdam). » » » Al sig. Van Zaalen Cornelio Giuseppe (Rotterdam). 30 » » Al sig. Bernard Giovanni (Lille). » » » Al sig. Boone Giovanni (Lille). » » » Al sig. Borei Andrea (Lille). » » » Al sig. Cau Giovanni (Lille). » Al sig. Defaux Giulio (Lille). » » Al sig. Desombre Edoardo (Lille). » » Al sig. Dufour Giovanni (Lille). » » Al sig. Masson Pietro (Lille). » » Al sig. Prouvost Edoardo (Lille). » » Al sig. Tiberghien Giovanni (Lille). » » Al sig. Voreux Alberto (Lille). » » » Al sig. Wallaert Enrico (Lille). » » Al sig. Wattinne Gerardo (Lille). » » » Al sig. Wibaux Giorgio (Lille). 20 aprile » Al sig. Ponticelli Lorenzo (Grosseto). 27 » Al sig. Ciloian Boghos (Ispahan degli Armeni). 96 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

27 aprile 1963. Al sig. Petrossian Oarapet (Ispahan degli Armeni). „ » » » Al sig. Zuccarini Aurelio (Parma). 4 maggio » Al sig. Fossati Danilo (Milano).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa: 3 novembre 1962. Al sig. Alwan Mohamed Hassan (Iraq). 19 gennaio 1963. Al sig. Boyd Barrett Giovanni Roberto (Gork and Ross). 16 aprile » Al sig. De Mauro Cassio (Brindisi). 20 » » Al sig. Grado Domenico (Agrigento). » » » Al sig. Carbone Domenico (Italia). » Al sig. De Ferrari Giovanni Paolo (Italia). » Al sig. Lenzi Roberto (Italia). » » » Al sig. Licata Giovanni (Italia). » » Al sig. Marcucci Armando (Italia). » Al sig. Ricci Guido (Italia). » » Al sig. Sessa Luigi (Italia). » Al sig. Torelli Aurelio (Italia). 27 » Al sig. Giorgio Andrea (Altamura). » » Al sig. D'Alessandro Francesco (Roma). » » » Al sig. Crepaz Mario (Trieste). 4 maggio » Al sig. Scarpa Francesco (Roma). 10 » » Al sig. La Manna Michele (Taranto).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 19 gennaio 1963. Al sig. Ron Vilas Evaristo (Spagna). 9 febbraio » Al sig. Sabet Edoardo (Paris). 16 » » Al sig. Ainesi Emilio (Principato di Monaco). 20 aprile » Al sig. Coumans Giuseppe (Roermond). 27 » Al sig. Rinaldi Francesco (Frascati). » Al sig. Rinaldi Mario (Frascati). » » Al sig. Ramaioli Felice (). M » » Al sig. Motta Giovanni (Roma). » » » Al sig. Rigotti Luigi (Roma).

NECROLOGIO

11 dicembre 1963. Monsig. Mac Neely William, Vescovo di Raphoe. 28 » » Monsig. Calewaert Karel Justien, Vescovo di Gent. 29 Monsig. Seper Franjo, Arcivescovo di Zagreb. c o » » gennaio 1964. Monsig. de Filippis Francesco, Arcivescovo tit. di Gangra. 10 » Monsig. Collier Patrick, Vescovo di Ossory. 11 » » L'Emo Signor Card. Jullien Andrea, Diacono di S. Giorgio in Velabro. 13 » » Monsig. Stappers Camille Paul A., Vescovo tit. di Ceramo. 21 » » L'Emo Signor Card. Chiarlo Carlo, del titolo di Santa Ma- ria in Portico. An. et vol. LVI 15 Februarii 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 2

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II

CONSTITUTIO DE SACRA LITURGIA

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI UNA CUM SACROSANCTI CONCILII PATRIBUS AD PERPETUAM REI MEMORIAM

1. , cum sibi proponat vitam christianam inter fideles in dies augere ; eas institutiones quae mutationibus obnoxiae sunt, ad nostrae aetatis necessitates melius accommodare ; quidquid ad unionem omnium in Christum credentium conferre potest, fovere; et quidquid ad omnes in sinum Ecclesiae vocandos conducit, roborare; suum esse arbitratur peculiari ratione etiam instaurandam atque foven­ dam Liturgiam curare.

2. Liturgia enim, per quam, maxime in divino Eucharistiae Sacrifi­ cio, « opus nostrae Redemptionis exercetur » 1 summe eo confert ut fide­ les vivendo exprimant et aliis manifestent mysterium Christi et genui-

1 Secreta dominicae IX post Pentecostem

7 - ACTA, vol. VI, n. 2. — 15-2-1964. 98 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nam verae Ecclesiae naturam, cuius proprium est esse humanam simul ac divinam, visibilem in visibilibus praeditam, actione ferventem et con­ templationi vacantem, in mundo praesentem et tamen peregrinam ; et ita quidem ut in ea quod humanum est ordinetur ad divinum eique subor­ dinetur, quod visibile ad invisibile, quod actionis ad contemplationem, et quod praesens ad futuram civitatem quam inquirimus.2 Unde cum Liturgia eos qui intus sunt cotidie aedificet in templum sanctum in Do­ mino, in habitaculum Dei in Spiritu,3 usque ad mensuram aetatis ple­ nitudinis Christi,4 miro modo simul vires eorum ad praedicandum Chri­ stum roborat, et sic Ecclesiam iis qui sunt foris ostendit ut signum leva­ tum in nationes,5 sub quo filii Dei dispersi congregentur in unum 6 quousque unum ovile fiat et unus pastor.7

3. Quare Sacrosanctum Concilium, de fovenda atque instauranda Liturgia quae sequuntur principia censet in mentem revocanda et practi­ cas normas statuendas esse. Inter haec principia et normas nonnulla habentur quae tum ad ritum romanum tum ad omnes alios ritus applicari possunt ac debent, licet nor­ mae practicae quae sequuntur solum ritum romanum spectare intelle­ gendae sint, nisi agatur de iis quae ex ipsa rei natura alios quoque ritus afficiant.

4. Traditioni denique fideliter obsequens, Sacrosanctum Concilium declarat Sanctam Matrem Ecclesiam omnes ritus legitime agnitos aequo iure atque honore habere, eosque in posterum servari et omnimode fo­ veri velle, atque optat ut, ubi opus sit, caute ex integro ad mentem sanae traditionis recognoscantur et novo vigore, pro hodiernis adiunctis et necessitatibus, donentur.

2 Cf. Hebr. 13, 14. 3 Of. Eph. 2, 21-22. 4 Cf. Eph. 4, 13. 5 Cf. Is. 11, 12. 6 Cf. Io. 11, 52. 7 Cf. Io. 10, 16. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 99

CAPUT I

De principiis generalibus ad sacram Liturgiam

instaurandam atque fovendam

I - DE SACRAE LITURGIAE NATURA

EIUSQUE MOMENTO IN VITA ECCLESIAE

5. Deus, qui (( omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis venire » (1 Tim. 2, 4), « multifariam multisque modis olim loquens patribus in prophetis » (Hebr. 1, 1), ubi venit plenitudo tem­ poris, misit Filium suum, Verbum carnem factum, Spiritu Sancto unc- tum, ad evangelizandum pauperibus, ad sanandos contritos corde,8 « medicum carnalem et spiritualem »,9 Mediatorem Dei et hominum.10 Ipsius namque humanitas, in unitate personae Verbi, fuit instrumentum nostrae salutis. Quare in Christo « nostrae reconciliationis processit perfecta placano, et divini cultus nobis est indita plenitudo A.11 Hoc autem humanae Redemptionis et perfectae Dei glorificationis opus, cui divina magnalia in populo Veteris Testamenti praeluserant, adimplevit , praecipue per suae beatae. Passionis, ab inferis Resurrectionis et gloriosae Ascensionis paschale mysterium, quo « mortem nostram moriendo destruxit, et vitam resurgendo reparavit ».12 Nam de latere Christi in cruce dormientis ortum est totius Ecclesiae mirabile sacramentum.13

s Cf. Is. 61, 1 ; Lc. 4, 18. 9 S. Ignatius Antiochenus, Ad Ephesios, 7, 2; ed. F. X. Funk, Patres Apostolici, I, Tubingae 1901, p. 218. 10 Cf. 1 Tim. 2, 5. 11 Sacramentarium Veronense (Leonianum) ; ed. C. Moniberg, Romae 1956, n. 1265, p. 162. 12 Praefatio paschalis in Missali Romano. 13 Cf. S. Augustinus, Enarr. in Ps. CXXXVIII, 2; Corpus Christianorum XL, Turnholti 1956, p. 1991 ; et orationem post secundam lectionem Sabbati sancti, in Missali Romano, ante instaurationem Hebdomadae sanctae. 100 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

6. Ideoque, sicut Christus missus est a Patre, ita et ipse Apostolos, repletos Spiritu Sancto, misit, non solum ut, praedicantes Evangelium omni creaturae,14 annuntiarent Filium Dei morte sua et resurrectione nos a potestate satanae 15 et a morte liberasse et in regnum Patris trans- tulisse, sed etiam ut, quod annuntiabant, opus salutis per Sacrificium et Sacramenta, circa quae tota vita liturgica vertit, exercerent. Sic per Baptismum homines paschali Christi mysterio inseruntur : commor­ tui, consepulti, conresuscitati ; 16 spiritum accipiunt adoptionis filio­ rum, « in quo clamamus : Abba, Pater » (Rom. 8, 15), et ita fiunt veri adoratores, quos Pater quaerit.17 Similiter quotiescumque dominicam cenam manducant, mortem Domini annuntiant donec veniat.18 Idcirco, ipso die Pentecostes, quo Ecclesia mundo apparuit, (( qui receperunt sermonem » Petri « baptizati sunt ». Et erant « perseverantes in doc­ trina Apostolorum et communicatione fractionis panis et orationibus ... collaudantes Deum et habentes gratiam ad omnem plebem » (Act. 2, 41-47). Numquam exinde omisit Ecclesia quin in unum conveniret ad paschale mysterium celebrandum : legendo ea « in omnibus Scripturis quae de ipso erant )) (Lc. 24, 27), Eucharistiam celebrando in qua (( mor­ tis eius victoria et triumphus repraesentatur »,19 et simul gratias agendo « Deo super inenarrabili dono » (2 Cor. 9, 15) in Christo Iesu, « in lau­ dem gloriae eius » (Eph. 1, 12), per virtutem Spiritus Sancti.

7. Ad tantum vero opus perficiendum, Christus Ecclesiae suae sem­ per adest, praesertim in actionibus liturgicis. Praesens adest in Missae Sacrificio cum in ministri persona, <( idem nunc offerens sacerdotum mi­ nisterio, qui seipsum tunc in cruce obtulit )),20 tum maxime sub specie-

14 Cf. Me. 16, 15. 15 Cf. Act. 26, 18. 16 Cf. Rom. 6, 4; Eph. 2, 6; Coloss. 3, 1; 2 Tim. 2, 11. 17 Cf. Io. 4, 23. 18 Cf. 1 Cor. 11, 26. 19 Conc. Trid., Sess. XIII, 11 Oct. 1551, Decr. De ss. Eucharistia, c. 5: Concilium Tri­ dentinum, Diariorum, Actorum, Epistolarum, Tractatuum nova collectio, ed. Soc. Goer- resiana, t. VII. Actorum pars IV, Friburgi Brisgoviae 1961, p. 202. 20 Conc. Trid., Sess. XXII, 17 Sept. 1562, Doctr. De ss. Missae sacrificio, c. 2: Conci­ lium Tridentinum, ed. cit., t. VIII. Actorum pars V, Friburgi Brisgoviae 1919, p. 960. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 101 bus eucharisticis. Praesens adest virtute sua in Sacramentis, ita ut cum aliquis baptizat, Christus ipse baptizet.21 Praesens adest in verbo suo, siquidem ipse loquitur dum sacrae Scripturae in Ecclesia leguntur. Praesens adest denique dum supplicat et psallit Ecclesia, ipse qui pro­ misit : « Ubi sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum » (Mt. 18, 20). Reapse tanto in opere, quo Deus perfecte glorificatur, et homines sanctificantur, Christus Ecclesiam, sponsam suam dilectissimam, sibi semper consociat, quae Dominum suum invocat et per ipsum Aeterno Patri cultum tribuit. Merito igitur Liturgia habetur veluti Iesu Christi sacerdotalis muneris exercitatio, in qua per signa sensibilia significatur et modo singulis pro­ prio efficitur sanctificatio hominis, et a mystico Iesu Christi Corpore, Capite nempe eiusque membris, integer cultus publicus exercetur. Proinde omnis liturgica celebratio, utpote opus Christi sacerdotis, eiusque Corporis, quod est Ecclesia, est actio sacra praecellenter, cuius efficacitatem eodem titulo eodemque gradu nulla alia actio Ecclesiae adaequat.

8. In terrena Liturgia caelestem illam praegustando participamus, quae in sancta civitate Ierusalem, ad quam peregrini tendimus, celebra­ tur, ubi Christus est in dextera Dei sedens, sanctorum minister et ta­ bernaculi veri ; 22 cum omni militia caelestis exercitus hymnum gloriae Domino canimus ; memoriam Sanctorum venerantes partem aliquam et societatem cum iis speramus ; Salvatorem expectamus Dominum nostrum Iesum Christum, donec ipse apparebit vita nostra, et nos apparebimus cum ipso in gloria.23

9. Sacra Liturgia non explet totam actionem Ecclesiae; nam ante­ quam homines ad Liturgiam accedere possint, necesse est ut ad fidem

21 Cf. S. Augustinus, In Ioannis Evangelium tractatus VI, cap. I, n. 7 ; PL 35, 1428. 22 Cf. Apoc. 21, 2; Coloss. 3, 1; Hebr. 8, 2. 23 Cf. Philipp. 3, 20; Coloss. 3, 4. 102 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et conversionem vocentur : « Quomodo invocabunt in quem non credi­ derunt? Aut quomodo credent ei quem non audierunt? Quomodo autem audient sine praedicante? Quomodo vero praedicabunt nisi mittantur? » (Rom. 10, 14-15). Quare Ecclesia non credentibus praeconium salutis annuntiat, ut omnes homines solum Deum verum et quem misit Iesum Christum co­ gnoscant et a viis suis convertantur, paenitentiam agentes.24 Credenti­ bus vero semper fidem et paenitentiam praedicare debet, eos praeterea debet ad Sacramenta disponere, docere servare omnia quaecumque man­ davit Christus,25 et allicere ad omnia opera caritatis, pietatis et aposto­ latus, quibus operibus manifestum fiat christifideles de hoc mundo qui­ dem non esse, sed tamen esse lucem mundi eosdemque Patrem glorifi­ care coram hominibus.

10. Attamen Liturgia est culmen ad quod actio Ecclesiae tendit et simul fons unde omnis eius virtus emanat. Nam labores apostolici ad id ordinantur ut omnes, per fidem et Baptismum filii Dei facti, in unum conveniant, in medio Ecclesiae Deum laudent, Sacrificium participent et cenam dominicam manducent. Vicissim, ipsa Liturgia impellit fideles ut « sacramentis paschalibus » satiati fiant « pietate concordes » ;26 orat ut « vivendo teneant quod fide perceperunt»;27 renovatio vero foederis Domini cum hominibus in Eucharistia fideles in urgentem caritatem Christi trahit et accendit. Ex Liturgia ergo, praecipue ex Eucharistia, lit e fonte, gratia in nos deri­ vatur et maxima cum efficacia obtinetur illa in Christo hominum sancti­ ficatio et Dei glorificatio, ad quam, uti ad finem, omnia alia Ecclesiae opera contendunt.

11. Ut haec tamen plena efficacitas habeatur, necessarium est ut fideles cum recti animi dispositionibus ad sacram Liturgiam accedant,

24 Of. Io. 17, 3; Lc. 24, 27; Act. 2, 38. 2a Of. Mt. 28, 20. 26 Postcommunio Vigiliae Paschalis et dominicae Resurrectionis. 27 Oratio Missae feriae III infra octavam Paschae. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 103 mentem suam voci accommodent, et supernae gratiae cooperentur, ne eam in vacuum recipiant.28 Ideo sacris pastoribus advigilandum est ut in actione liturgica non solum observentur leges ad validam et licitam celebrationem, sed ut fideles scienter, actuose et fructuose eandem par­ ticipent.

12. Vita tamen spiritualis non unius sacrae Liturgiae participatione continetur. Christianus enim ad communiter orandum vocatus, nihilo­ minus debet etiam intrare in cubiculum suum ut Patrem in abscondito oret,29 immo, docente Apostolo, sine intermissione orare.30 Et ab eodem Apostolo docemur mortificationem Iesu semper circumferre in corpore nostro, ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali.31 Quaprop­ ter Dominum in Missae Sacrificio precamur ut, « hostiae spiritualis oblatione suscepta, nosmetipsos » sibi perficiat « munus aeternum ».32

13. Pia populi christiani exercitia, dummodo legibus et normis Ec­ clesiae conformia sint, valde commendantur, praesertim cum de man­ dato Apostolicae Sedis fiunt. Speciali quoque dignitate gaudent sacra Ecclesiarum particularium exercitia, quae de mandato Episcoporum celebrantur, secundum consue­ tudines aut libros legitime approbatos. Ita vero, ratione habita temporum liturgicorum, eadem exercitia or­ dinentur oportet, ut sacrae Liturgiae congruant, ab ea quodammodo de- riventur, ad eam populum manuducant, utpote quae natura sua iisdem longe antecellat.

28 Cf. 2 Cor. 6, 1. 29 Cf. Mt. 6, 6. 30 Cf. 1 Thess, o, 17. 31 Cf. 2 Cor. 4, 10-11. 32 Secreta feriae II infra octavam Pentecostes. 104 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II - DE LITURGICA INSTITUTIONE ET DE ACTUOSA PARTICIPATIONE PROSEQUENDIS

14. Valde cupit Mater Ecclesia ut fideles universi ad plenam illam, consciam atque actuosam liturgicarum celebrationum participationem ducantur, quae ab ipsius Liturgiae natura postulatur et ad quam populus christianus, « genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus adquisitionis )) (1 Petr. 2, 9; cf. 2, 4-5), vi Baptismatis ius habet et officium. Quae totius populi plena et actuosa participatio, in instauranda et fovenda sacra Liturgia, summopere est attendenda : est enim primus, isque necessarius fons, e quo spiritum vere christianum fideles hauriant ; et ideo in tota actione pastorali, per debitam institutionem, ab anima­ rum pastoribus est sedulo adpetenda. Sed quia, ut hoc evenire possit, nulla spes effulget nisi prius ipsi animarum pastores spiritu et virtute Liturgiae penitus imbuantur in eaque efficiantur magistri, ideo per necesse est ut institutioni liturgicae cleri apprime consulatur. Quapropter Sacrosanctum Concilium ea quae sequuntur statuere decrevit.

15. Magistri, qui sacrae Liturgiae disciplinae in seminariis, studio­ rum domibus religiosis et facultatibus theologicis docendae praeficiun­ tur, ad munus suum in institutis ad hoc speciali cura destinatis probe instituendi sunt.

16. Disciplina de sacra Liturgia in seminariis et studiorum domibus religiosis inter disciplinas necessarias et potiores, in facultatibus autem theologicis inter disciplinas principales est habenda, et sub aspectu cum theologico et historico, tum spirituali, pastorali et iuridico tradenda. Curent insuper aliarum disciplinarum magistri, imprimis theologiae dogmaticae, sacrae Scripturae, theologiae spiritualis et pastoralis ita, ex intrinsecis exigentiis proprii uniuscuiusque obiecti, mysterium Chri- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 105 sti et historiam salutis excolere, ut exinde earum connexio cum Liturgia et unitas sacerdotalis institutionis aperte clarescant.

17. Clerici, in seminariis domibusque religiosis, formationem vitae spiritualis liturgicam acquirant, cum apta manuductione qua sacros ritus intellegere et toto animo participare queant, tum ipsa sacrorum mysteriorum celebratione, necnon aliis pietatis exercitiis spiritu sacrae Liturgiae imbutis ; pariter observantiam legum liturgicarum addiscant, ita ut vita in seminariis et religiosorum institutis liturgico spiritu pe­ nitus informetur.

18. Sacerdotes, sive saeculares sive religiosi, in vinea Domini iam operantes, omnibus mediis opportunis iuventur ut plenius semper quae in functionibus sacris agunt intellegant, vitam liturgicam vivant, eam­ que cum fidelibus sibi commissis communicent.

19. Liturgicam institutionem necnon actuosam fidelium participa­ tionem, internam et externam, iuxta ipsorum aetatem, condicionem, vitae genus et religiosae culturae gradum, animarum pastores sedulo ac patienter prosequantur, unum e praecipuis fidelis mysteriorum Dei dispensatoris muneribus absolventes; et gregem suum hac in re non verbo tantum, sed etiam exemplo ducant.

20. Transmissiones actionum sacrarum ope radiophonica et televi­ sifica, praesertim si agatur de Sacro faciendo, discrete ac decore fiant, ductu et sponsione personae idoneae, ad hoc munus ab Episcopis de­ stinatae.

III - DE SACRAE LITURGIAE INSTAURATIONE ,

21. Pia Mater Ecclesia, ut populus christianus in sacra Liturgia abun­ dantiam gratiarum securius assequatur, ipsius Liturgiae generalem in­ staurationem sedulo curare cupit. Nam Liturgia constat parte immu­ tabili, utpote divinitus instituta, et partibus mutationi obnoxiis, quae 106 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale decursu temporum variare possunt vel etiam debent, si in eas forte ir­ repserint quae minus bene ipsius Liturgiae intimae naturae respon­ deant, vel minus aptae factae sint. Qua quidem instauratione, textus et ritus ita ordinari oportet, ut sancta, quae significant, clarius exprimant, eaque populus christianus, in quantum fieri potest, facile percipere atque plena, actuosa et commu­ nitatis propria celebratione participare possit. i Quare Sacrosanctum Concilium generaliores has normas statuit.

A) Normae generales

22. § 1. Sacrae Liturgiae moderatio ab Ecclesiae auctoritate unice pendet : quae quidem est apud Apostolicam Sedem et, ad normam iuris, apud Episcopum. § 2. Ex potestate a iure concessa, rei liturgicae moderatio inter limi­ tes statutos pertinet quoque ad competentes varii generis territoriales Episcoporum coetus legitime constitutos. § 3. Quapropter nemo omnino alius, etiamsi sit sacerdos, quidquam proprio marte in Liturgia addat, demat, aut mutet.

23. Ut sana traditio retineatur et tamen via legitimae progressioni aperiatur, de singulis Liturgiae partibus recognoscendis accurata in­ vestigatio theologica, historica, pastoralis semper praecedat. Insuper considerentur cum leges generales structurae et mentis Liturgiae, tum experientia ex recentiore instauratione liturgica et ex indultis passim concessis promanans. Innovationes, demum, ne fiant nisi vera et certa utilitas Ecclesiae id exigat, et adhibita cautela ut novae formae ex for­ mis iam exstantibus organice quodammodo crescant. Caveatur etiam, in quantum fieri potest, ne notabiles differentiae rituum inter finítimas regiones habeantur.

24. Maximum est sacrae Scripturae momentum in Liturgia cele­ branda. Ex ea enim lectiones leguntur et in homilia explicantur, psalmi canuntur, atque ex eius afflatu instinctuque preces, orationes et carmina Concilium Oecumenicum Vaticanum II 107 liturgica effusa sunt, et ex ea significationem suam actiones et signa acci­ piunt. Unde ad procurandam sacrae Liturgiae instaurationem, progres­ sum et aptationem, oportet ut promoveatur ille suavis et vivus sacrae Scripturae affectus, quem testatur venerabilis rituum cum orientalium tum occidentalium traditio.

25. Libri liturgici quam primum recognoscantur, peritis adhibitis et Episcopis consultis ex diversis orbis regionibus.

B) Normae ex indole Liturgiae utpote actionis hierarchicae et communitatis propriae

26. Actiones liturgicae non sunt actiones privatae, sed celebrationes Ecclesiae, quae est « unitatis sacramentum », scilicet plebs sancta sub Episcopis adunata et ordinata.33 Quare ad universum Corpus Ecclesiae pertinent illudque manifestant et afficiunt ; singula vero membra ipsius diverso modo, pro diversitate ordinum, munerum et actualis participationis attingunt.

27. Quoties ritus, iuxta propriam cuiusque naturam, secum ferunt celebrationem communem, cum frequentia et actuosa participatione fide­ lium, inculcetur hanc, in quantum fieri potest, esse praeferendam cele­ brationi eorundem singulari et quasi privatae. Quod valet praesertim pro Missae celebratione, salva semper natura publica et sociali cuiusvis Missae, et pro Sacramentorum admini­ stratione.

28. In celebrationibus liturgicis quisque, sive minister sive fidelis, munere suo fungens, solum et totum id agat, quod ad ipsum ex rei na­ tura et normis liturgicis pertinet.

29. Etiam ministrantes, lectores, commentatores et ii qui ad scholam cantorum pertinent, vero ministerio liturgico funguntur. Propterea mu-

33 S. Cyprianus, De cath. Eccl. unitate, 7; ed. G. Härtel, in CSEL, t. III, 1, Vindo­ bonae 1868, pp. 215-16. Cf. Ep. 66, n. 8, 3 ; ed. cit., t. III, 2, Vindobonae 1871, pp. 732-33. 108 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nus suum tali sincera pietate et ordine exerceant, quae tantum ministe­ rium decent quaeque populus Dei ab eis iure exigit. Ideo oportet eos spiritu Liturgiae, suo cuiusque modo, sedulo imbui, et ad partes suas rite et ordinate obeundas institui.

30. Ad actuosam participationem promovendam, populi acclama­ tiones, responsiones, psalmodia, antiphonae, cantica, necnon actiones seu gestus et corporis habitus foveantur. Sacrum quoque silentium suo tem­ pore servetur.

31. In libris liturgicis recognoscendis, sedulo attendatur ut rubricae etiam partes fidelium praevideant.

32. In Liturgia, praeter distinctionem ex munere liturgico et Ordine sacro manantem, et praeter honores ad normam legum liturgicarum auc­ toritatibus civilibus debitos, nulla privatarum personarum aut condicio­ num, sive in caerimoniis, sive in exterioribus pompis, habeatur acceptio.

O) Normae ex indole didactica et pastorali Liturgiae

33. Etsi sacra Liturgia est praecipue cultus divinae maiestatis, ma­ gnam etiam continet populi fidelis eruditionem.34 In Liturgia enim Deus ad populum suum loquitur ; Christus adhuc Evangelium annuntiat. Po­ pulus vero Deo respondet tum cantibus tum oratione. Immo, preces a sacerdote, qui coetui in persona Christi praeest, ad Deum directae, nomine totius plebis sanctae et omnium circumstantium dicuntur. Signa tandem visibilia, quibus utitur sacra Liturgia ad res divinas invisibiles significandas, a Christo vel Ecclesia delecta sunt. Unde non solum quando leguntur ea « quae ad nostram doctrinam scripta sunt » (Rom. 15, 4), sed etiam dum Ecclesia vel orat vel canit vel agit, participantium fides alitur, mentes in Deum excitantur ut rationabile obsequium Ei praestent, gratiamque Eius abundantius recipiant.

34 Cf. Conc. Trid., Sess. XXII, 17 Sept. 1562, Doetr. De ss. Missae sacrificio, c. 8: Concilium Tridentinum, ed. cit., t. VIII, p. 961. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 109

Exinde in instauratione facienda generales normae quae sequuntur observari debent.

34. Ritus nobili simplicitate fulgeant, sint brevitate perspicui et repetitiones inutiles évitent, sint fidelium captui accommodati, neque generatim multis indigeant explanationibus.

35. Ut clare appareat in Liturgia ritum et verbum intime coniungi : 1) In celebrationibus sacris abundantior, varior et aptior lectio sacrae Scripturae instauretur. 2) Locus aptior sermonis, utpote partis actionis liturgicae, prout ritus patitur, etiam in rubricis notetur ; et fidelissime ac rite adimplea­ tur ministerium praedicationis. Haec vero imprimis ex fonte sacrae Scripturae et, Liturgiae hauriatur, quasi annuntiatio mirabilium Dei in historia salutis seu mysterio Christi, quod in nobis praesens semper adest et operatur, praesertim in celebrationibus liturgicis. 3) Etiam catechesis directius liturgica omnibus modis inculcetur; et in ipsis ritibus, si necessariae sint, breves admonitiones, a sacerdote vel competenti ministro, opportunioribus tantum momentis, praescrip­ tis vel similibus verbis, dicendae, praevideantur. 4) Foveatur sacra Verbi Dei celebratio in solemniorum festorum pervigiliis, in aliquibus feriis Adventus et Quadragesimae, atque in do­ minicis et diebus festis, maxime in locis quae sacerdote carent : quo in casu celebrationem diaconus vel alius ab Episcopo delegatus dirigat.

36. § 1. Linguae latinae usus, salvo particulari iure, in Ritibus latinis servetur. § 2. Cum tamen, sive in Missa, sive in Sacramentorum administra­ tione, sive in aliis Liturgiae partibus, haud raro linguae vernaculae usur- patio valde utilis apud populum existere possit, amplior locus ipsi tribui valeat, imprimis autem in lectionibus et admonitionibus, in nonnullis orationibus et cantibus, iuxta normas quae de hac re in sequentibus ca­ pitibus singillatim statuuntur. § 3. Huiusmodi normis servatis, est competentis auctoritatis eccle- 110 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

siasticae territorialis, de qua in art. 22 § 2, etiam, si casus ferat, consilio habito cum Episcopis finitimarum regionum eiusdem linguae, de usu et modo linguae vernaculae statuere, actis ab Apostolica Sede probatis seu confirmatis. § 4. Conversio textus latini in linguam vernaculam in Liturgia adhi­ benda, a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali, de qua supra, approbari debet.

D) Normae ad aptationem ingenio et traditionibus populorum perficiendam

37. Ecclesia, in iis quae fidem aut bonum totius communitatis non tangunt, rigidam unius tenoris formam ne in Liturgia quidem imponere cupit ; quinimmo, variarum gentium populorumque animi ornamenta ac dotes colit et provehit ; quidquid vero in populorum moribus indissolu­ bili vinculo superstitionibus erroribusque non adstipulatur, benevole perpendit ac, si potest, sartum tectumque servat, immo quandoque in ipsam Liturgiam admittit, dummodo cum rationibus veri et authentici spiritus liturgici congruat.

38. Servata substantiali unitate ritus romani, legitimis varietatibus et aptationibus ad diversos coetus, regiones, populos, praesertim in Mis­ sionibus, locus relinquatur, etiam cum libri liturgici recognoscuntur ; et hoc in structura rituum et in rubricis instituendis opportune prae oculis habeatur.

39. Intra limites in editionibus typicis librorum liturgicorum statu­ tos, erit competentis auctoritatis ecclesiasticae territorialis, de qua in art. 22 § 2, aptationes definire, praesertim quoad administrationem Sa­ cramentorum, quoad Sacramentalia, processiones, linguam liturgicam, musicam sacram et artes, iuxta tamen normas fundamentales quae hac in Constitutione habentur. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 111

40. Cum tamen variis in locis et adiunctis, profundior Liturgiae aptatio urgeat, et ideo difficilior evadat : 1) A competenti auctoritate ecclesiastica territoriali, de qua in art. 22 § 2, sedulo et prudenter consideretur quid, hoc in negotio, ex traditionibus ingenioque singulorum populorum opportune in cultum divinum admitti possit. Aptationes, quae utiles vel necessariae existi­ mantur, Apostolicae Sedi proponantur, de ipsius consensu introdu­ cendae. 2) Ut autem aptatio cum necessaria circumspectione fiat, eidem auctoritati ecclesiasticae territoriali ab Apostolica Sede facultas tribue­ tur, si casus ferat, ut in quibusdam coetibus ad id aptis et per determi­ natum tempus necessaria praevia experimenta permittat et dirigat. 3) Quia leges liturgicae difficultates speciales, quoad aptationem, praesertim in Missionibus, secum ferre solent, in illis condendis praesto sint viri, in re de qua agitur, periti.

IV - DE VITA LITURGICA

IN DIOECESI ET IN PAROECIA FOVENDA

41. Episcopus ut sacerdos magnus sui gregis habendus est, a quo vita suorum fidelium in Christo quodammodo derivatur et pendet. Quare omnes vitam liturgicam dioeceseos circa Episcopum, praeser­ tim in ecclesia cathedrali, maximi faciant oportet : sibi persuasum ha­ bentes praecipuam manifestationem Ecclesiae haberi in plenaria et actuosa participatione totius plebis sanctae Dei in iisdem celebrationi­ bus liturgicis, praesertim in eadem Eucaristía, in una oratione, ad unum altare cui praeest Episcopus a suo presbyterio et ministris circumdatus.35

42. Cum Episcopus in Ecclesia sua ipsemet nec semper nec ubique universo gregi praeesse possit, necessario constituere debet fidelium coe-

35 Cf. S. Ignatius Antiochenus, Ad Magn. 7; Ad Phil. 4; Ad Smym. 8; ed. F. X. Funk, cit., I, pp. 236, 266, 281. 112 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tus, inter qnos paroeciae, localiter sub pastore vices gerente Episcopi ordinatae, eminent : nam quodammodo repraesentant Ecclesiam visibi­ lem per orbem terrarum constitutam. Quare vita liturgica paroeciae eiusque relatio ad Episcopum in mente et praxi fidelium et cleri fovenda est ; et adlaborandum ut sensus com­ munitatis paroecialis, imprimis vero in communi celebratione Missae dominicalis, floreat. /'<

• V - DE ACTIONE PASTORALI LITURGICA PROMOVENDA

43. Sacrae Liturgiae fovendae atque instaurandae studium merito habetur veluti signum providentialium dispositionum Dei super nostra aetate, veluti transitus Spiritus Sancti in sua Ecclesia ; et vitam ipsius, immo huius nostri temporis universam rationem religiose sentiendi et agendi, nota propria distinguit. Quapropter, ad hanc actionem pastoralem liturgicam ulterius in Ec­ clesia fovendam, Sacrosanctum Concilium decernit :

44. A competenti auctoritatetecclesiastica territoriali, de qua in art. 22 § 2, expedit ut instituatur Commissio liturgica, a viris in scientia litur­ gica, Musica, Arte sacra ac re pastorali peritis iuvanda. Cui Commis­ sioni, in quantum fieri potest, opem ferat quoddam Institutum Litur­ giae Pastoralis, constans sodalibus, non exclusis, si res ita ferat, laicis in hac materia praestantibus. Ipsius Commissionis erit, ductu aucto­ ritatis ecclesiasticae territorialis, de qua supra, et actionem pastoralem liturgicam in sua dicione moderari, et studia atque necessaria experi­ menta promovere, quoties agatur de aptationibus Apostolicae Sedi proponendis.

45. Eadem ratione, in singulis dioecesibus Commissio de sacra Li­ turgia habeatur, ad actionem liturgicam, moderante Episcopo, promo­ vendam. Opportunum aliquando evadere potest ut plures dioeceses unam Concilium Oecumenicum Vaticanum II 113

Commissionem constituant, quae, collatis consiliis, rem liturgicam provehat.

46. Praeter Commissionem de sacra Liturgia, in quavis dioecesi constituantur, quantum fieri potest, etiam Commissiones de Musica sacra et de Arte sacra. Necessarium est ut hae tres Commissiones consociatis viribus adla­ borent; immo non raro congruum erit ut in unam Commissionem coa­ lescant. i

CAPUT II

De sacrosancto Eucharistiae mysterio

47. Salvator noster, in Ce^a novissima, qua nocte tradebatur, Sacri­ ficium Eucharisticum Corporis et Sanguinis sui instituit, quo Sacri­ ficium Crucis in saecula, donec veniret, perpetuaret, atque adeo Eccle­ siae dilectae Sponsae memoriale concrederet Mortis et Resurrectionis suae : sacramentum pietatis, signum unitatis, vinculum caritatis,36 convivium paschale, in quo Christus sumitur, mens impletur gratia et futurae gloriae nobis pignus datur.37

48. Itaque Ecclesia sollicitas curas eo intendit ne christifideles huic fidei mysterio tamquam extranei vel muti spectatores intersint, sed per ritus et preces id bene intellegentes, sacram actionem conscie, pie et actuose participent, verbo Dei instituantur, mensa Corporis Domini reficiantur, gratias Deo agant, immaculatam hostiam, non tantum per sacerdotis manus, sed etiam una cum ipso offerentes, seipsos offerre di­ scant, et de die in diem consummentur, Christo Mediatore,38 in unita­ tem cum Deo et inter se, ut sit tandem Deus omnia in omnibus.

36 Cf. S. Augustinus, In Ioannis Evangelium tractatus XXVI, cap. VI, n. 13: PL 35, 1613. * 37 Breviarium Romanum, In festo Sanctissimi Corporis Christi, ad II Vesperas, antiphona ad Magnificat. 88 Cf. S. Cyrillus Alex., Commentarium in Ioannis Evangelium, lib. XI, capp. XI-XII : PG 74, 557-564. 8 - ACTA, vol. VI, n. 2. — 15-2-1964. 1X4 - Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

49. Quapropter, ut Sacrificium Missae, etiam rituum forma, plenam pastoralem efficacitatem assequatur, Sacrosanctum Concilium, ratione habita Missarum, quae concurrente populo celebrantur, praesertim die­ bus dominicis et festis de praecepto, ea quae sequuntur decernit.

50. Ordo Missae ita recognoscatur, ut singularum partium propria ratio necnon mutua connexio clarius pateant, atque pia et actuosa fide­ lium participatio facilior reddatur. Quamobrem ritus, probe servata eorum substantia, simpliciores fiant ; ea omittantur quae temporum decursu duplicata fuerunt vel minus utili­ ter addita; restituantur vero ad pristinam sanctorum Patrum normam nonnulla quae temporum iniuria deciderunt, prout opportuna vel neces­ saria videantur.

51. Quo ditior mensa verbi Dei paretur fidelibus, thesauri biblici lar­ gius aperiantur, ita ut, intra praestitutum annorum spatium, praestan­ tior pars Scripturarum Sanctarum populo legatur.

52. Homilia, qua per anni liturgici cursum ex textu sacro fidei myste­ ria et normae vitae christianae exponuntur, ut pars ipsius liturgiae valde commendatur; quinimmo in Missis quae diebus dominicis et festis de praecepto concurrente populo celebrantur, ne omittatur, nisi gravi de causa.

53. « Oratio communis » seu « fidelium », post Evangelium et homi- — \ liam, praesertim diebus dominicis et festis de praecepto, restituatur, ut, populo eam participante, obsecrationes fiant pro sancta Ecclesia, pro iis qui nos in potestate regunt, pro iis qui variis premuntur necessitatibus, ac pro omnibus hominibus totiusque mundi salute.39

54. Linguae vernaculae in Missis cum populo celebratis congruus lo­ cus tribui possit, praesertim in lectionibus et « oratione communi », ac, pro condicione locorum, etiam in partibus quae ad populum spectant, ad normam art. 36 huius Constitutionis.

39 Cf. 1 Tim. 2, 1-2. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 115

Provideatur tamen ut christifideles etiam lingua latina partes Ordi­ narii Missae quae ad ipsos spectant possint simul dicere vel cantare. Sicubi tamen amplior usus linguae vernaculae in Missa opportunus esse videatur, servetur praescriptum art. 40 huius Constitutionis.

55. Valde commendatur illa perfectior Missae participatio qua fideles post Communionem sacerdotis ex eodem Sacrificio Corpus Dominicum sumunt. Communio sub utraque specie, firmis principiis dogmaticis a Concilio Tridentino statutis,40 in casibus ab Apostolica Sede definiendis, tum cle­ ricis et religiosis, tum laicis concedi potest, de iudicio Episcoporum, ve­ luti ordinatis in Missa sacrae suae ordinationis, professis in Missa reli­ giosae suae professionis, neophytis in Missa quae Baptismum subse­ quitur.

56. Duae partes e quibus Missa quodammodo constat, liturgia nempe verbi et eucharistica, tam arcte inter se coniunguntur, ut unum actum cultus efficiant. Sacra proinde Synodus vehementer hortatur animarum pastores ut, in catechesi tradenda, fideles sedulo doceant de integra Missa participanda, praesertim diebus dominicis et festis de praecepto.

57. § 1. Concelebratio, qua unitas sacerdotii opportune manifestatur, in Ecclesia usque adhuc in usu remansit tam in Oriente quam in Occi­ dente. Quare facultatem concelebrandi ad sequentes casus Concilio ex­ tendere placuit : Io a) feria V in Cena Domini, tum ad Missam chrismatis, tum ad Missam vespertinam; ö) ad Missas in Conciliis, Conventibus Episcopalibus et Synodis; c) ad Missam in Benedictione Abbatis. 2° Praeterea, accedente licentia Ordinarii, cuius est de opportunitate concelebrationis iudicare : a) ad Missam conventualem et ad Missam principalem in ecclesiis,

40 Sessio XXI, 16 Iul. 1562. Doctrina de Communione sub utraque specie et parvu­ lorum, capp. 1-3 : Concilium Tridentinum, ed. cit., t. VIII, pp. 698-699. 116 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cum utilitas christifidelium singularem celebrationem omnium sacerdo­ tum praesentium non postulat; b) ad Missas in conventibus cuiusvis generis sacerdotum tum sae­ cularium tum religiosorum. § 2. Io Ad Episcopum vero pertinet concelebrationis disciplinam in dioecesi moderari. 2° Salva tamen semper sit cuique sacerdoti facultas Missam singula­ rem celebrandi, non vero eodem tempore in eadem ecclesia, nec fe­ ria V in Cena Domini.

58. Novus ritus concelebrationis conficiatur, Pontificali et Missali Romano inserendus.

CAPUT III

De ceteris Sacramentis et de Sacramentalibus

59. Sacramenta ordinantur ad sanctificationem hominum, ad aedifi­ cationem Corporis Christi, ad cultum denique Deo reddendum ; ut signa vero etiam ad instructionem pertinent. Fidem non solum supponunt, sed verbis et rebus etiam aiunt, roborant, exprimunt ; quare fidei sacra­ menta dicuntur. Gratiam quidem conferunt, sed eorum celebratio fideles optime etiam disponit ad eandem gratiam fructuose recipiendam, ad Deum rite colendum et ad caritatem exercendam. Maxime proinde interest ut fideles signa Sacramentorum facile intel­ legant et ea Sacramenta impensissime frequentent, quae ad vitam chri­ stianam alendam sunt instituta.

60. Sacramentalia praeterea sancta Mater Ecclesia instituit. Quae sacra sunt signa quibus, in aliquam Sacramentorum imitationem, effec­ tus praesertim spirituales significantur et ex Ecclesiae impetratione obti­ nentur. Per ea homines ad praecipuum Sacramentorum effectum susci­ piendum disponuntur et varia vitae adiuncta sanctificantur.

61. Itaque liturgia Sacramentorum et Sacramentalium id efficit ut fidelibus bene dispositis omnis fere eventus vitae sanctificetur gratia Concilium Oecumenicum Vaticanum II 117

divina manante ex mysterio paschali Passionis, Mortis et Resurrectionis Christi, a quo omnia Sacramenta et Sacramentalia suam virtutem deri­ vant; nullusque paene rerum materialium usus honestus ad finem ho­ minem sanctificandi Deumque laudandi dirigi non possit.

62. Cum autem, successu temporum, quaedam in Sacramentorum et Sacramentalium ritus irrepserint, quibus eorum natura et finis nostris temporibus minus eluceant, atque adeo opus sit quaedam in eis ad no­ strae aetatis necessitates accommodare, Sacrosanctum Concilium ea quae sequuntur de eorum recognitione decernit.

63. Cum haud raro in administratione Sacramentorum et Sacramen­ talium valde utilis esse possit apud populum linguae vernaculae usur­ pano, amplior locus huic tribuatur, iuxta normas quae sequuntur : a) In administratione Sacramentorum et Sacramentalium lingua vernacula adhiberi potest ad normam art. 36. b) Iuxta novam Ritualis romani editionem, Ritualia particularia, singularum regionum necessitatibus, etiam quoad linguam, accommo­ data, a competenti ecclesiastica auctoritate territoriali de qua in art. 22 § 2 huius Constitutionis quam primum parentur, et, actis ab Apostolica Sede recognitis, in regionibus ad quas pertinet adhibeantur. In iis autem Ritualibus vel peculiaribus Collectionibus rituum conficiendis, ne omit­ tantur instructiones, in Rituali romano singulis ritibus praepositae, sive pastorales et rubricales, sive quae peculiare momentum sociale habent.

64. Instauretur catechumenatus adultorum pluribus gradibus di­ stinctus, de iudicio Ordinarii loci in usum deducendus ; quo fiat ut tem­ pus catechumenatus, aptae institutioni destinatum, sacris ritibus suc­ cessivis temporibus celebrandis, sanctificari possit.

65. In terris Missionum, praeter ea quae in traditione christiana habentur, illa etiam elementa initiationis admitti liceat, quae apud unum­ quemque popolum in usu esse reperiuntur, quatenus ritui christiano ac­ commodari possunt, ad normam art. 37-40 huius Constitutionis. 118 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

66. Uterque ritus baptizandi adultos, tum simplicior, tum, ratione habita catechumenatus instaurati, solemnior, recognoscatur ; et Missali romano Missa propria « In collatione Baptismi » inseratur.

67. Eitus baptizandi parvulos recognoscatur et verae infantium con­ dicioni accommodetur ; partes etiam parentum et patrinorum eorumque officia, in ipso ritu, magis pateant.

68. In ritu Baptismi ne desint accommodationes, de iudicio Ordinarii loci adhibendae, pro magno baptizandorum concursu. Conficiatur item Ordo brevior quo, praesertim in terris Missionum, catechistae, et genera­ tim, in periculo mortis, fideles, absente sacerdote vel diacono, uti possint.

69. Loco ritus qui « Ordo supplendi omissa super infantem bapti­ zatum » appellatur, novus conficiatur quo apertius et congruentius indi­ cetur infantem, qui ritu brevi baptizatus fuerit, iam receptum esse in Ecclesiam. Item novus ritus conficiatur pro valide iam baptizatis, ad sacra ca­ tholica conversis, quo significetur eos in Ecclesiae communionem admitti.

70. Aqua baptismalis, extra tempus paschale, in ipso ritu Baptismi probata formula breviore benedici potest.

71. Ritus Confirmationis recognoscatur etiam ut huius Sacramenti intima connexio cum tota initiatione christiana clarius eluceat; qua­ propter renovatio promissionum Baptismi convenienter ipsam Sacra­ menti susceptionem praecedet. Confirmatio, pro opportunitate, intra Missam conferri potest ; ad ritum autem extra Missam quod attinet, paretur formula ad modum introductionis adhibenda.

72. Ritus et formulae Paenitentiae ita recognoscantur, ut naturam et effectum Sacramenti clarius exprimant.

73. « Extrema Unctio », quae etiam et melius « Unctio infirmorum » vocari potest, non est Sacramentum eorum tantum qui in extremo vitae Concilium Oecumenicum Vaticanum H 119 discrimine versantur. Proinde tempus opportunum eam recipiendi iam certe habetur cum fidelis incipit esse in periculo mortis propter infirmi­ tatem vel senium.

74. Praeter ritus seiunctos Unctionis infirmorum et Viatici, confi­ ciatur Ordo continuus secundum quem Unctio aegroto conferatur post confessionem et ante receptionem Viatici.

75. Unctionum numerus pro opportunitate accommodetur, et ora­ tiones ad ritum Unctionis infirmorum pertinentes ita recognoscantur, ut respondeant variis condicionibus infirmorum, qui Sacramentum susci­ piunt.

76. Ritus Ordinationum, sive quoad caeremonias sive quoad textus, recognoscantur. Allocutiones Episcopi, initio cuiusque Ordinationis aut Consecrationis, fieri possunt lingua vernacula. In Consecratione Episcopali impositionem manuum fieri licet ab omnibus Episcopis praesentibus.

77. Ritus celebrandi Matrimonium, qui exstat in Rituali romano, recognoscatur et ditior fiat, quo clarius gratia Sacramenti significetur et munera coniugum inculcentur. <( Si quae provinciae aliis laudabilibus consuetudinibus et caeremo­ niis in celebrando Matrimonii Sacramento utuntur, eas omnino retineri Sancta Synodus vehementer optat ».41 Insuper competenti auctoritati ecclesiasticae territoriali, de qua in art. 22 § 2 huius Constitutionis, relinquitur facultas, ad normam art. 63, exarandi ritum proprium usibus locorum et populorum congruentem, firma tamen lege ut sacerdos assistens requirat excipiatque contrahen­ consensum.

78. Matrimonium ex more intra Missam celebretur, post lectionem Evangelii et homiliam, ante « orationem fidelium ». Oratio super spon-

41 Concilium Tridentinum, Sessio XXIV, 11 Nov. 1568, De reformatione, cap. 1 : Con­ cilium Tridentinum, ed. cit., t. IX. Actorum pars VI, Friburgi Brisgoviae 1924, p. 969. Cf. Rituale Romanum, tit. VIII, e. II, n. 6. 120 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sam, ita opportune emendata ut aequalia officia mutuae fidelitatis utrius­ que sponsi inculcet, dici potest lingua vernacula. Si vero Sacramentum Matrimonii sine Missa celebratur, Epistola et Evangelium Missae pro sponsis legantur in initio ritus et benedictio sponsis semper impertiatur.

79. Sacramentalia recognoscantur, ratione habita normae primariae de conscia, actuosa et facili participatione fidelium, et attentis nostro­ rum temporum necessitatibus. In Ritualibus recognoscendis ad normam art. 63, etiam nova Sacramentalia, prout necessitas expostulat, addi possunt. Benedictiones reservatae perpaucae sint, et in favorem tantum Epi­ scoporum vel Ordinariorum. Provideatur ut quaedam Sacramentalia, saltem in specialibus rerum adiunctis et de iudicio Ordinarii, a laicis congruis qualitatibus praeditis, administrari possint.

80. Ritus Consecrationis Virginum, qui in Pontificali romano habe­ tur, recognitioni subiciatur. Conficiatur praeterea ritus professionis religiosae et renovationis votorum, qui ad maiorem unitatem, sobrietatem et dignitatem conferat, ab iis qui professionem vel votorum renovationem intra Missam pera­ gunt, salvo iure particulari, assumendus. Professio religiosa laudabiliter intra î^issam fiet.

81. Ritus exsequiarum paschalem mortis christianae indolem mani­ festius exprimat, atque condicionibus et traditionibus singularum regio­ num, etiam quoad colorem liturgicum, melius respondeat.

82. Recognoscatur ritus sepeliendi parvulos, ac propria Missa donetur. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 121

CAPUT IV

De Officio divino

83. Summus Novi atque aeterni Testamenti Sacerdos, Christus Iesus, humanam naturam assumens, terrestri huic exsilio hymnum illum inve­ xit, qui in supernis sedibus per omne aevum canitur. Universam homi­ num communitatem ipse sibi coagmentat, eandemque in divino hoc con- cinendo laudis carmine secum consociat. Illud enim sacerdotale munus per ipsam suam Ecclesiam pergit, quae non tantum Eucharistia celebranda, sed etiam aliis modis, praesertim Officio divino persolvendo, Dominum sine intermissione laudat et pro totius mundi salute interpellat.

84. Divinum Officium ex antiqua traditione christiana ita est con­ stitutum ut totus cursus diei ac noctis per laudem Dei consecretur. Cum vero laudis canticum rite peragunt sacerdotes aliique ad hanc rem Ecclesiae instituto deputati vel christifideles una cum sacerdote forma probata orantes, tunc vere vox est ipsius Sponsae, quae Sponsum alloquitur, immo etiam oratio Christi cum ipsius Corpore ad Patrem.

85. Omnes proinde qui haec praestant, tum Ecclesiae officium ex­ plent, tum summum Sponsae Christi honorem participant, quia laudes Deo persolventes stant ante thronum Dei nomine Matris Ecclesiae.

86. Sacerdotes sacro pastorali ministerio addicti eo maiore fervore Horarum laudes persolvent, quo vividius conscii erunt sibi observandum esse monitum Pauli : (( Sine intermissione orate » (1 Thess. 5, 17) ; operi enim in quo laborant Dominus solus efficacitatem et incrementum dare potest, qui dixit : (( Sine me nihil potestis facere )) (Io. 15, 5) ; propterea Apostoli, diaconos instituentes, dixerunt : « Nos vero orationi et mini­ sterio verbi instantes erimus » (Act. 6, 4).

87. Ut autem divinum Officium, sive a sacerdotibus sive ab aliis Ecclesiae membris melius et perfectius in rerum adiunctis peragatur, 122 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sacrosancto Concilio, instaurationem ab Apostolica Sede feliciter in­ ceptam persequenti, de Officio iuxta ritum romanum ea quae sequuntur placuit decernere.

88. Cum sanctificatio diei sit finis Officii, cursus Horarum traditus ita instauretur ut Horis veritas temporis, quantum fieri potest, reddatur, simulque ratio habeatur vitae hodiernae condicionum in quibus versan­ tur praesertim ii qui operibus apostolicis incumbunt.

89. Itaque, in instauratione Officii, hae normae serventur : a) Laudes, ut preces matutinae, et Vesperae, ut preces vesperti­ nae, ex venerabili universae Ecclesiae traditione duplex cardo Officii cotidiani, Horae praecipuae habendae sunt et ita celebrandae; ö) Completorium ita instruatur, ut fini diei apte conveniat; c) Hora quae Matutinum vocatur, quamvis in choro indolem noc- turnae laudis retineat, ita accommodetur ut qualibet diei hora recitari possit, et e psalmis paucioribus lectionibusque longioribus constet; d) Hora Prima supprimatur; e) In choro, Horae minores Tertia, Sexta, Nona serventur. Extra chorum e tribus unam seligere licet, diei tempori magis congruentem.

90. Cum praeterea Officium divinum, utpote oratio publica Eccle­ siae, sit fons pietatis et orationis personalis nutrimentum, obsecrantur in Domino sacerdotes aliique omnes divinum Officium participantes, ut in eo persolvendo mens concordet voci; ad quod melius assequendum, liturgicam et biblicam, praecipue psalmorum, institutionem sibi uberio­ rem comparent. In instauratione vero peragenda, venerabilis ille romani Officii sae­ cularis thesaurus ita aptetur, ut latius et facilius eo frui possint omnes quibus traditur.

91. Ut cursus Horarum, in art. 89 propositus, reapse observari possit, psalmi non amplius per unam hebdomadam, sed per longius temporis spatium distribuantur. Opus recognitionis Psalterii, feliciter inchoatum, quamprimum per- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 123 ducatur ad finem, respectu habito latinitatis christianae, usus liturgici etiam in cantu, necnon totius traditionis latinae Ecclesiae.

92. Ad lectiones quod attinet, haec serventur : a) lectio sacrae Scripturae ita ordinetur, ut thesauri verbi divini in pleniore amplitudine expedite adiri possint;

s&) lectiones de operibus Patrum, Doctorum et Scriptorum eccle­ siasticorum depromendae melius seligantur; c) Passiones seu vitae Sanctorum fidei historicae reddantur.

93. Hymni, quantum expedire videtur, ad pristinam formam resti­ tuantur, iis demptis vel mutatis quae mythologiam sapiunt aut chri­ stianae pietati minus congruunt. Recipiantur quoque, pro opportunitate, alii qui in hymnorum thesauro inveniuntur.

94. Praestat, sive ad diem revera sanctificandum, sive ad ipsas Horas cum fructu spirituali recitandas, ut in Horarum absolutione tempus ser­ vetur, quod proxime accedat ad tempus verum uniuscuiusque Horae canonicae.

95. Communitates choro obligatae, praeter Missam conventualem, tenentur Officium divinum cotidie in choro celebrare, et quidem : a) totum Officium, Ordines Canonicorum, Monachorum et Mo­ nialium, aliorumque Regularium ex iure vel constitutionibus choro ad- strictorum ; ö) Capitula cathedralia vel collegialia, eas partes Officii, quae sibi a iure communi vel particulari imponuntur; c) Omnes autem illarum Communitatum sodales, qui sunt aut in Ordinibus maioribus constituti aut solemniter professi, conversis ex­ ceptis, debent eas Horas canonicas soli recitare, quas in choro non per­ solvunt.

96. Clerici choro non obligati, si sunt in Ordinibus maioribus con­ stituti, cotidie, sive in cpmmuni, sive soli, obligatione tenentur totum Officium persolvendi, ad normam art. 89. 124 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

97. Opportunae commutationes divini Officii, cum actione liturgica a rubricis definiantur. In casibus singularibus iustaque de causa, Ordinarii possunt subdi­ tos suos ab obligatione Officium recitandi ex toto vel ex parte dispen­ sare vel id commutare.

98. Sodales cuiusvis Instituti status perfectionis, qui, vi constitu­ tionum, partes aliquas divini Officii absolvunt, orationem publicam Ec­ clesiae agunt. Item, publicam Ecclesiae orationem agunt, si quod parvum Offi­ cium, vi constitutionum, recitant, dummodo in modum Officii divini confectum ac rite approbatum sit.

99. Cum Officium divinum sit vox Ecclesiae seu totius Corporis mystici Deum publice laudantis, suadetur ut clerici choro haud obligati ac praesertim sacerdotes conviventes vel in unum convenientes, aliquam saltem divini Officii partem in communi persolvant. Omnes autem sive in choro sive in communi Officium persolventes munus sibi concreditum quam perfectissime, tam interna animi devo­ tione quam externa agendi ratione, peragant. Praestat insuper ut Officium in choro et in communi, pro opportu­ nitate, cantetur.

100. Curent animarum pastores ut Horae praecipuae, praesertim Vesperae, diebus dominicis et festis sollemnioribus, in ecclesia com­ muniter celebrentur. Commendatur ut et ipsi laici recitent Officium divi­ num, vel cum sacerdotibus, vel inter se congregati, quin immo unusquis­ que solus.

101. § 1) Iuxta saecularem traditionem ritus latini, in Officio divi­ no lingua latina clericis servanda est, facta tamen Ordinario potestate usum versionis vernaculae ad normam art. 36 confectae concedendi, sin­ gulis pro casibus, iis clericis, quibus usus linguae latinae grave impedi­ mentum est quominus Officium debite persolvant. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 125

§ 2) Monialibus, necnon sodalibus, sive viris non clericis sive mu­ lieribus, Institutorum statuum perfectionis, in Officio divino, etiam in choro celebrando, concedi potest a Superiore competente ut lingua ver­ nacula utantur, dummodo versio approbata sit. § 3) Quivis clericus Officio divino adstrictus, si Oificium divinum una cum coetu fidelium, vel cum iis qui sub § 2 recensentur, lingua ver­ nacula celebrat, suae obligationi satisfacit, dummodo textus versionis sit approbatus.

CAPUT V

De Anno Liturgico

102. Pia Mater Ecclesia suum esse ducit Sponsi sui divini opus salutiferum, statis diebus per anni decursum, sacra recordatione cele­ brare. In unaquaque hebdomada, die quam Dominicam vocavit, memo­ riam habet Resurrectionis Domini, quam semel etiam in anno, solem­ nitate maxima Paschatis, una cum beata ipsius Passione, frequentat. Totum vero Christi mysterium per anni circulum explicat, ab In­ carnatione et Nativitate usque ad Ascensionem, ad diem Pentecostes et ad exspectationem beatae spei et adventus Domini. Mysteria Redemptionis ita recolens, divitias virtutum atque meri­ torum Domini sui, adeo ut omni tempore quodammodo praesentia red­ dantur, fidelibus aperit, qui ea attingant et gratia salutis repleantur.

103. In hoc annuo mysteriorum Christi circulo celebrando, Sancta Ecclesia Beatam Mariam Dei Genetricem cum peculiari amore veneratur, quae indissolubili nexu cum Filii sui opere salutari coniungitur ; in qua praecellentem Redemptionis fructum miratur et exaltat, ac veluti in purissima imagine, id quod ipsa tota esse cupit et sperat cum gaudio contemplatur.

104. Memorias insuper Martyrum aliorumque Sanctorum, qui per multiformem Dei gratiam ad perfectionem provecti, atque aeternam iam adepti salutem, Deo in caelis laudem perfectam décantant ac pro nobis 126 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

intercedunt, circulo anni inseruit Ecclesia. In Sanctorum enim nataliciis praedicat paschale mysterium in Sanctis cum Christo compassis et con- glorificatis, et fidelibus exempla eorum proponit, omnes per Christum ad Patrem trahentia, eorumque meritis Dei beneficia impetrat.

105. Variis denique anni temporibus iuxta traditas disciplinas, Ec­ clesia fidelium eruditionem perficit, per pias animi et corporis exerci­ tationes, instructionem, precationem, paenitentiae et misericordiae opera. Quapropter placuit Sacrosancto Concilio ea quae sequuntur decernere.

106. Mysterium paschale Ecclesia, ex traditione apostolica quae originem ducit ab ipsa die Resurrectionis Christi, octava quaque die celebrat, quae dies Domini seu dies dominica merito nuncupatur. Hac enim die christifideles in unum convenire debent ut, verbum Dei audien­ tes et Eucharistiam participantes, memores sint Passionis, Resurrectionis et gloriae Domini Iesu, et gratias agant Deo qui eos « regeneravit in spem vivam per Resurrectionem Iesu Christi ex mortuis » (1 Petr. 1, 3). Ita­ que dies dominica est primordialis dies festus, qui pietati fidelium pro­ ponatur et inculcetur, ita ut etiam fiat dies laetitiae et vacationis ab opere. Aliae celebrationes, nisi revera sint maximi momenti, ipsi ne prae­ ponantur, quippe quae sit fundamentum et nucleus totius anni liturgici.

107. Annus liturgicus ita recognoscatur ut, servatis aut restitutis sacrorum temporum traditis consuetudinibus et disciplinis iuxta nostrae aetatis condiciones, ipsorum indoles nativa retineatur ad fidelium pie­ tatem debite alendam in celebrandis mysteriis Redemptionis christianae, maxime vero mysterio paschali. Accommodationes autem, secundum lo­ corum condiciones, si quae forte necessariae sint, fiant ad normam art. 39 et 40.

108. Fidelium animi dirigantur imprimis ad dies festos Domini, quibus mysteria salutis per annum celebrantur. Proinde Proprium de Tempore aptum suum locum obtineat super festa Sanctorum, ut integer mysteriorum salutis cyclus debito modo recolatur. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 127

109. Duplex indoles temporis quadragesimalis, quod praesertim per memoriam vel praeparationem Baptismi et per paenitentiam fide­ les, instantius verbum Dei audientes et orationi vacantes, componit ad celebrandum paschale mysterium, tam in liturgia quam in catechesi liturgica pleniore in luce ponatur. Proinde : a) elementa baptismalia liturgiae quadragesimalis propria abun­ dantius adhibeantur; quaedam vero ex anteriore traditione, pro oppor­ tunitate, restituantur; b) idem dicatur de elementis paenitentialibus. Quoad catechesim autem animis fidelium inculcetur, una cum consectariis socialibus pec­ cati, illa propria paenitentiae natura quae peccatum, prout est offensa Dei, detestatur ; nec praetermittatur partes Ecclesiae in actione paeni­ tentiali atque oratio pro peccatoribus urgeatur.

110. Paenitentia temporis quadragesimalis non tantum sit interna et individualis, sed quoque externa et socialis. Praxis vero paenitentialis, iuxta nostrae aetatis et diversarum regionum possibilitates necnon fide­ lium condiciones, foveatur, et ab auctoritatibus, de quibus in art. 22, commendetur. Sacrum tamen esto ieiunium paschale, feria VI in Passione et Morte Domini ubique celebrandum et, iuxta opportunitatem, etiam Sabbato sancto producendum, ut ita, elato et aperto animo, ad gaudia dominicae Resurrectionis perveniatur.

111. Sancti iuxta traditionem in Ecclesia coluntur, eorumque reli­ quiae authenticae atque imagines in veneratione habentur. Festa Sancto­ rum mirabilia quidem Christi in servis eius praedicant et fidelibus op­ portuna praebent exempla imitanda. Ne festa Sanctorum festis ipsa mysteria salutis recolentibus praeva­ leant, plura ex his particulari cuique Ecclesiae vel Nationi vel Religiosae Familiae relinquantur celebranda, iis tantum ad Ecclesiam universam extensis, quae Sanctos memorant momentum universale revera prae se ferentes. 128 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT VI

De Musica sacra

112. Musica traditio Ecclesiae universae thesaurum constituit pretii inaestimabilis, inter ceteras artis expressiones excellentem, eo praesertim quod ut cantus sacer qui verbis inhaeret necessariam vel integralem li­ turgiae sollemnis partem efficit. Profecto sacros concentus laudibus extulerunt cum Sacra Scriptu­ ra,42 tum sancti Patres atque Romani Pontifices, qui recentiore aetate, praeeunte sancto Pio X, munus Musicae sacrae ministeriale in dominico servitio pressius illustrarunt. Ideo Musica sacra tanto sanctior erit quanto arctius cum actione liturgica connectetur, sive orationem suavius exprimens vel unanimita­ tem fovens, sive ritus sacros maiore locupletans sollemnitate. Ecclesia autem omnes verae artis formas, debitis praeditas dotibus, probat eas­ que in cultum divinum admittit. Sacrosanctum igitur Concilium normas ac praecepta ecclesiasticae traditionis et disciplinae servans finemque Musicae sacrae respiciens, qui gloria Dei est atque sanctificatio fidelium, ea quae sequuntur statuit.

113. Formam nobiliorem actio liturgica accipit, cum divina Officia sollemniter in cantu celebrantur, quibus ministri sacri intersint quaeque populus actuose participet. Quoad linguam adhibendam, serventur praecepta art. 36 ; quoad Missam art. 54 ; quoad Sacramenta, art. 63 ; quoad Officium divinum, art. 101.

114. Thesaurus Musicae sacrae summa cura servetur et foveatur. Scholae cantorum assidue provehantur, praesertim apud ecclesias cathe­ drales ; Episcopi vero ceterique animarum pastores sedulo curent ut in

Cf. Eph. 5, 1&; Col. 3, IS. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 129 qualibet actione sacra in cantu peragenda universus fidelium coetus actuosam participationem sibi propriam praestare valeat, ad normam art. 28 et 30.

115. Magni habeatur institutio et praxis musica in Seminariis, in Religiosorum utriusque sexus novitiatibus et studiorum domibus, nec­ non in ceteris institutis et scholis catholicis; ad quam quidem institu­ tionem assequendam, magistri, qui Musicae sacrae docendae praeficiun­ tur, sedulo conformentur. Commendantur insuper Instituta Superiora de Musica sacra pro opportunitate erigenda. Musicae vero artifices, cantores, imprimis pueri, etiam germana in­ stitutione liturgica donentur.

116. Ecclesia cantum gregorianum agnoscit ut liturgiae romanae proprium : qui ideo in actionibus liturgicis, ceteris paribus, principem locum obtineat. Alia genera Musicae sacrae, praesertim vero polyphonia, in celebran­ dis divinis Officiis minime excluduntur, dummodo spiritui actionis litur­ gicae respondeant, ad normam art. 30.

117. Compleatur editio typica librorum cantus gregoriani; immo paretur editio magis critica librorum iam editorum post instaurationem, sancti Pii X. Expedit quoque ut paretur editio simpliciores modos continens, in usum minorum ecclesiarum.

118. Cantus popularis religiosus sollerter foveatur, ita ut in piis sacrisque exercitiis et in ipsis liturgicis actionibus, iuxta normas et praecepta rubricarum, fidelium voces resonare possint.

119. Cum in regionibus quibusdam, praesertim Missionum,. gentes inveniantur quibus propria est traditio musica, magnum momentum in earum vita religiosa ac sociali habens, huic musicae aestimatio debita necnon locus congruus praebeatur, tam in fingendo earum sensu reli-

9 - ACTA, vol. VI, n. 2. — 15-2-1964. 130 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gioso, quam in cultu ad earum indolem accommodando, ad mentem art. 39 et 40. Quapropter in institutione musica missionariorum, diligenter cure­ tur, ut, quantum fieri potest, traditionalem earum gentium musicam tam in scholis quam in actionibus sacris promovere valeant.

120. Organum tubulatum in Ecclesia latina magno in honore habea­ tur, tamquam instrumentum musicum traditionale cuius sonus Eccle­ siae caerimoniis mirum addere valet splendorem, atque mentes ad Deum ac superna vehementer extollere. Alia vero instrumenta, de iudicio et consensu auctoritatis territoria­ lis competentis, ad normam art. 22 § 2, 37 et 40, in cultum divinum admittere licet, quatenus usui sacro apta sint aut aptari possint, templi dignitati congruant, atque revera aedificationi fidelium faveant.

121. Sentiant musicae artifices, spiritu christiano imbuti, se ad Musicam sacram colendam et ad thesaurum eius augendum esse vocatos. Modos autem componant, qui notas verae Musicae sacrae prae se ferant atque non solum a maioribus scholis cantorum cani possint, sed minoribus quoque scholis conveniant et actuosam participationem totius coetus fidelium foveant. Textus cantui sacro destinati catholicae doctrinae sint conformes, immo ex sacris Scripturis et fontibus liturgicis potissimum hauriantur.

CAPUT VII

De Arte sacra deque sacra supellectile

122. Inter nobilissimas ingenii humani exercitationes artes inge- nuae optimo iure adnumerantur, praesertim autem ars religiosa eius­ demque culmen, ars nempe sacra. Quae natura sua ad infinitam pul­ chritudinem divinam spectant, humanis operibus aliquomodo expri« mendam, et Deo eiusdemque laudi et gloriae provehendae eo magis addi- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 131

«initur, quo nihil aliud eis propositum est, quam ut operibus suis ad hominum mentes pie in Deum convertendas maxime conferant. Alma Mater Ecclesia proinde semper fuit ingenuarum artium amica, earumque nobile ministerium, praecipue ut res ad sacrum cultum perti­ nentes Vere essent dignae, decorae ac pulchrae, rerum supernarum si­ gna et symbola, continenter quaesivit, artificesque instruxit. Immo ea­ rum veluti arbitram Ecclesia iure semper se habuit, diiudicans inter artificum opera quae fidei, pietati legibusque religiose traditis con­ gruerent, atque ad usum sacrum idonea haberentur. Peculiari sedulitate Ecclesia curavit ut sacra supellex digne et pul­ chre cultus decori inserviret, eas mutationes sive in materia, sive in forma, sive in ornatu admittens, quas artis technicae progressus per temporis decursum invexit. Placuit proinde Patribus hisce de rebus ea quae sequuntur decernere.

123. Ecclesia nullum artis stilum veluti proprium habuit, sed se­ cundum gentium indoles ac condiciones atque variorum Rituum neces­ sitates modos cuiusvis aetatis admisit, efficiens per decursum saeculo­ rum artis thesaurum omni cura servandum. Nostrorum etiam temporum atque omnium gentium et regionum ars liberum in Ecclesia exercitium habeat, dummodo sacris aedibus sacrisque ritibus debita reverentia de­ bitoque honore inserviat ; ita ut eadem ad mirabilem illum gloriae con- centum, quem summi viri per praeterita saecula catholicae fidei cecinere, suam queat adiungere vocem.

124. Curent Ordinarii ut artem vere sacram promoventes eique faventes, potius nobilem intendant pulchritudinem quam meram sump- tuositatem. Quod etiam intellegatur de sacris vestibus et ornamentis. Curent Episcopi ut artificum opera, quae fidei et moribus, ac chri­ stianae pietati répugnent, offendantque sensum vere religiosum vel ob formarum depravationem, vel ob artis insufficientiam, mediocritatein ac simulationem, ab aedibus Dei aliisque locis sacris sedulo arceantur. In aedificandis vero sacris aedibus, diligenter curetur ut ad litur- Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gicas actiones exsequendas- et ad fidelium actuosam participationem obtinendam idoneae sint.

125. Firma maneat praxis, in ecclesiis sacras imagines fidelium ve­ nerationi proponendi; attamen moderato numero et congruo ordine exponantur, ne populo christiano admirationem inficiant, neve indul­ geant devotioni minus rectae.

126. In diiudicandis artis operibus Ordinarii locorum audiant Com­ missionem dioecesanam de Arte sacra, et, si casus ferat, alios viros valde peritos, necnon Commissiones de quibus in articulis 44, 45, 46. Sedulo advigilent Ordinarii ne sacra supellex vel opera pretiosa, utpote ornamenta domus Dei, alienentur vel disperdantur.

127. Episcopi vel per se ipsos vel per sacerdotes idoneos qui peri­ tia et artis amore praediti sunt, artiñcum curam habeant, ut eos spiritu Artis sacrae et sacrae Liturgiae imbuant. Insuper commendatur ut scholae vel Academiae de Arte sacra ad artifices formandos instituantur in illis regionibus in quibus id visum fuerit. Artifices autem omnes, qui ingenio suo ducti, gloriae Dei in Eccle­ sia sancta servire intendunt, semper meminerint agi de sacra quadam Dei Creatoris imitatione et de operibus cultui catholico, fidelium aedi­ ficationi necnon pietati eorumque instructioni religiosae destinatis.

128. Canones et statuta ecclesiastica, quae rerum externarum ad sacrum cultum pertinentium apparatum spectant, praesertim quoad aedium sacrarum dignam et aptam constructionem, altarium formam et aedificationem, tabernaculi eucharistici nobilitatem, dispositionem et securitatem, baptisterii convenientiam et honorem, necnon congruentem sacrarum imaginum, decorationis et ornatus rationem, una cum libris liturgicis ad normam art. 25 quam primum recognoscantur : quae litur­ giae iñstauratae minus congruere videntur, emendentur aut aboleantur ; quae vero ipsi favent, retineantur vel introducantur. Qua in re, praesertim quoad materiam et formam sacrae supellecti- Concilium Oecumenicum Vaticanum II 133 lis et indumentorum, territorialibus Episcoporum coetibus facultas tri­ buitur res aptandi necessitatibus et moribus locorum, ad normam art. 22 huius Constitutionis.

129. Clerici, dum philosophicis et theologicis studiis incumbunt, etiam de Artis sacrae historia eiusque evolutione instituantur, necnon de sanis principiis quibus opera Artis sacrae inniti debent, ita ut Eccle­ siae venerabilia monumenta aestiment atque servent, et artificibus in operibus efficiendis congrua consilia queant praebere.

130. Convenit ut usus pontificalium reservetur illis ecclesiasticis personis, quae aut charactere episcopali, aut peculiari aliqua iurisdic­ tione gaudent.

APPENDIX

Sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani secundi de calendario recognoscendo declaratio

Sacrosanctum Oecumenicum Concilium Vaticanum secundum, haud parvi momenti aestimans multorum desideria de festo Paschatis certae dominicae assignando et de calendario stabiliendo, omnibus sedulo per­ pensis, quae ex inductione novi calendarii manare possint, haec quae sequuntur declarat : 1. Sacrosanctum Concilium non obnititur quin festum Paschatis certae dominicae in Calendario Gregoriano assignetur, assentientibus iis quorum intersit, praesertim fratribus ab Apostolicae Sedis communione seiunctis. 2. Item Sacrosanctum Concilium declarat se non obsistere inceptis quae conferant ad calendarium perpetuum in societatem civilem indu­ cendum. Variorum autem systematum, quae ad calendarium perpetuum sta­ biliendum et in societatem civilem inducendum excogitantur, iis tantum 134 Acta Apostolicae Seäds - Commentarium Officiale

Ecclesia non obsistit, quae hebdomadam septem dierum cum dominica "servant et tutantur, nullis diebus extra hebdomadam interiectis, ita ut hebdomadarum successio intacta, nisi accedant gravissimae rationes de quibus Apostolica Sedes iudicium ferat, relinquatur.

Haec omnia et singula qwae in hac Constitutione edicta sunt, placue­ runt Sacrosancti Concilii Patribus. Et Nos, Apostolica a Christo Nobis tradita potestate, illa, una cum Venerabilibus Patribus, in Spiritu Sancto approbamus, decernimus ac statuimus et quae ita synodaliter statuta sunt ad Dei gloriam promulgari iubemus.

Romae, apud S. Petrum, die iv Decembris anno MCMLXIII.

Ego PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus

£8 Ego EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Car­ dinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus. £8 Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £8 Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. £8 Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus tit. Tusculanus Cardinalis Cico- GNANI.

£8 Ego IOSEPHUS Episcopus tit. Sabinensis et Mandelensis Cardinalis FERRETTO.

B Ego ACHILLES titulo S. Sixti Presbyter Cardinalis LIENART, Episco­ pus Insulensis.

© Ego IGNATIUS GABRIEL titulo Basilicae XII Apostolorum Presbyter Cardinalis TAPPOUNI, Patriarcha Antiochenus Syrorum. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Presbyter Cardi­ nalis COPELLO, S. R. E. Cancellarius.

B Ego PETRUS titulo SSmae Trinitatis in Monte Pincio Presbyter Car­ dinalis GERLIER, Archiepiscopus Lugdunensis. Ego GREGORIUS PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Cardinalis AGAGIANIAN. © Ego CAROLUS CARMELUS titulo S. Pancratii Presbyter Cardinalis MOTTA, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 135

© Ego FRANCISCUS titulo Ss. Ioannis et Pauli Presbyter Cardinalis SPELLMAN, Archiepiscopus Neo-Eboracensis.

© Ego IACOBUS titulo Ss. Bonifacii et Alexii Presbyter Cardinalis DE

BARROS CÁMARA, Archiepiscopus S. Sebastiani Fluminis Ianuarii.

© Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis ante Portam Latinam Presbyter Cardinalis FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis.

© Ego ERNESTUS titulo S. Sabinae Presbyter Cardinalis RUFPINI, Ar­ chiepiscopus Panormitanus.

© Ego ANTONIUS titulo S. Laurentii in Panisperna Presbyter Cardi­ nalis CAGGIANO, Archiepiscopus Bonaërensis.

Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Cardinalis CIRIACI.

© Ego MAURITIUS titulo S. Mariae de Pace Presbyter Cardinalis FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis.

© Ego IOSEPHUS titulo S. Mariae de Victoria Presbyter Cardinalis SIRI, Archiepiscopus Ianuensis.

© Ego IACOBUS FRANCISCUS titulo S. Anastasiae Presbyter Cardinalis MCINTYRE, Archiepiscopus Angelorum in California.

© Ego IACOBUS titulo S. Mariae in Transpontina Presbyter Cardinalis LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis.

© Ego STEPHANUS titulo S. Mariae Trans Tiberini Presbyter Cardinalis WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, Primas Po­ loniae.

© Ego BENIAMINUS titulo S. Vitalis Presbyter Cardinalis de ARRIBA Y CASTRO, Archiepiscopus Tarraconensis.

© Ego FERDINANDUS titulo S. Augustini Presbyter Cardinalis QUIROGA Y PALACIOS, Archiepiscopus Compostellanus.

© Ego PAULUS AEMILIUS titulo S. Mariae Angelorum in Thermis Pre­ sbyter Cardinalis LEGER, Archiepiscopus Marianopolitanus.

© Ego VALERIANUS titulo S. Mariae in Via Lata Presbyter Cardinalis GRACIAS, Archiepiscopus Bombayensis.

© Ego IOANNES titulo S. Marci Presbyter Cardinalis URBANI, Patriarcha Venetiarum. 136 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Cardinalis GIOBBE, S. R. E. Datarins. v

Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachii Presbyter Cardinalis CENTO.

© Ego IOSEPHUS titulo S. Onuphrii in Ianiculo Presbyter Cardinalis

GARIBI Y RIVERA, Archiepiscopus Guadalajarensis.

Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Cardinalis CON-

PALONIERI.

© Ego ALFONSUS titulo S. Callixti Presbyter Cardinalis CASTALDO, Ar­ chiepiscopus Neapolitanus.

© Ego PAULUS titulo Ss. Quirici et Iulittae Presbyter Cardinalis Ri-

CHAUD, Archiepiscopus Burdigalensis.

© Ego FRANCISCUS titulo S. Eusebii Presbyter Cardinalis KÖNIG, Archie­ piscopus Vindobonensis. ffi Ego IULIUS titulo S. Mariae Scalaris Presbyter Cardinalis DÖPFNER, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis.

Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Cardinalis

MARELLA.

Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Cardinalis

TESTA.

© Ego ALBERTUS titulo S. Caeciliae Presbyter Cardinalis MEYER, Ar­ chiepiscopus Chicagiensis.

Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Cardinalis TRAGLIA.

© Ego PETRUS TATSUO titulo S. Antonii Patavini de Urbe Presbyter Cardinalis Doi, Archiepiscopus Tokiensis.

© Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis Baptistae Florentinorum Presbyter Cardinalis LEFEBVRE, Archiepiscopus Bituricensis.

© Ego BERNARDUS titulo S. Ioachimi Presbyter Cardinalis ALFRINK, Archiepiscopus Ultraiectensis.

© Ego RUFINUS I. titulo S. Mariae ad Montes Presbyter Cardinalis SANTOS, Archiepiscopus Manilensis.

© Ego LAUREANUS titulo S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem Presbyter Cardinalis RUGAMBWA, Episcopus Bukobaënsis. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 137

83 Ego IOSEPHUS titulo Ssmi Redemptoris et S. Alfonsi in Exqniliis Pre­ sbyter Cardinalis RITTER, Archiepiscopus S. Ludovici. 83 Ego IOSEPHUS HUMBERTUS titulo SS. Andreae et Gregorii ad Clivum Scauri Presbyter Cardinalis QUINTERO, Archiepiscopus Caracensis. 63 Ego ALOISIUS titulo S. Mariae Novae Presbyter Cardinalis CONCHA, Archiepiscopus Bogotensis. Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Cardinalis DA COSTA NUNES. Ego HILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Car­ dinalis ANTONIUTTI.

Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FORNI.

63 Ego IOANNES titulo S. Mariae de Aracoeli Presbyter Cardinalis LAN- DAZURI RICKETTS, Archiepiscopus Limensis, Primas Peruviae.

83 Ego RADULFUS titulo S. Bernardi ad Thermas Presbyter Cardinalis SILVA HENRIQUEZ, Archiepiscopus S. Iacobi in Chile.

83 Ego LEO IOSEPHUS titulo S. Petri ad Vincula Presbyter Cardinalis SUENENS, Archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis. Ego ALAPHRIDUS S. Mariae in Domnica Protodiaconus Cardinalis OT-

TAVIANI.

Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Cardinalis DI JORIO. Ego FRANCISCUS S. Caesarei in Palatio Diaconus Cardinalis BRACCI. Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Cardinalis ROBERTI. Ego ARCADIUS SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Cardinalis

LARRAONA.

Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Cardinalis MORANO. Ego GUILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Cardi­ nalis HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Cardinalis BEA. Ego Frater MICHAEL S. Pauli in Haraenula Diaconus Cardinalis

BROWNE.

Ego IOACHIM ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Cardinalis ALBAREDA. 63 Ego STEPHANUS I SIDAROUSS, Patriarcha Alexandrinus Coptorum. 63 Ego MAXIMUS IV SAIGH, Patriarcha Antiochenus Melchitarum. 83 Ego PAULUS PETRUS MEOUÇHI, Patriarcha Antiochenus Maronitarum. 138 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

83 Ego ALBERTUS GORI, Patriarcha Hierosolymitanus Latinorum. 83 Ego PAULUS II CHEIKHO, Patriarcha Babylonensis Chaldaeorum. 83 Ego IGNATIUS PETRUS XVI BATANIAN, Patriarcha Ciliciae Armenorum. 83 Ego IOSEPHUS VIEIRA ALVERNAZ, Patriarcha Indiarum Orientalium. 83 Ego IOANNES CAROLUS MCQUAID, Archiepiscopus Dublinensis, Primas Hiberniae. 83 Ego ANDREAS ROHRACHER, Archiepiscopus Salisburgensis, Primas Ger­ maniae. 83 Ego DEMETRIUS MOSCATO, Archiepiscopus Primas Salernitanus et Ad­ ministrator Perpetuus Acernensis. 83 Ego HUGO CAMOZZO, Archiepiscopus Pisanus et Primas Sardiniae et Corsicae. 83 Ego MAURITIUS PERRIN, Archiepiscopus Carthaginensis et Primas Africae. 83 Ego ALEXANDER TOKIC, Archiepiscopus Antibarensis et Primas Ser­ biae. 83 Ego MICHAEL DARIUS MIRANDA, Archiepiscopus Mexicanus, Primas Mexici. 83 Ego IOANNES CAROLUS HEENAN, Archiepiscopus Vestmonasteriensis, Primas Angliae. 83 Ego GUILLELMUS CONWAY, Archiepiscopus Armachanus, Primas totius Hiberniae.

83 Ego FERDINANDUS PERIER, Archiepiscopus tit. Rhoinensis.

Sequuntur caeterae subsignationes.

Ita est. 83 Ego PERICLES FELICI Archiepiscopus tit. Samosatensis Ss. Concilii Secretarius Generalis 83 Ego Iosephus Rossi Episcopus tit. Païmyrenus Ss. Concilii Notarius

Ego Franciscus Hannibal Ferretti Ss. Concilii Notarius Acta Pauli Pp. VI 139

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

Decernitur ut praescripta quaedam Constitutionis de Sacra Liturgia a Con­ cilio Oecumenico Vaticano II probatae vigere incipiant.

PAULUS PP. VI

SACRAM OLITURGIAM diligenter servari, excoli et, pro necessi­ tate, instaurari quantae curae semper fuerit Summis Pontifi­ cibus Decessoribus Nostris, Nobismetipsis, et sacris Ecclesiae Pastoribus, tum plurima acta in lucem edita confirmant, quae nemo cognita non habet, tum vero Constitutio de hac re agens, quam Concilium Oecumenicum Vaticanum II, in sollemni ses­ sione, die iv Decembris superioris anni MDCCCCLXIII habita, summa assensione approbavit, et Nos promulgari iussimus. Quod profecto ex eo consequitur, quod in terrena Liturgia caelestem illam praegustando participamus, quae in sancta civi­ tate Ierusalem, ad quam peregrini tendimus, celebratur, ubi Christus est in dextera Dei sedens, sanctorum minister et taber­ naculi veri; cum omni militia caelestis exercitus hymnum glo­ riae Domino canimus; memoriam sanctorum venerantes par­ tem aliquam et societatem cum iis speramus; Salvatorem ex­ spectamus Dominum nostrum Iesum Christum, donec ipse ap­ parebit vita nostra, et nos apparebimus cum ipso in gloria.1

• i

1 Constit, de sacra Liturgia, n. 8. 140 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quo fit ut christifidelium animi, ita Deum colentes, omnis sanctitatis principium et rationem, ad hanc adipiscendam alli­ ciantur ac veluti impellantur, evadantque, in terrestri hac pe­ regrinatione, almae Sionis aemuli.2 Has ob causas facile quivis intellegit, in hac rerum provin­ cia, nihil Nos habere antiquius, quam ut sive christifideles, sive praecipue sacerdotes, primum se penitus studio dent Con­ stitutionis, de qua dicimus, deinde animos suos iam nunc componant ad praecepta eiusdem integra fide facienda, cum vigere ea incipient. Qua,m ob causam, cum ex ipsa rei natura, quae ad cognitionem et vulgationem legum liturgicarum perti­ nent, statim vigere necesse sit, plane plurimum dioecesium Praesules hortamur ut, sacris administris, dispensatoribus my­ steriorum Dei? adiuvantibus, in eo elaborare ne morentur, ut sibi concrediti fideles, pro sua quisque aetate, vitae condicione, ingeniique cultu, simul sacrae liturgiae vim virtutemque in­ timam mente concipiant, simul animo et corpore Ecclesiae ritus religiosissime participent.4 Quemadmodum inter omnes constat, plurimae Constitutio­ nis praeceptiones nequeunt intra breve temporis spatium ad effectum adduci ; utpote cum antea sint ritus quidam recogno­ scendi et novi liturgici libri apparandi. Quod opus ut ea qua par est sapientia et prudentia peragatur, peculiarem condimus Commissionem, quam appellant, cuius praecipuae erunt par­ tes, ut ipsius Constitutionis de sacra liturgia praecepta sancte perficienda curet. Attamen, quoniam de Constitutionis normis certae quae-

2 Ex hymno ad Laudes, in festo Dedicationis Ecclesiae. 3 Cfr. 1 Cor. 4, 1. 4 Cfr. Constit, art. 19. Acta PauU Pp. VI 141

dam hinc iam peragi sane possunt, has re vera ut sine cuncta­ tione praestentur volumus, ne diutius christifidelium animi iis gratiae fructibus careant, qui inde exspectantur. Quapropter auctoritate Nostra apostolica atque motu proprio praecipimus atque decernimus, ut a proxima Dominica prima Quadragesimae, hoc est a die xvi mensis Februarii, hoc anno MDCcccLxiv, cessante scilicet statuta legis vacatione, ea quae sequuntur vigere incipiant. I) Quod ad ea spectat, quae de liturgica institutione in sa­ cris Seminariis, in Sodalitatum religiosarum scholis, et in theo­ logicis, quas vocant, Facultatibus tradenda articulis 15, 16, et 17 praescribuntur, ita ibidem studiorum rationes ut iam nunc comparentur volumus, ut a proximo anno scholari ea ordinate et diligenter praestentur. II) Decernimus pariter ut, ex praescriptis art. 45 et 46, in singulis dioecesibus Consilium habeatur, cui sit mandatum, ut, Episcopo moderante, res liturgica magis magisque perno- scatur et provehatur. Qua super re opportune aliquando fiet, ut plures dioeceses commune habeant Consilium. Praeterea in quavis dioecesi, quantum fieri potest, duo alia habeantur Consilia: alterum Musicae sacrae, alterum Arti sacrae accurandae. Quae tria Consilia in singula dioecesi non raro congruet, ut in unum coalescant. III) Item a die, quem supra statuimus, iussum vigere volu­ mus homiliae diebus dominicis et festis de praecepto in Missis habendae; ad normam art. 52. IV) Eam art. 71 partem vim suam statim obtinere statui- 142 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale mus, ex qua Sacramentum Confirmationis, pro opportunitate, intra Missam, post lectionem Evangelii et homiliam, conferri potest. V) Quod ad art. 78 attinet, Matrimonii Sacramentum de more intra Missam celebretur, post lectum Evangelium et habi­ tam homiliam. Quodsi Matrimonium sine Missa celebretur, quoad totus huius Sacramenti ritus instauratus erit, haec serventur: initio sacrae huius caerimoniae, post brevem habitam admonitio­ nem,5 legantur lingua vernacula Epistula et Evangelium e Missa pro Sponsis deprompta; ac deinde ea benedictio Spon­ sis semper impertiatur, quae in Rituali Romano legitur tit. VIII, cap. III. VI) Quamvis divini Officii ordo nondum sit, iuxta art. 89, recognitus et instauratus, tamen iam nunc iis qui chori obli­ gatione non astringuntur facultatem facimus, ut, cessante legis vacatione, Horam Primam omittere possint, et ex ceteris Horis minoribus illam eligere, quae diei momento magis congruat. Quod dum concedimus, plane confidimus fore ut sacrorum administri adeo de sui animi pietate nihil remittant, ut, si sacer­ dotalis officii sui munera unius Dei amore diligenter obierint, putandi sint mente cum eo coniuncti totum diem traducere, VII) Quod ad idem Officium divinum pertinet, in casibus singularibus et de iusta causa, Ordinarii possunt subditos suos obligatione Officii recitandi ex toto vel ex parte solvere, aut hanc cum alia commutare.6 VIII) De eadem divini Officii recitatione declaramus, cuius-

s Cfr. Constit, art. 35, § 3. 6 Cfr. Constit, art. 97. Acta Pauli Pp. VI 143 vis Instituti Sodales, religiosam perfectionem profitentes, qui, propter suas leges, vel aliquas divini Officii partes, vel par­ vum aliquod Officium, instar divini Officii compositum rite­ que approbatum, recitent, eos publice cum Ecclesia precari putandos esse.7 IX) Quoniam vero ex Constit, art. 101, iis, qui divinum Officium recitare obstringuntur, aliter aliis facultas fit, pro la­ tina, usurpandi linguam vernaculam, opportunum ducimus significare, varias huiusmodi populares interpretationes, a com­ petente auctoritate ecclesiastica territoriali conficiendas et ap­ probandas esse, ad normam art. 36, §§ 3 et 4; acta vero huius auctoritatis, ad normam eiusdem art. 36, § 3, ab Apostolica Sede esse rite probanda seu confirmanda. Quod ut semper ser­ vetur praescribimus, quoties liturgicus quidam textus latinus a legitima, quam diximus, auctoritate in linguam vernaculam con verte tur. X) Quandoquidem ex hac Constitutione (art. 22, § 2) mode­ ratio rei liturgicae, intra statutos limites, penes est etiam com­ petentes varii generis territoriales Episcoporum coetus legitime constitutos, hos interim nationales, ut aiunt, esse debere decer­ nimus. In his vero coetibus nationalibus, praeter Episcopos resi­ dentiales, ex iure ii intersunt et suffragium ferunt, de quibus in Can. 292 C.I.C.; sed ad eosdem etiam Episcopi Coadiutores et Auxiliares vocari possunt. In quibus coetibus, ad legitima ferenda decreta, duae ex tribus suffragiorum secretorum partes requiruntur. XI) Ad extremum, id ut animadvertatur volumus, praeter

7 Cfr. Constit, art. 98. 144 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ea quae Nostris hisce Litteris Apostolicis in re liturgica vel immutavimus, vel ante statutum tempus effici mandavimus, sacrae liturgiae moderationem penes Ecclesiae dumtaxat aucto­ ritatem esse: hoc est, penes Apostolicam hanc Sedem, et, ad normam iuris, penes Episcopum; atque idcirco nemini omnino alii, ne sacerdoti quidem, licere quidquam in re liturgica vel ad­ dere, vel demere, vel mutare.8

Quaecumque a Nobis hisce Litteris motu proprio datis de­ creta sunt ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis qui­ buslibet non obstantibus.

Datum Romae, apud S. Petrum, die xxv mensis Ianuarii, in festo Conversionis S. Pauli Apostoli, anno MDCCCCLXIV, Pon­ tificatus Nostri I.

PAULUS PP. VI

Cfr. Constit, art. 22, § 1, et 22, § 3. An. et vol. LVI 21 Martii 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 3

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II

DECRETUM De instrumentis communicationis socialis

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI UNA CUM SACROSANCTI CONCILII PATRIBUS AD PERPETUAM REI MEMORIAM

1. technicae artis inventa, quae hodiernis praesertim temporibus, Deo favente, humanum ingenium e rebus creatis depromp- sit, peculiari sollicitudine Mater Ecclesia ea excipit ac prosequitur quae hominis animum potissimum respiciunt, quaeque novas aperuerunt vias cuiusvis generis nuntios, cogitata ac praecepta facillime communicandi. E quibus vero inventis ea eminent instrumenta, quae non modo singulos homines, sed ipsas multitudines totamque humanam societatem, natura sua attingere ac movere valent, sicuti prelum, cinematographeum, radio­ phonia, televisio et alia huiusmodi, quae proinde instrumenta commu­ nicationis socialis merito vocari possunt.

2. Novit quidem Mater Ecclesia haec instrumenta, si recte adhibean­ tur, humano generi valida praebere subsidia, cum multum conferant ad relaxandos et excolendos animos atque ad Dei regnum propagandum et firmandum ; novit etiam homines posse ea adhibere contra divini Condi­ toris consilium et in suorum ipsorum iacturam convertere; immo ma­ io - ACTA, vol. VI, n. 3. — 21-3-1964. 146 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale terno angitur doloris sensu ob damna quae ex pravo eorum usu huma­ nae consociationi nimis saepe orta sunt. Quare Sacrosancta Synodus, Summorum Pontificum et Episcopo­ rum, in re tanti momenti, vigilanti curae instans, suum esse censet quae­ stiones praecipuas tractare cum instrumentis communicationis socialis conexas. Confidit insuper suam doctrinam et disciplinam hoc modo pro­ positam, non modo christifidelium saluti, sed etiam totius consortionis humanae progressui esse prof u turam.

Caput I

3. Catholica Ecclesia, cum ad salutem universis hominibus afferen­ dam a Christo Domino constituta sit ideoque evangelizandi necessitate compellatur, sui officii partes esse ducit nuntium salutis, ope etiam in­ strumentorum communicationis socialis, praedicare hominesque de eo­ rum recto usu docere. Ecclesiae ergo nativum ius competit quodvis horum instrumentorum genus, quatenus ad christianam educationem omnemque suam de ani­ marum salute operam sunt necessaria vel utilia, adhibendi atque pos­ sidendi ; ad sacros vero Pastores munus pertinet fideles ita instituendi atque moderandi ut iidem, horum etiam instrumentorum auxilio, suam totiusque humanae familiae salutem ac perfectionem persequantur. Ceterum, laicorum praesertim est huiusmodi instrumenta, humano christianoque spiritu vivificare, ut magnae humani convictus expecta­ tioni divinoque consilio plene respondeant.'

4. Ad recte haec instrumenta adhibenda omnino necesse est ut omnes, qui iisdem utantur, ordinis moralis normas noscant et fideliter in hac provincia ad effectum deducant. Rerum materiam ergo consi­ derent quae, pro peculiari cuiusque instrumenti natura, communicantur ; simul vero adiuncta seu circumstantias omnes, hoc est finem, perso­ nas, locum, tempus ceteraque prae oculis habeant quibus ipsa communi­ catio perficitur quaeque eiusdem honestatem possunt mutare, vel pror­ sus novare; inter quae numeratur modus agendi uniuscuiusque instru­ mentorum proprius, eorum scilicet vis, quae tanta esse potest ut ho­ mines, praesertim si imparati sint, eamdem animadvertere, imperio re­ gere ac, si res ferat, reicere, difficulter valeant. Concilium Oecumenicum Vaticanum II UT

5. Praecipue vero necesse est ut omnes quorum interest rectam de horum instrumentorum usu conscientiam sibi efforment, praesertim quod attinet ad nonnullas quaestiones nostra aetate acrius agitatas. Prima quaestio informationem, quam aiunt, spectat, seu nuntio­ rum exquisitionem atque evulgationem. Patet, profecto, eam, ob ho­ diernae humanae societatis progressum atque ob árctiora vincula inter eiusdem membra, perutilem atque plerumque necessariam evasisse ; pu­ blica enim et tempestiva eventuum rerumque communicatio pleniorem et continuam eorum notitiam praebet singulis hominibus, ita ut ipsi ad bonum commune efficaciter conferre possint omnesque auctiorem totius civilis societatis profectum facilius promoveant. Inest ergo in societate humana ius ad informationem de iis quae hominibus, sive singulis, sive- societate coniunctis, secundum uniuscuiusque condiciones, conveniant. Huius tamen rectum iuris exercitium expostulat ut, quoad suum obiec­ tum communicatio sit semper vera atque, iustitia et caritate servatis, integra ; praeterea, quoad modum, sit honesta et conveniens, scilicet leges morales hominisque legitima iura et dignitatem, cum in nuntiis quaeri­ tandis tum in evulgandis, sancte servet ; non omnis enim scientia prodest, (( caritas vero aedificat » (1 Cor. 8, 1).

6. Secunda quaestio rationes respicit intercedentes inter artis, ut aiunt, iura et legis moralis normas. Cum increbrescentes de hac re con­ troversiae non raro ortum ducant a falsis doctrinis de ethica et aesthe- tica, Concilium obiectivi ordinis moralis primatum absolute omnibus tenendum edicit, quippe qui ceteros omnes rerum humanarum ordines, artis non excepto, licet dignitate praestantes, unus superet congruenter­ que componat. Solus enim ordo moralis hominem, Dei rationalem crea- turam et ad superna vocatum, in tota ipsius natura attingit idemque, si quidem integre fideliterque servetur, ad perfectionem et beatitudinem plene assequendam ipsum adducit.

7. Postremo, mali moralis narratio, descriptio vel repraesentatio- possunt sane, etiam ope instrumentorum communicationis socialis, in- servire ad hominem penitius cognoscendum explorandumque, ad veri bonique magnificentiam manifestandam atque extollendam, opportunio­ ribus ceterum effectibus dramaticis obtentis ; attamen, ne damnum potius^ quam utilitatem animis afferant, legibus moralibus omnino obtempèrent, praesertim si agatur de rebus quae debitam reverentiam exigant, vel quae hominem, originali labe vulneratum, facilius ad pravas cupiditates incitent. 148 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

8. Cum publicae opiniones hodie vim et auctoritatem maximam exerceant in omnium ordinum civium vitam, sive privatam sive publicam, necesse est ut omnia societatis membra sua iustitiae et caritatis officia, hac quoque in provincia, adimpleant; itaque, istorum etiam instrumen­ torum ope, contendant ad rectas publicas opiniones efformandas atque pandendas.

9. Peculiaria officia obstringant receptores omnes, lectores scilicet, spectatores et auditores, qui communicationes his instrumentis diffusas, personali ac libera electione, recipiunt. Recta enim electio postulat ut iidem omnibus quae virtute, scientia et arte praestent plene faveant ; ea autem vitent quae vel sibi spiritalis detrimenti causa vel occasio fiant, vel alios per pravum exemplum in periculum inducere possunt, vel bo­ nis communicationibus obstent malasque promoveant; quod plerum­ que fit pretium praebitoribus solvendo qui ob oeconomicas dumtaxat rationes haec instrumenta adhibeant. Ut ergo iidem receptores legem moralem adimpleant, officium ne praetermittant sese tempestive certiores faciendi de sententiis quae his in rebus a competenti auctoritate ferantur, atque eisdem secundum rectae conscientiae normas obsequendi ; ut vero minus rectis suasionibus fa­ cilius obsistant, bonis autem plene faveant, curent suam conscientiam aptis auxiliis dirigere atque instituere.

10. Receptores, praesertim iuniores, curent ut in usu horum instru­ mentorum moderationem et disciplinam assuescant ; studeant insuper ut res visas, auditas, lectas penitius intellegant ; cum educatoribus ac peritis de iisdem disserant et rectum iudicium proferre ediscant. Parentes vero suum esse officium meminerint sedulo invigilandi ne spectacula, folia et alia huiusmodi, quae, fidei aut moribus infensa sint, domestici convictus limen intrent, neve filii familias alibi talibus occurrant.

11. Praecipuum morale officium quoad rectum instrumentorum com­ municationis socialis usum respicit diurnarios, scriptores, actores, scae- narum artifices, effectores, diribitores, distributores, exercentes et ven- ditores, criticos ceterosque qui quocumque modo in communicationibus efficiendis et transmittendis partem habeant ; omnino enim patet quae et quam gravis momenti officia iis omnibus sint tribuenda in hodiernis hominum condicionibus, cum ipsi, informando atque incitando, humanum genus recte vel pessum ducere possint. Eorum itaque erit oeconomicas, vel politicas, vel artis rationes ita Concilium Oecumenicum Vaticanum II 149 componere ut eaedem bono communi numquam adversentur; quod ut expeditius obtineant, ipsi laudabiliter nomen consociationibus dent ad suam professionem spectantibus, quae suis membris — etiam, si opus fuerit, inito foedere de codice; morali recte servando — legum moralium reverentiam in suae artis negotiis et officiis imponant. Semper autem memores sint magnam partem lectorum et spectato' rum e iuvenibus constare, qui indigent prelo atque spectaculis quae ho­ nesta oblectamenta praebeant atque ad altiora animos alliciant. Curent insuper ut communicationes de rebus ad religionem spectantibus perso­ nis dignis ac peritis tractanda concredantur et debita reverentia per­ ficiantur.

12. Civilis auctoritas hac in re peculiaribus officiis obstringitur ra­ tione boni communis, ad quod haec instrumenta ordinantur. Eiusdem enim auctoritatis est, pro suo munere, informationis veram iustamque libertatem, qua hodierna societas ad sui profectum omnino eget, prae­ sertim ad prelum quod attinet, defendere ac tutari ; religionem, cultu­ ram, optimas artes fovere; receptores, ut suis legitimis iuribus libere frui possint, tueri. Praeterea civilis potestatis est ea incepta adiuvare quae, licet praesertim iuventuti maxime sint utilia, suscipi secus non possunt. Denique eadem publica potestas, quae legitime operam dat civium valetudini, tenetur officio, per legum promulgationem ac sedulam exe­ cutionem, iuste et vigilanter consulendi ne ex horum instrumentorum pravo usu gravia discrimina publicis moribus et societatis progressui obveniant. Per hanc vigilem curam minime singulorum vel coetuum comprimatur libertas, praesertim si validae deficiant cautiones ex parte eorum qui, ex suscepto munere, haec instrumenta adhibent. Peculiaris autem tutela exerceatur ad iuniores defendendos a prelo et spectaculis quae eorum aetati noxia sint.

Caput II

13. Omnes Ecclesiae filii communi animo consilioque conentur ut instrumenta communicationis socialis, nulla interposita mora et maxima adhibita industria, efficaciter in multiplicibus apostolatus operibus, prout rerum et temporum adiuncta exposcent, usurpentur, noxia incepta prae- currentes, illis praesertim in regionibus quarum moralis et religiosus progressus urgentiorem navitatem exquirit. 150 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sacri ergo Pastores suum munus in hac provincia, cum eorumdem ordinario praedicationis officio arcte conexum, explere properent; laici quoque, qui in his instrumentis adhibendis partes habent, Christo testi­ monium reddere satagent, imprimis suis cuiusque muneribus perite et apostolico animo perfungentes, immo, pro sua parte, technicis, oecono­ micis, cultus artisque facultatibus actioni pastorali Ecclesiae directe auxiliatricem praestantes operam.

14. Imprimis prelum honestum foveatur. Ad lectores autem chri­ stiano spiritu plene imbuendos, prelum etiam excitetur et provehatur veri nominis catholicum, quod scilicet — sive directe ab ipsa auctoritate ecclesiastica, sive a catholicis viris promotum et dependens — mani­ feste hoc animo edatur ut publicas opiniones iuri naturae et catholicis doctrinis praeceptisque consonas efformet, firmet atque promoveat, facta vero quae Ecclesiae vitam respiciant pervulget ac recte explanet. Mo­ neantur autem fideles de necessitate catholicum prelum legendi atque diffundendi ad iudicium christianum sibi de omnibus eventibus effor­ mandum. Taeniolarum effectio et exhibitio ad honestam animi relaxationem, humanum cultum et artem utilium, imprimis autem earum quae iuven­ tuti destinentur, validis omnibus auxiliis promoveantur et in tuto po­ nantur : quod praesertim fit opes atque incepta honestorum effectarum et distributorum adiuvando ac simul coniungendo, pelliculas laude di­ gnas criticorum consensu et praemiis commendando, catholicorum pro- borumque exercentium auditoria fovendo ac inter se consociando. Itidem efficax adiumentum feratur transmissionibus radiophonicis et televisificis honestis, imprimis iis quae familiis sint consentaneae. Ca­ tholicae autem transmissiones sollerter foveantur, quibus auditores et spectatores ad vitam Ecclesiae participandam inducantur atque veritati­ bus religiosis imbuantur. Sollicite quoque, ubi oportuerit, excitandae sunt stationes catholicae; curandum vero est ut earum transmissiones con­ venienti perfectione et efficacitate praestent. Consulatur insuper ut nobilis et prisca scaenica ars, quae iam per instrumenta communicationis socialis late propagatur, ad spectatorum humanitatem morumque conformationem contendat.

15. Ut necessitatibus nuper expositis provideatur, sacerdotes, reli­ giosi necnon laici tempestive instituantur, qui congrua peritia polleant in his instrumentis ad fines apostolatus moderandis. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 151

Imprimis debent laici arte, doctrina et moribus instrui, multiplicata scholarum, facultatum et institutorum numero, ubi diurnarii, auctores cinematographei et radiophonicarum televisiflcarumque transmissionum ceterique quorum interest, integram formationem, spiritu christiano im- butam, praesertim quoad doctrinam socialem Ecclesiae, nancisci possint. Scaenici quoque actores instituendi ac iuvandi, ut sua arte humanae societati convenienter prosint. Sedulo denique parandi sunt critici lit­ teraria cinematographici, radiophonici, televisifici ceterique, qui suam quisque scientiam optime calleant atque talia iudicia ferre edoceantur et incitentur in quibus semper ratio moralis in sua luce collocetur.

16. Cum rectus instrumentorum usus communicationis socialis, quae receptoribus praesto sunt aetate cultuque diversis, accommodatas et proprias requirat eorumdem receptorum institutionem atque exercitatio­ nem, incepta quae huic fini consequendo sint apta — praesertim si iuniori­ bus destinentur — in scholis catholicis cuiusve gradus, in Seminariis necnon in apostolatus laicorum coetibus foveantur, multiplicentur atque iuxta morum christianorum principia dirigantur. Quod ut promptius ef­ ficiatur, doctrinae et disciplinae catholicae de hac re propositio ac expli­ catio in catechismo tradatur.

17. Cum prorsus dedeceat Ecclesiae filios desides pati verbum sa­ lutis alligari ac praepediri technicis moris vel expensis, ingentissimis sane, quae istorum instrumentorum propria sunt, monet haec Sancta Sy­ nodus eosdem officio obstringi sustinendi et auxiliandi catholicas ephe­ merides, folia periodica atque cinematographica incepta, stationes trans- missionesque radiophonicas et televisificas, quorum finis praecipuus sit veritatem evulgare et defendere atque christianae institutioni humanae societatis providere. Simul vero consociationes et singulos viros, qui in rebus oeconomicis vel technicis magna polleant auctoritate, instanter in­ vitat ut suis opibus suaque peritia libenter haec instrumenta, quatenus veri nominis culturae et apostolatui inserviunt, largiter sustentent.

18. Quo autem Ecclesiae multiformis apostolatus circa instrumenta communicationis socialis efficacius roboretur, in omnibus orbis dioece­ sibus, Episcoporum iudicio, quotannis dies celebretur in qua fideles edoceantur de suis in hac rerum parte officiis, invitentur ad preces pro hac causa fundendas et ad stipem ad eumdem finem conferendam, quae scilicet in instituta et incepta ab Ecclesia in hac re promota, sustentanda ac fovenda, iuxta orbis catholici necessitates, sancte impendatur. 162 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

19. In sua suprema pastorali cura adimplenda circa instrumenta communicationis socialis praesto est Summo Pontifici peculiare Sanctae Sedis Officium.1

20. Episcoporum autem erit huiusmodi operibus et inceptis in pro­ priis dioecesibus invigilare eademque promovere et, quatenus ad apo­ stolatum publicum spectent, ordinare, iis non exceptis quae religioso­ rum exemptorum moderamini subiciuntur.

21. Cum vero efficax pro tota Natione apostolatus unitatem consi­ liorum et virium requirat, haec Sancta Synodus statuit et mandat, ut Officia nationalia pro rebus preli, cinematographei, radiophoniae et tele­ visionis ubique constituantur omnique ope adiuventur. Horum ergo Offi­ ciorum praesertim erit consulere ut conscientia fidelium in his instru­ mentis adhibendis recte efformetur necnon quidquid in hac provincia a catholicis agitur fovere et ordinare. In unaquaque Natione eorum moderatio peculiari Episcoporum coe­ tui, vel alicui Episcopo delegato, concredatur; in iisdem autem Officiis laici quoque partes habeant, qui catholicae doctrinae harumque artium periti sint.

22. Cum insuper eorundem instrumentorum efficacitas limites Na­ tionum excedat, atque singulos quasi cives efficiat totius consortionis hu­ manae, in hac provincia incepta nationalia inter se cooperentur etiam in ambitu internationali. Officia autem, de quibus in n. 21, operose adla­ borent una cum sua cuiusque Consociatione Catholica Internationali. Hae autem Consociationes Catholicae Internationales a sola Sancta Sede legi­ time approbantur et ab eadem pendent.

Clausulae

23. Ut universa huius Sanctae Synodi principia et normae de instru­ mentis communicationis socialis ad effectum deducantur, de expresso mandato Concilii, Instructio pastoralis edatur cura Sanctae Sedis Officii, de quo in n. 19, adiuvantibus ex variis nationibus rei peritis.

1 Patres autem Concilii, votum «Secretariatus de scriptis prelo edendis et de spe­ ctaculis moderandis» libenter excipientes, Summum Pontificem reverenter rogant ut huius Officii munera et competentia ad omnia communicationis socialis instrumenta, prelo non excepto, extendantur, ascitis ex variis nationibus rei peritis, etiam laicis. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 15&

24. Ceterum confidit haec Sancta Synodus hanc suam institutorum et normarum traditionem libenter acceptam et sancte custoditam fore ab omnibus Ecclesiae filiis, qui idcirco, etiam his auxiliis utentes, nedum damna patiantur, salis lucisque instar, terram condiant ac mundum col- lustrent ; insuper omnes bonae voluntatis homines, imprimis eos qui haec instrumenta moderantur, invitat ut studeant eadem unice flectere in bo­ num humanae societatis, cuius sors magis in dies ab eorum recto usu pendet. Itaque, sicut priscis iam artium monumentis, novis etiam hisce inventis Nomen Domini glorificetur, secundum illud Apostoli : « Iesus Christus heri et hodie, ipse et in saecula » [Hebr. 13, 8). ,

Haec omnia et singula quae in hoc Decreto edicta sunt, placue­ runt Sacrosancti Concilii Patribus. Et Nos, Apostolica a Christo Nobis- tradita potestate, illa, una cum Venerabilibus Patribus, in Spiritu Sancto approbamus, decernimus ac statuimus et quae ita synodaliter statuta sunt ad Dei gloriam promulgari iubemus.

Romae, apud S. Petrum, die iv Decembris anno MCMLXIII.

Ego PAULUS Catholicae Ecclesiae Episcopus

££i Ego- EUGENIUS Episcopus Ostiensis ac Portuensis et S. Rufinae Car­ dinalis TISSERANT, Sacri Collegii Decanus.

££i Ego IOSEPHUS Episcopus Albanensis Cardinalis PIZZARDO. £g Ego BENEDICTUS Episcopus Praenestinus Cardinalis ALOISI MASELLA. £g Ego HAMLETUS IOANNES Episcopus tit. Tusculanus Cardinalis Cico- GNANI.

•£g Ego IOSEPHUS Episcopus tit. Sabinensis et Mandelensis Cardinalis ii- FERRETTO. © Ego ACHILLES titulo S. Sixti Presbyter Cardinalis LIENART, Episco­ pus Insulènsis. & Ego IGNATIUS GABRIEL titulo Basilicae XII Apostolorum Presbyter Cardinalis TAPPOUNI, Patriarcha Antiochenus Syrorum. Ego IACOBUS ALOISIUS titulo S. Laurentii in Damaso Presbyter Cardi­ nalis COPELLO, S. R. E. Cancellarius. © Ego PETRUS titulo SSmae Trinitatis in Monte Pincio Presbyter Car­ dinalis GERLIER, Archiepiscopus Lugdunensis. Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ego GREGORIUS x PETRUS titulo S. Bartholomaei in Insula Presbyter Cardinalis AGAGIANIAN,

© Ego CAROLUS CARMELUS titulo S. Pancratii Presbyter Cardinalis MOTTA, Archiepiscopus S. Pauli in Brasilia.

© Ego FRANCISCUS titulo Ss. Ioannis et Pauli Presbyter Cardinalis SPELLMAN, Archiepiscopus Neo-Eboracensis.

© Ego IACOBUS titulo Ss. Bonifacii et Alexii Presbyter Cardinalis DE BARROS CÁMARA, Archiepiscopus S. Sebastiani Fluminis Ianuarii.

© Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis ante Portam Latinam Presbyter Cardinalis FRINGS, Archiepiscopus Coloniensis.

© Ego ERNESTUS titulo S. Sabinae Presbyter Cardinalis RUFFINI, Ar­ chiepiscopus Panormitanus.

© Ego ANTONIUS titulo S. Laurentii in Panisperna Presbyter Cardi­ nalis CAGGIANO, Archiepiscopus Bonaërensis.

Ego PETRUS titulo S. Praxedis Presbyter Cardinalis CIRIACI.

© Ego MAURITIUS titulo S. Mariae de Pace Presbyter Cardinalis FELTIN, Archiepiscopus Parisiensis. © Ego IOSEPHUS titulo S. Mariae de Victoria Presbyter Cardinalis SIRI, Archiepiscopus Ianuensis. © Ego IACOBUS FRANCISCUS titulo S. Anastasiae Presbyter Cardinalis MCINTYRE, Archiepiscopus Angelorum in California. © Ego IACOBUS titulo S. Mariae in Transpontina Presbyter Cardinalis LERCARO, Archiepiscopus Bononiensis. © Ego STEPHANUS titulo S. Mariae Trans Tiberim Presbyter Cardinalis WYSZYNSKI, Archiepiscopus Gnesnensis et Varsaviensis, Primas Po­ loniae. © Ego BENIAMINUS titulo S. Vitalis Presbyter Cardinalis de ARRIBA Y CASTRO, Archiepiscopus Tarraconensis. © Ego FERDINANDUS titulo S. Augustini Presbyter Cardinalis QUIROGA Y PALACIOS, Archiepiscopus Compostellanus. © Ego PAULUS AEMILIUS titulo S. Mariae Angelorum in Thermis Pre­ sbyter Cardinalis LEGER, Archiepiscopus Marianopolitanus. © Ego VALERIANUS titulo S. Mariae in Via Lata Presbyter Cardinalis GRACIAS, Archiepiscopus Bombayensis. •© Ego IOANNES titulo S. Marci Presbyter Cardinalis URBANI, Patriarcha Venetiarum. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 155

Ego PAULUS titulo S. Mariae in Vallicella Presbyter Cardinalis GIOBBE, S. R. E. Datarius. Ego FERDINANDUS titulo S. Eustachi! Presbyter Cardinalis CENTO.

B Ego IOSEPHUS titulo S. Onuphrii in Ianiculo Presbyter Cardinalis GARIBÍ Y RIVERA, Archiepiscopus Guadalajarensis.

Ego CAROLUS titulo S. Agnetis extra moenia Presbyter Cardinalis CON- PALONIERI.

B Ego ALFONSUS titulo S. Callixti Presbyter Cardinalis CASTALDO, Ar­ chiepiscopus Neapolitanus. B Ego PAULUS titulo Ss. Quirici et Iulittae Presbyter Cardinalis Ri- CHAUD, Archiepiscopus Burdigalensis.

B Ego FRANCISCUS titulo S. Eusebii Presbyter Cardinalis KÖNIG, Archie­ piscopus Vindobonensis. B Ego IULIUS titulo S. Mariae Scalaris Presbyter Cardinalis DÖPFNER, Archiepiscopus Monacensis et Frisingensis. Ego PAULUS titulo S. Andreae Apostoli de Hortis Presbyter Cardinalis MARELLA. Ego GUSTAVUS titulo S. Hieronymi Illyricorum Presbyter Cardinalis TESTA. ,

B Ego ALBERTUS titulo S. Caeciliae Presbyter Cardinalis MEYER, Ar­ chiepiscopus Chicagiensis. Ego ALOISIUS titulo S. Andreae de Valle Presbyter Cardinalis TRAGLIA. © Ego PETRUS TATSUO titulo S. Antonii Patavini de Urbe Presbyter Cardinalis Doi, Archiepiscopus Tokiensis.

•B Ego IOSEPHUS titulo S. Ioannis Baptistae Florentinorum Presbyter Cardinalis LEFEBVRE, Archiepiscopus Bituricensis. •B Ego BERNARDUS titulo S. Ioachimi Presbyter Cardinalis ALFRINK, Archiepiscopus Ultraiectensis. © Ego RUFINUS I. titulo S. Mariae ad Montes Presbyter Cardinalis SANTOS, Archiepiscopus Manilensis.

© Ego LAUREANUS titulo S. Francisci Assisiensis ad Ripam Maiorem Presbyter Cardinalis RUGAMBWA, Episcopus Bukobaënsis. :>B Ego IOSEPHUS titulo Ssmi Redemptoris et S. Alfonsi in Exquiliis Pre­ sbyter Cardinalis RITTER, Archiepiscopus S. Ludovici.

B Ego IOSEPHUS HUMBERTUS titulo Ss. Andreae et Gregorii ad Clivum Scauri Presbyter Cardinalis QUINTERO, Archiepiscopus Caracensis. 156 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

©Ego ALOISIUS titulo S. Mariae Novae Presbyter Cardinalis CONCHA,. Archiepiscopus Bogotensis.

Ego IOSEPHUS titulo S. Priscae Presbyter Cardinalis DA COSTA NUNES. Ego HILDEBRANDUS titulo S. Sebastiani ad Catacumbas Presbyter Car­ dinalis ANTONIUTTI.

Ego EPHRAEM titulo S. Crucis in Hierusalem Presbyter Cardinalis FORNI. © Ego IOANNES titulo S. Mariae de Aracoeli Presbyter Cardinalis LAN- DAZURI RICKETTS, Archiepiscopus Li mensis, Primas Peruviae.

© Ego RADULFUS titulo S. Bernardi ad Thermas Presbyter Cardinalis; SILVA HENRIQUEZ, Archiepiscopus S. Iacobi in Chile.

© Ego LEO IOSEPHUS titulo S. Petri ad Vincula Presbyter Cardinalis SUENENS, Archiepiscopus Mechliniensis-Bruxellensis.

Ego ALAPHRIDUS S. Mariae in Domnica Protodiaconus Cardinalis OT­ TAVIANO.

Ego ALBERTUS S. Pudentianae Diaconus Cardinalis DI JORIO.

Ego FRANCISCUS S. Caesarei in Palatio Diaconus Cardinalis BRACCI.

Ego FRANCISCUS S. Mariae in Cosmedin Diaconus Cardinalis ROBERTI.

Ego ARCADIUS SS. Blasii et Caroli ad Catinarios Diaconus Cardinalis LARRA ONA.

Ego FRANCISCUS SS. Cosmae et Damiani Diaconus Cardinalis MORANO. Ego GUILLELMUS THEODORUS S. Theodori in Palatio Diaconus Cardi­ nalis HEARD. Ego AUGUSTINUS S. Sabae Diaconus Cardinalis BEA. Ego Frater MICHAEL S. Pauli in Haraemila Diaconus Cardinalis; BROWNE.

Ego IOACHIM ANSELMUS S. Apollinaris Diaconus Cardinalis ALBAREDA. ©Ego STEPHANUS I SIDAROUSS, Patriarcha Alexandrinus Coptorum. © Ego MAXIMUS IV SAIGH, Patriarcha Antiochenus Melchitarum. © Ego PAULUS PETRUS MEOUCHI, Patriarcha Antiochenus Maronitarum. © Ego ALBERTUS GORI, Patriarcha Hierosolymitanus Latinorum. © Ego PAULUS II CHEIKHO, Patriarcha Babylonensis Chaldaeorum. © Ego IGNATIUS PETRUS XVI B ATAÑÍAN, Patriarcha Ciliciae Armenorum. © Ego IOSEPHUS VIEIRA ALVERNAZ, Patriarcha Indiarum Orientalium. © Ego IOANNES CAROLUS MCQUAID, Archiepiscopus Dublinensis, Primas Hiberniae. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 157

B Ego ANDREAS ROHRACHER, Archiepiscopus Salisburgensis, Primas Ger­ maniae. B Ego DEMETRIUS MOSCATO, Archiepiscopus Primas Salernitanus et Ad­ ministrator Perpetuus Acernensis. B Ego HUGO CAMOZZO, Archiepiscopus Pisanus et Primas Sardiniae et Corsicae. B Ego MAURITIUS PERRIN, Archiepiscopus Carthaginensis et Primas Africae. ©Ego ALEXANDER TOKIC, Archiepiscopus Antibarensis et Primas Ser­ biae. B Ego MICHAEL DARIUS MIRANDA, Archiepiscopus Mexicanus, Primas Mexici. B Ego IOANNES CAROLUS HEENAN, Archiepiscopus Vestmonasteriensis, Primas Angliae. B Ego GUILLELMUS CONWAY, Archiepiscopus Armachanus, Primas totius Hiberniae.

B Ego FERDINANDUS PERIER, Archiepiscopus tit. Rhoinensis.

Sequuntur caeterae subsignationes.

Ita est. B PERICLES FELICI Archiepiscopus tit. Samosatensis Ss. Concilii Secretarius Generalis

B Ego Iosephus Rossi Episcopus tit. Palmyrenus Ss. Concilii Notarius

Ego Franciscus Hannibal Ferretti •Ss. Concilii Notarius 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA PAULI PP. VI

SUMMI PONTIFICIS PEREGRINATIO IN PALAESTINUM

Die iv mensis Ianuarii, anno MCMLXIV, Summus Pontifex Paulus VI pere grinationem in Palaestinam religionis et paenitentiae causa suscepit, ut Iesu Christo Ecclesiam offerret; ut ad eam Fratres inde seiunctos revocaret; ut misericordiam divinam ad pacem fovendam imploraret. * Autorhaedis cum comitatu Urbem transiens, ad horam nonam ante meri­ diem, aërovehiculo quattuor machinamentis instructo proficiscitur ex aërona- vium portu ad Fossam Traianam, v. « Fiumicino ». Antequam aëriam navem conscender et, Excellentissimum Virum Anto­ nium Segni, Reipublicae Italicae Praesidem, qui cum rei publicae et Roma­ nae civitatis Moderatoribus Beatissimum Patrem reverenter exceperat ac salutaverat, ita est allocutus :

Signor Presidente, La sua presenza in questo aeroporto, la sua parola in questo mo­ mento Ci sono di grande onore e di singolare conforto. Sentiamo nella sua voce di Capo dello Stato l'eco fedele dei senti­ menti del Popolo Italiano, e non possiamo tacerLe la Nostra viva com­ piacenza e la Nostra ammirata riconoscenza. Ci sentiamo perciò obbligati, prima di intraprendere il Nostro pel­ legrinaggio in Terra Santa, di rivolgere una parola di omaggio a Vostra Eccellenza, di saluto e di augurio a quante 'Personalità ecclesiastiche, civili e militari sono qui presenti, ed a tutti gli uomini di buona volontà, che guardano a Noi in quest'ora particolarmente significativa. Î3 stato detto giustamente che il Successore del primo degli Apostoli ritorna dopo venti secoli di storia là, di dove Pietro è partito, portatore del Messaggio cristiano. E di fatto vuol essere il Nostro un ritorno alla culla del Cristianesimo, ove il granello di senapa dell'evangelica simili­ tudine ha messo le prime radici, estendendosi come albero frondoso, che ormai ricopre con la sua ombra tutto il mondo,1 una visita orante ai Luoghi santificati dalla vita, Passione e Resurrezione di Nostro Signore.

* Cfr. Allocut. ad Patres Conciliares, d. 4 Decembris 1963: A. A. S. LVI (1964) p. 39. 1 Cfr. Matth. 13, 31 s. Acta Pauli Pp. VI 159-

È un pellegrinaggio di preghiera e di penitenza, per una partecipa­ zione più intima e vitale ai Misteri della Redenzione, e per proclamare sempre più alto davanti agli uomini, come annunziammo nel Nostro primo messaggio Urbi et Orbi, che « solo nel Vangelo di Gesù è la sal­ vezza aspettata e desiderata : " poiché non c'è sotto il cielo altro nome dato agli uomini, mercè il quale abbiamo ad essere salvati " ».2 In questi giorni, in cui la Liturgia sacra ricorda il Principe della Pace, Noi chiederemo a Lui di dare al mondo questo dono prezioso, e di consolidarlo sempre più fra gli uomini, nelle famiglie, tra i popoli. Presenteremo a Cristo la sua Chiesa universale, nel suo proposito di fedeltà al comandamento dell'amore e dell'unione, da Lui lasciatole come suo estremo mandato. Porteremo sul Santo Sepolcro e sulla Grotta della Natività i desideri dei singoli, delle famiglie, delle nazioni ; soprat­ tutto le aspirazioni, le ansie, le pene dei malati, dei poveri, dei disere dati, degli afflitti, dei profughi ; di quanti soffrono, di coloro che pian­ gono, di coloro che hanno fame e sete di giustizia. In questo momento, in cui stiamo per affidarci alle vie ampie del cielo, il Nostro pensiero si rivolge a tutti i popoli, inviando un saluto di prosperità e di benessere. In particolare ricordiamo i popoli del­ l'Oriente, a cui più da vicino Ci accosteremo, o che Ci saranno presenti per tutto l'arco del Nostro viaggio. Tutti racchiudiamo nella Nostra preghiera e nel Nostro saluto e rin­ graziamo altresì per tutte le attenzioni che Ci sono state rivolte in que­ sta occasione dai Rappresentanti diplomatici delle varie Nazioni, in particolar modo dalle Autorità Italiane. L'Apostolica Benedizione, con cui iniziamo il Nostro pellegrinaggio, sia pegno ed espressione del Nostro memore affetto.

Eodem die, ad horam primam post meridiem, cum velivolum terram atti- gisset ad « Amman », urbem Jordaniae caput, Summus Pontifex, ab Hussein Rege in aëroportu comiter exceptus ac salutatus, grati animi sensus hisce verbis ostendit:

Majesty, We are most appréciative of your kindness in coming to welcome TJs personally on Our arrivai in your Kingdom. Our visit is a spiritual one, a humble pilgrimage to the sacred places

2 Act. 4, 12. 160 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale made holy by the Birth, the Life, the Passion and Death of Jesus Christ, and by His glorious Résurrection and Ascension. At each of thèse vener­ able shrines, We shall pray for that peace which Jesus lef t to His disciples, that peace which the world cannot give, but which cornes f rom the fulfiiment of His commandment : to love one another as He lo ved us.1 Your Majesty, We know, ardently desires peace and prosperity for your people, and for ali the nations of the world; and We, Peter's Successor, remember his référence to the Psalms in his first Epistle: « He who would love life, and see good days... let him turn away from evil and do good, let him seek after peace and pursue it ».2 Saint Peter also wrote : (( Honour all men ; love the brotherhood ; fear God ; honour the king)).3 May God grant Our prayer, and that of all men of good will, that, living together in harmony and accord, they many help one another in love and justice, and attain to universal peace in true brotherhood.

Inde Summus Pontifex, autorhaeda vectus, Ierusalem petiit cumque, inclinato iam die, Porta Damasci in urbem esset introiturus, Civitatis Mo- deratores et incolas ceterosque, qui aderant, ita salutavit :

Monsieur le Gouverneur, Monsieur le Maire, Habitants de Jérusalem, Et vous tous qui êtes venus, de près ou de loin, Nous entourer ici en cet instant, Recevez Notre salutation. Accueillez l'expression de Notre joie et de l'émotion qui emplit Notre cœur au moment de franchir le seuil de la Ville Sainte. Aujourd'hui se réalise pour Nous ce qui a fait l'objet des désirs de tant d'hommes à l'époque des Patriarches et des Prophètes, de tant de pèlerins venus depuis vingt siècles visiter le tombeau du Christ. Au­ jourd'hui Nous pouvons Nous écrier avec l'auteur sacré : Enfin Nos pieds foulent maintenant le seuil de tes portes. Jérusalem! 1 et ajou-

1 Cfr Jo. 14, 27; 15, 12. 2 Ps. 23, 13-15 3 / Petr. 11, 17. 1 Ps. 122, 2. Acta Pauli Pp. VI 161 ter avec lui en toute vérité : Voici le jour que Dieu a fait : jour de joie et d'allégresse! 2 Du plus profond de Notre cœur, Nous remercions le Dieu Tout-Puis­ sant de Nous avoir amené jusqu'en ce lieu et jusqu'à cette heure. Et Nous vous invitons tous à vous unir à Notre action de grâces. Aux Autorités s'adresse d'abord Notre reconnaissance, pour l'accueil plein de ferveur qui Nous a été réservé ici. Aux habitants de Jérusalem, Nous disons Notre estime pour leur esprit religieux, pour leurs nobles traditions de courtoisie et d'hospita­ lité à l'égard de tous les pèlerins des Lieux Saints. Nous les invitons à élever avec Nous leurs mains et leurs cœurs vers le Ciel pour en faire descendre sur leur sainte Cité l'abondance des bénédictions divines. A Nos fils catholiques et à tous ceux qui s'honorent du nom de chrétiens, Nous disons : entrez avec Nous dans l'esprit de ce pèlerinage. Venez avec Nous mettre vos pas dans les traces de ceux du Christ, mon­ ter avec Lui au Calvaire, vénérer la tombe à jamais glorieuse d'où il est sorti plein de vie après avoir vaincu la mort et racheté le monde. Venez avec Nous lui offrir son Eglise aux lieux mêmes où il a versé son sang pour elle. Implorons ensemble la grâce tant désirée de l'union entre tous les disciples de l'Evangile. Et à tous Nous disons : appelez avec Nous, de vos vœux et de vos prières, la concorde et la paix sur cette Terre, unique au monde, que Dieu a visitée. Demandons ici ensemble la grâce d'une vraie et pro­ fonde fraternité, entre tous les hommes, entre tous les peuples. Jérusalem ! Au moment d'entrer dans tes murs, ce sont encore les accents enthousiastes de l'auteur inspiré qui reviennent sur Nos lèvres : « Qu'ils soient heureux, ceux qui t'aiment ! — Oui, que la paix habite dans tes murs, — La prospérité dans tes palais... — Je demande pour toi la paix .. — Je désire pour toi le bonheur ! ».3 Cette invocation, vieille de trois mille ans, il Nous est doux de la prononcer en ce lieu et en ce jour. Dieu veuille l'exaucer et faire des­ cendre sur cette Ville Sainte et sur tous ceux qui y prieront avec Nous ses plus abondantes bénédictions.

2 Ps. 117, 24. » Ps. 122, 6-9.

11 - ACTA, vol. VI, n. 3. — 21-3-1964. ÍES Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Urbem ingressus, iter Iesu Christi patientis percurrens Beatissimus Pater ad Sancti Sepulcri basilicam se contulit ibique, sacrificio Eucharistico piis­ sime peracto, antequam summas Calvariae scalas ascenderei, Fratres ac filios adstantes hortatus, flagrantissimas preces pro omnium necessitatibus ad Do­ minum Iesum Christum vehementius commotus effudit veniamque pro omnibus, imploravit. Pervesperi autem Beatissimus Pater horae spatium (« horam sanctam ») in basilica agoniae Domini Iesu, in praedio Gethsemani, meditando precan- doque traduxit. 1 1 Antea vero in templo S. Annae ad Venerabiles Fratres et christifideles catholicos e variis Orientis Ritibus hunc habuerat sermonem :

Il y a près de trois quarts de siècle se tenait à Jérusalem un congrès eucharistique qui marqua une grande date pour les Eglises d'Orient en communion avec le siège de Rome. Que la situation ait changé depuis cette époque, votre présence ici, vous tous vénérables frères des Eglises d'Orient, le montre éloquemment. Notre joie est grande de vous rencontrer. Nous sommes venu ici en pèlerin, vous le savez, pour suivre les pas du Christ en « la sainte et glorieuse Sion, la mère de toutes les Eglises » pour reprendre une ex­ pression de l'antique liturgie hiérosolomytaine de saint Jacques. Le lieu de la vie, de la passion et de la résurrection du Seigneur est en effet celui où l'Eglise est née. Nul ne peut oublier que lorsque Dieu a voulu se choisir, comme homme, une patrie, une famille, une langue dans ce monde, c'est à l'Orient qu'il les a demandées. C'est à l'Orient qu'il a demandé ses Apôtres. « Ce fut d'abord en Palestine que les Apôtres éta­ blirent la foi en Jésus-Christ et qu'ils installèrent des Eglises. Puis ils partirent à travers le monde et annoncèrent1 à travers le monde la même doctrine et la même foi Chaque nation recevait le bon grain de leur prédication dans la mentalité et dans la culture qui étaient les siennes. Chaque Eglise locale croissait avec sa personnalité propre, ses coutumes propres, sa manière personnelle de célébrer les mêmes mystères, sans que cela nuisît à l'unité de la foi et à la communion de tous dans la charité et le respect de l'ordre établi par le Christ. C'est là l'origine de notre diversité dans l'unité, de notre catholicité, propriété qui fut toujours essentielle à l'Eglise du Christ et dont l'Esprit Saint nous donne de faire une expérience nouvelle à notre époque et dans le Concile. Si l'unité n'est catholique qu'en respectant pleinement la diversité légitime de chacun, la diversité n'est catholique à son tour que dans

1 Tertullien. Acta Pauli Pp. VI 163 la mesure où elle respecte l'unité, où elle sert la charité, où elle contri bue à l'édification « du peuple saint de Dieu ». Dans Notre joie de vous* rencontrer réunis ici, dans cette terre d'Orient qui est la vôtre, Nous" ne pouvons pas ne pas sentir vivement, profondément, l'exigence dB1 témoignage de l'unité, lé grand signe donné par le Christ pour la fol du monde : « Qu'ils soient un afin que le monde croie ». Entre nous d'abord, catholiques, manifestons cette unité qui est nôtre, le plus possible, par une collaboration sans rivalités, entièrement au service de l'Eglise et uniquement soucieuse du bien des fidèles. Ma­ nifestons le plus possible aussi l'unité qui, bien qu'incomplète et bles­ sée, existe déjà avec nos autres frères chrétiens, vos frères de sang et de tradition. Comme Nous avons déjà eu l'occasion de le dire ailleurs, n'ont-ils pas, en effet, le même baptême, la même foi fondamentale, le même sacerdoce célébrant l'unique sacrifice de l'unique Seigneur de l'Eglise? N'oublions pas enfin que notre prochain, celui que nous devons aimer comme nous-mêmes, n'est pas seulement notre frère chrétien. Que le Seigneur nous donne à tous de vivre de la charité, de la faire régner en cette terre où l'Amour et la Bonté de Dieu se sont manifestés par la plus,grande preuve d'Amour : livrer sa vie pour ceux qu'on aime.

Eodem vespere, in aedibus Delegationis Apostolicae Excmi DD. Bene- diktos, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Hierosolymitanae, et Yegheshe Per­ derían, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Armenorum, comitatis ac observantiae causa Augustum Pontificem viserant, qui eos ita salutaverat:

Béatitude, * Nous sommes heureux de pouvoir, à l'occasion de Notre^ pèlerinage en Terre Sainte, rencontrer Votre Béatitude, et Nous avons! conscience de la signification profonde que revêt cette rencontre à Jérusalem. Nous tenons d'abord à vous, remercier de l'accueil qui Nous a été réservé par votre clergé et vos fidèles. Nous avons été très sensible aux gestes de charité et de prévenance dont Nous avons été l'objet. Nous avons aussi appris avec joie qu'une atmosphère de franche collaboration régnait maintenant entre votre communauté, la communauté catholique et la communauté arménienne pour les travaux de restauration de l'église du Saint-Sépulcre. Ce sanctuaire est le plus précieux qui soit au monde pour les cœurs chrétiens. C'est en effet le lieu même où Dieu a

* Ad Exemum Patriarcham Benediktes. Ï64 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

« voulu se réconcilier tous les êtres par le Christ en faisant la paix par le sang de Sa croix »,x où le Christ ressuscitant glorieux est devenu le principe de notre vie, le gage de notre résurrection, le seul chef dans lequel tout doit être récapitulé.2 Il est hautement symbolique que, malgré le poids de l'histoire et des difficultés nombreuses, les chrétiens, hialheureusèment séparés, travaillent ensemble à restaurer ce temple qu'ils avaient construit dans l'unité et que leurs divisions laissaient se délabrer. C'est Notre vœu le plus cher que la charité règne de plus en plus entre tous, une charitét vraie, une charité sans feinte, celle qui était le signe auquel, dans l'ancienne Eglise, on reconnaissait les disciples du Christ : « Voyez comme ils s'aiment ! ». Nous savons quel est le rôle personnel de Votre Béatitude dans ce changement de climat, Nous connaissons les efforts qui sont faits de part et d'autre pour éliminer les points de friction, Nous en disons Notre joie profonde, et Nous en exprimons toute Notre gratitude. Que le Dieu de paix fasse descendre abondamment sa grâce sur Votre Béatitude, sur son clergé et sur tous les enfants de la Sainte Cité.

* We are particularly grateful for the kind welcome, you have given Us during our pilgrimage to this city, hallowed by the great mysteries of the rédemption which Our Lord and Saviour Jesus Christ worked in it. Our meeting has a particular signiflcance because of the friendly ties which have developed between Us and the Armenian through the delegated observers who participated in the work of the . The spirit of true Christian charity and compréhension which they man i f est ed made Us all the more certain of the fraternal welcome We wonld receive here f rom yor and f rom your faithful. Our expectations have been more than amply rulfìlled. There is a spirit vvhich more and more influences Christian hearts. It is the desire to carry out what the Apostle to the Nations counselled us : to forget what is past and push on to what lies ahead, with our eyes fìxed upon Jesus, the Author and Finisher of our faith. This spirit has already been manifested in a concrete way in this Holy City, in the

1 Col. 1, 20. 2 Cfr. Eph. 1, 10. * Ad Exemum Patriarcham Yegheshe Derderian. Acta Pauli Pp. VI 165 efforts being made by all Christians to work in common accord for the révèrent care and fitting vénération of that hallowed place where Our Lord, triumphant on the Cross and victorious over the grave, effected the great mission of reconciliation which He had received from His Father. We salute thèse expressions of Christian charity which already exist, and We espress the earnest desire that they may multiply and expand into every area of our common Christian endeavour. We have come as a prayerful pilgrim to this Holy City. In the prayers which We offer to God, our Father, and to our Saviour Jesus Christ, His Divine Son, We remember you and the flock of which you are the pastor. May divine grâces and favors descend in abundance upon ali of you.

Postridie, v Ianuarii, summo mane Beatissimus Pater, sancta Gali­ laeae loca veneraturus, ad urbem Nazareth contendit, in Israelis agro ab Exorno Viro Zalman Shazar, Israëliticae Eeipublicae Praeside, exceptus, quem ita est allocutus, ut grati animi sensus panderet : L'accueil plein de déférence et de cordialité qu'a voulu Nous réser­ ver Votre Excellence, en venant en personne au-devant de Nous, Nous touche profondément. Nous tenons à lui en dire Notre reconnaissance, ainsi que pour toutes les attentions dont les Autorités ont bien voulu entourer Notre voyage. Nous voudrions que Nos premiers mots expriment toute l'émotion que Nous ressentons en voyant de Nos yeux et en foulant de Nos pas cette Terre où vécurent jadis les 'Patriarches, nos Pères dans la foi; cette Terre où a retenti pendant tant de siècles la voix des Prophètes, parlant au nom du Dieu d'Abraham, d'Isaac et de Jacob; cette Terre, enfin et surtout, que la présence de Jésus-Crist a rendue à jamais bénie et sacrée pour les chrétiens, et, on peut le dire, pour le genre humain tout entier. Votre Excellence le sait, et Dieu Nous en est témoin, Nous ne som­ mes guidé dans cette visite par aucune considération qui ne soit d'ordre purement spirituel. Nous venons en pèlerin; Nous venons vénérer les Lieux Saints ; Nous venons pour prier. De cette Terre unique au monde par la grandeur des événements dont elle a été le théâtre, Notre humble supplication s'élève vers Dieu pour tous les hommes, croyants et incroyants, et Nous y incluons volontiers les fils du (( peuple de l'Alliance », dont Nous ne saurions oublier le rôle dans l'histoire religieuse de l'humanité. 166 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Pèlerin de la paix, Nous implorons avant tout le bienfait de la récon- " ciliation de l'homme avec Dieu et celui de la concorde profonde et véri­ table entre tous les hommes et entre tous les peuples. Dieu veuille en­ tendre Notre prière, ce Dieu qui a pour nous, le Prophète le proclame, « des pensées de paix et non d'affliction )).* Qu'il daigne répandre sur le monde tourmenté d'aujourd'hui ce don incomparable, dont l'écho retentit à travers toutes les pages de la Bible, et dans lequel il Nous plaît de résumer Notre salut, Notre prière et Notre souhait : Shalom ! Shalom!

Magno civium plausu exceptus, in urbe Nazareth Summus Pontifex divina hostia litavit in templo Annuntiationis Beatae Mariae Virginis et infra Mis­ sam hunc habuit ad fidelium coetum sermonem: A Nazareth, Notre première pensée ira à la Très Sainte Vierge : — pour lui présenter l'hommage de Notre dévotion filiale, — pour nourrir cette dévotion des motifs qui doivent la rendre vraie, profonde, unique, conformément au dessein de Dieu: elle est la créa­ ture pleine de grâce, l'Immaculée, la toujours vierge, la Mère du Christ, et par le fait la Mère de Dieu et notre Mère, la femme montée au ciel, la Reine bienheureuse, le modèle de l'Eglise et notre espérance. Nous lui offrons immédiatement Notre humble et filiale volonté de l'honorer et de la célébrer toujours par un culte spécial qui reconnaisse les merveilles de Dieu en elle, avec une dévotion particulière qui mani­ feste Nos sentiments les plus pieux, les plus purs, les plus humains, les plus personnels, et les plus confiants, et qui fasse briller bien haut, sur le monde, l'exemple encourageant de la perfection humaine. Et Nous lui présenterons tout de suite les demandes qui Nous tien­ nent le plus à cœur, car Nous voulons rendre hommage à sa bonté et à sa puissance d'amour et d'intercession : — la prière de maintenir dans notre cœur une sincère dévotion à son égard; — la prière de nous faire comprendre, désirer, posséder paisiblement la pureté de l'âme et du corps, dans les pensées et les paroles, dans les arts et dans l'amour ; cette pureté que le monde d'aujourd'hui s'acharne à battre en brèche et à profaner ; cette pureté, à laquelle le Christ a rattaché une de ses promesses, une de ses béatitudes : celle du regard lumineux dans la vision de Dieu;

1 1er. 29, il. Acta Pauli Pp. VI 1«?

— la prière par conséquent d'être admis par elle, Notre-Dame, la maîtresse de maison, et par son époux, le doux et fort saint Joseph, dans l'intimité du Christ, son humain et divin Fils, Jésus. Nazareth est l'école où l'on commence à comprendre la vie de Jésns : l'école de l'Evangile. Ici on apprend à regarder, à écouter, à méditer et à pénétrer la signification, si profonde et si mystérieuse, de cette très «impie, très humble et très belle manifestation du Fils de Dieu. Peut- être apprend-on même insensiblement à imiter. Ici on apprend la mé­ thode qui Nous permettra de comprendre qui est le Christ. Ici on dé­ couvre le besoin d'observer le cadre de son séjour parmi nous : les lieux, les temps, les coutumes, le langage, les pratiques religieueses, tout ce dont s'est servi Jésus pour se révéler au monde. Ici tout parle, tout a un sens. Tout revêt une double signification : une signification exté­ rieure d'abord, celle que les sens et les facultés de perception immé­ diate peuvent tirer de la scène évangélique, celle des gens qui regardent l'extérieur, qui se contentent d'étudier et de critiquer le vêtement phi­ lologique et historique des livres saints, ce que le langage biblique ^appelle « la lettre ». Cette étude est importante et nécessaire, mais qui s'y arrête, demeure dans l'obscurité; elle peut même susciter l'illusion orgueilleuse du savoir chez ceux qui observent les aspects extérieurs de l'Evangile sans avoir le regard limpide^ le cœur humble, l'intention droite et l'âme en prière. L'Evangile ne livre sa signification intérieure, •c'est-à-dire, la révélation de la vérité, de la réalité qu'il manifeste et à la fois soustrait aux regards, qu'à celui qui se met en accord avec la lumière, accord venant de la rectitude de l'esprit, c'est-à-dire de la pen­ sée et du cœur, —condition subjective et humaine que chacun devrait se procurer à lui-même, — mais accord venant en même temps de l'im­ pondérable, libre et gratuite illumination de la grâce. Celle-ci, en rai­ son du mystère de miséricorde qui régit le destin de l'humanité, ne fait jamais défaut; du moins en certaines heures et sous certaines formes, elle ne fait jamais défaut aux hommes de bonne volonté. C'est là « l'esprit ». Ici, à cette école, on comprend la nécessité d'avoir une discipline spi­ rituelle, si l'on veut suivre l'enseignement de l'Evangile et devenir disciples du Christ. Oh! comme Nous voudrions redevenir enfant et Nous remettre à cette humble et sublime école de Nazareth ! Comme Nous voudrions près de Marie, recommencer à acquérir le vraie science et la sagesse supérieure des vérités divines. Mais Nous ne faisons que passer. Il Nous faut laisser ce désir de 168 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poursuivre ici l'éducation jamais achevée à l'intelligence de l'Evangile. Nous ne partirons pas cependant sans avoir recueilli à la hâte, et comme à la dérobée, quelques brèves leçons de Nazareth. Une leçon de silence d'abord. Que renaisse en nous l'estime du silence, cette admirable et indispensable condition de l'esprit ; en nous qui som­ mes assaillis par tant de clameurs, de fracas et de cris dans notre vie moderne bruyante et hyper sensibilisée. O silence, de Nazareh, enseigne- nous le recueillement, l'intériorité, la disposition à écouter les bonnes inspirations et les paroles des vrais maîtres ; enseigne-nous le besoin et la valeur des préparations, de l'étude, de la méditation, de la vie per­ sonnelle et intérieure, de la prière que Dieu seul voit dans le secret. Une leçon de vie familiale. Que Nazareth nous enseigne ce qu'est la famille, sa communion d'amour, son austère et simple beauté, son ca­ ractère sacré et inviolable; apprenons de Nazareth comment la forma­ tion qu'on reçoit est douce et irremplaçable : apprenons quel est son rôle primordial sur le plan social. / Une leçon de travail. Nazareth, ô maison du « fils du charpentier », c'est ici que Nous voudrions comprendre et célébrer la loi sévère et rédemptrice du labeur humain ; ici rétablir la conscience de la noblesse du travail; ici rappeler que le travail ne put pas être une fin à lui- même, mais que sa liberté et sa noblesse lui viennent, en plus de sa valeur économique, des valeurs qui le finalisent ; comme Nous voudrions enfin saluer ici tous les travailleurs du monde entier et leur montrer leur grand modèle, leur frère divin, le prophète de toutes leurs justes causes, le Christ notre Seigneur. Voici que Notre pensée s'est éloignée de Nazareth et qu'elle se porte sur ces monts de Galilée, qui ont fourni cadre et décor naturels à la voix du Maître notre Seigneur. Le temps manque, manquent aussi les forces suffisantes pour proclamer, en ce moment, le Message divin des­ tiné à tout l'univers. Mais Nous ne pouvons Nous empêcher* de regarder près d'ici la mon tagne des béatitudes, qui constituent la synthèse et le sommet de la prédication évangélique, ni non plus de tendre l'oreille aux échos que ce discours, dans l'atmosphère mystérieuse de ces lieux, semble faire parvenir jusqu'à Nous. C'est la voix du Christ qui promulgue le Nouveau Testament, la loi nouvelle qui intègre et dépasse l'ancienne, et porte au sommet de la perfection la conduite de l'homme. Le grand motif de l'activité humaine, c'est l'obligation, qui fait appel à sa liberté : dans l'Ancien Testament Acta Pauli Pp. VI 169- c'était la crainte ; dans la pratique de tous les temps et dans la nôtre, c'est l'instinct, c'est l'intérêt; pour le Christ, que le Père a donné au monde par amour, c'est l'amour. Lui-même nous apprit à obéir par amour : ce fut sa libération. Car, comme nous l'enseigne saint Augus­ tin : « Dieu donna des commandements moins parfaits au peuple qu'il fallait tenir encore sous la crainte; et des commandements plus parfaits par son fils au peuple qu'il avait décidé de libérer désormais par l'amour y).1 Dans son Evangile, le Christ a apporté au monde le but suprême et la force suprême de l'action, et par là même de la liberté et du progrès : l'amour. Aucun but ne peut le dépasser. Aucun lui être supérieur, aucun le remplacer. Son Evangile constitue le code de la vie. C'est dans la parole du Christ que la personne humaine atteint son niveau le plus élevé; et la société humaine y trouve sa plus authentique et sa plus forte cohésion. Nous croyons, Seigneur, à ta parole. Nous chercherons à la suivre et à la vivre. Maintenant nous en écoutons l'écho qui vient se répercuter dans nos esprits d'hommes du xxème siècle. Voici les enseignements que cette parole semble nous donner. Bienheureux serons-nous, si pauvres en esprit nous savons nous libérer de la trompeuse confiance dans les richesses matérielles et placer nos désirs d'abord dans les biens spirituels et religieux, et si nous avons du respect et de l'amour pour les pauvres, comme pour des frères et des images vivantes du Christ. Bienheureux serons-nous, si formés à la douceur des forts nous sa­ vons renoncer à la funeste puissance de la haine et de la vengeance et avons la sagesse de préférer à la crainte qu'inspirent les armes la géné­ rosité du pardon^ l'alliance dans la liberté et le travail, la conquête pour la bonté et par la paix. Bienheureux serons-nous, si nous ne faisons pas de l'égoïsme le prin­ cipe directeur de la vie, et du plaisir son but, mais si au contraire nous savons découvrir dans la tempérance une source d'énergie, dans la dou­ leur un instrument de rédemption, dans le sacrifice le sommet de la grandeur. Bienheureux serons-nous, si nous aimons mieux être opprimés qu'op­ presseurs, et si nous avons toujours faim d'une justice en progrès. Bienheureux serons-nous, si pour le Règne de Dieu nous savons,

1 P.L. 34, 1231. 170 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dans le temps et an delà, pardonner et lutter, agir et servir, souffrir «et aimer. Nous ne serons pas déçus pour l'éternité. Tels sont les accents que sa voix Nous semble prendre de nos jours : Alors, elle était plus forte, plus douce et plus redoutable : elle était •divine. Mais nous, en cherchant à recueillir quelques échos de la parole du maître, il nous semble devenir ses disciples et posséder, non sans raison, une nouvelle sagesse et un nouveau courage.

Postea Beatissimus Pater in alia sancta illius regionis loca pie peregri­ nans est, ad lacum Tiberiadis, in montem Beatitudinum, in montem Tabor, Canam et Oapharnaum, ubique effundens animi pietatem.

Post meridiem, Ierusalem rediit, finesque Israelíticos relinquens et gratias agens Rectoribus Civitatis ceterisque, qui aderant, ob accepta observantiae testimonia, haec protulit verba:

Au terme de cette inoubliable journée, Nous voudrions, avec vous, faire monter vers Dieu l'hymne de la reconnaissance. On n'oublie plus, ^quand on les a vus une fois, ces lieux qui font revivre à la fois, l'Ancien «et le Nouveau Testament, ces lieux imprégnés des souvenirs de la Bible, des exemples et des enseignements de Jésus-Christ. Aux Autorités et à tous ceux qui sont ici présents, Nous redisons Notre satisfaction de cette visite, Notre gratitude pour l'accueil reçu, pour les attentions dont Nous avons été l'objet. Nous sommes venus parmi vous avec les sentiments de Celui que Nous avons conscience de représenter, et que les Prophètes ont annon­ cé jadis sous le nom de « Prince de la Paix ». C'est «dire que Nous ne nourrissons, envers tous les hommes et envers tous les peuples, que des pensées de bienveillance. L'Eglise, en effet, les aime également tous. Notre grand Prédécesseur Pie XII l'affirma avec force, et à maintes reprises, au cours du dernier conflit mondial, et tout le monde sait ce -qu'il a fait pour la défense et le salut de tous ceux qui étaient dans l'épreuve, sans aucune distinction. Et pourtant, vous le savez, on a voulu jeter des soupçons, et même des accusations contre la mémoire de ce grand Pontife. Nous sommes heureux d'avoir l'occasion de l'affir­ mer en ce jour et en ce lieu : rien de plus injuste que cette atteinte à 'Une aussi vénérable mémoire. Ceux qui ont, comme Nous, connu de près cette âme admirable, Acta Pauli Pp. VI 171 savent jusqu'où pouvaient aller sa sensibilité, sa compassion aux souf­ frances humaines, son courage, sa délicatesse de cœur. Ils le savaient bien aussi ceux qui, au lendemain de la guerre, vin­ rent, les larmes aux yeux, le remercier de leur avoir sauvé la vie. Vrai­ ment, à l'exemple de Celui qu'il représente ici-bas, le Pape ne désire rien tant que le bien véritable de tous les hommes. Nous formons les meilleurs vœux pour vous, au terme de cette visite, Nous plaisant à penser que Nos fils catholiques, qui vivent sur cette terre, continueront à y jouir des droits et des libertés aujourd'hui habi­ tuellement reconnus à tous. Et c'est de grand cœur que Nous invoquons sur vous, sur Nos fils chrétiens qui Nous entourent ici et sur tous ceux qui, dans le monde, nourrissent des pensées de paix et de réconciliation, l'abondance des di­ vines bénédictions.

Hierosolymis Summus Pontifex sacrum Cenaculum templumque « Dor- mitionis Mariae » vespere invisit. Deinde aedes repetiit Apostolicae Delegationis. His in aedibus Excmus D. Athénagoras, Patriarcha Oecumenicus Constan­ tinopolitanus, adiit Beatissimum Patrem, qui magno animi gaudio affectus eum excepit eumque ita est allocutus:

Vehementer Nos commovet, gaudio Nos penitus afficit granditas huius horae, in aevum sane memorandae, qua Catholica Ecclesia et Constantinopolitanus Patriarchatus per maximos suos sacrorum Anti­ stites rursus coram adstant, post plura saecula in silentio et exspecta­ tione transacta. Item grati animi sensibus vehementer ac penitus erga te afficimur, qui, ut Nobis obviam ire posses, parumper a patriarchali sede tua discedere voluisti At Omnipotenti Deo, qui Ecclesiae Dominus est^ fas est in primis humiliter debitas nostras grates persolvere. Apud christianos vetus opinio est, veluti « mundi centrum » locum illum habendum esse, ubi gloriosa Salvatoris nostri Crux erecta est, et ubi Ipse exaltatus a terra omnia trahit ad seipsum.1 Consentaneum igitur erat — idque ex providentis Dei consilio reapse accidit — ut hoc ipso loco, in hac praecipua terrarum orbis parte, in perpetuum sacra ac veneranda, liceret nobis, Roma et Constantinopoli

1 Cfr. Io. 12, 32. 172 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pie peregrinantibus, invicem obviam ire et communes supplicationes con­ sociare. Hodiernus occursus tuis in optatis erat inde a tempore Decessoris Nostri immortalis memoriae Ioannis XXIII, quem quidem aestimatione et amore palam prosecutus es, eique, non sine acri mentis perspicacitate, S. Ioannis Apostoli verba adhibuisti : « Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Ioannes ».2 Etiam Summus ille Pontifex hodiernum eventum exoptaverat, ut tu et Nosmetipsi compertum habemus; at praematura morte prohibitus est, quominus haec animi Sui vota ad effectum deduceret. Nihilominus Christi verba : Ut unum sint, iterum iterumque ex ore illius Pontificis morientis prolata, procul dubio ostendunt quo spectaverit unum ex illis propositis, quae ei maxime cordi erant et ad quae perficienda ipse diuturnum mortis agonem pretiosamque Suam vitam obtulit Deo. Viae, quae ad unitatem perducunt, hinc illinc longae quidem esse poterunt ac multis difficultatibus impeditae. Attamen utrumque iter alterum ad alterum vergit et ad Evangelii fontes convenit. Ceterum, nonne fausto ac felici omine hodiernus occursus noster in hac terra contingit, in qua Christus Ecclesiam condidit ac pro ea sanguinem suum profudit? Utcumque, hoc eventum voluntatem manifesto testatur, quae quidem, iuvante Deo, magis magisque communis evadit inter christianos homines hoc nomine dignos; voluntatem, dicimus, soller­ tem dandi operam, ut dissensiones superentur et opposita repagula diruantur; hoc est voluntatem constanter prosequendi susceptum iter, quod ad concordiae reconciliationem conducit. Dissensiones quae ad doctrinam,^ ad liturgiam et ad disciplinam spectant, tempore et loco opportuno expendendae sane erunt, et eo quidem animo, qui veritatis iura fideliter servet rectoque iudicio res aestimet, salva caritate. Quod autem iam nunc effici potest atque debet, hoc est, ut incrementum ea capiat fraterna caritas, quae sollicita sit novas reperiendi vias .ad opêrandum ; talis scilicet caritas, qua quis, praeteritorum temporum experientia edoctus, veniae dandae sit promp­ tus, permoveatur ad cernendum in aliis bonum magis quam malum, ac nihil optatius habeat, quam ut Divini Redemptoris vestigia sequatur, atque possit ab eo attrahi et ipsius imaginem in se referre. Huius caritatis signum et specimen esto pacis osculum, quod ex

2 io. i, 6. Acta Pauli Pp. VI 173

Dei beneficio nobis licet in hac sanctissima Terra invicem dare; esto pariter precatio illa, quam a Christo Iesu didicimus, ac nos una simul mox reeitaturi sumus. Nobis verba desunt ad apte significandum, quam penitus tua agendi ratio Nos tetigerit, neque Nos solummodo ; etenim Romana quoque Ecclesia et Concilium Oecumenicum non sine vehementi gaudio hoc magni sane momenti eventum accipient. Ad Nos quod attinet, una cum gratiarum actione preces Omnipotenti Deo admovemus, opem implorantes, ut coeptum iter pergere valeamus, &c dilargiatur tibi Nobisque, qui cum fide et spe firma illud inivimus, •caelestium gratiarum copiam ad optatam metam feliciter assequendam. Hisce animi sensibus affecti, non tibi valedicimus, sed vota proferre cupimus te revisendi, si tibi placuerit, spe delectati eiusmodi collo­ quia etiam in posterum fructuose iterari posse in nomine Domini.

Postero die, vi Ianuarii, in festo Epiphaniae Domini, Summus Pontifex susceptam piam peregrinationem prosequens et complens, ad urbem Bethlehem mane se contulit sacrisque operatus est in sacro Nativitatis specu, cum rosam etiam ex auro conflatam, in Iesu Infantis honorem eo loci adservaiidam, detulisset. Post Eucharisticum sacrificium peractum, hunc nuntium, christianis cete­ risque hominibus missum, legit : Nous voudrions Nous adresser simplement : d'abord au Christ, puis à l'Eglise, enfin au monde. 1. Au Christ, en cette fête de l'Epiphanie — qui revêt le double -aspect de la manifestation de Dieu et de l'appel des peuples à la foi — Nous présentons d'un cœur humble et modeste, mais sincère et joyeux, l'offrande de notre foi, de notre espérance et de notre amour. Solennellement, Nous lui adressons à notre tour la profession de foi •de Pierre : « Tu es le Christ, le Fils du Dieu Vivant x».1 Nous lui disons encore, comme Pierre : (( Seigneur, à qui irions-nous? Toi seul possèdes les paroles de la Vie Eternelle ».2 Nous faisons encore Nôtre le cri de regret et l'aveu sincère de Pierre : <( Seigneur, Tu sais tout ; Tu sais que Nous t'aimons ».3

1 Matth. 16,16. 2 Io. 6, 60. 3 Io. 21, 17. 174 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A ses pieds, comme jadis les Mages, Nous déposons ici les dons sym­ boliques, reconnaissant le premier né de l'humanité, en Lui le Verbe de Dieu fait chair et l'homme, fils de la très Sainte Vierge Marie, notre Mère, Nous le saluons comme le Messie, le Christ, le Médiateur unique et irremplaçable entre Dieu et les hommes ; le Prêtre, le Maître, le Eoi, Celui qui était, qui est et qui vient. C'est cette même confession que proclame aujourd'hui l'Eglise de Rome ; cette Eglise qui fut celle de Pierre et que Vous avez Vous-même fondée, Seigneur, sur cette même pierre, et qui est, de ce fait, votre Eglise. Et voilà pourquoi aujourd'hui encore votre Eglise se prolonge à travers la succession apostolique ininterrompue depuis les origines; cette Eglise, Vous la suivez et la défendez, Vous la purifiez et la forti­ fiez; Vous êtes sa Vie, ô Christ de l'Eglise de Rome! Cette profession, Seigneur, est celle de toute Votre Eglise, que Vous voulez et rendez une, sainte, catholique et apostolique. Tous les pasteurs et les prêtres, tous les religieux et les fidèles, tous les catéchumènes de votre Eglise universelle vous présentent avec Nous, cette même profes­ sion de foi, d'espérance et d'amour. Tous, nous accueillons Votre humilité et confessons Votre grandeur ; tous, nous écoutons Votre Parole et attendons Votre retour à la fin des temps. Nous Vous remercions tous, Seigneur, de nous avoir sauvés, élevés à la dignité de fils de Dieu, d'avoir fait de nous Vos frères et de nous avoir comblés des dons de l'Esprit-Saint. Tous, Nous vous promettons de vivre en chrétiens, dans un effort de docilité continuelle à Votre grâce et de renouveau dans les mœurs. Nous nous efforcerons tous de répandre dans de monde Votre message de salut et d'amour.

2. Devant cette crèche, Seigneur, Nous voulons ensuite adresser Notre parole à l'Eglise, à la tête de laquelle Vous avez voulu choisir Notre pauvre personne comme pasteur universel. Cette parole, la voici, simplement : que l'Eglise du Christ veuille être aujourd'hui avec Nous et s'associer à l'offrande qu'en son nom aussi Nous présentons au Seigneur. En cette communion réside son efficience, sa dignité et son harmonie avec ces notes qui authentifient la véritable Eglise. Nous vivons l'heure historique où l'Eglise du Christ doit vivre son unité profonde et visible. C'est l'heure pour nous de répondre au vœu de Jésus-Christ : « Qu'ils soient parfaitement un et que le monde Acta Pauli Pp. VI 175* reconnaisse que Toi, Père, Tn m'as envoyé ».4 A Pnnité interne de l'Eglise correspond à Pextérieur, sa force apologétique et missionnaire. Nous devons achever notre Concile Œcuménique; nous devons assu­ rer à la vie de l'Eglise une nouvelle façon de sentir, de vouloir et de se comporter; lui faire retrouver une beauté spirituelle sous tous les as­ pects : dans le domaine de la pensée et de la parole, dans la prière et les méthodes d'éducation, dans l'art et la législation canonique. Il faudra un effort unanime auquel tous les groupements devront apporter leur collaboration. Que chacun entende l'appel que lui adresse le Christ par Notre voix. Ceci, Nous le disons aux catholiques qui appartiennent déjà au ber­ cail du Christ. Mais Nous ne pouvons pas ne pas adresser la même invi­ tation aux Frères chrétiens qui ne sont pas en communion parfaite avec nous. Il apparaît désormais clairement à tous qu'on ne peut éluder le problème de l'unité; aujourd'hui cette Volonté du Christ s'impose à nos esprits et nous impose d'entreprendre avec sagesse et amour tout ce qui est possible pour permettre à tous les chrétiens de jouir du grand bienfait et du suprême honneur de l'unité de l'Eglise. Même dans les circonstances toutes particulières où nous nous trou­ vons aujourd'hui, Nous devons* dire qu'un tel résultat ne peut être obtenu au détriment des vérités de la foi. Nous ne pouvons pas être infi­ dèle à ce patrimoine du Christ ; il n'est pas le nôtre mais le sien ; nous n'en sommes que les dépositaires et les interprètes. Mais, répétons-le encore, Nous sommes disposé à prendre en considération tout moyen rai­ sonnable capable d'aplanir les voies du dialogue, dans le respect et la charité, en vue d'une rencontre à venir, — et Dieu veuille qu'elle soit proche — avec les frères chrétiens encore séparés de nous. La porte du bercail est ouverte. L'attente de tous est loyale et cordiale. Le désir est fort et patient. La place disponible est large et commode. Le pas à franchir est attendu avec toute Notre affection et peut être accompli avec honneur et dans la joie mutuelle. Nous Nous abstiendrons de solli­ citer des démarches qui ne seraient pas libres et pleinement convaincues, c'est-à-dire mues par l'Esprit du Seigneur, qui soufflera où et quand II le voudra. Nous attendrons cette heure bienheureuse. Nous ne demandons pour le moment à Nos très chers Frères séparés que ce que Nous Nous proposons à nous--même : que l'amour du Christ et de l'Eglise inspire toute démarche éventuelle de rapprochement et de rencontre. Nous fe-

4 Io. 17, 23. 176 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rons en sorte que le désir d'entente et d'union demeure vif et inaltéré ; Nous mettrons Notre confiance dans la prière. Même si elle n'est pas -encore commune, celle-ci peut être au moins simultanée et monter paral­ lèlement de nos cœurs, comme de ceux des chrétiens séparés, pour se rejoindre aux pieds du Très-Haut, le Dieu de l'Unité. En attendant, Nous saluons avec beaucoup de respect et d'affection les illustres et vénérés Chefs des Eglises distinctes de la Nôtre, réunis ici ; Nous les remercions cordialement pour leur participation à Notre pèlerinage, Nous rendons hommage à la part qu'ils possèdent de l'au­ thentique trésor de la tradition chrétienne et leur exprimons Notre dé­ sir d'une entente dans la foi, dans la charité et dans la discipline de l'unique Eglise du Christ. Nous envoyons Nos vœux de paix et de pros­ périté à tous les pasteurs, prêtres, religieux et fidèles de ces mêmes Egli­ ses; sur tous Nous invoquons la lumière et la grâce du Saint Esprit. Nous sommes maintenant profondément heureux que la rencontre, que Nous avons eue ici, pendant ces jours bénis, avec le Patriarche œcuménique de Constantinople se soit réalisée de la façon la plus aima­ ble et se soit révélée pleine des meilleurs espérances : Nous en remer­ cions le Seigneur de tout Notre cœur et Nous le prions que Lui-même qui coepit in nobis opus bonum ipse perficiat : Le Seigneur qui a com­ mencé en Nous cette œuvre bonne de la paix et de l'union veuille la con­ duire à bonne fin.5

3. Nous voulons enfin de ce lieu béni et en cette heure toute particu­ lière adresser quelques mots au monde. Par (( monde » Nous entendons désigner tous ceux qui regardent le christianisme comme du dehors, qu'ils soient ou qu'ils se sentent à son .égard comme des étrangers. Nous voudrions avant tout nous présenter, une fois encore, à ce monde au milieu duquel nous nous trouvons. Nous sommes les repré­ sentants et les promoteurs de la religion chrétienne. Nous avons la cer­ titude de promouvoir une cause qui vient de Dieu; nous sommes les disciples, les apôtres, les missionnaires de Jésus, Fils de Dieu et Fils de Marie, le Messie, le Christ. Nous sommes les continuateurs de sa Mis­ sion, les hérauts de son message, les ministres de sa religion, que nous savons posséder toutes les garanties divines de la vérité. Nous n'avons pas d'autre intérêt que celui d'annoncer notre foi. Nous ne demandons rien, sinon la liberté de professer et de proposer à qui veut bien, en toute

s Cfr. PMI. 1, 6. Acta Pauli Pp. VI 177 liberté, l'accueillir, cette religion, ce lien nouveau instauré entre les hommes de Dieu par Jésus-Christ, notre Seigneur. Nous voulons ensuite ajouter un autre point que Nous prions le mon­ de de bien vouloir considérer loyalement. Il s'agit du but immédiat de notre mission, et qui est le suivant : Nous désirons travailler pour le bien du monde, pour son intérêt, pour son salut. Et Nous estimons même que le salut que Nous lui offrons lui est nécessaire. Cette affirmation en implique beaucoup d'autres. Ainsi : Nous re­ gardons le monde avec une immense sympathie. Si le monde se sent étranger au christianisme, le christianisme ne se sent pas étranger au monde, quel que soit l'aspect sous lequel ce dernier se présente et quelle •que soit l'attitude qu'il adopte à son égard. Que le monde le sache donc : les représentants et les promoteurs de la religion chrétienne ont de l'estime à son égard et ils l'aiment d'un amour supérieur et inépuisa­ ble : l'amour que la foi chrétienne met au cœur de l'Eglise; celle-ci ne fait pas autre chose que de servir d'intermédiaire à l'amour immense -et merveilleux de Dieu à l'égard des hommes. Cela veut dire que la mission du christianisme est une mission d'ami­ tié parmi les peuples de la terre, une mission de compréhension, d'en­ couragement, de promotion, d'élévation; et, disons-le encore une fois, une mission de salut. Nous savons que l'homme moderne met sa fierté à faire les choses par lui-même; il invente du nouveau et réalise des choses étonnantes. Mais toutes ces réalisations ne le rendent ni meil­ leur, ni plus heureux ; elles n'apportent pas aux problèmes de l'homme une solution radicale, définitive et universelle. L'homme, Nous le sa­ vons encore, lutte contre lui-même ; il connaît des doutes atroces. Nous «avons que son âme est envahie de ténèbres et assiégée de souffrances. Nous avons à lui dire un message que Nous croyons libérateur. Et Nous Nous croyons d'autant plus autorisé à le proposer qu'il est pleinement humain. C'est le message de l'Homme à l'homme. Le Christ que Nous apportons à l'humanité est « le Fils de l'hom­ me », comme il s'est appelé Lui-même. Il est le Premier-né, le Prototype de la nouvelle humanité ; il est le Frère, il est le Compagnon, il est l'Ami par excellence. De Lui seul on a pu dire en toute vérité qu'« il connais­ sait ce qu'il y avait dans l'homme ».6 Il est l'envoyé de Dieu, mais ce n'est pas pour condamner le monde, c'est pour le sauver.7 Il est le bon Pasteur de l'humanité. Il n'est pas de valeur humaine

6 Io. 2, 25. 7 Cfr. Io. 3, 17.

.12 - ACTA, vol. VI, n. 3. — 21-3-1964. 178 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale qu'il n'ait respectée, rehaussée et rachetée. Il n'est pas de souffrance humaine qu'il n'ait comprise, partagée et valorisée. Il n'est pas de be­ soin humain, — exception faite de toute imperfection morale — qu'il n'ait assumé et éprouvé en Lui-même et proposé à l'ingéniosité et au cœur des autres hommes comme objet de leur sollicitude et de leur amour, et pour ainsi dire, comme condition de leur propre salut. Même pour le mal qu'en qualité de médecin de l'humanité II a connu et dé­ noncé avec la plus énergique vigueur, Il a eu une infinie miséricorde^ jusqu'à faire surgir, par le moyen de la grâce, dans le cœur de l'homme, de surprenantes sources de rédemption et de vie. Eh bien! qu'on sache de par le monde comment le Christ, qui vit encore aujourd'hui dans son Eglise, se manifeste au monde à partir de ce lieu, de ce berceau qui marqua son apparition sur la terre. Que le monde qui Nous entoure daigne donc recevoir aujourd'hui,, au nom de Jésus-Christ, Notre salut plein de respect et d'affection. Ce salut déférent, Nous l'adressons d'une manière particulière à qui­ conque professe le monothéisme et avec nous rend un culte religieux à l'unique et vrai Dieu, le Dieu vivant et suprême, le Dieu d'Abraham,, le Très-Haut, celui que justement sur ce sol — en un jour lointain que rappellent la Bible et le Missel — un personnage mystérieux, dont l'Ecriture ne nous a transmis ni la généologie ni la fin, et dont le sacer­ doce royal a servi à qualifier celui du Christ lui-même, Melchisédech, célébra comme «le Dieu Très-Haut, créateur du ciel et de la terre».* Nous chrétiens, instruits par la révélation, nous savons que Dieu sub­ siste en trois Personnes, Père, Fils et Saint-Esprit, mais toujours nous célébrons la nature divine comme étant unique, nous proclamons unique le Dieu vivant et vrai. Qu'à ces peuples adorateurs d'un Dieu unique aillent aussi Nos vœux de paix dans la justice. Notre salut s'adresse pareillement à tous les peuples auxquels nos Missionnaires catholiques apportent, en même temps que l'Evangile, une invitation à partager son universalisme et un ferment capable de faire monter la civilisation. Mais Notre salut aujourd'hui ne peut connaître de limites : il sur­ monte toutes les barrières et veut atteindre tous les hommes de bonne volonté, y compris les hommes qui pour le moment ne témoignent au­ cune bienveillance pour la religion du Christ, qui s'efforcent d'en em­ pêcher la diffusion et d'en combattre les fidèles. Même aux persécuteurs-

8 Cfr. Gen. 14, 19. Acta Pauli Pp. VI 179 du catholicisme et aux négateurs de Dieu et du Christ, Nous envoyons Notre souvenir triste et douloureux et sereinement Nous leur deman­ dons : Pourquoi, pourquoi? Au moment de quitter Bethléem, ce lieu de pureté et de calme où naquit, voici vingt siècles, Celui que Nous prions comme le Prince de la paix, Nous sentons l'impérieux devoir de renouveler aux Chefs d'Etat et à tous ceux qui portent la responsabilité des peuples Notre appel pres­ sant en faveur de la paix du monde. Que les Gouvernants entendent ce cri de Notre cœur et qu'ils poursuivent généreusement leurs efforts pour assurer à l'humanité la paix à laquelle elle aspire si ardemment. Qu'ils puisent auprès du Tout-Puissant et au plus intime de leur cons­ cience d'homme une intelligence plus claire, une volonté plus ardente et un esprit renouvelé de concorde et de générosité, afin d'éviter à tout prix au monde les angoisses et les offres d'une nouvelle guerre mondiale, dont les conséquences seraient incalculables. Qu'ils collaborent encore plus efficacement à instaurer la paix dans la vérité, dans la justice, dans la liberté et dans l'amour fraternel. Tel est le vœu que Nous n'avons cessé de présenter à Dieu dans une prière instante tout au cours de ce pèlerinage. Toutes les initiatives loyales, qui tendent à la réaliser, trouveront Notre appui et Nous les bénissons de grand cœur. C'est le cœur plein de ces pensées et de ces prières que de Bethléem, patrie terrestre du Christ, Nous invoquerons pour l'humanité tout en­ tière l'abondance des faveurs divines.

Ierusalem regressus, pertransiens Montem Oliveti, post meridiem Summus Pontifex eodem quo venerat aërovehiculo Romam rediit, prius comiter salu- tatus ab Hussein, Rege Jordaniae, cui haec verba fecit :

Solem Aleikum! The time has come for Us to take leave of this blessed land after Our unforgettable pilgrimage. We cannot départ without expressing anew and publicly Our profound gratitude to Your Majesty and to the civil authorities who have done so much to facilitate Our travels and make them fruitful. Forever in Our heart We shall bear the consoling memories of this humble visit to the Holy Places, and of the warm welcome extended to Us by the inhabitants of this sacred land. May God re ward them, may He wipe away their tears, and grant them peace, prosperity and true happiness. 180 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In the words which the Apost] e Paul used to the Christians of Ephe- sus, in bidding them farewell, We also « commend you to God and to the word of his grace, who is able to build up, and to give the inheritance among ali the sanctified ».x And, as he wrote to the same Ephesians, We exhort you : « Let all bitterness, and wrath, and indignation, and clamor, and reviling, be removed from you, along with ail malice. On the contrary, be kind to one another, and merciful, forgiving one ano- ther, as God in Christ has generoulsy forgiven you ».2 And, repeating the apostolic salutation. « Peace be to this land, and to all those who dwell herein », We cali down upon you ali the richest grâces from on high, imparting to you and your loved ones and to ali the beloved people of Jordan Our particular fatherly Apostolic Blessing. Khatar Eum!

Beatissimus Pater terram attigit pervesperi in aëronavium portu v. d. « di Oiampino », quamplurimis Eum exspectantibus clarissimis Viris ex eccle­ siastico et laicorum ordine, necnon Excmo Viro Antonio Segni, Reipublicae Italicae Praeside, qui regredientem Pontificem nobilissimis verbis salutavit. Augustus Pontifex vero Sui moti animi sensus ita aperiebat:

Ritorniamo col cuore pieno di intense emozioni, portando scolpite nella memoria, e per sempre, le immagini radiose e commoventi dei Luoghi Santi, che parlano con spoglia eloquenza della vita di Gesù Cristo, delle sue sofferenze, del suo amore. Abbiam voluto che il Nostro viaggio in Palestina assumesse il signi­ ficato di un incontro particolare, fervoroso, ardente con Cristo, un pro­ clamare alto davanti al mondo la sublime realtà e universalità della Redenzione, che il Salvatore Divino continua a operare per mezzo della sua Chiesa : e, posando ora nuovamente il piede sul suolo d'Italia, ove approdò un giorno Pietro, con la sua nobile e rigeneratrice missione, possiamo dire di aver tenuto fede al Nostro impegno. La Liturgia dell'odierna festa di Epifania parlava di un gran splen­ dore, che da Gerusalemme si effonde sul mondo, e ne vince le tenebre : « Sorgi, vestiti di luce, perché è giunta la luce tua, e la maestà del Signore sopra di te si è levata ; perché, vedi, la tenebra copre la terra, e l'oscurità i popoli, ma sopra di te sorge il Signore, e la sua maestà sopra di te si fa vedere. Alla tua luce cammineranno i popoli, e i re al

1 Act. 20, 32. 2 Eph. 4, 31-32. Acta Pauli Pp. VI 181 bagliore del tuo levare».1 In questa luce divina abbiamo compiuto il Nostro viaggio di preghiera e di penitenza; e abbiamo pregato che piir: alta risplenda sul mondo, le cui ansie e incertezze, i cui paurosi scon­ volgimenti nascono dall'aver voluto respingere e soffocare questa luce^ Soltanto in Gesù benedetto, Noi ripetiamo, è la salvezza ; nel suo mes­ saggio di verità, di bontà, di amore è la risposta a tutte le incognite che si affacciano; nella sua volontà, liberamente accettata, è la pace del mondo. Questo abbiamo invocato, prostrati sulla nuda pietra del Sepolcro, sul Calvario e al Getsemani, nel Cenacolo e a Nazareth. E sulla Gròtta della Natività di Betlem abbiamo chiesto per tutti gli uomini di buona volontà il dono della pace, vera e duratura. Il Signore adempia i Nostri voti, e faccia fiorire il percorso del suo umile Vicario con i frutti della santità, della giustizia, della verità : ad dandam scientiam salutis plebi eius ...ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.2 Ora il Nostro pensiero si rivolge con memore benevolenza alle Auto­ rità di quei luoghi, che hanno reso così agevole e spedito il Nostro viag­ gio, facendo ogni sforzo per rendere più gradito il Nostro breve sog­ giorno in Terra Santa; alle fiorenti Comunità Cattoliche, che abbiamo colà incontrato e incoraggiato, appartenenti ai Patriarcati Latino, Mel- chita, Maronita e Armeno ; ai figli di San Francesco, tanto benemeriti per la secolare presenza nella terra di Gesù; e a tutti i nostri fratelli in Cristo, particolarmente diletti e cari, la cui presenza nei Luoghi Santi rende a Noi più pungente il desiderio dell'auspicata unione. Ringraziamo altresì per la sua tanto gradita presenza l'Ecc.mo Si­ gnor Presidente della Repubblica Italiana, e, con Lui, tutte le Autorità, che, come han voluto porgerci il loro saluto alla Nostra partenza, Ci fanno sentire ora più intensa la gioia del ritorno, portandoci l'affetto dei diletti figli d'Italia e di Roma. Ci è anche caro esprimere vivo com­ piacimento ai dirigenti, ai piloti, al personale della Società Aerea, che tanto ha fatto per la perfetta riuscita della Nostra trasvolata. In pegno del Nostro animo commosso, in questo momento abbraccia­ mo con paterna benevolenza tutti i popoli incontrati, e quelli che Ci hanno seguito col pensiero e con la preghiera, mentre, propiziatrice di ogni desiderata grazia celeste, di cuore effondiamo ancora una volta su l'umana famiglia l'Apostolica Benedizione.

1 Is. 60, 1-3. 2 Lue. 1, 77. Ï82 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Inde Summus Pontifex, ad Aedes Vaticanas pergens, autorhaeda mediam pertransiit Urbem, toto itinere innumera multitudine civium laetissime plaudente inter sacri aeris concentus, Eomanaeque Civitatis Magistro cum Administratorum Coetu obsequium « Peregrino Apostolico » ad Colosseum ipraebente. Palatium Apostolicum tandem ingressus, Beatissimus Pater christifi­ deles in Petriano foro adstantes ita breviter est allocutus :

Grazie, grazie, figliuoli, di questa accoglienza che costituisce già di per sè un avvenimento memorabile e incomparabile. Io vorrei che arrivasse a tutta la cittadinanza di Roma, alle autorità e a quanti hanno fatto servizio di ordine in questo immenso corteo, il mio particolare ringraziamento. Mio vivo desiderio sarebbe stato di non incomodare alcuno e di compiere il ritorno in maniera semplice e tran­ quilla. La vostra intelligenza e la vostra bontà invece hanno preparato la straordinaria manifestazione di cui tutti siamo stati spettatori. Vi porto il saluto da Beuern, dove questa mattina ho celebrato la S. Messa; vi porto la pace del Signore, vi porto quel che voi già avete nel cuore e dimostrate di aver ben capito ; la realtà, cioè, che fra Cristo, Pietro e Roma corre un filo diretto. Questo filo ha vibrato di tutte le sante emozioni e adesso si fa trasmettitore di tutte le mie benedizioni. Voi avete compreso che il mio viaggio non è stato soltanto un fatto singolare e spirituale : è diventato un avvenimento, che può avere una grande importanza storica. È un anello che si collega ad una tradizione secolare; è forse un inizio di nuovi eventi che possono essere grandi e benefici per la Chiesa e per l'umanità. Vi dirò soltanto questo, stasera, che ho avuto la grande fortuna sta­ mane di abbracciare, dopo secoli e secoli, il Patriarca Ecumenico di Costantinopoli, e di scambiare con lui parole di pace, di fraternità, di desiderio della unione, della concordia e dell'onore a Cristo e di vantag­ gioso servizio per l'intera famiglia umana. Speriamo che questi inizi diano buon frutto; il seme germogli e giunga a maturità. Intanto preghiamo tutti : giacché queste ore e questi avvenimenti sono certamente grandi e segnati dalla benevolenza di Dio. Ricevete adesso la mia benedizione : nel nome del Padre, del Figliuolo-

ADHORTATIO APOSTOLICA

Ad universos Episcopos pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes: quae proxime habebitur Supplicatio ad christianorum unitatem impetrandam peculiari modo commendatur.

PAULUS PP. VI VENERABILES FRATRES

SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

E PEREGRINATIONE reversi, qua precationis et paenitentiae stu­ dio ducti loca sumus venerati, quae Christus redemptionis suae mysteriis consecravit, facere non possumus, quin laetabundo animo ad cunctos Fratres in Episcopatu Nos convertamus/Iis enim, quemadmodum par erat, hunc eventum, historia dignum, cum altera Concilii Oecumenici Vaticani II Sessio haberetur, primum nuntiavimus ; iidemque revera gravissimum eius rei momentum penitus perceperunt et statim excelsa et fausta pro­ spexerunt, quae exinde in Ecclesiam humanamque societatem possent manare. Probe novimus, Venerabiles Fratres, praesertim vestra pia alacritate, vestro amore erga Ecclesiam, vestra egregia sollici­ tudine pastorali factum esse, ut fideles sponte et conglobatim iter Nostrum precationis et paenitentiae causa susceptum sint prosecuti, ut dilectionis affectu, ubicumque consisteremus, Nos circumfuderint, ut denique apostolicis propositis Nostris se pla­ ne adiunxerint. Quemadmodum igitur verbis exprimere nequimus religio­ sos sensus, quibus animus Noster est perculsus, cum limen Civi­ tatis Sanctae intravimus, cum in rupe Sepulchri Christi, in monte Calvariae, in Gethsemani, in Cenáculo, in urbe Naza­ reth, in Bethleemitico specu Nos prostravimus, ita nullo modo memoriam umquam poterimus deponere, earum rerum, quae circa Nos vidimus et audivimus diebus illis praeclarissimis. 184 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Animo enim commoto recordamur hominum multitudines Nos incitato studio salutavisse, quas quidem ubique, maximo cum gaudio et admiratione Nostra, invenimus Nobis obsequentes atque plaudentes. Meminimus quoque diligentiam, cum hu­ manitate et reverentia coniunctam, Auctoritatum, quae locis illis praesunt quaeque nulli pepercerunt labori, ut brevis com­ moratio Nostra in Terra, Iesu Christi incolatu sacra, expedita foret ac grata. Imprimis autem haerent in pectore congressio­ nes, quibus Praepositos venerabilium Ecclesiarum Orientalium convenimus, a quibus lugendo discidio iamdiu seiungimus ac peculiari modo colloquia, quae cum Patriarcha Oecumenico Constantinopolitano fecimus, qui et ipse se peregrinatorem in Palaestinam contulerat. Osculum sacrum invicem dedimus, quo se complecti solent Christi discipuli, simul legimus ora­ tionem illam luculentam, qua Redemptor, antequam crucis tormenta subiret, a Patre unitatem discipulorum petiit, ut cre­ derei mundus; simul precationem « Pater noster » recitavi- mus, qua Deum ut Parentem nostrum invocamus et offensio- num veniam mutuo dare docemur: quae omnia Nobis libet habere quasi primitias perfectae unitatis in una Ecclesia Christi, licet eam consequi sit adhuc longinquum. Nec umquam demum oblivisci poterimus obsequia festive, ardenter, mirifice Nobis redeuntibus praestita a civibus Ro­ manis, qui memoranda ea occasione oblata humili Sancti Petri Successori significarunt, quam arctis et suavibus vinculis ipse dilectissimae Dioecesi suae iungere tur. Omnibus qui studium et operam contulerunt, ut pia Nostra peregrinatio prospere succederet, gratum animum patefaci- mus Nostrum; vobis autem, Venerabiles Fratres, peculiares grates agere cupimus, quod estis annisi, ut fideles, curis vestris commissi, perciperent vim, momentum, proposita huiusce even­ tus memorabilis in vita Ecclesiae, quod attinet ad munus eius sanctificans in universa hominum familia. Sed, quemadmodum patet, imprimis in Deum Omnipoten- Acta Pauli Pp. VI 1-86* tem grata voluntas et mens beneficiorum memor cum humili sinceroque obsequio dirigantur oportet; ad Deum, dicimus, qui. per humanas vicissitudines Ecclesiam suam gubernat et ad aeternitatis fines perducit, quique Nobis dat, ut e communi peregrinationis Nostrae probatione nova animo praesagiamus- incepta eaque pacifica et eximia ad Regnum Dei stabiliendum ac provehendum. Non enim sine miserentissimi Domini nostri" providentia contigit, ut Petrus in humili Successoris sui persona post viginti saecula eo reverteretur, unde olim abiit, et ubi Ec­ clesia orta est primosque fecit progressus divino ipso Conditore- opem ferente et primo eius Vicario moderante. Itaque Eccle­ siam Christo obtulimus in ipsa regione, quae eam olim exiguam vidit ut granum sinapis, nunc vero conspicit admodum auctam quasi arborem ingentem, cuius rami totum orbem terrarum obumbrant, semper florentem et fecundam, semper revirescen- tem virtute Sanctorum eius, quamvis persecutorum petatur assultibus, semper se novantem vigore suo interiore atque assi­ duo suorum Pastorum opere. Haec omnia effecerunt, ut summo perfunderemur solacio. Atque adeo hac certa spe tenemur permultos illos et venustos- veluti flores pietatis religiosae, bonitatis, observantiae, amoris fraterni, quos secundum totum iter Nostrum vidimus exorien- tes, uberem fructuum spiritualium copiam esse allaturos. Ne­ scimus sane, quandonam ex providentis Dei consilio fieri con­ tingat, ut semina, quae sulcis coram Nobis apertis spe firma, commisimus, plenam maturitatem assequi possint. Nihilomi­ nus, quemadmodum pro certo habemus flagrantes generosio- rum christifidelium supplicationes Deo admotas eorumque pae­ nitentiae opera, saepe occulta, paravisse vias Domini, quas- Nobis elapsis diebus exsultanti animo tereré licuit, ita pariter non dubitamus, quin nostris humilibus, assiduis fiduciaeque- plenis precibus atque nostris paenitentiae operibus, quae chri­ stiana fide caritateque permoti Deo exhibebimus, difficultates- asperitatesque removeantur, quae adhuc terendum iter prae- 186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pediunt, atque adeo exoptata meta tuto et quam primum per- tingi possit. Hac de causa magnopere cupimus, Venerabiles Fratres, ut ad grates Deo persolvendas de felici peregrinationis Nostrae -exitu universi Ecclesiae filii Nobiscum coniungantur. Sicut enim christifideles omnes enixis suis precibus iter Nostrum parare ac prosequi studioso animo voluerunt, ita consentaneum omnino est, ut omnes pariter communem dent operam, ut salutares eiusdem peregrinationis fructus in tuto ponantur; eos fructus dicimus, quos locis Christi Domini passione et amore conse­ cratis, Nosmetipsi tam instanter tantaque fiducia freti a Deo expostulavimus ad Ecclesiae prosperitatem et ad bonum uni­ versae hominum familiae. Quam ad rem, id vos rogamus, Venerabiles Fratres, ut in singulis vestrarum Dioecesium paroeciis sacri ritus indicantur, quibus Omnipotenti Deo debitae grates agantur opportunaeque supplicationes adhibeantur. Peculiari autem modo commen­ dare placet illam octo dierum Supplicationem pro christiano­ rum unitate, quae proximis diebus initium capiet, quaeque eo spectat, ut quotannis homines ex variis christianis professioni- bus eodem religionis studio coniuncti communes Deo admoveant supplicationes, eam impetraturi unitatem, quam Christus Do­ minus omnibus suis asseclis praecepit. Ad rem quod attinet, , die xxv Ianuarii, anno MCMLIX, scilicet eo ipso die, quo huiusmodi Supplicatio concludebatur, Decessorem Nostrum fel. rec. Ioannem XXIII primum dedisse nuntium Concilii Oecumenici Vaticani Secundi convocandi, proposito sibi fine renovandae Ecclesiae et chri­ stianorum omnium unitatis restaurandae; ac meminisse etiam placet, eundem Pontificem per suas primas Litteras Encyclicas « Ad Petri Cathedram » christianos omnes carissimos fratres appellavisse, eosque sine professionis christianae discrimine invitavisse ad unitatem a Deo precibus implorandam. Nos quo­ que, qui ad Summum Pontificatum evecti a Paulo Apostolo Acta Pauli Pp. VI 187 nomen sumpsimus, hanc ipsam Supplicationem summo semper in honore habuimus in sacri ministerii perfunctione, quod va­ riis temporibus Dominus Nobis commisit; ac semper laeto animo quotannis eiusdem Supplicationis finem celebravimus, quo die in Romana liturgia Sancti Pauli conversio commemoratur. Probe novimus innumeros ex variis christianis professioni- bus homines nobilissimae huius unitatis causae se devovisse, ac nobiscum precando poenitendoque coniunctos, humiles atque enixas supplicationes Deo admovere, ut ipsius voluntas ad­ impleatur. Ne contingat, Venerabiles Fratres, ut catholicae Ec­ clesiae filii, idcirco quod plenitudinem veritatis ex gratuito Dei beneficio acceperint, de sanctissima hac unitatis causa promo­ venda minus se praebeant sollicitos. At contra necesse est ut aemulo religionis studio una cum fratribus ab Apostolica Sede separatis eiusmodi causam amplectantur; et quoniam ipsis hoc praestantissimum donum a Deo iam collatum est, ut ad eius Ecclesiam plene pertineant, iidem exinde incitamentum sumant ad hanc causam precibus et paenitentiae operibus generosiore animo agendam. Praeeuntibus igitur sacris Pastoribus, qui Concilii Oecumenici tempore palam significarunt, quantopere ¡sibi corde esset christianorum unitas, catholici universi hoc anno instantiores supplicationes Deo adhibeant, ut per gratiam Spiritus Sancti unitas christianorum omnium ad effectum quam primum perducatur. Quae ut efficacius eveniant, parochis catholicae Ecclesiae universis, qui sacros ritus a Nobis commendatos peregerint, potestatem facimus Benedictionem Papalem semel, quo volue­ rint die, nomine Nostro adstantibus christifidelibus impertien­ di, una cum adnexa Indulgentia Plenaria, quam omnes lucrari poterunt, qui ad Paenitentiae et Eucharistiae sacramenta ac­ cesserint et ad mentem Romani Pontificis oraverint. Certa spe freti, fore ut christifideles vigilantiae vestrae com­ missi adhortationibus hisce Nostris ultro libenterque respon­ deant, vobis, Venerabiles Fratres, vestrisque dilectis gregibus, 188 Acta Apostolicae Sedis - Çonimentarium Officiale quos presentissimo Beatae Mariae Virginis patrocinio enixe commendamus, Apostolicam Benedictionem effusa caritate im­ pertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xv mensis Ia­ nuarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE

Rosa aurea tribuitur in honorem Iesu Infantis, cuius simulacrum in specu» Bethleemitici sacra aede excolitur.

PAULUS PP. VI Ad futuram rei memoriam. — Piae peregrinationis causa et qui­ dem tempore sacro, quo natus Iesus Christus celebratur, in regio­ nem eius incolatu memorabilem et venerandam profecturis, obver- satur Nobis ante mentis oculos illud « parvum terrae foramen ubi maiestas divina, humanae naturae humilitate assumpta, ad salvandos omnes miserentissime venit; ubi intemerata Virgo et Mater Maria Filium suum, principium et dominum rerum, in pecudum praesepio positum cum Beato Ioseph ardentissime adoravit ; ubi « natum Salvatorem cum exercitu angelorum concinentes caelesti gaudio salutaverunt illustrata nocte pastores )) ;2 Bethléem dicimus, « augustissimum orbis locum )),3 quo» Magi ex oriente stella duce advenerunt, ut Redemptori debitos adhi- berent honores. Cum iis omnibus mentis cogitatione et amoris affectu coniuncti, statuimus munus eo deferre, quo commoti animi Nostri sen­ sus significemus, et exigui spatii illius immensam dignitatem agnosca­ mus, scilicet Divino Parvulo, in Bethleemitico specu humilibus ornato- obsequiis, auream rosam praebere. Itaque, motu proprio, honori Iesu Infantis, cuius simulacrum in eiusdem cryptae sacra aede, ubi a Vir­ gine Maria in praesepio traditur positus esse, excolitur, rosam ex auro conflato-m, a Sodalibus Ordinis Fratrum Minorum, eius loci custodimus..

1 Cfr. S. ., Epist. 46; P.L. 22, 490. 2 Cfr. S. Paulin. Noi., Epist. 31; P.L. 61, 327. * S. Hieron., Epist. 58; P.L. 22, 581. Acta Pauli Pp. VI 189 asservandam, harum Litterarum vi tribuimus et donamus. Quae vero in sollemni benedictionis rosae huiusmodi caerimonia a Deo supplices po­ stulavimus, ut nimirum prospera cuncta concederet, adversa destrueret, ea iterum impenso animi studio a misericordiarum Patre efflagitamus, ut sacram aedem illam visentibus omnibusque hominibus bonae volun­ tatis cumulate impertiat. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Decembris, in festo Nativitatis D. N. Iesu Christi, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

EPISTULA

Ad E.mum P. D. Hamletum Ioannem titulo Ecclesiae suburbicariae Tuscu­ lanae S. R. E. Card. Cicognani, publicis Ecclesiae negotiis praepositum, quem Legatum deligit ad sollemnia Tarracone agenda ob undevicesimum revolutum saeculum a S. Pauli Apostoli in Hispaniam adventu.

PAULUS PP. VI

Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perlatum Nobis est sub exitum mensis Ianuarii proximo anno Tarracone sacra celebratum iri sollemnia ad recolendum undevicesimum revolutum saeculum, postquam Sanctus Paulus Apostolus ad nuntiandum Evan­ gelium in Hispaniam se contulit. Sanctus Paulus, in Christo positus praedicator et apostolus, doctor gentium in fide et veritate,1 quemadmodum optaverat et facere sibi statuerat,2 praeco factus in Oriente et Occidente, ad Occidentis quoque terminos venit,3 et, ad fidei lucem diffundendam, ab urbe Roma ad Hispaniam profectus est.4 Quapropter iure merito is intemeratae victo­ riae titulos nactus, triumphalis vir, aeque Asianus, Phrygius, Macédo­ niens, Achaicus, Romanus, Hispanicus quoque appellari potest. Litterarum documentis et fama proditum est, eum Tarracone quoque fuisse atque facile existimari potest Apostolum gentium non praeteriisse

1 Cfr. 1 Tim. 2, 7. 2 Cfr. Rom. 15, 24-28. 3 Cfr. Clementis, 1 Cor. 5. 4 Cfr. Fragm. Muratoriamim. 190 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale urbem florentissimam et pernobilem, ubi quidem maritimis itineribus Ostia in Hispaniam assuetus erat e navibus escensus, et qua ad Christi regnum constabiliendum patere poterat ei ostium apertum et magnum et evidens.5 Ita excultus, fertilis ubere ager, florentes protulit messes, unde veri nominis gloria Tarraconensi urbi profecta est. Per saeculorum enim aetates vivido religionis sensu, integrae fidei firmitate, civili morum ur- banitate spectabilis, propositi tenax, recti pervicax enituit civitas haec, cunctis urbibus eminens Hiberis,6 genetrix piorum Tarraco,7 rutilo de­ cora cruore Martyrum Fructuosi episcopi et Augurii Eulogiique dia­ conorum. Haec Nobiscum cum perpendissemus, ad augendum tantorum coe­ tuum et celebritatum decorem, libenti animo indulgentes votis Dilecti Filii Nostri Cardinalis Beniamini de Arriba et Castro, Archiepiscopi Tarraconensis, decrevimus mittere de Sacro Purpuratorum Patrum Collegio, qui ibi Personam Nostram gereret. Et ideo te, Venerabilis Fra­ ter Noster, deligimus, renuntiamus, constituimus Legatum Nostrum, qui nomine Nostro Nostraque auctoritate praesis sollemni commemo- rationi S. Pauli Apostoli ad Tarraconensem oram adventus. Nec dubi­ tamus, quin tu, ore et sermone suavis, doctrina clarus, in S. Paulum sin­ gulari amore flagrans, ita gesturus sis munus, ut Nostrae exspectationi cumulate respondeas, et inde, ob rem bene confectam, diu animo mansura dulcia haurias solacia. Quae ut e sententia feliciter eveniant, tibi, Venerabilis Frater Noster, caelestia praesentissima deproperamus auxilia, et, horum pignus, Apo­ stolicam Benedictionem peramanter impertimus. Hanc autem per te volumus, prolixae caritatis testem, pertinere ad supremos Hispaniae moderatores, ad sacrorum Antistites, ad universos civili vel militari po­ testate pollentes, ad sacerdotes, religiosos sodales, christifideles, qui sta­ tis celebritatibus intererunt, hoc Paulino effato precati : Deus spei repleat vos omni gaudio et pace in credendo, ut abundetis in spe et vir­ tute Spiritus Sancti* Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxxi mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI s Cfr. 1 Cor. 16, 9. e Prudentius, Hymn. VI, 144. . 7 Id., Eymn. IV, 22-23. * Rom. 15, 13. Acta Pauli Pp. VI 191

ALLOCUTIONES

I Ad Excellentissimum Virum Antonium Segni, Reipublicae Italicae Prae­ sidem, in Aedibus Quirinalis collis habita. *

Signor Presidente della Repubblica Italiana,

Dirige a questa visita i Nostri passi innanzi tutto il senso della Nostra riconoscenza, stimolato dalla cortesia oltremodo amabile e sollecita, con cui Vostra Eccellenza ha voluto dapprima intervenire personalmente alla cerimonia della Nostra incoronazione al sommo Pontificato, e venire poi ufficialmente a porgerci, nella Nostra residenza Vaticana, l'espres­ sione dei Suoi devoti e nobili sentimenti e di quelli del Popolo Italiano, dall'Eccellenza Vostra egregiamente rappresentato, in una udienza, di cui conserviamo il più grato ricordo ; né possiamo tacere i due recentis­ simi incontri, che Noi avemmo l'onore di avere con l'Eccellenza Vostra all'occasione della Nostra partenza per il pellegrinaggio in Terrà Santa all'aeroporto di Fiumicino, e del Nostro ritorno a quello di Ciampino. Una bontà, così preveniente e deferente, Ci obbliga a venire, a No­ stra volta, nella Sua presidenziale dimora per ricambiarLe la mani­ festazione della Nostra gratitudine, della Nostra benevolènza e dei Nostri voti, manifestazione a Noi tanto più facile e gradita, quanto più sincera e cordiale è la stima che nutriamo per la Sua degnissima persona, e quanto più profonda e vivace è la Nostra affezione per la Nazione Italiana. Lasci, Eccellenza, che in questa occasione Noi Le diciamo la Nostra compiacenza nel vedere la suprema magistratura dello Stato impersonata in uomo probo e retto, quanto saggio ed esperto, e guidata da una visione ampia e vigilante del mondo contemporaneo, e saggiamente comprensiva anche di quegli aspetti storici, morali e religiosi della nostra odierna società, che maggiormente interessano il Nostro ministero apostolico. E lasci perciò che alla meritata fiducia dei Suoi concittadini si aggiunga la Nostra, fondata sull'alta coscienza con cui Ella attende alle gravi funzioni della Sua sovrana missione, e confortata dalla certezza dell'as­ sistenza divina, non mai lontana da chi pone a sostegno di somme re­ sponsabilità la giustizia e l'amore.

* Die 11 Ianuarii mensis a. 1964. ri92 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Com'Ella vede, Signor Presidente, i Nostri sentimenti si svolgono in nna linea semplicissima, come è proprio di sentimenti che partono dal cuore, e subito si fanno augurio, ed in Noi si accendono in pre­ ghiera. E ciò che diciamo per la Sua persona e per il Suo ufficio vo­ gliamo dire per il Popolo Italiano, non senza avvertire il bisogno di ricordare, ancora una volta, la novità — rispetto alla storia pochi de­ cenni trascorsi non bastano per considerarla altrimenti — la novità del titolo con cui Noi ad esso Ci rivolgiamo. Il titolo non è più quello d'una sovranità temporale, che qualificava sudditi gli Italiani degli Stati Pontifici e forestieri quelli delle altre regioni ; ma solo quello della Nostra potestà spirituale, che guardava ieri e tanto più guarda oggi all'Italia come ad un popolo costituente nella sua grande mag­ gioranza, e, sotto certi aspetti, vorremmo dire nella sua totalità, una comunità cattolica. Ci chiediamo perciò se ancora, da questa sede, tale titolo puramente spirituale Ci autorizza a interloquire con l'Italia, la Nostra diletta Ita­ lia ; e pare a Noi che non solo possiamo, ma dobbiamo dirLe, anche in una circostanza come questa, le cento cose che abbiamo per essa nel cuore : che vogliamo bene, un bene tutto spirituale, tutto pastorale, oltre che naturale, a questo magnifico e travagliato Paese; vogliamo dire che non dimentichiamo i secoli durante i quali il Papato ha vis­ suto la sua storia, difeso i suoi confini, custodito il suo patrimonio cul­ turale e spirituale, educato a civiltà, a gentilezza, a virtù morale e so­ ciale le sue generazioni, associato alla propria missione universale la sua coscienza romana ed i suoi figli migliori ; vogliamo assicurarlo che desideriamo per esso ogni moderna prosperità nell'ordine civile, nella giustizia sociale, e, come Vostra Eccellenza ha ben detto, nella pace internazionale ; vogliamo ricordargli che Noi sempre impegniamo quan­ ti del nome cattolico si onorano, a dare al Paese stesso esempio di in­ tegri e forti costumi e concorso di leale collaborazione per ogni libero e onesto incremento. E ancora : diremo qui che abbiamo fiducia nel Po­ polo Italiano. È su questa fiducia che Noi consideriamo fondata prin­ cipalmente la stabilità delle buone e vicendevolmente soddisfacenti re­ lazioni fra la Santa Sede e l'Italia. Sì, fiducia che il Popolo Italiano voglia allacciare l'operante memoria delle sue secolari tradizioni al pro­ digioso e meraviglioso patrimonio del suo umanesimo cristiano; fidu­ cia che esso abbia coscienza che la sua autentica forza è principal­ mente collocata nei valori morali custoditi tuttora nell'anima popo­ lare; fiducia che alla missione di Pietro, alla quale la Provvidenza as- Acta Pauli Pp. VI 193 segnò l'Urbe per sede, esso guarderà con cortesia e con fierezza filiale, .-sicuro di scoprire in questo semplice fatto una destinazione storica, una grandezza incomparabile, una esaltante responsabilità, una im­ peritura missione. Questa Nostra fiducia, Signor Presidente, ha avuto pochi giorni fa, al Nostro ritorno dalla Terra Santa, auspice la Sua presenza, una prova commovente e magnifica, quando le acclamazioni del Popolo Romano, rivolte non già alla Nostra modesta persona, ma alla Nostra sempre straordinaria investitura di successore dell'Apostolo Pietro, anzi di Vicario di Cristo, svelarono a Noi, svelarono al mondo, quanto ancor oggi sia ferma, sia meravigliosa la fedeltà di Roma alla sua vocazione cattolica. Per il Popolo Romano, per l'intero Popolo Italiano accolga per­ tanto, Signor Presidente, e con Lei accolgano tutte le Autorità Italiane, qui presenti e qui degnamente rappresentate, il Nostro ringraziamento, il Nostro saluto, il Nostro augurio, la Nostra benedizione.

II In Aula Clementina habita ad Romanos Patricios Nobilesque, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos. *

Illustri Signori e diletti figli,

Ecco un'Udienza piena per Noi di particolare significato e di grande interesse ! La qualità e il numero delle vostre persone, innanzi tutto Ci obbliga a particolare riguardo : a ciascuna di esse vorremmo rivolgere una speciale parola. A ciascuna delle Famiglie, che qui vediamo insieme riunite, alla gioventù specialmente, ai figli della nuova generazione, ai bambini carissimi porgiamo il Nostro cordiale e paterno saluto. Ci commuove il pensiero che questo è incontro augurale : vi ravvisiamo un fatto che continua una tradizione, che rievoca una storia, che dimostra un proposito di continuità e di fedeltà ; e ciò fa a voi tutti molto onore, e solleva in Noi tanti ricordi e tanti pensieri. I voti poi, che nelle parole alte e buone del vostro esimio interprete Ci sono ora presentati, sono

* Die 14 Ianuarii mensis a. 1964.

13 - ACTA, vol. VI, n. 3. — 21-3-1964. 194 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale per Noi un'offerta preziosa, tanto per la squisitezza dei sentimenti ch'essi Ci esprimono, quanto per il valore delle promesse ch'essi con­ tengono.

Dobbiamo perciò, a Nostra volta, esprimere la Nostra viva ricono­ scenza, e dobbiamo ricambiare alle singole vostre persone, ad ognuna delle nobili Case qui rappresentate, e a tutto il ceto del Patriziato e della Nobiltà romana, gli auguri Nostri, quelli che può concepire il Papa per voi, anzi il nuovo Papa, se è vero che le primizie sono più ricche di alte intenzioni e di cordiale fervore. Vorremmo dirvi molte .cose. La vostra presenza suscita tante rifles­ sioni. Così era anche per i Nostri venerati Predecessori, per Papa Pio XII di felice memoria specialmente, i quali in occasioni come questa ebbero a rivolgere a voi magistrali discorsi, che invitavano la vostra meditazione a considerare alla luce dei loro mirabili insegnamenti sia le condizioni vostre, sia quelle del tempo nostro. Vogliamo credere che l'eco di quelle parole, simile a vento che gonfia una vela, come non è spento in Noi che, estranei a questa caratteristica adunanza, ne raccoglievamo l'onda riflessa, vibri ancora nei vostri animi per riempirli di quegli austeri e magnanimi richiami, onde si alimenta la vocazione, prefissa dalla Provvidenza alla vostra vita, e si regge la funzione tuttora recla­ mata nei vostri riguardi dalla società contemporanea. Certamente voi ricordate, e tale ricordo francheggia i vostri spiriti e dispensa Noi dal farvene nuovo discorso. La voce del Principe Colonna, che abbiamo testé ascoltata, Ce ne dà confortante testimonianza. Di questo vi siamo gratissimi. E tanto più per due motivi, che Ci riguardano. Il primo si è che Noi non osiamo, questa volta almeno, farCi maestri dei vostri pensieri e dei vostri costumi : Ci sembra rispetto la Nostra comprensibile timidezza, stima il Nostro sopra giustificato silenzio. Nulla diremo di quanto, in analoga circostanza, voi eravate abituati ad ascoltare : la paterna e grave esortazione consueta del Papa tace quest'anno.

In secondo luogo, soccorrono alla Nostra difficoltà di parola le ottime disposizioni dei vostri animi, le quali appunto qui venite a manifestarci, quasi indovinando e prevenendo tale Nostra difiicoltà. E la difficoltà è questa (la pone la storia con inesorabile evidenza) : che Noi, ben lo sapete, non siamo più il sovrano temporale, intorno al Quale, nei secoli andati, si raccoglievano le categorie sociali alle quali voi appartenete. Acta Pauli Pp. VI 195-

Noi non siamo più per voi quelli di ieri. Forse non se ne è avuta finóra^ chiara percezione per la ragione che la decadenza del potere temporale* del Papa è avvenuta nel modo che ben si conosce, e che ha conservato, durante quasi sessantanni di mancato riconoscimento dello stato di fatto, con la rivendicazione dell'antico diritto, le forme esteriori e tradi­ zionali della perduta sovranità ; e voi avete dato prova, durante quel torbido e paradossale periodo, d'una mirabile fedeltà mantenendovi uniti al Papa, privo della sua secolare sovranità civile, contentandovi di rivestire forme e titoli, privi anch'essi delle loro relative ed effettive funzioni. Di questo va data a voi grande lode. Ma, dicevamo, la storia cammina. Il Papa, se pur trova nella sovra­ nità sullo Stato della Città del Vaticano lo scudo ed il segno della sua indipendenza da ogni autorità di questo mondo, non può e non deve ormai più che esercitare la potestà delle sue Chiavi spirituali. Davanti a voi, quali eredi e rappresentanti delle antiche famiglie e categorie dirigenti della Eoma papale e dello Stato pontificio, Noi siamo ora a mani vuote ; né siamo più in grado di conferire a voi unici, benefìci, pri­ vilegi, vantaggi derivanti dall'ordinamento d'uno Stato temporale, né siamo più in grado di accogliere i vostri servizi inerenti ad un'ammini­ strazione civile. Ci sentiamo umanamente poveri dinanzi a voi; nono­ stante la Nostra riconoscenza per la vostra tradizionale fedeltà é ¡ per le vostre volonterose prestazioni, e nonostante la stima e l'affezione, che sempre nutriamo per voi, non possiamo più profittare, come un tempo, della vostra profana collaborazione. Diciamo questo con qualche esita­ zione; ecco, con qualche disagio interiore, temendo di non essere, o di non apparire abbastanza devoti alla tradizione, e abbastanza riconoscenti verso le vostre benemerenze. Ma così veramente non è. ;

E dovremmo anche aggiungere che oggi il Papato, tutto assorbito nelle sue funzioni spirituali, si è prefissa un'attività apostolica, che possiamo dire più ampia e nuova rispetto a quella d'un tempo. La sua missione religiosa prende forme e proporzioni, che non possono non modificare quelle sue strutture pratiche, che i bisogni d'altri tempi avevano suggerito essere opportune e necessarie. Il dovere, che incombe alla Santa Sede, di attendere al governo della Chiesa universale e di venire a colloquio apostolico col mondo moderno, oggi agitato da rapide e profonde trasformazioni, la obbliga ad una visione realistica delle cose, che le impone, anche dolorosamente talvolta, di sceverare e di preferire nel suo retaggio di istituzioni e di consuetudini ciò che è essen- 196 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ziale e vitale, non già per dimenticare, ma per rinvigorire i suoi veri impegni tradizionali. Il Concilio Ecumenico, com'è noto, pone alla Chiesa questo enorme problema dell'aggiornamento, che anche la Santa Sede dovrà studiare per sè. E se questa previsione, del tutto imprecisa e ipotetica per ora, imbarazza alquanto la Nostra parola in questo pur tanto piano e cordiale incontro, le espressióni con cui oggi Ci aprite i vostri animi Ci assi­ curano della vostra comprensione, e Ci garantiscono che, mutati i tempi e modificata forse qualche forma esteriore dei vostri rapporti con la Santa Sede, resterà costante e filiale la vostra adesione alla Chiesa ed al Papa. Ne siamo lietissimi ; e vi assicuriamo che da parte Nostra non solo rimarrà inalterato il vincolo della Nostra benevolenza per voi, ma anche questo si perfezionerà, se potremo avere da voi quel nuovo aiuto, quella nuova collaborazione, quella nuova difesa, che oggi si chiama la testimonianza cristiana nella società, l'apostolato cattolico nelle tante forme che l'attività culturale, caritativa, organizzativa, sociale e reli­ giosa della Chiesa oggi offre alla buona volontà dei suoi figli. Saperci seguiti da voi come Pastori delle vostre anime Ci sarà ora più utile e caro, che sapervi a Noi vicini come vostri Sovrani temporali d'un tempo.

E di questa consolazione Noi già Sperimentiamo la generosità e la gentilezza, quando appunto vi scorgiamo comprensivi e solidali nei grandi momenti spirituali, che caratterizzano la vita della Chiesa in questo suo fascinoso periodo. Conosciamo il vostro interessamento r per le grandi celebrazioni religiose e per i grandi avvenimenti ecclesiastici di questi anni, come l'Anno Santo e l'Anno Mariano, i contatti con il Corpo Diplomatico accreditato presso la Santa Sede e gli incontri cultu­ rali al Circolo di Roma, e così via. Un esempio preclaro di cotesta vostra filiale compenetrazione nella vita della Santa Sede Ci è stato dato durante il Nostro recente pellegrinaggio in Terra Santa, dove avemmo la gioia di scoprire che eravamo accompagnati da alcuni di voi, non facenti parte del Nostro seguito ufficiale, i quali vollero, di loro inizia­ tiva e per loro devozione, associarsi spiritualmente a quelle Nostre ore di straordinario significato religioso : ne diamo loro sincero elogio. Come vogliamo elogiare e incoraggiare il bene che voi andate com­ piendo in tante opere benefiche e religiose, che dalla vostra esemplare adesione e dalla vostra assidua partecipazione ricevono impulso generoso e edificazione confortatrice. Come vogliamo compiacerci del fatto che ancora qualche figlio e qualche figlia delle vostre storiche Famiglie Acta Pauli Pp. VI 197 consacra la propria vita al Signore e si pone al servizio religioso della Chiesa; anzi vorremmo che tale offerta f osse più numerosa anche per l'avvenire, tanto è significativa e preziosa. Continuate così ; perché se è vero che il Nostro ministero, come ora diceva il Principe Colonna, è necessario per la salvezza del mondo, in cui la Provvidenza Ci ha desti nati a vivere e ad operare, è vero anche che tutti dobbiamo e possiamo contribuire all'incremento del regno di Dio nella nostra società ; e voi certo ben più che altri. E vi sia di incitamento, di conforto e di premio, quasi foriera del­ l'aiuto e della ricompensa del Signore, la Nostra Benedizione Apostolica.

III Ad Excellentissimum Virum Aldonem Moro, supremi Consilii publicae rei administrandae in Italia Praesidem. *

Signor Presidente,

Di questa Sua visita Noi sentiamo l'onore e avvertiamo il significato. Essa infatti si compie all'inizio della Sua opera di Governo ; e tanto basta per dimostrare come in mezzo alle più gravi sollecitudini del Suo nuovo e altissimo ufficio sia presente al Suo spirito quel senso di sincera e nobile riverenza verso la Sede Apostolica e verso il Capo della Chiesa, che sempre ha luminosamente caratterizzato la espressione del Suo pen­ siero e della Sua opera come cattolico e come italiano. Il saluto, che Ella ha voluto porgere a Noi di presenza, non molti giorni or sono, al momentq della Nostra partenza per la Terra Santa e del Nostro imme­ diato ritorno, già Ci aveva dato di ciò prova evidente e gradita. Ora poi l'aspetto ufficiale di cotesta venuta nella Nostra residenza Vaticana Ci conferma lo stile di signorilità e di cortesia, ch'è ormai costume delle somme Autorità Italiane verso il Pontificato Romano. Ci piace pertanto accogliere l'onore che Ci è reso, con tanta gentilezza di atti, di parole e di doni, non tanto perché tocca alla Nostra umile persona compiere l'ufficio di darvi palese segno di ricevuta e di gradi­ mento, quanto piuttosto per il duplice motivo che cotesto degnissimo omaggio è in primo luogo rivolto al ministero, che la Provvidenza a

* Die 20 Ianuarii mensis a. 1964. 198 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Noi ha dato di esercitare, di Vescovo di Roma e di successore dell'apo­ stolo Pietro, e alla formidabile rappresentanza, di cui siamo investiti, di Vicario di Cristo ; ed in secondo luogo per la sua provenienza, e per la ricchezza di sentimenti di fedeltà, di saggezza, di vivacità spirituale che non solo siamo lieti di riscontrare in Lei, Signor Presidente, ma che pensiamo condivisa da quanti Le sono collaboratori di Governo e da quanti Ella rappresenta e intende servire con l'opera Sua, vogliamo dire il Popolo Italiano. Ä tanto onore risponde perciò il Nostro vivo e paterno ringrazia­ mento, non che il proposito di ricambiarlo con l'alta e cordiale con­ siderazione che abbiamo di Lei, dei Signori Ministri, di tutta la pub­ blica Amministrazione e dell'intera Nazione. Un nuovo scambio perciò di onorifiche professioni reciproche fra il primo esponente del potere esecutivo italiano e questa Sede Aposto­ lica C'induce a ripensarne il significato, non pur formale, ma storico ed essenziale, ch'è quello dei buoni rapporti ormai stabiliti in Italia fra le due potestà ; e non solo per rallegrarci dell'arduo e secolare pro- ìblema, relativo a tali rapporti, che si manifesta felicemente risolto, ma per celebrarne altresì il collaudo, e quasi l'esercizio d'un gioco singo­ lare di leale, reciproca osservanza delle rispettive sovranità e insieme di amichevole e morale armonia nel comune desiderio del bene progre­ diente del popolo italiano e di un risultante vantaggio per il benessere e per la pace internazionale. Siamo così indotti ad esprimere a Lei, Signor Presidente, e a tutta la Nazione Italiana i Nostri voti migliori ; e sempre coerenti col Nostro proposito di rimanere estranei alla vicenda propriamente politica della Nazione stessa, Ci asteniamo dal considerarne i problemi, tanti dei quali toccano i Nostri, e non vogliamo precisare i Nostri auguri, se non nel senso che Ella possa superare le difficoltà e le incertezze, inerenti al­ l'ora presente, mediante la fiducia e la collaborazione dei cittadini buoni e volonterosi, e che Le sia dato far sempre meglio evolvere lo stato d'animo di tanti cittadini, dei liberi ed onesti lavoratori specialmente, nel senso della concordia e della stima verso lo Stato, a cui hanno l'onore di appartenere. Voti questi che la Nostra preghiera al Signore suffragherà e che ora la Nostra Benedizione vuole esprimere e convalidare. Acta Pauli Pp. VI 199

IV Ad Excellentissimus Viros e Legatorum apud Apostolicam Sedem Coetu, in Palaestinam peracta a Beatissimo Patre peregrinatione. *

Excellences et chers Messieurs,

Nous sommes très touché des belles paroles que Nous venons d'en­ tendre et bien reconnaissant pour les sentiments que votre Doyen a expri­ més avec sa délicatesse coutumière, et avec un grand bonheur d'expres­ sion dont Nous aimons à le féliciter. Cette rencontre avec Nous, au lendemain de Notre pèlerinage en Terre Mainte, vous l'aviez désirée et demandée : votre désir, chers Messieurs, venait au-devant du Nôtre. Car si les occasions ne Nous ont pas manqué depuis Notre retour, de confier Nos impressions sur cet inoubliable voyage, il Nous paraissait hautement convenable qu'une communication d'un caractère plus officiel f lit faite par Nous aux Représentants des nations accrédités auprès du Saint-Siège. C'est que ce voyage, avant tout religieux, a eu un retentissement inat­ tendu auprès des autorités temporelles et dans l'opinion publique ; il a pris, de ce fait, des dimensions mondiales sur lesquelles il Nous est très agréable de Nous interroger quelques instants devant un auditoire aussi qualifié que le vôtre. Pourquoi un intérêt aussi général — et, chez beaucoup, une émotion aussi sincère et aussi intense — à propos d'un pèlerinage du Pape aux Lieux-Saints? Pourquoi des marques si multipliées de déférence et d'en­ thousiasme, de la part d'autorités et de populations étrangères, le plus souvent, à la foi chrétienne? N'y-a-t-il pas, dans cet hommage spontané rendu au Chef de l'Eglise catholique, le signe encourageant d'un désir, d'une attente, d'une aspiration des hommes de notre temps vers des va­ leurs morales et spirituelles qu'ils voient représentées dans la personne du Pape? C'est tout l'idéal de dignité, de paix, de fraternité, auquel le monde moderne est si sensible, « tout ce grand courant incarné par le Saint-Siège » — pour reprendre l'expression de votre Doyen — qui était reconnu et acclamé en Notre humble personne. Quant à Nous — Nous le disons dans la simplicité de Notre cœur — il Nous semblait sentir Notre paternité s'élargir aux dimensions de ce monde en attente. Et de même que l'accueil de Rome, à Notre retour,

* Die 25 Ianuarii mensis a. 1964. 200 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nous a fait prendre, avec une intensité nouvelle, la mesure du lien mys­ térieux qui unit le Pape à son diocèse, ainsi les ovations des foules ren­ contrées au cours de Notre pèlerinage Nous faisaient éprouver avec une indicible émotion une autre dimension de la charge dont Nous sommes re­ vêtu, cette paternité universelle que la liturgie du couronnement veut ex­ primer dans son langage hiératique lorsqu'elle proclame le nouveau pape* « guide du monde - rectorem mundi ». Non qu'il faille entendre cette formule — cela va de soi — dans le sens que lui donnait l'époque désormais révolue où elle fut jadis conçue et en partie appliquée. Mais elle indique bien, à travers les changements historiques et psychologiques, le caractère permanent d'une mission qui transcende toutes les frontières pour embrasser l'humanité, et vers la­ quelle cette humanité, en certains moments privilégiés, s'oriente instinc­ tivement comme vers le pôle de l'unité, de la vérité, de la paix auxquelles elle aspire. Nous avons vécu ensemble, chers Messieurs, sous le pontificat de No­ tre grand Prédécesseur Jean XXIII, un de ces instants privilégiés. Et voici que, sans l'avoir cherché, dans le sillage tracé par cet inoubliable Pontife, Nous venons d'être témoin à Notre tour d'une de ces vastes mani­ festations de consentement populaire, qui a fait vibrer Notre âme dans ses fibres les plus intimes. Au contact de ces populations qui partagent avec nous la foi au Dieu unique et tout-puissant, Nous avons senti cette attirance exercée sur les âmes par l'idéal que représente l'Eglise Catho­ lique. Et du fond du cœur Nous avons remercié Dieu, qui rapprochait ainsi de Nous les hommes Nos frères, et Nous faisait éprouver si inten­ sément le sentiment de Notre universelle paternité. Puisse l'impulsion ainsi donnée à tant d'hommes de bonne volonté par l'heureuse réalisa­ tion de ce pèlerinage contribuer à ce grand mouvement d'unification du genre humain dont votre digne interprète a si bien parlé tout à l'heure. Sur un autre terrain encore — voisin de celui-ci — ce voyage a marqué une étape notable et éveillé une grande espérance. Nous ne voulons pas terminer sans en avoir fait une brève mention. Si l'unité du genre humain apparaît souvent, hélas! comme un but aussi lointain qu'incertain et difficile à réaliser, plus proche, en revanche, et plus facile devrait être la réalisation de l'union entre tous ceux qui professent la foi au Christ. Nous avons voulu ne rien négliger pour que Notre voyage apportât à cette grande cause une contribution efficace ; et avec une joie immense Nous avons vu venir à Notre rencontre ceux-là. Acta Pauli Pp. VI 201 mêmes au devant desquels Nous venions, le cœur plein de confiance et d'espoir. Nous l'avons dit — et il Nous plaît de le répéter devant vous — un des moments de plus intense émotion de tout ce voyage fut pour Nous la rencontre avec le Patriarche de Constantinople. Lorsque Nous priâmes à ses côtés, lorsque Nous échangeâmes avec lui le baiser de paix sur les lieux mêmes où le Christ avait opéré la rédemption du monde, Nous avions conscience de renouer, par-dessus les siècles, les anneaux d'une chaîne qui n'aurait jamais dû se rompre, conscience d'accomplir le pre­ mier pas dans la voie d'une réconciliation à laquelle aspirent ardemment tous les chrétiens dignes de ce nom. Voie encore longue, elle aussi, c'est bien certain, et semée d'obstacles : on ne fait pas disparaître, en quelques heures, des préjugés et des ma­ lentendus accumulés au cours des âges ! Mais être sur la voie, avoir re­ pris un contact personnel, après des siècles de séparation, n'est-ce pas déjà l'annonce et le présage de développements qui, Dieu aidant, pour­ raient conduire un jour jusqu'à l'union tant désirée? Ainsi, Nous l'espérons, Notre voyage n'aura pas été sans fruit dans ce domaine. Et il Nous plaît, chers Messieurs, que Notre rencontre avec vous ait lieu au jour même où, dans tout le monde chrétien, s'achève le grand cycle de prières justement appelé la « Semaine de l'Unité )). Il Nous semble voir en esprit tous les chrétiens qui vivent dans vos Pays respectifs unis en un seul chœur pour faire monter vers le Ciel leurs supplications et pour en obtenir la grâce et le bienfait de l'unité. Et il ne vous déplaira pas, Nous en sommes sûr, de vous voir, grâce à cette heureuse coïncidence, associés en quelque sorte à l'élan de cette prière universelle et au spectacle de cette grande vision de l'unité en marche. Unité des chrétiens, unité du monde : dans ces deux directions, Nous voulons l'espérer, un nouveau pas a été fait, un nouveau jalon a été posé. Vous avez été, Messieurs, parmi les premiers à en prendre acte et à vous en réjouir. Laissez-Nous vous dire que votre acquiescement est pour Nous un précieux encouragement dans la poursuite de Notre marche. Soucieux comme vous l'êtes de tout ce qui peut affermir la paix dans le monde, n'êtes-vous pas, par le fait même, toujours et partout, des par­ tisans résolus de tout ce qui rassemble, de tout ce qui unit? Nous remercions votre Doyen d'avoir si bien parlé de cette grande cause de la paix et de l'union. Nous lui savons gré aussi d'avoir évoqué, en terminant, la figure du grand Apôtre dont Nous avons voulu prendre le nom. Un précieux souvenir est lié à cette fête de la Conversion de •202 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Saint Paul : c'est, vous vous en souvenez, celle qu'avait choisi le Pape -Jean XXIII, il y a aujourd'hui exactement cinq ans, pour lancer la pre­ mière annonce du Concile œcuménique, cette œuvre de paix et d'union par excellence. Puissent les efforts de la Sainte Eglise, les vôtres, Excel­ lences et chers Messieurs, ceux de tous les hommes de bonne volonté, être bénis de Dieu et couronnés de succès ! C'est là Notre vœu le plus •cher et l'objet de Nos prières, en cet instant où, ayant le plaisir de vous voir réunis autour de Nous, Nous invoquons sur toutes et chacune de vos personnes, sur vos familles et sur vos Pays, la plus abondante effu­ sion des divines faveurs.

Y Ad Excellentissimum Virum Ludovicum Erhard, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foederatis Germaniae Civitatibus Praesidem *

Von Herzen heissen Wir Sie, hochgeehrter Herr Bundeskanzler, willkommen, da Sie nach Übernahme Ihres hohen Amtes bei Gelegenheit Ihres ersten Besuches in der Ewigen Stadt Uns Ihre Aufwartung machen. Wir heissen Sie willkommen als den deutschen Bundeskanzler und «damit als den Vertreter eines Volkes, das, wie von Unsern Vorgängern, so auch von Uns hochgeschätzt wird. Wir selbst, der Wir in den verflos­ senen Dezennien Mitarbeiter von Papst Pius XII. hochseligen Angeden­ kens sein durften, wissen, wie sehr dieser Papst Ihr Land liebte, wie er uber auch, als die Schwere der Stunde es seinem Gewissen auferlegte, mit klarem und festem Wort auf die ethischen Verpflichtungen hinwies, an die jeder Mensch gebunden ist. Wohl selten war ein Papst durch «eigne Kenntnis von Land und Menschen Ihrer Heimat und Ihrem Volk so zugetan wie der zwölfte Pius, der, so darf man sagen allgemeine Vereh­ rung und Dankbarkeit in Ihrem Land erfahren hat ; dies nicht zuletzt, weil diese herzliche Beziehung immer wieder realen Ausdruck gefunden "hat, insgesondere in Zeiten grosser Not. Aber auch Wir persönlich haben gelegentlich verschiedener Reisen durch Ihre schöne Heiniat die Möglichkeit gehabt, das deutsche Volk näher kennen und schätzen zu lernen. Darüber hinaus sind Wir während «der langen Jahre Unserer Tätigkeit im Staatssekretariat immer wieder aiicht nur leitenden Persönlichkeiten Ihres Landes aus Kultur, Wirtschaft

; * Die 29 Ianuarii mensis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 203 und Politik begegnet, sondern ebenso dem Mann ans dem Volk, dem stil­ len Besucher und frommen Pilger zu Roms heiligen Stätten. Es ist Uns daher ein Anliegen, Sie, Herr Bundeskanzler, zu bitten, Unsern Segensgruss und herzliche Wünsche dem verehrten Herrn Bun­ despräsidenten Dr. Heinrich Lübke zu übermitteln. Unser Gruss und Segen gilt aber auch dem gesamten deutschen Volk, dem Unsere ganze Bewunderung und Anerkennung vor allem für alles gilt, was es, oft auch durch die weniger Bemittelten in seiner Mitte, zu Gunsten der Völker in der Entwicklung leistet, wodurch es zugleich die zivilisatorischen Bemühungen der katholischen Missionen fördert. Unser Gruss gilt nicht zuletzt den Katholiken Ihrer deutschen Heimat, die mit zu den besten Söhnen Ihres Vaterlandes wie zu den treuesten Kindern der Kirche zählen. So erflehen Wir Ihrem Volk wie jedem einzelnen Ihrer Landsleute inneres Glück, echte Zufriedenheit und jegliches Wohlergehen. Sie aber, Herr Bundeskanzler, beglückwünschen Wir zu Ihren edlen Bestrebungen und hochherzigen Planungen ; nicht zuletzt wünschen Wir Ihrem Einsatz zur Sicherung und Hebung der Familie und zur Förde­ rung der Jugend reichen Erfolg. Ihnen wie den Herren und Damen Ihrer Begleitung wie allen Ihren Mitarbeitern erflehen Wir für Ihre bedeutsamen Aufgaben zum Besten Deutschlands wie zur Erhaltung und Förderung des Friedens in Europa und in der Welt Gottes Schutz und seinen reichsten Segen.

VI Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Moderatoribus Sodalitatis v. d. « Unione Internazionale Giovani Democratici Cristiani »'. *

Chers fils et chères filles,

Nous accueillons volontiers votre visite, parce qu'à Nos yeux non seulement vous réalisez dans vos personnes les trois termes qui vous définissent: vous êtes des jeunes, vous êtes démocrates, et enfin vous êtes chrétiens; mais aussi parce que Nous sommes convaincu que vous vous proposez de mettre en pratique ce triple idéal dans le programme de vos activités et dans l'esprit qui anime votre union internationale.

* Die 31 Ianuarii mensis a. 1964. 204. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Que peut-il y avoir, en un certain sens, de plus intéressant, de plus prestigieux, qu'un mouvement spirituel, historique, social et politique comme celui que vous vivez? Qui dit jeunesse dit vigueur, sincérité, joie, conquête de l'avenir ; et Nous sommes persuadé d'autre part que vous donnez au vocable (( démocratie » sa signification la plus authenti­ que et la meilleure, qui est reconnaissance de la dignité de la personne humaine, de l'égalité de tous les hommes et de leur collaboration cons­ tante et fraternelle en vue du bien de tous, spécialement de ceux qui sont les moins favorisés. Cette signification trouve un bon accord — et même son fondement — dans le troisième nom dont vous vous désignez : chrétiens. Ce mot n'intro­ duit pas dans votre titre un élément purement confessionnel ou décoratif, ni un ensemble de normes restrictives et statiques, mais il comporte une conception supérieure de la vie et une capacité secrète de la mettre en pratique. Ainsi vous êtes autorisés à concevoir les idéaux de votre vie, qui sont ceux de la civilisation, de l'histoire, de la pensée et de l'action, selon des dimensions qui pourraient paraître utopiques, et qui pourtant ne le sont pas, en raison du secours interne propre à la religion chrétienne et bien connu de ceux qui ont expérimenté son efficacité vitale et mystérieuse. Vous représentez donc et vous promouvez une synthèse de ces idéaux et de ces forces. Elle est extrêmement belle et importante et Nous vou­ drions, en vérité, que vous fussiez capables de la comprendre et de la vivre. Votre drapeau est digne d'une génération nouvelle, qui est issue des tragiques expériences des dernières guerres et qui veut donner au monde une espérance neuve pour les esprits, une conception nouvelle pour la société ; c'est un beau programme, une promesse bien digne de susciter confiance et enthousiasme. La ligne de vos activités, à vrai dire, se situe en dehors du domaine spécifique de Notre compétence religieuse, car elle s'oriente vers le champ de la politique, qui n'est pas Nôtre et ne peut l'être. Mais vous savez bien que même à ce domaine, comme à toutes les manifestations de l'activité humaine envisagée sous son aspect moral — ratione peccati,. comme disaient les Anciens — s'étend le jugement du magistère ec­ clésiastique. C'est pourquoi Nous pouvons avec autorité donner une parole d'enseignement et d'encouragement à tout ce qu'il y a de bon dans les méthodes et les buts de votre travail, par rapport à leur valeur humaine supérieure, qui est justement leur valeur morale. Nous le faisons d'autant plus volontiers que deux autres raisons Acta Pauli Pp. VI 205 importantes Nous y incitent. La première, c'est que votre action veut avoir un rayonnement international ; c'est-à-dire qu'elle tend vers des horizons toujours plus vastes, qui dépassent les diverses frontières ; et ainsi elle se trouve plus conforme à l'esprit fraternel qui anime vos aspirations : la tendance à l'universalité est une tendance louable, que Nous pouvons qualifier de « catholique » : la charité y est à son aise. La deuxième raison est que vous aspirez aujourd'hui de toutes vos pensées et de tous vos efforts juvéniles à l'idéal d'une intégrée et unie. Et c'est là un grand idéal, bien digne de vous : il mérite d'en­ gager vos cœurs et de susciter vos enthousiasmes. Il représente la con­ clusion heureuse d'une histoire malheureuse : les nations européennes ne doivent plus avoir de prétextes pour se dresser l'une contre l'autre. Pour éliminer le danger, la tentation d'un éventuel conflit — lequel pourrait se révéler tragique et fatal — il convient de faire, Nous voulons dire de refaire une seule famille des peuplés frères, qui, dirons-Nous, ne divisent pas, mais composent l'Europe. Et ce n'est pas seulement pour ce but négatif de préservation que l'intégration européenne semble mûre, mais pour bien d'autres buts positifs que la vie internationale met déjà en évidence et nous laisse plus encore espérer. Si Nous vous parlons ainsi, c'est que l'Eglise catholique, comme vous le savez, souhaite elle aussi que le processus d'intégration euro­ péenne se poursuive sans retards inutiles : il répond à une conception, que Nous croyons aussi moderne que sage, de l'histoire contemporaine ; il correspond aux objectifs d'union et de paix, que Nous Nous sommes fixés pour Nous-même; il met en pratique les vertus de courage, de désintéressement, de confiance, d'amour, qui doivent former le fond de l'éducation civique d'un monde qui progresse à la lumière de la vocation chrétienne, la plus haute et la plus noble des vocations humaines. Nous pensons que Dieu bénira ceux qui engagent leur nom et leurs labeurs pour une telle espérance, temporelle, certes, mais si riche de valeurs spirituelles. Et vous, jeunes gens et jeunes filles, en persévérant dans votre activité et en la développant avec un enthousiasme renouvelé, vous mériterez cette Bénédiction divine, dont la Nôtre veut être un gage assuré. 206 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII Ad Excellentissimum Virum Théo Lefèvre, supremi Consilii publicae rei administrandae in Belgio Praesidem. *

Monsieur le Premier Ministre,

Nous sommes très touché de la visite que vous voulez bien Nous faire en ce jour, et c'est avec le plus grand plaisir que Nous vous souhaitons la bienvenue au Vatican. A diverses reprises au cours de ces premiers mois de Notre Pontificat, Nous avons eu l'occasion d'attester toute l'estime que porte le Saint-Siège à votre noble patrie. Ce fut d'abord en recevant ici-même, au lendemain de Notre Couronnement, vos Souverains ; puis, durant la deuxième ses­ sion du Concile, en accueillant vos Evêques ; enfin le message radio-té- lévisé, qui Nous fut finalement demandé, Nous fournit une nouvelle oc­ casion de dire combien la Belgique était présente à Notre esprit et à Notre cœur, et Nous sommes heureux de pouvoir le proclamer à nouveau en présence d'une personnalité aussi qualifiée et aussi représentative que Votre Excellence. Nous aimerions vous dire en détail, si le temps Nous en était donné, tout le bien que Nous pensons de la Belgique, de sa culture, de son histoire, de sa capacité à saisir les valeurs idéales et à s'y dévouer de façon exemplaire ; Nous admirons le haut degré atteint par son dévelop­ pement social, la fidélité de son catholicisme, la générosité de son élan missionnaire : sans parler du caractère laborieux, courageux — héroïque quand il le faut — de ses habitants : les grands exemples que votre Pays; a donnés au monde, Monsieur le Premier Ministre, sont dans toutes les. mémoires. Ce qui Nous frappe aussi, et qui Nous semble créer un lien particulier entre le Saint-Siège et la Belgique, c'est que votre patrie, comme le Saint-Siège, aime la paix, le respect du droit, la pratique des vertus domestiques et civiques. Petite par sa conformation géographique, mais grande par son esprit d'entreprise, son ardeur au travail, sa fidélité aux engagements, la Bel­ gique a su s'imposer dans le concert des peuples et montrer qu'elle enten­ dait jouer un rôle actif dans la construction de l'Europe et du monde de

* Uie 23 Februarii mensis a. .1964. Acta Pauli Pp. VI 207 demain. Sincèrement pacifique et loyale, votre patrie, Monsieur le Pre­ mier Ministre, inspire la confiance et la mérite. Nous souhaitons qu'elle la mérite toujours davantage et qu'elle con­ tinue à jouer son rôle bienfaisant au sein des nations qui l'entourent de leur amitié et de leur estime. Puisse-t-elle être aussi toujours la nation catholique fidèle et sûre, source de joie et d'édification pour l'Eglise et pour la chrétienté ! Tels sont, Monsieur le Premier Ministre, les vœux que Nous Nous plaisons à former en prenant congé de vous, tandis que Nous invoquons de tout Notre cœur sur la chère Belgique, sur ses Autorités spirituelles- et temporelles et sur tous ses habitants, que Nous embrassons avec une égale affection, l'abondance des bénédictions divines.

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Christifidelibus Hispaniae, undevicesimum revolutum saeculum a S. Pauli Apostoli adventu in hispanicam regionem Tarracone celebrantibus. *

; Salve España católica ! Tu fe en Cristo, Hijo de Dios vivo, es tu mejor gloria. Es el eje de oro de tu cultura y es para ti fuente de virtudes. Esa fe que profesaron tus grandes Concilios y está esculpida en catedrales ; la que pregonaron teólogos de Trento y llevaron a los mundos lejanos tus misioneros. Da testimonio de ella el racimo de naciones, que, con tu lengua, ha recibido este don de Dios. ¡ Salve, generoso pueblo español, paciente y laborioso ! Salud y paz, en Cristo a vosotros, Hermanos en el Episcopado, sacerdotes, religiosos, católicos españoles todos. « Dios nos es testigo de cómo os llevamos a todos en las entrañas de Nuestro Señor Jesucristo Estas mismas palabras de Pablo, Apóstol de Cristo, a los cristianos de Pilipos, que­ remos también Nos — y con cuánto amor y sinceridad — hacerlas Nuestras al dirigir este primer saludo a España que conmemora con? fervor y abundancia de frutos el décimo nono centenario de la venida del Apóstol de las Gentes a vuestro suelo patrio. Si la Divina Providencia no Nos ha deparado la oportunidad de

* Die 26 Ianuarii mensis a. 1964. 1 Phil. 1, 8. 208 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale visitar vuestra noble tierra, sí que hemos captado en las páginas de su historia, a veces atormentada y siempre gloriosa, su tradicional fisono­ mía cristiana; hemos admirado sus gestas de martirio, de santidad, de servicio a la Iglesia de Cristo ; y hemos visto en ellas palpitar su alma de altos destinos, de aquél, sobre todo, que marca un jalón irre- movible en la historia humana : el de completar el planeta y borrar los antiguos linderos del mundo. Nuestro mensaje de hoy forma arco con vuestros sentimientos para encontrarse en San Pablo ; y por eso quisiera ser vibración, reflejo, proyección de los afectos que palpitan en sus escritos y, aunque débil, eco fiel de su enseñanza, de su verbo ardiente, apasionado por Cristo. Os diría hoy seguramente, si os hablara, el Apóstol de las Gentes, como a los Cristianos de Corinto : « Yo soy quien os he engendrado en Jesucristo por medio del Evangelio. Por tanto, os ruego que seáis imi­ tadores míos como yo lo soy en Cristo ».2 Y añadiría sin duda, también : « Yo, hermanos, cuando vine a vosotros, no vine a anunciaros el testi­ monio de Cristo con elevación de lenguaje o de sabiduría. En realidad me propuse no saber otra cosa en medio de vosotros, sino a Cristo, y a Esté, crucificado ».3 Sea éste el fruto grande, el fruto dulce del año Paulino : el ejemplo de Pablo, llama insaciable, viento del Espíritu, pregonero de Dios. Sí, Hermanos e hijos amadísimos ; creemos que esa imagen de Cristo que Pablo llevaba siempre en su corazón ardiente, esa noble manera de llevarla en su vida de hombre entero, en consonancia con Dios y en armonía con todo lo bueno, está aún viva en España. Y creemos que su siembra de Cristo sigue todavía fecunda en las organizaciones católicas, en los cenobios históricos que adquieren nueva vida, en los cenáculos de contemplación siempre repletos, en las asambleas de apostolado, én el santuario de la familia, en el ejercicio de las virtudes cívicas y so­ ciales, en el incesante resurgir vocacional. Y aunque hubiere sombras, hay también esfuerzo, hay lucha por devolver a la Esposa de Cristo su faz blanca, sin arruga, sin mancha. Por eso nuestra mirada a España nos llena de consuelo y es este afecto que se despierta en nuestro pecho el que nos impulsa a abriros el alma con algunas consideraciones. Nuestros ojos se detienen en primer lugar en vosotros, sacerdotes

2 1 Cor. 4, 15-16. * 1 Cor. 2, 1-2. Acta Pauli Pp. VI 209 queridos. Sabemos bien el celo renovador que distingue tanto al di­ gnísimo clero español, como a las familias religiosas de probada tra­ dición histórica y a los Institutos de reciente nacimiento. : Este celo que es caridad, cuando impulsa a la búsqueda serena de métodos apropiados a las nuevas formas de vida, cuando trata de entablar y mantener el diálogo con el mundo moderno, en el afán de llevarlo a Cristo, en quien todo tiene su recapitulación y corona.4 Laudable intento que no pide renegar del pasado histórico, ni rom­ per con tradiciones en lo que ellas tienen de esencial y venerando, sino que más bien rinde homenaje a tales tradiciones, aunque para hacerlas vitales, para conservarlas en su eficacia haya tal vez que podarlas de cuanto de transitorio y caduco, de manifestación defectuosa en ellas haya : Ut fructum plus afferat/ según palabra del Evangelio. Sacra y brillante, espiritual pero recia, como tallada en piedra granítica es la figura del sacerdote cual San Pablo nos la describe y magnifica : del sacerdote, ministro de la palabra y ministro del sacra­ mento. (( Somos embajadores de Cristo, como si Cristo exhortase por boca nuestra ».6 Sic nos, existimet homo ut ministros Christi, et dispen­ satores mysteriorum Dei.7 Heraldo del Evangelio, el sacerdote lleva la luz, la palabra palpi­ tante que da vida y su testimonio exige un programa de vida para ser eficaz en su esfuerzo, una purificación interior. Cansío confixus sum •cruci.8 Y es en el ministerio litúrgico-sacrifical y sacramental, donde el ministerio de la palabra tiene sus raíces más hondas y de donde re­ cibe su fuerza y eficacia. Ministerio que tiene su centro en el altar, su manifestación mejor en el amor, el amor exigente que, para quien hace profesión de él, es algo que consume, que quema. ((Caminad en el amor como Cristo nos amó y se entregó por nosotros cual ofrenda y víc­ tima de olor suave ».9 Volvemos ahora nuestra mirada al mundo seglar, y ¡ cómo podremos reducir a síntesis cuanto en nuestro corazón palpita! La Iglesia en estos momentos fija su atención maternal en el laicado católico en todas sus etapas, en todas sus manifestaciones, en todos sus problemas. La

« Cfr. Eph. 1, 10. s lo. 15, 2. 8 2 Cor. 5, 20. 7 1 Cor. 4, 1. 8 Gal. 2, 19. 9 Eph. 5, 2.

14 - ACTA, vol. VI, n. 3. — 21-3-1964. 210 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Iglesia, os llama, os decimos, seglares católicos, os llama, os espera, os invita a la vida verdadera, a los valores auténticos y no quiere hacer de vosotros unos extraños a las corrientes de la vida moderna sino que desea daros aliento y vigor en vuestros pasos, de forma que no rodéis como seres inertes en estas mismas corirentes, sino que seáis vosotros quienes las promováis, les deis sentido, las comprendáis y gocéis de ellas como hijos de Dios. Sois <( luz en el Señor. Caminad como hijos de la luz ».10 Dos sectores del Meado tocan en esta hora de modo particular nuestra sensibilidad de Pastor universal : la juventud y el mundo del trabajo. La religión es y debe ser siempre fuente viva; vuestro apostolado, jóvenes católicos, arte nuevo. Tened presente que para resolver y poder justificar, humana y cristianamente los problemas que se asoman a vuestra inteligencia o se interponen en vuestro camino, se debe buscar en los principios y fuerzas propias del Evangelio, en la fidelidad y amor a la Iglesia, en el deseo de proporcionar a la vida civil hombres de virtud y de competencia, ideas seguras, servicios desinteresados, fuerzas morales insustituibles. « Andando en verdad iremos creciendo por la caridad en todos los sentidos, en El que es la Cabeza, Cristo A vosotros, queridos hijos del mundo laboral, ese mundo santificado por Cristo, artesano durante la mayor parte de su vida, queremos apli­ caros la invitación paulina a los fieles de Corinto, de que trabajéis scientes quod labor vester non est inanis in Domino, sabiendo que vuestra labor no es inútil en el Señor.12 Porque también vuestra acti­ vidad, vuestras manos encallecidas, vuestras horas pasadas en el ru­ mor de las fábricas o entre el polvo amenazador de las minas, ha de te­ ner una significación cristiana. Y entre la Iglesia y la clase obrera, en­ tre la Iglesia y nuestro tiempo que pide la justicia y la paz, que ca­ mina al progreso técnico, non debería existir ningún equívoco, puesto que la Iglesia ha dado siempre irrefutables pruebas de la energía y claridad con que defiende los derechos de los trabajadores, y no se la podrá acusar de ser contraria al progreso social de los tiempos nuevos, como si se preocupara exclusivamente de los bienes superiores de orden religioso con absoluta indiferencia ante las aspiraciones de las clases humildes a un mayor bienestar temporal.

10 Eph. 5, 8. 11 Eph. 4, 15. 12 1 Cor. 15, 58. Acta Pauli Pp. VI 211

La luz de nuestro catolicismo entrará en el mundo del trabajo par­ ticularmente a través de la justa aplicación de la doctrina social de la Iglesia, i Qué acento vibrante no pondría hoy Pablo, aquel discípulo aprovechado de la escuela de Gamaliel que se hacía obrero y trabajaba con sus manos para no ser gravoso a sus hermanos,13 que comía su pan « en el trabajo y en el cansancio »! 14 Hemos de terminar. Amadísimos españoles todos : a cada uno de vosotros quiere abrirse nuestro corazón. Que la fe católica, aquella que en Pablo tuvo un heraldo, un paladín, un mártir, viva siempre en España; que las obras, derivadas de esta fe, sean el mejor testimonio de vuestro catolicismo, de cara siempre a todo lo bueno, a la caridad, a la justicia. A vosotros a quienes el dolor o la enfermedad aflige, a los niños, a los ancianos, a los jóvenes, a los padres y esposos, a España entera, al Excelentísimo Jefe del Estado con las autoridades de la Na­ ción, y a vosotros en particular, venerables Hermanos en el Episcopado, dignísimos Cardenal Legado Nuestro y Cardenal Arzobispo de Tarra­ gona, a todos va, con la efusión de Nuestro afecto la bendición apostó­ lica, que como corona de este año jubilar paulino y prenda de prospe­ ridad cristiana gustosamente os otorgamos.

18 Cfr. 1 Cor. 4, 12. 14 2 Cor. 11, 27. 212 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

DECRETUM

De ieiunio eucharistico a sacerdotibus litantibus servando

In Apostolica Constitutione « Christus Dominus » diei vi Ianua­ rii anni 1953, itemque in Motu Proprio a Sacram Communionem » diei XIX Martii 1957, statutae fuerunt novae normae, quibus tempus ieiu­ nii eucharistici coarctatum fuit ad tres horas quoad cibos solidos ac potus alcohólicos et ad unam horam quoad potus non alcohólicos. In utroque documento spatium unius horae vel trium horarum com­ putandum dicebatur ante Communionem pro christifidelibus et ante Missam pro sacerdotibus celebrantibus. Nunc autem visum est auferendum esse hoc discrimen in temporis supputatione, ita ut, etiam pro sacerdotibus litantibus, terminus ieiunii eucharistici servandi deducatur a momento Communionis in Missa su­ mendae, et non amplius a Missae initio. Praesens decretum, ab Em.mis Patribus Supremae Sacrae Congrega­ tionis S. Ofiicii in Plenario Conventu Feriae iv, diei 18 Decembris 1963, latum, Ssmus D. Papa Paulus VI, in Audientia Excmo Dno Adses­ sori Supremae Sacrae Congregationis die 23 eiusdem mensis et anni con­ cessa, benigne adprobare dignatus est, atque publici iuris fieri iussit. Datum Romae, ex aedibus S. Ofiicii, die 10 Ianuarii 1964.

Sebastianus Másala, Notarius Sacra Congregatio Consistorialis 213

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 31 Octobris 1963. — Titulari episcopali Ecclesiae Dicensi prae­ fecit R. D. Boleslaum Lucam Taborski, Iuris Canonici Doctorem in Seminario Maiore dioecesis Premisliensis Latinorum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Barda, Episcopi eiusdem dioecesis. die 18 Decembris. —i Titulari episcopali Ecclesiae Emmausensi Exc. P. D. Franciscum Costa, Episcopalis Commissionis Actioni Catholicae in Italia provehendae et Apostolatui Laicorum ordinando a secretis, necnon eiusdem Actionis Catholicae universi coetus ecclesiasticum cura­ torem, hactenus Episcopum Cremensem. die 19 Decembris. — Cathedrali Ecclesiae Cremensi R. P. D. Caro­ lum Manziana, ex Oratorio Brixiensi. die 26 Decembris. — Metropolitanae Ecclesiae Saltensi Exc. P. D. Carolum Marianum Pérez, hactenus Episcopum Rivadaviae. die 28 Decembris. — Praelaturae nullius Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olancho R. P. Nicolaum D'Antonio, ex Ordine Fratrum Minorum, delegatum provincialem eiusdem Ordinis pro America Cen­ trali et parochum oppidi vulgo Comayagüela in Republica Honduriae. die 3 Ianuarii 196 k. — Metropolitanae Ecclesiae S. Fidei in America Septemtrionali Exc. P. D. Iacobum Petrum Davis, hactenus Archiepi­ scopum S. Ioannis Portoricensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Larensi Exc. P. D. Ruben Isaza Restrepo, hactenus Episcopum Ibaguensem, quem constituit Coadiutorem (( sedi datum » archidioecesis Bogotensis. die 5 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Neapolitanae in Palae­ stina R. P. D. Iacobum Martin, e dioecesi Nicensi, Antistitem Urbanum, Canonicum Patriarchalis Basilicae Sancti Petri in Vaticano, necnon Se­ cretariae Status Sanctitatis Suae Officialem. die 13 Ianuarii. — Metropolitanae Ecclesiae Cracoviensi Exc. P. D. Carolum Vojtyla, hactenus Episcopum titularem Ombitanum. — Cathedrali Ecclesiae Tlalnepantlanae, noviter erectae, R. P. Phi­ lippum de Iesu Cueto González, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, moderatorem provinciae religiosae eiusdem Ordinis vulgo « Jalisco » cognominatae. — Titulari episcopali Ecclesiae Capsensi R. P. D. Danielem E. Sheehan, Cancellarium curiae metropolitanae Omahensis, quem depu- 214 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tavit Auxiliarem Excmi P. D. Gerald! Thomae Bergan, Archiepiscopi Omahensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Risinitanae R. D. Carolum B. McLau- ghlin, curionem ad S. Leonis Papae, ex dioecesi Raleighiensi, quem depu­ tavit Auxiliarem Excmi P. D. Vincentii Stanislai Waters, Episcopi Ra- leighiensis. die 15 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Bamaccorensi Exc. P. D. Ludovicum Chiron, hactenus Episcopum Lingonensem. die 17 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Czestochoyiensi Exc. P. D. Stephanum Barela, hactenus Episcopum titularem Hyllarimensem. die 18 Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caesariensi in Mau- retania R. P. D. Aeneam Selis, Antistitem Urbanum, sacerdotem con­ siliarium Consociationis doctorum Actionis Catholicae in archidioecesi Turritana, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Pirastru, Episcopi Ecclesiensis. die 21 Ianuarii. — Cathedrali Ecclesiae Plocensi R. D. Bogdanum Sikorski, Vice-Cancellarium curiae archiepiscopalis Posnaniensis.

S. CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI

DECLARATIO

Ad dubium an Metropolita Leopolitanus Ucrainorum habendus sit Archiepiscopus Maior, ad normam Litterarum Apostolicarum diei 2 Iu­ nii 1957 (canones 324-339), quae verbis incipiunt «Cleri sanctitati», Sacra Congregatio pro Ecclesia Orientali respondendum censuit « affir­ mative ». Quod quidem responsum Summus Pontifex Paulus Divina Provi­ dentia Papa VI benigne approbare dignatus est, iussitque hanc decla­ rationem publici iuris fieri. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orien­ tali, die 23 mensis Decembris anno 1963.

G. Card. TESTA, a Secretis L. & S. A. Giovanelli, Substitutus Sacra Romana Rota 215

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I CORDUBEN. IN ARGENTINA Nullitatis matrimonii (Kalinowski - Wlodarczyk)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ioannae Da- nutae Wlodarczyk, in causa conventae, eamdem citamus ad comparen­ dum, vel per se vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tri­ bunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro bora undecima diei 11 Aprilis 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedictae dominae Ioannae Danutae Wlodarczyk, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Boleslaus Filipiak, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae,,die 28 Novembris a. 1963. Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Jeanne Danute Wlodarczyk, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 11 avril 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Jeanne Danute Wlodarczyk, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 216 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

n BASILEEN. Nullitatis matrimonii (Badessi - De Bortoli)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Aloisiae De Bor­ toli, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Ro­ manae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro hora undecima diei 24 Aprilis 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum du­ bium subscribendum :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedictae dominae Aloisiae De Bortoli, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Boleslaus Filipiak, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 7 Decembris a. 1963.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Louise De Bortoli, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 24 avril 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le eas f

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Louise De Bortoli, devront, dans la misure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 217

ni MELBOURNES. Nullitatis matrimonii (Brown - Hogg)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Larry Hogg, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum,, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro bora duodecima diei 13 Aprilis 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedicti domini Larry Hogg, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Emmanuel Bonet, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 14 Decembris 1963.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Larry Hogg, défen­ deur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 13 avril 1964, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Larry Hogg, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 218 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV CENOMANEN. Nullitatis matrimonii (Coudreuse - Le Guen)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Claudii Le Guen, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum, vel per se vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro hora meridiana diei 23 Aprilis 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedicti domini Claudii Le Guen, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. * Petrus Mattioli, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 9 Ianuarii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Claude Le Guen, dé­ fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 23 avril 1964, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit Claude Le Guen, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 219

y NEAPOLITANA Nullitatis matrimonii (Calabria - Tomich)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Verae Tomich, in causa superius inscripta conventae, eamdem citamus ad comparen­ dum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Sacra Romana Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma) in diem 14 Aprilis 1964, hora decima, pro concordatione vel subsignatione huius dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Verae Tomich, curare debent ut de hac edictali citatione ipsa rite moneatur. *

Iosephus Palazzini, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 29 Ianuarii a. 1964.

Marius F, Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Vera Tomich, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 14 avril 1964, à 10 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Vera Tomich, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 220 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI BONONIEN. Nullitatis matrimonii (Viscusi - Clarizia)

Cum ignoretur locus actualis commorationis partis conventae, domi­ nae Assumptae Clarizia, eamdem citamus ad comparendum, in diem 30 Aprilis 1964, hora duodecima cum dimidio, coram S. R. Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, pro concordatione vel subsignatione dubii quod sequitur :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Assumptae Clarizia, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Petrus Mattioli, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 30 Ianuarii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Assunta Clarizia, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 30 avril 1964, à 12 heures 30, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Assunta Clarizia, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 221

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì, 20 gennaio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in visita Ufficiale Sua Eccellenza l'On. Prof. Dott. ALDO MORO, Presidente del Consiglio dei Ministri d'Italia.

Venerdì, 24 gennaio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre­ denziali, Sua Eccellenza il Dott. RENÉ BROULLLET, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Francia.

Mercoledì, 29 gennaio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza l'On. Prof, Dott. LUDWIG ERHARD, Cancelliere della Repubblica Federale di Germania.

Domenica, 23 febbraio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ri­ cevuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza l'On. Signor THÉO LEFÈVRE, Primo Ministro del Belgio.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: 11 luglio 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Ferretto Giuseppe, Protet­ tore delle « Suore dei Poveri di San Francesco » (Aachen). 22 ottobre » L'Emo e Revmo Signor Card. Cicognani Amleto Gio­ vanni, Protettore delle « Suore dello Spirito Santo e di Maria Immacolata » (San Antonio, Texas). 222 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

19 novembre 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore delle « Piccole Suore dei Poveri di San Pietro Claver » (Manizales). 3 dicèmbre » L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Pro­ tettore delle « Suore Francescane Missionarie di Maria Ausiliatrice » (Cartagena, ). 9 » » S. E. Revma Monsig. Righi Lambertini Egano, Arcive­ scovo tit. di Doclea, Nunzio Apostolico nel Chile. 24 » » L'Emo e Revmo Signor Card. Traglia Luigi, Protettore delle « Figlie di Maria Immacolata » (Roma). 31 » » S. E. Revma Monsig. Del Giudice Antonio, Arcivescovo tit. di Gerapoli di Siria, Internuncio Aposto-^ lieo in Corea. 15 gennaio 1964. L'Emo e Revmo Signor Card. Albareda Anselmo M., Pro­ tettore della Pia Società di San Gerolamo per la diffusione dei Santi Evangeli.

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare:

Assistenti al Soglio Pontifìcio :

11 novembre 1963. S. E. Revma Monsig. Pascual Marroig Bartolomeo, Ve­ scovo di Menorca. 22 » » S. E. Revma Monsig. Lojali Vincenzo, Vescovo di Amelia. 2 dicembre » S. E. Revma Monsig. Ciuchini Adolfo, Vescovo di Alghero. 16 » » S. E. Revma Monsig. Kurteff Cirillo, Vescovo tit. di ed Esarca per i cattolici di rito Bizan­ tino in Bulgaria. 2 gennaio 1964. S. E. Revma Monsig. Crayen Giorgio Lorenzo, Vescovo tit. di Sebastopoli in Armenia. 9 » » S. E. Revma Monsig. Marton Aaron, Vescovo di Alba Julia. 12 » » S. E. Revma Monsig. Attipetty Giuseppe, Arcivescovo di Verapoly. » » » . S. E. Revma Monsig. Pothacamury Tommaso, Arcivescovo di Bangalore.

Protonotari Apostolici ad instar participantium :

5 agosto 1963. Monsig. Trabuco Silva Giuseppe (Säo Salvador da Bahia). » » » Monsig. López Matta Annibale (Sào Salvador da Bahia). » » » Monsig. de Andrade Lima Giuseppe (Sâo Salvador da Bahia)). » » » Monsig. Trabuco Silva Giuseppe (Sao Salvador da Bahia). 30 settembre » Monsig. Gómez Brigard Luigi (Bogotá). Diarium Romanae Curiae 223

7 ottobre 1963. Monsig. Me Corristin Michele (Trenton). 29 » » Monsig. Kallfelz Giuseppe (Mainz). 11 novembre » Monsig. Föhr Ernesto (Freiburg im Breisgau). 9 dicembre » Monsig. Glennon Timoteo (Clonfert).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare :

28 dicembre 1963. S. E. Revma Monsig. Slipyj Giuseppe, Arcivescovo Mag­ giore di Leopoli degli Ucraini, Memoro della Sacra Congregazione per la Chiesa Orientale. 7 febbraio 1964.. L'Illmo e Revmo Monsig. Felici Angelo, Sottosegretario della Sacra Congregazione degli Affari Eccle­ siastici Straordinari. 15 » » S. E. Revma Monsig. Samoré Antonio, Arcivescovo tit. di Tirnovo, Consultore della Sacra Congrega­ zione per la Chiesa Orientale. 22 » » Il Revmo Padre Balie Carlo, dei Frati Minori, Consultore della Sacra Congregazione dei Seminari e delle Università degli Studi. 24 » » Il Revmo Don Castellino Giorgio, dei Salesiani, Sottose­ gretario della Pontificia Commissione per gli Studi Bioliei.

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire :

Il Collare dell'Ordine Piano : 25 gennaio 1964. A S. E. il Prof. Erhard Ludwig, Cancelliere della Repub­ blica Federale Tedesca.

La Gran Croce dell'Ordine Piano : 29 ottobre 1963. A S. E. Muñoz Grandes Agostino, Capitano Generale e Vice-Presidente del Governo Spagnolo. 17 gennaio 1964. A S. E. l'On. Moro Aldo, Presidente del Consiglio dei Ministri del Governo Italiano. » » » A S. E. l'On. Saragat Giuseppe, Ministro degli Affari Esteri del Governo Italiano.

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 22 novembre 1963. All'On. Marazza Achille (Milano). 224 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

La Oran Croce dell'Ordine dì san Silvestro Papa:

14 ottobre 1963. Al sig. Goycolea Manuel (Santiago de Chile). 29 » » Al sig. Cova Fedele (Roma). 6 dicembre » Al sig. Parisi Francesco Saverio (Roma). 17 gennaio 1964. A S. E. l'On. Salizzoni Angelo, Sottosegretario di Stato alla Presidenza del Consiglio dei Ministri d'Italia. » » » A S. E. il sig. Manzari Giuseppe, Capo di Gabinetto della Presidenza del Consiglio dei Ministri d'Italia. » » » Al Dr. Pompei Gianfranco, Consigliere Diplomatico della Presidenza del Consiglio dei Ministri d'Italia. 25 » » A S. E. il Dott. Westrick Ludger, Segretario di Stato della Cancelleria della Germania Federale Te­ desca. » » » A S. E. il sig. Lahr Rolf, Segretario di Stato al Ministero degli Affari Esteri della Repubblica Federale Tedesca.

NECROLOGIO

2 febbraio 1964. Monsig. Mazé Jean M., Vescovo tit. di Sauatra. 11 » » Monsig. Brizi Domenico, Vescovo di Osimo e Cingoli. 15 » » Monsig. Auvity François, Vescovo tit. di Dionisiana. 24 » » Monsig. Griffiths James H., Vescovo tit. di Gaza, Ausiliare dell'Emo Arcivescovo di New York. 7 marzo » Monsig. Gouvêa Coeího Carlos, Arcivescovo di Olinda e Recite. An. et vol. LVI 15 Aprilis 1964 (Ser. m, v. VT) - N. 4

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

Romae conditur Pontificium Institutum altioris Latinitatis

PAULUS PP. VI

STUDIA LATINITATIS antiquarumque litterarum quam maxime coniungi cum sacrorum alumnorum institutione atque disci­ plina persuasum nullo non tempore Summi Pontifices habue­ runt, qui non minus praeterita quam nostra hac aetate huius­ modi super re gravia in lucem ediderunt documenta; Nosque ipsi Litteris Apostolicis recens datis, quibus a verbis Summi Dei Verbum initium, haec commonuimus: In studiorum ... supel­ lectile, qua adulescens clerus ornari oportet, sane ponenda est non exigua variarum linguarum scientia, in primisque Latinae, si maxime de sacerdotibus agatur Latini ritus! 1 Sed in actis, quae hac de re ab Apostolica Sede in vulgus no­ stris hisce diebus profecta sunt, principem obtinere locum di­ cenda sane est Constitutio Apostolica, a verbis Veterum Sapien­ tia incipiens, quam Decessor Noster fel. rec. Ioannes XXIII

1 Epist. Ap. Summi Dei Verbum, A. A. S. LV, 1963, p. 903.

Io - ACTA, vol. VI, n. 4. — 15-4-1964. 226 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

duos abhinc annos promulgavit.2 In ea enim cum quaedam quasi laudum summa in medio ponitur, quibus Maximi Ecclesiae Pa­ stores, spectatis catholicae rei utilitatibus, alius ex alio linguam Latinam ornaverunt, tum vero momenta illustrantur, quae prae­ clara multaque habent Graecae Romanaeque litterae ad sacer­ dotii tirones disciplinis, sui muneris propriis, optime insti­ tuendos et erudiendos. Quibus admonitionibus certa praescripta continúan tur eo nimirum pertinentia, ut sive sacrorum Semi­ nariorum sive religiosorum Ordinum ac Sodalitatum alumni magna "cum cura et diligentia ad antiquas et humanas litteras informentur; in primisque illud, quasi totius Constitutionis caput, Sacro Consilio Seminariis Studiorumque Universitatibus praeposito mandatum datur, ut Academicum Latinitatis Insti­ tutum condendum curet. Quae praescripta, in rebus atque in usu posita, quam oppor­ tune sint edita in confesso est omnibus. Nam si dioecesium et religiosorum Ordinum Antistites, ad quos illa spectabat Consti­ tutio, consentienti approbatione ea acceperunt quae de pondere docebantur linguae Latinae ad sacrae iuventutis optimam disci­ plinam quod attinet, non defuerunt tamen qui animadverte­ runt, se non posse facili negotio quae praescriberentur ad effec­ tum brevi adducere, eam praesertim ob causam quod magi­ strorum copiam non haberent ad auctam sui muneris gravitatem idoneorum. Etenim exploratum est prudenti cuique, nihil magis valere ad imbuendos iuvenes antiquitatis linguis quam praestantissi­ mus praeceptores; qui scilicet et doctrinae possessione, et lin­ guae, quam tradere debeant, scientia, et docendi arte scholis ita praesint, ut non solum frugiferas, verum etiam eas disci­ pulis delegabiles faciant, a quibus materies eadem sit olim in alios vulganda discipulos. Cum vera namque, tum honesta, et

2 Const. Ap. Veterum Sapientia, A. A. S. LIV, 1962, pp. 129-135. Acta Pauli Pp. VI 227

digna sapiente haec habenda est S. Ambrosii sententia : Primus discendi ardor nobilitas est magistri.3 Quam ob rem, quolibet impendio et onere neglecto, habiles praeceptores, si desint, in Seminariis maioribus et minoribus parentur oportet; cum cuiusvis eruditionis progressiones in disciplinae initiis plerumque consistant. Maximopere idcirco contendatur necesse est, ut magistri habeantur non subitarii, sed omnibus numeris ornati, sui officii propriis; abundanti eru­ ditione exculti, atque adeo ad animos discipulorum capiendos habiles ; docendi vias persequentes, non in experimentis tantum vel in memoria positas, sed rationi etiam convenientes; siqui­ dem inepte ii sentire dicendi sunt, qui opinentur linguae Lati­ nae professoribus sufficere, si eam aliquanto magis quam disci­ puli noscant. Quin immo optandum est, ut quibus tantum hoc munus deferendum sit, ii, si ullo pacto fieri queat, in maximis Athenaeis instituantur, ubi a praestantissimis magistris simul exquisitiore antiquarum litterarum cognitione, simul arte infor- mandi alios imbui possint. Iure igitur ac merito Decessor Noster fel. rec. Ioannes XXIII, ea, quam commemoravimus, Constitutione iniunxit Sacrae Con­ gregationi Seminariis et Studiorum Universitatibus praepositae, ut Romae Pontificium Institutum condendum curaret Latini- tati docendae, quod plane hoc spectaret, ut delectum manipu- lum condocef aceret sacerdotum, qui qua totius Latinitatis noti­ tia, qua assidua et rationali Latine scribendi exercitatione, pares honestissimo officio exsisterent linguam Latinam aut iii sacris Seminariis et in Collegiis ecclesiasticis docendi, aut in variis Romanae Sedis Consiliis et in Curiis vel dioecesium, vel religio­ sorum Ordinum ad maiorum exemplum scribendo usurpandis Quapropter, cum Nobis prorsus persuasum sit id peroppor­ tune fieri, ut Romae altior Schola ab Apostolica Sede constitua­ tur, quae ceterorum Athenaeorum, almam hanc Urbem non uno

3 S. Ambros., De Virg. 2, 2, 7. 4 Cf. Const. Ap. Veterum Sapientia, n. 6. 228 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nomine illustrantium, veluti magisteria complens, ad linguae Latinae studium omni ex parte absolutum conducat, Nos, grato animo amplas et ornatas aedes accipientes, quas Sodalitas Sale­ siana, non sine suis incommodis, ob egregiam hanc causam Nobis dedit, ea quae sequuntur motu proprio Nostraque aucto­ ritate decernimus.

I - Ut ad effectum adducantur praescripta Constitutionis Apostolicae Veterum Sapientia a Decessore Nostro Ioanne XXIII promulgatae, ad Pontificium Athenaeum Salesianum fundamus atque condimus Pontificium Institutum altioris Latinitatis, si­ mulque praecipimus, ut inibi studiorum cursus primo quoque tempore principium ducant.

II - Institutum obnoxium erit auctoritati Sacrae Congrega­ tionis Seminariis et Studiorum Universitatibus praepositae, non modo ob generalem moderationem, quam eadem ex canone 256 C. I. C. in hac provincia tenet, sed etiam ob peculiare Instituti patrocinium, quod ipsa Congregatio suscepit; ita quidem, ut huiusmodi Institutum auxilio esse possit Apostolicae Sedi in iis omnibus, quae ad linguae Latinae incrementum in Ecclesia efficaciter pertinere videantur.

III - Munus propterea Magni Cancellarii penes erit Emum Cardinalem Praefectum Sacri Consilii Seminariis et Studiorum Universitatibus moderandis. Quoniam vero Societas a S. Francisco Salesio in se recepit Instituti altioris Latinitatis prosperitatem, Magno Cancellario adiutricem praestabunt operam cum Moderator Supremus « pro tempore » Societatis Salesianae, qui Magni Cancellarii vice fun­ getur, tum Magnificus Pontificii Athenaei Salesiani.

IV - Proxima autem et ordinaria Instituti moderatio erit penes Praesidem a Sacra Congregatione Seminariis et Studiorum Universitatibus praeposita, Nobis probantibus, delectum ac no­ minatum. Qui quidem Praeses, a Collegio academico in expe- Acta Pauli Pp. VI dien dis negotiis maioris momenti adiutus, coniunctissimas habe­ bit rationes cum eadem Sacra Congregatione in iis omnibus, quae ad ipsius Instituti actionem et incepta attinebunt.

V - Cum omnino necesse sit Institutum parem habere facul­ tatem professorum, tam famae auctoritatisque celebritate quam suae cuiusque disciplinae peritia insignium, opera idcirco danda erit, ut nullo nationum discrimine tales doctores sive ex utroque clero, sive e laicorum ordine eligantur. Quorum scilicet nomi­ natio dumtaxat ad Sacrum Consilium spectabit Seminariis et Studiorum Universitatibus praepositum.

VI - Quae doctrinarum instructio in Instituto tradetur, eas complectatur disciplinas primarias et secundarias, per quas alumnus et veterem et recentiorem Latinitatem penitus noscere possit, vias nempe rationesque secutus, quae ad litteras di- scendas nostris hisce diebus aptissimae putantur. Ad quam institutionem accedat necesse est assidua Latine scribendi exercitatio, ut discipuli non solum linguae Latinae naturam, vim, praecepta cognitione comprehensa habeant, sed etiam expedite, integre, eleganterque hac lingua scribant.

VII - In numero autem disciplinarum tradendarum suus tribuatur locus oportet linguae Graecae, quam qui ignoret, lit­ teris Latinis bene doctus nullo pacto dicendus sit. Nemo enim dubitat, quin lingua Latina quam maxime cum Graeca coniun­ gatur, sive ad utriusque naturam structuramque respiciat, sive expendat quantum haec ad illius progressionem labentibus saeculis contulerit.

VIII - Omne studiorum curriculum quattuor annorum spa­ tio continebitur; ita ut qui duos annos studiis laudabiliter ope­ ram dederit, Baccalaureatum, uti dicunt, adipisci possit; qui tres, Licentiam; qui vero quattuor, Lauream. Sed ad hos gra­ dus academicos nemo traduci poterit, nisi prius disciplinarum omnium, quotquot imperatae sunt, periculum fecerit, pariter- 230 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

que scriptas exercitationes subierit, quae summa industria ela­ borato studiorum ordine statuentur.

IX - Ut quorundam discipulorum necessitatibus serviatur, ita universus studiorum ordo opus est digeratur, ut praeter ple­ num cursum, quo quis ad Lauream perducatur, breviora iis prae­ parentur curricula, qui peculiaria consectentur diplomata studii in litteris vel Latinis vel Graecis collocati.

X - Pontificium Institutum altioris Latinitatis adulescenti­ bus ex omnibus gentibus patebit; quod ideo non modo alumnis e clero saeculari, quem vocant, et religiosis sodalibus liberum erit adire, sed etiam laicis hominibus. Episcopos autem ac summos religiosorum Ordinum et Soda­ litatum Antistites hortamur, ut eos praeceptores qui in sacris Seminariis vel in religiosis Collegiis docent, maxime si iunio­ res, ad hoc Institutum mittendos curent, ut studia litterarum, quibus dediti sint, absolvant atque perficiant.

XI - Censemus praeterea, ut optimis quibusque discipulis, qui nempe diligentia, studio, doctrina praestent, beneficia et commoda impertiantur, quibus studiorum sumptus tolerare possint. Quam in rem suademus, ut pariter alumnis studiorum celebrandorum causa annua praebeantur, pariter Instituto iusta pecunia suppeditetur, qua coepta ad litterarum doctrinarumque processus necessaria iuventur. Cuius pecuniae et annuorum ad­ ministratio propria lege temperabitur, a Sacro Consilio Semina­ riis et Studiorum Universitatibus praeposito probanda, cuius sane erit omni rei procurationi invigilare.

XII - Institutum scriptorum opera et acta ad universam La­ tinitatem attinentia in lucem edenda curabit; atque delibera­ tiones omnes capiet, coeptisque favebit, quae ad linguae Latinae scientiam et usum conducant.

XIII ~ Extremum Sacro Consilio Seminariis et Studiorum Universitatibus praeposito mandata damus ut, Nostris hisce Acta Pauli Pp. VI 231 praescriptis congruenter, leges et iura opportune describat, qui­ bus, natura et fine Instituti spectatis, tum eiusdem ordinationi, tum litterarum progressibus, tum moderatorum magistrorum- que condicioni prospiciatur. Peculiari modo studiorum ratio conficiatur, et docendi viae dentur et educandi normae tra­ dantur.

Quaecumque a Nobis hisce Litteris motu proprio datis de­ creta sunt, ea omnia firma ac rata esse iubemus, contrariis qui­ buslibet non obstantibus. Datum Romae, apud S. Petrum, die xxn mensis Februarii, Cathedrae S. Petri Ap. sacro, anno MDCCCCLXIV, Pontificatus Nostri primo. PAULUS PP. VI

CHIROGRAPHUM

Consociatio Internationalis Musicae Sacrae canonice instituitur

PAULUS PP. VI

NOBILE SUBSIDIUM Liturgiae, disciplinam dicimus Musicae Sa­ crae, qua mentes ad pietatem singulariter solent excitari, prae­ teritis temporibus curae fuit, estque in praesenti, Apostolicae Sedi; quod documentis Romanorum Pontificum luculenter com­ probatur. Etenim hac de re copiose egerunt S. Pius X Litteris, a verbis « Tra le sollecitudini dell'officio pastorale » incipien­ tibus dieque xxii mensis Novembris anno MCMIII motu proprio datis; Pius XI Constitutione Apostolica, cui, die xx mensis De­ cembris anno MCMXXVIII editae, appellatio est « Divini cultus sanctitatem » ; Pius XII Encyclicis Litteris, quae, a prioribus verbis « Musicae sacrae disciplina » nuncupatae, die xxv men­ sis Decembris anno MCMLV emissae sunt, atque praeceptionibus, quae, « Instructio de Musica sacra et sacra Liturgia » appel­ latae, die III mensis Septembris anno MCMLVIII sunt vulgatae. Ioannes demum xxin acta Decessorum suorum in memoriam 232 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

revocavit, ac studium et progressionem Musicae Sacrae fovit sollerter ; qua ex parte iuvat memorare Epistulam, a verbis « Iu­ cunda laudatio » incipientem, quam die VIII mensis Decembris anno MCMLXI ad dilectum filium Hyginum Angles Pamies, Pon­ tificii Instituti Musicae Sacrae docendae Praesidem, ob quinqua­ gesimum expletum annum ab eodem Instituto condito, dedit; atque ipsum Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum multis argumentis, in quibus versaretur, hanc etiam rem adiecit. His Summis Pontificibus propositum erat, ut quotquot egre­ giae arti Musicae Sacrae operam dant, inter se et cum Aposto­ lica Sede arctius coniungerentur; ut eidem Apostolicae Sedi praesto esset institutum quoddam internationale, cuius ope de necessitatibus, Musicae Sacrae propriis, certior fieret, quoque consulta Supremae Auctoritatis Ecclesiae de ipsa Musica Sacra ad effectum deducerentur; praeterea ut praecipue Missionariis auxilium praeberetur ad solvendam gravem magnique momenti quaestionem Musicae Sacrae in regionibus, missionali labore excolendis, atque varia hac in re incepta congruenti ratione inter se conecterentur; denique ut opera de Musica Sacra, prelo edenda, et studia de huius artis hereditate a maioribus accepta ' proveherentur. In iis autem, quae supra dictae sunt, praeceptionibus de Musica Sacra,1 Pius XII, Decessor Noster rec. mem., suasit, ut societates ad Musicam Sacram fovendam institutae numero mul­ tiplicarentur earumque fieret consociatio, sive nationalis sive internationalis, eo consilio, ut haec disciplina et ars felicibus incrementis augeretur. Hoc igitur explentes optatum conspiratisque votis libenter obsecundantes, ab Episcopis nonnullarum nationum Nobis si­ gnificatis, ea, quae sequuntur, decrevimus atque huius Nostri Chirographi vi decernimus :

I. - Consociatio Internationalis Musicae Sacrae canonice in­ stituitur, cui propria est condicio « personae moralis », cuius­ que sedes Romae exstabit.

1 Cfr. Instructio de Musica sacra et saera Liturgia, n. 117. Acta Patiti Pp. VI 233

II. - Patronus vero eius est Emus Cardinalis Sacrae Rituum Congregationis pro tempore Praefectus.

III. - Eidem Consociationi propositum est, ut cooperationem concordemque actionem inter quam plurimos, qui sunt per or­ bem terrarum et ad quamvis pertinent nationem, studiose pro­ moveat ad Musicam Sacram excolendam eiusque assequendum progressum secundum praescripta Ecclesiae.

IV. - Sodalitatis huius Internationalis socii habentur alii iure proprio, alii aggregati : a) Socii iure proprio sunt Instituta Musicae Sacrae, a Sede Apostolica approbata, et Societates Musicae Sacrae a legitima potestate ecclesiastica rite agnita. b) Socii vero aggregati sunt alia Instituta et Societates, prout Coetui Moderatorum visum fuerit. c) Privati etiam homines possunt in Consociationem coop­ tari tamquam aggregati, condicionibus tamen ab eodem Coetu Moderatorum praestitutis.

V. - Compages vero Consociationis constat e Consilio Gene­ rali, e Coetu Moderatorum, atque e Secretariatu : a) Consilium Generale e cunctis consistit sociis simul adunatis. ib) Coetus Moderatorum, qui Consilio Generali et ipsi Con­ sociationi moderatur, constituitur Praeside ac duobus eius vice fungentibus; qui omnes, proponente ipso Consilio, a Summo Pontifice nominantur munereque tres annos funguntur, scilicet usque ad subsequentem Conventum Internationalem Musicae Sacrae, ad normam statuti n. VI, b. c) Secretariatus constat Secretario et Arcario, qui ambo a Coetu Moderatorum absque praefinito tempore nominantur, quique Romae commorentur necesse est.

VI.-a) Consilium Generale, suprema praeditum auctoritate, de iis omnibus decernit, quae ad ipsam Consociationem perti­ nent. Excutit insuper et approbat relationes de opere a Coetu Moderatorum patrato. Délibérât de futurorum sumptuum aesti- 234 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale matione et de rationibus accepti et expensi, ad Consociationem quod attinet. b) Congregatur de more singulis trienniis, in Conventibus Internationalibus Musicae Sacrae, nisi aliter visum fuerit. c) In Consilio Generali voto deliberativo gaudent socii iure proprio cooptati et Delegatus uniuscuiusque Nationis, ab Epi­ scopis eligendus; voto consultivo et voce passiva gaudent socii universi. i ' '.'il VII. - Muneris Coetus Moderatorum est ea, quae a Consilio Generali decreta sunt, ad effectum deducere. VIII. - Secretariatus ea universa agit, quae propria sunt muneris viri a secretis et ad rem nummariam pertinent, ductu Praesidis aut, si casus ferat, amborum simul vice eiusdem fun- gentium, qui omnes, pro casu, rei periculum et onus in se reci­ piunt.

IX. - Personam eiusdem Consociationis gerunt Praeses, aut, eo impedito, ambo simul vice eiusdem fungentes.

X. - Patrimonium Consociationis consistit e tributis socio­ rum, largitionibus inter vivos et mortis causa collatis a piis bene­ factoribus, et reditibus ex operibus Consociationis exorientibus.

XI. - Coetus Moderatorum normas exsecutivas horum Statu­ torum debet exarare, quas Consilio Generali proponat ad discu­ tiendum et approbandum.

Haec ediximus et statuimus, contrariis quibusvis non ob­ stantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxn mensis Novembris, in festo S. Caeciliae, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI Acta Pauli Pp. VI 235

LITTERAE APOSTOLICAE

Internuntiatura Apostolica in Republica Coreana erigitur

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Usu est comprobatum, quantum mu­ tuae necessitudinis rationes, Apostolicae huic Sedi cum Civitatibus in­ tercedentes, ad religionis profectum valeant verique nominis bonum. Cum igitur nuper supremae Ecclesiae Auctoritati cum Coreana Republica con venisset, ut publicis officiorum vinculis inter se continerentur, visum est loco Delegationis Apostolicae, quae usque in praesens tempus ea in regione viguit, Internuntiaturam constituere. Quae cum ita sint, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Republica Coreana Internuntiaturam Apostolicam erigimus, cuius sedem in urbe, quae « Seoul » appellatur, collocamus. Eidem igitur sic per Nos erectae Inter- nuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae huiusmodi Legationem propria sunt. Haec statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac per­ manere ; suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere ; ipsique Legationi ita constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sic­ que rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scien­ ter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

. © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTII GRATULATOMI

I

Ad E.mum P. D. Achillem S. R. E. Presb. Cardinalem Liénart, Episcopum Insulensem, octogesimum acturum natalem.

Octogesimus cum recurrit natalis, mos est hominibus, praesertim iis, qui potestatem gesserunt vel gerunt, aliquantulum quodam modo quasi in longarum viarum adepta statione consistere, ut emensum iter retro acto mentis obtutu secum considerent, et ad ulteriora prosequenda Deum sibi propitient. Talem mox celebraturo tibi diem, pro benevolentiae caritate, qua tecum arcte coniungimur, nolumus tibi gratulationes et vota Nostra deesse, cum quidem reputemus redivivum semper Nobis exsistere gau­ dium, cum exspectata copia detur bene in te affecti animi Nostri sen­ sum promendi et palam declarandi. Habeto igitur salutares precationes Nostras, quae certo eo acceptiores tibi erunt, quo impensius dilaudaris ob strenuum ac vigil sacrum mini­ sterium a te exercitum, cuius praeclari exstant ac durabiles fructus. Iure merito ad te referre potes S. Pauli Apostoli fiduciae plenum vibransque dictum : Scio cui credidi et certus sum quia potens est (Deus) depositum, meum servare in illum diem, iustus iudex.1 Caelestis gratiae benignitas novas tibi adiciat vires, vitae firmet proposita, ut, numquam tepefacto religionis studio et generosa non relaxata te devovendi voluntate, Petri Sedi in exemplum deditus et astrictus, pergas te tuaque impendere in boni pastoris et ductoris animorum perfungendo officio : nam sacrae flammae vi, iuvenescere consuevit aetas, et probata virtus in novum se induere florem. Haec flagrantibus ominibus exoptantes, tibi, Dilecte Fili Noster, Apostolicam Benedictionem, supèrni praesidii auspicem, impertimus; hancque ad sollertem Antistitem Auxiliarem tuum, ad clerum quoque populumque christianum, tuis curis creditum, ultro libenterque perti­ nere volumus. Ex Aedibus Vaticanis, die xx mensis Ianuarii, anno MCMLXIV, Pon­ tificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

1 Cfr. 2 Tim. 1, 12; 4, 8. Acta Pauli Pp. VI 237

n Ad E.mum P. D. Villelmum Theodorum S. R. E. Cardinalem Heard, octo­ gesimum natalem celebraturum.

Tibi octogesimum natalem mox acturo inter ominantium voces, quae laetis salutaribus precationibus faustum huiusmodi exornabunt diem, Nostram quoque resonare percupimus. Cuncta igitur felicia et veri no­ minis profectui bonoque conducibilia tibi optamus, perquam gavisi, quod nunc Nobis nova datur copia, bonam existimationem et benevolentiae affectum iterum tibi exhibere et palam facere. Iuvat profecto Nos, pro dato tempore, in memoriam redigere clara a te merita in arduis ecclesiasticis officiis obeundis ubertim lecta, praeser­ tim ut Auditor et postea Decanus Sacrae Romanae Rotae, ubi, diuturno spatio annorum navitatem tuam impendens, peritia iuris ac recto saga- cique in agendis causis iudicio praestitisti. Quam ob rem a fel. rec. Decessore Nostro Ioanne XXIII Purpuratorum Patrum Collegio adscitus es, ac nunc viribus ingenii et opibus doctrinae in Apostolico Nostro ministerio perfungendo ita Nos adiuvas, ut gratiam tibi habeamus maximam. Superna auxilia et solacia tibi nunc invocamus, ut validis viribus fruaris atque novo generosi animi studio pergas maturitate consilii, sol­ lerti opera, exemplis vitae prodesse, Deo confisus, cuius providentia ad meliora et potiora assequenda iustorum dirigit gressus eiusque volun­ tatis impletio virtutis beatitatisque tutissimum communit iter : Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu; spiritus tuus bonus deducet me in terram, rectam.1 Haec flagrantibus votis ominati, tibi, Dilecte Fili Noster, Apostolicam Benedictionem, caelestium donorum largitatis conciliatricem, peraman­ ter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xxn mensis Ianuarii, anno MCMLXIV, Pon­ tificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

1 Ps. 142, 10. 238 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA IOANNIS PP. XXIII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I QUINHONENSIS (DAPANGENSIS)

Quibusdam a dioecesi Quinhonensi detractis territoriis, nova dioecesis conditur « Danangensis » appellanda.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Naturalis in vitae similitudinem, quae corpore et spiritu continetur, etiam superna illa vita qua « filii Dei nominamur et sumus » (cfr. 1 Io. 3, 1), benigno Dei consilio externis signis hominibus exhibetur, quibus iuvantibus in terris diffundatur omniumque in animis insideat. Quam ob rem cum Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, ea sane mente ut in perampla dioecesi Quinhonensi christiana religio maiora caperet incrementa, eiusdem territorium dividendum censuerit, de sen­ tentia venerabilis Fratris Petri Mariae Pham-Ngoc-Chi, Episcopi Quin- honensis, postque auditum dilectum Filium Franciscum De Nittis, nego­ tiorum gestorem ad interim penes Apostolicam in Indosina Delegatio­ nem, suprema Nostra potestate sequentia statuimus atque decernimus. A dioecesi Quinhonensi civiles provincias distrahimus quas vulgo Quang- Nam et Quang-Tin vocant, ex iisque et urbe Danang cognominata novam dioecesim constituimus, quae Danangensis, ex urbe principe appellabi­ tur. Volumus autem ut nova dioecesis eiusque Praesul metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Hueensi subiciantur, iidemque omnibus iuri­ bus et honoribus fruantur quibus ceteri residentes Episcopi eorumque dioeceses, ad iuris ecclesiastici normam. Novae dioecesis regimen saecu­ lari clero Vietnamiensi damus, qui pastorali industria atque studio nulli labori parcet Regno Dei in sua patria provehendo. Quod autem ad Ee- Acta Ioannis Pp. XXIII 239 clesiae gubernationem et administrationem attinet, ea omnia serventur quae Codex Iuris Canonici statuit, quaeque Sacra Congregatio Fidei Propagandae iusserit. Ceterum quae statuimus exsequenda curabit di­ lectus Filius Franciscus De Nittis, quem memoravimus, vel per se ipse vel per alium delegatum virum. Si autem tempore exsecutionis alius idem munus gesserit, hic mandata Nostra omnia faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit effectae rei documenta exarandi eademque sub­ scripta sigilloque impressa ad Sacram Congregationem Fidei Propagan­ dae mittendi. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius 8. O. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi

In Ap. Cano, tab., vol. CXI, n. 98. 240 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II OYOËNSIS

Apostolica praefectura Oyoënsis ad gradum dioecesis evehitur

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando vota exsequens venerabilis Fratris Sergii Pignedoli, Archiepiscopi titulo Iconiensis et Apostolici in Africa Media Occidentali Delegati, censuit ut apostolica praefectura Oyoënsis ad gradum et dignitatem dioecesis eveheretur ; constat enim verbi Dei semen quod ibi locorum Sodales Societatis Mis­ sionariorum ad Afros late condiderunt radices egisse inque satis laetam concrevisse segetem. Quapropter summa Nostra potestate ea rata haben­ tes quae idem Sacrum Consilium facienda proposuit, apostolicam prae­ fecturam Oyoënsem in dioecesium ordinem redigimus, iisdem servatis finibus et nomine, factis iuribus et datis honoribus quae iure et consue­ tudine dioecesibus earumque praesulibus spectant. Inter quae memorare placet esse novam dioecesim eiusque Episcopum metropolitanae iuris­ dictioni Archiepiscopi Lagosensis obnoxium. Volumus etiam ut nova ecclesiastica circumscriptio curis concredatur Sodalium Societatis Mis­ sionariorum ad Afros, per quos factum est ut ad felicem statum hunc rerum deveniretur. Sedem suam Episcopus ponat in urbe quae vulgo Oyo cognominatur, sacrique magisterii cathedram in maximo inibi templo exstante, quod ad cathedralis aedis dignitatem attollimus. Us­ que dum praeterea Canonicorum Collegium constituat, Consultores dioe­ cesanos eligat, qui ad normam iuris consilium opemque praestent. Semi­ narium denique sollicita cura quantum potest struat, pueris accipiendis atque efformandis qui ad sacerdotium vocentur. Quod autem attinet ad regimen dioecesis, ad Vicarii capitularis sede vacante electionem, iura cleri et populi, cetera eiusmodi iuris canonici decreta serventur. Quae statuimus exsequenda curet venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem memoravimus, vel per se ipse vel per alium delegatum virum. Si autem tempore exsecutionis alius ibi terrarum Delegati Apostolici partes gerat, hic mandata Nostra faciet. Qui vero rem perfecerit onus habebit docu­ menta de more parandi eademque subscripta sigilloque impressa ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide cito mittendi. Acta Ioannis Pp. XXIII 241

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. C. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Bernardus De Felicis, Proton. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXI, n. 96.

III DOUALAËNSIS (SANGMELIMAËNSIS)

Quibusdam distractis territoriis e dioecesi Doualaënsi, nova efficitur « Sangmeiimaënsis » appellanda.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quod superno inscrutabilique Dei consilio Nobis commissum est mu­ nus universae regendae Ecclesiae, dioecesium quandoque rationes pro rerum temporumque adiunctis ita disponimus ut efficacius christiana

16 - ACTA, vol. VI, n. 4. — 15-4-1964. 242 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lex magis magisque proferatur caelestiumque bonorum copia homines, Christi sanguine redempti, fruantur. Quae cum animo Nostro conside­ rantes, libenter accepimus quod Sacrum Consilium Christiano Nomini propagando faciendum censuit, ut scilicet ex dioecesi Doualaënsi, in Camerunensi Natione, altera constitueretur, nativo clero concredenda. Suprema igitur et apostolica potestate Nostra, a dioecesi Doualaensi ter­ ritoria separamus districtuum, quibus per vulgus appellatio Ntem, Dja et Lobo, ex iisque dioecesim condimus Sangmelimaënsem ab urbe eius­ dem regionis principe appellandam, cuius sequentes erunt fines : ad septentrionem et occidentem solem, dioeceses Doualaensis et Mnalma- yoensis; ad orientem solem, dioecesis Dumensis; ad meridiem denique, territoria quae Guineam Hispanicam et Gabon appellant. Novae con­ ditae ecclesiasticae circumscriptioni omnia iura et privilegia damus; item eiusdem Episcopo, congruis adiunctis officiis eius muneris pro­ priis. Quae inter, haec praecipua habebit : metropolitano iuri Archie piscopi Yaundensis obtemperandi; episcopalem sedem in Sangmelima urbe figendi, magisterii vero sui cathedram in maximo eiusdem civitatis templo collocandi; Consultores dioecesanos deligendi, quoadusque ta­ men Canonicorum Collegium per alias sub plumbo Litteras ibidem statui possit; Seminarium tandem, quam primum potuerit, struendi, iis reci­ piendis pueris qui ad sacerdotium vocentur. Haec quae iussimus ad effectum deducenda studeat venerabilis Frater Sergius Pignedoli, Ar­ chiepiscopus titulo Iconiensis atque in Africa Media Occidentali Apo­ stolicus Delegatus, cuius sententiam hoc in gerendo negotio Apostolica Sedes adhibuit, vel per se ipse vel per alium delegatum virum. Quodsi tempore exsecutionis alius inibi Apostolicus Delegatus erit, hic mandata Nostra faciat. Qui vero rem perfecerit documenta exaranda curet adque Congregationem de Propaganda Fide, de more signata sigilloque im­ pressa, eadem mittenda.

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Ioannis Pp. XXIII 243 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur^ Datum Romae, apud S. Petrum, die duodevicesimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. R. E. Cancellario © IOANNES H. Card. CICOGNANI GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN a publicis Ecclesiae negotiis S. Congr. Se Prop. Fide Praefectum

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CX1I, n. 28.

IV LINGAYENSIS ET ALIARUM (CABANATUANENSIS)

Ex dioecesibus Lingayensi - Dagupanensi et Sancti Ferdinand! in Insulis Philippinis quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis « Ca- banatuanensis » efficitur.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS! SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Exterior Ecclesiae temperatio quamvis ea sit ut non eius naturam attingat, tamen apertissimum est omnibus rem considerantibus sapien- tiorem christianae rei publicae constitutionem, quae apta territoriorum divisione gignitur, haud parum conferre ad regnum Christi terrestre, quod est Ecclesia, conservandum lateque proferendum. Quae cum ita sint, prompto sane animo ea probamus quae venerabilis Frater Salvator Siino, Archiepiscopus titulo Pergensis et in Insulis Philippinis Aposto­ licus Nuntius, proposuit, ut videlicet, nova in ea Natione dioecesis con­ deretur, necessitatibus christianorum aptius subveniendi gratia. Qua- 244 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale propter, re iusta consideratione reputata, sententiamque rogatis vene­ rabilibus Fratribus Mariano Madriana, Episcopo Lingayensi-Dagupa- nensi et Aemilio Cinense, Episcopo Sancti Ferdinandi, atque a venera­ bilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus petito consilio qui Sa­ crae Congregationi Consistoriali praesunt, haec statuimus atque iube­ mus. A dioecesibus Lingayensi-Dagupanensi et Sancti Ferdinandi terri­ torium separamus quod civilem provinciam vulgo Nueva Ecija cogno­ minatala complectitur, novamque ex eo dioecesim constituimus, ab urbe principe Cabanatuan Cabanatuanensem appellandam. In ea autem civi­ tate Episcopus domicilium suum collocabit tamquam in capite dioecesis, cathedra in templo S. Nicolai a Tolentino posita, quod ad gradum templi cathedralis tollimus, cum debitis iuribus et honoribus. Novam hanc circumscriptionem ecclesiasticam Sedi metropolitanae Lingayensi-Da­ gupanensi suffraganeam subicimus; quam Sedem per alias sub plumbo Litteras hodie datas, ad Ecclesiae metropolitanae dignitatem eveximus. Canonicorum Collegium condatur; quousque tamen id fiat, indulgemus ut Consultores dioecesani eligantur, qui suo Antistiti consilio atque in­ dustria assint. Item sacer dioecesis Praesul Seminarium saltem minus condat, pueris excipiendis ad sacerdotium vocatis, ad normas iuris communis et secundum leges Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cum vero iuvenes ita adoleverint ut philo­ sophicis atque theologicis disciplinis imbui debeant, Romam meliores Episcopus mittat in Pontificium Collegium-Seminarium Philippînum. Mensam episcopalem, quam dicunt, efficient : Curiae emolumenta, fide­ lium collationes, congrua bonorum pars quae Sedi Cabanatuanensi ob venient ad canonem 1500 C. I. C. Acta denique et documenta quae ad novam Ecclesiam respiciunt, eadem ad eius curiam episcopalem mit­ tantur, ibique religiose custodiantur in rerum sacrarum tabulario. Ad clerum vero quod attinet, haec statuimus ut, his Litteris ad effectum adductis, eo ipso clerici Ecclesiae illi censeantur addicti, in cuius terri­ torio legitime degant. Ceterum volumus ut haec quae mandavimus vene­ rabilis Frater Salvator Siino exsequi studeat, vel per se ipse, vel per alium quem delegare visum fuerit. Re vero acta, documenta exarentur, atque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittantur. Si autem eo tempore alius eidem Nuntiaturae forte praesit, hic iussa Nostra fieri curabit. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti- Acta Ioannis Pp. XXI f I 245 tutionis efficacitate nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. R. E. Cancellario ©IOANNES H. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. CONPALONIERI a publicis Ecclesiae negotiis S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 25.

V LINGAYENSIS - DAGUPANENSIS ET ALIARUM (TARLACENSIS)

Distractis e dioecesibus Lingayensi - Dagupanensi et Sancti Ferdinandi quibusdam territoriis, nova efficitur dioecesis nomine « Tarlacensis ».

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Clarissimae famae ob locorum situm, ob catholicarumque praesertim rerum felicitatem tellus, Philippinae Insulae, eae profecto sunt quae optimam spem alant esse futurum ut vel maiores in dies, Deo iuvante, Christi regnum in iis proferat fines. Quo nisi iudicio, quandoquidem venerabilis Frater Salvator Siino, Archiepiscopus titulo Pergensis et 246 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in Insulis Philippinis Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede petiit ut ex dioecesibus Lingayensi-Dagupanensi et Sancti Ferdinandi nova alia excitaretur, de sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium qui praesunt Sacrae Congregationi Consistoriali atque ve­ nerabilium Fratrum Mariani Modriaga, Episcopi Lingayensis-Dagupa- nensis, et Aemilii Cinense, Episcopi Sancti Ferdinandi, ea quae sequun­ tur decernimus ac iubemus. A duabus quas diximus dioecesibus integrum territorium separamus, quod in praesens civilem provinciam Tarlac vulgo appellatam constituit, ex eoque dioecesim Tarlacensem condimus, quae iisdem finibus cingetur atque provincia civilis e qua facta est. Nova haec Ecclesia sedem habebit in urbe Tarlac, Episcopi vero cathedram in curiali templo, ibidem exstante, Deo sacro in honorem S. Sebastiani Martyris, quod ad cathedralis templi gradum attollimus. Conditae Eccle­ siae eiusque sacrorum Antistiti iusta iura damus et privilegia, officiis quoque et obligationibus Episcopo impositis, eidem ex iure communi propriis; quae inter, memorare placet esse eum una cum sua dioecesi iurisdictioni Metropolitae Lingayensis-Dagupanensis obnoxium, cuius Ecclesiam ad gradum Sedis metropolitanae eveximus. Praecipimus autem ut, quoadusque Canonicorum Collegium condatur, Consultores dioecesanos idem Tarlacensis Episcopus deligat, qui eum consilio et ope adiuvent ; ut mensa episcopalis, quae dicitur, ex fidelium sponte oblatis pecuniis fiat, Curiae emolumentis bonorumque parte, quae ex praescripto canonis 1500 C. I. C. novae Ecclesiae obveniet; ut minus saltem Semi­ narium, ad iuris canonici normas peculiaresque leges Sacrae Congrega­ tionis de Seminariis Studiorumque Universitatibus, cum primum potue­ rit struat, pueris recipiendis qui ad sacerdotium Dei instinctu vocen­ tur, ex quibus selectos iuvenes statuto tempore Romam mittat, ad Pon­ tificium Collegium-Seminarium Philippinum, philosophicis theologicis- que disciplinis imbuendos; ut, his Litteris ad effectum deductis, eo ipso sacerdotes et clerici ei Ecclesiae conseantur addicti in qua officium bene­ ficium ve habeant vel ubi legitimo domicilio degant; ut acta denique et documenta quovis modo dioecesim Tarlacensem respicientia, e Curiis Lingayensi-Dagupanensi et Sancti Ferdinandi ad novam ex ipsis consti­ tutam Ecclesiam transferantur, in tabulario custodienda. Ceterum haec quae praescripsimus venerabilis Frater Salvator Siino ad exitum addu­ cenda curet, vel per se ipse vel per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Si autem tempore exsecutionis alius in Insulis Phi­ lippinis munere Apostolici Nuntii fungatur, hic mandata Nostra faciet. -Qui vero rem perfecerit documenta exarari studeat, quae de more Acta Ioannis Pp. XXIII 247

signata sigilloqne impressa ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contrària praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sextodecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. R. E. Cancellario © IOANNES H. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. CONFALONIEBI a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Conc. tab., vol. OXII, n. 28.

VI ARUSHAËNSIS

In Tanganyikae territorio nova efficitur dioecesis, « Arushaënsis » nomine.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi mandata Evangelium per orbem terrarum nuntiandi sacrique baptismatis aquis creaturas omnes abluendi (cf. Mt. 28, 19), ita sunt incontinenti studio perfecta ut catholicae veritatis frequentiores in Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

dies numerentur in Ecclesia sectatores. Quod cum ubique terrarum feliciter fiat, est in more Apostolicae Sedis dioeceses dioecesibus cum oporteat addere, eam profecto ob causam ut, multiplicatis Episcopis, tum christianae legis magistrorum tum animorum patrum atque pasto­ rum copia fidelibus suppetat. Censentibus ideo venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus, qui Sacrae Congregationi de Propaganda Fide praesunt, post scilicet auditum venerabilem Fratrem Vidonem Dei Mestri, Archiepiscopum titulo Tuscamiensem et in Africa Orientali Apostolicum Delegatum, esse in Tanganyikae territorio novam dioe­ cesim constituendam, eorum Nos consilium accepimus atque ea quae sequuntur decernimus. E territorio dioecesis Moshiensis districtus civilis provinciae Arushaënsis seiungimus, quibus Arusha et Masai per vulgus appellatio, ex iisque dioecesim condimus Arushaënsem, metro­ politanae archidioecesis Daressalaamensis suffraganeam, cuius hi erunt fines : ad septemtrionem, Keniae quae dicitur territorium ; ad orientem solem, Moshiensis et Tangaënsis dioeceses; ad meridiem, dioecesis Mo- rogoroensis; ad occidentem denique solem Dodomaensis, Mbuluensis, Shinyangaënsis et Musonensis dioeceses. Fruetur ideo nova haec eccle­ siastica circumscriptio iuribus et privilegiis, quae ex iure communi ei competunt. Eius vero sacrorum Antistes praeterquam quod debitam auctoritatem habebit, congruis etiam obstringetur officiis et muneribus, Episcoporum propriis. Qui videlicet sedem suam ea in urbe ponet quam Arusha appellant, magisterii vero cathedram in principe eiusdem urbis templo, quod Spiritui Sancto dicatum est. Quo praeterea dioecesis neces­ sitatibus satius consulat, Consultores dioecesanos ad normam iuris deli­ gat, usque dum Canonicorum Collegium per alias sub plumbo Litteras constituatur. Ad denique sibi concreditae Ecclesiae rebus consulendum, Seminarium saltem minus struendum curet, pueris excipiendis qui ad sacerdotium capessendum Dei instinctu vocentur. Haec quae statuimus ut perficiantur studeat venerabilis Frater Vido Dei Mestri, quem dixi­ mus, vel alius delegatus vir, dummodo sacerdotali dignitate praeditus. Si vero alius, tempore exsecutionis, in Africa Orientali Delegatum Apo­ stolicum aget, hic mandata Nostra faciet, documentaque de more signata sigilloque impressa ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore Acta Ioannis Pp. XXIII 249 volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Do­ mini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro 8. R. E. Cancellario © IOANNES H. Card. CICOGNANI GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 17.

VII CALABARENSIS (IKOT-EKPENENSIS)

Detractis e dioecesi Calabarensi quibusdam territoriis, nova dioecesis consti­ tuitur, nomine « Ikot-Ekpenensis ».

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Catholicae res ut quam latissime prolatarentur sollicitum, aestima­ vit Sacrum Consilium Fidei Propagandae esse iri Nigeriae Occidentalis territorio novam dioecesim constituendam, quae nativi cleri curis com- 250 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

mitteretur. Optima enim spes est futurum ut, quae sacri Evangelii prae­ cones semina ibi locorum sparserint inque posterum sint sparsuri uberes ferant pastoralium laborum fructus. Quae cum ita sint, de sententia ve­ nerabilium Fratrum Sergii Pignedoli, Archiepiscopi titulo Iconiensis atque in Africa Media Occidentali Apostolici Delegati, atque Iacobi Moynagh, Episcopi Calabarensis, qua potestate pollemus haec quae sequuntur decernimus ac iubemus. A dioecesi Calabarensi districtus seiungimus, qui vulgo appellantur Ikot Ekpene et Abak, civilem provin­ ciam de Annang efficientes, ex iisque dioecesim condimus Ihot-Ekpenen- sem ex urbe eiusdem provinciae principe appellandam hisque limitibus terminandam : ad septemtrionem, dioecesi Umuahiaensi ; ad orientem so­ lem atque meridiem, dioecesi Calabarensi; ad occidentem denique so­ lem, dioecesibus Portus Harcurtensis et Umuahiaensi. Novam dioecesim, quae nativi cleri sacerdotibus curis erit, suffraganeam volumus metropo­ litanae Ecclesiae Onitshaënsi, cuius Archiepiscopo tamquam Metropo­ litae Episcopus Ikot-Ekpenensis obnoxius erit. Qui etiam curabit ut sedem suam in urbe quae vulgo Ikot Ekpene appellatur ponat, magiste­ rii vero sui cathedram in eiusdem urbis maximo templo collocet; ut praeterea, pro Canonicorum Collegio, Consultores dioecesanos deligat quorum consilio et ope utatur; ut denique minus saltem Seminarium, quam primum poterit, struat, pueris accipiendis efformandisque, qui ad sacerdotium capessendum vocentur. Haec quae iussimus ut ad exi­ tum adducantur venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem diximus, studebit, vel per se ipse vel per alium delegatum virum. Qui autem nego­ tium perfecerit, documenta exarabit ad Sacrumque Fidei Propagandae Consilium, de more signata sigilloque impressa, mittet. Si vero alius, tempore exsecutionis, in Africa Media Occidentali Delegatum Aposto­ licum aget, hic mandata Nostra faciet.

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Ioannis Pp. XXIII 251

tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Do­ mini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro 8. R. E. Cancellario © IOANNES H. Card. CICOGNANI GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 38.

VIII HVALIENENSIS

In insula Taiwan seu Formosa apostolica praefectura Hvalienensis ad gra­ dum dioecesis evehitur, eodem nomine iisdemque finibus.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Apostolica praefectura Hvalienensis, anno millesimo nongentesimo quinquagesimo secundo condita ac quasi nata, in arboris similitudinem quae postquam adoleverit, et floribus nitet pulcherrimum et laetissimos edit fructus, talia cepit his temporibus incrementa eaque promisit, ut visum sit eandem ad dioecesis dignitatem evehere. Quod profecto non solum Patribus e Societate Parisiensi Missionum ad exteras gentes testi­ monio erit voluntatis ac benevolentiae Nostrae in eos, qui omnem indu­ striam suam in regno Christi proferendo collocaverant, sed etiam ani­ mum addet, spes est, ad novos labores, coepta, opera christiani nominis 252 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prorogandi gratia. Quae cum ita sint, de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. E. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Fidei Propa­ gandae praepositorum, post venerabilem Fratrem Iosephum Caprio sententiam rogatum, Archiepiscopum titulo Apolloniensem et Apostoli­ cum in Sinis Internuntium, de Nostra suprema auctoritate' ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Apostolicam praefecturam Hvalie- nensem, quae est in Insula Taiwan seu Formosa sita, in dioecesis formam redigimus eodem nomine atque finibus ; quam Sodalibus Societatis Pa­ risiensis, quos memoravimus, regendam concredimus. Novae dioecesis caput Episcopique domicilium in urbe quam vulgo Hwalien cognomi- nant, erit, in qua civitate sacer Praesul cathedra suae auctoritatis ponet, in templo scilicet principe ibi éxstante ; quod ad templi cathedralis digni­ tatem evehimus, cum iuribus debitis. Ecclesiam, quam condidimus, suf- fraganeam facimus metropolitanae Sedi Taipehensi, cuius Archiepiscopo Metropolitae Hvalienensis Antistes obnoxius erit. A quo etiam Canoni­ corum Collegium constituatur ; si vero id ob locorum adiuncta atque tem porum difficultates fieri nequeat, Episcopus Consultores dioecesanos eli­ gat, qui sibi consilio assint ; quique Canonicis constitutis, a suo munere cessabunt. Huius autem Sedis regimen et administrationem interea vene­ rabilis Frater Andreas Ioannes Vérineux ad nutum Sanctae Sedis habebit, in praesens e dioecesi Imcheuvensi ab hostibus religionis expulsus. Ipse enim apostolicae praefecturae Hvalienensi tamquam Administrator Apo­ stolicus egregie praefuit. Has vero Litteras venerabilis Frater Iosephus Caprio ad exitum adducet vel per se ipse, vel per Legatum, factis ad hoc necessariis facultatibus. Ee autem acta, documenta exarari faciet, eadem­ que sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore munere Apostolici Internuntii in Sinis fungatur, hic mandata Nostra omnia exsequetur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Ioannis Pp. XXIII 253 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. R. E. Cancellario © IOANNES H. Card. CICOGNANI GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Régens

Caesar Federici, Proton. A post. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco P& Plumbi In Ap, Cane, tab., vol. CXII, n. 20.

IX

VANKIENSIS

Praefectura apostolica Vankiensis, in Rhodesia Australi, ad dioecesis gra­ dum attollitur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Mirum Ecclesiae toto orbe terrarum incrementum eiusque in dies la­ tior, Evangelii praeconum ope, propagatio clara perspicuitate patent si ad res catholicas animadvertatur praefecturae apostolicae Vankien­ sis, quae est in Rhodesia australi. Ibi enim locorum tot sunt pastoralium laborum fructus Deo iuvante hucusque collecti, ut minime dubitemus quin vel uberiores sint in posterum laturi Sodales Instituti Hispanici Sancti Francisci Xaverii pro Missionibus Exteris, quibus eadem prae­ fectura ad hunc usque diem concredita est. Quae omnia cum animo Nostro considerantes volentesque sodalibus iisdem gratam voluntatem Nostram significare, censuimus eam praefecturam apostolicam ad dioe­ cesis dignitatem evehere. Auditis ideo venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus, qui praesunt Sacrae Congregationi Christiano Nomini Propagando, venerabilique Fratre Iosepho McGeough, Archie­ piscopo titulo Hemeseno atque in Africa Australi Apostolico Delegato, de summa et apostolica auctoritate praefecturam apostolicam Vankien- 254 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sem ad gradum et dignitatem ducimus dioecesis, eodem nomine iisdemque servatis finibus. Nova quam constituimus Ecclesia iis omnibus fruetur iuribus quibus aliae dioeceses. Episcopus autem, praeterquam quod sui gradus privilegia habebit, congruis etiam obstringetur officiis et obliga­ tionibus quae Codex Iuris Canonici imponit. Volumus praeterea ut con­ dita dioecesis eiusque sacer Praesul metropolitano iuri Archiepiscopi Salisburiensi subdantur ; ut Vankiensis Episcopus sedem suam in urbe. quam vulgus Wankie appellant, ponat magisteriique cathedram in principe eiusdem urbis templo ; ut denique pro Canonicorum, Consulto­ rum Collegium ex curionibus deligatur, Episcopum consilio et ope qui iuvent. Haec omnia quae decrevimus ut perficiantur curet venerabilis Prater Iosephus McGeough quem diximus, vel per se vel per alium virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Si autem tempore exsecutionis alius in Africa Australi Delegatus Apostolicus erit, hic mandata nostra faciat. QuivVero negotium exsecutus fuerit, documenta actae rei ad Sa­ cram Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittat, suo nomine subscripto sigilloque impresso. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic' haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Do­ mini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. R. E. Cancellario œ IOANNES H. Card. CICOGNANI GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN a publicis Ecclesiae negotiis S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens Caesar Federici, Proton. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 1J¡: Acta Ioannis Pp. XXIII 255

X DE VIENTIANE (LUANGPRABANGENSIS)

Nonnullis territoriis detractis a vicariatu apostolico de Vientiane, novus quidam vicariatus conditur « Luangprabangensis » nomine.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ex quo Christus, divinus hominum Redemptor, ea verba Apostolis fecit : « Euntes ergo in mundum universum, praedicate Evangelium omni creaturae » (Me, 16, 15), ex eo sane tempore Ecclesia sancta, mater populorum, quos Christo parit, nihil habuit umquam sollemnius, nihil sanctius quam ut nomen, doctrinam, praecepta christiana in gentes dissiparet, ex omnibusque nationibus, quotquot in orbe terrarum exstar rent, populum faceret singularem, gentem videlicet sanctam, regale sacerdotium (cfr. II Pt. 2, 9) lucisque veritatisque sequacem. Quoniam ergo religionis dilatándae atque intendendae,causa huic Apostolicae Sedi propositum est ut novus in Indosina vicariatus apostolicus excitaretur, Nos, re bene reputata, precibus admotis concedendum esse indicavimus. Quae cum ita sint, consilio petito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi Fidei Propagandae prae­ positis, de sententia dilecti Filii Francisci De Nittis, interim curam agentis negotiorum Sanctae Sedis in Delegatione Apostolica Indosi- nensi, de Nostra auctoritate haec quae sequuntur decernimus et iube­ mus. Ab apostolico vicariatu de Vientiane territoria detrahimus, quae civiles districtus, uti vocantur, constituunt qui vulgari lingua Luang Prabang, Phong Saly, Houa Khong et Saya Boury cognominantur. Qui­ bus omnibus terris novum vicariatum apostolicum condimus, Luangpra- bangensem appellandum, a Patribusque Congregationis Missionariorum Oblatorum Beatae Mariae Virginis Immaculatae regendum. Quos vehe­ menter hortamur ut, uno Christi amore moti, nulli pareant labori ut quam latissime Christi regnum prorogent. Ceterum has Litteras Nostras idem dilectus Filius Franciscus De Nittis exsequi curabit, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis potestatibus. Re vero acta, docu- 256 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale menta exarentur, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregatio­ nem Christiano Nomini Propagando cito mittantur. Quod si alius eo tem­ pore negotia gerat Apostolicae Sedis in ea Natione, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et iore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nòstri quinto.

Pro S. B. E. Cancellario © IOANNES H. Card. CICOGNANI GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN a publicis Ecclesiae negotiis S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Protón. Apost. Iosephus Rossi, Proton. Aposi. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 19.

v Acta Ioannis Pp. XXIII 257

LITTERAE APOSTOLICAE

I Sanctus Gabriel Archangelus omnium cum auctoritate Legatorum Rei­ publicae Argentinae praecipuus Patronus eligitur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Munerum officiorumque similitudo illud saepius efficere solet, ut certis civium ordinibus, ex innúmera Sanctorum Caelitum multitudine electi, praefiniantur Patroni. Quod si ita est, opportunum profecto est iudicandum Sanctum Gabrielem eorum renuntiari Patronum, qui legationes, rei publicae causa, gerant. Nemo est enim quin videat quandam iis Viris rationem cum Summi Dei Ar- changelo intercedere. Nobilissimum quippe legatorum officium, etsi in publicis inter Civitates rebus pertractandis atque in earum gerendis negotiis consistit, ita ut nihil aliud nisi humanum in se habere videatur, virtutes tamen et animi vires, honestatem in primis ac prudentiam, requirit, cum ad summa populorum bona, pacem videlicet et iustitiam, servanda ac tuenda pertineat. Sed qui fingi potest praestantior et clarior Gabriele Archangelo orator? Qui quidem, Deum inter et homines tam­ quam medius, Danieli prophetae mirabilem visum revelando aperuit Christique venturi oraculum edidit; qui Zachariae sacerdoti novum filii ortum praedixit ; qui denique, Mariam Virginem (( mysterium a sae­ culis absconditum » dum docet, universae terrae Deum humanam susce­ pisse carnem nuntiavit. Aeternae sane pacis interpres atque sapientissi­ mi consilii nuntius est praedicandus, absolutissimumque perfecti exem­ plar legati a publicis habeatur ministris necesse est. Tali enim Patrono putamus insigne legationis munus ad altiorem evehi ordinem, ubi fides, spes et caritas, quae sunt Christianae propria religionis, adsunt. Idcirco Dilectus Filius Illustris et Honorabilis Vir, qui in Argentinorum Re­ publica cum exteris gentibus negotia moderatur, a Nobis petiit ut Ga­ brielem, caelestem nuntium, omnium suae Civitatis Legatorum cum auctoritate eligere dignaremur. Nos autem, huiusmodi postulationi esse libenti animo concedendum rati, ex Sacrae Rituum Congregationis con­ sulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Gabrielem Archangelum Legatorum omnium cum auctoritate Reipublicae Argentinae praecipuum apud

17 - ACTA, vol. VI, n. 4. — 15-4-1964. 2fí8 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Deum Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honori­ bus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis coetuum Patronis rite com­ petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui­ mus, decernentes has Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ;-illisque ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien­ dum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari conti­ gerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIX mensis Ianuarii, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quarto.

B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur ecclesia B. Mariae Vir­ ginis a Salute, in oppido « Vailankanni », dioecesis Taniorensis.

IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Salutem supplicibus dilargiens prae- valida deprecatione sua, Virgo Maria in nobili ecclesia, quae in Indico oppido ((Vailankanni», intra fines Taniorensis dioecesis, esse cognoscitur, impensis, ut accepimus, obsequiis colitur. Ingens enim multitudo hominum, e dissitis etiam partibus, eo accedere consuevit et sacra ibi participare, praesertim cum novendialis supplicatio ante .fe­ stum Nativitatis Deiparae eiusdem agitur, ita ut hoc Sanctuarium « Lapurdum orientale» non immerito appelletur. Quod singulare reli­ gionis marialis studium a satis antiqua repetitur aetate, siquidem, ut est memoriae proditum, saeculo xvn navigatores Lusitani, ex hórrida tempestate ac naufragio clementissimae Matris auxilio erepti, eo loco, quo appulerant, ad oppidum nempe « Vailankanni », parvam aedem sospitatricis suae honori exstruxerunt et postmodum sacris imaginibus Sinënsium arte fahre factis ornarunt. Ex quo tempore haec pietatis sedes immensum inclaruit. Ante xxx fere annos mariale templum, quod nunc conspicitur, opere egregio est aedificatum, in quo vetus effigies Opiferae Virginis Mariae, quae prodigiali etiam modo flagitantium pre­ ces fertur audivisse, pie asservatur. Idem praeterea tam alacris pietatis Acta Ioannis Pp. XXIII 259

domicilium marmore vario renidet iisque rebus est affatim praeditum, quibus ritibus divinis decus accrescat. Quae reputans cum animo, Vene­ rabilis Frater Rajarethinam Arokiaswami Sundaram, Taniorensis Epi­ scopus, Nos rogavit, ut templum, tot tantisque populi concursibus cele­ bratum, Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti benignoque animo admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregatio­ nis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Salute consecratam et in oppido « Vailankanni », intra Taniorensis dioecesis fines, positam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insi­ gnibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edi­ cimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare pote­ runt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto.

86 HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Beata Maria Virgo « Dei Valle » caelestis Patrona principalis, S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, et S. Franciscus Solano Conf. caelestes Patroni secundarii pro tota Anatuyanensi dioecesi declarantur.

IOANNES PP. XXIII Ad perpetuam rei memoriam. — Quam mirum pietatis incrementum, in dioecesibus praesertim novissime conditis, ex superno oriatur patro­ cinio probe noscentibus, periucunda Nobis pervenit supplicatio qua Vene­ rabilis Frater Georgius Gottau, Anatuyanensis Episcopus, a Nobis effla­ gitat, ut sua dioecesis, per Nosmet Ipsos in Republica Argentina nuper rite constituta, peculiari caelesti tutela obtegatur. Rettulit enim Prae­ sul ipse Beatam Virginem Mariam « Dei Valle » nuncupatam atque 260 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sanctos Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsum, et Franciscum Solanum a fidelibus pastorali suae curae commissis tanta veneratione excoli, ut eos tamquam Patronos iam sibi elegisse videantur. Ut vero huiusmodi fidelium pietas Apostolica firmetur auctoritate, memoratus Episcopus, nomine quoque utriusque Cleri omniumque civium, enixis Nos adit pre­ cibus, ut liberum hoc publicumque religionis testimonium supremo No­ stro roboretur praesidio. Nos autem, de spirituali populi bono solliciti, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censemus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deli­ beratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Lit­ terarum vi perpetuumque in modum, totius Anatuyanensis dioecesis Beatam Mariam Virginem, vulgo « Dei Valle » nuncupatam, princi­ palem apud Deum Patronam, Sanctum vero Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsum, et Sanctum Franciscum Solanum, ex Ordine Fratrum Mi­ norum Sacerdotem et Confessorem, caelestes Patronos secundarios, om­ nibus et singulis honoribus ac privilegiis liturgicis adiectis, locorum Patronis rite competentibus, confirmamus seu denuo declaramus et constituimus. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Novembris anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

IV Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tribuuntur collegiali ecclesiae Sanctae Mariae Novae in urbe « Abbiategrasso », archidioecesis Medio­ lanensis. IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Spectabile pietatis monumentum artisque opus singulare perhibetur esse templum collegiale nascenti Deiparae sacrum, cui vulgatum est inditum nomen Sancta Maria Nova quoque urbs « Abbiategrasso )), in finibus archidioecesis Mediolanensis Acta Ioannis Pp. XXIII sita, maxime nobilitatur. Id enim anno MCCCLXV coeptum est exstrui studio sodalitatis seu « Scholae » Beatae Mariae Virginis a Misericor­ dia, caritatis officiis tunc temporis memorabili cum industria deditae. Ad quam ecclesiam, e conditorum voluntate non modica magnificentia et « opere plurimum sumptuoso » aedificandam, cives libéralissime stipem contulerunt. Structurae vero genus, initio Gothicum-Longobardicumv quemadmodum appellatur, per subsequentes hominum aetates, novis; inductis formis, praesertim cum Franciscus Croce architectus interio­ rem partem reiecit, mutatum est quidem, templum vero imaginum, si­ gnorum ornamentorumque copia auctum. Summam autem laudem ha­ bere dicitur pronaos, qui a Donato Bramante, mirabilis ingenii artifice,, ut ferunt, erectus est. In tam augusta aula Dei sacra digne celebrari consueverunt, siquidem a Sancto Carolo Borromaeo, Mediolanensium Archiepiscopo, canonicorum collegium ibi est institutum, quo maior divinis ritibus decor accrescerei. Est etiam commemorandum de sacello Beatae Mariae Virginis Perdolentis, quod in porticu ecclesiae continenti positum, fideles plurimos, peregrinantium etiam more accedentes, ad se convertit. Tot igitur laudibus insignis templi dignitatem adaugere cupiens, dilectus filius Antonius Tosi, collegialis eiusdem ecclesiae Prae­ positus, Nos submisse rogavit, ut huic Basilicae Minoris nomen et ius pro Nostra benignitate tribueremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Ioannis Baptistae Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardi­ nalis Montini, Mediolanensis Archiepiscopi, amplissima commendatione suffultis, libenti animo concedere statuimus. Quae cum ita sint, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deli­ beratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte­ rarum vi perpetuumque in modum collegialem ecclesiam Sanctae Mariae Novae, quae est in urbe « Abbiategrasso » vulgo nuncupata, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et pri­ vilegiis, quae sacris aedibus hoc nomine insignitis rite competunt. Con­ trariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac per­ manere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIII mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto.

SB HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 262 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V v Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae vulgo appel­ latae « do Senhor Born Jesus de Iguape », dioecesis Santosensis.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Pietatis veluti palaestra ac domi­ cilium praeclarissimum merito habetur vetus sanctuarium, quod, vul­ gari sermone « do Senhor Born Jesus de Iguape )) appellatum, finibus dioecesis Santosensis continetur. Hoc enim templum, religiosis soda­ libus Societatis Verbi Divini creditum, maximis celebratur concursibus populi, non solum é finitimis sed e longinquis etiam regionibus eo ad- ventantis, ut Christi Domini Imaginem, anno MDCXLVII advectam, in- «ensis excolat obsequiis ac praesertim salutaribus Ecclesiae subsidiis animos suos expiet ac divino roboret pabulo. Quod praecipue fieri con­ tingit quotannis mense Augusto ineunte, quo summae caerimoniae reli­ gionis eo loco agi consueverunt. Tam alacri plebis christianae studio permota, Apostolica haec Sedes eximium munus de thesauro Ecclesiae depromptum, Indulgentiam dicimus plenariam, sacrae peregrinationis causa eo accedentibus et illud a tribus saeculis veneratum Simulacrum pie visentibus concessit atque indulsit, ut a die xxvin mensis Iulii ad diem VII Augusti praecepto singulis annis admissa rite confitendi et Eucharisticam mensam participandi satisfieret. Ad has autem, quae maximi faciendae sunt, laudes accedit, ut ecclesia molis amplitudine, egregio structurae genere, quod a coloniis nomen accepit, pretiosa su­ pellectile aliisque commendetur lautitiis. Cupiens autem insignem hanc sedem cultus Divini Redemptoris, nostri causa probra et cruciatus per- pessi, amplissimo honore augere, Venerabilis Frater Idilius Iosephus Soares, Santosensis Episcopus, Nos rogavit, ut ei Basilicae Minoris nomen atque ius benigne tribueremus. Quibus precibus libenter admis­ sis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam vulgo appella­ tam (( do Senhor Born Jesus de Iguape », in ipsa urbe (( Iguape » ac dioecesi Santosensi positam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehi­ mus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas Acta Ioannis Pp. XXIII 263 atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque inte­ gros effectus sortiri et obtinere; iisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudi­ candum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ixxix mensis Novembris, anno MCMLXII, Pontificatus Nostri quinto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

VI Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Francisci a Iesu, in urbe Lima exstans, decoratur.

IOANNES PP. XXIII

Ad perpetuam rei memoriam. — Tot inter ac perpulchra templa, quae urbem Limam, orae immensi maris Pacifici lumen, Venustiorem efficiunt, illa merito numeratur ecclesia Sancti Francisci a Iesu, quae, 'magnae quidem continens domui Fratrum Franciscanum, multam sui movet admirationem tum ob ortus antiquitatem eximiumque archi- tectandi genus, tum ob rei divinae diligentiam sacraque cultus fervo­ rem. Iam inde enim a deductae coloniae temporibus religiosa est con­ dita provincia, quae, Duodecim Apostolorum nomine distincta, latissi­ me patuit terrasque multas in coenobiali tenuit dicione. Sodales autem, tam bene de Peruviana natione meriti quod ad Evangelii attinet disse­ minationem, prope maximum — ut appellaverunt — coenobium aedem exstruendam curaverunt, elatam sane tribusque assurgentem alis. Quae prior ecclesia, cum terrae concussione disiecta esset, amplior splendi- dior resurrexit, lata etiam adnexa area ac prope aedicula Beatae Mariae Virgini a Miraculis dedicata. Verum hisce commemoratis, quae ad aedificium tantum spectant, ea est laudibus celebranda religionis ala­ critas, cuius praeclara testimonia quasi quadam sacra ab arce prodie­ runt continenter. Ibi suas fuderunt preces — quod sane templo vertit in honorem — viri insignes sanctimonia, ut Turibius Alfonsus de Mo- grovejo, alter Limanus Antistes, atque Franciscus Solano, qui magnus 264 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale fidei praeco, cum extremum vitae tempus in coenobio egisset, sacro hoc loco conditus est. Hodieque quod diximus studium, nihil intermissum, uberes edit fructus fidemque christiani populi ostendit aperte. Alitur ibidem pietas erga augustum Christi Sacramentum; alitur pietas erga almam Christi Matrem, neque desunt sodalitates, quarum sit proprium sive cultus officia sive opera exsequi caritatis. His omnibus expensis, dilectus filius provinciae Franciscali a Duodecim Apostolis Praepositus, datis ad Nos litteris, demisse petiit ut templum, tot laudibus praestans, pro Nostra auctoritate ad gradum Basilicae Minoris eveheremus. Quod votum, amplissima commendatione Dilecti Filii Nostri Ioannis S. R. E. Presbyteri Cardinalis Landázuri Ricketts, Archiepiscopi Limani, suf­ fultum, nec non Venerabilis Fratris Romuli Carboni, Archiepiscopi tit. Sidoniensis Nostrique in Peruviana Republica Apostolici Nuntii, atque Procuratoris Generalis Ordinis Fratrum Minorum, benigno animo sta­ tuimus explere. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis con­ sulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Limanam ecclesiam, Deo in honorem Sancti Francisci a Iesu consecratam, titulo ac dignitate Basilicae Minoris condecoramus atque augemus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstan­ tibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Ianuarii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri quinto.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Sacra Congregatio Consistorialis 265

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

I BELLOHORIZONTINAE - MARIANENSIS - OLIVEIRENSIS - SEPTEMLACUNENSIS - DIVINOPOLITANAE - LUCEATINAE

DECRETUM De mutatione finium dioecesium

Concrediti gregis spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. DD. Ioannes Rezende Costa, Archiepiscopus tit. Martiropolitanus, Coa­ diutor cum iure successionis et Administrator Apostolicus archidioe­ cesis Bellohorizontinae, Anscharius de Oliveira, Archiepiscopus Ma- rianensis, Iosephus de Medeiros Leite, Episcopus Oliveirensis, Iose­ phus de Almeida Batista Pereira, Episcopus Septemlacunensis, Chri­ stianus Portela de Araujo Pena, Episcopus Divinopolitanus et Belchior Ioaquim da Silva Neto, Episcopus tit. Cremnensis, Coadiutor cum iure successionis et Administrator Apostolicus dioecesis Luceatinae, ab Apo­ stolica Sede enixe expostulaverunt ut suarum dioecesium fines ali­ quantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P.D. Armandi Lombardi, Archiepiscopi tit. Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tributarum, oblatis precibus annuere dignata est. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto : 1 - Ab archidioecesi Bellohorizontina separat : a) parvum quoddam territorium vulgo dictum « Povoado dos Lopes », ad municipium vulgo « Candeias » appellatum pertinens, illud­ que tribuit dioecesi Oliveirensi, ita ut integrum territorium praefati municipii « Candeias », prouti in praesens per legem civilem circum­ scribitur, sub iurisdictione Episcopi Oliveirensis maneat; ö) identidem parvum territorium municipii « Bom Despacho », 266 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale quod vulgo nuncupatur « Cápela dos Alves », et dioecesi Luceatinae perpetuo adscribit; c) territoria cappellarum vulgo nuncupatarum « Sao José do Felipe» et (( Santo Antonio do Morro Vermelho », quae etiam vocatur « Teixei- ras », ad paroeciam « Taquaraçu de Minas » pertinentia, et dioecesi Septemlacunensi adnectit, ita ut integrum territorium municipii « Jabo- ticatubas » sub iurisdictione Episcopi Septemlacunensis maneat ; d) territoria cappellarum vulgo « Nossa Senhora da Conceiçâo » in « Conceiçâo do Rio Acima » et « Santo Antonio de Vigario da Vara », ad paroeciam « Caeté » pertinentia, et archidioecesi Marianensi adnectit, ita ut integrum territorium municipii « Santa Barbara » sub iurisdic­ tione Archiepiscopi Marianensis maneat ; e) territoria cappellarum vulgo « Säo Geraldo de Jacaranda », et (( Xossa Senhora das Graças de Sesmaria », quae exstant intra fines paroeciae « Belo Vale », et archidioecesi Marianensi tribuit, ita ut integrum territorium municipii « Jaceaba », prouti in praesens per legem civilem terminatur, sit sub iurisdictione Archiepiscopi Maria­ nensis. 2 - Vicissim, ab archidioecesi Marianensi distrahit: a) integrum territorium paroeciae vulgo appellatae « Säo José do Paraopeba », ad municipium « Brumadinho » pertinens, illudque archi­ dioecesi Bellohorizontinae tribuit, ita ut integrum territorium municipii (( Brumadinho » iurisdictioni Archiepiscopi Bellohorizontini subiciatur ; o) identidem, territoria cappellarum vulgo <( Nossa Senhora da Conceiçâo de Arrojado Lisboa » et « Nossa Senhora do Parto de Cha- crinha », intra limites paroeciae « Jeceaba » exstantia, illaque archidioe­ cesi Bellohorizontinae adnectit, ita ut integrum territorium, prouti nunc civili lege terminatur, municipii « Belo Vale » sub iurisdictione Archie­ piscopi Bellohorizontini maneat. 3 - Tandem a dioecesi Septemlacunensi separat territoria cappellarum quae vulgato nomine cognominantur « Sant'Ana de Cachoeirinha » et « Nossa Senhora da Conceiçâo de Urucuia », ad paroeciam « Fortuna de Minas » pertinentia, illaque perpetuo adscribit archidioecesi Bellohori­ zontinae, ita ut integrum municipium « Esmeraldas », prouti in praesens civili lege circumscribitur, sub iurisdictione Archiepiscopi Bellohori­ zontini sit. Sacra Congregatio Consistorialis, sic immutatis praedictarum archi- dioecesium et dioecesium finibus, mandat ut documenta et singula acta illa territoria respicientia a Curia a qua sunt distracta ad Curiam dioe- /Sacra Congregatio Consistorialis 267

ceseos cui noviter sunt aggregata, tradantur; ad clerum quod attinet, decernit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, eo ipso sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici, seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio Consi­ storialis memoratum Excmum P. D. Armandum Lombardi deputat, ne­ cessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, quam primum, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriali Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 11 mensis Novembris anno 1963.

CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Sèrdicen., Adsessor

n BELEMENSIS DE PARA - XINGUENSIS - MARAJENSIS

DECRETUM De mutatione finium

Cum territoria municipiorum quae vulgo nuncupantur Portel et Melgaço, ob erectam praelaturam nullius Petrosi Culminis, seiuncta manserint a territorio archidioecesis Belemensis dg Para, cui adscripta sunt, ad earum animarum bono consulendum, Excmi PP. DD. Albertus Gaudentius Ramos, Archiepiscopus Belemensis de Para, et Gregorius Alonso Aparicio, Episcopus tit. Poglensis et Praelatus nullius Marajen- sis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Armandi Lombardi, Archie­ piscopi tit. Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, ab Apostolica Sede enixe expostulaverant ut territoria praefatorum mu- 268 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nicipiorum Portel et Melgaço ab archidioecesi Belemensi de Para distra- herentur et praelaturae nullius Marajensi adnecteretur. Haec Sacra Congregatio Consistorialis, rata huiusmodi immutatio­ nem bono animarum profuturam, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tributarum, porrectis precibus annuere dignata est. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto separat ab archi­ dioecesi Belemensi de Para memorata territoria municipiorum Portel et Melgaço illaque tribuit praelaturae nullius Marajensi; distrahit praeterea a praelatura nullius Xinguensi illam parvam partem terri­ torii municipii Melgaço, ad ipsam pertinentem, illamque adnectit prae­ laturae nullius Marajensi, ita ut integra territoria municipiorum Portel et Melgaço, prouti in praesens per legem civilem terminantur, sub iuris­ dictione Praelati nullius Mara jen sis sint. Omnia acta et documenta praefata territoria respicientia a tabulariis Curiarum Belemensis de Para et Xinguensis ad tabularium Curiae Ma- rajensis, quam primum, transmittantur; ad clerum vero quod attinet, haec Sacra Congregatio decernit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes in memoratis territoriis beneficium aut officium ecclesiasticum legitime detinentes, clerici seminariique ti­ rones legitimum domicilium habentes, praelaturae nullius Marajensi incardinati maneant. Ad haec omnia perficienda, haec Sacra Congregatio memoratum Excmum P. D. Armandum Lombardi deputat, necessarias et opportunas facultates eidem tribuens etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem Consistorialem authenticum exem­ plar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus S.O. Consistorialis, die 18 mensis Novem­ bris anno 1963.

CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis

L. $ S,

f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor

( Sacra Congregatio Consistorialis 269

III BOSNENSIS ET SYRMIENSIS (DIACOVENSIS)

DECRETUM De mutatione nominis

Per Apostolicas Litteras sa. me. Leonis Papae XIII « Ex hac augu­ sta » diei 5 Iulii 1881 instituta in Bosniae et Herzegovinae provinciis episcopali Hierarchia atque dismembrato, hanc ob causam, territorio dioecesis Bosnensis, cui, a fel. rec. Clemente XIV, Apostolicis Litteris « Universi orbis Ecclesiis » die 9 Iulii 1773 datis, finitima Ecclesia Sir- miensis aeque principaliter et in perpetuum fuit unita, nomen dioecesis non amplius constitutis finibus congruit ; praeterea, ob peculiaria rerum adiuncta, superioribus saeculis, episcopalis sedes Bosnensis in urbem vulgo « Djakovo » translata fuerat ibique adhuc exstat. His spectatis, Excmus P. D. Stephanus Bäuerlein, Episcopus Bosnen­ sis et Syrmiensis, nuper ab Apostolica Sede expostulavit ut, yetere retento nomine, memorata Ecclesia Bosnensis eiusque pro tempore Antistes a civitate episcopali « Diacovensis » appellaretur. Porro Ssmus Dominus Noster Paulus, Divina Providentia Pp. VI, re mature perpensa, de consilio infrascripti Cardinalis Sacrae Congre­ gationis Consistorialis a Secretis, porrectis precibus benigne annuen­ dum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, sta­ tuit ac decrevit ut in posterum, vetere quoque titulo retento, dioeceses Bosnensis et Sirmiensis eorumque pro tempore Antistes « Diacovensis seu Bosnensis et Sirmiensis » nuncupentur. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 18 Novembris 1963.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis

L. © S. t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 270 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV PARANENSIS

DECRETUM De Capituli metropolitani mutatione

Ad maiorem divini cultus splendorem promovendum, Excmus P. D. Adulfus Servandus Tortolo, Archiepiscopus Paranensis, supplices Apo­ stolicae Sedi porrexit preces ut Paranense Capitulum, per Apostolicas sub plumbo Litteras « Vel a primis ...» diei 13 mensis Iunii anno 1859 erectum, et metropolitica dignitate die 20 mensis Aprilis anno 1934 decoratum, nova constitueretur ratione. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Hümberti Mozzoni, Archiepiscopi titularis Sidetani et in Repu­ blica Argentina Apostolici Nuntii, precibus annuendum censuit. Quapropter, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia PP. VI, tributarum, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae Lit­ terae datae forent, in Paranensi Capitulo quattuor novos canonicatus instituit, cum omnibus iuribus, honoribus et muneribus quae canonicis eiusdem Capituli ex iure communi, ex capitularibus constitutionibus atque peculiaribus privilegiis competunt. Paranense itaque Capitulum constabit deinceps duobus dignitatibus, decano videlicet, archidecano et octo canonicis. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Ëxcmum P. D. Ilumbertum Mozzoni deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticuni exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 5 mensis Decembris anno 1963.

CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis

L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen,. Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 271

V

FABRIANENSIS ET MATHELICENSIS

DECRETUM De erectione dignitatum Decanatus et Archidiaconatus in Capitulo Cathe­ drali Fabrianensi.

Cum Excmus P. D. Macarius Tinti, Episcopus Fabrianensis et Mathelicensis, ad augendum decus et ornamentum Capituli Cathedralis Fabrianensis nuper porrexerit preces, ut in eodem Capitulo Cathedrali Fabrianensi, in quo una tantum in praesens exstat Prioratus dignitas, duae novae erigerentur dignitates, nomine Decani et Archidiaconi ap- pellandae, Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facul­ tatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tributa­ rum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, in Capitulo Cathedrali Fabrianensi dignitates Decanatus et Archidiaco­ natus perpetuo erigit atque constituit. Dignitatum autem hic erit ordo : Prioratus prima, Decanatus altera, et Archidiaconatus tertia. Ita constitutae dignitates omnibus iuribus et privilegiis cohonesta buntur, quibus capitulares dignitates iure communi fruuntur et gau dent : earumdem vero collatio ad normam sacrorum canonum Aposto­ licae Sedi reservatur. Sacra Congregatio Consistorialis tamen, hoc Decreto, Decanatus dignitatem R. P. D. Petro Ragni et dignitatem Archidiaconatus R. P. D. Dario Mei, eiusdem Capituli Cathedralis Fabrianensis canonicis, pro hac vice confert. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Excmum P. D. Macarium Tinti, eique necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum re­ mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. '272 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quibus super rebus hoc edit Consistoriale Decretum perinde vali­ turum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 6 mensis Decembris anno 1963.

CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis

L. $ S.

f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor

VI NOMINATIO

Decreto die 9 Novembris a. 1963 dato, Sacra Congregatio Consisto­ rialis Excmum P. D. Iosephum N. de Almeida Batista, Archiepiscopum Brasiliapolitanum, Vicarium Castrensem Brasilianae Reipublicae nomi­ navit ac constituit. Sacra Romana Rota 273

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I BOSTONIEN. Nullitatis matrimonii (Reino - Mannion)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Ioannis Mannion, conventi in causa, eumdem citamus ad comparendum coram Sacra Ro­ mana Rota (Piazza delia Cancellería, 1 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 4 Maii 1964, hora undecima, pro concordatione vel subsignatione dubii quod sequitur :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, et fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Ioannis Mannion, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Gerardus M. Rogers, Ponens v

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Februarii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Jean Mannion, défen­ deur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 4 mai 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Jean Mannion, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.

18 - ACTA, vol. VI, n. 4. — 15-4-1964. 274 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II NORTHANTONIEN. Nullitatis matrimonii (Fisher - Harrison)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ioannae Har­ rison, seu Joan Harrop, in causa de qua supra conventae, eamdem cita­ mus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime consti­ tutum, coram Sacra Romana Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), in diem 1 Iunii 1964, hora undecima, pro concordatione vel subsignatione dubii quod sequitur :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Ioannae Harrison seu Joan Harrop, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Petrus Mattioli, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Februarii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Jeanne Harrison dite Joan Harrop, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 juin 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Jeanne Harrison dite Jean Harrop, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 275

III AURELIANEN. Nullitatis matrimonii (Sevin - Alpennikoff)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Nadiae Annae Ioannae Alpennikoff, in causa conventae, eamdem citamus ad comparen dum, vel per se vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribu­ nali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro hora duodecima diei 30 Maii 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascrip­ tum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedictae dominae Nadiae Annae Ioannae Alpennikoff, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Carolus Lefebvre, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S.R. Rotae, die 9 Martii a. 1964.

Marius P. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Nadia Anne Jeanne Alpennikoff, défenderesse en cette cause, nous la citons à compa­ raître, par propre personne ou par un procureur légitimercen t constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancel­ leria) le 30 mai 1964, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Nadia Anne Jeanne Alpennikoff, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 276 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA Nullitatis matrimonii (Marcucci - Nicola)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Nicolai Marcucci, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 1 Iulii 1964, hora nona, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae partis conventae, domini Marcucci Nicolai, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Dominicus Semproni, Iudex Instructor

Ex aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 29 Februarii a. 1964.

V. Frazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Nicolas Marcucci, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre per­ sonne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Roma, Piazza S. Callisto, 16) le 1 juillet 1964, à 9 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Nicolas Marcucci, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 277

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Martedì, 21 gennaio 1964, nel palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti, sotto la presidenza dell'Emo Signor Cardinale , Ponente o Relatore della Causa del Servo di Dio Teotimo Weraegen, Vicario Apostolico di Hupé, nella Cina Occiduo-Meridionale, e 116 compagni uccisi in odio alla fede. Nella stessa Congregazione i Revmi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sul martirio dei predetti Servi di Dio.

Martedì, 28 gennaio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revíñi Prelati Officiali e i Revmi Consultori teologi hanno dato il proprio voto sulla eroicità delle virtù dei Servi di Dio : 1. Ludovico da Casoria, sacerdote professo dell'Ordine dei Frati Minori, fondatore della Congregazione dei Frati della Carità, detti « Frati Bigi » ; 2. Maria del Divin Cuore (Droste zu Vischering), della Congregazione del Buon Pastore.

Martedì, 18 febbraio 1964, nel palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione di Causa dei Servi di Dio : 1. Luigi Scrosoppi, sacerdote, fondatore della Congregazione delle Suore della Provvidenza ; 2. Benedetto Menni, sacerdote professo dell'Ordine degli Ospedalieri di S. Giovanni di Dio « Fatebenefrateili », fondatore delle Suore ospedaliere del Ssmo Cuore di Gesù. Sono state esaminate inoltre le relazioni dei censori teologi sugli scritti dei Servi di Dio : 1. Antonio Augusto Intrecciargli, dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi, Arcivescovo di Monreale ; 2. Dorotea da Montau, vedova reclusa. 278 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato sono stati nominati dal Santo Padre :

Prelati Domestici di Sua Santità:

7 giugno 1955. Monsig. Didier Maurizio (Cayenne). 2 maggio 1956. Monsig. Rojek Adalberto A. (Przemyál dei Latini). 18 marzo 1960. Monsig. Cerda Leal Giuseppe (Mazatlán). » » » Monsig. García Franco Giuseppe (Mazatlán). » » » Monsig. González Emilio (Mazatlán). 18 agosto 1962. Monsig. Connolly Giovanni P. (Oakland). » » » Monsig. Oullen Roberto (Oakland). » » » Monsig. O'Brien Michele (Oakland). » » » Monsig. Rohan Giacomo (Oakland). » » » Monsig. Wagner Alvino (Oakland j. 1 settembre » Monsig. Alf es Giorgio (Köln). » » » Monsig. Weisskichel Ferdinando (Köln). 2G » » Monsig. Beerhalter Michele (Miami). » » » Monsig. Reilly Pietro (Miami). 10 novembre » Monsig. Kötting Bernardo (Münster). » » » Monsig. Kühle Enrico (Hildesheim). 8 dicembre » Monsig. Orozco Madrigal Antonio (Ouliacán). » » » Monsig. Orozco Madrigal Emanuele (Ouliacán). » » » Monsig. Hofmann Giovanni (Sankt Pölten). 20 » » Monsig. Artese Leonardo (Buenos Aires). » » » Monsig. Di Falco Giovanni (Buenos Aires). » ' » » Monsig. Moser Carlo (Wien). » » » Monsig. Steiner Francesco (Wien). » » » Monsig. Taschner Ottone (Wien). » » » Monsig. de Toth Giovanni B. (Roma). » » » Monsig. Eichhorn Francesco S. (Bamberg). 19 gennaio 1963. Monsig. Christoph Leone (Osnabrück). » » » Monsig. Beigel Edoardo (Hildesheim). 26 » » Monsig. Ribeiro Viana Giuseppe (Sorocaba). 9 febbraio » Monsig. Erhardsberger Giuseppe (Regensburg). » » » Monsig. Grötsch Ermanno G. (Regensburg). » » » Monsig. Kraus Giuseppe (Regensburg). » » » Monsig. Heindl Giuseppe (Eichstätt). » » » Monsig. Kürzinger Giuseppe (Eichstätt). » » » Monsig. Ott Lodovico (Eichstätt). » » » Monsig. Kreuzberg Ernesto (Köln). » » » Monsig. Firmenich Pietro (Aachen). » » » Monsig. Wäckers Antonio G. (Aachen). y> » » Monsig. Bitterlich Adalberto (Limburg). Diarium Romanae Curiae 279

16 febbraio 1963. Monsig. da Mota Valença Adelmar (Garanhuns). 24 » » Monsig. Mager Ermanno (Rottenburg). » » » Monsig. D'Cruz Bernardo (Quilón). » » Monsig. Fernández M. Valeriano (Quilón). 3 marzo » Monsig. dos Santos Edoardo A. (TJberlandia). » » Monsig. Carrion Valverde Gioacchino (Cartagena). » » » Monsig. Tena Mateo Vincenzo (Zaragoza). 9 » » Monsig. Keppeler Ottone (Köln). 17 » » Monsig. Baran Giuseppe L. (Allentown). » » » Monsig. Burns Giovanni G. (Allentown). » » » Monsig. Donnelly Francesco (Allentown). » » Monsig. Doyle Tommaso G., (Allentown). » Monsig. Huesman Enrico G. (Allentown). » » » Monsig. King Francesco L. (Allentown). » » Monsig. Thompson Davide B. (Allentown). » » » Monsig. Dubinskas Antonio G. (Baltimore). » » » Monsig. Dunn Guglielmo K. (Baltimore). » » » Monsig. Griffith Giovanni C. (Baltimore). » » » Monsig. Healy Agostino L. (Baltimore). » » » Monsig. Kelly Raimondo P. (Baltimore). » » » Monsig. Mardaga Tommaso (Baltimore). » » » Monsig. Murphy Giovanni G. (Baltimore). » » » Monsig. O'Dwyer C. Giovanni (Baltimore). » » » Monsig. Quinn Giovanni A. (Baltimore). » » Monsig. Slade Arturo C. (Baltimore). » » » Monsig. Whelan Tommaso A. (Baltimore). 22 » Monsig. Jacquard Roberto (Bourges). 23 » Monsig. McSweeney Giacomo E. (Raleigh). » » » Monsig. Falke Giuseppe (Köln). 30 » Monsig. O'Connell Michele T. (Victoria). 5 aprile » Monsig. Comte Ruggero (Rodez). » » » Monsig. Barry Patrizio A. (Burlington). » » Monsig. Charland Walter F. (Burlington). » » Monsig. Corrigan Giovanni F. (Toronto). » » Monsig. Leveque Arturo (Chicoutimi). » » Monsig. Salini Carlo G. (Sault Sainte Marie). » » Monsig. Vaillancourt Augusto (Sault Sainte Marie) » » » Monsig. Didier Giovanni (Nancy). » » Monsig. Fruhauff Andrea (Nancy). » » Monsig. Hartmann Roberto (Nancy). » » Monsig. Lefèvre Andrea (Nancy). » Monsig. Pourel Edmondo (Nancy). » » » Monsig. Zaepfel Marco (Nancy). 16 » » Monsig. Martínez Gallardo Giuseppe di Gesù (León). 20 » » Monsig. Schmelzer Francesco (Köln). » » » Monsig. Teixeira de Vasconcelos Cicerone (Maceió). » » » Monsig. Wanderley Giovanni B. (Maceió). » » » Monsig. Enciso Emilio (Vitoria). » » Monsig. Bernardi Simone D. (Peoria). 280 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

20 aprile 1963. Monsig. Blecke Francesco P. (Peoría). » » » Monsig. Garrahan Giacomo F. (Peoria). » » Monsig. Haas M. Vincenzo (Peoria). » » » Monsig. Hettinger Olarenzio G. (Peoria). » Monsig. Middleton Tommaso G. (Peoria). » » Monsig. O'Rourke Edoardo G. (Peoria). » Monsig. Peters Roberto G. (Peoria). » » Monsig. Whelan Giovanni M. (Peoria). » » Monsig. Wissing Leone G. (Peoria). » » Monsig. Lemire Arturo G. (Grookston). » » Monsig. Molloy Martino B. (Austin). 27 » » Monsig. Heid Carlo (Scranton). » » Monsig. Jeffrey Giorgio A. (Scranton). » » Monsig. Larkin Raimondo (Scranton). » » Monsig. Cosma Giorgio (Gran Varadino). » » Monsig. Me Garry Giovanni (Sacramento). » » Monsig. Padula Domenico C. (Rapid City). » » Monsig. González Gutiérrez Emanuele (Tepic). 4

13 luglio 1963. Monsig. Potocek Cirillo (New York). » » Monsig. Wolff Harry (New York). » » Monsig. McManus Carlo (New York). 20 » Monsig. Clavel Alfredo (Annecy).

» )) Monsig. Klein Giorgio (Metz). 23 » Monsig. Moretti Angelo (Lucca). 27 Monsig. Baviera Salvatore (). » » Monsig. Gherardi Luciano (Bologna). » Monsig. Galli Enea (Urbino). » Monsig. Campus Antonio (Oristano). » » Monsig. Marras Giuseppe (Oristano). » » » Monsig. Zoncbello Angelo (Oristano). 1 agosto Monsig. Graveiii Giovanni (Penne-Pescara). » » Monsig. Innocenti Antonio (Fiesole). » » » Monsig. Zacchi Cesare (Arezzo). 10 » » Monsig. Bravin Leo (Concordia). » » Monsig. Camacho Flores Felixberto (Guam) » » Monsig. Pilato Biagio (Caltanissetta). » » » Monsig. Fermi Alfonso (Piacenza). 24 Monsig. Candidi Angelo (Tivoli). » Monsig. Chiavelli Vincenzo (Tivoli). » » Monsig. Jacovelli Mario (Tivoli). » Monsig. Durante Mario (L'Aquila). » » i) Monsig. Quaianni Giuseppe (L'Aquila). » » » Monsig. Duranti Antonio (Nepi). 4 settembre » Monsig. Chiavazza Carlo (Torino). » » » Monsig. Assi Enrico (Milano). » » Monsig. Bergna Pier Luigi (Milano). » » » Monsig. Borella Pietro (Milano).

» » » Monsig. Cazzulani Pietro (Milano). / » Monsig. Citterio Bernardo (Milano). » » Monsig. Corbella Renato (Milano). » Monsig. Ghetti Andrea (Milano). » » » Monsig. Maglia vacca Luciano (Milano). » » Monsig. Oggioni Giulio (Milano). » » Monsig. Pagani Cesare (Milano). » » » Monsig. Ronchi Ugo (Milano). » » Monsig. Rovera Virginio (Milano). » » Monsig. Spreafìco Paolino (Milano). » » » Monsig. Vismara Vincenzo (Milano). 21 Monsig. Poggiaspalla Firmino (Urbino). » » » Monsig. Cavallo Angelo (Bari). » » Monsig. Saponaro Raffaele (Bari). » » » Monsig. Schino Cesare (Bari). » » » Monsig. Sgambetterra Ferdinando (Bari). 28 » Monsig. Giovene Barione (Moffetta). » » » Monsig. Sardone Filippo (Giovinazzo). » » Monsig. Nedungatt Matteo (Tiruvalla). » » » Monsig. Nardelli Giovanni (Castellaneta). 282 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

28 settembre 1963. Monsig. Lo velli Arturo (Roma). » » » Monsig. Curatola Giuseppe (Roma). » » » Monsig. Rapisarda Rocco Enrico (Catania). » » » Monsig. Vota Carlo (Catania). » » » Monsig. Tazzari Luigi (Porto e S. Rufina). 1 ottobre » Monsig. Sacchetti Giuseppe (Bari). 5 » » Monsig. Willebrands Giovanni (Haarlem). » » » Monsig. Antonini Leopoldo (Pistoia). » » » Monsig. Panchetti Cesare (Firenze). 11 » » Monsig. Ruberti Giuseppe (Nardo). » » » Monsig. Evangelisti Emilio (Palestrina). » » » Monsig. Musella Francesco (Gaeta). » » » Monsig. Sieff Costante (Trieste e Capodistria). » » » Monsig. Federici Adelelmo (Urbino). 12 » » Monsig. Restrepo Uribe Eugenio (Medellin). 26 » » Monsig. Freschi Abramo (Udine).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare:

Camerieri segreti suprannumerari di Sua Santità:

6 luglio 1963. Monsig. Giussani Tommaso (Tarquinia e Civitavecchia). » » » Monsig. Blust Raimondo (New York). » » » Monsig. Byrne Giacomo (New York). » » » Monsig. Hanlon Giacomo (New York). » » » Monsig. Richard Eugenio (New York). » » » Monsig. Sullivan Giovanni P. (New York). » » » Monsig. Wolf Gaspare (New York). » » » Monsig. De Souza Giuseppe E. (Madras and Mylapore). » » » Monsig. D'Souza Giuseppe P. (Madras and Mylapore). » » » Monsig. Lourdes G. Barione (Madras and Mylapore). » » » Monsig. Neduparambil Saverio (Madras and Mylapore). » » » Monsig. Rayappa Antonio (Madras and Mylapore). » » » Monsig. Peronti Ascanio (Roma). » » » Monsig. Volpetti Alfredo (Roma). » » » Monsig. Caselgrandi Romeo (Carpi). " » » » Monsig. Grandi Alvarez (Carpi). » » » Monsig. Soncini Renato (Carpi). » » » Monsig. Tassi Giuseppe (Carpi). 8 » » Monsig. Puente Paolo (Santander). »• » » Monsig. Zur Giorgio (Eresiavia). » » » Monsig. Woods Tommaso (Meath). » » » Monsig. Tabet Paolo (Baalbek). » » . » Monsig. Pinto Pietro (Madras and Mylapore). » » » Monsig. Rapisarda Alfio (Catania). » » » Monsig. Martino Renato Raffaele (Salerno). 20 » » Monsig. Gagliardi Francesco (Bari). » » » Monsig. Milano Nicola (Bari). Diarium Romanae Curiae 283

27 luglio 1963. Monsig. Muzi Giovanni (Città della Pieve). » » » Monsig. Sciurpa Oreste (Città della Pieve). » » » Monsig. Bello Bruno (Padova). » » » Monsig. Di Fazio Giuseppe (Gaeta). 1 agosto » Monsig. Mullor García Giusto (Almería). » » » Monsig. Federici Mario (Roma). 3 » » Monsig. Dattero Felice (Muro Lucano). » » » Monsig. Gallucci Luigi (Muro Lucano). » » » Monsig. Ferrerò Carlo (Casale Monferrato). » » » Monsig. Holleran J. Warren (San Francisco). » » » Monsig. Catarozzolo Sante Pompilio (Lecce). » » )) Monsig. Pulii Benedetto (Lecce). » » » Monsig. Neri Domenico (Nocera Umbra e Gualdo Tadino). 10 » » Monsig. Motta Giovanni (Caltanissetta). » » » Monsig. Pelaschiar Libero (Trieste e Capodistria). » » » Monsig. Guerrero Giuseppe A. (Guam). 21 » » Monsig. Scalenghe Carlo (San Miniato). » » » Monsig. Coletto Pietro (Bobbio). 30 » » Monsig. Amadio Maurizio (Concordia). » » » Monsig. Corelli Domenico (Concordia). » » » Monsig. Dalla Pozza Giuseppe (Concordia). » » » Monsig. De Carli Angelo (Concordia). » » » Monsig. Pagnucco Aldo (Concordia). » » » Monsig. Pivetta Giuseppe (Concordia). » » » Monsig. Zaccarin Antonio (Concordia). 4 settembre » Monsig. Bertagna Pietro (Milano). » » » Monsig. Boga Ranieri (Milano). o » » Monsig. Borgonovo Bonino (Milano). » » » Monsig. Bramati Achille (Milano). i» » » Monsig. Chierichetti Giovanni (Milano). » » » Monsig. Ciceri Angelo (Milano). » » » Monsig. Crespi Attilio (Milano). » » » Monsig. Della Valle Enrico (Milano). » » » Monsig. Falcetti Felice (Milano). » » » Monsig. Grametti Edoardo (Milano). » » » Monsig. Ossola Cesare (Milano). » » » Monsig. Pellegatta Carlo (Milano). » » » Monsig. Reina Gaetano (Milano). 7 » » Monsig. Persichetti Alessandro (Roma). » » » Monsig. Regis Domenico (Vercelli). 14 » » Monsig. Ferrerò Enrico (Fribourg). » » » Monsig. Gargaloni Pietro (Montepulciano). » » » Monsig. Rota Leandro (Casale Monferrato). » » » Monsig. Sabatini Mario (Urbania). » » ». Monsig. Spugnini Gaetano (Urbania). 28 » » Monsig. Bianchi Celestino (Montalcino). » » » Monsig. Crociani Ottavio (Montalcino). » » » Monsig. Franci Gino (Montalcino). » » » Monsig. Naldi Gino (Montalcino). 284 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

28 settembre 1963. Monsig. Tiberi Nello (Montalcino). » » » Monsig. Bellia Santo (Catania). » » » Monsig. Rapicavoli Lncio (Catania). )) Monsig. Belluomo Salvatore (Mcotera e Tropea). » » » Monsig. De Vita Domenico (Mcotera e Tropea). » » » Monsig. Miceli Francesco (Mcotera e Tropea). Monsig. Mottola Francesco (Mcotera e Tropea). » Monsig. Sergiacomi Giuseppe (Ascoli Piceno). » » » Monsig. Neves Marques Agenore (Tubarâo). » » » Monsig. Martis Gesuino (Cagliari). » Monsig. Paoletti Giulio (Volterra). » » Monsig. Maliardo Ugo (Avellino). 5 ottobre » Monsig. Cignitti Benedetto (Subiaco). » » » Monsig. Vadassery Tommaso (Tiruvalla). » » Monsig. Lewenetz Michele (Esarcato per gli Ucraini di rito bizantino in Francia). Monsig. Wasylyk Michele (Esarcato per gli Ucraini di rito bizantino in Francia). » » Monsig. Celada Domenico (Tivoli). 11 » Monsig. Marsano Aniceto (Nardo). » » Monsig. De Belardini Giuseppe (Palestrina). 25 » » Monsig. Spada Pietro (Milano). 7 novembre Monsig. Rivetti Angelo (Susa).

Cappellano segreto d'onore di Sua Santità: 7 settembre 1963. Monsig. Guidi Alf eo (Cesena).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di confermare :

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità: 11 luglio 1963. Monsig. Bazzoli Bruno (Forlì). » » Monsig. Berardi Gino (Forlì). » » » Monsig. Maioli Leonida (Forlì). ' » » » Monsig. Strocchi Giuseppe (Forlì). 13 » Monsig. Palazzuoli Giuseppe (Colle di Val d'Elsa). » » » Monsig. Pacini Ostelio (Colle di Val d'Elsa). » » » Monsig. Caciagli Gino (Colle di Val d'Elsa). » )) » Monsig. Paggetti Carlo (Colle di Val d'Elsa). » )) » Monsig. Smorti Emilio (Colle di Val d'Elsa). » » Monsig. Caputo Pasquale (Nicastro). » » » Monsig. Gatti Saverio (Nicastro). » » Monsig. Scichilone Rocco (Piazza Armerina). » » » Monsig. La Verde Giuseppe (Piazza Armerina). » » Monsig. Velardita Filippo (Piazza Armerina). » » » Monsig. Caraci Vincenzo (Piazza Armerina). Diarium Romanae Curiae 285

13 luglio 1963. Monsig. Marino Calogero (Piazza Armerina). 15 » » Monsig. Amici Decio (Tivoli). » » » Monsig. Candidi Angelo (Tivoli). » » Monsig. Cicinelli Luigi (Tivoli). » » » Monsig. Chiavelli Vincenzo (Tivoli). Monsig. D'Anversa Evaristo (Tivoli). » » Monsig. Parmegiani Amato (Tivoli). )) » Monsig. Pandozy Giacinto (Tivoli). » » » Monsig. Rusconi Francesco (Tivoli). » Monsig. Sargenti Mario (Tivoli). 18 » Monsig. Boll Giuseppe (Aachen). » » Monsig. Brosch Ermanno Giuseppe (Aachen). » » » Monsig. Marschang Giovanni (Aachen). » » Monsig. Nolte Giovanni (Aachen). 19 » » Monsig. Ali Saverio (Caltagirone). » » » Monsig. Jatrini Francesco (Caltagirone). » » » Monsig. Zimbone Vincenzo (Caltagirone). » » » Monsig. Milici Salvatore (Nicosia). » » » Monsig. Martinengo Enrico (Vercelli). 20 » » Monsig. Di Maggio Francesco (Bari). » » Monsig. Natale Giuseppe (Bari). » » » Monsig. Schiralli Michele (Bari). )) » Monsig. D'Alba Michele (Bari). » » » Monsig. Sportelli Domenico (Bari). » » Monsig. Giuliani Gianmatteo (Bari). » Monsig. Arcozzi Masino Vincenzo (Torino). » » Monsig. Barberis Adolfo (Torino). » Monsig. Bosso Giovanni Battista (Torino). » » » Monsig. Burzio Bartolomeo (Torino). » » Monsig. Cravosio Aleramo (Torino). » » » Monsig. Enriore Michele (Torino). » » Monsig. Fasano Agostino (Torino). » » » Monsig. Fechino Benedetto (Torino)., » » » Monsig. Ferrerò Alfredo (Torino). » » Monsig. Grosso Michele (Torino). » » Monsig. Murzone Silvio (Torino). » » » Monsig. Passera Agostino (Torino). » » » Monsig. Pautasso Giuseppe (Torino). » » Monsig. Rolla Vincenzo (Torino). » » Monsig. Rossino Giuseppe (Torino). » » » Monsig. Salassa Angelo (Torino). » » » Monsig. Solero Silvio (Torino). » » » Monsig. Sona Giuseppe (Torino). » » Monsig. Schierano Baldassarre (Torino). » » » Monsig. Vacha Emilio (Torino). 24 )) » Monsig. Angeli Antonio (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Chiavalon Giuseppe (Vittorio Veneto). 27 » Monsig. Cenciarelli Monaldo (Albano). » » » Monsig. Massaccesi Valerio (Albano). 286 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

27 luglio 1963. Monsig. Lovazzano Luigi (Albano). » » » Monsig. Lovrovich Giovanni (Albano). » » Monsig. Bagnoli Leo (Cesena). » » Monsig. Magalotti Aldo (Cesena). » » Monsig. Mancini Lino (Cesena). » )) » Monsig. Tonti Alessandro (Cesena). » » » Monsig. Galli Arturo (Como). » » Monsig. Gini Pietro (Como). » Monsig. Maiocchi Giuseppe (Como). » » Monsig. Pellegrini Bartolomeo (Como). » )) » Monsig. Tesolin Lorenzo (Concordia). » )) Monsig. Della Valentina Pio (Concordia). » Monsig. Cadelli Umberto (Concordia). » » Monsig. Indri Fiora vante (Concordia). » » Monsig. Brovedani Alfonso (Concordia). » Monsig. Della Valentina Giuseppe (Concordia) » » » Monsig. Mauro Vittorio (Concordia). » » Monsig. Forte Mario (Gaeta). » Monsig. Buonomo Salvatore (Gaeta). » Monsig. Musella Francesco (Gaeta). » » » Monsig. D'Alessandro Aristide (Lucera). » » Monsig. Panzano Giambattista (Lucera). » » » Monsig. D'Antini Antonio (Lucera). )) » Monsig. Beccia Vincenzo (Lucera). » Monsig. Benedetti Ernesto (Norcia). » » Monsig. Dellegrotti Augusto (Norcia). » » Monsig. Falcucci Guido (Norcia). » Monsig. Fiorelli Rodrigo (Norcia). Monsig. Massenzi Luigi (Norcia). » » » Monsig. Monaldi Luigi (Norcia). » » Monsig. Petrelli Graziano (Norcia). » » » Monsig. Pichiorri Giovanni (Norcia). » » » Monsig. Bonanni Domenico (Norcia). » Monsig. Chiesa Carlo (Tortona). » Monsig. Ghezzi Alessandro (Tortona). )) » Monsig. Goggi Pietro (Tortona). » » Monsig. Leidi Camillo (Tortona). » » Monsig. Milanese Carlo (Tortona). )) » Monsig. Sarogni Cesare (Tortona). » » Monsig. Sommo Epifanio Lorenzo (Tortona). » » Monsig. Carenzio Domenico (Tortona). » » Monsig. Mongiardini Pietro (Tortona). » » Monsig. Coda Enrico (Tortona). » » Monsig. Ferreri Giuseppe (Tortona). 29 » Monsig. Arendt Paolo (Rottenburg). » » Monsig. Dieterich Ernesto (Rottenburg). » » Monsig. Dolp Edoardo (Rottenburg). » » Monsig. Pf äff Giorgio (Rottenburg). )) » » Monsig. Bendi Ruperto (Rottenburg). Diarium Romanae Curiae 287

29 luglio 1963. Monsig. Sauter Ermanno (Kottenburg). » )) » Monsig. Schupp Giuseppe (Rottenburg). » )) » Monsig. Anker Carlo (Rottenburg). » » » Monsig. Haertel Alfonso (Rottenburg). » Monsig. Sauter Alfonso (Rottenburg). » » » Monsig. Grossmann Antonio (Rottenburg). » » Monsig. Semle Eugenio (Rottenburg). » Monsig. Herre Antonio (Rottenburg). » » Monsig. Collings Giuseppe (Westminster). » » Monsig. Collingwood Cutberto (Westminster). » Monsig. Coonan Giovanni Lorenzo (Westminster). » » Monsig. Dunderdale Edoardo Galloway (Westminster). » » » Monsig. Goulder Giorgio Lorenzo (Westminster). » . » » Monsig. Row Federico Giovanni (Westminster). » » Monsig. Sutton Edoardo Stanley (Westminster). » » » Monsig. Tomlinson Giorgio Arturo (Westminster). 30 » » Monsig. Rigotti Giovanni B. (Campinas). )) » Monsig. Lopes de Almeida Giovanni (Campinas). » » » Monsig. Roldan Raffaele (Campiñas). » » » Monsig. Quercia Pasquale (Campinas). » » » Monsig. Colturato Agostino (Campinas). » » Monsig. Fernandes de Abreu Luigi (Campinas). » » Monsig. Mutscheie Lazzaro (Campinas). » » Monsig. Nardin Bruno (Campinas). » Monsig. Magi Nazzareno (Campinas). » » » Monsig. Pelice Licio Thiers (Campiñas). » » » Monsig. De Camargo Antonio Mariano (Campinas). » » Monsig. Cruz Francesco (Campinas). » » » Monsig. Simón Ovidio (Campos). » )) » Monsig. Von Leto Giorgio (Campos). » » Monsig. Gonzales Emanuele (Marília). » » » Monsig. Milaré Sobrinho Giuseppe (Marília). » » » Monsig. Tortoriello Francesco (Säo Joäo del Rei). » » » Monsig. De Rezende Aquino Almir (Säo Joäo del Rei). » » » Monsig. Brandstätter Lorenzo (Seckau). » » » Monsig. Gratzer Giuseppe (Seckau). » » Monsig. Gschiel Roberto (Seckau). » » » Monsig. Lind Carlo (Seckau). » » Monsig. Marcher Alberto (Seckau). » » Monsig. Pock Giovanni (Seckau). » Monsig. Reinisch Giovanni (Seckau). » » Monsig. Schellauf Francesco (Seckau). » Monsig. Schiestl Ludovico (Seckau). » » Monsig. Seifried Giovanni (Seckau). » Monsig. Stradner Francesco (Seckau). » » » Monsig. Vollmann Francesco (Seckau). » » Monsig. Zottler Giovanni (Seckau). » » » Monsig. Awalt Guglielmo (Washington). » Monsig. Christopher Martino (Washington). 288 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

30 luglio 1963. Monsig. Coady Leone (Washington). » » » Monsig. Corbett Giuseppe (Washington). » » » Monsig. Hartman Giuseppe (Washington). » » » Monsig. Lyons Tommaso (Washington). » » » Monsig. Coyne Giuseppe (Washington). » » » Monsig. Herrmann Edoardo (Washington).

Camerieri segreti soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità: 3 agosto 1963. II sig. Halecki Oscar (New York). 21 ottobre II sig. Catalano dei Signori del Mercato di Melilli Anto nino (Catania). 28 » II sig. Garth-Grüner Gunnar Leone (Köbenhavn). 31 » II sig. Doria Lamba dei Marchesi Lodovico (Genova). » » » II sig. Foroni Lo Faro Anselmo (Genova). » II Marchese Gavotti Giulio (Genova). » » II Conte Ottone Giorgio (Genova). » » II Marchese Eappini Giorgio Edoardo (Genova). » » » II Conte Ra vano Agostino (Genova). » » II sig. Reggio dei Marchesi Vincenzo (Genova). 11 novembre » II Marchese de Bideran de Beraud Giacomo (Agen). » » II sig. Giansanti Coluzzi Antonio (Lausanne). 18 » » II sig. Malvezzi Campeggi Lucio (Roma).

Camerieri d'onore soprannumerari di Spada e Cappa di Sua Santità : 19 settembre 1963. II sig. Benziger Rodolfo (Sankt Gallen). 7 ottobre » II sig. Pérez de Ayala Mariano (Sevilla). 30 » II sig. Ranaldi Carlo (Roma). 31 » » II sig. Gatti Giuseppe (Roma). 7 novembre » II sig. Majchrzycki Boleslao (Poznan). 13 » II sig. Daverio Francesco (Milano).

NECROLOGIO

5 marzo 1964. Monsig. Splett Cari Maria, Vescovo di Gdansk. 19 » » Monsig. Gercke Daniel James, Arcivescovo tit. di Cotieo. 24 » » Monsig. Ujcié Josip, Arcivescovo di Beograd. 2 aprile » Monsig. Gutiérrez Diez Tomás, Vescovo di Cádiz e Ceuta. 8 » » Monsig. Russo Salvatore, Vescovo di Acireale. 10 » » Monsig. Freusberg Joseph, Vescovo tit. di Adrianopoli di Epiro, Ausiliare di Fulda. 11 » » Monsig. Sembel Guillaume, Vescovo di Dijon. 12 » » Monsig. Lauzurica y Torralba Francisco Javier, Arcive­ scovo di Oviedo. An. et vol. LVI 4 Maii 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 5

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

Constituitur Pontificium Consilium instrumentis communicationis socialis praepositum.

PAULUS PP. VI

IN FRUCTIBUS MULTIS, quos, non sine benignissima Dei ope et auxilio, e Concilio Oecumenico Vaticano II Christi percepit Ecclesia, aequum esse numerare censemus Decretum de in­ strumentis, quae appellant, communicationis socialis, quod, in publica sessione die iv mensis Decembris superiore anno habita, Oecumenica Synodus rite probavit, Nosque promul- gavimus. Haec enim subsidia — in quibus profecto scripta typis edita, telehorama, radiophonicum inventum et cinematogra­ pheum magni aestimanda sunt — ob artas rationes, quibus inter se cohaerent, nostris hisce temporibus tanti ponderis afferunt quaestiones, ut non solum populorum cultum et huma­ nitatem, atque publicos mores, sed religionem ipsam attingere videantur; ob eamque causam hodie eadem praeterquam a sacrorum Antistitibus assiduas curas et a singulis christifide-

19 - ACTA, vol. VI, n. 5. — 4-5-1964. 290 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

libus sollicitam industriam, ab universis etiam cordatis homi­ nibus alacrem postulent operam. In quibus instrumentis quantum esse momentum Ipsi opi- nemur ad catholicam rem quod attinet, ex verbis cogi facile potest, quae sollemni eadem opportunitate fecimus: Alter fruc­ tus, isque non parvi ponderis, Concilii nostri est Decretum de instrumentis, quae vocant, communicationis socialis; quod aperte testabitur facultate Ecclesiam pollere, cum vita interna iungendi externam, cum contemplatione actionem, cum preci­ bus apostolatum. Hac etiam re Synodus nostra efficiet, ut recte dirigantur ac provehantur plurimae agendi rationes ac formae, quae, sive ut instrumenta sive ut documenta, tum perfunctioni muneris pastoralis, tum universae catholicorum alacritati in orbe terrarum iam subserviunt.1 Has ob causas vehementer optamus ut, non secus atque ceterae normae a Concilio Oecumenico Vaticano II, afflante Spiritu Sancto, probatae, ita Decretum hoc diligenter fideliter­ que efficiatur. Ad quod valde prodesse putamus, si sine mora peculiare condiderimus Consilium, cui tota sit res huiusmodi demandata. Iam Decessor Noster fel. rec. Ioannes XXIII, sui Pontifi­ catus fere initio, Litteris Apostolicis motu proprio datis, a ver­ bis Boni Pastoris incipientibus,2 Pontificium Consilium, firmum ac stabile, novo constituit ordine, cui erat propositum, ut varias de re cinematographica, radiophonica ac televisifica quaestio­ nes examinaret, suo foveret adiumento ac dirigeret secundum mandata normasque, Encyclicis Litteris, quibus a verbis « Mi­ randa prorsus » initium, proposita et secundum alia Sedis Apo­ stolicae praescripta in posterum edenda* Idemque Consilium, ex illo tempore Officio publicis Eccle-

1 Ex Allocutione ad Patres Conciliares, habita die iv mensis Decembris, anno MDCCOCLXIII: A. A. S. LVI, 1964, p. 35. 2 A. A. S., LI, 1959, pp. 183-187. 3 Cfr. ibid., p. 185. Acta Pauli Pp. VI 291 siae negotiis accurandis aggregatum,4 tam alacriter tamque enixe muneribus praefuit suis, ut in communem venerit existi­ mationem. Porro Patres Concilii Oecumenici Vaticani II opus esse ani­ madverterunt, ut hoc Consilium, viris rei peritis ex variis nationibus atque etiam ex ordine laicorum ascitis, industriae suae fines ad omnia communicationis socialis instrumenta pro­ ferret, scriptis scilicet typis editis non neglectis.5 Itaque, quoniam cum tam gravi Venerabilium Patrum Con­ cilii opinione Nostra congruit sententia, Nos, commemorati Consilii mutato nomine et munerum provincia amplificata, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, harum Litterarum vi perpetuumque in modum constituimus Pontificium Consilium instrumentis communicationis socialis praepositum; cuius curae, si causa perpendatur catholicae reli­ gionis, demandamus res cinematographicas, radiophonicas et televisificas, atque scripta typis vel cotidie vel per intervalla edita. Ad huius autem generis scripta quod spectat, operam Consilium conferet, ut ea incepta suscipiantur, quae Aposto­ lica haec Sedes in re tanti momenti opportuna duxerit. Praeter officii partes, quae ex commemoratis Litteris Apo­ stolicis Boni Pastoris huic Consilio attributae sunt, ipsius erit principia et normas exsequi Decreti, a Concilio Oecumenico Vaticano II dati, de instrumentis communicationis socialis, itemque, iuxta eiusdem Decreti art. 23, Instructionem Pasto­ ralem, quam vocant, scriptis mandare ad Nostrumque iudicium deferre. Quemadmodum patet, praecipua Consilii sollicitudo in eo versabitur, ut, ad sententiam Decreti Conciliaris, locorum Ordinarios auxilio iuvet, in Pastoralium munerum suorum exercitatione, quae ad hanc rerum regionem attineant.6

4 Cfr. ibid., p. 187. s Cfr. Decretum de instrumentis communicationis socialis, art. 19: A. A. 8. LVI, 1964, p. 152. 8 Cfr. ibid., artt. 20 et 21. 292 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quae vero rationes Consilio intercedunt cum Sacris Roma­ nae Curiae Congregationibus — quarum potestates facultates­ que nullo modo mutare hisce Litteris Apostolicis mens est — normis regen tur, Litteris Apostolicis Boni Pastoris statutis.7 Ut autem novis gravibusque muneribus suis satisfacere possit, Consilium opportunis ad agendum subsidiis instruetur, atque adiutrice opera fruetur virorum ad usum instrumento­ rum communicationis socialis peritorum, quorum congruens numerus ab Apostolica Sede in Consilium ipsum asciscetur. Ita profecto fiet, ut Pontificium hoc Consilium, pro officio suo, ratione servata, cum doctrina Ecclesiae cumque nostri temporis necessitatibus consentanea, magno usui vulgandae veritati sit, adeoque populorum concordiae conciliandae; quo­ niam, ut Decessor Noster fel. rec. Ioannes XXIII monuit, si veritati opera tribuatur, hominibus fraterno amore coniungen- dis ea simul impendetur.& Quaecumque vero a Nobis hisce Litteris motu proprio datis decreta et statuta sunt, ea omnia firma et rata esse iubemus, contrariis quibuslibet nihil obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die II mensis Aprilis, anno MDCCCCLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

7 Cfr. A. A. S., LI, 1959, pp. 185-186. 8 Cfr. Allocutio ad sodales e Societate, quam « Association de la Presse étrangère en Italie » vocant, habita die xxiv mensis Octobris anno 1961; A. A. S. LUI, 1961, p. 723. Acta Pauli Pp. VI 293

LITTERAE APOSTOLICAE

I Sancta Rosa Limana, Virgo, praecipua caelestis Patrona pro tota dioecesi Sanctae Rosae in California declaratur.

PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Memoratu digna pietate et in Deum cultu praeclara illa regio, California nempe in Foederatis Septemtrio­ nalis Americae Civitatibus, quippe cum quam plurimae in ea sitae ur­ bes, vel etiam maiores, alicuius caelicolae, cui dicatae fuerunt, nomine glorientur. Haud aliter accidit urbi, quae a Sancta Rosa nuncupatur quaeque ad Episcopalis Cathedrae dignitatem a proximo Decessore No­ stro, fel. rec, Ioanne Pp. XXIII, anno MCMLXII, fuit evecta. Nunc vero Venerabilis Frater Leo T. Maher, Episcopus Sanctae Rosae in California, populi sibi commissi in eandem Caelitem pietatem fovere desiderans, a Nobis enixe postulat ut Nos Sanctam Rosam Limanam urbis ac dioecesis eiusdem nominis caelestem Patronam benigne con­ firmare dignemur. Nos autem, attentis expositis, huiusmodi precibus annuendum libenter censemus. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congre­ gationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Rosam a Sancta Maria, Virginem Limanam, totius Sanctae Rosae in California dioeceseos praecipuam apud Deum Patro­ nam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privi­ legiis liturgicis quae principalibus dioecesium Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, de­ cernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter ex­ stare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi­ niendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Iunii, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

SB HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 294 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Beata Maria Virgo « Annuntiata » praecipua caelestis Patrona pro tota Stocktoniensi dioecesi eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Angelica salutatio et Incarnationis Dominicae humanaeque Redemptionis fuit initium et Beatae Mariae Virginis excelsa patefecit privilegia, adeo ut « beatam » illam dicerent « omnes generationes ». Multiplices quidem inter appellationes, Dei­ parae Virgini hominumque Matri ab Ecclesia datas, illa, quae ad An­ nuntiationis mysterium pertinet, eminet ac peculiare inter fideles obti­ net obsequium. Haud aliter accidit in novissima Stocktoniensi dioecesi, a Ioanne Pp. XXIII, Decessore Nostro, fel. rec, superiore anno canonice erecta, quae in tutelam Beatae Mariae Virginis ab Angelo salutatae se tradidit. Quo magis vero consilium hoc Apostolica Nostra auctoritate firmaretur fideliumque augeretur marialis pietas, Venerabilis Frater Hugo Aloisius Donohoe, Episcopus Stocktoniensis, proprio nomine nec non Cleri populique sui, a Nobis efflagitavit ut Deiparam Virginem, prae­ claro eodem nomine or natam, totius suae dioecesis caelestem Patronam benigne renuntiare dignaremur. Nos autem, omnibus bene sciteque per­ pensis atque congruens tantae mariali pietati tribuere volentes praemium, huiusmodi preces excipiendas perlibenter censemus. Quapropter, ex Sa­ crae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura delibe­ ratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte­ rarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam ab Angelo salutatam, seu sub titulo « Annuntiationis », totius Stocktonien­ sis dioecesis praecipuam apud Deum Patronam confirmamus seu denuo constituimus, declaramus ac r enuntiamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die ix mensis Augusti, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

ffî HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 295

III Sanctus Petrus Claver caelestis Patronus eligitur Barrancabermeiensis dioecesis, in Columbia.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui fuit Columbianae terrae Aposto­ lus isque Mgritarum illuc adductorum parens, S. Petrus Claver dignus in primis videtur esse, ut novae dioecesis iisdem in finibus conditae patronus et custos eligatur. Is enim « quadraginta annorum caritate ac laboribus — verba proferimus Leonis Pp. XIII, Decessoris Nostri, qui eius nomen memoriamque supremis honoribus consecravit — effecit, ut innumerabiles homines Christum agnoscerent, et in adoptionem ac here­ ditatem filiorum Dei reciperentur » ; quocirca indefatigatam tanti viri sollertiam, sua quasi virtute, impulsuram esse putamus Barrancaber­ meiensis dioecesis sacros administros ad salutaria incepta alacriter ag­ gredienda, ceterosque pariter fideles ad christianum maiorum suorum mo­ rem integra cum tenendum. Haud aliis quidem de causis Venerabilis Frater Bernardus Arango Henao, novae quam diximus iurisdictionis Episcopus idemque Ignatianae familiae filius, ut olim S. Petrus Claver, Nos rogavit, ut in gregis sibi commissi bonum pro- fectumque eiusdem Caelitis patrocinium ediceremus. Quibus precibus benevolo animo admissis, Nos, ex Sacrae Rituum Congregationis con­ sulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Petrum Claver, Confessorem, praecipuum apud Deum totius Barrancabermeiensis dioecesis caelestem Patronum confirmamus, seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus dioeceseon Patronis rite competunt. Con­ trariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernen­ tes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant, seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri- tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xrx mensis Augusti, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 296 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae cathedrali vicariatus apostolici Sancti Georgii, Domino Nostro Iesu Christo vulgo « Señor de los Milagros » dicata, in oppido « San Benito Abad ».

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Salvatoris mundi Cruci affixi ima­ gine clarum et illustre esse perhibetur templum princeps vicariatus apostolici Sancti Georgii in Columbia, quod in oppido « Sancti Benedic­ ti Abbatis » surgit ad auras ; siquidem munera sua, interdum prodigiali etiam modo, miserentissimus Dominus, « Señor de los Milagros » ver­ náculo sermone appellatus, supplicibus ibi impertivit nec desinit largiri. Quam ob rem ecclesia effecta est sacrarium, quod magnam Christifide­ lium multitudinem ad se allicit, qui piae peregrinationis causa quotan­ nis eo accedere solent. Non solum vero religione sed etiam amplitudine, opere, ornamentis haec ecclesia haud modice commendatur. Cuius qui­ dem origo anno MDCLXX ascribitur, quo tempore regioni illi domina- bantur Hispani ; templum autem, quod nunc cum probatione conspici­ tur, anno MCMXLV est exstructum, adhibitis recentis architecturae subsi­ diis sed translaticia servata sacrarum aedium maiestate. Nec desunt sacerdotes numero sufficientes, qui augusta ibi celebrent mysteria popu- lumque christianum donis caelestibus locupletent, nec pretiosae vestes atque supellex, quibus ritibus divinis decor accrescat. Cupiens autem ampliorem huic templo adiungere honorem, Venerabilis Frater Eligius Tato Losada, Episcopus titulo Cardicensis et Apostolicus Sancti Geor­ gii Vicarius, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure auge- remus. Quas preces, Venerabilis Fratris Iosephi Paupini, Archiepiscopi .titulo Sebastopolitani in Abasgia et Apostolici in Columbia Nuntii, suf­ fragatione firmatas, libenti audivimus animo. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum ecclesiam cathedralem vicariatus apostolici Sancti Georgii, Domino Nostro Iesu Christo, vulgo « Señor de los Milagros » qui dicitur, consecratam et in oppido « Sancti Benedicti Abbatis » seu, uti vocant, (( San Benito Abad )) positam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis Acta Pauli Pp. VI 297 nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x vi mensis Septembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

ffî HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

V Sanctus ioannes de Rrébeuf et Socii Martyres declarantur principales Patroni provinciae Canadiae Inferioris et secundarii Patroni provincia­ rum Galliae Atlanticae, Galliae Mediterraneae, Galliae Septemtrionalis ac Parisiensis Societatis Iesu.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Purpurata sanguine lectissimorum Evangelii praeconum, Sancti Ioannis de Brébeuf eiusque sodalium e Societate Iesu, terra Canadiensis in Fide recens invecta est salubriter confirmata et, ad hanc quod attinet, praeclaros auctus accepit; atque religiosa familia, quam martyrio suo illustrarunt, ab iis non modice est provecta et etiamnum provehitur, siquidem strenui viri illi, pie exo­ rati, supernis muneribus eam locupletare non desinunt, fratres ad imi­ tationem sui provocant et in opus missionale accendunt. Hac de causa Societas Iesu, veteris retinens instituti, provinciis suis, quibus peculia­ ris ratio cum egregiis illis Christi athletis intercedit, eosdem constituere cupit caelestes Patronos, id est imprimis Canadiae Inferioris ac deinde Galliae, quae quidem eos progenuit. Precibus igitur hac de re Nobis adhibitis libenti animo obsecundantes, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostoli­ cae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem de Brébeuf ac Socios Martyres principales apud Deum 298 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Patronos Societatis Iesu provinciae Canadiae Inferioris, simulque eosdem Sanctos Martyres secundarios Patronos provinciarum Galliae Atlan- ticae, Galliae Mediterraneae, Galliae Septemtrionalis, et Parisiensis constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis et secundariis religiosorum coetuum Patro­ nis competunt, additaque facultate eorumdem Caelitum festum quotan­ nis die XXVI mensis Septembris, ritu I classis in provincia Canadiae Jn- ferioris, II vero classis in memoratis Galliae provinciis ad normam n. 46 ,c) et d) Codicis Rubricarum celebrandi. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces 'iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos et integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Octobris, anno MCMI/XIII, Pontificatus Nostri primo.

Œi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

VI Sanctus Ioannes Franciscus De Regis praecipuus apud Deum eligitur Pa­ tronus Societatis Iesu provinciarum Galliae Atlanticae, Mediterraneae, Septemtrionalis et Parisiensis.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctorum Caelitum patrocinium, quod religiosae cuidam definitur sodalitati, magno sane momento esse putamus ad sanctimoniam iis qui Deo se voverint suadendam, quibus, dum magnam praebet copiam virtutum, auxilium quoque affert opemque validissima. Quodsi electus Cáeles in ipsa familia fuit sodalis, tamquam domesticum exemplar is suis praelucet fratribus, genuina renovans praecepta Legiferi Patris. Hunc quidem morem praedicabilem, a supe­ rioribus receptum aetatibus, merito retinens Societas Iesu certis suis Acta Pauli Pp. VI 299 provinciis sanctos viros ut peculiares Patronos attribui percupit, ut inde multum incrementi religiosum vivendi institutum percipiat. Qua de causa ab ea sumus nuper rogati, ut ex Nostra auctoritate Gallicas eius­ dem Societatis provincias in fidem ac tutelam S. Ioannis Francisci De Regis traderemus. Hic enim, natione Gallus, religione Ignatianus, flagrantissimo animorum praestitit studio, multasque patriae terrae peragravit regiones, populares missiones sive in montibus agrisque aviis sive in urbibus frequentibus obiens alacriterque per eas nuntians Evan­ gelium Regni Dei ; ideoque nulla potest esse dubitatio, quin dignissimus sit qui caelestis quasi custos Ignatianorum sodalium publice renuntie­ tur. Quae cum ita sint, eiusmodi votum, a dilecto filio Procuratore Ge­ nerali Societatis Iesu nomine religiosorum omnium virorum, qui in Gal­ lia sunt, ad Nostram sedem allatum, benigne statuimus explere, id fore confisi, ut illi, pietate in eundem Caelitem augescente, animosius et suae insistant perfectioni et fidelium prospiciant saluti. Itaque ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Ioannem Franciscum De Regis, Con- fessorem, principalem apud Deum Societatis Iesu provinciarum Gal­ liae Atlanticae, Galliae Mediterraneae, Galliae Septemtrionalis et Pari­ siensis caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adie­ ctis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus religiosorum coetuum Patronis rite competunt, additaque facultate eiusdem festum quotannis die xvi mensis Iunii, ritu I classis, ad normam n. 46, c) Ru­ bricarum Codicis celebrandi. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, vali­ das atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spe­ ctare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xv mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 300 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII Sanctus Petrus Claver, Confessor, proclamatur principalis caelestis Pa­ tronus Columbianae Societatis Iesu provinciae (Occidentalis et Orienta­ lis), secundarius caelestis Patronus Mexicanae Societatis Iesu provinciae septemtrionalis.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. —

© HAMLETUS I. Card. OICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

NUNTII GRATULATOMI

I Ad E.mum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae Sacrique Collegii Decanum, octoge­ simum acturum natalem.

Tibi octogesimum natalem mox celebraturo singularis benevolentia, qua in te Nos ferri sentimus, minime sinit hunc diem, communi pro more honorandum et honorabilem, praeterlabi, quin sincero studio con­ cepta vota, haud expertia gratulationum, promamus. Quae eo maxime tendunt, ut Deo tecum summas agamus gratias, quod tibi vividam lar­ giatur senectutem et virtutem, permagni ponderis officiorum curis atque laboribus dedito. Antiquo robore firma quercus iubet sane prospici fore, ut ea diu novis frondibus viriditate lucidis vestiatur. Devoto igitur mentis obse­ quio illud Davidicum effatum tibi accommodare licet : Fortitudo mea, et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem.1 Nos autem, vota precatione fulcientes, omnium bonorum Largitorem et Datorem oramus, ut fortitudinem tuam ad Se custodiat.2 Quocirca id contingere valde optamus, ut animi et corporis viribus

1 Ps. 117, 14. 2 Cfr. Ps. 58, 10. 302 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale recte valeas et pro Ecclesiae emolumento et decore, pro Petri Sedis dignitate sedulo, pure, fructuose elabores. Caelestium denique bonorum conciliatricem, Apostolicam Benedictio­ nem tibi, Venerabilis Frater Noster, impertimus, quam libenter descen­ dere volumus etiam ad eos, qui natalis tui celebrandi erunt, festiva corona tua, participes. Ex Aedibus Vaticanis, die xx mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

II Ad Rev.mum P. Anicetum Fernandez, Ordinis Fratrum Praedicatorum Generalem Magistrum, cui Beatissimus Pater gratulatur de impenso labore in apparandis Operum S. Thomae Aquinatis exemplaribus typis critica ratione exscriptis.

The institution of a special Commission to prepare the criticai édi­ tion of all the works of Saint Thomas Aquinas, decreed by Our Prede- cessor Leo XIII of happy memory, and by him entrusted, beloved son, to yòur illustrious Order, undoubtedly consti tutes one of the great inerits of his glorious Pontificate. Most noble and most salutary, moreover, was the scope of this Commission as he described it in his Motu Proprio « Placere Nobis » of January 18, 1880 : Ut longe lateque fluat Angelici Doctoris excellens sapientia, qua opprimendis opinionibus perversis nostrorum temporum fere nihil est aptius, conservandae veri­ tati nihil efficacius.1 . - ' The magnanimous design of Our Predecessor has been in large measure actuated. In fact, thanks to his munificence, and to the untiring labours of the Leonine Commission, under the direction and with the generous contributions of the supreme authorities of the Order, sixteen volumes were issued, comprising, besides the commentaries of Saint Thomas on several writings of Aristotle, the Summa Theologiae cum Commentariis Thomae de Vio Cardinalis Caietani, and the Summa contra Gentiles cum Commentariis Francisci de Sylvestris Ferrariensis. Worthy

1 Acta Leonis XIII, P. M., vol. II, 1882, p. 1. Acta Pauli Pp. VI 303 of special praise is the fact that the works hitherto published have ap- peared, according to the precise norms of Pope Leo XIII : optimis formis litterarum expressa, accuratoque emendata; iis etiam adhibitis codi­ cum manu scriptorum subsidiis, quae aetate hac nostra in lucem et usum probata sunt.2 Notwithstanding the great efforts made by the Commission to second the desires of this Apostolic See, and the institution of two sections of the Commission at Paris and at Ottawa in Canada, there still remains a vast field of work, too immense for the personnel and means at the disposai of this timely institnte. Divine Providence, however, seems to give a solution in the manner of which you, belo ved son, have informed Us, namely, through the érection, by the three Superiors of the Order's Provinces in the United States of America and in response to your appeal, of a new institution to be called « The Saint Thomas Aquinas Foundation of the Dominican Fathers of the United States ». Its imme­ diate aim will be to ensure, within the shortest time possible, the completion of the criticai édition of the works of Saint Thomas, em- ploying for this end the fruits of its capital. It may consequently be hoped that rapid progress will be made in the work entrusted to the two sections of the Commission located in Rome and in Paris, and the work to be assigned to the new section which will be set up in Washington, D. C. There are, however, still other aims of great importance proposed, such as the reprinting of those volumes out of print, the spreading of Thomist Doctrine by means of an English translation of the criticai édition, and the publication of writings regarding it, as well as the érection of an institute with the duty of comparing the thought of Saint Thomas with the modera Systems of philosophy and the discoveries of the natural and anthropological sciences, in order to deduce useful conclusions for the best solution of the spiritual and cultural problems of our day. To the promotors of this magniflcent programme We express Our cordial praise, since in Thoma honorando, as Our Predecessor Pope Pius XI said, maius quiddam quam Thomae ipsius existimatio ver­ titur, id est, Ecclesiae docentis auctoritas.3 Indeed, in the works of Saint Thomas can be found a compendium of the universal and funda-

2 Epistula ad Emum Card. Antonino De Luca, Praefect. S. Congreg. Studiorum, 15 Oct. 1879; in Acta Leonis XIII, P. M., vol. I, 1881, p. 303. 3 Litt. Encyc. Studiorum ducem: A. A. S., vol. XV, 1923, p. 324. 304 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mental truths, expressed in the clearest and most persuasive form. Por this reason, his teaching constitntes a treasnre of inestimable value, not only for the Religious Order of which he is the greatest luminary, but for the entire Ohurch, and for all minds thirsting for truth. Not without reason has he been hailed as « the man of every hour ». His philosophical knowledge, which reflects the essences of really existing things in their certain and unchanging truth, is neither medieval nor proper to any particular nation; it transcends time and space, and is no less valid for all humanity in our day. As regards his theological teaching, set forth in his commentaries on the Old and New Testament, on the Pseudo-Dionysius, Boëthius, Peter Lombard, the numerous « Quaestiones Disputatae », « Quodlibeta » and (( Opuscula », but above all ii^ the two (( Summae », the better it is understood in its admirable synthesis, the greater the admiration it arouses for that clear distinction and harmony between the order of nature and the order of grace, between human reason and divine Faith, which the First Vatican Council exalted and defended against the ever- renewed errors of atheistic materialism, of pantheism, rationalism and fideism.4 Henee the triumph of the doctrine of Saint Thomas in the Church Militant causes supreme glorification of the very Wisdom of God, in the words of the Liturgy : De excelsis Fons sapientiae Sancto Thomae infudit copiam, tamquam flumen clarae scientiae; qui susceptam refudit gra­ tiam, dum fluentis summae peritiae rigat totam sanctam Ecclesiam.5 With pleasure, then, do We recali, in the words of Our Predecessor Pope Pius XII, of happy memory, that : Aemulatio in veritate quaerenda et propaganda per commendationem doctrinae Sancti Thomae non suppri­ mitur, sed excitatur potius ac tuto dirigitur.6 We are therefore convinced that great benefits will accrue to the cause of truth from a wider and more exact knowledge of the teaching of the (( Common Doctor » which the Church has made her own.7 While, then, We express heartfelt good wishes for the success of « The Saint Thomas Aquinas Foundation of the Dominican Fathers of the United States », We earnestly exhort Our Venerable Brothers of the Hierarchy of North America, the various Religioüs Orders and Congrégations, and non-Catholic Cultural institutions, and ali generous and

4 Cfr. Constitutio dogmatica De fide catholica, cap. 4. 3 Resp. II Noct. in festo S. Thomae Aquinat. 6 Sermo ad Seminariorum alumnos, 24 Iun. 1939: A. A. S., vol. XXXI, 1939, p. 247. 7 Cfr. Litt. Encyc. Studiorum ducem : A. A. S., vol. XV, 1923, p. 314. Acta Pauli Pp. VI 305

Willing persons, to respond with munificence to the appeal made to them for the funds necessary for the Foundation's work. We confidently hope that, the American people, already meritorious in religious and civic progress, will not delay to add this new sparkling gem to the crown of their noble undertakings. Trusting that, with God's help, the decade which lies between us and the coming seventh centenary of the death of the Angelic Doctor will see the completion of the criticai édition of his writings as a grateful homage to his memory, We impart from Our heart to « The Saint Thomas Aquinas Foundation of the Dominican Fathers of the United States », and to all those, of whatever nation, who generously assist it, Our Apo­ stolic Blessing. From the Vatican, March 7, 1964, Feast of Saint Thomas Aquinas.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Consilio v. d. « Onice Inter­ national de l'Enseignement Catholique ».*

Chers Fils, Membres du Conseil Central de ^Office International de l'Enseignement Catholique,

Vous n'avez pas voulu laisser s'achever vos brèves journées d'études sur les problèmes de votre Organisation sans venir Nous présenter votre hommage filial : soyez les bienvenus ! En Notre personne, c'est l'Eglise qui vous accueille ici, cette Eglise pour laquelle vous travaillez, lorsque vous vous dévouez, comme vous le faites, sur le plan international, à la grande cause de l'enseignement catholique. Votre « Office » — VO.I.E.C, comme vous l'appelez — ne Nous est pas inconnu. Nous étions Substitut de la Secrétairerie d'Etat, lorsqu'il se constitua à La Haye en 1952, grâce surtout à l'activité déployée par le méritant Monseigneur Op de Coul, ce bon serviteur de l'Eglise, dont

* Die 24 mensis Februarii a. 1964.

20 - ACTA, vol. VI, n. 5. — 4-5-1964. 306 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Nous sommes heureux d'évoquer devant vous la pieuse mémoire. Depuis, votre Organisation s'est magnifiquement développée. Elle représente aujourd'hui plus de quatre-vingts nations et elle a l'audience de plusieurs des plus hautes instances internationales. Nous Nous en réjouissons profondément et Nous vous en félicitons. Mais cette position même, acquise par l'activité de vos devanciers et par la vôtre — et que se plaisait à reconnaître Notre Prédécesseur Pie XII dans un des derniers discours de son glorieux pontificat — 1 augmente vos devoirs et vos responsabilités. Il Nous semble entendre arriver jusqu'à Nous, en vos personnes, la voix des trente millions d'enfants éduqués dans les écoles catholiques du monde entier : ceux qui seront un ferment dans la société de demain, et contribueront à lui donner sa physionomie et son orientation. Vous sentez comme Nous combien de réflexions suggère une pareille perspective ! Quelle sera la part du facteur spirituel, en général, dans ce monde qui se transforme sous Nos yeux? quelle y sera, en particulier, la place de l'école catholique? Comment celle-ci devra-t-elle évoluer, s'adap­ ter, s'insérer dans les structures, si diverses suivant les Pays : tantôt terres d'ancienne chrétienté, tantôt jeunes Etats arrivés de nos jours à l'indépendance politique? Comment former, recruter, répartir les maîtres auxquels l'Eglise confie cette jeunesse pleine d'entrain et toute tendue vers un avenir riche de promesses? Toutes questions — entre bien d'autres — auxquelles votre Onice est directement intéressé, et à la solution desquelles il doit pouvoir apporter une contribution de premier ordre. Votre position au plan international, le retentissement que peuvent avoir des orientations prises par votre Conseil — ou, prochainement, à Léopoldville, par votre Assemblée Générale — Nous font ressouvenir d'une maxime qui était chère à cet incomparable éducateur que fut S. Ignace de Loyola : Quo univer solius, disait-il, eo divinius : plus large, plus universel est le rayonnement d'une activité humaine, plus elle res­ semble au gouvernement divin. Vous pouvez donc dire comme Saint Paul, avec une humble fierté, et peut-être à plus juste titre que d'autres : Dei adiutores sumus, nous sommes les coopérateurs de Dieu.2 Coopérateurs dans l'œuvre incomparable qu'est l'éducation chrétienne de la jeunesse,

1 Allocution à la Sème Assemblée Générale de l'O. T. E. C, 14 septembre 1958, A. A. S. L, 1958.. p. 696. 2 1 Cor. 3, 9. Acta Pauli Pp. VI 307

et coopérateurs à un titre spécial en vertu du niveau élevé auquel se situent vos interventions. Aussi Nous ne pouvons vous laisser comme consigne de meilleur souhait et de meilleur encouragement que celui-ci : poursuivez votre action, intensifiez-la, élargissez-la encore dans toute la mesure du possible, en collaboration avec les autres Organisations internationales Catholiques intéressées à vos problèmes, et toujours avec l'accord et sous le contrôle, comme vous le faites, des hiérarchies locales. Et Dieu veuille bénir et faire fructifier au centuple vos bienfaisantes activités ! Nous le lui demandons de tout cœur, tandis que Nous vous accordons à tous en Son Nom, en particulier à votre zélé Secrétaire Général Monsieur Lindemans, à vos familles et à tous ceux que vous représentez ici, une très paternelle Bénédiction Apostolique.

II Ad Exc.mos Praesules, Sacerdotes Sacrasque Virgines Missionales, ex australi regione nationis v. d. misere pulsos.*

Signor Cardinale,

Venerabili Fratelli e diletti figli, Missionari e Missionarie del Sudan meridionale,

Vi accogliamo in un unico abbraccio di paterno affetto, e col cuore pieno di tristezza e di commozione, in quest'ora trepida di grande preoc­ cupazione per voi, per i fedeli delle vostre Missioni, per le opere di assi­ stenza e di educazione, che avete dovuto forzatamente abbandonare. Abbiamo seguito con immensa pena gli sviluppi della situazione, giunta ora a così grave crisi; e con vivissima sollecitudine vi abbiamo subito desiderati qui, nella Casa del Padre Comune, che è anche la vostra, unitamente al diletto Figlio Nostro il Cardinale Gregorio Pietro Agagianian, Prefetto della S. Congregazione di Propaganda Fide, affinché il primo saluto al vostro sconsolato arrivo fosse quello del Papa, che vi parla, per attestarvi la sua benevolenza, il suo appoggio, il suo conforto.

Il Nostro pensiero va anche ai vostri confratelli, che vi hanno pre-

* Die 10 mensis Martii a. 1964. 308 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ceduto nella prova ; va a quelli rimasti laggiù, a mantenere con impari forze accesa una fiamma, che deve continuare ad ardere e a far luce ; e tutti, tutti comprendiamo nella Nostra preghiera, nel Nostro ricordo, per dirvi che Gesù è con voi, secondo l'evangelica promessa, e che il suo umile Vicario vi incoraggia e vi benedice. Come non rattristarsi al veder concludersi così dolorosamente un secolo di generose fatiche e di ansie apostoliche? La Chiesa cattolica, per mezzo dei suoi benemeriti, eroici missionari, ha diffuso instancabil­ mente l'insegnamento di Cristo, portando con esso l'ordinato progresso civile, culturale e sociale ; ha incrementato le opere di istruzione, di as­ sistenza e di carità, cementando il popolo nei vincoli della vera pace e della mutua costruttiva concordia. Solo questo è stato il suo programma, fedele alla sua missione unicamente spirituale e benefica. Non desiderio di supremazia, non cupidità di dominio, non ricerca di interessi mate­ riali hanno sorretto l'azione dei modesti e invitti Sacerdoti, Religiosi e Religiose, che, da più di cent'anni, lasciando la patria e i più santi affetti, si sono prodigati per il bene di quelle popolazioni, amate come il proprio sangue. Purtroppo in una regione del Paese da cui siete stati espulsi una bufera violenta ha ora scompaginato ogni cosa, lasciando le pecorelle senza il pastore, paralizzando le opere, seminando angoscia e inquietudine.

Venerabili Fratelli e diletti figli, All'attestazione commossa della vostra innocenza, confortata dalle lacrime dei vostri fedeli, va unita la deplorazione per un provvedimento, che manca dei motivi per cui lo si vuole giustificare, che contrasta al buon nome ed al civile progresso della Nazione, e che lede i sacri e comuni diritti della giustizia e della libertà. Questo lamento sul trattamento indebito fatto a voi, e ad altri insieme con voi, sorge perciò non tanto dalla Nostra voce, quanto dalla voce della triste realtà delle cose. Ogni obbiettivo osservatore può ren­ dersi conto di ciò. Tuttavia, per l'amore che Noi portiamo a quel diletto Paese, come a tutti i popoli dell'Africa, Noi desideriamo ancora nutrire e fin d'ora esprimere la speranza che le Autorità Sudanesi vogliano riesaminare con serena obbiettività l'intera questione. È un esile filo di luce, che il Signore, che consola gli umili,1 lascia

1 Cfr. 2 Cor. 7, 6. Acta Pauli Pp. VI 309 brillare in quest'ora di mestizia nelle nostre anime. È la fiducia, che nasce dalle promesse di Colui, che non lascia soli i suoi figli nell'ora della tribolazione, ma ne trae seme di futura fecondità, e ricchezza di merito eterno : Qui seminant in lacrimis, in exsultatione metent... Ve­ nientes autem venient cum exsultatione, portantes manipulos suos.2 Pur nel presente sconforto, non vi lasci quest'ardente aspirazione, che si fa voto e preghiera ; e, soprattutto, sgorghi nel vostro cuore, come una fonte d'acqua viva, la voce del Maestro Divino : Beati, qui lugent, quoniam ipsi consolabuntur ... Beati, qui persecutionem patiuntur prop­ ter iustitiam, quoniam ipsorum est regnum caelorum.3 La Nostra Apostolica Benedizione vuol essere conferma e riflesso delle celesti compiacenze, e rinnovata testimonianza del Nostro sentito affetto.

III Habita in Basilica Vaticana, E.mis Patribus Purpuratis, Exc.mis Praesu­ libus, Praelatis et christifidelibus, qui aderant, cum statua aenea Pio XII Summo Pontifici posita inauguraretur. *

Signori Cardinali, Venerati Fratelli e figli diletti, illustri Pignori e Fedeli tutti qui presenti,

Noi dobbiamo compiacerci di questa cerimonia, che offre alla devo­ zione e all'ammirazione Nostra e di quanti da oggi in avanti visiteranno la Basilica Vaticana, un degno monumento alla venerata e gloriosa me­ moria di Papa Pio XII, che venticinque anni fa, in questo giorno dedi­ cato al culto di San Gregorio Magno, era coronato Sommo Pontefice della Chiesa romana ed universale ; e Noi dobbiamo far Nostre le parole celebrative, testé pronunciate, con altezza di pensiero e con profondità di sentimenti, dal Signor Cardinale Gregorio Pietro Aganianian, a nome proprio ed a nome dei Signori Cardinali creati dal compianto medesimo Pontefice, ai quali risale il merito dell'erezione di questo monumento stesso. i Noi per primi e Noi più di tutti. Noi per primi a cui è toccata la formidabile sorte di succedere al Papa Pio XII sulla Cattedra dalla

2 Ps. 124, 4-5. 3 Matth. 5, 5, 10. * Die 12 mensis Martii a. 1964. 310 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quale emerse, per un ventennio, la grande figura di Lui, grande come uomo e grande come Pontefice ;i Noi, a cui perciò preme l'ansia di scon­ giurare che non sia, per caso, commisurata, nell'opinione degli uomini, l'altissima statura di Lui dall'infima Nostra. Noi per primi, dicevamo, dobbiamo compiacerci che raccogliendo l'eredità di Pio XII, custodita, accresciuta e tramandata a Noi dal suo immediato Successore e Nostro Predecessore Papa Giovanni XXIII di non meno cara e venerata memoria, ne conosciamo il peso ed il valore, e non possiamo che desiderare e godere che a tale eredità sia dato con un degno monumento come questo l'attestato del merito, ch'essa ebbe nel tempo della sua formazione e che deve avere nella storia che verrà.

Gli ineffabili tesori di una grande scuola

Noi più di tutti dobbiamo compiacerci, che avemmo la fortuna e l'onore di prestargli per lunghi anni, in intima e quotidiana conversa­ zione, i Nostri umili, ma fedelissimi servizi ; Noi che godemmo di tanta sua confidenza, di tanta sua fiducia, di tanta sua affabilità; Noi che fummo testimoni ammirati, anche se pigri discepoli, dell'assoluta dedi­ zione al suo apostolico ufficio, da lui compreso e meditato con insonne coscienza ; testimoni della mitezza dell'animo suo, anche se fermo, com­ plesso e quasi pago sovente della sua solitaria riflessione; testimoni della sua inappuntabile pietà religiosa, non troppo propensa per verità alle celebrazioni esteriori del culto, ma rivolta piuttosto a intime effu­ sioni e a personali osservanze; testimoni ancora dell'incomparabile vigore del suo ingegno, della eccezionale potenza della sua memoria, della mirabile versatilità del suo spirito, della sua fenomenale resistenza al lavoro nonostante le esili membra e la gracile salute ; testimoni della rara sua capacità ad avvertire ed a curare le piccole cose relative alla perfezione sostanziale e formale del suo lavoro, con la simultanea e sempre vigilante attenzione alle grandi cose, in cui era impegnata la sua attività; Noi che potemmo cogliere le espressioni intime e native del suo trepidante e intrepido senso di responsabilità, rivolto tanto ad ogni affare che entrava nel cono luminoso della sua immediata atten­ zione, quanto allo studio, alla ricerca, allo sforzo di percepire, sotto il sovrano lume del divino volere, nel rigoroso ossequio del suo mandato apostolico, nel profondo amore alla santa Chiesa, nel cordiale calcolo di nessuno indebitamente offendere, di tutti possibilmente edificare, la diffì­ cile, l'ardua, spesso dapprima quasi indecifrabile, ma poi immancabile e chiara, e quindi inflessibile linea del suo sacro dovere. Acta Pauli Pp. VI 311

Noi potremmo, a questo riguardo, dire ben di più ; ma non è questo il momento di tessere la biografìa, o di fare l'apologia di un tanto Pon­ tefice. Noi dobbiamo dire semplicemente, in questo momento, che siamo contenti di vedere sigillata nel bronzo dalla perizia, dall'arte dello scul­ tore Messina, la maestosa e qui impressionante figura del Papa Pio XII. E siamo contenti perché Ci sembra che il monumento non sia uno sfoggio di fasto vanitoso, ma un segno di pietà, di bellezza e di storia, che reca non solo decoro nuovo alle pareti di questa Basilica, ma vi fissa una luce, ai cui raggi sarà bene sostare per avere ammonimento e conforto di reli­ gioso sentimento, di multiforme sapienza, di umana bontà. Per la nostra generazione poi, che lo ha conosciuto, che vede ora allontanarsi nel passato la sua figura, che passa all'esperienza di tempi nuovi, e che, miste a voci di plauso e di rimpianto, sente sollevarsi nei riguardi della memoria del papato di Pio XII voci di critica e perfino ingiusti ed ingrati clamori di biasimo e di accusa, servirà la sosta da­ vanti a questa ieratica e drammatica figura per sentire sorgere nell'animo doverosi e naturali due atti principali : di ricordo e di riconoscimento.

A ricordare infatti c'indurrà questa statua, che nel suo vivo e quasi concitato aspetto risveglia spontanea la domanda : chi è? quale fu la vita di colui che è qui rappresentato? Dovremo ricordare una vita sacerdotale, pura, pia, austera, laboriosa, spesso sofferente, tutta rivolta allo studio, alla preghiera, al servizio della Chiesa. Dovremo ricordare quale il disegno di questa vita: era Romano (da Innocenzo XIII, cioè da oltre due secoli, Roma ebbe Papi d'altra origine che non sua) ; sacer­ dote zelante, professore all'Apollinare, assunto alla Segreteria di Stato, fu segretario per la codificazione del Diritto canonico (tutto il Codice passò per le sue mani), poi Nunzio in Baviera e Germania, vi concluse concordati preziosi, Segretario di Stato, stimatissimo dal Papa Pio XI, per nove anni, e Papa dal marzo 1939 all'ottobre 1958. E quale fu la sua opera : la principale, come è stato detto, fu il magistero, nella parola, negli scritti, negli atti. Sono alla portata di tutti i venti volumi dei suoi discorsi, pronunciati durante il suo Pontificato, e da lui preparati con cura, coni passione, con fatica quotidiana ; dovrebbero esserlo non meno le quarantatre Encicliche di Pio XII, alcune delle quali di grande impor­ tanza e di grande mole : il Concilio Ecumenico in corso non le ignora. Sommano ad alcune centinaia le Costituzioni apostoliche emanate da lui : ricordiamone una, la Bolla dogmatica sull'Assunzione di Maria 312 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Santissima al Cielo. Nessun Pontefice ha tanto parlato ed ha tanto scritto. L'opera dottrinale di Pio XII arricchisce grandemente il patri­ monio culturale della Chiesa.

« Defensor Civitatis » e alfiere della pace E la sua attività? Questa meglio si ricorda se si commisura agli av­ venimenti che circondarono la vita di Papa Pio XII ; basti ricordare : il nazismo, la guerra, il dopoguerra. E qui il nostro ricordo dovrà diven­ tare riconoscimento, anzi riconoscenza. Davanti a questa figura di Pontefice, nella quale qualche cosa delle trepidazioni e delle sofferenze della guerra sembra riflettersi, dovremo riconoscere a lui dovuto il titolo che il popolo romano, nel giorno della liberazione, 4 giugno 1944, sembrò tributargli : Defensor Civitatis. Sì, se Roma non sofferse maggiori rovine di quelle inflitte ad alcuni suoi quar­ tieri periferici, lo deve principalmente a questo Papa. Ciò non si potrà, non si dovrà dimenticare ! La memoria di lui dev'essere cara e sacra per quanti professano all'Urbe culto ed amore, per quanti vi hanno dimora, interessi e memorie. Questo monumento sia doveroso segno della gratitudine Nostra e legittimo trofeo alla sua memoria. Né questa difesa fu il solo merito che la pubblica riconoscenza deve attribuire all'opera sagace e coraggiosa di Pio XII : per quanto le circostanze, misurate da lui con intensa e coscienziosa riflessione, glielo permisero, voce ed opera egli impiegò per proclamare i diritti della giu­ stizia, per difendere i deboli, per soccorrere i sofferenti, per impedire mali maggiori, per appianare le vie della pace. Non si potrà imputare a viltà, a disinteresse, a egoismo del Papa, se malanni senza numero e senza misura devastarono l'umanità. <25hi sostenesse il contrario, offende­ rebbe la verità e la giustizia. Se i risultati degli studi, degli sforzi, dei tentativi, delle preghiere e dell'opera umanitaria e pacificatrice di Pio XII non furono pari ai suoi desideri ed agli altrui bisogni, non mancò a lui il cuore per far suo il dramma d'iniquità, di dolore e di sangue del mondo straziato in guerra e invasato dal furore del totalitarismo e del­ l'oppressione. Fu eminentemente il Papa della pace, dei diritti della persona uma­ na, dell'organizzazione ordinata e fraterna dei popoli e delle classi sociali. Gliene rende testimonianza il suo Successore Papa Giovan­ ni XXIII, traendo dagli scritti di Pio XII il nerbo di dottrina, per cui sono giustamente famose le due Encicliche Mater et Magistra e Pacem in terris. Acta Pauli Pp. VI 313

E fu un amico del nostro tempo ; il dialogo con tutte le forme della vita moderna, mediante il criterio risolutivo nella bontà e nella verità del Vangelo dei problemi presenti, fu da lui sistematicamente aperto ed iniziato. Ricordarlo è pietà, riconoscerlo è giustizia. Seguirne gli insegnamenti e gli esempi sarà conforto. E ripensarlo a noi vicino, ancora amico, ancora maestro, ancora padre, nella comu­ nione dei Santi, sarà per noi tutti non fallace speranza.

NUNTII RADIOPHONICI

I

Christifidelibus Foederatarum Septemtrionalis Americae Civitatum, ob annuam in illis dioecesibus pecuniae collationem peragendam ad opem ferendam hominibus, qui in egestate versantur.*

Beloved Sons and Daughters, It is a source of great joy for Us to have this opportunity of addressing the people of the United States of America, a nation that is very close to Our heart. And We are particularly happy to do so at this time, when Our Venerable Brothers, the American Bishops, are making their annual appeal on behalf of the needy in other lands. Your nation has been very sensitive to the sufferings and to the wants of the poor and the displaced of ali races and creeds. For many years now, guided by the criterion of fraternal love, the Catholic Bishops have rallied support for their Relief Fund, and through their excellent Organization, the Catholic Relief Service of the National Ca­ tholic Weifare Conference, they have dispersed timely assistance accor- ding to an ever expanding world-wide program. We are well aware of all that the American people have done through their government and through numerous welfare agencies to ease the suffering of many millions of people in less fortunate áreas of the world. The generosity of the American people of all faiths has won not only the gratitude of everyone but also their admiration and affection.

* Die 8 mensis Martii, Dominica quarta Quadragesimae. 314 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

We shall offer Our fervent prayers to Almighty God that He will continue to bless in abundance the people of the United States of Ame­ rica who have been so constant in these works of mercy and love. And We extend to all of them Our blessing and Our fervent good wishes.

II Christifidelibus Dominicianae Reipublicae, cum sacra missio ad populi pietatem in archidioecesi Sancti Dominici excolendam finem haberet.*

Amadísimos hijos de la República Dominicana :

Os hemos acompañado estos días de la Misión general para la Arquidiócesis de Santo Domingo con una oración especial, en la que hemos invocado las gracias de Dios sobre vosotros a fin de que ellas os hicieran ver a cada uno en este momento particular, de decisiones tálvez definitivas para vuestra vida espiritual, « cómo debéis caminar y agradar a Dios ... para adelantar cada vez más Estamos seguros de que al empeño puesto por los misioneros y sacerdotes en preparar vuestras almas a la visita de Dios, habéis correspondido con una colaboración dócil, consciente y amorosa, y de que no en vano ha pasado el Señor llamando a vuestra puerta y pidiendo entrar en vuestro corazón, en vuestro hogar, en vuestro puesto de trabajo. El diálogo que en la intimidad se ha entablado con Cristo ha sido sereno ; su mirada, ciertamente de padre, de maestro, de amigo; su palabra, de aliento hacia compromisos e ideales superiores, de invitación apre­ miante a la vida de la gracia, a la regeneración espiritual, que tálvez vaya unida a la alegría del abrazo por el retorno a la casa paterna. ¡ Solo Dios conoce las maravillas que su misericordia ha obrado en el secreto de las conciencias ! El mensaje de Jesús ha resonado potente, mensaje que — ¿queréis que os lo recordemos? —- es de paz para vuestro espíritu reconciliado con Dios por la sangre de Cristo, esa sangre redentora que trasforma y sublima la humanidad en el curso multiforme de su historia. Y esta purificación de la conciencia en el misterioso fluir de la gracia, como

* Die 15 mensis Martii a. 1964. 1 1 Thess. 4, 1. Acta Pauli Pp. VI 315

rayo blanco de sol que se quiebra en arco iris, se ha aecho también sin duda llamamiento a la fraternidad en la justicia y el amor, exigencia de comunicar a los demás esa misma vida sobrenatural, y ojalá en muchos vocación de apostolado. En efecto, al profundizar el tema arcano de la gracia de Dios — que visita al hombre, « levantando al miserable de la tierra, levantándolo del barro para sentarlo con los nobles de su pueblo e introduciéndolo en la familia de Dios »,2 — habéis podido entonces alzar la vista, y por encima de las realidades terrestres contemplar el rostro del Padre celestial cuya imagen de bondad os es ahora más viva, más atrayente ; y habéis mirado después al prójimo que, como miembro de esa misma familia, se siente con idéntico derecho a llamar Padre a Dios. La pacificación interior, de quien ha violado la justicia u ofendido la caridad, es acto de conversión y de reconciliación con Dios, pero incluye y supone otra vertiente obligada hacia el prójimo con el que ha de recon­ ciliarse si quiere que el don ofrecido sobre el altar suba en olor de suavidad al Altísimo.3 El cristiano, que estima en su valor verdadero la gracia divina de adopción no puede mantener en su corazón la discordia con el propio hermano, y, si esto hace, no dirá sin mentira que ama a Dios.4 La conciencia de formar parte de un cuerpo social, como es la Iglesia, facilita y favorece las relaciones de la convivencia humana y abre nuevos campos a la caridad, la cual, si ha de ser efectiva, ha de dar al organismo eclesial aportación de obras, de apostolado, de entrega. El impulso apostólico brotará también como exigencia de la meditación de la vida sacramental, del agradecimiento por la fe recibida en el bautismo, del compromiso adquirido en la confirmación de dar testimonio de Cristo, de la obediencia al llamado de la Jerarquía, de la consideración y estudio de la realidad que pide, que reclama apóstoles para segar tanta mies como espera sobre todo en el sector catequístico, familiar y social. Amadísimos hijos : Que los buenos propósitos de estos días tengan la deseada proyección sobre el cuadro entero de vuestras actividades : sobre el hogar, donde el matrimonio debe ser tenido como cosa sagrada, santificada por la gracia y la ley de Dios ; sobre la vida social, en que la justicia y la caridad pueden imponer sacrificios, renuncias, com-

2 Ps. 112, 7-8. 3 Cfr. Matth. 5, 23-24. 4 Cfr. 1 Io. 4, 20. 316 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale prensión, iniciativas en orden a aplicar con los hechos la doctrina social de la Iglesia ; sobre la vida cívica, la cual en toda comunidad nacional exige unión y colaboración al bien común aun a costa de intereses particulares en aras de un futuro mejor. Las tradiciones religiosas del pueblo dominicano, su afán de supera­ ción, su proverbial generosidad son timbre de gloria y fundada promesa de estos bienes. Deseamos expresaros, hijos amadísimos, toda Nuestra confianza, el afecto con que elevamos al Cielo, al Salvador Jesús, a su Madre Santísima la Virgen de Altagracia, Nuestra plegaria por voso­ tros en demanda de días de paz estable, de concordia fraterna, de cre­ ciente prosperidad cristiana. ¡ Tú, Señor, que tienes pensamientos de paz y no de aflicción, escucha la voz de los que hoy con corazón contrito te invocan ! Derrama sobre las familias tus bendiciones, sobre las asambleas de los que gobiernan tu luz, sobre los corazones de todos tu gracia para que como, nos hace pedir la liturgia del tiempo cuaresmal, todos se alegren guiados hacia su destino eterno por tu diextra.5 Con estos votos os damos a vosotros, y en particular a tí, Venerable Hermano Arzobispo de Santo Domingo, a los demás miembros del Epis­ copado, a los Misioneros, al Clero y fieles todos, en prenda de la divina asistencia, Nuestra Bendición Apostólica.

5 Cfr. Hymn. ad Laudes T. Quadrag. Acta Ioannis Pp. XXIII 317

ACTA IOANNIS PP. XXIII

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I TEGUCIGALPENSIS (COMAYAGUENSIS)

Ab archidioecesi Tegucigalpensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis conditur « Comayaguensis » nomine.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui Dei arcano consilio universae Ecclesiae Magistri Rectoresque positi sumus, omni ope contendimus ut catholicae rei ordinationi per terrarum orbem quantum in Nobis est consulamus ut « sermo Dei cur­ rat et clarificetur » (2 Thess. 3, 1) divinaeque redemptionis bona faci­ lius hominibus impertiantur. Qua de re libenti sane animo precibus con­ cedimus venerabilis Fratris Sanctis Portalupi, Archiepiscopi titulo Chri- stopolitani atque in Honduria Republica Apostolici Nuntii, cui visum est bene fieri si, detractis ab archidioecesi Tegucigalpensi territoriis, nova ibidem locorum constitueretur dioecesis. Summa igitur Nostra potestate, ante audita sententia venerabilis Fratris Hectoris Henrici Santos, Archiepiscopi Tegucigalpensis, consensuque eorum suppleto qui aliquod ius in hac re habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. Ab archidioecesis Tegucigalpensis territorio integrum territorium dis- trahimus civilium provinciarum, quas Departamentos vocant, quibus nomina Comayagua et La Paz, ex eoque novam dioecesim constituimus Comayaguensem appellandam, quae iisdem finibus cingetur quibus ci­ viles provinciae ter minan tur. Novae dioecesis ambitu decem paroeciae circumicientur, quarum nomina sunt : Comayagua, Villa San Antonio, El Rosario (Opoteca), Siguatepeque, La Libertad et Minas de Oro, quae finibus continentur civilis provinciae seu Departamento cui nomen Co­ mayagua; La Paz, Marcala, Opatoro et Aguanterique, quae sunt intra fines civilis provinciae, seu Departamento, cui nomen La Paz. Nova ergo dioecesis confinis erit : ad septemtrionem civilibus provinciis seu Departamentos Cortés et Yoro cognominatis ; ad orientem solem civili 318 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

provinciae sen Departamento Francisco Morazán cognominato ; ad meri­ diem autem civili provinciae seu Departamento Valle cognominatae et Rei­ publicae Salvatorianae ; ad occidentem denique solem civilibus provinciis seu Departamentos Intibucá et Santa Barbara. Novae circumscriptionis sedem Episcopus in urbe ponet cui nomen Comayagua, cathedram vero in templo curiali ibidem exstante B. M. V. nulla labe conceptae sacro, quod ad dignitatem cathedralis templi evehimus, cum iuribus et honoribus. Etiam sacer Antistes, ut aequum, iis omnibus iuribus utetur et privilegiis quibus residentes Episcopi per orbem terrarum fruuntur, oneribusque congruis obligabitur. Sive dioecesis Comayaguensis praeterea sive eius Praesul Sedi metropolitanae Tegucigalpensi subicientur tamquam suffra­ ganei. Volumus etiam Canonicorum collegium condatur, ad normas per alias sub plumbo litteras edendas, quod tamen antequam fiat permittimus Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopo consilio assint. Men­ sam episcopalem, quam vocant, sive Curiae emolumenta constituent, sive liberae fidelium collationes bonorumque pars quae ex praescripto canonis 1500 C. I. C. novae Ecclesiae obvenient. Decernimus autem ut in nova dioecesi minus saltem Seminarium exstruatur pueris excipiendis qui ad sacerdotium Dei gratia invitentur ; quod ad normas iuris com­ munis fiat atque secundum regulas Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Cum vero iuvenes eo adoleverint ut phi­ losophiae atque sacrae Theologiae operam dare debeant, tunc qui melio­ res fuerint Romam mittantur Collegio Piano Latino Americano exci­ piendi. De clero autem haec decernimus : ut videlicet sacerdotes Eccle­ siae illi accenseantur in qua beneficium aut officium, post has litteras ad effectum adductas, habeant ; ceteri vero clerici seminariique tirones in qua legitimum habeant domicilium. Regimen dioecesis, administra­ tio, electio Vicarii Capitularis, sede vacante, cetera eiusmodi iure ca­ nonico temperentur. Documenta denique et acta quae ad novam dioe­ cesim respiciant statim ad eius Curiam mittantur, in tabulario rerum religiosarum magna cura custodienda. Ceterum quae per has Litteras mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Sanctes Portalupi, quem diximus, vel per se ipse vel per alium, factis ad id necessariis fa­ cultatibus. Re autem peracta idem documenta exarari iubebit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae in Republica Honduria Nuntia­ turae praeerit, hic quae iussimus faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res Acta Ioannis Pp. XXIII 319 est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo buius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Martii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. R. E. Cancellario & HAMLETUS I. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. GONFALONIERI a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco >g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. SJf.

II COTONUENSIS (ABOMEIENSIS)

Divisa archidioecesi Cotonuensi, nova quaedam dioecesis constituitur « Abomeiensis » appellanda.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi iussum, quod sanctissimis Apostolis dedit caelos ascensurus, ut mundum universum peragrati cunctis gentibus Evangelium salutis praedicarent, cum ipsis Apostolis tum etiam eorum successoribus Ro­ manis Pontificibus ita sollemne et sanctum semper fuit ut ad idem man­ datum et verba et facta sua omnia referrent : nihil est enim in Eccle- 320 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sia, Christi sponsa fidelissima, tam pretiosum quam christiani nominis propagatio, ex qua scilicet, tamquam ex capite et fonte, gloria Dei sum­ ma promanat. Quae sane causa est cur Nos, qui vices Christi gerimus apud homines, aequo animo novas dioeceses constitui curemus, id cer­ tum habentes fore ut auctis Episcopis christianae religioni prosperius cedere possit. Quae cum ita sint, cum Sacrae Congregationi de Propa­ ganda Fide visum sit novam in Ee publica Dahomey dioecesim condere, Nos de sententia venerabilium Fratrum Ioannis Baptistae Maury, Ar­ chiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia atque Apostolici in Africa Occidentali Delegati, et Bernardini Gantin, Archiepiscopi Cotonuen- sis, re bene reputata, haec quae sequuntur, decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Cotonuensi totum territorium distrahimus quod subprae- fecturas civiles comprehendit nomine Abomey, Savalou, Savé, Dassa et Zagnanado; quibus terris novam dioecesim constituimus Abomeiensem cognominandam et clero in eadem terra nato concredendam. Quo vero aptius fines novae dioecesis definirentur, scilicet audito venerabili Fratre Natali Boucheix, sacro Portus Novi Praesule, eam partem subpraefec- turae civilis quam per vulgus Zagnanado dicunt quaeque ad dioecesim Portus Novi pertinet, ab hac dividimus, atque Abomeiensi dioecesi at­ tribuimus. Novam circumscriptionem Sedi metropolitanae Cotonuensi suffraganeam constituimus, eaque iurisdictioni Sacrae Congregationis de Propaganda Fide obnoxia manebit. Eius praeterea sedes episcopalis in urbe Abomey erit, cathedra vero in templo SS. Petri et Pauli, in eadem civitate, quod videlicet ad cathedralis dignitatem attollimus, cum debitis iuribus. Canonicorum collegium condatur; quod si pro locorum difficultatibus fiat impossibile, Episcopus Consultores dioecesanos eli­ gat, qui consilio et ope ei assint. Cetera omnia ad iuris Canonici normam temperentur. Condita vero per harum litterarum effectionem dioecesi, documenta et acta quae ad novam Ecclesiam quoquo modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, religiose in tabulario custo­ dienda. Ceterum haec quae iussimus, venerabilis Frater Ioannes Bap­ tista Maury ad exitum adducet, vel quem ipse delegaverit. Re autem acta, ipse documenta exarari faciet, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta oflS.- cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae- Acta Ioannis Pp. XXIII 321

terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 76.

III

CHICLAYENSIS (CHOTENSIS)

E dioecesi Chiclayensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova prae­ latura nullius conditur, nomine « Chotensis » appellanda.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Pontificale munus, quo ut fideliter fungeremur (cf. Mt. 16,17 ss.) Dei consilio et voluntate Vocati sumus, quodque iuxta sanctissimum Christi Evangelium (cf. Io. 21, 15-17) Patrumque sententiam (cf. Aug. In Io., ad cap. 21,15-17) tamquam « officium amoris )) semper duximus, profecto id efficit ut cogitationes Nostras omnes eo intendamus ut, videlicet, Christi gregi, qui in frequentissimis orbis terrarum oris consistit curis- que Episcoporum commissus est, opportune consulamus, facta nempe maxima facultate fidem suam christianam in pectoribus alendi, ad cuius imperium et praescripta iidem omnia peragant. Quoniam ergo

21 - ACTA, vol. VI, n. 5. — 4-5-1964. 322 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

venerabilis Frater Romulus Carboni/ Archiepiscopus titulo Sidonien- sis et in Republica Peruviana Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede expostulavit ut, quibusdam separatis territoriis a dioecesi Chiclayensi, nova in ea Republica praelatura « nullius » constitueretur, Nos id repu­ tantes christianae religioni ibi loci valde favere posse, re bene conside­ rata sententiamque rogato venerabili Fratre Daniele Figueroa Villón, Episcopo Chiclayensi, de Nostra summa auctoritate haec, quae sequun­ tur, decernimus et statuimus. A dioecesi Chiclayensi territorium civi­ lium provinciarum separamus, quas vulgo Chota et Cutervo cognomi- nant ; quo novam praelaturam « nullius )) condimus Chotensem appellan­ dam, cuius hi erunt fines : ad septemtrionem, dioecesis Piurensis et praefectura apostolica S. Francisci Xaverii; ad orientem, dioecesis Chachapoyasensis ; ad meridiem, dioeceses Caiamarcensis et Chiclayen- sis; ad solis occasum, denique, dioecesis Chiclayensis. Caput novae circumscriptionis urbs Chota erit, in eaque Episcopus domicilium suum statuet, cathedra doctrinae docendae in templo paroeciali collocata, Sanctis omnibus dicato, cui omnia iura facimus talibus debita aedibus, praelaturam Chotensem Truxillensi Sedi suffraganeam constituimus, cuius sacro Praesuli Praelatum Ordinarium subicimus ad normam iuris. Qui praeterea minus saltem Seminarium condat, pueris ad sacerdotium vocatis excipiendis; quod ad praescripta iuris communis et secundum regulas Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universita­ tibus faciat. Cum vero iuvenes eo pervenerint ut philosophiae et theolo­ giae incumbere debeant, tunc optimos Romam mittet in Collegium Pon­ tificium Pianum Latinum Americanum sacris disciplinis recte imbuen- dos. Mensam praelaticiam constituent : dos a civili potestate danda, fidelium collationes, Curiae proventus, et pars bonorum congrua quae novae Ecclesiae obtinget, iuxta canonem 1500 C. I. C. Ad clerum quod attinet, censemus ut his litteris ad effectum adductis sacerdotes qui in nova Sede vel beneficium vel officium habeant, eidem ascribantur ; cete­ ri vero clerici Seminariique tirones, ei in qua legitime degant. Cense­ mus postremo ut documenta et acta quae ad novam praelaturam respi­ ciant, vel ad eius cives, cito ad eius Curiam mittantur, ibique in tabu­ lario rerum religiosarum serventur. Ceterum haec omnia venerabilis Frater Romulus Carboni exsequi studebit vel quem ipse delegaverit, factis ad rem necessariis potestatibus. Re vero acta, idem documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Quod si alius eo tempore Nuntia­ turae Apostolicae praesit, hic mandata Nostra haec faciet. Acta Ioannis Pp. XXIII 323

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo mensis Aprilis, anno Do­ mini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro 8. R. E. Cancellario ffi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. CONFALONIERI a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. J¡9.

IV OTTAVIENSIS (HULLENSIS)

Detracto territorio ab archidioecesi Ottaviensi, nova dioecesis conditur « Hullensis » appellanda.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quia dioecesim condere non modo est territorium ab alia Ecclesia, quasi ramum ex arbore, decerpere, certisque finibus constitutis in pro­ priam formam redigere, verum etiam proprio Episcopo instruere, qui omnes et labores, et curas, et industrias in eo collocet ut christianum 324 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale populum quem gubernandum suscepit quam sapientissime regat tam­ quam si diligentissimus pater filiis praesit, idcirco Nos, quos Deus voluit arcano decreto in tanto fastigio collocare, quam aequissime novas dioe­ ceses condi curamus id scilicet bona spe existimantes ut, multiplicatis pastoribus, gregis etiam commoda et utilitates feliciter augeantur. Cum ergo venerabilis Frater Sebastianus Baggio, Archiepiscopus titulo Ephe- sinus et in Canadia Apostolicus Delegatus, ab hac Apostolica Sede petierit ut ibi loci nova dioecesis constitueretur, libenti animo huic postulationi concedimus, sententiamque rogatis cum venerabilibus Fra­ tribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi Consisto­ riali praepositis, tum etiam venerabili Fratre Maria Iosepho Lemieux, sacro Ottaviensi Praesule, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Ottaviensi territorium separamus civilis provinciae Quebecensis, eoque dioecesim condimus, quae ab urbe Hull, Hul- lensis cognominabitur, cuiusque hi erunt fines : ad occasum, communes limites comitatuum, qui dicuntur, Gatineau et Pontiac, qui sunt fines orientales archidioecesis Sherbrookensis ; ad septemtriones, termini sep­ tentrionales plagarum vulgo appellatarum Aylwin et Hinks, quae sunt in comitatu Gatineau, Browman, Villeneuve, Lathbury, Hartwick, Suf- follk et Ponsonby, in comitatu Papineau, usque ad meridionales fines dioecesis Montis Laurei; ad orientem solem, communes fines comitatuum vulgari appellatione Papineau et Argenteuil dictorum, qui simul sunt limites occidentales dioecesis S. Hieronymi; ad meridiem, denique, flumen Ottawa, quod inter archidioecesim Ottaviensem et novam dioece­ sim interfluit. Dioecesis caput urbs Hull erit, in eaque Episcopus cathe­ dram ponet suae auctoritatis, in templo scilicet Iesu Christo Redemp­ tori dicato, quod ad cathedralis aedis honorem tollimus. Nova Sedes Ottaviensi metropolitanae Ecclesiae suffraganea erit, iuxta normas iu­ ris communis. Eius autem mensam episcopalem constituent : Curiae emolumenta, fidelium collationes, bonorum congrua pars quae eidem obvenient divisis bonis archidioecesis Ottaviensis ad normam canonis 1500 C. I. C. Canonicorum collegium praeterea condatur; interim au­ tem Consultores dioecesani deligantur, qui Episcopo auxilio, consilio assint. Constituta vero dioecesi, eo ipso Sacerdotes qui beneficium seu officium in eius territorio habeant, eidem sint ascripti tamquam proprius clerus, ceteri vero clerici Seminariique tirones ei Ecclesiae addicantur, in qua legitime degant. Documenta postremo et acta ad novam circum­ scriptionem respicientia cito ad eius Curiam episcopalem mittantur, in tabulario religiose custodienda. Ceterum haec quae iussimus venera- Acta Ioannis Pp. XXIII 325

bilis Frater Sebastianus Baggio effici curabit vel quem. ipse delegábit, factis ad rem facultatibus; re vero acta, documenta exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem magna cura mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die septimo et vicesimo mensis Aprilis, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pon­ tificatus Nostri quinto.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi 1 In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 10.

•Y SIDEROPOLITANAE

In cathedrali templo dioecesis Sideropolitanae Canonicorum collegium constituitur. IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Solet Catholica Ecclesia, exempli gnara Conditoris, qui Aposto­ lorum collegium sibi ascivit per quos in hominibus verbum Dei diffun- deretur, Ecclesiarum rectoribus, Episcopis nempe, virorum coetum, 326 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quasi sacrum senatum, adiungere (cfr. Ignat., Trall. 2, 1), qui sua pru­ dentia ac pietate, Praesule duce, fidelium bono allaborent, divinique cultus gloriam splendoremque adaugeant. Qua re, cum venerabilis Fra­ ter Stephanus Laszlo, Episcopus Sideropolitanus, petierit ut in sua cathedrali aede, Deo in honorem S. Martini Turonensis dicata, Canoni­ corum collegium conderetur, idque Sacra Congregatio Consistorialis, post auditum venerabilem Fratrem Opilium Rossi, Archiepiscopum ti­ tulo Ancyranum et in Austria Apostolicum Nuntium, factis olim a Nobis facultatibus, faciendum decreverit, Nos acta Sacrae Congregationis pro­ bantes, consensuque eorum suppleto qui hac super re aliquod ius vel habeant vel se putent habere, haec iubemus. In cathedrali templo dioe­ cesis Sideropolitanae Canonicorum collegium constituimus, quod ad normam art. 4 Conventionis inter Sanctam Sedem et Moderatores Rei­ publicae Austriacae, die xxui mensis Iunii anno MCMLX initae duabus Dignitatibus efficietur, Praeposito nempe et Custode, atque Canonicis, quorum unus erit Theologus, alter Poenitentiarius. Dignitatum assi­ gnatio penes Apostolicam Sedem erit ; Canonicatuum vero ab Episcopo fiet, ad normam iuris canonici; tamen indulgemus ut, quoad congruis bonis iidem instruantur, possint etiam iis attribui sacerdotibus qui alio beneficio fruantur, etsi cum animorum curatione coniuncto. Parochus autem eiusdem ecclesiae cathedralis e Canonicorum collegio eligatur, ad iuris normam, sit tamen amovibilis. Ad sacra facienda quod attinet, ad precesque proprias canonicorum censemus ut semel in mense fiant, die scilicet quo suetus habetur conventus canonicorum, ceterisque prae­ terea diebus sollemnioribus qui per capitulares constitutiones, quam primum condendas, edicentur ; resque absolvetur unius horae psalmodia missaeque celebratione. Cum autem deceat eos qui in Episcopi consilium et senatum asciscuntur singularibus insignibus condecorari, sinimus ut Dignitates et Canonici in suae dioecesis finibus habitum quem vo­ cant (( pianum » adhibeant, nempe caligas et collare violacei coloris, vestem talarem nigram cum ore textibus orbiculis et ocellis violaceis, sericam zonam violaceam cum laciniis pariter sericis et violaceis. In choro autem induant rochetum cum reflexu in manicis rubini coloris opere reticulato exornato, mozetam laneam violaceam absque caputio et, iuxta temporum opportunitatem, cappam cum pellibus albi coloris atque biretum violaceum. Concedimus etiam Canonicis privilegium ge­ standi catenam cum parva cruce, Dignitatibus insuper anulum, Prae­ posito demum collegii privilegium sacra sub infula celebrandi. Ad cetera respicientes, officia nempe, munera, iura et privilegia Canonicorum, Acta Ioannis Pp. XXIII 327 alia eiusmodi, iubemus ut normae serventur iuris communis. Itaque, collegio Canonicorum condito, eo ipso Consultores dioecesani a suo mu­ nere cessabunt. Ceterum ad haec omnia perficienda venerabilem Fra­ trem Opilium Rossi legamus, vel quem ipse delegaverit ad exitum addu­ cet, factis necessariis potestatibus. Idem, re acta, documenta exarari curabit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consi­ storialem cito mittet. Quod si alius eo tempore apostolicae in Austria Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra omnia faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eûicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta oifi- cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Maii, anno Do­ mini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

Pro S. B. E. Cancellario © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI CAROLUS Card. CONFALONIERI a publicis Ecclesiae negotiis 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXII, n. 52. 328 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

YI PORTUS MONTT

Sedes cathedralis Portus Montt ad metropolitanae gradum evehitur no­ vae cuiusdam provinciae ecclesiasticae.

IOANNES EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Apostolicae Sedis mos est et" consuetudo ecclesiasticarum circum­ scriptionum territorium aptius quandoque disponere, ea quidem de causa ut christifidelium bono melius consulatur. Cum ideo venerabilis Prater Caietanus Alibrandi, Archiepiscopus titulo Bindaeus et in Re­ publica Chilensi Apostolicus Nuntius, opportunum esse duxerit ut cathedralis Ecclesia Portus Montt ad metropolitanae Sedis dignitatem eveheretur simulque nova ecclesiastica provincia in regione australi Chilensis Ditionis constitueretur, idque ut fieret a Nobis petierit, sen­ tentiam, uti par erat, sive dilectum Filium a Secretis Sacrae Congre­ gationis Consistorialis rogavimus, sive locorum Ordinarios quorum id ipsum pertineret, atque suprema et apostolica Nostra auctoritate se­ quentia decernimus ac iubemus. A metropolitano iure archiepiscopalis Ecclesiae Ss. Conceptionis eximimus cathedrales Sedes Portus Montt, Osornensem, S. Caroli Ancudiae et De Punta Arenas; item earum dioecesium sacrorum Antistites a iure absolvimus Archiepiscopi Ss. Con­ ceptionis, tamquam ipsorum Metropolitae, atque ex ita distractis Ec­ clesiis, quibus vicariatum apostolicum Ayensem addendum decernimus, provinciam ecclesiasticam condimus, Portus Montt appellandam iis­ demque finibus terminandam ac dioeceses et vicariatus apostolicus, quos diximus, circumscribuntur. Portus Montt episcopalem sedem ad gradum et dignitatem Ecclesiae metropolitanae evehimus, cum iuribus, privilegiis et praerogativis, .quibus ceterae archiepiscopales metropoli­ tanae sedes ad iuris communis normam fruuntur. Quae ideo archidioe­ cesis tamquam suffraganeas dioeceses habebit Osornensem, S. Caroli Ancudiae, De Punta Arenas et vicariatum apostolicum Aysensem. Sacros Portus Montt Praesules archiepiscopali dignitate perpetuo in- signimus iidemque Metropolitarum iuribus fruentur, sic ut sacri cano­ nes describunt. Quorum Praesulum primus erit venerabilis Frater Ro­ bertus Rencoret Donoso, hactenus dioecesis Portus Montt Episcopus, Acta Ioannis Pp. XXIII 329 cuius metropolitano iuri quas memoravimus Ecclesiarum Antistites subicimus. Omnia quae decrevimus ad effectum adducet venerabilis Pra­ ter Caietanus Alibrandi, quem diximus, vel per se ipse vel per alium delegatum virum, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Quod si tempore exsecutionis alius in Cbilensi Republica Apostolicus Nuntius erit, hic mandata Nostra faciet. Re autem perfecta, negotii documenta rite signata ac sigillo impressa, ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur,; si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Maii, anno Do­ mini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri quinto.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI S. B. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £ß Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol CXII, n. 80. 330 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale : L

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 29 Ianuarii 196%. — Metropolitanae Ecclesiae Liverpolitanae prae­ fecit Exc. P. D. Georgium Andream Beck, hactenus Episcopum Salfor- densem. — Metropolitanae Ecclesiae Glasguensi Exc. P. D. Iacobum Donal- dum Scanlan, hactenus Episcopum Matrisfontis. — Titulari episcopali Ecclesiae Theudalensi R. P. D. Villelmum Gor- donium Wheeler, Antistitem Urbanum, administratorem paroeciae Pre­ tiosissimi Sanguinis D. N. Iesu Christi ad cathedrale templum archi­ dioecesis Vestmonasteriensis, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Georgii Brunner, Episcopi Medioburgensis. die 7 Februarii. — Metropolitanae Ecclesiae Burgensi Exc. P. D. Secundum García de Sierra et Méndez, hactenus Archiepiscopum titu­ larem Parianum. — Cathedrali Ecclesiae Gerundensi Exc. P. D. Narcissum Jubany Arnau, hactenus Episcopum titularem Orthosiensem in Phoenicia. — Cathedrali Ecclesiae Seguntinae-Guadalajarensi Exc. P. D. Lau- reanum Castán Lacoma, hactenus Episcopum titularem Dalisandenum in Isauria. die U Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Villavincentiensi, noviter erectae, Exc. P. D. Franciscum Iosephum Bruls, hactenus Episcopum titularem Paraetoniensem. die 13 Februarii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Leontopoli- tanae in Pamphylia Exc. P. D. Iosephum D'Avack, hactenus Archiepi­ scopum Camerinensem. die lit Februarii. — Archiepiscopali Ecclesiae Camerinensi R. P. D. Brunonem Frattegiani, Antistitem Urbanum, Canonicum Capituli ca­ thedralis Perusini, Praesidem tribunalis ecclesiastici regionis Umbrae. Sacra Congregatio Consistorialis 331

die 17 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Londonensi Exc. P. D. Geraldum Emmett Carter, hactenus Episcopum titularem Altihuritanum. die 18 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Telsensi Exc. P. D. Petrum Mazelis, hactenus Episcopum titularem Celenderitanum. — Praelaturae nullius Klaipedensi Exc. P. D. Petrum Mazelis, Epi­ scopum Telsensem. die 22 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ombitanae E. D. Antonium de Castro Xavier Monteiro, pro-rectorem Seminarii Maioris archidioecesis Bracharensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Valente da Fonseca, Episcopi Villaregalensis. die 28 Februarii. — Cathedrali Ecclesiae Ogdensburgensi E. P. D. Thomam Andream Donnellan, moderatorem Seminarii Maioris archi­ dioecesis Neo-Eboracensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Arsacalitanae R. P. D. Vincentium Martinum Leonard, parochum S. Patricii Ep. et Conf., e dioecesi Pittsburgensi Latinorum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Ioan­ nis Iosephi Wright, Episcopi Pittsburgensis Latinorum. die 2 Martii. — Archiepiscopali Ecclesiae Labacensi Exc. P. D. Iose­ phum Pogacnik, hactenus Episcopum titularem Irenopolitanum in Isauria. die 7 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Gedanensi Exc. P. D. Edmun- dum Nowicki, hactenus Episcopum titularem Thuggensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Victorianensi R. P. D. Carolum Colombo, ex archidioecesi Mediolanensi, Antistitem Urbanum, Praesi­ dem Instituti vulgo « Giuseppe Toniolo per gli Studi Superiori ». die 11 Martii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Seleuciensi in Isauria Exc. P. D. Gulielmum Marcum Düke, hactenus Archiepiscopum Vancu veriensem. 332 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i NEAPOLITANA

Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Ludovici a Casauria, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum, fundatoris Congregationum Fratrum a Caritate, vulgo « Bigi >>, et Sororum a S. Elisabeth, vulgo « Bigie », Tertii Ordinis S. Francisci.

SUPER DUBIO

An constet dé virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Caritas Christi, qua Paulus Apostolus se urgeri profitebatur, vehe­ menter in pectore Famuli Dei Ludovici a Casauria exarsit eademque eximiis operibus fulgens apparuit. Is Casauriae, quod est prope Neapolim amoenissimum oppidum, ortum duxit die 11 mensis Martii anno 1814 e piis honestisque paren­ tibus, atque postridie salutaribus ablutus est undis, Archangeli recepto nomine. Pietate et ingenio inde a puero enitens, duodeviginti annos natus Franciscanum Institutum, quod ante instauratam unitatem Reforma­ torum vocabatur, ingressus est, assumpto nomine Ludovici, atque tan­ dem die 4 Iunii a. 1837 sacerdotio fuit auctus. Magistri munere decem fere annos perfunctus, Superiorum suffragio Tertii Franciscalis Ordi­ nis Commissarius electus est, atque ad pristinam eiusdem Ordinis gloriam instaurandam eumdemque propagandum et ascriptorum vitam ad Evangelii semitam perducendam multum adlaboravit, plures ex eodem assumens homines operibus caritatis dicandos. In Conventu dein ad Palmam, novo nosocomio pro Neapolitanae provinciae consodalibus ceterisque sacerdotibus indigentibus constituto, quibus medicamenta ab ipso parata praestabat, ferventiores quosdam Tertii Ordinis conso­ dales sibi sociavit. Quorum quibusdam vitam in communi instaurare cu­ pientibus, Famulus Dei novum fundavit Institutum a Caritate nuncupa­ tum, data sodalibus cinerei coloris veste : inde Cinereorum Fratrum no­ men. Collegium quoque pro Nigritis pueris instituit ad omnem virtutem Sacra Congregatio Rituum 333 efformandis utque ex iisdem mitterentur Africam per Afros ad christianam fidem con ver suri. Novum quoque opus pro Afris puellis constituit, quod deinde Sororibus Congregationis Tertii Ordinis a S. Elisabeth, vulgo « Bigie », ab ipso fundatae, concredidit. Longa Famulus Dei itinera aggressus, immanes exantlavit labores, innumeras devicit difficultates et, omnibus omnia factus, valetudinaria excitavit, collegia condidit, hospitia comparavit variasque domos aperuit pueris puellisque, parentibus orbatis, nautis senio confectis, surdis, mutis caecisque excipiendis et alendis ; aliaque id genus multa iniit, ita ut asseri possit nullum ferme esse calamitatum et morborum genus, cui ille mederi non studuerit, nullumque misericordiae munus quo ipse non fuerit perfunctus, ut facilius veritatis lumine mentes illustraret, errantes in salutis viam reduceret, atraque sui temporis mala depelleret. Quo factum est, ut omnium in se admirationem converterit, et vel ipsos Ecclesiae osores laborum suorum laudatores nactus sit. Difficultates autem, quae in tot talibusque operibus exstruendis su- pervenerunt, sereno pertulit animo, non secus ac gravem morbum, qui plures eum annos divexavit. Tandem die 30 Martii a. 1885, Ecclesiae sacramentis refectus, pla­ cide obdormivit in Domino. Praeclara atque late diffusa sanctitatis fama, qua Dei Famulus vivens honestabatur, post eius obitum non deferbuit, atque caelestibus signis confirmari visa est. Quapropter de beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coeptum est. Post igitur ordinarios, quos dicunt, pro­ cessus in ecclesiasticis Curiis Neapolitana et Salernitana instructos atque edito, die 7 Septembris a. 1903, decreto super scriptis eidem Servo Dei tributis, S. Pius X Commissionem introductionis Causae die 13 Martii a. 1907 obsignavit. Apostolici postmodum adornati sunt in Neapolitana Curia processus super virtutibus in specie, de quorum iuridica vi decre­ tum est latum die 21 Aprilis a. 1931. Servatis itaque omnibus de iure servandis, quaestio agitata est apud Sacram Rituum Congregationem super virtutibus theologalibus et car­ dinalibus eiusdem Servi Dei, et quidem primum, die 21 Novembris a. 1944, in antepraeparatorio coetu, deinde in praeparatoria die 9 De­ cembris a. 1952, et denuo in nova praeparatoria Congregatione die 24 Februarii a. 1959. Quibus denique generalia, quae dicuntur, successere Sacrae eiusdem Congregationis comitia, die 28 mensis Ianuarii a. 1964, coram Ssmo Domino nostro Paulo Papa VI, in quibus Revmus Cardinalis Clemens Micara, Episcopus Veliternus ipsiusque Causae Ponens seu Relator, sequens dubium disceptandum proposuit : An constet de virtu­ tibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum. tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine, 334 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Omnes antem qni aderant, tam Cardinales, sacris tuendis ritibus prae­ positi, quam Officiales Praelati Patresque Consultores unanimi consensu affirmative responderunt. Beatissimus vero Pater mentem aperire Suam in tanti momenti negotio de more distulit, ut interim maiorem superni luminis copiam impetraret. Hoc denique die, Eucharistico Sacrificio piissime litato, Sanctitas Sua infrascriptum Cardinalem Sacrae Rituum Congregationis Prae­ fectum atque Revmum Cardinalem Clementem Micara, Causae Relato­ rem, necnon R. P. Ferdinandum Antonelli O. F. M., Fidei Promotorem Generalem, meque a Secretis ad Se accivit, iisque adstantibus, sollemni Decreto edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Cari­ tate cum in Deum tum in proximum, necnon de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis Venerabilis Servi Dei Ludovici a Casauria, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta Sacrae Rituum Con­ gregationis referri mandavit. Datum Romae, die 13 Februarii anno Domini 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S. f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis

II PORTUG ALLEN. SEU MONASTERIEN.

Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servae Dei Mariae a Divino Corde, (Droste zu Vischering), Instituti Sororum a Bono Pastore.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia, Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Investigabiles divitias Cordis sui humani generis Redemptor famulae suae Margaritae Mariae Alacoque in intimo Visitationis receptáculo revelare benignissime dignatus est, et ex tunc erga Divinum Cor religio Sacra Congregatio Rituum 335

ac devotio per universum orbem dilatatae sunt, omniumque animos vivido repleverunt amore, ope praesertim sacerdotum apostolico zelo flagrantium, piarumque mulierum, ardenti in Deum, qui caritas est,.di­ lectione nitentium. Inter innumeras huius devotionis propagatrices, ad finem saeculo decimonono vergente, adscribi debet et Famula Dei Maria Droste zu Vischering, quae « a Divino Corde » in religione voluit appellari. Praestantissimae huius Servae Dei vitam si quis paulo diligentius studuerit cognoscere, cogetur admirari cum splendorem virtutum, quibus et nobilitatem generis longe superavit, et vilitatem vitae nobi­ litavi^ tum singularitatem gratiarum quibus benigna Salvatoris manu tacitis omnino, sed arduis viis, ad apicem ducta est. Ardentissimo enim cotidiani panis Eucharistici amore accensa, desiderio Redemptoris infinitas divitias universo generi humano aperiendi, Sum­ mum Pontificem Leonem XIII litteris impulit ut totum mundum, ineunte saeculo vigesimo, Cordi Iesu solemniter consecraret. Quod revera ipse Pontifex, datis Apostolicis Litteris, perfecit. Monasterii, in Westfalia, nobilibus piisque parentibus Clemente Comite Droste zu Vischering Erbdrost et Helena Comitissa von Galen die 8 Septembris anno 1863 nata est. Cum in vitae periculo versaretur, statim lustralibus aquis abluta fuit a medico, licet massonicae sectae adscripto, et post triduum sub conditione iterum baptismi aquis fuit lu­ strata. Primam aetatem in castro Darfeld transegit, ubi pietatem, prae­ sertim vero devotionem erga Sacratissimum Cor Iesu a parentibus di­ dicit. Undecimo aetatis anno primum ad sacram Synaxim accessit, ac paulo post Confirmationis sacramento linita fuit. Quindecimum dum age­ ret annum vocationem religiosam advertit, et anno sequente Sororum a S. Corde Iesu prope Riedemburg collegium ingressa est, ubi duobus annis mansit et intimius ad religiosam vitam amplectendam se vocari persensit. Domum reversa, de sua vocatione parentes certiores fecit qui, etsi gaudio affecti, eam ob infirmam valetudinem paternam domum relinquere non posse dixerunt nisi expleto vigesimo primo aetatis anno. Quam ob rem, religiosum institutum ingredi non valens, amore in Chri­ stum percita, perpetuae castitatis votum emisit. Vigesimum tertium annum attingens, et adhuc ob infirmam valetudinem cum in monasterium recipi non posset, domi religiosam vitam iniit, nigri coloris habitu induta. Tandem die 21 Novembris anno 1888, aetatis suae vigesimo quinto, assentiente confessario, Institutum a Bono Pastore ingressa est, Mariae a Divino Corde nomine sumpto. Tirocinio rite peracto, religiosa vota emisit in Monasteriensi domo, in qua magistrae poenitentium officium ei statim concreditum fuit, quod, 336 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

donec in Lusitaniam missa est, diligentissime tenuit. Ulissipone per aliquot tempus mansit, et, ineunte anno 1894 antistita domus Portu- gallensis fuit renunciata. Religiosa haec domus, cum primum Dei Fa­ mula eam regendam suscepit, permultis exagitabatur difficultatibus ; at cito, ipsa moderatrice, magna rerum mutatio facta est : poenitentium numerum auxit, easque devotione erga Divinum Gor imbuere et chri­ stianae religionis rudimenta edocere curavit. Paucos vero post menses ab eius adventu in Portugallensem domum, Dei Famula in morbum myeliticum incidit et adeo debilis evasit, ut ei loqui, deambulare, scalas ascendere laboriosum atque difficile fuerit. Medentium remediis minime obstantibus, continuo lectum tenére fuit coacta, ex quo concreditam sibi domum assidue gubernabat. Has malae affectae valetudinis conditiones forti hilarique semper animo tulit, et tunc temporis inspirationem habuit impetrandi a Summo Pontifice Leone XIII totius humani generis Sacratissimo Cordi Iesu consecrationem. Cum vero iam omnia peracta erant ut eius vota perficerentur, Dei Famula ad caelum evolavit die 8 Iunii anno 1899, aetatis suae trigesimo tertio, sororibus patientiae, pietatis vividumque orationis exemplum relinquens. Post mortem eius memoria haud est oblivioni mandata, immo magna sanctitatis fama est efformata, quae et extra monasterii septa late dif- fusa est. Qua permotus, Episcopus Portugallensis, intra cuius dioecesis fines supremum diem obiit, annis 1921-26 ordinarios, quos vocant, pro­ cessus instituit, rogatoriales vero in dioecesi Monasteriensi, in qua nata est multosque transegit annos, peracti sunt. Romam delati, rite discussi fuere. Edito vero die 16 Iulii anno 1941 Decreto super scriptis, Summus Pontifex Pius XII, felicis recordationis, Commissionem in­ troductionis Causae propria manu signare benigne dignatus est die 28 Novembris eodem anno. Constare dein de obedientia praestita Decretis Urbani Papae VIII super numquam ei exhibito cultu Sacra Rituum Congregatio die 22 Aprilis anno 1942 decrevit. Apostolici postmodum processus adornati sunt in praefatis Curiis episcopalibus super virtu­ tibus et miraculis in specie Famulae Dei, de quorum vi iuridica die 26 Martii anno 1948 sancitum est. Quibus omnibus rite absolutis, instante Revmo P. Iosepho Hamon, Congregationis Iesu et Mariae Eudistarum, Causae postulatore legitime constituto, ad disceptationem super virtutibus theologalibus Servae Dei deventum est die 17 Februarii 1953 prius in Antepraeparatorio Coetu, dein in Praeparatorio die 17 Decembris 1957, ac tandem in Generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI die 28 Ianuarii mensis anni huius, in quo Revmus Dominus Benedictus Cardinalis Aloisi Masella, Episcopus Praenestinus, ipsius Causae Ponens seu Relator, sequens Sacra Congregatio Rituum 337

dubium discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non et de car­ dinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Cardinales sacris tuendis ritibus praepositi, Praelati Offi­ ciales Consultoresque theologi quotquot aderant suum quisque suffra­ gium protulerunt. Beatissimus vero Pater haec vota benigne quidem su­ scipere dignatus est, mentem vero suam in tanti momenti negotio aperire distulit, et supplicationes ab iisdem effundendas postulavit, ut uberiora superna lumina sibi interim effulgerent. Hanc tandem selegit diem in qua, ad Se accitis Revmis Cardina­ libus Arcadio Maria Larraona, S. Rituum Congregationis Praefecto, et Benedicto Cardinali Aloisi Masella, Causae Ponente seu Relatore, nec non et Revmo P. Ferdinando Antonelli, Ordinis Fratrum Minorum, Fidei Promotore Generali, meque infrascripto a Secretis, sacrosancto Missae sacrificio piissime litato, edixit : Constare de virtutibus theolo­ galibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non et de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, Servae Dei Mariae a Divino Corde, Droste zu Vische­ ring, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta Sacrae Rituum Congregationis referri mandavit. Datum Romae, die 13 Februarii a. D. 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. © S.

f Henricus Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis

III

URBIS ET ORBIS DECRETUM De nova formula in sacrae Communionis distributione Quo actuosius et fructuosius fideles Missae sacrificium participent, et in ipso Communionis actu fidem in sacrosanctum Eucharistiae myste­ rium profiteantur, quam plurimae preces Beatissimo Patri Paulo Pp. VI exhibitae sunt, ut aptiore formula Corpus Domini nostri Iesu Christi fidelibus distribuatur. Sanctitas porro Sua, haec vota benigne suscipiens, statuere dignata 22 - ACTA, vol. VI, n. 5. — 4-5-1964. 338 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale est ut in sacrae Communionis distributione, seposita praesenti formula, sacerdos dicat tantum : « Corpus Christi », et fideles respondeant : « Amen », et inde communicentur. Quod quidem servandum erit quoties sacra Communio distribuitur tam in Missa quam extra Missam. Contrariis quibuslibet, etiam speciali mentione dignis, minime obstantibus.*

Ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 25 Aprilis 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. «S.

f Henricus-Dante, Archiep. Carpasien., a Secretis

IV

URBIS ET ORBIS

DECRETUM De nova pia invocatione in laudem Spiritus Sancti Paracliti Piae invocationes in Dei, Domini nostri Iesu Christi et Beatissimae Virginis Mariae laudem, primitus in reparationem iniuriarum contra eorum sanctissima nomina exortae, decursu temporis, ob fidelium devo­ tionem, pluribus additis supplicationibus, potius »laudationis naturam induerunt. Quam ob rem, ut in hac obsecratione tota Trinitas suum lau- dationis et precis elogium obtineret, plures Beatissimo Patri Paulo Pp. VI adhibitae sunt preces, ut peculiaris Spiritus Sancti invocatio illic adderetur. Sanctitas porro Sua, haec optata benigne excipiens, statuit ut in laudibus in blasphemiarum reparatione, quae incipiunt ab invocatione « Dio sia benedetto », post invocationem « Benedetto Gesù nel santissimo Sacramento dell'altare », octavo loco ponatur : « Benedetto lo Spirito Santo Paraclito ». Contrariis non obstantibus quibuslibet. Datum Romae, ex Secretaria Sacrae Rituum Congregationis, die 25 Aprilis 1964. ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. m s. * Ex benigna concessionf Henricue Summi sPontifici Dantes ,Paul Archiepi Pp. V. I Carpasien.praesens Decretu, a mSecretis statim applicari potest; a Dominica Pentecostes ab omnibus in praxim deduci debet. Sacra Romana Rota 339

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

MIAMIEN. Nullitatis matrimonii (Grappo • Toscani)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Caietani Toscani, causae superius inscriptae conventi, eumdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Sacra Ro­ mana Rota (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), in diem 1 Iunii 1964, hora undecima, pro concordatione aut subsignatione dubii quod sequitur :

An constet de nullitate matrimonii, in casu, ex capite vis et metus mulieri incussi.

Ordinarii locorum, parochi et fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Caietani Toscani, curare debent ut de hac edictali citatione ipse rite moneatur. *

Gerardus M. Rogers, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 17 Martii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Cajétan Toscani, dé­ fendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1 juin 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas, du chef de violence et de crainte inspirée à Vépousef

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit Cajétan Toscani, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 340 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA Nullitatis matrimonii (Gennari - Graziani)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Aldi Graziani, in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 15 Iulii 1964, hora decima, pro concordatione sequentis dubii:

An constet de nullitate matrimonii, in casu, ex capite conditionis appositae ex parte mulieris et non verificatae.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Aldi Graziani, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Petrus Santini, Officialis

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 1 Aprilis a. 1964.

V. Frazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Aldo Graziani, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), le 15 juillet 1964, à 10 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas, du chef de la condition mise par l'épouse et qui n'a pas été réalisée?

Les Ordinaires des lieux, le curés, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence dudit M. Aldo Graziani, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 341

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Martedì, 3 marzo 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione del Venerabile Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote, fondatore dei Servi della Carità e delle Figlie di S. Maria della Provvidenza. Hanno inoltre trattato della riassunzione di Causa di Canonizzazione del Beato Innocenzo da Berzo, Confessore, dell'Ordine dei Frati Minori Cappuc­ cini, ed hanno esaminato le relazioni dei censori teologi su gli scritti del Servo di Dio Giuseppe Gregorio Hernández Cisneros, dottore in medicina.

Martedì, 10 marzo 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta presenza del Santo Padre si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali, e Consultori teologi hanno dato il loro voto : 1. sul martirio del Servo di Dio Giacomo Berthieu, sacerdote professo della Compagnia di Gesù, ucciso in odio alla fede, come viene asserito, nel 1896, nell'Isola del Madagascar; 2. sulle virtù in grado eroico della Serva di Dio Maria Fortunata Viti, monaca professa dell'Ordine di S. Benedetto del monastero di Veroli.

Martedì, 24 marzo 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunatala S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso su due miracoli che si asseriscono operati ad intercessione dei Beati Carlo Lwanga, Mattia Kalemba e Compagni Martiri dell'Uganda.

Martedì, 7 aprile 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introdu­ zione di Causa dei Servi di Dio : 1. Giacomo Clotet, sacerdote della Congregazione dei Missionari Figli del Cuore Immacolato di Maria; 2. Celina Chludzinska, vedova Borzecka, fondatrice della Congregazione delle Suore della Risurrezione di N. S. G. C. ; 342 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3. Edvige Borzecka, confondatrice delia Congregazione delle Suore della Risurrezione di N. S. G. C. Hanno inoltre esaminato la relazione dei censori teologi sopra gli scritti dei Servi di Dio : 1. Tommaso Maria Fusco, sacerdote, fondatore delle Suore della Carità del Preziosissimo Sangue. 2. Maria Guadalupe Ricart Olmos, religiosa professa delle Suore Serve di Maria, del Monastero Pié de la Cruz a Valencia. 3. Giuseppe Tovini, laico.

Martedì 21 aprile 1964, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Arcadio Larraona, Prefetto della S. Congrega­ zione dei Riti, Ponente della Causa di beatificazione del Servo di Dio Biagio Marmoiton, della Società di Maria (Maristi), ucciso, come viene asserito, in odio alla fede, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sul martirio del predetto Servo di Dio.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di annove­ rare fra i Membri delle sotto indicate Commissioni, Segretariato e Tribunale Amministrativo del Concilio Ecumenico Vaticano II: — della Commissione « de Doctrina Fidei et Morum » : S. E. Revma Mons. Antonio Poma, Vescovo di Mantova; — della Commissione « de Episcopis et Dioecesium regimine » : S. E. Revma Mons. Benedetto Printesis, Arcivescovo di Atene; — della Commissione « de Sacramentorum Disciplina » : S. E. Revma Mons. Alfonso Espino y Silva, Arcivescovo di Monterrey; — della Commissione « de Disciplina Cleri et Populi Christiani » : S. E. Revma Mons. Antonio Khoreiche, Vescovo di Sidone dei Maroniti; — della Commissione « de Religiosis » : S. E. Revma Mons. Pacifico Pe- rantoni, Arcivescovo di Lanciano e Ortona ; — delia Commissione « de Missionibus » : S. E. Revma Mons. Carlo Ca- vallera, Vescovo di Nyeri; — delia Commissione « de Fidelium Apostolatu » : il Revmo Padre Gu­ glielmo Möhler, Superiore Generale dei Pallottini; Diarium Romanae Curiae 343

— della Commissione « de Seminariis, de Studiis et de Educatione catho­ lica » : S. E. Revma Mons. Francesco Nestore Adam, Vescovo di Sion ; il Revmo Padre Paolo Hoffer, Superiore Generale dei Marianisti; — del Segretariato « ad Unitatem Christianorum fovendam » : L'Emo e Revmo Signor Cardinale Giuseppe Umberto Quintero, Arcivescovo di Caracas ; le LL. EE. Revme i Monsignori : Raffaele Rabban, Arcivescovo di Kerkük dei Caldei, Gabriele Manek, Arcivescovo di Endeh, Leonardo Giuseppe Raymond, Arcivescovo di Nagpur, Guglielmo Hart, Vescovo di Dunkeld, Giuseppe Stangl, Vescovo di Würzburg ; i Revmi Padri : Basilio Heiser, Ministro Gene­ rale dei Frati Minori Conventuali, e Omero Degrijse, Superiore Generale dei Figli der Cuore Immacolato di Maria (Missionari di Scheut) ; — del « Tribunale Amministrativo » : L'Emo e Revmo Signor Cardinale .

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare:

6 novembre 1963. L'Emo e Revmo Signor Card. Antoniutti Ildebrando, Protettore della Congregazione delle « Figlie della Chiesa » (Roma). 9 dicembre » S. E. Revma Monsig. Alibrandi Gaetano, Arcivescovo tit. di Binda, Nunzio Apostolico nel IAbano. 15 gennaio 1964. L'Emo e Revmo Signor Card. Browne Michele, Protet­ tore della Congregazione Domenicana Toscana (Prato). 4 febbraio » L'Emo e Revino Signor Card. Larraona Arcadi© M., Protettore delle « Figlie di San Giuseppe di Rivalba » (Roma).

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare:

Protonotari Apostolici ad instar participantium: 12 ottobre 1963. Monsig. Schall Giovanni Pio (Lafayette, Ind.). 26 » » Monsig. McCartan Tommaso J. (Jefferson City). 2 dicembre » Monsig. Rooney Raimondo F. (Albany). 19 » » Monsig. Errichetti Antonio (Potenza). 4 gennaio 1964. Monsig. Atzori Abramo (Ales). » » Monsig. Bravo Paredes Ferdinando (Tulancingo). 9 » Monsig. Meade Dionisio P. (Helena). 12 » Monsig. Pellegrino Stefano (Cuneo). 29 » Monsig. Jovine Egidio M. (Napoli). » » » Monsig. Trigillo Sebastiano (Napoli). 30 » » Monsig. Simaan Nemeh (Gerusalemme). 10 febbraio » Monsig. Bevere Federico (Melfi). 344 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di confermare :

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:

31 luglio 1963. Monsig. De Berchem Massimiliano (München und Frei­ sing). » » » Monsig. Berberich Ludovico (München und Freising). » » » Monsig. Heilmann Alfonso (München und Freising). » » Monsig. Hennerfeind Luigi (München und Freising). » Monsig. Hillreiner Giuseppe (München und Freising). » » Monsig. Friesinger Romano (München und Freising). » » Monsig. Mair Giovanni Evangelista (München und Frei­ sing). » » » Monsig. Veit Giuseppe (München und Freising). » )) » Monsig. Adam Giorgio (München und Freising). » )) » Monsig. Hofbauer Uberto (München und Freising). » » » Monsig. Miller Corrado (München und Freising). » » » Monsig. Fischer Enrico (München und Freising). )) » Monsig. Eham Massimiliano (München und Freising). )) » Monsig. Fröhlich Carlo (München und Freising). . » » Monsig. Wimmer Alfonso (München und Freising). » » Monsig. Kuhn Antonio (München und Freising). » » Monsig. Knauber Adolfo (München und Freising). » Monsig. Klees Uberto (München und Freising). » » Monsig. Hafner Giovanni (München und Freising). » » Monsig. Knott Giuseppe (München und Freising). )) » Monsig. Poll Guglielmo (München und Freising). » » Monsig. Zistl Massimiliano (München und Freising). » » Monsig. Genewein Curzio Maria (München und Freising). )) Monsig. Forster Carlo (München und Freising). )) » Monsig. Bram Giorgio (Osnabrück). » » Monsig. Berning Guglielmo (Osnabrück). » » » Monsig. Berlage Paolo (Osnabrück). » Monsig. Feltmann Antonio (Osnabrück). » Monsig. Hermes Ermanno (Osnabrück). » » » Monsig. Langenberg Giovanni (Osnabrück). » )) » Monsig. Lohmann Bernardo (Osnabrück). » Monsig. Melius Lorenzo (Osnabrück). » » » Monsig. Niemeyer Agostino (Osnabrück). » Monsig. Ohrmanri Enrico (Osnabrück). » Monsig. Quaing Bernardo (Osnabrück). )) » Monsig. Rahe Enrico (Osnabrück). Monsig. Ridders Giovanni (Osnabrück). » » Monsig. Siegel Carlo Agostino (Osnabrück). » » Monsig. Skarabis Giorgio (Osnabrück). » Monsig. Smaczny Giovanni (Osnabrück). 1 agosto » Monsig. Ciampa Giuseppe (Muro Lucano). Diarium Romanae Curiae 345

1 agosto 1963. Monsig. D'Auria Angelo (Muro Lucano). » » Monsig. Di Canio Gerardo (Muro Lucano). » » Monsig. Zacçàrdo Mauro (Muro Lucano).

c o » » Monsig. Andretto Fausto (Adria). » » Monsig. Balduin Aldo (Adria). » » Monsig. Barbieri Rodolfo (Adria). » Monsig. Cazzufìi Cornelio (Adria). )) » Monsig. Frison Ferdinando (Adria). » » » Monsig. Giavarini Fortunato (Adria). » Monsig. Marchi Gino (Adria). Monsig. Baisi Antonio (Adria). » » Monsig. Abbo Giovanni Angelo (Albenga). )) » » Monsig. Allegro Lorenzo (Albenga). » » Monsig. Contestabile Giacomo (Albenga). Monsig. Seccatore Antonio (Albenga). Monsig. Colafemina Donato (Castellaneta). » » Monsig. Di Bello Agostino (Castellaneta). )) » Monsig. Mastrorocco Nicola (Castellaneta). )) » Monsig. Cantieri Pietro (Lucca). » » Monsig. Micheli Emilio (Lucca). )) » Monsig. Renieri Federico (Lucca). )) Monsig. Rossini Angelo (Lucca). )) » Monsig. Guidi Emilio (Lucca). » » » Monsig. Sivieri Alfredo (Lucca). » Monsig. Sorelli Da vino (Lucca). » » Monsig. Bruno Giovanni Antonio (Mondovì). » Monsig. Cervella Giovanni Battista (Mondovì). » Monsig. Mondino Stefano (Mondovì). » Monsig. Pezza Francesco Mario (Mondovì). » » Monsig. Ferraro Pietro (Mondovì). )) » » Monsig. Vinai Giacinto (Mondovì). » Monsig. Giugiaro Giuseppe (Mondovì). Monsigí Caliandro Tommaso (Oria). » Monsig. D'Ippolito Ferdinando (Oria). )) Monsig. Cannalire Antonio (Oria). » Monsig. Putignano Angelo (Oria). Monsig. Saraceno Fiorenzo (Oria). » » Monsig. Barbier o Enrico (Padova). )) Monsig. Battisti Alfredo (Padova). )) Monsig. Bernardi Anselmo (Padova). )) » » Monsig. Brazzo Pietro (Padova). » » Monsig. Canella Francesco (Padova). » Monsig. Caon Valentino (Padova). » » » Monsig. Colao Vittore (Padova). » Monsig. Contiero Augusto (Padova). » Monsig. Daniele Ireneo (Padova). » Monsig. Dissegna Antonio (Padova). » » Monsig. Dolzan Massimiliano (Padova). )) Monsig. Faccioli Giuseppe (Padova). 346 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3 agosto 1963. Monsig. Frasson Francesco (Padova). » » » Monsig. Gamba Ulderico (Padova). » » » Monsig. Geronazzo Mariano (Padova). » » » Monsig. Gnzzo Tarcisio (Padova). » » » Monsig. Latifondi Giuseppe (Padova). » » » Monsig. Lovo Silvio (Padova). » » » Monsig. Maddalon Angelo (Padova). » » » Monsig. Mason Giovanni (Padova). » » » Monsig. Mazzarotto Tarcisio (Padova). » » » Monsig. Moietta Antonio (Padova). » » » Monsig. Offelli Siro (Padova). » » » Monsig. Panozzo Luigi (Padova). » » » Monsig. Pela Andrea (Padova). » » » Monsig. Perin Giovanni (Padova). » » » Monsig. Perin Sebastiano (Padova). » » » Monsig. Rimano Luigi (Padova). » » » Monsig. Sebben Vincenzo (Padova). » » » Monsig. Sola Luigi (Padova). » » » Monsig. Strazzacappa Giovanni (Padova). » » » Monsig. Strazzacappa Igino (Padova). » » » Monsig. Toldo Giovanni (Padova). » » » Monsig. Tonellotto Antonio (Padova). » » » Monsig. Torresin Gaetano (Padova). » » » Monsig. Vialetto Girolamo (Padova). ». » » Monsig. Zanella Angelo (Padova). » » » Monsig. Affolti Mario (Parma). » » » Monsig. Binini Bruno (Parma). » » » Monsig. Copello Luigi (Parma). » » » Monsig. Giuntini Eligio (San Miniato). » » » Monsig. Sfacchini Pietro (San Miniato). » » » Monsig. Vezzi Angelo (San Miniato). » » » Monsig. Catullo Francesco (Trivento). » » » Monsig. Gianico Bertrando (Trivento). » » » Monsig. Marinelli Umberto (Trivento). » » » Monsig. Cordisco Vittorio (Trivento). » » » Monsig. Gasbarro Vincenzo (Trivento). » » » Monsig. Colangelo Livio (Trivento). » » » Monsig. Frabotta Giuseppe (Trivento). » » » Monsig. Faè Giuseppe (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Pasquetti Lelio (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Moras Giuseppe (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Bolzan Carlo (Vittorio Veneto). » » » Monsig. De Nardi Carlo (Vittorio Veneto). » » » Monsig. De Marchi Mario (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Vendrame Lino (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Folegot Angelo (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Pivetta Raffaele (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Mior Angelo (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Moschetta Fausto (Vittorio Veneto). Diarium Romanae Curiae 347

3 agosto 1963. Monsig. Facchinello Igino (Vittorio Veneto). » Monsig. Ros Giovanni (Vittorio Veneto). 10 » » Monsig. Chaloner Francesco (Liverpool). » » Monsig. Cnrry Lorenzo (Liverpool). » » Monsig. Taylor Cirillo (Liverpool). » » » Monsig. Park Giacomo (Liverpool). » » » Monsig. McKenna Tommaso (Liverpool). » » » Monsig. Jackson Carlo (Liverpool). » » » Monsig. Barrow Giacomo (Liverpool). » » » Monsig. Barry Tommaso (Liverpool). 12 » Monsig. Foster Giuseppe (Regensburg). Monsig. Lehner Giovanni Battista (Regensburg). » » Monsig. Meindl Antonio (Regensburg). » » Monsig. Hiebl Enrico (Regensburg). » » » Monsig. Hofmann Carlo (Regensburg). Monsig. Holzer Federico (Regensburg). » » Monsig. Maier Antonio (Regensburg). » » Monsig. Maier Leonardo (Regensburg). » » » Monsig. Meier Adolfo (Regensburg). » » » Monsig. Müller Corrado (Regensburg). » » Monsig. Obendorf er Andrea (Regensburg). » » Monsig. Prem Michele (Regensburg). » Monsig. Thaller Michele (Regensburg). » )) » Monsig. Thiesen Federico (Regensburg). » » Monsig. Wolf Francesco (Regensburg). » Monsig. Haberl Ferdinando (Regensburg). Monsig. Kindsmüller Antonio (Regensburg). » » » Monsig. Morgenschweis Federico (Regensburg). » » \ » Monsig. Reichenberger Emanuele (Regensburg). » Monsig. Russwurm Giuseppe (Regensburg). » » Monsig. Salier Luigi (Regensburg). » » » Monsig. Schmidt Ludovico (Regensburg). 14 » Monsig. Angioni Filippo (Alghero). » Monsig. Corrías Mario (Alghero). » Monsig. Zolo Carmelo (Alghero). )) » Monsig. Caprini Natale (Bobbio). » Monsig. Ferretti Giuseppe (Bobbio). )) Monsig. Ghirardelli Antonio (Bobbio). » » » Monsig. Mariani Paolo (Bobbio). » » » Monsig. Muzio Giuseppe (Bobbio). )) Monsig. Pagliughi Luigi (Bobbio). » Monsig. Todeschini Casimiro (Bobbio). » » Monsig. Calamoneri Giovanni (Caltanissetta). » )) Monsig. Stella Leonardo (Caltanissetta). )) » Monsig. Gennuso Angelo (Caltanissetta). » » Monsig. Russo Giovanni (Caltanissetta). » Monsig. Alfano Vito (Caltanissetta). Monsig. Petix Salvatore (Caltanissetta). » » Monsig. Argnani Giovanni (Faenza). 348 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

14 agosto 1963. Monsig- Gámberini Luigi (Faenza). » » » Monsig. Zucchini Pier Franco (Faenza). » " » » Monsig. Venturi Giovanni (Faenza). » » » Monsig. Liyerani Vincenzo (Faenza). » » » Monsig. Bianchedi Domenico (Faenza). » » » Monsig. Ceroni Eugenio (Faenza). » » » Monsig. Costa Pietro (Faenza). » » » Monsig. Lucchesi Giovanni (Faenza). » » » Monsig. Ferretti Walter (Faenza). » » » Monsig. Lanzoni Giuseppe (Faenza). » » » Monsig. Vantangoli Mario (Faenza). » » » Monsig. Melandri Angelo (Faenza). » » » Monsig. Ferretti Giuseppe (Faenza). » » » Monsig. Geminiani Giovanni (Faenza). » » » Monsig. Gualdrini Franco (Faenza). » » » Monsig. Raccagni Giacomo (Faenza). » » » Monsig. Mazzotti Carlo (Faenza). » » » Monsig. Rambelli Michele (Faenza). » » » Monsig. Mondini Domenico (Faenza). » » y> Monsig. Tampieri Giacomo (Faenza). » » )> Monsig. Cornacchia Giuseppe (Faenza). » » » Monsig. Zannoni Vincenzo (Faenza). » . » » Monsig. Bavdaz Vladislao (Gorizia). » » » Monsig. Della Tolla Gregorio (Gorizia). » » » Monsig. Mocnik Francesco (Gorizia). » » » Monsig. Ottaviani Pasquale (L'Aquila). » » » Monsig. Corte Girolamo (Mazara del Vallo). » » » Monsig. Di Bernardo Sebastiano (Mazara del Vallo). » » » Monsig. Perniciaro Nicolò (Mazara del Vallo). » » » Monsig. Vivona Benedetto (Mazara del Vallo). » » » Monsig. Borzi Attilio (Palestrina). » » » Monsig. Marianecci Nazareno (Palestrina). » » » Monsig. Battagliai Danilo (Pisa). » » » Monsig. Borchi Sergio (Pisa). » » » Monsig. Corsi Renato (Pisa). » » » Monsig. Pagni Guido (Pisa). » » » Monsig, Parisotto Fulvio (Pisa). » » » Monsig. Petricca Alfredo (Roma). » » » Monsig. Fabietti Nazareno (Senigallia). » » » Monsig. Giannini Noè (Senigallia). » » » Monsig. Manoni Franco (Senigallia). » » » Monsig. Mencucci Angelo (Senigallia). » » » Monsig. Polverani Alberto (Senigallia). » » » Monsig. Sabatini Italo (Senigallia). » » » Monsig. Fracassi Guglielmo (Siena). » » » Monsig. Morbidi Benito (Siena). » » » Monsig. Altobello Nicola (Tram). » » » Monsig. Belsito Antonio (Trani). » » » Monsig. Cavaliere Potito (Trani). Diarium Romanae Curiae 349

14 agosto 1963. Monsig. Di Cuonzo Ruggiero (Trani). » » » Monsig. D'Oria Luigi (Trani). » » » Monsig. Loscocco Francesco (Trani). »» » » Monsig. Losito Giuseppe (Trani). » » » Monsig. Nasca Gaetano (Trani). » » » Monsig. Tota Cataldo (Trani).

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire :

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 16 dicembre 1963. Al sig. Belaunde Victor Andres, ex-Ministro degli Affari Esteri del Perù. 11 febbraio 1964. Al Conte Carandini Nicolò, Presidente della Società « ALITALIA ». 20 » » A S. E. Van Elslande Renato, Ministro aggiunto del- d'Educazione Nazionale e della Cultura del Belgio.

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 22 gennaio 1964. A S. E. il Dott. González Fernández Alberto, Segre­ tario Generale della Presidenza della Repub­ blica di Colombia. 31 » » Al Dott. Risi Ferreyros Adelmo (Perù). 10 febbraio » Al Gen. De Lorenzo Giovanni (Italia). » » » Al Gen. Viggiani Egidio (Italia). 11 » » All'Ing. Velani Bruno, Direttore Generale della Società « ALITALIA ». » » » Al Conte Dott. Papafava dei Carraresi Novella, Presi­ dente della Radiotelevisione Italiana. » » » All'Ing. Rodino di Miglione Marcello, Amministratore Delegato della Radiotelevisione Italiana. » Al Dott. Bernabei Ettore, Direttore Generale della Ra­ diotelevisione Italiana. 350 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II

NOVA COMMISSIONUM CONCILIARIUM MEMBRA

I Commissio « de doctrina Fidei et morum »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Ancel Alfredo, Vescovo tit. di Mirina, Ausiliare di Lyon. Monsig. Henríquez Jiménez Luigi E., Vescovo tit. di Lamdia, Ausiliare di Caracas.

Monsig. Heuschen Giuseppe, Vescovo tit. di Drua, Ausiliare di Liege.

Il Revmo Padre: Ab. Butler D. Cristoforo, Presidente della Congregazione Benedettina di Inghilterra. II Commissio « de Episcopis et Dioecesium regimine »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. McCann Osvaldo, Arcivescovo di Cape Town. Monsig. Carroll Giacomo, Vescovo tit. di Atenia, Ausiliare di Sydney. Monsig. Schick Edoardo, Vescovo tit. di Aradi, Ausiliare di Fulda. Monsig. Viola Alfredo, Vescovo di Salto.

III Commissio « de Ecclesiis Orientalibus »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Baudoux Maurizio, Arcivescovo di Saint Boniface. Monsig. De Provenchères Carlo, Arcivescovo di Aix. Monsig. Ziadè Ignazio, Arcivescovo di Bairüt dei Maroniti.

IV Commissio « de Sacramentorum disciplina »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Hervás y Benet Giovanni, Vescovo tit. di Dora, Prelato « nullius » di Ciudad Real. Concilium Oecumenicum Vaticanum II 351

Monsig. Moors Pietro, Vescovo di Roermond. Monsig. Taylor Giovanni, Vescovo di Stockholm.

Il Revmo Padre: de Reeper Giovanni, Prefetto Apostolico di Ngong.

V Commissio « de disciplina cleri et populi christiani »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Conway Guglielmo, Arcivescovo di Armagh. Monsig. Gantin Bernardino, Arcivescovo di Cotonou. Monsig. Rosales Giulio, Arcivescovo di Cebù. Monsig. Rusch Paolo, Vescovo tit. di Meloe di Isauria, Amministratore Apo­ stolico di Innsbruck-Feldkirch.

VI Commissio « de Religiosis »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. da Conceiçâo Cordeiro Giuseppe, Arcivescovo di Karachi. Monsig. Borromeo Luigi Carlo, Vescovo di Pesaro. Monsig. McDevitt Gerardo, Vescovo tit. di Tigia, Ausiliare di . Monsig. Stein Bernardo, Vescovo tit. di Dagno, Ausiliare di Trier.

VII Commissio « de Missionibus »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. D'Souza Eugenio, Arcivescovo di Bhopal. Monsig. Comber Giovanni Guglielmo, Vescovo tit. di Foraziana, Superiore Generale della Società per le Missioni Estere degli Stati Uniti d'America (di Maryknoll). Monsig. Dogget Ignazio, Vescovo tit. di Mundinizza, Vicario Apostolico di Aitape.

Il Revino Padre: Schütte Giovanni, Superiore Generale della Società del Verbo Divino. 352 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VIII

Commissio « de Seminariis, de Studiis et de Educatione Catholica »

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Jáchym Francesco, Arcivescovo tit. di Maronea, Coadiutore s. d. di Wien. Monsig. Maurer Giuseppe Clemente, Arcivescovo di Sucre. Monsig. Lane Loras Tommaso, Vescovo di Rockford. Monsig. Wall Bernardo Patrizio, Vescovo di Brentwood.

IX Commissio « de fidelium apostolatu, de scriptis prelo edendis et de spe­ ctaculis moderandis ».

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Pessöa Cámara Helder, Arcivescovo tit. di Salde, Ausiliare di Sâo Sebastiäo do Rio de Janeiro. Monsig. Babcock Allen Giacomo, Vescovo di Grand Rapids. Monsig. Da Silva Giuseppe Pietro, Vescovo tit. di Tiava, Ausiliare di Lisboa. Monsig. Fernández-Conde Emanuele, Vescovo di Córdoba.

X Secretariatus ad unitatem christianorum fovendam

Le Loro Eccellenze Revme: Monsig. Hermaniuk Massimo, Arcivescovo di Winnipeg degli Ucraini. Monsig. Ramanantoanina Gilberto, Arcivescovo di Fianarantsoa. Monsig. Cantero Cuadrado Pietro, Vescovo di Huelva. Monsig. Gran Mcolaysen Guglielmo, Vescovo tit. di Rafia, Coadiutore di Oslo. Monsig. Helmsing Carlo Ermanno, Vescovo di Kansas City-St. Ioseph. Monsig. Lamont Daniele, Vescovo di Umtali. Monsig. Lorscheider Luigi, Vescovo di Santo Angelo. Monsig. Primeau Ernesto, Vescovo di Manchester. An. et vol. LVI 30 Maii 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 6

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

EPISTULA APOSTOLICA

Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: die Pentecostes adveniente, preces indicuntur ad Concilii Oecumenici Vati­ cani II felicem invocandum exitum.

PAULUS PP. VI VENERABILES FRATRES SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

SPIRITUS PARACLITI adventante sacro sollemni, quo Ecclesia mater, ortus sui primordia repetens, flagrantibus precibus fulgentem illum re­ colit diem, quo « foris apparentibus linguis igneis, intus facta sunt corda flammantia »,x omnes in Episcopatu venerabiles Fratres, ad tertiam peragendam Oecumenici Concilii Vaticani II sessionem se diligentis­ sime parantes, sueto incensiore affectu complectimur. Etenim, ut De­ cessor Noster ven. mem. Ioannes XXIII primum animadvertit, magnum illud inceptum nova quaedam Pentecoste reputandum est, qua Aposto­ lorum Successores, (( perseverantes unanimiter in oratione cum ... Maria matre Iesu )),2 et duce Petro, in altero veluti Hierosolymitano Cenáculo simul congregati, ad Dei regnum hisce in terris constanti auso proro- gandum, una caelesti ope confisi, incumbunt. Ut Ipsi haud ita pridem sacrorum Antistites Italicae nationis allo­ quentes diximus, Concilium « res est quam quae umquam sollemnis «atque admirabilis, qua Deo honor tribuatur, Christo amor praestetur,

1 S. Gregorii M. Horn. 30 in Ev.; P.L. 76, 1220. 2 Cfr. Act. 1, 14.

23 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1864. 354 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale oboedientia deferatur Spiritui Sancto : ut scilicet religiosae rationes inter Deum eiusque Ecclesiam artius usque corroborentur, et christia­ nae religionis necessitas, indoles atque felicitas coram nostri temporis hominibus palam fiant. Itidem Concilium incomparabilis est opportu­ nitas, qua Ecclesia se in aperto lumine ponit, se agnoscit, semetipsam conglutinat intimis congressionum, amicitiae et mutui adiumenti vinculis, quae aliter effici prorsus nequeant. Concilium est hierarchicae frater - naeque caritatis vértex, ad quem nondum hactenus perventum erat ».3 Qui tanti ponderis eventus postulat profecto affluentem Spiritus Sancti virtutem, quae mentes sua luce compleat, animos confirmet ad nova ineunda consilia et onera suscipienda, quae huius temporis rerum adiuncta suadent, communes labores dirigat et ad felices rei effectus adducat. Quam ob rem, vos omnes, venerabiles Fratres, Ecclesiae Sanctae_J?astores, atque christianos greges, vigilantiae vestrae com­ missos, etiam atque etiam adhortamur, ut proximis potissimum appro- pinquantibus festis ob Divini Paracliti adventum, preces ingeminetis vestras, ut ex Oecumenico Concilio magni exspectatique fructus ubertim percipiantur. Nil prorsus aliud ob oculos habentes, hoc ineunte anno iter ad Terrae Sanctae loca atque sacraria invisenda et colenda suscepimus. Nam illic « cum omni humilitate et lacrimis » 4 Deum deprecati sumus, ut cuncti e christiana familia fideles caelestis gratiae copiam participent, in eaque renoventur, induentes « novum hominem, qui secundum Deum creatus est in iustitia et sanctitate veritatis )) ;5 itemque ut nostrae aetatis ho­ mines ad (( Christi sensum » 6 magis cognoscendum efficienter advocen­ tur, idoneis ad id susceptis viis atque rationibus, quibus ipsi Evangelii lumine penitus illustrentur, et ad falli nescium Ecclesiae magisterium sincero animo accedant; ut denique securi habeantur progressus in redintegranda nostrorum fratrum unitate, qui, Christi nomine decorati, a nobis adhuc pro dolor seiuncti sunt. Immo, illa data opportunitate, cum varia hominum multitudine saepti et consalutati ad sanctissimas Christi Servatoris venerandas memorias deferebamur, commoti animadvertimus, quo flagranti studio et quo incenso caritatis sensu, etiam praeter christianae religionis fines, mentes nostrae dirigendae sint ad omnes animos omnesque populos, qui unum Deum colant ac venerentur : id enim magnas spes portendere vide­ tur, fore ut recta mentium conspiratio, mutua caritas, civilisque con­ sortionis secura pax confoveatur.

3 Cfr. A. A. S. hoc ipso fasciculo, p. 382. 4 Cfr. Act. 20, 19. s Eph. 4, 24. 6 1 Cor. 2, 16, Acta Pauli Pp. VI 355

Ad haec omnia ad effectum adducenda omnes vires cogitationesque iam intendimus Nostras, ex quo providentissimi Dei voluntas Nobis supremi Pontificatus praegrave onus imposuit. Haec pariter sunt Con­ cilii Oecumenici Vaticani II consilia et incepta — laetantes sane id Nobiscum in animo reputamus — in quae absolvenda alacres ac sollertis- simae Patrum voluntates conspirant, ita ut, ex hoc catholicae unitatis fastigio et veluti centro, omnibus gentibus summae benevolentiae indi­ cia praebeantur, et amicae veluti voces ad illas perveniant, easque ad miram Mystici Corporis vitam participandam attrahant et alliciant. Quod in Nobis est, nihil prorsus omittemus, quod ad haec perficienda securo gressu conducat, ut Ecclesia coram omnibus resplendeat homi­ nibus, non habens maculam aut rugam aut aliquid huiusmodi, sed sit sancta et immaculata;7 dilectissimos filios e clero atque e laicorum; ordine magis magisque hortabimur, ut, agnoscentes dignitatem suam,* se suaque omnia impendant ad Christi regnum hisce in terris fortiter constabiliendum; immo, non desistemus seiunctos fratres leniter reve- renterque convenire, qui serena et amica non recusent colloquia, atque, de eorum magis commodo quam de Nostro honore solliciti, una simul quaeremus, quibus modis ac viis fraterna coniunctio restituatur, in fidei unitate et in mutua caritatis necessitudine innixa, prout Christus Ecclesiae suae praescripsit. Qua data opportunitate, propensam voluntatem Nostram ipsis liben­ tissime ostendimus, iisdemque paterno animo adsumus, eorum sive gaudia sive anxias sollicitudines participantes. Atque Deum etiam atque etiam pro illis praesertim deprecamur, qui de sua praesenti condicione timore afficiuntur, ut, amotis periculis, ii suis iuribus, quae etiam natu­ rae lege innituntur, in libertate, in securitate et in pace ubique fruantur. Interea, iam nunc animo gaudium praecipimus, quo complebimur, cum Episcoporum agmina Romae tertio simul congregata in proxima Concilii sessione conspiciemus. Ubi primum singulae Commissiones Concilii schemata, ad pressam adstrictamque formam egregia sollici tudine redacta, accurate recognoverint, prae oculis habitis quae ipsi Episcopi iam significaverunt, ea ad Concilii Patres sedulo mittentur, ut eadem suo commodo attenteque perpendant atque considerent ; ii pariter certiores fient, qua ratione singula schemata, prout eorum proprietas et forma postulant, in publicis Oecumenicae Synodi coetibus sive exami­ nanda sive probanda sint.

7 Cfr. Ephes, o, 27. s Cfr. S. Leonis I Sermo XXI, 3; P.L. 54, 192. 356 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quae dum diligenter apparantur, christifideles omnes sive precibus et voluntarias paenitentiae operibus communes hosce labores prosequan­ tur, sive opportunis rationibus de Concilii argumentis certiores fiant, praesertim per scripta typis edita atque per accommodas explicationes. Concilii pariter Peritos, viros animi dotibus ac sapientia praestantes, paterna benevolentia complectimur, qui ad tantum honorem et onus vocati sunt. Officii sui optime conscii, demandatum sibi munus fideliter servent; Concilii utilitatibus, quae uniuscuiusque commodis antefe- rantur oportet, exemplis vitae, verbis et scriptis, si opus est, faveant, ut, Concilii primoribus obtemperantes, magni huius incepti exitum, auxiliatrice praestita opera, pro sua"parte promoveant atque deproperent. Ecce, venerabiles Fratres, fiduciae plena verba, quae, appropin- quantibus Spiritus Sancti sollemnibus, ad omnes Episcopos facere ex animo percupimus. Tam gravi inceptioni, ad quam omnes homines sum­ ma exspectatione oculos convertunt, consiliisque nostris aspiret Deus, totius gratiae et bonitatis fons atque principium. Dulcissima Virgo Maria, ad cuius redolentes floribus aras proximo mense Maio fideles omni cum veneratione concurrent, adsit nobis, sicut Apostolis in Hiero­ solymitano Cenáculo materna caritate animum addidit eosque solata est; adsint S. Ioseph, Oecumenicae Synodi benevolentissimus praestes, S. Petrus, quem Christus « amoris sui nobis velut vicarium » reliquit,9 S. Paulus, omnesque Apostoli et beati Caelites, quorum fidae tutelae confidimus. Ii omnes superna lumina et auxilia cunctis Ecclesiae Sanctae Pasto­ ribus gregibusque deposcant, et iis potissimum, qui iusta debitaque libertate carentes quomodocumque vexantur, ut Divini Paracliti sola­ tiis fruantur praesentissimis et ad optatam redeant tranquillitatem. Divinorum autem munerum conciliatrix ac propensae Nostrae voluntatis pignus sit Apostolica Benedictio, quam vobis omnibus, vene­ rabiles in Episcopatu Fratres, simulque dioecesium vestrarum sacerdo­ tibus et christifidelibus peramanter dilargimur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxx mensis Aprilis anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

9 S. Ambros. Exp. Ev. sec. Luc. X, 175; P.L. 15, 1942. Acta Pauli Pp. VI 357

EPISTULA

Ad E.mum P. D. Paulum tit. Sancti Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit, ut auspicalibus ritibus Neo-Eboraci praesideat, quibus bonarum artium ex omnibus nationibus Expositio instaurabitur.

PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Neo- Eboraci, in florentissima et pernobili Foederatarum Americae Civita­ tum urbe, ad recolendum tertium revolutum saeculum, ex quo condita est, hoc anno bonarum artium ex omnibus populis Expositio instaura­ bitur. Magnae exspectationi par profecto respondebit felix exitus et eventus, propterea quod summa contentione diligens opera datur, ut nationes illic aemulo studio — mira spectacula rerum — ad conspiciendn proponant ea quae disciplinae, artes, rationes technicae investigarunt, invenerunt, confecerunt pro ingeniorum felicitate et copia, quibus sin­ gulae florent. Tanto incepto aequas tribuimus laudes, cum natura sua eo spectet ut civitates, missis tandem simultatibus, acerbitatibus et invidiis, prae­ clara certatione in iis connitantur fabricandis et iactandis, quae so- ciatae vitae utilitates suavitatesque almamque pacem décorant. Quodsi pro Apostolici Nostri ministerii officio magni aestimamus ea, quae tutelam et incrementa communis boni afferunt, libentius eadem adprobanda Nobis censemus, ubi religio, qua nihil sanctius et salubrius, quasi regalem coronam hominum partis operibus et profuturis indu- striis imponat. Quod sane auspicato hisce in loci adiunctis contingit. Enimvero singulare quiddam huic amplissimae Expositioni rerum inse­ ritur, quod quidem insuetum et novum bono ornine et spe laetissima ad effectum adductum est : exhibitionem scilicet rerum ad Ecclesiae navi­ tates pertinentium. Perite et affabre exstructum Tabernaculum, Vaticanum appellatum, quod latissimo oeco in orbem porticibus circumvento constabit, intran- tium oculis offeret Christi vitam splerididis artificiis et operibus expres­ sam, Ecclesiae enucleatae doctrinae multigena praesidia, eiusque mul­ tiplicis caritatis inceptiones et curas, eius sanctitatis effectricem ubique terrarum diffusam vim, omne genus supellectilem pulcherrimam ad Dei cultum attinentem, aliaque haud pauca, digna prorsus quae di­ gnoscantur. 358 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

In nobiliore autem loco positum admirari licebit simulacrum Vir­ ginis perdolentis, genibus Christi mortui corpus gestantis, in quo Michael Angelus Bonarrotius, facilis aliorum artificum victor, se ipsum scul- pendo vicit, cum exquisita ungendi arte nec minore indito caelitus reli­ gionis spiritu et afflatu Deiparae formam expressit, quam quisquam contueri nequit, si bene cordatus sit, quin penitus commoveatur. Marmo- reum hoc signum, quod Vaticanam Patriarchalem Basilicam tanto col­ lustrat decore, trans Oceani immensa aequora brevi temporis tractu transvectum, insueta praesentia sua quam plurimorum in se mirabundos oculos convertat, et eorum pectoribus insinuet vividum sensum, num­ quam e memoria occasurum, quo moti per visibilia ad invisibilia rapian- tur et arcano quodam effatu, immo silentio, de christiana fide loquatur, heroum parente, virtutum concitatrice, gaudii et pulchritudinis satrice locupletissima. Quae cum ita sint, ut magnificentior auspicatio Tabernaculi Vaticani in Neo-Eboracensi ex omnibus populis bonarum artium Expositione contingat, decrevimus eo aliquem e Sacro Purpuratorum Patrum Col­ legio mittere, qui personam Nostram gereret. Quocirca, mature librato consilio, te, Dilecte Fili Noster, Legatum Nostrum deligimus, facimus, constituimus, qui nomine Nostro auspicalibus ritibus illic praesideat, et nuntius et interpres sententiarum Nostrarum, praeconii verba, gratula­ tiones, hortationes proferas, quibus, Dei invocato nomine et auxilio, dilaudes in rem deductum opus, eique conspicui fructus messem frugi­ feram, auream, durabilem percupias. Nec dubitamus, cum praeclaris ingenii, eruditionis, politioris humanitatis dotibus praeditus sis, quin exspectationi Nostrae par commissum tibi honorificum munus prospere expleas. Quod ut feliciter eveniat et potiaris iis, quae spei plena concipis, votis, Apostolicam Benedictionem, superni adiutoris Dei praesidii con­ ciliatricem, tibi, Dilecte Fili Noster, peramanter impertimus et hanc per te, nominatim ad carissimum Nobis Franciscum S. R. E. Cardinalem Spellman, Neo-Eboracensem Archiepiscopum, itemque ad universos, qui auspicandae rei gratia illic intererunt, sacra vel civili potestate pollentes Antistites, magistratus, christifideles uniuscuiusque coetus pertinere libenter volumus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI Acta, Palili Pp. VI 359

HOMILIA

Habita in Patriarchali Archibasilica Lateranensi, feria V in Coena Do­ mini, ad E.mos Patres Cardinales, Exc.mos Praesules, Rev.mos Praelatos ceterumque Clerum et Christifideles, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice ritu pontificali peracto. *

Abbiamo voluto Noi stessi celebrare questo rito « in coena Domini », perché ne siamo sollecitati dall'invito, dall'impulso della recente Costitu­ zione del Concilio Ecumenico su la sacra Liturgia, decisamente rivolta ad avvicinare le strutture gerarchiche e comunitarie della Chiesa quanto più è possibile all'esercizio del culto, alla celebrazione, alla comprensione, al godimento dei sacri misteri espressi, anzi contenuti nella preghiera uffi­ ciale e sacramentale della Chiesa medesima. Se ogni Sacerdote, a capo di una comunità di fedeli, se ogni Vescovo, consapevole d'essere il centro operante e santificante d'una Chiesa, desidera, potendo, celebrare per­ sonalmente la santa Messa del Giovedì Santo, giorno memorabile in cui la santa Messa fu per la prima volta celebrata e istituita da Cristo stesso affinché lo fosse poi dagli eletti a esercitare il Sacerdozio di Lui, non dovrebbe il Papa, felice d'averne l'opportunità, compiere lui stesso il rito nella ricorrenza dell'annuale memoria, che ne rievoca Porigine, ne medita la tipica istituzione, ne esalta in semplicità ma con ogni pos­ sibile interiorità l'ineffabile, santissimo significato, e adora la velata, ma assicurata presenza di Cristo sacrificante se stesso per la nostra salvezza?

Dinanzi al « Sacramentum unitatis »

Se volessimo suffragare di altri motivi questo Nostro proposito non avremmo difficoltà a trovarne molti ed eccellenti ; due, ad esempio, che possono giovare a rendere più pia e più contenta la Nostra presente celebrazione; Ci è suggerito il primo dal movimento molteplice, che fermenta in tante forme diverse, in seno alla nostra società contem­ poranea, e la spinge, anche nolente, verso espressioni dapprima uni­ formi, poi unitarie ; il pensiero umano, la cultura, l'azione, la politica, la vita sociale, quella economica anche — di per sé particolare e ten­ dente all'interesse che distingue ed oppone i singoli interessati — sono

* Vespere diei 26 mensis Martii a. 1964. 360 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rivolti ad una convergenza unificatrice; il progresso lo esige e ne dipende, la pace vi si trova e ne ha bisogno. Ora il mistero, che Noi questa sera celebriamo, è un mistero di unificazione, di unità mistica ed umana; ben lo sappiamo; e sebbene esso si compia in una sfera diversa da quella puramente temporale, non non prescinde, non ignora, non trascura la socialità umana nell'atto stesso che la suppone, la coltiva, la conforta, la sublima quando esso, il mistero Eucaristico, che chiamiamo anche a buon diritto comunione, ci mette in ineffabile società con Cristo, e Lui mediante in società con Dio e in società con i fratelli con diverso rapporto, a seconda ch'essi siano o no con noi partecipi della mensa che insieme ci raccoglie, della fede che unifica i nostri spiriti, della carità che ci compagina in un sol corpo, il corpo mistico di Cristo.

Il Papa « presidente della carità »

Il secondo motivo, che, se pur riguarda, come dicevamo, ogni Sacer­ dote e ogni Vescovo, riguarda principalmente Noi, la Nostra persona e la Nostra missione che Cristo volle mettere al cuore dell'unità del­ l'intera Chiesa cattolica e insignire del titolo, coniato da un Padre fin dagli albori della storia ecclesiastica, di « presidente della carità ». Sembra a Noi incombere il grande e grave ufficio di ricapitolare qui la storia umana, annodata come a sua luce e a sua salvezza al sacrifìcio di Gesù, sacrifìcio che qui si riflette e, in modo incruento, si rinnnova ; qui tocca a noi di imbandire una mensa, alla quale sono misticamente invitati tutti i Vescovi, tutti i Sacerdoti, tutti i fedeli della terra ; qui è la celebrazione della fratellanza di tutti i figli della Chiesa cattolica ; qui è la sorgente della socialità cristiana, convocata ai suoi principi costitutivi trascendenti, e sorretta da energie alimentate, non da in­ teressi terreni, che sono sempre di ambiguo funzionamento, non da calcoli politici, sempre di effimera consistenza, non da ambizioni impe­ rialiste o da livellamenti coercitivi, e nemmeno dal sogno nobile e ideale della concordia universale, che l'uomo al più può tentare, ma realizzare e conservare non sa; da energie, diciamo, potenziate da una corrente superiore, divina, dalla corrente, dalla urgenza della carità, che Cristo ci ha ottenuta da Dìo, e fa in noi circolare, per aiutarci ad « essere uno », come Lui lo è col Padre. Acta Pauli Pp. VI 361

Comunione di anime, auspice Cristo Miei Fratelli e miei figli ; né le parole, né il tempo bastano per dire a Noi stessi la pienezza di questo momento : qui è la celebrazione del­ l'uno e dei molti, qui è scuola dell'amore superiore degli uni per gli altri, qui è la professione della stima reciproca, qui è l'alleanza della collabo­ razione vicendevole, qui è l'impegno del servizio gratuito, qui è la ragione della tolleranza sapiente, qui è il precetto del mutuo perdono, qui è la fonte del gaudio per l'altrui fortuna, e del dolore per l'altrui sventu­ ra, qui è lo stimolo a preferire il dono da dare a quello da ricevere, qui è la sorgente della vera amicizia, qui è l'arte di governare servendo e di obbedire volendo, qui è la formazione ai rapporti sinceri e cortesi fra gli uomini, qui la difesa della personalità rispettata e venerata, qui l'armo­ nia degli spiriti liberi e docili, qui la comunione delle anime, qui la carità. Leggevamo, in questi giorni, una triste parola d'uno scrittore con­ temporaneo, profeta del mondo senza amore e dell'egoismo proclamato liberatore: «Io non voglio comunione d'anime...)). Il cristianesimo non è così Î è agli antipodi. Noi vogliamo invece costruire, auspice Cri­ sto, una comunione la più grande possibile. Diciamo perciò a noi Sacerdoti, innanzi tutto, la parola sacrosanta del Giovedì Santo : « Amiamoci gli uni gli altri, come Cristo ci ha amati ». Vi può essere programma più grande, più semplice, più inno­ vatore della nostra vita ecclesiastica?

« Fraternitatem diligite »

Diciamo a voi, Fedeli, che fate cerchio intorno a questo altare, e a voi distribuiti nell'immenso cerchio della santa Chiesa di Dio, un'altra parola, parimente pronunciata da Gesù nel Giovedì Santo : ricordatevi che questo dev'essere il segno distintivo agli occhi del mondo della vostra qualità di discepoli di Cristo, il vicendevole amore. In hoc cogno- scent omnes ... Diremo a quanti può giungere l'eco di questa Nostra celebrazione della cena pasquale, nella fede di Cristo e nella sua carità, la parola del­ l'Apostolo Pietro : fraternitatem diligite, vi piaccia essere fratelli.1 È per questo motivo che Noi confermiamo anche qui il proposito a Cristo Signore, di condurre a buon fine il Concilio Ecumenico, come un grande avvenimento di carità nella Chiesa, dando alla collegialità epi-

1 1 Petr. 2, 17. 362 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale scopale il significato e il valore che Cristo ha inteso conferire ai suoi Apostoli nella comunione e nell'ossequio al primo fra essi, Pietro, e promovendo ogni proposito rivolto a crescere nella Chiesa di Dio la carità, la collaborazione, la fiducia.

È ancora con questo sentimento di carità nel cuore che salutiamo da questa Basilica, caput et mater omnium Ecclesiarum, tutti i Fratelli cristiani, purtroppo ancora da noi separati, ma intenti a cercare l'unità voluta da Cristo per l'unica sua Chiesa. Mandiamo il Nostro beneaugu- rante saluto pasquale, il primo forse in occasione tanto sacra quanto questa, alle Chiese Orientali da Noi ora disgiunte, ma a Noi già nella fede tanto congiunte : salute e. pace pasquale sia al Patriarca Ecume­ nico Atenagora, da Noi abbracciato a Gerusalemme nella festa latina dell'Epifania; pace e salute sia agli altri Patriarchi allora da Noi in­ contrati nella stessa occasione; pace e salute agli altri Gerarchi di quelle vetuste e venerabili Chiese, i quali hanno mandato i loro Rap­ presentanti al Concilio Ecumenico Vaticano ; pace e salute anche a quanti altri Noi aspettiamo fiduciosi di incontrare un giorno nell'am­ plesso di Cristo. Salute e pace a tutta la Chiesa Anglicana, mentre con sincera carità e con eguale speranza Ci auguriamo di poterla un giorno vedere ricom­ posta onoratamente nell'unico ed universale ovile di Cristo. Salute e pace a tutte le altre comunità cristiane derivate dalla riforma del secolo x vi, che da noi le ha separate. Possa la virtù della Pasqua di Cristo indicare la giusta e forse lunga via per riavvicinarci nella perfetta comunione, mentre già cerchiamo con mutuo i rispetto e con vicendevole stima come abbreviare le distanze e come praticare la carità, che spe­ riamo un giorno veramente vittoriosa. Ed un saluto cordiale mandiamo anche, con memore riconoscenza, ai credenti in Dio, dell'una e dell'altra confessione religiosa non cristiana, i quali accolsero con festante riverenza il Nostro pellegrinaggio ai Luoghi Santi. E poi a tutta l'umanità Noi pensiamo in questo momento, a ciò costretti dalla carità di Colui che così ha amato il mondo da dare per esso la sua vita. Il cuore prende le dimensioni del mondo; così le pren­ desse di quelle infinite del cuore di Cristo. E voi, Fratelli e figli e fedeli, qui presenti certamente siete con Noi per così celebrare il Giovedì Santo, il giorno della carità consumata e perpetuata di Cristo per la nostra salvezza. Acta Pauli Pp. VI 363

ALLOCUTIONES

I In Gregoriana Pontificia Studiorum Universitate habita, ad Athenaei Mo­ deratores, Doctores discentesque.*

Venerabiles Fratres ac dilecti filii,

Inçensissimo desiderio vestro, ut in hac Gregoriana studiorum Uni­ versitate Nobis observantiae pietatisque vestrae testimonium exhibe- retis, libentissimo sane animo satisfecimus ; eo vel magis quod sollemnis hic conventus Nobis diu optatam opportunitatem praebet vos coram exci­ piendi, videndi, alloquendi. Etenim, non sine paterno solacio cernimus ante oculos Nostros Vene­ rabilem Fratrem Nostrum Iosephum Pizzardo, huius Pontificiae Univer­ sitatis Magnum Cancellarium, cui de nobilissimis verbis modo prolatis maximas gratias agimus, itemque plures Purpuratos Patres, necnon vene­ randum Moderatorum coetum, quos novimus sollertissimam navare operam ecclesiasticae iuventuti rite sancteque instituendae. Cernimus etiam illustres huius Universitatis Doctores, virtute doctrinaeque laude insignes, quibus nunc Nobis iucundum est existimationis Nostrae sensus patefacere, ob egregiam eorum operam positam in sacra doctrina exco­ lenda ac provehenda. Sed mirifice Nos recreat haec festiva ac lectissima studiosae iuventutis corona, quae non modo huius Urbis aut Italiae, sed Europae universique terrarum orbis clericis coalescit. Quos cum cerni­ mus discendi studio flagrantes, fraterna caritate inter se coniunctos, ac desiderio ferventes ut idonei evadant doctrinae et gratiae Iesu Christi administri, temperare Nobis non possumus, quin ex animo gratulemur miram actuosamque vitae ubertatem, qua Gregoriana studiorum Univer- ísitas viget ac floret. Revera haec altrix studiorum domus, inde ab eius ortu succrescentibus Ecclesiae necessitatibus studiose occurrens, num­ quam destitit in hac alma Urbe tamquam christianae sapientiae pharus elucere. Haec omnia pro merito agnoscimus, probamus, laudamus ; de iisque Nobis iucundum est Omnipotenti Deo grates persolvere. Attamen Nobis in animo non est laudibus tantummodo extollere, quae meritis virtutique vestrae debentur; sed etiam utilia quaedam

* Die 12 mensis Martii a. 1964. 364 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sermone Nostro placet proferre, unde vobis pateat, quo animo Christi Vicarius in Universitatem vestram intueatur, et quid Ecclesia nostris hisce temporibus ab ea potissimum exspectet. Imprimis id Nobis summopere cordi est, ut in iuniore clero insti­ tuendo semper sacra lex sit doctrinae incolumitati consulere. Etenim ecclesiastica Romana Athenaea, quibus omnibus vestrum tempore an­ tecedit, non aliam ob causam hac in alma Urbe condita sunt, nisi ut, prope Petri Cathedram constituta, eius vocem ac monita fidelius perci­ peret. Apud vos igitur integra maneat haec antiqua laus, qua potissi­ mum praemii dignos vestros censemus labores, ut nempe hinc alumni proficiscantur ad plenum imbuti romana illa fide, quam laudavit Apo­ stolus,1 ex qua normas haurire necesse est catholice agendi atque sen­ tiendi. Quandonam, autem doctrina tuta censenda est? Profecto si constet, eam omnino cum veritate esse concordem. Fatemur tamen id non semper facile obtineri posse. Etenim doctrinae cultores, dum veritatem inqui­ runt, ad investigationis cardinem tandem perveniunt, in quo discrimen adest, idque eo gravius, quo magis ipsi ingenio praestant, quo gravior est res ad considerandum proposita, et quo maioris momenti est consi­ lium quod tunc ipsi capiunt, quod attinet sive ad iudicium ferendum de rei veritate, sive ad methodum in subsequentibus investigationibus reti­ nendam : quae methodus hanc ob causam ab iisdem scientifica appella­ bitur. Id autem tunc contingit, cum vir doctus aut ea vera esse affirmat, quae vera reapse non sunt, sed eius opinioni, vel privatae interpretationi vel mentis habitui respondent; aut vera affirmat, quae cum veritate reapse concordant, quaeque humanae intelligentiae lumen et vires exsu­ perare possunt, atque interdum revera exsuperant, Cum autem de verbo Dei agitur, is, qui in ipsius studio versatur, quomodo sese gerere debet? Agnoscere ipse debet verbo Dei incommensurabilem amplitudinem supre­ mamque veritatem, an ipsi fas est verbum Dei intra humanae mentis fines coercere atque propriae interpretationi obnoxium facere? Vir doctus qui fatetur verbum Dei supra humanam naturam esse, eique supremam auctoritatem supernamque virtutem agnoscit, sine dubio catholicus appellandus est. De homine autem, qui aliter se habet, nesci­ mus an idem sit dicendum ; is profecto nec veri nominis doctus habendus est, neque veri nominis christifidelis. Exinde manifesto patet, quanti facienda sit reverentia atque oboe-

1 Cfr. Rom. 1, 8. Acta Pauli Pp. VI 365

dientia Ecclesiae Magisterio debita, cui profecto ex divina institutione munus concreditum est Fidei depositum fideliter custodire et infallibi­ liter declarare.2 Idque minime detrahit dignitati vel praestantiae doctri­ nae sacrae, a Nam licet locus ab auctoritate quae fundatur ratione hu­ mana sit infirmissimus ; locus tamen ab auctoritate quae fundatur super revelatione divina est efiicacissimus )).3 Quare ii, quibus munus docendi demandatum est, omni cura omnique contentione nitantur, ut ad hoc obsequium erga Ecclesiae Magisterium discipulorum animum confor­ ment. Iidem praeterea vocem Ecclesiae Doctorum reverenter auscultent, inter quos Divus Aquinas praecipuum obtinet locum; Angelici enim Doctoris tanta est ingenii vis, tam sincerus veritatis amor, ac tanta sapientia in altissimis veritatibus pervestigandis, illustrandis aptissi- inoque unitatis nexu colligendis, ut ipsius doctrina efficacissimum sit instrumentum non solum ad Fidei fundamenta in tuto collocanda, sed etiam ad sanae progressionis fructus utiliter et secure percipiendos. Faciant denique ut, dum in hodiernas quaestiones, quas progrediens cul­ tura in medium protulerit, diligentissimas suas conferunt investiga­ tiones, ac dum novis disciplinarum inventis antiquam sapientiam, ubi opus est, aequare conantur, faciant, dicimus, ut non omittant iugi studio redire ad genuinos sacrae doctrinae fontes, ubi veritatis thesauri numquam exhauriendi continentur. Ad methodum autem doctrinae sacrae tradendae quod spectat, metho­ dum positivam et methodum speculativam, quales in scholis ecclesiastica probante auctoritate vigent, diligenter servate. Utraque enim suum mo­ mentum, suam utilitatem habet. Quodsi positiva methodus magis nostrae aetatis indoli consentanea videtur ac plurimum afferre potest utilitatis, cavendum tamen est, ne eadem in detrimentum cedat alterius methodi, quam maximi theologiae cultores praeteritis temporibus tanto cum sacra­ rum disciplinarum profectu excoluerunt. Cui quidem speculativae metho­ do praesertim tribuendum est, si sacrorum alumni, inter tot ac tam varias disciplinas necessario hodie addiscendas, admirandam illam totius doctri­ nae sacrae cohaerentiam atque unitatem tandem percipere possunt, quae tantopere confert ad congruam ipsorum ecclesiasticam institu­ tionem. Quare ambae huiusmodi methodi, nedum sibi invicem quodam­ modo opponantur, sese mutuo compleant ac perficiant omnino oportet. Verum, ut pretiosis fructibus haec ecclesiastica educatio cumuletur,

2 Cfr. Conc. Vat. Sess. III, c. 4. s S. Thomas, S. T. I., qu. 1 a. 8, ad 2. 366 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eo semper spectare debet, ut iuvenes instituendi aliquando evadant sal terrae, lux mundi, idoneique christiani populi duces ac magistri. Quare iidem ex doctrinae haustibus, quos studiorum cursus emetientes exci­ piunt, id semper habeant, quo pietatem alant et ad spiritualem profec­ tum moveantur. Absit, ut theologica studia mentem illustrent, cari­ tatem autem non accendant. Quam ad rem Nobis perplacet nonnulla Sancti Bonaventurae praeclara monita vobis proponere : « (Nemo) cre­ dat quod sibi sufficiat lectio sine unctione, speculatio sine devotione, investigatio sine admiratione, circumspectio sine exsultatione, indu­ stria sine pietate, scientia sine charitate, intelligentia sine humilitate, studium absque divina gratia, speculum absque sapientia divinitus inspi­ rata ... Exerce igitur te, homo Dei, prius ad stimulum conscientiae remordentem, antequam oculos eleves ad radios sapientiae in eius speculo relucentes, ne forte, ex ipsa speculatione radiorum, in graviorem incidas foveam tenebrarum ».4 Restat ut aliquid vobis dicamus de rationibus, quas inter Romana Athenaea intercedere optamus. Quae quidem opportunum est suas cuiusque peculiares notas servare; attamen, licet sapienti studiorum ratione ordinata ac multiplicibus Institutis optime instructa sint, ne­ queunt sibi ipsis consulere, ut oportet, si alia nimis seorsum ab aliis actionem suam ponant, aut ad ecclesiasticae vitae cursum, qualis prae­ sertim hic Romae agitur, assidua qua par est alacritate non attendant. Quare Nobis in optatis est, ut haec studiorum altiorum domicilia Eccle­ siae eventus diligenti cura prosequantur, potissimum hoc Concilii Oe­ cumenici Vaticani tempore ; ita quidem, ut alumni, inde ab aetatis flore, vitam Ecclesiae actuose participare assuescant. Item magnopere cupi­ mus, ut inter varia Romana Athenaea arctiora in dies fraternae concor­ diae vincula fiant, eademque magis magisque sibi invicem adiutricem sociamque operam praestent. Quod quidem postulat sive Ecclesiae bonum sive ipsorum Institutorum emolumentum, quia vis unita fortior validiorque evadit ad commune propositum obtinendum. Antequam autem orationem Nostram ad exitum adducimus, cor No­ strum peculiari modo patet ad vos, iuvenes dilectissimi. Optatissimo et singulari beneficio, quod romana commoratio vobis praebet, sapienter utamini. Divinitus vocati estis, ut viam ad Iesu Christi amorem in hominum animis aliquando muniatis. Quare efiicite, ut ex severis studiis, in quae incumbitis, germanos Iesu Christi spiritus hauriatis, qui semper

* Itinerarium mentis in Deum, n. 4. Acta Pauli Pp. VI in mentibus, in verbis, in operibusque vestris resplendeant. Ex diver­ sissimas atque maxime inter se dissitis regionibus orti, omnes tamen eiusdem fidei, eiusdem vocationis, eiusdemque omnino iuris in Ecclesia participes, discite hac in Urbe, christiani nominis capite, Ecclesiam, matrem nostram amantissimam, totis viribus diligere, in eaque plenam fiduciam vestram reponere. At si in Ecclesiae amore crescere vultis, foveatis oportet oboedientiam, amorem, fiduciam erga Iesu Christi Vica­ rium, licet tam excelsam auctoritatem in humili persona Nostra conspi- ciatis. Christo enim per Ipsum reverentiam et oboedientiam exhibetis; Christus in Ipso vobis praesens est. Quare sensus illi, qui in familia vere christiana patrem cum filiis, filios vero cum patre arctissime coniun­ gunt, iidem inter Nos et vos régnent, ita ut omnes in caritate Christi cum Summo Pontifice unum sitis. Gravissima hac hora, qua Catholica Ecclesia, Oecumenico Concilio coacto, quaerit novas rationes novasque vias, quibus Christi nuntius ad omnes homines aptius afferatur, Nos, filii carissimi, non sine erecta spe paternoque solacio vestrum confertis- simum agmen conspicimus. Qui enim hodie, sub ipsis Nostris oculis educati, testes estis huius maximi Ecclesiae eventus, iidem aliquando in patria vestra eritis in exsequendis decretis Oecumenicae Synodi soller­ tes Nostri adiutores. Pergite, igitur, sapientissimis huius Universitatis- normis perducti, eam sanae doctrinae copiam eumque dignum sacrorum administrorum animi cultum alacriter percipere, quae tempora nostra omnino postulant. Vobis feliciter concessum est, ut tempore Concilii Oecumenici educatio vestra contingat; pio ergo fervore huic praestan­ tissimo dono respondere contendite. Hac spe suffulti, uberrimas Divini Redemptoris gratias super altri cem hanc studiorum domum ex animo invocamus, ut vivat, crescat, floreat, ad maiorem Dei gloriam et ad Sanctae Matris Ecclesiae decus atque incrementum. Nominatim autem supernum lumen et robur implo­ ramus pro omnibus qui praesunt, qui docent, qui discunt ; atque harum caelestium gratiarum pignus esto Apostolica Benedictio, quam vobis; universis peramanter in Domino impertimus. 368 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

n Viris artis medendi peritis, qui interfuerunt Conventui septimo a Soda­ litate v. d. «Union Médicale Latine» Romae habito.*

Chers Messieurs,

Plusieurs d'entre vous, sans doute, ont gardé le souvenir de l'ac­ cueil que réserva Notre Prédécesseur Pie XII au quatrième Congrès de l'Union Médicale Latine en 1955, et du mémorable discours qu'il pro­ nonça en cette circonstance. Et voici que votre septième Congrès vous ramène à Rome et Nous procure le plaisir de vous accueillir à Notre tour. Notre seul regret, c'est qu'un emploi du temps très chargé à l'approche des fêtes de Pâques ne Nous permette pas de Nous entretenir avec vous aussi long­ temps que N<|us le voudrions, aussi longtemps surtout que le mérite­ raient votre déférente démarche et l'importance de votre Union. Du moins voudrions-Nous vous dire brièvement le profond intérêt qu'éveille en Nous tout ce qui touche à la médecine, et le souci attentif avec lequel l'Eglise en suit tous les développements. Ces développements sont aujourd'hui vraiment prodigieux et pro­ voquent à juste titre l'admiration générale. Nul, Nous osons le dire, ne s'en réjouit plus sincèrement que l'Eglise. Cet intérêt d'un organisme spirituel pour le domaine matériel auquel la médecine s'applique par définition, peut paraître étrange au premier abord. On pourrait même être tenté d'opposer les compétences, en acceptant, par exemple, une formule comme celle-ci : au médecin, les corps ; au prêtre, les âmes. Mais cette vue simpliste ne s'accorderait aucunement avec la réalité profonde des choses. L'homme est un. On doit distinguer, certes, mais on ne peut séparer ce que Dieu a uni. Eglise et science médicale ont en réalité pour objet l'une et l'autre l'homme tout entier. Et le médecin, qui soigne le corps, ne peut pas ne pas tenir compte des données morales et psychologiques du sujet : pas plus que l'Eglise, dans le souci qu'elle a pour les âmes de ses enfants, ne peut faire abstraction de leurs conditions physiques et corporelles. C'est que — vous le savez mieux que Nous, Messieurs — votre art, votre science, n'ont pas pour objet des maladies, mais des malades. Et c'est finalement tout le composé humain qui bénéficie de vos connaissan­ ces de savants et de votre habileté de praticiens. Nous n'avons pas à vous détailler — elles sont trop évidentes — les mille conséquences de

* Die 21 mensis Martii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 369

telle nouvelle découverte, de telle thérapeutique, de tel processus de guérison, pour l'équilibre général, et donc psychologique, moral, spiri­ tuel, du malade. L'espoir même qu'éveille en lui la connaissance qu'il peut avoir des merveilleux progrès de vos techniques est déjà, à lui seul, un facteur psychologique de première importance. Vous voyez par là combien l'Eglise est intéressée aux progrès de la médecine : dans la mesure même où elle est intéressée au bien de l'hom­ me. S'appliquant le mot célèbre du poète, elle estime, en effet, que « rien d'humain ne lui est étranger »j1 et, moins que tout le reste, le domaine spécifique de l'activité qui est le vôtre, et dont les répercus­ sions sont si considérables sur l'état général de l'humanité. Cet aspect n'est pas le seul par lequel la médecine retient l'attention de l'Eglise. Et Nous voudrions avoir le temps de réfléchir avec vous sur les multiples centres d'intérêt communs aux disciplines médicales et aux disciplines spirituelles. C'est tout un panorama particulièrement riche et suggestif qui se déroulerait sous nos yeux. Faute de pouvoir entrer dans les détails, laissez-Nous relever seu­ lement, avant de prendre congé de vous, la profonde harmonie qui existe entre le progrès de la science médicale et les données de la foi chrétienne. C'est en vain, là aussi, qu'une idéologie à trop courte vue a voulu trouver des oppositions ou des incompatibilités. Dieu a donné l'intelligence à l'homme et a livré à ses investigations tout le créé: terram autem dedit filiis hominum.2 Ainsi l'humanité entière, dont l'histoire se déroule à travers les siècles, a-t-elle pu être comparée très justement à un seul homme, qui apprendrait et progres­ serait sans cesse jusqu'à avoir atteint sa stature complète (Pascal). Comment l'Eglise ne se réjouirait-elle pas de toute acquisition, de tout perfectionnement, venant enrichir cette expérience de l'humanité au cours de son long itinéraire à travers le temps et l'espace? Toute décou­ verte scientifique est à la gloire de l'homme, certes : mais plus encore à la gloire de Dieu, qui a fourni, dans sa bonté, le sujet, la matière, les conditions et la possibilité de ce progrès. Aussi le médecin ne se voit-il décerner, dans la Sainte Ecriture, que des éloges. Et l'Eglise, pour sa part applaudit aux progrès de la science médicale digne de ce nom, se plaisant à y voir un splendide reflet de l'in­ telligence et de la bonté infinies du Créateur. C'est de Lui que Nous implorons, en vous quittant, Messieurs, des lumières toujours plus grandes sur vos précieux travaux, et d'abondantes bénédictions sur votre Union et sur toutes et chacune de vos personnes.

1 Homo sum : humani nihil a me alienum puto - Térence, Heaut. I, 1, 25. 2 Ps. IIS, 16.

24 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1964. 370 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III Prope amphitheatrum Flavium habita, post solis occasum, die VI Maioris Hebdomadae, Christi patientis itinere per stationes a Summo Pontifice piissime celebrato, magno civium Romanorum concursu.*

Abbiamo contemplato la Passione del Signore nel Signore. Vogliamo credere che tutti voi avrete intuito la profondità e la ricchezza. Ora dovremo dare uno sguardo alla irradiazione di questa Passione, unica e tipica, posta al centro dei destini umani, sull'umanità stessa. Essa il faro che rischiara il mondo. Crux lux. La visione, da abbagliante, si fa illuminante e panoramica. Osserve­ remo due aspetti soltanto della scena del mondo su cui si proietta la luce della Croce. **.

** Operae pretium, est hic ea referre, quae Summus Pontifex Hierosolymis protulit verba, die IT Ianuarii huius anni, antequam summas Calvariae scalas Apostolicus Peregrinus ascenderei, Fratres ac filios adstantes ad- hortans, preces pro omnium necessitatibus effundens imploransque pro omnibus veniam :

I. - EXHORTATION Frères et fils, C'est maintenant qu'il faut que nos esprits se réveillent, que nos conscien­ ces s'éclairent et que sous le regard illuminateur du Christ toutes les forces de nos âmes se tendent. Prenons maintenant conscience, dans une douleur sincère, de tous nos péchés, prenons conscience de ceux de nos pères, de ceux de l'histoire passée, conscience de ceux de notre époque, de ceux du monde dans lequel nous vivons. Et pour que notre douleur ne soit ni lâche, ni téméraire, mais humble, pour qu'elle ne soit pas désespérée, mais confiante, pour qu'elle ne soit pas passive, mais priante, qu'elle s'unisse à celle de Jésus Christ notre Seigneur, patient jusqu'à la mort et obéissant jusqu'à la Croix, et en évoquant son émouvant souvenir, implorons sa miséricorde qui nous sauve. Trois fois : f. Nous t'adorons, ô TDhrist, et nous te bénissons, Parce que par ta sainte Croix tu as racheté le monde.

* Die 27 mensis Martii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 371

Uno di questi aspetti è la sofferenza umana. Essa è illuminata in un modo ben noto, ma sempre singolare : alla luce della Croce il dolore (e possiamo intendere ogni miseria, ogni povertà, ogni infermità e perfino ogni debolezza, cioè condizione della vita cbe sia deficiente e bisognosa di rimedio) il dolore appare stranamente assimilabile alla Passione di

II - LE RAPPEL (Mémorial de Sa Passion) Là où Toi, ô Seigneur Jésus, l'innocent, Tu as été accusé, le juste, Tu as été jugé, le saint, Tu as été condamné, Toi, Fils de l'homme, Tu as été torturé, crucifié et mis à mort, Toi, Fils de Dieu, Tu as été blasphémé, moqué, renié, Toi, la lumière, Tu as connu les ténèbres, Toi, le Roi, Tu as été élevé sur une Croix, Toi, la Vie, Tu as subi la mort Et Toi mort Tu es ressuscité à la vie. (dialogué) y. Nous nous souvenons de Toi, 1$. Ô Seigneur Jésus \j. Nous T'adorons, Ô Seigneur Jésus y\ Nous T'invoquons, i£. Ô Seigneur Jésus

III - LA MÉDITATION {comprendre ce que Sa souffrance nous enseigne) Réfléchissons maintenant. Ici, ô Seigneur Jésus, Ta Passion a été offrande (Is. 53, 7) prévue acceptée, voulue, a été sacrifice: Tu fus la Victime, Tu fus le Prêtre, Ici Ta mort fut l'expression, fut la mesure du péché humain, fut l'holocauste du plus grand des héroïsmes fut le prix offert à la justice divine, fut la preuve du suprême amour, Ici se combattirent la vie et la mort, ici tu remportas la victoire, ô Christ, mort pour nous et ressuscité pour nous. 372 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

•Cristo, quasi chiamato a integrarsi con quella, quasi costituente una •condizione « di favore » rispetto alla redenzione operata dalla Croce del Signore. Il dolore diventa sacro. Una volta — e ancora, per chi dimentica d'essere cristiano — la sofferenza appariva pura disgrazia, pura infe­ riorità, più degna di disprezzo e di ripugnanza che meritevole di com­ prensione, di compassione, di amore. Chi ha dato al dolore dell'uomo il suo carattere sovrumano, oggetto di rispetto, di cura e di culto, è Cristo paziente, il grande fratello d'ogni povero, d'ogni sofferente. V'è di più :

(dialogué) Trois fois : • Dieu saint, Dieu Fort, Dieu saint et immortel, aie pitié de nous ! Agios o Theós, Agios ischyrós, Agios athánatos, eleison imas !

IV - LA CONFESSION Nous voici, ô Seigneur Jésus, nous sommes venus comme les coupables retournent sul­ le lieu de leur faute, nous sommes venus comme celui qui T'a suivi, mais qui T'a aussi trahi; fidèles, infidèles, nous l'avons été tant de fois, nous sommes venus pour confesser le mystérieux rapport entre nos péchés et Ta Passion : notre œuvre, Ton œuvre, nous sommes venus pour nous frapper la poitrine pour Te demander pardon pour implorer Ta miséricorde, ^nous sommes venus parce que nous savons que Tu peux, que Tu veux nous pardonner, parce que Tu as expié pour nous, Tu es notre rédemption Tu es notre espérance.

(dialogué)

V- Agneau de Dieu, qui ôtes les l$\ pardonne-nous, ô Seigneur ; péchés du monde, f. Agneau de Dieu, qui ôtes les T§. écoute notre voix, ô Seigneur; péchés du monde, f. Agneau de Dieu, qui ôtes les aie pitié de nous, ô Seigneur. péchés du monde, Acta Pauli Pp. VI 373

Cristo non mostra soltanto la dignità del dolore ; Cristo lancia una voca­ zione al dolore. Questa voce, figli e fratelli, è fra le più misteriose e le più benefiche che abbiano attraversato il quadro della vita umana. Gesù chiama il dolore a uscire dalla sua disperata inutilità e a diventare, se unito al suo, fonte positiva di bene, fonte non solo delle più sublimi virtù — che vanno dalla pazienza all'eroismo e alla sapienza —, ma altresì alla capacità espiatrice, redentrice, beatificante propria della Croce di Cristo. Il potere salvifico della Passione del Signore può diven­ tare universale, e immanente in ogni nostra sofferenza, se — ecco la condizione — se accettata e sopportata in comunione con la sua soffe­ renza. La (( compassione » da passiva si fa attiva ; idealizza e santifica il dolore umano, lo rende complementare a quello del Redentore.1 Ricordi ognuno di noi questa ineffabile possibilità. Le Nostre soffe­ renze (sempre degne di cure e di rimedi) diventano buone, diventano preziose. Nel cristiano si inizia un'arte strana e stupenda : quella di

V— L'IMPLORATION Seigneur Jésus, notre Rédempteur, ravive en nous le désir et la confiance en ton pardon, affermis notre volonté de conversion et de fidélité, fais-nous goûter la certitude et aussi la douceur de ta miséricorde.

Seigneur Jésus, notre Rédempteur et Maître, donne-nous la force de pardonner aux autres, pour que nous soyons vrai­ ment nous aussi pardonnes par Toi.

Seigneur Jésus, notre Rédempteur et Pasteur, mets en nous la capacité d'aimer, comme Tu veux que, à Ton exemple et avec Ta grâce, nous T'aimions, ainsi que tous ceux qui sont nos frères en Toi.

Seigneur Jésus, notre Rédempteur et notre Paix, qui nous as fait connaître ton suprême désir : « que tous soient un », exauce ce désir que nous faisons nôtre et qui est devenu, ici, notre prière: « que tous nous soyons un ».

Cfr. Gol. 1, 24. 374 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

(i saper soffrire », quella di far servire il proprio dolore alla propria ed alla altrui redenzione. Questa provvidenzialità della sofferenza ci fa pensare alle condizioni, sempre tanto tristi e tanto offensive agli ideali umani, a cui la civiltà moderna vorrebbe ispirarsi, nelle quali si trovano ancora molte parti della Chiesa cattolica. Il corpo di Cristo è crocifìsso moralmente, ma pesantemente, ancor oggi, in molte regioni del mondo : la Chiesa del silenzio è ancora la Chiesa sofferente, la Chiesa paziente, e in certi luoghi, la Chiesa soffocata. Gesù potrebbe chiedere, ancor oggi, ai moderni e abili persecutori : « ...Perché mi perseguiti? )).2 È triste per chi è oggetto di tali ingiusti trattamenti ; è indegno per chi li pratica, anche se mascherati da ipocrisie legali. Ma siamo certi che queste pro­ lungate passioni sono fortificate dalla assistenza divina e consolate dalla compassione nostra e di tutta l'universale fratellanza cristiana; e speriamo che esse valgano appunto, in virtù della Croce di Cristo alla quale sono offerte e per la quale sofferte, sorgente di grazia per quanti le subiscono, per tutta la Chiesa e per tutto il mondo. E un altro aspetto, riflesso dalla Croce di Cristo, sulla faccia della terra, è la pace. Quella pace, ch'è il bene supremo dell'ordine umano, quella pace ch'è tanto più desiderabile, quanto più il mondo si evolve in forme di vita interdipendenti e comunitarie, così che una infrazione alla pace in un punto determinato si ripercuote su tutto il sistema orga­ nizzativo delle nazioni ; quella pace perciò che diventa sempre più neces­ saria e doverosa; quella pace — ahimé — che gli sforzi umani, anche

Seigneur Jésus, notre Rédempteur et notre Média­ teur, rends efficaces auprès du Père des cieux les prières que nous Lui adressons maintenant dans le Saint-Esprit.

Frères et fils, prions ! Oremus! y. Flectamus genua Levate. Omnipotens sempiterne Deus, qui gloriam Tuam omnibus in Christo gentibus revelasti : custodi opera misericordiae Tuae ; ut Ecclesia Tua, toto orbe diffusa, stabili fide in confessione Tui nominis perseveret. Per eundem Dominum nostrum Iesum Christum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. %. Amen.

2 Act. 9, 4. Acta Pauli Pp. VI 375 nobilissimi e degni di plauso e di solidarietà, riescono difficilmente a tutelare nella sua integrità e a sostenere con mezzi diversi cbe non siano quelli del timore e dell'interesse temporale. La pace di Cristo piove dall'alto ; cioè proietta sulla terra e fra gli uomini motivi e sentimenti originali e prodigiosi ; lo sappiamo ; e viene proprio da Colui, come scrive San Paolo, che « per divina compiacenza doveva a sé riconciliare tutte le cose avendole pacificate per il sangue della sua croce »,3 così che gli uomini, fra di loro divisi e nemici, fossero (( riconciliati in un unico corpo per mezzo della croce )).4 Perché e come gli uomini debbano e pos­ sano vivere nella vera pace, Cristo, il Redentore, ce lo ha insegnato, e, se davvero vogliamo, ce lo ha ottenuto. Noi termineremo pertanto questa commossa e pubblica preghiera del Venerdì Santo invocando da Cristo « nostra pace » 5 la pace per il mondo. Sono presenti, in questo momento, al Nostro spirito, i punti geografici e politici, dove la pace è ferita, dove è minacciata. Agli uomini che ret­ tamente faticano per salvare la pace mandiamo un Nostro beneaugu- rante pensiero ; e perché gli uomini sappiano in Cristo mantenersi fra­ telli, mandiamo al mondo — ea voi qui presenti che con Noi sperate e pregate — la Nostra Apostolica Benedizione.

Oremus ! y. Flectamus genua Levate.

Omnipotens sempiterne Deus, maestorum consolatio, laborantium for­ titudo : perveniant ad Te preces de quacumque tribulatione clamantium ; ut omnes sibi in necessitatibus suis misericordiam Tuam gaudeant adfuisse. Per Dominum nostrum Iesum Christum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. Amen. Oremus ! y. Flectamus genua it*. Levate. Omnipotens sempiterne Deus, qui non mortem peccatorum, sed vitam semper inquirís : suscipe propitius orationem nostram, et libera eos ab erro­ rum cultura; et aggrega eos Ecclesiae Tuae sanctae, ad laudem et gloriam nominis Tui. Per Dominum nostrum Iesum Christum, qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus per omnia saecula saeculorum. i f Amen.

3 Cfr. Col. 1, 20. 4 Cfr. Eph. 2, 16. 5 Eph. 2, 14. 376 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV Mulieribus e Consilio Sodalitati moderandae v. d. « Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques », ceterisque e variis nationibus delegatis, quae interfuerunt Coetui XV ab eadem Sodalitate Romae habito.*

Chères filies de la Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques,

Lorsque votre Présidente Nous a prié, il y a quelque temps, de vous adresser la parole au cours de votre Congrès Mondial qui se déroule actuellement à Rome, Nous nous sommes demandé si le thème d'étude qui a été retenu : Les Jeunes en route vers une solidarité chrétienne, était bien adapté à l'âge, à la mentalité et aux préoccupations de la jeune fille et s'il était apte à fournir à la jeunesse féminine d'aujourd'hui les éléments et les moyens pouvant et devant être appliqués dans la vie pratique de chaque jour. En effet, les mouvements de jeunesse féminine portent plus volontiers leur attention sur d'autres sujets de réflexion : la formation, la vie affective, les amitiés, l'avenir de la jeune fille ... Cependant, à bien le considérer, on s'aperçoit que le choix d'un pareil sujet est tout à fait sage et opportun. D'abord, parce que de nos jours on parle volontiers de solidarité, d'universalité, d'œcuménicité. Notre temps est caractérisé, entre autres, par cette tendance généra­ lisée à porter et à débattre toutes les questions majeures qui intéressent la vie des hommes sur un plan international, voire mondial, et de leur trouver une solution à l'échelle planétaire. Cette volonté n'est pas propre au monde des adultes ; les jeunes y participent également et on peut même dire qu'ils sont, en un certain sens, plus ouverts, plus acces­ sibles à cette poussée vers la solidarité universelle. Et c'est pourquoi Nous ne nous étonnons nullement que votre Fédération veuille s'appli­ quer à l'étude de ce phénomène si caractéristique de l'époque à laquelle nous vivons. Elargir son champ de vision à l'universel, accueillir en soi l'écho du monde entier, porter en soi les soucis et les espoirs de toute l'humanité : voilà bien une mode, une loi qu'il faudrait adopter, que — pour une fois ! — il serait bon de suivre ! Le sujet de vos réflexions vous invite donc à embrasser la vie d'un

* Die 4 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 377

regard catholique, en n'excluant aucun peuple, aucune race, aucu» continent de votre champ de vision. C'est précisément parce que vous êtes catholiques que votre regard ne doit être borné ou limité par aucun horizon. Ils se trompent grandement ceux qui estiment que l'éducation religieuse rétrécit notre faculté de voir et de comprende l'universel. Le chrétien a le sens du tout, de l'ensemble ; le catholique n'est étranger nulle part : il est citoyen du monde ! La vie sociale moderne, qui a multiplié les rapports humains et rendu les hommes plus que jamais « interdépendants », constitue un autre motif d'élever vos esprits au niveau de l'universel et de donner à vos échanges cette largeur et cette ampleur sans frontières. Là aussi, l'édu­ cation catholique, avec ses formes et ses forces spécifiques, a son mot à dire. Car, si à première vue il peut sembler facile d'accéder à la richesse des échanges humains que la vie moderne nous offre en abon­ dance, ces relations et communications ne porteront cependant tous leurs fruits qu'à l'aide de l'esprit chrétien qu'il faut leur insuffler. Cela exige un effort continu pour surmonter l'égoïsme, pour vaincre le re­ pliement sur soi-même ; cela requiert surtout un cœur et un esprit chré­ tiens sachant regarder les autres non comme des étrangers, comme des adversaires, voire des ennemis, ni simplement comme des « compagnons de voyage », mais comme des frères, comme des personnes à qui nous devons faire le bien. Il faut apprendre à donner, c'est-à-dire à aimer et cela parce que nous sommes fils de Dieu et donc frères en Jésus-Christ. Le christianisme devient ainsi une grande école de vie : il forme de grands cœurs, de grandes âmes, il nous élève aux plus nobles idéaux. De ces considérations, chères filles, il ne vous sera pas difficile de tirer des applications pratiques pour votre vie de tous les jours. Celle-ci vous offre de multiples occasions, soit au sein de votre famille, soit dans votre milieu de travail ou d'études, soit dans vos mouvements apos­ toliques, de découvrir les aspects variés et enrichissants de la solida­ rité universelle, mais encore à vous engager effectivement à rendre ces- relations sociales plus humaines, à les imprégner des vraies valeurs, celles que le Christ seul, en fin de compte, nous révèle et nous propose. C'est dans les humbles tâches de la vie quotidienne qu'il s'agit d'inscrire cette dimension de la solidarité universelle, de la vraie catho­ licité, inspirées par la charité chrétienne. Nous ne voudrions pas terminer, chères filles, sans vous dire combien Nous sommes heureux de vous accueillir chez Nous et de vous exprimer Notre satisfaction de vous voir engagées dans des réflexions aussi pro- 378 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

fondes. Quelle responsabilité l'Eglise ose confier à votre jeune âge; de quelle mission apostolique elle vous charge dans le monde; quelle con­ fiance elle vous fait ! Elle sait de quelles grandes choses vous êtes capables, elle connaît la générosité qui vous anime, la flamme qui vous brûle! Ne rougissez jamais du nom chrétien, soyez fières d'appartenir à l'Eglise catholique. Où que vous soyez et travailliez, faites en sorte que le monde se renouvelle à votre contact et que le Seigneur soit plus présent aux hommes, l'Evangile plus connu et plus aimé par eux ! Laissez-Nous ajouter un mot de remerciement et de reconnaissance à votre chère Présidente, qui quitte ses fonctions prochainement. Elle s'est dépensée sans relâche au service de votre Fédération Mondiale, affermissant ses structures, consolidant ses assises. Qu'elle en soit féli­ citée et remerciée. Notre merci et Notre encouragement s'adressent aussi à tous les aumôniers qui sont chargés de l'animation spirituelle au sein de vos mouvement. A tous et à toutes Nous accordons de grand cœur, en témoignage de Notre paternelle bienveillance et en gage de l'abondance des grâces que Nous invoquons sur vous et sur vos travaux, Notre Bénédiction Apostolique.

V

Ad E.mos Patres et Exc.mos Praesules ex Italicorum Episcoporum Coetu, Romae ad plenariam vocatos contionem.*

Signori Cardinali, Venerati Confratelli, Abbiamo accolto con spontaneo favore, nonostante la pressione delle sempre insorgenti occupazioni, la domanda che Ci è stata rivolta di ricevere in Udienza la Conferenza Episcopale Italiana, convocata a Roma in assemblea plenaria per dare modo ai Vescovi italiani di meglio conoscere gli schemi, che saranno trattati nella prossima terza sessione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo, e di studiare insieme alcuni temi di comune interesse pastorale. Ringraziamo dell'opportunità, che così Ci è offerta d'incontrarci con i Nostri diletti e venerati Confratelli

Die 14 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 379 dell'Episcopato Italiano; di porgere a voi, che vediamo così solleciti e così numerosi, presenti a questa importante riunione, il Nostro cor­ diale e riverente saluto, e di assicurarvi, ancora una volta, dell'interesse particolare, con cui seguiamo le vostre fatiche pastorali, esempio, sti­ molo e conforto al Nostro ministero apostolico, e della comunione di carità e di preghiera, con cui spiritualmente Ci associamo fraterna­ mente, ogni giorno, a tutto il Ceto episcopale della santa Chiesa di Dio, nel quale Ceto il gruppo eletto e cospicuo dei Vescovi italiani occupa per Noi, com'è naturale e doveroso, un posto di speciale ed affettuosa considerazione. E siamo lieti di ravvisare in questa convocazione un segno della buona e saggia efficienza della Conferenza Episcopale Italiana, che va assu­ mendo coscienza della sua funzione importantissima e ormai acquisita al programma della vita ecclesiastica in Italia ; e va acquistando insieme sempre migliore capacità di compierla degnamente, quella funzione. Ne esprimiamo la Nostra compiacenza a chi presiede la Conferenza stessa (Ci duole di sapere indisposto, e perciò assente, il Signor Cardinale Siri, e formuliamo per lui i Nostri voti migliori ed a lui inviamo il Nostro benedicente saluto ; così vada il Nostro memore augurio ai Signori Car­ dinali pure assenti per indisposizione : Fossati e Castaldo) ; esprimiamo la compiacenza medesima a chi, nella Segreteria e nelle Commissioni, le presta opera assidua e preziosa, ed a chi, compreso dei compiti della Conferenza, corrisponde ai suoi inviti ed alle sue iniziative e ne auspica e ne stimola l'incremento. È bene che sia così.

Grandi ed urgenti problemi

La Conferenza Episcopale Italiana è organismo di recente istituzione, ma ormai di indispensabile funzionalità. Non è da supporre che l'Epi­ scopato Italiano possa ormai mancare di questa sua unitaria espres­ sione, di questo strumento di unione, di coordinamento, di mutua ­ borazione, di promozione al livello degli Episcopati degli altri Paesi. Se la sua posizione geografica, storica, spirituale lo pone in speciale posizione — di ossequio, di fedeltà, di cooperazione, di conversazione — verso la Sede Apostolica, non per questo può mancare d'una sua propria configurazione canonica e morale, di una sua propria responsabilità collettiva nella cura della vita religiosa di questo Paese, e di un suo piano d'azione pastorale, conforme certamente alle istruzioni direttive della Santa Sede, ma studiato e svolto da Organi propri e con mezzi propri. ' 380 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Grandi problemi si prospettano all'Episcopato Italiano, a comin­ ciare da quello cbe nasce dal numero eccessivo delle diocesi, per passare a quello della preservazione della fede nel popolo italiano, minacciata dalla evoluzione stessa della vita moderna, e direttamente dal laicismo e dal comunismo, per cercare poi di risolvere quello delle vocazioni e dei Seminari, quello dell'istruzione religiosa, quello dell'assetto sociale cristiano, quello della stampa cattolica, quello della cultura e della scuola nostra, e così via. Noi pensiamo che tutti quanti qui siamo abbiamo la persuasione che questi ed altri problemi, interessanti la stabilità e l'efiicienza della Chiesa in Italia, non possono essere risolti da quel vecchio medico, che in altre circostanze è il tempo ; nella presente condizione di cose il tempo non corre a nostro vantaggio ; da sè i nostri problemi non si risolvono ; né è da credere che la nostra fiducia nella Provvidenza, fiducia sempre immensa, esoneri noi Pastori, noi responsabili, dal compiere ogni possi­ bile sforzo per offrire alla Provvidenza l'occasione di suoi misericordiosi interventi. Come non è da credere che a tali problemi ciascun Vescovo, e nemmeno ciascuna regione possa da sè dare sufficiente soluzione; se, per ipotesi, ciò fosse in alcun caso possibile, ivi nascerebbe il dovere di aiuto e di solidarietà per quanti meno fortunati — la maggioranza cer­ tamente — non possono da sè vincere difficoltà, di solito gravissime e aventi di per sé dimensioni nazionali.

Approfondire lo spirito di unità

Cioè : bisogna procedere uniti. È venuto il momento (e dovremmo Noi dolerci di ciò?) di dare a noi stessi e di imprimere alla vita ecclesia­ stica italiana un forte e rinnovato spirito di unità. Non è la prima volta che il cattolicesimo italiano cerca di attestarsi in concordia unitaria; l'organizzazione, ad esempio, dell'Azione Cattolica su base nazionale è stata utile ai fini ch'erano nella mente dei Papi, dei sacerdoti e dei laici, che in tale forma e in tale misura l'hanno promossa. Ma lo spirito d'unità attende ulteriore approfondimento e nuove manifestazioni; oltre che esigenze operative pratiche, ragioni religiose intrinseche alla vita soprannaturale della Chiesa reclamano l'effusione di questo spirito di unità ; crediamo che ciò rappresenti questione vitale per la Chiesa e che risponda alla maturità del nostro tempo. Ora a tale animazione unitaria, nello spirito e nelle opere, Noi cre­ diamo possa egregiamente provvedere una Conferenza Episcopale Ita­ liana consapevole della sua missione, ed animata da sapiente e corag- Acta Pauli Pp. VI 381 gioso proposito di svolgerla concretamente e tempestivamente. Sono a questo fine rivolti i Nostri voti, ai quali questa riunione offre argomento dì espressione e di speranza. Come vedete, venerati Confratelli, questo dice la Nostra stima e la Nostra fiducia nella Conferenza Episcopale, che qui vi raccoglie, ed implica il proposito, da parte Nostra, di sostenerla, di riconoscerla, di richiederle consiglio ed aiuto, di impegnarla a lavoro utile per sè e per la Chiesa intera, e, com'è ovvio, di assisterla, perché siamo ad essa col­ legati, sia come Vescovo di Roma e Primate d'Italia, e sia, come onerati dal Nostro ufficio apostolico, della sollicitudo omnium ecclesiarum.1

Il Concilio: la sua nota dominante Questo per la Conferenza. E per il Concilio che cosa vi diremo, vene­ rati Confratelli? Voi vedete che grande avvenimento esso sia, voi conoscete la gravità e la complessità che esso presenta e che solleva in crescente misura a mano a mano che il Concilio procede. Il fatto stesso della sua lentezza a raggiungere plausibili conclusioni genera qualche stanchezza, qualche impazienza, qualche arbitraria previsione. Ci è perciò di conforto vedere come anche l'Episcopato Italiano si prepari alla terza sessione conciliare, imitando così gli Episcopati d'altre Nazioni, alcuni dei quali hanno dedicato allo studio dei temi del Concilio esami, discussioni, pub­ blicazioni di grande rilievo. Noi ci asteniamo di proposito dall'interloquire in questa fase dei lavori conciliari nel merito delle dottrine e dei decreti, che saranno di­ scussi alla riapertura del Concilio. Abbiamo così voluto perseverare nella linea pratica, che Ci siamo prefissa; quella di lasciare ai Padri conciliari, e con essi alle varie Conferenze Episcopali ed alle Commis­ sioni del Concilio, libera ed ampia possibilità d'indagine, di discussione e di espressione. E) stata questa una nota dominante di questo grande Concilio; desideriamo di restarvi fedeli. Solo è stata Nostra premura disporre che i lavori preparatori delle Commissioni e della Segreteria procedessero con alacrità, al duplice scopo di rivedere, in questo periodo intermedio fra la seconda e la terza sessione, gli schemi alla luce delle osservazioni fatte dai Padri nelle precedenti sessioni, per offrirli subito all'esame dei Padri stessi; e di far raccogliere le loro osservazioni e suggerimenti dalle Commissioni secondo la rispettiva competenza, fa-

1 2 Cor. 11, 28. 382 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cendo redigere di conseguenza la stesura degli schemi in forma tale da poterli presentare al Concilio, nella fiducia che, dopo qualche definitiva discussione, essi possano meritare più rapidamente le deliberazioni con­ clusive, in un senso o nell'altro, dell'assemblea conciliare, senza con questo pregiudicare la durata del Concilio, circa la quale non è dato, in questo momento, fare previsioni. Si è voluto cioè agevolare al Concilio- la sua efficienza e la sua speditezza ; non imporgli limiti e decisioni. Ma non possiamo astenerci con voi, venerati Confratelli, da alcune considerazioni estrinseche ai temi conciliari, ma relative alla celebra­ zione di questo avvenimento, che dicevamo, grande, arduo, e complesso ; anche se ciò che Noi vi diciamo è stato già ben detto da molti di voi, e specialmente dal Nostro compianto Predecessore Giovanni XXIII, di felice memoria, con l'autorità che gli era propria, non che in varie occa­ sioni da Noi stessi. Come dobbiamo giudicare questo fatto nella storia, anzi nella vita della Chiesa? In senso assolutamente positivo. Esso è una grazia, che il Signore fa alla sua Chiesa. Esso è un'occasione unica e felice perché la Chiesa possa studiare profondamente e collettivamente tante sue que­ stioni pratiche e pastorali specialmente, ma non senza diretti riferi­ menti anche a punti di dottrina molto importanti. Esso è uno sforzo portato al più alto grado per adeguare la rispondenza della Chiesa ai doveri della sua missione e ai bisogni dei tempi. Esso è un atto solenne- e clamoroso, quant'altri mai, per dar onore a Dio, per attestare amore ar Cristo, per offrire obbedienza allo Spirito Santo; cioè per ravvivare il. rapporto religioso fra Dio e la Òhiesa, e per riaffermare la necessità, la* natura, la fortuna della nostra religione di fronte al mondo moderno.. Esso è un incomparabile momento, in cui la Chiesa celebra se stessa, si. conosce, si stringe in vincoli interiori con incontri, amicizie, collabora­ zioni altrimenti impossibili. Esso è un vertice di carità gerarchica e fra­ terna, non mai prima raggiunto. Esso è una chiamata a tutte le risorse* interiori della Chiesa, aftinché abbiano ad esplicare le loro energie spi­ rituali, a rifarsi alla genuinità delle loro radici, alla fecondità del loro» genio particolare. Esso è una grande preghiera di seguaci di Cristo, riu­ niti nel suo nome, per attualizzare in mezzo a loro la sua ineffabile e ope­ rante presenza. Esso poi rappresenta ed esplica l'intenzione più sincera, più disinteressata, più ardente del cattolicesimo per ricomporre la comunione perfetta con i fratelli cristiani separati nell'unica Chiesa di Cristo. Esso è una voce di spiritualità, di bontà, di pace al mondo intero^, in un'ora decisiva per l'orientamento ideale e morale dell'umanità- Acta Pauli Pp. VI 383

Qualunque sia l'esito del Concilio, esso dev'essere oggi considerato da noi nella sua realtà : intenzionale, spirituale, soprannaturale, come un'ora di Dio, un (( transitus Domini )) nella vita della Chiesa e nella storia del mondo. Bisogna guardare al Concilio con animo grande e sereno. Magnani­ mità è la virtù, che questo sacro avvenimento vuole da noi. Né le mole­ stie, né le fatiche, né le difficoltà, né i cambiamenti, né le esigenze che il Concilio può recare con sé ci devono trattenere dal celebrarlo con piena adesione del nostro spirito. Noi confidiamo che quanto maggiore è la vicinanza alla Cattedra di Pietro di chi è chiamato al Concilio, tanto più effettivo e più cordiale sia il suo concorso alla buona riuscita e alla degna celebrazione del Concilio medesimo. Perciò, venerati Fratelli, Noi facciamo assegnamento sopra la vostra partecipazione attenta, entusiasta, fattiva. Né paurosa, né incerta, né cavillosa, né polemica vuol essere certamente tale vostra par­ tecipazione ; ma franca, nobile, esperta e vantaggiosa. Ve ne siamo Noi stessi riconoscenti. Se essa apparirà anche in se stessa più coordinata e desiderosa di offrire giusta via all'intesa con le espressioni legittime degli altri Padri, l'Episcopato Italiano avrà reso al Papa e alla Chiesa migliore servizio e avrà dato ai Confratelli l'esempio, che da lui è sempre atteso, di promotore del supremo magistero ecclesiastico, di fau­ tore della concordia nel corpo episcopale e di assertore dell'adesione al Capo visibile del Corpo Mistico di Cristo. Alimentare qualche saggia e fraterna conversazione con i gruppi episcopali degli altri Paesi sarà parimente di spirituale utilità, per una reciproca edificazione, per una fraterna emulazione. In ogni modo, venerati Fratelli, questo Concilio offre a quanti vi prendono parte occasione ad esperienze preziose, invito a virtuosi eser­ cizi, obbligo a rinnovata unione con Dio nell'amore e nell'orazione. A vicenda ci esortiamo dunque a profittare di questo tempus acceptabile.2

La vita religiosa italiana: consolazioni ed ansie

Non vogliamo omettere, in un'occasione così propizia al fraterno colloquio, di dare uno sguardo fugace ad un altro quadro, degno d'ogni Nostro interesse, come lo è del vostro generoso impegno pastorale ; vo­ gliamo dire il quadro della vita religiosa e morale italiana, al cui bene è tutto rivolto il vostro ministero. Venerati Fratelli, vi diremo semplice-

3 2 Cor. 6, 2. :384 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mente che vi siamo cordialmente vicini ! Le condizioni spirituali e sociali -di questo diletto Paese, mentre conservano un preziosissimo patrimonio 'di tradizioni cattoliche, e dimostrano segni consolantissimi di cristiana vitalità, voi lo sapete, non sono tranquille, non sono sicure ; nuovi e quasi impensati bisogni si manifestano in ogni settore della vita e reclamano soccorsi urgenti, ingegnosi e poderosi. L'ordinaria amministrazione del governo pastorale non è più sufficiente a pareggiare la misura dei Nostri doveri e delle altrui necessità! Noi osserviamo con occhio trepidante ed ammirato le vostre premure, le vostre fatiche, le vostre pene ; ed anche godiamo del bene che andate compiendo, e sempre con voi soffriamo, speriamo e preghiamo. Non possiamo in questo momento passare ordinatamente in rassegna i punti dolenti della presente situazione ; ma come trascurare, a comune esortazione e conforto, di accennare almeno ad alcuni di essi?

Primo punto : la vita religiosa, è chiaro. Questa ci deve interessare soprattutto a fondo, preferendo questo capitale problema ad ogni altro pur rilevante connesso con la realtà civile della Nazione. Quaerite pri­ mum regnum Dei.* Ce ne dà ottima occasione la riforma liturgica, la quale ci richiama alla visione teologica delle sorti umane, al primato dell'azione della grazia, e perciò della vita sacramentale e della preghiera. Essa ci offre modo di rieducare religiosamente il nostro popolo, di puri­ ficare e restaurare le sue espressioni di culto e di pietà, di ridare dignità, decoro, semplicità, buon gusto alle nostre cerimonie religiose : senza questo restauro interiore ed esteriore non è da sperare che la vita religiosa possa largamente sopravvivere nel mutato costume moderno. Due raccomandazioni Ci permettiamo a questo riguardo : dare massima cura alla santificazione dei giorni festivi, facendo ogni sforzo affinché la •celebrazione della Messa festiva, con la parola di Dio, con la parteci­ pazione dei fedeli abbia per tutti il più vivo interesse ; e promuovere il canto sacro, il canto religioso e corale del popolo. Ricordiamo : se i fedeli cantano, non disertano la Chiesa ; se non disertano la Chiesa, con­ servano la fede e la vita cristiana. Un fenomeno meritevole oggi di una particolare attenzione pastorale è quello di una sempre più estesa mobilità della popolazione nei giorni festivi, con la conseguente necessità che si provveda ad un'adeguata assistenza religiosa dei fedeli nei luoghi dove essi più numerosi concor-

3 Matth. 6, 33. Acta Pauli Pp. VI 385 rono ; ed anche per questo sembrano necessarie opportune intese ed ini­ ziative tanto sul piano diocesano come anche su quello nazionale. Sa­ rebbe, anzi, assai utile ogni suggerimento che, dopo un accurato esame e studio del fatto generale, valesse ad indicare rimedi giovevoli a far sì che più agevole riesca per tutti il soddisfacimento dei doveri religiosi nei giorni festivi. La realtà di questi occasionali movimenti della popolazione richiama alla Nostra mente un'altra categoria di fedeli bisognosa anch'essa di speciali cure pastorali ed è quella tanto numerosa degli immigrati e degli emigranti per ragioni di lavoro. Lontani dall'ambiente nel quale erano prima vissuti, dalle loro famiglie, dai loro affetti, essi restano sovente più esposti al pericolo di tralasciare l'adempimento dei doveri religiosi o anche di aderire a dottrine ed organizzazioni che ancor più li aliene­ rebbero dalla Fede. Anche per questi, quindi, occorrono da parte della Sacra Gerarchia opportune provvidenze nell'intento che i vari nuclei abbiano la possibilità e la facilità di inserirsi e di innestarsi vitalmente nelle abitudini e nelle associazioni delle diocesi che li accolgono.

Secondo punto : la moralità pubblica e privata. Siamo in piena crisi di costume. Tema delicato e immenso. Esso si estende ad un programma quanto mai vasto ed impegnativo, che parte da un'azione concorde per la moralizzazione della vita privata degli individui e delle famiglie, per giungere all'intera società e per far risentire i suoi benefici effetti fino nella vita pubblica e le sue molteplici istituzioni. Quanto mai necessaria ed urgente appare, a tal riguardo, una concor­ data attività di tutto l'Episcopato per far sì che venga posto un argine al preoccupante dilagare di ogni forma di licenza ed immoralità che tanto facilmente si diffondono, particolarmente attraverso il veicolo di certi spettacoli e di certa stampa, dimentichi della loro vera funzione elevante e formativa per l'uomo e mossi spesso, invece, da finalità com­ merciali, materialiste ed edoniste. Per assicurare una maggiore efficacia a tale intervento potrebbe riu­ scire opportuna l'elaborazione di un nuovo piano concreto di azione, che dovrebbe poi, con gli adattamenti richiesti dalle circostanze locali, essere applicato ed attuato nelle singole diocesi, sotto la solerte vigilanza ed il paterno stimolo dei Vescovi.

Un terzo punto al quale vogliamo riferirci e che riveste, per la sua particolare delicatezza, un'importanza sostanziale, è quello dei rapporti

25 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1964. 386 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tra i singoli Vescovi ed il proprio Clero. Oggi più che mai Ci sembra infatti necessario che i Presuli stiano vicini materialmente e spiritual­ mente ai loro sacerdoti, specialmente a quelli giovani, e che si interessino di loro, li conoscano, li amino e li aiutino nelle loro difficoltà ... Ad essi il Vescovo ricorderà sempre amorevolmente che, assunti a sì alto mini­ stero, devono essere ornati di tutte le virtù ed offrire agli altri un esempio di vita santa, spiegando che proprio per questo la Chiesa ha sempre avuto cura di seguire da vicino, con materna trepidazione, la vita dei sacer­ doti, dagli albori delia loro vocazione allo svolgimento della loro missione, dettando di volta in volta, a seconda delle necessità, provvide e sagge norme intese a salvaguardarli dai pericoli tanto più gravi quanto, talora, meno evidenti e a sviluppare in essi la vita soprannaturale, lo spirito di preghiera e di sacrificio, l'abitudine al raccoglimento, l'amore allo studio ; cose tutte che assicurano al sacerdote quell'abbondanza di grazie e di superni lumi ai quali i fedeli debbono poi poter attingere a sostegno della loro vita spirituale. Ë in questa luce che vanno considerati e valutati i sacrifici e le rinun­ ce che il Sacerdozio comporta, ed in particolare l'obbligo del celibato ecclesiastico, del quale sarà, anzi, opportuno mettere frequentemente in evidenza la bellezza per il suo significato e per la necessità d'una esclusiva e completa dedizione del Clero all'amore di Cristo ed ai molte­ plici impegni dell'apostolato. Questa paterna funzione di guida spirituale esercitata da parte del Vescovo nei riguardi dei suoi sacerdoti farà sì che tra essi si stabilisca e si sviluppi un legame sempre più stretto che non si limiterà solo al piano dei rapporti disciplinari e giuridici, ma che comporterà anche una unione filiale di mente e di cuore ed una stretta collaborazione sul piano apostolico diocesano, con maggiore abbondanza di risultati con­ solanti per tutti.

E quarto punto : la stampa cattolica, ancora tanto necessaria, tanto importante per la diffusione dei principi cristiani e per la difesa degli interessi cattolici, tanto opportuna per la formazione d'un'opinione pub­ blica sana e favorevole ad ogni buona causa; ma ancora tanto bisognosa di unità, di sostegno, di vigore, di diffusione. La vostra saggezza Ci di­ spensa ora dal dire di più su tema così conosciuto e dibattuto ; Ci basta raccomandarlo al vostro interessamento come uno dei problemi più gravi ed urgenti della vita cattolica. Vogliamo alla fine ricordare che le considerazioni contenute nella Acta Pauli Pp. VI 387

Nostra lettera al Signor Cardinale Siri del 22 agosto 1963, e nel messag­ gio vostro del novembre scorso, Ci sembrano ancora valide oggi, e perciò le richiamiamo alla vostra riflessione ed al vostro interessamento, aftin­ ché abbiano da voi suffragio di nuove e prudenti divulgazioni ed appli­ cazioni. Fiduciosi che la Conferenza Episcopale Italiana, rivolgendo la sua particolare attenzione ai punti che abbiamo creduto utile di toccare, saprà col suo zelo e con la sua saggezza trovare le vie ed i modi più idonei per assicurare ogni desiderato miglioramento e progresso della vita reli­ giosa della Nazione a Noi tanto diletta, ne accompagniamo i lavori con la Nostra fervida preghiera, mentre a tutti di cuore impartiamo la Nostra affettuosa Benedizione Apostolica.

VI

Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito ac vulgo dicto « Séminaire des Nations Unies sur la liberté de l'information ».*

Nous vous remercions, Messieurs, d'avoir quitté quelques instants vos réunions pour venir ici Nous rendre visite. Vous avez pensé à juste titre que le thème de vos travaux : « la liberté de l'information » pouvait Nous offrir l'occasion de réfléchir utilement avec vous sur ce que pense l'Eglise d'un sujet si grave et si actuel, et sur les orientations dont son magistère peut faire bénéficier ceux qui, comme vous, se préoc­ cupent de ces questions à des postes de haute responsabilité. Il est bien évident — à peine est-il besoin de le noter — que le problème de l'information se présente dans le monde d'aujourd'hui d'une manière extrêmement différente de ce qu'il était dans les siècles passés, et ceci en raison de l'évolution de la société. L'information est désormais reconnue unanimement comme un droit « universel, inviolable et ina­ liénable » de l'homme moderne ; elle répond chez lui à un profond be­ soin de sa nature sociale; selon l'expression même de Notre vénéré Prédécesseur Jean XXIII dans son encyclique Pacem in terris, si juste­ ment célèbre, « tout être humain a droit à une information objective )). Puisqu'il s'agit d'un droit fondé dans la nature de l'homme, il ne suffit évidemment pas qu'il soit proclamé en théorie; il faut encore le

* Die 17 mensis Aprilis a. 1964. 388 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

reconnaître dans la pratique, le défendre, le servir, et en guider l'exer­ cice pour qu'il demeure conforme à sa finalité naturelle. Droit à la fois actif et passif : la recherche de l'information, et la possibilité pour tous de la recevoir. Et c'est ici qu'apparaît dans toute sa lumière l'importance de la fonction de l'informateur: il permet à chacun, par les informations qu'il lui fournit, de mieux connaître les situations, et de pouvoir pren­ dre, en meilleure connaissance de cause, ses décisions d'homme solidaire­ ment responsable du groupe humain auquel il appartient. Les activités de l'informateur vont ainsi au bénéfice non seulement des individus, mais de tout le corps social. S'adressant à des délégués d'entreprises américaines de presse et de radio, le 21 juillet 1945, Notre Prédécesseur Pie XII ne craignait pas d'affirmer : « C'est un service inappréciable que votre profession rend à la société »-1 De cette finalité de l'information — aider l'homme à mieux assumer son destin et celui de la communauté humaine — découlent les lois morales dont le respect est le plus sûr garant de son sain exercice. Vraie et honnête, dans la fidélité à l'événement, l'information doit l'être pour remplir son rôle social, et elle ne le sera que si l'informateur a le souci permanent de l'objectivité. C'est dire que l'information doit avant tout répondre à la vérité. Nul n'a donc le droit de propager sciemment des informations erronées ou présentées sous une lumière qui en dénature la portée. Nul n'a le droit non plus de choisir de façon arbitraire ses informations, en ne diffusant que ce qui va dans le sens de ses opinions et en faisant silence sur le reste : on peut pécher contre la vérité aussi bien par des omissions calculées que par des affirmations inexactes. Il ne suffit pas que l'information soit objective. Il faut encore qu'elle sache s'imposer d'elle-même les limites exigées par un bien supérieur. Elle doit savoir, par exemple, respecter le droit des autres à leur bonne réputation et s'arrêter devant le légitime secret de leur vie privée. Que d'infractions aujourd'hui sur ces deux points ! Vous le savez comme Nous. Respectueuse d'autrui et de son bien propre, l'information devra l'être encore — et plus, peut-être — du bien commun. Qui oserait sou­ tenir que toute information quelle qu'elle soit, est également bienfaisante ou inoffensive en tout temps et pour tous les milieux? Songez, par exemple, à ce secteur particulièrement sensible et vulnérable qu'est la

1 Discorsi e Radiomessaggi, VII, 125. Acta Pauli Pp. VI 389 jeunesse ! C'est dire les limites que la dignité même de l'information re- _ quiert pour son exercice, non point en raison d'interdits arbitrairement imposés de l'extérieur, mais en vertu des exigences de sa noble mission sociale. Ces brèves notations vous auront montré, Messieurs, quel intérêt attentif Nous portons à la liberté d'information et à ses conditions con­ crètes d'exercice. Il y aurait beaucoup à dire encore sur la conscience professionnelle des informateurs, au regard des pouvoirs publics comme vis-à-vis des personnes ; sur les droits et les devoirs des pouvoirs publics à l'égard de l'information et des informateurs. L'Eglise, vous le savez, se préoccupe aussi d'un problème un peu différent, mais qui n'est pas sans affinité avec l'objet présent de vos recherches : celui de la liberté religieuse. C'est là une question dont l'im­ portance et l'ampleur sont telles que le Concile œcuménique en a été saisi. On peut légitimement attendre sur ce point la promulgation d'un texte qui sera de grande portée non seulement pour l'Eglise, mais pour tous ceux — et ils sont innombrables — qui se sentiront concernés par una déclaration autorisée en cette matière. Nous vous offrons en terminant, Messieurs, Nos meilleurs vœux pour l'heureux achèvement de vos travaux, sur lesquels Nous invoquons de tout cœur, ainsi que sur vos personnes et vos familles, les meilleures bénédictions.

VII

Ad Excellentissimum Virum Hahn-Been Lee, primum cum auctoritate Legatum a Coreana Natione ad Sedem Apostolicam missum, cum is Lit­ teras demandati muneris testes Summo Pontifici obtulisset.*

Mister Minister, We welcome your visit with great pleasure, and we accept with grateful appréciation the Credential Letters by which the President of the Republic of Korea accredits Your Excellency as first Envoy Extraor- dinary and Minister Plenipotentiary to the . Our ardent desire is to entertain good and loyal relations, aimed towards peace and collaboration, through Your Excellency's good offices,

* Die 20 mensis Aprilis a. 1964. 390 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale with the noble Republic you represent. We thank you for your kind words concerning the and its contribution towards the spiritual, civil and cultural welfare of the Korean people. That friendship continues, and We give assurance that the Catholics of Korea will ever show themselves to be loyal and industrious Citizens, respectful of lawful authority and obedient to the civil législation. For the Republic of Korea We express only wishes of every good : for its peace and prosperity, for the success of its high moral, civil and spiritual mission in the Far East and among ali the Nations. We ask Your Excellency Mndly to convey Our cordial greetings and best wishes to His Excellency the President of the Republic of Korea, to the Go­ vernment and to the belo ved Korean people. The Catholic Church teaches the religion of Christ to ali those who freely and willingly listen to her message ; but she also intends to stri ve, with sincere respect for legitimate authority, for the greater good of the Korean people, having no other interest than their happiness and prosperity. Upon Your Excellency as you undertake your high duties, upon His Excellency Chung Hee Park and his collaborator in the Government, and upon ali the Citizens of Korea, We invoke richest divine grâces and heavenly favours.

VIII

Ad Maiestates Suas Fridericum IX, Daniae Regem, et Ingridem Reginam, qui Beatissimum Patrem observantiae causa publice adierunt.*

We welcome Your Majesties and Your Royal Highness to Our home, and We express Our sincere gratitude for the honour of your visit. We consider it to be an historie event, and it touches Us deeply. Rome, which never f orgets the happenings of the past, todáy feels the revival of marvellous memories : the name of Saint Ansgar, apostle of Denmark, who came to Rome in the years eight hundred and thirty-one and thirty-two, and whom Our distant predecessor Gregory IV decorated with the pallium and named as his Apostolic Legate, is always remembered and honoured here ; so too is that of King Saint Knud the Great, who was canonized by Pope Alexander the Third in the year eleven hundred and seventy. Our feeling of lively satisfaction does not arise only from the

* Die 23 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 391 glorious past, but also from tbe présent ; if not f or the same motives, at least for reasons which make your noble Land most dear and respected to Us. Your Majesties' people are everywhere known for their diligence and industry, which have raised them to a superior standard of living. Nevertheless, they have not omitted to provide generously for the secu- rity and assistance of children, of the aged and the sick, and are never lacking in heartfelt liberality towards refugees and those smitten by natural disasters. In Denmark itself, as well as in Greenland and the Faeröes Islands, We are happy to note the religious freedom upheld for members of Our Church. We, in turn, can assure Your Majesties that your Catholic subjects will ever strive to be first in loyalty to you and to their country, obedient to the civil authorities, and contributing to weif are and pro­ gress in every field of social and cultural activity. In your Royal présence, We desire to send Our paternal greeting to all the Danish people, those living in Denmark, the many who have emigrated throughout the world, and particularly to the sailors and fishermen on the seas. Upon all, We invoke choicest divine favours and grâces ; We ardently ask God to protect and prosper Your Majesties and the Royal Family ; and, in the words of Your Majesty's Motto, We pray : God guard Denmark !

NUNTII RADIOPHONICI

I Universis Urbis et Orbis christifidelibus datus, die festo Resurrectionis Domini nostri Iesu Christi. *

Fratelli e figli di Roma e del mondo! Risuoni ancora una volta, nel corso dei secoli e sulla faccia della terra, in quest'anno di grazia 1964, terzo del Concilio Ecumenico Vaticano secondo, da questa Città, che segna l'incontro della civiltà umana col disegno divino sulla salute del mondo, risuoni l'annuncio potente e beato : Cristo è risorto.

* Die 29 mensis Martii a. 1964. 392 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quel Gesù, che nacque a Betlem da Maria Vergine, che fu vaticinato dai Profeti e fu Maestro in mezzo al popolo d'Israele, che fu da alcuni riconosciuto ed amato, da molti respinto, e poi esecrato, condannato, crocifisso, e morì e fu sepolto, è risorto, è veramente risorto, al mattino del terzo giorno ; ha ripreso vita vera, nuova, soprannaturale, vincendo per sempre la grande nemica, la morte. È risorto.

Squillo della più alta vittoria

Come possiamo noi fare echeggiare nel mondo una tale notizia? Fratelli e figli : ascoltate. Noi siamo testimoni di questo fatto. Siamo la voce, che si perpetua di" anno in anno nella storia, siamo la voce che si diffonde in cerchi sempre più larghi nel mondo, siamo la voce che ripete la testimonianza irrefragabile di coloro che primi lo videro con i propri occhi e lo toccarono con le loro mani e avvertirono la novità e la realtà del fatto trionfante sugli schemi d'ogni naturale esperienza; siamo i trasmettitori, da una generazione all'altra, da un popolo all'altro, del messaggio di vita della risurrezione di Cristo. Siamo la voce della Chiesa, per questo fondata, per questo diffusa nel­ l'umanità, per questo militante, per questo vivente e sperante, per questo pronta a confermare col proprio sangue la propria parola. È il messaggio della fede, che, come tromba d'angelo, squilla ancor oggi nel cielo e sulla terra : è risorto. Il Cristo è risorto. Ora, Fratelli e figli, ascoltate ancora. Il fatto della risurrezione di Cristo riguarda, sì, la sua storia, ch'è il Vangelo, riguarda la sua vita, che si è manifestata umana e divina, vivente nella Persona del Verbo di Dio; ma riguarda noi altresì. In Gesù Cristo si realizza un disegno di Dio; il mistero, celato per secoli, della redenzione dell'umanità, è rivelato; in Cristo noi siamo salvati. In Cristo si concentrano i nostri destini, in Cristo si risolvono i nostri drammi, in Cristo si spiegano i nostri dolori, in Cristo si pro­ filano le nostre speranze. Non è un fatto isolato la risurrezione del Signore, è un fatto che riguarda tutta l'umanità; da Cristo si estende al mondo; ha un'impor­ tanza cosmica. Ed è meraviglioso : quel prodigioso avvenimento si river­ bera sopra ogni uomo venuto a questo mondo con effetti diversi e dram­ matici ; investe tutto l'albero genealogico dell'umanità ; Cristo è il nuovo Adamo, che infonde nella fragile, nella mortale circolazione della vita umana naturale un principio vitale nuovo ; ineffabile, ma reale, un prin- Acta Pauli Pp. VI 393 eipio di purificante rigenerazione, un germe di immortalità, un rapporto di comunione esistenziale con Lui, Cristo, fino a partecipare con Lui, nel flusso del suo Spirito santo, alla vita stessa dell'infinito Iddio, che in virtù sempre di Cristo possiamo chiamare beatamente Padre nostro. Bisogna molto riflettere su questo valore universale della risurre­ zione di Cristo ; deriva da questo valore il senso del dramma umano, la soluzione del problema del male, la genesi d'una nuova forma di vita, che si chiama appunto il cristianesimo. Ricordate il canto del diacono all'inizio della cerimonia di questa notte, un canto ch'è il poema più alto sui destini umani; appena si riferisce alla sua sorgente, cioè alla risurrezione di Cristo, per distendersi subito in immense e incomparabili effusioni sulla storia della salvezza, ch'è la storia alla quale tutti siamo inevitabilmente interessati. Scoperta questa nostra solidarietà con la risurrezione del Signore, sgorgano da sé molte conseguenze, tutte grandi, tutte ammirabili, di cui una è questa : la restaurazione — potremmo forse dire la risurrezione — del senso religioso nella coscienza degli uomini.

La fede accesa da Cristo nel mondo

Sul fatto reale della risurrezione di Cristo si fonda la religione, che da Lui prende il nome e la vita ; ed è tale la luce, la forza, la felicità, la santità che scaturiscono dalla fede accesa da Lui nel mondo, che la religione cristiana offre non solo pienezza di pace e di gaudio a chi di cuore la professa, ma irradia intorno a sé un invito, sveglia un desiderio, genera un'inquietudine, presenta un bersaglio, che terranno desto per sèmpre il problema religioso nel mondo. Dovremmo Noi ricordare, in questo momento, la crisi del senso reli­ gioso, che si è prodotta in tanti uomini del nostro tempo, per motivi che avrebbero dovuto invece svegliarlo ; i motivi derivanti dal progresso cul­ turale, scientifico, tecnico, sociale, i quali hanno inebriato la coscienza dell'uomo moderno, generando la persuasione, che sta mutandosi in delu­ sione, di poter lui essere a se stesso maestro e salvatore, di non aver d'altri bisogno per risolvere i problemi fondamentali e tuttora oscuri, sempre più oscuri della sua vita, e d'essere lui capace di saziare l'insazia­ bile sete di conoscenza, di esistenza, di felicità e di amore, che gli nasce e gli cresce dentro man mano che si approfondisce e si allarga il suo domi­ nio sulla natura che lo circonda. Sappiamo quali sono le condizioni degli animi attraversati da questa 394 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

esperienza caratteristica del nostro tempo ; esasperati gli uni nella nega­ zione accecata da scientismo invecchiato, inquieti altri, apatici molti e alienati e quasi rassegnati a che la vita manchi di senso e di scopo ; impensieriti altri non pochi, fra i più riflessivi, per il decadere di quel senso religioso, che è alla base delle più solide e più genuine costruzioni dello spirito umano. Qualunque sia la posizione nei riguardi della religione, di voi, uomini d'oggi che Ci ascoltate, Noi rivolgiamo a tutti dal punto vertice, in cui Ci pone la Pasqua cristiana, l'invito ad accogliere il messaggio di luce, che viene al mondo dalla risurrezione di Cristo : questo è tale avvenimento da costituire al tempo stesso argomento per credere in Lui ed oggetto da credere di Lui ; è all'apice dell'umana ragione, che cerca e vuol vedere e vuol sapere; ed è all'inizio della soverchiante certezza della verità religiosa accettata per fede, che inonda lo spirito della forza e della soavità della Parola di Dio. Oggi l'uomo ha bisogno di riavere, collaudato dalla maturità critica del pensiero moderno e dall'esperienza agitata dell'evoluzione sociale, un concetto giusto e fermo su di sé, sulla propria vita. Ha bisogno d'una luce che da se stesso trovare non può. Chi di voi ha assistito al rito simbolico e gentile, estremamente espressivo, che ha rallegrato la veglia dei fedeli, deve risentire l'eco crescente del triplice annuncio all'accensione del candido cero : Lumen Christi : ecco il lume di Cristo ! La luce splende nelle tenebre, proclama il prologo del Vangelo di Giovanni. Bisogna avere la sapienza, il coraggio e la gioia di rispondere : Deo gratias! Grazie, o Dio, che nella Pasqua di Cristo hai acceso una luce provviden­ ziale nell'oscurità del panorama umano e cosmico. Ogni religione ha in sé bagliori di luce, che non bisogna né disprez­ zare né spegnere, anche se essi non sono sufficienti a dare all'uomo la chiarezza di cui ha bisogno, e non valgono a raggiungere il miracolo della luce cristiana, che fa coincidere la verità con la vita ; ma ogni religione ci solleva alla trascendenza dell'Essere, senza di cui non è ragione per l'esistere, per il ragionare, per l'operare responsabile, per lo sperare senza illusione. Ogni religione è alba di fede ; e noi l'attendiamo a migliore aurora, all'ottimo splendore della sapienza cristiana. Ma a chi non ha religione, o a chi l'avversa Noi rivolgeremo preghiera di non condannarsi da sé al peso di dogmi irrazionali, alle contraddizioni del dubbio senza pace e dell'assurdo senza scampo, o alle maledizioni della disperazione e del nulla. Forse non pochi di voi hanno della religione Acta Pauli Pp. VI 395 concetti imprecisi e ripugnanti ; forse pensano della fede ciò che preci­ samente non è : offesa al pensiero, catena al progresso, umiliazione del­ l'uomo, tristezza alla vita. Fórse alcuni di voi sono più avidi e perciò inconsciamente più atti a cogliere il lampo della luce, perché, se non dormono nell'ignavia e nell'ignoranza, l'oscurità del loro ateismo dilata le loro pupille verso un affannoso sforzo di decifrare al buio il dove e il perché delle cose.

Il cristianesimo è gioia

Noi non daremo oggi della luce pasquale che un solo raggio, per tutti quelli che lo vogliono accogliere, come augurio, come dono, come segno almeno della Nostra somma dilezione, ma specialmente per voi cristiani, per voi fedeli cattolici, che siete già aperti a questa folgorazione. 1Ì3 il raggio primo della Pasqua, cioè della vita risorta in Cristo e in nói che cristiani vogliamo essere ; ed è la gioia. Il cristianesimo è gioia. La fede è gioia. La grazia è gioia. Ricordate questo, o uomini, figli e fratelli ed amici. Cristo è la gioia, la vera gioia del mondo. La vita cristiana, sì, è austera ; essa conosce il dolore e la rinuncia, esige la penitenza, fa proprio il sacrificio, accetta la croce e, quando occorre, affronta la sofferenza e la morte. Ma nella sua espressione riso­ lutiva la vita cristiana è beatitudine. Ricordate il discorso-programma di Cristo, appunto sulle beatitudini. Così che essa è sostanzialmente positiva ; essa è liberatrice, purificatrice, trasformatrice : tutto in essa si riduce a bene, tutto perciò a felicità nella vita cristiana. Essa è umana. Essa è più che umana, pervasa com'è da una presenza viva e ineffabile, 10 Spirito consolatore, lo Spirito di Cristo, che la conforta, la sorregge, la abilita a cose superiori, la dispone a credere, a sperare, ad amare. È sovranamente ottimista. ÏC creativa. È felice oggi, in attesa d'una piena felicità domani. Perché sostiamo su questo aspetto della festa pasquale? Perché risol­ viamo la vita religiosa in felicità umana? Í3 facile intendere. Perché vogliamo a tutti augurare di sperimentare 11 cristianesimo, il quale altro non è che la derivazione del mistero pa­ squale, nei suoi termini veri, che sono quelli della soluzione e della sod­ disfazione dei problemi umani ! A voi, perciò, che soffrite, specialmente, auguriamo la buona Pasqua ; a voi che ancora avete fame e sete di giu­ stizia, a voi che lavorate, a voi che faticate, sia buona e consolatrice la Pasqua. A voi giovani, che avete l'istinto della felicità, auguriamo che ne sappiate scoprire la sorgente, al di là dello schermo sensibile, al di là 396 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

del piacere, al di là del successo, nella realtà profonda della vita, che solo Cristo disvela. A voi, cristiani, specialmente, affinché sappiate gustare ciò che possedete, e affinché possiate dare al mondo l'apologia, di cui oggi esso ha bisogno, quella della vera gioia, mandiamo l'augurio pasquale.

E mentre lo allarghiamo a Roma, alla Chiesa, ai fratelli ancora da noi separati, ai credenti in Dio, e anche a quelli che tuttora non credono o non credono più, e mentre abbiamo un pensiero di cordiale commise­ razione per le vittime delle sventure, di cui questa notte è venuta notizia, diamo a tutta l'umanità, diamo al" mondo, come testimoni della verità e della vita, la Nostra Benedizione Apostolica. **

II

Christifidelibus universi catholici orbis, pridie quam supplicatio habe­ retur, in diem dominicam secundam post Pascha indicta, ad sacerdotum, religiosorum sodalium sacrarumque virginum copiam a Domino impe­ trandam.*

(( Pregate il padrone della messe, affinché mandi operai » per la sua Chiesa.1 Lanciando lo sguardo ansioso sulla sterminata distesa di campi spi­ rituali verdeggianti, che in tutto il mondo attendono mani sacerdotali, sgorga dall'animo l'accorata invocazione al Signore, secondo l'invito di Cristo. Sì, oggi come allora, « la messe è copiosa, ma gli operai sono pochi » : 2 pochi, in confronto delle accresciute necessità della cura pa­ storale; pochi, di fronte alle esigenze del mondo moderno, ai suoi fre­ miti di inquietudine, ai suoi bisogni di chiarezza e di luce, che richie­ dono maestri e padri comprensivi, aperti, aggiornati; pochi, ancora, di fronte a coloro, i quali, sebbene lontani, indifferenti, o ostili, pur vogliono nel sacerdote un modello vivente irreprensibile della dottrina, ch'egli professa. E soprattutto scarseggiano queste mani sacerdotali

** Inde Beatissimus Pater bene precantia verba ob redeuntia Paschalia festa variis linguis christifidelibus fecit. * Die 11 mensis Aprilis a. 1964. 1 Cfr. Matth. 9, 38. 2 Ib. 9, 37. Acta Pauli Pp. VI 397 nei campi di missione, ovunque ci siano uomini e fratelli da catechizzare, da soccorrere, da consolare. La presente domenica, che nella Liturgia Eomana prende dal Van­ gelo il nome del Buon Pastore, veda dunque unite in un unico palpito di preghiera le schiere generose dei cattolici di tutto il mondo, per invocare dal Signore gli operai necessari alla sua messe. E perché questa Gior­ nata mondiale di preghiere per le vocazioni sacerdotali e religiose avesse quella risonanza, che essa merita, abbiamo desiderato rivolgere la Nostra incitatrice parola a tutti i Nostri figli dilettissimi, afiinché nessuno man­ chi a un dovere così grave e responsabile. Il problema del numero suffi­ ciente dei sacerdoti tocca da vicino tutti i fedeli : non solo perché ne dipende l'avvenire religioso della società cristiana, ma anche perché que­ sto problema è il preciso e inesorabile indice della vitalità di fede e di amore delle singole comunità parrocchiali e diocesane, e testimonianza della sanità morale delle famiglie cristiane. Ove numerose sbocciano le vocazioni allo stato ecclesiastico e religioso, là si vive generosamente secondo il Vangelo : là vi è segno che vi sono genitori fervorosi e buoni, che non solo non temono, ma si sentono ben lieti ed onorati di dare i propri figli alla Chiesa ; là vi sono sacerdoti zelanti e fedeli, per i quali la continuità del proprio sacerdozio è il primo e più importante pro­ gramma di cura pastorale; là soprattutto vi sono adolescenti generosi e aperti, puri e coraggiosi che, nutriti di vita Eucaristica e sensibili alla voce di Cristo, sanno alimentare nel loro giovane cuore il desiderio di servire un giorno la Chiesa, e di donarsi alle anime per tutta la vita, per riprodurre in sé i lineamenti del Buon Pastore, e seguirne fedelmente le orme.

Si alzi dunque al Cielo la nostra preghiera : dalle famiglie, dalle parrocchie, dalle comunità religiose, dalle corsie degli ospedali, dallo stuolo dei bimbi innocenti, affinché crescano le vocazioni, e siano con­ formi ai desideri del Cuòre di Cristo. Così pregheremo : . Ö Gesù, divino Pastore delle anime, che hai chiamato gli Apostoli per farne pescatori di uomini, attrai a Te ancora anime ardenti e gene­ rose di giovani, per renderli tuoi seguaci e tuoi ministri; falli partecipi della tua sete di universale Redenzione, per la quale rinnovi sugli altari il tuo Sacrificio. Tu, o Signore, « sempre vivo a intercedere per noi )),3

3 Hebr. 7, 25. 398 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dischiudi loro gli orizzonti del mondo intero^, ove il muto supplicare di tanti fratelli chiede luce di verità e calore di amore; affinché, rispon­ dendo alla tua chiamata, prolunghino quaggiù la tua missione, edifichino il tuo Corpo Mistico, che è la Chiesa, e siano « sale della terra », (( luce del mondo ».4 Estendi, o Signore, la tua amorosa chiamata anche a molte anime di donne illibate e generose, e infondi loro l'ansia della perfezione evangelica, e la dedizione al servizio della Chiesa e dei fratelli bisognosi di assistenza e dì carità. Così sia.

In pegno delle particolari predilezioni del Signore su quanti, unen­ dosi alla Nostra preghiera, offriranno oggi al Cielo le loro suppliche, di cuore impartiamo a voi, diletti figli e figlie, la Nostra própiziatrice Benedizione Apostolica, che estendiamo in special modo a tutti i sacer­ doti e alle anime consacrate, ed a quanti, nei seminari e nelle case reli­ giose, si preparano nella pietà, nello studio, nel sacrifìcio a salire al­ l'Altare, ad essere un giorno i cooperatori dell'ordine sacerdotale.

III Christifidelibus Salvatorianae Reipublicae, cum Eucharisticus ex universa natione Conventus finem haberet.*

Amadísimos Hijos :

Han pasado yo los cincuenta años desde que Nuestro venerado y santo Predecesor, el Papa Pío X erigió la Provincia eclesiástica en que se articulan las diócesis que configuran la vida religiosa de . Para conmemorar un acontecimiento tan trascendental habéis querido, siguiendo la invitación de vuestros celosos Pastores, rendir homenaje de acción de gracias al Señor en el Sacramento del Altar con la celebración de un Congreso Eucaristico Nacipnal que en este día se clausura solemnemente. Ahora pues que vuestros ojos están vueltos a Cristo sacramentado, os dirigimos este saludo con el que, por una parte anhelamos expresar el gran afecto que Nuestro corazón siente por vosotros, la admiración

* Matth. 5, 13. * Die 19 mensis Aprilis a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 399 que nos merecen vuestras tradiciones, y por otra infundir aliento a vues­ tro fervor y entusiasmo. Con la sencillez pues de una conversación fami­ liar vamos a brindaros algunos pensamientos que escogemos de tantos como se agolpan a Nuestra mente al ponernos en contacto con vosotros. El desarrollo de la organización eclesiástica, con la erección de la Arquidiócesis, ha proporcionado sin duda nuevos recursos al ejercicio del apostolado. Así lo sabéis apreciar vosotros, y la historia de vuestro País en este medio siglo puede hablar de la gratitud que sentís para con el Papa Santo de la Eucaristía que abrió este nuevo capítulo a la expansión y dinamismo espiritual vuestro. Nos consta que en este agra­ decimiento encuentran asimismo su significación más hermosa el afecto y adhesión que os distinguen para con la Sede de Pedro, roca sobre la que se asienta la Iglesia entera, centro de unidad y propulsión, garantía de pureza en la fe y promesa cierta de fecundidad cristiana. Esto Nos consuela, y a perseverar en tales sentimientos os animamos. La tensión espiritual creada por el acontecimiento del Congreso, os diremos en segundo lugar, reclama de vosotros atención constante al crecimiento en la vida de la gracia, en la vida en Cristo.1 Conservar el patrimonio heredado, si puede constituir de por sí mismo una tarea difícil en esta época, no basta en un programa sinceramente cristiano : es preciso airear, para acrecentarlo, el siempre fecundo tesoro spiritual recibido de los mayores ; para no decaer es necesario revitalizar constan­ temente obras, instituciones, cultura, todo, con el fermento siempre eficaz del evangelio, a cuya luz pueden y deben orientarse los nuevos tiempos. Ved, finalmente, la emoción de Nuestro espíritu que en estos momentos tiene su cita con el vuestro ante el tabernáculo, ante el Dios de los Amores. Dios está con nosotros : et habitavit in nobis,2 sí, ha querido seguir viviendo con nosotros : en la fábrica, en el campo, en la ciudad. Con El, como de la mano, quisiéramos acercarnos ahora a cada uno de vosotros para susurrar a vuestro oído la palabra de vida, la idea sal­ vadora; Nos gustaría sobre todo entrar en vuestros hogares donde El particularmente pide tener su morada come en un oasis de paz. El es­ fuerzo realizado, como preparación al Congreso, para la moralización del matrimonio y la familia ha tenido ya sus frutos ; otros tal vez esperan todavía para su madurez completa, la decisión final por vuestra parte. Nada que sea contrario a la ley de Dios sirve para edificar la ciudad,

1 Cfr. Eph. 4. 15. 2 Io. 1, 14. 400 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale y por el contrario, en la santidad de los vínculos familiares, en el respeto sagrado a las fuentes de la vida humana, el verdadero progreso social encontrará su base más firme. Amadísimos Hijos : Muchas de vuestras ciudades llevan nombres de Santos; vuestra misma Nación, que se asoma al Pacífico con aire de gallardo y noble señorío, se honra también con la denominación del divino Salvador. Tenemos no solo la esperanza, sino más todavía la certeza de que seguiréis haciendo honor a tales títulos en vuestras acti­ vidades, en el hogar, en la enseñanza, en las relaciones sociales y cívicas. Pedimos a Dios, por intercesión de la Virgen Santísima, que, como fruto el más señalado de estas solemnidades, una primavera de vocaciones eclesiásticas y religiosas alegre las aulas de vuestros centros de formación. Quede vuestro Congreso como una fecha histórica en el renacimiento espiritual de la Nación. Estas plegarias presentamos al Rey Eucaristico elevando las manos suplicantes, mientras os enviamos a tí, dignísimo Cardenal Legado Nuestro, a los venerables Arzobispos y Obispos ahí presentes, a las altas Autoridades de esa querida República, al Clero y fieles todos de El Salvador una particular Bendición Apostólica.

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Ad E.mum P. D. Iosephum S. R. E. Presb. Cardinalem da Costa Nunes, Sacri Consilii Religiosis Ordinibus Sodalitatibusque praepositi Ulyssipone partes agentem, cum haberetur alter ex universa Lusitana natione Religio­ sorum Sodalium Conventus.

Saudamos, com o maior aprazimento, o IIo Congresso Nacional dos Religiosos de Portugal, o qual deseja estudar em profundidade os diversos aspectos de recrutamento, de escolha, de assistenda e de formaçâo das vocaçoes religiosas. Queremos dirigir urna palavra de viva satisfaçâo aos seus promotores diligentes, aos membros das Comissöes de honra e executiva ; urna palavra de agradecimento aos que ajudaram na preparaçao do Congresso, aos que para eie contribuiram com o pròprio estudo e a pròpria experiencia; Acta Pauli Pp. VI 401 aos que dele participam, prestando homenagem ao dever, à fìdelidade, ao afecto para com a Igreja. A força e a beleza da Igreja Católica estao na sua unidade ; e sempre que esta unidade se celebra, ainda que em manifestaçôes particulares e momentáneas, acendem-se no coraçâo conforto e esperança. Desejamos relevar e testemunbar este conforto e esta esperança, dirigindo o Nosso pensamento aos dilectos Religiosos de Portugal reunidos em congresso, admirando o seu zelo de prestarem profunda atençâo a um problema tao vasto — que é sempre grave, sempre urgente, sempre delicadissimo — notando a sua solicitude de compreenderem bem os termos em que este problema se pôe na vida propria da Igreja e apreciando o seu esforço de coordenarem os propósitos e actividades de cada um para um trabalho comum mais eficiente e mais fecundo. Säo deles bem conbecidos a estima, o amor, a solicitude maternal que a Santa Igreja nutre e incessantemente manifesta pelos estados de perfeiçâo. Que deste íntimo conhecimento, possa lançar um novo fervor o empenho de darem urna sempre maior intensidade à vida consagrada à perfeiçâo evangélica e de favorecerem urna sempre mais ampla extensäo da mesma, mediante o incremento das vocaçôes. Na verdade, compete aos que vivem em estado de perfeiçâo urna especial responsabilidade no promover a obra pastoral em prol das vocaçôes religiosas. Eles conhecem em que consiste a vocaçâo religiosa, estäo em grau de descobrir os seus sinais, de demonstrar a sua beleza, de indicar as suas vantagens espirituais, devendo ainda déla dar testemunho pela sua vida e sua acçao, afim de irradiar e suscitar ñas almas juvenis o ideal da pràtica dos conselhos evangélicos. Enquanto que a oraçâo do Senhor da messe, ut mittat operarios in messem suam,1 se eleva fervorosa da alma dos participantes no presente Congresso, eles sentem um novo incitamento ao exemplo da santidade religiosa e ao exercicio constante de um ponderado zelo apostólico. Estas consideraçôes pöem em evidencia dois Nossos desejos particu­ lares em ordern à vida religiosa. O primeiro diz respeito à autenticidade ascética e espiritual de quem aspira à perfeiçâo e a eia consagra, na imitaçâo e no amor de Cristo, o dia inteiro, todo o seu talento, todo o seu afecto, ß, de facto, para dése jar que o estado religioso se ja mais reful­ gente pela sincera fìdelidade ao seguimento de Cristo, do que pelos seus sinais externos e formais, do que pelos seus especiáis privilegios, do que

1 Matth. 9, 38.

26 - ACTA, vol. VI, n. 6. — 30-5-1964. 402 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pelas suas peculiares actividades, de modo que, no Religioso, a Igreja possa honrar e o mundo possa admirar a pràtica exemplar do amor de Deus, mediante a observancia generosa dos votos religiosos. O segundo refere-se ao sentido de pertença à Igreja de Deus, que deve sempre animar a vida religiosa; sentido este que, longe de atenuar-se pelo facto de o estado religioso ser configurado pelas proprias regras — aptas ao seu incremento interior e à sua efusäo exterior ñas obras de beneficencia e de apostolado — por si mesmo se alimenta daquela caridade que sempre mais o deve unir ao corpo jerárquico e comunitàrio da Santa Igreja, devendo a perfeiçâo crista exprimir-se no amor reciproco e na unidade de sentimentos e de obras. Fazendo votos para que frutos preciosos corôem todos os estudos e trabalhos dos Congressistas e invocando sobre eles a abundancia dos dons divinos, de que é penhor a Nossa Bênçâo Apostólica que de coraçâo lhes concedemos, desejamos mais urna vez confirmar o Nosso paternal incitamento, encorajar os seus propósitos e confortá-los pelas suas dili­ gentes actividades apostólicas. Finalmente, amado Filho Nosso, que ides representar a Sagrada Congregaçâo dos Religiosos neste Congresso, vos concedemos a faculdade de dar a Bênçâo Papal, com a Indulgencia plenaria anexa, a ser obtida ñas condiçôes acostumadas da Igreja. Vaticano, 21 de Marco de 1964.

PAULUS PP. VI Sacra Congregatio Consistorialis 403

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 29 Februarii .196%.. — Titulari episcopali Ecclesiae Dibonensi praefecit Exc. P. D. Gerardum Martínez Madrigal, hactenus Episcopum G arzonensem - Neivensem. — Cathedrali Ecclesiae Garzonensi-Neivensi Exc. P. D. Iosephum de Iesu Pimiento Rodríguez, hactenus Episcopum Monteriensem. die S Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Panamensi Exc. P. D. Thomam Albertum Clavel Méndez, hactenus Episcopum Davidensem. — Cathedrali Ecclesiae Sancti Iacobi Veraguensis, noviter erectae, Exc. P. D. Marcum Gregorium McGrath, hactenus Episcopum titularem Caeciritanum. die h Martii. — Praelaturae nullius Chulacanensi, noviter erectae, R. P. Ioannem Conway McNabb, sodalem Ordinis Fratrum Eremitarum Discalceatorum S. Augustini. die 11 Martii. — Abbatiae nullius Sancti Pauli de Urbe R. P. Ioannem Baptistam Franzoni, sodalem Congregationis Casinensis Ordinis Sancti Benedicti. die 17 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Ibaguensi Exc. P. D. Iosephum loachim Flórez Hernández, hactenus Episcopum Duitamensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Cefalensi R. P. Ferdinandum Azcá- rate, e Societate Iesu, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz v Cia, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. — Titulari episcopali Ecclesiae Sulianitanae R. P. D. Alfredum Llaguno Canals, Vicarium Generalem archidioecesis S. Christophori de Habana, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz y Cia, Archiepiscopi S. Christophori de Habana. 404 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Titulari episcopali Ecclesiae Villanovensi R. P. D. Sanctum Qua­ dri, e clero dioecesis Bergomensis, Antistitem Urbanum, sacerdotem operariis italicis consulentem in Christianas Societates adscitis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Gaudentii Binaschi, Episcopi Pine- roliensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaeregiensi R. P. D. Gulielmum Iosephum Me Donald, ex archidioecesi S. Francisci in California, Recto­ rem Catholicae Universitatis Civitatum Foederatarum Americae Sep­ tentrionalis in urbe Vashingtonensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Patricii L. 0'Boyle, Archiepiscopi Vashingtonensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Aggeritanae R. P. D. Ioannem S. Spence, parochum Sacratissimi Cordis Iesu, ex archidioecesi Vashing­ tonensi, quem deputavit Auxiliarem Excimi P. D. Patricii L. 0'Boyle, Archiepiscopi Vashingtonensis. die 21 Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Beneventensi R. P. Carolum Oviedo Cavada, sodalem Ordinis B. Mariae de Mercede re­ demptionis captivorum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Em- manuelis Sánchez Beguiristain, Archiepiscopi Ssmae Conceptionis. die 23 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Monteriensi Exc. P. D. Mi­ chaelem Antonium Medina y Medina, hactenus Episcopum titularem Cephasenum. die 21[ Martii. — Titulari episcopali Ecclesiae Caëciritanae R. D. Eduardum Pironio, e clero dioecesis Mercedensis, quem deputavit Auxi­ liarem Excmi P. D. Antonii Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Aquaealbensi in Mauretania Exc. P. D. Alfonsum Paulum Desideratum Gaudron, hactenus Episcopum Ebroicensem. die 25 Martii. — Archiepiscopali Ecclesiae Barcinonensi, nuper in Archiepiscopalem evectae, Exc. P. D. Gregorium Modrego et Casáus, hactenus Archiepiscopum-Episcopum eiusdem dioecesis. die 27 MartiL — Archiepiscopali Ecclesiae Matritensi, nuper in Ar­ chiepiscopalem evectae, Exc. P. D. Casimirum Morcillo González, hacte­ nus Archiepiscopum Caesaraugustanum. die 12 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Ovetensi Exc. P. D. Vin­ centium Enrique et Tarancón, hactenus Episcopum Celsonensem. die 13 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Rusaditanae R. P. Paulum Hnilica, Societatis Iesu sodalem. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 405

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i AMBATONDRAZAKAËNSIS

DECRETUM De novae ecclesiae cathedralis erectione

Cum praesens ecclesia cathedralis dioecesis Ambatondrazakaënsis, in Insula vulgo Madagascar denominata exsistentis, non satis ampla et decora videretur, Excellentissimus ac Reverendissimus Dominus Fran­ ciscus Vollaro, memoratae dioecesis Ambatondrazakaënsis Episcopus^ enixas humilesque preces huic Sacrae Congregationi porrexit ut nova ecclesia, nuper in civitate « Ambatondrazaka )) exstructa et Sanctissimae Trinitati dedicata, titulo ecclesiae cathedralis honestaretur. Quamobrem Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, precibus praelaudati Episcopi dioecesis Ambaton­ drazakaënsis adnuendum censens, per praesens Decretum, novae eccle­ siae, in urbe « Ambatondrazaka » exstructae et Sanctissimae Trinitati dedicatae, privilegia et honores cathedralis ecclesiae tribuere statuit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 26 mensis Februarii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. i% S. f Petrus Sigismoridi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis

II BOMBAYENSIS

DECRETUM De novae ecclesiae cathedralis et metropolitanae erectione

Cum ecclesia Sanctissimo Nomini Iesu dicata, in urbe Bombayensi exstanti, iam ab initio anni 1942 munere pro-Cathedralis archidioecesis Bombayensis fungatur, Emus ac Revmus Dominus Cardinalis Valerianus 406 » Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Gracias, Archiepiscopus eiusdem archidioecesis, preces huic Sacrae Con­ gregationi porrexit, ut supradicta ecclesia ad munus ecclesiae cathedra­ lis et metropolitanae elevaretur. Sacrum hoc Consilium Christiano Nomini propagando, re mature per­ pensa, precibus praelaudati Enii Archiepiscopi adnuendum censens, per praesens Decretum ecclesiam Ssmo Nomini Iesu dicatam ad digni­ tatem cathedralis et metropolitanae archidioecesis Bombayensis evehit ac privilegia et honores, illi gradui pertinentia, concedit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 3 mensis Martii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus D. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis Sacra Romana Rota 407

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

LANSINGEN. Nullitatis matrimonii (Kaminski - Brunk)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Richardi Brunk, in causa conventi, eumdem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro bora undecima diei 25 Iulii 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium sub­ scribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedicti domini Richardi Brunk, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Boleslaus Filipiak, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 22 Aprilis a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Richard Brunk, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 juillet 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans les cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Richard Brunk, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 408 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì, 20 aprile 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Prof. HAHN - BEEN LEE, primo Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario della Corea.

Giovedì, 23 aprile 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita ufficiale Le Loro Maestà il Re FEDERICO IX e la Regina INGRID di Danimarca.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di confermare :

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità : 19 luglio 1963. Monsig. Fanelli Francesco (San Severo). » )) » Monsig. Sessa Mario (San Severo). 27 » » Monsig. Salvagno Tullio (Chioggia). » » » Monsig. Bonizzoni Alfredo (Crema). » » » Monsig. Bonomi Giovanni (Crema). » » » Monsig. Capetti Bellino (Crema). » » » Monsig. Grassi Scalvini Giovanni (Crema). » » Monsig. Groppello Francesco (Crema). » » Monsig. Lucchi Gabriele (Crema). » » Monsig. Madeo Angelo (Crema). » » Monsig. Patrini Angelo (Crema). )) » Monsig. Patrini Tommaso (Crema). » » Monsig. Pianteli! Francesco (Crema). » » » Monsig. Altieri Pasquale (Montevergine). » » Monsig. Ancarani Nevio (Rimini). » » Monsig. Andreini Giovanni (Treviso). » » Monsig. Arlandini Giovanni (Biella). » » » Monsig. Belsito Antonio (Trani). » » Monsig. Berardi Guido (Fano). Diarium Romanae Curiae 409

27 luglio 1963. Monsig. Bernini Dante (Viterbo). » Monsig. Carminati Angelo (Lodi). » » Monsig. Castellano Franco (Sorrento). » Monsig. Cavazzoni Valentino (Piacenza). » Monsig. Chiarini Pietro (Teramo). » » » Monsig. Cipriani Settimio (Fiesole). » » » Monsig. De Girolamo Antonio (Ischia). » » » Monsig. Del Prete Antonio (Aversa). » » » Monsig. De Panfilis Italo (Valva e Sulmona). » Monsig. De Petro Vito (Caltagirone). » » » Monsig. De Santis Mario (Troia). » Monsig. Di Martino Raffaele (Castellammare di Stabia) » » » Monsig. Doino Angelo (Muro Lucano). » » Monsig. Ferrante Giuseppe (S. Marco e Bisignano). » » » Monsig. Ferrari Giovanni (Albenga). » » Monsig. Fontana Gianluigi (). » » » Monsig. Forino Vincenzo (Muro Lucano). » » Monsig. Gioacchini Delfo (Civitacastellana). » » » Monsig. Golia Carmelo (Benevento). » » Monsig. Greco Raffaele (Lecce). » » Monsig. Jaria Antonio (Reggio Calabria). » » Monsig. Jurilli Michele (Bari). » » » Monsig. Macchione Antonio (Aversa). » » Monsig. Manfredi Manfredo (Civitacastellana). » » Monsig. Meies Domenico (Aversa). » » Monsig. Miglietta Mario (Brindisi). » Monsig. Musso Domenico (Alba). » » Monsig. Natalini Oreste (Spoleto). » Monsig. Palmesano Giovanni (Calvi). » Monsig. Pugliese Francesco (Tropea). » » » Monsig. Roberti Nazareno (Segni). » » Monsig. Roselli Sante (Ruvo). » » Monsig. Sole Francesco (Alghero). » » Monsig. Tombari Amedeo (Nepi e Sutri). » » Monsig. Tortoriello Felice (Muro Lucano). » » Monsig. Vallorani Giuseppe (Montalto). » » Monsig. Zar letti Francesco (Viterbo). 3 agosto » Monsig. Bonaiuto Nicolò (Trapani). » » » Monsig. Barone Giuseppe (Trapani). » » Monsig. Catalano Alberto (Trapani). » Monsig. Manuguerra Michele (Trapani). » » » Monsig. Cassisa Salvatore (Trapani). » » Monsig. Campanile Antonio (Trapani). Monsig. Accardi Luciano (Trapani). » Monsig. Tosto Andrea (Trapani). » » Monsig. Bavdaz Vladislao (Gorizia). » » » Monsig. Bovone Alberto (Alessandria). » » Monsig. Cerroni Evaristo (Tivoli). » Monsig. Chiappafreddo Franco (Roma). 410 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

3 agosto 1963. Monsig. Felici Luigi (Ferentino). » » » Monsig. Massani Luigi (Roma). » » » Monsig. Mester Stefano (Eger). » » » Monsig. Morino Claudio (Acqui). » » » Monsig. Parisella Innocenzo (Gaeta). Monsig. Ranaudo Arcangelo (Benevento). » Monsig. Rocconi Martino (Zara). » » » Monsig. Sanna Giovanni (Sassari). » » » Monsig. Caliandro Tommaso (Oria). » » Monsig. Cannalire Antonio (Oria). » » » Monsig. D'Ippolito Ferdinando (Oria). » » » Monsig. Putignano Angelo (Oria). » » » Monsig. Saraceno Fiorenzo (Oria). » » » Monsig. Agustoni Gilberto (Lugano). » » » Monsig. Finelli Giacinto (Roma). » Monsig. De Magistris Luigi (Cagliari). » » » Monsig. Csertö Alessandro (Esztergom). » » » Monsig. Orlandi Giuseppe (Todi). » » » Monsig. Vinci Marcello (Roma). » » » Monsig. Tomko Giuseppe (Kosice). » Monsig. Spina Nicola (Ripatransone). » » » Monsig. Magliocchetti Francesco (Veroli - Frosinone) » » » Monsig. Minotti Luigi (Veroli - Frosinone). » » » Monsig. Mizzoni Gerardo (Veroli - Frosinone). » » » Monsig. Paniccia Antonio (Veroli - Frosinone). 14 » » Monsig. Aurati Augusto (Urbino). » » » Monsig. Panchetti Cesare (Firenze). » » » Monsig. Raimondi Giuseppe (Catanzaro). » » » Monsig. Richiardone Alfredo (Pinerolo). » » » Monsig. Salvi Agostino (Bergamo). » » » Monsig. Corazza Giovanni (Treviso). » Monsig. Favarin Federico (Treviso). » Monsig. Anastasio Leandro (Napoli). » » » Monsig. Bianco Augusto (Asti). » » » Monsig. Bonomo Nicola (Benevento). » » » Monsig. Guerriero Pasquale (Nola). » » » Monsig. Martignon Bruno (Treviso). » » » Monsig. Tosi Sante (Piacenza). » » » Monsig. Bassi Elio (Udine). » » » Monsig. De Muri Giovanni (Padova). » » » Monsig. Fidelbo Giuseppe (Termoli). » Monsig. Girardi Matteo Lino (Padova). » » » Monsig. Ros Giovanni (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Russo Antonio (Nocera de' Pagani). » Monsig. Striano Vincenzo (Nocera de' Pagani). » » » Monsig. Vicedomini Vincenzo (Nocera de' Pagani). » Monsig. Cerchi Autari (Roma). » Monsig. Leoni Aldo (Mantova). Monsig. Simeone Eduardo (Calvi e Teano). Diarium Romanae Curiae 411

Camerieri d'onore in abito paonazzo di Sua Santità:

18 luglio 1963. Monsig. Ahlert Rodolfo (Aachen). » » » Monsig. Bigenwald Riccardo (Aachen). » Monsig. Blass Enrico (Aachen). » » » Monsig. Boonen Filippo (Aachen). » Monsig. Brucherseifer Carlo (Aachen). » » Monsig. Dreissen Giuseppe (Aachen). » » Monsig. Fog Egidio (Aachen). » » Monsig. Haerten Guglielmo (Aachen). )) » Monsig. Harnacke Francesco (Aachen). » » Monsig. Hoffmann Carlo (Aachen). » » Monsig. Hostenkamp Enrico (Aachen). » » Monsig. Jansen Guglielmo (Aachen). » Monsig. Knippen Antonio (Aachen). » » Monsig. Kradepohl Antonio (Aachen). » » Monsig. Licht Agostino (Aachen). » » » Monsig. Molis Michele (Aachen). » Monsig. Palm Ludgero (Aachen). Monsig. Roeckerath Michele (Aachen). » » » Monsig. Schulte-Wieschen Giuseppe (Aachen). » » Monsig. Stegerhütte Giovanni (Aachen). » Monsig. Stephany Erico (Aachen). » » » Monsig. Theisen Edgardo (Aachen). » Monsig. Thelen Guglielmo (Aachen). » » » Monsig. Willemsen Teodoro (Aachen). 19 » Monsig. Concina Giovanni Maria (Concordia). -20 » » Monsig. Chiavazza Carlo (Torino). » » » Monsig. Vigo Andrea (Torino). •27 » » Monsig. Fusaroli Vittorio (Cesena). » » Monsig. Marchi Giuseppe (Cesena). » » Monsig. Della Valentina Giovanni (Concordia) Monsig. Fratta Guglielmo (Concordia). » » Monsig. Muzzatti Vincenzo (Concordia). » » Monsig. Pascotto Sante (Concordia). » » » Monsig. Spangaro Luigi (Concordia). » » » Monsig. Capobianco Paolo (Gaeta). » » Monsig. Fiore Luigi (Gaeta). » Monsig. Santantonio Pietro (Gaeta). 30 » » Monsig. Fasti Antonio (Seckau). » » » Monsig. Gliebe Ottone (Seckau). » » Monsig. Hansemann Giorgio (Seckau). » Monsig. Juri Ermanno (Seckau). » Monsig. Kiegerl Carlo (Seckau). » » » Monsig. Lippe Antonio (Seckau). » » Monsig. Rossi Ernesto (Seckau). » » » Monsig. Woworsky Giuseppe (Seckau). » Monsig. Zehrer Francesco (Seckau). ••31 » » Monsig. Berndorff Paolo (Köln). 412 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

31 luglio 1963. Monsig. Boos G-iuseppe (Köln). » » Monsig. Kremers Guglielmo (Köln). » » » Monsig. Stinner Clemente (Köln). 3 agosto » Monsig. Arnoffi Marino (Ferrara). » Monsig. Giacometti Cesare (Imola). » » Monsig. Gualandi Dario (Imola). Monsig. Mongardi Alberto (Imola). » » Monsig. Naldi Sebastiano (Imola). » » » Monsig. Rossi Roberto (Imola). » » Monsig. Sermasi Giuseppe (Imola). » Monsig. Ferro Mario (Trapani). » » » Monsig. Bet Angelo (Vittorio Veneto). » » Monsig. Pizzinate Angelo (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Piai Carmelo (Vittorio Veneto). » » » Monsig. Andriani Giuseppe (Brindisi). » » » Monsig. Blanc Angelo (Pinerolo). » » Monsig. Camerini Livio (Faenza). » » » Monsig. Goretti Sergio (Città di Castello). » » Monsig. Casazza Antonio (Bobbio). » » Monsig. Kutny Giuseppe (Tarnów). 14 » » Monsig. Randazzo Giuseppe (Caltanissetta). » » » Monsig. Zoli Mario (Faenza). » » » Monsig. Cian Giacomo (Gorizia). » » Monsig. Briotti Giuseppe (Palestrina). » » Monsig. Damizia Enrico (Palestrina). » » » Monsig. Daidone Giovanni (Acireale). » Monsig. Mylanyk Giorgio (Premislia dei Ruteni) » » » Monsig. Baco Girolamo (Mileto). Monsig. Fioravanti Alberto (Nepi). » » Monsig. Stella Orazio (Trani).

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici, in data 10 settembre 1963, il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire le seguenti onorificenze ai Membri delle Missioni Straordinarie inviate per la fausta circostanza della Sua Incoronazione:

La Gran Croce dell'Ordine Piano: A S. E. Luigi Roque Gondra, Ambasciatore presso la Santa Sede (Argentina). A S. E. Evandro Lins e Silva, Ministro degli Affari Esteri (Brasile). A S. E. Pietro Lira Urquieta, Ambasciatore presso la Santa Sede (Chile). A S. E. Camillo Alliali, Ministro Delegato agli Affari Esteri (Costa d'Avorio). A S. E. Sourou Migan Apithy, Vice-Presidente della Repubblica (Dahomey). A S. E. Alberto Coloma Silva, Ambasciatore presso la Santa Sede (Equatore). A S. E. Giorgio Pompidou, Primo Ministro (Francia). Diarium Romanae Curiae 413

A S. E. Luigi Beltranena Sinibaldi, Ambasciatore presso la Santa Sede (). A S. E. Simone Desvarieux, Ambasciatore presso la Santa Sede (Haiti). A S. E. Guglielmo R. Tolbert, Vice-Presidente della Repubblica (Liberia). A S. E. Pietro Werner, Capo del Governo (Lussemburgo). A S. E. Pietro Blanchy, Capo del Governo (Principato di Monaco). A S. E. Michele d'Escoto Muñoz, Ambasciatore presso la Santa Sede (Ni­ caragua) . A S. E. Raul Sapena Pastor, Ministro degli Affari Esteri (Paraguay). A S. E. Armando González Tamayo, Vice-Presidente della Repubblica (Re pubblica Dominicana). A S. E. Alessandro Gallinai Heber, Ambasciatore presso la Santa Sede (Uruguay).

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: A S. E. Francesco Cristiano Erasmus, Ambasciatore (Africa Meridionale). A S. E. Giuseppe M. Martin Jauregui, Ambasciatore (Argentina). A S. E. Cristiano Broda, Ministro Federale della Giustizia (Austria). A S. E. F. J. Blakeney, Ambasciatore (Australia). A S. E. Andrea Schöller, Gran Maresciallo di Corte (Belgio). A S. E. Paolo Mushiete, Ambasciatore (Congo - Leopold ville). A S. E. Ernesto Trigueros Alcaine, Ambasciatore (El Salvador). A S. E. Francesco Acosta Yépez, Ministro della Difesa (Equatore). A S. E. Mechecha Hailé, Ministro presso la Santa Sede (Etiopia). A S. E. Andrea Mintsa, Ambasciatore (Gabon). A S. E. Osei Bonsu, Ambasciatore (Ghana). A S. E. Mohamed Abdul Rauf, Ministro presso la Santa Sede (). A S. E. Nuri Jamil, Ambasciatore (Iraq). A S. E. Mariano Rumor, Ministro degli Interni (Italia). A S. E. Giacinto Bosco, Ministro di Grazia e Giustizia (Italia). A S. E. Mario Martinelli, Ministro delle Finanze (Italia). A S. E. Sayd Khalid Mohamed Jaffar, Ambasciatore (Kuwait). Al CoL Giovanni Ardant, Governatore del Palazzo del Principe (Principato di Monaco). A S. E. Clarenzio Beeby, Ambasciatore (Nuova Zelanda). A S. E. A. C. W. Beerman, Ministro della Giustizia (Olanda). A S. E. il Bali Gran Croce d'Obbedienza Don Enzo di Napoli Rampolla, Principe di Resuttano (Ordine di Malta). A S. E. Abdur Rahman Khan, Ambasciatore (Pakistan). A S. E. Cesare Bengzon, Presidente della Corte Suprema di Giustizia (Fi­ lippine). A S. E. Gian Luigi Bert, Segretario di Stato agli Interni (San Marino). A S. E. Andrea Guillabert, Ministro Guardasigilli (Sénégal). A S. E. A. I. Demby, Ministro delle Miniere (Sierra Leone). A S. E. Kamanda Bongay, Ministro del Lavoro (Sierra Leone). A S. E. Giuseppe Lacalle, Ministro dell'Aviazione (Spagna). A S. E. Giuseppe M. Martínez Sánchez Arjona, Ministro dell'Abitazione (Spagna). A S. E. Chitti Sucharitakul, Ambasciatore (Thailandia). 414 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A S. E. Pana Ombri, Ministro di Stato (Togo). A S. E. Timoteo Bazarrabusa Hina, Alto Commissario a Londra (Uganda), A S. E. Don Luigi Posadas Montero, Ambasciatore (Uruguay). i La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa:

A S. E. Pietro J. Frias, Ambasciatore (Argentina). A S. E. Giovanni Van Den Bosch, Ambasciatore (Belgio). A S. E. Giovanni Meuwenhuys, Ambasciatore (Belgio). A S. E. Carlo Casap, Ambasciatore (Bolivia). A S. E. Candido da Mota Filho, Ambasciatore (Brasile). A S. E. il Sen. Benedetto Valadares, Ambasciatore (Brasile). A S. E. POn. Juárez Tavora, Ambasciatore (Brasile). A S. E. Giovanni Lozano y Lozano, Ambasciatore (Colombia). A S. E. Hernando Sorzano, Ambasciatore (Colombia). A S. E. Roberto Cordero d'Aubuisson, Ambasciatore (El Salvador). A S. E. Giorgio Mantilla Ortega, Ambasciatore (Equatore). A S. E. Cristoforo Bonifaz Jijon, Ambasciatore (Equatore). A S. E. J. von Herwarth, Segretario di Stato (Germania). A S. E. Goppel Alfonso, Presidente del Consiglio dei Ministri della Baviera, (Germania). A S. E. Roberto Azurdia Paiz, Ambasciatore (Guatemala). A S. E. Giuseppe Falla Aris, Ambasciatore (Guatemala). AS. E. Giulio Luigi Sandoval de Larromana, Ambasciatore (Guatemala). A S. E. Moussa Mobarak, Ambasciatore (Libano). A S. E. POn. Momo Gray (Liberia). A S. E. POn. Giuseppe Graham, Ambasciatore (Liberia). A S. E. POn. Harry Greaves (Liberia). A S. E. Edoardo Arguello Cervantes, Ambasciatore (Nicaragua). A S. E. il Bali Gran Croce d'Obbedienza Conte Carlo Volfango von Balle- strem, Ospitaliere dell'Ordine (Ordine di Malta). A S. A. il Principe zu Loewenstein-Wertheim und Rosenberg, Cavaliere" d'Onore e Devozione, Vice-Presidente dell'Associazione Renano-Westfa­ lica (Ordine di Malta). A Don Filippo dei Duchi Caffarelli, Bali Gran Croce d'Onore e Devo­ zione (Ordine di Malta). A S. E. Carlo Arosemena Arias, Ambasciatore (Panama). A S. E. Umberto Calamari, Ambasciatore (Panama). A S. E. Giuseppe A. Moreno González, Ambasciatore (Paraguay). A S. E. Emanuele Adeva, Ambasciatore (Filippine). AS. E. Mario L. Lluberes Abrau, Ambasciatore (Repubblica Dominicana). A S. E. Jamal Farra, Ambasciatore (Siria). A S. E. Giuseppe M. Otero Navascués, Presidente della Commissione per l'Energia Nucleare (Spagna). A S. E. Giovanni Sánchez Cortés, Sottosegretario alle Finanze (Spagna)* A S. E. Raimondo J. Velásquez, Ambasciatore (Venezuela). A S. E. Ignazio Iribarren Borges, Ambasciatore (Venezuela). A S. E. Ivo Veivoda, Ambasciatore (Jugoslavia). A S. E. Giorgio Borg Olivier, Primo Ministro (Malta). Diarium Romanae Curiae 415

A S. E. Giovanni Rey, Membro della Commissione (Comunità Economica Europea). A S. E. Lionello Levi Sandri, Membro della Commissione (Comunità Eco­ nomica Europea). Al sig. Pietro Oliviero Lapie, Membro dell'Alta Autorità (Comunità Euro­ pea del Carbone e dell'Acciaio). A S. E. il Prof. Enrico Medi, Vice-Presidente (Comunità Europea dell'Ener­ gia Atomica). A S. E. Lodovico Benvenuti, Segretario Generale (Consiglio d'Europa). A S. E. Abdel Khalek Hassouna, Segretario Generale (Lega Araba). A S. E. Binay Ranjan Sen, Direttore Generale (Organizzazione delle Nazioni Unite per l'Alimentazione e l'Agricoltura). Al sig. Paolo E. de Berredo Carneiro, Presidente della Conferenza Generale, Ambasciatore (Ü.N.E.S.C.O.).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 31 agosto 1963. A S. E. l'On. sig. Cai well A. A. (Australia). » » » A S. E. il sig. Declerck R. (Belgio). » » » Al sig. Rosali Antonello (Cipro). » » » Al sig. Ake Simeone (Costa d'Avorio). » » » A S. E. il sig. Ayeh-Kumi Emanuele (Ghana). » » » Al sig. Sawongso Hamimzar Ibnu (Indonesia). » » » Al sig. Mendes Meir (Israele). » » » Al sig. Hübe Alfredo (Liechtenstein). » » » Al sig. Philippe Andrea (Lussemburgo). » » » A S, E. il sig. Erez Ismail (Turchia). » » » Al sig. Reichling Carlo. » » » A S. E. il sig. Modinos Polys. » » » A S. E. il sig. Krekeler Heinz L. » » » A S. E. il sig. Sassen Emanuele.

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 31 agosto 1963. Al sig. Herrera Méndez Orazio (Uruguay).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 31 agosto 1963. Al sig. Rojas Galdames Renato (Chile). » » » Al sig. Lee Shan Chung (Cina). » » » Al sig. Tsao She In (Cina). » » » Al sig. Paz Larin Guglielmo (El Salvador). » » » Al sig. Gabela Orlando (Equatore). » » » Al sig. Stenius Göran (Finlandia). » » » Al sig. Paredes Lardizabal Leone (Honduras). » » » Al sig. Agus Jaman (Indonesia). » » » Al sig. Azizollâh Eskandary (Iran). » » » Al sig. Elron Gad (Israele). » » » Al sig. Motta Gianni (Liberia). 416 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

31 agosto 1963. Al sig. Arosemena Giuseppe (Panama). » » Al sig. Velando Ugarteche Giorgio (Perù). » » » Al sig. Fernández Annibale (Paraguay). » Al sig. Galassi Pio Domenico (San Marino). » » Al sig. Valantin Enrico Luigi (Sénégal). » » » Al sig. Nguyen Duong Don (). » » » Al sig. Brugnoli Alberto. » » Al sig. Rabbani Zouher. » » Al sig. Kasel Giuseppe Carlo. » » » Al sig. Papaleo Eugenio. » » » Al sig. Schmitt Paolo Mattia. » » » Al sig. Staderini Ettore. Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile. 31 agosto 1963. Al sig. Rico Toro Walter (Bolivia). » » Al sig. Osei E. K. (Ghana). » Al sig. Owusu A. (Ghana). » » Al sig. Nobuo Mshida (Giappone). » » » Al sig. Gatt Effie (Malta). » » Al sig. Dagbovie (Togo). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 31 agosto 1963. Al Ten. Tinetaraboum {Alto Volta): » » » Al Col. Bongchun Chang (Corea) La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 31 agosto 1963. Al sig. Writht Andrea (Niger). » » » All'On. sig. Burity da Silva Antonio (Portogallo). » » » AlPOn. sig. Pinto Bull James (Portogallo). » AlPOn. sig. S. G. Muduku (Uganda). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 31 agosto 1963. Al sig. Candioti Enrico (Argentina). » » » Al sig. Fernández P. R. (Australia). » » » Al sig. Di Suni Gavino (Costa Bica). » » » Al sig. Katigbak Giuseppe (Filippine). Al sig. Aglonu Filippo (Ghana). » Al sig. Viíleda Bermúdez Raimondo (Honduras). » » » Al sig. Madhavan A. (India). » » » Al sig. Raksihadi Sukarno (Indonesia). » » » Al sig. Abdul Karim Al-Amir (Iraq). » » Al sig. Usamah T. Kadry {Iraq). » » Al sig. Roman Sansone (Nicaragua). » » » Al sig. Van Thiel Coovels D. J. M. (Olanda). » » Al sig. Lafosse Benedetti Enrico (Perù). » » Al sig. León y Rocca Alberto (Perù). » » » Al sig. Adel Abbas Zaki (Repubblica Araba Unita), » » Al sig. Rossi Giuseppe (San Marino). » » Al sig. Baraz Engin (Turchia). An. et vol. LVI 27 Iunii 1964 (Ser. m, v. VI) - N. 7

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE

I Beata Maria Virgo, vulgo à « Fontenova » appellata, principalis caelestis Patrona dioecesis Pisciensis eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Novus veluti fons in huius saeculi desertis spatiis exiit, cum aerumnoso humano generi data est, summo Dei miserentis beneficio, pientissima Mater ac certissimum salutis per­ fugium, Beata Virgo Maria. Ex eo munera superna ubertim possunt haurire, qui in arduo vitae terrenae itinere sunt constituti. Hoc sentiunt Christifideles Pisciensis dioecesis, qui Almam Deiparam, a « Fonte­ nova » appellatam, cuius imago in paroecia oppidi, quod <( Monsum- mano Terme » vulgo vocatur, est proposita, incensa excolunt pietate. Quod religionis studium a saeculo xvi repetitur, quo puella pecudum custos, ante effigiem Dei Genetricis, in aedicula positam, preces suppli­ ces fundens, insigni gratiae caelestis munere est locupletata. Ex quo tempore populus, ad opiferam confugiens Virginem, divinae largitatis dona ibi impetravit nec pauca nec levia. Qua ex parte iuvat memorare, cum aquarum penuria olim valde laboraretur, fontem, Beatae Mariae, ut pie creditur, deprecatione, ilico prosiluisse, atque ex eo nomen illi esse adiectum. Imago vero in templo, non ita amplo sed operis artifìcio praeclaro, collocata, fidelium non solum Pisciensis dioecesis sed etiam aliarum Tusciae regionum animos vehementer ad se convertit et anno MDCCiixxxn aureo diademate est redimita. Quibus omnibus permotus cupiensque gregi sibi commisso, tantae Matris praesidio, spiritualia

27 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 418 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

afferre incrementa, Venerabilis Frater Dinus Aloisius Romoli, Piscien­ sis Episcopus, exceptis quoque votis cleri ac populi christiani, preces Nobis adhibuit, ut Beatam Mariam Virginem, nomine illo invocatam, dioecesis suae caelestem renuntiaremus Patronam. Quibus supplicatio­ nibus libenti animo concedentes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, a « Fontenova » vulgo appellatam, principalem apud Deum universae dioecesis Pisciensis caelestem Pa­ tronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privi­ legiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Con­ trariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernen­ tes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri- tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVIII mensis Iunii, anno MCMLÍXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II Sanctus Pius Pp. X secundarius caelestis Patronus urbis ac dioecesis Mantuanae eligitur.

PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Virtutum gloria fulgentem gregis- que cura mirabilem Pastorem, Sanctum Pium Pp. X, quem universa Eccle­ sia meritis praeconiis celebrat, Mantuana dioecesis singulari nomine observat ac diligit, siquidem novem annos post mandatum sibi episcopale munus saluberrima moderatione eam ornavit et auxit. Viget ibi profecto memoria eorum, quae lectissimus is Praesul egregie perfecit : catechesi enim tradendae sollerter operam dedit, ecclesiastici ordinis decorem pro­ movit, divinam laudem provexit, morum disciplinam confirmavit, totus fuit in relevandis pauperibus. Vitae vero sanctissimae ipse ea praebuit exempla, in quae posteritas cuncta respiceret quibusque ad eandem feren­ dam viam compelleretur. Quae igitur, Mantuanae sedi praepositus, sa­ pienter fructuoseque instituit, ea, ad Petrianam Cathedram provectus, Acta Pauli Pp. VI 41Ö

utpote qui «instaurare omnia in Christo»1 proposuisset, in totius Ecclesiae commodum praestitit. Quibus permotus Venerabilis Fra­ ter Antonius Poma, Mantuanus Episcopus, nomine quoque gregis sibi commissi, maxime sacerdotum et sodalium ab Actione Catholica appel- latorum, Nos rogavit, ut Sanctum Pium Pp. X benigne renuntiaremus secundarium Patronum urbis ac dioecesis Mantuanorum, qui iam prae­ sidio obteguntur Sancti Anselmi, ut praecipui Patroni, et Sancti Aloisii Gonzagae, ut secundarii item caelestis tutoris. Quibus precibus liben­ ti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis con­ sulto, certa scientia ac matura deliberatione Nòstra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Pium Pp. X secundarium apud Deum Patronum urbis ac dioe­ cesis Mantuanae constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae secundariis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irri- tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die II mensis Octobris, anno MCMTJXIÌÌ, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III

Sanctus Antonius de Padua principalis patronus archidioecesis Iudici- forensis confirmatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Praesens supplicum adiutor, San­ ctus Antonius Patavinus, piis obsequiis, ut accepimus, excoli solet a populo Brasiliensi, maxime a Christifidelibus archidioecesis Iudicifo- rensis ; quorum urbs, Praesulis sedes, olim nomine eiusdem Caelitis fuit insignis, siquidem vulgari sermone (( Santo Antonio de Morro da Boiada » appellabatur; atque primus sacrorum Antistes regionem suis curis com­ missam in fidem ac tutelam tam incliti Viri et Ecclesiae luminis tra-

1 Eph. 1, 10. 420 Acia Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale didit, Apostolica tamen approbatione non expetita. Itaque Venerabilis Frater Geraldus Maria de Moráis Penido, hodiernus Archiepiscopus Iudiciforensis, vota etiam significans cleri plebisque Dei, moderationi suae subiectorum, Nos rogavit, ut supernum hoc patrocinium ratum haberemus. Quibus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum Sanctum Antonium de Padua, Confessorem et Ec­ clesiae Doctorem, universae Iudiciforensis archidioecesis principalem apud Deum Patronum confirmamus, seu iterum constituimus ac decla­ ramus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis liturgicis, quae praeci­ puis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstan­ tibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos at­ que integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvni mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a jmblicis Ecclesiae negotiis

IV Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae cathedrali Puniensi con­ feruntur. PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Monumentum fidei praenobile, opus amplitudine structuraque spectabile, princeps templum dioecesis Pu- niensis in edita planifie montana surgit ad auras. Haec enim ecclesia, Beatae Mariae Virgini primae labis experti sacra, pietatis sedes est Ínclita populo circum incolenti, qui maxima e parte efficitur autochtho­ num genere; quin immo sanctuarii loco habetur, siquidem imaginem Iesu Christi Cruci affixi, « Señor de Laikakota » vulgo appellati, quae ibi est proposita, animis incensis venerantur; Praeterea divinis ritibus celebrandis a Canonicorum collègio studiose opera datur iisdemque pretiosae supellectilis sacrae copia decor accrescit. Hoc vero domi- Acta Pauli Pp. VI 421 ciliuin religionis, quae ea in plaga laetis auctibus provehi dicitur, artis- simul, quam « barocam » vocitant, affatim commendatur. Cui tem$lo> saeculo xviii excitato et multiplici laude illustri, ampliorem cupíén^ honorem adiungere, Venerabilis Frater Iulius Gonzales Ruiz, Fulden­ sis Episcopus, vota quoque referens cleri plebisque, curae suae pastorali Commissae, Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure dona- remus. Quibus precibus libenti animo concedentes, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum Puniensem cathedralem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis sine labe conceptae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis,, quae templis eodem auctis honore rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Lit­ teras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suos­ que plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffra­ gari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xix mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

V Beata Maria Virgo in caelum Assumpta praecipua Patrona, atque S. Phi­ lippus Apostolus aeque-principalis Patronus dioecesis Orurensis decla­ rantur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Dulci cuidam pietatis motui obse­ quentes, Orurensis dioecesis fideles Beatissimam Dei Genetricem eamque potissimum, tanti memores mysterii, in caeleste domicilium evectam venerantur. Hunc autem cultum marialem, qui — ut neminem latet — uberrimo semper fuit et erit fructui animis christianorum, simile Sancti Philippi Apostoli subsequitur studium, quod, a maioribus traditum, in praesenti quoque viget floretque. Quibus certis usus argumentis, Vene­ rabilis Frater Georgius Manrique, sacrorum Antistes in illa, quam supra 422 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale diximus, iurisdictione, per litteras ad Nos datas significavit sibi esse in animo non solum sacerdotes ac fideles, verum etiam apostolici muneris labores Augustae Matri in caelum Assumptae sollemni ratione conse­ crare, itemque illius praeclari Christi discipuli cultum provehere; qua­ propter id instantius rogavit, ut almam Deiparam eundemque Aposto­ lum per Nostrae potestatis decretum primos Orurensis dioecesis tutores constitueremus. Quod votum benigne excipere et adimplere non dubi­ tamus, cum certa Nos teneat spes incrementi, quod decreta patrocinia catholicae religioni ibidem afferent. Itaque, ex Sacrae Rituum Congre­ gationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam in caelum Assumptam prin­ cipalem apud Deum caelestem Patronam et Sanctum Philippum Apo­ stolum aeque-principalem Patronum universae Orurensis dioecesis consti­ tuimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis litur­ gicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis qui­ busvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma­ nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxn mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. ÇICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

CHIROGRAPHUM

Opus in Civitate Vaticana constituitur operariis religione ac pietate exco­ lendis. PAULUS PP. VI

Il Signor Barone Francesco Mario Oddasso, il quale ha già fornito prove di generosità verso opere della Chiesa Cattolica, aveva domandato al Nostro Predecessore Giovanni XXIII di venerata memoria, durante gli ultimi giorni della Sua vita terrena, di erigere nella Città del Vati­ cano una Fondazione diretta all'assistenza spirituale di operai, e aveva Acta Pauli Pp. VI 423 altresì destinato una cospicua somma quale primo patrimonio della Fondazione stessa. Il Barone Oddasso ha ora rinnovato tale sua domanda, postulando che la Fondazione assuma il nome di San Paolo. Aderendo di buon grado al desiderio del pio gentiluomo, abbiamo sta­ bilito di costituire la Fondazione da lui auspicata, e la costituiamo con il presente Nostro Chirografo, conferendole personalità giuridica propria e sede nella Città del Vaticano. La Fondazione sarà retta dallo Statuto, che approveremo oggi stesso. Il presente Nostro Chirografo sarà pubblicato negli ACTA APOSTOLICAE SEDIS. Dato dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano, il giorno 22 Aprile dell'anno 1964, primo del Nostro Pontificato.

PAULUS PP. VI

EPISTULAE

I Ad Exc.mum P. D. Athenagoram, Patriarcham Oecumenicum Constanti- nopolitanum.

Frère bien aimé dans le Christ,

Cette lettre vous sera portée par notre frère aimé Son Exc. Monsei­ gneur Joseph Marie Martin, archevêque de Rouen, qui, accompagné de nos fils Monseigneur Willebrands et le T. R. Père Duprey, vient à pour vous dire combien est vif en nous le souvenir de notre rencontre bénie de Jérusalem et combien nous sentons qu'elle a marqué le commencement d'une nouvelle période dans les relations entre le Saint-Siège et le vénérable Patriarcat Œcuménique. Par cette visite nous voudrions renouveler le baiser de paix échangé sur le mont des Oliviers et vous dire de nouveau combien votre personne, votre clergé et tous vos fidèles sont présents à notre prière. Nous serions aussi heureux si cette visite était l'occasion de renforcer les liens déjà noués et de voir comment ils pourraient se resserrer davantage. Dans ces jours où vous allez célébrer la glorieuse et lumineuse fête de Pâques, nous prions Notre unique Seigneur que Sa victoire sur le 424 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale péché et sur la mort fonde en vous une espérance toujours plus vive qui affermisse en votre cœur la joie qu'il est venu nous donner et que nur ne pourra nous ravir, car notre espérance ne peut pas être trompée. Que le Christ Ressuscité, par la mort duquel nous sommes réconciliés au Père, soit notre inspiration dans nos efforts pour rétablir l'unité de tous ceux qui sont rachetés par lui et qui croient en son nom. C'est dans ces sentiments que nous demandons au Père des lumières d'accorder à Votre Sainteté, aux membres de son saint synode, à son clergé et à ses fidèles, l'abondance de ses grâces et que nous vous redisons, frère bien aimé, toute notre profonde affection dans le Seigneur. Du Vatican, le 18 avril 1964.

PAULUS PP. VI

II Ad E.mum P. D. Iacobum S. R. E. Presb. Cardinalem Lercaro, Archiepi­ scopum Bononiensem, decem celebraturam lustra, ex quo est auctus Sacerdotio.

PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Ad te, Dilecte Fili Noster, qui largiente Dei misericordia, quinquaginta sacerdotii annos celebraturus es, suave est Nobis convertere studiosiores sueto cogitationes Nostras et flagrantissima vota Nostra proferre. Haec piis laetitiis, quibus sacerdotes et christifideles archidioecesis Bononiensis te tam faustam recolentem memoriam grati ét gratulabundi circumstabunt, sertum quoddam imponent et complementum sufficient ; atque ideo sancti gaudii accessione solidius et firmius fiet caritatis vinculum, quo sive inter vos, sive cum Apostolica Sede cohaeretis. Hanc nacti occasionem, bene ominantia verba tibi libenti amantique animo expromimus, quod, tam diuturnis curis sacri ministerii munera persolvens, praeclara tibi collegisti merita. Enimvero sive Ravennatensi et Cerviensi archidioecesi moderandae praepositus sive illustris Bono­ niensis archidioecesis, cui duodecim annos moderaris, sacer pastor pius, sollers, benevolus, religionis, devovendi te studii, multiplici navitate perspicua dedisti specimina, ita ut nomen tuum clara existimatione col- luceret et plurimorum tibi conciliares gratiam. Acta Pauli Pp. VI 425

Laudi tuae praesertim hoc tribuimus, quod ad sacrae liturgiae cultum fovendum, itemque quod in Concilii Oecumenici Vaticani Secundi labo­ ribus diligentiae plenam adhibes operam. Deo, omnium bonorum principio et fonti, cui religioso mentis obse­ quio magis solito effusas gratias persolves, quod longum per emensum iter tibi praesentissimus auxiliator fuit et in profectum pastoralis solli­ citudinis tuae pandidit divitias bonitatis Suae, supplicem precationem fundimus, ut superno te praesidio communiât et tueatur, corporis et animi vires servet et augeat, copiosiorem messem ex sulcis, in quibus desudat industria tua, in impletionem votorum tuorum producat. Deus autem pacis, qui eduxit de mortuis pastorem magnum ovium in sanguine testamenti aeterni, Dominum nostrum Iesum Christum, aptet te in omni bono, ut facias eius voluntatem faciens in te quod placeat coram se per Iesum Christum, cui est gloria in saecula saeculorum (cfr. Hebr., 13, 20-21). Accipe, Dilecte Fili Noster, haec quae tibi laeta, fausta, salutaria percupimus, veluti valde impensae benevolentiae Nostrae apertum testi­ monium perspicuumque pignus, cum certe pro comperto tibi sit gratum Nobis esse quidquid tibi evenit optabile atque iucundum. Ut autem pio fructu ditior quinquagesimus sacerdotii tui natalis con? tingat, id tibi facultatis facimus, ut, postquam pontificali ritu sacris operatus fueris, adstantibus christifidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenaria Indulgentia proposita sueto more com­ paranda.

Nihil denique amplius addimus nisi ut tibi, Dilecte Fili Noster, sol: lerti Antistiti Auxiliari tuo cunctoque gregi, moderationi tuae commisso, Apostolicam Benedictionem libenti volentique animo impertiamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxiv mensis Aprilis anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI 426 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III

Ad E.mum P. D. Paulum tit. S. Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit ac renuntiat, ut Parisiensi insti­ tutae celebrationi praesideat, octavo saeculo volvente ex quo princeps templum, B. Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, exstrui coeptum est.

PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — « Sa­ crosancta ecclesia Parisiensis », ut merito appellatum est princeps templum, Beatae Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, quo Gal­ liae urbs caput perquam nobilitatur, fidelium artiumque cultorum ani­ mos in praesenti ad se convertit, siquidem octavum mox revolvetur saeculum ex quo tantum opus coeptum est exstrui. Cum enim Alexan­ der III, Decessor Noster, in tot temporum illorum difficultatibus exsul in Gallia degeret, Mauricius de Sully, Parisiensis Episcopus, fidenti et intrepido animo cathedralis istius templi iecit fundamenta, quod dignum foret sede honoris sui atque natione. Vocanti Praesuli cives et artifices, mariali pietate incensi, certatim responderunt, ita ut post LXX fere annos ecclesia, Gothicae structurae generis mirabile specimen, in urbis Lutetiae Insula ad auras surr exerit. Cuius ob felicis eventus saecularem memoriam sollemnia, Dilecti Filii Nostri Mauricii Cardinalis Feltin, Parisiensis Archiepiscopi, im­ pulsu, agentur. Quae quidem et Nos, qui egregiam istam domum Dei­ parae pie ac studiose invisimus et inclito Galliae populo non una neces­ situdinis ratione devincimur, aliquo modo cupientes participare, hisce Te, Dilecte Fili Noster, Litteris Legatum Nostrum deligimus et renun- tiamus, ut, Nostram veluti gerens personam, institutae celebrationi praesideas. Non vero propter ipsam molem et ornamenta ecclesia ista maxime celebratur, sed etiam eo quod octo per saecula quasi theatrum fuit rerum praeclare gestarum, quae ad historiam civilem et religionem quam maxime pertinent. Etenim coetus regni amplissimi ibi sunt acti et magni ponderis causae susceptae. Vetustam statuam almae Dei Gene­ tricis Mariae, a Sancto Aniano appellatae, quae ibidem supplicibus est proposita, reges, optimates, publicae rei moderatores, viri sanctimonia Acta Pauli Pp. VI 427

praeclari, christifideles plurimi, e Gallia et externis e regionibus adven­ tantes, piis obsequiis sunt venerati. Collegia artificum contenderunt, ut huius templi sacella decorarent, in quibus memoratu digna est sodalitas a Sancto Marcello, urbis auri- fices comprehendens, quae singulis annis hanc aulam Dominae Nostrae aureis imaginibus locupletabat. Praeterea Sanctus Ludovicus Rex anno Mccxxxix Spineam Coronam, qua Christus Servator traditur esse redi- mitus, eo detulit quasi pretiosum thesaurum. Nec praetermittendum est Ludovicum XIII anno MDCXXXVIII regnum, thronum, subditos omnes Beatae Mariae Virgini sollemniter devovisse; quod votum ex eo tem­ pore, die XV mensis Augusti, laudabili cum fidelitate quotannis novimus renovari, ita ut Gallia appellationem « Regni Mariae » merito sibi vindicare videatur. Sedem quoque eximiam christianae doctrinae eadem in ecclesia esse constitutam non est qui ignoret, siquidem sacri oratores, qui verbo sunt potentissimi et ornatissimi, ibi populum Dei sunt pascere soliti; cathe­ dram veritatis dicimus, quae errorum dispellit caliginem et rectam viam vitae demonstrat. Nos igitur fore confidimus, ut Gallica gens his celebritatibus nova quadam impulsione adigi se sentiat ad consectanda ea, quae sunt pri­ maria et rebus humanis praeponenda, id est ad servandam strenue exco- lendamque spiritualem hereditatem, a maioribus acceptam, cuius hoc templum est quasi quoddam insigne. Noverit sane una religione, quae actuose exerceatur, quaestiones posse exsolvi, quae homines vexent, eam pignus esse prosperitatis et pacis, quam cuncti affectent. Nec sine Divinae Providentiae consilio hoc templum, omnium lau­ dibus celebratum, Deiparae Virginis est sedes augusta effecta. Quae •clementissima Mater Galliam elegit, ubi munera sua ubertim dilargi- retur. Tanto honori congruat filiorum pia alacritas, qua moti Regnum Mariae in suis quisque animis et in domestico convictu stabilire et quo­ quoversus studeant propagare. Mariae si deservit, humana familia veris aifluit bonis ; « ipsa » enim, ut ait S. Laurentius Iustiniani, « est glo­ riosa domina et beata femina, innupta et fecunda, mater et virgo, ancilla et genetrix, quae culpam abstulit et dedit gratiam, quae contulit mundo pacem, hominibus Deum, finem vitiis, vitae ordinem, moribus disci­ plinam n.1 Quorum fructuum copia ut e Parisiensibus istis sollemnibus oriatur,

1 De spirituali et casto verbi animaeque connubio, c. 9. 428 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cupientes, superna auxilia Tibi, Dilecte Fili Noster, invocamus atque Benedictionem Apostolicam peramanter impertimus, quam per Te ad universos, qui eidem celebrationi intererunt, libenter volumus perti­ nere. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis Maii, in vigilia festi Sancti Germani, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

HOMILIA

Habita in Basilica Vaticana, die Dominica Pentecostes, ad E.mos Patres Cardinales, Exc.mos Praesules, Clerum et Christifideles, praesertim sacro­ rum alumnos quamplurimis, inter Missarum sollemnia a Summo Pontifice ritu pontificali peracta. *

Venerati Fratelli e diletti figli,

Per celebrare insieme la festa di Pentecoste, fonte di ogni altra festa cristiana, per rievocare insieme l'avvento in pienezza dello Spirito Santo e per dare a questa divina Persona un atto di culto (amore per Amore) quanto più alto e più vivo, per gustare con la presenza assorbente del divino invisibile Ospite, nel canto unanime e nel silenzio unanime, un momento di genuina ebbrezza spirituale, per afferrare con uno sguardo, un istante, come nel bagliore d'un lampo, l'effetto visibile, storico, umano della venuta del Paraclito nel mondo, la Chiesa cioè, noi, l'uma­ nità assunta nel flusso autentico ed operante della redenzione, la Chiesa vivente e peregrinante, da quel giorno ad oggi e via lanciata verso i suoi escatologici destini, per sentirci e saperci avvolti dalla corrente di grazia, — luce, forza, dolcezza, profezia e speranza —, emanante da Cristo ed a Cristo trascinante, soprannaturale carisma e virile virtù, così da attualizzare in noi un inverosimile fenomeno di santità, e da trovare in noi la semplicità e l'audacia di farci testimoni, noi, di Cristo nella realtà formidabile del nostro secolo, per meditare, pregare, godere insieme un giorno, fra i tanti della nostra vita stanca e prosaica, pieno e benedetto, Noi vi abbiamo invitati a questo santissimo rito.

* Die 17 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 429

Sì, è a voi specialmente, dilettissimi fra i diletti, figli e fedeli, quali siete, Alunni e Ospiti dei nostri Seminari, dei nostri Convitti e Collegi ecclesiastici, Allievi dei nostri Istituti di Studi superiori, di educazione e di istruzione ecclesiastica, dei Noviziati religiosi e delle Case di forma­ zione, voi Studiosi e Studenti ecclesiastici di questa nostra Roma catto­ lica, e perciò eterna e fatidica, è a voi che si è rivolto il Nostro invito, perché abbiamo a celebrare tutti insieme, come « un cuor solo ed un'anima sola »,x la santa festività della Pentecoste; e se ben volentieri vediamo presenti in questa Basilica, cenacolo delle genti, tanti altri fra­ telli e figli, pellegrini e viaggiatori d'ogni parte del mondo, e tutti di cuore accogliamo, salutiamo e benediciamo, a voi specialmente, candi­ dati al sacerdozio di Cristo, o di tanta dignità e potestà già insigniti per l'ordinazione sacramentale, si rivolge ora la Nostra parola, semplice e breve, reticente, ahimé, sul punto focale del mistero che commemoriamo (troppo infatti richiederebbe di studio e di poesia), e parola impari a esprimere degnamente alcun che sulla luce che da quel punto si effonde, ma tutta pervasa, figli carissimi, dall'ansia affettuosa di imprimersi nelle vostre anime, come vivo ed operante ricordo. Vi vogliamo parlare, un istante, della Chiesa ; sì, di quel Corpo mi­ stico, che ebbe la sua gestazione nella storia evangelica, e nacque, vivo di Spirito Santo, appunto come oggi, nel Cenacolo, a Gerusalemme ; ap­ punto là dove Noi stessi, mesi or sono, Ci siamo inginocchiati, tremanti di commozione, quasi chinandoci sulla culla della Chiesa di Dio. Voi sapete tutto di essa, Noi pensiamo ; e perciò, tutto lasciando alla vostra meditante pietà, vi proponiamo di dare ora uno sguardo a quella sua nativa proprietà, che sfolgora fin dal primo giorno come nota caratteri­ stica meravigliosa, e che chiamiamo cattolicità, cioè universalità, cioè destinazione a tutte le genti, apertura a tutte le anime, offerta a tutte le lingue, invito a tutte le civiltà, presenza a tutta la terra, istanza a tutta la storia. C'invita a questa considerazione, come sempre in questo giórno beato, il ricordo del primo prodigio compiutosi in virtù dell'avvenimento stesso della Pentecoste, ancor più che per intenzione e per potestà di coloro in cui tale avvenimento si produsse, il prodigio cioè delle lingue. Il rac­ conto degli Atti degli Apostoli si fa preciso, con una prolissa enumera­ zione di popoli che Ci sembra intenzionalmente ecumenica : « Tra i Giu­ dei residenti a Gerusalemme, vi erano uomini pii d'ogni nazione che

1 Act. 1, 32. . ; A 430 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale si trova sotto il cielo; e quando fu udito quel tuono la moltitudine si radunò, e rimase confusa, perché ciascuno li udiva parlare nel proprio linguaggio. E si stupivano tutti, chiedendosi con meraviglia : oh, quelli che parlano non sono forse Galilei? e come mai noi li udiamo parlare ciascuno nel nostro idioma nativo? Noi Parti, Medí, Elamiti, della Mesopotamia, della Giudea e della Cappadocia, del Ponto e dell'Asia, della Frigia e della Panfilia, dell'Egitto, delle parti della Libia Cire­ naica, pellegrini Romani, sia Ebrei che Proseliti, Cretesi ed Arabi ... ».2 Cioè rappresentanti del mondo colà allora conosciuto. E quale magnifica consonanza a questo elenco di popoli avrebbe la lista delle nazionalità a cui voi, uditori, oggi appartenete. Il nome cattolico continua la sua affermazione, la sua celebrazione. L'uso abituale delle parole svigorisce spasso la forza e la meraviglia del loro significato. Noi usiamo con estrema facilità questo termine « cat­ tolico », senza quasi avvertire la pienezza, a cui esso si riferisce, il dina­ mismo che da esso emana, la bellezza ch'esso prospetta, l'impegno ch'esso impone. Spesso diventa nel comune linguaggio un termine che definisce, e cioè tenta di circoscrivere e di limitare la Chiesa unica e vera, ch'è appunto quella cattolica, per distinguerla da altre frazioni, rispettabili e dotate ancora d'immensi tesori cristiani, ma tuttora separate dalla pienezza cattolica ; e talora preferiamo al termine di cattolico quello di cristiano, quasi dimenticando che, nel concetto e nella realtà, il primo vuol contenere tutto il secondo, e non sempre viceversa. Bisogna avere caro e chiaro questo nome cattolico, che dice la tra­ scendenza di quel regno di Dio, che Cristo è venuto a inaugurare sulla terra, che la sua Chiesa va instaurando nel mondo, e che mentre penetra come fermento, come energia soprannaturale, in ogni anima, in ogni cul­ tura che lo accolga, non si appropria nulla del regno terreno, e si libra sopra il piano temporale non per dominarlo, ma per illuminarlo e per comporlo in un panorama di rinascente e universale armonia. Bisogna ascoltare in esso l'eco mai spento della vocazione misteriosa e amorosa di Dio che chiama tutti, tutti gli uomini all'incontro con la sua misericordia, e che con questa chiamata forma il popolo nuovo, il popolo suo, definito appunto il popolo convocato, la congregatio fidelium, la Chiesa. Togliere alla Chiesa la sua qualifica di cattolica significa alte­ rare il suo volto, quale il Signore volle ed amò, significa offendere l'inten-

2 Act. 2, 5-11. Acta Pauli Pp. VI 431 zione ineffabile di Dio che volle far della Chiesa l'espressione del suo amore senza confini per l'umanità. E bisogna capire la novità psicologica e morale che un tal nome porta con sè : calato nel cuore degli uomini, il nome cattolico vi trova, sì, una naturale capacità d'espansione, un profondo ma vago istinto di dilata­ zione universale : homo sum, et nil humani a me alienum puto. Ma vi trova soprattutto una terribile angustia, una ristrettezza che non lo lascia entrare ; il cuore dell'uomo è piccolo, è egoista, non ha posto che per sé e per poche persone, quelle della propria famiglia e della propria casta; e quando, dopo nobili sforzi lunghi e faticosi, si allarga un po', arriva a comprendere la propria patria e la propria classe sociale, ma sempre cerca barriere e confini, entro cui misurarsi e rifugiarsi. Ancor oggi il cuore dell'uomo moderno dura fatica a valicare questi interiori confini; e all'invito che il progresso civile gli rivolge di allargare le capacità dell'amore verso il mondo risponde con incertezza e a condi­ zione, tuttora egoista, di avere in ciò il proprio vantaggio. L'utilità, il prestigio, quando ancora non sia la smania di dominare e di asservire gli altri a sè, governano il cuore dell'uomo. Ma se il nome di cattolico vi penetra davvero, ogni egoismo è superato, ogni classismo è elevato a piena solidarietà sociale, ogni nazionalismo è compaginato nel bene della comu­ nità mondiale, ogni razzismo è condannato, come ogni totalitarismo è svelato nella sua inumanità ; il cuore piccolo si spezza ; o meglio, acquista una sconosciuta capacità di dilatazione. Parola di S. Agostino : Dila­ tentur spatia caritatis. Cuore cattolico vuol dire cuore dalle dimensioni universali. Cuore che ha vinto l'egoismo, l'angustia radicale, che esclude l'uomo dalla vocazione dell'Amore supremo. Vuol dire cuore magnanimo, cuore ecumenico, cuore capace di accogliere il mondo intero dentro di sé. Non per questo sarà cuore indifferente alla verità delle cose e alla sincerità delle parole; non confonderà la debolezza con la bontà, non collocherà la pace nella viltà e nell'apatia. Ma saprà pulsare nella mirabile sintesi di S. Paolo : in caritate.3 Figli carissimi, comprendete che cosa vuol dire essere cattolici? com­ prendete a quale pedagogia, a quale sforzo d'amore questo nome vi sot­ toponga? comprendete come nessuno meglio di voi può andare incontro alle aspirazioni universalistiche del mondo moderno, e nessuno meglio di voi può offrirgli l'esempio ed il segreto del sentimento dell'amore all'uomo perché uomo, perché figlio di Dio?

3 Eph. 4, 15. 432 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Comprendete anche un altro aspetto della formazione al senso cat­ tolico, anche questo a voi ben noto, ma oggi degno d'essere qui procla­ mato. La nota di cattolicità è già in atto nella intrinseca struttura della Chiesa ; è un suo diritto nativo ; la Chiesa nasce cattolica, nasce regina della salvezza per tutti. Ma nella sua estrinseca realtà tale nota è ben lungi dal pareggiare in estensione i confini del mondo. Essa è sempre in fieri, essa è sempre nello sforzo del suo concreto e storico dispiega­ mento. Anzi nella realtà concreta la cattolicità della Chiesa è tuttora enormemente deficiente. Popoli innumerevoli, continenti interi sono ancora fuori dell'evangelizzazione cristiana. La cattolicità è insufficiente, e sofferente. La maggior parte dell'umanità non ha ancora ricevuto il messaggio di Pentecoste. Il mondo ancora non è cattolico. Quanti di voi, per non dire tutti voi, sperimentano lo strano dolore che tale condi­ zione del nostro mondo infligge ad un cuore veramente cattolico ! E non è forse vero che una delle più decisive spinte verso la direzione della vostra scelta di diventare apostoli di Cristo e sacerdoti della sua Chiesa è data da questa scoperta della necessità che il mondo ha di chi lo evan­ gelizzi nel nome di Cristo? Il dinamismo missionario nasce dalla catto­ licità potenziale e tuttora non effettiva della Chiesa, nasce dalla investi­ tura di Pentecoste data alla piccola Chiesa di diventare universale. Dall'apostolicità della Chiesa sgorga la sua vocazione alla cattolicità. Il missionario riceve alle spalle il mandato di apostolo, che lo spinge in avanti sui sentieri che devono rendere cattolico il mondo. Sentite voi, carissimi figli, questa spinta? guardate voi davanti ai vostri passi le vie interminabili che vi condurranno in tutte le parti del mondo per portare il messaggio che Roma cattolica vi consegna? Quale meraviglioso spettacolo, quale tremenda avventura, quale perenne Pentecoste ! Vi diremo che l'urgenza di rispondere a questo dovere di cattolicità soffia con impeto nelle vele della Chiesa. Guardate l'apostolato del Clero e dei Laici, oggi. Guardate le Missioni. Guardate il Concilio Ecu­ menico. Guardate la sollecitudine che spinge la Chiesa a venire a leale e rispettoso dialogo con tutte le anime, con tutte le forme della vita moderna, con tutte le espressioni sociali e politiche che lo vogliono acco­ gliere sopra un piano di assoluta sincerità e di vera umanità. Guardate lo studio che la Chiesa pone per riavvicinarsi ai fratelli cristiani ancora da noi separati. Guardate lo sforzo che la Chiesa fa per accostare, anche con semplici contatti umani, gli appartenenti ad altre religioni. Vi daremo un annuncio a questo proposito, aftinché esso- abbia voce e Acta Pauli Pp. VI 433 valore di Pentecoste; ed è questo: come tempo fa annunciammo, Noi istituiremo, e proprio in questi giorni, qui a Roma il « Segretariato per i non-Cristiani )), organo che avrà funzioni ben diverse, ma analoga struttura a quello per i Cristiani separati. Lo affideremo al Signor Car­ dinale Arciprete di questa Basilica, che alla saggezza e alla virtù, che lo fanno caro e venerato alla Chiesa romana, aggiunge una rara compe­ tenza dell'etnografia religiosa. Nessun pellegrino, per lontano che sia, religiosamente e geografica­ mente, il Paese donde viene, sarà più del tutto forestiero in questa Roma, fedele ancor oggi al programma storico che la fede cattolica le conserva di patria communis. Donde due conclusioni, carissimi figli, ci sarà facile e solenne deri­ vare da questa nostra sacra celebrazione; due ovvie scoperte, che Noi trarremo in propositi degni di memoria e di fedeltà ; e son queste : prima, non vi può essere vera cattolicità se non correlativa all'unità della Chiesa, all'unicità della Chiesa ; e seconda, né vi può essere catto­ licità operante ed edificante che non nasca dalla interiorità d'una vita spirituale alimentata dal silenzio, dalla preghiera, dall'amore, dalla grazia. Pensate e vedrete che così è. Oh, venga allora lo Spirito Santo a istruirci su queste verità, a infonderci queste virtù, a darci il gaudio della sua vivificante presenza. A tanto aspira la santa Messa che ora celebriamo, e tanto vi ottenga alla fine la Nostra Benedizione Apostolica.

ALLOCUTIONES

I Calendis Maiis habita operariis, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice in Basilica Vaticana peracto, in festo S. Ioseph Opificis. *

Tra i vari gruppi presenti Noi dobbiamo in modo particolare distin­ guere e salutare quegli degli Aclisti di Roma e di Milano, che furono i primi a chiedere a Noi di fissare questo incontro, al quale vediamo con piacere unirsi altri pellegrinaggi di lavoratori : quelli di Mondovì, guidati dal loro Vescovo, quelli di Melzo, quelli di Castiglione delle

28 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 434 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Stiviere, quelli della Società Elettrotecnica Palazzoli, di , e con tanti altri gli Artigiani Cristiani di Milano. Dobbiamo perciò notare Che questa celebrazione si caratterizza dalla presenza varia, numerosa, e assai significativa di Lavoratori Cristiani, e di Artigiani Cristiani, ottimi e carissimi tutti. Non poteva meglio celebrarsi per Noi la festa del Lavoro cristiano. Noi siamo felici di saperli presenti questi uomini del lavoro, di averli vicini a Noi in questo giorno che il calendario moderno dedica al lavoro e che quello ecclesiastico fa proprio per tributare al lavoro l'onore che gli è dovuto e per santificarlo con Pesempio e con la prote­ zione del caro e santo lavoratore Giuseppe di Nazareth. Questo incontro, carissimi figli, Ci ricorda quelli che lo hanno preceduto, e proprio in questa giornata che mette in movimento non meno le coscienze che le masse del mondo operaio; ed oggi ancora vi diciamo la Nostra affezione, la Nostra stima, la Nostra fiducia, il Nostro desiderio di aiutarvi in ogni vostra buona aspirazione. Cari Lavoratori cristiani, sia chiaro per voi e sia chiaro per quanti voi qui rappresentate che il Papa vi vuol bene, che la Chiesa vi apprezza e vi assiste. Vorremmo che anche questa ora di comune conversazione e di comune preghiera vi persuadesse, ancor più che già non siate persuasi, che la Chiesa vi comprende. Anche questa elevazione del primo maggio a festa religiosa che cosa vi dice, alla fine? Che la Chiesa ha per voi una comprensione particolare. Niente sarebbe più contrario alla verità che il dubitare della comprensione della Chiesa verso il mondo del lavoro. E se il dubbio venisse (e viene ancora in tanti vostri colleghi, lontani dalla Chiesa e prevenuti mala­ mente nei suoi riguardi) che la Chiesa non vi conosca, che la Chiesa badi ad altre cose che non la vostra vita, che la Chiesa preferisca altre amicizie che non la vostra, ebbene la festa, che stiamo celebrando, qui, in onore di San Giuseppe Lavoratore, e sulla tomba di San Pietro pe­ scatore — un lavoratore anche lui, — basta per dimostrare quanto invece la Chiesa vi sia vicina", e non solo con i suoi solenni insegnaménti, ma altresì con l'accoglienza affettuosa e rispettosa della vostra visita, del vostro colloquio, della vostra esperienza. Ed è questo incontro, come già altri, che Ci dà immensa consola­ zione; e, ancor più della gioia che la vostra presenza Ci reca, esso Ci allieta, vorremmo dire, perché esso Ci offre occasione di dire a voi e di dare a voi qualche cosa di Nostro. Che cosa possiamo dirvi e che cosa possiamo darvi? Ce lo domandiamo spesso^ davanti al Signore, tanto è il Nostro desiderio di dar prova della sincerità e dell'efficacia dei Nostri Acta Pauli Pp. VI 435 sentimenti. Ci domandiamo spesso, infatti, nelle riflessioni sui Nostri doveri pastorali, che cosa vogliono, che cosa aspettano i nostri lavoratori da Noi, dalla Chiesa? Voi, che siete venuti oggi a trovarci, e a dimo­ strarci così la vostra fedeltà e la vostra devozione, che cosa volete da Noi?

Una parola religiosa

Vediamo. Voi volete indubbiamente una parola religiosa. Forse una nuova parola religiosa; quasi una rivelazione. Voi siete cristiani, voi conservate la vostra fede, voi frequentate ancora le vostre chiese. Beati voi. Siate perseveranti. Siate forti. Ma a Noi pare di intravedere nei vostri spiriti una certa diflâcoltà verso la religione, una certa pesantezza. Non è più così semplice come una volta l'andare in chiesa. Noi non fac­ ciamo ora l'analisi di cotesto stato d'animo, cioè della fatica interiore che oggi sente l'uomo del lavoro a credere, a pregare, a professare la sua fede, a praticare la sua religione. Sarebbe troppo lungo. Dovremmo elencare le obbiezioni, massicce e volgari alcune, sottili e seducenti altre, che turbano spesso lo spirito dell'operaio, e del giovane in modo speciale, in ordine alla concezione cristiana della vita, e nei riguardi della Chiesa in modo particolare. Notiamo solo due conclusioni, e sono piuttosto due impres­ sioni, alle quali giunge oggi facilmente in questo campo il lavoratore moderno ; una è l'impressione di cecità, di oscurità, di miopia almeno in tutto quello che riguarda la religione ; donde la tentazione, che spesso diventa in pratica la regola, di non interessarsi della religione stessa ; l'altra impressione è di sconforto, di pessimismo, di disperazione, che resta in fondo al cuore, un po' su tutto, sugli uomini, sulla vita, sul mondo. La prima impressione viene a galla, e si manifesta, dicevamo, nel disinteresse per le cose di Dio e dell'anima; l'altra impressione invece, pesante come piombo, rimane quasi sempre silenziosa e segreta, ç si deposita in fondo alla coscienza, triste ed amara. Ed ecco allora che voi, per i quali i valori spirituali sono ancora apprezzati e conservati, venite da Noi, venite dal Papa, dalla Chiesa — Madre e Maestra — per chiederle (è oggi la vostra stessa presenza in questa basilica una domanda), per chiederle una parola nuova, una parola viva, una parola, sì, rivelatrice. Î3 possibile ancor oggi dire al mondo del lavoro, che vuol dire al mondo scientifico, industriale, tecnico, sociale, una parola di fede cristiana, che vada dritta al suo cuore? È ancora, se c'è questa parola, utile, vera, rigeneratrice? Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Un impulso morale

Figli carissimi! Sì. Questa parola c'è, ed è viva, è vera, è per voi ! E la Chiesa la conserva, la Chiesa ancora ve la offre ! E ripeto : è nuova, perchè è vera e perchè è viva, anche se è sempre sostanzialmente la stessa ; è eterna. Quale parola, mi chiedete, è questa? E vi rispondo : è il Vangelo. Sì, il Vangelo, luce del mondo, scienza di Dio e dell'uomo, codice della vita. Quel Vangelo che si apre alla prima pagina con il muto linguaggio di San Giuseppe, custode, quasi portinaio del regno di Dio, recato al mondo da Cristo Signore ; è lui che vi dice : si entra di qui, l'ingresso è la vita umile, forte, sacra del lavoro. Cioè, nella com­ prensione cristiana del lavoro abbiamo la porta, avete la chiave per en­ trare, voi lavoratori, nel mondo dello spirito, della fede, della luce religiosa che dà alla vita il suo senso, la sua dignità, il suo destino. Per altri il lavoro è l'introduzione nel regno della materia ; per voi cristiani è un'iniziazione alla vita superiore dell'anima. Carissimi!, voi sapete già queste cose; e venite da Npi per sentirle ripetere, e per essere assicurati che, seguendo la concezione cristiana della vita, non sbagliate. No, non sbagliate, anche quando, ed è subito, la concezione cristiana, l'ideologia come voi dite, diventa programma concreto della vita, diventa costume, diventa impegno. Cioè volete da Noi, dopo la parola religiosa, anche un impulso morale. Volete una infu­ sione di energia per essere coerenti con la vostra ideologia, per essere gente di carattere, gente capace di dare testimonianza, non foss'altro col vostro modo di vivere e di parlare, alla vostra fede. Ebbene, figli carissimi, anche questo la Chiesa vi può dare, non per legarvi con tante proibizioni, ma per suscitare in voi stessi quelle forze spirituali, che si chiamano virtù, e che fanno l'uomo, l'uomo vero, l'uomo forte, l'uomo libero. La Chiesa vi può dare questa formazione umana autentica e completa, se state alla sua scuola : parola e grazia essa vi darà ; e tanta sarà la bellezza di cotesta esperienza, che non ne sarete facilmente sazi ; ne vorrete ancora, ne vorrete di più, con grande consolazione anche se con soverchiante fatica di chi sa dispensare la parola e la grazia, i vostri bravi Sacerdoti !

Il « conforto sociale »

E questo è tutto? La Chiesa non vi può dare altro? Oh!, voi sapete che la Chiesa può darvi ancora qualche cosa; ed è ciò che tormenta di più i vòstri animi, ansiosi anche in questo momento Acta Pauli Pp. VI 437 d'avere pure di qui una risposta a quei vostri problemi pratici, che sempre tanto vi angustiano e che investono la vostra vita, non solo nelle sue esigenze economiche, ma altresì nella sua concreta realtà personale, familiare e professionale, e proprio in ordine a ciò che socialmente vi definisce, cioè il lavoro. Ebbene la Chiesa, anche questo voi ben cono­ scete, si crede in dovere ed in diritto di offrire a voi, Lavoratori cristiani, ed anche a tutte le immense e varie schiere dei vostri colleghi, la sua parola che possiamo definire di « conforto sociale ». Ella sa che ne avete tuttora bisogno, che ne avete tuttora diritto. Ella sa come in questo momento nuove difficoltà sono sorte nel campo economico e sociale, e che tutti ne soffrono, e non pochi delle vostre categorie ne soffrono nel pane, nella elementare sufficienza per la vita, nella indispensabile sicu­ rezza delle loro condizioni materiali e morali. Ella sa come sia ancora tanto difficile per voi la tranquillità dello spirito ; da un lato la contro­ versia per la tutela dei vostri interessi economici, inasprita dalle fluttua­ zioni della presente congiuntura; dall'altro la diversità ideologica, che vi separa dai vostri stessi colleghi di lavoro. Ella sa come la trasforma­ zione della società deve risolversi anche in vostro vantaggio, e non deve ledere, sì bene garantire e promuovere la libertà e la giustizia per tutti. Ella sa come tutto il presente progresso ha bisogno di principi morali, che lo conservino umano, e di forze spirituali che lo rivolgano al fine superiore della nostra vita, che è il suo destino immortale, da Cristo svelato e reso da noi raggiungibile, come cioè la religione abbia oggi più che mai la sua funzione illuminante ed elevante da svolgere a guida ed a sostegno dei grandi fenomeni umani, a cui è strettamente interessata la vostra vita. Perciò la Chiesa non vi nega il suo « conforto sociale », ma ve lo elargisce con un'assiduità e con un'abbondanza di insegnamenti, di affermazioni, di esortazioni, che dev'essere motivo per voi di onore e di fiducia. E ve lo rinnova ancor oggi questo conforto, assicurandovi la sua assistenza ed invitandovi a qualificarvi sempre meglio per quelli che siete, Lavoratori cristiani ; a trovare cioè nella vostra adesione a Cristo la ori­ ginalità, la ragion d'essere, la forza, lo stile, la sicurezza, la fierezza delle vostre attività sociali. Così v'insegni il Maestro a cercare nella sua dot­ trina i principi della vostra concezione della vita, v'insegni la dignità e l'onestà della vostra fatica, v'insegni ad immunizzarvi dai tanti errori e dalle tante tentazioni che insidiano la vostra condizione di Lavoratori, v'insegni come si possa essere forti senza odiare, amando anzi e servendo il proprio interesse in congiunzione col bene comune, v'insegni ad essere- 438 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale amici e apostoli in mezzo ai vostri compagni, v'insegni a consolare e a nobilitare il vostro lavoro con la fede e con la preghiera. A voi, a tutti i vostri colleghi, alle vostre associazioni libere e cri­ stiane, alle vostre famiglie, ai vostri campi di lavoro, confermi questi voti la Nostra Benedizione Apostolica.

II Bonarum artium cultoribus ex Italica Sodalitate v. d. « Messa dell'Arti­ sta », qui in Sacello Sixtino interfuerunt Sacro a Beatissimo Patre cele­ brato. *

Cari signori e figli ancora più cari,

Ci premerebbe, prima di questo breve colloquio, di sgombrare il vostro animo da certa apprensione, da qualche turbamento, che può facilmente sorprendere chi si trova, in una occasione come questa, nella Cappella Sistina. Non c'è forse luogo che faccia più pensare e più trepidare, che incuta più timidezza e nello stesso tempo ecciti maggiormente i senti­ menti dell'anima. Ebbene, proprio voi, artisti, dovete essere i primi a togliere dall'anima la istintiva titubanza, che nasce nell'entrare in questo cenacolo di storia, di arte, di religione, di destini umani, di ricordi, di presagi. Perché? Ma perché è proprio, se mai altro c'è, un cenacolo per gli artisti, degli artisti. E quindi dovreste in questo mo­ mento lasciare che il grande respiro delle emozioni, dei ricordi, del­ l'esaltazione — che un tempio come questo può provocare nell'anima — invada liberamente i vostri spiriti. Vi può essere un altro turbamento, quasi un'altra paralizzante timi­ dezza ; ed è quella che può portare non tanto la Nostra umile persona, quanto la Nostra presenza ufficiale, il Nostro ministero pontificio : è qui il Papa!, voi certo pensate. Sono mai venuti gli artisti dal Papa? È la prima volta che ciò si verifica, forse. O cioè, sono venuti per secoli, sono sempre stati in relazione col Capo della Chiesa Cattolica, ma per contatti diversi. Si direbbe perfino che si è perduto il filo di questa rela­ zione, di questo rapporto. E adesso siete qui, tutti insieme, in un mo­ mento religioso, tutto per voi, non come gente che sta dietro le quinte, ma che viene veramente alla ribalta di una conversazione spirituale, di

*. Die 7 mensis Maii a. 1964, in festo Ascensionis D. N. I. Oh. Acta Pauli Pp. VI 439

una celebrazione sacra. Ed è naturale, se si è sensibili e comprensivi, che ci sia una certa venerazione, un certo rispetto, un certo desiderio di capire e di tacere. Ebbene, anche questa sensibilità, se dovesse in questo momento legare le vostre espressioni interiori di liberi senti­ menti, Noi vorremmo sciogliere, perché, se il Papa deve accogliere tutti — perché di tutti è Padre e per tutti ha un ministero, e per tutti ha una parola, — per voi specialmente tiene in serbo questa parola; ed è desi­ deroso, ed è felice di poterla quest'oggi espriniere, perché il Papa è vostro amico.

Rapporti della Chiesa con gli artisti

E non lo è solo perché una tradizione di sontuosità, di mecenatismo, di grandezza, di fastosità circonda il suo ministero, la sua autorità, il suo rapporto con gli uomini, e perché ha bisogno di questo quadro deco­ rativo e espressivo per dire a chi non lo sapesse chi lui è, e come Cristo lo abbia voluto in mezzo agli uomini. Ma lo è per ragioni più intrinseche, che sono poi quelle che Ci tengono oggi occupati e che interessano il Nostro spirito, e cioè : sono ragioni del Nostro ministero che Ci fanno venire in cerca di voi. Dobbiamo dire la grande parola, che del resto voi già conoscete? Noi abbiamo bisogno di voi. Il Nostro ministero ha biso­ gno della vostra collaborazione. Perché, come sapete, il Nostro ministero è quello di predicare e di rendere accessibile e comprensibile, anzi com­ movente, il mondo dello spirito, dell'invisibile, dell'ineffabile, di Dio. E in questa operazione, che travasa il mondo invisibile in formule accessibili, intelligibili, voi siete maestri. È il vostro mestiere, la vostra missione; e la vostra arte è proprio quella di carpire dal cielo dello spirito i suoi tesori e rivestirli di parola, di colori, di forme, di accessi­ bilità. E non solo una accessibilità quale può essere quella del maestro di logica, o di matematica, che rende, sì, comprensibili i tesori del mondo inaccessibile alle facoltà conoscitive dei sensi e alla nostra immediata percezione delle cose. Voi avete anche questa prerogativa, nell'atto stesso che rendete accessibile e comprensibile il mondo dello •spirito : di conservare a tale mondo la sua ineffabilità, il senso della sua trascendenza, il suo alone di mistero, questa necessità di raggiungerlo nella facilità e nello sforzo allo stesso tempo. Questo — coloro che se ne intendono lo chiamano « Einfühlung », la sensibilità, cioè, la capacità di avvertire, per via di sentimento, ciò che per via di pensiero non si riuscirebbe a carpire e ad esprimere —• voi •questo fate! Ora in questa vostra maniera, in questa vostra capacità di 440 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tradurre nel circolo delle nostre cognizioni — et quidem di quelle facili e felici, ossia di quelle sensibili, cioè di quelle che con la sola visione intuitiva si colgono e si carpiscono — ripetiamo, voi siete maestri. E se Noi mancassimo del vostro ausilio, iL ministero diventerebbe balbet­ tante ed incerto e avrebbe bisogno di fare uno sforzo, diremmo, di diven­ tare esso stesso artistico, anzi di diventare profetico. Per assurgere alla forza della espressione lirica della bellezza intuitiva, avrebbe bisogno di far coincidere il sacerdozio con l'arte. Ora, se questo è, il discorso si dovrebbe fare grave e solenne. Il luogo, forse anche il momento, si presterebbero; non tanto il tempo che Ci è concesso, e non tanto il programma che abbiamo prefisso a questo primo incontro amichevole. Chi sa che non venga un momento in cui possiamo dire di più. Ma il tema è questo : bisogna ristabilire l'amicizia tra la Chiesa e gli artisti. Non è che l'amicizia sia stata mai rotta, in verità ; e lo attesta questa stessa manifestazione, che è già una prova di tale amicizia in atto. E poi ci sono tante altre manifestazioni che si possono addurre a conferma di una continuità, di una fedeltà di rapporti, che testimoniano che non è mai stata rotta l'amicizia tra la Chiesa e gli arti­ sti. Anche perché, come dicevamo, la Chiesa ne ha bisogno ; e poi potrem­ mo anche dire di più, leggendovi nel cuore : voi stessi lo andate cercando questo mondo dell'ineffàbile e trovate che la sua patria, il suo recapito, il suo rifornimento migliore è ancora la Fede, è ancora la preghiera, è ancora la religione.

Difficoltà sorte nei rapporti tra la Chiesa e gli artisti Quindi siamo sempre stati amici. Ma, come avviene tra parenti, come avviene fra amici, ci si è un po' guastati. Non abbiamo rotto, ma ab­ biamo turbato la nostra amicizia. Ci permettete una parola franca? .Voi ci avete un po' abbandonato, siete andati lontani, a bere ad altre fontane, alla ricerca, sia pure legittima, di esprimere altre cose ; ma non più le nostre. Avremmo altre osservazioni da fare, ma non vogliamo questa mat­ tina turbarvi ed essere scortesi. Voi sapete che portiamo una certa ferita nel cuore, quando vi vediamo intenti a certe espressioni artistiche che offendono noi, tutori dell'umanità intera, della definizione completa dell'uomo, della sua sanità, della sua stabilità. Voi staccate l'arte dalla vita, e allora ... Ma c'è anche di più. Qualche volta dimenticate il cànone fondamentale della vostra consacrazione all'espressione ; non si sa cosa dite, non lo sapete tante volte neanche voi : ne segue un linguaggio di Acta Pauli Pp. VI 441

Babele, di confusione. E allora dove è l'arte? L'arte dovrebbe essere intuizione, dovrebbe essere facilità, dovrebbe essere felicità. Voi non sempre ce le date questa facilità, questa felicità ; e allora restiamo sorpresi ed intimiditi e distaccati. Ma per essere sinceri e arditi — accenniamo appena, come vedete — riconosciamo che anche noi vi abbiamo fatto un po' tribolare. Vi ab­ biamo fatto tribolare, perché vi abbiamo imposto come canone primo la imitazione, a voi che siete creatori, sempre vivaci, zampillanti di mille idee e di mille novità. Noi — vi si diceva — abbiamo questo stile, bisogna adeguarvisi; noi abbiamo questa tradizione, e bisogna esservi fedeli ; noi abbiamo questi maestri, e bisogna seguirli ; noi abbiamo questi canoni, e non v'è via di uscita. Vi abbiamo talvolta messo una cappa di piombo addosso, possiamo dirlo; perdonateci! E poi vi abbiamo abbandonato anche noi. Non vi abbiamo spiegato le nostre cose, non vi abbiamo introdotti nella cella segreta, dove i misteri di Dio fanno balzare il cuore dell'uomo di gioia, di speranza, di letizia, di ebbrezza. Non vi abbiamo avuti allievi, amici, conversatori; perciò voi non ci avete conosciuti. E allora il linguaggio vostro per il nostro mondo è stato docile, sì, ma quasi legato, stentato, incapace di trovare la sua libera voce. E noi abbiamo sentito allora l'insoddisfazione di questa espressione artistica. E — faremo il confiteor completo, stamattina, almeno qui — vi abbiamo peggio trattati, siamo ricorsi ai surrogati, alF« oleografìa », all'opera d'arte di pochi pregi e di poca spesa, anche perché, a nostra discolpa, non avevamo mezzi di compiere cose grandi, cose belle, cose nuove, cose degne di essere ammirate ; e siamo andati anche noi per vicoli traversi, dove l'arte e la bellezza e — ciò che è peggio per noi — il culto di Dio sono stati male serviti.

Il Papa auspica una ricomposta armonia Rifacciamo la pace? quest'oggi? qui? Vogliamo ritornare amici? Il Papa ridiventa ancora l'amico degli artisti? Volete dei suggerimenti, dei mezzi pratici? Ma questi non entrano adesso nel calcolo. Restino ora i sentimenti. Noi dobbiamo ritornare alleati. Noi dobbiamo doman­ dare a voi tutte le possibilità che il Signore vi ha donate, e quindi, nell'ambito della funzionalità e della finalità che affratellano l'arte al culto di Dio, noi dobbiamo lasciare alle vostre voci il canto libero e potente, di cui siete capaci. E voi dovete essere così bravi da interpre­ tare ciò che dovrete esprimere, da venire ad attingere da noi il motivo, 442 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

il tema, e qualche volta più del tema, quel fluido segreto che si chiama l'ispirazione, che si chiama la grazia, che si chiama il carisma dell'arte. E, a Dio piacendo, ve lo daremo. Ma dicevamo che questo momento non è fatto per i lunghi discorsi e per fare le proclamazioni definitive. Però noi abbiamo già, da parte nostra, Noi Papa, noi Chiesa, firmato un grande atto della nuova alleanza con l'artista. La Costituzione della Sacra Liturgia, che il Concilio Ecumenico Vaticano Secondo ha emessa c promulgata per prima, ha una pagina — che spero voi conosciate — che è appunto il patto di riconciliazione e di rinascita dell'arte reli­ giosa, in seno alla Chiesa cattolica. Ripeto, il nostro patto è firmato. Aspetta da voi la controfirma.

La «Messa dell'artista »: apprezzata iniziativa

Per ora dunque Ci limitiamo a dei rilievi molto semplici, ma che non vi faranno dispiacere. Il primo è questo: che Ci felicitiamo di questa Messa dell'artista e Francia ne sia ringraziato; lui e tutti coloro che lo hanno seguito e che ne hanno raccolto la formula. Noi abbiamo visto nascere questa iniziativa, l'abbiamo vista accolta per primo dal Nostro venerato Predecessore Papa Pio XII, che ha cominciato ad aprirle le vie e a darle cittadinanza nella vita ecclesiastica, nella preghiera della Chiesa; e perciò Ci congratuliamo di quanto è stato fatto su questo filone, che non è l'unico, ma che è buono e che è bene seguire : lo benediciamo e lo incoraggiamo. Vorremmo che voi portaste fuori, a quanti avete col- leghi, imitatori, seguaci, la Nostra Benedizione per questo esperimento di vita religiosa artistica che ha ancora fatto vedere che fra sacerdote e artista c'è una simpatia profonda e una capacità d'intesa meravigliosa. La seconda cosa è questa — notissima, ma deve, Ci pare, in questo momento essere ricordata — : ed è che, se il momento artistico che si pro­ duce in un atto religioso sacro — come è una Messa — deve essere piieno, deve essere autentico, deve essere generoso, deve davvero riempire e far palpitare le anime che vi partecipano e le altre che vi fanno corona, ha .altresì bisogno di due cose : di una catechesi e di un laboratorio. Non Ci diffonderemo ora a discorrere se l'arte venga spontanea e improvvisa, come una folgorazione celeste, o se invece — e voi ce lo dite — abbia bisogno di un tirocinio tremendo, duro, ascetico, lento, graduale. Ebbene, se vogliamo dare, ripetiamo, autenticità e pienezza al momento artistico religioso, alla Messa, è necessaria la sua preparazione, la sua •catechesi ; bisogna in altri termini farla precedere o accompagnare dalla Acta Pauli Pp. VI 443

istruzione religiosa. Non è lecito inventare una religione, bisogna sapere che cosa è avvenuto tra Dio e P uomo, come Dio ha sancito certi rapporti religiosi che bisogna conoscere per non diventare ridicoli o balbuzienti o aberranti. Bisogna essere istruiti. E Noi pensiamo che nell'ambito della Messa dell'artista, quelli che vogliono manifestarsi artisti vera­ mente, non avranno difficoltà ad assumere questa sistematica, paziente, ma tanto benefica e nutriente informazione. E poi c'è bisogno del labo­ ratorio, cioè della tecnica per fare le cose bene. E qui lasciamo la parola a voi che direte che cosa è necessario, perché l'espressione artistica da dare a questi momenti religiosi abbia tutta la sua ricchezza di espressi­ vità di modi e di strumenti, e se occorre anche di novità.

Rilievi spirituali

E da ultimo aggiungeremo che non basta né la catechesi, né il labo­ ratorio. Occorre l'indispensabile caratteristica del momento religioso, e cioè la sincerità. Non si tratta più solo d'arte, ma di spiritualità. Bisogna entrare nella cella interiore di se stessi e dare al momento religioso, artisticamente vissuto, ciò che qui si esprime : una persona­ lità, una voce cavata proprio dal profondo dell'animo, una forma che si distingue da ogni travestimento dì palcoscenico, di rappresentazione puramente esteriore ; è l'Io che si trova nella sua sintesi più piena e più faticosa, se volete, ma anche la più gioiosa. Bisogna che qui la religione sia veramente spirituale ; e allora avverrà per voi quello che la festa di oggi, l'Ascensione, Ci fa pensare. Quando si entra in se stessi per tro­ vare tutte queste energie e dar la scalata al cielo, in quel cielo dove Cristo si è rifugiato, noi ci sentiamo in un primo momento, immensa­ mente, direi, infinitamente lontani. La trascendenza che fa tanto paura all'uomo moderno è veramente cosa che lo sorpassa infinitamente, e chi non sente questa distanza non sente la religione vera. Chi non avverte questa superiorità di Dio, que­ sta sua ineffabilità, questo suo mistero, non sente l'autenticità del fatto religioso. Ma chi lo sente sperimenta, quasi immediatamente, che quel Dio lontano è già lì : « Non lo cercheresti, se già non lo avessi trovato ». Parole di Pascal, vero ; ed è quello che si verifica continuamente nell'au­ tentica vita spirituale del cristiano. Se ricerchiamo Cristo veramente dove è, in cielo, lo vediamo riflesso, lo troviamo palpitante nella nostra anima: il Dio trascendente è diventato, in certo modo, immanente, è diventato l'amico interiore, il maestro spirituale. E la comunione con Lui, che sembrava impossibile, come se dovesse varcare abissi infiniti, 444 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

è già consumata; il Signore viene in comunione con noi nelle maniere, che voi ben sapete, che sono quelle della parola, che sono quelle della grazia, che sono quelle del sacramento, che sono quelle dei tesori che la Chiesa dispensa alle anime fedeli. E basti per ora così. Artisti carissimi, diciamo allora una parola sola : arrivederci !

III Iis qui interfuerunt Coetui Internationali Romae liabito v. « sur les problèmes de l'assistance technique et de la formation de cadres dirigeants dans les pays en voie de développement ». *

Chers Messieurs, Votre (( Colloque international sur les problèmes de l'Assistance technique et de la formation de cadrés dirigeants dans les pays en voie de développement )) trouve en Nous un interlocuteur vivement intéressé par ce qui fait l'objet de votre rencontre et très heureux par conséquent de vous accueillir au Vatican. Non pas que Nous ayons l'intention ni la possibilité d'entrer avec vous dans le détail des multiples aspects — économiques, culturels, sociologiques, méthodologiques ... — du vaste problème de l'assistance technique. Mais le fait même de votre présence ici montre votre sensi­ bilité à la référence spirituelle de vos recherches et constitue pour Nous une invitation à y réfléchir un instant avec vous. Dans deux encycliques justement célèbres — Mater et Magistra et Pacem in terris — Notre prédécesseur Jean XXIII a défini clairement l'attitude de l'Eglise en ce domaine des rapports entre peuples plus déve­ loppés et peuples en voie de développement. Il mettait l'accent sur l'esprit qui doit inspirer ces rapports : esprit de solidarité et de charité ; souci de respecter l'individualité et le caractère du pays « assisté » ; action désintéressée, éloignée de toute visée d'expansion économique comme de toute domination politique. Et il dénonçait avec beaucoup de vigueur le danger qui guette les peuples économiquement développés dans l'action qu'ils exercent auprès des peuples en voie de développement: considé­ rer le progrès scientifique et le bien-être matériel comme des valeurs suprêmes, alors qu'elles ne sont que des servantes des vraies valeurs humaines, les valeurs de l'esprit.

* Die 9 mensis Maii a. 1964, Acta Pauli Pp. VI 445

Le problème de l'assistance technique ne se résoud pas, en effet, par une simple addition de quantités économiques : il concerne tout l'hom­ me, et donc avant tout son âme, son intelligence, son coeur. Le double mouvement du pays « assistant )) vers le pays (( assisté » et viceversa — envoi d'experts et accueil d'étudiants titulaires de bourses d'étude — ne peut être ramené à un simple processus mécanique : c'est un dialogue qui s'engage entre des cultures et des civilisations diverses, un dialogue centré sur l'homme et non sur les denrées d'échangé ou sur les techni­ ques ; le développement ne doit pas faire naître le risque de matérialiser les peuples qui en bénéficient, mais bien au contraire leur donner les moyens de se parfaire, de s'élever, et donc de se spiritualiser ; par sur­ croît, des relations durables et fécondes pourront s'instaurer de ce fait : l'assistance passera, les relations resteront ; et il est facile de voir de quel poids elles pourront être pour la paix du monde ou, au contraire, pour l'entretien de la mésentente et de l'insécurité générale. Chers Messieurs, un regard sur le passé récent de l'Europe industria­ lisée peut être riche d'enseignements à cet égard. Les progrès techniques et matériels y ont été admirables, certes, et personne ne songe à le nier. Mais on a pu déplorer avec raison qu'il y manquât précisément ce qu'un célèbre philosophe contemporain appelait le (( supplément d'âme », qui eût permis d'assimiler pleinement ces nouvelles et rapides acquisitions et d'en tirer tout le parti que l'homme pouvait et devait en tirer pour le bien véritable de la société. Laissera-ton se répéter ces erreurs dans les nations nouvelles, en ne prévoyant pas, parallèlement au progrès matériel, le progrès moral et spirituel qui peut seul l'équilibrer? Ces peuples jeunes et pleins de promesses rejettent le matérialisme. Quel magnifique avenir s'ouvrirait devant eux si les experts qui leur sont envoyés étaient non'seulement des techniciens, mais des animateurs et des éducateurs; si la qualité spirituelle et morale de l'enseignement dispensé en Europe aux futures élites des pays « assistés » était de nature à leur garantir un développement non seulement matériel et technique, mais humain ! Si l'on a pu déplorer le retard de certaines nations latines dans l'assis­ tance technique, vous voyez comment cette déficience pourrait être com­ pensée par la valeur humaine et spirituelle de cette assistance, si conforme aux traditions de notre civilisation imprégnée de christianisme. Et vous voyez aussi comment les responsables de l'assistance technique pour­ raient devenir de précieux instruments dans la transmission de cet 446 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale héritage des vieilles chrétientés aux peuples qui viennent de faire leur entrée sur la scène internationale. Telles sont, Messieurs, quelques-unes des réflexions que Nous suggère le genre d'activités auxquelles vous donnez le meilleur de vos énergies. Nous souhaitons vivement qu'elles soient de plus en plus fécondes et bénies de Dieu. Et en vous remerciant de la visite que vous avez bien voulu Nous faire, Nous vous accordons de grand cœur, ainsi qu'à vos familles, la Bénédiction Apostolique.

IV Ad Maiestatem Suam Hussein I, Jordaniae v. d. « Hascemita » Regem. *

It is with a grateful heart that We bid Your Majesty a sincere welcome to Our home. Never to be erased from Our memory is the truly royal welcome you extended to Us during Our recent pilgrimage to the Holy Land ; and We cherish, in particular, the remembrance of the countless marks of honour with which Your Majesty surrounded Our humble Person during Our stay in the Hashemite Kingdom of Jordan. We recali with warm gratitude Your Majesty's constant company, hovering near Us throughout Our entire journey as a pilgrim in your blessed land. Having met and known the people of your Kingdom, having visited their homes and cities, We are cpnfirmed and strengthened in Our affection for them, and in Our prayerful wishes for their prosperity, joy and peace. Especially were We impressed by the gr eat efforts being made in the cultural and educational fields, through more numerous and improved schools and institutions of learning ; and also in the agricultural sector, which Your Majesty has encouraged and assisted to higher achievements and admirable progress. We are confident that thèse beneficent acti- vities will continue and ever more fruitfully increase. Your Majesty may rest assured that the Catholics of Jordan will loyally do everything possible to promote their country's advancement, sponsoring initiatives particularly in the educational field and that of social work ; confident that they will always enjoy their civil rights and be favoured by Your Majesty's benevolence.

* Die 11 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 447

To ali the noble and beloved people of Jordan, We wish every heavenly grace ; above all, We pray God to protect and guard Yonr Majesty and the Royal Family, and to bestow upon your Kingdom his richest and most abundant favours.

V Ad Excellentissimum Virum Antonium Garrigues et Diaz-Cañabate, Lega» tum cum publica auctoritate ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras demandati muneris testes tradiderat. *

Señor Embajador :

Damos a Vuestra Excelencia la más cordial bienvenida mientras agradecemos sinceramente las nobles expresiones con que ha querido acompañar la presentación de las Cartas Credenciales, que le acreditan como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de su País ante la Santa Sede. Trae Vuestra Excelencia el prestigio de la toga, bien ganado en el asiduo ejercicio de su profesión; le acompañan el lustre de una larga preparación intelectual y práctica en asuntos internacionales, y la experiencia ya bien acreditada de laboriosa actividad diplomática. La religiosidad acendrada que distingue a Vuestra Excelencia, pondrá segu­ ramente una nota más de atracción a su estancia cerca de la Sede de Pedro, en el centro mismo de la Iglesia. Llega aquí Vuestra Excelencia en tiempo de Concilio : lo que quiere decir, en un momento particularmente interesante de la historia de la Iglesia, que ve reunirse en Roma a los Obispos del mundo entero — y en esta ocasión deseamos destacar una vez más el alto sentido de pre­ ciosa colaboración del Episcopado español — para dar más hermosura, mayor validez, más profunda penetración en el mundo moderno al anuncio del Evangelio. Vuestra Excelencia será testigo de la atención con que la Sede Apostólica sigue, como buena madre, la suerte de todos los pueblos, del esfuerzo con que persigue ideales de paz entre ellos, del desinterés con que trata de inspirar los acontecimientos de la historia en los principios de justicia y caridad del mensaje de Cristo. Los deseos que animan a Vuestra Excelencia de estrechar más y

* Die 12 mensis Maii a. 1964. 448 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale más las relaciones entre España y la Santa Sede encontrarán en Nos correspondencia pronta y comprensiva. Una nación como España, con sus glorias pretéritas y también presentes, con la fe católica compacta de su población, una nación, decimos, con abundancia de vocaciones sacerdotales y religiosas, atareada en incrementar y adornar de actua­ lidad y eficiencia su rico patrimonio espiritual, una nación así no puede menos de atraer la mirada vigilante y complacida del Vicario de Cristo. Ni tampoco Nos son indiferentes sus luchas y sus realizaciones por un mayor bienestar : el tesón con que trata de afianzarse en el rango que le corresponde en el concierto de las naciones; el empeño por perfeccio­ nar sus estructuras en los diversos sectores de la vida nacional unido al propósito de favorecer su progreso social a la luz de las Encíclicas Pontificias; todo cuanto, en una palabra, pueda contribuir a su gran­ deza y prosperidad espiritual y aun material, es digno de elogio, merece aliento y es acreedor a Nuestros votos y plegarias. Que el Omnipotente vele sobre el queridísimo pueblo español y asista en sus tareas al Excelentísimo Jefe del Estado y a su Gobierno. Que España siga siendo siempre fiel a su vocación católica y a sus altos desti­ nos. Y que la gestión diplomática ante la Santa Sede que ahora empezáis, Señor Embajador, sea por Dios copiosamente bendecida.

VI

Ad Excellentissimum Virum Ansgarium Cabello, liberis cum mandatis Le­ gatum a Paraquariana Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis fidem facientes. *

Señor Embajador :

Con profunda satisfacción acabamos de recibir las Cartas Creden­ ciales que acreditan a Vuestra Excelencia como Embajador Extraordi­ nario y Plenipotenciario de la República del Paraguay ante la Santa Sede. En esta ocasión Nos es asimismo sumamente grato corresponder a las devotas y nobles expresiones con que ha querido acompañar este solemne acto interpretando así los deseos que animan a su Gobierno de

* Die 19 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 449 mantener y estrechar cada día más las felices relaciones existentes entre él y la Santa Sede. Los orígenes de la fe católica en el continente americano tuvieron como centro importante y vital la región que ahora forma vuestro insigne País con nombres gloriosos como el de San Francisco Solano y de Fray Luis de Bolaños. ¿Como no aludir también a las históricas (( reduccio­ nes )) de los Padres Jesuítas, con el Beato Roque González su fundador, nativo de Asunción, y al poderoso influjo que éstas dieron a la vida religiosa y social? No pocos son los hechos que jalonan la historia eclesiástica del periodo actual en vuestra Patria : se han creado cuatro nuevas cir­ cunscripciones eclesiásticas; ha surgido la Universidad Católica de Nuestra Señora de la Asunción ; un reciente Acuerdo ha sido sancionado para la asistencia religiosa a las Fuerzas Armadas. Saludamos tales acontecimientos con gran consuelo como síntoma de renovación de la vida cristiana, y vemos al mismo tiempo como aurora esperanzadora de nuevos progresos en el catolicismo el florecimiento de vocaciones con que se repueblan en la actualidad, como tálvez nunca anteriormente, los Seminarios e Institutos religiosos. Junto a esta actividad propiamente religiosa merece destacarse el interés demostrado por el venerable Episcopado de esa Nación en favor de la promoción social y cultural de todas las clases especialmente de las más humildes y de los indios guaraníes, lo cual es digno de aplauso y se ha de apreciar como aporte a la vida civil del País. Un clima de comprensión, de buena voluntad, de colaboración encuentra siempre de parte de las fuerzas católicas las disposiciones mejores para un trabajo serio, eficaz y consciente por el engrandecimiento del propio País. Si los sentimientos de acendrado catolicismo que adornan a Vuestra Excelencia pueden ser un aliciente para su permanencia en la Ciudad Eterna, centro de la Iglesia, sírvale de aliento en su labor diplomática la seguridad de Nuestra comprensión y benevolencia en el desarrollo de su elevada misión por cuyo feliz éxito formulamos cordiales votos. Sobre su persona y cristiana familia, sobre el Señor Presidente de la República y su Gobierno, lo mismo que sobre el amadísimo pueblo todo del Paraguay invocamos de corazón las más copiosas bendiciones del Cielo.

29 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 450 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII Ad Excellentissimum Virum Reginaldum Leandrum Mora, a Venetiolana Natione ad Sedem Apostolicam missum cum auctoritate Legatum, qui Lit­ teras Summo Pontifici tradidit, crediti muneris testes. *

Señor Embajador :

En estos solemnes momentos, en que Vuestra Excelencia acaba üe presentarnos las Cartas credenciales como Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de Venezuela ante la Santa Sede, Nos complacemos en expresarle, con Nuestra gratitud por sus nobles palabras, un saludo de bienvenida, mientras Nuestros sentimientos de afecto paternal se dirigen a toda esa hidalga Nación. Vivo consuelo se despierta en Nuestro corazón al constatar que, desde los días lejanos de Alonso de Ojeda y Diego de Lozada — cuando se iba jalonando vuestra geografía con nombres de misterios cristianos y de Santos gloriosos, cuando los mismos nativos aprendían a invocar a la Madre de Dios bajo el término evocador de Coromoto — hasta hoy, la fe católica ha constituido un elemento básico de vuestra cultura patria, una característica fundamental de vuestra personalidad nacional y un impulso renovador para empresas grandes. Vuestra Excelencia, hijo de tan ilustre tierra, quien después de esmerada preparación ha enriquecido su experiencia desempeñando altos cargos en su País, sobre todo en el delicado campo de la Educación, conoce y aprecia el precioso e insustituible valor que, para la elevación de un Pueblo, tiene la sana formación individual, familiar y social inspirada en los pricipios cristianos ; y la aportación que en este sector educativo ha dado a Venezuela la Iglesia, la Madre Iglesia, la cual con una longevidad siempre joven está solícitamente presente, como maestra de justicia y amor, ofreciendo a los espíritus energías inago­ tables que mantienen y abrillantan la valiosísima herencia del Evan­ gelio, ahí dejada por intrépidos Sacerdotes y Religiosos. j Venezuela hermosa y fecunda! ¡Alta en sus cimas gigantescas, son­ riente en sus vegas, abierta en sus bahías interminables, largamente bendecida por Dios en su subsuelo ! Cómo anhelamos que todas estas ca­ racterísticas naturales continúen reflejándose y se sublimen en vuestro también rico patrimonio espiritual ; con miras hacia las cumbres morales,

* Die 26 mensis Maii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 451

abrazando abiertamente todo lo bueno, con ideales de integridad pro­ fesional y de religiosidad en los hogares los cuales, mediante la práctica de los postulados del cristianismo, crean un ambiente sereno para la sociedad y fértil para el florecimiento de las vocaciones religiosas y sacerdotales tan necesarias a fin de que esa Nación mantenga la trayectoria que la ha distinguido en la historia de América. Bien conoce Vuestra Excelencia el vivo interés con que esta Sede Apostólica ha seguido siempre de cerca las preocupaciones y los acon­ tecimientos espirituales de Venezuela. A tal respecto Nos es grato evocar la prueba de justa benevolencia que Nuestro Predecesor, de venerada memoria, dio a tan amado País honrando a uno de sus más preclaros hijos con la Púrpura Cardenalicia. No podemos tampoco dejar de recordar el Acuerdo firmado recientemente por la Santa Sede y el Gobierno Vene­ zolano que está destinado a estrechar, entre ambos, en clima de fructífera concordia, las ya buenas relaciones existentes. Mientras formulamos, Señor Embajador, Nuestros más cordiales votos por el feliz desempeño de su nueva misión, invocamos sobre Vuestra Exce­ lencia, sobre el Excelentísimo Señor Presidente de la República, su Go­ bierno y sobre todo el dilectísimo pueblo de Venezuela copiosas bendi­ ciones divinas.

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Ad E.mum P. D. Antonium S. R. E. Presb. Cardinalem Caggiano, Archie­ piscopum Bonaërensem, et ad ceteros Archiepiscopos et Episcopos Reipu­ blicae Argentinae, cum Coetus omnium Sodalitatum ab Actione Catholica in ea Natione haberetur.

Hemos sabido con vivo interés y satisfacción que próximamente tendrá lugar en Argentina la Asamblea Nacional de todas las Asocia­ ciones de Acción Católica. Y tenemos motivo para esperar que esta solemne revista de tantas fuerzas católicas organizadas infundirá en los ánimos nuevas energías, y despertará nuevos propósitos de acción hacia nuevas y más altas metas. Por esto deseamos haceros llegar a vosotros y a los fieles, que son vuestros colaboradores en el apostolado, junto con Nuestra Bendición, una palabra de felicitación y de aplauso por cuanto ya se ha hecho hasta el presente, y de aliento para lo que queda por hacer en orden a un mejor porvenir de este vuestro noble País, a Nos tan querido. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Bien sabéis que es empresa de la Iglesia entera la de continuar y desarrollar la misión de salvación de todos los hombres que Cristo le confiara. Tal cometido no solo es competencia de la jerarquía, sino que también a los seglares, en virtud de su inserción en el Cuerpo Místico de Cristo y por participar de su misma misión y de su sacerdocio real, compete el deber, el derecho y el honor — que los sacramentos del bau­ tismo y de la confirmación confieren y proclaman — de ejercitar, en el modo que a ellos es peculiar, el apostolado de la Iglesia. Gracias a Dios, el sentido de Iglesia se va haciendo cada vez más viyp y profundo en el seno de la Comunidad Cristiana : y es el laico mismo el que se ha despertado a su vocasión eclesial y no se resigna a ser instrumento solamente pasivo e insensible sino que pide con entusiasmo é\ poder hacer algo por el crecimiento y edificación de la Iglesia. Si en tiempos pasados la Jerarquía podía asumir casi completamente la responsabilidad y el ejercicio de todo el ministerio de la evangelización y de la santificación, hoy día, es la Jerarquía misma la que invita, la que urge al seglar a tomar conciencia de su responsabilidad ante el de­ sarrollo portentoso del progreso técnico abocado al materialismo, ante la exigencia misionera de masas de alejados de la vida cristiana de la parroquia e impenetrables a la acción sacerdotal. Por esto precisa­ mente Nos no hemos dudado en afirmar que es ésta la hora de los seglares. En nuestra historia religiosa ha llegado a ser ya una enseñanza •ordinaria la que se refiere a la naturaleza y problemática del apostolado de los laicos; apostolado que se desarrolla en diversas formas y con diversos instrumentos, e igualmente con diversos, aunque siempre pre­ ciosos, resultados. Una reciente y amplia experiencia enseña, con el len­ guaje de los hechos, que la Acción Catálica, tal como vige y obra en vuestro País y en muchos otros, es como el camino real para el laicado que se pone al servicio de la Iglesia con el objeto de (( llevar todas las cosas a Cristo y).1 En más de una ocasión hemos manifestado nuestro pensamiento sobre el particular, y queremos repetiros a vosotros ahora lo que ya en los primeros días de nuestro pontificado dijimos : « Vosotros sabéis bien cuánto apreciamos la Acción Católica ya en las razones profundas que la, justifican y aun la reclaman en el momento histórico que la Iglesia atraviesa actualmente, ya en sus formas de organización que brotan de las exigencias mismas del ministerio pastoral jerárquico, y en las lineas

1 Eph. 1, 10. Acta Pauli Pp. VI 453 de sus estructuras bien sencillas y elementales pero susceptibles de variado desarrollo en calidad y actividad, que tienden a dar a la vida' católica una plenitud de contenido religioso y moral y una explicación; verdaderamente inteligente y bienhechora, y ya, en fin y principalmente, en el espíritu que alimenta su fidelidad a Cristo y a la Iglesia y su amor por un apostolado valiente en la sociedad moderna ».2 A la Jerarquía Eclesiástica toca, por derecho divino, la alta direc­ ción de toda actividad de apostolado. Por esta razón el Episcopado puede conferir a la Acción Católica un mandato especial, elevándola a su directa dependencia. Jesucristo ha escogido y enviado a sus Após­ toles en medio del mundo « para llevarle los frutos de vida ».3 Hoy El manda, para ese mismo cometido, a los sucesores de los Apóstoles, los Obispos. Análogamente — si bien en formas diversas y con diverso compromiso — los Obispos envían falanges escogidas de seglares con el encargo de regenerar en Cristo este mundo moderno, que bajo algunos aspectos ha vuelto a ser pagano. La directa dependencia de la Jerarquía no quita el que la Acción Católica, acción del laicado, tenga dirigentes propios seglares, con responsabilidad propia en cuanto a examinar, discutir, deliberar acerca de los diversos asuntos que forman parte de su programa de acción. Las decisiones de aquéllos tendrán naturalmente la aprobación, al menos implícita, de la competente autoridad eclesiástica, la cual está repre­ sentada en los organismos directivos y en las Asociaciones por un sa­ cerdote, en función no de director sino de Asesor o Consiliario. La responsabilidad y el compromiso directivo de los laicos tiene una razón de ser en el hecho de que éstos, viviendo en todos los ambientes dé la vida social, están por ello en grado de llevar al gobierno de la Acción Católica una aportación de experiencias y de conocimiento directo de las necesidades, de los remedios, de los peligros, que puedeii escapar al ojo, aun al más atento, del sacerdote. Además su responsabi­ lidad aviva en ellos el espíritu de iniciativa y los estimula a la búsqueda de soluciones y a la acción. La Acción Católica Argentina ha tenido la fortuna de recibir, mientras daba sus primeros pasos, la palabra iluminadora y confortante del Sumo Pontífice Pío XI, el grande patrono, legislador y animador de la Acción Católica en el mundo entero. Su venerada carta del 4 dé

2 Allocut. Praesidibus habita Consiliorum dioeces. Act. Cath. Societati moderandae : A. A. S., LV (19G3), p. 689. s Io. 15, 16. 454 Acta Apostolicae'Sedis Commentarium Officiale

febrero de 1931 al Episcopado Argentino os ha señalado las lineas directivas, y dado a vuestro movimiento católico un impulso que sola­ mente la adversa fortuna pudo aflojar temporalmente, mientras que actualmente se halla en prometedora renovación. De acuerdo con las indicaciones del citado Pontífice, vosotros tenéis constituidas, sobre base; parroquial, diocesana y nacional ; cuatro Aso­ ciaciones fundamentales : de hombres, de mujeres, de juventud mascu­ lina y de juventud femenina. Y habéis procurado que en las Asociaciones juveniles se constituyeran secciones preparatorias, para formar en la vida cristiana y en el apostolado, a los niños y adolescentes. Con el fin de que las deliberaciones de vuestras asambleas den nuevo esplendor a vuestra organización, queremos ahora llamar vuestra, aten­ ción sobre algunos puntos en particular. : Primeramente deseamos recordaros la importancia especial de> las secciones preparatorias, en que se forman a su debido tiempo los jóvenes aspirantes que deberán alimentar las secciones de los socios efectivos. En nuestros días, en que fáciles y múltiples medios de comu­ nicación y de información se Van poniendo al alcance de todos, y pene­ tran cada vez más en todo ambiente, el jovencito madura antes al cono­ cimiento del bien y del mal. Y tanto antes ha de ser conquistado para la causa del bien, cuanto más necesidad tiene de ser inmunizado contra las variadas sugestiones e insidias del mal. Además, como ya es conocido, el alma del niño y del adolescente, todavía fresco y dúctil, dispone de mayor capacidad receptiva; por otra parte en esa edad no se está aún poseído y dominado por aquellas fuer­ tes pasiones que oscurecen la visión de los altos ideales de la vida cristiana y apostólica. Por estos motivos, si se atiende a reclutar jóvenes, cuando ya está formada su mentalidad y tienen un método de vida, fuera de los ambientes cristianos, se corre el peligro de llegar tarde para muchos de ellos; y las asociaciones católicas quedarán pobres de elementos y de actividad. Todo esto aconseja un especial cuidado para las secciones prepara­ torias, que son los ramos más tiernos y prometedores del gran árbol de la Acción Católica, al cual aseguran vitalidad y fecundidad, como la experiencia misma enseña. En las organizaciones de la Acción Católica Argentina figura asi­ mismo la Asociación de Profesionales y de Estudiantes Universitarios y Secundarios; y también esta Asociación específica merece una aten- Acta Pauli Pp. VI 455 ción particular. Está bien, en efecto, que los estudiantes reciban una formación especializada, ya por las peculiares exigencias de su categoría, más expuesta al asalto del error, ya para estar mejor adiestrados al apostolado en el proprio ambiente, o ya también por el cometido impor­ tante que ellos están destinados a desarrollar en la sociedad, donde-no pocos, en razón de su preparación intelectual, están llamados a puestos directivos. Además esta formación especializada será provechosa para la misma Acción Católica y las demás asociaciones de apostolado, las cuales tienen necesidad de dirigentes intelectualmente bien preparados que lleven en el ejercicio de sus funciones, junto con las dotes religiosas y morales, el prestigio del saber. Especial aliento merecen las Asociaciones de Maestros en el seno de la Acción Católica, ya que a éstos su profesión ofrece la posibilidad de ejercer un influjo tan inmediato y profundo en la formación religiosa y moral de los niños. El panorama de acción apostólica y el programa que èn la Carta referida Nuestro Predecesor os trazara, hoy día quedan aún en pie y adquieren horizontes más amplios con la introducción de nuevos modos de vida, los que sin duda serán objeto de vuestra atenta reflexión en là nueva etapa que os disponéis a empezar. Una importancia primordial habréis de dar a la colaboración de la Acción Católica en la enseñanza religiosa y en la difusión de la cultura católica ; a la defensa de los derechos de la conciencia cristiana, de la familia, de la Iglesia ; a la preservación de la moralidad pública en los medios de difusión y en los espectáculos. En particular, la Acción Católica, aun no persiguiendo objetivos de carácter político, debe contribuir a infundir un alma cristiana a toda la vida pública. Si bien no le compete la política de partido, debe con todo educar a sus socios para ejercitar todos los derechos políticos, y cumplir sus deberes cívicos según los principios de la doctrina cristiana y las directivas de las Autoridades Eclesiásticas. De un modo semejante, la Acción Católica, que no se propone finalidades inmediatas de carácter económico y sindical, debe dar su valiosa aportación a la solución de la « cuestión social » ; cuestión que se debate desde hace más de un siglo, y que pende todavía sobre el mundo como una amenaza. A tal objeto es necesario ante todo divulgar la doctrina social de la Iglesia, contenida en una larga serie de docu­ mentos pontificios, doctrina que Nuestro Predecesor Juan XXIII, de f. m., ha enriquecido y puesto al día en las dos grandes Encíclicas Mater 4S6 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et Magistra y Pacem in terris. Cuídese también de promover y de f favorecer, dentro de los límites de las leyes vigentes, aquellas asocia­ ciones y obras sociales que se proponen la tutela de los legítimos inte­ reses de los trabajadores. Lo cual producirá dos buenos efectos : que se lleve a la práctica la justicia social y que los trabajadores, para la defensa de sus intereses, no entren en asociaciones en que corren peligro su fé e integridad cristianas. No basta, en efecto, ocuparse de las leyes sociales, hay que promover la asistencia, la formación, la conciencia de las clases trabajadoras; de su adhesión a la doctrina católica y de su acción cristiana puede depender el desarrollo y el equilibrio de la sociedad entera. Mas bien sabido es que no puede darse la acción sin una formación previa, ya que la acción es hija de la idea. No se puede ser apóstol activo si no se es buen cristiano. Y la razón fundamental está expuesta en la Encíclica de San Pío X al Episcopado Italiano II fermo proposito/ cuando se dice: «La Acción Católica es un verdadero apostolado para honor y gloria de Cristo. Para llevarlo a cabo bien se necesita la gracia divina ; y ésta no se da sino a quien está unido a Cristo. Solo cuando hayamos formado a Jesucristo en nosotros, podremos fácilmente volverlo a dar a las familias y a la sociedad ». La formación de los conciencias es pues el objetivo primero e inme­ diato de la Acción Católica ; y ella debe tener cabida en todas las aso­ ciaciones, hasta en las de adultos, pero en modo particular en las aso­ ciaciones de niños y jóvenes en que ella se convierte en el cometido, si no único, sí el más importante. Una formación más profunda y especializada deberán recibir los dirigentes de las diversas ramas de la Acción Católica, siendo como son ellos los oficiales de esta Nuestra pacífica milicia. Para ellos pues se habrán de promover especiales inciati vas — publicaciones, cursos de estudio, reuniones de tipo organizativo, etc. —, puesto que de su actua­ ción depende en buena parte la suerte de la Acción Católica. Hay que notar que el programa de la actividad formativa, aun teniendo un fondo común, debe diferenciarse en las diversas asociaciones por razón de la edad, del sexo, de las condiciones, de las exigencias, de los compromisos apostólicos de los propios inscritos. De una manera particular se habrá de procurar que la formación sea completa, esto es, que abrace a todos los deberes de, la vida cristiana : deberes religiosos,

* 11 mensis Iunii a. 1905. Acta Pauli Pp. VI 457

morales, familiares, sociales, apostólicos. Así debe ser para todos los cristianos ; tanto más para aquellos que, a semejanza de los sacerdotes, se dedican a las obras de apostolado. La educación apostólica es el cometido principal del Asesor Ecle­ siástico, que, como dispensador de la palabra y de la gracia divina, tiene en sus manos los medios educativos más eficaces. En la Acción Católica él realiza una misión semejante a la del Divino» Maestro que empleó larga parte de su ministerio público en la instruc­ ción y en el adiestramiento de sus Apóstoles. El Asesor está llamado a preparar y a guiar a los apóstoles laicos, cooperadores del apostolado- sacerdotal. La acción del sacerdote en seno a una asociacción católica es de tal penetración que por sí sola puede determinar sus suertes, su vitalidad, su fecundidad. Por lo que con razón el Asesor ha sido llamado (( el alma » de su asociación. Con lo que también los Asesores eclesiásticos tienen necesidad de­ preparación : y por ello son recomendables todas las iniciativas aptas para este fin. Tal preparación debe comenzar en el Seminario y se habrá de considerar el apostolado de los laicos en general, y la Acción Católica en especial, como parte de la Teología pastoral. Es además sumamente deseable que los Sacerdotes diocesano» encuentren colaboradores en este su vital e importante ministerio ; y ello incluso por la insuficiencia del número, en confrontación con la am­ plitud de la obra. Por tanto Nos reiteramos aquí la cálida invitación, ya dirigida por Nuestros Predecesores, a los Religiosos y a las Religiosas, a fin de que quieran ofrecer toda su posible aportación al desarrollo de- la Acción Católica, que representa hoy en día un interés común de la Iglesia. a En las Asociaciones femeninas, y especialmente en las de niñas y jóvenes, la acción de las Religiosas se presenta como un complemento útil e indispensable de la acción del sacerdote a efectos de una educación íntegra y eficaz. Y ello por los límites comprensibles de reserva que el Asesor Eclesiástico debe imponerse en esta materia. Es por lo tanto oportuno que también las Religiosas estén debida­ mente preparadas a este delicado e importante oficio; y a tal fin podrán servir también para ellas reuniones de estudio y cursos promovidos por la competente Autoridad Eclesiástica. Otro importante subsidio para la Acción Católica, y para las demá& formas de apostolado, debe venir de los Colegios e Institutos católicos- 458 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de educación. Se ha dicho que là vida cristiana lleva consigo el compro­ miso del apostolado, si bien el modo específico de dar cumplimiento a este deber queda subordinado a la voluntaria y libre decisión de cada uno. Por consiguiente un instituto católico que no educara para el ejercicio del apostolado, impartiría una educación incompleta desde el punto de vista cristiano : de los colegios católicos saldrán los futuros dirigentes de las actividades apostólicas y de orden temporal en la sociedad. Para el éxito del apostolado de los seglares se necesitan también ìa armonía de acción y la concordia de intentos. Hay que evitar dispersión de energías y conflictos mortificantes de competencia. Por eso es necesa­ ria una perfecta coordinación de todas las fuerzas de dentro y de fuera de la Acción Católica. La Acción Católica Argentina tiene ya Una estructuración que prevé y procura la coordinación de todas sus fuerzas. Su misma organización unitaria y concéntrica la presenta verdaderamente sicut castrorum acies ordinata : 5 como un ejército que tiene sus cuerpos especializados, con sus propios mandos, por encima de los cuales existe un Estado mayor que coordina y dirige las actividades de todos hacia objetivos comunes. Todo esto entra en el diseño constitucional de la Acción Católica trazado por Pío XI, diseño que prevé, con las cuatro organizaciones fundamentales, ya recordadas, también los órganos coordinadores, en él plano nacional, diocesano y parroquial, y que son precisamente la Junta Central, las Juntas diocesanas y las Juntas parroquiales. Mas también en vuestro País, junto a las asociaciones y obras de la Acción Católica, florecen y fructifican otras asociaciones e instituciones que persiguen objetivos particulares de apostolado. Algunas, ricas de méritos en el pasado, también al presente continúan su útil misión en colaboración con la Jerarquía eclesiástica. Entre la Acción Católica y estas otras obras de apostolado deben existir relaciones de recíproca estima y benevolencia, de fraternal inteligencia y de mutua colaboración, visto que todas ellas, aunque por caminos distintos, y con diversos medios, marchan hacia la misma meta suprema : la instauración del reino de Dios. Estas buenas y ventajosas relaciones fueron muchas veces recomen­ dadas por nuestros venerados Predecesores, y particularmente por

3 Cant. 6, 3. Acta Pauli Pp. VI 459

Pío XII de f. m., el cual afirmó claramente la necesidad de que entre la Acción Católica y las demás instituciones hermanas « exista una mutua benevolencia, una amplia comprensión, una sincera cooperación; dotes y virtudes que tienen su raíz por un lado en el celo purísimo de la gloria de Dios y de la salvación de las almas, que a todas inflama, y por otro en el hecho de pertenecer, sacando de ahí el jugo vital, al mismo cuerpo místico de Cristo ».6 A fin pues de que estas relaciones ideales se traduzcan en hechos concretos, vosotros habéis querido valeros de órganos determinados de coordinación general la cual, naturalmente, debe efectuarse mirando a los objetivos comunes del apostolado católico, y respetando la fisono­ mía y la autonomía de cada una de las partes coordinadas. Para obtener más seguramente tales objetivos, se considera oportuno que cada una de las partes, salva siempre una equitativa y sabia valora­ ción de ellas, queden manteniendo un mismo plano e idéntica condición de igualdad; lo que a su vez se conseguirá más fácilmente si la presi­ dencia de los órganos coordinadores está en manos de la misma Jerar­ quía Eclesiástica o de representantes de ella en cualidad de delegados. Es evidente en efecto que la Jerarquía Eclesiástica, teniendo la respon­ sabilidad sobre todas las asociaciones y formas de apostolado, es là más indicada para demostrar la superioridad y la imparcialidad de la dirección. Con el concurso armónico de todas las fuerzas católicas, ciertamente bendecido y fecundado por Dios, vosotros podréis no solo mantener intacto el patrimonio de la fe religiosa, decoro y gloria de vuestro pueblo, sino también hacerlo fructificar en todos los sectores de la vida : individual, familiar y social. Y ello será también fuente y ade­ más garantía de incesante progreso espiritual y aun temporal, progreso que Nos de todo corazón deseamos. Con estos votos y plegarias Nos complacemos en otorgarte a tí, que­ rido Hijo, a los demás Arzobispos y Obispos de esa querida Nación lo mismo que al Clero, Religiosos, Religiosas y fieles una especial Bendi­ ción Apostólica. El Vaticano, 12 de abril de 1964.

PAULUS PP. VI

* Allocut. ad Itálicos sodales Act. Cath. á. 4 Sept. 1920: A. A. 8. XXXII (1940), p. 369. 460 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

i PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum:

die 13 Ianuarii 1964• — Titulari episcopali Ecclesiae Arensi in Nu­ midia praefecit R. D. Gabrielem Diaz Cueva, Secretarium curiae archie­ piscopalis Conchensis in Aequatore, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Caesaris Antonii Mosquera Corral, Archiepiscopi Guayaquilensis. die 2 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Telmissenae R. P. D, Ioannem Wiesen, e Societate Verbi Divini, Praelatum nullius Ssmae Incarnationis et Paranensis Superioris. die 7 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Ceramensi R. P. Paulum Muñoz Vega, e Societate Iesu, quem constituit Coadiutorem sedi datum Emi P. D. Caroli Mariae S. R. E. Cardinalis de la Torre, Archiepiscopi Quitensis. die 15 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Metensi R. D. Franciscum Kuharic, e clero archidioecesis Zagrabiensis, curionem in oppido vulgo « Samobor » cognominato, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Seper, Archiepiscopi Zagrabiensis. die 25 Februarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Centurionensi R. P. Albertum Trevisan, sodalem Societatis Apostolatus Catholici, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Newton de Almeida Batista, Vicarii Castrensis in Republica Brasiliana et Archiepiscopi Brasiliapolitani. — Titulari episcopali Ecclesiae Hierapolitanae in Isauria R. D. Iose­ phum Albertum Lopes de Castro Pinto, Canonicum honorarium Capi- Sacra Congregatio Consistorialis 461

tuli metropolitani et directorem spiritus Seminarii S. Iosephi in archi­ dioecesi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. — Titulari episcopali Ecclesiae Muliensi R. D. Valdir Calheiros de Nováis, Canonicum honorarium Capituli metropolitani et parochum S. Francisci Xaverii in archidioecesi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi S. Sebastiani Fluminis Ianuarii. die 12 Martii. — Metropolitanae Ecclesiae Olindensi et Recifensi Exc. P. D. Helderum Pessôa Cámara, hactenus Archiepiscopum titula­ rem Salditanum. — Cathedrali Ecclesiae Uruguaianensi Exc. P. D. Augustum Petro1, hactenus Episcopum Vaccariensem. die 25 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Bauropolitanae, noviter erec­ tae, Exc. P. D. Vincentium Marchetti Zioni, hactenus Episcopum titu­ larem Lauzadenum. — Titulari episcopali Ecclesiae Belalitanae R. P. D. Romaeum Al­ berti, Vicarium Generalem archidioecesis S. Pauli in Brasilia, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi eiusdem archidioecesis S. Pauli in Brasilia. die 28 Martii. — Cathedrali Ecclesiae Vaccariensi Exc. P. D. Hen­ ricum Gelain, hactenus Episcopum Linensem. die 2 Aprilis. — Cathedrali Ecclesiae Guaxupensi Exc. P. D. Iose­ phum de Almeida Batista Pereira, hactenus Episcopum Septemlacu- nensem. die k Aprilis. — Titulari episcopali Ecclesiae Autentensi R. P. D. Lucianum Metzinger, sodalem Congregationis Sacrorum Cordium Iesu et Mariae necnon adorationis perpetuae Ssmi Sacramenti altaris, Prae­ latum nullius Ayaviriensem. die 13 Aprilis. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Egnatiensi Exc. P. D. Ludovicum Lévesque, hactenus Episcopum Hear- stensem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Eugenii Parent, Archiepiscopi S. Germani. die 18 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae Apparitiopolitanae, no­ viter erectae, Emum P. D. Carolum Carmelum S. R. E. Cardinalem de Vasconcellos Motta, hactenus Archiepiscopum S. Pauli in Brasilia. 462 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

die 24 Aprilis. — Praelaturae nullius Coaritanae, noviter erectae, R. P. Marium Robertum Anglim, e Congregatione Ssmi Redemptoris. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Xaverii Rey, Episcopi titularis Phacusiensis et Praelati nullius Guajarami- rensis, R. P. Robertum Gomes de Arruda, sodalem Tertii Ordinis Re­ gularis S. Francisci. die 28 Aprilis. — Metropolitanae Ecclesiae S. Ludovici in Maragnano Exc. P. D. Ioannem Iosephum da Mota e Albuquerque, hactenus Epi­ scopum Sobralensem. — Cathedrali Ecclesiae Crateopolitanae, noviter erectae, Exc. P. D. Antonium Fragoso, hactenus Episcopum titularem Ucrensem. die 8 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Burunitanae R. P. D. Pium A. Benincasa, Antistitem Urbanum, e dioecesi Buffalensi, Sacro Consilio addictum publicis accurandis negotiis, quem deputavit Auxilia­ rem Excmi P. D. Iacobi A. Me Nulty, Episcopi Buffalensis. die llf Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Cufrutensi R. P. D. Sta­ nislaum I. Brzana, Antistitem Urbanum, parochum Reginae Pacis e dioecesi Buffalensi, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi A. Me Nulty, Episcopi Buffalensis. die 19 Maii. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ecclesiae Mar- cellianensi Exc. P. D. Andream Pailler, hactenus Episcopum titulo Ada- densem, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Mariae Martin, Archiepiscopi Rothomagensis. die 20 Maii. — Metropolitanae Ecclesiae Caesaraugustanae Exc. P. D. Petrum Cantero Cuadrado, hactenus Episcopum Huelvensem. '—> Cathedrali Ecclesiae Celsonensi Exc. P. D. Iosephum Bascufiana Llópez, hactenus Episcopum Civitatensem. die 24 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sillitanae Exc. P. D. Gregorium Falconieri, hactenus Episcopum Conversanensem. Sacra Congregatio Consistorialis 463

II

NICOTRIENSIS ET TROPIENSIS

COSENTINAE-NEOCASTRENSIS

DECRETUM De mutatione finium

Cum territorium dioecesis Tropiensis, cui aeque principaliter unita est Ecclesia Mcotriensis, ita intermissum sit ut id incongruum appareat et animarum, quo par est, navandam curam admodum praepediat, opportunum visum est a memorata dioecesi Tropiensi dismembrare ter­ ritorii partem quae, ad septentrionem patens, ab illa regione disiuncta est in qua Episcopalis sedes consistit, eamque finitimis dioecesibus ad­ nectere. Quapropter Ssmus Dominus Noster Paulus, Divina Providentia Pp. VI, ratus huiusmodi finium immutationem spirituali animarum saluti vere cessuram, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben­ tium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali De­ creto, a dioecesi Tropiensi distrahit: a) novem municipia vulgo nuncupata « Aiello Calabro », « Serra d'Aiello », « Amantea », « S. Pietro in Amantea », « Belmonte Cala­ bro », « Cleto », « Falconara Albanese », « Fiumefreddo Bruzio » et (( Longobardi » necnon duos pagos vulgo « Laghitelli » et « Terrati », atque archidioecesi Cosentinae perpetuo adsignat; ö) tria alia municipia appellata « Falerna », « Nocera Tirinese », et (( S. Mango d'Aquino », eaque dioecesi Neocastrensi perpetuo adnectit. Mandat insuper eadem Sanctitas Sua ut documenta et acta territo­ ria dismembrata, clericos, fideles et bona temporalia forte respicientia, a Curia Tropiensi ad Curias, quarum interest, quam primum transmit­ tantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur ad­ scripti in cuius territorio beneficium vel officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones illi dioecesi incar­ dinati censeantur ubi legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Ssmus Dominus Noster Excmum P. D. Ioannem Ferro, Archiepiscopum Metropolitanum Rheginensem deputare dignatus est, necessarias et opportunas eidem tribuens f acu! 464 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in «ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad S. Congregatio­ nem Consistorialem, quam primum, authenticum exemplar actus per­ actae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die 16 mensis Decembris anno 1963.

CAROLUS Card. CONFALONIBRI, a Secretis L. $ S.

f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

III MEXICANAE - TOLUCENSIS DECRETUM De mutatione finium

Maiori Christifidelium spirituali bono prospiciens, Excmus P. D. Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titularis Tarsensis, in Republica Mexicana Apostolicus Delegatus, ab Apostolica Sede expostulavit ut limites, quibus in praesens archidioecesis Mexicana et dioecesis Tolu- censis circumscribuntur, aliquantulum immutarentur ac aptius dispo­ nerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, attento favorabili voto Excmorum quorum interest Ordinariorum locorum, rata petitam immutationem aeternae animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tributa­ rum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere práesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto ab archidioecesi Mexicana distrahit territoria municipiorum vulgo Acam- bay, Aculeo, Morelos, Polotitlan, Temascalcingo et Timilpan nuncu­ patorum eademque perpetuo dioecesi Tólùcensi adnectit, mutatis, hac ratione, utriusque circumscriptionis ecclesiasticae'finibus; Sacra Congregatio Consistorialis 465

Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fidèles et bona temporalia respicientia a tabulario Curiae metropolitanae Mexicanae âd Curiae Tolucensis archivum, quam primum, transmittantur. Ad clerum vero quod attinet statuit ut, simul' ac praesens Cohsi- storiaîê Decretum ad effectum deductum fuerit,- sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici Semi- nariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in­ clinis territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Aloisium Raimondi deputat, necessarias et opportu­ nas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, ònere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit CòhsistÒriale Decretum perinde Valiturum ac si Apostolicae sub plumbo ÍJitteraé datae forent. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis., die 13 Ianuarii 1964. ; Î

CAROLUS Card. CONPALOXIERI, a Secretis, L. & S. '

f Fransciscus Carpino, Archiep. Serdicen,. Adsessor

IV J ANUARIENSIS - PARACATUENSIS DECRETUM De mutatione finium dioecesium Maiori animarum bono consulentes, ExcíM PP. DD. Ioannes Bap­ tista Przyklenk, Episcopus Januariensis, et Raymundus Lui, Episcopus Paracatuensis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Ar mandi Lom­ bardi, Archiepiscopi tit. Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolici Nuntii, ab Apostolica Sede expostulaverunt, ut fines dioecesium sibi concreditarum aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur.

30 - ACTA, vol. VI, n. 7. — 27-6-1964. 466 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Haec Sacra Congregatio Consistorialis, rata huiusmodi immutatio­ nes animarum aeternae saluti profuturas, vigore specialium facultatum, sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tribu­ tarum, oblatis precibus annuere dignata est. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Decreto distrahit a dioe­ cesi Januariensi territoria municipiorum, prouti nunc lege civili cir­ cumscribuntur, quae vulgo nuncupantur Arinos et Formoso, eaque tri­ buit dioecesi Paracatuensi. Omnia acta et documenta praefata territoria respicientia a tabulario Curiae Januariensis ad tabularium Curiae Paracatuensis, quam primum, transmittantur; ad clerum vero quod attinet, haec Sacra Congregatio decernit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes in memoratis territoriis beneficium aut oflicium ecclesiasti­ cum legitime detinentes, clerici Seminariique tirones legitimum domi­ cilium habentes, incardinati sint dioecesi Paracatuensi. Ad haec omnia perficienda haec Sacra Congregatio memoratum Excmum P. D. Armandum Lombardi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem S. Congregationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 mensis Ianuarii anno 1964.

CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio de Propaganda Fide 467

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

SIMLENSIS (CHANDIGARHENSIS)

DECRETUM De mutatione nominis dioecesis

Cum Excmus Dominus Ioannes Burke, Episcopus Simlensis, pro­ posuisset ut hodiernae denominationi dioeceseos Simlensis nomen adde­ retur urbis Chandigarh, ita ut deinceps eadem dioecesis appellaretur Simlensis et Chandigarhensis, Sacra haec Congregatio de Propaganda Pide, re mature perpensa, optatis praelaudati Praesulis inhaerendum censuit. Quare eadem Sacra Congregatio, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Div. Prov. Papa VI concessarum, supramemoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Maii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus h. gjt S. t Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Nèap. in Pisidia, a Secretis 468 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

TORNACEN.

Nullitatis matrimonii (Horlin - Carte)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Rodulfae Carte, in causa conventae, eamdem citamus ad comparendum, vel per se> vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria, 1 - Roma), pro hora undecima diei 25 Iulii 1964, ad concordanda dubia, vel ad infrascripta dubia Sub­ scribenda :

» 1) An nova causae propositio concedenda sit, in casu; et quatenus affirmative :

2) An sententia Rotalis diei 28 Iunii 1961 confirmanda vel infir­ manda sit, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique notitiam habentes commorationis praedictae doniinae Rodulfae Carte, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Boleslaus Filipiak, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 6 Maii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Rodolpha Carte, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal Tribunal Vicariatus Urbis 469 de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 juillet 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire lès doutés ci-dessous rapportés: 1) y-a-t-il lieu d'accorder que la cause soit proposée à nouveau, dans le cas? Et dans l'affirmative : 2) la sentence du Tribunal de la Rote en date du 28 juin 1961 doit-elle être confirmée ou infirmée, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Rodolpha Carte devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citationes edictales

I ROMANA Nullitatis matrimonii (Caruso - Firmani)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Marcelli Piiv manij in causa de qua supra conventi, eundem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Calli­ sto, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 1 Octobris 1964, hora nona, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae partis conventae, domini Marcelli Firmani, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur. *

Philippus Giannini, Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 15 Maii 1964.

V. Frazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Marcel Firmani, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne 470 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale on par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), le 1er octobre 1964, à 9 heures, pour •concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas f Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Marcel Firmani, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation.

II ROMANA Nullitatis matrimonii (Benassi - Mantilla)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Mariae Chri­ stianae Mantilla Mosquera, in causa de qua supra conventae, eamdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicaria­ tus Urbis (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), aut per se aut per procurato­ rem legitime constitutum, in diem 10 Augusti 1964, hora nona, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Mariae Christinaé Mantilla Mosquera, curare debent ut ipsa de hac edictali, citatione rite moneatur. *

Aemilius Boccalini, Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 21 Maii 1964.

V. Frazzano, Cancellarius.

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Marie Christine Mantilla Mosquera, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma) le 10 août .1964, à 9 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance dû lieu dé la résidence de ladite Marie Christine Mantilla Mosquera, devront,: dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation: :-: Diarium Romanae Curiae iii

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì, 11 maggio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita ufficiale Sua Maestà il Re Hussein I, Sovrano del Re­ gno Hascemita di Giordania.

Martedì, 12 maggio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre­ denziali, Sua Eccellenza il Dott. Antonio Garrigues y Diaz-

Cañabate, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di Spagna.

Martedì, 19 maggio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere

Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. Oscar Cabello, Amba­ sciatore Straordinario e Plenipotenziario del Paraguay.

Martedì, 26 maggio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere

Credenziali, Sua Eccellenza il Dott. Reinaldo Leandro Mora, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario del Venezuela.

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Martedì 5 maggio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano si è adunata la S. Congregazione dei Riti preparatoria, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali e Consultori teologi hanno discusso sulle virtù eroiche dei Servi di Dio : ; 1. Ezechiele Moreno Diaz, Véscovo di Pasto, dell'Ordine degli Eremi­ tani Recolletti di S. Agostino; 2. Charbel Makhlouf, sacerdote professo dell'Ordine Antoniano Liba­ nése dei Maroniti. ; Sono state esaminate inoltre le relazioni dei censori teologi su gli scritti della Serva di Dio Maria Giuseppina di Gesù Crocifìsso, monaca professa Carmelitana. " ' ' 472 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Martedì 19 maggio 1964, nel Palazzo delle Congregazioni si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Offi­ ciali e i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù della Serva di Dio Raffaella Ybarra, vedova Villalonga, fondatrice dell'Isti­ tuto delle Suore degli Angeli Custodi.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE.

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 12 gennaio 1964. S. E. Revma Monsig. Scharmach Leone Isidoro, Vescovo tit. di . 5 febbraio » S. E. Revma Monsig. Cogoni Francesco, Vescovo di Ozieri.

Protonotari Apostolici adi instar participantium: 29 luglio 1963. Monsig. Fortini Carlo (Bologna). 30 settembre » Monsig. Huneeus Cox Alessandro (Santiago de Chile). 9 gennaio 1964. Monsig. Isaza Mejia Carlo (Manizales). c o febbraio » Monsig. Hellriegel Martino B. (Saint Louis). 21 » » Monsig. Marcón Giuseppe F. (Morón). » » » Monsig. Presas Giovanni A. (Morón). 29 » » Monsig. Golombek Oscar (Köln). » » » Monsig. Humphrey Guglielmo C. (New York). 5 marzo » Monsig. Sioli Amerigo (Mondovì). » » » Monsig. Falcón Morales Armando (Valencia, Venezuela). ,12 » » Monsig. Behrendt Antonio (Gdañsk). 21 » » Monsig. Jaglowski Antonio (Luck).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare: 7 marzo 1964. Il Revmo Padre Cuoq Giuseppe, dei Missionari d'Africa, Consultore della Sacra Congregazione, per la Chiesa Orientale. 1 aprile » Gli Emi e Revmi Signori Cardinali König Francesco, Al- frink Bernardo Giovanni e Antoniutti Ilde­ brando, Membri della Pontificia Commissione per gli Studi Biblici. Diarium Romanae Curiae 473

11 aprile 1964. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Agagianian Gregorio Pietro,. Forni Efrem e Heard Guglielmo Teo­ doro, Membri (Letta Sacra Congregazione dei Riti. 16 » » S. E. Revma Monsig. Vanni Pacifico Giulio, Arcivescovo tit. di Proconneso, Consultore della Sacra Con gregazione del Concilio. » » » Il Revmo Padre Arnal Luigi, dei Benedettini, Consultore della Sacra Congregazione dei Religiosi.

Con Biglietti della Segreteria di Statoli Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di annoverare fra i Consultori della Pontificia Commissione per la revisione del Codice di Diritto Canonico :

Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori: Giuseppe Schneider, Arcivescovo di Bamberg (Germania); Lorenzo Giuseppe Shehan, Arcivescovo di Baltimore (Stati Uniti) ; Luigi Del Rosario, Arcivescovo di Zamboanga (Filippine) ; Francesco Marty, Arcivescovo di Reims (Francia) ; Pietro Palazzini, Arcivescovo tit. di Cesarea di Cappadocia (Italia); Dino Staffa, Arcivescovo tit. di Cesarea di Palestina (Italia) ; Paolo Philippe, Arcivescovo tit. di Eracleopoli Maggiore (Francia); Vincenzo Enrique y Tarancón, Vescovo di Solsona (Spagna); Francesco Vennera, Vescovo di San Nicolás de los Arroyos (Argentina) ; Guglielmo Maria van Zuylen, Vescovo di Liége (Belgio) ; Enrico Maria Janssen, Vescovo di Hildesheim (Germania) ; Giuseppe Antonio Dämmert Bellido, Vescovo di Cajamarca (Perù); Enrico Mazerat, Vescovo di Angers (Francia) ; Stanislao Lokuang, Vescovo di Tainan (Formosa); Luigi Oldani, Vescovo tit. di Gergi (Italia); Raimondo Arrieta Villalobos, Vescovo di Tilaran (Costa Rica) ; Luigi Oivardi, Vescovo tit. di Tespia (Italia) ; Ildefonso Sansierra, Vescovo tit. di Oreo (Argentina); Gerolamo Podestà, Vescovo di Avellaneda (Argentina) ; Raffaele Sarmiento Peralta, Vescovo di Ocaña (Colombia) ; Michele Balaguer, Vescovo tit. di Castel Minore (Uruguay); Giovanni Kaldany, Vescovo tit. di Cunavia (Israele).

Gli Illmi e Revmi Monsignori : Boleslao Filipiak (Polonia) ; Pietro Mattioli (Italia) ; Aurelio Sabattani (Italia) ; Agostino Casaroli (Italia) ; Antonio Mauro (Italia) ; Giuseppe Graneris (Italia) ; Albino Gallétto (Italia) ; Achille Glorieux (Francia) ; Giuseppe Michele Pinto (Brasile) ; -474 Acta Apostolicae Sedis - CotnméntarmmOfficiate

Giuseppe Sette (italia) ; Pietro Andrieu-Guitancourt (Francia) ; Patrizio Francesco Cremin (Irlanda); Saverio Paventi (Italia) ; Domenico Oorsellini (Italia).

I Revmi Monsignori: Nicola Morsdorf (Germania) ; Guglielmo Onclin (Belgio); -Giorgio Bafeh (Gerusalemme) ; Giuseppe De Castro Nery (Brasile).

I Revmi Sacerdoti : Alvaro Del Portillo (Spagna) ; Enrico Flatter (Germania) ; . . Giovanni Battista Chen (Formosa) ; Giorgio Gallen (Australia) ; .... Simone Lourdusamy (India) ; »Stefano M'Bunga (Tanganyïka) ; . Manik Mittukumaru (Ceylon) ; Vincenzo Che Chen Tao, (Cina) ; Gabriele Thohey (Birmania) ; Ignazio Nguyen Trong Hong (Viet-Nam) ; . Giuseppe Tapa jos (Brasile) ; Giorgio Medina (Chile) ; Fernando Retamal (Chile).

I Revmi Padri : Ulrico Beste, dei Benedettini ; Atanasio Gregorio Welykyi, dei Basiliani di S. Giosai'at ; Cristoforo Berutti, dei Predicatori ; Adolfo Ledwolorz, dei Frati Minori; Guglielmo O'Connell, dei Frati Minori ; Pietro Tocanel, dei Frati Minori Conventuali ; Daniele Faltin, dei Frati Minori Conventuali ; Gommaro Michiels, dei Frati Minori Cappuccini ; Raimondo Bidagor, della Compagnia di Gesù ; Pietro Huizing, della Compagnia di Gesù; Edoardo Regatillo, della Compagnia di Gesù ; > Antonio Leite, della Compagnia di Gesù ; Tarcisio Ariovaldo Amaral, dei Redentoristi ; r Giuseppe Rousseau, dei Missionari Oblati di Maria; * t Emilio Fogliasso, dei Salesiani ; ¡ Giorgio Vromant, dei Missionari di Scheut. >

L'Illmo Signor Prof. : • ; ? : * * Pio Ciprotti (Italia). Diarium Romanae Curiae 475

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire :

L'Ordine dello Speron d'Oro : 14 marzo 1964. A Sua Maestà Federico IX, Re di Danimarca. 9 maggio » A Sua Maestà Hussein I Ibn Tallal, Sovrano del Regno Hascemita di Giordania.

Il Collare dell'Ordine Piano : 13 marzo 1964. A S. E. il Dott. León Valencia Guglielmo, Presidente della Repubblica di Colombia.

La Gran Croce dell'Ordine Piano: 21 marzo 1964. A S. E. il sig. Foncha John, Vice-Presidente della Re- pubblica del Cameroon e Primo Ministro del West Cameroon. 9 maggio » A Sua Altezza lo Sherif Hussein Ibn Nasser, Primo Mi­ nistro del Regno di Giordania.

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 2 marzo 1964. A S. E. il sig. Amanze Njoku Raimondo (). 25 » » A S. E. il Dott. Houben Francesco Giuseppe (Olanda). 6 aprile Al sig. Boldrini Marcello (Milano). 13 » Al sig. Wern Eigil (Danimarca). 9 maggio » A S. E. Said el Mufti (Giordania). » » » A S. E. Bahjat Talhouni (Giordania). » A S. E. Akef el Faez (Giordania). » » A S. E. Dr. Shawkat Sati (Giordania). » A S. E. Dr. Hazem Nuseibah (Giordania). » » A S. E. Dr. Antoun Atalia (Giordania). » » A S. E. Dr. Amedeo Guillet (Italia). » » A S. E. il Conte Dino Secco Suardo (Italia).

La Gran Croce dell'Ordine di San Gregorio Magno, classe militare: 9 maggio 1964. A Sua Altezza il Brigadiere Sherjf; Nasser ben Jamìl (Giordania). » » AS. E. il Generale Habes Pacha tyÇajali (Giordania).

La Gran Croce dell'\Ord\ine di san Silvestro Papa: 19 febbraio 1964. Al: sig. Vollmer Alberto F. (Caracas). 59 » » Al sig. Ramponi Anselmo (Milano). ' maggio » A S. E. Saleh èl -Majali (Giordania). ;

\ 476 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

9 maggio 1964. A Sua Altezza l'Emiro Baad ben Zeid (Giordania). » » » A S. E. Io Sheikh Abdallah Ghoshé (Giordania). » A S. E. Daoud Abou Ghazali (Giordania). » A S. E. Sayyed Adel Shmayleh (Giordania). » ' • » » A S. E. Sayyed Iklil Sati (Giordania). A S. E. Zuhair ei Moufti (Giordania). A S. E. il Generale Akkash Pacha ez-Zaben (Giordania). » A S. E. Salah Abu Zeid (Giordania).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire:

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 17 marzo 1963. Al sig. Blaize de MaisOhneuve Emilio (Lavai).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 15 dicembre 1962. Al sig. Walsh Tommaso (Newark). 9 marzo 1963. Al sig. Johanny Raimondo (Beirut). » » » Al sig. U Mya Pietro (Rangoon). 17 Al sig. Wills Francesco Reed (Allentown). » » » Al sig. McFadden Ugo (Allentown). 30 Al sig. Ribollet Alberto (Nice). 20 aprile » Al sig. Fryns Lorenzo (Liége). 27 » Al sig. Söndergaard Carlo (Kòbenhavn). » » » Al sig. Poworoznyk Hnat Enrico (Toronto degli Ucraini). » » Al sig. Roman Stefano B. (Toronto degli Ucraini). 4 maggio » Al sig. Wärmoes Francesco (Brugge). » » » Al sig. Canaletti Gaudenti Alberto (Roma). » » » Al sig. Segagni Siro (Torino). » Al sig. Lozano de la Fuente Rodrigo (Cuenca). » » Al sig. Ruipérez del Gallego Guglielmo (Cuenca). 17 Al sig. Benagiano Andrea (Roma). » » Al sig. Carruba Antonino (Roma). » » » Al sig. Messina Dionigi (Roma). 25 » Al sig. Bartolozzi Dino (Firenze).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 11 agosto 1962. Al sig. Songeur Francesco Leone (Nancy). 26 settembre » Al sig. Roberts Riccardo (Miami). » » » Al sig. Walker Irvino Nolan (Miami). 10 novembre » Al sig. Schmied Guglielmo (Austria). » » » Al sig. de Hammer Edmondo (Austria). 15 dicembre Al sig. Breslin Giovanni (Newark). » » » Al sig. Cavaléro Giovanni (Newark). » » Al sig. Davis Giorgio (Newark). » » Al sig. Hall Giovanni (Newark). Diarium Romanae Curiae 477

15 dicembre 1962. Al sig. Kelly Andrea (Newark). » Al sig. Mahon Matteo (Newark). » » » Al sig. Me Mahon Giacomo (Newark). » » Al sig. Miller Giuseppe (Newark). » Al sig. Naab Giuseppe (Newark). » » » Al sig. O'Callaghañ Geremia (Newark). » » » Al sig. Robinson Gualtiero (Newark). 29 » Al sig. Al ves de Oliveira Giovanni (Ilhéus). 26 gennaio 1963. Al sig. Berg Giuseppe (Amarillo). » » Al sig. Bottoms Pasquale (Amarillo). » » » Al sig. Dunigan Edoardo (Amarillo). » Al sig. Guide Giovanni (Amarillo). » Al sig. Hermann Luigi (Amarillo). » » Al sig. Weil Francesco (Amarillo). 2 febbraio » Al sig. Massi Remo (Maringá). » » » Al sig. Emmerich de Souza Ennio (Santós). marzo » Al sig. Anderson Giacomo Carlo (Baltimore). » » Al sig. Byrnes Giuseppe (Baltimore). Al sig. Gallagher Francesco (Baltimore). » Al sig. Gaudreau Luciano (Baltimore). » » Al sig. Knott Enrico (Baltimore). Al sig. Lardner Michele (Baltimore). » » Al sig. Manley Michele (Baltimore). ¡ » Al sig. Queen J. Emmett (Baltimore).

)) » Al sig. Walsh Guglielmo (Baltimore). » Al sig. Wheltle Alberto (Baltimore). 30 » Al sig. Laguette Pietro (Angers). » » Al sig. Bouyer Giovanni (Angers). » » » Al sig. Bestagno Giovanni (Nice). » Al sig. Calori Paolo (Nice). » » Al sig. Hetier Maurizio (Nice). » » Al sig. Lisimachio Alberto (Nice). » » » Al sig. Olmi Filippo (Nice). » Al sig. Linnebank Gerardo Francesco ('s-Hertogenbosch) » » » Al sig. Essers Guglielmo Gerardo Pietro (Utrecht), 16 aprile » Al sig. Lupgens Giuseppe (Rotterdam). 20 » Al sig. Rosset Gabriele (Lyon). » » Al sig. Tourniaire Andrea (Lyon). 27 Al sig. Ducroquet Gabriele Antonio (Arras). » » Al sig. Thobois Gastone (Arras). » » » Al sig. Lenton Giovanni (Birmingham). » » » Al sig. Wainwright Osvaldo (Birmingham). » Al sig. Aarts Giuseppe G. C. (7s-Hertogenbosch).

D) » » Al sig. Hoeck Francesco P. G. ('s-Hertogenbosch). 4 maggio Al sig. Libbrecht Ludovico (Brugge). » » » Al sig. Prévot Marcello (Marseille). » Al sig. Leonard Pietro (Paris). » Al sig. Le Pichón Giovanni (Paris). 10 » Al sig. De Goeij Enrico G. A. (Haarlem). 478 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

10 maggio 1963. Al sig. Everling Giovanni M. F. (Haarlem). » » » Al sig. Arnaud Giovanni B. (Lyon). » » » Al sig. Targe Claudio (Lyon). » » » Al sig. Cicogna Nino (Trieste e Capodistria). 17 » » Al sig. Tieppo Antonio (Sâo Paulo). 25 » » Al sig. Wörding Augusto Bernardo (Utrecht). 29 » » Al sig. Dekkers Goffredo Giovanni ('s-Hertogenbosch). 31 » » Al sig. van Schaik Enrico Cornelio G. ('s-Hertogenbosch).

NECROLOGIO

16 aprile 1964. Monsig. Barnes Stefan, Vescovo tit. di , Ausi­ liare di Spie. 29 » » Monsig. Barbado y Viejo Francisco, Vescovo di Sala­ manca. 4 maggio » Monsig. Lombardi Armando, Arcivescovo tit. di Cesarea di Filippo, Nunzio Apostolico nel Brasile. 26 » » Monsig. Salvi Simone Lorenzo, Vescovo tit. di Diocesarea / di Palestina, Abate Ordinario di Subiaco. 8 giugno » Monsig. Ghiglione Ernesto Aurelio, Vescovo tit. di Gau- riana, Vicario Apostolico di Bengasi. » » » Monsig. Giorgi Emilio, Vescovo di Montepulciano. 15 » » Monsig. Demont Franz Wolfgang, Vescovo tit. di Usinaza, 19 » » Monsig. Gibbons Edmund Francis, Vescovo tit. di Verbe, Concilium Oecumenicum Vaticanum II

SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II

MEMBRA CONSILII AD EXSEQUENDAM CONSTITUTIONEM DE SACRA LITURGIA

Le Loro Eminenze Revme i Signori Cardinali:

Lercaro Giacomo, Arcivescovo di Bologna, Presidente; Agagianian Gregorio Pietro, Prefetto della -S. Congr. de Propaganda Fide; Gracias Valeriano, Arcivescovo di Bombay; Giobbe Paolo, Datario di Sua Santità ; Confalonieri Carlo, Segretario della S. Congregazione Concistoriale; Rugambwa Laurean, Vescovo di Bukoba ; Ritter Joseph Elmer, Arcivescovo di Saint Louis ; Silva Henriquez Raul, Arcivescovo di Santiago de Chile ; Larraona Arcadio, Prefetto della S. Congregazione dei Riti ; Bea Agostino, Presidente del Segretariato per l'Unione dei Cristiani.

Le Loro Eccellenze Revme i Monsignori : Grimshaw Francesco, Arcivescovo di Birmingham ; Clyde Young Guilford, Arcivescovo di Hobart; Botero Salazar Tullio, Arcivescovo di Medellin ; Hallinan Paolo, Arcivescovo di Atlanta ; Felici Pericle, Arcivescovo tit. di Samosata; Mansourati Clemente Ignazio, Arcivescovo tit. di di Siria; Rossi Carlo, Vescovo di Biella ; Jop Francesco, Vescovo tit. di Daulia ; Her vas y Benêt Giovanni, Vescovo tit. di Dora ; Zauner Francesco, Vescovo di Linz; Enciso Viana Jesus, Vescovo di Mallorca; Martin Giuseppe Alberto, Vescovo di Nicolet ; van Bekkum Guglielmo, Vescovo di Ruteng ; Rau Enrico, Vescovo di Mar del Piata ; Fey Schneider Bernardo, Vescovo tit. di Filadelfia minore; Acta Apostolicaei7iSedìsr- &ömmentariümOfficiale

Lopes de Moura Agostino, Vescovo di Portalegre-Oastelo Branco ; van Zuylen Guglielmo, Vescovo di Liege ; - > Spuelbeck Otto, Vescovo di Meissen; '""" Bèkkers fGu^lielinof Véscovo dif's-H^rtbgénbosch ; ; ; v Boudon Renato, Vescovo di Mende; Satoshi Nagae Lorenzo, Vescovo di Urawa; Jenny Enrico, Vescovo tit. di Licaonia ; Malula Giuseppe, Vescovo tit. di Attanaso ;

PicMer Alfredo,, Vescovo di Banjaluka; , r ...... Isnard Clemente, Vescovo di Nova Friburgo; ,J * Vòlk Hermann, Vescovo di Mainz; ' Guano Emilio, Vescovo di Livorno ; Kervéadou Francesco, Vescovo di Saint-Brieuc.

I Revmi Padri:

Gut Benno, Abate Primate O. S. B. ; Antonelli Ferdinando, O. F. M. ; ; Bevilacqua Giulio, d. O.

Segretario : . !, P. Annibale Bugnini; c. M. An. et vol. LVI 10 Iuhi 1964 (Ser. ID, v. VI) - N. 8

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I BELEMENSIS DE PARA (PETROSI CULMINIS)

Diviso territorio archidioecesis Belemensis de Para, nova praelatura nullius conditur « Petrosi Culminis ».

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Animorum societas Ecclesia, quae veluti hospes et advena in terris degit, aeterna bona inde se sperans hausturam unde iam pignora accepit, Christi voluntate et auxilio veluti Christi corpus « compactum et conexum » (Eph. 4,16) indesinenter crescit atque solidatur. Hanc ob rem cum venerabilis Frater Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Cae­ sariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, ab Apostolica Sede petierit ut diviso territorio archidioecesis Belemensis de Para nova ex eo praelatura (( nullius » excitaretur, cumque Ioannes XXIII, Decessor Noster i. m., audito venerabili Fratre Alberto Gaudentio Ramos, Ar­ chiepiscopo Belemensi de Para, eiusmodi postulationi concesserit, quin tamen ob lacrimabilem eius obitum Apostolicae Litterae conficerentur hac super re, summa Nostra potestate quae acta sunt rata habemus

SI - ACTA, vol. VI, n. 8. — 10-7-1964. 482 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque de consilio venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardina­ lium rebus Consistorialibus praepositorum sequentia decernimus. A ter­ ritorio Ecclesiae Belemensis de Para integrum territorium separamus municipiorum quae vulgo cognominantur Cachoeira do Arari, Ponta de Pedras, Santa Cruz do Ararí, Muanâ, Sâo Sebastiâo da Boa Vista, Cur- ralinho, quibus omnibus novam praelaturam « nullius » constituimus Petrosi Culminis appellandam, atque iisdem terminandam finibus atque municipia quae diximus simul sumpta, ut ad praesens per legem civilem uniuntur. Novae Sedis caput Praelatique domi­ cilium in urbe quam vocant Ponta de Pèdras erit, templumque pa­ roeciale ibidem exstans Deo in honorem B. M. V. vulgo appellatae Nossa Senhora da Conceiçâo dicatum ad gradum et dignitatem templi praela- titii attollimus, datis iuribus et privilegiis. Praelaturae autem eiusque pro tempore sacrorum Antistiti omnia iura et honores concedimus quae eiusmodi Ecclesiis competunt, obligationes etiam imponimus. Inter quas memorare placet esse sacrum Praesulem metropolitanae iurisdi­ ctioni archiepiscopi Belemensis de Para obnoxium ; teneri eum^ graviter onerata conscientia, minus saltem Seminarium quam primum erigere pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur ; quod fiat ad iuris com - munis normas et iuxta regulas Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus ; cum vero iuvenes adoleverint, qui meliores fuerint Romam mittantur in Pontificium Collegium Pianum Brasilia- num, ut philosophiae sacraeque theologiae studiis dent operam. Mensam praelatitiam, quam vocant, constituent Curiae emolumenta, fidelium col­ lationes atque ea bonorum pars quae ad normam canonis 1500 C. I. C. novae circumscriptioni obvenient. Ad clerum quod attinet censemus ut, his Litteris ad effectum adductis, sacerdotes Ecclesiae illi addicantur in cuius territorio beneficium aut ecclesiasticum officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones Ecclesiae illi in cuius ter­ ritorio legitime degant. Documenta denique et acta quae novam praela­ turam quovis modo respiciant a Curia Belemensi de Para ad Curiam Petrosi Culminis mittantur, ibique in tabulario religiose serventur. Ce­ terum haec quae mandavimus ad effectum adducet venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem diximus, vel quem ille delegaverit, factis ad rem debitis facultatibus, dummodo sit vir in ecclesiastica dignitate constitutus ; quod si eo tempore alius eidem Apostolicae Nuntiaturae in Brasilia praesit, hic mandata Nostra faciet. Qui autem rem perfecerit is documenta exarari curabit, quorum sincera exempla ad Sacram Con­ gregationem Consistorialem cito mittet. Acta Pauli Pp. VI 483

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die quinto et vicesimo mensis Iunii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus No­ stri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALÓN IERI

í?„ It. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello

Apostolicam Cancellariam Regens

t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco >B Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 3~>.

II SIL VAE PORTUENSIS

Civili districtu, quem dicunt, Moxico ab Ecclesia Silvae Portuensis de­ tracto, nova dioecesis constituitur « Lusitaniana » cognominanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, Archiepiscopus titulo Pallenus, idemque in Lusitania Apostolicus Nuntius, ut est de Christi religione sollicitus, id huic Apostolicae Sedi proposuit ut, non­ nullis territoriis ab Ecclesia Silvae Portuensis detractis, nova dioecesis ibi loci in bonum et utilitatem christiani populi excitaretur. Nos autem. 484. Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quos, etsi recens ad totius Ecclesiae gubernacula tractanda vocati sumus, incredibilis tamen omnium Ecclesiarum sollicitudo urget (Cf. II Cor. 11,. 28), existimantes venerabilis huius Fratris consilia nonnihil con­ ferre ad christianae fidei in ea natione stabilitatem, post quidem vene­ rabilis Fratris Emmanuelis Antonii Pires, sacri Silvae Portuensis An­ tistitis rogatam sententiam, haec auctoritate Nostra statuimus atque iu­ bemus. Ad sollemnes conventiones inter Sanctam Sedem et Lusitanam Rempublicam die septimo mensis Maii anno MCMXL initas, atque Cal. Iun. eiusdem anni ratas habitas, a dioecesi Silvae Portuensis districtum civilem cognomine Moxico separamus, eoque novam dioecesim condimus Lusitanianam appellandam ; cuius quidem sedes episcopalis in urbe Luso collocabitur, cathedra in templo B. M. V. in caelum Assumptae posita, in eadem civitate. Hanc dioecesim Luandensi Sedi suffraganeam consti­ tuimus; sacr oque Praesuli, cui gubernanda committetur, onus facimus non solum Canonicorum Collegium condendi iuxta normas per alias Lit­ teras Nostras edendas, vel, si id nequeat, Consultores dioecesanos consti­ tuendi, sed etiam Seminarium saltem minus aedificandi,, pueris bonae spei recipiendis, item secundum regulas iuris communis et S. Congre­ gationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus. Mensam episco­ palem, quam dicunt, efficient sive dos a civili auctoritate assignata, sive christiani populi collationes, sive Curiae proventus, sive denique ea bonorum pars quae ad normam can. 1500 C. I. C. novae dioecesi obveniet. Constituta autem Lusitaniana circumscriptione, sacerdotes qui in eius territorio officium vel beneficium habeant, eidem sint adscripti tamquam proprius clerus; ceteri clerici et Seminarii tirones, ei dioecesi, in qua legitime degant. Documenta denique et acta quae dioecesim modo conditam quovis modo respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittan­ tur, ibique religiose custodiantur. Ceterum haec omnia venerabilis Fra­ ter Maximilianus de Furstenberg ad exitum deducet, vel quem ille dele­ gaverit, factis necessariis facultatibus. Re autem acta, documenta exa­ rentur, quorum sincera exempla ad sacram Congregationem Consisto­ rialem cito mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin. immo huius Constitutionis. exemplis et locis, sive typis impressis sive Acia Pauli Pp. VI 485 manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die primo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALÓN IERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost, Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 22.

III KENGENSIS

Apostolica praefectura Kengensis ad gradum et dignitatem dioecesis eve­ hitur, iisdem finibus eodemque nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ut oninia in rerum natura nascuntur ac brevis solis vice ac fecunditate adolescunt et florent, ita de omnibus fit Ecclesiis, quotquot in orbe ter­ rarum constituuntur : omnes enim, adorandi Spiritus instinctu et gra­ tia, per certamina, difficultates, vicissitudines omne genus, etsi modo natae, cito tamen et augescunt, et crescunt christianorum frequentia, caritate, virtute, « donec occurrant ... in mensuram aetatis plenitudinis Christi » (Eph., 4, 13). Quod profecto etiam de praefectura apostolica Kengensi, in Congo, factum est, adeo ut venerabiles Fratres Nostri S. R. E. Cardinales Sacrae Congregationi Fidei Propagandae praepositi censuerint eandem ad gradum et dignitatem dioecesis esse evehendam, petito nempe consilio a venerabili Fratre Vito Roberti, Archiepiscopo titulo Tomitano atque in Congo Apostolico Nuntio. Quae cum ita sint, Nos, haec omnia probantes, de Nostra apostolica auctoritate sequentia statuimus atque iubemus. Praefecturam Kengensem in formam dioe- 486 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

çesis redigimus, eodem nomine atque finibus. Eadem archidioecesis me­ tropolitanae Leopoldopolitanae suffraganea erit, cuius sacro Praesuli erit Episcopus Kengensis obnoxius. Qui sedem suam in urbe Kenge statuet, cathedra episcopalis potestatis in templo principe ibi exsistente collocata. Idem praeterea Canonicorum Collegium condet, vel, si id sit impossibile, Consultores dioecesanos leget ut in administranda dioe­ cesi ad normam iuris iuvetur. Ad regimen dioecesis quod attinet, ad Se­ minarium, mensam atque similia, ea omnia Iuris Canonici legibus tem perentur. Postremo, cum hae Litterae Nostrae ad exitum adductae fue­ rint, documenta et acta quae quovis modo ad novam circumscriptionem ecclesiasticam respiciant, ad eius Curiam episcopalem mittantur, ibique religiosa cura serventur. Ceterum, ea quae mandavimus venerabilis Fra­ ter Vitus Roberti, quem memoravimus, efficiat, vel quem ille delegaverit. Qua re acta, idem documenta exarari studebit, quorum exempla sincere scripta ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolici Nuntii munere ibidem fungatur, hic mandata Nostra omnia faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 17. Acta Pauli Pp. VI 487

IV SIKASSENSIS

Praefectura apostolica Sikassensis, in Republica vulgo Mali cognominata, ad dioecesis gradum evehitur, nomine immutato.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Praefectura apostolica Sikassensis cum, Deo iuvante, eo in praesens sit ut, ob plurima catholicarum rerum suscepta incrementa, spem opti­ mam foveat iri in ea christianum nomen christianamque legem magis magisque vulgatum, visum fuisse novimus venerabilibus Fratribus No­ stris S. R. E. Cardinalibus qui praesunt Sacrae Congregationi Fidei Propagandae, audita quidem sententia venerabilis Fratris Ioannis Bap­ tistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia et Apostolici in Africa Occidentali Delegati, posse eandem praefecturam ad dioecesis dignitatem evehi. Quod sane non tantum pastoralium operum volun­ tatem fovere, sed praeclarum etiam esse sodalibus Societatis Missiona­ riorum Africae, ob indefessos iamdiu ibi exanclatos labores, documentum. Quapropter, ea accipientes quae iidem Venerabiles Fratres Nostri faciendum censuerunt, qua pollemus summa et apostolica Nostra aucto­ ritate sequentia decernimus ac iubemus. Praefecturam apostolicam 8i- hassensem ad gradum et dignitatem dioecesis extollimus, cum iuribus congruis, factis praeterea eius Episcopo, cum concessis iuribus, obliga­ tionibus quae eiusdem dignitatis in Ecclesia viris competunt. Quas inter, praecipuas habebit metropolitano iuri Archiepiscopi Bamakoënsis una cum sua dioecesi obsequendi ; suam sedem in urbe Sikasso statuendi, magisterii vero episcopalis cathedram in templo Deo dicato in honorem Nostrae Dominae Lapurdensis, in eadem urbe exstante ; pro Canonicorum collegio, quod per alias sub plumbo Litteras condetur, consultores dioe­ cesanos eligendi, qui eum auxilio consiliove iuvent. Decernimus prae­ terea ut modo condita dioecesis, quam curis concredimus sodalium Mis­ sionariorum Africae Societatis, Sacrae Congregationi de Propaganda Fide pergat esse obnoxia. Ceterum, haec quae iussimus ut ad effectum deducantur curet venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, cuius mentionem fecimus, facta eidem potestate etiam alium delegandi virum, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum. Qui negotium perfe- 488 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cerit documenta de more exarari iubebit, ad Sacrum Fidei Propagandae Consilium quam primum mittenda. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. B. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco © Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 28.

V PITTSBURGENSIS (PASSAICENSIS - PITTSBURGENSE)

Diviso territorio exarchatus Pittsburgensis, duae eparchiae constituuntur, quarum altera « Passaicensis » nomine, altera « Pittsburgensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Cum homines non habeant hic manentem civitatem, sed tamquam peregrini ad futuram contendant (cf. Hebr., 13, 14), in qua scilicet, solutis huius mortalitatis vinculis et exstinctis doloribus, aeterna pace ac tranquillitate fruantur, Nos, qui Dei consilio universae christianorum Acta Pauli Pp. VI 489 familiae ob hoc rectores constituti sumus ut populos ac gentes sapienti ductu ad superna regeremus, id sane quaerimus omnibusque viribus an- nitimur ut iisdem ea fiat religiosae rei condicio et status, quae ad aspe- rum hoc iter quam aptissime instruant. Quam propter causam, cum exarchatus apostolicus Pittsburgensis, proximis his temporibus haud minima ceperit incrementa, censuimus bonum esse si nonnulla territoria ab eo separaren tur ex iisque duae conderentur eparchiae in fidelium Ruthenorum e Podocarpatia oriundorum commodum et utilitatem. Sen­ tentia ergo audita venerabilis Fratris Aegidii Vagnozzi, Archiepiscopi titulo Myrensis et in Americae Septemtrionalis Civitatibus Foederatis Apostolici Delegati, itemque Apostolici Exarchi Pittsburgensis; consi­ lio praeterea petito a dilecto Filio Nostro Sacrae Congregationis pro Ecclesia Orientali a Secretis, Nostra auctoritate haec decernimus. Exar­ chatus apostolicus Pittsburgensis in duas circumscriptiones dividatur, quae quidem nomen et dignitatem eparchiae obtineant, ac sedem seu domicilium episcopale habeant, altera in urbe Pittsburg, altera in urbe Passaic. Ad fines quod attinet, nova eparchia Passaicensis omnes fide­ les Ruthenos complectetur qui in Civitatibus commorantur Atlantico continentibus, scilicet : Maine, New Hampshire, Vermont, Massachu­ setts, Rhode Island, Connecticut, New York, New Jersey, Delaware, D. C. (District of Columbia), Maryland, Virginia, North Carolina, South Carolina, Georgia et Florida, quique in orientali parte Civitatis Penn- sylvaniae.degunt, ea scilicet parte quae invenitur citra lineam currehtem iuxta fines occidentales regionum quae Tioga, Lycoming, Union, Miniin, Iuniata, et Franklin vulgari lingua appellantur. Reliquum territorium pertinet ad eparchiam Pittsburgensem. Templum exarchale Pittsbur­ gense, itemque paroeciale templum Sancti Michaelis in urbe Passaic, ad dignitatem cathedralium tollimus, cum debitis honoribus et privilegiis. Censemus etiam ut Seminarium eparchiae Pittsburgensis pateat etiam alumnis eparchiae Passaicensis, postquam videlicet inter Eparchos ea de re convenerit. Ceterum statuimus ut has Litteras Nostras venerabilis Frater Aegidius Vagnozzi exsequi curet, factis ad rem necessariis facul­ tatibus. Rebus vero actis, documenta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem pro Ecclesia Orientali cito mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec 490 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

voluntatis Nostrae documenta veí scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GUSTAVUS Card. TESTA S. R. E. Cancellarius S. Congr. pro Ecclesia Orientali a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 52.

VI SANCTI PETRI DE SULA

Vicariatus apostolicus de Sancto Petro Sula, in Honduria, ad dioecesis gradum evehitur.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sedis Apostolicae mos est atque consuetudo eas ecclesiasticas circum­ scriptiones ad dioecesium dignitatem et gradum quandoque evehendi, in quibus maxima est catholicarum rerum prosperitas fructuumque colligen- dorum spes. Quod cum feliciter in Honduria etiam evenire noverimus, ad vicariatum scilicet de Sancto Petro Sula quod attinet, visum est Nobis ea accipere et probare quae Sacrum Consilium de Propaganda Fide hoc super negotio statuit. Qua de re, summa et apostolica Nostra auctoritate ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Vicariatum apostolicum de Sancto Petro Sula ad gradum dioecesis attollimus, cui dehinc denomi­ natio erit Sanctus Petrus de Sula, omniaque concedimus iura et privi­ legia quae ceteris in Ecclesia dioecesibus competunt iuxta Iuris Cano­ nici praescripta. Nova condita dioecesis suffraganea erit metropolitanae Acta Pauli Pp. VI 491

Sedi Tegucigalpensi, cuius item sacrorum Antistiti Episcopus Sancti Petri de Sula obnoxius tamquam Metropolitae erit. Statuimus insuper ut novae dioecesis sedes in urbe sit, cui per vulgus nomen est San Pedro Sula, in eiusdemque urbis maximo templo episcopalis magisterii cathe­ dra ponatur. Episcopo insuper curae erit ut, pro Canonicorum collegio, consultores dioecesanos deligat, qui sibi consilio et ope assint. Qui sci­ licet consultores suo munere cessabunt, Canonicis per alias sub plumbo Litteras constitutis. Haec quae statuimus ut ad exitum adducantur curet venerabilis Prater Sanctes Portalupi, Archiepiscopus titulo Christo- politanus atque in Hondurensi Republica Apostolicus Nuntius, cuius quidem sententia ad negotium perficiendum Sacrum Consilium Fidei Propagandae usum est. Poterit etiam ille alium virum delegare, dum­ modo virum in ecclesiastica dignitate constitutum. Quodsi tempore ex­ secutionis alius in Honduria Sedis Apostolicae Nuntius erit, hic man­ data Nostra faciet. Qui autem rem perfecerit, congrua documenta exarari iubebit adque Sacram Congregationem de Propaganda Fide, de more signata atque sigillo impressa, quam primum mittenda curabit. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN ¿S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. hoco gg Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 17. 492 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

YII KAYENSIS

Praefectura apostolica Kayensis ad gradum et dignitatem dioecesis eve­ hitur, eodem nomine servato.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quod Sacrum Fidei Propagandae Consilium, post sententiam roga­ tum venerabilem Fratrem Ioannem Baptistam Maury, Archiepiscopum titulo Laodicensem in Phrygia et Apostolicum in Africa Occidentali Delegatum, opportunum fieri censuit, ut nempe apostolica praefectura Kayensis, Societati Missionariorum Africae concredita, in dioecesium ordinem referretur, per hoc enim et fidei praedicatoribus animus addi videtur et stabilius ibi locorum fundari Ecclesia, id Nos accipientes Nostraque auctoritate probantes, de consilio dilecti Filii Nostri S'. R. E. Cardinalis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Praefecti, ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Apostolicam praefecturam Kayensein in dioecesis formam redigimus, servato nomine et finibus, quam Bama- koènsi metropoli tamquam suffraganeam subicimus, curisque Missiona­ riorum Africae committimus. Huius autem dioecesis caput erit urbs quam vulgari sermone Kayes cognominant, in qua Episcopus domici­ lium collocabit cathedramque figet, in templo videlicet Immaculatae Conceptioni dicato, quod ad cathedralis honorem tollimus, cum debitis privilegiis. Ecclesiam modo conditam iisdem quibus antea Missionariis Africae regendam committimus, ad Nostrum et Apostolicae Sedis nu­ tum, datis scilicet sive dioecesi sive eius Praesuli iuribus, honoribus, privilegiis, impositis quae congruunt oneribus. Ad Canonicorum autem collegium quod attinet, permittimus ut, ob locorum huiusque temporis adiuncta, Canonicorum loco Consultores dioecesani renuntientur, qui Episcopo consilio et ope assint. Quod autem regimen administrationem- que dioecesis respicit, cetera eiusmodi, ea serventur quae Codex Iuris Canonici statuit vel Sacra Congregatio Fidei Propagandae praescripserit. Ceterum haec Nostra decreta ad effectum deducenda curabit venera­ bilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem diximus, vel per se ipse, vel per alium, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Re- Acta Pauli Pp. VI 493^ bus, autem peractis, documenta idem exarari iubebit, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae mitti curabit. Hanc vero Constitutionem, nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco gß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 26.

VIII MANAENSIS - PARINTINENSIS

Ab Ecclesiis Manaënsi et Parintinensi quaedam territoria detrahuntur, quibus tres novae praelaturae nullius constituuntur, « Borbensis », « Coa- ritana » et « Itacoatiarensis » appellandam

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ad Christi, divini hominum Magistri, similitudinem, qui in has ter­ ras idcirco descendit ut cum hominibus non modo immortalem vitam communicaret, sed abundantius per suam mortem communicaret (cf. Io. 10; 10}j et Nos, Quos nuper Deus, quamquam viribus impares omnino 494 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sumus tanto oneri ferendo, ad regendam et administrandam christianam rempublicam secreto consilio vocavit, in hoc industriam Nostram omnem ponimus ut, bene rebus in omnibus Ecclesiis dispositis, non solum populi aeternae vitae adipiscendae copiam habeant, sed abun­ dantius, quantum in Nobis, habeant. Qua de causa, cum venerabilis Fra­ ter Armandus Lombardi, Archiepiscopus titulo Caesariensis Philippi et in Brasilia Apostolicus Nuntius, ante locorum Ordinariis sententiam rogatis, id proposuerit ut nonnulla territoria ab Ecclesiis Manaënsi et Parintinensi separata in formam praelaturae ((nullius» redigeremus, Nos consilio expetito a venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardinalibus Sacrae Congregationi Consistoriali praepositis, apostolica Nostra aucto­ ritate, haec quae sequuntur decernimus et iubemus. Ab archidioecesi Manaënsi sequentia municipia, ut sunt per civilem legem terminata, detrahimus, nempe : Autazes, Axini, Borba, Canûma, Miriti, Nova Olinda do Norte, Novo Aripuana, Prainha ; a praelatura vero « nullius » Parintinensi municipia Mundurucús et Paraconi separamus, item lege civili finita; quibus territoriis novam praelaturam constituimus Bor- bensem nomine, cuius erit urbs Borba caput et Episcopi domicilium, templo S. Antonii Patavini ibidem exstante, quod populus « Santuario do Santo Antonio de Borba » vocat, ad praelaticii dignitatem evecto. Item ab archidioecesi Manaënsi territoria municipiorum Aiapuá, Anania, Anori, Beruri, Cámara, Coarí, Codajás, Manacapuru, Piorini dividimus, novamque ex iis praelaturam condimus, Goaritanam appellandam. Erit huius novae circumscriptionis sedes urbs Coari, templum vero praela- ticium id erit, quod est S. Annae dicatum. Tandem ab eadem archidioe­ cesi municipia distrahimus: Eva, Itacoatiara, Itapeassu, Itapiranga, Säo Sebastiäo, Silves, Urucará, Urucurituba ; ex quibus tertiam praela­ turam fundamus, Itacoatiarensem cognominandam, id statuentes ut Praelatus sedem suam in civitate Itacoatiara ponat," cathedram autem in templo B. M. V. a SS. Rosario (Nossa Senhora do Rosario), quod sci­ licet ad gradum templi praelaticii extollimus. Omnes autem Ecclesias quas excitavimus subiectas esse tamquam suffraganeas archidioecesi Manaënsi decernimus. Curent sacri Praesules, quibus hae praelaturae regendae commutentur, idque grave onus habeant, ut Seminarium sal­ tem minus in unaquaque struant, pueris bonae spei excipiendis, qui ad sacerdotium Dei benignitate excitentur; cum vero iuvenes theologiae atque philosophiae studere debeant, qui fuerint optimi Romam mittan­ tur, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum. Mensas, quae di- Actu Pauli Pp. VI 495 cuntur, praelaticias efficient : dos ab auctoritate civili statuta, fidelium collationes, bona quae iuxta canonem 1500 C. I. C. novis Ecclesiis pro­ venient. Ad clerum quod attinet, statuimus ut sacerdotes qui, his Litteris ad affectum adductis, in novarum praelaturarum territorio beneficium vel officium habeant, iisdem ascribantur ; ceteri clerici, Seminariique tiro­ nes ei, in qua legitime degant. Monemus praeterea ut documenta et acta quae ad novas circumscriptiones respiciant, cito ad earum Curias mit­ tantur, ibique religiose serventur. Ceterum, volumus ut has Litteras No­ stras venerabilis Prater Armandus Lombardi exsequi curet, vel quem ipse delegaverit. Re vero confecta, documenta exarentur, quorum sin­ cera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittantur. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrümpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo tertio mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONPALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £©8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 50. 496 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IX HERMOSILLENSIS Hermosillensis Ecclesia ad gradum Sedis metropolitanae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses Obregonensis et Tigiuanaënsis.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Mexicana natio, cuius fides (( multo pretiosior auro quod per ignem probatur » (1 Pt. 1, 7), Apostolicae huic Sedi tantae usque curae fuit ut saepe, vel proximis annis, dederint Romani Pontifices singularia erga eam suae benevolentiae ac sollicitudinis documenta : agitur enim de nobili Ecclesiae parte, cuius progressus, quos haud mediocres in religione et in civilibus rebus facit, oportet sane pari externa compage fulciri. Quam ob rem, expostulanti venerabili Fratri Aloisio Raimondi, Ar­ chiepiscopo titulo Tarsensi et in Ditione Mexicana Apostolico Delegato, ut ibi locorum nova ecclesiastica provincia constitueretur, cuius esset metrópolis Ecclesia Hermosillensis, audito quid sentirent quorum inte­ resset locorum Ordinarii, de sententia venerabilium Fratrum Nostro­ rum S. R. E. Cardinalium rebus Consistorialibus praepositorum atque summa Nostra potestate sequentia decernimus. A provincia ecclesiastica Chihuahuensi Hermosillensem Sedem seiungimus, eamque ad gradum et ordinem metropolitanae Sedis evehimus, datis iuribus et honoribus qui­ bus ceterae eiusdem ordinis Ecclesiae lege ecclesiastica fruuntur ; eadem iura Praesulibus facimus, quibus etiam onera imponimus quae iusta sunt. / Venerabilem igitur Fratrem Ioannem Navarrete y Guerrero, Hermosil­ lensem Praesulem, archiepiscopali dignitate honestamus, factis iuribus et honoribus, obligationibus etiam impositis quae Archiepiscopi Metro­ politae dignitatem consequuntur. Nova autem provincia ecclesiastica, praeter Hermosillensem metropolim, Sedibus Tigiuanaënsi et Obrego- nensi constabit, quam quidem a metropolitana circumscriptione Chihua­ huensi separamus ; Chihuahuensis vero provincia Ecclesiis Chihuahuensi, Civitatis luarezensis et vicariatu Apostolico Tarahumarensi. Ceterum volumus haec Nostra decreta venerabilis Frater Aloisius Raimondi, quem diximus, ad exitum adducat, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Re vero acta documenta exarentur, quorum sin­ cera exempla ad Sacram Congregationem Consistorialem cito mittantur. Quodsi alius eo tempore Apostolicus Delegatus in Ditione Mexicana erit, hic iussa Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore Acta Pauli Pp. VI 497 volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONPALONIERI S, R, E. Cancellarius S, Congr- Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens '

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar» Federici, Proton. Apost. Loco ¡33 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 85.

TIGIUANAËNSIS

Vicariatus apostolicus Tigiuanaënsis ad gradum evehitur dioecesis, eodem nomine iisdemque servatis finibus.

" PAULUS EPISCOPUS ? * ' SERVUS SERVORUM DEI ' ' ^ AD PERPETUAM REI MEMORIAM ; "

Pro Apostolico munere, quod Nos christianorum omnium constituit Pastorem,, id accipiendum esse aestima vimus quod, ad maiorem .fidelium utilitatem çpnsequendamj, proposuit venerabilis Frater Aloisius Rai­ mondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis atque in Mexicana Dicione Apo­ stolicus Delegatus. Ille enim optime fieri putavit si vicariatus aposto­ licus Tigiuanaënsis ad dioecesis gradum eveheretur. Exquisita igitur hac super re sententia venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardi­ nalium, qui Sacrae Congregationi Consistoriali praesunt, de suprema potestate Nostra, vicariatum apostolicum Tigiuanaënsem ad dioecesis

32 - ACTA, vol. VI, n. 8. — 10-7-1964. 498 Acta Apostolicae Sedis -Commentarium Officiale dignitatem extollinius, eodem servato nomine iisdemque quibus antea cingebatur finibus. Statuimus etiam ut templum cathedrale idem sit quod, Deo dicatum in honorem B. M. V. a Guadalupe, in urbe vulgo Tijuana exstat. Quae urbs sedes praeterea Episcopi erit. Congrua iura sive nova dioecesis sive eius sacrorum Antistes habebit, qui etiam iustis obligationibus obstringetur, quibus ceteri in Ecclesia Episcopi. Has inter, sequentes numeramus : esse eum, una cum sua dioecesi, metropo­ litano iuri Archiepiscopi Hermosillensis obnoxium, cuius Sedetn hoc ipso die Metropolitanam fecimus ; ei esse consultores dioecesanos deligendos, qui, donec Canonicorum collegium per alias sub plumbo Litteras consti­ tuatur, sibi auxilio et consilio sint. Mensam episcopalem, quae dicitur, Curiae emolumenta constituent, a fidelibus sponte data pecunia, omnia alia bona ad vicariatum apostolicum Tigiuanaënsem usque nunc perti­ nentia. Quod denique attinet ad conditae dioecesis regimen, administra­ tionem, Vicarii Capitularis Sede vacante electionem, aliaque id genus, ea serventur quae leges ecclesiasticae praescribunt. Ut haec omnia quae iussimus ad effectum adducantur venerabilis Frater Aloisius Raimondi curet, vel per se ipse vel per alium delegatum virum, dummodo sit eccle­ siastica dignitate praeditus. Qui vero negotium perfecerit, documenta exarari faciet, eademque de more ad Sacram Congregationem Consisto­ rialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eificacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regem Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost.

Loco @ Plumbi Caesar Federici, Proton. Apost. In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 78. Acta Pauli Pp. VI

XI NÀMPULENSIS (CABRALOPOLITANAE)

Detracto ab Ecclesia Narapulensi territorio, nova ex eo conditur dioecesis, « Cabralopolitana » appellanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Nampulensis dioecesis territorium tam est latitudine patens, tam incolis frequens ut opportunum visum sit reique christianae perutile alteram ex eo, tamquam germen ex germine, Ecclesiam excitare. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Maximilianus de Furstenberg, Archiepi­ scopus titulo Paltenus et in Lusitania Apostolicus Nuntius, iuxta sol­ lemnes conventiones die septimo mensis Maii, anno MCMXL inter San­ ctam Sedem et Lusitanam Rempublicam habitas atque kalendis Iuniis eodem anno confirmatas, ab Apostolica Sede expostuiaverit ut nova ex Ecclesiae Nampulensis territorio dioecesis constitueretur, post senten­ tiam rogatum venerabilem Fratrem Emmanuelem de Medeiros Guerreiró, Episcopum Nampulensem, adhibitis precibus libenter concedimus, No­ straque auctoritate sequentia decernimus : e dioecesis Nampulensis ter­ ritorio integrum seiungimus civilem districtum quem Nyassa vocant, cumque in dioecesis formam redigimus, iisdem circumscribendae finibus ac districtus ille finitur, atque Cabralopolitame nomine appellandae, ex urbe principe vulgo Villa Cabrai nuncupata. Novae dioecesis sedes urbs erit Villa Cabrai cognominata, in qua Episcopus suum domicilium ponet, cathedram autem in templo curiali ibidem exstante Deo in honorem S. Iosephi dicato, quod ad tempus, usque dum aliud dignius exstruatur, dignitate cathedralis aedis honestamus, cum iuribus et privilegiis. Sacri Cabralopolitani Antistites omnibus iuribus et honoribus fruentur, obli­ gationibus etiam adstringentur quae sunt Episcoporum residentium propria. Decernimus etiam ut eadem Sedes Cabralopolitana suffraganea sit metropolitanae Ecclesiae de Lourenço Marques, eiusque Episcopus Archiepiscopo tamquam Metropolitae obnoxius. Ad Canonicorum col­ legium quod attinet, volumus ut, quoadusque constituatur, Consultores dioecesani ad iuris normam renuntientur, qui Episcopo consilio et ope 500 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale assint. Mensam episcopalem quam vocant, constituent dos a civili Guber­ nio danda, Curiae emolumenta, fidelium liberae collationes eaque bono­ rum pars quae ad normam canonis 1500 C. I. C. novae dioecesi obvenient. De clero autem iubemus ut, simul ac Cabralopolitana dioecesis condita fuerit, ei Ecclesiae sacerdotes censeantur addicti in cuius territorio offi­ cium vel ecclesiasticum beneficium habeant; ceteri autem clerici semi- nariique tirones ei in qua legitimum habeant domicilium. Quod autem ad regimen attinet, ad electionem Vicarii Capitularis Sede vacante, cetera eiusmodi, Iuris Canonici normae omnino serventur. Documenta denique et acta quae ad novam dioecesim respiciant a Curia Nampu- lensi ad Cabralopolitanam mittantur, in condendo tabulario religiose custodienda. Ceterum has Litteras Nostras exsequendas curabit venera­ bilis Frater Maximilianus de Furstenberg, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Re vero peracta, idem documenta exarari faciat, quorum sincera exempla quam cito ad Sacram Congrega­ tionem Consistorialem mittet. Quod si fiat ut eo tempore alius Apostolicae Nuntiaturae in Lusitana Republica praesit, hic mandata Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur, Datum Romae, apud S. Petrum, die uno et vicesimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus No­ stri primo.

IACOBUS A, Card. COPELLO CAROLUS Card. GONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Rinus Marsiglio : : :- pro Apost. Cane. Regente

Ioannes Calieri, Proton, Apost. Loco © Plumbi

In Ap, Cane, tao., vol. C XIII, n. 57. Acta Pauli Pp. TI 501

XII ÑACHINGWEAENSIS

Ab abbatia nullius Ndandaënsi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis constituitur, « Nachingweaensis » appellanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quotiens datur novam in saeptis Ecclesiae dioecesim constituere, novamque veluti gemmam eandemque immensi pretii eius coronae con- texere, magno sane, instar patris, gaudio afficimur, qui filiis familiaeque suae bene consuluit : omnis enim dioecesis quae nascitur non modo cer­ tissimum est documentum christianam fidem ibi loci ad Christi votum et iussum (cf. Mt. 28, 19) feliciter profecisse, verum etiam haud inanis spei causa est fore ut nostra sacra religio, sine qua nulla salus homini­ bus, vel maiora in posterum capiat incrementa. Quam ob rem, cum vene­ rabilis Frater Vido Dei Mestri, Archiepiscopus titulo Tuscamiensis idem­ que in África Orientali Apostolicus Delegatus, id proposuerit ut in Tan- ganyikae territorio nova dioecesis conderetur, Nos, re bene reputata sententiaque expetita a Sacra Congregatione Christiano Nomini Propa­ gando, de Nostra apostolica auctoritate ea quae sequuntur decernimus atque iubemus. Ab abbatia «nullius)) Ndandaënsi districtus, quos vocant, separamus, qui populari lingua Tunduru et Masasi cognominantur ; item eam partem districtus de Nachingwea, quae ad occidentem vergit urbis Mnero; quibus territoriis novam dioecesim condimus, Naching- weaensem appellandam, eandemque a Patribus Societatis Divini Salva­ toris regendam atque administrandam. Eius autem limites erunt : ad septemtriones, archidioecesis Daressalaamensis ; ad orientem solem, Ab­ batia (( nullius )) Ndandaënsis ; ad meridiem vero, territorium de Mo­ zambico; ad occidentalem denique plagam, abbatia «nullius)) Peramihoën- sis. Nova praeterea Ecclesia archidioecesi metropolitanae Daressalaa- mensi erit suffraganea, cuius sacro Praesuli Episcopus Nachingweaen­ sis obnoxius erit. Episcopus in urbe quam vulgari sermone Nachingwea dicunt sedem suam collocabit, cathedramque episcopalis auctoritatis in templo principe ibi exstante ponet, cui sane omnia iura et privilegia facimus ad talia templa spectantia. Canonicorum collegium Antistes 502 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale

Nachingweaensis condat; quod si statim fieri non possit, Consultores dioecesanos eligat, qui consilio atque ope praesto sint. Ad cetera quod attinet, ad regimen, nempe, dioecesis, ad cleri et populi iura, ad electio­ nem Vicarii Capitularis, sede vacante, aliaque huiusmodi, praescripta Iuris Canonici omnino serventur. Ceterum, quae per has Litteras iussi­ mus, venerabilis Frater Vido Dei Mestri exsequatur, cui iura debita ad negotium faciendum damus, sive nempe per se agat, sive per alium. Re vero acta, idem documenta exarari studebit, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Constitutionis -efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere pote­ runt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die quinto mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus No­ stri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Petrus Rossano pro Apost. Cane. Regente

Ioannes Calleri, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. Ifi. Acta'•Pauli Pp. VI 503

XIII ROSARIENSIS

Rosariensis dioecesis ad gradum et dignitatem metropolitanae Ecclesiae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses S. Nicolai de Los Arroyos

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI ~ AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Summorum Pontificum Decessorum Nostrorum vestigia prementes, •quibus, pro suo erga nobilem Argentinam Rempublicam amore, maximae id semper curae fuit ut catholica fides in ea solida atque expressa vigeret, novis ecclesiasticis circumscriptionibus datis, aliis aliter dispositis, liben- tissima voluntate ea accepimus quae venerabilis Frater Humbertus Moz­ zoni, Archiepiscopus titulo Sidetanus et in Argentina Republica Apo­ stolicus Nuntius ab Apostolica Sede petiit, ut dioecesis Rosariensis ad metropolitanae Sedis gradum eveheretur novaque simul ecclesiastica provincia constitueretur. Quam ob rem, post auditam sententiam quorum interesset Episcoporum, consensuque suppleto eorum qui aliquod ius in hac re habeant vel se putent habere, summa Nostra potestate sequen­ tia decernimus. Rosariensem Sedem ad gradum et dignitatem metropo­ litanae Ecclesiae attollimus, omnia iura et honores dantes quae huius­ modi Ecclesiis iure communi debentur. Item Rosariensem sacrorum An­ tistitem archiepiscopali decore simulque Metropolitae dignitate honesta- mus, datis scilicet iuribus, privilegiis, insignibus quae ei competunt, impositis oneribus et obligationibus quae sunt Metropolitarum propria. •Quibus iuribus primus fruetur, ut par est, obligationibusque tenebitur venerabilis Frater Villelmus Bolatti, adhuc Episcopus Rosariensis, quem Archiepiscopum Metropolitam renuntiamus. Novae metropolitanae Ec­ clesiae suffraganeae erunt dioecesis S. Nicolai de Los Arroyos, quam a provincia ecclesiastica Bonaerensi separamus, atque Cervi Lusci dioe­ cesis, quam hoc ipso die condimus. Quorum Praesules metropolitanae iurisdictioni Rosariensis Archiepiscopi subicientur. Quae autem his Litteris Nostris mandavimus perficienda curabit venerabilis Frater Hum­ bertus Mozzoni, quem memoravimus, cui omnes potestates agendae rei «concedimus, quas poterit, si visum fuerit, cuilibet viro delegare, dum­ modo in ecclesiastica dignitate constituto. Acto vero negotio, idem docu­ menta exarari iubebit eademque sinceris exemplis ad Sacram Congre- 504 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gationem Consistorialem cito mittet. Quodsi eo tempore quo hae Litterae ad exitum sint deducendae alius Apostolicae in Argentina Republica Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra faciet. Hanc yero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum ex arce Gandulfi, prope Romam, die duodecimo mensis Au­ gusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Ponti­ ficatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALÓN IÈRI /S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco gß Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 91.

XIV CORDUBENSIS (CRUCIS AXEATAE)

Ex quibusdam territoriis a Cordubensi archidioecesi separatis nova con­ stituitur cathedralis sedes, nomine « Crucis Axeatae ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ecclesia Christi, omnium parens hominum constituta, nihil prorsus omittit quominus temporum adiunctis fideliumque necessitatibus respon­ deat, eosdem aptiore usque sollertia fovendo. Nos igitur, qui Dei volun- Acta Pauli Pp. VI 505 tate ipsam regendam suscepimus, probandas accipiendasque esse cen­ suimus preces venerabilis Fratris Humberti Mozzoni, Archiepiscopi titulo Sidetani atque in Republica Argentina Apostolici Nuntii. Petiit enim ille ut ex archidioecesi Cordubensi alia fieret dioecesis ; quod qui­ dem christianorum animis curandis valde profuturum esset. Audita ideo sententia venerabilis Fratris Raymundi Iosephi Castellano, Archie­ piscopi Cordubensis, aliorumque omnium suppleto consensu, qui hac in re aliquid iuris habeant vel se praesumant habere, de suprema potestate Nostra, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Ex archidioecesi Cordubensi territoria separamus civilium provinciarum, vulgo Depar­ tamentos appellatarum, quibus nomen San Javier, San Alberto, Pocho, Minas, Cruz del Eje, Ischilin, Sobremonte et Tulumba; item territorii partem civilis provinciae vulgo appellatae Rio Seco, ad occasum sitam fluminis quod Rio Dulce nuncupant, atque paroecias vulgo Capilla del Monte et La Cumbre, intra fines civilis provinciae Punilla exstantes ; ex iisque novam condimus dioecesim, nomine Crucis Axeatae, iisdem cir­ cumscribendam finibus ac territoria civilia in praesens terminan tur. Ea itaque confinis erit, ad septentrionem, dioecesibus S. Iacobi de Estero et Catamarcensi ; ad orientem solem, archidioecesi Cordubensi et dioe­ cesi Franciscopolitanae ; ad meridiem, item archidioecesi Cordubensi et dioecesi S. Ludovici in Argentina; ad occasum denique solis, dioecesibus Catamarcensi et Riojensi. Constitutam dioecesim suffraganeam facimus, una cum Episcopo, metropolitanae Sedi Cordubensi. Volumus insuper ut sacer Crucis Axeatae Praesul sedem suam ponat in urbe vulgo Cruz del Eje, magisterii autem episcopalis cathedram in curiali templo Deo dicato in honorem B. M. V., cui appellatio per vulgus Nuestra Señora del Valle, in eadem urbe exstante, quod ad cathedralis dignitatem extollimus cum iuribus propriis. Episcopo autem praeterquam quod congrua iura damus, obligationes imponamus dignitati officioque inhae­ rentes. Quas inter, obligationes sequentes praecipuas habebit : Canoni­ corum collegium constituendi; usque dum tamen id fiat, consultores dioecesanos deligendi ad normam iuris; Seminarium saltem minus struendi, pueris accipiendis ad sacerdotale munus vocatis, ex quibus eos qui animi ingeniique dotibus praestantes fuerint, Romam mittendi, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ut philosophi­ cis theologicisque disciplinis imbuantur. Mensam episcopalem, quam dicunt, efficient Curiae emolumenta, pecuniae sponte a fidelibus datae, pars bonorum quae dioecesi Crucis Axeatae obvenient ad praescriptum Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

canonis 1500 Codicis Iuris Canonici. Ad dioecesis praeterea regimen quod attinet, Vicarii Capitularis, Sede vacante, electionem, fidelium iura et onera aliaque id genus sacrorum canonum praescripta diligenter ser­ ventur. Simul ac hae Nostrae sub plumbo Litterae ad effectum sint deductae, sacerdotes illi dioecesi addicti sint in qua beneficium vel offi­ cium habeant ; ceteri vero sacerdotes, clerici Seminariique tirones ei, in -qua legitimum habeant domicilium. Ad haec omnia denique perficienda venerabilem Fratrem Humbertum Mozzoni, quem diximus, legamus vel sacerdotem ab eo designatum. Qui vero rem perfecerit congrua docu­ menta exarari curabit ad Sacramque Congregationem Consistorialem -quam primum mitti. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, -eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum ex arce Gandulfi, prope Romam, die duodecimo mensis Au­ gusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Ponti­ ficatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIER! S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Loco hB Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 98. Ada Pauli Pp. VI 507

XV RESISTENTIAE (SANCTI ROCHI)

Quibusdam detractis territoriis ex dioecesi Resistenciae, nova alia efficitur, « Sancti Rochi » nomine?

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Supremum Ecclesiae Christi regendae munus, quod divino consilio commissum Nobis est, ad eas Nos, ut christiano populo propius consu­ latur, rationes quaerendas impellit, quae magis sint huius temporis adiunctis et necessitatibus accommodatae. Quas inter cum non sit infi­ tiandum et aptiorem esse territoriorum dispositionem, censuimus pre­ cibus accedendum venerabilis Fratris Humberti Mozzoni, Archiepiscopi titulo Sidetani et in Republica Argentina Apostolici Nuntii, qui ab Apostolica Sede postulavit ut, dioecesi Resistenciae partita, nova ex distractis territoriis cathedralis Sedes constitueretur. Audita ergo sen­ tentia venerabilis Fratris Iosephi Marozzi, quam diximus dioecesis sacrorum Antistitis, de summa et apostolica Nostra auctoritate haec quae sequuntur decernimus ac iubemus. A dioecesi Resistenciae civiles regiones, vulgo Departamentos, separamus quae sic appellantur : Almi­ rante Brown, Comandante Fernández, Chacabuco, 12 de octubre, Fray Justo Santa Maria de Oro, Generale Belgrano, Generale Güemes, Inde­ pendencia, Maipu, Fontana, 9 de Julio, O'Higgins, Quitilipi, San Lo­ renzo et 25 de Mayo, ex iisque novam dioecesim condimus, Sanctum Rochum appellandam, quae ad septentrionem confinis erit dioecesibus Novoraniensi et Formosae; ad orientem solem, dioecesi Resistenciae; ad meridiem, dioecesibus Reconquistensi, Raphaëlensi et Anatuyanensi ; ad occidentem solem, archidioecesi Saltensi et dioecesi Anatuyanensi. Episcopalem novae dioecesis sedem in urbe, cui nomen Presidencia Roque Sáenz Peña, collocandam praecipimus, magisterii vero cathedram in curiali templo Deo dicato in honorem Sancti Rochi Confessoris, ibidem cxstante, cui cuiusque Praesuli congrua iura et privilegia damus. Epi­ scopum praeterea obligationibus obstringimus, quae sunt paris officii et dignitatis virorum propria. Volumus insuper ut Sancti Rochi dioecesis «eiusque Episcopus suffraganei sint archidioecesi Corrientensi eiusdemque Metropolitae; ut, donec Canonicorum Collegium condatur, consultores dioecesanos Episcopus deligat qui sibi auxilio et consilio sint ; ut, ad normas iuris communis peculiariumque Sacrae Congregationis de Semi- 508 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

nariis et Studiorum Universitatibus legum, Seminarium saltem minus struat, iuvenibus accipiendis ad sacerdotale munus vocatis, quorum sive ingenio sive animi virtutibus praestantes Romam mittet, in Ponti­ ficium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis theolo- gicisque disciplinis imbuendos. Mensa episcopalis, quae dicitur, fiet ex Curiae emolumentis, e fidelium sponte datis pecuniis, ex bonorum deni­ que parte quae Sancti Rochi dioecesi obveniet ad normam canonis 1500 Codicis Iuris Canonici. Quod tandem attinet ad dioecesis regimen et administrationem, Vicarii Capitularis, Sede vacante, electionem, fide­ lium iura et onera, alia id genus, quae sacri canones praescribunt dili­ genter serventur. Simul ac Apostolicae hae Litterae ad effectum deductae sunt, sacerdotes illi dioecesi censeantur addicti in cuius territorio legi­ timum beneficium vel officium habeant ; ceteri autem sacerdotes, clerici, Seminariique tirones, ei in qua legitime degant. Acta denique et docu­ menta, novam dioecesim quovis modo respicientia, a Curia episcopali Resistenciae ad Sancti Rochi mittantur, in tabulario religiose custo­ dienda. Haec quae praescripsimus ut ad effectum adducantur curet venerabilis Frater Humbertus Mozzoni, quem nominavimus, vel per se ipse vel per alium virum, ecclesiastica dignitate praeditum. Qui vero rem perfecerit, congrua documenta exarari curet ad Sacramque Congre^ gationem Consistorialem quam primum mitti. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum ex arce Gandulfi, prope Romam, die duodecimo mensis Au­ gusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Ponti­ ficatus Nostri primo. IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI S. B. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 81. Acta, Pauli Pp. VI- 509

• XVI TUCUMANENSIS . (SS. CONCEPTIONIS IN ARGENTINA)

Ab archidioecesi Tucumanensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis conditur, «Sanctissimae Conceptionis in Argentina » co­ gnominando.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Condere dioecesim cum sit novae spei semina Ecclesiae sulcis com­ mittere, quibus turgescentibus eadem iusto tempore fructus laetissimos colligat, aut etiam novum relucentis flammae ignem accendere ad homi­ num illuminationem, idcirco Nos, populorum omnium patres consti­ tuti, libenti quidem animo novas ubique Sedes excitandas curamus, cum id populi alicuius aut bonum postulet, aut utilitas exigat, aut etiam necessitas iubeat. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Humbertus Mozzoni, Archiepiscopus titulo Sidetanus, et in Republica Argentina Apostolicus Nuntius, ab hac Romana Sede enixe expostulaverit ut, diviso territòrio Tucumanensis archidioecesis, nova constitueretur dioecesis : id enim in ea regione maiora esse incrementa rei religiosae daturum; Nos consilio petito a venerabili Fratre Ioanne Carolo Aramburu, Archie­ piscopo Tucumanensi, haec auctoritate Nostra censemus. Ab archidioe­ cesi Tucumanensi territorium civilium provinciarum, seu ut dicunt, De­ partamentos, separamus, quas populus Chicligasta, Graneros, Leales, Monteros et Rio Chico cognominant ; quo territorio novam dioecesim condimus Sanctissimae Conceptionis in Argentina appellandam, cuius hi erunt fines : ad septemtriones, archidioecesis Tucumanensis ; ad orientem, dioecesis S. Iacobi de Estero ; ad meridiem, dioeceses S. Iacobi de Estero et Caiamarcensis ; ad occasum denique solis, dioecesis Caia­ marcensis. Episcopus, cui regenda committetur, in urbe Concepción commorabitur, quae erit caput dioecesis, in quaque idem cathedram suae auctoritatis collocabit, in templo videlicet curiali B. M. V. nulla labe conceptae sacro. Novam Ecclesiam Sedi metropolitanae Tucuma­ nensi suffraganeam facimus ; cuius nempe sacro Antistiti etiam Episco­ pus SSmae Conceptionis in Argentina erit obnoxius. Qui profecto Canoni­ corum collegium ad normam aliarum sub plumbo Litterarum Apostoli­ carum condet, facta potestate interea Consultores dioecesanos eligéndi, qui praesto sint consilio et opera. Praeterea Seminarium saltem minus 510 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale construi in sua dioecesi curabit iuvenibus ad sacerdotium efformandis ; quorum qui optimi fuerint, cum eo aetatis pervenerint ut sacrae theo­ logiae atque philosophiae operam dare debeant, Romam mittentur, Pon­ tificio Collegio Piano Latino Americano recipiendi. Mensam consti­ tuent: Curiae proventus, fidelium collationes, congrua bonorum pars quae iuxta canonem 1500 C. I. C. Sedi SSmae Conceptionis in Argentina ob­ veniet. Simulac postremo dioecesis constitutio ad effectum adducta fuerit, sacerdotes qui in eius territorio aut officium aut beneficium ha­ beant, eius clero accenseantur ; ceteri vero clerici, Seminariique tirones, ei in qua legitimo degant domicilio. Acta denique et documenta novam dioecesim respicientia vel eius cives quam primum ad eius Curiam epi­ scopalem mittantur, ibidem religiose asservanda. Ceterum haec quae ius­ simus, venerabilis Frater Humbertus Mozzoni fieri studebit, vel quem ipse delegaverit, factis necessariis facultatibus. Re vero acta, documentai exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Consi­ storialem cito mittantur. Quod si alius eo tempore Apostolicae Nuntia­ turae ibi praesit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat,' quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressi» sive; manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta,, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum ex Arce Gandulfi, prope Romam, die duodecimo mensis Augusti, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pon­ tificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIER! S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost.

Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 75. Acta Pauli Pp. VI 511

LITTERAE APOSTOLICAE

I Sancta Rosa Limana, Virgo, praecipua Patrona universae dioecesis Sanctae Rosae in Argentina constituitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Primum sanctitatis florem, quem Meridiana America protulit, Sanctam Rosam Limanam, Christifideles dioecesis Sanctae Rosae in Argentina, quae appellationem a lectissima illa Virgine traxit, piis ornare perhibentur obsequiis rerumque suarum habere praesidium. Cum igitur Venerabilis Frater Georgius Mayer, eiusdem Ecclesiae Episcopus, vota etiam cleri populique, suis commissi curis, Nobis significans, Nos rogasset, ut idem Americae catholicae lumen iurisdictionis suae renuntiaremus caelestem Patronam, Nos preces eius­ modi libenter esse accipiendas censuimus. Fore igitur probe confidimus, ut e suavissimo illo flore christianae virtutis odor afflet toti dioecesi eidem. Quae cum ita sint, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scien­ tia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitu­ dine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctam Rosam Li­ manam, Virginem, praecipuam apud Deum universae dioecesis Sanctae Rosae in Argentina Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edi­ cimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare pote­ runt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxx mensis Octobris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

' © HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 512 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II

Beata Maria Virgo, vulgo « La Virgen de las gracias de Torcoroma » appellata, caelestis decernitur Patrona praecipua dioecesis Ocaniensis.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Sanctissimae Virginis a Torcoroma nomen venerabile, universaeque genti Columbianae pernotum, velut in suo animo insculptum habent fideles dioecesis Ocaniensis. In huius enim finibus iurisdictionis, quam quidem Ioannes Pp. XXIII, desideratissi­ mus Decessor Noster, anno superiore constituit, communis est fama Au­ gustam Dei Genetricem humillimo sese viro rusticano mirabiliter osten- disse, caelestisque huius visionis quasi manifesta impressisse vestigia. Brevi autem post non solum in ipso, quo res evenerat, loco aedicula memoriae causa est exstructa, verum etiam in urbe Ocania templum pul­ chritudine conspicuum aliaeque multae in Columbia ecclesiae, Oca- niensium civium impulsu, Virginis a Torcoroma honori sunt excitata, täritumque interea pietas mariana cepit incrementi, ut Missam Officium­ que proprium Apostolica Sedes indulserit. Primum autem huiusce reli­ gionis domicilium templum Ocaniense mansit, quo saepius ac turmatim convenire numquam est intermissum a christianis. Hi enim, haud incerta spe ducti, auxilio ac deprecatione Sanctae Virginis confisi, rectae fidei thesaurum integrum servare potuerunt, pravarum minis insidiisque opinionum devitatis. Haec omnia secum reputans, votaque interpretatus utriusque cleri, civilis magistratus populique fidelis, quae, Romam pro­ fecturi ut in Oecumenico Concilio Vaticano II adesset, exceperat, Venerabilis Prater Raphael Sarmiento Peralta, Episcopus Ocaniensis, suis Nos adiit precibus, ut mariale patrocinium, praedictam probantes appellationem, pro sua dioecesi ratum faceremus. Nos autem, quibus quippe hoc sit persuasum, recens conditas sedes ecclesiasticas omnino esse superna obtegendas tutela, ex qua firmum hauriant adiumentum atque vigorem, relatae postulationi statuimus benignissime concedere. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, vulgo « la Virgen de las gracias de Torcoroma » appellatam, principalem apud Deum totius Ocaniensis dioecesis caelestem Patronam Acta Pauli Pp. VI 513

constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis dioeceseon Patronis rite competunt. Contra­ riis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri- tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvui mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confessor et Ecclesiae Doctor, principalis caelestis Patronus dioecesis Rakeriensis eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Suavem pietatis magistrum, San­ ctum Franciscum Salesium, sacrorum administri et Christifideles dioe­ cesis Bakeriensis, in finibus Foederatarum Civitatum Americae Septem­ trionalis, studiose excolunt et venerantur. Cui eximio Caeliti prima in urbe Bakeria exstructa ecclesia eaque parva et lignea sacra traditur fuisse ; constituta vero dioecesi, ab ea urbe appellata, templum princeps opere egregio est aedificatum honori eiusdem Sancti Francisci idque merito, siquidem assiduus ille nominis catholici propagator praesidium habebatur ea in America regione, quae plurimum missionalis operis postulabat. Quibus omnibus perpensis, Venerabilis Frater Franciscus P. Leipzig, Bakeriensis Episcopus, vota etiam significans cleri populi­ que pastoralibus curis suis commissi, Nos rogavit, ut Sanctum Fran­ ciscum Salesium suae dioecesis caelestem renuntiaremus Patronum. Quibus precibus libenti animo admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congre­ gationis consulto, certa scientia _ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Franciscum Salesium, Episcopum, Confessorem et

33 - ACTA, vol. VI, n. 8. — 10-T-1%4. 514 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ecclesiae Doctorem, principalem universae Bakeriensis dioecesis cae­ lestem apud Deum Patronum constituimus et declaramus, omnibus ad­ iectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque effi­ caces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effe­ ctus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

IV Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus appellata, praecipua Patrona de­ claratur Congregationis Filiorum a Caritate, qui vulgo sodales Canos- siani dicuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Conditrix, antistita et mater habetur coliturque in Congregatione Filiorum a Caritate dolorosissima Virgo Ma­ ria iam inde ab Instituti ortu, cum scilicet Beata Magdalena e Marchioni­ bus de Canossa, multorum Episcoporum obsecuta voluntati, quod opus mulierum proprium inchoaverat, pari ad homines ratione statuit trans­ ferre. Quae enim acerbos ac salutíferos Reginae Martyrum dolores suis scriptis commemoravit, ipsisque vitae suae moribus expressit, illa pecu­ liarem sodalium pietatem divino Calvariae facto voluit innixam ac san­ guine nostri Redemptoris lacrimisque Deiparae Mariae quasi conspersam. Ita quidem factum est, ut Canossiani sodales, in tutelam Virginis Per­ dolentis traditi, preces effundere multas aliaque exsolvere Eius honori officia consuescerent, atque etiam, huius cultus retinentes, sacri aposto­ latus labores, ad iuvenum praesertim bonum procurandum, susciperent. Quodsi diu admodumque pauci una tantummodo sede Venetiis, intra Acta Pauli Pp. VI 515 fines paroeciae Sancti Ieremiae, snnt usi, hodie, meliore spe auctus arridente, religiosi iidem viri alacrius suo instant operi, christianam - que, quam curant, animorum institutionem mariali religione perfundunt ac perficiunt. Hoc enim in lege novissima, ab hac Apostolica Sede omnino probata, statuitur, ut pias condant sodalitates, a Virgine Perdolente appellatas, quibus adulescentes ut socii asciscantur, sollemnia statis diebus celebrent, et, ad proprium vivendi genus quod attinet, exercita­ tiones faciant pietatis suique castigatiohes ad caelestis suae Patronae laudem. Nunc autem, his omnibus ad Nos relatis, dilectus filius Prae­ positus Generalis Congregationis Filiorum a Caritate, nomine quoque supremi consilii religiosorumque omnium virorum, Nos impense rogavit, ut mariale patrocinium, eadem appellatione distinctum, publice sollem- niterque ediceremus. Quod votum, amplissima roboratum commenda­ tione Dilecti Filii Nostri Alfredi S. R. E. Cardinalis Ottaviani, Proto­ diaconi Sanctae Mariae in Domnica atque eiusdem Congregationis Pro­ fecturis, benigne esse admittendum censemus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, a Septem Dolo­ ribus appellatam, principalem apud Deum universae Congregationis Filiorum a Caritate, qui vulgo sodales Canossiani dicuntur, caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis religiosorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque effi­ caces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxvi mensis Novembris, anno ÎMCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 516 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V

Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cathedralis ecclesia Marianensis decoratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Erga almam Deiparam pietatis sedes ínclita esse perhibetur cathedralis ecclesia Marianensis, quippe ubi vetus nobilisque imago eius, quae est ((decor Carmeli », impensis populi excolatur obsequiis. Quod ob singulare studium religionis, Beata Maria Virgo, simulacro illa expressa, a Ioanne Pp. XXIII, Decessore Nostro rec. mem., urbis Marianensis renuntiata est caelestis Patrona, ac paulo post effigies ipsa, nomine et auctoritate eiusdem Summi Ponti­ ficis, inter potestatum, cleri, fidelium vota et plausus, aureo diademate redimita. Ad has vero laudes accedit templi ipsius magnificentia, siqui­ dem molis amplitudine commendatur pretiosisque refulget metallis et aliis ornamentis. Ad quod efficiendum multum contulerunt sollertia sua sacrorum Antistites et administri, stipe erogata Christifideles, ipsi olim Lusitaniae Reges munificentia sua. Haec igitur aula Mariae, vetustate quoque insignis, quae anno MDCCXLV honore cathedralis templi fuit donata, anno vero MCMVI Metropolitanae ecclesiae titulo aucta, admirationem movet et inter praeclara monumenta Civitatis, cui nomen (( Minas Gérais », obtinet locum. Sacri demum ritus ibi eo cum decore peragi dicuntur, qui domus Dei decet sanctitatem. Quae omnia repu­ tans cum animo, Venerabilis Frater Ansgarius de Oliveira, Marianensis Archiepiscopus, vota quoque significans cleri et fidelium suis curis commissorum, ac civilium Auctoritatum, imprimis Iosephi de Magalhaes Pinto, praedictae Civitatis Moderatoris, Nos rogavit, ut eidem principi templo Basilicae Minoris nomen et ius benigne tribueremus. Quibus precibus libenter admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis con­ sulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum cathedralem ecclesiam Marianensem, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in caelum Assumptae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae sacris aedibus eodem nomine appellatis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Lit­ teras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suos- Acta Pauli Pp. VI 517 que plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffra­ gari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumquè ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate quali­ bet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNAXI a publicis Ecclesiae negotiis

VI Beata Maria Virgo, « Scala Paradisi » appellata, principalis Patrona, et S. Conradus Confalonieri, Confessor, Patronus aeque principalis totius Netensis dioecesis constituuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. -— Scandere caelum datur hominibus, qui Beatae Mariae Virgini se devovent eiusque ductu vitam degunt cum virtute. Cui opiferae Matri, a « Scala Paradisi )> nuncupatae, sacrum est templum prope urbem Netum, ubi imago eius vetusta, in rupe depicta, impense colitur, idque a multo tempore, siquidem, ut e litterarum monu­ mentis saeculo xv exeunte conscriptis colligitur, iam tum piae peregri­ nationes ad sanctuarium illud, ea aetate parvum, fiebant. Est etiam memorandum Benedictum Pp. XIV, Decessorem Nostrum, Beatam Ma­ riam Virginem, eo nomine invocatam, constituisse Patronam provinciae religiosae Syracusanae Carmelitarum Reformatorum, cuius sedes prae­ cipua fuit coenobium eidem templo continens. Praeterea Famulus Dei Hieronymus Terzo, eiusdem Ordinis sodalis, plurimum allaboravit, ut cultus Deiparae, cui adiecta appellatio « Scala Paradisi », in Christifi­ delium animis insideret ac propagaretur. Qui post terrae motum, quem anno MDCLXXXXIII accidisse constat, novum templum exstruxit et orna­ vit. Ex quo tempore idem cultus permagnis est auctus incrementis et his quoque temporibus viget, opera praesertim et studio sacrorum Anti­ stitum, quorum pastorali curae grex Netensis est concreditus. Quam ob piam alacritatem imago illa, auctoritate Petriani Collegii Canoni­ corum, anno MCMXXXI, aureo diademate fuit redimita. Cupiens autem 518 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marialem religionem provehere eaque animarum salutem procurare, Ve­ nerabilis Frater Angelus Oalabretta, Netensis Episcopus, qui vota simul significavit et cleri et populi fidelis, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Vir­ ginem, nomine illo appellatam, dioecesis suae praecipuam Patronam renuntiaremus. Quibus precibus libenti animo concedentes, e Sacrae Bituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatissimam Virginem Mariam, a « Scala Pa­ radisi » appellatam, principalem apud Deum Patronam totius Netensis dioecesis, Sanctum vero Conradum Confalonieri, Confessorem, Patro­ num aeque principalem eiusdem dioecesis confirmamus, seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma­ nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Novembris, anno MCMUXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

VII Beata Maria Virgo de Mercede principalis Patrona archidioecesis Tucu­ manensis declaratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Praesidium Deiparae Virginis merito expetunt homines in terrena peregrinatione constituti tot inter res ad­ versas ac discrimina, quae corporibus et animis imminent, atque ea duce et deprecatrice ad aeternam perveniunt salutem. Magno igitur cum gaudio a Venerabili Fratre Ioanne Carolo Aramburu, Tucumanensi Archiepiscopo, accepimus Christifideles, ea in regione incolentes, ad quam sacra potestas ipsius pertineret, singulari studio ferri in Beatam Acta Pauli Pp. VI 519

Virginem de Mercede idqne a multo iam tempore ; et eiusdem honori quotannis sollemnia agi summo cum apparatu, maxima cum alacritate ; nec solum vulgus ea participare sed etiam auctoritates ex ordine eccle­ siastico atque civili. Cum praeterea imago Dei Genetricis, nomine illo appellatae, anno MCMLTV per archidioecesis urbes, oppida, pagos circum- veheretur, amplissimi fructus spirituales, ut idem ad Nos attulit Prae­ sul, sunt percepti. Qui pro pastorali, qua exercetur, cura Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem de Mercede, archidioecesis, cui praeest, principalem Patronam caelestem benigne renuntiaremus. Quibus pre­ cibus libenter admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae pote­ statis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Bea­ tam Mariam Virginem de Mercede principalem cunctae archidioecesis Tucumanensis apud Deum Patronam constituimus ac declaramus, om­ nibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque inte­ gros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudican­ dum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxrx mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNINI a publicis Ecclesiae negotiis

VIII Sanctus Stephanus Protomartyr praecipuus municipii Cotiniolae Patronus eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Qui « plenus gratia et fortitudine )) {Act. Ap. 6, 8) suoque sanguine purpuratus, testis christianae fidei pri­ mus praedicatur, Stephanus diaconus religione eximia vetustoque more in urbe Cotiniola excolitur. Cuius intra fines duae inveniuntur aedes 520 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sacrorum, invicti Martyris nomine decöratae, quarum alteram constat millesimo saltem nostri aevi anno antecessisse, ac postea insignem colle­ gialis ecclesiae titulum adeptam esse. Intellegendum est igitur, quamvis hac de re sileant monumenta, Stephanum iam tum esse habitum appella- tumque Patronum ab illius fidelibus municipii. Plurimum vero pietas in eum assecuta est incrementi, cum saeculo xvi civis quidam, episcopali ornatus dignitate, Martyris reliquias nobilissimo suae patriae muneri misit. Quae sacri corporis pars, in pretiosa condita theca, honestissima pompa deferri solebat, cum calamitosae imminebant urbi tempestates. Nostra autem aetate, die eius memoriae sacro redeunte, peculiaria sol­ lemnia peraguntur, quibus viri civili rei administrandae praepositi in­ tersunt, secum ferentes municipale vexillum. Cum ergo ita vigeat studium sancti Caelitis ac veneratio, id omnes expetunt municipes, ut quem reapse habeant sui suarumque rerum tutorem, idem iure etiam Nostra­ que potestate Patronus constituatur. Quod votum, a Venerabilibus Fra­ tribus Iosepho Battaglia, Episcopo Faventino, et Benigno Carrara, Episcopo Imolensi, ad Nostram Sedem ampla cum suffragatione allatum, benigne esse admittendum censemus. Itaque, ex Sacrae Rituum Congre­ gationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Stephanum, Protomartyrem, principalem apud Deum totius municipii Cotiniolae caelestem Patronum confirmamus seu constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma­ nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die III mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 521

IX

Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Beatae Mariae Virginis a Misericordia in urbe « Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioe­ cesis, conferuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Pientissimae Matris Mariae, a Misericordia appellatae, honori egregium templum in urbe (( Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, surgere perhibetur. Quod quidem reli­ gione tam est insigne, ut qua Sanctuarium a populo fideli impense cele­ bretur, et opere tam nobile, ut laude probetur communi. Cupiens vero huius ecclesiae marialis dignitatem augere et Christifideles ad vel maius pietatis studium provocare, Venerabilis Frater Aloisius Munive Escobar, Tlaxcalensis Episcopus, vota quoque significans cleri populique pastoralibus curis suis commissi, Nos rogavit, ut idem templum Basili­ cae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo auditis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Misericordia in urbe « Api­ zaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, consecratam, ad honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae- templis eodem nomine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suf­ fragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate quali­ bet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 522 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

X

Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tribuuntur ecclesiae paroeciali Sancti Antonii in urbe Bonaëropoli.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quae religione et operibus artifi- ciosis commendantur tempia e translaticio Apostolicae Sedis instituto honore praecipuo solent decorari. Quibus accensenda est curialis eccle­ sia Sancti Antonii, quae in urbis Bonaëropolis non modicum cedit orna­ mentum. Praestat enim molis magnificentia et structurae pulchritudine et cultu vario, maxime vero marmoribus rènidet. Imagines quoque Sa- cratissimi Cordis Iesu et Beatae Mariae Virginis a Rosario communi laude probantur ; atque signum Iesu Christi cruci affixi, ex uno lapide marmoreo factum, omnium studia ad se convertit. Hoc vero templum, exeunte saeculo xrx exstrui coeptum, plebe Dei stipem conferente, et postea viri cuiusdam munificentia perfectum, est etiam pietatis sedes singularis, siquidem Christus Dominus, cuius simulacrum laudavimus, Beata Maria Virgo et Sanctus Antonius impensissimo ibi coluntur. Praeterea supellectile pretiosa aliisque ornamentis divinae rei aptis affluit nihilque desiderandum esse videtur, quod ad sacrorum rituum attinet dignitatem. Quae omnia reputans cum animo dilectus filius Hermenegildus Fazio, hodiernus eiusdem ecclesiae parochus, submisse Nos rogavit, ut eam Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Antonii Sanctae Romanae Ecclesiae Pre­ sbyteri Cardinalis Caggiano, Archiepiscopi Bonaërensis, commendationis amplissimo officio suffultis, libenti animo statuimus obsecundare. Qua­ propter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum paroecialem ecclesiam Deo in honorem Sancti Antonii, Confessoris et Ecclesiae Doctoris, Bonaë­ ropoli consecratam, ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris eve­ himus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem no­ mine insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, vali­ das atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spec­ tare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite Acta Pauli Pp. VI 52& iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Decembris, anno MCMIÍXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

XI

Sanctus Antonius Maria Gianelli, Episcopus et Confessor, declaratur cae­ lestis Patronus aeque principalis, una cum Sancto Columbano Abbate, pro tota Bobiensi dioecesi et urbe.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Felix sane divinoque locuples munere urbs Bobium, quam tres illustraverunt Caelites : Columbanus Abbas, eius, saeculo septimo, veluti conditor; Henricus Imperator, episcopalis cathedrae ex Apostolicae Sedis auctoritate, ineunte saeculo xi, institu­ tor ; undevicesimo denique saeculo Antonius Maria Gianelli, clarus illius civitatis Episcopus, quem Decessor Noster Pius Pp. XII, fel. rec, anno MCMLI, in sanctorum Caelitum numerum adscripsit. Quod si prae­ cipuus sanctus Columbanus, sanctus vero Henricus secundarius eius­ dem urbis ac dioecesis ab antiquis temporibus habentur caelestes Patro­ ni, sancti Antonii Mariae Gianelli, qui vetustam illam dioecesim per octo annos pie prudenterque est moderatus, publicum praesidium nondum est expetitum. Ipse tamen e suo sepulcro, in cathedralis ecclesiae crypta posito, « defunctus adhuc loquitur » (Hebr., 11, 4) praeclarisque fortitu­ dinis et caritatis exemplis sacerdotes sacrorumque alumnos monet, immo et fideles, quorum pietate valde honoratur et colitur. Cupiens autem tantam in sanctum illum Confessorem, Episcoporum lumen atque glo­ riam, religionem provehere, Venerabilis Frater Petrus Zuccarino, Epi­ scopus Bobiensis, enixis Nos adiit precibus, ut eundem Caelitem totius Bobiensis dioecesis apud Deum Patronum aeque principalem una cum sancto Columbano benigne declarare dignaremur. Nos autem, quibus pietatis incrementum inter fideles maxime cordi est, huiusmodi precibus obsecundare perlibenter statuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Con- 524 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale gregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra de­ que Apostolicae Nostrae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Antonium Mariam Gianelli, Episco­ pum et Confessorem, Bobiensis urbis et totius dioecesis caelestem Patro­ num aeque principalem una cum Sancto Columbano Abbate renuntia mus, facimus, constituimus, omnibus et singulis honoribus et privilegiis liturgicis adiectis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos pertinent seu pertinere poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien­ dum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die vii mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

XII

Sanctus Paulus Apostolus declaratur caelestis Patronus laicorum aposto­ latus, qui « Cursillos de Cristianidad » appellatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Viget salubriter in Hispania aliis­ que in regionibus apostolicum inceptum, id est disciplina christianitatis, eo pertinens, ut laici vitam spiritualem, divina afilante gratia, colant, Christum eiusque doctrinam penitius cognoscant, ad fontem supernum Sacramentorum crebro accedant, saluti alienae studeant, sacrum mini­ sterium obeuntibus adiutricem operam praebeant. Hisce ex acroasibus de re christiana, quae, « Cursillos de Cristianidad >) vulgo appellatae, magnum numerum fidelium complectuntur, fructus uberrimi sunt per­ cepti : domesticus convictus sancte et ad divinae legis praecepta instau­ ratus, paroeciae nova virium impulsione provectae, munera privata et publica fideliter et e conscientiae officio impleta ; quam ob rem Episcopi aliique animorum pastores gaudio summo perfunduntur. Neque prae- \

Acta Pauli Pp. VI 525 termittendum agmina eorum, qui sub Christi vexillis in sodalitate ab Actione Catholica militant, additis novis copiis eorum, qui huiusmodi christianam disciplinam sequuntur, laeta accepisse incrementa et plures eorundem ad sacerdotium contendisse vel, abstractos a saeculo, Deo in religiosa familia se devovisse. Hi vero omnes exemplum, quod imitentur, praesidium, cui se credant, habent Sanctum Paulum Apostolum, cuius adventus in Hispaniam undevicies saecularis memoria in praesenti celebratur ; ad quae sollemnia agenda huiusmodi sodales christianitatis studiosi praeclaram operam contulerunt. Quorum e sententia et nomine Episcoporum ac suo, Dilectus Filius Noster Beniaminus Sanctae Ro­ manae Ecclesiae Presbyter Cardinalis de Arriba y Castro, Archiepi­ scopus Tarraconensis, Nos rogavit, ut Doctorem gentium praedictae apo­ stolatus laicorum rationis caelestem Patronum renuntiaremus. Quibus precibus perlibenter obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congrega­ tionis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatum Paulum Apostolum caelestem apud Deum Patronum laicorum apostolatus seu christianitatis disciplinae, quae vulgo « Cur­ sillos de Cristianidad » appellatur, facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis titulo huiusmodi rite competentibus. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque effica­ ces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 526 Acta Apostolicae Sedfs - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

I PLATENSIS - CLIVI ZAMOERENSIS - AVELLANEDIENSIS

DECRETUM De finium dioecesium immutatione

Concrediti Christifidelium gregis spirituali bono apprime studentes, Excnii PP. DD. Antonius Iosephus Plaza, Archiepiscopus Platensis, Alexander Schell, Episcopus Clivi Zamoerensis, Ieronimus Iosephus Po­ destà, Episcopus Avellanediensis, unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut fines ecclesiasticarum circumscriptionum sibi con- creditarum aliquantulum immutarentur et ita aptius disponerentur. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excnii P. D. Humberti Mozzoni, in Republica Argentina Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationem animarum saluti cessuram, vigore spe­ cialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Provi­ dentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, ab archidioecesi Platensi distrahit : a) paroecias vulgo San Gabriel Arcángel (Adrogué), Nuestra Señora de la Medalla Milagrosa (Adrogué), Inmaculada Concepción (Burzaco), Nuestra Señora de Lujan (Claypole), Nuestra Señora de Lujan (Long- champs), Nuestra Señora de Lujan (Mármol), Santísima Trinidad (Villa Calzada), Santa Ana (Glew), Nuestra Señora del Tránsito (Ministro Rivadavia), intra fines civilis territorii seu « Partido » cui nomen Al­ mirante Brown, necnon paroeciam vulgo San Vicente Ferrer, intra, limites civilis districtus seu (( Partido » San Vicente nuncupati, exstan­ tes, illasque perpetuo dioecesi Clivi Zamoerensis adnectit ; b) paroecias vulgo San Juan Bautista et Santa Lucia nuncupatas^ Sacra Congregatio Consistorialis 527

intra fines civilis territorii seu « Partido » Florencio Várela sitas, illas­ que perpetuo dioecesi Avellanediensi adsignat. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefatorum territoriorum clericos, fideles et bona temporalia respicientia a Curia a qua ad Curiam cui illa nuper aggregata sunt, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet statuit ut, simul ac praesens Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi censeantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut officium legitime deti­ nent; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Exomum P. D. Humbertum Mozzoni deputat, necessarias et oppor­ tunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 2 mensis Martii anno 1964.

CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. © S.

f Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor

II HONOLULUENSIS DECRETUM De finium dioeceseos mutatione Dissita in Pacifico Oceano exstat Insula, cui nomen « Johnston Island », centesimum et septuagesimum (CLXX) occidentalis a Greenwich longitudinis et decimum septimum (xvn) boreae latitudinis gradum attingens, sub Civitatum Foederatarum Americae Septentrionalis di- 528 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cione constituta. Quae quidem Insula, hactenus deserta, nulli ecclesia­ sticae circumscriptioni ascripta est. Cum vero hisce temporibus ob grandia a Civilibus Potestatibus opera aggressa plures opifices illuc appulere, ab Apostolica Sede enixe petitum est, ad fidelium animarum spirituali curae aptius consulendum, ut prae­ fata (( Johnston Island » Honoluluensi, quae est vicinior, dioecesi per­ petuo adnecteretur. Porro Ssmus Dominus Noster Paulus, Divina Providentia Pp. VI, rei opportunitate perpensa et habito favorabili voto Excmi P. D. Aegi- dii Vagnozzi, Archiepiscopi tit. Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis Delegati Apostolici, de consilio infrascripti Cardinalis S. Congregationis Consistorialis Secretarii, ratus id in bo­ num animarum cessurum, porrectis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, de plenitudine Apostolicae potesta­ tis, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, universum territorium memoratae Insulae « Jobnston Island » Honoluluensi dioecesi perpetuo attribuit, mutatis hac ratione huius dioeceseos finibus. Ad haec omnia exsecutioni mandanda idem Ssmus Dominus Noster deputare dignatus est memoratum Excfhum P. D. Aegidium Vagnozzi, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ei imposito ad hanc S. Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remit­ tendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. Congregationis Consistorialis, die VIT mensis Martii a. D. MCMLXIV.

CAROLUS Card. GONFALONIERI, a Secretis X. & S. t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Rituum 529

SACRA CONGREGATIO RITUUM

• • • • • i PANORMIT ANA

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iacobi Cusmano, sacerdotis et fundatoris Congregationum Servorum et Servarunt Pauperum v. d. « Boc­ cone del povero ».

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Si qua umquam fuit aetas quae tot super humana fraternitate editos vidit libros totque audivit prolatos sermones, haec nostra profecto est. At huiusmodi fraternitas non est nisi quaedam verae germanaeque dilec­ tionis fallax, ementita et fucata species, quandoquidem, frigescente et arescente Christi caritate, virescere nunquam potest in proximum carij tas. Hoc perspicuum habetur ex quo divina illa insonuit vox : « Manda­ tum habemus a Deo, ut qui diligit Deum diligat et fratrem suum » (I Io. 4, 21). Tanta siquidem hi duo amores, Dei scilicet et proximi, inter se copulantur necessitudine et cognatione tit, altero sublato, alter simul con- cidat. Idcirco, cum laesum se prodit funditusque eversum divinum de fra­ terna dilectione praeceptum, eo ipso unaque simul neglectum omnino se ostendit impieque violatum quod de caritate Dei maximum est et primum mandatum. Verum Deus misericors, quoties maxime videntur christia­ nae sapientiae principia oblitterari, tunc viros exsuscitare solet suo spi­ ritu plene imbutos et actuosa in fratres caritate praestantes, qui multi­ tudines, singulari ipsorum virtutum, beneficiorum rerumque gestarum magnitudine perculsas, eo reducant unde infeliciter discesserint, easque simul doceant moneantque nullam esse, eamque ne mente quidem con­ cipi posse, in proximum caritatem a Dei caritate seiunctam. Hos inter viros praestare visus est superiore saeculo, in nobilissima atque ubere Sicula terra, Servus Dei Iacobus Cusmano. Is namque se totum pauperum necessitatibus ac doloribus leniendis dedidit, ut simul eorumdem animos ad caelestium bonorum spem et amorem erigerei.

34 - ACTA, vol. VI, n. 8. — 10-7-1964. 530 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Panormitana in civitate, die 15 mensis Martii anno 1834, e legitimis coniugibus Iacobo Cusmano et Magdalena Patti,, censu et pietate conspi­ cuis, ortum habuit Famulus Dei, atque insequenti die ^acro est renatus fonte, nominibus inditis Iacobo Iosepho Vincentio. Tres habuit fratres sororesque duas, quarum Vincentia, natu maior, sedula cura et chri­ stiana educatione Iacobum instituit, postquam, trium puer annorum, matre fuit ornatus, eumque postea, religiosae vitae addicta, operibus condendis adiuvit. Bonam sortitus indolem, educatione eam fovit, ac tenella adhuc aetate de pauperibus opitulandis cogitare coepit : frusta esculenta, parvum peculium suum, vestes et calceamenta coaetaneis inopibus donabat. Cui ideo aptari illa possunt : <( Ab infantia mea crevit mecum miseratio » (Iob. 31,18). Primis a sacerdote quodam exceptis litterarum rudimentis, studio­ rum domicilia gravioribus disciplinis tradendis apud Societatis Iesu sodales Panormitana in urbe celebravit; deinde studiorum Universi tatem frequentava ad lauream in medicorum scientia assequendam, studio non minus quam vita et pietate condiscipulis optima praebens exempla. De seligenda autem arte medendi tum consilium cepit, cum a germano fratre, quominus ad exteras Missiones proficisceretur, impe­ ditus fuit. Lauream in medicina adeptus, non solum operam praestabat suam gratuito, verum pauperibus et auxilium erogabat. In his autem curandis nihil ipse omittebat, ut cum corpore anima quoque salutem acciperet. Dicere enim erat solitus : per caritatem ad fidem. Ut divinae voluntati, quam moderatoris conscientiae ope melius cognovit, obtemperaret, viam iniit ad clericalem militiam amplexandam, licet se, qui ad sacerdotium ascenderet, indignum putaret. Theologicis igitur studiis, duce et moderatore Canonico quodam Panormitanae ec­ clesiae cathedralis, diligenter operam dedit, et tandem die 21 Decem­ bris anno 1860 sacerdotio auctus est. Sacerdotalibus muniis toto animi ardore incubuit. Caritate autem in pauperes inflammatus, sua mente versabat consilium Institutum quoddam in eorum commodum condendi. Cuius quidem Instituti originem ita testes et documenta innuunt : Cum quodam die Famulus Dei visendi causa ad medicum amicum se contu­ lisset, familiam cunctam inter cenandum invenit, viditque omnes, paren­ tes scilicet eorumque liberos, offulam de epulis immittentes in patinam, quae in media exstabat mensa. Quaerenti autem ex eis cur ita agerent, respondit paterfamilias offulas quemque posuisse cuidam pauperi dan- Sacra Congregatio Rituum 531 das, «pauperis buccellas )) appellatas, idque cotidie in sua domo fieri. Qua misericordiae opera percitus, Iacobus noster statim cogitavit inmi - meras Panormitanas familias hoc idem praestare posse ad miseros sa- tiándos et sublevandos. Ita Famulus Dei consilium cepit novi consti­ tuendi Instituti, quod a Buccella Pauperis, vulgo « Boccone del Povero », appellaret. Primum quidem Instituti nucleum, germana sorore Vincentia auxi­ liante, in domo posuit iuxta ecclesiam SS. XL Martyrum pro puellis orphanis. Succrescente autem orphanorum numero, domus translata est apud S. Marcum, ubi sacram vestem primae Sorores, quas inter ipsius: soror et neptis, mense Maio anni 1880, induerunt. Quattuor annis post communitatem Fratrum laicorum servorum pauperum instituit, quam vero die 21 Novembris a. 1887 nova Congregatio Sacerdotum Servorum Pauperum subsecuta est. Famulus Dei totum se, parochiali officio et canonicatu abdicatis, operi suo confirmando et dilatando, nulli parcens labori, devovit ; vitu­ perationes sustinuit, obstacula superavit haud pauca. Sortis aliquando relictus, eleemosynas ostiatim ad tardam usque vesperam quaeritabat pro pauperibus, orphanis, senibus et derelictis; quos omnes intuens tamquam Christi personam venerabundus complectebatur, nudato càpite quandoque adibat et exquisitis officiis cumulabat. Sacerdotibus et Soro­ ribus sui Instituti eundem, quo ipse ducebatur, spiritum infundere cu­ rabat, sive exhortationibus sive exemplis. Laboribus tandem potius quam aetate fractus, repentino morbo con­ fectus, obdormivit in Domino die 14 mensis Martii anni 1888, eique universa Panormitana civitas sollemni funere parentavit. Percrebrescens autem in dies sanctimoniae eius fama, qua vivens quoque honestatus fuerat, caelestibus signis visa est confirmari. Quamob­ rem, cum vix actoribus licuit, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus, in Panormitana Curia et rogatoriales inquisitiones, in Curiis Agrigentina et Catanensi, qui absoluti ad Sacram hanc Rituum Congregationem delati sunt. Interim quamplurimae litterae S. R. E. Cardinalium sacrorumque Antistitum ac virorum tam ecclesiastica quam civili dignitate insignium ad Summum Pontificem pervenerunt, sanctitatis famam Servi Dei extollentes causaeque beatificationis in­ troductionem enixe postulantes. Servatis omnibus de iure servandis, Sacra eadem Rituum Congre­ gatio, scriptis Famuli Dei rite perpensis, Decreto diei 3 Februarii a. 532 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

1946, approbante Pio Papa XII fel. rec, ad ulteriora procedi posse edixit. Quapropter, instante Revmo P. Theodoro a Sacra Familia, Or­ dinis Exeálceatorum Ssmae Trinitatis causaeque huius solertissimo Po­ stulatore, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Epi­ scopus Veliternus et causae Ponens seu Relator, in ordinariis Sacrae Rituum Congregationis comitiis die 23 mensis Maii anni huius ad Vati­ canum celebratis, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit commissio^ introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relatio­ nem ipsius Cardinalis Ponentis, audito quoque Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Ge­ neralis, suffragio, omnibus diligenter perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta insequenti die de praemissis omnibus Sanctissimo Domino no­ stro Ioanni Papae XXIII per supra dictum Fidei Promotorem Generalem fideli - relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congrega­ tionis ratum. habuit et probavit atque commissionem introductionis causae Servi Dei Iacobi Cusmano Sua Ipsius manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 24 mensis Maii, a. D. 1961.

83 C. Card. CICOGNANI, Ep, Tusculan., Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis

II TAURINENSIS

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Pauli Pii Pèrazzo, e Tertio Ordine saeculari S. Francisci.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Nobilis Pedemontana tellus in fastis christianae religionis quovis tempore illustris, viciniore nobis aevo omnino praeclarissima fulsit, saeculo praesertim decimonono, quum multi viri ac mulieres talem sane- Sacra Congregatio Rituum 533 titudinis famam adepti sunt, ' ut < omnibus lucerent exemplo. Ex eis non­ nullos infallibilis-Ecclesiae Magister in Sanctorum catalogo solemniter adscripsit, uti Iosephum Benedictum Cottolengo, Ioannem Bosco, Iose­ phum Cafasso, Dominicum Savio, Mariam Dominicam Mazzarello ; quorundam vero vita, virtutes ac miracula sub iudicio magisterii eccle­ siastici adhuc cribrantur, at spes effulget proxime eos in berniniana gloria Basilicae Vaticanae eundem honorem adepturos esse. Istorum in numero eximium locum tenet Paulus Pius Perazzo, qui totam vitam non in claustris absconditam, sed inter mundi turbulenta pericula, pretiosam in conspectu Dei et hominum vixit, de sè bonum undique dispergens odorem. Actionis Catholicae strenuus miles, operariorum catholicorum im­ piger assecla, consociationis sanctificationis festorum operosus exci­ tator, cuiusvis pii operis zelator industrius, verbo et exemplo omnibus christianae religionis semitas ostendit. Tertio saeculari Ordini Sancti Francisci Asisinatis adscriptus, Seraphici Patris vestigia constanter fideliterque sequebatur. Erga Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum intenso ferebatur amore, cotidianam adorationem assidue colebat, et ad tabernaculum uti cervus ad fontes aquarum properabat. Per totius vitae cursum, nihil aliud sibi proposuit quam ad altiora conscendere, perfectioraque semper assequi. In officiis vero fungendis et in ceteris vitae muneribus quantopere ardens in Deum amor hominum mores emendare, praesertim vero opificum ordines ad religiosam, moralem ci­ vilemque renovationem excitare possit, ostendit. Di 5 Iulii mensis anni 1846 Niciae Montisferrati, Aquensis dioece­ seos intra fines, natus est Famulus Dei et die insequenti sacris lustra­ libus aquis est ablutus. A piis parentibus, qui non modo bonis terrenis, sed et christianis quoque virtutibus pollebant, in amore ac timore Domi­ ni una cum fratre et quattuor sororibus religiosam recepit institutionem, ita quidem ut a puero a divina gratia trahi videretur. Nihil igitur mirum si erga parentes, ludimagistros ac superiores reverentia, oboe­ dientia et hilaritate eminuit, erga fratrem, sorores et coaequales autem dulcedine, humanitate, caritate atque patientia, ac multo magis pietate erga Deum. A matre litterarum prima rudimenta didicit, studiis autem severioribus publicas apud scholas sua in civitate vacare coepit, post­ quam fuerat iam sacro chrismate linitus, et ad mensam eucharisticam accesserat. Iuvenilem adeptus aetatem, ob familiares necessitudines a studiis 534 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

coactus est remittere ac panem cotidianum sibi suisque comparare in publica administratione viae ferreae, ubi non immerito ad altiora per­ venit officia. Peculiari autem studio in Tertium Sancti Francisci Ordi­ nem, tum etiam in sanctum Mariale Rosarium nec non in Romanum Pontificem et in Ecclesiam captus est. Sodalitatem adorationis cotidia­ nae perpetuae firmandam dilatandamque curare, spiritum Tertii Sera­ phici Ordinis divulgare sategit. Piam Unionem contra blasphemiam et turpiloquium excitavit, suumque Conferentiae S. Vincentii a Paulo, Catholicorum Operariorum Unioni aliisque piis sodalitatibus nomen dedit. Nonnulla opuscula et folia typis edidit, pietati ac religioni inter coaetaneos fovendae quam maxime utilia. Tandem, aetatis anno sexa­ gesimo sexto, post diuturnum rabiei morbum, per canis morsura con­ tractum, Ecclesiae Sacramentis pie refectus, Augustae Taurinorum die 22 Novembris anni 1911 pie obiit in osculo Domini. Eius transitus magno omnes dolore affecit, et eximias eius virtutes cuiusvis coetus et conditionis homines laudarunt et exaltarunt. Iis per­ motus, Ordinarius Taurinensis super eius sanctitatis fama in dies aucta et dilatata ordinarias inquisitiones paucis post annis ab obitu instituit ac Romam, uti de iure, ad Sacram Rituum Congregationem transmisit, ut sedulo disceptarentur. Servatis igitur omnibus de iure servandis, in congregatione ordinaria diei 8 Maii 1934 ad Vaticanas Aedes habita, de scriptis Servi Dei actum est, et ut ad ulteriora procedi posset Pius Papa XI fel. rec. die sequenti decernere benigne dignatus est. Tandem, instante Revmo P. Antonio Cairoli, Ordinis Fratrum Minorum sollertissimo Postulatore generali, infrascriptus Cardinalis Caietanus Cicognani, Episcopus Tusculanus, S. Rituum Congregationis Praefectus, causaeque Ponens seu Relator, in ordinario Sacrae Rituum Congregationis coetu die 23 Maii 1961 in Palatio Apostolico Vaticano habito, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae Servi Dei Pauli Pii Perazzo, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris tuendis ritibus praepositi, post relationem ipsius Cardi­ nalis Ponentis, auditis quoque Praelatorum Officialium, praesertim Revmi P. Ferdinandi Antonelli, Ordinis Fratrum Minorum, Fidei Pro­ motoris Generalis, suffragiis, omnibus diligenti studio perpensis, rescri­ bendum censuerunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Quibus omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII Sacra Congregatio Rituum 535 per ipsum Fidei Promotorem Generalem die 24 eiusdem mensis et anni fideliter relatis, Sanctitas Sua, Purpuratorum Patrum sententiam ratam habens, sua manu commissionem introductionis causae Servi Dei Pauli Pii Perazzo, in casu et ad effectum de quo agitur, signare benigne dignata est. Datum Romae, die 24 Maii anno 1961.

83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus

L. SB s. Henricus Dante, a Secretis

III DIVIONEN.

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Elisabeth a SS.ma Trinitate, monialis professae Carmelitarum Discalceatarum.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Deum adesse rebus omnibus in eisque esse « per potentiam, quia ei omnia subiecta sunt; ... per essentiam, quia omnia immediate creavit; et ... per praesentiam, quia omnia cognoscit », Angelicus Doctor iuxta ea quae in Sacris Litteris tradita sunt concinne exposuit [S. Theol. I, q. 8, a. 3). Attamen in homine, paulo minore Angelis facto (cfr. Ps. 8, 6), est Deus non tantummodo ut in rebus, sed ampliore modo. Siquidem cognoscitur ab ipso et diligitur, cum, natura duce, bonum sponte amet, cupiat et conquirat homo. Deus insuper ex gratia insidet animae iustae veluti in templo (cfr. 2 Cor., 6, 16), modo penitus intimo et peculiari. Ex quo etiam ea caritatis necessitudo consequitur, qua Deo adhaeret anima coniunctissime, plus quam amico amicus possit-benevolenti maxime et dilecto, eoque plene suaviterque fruitur. Haec autem mira animae cum Deo coniunctio, quae inhabitatio a theologis appellatur, conditione tantum seu statu ab ea discrepans qua caelites Deus beando complectitur, praesenti totius Trinitatis numine efficitur, iuxta Divini Magistri verba : (( Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater 536 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

meus diliget eum, et ad eum veniemus et mansionem apud eum facie­ mus» (Io. Ii, 23). Porro, qui iucundissimo huic mysterio dediti ac devoti exstiterunt magnas fecerunt ad christianam virtutem progressiones atque, licet in saeculo adhuc vitam agentes, in caelo potius conversari videbantur. Hos inter iure adnumeranda est Serva Dei Elisabeth a Ssma Trinitate. Ipsa ortum duxit apud (( Camp d'Avord » prope Bituricem in Gallia die 18 mensis Iulii anno 1880, patre Iosepho Francisco Catez, matre Maria Aemilia Rolland, coniugibus virtute censuque praeditis, et die 22 eiusdem mensis salutis aqua tincta est impositis nominibus Maria, Iosepha, Elisabeth. Ab infantia christianam recepit a parentibus institutionem, atque ,mox, inde a pueritia, fortem vividamque suam indolem compescere coepit. Humanioribus quoque litteris domi est imbuta. Undecimo aetatis anno nondum expleto sacro est roborata Chrismate, eodemque fere tem­ pore Eucharistico pabulo primum refecta adeoque enutrita, ut terrenum cibum fastidire ipsa fateretur. Virginitatem custodiens et fovens, qua­ tuordecim annos nata votum nuncupavit eiusdem virtutis cum desiderio in actum deducendi propositum, quod iampridem fecerat, vitam religio­ sam ingrediendi. Mater autem fortiter restitit et consensum ad maiorem usque aetatem Famulae Dei denegavit, eo vel magis quod inde a septen­ nio, patre orbata, sub unius matris potestate degebat. Itaque, quamvis in mundo vitam agens, religiosae vocationi animo adhaerens, a dome­ sticis obeundis muneribus non relaxabat, cum domi, tum in schola et in societate. Maiorem tandem assecuta aetatem, mundo valedixit atque, ut Deo se ipsam valeret offerre totam, Divionense Carmelum die 2 Augusti anno 1901 ingressa est, ubi suum explevit postulatum, atque carmelitica veste induta, novitiatus tempus agere incepit, ariditate quidem spiritus aspere tentata, in religiosa tamen disciplina perseverans. Tandem die 11 Ia­ nuarii a. 1903 religiosam professionem emisit. Silentii vitaeque absconditae cum Christo in Deo (cfr. Col. 3, 3) aman­ tissima, monasticam regulam servando, nihil ardentius cupiebat quam tres Divinas Personas animam eius inhabitantes laudare et glorificare, ita ut laus gloriae (cfr. Eph. 1, 6) appellari voluerit. Ingravescente morbo, quo tentata erat, acribusque doloribus fortiter toleratis, pie obdormivit in Domino sanctis munita Sacramentis die 9 Novembris anno 1906, aetatis anno vicesimo sexto. Sacra. Congregatio Rituum 537

Percrebrescens autem in dies sanctitatis eius fama caelestibus signis visa est confirmàri. Quam ob rem factum est, ut causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis ageretur. Itaque processus ordi­ naria auctoritate annis 1931-1941 constructi sunt in Curia ecclesiastica Divionensi, aliique rogatoriales, qui dicuntur, et suppletivi, Sacraeque huic Congregationi exhibiti sunt. Interim plures Elmi Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, Abbates et Moderatores religiosorum ac reli­ giosarum instantes preces, beatificationem eiusdem Famulae Dei postu­ lantes, Summo Pontifici obtulerunt. Quare Sacra haec Rituum Congregatio die 28 mensis Ianuarii a. 1944, scriptis perpensis, decrevit nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Servatis itaque omnibus de iure servandis, instante Revmo P. Ioanne a Iesu et Maria, Ordinis Carmelitarum Discalceatorum Postulatore generali, die 24 Octobris anno 1961, in ordinario coetu huius Congre­ gationis ad Vaticanum habito, Emus ac Revmus Dominus Andreas Cardinalis Jullien, causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : (( An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur », deque ea retulit. Et Emi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, auditis quoque Officialibus Praelatis, prae­ sertim vero R. P. Ferdinando Antonelli O. F. M., Fidei Promotore Ge­ nerali, rescripserunt : (( Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit ». Facta insequenti die Summo Pontifici Ioanni Papae XXIII de his omnibus per supra dictum Fidei Promotorem Generalem fideli reía tione, Sanctitas Sua rescriptum Emorum Patrum ratum habens, com­ missionem introductionis causae Servae Dei Elisabeth a SSma Trinitate, monialis professae Ordinis Carmelitarum Discalceatarum, Sua manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 25 Octobris a. D. 1961.

83 C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculan., Praefectus L. © S. Henricus Dante, a Secretis •538 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IT VICTORIEN.

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Margaritae Mariae López de Maturana, fundatricis et primae moderatricis generalis Instituti Missiona­ lium Mercedariarum loci « Berriz ».

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Hispanica tellus hand semel exstitit Ecclesiae viridarium, ex qno magnifici prodierunt flores, viri nempe ac mulieres, qui amore erga Iesum Redemptorem animarumque salutem infiammati, se omnes et omnia ad Regnum Dei per totum terrarum orbem dilatandum et amplificandum impender unt. Quos inter flores emicat etiam Serva Dei Margarita Maria López de Maturana. Ea nata est Flaviobrigiae in Hispania die 25 mensis Iulii anni 1884, parentibus Vincentio López de Maturana et Ioanna Ortiz de Zarate censu vitaeque integritate conspicuis, atque postridie sacro est renata fonte nomenque accepit Mariam a Columna, hispanice Pilar. Adhuc infantula, die 6 Iulii a. 1886 sacramento Confirmationis est roborata. Parentes optimam Servae Dei institutionem impertiendam curarunt. Pia, docilis, in studiis ipsa valde profecit. Cum ageret decimum aetatis annum, Collegium Verde Crucis Ordinis B. Mariae Virg. de Mercede loci Berriz ingressa, pietati et sui abnegationi impensius in dies se dedit. Paulo vero post, votum protulit castitatis religiosaeque voca­ tionis haud dubia suppeditare coepit indicia. In domum autem pater­ nam a matre revocata, oblatis nuptiis praefracte reiectis, in fovenda vocatione strenue perseveravit. Die tandem 25 Iulii a. 1903 Ordinem B. Mariae Virginis de Mercede in vetere suo Collegio Verae Crucis in­ gredi valuit ac, die 10 Augusti eiusdem anni, religiosum induit habitum, assumpto religioso nomine Sororis Margaritae Mariae. Periodo proba­ tionis laudabiliter transacta, die 10 Augusti anno 1904 prima nuncu­ pavit vota atque die 28 Augusti a. 1907 sollemnibus votis Caelesti Sponso tandem est obligata. Usque ad annum 1927 Serva Dei Magistrae, Inspectricis ac Studio­ rum Praepositae munera tam laudabili sedulitate obivit, ut, ea mode­ rante, Collegium Verae Crucis mirum in modum floruerit. Religiosis virtutibus praeclara, Famula Dei peculiares exhibuit notas Sacra Congregatio Rituum 539 caritatis erga miseros derelictos summique studii Fidei propagandae. Epistolare commercium assidue fovit cum leprosis in nosocomiis loco­ rum Guliòn et Fontilles degentibus, quos omni industria iuvare sategit. Apostolico insuper zelo impulsa, consodalium et alumnarum animos Missionum amore ita inflammavit, ut Collegium Verae Crucis centrum missionale magni momenti sit factum. Nec Serva Dei quievit donec, probantibus Superioribus, consodales Missionem Wuhu in Sinis anno 1926 acceperunt. Ipsa, quadragesimum iam aetatis annum agens, Mis­ sionis Antistita est electa. Infirma licet valetudine uteretur, sex et viginti post annos peractae clausurae, missionali vita suscepta, arduis diuturnisque itineribus terrarum orbem peragravit. Indefessis Servae Dei laboribus tribuendae sunt non modo Missiones Wuhu et Saipan in Sinis, Tokiensis in Iaponia, Ponapeensis in Insulis Carolinis aliaeque, sed eius opera vetus etiam Collegium Verae Crucis, probantibus Superioribus et unanimi consodalium consensu, conver­ sum est in novum Institutum Missionalium Mercedariarum, quod anno 1930 ab Apostolica Sede approbatum est. Serva Dei, generalis Antistita novi Instituti die 30 Iulii anni 1931 renunciata, eius gubernacula magna cum laude prudentiae, caritatis animarumque zelo tenuit. Gravibus licet morbis indesinenter tentata, Famula Dei sui muneris officiis corporisque afflictationibus mirabili constantia vacare perrexit ad piissimum usque obitum, qui contigit die 23 Iulii anno 1934. Percrebrescens autem in dies sanctimoniae eius fama, qua vivens quoque bonestata fuerat, caelestibus signis visa est confirmari. Quamob­ rem de Beatorum caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus in Curia Victoriensi a die 30 Iulii a. 1943 ad diem 3 Iunii a. 1950, necnon rogatorialis processiculus in Matritensi Curia a die 11 ad diem 23 men­ sis Martii anni 1950 ; qui absoluti ad S. Rituum Congregationem delati sunt. Interim quamplurimae litterae sacrorum Antistitum ac virorum tam ecclesiastica quam civili dignitate insignium ad Summum Pontificem pervenerunt, sanctitatis famam Servae Dei extollentes causaeque beati­ ficationis introductionem enixe postulantes. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congre­ gatio, scriptis Servae Dei rite perpensis, Decreto diei 4 Maii a. 1954, approbante Pio Papa XII fel. rec, ad ulteriora procedi posse edixit. Quapropter, instante R. P. D. Xaverio Paventi, causae huius persedulo Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardinalis Micara, Episcopus Velitern. et causae Ponens seu Relator, in ordinario S. Rituum Congregationis coetu die 24 Octobris anni 1961 celebrato, dubium proposuit disceptandum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. 540 Acta Apostolicae aedis - Commentarium Officiale

Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post rela­ tionem ipsius Cardinalis Ponentis, auditis quoque Officialium Praela­ torum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promo­ toris Generalis, suffragiis, omnibus diligenter perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanc­ tissimo placuerit. Facta insequenti die de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per supradictum Promotorem Fidei Gene­ ralem relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregatio­ nis ratum habuit et confirmavit atque commissionem introductionis causae Servae Dei Margaritae Mariae López de Maturana manu propria signare benigne dignata est. Datum Romae, die 25 Octobris a. D. 1961.

.Si C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculanus, Praefectus L. £8 S. Henricus Dante, a Secretis

V

BUSCODUCEN.

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Fr. Andreae van den Boer, e Congregatione Fratrum B. Mariae Virg. Matris Misericordiae.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Nulla maior ars quam illa instituendi educandique pueros et adule­ scentes. Est namque ea, ut S. Gregorius Nazianzenus scribit, « ars artium, scientia scientiarum » (Or. II, Apologetica, in P. G. 35, 425). Chrysostomus quoque ait : « Quid par illi arti, quae dirigendae animae et efformandae iuvenis menti et indoli incumbit? Qui tali instructus est facultate, plus diligentiae exhibeat oportet, quam quivis pictor aut sta­ tuamus » (Horn. 60 in Matth. cap. 18, in P. G. 58, 584). Quae autem ars, si ex virtutis exerceatur praecepto, in maximum cum Ecclesiae tum civilis societatis bonum vertitur, et qui eidem institerint, summis lau­ dibus iure merito extollendi sunt. Eos inter, qui adulescentium menti moribusque fingendis verbo et exemplo operam egregie navarunt, recensendus est Servus Dei Fr. An- Sacra Congregatio Rituum 541 dreas van den Boer, e Congregatione Fratrum B. Mariae Virginis, titulo Matris Misericordiae. Is natus est die 24 mensis Novembris anno 1841, in pago cui nomen vulgo Udenhaut intra Buscoducensis dioecesis fines, in Hollandiae provincia Barbantia, parentibus Petro van den Boer et Maria Bergmans, piis honestisque ruricolis, eodemque nativitatis die sacro est renatus fonte, nominibus impositis Ioanne Maria. A teneris iam annis fuit doci­ lítate pietateque insignis. Publicas scholas in loco vulgo Helvoirt, quo pater cum familia lares transtulerat, celebravit. Sextum et decimum agens annum sacro Chrismate est roboratus, eodemque, ut praesumitur, tempore ad sacram Synaxim accessit. Mox autem sese a Deo vocatum persentiens, laeto animo religiosae perfectionis viam aggressus est. Die igitur 14 mensis Octobris anno 1859 in novitiatum Congregationis Fra­ trum B. Mariae Virginis, Matris Misericordiae, admissus est ubi, accepto Fratris Andreae nomine, anno 1860 in festo Omnium Sanctorum vota nuncupavit religiosa ad triennium, quae dein, die 6 Septembris a. 1863, in perpetuum confirmavit. Exinde vitam suam impendere ac superimpendere studuit Famulus Dei ad puerorum, praesertim pauperum, institutionem et educationem. Ludimagistri diplomate anno 1861 decora tus, huic muneri totum sese ligatum sensit atque pluribus tradendis disciplinis per plus quam quinquaginta annos naviter et indefesse fuit addictus. Neque his con­ tentus, multos edidit libros, quibus pueros ad pietatem adduceret atque institutoribus quoque doctrinae et educationis auxilium praeberet. Exsultans ut gigas ad currendam viam suam (cfr. Ps. 18, 6), virtu­ tum christianarum et religiosarum insigne praebuit exemplum, ita ut apud plurimos nomen <( sancti Fratris » obtinuerit. Laborem numquam recusavit atque ad senectutem usque, licet infirmus doloribusque op- pressus, suis muniis, inter quae et Moderatoris alumnorum Seminarii suae Congregationis, perfunctus est. Anno 1912 a Gubernio Batavico magister publice sollemniterque renuntiatus est. Gravi tandem morbo per quatuor annos vexatus, die 3 mensis Au­ gusti anni 1917, extremis Ecclesiae Sacramentis pie receptis, in Con­ ventu S. Cordis Tilburgi quieto fine obdormivit in Domino. Cum Dei Famulus eum vitae cursum tenuerit, ut a recto fine non solum unquam deflecteret, verum etiam propositi tenax ad sanctitatem virili ànimo contenderet, sanctimoniae fama in vita gavisus est. Quae fama post eiusdem mortem nedum decreverit, in dies increbuit, acceden­ tibus quoque caelestibus signis, quae eius apud Deum intercessione pa­ trata asseruntur. Quapropter de Beatorum caelitum honoribus eidem decernendis causa 542 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, quos dicunt, processus in ecclesiastica Curia Buscoducensi a die 1 mensis Augusti anni 1947 ad diem usque 11 mensis Decembris anni 1948 ; qui absoluti ad Sacram Rituum Congregationem delati fuerunt. Interim quamplurimae litterae sacrorum Antistitum, Ordinum ac Congregationum religiosorum religio­ sarumque Moderatorum, ac virorum tam ecclesiastica quam civili aucto­ ritate insignium, ad Romanum Pontificem pervenerunt, Famuli Dei sanctitatem extollentes causaeque beatificationis introductionem enixe postulantes. Servatis igitur omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congrega­ tio, scriptis eiusdem Servi Dei rite perpensis, nihil obstare Decreto diei 25 Februarii a. 1959 edixit, quominus ad ulteriora procedi posset. Idcirco, instante R. P. D. Iosepho Damen, Pontificii Batavorum de Urbe Collegii Moderatore atque causae huius persedulo Postulatore legi­ time constituto, Emus ac Revmus Dominus Eugenius Cardinalis Tisse­ rant, Episcopus Ostien. et Portuen. ac Sanctae Rufinae, eiusdem causae Ponens seu Relator, in ordinario Sacrae Rituum Congregationis coetu die 19 mensis Decembris anni 1961 ad Vaticanas aedes celebrato, sequens ad discutiendum proposuit dubium : An signanda sit commissio intro­ ductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis relationem, auditis quoque Officialibus Praelatis, praesertim R. P. Fer­ dinando Antonelli O. F. M., sanctae Fidei Promotore Generali, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum die 27 mensis Ianuarii anni huius de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per supra dictum Fidei Promotorem Generalem fideli relatione, eadem Sanctitas Sua rescrip­ tum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque commissionem introductionis causae Servi Dei Fratris Andreae van den Boer, e Congregatione Fratrum B. M. V. Matris Misericordiae, propria manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 27 Ianuarii a. D. 1962.

© C. Card. CICOGNANI, Ep. Tusculanus, Praefectus L. i£ S.

Henricus Dante, a Secretis Diarium Romanae Curiae 543/

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 2 dicembre 1963. S. E. Revma Monsig. Massé Carlo, Vescovo tit. di Fena e Vicario Generale di Luçon. 12 gennaio 1964. S. E. Revma Monsig. Buddy Carlo Francesco, Vescovo di San Diego. 16 marzo » S. E. Revma Monsig. Behring Giorgio J., Vescovo di To­ ledo in America. 16 maggio » S. E. Revma Monsig. O'Shea Giovanni, Vescovo di Kan chow.

Protonolari Apostolici ad instar participantium: 3 febbraio 1964. Monsig. Foley Giovanni (Saint Paul, Minnesota). » » » Monsig. Gilligan Francesco (Saint Paul, Minnesota). » » » Monsig. Gormley Donaldo (Saint Paul, Minnesota). » » » Monsig. Keefe Giorgio (Saint Paul, Minnesota). 9 marzo » Monsig. McCarthy Giovanni F. (New York). 3 aprile » Monsig. Weiskopf Michele (Innsbruck-Feldkirch). 29 » » Monsig. Guarnacci Raffaele ().

ONORIFICENZE Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 5 aprile 1963. Al sig. Burriel y Rodríguez Germano (Spagna). La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa: 27 aprile 1963. Al sig. Gorthon Bo F. (Stockholm). La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa : 15 dicembre 1962. Al sig. Cuadra Pasos Carlo (Granada in Nicaragua). 2 febbraio 1963. Al sig. Mejía Herrera Giacomo (Medellin). 24 » » Al sig. De Azevedo Ribeiro Jair (Säo Paulo). » » » Al sig. Lynch Bressan Giovanni Alberto (Säo Paulo). 16 aprile » Al sig. Paschak Wolodymyr (Winnipeg degli Ucraini). 20 » » Al sig. Alonzo Alberto (Gerusalemme). 544 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

10 maggio 3963. Al sig. Bracci Gino (Penne-Pescara). » » Al sig. Severini Raffaele (Penne-Pescara). Al sig. Speranzini Francesco (Penne-Pescara).

)) » Al sig. Campiteli! Giuseppe Matteo (Trieste e Capo distria). » Al sig. Gardo Gaetano (Trieste e Capodistria). 17 » Al sig. De Feo Tommaso (Bari). » Al sig. Ventura Andrea (Bari). » Al sig. Brudaglio Vincenzo (Trani e Barletta). » » » Al sig- Gusmai Andrea (Trani e Barletta). » Al sig. Tandoi Filippo (Trani e Barletta). » Al sig. Jocchi Oreste (Valva e Sulmona). 31 Al sig. Rosso Giovanni Battista (Caserta).

// Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa: 21 novembre 19G2. Al sig. Graf Rodolfo (Sankt Pölten). » » » Al sig. Rücker Federico (Salzburg). 8 dicembre Al sig. Hauser Paolo (Sankt Pölten). 29 » » Al sig. Martins de Araújo Luigi (Jàboticabal). 2 febbraio 1963. Al sig. Salgado Giuseppe Enrico (Goiâs). 9 marzo Al sig. De Freitas Costa Guiomar (überlandia). 17 » » Al sig. Camargo Barbosa Ercilio (Santos). » Al sig. Weijers Teodoro Giovanni fs-Hertogenboscli). 23 » Al sig. Cuyten Bernardo Enrico (Roermond). » » Al sig. Oosterbaan Ijsbrand Nicola (Roermond). » » » Al sig. Eeinards Leone M. G. TJ. (Röermond). » Al sig. Muiteman Urso Giuseppe (Utrecht). » » Al sig. Sadée Luigi Carlo A. M. U. (Utrecht). 30 )) » Al sig. Groossens Giacomo Maria G. A. ('s-Hertogen­ bosch) . » Al sig. Hoogers Francesco Giovanni G. ('s-Hertogen- bosch). » Al sig. Van Stokkum Enrico Goffredo ('s-Hertogenbosch). 27 aprile » Al sig. Hansen Giovanni (Köbenhavn). » » Al sig. Cools Adriano L. G. ('s-Hërtogenbosch). 1 maggio » Al sig. Frassinelli Mario (Sion). » » Al sig. Minelli Francesco (Torino). 10 » Al sig. Stockmann Enrico G. A .M. (Haarlem). » » Al sig. Benini Francesco (Penné-Pescara). » » Al sig. Giacintucci Rocco (Penne-Pescara). » Al sig. Koks Giacomo P. A. (Rotterdam). 17 » Al sig. Colangelo Luigi (Bisceglie). » Al sig. Bobba Felice (Casale Monferrato). » Al sig. C urei Amedeo (Trani e Barletta). » » » Al sig. Rizzi Angelo Raffaele (Trani e Barletta). 25 Al sig. Valdini Enrico (Firenze). » » » Al sig. van Eouwen Wouterq Cornelio (Utrecht). 31 » » Al sig. Catello Corrado (Napoli). » Al sig. Tieland Enrico E. L. ('s-Hertogenbosch). An. et vol. LVI 31 Iulii 1964 (Ser. IH, v. VI) - N. 9

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Librería Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I

INDORENSIS — JABALPURENSIS AIMERENSIS-JAIPURENSIS (BHOPALENSIS)

Ex Ecclesiis Indorensi, Jabalpurensi, Aimerensi-Jaipurensi quaedam ter­ ritoria detrahuntur, quibus nova Sedes metropolitana conditur, « Bhopa- lensis » cognominanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Qui divino consilio et voluntate omnem in Ecclesiam potestatem atque auctoritatem habuimus, et eam quidem « in aedificationem » cor­ poris Christi (cf. II Cor., 10, 8), non modo id summo opere curamus ut fideles omnes, quotquot in orbe terrarum suo sinu Ecclesia complectitur, sincera Christi doctrina, cuius custodes facti sumus, nutriamus aeter- narumque veritatum splendore collustremus, sed etiam externam eius­ dem Ecclesiae compagem commutare non dubitamus, quoties, rebus im-

35 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 546 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mutatis, et fidelibus utilitates optatae exoriri, et maiores christianarum virtutum fructus percipi provideantur. Quam ob. rem, cum venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox, Archiepiscopus titulo Melitenaeus et in India Apostolicus Internuntius, sententia ante audita venerabilium Fratrum Episcoporum loci Ordinariorum, id proposuerit ut nova Sedes metropolitana in Statu, quem dicunt, Madhya Pradesh, constitueretur, Nos, re bene considerata, haec quae sequuntur decernimus atque iube­ mus. A dioecesibus Indorensi, Jabalpurensi et Aimerensi-Jaipurensi ter­ ritoria seu Districtus civiles distrahimus de Hoshangabad, de Sehore, de Raisen, de Sagar, et de Vidisha ; quibus terris novam archidioecesim metropolitanam condimus, Bhopalensem appellandam, cuius sane caput urbs Bhopal erit, in qua sacer Praesul domicilium et cathedram collo- cabit, in templo scilicet civitatis principe. Huic autem metropolitanae Sedi dioeceses Indorensem, labalpurensem et Raigarhensem-Ambika- purensem suffraganeas constituimus, quarum Antistites sacro Praesuli Bhopalensi obnoxii erunt. Scilicet has dioeceses a iuris dictione sui cuius- que Ordinarii eximimus : Indorensem nempe, ab Agraensis, ceteras ab Nagpurensis. Ad mensam novae Ecclesiae quod attinet, ad Seminarium, ad Canonicorum Collegium, ad regimen et administrationem atque simi­ lia, praescripta Iuris Canonici observentur. Documenta vero et acta, quae ad conditam archidioecesim quoquo modo respiciant, ad eius Curiam ar­ chiepiscopalem mittantur, ibique religiosa cura custodiantur. Ceterum, haec omnia quae iussimus venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox ad exitum adducet, vel quem ille delegaverit, factis ad hoc necessariis facultatibus. Re vero acta, documenta exarentur, quorum sincera exem­ pla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si eo tempore alius Internuntiaturae in India praesit, hic mandata No­ stra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Pauli Pp. VI 547

tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco ffi Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 1.

II

ABIDJANENSIS ET ALIARUM (ABENGURUENSIS)

Ex quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Abidjanensi et a dioe­ cesibus Katiolaënsi et Buakensi nova conditur dioecesis, « Abenguruen- sis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Sacrum Consilium christiano nomini propagando cum expertum esset in Republica Africae Occidentalis, quam Côte d'Ivoire appellant, et numero nativum clerum praestantem esse et virtute, optimum censuit, atque ad catholicae rei incrementum peropportunum si nova ibi locorum conderetur dioecesis, quae iisdem sacerdotibus gubernanda committere- tur. Audita ideo sententia sive venerabilis Fratris Ioannis Baptistae Maury, Archiepiscopi titulo Laodicensis in Phrygia atque Apostolici 548 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in Africa Occidentali Delegati, sive sacrorum Praesulum ad quos nego­ tium pertineret, proposuit idem Consilium ut, ad optatam cathedralem Sedem constituendam, certa quaedam territoria ex archidioecesi Abi­ djanensi atque dioecesibus Katiolaënsi et Buakensi distraherentur. Quod Sacrae Congregationis propositum cum Nobis hodie relatum commen- datumque esset, de apostolica Nostra potestate ea quae sequuntur decer­ nimus. Ab archidioecesi Abidjanensi subpraefecturas civiles vulgo cogno- minatas Abengourou, Agnibilekrou et Adzopé detrahimus; a dioecesi Katiolaënsi, subpraefecturas civiles Bini-Madam, Bondoukou, Bouna, Nassian, Tanda et Tehini ; a dioecesi denique Buakensi, subpraefecturas civiles Bongouanou et Arrah, atque ex iis novam dioecesim condimus, Abenguruensem appellandam. Conditam cathedralem Sedem curis com­ mittimus e nativo clero sacerdotum, quos paterne hortamur ut vires impendant suas ad evangelicam disciplinam nescientibus nuntiandam, scientibus confirmandam. Decernimus praeterea ut eadem dioecesis, quae Sacrae Congregationi de Propaganda Fide perget esse obnoxia, suffra­ ganea sit metropolitanae Sedi Abidjanensi; item eius Episcopus Archie­ piscopi Abidjanensis metropolitanae iurisdictioni subdatur. Qui prae­ terea sedem suam in urbe vulgo Abengourou appellata ponet ; episcopa­ lis vero magisterii cathedram in templo Deo dicato in honorem Sanctae Teresiae a Iesu Infante, quod ad cathedralis sacrae aedis dignitatem attollimus. Consultores tandem dioecesanos deligat ad normam iuris, quoadusque scilicet Canonicorum collegium ibidem condatur. Haec quae iussimus ad effectum perducenda curabit venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem diximus, vel per se ipse vel per alium virum, qui sit ecclesiastica dignitate indutus. Qui autem negotium perfecerit documenta de more exaranda studebit, quamque primum ad Sacram Congregationem de Propaganda Fide mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni- Acta Pauli Pp. VI 549 tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Septembris, anno Domini. millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 77.

III SHIKOKUENSIS (TAKAMATSUENSIS)

Praefectura apostolica Shikokuensis ad gradum extollitur dioecesis, no­ mine indicto « Takamatsuensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Catholicae Ecclesiae fines latius in dies, Evangelii praeconum opera, proferri ad Christique ovile quam plurimos adduci ex cunctis gentibus homines aequa sane est ratio cur gaudio afficiamur maximo. Quod cum praesertim fieri intra fines praefecturae apostolicae Shikokuensis, in Iaponia, certiores facti simus, visum est Nobis eandem praefecturam esse ad dioecesis gradum et dignitatem provehendam : quae res non tan­ tum effecti ibi locorum operis insigne documentum, verum etiam est ad multiplicandos christianae religionis prolatandae labores incitatio. Li­ bentissime propterea accipientes quod Sacra Congregatio de Propaganda Fide, audita nempe sententia venerabilis Fratris Marii Cagna, Archie­ piscopi titulo Heraclensis in Europa atque Apostolici in Iaponia Inter- 550 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nuntii, statuit, praefecturam Shikokuensem, quam nominavimus, in dioecesis formam redigimus, Takamatsuensis appellandam Quae scilicet omnibus fruetur iuribus ex lege canonica ei competentibus. Item eius Episcopus, qui praeterea, una cum sua Ecclesia, metropolitanae iuris­ dictioni Archiepiscopi Tokyensis obnoxius erit. Sacer praeterea novae dioecesis Praesul sedem suam ponet in urbe quam vulgus Takamatsu appellat, episcopalis vero magisterii cathedram in templo ibidem exstan­ te, Deo sacro in honorem B. M. V. in Caelum receptae. Censemus insuper ut, pro Canonicorum collegio per alias sub plumbo Litteras condendo, consultores dioecesanos ad normam iuris ad tempus ille deligat, qui nempe a munere suo cessabunt Canonicis constitutis. Haec quae decre­ vimus venerabilis Prater Marius Cagna, quem diximus, ad exitum ad­ ducenda curabit, sive per se sive per alium in ecclesiastica dignitate constitutum virum. Qui vero rem perfecerit documenta de more exara­ bit, quam primum ad Sacrum Fidei Christianae Propagandae Consi­ lium mittenda. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efticacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. B. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 68. Acta Pauli Pp. VI 551

IV AITAPENSIS (VANIMOËNSIS)

Quibusdam distractis territoriis a vicariatu apostolico Aitapensi, in Nova Guinàea, praefectura apostolica conditur nomine « Vanimoënsis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Omnium Ecclesiarum, ut Nostrum poscit officium, perquam solliciti earundemque cupientes maiores in dies progressiones, laeto animo acce­ pimus quotidie diffundi in Aitapensi apostolico vicariatu christianam doctrinam laetissimisque fructibus latius redundare. Cumque vero, quo et amplius id fieri posset, aestimavisset Sacra Congregatio de Propa­ ganda Fide optimum esse si aptius ibi locorum disponeretur territorium novaque conderetur ecclesiastica circumscriptio, visum est id probare quod eadem Congregatio, post auditum venerabilem Fratrem Dominicum Enrici, Archiepiscopum titulo Ancusensem et in Australia, Nova Zelan­ dia atque Oceania Apostolicum Delegatum, ea de re statuit. De suprema ideo et apostolica Nostra potestate, qua catholicae praesidemus Eccle­ siae, integram vicariatus apostolici Aitapensis occidentalem partem dis- trahimus atque ex ea praefecturam apostolicam constituimus, Vani- moënsem appellandam, cuius hi erunt fines : ad septentrionalem partem, Oceanus Pacificus; ad occidentem solem, Irian occidentalis; ad meri­ diem, praefectura apostolica Daruensis; ad orientem denique solem, seu inter novam praefecturam apostolicam et vicariatum apostolicum Aitapensem, linea meridiani circuli 145.45. Conditam circumscriptio­ nem curis concredimus Patrum Congregationis Clericorum Excalceato- rum Ssmae Crucis et Passionis Domini Nostri Iesu Christi, ad nostrum tamen et Apostolicae Sedis nutum, quos paterne hortamur ut nulli labori desint ad christianorum fidem firmandam ad eamque inter eth­ nicos magis magisque proferendam. Censemus praeterea ut haec quae iussimus ad exitum adducat venerabilis Frater Dominicus Enrici, quem diximus, vel per se vel per alium delegatum virum, dummodo in ecclesiastica dignitate constitutum. Qui vero negotium perfecerit, de more documenta exarari curet, ad Sacram Congregationem de Propa­ ganda Fide quam primum mittenda. 552 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Septembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN /S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus Hannibal Ferretti, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIII, n. 71.

V SOBRALENSIS - IGUATUVINAE (CRATEOPOLITANAE)

Ex quibusdam territoriis dioecesium Sobralensis et Iguatuvinae nova fit dioecesis, nomine « Crateopolitana ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Pro apostolico, quo tamquam Petri successores fungimur, universae Ecclesiae regendae munere omniumque christifidelium summa cura iu- vandorum, preces accipiendas esse putavimus venerabilis Fratris Ar- Acta Pauli Pp. VI 553 mandi Lombardi, Archiepiscopi titulo Caesariensis Philippi et in Bra­ silia Apostolici Nuntii, qui, post sententiam rogatos venerabiles Fratres Ioannem Iosephum da Mota y Albuquerque, Episcopum Sobralensem, et Iosephum Maurum Ramalho de Alarcón Santiago, Episcopum Igua- tuvinum, ab Apostolica Sede petiit ut ex quibusdam territoriis dioece­ sium Sobralensis et Iguatuvinae nova constitueretur sedes cathedralis. De sententia ideo venerabilium Fratrum Nostrorum S. R. E. Cardina­ lium, qui Sacrae Congregationi Consistoriali praesunt, deque suprema potestate Nostra sequentia decernimus. A dioecesi Sobralensi integra territoria separamus municipiorum, prout in praesens lege civili circum­ scribuntur, quae vulgo nuncupantur Crateús, Independencia, Ipueiras, Monsènhor Tabosa, Nova Russas, Novo Oriente, Poranga, Tamboril; a dioecesi autem Iguatuvina municipia separamus, item prout lege civili terminantur, vulgo nuncupata Cococí, Parambú et Tauá, ex omnibus­ que novam condimus dioecesim, Grateopolitanam appellandam iisdem­ que icingendam finibus ac municipia e quibus fit. Episcopalem novae dioecesis sedem in urbe vulgo Crateús ponendam statuimus, episcopalis vero magisterii cathedram in curiali templo ibidem exstante Domino de Bonfim dicato, quod ad gradum cathedralis evehimus. Sive sacrae aedi cathedrali sive Crateopolitano Episcopo congrua iura damus, impositis praeterea sacrorum Antistiti obligationibus, quas inter hae praecipuae erunt : Canonicorum collegium constituendi ; donec tamen id fieri possit, consultores dioecesanos ad normam iuris eligendi ; minus saltem Semi­ narium, graviter quidem eius onerata conscientia, struendi ad normam iuris communis adque peculiares leges Sacrae Congregationis de Semi­ nariis et Studiorum Universitatibus, cuius Seminarii sive ingenio sive animi dotibus praestantes alumnos Romam mittendi, in Pontificium Collegium Pianum Brasilianum, philosophicis theologicisque discipli­ nis imbuendos. Iubemus insuper ut dioecesis Crateopolitana suffraga­ nea sit metropolitanae Sedi Fortalexiensi, eiusque Episcopus Metropo­ litae eiusdem archidioecesis obnoxius ; ut mensa episcopalis, quae dicitur, fiat ex Curiae emolumentis, fidelium collationibus, bonisque ei obvenien­ tibus ex praescripto canonis 1500 Codicis Iuris Canonici; ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, ei Ecclesiae sacer­ dotes addicantur in cuius territorio vel beneficium vel officium habeant, ceteri vero clerici Seminariique tirones ei, in qua legitimum habeant domicilium; ut denique acta et documenta, conditam dioecesim respi­ cientia, a Curiis Sobralensi et Iguatuvina ad Crateopolitanam mittan­ tur, in tabulario religiose custodienda. Haec omnia quae statuimus 554 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale venerabilis Frater Armandus Lombardi, quem diximus, exsequenda studebit, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarabit atque ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die duodetricesimo mensis Septem­ bris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontifica­ tus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £B Plumbi

In Ap. Cane. tab.. vol. CXIII, n. 100. Acta Pauli Pp. VI 555

LITTERAE APOSTOLICAE

I Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus appellata, totius regionis Cimi- niae principalis Patrona renuntiatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quae regio monte silva ac lacu di­ stinguitur, Ciminia commune quoddam marialis religionis domicilium habet constitutum sacris illis iurisdictionibus quae circa sunt. Tale autem exsistit pervetustum coenobium Sancti Martini, ubi multos iam annos consuetudo Virginem eiusque dolores sollemnissimo ritu cele­ brandi viget. Quodsi potissimum mense Septembri, quo die Ecclesia universa hasce Deiparae aerumnas, hominibus admodum salutares, debito recolit honore, pietatis signa ex multitudinis conventu et alacri­ tate haud dubia deprehenderis, attamen illud Nobis est laudandum, quod totius fere anni cursu sacrae fiunt peregrinationes, quas plurimi fideles participant, atque nobilis huius certaminis victrices inveniuntur, fide caritateque compulsae, humiles Ciminiorum saltuum operae. Sunt enim lignicidae et saltuarii primi Matris Dolorosae cultores, qui mane ac vesperi, quotidianum durissimumque laborem inituri vel ex eo re­ deuntes, ave Ei dicere Eamque ardenter deprecari imaginemque floribus exornare non neglegunt. Siquidem anno MCMXXXVIII effigies illa fuit aureo diademate redimita, praetereaque, post alterum bellum, inter na­ tiones exortum, perelegans aedicula in summo ipso monte est excitata, gratae voluntatis causa erga caelestem Matrem, quae filios a bellicis calamitatibus servarat incolumes. Atque nunc, memores certe munerum ac beneficiorum, eius praesens ac validum patrocinium sibi suisque rebus expetunt. Quamobrem, quinto et vicesimo exeunte anno postquam praedicta imago est coronata, Venerabiles Fratres Adalgisus Albanesi, Archiepiscopus-Episcopus Viterbiensis et Tuscanensis idemque Abbas (( nullius » S. Martini ad Montem Ciminum, Robertus Massimiliani, Epi­ scopus Civitatis Castellanae, Hortanus et Gallesinus, Iosephus Gori, Episcopus Nepesinus et Sutrinus, suorum quisque nomine fidelium,^quos pastorali regunt ministerio, id votum ad Nostram Sedem attulerunt. Nos autem fore confisi, ut, patrocinio decreto, uberiores gratiae fructus 556 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in illam regionem dimanent christianique mores ibidem floreant felicis­ sime, has preces libenter statuimus admittere. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum, Beatissimam Virginem Mariam, a Septem Doloribus appellatam, principalem totius regionis, quae Ciminiis Montibus conti­ netur, caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, sta­ tuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIV mensis Septembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

ffi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II Beata Maria Virgo, quae ut « Salus infirmorum » invocatur, principalis caelestis Patrona totius dioecesis Facatativensis eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Opifera Mater aerumnosorum, Beata Maria Virgo, piis obsequiis colitur in templo, Ordini Fratrum Eremi­ tarum Sancti Augustini credito ad pagum, qui, vulgo « Bojacà )) appel­ latus, finibus dioecesis Facatativensis continetur. Est enim ibi proposita sacra imago eiusdem Deiparae, Filium suum de Cruce depositum geni­ bus sustinentis, cui adiecta appellatio « Salus infirmorum ». Re quidem vera Dei Genetrix miserentissima, a supplicibus exorata, qui non solum e vicinia sed etiam e totius Columbianae Reipublicae regionibus eo peregrinationis causa perfrequentes accedunt, munerum suorum copiam aegris alioque modo afflictis impertit. Cupiens vero, ut dioecesis ista recens constituta Beatae Mariae Virginis, nomine illo insignis, praesi- Acta Pauli Pp. VI 557 dio obtegeretur atque adeo res catholica ea in regione felicibus augere­ tur incrementis, Venerabilis Frater Radulfus Zambrano Camader, Facatativensis Episcopus, prolatis simul votis cleri gregisque suis curis commissi, huiusmodi patrocinii concessionem a Nobis efflagitavit. Qui­ bus precibus libenter admissis, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, omnibus attente perpensis, certa scientia ac matura delibera­ tione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, quae ut (( Salus infirmorum » invocatur, principalem totius dioecesis Facatativensis caelestem Patronam constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque effica­ ces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXVII mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

œ HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae abbatiali Beatae Mariae Virg. in Caelum assumptae sacrae in oppido « Montichia- ri », dioecesis Brixiensis.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — « Montibus in claris semper vivida fides » : quam vera sint haec verba publico insigni oppidi, cui vulgare nomen « Montichiari », adiecta, rerum memoria, sacris monumentis, pia civium alacritate etiamnum vigente affatim comprobatur. Mature enim constituta est ibi religionis catholicae sedes, unde christianitatis lumen in circumiacentem agrum est salubriter diffusum, et ab antiquis temporibus coenobia sodalium ad evangelicam nitentium perfectionem 558 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

floruerunt. Imprimis vero dignum est, quod memoretur, templum Sancti Pancratii, in summo colle ante annum millesimum structurae genere basilicarum proprio exstructum. Praeter quod, plures sacras aedes, maxime in rure contermino, per saeculorum aetates excitavit Monticla- rensium pietas. Praesertim autem iuvat meminisse eorum inceptu et largitate ecclesiam Sanctae Mariae Novae inito saeculo xv eleganti manu, opere nobili, conditam esse, quod templum Sancti Pancratii a loco aedificiis frequenti longius abesset. Verum cum aucto civium numero ea non putaretur sufficere, anno MDCCXXVIII est captum consilium amplius templum eiusdem Deiparae honori construendi ; cuius auspica- lis lapis est anno postero iactus et ad quod erigendum perficiendumque plurimum studii et navitatis ab incolis per saeculum fere fuit impen­ sum. Ex quo tempore stat ad auras, priore aede mariali deleta, prae^ clara haec Dei Genetrici in Caelum assumptae sacra ecclesia, cuius frons, opus egregium Antonii Marchetti, Abbatis, septem magnis signis marmoreis ornatur et cui tholus est audacius impositus ; quod templi culmen, statua Divini Redemptoris in summo decoratum, Petrus Anto­ nius Cetti, vir Brixiensis, scite delineasse cognoscitur. Communi etiam laude probatur interior ecclesiae pars, maxime ob aras variae quidem pulchritudinis, pretiositatis unius. Potissimum quidem admirationem habent altaria augusti Sacramenti, Iesu Christi Cruci affixi, Beatae Ma­ riae Virginis a Rosario, Sacrarum Reliquiarum. Imagines pietas quo­ que, vetustam crucem Byzantino more effictam aliaque ornamenta non est quin praedicet. His vero temporibus religionis studium, quo Monti- clarenses tenentur, iterum exsplenduit, siquidem ad paroeciale hoc templum suum, cui abbatiae dignitas est addita, affabre reiiciendum operam alacres contulerunt. Quibus rebus inductus, dilectus filius Franciscus Rossi, abbas-parochus eiusdem ecclesiae, vota quoque signi­ ficans oppidi Auctoritatum civilium et Christifidelium, submisse Nos rogavit, ut mariale templum, cuius laudes perstrinximus, Basilicae Mi­ noris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus, Venerabilium Fra­ trum Hyacinthi Tredici, Brixiensis Archiepiscopi-Episcopi, et Iosephi Almici, Episcopi titulo Arcadiensis et Brixiensis eiusdem Praesulis Auxiliaris, commendatione suffultis, libentissimo animo statuimus obse­ cundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis, plenitu­ dine, harum Litterarum vi_ perpetuumque in modum Monticlarensem abbatialem ecclesiam, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis in Caelum assumptae consecratam et intra fines Brixiensis dioecesis positam, ad Acta Pauli Pp. VI 559

honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite com­ petunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien­ dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIV mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

IV Laosiensis regio a Delegatione Apostolica Indosinensi seiungitur ac De­ legationi Apostolicae Thailandiae et Paeninsuiae Malacensis adicitur.

PAULUS PP. VI

Ad futuram rei memoriam. — Supremo, quod obimus, ministerio im­ pellimur ad ea cuncta efficienda, quae ad Regni Christi fines latius profe- rendos conferant ac fidelibus in terris degentibus, quae missionali opere excoluntur, maiori sint usui. Cum igitur regio Laosiensis, quae ad prae­ sens usque tempus Delegationi Apostolicae in Indosinis erat obnoxia, ab hac longius distet, anno vero MCMLVII a Pio Pp. XII, Decessore Nostro rec. mem., Thailandensis eiusmodi Delegatio sit constituta, cui etiam Malacensis Paeninsula fuit subiecta, res, ad Laosienses quod attinet, novo iam ordine esse componendas non perperam arbitramur. Itaque e consulto Sacrae Congregationis Nomini Christiano propagando, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, territoria Laosiensia, quae usque adhuc e Delegatione Apostolica Indosinensi pendebant, ab hac seiungimus ac Delegationi Thailandiae et Paeninsuiae Malacensis adicimus, quae deinceps Apostolica Delegatio Thailandensis, Laosiensis et Paeninsuiae Malacensis appelletur. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edi­ cimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros 560 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare pote­ runt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die x mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNINI a publicis Ecclesiae negotiis

V

Secretariatus de non Christianis erigitur, cuius Praeses E.mus P. D. Pau­ lus S. R. E. Presbyter Cardinalis Marella renuntiatur.

PAULUS PP. VI

Ad futuram rei memoriam. — Progrediente Concilio Oecumenico Vaticano Secundo, expedire visum est peculiarem Coetum seu Secreta­ riatum institui, cuius esset eos salubriter attingere, qui christianae religionis sunt expertes, scilicet in quos etiam haec verba Domini nostri cadere videntur : « et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili : et illas oportet me adducere » (Io. 10, 16). Hic vero ardor caritatis divinae Ecclesiam, quae opus Christi persequitur, urgeat oportet, his praesertim temporibus, quibus inter homines cuiusvis generis, linguae, religionis multiplices intercedunt rationes. Itaque, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi peculiarem Coetum seu Secretariatum de non Christianis erigimus et constituimus, cuius Praesidem Dilectum Filium Nostrum Paulum Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyterum Cardinalem Marella, prudentia admodum commendatum et in doctrina religionum peritissimum, eligimus et renuntiamus, tribuentes ei facultates omnes necessarias et opportunas ad id officium fructuose in Domino implen­ dum. Contrariis quibusvis non obstantibus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XIX mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

Œi HAMLETUS I. Card. CICOGNAXI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 561

VI Delegatio Apostolica in Republica Ruandensi in Nuntiaturam erigitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quantum utilitatis e publicis offi­ ciorum rationibus, quae Apostolicae huic Sedi intercedunt cum Civita­ tibus, soleat exsistere, neminem latet estque usu iam dudum compro­ batum. Cum igitur commodum esse visum fuerit Apostolicam Sedem et Rempublicam Ruandensem publicis huiusmodi vinculis inter se coniun­ gi, Nos, loco Delegationis Apostolicae, quae hucusque inibi viguit, motu proprio, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostoli­ cae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi, in Republica Ruandae Nuntiaturam Apostolicam erigimus et constituimus, cuius sedem in urbe Chigalia collocamus. Eidem ergo sic per Nos erectae Nuntiaturae omnia et singula deferimus officia, privilegia atque indulta, quae huius­ modi Legationum sunt propria. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque inte­ gros effectus sortiri et obtinere ; eidemque Legationi sic constitutae nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac defi­ niendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit at­ tentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, èub anulo Piscatoris, die vi mensis Iunii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

36 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 562 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I Ad E.mum P. D. Emmanuelem Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Car­ dinalem Gonçalves Cerejeira, Patriarcham Lisbonensem, quem Legatum eligit, ut sollemnibus praesideat celebritatibus indictis centesimo exacto anno, ex quo B. Maria Virgo Immaculata excoli coepta est in montis « Sameiro » sacrario.

PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Lusi­ tania, inclita regio, recentiore aetate singularem in modum materna dilectione Beatae Mariae Virginis visa est frui; siquidem eius cultus permagnis est auctus incrementis eiusque munera supplicibus largiter obvenerunt. Cui rei documento est mons « Sameiro », Augustae Braca- rum imminens, in quo post definitum dogma, quo credimus almam Dei Genetricem sine labe esse conceptam, illustris sedes pietatis marianae est constituta, unde ampla spiritualium fructuum copia in Lusitanum populum permanavit. Allicit enim ad se augustum et faberrime exstruc- tum templum agmina Christifidelium, qui ibi opiferam Virginem depre- cantur, sacra Ecclesiae participant, gratia divina végétant animos. Cum autem in eo sit, ut centesimus annus revolvatur, ex quo in sacra­ rio Beata Maria Virgo Immaculata est excoli coepta, sollemnes cele britates sunt indictae, quae proximo mense agentur. Quas inter non parvum momentum obtinebit Conventus, e tota Lusitania cogendus, cui propositum est, ut de argumentis marialibus, maxime vero de mu­ nere, quod Ecclesiae in sanctuariis Deiparae Virgini dicatis est pro­ prium, ad doctrinae rationes disseratur. Nos autem huiusmodi consilia paterno animo probantes iisque sol­ lemnibus plus auctoritatis dignitatisque tribuere cupientes, Te, Dilecte Fili Noster, qui, Romana purpura ornatus, principi sedi Lusitaniae es praepositus, Legatum Nostrum his Litteris eligimus et renuntiamus, ut nomine Nostro praedictae celebrationi praesideas. Neque dubitamus, quin pro pietate erga caelestem Matrem, qua enites, et pro studio ani­ marum, quo commendaris, commissum Tibi honorificum officium coe­ tibus, qui eo convenient, feliciter utiliterque sit cessurum. Provido sane consilio divino orta sunt in Ecclesia — et ad regionem istam quod attinet, Fatima quoque animo accurrit — sacraria mariana, Acta Pauli Pp. VI 563 unde tot spiritualia percipiuntur emolumenta, hisque temporibus viden­ tur esse maxime accommodata, quibus apud non paucos fides interiit vel saltem languet, caritas friget, ipsa religionis fundamenta labefac- tantur. Est enim Beata Maria Virgo (( omnium membrorum Christi sanctissima Genetrix, mysticum eius Corpus eadem materna cura im­ pensaque caritate prosecuta, qua in cunabulis puerulum Iesum lacten- tem refovit atque enutrivit » ; 1 neque fieri potest, ut qui eam deditissima filii voluntate veneretur et observet, non perveniat ad Iesum atque adeo salutem adipiscatur. Nova igitur alacritate gens Lusitana, quae merito gloriatur se a multo tempore singulari studio Deiparae Virginis Immaculatae teneri, ad hanc Matrem Dei et Matrem nostram se convertat, ita ut sancta religio auctibus provehatur et in privata et publica instituta efficaciter influat. Hanc spem foventes, Tibi, Dilecte Fili Noster, ultro facultatem facimus, ut statuto die, Sacro pontificali ritu peracto, adstantibus fidelibus nomine Nostro Nostraque auctoritate benedicas, plenariam Indulgentiam iis proponens, ad Ecclesiae praescripta lucrandam. De­ nique supernae gratiae conciliatrix peculiarisque benevolentiae Nostrae testis sit Apostolica Benedictio, quam Tibi, Bracharensi Archiepiscopo, civilibus Moderatoribus et Magistratibus, clero ac populo universo, horum sollemnium causa congregatis, peramanter in Domino imper­ timus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

II

Ad E.mum P. D. Richardum Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardina­ lem Cushing, Archiepiscopum Bostoniensem, quinque exacta lustra ab accepta episcopali consecratione celebraturum. PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Dies, qui tibi, Dilecte Fili Noster, semper exspectatus acceptusque anni reve­ latur circulo, mox animo tuo effusiorem afferet religiosam laetitiam :

1 Cfr. Litt. Encycl. Mystici Corporis Pii Pp. XII; A. A. S. v. XXXV, 1943, p. 248. 564 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale y quinque enim condentur lustra, postquam episcopali consecratione adauctus es. Pro benevolentia et egregia existimatione, quibus te prosequimur, tibi episcopatus tui natalem recensenti, et inde di vite vena exortam fidentemque divinorum donorum copiam recolenti, gratulationes profe­ rimus, vota facimus, hortationes admovemus. Quod, superna auxiliante gratia, perfecisti in gloriam Dei ampli- ficandam, in emolumentum et decus archidioecesis Bostoniensis, in catholici quoque nominis utilitatem, id merito Nostro praeconio laudis carere non sinimus. Bonus et pervigil sacer pastor, cui praesidere est servire, cui praee- niinere est diligendo iuvare et iuvando diligere, sollicitudines curasque tuas ita in commissas Christi oves impendisti, ut, quantum fieri possit, nihil eis desit praesidiorum, quae ad Dei cultum promovendum et ad christianae vitae auctum et florem fovendum conducere possunt. Archi­ dioecesis profecto ista sapienti moderatione ita instructa est, ut sacer­ dotum numero, religiosis sodalitatibus, catholicis scholis et collegiis, actione sociali, christianae doctrinae institutione, beneficentiae aptis inceptis insigniter floreat. In pastorali munere fungendo, veluti bonus paterfamilias, profers de thesauro tuo nova et vetera,1 sciens novas rationes novis necessitatibus hominum aptare, haud omnino tamen re­ lictis usu et experientia rerum probatis solidissimis viis. Liberalitas animi opumque, profecto insignis et nobilis laus, mores tuos et christi­ fidelium, quorum ductui et profectui consulis, decorat. Qua fruita sunt et fruuntur praesertim missionalium inceptorum campus et regiones Americae Latinae, ubi generosa auxiliorum vestrorum copia multigenae inopiae ecclesiarum haud sine spectabili fructu et laetis incrementis rerum occurritur, cumprimis ope providentissimi operis a te conditi, quod a S. Iacobo Apostolo nomen sumit. Cuncta felicia et salutaria tibi in praesens percupientes, Christum Iesum, Pontificem aeternum, coronam Praesulum, auctorem et con­ summatorem fidei nostrae, deprecamur, ut potioribus usque donis pro- pitiationis Suae te exornet et ditet. Quorum id apprime optabile et magni ducendum esse videtur, ut sanctitatem Eius sive bonorum operum num­ quam intermissa serie et absolutione, sive crescenti et fiammanti Eius amore magis magisque sequaris. Volumus tuis gressibus motibusque mentis praelucere vibrantia et dulcia dicta, quibus S. Gregorius Na-

1 Cfr. Matth. 13, 52. Acta Pauli Pp. VI 565

zianzenus sese ad devovendum se Christo exstimulabat : (( Tibi vivo, tibi loquor, tibi sedeo, o Eex Christe — Tibi moveo pedum vestigia, quoniam tu me manu tegis — Me igitur et nunc perducas ad bonum finem itineris ».2 Haec libenter accipe bene ominantia et hortativa verba, quibus anni­ versarium agendum diem tibi iucundamus, cum pro comperto habere debeas Nobis parere gaudium, ea quae tibi eveniunt votis tuis dignis impletione congruentia. Quo autem fructuosior anniversarius dies tuus evadat, libenter id tibi facultatis facimus, ut postquam sollemni ritu divinis operatus eris, Nostro nomine Nostraque auctoritate adstantibus christifidelibus bene­ dicat, proposita plenaria Indulgentia, ad Ecclesiae legem lucranda. Tibi denique, Dilecte Fili Noster, et sollertibus Episcopis Auxilia­ ribus tuis, gregique universo, cui sacer pastor consulis, Apostolicam Benedictionem, praecipuae caritatis Nostrae pignus, peramanter imper­ timus. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, die xxn mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Ad summos Moderatores quarundam Familiarum Religiosarum earum­ que sodales, qui Romam convenerunt ad sui cuiusque Instituti Capi­ tulum Generale.*

Dilectissimi filii, Magno gaudio affecti neque modicam spem concipientes, vos contue­ mur, qui coetus delecti iique auctoritate graves estis venerabilium et illustrium Familiarum Eeligiosarum ; vobisque Nos iuvat salutem dicere plurimam, atque egregiam, quam de vobis habemus, opinionem gratum­ que animum Nostrum significare.

2 Carm. I, 1, 36, vv. 31-33; Migne, P.G. 37. 519. * Die 23 mensis Maii a. 1964. 566 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Convenistis Romam ad celebrandum Capitulum Generale uniuscuius­ que Instituti vestri ; quae quidem res, licet in primis Ordinem vel Con­ gregationem vestram tangat, tamen etiam in vitam Ecclesiae redundat, quae a fiorenti condicione vitae religiosae magnam repetit partem vi­ goris sui, studii apostolici, ardoris sanctitatis adipiscendae. Praeterea Nos adiistis, non solum ut obsequia Christi Vicario qua filii addictissimi et amantissimi praeberetis, sed etiam ut Benedictionem Apostolicam impetraretis, quae vobis ipsis, Institutis vestris et prae­ sertim negotiis in Capitulis vestris tractandis prodesset, e quibus, quemadmodum probe confidimus, salutares percipientur fructus, ita ut vita religiosa impensius et alacrius ducatur. Quamvis singulos hos coetus vestros libentissime seiunctim coram admisissemus, et ad unumquemque pro peculiari indole et necessitate verba fecissemus, tamen praeoptavimus omnes simul excipere, quo maius pondus huic colloquio communi tribueremus, eo vel magis quod, hac opportuna oblata occasione, Nobis visum est quaedam exponere, quae ad omnes pertinent religiosos, quotquot sunt per orbem terrarum.

Imprimis vos animadvertere volumus Institutorum religiosorum momentum maximum et eorum munus plane necessarium esse Ecclesiae hisce temporibus. Est quidem fatendum doctrinam de universali ad sanctitatem vocatione fidelium cuiusvis ordinis et condicionis multum in praesenti, ac merito quidem, commendari; quae eo innititur, quod primaria ratione ii baptismi Deo consecrantur. Praeterea horum tem­ porum necessitates postulant, ut ardor vitae christianae in ipso mundo ferveat et animos accendat, scilicet « consecrationem mundi )) requirunt, cuius rei officium praesertim ad laicos pertinet. Haec omnia e provi­ dentis Dei consilio contingunt, estque cur de tam salutaribus inceptis gaudeamus. Cavendum tamen est, ne ea de causa germana notio vitae religiosae, ut semper in Ecclesia viguit, obscuretur, atque iuvenes, cum de deli- gendo vivendi genere cogitant, aliquo modo praepediatur, propterea quod peculiare munus et momentum immutabile status religiosi in Ec­ clesia non amplius distincte et dilucide perspiciunt. Visum est igitur Nobis inaestimabile pondus vitae religiosae eiusque munus necessarium in mentem revocare ; hic enim status, qui e voto­ rum evangelicorum professione indolem propriam accipit, est, secun­ dum exemplum ac doctrinam Iesu Christi, perfecta vivendi ratio, quippe quae eo spectet, ut caritas augescat et ad absolutionem perducatur; Acta Pauli Pp. YI 567 aliis autem vitae generibus fines, utilitates, officia temporalia, quam­ quam per se legitima, sunt proposita. Altera ex parte nunc cum maxime Ecclesiae opus est testimonium publicum et sociale, quod vita religiosa impertitur. Nam quo impensius officium laicorum expetitur vitam christianam in ipso mundo agendi et propagandi, eo magis postulatur, ut exempla praefulgeant eorum, qui mundo re vera renuntiant, atque adeo aperte demonstretur Regnum Christi non esse de hoc mundo.} Ita fit, ut professio votorum evangelicorum adiungatur consecrationi, quae propria est baptismatis, et hanc, quasi quaedam consecratio pe­ culiaris, compleat, eo quod Christifidelis se Deo penitus committit ac devovet, totam vitam suam efficiens eius unius famulatum. Haec omnia cum alia re conectuntur, de qua paterno et sollicito ani­ mo vos monemus ; scilicet oportet plurimi faciatis vota religiosa eorum­ que usui et exercitationi magnum momentum tribuatis. Nullo enim alio modo ducere potestis vitam congruentem et consentaneam statui, quem elegistis et in quo sic vobis est versandum, ut efficaciter adiuvet progressionem ad caritatem perfectam, et fideles inde accipiant testi­ monium vitae christianae ad eamque inflammentur. Quamquam hominum condiciones temporibus proxime praeteritis non leviter sunt immutatae atque adeo religiosorum vivendi ratio ad eas necessario est accommodanda, tamen ea, quae ex ipsa natura con­ siliorum evangelicorum consequuntur, vim suam omnino retinent nec ullo pacto queunt imminui. Summopere igitur in vitae actione religiosam oboedientiam excolite. Ea est et manere debet holocaustum, uti appellant, propriae volun­ tatis, quod Deo offertur. Quod sacrificium sui eo fit, quod submisse le­ gitimis Moderatoribus paretur, quamvis auctoritas exercenda sit intra fines caritatis et cum respectu personae humanae, et licet haec nostra aetas religiosos vocet ad plura gravioraque munera obeunda et ad incepta alacrius et expeditius suscipienda. Ne desieritis studium paupertatis inculcare ; de qua hodie multus est sermo in Ecclesia. Eeligiosi enim exemplo verae paupertatis evange­ licae omnibus debent praelucere. Quapropter paupertatem, qua se spon­ te astrinxerunt, ament oportet; neque satis est, circa usum bonorum, e Superiorum arbitrio pendere, sed religiosi ipsi contenti sint rebus ne­ cessariis, quibus vitae rationibus consulitur, et fugiant commoditates

1 Cfr. Io. IS, 36. 568 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et lautitias, quibus vita religiosa enervatur. Sed praeter paupertatem, quae singulorum propria esse debet, non licet neglegere paupertatem, qua familia ipsa seu totum corpus sodalium eniteat oportet. Itaque Instituta religiosa in aedificiis suis et quibusvis operibus cultum et ornatum nimis exquisitum, et quidquid luxum redolet, devitent atque rationem habeant condicionis socialis hominum qui circa habitant. Abstineant quoque a nimio studio quaestus faciendi, immo subsidiis temporalibus, quae divina Providentia iis est largita, veris necessita­ tibus fratrum indigentium subveniant, sive hi sunt conterranei sive aliis in orbis terrarum partibus degunt. Singulari vero diligentia religiosi servent, quasi pretiosam gemmam, castitatem. Notum est omnibus vitae condicionibus, quae nunc obtinent, diffi­ cilem reddi exercitationem castitatis perfectae, non solum eo quod pravi mores pervagantur, sed etiam ob doctrinas falsas, naturam plus nimio extollentes, quae animis exitiale virus infundunt. Haec tamen cau­ sam praebeant, ut fidem magis magisque excitemus, qua credimus ver­ bis Christi praedicantis pretium supernaturale castitatis, quae propter Regnum caelorum exquiritur, et qua minime dubitamus, quin ope divi­ nae gratiae hoc candidum lilium servari possit intaminatum. Quod ut feliciter contingat, acriore cum studio exerceatur oportet christiana mortificatio et diligentiore cura sensus custodiantur. Itaque nullus omnino locus detur, ne specie quidem cuiusdam desiderii cognoscendi scitu utilia vel amplificandi cultus humani, libris vel ephemeridibus atque spectaculis inhonestis vel indecoris; excepta fortasse studiorum probata necessitate, quae a religiosis moderatoribus explorata sit. Nemo unquam aeque aestimare poterit efficaciam sacri ministerii in mundo tot obnoxio turpitudinibus, dummodo is, quid id obit, luce fulgeat ca­ stimoniae Deo consecratae eiusdemque virtute roboretur.

Haec hactenus. Nunc autem Nobis in animo est aliquid etiam bre­ viter attingere, quod ad ipsam Institutorum religiosorum structuram et ordinationem spectet. Hac enim in re Capitulorum Generalium labores potissimum versantur. Patet rectam religiosae vitae rationem disciplina, certis legibus, con­ dicionibus ad eas observandas idoneis omnino indigere. Quare Gene­ ralium Capitulorum praecipuum munus esto, Religiosae Familiae nor­ mas a Legifero Patre suo statutas, labente tempore, sartas tectas ser­ vare. Vobis igitur curandum est ut firmissimum opponatur repagulum Acta Pauli Pp. VI 569

iis omnibus agendi rationibus, quae disciplinae robur pedetemptim ener vent, scilicet moribus religiosae vitae infestis, exemptionibus non ne­ cessariis, privilegiis minus probandis. Item cavere prorsus debetis a qualibet disciplinae remissione, quam non vera necessitas, sed mentis arrogantia, vel oboedientiae fastidium vel saeculi amor suadeant. Quod attinet autem ad nova ineunda incepta et opera, ab iis abstinete, quae praecipuo Instituti vestri muneri, vel menti Conditoris non omnino respondeant. Religiosa enim Instituta tamdiu vigent et florent, quandiu in eorum disciplina et operibus, et in sodalium moribus ac vita, integer Conditoris animus perstat ac spirat. Deinde religiosae Sodalitates, utpote corporis viventis similitudinem referentes, assidua incrementa capere iure merito exoptant. Hoc au­ tem Instituti incrementum in diligentiore regularum vestrarum ob­ servantia ponendum est, potius quam in sodalium numero aut in novis conditis legibus. Immo legum multiplicitas non semper religiosae vitae profectum comitem habet ; saepe enim fit ut, quo plures normae condan­ tur, eo minus ad illas animus intendatur. Quare Generalia Capitula leges ferendi iure, quo gaudent, modice et quidem prudenti iudicio sem­ per utantur. Denique maximi momenti opus, in quo Capitula Generalia curas praecipuas ponere debent, hoc est, ut Instituti sui leges ad mutatas tem­ porum condiciones assidue accommodent. Id tamen ita est procurandum, ut propria Instituti natura et disciplina indemnis servetur. Religiosa enim quaelibet Familia suum peculiare munus habet, eidemque omnino necesse est ut fidelis permaneat; hic vitae ubertas Instituti sita est, atque hic etiam caelestium gratiarum copia numquam defutura. Nulla ergo disciplinae renovatio inducenda est, quae cum Ordinis vel Congre­ gationis natura non congruat, aut a mente Conditoris quoquo modo discedat. Quae quidem disciplinae renovatio hoc etiam postulat, ut a competenti auctoritate tantummodo procedat. Quare donec haec disci­ plinae accommodatio ad perfectum exitum adducta est, religiosi sodales ne quid novi proprio marte inducant, neu disciplinae habenas laxent vel censuris indulgeant, sed ita se gerant, ut fidelitate et oboedientia sua hoc renovationis opus potius iuvent et expeditius efficiant. Quod si contigerit, regularum vestrarum littera quidem immutabitur, non au­ tem spiritus, qui integer perstabit.

In huiusmodi autem vestrorum Institutorum renovatione procu­ randa, vobis semper cura habenda est, ut spirituali sodalium vestrorum 570 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vitae praecipuae semper partes tribuantur. Quare apud vos et apud religiosos omnes, quorum munus est sacri apostolatus operibus vacare, omnino nolumus, falsa illa quicquam valeat opinio, operibus externis primas dandas esse curas, intimae vero perfectionis studio secundas, quasi id aetatis huius ingenio et Ecclesiae necessitatibus postuletur. Alacris operositas et spiritualis vitae cura, nedum altera alteri no­ ceat, artissimam requirunt coniunctionem, ita ut ambo pari gradu et gressu semper procedant. Ferventibus igitur operibus, congruenter ferveat precandi studium, intemeratae conscientiae nitor, rerum adver sarum patientia, actuosa et pervigil caritas in animorum salutem im­ pendenda. Quibus virtutibus neglectis, non solum robur et fructus deerunt apostolici laboris, sed etiam sensim animus defervescet, nec diu satis cavere poterit a periculis, quae in ipsa sacri ministerii perfunc­ tione latent.

Ad apostolatum autem quod attinet, qui religiosorum sodalium curae concreditus est, haec addere velimus. Instituta religiosa ad hodiernas rerum condiciones et adiuncta apostolicum munus ipsorum proprium sedulo conformare debent. Sodales iuniores praesertim ad id recte insti­ tuendi atque educandi sunt; ita tamen, ut apostolicum studium, quo incensi esse debent, non intra fines sui Ordinis circumscribatur, sed pateat ad ingentes spirituales necessitates horum temporum. Neque in isto omnia. Sed iidem ad illam etiam exquisitam munerum suorum con­ scientiam excolantur, vi cuius ipsi loquendo operandoque semper se exhibeant veros Dei ministros, integritate doctrinae praestantes et vitae innocentia commendatos. Qua in re religiosi sodales ne sibi ipsis relinquantur, sed ipsorum opera vigilantiae moderatorum semper obno­ xia esse debet, praesertim si de navitate agitur, quae in civili societate magnum habere solet momentum. Magnopere etiam nobis cordi est, ut religiosorum sodalium navitas cum sacrae Hierarchiae normis concordi ratione procedat. Religioso- rum enim Ordinum exemptio nullo modo constitutioni, divinitus Eccle­ siae datae, repugnat, vi cuius quilibet sacerdos, praesertim in sacri ministerii perfunctione, sacrae Hierarchiae parere debet. Religiosi enim sodales semper et ubique Romani Pontificis potestati, utpote supremo suo Moderatori, in primis subiciuntur.2 Instituta religiosa igitur prae­ sto sunt Romano Pontifici in iis operibus, quae ad bonum Ecclesiae

2 Can. 499 par. 1. Acta Pauli Pp. VI 571

universae pertinent. Quod autem attinet ad sacri apostolatus exercitium in variis dioecesibus, religiosi sodales subsunt etiam Episcoporum iuris­ dictioni, quibus auxilium praebere tenentur, salva semper apostolatus natura ipsorum propria et vitae religiosae necessitatibus. Ex quo patet, quantopere conferat ad Ecclesiae bonum socia atque adiutrix religioso­ rum opera dioecesano clero praestita, cum vires unitae fortiores vali- dioresque evadant.

Habetis iam, dilectissimi filii, ea breviter commemorata, quae Nobis ad religiosae vitae incrementum hodie magnopere conferre videntur. Quae omnia vobis testentur, quanta sollicitudine religiosae vitae ratio­ nes consideremus atque aestimemus, quantamque spem in adiutrice ope­ ra vestra collocemus. Iter, quod terendum vobis monstravimus, arduum sane est et laboris plenum. Sed animum ad spem erigite, quia non no­ stra, sed Iesu Christi causa agitur. Christus fortitudo nostra est, fiducia nostra, robur nostrum ; ipse semper nobiscum erit. Quare fidei integritate, vitae sanctitudine, impensissimoque virtutum omnium studio bonum Christi odorem quam latissime diffundere pergite. Nos interea, dum vobis de obsequio gratias persolvimus, vota facimus a Deoque supplicibus peti­ mus precibus, ut, deprecante suavissima Deipara Virgine Maria, materna religiosarum virtutum altrice, Instituta vestra ampliora cotidie incre­ menta capiant, afferantque uberiores usque salutares fructus. Quorum quidem fructuum conciliatrix esto Apostolica Benedictio, quam vobis singulis, dilecti filii, universisque vestris sodalibus effusa caritate impertimus.

II Ad Praesidem ceterosque Moderatores Consilii Americani Hebraeorum, qui obsequii ac observantiae causa Beatissimum Patrem adierunt.*

Gentlemen! We thank you for your visit, and We greet with attentive esteem the courteous words your have addressed to Us. We have heard with gratification the resolution you have manifested « to safeguard the religious and cultural freedom of all people, and the rights of all groups to develop the human values God has given them, free from coercion and discrimination ».

* Die SO mensis Maii a. 1964. i 572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

We are glad of the opportunity you offer Us of confirming what is already well-known concerning the attitude of the Catholic Church, and in particular of the Holy See, towards the Jews. This name of Jew, in fact, raises several questions, which We consider with serene attention : First of all, the racial question ; and in this regard we repeat the heartfelt wish expressed, on numerous occasions, by Our venerated Predecessors : namely, that this should never be for you, or for any other ethnic group, a reason for undergoing any diminution in your human rights, which every civilization truly worthy of the name cannot avoid recognizing. Second, the political question, which it is not Our business to pro­ nounce Ourself upon, especially at this time ; although We always desire and augur that it find just and peaceful solutions, both for the popu­ lations who have already sustained so many trials and sufferings, and also by reason of the interests which the Catholic Church, and the other Christian Churches, may have therein, and which must not be disregarded. Finally, the religious aspect, which interests Us most deeply, and motivates Our particular consideration for the Jewish religious tra­ dition, with which Christianity is so intimately linked, and from which it derives hope for trusting relations and for a happy future. Hence, while We again strongly deplore the horrible ordeals of which the Jews have been the victims in recent years, We wish you every favor from God, Whom We invoke with all Our heart on your behalf, and that of all those who are near and dear to you.

Ill Equitibus et Matronis Equestris Ordinis a Sancto Sepulcro Hierosolymi­ tano, qui Coetui interfuerunt Internationali Romae habito.*

Signor Cardinale, Eccellenze, illustri Signori e Signore,

Vi ringraziamo cordialmente di cotesto atto di nobile devozione e di filiale fedeltà : ne apprezziamo i sentimenti, che sgorgano dai vostri spiriti non meno che dalle finalità statutarie dell'Ordine, cavalleresco e religioso insieme, a cui vi onorate di appartenere. Ne accogliamo con

* Die 30 mensis Maii a. 1964. - Acta Pauli Pp. VI 573 riconoscente attenzione la franca ed eletta voce nelle parole, con cni voi avete voluto accompagnare la vostra visita e con cui Ci date relazione, sommaria ma eloquente, dello spirito, che vuole animare la vostra compagine ; dell'attività, sia religiosa che benefica, a cui vi dedicate e da cui scaturiscono i meriti principali del vostro illustre sodalizio; dei propositi, che voi esprimete quasi per tracciare al vostro futuro cammino nuovi sentieri di feconda operosità e per assumere davanti a questa signi­ ficativa riunione e davanti a Noi stessi l'impegno onesto e generoso di volerli mantenere. Questo incontro Ci offre perciò l'opportunità per incoraggiare senti­ menti e propositi che non possono non meritare plauso e fiducia. Un'istituzione come la vostra attira a sè lo sguardo e la stima del pubblico per i due aspetti che essa palesemente gli presenta : quello esteriore, delle vostre divise, delle vostre insegne, delle vostre riunioni ; e quello interiore, della vostra adesione alla fede e alla vita cattolica, anzi alla milizia ed al servizio della Chiesa e della causa di Gesù Cristo, in quei Luoghi Santi specialmente, che furono l'umile e incomparabile scena del Vangelo e sono tuttora il quadro di fatti e di interessi reli­ giosi, a cui la Santa Sede, e con essa tutto il mondo cattolico, annettono sempre somma importanza. Un'unica regola perciò, si può dire, governa la vostra medesima istituzione : la corrispondenza, la coerenza, il mutuo riflesso dell'uno aspetto con l'altro. A che cosa servirebbero i segni esteriori del vostro Ordine, se non fossero indicativi d'una sincera e vissuta professione di fede cattolica, sia nell'interno dei cuori, sia nello stile morale che tutta deve improntare la vita d'un Cavaliere del Santo Sepolcro? e non sono appunto tali distintivi, che vi dichiarano iscritti ad un'eletta e qualificata milizia di Cristo, simboli, stimoli, vincoli della vostra fedeltà alla sua causa, della vostra esemplarità nella società in cui vi trovate, della vostra non inerte, non passiva, non stanca, ma attiva, ma generosa, ma militante adesione alla santa Chiesa? Così vuol essere, così dev'essere la vostra appartenenza all'Ordine del Santo Sepolcro. Che i vostri spiriti siano pervasi da tale corrobo­ rante coscienza, e voi avrete veramente realizzato in voi stessi l'onore di appartenervi e avrete dato all'Ordine stesso la migliore conferma della sua ragione di vivere la sua vigorosa pienezza di disciplina e di attività, il suo più alto livello di merito e di gloria. E Noi stessi, che conosciamo il sentiero lungo ed aspro, che l'Ordine vostro ha percorso in questi ultimi decenni per giungere al punto costi­ tuzionale e funzionale, in cui oggi si trova, di cuore facciamo voti che 574 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tale sentiero, forse ora più facile, possa giungere alle sue mète con­ clusive di ordinamento pratico, di prosperità e di benessere, e di splen­ dore morale e spirituale. E con l'augurio la preghiera, la quale risponde non meno ai vostri Statuti, che alle Nostre sollecitudini per quella Terra benedetta, dove il Santo Sepolcro ha la sua sede, e dove Noi stessi abbiamo avuto la » somma ventura di compiere, come sapete, un umile, ma commovente e celebrato pellegrinaggio : continuate ad amare quei Luoghi Santi, d'una predilezione sempre più intensa e più pia; continuate a cercarvi e ad onorarvi la terra santificata dai passi del Figlio di Dio fattosi Figlio dell'uomo ; continuate a promuovere colà le opere di religione, di istru­ zione, di carità, che vi attestano la tenace ed amorosa presenza della Chiesa cattolica; accrescete, potendo, il vostro sforzo di beneficenza spi­ rituale e corporale per quelle popolazioni, che l'incontro Nostro con esse, così vivo e cordiale da parte loro, Ci ha rese ancora più care; e fate loro vedere che la vostra Crociata vuol essere quella della carità, della concordia, della pace ; quella del Vangelo di Cristo, che nel servizio della Chiesa cattolica e dei suoi figli più fedeli ed operosi, altro non vuole se non la vera salvezza di tutti. Fiduciosi che a questi voti risponderà, con l'aiuto di Dio, la vostra operosa milizia, tutti di cuore vi benediciamo.

IV iis qui interfuerunt Coetui undecimo Neapoli ex universa Italia habito a Sodalitate v. d. « Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti ».*

Cari ed illustri Signori, Reduci dal vostro undecimo Congresso Nazionale, che l'Unione Cri­ stiana degli Imprenditori e dei Dirigenti ha tenuto a Napoli, voi venite a recarci l'espressione dei sentimenti di devozione e di fedeltà, che ispi­ rano e sostengono l'Unione stessa ; venite a presentarci i risultati della vostra attività e a rinnovare davanti a Noi i propositi che la devono guidare e sorreggere ; e venite a chiedere al Nostro apostolico ministero una parola di luce e di conforto. Diciamo subito che Noi siamo sensibili alla vostra deferenza e alla vostra fiducia. Vi consideriamo con vero rispetto per quello che siete :

* Die 8 mensis Iunii a. 1964., Acta Pauli Pp. YI 575 operatori economici, come oggi si dice; imprenditori, dirigenti, produt­ tori di ricchezza, organizzatori di imprese moderne, industriali, agri­ cole, commerciali, amministrative che siano ; generatori perciò di lavoro, di impieghi, di addestramenti professionali, atti a dare occupazione e pane ad una enorme folla di lavoratori e di collaboratori ; trasforma­ tori per ciò stesso della società mediante il dispiegamento delle forze operative, che la scienza, la tecnica, la strutturazione industriale e buro­ cratica mettono a disposizione dell'uomo moderno. Con i maestri ed i medici voi siete tra i principali trasformatori della società, quelli che maggiormente influiscono sulle condizioni della vita umana e che le aprono nuovi ed impensati sviluppi. Qualunque sia il giudizio che si voglia dare di voi, si dovrà riconoscere la vostra bravura, la vostra potenza, la vostra indispensabilità. La vostra funzione è necessaria per­ lina società, che trae dal dominio della natura la sua vitalità, la sua grandezza, la sua ambizione. Avete molti meriti e molte responsabilità. Voi siete i rappresentanti tipici della vita moderna, che si qualifica come tutta condizionata e plasmata dal fenomeno industriale ; vogliamo anche rilevare in voi un magnifico sviluppo delle facoltà umane, le quali, impiegate dai canoni caratteristici della vostra scuola, hanno dato saggio di immense e superbe capacità, e hanno ancor più svelato il riflesso divino sul volto dell'uomo, e ancor più scoperto le tracce d'un Pensiero trascendente e dominante nel cosmo aperto dagli studiosi a nuove esplorazioni, e da voi a nuove conquiste. La posizione, che voi avete così occupato nel quadro della vita contemporanea, è eminente, è strategica, è rappresentativa; e Noi, come chiunque guardi con occhio obbiettivo la realtà storica e sociale che ci circonda, diamo atto sincera­ mente della vostra importanza, e, per quanto essa ha di buono, sotto moltissimi aspetti, le tributiamo la Nostra riconoscenza, il Nostro plauso e il Nostro incoraggiamento. È questa Nostra testimonianza un segno dell'atteggiamento della Chiesa verso il mondo moderno : un at­ teggiamento di attenzione, di comprensione, di ammirazione, di amicizia. Se poi Noi pensiamo che voi unite alla vostra qualifica di Imprenditori e di Dirigenti quella di cristiani; e non solo di fatto, ma di professione sincera, semplice e virile, ma vigilante ed operante, la Nostra ammira­ zione diventa affettuosa, e subito nasce in Noi il bisogno di una conver­ sazione, di cui voi già conoscete i termini, e sentite ad un tempo il disagio e il beneficio. Introdurre il termine cristiano nella formula che vi definisce non è senza fatica ; tutto il sistema ideologico che vi sostiene entra in sofferenza : ecco che critica, denuncia, dovere si insinuano 576 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale come elementi nuovi nella formula stessa, la quale tarda a rassegnarsi d'essere così disturbata, quasi inquinata nella sua semplice e limpida espressione originaria, quasi invasa da un reagente estraneo al sistema stesso : che cosa hanno a che fare la religione, il Vangelo, la Chiesa nel nostro campo?, non sono elementi eterogenei?, non vengono a mescolare il sacro col profano?, non rappresentano una contaminazione del rigore scientifico e specifico, che governa e chiude in se stesso il ciclo della nostra attività?

Valori umani e strutture burocratiche

Voi avete compreso che queste obbiezioni non hanno ragione d'essere quando si consideri cotesta attività come facente parte di un'attività più larga, l'attività propria dell'uomo, l'attività morale, e quando si ten­ gano presenti le finalità a cui il vostro gigantesco lavoro vuole arrivare, cioè alla vita dell'uomo, nella sua complessità e totalità, nella sua digni­ tà e nel suo superiore e immortale destino. Anzi, avete compreso che quelle obbiezioni sbarrano il passo all'ingresso nel vostro settore di alcuni fattori spirituali, la cui mancanza è, in gran parte, la causa delle deficienze, dei disordini, dei pericoli, dei drammi, che pur esistono, e come !, nel regno prodotto dalla civiltà industriale. L'elemento cristiano, ancor prima di suscitare inquietudine, entrando nel vostro campo, la trova, e quale ! Chi oserebbe sostenere che il fenomeno sociologico, deri­ vato dall'organizzazione moderna del lavoro sia un fenomeno di perfe­ zione, di equilibrio e di tranquillità? Non è vero proprio il contrario? La nostra storia non lo prova in modo evidente?, e non siete voi stessi a sperimentare questo strano risultato delle vostre fatiche, l'avversione, vogliamo dire, che sorge contro di voi proprio da parte di quelli stessi a cui voi avete offerto le vostre nuove forme di lavoro?, le vostre aziende, meravigliosi frutti dei vostri sforzi, non vi sono forse causa di dispia­ cere e contrasti? Le strutture meccaniche e burocratiche funzionano perfettamente, le strutture umane ancora no. L'azienda, ch'è per sua esigenza costituzionale una collaborazione, un accordo, un'armonia, non è ancor oggi un urto di animi e di interessi?, e talvolta non viene considerata quasi un capo di accusa per chi l'ha costituita, la dirige e l'amministra? Non si dice di voi che siete i capitalisti e i soli colpe­ voli? Non siete spesso il bersaglio della dialettica sociale? Vi deve pur essere qualche cosa di profondamente sbagliato, di radicalmente insuf­ ficiente nel sistema stesso, se dà origine a simili reazioni sociali. Acta Pauli Pp. VI 577

Un sistema che ancora divide gli uomini

È vero che chi oggi parla, come tanti fanno, di capitalismo con i concetti che lo hanno definito nel secolo scorso dà prova di essere in ritardo con la realtà delle cose ; ma sta il fatto che il sistema economico- sociale, generato dal liberalismo manchesteriano e tuttora perdurante nella concezione della unilateralità del possesso dei mezzi di produzione, e dell'economia rivolta al prevalente profìtto privato, non è la perfe­ zione, non è la pace, non è la giustizia, se ancora divide gli uomini in classi irriducibilmente contrastanti, e caratterizza la società dai dissidi profondi e laceranti che la tormentano, appena contenuti dalla legalità e dalla tregua momentanea di qualche accordo nella lotta sistematica ed implacabile, che dovrebbe portarla alla sopraffazione d'una classe sul­ l'altra. Voi avete compreso ciò che le Encicliche pontifìcie in tema sociale continuamente affermano, essere cioè necessario il coefficiente religioso per dare soluzione migliore ai rapporti umani derivanti dall'organiz­ zazione industriale ; e ciò non già per impiegare tale coefficiente religioso come un semplice correttivo paternalistico e utilitario per temperare l'esplosione passionale e facilmente sovversiva della classe lavoratrice rispetto a quella imprenditoriale, ma per scoprire alla sua luce la defi­ cienza fondamentale del sistema che pretende di considerare come pura­ mente economici e automaticamente regolabili i rapporti umani nascenti dal fenomeno industriale, e per suggerire quali altri rapporti devono inte­ grarli, anzi rigenerarli secondo la visione emanante dalla luce cristiana : prima l'uomo, poi il resto. È bello notare come la religione nostra, la quale proclama il primato di Dio su tutte le cose, mette per ciò stesso in essere, nel campo delle realtà temporali, il primato dell'uomo. Ed è bello osservare come sia, questo primato, garantito dal riconoscimento della sovranità, anzi della paternità di Dio sugli uomini, il motivo che stimola e giustifica quel dinamismo sociale, quel progresso civile a cui il fenomeno industriale, cosciente o no, imprime il suo moto inelutta­ bile, e che costituisce, in fondo, la sua più nobile aspirazione e il suo più indiscutibile vanto.

Accettare il messaggio cristiano

E così voi avete compreso molte cose, fastidiose e redentrici. Avete compreso che bisogna uscire dallo stadio primitivo dell'era industriale, quando l'economia del profìtto unilaterale, cioè egoistico reggeva il

37 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 578 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sistema, e quando si attendeva che l'armonia sociale risultasse soltanto dal determinismo delle condizioni economiche in gioco. Avete compreso che tanti malanni conseguenti alla ricerca del benessere umano, fondato esclusivamente e prevalentemente sui beni economici e sulla felicità temporale, nascono proprio da questa impostazione materialista della vita, imputabile non solo a coloro che del vecchio materialismo dialettico fanno il dogma fondamentale d'una triste sociologia, ma a quanti altresì mettono il vitello d'oro al posto spettante al Dio del cielo e della terra. Avete compreso che per voi l'accettazione del messaggio cristiano costi­ tuisce un sacrifìcio : mentre per le categorie umane non abbienti esso è un messaggio di beatitudine e di speranza, per voi è un messaggio di responsabilità, di rinuncia e di timore; ma perché cristiano quel mes­ saggio, voi coraggiosamente lo accogliete, con la fiducia, con l'antiveg­ genza che la sua laboriosa applicazione esige, sì, il superamento del­ l'egoismo, proprio dell'economia resa norma a se stessa, ma che ristabili­ sce la scala dei valori, fa dell'economia un indispensabile servizio, perfino un esercizio d'amore, e conferisce all'operatore economico la dignità propria del benefattore sociale e l'intima soddisfazione "d'aver dedicato le sue prodigiose energie a qualche cosa che vale e che resta, l'umanità ; anzi a qualche cosa che trascende il tempo e costituisce credito per l'eternità : (( Avevo fame ... avevo sete ... ero ignudo ... ; e voi mi avete sfamato, dissetato, vestito ... x».1 Avete compreso. Ecco perché Ci è cara la vostra Unione e perché Ci sentiamo onorati della visita che essa Ci fa. Comprendiamo benissimo le difiicoltà interiori ed esteriori che si oppongono all'apertura delle vostre e delle altrui volontà per l'elaborazione d'una nuova sociologia fondata sulla concezione cristiana della vita, e al rifacimento effettivo delle strutture economiche secondo tale concezione. Ma tanto di più lodiamo i vostri propositi e incoraggiamo i vostri sforzi. La gradualità, purché progressiva, è sapiente. E non andremo lontano per indicarne la via. Essa è già aperta davanti a voi dalle linee di sviluppo della società moderna. Essa va verso quel bene comune, di cui ha parlato a Pescara la recente Settimana Sociale dei Cattolici Ita­ liani; ed esige perciò il superamento del particolarismo di interessi e di mentalità che ora oppone il capitale al lavoro, l'utile proprio al pub­ blico bene, la concezione classista alla concezione organica della società, l'economia privata a quella pubblica, l'iniziativa particolare a quella

i Cfr. Matth. 25, 40. Acta Pauli Pp. VI 579

razionalmente pianificata, l'autarchia nazionale al mercato internazio­ nale, il vantaggio proprio, in una parola, al vantaggio dell'umana frater­ nità. Bisogna avere le visioni nuove, larghe e universali del mondo, alle quali il corso stesso della storia ci invita, M alle quali il cristianesimo non da oggi soltanto ci stimola. Voi, operatori economici, siete stati piloti nella formazione della moderna società industriale, tecnica e commerciale. Voi, operatori economici cristiani, potete ancora, con arte diversa, con virtù nuova, essere piloti nella formazione d'una società più giusta, più pacifica, più fraterna. Siete gli uomini dalle idee dinamiche, dalle iniziative geniali, dai rischi salutari, dai sacrifici benefici, dalle previ­ sioni coraggiose; e con la forza dell'amore cristiano voi potete grandi cose. E noi, che siamo, per dovere della Nostra missione, i difensori degli umili, gli avvocati dei poveri, i profeti della giustizia, gli araldi della pace, i promotori della carità, a ciò vi esortiamo e per ciò vi benediciamo.

V Habita in Auditorio Pianarum Aedium, ubi memoria acta est Summi Pontificis Pii XI, quinto et vicesimo a placido eius obitu exacto anno. *

Ringraziamo il Signor Cardinale Decano di aver così nobilmente rievocato la figura del Nostro grande Predecessore Papa Pio XI, di glo­ riosa memoria; e siamo obbligati a quanti hanno promosso questa com­ memorazione, che ben dimostra come, dopo venticinque anni dalla morte di quel venerato Pontefice, il ricordo di lui rimane illustre e benedetto, mentre l'opera sua, passando dalle fugaci immagini della cronaca a quelle memorabili della storia, si iscrive fra quelle che ne determinano il corso e, per quanto è possibile alle umane cose, lo rendono logico e felice. Nessuno quanto Noi sente il dovere di associarsi a questa pia e solenne celebrazione di tanto uomo e di tanto Pontefice. Noi lo cono­ scemmo di persona, ancor prima di vestire l'abito ecclesiastico : visi­ tando il museo sacro, annesso alla Biblioteca Vaticana, alla fine di ottobre del 1917, Egli stesso Ci avvicinò e amabilmente Ci aiutò ad ammirare mediante alcune sue spiegazioni i sacri tesori di quella insigne

* Die 17 mensis Iunii a. 1964. 580 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

collezione ; lo rivedemmo a Roma, presso il ricostituito Seminario Lom­ bardo, nel giugno del 1921, quando Egli, di ritorno dalla sua missione in Polonia, si apprestava ad assumere la cura pastorale delParcidio- cesi di Milano, nominato Arcivescovo della Chiesa Ambrosiana. Ci era già nota, per via di notizie private, la singolarità della sua figura quando Noi, mandati per breve tempo come Addetto alla Nunzia­ tura di Varsavia, raccogliemmo colà più dirette e più alte testimonianze della sua personalità, assurta al Soglio pontificio. Avemmo poi l'onore di prestare gli umili Nostri servizi alle dipendenze della sua Segreteria di Stato, per lunghi anni, gli ultimi dei quali in funzione di Sostituto della medesima Segreteria, ufiicio che Ci diede la grande ventura di avvicinare quasi ogni giorno, e sovente più d'una volta al giorno, la sacra persona di Lui, e di essere così non solo al suo servizio, ma alla sua scuola. Conoscemmo allora per diretta e fortunata conversazione l'animo suo. Í3 vero quanto è stato detto della sua formidabile cultura, del suo amore per gli studi sacri, per quelli storici e bibliografici specialmente, del suo temperamento riflessivo portato a continua elaborazione inte­ riore di ricordi, di pensieri, di parole, e del suo carattere volitivo, tenace e laborioso, capace di imperioso comando, ma sempre temperato da arguta equanimità e spesso aperto alle effusioni di commossa e com­ movente bontà; e ammirammo allora un alto, vigile spirito sempre rivolto, vorremmo dire manzonianamente, se non fosse più esatto dire piamente, alla scoperta delle tracce della Divina Provvidenza, tanto nei piccoli, che nei grandi quadri dell'umana esperienza, come a uomo sag­ gio, come a Pontefice si conviene. Conoscemmo allora nella sorgente della sua anima l'opera vasta e magnanima del suo ministero apostolico, quanto Egli amasse la Chiesa ed il mondo, quanto al suo motto di (( pace di Cristo nel regno di Cristo » attribuisse valore di proposito e di preghiera, quanto stimasse la cul­ tura, il pensiero, lo studio, l'arte, la scienza, ogni espressione dello spirito, quanto impegno e quanta fiducia mettesse nell'associare il laicato, nelle file specialmente, da lui allineate, dell'Azione Cattolica, all'apostolato gerarchico, quanta chiarezza e quanto coraggio impiegasse allo studio e all'azione dei contatti della Chiesa cattolica col mondo circostante, quanto cuore, cioè amore, speranza, trepidazione, soffe­ renza e fermezza, dedicasse al fatto più significativo del suo pontificato, la riconciliazione della Santa Sede con lo Stato Italiano. Noi, a cui è motivo d'umiltà succedere a tanto Pontefice, ne ammi- Acta Pauli Pp. VI 581 riamo per primi gli esempi, ne onoriamo la storia, ne suffraghiamo l'anima eletta pensandola ormai nel possesso dell'eterna luce; ed a voi, dignitari e membri della Sede Apostolica, a voi Romani, a voi Ita­ liani, a voi Cattolici tutti, a voi uomini di questo mondo, facendo eco all'elogio che ora abbiamo di Lui ascoltato, raccomandiamo la memoria di Papa Pio XI, come degna di restare fra quelle dei migliori uomini del nostro secolo.

Ad E.mos Patres Purpuratos, fausta ac felicia ominatos Beatissimo Patri nominalem diem celebranti, anno exacto ex quo ad Summum Pontifica­ tum est evectus.*

Signori Cardinali, L'intenzione che qui Li raduna, tanto nobilmente manifestata dal­ l'Eminentissimo Decano di cotesto Sacro Collegio, tocca profondamente il Nostro animo e Ci obbliga ad esprimere i Nostri sentiti ringrazia­ menti. Apprezziamo altamente gli auguri che Ci vengono da fonte così auto­ revole e così gradita ; essi dicono la bontà, con cui il Collegio Cardina­ lizio circonda la Nostra persona e la Nostra opera; Ci dicono la magna­ nimità con cui esso compatisce e sostiene la Nostra pochezza ; Ci dicono la fedeltà, di cui esso non meno onora la sua propria missione quanto conforta il Nostro apostolico ufficio; Ci dicono la pietà infine, con cui esso corrobora di preziose preghiere i suoi voti e risolve nella fiducia in Dio la valutazione d'ogni avvenimento relativo alla vita della Chiesa e di questa Sede Apostolica. Da parte Nostra Ci è facile e doveroso assicurare il Sacro Collegio che ai suoi sentimenti ed ai suoi auguri rispondono i Nostri, pieni di riconoscenza per la collaborazione che esso Ci presta, pieni di riverenza per la dignità delle persone che lo compongono, pieni di fiducia nella divina Provvidenza, dalla quale Noi pure imploriamo per questo elet­ tissimo ceto, come per tutta la Curia Romana, per l'Urbe Nostra caris­ sima, per la Chiesa intera, omne datum optimum et omne donum per­ fectum.,x

* Die 23 mensis Iunii a. 1964. 1 lac. 1, 17. 582 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Un incontro, come quello che oggi si inserisce nel corso delle Nostre occupazioni, Ci invita a dare uno sguardo orientatore sul cammino per­ corso in questi laboriosi dodici mesi del Nostro Pontificato e su quello che si apre davanti ai Nostri passi. Uno sguardo solo, e molto sommario, ma tale almeno che dimostri come desideriamo associare il Sacro Col­ legio non solo al quotidiano lavoro del consueto e regolare governo della Chiesa, ma altresì all'esame che ne studia le prospettive e le forme, non che ai sentimenti che riempiono ora di gaudio, ora di speranza, ora di trepidazione, ora di pena la Nostra fatica e le conferiscono, Noi spe­ riamo, oltre che un certo umano valore, anche qualche buon significato spirituale. Che cosà ha occupato, Ci chiediamo perciò, questo anno di apostolica attività?

Il primo anno dell9apostolica attività

Non intendiamo fare un bilancio riassuntivo ed esauriente. Ci basta accennare ad alcuni fatti, pochissimi fra i molti, a Loro del resto già noti, che Ci sembrano caratterizzare l'annata vaticana trascorsa. E il primo di questi fatti salienti è naturalmente il Concilio. Fin da quando, per volontà del Signore, fummo chiamati alla pesante responsabilità del Sommo Pontificato, Noi manifestammo al mondo, già nel primo radiomessaggio, che sarebbe stata parte preminente del Nostro supremo ufficio la continuazione del Concilio Ecumenico Vati­ cano II, impegnandoci a proseguire con tutte le Nostre forze la grande opera avviata con tanta speranza e felice auspicio dal Nostro Predeces­ sore di imperitura memoria, Giovanni XXIII. Ci affrettammo, infatti, a fissare la data della sua riapertura, disponendo che continuasse a svolgersi alacremente tutto il poderoso e ponderoso lavoro della Commissioni conciliari, e non omettendo di riferirci sovente ad esso nelle molteplici occasioni offerteci dal Nostro quotidiano ministero, come all'avvenimento dal quale è da attendersi per la Chiesa quella abbondanza di lumi e di grazie che la facciano sem­ pre apparire, pur nelle travagliate contingenze dell'epoca odierna, faro risplendente di verità e centro inequivoco di unità per tutto il genere umano. Esortammo anche l'Episcopato e i fedeli del mondo alla fervida preghiera ed alla fiduciosa attesa dei vantaggi che l'umanità intera trarrà dalla grandiosa assise dei Sacri Pastori posti dal Signore stesso Acta Pauli Pp. VI " 583 ¿ a reggere, sotto la suprema autorità del Successore di Pietro e Vicario di Cristo, la Chiesa santa di Dio. Grande fu perciò l'emozione e la gioia del Nostro animo quando, il 29 settembre, potemmo aprire la Seconda Sessione del Concilio che, pro­ trattosi in fraterne adunanze di preghiera e di studio, per 41 Congrega­ zioni Generali tenne i Padri occupati fino al 28 novembre in laboriose ed utili discussioni per l'esame degli Schemi sulla natura della Chiesa, sulla Liturgia, sui Vescovi ed il regime delle Diocesi, sui mezzi e stru­ menti di comunicazione sociale e sull'Ecumenismo.

Vitale svolgimento del Concilio Ecumenico

Frutto di questo assiduo lavoro i primi due grandi documenti conci­ liari : l'ampia ed organica Costituzione sulla Sacra Liturgia ed il De­ creto sugli strumenti di comunicazione sociale, già promulgati ed ini­ zialmente operanti nella Chiesa con felici prospettive di sempre più feconde applicazioni per la vita spirituale dei fedeli e per la diffusione del messaggio e del pensiero cristiano nel mondo. Noi stessi volemmo, con Motu Proprio del 25 gennaio, che entrassero subito in vigore alcune tra le norme della Costituzione Liturgica, affi­ dando poi ad uno speciale Consilium, oltre al compito di preparare la riforma liturgica generale sulla base delle norme contenute nella Co­ stituzione, anche quello di studiare l'applicazione, nella lettera e nello spirito, secondo le forme opportune e proprie della Santa Sede, di quanto il Concilio ha deliberato. E siamo ben lieti di sapere che nelle diverse nazioni i singoli Epi­ scopati sono già alacremente all'opera per lo studio e la determinazione dei particolari adattamenti richiesti dalle circostanze locali per una più profonda aderenza delle riforme alle concrete necessità ed esigenze. Chiusa la Seconda Sessione del Concilio, sono proseguiti i lavori delle Commissioni per la messa a punto degli Schemi da discutersi nella Terza Sessione, in attesa della quale abbiamo voluto rivolgere all'Epi­ scopato cattolico, approssimandosi la festa di Pentecoste, una Lettera Apostolica di esortazione ad intense preghiere per il Concilio che ri­ chiede, dicevamo, « la riboccante virtù della Spirito Santo che ricolmi di luce le menti, rafforzi le volontà nell'intraprendere nuovi progetti e nell'affrontare le responsabilità imposte dal tempo presente, sostenga le comuni fatiche e porti al compimento di felici risultati )). Fiduciosi che tali preghiere elevate con fervore in tutto l'Orbe cat­ tolico siano accolte ed esaudite dal Signore, Noi attendiamo la data 584 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

della ripresa e ad essa Ci prepariamo, insieme con tutti i Nostri Fra­ telli nell'Episcopato, ansiosi e trepidi di raccogliere il soffio vivificante dello Spirito che guida e sospinge la Chiesa in una luce di verità ed in un fervore di carità sempre più intensi.

Il Segretariato per i non cristiani

Intanto, quale segno di quella universale sollecitudine che Ci fa interessare anche dei problemi e dei bisogni spirituali di tutti gli uomini, a somiglianza di quanto era stato già fatto per i Fratelli sepa­ rati, con i quali continueremo con serenità gli amichevoli colloqui av­ viati, Noi abbiamo determinato di istituire anche un distinto Segreta­ riato per i non cristiani, che sia 'mezzo per venire a qualche leale e rispettoso dialogo con quanti « credono ancora in Dio e lo adorano », per usare le parole del Nostro Predecessore Pio XI di felice memoria, nella Enciclica Divini Redemptoris. El chiaro che, data la sua precisa destinazione, questo Segretariato si colloca al di fuori del Concilio Vaticano II, ma esso è sorto dall'atmo­ sfera di unione e di intesa, che ha nettamente caratterizzato il Concilio stesso. Con queste e con altre simili iniziative Noi pensiamo di dare una chiara dimostrazione della dimensione cattolica della Chiesa, che in questo tempo e clima conciliare non soltanto si stringe in vincoli inte­ riori di intese, di amicizie e di fraterna collaborazione, ma cerca anche al di fuori un piano di colloquio e di incontro con tutte le anime di buona volontà. Importanti ed ardui sono ora i compiti che attendono la Terza Ses­ sione del Concilio : verranno in esame i numerosi Schemi la cui discus­ sione non fu ultimata nelle precedenti Sessioni o che deve ancora avere inizio. Tutti ci auguriamo che attraverso l'apporto di un comune amo­ roso studio, essi giungano alle formulazioni più chiare e più atte a sin­ tetizzare e proporre su argomenti di tanta varietà e rilievo la dottrina della Chiesa, mettendo a punto le sue istituzioni in vista di un apostolato e di un ministero sempre più estesi ed efficienti.

Il pellegrinaggio in Terra Santa Tra gli avvenimenti di questo primo anno di Pontificato si iscrive, con un rilievo che, con tutta semplicità, possiamo chiamare storico -— è stata, in realtà, una grazia che il Signore ha elargita alla sua Chiesa — il Nostro pellegrinaggio in Terra Santa. Acta Pauli Pp. VI 585

Voi conoscete con quale animo e con quali intendimenti Noi Ci deter­ minammo ed intraprendemmo quella pia visita ai Luoghi resi sacri e venerati dai Misteri della vita di Nostro Signor Gesù Cristo. Nelle Nostre riflessioni, Noi Ci siamo domandati perché l'annuncio e lo svolgimento di quel pellegrinaggio abbiano avuto così immediata, vasta, profonda risonanza e consenso nell'animo vostro e dei Padri adu­ nati in Concilio prima, poi dei fedeli ; di quanti, benché ancor separati da questa Sede Apostolica, si richiamano a Gesù Cristo come a Maestro e fondatore dell'unica Chiesa; di quanti anche appartengono a denomi­ nazioni religiose non cristiane o sono alieni da ogni religione. Ci pare che la risposta debba essere questa : che esso interpretava e dava espressione e risposta concreta ad una comune aspirazione forse indi­ stinta, ma diffusa ed intimamente sentita, di amicizia fondata su ragioni umanissime e insieme ideali e trascendenti. Avvenne così che, contrariamente a quel che Noi avremmo desiderato, il pellegrinaggio, che voleva essere quello di un umile pellegrino tra altri pellegrini, si svolse in una cornice di moltitudini plaudenti, com­ prese del significato e partecipi esse stesse dell'avvenimento. Il sènso religioso ed il valore ecumenico del viaggio del Successore di San Pietro in Palestina sono stati da tutti avvertiti. Il Nostro incon­ tro con il Patriarca Atenagora e con gli altri Patriarchi e Metropoliti delle Chiese Orientali, sia uniti che ancora separati da Noi, Ci ha riem­ pito di gaudio e di speranza. Esso ha favorito e reso più saldo il movi­ mento già iniziatosi per maggiori contatti con i Fratelli separati, in uno spirito di mutua carità e fiducia e di migliore comprensione, auspicato preludio di una ricomposizione dell'unità. Si tratta, adesso, di dare consiglio ed opera, preghiera e studio, aftinché i « segni », che si sono luminosamente manifestati, si realizzino ; affinché il germoglio, spuntato dalla zolla già « dura ed inerte », si svi­ luppi, fiorisca e dia i desideratissimi frutti. Noi seguiamo e seguiremo lo sviluppo di questa ardua e complessa questione con immenso interesse spirituale, secondo lo spirito di Gesù Cristo, e nella fedeltà al depositum di verità e di precetti ch'Egli ha confidato alla sua Chiesa; ma siamo anche preparati ad attendere, con pazienza e con bontà, che le (( ore di Dio » facciano sentire alla Chiesa e al mondo le loro campane di pace e di gaudio. 586 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Torna a Patrasso la preziosa reliquia di S, Andrea

Ci si offre occasione propizia di inserire in questa promettente vi­ cenda un fatto nuovo, che, sebbene rimanga nelle sue limitate misure d'un episodio particolare, assume per Noi valore di alto significato : quello di testimoniare la Nostra venerazione verso la Chiesa greca ortodossa e la Nostra intenzione di aprire ad essa il Nostro cuore fra­ terno, nella fede e nella carità del Signore. Il fatto è questo : la Basilica di San Pietro, accogliendo la domanda del Metropolita ortodosso di Patrasso, Costantino, restituirà a quella Sede una reliquia d'inestimabile valore : quella del sacro capo di San­ t'Andrea Apostolo. Questo prezioso cimelio era stato affidato al Nostro Predecessore Papa Pio II, il celebre Enea Silvio Piccolomini, il quale la ricevette, in particolari contingenze storiche, il 12 aprile 1462, per­ ché fosse degnamente custodita accanto alla tomba del fratello, l'Apo­ stolo Pietro, con l'intenzione che fosse un giorno, a Dio piacendo, restituita. Così narra lo stesso Pontefice in quei Commentarii rerum memorabilium che sono la sua autobiografìa. Daremo a questo atto l'aspetto religioso conveniente, inviando a Patrasso una missione spe­ ciale recante la sacra reliquia, dopo che i Padri conciliari, riuniti per la Terza Sessione del Sinodo Ecumenico, l'avranno insieme piamente venerata, pregando il Signore che la fratellanza apostolica di Pietro e di Andrea fiorisca nella comunione della fede e della carità nella santa Chiesa che da loro deriva.

La vita della Chiesa nel mondo

Noi dovremmo anche accennare all'attività svolta dalla Santa Sede e dalla sua rete organizzativa per seguire e sostenere la vita della Chiesa nel mondo ; ma la semplice descrizione dei vari atti e dei vari aspetti di tale attività richiederebbe troppo lungo discorso. Vi possiamo appena dire la Nostra soddisfazione e la Nostra riconoscenza nel riscontrare in torno a Noi ed in ogni parte della terra una magnifica testimonianza, degli organi e delle persone facenti capo alla Santa Sede, di fedeltà, di laboriosità, di ardore per la causa di Cristo e della Chiesa. Ne diamo lode al Signore e benediciamo quanti hanno merito nel dare così prov­ vido servizio alla religione cattolica e al mondo, e a Noi così penetrante consolazione. Acta Pauli Pp. VI 587

Purtroppo non dappertutto le condizioni della Chiesa sono normali e felici. Voi sapete dove, e come, e perché. Le Nostre preoccupazioni e la Nostra attenzione non hanno cessato di rivolgersi con particolare intensità alle situazioni penose, dove la Chiesa, i Cattolici e la vita reli­ giosa incontrano difficoltà e opposizioni ideologiche, legali, e di fatto. Ma sebbene abbiamo purtroppo tante ragioni ancora di denunciare gli errori da cui partono tali sistemi, vogliamo ora accrescere a tale riguardo la Nostra fiducia in Dio, e perciò la Nostra serenità di giudizio, la Nostra equanimità verso tutti, e la Nostra buona volontà verso coloro che vorranno risolvere onorevolmente e semplicemente le questioni che tengono in sofferenza la Chiesa. Vogliamo sempre confidare nella rettitu­ dine e nel buon senso di coloro che hanno potere e responsabilità verso il pubblico bene e verso i principi di giustizia, di libertà, di concordia, che devono essere alla base della società moderna. E ancora speriamo che la considerazione stessa dei diritti e degli interessi delle popolazioni con­ sentirà di realizzare qualche effettivo miglioramento del presente stato di cose.

Necessaria difesa e rafforzamento della pace

Queste considerazioni ne richiamerebbero altre, anch'esse di grande estensione e di grande importanza circa le condizioni morali e politiche del mondo, nel quale la Chiesa, sebbene estranea agli interessi temporali, si trova a vivere e ad esercitare la sua missione. Diremo soltanto che tal­ volta Ci sorprende il timore che il mondo contemporaneo ricada nella di­ menticanza degli ideali di pace, di solidarietà, di rigenerazione morale e sociale, ai quali si è così decisamente e nobilmente rivolto, dopo la dolo­ rosa e disastrosa esperienza dell'ultima guerra. Notiamo con appren­ sione episodi di conflitti armati, casi di nazionalismi e razzismi risor­ genti, progetti di politiche chiuse e particolari, opposizioni d'interessi egemonici, contrasti di blocchi ostili e inquieti. Nello stesso tempo notiamo come il mondo abbia assoluto bisogno di pace, e come la confluenza di tanti fattori culturali, economici, sociali produca quasi per gravitazione naturale una sempre maggiore comu­ nione pacifica fra i popoli. Noi vogliamo incoraggiare quanto meglio possiamo questo processo di mutuo rispetto, di tranquilla convivenza, di utili scambi, di comuni finalità; e vogliamo sempre fornire a tale processo ciò ch'è propriamente Nostro, e ciò di cui esso ha maggior­ mente bisogno : i principi cioè, che solo il cristianesimo può dargli vera­ mente umani, veramente solidi, veramente fecondi. Continueremo per- 588 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ciò anche Noi, come i Nostri Predecessori, a predicare la pace ; la pace cristiana di Papa Pio XI, la pace nella osservanza della legge naturale e del diritto di Papa Pio XII, la pace nella verità, nella giustizia, nella libertà e nell'amore di Papa Giovanni XXIII ; e faremo quanto a Noi è possibile per confortare ogni sforzo a togliere la fame nel mondo e a favorire il progresso e la prosperità nella giustizia sociale, come pure e specialmente per elevare i pensieri degli uomini agli ideali della pace, della concordia, della collaborazione, della fratellanza. Così il discorso Ci porta dalla visione del presente e del passato a quella del futuro. Ed anche questa visione si presenta amplissima, e piena per Noi di formidabili problemi e di grandi avvenimenti. Diremo, per terminare, d'uno solo di questi problemi, e d'uno solo di tali avve­ nimenti, che il prossimo avvenire ci prepara.

Un gravissimo problema morale

Il problema, tutti ne parlano, è quello così detto del controllo delle nascite; quello cioè dell'aumento delle popolazioni da un lato e della moralità familiare dall'altro. Ï. problema estremamente grave : tocca le sorgenti della vita umana ; tocca i sentimenti e gli interessi più vicini alla esperienza dell'uomo e della donna. È problema estremamente com­ plesso e delicato. La Chiesa ne riconosce i molteplici aspetti, vale a dire le molteplici competenze, fra le quali certo primeggia quella dei coniugi, quella della loro libertà, della loro coscienza, del loro amore, del loro dovere. Ma la Chiesa deve affermare anche la sua, quella cioè della legge di Dio, da Lei interpretata, insegnata, favorita e difesa; e la Chiesa dovrà proclamare tale legge di Dio alla luce delle verità scien­ tifiche, sociali, psicologiche, che in questi ultimi tempi hanno avuto nuovi amplissimi studi e documentazioni. Bisognerà guardare atten­ tamente in faccia a questo sviluppo sia teorico che pratico della que­ stione. Ed è ciò che la Chiesa sta appunto facendo. La questione è allo studio, quanto più largo e profondo possibile, cioè quanto più grave ed onesto dev'essere in materia di tanto rilievo. È allo studio, diciamo, che speriamo presto concludere con la colla­ borazione di molti ed insigni studiosi. Ne daremo pertanto presto le conclusioni nella forma che sarà ritenuta più adeguata all'oggetto trat­ tato e allo scopo da conseguire. Ma diciamo intanto francamente che non abbiamo finora motivo sufficiente per ritener1 superate e perciò non obbliganti le norme date da Papa Pio XII a tale riguardo ; esse devono perciò ritenersi valide, almeno finché non Ci sentiamo in coscienza obbli- Acta Pauli Pp. VI 589 gati a modificarle. In tema di tanta gravità sembra bene che i Cattolici vogliano seguire un'unica legge, quale la Chiesa autorevolmente propo­ ne; e sembra pertanto opportuno raccomandare che nessuno per ora si arroghi di pronunciarsi in termini difformi dalla norma vigente.

Il Congresso Eucaristico in Bombay presagio di tempi nuovi '

L'avvenimento poi al quale si rivolge il Nostro sguardo sul prossimo futuro è il Congresso Eucaristico Internazionale di Bombay, convocato per la fine di novembre. È un avvenimento grande di per se stesso, che diventa per di più straordinario per il momento e per l'ambiente in cui si svolgerà, portando alla Chiesa intera, ma specialmente al mondo asia­ tico, il messaggio perenne della misteriosa presenza sacramentale di Cristo e svelando qualche cosa del suo potere vivificatore dell'umanità. Il Congresso avrà infatti per tema : (( l'Eucaristia e l'uomo nuovo )). Guardiamo con grande interesse a questo avvenimento; esso Ci sembra un presagio dei tempi nuovi, che vorremmo quasi dire messia­ nici, tanta è la speranza di vita, di prosperità e di pace che il Con­ gresso porta con sé.

Signori Cardinali,

Vedono come Noi rispondiamo ai Loro auguri : aprendo Loro davanti la visione della Chiesa; della Chiesa viva, della Chiesa che prega, che pensa, che lavora, che soffre, che spera ; e nulla Ci sembra più degno del Loro altissimo ufficio che la contemplazione, con Noi condivisa, di que­ sto spirituale e reale panorama; nulla Ci persuade di più del bisogno Nostro della Loro valida collaborazione ; nulla Ci riempie maggiormente il cuore di voti, di desideri e di speranza ; e nulla come il volto stupendo e paziente della Chiesa peregrinante e militante Ci dà animo ad allar­ gare sul Sacro Collegio, sulla Chiesa medesima e sul mondo intero la Nostra Apostolica Benedizione. 590 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VII Iis qui interfuerunt Coetui decimo Romae habito a Consilio v. d. « de l'Union de l'Europe Occidentale ».*

Chers Messieurs,

Vous avez interrompu vos travaux pour venir Nous rendre visite. Sachez que Nous sommes profondément touché de ce geste déférent et que Nous l'apprécions à sa pleine mesure. Nous vous accueillons avec plaisir dans Notre Demeure et Nous tenons à vous exprimer l'estime que Nous nourrissons à votre égard. Parlementaires des sept Pays qui forment l'Union de l'Europe Occiden­ tale, vous tenez actuellement à Rome la dixième session ordinaire de cet organisme. Votre tâche est à la fois importante et délicate. Il vous appartient en effet de faire progresser dans la concorde et la justice le lent travail de maturation de l'Europe. Et si chacun des partenaires est sensible aux avantages qu'il retire de cette association, il convient également qu'il se prête généreusement à l'accomplissement des devoirs qui lui incombent par suite des accords passés avec les autres. Car sans une telle réciprocité, l'union ne pourrait durer ni porter ses fruits, qui procèdent d'échanges harmonieux et d'une heureuse complémentarité au niveau européen. C'est vous dire que Nous concevons facilement combien doit être chargé votre ordre du jour et de quelle importance seront les effets de vos décisions. Aussi, sans sortir du domaine qui est le Nôtre pour em­ piéter sur votre compétence ni prendre des positions politiques qui ne conviendraient pas à la fonction que Nous exerçons, Nous voulons pro­ fiter de cette rencontre d'aujourd'hui pour vous redire Nos encourage­ ments. Et Nous vous exhortons bien volontiers à poursuivre une tâche qui ne manque certes pas de difficultés, mais qui apparaît d'une nécessité présente et permet d'envisager un avenir meilleur pour les Pays de l'Union. Au surplus, tout en suivant d'un coeur paternel et bienveillant le déroulement de vos travaux, Nous ne manquons pas de former devant Dieu des vœux fervents pour la bonne réussite de votre noble entreprise, c'est-à-dire pour une Europe toujours plus unie, plus fraternelle et plus consciente du soutien mutuel que se doivent réciproquement ses mem-

Die 23 mensis Iunii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 591 bres et des devoirs qui leur incombent à l'égard des autres peuples moins favorisés par la nature. C'est pourquoi Nous appelons de grand cœur sur vos travaux, sur vos personnes et sur ceux qui vous sont chers, les plus amples béné­ dictions divines.

NUNTIUS RADIOTELEVISIFICUS

Ex ecclesia S. Ludovici de Urbe ád Christifideles Nationis Gallicae missus, cum Lutetiae Parisiorum sollemnia agerentur ob octavum revolutum sae­ culum a cathedrali aede condita, Deo in honorem B. Mariae Virginis dicata.*

Chers fils et filles de France,

A l'occasion du Huitième Centenaire de Notre-Dame de Paris et du premier Centenaire de sa Consécration, Nous avons voulu Nous adresser directement à vous tous, qui avez participé à la messe pontificale célébrée par Notre légat le Cardinal Paul Marella, ou qui vous êtes unis à cette cérémonie par le moyen de la radiotélévision française. Pour ce faire, Nous avons tenu à venir à Saint-Louis des Français, votre église nationale à Rome. En ce sanctuaire dédié à Notre-Dame et aux saints de France, il Nous est agréable de saluer, parmi la colonie française, l'illustre Doyen du Sacré-Collège, le Cardinal Eugène Tisse- rant et l'ambassadeur de France, M. René Brouillet, dont Nous appré­ cions les hautes qualités. Un lien invisible — Nous semble-t-il — et plus fort que les ondes qui portent Notre voix, Nous relie à la cathé­ drale de Notre-Dame de Paris, que Nous avons maintes fois visitée et ou Nous avons prié avec ferveur. Et c'est l'âme remplie de ces chers souvenirs que Nous apportons au peuple de France le témoignage de Notre profonde affection. Notre-Dame de Paris ! Pur joyau de l'art gothique, image des hom­ mes qui t'ont bâtie dans l'enthousiasme, toi qui offres l'équilibre majestueux de tes deux tours, et dresses vers le ciel ta flèche audacieuse, tu es si intimement liée aux grandes heures religieuses et politiques de la France!

C'est saint Louis, avec son frère Robert, pieds nus et vêtus d'une

* Die 31 mensis Maii a. 1964. 592 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale simple tunique, qui apportent en ce sanctuaire l'émouvante couronne du Seigneur ; ce sont les premiers Etats Généraux ; c'est Louis XIII qui voue son royaume à Notre Dame ; c'est Pie VII qui sacre Napoléon empereur ; c'est Lacordaire qui fait entendre sa parole de feu et ouvre la carrière à tant d'illustres prédicateurs ; c'est le futur Pape Pie XII qui y chante en des termes inoubliables la vocation historique et chrétienne de la France; c'est le Nonce Roncalli, Notre vénéré prédécesseur, qui si souvent vint s'y agenouiller avec tant de piété ; c'est enfin le triomphe ardent du Magnificat de tout un peuple à peine libéré. Mais ce sont aussi tant et tant de saints qui se sont agenouillés dans l'ombre recueillie des nefs de ce temple ; des millions de fidèles venus au cours des siècles implorer ici la Mère de Dieu ; de nombreux évêques et prêtres qui y ont été sacrés ou ordonnés pour prêcher l'Evangile dans le monde; c'est aussi Isabelle Romée qui demande justice pour sa fille Jeanne, brûlée à Rouen, et c'est le grand Paul Claudel, soudain illuminé par la grâce, au soir de Noël, près d'un pilier de la cathédrale. Nous aimerions poursuivre, évoquer ici « la splendeur de vos cathé­ drales )) et (( l'immense patrimoine religieux de la France )).x Or ces richesses sont toujours vivantes, de par le rayonnement de vos familles chrétiennes, de vos paroisses en renouveau, grâce aussi aux multiples manifestations de l'apostolat des laïques, qui partagent avec leurs prêtres l'angoissant souci des évêques d'annoncer l'Evangile à ceux qui sont loin. Dans la pastorale et la liturgie comme dans les sciences sacrées, les noms français se présentent nombreux à Notre esprit, ces hommes qui se signa­ lent par la valeur de leurs travaux et qui ne sont pas étrangers, en colla­ boration féconde avec leurs évêques, au bon succès du Concile. Si la France cuit « le pain intellectuel de la chrétienté », selon une expres­ sion heureuse que Nous reprenions comme un éloge à vos évêques, en les recevant au cours de la deuxième session du Concile, ce pain est partagé de mille façons dont le Pape se réjouit et vous félicite. Il y a chez vous comme une effervescence, un aiguillon permanent qui suscite, dans le domaine religieux comme en celui des choses pro­ fanes, une réflexion sans cesse approfondie, peut-être parfois sans assez d'égards pour la valeur des institutions chrétiennes qui demandent certes à être adaptées aux exigences de notre temps, mais n'en demeu­ rent pas moins indispensables au rayonnement de l'Evangile. Nous savons gré aux catholiques de France de ces initiatives, de ces recher-

1 Message télévisé aux Français, 8 décembre 1963. Acta Pauli Pp. VI 593 ches, que Nous apprécions vivement, sachant combien chacun d'eux est désireux de demeurer un fils aimant de l'Eglise. Notre pensée se tourne maintenant vers les clercs, les religieux, et les laïques français qui se livrent aux nombreuses tâches missionnaires, aussi bien en d'autres pays qu'en France. Par le nombre des instituts, par l'étendue des missions, par la diversité et l'intelligence du travail d'évangelisation, ces pionniers suscitent une merveilleuse épopée, dans laquelle des provinces profondément chrétiennes, comme l'Alsace, la Bretagne ou la Vendée, se sont taillé des places de choix. Aujourd'hui le labeur missionnaire se révèle immense et il doit se faire dans des conditions souvent bien différentes et parfois plus diffi­ ciles que dans le passé. Nous savons l'écho suscité chez vous par l'admirable Encyclique Fidei Donum, ainsi que les efforts accomplis pour répondre à l'appel du Tiers Monde ; ceux-ci ne sont cependant qu'à leurs débuts, et Nous aimons espérer que vous saurez leur donner une ampleur digne de la France. Que tous ceux d'entre vous qui s'adon­ nent ou se préparent à la mission sachent qu'ils sont l'objet de Nos prières et de Notre affection de prédilection. Au terme de ce message, Nous tenons à adresser un salut particulier aux plus hautes Autorités de votre Pays, dont les responsabilités sont lourdes et qui ont voulu donner à ces fêtes jubilaires un grand éclat. Avec cordialité, Nous saluons Notre cher Fils le Cardinal Maurice Fel- tin, ainsi que les Cardinaux et évêques de France, qui jouissent de Notre pleine confiance et dont le souci pastoral et l'entente fraternelle ont été si clairement affirmés au cours de leur toute récente Assemblée plé- nière; les membres du clergé si méritants par leur zèle d'apôtres que n'entravent pas les lourdes difficultés matérielles; les âmes consacrées qui font la splendeur de l'Eglise; le laïcat dont Nous portons en Nous les préoccupations; les personnes âgées et les malades; tous ceux qui souffrent ou qui se trouvent encore loin de l'Eglise, Notre mère commune. En cette fête de Marie Reine, que la Vierge immaculée et glorieuse en son Assomption intercède auprès de son Fils et vous obtienne la joie de l'âme et la paix du cœur ! C'est dans cette confiance que Nous allons vous donner de grand cœur la Bénédiction Apostolique.

Chers fils et chères filles,

En ce jour où Nous avons la grande joie de Nous trouver au milieu de vous en l'Eglise Saint Louis des Français, Nous voulons Nous asso-

38 - ACTA, vol. VI, n. 9. — 31-7-1964. 594 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

cier d'une manière toute spéciale à la célébration de la fête des Mères, par la France entière. Déjà Nous avons envoyé à Notre cher Fils le Cardinal Maurice Feltin, Archevêque de Paris, un télégramme dans lequel Nous lui exprimions Nos vœux affectueux pour tant de méritantes mères de famille. Et Nous lui disions Notre vif souhait que les vertus chrétiennes soient toujours plus honorées dans les foyers français, dont elles sont le plus bel ornement. Nous voulons redire ici, en votre présence choisie, combien Nous faisons Nôtres les joies et les peines des mères de famille de votre cher pays, combien Nous éprouvons pour elles d'estime et d'affection, et com­ bien Nous prions aussi de tout cœur pour qu'elles demeurent fidèles aux exigences du mariage chrétien, élevé par le Christ à la dignité de sacre­ ment. Et Nous demandons à Notre Dame, patronne de votre noble patrie, qu'elle aide les mamans françaises dans leur tâche si belle et si délicate d'éducatrices, pour qu'elles préparent leurs enfants à être de dignes descendants de ceux qui ont mérité à la France son titre le plus cher de Fille aînée de l'Eglise. C'est là Notre vœu le plus ardent, et Nous l'accompagnons à l'intention de toutes les mamans de France de Notre toute particulière Bénédiction.

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Christifidelibus Lusitanis missus, cum sollemnes celebritates finem ha­ berent saeculo revoluto indictae, ex quo B. Maria Virgo Immaculata coli coepta est in illustri montis « Sameiro » sacrario.*

Amados filhos e filhas de Portugal!

Portugal, fìlho bem amado da Igreja Católica, deu testemunho da sua Fé, desde os alvores da sua existencia. Já no berço de Guimaràes propôs-se o ideal da expansào do Catolicismo, juntamente à dilataçao do seu Reino. Cristo e a Virgem Santissima apaixonaram-no de zelo apostólico : gravou na sua Bandeira cinco Quinas, como símbolo das cinco Chagas

* Die 7 mensis Iunii a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 595 de Jesus ; consagrou-se, desde a sua infancia, a Nossa Senhora e, ofere- cendo-lhe os seus filhos, o seu territorio, chamara-se (( Terra de Santa Maria ». Cresceu e, cheio de « Cristâos atrevimentos »/ rasgou « mares nunca dantes navegados » 2 para a fé e o Eeino dilatar. Caminhou firme na sua fé, através dos séculos, superando vendavais da Historia que abalaram tantos coraçoes que, depois, se afastaram da Igreja Católica. Esta graça de preservacäo-merecida pelo seu amor a Cristo e devoçâo à Virgem-foi constatada depois pelo Nosso Antecessor Bento XIV que concedeu a Portugal, com Breve Apostólico 3 o título de Fidelissime- na pessoa dos seus reis. 4 Eis Portugal, a dar testemunho, mais urna vez, do seu amor à Virgem Santissima, no momento em que Eia era exaltada numa das suas prerogativas mais bêlas : a Sua Imaculada Conceiçâo. Eia era e é a Padroeira de Portugal. Por isso, a (( Casa Lusitana »,5 juntamente aos católicos do mundo inteiro, exultou de júbilo ao ser definido o dògma da Imaculada. E tao grande foi a sua alegria que quis concretizá-la na edificaçâo de um monumento nacional para recordar aos vindouros este momento histórico mariano. Para a realizaçâo desta obra, tendo como principal promotor o Padre Martinho, foi escolhida a Montanha do Sa- meiro, sobranceira à Cidade dos Arcebispos, entre vos conhecida como Roma Portuguesa, dominando do outro lado a linda regiâo de Guimarâes, onde nasceu Portugal. A Arquidiocese de Braga, de gloriosas tradiçôes cristas, conserva bem vincada na alma dos seus fiéis a devoçâo a Nossa Senhora. No pro­ prio rito bracarense, em vigor em toda a Arquidiocese, o culto mariano tem lugar preeminente. Ho je concluís, amados Filhos e Filhas, de um modo tâo solene, na presença de todo o Episcopado, a celebraçâo do primeiro centenario do Santuario do Sameiro, precedida por urna semana de estudos marianos que se realizara na cidade de Braga. Quanto é consolador para Nos recordar que o Nosso Antecessor Pio IX, de venerável memoria, depois de enriquecer esse templo de indulgencias 6 benzeu ele mesmo a Imagem

1 Lus. 7, 14. 2 Id. 1, 1. 3 23 Die. 1748. 4 Cfr. Bullarium Romanum, Venetiis, tip. Gatti, 1778, t. III, p. 1. 5 Lus. 7, 14." « Cfr. Sec. Brey. 1870: Indul. Perp., 18 Feb. 1870. 596 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

de N. Senhora que ai tendes diante de vós. Quisemos também Nós participar do júbilo que neste momento vos inunda a alma, manifestando o vosso amor à Santissima Virgen na homenagem que lhe estais a prestar. « Cantate Domino, benedicite nomini eius ... Adnuntiate inter gentes gloriam eius». (( Cantai ao Senhor, bendizei o seu nome... Anunciai entre os povos a sua gloria ».7 Ai, no extremo da Europa, (( onde a terra se acaba e o mar começa )),8 esta tamben o Nosso coraçâo. Estamos convosco, unidos aos vossos Pastores para agradecer à Mäe de Deus a protecçâo que vos dispensou, durante os oito séculos da vossa historia. Merecestes urna visita da Senhora no aitar de Fatima. Ë mais um motivo para levantares hoje no Sameiro um hino de accâo de graças à vossa Padroeira. « Cantate Domino ». Cantai ao Senhor ! Louvai a sua Mae maculada ! E daqui, da Cidade Eterna, o coraçâo do Papa, que tanto vos ama, palpita em unissono com o vosso. Mas, amados Filhos e Filhas de Portugal Aderissimo, vós sois her- deiros de urna gloriosa historia missionària. Levantai urna prece, junta­ mente Connosco, à Virgem Santissima para que Eia suscite nas vossas familias cristas vocaçôes missionarias, santas e zelosas que, trilhando os caminhos dos vossos antepassados, levem à África, à Asia, à América Latina, a Luz do Evangelho. Há tantas almas sequiosas da Verdade e os operarios do Senhor sao ainda tao poucos ! (( Adnuntiate inter gentes gloriam eius » ! Daqui, de tâo longe, parece que ouvimos a vossa prece cantada em hino à Senhora : (( Vela por nos filhos teus, Mäe de Jesus, nossa Mae ! Tu podes, és Mae de Deus ; e deves és nossa Mae ! ». Sim ! pedi a Nossa Senhora. Eia, como Mäe de Deu é poderosa ; como nossa Mäe, terna e bondosa, escutará as nossas preces. Em penhor deste Nosso voto, concedemos ao dilecto Legado Nosso, aos venera veis Irmäos, Clero e Religiosos, ao Ex.mo Presidente da República, ao Ex.mo Chef e e membros do Governo, a todos os amados filhos de Portugal a Nossa paternal Bênçâo Apostólica.

7 Ps. 95, 2-3. 8 Lus. 3, 20. Acta, Pauli Pp. VI 597

NUNTII SCRIPTO DATI

I Ad Exc.mum P. D. Ioannem Baptistam Hubertum Theunissen, Archie­ piscopum Blantyrensem, et ad Christifideles regionis v. d. « Nyasaland » missus, cum sui iuris ea esse coepit, novo illi indito Reipublicae « Malawi » nomine.

Willingly do We avail Ourself, Venerable Brother, of the solemn oc­ casion of the proclamation of independence of Nyasaland as the new Republic of Malawi, to send you, your Venerable Brothers in the Episco- pate, and all Our beloved children in your nation, Our message of félici­ tations, of prayers and of good wishes. Catholicism, introduced by zealous and intrepid missionarias at a late date, has made great progress among your people ; and Our ardent prayer is that the Faith may grow deeper and dearer in their hearts, inspiring them to show forth their convinctions in their daily lives, and serve as a city set on a mountain or a light set on a candlestick, attract- ing others by their good example of blameless conduct and of Christian love. We are confident that the rulers of the new Republic of Malawi will continue to respect the rights of freedom of worship and of preachings the Word of God. In return, We urge Our beloved children, under your enlightenend.guidance and that of the Most Reverend Bishops, not to be outdone in faithfulness to their civic duties, respect of lawful authority, observance of the law and generosity in contributing towards the progress of their country in the social, intellectual, and cultural sphères, as well as in the field of material prosperity. Upon the rulers of the new State, We invoke illumination and strengthening grâces from on high. Upon the entire population of Malawi, We cali down God's choicest favours of prosperity, peace and advance- ment. To you, Venerable Brother, to the Ordinaries, clergy, religious and faithful of the Republic of Malawi, We impart from Our heart, in pledge of abundant divine blessings, Our special affectionate Apostolic Bénédiction. From the Vatican, May 29, 1964.

PAULUS PP. VI 598 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Ad E.mum P. D. Iosephum Mariam Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Bueno Monreal, Archiepiscopum Hispalensem, cum effigies B. Mariae Virg., vulgo « de Nuestra Señora de la Esperanza Macarena », ea in urbe aureo diademate fuit redimita.

Hoy fiesta de María Reina, en la Capital Hispalense, se adorna con corona de oró y pedrería la imagen de Nuestra Señora de la Esperanza Macarena, reuniéndose Autoridades Eclesiásticas y civiles y pueblo todo en unánime y solemne homenaje a la que es su celeste Patrona y Señora de Cielos y tierra. Vibra de amor a María Sevilla que irradia su fervor mariano hasta los lugares más lejanos de la Península, hasta el Nuevo Mundo donde también se saluda a la Virgen Macarena y se invoca su nombre como mensajero de paz. Y parécenos recoger en esta vibración murmullo de peticiones, fragante de ofrecimientos y virtudes, propósitos nuevos de vida religiosa más intensa. No hay ninguna diadema para la Madre de Dios más digna que la formada por el amor, la plegaria, la devoción del alma pura e inocente. ¿Cómo estará pues el corazón de la Virgen ante ese coro orante, ante ese clamor inmenso que se eleva al Cielo desde Sevilla, la que a sus títulos, bien ganados para su blasón, de muy noble, leal, invicta y heroica, añade el de « muy mariana ciudad »? A las plantas de la Virgen ha acudido siempre el pueblo devoto en sus temores y esperanzas, en sus tribulaciones y alegrías con confianza firme y filial. Y le ha demostrado su fidelidad en el hermoso templo que, con espíritu de reparación, levantó no hace mucho para Ella ; se lo sigue manifestando en las procesiones anuales de penitencia, en los intermi­ nables besamanos y en las incontables comuniones con motivo de la fiesta de la Expectación. En la presente oportunidad queremos destacar con complacencia el consuelo que nos proporciona el impulso que ha recibido la vida espi­ ritual de las Cofradías Sevillanas, las cuales se esfuerzan no solo por cuidar con esmero el culto de sus imágenes sino también por dar un contenido más amplio a sus actividades de acuerdo con las exigencias de los tiempos actuales, y así estimulan en sus miembros la formación ascética y el apostolado mediante ejercicios espirituales o retiros y me­ diante actividades y obras de carácter social y caritativo. Mucho confia­ mos además en la preciosa aportación de estas instituciones centerarias, Acta Pauli Pp. VI 599 que con su experienda y sus servicios podrán secundar el conocimiento y la aplicación de las disposiciones conciliares, primeramente de las que se refieren a la liturgia y aun también de cuantas la Iglesia prepara para acercar más y más las fuentes de la vida divina al mundo de boy y para incrementar las virtudes cristianas del pueblo de Dios. Al mirar la imagen de María, con su expresión de sufrimiento y esperanza, vaya enseguida el pensamiento de sus devotos a Cristo Nuestro Señor a quien a su vez Ella parece contemplar con sentimiento materno dentro de su propio corazón. María, con la señal del dolor en sus ojos por el Hjo muerto, ofrece la esperanza de la redención fruto de este martirio que Ella soporta también en lo más íntimo de su ser. La devoción mariana verdadera y profunda se refleja necesariamente en una vida auténticamente cristiana, en una vida conforme a las enseñanzas del Divino Salvador, « que destruyó la muerte e irradió luz de vida y de inmortalidad por medio del Evangelio x».1 Sean estos los frutos mejores de la fiesta de la Coronación. Tales son Nuestras plegarias a la Virgen a la que pedimos que vuelva sus ojos amorosos en este día y siempre a Sevilla y de ella nunca los aparte. Que como Reina y Madre de misericordia extienda su protección sobre esa Ciudad y su comarca, y a Tí, querido Hijo Nuestro, celosísimo Pastor de la Archidiócesis Hispalense, con los demás Hermanos en el Episco­ pado ahí presentes, os cubra con su mano ; que asista a España y a las máximas Autoridades de ella con sus colaboradores en las tareas del gobierno de la nación y de esa Provincia ; que sobre el amadísimo pueblo español brillen continuamente la sonrisa de Jesús y la mirada materna de la Virgen Santísima de cuyas complacencias quiere ser prenda la Bendición Apostólica que de todo corazón otorgamos. El Vaticano, 31 de mayo de 1964.

PAULUS PP. VI

1 2 Tim. 1, 10. 600 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACROSANCTUM CONCILIUM OECUMENICUM VATICANUM II

Tertia Oecumenicae Synodi periodus indicitur

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Pp. VI, in Audientia hac die infrascripto impertita, statuere dignatus est ut tertia Ss. Concilii Oecu­ menici Vaticani Secundi periodus initium habeat die xiv mensis Sep­ tembris, in Exaltatione S. Crucis, anno MCMLXIV.

Ex Aedibus Vaticanis, die III mensis Iulii, anno MCMLXIV.

© HAMLETUS IOANNES Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis ¡Sacra Congregatio Consistorialis 601

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

I PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 21 Martii 196J¡. — Cathedrali Ecclesiae Sanctae Mariae Ange­ lorum praefecit R. P. Aloisium Yáñez Ruiz Tagle, sodalem Ordinis Fratrum Minorum, magistrum spiritus domus religiosae eiusdem Ordi­ nis in oppido vulgo La Granja, intra limites archidioecesis S. Iacobi in Chile. die 19 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrianensi Minori R. D. Hadrianum Gand, sacerdotem ex Ecclesia Insulensi, curionem atque vicarium foraneum ad S. Maclovii in pago vulgo Haubourdin cognominato, quem constituit Coadiutorem cum iure successionis Emi ac Revmi P. D. Achillei S. R. E. Cardinalis Liénart, Episcopi Insu- lensis. die 24 Maii. — Titulari episcopali Ecclesiae Sillitanae Exc. P. D. Gregorium Falconieri, hactenus Episcopum Conversanensem. die 27 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Hearstensi Exc. P. D. Iacobum Landriault, hactenus Episcopum titularem Cadoënum. die 28 Maii. — Cathedrali Ecclesiae Gandavensi R. P. D. Leontium van Peteghem, Antistitem Urbanum et Canonicum Collegii cathedralis Gandavensis. die k Iunii. — Cathedrali Ecclesiae Davidensi R. D. Danielem Núñez, curionem paroeciae S. Michaelis Archangeli in civitate Panamensi. — Cathedrali Ecclesiae Duitamensi R. P. D. Iulium Franco Arango, Vicarium Generalem et Canonicum Capituli metropolitam archidioe­ cesis Manizalensis. 602 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

— Titulari episcopali Ecclesiae Suavensi R. P. D. Ernestum Cama- gni, ex archidioecesi Mediolanensi, Protonotarium Apostolicum, a di­ plomatis Pontificis Maximi ac Delegatum Emi et Revmi P. D. Cardi­ nalis in Urbe Vicarii ad spiritualem curam promovendam omnium Con­ fraternitatum Romae exstantium. — Titulari episcopali Ecclesiae Partheniensi R. P. D. Ioannem Fal- lani, e clero Romano, Antistitem Urbanum, Praesidem Pontificii Con­ silii sacris tutandis Italiae monumentis. — Titulari episcopali Ecclesiae Maurianensi R. P. D. Ioannem Wil­ lebrands, e dioecesi Harlemensi, Antistitem Urbanum, ab actis Secre­ tariatus ad unitatem christianorum fovendam. — Titulari episcopali Ecclesiae Iucundianensi R. P. Petrum Salmón, O. S. B., Abbatem Sancti Hieronymi de Urbe. die 5 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Quiziensi R. P. Hadria- num (saeculo Andream) Mariam Cimichella, Ordinis Servorum Mariae, parochum Nostrae Dominae a Monte Carmelo in archidioecesi Mariano­ politana, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Card. Léger, Archiepiscopi Marianopolitani. die 2If Iunii. — Cathedrali Ecclesiae ' Rivadaviae R. D. Eugenium Peyrou, sodalem Societatis S. Francisci Salesii, curionem paroeciae oppidi vulgo Ushuaia, in dioecesi Rivogallaëcensi. die 5 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Jaciensi Exc. P. D. Paschalem Bacile, hactenus Episcopum titularem Colbasensem.

II DE LOURENÇO MARQUES

DECRETUM De Capituli metropolitani innovatione

Ad divinum cultum satius provehendum decusque metropolitanae ecclesiae augendum, Excrnus P. D. Custodius Alvim Pereira, Archie­ piscopus de Lourenço Marques, ab Apostolica Sede nuper expostulavit ut in Capitulo metropolitano, per Consistoriale Decretum « Cum ma­ xime coetus » diei 22 Februarii 1946 erecto, novi instituerentur, sine adnexis emolumentis, canonicatus. Sacra autem Consistorialis Congregatio, rei opportunitate perpensa habitoque favorabili voto Excmi P. D. Maximiliani de Furstenberg, Sacra Congregatio Consistorialis 603

Archiepiscopi titulo Partem et in Lusitania Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Provi­ dentia Pp. VI, tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, per­ inde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae expeditae forent, in metropolitano Capitulo de Lourenço Marques quinque novos canoni­ catus instituit, cum omnibus iuribus, privilegiis et officiis quibus Cano­ nici eiusdem Capituli ex iure communi et ex capitularibus constitutio­ nibus fruuntur et obstringuntur. Hac ratione itaque Capitulum de Lourenço Marques constabit dein­ ceps una dignitate, nempe decanatu, et undecim canonicatibus. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consisto­ rialis memoratum Excmum P. D. Maximilianum de Furstenberg depu­ tat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subde­ legandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congrega­ tionem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 2 Martii 1964.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis

L. © S.

t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor

III MECHLINIENSIS-BRUXELLENSIS — ANTVERPIENSIS

DECRETUM De mutatione finium dioecesium

Cum, nuper erecta dioecesi Antverpiensi, territorium paroeciarum Ssmi Cordis Iesu in oppido vulgo « Aarschot », archidioecesis Mechli­ niensis-Bruxellensis, et Ssmi Nominis Iesu in municipio « Schriek- Grootlo » cognominato, dioecesis Antverpiensis, mutuum et incongruens 604 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mansisset, Emus P. D. Leo Ioseph S. R. E. Cardinalis Suenens, Archie­ piscopus Mechliniensis-Bruxellensis, et Excmus P. D. Iulius Victor Daem, Episcopus Antverpiensis, ab Apostolica Sede expostulaverunt ut suarum Ecclesiarum fines aliquantulum immutarentur aptiusque disponerentur. Sacra autem Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Silvii Oddi, Archiepiscopi titulo Mesembriani et in Belgio Apostolici Nuntii, rata huiusmodi immutationes in bonum animarum cessuras, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo, Divina Providentia Pp. VI, tributarum, oblatas preces acci­ piendas esse censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut memoratae paroeciae Ssmi Cordis Iesu et Ssmi Nominis Iesu, limitibus quibus ante erectionem dioecesis Antverpiensis circumscri- bebantur, altera dicioni archidioecesis Mechliniensis-Bruxellensis, al­ tera dioecesis Antverpiensis subiciatur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consisto­ rialis memoratum Excmum P. D. Silvium Oddi deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 25 Martii 1964.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis

L. © S.

t Franciscus Carpino, Archiep. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Concilii 605

SACRA CONGREGATIO CONCILII

DECRETUM

De abstinentiae legis dispensatione

Cum plures locorum Ordinarii e variis Nationibus petierint ut proxima die 14 Augusti, quae hoc anno in feriam sextam incidit, absti­ nentiae lex relaxetur, haec Sacra Concilii Congregatio, de speciali Summi Pontificis mandato, locorum Ordinariis ubique terrarum fa­ cultatem tribuit fideles praefata feria sexta a dicta lege dispensandi. Datum Romae, die 22 Iulii 1964.

P. Card. CIRIACI, Praefectus L. $ S. f P. Palazzini, a Secretis 606 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citationes edictales

I NOVAE AURELIAE Nullitatis matrimonii (Bouzon - Herzog)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Dorotheae Herzog, in causa conventae, eandem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro hora meridiana diei 23 Octobris 1964, ad concordandum dubium, vel ad infrascriptum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique, notitiam habentes commora­ tionis praedictae dominae Dorotheae Herzog, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.*

Aurelius Sabattani, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 1 Iunii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Dorothée Herzog, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 25 octobre 1964, à 12 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Dorothée Herzog, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Sacra Romana Rota 607

II SANCTI FRANCISCI IN CALIFORNIA Nullitatis matrimonii (Owens - Nicholas)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini William L. Ni­ cholas, in causa conventi, eundem citamus ad comparendum vel per se, vel per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sa­ crae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), pro hora un­ decima diei 15 Octobris 1964, ad concordandum dubium, vel ad infra­ scriptum dubium subscribendum :

An constet de matrimonii nullitate, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique, notitiam habentes commora­ tionis praedicti domini William L. Mcholds, curare debent ut ipse de hac edictali citatione rite moneatur.*

Ioannes Maria Pinna, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 5 Iunii a. 1964.

Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. William L. Mcholds, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 15 octobre 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté:

Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le casf

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit William L. Mcholds, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 608 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : 1 febbraio 1964. S. E. Revma Monsig. Righi Vittore Ugo, Arcivescovo tit. di Bilta, Nunzio Apostolico nel Paraguay. 23 marzo » S. E. Revma Monsig. Asta Salvatore, Arcivescovo tit. di Aureliopoli di Lidia, Intemunzio Apostolico in Iran. 6 giugno » S. E. Kevma Monsig. Roberti Vito, Arcivescovo tit. di Tomi, Nunzio Apostolico nel Rwanda:

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di annoverare fra i Membri della Pontifìcia Commissione per le Comunicazioni Sociali :

« ad quinquennium », le Loro Eccellenze Reverendissime i Monsignori : Giuseppe Amici, Arcivescovo di Modena ; Pietro Sfair, Arcivescovo tit. di Msibi per i Maroniti; Giovanni Giuseppe Krol, Arcivescovo di Philadelphia ; Andrea Pangrazio, Arcivescovo di Gorizia ; Giuseppe Tommaso McGucken, Arcivescovo di San Francisco ; Giacinto Thiandoum, Arcivescovo di Dakar; Renato Luigi M. Stourm, Arcivescovo di Sens; Giorgio Andrea Beck, Arcivescovo di Liverpool ; Francesco Charrière, Vescovo di Lausanne, Genève e Fribourg; Guglielmo Kempf, Vescovo di Limburg; Gerardo Mongeau, Vescovo tit. di Diana, Prelato nullius di Cotabato ; Gerardo Maria Coderre, Vescovo di Saint-Jean de Québec; Eugenio de Araújo Sales, Vescovo tit. di Tibica, Amministratore Apostolico di Natal ; Tommaso Guglielmo Muldoon, Vescovo tit. di Fessei ; Giuseppe M. Cirarda Lachiondo, Vescovo tit. di Drusiliana ; Giovanni Luigi Jobidon, Vescovo di Mzuzu; Luciano Metzinger, Vescovo tit. di Autenti, Prelato nullius di Aya viri.

« durante munere », i Reverendissimi Monsignori : Giovanni Bernard, Presidente dell'O.C.I.C. ; Giacomo Haas, Presidente dell'UNDA. U Illustrissimo Signor Baimondo Manzini, Presidente dell'U.I.P.C. An. et vol. LVI 20 Augusti 1964 (Ser. III, v. VI) - N. 10

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE ENCYCLICAE

Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communionem cum Apostolica Sede habentes, ad clerum et christifideles totius orbis itemque ad universos bonae voluntatis homines: quibus viis Catholicam Ecclesiam in praesenti munus suum exsequi oporteat.

PAULUS PP. VI VENERABILES FRATRES ET DILECTI FILII SALUTEM ET APOSTOLICAM BENEDICTIONEM

ECCLESIAM SUAM cum Christus Iesus idcirco constituerit, ut universae hominum societatis benigna mater esset et mini­ stra salutis, in aperto est cur memoria saeculorum omnium ei praecipuum testificati sint amorem, praecipuasque curas in eam contulerint, quicumque cordi habuerunt aeque summi Dei gloriae prospicere, et hominum animos in aeternum praestare salvos: inter quos, ut aequum erat, enituerunt Christi ipsius in terris Vicarii, innumerabilis Episcoporum et sacerdotum numerus, sanctorumque miranda christifidelium multitudo. Nemini igitur non consentaneum videbitur, Nos, primas da­ turos Litteras Encyclicas post delatum Nobis ex arcano Dei consilio Summum Pontificatum, animum amantem eundem­ que reverentem ad Ecclesiam sanctam veluti naturae sponte re­ ferre.

:»> - ACTA, vol, VI, n. 10., — 20-8-1964. 610 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hac de causa suscipiemus hoc loco operam, ut magis ma­ gisque pateat omnibus quantum ex altera parte humanae socie­ tatis ad salutem intersit, quantum ex altera catholicae Ecclesiae curae sit, utrasque sibi occurrere, mutuo se cognoscere, inter se diligere. Anno superiore cum, dante clementissimo Deo, die festo S. Michaelis Archangeli, secunda inchoaretur sessio Concilii Oecumenici Vaticani II, Nobisque bene accideret quod prae­ sentes vobiscum praesentibus, in maximo Petriano templo con­ gregatis, sermonem conferre possemus, tunc esse Nobis in ani­ mo diximus fore ut, quemadmodum mos cuivis est Summo Pontifici, munus suum ineunti, etiam per litteras ad vos pater­ num et fraternum sermonem converteremus, ut videlicet consi­ lia quaedam Nostra enuntiaremus, quae in animo Nostro supra cetera essent, quaeque in opere ipso magnam habere utilitatem viderentur, ad initia Pontificalis Nostri officii dirigenda. Sed re vera in difficili Nobis est eiusmodi consilia expresse definire, quod primum ex diligenti divinae doctrinae commenta­ tione ea oporteat Nos deducere, illius memores Christi senten­ tiae: mea doctrina non est mea, sed eius qui misit me;1 quod deinde ea opus sit metiri praesentibus Ecclesiae ipsius condi­ cionibus, in quibus pariter eius interior vita longo periclitata usu admodum viget, pariter exteriores eius vires ad apostoli­ cos labores magnopere intenduntur; quod postremo non liceat Nobis ignorare, quo loco sit hodie hominum communitas, ad quam munus Nostrum admovetur. Sed hic Nos non in id studemus, ut vel nova quaedam, vel absoluta exponamus, ad quod dedita opera Concilium Oecu­ menicum spectat; cuius labores tantum abest ut Nostro hoc sim­ plici litterarum sermone veluti perturbare velimus, ut verius illos et laudare et incitare placeat. Has Litteras Encyclicas dantibus Nobis non est quidem pro­ positum, neque ut sollemne quoddam confidamus actum, ad catholicae doctrinae capita tractanda imprimis pertinens, neque ut certa quaedam documenta vel de moribus vel de re sociali impertiamus, sed ut ad vos nuntium sincerum, quemadmo­ dum inter fratres et familiares decet, mittamus. Hoc enim scri-

1 Io. 7, 16. Acta Pauli Pp. VI 611 ptum edentes nihil aliud quaerimus quam ut, pro officio, animo Nostro aperto, ea fidei caritatisque communio, quae inter nos feliciter regnat, et magis magisque coalescat, et maiorem obiciat laetitiam; propterea nempe ut pastoralis nostra diligentia coti­ die magis valeat; ut fructuosius Concilii Oecumenici sessiones celebrentur; ut denique clariore in luce ponantur normae et re­ gulae aut ad doctrinam, aut ad vitae actionem attinentes : quibus sane religiosa et apostolica alacritas regatur, sive legitimorum Ecclesiae Praesulum, sive eorum qui vel Praesulibus ipsis pa­ rent et sociam navant operam, vel alacritatem eandem benevolo dumtaxat observant animo. Omni abiecta cunctatione vobis, Venerabiles Fratres, signi­ ficamus tribus praesertim animum Nostrum commoveri con­ siliis, cum munus illud amplissimum perpendimus, quod, contra Nostra vota Nostraque merita, providentissimus Deus detulit Nobis, regendi scilicet Christi Ecclesiam, utpote quos Romae Episcopum consuluisset atque adeo beati Petri Apo­ stoli, regni caelorum.clavigeri, Successorem, et ipsius Vica­ rium Christi, qui Petrum universalis gregis sui primum fecit Pastorem. Initio persuasum Nobis habemus, debere Ecclesiam in seipsam introspicere penitus ; suum meditari mysterium ; se do­ cendi et incitandi causa, altius perscrutari doctrinam de sua origine, de sua natura, de suo persequendo mandato, de suo fine; quae doctrina, licet iam sibi sit nota, atque superiore hoc saeculo sit enucleata et vulgata, numquam tamen satis ne­ que excussa neque intellecta dici potest; quippe in qua conti­ neatur dispensatio sacramenti absconditi a saeculis in Deo ... ut innotescat ...per Ecclesiam,2 quasi thesaurus videlicet arca- norum Dei consiliorum, Ecclesiae opera exponendorum ; cum haec doctrina maiorem quam ceterae exspectationem attentio- nemque cuiuscumque hominis erigat, cui sit statutum Chri­ stum fideliter sequi, eoque vel magis eorum, quos, ut Nos et vos, Venerabiles Fratres, Spiritus .Sanctus posuit Episcopos regere Ecclesiam Bei." Iamvero ex hac clara et alacri conscientia, quam de se

2 Cfr. Eph. 3, 9-10. 3 Cfr. Act. 20, 28. 612 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

habet, Ecclesia sponte fertur ad comparandam absolutam et perfectam imaginem, qualem Christus voluit, ut Ecclesia, sua Sponsa sancta et immaculata/ indueret, cum vero suo vultu, qualem hodie nostris ipsa subicit oculis; qui profecto vultus, summi Dei beneficio, probe lineamenta quidem refert, quae divinus eius Conditor in ea impressit, et Spiritus Sanctus, saeculis vertentibus, vividiora fecit et significantiora, ut hinc plus plusque cum prima sui Conditoris notione, hinc cum ingenio et indole hominum societatis congrueret, quam Ec­ clesia Evangelio salutis promulgato sibi asciscere conitebatur. Attamen huiusmodi Ecclesiae vultus numquam tam perfectus, tam venustus, tam sanctus, tam splendens erit, ut omnino primae sui Auctoris notioni respondere dici possit. Ex quo consequitur, ut Ecclesia, forti quodam et alacri acta animi impetu, suam ipsa quaerat renovationem, hoc est eorum emendationem erratorum, quae eius membra admise­ runt, quaeque sui conscientia, tamquam speculum exemplaris sui, Christi, sibi indicat atque damnat. Qua in re en habetis, Venerabiles Fratres, quo pertineat secundum consilium, ani­ mum Nostrum nunc commovens : eo nempe ut Ecclesiae mem­ bra putent sibi esse, cum sua errata emendanda, tum ad per­ fectiora quaeque nitendum; utque vias considerate eadem membra deligant, quibus renovationem, quam diximus, adi­ piscantur. Quod consilium eo vobis declaramus* non tantum ut ad opportunas inducendas emendationes fidentiore animo ipsi aggrediamur, sed ut etiam, in tam gravi tamque difficili re, a vobis et consensio et consilia et auxilia Nobis prae­ beantur. Ex duobus autem et prioribus hisce Nostris et vestris con­ siliis tertium sponte oritur, quod eo spectat, ut Ecclesia res rationesque cum hominum universa communitate contrahat, quacum ipsa continetur, et in qua media vivit et suum obit opus. Quorum hominum, ut inter omnes constat, altera pars, postquam christianam fidem tam penitus combibit ex eaque tantam vim virtutemque sumpsit, ut saepenumero — licet id satis non aestimaverit — quaecumque optima quisque po-

4 Cfr. Eph, 5, 27. Acta Pauli Pp. VI 613 pulus in suo cultu habet, eidem fidei tribuat necesse sit, post, hisce praeteritis saeculis, ab ea, tamquam a sua origine, se discrevit et removit. Altera vero hominum pars, quae in terra­ rum orbe est maxima ducenda, se ad immensos fines eorum populorum extendit, qui novi appellantur. Attamen in hac universitate generis humani iam non una, verum etiam cen­ tum afferuntur Ecclesiae habendorum cum aliis congressuum facultates; quorum sane alii aperti et quidem faciles censen­ tur; alii ancipites et ardui; denique plurimi, pro, ab amico colloquio prorsus alieni. : Exsistit igitur hoc loco Ecclesiae quaestio de colloquio se- rendo cum huius aetatis hominibus. Cuius quaestionis erit Concilii definire, quae sit amplitudo et implicatio, eamque, quantum poterit, melioribus expedire modis. Sed huius quae­ stionis solvendae necessitas in animum Nostrum eiusmodi onus, stimulum, intimamque veluti proclivitatem infert, quae Nobismetipsis et vobis, Venerabiles Fratres, eadem non minus anxie quam Nos expertis, quodammodo declarare par esse censeamus; ut scilicet magis efficiamur idonei ad eas dispu­ tationes deliberationesque aggrediendas, quas de tam gravi re tamque multiplici in Concilio una vobiscum proponendas iudicaverimus. Ex iis, quae summatim de Nostris Encyclicis Litteris ha­ ctenus exposuimus, facile intellexistis, in his non esse Nos de omnibus gravibus instantibusque rebus acturos, quae non mi­ nus humani generis quam Ecclesiae hodie intersunt; cuius­ modi sunt: pax inter populos atque inter humanae societatis ordines; egestas et fames, quibus etiam nunc magnae homi­ num multitudines connectantur; recentiorum nationum ad li­ bertatem et ad vitae cultum progressio; hominum huius no­ strae aetatis variae doctrinae cum christiana sapientia collatae ; angustiae, in quibus tam multae gentes et tam latae Ecclesiae partes versantur, ubi iuribus, sive liberi civis sive humanae personae propriis, derogatur; morales quaestiones cum auge­ scente natorum numero coniunctae; et cetera eiusmodi. At hic facere non possumus, quin in medium proferamus esse Nos apprime conscios, Nos officio obstringi, non solum animum sedulum et propensum intendendi ad gravem univer- salemque de pace quaestionem, sed etiam in ea curas assiduas 614 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et efficaces deligendi. Quae curae, licet muneris Nostri finibus circumscribantur, atque adeo sive a Nostris cuiusvis generis fluxis utilitatibus, sive a certis politicorum virorum rationibus abhorreant, eo tamen pertinent, ut hominibus asserviant con- formandis ad eiusmodi sensus tractationesque, quae hinc cum immanibus et internecivis conflictationibus pugnent, illinc vero attineant ad necessitudines inter populos iusto iure, rationa­ liter, pacate componendas. Itemque omnem industriae diligen- tiaeque Nostrae vim illuc intendemus, ut, praeceptis nuntiatis, quae summa inter homines putantur, quaeque valere possunt ad eorum effrenatum cuiusque sui studium et cupiditates debi- litandas, unde bella dentur, in id quantum poterimus confe- ramus, ut populi et congruentem habeant convictum et mu­ tuam sibi tribuant operam. Neque sane adiumentum a Nobis desiderari sinemus, si qua occasio oblata fuerit, ut conten­ dentes nationes ad honestas fraternasque pactiones vocemus. De memoria enim Nostra numquam excidit, auxilium hoc, ab amore profectum, nihil esse aliud nisi officium, quod, ob pro­ vectum hodie cursum sive doctrinarum sive institutorum, cun­ ctis gentibus communium, conscientia muneris, quo in homi­ num societate fungimur, magis ducit necessarium; munus di­ cimus, quod in eo versatur, ut homines inter se fraterno amore coniungamus, pro regni illius iustitiae et pacis virtute, quod Christus, cum in hunc mundum venisset, condidit. Ceteroquin, si nunc oratio Nostra, viae rationisque causa, his tantum definitur argumentis, Ecclesiae vitam contingen­ tibus, illas magni ponderis quaestiones ex memoria Nostra ne­ quaquam deponemus. Dum enim in nonnullas intendet con­ siderationem Concilium, Nos, in apostolico munere Nostro obeundo, si mentem Deus iniecerit et vires, cum in earum stu­ dium incumbemus, tum eas adducemus ad effectum.

I

Ad officii partes, quas Ecclesia praesenti aetate exsequi de­ bet, id necessario pertinere videtur, ut ipsa de se, de veritatis thesauro, cuius heres et custos constituta est, ac de munere his in terris sibi demandato, clariorem plenioremque conscientiam adipisci contendat. Ecclesia scilicet, antequam peculiaris Acta Pauli Pp. VI 615 cuiusvis quaestionis studium aggrediatur, et antequam agendi rationes perpendat cum hominum societate ineundas, in prae­ sens se ipsam consideret oportet; ut divina consilia sibi ad exitum perducenda melius dignoscat; ut uberiorem lucem, novum robur auctumque gaudium ad sua explenda munera hauriat; ut denique aptiores inveniat rationes, quibus propius, efficacius ac fructuosius necessitudines habeat cum humana societate, ad quam quidem et ipsa pertinet, etsi notis propriis et omnino singularibus distincta. Haec enim consideratio, qua Ecclesia se inspicere debet, No­ bis videtur plane congruere cum via ac ratione a Deo adhibita ad hominibus se revelandum et ad religiosum illud cum hu­ mano genere commercium ineundum, quod per Ecclesiam ipsam perficitur et simul manifestatur. Nam si divina revelatio : Multi­ fariam multisque modis 5 peracta est, et in humanis eventibus innititur, historiae fide comprobatis, eadem tamen hominum vi tam pertingere potuit viis, humani verbi divinaeque gratiae propriis; quae divina gratia secreto illapsu in animos descendit, post auditum salutis nuntium ac subinde elici tum fidei actum, a quo iustificatio nostra initium capit. Nobis in optatis est, ut huiusmodi consideratio de origine ac natura novarum et vitalium rationum, quae religionis christia­ nae ope inter Deum et homines instauratae sunt, indolem sumat docilis cuiusdam assensus iis verbis praebendi, quae Divinus Magister ad auditores suos habuit', ad discipulos praesertim, quorum in numero et nos ipsos hodie iure optimo recenseri gau­ demus. Ex iis plurimis, quae a Christo Domino discipulis suis instantius et crebrius commendata sunt, monitionem illam com­ memorare placet, cuius vim omnes hodie quoque agnoscere de­ bent, quotquot fideles Christi sectatores esse cupiunt; monitio^ nem nempe, quae ad christianam vigilantiam spectat. Verum enimvero haec nostri Magistri monitoria verba ita sunt praesertim accipienda, ut homines ad novissima vigilanter animum advertant, quae sibi proximo vel sero tempore contin­ gant necesse est. Nihilominus tamen, idcirco quod huiusmodi vigilantia fidelis servi animum omni tempore efficaciter urgere debet, consequitur, ut ad eius normam sint conformanda insti-

5 Hebr. 1, 1. 616 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tuta, hoc est illa vivendi ratio, quae christiani hominis in hoc mundo propria esse debet. Haec autem Christi Domini ad vigilandum adhortatio eventus etiam spectat, qui instare pos­ sint, scilicet pericula et vitiorum illecebras, quae mores cor­ rumpant vel hominem a recto veritatis tramite avertant.6 Quare facile in Evangelio continuum hortamentum reperitur ad honeste cogitandum atque agendum. Ac revera, nonne ad hoc ipsum pertinebat Ioannis Praecursoris Domini praedicatio, ex qua in Evangelio publica Iesu Christi vita exordium sumpsit? Nonne et ipse Christus Iesus homines invitavit ad regnum Dei intra se excipiendum?7 Eius autem educandi ars nonne in interiore animi vita commendanda atque edocenda tota vertebatur? Tum conscientia, quae in re psychologica ver­ satur, tum conscientia quae in re morali posita est, a Christo Domino ad sui plenitudinem simul advocantur, tamquam si necessariae eaedem sint, ut modo dignitati humanae consen­ taneo, superna veritatis et gratiae dona recipiantur. Conscien­ tia autem discipuli efficiet, ut is postea recolat8 quidquid Iesus docuit et quidquid circa ipsum accidit; eademque, cum ad maturitatem pervenerit, mentem tandem adducet ad intelle­ gendum, quis Iesus fuerit, et quarumnam rerum ipse Magister et Auctor exstiterit. Ortus Ecclesiae et simul in ea excitata divini sui muneris conscientia — qui eventus habendi sunt Pentecostes proprii — sicut in idem tempus inciderunt, ita in posterum una progres­ sum facient; scilicet Ecclesia proficiet in disciplinae ordina­ tione, in regimine, in vita sociali christifidelium, et etiam ma­ gis magisque proficiet in conscientia muneris sui, suae arcanae naturae, suae' doctrinae, sui exsequendi mandati, secundum S. Pauli vota: ee hoc oro ut caritas vestra magis ac magis abundet in scientia et in omni sensu.9 Alio proferre modo possumus adhortationem hanc No­ stram, quam adhibemus sive singulis vobis, Venerabiles Fra­ tres, iisque qui vestrae vigilantiae crediti ad Nostram et ve­ stram pertinent disciplinam, sive congregationi fidelium in

G Cfr. MT. 26, 41. 7 Cfr. Lc il. 21. 8 Cfr. MT. 20, 75; Lc. 24, 8; Io. 14, 2G ; 16, 4. 9 FMI. 1, 9. Acta Pauli Pp. VI 617 universum, hoc est Ecclesiae. Scilicet omnes hortamur, ut scien­ ter, alacriter et ardenter actum fidei edant in Iesum Christum Dominum Nostrum. Religiosam vitam nostram in prae­ sens hac fidei professione informare debemus, firma quidem et certa, licet semper humili et trepida, qualem nempe apud Ioannem Evangelistam fuisse legimus fidem illius caeci a na­ tivitate, cui Christus Iesus bonitate mirabili ac potentia pari oculos restituit: Credo, Domine;10 vel qualem ostendit Martha, sicut in eodem Evangelio scriptum legimus: Utique, Domine, ego credidi, quia tu es Christus Filius Dei vivi, qui in hunc mundum venisti;11 vel denique qualem, verbis tam Nobis caris conceptam, expressit Simon, postea Petrus appellatus: Tu es Christus, Filius Dei vivi.12 Sed cur vos ad hunc ecclesiasticae conscientiae actum eliciendum, et ad hanc apertam, etsi inter­ nam, fidei professionem invitare audemus? Multae profecto causae Nos ad id faciendum impulerunt, quae omnes necessario proficisci videntur a singularibus re­ rum adiunctis, in quibus hodie Ecclesia versatur. Oportet enim Ecclesia in se ipsam inspiciat, ac se sentiat ubertate vitae florere. Si vult munere suo perfungi ac mundo salutis fraternique amoris nuntium afferre, ipsa contendat opus est ad pleniorem sui notitiam pervenire. Debet Christum in se ipsa experiri, secundum illam S. Pauli Apostoli senten­ tiam: Christum habitare per fidem in cordibus vestris.1* Apud omnes constat, Ecclesiam penitus in hominum socie­ tatem insertam esse, cum in eius sinu versetur, ab ea membra sua accipiat, ab ea eximios humani cultus thesauros ducat, eius vices participet, prosperitatem promoveat. At pariter con­ stat, humanam communitatem, quae hodie est, ad conversiones, perturbationes rerumque progressum procedere, quae non so­ lum externas vitae consuetudines, sed ipsas etiam animorum inclinationes magnopere immutant. Hominum opiniones, eo­ rumque mentis cultura ac spiritualis vita penitus afficiuntur sive magnis incrementis, quae multarum rerum scientia, tech- nicorum artes et socialis vita sumpserunt, sive philosophiis,

10 Io. 9, 38. 11 luid. 11, 27. 12 MT. 16, 16. 13 Eph. 3, 17. 618 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sive variis de moderanda republica doctrinis, quae in societate circumferuntur eamque pervadunt. Haec omnia veluti maris Auctus Ecclesiam ipsam obvolvunt et commovent; cumque apud eos, qui se Ecclesiae moderamini committunt, huius mundi condiciones multam vim habeant atque momentum, exinde fit, ut veluti vertiginis, stuporis ac trepidationis peri­ culum impendeat, quod ipsam ecclesiasticae compaginis fir­ mitatem in discrimen adducere possit, multasque impellat ad singulares prorsus opinationes amplectendas, tamquam si Ecclesiae opus sit se munere suo abdicare ac novas omnino et inopinatas vivendi formas inducere. Ceterum, ut exemplo uta­ mur, modernismi, ut aiunt, errores, quos etiam nunc reviviscere cernimus in novis quibusdam religiosae vitae rationibus a ger­ mana religione catholica alienis, nonne specimen exstant con- tentionis illius, qua profanae huius saeculi doctrinae atque incli­ nationes sinceram Ecclesiae Christi doctrinam ac disciplinam vitiare conantur? Iamvero, ut multa huiusmodi pericula, quae variis ex partibus instant, efficaciter praecaveamus, aptum da­ ri posse remedium arbitramur, si Ecclesia altiorem sui ipsius conscientiam assequi studeat et clarius noscat, quid revera ipsa sit secundum Iesu Christi mentem, quam Divinae Litte­ rae et Apostolica traditio integram servant, ecclesiastica au­ tem traditio interpretatur et explicat; quae quidem, ut probe novimus, fruitur lumine et ductu Spiritus Sancti, qui, si opem eius imploraverimus eique obtemperaverimus, semper praesens aderit, ut promissa Christi certo impleantur: Paraclitus autem Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia et suggeret vobis omnia, quaecumque diœero vobis.1* Eadem dici possunt de erroribus, quos intra ipsius Ecclesiae fines serpere animadvertimus; quibus quidem ii obnoxii sunt, qui ex parte tantum Ecclesiam eiusque munus cognoscunt, cum divinae revelationis et magisterii a Christo ipso instituti ratio­ nem, ut par est, non habeant. Ceterum haec necessitas, qua quis ad vera iam cognita intra se ipsum consideranda permovetur, ut eadem in suo animo tam­ quam in interiore contempletur speculo, ingenio et indoli homi-

14 Io. 14, 26. Acta Pauli Pp. VI 619 num nostrae aetatis plane respondet. Hi quidem animi sui pene- tralia libenter explorant, eorumque mentes tunc in veritatis se­ curitate acquiescunt, cum ex conscientia veluti lumen accipiunt. Fatendum sane est, hanc veri inquirendi rationem gravibus periculis non carere; magni enim nominis philosophi hanc humani intellectus navitatem investigaverunt, eamque dixe­ runt perfectissimam atque supremam operandi formam, immo rerum omnium, quae sunt, mensuram et fontem praedicave­ runt; atque eo sunt progressi, ut ad obscura, desperata, absurda et falsa omnino consectaria pervenerint. Nihilo setius hoc mi­ nime prohibet, quominus mentis educatio ad perscrutandum verum, quod in conscientiae penetralibus relucet, per se magni sit aestimanda, hodieque quasi nostri temporis praestantissi­ mum animi cultus specimen habeatur; immo si haec educatio apte coniunctam habeat illam mentis conformationem, qua homo veritatem detegit ubi ea in rebus ipsis sane continetur, fieri etiam1 potest, ut ex hac inspiciendae conscientiae exerci­ tatione quis possit se ipsum, suam ut hominis dignitatem, suasque ingenii vires agendique facultates magis magisque cognoscere. Constat praeterea recentioribus hisce temporibus Ecclesiam diligentiore studio in se inquirere coepisse; ad id autem egre­ giam operam contulerunt viri doctrina insignes, homines magno animo praediti et ad cogitandum acuti, theologorum scholae auctoritate praestantes, coetus rebus pastoralibus et missiona­ libus promovendis, religiosae vitae experimenta feliciter su­ scepta, ac praesertim memoranda doctrinae documenta a Ro­ manis Pontificibus in lucem edita. Longum est paucis attingere copiosissima theologorum scripta, quae de Ecclesia agunt, quaeque nostro ac superiore saeculo e sinu Ecclesiae prodierunt; quemadmodum pariter longum est omnia recensere acta, quibus catholicae Ecclesiae Episcopi et haec Apostolica Sedes tantae molis tantaeque gra­ vitatis argumentum pertractandum susceperunt. Revera ex quo Oecumenica Tridentina Synodus damnis mederi conata est, a gravissimo illo rerum discrimine profectis, quod membra plu­ rima ab Ecclesia Christi saeculo xvi seiunxerat, plures florue­ runt theologiae cultores, auctoritate praestantes, qui doctrinam de Ecclesia excoluerunt, ac propterea effecerunt, ut huius ge- 620 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

neris studia magna caperent incrementa. Hic satis esto ea commemorare, quae de hoc argumento a Concilio Oecumenico Vaticano I sancita sunt, ut manifesto intellegatur, quantopere necesse sit, ut non solum Pastores et Magistri, sed etiam catho­ lici homines et christiani universi in doctrinam de Ecclesia intentum animum convertant, atque in hac quaestione immo- rentur, quasi in necessaria statione, per quam ad Christum et ad eius opus pateat iter; quodsi Concilium Oecumenicum Vati­ canum II superioris Oecumenicae Synodi continuatio et com­ plementum est appellatum, hoc idcirco contigit, quod ipsi doc­ trinam de Ecclesia iterum tractandi ac definiendi munus de­ mandatum est. Brevitatis causa, plura de hac re addere nolu­ mus, cum haec materia vobis probe comperta sit, utpote quae ad catecheticam institutionem et ad pietatis formam hodie in Ecclesia sancta late propagatam pertineat; nihilominus tem­ perare Nobis non possumus, quin saltem duo acta in memo­ riam revocemus, quae Nobis peculiari laude digna videntur: scilicet Encyclicas Litteras, quae a verbis Satis cognitum13 incipiunt, ei^ pariter Litteras Encyclicas, quibus est initium Mystici Corporis:16 alteras a Summo Pontifice Leone XIII, anno MDCCCXCVI, alteras a Pio XII, anno MCMXLIII, datas; quae acta fuse ac dilucide doctrinam tradunt de divino illo Instituto, per quod Christus Redemptionis opus in terris pergit et de quo in praesens disserimus. Sufficiat exordium tantum­ modo meminisse alterius Pontificalis acti, quod in sacrae theo­ logiae provincia, quae ad Ecclesiam spectat, summam iam auctoritatem adeptum est, et copiosam suppeditat materiam ad pie considerandum illud divinae misericordiae mysterium, quod ad nos omnes .pertinet. Audiantur enim praeclara ipsa verba Decessoris Nostri: Mystici Corporis Christi, quod est Ecclesia, ex ipsius Redemptoris labiis primitus excepta doctri­ na, ex qua magnum iii sua luce ponitur beneficium, satis num­ quam elatum laudibus, arctissimae coniunctionis nostrae cum tam excelso capite, res eiusmodi profecto est, quae praestantia dignitateque sua omnes homines, quotquot divino moventur Spiritu, ad contemplationem invitat, eorumque mentes collu-

15 Acta Leonis XIII, XVI, 1896, pp. 157-208 16 A.A.S. XXXV, 1943, pp. 193-248. Acta Pauli Pp. VI 621 strando, ad salutifera ea opera, quae praeceptis hisce consen­ tanea sint, summopere excitat.17 Invitationi huiusmodi respondere cupientes, quam cense­ mus adeo etiam nunc urgere animos nostros, ut hoc tem­ pore maximis Ecclesiae necessitatibus parere videatur, oppor­ tunum duximus eandem per has Encyclicas Litteras iterare, ut, uberiorem eiusdem Mystici Corporis scientiam adepti, aptius huius mysterii divinos sensus percipere possimus; qua agendi ratione validissimis auxiliis confirmabimus animos nostros, ac magis magisque studebimus nostri officii partibus et humani generis necessitatibus apprime servire. Neque id arduum nego­ tium videtur, cum animadvertamus hinc scripta quam plurima prodiisse ad illustrandam Ecclesiam sanctam composita, hinc vero curas sollicitudinesque Concilii Oecumenici Vaticani II ad hoc ipsum argumentum praecipue converti. Hic perplacet Nobis merita honestare laude doctos illos viros, qui, recentiore hac praesertim aetate, magisterio catholico in exemplum obse­ cuti, atque ingenii acumine praestantes et ad sacras disciplinas cum investigandas tum exponendas maxime idonei, in huius generis studia laboriosam, sollertem frugiferamque operam con­ tulerunt. Qui non solum in sacrae theologiae scholis, sed in disceptationibus quoque cum eruditis litteratisque hominibus, in christianae veritatis defensione et evulgatione, atque etiam in spirituali christifidelium curatione, et in colloquiis cum fra­ tribus a catholica Ecclesia seiunctis, multiplicibus scriptis doc­ trinam de Ecclesia illustraverunt, quorum nonnulla prestan­ tissima sunt, et eximia commoda parant. Quare fore confidimus, ut magnum Concilii opus Spiritus Sancti auxilio ac lumine perfrui pergat, et ad felicem exitum perducatur tam prompta voluntate divinae gratiae impulsibus parendi, tam alacri ardore germana Iesu Christi praecepta altius pleniusque perscrutandi et legitimos eius progressus in­ vestigandi, qui decursu temporum necessario habiti sunt; tam sollicita cura in eo posita, ut caelestium veritatum studia ad animos hominum coniungendos valeant, eosque ad clariorem lucem et concordiam adducant, non autem vanis disceptationi­ bus aut dolendis discidiis disiungant; ita ut ex Concilio glo-

17 A.A.H. XXXV, 1943, p. 193. 622 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale riam Deus, gaudium Ecclesia, mundus salutiferum exemplum accipiat. Hisce in Encyclicis Litteris consulto abstinemus a quavis sententia Nostra proferenda circa doctrinae capita ad Eccle­ siam spectantia, quae iudicio Concilii Oecumenici, cui praesi- demus, iam proposita sunt. In praesens enim volumus, ut tani grave et tantae auctoritatis consessus investigandi disceptan- dique libertate fruatur; quemadmodum autem Nostrum postu­ lat apostolicum Magistri ac Pastoris officium, quo uti Eccle­ siae Caput fungimur, opportuno tempore ac modo Nostram aperiemus mentem, ac tunc nihil magis optabimus, quam ut sententia Nostra cum Patrum Concilii iudicio plane concordet. Attamen praeterire non possumus, quin breviter saltem salutis fructus attingamus, quos orituras speramus sive e Con­ cilio ipso, sive ex laboribus, quos Ecclesia, ut supra diximus, suscipiat oportet, ut ad pleniorem firmioremque sui conscien­ tiam perveniat. Qui quidem fructus cum propositis cohaerent apostolici muneris Nostri, cuius dulcia ac praegravia officia inivimus; ad quos fructus quodammodo ipsa Pontificatus No­ stri forma spectat, quam vobis, Venerabiles Fratres, strictim, sed sincere describere cupimus, ut ad proposita Nostra in rem adducenda vestro consilio, assensu vestro, sociaque vestra opera Nos adiuvare velitis. Ac dum vobis pandimus animum, Nobis videmur per vos alioqui Ecclesiae Dei filios universos; immo spem fovemus, ut vox Nostra ad eos quoque perveniat, qui extra Christi o vilis aperta ostia versantur. Primum fructum, quem Ecclesiam ex pleniore sui ipsius conscientia percepturam speramus, ex eo provenire arbitramur, quod ipsa vitalem suam cum Christo coniunctionem rursus compertam habeat. Agitur sane de re notissima, sed tamen summi momenti ac prorsus necessaria, quae numquam satis intellegi, considerari, praedicari potest. Quid non dicamus de hac veritate, quae totius sacri patrimonii nostri veluti caput praecipuum est habenda? Peropportune accidit, quod doctrinam huiusmodi vos probe nostis; quare in praesens nihil aliud ad­ dere volumus, nisi ut eandem vobis enixe commendemus, ita ut ei semper praecipuum tribuatis momentum, ab eaque nor­ mas ductumque sumatis cum in spirituali vita cuiusque ve­ strum excolenda, tum in Dei verbo nuntiando. Ad hoc, magis Acta Pauli Pp. VI 623 quam adhortatio Nostra, valeant monitoria verba Decessoris Nostri Pii XII, qui in memoratis Encyclicis Litteris Mystici Corporis haec declaravit: Assuescamus necesse est in Ecclesia ipsum Christum videre. Christus est enim, qui in Ecclesia sua vivit, qui per eam docet, regit, sanctitatemque impertit; Chri­ stus quoque est qui varie sese in variis suis socialibus mem­ bris manifestat.18 O quam gratum iucundumque Nobis esset in Sacrarum Litterarum, SS. Patrum, Doctorum, Sanctorumque sententiis aliquantum immorari, quae Nostrum subeunt ani­ mum, dum hoc pulcherrimum fidei nostrae caput Nobiscum recogitamus! Nonne Iesus ipse asseveravit, se vitem, nos au­ tem palmites esse?19 Nonne menti ob versatur nostrae tota S. Pauli uberrima doctrina, qui in memoriam hoc revocare non cessat: vos unum estis in Christo Iesu;20 qui sine intermissione nos hortatur, ut : crescamus in illo per omnia, qui est caput Christus; ex quo totum corpus ...;21 qui hoc item admonet: ... omnia et in omnibus Christus?22 Ad Ecclesiae autem Docto­ res quod attinet, satis esto hunc locum S. Augustini afferre: ... gratulemur et agamus gratias, non solum nos christianos factos esse, sed Christum. Intelligitis, fratres, gratiam Dei super nos capitis? Admiramini, gaudete: Christus facti sumus. Si enim caput Ille, nos membra; totus homo, Ille et nos ... Plenitudo ergo Christi, caput et membra. Quid est caput et membra? Christus et Ecclesia.2" Probe novimus hoc mysterium esse, et quidem Ecclesiae mysterium. Quodsi in illud* considerandum mentem nostram intentam habebimus, fieri non poterit, quin exinde animi nostri plurimis beneficiis cumulentur, iis nempe, quibus Ecclesia no­ stro hoc tempore potissimum indigere videtur. Christus prae­ sens aderit, immo eius vita in singulorum animis et in universo Corpore Mystico vim virtutemque suam ostendet, per fidei vivae et vi vineae exercitationem, secundum iam allatam S. Pauli Apostoli sententiam: Christum habitare per fidem in cordi-

18 A.A.S. XXXV, 1913, i). 238. 19 Cfr. Io. 15, 1 ss. 20 Gal. 3, 28. 21 Eph. 4, 15-1 G. 22 Col. 3, 11. 23 In Io. tract, 21, 8: PL. 35, 1568. 624 Acta Apostolicae Sedis ~ Commentarium Officiale bus vestris.24 Ac revera conscientia de Ecclesiae mysterio pertinet ad virtutem fidei, quae maturitatem iam assecuta sit, totamque vitae actionem imbuerit. Eadem illum gignit sensum Ecclesiae, quo christianus veri nominis penitus affici debet; christianum dicimus, qui divini verbi disciplina educatus et excultus fuerit; quem sacramentorum gratia et caelestes Para- cliti impulsiones aluerint; evangelicarum virtutum exercitatio roboraverit; communitatis ecclesiasticae consuetudo mentisque cultura conformaverit ; qui denique vehementer gaudeat se di­ gnitatem participare regalis illius sacerdotii, quod populo Dei attribuitur.25 At Ecclesiae mysterium non eiusmodi veritas est, quae scien­ tiae theologicae finibus contineatur, sed in ipsam vitae actio­ nem transire debet; adeo ut christifideles, antequam claram de hac veritate notionem animo concipiant, eam quasi expe­ rimento naturae suae consentaneo, cognoscere possint. Com­ munitas autem fidelium se ad Mysticum Christi Corpus perti­ nere certe noverit, cum animadverterit, ad Hierarchiae eccle­ siasticae ministerium, ex divino mandato, munus spectare christianos homines initiandi, generandi,26 instituendi, sancti­ ficandi, moderandi; quare ecclesiastica Hierarchia quasi su­ perna via a Christo instituta est, qua ipse utitur, ut mysticis suis membris prestantissima veritatis et gratiae dona imper­ tiat, atque Corpori Mystico in terris peregrinanti propriam conferat aspectabilem compaginem, nobilem unitatem, aptam variorum munerum perfunctionem, congruentem varietatem, spiritualem pulchritudinem. Imagines impares omnino sunt ad veritatem altitudinemque huius mysterii convenienter illu­ strandam, notionibus accommodatis; at post Mystici Corporis imaginem a S. Paulo Apostolo adhibitam, quam supra memoravimus, illius quoque mentionem facere oportet, qua Christus Iesus usus est, imaginis nempe aedificii, cuius ipse fabricatorem et auctorem se esse dixit; quod aedi­ ficium fundatur in homine natura sua quidem caduco et fra­ gili, sed a Christo tamquam in firmam petram mutato, mira-

24 Eph, 3, 17. 25 Cfr. I. Peti. 2, 9. 2,i Cfr. Gal. 4, 19; 1 Gor. i, 15. Acta Pauli Pp. VI 625 bili Dei beneficio defuturam numquam: super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam.27 Quodsi hunc Ecclesiae sensum, ad corroborandum aptum, in nobismetipsis commovere atque in christifidelium animis, nobili ac vigili educandi arte, excolere studebimus, plura quae difficilius componi videntur, et quae eruditorum hominum ingenia exercent circa doctrinam de Ecclesia — cuiusmodi sunt quaestiones curnam Ecclesia spectabilis et spiritualis simul habenda sit, libera et disciplinae simul obnoxia, com­ munitatis indolem praeferat et secundum sacrae Hierarchiae ordines disponatur, iam sit sancta et nihilominus ad sanctitu- dinem semper contendat, contemplationi et simul activae vitae det operam, et id genus cetera — re ipsa clare patebunt, cum vita ipsa Ecclesiae cognita fuerit experimento, doctrinae lu­ mine illustrato et confirmato. At ex hoc Ecclesiae sensu aliud potissimum commodum proficiscetur, scilicet optima quaedam pietatis forma, quae Sacrarum Litterarum, SS. Patrum Eccle­ siaeque Doctorum lectione alatur, necnon iis omnibus subsidiis ad hanc conscientiam in Ecclesia fingendam idoneis, quae sunt : catechetica institutio ex ordine impertita; actuosa sacrae litur­ giae participatio, quae quidem suis verbis, signis effusisque ad Deum precibus incomparabilis exstat pietatis palaestra; tacita ac fervida caelestium veritatum meditatio; generosa denique opera in excolenda contemplatione collocata. Revera christia­ nae perfectionis studium nunc etiam uberrimus fons est haben­ dus, unde Ecclesia suas spirituales vires haurit; itemque via propria ac ratio ad fructuose excipienda Spiritus Christi lu­ mina; nativa ac necessaria forma, qua Ecclesiae religiosa et socialis actio exprimitur; certissimum denique praesidium et semper reviviscentis roboris causa inter profani huius saeculi difficultates. Necesse praeterea est, ut qui sacrum Baptismum suscepe­ rint ac propterea vi huius sacramenti in Corpus Christi Mysti­ cum, hoc est in Ecclesiam, sint inserti, iidem huiusmodi eventui maximum tribuant momentum; peculiarique modo agnoscant, se ad celsiorem evectos esse condicionem, immo ad supernatu­ ralem regenerationem, qua experiri possint felicitatem filiorum

27 MT. 16, 18.

40 - ACTA, vol. VT. n. 10. — 20-S-W.4. 626 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adoptivorum Dei, dignitatem Christi fratrum propriam, beatam sortem, id est gratiam et gaudium inhabitationis Spiritus San­ cti; adeo ut ad novum vitae genus verissime sint vocati, in quo nihil humani amittitur, praeterquam quod infelix status here- ditarii peccati deponitur, quidquid vero humanum est, ad pul­ cherrima edenda perfectionis specimina et ad fructus gignendos uberrimos et sanctissimos provehi potest. Nomen igitur chri­ stianum ac sacri Baptismi susceptio non eiusmodi res sunt, quae parvum habeant pondus, aut quas neglegi liceat; eadem vero penitus ac feliciter cuiusvis christiani hominis conscien­ tiam afficere debent, ita ut, haud secus ac primaevae Ecclesiae fiebat temporibus, a christifidelibus veluti illuminatio existi­ mentur, quae super ipsorum animos vivificum devocans divinae Veritatis lumen, iis caelum aperiat, mortalem vitam illustret, potestatemque faciat ambulandi, ut filios lucis addecet, ad Dei visionem versus, aeternae beatitudinis fontem. Perspicere facile est, quaenam exsequendarum rerum propo­ sita nobis nostroque muneri hinc suadeantur. Ac non sine animi Nostri delectatione cernimus haec proposita ubique in Ecclesia iam ad effectum deduci et sapienter incensoque religionis studio promoveri. Nos autem eadem probamus, dilaudamus et bene­ dictione Nostra confirmamus.

II

Valde deinde exoptamus, ut Dei Ecclesia talis sit qualem Christus voluerit, scilicet unam, sanctam atque plane intentam perfectioni acquirendae, ad quam ipse eam vocavit et idoneam reddidit. Etenim, cum eam divinus Redemptor perfectissimam mente effinxerit, Ecclesia, dum in terris peregrinatur, ad per­ fectionem ita contendat oportet, ut eam reapse praeferat. Quo­ circa haec summa est quaestio, in qua vita Ecclesiae vertitur, quae quanta sit eius vis et efficientia ostendit, eam exstimulat, redarguit, sustentat, ei causa est gemituum et precationum, paenitentiae et spei, laboris et fiduciae, periculi atque meriti. Agitur enim de re, quae veritatibus inhaeret divinitus pate- factis et cum ipsa hominum vita arte coniunctis; videlicet ne­ quit homo, nisi doctrinam respiciat, quam Christus docuit et Acta Pauli Py. VI 627

Ecclesia ex eius praecepto tradit, iudicium de semetipso ferre vel de sua ipsius natura, de perfectione, qua fuerat initio exornatus, atque de perniciosis calamitatibus, primigeniam noxam secutis, de sibi data potestate boni faciendi et de auxi­ lio, cuius indiget, ut id appetat et efficiat, de huius vitae pon­ dere et fine, de bonis, quae concupiscit vel iam possidet, de re­ gula perfectionis et sanctimoniae adipiscendae ac de modis ra­ tionibusque, quibus vita eius ad summum usque pulchritudinis plenitudinisque gradum perveniat. Impenso idcirco Ecclesia studio tenetur vias Domini agnoscendi, quod numquam defi­ cere debet; immo Nobis valde optandum videtur, ut disputa­ tiones, ad perfectionem spectantes, quae magna cum utilitate ac varietate per saecula in ipsa Ecclesia habitae sunt, pro summo, quod obtinent, momento animos iterum accendant, non quidem ut novae conficiantur formulae disciplinae, sed potius ut novae gignantur vires ad eam ipsam sanctimoniam persequendam, quam Christus nos docuit quamque ut cogno- sceremus et appeteremus et consequeremur, facultatem nobis fecit suis exemplis et verbis, suo auxilio et disciplina; qui prae­ terea more institutoque Ecclesiae confirmatur, communi eius membrorum actione stabilitur et a praeclaris sanctis capiti­ bus illustratur. Huiusmodi vero religiosae ac moralis perfectionis studium magis magisque excitatur externis etiam condicionibus, in qui­ bus Ecclesia vitam agit ; nequit enim ea immobilis manere atque incuriosa vicissitudinis humanarum rerum, quae circa sunt et multiplicem vim habent ad eius agendi rationem, eique mo­ dum et condiciones imponunt. Pro comperto sane est, Ec­ clesiam ab humana consortione non seiungi, sed in ea versari, ideoque ipsius filios ab eadem moveri ac duci, eiusque cultum civilem imbibere, legibus obtemperare, mores induere. Haec vero Ecclesiae consuetudo cum humana societate continenter difficiles parit quaestiones, quae nunc potissimum praegraves sunt. Christiana enim vita, quam Ecclesia defendit ac prove­ hit, sicut ea omnia praecavere debet, quibus vel decipi vel conta­ minan vel coerceri possit, quasi ab erroris malive contagione se tueatur, ita non modo se conformet oportet ad cogitandi et vivendi formas, quas tempora inducunt eique veluti iniungunt, dummodo praecipuis suae ipsius religiosae et moralis doctri- 628 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nae praeceptis ne répugnent, verum etiam oportet ad eas for­ mas accedere easdemque emendare, honestare, provehere, et sanctificare nitatur. Exinde Ecclesia ad id compellitur, ut con­ tinenter in se inquirat moresque suos introspiciat ; quod profecto nostra aetas tam instanter tamque graviter exposcit. In hac quoque re peropportuna existimanda videtur Oecu­ menici Concilii celebratio, quod, cum id imprimis sibi propo­ nat, ut singularem induat notam, quam pastoralem appellant, ut canonicam renovet disciplinam, utque christianae vitae usum, congruenter ad divinam suam naturam, faciliorem red­ dat, idcirco iam nunc optime promeretur, antequam scilicet pleraque decreta promulgentur, quae ab eodem exspectantur. Nam universalis haec Synodus sive Pastorum sive fidelium animos excitat et accendit ad servandam atque augendam su­ pernaturalem christianae vitae integritatem, omnesque commo­ net, se conscientiae officio teneri, ut hanc notam moribus suis vere ac firmiter imprimant; remissos adducit ut boni fiant; bo­ nos meliores efficit, hos ad magnanimitatem, magnánimos autem ad sanctimoniam incitat. Accedit quod novas sanctitatis acquirendae vias ostendit, amorem ad sollertiam acuit, novum­ que elicit ardorem virtutum summaeque christianae perfectio­ nis. Profecto ad Concilium Oecumenicum statuere spectabit, quae in legibus et disciplina Ecclesiae sint emendanda ac re­ novanda; coetus seu Commissiones, quae Concilium sequen­ tur, ac praesertim Commissio Codici Iuris Canonici recogno­ scendo, quae iam est instituta, consulta Oecumenicae Synodi in certam ac definitam formam redigere studebunt. Vestrum igitur erit, Venerabiles Fratres, significare Nobis, quae decerni opor­ teat, ut sancta Ecclesia facie pura eniteat ac iuvenescat. At rursus palam innotescat propositum Nostrum hoc esse, ut huic renovationi prorsus faveamus. O quoties huiusmodi renovatio­ nis propositum saeculis elapsis consociatum fuit cum Oecume­ nicorum Conciliorum celebratione! Iterum ergo consocietur, non quidem in praesenti, ut certa quaedam haeresum genera de Ecclesia tollantur, vel ut quibusdam vulgo invalescentibus vi­ tiis remedia afferantur, quae Dei beneficio intra Ecclesiae saepta minime serpunt, verumtamen ut Christi Corpus Mysticum, quatenus est societas aspectabilis, novo religionis vigore im- Acta Pauli Pp. VI 629 buatur, adeo ut, a multis membrorum noxis mundatum, ad novas adipiscendas virtutes stimuletur. Quod profecto ut, Deo opitulante, contingat, Nobis liceat nonnulla mentis cogitata patefacere, quae apta videntur sive ad hanc renovationem faciliorem reddendam, sive etiam ad animos confirmandos — nequit enim haec renovatio sine aliquo incommodo fieri — sive denique ad prima quaedam lineamenta describenda, quae si respiciantur, huiusmodi renovationem ap­ tius ad effectum adduci posse opinamur. Atque imprimis regulas quasdam statuere oportet, secun­ dum quas haec renovatio sit efficienda. Quae sane neque catholicae Ecclesiae essentiam attingere potest, neque partes illas, quae ad praecipuam eius formam necessario pertinent. Quare ipsa renovationis voce inepte uteremur, si illam ad hoc significandum adhiberemus. Non enim possumus Dei Ecclesiam sanctam et dilectam infidelitatis nota insimulare, cuius nos esse membra in summi beneficii loco ponimus, et a qua illud etiam testimonium datur animo nostro-, quod sumus filii Dei.28 Quod profecto non superbiae nobis tribuatur, non arrogantiae, non pertinaciae, non ineptiae ac stultitiae, sed indicium habea­ tur firmae illius fidei ac iucundae persuasionis, qua certe credi­ mus, esse nos membra viventia et sincera Mystici Corporis Chri­ sti, veros Evangelii Christi heredes, legitimos Apostolorum suc­ cessores, penes quos integra et viva perstat, quasi hereditate tradita, primigenia eorumdem Apostolorum institutio et doctri­ na, id est ingens illud veritatis et sanctitatis patrimonium, in quo catholicae Ecclesiae, ut hodie est, nota propria consistit. Quod si hac de re gloriamur vel potius gratias Deo semper agimus,29 id etiam causa esse debet, cur nos graviore officio obstrictos sentiamus sive erga Deum, cui erit nobis tanti bene­ ficii reddenda ratio; sive erga Ecclesiam, in qua tum hanc per­ suasionem, tum studium et propositum huius veluti thesauri servandi excitare debemus, quem S. Paulus depositum appel­ lat;30 sive denique erga fratres, a nostra communione seiunctos, atque homines universos, ut omnes una nobiscum donum Dei participent.

28 Rom. 8, io. 29 Cfr. Eph. 5, 20. 30 Cfr. I Tim. 6, 20. 630 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Si ergo hac in re de renovatione loquimur, non agitur de re­ bus permutandis, sed potius de confirmando proposito, quo movemur, ut faciem et lineamenta, quae Christus Ecclesiae suae dederit, servemus, quin immo eandem Ecclesiam in per­ fectam speciem et formam resti tu amus, quae et eius pristinae imagini respondeat, et consentanea sit necessario illi progressui, quo ea, quasi arbor e semine, a primigeniis institutis suis ad horum temporum statum iuste et legitime est perducta. "Ne­ minem vero fallat opinio, Ecclesiae aedificium, quod iam ma­ gnificum templum, amplum atque augustum, in Numinis glo­ riam factum est, ad exiguos antiquitatis modos coangustan- dum esse, tamquam si una haec tenuitatis forma sit vera et legitima; nec quemquam studium rapiat renovandi ipsam Ec­ clesiae structuram, instaurata charismaticorum ratione, pe­ rinde ac si nova et vera ea sit Ecclesiae condicio, quae e pau­ corum cogitatis oriatur, qui quidem, cum animorum ardore ferveant et aliquando putent se divino quodam instinctu move­ ri, inanibus suis ineptae restaurationis somniis contaminare possint germanam Ecclesiae conformationem. Ecclesiae, ut est, nos inservire debemus eamque amare sapienti rerum gestarum intellectu, humilique voluntatis Dei inquisitione, qui Ecclesiam regit eique adest, etiam cum sinit eius vultus splendori et actio­ nis sanctitati, ob humanas infirmitates, aliquid caliginis oriun­ di. Hanc ipsam autem sanctitatem atque splendorem nos in- quirimus ac promovere studemus. Opus igitur est in nobis huiusmodi opiniones confirmari, ut aliud periculum vitemus, in quod optata rerum mutatio addu­ cere potest non quidem nos, qui pascimus greges quosque recta sacri officii conscientia tenet, sed multos christifideles, qui per­ peram arbitrantur, Ecclesiae renovationem in eo praesertim sitam esse, ut sua sensa et mores profanis huius saeculi mo­ ribus et inclinationi ipsa accommodet. Quandoquidem profanae vitae blanditiae aetate nostra maximopere prolectant, propterea accommodatio illa multis non modo necessaria, immo vero sa­ piens esse videtur. Qua re fit ut, si quis est, in quo nec fides divina altas radices egerit, nec legum ecclesiasticarum sit tenax observantia, is opportunum tempus advenisse putet, se ad hanc vivendi rationem conformandi, tamquam si haec optima sit, una­ que ea, quam christianus possit ac debeat suscipere. Quae nimia Acta Pauli Pp. VI 631 ad id genus accommodationem proclivitas gliscit tum ad philo­ sophiae provinciam — in qua mirum quantum huius saeculi mos et consuetudo pollent, cum contra animus debeat esse liber nullique obnoxius, solius veritatis cupidus, et ad probatorum magistrorum auctoritatem docilis — tum etiam ad vitae actio­ nem, in qua nempe magis magisque anceps et difficile est, quid sit rectum, quidve recta vitae ratio, definire. Porro alias naturalismus, qui dicitur, conatur si primam christianae fidei notionem dissolvat; alias relativismus, quem vocant, utpote qui omnia rata habeat omniaque aeque valere putet, infitiatur in christianis institutis quidquam inesse sim­ plex et absolutum; alias consuetudo, quae increbruit, amputandi in vita christiana quidquid aut laborem aut incommoditatem parit, christianam disciplinam et rerum divinarum contempla­ tionem fastidiosae inanitatis incusat. Quin immo fit nonnum­ quam, ut apostolicum studium aditum habendi faciliorem ad profanos hominum coetus, aut sibi hominum, et praesertim iuvenum qui nunc sunt, voluntates conciliandi, quosdam iubeat aequissimas vitae rationes, nostrae fidei proprias, deponere, aut genus illud gravitatis dimittere, ex quo et illa alios adeundi sollicitudo et illa erudiendi alios efficacitas, significationem vigo- remque sumunt. Qua de re, nonne quidam tum e iuniore clero, tum e sodalitatibus religiosis, optimo certe ducti consilio, ut aut ad popularium multitudines aut ad singulares quosdam coetus propius accedant, hos assimulare cupiunt potius quam ab iis distingui, eo scilicet effectu, ut per inanem imitationem labores suos vi et efficacitate exuant? Iamvero gravis illa Christi sen­ tentia: opus esse nos quidem esse in mundo, non autem.de mundo, in tempora haec nostra quadrat aptissime, licet sit factu difficilis. Bene ergo eveniet nobis, si Christus, qui semper vivit ad interpellandum pro nobis,31 etiam in praesenti hanc pro nobis precationem praestantissimam et peropportunam caelesti Patri adhibeat : Non rogo, ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo32 Nostrae autem eiusmodi hortationes non illuc sane perti­ nent, ut credatur omnem perfectionem aut in earum immobili-

31 Cfr. Helr. 7, 25. 32 Io. 17, 15. 632 Acta Apostolicae Sedis - Commentar inni Officiale tate agendi rationum contineri, quas Ecclesia per anteacta sae­ cula suscepit, aut in eo ut quadamtenus non accedamus ad com­ munes agendi modos, cum ingenio hominum nostri huius tem­ poris congruentes, qui tamen probari possint. Quapropter in mente Nostra versabitur semper, tamquam finis et opus Ponti­ ficatus Nostri, verbum illud Decessoris Nostri Ioannis XXIII ven. mem., quo rerum accommodatio significatur ad nostri aevi necessitates. Quod verbum, praeterquam quod Concilio Oecu­ menico, veluti ratam confirmatamque regulam, fere praefini- vimus, identidem praeterea in Ecclesiae memoriam redigemus, ut eius semper renascens alacritas vel magis instimuletur, ut ea qua pollet circumspiciendi facultate, vigilantem animum ad no­ strorum temporum indicia ad vertat; ut denique pro sua iuve- nali alacritate, semper et ubique, omnia ... probet, et quod bonum est teneat.3" Verumtamen ad communem omnium nostrum hortationem et utilitatem iterum• asseveratur oportet, Ecclesiam non magis suas commutando leges exteriores posse ad revirentem iuven­ tutem suam redire, quam seipsam ad Christi obsequium ita com­ ponendo, ut iis legibus diligenter pareat, quas ipsa sibi eo con­ silio condidit, ut Christi semitas sequatur. In hoc vertitur eius renovationis vis; in hoc eius metanoia, quam Graeco nomine appellant; in hoc demum eius perfectionis exercitatio. Poterit quidem Ecclesia cuiusdam suae legis vel praecepti conservatio­ nem vel faciliorem vel simpliciorem reddere, ob fiduciam in libertate christianorum hominum hodie collocatam, utpote qui et officiorum suorum magis conscii sint facti, et maturiores sa- pientioresque in viis exquirendis, quibus officia sua retineant; nihilominus tamen necessaria et praecipua vis legis integra manet. Nam christianae vitae condicio, qualem Ecclesia pro­ ponit et consideratis definit describitque praeceptionibus, quo quo modo fidem, sedulitatem, sui castigandi devovendique stu­ dium postulat; quoquo modo in illam artam viam coget, quam divinus Redemptor adumbravit ;34 a nobisque, Christum hac aetate sequentibus, haud minorem requiret animi vigorem, immo fortasse maiorem, quam a praeteritae aetatis fidelibus;

33 Cfr. I Thes. 5, 21. 34 Cfr. MT. 7, 13. Acta Pauli Pp. VI 633 requiret alacritatem eius servandae oboedientiae, quae hodie non minus quam superiore tempore necessaria et difficilis du­ citur, quaeque maiore praemio digna est, quod divinis potius quam humanis movetur causis. At enim neque congruentia cum mundi sensu; neque recusatio eius disciplinae, quam s"anum christianae perfectionis studium poscit; neque de dissolutis huius temporis moribus haudquaquam laborare; neque se a legitimorum prudentiumque praepositorum auctoritate vindi­ care; neque erga inconstantes hominum huius aetatis senten­ tias ignavia: haec omnia, dicimus, nullo modo possunt Eccle­ siam vel corroborare, vel idoneam facere ad donorum Spiritus Sancti vim virtutemque accipiendam, vel eam ut veram Chri­ sti consectatricem confirmare, vel in eandem inicere sive cari­ tatem de fratribus sollicitam, sive facultatem cum aliis salutis nuntium participandi. E contrario unae res, quae sequuntur, ad illa bona comparanda Ecclesiae valent : et eius voluntas vivendi iuxta Dei gratiam, et eius fidelitas erga Christi Evangelium, et animorum coniunctio inter sacrae auctoritatis ordines et christianae communitatis homines. Non mollis et ignavus Chri­ sti sectator est, sed fortis et fidelis. Sermo Noster, ut probe novimus, longius produceretur, si rationem vitae christianae, ut hac obtinet aetate, licet prae­ cipua tantum persequendo, describeremus ; nolumus autem nunc considerationem in huiusmodi negotium .intendere. Ce­ terum notae sunt vobis necessitates horum temporum ad mores quod attinet; ideoque non cessabitis fideles vestros commonere, ut animis comprehendant, quanta sit vitae christianae digni­ tas, integritas, gravitas; neque arguere praetermittetis, me­ liore quo fieri poterit modo, etiam palam, morum discrimina et vitia, quibus aetas haec nostra laborat. Omnes quidem me­ moria tenemus graves illas hortationes, quas Sacrae Litterae clamant: Scio opero, tua, et laborem et patientiam tuam, et quia non potes sustinere malos;™ quibusque permoti pasto­ res pervigiles et industrii esse studebimus; Concilium Oecu­ menicum nova nobis et salutaria impertiet instituta: ad quae accipienda et exsequenda iam nunc animos nostros debemus componere.

35 Apoc. 2, 2. 634 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Abstinere autem non possumus, quin duas res peculiares attingamus, quae ad praecipuas quasdam necessitates et offi­ cia Nobis videntur pertinere, quaeque mentem adducunt ad considerandas generales vias atque rationes, quibus recta vitae ecclesiasticae renovatio nitatur. Ac primum quidem servandae paupertatis spiritum seu stu­ dium significamus. Est enim Nobis persuasum hoc praeceptum in sancto Christi Evangelio tam aperte declarari et postulari ; tam penitus insidere superno illi consilio, ex quo Dei adipiscen­ da regno destinamur; tantum in discrimen vocari ob invectam hac nostra aetate aestimandorum bonorum consuetudinem; item id paupertatis studium tam necessarium esse, sive ut tot errata, quae praeterito tempore admisimus ac damna, quae cepimus, cognoscamus, sive ut intellegamus, ad quam nor­ mam noster vivendi agendique modus dirigatur oporteat, et qua accommodatiore ratione Christi religio a nobis sit ani­ mis annuntianda ; id denique tam difficile reapse haberi, ut in hisce Encyclicis Litteris Nostris consulto de eo monen­ dum Nobis esse arbitremur: non quod Nobis in animo sit peculiaria praecepta canonica de hac re statuere, sed quod ea ducimur mente, ut a vobis, Venerabiles Fratres, assensionis, consilii, exempli postulemus adiumentum. Scilicet confidimus fore ut vos, qui cum auctoritate aestimatis et enuntiatis exi­ mias illas impulsiones, quas divinus Paraclitus in sancta Ec­ clesia excitat et movet, exponatis quomodo Pastores et fideles eloquium suum vitaeque institutum ad paupertatis praeceptum conforment, Paulo Apostolo ita hortante: hoc sentite in vobis, quod et in Christo Iesu;30 et ut demonstretis, quae iudicia regulasque simul proponamus, quibus ecclesiastica vita astrin- gatur, ut Dei potius auxilio et animi bonis quam caducis huma­ nis subsidiis fidamus; eas videlicet normas, quibus nosmetipsi atque huius saeculi homines moneamur, illa animi bona rebus oeconomicis longe praestare, harumque possessioni et usui eum modum et ordinem esse statuendum, qui muneri apostolico, quo fungimur, conducat atque conveniat. Quae de excellentia atque necessitate spiritus paupertatis, quae Christi Evangelii peculiaris est nota, breviter diximus,

3,i Phil. 2, 5. Acta Pauli Pp. VI 635

Nos non exsolvunt officio monendi, hoc paupertatis studium mi­ nime impedire, quominus rei oeconomicae momentum recte aestimemus eademque licite utamur, quae his temporibus ma­ ximum incrementum cepit, et in qua innititur civilis cultus pro­ gressus, praesertim ad rationes humanas socialesque quod at­ tinet. Quin etiam censemus, interiore hac animi libertate, quam parit evangelicae paupertatis studium, acriores nos reddi aptio- resque ad intellegendos humanos eventus, qui cum re oeco­ nomica conectantur; nempe ubi aequum ac saepe severum iu­ dicium a nobis est ferendum de divitiis ac de vitae commodis; ubi quam promptissime ac largissime est egentibus subvenien­ dum; ubi denique enitendum, ut opes non contentionum, cupiditatis vel superbiae inter homines causa exsistant, verum ut, duce iustitia et aequitate, communi utilitati inserviant, atque adeo diligentiore providentia distribuantur. De iis omni­ bus, quae ad huiusmodi externa bona, caelestibus quidem et aeternis bonis posthabenda sed ad praesentem vitam necessa­ ria, pertinent, Evangelii asseclae valent prudens ferre iudicium atque hac in re auxilium humanissime praebere : primum enim doctrina, artes, ac praesertim opus quam maxime studia nostra excitant; tum fructus exinde collectas, id est panis, sacer est habendus, sive mensae sive arae destinatur. Doctrina socialis ab Ecclesia tradita huiusmodi est, ut nullum de hac re dubi- tioni locum relinquat; oblatam autem hanc occasionem libenter nanciscimur, ut tam salutaria praecepta auctoritate quoque Nostra confirmemus. Deinde caritatis studium etiam attingere iuvat. Huiusmodi vero argumentum nonne in animis vestris altis iam radicibus haeret? Nonne caritas caput et veluti centrum est illius provi­ dentis Dei consilii sive in Vetere sive in Novo Testamento patefacti? Nonne ad caritatem Ecclesia in spiritualis vitae usu contendit? Nonne denique ad caritatem plenius iucundiusque in dies cognoscendam conducunt sive sacrae theologiae investi­ gationes, sive christianae pietatis exercitatio, utpote quae men­ tem permoveant ad assidue meditandos divinarum Litterarum et Sacramentorum thesauros, quorum Ecclesia est heres et custos, magistra atque administra? Revera Nos — idem sen­ tientes ac Decessores Nostri atque Sancti illi, quos aetas no­ stra caelesti ac terrestri Ecclesiae adiunxit, itemque pietà- 636 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tis sensus declarantes christiano populo Ínsitos — plane per­ suasum habemus, oportere caritatem debitum sibi locum, hoc est summum atque praecipuum, hac aetate obtinere in bono­ rum ordine, quae ad religionem et ad mores spectant; idque non tantum in existimatione et opinione, verum etiam in chri­ stianae vitae actione et usu. Haec profecto dicimus quod atti­ net sive ad caritatem erga Deum, qui dilectionem suam in nos abunde effudit, sive ad caritatem, quam inde haustam nosmet­ ipsi in fratres nostros, scilicet in homines universos, vicissim transfundere debemus. Caritas omnia explanat. Caritas ad recta omnia inducit. Nihil omnino est, quod per caritatem effici ac renovari nequeat. Caritas omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.37 Quis nostrum haec ignoret? Quodsi haec novimus, nonne hoc tempus est caritatis exercendae? Haec vobis proposita excelsae humilisque christianae per­ fectionis imago, mentem Nostram ad Mariam Virginem sanctis­ simam sponte appellit; ipsa enim plene ac mirandum in mo­ dum hanc perfectionem in se rettulit, immo ad eius normam his in terris suam vivendi rationem instituit, atque nunc in caelesti sede eiusdem fruitur fulgore ac beatitudine. Hisce no­ stris temporibus in Ecclesia pietas et cultus Deiparae feliciter florent; quare, hac oblata opportunitate, libenter illuc ani­ mum intendimus, ut in sanctissima Virgine Maria, Christi Ge- netrice, atque adeo Dei hominumque Matre, absolutissimum christianae perfectionis exemplum, germanarum virtutum spe­ culum, atque humanae naturae prodigiale specimen, admire- mur. Persuasum Nobis est, Deiparae cultum plurimum prodes­ se ad evangelicam disciplinam exercendam; quamobrem, cum in sanctis divini Servatoris locis peregrinati sumus, ab ipsa — quae est inter omnes beatissima, suavissima, humillima atque intaminata, quippe cui privilegium collatum sit aeterno Dei Verbo carnem, primigeniae innocentiae fulgentem pulchritu­ dine, ministrandi — veram christianae legis professionem di­ scere studuimus; ad eandem nunc supplices convertimus oculos, tamquam ad amantissimam vivendi magistram, dum vobi­ scum, Venerabiles Fratres, sermonem habemus de Ecclesiae sanctae vita, quoad pietatem et mores renovanda.

37 / Cor. 13, 7. Acta Pauli Pp. VI 637

III

Tertio hoc loco est animadvertendum quam mentem quamve voluntatem oporteat catholicam Ecclesiam gerere erga huius temporis homines: est nimirum illi investigandum quasnam consuetudines cum hominum societate in praesenti faciat. Ac­ cidit enim ut, si Ecclesia seipsam cotidie altius noscat, et exem­ plar nitatur exprimere, quod Christus illi proposuit, plurimum existimetur ea differre ab hominum sensu et usu, inter quos vivit, ad quosque se applicare studet. De qua distantia et discrimine palam nos Evangelium iis locis admonet, ubi de mundo agit, hoc est vel de hominum communitate, a lumine fidei atque a gratiae dono aliena; vel de humana societate, quae de optimo etiam rerum statu, in quo se versari putat, inaniter gloriatur, cum persuasum habeat, sibi suas vires esse satis ad prosperitatem expletam, diuturnam, fructuosam adipiscendam; vel de humana gente, quae pessi- mam esse rata suarum rerum condicionem, se vehementer abi­ cit, atque sua vitia, impotentias suas, suas animi aegrotationes asseverat esse non modo necessaria, et insanabilia, sed etiam exoptanda, proinde quasi sint certissima suae libertatis et sin­ cerae suae originis indicia. Atqui Christi Evangelium, quod, saepe subtili et nonnumquam acerrima sinceritate adhibita, hominum miserias et novit, et arguit, et condonat, et sanat, neque hinc vanam eorum opinionem admittit qui naturalem hominis bonitatem affirmant, tamquam si homo sibimet suffi­ ciat, neque aliud desideret nisi ut suo arbitratu seipsum explica­ re possit; neque illinc assentitur iis, qui sine spe in insanabili humanae naturae corruptela quiescunt. Omnino Christi Evan­ gelium est lumen, est novitas, est robur, est vitae restitutio, est salus. Hoc propterea Evangelium novum et diversum parit vitae genus, de quo cum Novi Testamenti paginae identidem mirabilia praedicant, tum vero S. Paulus haec nos nominatim admonet: Nolite conformari huic saeculo, sed reformamini in novitate sensus vestri, ut probetis quae sit voluntas Dei bona et beneplacens, et perfecta.™

38 Rom. 12, 2. 638 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Porro discrepantia inter vitam christianam et profanam ex eo.etiam proficiscitur quod iustificationem re vera sumus consecuti, huiusque rei exinde conscientiam adepti sumus; quae quidem iustificatio in nos manavit, idcirco quia mysterii Paschalis, imprimis per sacrum Baptismum, participes facti sumus, quem scilicet veram regenerationem ducamus oportet, nos eodem S. Paulo his verbis docente: ...quicumque baptizati sumus in Christo Iesu, in morte ipsius baptizati sumus. Con- sepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem; ut quomodo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus.™ Itaque peropportune nostri huius temporis christianus homo sibi repraesentat singulare hoc et mirabile vitae genus ; utpote quo permoveri queat tum ad laetandum de sua dignitate, tum ad contagionem, quae circumcircá urit, humanae miseriae fu- giendam, tum ad se subducendum ab humani fastus praestigiis. Quibus de rebus Gentium Apostolus ita suae aetatis chri­ stianos hortabatur : Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitates aut quae societas luci ad tenebrasi ... aut quae pars fideli cum infideli?40 Hanc ob causam qui in praesenti educatores praeceptoresque in Ec­ clesia agunt, eos necesse est catholicam iuventutem commone­ facere praestantissimae condicionis suae, atque officii, quod inde nascitur, vivendi in hoc mundo, non autem ad huius mundi sensum, convenienter ad hanc precationem, a Christo Iesu pro discipulis suis factam: Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo: de mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo.41 Quam precationem asciscit sibi Ec­ clesia. Nihilominus tamen huiuscemodi discrimen non idem signi­ ficat atque disiunctionem ; neque neglegentiam declarat, neque metum, neque contemptionem. Etenim cum Ecclesia se ab hominum genere discernit, adeo huic non obsistit, ut potius cum eo coniungatur. Nam, haud secus atque medicus, qui, quoniam pestilitatis insidias novit, seipsum quidem aliosque

39 Ibid. 6, 3-4. 40 LT Cor. 6, 14-15. 41 Io. 17, 15-16. Acta Pauli Pp. VI 639 a contagione prohibet, sed simul aegrotis sanandis studiosam dat operam, ita Ecclesia, non modo misericordiam ab optimo Deo sibi impertitam, per sui solius commodum impertitam esse non putat, neque, ob praeclaram suam condicionem, huius ex­ pertes sentit esse neglegendos; sed propter eam causam quod salutem ipsa accepit, idcirco propensiorem voluntatem amo­ remque vehementiorem confert cum erga eos qui proximi sint, tum erga eos, ad quos, per conatum omnes faciendi salutis con­ sortes, adire possit. Si revera Ecclesia, quemadmodum diximus, novit qualis ex Dei voluntate ipsa exsistat, tum in eam provenit singularis virium plenitudo; ad quam veluti adiunguntur sive necessitas ea in omnes infundendi, sive perspicua conscientia pariter mandati divinitus accepti, et nuntii quocumque vulgandi. Ex his videlicet initium capiunt et debitum Evangelii dissemi- nandi, et officium docendi omnes gentes, et partes traducendi apostolicas curas in aeternam hominum salutem quaerendam. Profecto non est satis constanter in fide versari. Quamvis enim haud quidem sit dubium, quin veritatis et gratiae thesauri, hereditate nobis a christianae fidei patribus traditi, sint ser­ vandi integri atque tuendi, S. Paulo monente: depositum custodi;42 tamen neque custodia, neque defensione plane ex­ plentur officia, quibus obstringitur Ecclesia erga data sibi dona. Quippe bona, a Christo Ecclesiae tributa, suapte veluti natura postulant, ut simul ea aliis subiciat, simul dispertiat inter alios; quandoquidem, ut palam est nobis, in eo nuntio: Euntes ergo docete omnes gentes 43 supremum continetur iussum a Christo Apostolis descriptum. Quorum nempe nomine dele­ gatum officium designatur, quod nullo modo praeteriri potest. Ad Nos quod attinet, intimam huiusmodi caritatis impulsio­ nem, quae eo tendit, ut in externum ipsa transeat donum cari­ tatis, usitato iam nomine colloquium appellabimus. Iamvero Ecclesiae in colloquium veniendum est cum homi­ num societate, in qua vivit; ex quo fit, ut eadem veluti speciem et verbi, et nuntii, et colloquii induat. Cum futurum sit ut, quemadmodum pro explorato habetur,

*2 I Tim. 6, 20. 43 MT. 28, 19. 640 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Concilium ad hanc Ecclesiae peculiarem praecipuamque agendi rationem intendat cogitationes suas et studia, nolumus prop­ terea huius generis argumentis parem dare operam, ne Concilii Patribus non sit integrum eadem distincte pertractare. Nobis hoc unum in animo est, Venerabiles Fratres, quaedam vobis ad meditandum proponere, antequam in tertiam Concilii ses­ sionem coeatis; ut nimirum Nobis et vobis clarius pateat, quibus primum causis Ecclesia ad colloquium incitetur, quae deinde rationes sint sibi sequendae, quod denique sibi propo­ situm-habeat. Voluntas namque Nostra hoc dumtaxat fert, ut animos cpmparemus, neque ullas quaestiones definite expe- diamus. Nec, pro eo quod persuasum habemus huius exempli collo­ quium fore Nostro Apostolico officio consentaneum et proprium, Nobis est secus agendum; utpote qui vias et rationes pastoralis muneris sustinendi quasi hereditate a Decessoribus Nostris proximi saeculi acceperimus. Initio docemur a Leone XIII, Pontifice mira magnitudine et sapientia, qui, prudentem illum scribam imitatur in Evangelio laudatum, qui similis est homini patri familias, qui profert de thesauro suo nova et vetera,** cum dignitate repraesentato Apostolicae Sedis magisterio, totus incubuit ad quaestiones explicandas, quas recens aetas inve- xisset, nimirum Christi verbis adhaerescens. Docemur deinde ab eius Successoribus qui, ut in confesso est, eius vestigia sunt persecuti. Nonne Decessores Nostri, imprimis autem Pius XI et Pius XII, veluti patrimonii loco, nobis praestantissimum doctrinarum the­ saurum reliquerunt, quibus eo providenter nisi sunt, ut non recondita quadam ratione usi, sed linguae commercio nostri huius temporis proprio, divinas cogitationes cum hominum cogitationibus quodammodo coniungerent? Et quid aliud est huiusmodi apostolicum conatum, nisi certum colloquium? Ad hoc, nonne proximus Decessor Noster fel. rec. Ioannes XXIII, visus est fidenter et aperte agere, ut divinas veritates, quoad fieri posset, ad usum captumque hominum, qui nunc sunt, admoveret propius? Nonne Concilium ipsum ex eo, quod sibi proposuit, pastorali munere, illuc contendit iure meritoque, ut Acta Pauli Pp. VI 641 christianus nuntius in cogitationes influat, in verba, in cogni­ tiones, in mores, in sensa hominum, qui in terrarum orbe hodie vivunt et animis aestu ant? Antequam mundum ad fidem tradu- camus, immo vero ut traducamus, ad mundum oportet acceda­ mus, cum eoque loquamur. Quod attinet ad Nos tenuissimos, quamvis collibeat de Nobis­ metipsis tacere, aliorumque oculos in Nos neutiquam conver- terë, facere tamen non possumus quin, dum Nosmet ultro sive collegio Episcoporum sive christiano populo sistimus, consilium Nostrum aperiamus in eò perstandi incepto, in eoque conatu — si per exiguas vires Nostras licuerit, sique praesertim Dei gratia concesserit facultatem — ut reverenter, ut sedulo, ut amanter adeamus ad homines, inter quos Deus dedit ut vive- remus. Adibimus scilicet ea mente homines, ut primum eorum animos intellegamus; ut tum iis veritatis et gratiae dona subi­ ciamus, quorum Nos Deus constituit custodem- ut postremo eos divinae Redemptionis consortes faciamus et spei, quae inde est nobis iniecta. Haerent enim animo Nostro infixa ea Christi verba, quae per tenuem et constantem laborem Nostra facere velimus : Non enim misit Deus Filium in mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum.*5 En igitur tenetis, Venerabiles Fratres, quae sit huiusce col­ loquii excellentissima origo, in ipsius Dei mente posita. Suapte natura religio necessitudinem quandam flagitat inter Deum et hominem, quae precatione declaratur, utpote qua aliquod colloquium habeatur. Tum etiam revelatio — id est ratio su­ perna, quam Deus ipse cum hominibus instauravit — quasi quoddam colloquium haberi potest, quo Verbum Dei sive per Incarnationem, sive in Evangelio loquitur. Colloquium pater­ num et sanctum inter Deum et homines, quod post miserum Adae casum abruptum erat, postea per aetates et tempora redin- tegratum est. Re enim vera historiae humanae salutis hoc lon­ gum et varium colloquium produnt, quod Deus mirifice/cum hominibus inchoat cum iisdemque multimodis protrahit. In huiuscemodi prorsus Christi inter homines quasi sermocina- tione 46 aliquid Deus de se demonstrat, de suae vitae arcano,

45 Io. 3, 17. 46 Cfr. Bar. 3, 38.

41* - Acta, vol, VI, u, 10. — 20-8-1964. 642 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de sua videlicet unica essentia, Personis trina. Simul autem significat, hinc qualis a Nobis agnosci velit, uti Amor plane; illinc qua ratione velit sibi et honorem et officium a nobis adhiberi, amorem certe ut nihil supra nobis imperans. Ad colloquium id genus, quod identidem fit crebrum et fiduciae plenum, cum puer vocatur, tum mysticis disciplinis initia­ tus homo, cuius animi vires eo sane explentur. Hoc igitur nomine opus est nos veram huiusmodi et ine- narrabilem colloquii consuetudinem intueri, quam Deus Pa­ ter, per Iesum Christum in Spiritu Sancto aperuit et nobiscum instituit: si modo nos, hoc est Ecclesia, intellegere cupimus, quaenam sit nobis cum hominibus ineunda atque intendenda necessitudo. Itaque quoniam salutis colloquium primus ipse Deus coe­ pit, quia ipse prior dilexit nos 47 oportet idcirco nos primi pe­ tamus cum hominibus colloquium, neque exspectemus dum alii ad colloquium nos vocent. Cum salutis colloquium a caritate bonitateque Dei ortum sit, quia sic Deus-dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret,*8 necesse propterea est, nos nulla alia re nisi ferventi et sincero amore ad colloquium permoveri. Ex eo quod colloquium salutis neque ad merita relatum est eorum quibuscum serendum esset, neque ad exitus, quos esset habiturum, siquidem non egent qui sani sunt medico,49 proinde aequum est nostrum etiam colloquium neque circumscribi fi­ nibus, neque ad nostram utilitatem accommodari. Adeo afuit ut quisquam vi cogeretur venire ad colloquium salutis, ut is magis amoris impulsione invitaretur. Qua invi­ tatione, quamquam grave onus eius animo impositum est, ad quem pertinuit,50 relicta tamen est ipsi potestas aut ve- niendi ad colloquium, aut illud fugiendi; quin immo Christus sive miraculorum numerum,5' sive eorumdem vim probativam cum ad condiciones tum ad voluntatem audientium aptavit;52

47 I Io. 4, io. 48 Io. 3, 16. 49 Lc. n. 31. 50 Cfr. MT. 11. 21. 51 Cfr. Ibid-. 1.2, 38 ss. 52 Cfr. Ibid. 13, 13 ss. Acta Pauli Pp. VI 643

eo nimirum consilio, ut iidem iuvarentur ad libere assentien­ dum divinae revelationi, neque exinde suae assensionis prae­ mio carerent. Eodem modo munus Nostrum, quamvis verita­ tem certam et salutem necessariam nuntiet, nullam tamen praeferet externae coercitionis rationem; immo contra, legiti­ mas vias humanae comitatis, intimae persuasionis, communis­ que colloquii inibit; atque salutis donum praebebit, uniuscu­ iusque sive privati hominis sive civis salva libertate. Quia salutis colloquium omnibus ad unum patuit, ad om­ nesque nullo discrimine spectavit,53 ideo colloquium nostrum, quoad possimus, oportet sit universale, hoc est catholicum, omnibusque aptum, extra eos qui aut illud prorsus fugiant, aut ementiantur se illud accipere velle. Quia salutis colloquium, antequam plane succederet, ple­ rumque et parva habuit initia, et gradus processusque accepit subsequentes,54 propterea decet nos ad colloquium vocantes, ut hominum ita temporum tardas intueri progressiones, et horam exspectare, qua illud Deus fructuosum efficiat. Neque tamen hanc ob causam in crastinum nos id reiciemus, quod hodie ad finem perducere possumus. Par enim est, nos tum in sollicitu­ dine esse de horae opportunitate, tum de magno temporis pre­ tio, ut oportet, sentire.55 Hodie, hoc est cotidie, colloquium nostrum redintegrandum est; et quidem prius a nobis quam ab iis, ad quos dirigatur. Etenim, ut cuique manifestum est, consuetudines inter Ec­ clesiam et hominum societatem multis diversisque modis ef­ fici ipsae possunt. Si rem dumtaxat ratione existimamus, po­ test Ecclesia eo consuetudines huius generis minuere quo non minus, hoc animo ut certe semetipsam a profanorum homi­ num societate cohibeat; potest illud sibi proponere, ut mala per eandem serpentia anquirat, eaque publice exsecretur, et quasi sacro bello suscepto insectetur; potest contra, ad profa­ nam societatem eatenus accedere, ut ipsa conetur si aut po­ tentia praeponderet, aut Dei nomine dominetur; et alia gene­ ris eiusdem. Attamen videtur Nobis posse Ecclesiam, aliis

53 Cfr. Col. 3, 11. 54 Cfr. MT. 13, 31. 55 Cfr. Eph. 5, 16. 644 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sibi non praeclusis rationum modis, tales cum hominum ge­ nere necessitudines coniungere, quae verius colloquii natu­ ram praeferant; quod quidem hinc non sit univocum, illinc sit consentaneum sive cum eorum ingenio, cum quibus sermo no­ bis est conferendus, sive cum rerum adiunctis; aliud enim cum pueris est colloquium, aliud cum adultis; aliud cum iis qui in Christum credunt, aliud cum iis qui in illum non credunt. Quod profecto exigunt: primum mos, qui tam late manavit, hoc modo intellegendi rationes inter sacra et profana; deinde incitatus agendi cursus, qui tantopere humanae societatis fa­ ciem, quae aetate nostra est, commutavit; tum plures eiusdem societatis significationes; postremo maturitas, ad quam venit nostri huius temporis homo; qui, sive religionem ipse colat, sive neglegat, civili tamen cultu idoneus factus est ad cogi­ tandum, ad loquendum, ad colloquium cum dignitate seren- dum. Insuper qui huius necessitudinis genus adiungit, ex altera parte esse sibi statutum ostendit, ut et urbane agat, et magni aestimet alios, et benevolentiam bonitatemque erga alios de­ claret; ex altera abhorret a praeiudicatis aliorum vituperatio- nibus, a contentionibus iniuriosis et passim excitatis, denique a quovis inani colloquio, ostentationis causa, petendo. Quodsi ipso colloquio ad id non spectamus, ut ad veram religionem is statim adducatur, quocum colloquimur, quippe cuius dignitati libertatique parcere velimus, tamen, cum eius quaeramus utili­ tatem, animum eius exoptamus ad pleniorem sensuum et opi­ nionum communionem componere. Quam ob rem colloquium in nobis eiusmodi mentem requi­ rit, quam in iis parere alereque velimus, qui circa nos sunt: mentem dicimus illius propriam, qui quam grave sit apostoli­ cum mandatum sentiat;qui autumet se non posse suam .ab aliorum salute seiungere; qui denique in eo curas continenter defigat, ut nuntius, qui sibi concreditus est, in communem omnium hominum sermonem permanet. Itaque colloquium quasi ratio quaedam est putandum apo­ stolici obeundi muneris, atque animorum iungendorum ve­ luti instrumentum. Illud autem has habere proprietates, quae pone succedunt, oportet. Primum omnium perspicuitate col­ loquium praestare aequum est; cum id postulet atque effiagitet, Acta Pauli Pp. VI 645 ut quid dicatur, ab eo qui audit plane intellegi possit; cum idem cogitationum tamquam transfusio habendum sit; cum fere invitamentum sit ad animi mentisque praecipuas virtutes explicandas atque excutiendas. Quae proprietas una per se ipsa sufficit, ut colloquium in numero ducatur praestantissimo­ rum earum rerum, quas hominum sollertia et eruditio efficiunt ; simul prima haec colloquii necessitas sufficit, ut, quicumque apostolica alacritate movemur, nostri sermonis formas reco­ gnoscamus, sintne videlicet necne intellectu faciles, captui po­ puli aptae, politaeque. Deinde colloquium nostrum necesse est ea lenitas comitetur, quam Christus ut a se ipso disceremus hortatus est: discite a me, quia mitis sum et humilis corde;56 quandoquidem indecorum est colloquium nostrum superbia tumere, aculeata usurpare verba, alios acerbe laedere. Ab eo auctoritatem ipsum repetit, quia verum declarat, quia carita­ tis dona disséminât, quia virtutis exempla supponit, quia iussis non utitur, quia nihil iniungit. Idem adhuc pacatum est, rationes respuit immoderatas, contraria tolerat, ad liberalita­ tem inclinat. Tum fiducia opus est, praeterquam in sermonis cuiusque sui virtute, in alterius etiam voluntate admittendi al­ terius verba. Quocirca colloquium pariter mutuam fovet fa­ miliaritatem et amicitiam, pariter colloquentium animos iun­ git ad assentiendum Bono illi, quod sane nullius consilium recipit omnia in commodum sui trahendi. Postremo col­ loquium prudentiam educandi postulat, quae diligentissime expendit quaenam sint audientis affectiones animi et hone­ stas,57 quaeve eius condiciones : utrum scilicet puerulus sit, an imparatus, an suspiciosus, an inimicus. Qui autem loquitur, in eo laborat, ut audientis animi sensus cognoscat ut, si ratio id flagitaverit, aliquid de se immutet, deque rerum a se exponen- darum modis ; ne umquam audienti vel ingratus vel obscurus fiat. In colloquio, quod tali provisione seratur, veritas cum ca­ ritate, intellegentia cum amore copulantur. Neque haec satis. Nam in colloquio facile perspicitur va­ riis viis ad lumen fidei perveniri posse, ipsasque in unum eun-

56 MT. 11, 29. 57 MT. 7, 6.

41 - ACTA, vol. VI, n. 10. — 20-8-1964. 646 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

denique finem posse confluere. Quae viae, etiamsi devcrtuntur, possunt tamen aliquando alia aliam complere, et ratiocina- tionem nostram de communi semita aliquatenus deducere; ita ut quandoque cogamur vel nostras investigationes altius ex­ plorare, vel dicendi genus in melius convertere. Ac vero lenta huiusmodi quasi exercitatio cogitandi illud praestabit, ut in ipsis aliorum sententiis elementa quaedam veritatis inveniamus; ut quod alios docere velimus magna fide exponamus ; ut de­ nique in nostra laude poni possit, quod doctrinam nostram sic aliis proposuerimus, ut non modo eidem, si velint, respondere possint, sed etiam eam sensim combibere. Quod nos efficere profecto sapientes poterit itemque magistros. Deinceps quasnam colloquio salutis formas figurasque ex­ plicandi tribuamus? Sane multiplices; utpote quod experimenta, si opus sit, admittat; subsidia sibi opportuna exquirat; nullis praeiudi­ catis opinionibus praepediatur; in dicendi genere neutiquam haereat infixum, quod sua ipsum vi iam careat, neque iam hominum animos permoveat. Iamvero exsistit hoc loco quaestio gravis : quo modo Eccle­ siae munus sit hominum vitae accommodandum, certo quodam tempore, certo quodam loco viventium, certo quodam vigente sive communis eruditionis sive rerum socialium statu. Quousque oportet Ecclesia se ad rerum temporumque ra­ tiones conformet, in quibus sua munera gerat? Quomodo sibi ipsa praecaverit, ne pericula relativismi, quem vocant, fideli­ tatem suam erga sua dogmata suasque morales praeceptiones labefactent? At igitur qua ratione evadat ipsa idonea ad om­ nes homines adeundos, ad omnesque salute donandos, de Paulo Apostolo capto exemplo, qui de se scribebat: omnibus omnia factus, ut omnes facerem salvos?58 Quoniam hominum coetui nulla salus afferri extrinsecus potest, opus est utique, ut primum, non secus atque Verbum Dei, quod seipsum fecit ho­ minem, eorum vitae formas induamus, quibus Christi nuntium delaturi sumus; opus est deinde ut, nullo nobis dato praeci­ puo iure, nulloque interiecto perplexi sermonis discrimine, in communem aliorum morem, dum tamen sit humanus et ho-

58 I Cor. 9, 22. Acta Pauli Pp. VI 647 nestuSj abeamus: in morem praesertim minimorum, si modo illud consequi volumus, ut alteri nos et audiant et intellegant; opus est deinde ut, antequam loquamur, multum operae ho­ minis voci, quin potius animo audiendo demus, utque postea hominem non tantum intellegamus et observemus, verum etiam quantum fieri possit, eius voluntati obsequamur ; opus est dein­ de, ut ea re quod hominum pastores, patres et magistri esse cupi­ mus, idcirco eorum fratres agamus. Colloquium enim cum ami­ citia, tum vero adhibita officia maximopere aiunt. Quae omnia, ex praeceptis et exemplis Christi, necesse est nos memoria aeque tenere et ad effectum adducere.59 Atqui periculum manet, utpote cum apostoli qui munera obeat, in periculo versetur passim. Profecto fratrum adeundo- rum sollicitudo eo nos nullo pacto moveat oportet, ut veri­ tatem vel extenuemus, vel de ea aliquid imminuamus; cum hinc colloquium nostrum nulla ex parte possit officii remissio­ nem recipere fidei nostrae servandae, hinc apostolica opera no­ stra haudquaquam possit mediis et incertis consiliis componere et transigere praecepta quae, re et ratione, christianae fidei professionem et definiunt et moderantur. Nam irenismus et syncretismus, quos nominant, nihil aliud significare ad ulti­ mum videntur, nisi scepticismi modos, sive quoad vim sive quoad rem verbi Dei, quod nuntiare nobis animus est. Is enim unus efficaciter apostoli munus praestabit, qui cum omni fide Christi doctrinam servet. Itemque ille potest unus se ex erro­ rum, qui serpunt, contagione vindicare, qui omnino in suos transferat mores christiana praecepta, quae profiteatur. Opinamur quidem Concilium Oecumenicum, quaestiones pertractans ad Ecclesiam pertinentes quatenus in humana con­ sortione nostrorum temporum operatur, magisterio suo nonnul­ las traditurum esse normas, sive quoad doctrinam sive quoad usum, aptas ad recte serendum colloquium cum hominibus huius aetatis. Pari etiam modo arbitramur, cum res attineat ad munus Ecclesiae apostolicum, quod proprie vereque dicitur, et ad varias ac mutabiles condiciones, in quibus illud exercetur, supremam eiusdem Ecclesiae auctoritatem sapienter efficaciter­ que certos fines, normas, vias, prout casus ferat, esse constitutu-

59 Cfr. Io. 13, 14-17 648 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ram, eo consilio ut colloquium eiusmodi vivax et fructuosum continenter reddatur. Hoc tamen argumento seposito, iterum monere volumus de summo momento, quod verbi divini praedicatio servat et his potissimum temporibus accipit in apostolatus catholici provin­ cia, scilicet quatenus ad colloquium illud spectat, quod nostra nunc interest. Pro ea enim nulla alia ratio pervulgandi cogitata, licet ob technicorum inventa, scripta edita, instrumenta radio­ phonica ac televisifica adhibita singulari vi et efficientia prae­ dita sit, potest substitui. Iamvero apostolatus et sacra praedi­ catio idem fere valent ; primaria vero apostolatus forma est prae­ dicatio. Ministerium igitur nostrum, Venerabiles Fratres, im­ primis est ministerium verbi. Quod, quamvis a nobis compren- sum habeatur, in praesenti tamen in memoriam revocandum esse videtur, ea mente ut actio nostra pastoralis ad rectum fi­ nem dirigatur. Redeundum igitur est ad studium non quidem humanae eloquentiae vel inanis rhetorices, sed germanae artis verbi divini annuntiandi. Praecepta oportet requiramus ex quibus ea fiat simplex, per­ spicua, vehemens, gravis, ut naturalem imperitiam, qua in tam celsi et arcani subsidii, id est verbi divini, usu praepedimur, exuamus, et ut nobili certatione eos aequemus, quotquot arte dicendi his temporibus nostris maximum pondus habent, ut­ pote quibus datum sit loqui ubi publica hominum opinio fin­ gi tur. A Domino ipso flagitandum est tam grave animosque pelliciens donum,60 ut digni simus, a quorum opera fides reapse et efficaciter initium sumat,61 et nuntius noster ad fines orbis terrarum pertingat.62 Quae igitur Constitutione Concilii de sacra Liturgia circa ministerium verbi praescribuntur, ea studiose sciteque exsequantur. Catechesis quoque, populo christiano aliisque, ut fieri potest, tradenda, semper peritia sermonis, apta ratione et via, Usu assiduo commendetur ; confirmetur verarum virtutum testimonio ; nitatur ad progressus faciendos ; curetque ut audientes ad certam fidem perducantur, et ad noscendam

60 Cfr. Ier. 1, 6. 61 Cfr. Rom. 10, 17. 62 Cfr. Ps. 18, 5 ; Rom. 10, 18. Acta Pauli Pp. VI 649

convenientiam verbi divini cum vita hominum atque ad ali­ quantulum divini luminis dispiciendum. Ii demum sunt significandi, cum quibus colloquium nostrum habeamus, sed nolumus, ad hoc etiam quod attinet, Concilii consulta antevertere; quae, si Deo placuerit, brevi innotescent. Universe autem de colloquendi munere agentes, in quod Ecclesia, novo studio impulsa, his temporibus oportet accen­ datur, illud tantum iuvat monere eam paratam esse debere ad sociandum sermonem cum omnibus hominibus bona voluntate praeditis, sive intra limina ipsius sunt sive extra. Neminem enim a materno animo suo putat alienum; nemi­ nem ad suum ministerium non pertinere arbitratur; nemo ei est inimicus, nisi quis ipse ei velit adversari; non frustra appel­ latur catholica; non in cassum ei officium creditum est in homi­ num familia unitatem, amorem, pacem fovendi. Ecclesia praegrave pondus tanti muneris nequaquam igno­ rat; immo probe novit, quanta sit, si numerorum ratio ducitur, inaequalitas inter ipsam et homines terram incolentes; perspe­ ctum habet quantum niti possit; agnoscit etiam suas infirmi­ tates suorumque membrorum errata ; id praeterea sibi persua­ sum habet non in nisu quodam apostolico, non in opportunitate huius vitae positum esse, ut evangelicus nuntius accipiatur; siquidem fides est donum Dei, qui solus in mundo ordinem tempusque salutis praestituit. Scit tamen Ecclesia se esse ve­ luti semen, fermentum, sal et lucem mundi. Singularem novi­ tatem huius aetatis nostrae animadvertens quidem, ea sim­ plici cum fiducia inter rerum vicissitudines progreditur et ho­ mines ita quasi affatur : penes me ea sunt quae quaeritis, qui­ bus indigetis. His autem verbis non terrenam felicitatem polli­ cetur, sed opem porrigit, lucem dicimus et gratiam, qua ad illam, quo melius fieri potest, perveniatur ; atque homines de vita futura, quae naturam exsuperat, docet. Cum iis etiam de veri­ tate, iustitia, libertate, rerum progressione, concordia, pace, cul­ tu civili sermocinatur. Quarum rerum reconditam vim Ecclesia optime novit, quippe cui a Christo ea sit patefacta. Ita fit, ut Ecclesia habeat, quod singulis hominum generibus nuntiet: pueris puellisque, adulescentibus, iis qui doctrinis sunt eru­ diti et ingenio florent, qui ad opus faciendum incumbunt et sociales efficiunt ordines, qui in artibus et in publica re ver- 650 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale san tur; maxime autem pauperibus, a fortuna derelictis, dolore vexatis atque etiam morientibus: ut uno verbo dicamus, om­ nibus. Dixerit quispiam, haec asserentes nos nimio studio nostri muneris ferri, nec satis perpendere, quo loco revera sit, res­ pectu Ecclesiae catholicae, societas hominum. Quod non ita se habet, siquidem veras eius condiciones plane cognitas ha­ bemus. Quas ut summatim comprehendamus, in genera, ut no­ bis videtur, dividere possumus, quasi orbes circum centrum ductos, in quo manus divina nos collocavit. Immensus imprimis circulus patet, cuius fines oculis termi­ nari nequeunt et in prospectus longinquitatem abeunt; agitur scilicet de universa humana consortione, de mundo. Quanto spatio hic a nobis absit, recte quidem aestimamus, sentimus tamen eum non esse a nobis alienum. Quidquid est humanum, nostra interest. Communis enim cum tota gente humana no­ bis est natura, seu vita, cum omnibus muneribus, quibus locupleta tur, et cunctis, quibus premitur, difficultatibus. Pa­ rati sumus hanc primariam consortionem universalem par­ ticipare, ea quae praecipue eius necessitates impensius po­ stulant, admittere, nova et interdum altissima, quae eius ingenia pepererunt, plaudendo comprobare. Nos vero veritates morales maximi momenti omnibusque salutares in medium proferimus et in hominum conscientiis confirmamus. Ubicum­ que homines se ipsos et mundum intellegere student, commer­ cium cum iis possumus habere; ubicumque populorum coetus sunt congregati ad constituenda iura et officia hominis, liben­ ter in iis, cum licet, considimus, idque honori nobis ducimus. Quodsi in homine anima naturaliter christiana inest, eam re­ vereri volumus et observare et colloqui cum ea. Nos autem ipsos ceterosque omnes monemus, hanc volun­ tatem nostram et propriae utilitatis cupidine prorsus carere, siquidem nulla commoda politica vel temporalia affectamus, et eo pertinere, ut, quidquid honesti in humanis terrenisque rebus perficitur, accipiamus, seu ad gradum evehamus super­ naturalem atque christianum. Ecclesia enim non aequatur cum cultu civili, est tamen eius fautrix. Verum haud ignoramus in amplissimo hoc circulo multos, immo, pro dolor, plurimos reperiri, qui nullam religionem pro- Acta Pauli Pp. VI 651 fiteantur; non paucos etiam scimus asserere se Deum negare, secundum multiplices quidem rationes. Nec nos latet nonnul­ los impietatem hanc suam palam ostendere atque ut institutum humanae educationis artisque politicae propugnare, quippe qui inepte et exitiabiliter sibi persuaserint se homines ab obso- letis falsisque opinionibus de vita et mundo liberare, substi- tuentes pro iis, ut dictitant, sententias e doctrinis haustas et progredienti huic aetati consentaneas. Haec res profecto gravissima est earum, quae nostris con­ tingunt temporibus. Pro certo autem habemus placita, quibus negatio Dei nitatur, esse natura sua falsissima, non congruere cum iis, quae mens ut ultima et necessaria requirit, rationalem ordinem mundi veris et efficacibus fundamentis destituere, in vitam humanam inducere non iudicium aptum ad solvendas quaestiones, sed inane quoddam dogma eam dehonestans et affli- gens et quemvis ordinem socialem radicitus comminuens, qui eo contineatur. Non igitur causa est liberationis, sed casus fune­ stissimi origo, eo spectantis ut restinguatur lumen Dei viventis. Quamobrem ingruenti huius negationis malo omnibus viribus obsistemus, veritatis tuendae potissimo studio ducti, sanctis­ simo conscientiae officio moti, ex quo Christum eiusque Evan­ gelium fidelissime nos oportet confiteri, flagranti nec umquam deponendo amore impulsi, quo humanae consortionis fortunas curemus; id ipsum agemus, invicta etiam spe erecti fore, ut mortales, qui nunc sunt, religionis forma, quam catholica fides proponit, se compelli sentiant ad persequendum cultum civi­ lem, qui deficit numquam, sed ad naturalem et supernatura­ lem progreditur perfectionem animi humani, idonei, divinae gratiae munere, ad possidenda pacifice honesteque bona tem­ poralia et in fiduciam proclivis potiendorum bonorum peren- nium. Has ob causas cogimur, quemadmodum Decessores Nostri coacti sunt et quotquot religionis praestantiam et momentum cordi habent, opinionum commenta, quibus Deus negatur et Ecclesia opprimitur, reprobare; quae quidem placita cum pu­ blicae moderationis forma oeconomica, sociali et politica saepe cohaerent, ut maxime in communismo atheo accidit. Dicere licet non tam nos ea instituta damnare, quam ipsa et publicae rei moderatores, eadem sequentes, nobis circa doctrinam plane 652 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

refragari, nosque vi opprimere. Re quidem vera, nostra haec deploratio potius est existimanda afflictorum hominum questus, quam sententia iudicum. Quo in rerum statu difficile cogitari quit de colloquio, ne dicamus id haberi non posse, quamvis animus noster, ho­ dieque nulla praeiudicata opinione impeditus, minime ho­ mines a se submoveat, qui ab illa sunt disciplina et eiusmodi publicae moderationis formis addicti. Ei qui diligit verum, semper integra est disputatio; tamen difficultates immensum augescunt propter ea quae ob moralem obstant rationem, eo quod sufficiens in iudicando et agendo deest libertas et in dis- serendo pravus usus fit verborum, quae non ad investigandam et exprimendam veritatem, ut se habet, adhibentur, sed pro­ priae utilitati consulto iubentur servire. Hac de causa, loco colloquii, silentium habetur. Ut exem­ plum afferamus, Ecclesia, quae a silentio nomen accepit, tacet, cum solum cruciatus eius loquantur, qui iis iunguntur quos hominum societas oppressa et abiecta perpetitur, scilicet ubi animi iura obruuntur potestate eorum qui ei imperant. Si autem disputationem ingrederemur, quomodo in tali rerum condi­ cione seri possent colloquia? Haec scilicet non essent nisi voce clamantis in deserto.63 Solum silentium, vox doloris, patientia et caritas numquam deficiens fiunt testimonium, quod Ecclesia dare potest et ne mors quidem infringere. Quodsi religionem et bona animi humani, quae ea profitetur ac fovet, firmiter et candide obtinemus atque defendimus, tamen pro pastorali sollicitudine in mente atheorum huius aetatis abditas causas oportet deprehendamus, ob quas conturbantur Deumque esse negant. Eas implicatas et multiplices esse facile intellegimus, ita ut prudenter de iis sit iudicandum eaedemque efficacius refutandae; nonnumquam inde oriuntur, quod posci­ tur, ut ordo rerum divinarum altiore purioreque ratione pro­ ponatur quam ea, quae in quibusdam imperfectis sermonis cultusque modis invaluit; quos ut emendatiores magisque per­ spicuos reddamus, pro viribus studendum est nobis, quo satius sacra, quorum sunt indicia, explicent. Animadvertimus eos, sollicito quodam studio eoque saepe nobili ductos simulque

3 Me i, 3. Acta Pauli Pp. VI 653 animi ardore commotos et vanarum rerum cogitatione inflam­ matus, iustitiam ac rerum progressionem somniare atque in sociali disciplina ad ea quae optima sibi ac veluti divina vi­ dentur, coniti. Haec quidem apud ipsos vicem supplent eius, quod Absolutum et Necessarium est, ac documento sunt, eosdem illo, quod ex animis evelli nequit, desiderio Principii et Finis superni teneri; quae omnia nos, sacrum magisterium patienter sapienterque obeuntes, hominum naturam transcendere et im- manentia esse doceamus oportet. Eos item cernimus accurate uti, interdum non sine simplicioris mentis incitatione, adiu­ mentis ratiocinationis humanae eo consilio ut de mundo uni­ verso notionem a scientia profectam comparent sibi. Quae in­ quisitio eo minus potest improbari quo magis in cogitando artis logicae sequitur vias, saepe haud dissimiles iis, quae in scholis ex optima disciplina traduntur; eadem vero, invitis iis ipsis, qui ad atheismum defendendum hoc modo subsidium certissimum arbitrantur se in venisse, vi sua intima impellit, ut ad summum Deum, ad metaphysicae ac logicae doctrinae rationem, rursus ac definite agnoscendum procedatur. Quis ex nobis hunc necessarium ratiocinandi ordinem, quem con­ sulto homo atheus-politicus-scientia eruditus quodam loco sistit, lumen exstinguens supremum quo universum possit in­ tellegi, non adiuvet efficiatque, ut tandem perveniatur ad eam notionem veritatis obiectivae universi cosmici, qua animus praesentia divina percellatur et os singultim humilia proferens verba faustas fundat preces? Interdum vero eos, mentis quadam magnitudine ornatos atque mediocritatis et cupidinis proprii commodi impatientes, quibus tot partes societatis humanae temporibus nostris inquinantur, videmus dicendi modos et sententias de Evangelio nostro deprompta callide usurpare ad significandam hominum necessitudinem mutuumque auxilium et miserationis affectum : nonne huiusmodi voces, quibus bona moralia significantur, olim poterimus ad ipsos fontes, christia­ nos videlicet, revocare? Iuvat igitur ea memorare, quae Ioannes XXIII, Decessor noster fel. mem., in Encyclicis Litteris, a verbis Pacem in terris incipientibus, scripsit, scilicet formulam disciplinae eo­ rum qui ita sentiant, postquam exarata sit et constituta, iam non mutari, ipsa tamen incepta eorumdem posse gradatim alio 654 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale converti ac mutationibus etiam permagnis obnoxia esse;64 qua de causa non desperamus, eos quondam cum Ecclesia in colloquium posse venire, fructuosius sane quam id quod nostra habetur aetate, et quo nihil aliud significatur quam debita im- probatio nostra et questus. Sed antequam mentem a contuendo mundo, qui nunc est, avertamus, facere non possumus quin suavissimum concipia- mus votum: percupimus nempe ut propositum nostrum hoc habendi colloquium et incrementis provehendi secundum varios et mutabiles, quos praefert, modos, ad pacem inter homines stabiliendam valeat : quatenus videlicet colloquium eam instat viam, qua rationes inter homines intercedentes ad prudentiae et sinceritatis normam dirigantur, et quatenus utilitates expe­ rientiae et sapientiae affert, quibus omnes ad praestantissima bona superna consideranda revocentur. Colloquium ergo no­ strum, quod ingredimur, quodque ad nostra ipsorum commoda minime spectat, ab omni opinionis arbitrio est seiunctum, ex aperto profluit animo, natura sua paci liberae et honestae favet; abhorret a simulatione, ab aemulatu, a fraude et insidiis; notat, ut scelus et calamitatem, bellum, quo populus aliquis lacessitur vel quod imperii amplificandi aut dominationis exercendae causa suscipitur; ac necessario ad humanam pertinet coniun­ ctionem, quae obtinet in summa nationum parte, in earum cor­ pore, in earum veluti fundamentis prout'sive ordines societatis sive familiae sive singuli spectantur, idque contendit, ut cun­ cta instituta et omnium animos ad intellectum amansque stu­ dium ^pacis eiusque servandae officium adducat. Circa nos deinde circulum itidem amplissimum prospecta- mus, qui a nobis est minus longinquus. Eo imprimis homines comprehenduntur, qui Deum unum et summum adorant, quem nos quoque colimus. Mentionem scilicet inicimus de filiis gentis Iudaeae,, reverentia et amore nostro sane dignis, qui eam reti­ nent religionem, quam Veteris Testamenti propriam esse dici­ mus ; deinde de iis, qui Deum adorant religionis forma, quae mo- notheismus dicitur, maxime ea qua Mahometani sunt astricti; quos propter ea quae in eorum cultu vera sunt et probanda, me­ rito admiramur; ac demum de sectatoribus amplarum religio-

6* Cfr. A.A.8. LV, 1963, p. 300. Acta Pauli Pp. VI 655

num Africanarum et Asiaticarum. Liquet nos variis hisce reli­ giosi cultus rationibus non posse assentiri, neque esse negle­ gentes et incuriosos quasi cunctae, suo quaeque modo, sint eodem loco habendae et quasi ii qui illas profitentur, sinantur non inquirere, num Deus modum ab omni errore immunem ac certum ipse revelaverit, quo cognosci velit, amari, ministrari. Quin immo, sinceritatis officio ducti, ea quae nos credimus, oportet manifestemus, videlicet veram religionem esse unam eamque esse christianam, atque spem habeamus fore ut ab omnibus, qui Deum quaerant et adorent, ut talis agnoscatur. Nolumus tamen reverenter non respicere bona spiritualia et moralia, quae in variis religionibus, christiano nomine non insi­ gnibus, insunt; una enim cum iis provehere iuvat ac tueri alta et praeclara, quae in campo libertatis religiosae, fraternitatis humanae, eruditionis ac doctrinae, beneficientiae socialis et ordinis. civilis sunt communia. Quod ad haec magna attinet, quae nobis sunt cum illis consociata, colloquium a nobis poterit fieri, neque omittemus, quominus eius copiam demus quo­ tiescumque, mutua sinceraque reverentia servata, benevole, accipietur. En autem circulus propior nobis, quo ii continentur, qui a Christo appellationem traxerunt. In hac regione iam habetur collocutio, quae oecumenica vocatur, et quibusdam in partibus feliciter progredi coepit. De hoc argumento implicato deque multae prudentiae re copiosius quidem est disserendum; insti­ tutus autem hic sermo noster non deponetur. Cui in praesenti eum tantum modum adhibemus, ut pauca quaedam eaque non ignota cursim attingamus. Libenter hoc sequemur institutum ex quo ante ea, quae omnium sunt communia, in lucem proferan­ tur quam ea, quae dividunt, commonstrentur. In hoc enim egregie utiliterque versatur colloquium nostrum; quod perse­ qui ex animo sumus parati. Sed etiam maiora libet affirmare: scilicet circa plura ad differentias pertinentia, veluti ad traditio­ nem, pietatis formas, leges canonicas, Dei cultum, promptos nos esse ad perpendendum, quomodo legitimis optatis fratrum a no­ bis adhuc seiunctorum obsecundare possimus. Nihil enim anti­ quius habemus quam ut eos in perfecta unitate fidei et carita­ tis complectamur. Verumtamen asseverare debemus, non esse 656 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

in nostra potestate positum, ut de integritate fidei et caritatis of­ ficiis quidquam detrahamus. Perspicimus quidem, ad haec quod spectat, quosdam diffidere ac repugnare; sed Ecclesia catholica, quandoquidem sua sponte consilium cepit unum Christi ovile restituere, non desinet maxima uti prudentia et consideratione ; non desinet confirmare praerogativas, ob quas fratres extra eius limina degentes ab ea sunt adhuc alieni, non ex ambitione, in memoria rerum gestarum , vel ex insana quadam indaga­ tione theologica manasse, sed ex voluntate Christi; easque, si vera ipsarum vis ponderetur, omnibus prodesse, nempe com­ muni unitati, communi libertati, communi plenitudini vitae christianae conducere. Ecclesia catholica, preces fundendo et paenitentiam agendo, se ad optatam reconciliationem idoneam dignamque reddere numquam desistet. Qua in re dolor haeret animo Nostro, quod multi fratres ab Apostolicae Sedis communione seiuncti opinantur, Nos ipsos, qui reconciliationi favemus, huic esse impedimento propter primatum honoris et iurisdictionis, quem Christus Petro Apo­ stolo tribuit et Nos per successionem ab eo accepimus. Nonne sunt qui dicunt, ablato Romani Pontificis primatu, Ecclesias seiunctas posse cum Ecclesia catholica in unum corpus facilius coniungi? Obsecramus igitur fratres a nostra communione segre- gatos, ut considerent quomodo eiusmodi opinatio vero careat fundamento, non solum propterea quod sine Pontifice Maximo religio catholica iam non esset talis, sed etiam quod, si in Chri­ sti Ecclesia Petri munus pastorale summum, efficax, decreto- rium deesset, unitas dissolveretur. Hanc autem in cassum ali­ quis conaretur restituere, rationes secutus, quae pro vera nor­ ma a Christo tradita essent substitutae; merito enim ait S. Hie­ ronymus : tot in Ecclesia efficerentur Schismata quot sacer­ dotes65 Id etiam monere volumus, hunc praecipuum veluti cardinem sanctae Ecclesiae non esse supremam auctoritatem superbia spirituali tumentem vel humanae dominationi inhian- tem, sed primatum famulatus, ministerii, amoris. Non inanis igitur funditur sonus, cum Christi Vicario inditur nomen quo appellatur servus servorum Dei. Itaque huc nostrum colloquium spectat; quod priusquam

65 Cfr. Dial, contra Luciferianos, n. 9; PL. 23, 173.. Acta Pauli Pf. VI 657 "

fiat sermonis communicatio cum fratribus, pium efficitur com­ mercium cum Patre caelesti, impensa cum precatione, bona cum spe. Laeti fidentesque animadvertimus, Venerabiles Fratres, va­ riae huius et amplissimae regionis christifideles spirituali quo­ dam ardore incitari, qui futuras secundasque praenuntiare videtur progressiones huius negotii, quod in eo vertitur, ut christiani universi in una Christi Ecclesia componantur. Spi­ ritum Sanctum deprecamur, ut oecumenicis affiet inceptis; iterumque libet declarare, quantopere animus Noster sit com- motus, quanto gaudio affectus congressu illo, caritatis pleno spemque novam inciente, qui Hierosolymis Nobis fuit cum Athenagora Patriarcha. Observanter grateque eos consaluta­ mus, qui, nomine Ecclesiarum a Sedis Apostolicae commu­ nione seiunctarum, Concilio Oecumenico Vaticano II inter­ sunt. Rursus confirmamus, Nos vigil ac religiosum studium conferre ad res omnes spirituales, quae cum quaestione de unitate copulatae sunt conexaeque, quibusque homines sin­ guli, coetus, communitates, flagranti gravique pietate illustres, moventur. Cunctis iis christianis cum caritate ac reverentia dicimus salutem, fore confisi ut, praesertim sincero amanti­ que animo serendis colloquiis, causa Christi et unitatis, qua ipse Ecclesiam suam voluit vigere, provehatur. Extremum, colloquium nostrum ad filios pertinet, qui in domo Dei sunt, hoc est in Ecclesia una, sancta, catholica et apostolica, cuius Romana Ecclesia est mater et caput. O quam velimus domesticum huiusmodi colloquium et plenitudine fidei, et caritate, et sanctis operibus oblectari! Quam crebrum et familiare illud esse velimus! Quam patens apertumque omni­ bus veritatibus, omnibus virtutibus, omnibusque animi bonis, quibus christianae hereditas doctrinae continetur! Quam sin­ cerum, idemque ingenua pietate incitatum! Quam promptum ad varias nostri huius temporis hominum voces audiendas! Quam aptum postremo ad catholicos homines plane bonos efficiendos, prudentes, liberos, aequabiles, fortes! Quodsi optandum est, ut intimae Ecclesiae necessitudines eo sensu imbuantur, qui inter se colloquentes socios eiusdem communitatis deceat, cuius quidem caritas est fundamentum, nihil tamen de oboedientiae virtute derogandum est, cum sive 658 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale recta cuiusvis societatis compositio, sive maxime sacrae aucto­ ritatis ordo, qui in Ecclesia viget, omnino hinc imperandi ius, illinc obtemperandi officium postulent. Enimvero in Ecclesia potestas a Christo est constituta, ipsius vice fungitur, est eius verbi veluti publicum instrumentum, tantique Pastoris reprae­ sentat amorem. Ex quo sequitur, ut oboedientia a fide profici- scatur, in palaestram vertatur evangelicae humilitatis, et eum qui pareat participem faciat sapientiae, unitatis, optimi exem­ pli, caritatisque, quibus Ecclesiae corpus regitur. Sequitur praeterea, ut et qui iussa iniungit, et qui iussa facit, uterque laudem sibi colligat imitantis Christum, qui est factus oboe­ diens usque ad mortem.66 Huc accedit quod, in huiusmodi collocutionis causa, ipsa potestatis exercitatio in oboedientiam transit; si tamen qui praeest conscius est, se veritatis caritatisque operam et officium in oboedientem conferre. Oboedientiam autem statuimus esse cum normarum canonicarum conservationem, tum obsequium legitimo praeposito impensum; dummodo duo haec alacri et aequo animo praestentur, quemadmodum liberos et amantes filios decet. Siquidem liberiores spiritus, invidae obtrectationes, contumacia et arrogantia ab ea prorsus dissident caritate, quae nimirum in Ecclesia mutuam coniunctionem, concordiam ac pacem alit fovetque ; quin etiam vitia illa colloquium in alter- cationem vertunt, in discidium, in simultates: spectaculum sine dubio iniucundum, quod tamen, pro dolor, nonnumquam praebetur, contra hanc Pauli monitionem: non sint in vobis schismata.67 Profecto cupimus vehementer, ut colloquium illud, quod iamdiu in ipso Ecclesiae gremio seritur, novo ardore inflam- metur, nova sumat argumenta tractanda, novos evocet collo- quentes; ut videlicet vigor et sanctimonia augeantur Mystici Corporis Christi, hisce in terris viventis. Quamobrem quae­ cumque ad praecepta pervulganda valent; quorum Ecclesia est custos et administra, iis omnibus sine ulla dubitatione a Nobis favetur. Cumque supra iam intimam animi vitam, ad litur­ giae sensum agendam, rerumque divinarum nuntiationem te- tigerimus, par est nunc Nos de scholis quoque, de scriptionibus Gß Phil. % 8. G7 I Cor. 1, 10. " Acta Pauli Pp. VI 659 prelo impressis, de apostolatu ad res sociales pertinente, de sacris ad ethnicos expeditionibus, de caritatis exercitatione commemorare : quae porro omnia non dubitamus, quin Conci­ lium Oecumenicum nobis ad disputandum proponat. Quotquot autem in vivax salutiferumque Ecclesiae colloquium, ducibus legitimis Praesulibus, veniunt, eos hortemur iisque bene pre­ cemur oportet; in quibus maxime nominamus: sacerdotes, reli­ giosos sodales, carissimosque laicos homines, qui vel in Actione Catholicae ordinibus, vel in aliis consociationibus et apostolatus operibus pro Christo militant. Laetamur recreamurque magnopere, quod colloquium istud, sive in Ecclesiae gremio sive extra, iam initium sumpsit. Ec­ clesia enim in praesentia vivacior est quam antea numquam! Attamen si res quis diligentius expendit, ei omnia adhuc viden­ tur infecta; quoniam opus, quod nunc inchoatur, numquam finem esse capturum videtur. Haec enim quaedam quasi lex est nostrae terrestris peregrinationis, temporis cursu circum­ scriptae. Haec eadem est, Venerabiles Fratres, communis con­ dicio muneris nostri, quod ut renovetur fiatque diligentius et alacrius, omnia hac tempestate sollicitant. Nobis autem haec vos admonentibus placet non solum de opera a vobis navata confidere, sed etiam Nostram vobis dicare vicissim. Quam voluntatum operumque conspirationem peti­ mus simulque pollicemur, anno exacto postquam in Petri so­ lium ascendimus, atque ab Apostolo gentium cum nomine tan- tillum quoque spiritus — Dei ita placeat — Nobis ascivimus. Quod superest, dum huiusmodi animorum nostrorum co­ niunctione, quae a Christo ducit originem, ingentem haurimus laetitiam, primis hisce Litteris Encyclicis Nostris finem affe­ rentes, immortalis Dei nomine, vobis, fratris patrisque animo, Apostolicam Benedictionem impertimus, quam libenter ad Ec­ clesiam totam ad universamque hominum societatem pertinere cupimus.

Datum Romae apud S. Petrum, in festo Transfigurationis D. N. Iesu Christi, die vi mensis Augusti, anno MDCCCCLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

An. et vol. LVI 31 Augusti 1964 (Ser. HI, v. VI) - N. 11

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I SEULENSIS (SUVONENSIS)

Ex quibusdam territoriis archidioecesis Seulensis nova efficitur dioecesis, nomine « Suvonensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Summi Pastoris universae Ecclesiae munus, quod humeris Nostris impositum est, id aliquando requirit ut, opportunius dispositis dioece­ sium territoriis, novas cönstituamus ecclesiasticas circumscriptiones ; non enim est dubium, quin hoc sit christifidelibus curandis aptissimum opus. Libenter propterea accipientes quod Sacra Congregatio de Propa­ ganda Fide huiusmodi super negotio faciendum putavit, ex Seulensi nempe archidioecesi aliam cathedralem Sedem condi oportere, de sen- tentiaque edocti venerabilis Fratris Antonii Del Giudice, Archiepiscopi titulo Hieropolitani et in Corea Apostolici Delegati, ea quae sequuntur decernimus ac iubemus. Ex archidioecesi Seulensi territoria separamus, quibus continentur civitas vulgo Su-Won appellata, atque civiles distri-

42 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 662 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ctus, uti dicunt, Bu-Cheon-Kun, Si-Hung-Kun,Hwa-Seong-Kun, Pyeong- Taek-Kun, Kwang-Ju-Kun, Yong-In-Kun, An-Seong-Kun, I-Keon-Kun, Yang-Pyeong-Kun, Yeo-Ju-Kun, in civili provincia Kyong-Ki-Do sita, ex iisque dioecesim constituimus, Suvonensem appellandam atque nativo clero Coreano committendam. Quam eandem iubemus metropolitanae Seulensi Sedi, una cum suo Episcopo, obnoxiam esse. Nostra praeterea est voluntas, ut sacrorum Antistes suam ponat sedem in urbe vulgo Su-Wen, magisteriique cathedram in sacra aede Deo dicata in honorem Sancti Ioseph, ibidem exstante, quam ad cathedralis templi dignitatem attollimus, cum iuribus et privilegiis propriis. Permittimus denique ut consultores dioecesanos sacer Suvonensis Praesul ad tempus deligat, quoadusque scilicet Canonicorum collegium ibi constitui possit. Tan­ dem ut hae Litterae Nostrae ad exitum adducantur curet venerabilis Prater Antonius Del Giudice, quem diximus, vel sacerdos ab eo dele­ gatus. Qui vero negotium perfecerit congrua documenta exarabit ad Sacrumque Consilium Fidei Propagandae quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Eomae, apud S. Petrum, die septimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. B. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici^ Proton. Apost.

Loco £B Plumbi

In Ap. Cane, tao., vol. CXIII, n. 88. Acta Pauli Pp. VI 663

II ZAMBOANGENSIS QSABELLOPOLITANAE)

Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Zamboangensi, in Insulis Philippinis, nova conditur praelatura nullius, nomine « Isabellopolitana ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Providens Dei continensque in Christi Ecclesiam praesidium id qui­ dem ab ipsius primordiis effecit, ut non solum tamquam civitas in monte cunctis hominibus magis in dies praestaret, verum etiam ad amplec- tendos eorum quam plurimos valeret. Quod sane quandoque fieri et per aptiorem hisque diebus magis accommodatam Sedium dispositionem nemo est quin videat. Roganti ideo venerabili Fratri Salvatori Siino bo. me., qui tunc temporis Archiepiscopus titulo Pergensis Apostolicum Nuntium in Insulis Philippinis agebat, ut ex quibusdam archidioecesis Zamboan­ gensis territoriis nova constitueretur sui iuris praelatura ((nullius», Ioan­ nes XXIII, immortalis recordationis proximus Decessor Noster, de con­ silio S. R. E. Cardinalium Sacrae Congregationi Consistoriali praepo­ sitorum, concedere non dubitavit ; id enim et operum adhuc in christia­ num populum ibidem susceptorum praeclarum fore testimonium, et futurorum spei plenum fundamentum. Audita ergo hac super re sen­ tentia venerabilis Fratris Aloisii Dei Rosario, Archiepiscopi Zamboan­ gensis, eorumque omnium suppleto consensu qui in hoc negotio aliquid iuris haberent vel se praesumerent habere, de apostolica potestate Sum­ mus idem Pontifex ab archidioecesi Zamboangensi integra territoria seiungi decrevit, quae civilem circumscriptionem vulgo Basilan City ap­ pellatam constituebant, ex iisque praelaturam « nullius )) condi, ab urbe vulgo Isabela Isabellopolitanam nuncupandam iisdemque finibus cin- gendam ac civilis circumscriptio ex qua facta est. Novae praelaturae sedes ut in urbe Isabela poneretur insuper iussit, praelaticiique magi­ sterii cathedra in curiali templo ibidem struendo Deoque dicando in honorem Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, sacris scilicet Praesulibus congruis iuribus datis iustisque obligationibus impositis. Statuit denique ut metropolitanae Sedi Zamboangensi eadem praela­ tura subderetur, una cum suo sacrorum Antistite. Nos vero, qui tanti 664 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale nominis catholicae Ecclesiae Pastori successimus, eadem rata habuimus atque confirmavimus. Mensa insuper praelaticia, quae dicitur, ex Curiae emolumentis fìat, a fidelibus sponte datis pecuniis, atque bonis quae ex praescripto canonis 1500 C. I. C. Isabellopolitanae Sedi obvenerint ; minus saltem Seminarium ibidem Praelatus struat, alumnis recipiendis qui ad sacerdotale munus vocati sint, quorum sive ingenio sive animi virtutibus praestantes Romam mittat, in Pontificium Collegium-Semi- narium Philippinum, philosophicis ac theologicis disciplinis imbuendosi clerici, si qui sint, intra praelaturae ((nullius» Isabellopolitanae fines de­ gentes legitimo domicilio, eidem ascribantur tamquam proprius clerus ; acta denique et documenta conditam praelaturam quoquo modo respi­ cientia a Curia metropolitana Zamboangensi ad Isabellopolitanae Sedis quam primum mittantur, in condendo tabulario custodienda. Haec omnia quae iussimus ut exsequatur curet dilectus Filius Augustinus Cacciavil- lan, Apostolicae Sedis negotiorum ad interim Gestor in Insulis Philippi­ nis, vel sacerdos ab eo delegatus. Qui autem negotium perfecerit, docu­ menta exarabit et ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efiicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die duodecimo mensis Octobris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI S. B. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenum, Proton. Apost. Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost.

Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tao., vol. CXIII, n. 97. Acta Pauli Pp. VI 665

III KITUIENSIS

Apostolica praefectura Kituiensis ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine servato.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi evangelium, quod seminis instar sodales Societatis a S. Pa­ tricio pro Missionibus Exteris, nullis parcentes laboribus, in Kituiensi apostolica praefectura sparserunt, iam eo crevit ut christiana familia ibi locorum adulta et satis perfecta videatur. Quamobrem opportunum visum est Sacrae Congregationi Fidei Propagandae eandem praefectu­ ram ad gradum dioecesis evehere, quandoquidem id rogavit venerabilis Frater Vido DeL Mestri,. Archiepiscopus titulo Tuscamiensis et Aposto­ licus in Africa Orientali Delegatus. Quod libenti animo probantes, sum­ ma Nostra potestate sequentia decernimus. Apostolicam praefecturam Kituiensem ad gradum dioecesis attollimus eiusdem nominis, iisdemque finibus servatis quibus praefectura cingebatur. Volumus autem ut modo conditam dioecesim metropolitanae Sedi Nairobiensi suffraganea sit, eiusque Praesul Nairobiensi Archiepiscopo. Quod vero ad regimen atti­ net, eam sodalibus Societatis a S. Patricio pro Missionibus Exteris con­ creditam volumus, qui sueta industria, scientia, animorumque studio, sicuti hucusque fecerunt, in Ecclesiae prosperitatem insistent, in eius­ que dilatationem. Episcopi domicilium et Sedes in urbe Kitui appellata

erit? cathedra autem eius magisterii in sacra aede in ea exstante. Volu­ mus insuper ut Consultores dioecesani deligantur ad iuris normam, qui Episcopo consilio assint. Eius etiam erit Seminarium statim condere, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocentur ; hoc enim maxime con­ fert ad Ecclesiae firmitatem. Ceterum quae mandavimus exsequenda curabit venerabilis Frater Vido Dei Mestri, quem diximus, vel quem ille delegaverit, factis ad id necessariis facultatibus. Qui vero rem per­ fecerit, onus habebit effectae rei documenta, rite signata sigilloque im­ pressa, ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae quam primum mittendi. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res 666 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN £. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 16.

IV MYSURIENSIS (CHIKMAGALURENSIS)

A dioecesi Mysuriensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis con­ stituitur, « Chikmagalurensis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Indicae regionis condicio, eius scilicet prope immensa populorum multitudo, itemque prosperior in dies rerum catholicarum felicitas pro­ pensiorem quidem a Nobis in eam requirit voluntatem. Optima enim spe ducimur, ut Christi relligio quam latissime et ibidem praedicetur et, aptioribus oblatis subsidiis, ab incolis suscipiatur. Qua de re, libenter accepimus quod Sacrum Fidei Propagandae Consilium faciendum consti­ tuit, novam nempe e dioecesi Mysuriensi dioecesim condere, audito antea hoc super negotio Moderatore Generali Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, cui eadem dioecesis adhuc concredita fuit. De suprema Acta Pauli Pp. VI 667

ideo et apostolica potestate Nostra a dioecesi, quam diximus, civiles districtus distrahimus, quibus appellatio per vulgus Shimoga, Chikma- galur et Hassan, ex iisque novam dioecesim constituimus, GMJcmagalu- rensem appellandam iisdemque circumscribendam finibus ac territoria e quibus fit. Haec circumscriptio suffraganea erit metropolitanae Sedi Bangalorensi; item eius Episcopus metropolitano iuri Archiepiscopi Bangalorensis subdetur. Eam praeterea curis saecularis cleri nativi con­ credimus, haud sane dubitantes quin in maximum catholicae Ecclesiae bonum hoc sit cessurum. Praecipimus etiam ut Chikmagalurensis sacro­ rum Antistes sedem suam ponat in urbe Chikmagalur, magisterii vero sui cathedram in sacra aede, eadem in urbe exstante, Deo sacra in hono­ rem Sancti Ioseph; ut pro Canonicis consultores dioecesanos deligat, qui. auxilio et consilio assint; ut denique minus saltem Seminarium struendum curet, iis pueris recipiendis et efformandis, qui Dei instinctu ad sacerdotium vocentur. Ad haec omnia demum perficienda Aposto­ licum in India Internuntium delegamus, cuius rogatu nova Chikmagalu­ rensis dioecesis fundata est. Is autem poterit etiam alium delegare, dum­ modo ecclesiastica sit insignitus dignitate. Qui autem rem ad exitum ad- duxerit, documenta de more exarari curabit ad Sacramque Congrega­ tionem de Propaganda Fide mittere, rite signata atque sigillo impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eûicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Novembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius B. Congr. de Prop. Fide Praefectus Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco 83 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. ÇXIV, n. 29. 668 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V QUITENSIS (LATACUNGENSIS)

Ex quodam territorio archidioecesis Quitensis nova fit dioecesis, « Lata- cungensis » appellanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Novam dioecesim catholica in Ecclesia condere non tantum magni pretii opus, sed etiam christifidelibus aptius curandis est conveniens quandoque subsidium. Postulationibus propterea venerabilis Fratris Al­ fredi^ Bruniera, Archiepiscopi titulo Claudiopolitani in Honoriade et in Aequatoriana Republica Apostolici Nuntii, qui, post auditum dilectum Filium Nostrum Carolum Mariam S. R. E. Cardinalem de la Torre, Archiepiscopum Quitensem, rogavit, ut ex quodam archidioecesis Qui­ tensis territorio novam fundaremus ecclesiasticam circumscriptionem, assentiri putavimus seqtientiaque decernere et statuere. De suprema et apostolica auctoritate Nostra, eorum scilicet, si oporteat, consensum supplentes qui hoc super negotio aliquod ius habeant vel se praesumant habere, ab archidioecesi Quitensi territorium civilis provinciae vulgo Cotopaxi appellatae distrahimus, sic ut in praesens lege civili termi­ natur, ex eoque dioecesim constituimus, cuius nomen Latacungensis, iisdem circumscribendam finibus ac provincia quam nominavimus. Novae ideo dioecesis hi erunt fines : ad septentrionem, archidioecesis Quitensis ; ad occidentem solem, praelatura ((nullius» Fluminum ; ad meridiem, dioe­ ceses Guarandensis et Ambatensis; ad orientem denique solem, vica­ riatus apostolicus Napensis. Conditae dioecesis Sedem in urbe vulgo Latacunga cognominata Episcopus ponet; magisterii vero cathedram, in curiali templo ibidem exstante, quod Deo in honorem Sancti Vincentii Martyris est dicatum. Sive cathedrali sacrae aedi sive Episcopo omnia proinde iura damus, impositis praeterea sacrorum Antistiti congruis obligationibus. Quarum hae praecipuae sunt : consultores dioecesanos eligendi, qui sibi usque dum Canonicorum collegium condatur auxilio et consilio assint; minus saltem Seminarium, ad normam iuris Cano­ nici legumque Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Uni­ versitatibus, struendi et Romam eos discipulorum mittendi qui ingenio animique virtutibus praestantes sint, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum recipiendos, ut philosophicis theologicisque disci- Acta Pauli Pp. VI 669 plinis imbuantur; metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Quitensis una cum sua dioecesi se subiciendi. Cathedralis Sedis Latacungensis mensa episcopalis, quae dicitur, ex ipsius Curiae emolumentis fiet, ex fidelium sponte oblatis pecuniis, ex bonorum denique parte, quae ad normam canonis 1500 C. I. C. eidem obveniet. Simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae fuerint, sacerdotes ei Ecclesiae addican­ tur, in qua beneficium vel officium habeant; ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime degant. Quod praeterea attinet ad regimen, administrationem dioecesis, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem aliaque id genus, quae sacri canones praescribunt serventur. Documenta tandem et acta, quae novam dioecesim quoquo modo respiciant, a Quitensi Curia ad Latacungensem transmittantur, in tabulario religiose custodienda. Ut ea quae iussimus perficiantur curet venerabilis Frater Alfredus Bruniera, quem diximus, vel ab eo legatus vir, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui vero negotium egerit documenta de more conficiat et ad Sacram Congre­ gationem Consistorialem quam primum mittat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efificacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum, Romae, apud S. Petrum, die quinto mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIERI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Ioannes Calieri, Proton. Apost.

Loco £g Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 35. 670 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI MOSHIENSIS (DE SAME)

Territorio civilis districtus, quem dicunt, Pare a dioecesi Moshiensi sepa­ rato, nova praefectura apostolica conditur, « Samensis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Adpetens Natalis Christi, a cuius beatissima nativitate aeterna homi­ num salus prima sumpsit exordia; itemque succedens brevissimo tem­ poris intervallo Domini, hoc est praesentiae atque gloriae Divini Infantis manifestatio, ita pietatem et religionem Nostram acuunt, ut nihil magis optemus quam ut Redemptor noster, mundi lux (cf. Io. 8, 12), in cuius fulgore Propheta cecinit gentes esse ambulaturas (cf. Is. 60, 3), non modo ab omnibus hominibus cognoscatur, verum etiam et adoretur summeque a cunctis diligatur, utpote in quo uno spes omnis mortalium reposita sit. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Vido Dei Mestri, Archiepiscopus titulo Tuscamiensis idemque Apostolicus in Africa Orientali Delegatus, consilium ceperit novae praefecturae apo­ stolicae in Territorio Tanganyikae constituendae, idque Sacra Congre­ gatio Fidei Propagandae probaverit, Nos certa spe fore hanc rem, si acta fuerit, perutilem, haec statuimus et decernimus. A dioecesis Mo- shiensis territorio districtum civilem, quem vulgari lingua Pare cogno­ minane detrahimus, in novaeque praefecturae apostolicae formam redi- gimus, Samensis, ab urbe principe « Same », appellandae, iisdemque finibus circumscribendae atque limites territorii Pare patent. Quam praefecturam Patribus Congregationis S. Spiritus concredimus, id hortantes ut nulli labori pareant modo dum regnum Christi eiusque imperium in homines latius proferant. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Vido Dei Mestri exsequi studeat, vel per se ipse vel per legatum, quem aptiorem existimaverit, factis nempe ad rem facul­ tatibus necessariis vel utilibus. Re vero acta, idem documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad S. Congregationem Fidei Propa­ gandae cito mittet. Quodsi alius eo tempore Africae Orientalis Delega­ tioni praeerit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore Acta Pauli Pp. VI 671 volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitate nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Decembris, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus No­ stri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Ioannes Calieri, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. !¡S.

VII MEXICANAE - TEXCOCENSIS (TLALNEPANTLANAE)

Detractis quibusdam territoriis ex archidioecesi Mexicana et dioecesi Texco- censi, nova dioecesis conditur, « Tlalnepantlana » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Aliam ex aliis dioecesim constituere non solum, ut par est, perop­ portunum quandoque fert aditum aptius fidelium necessitatibus subve­ niendi, sed alios etiam eligendi sacrorum in Ecclesia Antistites, qui in Apostolorum locum subiecti praesint. Haec quidem arbitratus venera- 672 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bilis Frater Aloisius Raimondi, Archiepiscopus titulo Tarsensis et in Republica Mexicana Apostolicus Delegatus, idemque sententia consi- lioque usus venerabilium Fratrum Michaelis Darii Miranda et Gómez,. Archiepiscopi Mexicani, et Francisci Ferreira Arreóla, Episcopi Texco- censis, Apostolicae Sedi proposuit ut, rectius dispositis Mexicanae Sedis atque Texcocensis territoriis, nova ibi locorum dioecesis conderetur. Qua propter, auditis venerabilibus Fratribus Nostris S. R. E. Cardina­ libus qui praesunt Sacrae Congregationi Consistoriali, summa Nostra potestate sequentia decernimus ac iubemus. Ab archidioecesi Mexicana territorium separamus, quod complectitur municipia vulgo nuncupata Coyotepec, Cuautitlan, Chapa de Mota, Huehuetoca, Huixquilucan,. Iturbide, Jilotepec, Jilotzingo, Naucalpan, Nicolas Romero, Soyani- quilpan, Teoloyucan, Tepotzotlan, Tlalnepantla, Tultitlan, Villa del Carbon et Zaragoza ; a dioecesi autem Texcocensi, integrum territorium municipii vulgo Coacalco cognominati, ex iisque novam dioecesim fun­ damus, Tlalnepantlanam appellandam iisdemque cingendam finibus ac municipia e quibus fit. Cuius proinde haec erunt confinia : ad septem- trionem, dioecesis Tullanensis ; ad orientem solem, dioecesis Texcocensis,-. ad meridiem, archidioecesis Mexicana; ad occidentem denique solem, dioecesis Tolucensis. Novae dioecesis sedes atque Episcopi domicilium in urbe Tlalnepantla erit; episcopalis vero cathedra in curiali templo Sanctissimo Christi Corpori dicato, eadem in urbe exstante, quod ad

cathedralis gradum evehimus, cum iuribus congruis. Episcopo autemr praeterquamquod debita iura damus, officia etiam et obligationes impo- nimus, cum dignitate et munere coniuncta. Quae inter haec praecipua memoramus : eius esse, una cum sua Ecclesia, metropolitanae iuris­ dictioni Archiepiscopi Mexicani subiacere; Canonicorum collegium con­ stituere, ad normam aliarum sub plumbo Litterarum : usque dum tamen id fiat, consultores dioecesanos deligere qui sibi auxilio et consilio assint ; minus saltem Seminarium struere, iuxta normas Iuris Canonici pecu­ liaresque Sacrae Congregationis de Seminariis et Studiorum Universi­ tatibus leges, pueris excipiendis ad sacerdotium vocatis ; eos Seminarii tirones, qui sive animi sive ingenii virtute excellant, Romam mittere in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Decernimus praeterea ut consti­ tutae dioecesis mensa episcopalis, quae dicitur, Curiae emolumentis fiat, fidelium sponte oblatis pecuniis et bonorum parte, quae ex prae­ scripto canonis 1500 C. I. C. eidem obveniet; ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum deductae sint, sacerdotes ei dioecesi ascribantur in Acta Pauli Pp. VI 673 cuius territorio legitimum officium vel beneficium habeant, ceteri autem sacerdotes, clerici Seminariique alumni ei, in qua legitime degant; ut acta et documenta, quovis modo novam dioecesim respicientia, a Curiis Mexicana et Texcocensi ad Curiam Tlalnepantlanam mittantur, in tabu­ lario religiose custodienda; ut denique ad novae dioecesis regimen et administrationem quod attinet, Vicarii Capitularis, sede vacante, ele­ ctionem, aliaque id genus, sacrorum canonum praescripta adamussim serventur. Omnia quae statuimus ut ad exitum perducantur venerabilis Frater Aloisius Raimondi curet, vel ab eo legatus vir, dummodo in eccle­ siastica dignitate constitutus. Qui autem rem perfecerit, documenta de more exarari iubebit ad Sacramque Congregationem Consistorialem quam primum mitti, rite signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertiodecimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. COXFALONIERI 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Silvius Romani, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 56. 674 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LITTERAE APOSTOLICAE

I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur templo Sacratissimo Cordi Iesu in urbe Bogotá dicato.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam ; rei memoriam. — «Pax et reconciliatio nostra», Sacratissimum Cor Iesu a Bogotensi civitate quin immo ab universa Columbiana Natione singulari studio excolitur impensisque adoratur obsequiis. Cuius pietatis sedes est ecclesia, suavissimi huius mysterii nomine insignis, quae anno MDCCCLXXXI a quibusdam Christifidelibus ad publicos hortos, « Parque de los Mártires » vulgo appellatus, eadem in urbe, stipe collata, fuit exstrui coepta. Cum vero sub finem saeculi XIX et postero ineunte ea Respublica quateretur bellicis turbis, Bernar­ dus Herrera Restrepo, Bogotensis Archiepiscopus, salubri consilio pro­ posuit, ut tota Natio Sacratissimo Cordi Iesu devoveretur huiusque religiosae sponsionis monumentum perenne foret templum, maiestate et splendore conspicuum, quod supra diximus eo loco esse excitatum. Cui sacro Pastori laudabili cum alacritate obsecuti, Moderatores Reipu­ blicae, decreto anno MCMII lato, ad pacem inter cives coagmentandám, nomine proprio et universi populi Columbiani votum conceperunt effi­ ciendi, ut ecclesia illa inchoata communi auxilio mature aedificaretur. Ex quo tempore idem opus « templum voti a Natione suscepti » nuncu- pari consuevit. Mirabili vero Dei beneficio tranquillitas ordinis fuit brevi restituta et a cuncta gente praebitum adiumentum ad hoc Divini Cordis sanctuarium paulatim perficiendum. Qua ex parte digna est, quae memoretur, assidua industria Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, quorum curis eadem ecclesia, postmodum paroecialis effecta, est concredita. Quae, quamvis nondum absoluta, anno MCMXVI, astantibus Henrico Gasparri, Archiepiscopo titulo Seba- stensi et Apostolico tunc Delegato ea in regione, sacris Praesulibus, summis Reipublicae Auctoritatibus, ingenti fidelium multitudine, sol­ lemni ritu est consecrata, nec defervescente studio per annorum decur­ sum nobilibus aucta operibus et ornamentis ; tholus quoque ei est impo­ situs et in summa fronte locatum signum Iesu Christi, Divinum Cor universae Nationi veluti aperientis. Quantum vero ardorem religionis hoc templum excitaret, in anniversariis memoriis voti illius est luculen­ ter ostensum. Etenim vicesimo quinto anno revoluto ab eo decreto, prae­ clara celebrata sunt sollemnia, quorum causa Pius Pp. XI, Decessor Acta Pauli Pp. VI 675

Noster fel. rec, gratulatorias Litteras ad Bogotensem Archiepiscopum, et ad Columbiae Praesidem dedit; qui formulam, qua tota Eespublica Sacratissimo Cordi nova quadam impulsione devoveretur, animo com­ moto palam enuntiavit. Quinquagesimo autem anno expleto, Pius Pp. XII, item Decessor Noster, eam Nationem per aetheris undas est allocutus atque Praeses Reipublicae, coram Venerabili Fratre Antonio Samorè, Archiepiscopo titulo Ternobeno, Apostolico tunc ea in Civitate Nuntio, ceteris Praesulibus, Magistratibus, frequentissimo Christifidelium coetu, Columbiam Sacratissimo Cordi Iesu iterum devovit. Post quae sollemnia dies, quo Ecclesia hunc divinae dilectionis thesaurum celebritate annua recolit, a suprema potestate civili eidem Nationi festus est constitutus. Hoc igitur templum, magnitudine molis, « Romanico )) structurae gene­ re, cultu vario, artificiosis pretiosisque rebus spectabile, religione vero maxime commendatum, dignum sane est, ad quod mentem Nostram pecu­ liari ratione convertamus. Quapropter libentissime precibus obsecundare statuimus, quibus dilectus filius Moderator Provinciae Columbiae Con­ gregationis Missionariorum Filiorum Immaculati Cordis Beatae Mariae Virginis, amplissima suffragatione Dilecti Filii Nostri Aloisii Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Concha, Archiepiscopi Bogo­ tensis, suffultus, Nos rogavit, ut eidem ecclesiae Basilicae Minoris nomen et ius tribueremus. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Rituum Congrega­ tionis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Bogotense templum, Sacratissimo Cordi Iesu dicatum, ad honorem et dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae ecclesiis hoc nomine insignibus rite compe­ tunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien­ dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xiv mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 676 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Beata Maria Virgo a Mercede praecipua caelestis Patrona pro universo Exercitu Aequatoriano constituitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quae « dulciter » in filios Dei, « for­ titer » tamen (( in inimicos sanctae Crucis » se gerit, Deipara Virgo Ma­ ria, sicut populi christiani est praesidium, ita quasi « adversus mundi rectores tenebrarum harum » ab Ecclesia <( terribilis ut castrorum acies ordinata )) iure meritoque canitur. Ipsa enim afflante, nonnulli Servi Dei, ad haereticorum vel paganorum errores profligandos vel mala arcenda, Ordines Regulares strenue condiderunt : Dominicus — ut exemplis uta­ mur — contra Albigenses Praedicatorum Ordinem, Petrus vero Nola- scus pro christianis de potestate Mahometanorum liberandis Ordinem de Mercede. Nil mirum proinde, si tam impensa ubique sit, ac praesertim inter milites, in Beatam Virginem de Mercede religio. Haud aliter accidit, prout Nobis innotuit, in Àequatoriana Republica, ubi Exercitus milites ipsam Deiparam Virginem, eodem nomine insignem, caelestem Patro­ nam apud Deum elegerunt. Ut autem hic marialis patronatus Aposto­ lica fulciretur auctoritate, Episcoporum Reipublicae Aequatorianae Coetus, cui id muneris demandatum est, supplicem libellum, per Vene­ rabilem Fratrem Bernardinum Echeverría Ruiz, Episcopum Ambaten- sem atque eiusdem Coetus Secretarium, Nobis attulit, quo huiusmodi indultum enixe expetivit. Nos autem, ad marialem Aequatorianorum militum augendam pietatem ipsosque superno munimine et auxilio robo- randos ac defendendos, huiusmodi votis precibusque annuendum perli- benti censuimus animo. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Beatam Virginem Mariam a Mercede universi Exercitus Aequatoriani praecipuam apud Deum Patronam confirmamus, seu denuo constituimus, declaramus et renuntiamus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae principalibus coetuum Patronis rite com­ petunt. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc Acta Pauli Pp. YI 677 et. in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXI mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. OICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Sanctus Albertus Magnus cognominis religiosae provinciae, in Foederatis Septemtrionalis Americae Civitatibus exstantis, praecipuus Patronus eli­ gitur. PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Ordinis Dominiciani decus, Sanctus Albertus, quem magnum clarumque cum ob divinarum disciplinarum physicorumque prudentiam, tum ob religiosae virtutis splendorem ipsum inditum cognomen demonstrat, verissimum exemplar, studio atque imi­ tatione dignissimum, a suis sodalibus semper est habitus. Etenim, aetati Patris Legiferi proximus, peculiare conditae familiae munus, quod est «Contemplata aliis tradere », sua vivendi ratione visus est comprehendere; quam ob rem ut summa eum constantique pietate pro­ sequi, sic res institutaque Ordinis in eius tutelam tradere alumni Sancti Dominici solent. Et item media in regione Foederatarum Americae Civi­ tatum religiosa provincia est iam pridem constituta, eademque, cum ab illo Caelite nomen sumpserit, singularis debitum venerationis ei officiosa persolvit. Non solum enim in provinciae finibus domus coenobialis inve­ nitur Sancti Alberti patrocinio commissa, sed recens quidem etiam Insti­ tutum Albertianum est conditum naturalibus disciplinis excolendis, in eoque elaborant sodales, ut, Alberto auctore ac duce, eae pervestigentur rationes quae christianae sapientiae cum recentiore doctrina interce­ dant atque etiam ut, Pio Pp. XII obsecuti, qui Decessor Noster deside­ ratissimus Albertum rerum naturae peritis praecipuum Patronum de­ crevit (cf. Apostolicas Litteras Ad Deum in A. A. S. 1942, pp. 89-91), sacrum ministerium ad doctorum praesertim virorum bonum et utili­ tatem obeant. Tot ergo de causis dilecto filio provinciae, quam supra diximus, Praeposito visum est id esse ab Apostolica Sede impetrandum,

43 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 678 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ut idem Cáeles sacrae dicionis, tanto iam nomine illustris, Patronus rite ac definite ediceretur. Quod votum, commendatione Generalis Procura­ toris Ordinis Fratrum Praedicatorum auctum, benigne admittere sta­ tuimus, plane confisi decretum patrocinium cunctis auxilio usque vali- diori fore sodalibus ad propriae et suae vitae sanctimoniam accurandam suique apostolatus propositum, magni sane momenti, assequendum. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Albertum Ma­ gnum, Episcopum Confessorem et Ecclesiae Doctorem, religiosae pro­ vinciae Ordinis Fratrum Praedicatorum, quae, eiusdem Caelitis nomine insignis, in Foederatis Septemtrionalis Americae Civitatibus est consti­ tuta, principalem apud Deum caelestem Patronum eligimus ac declara­ mus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis religiosorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis;

Templum S. Urbano Papae Martyri dicatum, quod exstat in urbe Trecis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris decoratur.

PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Quod exstat Trecis, in Gallica urbe ecclesiastica itemque civili iurisdictione insigni, templum Sancto Urbano Pontifici et Martyri sacrum, est certe pro aedificationis elegantia par- tiumque convenientia pulcherrimum, quippe cum Gothici generis expres­ sum referat exemplum. Id ipso in loco paternae domus erigendum, no- mineque gloriosi Decessoris appellandum curavit pietas Urbani Pp. IV, Acta Pauli Pp. VI 679 cui sapientissimo sollemnis Corporis Dominici auctori laus perennis est ab Ecclesia tribuenda. Hac igitur origine nobilissimum, post longum temporis spatium est solidatum, donec ineunte saeculo vicesimo ad per­ fectam sui exaedificationem pervenit. Antea quidem canonicorum viro­ rum collegio fuit ornatum iussuque Pontificis illius Apostolicae Sedi proxime subiectum; hodie vero sua conspicuum venustate, cognominis paroeciae est caput plurimasque a fidelibus, utpote quod in media exsur­ gat urbe, religionis causa celebratur. Floret ibi cultus divinus sacrisque faciendis multa ac pretiosa possidetur supellex ; neque desunt piae soda­ litates, e quibus una, in primario ordine ascripta, honorem adoratio- nemque Eucharistico Sacramento proprii vi muneris adhibet. Reliquiae etiam Caelitum Sanctorum, in thecis artificiosis inclusae, studio dili­ gentiaque asservantur, atque ossa Urbani Pp. IV, Tricassinorum orna­ menti, Perusio allata Leonis Pp. XIII temporibus ibidem condita sunt. Quae omnia reputanti, Venerabili Fratri Iuliano Le Couëdic, Trecensi Episcopo, pontificiam pro tam clara ecclesia expetere dignitatem visum est, cum praesertim duae instarent saeculares celebrationes. Siquidem in hunc ipsum annum septimum incidet saeculum ab instituto Corporis Dominici festo et ab excessu illius Pontificis, quorum memoriam sollem- nissime agere ut religionis antistites ita publici magistratus percupiunt. Censentes igitur votum studiosi Praesulis libenti animo iisdemque de causis esse admittendum, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potesta­ tis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, templum Trecense, Deo in honorem Sancti Urbani Papae Martyris dicatum, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afiicimus et exornamus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite com­ petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui­ mus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter con­ tigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIX mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card, CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 680 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V

Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Pietate («Notre-Dame de Pitié» v. n.), intra Pictaviensis dioecesis fines, honestatur. PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Exstat, intra pervetustae Pictaviensis dioecesis fines et in paroecia vulgo « La Chapelle-Saint Laurent )), celebre Sanctuarium, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis a Pietate, seu gal­ lice (( Notre-Dame de Pitié » nuncupatum, cuius remota origo, saltem a txiv saeculo, uti fertur, a ligneo Simulacro, effigiem Deiparae Virginis cum Christo Iesu demortuo prae se ferente, repetenda videtur. Illuc fide­ les innumeri undique conveniunt eorumque tanta est erga mariale illud Simulacrum pietas, ut, multis aerumnis fortiter superatis, novum iugiter pulchriusque Sanctuarium, priore deleto, condendum aere proprio cura- verint. Hodiernum vero, anno MCMXXVII conditum, peramplum multis­ que ornatum altaribus, sollemniter fuit consecratione dicatum. Ad foven­ dam insuper fidelium religionem, qui mensibus Augusto et Septembri precaturi accurrunt, multi adstant, maximo cum animarum spirituali incremento, sacerdotes confessarii. Cuius sacrae Aedis fama, una cum propinquo Monte Calvariae, quem dicunt, ubi Christi recoluntur cru­ ciatus, longe lateque adeo pervenit, ut Romani Pontifices permultis beneficiis et indultis eam ditaverint. Quae cum ita sint, Venerabilis Frater Henricus Vion, Episcopus Pictaviensis, enixe a Nobis postulavit, ut Sanctuarium ipsum ad dignitatem Basilicae Minoris benigne evehere dignaremus. Nos autem, Decessorum Nostrorum vestigiis inhaerentes, huiusmodi preces perlibenter explere statuimus. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, ecclesiam Beatae Virginis Mariae a Pietate, seu (( Notre-Dame de Pitié », intra Pictaviensis dioeceseos fines posi­ tam, titulo et honoribus Basilicae Minoris augemus atque honestamus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae eidem titulo rite compe­ tunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum, plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac defi- Acta Pauli Pp. VI 681 niendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter, contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die i mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

SB HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

VI

Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris collegialis ecclesia Beatae Mariae Virg. « Dominae Nostrae ad Capellani Antiquam », seu « Unserer Lieben Frau zur Alten Kapelle », Ratisbonae exornatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — « Insignis et imperialis ecclesia collegialis », ut priscis iam temporibus appellabatur, in urbis Ratisbonae decus cedit eximium ; quin immo antiquitate, religione, artificiosis ope­ ribus ita commendatur, ut in praeclarioribus Bavariae templis christia­ nis locum obtineat. Primitus enim sacra aedes palatina ducum Bavarorum et regum imperatorumque Carolingorum constituta, a Sancto Henrico II circiter annum millesimum fuit penitus refecta eo structurae genere, quod Romanicum vocitant. Saeculo vero xvui ad « barocae » artis ratio­ nem, ut aetatis illius inclinatio ferebat, fuit immutata. Sed vel ampliore laude haec celebratur ecclesia, quod pervetusta sedes est pietatis maria­ lis. Quasi pretiosissimus enim thesaurus ibi summa fidelium alacritate imago Deiparae Virginis colitur, quam Benedictus Pp. VIII, Decessor Noster, Sancto Henrico, quem memoravimus, eiusque nobili uxori Cune- gundi dono dedit, cum augusto diademate redimirentur. Qui piissimus imperator marianam eam effigiem mariano huic templo suo Ratisbo- nensi tradidit. Ad illam igitur populus supplex se effundere consuevit, ibi mirum etiam in modum munera a clementissima Matre caelesti impe­ travit. Praeterea ara maxima, utpote fulgentissimum opus, vasa pre­ tiosa, vestes sacrae, maxime quae e nomine Henrici appellantur, signa, sculpta, Sacramentum Paenitentiae, uti opinantur, interpretantia, alia­ que ornamenta communi consensu probantur. Quae omnia reputans cum animo, Venerabilis Frater Rudolfus Graber, Ratisbonensis Episcopus, Nos rogavit, ut tam spectatam religionis sedem nomine ac iure Basilicae 682 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Minoris donaremus. Quibus precibus libenter obsecundantes, Nos, e Sa­ crae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura delibe­ ratione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte­ rarum vi perpetuumque in modum collegialem ecclesiam Ratisbonensem (( Dominae Nostrae ad Capellani Antiquam » seu « Unserer Lieben Frau zur Alten Kapelle », uti appellant, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignitis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil ob­ stantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffra­ gari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate quali­ bet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die v mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CÌCOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

VII

Sanctus Raphael Archangelus caelestis Patronus Inspectorum Annonae in Urbe eligitur. PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — (( Angelus Domini sanctus Ra­ phael » (Tob. 3, 25), qui, ut est in Litteris Divinis, Tobiae sollertes curas adhibuit eiusque res tutatus est et auxit, merito ab iis invocatur, qui hominum necessitatibus pro mandato sibi munere consulunt. Quorum in numero sunt urbani Inspectores Annonae, qui, in officio versantes ad corporalia civium commoda pertinente, Caelitem illum habent exemplar ac deprecaturem, ut ipsi ad christianae legis rationem commissas sibi obeant partes. Hi igitur submisse Nos rogaverunt, ut eundem Archan­ gelum sui ordinis seu coetus renuntiaremus supernum Patronum. Quibus precibus, Venerabilis Fratris Nostri Clementis Sanctae Romanae Eccle­ siae Cardinalis Micara, Episcopi Veliterni Nostrique Vicarii Generalis in Urbe, amplissimo commendationis officio suffultis, libenti animo sta- Acta Pauli Pp. VI 683

fuimus obsecundare. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potesta­ tis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Raphaelem Archangelum caelestem apud Deum Patronum Inspectorum Annonae in Urbe facimus, constituimus, declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum ple­ nissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irri­ tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

EPISTULAE

I

Ad Exc.mum P. D. Hermannum Schaufele, Archiepiscopum Friburgen­ sem, quinquaginta et quingentis exactis annis ab inito Constantiensi Concilio.

PAULUS PP. VI

Venerabilis Frater, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Fe­ sta anniversaria memoria Oecumenici Concilii Constantiensis, cuius initium abhinc DL annos factum urbs Constantia et archidioecesis Fri­ burgensis recolent, gratam praebet Nobis occasionem a te, Venerabilis Frater, exposcendi, ut incolis perveteris civitatis et christifidelibus archidioecesis paterni animi Nostri sensus, tantae commemorationi quodammodo praesentis, et flagrantissima vota Nostra significanda cures. Quonam momento et quanam magnitudine fuerit dioecesis Constan 684 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tiensis, cuius heres, post perturbationes rerum saeculi undevicesima metropolitana sedes Friburgensis est, aperte liquet, tum si tempus or­ tus eius repetitur, nempe circiter dimidium saeculi sexti, tum si ampla finium latitudo, quam assecuta est, consideratur. Quantum vero ea contulerit ad religiosae rei incrementa in patria vestra provehenda, ex eo colligitur, quod in Germanorum regione prima eadem fuit missionali indole praedita dioecesis, ac una simul cum propinquis urbe Sancti Galli et Insula Reichenau, christianae humanitatis cultu inclitis, medii aevi vitam ad religionem et ad disciplinas artesque pertinentem, penitus fovit et frugifere aluit. Cumprimis profecto SS. Conradus et Gebardus, perinsignes Episcopi, qui saeculo decimo floruerunt, nunc quoque ci­ vitatis caelites patroni, solida firmamenta fidei eius incolarum con­ firmarunt. Hisce ex causis percommode urbs Constantia hospitalem sedem ob­ tulit patribus Concilii Oecumenici sexti decimi, quod a nonnullis al­ terum Concilium a catholicis moribus reformandis nuncupatur. In eo, ad quattuor annos producto, expeditae et extricatae sunt quaestiones quae, saltem ex parte, Occidentali, ut aiunt, schismate ortae sunt, et ad reformandam catholicae rem conversae sunt sollicitudines. Non omnia, quae proposita fuerant huic Concilio, absoluta sunt. Tamen iure merito ei attribuendum est, quod Ecclesiae unitatem in periculum labentem restauravit. Id sane potissimum evenit, cum feli­ citer Ecclesiae summus Antistes Martinus V electus est. Cum post gra­ vissima discrimina rerum, quae Ecclesiae internam vitam turbaverunt, id contigisset, summus pontificatus iterum apparuit Ecclesiae unitatis fundamentum manifestum, et utpote tale universe est agnitum. Quam ob rem, Concilium Constantiense veluti signum exstitit micuitque fide­ litatis erga Ecclesiam et coniuncte erga successorem S. Petri, supra quem Christus Ecclesiam aedificavit. Quapropter rei congruens est huiusmodi sollemnem magni eventus commemorationem, eo praecipue pertinere, hoc singulare habere insigne, ut dignis laudibus tunc denuo resplendens in suo uno ac indubio Capite Ecclesiae unitas tot post noxias et procellosas dissensiones extollatur. Antistites et christifideles archidioecesis Friburgensis indemnem tutati sunt hereditatem Concilii Constantiensis, etiam cum saeculo undevicesimo nubila et ardua vertebant tempora; tunc enim ii reli­ gionis iura ac libertates insigniter sibi vindicarunt. Proinde possunt plus vicies centena milia catholicorum tuae archidioecesis secum rè- Acta Pauli Pp. VI 685 spectare felices eventus historiae ecclesiasticae, qui in eorum finibus locum obtinuerunt, gratias agentes Deo, omnium bonorum Datori, et cum incolis urbis Constantiae concelebrare singularem anniversariam memoriam anni, quo Concilium inceptum est. Quod ad Nos attinet, Dei mansurum tutamen et caelestium donorum copiam iis, qui sollemnia huius rei causa parant, tibi, Venerabilis Fra­ ter, supremis magistratibus, universis, qui Constantiae cives esse ho­ nori sibi vertunt, et archidioecesis Friburgensis christifidelibus ex animo invocamus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xxvn mensis Maii anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

II

Ad E.mum P. D. Ioannem S. R. E. Presb. Cardinalem Landázuri Ricketts, Archiepiscopum Limanum, quem Legatum eligit, ut sexto Eucharistico Conventui, ex universa Hispana Natione Legione celebrando, praesideat. PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Per­ latum est Nobis Legione, in Tarraconensis Hispaniae urbe perquam no­ bili atque tum rei civilis tum rei sacrae memoriis praeclara, sextum Eucharisticum Conventum ex universa Hispana Natione proximo men­ se Iulio celebratum iri. Quam maxime cura et sollicitudine Venerabilis Fratris Aloisii Almarcha Hernández, Legionensis Episcopi, et conso­ ciata opera peritorum virorum, qui eum adiuvant, huiusmodi sollemnis Congressio ita paratur, ut facile prospici possit, eam fore religionis studio praecipuam, decursu et exitu splendidam, copia spiritualium fructuum locupletissimam. Haud paucae autem inceptiones tum in rem deducentur, quae efli- cientius reddent sanctissimum propositum huic Conventui constitutum, eumque apto congruentique apparatu exornabunt; nam, praeter alia, de arte Dei cultui dicanda, de sacra liturgia, de pietatis sensu Hispa- nis proprio, de pastoralis vitae necessitatibus et muneribus fuse et co­ gitate edisseretur. Eiusdem Eucharistici Congressus caelestes Patroni singulares de- 686 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale lecti sunt S. Isidorus Hispalensis et S. Turibius, Limanus Archiepisco­ pus. Hac non poterat potior optio et electio fieri, propterea quod beati hi Oaelites celsis virtutibus meritisque eximii rutilantissima existi­ mantur Hispaniae gentis lumina, atque praesertim in augustum altaris Sacramentum ardenti cultu enituere. Enimvero S. Isidorus Hispalensis, Latinorum Ecclesiae Patrum postremus, magnitudine animi, doctrinae excellentia et copia, generoso ausu in profutufis inceptis perficiendis artifex fuit spiritualis inter Hispanos compaginis; itemque haud dis­ simili virtute S. Turibius, Archiepiscopus Limanus, Evangelii praeco in America Latina, apprime probatus pontifex, virtutum opifex, pa­ stor bonus in populo, validus effector fuit coniunctionis et unitatis, qua continentis illius terrae gentes cum Christo et cum Ecclesia cohae­ rent. Te, qui S. Turibii episcopalem obtines sedem, concedentes votis eius­ dem Legionensis Antistitis, Legatum Nostrum eligimus, renuntiamus, constituimus, qui Nostra auctoritate Eucharistico Conventui ex Hi­ spana Natione sexto praesideas; neque dubitamus fore, ut honorifi­ cum munus egregie et fructuose absoluturus sis. Volumus autem ut tan­ tis in peragendis celebritat^bus et coetibus, factus quasi os Nostrum, erga Sanctissimam Eucharistiam, sacrificium et sacramentum Novi Foederis, caput et compendium omnium bonorum, adstantium animos inflammes cultu et amore. Novisti praeterea Oecumenicum Concilium Vaticanum alterum eo potissimum spectare, ut qui christiano decoran­ tur nomine, unum sint, et Divini Redemptoris gregis auspicata restau­ retur unitas. Undenam autem ad divini huius impletionem incepti et voti potius sumendae sunt impulsiones viresque, quam e Sanctissima Eucharistia, quae, quemadmodum fons est caritatis, ita elatum est vexillum concor­ diae et pacis? (( Sicut enim panis ex multis granis constans, unitus est, ita ut grana nusquam appareant, sed sunt quidem ipsa, non manifesta autem sit illorum differentia propter coniunctionem : sic nos et mutuo et cum Christo coniungimur. Non enim ex altero corpore hic, ex altero ille nutritur, sed eodem ipso omnes : ideoque adiecit (S. Paulus Apo­ stolus) omnes ex uno pane participamus. Si autem ex eodem et idipsum efficimur omnes, cur non eandem caritatem exhibemus, et ex eadem ratione unum efficimur? w.1 Haec verbis Nostris illic loquere et adhortare, summopere annitens,

1 S. Ioannes Chrysostomus, In Epist. I ad Cor., Horn. XXIV, 2; Migne, P.L. 61, 200. Acta Pauli Pp. VI 687 ut ad splendidiorem triumphum faciendum Divini Redemptoris, sub Eucharistico velamine delitescentis, voluntatem suscipias ac stre­ nuam conféras operam. Quod ut feliciter contingat, tibi, Dilecte Fili Noster, superna invocamus auxilia, horumque auspicem, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus, quam ad sollertem Legionen- sem Episcopum, ad sacrorum Antistites, ad magistratus, ad sacerdotes et christifideles Eucharistico Legionensi Conventui adstaturos perti­ nere libenter percupimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xv mensis Iunii anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Ad Excellentissimum Virum Belisarium Moreno Hueyo, a Republica Argentina ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi muneris testes. *

Señor Embajador :

Vivamente agradecemos las nobles expresiones con que Vuestra Excelencia ha acompañado la presentación de las Cartas Credenciales que lo acreditan Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de la República Argentina ante la Santa Sede ; y, mientras le damos Nuestra cordial bienvenida, Nos complacemos en manifestar el particular afecto que reservamos a su hidalga Nación. Llegáis, Señor Embajador, con la experiencia de altos cargos desem­ peñados, para continuar las felices relaciones existentes entre la Cátedra de San Pedro y vuestro País, una de cuyas características es la fe ar­ diente y generosa que ha trazado la trayectoria de sus mejores gestas y que ha culminado, durante los últimos años, en jornadas entusiastas de fervor piadoso con motivo del Congreso Eucaristico Nacional de Córdoba, del Congreso Mariano Interamericano y de la Misión Ge­ neral del Gran Buenos Aires.

* Die 20 mensis Iulii a. 1964. 688 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Bien sabéis como la Iglesia sigue la vida de vuestra privilegiada Nación, con solicitud y amor de madre, en cuyo corazón no quedan indiferentes los reflejos espirituales que derivan del aumento demográ­ fico, de la constante industrialización, de la instalación de centros de progreso. Complacidos vemos la actividad intensa y amplia que, paralelamente a este incremento de orden material, se está llevando a cabo en los sectores religioso, social y cultural a los cuales tanto influjo benéfico pueden dar la colaboración de ilustres católicos — hijos de ese ubérrimo País — y el providencial aumento de Clero. La reciente configuración de las antiguas y vastas Diócesis Argentinas, reorganizadas y dobladas en número, permitirá a sus celosos Prelados afrontar más de cerca los problemas pastorales con asistencia vigilante, asidua y coordinada que no podrá menos de redundar en provecho de ese pueblo tan amante de los valores supremos del hombre. Ante los laudables esfuerzos que la amadísima Argentina realiza por su continuo y estable bienestar, deseamos que ese mismo cristianismo el cual, con beneméritas instituciones, dio los fundamentos de una perso­ nalidad patria y de un porvenir seguro, irradie siempre energías de espiritualidad que lleguen con renovado esplendor y perenne eficacia a las diversas esferas de vuestra sociedad, principalmente a aquellas que podrían ser más fácilmente víctimas del error. ¡ Que la fe en Cristo y el amor a la Iglesia, patrimonio venerando y sagrado de las más puras tradiciones argentinas, principio y sostén de unión, de concordia fraternal y de vigor fecundo, prosigan inspirando y manteniendo el rango que a vuestra Nación le corresponde para afianzar los ideales de paz y de justicia dentro de sus fronteras, en el ámbito del inmenso Continente Latinoamericano y en el mundo entero ! Los lazos de amistosa colaboración entre la Santa Sede y la Nación Argentina se estrecharán, sin duda, con vuestra labor inteligente. Al asegurarle Nuestra benevolencia para el cumplimiento de sus tareas, invocamos sobre Vuestra Excelencia, sobre el Excelentísimo Señor Presidente de la República y su Gobierno, sobre todo el dilectísimo Pueblo Argentino copiosas bendiciones divinas. Acta Pauli Pp. VI 689,

II Ad Excellentissimum Virum Marcum Agajyellew, ab Aethiopiae Impera­ tore ad Apostolicam Sedem missum liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras sui muneris fidem facientes tradidit. *

Tour Excellency,

We are very happy to welcome Your Excellency and to receive from you the letters of Credence with which His Imperial Majesty the Emperor of Ethiopia has named you représentative of that nation to the Holy See. Ever since Saint Frumentius, the Apostle of Ethiopia, omcially introduced Christianity in the fourth Century, Christianity has conti- nued to grow in your land. And today, Catholics are maMng notable contributions in the fìelds of éducation and public assistance. We are sincerely grateful and appréciative of the kind worls which His Imperial Majesty spoke recently in praise of the activity of the Catholic Church in Ethiopia, and in particular, of his support and «encouragement of the initiatives which the Church has sponsored for the spiritual and material weif are of that nation. We know that Catholics in Ethiopia are loyal Citizens, proud of their spiritual héritage and most Willing to give of themselves and their means for the development of their country. More recently Ethiopia has assumed a very important role in the development of that vast continent of which it is a part. It was host to the Assembly of Heads of African States in May, 1963, which gave birth to the Organization of African Unity, an instrument which can serve to bring about better understanding between nations and peace among peoples. We are anxious that Ethiopia play its role in modera events, and We are confident that the good relations existing between Ethiopia and the Holy See will continue to flourish for the mutuai benefit of both. We wish Your Excellency great success in this new responsibility. We ask you to transmit to His Imperial Majesty the Emperor of Ethiopia Our very best wishes for his continued good health and for the prosperity of his nation and people. May Almighty God bless Ethiopia with His choicest gifts !

* Die 21 mensis Iulii a. 1964. 690 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Christifidelibus Hispanae Nationis missus, cum Legione sextus, ex uni­ versa Hispania Eucharisticus Congressus celebraretur. *

¡Bendito y alabado sea el Santísimo Sacramento del altar! Españoles todos amadísimos:

La ciudad de León, también ahora como en otros tiempos corazón de España, ofrece a Cristo en la Eucaristía el amor de la nación en­ tera en el himno de sus vetustas arquitecturas, de sus joyas litúrgicas, de sus piedras románicas. Por las viejas rutas de peregrinación han llegado a la antigua capital del reino leonés romeros de la Península, representantes de Hispanoamérica y de Europa para dar expresión a su fe eucaristica y tributar veneración al Rey inmortal de los siglos. El Panteón Real, que, bajo bóvedas de belleza mística incomparable, conserva en el silencio y en la espera de la resurrección los despojos mortales de veinte reyes, parece extremecerse en reverente adoración ante el Sacramento del Altar. Al pie mismo del trono eucaristico, contemplando la cadena, desde tiempo inmemorial nunca interrumpida, de visitas al Sacramento expuesto, está el gran Isidoro, Padre de la Iglesia, cuyo cuerpo hace nueve siglos vino de Sevilla a esta su Basílica ; y ahora como entonces la sangre de Cristo ha sido recogida en el antiquísimo cáliz de ágata, regalo de la Reina Doña Urraca de Castilla. En las sesiones de estudio, igual que en la meditación silenciosa de las horas de adoración eucaristica, durante estas jornadas se ha repe­ tido el tema de vuestro Congreso, « ut sint unum », y se han gustado las palabras de San Pablo a la Comunidad de Efeso : « Un cuerpo solo y un solo Espíritu, como una sola es la esperanza a la que estáis llamados por vuestra vocación ; un solo Señor (Cristo), una sola fe, un solo bau­ tismo; un solo Dios y Padre de todos, el cual está sobre todos, en to­ dos obra y en todos está A.1 La unidad plena solamente se alcanzará en el Paraíso cuando Dios

* Die 12 mensis Iulii a. 1964. 1 Eph. 4, 4-6. Acta Pauli Pp. VI 691 sea todo en todos 2 y los hombres « de toda raza, tribu y lengua »,3 alaben únicamente a Dios y al Cordero Inmaculado. La unión, deseo testamentario de Cristo, la que a sus discípulos toca realizar en cons­ tante esfuerzo, es fruto de un proceso ascético, de una actitud que se inicia con el acercamiento a Dios, porque es ante todo convergencia de voluntades al centro propulsor de la vita verdadera y al norte inspira­ dor de toda verdad. Y este camino hacia le verdad y la vida pasa por Cristo : El es nuestra paz, nos enseña San Pablo ; 4 dándonos su gracia, nos introduce en la familia de Dios ; la Eucaristía, alimento y sustancia del vivir cristiano, sacramento en el centro de las fuentes de la gracia. En Cristo, Nuevo Adán, se recoge y condensa lo multiplicado y disperso por el pecado, porque en Ë1 todo se recapitula.5 La división y la discordia quedan vencidas por su mano con esa demolición de la pared divisoria que Ë1 llevó a cabo por su muerte, de tal forma que ya <( no hay judío ni griego ».6 Cristo, que derribó el muro que separaba a los hebreos de los gentiles,7 lleva esta obra a más amplia ejecución abo­ liendo toda posible frontera espiritual : « No hay bárbaro ni escita ».8 Este misterio de unificación, de unidad mística divina y humana, en el que se cifra nuestra sociedad con Cristo, y, mediante Ë1 con Dios, con los hermanos, si bien se realiza en una esfera diversa de la pura­ mente temporal, no ignora, sin embargo, la socialidad humana : la su­ pone, la cultiva, la sublima. El cristiano verdadero siente extremecer su alma con los gemidos de la creación, estando preparado para descu­ brir en la sociedad, como un signo de los tiempos, aquella misteriosa expectación, aquel movimiento hacia expresiones unitarias que fer­ menta en el pensamiento, en la cultura, en la acción con espera de mayor bien, con ansias de más altas conquistas. Vivir en Cristo no es estar en campo cerrado porque la perspectiva del mundo a la luz del evangelio es siempre rica y profunda, y marca una linea que abarca hombres y cosas, y enlaza todas las situaciones con capacidad de con­ ducirlas al designio primitivo y ordenador de Dios : « Conducidos to­ dos a la unidad por el Unico », como dirá San Agustín.9

3 Cfr. 1 Cor. 15, 28.

3 Act. 1, Ô. 4 Cfr. Eph. 2, 11-20; cfr. Eph. 3, 5-10. s Cfr. Eph. 1, 10. « Gal. 3, 28; Col. 3, 11. 7 Eph. 2, 14. * Col. 3, 11. 9 Serm. 195, 2; ML, 38, 1018. 692 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

El grito de unión de vuestro Congreso, el mensaje con que la Iglesia se presenta hoy especialmente al mundo y con el que invita aun a los que están fuera de Ella, es palabra, es oración de Cristo en el cenáculo. La f e os hará leerlo en la custodia de vuestras procesiones. No se plan­ tea como un ideal de defensa o de ataque, sino como verdad vital que tiene vigencia permanente y debe hacerse sustancia propia mediante la meditación y la plegaria^ el sacrificio, el trabajo, la corrección a veces de la propia mentalidad, y siempre con la comprensión y el amor. Podrán ser desarrollados los mecanismos del diálogo, pero sin dar lugar a encendimientos condenables; podrán existir divergencias en la apreciación, en las posturas colectivas, mas dentro de la disciplina ecle- sial, y sin romper la unidad y la concordia social; siempre bajo la ley suprema de la caridad la cual señala límites obligados al tono que ha de regir el intercambio de ideas en la búsqueda de la verdad con toda su riqueza. Esto y sólo así es signo de madurez y será preludio de per­ feccionamiento, ansia de auténtica continuidad, proyección hacia nue­ vas metas. Ante la insoslayable interacción de ideologías y fuerzas contrastan­ tes se habrá de recordar el « vigilate et orate » del único Maestro. Ante la irrefrenable osmosis de los medios de comunicación se exigirá for­ talecimiento en la fe, vigor de vida cristiana, intensificación de la ins­ trucción religiosa, de una formación que sirva no solo para mantener el contacto con Dios y para conservar el patrimonio religioso heredado, sino también, en espontanea y misional expansión, para la edificación del prójimo. De este modo principalmente estará garantizada la unidad católica, bien ahora poseído y que será siempre un don de orden y ca­ lidad superior para la promoción social, civil y espiritual del País. Abre, España, tu alma a la esperanza. Abre tus ojos y mira a Cristo, Pastor, para que con la fuerza convincente e irresistible de su amor hermane cuanto pudiere quedar de aspereza por el dolor de horas tristes ya pasadas. Mira a Cristo, Maestro, para que con el dominio poderoso y suave de sus enseñanzas y de su programa congregue a todos tus hi­ jos : que El en particular asista a los que están lejos de sus lares para que no se enturbie la pureza de su fe, no se pierda la herencia de sus sanas costumbres, sino que al volver a su terruño se sientan de nuevo en la comunidad de hogar, de fe, de vida que con el camino de la emigración dejaron. Ensancha, España, tu corazón a la caridad. Ahí, en la Eucaristía está el « Rex et centrum omnium cordium » ; ahí el pan bajado del Cielo Acta Pauli Pp. VI 693

que se come en torno a la misma mesa ; ahí la vid que distribuye la savia buena a todos los sarmientos : ahí la cabeza que rige y gobierna invisi­ blemente el cuerpo místico entero; ahí finalmente el libro que resume el misterio de la Iglesia en su ascendente movimiento de adoración al Padre, en su retorno de amor redentor a los hombres, de la Iglesia co­ munidad de culto y de santificación. ¡ Oh, qué hermosa primavera la de esta Iglesia en España, Hijos amadísimos! Que Cristo, Rey Eucaristico, bendiga el trabajo de los campos, el trajín de las fábricas, el afán de los intelectuales, el aposto­ lado de los sacerdotes. Y que la misericordia del Señor se confirme so­ bre el amadísimo pueblo español, con su celosa y benemérita Jerarquía, y las Supremas Autoridades civiles de la Nación. A tí, dignísimo Car­ denal Legado Nuestro, que, Sucesor en la Sede de Lima del gran leonés Santo Toribio, vienes de esa América donde España sembró con el amor a la Eucaristía una maravillosa unidad de f e ; a Nuestro Venerable Hermano el Obispo de León, y a todos cuantos están de alguna manera unidos en estos momentos a las solemnidades del Congreso Eucaristico, i mpartimos de corazón la Bendición Apostólica.

44 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 694 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

I PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Papa VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 15 Iunii 1964. — Titulari episcopali Ecclesiae Hortensi praefecit R. P. D. Maximinum Romero Lema, Antistitem Urbanum, e clero Com- postellano, quem deputa vit Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis-Complutensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Mutiensi R. D. Iosephum Guerra Campos, Canonicum collegii metropolitam Compostellana quem depu- tavit Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepi­ scopi Matritensis-Complutensis. die 22 Iunii. — Titulari episcopali Ecclesiae Seleucianensi R. P. D. Ioannem Bianchi, Cubicularium intimum supra numerum Sanctitatis Suae atque Vicarium Generalem archidioecesis Florentinae, quem de- putavit Auxiliarem Excmi P. D. Ermenegildi Florit, Archiepiscopi Florentini. die 7 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Civitatensi Exc. P. D. Demetrium Mansilla Reoyo, hactenus Episcopum titulo Erythraeum. — Cathedrali Ecclesiae Huelvensi Exc. P. D. Iosephum Mariam García Lahiguera, hactenus Episcopum titulo Zelitenum. die 10 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Cabralopolitanae, noviter erec­ tae, R. D. Henricum Nogueira, Iuris Canonici doctorem in Semi­ nario dioecesis Conimbricensis. Sacra Congregatio Consistorialis 695

II

LAUDENSIS

DECRETUM De erectione dignitatum Archidiaconatus et Primiceriatus in Capitulo Cathedrali Laudensi.

Cum Exc.mus P. D. Tarcisius Vincentius Benedetti, Episcopus Lau- densis, ad augendum decus et ornamentum Capituli Cathedralis Lau- densis nuper porrexerit preces, ut in eodem Capitulo Cathedrali, in quo una tantum in praesens exstat Archipresbyteratus dignitas, duae novae erigerentur dignitates, nomine Archidiaconi et Primieerii appellandae, Sacra Congregatio Consistorialis, vigore specialium facultatum sibi a Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tributarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, in Capitulo Cathedrali Laudensi dignitates Archidiaconatus et Primi­ ceriatus perpetuo erigit et constituit. Dignitatum autem hic erit ordo : Archipresbyteratus prima, Archi­ diaconatus altera, et Primiceriatus tertia. Ita constitutae dignitates omnibus iuribus et privilegiis cohonesta- buntur, quibus capitulares dignitates iure communi fruuntur et gau­ dent : earumdem vero collatio ad normam sacrorum canonum Aposto­ licae Sedi reservatur. Sacra Congregatio Consistorialis tamen, hoc Decreto, Archidiaco­ natus dignitatem R. P. D. Carolo Salvaderi et dignitatem Primiceriatus R. D. Hyacintho Scolari, eiusdemque Capituli Cathedralis Laudensis canonicis, pro hac vice confert. Ad haec omnia perficienda eadem Sacra Congregatio Consistorialis deputat memoratum Exc.mum P. D. Tarcisium Vincentium Benedetti, eique necessarias et opportunas tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecu­ tionis. 696 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Quibus super rebus hoc edit Consistoriale Decretum perinde valitu­ rum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 6 mensis Aprilis anno 1964.

CAROLUS Card. CONPALONIBRI, a Secretis L. © S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

III LINCOLNENSIS

DECRETUM Translationis Cathedrae episcopalis

Lincolnensis dioecesis, Apostolicis Litteris « Quo catholico nomini )) die secunda mensis Augusti a. D. MDCCCLXXXVII a Summo Pontifice Leone Pp. XIII erecta, christifidelium frequentia ac Religionis et cari­ tatis operibus magnum rerum incrementum, hisce nostris temporibus, Deo adiuvante, est consecuta. Quapropter Excmus P. D. Iacobus Vincentius Casey, eiusdem dioe­ ceseos Lincolnensis Episcopus, vota universi cleri omniumque fidelium exprimens, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut episcopalis Cathedra in novum aptiusque mox in eadem civitate episcopali struendum tem­ plum, Domino Nostro Iesu Christo qui ad vitam rediit dicandum, transferretur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac habito inprimis favorabili voto Excmi P. D. Aegidii Vagnozzi, Archie­ piscopi tit. Myrensis et in Civitatibus Foederatis Americae Septentrio­ nalis Delegati Apostolici, rata id ad decus Lincolnensis Ecclesiae valde profuturum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum a Ssrïïo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tributarum, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, memoratum novum mox struendum tem- Sacra Congregatio Rituum 697 pium, Domino Nostro Iesu Christo qui ad vitam rediit dicandum, ad dignitatem et gradum ecclesiae Cathedralis Lincolnensis evehit, ita ut in eodem episcopalis Cathedra posthac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis, iuribus et privilegiis quibus ceterae Ca­ thedrales fruuntur. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consisto­ rialis deputat memoratum Excmum P. D. Aegidium Vagnozzi, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate consti­ tutum, onere imposito ad eandem Sacram Congregationem Consisto­ rialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis quam primum remittendi. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus S. C. Consistorialis, die i mensis Iunii a. D. MCMLXIV.

CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. m s. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i MATRITEN.

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae a Desponsatione Iri­ goyen Echegaray, sororis professae Congregationis Servarum Mariae infir­ mis ministrantium.

SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Cum venerit Christus Dominus, gloria et splendore triumphali con­ spicuus, et Angelorum circumdatus agminibus, in sollemni tribunali divini Iudicis partes agens, admiratione et gaudio exsultabunt iusti cum 698 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

audierint opera sua exigua et exilia tanti a Christo fieri, ut sibi factum existimet, quod proximis praestitum est : « Quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis » (Mt. 25, 40). Divinus Iudex ab aliis legis praeceptis abstrahere videtur, et ex caritatis et misericordiae operibus, ac si sola iustos et peccatores constituerent, alios salvat, alios damnat. Paulus quoque Apostolus ad Corinthios scripsit absque Cari­ tatis virtute neminem quidquam se fecisse existimet (cfr. / Cor. 13). Divinam vocem : « infirmus eram, et visitastis me » (Mt. 25, 36) audi­ visse, et gigantis instar ad christianae perfectionis viam ferendam exsul- tasse, ad maiora virtutum incrementa iugiter incessisse atque infirmis heroice ministrasse Servam Dei Mariam a Desponsatione Irigoyen Eche- garay, sororem professam Congregationis Servarum Mariae infirmis ministrantium, nuperrime compertum est ex discussione super intro­ ductionem causae beatificationis eiusdem Famulae Dei. Ea ortum duxit Pampelone in Hispania, die 25 mensis Novembris anno 1848, atque postridie baptismate Deo renata est. Parentes habuit Tiburtium Irigoyen, Deputationis Navarrensis Provinciae Praesidem, et Leonardam Echegaray, ortus nobilitate censuque et praesertim reli­ gione praestantes. Duos habuit fratres sororesque duas, qui omnes, una secum, ab unguiculis in Domini timore et amore rectam domi institu­ tionem receperunt. Sexto aetatis anno nondum expleto, Christi miles sacro Unita Chrismate effecta est, unde et pietate, cordis simplicitate et caritate imbui coepit et in recta Christi semita progredi. Primis divinae et humanae scientiae elementis domi delibatis, Famula Dei religiosis S. Dominici a parentibus tradita est quo aptius ampliusque institue­ retur ; ibi pia exercitia ardentius inde a primo mane exercebat, singulis hebdomadibus ad Poenitentiae Sacramentum accedebat et, quamvis vivida indole ditata, oboedientia atque operositate eminebat. Duodecimo aetatis anno expleto, uti mos erat, ad sacram Synaxim, ardentissimo aestuans amore, primum accessit, atque in posterum cotidie fere Ange­ lorum pane animam suam saginavit, magisque in dies pia, a mundanis vel licitis deliciis aliena atque in pauperes misericors evasit. Domum reversa, Famula Dei impensius pietatis et caritatis operibus vacare potuit, affabilis et lenis, parentibus iugiter submissa, die, noctu­ que etiam aliquando, orationi insistens, a domesticis tamen officiis nihil remittens. Conscientiae suae iudicem et magistrum docili animo seque­ batur, Filiarum Mariae sodalitati nomen exsultans dedit, ac dein eidem praeesse non renuit, ceteris coaetaneis egregia specimina pietatis, sedu­ litatis et caritatis praebens. Sacra Congregatio Rituum 699

Demortuis parentibus, fratres ceterique superstites consanguinei, senio morbisque plerumque confecti, sedulis Servae Dei curis fruiti sunt per decem annos et amplius. Vita deinde altero fratre functo, altero vero iustis coniuncto nuptiis, ipsa, recte riteque suis divitiis distributis cum in pauperibus sublevandis tum maxime in adiuvanda Congregatione Ser- varum Mariae, potuit tandem eiusdem Instituti religiosam, quam semper optaverat, ingredi domum, die 31 Decembris anni 1881, tertium supra trigesimum aetatis annum agens. Mox vero, ad Matritensem domum est vocata Famula Dei, et die 12 mensis Martii anni 1882 vestem religiosam induit; rite autem novitia­ tus tempus emensa, prima nuncupavit vota die 14 Maii a. 1883, et per­ petuam emisit deinde professionem die 16 Iunii a. 1889. Infirmorum ministerio primum addicta, zelo salutis animarum cor- porumque aegrotorum excelluit; caritate enim indefátigabili, patientia et tenerrima benevolentia adeo omnes aegrotos prosecuta est, ut ab iisdem veluti vera haberetur mater; infirmis gravioribus et infectis, grassantibus Matriti cholera, typho et variolis, sponte libenterque, ad sui ipsius usque sacrificium, heroum in modum consuluit. Dein vero surditate laborans ab anno 1906, eleemosynis ostiatim colligendis addicta aliisque humillimis ofliciis, tum domi tum per totam Matritensem civi­ tatem bonum Christi odorem diffudit. Phtysi in genibus affecta, anno 1913 duas chirurgicas sectiones patientissime toleravit. Ab ordinariis tum officiis coacta est remittere, at orationi impensius vacavit et conso­ dales pro viribus adiuvit. Senio tandem confecta, extremis Ecclesiae sacramentis munita, pie obdormivit in Domino die 10 mensis Octobris anni 1918. Eius autem sanctitatis famam, qua in vita decorabatur, in dies cre- brescentem, Deus caelestibus signis visus est comprobare. Hinc causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta est. Ordi­ narii, qui dicuntur, processus in Curia ecclesiastica Matritensi a die 16 Ianuarii a. 1944 ad diem 5 Iulii a. 1945 instructi et absoluti, Romam ad hanc Sacram Rituum Congregationem delati sunt. Interim autem quamplurimae litterae S. R. E. Cardinalium, Archiepiscoporum, Epi­ scoporum atque virorum tam ecclesiastica quam civili dignitate insi­ gnium ad Summum Pontificem pervenerunt, causae beatificationis in­ troductionem enixe postulantes. Servatis igitur de iure servandis, Sacra eadem Rituum Congrega­ tio, scriptis eidem Servae Dei tributis rite perpensis, Decreto diei 4 Aprilis a. 1948, approbante Pio Papa XII, nihil obstare edixit, quo- 700 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale minus ad ulteriora procedi posset. Quapropter, instante Revmo P. Theo- doro a S. Familia, Excalceatorum Ssmae Trinitatis atque sollertissimo huius causae Postulatore, Emus ac Revmus Dominus Clemens Cardi­ nalis Micara, causae Ponens seu Relator, in ordinario huius Sacrae Congregationis coetu die 30 mensis Ianuarii anni huius ad Vaticanum celebrato, dubium disceptandum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem ipsius Ponentis, auditis quoque suffragiis Officialium Praelatorum, praeser­ tim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta deinde de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per subscriptum a Secretis relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit atque commissionem introductionis causae Servae Dei Mariae a Despon- satione Irigoyen Echegaray manu propria signare benigne dignata est. Datum Romae, die 14 Februarii a. D. 1962.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. 8 S.

Henricus Dante, a Secretis

II

PATAVINA

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Leopoldi a Castronovo, sacer­ dotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Divus Paulus, gentium Apostolus, studio salutis fratrum e genere suo incensus, eo processit ut haec verba proferret : Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem (Rom. 9, 3). Sacra Congregatio Rituum 701

Hoc dictum transferri potest in Servum Dei Leopoldum a Castro- novo, sacerdotem professum ex Ordine Fratrum Minorum Capuccinorum, utpote qui peculiari plane amore fratres a catholica unitate seiunctos complecteretur. Is in oppido Castronovo ad Catharum in Dalmatia die 12 mensis Maii anni 1866 natus est, et sacro baptismatis fonte rite ablutus, Adeodatum accepit nomen et omen. Parentes habuit Petrum A. Mandic et Carolam Zareviè, morum integritate, puritate fidei, pietatisque studio praestan­ tes, qui duodecim liberos a Deo donatos in recta institutione christiana educandos curarunt. E quibus hic Servus Dei inde ab adolescentia christianas virtutes, in primis pietatem in augustissimum Eucharistiae sacramentum ac Dei­ param Virginem, oboedientiam et castitatem colere coepit. Annos autem natus duodeviginti, mundo paternaeque domui vale dicens, Ordinem Capuccinorum in Veneta Provincia ingressus est; in quo, nomine in Leopoldum mutato, vota simplicia die 5 mensis Maii anni 1885 nuncu­ pavit, ac deinde, studiorum curriculis rite emensis, die 20 mensis Sep­ tembris anni 1890 sacerdos consecratus est. Cum autem perspicue intellexisset se a divina liberalitate ad hoc destinatum esse, ut fratrum, praecipue orientalium et popularium suorum, reditum ad Ecclesiae unitatem promoveret, nihil omisit ut ad hoc mandatum exsequendum aptum evaderet instrumentum. Cum­ que recens a sacerdotio a Superioribus suis ex uno in alium Provinciae conventum transferretur, ipse in patriam suam proficisci cogitabat, ut officium reducendorum dissidentium tandem aggrederetur. Sed simul atque cognovit id fieri non posse, Superiorum voluntati acquiescens, hoc sacrificium et semet ipsum pro iisdem fratribus victimam Deo obtulit ; quin etiam voto saepius renovato se obligavit ad totam vitam suam om­ nesque ministerii sui labores huic apostolatui consecrandos. Et re vera, Leopoldus, etsi regiones orientales ei adire non licuit, fuit nihilominus verus orientalium apostolus ; in quo apostolatu obeundo quot preces et supplicationes fecerit, quot sacrificia suique ipsius abne­ gationes obtulerit, quot difficultates sit expertus, quot lacrimas et ge­ mitus fuderit, quot denique et corporis et animi angores ac dolores liben­ tissime toleraverit, solus Deus, qui videt in occulto et scrutatur renes et corda, plane cognoscit. Eius vitae institutum hoc erat : mane Missae sacrificio celebrato, sedebat in cellula audiendis confessionibus destinata, ibique per totum 702 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

diem praesto erat paenitentibus. Quem vitae tenorem servavit ad annos quadraginta, numquam vel minimum lamentatus de nimio vel frigore in hieme vel calore in aestate, nec de multiplicibus doloribus et molestiis corporis quibus iugiter vexabatur. Stomachi laborabat morbo, qui postea cáncer esse apparuit et se in oesophagum propagavit. Somno utebatur brevissimo ; cumque ei suaderetur ut longiorem caperet requiem itemque ut sibi ipsi parceret ac secum mitius ageret, respondebat hoc sibi ideo non licere, quod pro paenitentibus suis precari et aliorum quoque pec­ cata expiare deberet. Praeter corporis incommoda, animi etiam lucta- tionibus et aegritudine probatus est. Quibus patientissime toleratis, Ecclesiae sacramentis et precibus munitus, Patavii, ubi maiorem vitae partem traduxerat, animam Deo reddidit die 30 mensis Iulii anno 1942. Mirabile dictu est quam late quamque celeriter sanctitatis fama Servi Dei Leopoldi a Castronovo in universum ferme orbem diffusa sit magisque in dies diffundatur, ut clarissime demonstrant plurimae postulatoriae litterae ab Emis Patribus Cardinalibus, ab Excmis Archie­ piscopis et Episcopis, ab Institutorum religiosorum Moderatoribus ad Romanum Pontificem missae pro Causae introductione. Quatuor annis a pretioso Servi Dei obitu vix transactis, processus est inchoatus ordi­ narius, in quo excussi sunt cum alii multi testes, tum sex Archiepiscopi et Episcopi, quam plurimi sacerdotes, Universitatum studiorum profes­ sores, medici doctores. Scriptis eiusdem rite examinatis et perpensis, a Sacra Rituum Congregatione decretum est die 2 mensis Aprilis anno 1954 nihil obstare quominus ad ulteriora procedi posset. Servatis itaque omnibus de iure servandis, die 15 mensis Maii anno 1962, instante Revmo P. Bernardino a Senis, Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum sollertissimo Postulatore Generali, Emus ac Revmus Cardinalis Arcadius M. Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectus Causaeque ipsius Ponens seu Relator, in ordinariis Sacrorum Rituum Congregationis ad Vaticanas aedes celebratis comitiis, dubium posuit disceptandum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, ac de ea retulit. Emi autem et Revmi Pa­ tres, audita relatione acceptisque suffragiis Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., sanctae Fidei Promo­ toris Generalis, rescribere censuerunt : Signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta vero Ssmo Domino nostro Ioanni Papae XXIII ab eodem Fidei Sacra Congregatio Rituum 703

Promotore Generali relatione die subscripto, Sanctitas Sua, votum S. R. O. ratum habens, commissionem introductionis causae Servi Dei Leopoldi a Gastronovo propria manu dignata est subsignare. Datum Romae, die 25 mense Maio, anno Domini 1962.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. m s. Henricus Dante, a Secretis

III

MATRITEN.

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi e Societate Iesu.

SUPER DUBIO V

An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Christi Ecclesiae summopere interest prae omnium oculis ponere atque extollere viros illos, quorum in singulare et admirabile Dei ser­ vitium vita fuit impensa, et mors exstitit in conspectu Domini pretiosa, ut ad virtutum admirationem et imitationem fidelium animi alliciantur. Quos inter merito recensendus est Servus Dei Iosephus Maria Rubio y Peralta. Is natus est die 22 mensis Iulii anno 1864, in oppido cui nomen Dalias intra fines Granatensis archidioecesis, parentibus quidem humilibus, agrorum culturae addictis, at pietate et honestate admodum commen­ datis, eodemque nativitatis die salutaribus baptismi undis renatus. Bonam sortitus indolem, vix pueritiam egressus, in Seminario Alme- riensi ecclesiasticis disciplinis vacare coepit. Inde Granátam, dein Ma- tritum studiorum causa petens, magnam ubique virtutis famam adeptus, atque ob morum suavitatem animique candorem omnibus carus, anno 1887 Matriti sacerdotio auctus est. Primo Sacro devotissime litato, curae animarum, primum in paroecia loci Chinchón deinde in paroecia oppidi Estremerà, addicitur. Postea varias in dioecesano Seminario tradidit disciplinas. Relicto autem, ob adversam valetudinem, docendi munere, magistri pietatis apud "Moniales Sancti Bernardi partes gessit 704 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ac denique curiae ecclesiasticae Matritensis notarius nominatus est. Qua in civitate solida uberrimi apostolatus iecit fundamenta. Quidquid implendi muneris supererai temporis, id orationi ac paenitentiae, sa­ crae praedicationi, animorum moderamini ac proximorum saluti im­ pendebat. Ubi primum, prout diu optaverat, propositum exsequi licuit, indi­ tae Societati Iesu nomen dedit, anno scilicet 1906 ; in qua, emensis stu­ diorum ac probationum assuetis curriculis, ad sacra ministeria Matriti obeunda destinatur, ubi insignes eius virtutes et apostolica agendi ratio innumeris christifidelibus iampridem perspectae erant. Insignia apostolatus ac mirificae devotionis opera eum auctorem, institutorem aut eximium impulsorem agnoscunt ; immo nonnullae quo­ que religiosae familiae Dei Famulum conditorem habent, cum de aliis optime sit meritus. Plurimis animabus sanctitatis viam, quam seque­ rentur, monstravit; plures ad praeclara et diversa apostolatus opera potenter allexit; pauperum suburbiorum miseratus, illos ad fidem tra- duxit litterisque excoluit ; constantia et caritate haereticos devicit. Deus autem indefessam servi sui operam nonnullis charismatibus dicitur commendasse. Meritis tandem plenus et Ecclesiae sacramentis munitus, obdormivit in Domino die 2 mensis Maii anno 1929. Qui vivens optimi religiosi et sacerdotis gavisus erat opinione, post obitum, accedente rumore de gratiis, ni forte miraculis eius intercessione obtentis, sanctus praedicari coepit. Hinc Processus ordinaria auctoritate in Curia ecclesiastica Matritensi, per rogatorias autem litteras in Curiis Hispalensi et Granatensi, instructi fuere super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere eiusdem Servi Dei, iique absoluti Romam translati sunt. Scriptis perpensis eidem Servo Dei tributis, Sacra Rituum Congregatio, die 23 Decembris anno 1952, nihil obstare decrevit quominus ad ulteriora procedi posset. Quapropter, instante Revmo P. Paulo Molinari, Societatis Iesu sollertissimo Postulatore Generali, Emus ac Revmus Dominus Arcadius M. Cardinalis Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus, loco Emi ac Revmi Domini Clementis Cardinalis Micara, Episcopi Veliterni huiusque causae Po­ nentis seu Relatoris, in ordinario particulari huius Sacrae Congrega­ tionis coetu die 22 mensis Ianuarii a. 1963 ad Vaticanum celebrato, sequens dubium proposuit disceptandum : An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, auditis suffragiis Oui- Sacra Congregatio Rituum 705

cialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, omnibusque mature perpensis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctis­ simo placuerit. Facta postridie de praemissis omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per eundem Promotorem Generalem Fidei relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque commissionem introductionis causae Servi Dei Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi e Societate Iesu, manu propria signare benigne dignata est. Datum Romae, die 23 Ianuarii a. D. 1963.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. m s.

f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis

IT

PADERBORNEN. Beatificationis et canonizationis Servi Dei Iordani Mai, laici professi Or­ dinis Fratrum Minorum. SUPER DUBIO An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Seraphicae sanctitatis fama inditam Minoriticam Familiam, ab humillimis primordiis ad Sanctae Mariae Angelorum de Portiuncula ad nostros usque dies, innumeri eximii viri non modo in scientiarum cathedris, in sacris expeditionibus , in praedicatione divini verbi, in muneribus praeclaris obeundis, immo et in humiliori laicorum agmine servientes, magnopere illustrarunt. Sedulam horum omnium industriam in bonum Ecclesiae civilisque societatis, atque in salutem animarum operandam, pietatis et religionis monumenta ubique terra­ rum testantur. Ii omnes, memores evangelici verbi : (( Qui se humiliât exaltabitur », Minores in Ecclesia Christi esse voluerunt, et in abscon­ dito servire ; eos tamen Deus exaltavit et in candelabro posuit ut omni- 706 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale bus lucerent, hominesque Christi scientiam docerent, qui ministrare venit non ministrari. Inter Patriarchae Pauperum asseclas non altiora quaerentes, sed humilibus consentientes, nostra hac aetate merito adnumeratur etiam Iordanus Mai, frater laicus, qui viginti septem fere per annos obscu­ ram vitam duxit, atque in religiosa humilitate adeo sese exercuit, ut virtutum omnium praeberet exemplum. Die 1 Septembris mensis, anno 1866, in oppido cui nomen Buer, Mo­ nasteriensis dioecesis intra fines, ex Henrico et Elisabeth Wittkemper natus, biduo post sacri baptismi ablutus est aquis. Parentes habuit opibus quidem tenues, vitae tamen probitate ac pietate : qua­ propter omnium sibi aestimationem conciliaverant. Decem filiorum corona exornati, omnibus religiosam, moralem civilemque institutionem tradiderunt, ita ut praeclaris moribus, honestate vitae cuncto populo exemplo essent. Henricus, hoc enim nomine in baptismo vocatus fuerat, pueritiam duxit assiduus atque proficiens in scholis tiro, procul a vanis oblectamentis, alienus ab illecebris, pius urbanusque puer. Quatuor­ decim annorum aetate ad sacram Synaxim primo accessit, puro corde ardentique animo. Patrem in coriaria et ephippiaria arte efficaciter adiuvit : attamen, aetate progrediens, nihil de vitae ratione remittens, mansuetudine, modestia sollertique activitate enituit. Sodalitati Beatae Mariae Virginis atque Consociationi Artifìcum a Dei Famulo Adulpho Kolping excitatae nomen dedit, ad catholicum apostolatum prove­ hendum. Anno 1885, die 8 Augusti, Confirmationis sacramento roboratus, paulo post ad arma est vocatus. Miles, pios, quos domi gerebat, mores summa diligentia tuitus est. Octavum supra vigesimum aetatis annum agens, matre iam orbatus, de honestis nuptiis cogitare coepit ; at anno 1894, spiritualibus exercitiis ab eximio P. P. Huenklembrock, S. I., tra­ ditis cum interesset, de vita religiosa amplexanda desiderium persensit, quod mense Augusto eiusdem anni perficere valuit, Seraphicum Ordi­ nem ingrediens, inter fratres laicos, ut Deo humilis et absconditus servire intimius posset, Iordani nomine sumpto. Inter oblatos tertii Ordinis quatuor annis Paderbornae et alibi vitam duxit; die tandem 29 Augusti 1901 religiosam professionem in primo Ordine emisit, sacra­ que vota nuncupavit. Per varia coenobia peragratus, laboriosa munera, quae fratribus laicis imponi solent, praecipue coqui officium libentissime suscepit, et alacri animo complevit ; indefessum sese praebens operarium in spiritu Sacra Congregatio Rituum 707 oboedientiae, humilitatis, paenitentiae oblationisqne quotidie. Regu­ laris disciplinae observantissimus, sanctitati assequendae se totum devovit per diuturnum orationis studium, atque omnigenarum vir­ tutum exercitium. Quam vitam cum Christo absconditam Iordanus hilaris continuo duxit usque ad diem 20 Februarii anni 1922, cum Tre- moniae, sacramentis pie roboratus, ad Superos evolavit. Huiusmodi vivendi ratio, quam Iordanus Mai sanctam atque hone­ stam Deo exhibuit, sanctimoniae famam minime dubiam ei comparavit, quae, e finibus religiosae Tremonensis domus egressa, in dies magis pervulgata est, adeo ut innumeri fideles una cum pastoribus suis beati­ ficationis causam petierint. Quibus supplicationibus permotus, Epi­ scopus Paderbornensis iuridicam inquisitionem instituit, atque pro­ cessus sic adornatus Romam transmisit. Super scriptis undique collectis riteque examinatis, die 28 Februarii 1940 decretum datum est ut inoffenso pede ad ulteriora procedi posset. Servatis tandem omnibus de iure servandis, ad humiles enixasque preces Revmi P. Antonii Cairoli, Ordinis Fratrum Minorum Postula­ toris generalis, Emus Dominus Augustinus Cardinalis Bea, causae Ponens seu Relator, in ordinaria particulari S. Rituum Congregatione, die 22 Ianuarii anno 1963 habita, dubium discutiendum proposuit : An signanda sit commissio introductionis causae Servi Dei Iordani Mai, in casu et ad effectum de quo agitur. Emi Patres Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, et Revmi Praelati Officiales, re diligenti studio perpensa, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII, per Revmum P. Ferdinandum Antonelli, O. F. M., Fidei Promotorem Generalem, fideli relatione, Sanctitas Sua commissionem introductionis causae Servi Dei Iordani Mai, in casu et ad effectum de quo agitur, propria manu signare benigne dignata est, die 23 eius­ dem mensis et anni. Datum Romae, die 23 Ianuarii a. D. 1963.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 708 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

V MEDIOLANEN.

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Andreae Caroli Ferrari, S. R. E. Cardinalis, Archiepiscopi Mediolanensis.

SUPER DUBIO

An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Paulus, Iesu Christi apostolus, iuvenem episcopum Timotheum insti­ tuens, virtutes omnes describit quibus episcopi ornati sint oportet (cfr. 1 Tim. 3, 1-7), ita ut, quemadmodum et apostolorum Princeps mo­ net, forma fiant ex animo gregis sibi crediti (cfr. 1 Pt. 5, 1-4). Hoc in episcopali munere perfungendo talem sese omnino Servus Dei Andreas Carolus Ferrari praestitit. Ipse namque clarissimos inter Praesules, qui saeculorum decursu Ecclesiam Mediolanensem sanctitate vitae, sapientia et pastoralis sollicitudinis laude ornaverunt, non im- merito est recensendus. Decessorum suorum Ambrosii, Caroli, Friderici aliorumque vestigiis inhaerens Insubriae metropoli novum addidit decus et ornamentum. Is, in Parmensis agri pago cui nomen « Lalatta di Pratopiano », die 13 mensis Augusti anno 1850, humilibus parentibus ortum duxit. Postridie infans sacra baptismi unda regeneratus est. Ad sacerdotium vocatus, anno 1861 dioecesanum Seminarium ingressus est, atque, stu­ diorum curriculo laudabiliter expleto, die 19 Decembris anno 1873 sacer­ dotali dignitate est auctus. Insequenti vero anno parochus loci « Ma­ riano » prope Parmam missus est, ac brevi post adiutor parocho Foro- novi datus est. In his muneribus fungendis peculiarem propensionem in iuventutis curam spiritualem atque in divini verbi praedicationem ostendit. Mox vero scientiarum doctor et rector in Parmensi Seminario nominatus est, ac deinde Canonicus et Provicarius generalis dioecesis. Qui pietate, doctrina animarumque peritia inter alios iamdiu prae­ stabat, a Summo Pontifice Leone XIII episcopus Guastallensis renun­ tiatus est die 23 Iunii a. 1890. Eius autem virtutes, doctrina et indefessa actuositas amplius cognitae eundem Romanum Pontificem induxere, ut iuvenem episcopum ad frequentiorem dioecesim regendam, Comensem scilicet, promoveret. Sacra Congregatio Rituum 709

Vivendi agendique autem episcopi Ferrari rationem, quam Guastal- lenses mirati erant, Comenses quoque brevi sunt experti. Tribus fere annis, quibus episcopus ad Larium fuit, totam dioecesim, vel remo­ tissima eiusdem loca, sacra visitatione peragravit, atque praedicatione verbum Dei omnibus fidelium coetibus communicavit ; cleri rectam institutionem strenue curavit; ut in catholicis consociationibus actio promoveretur, diligenter adlaboravit ; et ut amor ac fidelitas erga Apo­ stolicam Sedem et Romanum Pontificem in animis christifidelium radices ageret et firmaretur impense studuit. In Consistorio die 18 Maii a. 1894 habito, Leo Papa XIII, qui episco­ pum Comensem in magna habebat aestimatione et singulari amplecte- batur amore, inter Patres Cardinales eum adnumeravit et post triduum amplissimae Ecclesiae Mediolanensi archiepiscopum praefecit, ut clare pateret non tantum sedi, sed potius viro meritissimo Romanae Purpu- rae honorem dari. Ex ipso autem die quo Famulus Dei archiepiscopus Mediolanensis renuntiatus est, christiano nomini in baptismo recepto nomen addidit Caroli illius Borromaei, qui immortalis pastor et lumen fuerat eiusdem Ecclesiae Mediolanensis. Hoc sane fecit Dei Famulus non solum pietatis impetrandique patrocinii causa, verum etiam ut pateret qua ratione susceptum munus in nova christiani gregis portione regenda expleturus esset. Et fuit, fuit profecto vere bonus pastor, de spirituali bono gregis sibi commissi maxime sollicitus; bonus pastor qui oves suas non per alios sed ipsemet invisere et inter eas versari verboque praedicationis pascere gaudebat. Quid Religionis bonum, quidque tempora postularent intuens, clero instituendo recteque informando curas adhibuit maximas. Catho­ licam doctrinam contra errores tunc gìiscentes acerrime defendit, propter quod multa ab impiis perpessus est. Apostolatum boni preli seu librorum scribendorum edendorumque impense exercuit. Synodos dioecesanas et provincialia concilia celebravit, ac sapientissimas promulgavit leges. Catholicorum consociationes et societates omne genus provexit. In re quoque sociali plurimum adlaboravit atque eiusmodi instituit opera ut hodierna tempora praevenisse videatur. Immanes difficultates invicto animo superavit, catholicorum discidia mitigavit vel etiam abolevit. Grandia quoque pro Ecclesia molitus est, quandoquidem et condendae Catholicae Sacri Cordis Studiorum Universitati viam stravit, Seminaria restituit, ecclesiasticas artes et litteras fovit. In adversos magnanimus,

45 - ACTA, vol. VI, n. 11. — 31-8-1964. 710 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale sibi constans et aequalis, mitis et fortis exstitit. Omnia omnibus factus, ut omnes Christo lucrifaceret, nulli pepercit labori et defatigationi, sui immemor, se omniaque sua impendens pro fidelium salute. Interea tamen propriae animae perfectionem et sanctificationem minime neglexit. Immo, e divino orationis fonte robur et vigorem hau­ riebat ad ingenua opera pro Dei gloria animarumque salute procuranda, et ad omnes christianas virtutes, potissimum quae episcopum decent, colendas, quaeque in eo mirum in modum enituere : vitae austeritas, in victu parcitas, in somno brevitas, in supellectile paupertas, humilitas, fervens in Eucharistiam et in Deiparam Virginem devotio, in cotidianis pietatis exercitationibus assiduitas, patientia mira in perferendis cum hominum molestiis tum corporis cruciatibus. Non laboribus victus, sed permolesto gravique morbo tandem cor­ reptus, die 2 mensis Februarii anno 1921, piissime obdormivit in Domino, cuncto populo complorante et Sanctum statim conclamante. Increbrescentem autem eius famam sanctitatis Deus caelestibus signis visus est confirmare. Quapropter causa de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta est. Processus itaque ordinaria auctoritate super fama sanctitatis vitae, virtutum et miraculorum in genere praedicti Famuli Dei instructus est in archiepiscopali Curia Mediolanensi, cui rogatorialis, qui dicitur, processus, in Curia Par­ mensi celebratus, accessit, Sacraeque Rituum Congregationi exhibiti fuere. Interim plures Cardinales, Archiepiscopi, Episcopi, moderatores generales religiosorum atque sacerdotes dioecesani instantes preces, bea­ tificationem eiusdem Servi Dei postulantes, Summo Pontifici obtulerunt. Sacra autem Rituum Congregatio, scriptis eidem Servo Dei tributis ad iuris normam perpensis, die 15 mensis Iunii a. 1960, nihil causae progressioni obstare decrevit. Instante itaque Excmo ac Revmo Domino Francisco Bertoglio, Epi­ scopo titulari Parien., Postulatore legitime constituto, in Congrega­ tione particulari Sacrae eiusdem Congregationis Rituum, die 8 Februa­ rii anni huius habita, Emus ac Revmus Dominus Carolus Cardinalis Confalonieri, ipsius causae Ponens seu Relator, sequens dubium propo­ suit discutiendum: An signanda sit commissio introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur. Qui autem interfuerunt Cardinales, sacris ritibus tuendis praepositi, post relationem eiusdem Cardinalis Ponentis, auditis suffragiis Officialium Praelatorum ac praesertim Revmi P. Ferdinandi Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, Sacra Congregatio Rituum 711 rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse commissionem introductionis causae in casu et ad effectum de quo agitur, si Sanctis­ simo placuerit. Facta postmodum de his omnibus Summo Pontifici Ioanni Pa­ pae XXIII fideli relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congregationis ratum habuit et confirmavit, atque commissionem intro­ ductionis causae Servi Dei Andreae Caroli Ferrari, S. R. E. Cardinalis et Archiepiscopi Mediolanensis, Sua manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 10 Februarii a. D. 1963.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. & S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 712 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

PONTIFICIUM CONSILIUM STUDIIS BIBLIORUM PROVEHENDIS

INSTRUCTIO DE HISTORICA EVANGELIORUM VERITATE

Sancta Mater Ecclesia quae est « columna et firmamentum veritatis )),* semper Sacram Scripturam ad munus supernam impertiendi animis sa­ lutem adhibuit eamque a quavis falsa interpretatione defendit. Quia problemata numquam deerunt, exegeta catholicus in exponendo divino verbo et in solvendis difficultatibus quae ei opponuntur, numquam animo deficiat oportet sed strenue laboret ut genuinum Scripturarum sensum magis adaperiat, non tantum suis fretus viribus, sed praesertim Dei auxilio et Ecclesiae luce firmiter confidens. Magnopere gaudendum est plures hodie inveniri fideles Ecclesiae filios, rerum biblicarum, prout nostra requirunt tempora, peritos, qui hortamentis Summorum Pontificum obsecundantes, indefesso labore huic gravi arduoque muneri toto animo incumbant. Quorum « strenuorum in vinea Domini operariorum conatus non solummodo aequo iustoque animo, sed summa etiam cum caritate iudicandos esse ceteri omnes Ecclesiae filii meminerint )),2 cum quaestiones difficiliores etiam magni nominis interpretes, velut ipse Hieronymus, haud ita felici interdum exitu enucleare conati sint.3 Caveatur « ne acrior disputandi contentio transgrediatur mutuae caritatis terminos ; neve inter disputandum ipsae revelatae veritates divinaeque traditiones vocari in disceptationem vi­ deantur. Nisi enim salva consensione animorum collocatisque in tuto principiis, non licebit ex variis multorum studiis magnos exspectare huius disciplinae progressus )).4 Exegetarum labor hodie eo vel magis requiritur, quod multa scripta vulgantur, quibus veritas factorum et dictorum quae in Evangeliis con­ tinentur, in discrimen vocatur. Quare Pontificia Commissio de Re Bibli-

1 I Tim. 3, 15. 2 ; Enchiridion Biblicum*- (EB) 564; A.. A. S. XXXV (1943). p. 319. 3 Of. Spiritus Paraclitus; EB 451; A. A. S. XII (1920), p. 392. 4 Litt. Apost. Vigilantiae; EB 143; Leonis XIII Acta, XXII, p. 237. Pontificium Consilium studiis Bibliorum provehendis 713 ea, pro munere a Summis Pontificibus sibi commisso, opportunum duxit ea quae sequuntur exponere et inculcare.

1. Exegeta catholicus, ductu Ecclesiae, utilitates capiat ex omnibus quae priores interpretes, praesertim Sancti Patres Doctoresque Eccle­ siae, ad intellegendum sacrum textum contulerunt eorumque labores ulterius persequatur. Ut Evangeliorum perennem veritatem et aucto­ ritatem in plena luce collocet, accurate normas hermeneuticae ratio­ nalis et catholicae servans, nova exegeseos adiumenta sollerter adhi­ bebit, praesertim ea quae historica methodus universim considerata affert. Haec sedulo fontes indagat eorumque naturam et vim definit, subsidia per criticen textus, criticen litterariam, cognitionem lingua­ rum sibi comparat. Observabit interpres monitum Pii XII fel. rec, qui ei iniungit ut « prudenter ... perquirat quid dicendi forma seu littera­ rum genus, ab hagiographo adhibitum, ad veram et genuinam conferat interpretationem; ac sibi persuadeat hanc officii sui partem sine magno catholicae exegeseos detrimento neglegi non posse )) ;5 quo monito Pius XII fel. rec. generalem artis hermeneuticae regulam enuntiat, cuius ope tum Veteris tum Novi Testamenti libri explanandi sunt, eo quod in eis exarandis hagiographi modum cogitandi et scribendi apud aequales vigentem adhibuerunt. Denique exegeta omnia media usur- pabit quibus altius indolem testimonii Evangeliorum, vitam religio­ sam primarum ecclesiarum, sensum et vim traditionis apostolicae per­ spiciat. Ubi casus fert, interpreti investigare licet, quae sana elementa in (( methodo historiae formarum » insint, quibus ad pleniorem Evangelio­ rum intellegentiam rite uti possit. Circumspecte tamen se gerat, quia saepe huic methodo commixta prostant principia philosophica et theo­ logica haud probanda, quae tum methodum, tum conclusiones in re lit­ teraria non raro dépravant. Quidam enim huius methodi fautores praeiu­ dicatis opinionibus rationalismi abducti, supernaturalis ordinis existen­ tiam et Dei personalis in mundo interventum, ope revelationis proprie dictae factum, miraculorum et prophetiarum possibilitatem et existen­ tiam agnoscere renuunt. Alii e falsa notione fidei procedunt ac si ipsa veritatem historicam non curet, immo cum eadem componi non possit. Alii historicam vim et indolem documentorum revelationis quasi a priori negant. Alii denique auctoritatem Apostolorum, quatenus testes Christi sunt, eorumque munus et influxum in primaevam communitatem parvi-

s Divino afflante Spiritu; E B 560; A. A. S. XXXV (1943), p. 316. 714 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale pendentes, creatricem potentiam huius communitatis extollunt. Quae omnia non tantum catholicae doctrinae adversantur, sed etiam funda­ mento scientifico carent, a rectisque historicae methodi principiis aliena sunt.

2. Interpres, ut de firmitate eorum quae in Evangeliis traduntur recte statuat, sollerter ad tria tempora traditionis attendat quibus doctrina et vita Iesu ad nos pervenerunt. Christus Dominus Sibi discipulos selectos adiunxit,6 qui Eum ab initio secuti sunt,7 Eius opera viderunt verbaque audierunt et hoc modo apti fuerunt qui Eius vitae et doctrinae testes essent.8 Dominus, cum doctrinam ore exponebat, modos ratiocinandi et exponendi tunc tempo­ ris vulgatos sequebatur, ita ad mentem auditorum Se accommodans et efficiens ut ea quae doceret firmiter menti imprimerentur et commode a discipulis memoria tenerentur. Hi miracula aliosque Iesu vitae even­ tus recte tanquam facta eo fine patrata vel disposita, ut eis homines in Christum crederent et doctrinam salutis fide amplecterentur, intelle­ xerunt. Apostoli imprimis mortem et resurrectionem Domini annuntiabant, Iesu testimonium reddentes,9 Eiusque vitam et verba fideliter expone- bant,10 adiunctorum in quibus auditores versabantur, in modo praedi­ candi rationem habentes.11 Postquam Iesus a mortuis resurrexit Eiusque divinitas clare perspecta est,12 tantum afuit ut fides memoriam eorum quae evenerant, deleret, ut eam potius firmaret, quia fides in eis quae Iesus fecerat et docuerat13 nitebatur. Nec propter cultum quo discipuli exinde Iesum ut Dominum et Filium Dei venerabantur, hic in <( my- thicam » personam mutatus est Eiusque doctrina deformata. Non est autem cur negetur Apostolos ea quae a Domino reapse dicta et facta sunt, auditoribus ea pleniore intellegentia tradidisse, qua ipsi eventibus glo- riosis Christi instructi et lumine Spiritus veritatis 14 edocti fruebantur.15 Inde est quod sicut Iesus Ipse post resurrectionem « interpretabatur

6 Cf. Me. 3, 14; Lc. 6, 13. 7 Cf. Lc. 1, 2; Act. 1, 21-22. 8 Cf. Lc. 24, 48; Io. 15, 27; Act. 1, 8; 10, 39; 13, 31. 9 Cf. Lc. 24, 44-48; Act. 2, 32; 3, 15; 5, 30-32. 10 Cf. Act. 10, 36-41. 11 Cf. Act. 13, 16-41 cum Act. 17, 22-31. 12 Act. 2, 36; Io. 20, 28. 13 Act. 2, 22; 10, 37-39. " Cf. Io. 14, 26; 16, 13. 15 Io. 2, 22; 12, 16; 11, 51-52; cn 14, 26; 16, 12-13; 7, 39. Pontificium Consilium studiis Bibliorum provehendis 715 illis ))16 tum Veteris Testamenti tum Sui Ipsius verba 17 ita et illi Eius verba et gesta, prout auditorum necessitates postulabant, interpretati sunt. (( Ministerio verbi instantes »,18 variis dicendi modis, cum proprio proposito et auditorum mente congruentibus utentes praedicaverunt; nam « Graecis ac Barbaris, sapientibus et insipientibus ))19 debitores erant.20 Hi vero loquendi modi quibus praecones Christum annuntia­ verunt, distinguendi et perpendendi sunt : catecheses, narrationes, te­ stimonia, hymni, doxologiae, preces aliaeque id genus formae litterariae in Sacra Scriptura et ab hominibus illius aetatis usurpari solitae. Hanc instructionem primaevam, prius ore, deinde scripto traditam — nam mox evenit ut multi conarentur (( ordinare narrationem rerum ))21 quae Dominum Iesum respiciebant — auctores sacri methodo, peculiari fini quem quisque sibi proposuit congrua, ad utilitatem ecclesiarum quattuor evangeliis consigna ver unt. Quaedam e multis traditis sele- gentes, quaedam in synthesim redigentes, quaedam ad statum ecclesia­ rum attendendo explanantes, omni ope annisi sunt ut lectores eorum verborum de quibus eruditi erant, cognoscerent firmitatem.22 Hagio: graphi enim ex eis quae acceperunt, ea potissimum selegerunt quae variis condicionibus fidelium et fini a se intento accommodata erant, eademque eo modo narrabant qui eisdem condicionibus eidemque fini congruebat. Cum sensus enuntiationis etiam a consecutione rerum pendeat, Evange­ listae tradentes verba vel res gestas Salvatoris, hic in alio, ille in alio contextu, ea ad utilitatem lectorum explicaverunt. Quapropter indaget exegeta quid Evangelista, dictum vel factum hoc modo narrans vel in certo contextu ponens, intenderit. Veritati narrationis enim minime offi­ cit Evangelistas dicta vel res gestas Domini diverso ordine referre 23 Eius­ que sententias non ad litteram, sensu tamen retento, diversimode expri­ mere.24 Nam, ut ait S. Augustinus : « Satis probabile est quod unusquis­ que Evangelistarum eo se ordine credidit debuisse narrare, quo voluisset Deus ea ipsa quae narrabat eius recordationi suggerere, in eis dumtaxat rebus, quarum ordo, sive ille, sive ille sit, nihil minuit auctoritati veri-

16 Lc. 24, 27. 17 Cf. Lc. 24, 44-45; Act. 1, 3. 18 Act. 6, 4. 19 Rom. 1, 14. 20 I Cor. 9, 19-23. 21 Cf. Lc. 1, 1. 22 Cf. Lc. 1, 4. 23 Cf. S. Ioan. Chrys., In Mat., Horn. I, 3; PG 57, 16-17. 24 Cf. S. August., De consensu Evang., 2, 12, 28; PL 34, 1090-1091. 716 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tatiqiie evangelicae. Cur autem Spiritus sanctus dividens propria uni­ cuique prout vult,25 et ideo mentes quoque sanctorum propter Libros in tanto auctoritatis culmine collocandos, in recolendo quae scriberent sine dubio gubernans et regens, alium sic, alium vero sic narrationem suam ordinare permiserit, quisque pia diligentia quaesiverit, divinitus adiu­ tus poterit invenire )).26 Exegeta, nisi ad liaec omnia quae ad originem et compositionem Evangeliorum spectant attendent et quaecumque probanda recentes in­ vestigationes attulerunt, rite adhibuerit, munus suum perspiciendi quid hagiographi intenderint quidque reapse dixerint, non implebit. Cum ex eis quae novae inquisitiones contulerunt appareat doctrinam et vitam Iesu non simpliciter relatas fuisse, eo solo fine ut memoria tenerentur, sed (( praedicatas » fuisse ita ut Ecclesiae fundamentum fidei et morum praeberent, interpres testimonium Evangelistarum indefesse perscru- tans, vim theologicam perennem Evangeliorum altius illustrare et quantae sit Ecclesiae interpretatio necessitatis quantique momenti in plena luce collocare valebit. Multa supersunt eaque gravissima in quibus edisserendis et expla­ nandis exegeta catholicus acumen et ingenium libere exercere potest et debet, ut ad omnium utilitatem, ad maiorem in dies doctrinae sacrae profectum, ad iudicium magisterii Ecclesiae praeparandum et ulterius fulciendum, ad Ecclesiae defensionem et honorem ex suo quisque virium conferat.27 At semper animum gerat paratum ad Ecclesiae magisterio obtemperandum, neque obliviscatur Apostolos Spiritu sancto repletos bonum nuntium praedicasse, Evangelia conscripta esse Spiritu Sancto inspirante, qui eorum auctores ab omni errore praeservabat. (( Non enim per alios dispositionem salutis nostrae cognovimus, quam per eos per quos Evangelium pervenit ad nos : quod quidem tunc praeconaverunt, postea vero per Dei voluntatem in Scripturis nobis tradiderunt, funda­ mentum et columnam fidei nostrae futurum. Non enim fas est dicere, quoniam ante praedicaverunt quam perfectam haberet agnitionem ; sicut quidam audent dicere, gloriantes emendatores se esse Apostolorum. Postea enim quam surrexit Dominus noster a mortuis, et induti sunt supervenientis Spiritus Sancti virtutem ex alto, de omnibus adimpleti sunt, et habuerunt perfectam agnitionem; exierunt in fines terrae, ea quae a Deo nobis bona sunt evangelizantes, et coelestem pacem homini-

25 I Cor. 12, 11. 28 De consensu Evang., 2, 21, 51 s.; PL 34, 1102. 27 Of. Divino afflante Spiritu; EB 565; A. A. S. XXXV (1943), p. 319. Pontificium Consilium studiis Bibliorum provehendis 717 bus annuntiantes, qui quidem et omnes pariter et singuli eorum habentes Evangelium Dei ».28

3. Illorum vero quibus munus docendi in Seminariis vel in id genus Institutis commissum est, «prima cura sit, ut ... sic omnino tradantur Divinae Litterae, quemadmodum et ipsius gravitas disciplinae et tem­ porum necessitas admonent )).29 Magistri imprimis theologicam doctri­ nam exponant, ut Sacrae Scripturae « futuris Ecclesiae sacerdotibus fiant et propriae cuiusque vitae spiritualis fons purus atque perennis, et sacri concionandi muneris quod suscepturi sunt, alimentum et robur ».30 Iidem cum artem criticam, ante omnia litterariam, ut aiunt, exercent, id agant, non ut hanc artem propter seipsam colant, sed ut eius luce sensum a Deo per hagiographum intentum enucleatius perspiciant. Ne igitur sistant media via, suis litterariis inventis unice contenti, sed insuper ostendant quomodo haec reapse conferant ad doctrinam revelatam clarius intel­ legendam, vel, si res ferat, ad fallacias refellendas. Qui alios instituentes has normas sequuntur, efficient ut alumni in Sacra Scriptura id inve­ niant (( quod mentem ad Deum attollat, animum enutriat, interiorem vitam promoveat )).31

4. Ii vero qui populum christianum sacris contionibus erudiunt, maxima prudentia opus habent. Imprimis tradant doctrinam, memores admonitionis S. Pauli : « Attende tibi, et doctrinae : insta in illis. Hoc enim faciens, et teipsum salvum facies, et eos, qui te audiunt )).32 A novitatibus futtilibus vel non satis probatis proponendis prorsus absti­ neant. Opiniones novas, iam solide probatas, si necesse est, caute, ratione habita auditorum, exponant. Cum eventus biblicos narrant, adiuncta ficta veritati haud conformia ne addant. Quae prudentiae virtus ab his praesertim colenda est, qui inter chri­ stifideles scripta vulgant. Supernas divini verbi divitias sedulo promant « ut fideles ... ad vitam recte conformandam moveantur et incendan- tur )).33 Sanctum habeant numquam a communi doctrina ac traditione Ecclesiae vel minimum discedere; utique vera scientiae biblicae incre­ menta, quaecumque recentiorum sollertia contulerit in rem suam con- * 28 S. Iren., Adv. Haer., III 1, 1; Harvey II, 2; PC 7, 844. 29 Litt. Apost. Quoniam in re biblica; EB 162; Pii X Acta, III, p. 72. 30 Divino afflante Spiritu; E B 567; A. A. S. XXXV (1943), p. 322. 31 Divino afflante Spiritu; EB 552; A. A. S. XXXV (1943), p. 311. 32 / Tim. 4, 16. 33 Divino afflante Spiritu; EB 566; A. A. S. XXXV (1943), p. 320. 718 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vertant, sed temeraria novatorum commenta omnino devitent.34 Severe prohibentur quominus pernicioso pruritu novitatis seducti, quaelibet difficultatum solutionis tentamenta sine prudenti delectu et serio discri­ mine inconsiderate disseminent, ita plurimorum fidem turbantes. Iam pridem haec Pontificia Commissio de Re Biblica opportunum censuit in memoriam revocare etiam libros et articulos in commentariis et diariis de re biblica edendos, utpote res religiosas et ad religiosam christifidelium institutionem spectantes, Ordinariorum auctoritati et iurisdictioni subesse.35 Rogantur ergo Ordinarii ut huiusmodi scriptis vulgaribus maxima cum diligentia invigilent.

5. Consociationum biblicarum qui curam habent, legibus a Pontificia Commissione de Re" Biblica statutis inviolate obtempèrent.36

-x- * -X-

Quae omnia si servata fuerint, studium Sacrarum Scripturarum «edet in utilitatem fidelium. Nemo erit qui nostris etiam diebus non experiatur quod S. Paulus scripsit : Sacrae Litterae « possunt instruere ad salutem, per fidem, quae est in Christo Iesu. Omnis scriptura divi­ nitus inspirata utilis est ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, ad erudiendum in iustitia : ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus )).37

Hanc autem Instructionem Ssmus Dominus Noster Paulus Pp. VI, in Audientia die 21 Aprilis a. 196Jf infrascripto Revmo Consultori ab Actis benigne concessa, approbavit et publici iuris fieri mandavit.

Romae, die 21 Aprilis a. 1964.

BENIAMIN N. WAMBACQ, O. Praem., Consultor ab Actis

34 Cf. Litt. Apost. Quoniam in re biblica; EB 175; Pii X Acta, III, p. 75. 35 Instructio ad Excfhos locorum Ordinarios... 15 Dec. 1955; EB 626; A. A. S. XLVIII <1956), p. 63. 36 EB 622-633 ; A. A. S. XLVIII (1956), pp. 61-64. * 37 II Tim. 3, 15-17. Sacra Romana Rota 719

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA ROMANA ROTA

Citatio edictalis

HALIFAXIEN. Nullitatis matrimonii (Mousseau - Mac Donald)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Ioannae Shir- ley Mac Donald, causae superius inscriptae conventae, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime con­ stitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Roma, Piazza delia Cancelleria 1), in diem 28 Octobris 1964, hora undecima, pro concor­ datione vel subsignatione dubii quod sequitur :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi aliique fideles notitiam habentes com­ morationis praedictae dominae Ioannae Shirley Mac Donald, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur.* Salvator Canals, Ponens

Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 8 Iunii a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de Mme Jeanne Shirley Mac Donald, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 28 oc­ tobre 1964, à 11 heures, pour concorder ou souscrire le doute ci-dessous rapporté : Gonste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Jeanne Shirley Mac Donald, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 720 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA Nullitatis matrimonii (Dell'Omo - Berruti)

Cum ignoretur locus actualis commorationis domini Guidonis Ber­ ruti, in causa de qua supra conventi, eumdem citamus ad comparendum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Cal­ listo, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 3 Novembris 1964, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu?

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedicti domini Guidonis' Berruti, curare de­ bent ut ipse de hac citatione edictali rite moneatur. *

D. Semproni, V. Officialis

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 20 Iulii 1964.

V. Prazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M. Guido Berruti, défendeur en cette cause, nous le citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma), le 3 novembre 1964, pour con­ corder le doute ci-dessous rapporté: Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence dudit M. Guido Berruti, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 721

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì, 20 luglio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Dott. BELISARIO MORENO HTJEYO, Amba­ sciatore Straordinario e Plenipotenziario dell'Argentina.

Martedì, 21 luglio 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Dott. MARCOS AGAJYELLEW, Inviato Straordinario e Ministro Plenipotenziario di Etiopia.

SACRA CONGREGAZIONE DEI RITI

Martedì 9 giugno 1964, nel Palazzo delle Congregazioni, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali ed i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introdu­ zione di Causa dei Servi di Dio : 1. Pietro Bonilli, sacerdote, fondatore dell'Istituto delle Suore della S. Famiglia; 2. Diego Oddi, laico professo dell'Ordine dei Frati Minori. Hanno inoltre esaminato le relazioni dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio : 1. Leonardo Castellano, Vescovo di Tabasco ; 2. Elia di San Clemente, Monaca professa dell'Ordine dei Carmelitani Scalzi ; 3. Maria Dolores Rodríguez Ortega Sopeña, fondatrice delle Dame Catéchiste ; 4. Ludovico Martin, padre di famiglia; 5. Azelia Martin, madre di famiglia.

Giovedì 25 giugno 1964, nel Palazzo delle Congregazioni, alla presenza dell'Emo Signor Cardinale Paolo Giobbe, Relatore della Causa del Servo di Dio Carlo di S. Andrea, sacerdote professo dei Passionisti, si è adunata la S. Congregazione dei Riti antepreparatoria, nella quale i Revmi Prelati Officiali ed i Revmi Consultori teologi hanno discusso sulla eroicità delle virtù del predetto Servo di Dio.

Martedì 7 luglio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, alla augusta pre­ senza del Santo Padre, si è adunata la S. Congregazione dei Riti generale, nella quale gli Emi e Revmi Signori Cardinali, i Revmi Prelati Officiali e 722 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Consultori teologi hanno dato il loro voto su i miracoli che si asseriscono operati ad intercessione dei 1. Beati Carlo Lwanga, Mattia Kalemba Murumba e venti Soci, marti­ rizzati in Uganda nel 1885-86 ; 2. Ven. Servo di Dio Luigi Guanella, sacerdote, fondatore della Con­ gregazione dei Servi della Carità e delle Figlie di S. Maria della Provvidenza-

Martedì 14 luglio 1964, nel Palazzo Apostolico Vaticano, si è adunata la S. Congregazione dei Riti ordinaria particolare, nella quale gli Emi e- Revmi Signori Cardinali e i Revmi Prelati Officiali hanno discusso sulla introduzione della Causa dei Servi di Dio: 1. Timoteo Giaccardo, sacerdote della Pia Società di San Paolo ; 2. Maria Teodora Voiron, della Congregazione delle Suore di S. Giu­ seppe di Chambery. Hanno inoltre esaminato le relazioni dei censori teologi su gli scritti dei Servi di Dio : 1. Lodovico Tijssen, sacerdote secolare della diocesi di Roermond in Olanda ; 2. Maggiorino Vigolungo, della Pia Società di San Paolo : 3. Nemesia Valle, dell'Istituto delle Suore della Carità ; 4. Angela Salawa, del Terz'Ordine di S. Francesco di Assisi.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINA

Con Biglietto della Segreteria di Stato, in data 1 giugno 1964, il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di confermare, per il prossimo quadriennio, Presidente della Pontificia Accademia delle Scienze Sua Eccellenza Reverendissima l'Accademico Pontificio Monsignor Giorgio Lemaitre, Professore di Metodologia matematica nell'Università Cattolica di Lovanio.

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di conferire :

La Commenda con placca dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Marchese Avignone di S. Teodoro Guido (Roma). » » » Al Conte Nasalli Rocca di Corneliano Carlo (Roma).

La Placca dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Nob. Alvarez de Castro Carlo (Roma). Diarium Romanae Curiae 723

La Commenda dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Marchese Per uzzi Cosimo (Portsmouth).

Il Cavalierato dell'Ordine Piano : 2 novembre 1963. Al Nob. Rosselli del Turco Giuseppe (Firenze). » » » Al Marchese del Gallo Roccagiovine Paolo (Roma). » » » Al Conte Valentini Domenico (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 27 luglio 1963. Al sig. Tiberghien Eugenio E. (Lille). 4 settembre » Al sig. Brasca Giancarlo (Milano). » » » Al sig. Crosti Luigi (Milano). » » » Al sig. Lazzati Giuseppe (Milano). » » » Al sig. Locatelli Piero (Milano). » » » Al sig. Stabilini Giuseppe (Milano). » » » Al sig. Villa Luigi (Milano). 19 ottobre » Al sig. Doe Christie (Liberia). 30 » » Al sig. Yoshura Morizumi (Giappone).

La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 28 settembre 1963. Al sig. Cantagalli Ezio (Siena). 11 ottobre » Al sig. Rospigliosi Roberto (Prato). y » » » Al Marchese Nasalli Tafíini d'Acceglio Luigi (Roma). 25 » » ' Al sig. Marinaro Vincenzo (Atene).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 luglio 1963. Al sig. Faivre D'Arcier Carlo (Paris). » » » Al sig. Breccia Angelo (Roma). » » » Al sig. Romano Nicola (Roma). 13 » » Al sig. Domaradzki Teodoro Felice (Montréal). 20 » » Al sig. Kuijpers Ermanno (Antwerpen). 27 » » Al sig. Rossi Renato Olivante (Subiaco). 10 agosto » Al sig. Balzano Manlio (Trivento). » » » Al sig. Gagliardi Enzo (Trivento). » » » Al sig. Prete Lamberto (Trivento). 4 settembre » Al sig. Arlotta Pio (Milano). » » » Al sig. Bellini Dandolo (Milano). » » » Al sig. Beltramini Giovanni Maria (Milano). » » » Al sig. Clerici Luigi (Milano). » » » Al sig. Fossati Franco (Milano). » » » Al sig. Manfrini Enrico (Milano). » » » Al sig. Maraschini Giovanni (Milano). » » » Al sig. Meda Piero (Milano). » » » Al sig. Ortolani Piervirgilio (Milano). » » » Al sig. Plantanida Dante (Milano). » » » Al sig. Salvatori Renzo (Milano). 724 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

à settembre 1963. Al sig. Scorzelli Lello (Milano). » » » Al sig. Uberti Lodovico (Milano). 5 » Al sig. Cavoli Giuseppe B. (Cleveland). 14 » Al sig. Mattucci Emilio (Teramo-Atri). 17 » » Al sig. Loos Carlo (Malines - Bruxelles). 28 » » Al sig. Gazzolo Angelo (Genova). » Al sig. Ragghianti Mario (Lucca). » » » Al sig. Llasera Diaz Emilio (Madrid). » Al sig. Cribier Pietro (Paris). » » Al sig. Trioni etti Alfio (Roma). » » » Al sig. Vacha Romano (Torino).

Ol ottobre Al sig. Provenzale Luciano (Cagliari). 11 » » Al sig. Caracciolo Raffaello (Siracusa). » » Al sig. Piccione Corrado (Siracusa). 25 » » Al sig. De Oliveira Lacerda Luigi Orazio (Brasile). Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

6 luglio 1963. Al sig. Mortarotti Emilio (Alessandria). » » Al sig. Catteau Enrico (Arras). » » » Al sig. Fernandes Guglielmo G. (Madras). » » Al sig. Dorairaj A. (Madras). » » » Al sig. Deneux Alfredo (Paris). 20 » » Al sig. Hembach er Fernando (Paris). 27 » » Al sig. Gusso Giampaolo (Roma). » » » Al sig. Gusso Guido (Roma). 10 agosto » Al sig. Janin Giuseppe Amato (Lyon). » » » Al sig. Lambert Giacomo (Lyon). » » » Al sig. Roubier Paolo (Lyon). » » Al sig. Vincent Giovanni (Lyon). » Al sig. Lefebvre Andrea (Porto e S. Rufina). 4 settembre » Al sig. Inzaghi Cesare (Milano). » » » Al sig. Mapelli Antonio (Milano). & » » » Al sig. Mellà Albino (Milano). 7 » » Al sig. Ferreira Porto Antonio (Angra). » » Al sig. Gallinai Heber Alberto C. (Florida). 17 » Al sig. Arcq Giulio (Malines-Bruxelles). » » Al sig. Caron Maurizio (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. De Guchteneere Raoul (Malines-Bruxelles). » » Al sig. De Nayer Pietro (Malines-Bruxelles). » » Al sig. Maisin Giuseppe (Malines-Bruxelles). 28 » Al sig. Qnercioli Vincenzo (Montalcino). » » Al sig. Salter Giovanni Patrizio (Southwark). » » Al sig. Vecchi Virgilio Costantino (Southwark). 5 ottobre Al sig. Esparza Barrientos Ilario (Torreón). » » Al sig. Glotin Luigi (Vannes). 11 » » Al sig. Morelli Primo (San Miniato). 31 » Al sig. Crespo Astudillo Emiliano (Cuenca). An. et vol. LVI 30 Septembris 1964 (Ser. III, v. Vi) - N. 12

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I

PANAMENSIS (S. IACOBI VERAGUENSIS)

Diviso territorio Ecclesiae Panamensis, nova dioecesis conditur, « Sancti Iacobi Veraguensis » appellanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Panamensis Ecclesiae territorium tam late patet eaque ratione ex- panditur ut animorum curationi, cui promovendae in Americae Latinae plagis sollicite nunc temporis praesertim Ecclesia operam dat, nonnihil prodesse visum sit si divideretur, nova ex eo ecclesiastica circumscrip­ tione condita. Quam ob rem, cum venerabilis Frater Antoninus Pinci, Archiepiscopus titulo Tarasensis in Numidia atque in Panamensi Repu­ blica Apostolicus Nuntius, id expostulaverit, cumque hac super re favo­ rabilem mentem venerabilis Frater Franciscus Beckmann bo. me. olim Archiepiscopus Panamensis aperuerit, summa Nostra potestate, postque sententiam rogatos venerabiles Fratres Nostros S. R. E. Cardinales rebus Consistorialibus praepositos, sequentia decernimus. A territorio archidioecesis Panamensis civilem provinciam vulgo Veraguas appella­ lo - ACTA, vol. VI, n. 12. — 30-9-1964. 726 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

tam seiungimus atque ex ea novam dioecesim, quae $. Iacobi Veraguensis cognominabitur, constituimus, iisdem servatis finibus quibus civilis provincia cingitur. Novae igitur dioecesis fines erunt : ad septemtrionem dioecesis Davidensis et praelatura (( nullius » Buccae Taurinae ; ad orien­ tem Oceanus Atlanticus ; ad meridiem archidioecesis Panamensis, dioe­ cesis Citrensis et vicariatus apostolicus Dariensis ; ad occidentem deni­ que Oceanus Pacificus. Episcopalem novae dioecesis sedem in urbe vulgo Santiago appellata ponendam statuimus, magisterii vero cathedram in templo curiali inibi exstante Deo in honorem S. Iacobi Apostoli dicato, quod ad gradum cathedralis evehimus. Sive sacrae aedi cathedrali sive S. Iacobi Veraguensis Episcopo congrua iura damus, impositis praeterea sacrorum Antistiti obligationibus, quas inter hae praecipuae erunt : Canonicorum collegium condendi, donec tamen id fieri possit consulto res dioecesanos ad iuris normam eligendi; minus saltem Seminarium, quam primum fieri potuerit, struendi, cuius sive ingenio sive animi dotibus praestantes alumni Romam mittantur, in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, philosophicis theologicisque disciplinis imbuendi. Iubemus insuper ut dioecesis S. Iacobi Veraguensis suffraganea sit metropolitanae Sedi Panamensi, eiusque Episcopus Metropolitae eius­ dem archidioecesis obnoxius ; ut mensa episcopalis, quae dicitur, fiat ex Curiae emolumentis, fidelium collationibus, bonisque ei obvenientibus ex praescripto canonis 1500 Codicis Iuris Canonici ; ut simul ac hae Litterae Nostrae ad effectum adductae sint, ei Ecclesiae sacerdotes addicantur, in cuius territorio vel beneficium vel ofiicium habeant, ceteri vero clerici Seminariique tirones ei, in qua legitime degant ; ut denique acta et docu­ menta, conditam dioecesim respicientia, a Curia metropolitana Pana­ mensi ad S. Iacobi Veraguensis mittantur, in tabulario religiose custo­ dienda. Haec omnia quae statuimus venerabilis Frater Antoninus Pinci, quem diximus, exsequenda studebit, vel ab eo delegatus sacerdos. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarabit atque ad Sacram Con­ gregationem Consistorialem quam primum mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem, esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta ofii- cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat ; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia- Acta Pauli Pp. VI 727 stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die tertio decimo mensis Iulii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo tertio, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. CONFALONIER! 8. B. B. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXV, n. 7.

11 SHILLONGENSIS - DÏBRUGARHENSIS (TEZPURENSIS)

Distractis quibusdam territoriis a dioecesibus Shillongensi et Dibrugarhensi,, in India, alia dioecesis conditur nomine « Tezpurensis ».

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Fidei catholicae divulgatio incensiusque, quo in dies urgemur, non solum in christifideles, sed in universae terrae etiam homines Evange­ lica luce adhuc expertes studium, id haud raro requirunt, ut ex latissimis incolarumque frequentissimis dioecesibus aliae condantur ec­ clesiasticae circumscriptiones. Neminem enim fugit eo magis christianas res florere quo Ecclesiarum rectorum numerus, Episcoporum nempe, amplior fiat. Hanc ideo ob causam, venerabili Fratri Iacobo Roberto Knox, Archiepiscopo titulo Melitenaeo et in India Apostolico Internun- tio, qui, post auditos quorum interesset Ordinarios, ab Apostolica Sede petiit ut ex dioecesibus Shillongensi et Dibrugarhensi nova alia funda- 728 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale retur, concedere libenter censuimus, sequentiaque, de sententia Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, decernere. A dioecesi Shillongensi districtus seiungimus vulgo de Darrang et de Nowgong appellatos, una cum ea parte districtuum de Goalpara et de Kamrup quae est ad septem- trionalem ripam fluminis Brahmaputra sita; item subdivisionem quam dicunt de Kameng ad (( North East Frontier Agency )) pertinentem, at­ que demum Statum de Bhutam cognominatum ; a dioecesi autem Dibru­ garhensi, subdivisiones uti appellant de Subansiri et de Siang perti­ nentes ad (( North East Frontier Agency », itemque partem districtus de Lakhimpur, ad eandem septentrionalem ripam fluminis Brahmaputra sitam, ex iisque omnibus novam dioecesim constituimus, ex urbe Tezpur Tezpurensem appellandam, iisdemque cingendam finibus ac territoria e quibus fit. Praecipimus insuper ut condita dioecesis, una cum suo Episcopo, suffraganea sit metropolitanae Sedi Calcuttensi ; ut sacrorum Antistitis sedes domiciliumque in urbe Tezpur sit, cathedra autem magisterii episcopalis, in templo, eadem in urbe exstante, quod Deo in honorem Sancti Ioannis Bosco est dicatum; ut consultores dioecesani deligantur ad normam iuris, qui scilicet a munere cessabunt simul ac Canonicorum collegium constituatur; ut Seminarium denique, saltem minus, quam primum struatur, iis pueris accipiendis et efformandis, qui ad sacerdotium Dei instinctu vocentur. Volumus denique ut Tezpu­ rensis cathedralis Ecclesia curis committatur sodalium Societatis S. Francisci Salesii, quos enixe hortamur ut nulli labori pareant ad salutiferam Christi legem suo in territorio prolatandam. Has Nostras Litteras ad effectum adducet venerabilis Frater Iacobus Robertus Knox, quem diximus, vel ab eo delegatus vir, dummodo sit in ecclesiastica di­ gnitate constitutus. Qui vero rem perfecerit, documenta de more exarari iubebit, ad Sacramque Congregationem de Propaganda Fide quam primum mittet.

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eíñeacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis,, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint Acta Pauli Pp. VI 729 subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPBLLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens ~ *

t Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco © Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 60.

III VILLAVICENTIENSIS (ARIARIENSIS)

Diviso territorio vicariatus apostolici Villavicentiensis, nova praefectura apostolica conditur « Ariariensis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Laetamur admodum gratesque Deo persolvimus quoties nova Nobis ecclesiastica circumscriptio condenda proponitur, quae causa sit ut (( verbum Dei currat et clarificetur )) (2 Thess. 3, 1), largeque in animis sparsum, veluti bonum semen, fructus uberrimos edat ad aeternam salutem perutiles. Quam ob rem cum Sacra Congregatio Fidei Propa­ gandae, post rem mature consideratam sententiamque rogatos venera­ biles Fratres Iosephum Paupini, Apostolicum in Columbiana Republica Nuntium, atque Franciscum Iosephum Bruls, Apostolicum Vicarium Villavicentiensem, territorium Villavicentiensis vicariatus dividere cen­ suerit, ex eoque novam praefecturam apostolicam constituere, libenti animo acta negotia adprobantes, summa Nostra potestate sequentia decernimus. A territorio vicariatus apostolici Villavicentiensis, Soda- 730 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

libus Societatis Mariae Monfortanae concrediti, partem occidentalem distrahimus ex eaque novam praefecturam apostolicam constituimus Ariariensem cognominandam. Limites inter novam praefecturam aposto­ licam et vicariatum Villavicentiensem erunt : flumen vulgo Ariari cogno- minatum, usque ad locum quem vocant « Granja de Iraca )) ; et hinc via quae ducit ad locum « La Concordia » nuncupatum, ceteris finibus im­ mutatis. Novam apostolicam praefecturam curis committimus Soda­ lium Societatis S. Francisci Salesii, quos paterne hortamur, ut nulli labori pareant ut Regnum Christi in homines latius proferant. Ceterum has Litteras Nostras ad exitum adducet venerabilis Frater Iosephus Paupini, quem diximus, vel per se ipse, vel per alium, factis ad id debitis facultatibus. Re vero acta documenta exarentur, quorum sin­ cera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mit­ tantur. Quod si alius eo tempore Apostolicae in Columbiana Republica Nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra faciet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sextodecimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. R. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi

Tn Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 6Jh Acta Pauli Pp. VI 731

IV BOSSANGOAËNSIS

Apostolica praefectura Bossangoaënsis ad gradum dioecesis evehitur

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Gaudet sancta Mater Ecclesia quotiescumque filiorum agmina novas, Deo dante, capiunt accessiones, eisque omnibus auxiliis adesse studet quibus Christus eam instruxit Regno Dei in hominibus provehendo. Cum igitur Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagando, de sententia venerabilis Fratris Sergii Pignedoli, Archiepiscopi titulo Iconiensis et Apostolici in Africa Media Occidentali Delegati, apostolicam praefe­ cturam Bossangoaënsem ad gradum dioecesis iam esse evehendam cen­ suerit, summa Nostra potestate, consensuque eorum suppleto qui hac super re aliquod ius habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. Apostolicam praefecturam Bossangoaënsem, in Reipublicae Mediae Afri­ territorio sitam, ad dignitatem et gradum dioecesis attollimus eodem nomine iisdemque finibus servatis. Nova haec dioecesis, quam curis Fratrum Minorum Capuccinorum concredimus, qui apostolicae praefecturae exordia sedula cura foverunt, metropolitanae Ecclesiae Banguensi suffraganea erit. Episcopus autem sedem suam in urbe Bos- sangoa cognominata figet, cathedram vero sui magisterii in principe aede eiusdem urbis, quam ad cathedralis templi dignitatem attollimus, cum iuribus et privilegiis. Decernimus insuper ut ob locorum temporum­ que adiuncta Canonicorum loco Consultores dioecesani ab Episcopo deli­ gantur ad normam iuris, qui ei consilio et ope assint. Volumus etiam ut dioecesanum Seminarium condatur, pueris excipiendis qui ad sacer­ dotium vocentur. Ad regimen quod attinet, adque iura cleri et populi, hisque similia, Codicis Iuris Canonici normae serventur legesque pecu­ liares quas Sacra Congregatio Fidei Propagandae dederit. Ceterum volumus ut haec Nostra decreta exsequenda curet venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem diximus, vel qui eo tempore quo ad effectum adduci debeant Delegati Apostolici partes in Africa Media Occidentali egerit ; qui vero rem "perfecerit documenta exarari iubet, eorumque fide digna exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti- 732 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. B. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

Ioannes Calieri, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £B Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIY, n. 68.

V PALAËNSIS

Praefectura apostolica Palaënsis, in territorio vulgo Tchad, ad gradum dioecesis evehitur, nomine fìnihusque immutatis.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Christi fidelium animis sine intermissione prodesse cupientes in idque mentem intendentes, ut catholicarum rerum vigor et prosperitas magis ubique terrarum magisque fructus prodant, impellimur hodie, qui summam in Ecclesia potestatem detinemus, ut Sacrae Congregationis de Propaganda Fide sententiae concedamus, praefecturam nempe apo­ stolicam Palaënsem ad dioecesis gradum et dignitatem esse evehendam. Quod ut fieret etiam venerabilis Frater Sergius Pignedoli, Archiepi­ scopus titulo Iconiensis et Apostolicus in Africa Media Occidentali Delegatus, proposuit enixeque postulavit. Quamobrem, eadem usi pote­ state Nostra, praefecturam apostolicam Palaënsem ad dioecesis gradum Acta Pauli Pp. VI 733 attollimus, id simul censentes ut sic ut antea finibus circumscribatur eademque vocetur appellatione. Novae dioecesis, quae metropolitanae Sedi Arcis Lamy erit suffraganea, indefessam curam habebunt sodales Missionariorum Oblatorum B. M. V. Immaculatae, quos paterne hor­ tamur ut, qui hucusque vires suas eidem gubernandae impenderunt, sedulitatem suam in posterum veluti multiplicent ad christianos fideles fovendos eosque ad evangelicam lucem dirigendos, qui sint eadem adhuc expertes. Sedem suam Episcopus domiciliumque in urbe Pala ponat, suique magisterii cathedram in sacra aede eadem in urbe exstante, quam ad cathedralis dignitatem ducimus. Usque dum praeterea Canonicorum collegium condi possit, consultores dioecesanos idem deligat, quorum auxilio et consilio fruatur. Minus saltem Seminarium struendum tan­ dem consulat, ut ii pueri accipiantur et efformentur, qui ad sacerdotium vocentur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem diximus, vel per se ipse vel per alium virum exsequa­ tur. Qui vero negotium perfecerit, documenta de more exarari faciet ad Sacramque christianae Fidei Propagandae Congregationem mitti. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis eflicacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sextodecimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN 8. B. E. Cancellarius 8. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Begens

Franciscus H. Ferretti, Proton. Apost. Decanus Caesar Federici, Proton. Apost. Loco £B Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 66. 734 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

LITTERAE APOSTOLICAE

I Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae Sanctissimae Trinitatis in loco « Sonntagberg » vulgo appellato, intra Sancti Hippolyti dioecesis fines exstructae, conferuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — « Adorate in monte sancto eius )) (Ps. 98, 9) : haec verba divino amante Numine prolata transferri possunt ad ecclesiam Sanctissimae Trinitatis in monte positam, qui, vulgo « Sonntagberg » appellatus, finibus dioecesis Sancti Hippolyti conti­ netur. Eo enim plurimi pietatis causa peregrinatores accedunt, ut Deo Uni et Trino debita praestent religionis ofiicia ac superna impetrent munera. Ibi saeculo xv sacra aedes, tam augusti Mysterii nomine insi­ gnis, condita fuit, cui nonnullis lustris exactis, altera addita est, Salva­ tori dicata. Quae divini cultus sedes permagnis auctibus ab abbatia Seitenstettensi est provecta, quae aedificationi et curae animarum sedulo operam dedit. Cum vero increscens peregrinorum multitudo capi non posset, eodem saeculo ad finem vergente, amplior ecclesia, incepto, stu­ dio, industria eiusdem religiosae familiae est exstructa. Illustris quidem imago Sanctissimae Trinitatis, quae magnam fidelium pietatem excitare consuevit, ab anno MDCXVI repetitur. Itaque Mons Sanctus piorum turmas ad se convertit, quae tam frequentes eo confluebant, ut saeculo XVII, mira Seitenstettensis abbatiae alacritate, templum congruentis magnitudinis sit coeptum aedificari. Quod opus, Iacobo Prandtauer architecto eximio creditum, et post plures annos ingenti molitione per­ fectum, anno MDCCXXIX ab Episcopo Passaviensi, in cuius dicione tum locus erat, fuit rite consecratum. Non immerita laude celebrantur ima­ gines, quae Trinitatem variasque Fidei veritates venuste interpretantur, altaria affabre confecta, praesertim maximum, pulpitum, alia orna­ menta. Cupiens autem huic pietatis domicilio spectabili novum honorem adiungere, dilectus filius Albertus Kurzwernhart, Abbas Seitenstetten­ sis, submisse Nos rogavit, ut id Basilicae Minoris nomine ac iure dona- remus. Quibus precibus, Venerabilis Fratris Francisci Zak, Episcopi Sancti Hippolyti, commendatione suffultis, libenti animo statuimus con­ cedere. Quae cum ita sint, Nos e Sacrae Eituum Congregationis consulto, Acta Pauli Pp. VI 735

certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potesta­ tis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam Sanctissimae Trinitatis, in loco, qui « Sonntagberg )) vulgo dicitur, con­ stitutam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus rite com­ petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definien­ dum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die iv mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II

Beata Maria Virgo, vulgo « de la Cinta » nuncupata, principalis Patrona caelestis urbis Huelvae declaratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Praeclara Dei Genetrix christianique populi praesidium Maria ab Huelvensibus civibus impenso amore, vehe­ menti studio, non defervescente pietate excoli perhibetur; qui ei vul­ gare nomen « de la Cinta )) adicere consueverunt. Quae religio a vetere repetitur aetate, siquidem saltem saeculo xv apud eos iam constat fuisse sacellum, ubi imagini Deiparam ea appellatione insignem referenti a Christifidelibus veneratio cultusque tribuebatur. Quae quidem sacra aedes etiamnum frequens est plebis Dei cotidianis concursibus. Sol­ lemne quoque honori eius, quam Tutricem suam praesentissimam habent, Huelvenses die VIII mensis Septembris maximo cum apparatu et mira cum animorum alacritate quotannis agere dicuntur. Quorum plurimi nomen piae Sodalitati dederunt, iam pridem constitutae, ut augustae Virgini « de la Cinta », quam vocitant, religionis praestarentur officia. Quibus rebus permotus, Venerabilis Frater Petrus Cantero Cuadrado, 736 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Huelvensis Episcopus, Nos rogavit, ut Beatam Mariam Virginem, vulgo ut supra diximus, nominatam, urbis Huelvae caelestem renuntiaremus Patronam. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Beatam Mariam Virginem, vulgo « de la Cinta » appellatam, urbis Huelvae principalem apud Deum Patronam confirmamus seu iterum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, sta­ tuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xi mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Aloisii Gonzagae in oppido Stiverorum Castro, dioecesis Mantuanae, honestatur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Innocentiae exemplum praeclaris­ simum, Sanctum Aloisium Gonzagam, christianus populus, maxime vero iuventus studiis dedita, concelebrat, gloriam eius artes et litterae prae­ dicant, cultum aiunt templa ipsius insignia nomine. In his singulare obtinet momentum ecclesia, qua oppidum Stiverorum Castrum nobi­ litatur, scilicet natale solum angelici eiusdem adulescentis. Cuius qui­ dem fratris Francisci, marchionis, inceptu anno MDCVIII condita est eo genere structurae, quod, ut aetatis illius ferebat inclinatio, veterum imitabatur archi tee tandi rationem. Haec vero Aloisiana aula non solum aedificationis elegantia commendatur, sed etiam variis marmoribus reni- Acta Pauli Pp. VI 737

det ac venustis imaginibus refulget, quarum ea plurimum probatur, qua Ioannes Franciscus Barbieri, vulgo Guercino nuncupatus, Deiparam Virginem Divinum Filium mortuum pietate materna complectentem sum­ mo artificio expressit. Res tamen pretiosissima merito habetur caput Sancti Aloisii Gonzagae, quod in faberrime facta arca est inclusum. Multi igitur ad tam spectabile templum piae peregrinationis causa accedunt, praesertim e dioecesibus Italiae, qua ad septentriones spectat. Atque Nos ipsi hoc sacrarium invisimus, cum essemus in iuvenili aetate consti­ tuti, iuventutis Patronum deprecaturi. Cupiens autem eius templi dignitatem augere votaque significans cleri ac populi suis curis com­ missi, Venerabilis Frater Antonius Poma, Mantuanus Episcopus, Nos rogavit, ut idem Basilicae Minoris nomine ac iure donaremus. Quibus precibus libenti animo admissis, Nos e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam Deo in honorem Sancti Aloisii Gonzagae, Confessoris, in oppido Stiverorum Castro, intra fines Mantuanae dioecesis, conse­ cratam, ad honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuri­ bus ac privilegiis, quae sacris aedibus, eodem nomine ornatis, rite com­ petunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statui­ mus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Aprilis, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

ffi HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 738 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV Sanctus Andreas Corsini praecipuus Patronus Tuscae provinciae Ordinis Fratrum B. Mariae Virg. de Monte Carmelo eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Electuri ex innumero Caelitum Sanc­ torum agmine virum, qui deprecatione sua auxilioque validissimo Tu- scam Carmelitarum provinciam tueatur, alium neminem honorificen­ tissimo huiusmodi officio digniorem quam Andream Corsini existima­ mus. Is enim naturali quadam ratione neque uno nomine designandus esse videtur : Florentiae natus, in urbe Etruriae principe, admodum iuvenis religiosum Carmeli institutum amplexus est, sacerdotioque auctus munera et consiliarii et magistri variis Tusciae in domibus pru­ dens obivit, donec totam, etsi breve ad tempus, provinciam admini- stravit. Cumque paulo post a coenobio ad Ecclesiae Paesulanae regimen raptus esset, pristina vivendi forma nihil immutata, solidissima exempla virtutis cum pastorali studio mire composuit fuitque Episcopus soller- tissimus itemque suae sodalitatis lumen decorque. Haec quidem omnia, ut mutuam sane amicitiae necessitudinem inter homines firmant ac perficiunt, ita, si supernam illam animorum communionem cogitamus, quam divina gratia progignit, alterum nobiliusque innectunt vinculum inter Andream eiusque sodales. Qui ergo inter maximos Carmeli alumnos recensetur, eum singulari fidentique pietate fratres. Carmelitae constanter prosecuti sunt, quemadmodum mos Ordinis testatur, qui antiquitus inductus laudabiliter perseverat. Praecipuus vero cultus, ut par est, eidem praestatur in solo natali, quod ipse impensius amavit probatissi­ mus pacis conciliator, atque in provincia illa, cui olim sapienti consilio praefectus est. Quae cum ita sint, hodiernus Antistes Tuscae provin­ ciae Ordinis Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, nomine quoque cunctorum sodalium, id petit a Nobis, ut publico decreto eundem Caelitem religiosae suae dicionis Patronum renuntiemus. Quod votum, cum ampla dilecti filii Generalis eiusdem Ordinis Procuratoris commendatione ad Nostram Sedem allatum, libenti animo admittere statuimus, iis innixi argumentis, quae supra attigimus, pariterque con­ fisi tanti Caelitis patrocinium quasi fonti illis fore sodalibus, unde exempla ac subsidia hauriant ad viam perfectionis salutaria. Itaque ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura Acta Pauli Pp. VI 739 deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Andream Corsini, Episcopum et Confessorem, principalem apud Deum religiosae Tuscae provinciae Ordinis Fratrum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis religiosorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque inte­ gros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudican­ dum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Eomae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXII mensis Aprilis, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

& HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 740 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CONVENTIO

INTER APOSTOLICAM SEDEM ET AUSTRIACAM JREMPUBLICAM: DE ADMINI­

STRATIONE APOSTOLI^ DIOECESIM ERIGENDA

CONVENZIONE VERTRAG

TRA LA ZWISCHEN DEM SANTA SEDE HEILIGEN STUHL

E LA UND DER REPUBBLICA AUSTRIACA REPUBLIK ÖSTERREICH PER ERIGERE IN DIOCESI BETREFFEND DIE ERHEBUNG L'AMMINISTRAZIONE DER APOSTOLISCHEN APOSTOLICA ADMINISTRATUR DI INNSBRUCK-FELDKIRCH INNSBRÜCK-FELDKIRCH ZU EINER DIÖZESE

Fra la Santa Sede, Zwischen dem Heiligen Stuhl, rappresentata dal suo Plenipoten­ vertreten durch dessen Bevoll­ ziario Sua Eccellenza Rev.ma mächtigten, S. E. den Herrn Mons. Opilio Rossi, Arcivesco­ Apostolischen Nuntius in Öster­ vo tit. di Ancira e Nunzio Apo­ reich, Titularerzbischof von An- stolico in Austria, cyra, Msgr. Opilio Rossi, e la Repubblica Austriaca, und der Republik Österreich, rappresentata dai suoi Plenipo­ vertreten durch deren Bevollmäch­ tenziari tigte,

il Signor Dott. Bruno KREISKY, Herrn Dr. Bruno KREISKY, Ministro Federale per gli Affari Bundesminister für Auswärtige Esteri, e Angelegenheiten, und

il Signor Dott. Theodor PIPFL- Herrn Dr. Theodor PIFFL-PER- PERCEVIC, Ministro Federale per CEVIC, Bundesminister für Un­ l'Istruzione, terricht, Acta Pauli Pp. VI 741 viene conclusa la seguente Conven­ wird nachstehender Vertrag ge­ zione : schlossen : Articolo I Artikel I La Santa Sede e la Repubblica Der Heilige Stuhl und die Repu­ Austriaca hanno convenuto di dare blik Österreich sind übereingekom­ esecuzione al disposto dell'art. III, men, die Bestimmung des Artikels § 2, del Concordato del 5 giugno III, § 2, des Konkordates vom 5. 1933 per quanto riguarda l'Ammi­ Juni 1933, insoweit sich diese auf die nistrazione Apostolica di Innsbruck- v Apostolische Administratur Inns­ Feldkirch, e di elevare il suddetto bruck-Feldkirch bezieht, durchzu­ territorio ecclesiastico a Diocesi di führen und das genannte Kirchen­ Innsbruck-Feldkirch con sede in gebiet zur Diözese Innsbruck-Feld­ Innsbruck, mentre per il Vorarl­ kirch mit dem Sitz in Innsbruck zu berg sarà conservato un proprio Vi­ erheben, wobei für Vorarlberg ein cariato Generale con sede in Feld­ eigenes Generalvikariat mit dem kirch. Sitz in Feldkirch erhalten bleibt.

Articolo II Artikel II La Diocesi di Innsbruck-Feld- Die Diözese Innsbruck-Feldkirch kirch comprende lo stesso territorio umschliesst das gleiche Gebiet wie che appartiene attualmente all'Am­ die derzeitige Apostolische Admini­ ministrazione Apostolica di Inns- stratur Innsbruck-Feldkirch. bruck-Feldkirch.

Articolo III Artikel III La Diocesi di Innsbruck-Feld- Die Diözese Innsbruck-Feldkirch kirch viene assegnata alla Provincia wird der Salzburger Kirchenpro­ Ecclesiastica di Salisburgo. vinz zugeteilt.

Articolo IV Artikel IV La Diocesi di Innsbruck-Feld - Der Diözese Innsbruck-Feldkirch kirch avrà un Capitolo Cattedrale wird ein Kathedralkapitel, beste­ formato da un Prepósito e dal nu­ hend aus einem Propst und der für mero di Dignità e Canonici richiesto die ordnungsgemässe Ausübung der per l'ordinato esercizio delle fun­ Funktionen erforderlichen Zahl von zioni. Dignitären und Kanonikern, beige­ geben werden.

Articolo V Artikel V 1) La Diocesi di Innsbruck-Feld- 1) Die Diözese Innsbruck-Feld­ kirch ha l'identica personalità giu­ kirch ist mit der Apostolischen Ad­ ridica dell'Amministrazione Apo- ministratur Innsbruck-Feldkirch

47 - ACTA, vol. VI, n. 12. — 30-9-1964. 742 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale stolica di Innsbruçk-Feldkirch. La hinsichtlich ihrer Rechtspersönlich­ Diocesi, la Sede Vescovile e il Capi­ keit identisch. Die Diözese, der Bi­ tolo Cattedrale hanno personalità schöfliche Stuhl und das Kathedral­ giuridica nell'ambito dello Stato e kapitel haben Rechtspersönlichkeit godono dei diritti degli enti di dirit­ für den staatlichen Bereich und ge­ to pubblico. messen die Rechte öffentlich-recht­ 2) Entro il termine di un anno licher Körperschaften. dall'entrata in vigore dell'erezione 2) Der Diözese steht es frei, in­ nell'ambito statale (art. VII, ca- nerhalb einer Frist von einem Jahr pov. 2) la Diocesi sarà libera di tra­ nach Wirksamkeit der Erhebung sferire beni mobili ed immobili alla für den staatlichen Bereich (Arti­ Sede Vescovile o al Capitolo Catte­ kel VII Absatz 2) bewegliches und drale in esenzione da tutte le tasse unbewegliches Vermögen frei von di bollo e da tutti i diritti legali, allen Stempel- und Rechtsgebüh­ dalle imposte sull'acquisto di fondi ren, der Grunderwerbsteuer, der e sulle donazioni, dalle tasse spet­ Schenkungssteuer, den Gerichts­ tanti ai tribunali ed all'amministra­ und Justizverwaltungsgebühren so­ zione giudiziaria, come pure dalle wie den Verwaltungsabgaben des tasse di amministrazione spettanti Bundes an den Bischöflichen Stuhl allo Stato. oder das Kathedralkapitel zu über­ tragen.

Articolo VI Artikel VI

La Repubblica Austriaca verserà Die Republik Österreich wird der alla Diocesi di Innsbruck-Feldkirch Diözese Innsbruck-Feldkirch und ed alla Sede Vescovile per far fron­ dem Bischöflichen Stuhl zur Be­ te alle spese relative alla completa streitung der Auslagen, die mit dem erezione in diocesi, una somma com­ vollen Ausbau der Diözese verbun­ plessiva di dieci milioni di Scellini, den sind, einen Gesamtbetrag von che, a cominciare dal 1965, sarà 10,000.000 S leisten, der, beginnend corrisposta in tre rate annuali ugua­ mit dem Jahr 1965, in drei gleichen li, ciascuna delle quali verrà ver­ Teilbeträgen bis 1. Juli eines jeden sata entro il Io luglio di ogni anno. Jahres zu erbringen ist.

Articolo VII Artikel VII

1) L'erezione della Diocesi di Inns- 1) Die Erhebung der Diözese bruck-Feldkirch deve aver luogo Innsbruck-Feldkirch soll innerhalb entro sei mesi dall'entrata in vigore von sechs Monaten nach Inkrafttre­ della presente Convenzione. ten dieses Vertrages erfolgen. 2) La Santa Sede trasmetterà al 2) Der Heilige Stuhl wird der Governo Federale della Repubblica Bundesregierung der Republik Austriaca una copia della Bolla di Österreich eine Ausfertigung der erezione. Appena presentata tale Erhebungsbulle übermitteln. Mit Acta Pauli Pp. VI 743 copia, l'erezione avrà efficacia nel­ dem Einlangen dieser Ausfertigung l'ambito statale. wird die Erhebung für den staat­ lichen Bereich wirksam.

Articolo VIII Artikel VIII

Le divergenze di vedute, che sor­ Eine in Zukunft etwa entstehende gessero eventualmente in futuro Meinungsverschiedenheit übxer die circa l'interpretazione del presente Auslegung dieses Vertrages wird Accordo, saranno eliminate d'intesa nach Artikel XXII Absatz 2 des Kon­ tra le Alte Parti contraenti a nor­ kordates vom 5. Juni 1933 im Ein­ ma dell'art. XXII, capov. 2, del verständnis zwischen den Hohen Concordato del 5 giugno 1933. Vertragschliessenden Teilen besei­ tigt werden.

Articolo IX Artikel IX

Questa Convenzione, il cui testo Dieser Vertrag, dessen italieni­ italiano e tedesco è ugualmente scher und deutscher Text authen­ autentico, deve essere ratificata e gli tisch ist, soll ratifiziert und die Ra­ Istrumenti di ratifica devono venir tifikationsurkunden sollen so bald scambiati al più presto in Roma. wie möglich in Rom ausgetauscht Essa entra in vigore il giorno dello werden. Er tritt mit dem Tage des scambio degli Istrumenti di ratifica. Austausches der Ratifikationsur­ kunden in Kraft. In fede di che i Plenipotenziari Zu Urkund dessen haben die Be­ hanno firmato la presente Conven­ vollmächtigen diesen Vertrag in zione in doppio originale. doppelter Urschrift unterzeichnet.

Patto a Vienna, il 7 luglio 1964. Geschehen in Wien, am 7. Juli 1964.

Per la Santa Sede : Per la Repubblica Austriaca : Für den Heiligen Stuhl : Für die Republik Österreich :

83 OPIMO ROSSI Dr. BRUNO KREISKY Nunzio Apostolico Dr. THEODOR PIPPL-PERCEVIC

Conventione inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Austriacam rata habita, die VIII mensis Augusti anno MDCCCCLXIV Ratihabi­ tionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die VIII Augusti anno MDCCCCLXIV, huiusmodi Conventio inter Apo­ stolicam Sedem et Rempublicam Austriacam icta vigere coepit ad nor­ mam articuli IX eiusdem Pactionis. 744 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

EPISTULAE

I Ad Rev.mum P. Carolum Mansfeld, Ordinis Clericorum Regularium Mi­ nistrantium Infirmis Generalem Praefectum, ob celebranda sollemnia a piissimo obitu S. Camilli de Lellis trecentesimo et quinquagesimo revo­ luto anno. PAULUS PP. VI

Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Caritatis in­ signe et veluti notam Christus Iesus, ex hoc mundo ad Patrem rediturus, Apostolis suis tradidit, cum, amoris sui exemplum proponens suavis­ simum, eos hisce verbis allocutus est : Hoc est praeceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos.1 Hoc quidem mandatum sanctissimi viri per saeculorum decursum summa cum fidelitate persecuti sunt, qui Ecclesiam Sanctam tanto decoraverunt honore, ut, his collustrata docu­ mentis, ipsa mirabile caritatis testimonium velut signum elevatum ad populos 2 tot inter humani generis miserias exsisteret. Praecipuo hoc merito singularique splendore huius notae refulget S. Camillus de Lellis, a cuius piissimo exitu trecentos et quinquaginta revolutos annos proximo medio mense Iulio tu, dilecte fili, universique sodales tui celebrabitis, qui eius hereditatem generoso ausu servatis indemnem. Quam ob rem hoc laude dignum consilium ex animo proba­ mus, eo vel maxime quod connitimini, ut perquam sollemni ratione haec anniversaria memoria sive a vestra religiosa Familia sive a noso­ comiis recolatur. Quocirca tuis reverentiae plenis optatis libenter con­ cedentes, hisce litteris iucundiorem fructibusque feraciorem susceptam Legiferi Patris vestri commemorationem facere cupimus, ut novum inde sumatis incitamentum ad vestrum caritatis studium, eius tantis col- lucentibus exemplis, magis magisque alendum ac provehendum. Cum CCCL abhinc annos, omnibus clarus virtutibus, quas ab Evan­ gelii puris fontibus hauserat, S. Camillus ad superna boni certaminis praemia vocatus est, eius inceptum mirifica iam susceperat incrementa ; quos sibi asciverat « bonae indolis viros — ut ipse dicebat — ut Dei amore unice ducti curandis aegrotis, una secum, sese devoverent », ii, pacifera ministrorum manus, propitio omine augescebant, hoc moti

1 Io. 15, 12. 2 Cfr. Is. 62, 10. Acta Pauli Pp. VI 745 consilio, ut religiosam adipiscerentur perfectionem, quarto addito voto «ad infirmos, vel peste correptos, et corpore et animo allevandos per­ petuo se addicendi ». Domus excipiendis aegris in tota fere Italia pate- bant, in quibus non modo sacerdotes ad ipsos consolandos invenirentur, sed etiam medicorum ars et disciplina foveretur, apti formarentur valetudinarii ministri, ac novae et illis temporibus .maxime accommo­ datae curandi rationes susciperentur, ita ut Sanctus Conditor vester antecursor dicendus sit, in comparanda infirmis apta atque valida sub­ sidia. Quam ob rem iure merito Leo XIII et Pius XI Decessores Nostri istius Ordinis Legiferum Patrem constituerunt Praestitem sive vale­ tudinariorum atque aegrorum, sive eorum, qui infirmos curant iisque providi assident. Quodsi tantae virtutis inquiramus causam, hanc unam esse Christi caritatem plane intellegimus, qua Sanctus Dei vir usque ad extremum vitae halitum motus est : caritatem dicimus, quam veluti signum suis asseclis servandum commisit, ut (( omnibus inservirent aegrotis », ut « pauperes velut ipsum Christum contuerentur, omni qua par est dili­ gentia et mansuetudine utentes, eos solarentur iisdemque omnia, quae opus essent, summo amore et comitate concédèrent ». Quod aliis sua- debat, S. Camillus constantissime servavit: etenim paterna blandaque lenitudine infirmos ac pauperes semper prosecutus est, lacrimarum vim in hoc officio saepe profundens, cum sciret se ipsi Christo inservire; quod ut perfectius efficeret, omnia vitae huius commoda abdicare stu­ duit, ut uni Iesu viveret eidemque sese conformaret. Quoniam igitur sanctae eius mortis memoria, sueto maiore sollemni­ tate proxime celebranda, huiusmodi exempla et monita efficaciore ratio­ ne meditanda proponet, oblatam opportunitatem libenter nanciscimur, ut S. Camilli religiosos sodales paterno oblectamento adhortemur ad Conditoris vestigia fidelissimo semper gressu premenda : quam carita­ tem ipse docuit et vitae exemplis monstravit, eam moribus prae se ferant, illa duce ad humillima quaeque obeunda munera parati promptique se accommodent, illa praelucente, in veritate et sanctitate Deo, qui caritas est3 se devoveant, atque infirmis fratribus indefesso studio et labore adsint. Ea erit, quae istum Ordinem, tantopere de Ecclesia meri­ tum, artiore usque vinculo cum Divino Servatore conglutinet, et feli- ciora incrementa ipsi suppeditet. Etenim, ut S. Augustini verbis uta-

1 Io. 4, 16. 746 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mur, nescitis quia ipsa unum nos fecit in Christof Caritas clamat ad Christum de nobis; caritas clamat de Christo pro nobis! 4 Eos pariter, quibus commissae sunt partes, ut in valetudinariis infirmis assideant, paterna benevolentia prosequimur iisque animum addimus, ut proprio munere summa semper diligentia fungantur, et vigili cura assuescant provida sua ministeria, etsi humilia videantur, maximi pendere, quae Christo Iesu, Mystici Corporis Capiti, offeruntur, cum eius membris exhibentur infirmis, quia membra sumus corporis eius, de carne eius et de ossibus eius.5 Aegrotos denique, qui angustias omnes genus tolerando, Christum crucem ferentem propiore gressu sequuntur, summa caritate complecti­ mur, eorum anxias sollicitudines participamus, superna solacia flagran- tibus invocamus precibus, commotoque animo gratias agimus, quod, suas molestias patienter sustinentes, Ecclesiam Sanctam fulgenti meri­ torum corona ditant atque amplificant. Votorum Nostrorum pignus ac propensae voluntatis testimonium Apostolica est Benedictio, quam tibi, dilecte fili, universoque isti Or­ dini Ministrantium Infirmis, atque Sanctimonialibus, quae a S. Camillo nomen vel impulsionem sumunt, peramanter impertimus, eamque ad omnes quoque pertinere volumus, qui in nosocomiis sive aegrotant, sive quomodocumque infirmis inserviunt et adiutricem operam praestant, ut pax Dei, quae exsuperat omnem sensum, omnium corda custodiat.6 Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die i mensis Iulii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

4 S. Augustini Enarrat, in Ps. CXL, 3; P.L. 37, 1817. 6 Eph. 5, 30. 6 Cfr. Phil. 4, 7. Acta Pauli Pp. VI 747

II Ad E.mum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae, Sacri Collegii Decanum et primum Purpuratum Patrem e Consilio Praesidentiae Concilii Oecumenici Vati­ cani II, proxime ineunte tertia Sacrosanctae Synodi Sessione.

PAULUS PP. VI

Venerabilis Frater Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Iam prope accedit tertia Sessio Concilii Oecumenici Vaticani II, quae, ut statuimus ac nuntiavimus, initium capiet die xiv huius mensis Sep­ tembris, quo liturgicum festum Exaltationis Crucis Domini Nostri Iesu Christi celebratur. Non sine causa hoc festum ad Concilii Oecu­ menici coetus iterum agendos delectum est, quippe quod apte osten­ dere videatur, e quonam fonte nostra salus suam repetat originem, atque undenam Ecclesia spem hauriat felicis exitus magnae huius Synodi, hoc est e Passione nostri miserantissimi et amantissimi Re­ demptoris. Nos tanto huic mysterio debitum tribuere honorem cupimus, eius perennem ac salutarem memoriam recolendo, scilicet in ipsa eiusdem Sessionis inauguratione sacrosanctum Missae sacrificium Deo offerendo, quod Redemptionis nostrae opus repraesentat et renovat modo incruento. Ac Nobis in animo est sacrum huiusmodi ritum, utpote primum ac prae­ cipuum Synodi actum, quae mox cogetur, per sollemnem concelebra­ tionem perficere, quae quidem a viginti quattuor Concilii Patribus ex variis ordinibus et regionibus delectis ac Nobiscum coniunctis perage­ tur ; idque eo consilio volumus, ut apud omnes clarior pateat et apud Deum efficacior valeat illa mentium voluntatumque unitas, vi cuius omnes cor unum et anima una 1 sint, quotquot Sanctae Synodo intere­ runt et super communes labores devocabunt divina lumina, e quibus universa catholica Ecclesia, dum divinam voluntatem inquirit, supre­ mum ductum sumere debet. Constat, enim, Concilium Oecumenicum circa S. Petri Successorem congregatum, ut a Conciliis Oecumenicis Tridentino et Vaticano I asseveratum est, vere universalem Ecclesiam repraesentare. Haec, Venerabilis Frater Noster, ad te scribimus, Sacri Collegii

1 Act. 4, 32. 748 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Decani munere fungentem, ut, qui praegrave officium a Nobis iterum suscipis primi Purpurati Patris e Consilio Praesidentiae Oecumenicae Synodi Vaticanae II, eiusdem Concilii Patres Nostro nomine et aucto­ ritate adhorteris, ut, ad sollemnes coetus die praestituto celebrandos venientes, ad eosdem animum praeparent, velut ad singularem vitae Ecclesiae eventum ; qui quidem sperare iubet fore ut Ecclesia eo magis Divino Paraclito excitetur ac permoveatur, quo intentiores, quo magis concordes, quo humiliores animi ad recipiendam gratiam una simul componentur. Huiusmodi eventus a nobis postulat impensam divinarum rerum considerationem, flagrantissimum animi fervorem, humilem pie­ tatem, integram fidelitatem erga Christi praecepta, vigile studium Ec­ clesiae et humani generis necessitatibus consulendi. Cupimus autem, ut tua hortationis verba non tantum Concilii Oecu­ menici Patres respiciant, ut magnum illum eventum integra cum animi alacritate concelebrent, sed ad christifidelium quoque universitatem facias, Sacrorum Antistitibus tibi ferentibus opem, ad quos converteris : scilicet, ad sacerdotes in primis, ad religiosos sodales ac virgines Deo devotas, ad eosque omnes, qui e catholicorum hominum familia arcto vinculo atque e conscientia Ecclesiae adhaerere cupiant ; item ad animi corporisve doloribus affectos, qui Ecclesiae iam coniungantur, atque ad innocentes pueros puellasque, eiusdem Ecclesiae decus atque gaudium. Oportet profecto, singula Mystici Corporis Christi membra hunc singularem Oecumenici Concilii eventum, historia sane dignum, etiam ad seipsos pertinere censeant, atque vigilanti ardentique conspiratione eiusdem Concilii participes sint. Etsi, cum superiores Oecnmenicae Synodi Sessiones initium ceperunt, ad universos Ecclesiae ordines huius­ modi invitatio facta est ; eam tamen iterare Nobis est visum, sive quia ob assuetam iam fidelibus maximam huiusmodi convocationem eorum ex­ spectatio remissior fieri potest, quae contra nunc vigeat necesse est; sive quia, ad exitum properantibus argumentis, quae Concilio ad con­ siderandum proposita sunt, decernendarum agendarumque in ipso rerum gravitas augetur. Duobus autem modis usu probatis, quemadmodum notum est, sive singuli christifideles sive ecclesiastica communitas rei, quae ratione religiosa et morali tanti est momenti, possunt spiritualiter sociari, et ad felices eius exitus operam conferre : paenitentia et precatione. Priore homo componitur ad impedimenta ex animo auferenda, peccata dicimus pravasque cupidines, quae obstant quominus Deo reconcilietur; altera vero comparatur ad accipiendam abundantiam caelestis misericordiae; Acta Pauli Pp. VI 749 utraque opportune efficit, ut locus detur regeneratrici actioni divinae et ad ineffabilem illum veluti occursum duarum voluntatum perducit : voluntatis hominis, qui se submittens humilitate purificatur atque eri­ gitur ad impense implorandum et sperandum ; voluntatis Dei, qui libere tandem in vacuum cor hominis potest penetrare idque, illo in occursu, perfundit et inflammat Amore, naturam transcendente. Volumus igitur, Venerabilis Frater Noster, ut voce tua, quae quasi totius Concilii sit vox, Ecclesia catholica moveatur ad peculiaria quae­ dam paenitentiae opera et precationes facienda. Haec autem sunt, quae suademus : hoc anno Quattuor Tempora, quae in dies xxin, xxv et XXVI mensis Septembris incidunt, reapse sanctificentur : praedictis scilicet diebus is, qui poterit, ieiunium servet, et unusquisque officio se intellegat obstringi mortificationis alicuius vel paenitentiae exercen­ dae; studeat etiam Deo peculiares preces piaculares et impetratorias adhibere. Die autem xxvn, quae est dominica, in toto terrarum orbe, in quovis coetu fidelium et qualibet ecclesiastica communitate, univer­ sales preces fundantur ea mente, ut Concilium Oecumenicum prospere eveniat : quod significanter fieri poterit sollemni recitatione precationis, quae a verbis « Pater noster » incipit. Ut neminem latet, Nos arbitramur Concilium secundos habere exitus, si spiritus Christi in eius Ecclesia renovetur, si fratres a nobis adhuc seiuncti in unitate eiusdem Ecclesiae componantur, si conscientia reli­ giosa in humana consortione excitetur, si iustitia et pax in eadem vi­ geant : haec quidem proposita ad summam ac generalem spectant utili­ tatem ; haec vota ut perficiantur nemo non vehementer exoptabit, quem­ admodum probe confidimus, eaque, utpote a te, Venerabilis Frater Noster, cum gravitate ac benevolentia enuntiata, homines pio et magno animo praediti sine dubio sedulo alacriterque secundabunt. Pro hac, quam plurimi facimus, cura tua gratias in antecessum agentes, tibi, universali Ecclesiae totique orbi terrarum Benedictionem Apostolicam peramanter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die i mensis Septembris, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI 750 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ALLOCUTIONES

I Ad Excellentissimum Virum Petrum Devès, a Senegalensi Republica ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pon­ tifici Litteras tradidit commissi muneris testes. *

Monsieur le Ministre,

Nous voulons tout d'abord remercier Votre Excellence des paroles délicates qu'elle vient de prononcer à l'égard de Notre Personne. Nous vous remercions également de Nous avoir remis les Lettres par les­ quelles M. Leopold Sedar Senghor, Président de la République du Sé­ négal — que Nous avions l'honneur et le plaisir d'accueillir tout récem­ ment en cette Demeure — vous accréditait auprès de Nous en qualité d'Envoyé Extraordinaire et de Ministre Plénipotentiaire. Vous représentez ici, Monsieur le Ministre, un Pays qui se rappele à Notre paternelle attention et dont les habitants Nous sont chers. Grâce à sa situation géopraphique privilégée, par ses efforts lucides et courageux dans le domaine économique, comme par la qualité de ses élites, le Sénégal a une belle vocation pour son propre avenir et dans le concert des Nations. C'est un noble Pays dont Nous suivons l'essor avec une particulière sollicitude. Nous apprécions aussi l'exemple fécond qu'il donne d'une cohabitation constructive des diverses populations qui le composent et d'une bonne entente entre les diverses familles reli­ gieuses. La concorde et la collaboration entre tous les membres d'un peuple sont toujours pour lui un bien précieux qu'il faut sauvegarder et développer, en rassemblant toutes les forces vives dans un souci profond d'unanimité. Nous savons que Nos fils catholiques du Sénégal ont une conscience très intense de ces exigences et qu'ils ne sont pas les derniers à s'engager dans cette voie. Soyez donc le bienvenu, Monsieur le Ministre. Deuxième titulaire d'une représentation diplomatique ouverte voici peu et dont le Saint- siège n'a eu qu'à se louer, vous apportez avec vous les heureuses qualités dont vous avez fait preuve dans vos postes précédents. Soyez assuré que Notre bienveillance vous est acquise et que Nous formons les meilleurs souhaits pour le bon succès de votre mission.

* Die 7 mensis Augusti a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 751

II Habita in perinsigni Aede Cathedrali Urbevetana, cum ipse Summus Pon­ tifex Sacrum in ea perageret, septimo exacto saeculo ab edita Urbani Pp. IV Constitutione Apostolica « Transiturus ». *

Signori Cardinali! Venerati Confratelli e figli carissimi! Sacerdoti, Religiosi e Religiose! Magistrati dello Stato e Signori della Provincia e di questa cara e nobilissima Città! Ufficiali e Soldati! ' Popolo di Orvieto e Gente d'Italia e d'ogni Paese qui rappre­ sentato! Siamo lietissimi d'incontrarci con voi, in questo Duomo e in questa centenaria celebrazione; e vi ringraziamo della vostra festosa e devota accoglienza, e siamo sicuri che le sue splendide e vivaci espressioni este­ riori non impediranno ad alcuno la riflessione interiore indispensabile per cogliere il valore ed il significato delle cose, che vogliamo onorare col nostro ricordo, con la nostra ammirazione, con la nostra pietà. Il saluto perciò e la benedizione, con cui Noi rispondiamo alle vostre acclamazioni ed ai vostri omaggi, vogliono da un lato dirvi la Nostra riconoscenza per coteste deferenti e filiali manifestazioni; e vogliono, dall'altro, entrare negli animi di ciascuno di voi, e quasi invitarvi ad un incontro spirituale, dove la Nostra presenza a questa celebrazione possa manifestarvi il cordiale e rispettoso interesse del Nostro ministero per le vostre persone, i vostri pensieri, le vostre occu­ pazioni, i vostri dolori, le vostre speranze : vorremmo far giungere in ogni spirito, che le presenti circostanze polarizzano intorno a Noi, un raggio di paterna affezione e di spirituale consolazione. Perciò vi diciamo di cuore : siate tutti salutati e benedetti ! Ma dobbiamo pur dire perché oggi Noi siamo qui, anche se già a tutti sono notissimi i motivi di questa Nostra religiosa escursione. Voi li volete ascoltare enunciati dalle Nostre labbra ; voi sentite come Noi li sentiamo tali motivi oggetto della vostra ben legittima ambizione, e, vogliamo credere, della vostra fedele e intelligente riflessione.

* Die 11 mensis Augusti" a. 1964. 752 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Ebbene, Noi vi diremo, innanzi tutto, che questi motivi Noi li sen­ tiamo potenti ed urgenti nel Nostro spirito; non saremmo altrimenti arrivati quassù^ se ragioni del tutto speciali non Ci avessero spinti ad uscire dall'ambito consueto e ristretto in cui si svolge oggi la vita del Papa, per venire a rendere omaggio a Orvieto (e associamo nel Nostro pensiero la vicina e diletta Bolsena), e alle sue commemorative festi­ vità. Questo già vi dice quanta importanza Noi attribuiamo a ciò che stiamo visitando e celebrando, e quanto merito gli riconosciamo, affinché sia largamente conosciuto e venerato. Vi diremo anche che la grandezza e l'abbondanza dei motivi, che qua Ci conducono, sono tali che alcuni di essi Ci procurano qualche distra­ zione dallo scopo centrale della Nostra visita ; e perciò appena vi accen­ niamo per quel tanto che basti a farli convergere verso quello scopo stesso, o meglio a farli derivare da esso, quasi la raggiera d'un osten­ sorio, dal cui splendore il mistero eucaristico si accende come sole luminoso. Vi è infatti una ragione storica che qua Ci invita e quasi Ci chiama come ad antica dimora di Papi, come a Città che intreccia le sue seco­ lari vicende con quelle non solo del loro dominio temporale, ma altresì del loro ministero apostolico. ÍD ragione valida per richiamarci quassù a meditare i tempi che furono, ma non propizia per fissarvi la Nostra attenzione in questo momento. Non il passato ma il presente adesso Ci tiene. Vi è poi un motivo artistico, e quale !, che esercita una perenne attra­ zione a venire quassù non solo per la curiosità dei turisti, o per il godi­ mento degli artisti, ma per la devozione altresì, e soprattutto, dei cre­ denti che trovano una volta di più in questa Italia, splendida di fede e di bellezza, una superlativa opera dell'arte, tutta pervasa dall'in­ timo, forte e soave soffio d'uno spirito limpido e pio, lieto di cantare nell'armonia delle immagini, delle forine^ delle strutture la sua pace ed il suo fervore, così come vorrebbe sempre a gente di questa terra parlare delle cose divine il mistico linguaggio dell'artista cristiano, e come sem­ pre vorrebbe parlare a Dio delle cose umane la umile e potente sua voce di interprete d'un popolo forte e fedele. Sublime opera, nella quale così si riflette il genio religioso e gentile del nostro popolo, che non più umana ma quasi angelica la sentiamo, quasi miracolo a noi superiore; eppure così viva e così nostra la sentiamo, come se la nostra generazione l'avesse ideata, e tanto l'amasse come sua, da farsi affettuosamente audace di portarla a compimento in ogni sua parte, senza volerne violare Acta Pauli Pp. VI 753 l'intangibile perfezione, mentre osa offrirle un suo nuovo e appassionato tributo. Sì, qui l'arte non distrae, ma attrae, e introduce salmodiando nel recinto del sacro e del mistero. Ed è a questo recinto, vogliamo dire al motivo religioso di questa festività, e perciò di questa Nostra presenza, che dobbiamo appressarci. Dovremmo riascoltare, come una storia, che ci porta l'eco incantevole delle narrazioni medìoevali, il racconto del miracolo di Bolsena : c'era una volta un prete tedesco, che chiameremo Pietro da Praga, venuto pel­ legrino in questa terra umbra, tormentato dal dubbio... Ma voi la •conoscete benissimo questa storia deliziosa e sacra; e Noi ora non la ripeteremo. La penseremo riflessa, come in una meditazione fatta ad alta voce, nell'ofliciatura, densa di pensiero e di pietà, che Tommaso d'Aquino, allora lui pure dimorante ad Orvieto, quale maestro di cose divine nello <( Studium Curiae », qua col Papa trasferito, dedicò al mistero eucari­ stico, monumento letterario e liturgico, che da quel tempo esprime la fede e l'amore della Chiesa verso il Sacramento della Cena e della Pas­ sione di Nostro Signore. Altro speciale motivo questo, che Ci fa volen­ tieri pellegrini a questo benedetto santuario dell'oggetto centrale non solo, ma della sorgente altresì della nostra vita religiosa cattolica. E siamo così arrivati al motivo principale del Nostro viaggio ad Or­ vieto : quello di celebrare con voi il settimo centenario della famosa bolla pontifìcia Transiturus, che il Nostro lontano predecessore, un pio e valoroso figlio di Francia, Urbano IV, l'il agosto del 1264 datò appunto da questa Città, ove allora era rifugiata la corte pontifìcia, estendendo, quindi, a tutta la Chiesa la festa, già in uso nella diocesi di Liegi (dove Urbano IV era stato arcidiacono), del Corpus Domini. Quale significato dottrinale e religioso allora assumesse tale istitu­ zione Noi ora non diremo, per dovere di brevità ; né diremo quale impor­ tanza tale festa abbia raggiunto nel quadro delle solennità religiose della Chiesa; voi certo sapete come essa si connetta al grande rito pa­ squale, del quale vuol essere una continuazione, quasi un atto di dove­ roso ripensamento; e sapete come essa abbia segnato uno sviluppo magnifico, e sempre genuino e fervoroso, del culto eucaristico in tutta la Chiesa, culto che trova la sua abituale e caratteristica espressione nella processione solenne, detta appunto del Corpus Domini, che ancor oggi in un'esuberanza di fede e di fervore vuole rompere il silenzio misterioso, che circonda l'Eucaristia, e vuole tributarle un trionfo, che trabocca dalle pareti delle chiese, per riversarsi nelle vie delle città e 754 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

infondere in tutta la comunità umana il senso e la gioia della presenza- di Cristo, silenzioso e vivo concomitante l'uomo pellegrino sui sentieri del tèmpo e della terra. Voi ben sapete tutte queste stupende cose, e ancora ne tenete viva la memoria e costante il rito.

Il cristiano dinanzi al Mistero Eucaristico

Ma qui, Fratelli e figli, è il Nostro punto d'arrivo; qui la mèta del Nostro pellegrinaggio, qui il senso delle vostre commemorazioni. E qui qualche cosa di tremendo ci attende, qualche cosa di decisivo e cioè il nostro contegno interiore nei confronti del mistero eucaristico, al quale in sostanza tutto questo apparato esteriore fa da cornice. Il mistero eucaristico : come ci trova davanti a sé? come ci definisce? fedeli, entu­ siasti e rapiti dalla adesione franca e totale al mysterium fidei? incerti e dubbiosi, come il Sacerdote forestiero di Bolsena? pensosi e critici, desiderosi di risolvere in termini prosaici, demitizzati, come fosse un enigma tormentoso da spiegare in una formula facile e comprensibile l'astrusa parola di Cristo : « La mia carne è veramente cibo, e il mio sangue è veramente bevanda ... le parole che Io vi dico sono spirito e vita »? 1 ovvero indifferenti e refrattari a questo supremo e difficile di­ scorso, facili disertori dal convito del regno di Dio, a cui tutti siamo invitati? La questione, come sapete, è estremamente grave, perché coin­ volge il problema religioso nel suo epilogo risolutivo ; l'accettazione cioè o il rifiuto di Cristo : (( Volete forse andarvene anche voi? )),2 chiede Gesù, dopo il discorso a Cafarnao sul Pane del cielo ; e implica la nostra sorte suprema : « Chi mangia vivrà )).3 Carissimi figli, qui presenti! Noi vogliamo pensare che voi tutti vogliate essere classificati fra i commensali fedeli ed assorti intorno alla mensa del Sacrifìcio eucaristico, e che sappiate riconoscere nei segni del pane e del vino, dopo la consacrazione, la reale Presenza di Cristo che rinnova per noi, in modo incruento, ma vero la sua immolazione. Oh ! sia sempre questa la vostra certezza, questo il vostro tema d'inesauribile colloquio con Cristo, questo il consolante pegno della vostra eterna salvezza ! Ma siamo obbiettivi : la nostra mentalità moderna, educata a misu­ rare le sue certezze con la diretta conoscenza sensibile e con la pura

1 Io. 6, 56-64. 2 Io. 6, 58. 3 Io. 6, 52. Acta Pauli Pp. VI 755 ragione scientifica, e ingombra di innumerevoli impressioni fantastiche suscitate dalle invenzioni letterarie e dalle rappresentazioni degli spet­ tacoli che dominano e plasmano, oggi, la nostra psicologia, dura molta fatica ad accogliere con fede sicura e con pietà sincera l'ineffabile an­ nuncio eucaristico : questo è il mio Corpo, questo è il mio Sangue ! La nostra mente rimane come stordita ; non trova i concetti, non trova le ragioni, non trova le conseguenze d'un tale annuncio. Che cosa è? che cosa significa? e soprattutto : come può essere un tale fatto, che sembra contraddire alle leggi fìsiche e biologiche, che noi conosciamo? e perché il Signore, se voleva a noi comunicarsi, ha scelto un modo per noi così incomprensibile ? La risposta richiederebbe interminabile discorso; ma Noi non pos­ siamo lasciarla mancare, sia pure in semplicissimi cenni, a tutti aperti, se non a piena comprensione, a invitante riflessione almeno. A noi mo­ derni, formati alla mentalità razionale e immaginosa che dicevamo, riesce difficile ammettere la Realtà che questo Sacramento ci presenta; occorre la fede, l'adesione semplice e amorosa alla Parola, che ci annun­ cia il mistero eucaristico; e questa adesione esige una nostra rieduca­ zione a pensare con un impegno e una coerenza, che i nostri vecchi, più poveri di noi nella cultura, ma più schietti e più fiduciosi nella Verità che viene da Dio, esercitavano, anch'essi certo con fatica e con merito, ma più facilmente di noi. Noi moderni, in compenso, siamo meglio disposti a capire il perché di questo Sacramento. Il come ci mette in uno sforzo interiore ; il perché ci apre incantevoli scoperte. Abbiate pazienza, e concedeteci ancora per un momento la vostra attenzione. Sant'Agostino ci è guida. Nell'Eucaristia possiamo consi­ derare tre aspetti : primo, ciò che si vede : il pane ed il vino ; secondo, ciò che si crede ed è raffigurato nelle apparenze del pane e del vino ; e che è in realtà il Corpo ed il Sangue di Cristo ; terzo, ciò che significa questa esibizione del Corpo e del Sangue di Cristo sotto le figure di pane e di vino.4 A questa terza questione noi possiamo dare una risposta (che non è che un frammento di quella immensa, che ci possono dare i Mae­ stri della Teologia, primo fra essi S. Tommaso) ;5 una risposta che ci riempie di ammirazione e che ci lascia intravedere qualche cosa del pen­ siero di Cristo su tutto il mistero eucaristico ; ed è semplicissima, perché altro non dice che questo : Cristo usando della sua divina potenza, si è rivestito di queste apparenze per affermare nel modo più espressivo ed

4 Cfr. Serm. 272; P.L. 38, 1246. 5 Cfr. III, 73, 3 etc. 756 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

evidente che Egli vuol essere alimento interiore, moltiplicato per tutti. Ha voluto parlarci per via di segni per farci comprendere che Egli è il Pane, che Egli cioè è il cibo disponibile e insostituibile dell'uma­ nità redenta. Come non si può vivere senza il pane materiale, così non si può vivere spiritualmente senza Cristo. Egli è necessario, Egli è la Vita, Egli è pronto per ciascuno di noi, Egli vuol essere il principio interiore della nostra soprannaturale esistenza terrena per essere il datore della nostra pienezza nella vita futura.

A Cristo e al suo Vangelo il primato

A questa conclusione ci conduce e quasi ci obbliga la più elementare meditazione sull'Eucaristia ; e ad essa ci invita la presente celebrazione commemorativa dell'istituzione della festa del Corpus Domini. Ed è conclusione formidabile, perché pone dinanzi a noi una scelta che ha ragione di vita, o di morte. Si tratta dèlia scelta o del rifiuto di Cristo. Egli arriva a noi per tante vie : la storia, la tradizione, la Chiesa, il Vangelo; poi arriva Lui, Lui stesso, ma comprensibile solo per chi ha fede, e si presenta a noi nei simboli del pane e del vino, e ci dice : Io sono il tuo pane, il tuo sostegno, la tua forza, la tua pace, la tua felicità ! E la scelta si pone fra Lui, il Pane del cielo, e il pane della terra, cioè le risorse che per vivere ci può dare il mondo dei beni temporali, ch'Egli pur sa essere a noi necessari, se Egli stesso ha moltiplicato i pani per la fame corporale di coloro che per ascoltare la sua voce lo avevano seguito. Si pone cioè il complesso e drammatico problema che tormenta gli uomini del nostro tempo e determina il loro orientamento vitale : se basti il pane della terra, cioè il complesso dei beni economici e dei beni tempo­ rali, a saziare la fame di vita, ch'è propria dell'uomo : se la ricerca e il godimento di questo pane terrestre ed effimero debbano ignorare il pane del cielo, cioè Cristo, la fede, la concezione cristiana della vita, e deb­ bano escluderlo dai programmi dell'attività moderna : e se finalmente sia a noi possibile, a noi doveroso dare a Cristo e al suo Vangelo il pri­ mato che Gli spetta, senza rimanere privi di quel pane della terra, ch'è pur dono di Dio, ch'è indispensabile alla nostra presente esistenza e che Cristo così ha benedetto da farne sacramento della sua perenne ed incar­ nata presenza fra noi.

L'odierno messaggio di Orvieto

Voi, figli saggi e custodi amorosi di queste tradizioni piissime e popolari, comprendete quale debba essere la soluzione di tale arduo Acta Pauli Pp. VI 757 problema, che investe, specialmente nel nostro Paese, la vita contempo­ ranea ; la soluzione non può essere diversa che un nuovo e vigoroso atto di fede in Cristo Signore e nella sua parola. Voi sentite sorgere nei vostri animi, risvegliati da queste celebrazioni, una luce, una forza spirituale, che potremmo chiamare il messaggio di Orvieto : — non creda l'uomo di oggi di trovare altro nutrimento alla sua insa­ ziabile fame di vita, se non nella fede e nella comunione di Cristo Signore ; — non creda l'uomo di oggi che per conquistare il pane terrestre, di cui ha bisogno la sua vita temporale, debba porre l'alternativa alla ricerca del pane della vita religiosa e della fedeltà alla tradizione cat­ tolica ; — non creda l'uomo di oggi che il tesoro di fede e di bellezza che gli viene dalla storia e dalla civiltà cristiana abbia ormai un semplice valore archeologico e folcloristico, e non pensi di poterlo degnamente conservare e conservare come un cimelio prezioso, sì, ma spento di verità e di realtà interiore : diventerebbe cenere nelle sue mani ; — ma creda l'uomo di oggi che chi cerca, sulla parola di Cristo, il regno di Dio innanzi tutto, avrà pane, avrà l'abbondanza anche dei beni naturali della scienza, della tecnica, del lavoro, dell'arte ; — creda l'uomo d'oggi che ancor più di ieri Cristo gli è necessario : risvegliati in lui i desideri della libertà, della maturità umana, del pro­ gresso sociale, della pace, sappia che non solo a possederli, ma a cono­ scerli nel loro vero concetto cotesti ideali, è necessario il Maestro, il Maestro divino che solo li può far coincidere con la verità e con la vita ; — e creda finalmente l'uomo di oggi che l'umile e fervorosa fede che Cristo nell'Eucaristia reclama da lui, è per la sua redenzione, per la sua salvezza, e per la sua felicità. Questo il messaggio di Orvieto.

Fratelli e figli carissimi! Celebrando questo sacro rito Noi avremo un ricordo, una pre­ ghiera per il Signor Presidente della Repubblica, che Ci duole sapere gravemente infermo ; vada a lui il Nostro riverente pensiero e il Nostro voto cordiale. E avremo altresì un'intenzione speciale che mai ci deve abbandonare, quella di pregare per la pace del mondo, di cui l'Eucaristia è pegno e conforto.

48 - ACTA, vol. VI, n. 12. — 30-9-1964. 758 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III Ad Moderatores et Sodales ex ordine Recollectorum S. Augustini, e Con­ gregatione Clericorum Regularium a S. Paulo, e Congregatione Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, e Missionalibus Sacratissimi Cordis Iesu, Romae coetus habentes. *

Dilecti filii, Conventus vestros Romae celebrantes, egregia fide caritateque moti, exoptastis videre Petrum. Quam ob rem, commoto sane animi affectu vos coram excipimus atque complectimur, scientes vos in persona humilitatis Nostrae illum intellegere, illum honorare, in quo et omnium pastorum sollicitudo cum commendatarum sibi ovium custodia perse­ verat et cuius dignitas etiam in indigno herede non deficit.1 In primis vos laude et gratulatione prosequimur, qui idcirco simul unanimo studio congregati estis, ut Religiosis Familiis vestris aptius in dies consuleretis, pleniore usque in luce spirituales vias collocando, per quas ipsae — suis quaeque normis atque propositis respondens — procedant oportet, pariterque habita ratione de novis arduisque aposto­ latus condicionibus, quas nostra haec aetas a multiplicibus vestris ope­ ribus expostulat. Admodum igitur laetamur, considerantes vos primos quodammodo invitationi Nostrae re et veritate respondere, quam per Encyclicas Lit­ teras a verbis incipientes Ecclesiam Suam, nuper in lucem evulgatas, universae catholicae familiae fecimus, atque adeo in illam incumbere renovationem, de qua sermonem instituimus, « ut faciem et lineamenta, quae Christus Ecclesiae suae dederit, servemus, quin immo eandem Ec­ clesiam in perfectam speciem et formam restituamus, quae et eius pri­ stinae imagini respondeat, et consentanea sit necessario illi progressui, quo ea, quasi arbor e semine, a primigeniis institutis suis ad horum tem­ porum statum iuste et legitime est perducta ».2 Animum deinde vobis addimus, ut ea, quae in conventibus vestris agitanda suscepistis — ac praesertim quae ad adulescentium, in sortem Domini vocatorum, disciplinam, ad missionalia opera exercenda, ad animorum curam pertinent — et dilucide perscrutemini, et secure ad

* Die 22 mensis Augusti a. .1964. 1 Cfr. S. Leonis M. Sermo III; P.L. 54, 147. 2 A. A. S. LVI (1964), p. 630. Acta Pauli Pp. VI 759

effectum deducatis, ut Religiosae Familiae vestrae, quae et sodalium numero et operum sollertia tantopere praestant, nova capiant incre­ menta, novasque impulsiones ad sese pro Christi Regno devovendum sumant. Ac praesertim fore confidimus, ut ad ea, quae in memoratis Ency­ clicis Litteris, de servandae paupertatis spiritu seu studio deque cari­ tate exercenda edisseruimus, animum prompte fideliterque attendatis, utpote qui ad Evangelii praecepta vitam instituentes, harum virtutum professioni atque exercitationi iam dediti sitis. Cum enim homines non verbis sed exemplis trahantur, oportet sane ut Ecclesiae filii — ac prae­ sertim ii, qui sacerdotali et religiosa vitae ratione suscepta Christum propriore gressu sequi exoptant — caelestibus fulgeant desideriis, fal­ laces mundi delicias omnino parvipendant, fratrum necessitatibus sedulo se accommodent, suique obliviscantur, beato Petro Apostolorum Prin­ cipe hortante : « Christo igitur passo in carne, et vos eadem cogitatione armamini ... Curam omnem subinferentes, ministrate in fide vestra virtutem, in virtute autem scientiam, in scientia autem abstinentiam, ... in pietate autem amorem fraternitatis, in amore autem fraternitatis caritatem. Haec enim, si vobiscum adsint et superent, non vacuos nec sine fructu vos constituent in Domini nostri Iesu Christi cognitione ».3 Apostolica Benedictio haec vota Nostra paterna benevolentia con­ firmat, quam vobis singulis universis, atque Sodalibus vestris, in toto terrarum orbe pro Christi amore adlaborantibus, peramanter imper­ timus.

IV Ingenti peregrinorum multitudini habita: Beatissimus Pater omnes bonae voluntatis homines de servanda ac tutanda pace obtestatur. *

Diletti figli e figlie,

La vostra presenza, così numerosa, così varia, così cordiale e filiale, Ci apre quest'oggi il cuore all'espressione confidente non già del con­ sueto colloquio familiare e spirituale delle Nostre Udienze generali d'ogni settimana, ma ad alcuni gravi pensieri, che tengono il Nostro animo in profonda meditazione, e che sono suscitati da due stimolanti

3 1 Petr. 4, 1 ; 2 Petr. 1, 5-8. * Die 26 mensis Augusti a. 1964. 760 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale motivi : la ricorrenza del cinquantesimo anniversario della prima guerra mondiale e del venticinquesimo della seconda, entrambe scoppiate in questo periodo dell'anno, l'una all'inizio di agosto, l'altra all'inizio di settembre, primo motivo; e secondo motivo, i dissidi acuti fra vari Paesi, oggi esistenti già tinteggiati di sangue e balenanti di minacciosi presagi.

Le vie della Giustizia sono quelle benedette dal Signore

All'approssimarsi del xxv anniversario dello scoppio della seconda guerra mondiale risorge nel Nostro animo il commosso ricordo della sera del 24 agosto 1939, quando, per ragione del Nostro servizio alle dipendenze del Papa Pio XII, di venerata memoria, Noi avemmo la ventura di assistere all'atto della radiodiffusione di quel suo messaggio, vibrante di forza e di angoscia, nel quale la voce sua fu grave e solenne, come quella di Profeta di Dio e di Padre del mondo. Eisuonano ancora dentro di Noi le lampeggianti parole: ((Oggi che... la tensione degli spiriti sembra giunta a tal segno da far giudicare imminente lo scate­ narsi del tremendo turbine della guerra, rivolgiamo con animo paterno un nuovo e più caldo appello ai Governanti e ai Popoli... È con la forza della ragione, non con quella delle armi, che la Giustizia si fa strada. E gl'imperi non fondati sulla Giustizia non sono benedetti da Dio. La politica emancipata dalla morale tradisce quelli stessi che così la vogliono. Imminente è il pericolo, ma è ancora tempo. Nulla è per­ duto con la pace. Tutto può essere perduto con la guerra. Ritornino gli uomini a comprendersi. Riprendano a trattare ... »-1 Quelle parole rimasero inascoltate da chi sognava la guerra rapida e decisiva, apportatrice di potenza e di gloria. E la guerra, una setti­ mana dopo, scoppiò. Era la seconda guerra mondiale. La prima, della quale in questi giorni è stato ricordato il cinquantesimo anniversario, non aveva dunque insegnato nulla, con i suoi milioni di morti, di mutilati, di feriti, di orfani e con le sue immani rovine? Per verità, anche dopo la prima guerra mondiale nobili e poderosi tentativi di organizzare le nazioni in società di pace furono compiuti, ma senza quella sufficiente evoluzione degli animi e degli atti internazionali verso la fiducia nella verità e nell'amore che devono rendere fratelli gli uomini e farli intenti a co­ struire un mondo di reciproco rispetto e di comune benessere.

1 A. A. S. XXXI (1939), p. 334. Acta Pauli Pp. VI 761

Anche il dramma di furore e di sangue della prima guerra mondiale ebbe dai Nostri Predecessori ammonimenti sapienti e pressanti, grida di deplorazione e di dolore. È errato, è assolutamente antistorico accu­ sare un Papa mite ed umano come San Pio X — e si è pur osato scri­ verlo — di corresponsabilità nello scoppio della guerra del 1914. Ed è poi ancora echeggiante, come terribilmente vera, nel cuore di quanti quella guerra hanno sofferta, la celebre parola di Benedetto XV di « inutile strage », riferita alla guerra stessa. Anche allora la voce del Vicario di Cristo, se ebbe echi profondi nei cuori dei popoli e tardi riconoscimenti nelle menti dei pensatori e degli storici, non ebbe che scarsa ed inefficace accoglienza da parte dei Governanti delle Nazioni e dei Dirigenti della pubblica opinione. La diffidenza, che ha circondato gli interventi ammonitori del ma­ gistero pontifìcio, non Ci scoraggia a rinnovare i Nostri paterni richiami alla pace, quando l'ora della storia, anzi il dovere del Nostro aposto­ lico ufficio lo richieda. La solenne e suggestiva parola, che il Nostro immediato Predecessore Giovanni XXIII, di felice ricordo, rivolse al mondo con la sua Enciclica Pacem in terris, non è risonata invano ; il mondo sentì ch'essa aveva il duplice fascino della sapienza e della bontà. Sembra a Noi che la ricorrenza anniversaria, cinquantenaria l'una, venticinquesima l'altra, delle due guerre mondiali, che hanno insanguinato la prima metà del nostro secolo, offra occasione propizia per fare eco a quei messaggi, di pace e per mantenerne vivo ed operante il tonificante ricordo e monito. È la pace un bene supremo per l'umanità che vive nel tempo ; ma è un bene fragile, risultante da fattori mobili e complessi, nei quali il libero e responsabile volere dell'uomo gioca continuamente. Perciò la pace non è mai del tutto stabile e sicura ; deve essere ad ogni momento ripensata e ricostituita; presto si indebolisce e decade, se non è inces­ santemente richiamata a quei veri principi che soli la possono generare e conservare.

Decadimento di basilari principi e rinascita di pericolosi criteri

Ora Noi assistiamo a questo preoccupante fenomeno : il decadimento di alcuni basilari principi, su cui la pace deve fondarsi e di cui si credeva raggiunto, dopo le tragiche esperienze delle due guerre mondiali, un fermo possesso. Nello stesso tempo vediamo rinascere alcuni pericolosi criteri, che di nuovo servono a guidare una miope ricerca dell'equilibrio, 762 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale o meglio d'una instabile tregua nelle relazioni delle nazioni e delle ideo­ logie dei popoli fra loro. Di nuovo si oscura il concetto del carattere sacro e intangibile della vita umana, e si vanno nuovamente calcolando gli uomini in funzione del loro numero e della loro eventuale efficienza bellica, non in ragione della loro dignità, dei loro bisogni, della loro comune fratellanza. Si avvertono nuovi sintomi d'una rinascita di divisioni e di opposi­ zioni fra i popoli, fra le varie stirpi e fra le differenti culture : guidano questo spirito di divisione gli orgogli nazionalistici, le politiche di pre­ stigio, la corsa agli armamenti, gli antagonismi sociali ed economici. Ritorna il concetto illusorio che la pace non possa fondarsi che su la terrificante potenza di armi estremamente micidiali, e mentre, da un lato, nobilmente ma debolmente si discute e si lavora per limitare e per abolire gli armamenti, dall'altro, si continua a sviluppare e a perfezio­ nare la capacità distruttiva degli apparati militari. Di nuovo viene meno il terrore e l'esecrazione della guerra come mezzo vano per risolvere con la forza le questioni internazionali, mentre in diversi punti della terra esplodono in scintille paurose episodi bellici, estenuando la capacità mediatrice degli organi istituiti per mantenere sicurezza alla pace e per rivendicare al metodo delle libere e onorevoli trattative diplomatiche la prerogativa esclusiva delle procedure riso­ lutive. Risorge così l'egoismo politico o ideologico come espressiva direttiva della vita dei popoli ; si attenta alla tranquillità di intere nazioni orga­ nizzandovi dal di fuori propagande sovversive e disordini rivoluzionari ; si abusa perfino della declamazione pacifista per favorire contrasti sociali e politici. Risorgono l'egoismo, l'interesse esclusivista, la tensione passionale, l'odio fra i popoli; e viene meno il culto della lealtà, della fratellanza e della solidarietà ; viene meno l'amore !

/ validi fondamenti per la sicurezza e la concordia Se la sicurezza dei popoli riposa ancora sull'ipotesi d'un legittimo e collettivo impiego della forza armata, Noi dobbiamo ricordare che la sicurezza può riposare ancor più sullo sforzo della mutua compren­ sione, su la generosità d'una leale e vicendevole fiducia, sullo spirito di collaborazione programmatica, in comune vantaggio ed in aiuto spe­ cialmente ai Paesi in via di sviluppo. Riposa cioè sull'amore! Acta Pauli Pp. VI 763

Ed è ancora di quest'aurea parola che Noi faremo menzione ed elogio per distendere sulle memorie delle atroci guerre passate il candido manto della pace. Lo vorremmo disteso sui cimiteri di guerra, affinché fossero in essi composte le salme dei caduti che ancora attendono il gesto dell'ultima umana pietà e aspettano che gli orfani parenti le possano visitare e onorare ; ed affinché il tragico sonno di tante vittime tenesse sveglio nelle generazioni superstiti e successive l'ammonitrice memoria del terribile dramma che non deve ripetersi più ! Lo vorremmo innalzato, come vessillo d'amicizia e di speranza, sopra i padiglioni dei consessi internazionali, a gloria ed a conforto di quanti con sapienza e con rettitudine lavorano per rendere i popoli fratelli. Lo vorremmo trasfigurato nell'orizzonte della storia presente e futura, quasi a lasciar trasparire che la sua luce ideale non può che venire dal sole del Dio vivente : senza la fede in Dio, come può essere la pace sincera, libera e sicura?

Uomini di buona volontà ! ascoltate la Nostra umile voce, fraterna e paterna, che rievocando le memorie incancellabili dei due immani con­ flitti non proietta sulla scena presente del mondo fantasmi vuoti e pau­ rosi, ma vuol far giungere nell'intimo dei cuori l'invito alla riflessione saggia e responsabile, l'esortazione a collocare sopra ogni interesse, sopra ogni valore quello dell'umana dignità e della fraterna concordia, il presagio della letizia e della prosperità, che non possono mai più nascere dalla guerra, ma dalla pace nella sincerità e nella bontà. È Dio che mette sulle Nostre labbra questo messaggio, e Noi al mondo fidenti lo trasmettiamo col Nostro saluto e con la Nostra Bene­ dizione ! 764 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Ad iuvenes operarios quarumdam Europae nationum e Sodalitate v. d. « Jeunesse Ouvrière Chrétienne », qui Argentorati coetui interfuerunt ad Statuta edenda v. d. « Statut du Jeune Travailleur d'Europe ». *

Chers Fils et Filles de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne, Nous voici présent au milieu de vous pour vous féliciter et Nous réjouir avec vous de ce grand Rallye européen qui vous rassemble à Strasbourg. Deux mille délégués, plus de vingt mille participants, de quatorze nations, dans la capitale de l'Alsace, cette ville dont la voca­ tion européenne semble inscrite depuis toujours dans la géographie et dans l'histoire : quel beau spectacle, en vérité, combien réconfortant et encourageant !

1. Nous saluons d'abord en vous la jeunesse ouvrière : celle qui connaît le travail et la peine ; celle qui sait, mieux que d'autres, le prix de l'effort et du sacrifice ; celle qui ressent avec peine le manque d'égards pour sa dignité, et parfois aussi peut-être une insuffisante reconnais­ sance de la société pour tout ce que lui apportent vos forces juvéniles et pleines de promesses. Chers Fils, que tout cela n'entame pas votre foi et votre courage. Ne laissez jamais l'abattement, le désenchantement, le pessimisme, pé­ nétrer dans vos âmes. Et surtout gardez intacte votre fierté d'appar­ tenir au monde du travail. Que toutes les expériences que vous y faites exaltent vos âmes et les stimulent à vouloir et à construire — aujourd'hui pour vous, et demain pour vos enfants — un monde plus humain, plus juste, plus fraternel.

2. Nous saluons en vous la jeunesse ouvrière chrétienne, celle que Dieu a suscitée au cœur de notre siècle, par le moyen d'un de ses prêtres : votre admirable et infatigable fondateur, votre et Notre cher Monsei­ gneur Cardijn. Grâce à lui, grâce à l'ardeur communicative qu'il a su allumer au cœur d'autres prêtres, grâce aux militants qu'ils ont formés, la J.O.C, vous a appris à devenir de dignes fils de l'Eglise, de vrais apôtres du Christ, de courageux témoins de son Evangile auprès de vos frères de travail : car c'est tout cela qu'évoque ce mot nouveau qui a fait pour vous son entrée dans le langage des hommes, le beau nom de

Die 1 mensis Augusti a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 765

Jociste, que des milliers de jeunes portent aujourd'hui, la tête haute, à la face du monde. Chers fils, c'est votre titre de noblesse : efforcez-vous d'être chaque jour plus dignes de le porter ! N'oubliez jamais que la J.O.C, est d'abord et avant tout un mouvement apostolique.

3. Nous saluons en vous, enfin, la jeunesse ouvrière chrétienne euro­ péenne, désireuse de développer un esprit international et communau­ taire parmi les jeunes travailleurs de quatorze Pays, et soucieuse de montrer que les jeunes ouvriers chrétiens s'intéressent aux problèmes de l'Europe et entendent bien participer à la construction de ce continent. A cela aussi, chers Fils, l'Eglise vous encourage. Car rien de ce qui rapproche les hommes ne lui est indifférent, et c'est par étapes — elle le sait bien — que le monde s'achemine vers son unité. Travaillez donc, comme votre Mouvement vous y invite, à dresser l'inventaire des situa­ tions qui sont faites aux jeunes travailleurs européens d'aujourd'hui ; suggérez les améliorations éventuelles à apporter aux diverses législa­ tions sur le travail des Jeunes ; proposez même hardiment des applica­ tions pratiques, qu'il s'agisse de l'entreprise, de l'école, de la famille. C'est à l'élaboration d'une sorte de Statut du Jeune Travailleur d'Eu­ rope que vous contribuerez ainsi, dans un esprit, non de revendication, mais de service; non d'antagonisme et de rivalité, mais d'entente et d'entr'aide fraternelle; non de critique négative, mais d'efficacité constructive. Et, ce faisant, vous aurez travaillé, pour votre part, à poser les fondements d'une Europe pacifiée et unie, prélude d'un monde où les hommes auront appris enfin à se connaître, à s'estimer, à s'aimer. Que votre Rallye vous fasse mieux sentir tout le prix de cette grande fraternité des jeunes travailleurs chrétiens ; qu'il vous stimule à amener vos frères à Celui qui en est la source et le sublime modèle : le Christ. C'est son amour qui vous rassemble aujourd'hui autour de l'autel : que ce soit toujours l'aliment et le moteur de votre union, de votre joie et de votre ardeur conquérante. En avant, chers Fils et chères Filles de la Jeunesse Ouvrière Chrétienne ! L'Eglise vous suit avec amour et appelle sur votre apostolat la grâce qui le rendra fécond. A tous, aumôniers, or­ ganisateurs, délégués, jeunes travailleurs et jeunes travailleuses pré­ sents à Strasbourg, et à tous les Jocistes dispersés dans le monde, mais qui sont près de vous en ce moment par la pensée et par le cœur, Nous accordons, en gage de Notre paternelle bienveillance, une grande et affectueuse Bénédiction Apostolique. 766 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

I PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 7 Iulii 196Jf. — Cathedrali Ecclesiae Salmantinae praefecit R. D. Maurum Rubio Repullés, ex archidioecesi Matritensi, curatorem iuve­ num catholicorum Hispanicae Nationis. die 8 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Tagariensi R. D. Alber­ tum Cosme do Amaral, in Seminario Lamacensis dioecesis magistrum pietatis, quem deputa vit Auxiliarem Excmi P. D. Florentini de An- drade et Silva, Episcopi titulo Heliosebasteni atque Administratoris Apostolici (( sede plena » dioecesis Portugallensis. die 9 Iulii. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Ecclesiae No- vensi Exc. P. D. Mauritium Perrin, hactenus Archiepiscopum Cartha- ginensem, quem constituit Praelatum Ordinarium praelaturae « nul­ lius » Tunetanae, noviter erectae. die 30 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Lapdensi R. D. Iosephum Aurelium Plourde, e dioecesi Edmundstonensi, quem deputavit Auxi­ liarem Excmi P. D. Rosarii Brodeur, Episcopi Alexandrini in Ontario. — Titulari episcopali Ecclesiae Mediensi R. D. Antonium Hacault, sacrae theologiae doctorem in Seminario maiore archidioecesis S. Boni­ facii, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Baudoux, Ar­ chiepiscopi eiusdem archidioecesis. die 11 Augusti. — Titulari, pro hac vice archiepiscopali, Eccle­ siae Medianensi Exc. P. D. Ioannem Hugonem Mac Donald, hactenus Archiepiscopum Edmontonensem. Sacra Congregatio Consistorialis 767

II GALLIAE

DECRETUM De constitutione Officii Cappellani Directoris Generalis Vicariatus Ca­ strensis. Vicariatus Castrensis Galliae, Decreto Consistoriali « Obsecundare votis » diei 26 Iulii 1952 erectus, Vicario Castrensi, tribus Cappellanis directoribus pro copiis respective terrestribus, maritimis et aeréis, ce­ teris militum cappellanis atque subditis religiosis et laicis constitutus fuit. Cum autem ob varias recentis aevi vicissitudines, Emus P. D. Mauritius S. R. E. Cardinalis Peltin, Archiepiscopus Parisiensis et Galliae Vicarius Castrensis, ab Apostolica Sede postulaverit ut novum apud Vicariatum Castrensem constitueretur Officium, id est Cappel­ lani Directoris Generalis, SSmus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, ratus huiusmodi munus animarum saluti profutu­ rum et praehabito favorabili voto Excmi P. D. Pauli Berteli, Archiepi­ scopi titularis Nicomediensis et in Gallia Nuntii Apostolici, referente infrascripto Cardinali Sacrae Congregationis Consistorialis Secretario, porrectis precibus benigne adnuere dignatus est. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, in Vicariatu Castrensi Galliae munus Cappellani Directoris Generalis instituit ac erigit. Sacerdos ad hoc munus ab Apostolica Sede — servatis servandis — deligetur et episcopali dignitate insignietur. Eius hae erunt partes : auxiliarem Vicario Castrensi navare operam, de militum spirituali cura universam rem componendo, facultatibus in omnes Vicariatus Ca­ strensis subditos instructi quae, congrua congruis referendo, Codex Iuris Canonici Vicario Generali tribuit ; Vicariatus Castrensis regimen — nisi aliter a Sancta Sede provisum fuerit — vacante officio Vicarii Castrensis sumere atque de assumpto munere Sacram Congregationem Consistorialem certiorem facere. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sanctitas Sua memo­ ratum Excmum P. D. Paulum Bertoli deputare dignata est, opportunis et necessariis conlatis facultatibus, etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, et 768 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale onere imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam pri­ mum mittendi actus peractae exsecutionis authenticum exemplar. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum, perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 28 Martii 1964.

CAROLUS Card. CONPALONIERI, a Secretis L. % s. t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

i KOTABABTJENSIS (SUKARNAPURAËNSIS)

DECRETUM De mutatione nominis vicariatus apostolici

Cum Excmus ac Revmus Dominus Octavius De Liva, Archiepiscopus tit. Heliopolitanus in Phoenicia et Apostolicus in Indonesia Internun­ tius, proposuisset ut praesens denominatio vicariatus apostolici Kota- baruensis ita permutaretur ut deinde Sukamapuraënsis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo Sukarnapura nuper urbi Kotabaruensi datum, Sacra haec Congregatio de Propaganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudati Internuntii Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Do­ mino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supra- memoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum con­ fici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 12 mensis Iunii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. ffî S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolitan. in Pisidia, a Secretis Sacra Congregatio de Propaganda Fide 769

II RAIPURENSIS

DECRETUM De mutatione finium provinciarum ecclesiasticarum

Quo efficacius animarum curae intra limites praefecturae aposto­ licae Raipurensis in Republica Indiana provideatur, preces ad banc Sacram Congregationem de Propaganda Fide porrectae sunt, ut eadem praefectura apostolica a provincia ecclesiastica Nagpurensi, quae in Statu civili de Marharashtra extenditur, separetur et provinciae eccle­ siasticae Bhopalensi, in Statu civili de Madhya Pradesh sitae, aggregetur. Quas preces eadem Sacra Congregatio benigne excipiens, attento favorabili voto Excellentissimi ac Reverendissimi Domini Iacobi Ro­ berti Knox, Archiepiscopi titularis Melitenaei atque in India Apostolici Internuntii, vigore specialium facultatum sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, praefecturam apostolicam Raipurensem a provincia ecclesiastica Nagpurensi seiunxit et provinciae ecclesiasticae Bhopalensi aggregavit atque hoc ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Iulii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S.

Eduardus Pecoraio, Subsecretarius

III DARESSALAAMENSIS - NACHINGWEAËNSIS DECRETUM De finium dioecesium commutatione Cum in territorio Tanganyikae meridionalis limites intra archidioe­ cesim Daressalaamensem et dioecesim Nachingweaënsem hodiernis apostolatus necessitatibus non amplius respondere videantur, ad partia­ lem eorundem limitum commutationem inter memoratas circumscrip­ tiones ecclesiasticas efficiendam procedere visum est. 770 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Itaque hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, acceptoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Guidonis Dei Mestri, Archiepiscopi tit. Tuscamiensis atque Apostolici in Africa Orientali Delegati, vigore facultatum specialium sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Div. Prov. Papa VI concessarum, limites inter supra­ dictas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos censuit ut in posterum ad dioecesim Nachingweaènsem pertineat ea districtus civilis eiusdem nominis pars — vulgo Liwale — quae usque adhuc archidioe­ cesi Daressalaamensi addicta erat, atque praesens ad rem Decretum con­ fici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 9 mensis Iulii a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. Eduardus Pecoraio, Subsecretarius

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i RUBAGAEN.

Canonizationis Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX Martyrum Ugandensium.

SUPER DUBIO

An et de quibus miraculis, post indultam eisdem Beatis Martyribus ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Triumphales honores viri sancti meruerunt, qui pro Christo san­ guinem fuderunt, corpora sua propter Deum ad supplicia tradiderunt, testimonio fidei veri Christi imitatores effecti ; non timentes verbera car- nificum heredes in domo Domini facti sunt : ideo mercedem laboris dedit illis Deus. Sacra Congregatio Rituum 771

Inter hos fidei héroes adnumerantur et beati Carolus Lwanga, Mat­ thias Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti socii qui, annis 1885- 1887 inter Afras gentes verbo et exemplo christianam fidem praedica- runt et gloriosa morte confirmarunt. Beatorum honoribus eos Benedictus Papa XV fe. re. anno 1920 in Basilica Vaticana solemniter decoravit. Horum sanctitatis fama de die in diem inter finítimas quoque re­ giones dilatata est et valde succrevit, atque eorum intercessione quam­ plures favores Deus Optimus Maximus elargiri benigne dignatus est. Quos inter sollertissimi Causae actores duos selegerunt, veri miraculi notas praeseferentes, quos, scientiae lumine perpensos, ad solemnem eorum canonizationem celebrandam proposuerunt, ut ad Afras gentes christiana religio magis magisque splendeat. Binae sanationes de quibus agitur, Rubagae in Uganda, evenerunt anno 1941 in sororibus Richilde Buck et Maria Aloisia Criblet, ex Insti­ tuto Missionariarum Dominae Nostrae de Africa, per intercessionem Beatorum Martyrum Ugandae. En earum factispecies. Die 21 Novembris anno 1941 quaedam sorores Instituti Missionaria­ rum Dominae Nostrae de Africa in locum Kisubi deambulationem con­ fecerunt una simul cum alumnis scholae Rubagaënsis eiusdem Insti­ tuti, nescientes gravissimam infectionem pestis pulmonariae ibidem grassari. In nosocomio Kisugensi aegrotabat germanus sororis Philo- theae, quae imprudenter fratri usque ad mortem adstitit. Rubagam reversa horribili morbo affectam se sensit, et sororis Richildis curae committitur. At biduo post e vita discessit. Die 30 subsequenti et ipsa soror Richildis symptomata advertit pestis pulmonariae primitivae, quam diagnosim medici nosocomii loci Kam­ pala plene confirmarunt, in eo vero nosocomio recipi nequivit quia non erant in promptu lectuli. In nosocomium Rubagaënse tandem ingressa est una simul cum sorore Maria Aloisia Criblet, domus moderatrice, et ipsa eodem morbo laborante. Huius nosocomii medentes gravitatem morbi earundem sororum analysi bacteriológica confirmarunt, atque sulphamiticis aegrotas curare coeperunt. Interim beatis Martyribus Ugandensibus sorores ac fideles omnes preces effundere curarunt, eorumque reliquias aegrotis appo­ suerunt. Tres post dies ambae sorores sanitati restitutae sunt, ingenti cum medicorum admiratione, qui tam ob parvam quantitatem medici­ nae ore haustam, quam ob temporis brevitatem ad optatum effectum 772 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

obtinendum sanari neminem posse a peste pulmonaria primitiva, expe­ rientia docti, existimabant. De mira, instantánea et perfecta duarum sororum resumpta valetu­ dine in Curia archiepiscopali Rubagaènsi iuridicae inquisitiones per­ actae fuerunt mense Martio anni 1962, quae Romam transmissae, pri­ mum a peritis S. Rituum Congregationis, demum in duplicibus ses­ sionibus commissionis medicae eiusdem S. Congregationis diligenti stu­ dio perpensae sunt, atque omnes diagnosim, prognosim et instanta- neam sanationem duarum sororum plene confirmarunt. Obtenta dispensatione a Congregatione antepraeparatoria super duobus assertis miraculis cognoscendis, de eis actum in Congregatione praeparatoria in Vaticano die 24 Martii anni huius habita, ac dein in generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI, item in Vaticano die 7 mensis huius, in qua Emus ac Revmus Dominus Paulus Cardinalis Giobbe, Causae Ponens seu Relator, dubium discutiendum proposuit : An et de quibus miraculis, post indultam Beatis Martyribus Ugandae ab Apostolica Sede venerationem, constet in casu et ad effec­ tum de quo agitur. Eminentissimi Patres Cardinales, Reverendissimi Praelati Officia­ les et Revmi Consultores theologi suum quisque votum protulerunt. Beatissimus vero Pater mentem suam aperire distulit, adstantes enixe adprecatus ut Datorem luminum secum exorarent in re tanti momenti. Hanc vero selegit diem in qua, Sacro piissime litato, edixit : Constare de duabus miris sanationibus sororum Richildis Buch et Mariae Aloi- siae Criblet a peste pulmonaria primitiva, per intercessionem Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX so­ ciorum Martyrum Ugandae. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in acta S. Rituum Congre­ gationis referri mandavit. Datum Romae, die 15 Iulii anno 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Sacra Congregatio Rituum 773

II COMEN, SEU MEDIOLANEN.

Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae.

SUPER DUBIO

An et de quitus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur.

Venerabilem Dei Servum Aloisium Guanella, sacerdotem et funda­ torem Congregationum Servorum a Caritate atque Filiarum S. Mariae a Providentia, heroicas exercuisse virtutes theologicas et cardinales cete­ rasque earum comites et socias Ioannes Papa XXIII san. mem. die 6 mensis Aprilis anno 1962 solemni decreto edixit. Binis autem miris, quae ad effectum beatificationis proposita sunt, heroicae ipsius Venera­ bilis virtutes novam accipiunt firmitatem et certitudinem novoque coru- scant splendore. Humano namque testimonio suffragium ipsius Dei Omnipotentis Maximi accessit veluti sigillum, quo sanctitas illustris huius viri confirmatur. Porro duae, quae precibus et meritis praedicti Venerabilis patratae feruntur a Deo mirae sanationes compendiose nunc describuntur, hodie­ que huius Decreti promulgatione Summi Pontificis auctoritate appro­ bantur. I. Puella Maria Uri undecim annorum, quae in hospitio Sororum S. Mariae a Providentia in pago quem vulgo appellant Lora, intra Comensis dioecesis fines, degebat, die 27 mensis Maii anno 1932, fere improviso doloribus ex abdomine laborare coepit, quibus assidua vomi- tio ac vehemens obstinatusque singultus statim accesserunt; tota inter acerbissimos dolores Auxit nox. Mane autem insequentis diei, cum in melius visa sit versari, ut Missae interesset e lecto surrexit ; at viribus illico defecit conciditque. Vehementibus rursus capta doloribus, nihil sumpsit, quod non illico nauseans reiectasset, non exclusa sacra per modum viatici Hostia. Accitus medicus agi inquit de peritonaei inflam- matione acutissima, adiuncta cordis adynamia. Alter quoque arcessitus medicus diagnosim eandem et therapiam, quae dicitur, cardiotonicam confirmavit. Exclusa cuiusvis chirurgici interventus utilitate atque remediis frustra adhibitis, bini medici infaustam prognosim edixere. Re quidem vera, sub vesperis aegrotae condiciones adeo in peius ruerunt, ut animam fere ageret; iamque e paterna domo vestem, quam puellula

49 - ACTA, vol. VI, n. 12. — 30-9-1964. 774 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale adhibuerat cum primum ad Sacram Synaxim accesserat, detulerant, ut eadem brevi demortua innocens indueretur. Sed ecce, mirum evenit : Religiosae, quibus ut proxime mori turam commiserat medicus, parti aegrae puellae reliquiam Venerabilis Aloisii Guanella applicuerunt, eique stamina vestis, qua olim Venerabilis idem utebatur, impegerunt, precesque Deo ferventes adhibuerunt. Neque incassum, nam Venerabilis e caelo precibus annuit : media nocte placidissimus puellam complexus est somnus, ex quo mane, hora sexta, expergefacta, se plane sanatam persensit, cibumque libenter appetivit. Accurrens medicus nulla diri morbi vestigia comperit et sanationem mirabundus comprobavit. Sanationem hanc praeter naturae vires et leges contigisse cum me­ dentes tum ex officio periti et testes professi sunt. II. Altera mira sanatio respicit dominam Teresiam Pighin, nup­ tam Ioanni Rosset rusticano in oppido Zoppola, intra civilis provinciae Utinensis fines posito. Ipsa namque, quatuor liberorum optima mater, nihil de sua valetudine conqueri debuit usque ad trigesimum primum aetatis annum. Eo autem tempore, mense scilicet Februario anno 1929, gravi virium defectione, nocturnis sudoribus, tussi cum purulento ex- screatu serotinaque febri affici coepit. A cura medicus, de pulmonari tabe agi cum suspicatus esset, infirmam in valetudinarium civitatis Pordenone mense Augusto anno 1929 deduci iussit. Ibi, diagnosi confir­ mata et medicis remediis adhibitis, in melius se habuit, indeque post mensem ad lares rediit et consuetos suscepit labores. At, vix uno transacto mense, Teresia novi morbi symptomata ostendit, cuiusmodi stabilem in media spina dolorem et fere assiduam febriculam; quibus mox ingravescentibus tanta inferiorum artuum accessit debilitas, ut se sustinere vix valeret. Quapropter, die 1 mensis Maii a. 1932, in eodem valetudinario iterum excepta est, edita diagnosi de morbo, qui a Pott vocatur. Condiciones autem eius biennio ibi transacto in peius semper vertebant, donec mense Maio a. 1934 valetudinario dimissa est, persi- stentibus in spina doloribus et artuum inferiorum paralysi. Inde col­ locata fuit in hospitio Sororum S. Mariae a Providentia apud Gordi- gnano, ubi perseverante morbo Pottiano, prognosis omnino infausta edita est. A mense Maio ad Novembrem usque eiusdem anni, duro lecto sfrata decubuit infelix infirma, desperata curatione. Variis itaque implicita morbis, Teresia ad extrema devenerat. Ipsa tamen nihil de fiducia quam in solo Deo habebat repositam recuperan­ dae valetudinis remisit. Mense igitur Novembri, sorores quoque suas adiunxerunt férvidas preces, ut Venerabilis Aloisii Guanella patroci­ nium implorarent. Nec frustra : mane enim erat diei 2 Decembris, cum aegrota toto corpore tremorem serpere ac bene se habere sentit ; in lecto Sacra Congregatio Rituum 775 sedit, vestes induit suas, assurgit astantibus testibus, et dein per aulas hospitii graditur demirantibus omnibus. Oonvaluerat plene! Post­ modum labores suscepit in ipso hospitio, postea domi, ea quidem firmi­ tate virium, ac si aegrotasset numquam. Ultra naturae vires et ordinem hanc sanationem contigisse medens, periti ex officio et testes aperte fassi sunt. In ecclesiasticis Curiis Comen., super priore, et Victorien. Venetorum super altera sanatione instructi sunt processus apostolici, de quorum iuridica vi decretum est editum die 27 Iulii anno 1962. Consilii medici huius Sacrae Rituum Congregationis die 21 mensis Maii anno 1963 celebrata est sessio, in qua diligenter acuteque de utra­ que sanatione disceptatum est atque proclamatum easdem scientia medica explicari non posse. Praeparatoria deinde Congregatio ad Vati­ canum habita est die 3 Martii anni huius, quam generalis, quae dicitur, Congregatio die 7 huius decurrentis mensis Iulii, coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI, secuta est, in qua infrascriptus Cardi­ nalis, loco et vice Revmi Cardinalis Clementis Micara, Episcopi Veli- terni Causaeque ipsius Ponentis seu Relatoris, sequens dubium discu­ tiendum proposuit : An et de quibus miraculis constet in casu et ad effectum de quo agitur. Omnes autem qui interfuerunt, tum Revmi Cardinales, sacris tuendis ritibus praepositi, tum Praelati Officiales Patresquè Consultores affirmativum suffragium singuli tulerunt. Bea­ tissimus vero Pater suam patefacere sententiam de more distulit, superni luminis copiam in tanti momenti negotio interim petiturus. Hodierno tandem die, eucharistico Sacrificio religiosissime litato, pronuntiavit : Constare de duobus miraculis, Venerabili Servo Dei Aloisio Guanella intercedente, scilicet de primo : Instantaneae perfec- taeque sanationis puellae Mariae Uri a gravissima peritonitide acuta diffusa hypertoœica ; et de altero : instantaneae perfectaeque sanationis dominae Teresiae Pighin a paraparesi spastica e morbo Pottiano, una cum gravissimis atrophiis muscularibus, rigiditate articulari ac posi­ tionibus abnormibus artuum inferiorum in subiecto exitibus scleroticis tuberculosis pulmonaris affecto. Hoc autem Decretum promulgari et in acta Sacrae Rituum Congre­ gationis referri mandavit. Datum Romae, die 15 Iulii a. D. 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S. t Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 776 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

III DERTHONEN

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Aloisii Orione, sacerdotis pro­ fessi, fundatoris Congregationum Filiorum Divinae Providentiae et Par­ varum Sororum Missionariarum a Caritate.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur.

Aeterni Patris Providentia, quae in sua dispositione non fallitur, in dilecti Filii sui Iesu Christi Redemptoris nostri vineam mittere opera­ rios numquam desinit, ut, secundum S. Bernardi Abbatis sententiam : a sint in speculum et exemplum ac quoddam veluti condimentum vitae hominum super terram. Per hoc enim quodammodo apud nos etiam post mortem vivunt, multosque ex his, qui viventes mortui sunt, ad veram provocant et revocant vitam. In victu et vestitu ab omni superfluo ca­ vent; nullo temporis spatio otiosi sedent : alterutrum onera portant ut sic adimpleant legem Christi; vanitates et insanias falsas respuunt et abominantur; procedunt ad bella pacifici tamquam si dicerent : "Nonne quos Te oderunt, Domine, oderamf "; hostes velut oves reputant. Ita miro quodam ac singulari modo cernuntur et agnis mitiores et leonibus fortiores ... Noverunt siquidem non de suis praesumentes viribus sed de virtute Domini Sabaoth sperare victoriam ... Tales enim, ex fortissi- mis, sibi semper eligit Deus et colligit a finibus terrae ministros, qui vi­ dentur dati in lucem gentium » (De gestis S. Malachiae - De laudibus novae milit., passim). Non videtur vanum et supervacaneum, ex his qui empti sunt de terra, proferre in medium singularis sapientiae et virtutis virum, nempe Ser­ vum Dei Aloisium Orione. Fuit ipse lucerna ardens et lucens, nec extincta est, sed submota ab oculis nostris, « vivit sepultus et iuvat » (Ennodius, In vita S. Ambrosii). Hic Dei sacerdos, Deo, in misericordia divite, confisus, quibusdam sociis adscitis, Congregationes Filiorum Divinae Providentiae et Par­ varum Sororum Missionariarum a Caritate condidit ; id est « Parvum Opus Divinae Providentiae ». Quod Institutum eo spectat ut, universis misericordiae operibus va­ cans, praecipue pueros orphanos, pueros aegra valetudine affectos, recta Sacra Congregatio Rituum 111 catholicae fidei institutione erudiendos, pauperes evangelizandos curet; eos qui laborant et onerati sunt caritate Domini nostri Iesu Christi refi­ cere studeat; populum christianum dulcissimo quodam et arctissimo totius mentis et cordis vinculo Sedi Apostolicae coniungat, « in qua Beatus Petrus — ut ait S. Petrus Chrysologus — vivit, praesidet et praestat quaerentibus fidei veritatem » (cfr. Ep. ad Euthic, n. 2). Nihil enim huius Parvi Operis sodales antiquius habent, quam ut, quo acrius bellum adversus Romanum Pontificem furit, eo magis in fidelium animis devotionis oboedientiaeque sensum inculcent; nihilque maiore studio prosequuntur quam, quod Deus det, ad pristinam Eccle­ siae unitatem restituere eos « qui Iesum Christum Filium Dei eundem­ que Servato-rem humani generis agnoscunt et fatentur sed tamen vagan- tur ab eius sponsa longius » (Leonis XIII Epist. Encycl. Satis cognitum, Acta Leonis XIII, t. XVI, p. 206). Intra dioecesis Derthonensis fines, in pago vulgo « Pentecurone )) nuncupato, die 23 Iunii anno 1872 natus est Servus Dei parentibus pau­ pertate et honestate morum conspicuis, patre Victorio et matre Carolina Feltri, legitimis coniugibus. Postridie in paroeciali ecclesia Sanctae Mariae Assumptae sacro baptismate lustratus est et Aloisius vocatus. Scholis publicis perfunctus, ab anno 1882 usque ad annum 1885 patrem, qui viis silice sternendis incumbebat, secutus est. Quattuordecim annos natus Oratorium Salesianum ingressus est, ubi S. Ioannes Bosco ei a sacris confessionibus fuit et primam spiritua­ lem moderationem impertivit. Sub id tempus virginitatis votum emisit. Anno 1889 Derthonense Seminarium inivit, ubi pietate, philosophiae ac theologiae studio et regulari observantia omnibus alumnis praestitit. In cathedrali ecclesia Derthonensi ostiarii munere fungens, Sancti Ioannis Bosco vestigia secutus, anno 1892 Oratorium Sancto Aloisio Gonzaga dicatum, ad puerorum christianam institutionem provide con­ stituit. In suburbio, ad ecclesiasticam puerorum vocationem fovendam, quibus ob rei familiaris penuriam Seminarii praecludebatur ingressus, aptam domum anno 1893 aperuit. Adhuc diaconus, magno animarum fructu, ad verbum Dei nuntian­ dum ab Episcopo missus est. Die 13 Aprilis 1895, Sabbato a verbo Sitientes nuncupato, ad Presby­ teratum rite est promotus ab eodem Hygino Bandi, Episcopo Der­ thonensi. Parvo Operi addidit anno 1915 Sororum Familiam seu Parvarum Sororum Missionariarum a Caritate. 778 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Etiam Romae Servus Dei operam suam navavit. Anno 1904 S. Pius X eum ad Vaticanum vocavit, eique praediuni cui nomen « Colonia Santa Maria » ad pueros derelictos fovendos atque educandos donavit ; postea ipsi curam demandavit accolarum in regione extra portam Sancti Ioan­ nis degentium. Post haec benigne indulsit ut, Suos ad pedes, ipse vota religiosa perpetua nuncuparet itemque facultatem ei dedit ut proprios clericos ad Ordines suscipiendos quibusdam sacrorum Antistitibus prae­ sentare^ Cum, horribilis ille ad fretum Siculum (a. 1908) et ad regiones Mar- sicanas (a. 1915) terrae motus evertisset omnia, statim eo cucurrit, die noctuque, operam impendit, ut iis subveniret, quibus publice nondum consultum fuerat : regiones vastatas peragravit, subsidia laturus, orpha- nos collecturus, a frigore et a pluvia et etiam a lupis quondam in eorum occursum venientibus defensurus. Munus Vicarii Generalis dioecesis Messanensis Sanctus Pius X illi commisit et per tres annos Servus Dei magnas difficultates expertus est. Anno 1913 prima sacra expeditio missionalis profecta est ad terras Brasilienses, quam postea plures aliae subsecutae sunt. Etiam in Orien­ tales plagas, nempe ad Rhodum insulam et Palaestinae regiones, sodales suos misit, ut dissidentes ad Romanae Ecclesiae unitatem restituèrent. Desiderio fidei propagandae vel defendendae permotus, similiter in Po­ lonia et in Foederatis Americae Septemtrionalis Civitatibus domos suae Congregationis erexit. Ipse supremus Moderator bis Oceanum trans- meavit ad Americam Meridionalem profectus, ut caritatis asyla ibidem a propriis religiosis sodalibus instituta confirmaret et augeret. Tres annos illic commoratus, regiones Chilienses, Uruquarianas, Brasilienses et Argentinas, eo praesertim motus consilio, ut pauperes et infirmos cuiuslibet religionis sublevaret, peragravit. In patriam reversus, praeter alia, eximius eius amor erga Beatissi­ mam Mariam Virginem in erigendis templis Matri Dei dicatis eluxit, quibus aedificandis manualem operam, ut iam in erectis nosocomiis, sacerdotes et clerici eius Congregationis praestiterunt, ipsius exemplo et hortationibus impulsi. Die 9 Februarii anno 1940 morbo ingruente statim Sacramentorum ope roborari optavit, mortem sibi imminere ratus. Valetudinis recupe­ randae causa, medicorum consilio et Abbatis E. Caronti Visitatoris Apostolici precibus annuens, urbem « Sanremo » petiit, ubi in suae Congregationis domicilio hospitio receptus est. Repente morbo correptus ¡Sacra Congregatio Rituum 779

Deo animam reddidit haec proferens verba : « Iesus ! Iesus ! Iesus !, proficiscor ! », die 12 Martii a. 1940. Ob eius decessus nuntium tantus dolor incessit ut tamquam publicus luctus mors illius habita sit. Ad defuncti corpus publice expositum visendum ingens populi concursus affluxit. Ab urbe (( Sanremo », Visi­ tatore Apostolico, civium desideriis Ianuensium atque Mediolanensium, annuente, per eorum civitates, populis undique concurrentibus, Der- thonam translatum fuit, ita ut potius triumphum dixeris quam funus. Omnium conspiratis votis humatum fuit in templo Beatae Mariae Virginis Matris Dei, vulgo « della Guardia » nuncupato, quod ipse ex- truxerat et ad quod quotidie aegri confugiunt sanitatem imploraturi, quotidie sanati adveniunt, ut gratiarum actiones rependant. Sanctitatis fama percrebrescente, post septem ab eius obitu exactos annos, Processus ordinarii in Curia Derthonensi, atque per rogatorias litteras Eomae, Ianuae et Mediolani instrui coepti sunt. Romam delatis Actis, postquam scripta Servi Dei diligenter exami­ nata sunt, Decretum editum est die 25 Novembris 1956, Pio Papa XII approbante, quo ad ulteriora procedi posset. Instante demum, die 26 Martii 1963, R. D. Aloisio Orlandi, Postu­ latore legitime constituto, in particulari Sacrorum Rituum Congrega­ tionis coetu, Emus ac Revmus Dominus Card. Benedictus Aloisi Masel- la, Causae Ponens, seu Relator, dubium posuit disceptandum : An si­ gnanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur, deque ea retulit. Emi ac Revmi Cardinales, relatione hac atque suffragiis Officialium Praelatorum, praesertim R. P. Ferdinandi Antonelli O.F.M., Fidei Generalis Promotoris, auditis, omnibus mature perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse Commissionem intro­ ductionis Causae, si Sanctissimo placuerit. Facta demum, die 29 Martii anni huius, per subscriptum S.R.C. Cardinalem Praefectum relatione Ssmo D. N. Ioanni Papae XXIII, eadem Sanctitas Sua Rescriptum Emorum Patrum ratum habens, Commissionem introductionis Causae Servi Dei Aloisii Orione Sua manu dignata est ot signare. Datum Romae, die 29 Martii 1963.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. $ S. f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 780 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Venerdì, 7 agosto 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Creden­ ziali, Sua Eccellenza il Signor PIETRO DEVÈS, Inviato Straordi­ nario e Ministro Plenipotenziario del Senegal.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare:

26 maggio 1964. S. E. Eevma Monsig. Baggio Sebastiano, Arcivescovo tit. di Efeso, Nunzio Apostolico in Brasile. 1 giugno » S. E. Eevma Monsig. Pignedoli Sergio, Arcivescovo tit. di Iconio, Delegato Apostolico in Canada. 17 » » S. E. Eevma Monsig. Palmas Angelo, Arcivescovo tit. di Vibiana, Delegato Apostolico nel Vietnam e Cambogia.

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare:

10 giugno 1964. L'Illmo Signor Avv. Trocchi Vittorio, Avvocato Conci­ storiale. 17 luglio » L'Emo e Revmo Signor Cardinale Antoniutti Ildebrando, Memoro della Sacra Congregazione dei Semi­ nari e delle Università degli Studi. 31 agosto » Il Eevmo Padre Gagnebet Eosario M., dei Predicatori, Consultore della Suprema Sacra Congrega­ zione del Sant'uffizio.

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistenti al Soglio Pontificio :

23 marzo 1964. S. E. Eevma Monsig. Hiltl Giuseppe, Vescovo tit. di Costantina ed Ausiliare di Eegensburg. 6 giugno » S. E. Eevma Monsig. de Alba y Hernández Ignazio, Ve­ scovo di Colima. Diarium Romanae Curiae 781

16 giugno 1964. S. E. Revma Monsig. Taylor Leone, Arcivescovo di Lagos. 13 luglio » S. E. Revma Monsig. Lehman Giovanni Davide Ubaldo, Vescovo tit. di Sertei. 21 » » S. E. Revma Monsig. Cekada Smiljan, Vescovo di Skoplje.

Protonotari Apostolici ad instar participantium: 16 settembre 1963. Monsig. Bierbaum Massimiliano (Münster). 30 » » Monsig. Mac Adam Allan J. (Antigonish). 9 gennaio 1964. Monsig. Pech Ferrer Alessandro (Barcelona). 29 aprile » Monsig. Milano vie Bozo Natale (Porec i Pula). 15 maggio » Monsig. Dudemaine Giuseppe O. Viatore (). 26 » » Monsig. Weins Pietro (Trier). 23 giugno » Monsig. Gerini Emilio (Albenga). 27 » » Monsig. Crovini Mario (Roma). 15 luglio » Monsig. Kjuder Albino (Gorizia).

ONORIFICENZE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire: Il Collare dell'Ordine Piano : 29 maggio 1964. A S. E. l'On. Ing. Giannattasio Luis, Presidente del Consiglio Nazionale di Governo della Repub­ blica dell'Uruguay.

La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 21 ottobre 1963. Al sig. Solis Ruiz José (Spagna). 11 giugno 1964. Al sig. De Marinis Tammaro (Firenze). 30 » » Al sig. Bonomelli Emilio (Città del Vaticano).

La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 21 ottobre 1963. Al sig. Jiménez Torres Francesco (Spagna). » » » Al sig. Pro Alonso Rocco (Spagna). 20 aprile 1964. Al sig. Novoa González Emilio (Madrid). 4 giugno » Al Conte Chiassi Giovanni (Roma). 6 luglio » Al sig. Cymbron Borges de Sousa Pietro (Angra). 21 » » Al sig. Alexandri Alessandro (Milano).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di conferire : La Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile : 3 agosto 1963. Al sig. Hall Francesco (Washington). 7 novembre » Al sig. Conix Alfonso (Malines - Bruxelles). 14 dicembre » Al sig. Bistoncini Tommaso (Roma). 782 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

2 gennaio 1964. Al sig. Pancrazi Vittorio (Roma). 18 » » Al sig. De Jonghe Leopoldo (Malines - Bruxelles). 25 » » Al sig. de Vleeschauwer Ivo (Belgio).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile:

11 ottobre 1963. Al sig. Krahl Edmondo Giuseppe (Austria). 14 novembre » Al sig. Innorta Giuseppe (Siracusa). 22 » Al sig. Tesauro Alfonso (Napoli). 25 » » Al sig. Alves da Fonseca Nelson (Brasile). 14 dicembre Al sig. Bachelet Vittorio (Roma). 19 febbraio 1964. Al sig. Van Ypersele de Strihou Paolo (Belgio). 20 » Al sig. Del Vecchio Giorgio (Roma). 29 » Al sig. Cidonio Elia (Iran).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, elasse civile:

3 agosto 1963. Al sig. Braceland Francesco (Hartford). 25 » Al sig. Scotti Ciro (Providence). 28 settembre » Al sig. Pennacchio Luigi (Iran).

Ol ottobre » Al sig. Bisgood Bertram (Plymouth). » » • Al sig. Edwards Teodoro (Plymouth). » Al sig. Florio Domenico (Salerno). » Al sig. Aues Hagi (Somalia). » » » Al sig. Chiti Arnaldo (Somalia). Al sig. Mohamed Nicolino (Somalia). » Al sig. Sciré Addaue Ahmed (Somalia). 11 Al sig. Cogley Giovanni Filippo (Des Moines). » » Al sig. O'Malley Giorgio (Des Moines). 31 » » Al sig. Manni Arnaldo (Bologna). » Al sig. Sassoli Manfredo (Bologna). » Al sig. Doudinot de la Boissière Giovanni Francesco (Francia). » » Al sig. Persichetti Lorenzo (Roma). 7 novembre » Al sig. Pree Pietro Oliviero (Angers). 14 » Al sig. Massicci Francesco (Porto e Santa Rufina). » » » Al sig. Pascoletti Cesare (Roma). » » Al sig. Raffaelli Renato (Udine). 16 » Al sig. Schiavetti Remo (Roma). Al sig. Bottiglieri Girolamo (Salerno). Al sig. Carbone Diodato (Salerno). 22 Al sig. Cart Andrea (Besançon). Al sig. Farina Paolo (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Gorfer Alfredo (Trento). 27 » Al sig. Bahlinger Andrea (Baton Rouge). » Al sig. Bahlinger Federico (Baton Rouge).

c o dicembre Al sig. Mombelloni Benedetto (Brescia). )) Al sig. Mombelloni Paolo (Brescia). 7 » » Al sig. Cicognani Giuseppe (Faenza). » » Al sig. Cicognani Mario (Faenza). Diarium Romanae Curiae 783

10 dicembre 1963. Al sig. Casoni Giacomo (Imola). 11 » Al sig. Pofferi Giovanni (Pistoia). 14 Al sig. Fallani Giovanni (Roma). » Al sig. Paparella Bruno (Roma). 16 » » Al sig. Palmitessa Ennio (Roma). 3 gennaio 1964. Al sig. Kahill Francesco Everett (San Francisco). » » » Al sig. Kendrick Carlo (San Francisco). Al sig. Madison Marshall Pierce (San Francisco). 11 » Al sig. Toledo Riccardo (Malta). » Al sig. De Cossio Luigi Giuseppe (Perù). Al sig. Zanetti Sperato (Roma). » Al sig. Colmenares Luigi A. (Venezuela). 13 Al sig. Alosi Bartolo (Roma). » Al sig. Angeloni Mario (Roma). Al sig. Beni Mario (Roma). » Al sig. De Bonis Renzo (Roma). » Al sig. De Strobel Pietro (Roma). » » Al sig. Ottaviani Vincenzo (Roma). 15 Al sig. Zaccone Umberto (Torino). 16 Al sig. Guerrizio Rodolfo (Avellino). » » Al sig. Soin Giuseppe (Firenze). » » Al sig. Burroni Lucio (Roma). » Al sig. Gallo Agostino (Torino). 18 » Al sig. Car venas Gutiérrez Giorgio (Colombia). » Al sig. Woodroffe Albano (Plymouth). 25 » Al sig. Müller Kurt (Repubblica Federale Tedesca). 27 » Al sig. Del Pia Ferdinando (Arezzo). » » Al sig. Romita Antonio Edoardo (Roma). 29 Al sig. Di Schiena Luca (Roma). 30 Al sig. Crezzini Ezio (Siena). 1 febbraio Al sig. Casas Salvi Antonio (Venezuela). 8 » » Al sig. De Rosa Orlando (L'Aquila). 13 » Al sig. Petti Cherubino (Trivento). » » Al sig. Pezzolla Teodoro (Vercelli). 15 Al sig. Negro Antonio (Roma). 20 » Al sig. Khalil Sehnaoui (Beirut). 26 » Al sig. Brunicardi Dino (Lucca). 29 Al sig. Delgrange Raoul (Malines - Bruxelles). » » Al sig. Morgando Aldo (Torino). » » Al sig. Ravera Gian Piero (Torino). 4 marzo Al sig. Mentasti Giuseppe (Milano). 6 Al sig. Scardaccione Decio (Anglona-Tursi). » Al sig. Sartogo Danilo (Roma). » » Al sig. Savini-Mcci Angelo (Roma). » Al sig. Sposito Antonino (Sorrento). 7 Al sig. Giróla Cesare (Milano). » Al sig. Lodigiani Giuseppe (Milano). » Al sig. Morpurgo Sergio (Milano). 784 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

7 marzo 1964. Al sig. Pennacchioni Francesco (Milano) 11 » » Al sig. Salieri Sergio (Eoma). » Al sig. Villani Giovanni (Roma). 16 » Al sig. Buttini Ottorino (Pontremoli). 20 » » Al sig. Angelini Rota Angelo (Roma). » » Al sig. Gentili Arnaldo (Roma). » ,A1 sig. Giuliani Aldo (Roma). 21 » Al sig. Lama Agostino (Gerusalemme). » Al sig. Segala Giuseppe (Udine). » » » Al sig. Zardi Giorgio (Udine). 4 aprile Al sig. Stuyt Ludovico (Rotterdam). 11 Al sig. Cappelletti Vincenzo (Roma). 15 » Al sig. Benedetti Giovanni (Torino).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare: 5 ottobre 1963. Al sig. Culmie Hussen (Somalia).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 6 luglio 1963. Al sig. Hughes Giovanni (Nairobi). » » Al sig. Molkenboer Giovanni F. M. fs-Hertogenbosch). 20 » » Al sig. De Kroon Pietro Antonio G. ('s-Hertogenbosch). 3 agosto » Al sig. Brennan Adriano (Hartford). » » » Al sig. Carroll Lorenzo (Hartford). » » » Al sig. Danaher Francesco (Hartford). » » » Al sig. Darcey Giacomo (Hartford). » » » Al sig. Gengras E. Clayton (Hartford). » » Al sig. Giardini Angelo (Hartford). » » » Al sig. Golden Giovanni (Hartford). » » Al sig. Gilmartin Giovanni (Hartford). » » Al sig. Hayes Giacomo (Hartford). » » » Al sig. Gosselin Romeo (Hartford). » » Al sig. Keefe Donaldo (Hartford). » » » Al sig. Kennedy Roberto (Hartford). » » » Al sig. McCue Guglielmo (Hartford). » » » Al sig. Mongillo Alfonso (Hartford). » » Al sig. Moriarty Matteo (Hartford). » » Al sig. Morrissey Gerardo (Hartford). » » » Al sig. Mulready Giuseppe (Hartford). » » Al sig. Obuchowski Chester (Hartford). » » » Al sig. O'Donnell Giacomo (Hartford). » » » Al sig. Pettit Giacomo (Hartford). » » » Al sig. Quinlan Edoardo (Hartford). » » » Al sig. Róncari Raimondo (Hartford). » » » Al sig. Rosol Martino (Hartford). » » Al sig. Rourke Giuseppe (Hartford). » » » Al sig. Scully Giuseppe (Hartford). » » » Al sig. Seery Guglielmo (Hartford). » » Al sig. Smith Giacomo (Hartford). Diarium Romanae Curiae 785

3 agosto 1963, Al sig. Sheedy Andrea (Saint Catharines). 24 » » Al sig. Beljaars Antonio 0. A. M. (Breda). » » » Al sig. Van Gent Francesco Guglielmo (Utrecht). o ottobre » Al sig. Keough Hazard Rolando (Panamá). » » » Al sig. Villela de Andrade Giuseppe (Sao Paulo). » » » Al sig. Brady Francesco (Winona). » » » Al sig. Roerkohl Leone (Winona). 11 » Al sig. Pelletier Renato Giorgio (La Rochelle). » » Al sig. Boggs Aroldo (Oakland). » Al sig. Conmy Pietro (Oakland). » Al sig. Kennedy Guglielmo (Oakland). Al sig. Pedemont Leone (Oakland). » » Al sig. Sontag Raimondo (Oakland). » Al sig. Weber Carlo (Oakland). Al sig. Bowen Francesco Giuseppe (San Antonio). » » » Al sig. Coffey Edmondo (San Antonio). Al sig. Dirksen Antonio Francesco (San Antonio). Al sig. Garza Raffaele Giuseppe (San Antonio). » Al sig. Heck Alberto (San Antonio). » Al sig. Hinchey Giovanni (San Antonio). » » » Al sig. Joseph Arturo (San Antonio). Al sig. Kuntz Giovanni Giuseppe (San Antonio). » Al sig. Sharmann Alberto Giovanni (San Antonio). » Al sig. Seng Roberto Eduino (San Antonio). » » Al sig. Grenier Giovanni Stefano (Versailles). 25 » Al sig. McGannon Donaldo Enrico (Bridgeport). 31 » » Al sig. Neri Giuseppe (Bologna). » » Al sig. Bon elio Vincenzo (Malta). » » Al sig. Caruana Galizia Vittorio (Malta). 7 novembre » Al sig. Albert Giorgio (Paris). » Al sig. Camus Luigi (Paris). » Al sig. Courtabessis Bernardo (Paris). Al sig. Jacques Edoardo (Paris). » Al sig. Scott Federico (Salford). » Al sig. Poignet Raimondo (Tulle). » Al sig. Fosse Giovanni (Viviers). 14 Al sig. Jepson Enrico (Wheeling). Al sig. Lombardo Francesco (Wheeling). Al sig. Salvati Raimondo (Wheeling). » Al sig. Starvaggi Michele (Wheeling). 22 » Al sig. Grillon Giuseppe (Lyon). » Al sig. Bearzatto Giovanni (Paris). » Al sig. Rezza Costanzo M. (Roma). » » Al sig. Schreiner B. A. M. (Rotterdam). » Al sig. Abbatiello Sebastiano (Sant'Agata de' Goti). Al sig. Giaquinto Sebastiano (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Izzo Roberto (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Montano Tommaso (Sant'Agata de' Goti). » Al sig. Perrillo Salvatore (Sant'Agata de' Goti). 786 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

22 novembre 1963. Al sig. Eomano Domenico (Sant'Agata de' Goti). 27 » Al sig. Baranco Beverly Vittorio (Baton Rouge). » » » Al sig. Bebert Leone A. (Baton Rouge). » » Al sig. Cangelosi Rosario Francesco (Baton Rouge). Al sig. Hymel Giacomo I. (Baton Rouge). » » Al sig. Landry Floyd P. (Baton Rouge). » Al sig. McHardy Colin Andrea (Baton Rouge). Al sig. Ourso Clifford (Baton Rouge). » » Al sig. Savoie Carlo (Baton Rouge). » » Al sig. Vali Rivers P. (Baton Rouge). 13 gennaio 1964. Al sig. Cardoni Renzo (Roma). Al sig. Di Pasqua Francesco (Roma). » Al sig. Gandola Quirino (Roma).

)) Al sig. Saladini Saladino (Roma). 16 Al sig. Lehman Ruggero (Ambanja). O D » Al sig. Fattorini Edoardo G. (Leeds). » Al sig. Fattorini Giuseppe (Leeds). » Al sig. Meredith Giorgio (Leeds). » ». Al sig. Mignpt Adolfo (Malines-Bruxelles). 31 » » Al sig. Collina Mario (Forlì). 13 febbraio Al sig. Corazza Giacomo (Fidenza). » Al sig. Pezzaglia Emilio (Fidenza). 20 Al sig. Baron Gabriele (Lyon). 26 Al sig. Jayasuriya Aratchige Edoardo M. de Saram (Colombo in Ceylon) » » Al sig. Wijeratna Eldred (Colombo in Ceylon). » Al sig. Pagni Luciano (Lucca). 29 » » Al sig. Smets Guglielmo Giuseppe (Liège). 6 marzo » Al sig. Martínez Antonio (Roma). 11 Al sig. Soldateschi Mario (Roma). 16 Al sig. Dalle Ceste Pietro (Torino). » Al sig. Fa varo Pietro (Torino). , 20 Al sig. Botto Faustino (Udine). 1 aprile Al sig. McDermott Vincenzo (Camden).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare:

14 settembre 1963. Al Ten. Vignali Pietro (Roma). » ». » Al Ten. Ficola Giorgio (Roma).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa :

6 luglio 1963. Al sig. Gerin Cesare (Roma). » » » Al sig. Lambertini Gastone (Roma). 14 settembre » Al sig. Martinelli Amedeo (Italia). 21 » » Al sig. Sbardella Carlo (Roma).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

6 luglio 1963. Al sig. De Iulio Luigi (Brindisi). » » » Al sig. Protti Gustavo (Padova). Diarium Romanae Curiae 787

C S luglio 1963. Al sig. Rossi Giancarlo (Padova). 20 » Al sig. Fasolo Vincenzo (Roma).

)) » Al sig. Salomone Alessandro (Roma). » » » Al sig. Urban Carlo Antonio (Roma).

» )) Al sig. Zuccaro Domenico (Roma). 27 )) » Al sig. Liguori Antonio (Roma). » )) » Al sig. Brunetti Federico (Venezia). 3 agosto Al sig. Vanelli Ignazio (Milano). 10 » » Al sig. Bilotta Alfredo (Porto e S. Rufina). » » Al sig. Zampogna Antonio (Torino). 24 » » Al sig. Corbi Oreste (Roma). » » » Al sig. Tartaglione Nicola (Velletri).

7 settembre )) Al sig. Carballa Giovanni B. (Montevideo). » » Al sig. Del Rey Giuseppe M. (Montevideo). » Al sig. Revello Michele Angelo (Montevideo). Al sig. Llambias de Azevedo Giovanni (Montevideo) » » Al sig. Xalambú Arturo Stanislao (Montevideo). 10 Al sig. Casimirri Luciano (Roma). 14 Al sig. Sodano Giovanni (Asti). Al sig. Porpora Giuseppe (Italia). » Al sig. Valentino Nino (Italia). 17 » Al sig. Roels Leone (Malines-Bruxelles). 21 » » Al sig. Guatta Piero (Milano). 28 Al sig. Perriccioli Ugo (Montalcino). » » Al sig. Bizzinato Marco (Rimini). » Al sig. Sgubbi Franco (Rimini). » » Al sig. Targhini Egisto (Rimini). Al sig. Apolloni Renato (Roma). » Al sig. Genchi Oreste (Roma). » » Al sig. Ramerò Giovanni (Roma). 5 ottobre Al sig. Rovaris-Aranciàni Alessandro (Como). » » Al sig. Heboyan Megerditch (Roma). » » » Al sig. Jelmini Giuseppe (Roma). 11 » Al sig. Lombardi Tarcisio (Novara). » » » Al sig. Cotzia Francesco (Siracusa). 18 » Al sig. Crescini Domenico Alberto (Verona). 19 Al sig. Blidi Toh Giovanni (Cape Palmas). » » Al sig. Gebo Gabriele (Monrovia). 25 » Al sig. Marchesi Alfredo (Ferrara). » Al sig. Potenza Ugo (Napoli). 2 novembre Al sig. Onori Giuseppe (Roma).

II Cavalierati> dell'Ordine di san Silvestro Papa:

G luglio 1963. Al sig. Grisetti Pierino (Roma). » » Al sig. Mariani Alberto (Roma). 20 » Al sig. Van Lerberghe Maurizio (Malines-Bruxelles). » Al sig. Ottolini Carlo (Torino). 27 » Al sig. Galofré Folch Carlo M. (Barcelona). 10 agosto Al sig. Ansuini Odorico (Porto e S. Rufina). 788 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

14 settembre 1963. Al sig. Sestero Aurelio (Susa). 17 » » Al sig. Amory Luigi (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Casteels Francesco (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. De Streel Andrea (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Fonsny Giorgio (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Mannes Maurizio (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Moerman Felice (Malines-Bruxelles). 28 » » Al sig. Genta Romeo (Feltre-Belluno). » » » Al sig. Magalotti Vittorio (Roma). » » » Al sig. Natalizia Vincenzo (Roma). 5 ottobre » Al sig. Gennai Leone (Volterra). » » » Al sig. Guerrieri Giulio (Volterra). » » » Al sig. Santoli Encelse (Volterra). 11 » » Al sig. Lamon Attilio (Lodi). » » » Al sig. D'Elia Umberto (Roma). 19 » » Al sig. Minekon Moses Antonio (Cape Palmas). » » » Al sig. Nagbwe Michele (Cape Palmas). » » » Al sig. Sawyerr Lorenzo (Monrovia). » » » Al sig. Wollor Edoardo (Monrovia). 25 » » Al sig. Luppi Lorenzo (Como). 2 novembre » Al sig. Moraldi Francesco (Roma).

NECROLOGIO

12 luglio 1964. Monsig. Brault Henri, Vescovo di Saint-Dié. 18 )) Monsig. McManaman Edward Peter, Vescovo tit. di Flo­ riana, Ausiliare di Erie. 30 )) » Monsig. Roper Ioseph Basil, Vescovo tit. di Elusa. 31 )) » Monsig. Mala Noël, Vescovo di Kasongo. 10 agosto Monsig. Fallaize Pierre, Vescovo tit. di Tmui. 14 » Monsig. Pirelli Luigi, Vescovo di Sovana-Pitigliano. 16 » » Monsig. Mutsaerts Willem Pieter A. M., Arcivescovo tit. di Fulli. 19 » » Monsig. Tredici Giacinto, Arcivescovo-Vescovo di Brescia. 26 Monsig. Baeten Jozef W. M., Arcivescovo tit. di Stau- ropoli. 4 settembre » L'Emo Signor Card. Roques Clément Emile, del titolo di S. Balbina, Arcivescovo di Rennes. 10 Monsig. Chiron Louis, Vescovo tit. di Bamaccora. 21 » Monsig. Gawlina Giuseppe, Arcivescovo tit. di Madito. »• Monsig. Nigris Leone Giovanni Battista, Arcivescovo tit. di Filippi. » Monsig. Enciso Viana Jesus, Vescovo di Mallorca. An. et vol. LVI 24 Octobris 1964 (Ser. DDL, v. VI) - N. 13

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico - Qttà del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

I NAGPURENSIS (RAIPURENSIS)

Diviso territorio archidioecesis Nagpurensis, nova praefectura apostolica conditur, « Raipurensis » appellanda.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Religio vera Christique salus ut in Indiae regionibus proveheretur, quas frequentissimi incolae habitant multaeque sapientiae fama collu­ strat, censuit Sacra Congregatio Christiano Nomini Propagando novam ibi locorum ecclesiasticam circumscriptionem condere. Quam senten­ tiam libenti animo probantes, ea quae acta sunt confirmamus atque summa potestate Nostra, consensu eorum suppleto qui hac super re aliquod ius habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. A terri­ torio archidioecesis Nagpurensis civiles districtus seiungimus qui vocan­ tur Raipur, Bilaspur et Drug, ex iisque novam praefecturam aposto­ licam constituimus, Baipurensem ab urbe Raipur cognominandam, iisdemque finibus cingendam ac districtus quos diximus. Quam prae­ fecturam, Nagpurensi provinciae aggregatam, Sodalibus Societatis Apostolatus Catholici concredimus, id hortantes ut nulli labori pareant

50 - ACTA, vol. VI, n. 13. — 24-10-1964. 790 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale modo dum Christi regnum eiusque evangelium in homines latius pro­ ferantur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Robertus Iacobus Knox, archiepiscopus titulo Melitenaeus atque Apostolicus in India Internuntius, vel per se ipse vel per legatum, exsequetur, factis ad rem necessariis facultatibus. Re vero acta, idem documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Consisto­ rialem cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae in India Inter - nuntiaturae praesit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die sexto decimo mensis Ianuarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £B Plumbi

In Ap. Cane. tab.. vol. CXIT. n. 61 Acta Patili Pp. VI 791

II PARAKUENSIS (NATITINGUENSIS)

Diviso territorio praefecturae apostolicae Parakuensis, nova dioecesis conditur, « Natitinguensis » nomine.

PAULUS EPISCOPUS SERVUS SERVORUM DEI AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Ne latius pateret quam ut commode ab operariis Domini, seu sacer­ dotibus, exerceri posset apostolicae praefecturae Parakuensis territo­ rium, opportunum censuit Sacrum Consilium Christiano Nomini Pro­ pagando, post auditum scilicet venerabilem Fratrem Ioannem Bapti­ stam Maury, Archiepiscopum titulo Laodicensem in Phrygia atque Apostolicum in Africa Occidentali Delegatum, id dividere, novamque ex eo excitare dioecesim. Quod laeto animo adprobantes, summa Nostra potestate sequentia decernimus. A territorio praefecturae apostolicae Parakuensis totam regionem distrahimus quae districtum civilem vulgo Natitingou nuncupatum complectitur, ex eaque novam dioecesim con­ stituimus, Natitinguensem ab urbe principe appellandam, in qua Epi­ scopus sedem suam ponet. Decernimus insuper ut nova dioecesis metropolitanae Sedi Coto- nuensi sit obnoxia itemque iurisdictioni Sacrae Congregationis de Pro­ paganda Fide; eadem curae esto Societati Missionum ad Afros, cuius sodales paterno animo hortamur ut nulli labori pareant, sicut hucusque fecerunt, Evangelii praeceptiones docentes. Sedi insuper eiusque sacris Praesulibus omnia iura facimus, onera et obligationes imponimus quae catholici orbis dioecesium eorumque Pastorum sunt propria. Sacrae aedi in urbe Natitingou exstanti Deo in honorem Immaculatae Concep­ tionis Beatae Mariae Virginis dicatae dignitatem cathedralis templi concedimus ; in eo enim Episcopus cathedram sui magisterii collocabit. Idem loco Canonicorum Consultores dioecesanos eligat ad iuris normam, eosque adhibeat in negotiis exspediendis. Ceterum haec voluntatis No­ strae decreta exsequenda curabit venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury, quem memoravimus, vel ab eo legatus sacerdos. Qui autem rem perfecerit documenta exarabit eorumque fide digna exemplaria ad Sa­ cram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. 792 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus ; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica digni­ tate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus No­ stri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco £8 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXV, n. 26.

III PARAKUENSIS

Praefectura apostolica Parakuensis ad gradum et dignitatem dioecesis eve­ hitur, eodem nomine sed mutatis finibus.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Africa terra, christianorum dives quos Christo et Ecclesiae sive mutuis Missionariorum labor peperit, qui per longa saecula, quasi mi­ lites militibus succedentes, fertilissimas eius oras Christi imperio ap- Acta Pauli Pp. VI 793

posuerunt, sive praesentissima gratia Dei, cuius numen adorandum ubi vult prospere spirat (cf. Io., 3, 8), talia cepit fidei ac religionis no­ strae incrementa, ut non modo gaudeamus adimpleri Prophetarum at­ que ipsius Christi vaticinia (cfr. Dan., 2, 35 et 45; Mt., 13, 31 ss.), ve­ rum etiam novas usque dioeceses ibi loci condi oporteret. Quam ob rem, cum Sacra Congregatio Fidei Propagandae, audito nempe venerabili Fratre Ioanne Baptista Maury, Archiepiscopo titulo Laodicensi in Phry­ gia et in Africa Occidentali Apostolico Delegato, proposuerit ut prae­ fectura apostolica Parakuensis, territorio imminuto, ad dignitatem dioecesis tolleretur, nos id aeque probantes, volentesque Patribus So­ cietatis Missionariorum ad Afros, quibus fuit hactenus eadem praefec­ tura concredita, signum dare benevolentiae Nostrae, haec statuimus at­ que iubemus. Praefecturam apostolicam Parakuensem ad gradum dioe­ cesis evehimus, quae quidem idem nomen servabit, at uno civili districtu de Parakou constabit. Nova haec dioecesis metropolitanae Ecclesiae Cotonuensi suffraganea subicietur, atque Sacrae Congregationi de Pro­ paganda Fide perget esse obnoxia. Eius praeterea sedem episcopalem in urbe vulgo Parakou statuimus, cathedra sacri Praesulis in templo Sanc­ torum Apostolorum Petri et Pauli collocata, in eadem urbe; quod profecto cathedralis templi dignitate honestabitur. Conditam dioece­ sim Parakuensem patres Societatis Missionariorum ad Afros regent suaque prudentia gubernabunt, ad Nostrum scilicet nutum, quos ve­ hementer hortamur ut nulli pareant labori Dei Regno quam late profe­ rendo. Curet Episcopus, cui haec circumscriptio moderanda tradetur, ut Canonicorum collegium condat ; quod si statim geri non possit, Con­ sultores dioecesani deligantur, qui consilio et opera suo Praesuli as- sint. Cetera autem omnia, sive nempe ad regimen spectantia, sive ad cleri et populi iura, adque similia, Iure Canonico temperentur. Ceterum quae his Litteris Nostris iussimus, venerabilis Frater Ioannes Baptista Maury exsequi studebit, vel quem ipse delegaverit. Re vero acta, docu­ menta exarentur, quorum sincera exempla ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittantur. Quod si eo tempore quo hae Lit­ terae ad exitum sint adducendae, alius eidem Apostolicae Delegationi praesit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta officere 794 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini praeterea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesiastica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco ® Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXV, n. 28.

IV

VILLAVICENTIENSIS

Vicariatus apostolicus Villavicentiensis, in Columbia, ad gradum dioecesis attollitur, nomine finibusque servatis.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Universae regimen Ecclesiae, quod superno et inscrutabili Dei con­ silio penes Nos est, id profecto requirit, ut sollicito animo ea fidelibus subsidia suppeditemus, quae ad ipsorum animorum bonum assequendum conducant. Quae inter cum non dubitemus aptiores esse ecclesiastica­ rum circumscriptionum dispositiones vel earum dignitatis accessiones, preces admittendas esse putavimus venerabilis Fratris Iosephi Paupini, Archiepiscopi titulo Sebastopolitani in Abasgia et in Columbiana Re­ publica Apostolici Nuntii, qui ab Apostolica Sede petiit ut vicariatus Acta Pauli Pp. VI 795

apostolicus Villavicentiensis ad dioecesis gradum eveheretur. Consen­ sum propterea supplentes eorum omnium, qui hoc super negotio aliquid iuris vel habeant vel se putent habere, suprema Nostra potestate ea quae sequuntur decernimus et iubemus. Vicariatum apostolicum Villa- vicentiensem ad dioecesis dignitatem attollimus, iisdem circumscriben- dum finibus ac curiarum, prout scilicet in praesens terminantur, e quibus fit. Curiae autem seu paroeciae hae sunt : Medina et San Pedro de Jagua uti dicunt, intra limites civilis provinciae seu Departamento vulgo Cundinamarca cognominati exstantes, et Nuestra Señora del Carmen, Divino Niño, S. María Reina, Nuestra Señora del Perpetuo Socorro in vico vulgo La Grama, Acacias, Guamal, Castilla, Gubarral, San Martín, Restrepo, Cumaral, Puerto López, Remolino, El Calvario, Montfort, San Juanito et San Carlos de Guarca, intra fines civilis pro­ vinciae seu Departamento vulgo Del Meta sitae. Constitutae ideo dioe­ cesis haec confinia erunt : ad septemtrionem, archidioecesis Bogotensis, dioeceses Zipaquirensis et Tunquensis, vicariatus apostolicus Casana- rensis ; ad orientem solem, praefectura apostolica de Vichada ; ad meri­ diem, praefecturae apostolicae Mituensis et Arianensis; ad occasum denique solis, dioecesis Girardotensis et praefectura apostolica Aria­ nensis. Sedes Episcopi in urbe vulgo Villavicencio appellata ponatur; episcopalis autem magisterii cathedra in templo ibidem exstante Deo dicato in honorem Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo, quod ad cathedralium sacrarum aedium gradum evehimus, factis iuribus privi­ legiisque congruis concessis. Sacrorum vero Antistiti, praeterquam quod iusta iura damus, obligationes imponimus, quae ad normam iuris ad eum pertinent. Decernimus praeterea ut ideni Episcopus, una cum sua Ecclesia, metropolitanae iurisdictioni Archiepiscopi Bogotensis subda- tur; ut, pro Canonicorum collegio in posterum per alias Apostolicas Litteras condendo, Consultores dioecesanos interea deligat, qui sibi consilio et ope assint ; minus saltem Seminarium quam primum condat, pueris accipiendis et efformandis, qui ad sacerdotium vocentur, iuxta scilicet statuti iuris normas peculiaresque leges Sacrae Congregationis de Seminariis Studiorumque Universitatibus, cuius Seminarii sive in­ genio sive animi virtutibus praestantes alumnos, cum adoleverint, Ro­ mam mittet in Pontificium Collegium Pianum Latinum Americanum, ut philosophicis theologicisque disciplinis imbuantur. Mensa episcopalis, quae dicitur, fiet ex Curiae emolumentis, e fidelium sponte oblatis pecu­ niis, dote quae a civili auctoritate est danda, bonis denique quae hucus- 796 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale que ad vicariatus apostolici Villavicentiensis Praelatum Ordinarium pertinuerunt. Quod denique novae dioecesis regimen spectat, Vicarii Capitularis, sede vacante, electionem, alia id genus, quae sacri canones praescribunt serventur. Haec omnia quae statuimus ut ad exitum addu­ cantur venerabilis Frater Iosephus Paupini curet, vel ab eo delegatus vir, dummodo sit in ecclesiastica dignitate constitutus. Qui vero rem perfecerit documenta de more exarari iubebit ad Sacramque Congrega­ tionem Consistorialem mitti, rite signata sigilloque impressa. Hanc vero Constitutionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die undecimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO CAROLUS Card. .CONFALONIERI S. R. E. Cancellarius S. Congr. Consistorialis a Secretis

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

Caesar Federici, Proton. Apost. Sylvius Romani, Proton. Apost. Loco ¡33 Plumbi

In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 8/f. Acta Pauli Pp. VI 797

V

BANGASSUENSIS

Apostolica praefectura Bangassuensis ad gradum dioecesis attollitur, eodem nomine servato.

PAULUS EPISCOPUS

SERVUS SERVORUM DEI

AD PERPETUAM REI MEMORIAM

Quod sacri Evangelii praecones in apostolica praefectura Bangas^ suensi labore plantaverunt, sudore rigaverunt, Deus indita virtute crescere fecit (cfr. 1 Cor. 3, 6-7) ad primosque fructus perduxit ; qua de re libenti animo accepimus quae Sacra Congregatio Fidei Propa­ gandae, vota exsequens venerabilis Fratris Sergii Pignedoli, Archie­ piscopi titulo Iconiensis atque Apostolici in Africa Media Occidentali Delegati, faciendum censuit, ut scilicet eadem praefectura ad gradum dioecesis eveheretur. Summa igitur et apostolica Nostra auctoritate, consensuque eorum suppleto qui hac super re aliquod ius habeant vel se putent habere, sequentia decernimus. Apostolicam praefecturam Ban gassuensem ad gradum dioecesis attollimus, eodem nomine iisdemque finibus servatis, datis iuribus et privilegiis quae eiusmodi Sedibus earumque Praesulibus lege ecclesiastica competunt. Novam dioecesim suffraganeam constituimus metropolitanae Ecclesiae Banguensis, ean­ demque curis concredimus Sodalium Congregationis S. Spiritus, quos paterne hortamur ut, sicut hucusque fecerunt, nulli labori pareant modo dum Christi regnum eiusque evangelium in homines latius perfe­ rantur. Bangassuensis Ecclesiae Sedes atque Episcopi domicilium urbs erit Bangassou cognominata; sacram aedem in ea exstantem ad gra­ dum et dignitatem cathedralis ecclesiae evehimus, cum iuribus et pri­ vilegiis, utpote quae cathedram episcopalis magisterii capiat. Volumus demum ut, perennitati suae Ecclesiae prospiciens, Episcopus Seminarium saltem minus in ea condat, pueris excipiendis qui ad sacerdotium vocen­ tur. Ceterum has Litteras Nostras venerabilis Frater Sergius Pignedoli, quem memoravimus, ad exitum adducet, vel per se ipse vel per legatum, factis ad rem necessariis facultatibus. Ee vero acta, idem documenta exarari faciet, eademque sinceris exemplis ad Sacram Congregationem Fidei Propagandae cito mittet. Quod si alius eo tempore Apostolicae in 79S Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Africa Media Occidentali Delegationi praeerit, hic mandata Nostra faciat. Hanc vero Constitntionem nunc et in posterum efficacem esse et fore volumus; ita quidem ut quae per eam decreta sunt ab iis quorum res est religiose serventur, atque igitur vim suam obtineant. Cuius Consti­ tutionis efficacitati nulla, cuiusvis generis, contraria praescripta offi­ cere poterunt, cum per eam iisdem derogemus omnibus. Nemini prae­ terea haec voluntatis Nostrae documenta vel scindere vel corrumpere liceat; quin immo huius Constitutionis exemplis et locis, sive typis impressis sive manu exaratis, quae sigillum viri praeferant in ecclesia­ stica dignitate constituti simulque ab aliquo publico tabellione sint subscripta, eadem omnino habenda erit fides, quae huic haberetur, si ostenderetur. Datum Romae, apud S. Petrum, die decimo mensis Februarii, anno Domini millesimo nongentesimo sexagesimo quarto, Pontificatus Nostri primo.

IACOBUS A. Card. COPELLO GREGORIUS P. Card. AGAGIANIAN S. R. E. Cancellarius S. Congr. de Prop. Fide Praefectus

Franciscus Tinello Apostolicam Cancellariam Regens

f Iosephus Rossi, Ep. tit. Palmyrenus, Proton. Apost. Caesar Federici, Proton. Apost. Loco ffî Plumbi In Ap. Cane, tab., vol. CXIV, n. 80.

LITTERAE APOSTOLICAE

I

Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur paroeciali ecclesiae S. Crucis in Urbis regione Flaminia seu vulgo « Santa Croce Flaminia ».

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Salutiferae Crucis triumphum te­ statur ecclesia huius mysterii nomine insignis et in Urbis regione Fla­ minia sita, opus scilicet structura nobile et religione spectabile. Hoc Acta Pauli Pp. VI 799

Sanctus Pius PP. X, Decessor Noster, pastorali ardore inflammatus, excitavit ad celebrandam memoriam sexies decies saecularem edicti il­ lius editi, quo Constantinus imperator, Crucis virtute victoriam ad pon­ tem Mulvium adeptus, pacem libertatemque reddidit Ecclesiae. Non est quin probet ac laudet architectandi rationem, qua templo non modica accrescit maiestas, aras eleganti manu exstructas, opera musiva colo­ rum venustate illustria, turrim sacram « Romanico » genere formosain, baptisterium octogonum artificiose aedificatum. Est autem maxime prae Nobis ferendum eam ecclesiam, in frequenti Urbis regione posi­ tam, pietatis sedem esse eximiam in eiusque ministeriis Presbyteros a SS. Stigmatibus Domini Nostri Iesu Christi alacres versari. Cupiens autem religioni ampliora afferre incrementa, memoransque ex hoc tem­ plo decem fere paroecias, postmodum circa constitutas, veluti originem duxisse, dilectus filius Gilbertus Fini, praedictae Congregationis Mo­ derator Generalis, Nos submisse rogavit, ut eidem Basilicae Minoris nomen ac ius tribueremus. Quibus precibus, Dilecti Filii Nostri Aloisii Sanctae Romanae Ecclesiae Presbyteri Cardinalis Traglia, Provicarii Nostri Generalis in Urbe, ampla commendatione suffultis, libenter ob­ secundare statuimus. Itaque, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae pote­ statis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum pa­ roecialem ecclesiam Sanctae Crucis in Urbis regione Flaminia, seu, uti vulgo appellant, « Santa Croce Flaminia )), ad honorem ac dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus et privilegiis, quae templis eodem nomine insignitis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Lit­ teras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suos­ que plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffra­ gari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate quali­ bet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XII mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

& HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 800 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II Sanctus Antonius Maria Claret, Episcopus et Confessor, praecipuus defi­ nitur Patronus Congregationis Sororum Adoratrieum Ancillarum a San­ ctissimo Sacramento et Caritate.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Sancta amicitia, quae perfecta fuit animorum Deo pariter adhaerentium coniunctio, Antonium Mariam Cla­ ret, Episcopum eumque praeclarum religiosi instituti auctorem, morta­ lis vitae diebus cum Maria Michaela ab Augusto Sacramento sociavit, cui etiam lectissimae feminae novae in Ecclesia conditae familiae laus debetur. Constat enim inspectis litterarum monumentis eundem Caeli - tem non solum patrem vitaeque magistrum, sed adiutorem et consilia­ rium etiam in opere efficiendo et solidando, multae cum urgerent diffi­ cultates, forti illi mulieri prudenter aftuisse. Ipse primum Congrega^ tionis Ancillarum a SS. Sacramento et Caritate leges recognovit, quas postea ad iuris normam exquisitas Apostolica Sedes probavit; ipse pro­ vidum se praebuit custodem et instituti omnis et earum domorum, quas conditrix ad cultus Eucharistici incrementum itemque ad bonum salu­ temque periclitantium puellarum excelso animo aperuerat. Atque nunc, in gloriam Dei assumptus, tamquam peculiaris habetur et colitur Pa­ tronus a Sanctae Michaelae filiabus, neque ullum potest esse dubium, quin ipse validiore sane subsidio iuvet opus, quod vivens in terris fo­ visse cognoscitur. His quidem de causis dilecta in Christo filia Generalis Antistita huiusce Congregationis, nomine religiosi consilii, saeculari appropinquante anno gloriosae mortis fundatricis, scripsit ad Nos, "ut per publicum decretum personam ac munus Sancti Antonii Mariae de­ bita in luce collocantes, eius patrocinium ad res, domus, alumnas omnes pertinens confirmaremus. Quod votum benignissime admittere statui­ mus, hoc etiam religiosis virginibus suadentes, ut ipsius stent Matris exemplo ideoque sincera Patronum excolant veneratione. Itaque, ex Sa­ crae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura delibe­ ratione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litte­ rarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Antonium Mariam Claret, Episcopum et Confessorem, principalem apud Deum totius Congrega­ tionis Sororum Adoratrieum Ancillarum a SS. Sacramento et Caritate Acta Pauli Pp. VI 801 caelestem Patronum confirmamus, sen constituimus ac declaramus, om­ nibus adiectis iuribus et privilegiis liturgicis, quae praecipuis religio­ sorum coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil ob­ stantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spec­ tant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari, sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet scienter sive ignoranter attentari contingent. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XII mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III

Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris Sanctuarium SS. Cordis Iesu, v. « Santuario Nacional de la Gran Promesa », in urbe et archidioecesi Val­ lisoletana decoratur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Hispanorum pietas christiana tan­ tum, labentibus saeculis, crevit atque efferbuit, ut Pontificia ipsa con­ silia haud raro anteierit atque sententias. Quod quidem in ipsa Valli­ soletana archiepiscopali urbe accidisse videtur. Exstat enim ibi cele­ bre et peramplum Templum, Sacratissimo Cordi Iesu dicatum et hi­ spanico sermone « Santuario Nacional de la Gran Promesa» nuncu­ patum, in quo, ineunte saeculo xvin, id est antequam Romani Ponti­ fices, Decessores Nostri, Clemens XIII, Pius IX ac Leo XIII publicum Sacratissimo Cordi Iesu cultum decreverunt et auxerunt, festum et novendialia, eidem Dominico Mysterio sacra, pie sunt inchoata. Eadem insuper Hispanorum pietas, immo Vallisoletanorum fidelium, ipsum Templum, illustri Iesuitarum a Sancto Ambrosio Collegio, saeculo xviu, olim adnexum ac postea, ab anno MCMXXXXI, Sacratissimi Cordis pro tota Hispanica Natione Sanctuarium, tholo, altaribus, tabulis atque simulacris, perpolita effectis arte, affabre ornavit splendidissimeque 802 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale marmoritms multicoloribus, gemmis, aurea et argentea supellectile di­ tavit. Sed maxima eiusdem Templi laus, ut ipse Iesus fertur promisisse, fuit et est spiritualis vita fidelium illuc accedentium, quibus sacra Christianae religionis subsidia alacres praebent sacerdotes. Quae cum ita essent, Venerabilis Frater Iosephus García y Goldaraz, Archiepi­ scopus Vallisoletanus, nomine quoque cleri ac fidelium, a Nobis enixe petiit, ut eidem Sanctuario conspicuum existimationis Nostrae testi­ monium, religioni vero filiorum propensae voluntatis Nostrae pignus benigne tribuere dignaremur. Nos autem, omnibus rei momentis bene perpensis, huiusmodi precibus annuendum perlibenter censuimus. Qua­ propter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra, deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctuarium, Sacratis­ simo Cordi Iesu dicatum, in archiepiscopali Vallisoletana urbe posi­ tum atque vulgo « Santuario Nacional de la Gran Promesa )) nuncupa­ tum, ad dignitatem et honorem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis privilegiis, quae eidem titulo rite competunt. Contrariis qui­ busvis minime obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes prae­ sentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac perma­ nere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter contigerit attentari. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XII mensis Maii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

8B HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 803

EPISTULA

Ad Rev .miim Patrem Ioannem Baptistam Janssens, Societatis Iesu Prae­ positum Generalem, centesimo et quinquagesimo volvente anno ab eadem Societate in integrum restituta.

PAULUS PP. VI

Dilecte fili, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Perlibenti animo comperimus, Societatem Iesu, cui tu digne praees, hoc volvente anno eventum memoratu sane dignum recolere : centum scilicet et quin­ quaginta expletos annos, ex quo Decessor Noster Pius VII, Apostolicis datis Litteris « Sollicitudo omnium ecclesiarum », Societatem Iesu in integrum restituendam decrevit. Decet profecto una vobiscum Deo grates persolvere paternaque vota proferre, fausta hac data celebratione, quae non solum te sodalesque tuos merita afficit laetitia, sed eiusmodi etiam est ut vos ad salutaria concipienda proposita quam maxime permoveat. Quodsi haec celebratio in memoriam quidem revocat dolendas rerum vicissitudines, quarum causa Ignatianos sodales tot res adversas tantas­ que aerumnas passos esse constat, eadem tamen opportunam simul praebet occasionem in sua luce ponendi miram vitae ubertatem Societa­ tis vestrae, ac praesertim firmissimam illam erga Ecclesiam et Sum­ mos Pontifices fidelitatem, quae in S. Ignatii filiis, si alias umquam, tunc maxime, cum infensissima volverent tempora, intemerata luce refulsit. De peculiarissima enim laude agitur, qua Legifer vester insi­ gnitus voluit filios suos, et quam ipsi nullo non tempore veluti sacram hereditatem religione summa colere studuerunt. Quare mirum non est, si anno MDCCCXIV Decessor Noster Pius VII, paulo postquam ab exilio Romam reversus erat, ut rei catholicae satius provideret, consilium suscepit Societatem vestram, per totum terrarum orbem paene deletam, ad vitam quam primum revocandi. Quo consilio, ipse et incensissimis cordatorum hominum votis satisfacere voluit, et Petri naviculae assiduis turbinibus agitatae se expertos remiges pro­ curare putavit.1 Vestrae autem restauratae religiosae familiae benignus et praesens

: Cfr. Pius VII, Litt. Ap. Sollicitudo omnium ecclesiarum, 7 Aug. a. 1814. 804 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale affuit Deus, siquidem ipsa mox felicibus crevit auctibus, et a suis primis Moderatoribus sapientissimo regimine ducta, hoc praesertim curavit, ut apud sodales primaevus vestri Instituti spiritus omnino revivisceret. Quo ex spiritu, tamquam e praecipua causa, illa profecta est nova Sancti Ignatii progenies, quae priscarum laudum aemula, sive in missionalibus operibus promovendis, sive in doctrina sacra provehenda, sive in iuven­ tute educanda et Apostolicae Sedis iuribus vindicandis, sive denique ac praesertim in christiana perfectione excolenda atque inculcanda tot tamque praeclara gessit facinora, magno cum divinae gloriae et catholicae religionis emolumento. Optimo igitur consilio statuisti, dilecte fili, ut haec omnia, fausta data opportunitate, ante sodalium tuorum oculos proponerentur; idque putamus fore non modo Societati vestrae decorum, sed Ecclesiae ipsi perutile ac salutare. Revera, dum aetatem hanc nostram cernimus ad novum rerum cursum tam cito progredi, ac dum spectare cogimur tam ingentes animorum necessitates urgere, late errores invalescere, homi­ nes tam sitienter caducis inhiare bonis, caelestibus posthabitis, fatendum profecto est, non minus hodie, quam tempore quo Societas vestra resti­ tuta est, Ecclesiam strenuis indigere Christi militibus, fide intrepida praeditis, ardua quaeque perpeti paratis, ad salutis nuntium nostrorum temporum hominibus efficaciter afferendum. Quam ad rem, haud exiguam Nos in adiutrice opera vestra spem col­ locamus, si quidem exempla, quae hac data occasione commemoraturi estis, non tam admirari quam imitari studebitis; scilicet si, maiorum vestigia prementes, efficiens, ut in moribus et in operibus vestris integer Conditoris vestri animus perstet ac spiret, ab eiusque mente omnia nova suscipienda incepta nullo modo discedant. Hoc spiritu afflatu- que permoti tacite igitur, ut in fidelitate erga Ecclesiam et Christi Vicarium magis magisque confirmamini; quod si christifidelibus om­ nibus praecipitur, a vobis tamen, ut diximus, tamquam officium gra­ vissimum haberi debet, quippe qui lege Instituti vestri teneamini «Sedi Apostolicae peculiariter inservire ».2 Item a maioribus vestris exemplum capientes, sedulam date operam catholicae doctrinae inco­ lumitati, prout ab Ecclesia traditur, diligentissime servandae, adver - susque errorum conatus invicto animo aptisque armis tuendae; immo nec ullam humanam disciplinam praetermittatis, quae progrediente aetate possit nova luce christianam veritatem, quae semper eadem est,

2 Constitutiones Soc. Iesu : Pars X, litt. b. Acta Pauli Pp. VI 805

collustrare ac patefacere. Pergite denique, ut facitis, indefatigatam operam praestare in externis apostolatus operibus, quae ad missio­ nales labores, ad iuvenum educationem et ad spiritualia Exercitia potis­ simum pertinent, et in quibus vobis iam insignia promerita comparastis. Hac profecto agendi ratione, vos religiosae professioni vestrae optime respondebitis, atque id etiam consequemini ut nova Societatis Iesu aetas cum praeterita apte et decore cohaereat, atque per virtutem ve­ stram magnitudine operum sanctitatisque fulgore digna sit heres antiquae. Haec vobis ex animo ominamur a Deo, dum caelestium munerum conciliatricem paternaeque benevolentiae Nostrae testem, cum tibi, di­ lecte fili, tum religiosae familiae tuae, Apostolicam Benedictionem per­ libenter in Domino impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xx mensis Augusti, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. YI

ALLOCUTIONES

I Ad Patres Conciliares habita in Vaticana Basilica, in festo Exaltationis Crucis Domini Nostri Iesu Christi, cum tertia Oecumenicae Synodi Sessio initium caperet, sollemni peracta concelebratione ab ipso Summo Pon­ tifice et a viginti quattuor Concilii Patribus ex variis ordinibus et regio­ nibus delectis. *

Venerabiles Fratres ac dilecti filii, In signo Sanctae Crucis, cuius honori Eucharisticum Sacrificium modo concelebravimus, tertia Sessio Concilii Oecumenici Vaticani secundi hodie initium capit. Hic revera est Ecclesia, Nos ipsi hic Eccle­ siam efficimus, idque propterea quod membra sumus Mystici Corporis Christi. Deus enim nobis inaestimabili gratiae suae munere dedit, ut in ipsum crederemus, ut baptismo ablueremur, ut caritate eiusdem sacri et visibilis populi Dei compaginaremur. Efficimus Ecclesiam, quia eius administri sumus, scilicet sacerdotes peculiari charactere insigniti; vi

* De 14 mensis Septembris a. 1961.

51 - ACTA, vol. VI, n. 13. — 24-10-1964. 806 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale cuius in hoc officio sumus constituti, cum sacramentalem ordinationem suscepimus, quae potestates mirabiles et gravissimas contulit nobis, et sacrae Hierarchiae Ordinis nos compotes reddidit, cuius est ministeria obire apta ad pergendum per tempora et ad propagandum in terris ipsum munus salvificum Christi. Ecclesiam demum efficimus, quia ut Magistri fidei, Pastores animarum, Dispensatores mysteriorum Dei,1 illius universae partes hic agimus, non quidem ut delegati vel delecti a fidelibus, quos spirituali sollicitudine attingimus, sed ut Patres ac Fra­ tres, qui communitatum, curis uniuscuiusque nostrum commissarum, personam gerimus, et ut Coetus plenarius, quem Nos, cum omnibus vobis sociati ut Frater vester, iure meritoque convocavimus qua Epi­ scopus Romae, Urbis huius e divinae providentiae consilio praecipuae, qua Successor, humillimus quidem sed certus, Petri Apostoli, ad cuius sepulcrum pie convenimus, atque adeo qua indignus sed verus Mode­ rator Ecclesiae catholicae et Christi Vicarius, Servus servorum Dei. Nos igitur, qui totam Ecclesiam per personas nostras sacraque munera complectimur, hoc Concilium dicimus Oecumenicum : hic cele­ bratur unitas, hic celebratur Ecclesiae nota catholica, quibus haec ad mirabile robur et singularem illam facultatem testatur homines fraterno foedere inter se sociandi, diversas recipiendi humani cultus formas, ser­ mones inter se plane dissimiles, liturgiae ac pietatis modos notabilis- simos, discrepantes res illas, quas vita nationum, res socialis, eruditio atque doctrina prae se ferunt : haec omnia ea ad unitatem feliciter redigit, omnium servans legitimam et naturalem varietatem. Sanctitas Ecclesiae hic celebratur, quia ea hic implorat misericor­ diam Dei, ut ignoscat infirmitatibus et erroribus hominum peccatorum, quos esse confitemur, et quia hic, ministerio sacro fungentes, quam maxime intellegimus nos haurire posse ex (( investigabilibus divitiis Christi » 2 praeclarissima dona salutis et sanctificationis, quibus homi­ nes cunctos locupletemus, et quia conscii sumus nihil aliud nobis esse propositum, quam ut « paremus Domino plebem perfectam ».3 Hic denique celebratur Ecclesiae nota apostolica, quae praerogativa nobis ipsis mira esse videtur, utpote qui fragilitatem nostram experiendo cognoscamus nec ignoremus ex historia constare, etiam firmissima hu­ mana instituta eidem esse obnoxia, atque etiam probe sciamus quam congruenter constanterque mandatum a Christo Apostolis datum usque

1 t Cor. 4, 1. 2 Cfr. Eph. 3, 8. 3 Cfr. Luc. 1, 17. Acta Pauli Pp. VI 807 ad nos, humiles et stupentes, pervenerit, quam inexplicabiliter et quam invicte Ecclesia per saecula permanserit, semper vivax, semper idonea ad excitandas in se ipsa vires, quibus irrefrenabili quasi impulsione reviresceret. Cadunt sane in rem haec verba Tertulliani : « ipsa repraesentatio totius nominis Christiani magna veneratione celebratur. Et hoc quam dignum fide auspicante congregari undique ad Christum ! Vide, quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum ».4 Quodsi hic est Ecclesia, hic etiam est Spiritus Paraclitus, quem Christus Apostolis suis ad Ecclesiam ipsam aedificandam promisit, in hanc sententiam locutus : « ... Ego rogabo Patrem et alium Paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum ; Spiritum veritatis quem mundus non potest accipere, quia non videt eum, nec scit eum; vos autem cognoscetis eum, quia apud vos manebit et in vobis erit... ».5 Siquidem, ut novimus, opus duorum, apostolatus nempe et Spiritus Sancti, Christus pollicitus est et diversa ratione transmisit, ut ipsum munus suum pergeret, regnum a se conditum per tempora orbemque terrarum propagaret, atque homines a se redemptos congregaret in Ec­ clesiam suam, in Corpus suum Mysticum, ut essent plenitudo sui ipsius, donec exspectatur reditus eius in fine saeculorum, qui ad postremum fiet triumphi in modum. Apostolatus, extrinsecus et obiectiva ratione operans, corpus, ut ita dicamus, materiale Ecclesiae conficit, eique compaginem visibilem et socialem tribuit ; Spiritus autem Sanctus intrinsecus agit vimque suam non solum in animis singulorum hominum edit, sed etiam in tota com­ munitate, quatenus movet, vivificat, sanctificat. Ambo, apostolatus, quem per successionem sacra Hierarchia susce­ pit, et Spiritus Iesu, qui eadem hac Hierarchia quasi ordinario instru­ mento utitur in verbi et Sacramentorum ministerio, simul agunt : die enim Pentecostes mirum in modum inter se coniunguntur, cum initium sumit amplissimum opus Christi Domini, iam non visibilis sed semper praesentis in Apostolis eorumque successoribus, « quos operis sui vica­ rios contulit esse pastores » : 6 uterque, ratione quidem differenti, sed conspiranti, de Christo perhibent testimonium, foedere quodam iuncti, quo actioni apostolicae vis supernaturalis confertur.7

i De ieiuniis, Cap. XIII; P.L. 2, 1024. 5 Io. 14, 16-17. 6 Cfr. Praef, de Apostolis. 7 Cfr. 1 Petr. 1, 12. 808 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Credimusne hoc consilium operis salvifici, quo Redemptio Christi ad nos pertinet et in nobis perficitur, etiam nunc vigere? Certe, Venerabiles Fratres ; quin immo credamus oportet per nos eiusmodi consilium con­ tinuari et ad effectum deduci, eo quod facultate et sufficientia praediti sumus, quae est a Deo, «qui et idoneos nos fecit ministros novi Testa­ menti : non littera sed Spiritu ... qui vivificat )).8 Si quis hac de re dubitaret, iniuriam inferret fidelitati Christi, qui promissa sua facit, deesset mandato nostro apostolico, Ecclesiam desti- tueret certissima illa proprietate, ex qua deficere nequit, et quae verbo divino est praestita atque experientia per saeculorum decursum com­ probatur. Spiritus hic adest, non quidem ut gratiam sacramentalem addat operi, quod nos omnes in Concilio congregati aggredimur, sed ut id illu­ minet ac dirigat in Ecclesiae totiusque humanae familiae utilitatem. Spiritus hic adest : eum nos invocamus, eum exspectamus, eum sequi - mur. Spiritus hic adest : hoc doctrinae caput, hanc veram eius praesen­ tiam memoramus praecipue, ut iterum et modo quam absolutissimo ac paene ineffabili communionem cum Christo viventi percipiamus ; nam Spiritus nos cum eo coniungit. Haec monemus etiam, ut animo parato et sollicito ei nos sistamus, ut sentiamus miseriam nostram et inani­ tatem, qua humiliamur, et necessitatem implorandi eius misericor­ diam et auxilium, atque ut haec verba Apostoli, quasi in intimis latebris animorum ad nos facta, audiamus :'«... habentes administrationem iuxta quod misericordiam consecuti sumus, non deficimus » : 8 hoc igitur Con­ cilii tempore ad summam docilitatem interiorem impellantur, ad ver­ bum Dei obsequentissime, ut filios addecet, accipiendum, ad impense precandum et amandum, ad mentes nostras spirituali ardore innuam- mandas. Huic singulari eventui haec verba a S. Ambrosio, quo erat poe­ tico ingenio, prolata, quam maxime videntur congruere : « laeti bibamus sobriam ebrietatem spiritus )).10 Hoc profecto nobis contingat per sacrum Concilii tempus. Ac demum haec affirmamus, siquidem in rerum ac vicissitudinum progressione nunc eo perventum est, ut Ecclesia, quae per nos reprae­ sentatur et a nobis formam et vitam accipit, dicat de se ea, quae Christus eandem instituens cogitavit et voluit, et Patres, Pontifices, Doctores

8 Cfr. 2 Cor. 3, 6. 5 2 Cor. 4, 1. 10 P.L. 16, 1411. Acta Pauli Pp. VI 809 pro sua sapientia, veluti meditatione in saecula producta, pie fideliter­ que exploraverunt. Ecclesia oportet se ipsam definiat, et ex germana conscientia sua promat doctrinam, quam Spiritus Sanctus iam ei ingerit iuxta promissum Domini : « Paraclitus autem Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia et suggeret vobis omnia quaecumque dixero vobis )).lx Hoc igitur modo absolvenda est doctrina, quam Concilium Oecume­ nicum Vaticanum primum sibi statuerat enuntiare, sed, ob externa impedimenta abruptum, definire non potuit nisi quoad primam partem, quae agit, ut nostis, de Summo Ecclesiae Pastore seu Romano Ponti­ fice, atque de eius summis praerogativis, ad primatum iurisdictionis et infallibilitatem magisterii pertinentibus, quibus Iesus Christus Petrum Apostolum donavit, utpote suum Vicarium visibilem ac terrenum, et eos, qui in tam celso et gravissimo munere ei essent successuri. Superest, ut compleatur tractatio de hac doctrina atque adeo expli­ centur cogitata Christi de universa Ecclesia ipsius ac praesertim de natura et munere eorum, qui Apostolorum sunt successores, Episco­ patus nempe, cuius dignitate et officio maior pars vestrum, Venerabiles Patres, quin immo nostrum, Reverendissimi Fratres, ex benigna Dei voluntate, est aucta. De multis aliis rebus Concilio erit sermo instituendus ; sed eiusdem disceptatio, quae in hac ipsa re vertitur, prae ceteris esse videtur maioris gravitatis atque prudentiae. Haec eadem res in posteritatis memoria peculiarem notam sine dubio tribuet sollemni huic Synodo, historia sane dignae. Eius est quasdam theologicas controversias easque laboriosas dirimere; de Pastorum Ecclesiae natura et sacro munere constituere; disceptare de praerogativis ex Episcopatu legitime manantibus ac, Spi­ ritus Sancti ope, de iis certam ferre sententiam; rationes, quae huic Sedi Apostolicae cum Episcopis intercedunt circumscribere; ostendere instituta et formam Ecclesiae, tam in oriente quam in occidente, licet proprietates quasdam utrimque habeat, esse eiusdem naturae ; eius deni­ que est manifestare Fidelibus Ecclesiae catholicae et Fratribus ab eius communione seiunctis, quae sit vera notio ordinum sacrae Hierarchiae, de quibus haec verba dicta sunt : « Spiritus Sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam Dei)),12 ac quidem cum auctoritate certa, quam in dubium vocari non licet ; ii vero etiam contendant, ut fratribus humiliter

11 Io. 14, 26. 12 Act. 20, 28. 810 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ac patienter serviant, quemadmodum Pastores decet, ministros scilicet fidei et caritatis. Haec vividiore cum meditatione Nos et vos ipsi, Venerabiles Fratres, animo volvimus, eo quod in tertia sessione Concilii Oecumenici ex variis diversisque quaestionibus illic disceptandis praecipua habebitur quae­ stio ad enucleandam et declarandam doctrinam naturae et mandati Ec­ clesiae pertinens. Ex quo continget, ut resumatur et integre perficiatur pertractatio in superioribus duabus sessionibus inchoata, utque haec sollemnis generalis Synodus congruens continuatio et perpetuitas Oecu­ menici Concilii Vaticani primi evadat. Vult denique Ecclesia se ipsam contemplari, vel potius in mente Iesu Christi, Divini Conditoris sui, se ipsam inquirere. Quod profecto idem valet ac sapientiae et caritati Fundatoris sui honoris exhibere obsequium, atque, dum ipsi iterata ob­ servantia fidem et fidelitatem profitetur, se instructiorem facere ad opus salutis exsequendum, ob quod instituta est. Nemo autem putet Ecclesiam, dum ita se gerit, oblectationis causa in se ipsa conquiescere eandemque oblivisci tum Christum, a quo cuncta accipit, cui cuncta debet, tum humanum genus, cui quidem ad deser- viendum nata est. Inter Christum et hominum societatem Ecclesia media consistit, minime contenta sui, minime quasi opacum quiddam visum impediens, minime sibi ipsi finis, sed contra idcirco constanter sollicita, ut tota sit Christi, in Christo, pro Christo, ut tota sit hominum, inter homines, pro hominibus, vere humilis et excellens trames inter Divinum Servatorem et humanum genus ideo constitutus, ut tueatur et expandat supernaturalis vitae veritatem et gratiam. Haec nunc praegravia et maxima sunt, hoc nimirum momento ver­ tente temporis, quod saeculorum decursu valde sacratum esse videtur. Etenim de Ecclesia suscipienda consideratio Nobis ac potissimum vobis aliquid in medium proferet summi profecto ponderis, quod spectabit Ecclesiae ipsius hierarchicam constitutionem coniunctimque originem, naturam, munus, potestatem Episcopatus. Ecclesiasticae nempe Hie­ rarchiae, ut iam monuimus, Episcopatus pars est celsa et eximia eamque (( Spiritus Sanctus posuit... regere Ecclesiam Dei )).13 Quocirca putamus Nos providentissimi Dei obsequi consilio, cum in hoc eventu celebrationis historia dignae vobis, Venerabiles et dilecti in Episcopatu Fratres, honorem impertimus, quem Dominus Noster voluit Apostolis una cum Petro attribuì.

13 Act. 20, 28. Acta Pauli Pp. VI 811

A Patribus Concilii Oecumenici Vaticani primi definitae et decla­ ratae sunt potestates, reapse unicae summaeque, a Christo Petro col­ latae et successoribus eius transmissae. Hac pronuntiatione nonnullis visa est Episcoporum, Apostolorum successorum, auctoritas minui; hoc persuasum illis habebatur supervacaneam prorsus fieri et praepediri convocationem subsequentis Concilii Oecumenici, cui tamen suprema in universam Ecclesiam potestas iure canonico agnoscitur. Haec Synodus pariter Oecumenica confirmatura utique est doctrinam superioris Concilii Oecumenici de Summi Pontificis praerogativis ; atta­ men id quoque et praecipue intendet, ut praerogativas Episcopatus de­ scribat et honore collustret. Pro certo sciant omnes praesentis Concilii convocationem ultro et sponte factam esse a felicis recordationis Deces­ sore Nostro Ioanne XXIII et a Nobis statim confirmatam, cum probe novissemus, id quod a sacratissimo hoc Coetu quaereretur, prorsus Epi­ scopatum attingere. Nec aliter evenire poterat, cum non tantum consi­ derarentur conexae doctrinae, verum etiam cum sincera exsisteret volun­ tas profitendi gloriam, mandatum, merita, amicitiam Nostrorum Fra­ trum, qui partes agunt docendi, sanctificandi, moderandi Ecclesiam Dei. Liceat Nobis iterare et quasi Nostra facere praeclara verba, quae remotus sanctissimusque Decessor Noster immortalis memoriae Grego­ rius Magnus ad Eulogium, Episcopum Alexandrinum, scripsit : « Meus honor est honor universalis Ecclesiae. Meus honor est fratrum meorum solidus vigor. Tum ego vere honoratus sum, cum singulis quibusque honor debitus non negatur ».14 Veritatis catholicae integritas nunc postulat, ut doctrinae caput declaretur, quod, congruenter cum doctrina de Romano Pontifice, fulgida in sua luce ponat dignitatem ac munera, quae ad Episcopatum pertinent. Huiusmodi dignitatis atque munerum lineamenta describere, officium erit Concilii Oecumenici quod non alio contendet nisi ut mentem Iesu Christi recte interpretetur, qualem divinae revelationis fontes ac doc­ trina catholica certe exinde derivata exhibent. Ad Nos quod attinet, iam nunc gaudemus Episcopos agnoscere Fratres Nostros, eosque cum Petro Apostolo appellare « Seniores », Nosque « Conseniorem » grata nec absimili appellatione nuncupare ; 15 hoc est gaudium Nostrum, quod eos Pauli Apostoli verbis appellare possumus « socios in tribulationibus et consolationibus »,16 haec sollicitudo Nostra, quod venerationem, existi-

14 8, 30; P.L. 77, 933. 15 Cfr. 1 Petr. 5, 1. 16 Cfr. 2 Cor. 1. 4, 7. 812 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale mationem, caritatem, animi coniunctionem Nostram iis testari licet. Denique Nostrum est officium eos agnoscendi Magistros, Pastores, Sanctificator populi christiani, «dispensatores mysteriorum Dei»,17 testes Evangelii, ministros novi Testamenti, quasi, splendorem gloriae Domini.18 Quodsi, utpote Petri successor, atque hac de causa plena in univer­ sam Ecclesiam potestate praediti, Nos etsi immerentes officio fungimur vestri Moderatoris ; hoc non eo spectat ut vestra imminuatur auctoritas ; immo eam Nos imprimis veneratione prosequimur. Praeterea, si aposto­ licum munus a Nobis requirit ut, ad potestatis episcopalis perfunctionem quod attinet, aliquid Nobis reservemus, limites praefiniamus, formas statuamus, agendi rationes ordinemus, haec omnia, ut probe nostis, ipsum Ecclesiae universae bonum postulat, postulat unitas Ecclesiae; quae quidem eo magis supremo ductore indiget, quo latius catholici nominis fines proferuntur, quo graviora fiunt pericula et instantius urgent necessitates populi christiani in variis temporum rerumque adiunctis, immo, ut addere licet, quo expeditior hodie nobis commeandi facultas praebetur. Haec potestatis ecclesiasticae in unum veluti cen­ trum ordinatio, quae temperate semper exercebitur, ac semper pensa bitur opportunis facultatibus utilibusque ministeriis quae locorum Pa­ storibus vigilanter tribuantur ; haec ad unum veluti centrum ordinatio, dicimus, censenda minime est quasi quoddam artificium dominandi cupi­ ditate quaesitum; verum eadem, Venerabiles Fratres, famulatus spe­ ciem induit; indoli Ecclesiae respondet, quae suapte natura una et hierarchica est; efficit illud ornamentum, illud robur, illam pulchritu­ dinem, quam Christus Ecclesiae pollicitus est eique temporum succes­ sione concedit. Quam ad rem verba commemorare placet, quae Decessor Noster Pius XII fel. rec. ad Episcoporum coetum habuit : « Haec ergo coniun­ ctio et congruens rei communicatio cum Sancta Sede non oritur ex quo­ dam studio omnia in unum cogendi et conformandi, sed ex iure divino et ex proprio ipsius constitutionis Ecclesiae Christi elemento».19 Attamen haec norma episcopalem auctoritatem nullo modo extenuat, immo robore auget, sive ea in singulis Antistitibus, sive in toto Episco­ porum collegio consideratur. O quanta admiratione prosequimur, quan­ topere tueri cupimus munera sacrae Hierarchiae propria! Ea enim e

17 Cfr. 1 Cor. 4, 1. 18 Cfr. 2 Cor. 3, 6-18. 19 A. A. S. XLVI, 1954, p. 676. Acta Pauli Pp. VI 813 caritate Christi orta est, ut compleret, diffunderet atque integrum fru- giferumque per temporum decursum transmitteret sacrum illum fidei, exemplorum, praeceptorum et charismatum thesaurum, quem Christus Ecclesiae suae hereditate reliquit; ipsa christifidelium communitatem generat eiusque visibilem compaginem apte ordinat; ipsius opera fit ut Ecclesia Mater et Magistra appellari possit; ipsius ministerio nobis Sacramentorum divitiae impertiuntur ; ipsa praeeunte, Deo preces adhi­ bentur ; ipsa christianae caritatis promovet opera atque incepta. Nos, qui sacri huius Instituti supremo regimini praepositi sumus, nonne Nostras curas, Nostram fiduciam, Nostrum praesidium illi praebebimus? Num defensionem Nostram ei denegabimus? Quod officium frequentius, gra­ vius, gratiusque Nobis esse poterit, quam iura, libertatem, dignitatem sacrae Hierarchiae in variis Nationibus tueri? Nonne hac ardua navi­ tate fere tota historia contexitur, praesertim nostris temporibus, quibus tot rerum perturbationes cernimus? Alio quoque argumento has catholici Episcopatus laudes confirmare placet, ut manifesto pateat quantum eius dignitati, quantum eius cari­ tati prosint haec hierarchicae communionis vincula, quae Episcopos cum Apostolica Sede coniungunt ; scilicet Sedes Apostolica vobis indiget, Venerabiles Fratres ! Etenim quemadmodum vobis, varias terrarum orbis partes incolentibus, ut veram Ecclesiae notam catholicam efficiatis atque ostendatis, necessarium omnino est centrum et principium uni­ tatis fidei et communionis, quod in hac Petri Cathedra habetis ; ita sem­ per vestram praesentem operam expetimus, ut vultus Apostolicae Sedis pulchritudine niteat neve eadem careat vi atque momento suo humano et historico, immo ut fides eius consonanter servetur, officia eius in exemplum impleantur, in eius angustiis solacium ipsi praebeatur. Itaque Nos, dum exspectamus vestros coetus doctrinam de episcopali munere declaraturos esse, ipsi Episcopatui iam Nostrum tribuimus ho­ norem, animum Nostrum fraternum, immo paternum profitemur, atque ab ipso assensionem petimus, quae Nos ex imo pectore soletur. Utinam animorum illa consensio et conspiratio, qua catholicae Hierarchiae ordines vitali fidei caritatisque foedere inter se coniunguntur, ex hoc Oecumenico Concilio altior, validior atque sanctior usque fiat : exinde gloria Christo, pax Ecclesiae, lux terrarum orbi obveniet. De qua re, deque aliis multis, quae Concilio ad examinandum pro­ positae sunt, vel plura diceremus, nisi timeremus vestra abuti patientia. Attamen facere non possumus, quin ex hac Basilica atque hoc pecu­ liari temporis momento ecclesiasticas communitates, quarum partes 814 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale agitis, singulari cum benevolentia salvere iubeamus : imprimis cogitatio convertitur Nostra ad Sacerdotes in universo terrarum orbe degentes, quos carissimos habemus et colimus, eosdemque veros validosque episco­ palis muneris adiutores existimamus ; ad Religiosos Sodales, omni studio adlaborantes, ut Christo conformes fratribusque utiles fiant; ad omnes e laicorum ordine catholicos homines, qui adiutricem operam sacrae Hierarchiae impense navant, ut Ecclesia aedificetur atque humani generis societati praebeatur ministerium ; ad omnes convertitur corporis animi ve doloribus affectos, ad inopes, ad hostiliter insectatos : hi sane e recordatione Nostra excidere nequeunt, et ii praesertim, qui libertatis expertes ab hac Synodo abesse coguntur. Deinde salutem dicimus hic praesentibus Auditoribus, quorum nobiles animi sensus atque insignia merita Nobis perquam nota sunt. Tum lae­ tantes consalutamus dilectas Nobis in Christo filias, scilicet Auditrices mulieres, quae nuncupantur, quibusque primum facultas facta est quos­ dam Concilii conventus participandi. Qui omnes, sive Auditores sive Auditrices, ex huiusmodi sibi facto ad Concilium aditu procul dubio intel­ legant oportet, quo paterno animo in cunctos plebis Dei ordines feramur, et quantopere cupiamus, ut christianae societati uberiorem in dies copiam concordiae, mutuae conspirationis et operae, caritatisque demus. Vos denique, dignissimi ac praeclari Observatores, qui iam tertio Concilii coetibus volentes interestis, salvere iubemus ; vobis gratias agi­ mus, vobis voluntatem atque opem Nostram denuo testamur, fore con­ fisi ut omne impedimentum, omnis dissensio, omnisque suspicio quon­ dam tollantur, quibus praepedimur, quominus in Christo in eiusque Ecclesia « cor unum et animam unam ))20 omnino nos esse sentiamus. Pro Nostra parte nihil intentatum relinquemus, quod ad id consequen­ dum in Nostra fuerit potestate. Plane intellegimus, rem maximi mo­ menti esse, ut huiusmodi unitas redintegretur : qua de causa omnem curam in id intendemus, omneque in hac re consumemus tempus, quod ab eadem postulatum erit. Haec res prorsus nova ac recens est, si eam cum diuturna lugendaque rerum gestarum serie comparamus, quae sin­ gula discidia antecesserunt : at nos aequo animo exspectabimus, donec condicionum maturitas veniat, quibus eam quaestionem certo exitu et mente amica expediamus. Haec res maximi est momenti, quae in arcanis Dei consiliis penitus est recondita : at nos humili piaque voluntate stude­ bimus, ut tanta gratia digni evadamus. Memores sumus, quae verba

20 Cfr. Act. 4, 32. Acta Pauli Pp. VI 815

Paulus Apostolus fecerit, qui « omnibus omnia factus » 21 Evangelii donum cunctis gentibus est largitus, tali usus indulgentia, quam e nostrae aetatis ratione « pluralismum practicum )) appellare Nobis liceat ; memores pariter sumus, ipsum Apostolum nos obtestari, ut <( sol­ liciti servemus unitatem spiritus in vinculo pacis », quoniam « unus est Dominus, una fides, unum baptisma, unus Deus et Pater omnium » : 22 quam ob rem operam dabimus, ut, summa cum fidelitate erga unam Christi Ecclesiam, ea omnia melius cognoscamus atque probemus, quae in variis christianorum hominum communitatibus, a nobis adhuc seiun­ ctis, et vera et probanda sint. Itemque ab istis communitatibus petimus, ut catholicam fidem et catholicam vitae rationem melius ipsae cogno­ scant, neve ullam offensionem capiant ex huiusmodi Nostra invitatione, sed eam potius officiosam atque fraternam esse ducant, quippe qua eos advocemus, ut veritatis caritatisque plenitudinem ex integro participent : eam dicimus plenitudinem, quam Christi praeceptum nobis immeritis laetissima sorte at gravissimo onere custodiendam tradidit ; et quae cla­ riore in luce ponetur cum omnes Christi nomen profitentes in unitate compositi erunt. Interea per vos, venerabiles et illustres hospites, sollemnibus his coe­ tibus observatorum partes agentes, et christianas communitates ex animo salutamus, quarum personam geritis ; et ad eas etiam, quae dele­ gatos huc non miserunt, reverentem cogitationem Nostram convertimus. Nos vero precibus caritateque omnia Christi membra, adhuc a plena spi­ rituali et visibili Mystici Corporis integritate seiuncta, in unum com- ponimus ; in quo sane amoris pietatisque studio Noster accrescit dolor, nostraque accrescit spes. O Ecclesiae a Nobis remotae, at Nobis tam proximae ! O Ecclesiae, quas sincera benevolentia suspiramus ! O Eccle­ siae, quas insomni desiderio prosequimur ! O Ecclesiae lacrimarum No­ strarum, quas valde cupimus in germano Christi amore complecti et honestare ! Ad vos perveniant, ex hoc unitatis cardine, nempe ab apo­ stoli martyrisque Petri sepulcro, ab hoc Oecumenico fraternitatis et pacis Concilio, Nostra clamantia caritatisque plena verba : adhuc longo fortasse intervallo seiungimur, multumque temporis praeteribit, donec plena et perfecta reconciliatio fiat ; sciatis tamen vos iam in sinu Nostro esse ; atque misericordiarum Deus haec vota Nostra excipiat atque spem alat tam suavem !

21 1 Cor. 9, 22. 22 Cfr. Eph. 4, 3. 5-6 816 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Postremum, cogitatio Nostra ad hominum consortionem convertitur, in qua vivimus, quaeque favore, vel neglegentia, vel fortasse hostili animo in nos est affecta : ei salutem iterum dicimus, quam a Bethlehe- mico specu ipsi iam fecimus, eodem proposito moti operam dandi, ut Ecclesia ad hominum spiritualem salutem civilemque prosperitatem comparandam inserviat, atque adeo ipsi pace veraque felicitate fruantur. Dum igitur vos omnes compellamus, Venerabiles Fratres, ut Spiri­ tum Paraclitum concordes exoretis, tertiae huius Oecumenici Concilii Vaticani secundi Sessionis initium facimus, atque in nomine Domini, tutela confisi Sanctissimae Virginis Mariae ac Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, vobis omnibus Apostolicam Benedictionem peramanter largimur.

II Ad Excellentissimum Virum Augustinum Munyaneza, a Ruandensi Re­ publica ad Apostolicam Sedem missum liberis cum mandatis primum Legatum, qui Summo Pontifici commissi muneris fidem facientes Litteras tradidit. *

Monsieur l'Ambassadeur, Nous remercions volontiers Votre Excellence des paroles délicates qu'elle vient de prononcer en Nous remettant les Lettres par lesquelles le Gouvernement du Rwanda l'accréditait auprès de Notre Personne en qualité d'Envoyé Extraordinaire et Ambassadeur Plénipotentiaire. C'est pour Nous un plaisir véritable d'accueillir ici le premier Am­ bassadeur d'un Pays qui comporte une communauté catholique très importante par le nombre et la qualité de ses membres. A la suite de Nos Prédécesseurs immédiats, Vous n'ignorez pas quelle attention affec­ tueuse Nous portons aux peuples du Continent africain, dont la majorité a accédé maintenant à l'indépendance politique. C'est là une situation nouvelle et de grande conséquence dans le concert des Nations. L'Eglise catholique, pour sa part, a prévu et favorisé par son action religieuse et sociale cette évolution, si conforme à la nature des choses. Dans Notre sollicitude pour l'Afrique Nous réservons une place de choix au Rwanda et c'est avec joie que Nous souhaitons la bienvenue à celui qui le représente auprès de Nous. Pous la prospérité de votre Pays, Monsieur l'Ambassadeur, pour le succès de votre haute mission, Nous formons de tout cœur des vœux très chaleureux.

* Die 15 mensis Septembris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 817

NUNTIUS RADIOPHONICUS

Christifidelibus Germaniae in urbe Stuttgardia adunatis ad octogesimum Coetum habendum v. d. « Katholikentag ». *

Geliebte Söhne und Töchter des katholischen Deutschland! Die Katholikentage sind leuchtende Marksteine in der Geschichte des katholischen Deutschland. Wir sind daher gern der Einladung Unseres Ehrwürdigen Bruders, des Oberhirten der Rottenburger Diözese, gefolgt, um im Rahmen dieser feierlichen Stunde ein Wort an euch zu richten. Vor allem grüssen Wir Unsere Brüder im Bischofsamt, die aus Deutschland und dem Ausland so zahlreich nach Stuttgart gekommen sind, wie auch den gesamten anwesenden Klerus. Ebenso richten Wir Unseren von Herzen kommenden Gruss an die Vertreter der Hohen Bundesregierung wie an die Behörden aus Stadt und Land von Baden- Württemberg. Endlich grüssen Wir von ganzem Herzen die Hunderttausende von Gläubigen wie all jene, die nur im Geiste dieser erhabenen Feierstunde beiwohnen können. Unser herzlicher Gruss gilt ebenso den evangelischen Christen Stutt­ garts,^ die in so hochherziger Weise ihre Hilfsbereitschaft für diese Tagung bekundet haben, Stuttgart, eine Stadt, die ob ihrer landschaft­ lichen Schönheit wie ihrer technischen und kulturellen Hochleistungen mit Recht zu den bedeutendsten Städten Deutschlands gezählt wird.

Geliebte Söhne und Töchter! 1) Dieser achtzigste Deutsche Katholikentag steht unter dem Wort der Heiligen Schrift : « Wandelt euch durch ein neuses Denken ! Damit habt ihr diese Versammlung in Zusammenhang gebracht mit der grossen geistigen Erneuerung, die das Zweite Vatikanische Konzil anstrebt. Möge dieser Katholikentag dazu beitragen, wie es Hauptziel des gegenwärtigen Konzils ist, dass die Bitte Christi erfüllt werde, die wir dem himmlischen Vater so oft vorbringen : « Sende aus deinen Geist und alles wird neu geschaffen, und es erneuert sich das Antlitz der

* Die 6 mensis Septembris a. 1964. 1 Rom. 12, 2. 818 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium 'Officiale

Erde )).2 Beglückt erfahren wir dabei das Walten dessen, der von sich gesagt hat : « Siehe, ich mache alles nen ».3 In der Tat, Gott erneuert die heutige Welt durch die gewaltigen Wandlungen, deren Zeugen und Mitträger wir sein dürfen. Wohl ist die Kirche nicht von dieser Welt, aber sie lebt in dieser Welt und hat einen Auftrag an diese Welt. Ihre Glieder auf Erden werden deshalb durch die Veränderungen, die wir zu Beginn eines neuen Zeitalters erleben, zur Besinnung aufgerufen, damit ein jeder die geistige Erneuerung bei sich selbst beginne. Die geistige Erneuerung eines jeden, sein Leben aus Gott, in Gott und für Gott, ist die Grundlage für die geistige Erneuerung der Familie und damit der einzelnen Volksgruppen. Bei aller Anerkennung, die wir den grossen technischen Errungenschaften unseres Zeitalters schulden, wird der aus dem Geiste Christi lebende Mensch sich nicht der Materie ausliefern oder sich von roher Gewalt leiten lassen, sondern sein ganzes Leben wird immer mehr geformt werden von der glühenden Liebe Christi. Durch diese Erneuerung ihrer Glieder aber wird die Kirche Christi in neuem Lichte aufstrahlen. Diese Erneuerung bewegt sich im Geiste der jahrhundertealten Tradition und steht keineswegs im Gegensatz zu ihr. Johann Adam Möhler, der grosse Theologe eures Landes, sagt mit Recht : « In demsel­ ben Augenblick, in dem die Tradition aufhörte, verlöre die Kirche und alles Christentum seine Existenz )).4 Die vom Konzil angestrebte Erneue­ rung der Kirche meint ja nicht eine falsche Anpassung an die Welt, vor der uns der Apostel an der gleichen Stelle warnt, an der er uns zur Erneuerung aufruft : « Machet euch dieser Welt nicht gleichförmig ! )).5

2) Wir leben in einer pluralistischen Welt. Es gibt eine Mehrheit von religiösen Bekenntnissen, jedoch nur einen wahren Glauben. Die reli­ giöse Wahrheit ist etwas Unbedingtes, nicht etwas Relatives. Seien wir Gott demütig dankbar dafür, dass er uns ohne unser Verdienst, fast alle von uns ohne unser Zutun, zum wahren Glauben und zu seiner Kirche berufen hat. Seien wir stolz auf unseren Glauben und unsere Kirche !

3) Habt Vertrauen ! Christus der Herr bleibt in der Kirche gegenwärtig auch in dieser Stunde und ist in ihr wirksam, auch in den gewaltigen

3 Ps. 103, 30. 3 Apoc. 21, 5.

4 J. A. Möhler in : Theol. Quartalschr. 1828, S. 729. 5 Rom. 12. 2. Acta Pauli Pp. T/ 819

Wandlungen, die unsere heutige Welt erschüttern. In seiner ganzen Fülle wird er sich erst in der vollen Offenbarung am Ende der Zeiten erschliessen. Eröffnen wir uns seinem Wort, so wird es uns, wie der heilige Petrus sagt, « eine Leuchte, die in der Finsternis Licht verbrei­ tet, bis der helle Tag anbricht und der Morgenstern aufgeht in unseren Herzen )>.6 Das Wort Gottes ist eine Leuchte; es schenkt unserem Leben Kraft und Trost. Wie es letzte Autorität und symbolischer Brennpunkt für die Väter des Ökumenischen Konzils ist, so steht es im Mittelpunkt eurer Beratungen. Ist es doch besonderes Anliegen dieses Katholi­ kentages, dass von der Heiligen Schrift neue Impulse ausgehen zur weiteren Entfaltung der katholischen Bibelarbeit in Deutschland, die in Stuttgart seit langem eine verdienstvolle Heimstatt besitzt. Sie möge beitragen zur Vertiefung der theologischen Studien, zur Erneuerung der kirchlichen Verkündigung und zur Bereicherung des Gottesdienstes. Beitragen auch zur Vertiefung der religiösen Unterweisung eurer Ju­ gend, insbesondere auch für die zur Reife gelangten jungen Menschen. Die Welt der Liturgie ist etwas Erhabenes ! Was bedeutet sie aber, wenn ihre Voraussetzung, der Boden, über dem sie sich wölben soll, das klare, umfassende, überzeugende Wissen um den Glauben fehlt? Wo heute das Wort an die Gläubigen gerichtet wird, hat die Glaubenslehre, die in der Heiligen Schrift grundgelegt ist, den ersten Platz. Wir wünschen euch allen einen felsenfesten Glauben. Seid betende Menschen ! Pflegt gewissenhaft das gemeinsame Gebet in der Familie ! Habt den Mut, Ehe und Familie aufzubauen nach Gottes Gesetz ! Dann wird Gottes Segen nicht fehlen. Schafft ein Klima, in dem der Ruf Gottes zum Priestertum und Ordensstand gehört und befolgt werden kann. Denkt an eure Ordensgenossenschaften ! Die ihnen gestellten Aufgaben werden immer grösser und die jungen Kräfte immer weniger. Unterstützt den Ruf Gottes ! Euch Priestern aber gilt Unser herzlicher Glückwunsch zu eurem opferfrohen Einsatz. Ihr seid bestrebt, euch den heutigen Lebensformen anzupassen, um eure Mitmenschen nicht abzustossen, sondern sie zu gewinnen. Die Kirche weist dabei die rechten Grenzen, die durch den Grundsatz gesteckt sind, dass der Priester zu jeder Stunde im Dienst des gläubigen Volkes steht. Im Gottesvolk Glaubensbewusstsein, Glau­ bensfreude, Glaubensmut zu wecken und zu pflegen, dazu rufen Wir

6 2 Petr. 1, 19. 820 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

euch von Herzen auf. Seid eingedenk, euer Wirken gewinnt den Menschen, wenn es aus dem vertrauten Umgang mit Gott und aus der Liebe zu Christus hervorgeht. Der aus dem Glauben und im Glauben lebende katholische Mensch ist der höchste Wert, den die Kirche zur Schaffung einer neuen Welt beizusteuern vermag. Möge das Erlebnis des Katholikentages euch allen Ansporn sein, das Ungute zum Guten zu wenden, und das Gute noch besser zu machen ! Als Unterpfand dieses eures Wollens und Vollbringens erteilen Wir euch, insbesondere euren hochverdienten Oberhirten, euren Seelsorgern, euren Familien, euren Gemeinden und Organisationen, nicht zuletzt auch den Tausenden von Gastarbeitern wie den ausländischen Studenten, aus der Fülle des Herzens den Apostolischen Segen.

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Ad Exc.mum P. D. Michaelem Gonzi, Archiepiscopum Melitensem, cum sui iuris esse Melita insula coepisset.

Saint Luke wrote of the Maltese that « they showed no little kindness » to himself and to the Apostle Paul, and (( they honoured us with many marks of honour, and ... provided us with such things as we needed A.1 Thus, in apostolic times, was the goöd news Of salvation brought to Malta, together with the signs followed, for « ali the sick on the island came and were cured » ;2 and ever since the Faith has remained alive and active in the hearts of the Maltese people. After centuries of the most varied vicissitudes, your island now prepares to assume its independence ; and we have designated Our Vene­ rable Brother and Apostolic Delegate, Hyginus E. Cardinale, to repre- sent Us at the officiai célébrations to be held in Malta later this month. We wish thus to testify to Our paternal interest in the island and its people, Our loving concern for their welfare and progress, and Our heartfelt affection for all the Maltese. At the altar of sacrifice and in prayer, We shall invoke f rom Almighty God ali the grâces of enlightenment and strength necessary

1 Act. 28, 2, 10. 2 Ibid. 9. Acta Pauli Pp. VI 821 to the Government and people as they initiate independent existence as a new nation. Through the intercession of Onr blessed Mother, We pray that the most cordial relations may prevail between Church and State, that the faithful may show themselves to be loyal and active Citizens, ever striving for the greater good of their country, and that the life of independent Malta may be marked by peace, justice and prosperity, in fìrm fidelity to its high Catholic ideáis and traditions. It is in pledge of thèse heavenly blessings that We impart to you, Venerable Brother, to the Most Reverend Bishop of Gozo and the other Members of the Hierachy présent at the célébrations, the clergy, religious and faithful of Malta, Our Apostolic Blessing. From the Vatican, September 7, 1964.

PAULUS PP. VI

52 - ACTA, vol. VI, n. 13. — 24-10-1964. 822 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SUPREMA SACRA CONGREGATIO S. OFFICII

INSTRUCTIO De cadaverum crematione

Piam et constantem christianorum consuetudinem fidelium cadavera humandi Ecclesia semper fovere studuit sive ipsam communiendo op­ portunis ritibus, quibus inhumationis symbolica et religiosa significatio clarior appareret, sive etiam poenas comminando contra eos qui tam salutarem praxim impeterent ; quod praesertim praestitit Ecclesia quo­ ties impugnatio fiebat ex infenso animo adversus christianos mores et ecclesiasticas traditiones ab iis qui, sectario spiritu imbuti, humationi cremationem substituere conabantur in signum violentae negationis christianorum dogmatum, maxime vero mortuorum hominum resurrec­ tionis et humanae animae immortalitatis. Quod vero propositum, uti patet, erat quid subiective inhaerens animo cremationis fautorum, obiective autem ipsi cremationi non adhaerens; corporis enim incineratio, sicut nec animam attingit nec Dei omnipo- tentiam impedit a corpore restituendo, ita in se non continet illorum dogmatum obiectivam negationem. Non ergo agitur de re intrinsece mala vel christianae religioni ex se infensa; quod semper sensit Ecclesia, quippe quae, in quibusdam ad­ iunctis, scilicet quando certo constabat vel constat cadaverum crema­ tionem fieri honesto animo et gravioribus ex causis, praesertim ordinis publici, tunc incinerationi non obstabat nec obstat. Huiusmodi animi in melius mutatio et rerum adiuncta inhumationi obstantia iam frequentiora his ultimis temporibus et clariora apparent, unde crebrae porriguntur S. Sedi preces ad obtinendam disciplinae eccle­ siasticae mitigationem circa cadaverum cremationem, quam constat mul­ toties hodie promoveri, minime ex odio contra Ecclesiam vel christianos mores, sed tantum ob rationes vel hygienicas, vel oeconomicas, vel alius etiam generis sive publici sive privati ordinis. Suprema Sacra Congregatio S. Officii 823

Quas preces Sancta Mater Ecclesia, spirituali quidem fidelium bono directe intenta, sed aliarum necessitatum non ignara, benigne suscipien­ das censet, sequentia statuendo :

1. curandum omnino ut consuetudo fidelium, defunctorum corpora sepeliendi sancte servetur; quapropter, opportunis instructionibus et suasionibus adhibitis, caveant Ordinarii ut populus christianus a cada­ verum crematione abstineat, nec recedat, nisi necessitate coactus, ab usu inhumationis, quem Ecclesia semper retinuit et sollemnioribus ritibus consecravit;

2. ne autem difficultates ex hodiernis rerum adiunctis exsurgentes plus aequo augeantur, et ne frequentior oriatur necessitas dispensandi a legibus in hac re vigentibus, consultius visum est aliquatenus mitigare iuris canonici praescripta, quae cremationem tangunt, ita scilicet ut quae statuuntur in can. 1203, par. 2 (de non exequendo mandato crema- tionis) et in can. 1240, par. 1, n. 5° (de deneganda sepultura ecclesiastica iis qui mandaverint suum corpus cremationi tradi) non iam universa­ liter urgeantur, sed tunc tantum quando constiterit cremationem electam fuisse ex negatione christianorum dogmatum, vel ex animo sectario, vel ex odio in catholicam religionem et Ecclesiam;

3. inde etiam sequitur, iis qui elegerint proprii cadaveris crema­ tionem, non esse, ex hoc capite, deneganda sacramenta nec publica suffragia, nisi constet ipsos talem electionem fecisse ex supra indicatis rationibus christianae vitae adversis;

4. ne autem pius christifidelium sensus erga ecclesiasticam tradi­ tionem detrimentum patiatur et ut Ecclesiae animus a crematione alie­ nus clare pateat, ritus ecclesiasticae sepulturae et subsequentia suffragia numquam fieri poterunt in ipso loco cremationis, ne per modum quidem simplicis comitatus in translatione cadaveris.

Quam Instructionem, ab Emis Patribus rebus fidei et morum tutandis praepositis in plenario conventu diei 8 Maii 1963 recognitam, Ssmus D. N. D. Papa Paulus VI, in Audientia Emo Secretario S. Officii die 5 Iulii eiusdem anni concessa, benigne adprobare dignatus est.

Sebastianus Másala, Notarius 824 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

PROVISIO ECCLESIARUM

Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

die 29 Maii 196I¡. — Cathedrali Ecclesiae Fodinensi R. P. D. Edmun- dum Quaglia, Protonotarium Apostolicum « ad instar », parochum ecclesiae cathedralis et Vicarium Generalem dioecesis Canalopolitanae. die 4 Iunii. — Ecclesiae' Cathedrali Septemlacunensi Exc. P. D. Da- nielem Tavares Baêta Neves, hactenus Episcopum titularem Alexandri­ num minorem. die 18 Iunii. — Praelaturae « nullius » Borbensi, noviter erectae, R. P. Adrianum J. M. Veigle, sodalem Tertii Ordinis Regularis S. Fran­ cisci. die 22 Iunii. — Titulari archiepiscopali Ecclesiae Gangrensi Exc. P. D. Antonium Ferreira de Macedo, hactenus Episcopum titularem Attudensem, quem constituit Coadiutorem etiam « sedi datum » Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archie­ piscopi Apparitiopolitani. die 17 Iulii. — Titulari episcopali Ecclesiae Acufidensi R. P. D. Ioan­ nem Jenko, Administratorem Apostolicum partis archidioecesis Gori­ tiensis et Gradiscanae in Slovenia exstantis, quem constituit praeterea Administratorem Apostolicum territorii dioecesium Tergestinae et Ju- stinopolitanae ac Fluminensis, quod in memoratam Sloveniam patet. die 27 Iulii. — Cathedrali Ecclesiae Linensi R. P. Petrum Paulum Koop, sodalem Congregationis Missionariorum Sacratissimi Cordis Iesu. die If Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Florestensi, noviter erectae, R. P. Franciscum Xaverium Nierhoff, sodalem Congregationis Missio­ nariorum a S. Familia. die 28 Augusti. — Cathedrali Ecclesiae Salfordensi Exc. P. D. Tho­ mam Holland, hactenus Episcopum titularem Étennensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Belesasensi R. D. Gastonem Hains, Canonicum eeelesiae cathedralis S. Hyacinthi, quem deputavit Auxilia­ rem Excmi P. D. Arturi Douville, Episcopi S. Hyacinthi. Sacra Congregatio de Propaganda Fide 825

die 5 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Macrianensi in Mauritania Exc. P. D. Franciscum F. Reh, hactenus Episcopum Caro- lopolitanum. die 8 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Mazacensi R. P. D. Renatum Spallanzani, e clero romano, Protonotarium Apostolicum, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Adalgisi Albanesi, Archiepi­ scopi-Episcopi Viterbensis et Tuscanensis. die 15 Septembris. — Metropolitanae Ecclesiae Oolocensi Exc. P. D. Andream Hamvás, hactenus Episcopum Csanadiensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Rotariensi R. P. D. Paulum Breza- nóczy, Antistitem Urbanum, Administratorem Apostolicum archidioe­ cesis Agriensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Melzitanae R. D. Iosephum Cserháti, e clero dioecesis Quinque Ecclesiensis, quem constituit Administratorem Apostolicum dioecesis Quinque Ecclesiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Tagaratensi R. P. D. Iosephum Ijjas, Antistitem Urbanum, curionem in civitate vulgo « Baja », archidioecesis Oolocensis, quem constituit Administratorem Apostolicum Ecclesiae Csanadiensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Materianensi R. D. Iosephum Bank, e clero archidioecesis Strigoniensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Colomanni Papp, Episcopi Jaurinensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Dadimensi R. D. Iosephum Winkler, e clero dioecesis Sabariensis, quem deputavit Auxiliarem Excmi P. D. Alexandri Kovács, Episcopi eiusdem dioecesis.

SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

LYDENBURGENSIS

DECRETUM De commutatione nominis dioecesis

Cum Excmus ac Revmus Dominus Antonius Réitérer, Episcopus Lydenburgensis, petiisset ut praesens denominatio dioecesis Lydenbur- gensis ita permutaretur ut deinde Lydenburgensis-Witbankensis nun­ cupantur, Sacra haec Congregatio, re mature perpensa, acceptoque 826 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Ioseph McGeough, Archiepiscopi tit. Hemeseni et Apostolici in Africa Meridionali Delegati, optatis prae- laudati Episcopi inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Domino nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supra- memoratam propositionem adprobavit ac praesens in re Decretum con­ fici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 13 mensis Septembris a. D. 1964.

G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis

SACRA CONGREGATIO RITUUM

i BRIXIEN.

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Baptistae Piamarta, sacerdotis, fundatoris Congregationum S. Familiae a Nazareth et Humilium Domini Ancillarum.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis Causae in casu et ad effectum de quo agitur. Virens Ecclesiae Christi arbor, cuius in ramis caeli habitant volucres (cfr. Mt. 13, 32) nova in dies virgulta procréât temporum necessitatibus accommodata. Nostra quoque aetate, cum opificum et operariorum con­ tinuo crescat in socialibus necessitudinibus rebusque politicis momen­ tum, Divinae fuit Providentiae consilium viros iam antea excitare eximios, qui religiosa Instituta iuvenibus puellisque opificibus a vitiis arcendis, virtutibus christianis imbuendis, variisque artibus excolendis conderent. Sacra Congregatio Rituum 827

Hos inter praeclaros viros iure meritoque recensendus est Servus Dei Ioannes Baptista Piamarta. Ipse natus est Brixiae, humili quidem loco, die 26 mensis Novembris anno 1841, postridie autem sacro est renatus fonte. Matre religiosissima orbatus, quae vera educatrix fuerat, nonum agens annum, avunculum nactus est praeceptorem. Postea vero, primis litterarum ludis absolutis, tiro acceptus est a culcitario quodam. Interim in oppido cui nomen Vallio, quo feriarum causa se contulerat, consuetudinem inivit cum R. D. Pancratio Pezzana eiusdem loci parocho, qui, bona iuvenis indole percitus, ut in dioecesanum Seminarium cooptaretur suis sumptibus curavit. Inibi autem pietate, sollertia acrique voluntate adeo emicuit, ut ad sacros Ordines aditum sibi comparare potuerit, ac tandem die 23 De­ cembris anno 1865 sacerdotio auctus sit. Ministerii sui primitias in paroecia loci (Jarzago Riviera ut vicarius cooperator obtulit ; postea vero, tres circiter post annos, parocho ecclesiae v. Bedizzole, ubi eximia pastoralis sollicitudinis specimina praebuit. Anno 1870 Brixiam se contulit, et tredecim annos in paroecia S. Ale­ xandri pari studio muneribus Directoris Oratorii Praefectique Sacrarii operam navavit. Non aliter se gessit cum, annis 1883-1887, paroeciam rexit vici quem dicunt Pavone Mella, ubi et abusus exstirpavit et piis associationibus novum attulit incrementum. Eodem autem tempore sacrae Paenitentiae administrum cum in Seminario tum in religiosis domibus sollerter egit. Neque suam denegavit operam losephinae Bosio in condenda et dirigenda sodalitate Adoratrieum S. Cordis in paroecia S. Afrae. Sed Dei Famulus praecipuas curas impendit pro pauperum iuvenum christiana institutione, ad quam firmius assequendam parochi munere, de Episcopi consensu, abdicato, Revmi domini Petri Capretti, Brixien- sis Seminarii rectoris, libentissime excepit consilium et adiutorium et Collegium pro pusionibus operariis condidit. Novae huius fundationis exordia perardua sane fuere atque difficul­ tatibus plena ; sed Dei Servus, tenaci qua pollebat voluntate atque incon­ cussa in Deum fiducia, sese ex impedimentis ac negotiis omnibus feliciter expedire valuit. Ne autem huic operi assiduum deesset munimen, socios sibi adscivit eosque in Piam Unionem cooptavit, quae paulatim in reli­ giosam Congregationem a Sacra Familia de Nazareth nuncupatam ex­ crevit. Neque id satis ; nam, sacerdote Ioanne Bonsignori valide coope­ rante, Coloniam seu Scholam Agricolam in pago Remedello, in qua iuve­ nes praeter moralem ac religiosam, agrariam quoque institutionem susci- 828 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale perent, condidit. Itemque, piissima vidua Elisa Baldo adiuvante, in pago Gavardo Sodalitatem Pauperum Ancillarum a Sacra Familia, quae deinceps dictae sunt Humiles Domini Ancillae, ut pusionum operariorum Instituto praesertim operam praestarent, fundavit. Summo cum emolumento civilis societatis ea omnia a Dei Famulo agebantur. Quod in eius obitu ipsi Ecclesiae adversarii agnoverunt, dicentes : « 8i può dire che quasi tutti gli operai Ai Brescia sono passati per il suo Istituto ». Reverentiam et in ipsos religionis osores Servus Dei magnam indebat. Tantae molis opus tantaeque religionis rabiem excitabat hostis humani generis, qui plurimas contra Dei Famulum exercuit pugnas, ut ab incepto amoveret. Iam a secundo Instituti anno res peritura videbatur ita, ut Episco­ pus accersitum Dei Servum ab incepto desistere moneret. Cui fortissime iste : (( No, Eccellenza, morirò qui coi miei giovanetti! ». Unde commotus Episcopus ei benedixit dicens : (( Dio vi assista ». At innumera alia obstacula, impedimenta, amaritudines, vexationes, sive ex odio religionis exorta, sive ex aequivocationibus, ex timoribus, ex negotiis, superanda habuit. Unde saepius suis dicebat Servus Dei : « ... che se V opera si fosse basata su mezzi umani, sarebbe certamente fallita. Diceva anche che fino allora gli aveva riservato un cumulo di amarezze; insisteva perchè si riponesse tutta la fiducia in Dio, dopo aver fatto tutto da parte nostra ». Neque sui Instituti moderationi tantum et Congregationis funda­ tioni vacabat Dei Famulus. Ardens enim regni Dei dilatandi desiderio, gloriam Dei augere omni sui sacerdotalis ministerii ope satagebat. Qua­ propter in audiendis fidelium confessionibus indefessus erat, exquisitus a multis christianae perfectionis sectatoribus, vel pro infirmis ac mori- bundis adiuvandis et obstinatis convertendis peccatoribus. In mini­ strando Dei verbo persollicitus atque ferventissimus erat. Alacriter in sui mortificationem intendebat, modico sibi concesso et somno et cibo. Orationi instabat assidue, longas protrahens caritatis moras coram Iesu, eucharistico velo delitescente, atque Deipara Virgine. In laudibus Deo persolvendis meditate et ferventer orabat. Qua erat prudentia praeditus, saepe ab Episcopo ad sedanda plebis dissidia solvendasque intricatas controversias pacemque paroeciis restituendam mittebatur. Virtutum quoque et suis et exteris exemplar elucebat, de die in diem ad perfectio­ nis culmen ascendens, ita ut heroem illum fama acclamet. Tandem, die 25 mensis Aprilis Servus Dei anno 1913, paralysi cor- Sacra Congregatio Rituum 829 reptus, in rurali colonia apud vicum Remedello, Ecclesiae Sacramentis rite susceptis, pie obdormivit in Domino. Fama sanctitatis in dies aucta, de Beatorum Caelitum honoribus eidem decernendis causa agi coepta est. Instructi itaque sunt ordinarii, qui dicuntur, processus in ecclesiastica Brixiensi Curia, iique absoluti ad Sacram Rituum Congregationem delati sunt. Interim plurimae lit­ terae Cardinalium, sacrorumque Antistitum, Ordinum ac Congregatio­ num religiosorum religiosarumque Moderatorum, atque virorum tam ecclesiastica quam civili auctoritate insignium, ad Romanum Pontifi­ cem pervenerunt, Famuli Dei sanctitatem extollentes causaeque beati­ ficationis introductionem enixe postulantes. Servatis itaque omnibus de iure servandis, Sacra Rituum Congrega­ tio, scriptis Servi Dei rite perpensis, nihil obstare Decreto diei 2 Aprilis anno 1954 edixit quominus ad ulteriora in hac causa procedi posset. Quapropter, instante Revmo P. Iosepho Baccoli, sedulissimo Con­ gregationis S. Familiae a Nazareth Postulatore Generali, Emus ac Revmus Dominus Arcadius M. Cardinalis Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefectus Causaeque huius Ponens seu Relator, in Ordinario Particulari Coetu eiusdem Sacrae Congregationis die 26 men­ sis Martii anno 1963 ad Vaticanas aedes celebrato, sequens dubium discutiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres, sacris ritibus tuendis praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis rela­ tionem, auditis quoque Ofiicialium" Praelatorum, praesertim R. P. Fer­ dinand! Antonelli O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, suffragiis, rescribere censuerunt : Affirmative, seu signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum, die 29 Martii anno 1963, de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Ioanni Papae XXIII per infrascriptum Cardinalem fideli relatione, Sanctitas Sua rescriptum Sacrae Rituum Congrega­ tionis ratum habuit et confirmavit, atque Commissionem introductionis Causae Servi Dei Ioannis Baptistae Piamarta propria manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 29 Martii a. D. 1963.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S.

f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis 830 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II VERULANA

Beatificationis et canonizationis Servae Dei Mariae Fortunatae Viti, monia­ lis professae Ordinis S. Benedicti.

SUPER DUBIO

An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Tem­ perantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur.

Umbratilem vitam absconditam cum Christo in Deo intra saepta mona­ sterii ducere, in paupertate, in humili servili statu, mundi oblecta- menta omnino despicere ac Deum unice quaerere in simplicitate cordis, hilari animo adversa omnia superare, mirifica haec est illa sanctitatis celsitudo quam innumeri Dei Famuli consequi fortiter adlaborarunt. Tota enim sapientiae disciplina, scribit sanctus Leo Papa (Sermo 37 ad Epiph., 7) non in abundantia verbi, non in astutia disputandi, neque in appetitu laudis et gloriae, sed in vera et voluntaria humilitate con­ sistit, quam Dominus noster Iesus Christus ab utero Matris pro omni fortitudine et elegit et docuit. Haec inquam est illa genuina virtutum ratio quam homines, saeculi delirationibus oppressi, nimio sui amore impulsi, insanis voluptatibus agitati, divitiarum cupidi, contemnere so­ lent. Solacium contra est ingens oculos et animum ad personas a Deo excitatas vertere ut mortales edoceant, sublimium virtutum exempla praebeant, Divini Salvatoris vestigia prementes, quo, in candelabro positae, omnibus luceant et salutis viam ostendant. In recentioribus exemplis, quae ceterum nullo umquam saeculo de­ fuerunt, adnumeranda sane est humilis divi Benedicti assecla, quae in quaerendo Iesu Christi beneplacito longaevam suam vitam transegit. Maria Fortunata Viti Verulis, die 10 Februarii anno 1827, nata est ex Aloisio et Anna Bono, parentibus non opulentia, sat vero fortunae bonis gaudentibus. Quadriduo post, sacri Baptismi undis est abluta, nominibus receptis Annae Felicis. Quinquennis, die 11 Iunii anno 1832, sacro fuit chrismate illita. Mitissimam indolem a natura sortita, iuvenilis aetatis oblectationes fugiebat ac domesticam solitudinem praegustabat una simul cum matre, quacum ecclesiam cotidie adibat. A matre et a quadam pia muliere prima litterarum elementa didicit. ¡¿acra Congregatio Rituum 831

Cum primum ad sacram Synaxim admissa fuit, vocationem religiosae vitae amplectendae persensit ; at malo fato huic piae felicique adulescen- tulae nimius dolor accessit : nam pater, neglectis erga familiam officiis, eamdem brevi ad inopiam reduxit. Huiusmodi gravissimae ruinae non restitit Dei Famulae mater, quae, triginta sex annorum aetate, e vita migravit, domi Annam Felicem relinquens patris fratrumque neces­ sitatibus obventuram. In tam onerosis angustiis, Servae Dei solacio erant continua Sa­ cramentorum frequentia ac pietatis religionisque exercitia. Vigesimo aetatis anno domo discedere debuit fratribus necessaria provisura et ad pagum v. d. Monte San Giovanni Campano secessit famulatui addicta optimae familiae Mobili, apud quam tribus annis mansit vitae honesta­ tis, laboris et assiduae orationis omnibus exempla praebens. Verulas reversa, domi per aliquot annos degit. Cum vero sibi visum sit fratres eius opera amplius non indigere, neque a patre impediri posse, cum interim sui iuris esset facta, omnibus quibus opus erat paratis, ad religiosam vitam ineundam totam se convertit. Anno igitur 1851, die 21 Martii, Verulanum Benedictinarum monasterium inter sorores conversas ingressa est. Novitiatu rite peracto, die 8 Septembris, biennio post, monastica vota nuncupavit. Mansuetudine, pietate, assiduoque labore enituit, in humili prae­ sertim officio vestiplicae, primum ei collato, cui postea aegrotarum cura addita fuit. Iniunctum sibi vestiplicae munus ad mortem usque diligentissime obivit, regulae monitis semper fideliter obtemperans, maioribus sub­ missa, omnibus eximiae caritatis sensus praebens. Diuturnos cruciatus fortiter sustinuit, et adversam valetudinem aequo semper animo tulit. Orare et"laborare, iuxta sancti fundatoris regulam, cotidianum pabulum ei erat. Mirum itaque est quomodo in constanti atque alacri omnium religiosarum virtutum exercitio septuaginta annos transegerit. Frequentibus daemonum tentationibus fortiter repulsis, Deo unice intenta, ab oratione spiritum numquam relaxabat. Annis tandem ac meritis onusta, die 20 Novembris anno 1922, Sacra­ mentis pie susceptis, ad Superos evolavit nonagésimo quinto aetatis anno, eximiam sanctitatis famam relinquens. Qua permotus, Episcopus Verulanus super vita, virtutibus et miraculis in genere Servae Dei, nec non et super scriptis ac non cultu ordinarios, quos vocant, processus instituit, ac Romam transmisit. Iuris praescriptis adamussim servatis, omnibusque sedulo perpensis, die 24 Februarii 1937 decretum prodiit super scriptis, quo statutum fuit ut ad ulteriora procedi posset. Summus vero Pontifex Pius duodecimus, 832 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

f. r. Commissionem introductionis Causae sua manu signare benigne dignatus est die 5 Februarii anno 1941. Dispensatione obtenta a processu apostolico condendo super fama sanctitatis eiusque continuatione, Lit­ terae Remissoriales et Compulsoriales datae fuerunt ut super virtutibus et miraculis in specie apostolici processus instruerentur in Verulana episcopali Curia, quorum validitas die 28 Iulii anno 1944 agnita fuit. Congregatio postea Antepraeparatoria super virtutibus heroicis habita fuit die 10 Ianuarii 1956, deinde Praeparatoria die 14 Martii anno 1961. Instante vero Revmo Domino Engelberto Giersbach, Ordinis S. Be­ nedicti, Causae Postulatore legitime constituto, in Congregatione Sa­ crorum Rituum Generali coram Sanctissimo Domino nostro Paulo Papa VI die 10 mensis Martii habita, Revmus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella, eiusdem Causae Ponens seu Relator, sequens dubium discutiendum proposuit : An constet de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, nec non de cardina­ libus, Prudentia, Iustitia, Temperantia et Fortitudine earumque adnexis, in gradu heroico, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Revmi Patres Cardinales, ac Revmi Praelati Officiales Consultoresque theologi quot­ quot aderant suum votum protulerunt. Attamen Beatissimus Pater men­ tem suam aperire distulit, adstantes omnes adprecatus, ut in re tanti momenti Datorem luminum exorarent. Hanc vero diem selegit, in qua, Sacro pie litato, ad Se ascivit Revmos Cardinales Arcadium Mariam Larraona, S. Rituum Congregationis Praefectum, et Benedictum Aloisi Masella, Episcopum Praenestinum', Causae Ponentem seu Relatorem, nec non et Revmum P. Ferdinandum Antonelli, Ordinis Fratrum Minorum, Fidei Promotorem Generalem, meque infrascriptum Secretarium, eisque adstantibus edixit : Constare de virtutibus theologalibus Fide, Spe et Caritate cum in Deum tum in proximum, ac de cardinalibus Prudentia, Iustitia, Temperantia et For­ titudine earumque adnexis, in gradu heroico, Servae Dei Mariae For- tunatae Viti, in casu et ad effectum de quo agitur. Hoc autem Decretum publici iuris fieri et in Acta S. Rituum Con­ gregationis referri mandavit. Datum Romae, die 8 mensis Aprilis anno 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus L. ffî S. t Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis ¡Sacra Congregatio Rituum 833

III VEBONEN.

Beatificationis et canonizationis Servi Dei Ioannis Henrici Caroli Steeb, sacerdotis saecularis, fundatoris Instituti Sororum a Misericordia Ve- ronensium.

SUPER DUBIO

An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur.

In multicolori sanctitatis viridario novum floruit germen, quod e protestantica confessione proveniens, in catholicae Ecclesiae solum translatum, adeo uberrimum incrementum coepit ut in alios quoque sur­ culos robur spiritualemque vitam infunderet. Tubingae in Germania e parentibus lutheranis censu et mercatura praestantibus, die 18 Decembris 1773 Ioannes Henricus Carolus Steeb natus est. Studiis apud Anatolicum expletis, a patre prius Lutetiam Parisio­ rum, deinde, anno 1792, Veronam missus est ut gallicam et italicam linguam addisceret simulque studia persolveret. Gratia Dei tactus, a piissimo sacerdote adiutus, maximum catholicae fidei quaestum fecit et die 14 Septembris 1792, dissentientibus paren­ tibus, dedecus conversionem aestimantibus, Virgini Immaculatae emisso voto, catholicam Ecclesiam ingressus est. Repudiatus et exheredatus, solus in terra alienigena, fortiter suum retinuit propositum et ad clericalem vitam amplectendam admoto animo, die 8 Septembris 1796 presbyteratu est insignitus. Statim sacerdotale ministerium in valetudinario v. Lazzaretto absolvit inter connationales milites exercituum Galliae et Austriae bellum inter se gerentium, in quo ministerio morbum contraxit, ob quem toto vitae suae tempore multa passus est. Societati v. Evangelica fratellanza dei preti e laici spedalieri inter primos nomen dedit atque eius in programmate obtemperando totam actionem suam sacerdotalem posuit, praesertim misericordiae opera ad solamen proximorum exercens. Difficile dictu quot matrimonia legitima reddiderit, quoique pravas mulieres e vitiorum caeno eduxerit. Ad levandos mores Veronensis 834 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

gentis, tunc temporis bellorum causa deplorabiles, sollers fuit in mis­ sionibus ad populum promovendis, in catechismo iuvenibus docendo et in instructione puellis tradenda in Collegio v. Àgli Angeli. At Caroli zelus eluxit in nosocomio Misericordiae et in Hospitio pauperum ubi munus Fratris infirmis ministrantis adeo arripuit, ut de fundatione Sororum ministrantium cogitaret. Innumeris, enim, dif­ ficultatibus ob tristes leges politicas superatis^ anno 1840, confunda- trice Aloisia Poloni, publicum initium dedit Instituto Sororum a Mise­ ricordia, quod hodie late diffusum est. Etsi tot laboribus curisque confectus, conquisitus exstitit consiliarius atque prudens confessarius gentis cuiuscumque coetus, sed praesertim per 53 annos perseveravit in ministerio obeundo inter cives et milites germanicos Veronae degentes, quorum plurimos in gremium sanctae matris Ecclesiae reduxit. Meritis onustus, die 15 Decembris 1856, adstantibus caritatem, pacem obedientiam et infirmos curandos commendans, placidissime animam Deo reddidit. Sanctitatis fama, qua adhuc vivens fruebatur, post mortem nequa­ quam periit, non obstantibus bellis aliisque adversis politicis circum­ stantiis, immo ita succrevit ut Ordinarium Veronensem induxerit ad Processum anno 1949, iuxta normas de inquisitionibus historicis a Sacra Rituum Congregatione datas, instruendum, quem Sectio Historica eius­ dem S. Congregationis diligenti studio perpendit, atque, novis inquisi­ tionibus peractis, erudita Positione illustravit. Servatis interim omnibus de iure servandis, in Congregatione Ordi­ naria Sacrorum Rituum diei 15 Ianuarii 1952, super revisione scripto­ rum Servi Dei disceptatum fuit, ac die 25 eiusdem mensis ut ad ulteriora procedi posset Summus Pontifex Pius Papa XII fe. re. decernere beni­ gne dignatus est. Instante vero Revmo P. Antonio Ricciardi, Ordinis Fratrum Mino­ rum Conventualium, Causae Postulatore legitime constituto, Emus ac Revmus Dominus Paulus Cardinalis Giobbe, eiusdem Causae Ponens seu Relator, in Ordinaria Particulari S. Rituum Congregatione, in Vaticanis Aedibus die 2 mensis Iulii huius anni habita, dubium discu­ tiendum proposuit : An signanda sit Commissio introductionis Causae, in casu et ad effectum de quo agitur. Et Emi ac Revmi Patres Cardinales sacris tuendis ritibus praepositi, post ipsius Cardinalis Ponentis rela­ tionem, auditis quoque Praelatorum Officialium, praesertim Revmi 1 P. Ferdinandi Antonelli, O. F. M., Fidei Promotoris Generalis, suffira- Sacra Congregatio Rituum 835 giis, omnibus attente perpensis, rescribere censuerunt : Signandam esse Commissionem, si Sanctissimo placuerit. Facta demum de his omnibus Sanctissimo Domino nostro Paulo Papae VI per infrascriptum S. Rituum Congregationis Cardinalem Praefectum relatione, Sanctitas Sua Sacrae ipsius Rituum Congrega­ tionis rescriptum ratum habuit et confirmavit, atque Commissionem introductionis Causae Servi Dei Ioannis Henrici Caroli Steeb propria manu signare benigne dignata est. Datum Romae, die 6 mensis Iulii anno 1963.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S.

f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis

IV

RUBAGAËN. Canonizationis Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociorum Martyrum Ugandensium.

SUPER DUBIO

An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eisdem Beatis ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad sol­ lemnem ipsorum canonizationem.

Exsultat iam Africa tota christiana, imo universa laetatur Ecclesia, quod proxime ad supremos altarium honores accessuram novam conspi­ ciat Martyrum coronam, qui, superiore ad finem vertente saeculo, duplici pudoris et religionis martyrio vitam concluserunt. Gloriosum dicimus agmen Caroli Lwanga,* Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociorum, quos omnes Benedictus Papa decimus quintus, Pon­ tifex Maximus, die 6 Iunii anno 1920 Beatorum albo accensuit.v Cum autem, iisdem Beatis Martyribus intercedentibus, miracula a Deo patrata dicerentur, eorundem canonizationis causa tandem resumpta est, et quidem primum, die 20 Iulii a. 1960, pro Beato Carolo Lwanga, 836 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale et dein, die 10 Maii a. 1961, pro Beatis Matthia Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociis. Instructi sunt postea apostolici processus super assertis duabus miris sanationibus, de quarum veritate SSmus Dominus noster Paulus Papa VI die 15 mensis Iulii anni huius sollemni decreto constare edixit. Hoc unum adhuc supererai, antequam Summus Pontifex ad acta consistorialia, proxime canonizationem spectantia, procedat, ut nimirum Sacrae Rituum Congregationis Cardinales, Officiales Praelati Patresque Consultores sententiam rogarentur super dubio : An, stante duorum miraculorum approbatione post indultam eisdem Beatis ab Apostolica Sede venerationem, tuto procedi possit ad sollemnem ipsorum canoniza­ tionem. Quod quidem rite factum est, iidemque tuto id fieri posse una­ nimi consensione responderunt. Sanctitas autem Sua huiusmodi favora­ bile suffragium magna animi delectatione excepit, at mentem aperire suam in tanti momenti re cunctatus est, donec supplicibus Deo admotis precibus supernum posceret lumen. Hodierno tandem die, salutari Hostia religiosissime litata, Beatis­ simus Pater votum Sacrae eiusdem Congregationis suprema sua aucto­ ritate confirmare dignatus est edixitque tuto procedi posse ad sollemnem Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX Sociorum, Martyrum Ugandensium, canonizationem. Hoc autem Decretum rite promulgari et in Acta S. Rituum Congre­ gationis referri mandavit. Datum Romae, die 1 Septembris a. D. 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S.

f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Sacra Congregatio Rituum 837

V COMEN, SEU MEDIOLANEN.

Beatificationis et canonizationis Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae.

SUPER DUBIO

An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad sollemnem eiusdem Venerabilis beatificationem.

Ex quo divina insonuit illa vox : « Et hoc mandatum habemus a Deo, ut qui diligit Deum diligat et fratrem suum » (I Io. 4, 21), amor in Deum viros omni tempore protulit de humana societate praeclare mé­ ritos, qui quidem, cum christianas virtutes ad heroicitatis usque fasti­ gium excolerent, sese proximorum aeternae saluti procurandae totos devo ver unt. Inter huiusmodi viros, qui Divinae Providentiae imaginem erga afflictum hominum genus expressius retulerunt, iure accensendus est Aloisius Guanella, cuius memoria perpetuo in benedictione erit propter ea, quae illius exstant, caritatis fulgida monumenta. Namque, ecclesiastici ordinis vir praeclarus, numquam sibi vixit, sed Deo et proximis, et quaecumque suscepisset munera ac subsidia, omnia ad egenorum solamen, ad aegrotorum lenimentum, ad derelictorum salutem convertit. Sanctitatis et miraculorum fama post eius obitum, qui die 24 Octobris anno 1915 obtigit, adeo ni dies aucta et diffusa est, ut tandem causa de beatorum caelitum honoribus eidem decernendis agi coepta sit. Instructis itaque ordinariis processibus apud Comensem et Mediolanensem Curias, Pius Papa XII commissionem introductionis causae die 15 Martii a. 1939 propria manu signavit. Apostolicae deinde inquisitiones peractae sunt super virtutibus in specie, et super iis apud Sacram Rituum Congrega­ tionem disceptatum est ; eas autem virtutes, quibus Dei Famulus vivus inclaruerat, heroicum attigisse fastigium Ioannes Papa XXIII die 6 Apri­ lis anno 1962 sollemni decreto edixit. Postea agitari coepta est quaestio de miraculis quae, Venerabili Aloisio Guanella intercedente, a Deo patrata ferebantur; atque de iisdem SSmus Dominus noster Paulus

53 - ACTA, vol. VI, n. 13. — 24-10-1964. 838 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale

Papa VI, feliciter regnans, evulgato decreto diei 15 Iulii anni hirius, constare pronuntiavit. Una tandem supererai disquisitio iure praescripta, ut cuncta scilicet Sacra Rituum Congregatio testaretur num omnia sacri huius Fori statuta legesque rite in casu servata fuissent. Hinc dubium propositum est : An, stante approbatione virtutum et duorum miraculorum, tuto procedi possit ad sollemnem Yen. Aloisii Guanella. beatificationem. Cui dubio omnes, cum Patres Cardinales sacris ritibus tuendis praepositi, tum Officiales Praelati Patresque Consultores favorabile suffragium scriptum edide- runt. Beatissimus vero Pater, attenta rei magnitudine, mentem aperire suam de more distulit, ut ad eam ferendam sententiam maiorem caelestis luminis copiam interim impetraret. Hodierno demum die, postquam Sacris pie operatus est, Sacrae Rituum Congregationis votum suprema, qua pollet auctoritate, ratum habuit et confirmavit, edicens tuto procedi posse ad sollemnem Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella beatifica­ tionem. Hoc autem Decretum rite promulgari, in Acta eiusdem Sacrae Rituum Congregationis referri atque Apostolicas Litteras sub Piscatoris anulo de sollemniis beatificationis in Patriarchali Petriana Basilica quando­ cumque celebrandis conscribi mandavit. Datum Romae, die 1 Septembris a. D. 1964.

ARCADIUS M. Card. LARRAONA, Praefectus

L. © S.

f Henricus Dante, Archiep. tit. Carpasien., a Secretis Diarium Romanae Curiae 839

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Martedì, 15 settembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Credenziali, Sua Eccellenza il Signor AGOSTINO MUNYANEZA, primo Inviato Straordinario e Ambasciatore Plenipotenziario del Rwanda.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di nominare : Prelati Domestici di Sua Santità : 21 luglio 1961. Monsig. Feichtner Giuseppe (Salzburg). 27 settembre » Monsig. Berg Carlo (Salzburg). 18 agosto 1962. Monsig. Donovan Pearse (Oakland). 20 dicembre » Monsig. Castellani Lorenzo (Palestrina). 19 gennaio 1963. Monsig. Gomes Leal Giuseppe (Olinda e Recite). » » » Monsig. Ayrton Guedes Giuseppe (Olinda e Recite). » Monsig. Cavalcanti Uchoa Getulio (Olinda e Recife). » Monsig. Baresi Ferdinando (Brescia). » » Monsig. Belloli Battista (Brescia). » » » Monsig. Nomolli Giuseppe (Brescia). 20 » » Monsig. Reghezza Giovanni (Caracas). 9 febbraio » Monsig. Gonçalves Giuseppe del Patrocinio Felice T (Bragança Paulista). 16 febbraio Monsig. Jasinski Valeriano (Katowice). 25 maggio Monsig. Romana Osnayo Efraín (Tacna).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare Prelati Domestici di Sua Santità : 6 luglio 1963. Monsig. Vath Carlo (Hong-Kong). » » » Monsig. Madrid López Roberto (Valencia). )> » » Monsig. Ungar Leopoldo (Wien). 840 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

20 luglio 1963. Monsig. Car ley Giovanni (Kingston). » » » Monsig. Mate Antonio A. (Palo). » » » Monsig. Pacheco Wilson Luigi (Piura). » » » Monsig. Pessagno Vicuña Carlo (Piura). » » » Monsig. Villalobos Pino Gesù (Piura). 27 » » Monsig. Joy* Giovanni (New York). 3 agosto » Monsig. Bartlewski Giorgio (Hartford). » » » Monsig. Farrell Giuseppe (Hartford). » » » Monsig. Gerety Pietro (Hartford). » » » Monsig. Healey Giuseppe (Hartford). » » » Monsig. Heffernan Arturo (Hartford). » » » Monsig. Hynes Giovanni (Hartford). » » » Monsig. Loughlin Giovanni (Hartford). » » » Monsig. Murphy Antonio (Hartford). » » » Monsig. Reardon Edoardo (Hartford). « » » Monsig. Magauran Francesco (Paisley). » » » Monsig. Undreiner Giorgio (Covington). » » » Monsig. Rees Walter (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Hofer Maurizio (San Antonio). » » » Monsig. Klausing Clarenzio (Toledo, U. S. A.). 10 » » Monsig. Bailey Edoardo Cristoforo (Boston). » » » Monsig. Broderick Giovanni Antonio (Boston). » » » Monsig. Costello Michele Francesco (Boston). » » » Monsig. Donahue Walter Francesco (Boston). » » » Monsig. Durant Michele Giuseppe (Boston). » » » Monsig. Harney Giovanni Francesco (Boston). » » » Monsig. Kenealy Edoardo Roger (Boston). » » » Monsig. Keville Guglielmo Leone (Boston). » » » Monsig. Low Alberto Guglielmo (Boston). » » » Monsig. McDonough Pietro Giacomo (Boston). » » . » Monsig. Quirk Giovanni Michele (Boston). » » » Monsig. Sullivan Giorgio Francesco (Boston). » » » Monsig. Sullivan Giovanni Edoardo (Boston). >> » » Monsig. Sypek Stanislao Tommaso (Boston). » » » Monsig. Wiseman Giorgio Francesco (Boston). » » » Monsig. Aragiusto Nicola (Sant'Agata de' Goti). 24 » » Monsig. Blujaki Agostino (Asunción). » » » Monsig. García Pantaleone (Asunción). » » » Monsig. Plettenberg Giuseppe (Fulda). » » » Monsig. Cotta Giuseppe (Mariana). » » » Monsig. Paiva Modesto (Mariana). » » » Monsig. Valle Giovanni Dionisio (Mariana). » » » MoUsig. Bird Arturo Giuseppe (Nottingham). 31 » » Monsig. Puig-Navarrà Sebastiano (Gerona). » » » Monsig. Königer Francesco (Graz-Seckan). 7 settembre » Monsig. O'Connel Lorenzo (Belleville). » » » Monsig. Stenger Giuseppe (Belleville). » » » Monsig. Canfield Francesco (Detroit). » » » Monsig. Weier Giovanni (Detroit). Diarium Romanae Curiae 841

7 settembre 1963. Monsig. Brnnet Paolo (Ogdensburg). » » » Monsig. Hannan Erberto (Ogdensburg). » » » Monsig. Dubois Alberto (Paris). » Monsig. Levillain Giovanni (Paris). » » Monsig. Paska Walter (Saint Nicholas of Chicago). 13 » » Monsig. Charlebois Carlo Hervé (Valleyfield). li Monsig. Giunta Paolo (Reggio Calabria). » Monsig. Palamara Orazio (Reggio Calabria). » » Monsig. Harrison Francesco (Syracuse).- 28 » » Monsig. Sears Leone B. (Antigonish). » Monsig. Galvin Giacomo (Indianapolis). )) » Monsig. Reine Francesco (Indianapolis). Monsig. Sweeney Cornelio (Indianapolis). Monsig. Florisval Montai va o Giovanni (Januária). » Monsig. Grosbergs Adolfo (Li epa ja). » Monsig. Varna Leone (Liepaja). » » Monsig. Carrillo Rubio Francesco (Málaga). » Monsig. Altobello Nicola (Trani). » » » Monsig. Isnardi Aurelio (Barletta). » Monsig. Di Pinto Michele (Bisceglie). 5 ottobre » Monsig. Amarai Ferreira Giovanni M. (Angra). » » Monsig. Enes Innocenzo (Angra). » Monsig. Lopez Tavares Virginio (Angra). Monsig. Silveira de Medeiros Antonio (Angra). Monsig. Rodríguez Escolar Florentino (Calahorra y La Calzada - Logroño). » Monsig. Dione Francesco Saverio (Dakar).. » Monsig. Hofmann Carlo Borromeo (Regensburg). Monsig. KufiEner Agostino (Regensburg). » » » Monsig. Müller Giuseppe (Regensburg). » Monsig. Rosner Lorenzo (Regensburg). Monsig. Lesniowski Zenone (Trenton). » » Monsig. Reis Giovanni C. (Trenton). » » » Monsig. Urbanik Gualtiero (Trenton). » Monsig. Kuisle Albanij (Winona). » » » Monsig. Speck Enrico F. (Winona). 11 Monsig. Montero Luigi (Bahía Blanca). » » Monsig. Figueroa y Caivero Prudenzio (Borongan). Monsig. Palomeras Francesco (Borongan). Monsig. Ricalde y Ong Giuseppe Maria (Borongan). » » Monsig. Devine Guglielmo Giacomo (Des Moines). Monsig. Reynolds Giovanni (Des Moines). Monsig. Schmitz Pietro Nicola (Des Moines). » Monsig. Breitenbach Leone (Lafayette in Indiana). » » Monsig. Potthoff Federico (Lafayette in Indiana). » Monsig. Sego Arturo (Lafayette in Indiana). » » » Monsig. Ward Enrico (Lafayette in Indiana). » » Monsig. Randazzo Giuseppe (Palermo). Monsig. Stinco Enrico (Palermo). 842 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

11 ottobre 1963. Monsig. Brestel Giuseppe (Paterson). » » » Monsig. Gallo Giuseppe (Paterson). » » » Monsig. Haag Cristiano (Paterson). » » » Monsig. Foegelle Pietro (San Antonio). » » » Monsig. Maneth Alberto (San Antonio). 19 » » Monsig. Acebedo Serrano Paolo (Socorro y San Gil). » » » Monsig. Quijano Ardila Roberto (Socorro y San Gil). 25 » » Monsig. McGuire Francesco Saverio (Bridgeport). » » »- Monsig. Garrigós Meseguer Antonio (Cartagena). » » » Monsig. Dudick Michele (Passaic). » » » Monsig. Durisin Giorgio (Passaic). 26 » » Monsig. Remotti Francesco (Tortona). 31 » » Monsig. Cavalla Carlo (Asti). » » » Monsig. Gratzer Giuseppe (Graz-Seckau). » » » Monsig. Dwyer Maurizio (Ogdensburg). » » » Monsig. Deksnys Antonio (Panevezys). » » » Monsig. Dusoullier Raimondo (Paris). » » » Monsig. Burkhardt Carlo Guglielmo (Saginaw). » » » Monsig. Hickey Giacomo Luigi (Saginaw). » » » Monsig. Richards Rodolfo Marco (Saginaw). » » » Monsig. Simon Guglielmo F. (Saginaw). 2 novembre » Monsig. Bellucci Alessandro (Fermo). » » » Monsig. Manfroni Marcello (Fermo). » » » Monsig. Mariucci Tommaso (Fermo). 7 » » Monsig. McRoberts David (Motherwell). » » » Monsig. O'Donnell Giovanni (Motherwell). » » " » Monsig. Egan Carlo Ludovico (Salford). 14 » » Monsig. Ferret Ernesto (Auch). » » » Monsig. Verhoeven Costanzo (Boise City). » » » Monsig. Casanova Arnoldo (Marquette). » » » Monsig. Karch Vittorio (Marquette). » » » Monsig. Karol Bernardo (Marquette). » » » Monsig. La violette Matteo (Marquette). » » » Monsig. O'Callaghan Oliver (Marquette). » » » Monsig. Szoka Edmondo (Marquette). » » » Monsig. Kelleher Stefano (New York). » » » Monsig. Brandolini Vincenzo (Ravenna). » » » Monsig. Montanari Luigi (Ravenna). » » » Monsig. Reising Zenone Giovanni (Sioux City). » » » Monsig. Armitage Guglielmo (Toledo Ü. 8. A.). » » » Monsig. Clancy Matteo (Toledo U. 8. A.). » » » Monsig. Gorman Raimondo (Toledo U. 8. A.). » » » Monsig. Harrington Giovanni (Toledo Ü. 8. A.). » » » Monsig. Inkrott Giuseppe (Toledo TJ. 8. A.). » » » Monsig. Mossing Lorenzo (Toledo TJ. 8. A.). » » » Monsig. O'Toole Giacomo (Toledo U. 8. A.). » » » Monsig. Scheib Carlo (Toledo TJ. .8. A.). » » » Monsig. Schmit Girolamo (Toledo TJ. 8. A.). » » » Monsig. Yates Roberto (Toledo U. 8. A.). Diarium Romanae Curiae 843

14 novembre 1963. Monsig. Yeager Olarenzio (Toledo U. S. A.). » Monsig. Vogel Marco (Toledo U. S. A.). » Monsig. Lypskyj Bogdan (Toronto degli Ucraini). » Monsig. Oorradini Giuseppe (Trento). » » Monsig. Haller Antonio (Trento). Monsig. Burke Giorgio (Wheeling). » » • Monsig. Farrell Beniamino (Wheeling). Monsig. Hickie Giacomo (Wheeling). Monsig. Kirwin Daniele (Wheeling). » ' » » Monsig. Wanstreet Giuseppe (Wheeling). 16 » Monsig. Sullivan Patrizio (Batanes and Babuyán Islands). » » » Monsig. Oernauskas Vittore (Chicago). » » Monsig. Chvojka Giulio (Chicago). » Monsig. Dampts Francesco (Chicago). » » Monsig. Farrell Giovanni (Chicago). » Monsig. Flanagan Giovanni (Chicago). t) » Monsig. Hayes Giovanni (Chicago). )) » Monsig. Kilbride Michele (Chicago). )) Monsig. Mecikowski Giovanni (Chicago). » » » Monsig. Murphy Giovanni (Chicago). » Monsig. O'Rourke Daniele (Chicago). Monsig. Stanek Venceslao (Chicago). » » Monsig. Vitha Giovanni (Chicago). » » » Monsig. Del Bianco Emilio (Fermo). » » Monsig. Da Costa Nunes Emanuele (Goa e Damâo). 20 Monsig. Pistilli Silvestro (Velletri). 22 » Monsig. Sensini Remigio (Amelia). » » Monsig. Arnaud Eugenio (Luçon). 27 Monsig. Becnel Daniele Giuseppe (Baton Rouge). » Monsig. Borders Guglielmo Donaldo (Baton Rouge). » Monsig. Landskane Paolo (Baton Rouge). » » Monsig. Lieux Arturo Giuseppe (Baton Rouge). » Monsig. Marioneaux Luigi Erroll (Baton Rouge). » Monsig. Naughton Giovanni Giacomo (Baton Rouge). » Monsig. Brackin Francesco (Chicago). » Monsig. Brogan Bernardo (Chicago). » Monsig. Byrne Francesco (Chicago). Monsig. La vin Francesco (Chicago). » » Monsig. Meehan Tommaso (Chicago). Monsig. Quinn Giovanni (Chicago). » Monsig. Hayden Carlo (Grand Island). Monsig. McDonald Andrea (Grand Island). Monsig. Portrey Lorenzo (Grand Island). 29 » » Monsig. Burns Walter Tommaso (Albany). » Monsig. Carroll Giovanni Giuseppe (Albany). » Monsig. Connolly Gregorio Matteo (Albany). » Monsig. Cronin Daniele Francesco (Albany). Monsig. Kelly Lorenzo Patrizio (Albany). 844 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

29 novembre 1963. Monsig. Lawlor Giacomo Pietro (Albany). « » » Monsig. Lenahan Tommaso Giuseppe (Albany). » » » Monsig. O'Neil Giacomo Edoardo (Albany). » » » Monsig. Reilly Arturo Giacomo (Albany). » » » Monsig. Ryan Francesco Saverio (Albany). » » » Monsig. Scott Tommaso Kearney (Albany). » » » Monsig. Rodríguez Giuseppe F. (Ocaüa). » » » Monsig. Sánchez Chica Daniele (Ocaña). » » » Monsig. Moeder Giovanni (Wichita). 30 » » Monsig. Filippin Erminio (Treviso). » » » Monsig. Sartori Luigi (Treviso). 2 dicembre » Monsig. Hunting Guglielmo Enrico (Northampton). 11 » » Monsig. Guardone Emilio (Albenga). » » » Monsig. Maioli Leonida -(Forlì). 13 » » Monsig. Euro Michele (Capua). » » » Monsig. Sanz Villalba Sotero (Tarazona). 14 » » Monsig. Vallarne Fausto (Aosta). » » » Monsig. Chambers Giacomo F. (Buffalo). » » » Monsig. Puccinelli Mario (Lucca). » » » Monsig. Remy Alberto (Namur). » » » Monsig. Musumeci Giovanni (Roma). 18 » » Monsig. Ryan Gordon M. (Hamilton). » » » Monsig. Doyle Walter H. (Stockton). 3 gennaio 1964. Monsig. Murphy Geraldo B. (Halifax). » » » Monsig. Piette Vincenzo (Joliette). » » » Monsig. Sylvestre Luciano (Joliette). » » » Monsig. Barron Stefano (San Francisco). » » » Monsig. Flynn Pietro (San Francisco). » » » Monsig. Motherway Edmondo (San Francisco). » » » Monsig. O'Connor Giacomo (San Francisco). » » » Monsig. O'Keefe Maurizio (San Francisco). » » » Monsig. Power Riccardo (San Francisco). » » » Monsig. Reilly Stanley (San Francisco). » » » Monsig. Ryan Filippo (San Francisco). » » » Monsig. Scanlon Giovanni (San Francisco). 8 » » Monsig. Bonet Giacomo Daniele (Azul). » » » Monsig. Vives Gatell Giuseppe (Barcelona). » » » Monsig. Bàrlea Ottaviano (Blaj). » » » Monsig. Angarita Raul (Bucaramanga). » » » Monsig. Velleringatt Giacomo (Palai). » » » Monsig. Quintana Gonzalo Nicola (Popayán). » » » Monsig. Espino Arceo Benito (Santiago de Compostela). 11 » » Monsig.'Falco Francesco (Cuneo). » » » Monsig. Brizio Umberto (Cuneo).. » » » Monsig. Capursi Giovanni (Molfetta). 13 » » Monsig. Lacasella Fedele (Acquaviva delle Fonti). » » » Monsig. Brencklé Isidoro (Alger). » » » Monsig. Piccillo Salvatore (Caltanissetta). » » » Monsig. Dos Santos Campos Antonio Maria (Coimbra). Diarium Romanae Curiae 845

13 gennaio 1964. Monsig. Bonizzoni Alfredo M. (Crema). » » . » Monsig. Da Silva Saraiva Giovanni Antonio (Guarda). » » » Monsig. Santos Tommaso C. (Lingayen-Dagupan). » » » Monsig. Soriano Evaristo (Lingayen-Dagupan). » » » Monsig. Zabala Alberto B. (Lingayen-Dagupan). » » » Monsig. Chávez Núñez Donaldo (Managua). » » » Monsig. Burke Vincenzo (Pittsburgh). » » » Monsig. Coyle Paolo (Pittsburgh). » » » Monsig. Fabbri Giuseppe (Pittsburgh). » » » Monsig. Farina Alberto (Pittsburgh). » )) » Monsig. Flaherty Martino (Pittsburgh). » » » Monsig. Findlan Giuseppe (Pittsburgh). » » » Monsig. Gearing Daniele (Pittsburgh). » » » Monsig. Hayes Radolfo (Pittsburgh). » » » Monsig. Heinrich Edoardo (Pittsburgh). » » » Monsig. Kernan Giacomo (Pittsburgh). » » » Monsig. Labujewski Stanislao E. (Pittsburgh). » » » Monsig. McCrory Leone (Pittsburgh). » » » Monsig. McDowell Giovanni (Pittsburgh). » » » Monsig. McGarey Michele (Pittsburgh). » » » Monsig. McPherson Tommaso (Pittsburgh). » » » Monsig. Nee J. Dudley (Pittsburgh). » » » Monsig. Rice Carlo (Pittsburgh). » » » Monsig. Rokosz Ladislao (Pittsburgh). » » » Monsig. Shinar Giacomo (Pittsburgh). » » » Monsig. Simko Paolo (Pittsburgh). » » » Monsig. Stancilewski Vincenzo (Pittsburgh). » » » Monsig. Thomas Carlo (Pittsburgh). » » » Monsig. Zahner Edoardo (Pittsburgh). » » » Monsig. Sagna Agostino (Ziguinchor). 18 » » Monsig. Abbo Giovanni Angelo (Albenga). 27 » » Monsig. Puzo M. Luigi (Aire). » » » Monsig. O'Brien Timoteo (New York). » » » Monsig. Desrosiers Teodulo (Rimouski). » » » Monsig. Fortin Alfonso (Rimouski). » » » Monsig. Belanger Leone (Sainte Anne de la Pocatière). 30 » » Monsig. Childs Feiice (Fall River). » » » Monsig. Cournoyer Giuseppe (Fall River). » » » Monsig. Dolan Guglielmo (Fall River). » » » Monsig. Furtado Augusto (Fall River). » » » Monsig. Gendreau Alfredo (Fall River). » » » Monsig. Gomes Antonio (Fall River). » » » Monsig. Hayes Giovanni (Fall River). » » » Monsig. Pannoni Giuseppe (Fall River). » » » Monsig. Shalloo Daniele (Fall River). )) » » Monsig. Tansey Arturo (Fall River). » » » Monsig. Walsh Tommaso (Fall River). » » » Monsig. Beane Guglielmo (Providence). » - » » Monsig. Regan Daniele (Providence). 846 Acta Apostolicae Sectis - Commentarium Officiale

30 gennaio 1964. Monsig. Murray Bernardo (Saint Paul). 5 febbraio » Monsig. Morali Giovanni B. (Bergamo). » » » Monsig. Loreti Ferruccio (Camerino). » » » Monsig. Gómez y García-Muñoz Giuseppe (Ciudad Real) » » Monsig. Tintori Amedeo (Livorno). » » » Monsig. Huynen Gastone (Malines-Bruxelles). » Monsig. Cozzato Carmelo (Ugento). 8 » » Monsig. de Faria Sampaio Michele Stefano (Oporto). » » » Monsig. Lacchio Ettore (Troia). 13 » Monsig. Chen Giovanni Battista (Hsinchu). 15 Monsig. Tortora Giovanni (Cerignola). 20 » » Monsig. Bauer Cirillo (Antigonish). » » Monsig. Macneil Giuseppe N. (Antigonish). » » Monsig. Smyth Francesco (Antigonish). » Monsig. Galindo Pietro Paolo (). » » Monsig. Quijano Giuseppe A. (Bogotá). Monsig. Girardot Carlo (Fort Wayne-South Bend). )) Monsig. Hoffmann Leone (Fort Wayne-South Bend). Monsig. Meehling Federico (Fort Wayne-South Bend). » Monsig. Nadolny Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » Monsig. Novak Francesco (Morón). » » » Monsig. Darkowski Leone S. (Pittsburgh). » » Monsig. Armacolla Stefano (Tinos). 26 » Monsig. Ferretti Giuseppe (Faenza). » » » Monsig. Tampieri Giacomo (Faenza). » » Monsig. Alvarez Rodríguez Ferdinando (León). » » Monsig. Martínez y Martínez Emanuele (León). » » Monsig. Izard Raimondo (Montpellier). » » » Monsig. Rotrige Enrico (Saint Louis). » Monsig. Cerbone Nicola (Vallo della Lucania). » » » Monsig. Salati Alessandro (Vallo della Lucania). 29 » » Monsig. Dunne Giovanni (Los Angeles). » » Monsig. Foley Tommaso (Los Angeles). » » Monsig. Fox Guglielmo (Los Angeles). Monsig. Hurley Giovanni (Los Angeles). » » Monsig. O'Brien Giovanni (Los Angeles). » Monsig. O'Callaghan Michele (Los Angeles). Monsig. Ryan Maurizio (Los Angeles). » » Monsig. Sheahan Michele (Los Angeles). 4 marzo Monsig. Schwarzbauer Engelberto (Linz). » Monsig. Esposito Mario (Napoli). » Monsig. Iazzetta Pasquale (Napoli). » » Monsig. Dalhoff Giuseppe (Sioux City). 7 Monsig. Cicali Giovanni (Genova). » » Monsig. Recagno Luigi (Genova). » Monsig. Burke Edmondo (New York). » Monsig. Connelly Tommaso (New York). » Monsig. Jordan Edoardo (New York). » » Monsig. McGowan Giovanni (New York). Diarium Romanae Curiae 847

7 marzo 1964. Monsig. O'Connor Giovanni (New York). . » Monsig. Smith Araldo (New York). » » Monsig. Smykla Giovanni (New York). » » Monsig. Vitanza Giuseppe (New York).. 11 » » Monsig. Daly Antonio (Dallas-Fort Worth). » Monsig. Tucek Giacomo (Dallas-Fort Worth). » » Monsig. Wiewell Giovanni (Dallas-Fort Worth). » » » Monsig. Wolf Vincenzo (Dallas-Fort Worth). 14 » » Monsig. Nebiolo Giuseppe (Asti). 16 Monsig. Lopreiato Nicola (Napoli). » Monsig. Casey Patrizio Giuseppe (Westminster). » Monsig. Dunderdale Edoardo Galloway (Westminster). » Monsig. Kelleher Maurizio Giovanni (Westminster). » Monsig. Tomlinson Giorgio Arturo (Westminster). 21 » Monsig. Cortabarria y Elcoro Marcellino (San Sebastián). » » Monsig. Irulegui y Eubeldia Giovanni Martino (San Se­ bastián). » » » Monsig. Laspiur y Medigurria Romano (San Sebastián). » » Monsig. Sarasola y Guridi Ceferino (San Sebastián). » Monsig. Yarza y Guereno Francesco (San Sebastián). 23 » Monsig. Gorman Giovanni (Brooklyn). » Monsig. Leonard Raimondo (Brooklyn). » Monsig. Ciarisse Natale (Lille). » Monsig. Debois Andrea (Lille). » Monsig. Flipo Pietro (Lille). Monsig. Meplon Giovanni (Lille). » » Monsig. McElwee Luigi (Scranton). 28 » Monsig. De Santis Mario (Troia). 6 aprile Monsig. Brown Giovanni Giuseppe (Boston). » » » Monsig. Chadbourne LLewellyn Domenico (Boston). » » Monsig. Condón Gerardo Giacomo (Boston). Monsig. Connolly Giovanni Michele (Boston). » Monsig. Greene Francesco Giovanni (Boston). » » Monsig. Kerr Giorgio Valentino (Boston). » » Monsig. Kickham Roberto Tommaso (Boston). » Monsig. Kinchla Giovanni Edoardo (Boston). » Monsig. Lynch Giovanni Guglielmo (Boston). » » Monsig. Maguire Giuseppe Francesco (Boston). » » » Monsig. McCabe Daniele Antonio (Boston). Monsig. McHale Riccardo Francesco (Boston). » Monsig. Morrissey Giovanni Giuseppe (Boston). » » Monsig. Roche Guglielmo Eriberto (Boston). » Monsig. Sullivan Guglielmo Patrizio (Boston). » » 'Monsig. Watson Giovanni Giuseppe (Boston). » Monsig. Del vaux Ettore (Namur). » Monsig. Banti Bruno (Roma). 14 » Monsig. Alberti Mario (Sabina e Poggio Mirteto). 18 Monsig. Richiardone Alfredo (Pinerolo). » Monsig. Aurati Augusto (Urbino). 848 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

18 aprile 1964. Monsig. Bertozzo Antonio (Vicenza). 28 » » Monsig. Carney Giacomo (Vancouver). » Monsig. Martínez Agostino Raimondo (Washington) 11 maggio » Monsig. Angelini Agnello Giuseppe (Allentown). » » » Monsig. Gilmartin Giacomo (New York). 14 » Monsig. Murray Giovanni (Saint John's). » Monsig. Kia Matteo (Tainan). » » Monsig. M Giuseppe (Tainan). 18 » Monsig. Alston Giuseppe Leone (Liverpool). Monsig. Dolcini Angelo (Como). » Monsig. Clot Augusto (Gap). Monsig. Grosso Giuseppe (Udine). 23 Monsig. Monaghan Giovanni (Lancaster). » » » Monsig. Agustoni Gilberto (Lugano). )) )) Monsig. Gandini Luigi (Pavia). 5 giugno Monsig. Bocchi Mario (Modena). )) » » Monsig. Tassi Antonio (Modena). 10 » Monsig. Da Silva Campos Neves Augusto (Lamego) » » Monsig. Pinto Resende Carlo Alberto (Lamego). » Monsig. Tseu Agostino (Taipeh). 13 » Monsig. Deskur Andrea M. (Krakow). » » Monsig. Macchi Pasquale (Milano). IG Monsig. Righini Claudio (Roma). 20 Monsig. Contestabile Giacomo (Albenga).

ONORIFICENZE

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda con placca dell'Ordine Piano : 8 febbraio 1964. Al sig. Lamberti Biagio (Caracas). » » » Al sig. Sosa Arturo (Caracas).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: * 14 settembre 1963. Al sig. Osterheld Horst (Germania). » Al sig. Selbach Giuseppe (Germania). 8 febbraio 1964. Al sig. Aguilar Andrés (Caracas). » Al sig. Lara Peña Pietro Giuseppe (Caracas) » » Al sig. Vera Izquierdo Santiago (Caracas). 20 Al sig. Manca Pietro (Roma). 26 » » Al sig. Tesar Giovanni (Sankt Pölten). 3 aprile Al sig. Celona Antonino. (Italia). » » Al sig. Spasiano Sergio (Italia). Al sig. Vicari Angelo (Italia). 15 » Al sig. Bazoli Ercoliano (Brescia). » » Al sig. Boni Bruno (Brescia). )) Al sig. Salerno Giuseppe (Brescia). Diarium Romanae Curiae 849

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare

6 maggio 1964. Al Col. Nünlist Roberto [Città del Vaticano).

La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe militare :

15 aprile 1964. Al sig. Genho Hanna (Giordania). » » » Al sig. Jumean Emi! (Giordania). » » » . Al sig. Majali Osser (Giordania). » » » Al sig. Mutlaq Mohammed (Giordania).

La Commenda con Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa:

22 novembre 1963. Al sig. Ada Pietro M. (Guam). 30 » » Al sig. Covacivich Giacomo (Iglesias). 11 gennaio 1964. Al sig. Freato Sereno (Italia). 16 » » Al sig. Farid Stephan (Libano). 25 » » Al sig. Hille Hans (Repubblica Federale Tedesca). » » v> Al sig. Hohmann Carlo (Repubblica Federale Tedesca). » » » Al sig. Seibt Dankmar (Repubblica Federale Tedesca). » » » Al sig. Velhagen Adolfo (Repubblica Federale Tedesca). 11 marzo » Al sig. Sericchi Elio (L'Aquila). 14 » » Al sig. Sozzetti Sandro (Novara).

La Placca dell'Ordine di san Silvestro Papa 16 novembre 1963. Al sig. Colombani Giulio (Ravenna). 22 » » Al sig. Germanini Giovanni (Novara). 30 » Al sig. Rodríguez Oscar (Iglesias). » » Al sig. Fini Guglielmo (Roma). 11 dicembre Al sig. Borini Nullo (Forlì). 8 febbraio 1964. Al sig. Tenaglia Mario (L'Aquila). 26 » » Al sig. Bisceglie Nicola (Crotone).

La Commenda dell'Ordine di san Silvestro Papa:

20 luglio 1963. Al sig. Romero Iturrospe Dionisio (Piura). 10 agosto Al sig. Romano Alfredo (Capua). 24 » » Al sig. Werner Filippo Enrico (Rotterdam) 14 settembre » Al sig. Battelli Enrico (Roma). » » » Al sig. Solivetti Alessandro (Roma). 5 ottobre Al sig. Cataldo Raffaele (Salerno). » Al sig. Weskamp Alfredo (Salzburg). » » » Al sig. Uaberi Mohamed (Somalia). 18 )) » Al sig. De Pace Angelo (Taranto). 25 » Al sig. Rendic Antonio (Antofagasta). 31 » Al sig. Morandi Wörmes (Rieti). » » » Al sig. Korn Alfredo (Sankt Pölten). » » Al sig. Steger Ignazio (Sankt Pölten). 7 novembre Al sig. Thulliez Arturo (Malines-Bruxelles). 22 Al sig. Camacho Pietro (Guam). 850 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

22 novembre 1963. Al sig. Flores Giuseppe (Guam). » Al sig. Pallieri Alberto (Torino). » » » Al sig. Rivoira Stefano (Torino). » » Al sig. Sandri Pietro (Torino). » Al sig. De Angelis Dante (Velletri). 14 » » Al sig. Viggiani Gino (Potenza). » » » Al sig. Avitabile Giovanni (Senigallia). » » Al sig. Volpes Giuseppe (Siracusa). 29 » Al sig. Boùrghol Edgardo Costantino (Alep dei Melchiti) » Al sig. Jarmak Giuseppe Giorgio (Alep dei Melchiti). » » Al sig. Jeanbart Selim Michele (Alep dei Melchiti). Al sig. Khawam Giorgio Gabriele (Alep dei Melchiti). » Al sig. Megarbanè Costantino Giorgio (Alep dei Melchiti) 7 dicembre Al sig. Rey Pietro (Principato di Monaco). 11 » » Al sig. Brovelli Ermete (Roma). 16 » » Al sig. Bardelli Felice (Pinerolo). » » » Al sig. Capogrossi Giovanni (Roma). 11 gennaio 1964. Al sig. Villanova Igino (Ferrara). » » » Al sig. Guerzoni Corrado (Italia). 13 » » Al sig. Cussotto Franco (Chiavari). » » » Al sig. ' Giuliani Gabriele Antonio (Roma). 16 » » Al sig. Briasco Giovanni (Acqui). » » » Al sig. Bernocchi Mario (Prato). » Al sig. Afa Giovanni (Roma). » » Al sig. Piedimonte Alfredo (Roma). » » Al sig. Schaedel Antonio (Roma). » » » Al sig. Celotto Pietro (Treviso). » » Al sig. De Marinis Franco (Valva e Sulmona). 18 » » Al sig. Pöschl Luigi (Gurk). » » Al sig. Wakolbinger Alfredo (Gurk).' » Al sig. Colonna Agostino (Roma). » » Al sig. Costa Albesi Renato (Roma). » Al sig. Miozzi Guido (Roma). » » Al sig. Ardila Amaya Carlo E. (Colombia). Al sig. Barrera Restrepo Giorgio E. (Colombia). » » » Al sig. Zabarain Bermúdez Armando (Colombia). 27 » Al sig. Toti Antonio (Arezzo). 30 » Al sig. Tailetti Alberto (Siena). 31 » » Al sig. Uva Domenico (Faro). 5 febbraio Al sig. Alfano Salvatore (Roma). 13 » » Al sig. Brunetta Giulio (Padova). » » » Al sig. Maggia Pietro (Padova). » Al sig. Carra Giulio (Roma). » » Al sig. Caso Giuseppe (Roma). » » Al sig. Lancione Sergio (Roma). 20 » » Al sig. Falletti Alessandro (Roma). 26 » Al sig. Amendolagine Antonio (Bitonto). » » Al sig. Mariani Giuseppe (Roma). >> Al sig. Leonardi Pietro (Venezia). Diarium Romanae Curiae 851

27 febbraio 1964. Al sig. Busca Enzo (Vercelli). 29 » » Al sig. Tamagnone Pietro (Torino). 4 marzo » Al sig. Monaco Bruno (Roma). 6 Al sig. Mannozzi Torini Lorenzo (Ancona). 11 » Al sig. Pagani Gaetano (Parma). 16 » » Al sig. Lecchini Orlando (Pontremoli). » » » Al sig. Sordi Duilio (Pontremoli). 18 » » Al sig. Leucadito Tommaso (Italia). 20 » Al sig. Adolfo Eugenio (Albenga). » » Al sig. Naufal Michele (Libano).

Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:

6 luglio 1963. Al sig. Dessing Maria Pietro (Haarlem). » » Al sig. Quant Riccardo Maria (Haarlem). » Al sig. Ward Goffredo Francesco (Nairobi). » Al sig. Franssen Benedetto Giuseppe (Roermond). » Al sig. Kellenaers Giovanni Battista (Roermond). » » » Al sig. Joosten Giovanni J. H. (Roermond). » Al sig. Palmen Giovanni (Roermond). » » Al sig. Driessen Mario (Rotterdam). » » » Al sig. van den Akker Giovanni G., (Utrecht).

20 )) » Al sig. Schouten Giovanni Ludovico (Haarlem). )) » Al sig. Romero Ramón (Piura). » » » Al sig. Huigens Antonio F. G. (Utrecht). 10 agosto » Al sig. Berthoux Antonino (Principato di Monaco) 24 » » Al sig. Van Den Bouwhuysen Guglielmo (Breda). 14 settembre » Al sig. Cantamessa Vittorio (Roma). » » » Al sig. Di Giorgio Giuseppe (Roma). » » » Al sig. Turchi Rinaldo (Roma). 28 » Al sig. Magnan Giovanni (Paris). 5 ottobre » Al sig. Crois Giuseppe (Antwerpen). » » » Al sig. De Lima Erminio (San Carlos). 31 » » Al sig. Segers Giuseppe Giovanni F. (Antwerpen). » » » Al sig. Bonino Alberto (Biella). 2 novembre Al sig. Platania Sebastiano (Roma). 14 » » Al sig. Wenisch Ernesto (Salzburg). Al sig. Rogheto Aldo (Senigallia). » Al sig. Traghetti Venusto (Udine). 22 » » Al sig. Andriolo Flavio (Biella). » Al sig. Beraudo Enrico (Principato di Monaco). » » Al sig. Bourdon Emilio (Principato di Monaco). » » Al sig. Fontane Alberto (Principato di Monaco). » » Al sig. Matheudi Vittorio (Principato di Monaco). 30 » Al sig. Pranzetti Mario (Roma). 11 dicembre » Al sig. Zardi Carlo (Ferrara). 14 » » Al sig. Gorelli Angiolo (Roma). 11 gennaio 1964. Al sig. Chen-Shih-Chin Giuseppe (Cina). 13 » » Al sig. Braga Domenico (Roma). * » » Al sig. Galassi Ciro (Roma). 852 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

10 gennaio 1964. Al sig. Perniano Giuseppe (Torino). 16 » » Al sig. Macedonio-Manferoce Nicola (Gerace-Locri). » » » Al sig. Fresart Raffaele (Liége). » » » Al sig. Merlo Giovanni B. (Pinerolo). » » » Al sig. Ravensberg Clemente (Repubblica Federale Te­ desca). 18 » » Al sig. Balsamo Salvatore (Albano). » » » Al sig. Pascucci Lorenzo (Fano). » » » Al sig. Allard Vincenzo (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Clement Giovanni Carlo (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Brugiotti Carlo (Roma). » » » Al sig. Inchingolo Giacinto (Roma). » » » Al sig. Mander Umberto (Roma). 27 » » Al sig. Pontiggia Giulio (Milano). 31 » » Al sig. Rottigni Paolo (Casale Monferrato). 5 febbraio » Al sig. Plantamura Raffaele (Bari). » » » Al sig. Brusa Giuseppe (Florencia). » » » Al sig. Bresciani Giovanni (Roma). 8 » » Al sig. De Nardis Angelo (L'Aquila). 20 » » Al sig. Leucari Michele (Chiavari). 26 » » Al sig. Rossignotti Angelo (Chiavari). 29 » » Al sig. Vinardi Giovanni (Torino). 4 marzo » Al sig. Aimo Bartolomeo (Mondovì). 6 » » Al sig. Miola Giovanni Battista (Padova). 7 » » Al sig. Moneta Giorgio (Genova). » » » Al sig. Belloni Giulio (Milano). » » » Al sig. La Villa Gaetano (Milano). » » » Al sig. Nali Giorgio (Milano). » » » Al sig. Fongi Fausto (Roma). 11 » » Al sig. Cecchini Libero (Roma). 16 » » Al sig. Lecchini Achille (Pontremoli). 20 » » Al sig. Dakhil Rady (Libano). 21 » » Al sig. De Luisa Antonio (Udine). » » » Al sig. Patui Angelo (Udine). 29 » » Al sig. De Geest Giuseppe (Gand). » » » Al sig.. De Graeve Marcello (Gand). » » » Al sig. Lieben Alberto (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Copay Marcello (Namur).

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Giovanni XXIII, di venerata memoria, si degnò di conferire : Il Cavalierato dell'Ordine di san Silvestro Papa:

2 febbraio 1963. Al sig. Jacques Marcello (Malines-Bruxelles). » » » Al sig. Laloux Isidoro (Namur). » » » Al sig. Felicetti Donato (Roma). » » » Al sig. Marinelli Lindo (Roma). 24 » » Al sig. Carnazzi Umberto (Lagos). » » » Al sig. Moretti Giulio (Roma). 27 aprile » Al sig. Taveira Lobato Omero (Belém do Parai An. et vol. LVI IO Novembris 1964 (Ser. ELI, v. VI) - N. 14

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Librería Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

SACRA CONSISTORIA

i CONSISTORIUM SECRETUM

Sabbato, die xxvi mensis Septembris anno mcmlxiv, in Aula supe­ riore Palatii Apostolici Vaticani habitum est i1 omisit or i um secretum, cuius acta ex ordine referuntur.

I - CAMERARIUS SACRI COLLEGII

Reverendissimus Cardinalis Benedictus Aloisi Masella detulit ac reddidit perulam Sacri Collegii Beatissimo Patri, qui eam tradidit Reve­ rendissimo Cardinali Iosepho Ferretto, delegato a Reverendissimo Car­ dinali Ha mieto Ioanne Cicognani, pro hoc anno ipsius Sacri Collegii S. R. E. Cardinalium Camerario.

II - OPTIO

Reverendissimus Cardinalis Petrus Ciriaci, dimisso Titulo S. Pra­ xedis, optavi! Titulum S. Laurentii in Lucina.

III - RELATIO CAUSAE CANONIZATIONIS

Deinde, brevi peracta a Beatissimo Patre Allocutione, Revmus Car­ dinalis. Arcadius Maria Larraona, Sacrorum Rituum Congregationis Praefectus, impetrata Summi Pontificis venia, compendiosa .narratione

5-4 - A ota. vol. VI. n. 14. — Hl-l 1-19(54. 854 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale de vita et martyrio retulit Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba et viginti Sociorum Martyrum Ugandensium ; insuper universa recensuit acta quae, in causa Canonizationis eorumdem Beatorum, Sa­ crorum Rituum Congregatio, praevio accurato examine, admisit et ad­ probavit. Relatione expleta, Summus Pontifex Eminentissimorum Patrum Car­ dinalium suffragia singillatim exquisivit, et singuli Patres Cardinales, servato ordine, sententiam suam aperuerunt.

IV - PROVISIO ECCLESIARUM

Hisce peractis, Summus Pontifex sequentem proposuit Ecclesiam : Titulari Archiepiscopali Ecclesiae Dercensi praefecit Exc. P. D. Ar mundum Stephanum Blanquet du Chayla, hactenus Archiepiscopum Babylonensem Latinorum.

Deinde, primo Sacrorum Antistites a Ioanne Pp. XXIII f. r. per Apostolicas sub plumbo Litteras iam renunciatos publicavit, videlicet :

ARCHIEPISCOPOS

Tridentinum, Alexandrum Gottardi. Lingayensem-Dagupanensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Ma­ rianum Madriaga, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Velcbusdiensem, Antonium de Ahneida Lustosa, hactenus Archie­ piscopum Fortalexienseni. flerrensem in Macedonia, Angelum Paino, hactenus Archiepiscopum Messanensem. Pedachtoënum, Hilarium Mariani Vermeiren, hactenus Archiepi­ scopum Coquilhatvillensem. Petrensem in Palaestina, Alfredum Silva Santiago, hactenus Archie­ piscopum Sanctissimae Canceptionis. Fortalexienseni, Iosephum M ed ei ros Delgado, hactenus Arehiepi- scopum Sancti Ludovici in Maragnano. Portus Montt, dioecesi in archidioecesim evecta. Albertum Rencoret Donoso, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. A.midenum., Robertum Picard de la Vaequerie, hactenus Episcopum Aurelianensem. Acta Pauli Pp. VI 855

EPISCOPOS Crucismogiensem, noviter erecta dioecesi, Paulum Bolim Loureiro, hactenus Episcopum Brianum. Victoriensem de Conquista; Climerium Almeida de Andrade. Furnitanum Maiorem, Renatum Feuga, iam Episcopum Mysiriensem, nunc vita functum. Enuguënsem, noviter erecta dioecesi, Ioannem a Cruce Anyogu, hac­ tenus Episcopum Magnesiensem ad Maeandrum. Pisitanum, Ivonem Georgium Renatum Ramousse, Vicarium Apo­ stolicum de Phnom-Penh. Circesiensem et Praelatum « nullius » Abaetiensem ad Tocantinsum, noviter erecta praelatura, Ioannem Gazza. Maurensem, Cyprianum Kihangire, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Baptistae Cesena, Episcopi Guluensis. Tutelensem, Henricum Donze. Fussalensem, Iosephum Lamartine Soâres, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Gouvêa Coelho, Archiepiscopi Olindensis et Recifensis. Gotennensem, Ioannem Iosephum Dougherty, Auxiliarem Excmi P. I). Thomae Aloisii Boland, Archiepiscopi Novarcensis. Chomatitanum, Iosephum Arturum Costello, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Aloisii Boland, Archiepiscopi Novarcensis. Zorolensem, Ioannem Majdaiiski, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Pawlowski, Episcopi Vladislaviensis. Clysmatenum, Vladislaum Jedruszuk, Auxiliarem Excnii P. D. Mi­ chaelis Krzywicki, Administratoris Apostolici Pinskensis. Castellominoritanum, Michaelem Balaguer, Auxiliarem Emi P. D. Antonii Mariae S. R. E. Cardinalis Barbieri, Archiepiscopi Montisvidei. Zoarensem, Venceslaum Skomorucha, Auxiliarem Excmi P. D. Ignatii Swirski, Episcopi Siedlcensis. Diospolitanum in Thracia, Hadrianum Hipólito, Auxiliarem Emi P. D. Alvari S. R. E. Cardinalis da Silva, Archiepiscopi S. Salvatoris in Brasilia. Bararitanum, Bernardum Iosephum Bueno Miele, Auxiliarem Excmi P. D. Pauli Tarsensis Campos, Archiepiscopi Campinensis. Ori senum, Iosephum Kurpas, Auxiliarem Excmi P. D. Stanislai Adamski, Episcopi Katovicensis. Turrcblandensem, Ioannem Pietraszko. 856 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Turrensem Concordiae, Adamum Sawicki, Administratorem Aposto­ licum partis archidioecesis Vilnensis in Polonia exstantis. Semneaensem, Ferardum Sehaffran. Polemoniensem et Praelatum « nullius » Sancti Ludovici de Montes líelos, noviter erecta praelatura, Stanislaum Arnoldum van Melis. Abancaiensem, Aleidem Mendoza Castro, hactenus Episcopum Me- trensem. Andropolitanum, Henricum Bolafios Quesada, Auxiliarem Excíñi P. I). Ioannis Vincentii Solis Fernández, Episcopi Alaiuelensis. Podaliemem et Praelatum « nullius » A Itamurensem-, et Aquavivensem, Antonium IV Ere hi a. Alatrinum, Victorium Ottaviani. Malanjensem, Pompeium de Sa Leâo et Seabra. Tetiensem, noviter erecta dioecesi, Felicem Niza Ribeiro. Raphiensem. Villelmum Gran, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. I). Iacobi Mangers, Episcopi Osloënsis. Tacapitanvm, Antonium de Saram, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae P>. Cooray, Archiepiscopi Columbensis in Ceylon. Eudoxia-densem,, Dominicum Vendola, iam Episcopum Lucerinum, nunc vita functum. Paranaguensem, noviter erecta dioecesi, Bernardum Nolker. E st ei i e mem, noviter erecta dioecesi. Clementem Carranza López. Verae Crucis, noviter erecta dioecesi, Iosephum Guadalupe Lozano Padilla. T uxpaniensem, noviter erecta dioecesi, Ignatium Lehonor Arroyo. Danangensem, noviter erecta dioecesi, Petrum Mariam Pham-ngoc- Chi, hactenus Episcopum Quinhonensem. Quinhonensem, Dominicum Hoàng-van-Doan, hactenus Episcopum Saccaeotenum. Oyoënsem, noviter erecta dioecesi, Owen Me Coy. Sangmelimacnsem, noviter erecta dioecesi, Petrum Coelestinum Nkou. Citrensem, noviter erecta dioecesi, Iosephum Mariam ("arrizo Vil­ la real. Maximianense)u in Numidia, Raimundum Munita Eyzaguirre, hacte­ nus Episcopum Sancti Philippi. Aemnitannm, Marcellum Rosina, Auxiliarem Excmi P. I). Vidonis Mariae Mazzocco, Episcopi Ad rien sis. Acta Pauli Pp. VI 857

Vagensem, Andrea-m Rousset, Auxiliarem Excmi P. I). Alexandri Renard, Episcopi Versaliensis. C or (mensem, Hildefonsum Rea, Abbatem Ordinarium archicoenobii Montis Casini. Utinensem, Vidonem M. Camillo, hactenus Episcopum Nuscannm, Auxiliarem Excmi p. I). Alfonsi Mariae Ungarelli, Episcopi Azurensis et Praelati « nullius » Pinerensis. Buffalensem, Iacobum Aloisium Me Ntilty, hactenus Episcopum Patersonensem. Patersonensem, Iacobum G. Nava gh, •'hactenus Episcopum Ogdens- burgensem. Ogdensburgensem•-, Leonem R. Smith, iam Episcopum Maridensem, nunc vita functum. Claniensem, Georgium Henricum Speltz, Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Aloisii Pitzgerald, Episcopi Vinonaënsis. AmManensem, Gericum Lenii et. Metrensem et Praelatum

Palmyrenum,, Iosephum Rossi. Coloniensem in Cappadocia, Xaverium Morilleau, hactenus Episco­ pum Rupellensem. Minensem, Henricum Theissing, Auxiliarem Excmi P. D. Alfredi Bengsch, Archiepiscopi-Episcopi Berolinensis. Comayaguensem, noviter erecta dioecesi, Bernardinum Mazzarella, hactenus Episcopum Hadrianopolitanum in Pisidia et Praelatum « nul­ lius » Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olancho. Liparensem, Salvatorem Mcolosi. Lucerinum, Antonium Cunial. Barrensem de Pirahy, Altivum Pacheco Ribeiro. Abomeiensem, noviter erecta dioecesi, Lueianum Agboka. Dausarenum, Henricum Martinum Mekkelholt, hactenus Episcopum Palembangensem. Palemhangensem, Iosephum Humbertum Soudant, hactenus Episco­ pum Tadamatensem. Tadamatensem, Richardum Cleire, hactenus Episcopum Kason goënsem. Kasongoënsem-, Natalem Mala, iam vita functum. Iladrianopolitanum in Pisidia, Philemonem Castellano, hactenus Episcopum Clivi Zamoërensis. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. I). Iacobi Eduardi McManus, Episcopi Poncensis, Ludovieum Aponte Martínez, Episcopum Larensem, qui iam successit. Tigavitanum, Ioannem Morkovsky, hactenus Episcopum Amarli lensem. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Vendelini Iosephi Nold, Episcopi Galvestoniensis-Houstoniensis. Amarillensew, Laurentium Michaelem De Falco. Cremensein, Franciscum Costa. Dertlionensem, Franciscum Rossi. E lazan um, Xivalduni Monte, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Vin­ centii Tavora, Archiepiscopi Aracajuensis. Carabellensem, noviter erecta dioecesi, Philippum Broers. Ii it urge use m (Burgi S. Sepulcri), Abelein Conigli. (lonfcrtensem, Thomam. Ryan. Thoitanum, Davidem Picâo, hactenus Episcopum S. Ioannis in Bra Acta Pauli Pp. VI 859

silia. Coadiutorem cum iure successionis Exc.mi P. D. Idilli i Iosephi Soares, Episcopi Santosensis. Nuscanum, Gastonem Mojaisky-Perrelli, hactenus Archiepiscopum Amidennm, titulo Archiepiscopi « ad personam » servato. fí. Philippi, Iosephum Aloisium Castro. Sergentzensem, Aemilium Sosa Gaona, hactenus Episcopum Sanctis­ simae Conceptionis in Paraguay. Mariäensern, Ioannem Herrn il, Auxiliarem Excmi P. I). Luciani Lebrun, Episcopi Augustodunensis. Theleptenseni, "Iosephum de Iesu Tirado Pedraza, Auxiliarem Excmi P. D. Aloisii Mariae Al ta mirano et Ruines, Archiepiscopi Moreliensis. Lacedaemoniensenij Iosephum de Iesu García Avala, Administra­ torem Apostolicum « sede plena » Campecorensem. Ilullensem\, noviter erecta dioecesi, Paulum Aemilium Charbonneau, hactenus Episcopum Thapsitanum. Chonochoritanum, Renatum Audet, Auxiliarem Excmi P. T). Mariae Iosephi Lemieux, Archiepiscopi Ottaviensis. Berrhoeensem>, Petrum Douillard, hactenus Episcopum Suessionen- sem, iam vita functum. Suessionensem, Gerardum Bannwarth. Ampnriensem, et Templensem,, Ioannem Melis Fois. Tiberiopolitanum, Adolf um Rodríguez Herrera, Auxiliarem Exciïii P. I). Caroli Riu Angles, Episcopi Camagueyensis. Vianensem, noviter erecta dioecesi, Hamletum de Angelis. Albinganensem, Gilbertum Baroni, hactenus Episcopum Thaga- stensein.

PRAELATOS (( NULLIUS ))

Acrensem et Puruensem. Iucundum Mariam Grotti. Chotensem, noviter erecta praelatura, Florentinum Armas Lerena.

Praeterea Beatissimus Pater significavit a Ioanne Papa XXIII, feli­ cis recordationis, confirmatam fuisse electionem canonice factam, in Synodo Episcoporum Chaldaeorum, R. P. Emmanuelis Delly, Auxi­ liaris Excmi P. I). Pauli II Cheikho, Patriarchae Babylonensis Chal­ daeorum, ad titularem Episcopalem Ecclesiam Palaepolitanam in Asia. 860 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Posten vero Summus Pontifex Sacrorum Antistites a Se per Aposto­ licas pariter sub plumbo Litteras iam renunciatos item publicavit, nimirum :

ARCHIEPISCOPOS

Sanctissimae Conceptionis, Emmanuelem Sánchez Beguiristain, hactenus Episcopum S. Mariae Angelorum. Messanensem, Franciscum Fa sola, hactenus Episcopum Calatayero- nensem. Dionysianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem «pro hac vice)) evecta, Didacum Mariam Gómez Tamayo, hactenus Archiepiscopum Popaya- n cn som. Famagnstanumi, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice )) evecta, Iosephum Schiavini, hactenus Episcopum Pharsalium. Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Mauritii S. E. E. Car­ dinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis, Petrum Veuillot, Archiepi scopum Constantiensem in Thracia. Proeonnesium, Pacificum lulium Vanni, hactenus Archiepiscopum Episcopum Soanensem-Pitilianensem. Il ermosiUensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Ioannem Navar­ rete Guerrero, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Mediolanensem, Ioannem Colombo, hactenus Episcopum Philippo- politanum in Arabia. Rosariensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Villelmum Bolatti, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Xicaeensem in Haem¡monto, Paulinum Limongi, Nuntium Aposto­ licum in Republica Costaricensi. V est monasteriensem, Ioannem Carmelum Ileenan, hactenus Archie­ piscopum Liverpolitanum. Pessinuntinum, Paulum Gouyon, hactenus Episcopum Baionensem, Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Clementis Aemilii S. R. E. Cardinalis Roques, Archiepiscopi Rhedonensis, cui iam successit. Armachanum, Villelmum Conway, hactenus Episcopum Nevensem. Bhopalensem, noviter erecta archidioecesi, Eugenium D'Souza, hacte­ nus Archiepiscopum Nagpurensem. •.Neptensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem «pro hac vice» evecta, Hyginum Cardinale, Delegatum Apostolicum in Magna Britannia. Perr/ensem, Marium Casariego, hactenus Episcopum Pudentianen Acta Pauli Pp. VI 861 sem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Mariani Rossell et Arellano, Archiepiscopi Guatimalensis. Sanctae Severinae, Michaelem Federici, hactenus Episcopum Sidy- mensem. Darnitanum, Iosephum Bonfiglioli, hactenus Episcopum Nicotrien- sem et Tropiensem, Coadiutorem cum iure successionis Eeiìii P. D. Hectoris Baranzini, Archiepiscopi Syracusani. Semarangensem, Iustinum Darmajuwana. Bracharensem y Franciscum Mariani da Silva, hactenus Episcopum Telmissensem. Saltenscm, Carolum Marianum Pérez, hactenus Episcopum Riva da viae. Sanctae Fidei in America Septemtrionalis Iacobum Petrum Davis, hactenus Archiepiscopum Sancti Ioannis Portoricensis. Cracoviensem, Carolum Wojtyla, hactenus Episcopum Ombitanum. (jfabulensem, Franciscum Carroll, hactenus Episcopum Sozopolita- num in Haemimonto. Nagpurensem, Leonardum Iosephum Raymond, hactenus Episcopum Allahabadensem. Liverpolitanum, Georgium Andream Beck, hactenus Episcopum Sal fordensem. Glasguensem, Iacobum Donaldum Scanlan, hactenus Episcopum Matrisfontis. Burgensem, Secundum García, de Sierra et Méndez, hactenus Archie­ piscopum Parianum. Leontopolitanum iii Pamphylia, Iosephum D'Avack, hactenus Ar­ chiepiscopum Camerinensem. Camerinensem, Brunonem Frattegiani. Labacensem, Iosephum Poga.cnik, hactenus Episcopum Irenopolita num in I san ria. Panamensem, Thomam Albertum Clavel Méndez, hactenus Episco­ pum Davidensem. Seleuciensem in isauria. Villelmum Marcum Düke, hactenus Ar­ chiepiscopum Vancouveriensem. Olindensem et Recifensem, Helder Pessôa Cámara, hactenus Archie­ piscopum Salditanum. 862 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Barcinonensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Gregorium Mo­ drego et Casáus, hactenus Archiepiscopum-Episcopum eiusdem dioecesis. Matritensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Oasimirum Morcillo González, hactenus Archiepiscopum Caesaraugustanum. Ovetensem, Vincentium Enrique et Tarancón, hactenus Episcopum Celsonensem. Egnatiensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ludovicum Lévesque, hactenus Episcopum Hearstensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Eugenii Parent, Archiepiscopi Sancti Germani. Apparitiopolitanum, Carolum Carmelum S. R. E. Cardinalem de Vasconcellos Motta, hactenus Archiepiscopum Sancti Pauli in Brasilia. Coquilhatvillensem, Petrum Wijnants. Sancti Ludovici in Maragnano, Ioannem da Mota et Albuquerque, hactenus Episcopum Sobralensem. Marcellianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem «pro hac vice» evecta, Andream Pailler, hactenus Episcopum Adadensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Mariae Martin, Archiepiscopi Rothomagensis. Caesaraugustanum, Petrum Cantero Cuadrado, hactenus Episcopum Iluelvensem. Arensem in Mauretania, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Michaelem Bernard, hactenus Archiepiscopum Brazzapolitanum. Brazzapolitanum, Teophilum Mbemba, hactenus Episcopum Tu- biensem. Vibianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Angelum Palmas, Delegatum Apostolicum in Vietnam et Cambodia. Tunquensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Angelum Mariam Ocampo Berrio, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Caliensem, dioecesi in archidioecesim evecta, Albertum IJribe Urda neta, hactenus Episcopum eiusdem dioecesis. Gangrensem, Antonium Ferreira de Macedo, hactenus Episcopum At tudensem, Coadiutorem « sedi datum » Emi P. D. Caroli Carmeli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi Apparitiopolitani. Aurusulianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Iacobum Villelmum Gleeson, hactenus Episcopum Sestensem, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Matthaei Beovich, Ar ehiepiscopi Adelaidensis. Á\cta Vanii Pp. VI 863

Aquensem in Numidia, Felicem Scalais, hactenus Archiepiscopum Leopoldpolita num. Leopoldpolitanum, Iosephum Malula, hactenus Episcopum Attana- sensem. Novensem,, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice evecta, et Praelatum, ((nullius)) Tunetensem, noviter erecta praelatura, Mauri- tium Perrin, hactenus Archiepiscopum Carthaginensem. Voncariensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ludovicum Bellotti, Delegatum Apostolicum Africae Mediae-Occiden- talis. Medianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ioannem Hugonem MacDonald, hactenus Archiepiscopum Edmon- tonensem. Sinitensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Ludovicum Mena Arroyo, hactenus Episcopum Danabenum, Coadiu­ torem cum iure successionis Excmi P. D. Antonii Guizar Valencia, Archiepiscopi Chihuahuensis. Mallianensem, Ecclesia ad Archiepiscopalem « pro hac vice » evecta, Brunonem Torpigliani, Nuntium Apostolicum in Rebuspublicis Guati- malensi et Salvatoriana. Colocensem, Andream Hamvâs, hactenus Episcopum Csanadiensem.

EPISCOPOS

Agathopolitanum, Laurentium Noël, Auxiliarem Excmi P. D. Mau ritu Roy, Archiepiscopi Quebecensis. Saceaeotenum, Iosephum Wilhelm, Auxiliarem Excmi P. D. Fran­ cisci Patricii Carroll, Episcopi Calgariensis. Adrasenum,, Normannum Iosephum -Gallagher, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Roy, Archiepiscopi Quebecensis et Vicarii Castrensis Nationis Canadensis. Idassensem, Bodanum Bejze, Auxiliarem Excmi P. D. Michaelis Klepacz, Episcopi Lodzensis. BityMensem, Ioannem Zareba, Auxiliarem Excmi P. I). Antonii Pawlowski, Episcopi Vladislaviensis. Au regiopolitanum in Asia, Alfonsum Uribe Jara mil Io, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Ignatii López Umana, Archiepiscopi Carthaginen­ sis in Columbia. 864 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Thdpsitanum, Thomam Henricum Márquez Gómez, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Iosephi Bernal Ortiz, Archiepiscopi Civitatis Boliva- rensis. Neocastrensem, Renatum Luisi, hactenus Episcopum Bovinensem. Rupellensem, Felicem Maria Verdet, hactenus Episcopum Gurzensem. Lusitanianum, noviter erecta dioecesi, Franciscum Esteves Dias. S. Joannis in Brasilia, Thomam Vaquero. De Sancto Petro Sula, noviter erecta dioecesi, Iosephum García Villas. Kayesensèm, noviter erecta dioecesi, Stephanum Courtois. Kengensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Hoenen. Sikassensem, noviter erecta dioecesi, Desiderium de Móntelos. Pdebessenum, Ioannem Baptistam Mudartha, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Xaverii Fenech, Episcopi Jhansiensis. Pittsburgensem Ruthenorum, Nicolaum Elko, hactenus Episcopum Apolloniensem. Passaicensem, noviter erecta dioecesi, Stephanum Kocisko, hactenus Episcopum Thevestinum. Germaniensem in Numidia, Iosephum a Carmelo Valle Gallardo, Auxiliarem Excmi P. D. Petri Aguilera Narbona, Episcopi Iquiquensis. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Caroli Francisci Buddy, Episcopi Sancti Didaci in California, Franciscum Furey, Epi scopum Temnitanum. Gurzensem, Hieronymum Hastrich, Auxiliarem Excmi P. D. Villelmi Patricii 0'Connor, Episcopi Madisonensis. Mercedensem, Aloisium Ioannem Tomé. Calatayeronensem, Carmelum Canzonieri, hactenus Episcopum Cae - sariensem in Mauritania. Metropolitanum in Asia, Ioannem a Deo López Vitoria, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Petri Davis, Archiepiscopi S. Ioannis Portoricensis. Nachingweaënsem, noviter erecta dioecesi, Arnoldum Raphaelem Coty. Aperlitanum, Felicissimum Raeymaeckers, Auxiliarem Excmi P. D. Marcelli Rogerii Buyse, Episcopi Lahorensis. S. Sebastiani, Laurentium Bereciartua Balerdi, hactenus Episcopum Seguntinum - Guadala jarensem. Acta Pauli Pp. VI 865

Thagastensem, Aloisium Betta zzi, A uxili arem Emi P. D. • Iacobi S. R. E. Cardinalis Lercaro, Archiepiscopi Bononiensis. Sancti Rochi, Italum Severinum • Di Stefano. Crucis Axeateae, noviter erecta, dioecesi, Henricum Pechuán Marin. Cervi Luttcì, noviter erecta dioecesi, Antonium Rossi, hactenus Epi­ scopum Dicensem. Sanctissimae Conceptionis in Argentina, noviter erecta dioecesi, Ioan­ nem Carolum Ferro. Soanensem-Pitilianensem,, Aloisium Pirelli, hactenus Episcopum Ly- siadensem, iam vita functum. Bosetanum, Emmanuelem Hieronymum Yerena et Camarena, hacte­ nus Episcopum Huejutlensem. ITuejutlensem, Bartholomaeum Carrasco. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Nicanori Caroli Gavilanes Chamorro, Episcopi Portus Veteris, Aloisium Alfredum Cal­ va jal, Episcopum Coptitanum. Voncariensem, Mariam Georgium Petit, hactenus Episcopum Vico­ dunensem. Zeugmatensem in Syria, Dionisius» Borra, hactenus Episcopum Fos sanensem. A polloniensem, Henricum Petrilli, Auxiliarem Excmi P. D. ïsmaëlis Castellano, Archiepiscopi Senensis. Tigiuanaënsem, noviter erecta dioecesi, Alfredum Galindo Mendoza, hactenus Episcopum Liparensem. Augustinum Vindelicorum, Iosephum Stimpfle. Birthensem, Franciscum Walsh, hactenus Episcopum Aberdonensem. Abenguruensem, noviter erecta, dioecesi, Eugenium Abissa Kvaku. Takamatsnensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Tanaka. Obbensem, Iosephum Khiamsum Nittayo, Coadiutorem cum iure suc­ cessionis Excmi P. D. Ludovici Chorin, Vicarii Apostolici Bangkokensis. Cibyratensem, Clementem Chabukasansha, Auxiliarem Excmi P. D. Renati Pailloux, Episcopi Arcis Rosebery. Fossanensem. Ioannem Dadone, hactenus Archiepiscopum S. Severi­ nae, titulo Archiepiscopali « ad personam » servato. Bergomensem, Clementem Gaddi, hactenus Archiepiscopum Darni- tanum, titulo Archiepiscopali (( ad personam » servato. 866 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Bathur st ensem, Albertum Thomas. Lysiadensem, Fridericum Sargolini, Auxiliarem Excmi P. I). Iosephi D'Avack, Archiepiscopi Camerinensis. Suwonensem, noviter erecta dioecesi, Victorinum Kong-hi Youn. Brianum, Ioannem Iacobum Ward, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi Francisci L. S. R. E. Cardinalis Me Intyre, Archiepiscopi Angelorum in California. Belensem, Gerardum Tickle, Vicarium Castrensem Magnae Britan­ niae. Agrigentinum, Iosephum Petralia. Eressiensem et Praelatum « nullius » Isabellopolitanum, Iosephum M. Querexeta. Berrhoeensem et Praelatum « nullius » Garaveliensem, Fridericum Kaiser. Ariassensem et Praelatum « nullius » Yauyosensem, Ignatium Mariam de Orbegozo et Goicoechea. Antiochenum, ad Maeandrum et Praelatum « nullius » Iuliensem, Eduardum L. Fedders. Dicensem, Boleslaum Lucam Taborski, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Barda, Episcopi Premisliensis Latinorum. , Montis Regalis in Pedemonte, Carolum Maccari, hactenus Episco­ pum Emma usensem, titulo Archiepiscopali «ad personam» aucto. Lojanum, Aloisium Alfonsum Crespo. Thinitanum, Hadrianum Larribeau, hactenus Episcopum Taeieo- n ensem. Thevestinum, Eliam Prado Tello, Auxiliarem Excmi P. D. Caroli Mariae Jürgens Byrne, Archiepiscopi Cuschensis. Tipasitanum in Mauretania, Franciscum Xaverium da Piedade Re belo, Auxiliarem Excmi P. D. Iosephi Vieira Alvernaz, Archiepiscopi Goani et Damanensis. Kituiensem, noviter erecta dioecesi, Villelmum Dunne. Ghikmagalurensem\, noviter erecta dioecesi, Alfonsum Mathias. Mysuriensem, Matthiam Fernandes. Bendensem, Iacobum Eduardum Me Manus, hactenus Episcopum Poncensem, Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Cardinalis Spell­ ili an, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. Acta Pauli Pp. YI 867

Eudoxiddensem, Radulfum Silva Silva, Auxiliarem Excmi P. D. Eduardi Larrain Cordò vez, Episcopi Rancaguensis. Sauratensem, Ioannem I. Graham, Auxiliarem Excmi P. T). Ioan­ nis Iosephi Krol, Archiepiscopi Philadelphiensis. Barcaeum, Iosephum T. Daley, Auxiliarem Excmi P. D. Georgii Leonis Leech, Episcopi Harrisburgensis. Tegeaeum, Bernardum M. Kelly, Auxiliarem Excmi P. I). Russeiii Iosephi McVinney, Episcopi Providentiensis. Mazariensem, Iosephum Mancuso, hactenus Episcopum Pyrgensera. Comanensem Ponticum et Praelatum « nullius » de Ei Oro, Vin­ centium Maya. Pudentianensem et Praelatum ((nullius)) Fluminum, Victorem Ga- raygordobil. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Villelmi Laurentii Adrian, Episcopi Nashvillensis, Iosephum Aloisium Durick, Episcopum Cerbalitanum. Gastranovensem, Frédéric um Hall, hactenus Episcopum Kisumuen- sem. Latacungensem, Benignum Chiriboga, hactenus Episcopum Acalis- sensem. Bellaryensem, Ambrosium Yednapally. Feraditanum Maiorem, Ignatium Gopu, Coadiutorem cum iure suc­ cessionis Excmi P. D. Iosephi Band, Episcopi Visakhapatnainensis. Pyrgensem,, Bernardum M. Cazzaro, Vicarium Apostolicum Ayse- nensem. Regianensem, Andream Petrum Sol, Coadiutorem cum iure succes­ sionis Excmi P. D. Iacobi Grent, Episcopi Amboinaënsis. Arnaelanum, Patricium Flynn, hactenus Episcopum Nivernensem. Emmausensem, Franciscum Costa, hactenus Episcopum Cremensein. Bai o n ensem. Ioannem Paulum Vincent. Cremensem, Carolum Manziana. Larensem, Ruben Isaza Restrepo, hactenus Episcopum Ibaguensem, Coadiutorem <( sedi datum » Emi P. I). Aloisii S. R. E. Cardinalis Concha, Archiepiscopi Bogotensis. Neapolitanum- in Palaestina, Iacobum Martin. Gabenum. Ioannem Kaldany, Auxiliarem Excmi P. I). Alberti Gori, Patriarchae Hierosolymitani Latinorum. 868 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

Caiesensem, Danielem E. Sheehan, Auxiliarem Excmi P. D. Geraldi Thomae Bergan, Archiepiscopi Omahensis. Risinitanum, Carolum Borromaeum Me Laughlin, Auxiliarem Excmi P. D. Vincentii S. Waters, Episcopi Raleighiensis. Tlalnepantlensem, noviter erecta dioecesi, Philippum de Iesu Cueto González. Arensem in Numidia, Gabrielem Díaz Cueva,, Auxiliarem Excmi P. D. Caesaris Antonii Mosquera, Archiepiscopi Guayaquilensis. Bamaecorensem, Ludovicum Chiron, hactenus Episcopum Lingo- nensem, iam vita functum. Kisumuensem, Ioannem de Reeper. Bossangoaënsem, noviter erecta dioecesi, Pnhagium Leonem Chambón, Palaënsem, noviter erecta dioecesi, Georgium Hilarium Dupont. Czestoehoviensem, Stephanum Barela, hactenus Episcopum Hyllari- mensem. Caesariensem in Mauretania, Aeneam Selis, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Pirastru, Episcopi Ecclesiensis. Plocensem, Bogdanum Sikorski. Theudalensem, Villelmum Gordonium Wheeler, Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Georgii Brunner, Episcopi Medioburgensis. Telmissensem, Ioannem Wiesen, Praelatum « nullius » Ssmae Incar­ nationis et Paranensis Superioris. Ceramensem, Paulum Muñoz Vega, Coadiutorem « sedi datum » Emi P. D. Caroli Mariae S. R. E. Cardinalis de la Torre, Archiepiscopi Quitensis. Gerundensem, Narcissum Jubany Arnau, hactenus Episcopum Or- thosiensem in Phoenicia. Seguntinum-Guadalajarensem, Laureanum Castán Lacoma, hactenus Episcopum Dalisandenum in Isauria. Bangassuensem, noviter erecta dioecesi, Antonium Maanicus. Aquensem in Byzaeena, Henricum Iosephum Cornelium Mariam De Cocq, Vicarium Apostolicum Insularum de Cook. Parakuensem, noviter erecta dioecesi, Andream van den Bronk, hactenus Episcopum Thubunensem in Numidia. Natitinguensem, noviter erecta dioecesi, Patientem Redois. Abthugnitanuni, Albertum Iosephum Tsiahoana, Auxiliarem Excmi P. D. Ioannis Wolff, Archiepiscopi de Diego Suarez. Acta Pauli Pp. VI 869

Villavicentiensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Iosephum Brills, hactenus Episcopum Paraetoniensem. Metensem, Franciscum Kuharic, Auxiliarem Excmi P. D. Francisci Seper, Archiepiscopi Zagrabiensis. Londonensem, Geraldum Emmett Carter, hactenus Episcopum Alti- buritanum. Telsensem, Petrum Mazelis, hactenus Episcopum Celenderitanum. Ombitanum, Antonium de Castro Xavier, Monteiro, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Valente da Fonseca, Episcopi Villaregalensis. Centurionensem, Albertum Trevisan, Auxiliarem Excmi P. D. Iose­ phi Newton de Almeida Batista, Archiepiscopi Brasiliapolitani et Vi­ carii Castrensis in Brasilia. Hierapolitanum in Isauria, Iosephum Albertum Lopes de Castro Pinto, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi B. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Januarii. Muliensem, Valdirum Calheiros de Nováis, Auxiliarem Emi P. D. Iacobi S. R. E. Cardinalis de Barros Cámara, Archiepiscopi Sancti Sebastiani Fluminis Januarii. Ogdensburgensem, Thomam Andream Donnellan. Arsacalitanum, Vincentium Martinum Leonard, Auxiliarem Excíñi P. D. Ioannis Iosephi Wright, Episcopi Pittsburgensis. Oarzonensem-Neivensem, Iosephum de Jesús Pimiento Rodríguez, hactenus Episcopum Monteriensem. Dibonensem, Gerardum Martínez Madrigal, hactenus Episcopum G arzonensem - Nei vensem. Sancti Iacobi Veraguensis, noviter erecta dioecesi, Marcum Grego­ rium McGrath, hactenus Episcopum Caeciritanum. Victorianensem, Carolum Colombo. Qedanensem, Edmundum Nowicki, hactenus Episcopum Thuggensem. Varrensem, noviter erecta dioecesi, Lucam Olu Nwaezeapu. Uruguayanensem, Augustum Petro, hactenus Episcopum Vacca- riensem. Equizetensem, Michaelem Rodrigues, hactenus Episcopum Belgau- mensem. Ibaguensem, Iosephum Ioachimum Flórez Hernández, hactenus Epi­ scopum Duitamensem.

55 - ACTA, vol. VI. n. 14. — 10-11-1904. 870 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium' Officiale

Cefalensem, Ferdinandum Azcárate, Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz et Cia, Archiepiscopi Sancti Christophori de Habana. Sulianitanum, Alfredum Llaguno Oanals, Auxiliarem Excmi P. D. Evelii Diaz et Cia, Archiepiscopi Sancti Christophori de Habana. Villanovensem, Sanctum Quadri, Auxiliarem Excmi P. D. Gaudentii Bina seni, Episcopi Pineroliensis. Acquaeregiensem, Villelmum Iosephum McDonald, Auxiliarem Excíñi P. D. Patricii O'Boy le, Archiepiscopi Vashingtonensis. Aggeritanum, Ioannem S. Spenee, Auxiliarem Excmi P. D. Patricii 0'Boyle, Archiepiscopi Vashingtonensis. S. Mariae Angelorum, Aloisium Yáñez Buiz Tagle. Benevent ensem,, Carolum Oviedo Cavada, Auxiliarem Excnìi P. D. Emmaniielis Sánchez Beguiristain, Archiepiscopi Ssmae Conceptionis. Monteriensem, Michaelem Antonium Medina et Medina, hactenus Episcopum Cephasenum. Aquaealbensem in Mauretania, Alfonsum Paulum Desideratum Gan­ aron, hactenus Episcopum Ebroicensem. Gaeciritanum, Eduardum Pironio, Auxiliarem Excmi P. D. Antonii Iosephi Plaza, Archiepiscopi Platensis. Bauropolitanum, noviter erecta dioecesi, Vincentium Marchetti Zioni, hactenus Episcopum Lauzadenum. BelaUtanum, Romaeum Alberti, Auxiliarem Emi P. D. Caroli Car meli S. R. E. Cardinalis de Vasconcellos Motta, Archiepiscopi Sancti Pauli in Brasilia. Vaceariensem, Henricum Gelain, hactenus Episcopum Linensem. Guaxupensem, Iosephum de Almeida Batista Pereira, hactenus Epi­ scopum Septemlacunensem. Autentensem et Praelatum « nullius » Ayaviriensem, Lucianum Met- zinger. Allahabadensem, Raimundum D'Mello, hactenus Episcopum Manga - lorensem. Mahengensem, noviter erecta dioecesi, Eliam Mchonde, hactenus Epi­ scopum Adraenum. Asuoremixtensem, Georgium Franciscum Mosquera Barreiro, Vica­ rium Apostolicum Zamarensem. Banagalianensem, Iulium Leguerrier, Vicarium Apostolicum Sinus Iacobi. Acta Pauli Pp. VI 871

Ausuecurensem, Georgium Boileau, Coadiutorem cum iure successio­ nis Excmi P. D. Francisci Gleeson, Episcopi de Fairbanks. Aquaesirensem, Paulum Verschuren, Coadiutorem cum iure succes­ sionis Excmi P. D. Villelmi Cobben, Episcopi Helsinkiensis. Grateopolitanum, Antonium Fragoso, hactenus Episcopum Ucrensem. Bttrunitanum, Pium A. Benincasa, Auxiliarem Excmi P. D. Iacobi Aloisii McNulty, Episcopi Buffalensis. Gufrutensem, Stanislaum J. Brzana, Auxiliarem Excíñi P.. D. Iacobi Aloisii McNulty, Episcopi Buffalensis. Rusaditanum, Paulum Hnilica. Macrianensem Minorem, Hadrianum Gand, Coadiutorem cum iure successionis Emi P. D. Achillis S. R. E. Cardinalis Liénart, Archiepiscopi Insulensis. Gelsonensem, Iosephum Bascuñana Llópez, hactenus Episcopum Civitatensem. Sillitanum, Gregorium Falconieri, hactenus Episcopum Conversa- nensem. Alamiliarensem, Nicolaum Laudadio, hactenus Episcopum Gallensem. Hearstensem, Iacobum Landriault, hactenus Episcopum Cadoënum. / Gandav ensem, Leontium Van Peteghem. Jodinensem, Edmundum E. Quaglia. Davidensem, Danielem Núñez. Suavensem, Ernestum Camagni. Partheniensem, Ioannem Fallani. lucundianensem, Petrum Salmón. Maurianensem, Ioannem Willebrands. Septemlacunensem, Danielem Tavares Baeta Neves, hactenus Epi­ scopum Alexandrinum minorem. Duitamensem, Iulium Franco Arango. Quiziensem, Hadrianum Andream Cimichella, Auxiliarem Emi P. D. Pauli Aemilii S. R. E. Cardinalis Léger, Archiepiscopi Marianopo­ li tani. Jlortensem, Maximinum Romero Lema, Auxiliarem Excmi P. D. Casimiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis. Mutiensem,, Iosephum Guerra Campos, Auxiliarem Excmi P. D. Ca­ simiri Morcillo González, Archiepiscopi Matritensis. 872 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Abbiritanum Germanicianorum, Paulum Bouque, hactenus Episco­ pum Nkongsambensem. Nlcongsamb ensem, Albertum Ndongmo. Sokotoensem, noviter erecta dioecesi, Eduardum Thaddaeum Lawton. Fada Ngurmaënsem, noviter erecta dioecesi, Marcellum Chauvin. Christopolitanum, Brennum Patricium Ashby. Aquaenovensem in Numidia, Douglas J. Warren, Auxiliarem Excmi P. D. Thomae Martini Fox, Episcopi Vilcanniensis. Aquaenovensem in Proconsulari, Ioannem Badré, Auxiliarem Emi P. D. Mauritii S. R. E. Cardinalis Feltin, Archiepiscopi Parisiensis. Seleucianensem, Ioannem Bianchi, Auxiliarem Excmi P. D. Erme- negildi Florit, Archiepiscopi Florentini. Rivadaviae, Eugenium Peyrou. Jaclensem, Paschalem Bacile, hactenus Episcopum Colbasensem. Tezpurensem, noviter erecta dioecesi, Orestem Marengo, hactenus Episcopum Dibrugarhensem. Dibrugarhensem, Humbertum D'Rosario. Kabraënsem, noviter erecta dioecesi, Augustum Delisle. Salmantinum, Marium Rubio Repulles. Civitatensem, Demetrium Mansilla Reoyo, hactenus Episcopum Erythraeum. Huelvensem, Iosephum García Lahiguera, hactenus Episcopum Ze- litenum. Tagariensem, Albertum Cosmam do Amaral, Auxiliarem Excmi P. I). Florentini de Andrade et Silva, Episcopi Heliosebasteni et Administra­ toris Apostolici (( sede plena » Portugallensis. Cabralopolitanum, Henricum Dias Nogueira. Acufidensem, Ioannem Jenko, Administratorem Apostolicum terri­ torii Sloveni dioecesium Goritiensis, Tergestinae et Justinopolitanae, atque Flnminensis. Linensem, Petrum Paulum Koop. * Mediensem, Antonium Hacault, Auxiliarem Excmi P. D. Mauritii Baudoux, Archiepiscopi Sancti Bonifacii. Lapdensem, Iosephum Aurelium Plourde, Auxiliarem Excíñi P. I). Rosarii Brodeur, Episcopi Alexandrini in Ontario. Florestensem, noviter erecta dioecesi, Franciscum Xaverium Nierhoff. Acta Pauli Pp. VI 873

Salf ord ensem ; Thomam Holland, hactenus Episcopum Etennensem. Belesasensem, Gastonem Hains, Auxiliarem Excmi P. D. Art uri Don ville, Episcopi Sancti Hyacinthi. Macriancnsem in Manretania, Franciscum F. Reh, hactenus Episco­ pum Carolopolitanum. Mazaeensem, Renatum Spallanzani, Auxiliarem Excmi P. D. Adal- gisi Albanesi, Archiepiscopi-Episcopi Viter Mensis et Tuscaniensis. Camagueyensem, Adolf um Rodríguez Herrera, hactenus Episcopum Tiberiopolitanum. Laritanum, Carolum Riu Angles, hactenus Episcopum Camague­ yensem. Materianensem, Iosephum Bank, Auxiliarem Excmi P. D. Colomanni Papp, Episcopi Jaurinensis. Rotariensem, Paulum Brezanóczy, Administratorem Apostolicum Agriensem. Melzitanum, Iosephum Cserháti, Administratorem Apostolicum Quin­ que Ecclesiensem. Tagaratensem, Iosephum Ijjas, Administratorem Apostolicum Csa- nadiensem. Dadimensem, Iosephum Winkler, Auxiliarem Excmi P. D. Alexan­ dri Kovács, Episcopi Sabariensis.

PRAELATOS (( NULLIUS ))

Arieensem, Raimundum Salas Vahles. H uamacuciannm, Damianum Nicolaum Roig. Buccae Taurinae, Martinum Legarra Tellechea. Immaculatae Conceptionis B. M. V. in Olaneho, Nicolaum D'Antonio. Klaipedensem, Petrum Mazelis, Episcopum Telsensem. Chul v caliensem, noviter erecta praelatura, Ioannem Conway McNabb. Coaritanum, noviter erecta praelatura, Marium Robertum Anglim. Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Francisci Xaverii Rey, Episcopi Phacusiensis et Praelati « nullius » Guajaramirensis, Ro­ bertum Gomes de Arruda. B ori) ensem, noviter erecta praelatura, Hadrianum J. M. Veigle. Ciiolutensem, noviter erecta praelatura, Marcellum Gerin et Boulay. 874 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

(( ABBATEM (( NULLIUS )) Sancti Pauli de Urbe, Ioannem Baptistam Franzoni.

Denique Beatissimus Pater confirmasse se dixit electionem canonice factam, in Synodo Episcoporum Syrorum, R. P. Flaviani Zachariae Malké ad titularem Archiepiscopalem Ecclesiam Amidenam Syrorum ; R. P. Clementis Ignatii Mansourati ad titularem Archiepiscopalem Ec­ clesiam Apamenam in Syria ; R. P. Basilii Petri Caroli Habra ad titu­ larem Episcopalem Ecclesiam Bathnensem Syrorum ; necnon electionem canonice factam, in Synodo Episcoporum Armenorum, R. P. Mesrob Terziari ad titularem Episcopalem Ecclesiam Comanensem in Armenia.

V - POSTULATIO PALLIORUM

Emus ac Revmus Dominus Card. De Barros ("rimara, nomine Emi ac Revmi Domini Card. de Vasconcellos Motta, postulavit sacrum Pallium pro Metropolitana Ecclesia Apparitiopolitana. Deinde personaliter sacrum Pallium postulaverunt pro Metropolita­ nis Ecclesiis : Tridentina, Exc. P. D. Alexander M. Gottardi ; Forta- lexiensi, Exc. P. D. Iosephus Medeiros Delgado; Portus Montt (per ele­ vationem Sedis), Exc. P. D. Albertus Rencoret Donoso; Ssmae Concep­ tionis, Exc. P. D. Emmanuel Sánchez Beguiristain ; Messanensi, Exc. P. D. Franciscus Fasola ; Hermosillensi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Ioannes Na varrete Guerrero ; Mediolanensi, Exc. P. D. Ioannes Colombo; Rosariensi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Villelmus Bolatti ; Vestmonasteriensis Exc. P. D. Ioannes Carmelus Heenan ; Armachana, Exc. P. D. Villelmus Conway ; Bhopalensi (per elevatio­ nem Sedis), Exc. P. D. Eugenius D'Souza ; Melburnensis Exc. P. D. Iustinus Daniel Simonds ; Semarangensi, Exc. P. D. Iustinus Dar- majuwana ; Sanctae Fidei in America Septentrionali, Exc. P. D. Iacobus Petrus Davis; Cracoviensi, Exc. P. D. Carolus Wojtyla; Liverpolitana, Exc. P. D. Georgius Andreas Beck ; Glasguensi, Exc. P. D. Iacobus Donaldus Scanlan ; Burgensi, Exc. P. D. Secundus García de Sierra et Méndez ; Panamensi, Exc. P. D. Thomas Albertus Clavel Méndez ; Vancuveriensi. Exc. P. D. Martinus Michael Johnson; Olindcnsi et Recifensi, Exc. P. D. Helder Pessôa Cámara; Ûvetensi,' Exc. P. D. Vincentius Enrique et Ta ra neón ; S. Ludovici in Maragnano, Exc. IVI). Ioannes da Mota Albuquerque ; Caesaraugustana, Exc. P. D. Petrus Acta Pauli Pp. VI 875

Cantero Cuadrado; Brazzapolitana, Exc. P. D. Theophilus Mbemba; Tunqucnsi (per elevationem Sedis), Exc. P. D. Angelus M. Ocampo Berrio ; Leopoldpolitana. Exc. P. D. Iosephus Malula ; Edmontonensi, Exc. P. D. Antonius Jordan; Colocensi, Exc. P. D. Andreas Hamwás. Item sacrum Pallium postulaverunt pro Archiepiscopalibus Eccle­ siis : Sanctae Severinae, Exc. P. D. Michael Federici; Gamerinensi, Exc. P. D. Bruno Frattegiani ; Labacensi, Exc. P. D. Iosephus Pogacnik ; Belo gr adensi, Exc. P. D. Gabriel Bukatko; Barcinonensi (per elevatio­ nem Sedis), Exc. P. D. Gregorius Modrego Casáus ; Matritensi (per eleva­ tionem Sedis), Exc. P. I). Casimirus Morcillo González. Item pro Episco­ palibus Ecclesiis : Suessionensi (ex privilegio), Exc. P. D. Alfonsus Gerardus Bannwarth; Virodunensi (ex privilegio), Exc. P. D. Petrus Boillon. Per procuratorem vero postulatio Pallii facta est pro Ecclesiis Metro­ poli tanis : Lingayensi-Dagupanensi (per elevationem Sedis), Bracha- rensi, Saltensi, Nagpurensi, Coqnilhatvillensi, Caii ens! (per elevationem Sedis), Rhcdonensi.

II CONSISTORIUM PUBLICUM

Consistorio secreto absoluto, statim habitum est Consistorium publi­ cum, in eadem Aula, pro sollemni peroratione causae Canonizationis Bea­ torum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba et viginti Sociorum Martyrum IJgandensium. D. Franciscus Xaverius, Sacrae Consistorialis Aulae Advocatus, stans ante Pontificis Solium, breviter de vita et de martyrio eorumdem Beatorum retulit atque pro illorum Canonizatione de more institit. R. P. D. Hamletus Tondini, ab Epistulis ad Principes, stans a sini­ stro latere pontificalis Solii, Sanctitatis Suae nomine hisce verbis iuxta morem respondit :

(( Quae summatim proposita sunt de viginti duobus beatis Caelitibus, qui in Uganda pro Christi nomine martyrium fecerunt, eiusmodi procul dubio sunt, quae Summi Pontificis animum, non modo ad assentiendum, sed etiam ad laetandum permoveant. Eadem enim praeterquam quod Christo Iesu, verae animi magnitudinis origini et fonti, gloriae cedunt, 876 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et catholicae Ecclesiae, omnis sanctitatis attrici, in honorem conver­ tuntur, praeterea christifideles ad fidei firmitudinem inflammant. Quod quam opportune eveniat nemo non videt. Nam invictissimae constantiae specimina, ab his Martyribus data, percommode huius aetatis homines docent, non iis sufficere ad aeternam salutem adipiscen­ dam Christo initiatos esse, nisi in huius mundi discriminibus, asperi - tatibus, illecebris, obligatam Divino Redemptori fidem praestiterint; quandoquidem qui certat in agone, non coronatur, nisi legitime cer- taverit.1 Tum etiam in horum beatorum Martyrum Causa multa inesse clare patet, quibus pronuntiata quaedam Concilii Vaticani II confirmari videntur : cuius generis sunt quae spectant ad aeternae salutis viam cuivis populo apertam ; ad ethnicos homines christiana religione imbuen­ do»; ad operam, quam laici viri ad disseminandam catholicam fidem conferre queunt, et ad alia huiusmodi. Quapropter fieri non potest, quin Augustus Pontifex circa hanc Causam idem quod vos expetat. Attamen, ex tradito more institutoque, Is pontificalem sententiam suam non ante patefaciet, quam in Consisto­ rio, quod semipublicum appellant, quodque continuo sequetur, omnes, qui aderunt, Purpura ti Patres sacrorumque Antistites mentem quisque suam aperuerint.

III CONSISTORIUM SEMIPUBLICUM

Publico consistorio absoluto, statim in eadem Aula Palatii Apostolici Vaticani secutum est Consistorium semipublicum pro Canonizatione Rea torum Martyrum IJgandensium. Summus Pontifex brevi allocutione initium dedit actioni, suffragia Emorum Patrum Cardinalium et Excmorum Praesulum adstantium exquirens. Suffragiis exceptis, Beatissimus Pater laetari se dixit de exitu sta­ tuitque diem XVIII mensis Octobris sollemni caerimoniae eorumdem Beatorum Martyrum Fgandensium Canonizationis.

2 Tim 2, 5. Sacra (!on

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO RITUUM

INSTRUCTIO

AD EXSECUTIONEM CONSTITUTIONIS DE SACRA LITURGIA RECTE ORDINANDAM

PROOEMIUM

I. De natura huius Instructionis

1. Inter Oecumenici Concilii Vaticani II primitias Constitutio de sacra Liturgia merito adnumeratur, utpote quae partem excellentissi- mam actionis Ecclesiae moderetur; eaque tanto abundantiores fructus feret quanto altius animarum pastores atque christifideles genuinum eiusdem spiritum perspexerint et volenti animo in usum deduxerint.

2. Consilium ad exsequendam Constitutionem de sacra Liturgia, a Summo Pontifice Paulo VI fel. regnante per Litteras Apostolicas Sacram Liturgiam institutum, munus sibi commissum alacriter iam coepit, tum ad Constitutionis earundemque Litterarum Apostolicarum praecepta sancte perficienda, tum ad ea omnia praestanda quae interpretationem et exsecutionem horum Documentorum respiciunt.

3. Cum autem maximi momenti sit, ut, iam ab initio, haec Docu menta recte ubique applicentur, sublatis, si qua sint, dubiis circa ipso­ rum interpretationem, Consilium, de mandato Summi Pontificis, prae­ sentem Instructionem paravit, in (pia munera Coetuum Episcopo­ rum in re liturgica clarius definiuntur, nonnulla principia, quae in praelaudatis Documentis verbis generalioribus praebentur, pressius explicantur, ac denique nonnulla quae iam nunc, ante librorum liturgi­ corum instaurationem, in praxim deduci possunt, fieri permittuntur aut statuuntur. 878 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

II. De nonnullis principiis animadvertendis

4. Quae autem iam nunc in praxim deducenda definiuntur eo perti­ nent ut Liturgia perfectius semper menti Concilii respondeat de fidelium actuosa participatione promovenda. Insuper generalis sacrae Liturgiae instauratio aptius a fidelibus accipietur, si gradatim atque per progressiones procedet, et si iis per debitam catechesim a pastoribus proposita et explicata fuerit.

5. Attamen, in primis necesse est ut omnes sibi persuasum habeant Constitutionem Concilii Vaticani II de sacra Liturgia non sibi propo­ nere tantum formas et textus liturgicos mutare, sed potius illam fide­ lium institutionem illamque actionem pastoralem excitare, quae sacram Liturgiam veluti culmen et fontem habeat (cfr. Const. art. 10). Muta­ tiones eninrin sacram Liturgiam usque adhuc inductae atque in posterum inducendae ad hunc finem ordinantur.

6. Vis autem huius actionis pastoralis circa Liturgiam ordinandae in eo posita est ut Mysterium paschale vivendo exprimatur, in quo Fi­ lius Dei incarnatus, oboediens factus usque ad mortem crucis, in resur­ rectione et ascensione ita exaltatur, ut ipse vitam divinam cum mundo communicet, qua homines mortui peccato et Christo conformati « iam non sibi vivant, sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit » (2 Cor. 5, 15). Quod fit per fidem et fidei sacramenta, id est praecipue per Bapti­ smum (cfr. Const. art. 6) et sacrosanctum Eucharistiae mysterium (cfr. Const. art. 47), circa quod ordinantur cetera sacramenta et sacra­ mentalia (cfr. Const. art. 61), et celebrationum circulus, quo paschale Christi mysterium per annum in Ecclesia explicatur (cfr. Const. art. 102-107).

7. Quare, etsi Liturgia totam actionem Ecclesiae non explet (cfr. Const. art. 9), probe tamen attendendum est ut opera pastoralia cum sacra Liturgia debite connectantur, et simul actio pastoralis liturgica non quasi separata ac veluti abstracta, sed cum aliis operibus pastora­ libus intime unita exerceatur. Praesertim autem necesse est ut intima unio vigeat Liturgiam inter et catechesim, religiosam institutionem atque praedicationem.' Sacra Conf/relatio' Rituum 879

III. De fructibus qui exinde sperantur

8. Episcopi proinde et eorum in sacerdotio adiutores munus suum pastorale universum circa Liturgiam ordinatum pluris in dies faciant. Ita et fideles per perfectam participationem sacrarum celebrationum vitam divinam copiose haurient et, fermentum Christi et sal terrae effecti, eandem annuntiabunt et in alios transfundent.

CAPUT I DE QUIBUSDAM NORMIS GENERALIBUS

I. De harum normarum applicatione

9. Practicae normae, quae sive in Constitutione sive in hac In­ structione inveniuntur, necnon ea quae per hanc eandem Instructionem iam nunc, ante librorum liturgicorum instaurationem, fieri permittun­ tur aut statuuntur, etsi ad solum ritum romanum spectant, possunt tamen et aliis ritibus latinis, servatis de iure servandis, applicari.

10. Ea quae competenti auctoritati ecclesiasticae territoriali in hac Instructione demandantur, ab eadem tantum auctoritate, per legitima decreta, ad effectum deduci possunt ac debent. In singulis vero casibus, tempus et adiuncta definiantur, a quibus haec decreta vigere incipiant, rationabili semper interiecto vacationis tempore, ut fideles interim ad ipsa exsequenda instrui et manuduci valeant.

II. De liturgica clericorum institutione (ad Const. art. 15-16 et 18)

11. Ad liturgicam clericorum institutionem quod attinet : a) in facultatibus theologicis cathedra liturgiae habeatur, ut om­ nes alumni debitam institutionem liturgicam accipiant; in seminariis autem studiorumque domibus religiosis curent Ordinarii locorum et Superiores maiores ut quamprimum adsit specialis magister discipli­ nae liturgicae probe formatus ; b) magistri qui sacrae Liturgiae disciplinae docendae praeficiun­ tur, quamprimum formentur, ad normam art. 15 Constitutionis ; c) ad ulteriorem clericorum institutionem liturgicam, eorum prae­ sertim qui in vinea Domini iam operantur, pro opportunitate erigantur Instituta liturgica pastoralia. 880 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

12. Liturgia per congruum tempus doceatur, a competenti aucto­ ritate in ratione studiorum indicandum, et apta methodo tradatur, ad normam art. 16 Constitutionis.

13. Celebrationes liturgicae quam perfectissime agantur, ac proinde : a) rubricae sedulo observentur et caeremoniae decore exerceantur, sub assidua moderatorum vigilantia, praemissis necessariis exercita­ tionibus ; b) clerici muneribus liturgicis sui ordinis frequenter fungantur, idest diaconi, subdiaconi, acolythi, lectoris, et insuper commentato­ ris et cantoris; c) ecclesiae et oratoria, sacra supellex in genere et sacrae vestes speciem genuinae artis christianae, etiam hodiernae, praeseferant.

III. De clericorum vitae spiritualis formatione liturgica (ad Const. art. 17)

14. Ut clerici formentur ad plenam celebrationum liturgicarum parti­ cipationem et ad vitam spiritualem ex iis hauriendam atque cum aliis postea communicandam, Constitutio de sacra Liturgia in seminariis studiorumque domibus religiosis, ad normam documentorum Apostoli­ cae Sedis, plane ad effectum ducatur, unanimiter et concorditer ad hoc conspirantibus omnibus moderatoribus et magistris. Apta autem manu- ductio ad sacram Liturgiam clericis praebeatur commendatione libro­ rum de Liturgia, praesertim sub aspectu theologico et spirituali, trac­ tantium, qui in bibliotheca debito numero praesto sint; meditationibus atque praedicationibus, quae in primis ex fonte sacrae Scripturae et Liturgiae hauriantur (cfr. Const. art. 35, 2) ; et communi exercitio eorum, quae consuetudines christianaeque disciplinae secum ferunt, variis temporibus anni liturgici congruentia.

15. Eucharistia, totius vitae spiritualis centrum, cotidie celebretur variis et aptioribus adhibitis formis, quae participantium condicioni melius respondeant (cfr. Const. art. 19). Die vero dominica aliisque maioribus diebus festis, Missa, omnibus qui in domo sunt participantibus, in cantu celebretur, cum homilia, et, quantum fieri potest, communione sacramentali eorum qui non sunt sacerdotes. Sacerdotes autem, cum utilitas christifidelium singularem eorum celebrationem non postulat, praesertim in solemnioribus festivi- Sacra Congregatio Rituum 881 tatibus, concelebrare possunt, postquam novus ritus publici iuris fac­ tus fuerit. Expedit ut saltem maioribus diebus festis sacrorum alumni Eucha­ ristiam circa Episcopum in ecclesia cathedrali congregati participent (cfr. Const. art. 41).

16. Maxime convenit ut clerici, etsi divini Officii obligatione non­ dum adstricti, cotidie in communi recitent vel cantent mane Laudes, ut preces matutinas, sero autem Vesperas, ut preces vespertinas, vel Completorium, in fine diei. Ipsi moderatores hanc communem recita­ tionem, quantum fieri potest, participent. Praeterea clericis in sacris ordinatis tempus sufficiens ad Officium divinum persolvendum in ordine diei tribuatur. Expedit ut saltem maioribus diebus festis, sacrorum alumni Vespe­ ras in ecclesia cathedrali, pro opportunitate, cantent.

17. Pietatis exercitia secundum cuiusque loci vel Instituti leges aut consuetudines ordinata, debito in honore habeantur. Attendatur tamen, ut, praesertim si in communi fiunt, sacrae Liturgiae, ad mentem art. 13 Constitutionis, congruant et temporum anni liturgici rationem habeant.

IV. De sodalium Statuum perfectionis formatione liturgica

18. Ea quae de clericorum vitae spiritualis formatione liturgica in articulis praecedentibus dicuntur, etiam ad sodales Statuum perfec­ tionis, sive viros sive mulieres, servatis servandis, applicari debent.

V. De fidelium institutione liturgica (ad Const. art. 19)

19. Annitantur animarum pastores ut praeceptum Constitutionis de fidelium institutione liturgica eorumque actuosa participatione, interna et externa,

VI. De competenti auctoritate in re liturgica (ad Const. art. 22)

20. Sacrae Liturgiae moderatio ad Ecclesiae auctoritatem pertinet ; nemo proinde alius in hac re suo marte procedat, cum detrimento, sae­ pius, ipsius Liturgiae eiusque instaurationis a competenti auctoritate peragendae.

21. Apostolicae Sedis est tum libros liturgicos generales instaurare atque approbare, tum sacram Liturgiam in iis quae universam Eccle­ siam respiciunt ordinare, tum Acta et deliberationes auctoritatis terri­ torialis probare seu confirmare, tum eiusdem auctoritatis territorialis propositiones et petitiones accipere.

22. Episcopi est Liturgiam intra fines suae dioeceseos, iuxta normas et spiritum Constitutionis de sacra Liturgia, necnon decretorum Apo­ stolicae Sedis et competentis auctoritatis territorialis, moderari.

23. Varii generis territoriales coetus Episcoporum, ad quos mode­ ratio rei liturgicae, vi art. 22 § 2 Constitutionis, pertinet, interim intel­ legi debent : a) vel coetus omnium Episcoporum alicuius nationis, ad normam Litt. Apost. Sacram Liturgiam, n. X; b) vel coetus iam legitime constitutus ex Episcopis, aut ex Epi­ scopis aliisque locorum Ordinariis, plurium nationum constans; c) vel coetus, de licentia Apostolicae Sedis, constituendus ex Epi­ scopis aut ex Episcopis aliisque locorum Ordinariis plurium nationum, praesertim si in singulis nationibus Episcopi tam paini sunt, ut aptius simul conveniant ex variis nationibus eiusdem sermonis eiusdemque cultus civilis. Si vero peculiares locorum condiciones aliud suadeant, res Aposto licae Sedi proponatur.

24. Ad praedictos vero coetus vocari debent : a) Episcopi residentiales ; b) Abbates et Praelati nullius ; c) Vicarii et Praefecti Apostolici; d) Administratores Apostolici dioecesium stabiliter constituti ; e) ceteri omnes locorum Ordinarii, Vicariis Generalibus exceptis. Episcopi Coadiutores et Auxiliares vocari possunt a Praeside, cura Sacra Congregatio Rituum 883 consensu maioris partis illorum qui cum voto deliberativo coetui in­ tersunt.

25. Coetus convocatio, nisi pro quibusdam locis et attentis peculia­ ribus rerum adiunctis aliter legitime provideatur, fieri debet : a) a respectivo Praeside, si agitur de coetibus iam legitime con­ stitutis ; b) ab Archiepiscopo vel Episcopo cui legitime competit ius prae­ cedentiae ad normam iuris, in aliis casibus.

26. Praeses, habito Patrum consensu, statuit ordinem servandum in quaestionibus examinandis, et ipsum coetum aperit, transfert, pro­ rogai, absolvit.

27. Suffragium deliberativum competit omnibus de quibus in n. 24, Episcopis Coadiutoribus et Auxiliaribus minime exceptis, nisi aliud in convocationis documento expresse caveatur.

28. Ad legitima ferenda decreta, duae ex tribus suffragiorum secre­ torum partes requiruntur.

29. Acta competentis auctoritatis territorialis ad Apostolicam Sedem transmittenda, ut ab hac probentur seu confirmentur, ea quae sequun­ tur contineant oportet : a) nomina eorum qui coetui interfuerunt; ô) relationem de rebus actis; c) exitum suffragationis pro singulis decretis. Haec Acta, duplici exemplari exarata, a Praeside et Secretario coetus subscripta et sigillo debite munita, mittantur Consilio ad exsequendam Constitutionem de sacra Liturgia.

30. Cum vero agitur de Actis in quibus decreta habentur circa, usum et modum linguae vernaculae in Liturgia admittendae, praeter ea quae numero praecedenti recensentur, iuxta art. 36 § 3 Constitutionis et Litt. Apost. Sacram Liturgiam, n. IX, contineant oportet etiam :

a) indicationem singularum partium, (piae in Liturgia lingua vernacula dici statuuntur ; b) textuum liturgicorum lingua vernacula exaratorum duplex exem­ plar, quorum alterum coetui Episcoporum restituetur ; c) brevem relationem circa criteria, quibus interpretationis opus innixum est. 884 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

31. Decreta auctoritatis territorialis quae Apostolicae Sedis pro­ batione seu confirmatione indigent, tunc tantum promulgentur et in praxim deducantur cum ab Apostolica Sede probata seu confirmata fuerint.

VII. De singulorum officio in Liturgia servando (ad Const. art. 28) 32. Partes quae ad scholam et ad populum spectant, si ab ipsis ea* nuntur aut recitantur, a celebrante privatim non dicuntur. 33. Item a celebrante privatim non dicuntur lectiones quae a com­ petenti ministro vel a ministrante leguntur aut canuntur.

VIII. De acceptione personarum non habenda (ad Const. art. 32) 34. Singuli Episcopi, aut si opportune videtur, Conferentiae Episco­ porum regionales vel nationales, curent ut praescriptum sacrosancti Concilii, quo vetatur acceptio privatarum personarum aut condicionum socialium, sive in caeremoniis sive in exterioribus pompis, in suis territoriis in praxim adducatur. 35. De cetero ne omittant pastores cum prudentia et caritate adla­ borare ut in actionibus liturgicis, et peculiari ratione in Missae cele­ bratione et in Sacramentorum et Sacramentalium administratione, aequalitas fidelium etiam exterius eniteat ac praeterea omnis species quaestus vitetur. IX. De nonnullis ritibus ad simpliciorem formam reducendis (ad Const. art. 34) 30. Ut actiones liturgicae nobili illa simplicitate fulgeant, quae nostrae aetatis menti aptius respondet : a) chori salutationes ex parte celebrantis et ministrorum fiant tantum in initio et in fine actionis sacrae; b) cleri thurificatio, praeterquam eorum qui charactere episco­ pali sunt insignes, fiat per modum unius, ad singulas chori partes, tri­ plici ductu ; c) altaris vero thurificatio unice ad altare perficiatur, ad quod actio liturgica celebratur; d) oscula manus et rerum, quae porrigantur aut accipiuntur, omittantur.

X. De sacris verbi Dei celebrationibus (ad Const. art. 35, 4) 37. In locis (piae sacerdote carent, si nulla copia est Missam cele­ brandi diebus dominicis et festis de praecepto, sacra verbi Dei celebra- Sacra Congregatio Rituum 885 tio, de iudicio Ordinarii loci, foveatur, diacono vel etiam laico ad hoc deputato ei praesidente. Eatio huius celebrationis eadem fere sit ac ratio liturgiae verbi in Missa : lingua vernacula legantur generatim Epistola et Evangelium e Missa diei, cantibus, praesertim e psalmis, praemissis et interiectis ; is qui praeest, si est diaconus, homiliam habeat, vel, si non est diaconus, homiliam legat ab Episcopo vel a parocho significatam; et universa celebratio « oratione communi » seu « fidelium » et oratione dominica claudatur.

38. Convenit ut etiam sacrae verbi Dei celebrationes, in sollemnio- rum festorum pervigiliis, in aliquibus feriis Adventus et Quadragesi­ mae, atque dominicis et diebus festis fovendae, rationem liturgiae verbi in Missa prae se ferant, quamvis nihil impediat quominus una tantum lectio fiat. In pluribus autem lectionibus disponendis, ita ut etiam historia salutis clare perspiciatur, lectio Veteris Testamenti generatim lectio­ nem Novi Testamenti praecedat, et lectio sancti Evangelii quasi culmen efficiatur.

39. Ut hae celebrationes digne pieque fiant, curae sit Commissioni­ bus liturgicis in singulis dioecesibus apta subsidia indicare et praebere.

XI. De popularibus textuum liturgicorum interpretationibus (ad Const. art. 36 § 3)

40. In interpretationibus popularibus textuum liturgicorum exa­ randis ad normam art. 36 § 3, expedit ut haec serventur : a) Populares textuum liturgicorum interpretationes fiant e textu liturgico latino. Pericoparum autem biblicarum versio eidem textui liturgico latino conformis sit oportet, integra manente facultate illam ipsam versionem, si expediat, iuxta textum primigenium vel aliam ver­ sionem magis perspicuam recognoscendi. b) Praeparatio interpretationis textuum liturgicorum speciali modo Commissioni liturgicae, de qua in art. 44 Constitutionis et in n. 44 huius Instructionis, mandetur, cui, quantum fieri potest, opem ferat Institutum liturgiae pastoralis. Si vero eiusmodi Commissio non ha betur, cura interpretationis faciendae duobus vel tribus Episcopis com­ mittatur, qui sibi personas, laicis non exceptis, in re biblica, liturgica, linguis biblicis et lingua latina, lingua vernacula necnon arte musica

56 - ACTA, vol. VI, n. .14. — 10-11-1964. 886 Acta Apostolicae Redis - Commentarium Officiale peritas eligant : perfecta enim textuum liturgicorum interpretatio popu laris multis condicionibus simul apte respondeat necesse est. c) Consilium de interpretationibus ineatur, si casus fert, cum Episcopis finitimarum regionum eiusdem linguae. d) In nationibus plurium linguarum interpretationes populares singulis linguis respondentes conficiantur et peculiari examini Episco­ porum quorum interest subiciantur. e) Consulatur dignitati librorum ex quibus textus liturgicus po­ pulo lingua vernacula legitur, ut ipsius libri dignitas fideles ad maio­ rem verbi Dei et rerum sacrarum reverentiam excitet.

41. In actionibus liturgicis quae concurrente populo alius linguae alicubi, praesertim adstante coetu emigrantium, paroeciae personalis hisque similium, celebrantur, adhibere licet, de consensu Ordinarii loci, linguam vernaculam iis fidelibus notam, iuxta modum et versionem a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali illius linguae legitime approbata.

42. Novae melodiae pro partibus lingua vernacula a celebrante et a ministris canendis, a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali approbari debent.

43. Libri liturgici particulares rite approbati ante promulgationem Constitutionis de sacra Liturgia, atque indulta usque ad eundem diem concessa, nisi Constitutioni adversentur, vim suam retinent, donec, instauratione liturgica, ex parte vel ex toto, perfecta, aliter statuatur.

XII. De Commissione liturgica penes coetum Episcoporum (ad Const. art. 44)

44. Commissio liturgica, ab auctoritate territoriali opportune insti tuenda, ex ipso Episcoporum gremio, quantum fieri potest, eligatur; aut saltem ex uno alterove Episcopo constet, nonnullis additis sacerdo­ tibus in re liturgica et pastorali peritis, nominatim ad hoc designatis. Expedit ut huius Commissionis sodales aliquoties in anno cum eius­ dem Commissionis consultoribus conveniant ad quaestiones simul per­ tractandas.

45. Cui Commissioni auctoritas territorialis opportune committere potest : Sacra Congregatio Rituum 887

a) studia atque experimenta, ad normam art. 40, 1) et 2) Constitu­ tionis, promovenda; ö) practica incepta in universo territorio provehenda, quibus res liturgica et applicatio Constitutionis de sacra Liturgia foveatur ; c) studia et subsidia praeparanda quae ex decretis coetus plenarii Episcoporum necessaria fiunt; d) munus actionem liturgicam pastoralem in universa dicione moderandi, applicationi decretorum ipsius coetus plenarii invigilandi, et de his omnibus ad ipsum coetum referendi; e) consilia saepe conferenda atque incepta communia promovenda cum sodalitatibus quae in eadem regione rem biblicam, catecheticam, pastoralem, musicam et artem sacram curant itemque cum sodalitati­ bus religiosis laicorum omnis generis.

46. Instituti liturgiae pastoralis membra necnon singuli periti qui in adiutorium Commissionis liturgicae vocantur, ne renuant etiam sin­ gulis Episcopis opem libenter ferre, ad actionem liturgicam pastoralem in ipsorum territorio efficacius promovendam.

XIII. De Commissione liturgica dioecesana (ad Const. art. 45)

47. Commissionis liturgicae dioecesanae, moderante Episcopo, est : a) statum actionis pastoralis liturgicae in dioecesi cognoscere; d) accurate persequi ea quae in re liturgica a competenti aucto­ ritate proposita sunt, necnon perspecta habere studia et incepta quae alibi in hoc campo fiunt ; c) incepta practica omnis generis, quae ad rem liturgicam prove­ hendam conferre possint, suggerere et promovere, praesertim ad sacer­ dotes iam in vinea Domini operantes adiuvandos quod spectat; d) in singulis casibus, aut etiam pro universa dioecesi, suggerere opportunos et progressivus ordines laboris pastoralis liturgici ; idoneos viros, qui in hac re sacerdotes, data occasione, iuvare possint, indicare aut etiam vocare, et apta instrumenta atque subsidia proponere ; e) curare ut in dioecesi incepta ad rem liturgicam provehendam concordi animo et mutuo adiutorio cum aliis sodalitatibus progrediantur, simili quadam ratione ei quae de Commissione penes coetum Episcopo­ rum instituta dicta, est (n. 45 e). 888 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT II DE SACROSANCTO EUCHARISTIAE MYSTERIO

I. De Ordine Missae (ad Const. art. 50)

48. Donec integer Ordo Missae instauratus fuerit, haec iam ser­ ventur : a) Partes Proprii, quae a schola vel a populo canuntur aut reci­ tantur, a celebrante privatim non dicuntur. ö) Partes Ordinarii celebrans potest una cum populo vel schola cantare vel recitare. c) In precibus ad pedem altaris faciendis, initio Missae, psalmus 42 omittitur. Omnes autem preces ad pedem altaris omittuntur, quoties alia actio liturgica immediate praecessit. d) In Missa sollemni, patena a subdiacono non tenetur, sed super altare relinquitur. e) Oratio secreta, seu super oblata, in Missis in cantu cantetur, in aliis elata voce dicatur. /) Doxologia in fine Canonis a verbis Per ipsum usque ad Per omnia saecula saeculorum. RJ. Amen inclusive, cantetur aut elata voce dicatur. Per totam autem doxologiam celebrans calicem cum hostia parum elevatum tenet, omissis signis crucis et, in fine, genuflectit solum post responsum Amen a populo datum. g) Pater noster, in Missis lectis, a populo una eum celebrante recitari potest lingua vernacula; in Missis autem in cantu a populo una cum celebrante cani potest lingua latina, et, si auctoritas eccle­ siastica territorialis id decreverit, etiam lingua vernacula, melodiis ab eadem auctoritate approbatis. h) Embolismáis post orationem dominicam cantetur aut elata voce dicatur. i) In distribuenda sacra Communione adhibeatur formula Corpus Christi. Celebrans, haec verba proferens, hostiam parum elevatam su­ pra pyxidem communicanti ostendit, qui respondet : Amen, et postea a celebrante, omisso signo crucis cum hostia, communicatur. ;) Ultimum Evangelium omittitur ; preces Leonianae supprimuntur. h) Licet Missam cum solo diacono in cantu celebrare. /) Licet Episcopis, pro necessitate, Missam in cantu more pre sbyteronun celebrare. Sacra Congregatio Rituum 889

II. De Lectionibus et cantibus inter Lectiones (ad Const. art. 51)

49. In Missis cum populo celebratis, Lectiones, Epistola et Evan­ geli um versus populum legantur vel cantentur : a) in Missa sollemni, in ambone aut ad cancellos; b) in Missa cantata et in Missa lecta, si a celebrante leguntur aut canuntur, sive ex altari sive in ambone sive ad cancellos, prout magis opportunum fuerit; si vero ab alio leguntur aut canuntur, in ambone vel ad cancellos.

50. In Missis non sollemnibus cum populo celebratis, Lectiones et Epistola, una cum cantibus inter ipsas occurrentibus, a lectore idoneo seu ministrante legi possunt, celebrante sedente et auscultante; Evan­ gelium autem a diacono vel ab aliquo sacerdote legi potest, qui dicit Munda cor meum, benedictionem petit et, in fine, librum Evangeliorum celebranti deosculandum praebet.

51. In Missis in cantu, Lectiones, Epistola et Evangelium, si lingua vernacula proferuntur, sine cantu legi possunt.

52. In legendis vel cantandis Lectionibus, Epistola, cantibus post ipsas occurrentibus, et Evangelio, sic proceditur : a) In Missa sollemni, celebrans Lectiones et Epistolam, necnon cantus inter ipsas occurrentes sedens auscultât. Epistola cantata aut lecta, subdiaconus se confert ad celebrantem et ab eo benedicitur. Deinde celebrans sedens incensum imponit et benedicit, et dum cantatur Al­ leluia cum suo versu, vel circa finem aliorum cantuum post Epistolam, surgit diaconum benedicturus, et ad sedem Evangelium auscultât, librum Evangeliorum osculatur et, post homiliam, symbolum intonat, si dicendum sit ; symbolo autem expleto, cum ministris ad altare re­ vertitur, nisi orationem fidelium moderetur. b) In Missis cantatis aut lectis, in quibus Lectiones, Epistola, cantus post ipsas occurrentes et Evangelium a ministro, de quo in n. 50, canuntur aut leguntur, celebrans modo supra exposito se gerit. e) In Missis cantatis aut lectis, in quibus Evangelium a cele­ brante cantatur aut legitur, ipse celebrans, dum cantatur aut legitur Alleluia cum suo versu, vel circa finem aliorum cantuum post Epi­ stolam, accedit ante infimum gradum altaris, ibique profunde incli­ natus dicit Munda cor meum ac deinde pergit ad ambonem vel ad cancellos ad Evangelium canfandum vel legendum. 890 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

d) Si vero in Missa cantata aut lecta omnes lectiones ab ipso celebrante in ambone aut ad cancellos canuntur aut leguntur, ipse cele­ brans ibidem stans etiam cantus post Lectiones et Epistolam occur­ rentes, si necesse sit, legit; Munda cor meam dicit ad altare conversus.

III. De homilia (ad Const. art. 52)

53. Homilia diebus dominicis et festis de praecepto habeatur in omnibus Missis, quae concurrente populo celebrantur, Missis conven­ tualibus, in cantu atque pontificalibus minime exceptis. Diebus vero non festis, homilia commendatur praesertim in quibus­ dam feriis Adventus et Quadragesimae necnon in aliis occasionibus in quibus populus frequentior ad ecclesiam convenit.

54. Nomine homiliae ex textu sacro faciendae intellegitur explicatio aut alicuius aspectus lectionum Sacrae Scripturae aut alterius textus ex Ordinario vel Proprio Missae diei, ratione habita sive mysterii quod celebratur sive peculiarium necessitatum auditorum.

55. Si schemata praedicationis intra Missam habendae pro aliquibus temporibus proponuntur, intimus nexus cum praecipuis saltem tempo­ ribus et festis anni liturgici (cfr. Const. art. 102-104) seu cum mysterio Redemptionis harmonice servandus est; homilia enim est pars Litur­ giae diei.

IV. De oratione communi seu fidelium (ad Const. art. 53)

.56. In locis ubi iam viget consuetudo faciendi orationem com munera seu fidelium, ante Offertorium, dicto Oremus, fiat interim iuxta formulas in singulis regionibus exstantes ; quam celebrans aut ad sedem, aut ex altari aut in ambone vel ad cancellos moderetur. Intentiones seu deprecationes a diacono vel a cantore vel ab alio idoneo ministrante cani possunt, servatis tamen celebranti verbis intro­ ductionis atque oratione conclusiva, quae de more erit oratio : Deus, refugium nostrum et virtus (cfr. Missale romanum, Orationes diversae, n. 20), aut alia peculiari necessitati magis respondens. In locis autem ubi orationis communis seu fidelium usus non habe­ tur, competens auctoritas territorialis decernere potest ut fiat, modo supra indicato, formulis interini ab ipsa approbatis. Sacra Congregatio Rituum 891

V. De parte quae linguae vernaculae in Missa tribui potest (ad Const. art. 54)

57. In Missis sive in cantu sive lectis, quae cum populo celebrantur, competens auctoritas ecclesiastica territorialis linguam vernaculam admittere potest, actis ab Apostolica Sede probatis seu confirmatis : a) praesertim in proferendis Lectionibus, Epistola et Evangelio, necnon in oratione communi seu fidelium ; b) pro condicione autem locorum, etiam in cantibus Ordinarii Missae, nempe : Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus-Benedictus et Agnus Dei, et in antiphonis ad introitimi, ad offertorium et ad communionem, necnon in cantibus inter lectiones occurrentibus ; c) insuper in acclamationibus, salutationibus et formulis dialogi, in formulis : Ecce Agnus Dei; Domine, non sum dignus et Corpus Christi in communione fidelium, et in oratione dominica cum sua admo­ nitione et embolismo. Missalia tamen, quae usui liturgico inserviunt, praeter interpreta­ tionem vernaculam, etiam textum latinum contineant oportet.

58. Solius Apostolicae Sedis est linguam vernaculam concedere in aliis partibus Missae, quae a solo celebrante canuntur aut dicuntur.

59. Sedulo curent animarum pastores ut christifideles, maxime vero sodales religiosarum societatum laicorum, etiam lingua latina partes Ordinarii Missae, quae ad ipsos spectant, simul dicere vel cantare sciant, praesertim adhibitis modis simplicioribus.

VI. De facultate Communionem eodem die iterandi (ad Const. art. 55)

GO. Fideles qui in Missa Vigiliae paschalis et in Missa in nocte Nativitatis Domini communicaverint, iterum ad communionem accedere possunt in secunda Missa Paschatis et in una ex Missis (piae die Nati­ vitatis Domini celebrantur. 892 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

CAPUT III

DE CETERIS SACRAMENTIS ET DE SACRAMENTALIBUS

I. De parte quae linguae vernaculae tribui potest (ad Const. art. 63)

61. Competens auctoritas territorialis linguam vernaculam admit­ tere potest, actis ab Apostolica Sede probatis seu confirmatis : a) in ritibus Baptismi, Confirmationis, Paenitentiae, Unctionis infirmorum et Matrimonii, formula essentiali minime excepta; necnon in distribuenda sacra Communione; b) in collatione Ordinum : in allocutionibus initio cuiusque Ordi- - nationis seu Consecrationis, et etiam in examine electi in Consecratione Episcopali, necnon in admonitionibus ; c) in Sacramentalibus; d) in exsequiis. Sicubi tamen amplior usus linguae vernaculae opportunus esse vi­ deatur, servetur praescriptum art. 40 Constitutionis.

II. De omittendis in Ordine supplendi omissa super baptizatum (ad Const. art. 69)

62. In Ordine supplendi omissa super infantem baptizatum, qui legi­ tur in Rituali romano, tit. II, cap. 5, omittantur exorcismi qui inve­ niuntur sub nn. 6 (Exi ab eo), 10 (Exorcizo te, immunde spiritus • Ergo, maledicte diabole) et sub n. 15 (Exorcizo te, omnis spiritus).

63. In Ordine supplendi omissa super adultum baptizatum, qui legi­ tur in Rituali romano, tit. II, cap. 6, omittantur exorcismi qui inve­ niuntur sub nn. 5 (Exi ab eo), 15 (Ergo, maledicte diabole), 17 (Audi,' maledicte satana), 19 (Exorcizo te - Ergo, maledicte diabole), 21 (Ergo, maledicte diabole), 23 (Ergo, maledicte diabole), 25 (Exorcizo te - Ergo, maledicte diabole), 31 (Nec te latet) et 35 (Exi, immunde spiritus).

III. De Confirmatione (ad Const. art. 71)

64. Si Confirmatio intra Missam confertur, convenit, ut Missa ab ipso Episcopo celebretur, qui proinde Confirmationem paramentis Missae indutus confert. Sacra Congregatio Rituum 893

Missa autem intra quam confertur Confirmatio dici potest, tam­ quam votiva II classis, de Spiritu Sancto.

65. Post Evangelium et homiliam, ante susceptionem Confirmatio­ nis, confirmandi laudabiliter renovent promissiones Baptismi, iuxta ritum in singulis regionibus legitime vigentem, nisi ante Missam hoc iam factum fuerit.

66. Si Missa ab alio celebratur, convenit, ut Episcopus Missae assi­ stat paramentis indutus pro Confirmationis collatione praescriptis, quae possunt esse aut coloris Missae aut albi coloris. Ipse Episcopus homiliam habeat, celebrans vero Missam tantum post collatam Confir­ mationem résumât.

67. Confirmatio confertur iuxta ritum in Pontificali romano descrip­ tum; sed ad verba In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, quae sequuntur formulam Signo te, unicum signum crucis fiat.

IV. De ritu continuo Unctionis infirmorum et Viatici (ad Const. art. 74)

68. Cum Unctio infirmorum et Viaticum simul administrantur, nisi in Rituali particulari ritus continuus iam habeatur, res ita ordinentur : praemissa aspersione cum orationibus ad ingressum quae sunt in Or­ dine Unctionis, sacerdos confessionem infirmi, si necesse sit, recipiat, ac deinde Unctionem conferat ac tandem Viaticum praebeat, omissis aspersione cum suis formulis et confessione atque absolutione. Si autem et Benedictio Apostolica cum indulgentia plenaria in ar­ ticulo mortis tunc impertiatur, haec immediate ante Unctionem detur, omissis aspersione cum suis formulis et confessione atque absolutione.

V. De manuum impositione in Consecratione Episcopali (ad Const. art. 76) 69. Manuum impositionem, in Consecratione Episcopali, omnes Epi­ scopi praesentes, habitu chorali induti, facere possunt. Verba autem Accipe Spiritum Sanctum a Pontifice Consecratore et duobus Episcopis Conconsecrantibus tantum dicantur.

VI. De ritu Matrimonii (ad Const. art. 78)

70. Matrimonium, nisi iusta causa a celebratione Missae excuset, intra Missam, post Evangelium et homiliam, quae numquam est omit­ tenda, celebretur. 894 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

71. Quoties Matrimonium intra Missam celebratur, semper, etiam tempore clauso, dicatur Missa votiva pro Sponsis aut de ea fiat com­ memoratio, iuxta rubricas.

72. Quantum fieri potest, parochus ipse vel eius delegatus qui Ma­ trimonio assistit Missam celebret; quod si alius sacerdos assistit, cele­ brans Missam ne prosequatur nisi expleto ritu Matrimonii. Sacerdos autem qui Matrimonio tantum assistit sed Missam ipse non celebrat, sit superpelliceo et stola alba et, iuxta locorum consuetudi­ nem, etiam pluviali, indutus, et homiliam habeat. Benedictio vero post Pater noster et ante Placeat semper a sacerdote Missam celebrante impertienda est.

73. Benedictio nuptialis intra Missam semper, etiam tempore clauso et etsi unus vel uterque coniux ad alias nuptias transit, impertiatur.

74. In celebrando Matrimonio sine Missa : a) initio ritus, iuxta Litt. Apost. Sacram Liturgiam, n. V, brevis admonitio habeatur, quae tamen non est homilia, sed tantum simplex introductio ad celebrandum Matrimonium (cfr. Const. art. 35, 3) ; sermo autem seu homilia habeatur, e textu sacro (cfr. Const. art. 52), post lectionem Epistolae et Evangelii e Missa pro Sponsis, ita ut ordo totius ritus sit : brevis admonitio, lectio Epistolae et Evangelii lingua vernacula, homilia, celebratio Matrimonii, benedictio nuptialis. b) Pro lectione Epistolae et Evangelii e Missa pro Sponsis, defi­ ciente textu vulgari a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali approbato, licet, ad interim, adhibere textum ab Ordinario loci appro­ batum. c) Nihil impedit quominus inter Epistolam et Evangelium ha­ beatur cantus. Item valde commendatur post expletum ritum Matri­ monii, ante benedictionem nuptialem, oratio fidelium, iuxta formulam ab Ordinario loci approbatam, in qua etiam supplicationes pro sponsis proferantur. d) In fine ritus, benedictio sponsis semper, etiam tempore clauso et etiam si unus vel uterque coniux ad alias nuptias transit, imper­ tiatur, iuxta formulam quae legitur in Rituali romano tit. VIII, cap. III, nisi in Ritualibus particularibus alia benedictio habeatur. Sacra Congregatio Rituum 895

75. Si Matrimonium celebratur tempore clauso, parochus sponsos moneat ut rationem habeant peculiaris naturae illius temporis litur­ gici.

VI. De Sacramentalibus (ad Const. art. 79)

76. In benedictione candelarum die 2 februarii, et cinerum in capite ieiunii quadragesimalis, dici potest una tantum ex orationibus quae in Missali romano pro his benedictionibus inveniuntur. 77. Benedictiones usque adhuc reservatae, qime in Rituali romano, tit. IX, cap. 9, 10 et 11 continentur, ab omni sacerdote impertiri possunt, exceptis benedictionibus campanae ad usum ecclesiae benedictae vel oratorii (cap. 9, n. 11), primarii lapidis pro ecclesia aedificanda (cap. 9, n. 16), novae ecclesiae seu oratorii publici (cap. 9, n. 17), antimensii (cap. 9, n. 21), novi coemeterii (cap, 9, n. 22) et exceptis benedictionibus papalibus (cap. 10, nn. 1-3), necnon benedictione et erectione stationum Viae Crucis (cap. 11, n. 1) utpote Episcopo reservata.

CAPUT IV DE OFFICIO DIVINO

I. De Officio divino persolvendo ab iis qui chori obligatione tenentur (ad Const. art. 95) 78. Donec divini Officii instauratio perficiatur : a) Communitates Canonicorum, Monachorum et Monialium alio­ rumque Regularium vel Religiosorum ex iure vel constitutionibus choro adstrictae, praeter Missam conventualem, debent cotidie totum Officium in choro persolvere. Singuli vero harum communitatum sodales, qui sunt in ordinibus maioribus constituti aut sollemniter professi, conversis exceptis, etsi a choro legitime dispensati, debent cotidie Horas canonicas, quas in choro non persolvunt, soli recitare. b) Capitula cathedralia et collegialia, praeter Missam conventua­ lem, illas partes Officii in choro persolvere debent, quae iis a iure com­ muni vel particulari imponuntur. Singuli vero horum Capitulorum sodales, praeter Horas canonicas, quas omnes clerici in Ordinibus maioribus constituti persolvere tenen­ tur (cfr. Const. art. 96 et 89), debent illas Horas soli recitare, quae a suo Capitulo persolvuntur. 896 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

c) In regionibus vero Missionum, salva disciplina chorali reli­ giosa vel capitulari iure statuta, sodales religiosi vel capitulares qui ministerii pastoralis causa legitime a choro absunt, de licentia Ordi­ narii loci, non tamen Vicarii Generalis vel Delegati, frui possunt con­ cessione facta per Litteras Apostolicas Sacram Liturgiam, n. VI.

II. De facultate ab Officio divino dispensandi vel illud commutandi (ad Const. art. 97)

79. Facultas omnibus Ordinariis concessa subditos suos, in casibus singularibus iustaque de causa, ab obligatione Officii divini ex toto vel ex parte dispensandi, vel illud commutandi, extenditur etiam ad Supe­ riores maiores Religionum clericalium non exemptarum vel Societatum clericorum in communi viventium sine votis.

III. De parvis Officiis (ad Const. art. 98) 80. Nullum parvum Officium in modum divini Officii confectum censetur, quod non coalescat e psalmis, lectionibus, hymnis, orationi­ bus et horarum diei necnon respectivi temporis liturgici aliquam ratio­ nem non habeat. 81. Ad publicam Ecclesiae orationem agendam, interim illa parva Officia adhiberi possunt, quae usque adhuc legitime approbata sunt, dummodo iuxta requisita, quae sub numero praecedenti recensentur, confecta sint. Nova autem parva Officia, ut ad publicam Ecclesiae orationem agendam adhiberi possint, ab Apostolica Sede approbari debent. 82. Conversio textus parvi Officii in linguam vernaculam ad publi­ cam Ecclesiae orationem agendam, a competenti auctoritate ecclesiastica territoriali approbari debet, actis ab Apostolica Sede probatis seu con­ firmatis. 83. Auctoritas competens ad linguam vernaculam concedendam in recitatione parvi Officii iis qui ex constitutionibus ad hoc adstrin­ guntur, aut ad dispensandum ab obligatione recitationis vel ad eam commutandam, est cuiusque subiecti Ordinarius vel Superior maior.

IV. De Officio divino aut parvis Officiis a sodalibus Statuum perfectio­ nis in communi persolvendis (ad Const. art. 99) 84. Obligatio persolvendi in communi Officium divinum, aut aliquod parvum Officium, aut eorum partes, sodalibus Statuum perfectionis ab Sacra Congregatio Rituum 897 ipsorum Constitutionibus facta, facultatem non adimit omittendi Horam Primam, et ex ceteris Horis minoribus illam eligendi, quae diei momento magis congruat (cfr. Litt. Apost. Sacram Liturgiam, n. VI).

V. De lingua in recitatione divini Officii adhibenda (ad Const. art. 101)

85. In divino Officio in choro persolvendo, clerici linguam latinam servare tenentur. 86; Facultas Ordinario facta concedendi usum linguae vernaculae, singulis pro casibus, iis clericis quibus usus linguae latinae grave impedimentum est quominus Officium debite persolvant, extenditur etiam ad Superiores maiores Religionum clericalium non exemptarum et Societatum clericorum in communi viventium sine votis. 87. Grave impedimentum quod requiritur ut praedicta concessio detur, ponderari debet considerata condicione physica, morali, intel lectuali et spirituali petentis. Hac tamen facultate, quae ad recitatio­ nem divini Officii faciliorem reddendam magisque devotam unice con­ ceditur, nullo modo derogari intenditur obligationi qua sacerdos ritus latini tenetur linguam latinam discendi. 88. Versio vernacula Officii divini iuxta alium ritum ac romanum a respectivis Ordinariis eiusdem linguae praeparetur et approbetur, adhibita tamen, pro elementis utrique ritui communibus, versione ab auctoritate territoriali approbata, ac deinde confirmationi Apostolicae Sedis proponatur. 89. Breviaria adhibenda a clericis quibus usus linguae vernaculae in persolvendo divino Officio, ad normam art. 101 § 1 Constitutionis, tribuitur, praeter interpretationem vernaculam, textum etiam latinum contineant oportet.

CAPUT V DE ECCLESIIS ET ALTARIBUS DEBITE EXSTRUENDIS AD FIDELIUM ACTUOSAM PARTICIPATIONEM FACILIUS OBTINENDAM

I. De ecclesiarum dispositione 90. In ecclesiis noviter erigendis, reficiendis aut aptandis sedulo curetur ut idoneae evadant ad actiones sacras celebrandas iuxta veram ipsarum naturam, et ad fidelium actuosam participationem obtinendam (cfr. Const. art. 124). 898 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officialc

II. De altari maiore

91. Praestat ut altare maius exstruatur a pariete seiunctum, ut facile circumiri et in eo celebratio versus populum peragi possit; in sacra autem aede eum occupet locum, ut revera centrum sit quo totius con­ gregationis fidelium attentio sponte convertatur. In eligenda materia ad ipsum altare aedificandum et ornandum, praescripta iuris serventur. Presbyterium insuper circa altare eius amplitudinis sit, ut sacri ritus commode peragi possint.

III. De sede celebrantis et ministrorum

92. Sedes pro celebrante et ministris, iuxta singularum ecclesiarum structuram, ita collocetur ut a fidelibus bene conspici possit, et ipse celebrans revera universae fidelium communitati praeesse videatur. Attamen, si sedes post altare collocatur, vitanda est forma throni, utpote qui uni Episcopo competat.

IV. De altaribus minoribus

93. Altaria minora numero sint pauciora, immo quantum aedificii structura permittit, valde congruit ut in sacellis ab ecclesiae parte principali aliquomodo seiunctis collocentur.

V. De altarium ornatu

94. Crux et candelabra^ quae pro singulis actionibus liturgicis in altari requiruntur, de iudicio Ordinarii loci, etiam iuxta ipsum poni possunt.

VI. De sanctissima Eucharistia asservanda

95. Sanctissima Eucharistia asservetur in tabernaculo solido atque inviolabili in medio altaris maioris vel minoris, sed vere praecellentis, posito, aut, iuxta legitimas consuetudines et in casibus peculiaribus ab Ordinario loci probandis, etiam in alia ecclesiae parte vere pernobili et rite ornata. Licet Missam versus populum celebrare, etiam si in altari exstat tabernaculum, parvum quidem., sed aptum. Sacra Congregatio Rituum 899

VII. De arnione

96. Convenit ut ambo vel ambones habeantur ad sacras lectiones proferendas, ita dispositi ut minister a fidelibus bene conspici et audiri possit.

VIII. De loco scholae et organi

97. Scholae et organi loca ita disponantur, ut clare appareat can­ tores et organi modulatorem fidelium communitatis congregata© par­ tem efficere, et ut ipsi suo munere liturgico aptius fungi possint.

IX. Dç locis fidelium

98. Loca fidelium peculiari cura disponantur, ut ipsi visu et animo sacras celebrationes debite participare possint. Expedit ut de more scamna seu sedilia ad eorum usum ponantur. Consuetudo tamen per­ sonis quibusdam privatis sedilia reservandi reprobanda est, ad normam art. 32 Constitutionis. Curetur etiam ut fideles sive celebrantem sive alios ministros non tantum videre, sed etiam, hodiernis instrumentis technicis adhibitis, commode audire valeant.

X. De baptisterio

99. In baptisterio exstruendo et ornando, sedulo attendatur ut digni­ tas sacramenti Baptismi clare appareat, et locus aptus sit ad communes celebrationes peragendas (cfr. art. 27 Const.).

* *' *

Praesentem Instructionem a Consilio ad exsequendam Constitutio­ nem de sacra Liturgia de mandato Ss.mi Domini Nostri Pauli Pp. VI paratam, Iacobus S. R. E. Card. Lercaro, eiusdem Consilii Praeses, Sanctitati Suae detulit. Beatissimus Pater, postquam ea qua par est consideratione hanc Instructionem perpendit, in hac re auxilium ferentibus sive supra memorato Consilio, sive hac Sacra Rituum Congregatione, eam in Audientia, die 26 septembris 1964 Arca dio Mariae S. R. E. Card. Lar- 900 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

raona, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, concessa, in omnibus et singulis speciali modo approbavit et auctoritate Sua confirmavit, et publici iuris fieri iussit, ab omnibus ad quos spectat, a die 7 martii anno 1965, prima dominica in Quadragesima, sedulo servandam. Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Romae, die 26 septembris 1964.

IACOBUS Card. LERCARO ARCADIUS M. Card. LARRAONA Archiepiscopus Bononiensis 8. B. C. Praefectus Praeses Consilii ad exsequendam f Henricus Dante Constitutionem de sacra Liturgia Archiep. tit. Carpasien. 8. E. C. a Secretis An. et vol. LVI 30 Novembris 1964 (Ser. III, v. VI) - N. 15

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

IN SOLLEMNI CANONIZATIONE

Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Mulumba Kalemba et viginti sociorum

Martyrum Ugandensium, die X VIII mensis Octobris a. MCMLXIV, dominica xxn post Pentecosten, in Basilica Vaticana peracta.

Ad postulationem instanter, instantius, instantissime factam, per Advocatum Sacri Consistorii, a Viro Eminentissimo Arcadio S. R. E. Card. Larraona, Sacrae Rituum Congregationis Praefecto, Revmus D. Hamletus Tondini, ab Epistulis ad Principes, Sanctitatis Suae nomine haec respondit : (( Quod vos rite postulavistis, ut videlicet Augustus Pontifex immuta­ bili pronuntiatione sua Sanctorum caelitum ordinibus ascribat viginti duos beatos Ugandenses, quorum et factum Martyrium et patrata mira­ bilia signa probata sunt, idem est mox facturus, animo sane libentis­ simo plenoque spei maximae. Id enim initio ad gloriam valet Christi, humani generis Redemptoris ; quoniam qui pro eo vitam posuerunt, simul eius cruciatus immanissi- mos eiusque mortem acerbissimam ante oculos sibi constituerunt, simul ab iis virtutem prorsus divinam sumpserunt, quae nullo tormentorum genere vinci potuit. Id insuper in honorem Ecclesiae, matris nostrae dulcissimae, vertit ; utpote quae, quocumque sive suae doctrinae praecepta sive superna sanctitatis adiumenta proferre potest, ibi tales erudiat, conformet, nutriat alumnos, qui, si res poscat, suam fidem testandi causa, sangui­ nem ipsum profundere non dubitent.

57 - ACTA, vol. VI, n. 15. — 30-11-1964. 902 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Sed ex corona, quam Christi Vicarius his beatis Martyribus sollemni ritu nexurus est, ei spes etiam non exiguae proponuntur. Primum scilicet illo fretus effato praeclarissimi Africi apologetae : semen esse sangui­ nem christianorum/ in bonum spem ingreditur fore ut, clementissimo Deo volente, in Africae regionibus, ubi superioribus hisce duobus saeculis christianum nomen laeta accepit incrementa, vel laetiora in posterum accipiat; afferatque generosis illis gentibus cum certo salutis aeternae pignore, certas quoque civilis prosperitatis progressiones. Eodem tempore Apostolorum Principis Successor plurimum confidit fore ut ex hac beatorum Martyrum consecratione universi Ecclesiae filii invitamentum^- sumere non recusent, cum ad divinam fidem suam perpetua animi firmitate profitendam, tum ad vitae morumque integri­ tatem servandam, quae e dignitate christiani hominis sit. Nam — ut ait Hieronymus — non solum effusio sanguinis in confessione reputatur, sed devotae quoque mentis servitus immaculata cotidianum Martyrium est.2 En praecipuas tenetis causas, ob quas Antistes sacrorum Maximus beatos hos Martyres sanctitatis infula honestaturus est laetabundus. Attamen, antequam de gravissima hac re sententiam suam, falli nesciam, ferat, vult Summus Pontifex nostris precibus uberius Spiritus Sancti lumen menti suae conciliari ».

Post cantatas Sanctorum Litanias, precibus secreto effusis hymnoque Veni, Creator Spiritus decantato, Summus Pontifex, in Cathedra sedens mitramque gestans, hanc canonizationis formulam sollemniter pronun­ tiavit :

Ad honorem Sanctae et individuae Trinitatis, ad exaltatio- nem Fidei Catholicae et Christianae Religionis augmentum, auctoritate Domini nostri Iesu Christi, Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, ac Nostra : matura deliberatione praehabita, et divina ope saepius implorata, ac de Venerabilium Fratrum Nostrorum Sanctae Romanae Ecclesiae Cardinalium, Patriar­ charum, Archiepiscoporum et Episcoporum, in Urbe exsisten­ tium, consilio, Beatos Carolum Lwanga, Matthiam Mulumba Kalemba et viginti socios Martyres Sanctos esse decernimus et d efini mu s, ac Sanctorum catalogo adscribimus : statuentes

1 Cfr. Tert. Apol. 48, PL. I, 603. 2 Epist. 108 ad Eustoch., P.L. XXII, 905. Acta Pauli Pp. VI 903

illorum memoriam quolibet anno die tertia iunii inter Sanctos Martyres pia devotione recoli debere. In nomine Pa ffa tris et Fi £ß Iii et Spiritus £g Sancti. Amen.

Praecinente Beatissimo Patre, hymnus Te Deum ab universo clero populoque decantatus est.

Ante Missam vero Pontificalem, a Summo Pontifice haec habita est

HOMILIA

Venerabiles Fratres ac dilecti filii, ((Hi, qui amicti sunt stolis albis, qui sunt et unde venerunt 1 » Haec verba de Sacris Bibliis deprompta in mentem Nostram occurrunt, dum in gloriosum album Sanctorum, qui in caelum victores ascenderunt, -hos viginti dúos filios Africae ascribimus ; eos Benedictus XV, Decessor Noster recolendae memoriae, me­ rita eorum singularia agnoscens, iam die sexta mensis Iunii anno millesimo nongentesimo vicesimo Beatos renuntiavit atque adeo peculiarem cultum probavit iis tribuendum. Qui sunt? sunt Africani, veri Africani colore, genere, inge­ nii cultu, digni alumni gentium « Bantu », quae dicuntur, et Niloticarum, quas, fabulosas olim, Ioannes Stanley ac David Livingstone saeculo praeterito animose exploraverunt. Quae quidem gentes regiones Africae orientalis, amplis lacubus di­ stinctae, incolunt, ad circulum scilicet meridianum, ubi aër caelique status sunt gravissimi, nempe torrido loco proprii, quibus levamen affertur tantummodo ubi regio est in montium dorso porrecta, et cum pluviae certis anni temporibus violentius effunduntur. Eorum patria, cum vitam agerent, Britanniae patrocinio erat subiecta, sed anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, ut plures aliae regiones eiusdem continentis, sui iuris est facta; eademque libertatem adeptam nunc confirmat velo- cibus et egregiis incrementis cultus civilis, qui hac aetate viget. Urbs princeps est quidem Kampala, sed territorium in re eccle­ siastica praecipuum est Rubagaënse, olim sedes primi vica­ riatus apostolici ea in regione anno millesimo octingentesimo

1 Apoc. 7, 13. 904 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium, Officiale septuagesimo octavo constituti, nunc vero ad dignitatem archi­ dioecesis evecti, ad quam septem dioeceses suffraganeae perti­ nent. In hunc apostolatus missionalis campum primum admi­ nistri sacrorum anglicam, natione Britanni, advenerunt, quos post duos annos subsecuti sunt Missionarii catholici, scilicet (( Patres Albi », qui dicuntur, seu Missionarii Africae, filii Caroli Martialis Cardinalis Lavigerie (qui vixit ab anno millesimo octingentesimo vicesimo quinto ad nonagesimum secundum); quem non solum Africa sed etiam homines cultu civili ornati celebrent oportet ut virum e praeclarissimis, quos Divina Pro­ videntia misit. Hi (( Patres Albi » religionem catholicam in Ugan- dam intulerunt, Evangelium ann unti an tes eaque in re certatio- nem amicalem quandam ineuntes cum Missionariis Anglicanis. Illis igitur feliciter contigit, ac merito quidem propter pericula et labores ingentes susceptos, ut Christo Martyres educarent, quos hodie ut fratres in fide praestantissimos colimus et ut pro­ tectores gloria caelesti circumfusos invocamus. Re quidem vera sunt Africani et sunt Martyres. « Hi sunt — ut in memorato loco Sacrorum Bibliorum legere pergimus — qui venerunt de tribulatione magna et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine Agni. Ideo sunt ante thronum Dei ».2 Quotiescumque nomen Martyris enuntiamus, ea quidem vi et sententia, quam christiani hagiographi ei subiecerunt, spe­ ctaculum taeterrimum sed simul admirabile menti nostrae ob- versatur; taeterrimum propter iniustitiam, quae, auctoritate et crudelitate potens, causa est facinoris huiusmodi gravissimi; taeterrimum propter sanguinem, qui profluit, et cruciatus cor­ porum, quae doloribus vexantur et morti atroci addicuntur; admirabile autem propter innocentiam, quae viribus natura­ libus minime se defendit sed docilis se supplicio submittit, laeta et alacris quod invictam fidei veritatem possit testari, quae cum vita humana quasi coaluit; vita moritur quidem, fides vivit. Vis conflictatur cum fortitudine; illa cum vincit profligatur, haec cum superatur triumphat. Spectaculum singu­ lare est martyrium, horrendum simul et animos alliciens; vio­ lentia iniusta et nefaria, unde ortum est, de recordatione paene evanescit, sed in saeculorum memoria semper vigebit fulgens et

2 Apoc. .14, 15. Acta Pauli Pp. VI 905 suavis illa lenitas, quae effecit, ut vitae devovendae studium evaderet sacrificium et holocaustum, et fieret summus actus amoris et fidelitatis erga Christum, exemplum, testimonium, nuntium quoddam perenne, quod hominibus praesentibus et futuris affertur. Hoc profecto est martyrium. Haec est gloria Ecclesiae in omne aevum perdurans. Hoc egregie factum est eiusmodi, ut Ecclesia inducatur ad sollicite congerendas « passiones Martyrum », e quibus confectus est liber ille aureus de filiis ipsius maxime inclitis, id est martyro­ logium. E quo tanta pulchritudo et sublimitas enituit, ut vitae Sanctorum fabulares et artes inde res portentosas et cogitatione fictas uberrime hauserint. Sed vera historia, eodem libro aureo etiam nunc testata, digna est, quam valdissime admiremur; merito nos impellit ad laudis praeconia Deo tribuenda, qui magna efficit in hominibus fragilibus; merito nos movet, ut honore celebremus fortissimos illos, qui veluti litteris sanguine suo purpuratis libri eiusdem incomparabilis paginas conscrip- serunt. Hi igitur Martyres Africani albo vic torum, quod est marty­ rologium, paginam addunt, qua res simul funestissimae et ma- gnificae perhibentur: paginam dicimus, sane dignam, quae adiungatur egregiis illis narrationibus veteris Africae, quas nos, hac aetate viventes, utpote homines modicae fidei, opinabamur numquam habituras esse aequam continuationem. Quis um­ quam suspicari potuit, ut exemplum afferamus, ad acta illa, animos commoventia, Martyrum Scillitanorum, Martyrum Car- thaginiensium, Martyrum « Massae candidae » Uticensis, de quibus Sanctus Augustinus 3 et Prudentius commemorant, Martyrum Aegypti, quorum amplissimam laudem apud Ioan­ nem Chrysostomum scriptam invenimus,4 Martyrum persecu­ tionis Vandalicae, nostris temporibus novas historias accessu- ras esse, quibus res non minus fortiter gestae, res non minus fulgidae narrarentur? Quis animo praesentire potuit fore, ut praecelsis Sanctis Martyribus et Confessoribus Africanis, rerum memoria notis, veluti Cypriano, Felicitati et Perpetuae et Au­ gustino, viro summo, quondam aggregaremus Carolum Lwan-

3 Cfr. P.L. 36, 571 et 38, 1045. 4 Cfr. P.G. 50, 693 ss. 906 Acta Apostolicae Seáis - Commentarium Officiale ga, Matthiam Mulumba Kalemba, quae nomina cara nobis sunt, eorumque viginti socios? Et mentione digni sunt alii etiam, qui, anglicana instituta religiosa profitentes, pro Christi nomine morte affecti sunt. Hi profecto Martyres Africani novae aetatis initia ponunt. Oh ! mens non ad persecutiones et conflictationes religiosas con­ vertatur, sed ad regenerationem christianam et civilem. Africa enim, sanguine horum Martyrum irrorata, qui primi sunt novae huius aetatis (et utinam, Deo volente, postremi, cum holocau­ stum eorum tantum sit tamque pretiosum!), Africa libera et sui iuris facta renascitur. Facinus illud, quo ii oppressi sunt, tam infandum est ac tam significans, ut sufficientes causae eae­ que manifestae praebeantur, quibus novus populus ratione morali formetur, ut novae consuetudines spirituales ad posteros transmittendae invalescant, ut quasi symbolice exprimatur ac provehatur transitus a simplici et rudi vitae instituto, in quo non deerant egregia quaedam bona humana, sed quod inqui- natum erat et infirmum ac veluti sui ipsius servitute tenebatur, ad cultum civilem, quo celsiores significationes mentis huma­ nae et altiores condiciones vitae socialis expetuntur. Nolite arbitrari Nobis in animo esse casus Martyrum, quos honore prosequimur, vobis enarrare. Sunt enim res nimis longae ac nimis implicatae, cum ad viginti duos homines spectent, maxima e parte adulescentes, quorum unusquisque singulari praeconio est dignus; his autem addendus esset duplex ac lon­ gus index aliorum, qui eadem in cruenta persecutione inter- empti fuerunt, scilicet alter index neophytos et catechumenos catholicos complectens, alter anglicanos, qui et ipsi — prout narratur — nominis Christi causa sunt necati ; sed haec historia de re nimis crudeli tractat; nam tormenta corporum et arbi­ trium tyrannicum auctoritatis tam facile eveniunt tamque atro- citer, ut animus noster perturbetur. Est enim historia vix cre- dibilis; re quidem vera difficile mente comprehendere possu­ mus barbaras condiciones, quae inopinabiles et intolerandae videntur, et in quibus vita multarum tribuum Africae fere ad haec usque tempora innitebatur et versabatur. Sed historia digna esset diligentiore consideratione, quia causae morales, quibus eidem historiae vis et pretium tribuuntur, scilicet causae simplicissimae et celsissimae religionis et pudoris, tam mani- Acta Pauli Pp. VI 907

festae fiunt, ut animos commoveant et religiose afficiant. Quam historiam, aptam ad miserationis sensus excitandos; ipsi potius legite, est enim prae manibus; pauca vero acta Martyrum, nobis tradita, documentis ita probantur ut haec. Non locus est piae cuidam fabulae, sed refertur « Passio Martyrum » accurate conscripta; qui legit, videt; qui videt, infremit; qui infremit, plorat. Et ad postremum non est qui non concludat : revera, hi sunt Martyres ; « hi sunt — ut verba iteremus auctoris Apoca­ lypsis — qui venerunt de tribulatione magna et laverunt stolas suas in sanguine Agni ». Liceat nobis pauca simplici ratione animadvertere. Hoc mar­ tyrium commune, quod mente consideramus, factum religionis christianae mirificum ostendit; multasque res declarat, scilicet docet, quid fuerit Africa antequam evangelicus nuntius ibi dis- seminaretur. Forma enim depingitur, studia maxime movens et admodum sincera, societatis humanae rudis, quae littera­ torum animos tantopere inflammat: est veluti specimen et exemplum vitae Africanae, priusquam, saeculo praeterito, co­ loniae ibi constituerentur, vitae dicimus miserae et rebus prae­ clare gestis simul illustris, in qua videlicet natura humana ad­ huc motibus et impulsibus innatis fere obnoxia, infirmitates suas et vires efïeratas patefacit idque modo et ratione, quae •animos nostros pulsant; sed in illa etiam virtutes quaedam primigeniae apparent, indicia scilicet exempli illius divini, se­ cundum quod factus est homo. Cum igitur tales essent rerum condiciones, nuntium reli­ gionis christianae eo allatum est: hoc nihil videtur esse dissi- milius, nihil magis alienum. Verumtamen, ecce, statim acci­ pitur, statim ei favetur, statim in vitae usum convertitur. Ager, qui videbatur aridus et sterilis, tantummodo cultu carebat; nam semine evangelico immisso, ferax fuit; quin immo ager ille dici potest novam hanc germinationem concupivisse, quasi eam ex- spectasset, et quasi naturae suae conveniret. Atque novae illius messis frútices sunt laeti, firmi, validi, iisque ver laetissimum significatur. Religio christiana in Africa peculiarem animorum propensionem invenit, quam secretum divinum putare non dubi­ tamus; ea invenit autochthonas, qui quasi natura ad ipsam ducebantur, et condiciones rerum grandium ét historia digna- rum praenuntias. Africa est regio Evangelio patens. Africa est 908 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale nova patria Christi. Hoc confirmant et comprobant iuvenes hi christiani Africae, praediti simplicitate sincera et proposito tenaci, et ornati fidelitate inconcussa : hinc donum Dei, id est fides, illinc animi ad educationem proclives sibi veluti occur­ runt et mirum in modum congruunt. Est quidem dolendum, quod semen evangelicum spinis terrae tam incultae praepeditur, sed hoc stuporem non movet ; attamen gaudium simulque admi­ ratio excitantur, quod semen illud radices agit et surculos viren- tes et floridos edit ob soli bonitatem : haec est spiritualis gloria eius continentis, quam homines nigri quidem quoad corporis colorem, sed candidi quoad animas, incolunt; quae gloria novum cultum vitae annuntiat : vitae cultum christianum Africae. Hoc factum tam praeclarum est tamque aperte historia mi­ seranda et gloriosa Martyrum Ugandensium demonstratur, ut comparationem menti iniciat inter christianam Evangelii prae­ dicationem et « colonialismum », quem vocant ac de quo mul- tus sermo fit his temporibus nostris. Uterque modus civilem cultum inducendi in regiones, quae ab antiquo in quodam hu­ manitatis gradu erant collocatae, non una de causa laudabili sed in gradu inchoatae et immobilis humanitatis, efficit ac pro­ movet incrementa et rationes constituit quibus societas muta­ tur; sed Evangelii praedicatione principium introducitur, id est religio christiana, eo pertinens, ut vires propriae, virtutes, insitae, latentes ingenii facultates autochthonum erumpant, scilicet eo nititur, ut gentes illae liberae reddantur, suis legibus vivant, maturescant, atque idoneae fiant ad exprimendas for­ mas civilis cultus et artis proprias ingenii sui, idque modo am­ pliore ac meliore; coloniarum autem deductioni, si tantum ad emolumentum ac temporales fructus omnia referuntur, alii fines sunt propositi, qui honori et utilitati gentis ea ex regione oriundae non semper inserviunt. Verum religio christiana edu­ cai, liberat, dignitatem affert, informat ad humanitatem, altiore vi huic verbo subiecta; aditum pandit ad percipienda uberrima bona spiritualia et ad optima instituta socialia inducenda. Ad christianam religionem profitendam reapse humanum genus vocatur, id quod hi Martyres confirmant. Testimonium eorum, si quis attentas aures ei admovet, in hoc ipso tempore, quod summum momentum habet in res Afri­ canas, vox efficitur, quae clamat; vox, quae veluti e longinquo Acta Pauli Pp. VI 909 repercussa, iterare videtur arcanam illam invocationem, quam Paulus per noctem in visione audivit: « adiuva nos ».5 Hi Martyres auxilium implorant. Africa opus habet Mis­ sionariis: sacerdotibus praesertim, medicis, magistris, sorori­ bus religiosis, mulieribus aegrorum ministris, hominibus ma­ gnanimis, qui communitates catholicas recens conditas et ño- rentes, sed alienae opis valde indigentes, adiuvent, ut numero et qualitate augescant, atque populus evadant, scilicet populus Africanus Ecclesiae Dei. His ipsis diebus epistulam accepimus, cui plures Episcopi regionum Africae mediae subscripserant, et qua flagitatur, ut sacerdotes, immo nova agmina sacerdotum eaque multa, et quidem statim, hodie, non cras, eo mittantur. Africa his maxime eget. Africa hodie viam iis aperit et animum pandit; hoc gratiae divinae tempus est, quod fortasse abit nec umquam recurret. Ad nos autem quod attinet, hanc implorationem Africae deferimus ad Ecclesiam ac fore confidimus, ut dioeceses et re­ ligiosae Familiae Europae et Americae, quemadmodum Romae invitationem circa Americam Latinam receperunt, homines et res eo mittentes, videlicet auxilia dilaudanda et adhuc neces­ saria, ita ad hunc egregium laborem alterum adiungant, qui, non minus utilis et praemio dignus, Africae christianae prosit. Petimusne nova incommoda religionis causa toleranda? Ita est; sed haec est lex Evangelii, quae hac aetate singularem in modum urget; caritas quasi ignis exardescit, ut fides in orbe terrarum refulgeat. Haec consideratio, unde conscientia Ecclesiae a prima aetate certam fidem et robur ubertim hausit, animos nostros urget his ipsis temporibus, quibus totus mundus videtur expergisci et viam inquirere, qua res futuras recte componat. Gentes novae, usque adhuc immobiles et inertes, utpote persuasum sibi haben­ tes nullum aliud vitae institutum sibi esse servandum quam id, ad quod, longo saeculorum decursu formatum, pervenerint, excitantur et emergunt; hae gentes progressionibus discipli­ narum naturalium et artium technicarum, quas nostra aetas invexit, aptae effectae sunt ad expetendas res novas easque excelsas et ad nova incepta suscipienda; eae cupiunt perfectio-

8 Act. 16, 9. 910 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rem novamque vitae rationem inire, nati vis virtutibus suis con­ sentaneam, qua simul idoneae fiant ad adipiscenda et perci­ pienda bona civilis cultus praesentis et futuri. Cum igitur resurgentes hos populos aspicimus, Nobis impen­ sius-persuademus officio Nos teneri, officio nempe amoris, attin­ gendi eosdem populos per colloquium magis fraternum, exhi­ bendi iis signa bonae existimationis Nostrae et affectus, osten- dendi iis Ecclesiam catholicam intellegere ea, quae legitime ap­ petant, fovendi eorum progressum liberum et honestum, qui fiat pacificis modis humanae fraternitatis, et ita reddendi faci­ liorem aditum, si sponte voluerint, ad cognitionem Christi, quem nos credimus esse veram salutem omnium, et ratione germana et admirabili interpretari ea, ad quae iidem ex animo nituntur. Hoc tam penitus persuasum habemus, ut occasionem prae- termittendam Nobis non esse censeamus, immo ut non abnua- mus invitationi, qua instanter rogati sumus, ut magnum popu­ lum inviseremus, qui Nobis est veluti imago innumerarum gen­ tium et nationum totius cuiusdam continentis; idque eo consilio, ut sincerum nuntium fidei christianae ei afferremus : itaque, Venerabiles Fratres, certiores vos facimus Nos statuisse Eucha­ ristico ex omnibus Nationibus Conventui Bombayensi, qui pro­ xime celebrabitur, interesse. Iam secundo igitur Nobis datur in hac Basilica iter Nostrum annuntiare, quod usque adhuc alienum prorsus erat a consue­ tudinibus ministerii apostolici Romanorum Pontificum. Arbi­ tramur tamen ut prius iter in Terram Sanctam, ita hoc iter ad portas Asiae illius immensae, quae est veluti mundus novus aetatis nostrae, non esse alienum ab indole, immo a mandato, quae in ministerio apostolico insunt. Animum quidem Nostrum pulsant verba illa sollemnia Iesu Christi, quae omni tempore urgent et vim retinent suam: euntes ergo docete omnes gentes.* Re autem vera non cupido novitatis vel itineris faciendi Nos ad huiusmodi consilium ineundum impulit, sed solum studium apostolicum, quo movemur, ut salutationem evangelicam pa­ lam imperfiamus ingenti hominum multitudini, cuius prospec­ tum haec tempora nova nobis praebent; impulit tantum propo-

6 Matth. 28, 19. Acta Pauli Pp. VI 911 situm reddendi Christo Domino testimonium fidei et amoris idque amplius, ardentius, humilius. Vos dicetis Papam fieri Missionarium. Sic est: Papa fit Missionarius, quod verbum idem valet quod apostolus, testis, pastor in itinere constitutus. Hoc libenter edicimus die ista, rei missionali provehendae per totum orbem terrarum dicata. Iti­ nere autem nostro, brevissimo quidem et simplicissimo, et ad unam tantum stationem pertinente, ubi Christo in Eucharistia praesenti sollemnes tribuentur honores, gratum animum testari volumus omnibus Missionariis, qui fuerunt et nunc sunt, qui vitam suam causae Evangelii devovent, iis praesertim, qui, vestigia Sancti Francisci Xaverii prementes, in Asia ac pecu­ liari modo in India, alacri cum studio, uberi cum fructu, « Eccle­ siam plantaverunt » ; eodem itinere significare cupimus volun­ tatem Nostram universa incepta missionalia Ecclesiae sanctae catholicae approbandi, suadendi, confirmandi; eodem primum et animo prompto ad effectum deducere volumus hortationem Concilii Oecumenici, quod nunc agitur, hortationem dicimus, quam id circa Missiones eidem Ecclesiae adhibet ea mente, ut singuli, qui eius membra fidelia sunt, studio Regni Christi pro­ pagandi inflammentur ; eodem praeterea animum addere volu­ mus et plausum impertire cunctis Missionariis, quotquot sunt per orbem terrarum, eorum fautoribus et benefactoribus : hoc denique iter Nostrum volumus sit omnibus populis, qui terram incolunt, signum amoris et fiduciae. Collaudemus igitur Martyres, caeli cives hodie renuntiatos, qui ad haec consilia capienda animum Nostrum moverunt : ipsi vobis tribuant fortitudinem, gaudium et spem in nomine Domini.

We open Our heart in cordial greeting to Our Venerable Bro­ thers, thé Archbishops and Bishops of Africa here présent. We bid a sincere and respectful welcome to the Government officiais and civil authorities who grâce this ceremony by their attendance. In them, and through their good offices, We salute the faithful Catholics of Uganda and of ali Africa. On this great day of rejoicing, We express Our paternal félicitations to ail African Catholics on the élévation to the altar of thèse young Martyrs of the modem era. May their example, 912 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale and their intercession in Heaven, obtain for the faithful of Africa abundant grâces of persévérance, strength, and gene- rosity in the Faith. Pray to them, invoke their protection upon your beloved country, and ask for the great gift of Faith for all your fellow-Africans. In pledge of divine assistance, through the intercession of thèse new Saints, We lovingly impart to all of you her e présent, to your families and loved ones in Africa, particularly your children, Our paternal Apostolic Blessing.

LITTERAE APOSTOLICAE

I Sanctus Antonius Patavinus principalis Patronus dioecesis Neo-Iguas- suensis eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Mutuae quoddam vinculum coniun­ ctionis quasi agnoscentes, ita solent fideles Brasiliani Antonium Pa- tavinum, qui natione Lusitanus fuit, multis prosequi officiis pietatis eundemque saepius sibi et eligere et advocare Patronum. Cuius rei no­ vissimo fuerunt Nobis testimonio litterae, a Venerabili Fratre Hono­ rato Piazera, Episcopo Neo-Iguassuensi, ad hanc Apostolicam Sedem hoc datae consilio, ut dioecesim, recens quidem in Brasilia conditam, in eiusdem Caelitis tutelam, prodito decreto, concrederemus. Princeps enim huius Ecclesiae templum clarissimo Antonii nomine decoratur, atque cultus, qui ei circa undique a populo christiano adhibetur, suum ibi domicilium tenet. Si eum igitur elegerimus Patronum, eum dicimus, qui Doctor Evangelicus ob miram evangelicae veritatis scientiam cogno­ minato est, non est dubitandum, quin multum sit ibidem profectura christiana religio ; itemque confidimus sacerdotes, studio incitatos atque alacritate huius filii Francisco Asisinate dignissimi, egregia esse ausuros facinora pro salute fidelium. Hos quidem fructus intuentes, Episcopi Neo-Iguassuensis laudatum probamus votum, cui etiam pro apostolico munere, quo fungimur, libentissimo animo statuimus satisfacere. Qua­ propter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, Acta Pauli Pp. VI 913

harum Litterarum vi perpetuumque in modum, Sanctum Antonium Pa- tavinum, Confessorem et Ecclesiae Doctorem, principalem apud Deum universae Neo-Iguassuensis dioecesis caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus adiectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibns. Haec edicimus, statuimns, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIX mensis Novembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

II Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris honestatur ecclesia paroecialis S. Vito Martyri sacra, quae in urbe Elvacensi exstat.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Duodecim abhinc saecula, estque cur cives Elvacenses hac de re collaetentur eiusque memoriam agitent sol­ lemniter, pii fratres Burgundiones ecclesiam cum monachorum domici­ lio condiderunt ad locum, qui postea in claram urbem excrevit. Enim­ vero quae sunt hominum recordationi prodita, ea tantum claritudinis huic templo tribuunt, ut sacrarium maxima dignum veneratione Ger­ maniae meridianae faciant. Atque si rerum gestarum copia, cultus ac religio, opera exquisita arte perfecta illas insigniunt sedes Basilicae nomine auctas, non immerito templum paroeciale urbis Elvacensis, sacrum Vito, inclito Martyri christiano, hunc titulum honoris conse­ ctatus Bis quidem igne absumptum, demum anno MCCXXXIII romanica structura amplius refectum tribusique turribus est ditatum, ut hodie conspicitur. Continens autem religiosorum sodalium domus iure singu­ lari fuit a Summis Pontificibus inter ceteras distincta ac nobilitata; attamen saeculo xv, abbatia interempta, ecclesia collegialis est erecta, 914 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

creatis canonicis multisque sacrorum vicariis et praeposito sacerdote, cui quidem, ut erat amplissimum in agro Virtembergensi officium, iuris­ dictio latius patens aliquot per saecula est tributa. Quin immo tempus fuit, cum urbs episcopali sede digna visa est, ecclesiaque Sancti Viti ut cathedralis destinata ; quodsi aliter variisque de causis res evenit, nihil tamen nobilitas religionisque fervor remisit. Ad hoc quod attinet, quis oblivisci potest catholicae fidei constantiam, a christianis Elvacensibus, magnae cum iis minarentur insidiae, luculenter praebitam? Quis reti- ceat sacras orationes, quas ad populum Petrus Oanisius ille, uberrimos excitans fructus divinae caritatis, eodem in templo habuit? Etiam Phi­ lippus Jeningen, Dei Famulus Societatisque Iesu sodalis, ibi sacro mini­ sterio diutius est perfunctus ibidemque decora conditus sepultura. Ita quidem factum est, ut et ob morem, quem maiores tradiderant, et ob administrorum antistitumque diligentiam Elvacense templum magnopere celebraretur, cum interea operum venustate, sacra supel­ lectile Martyrumque reliquiis, quarum nonnullae ab Alma Urbe ac­ ceptae, magnificentissime ornabatur. Haec omnia nostris etiam tem­ poribus, quamvis perturbatis, cum animorum alacritate mirabiliter iunguntur, atque fideles christiani, sacerdotum exemplo ac disciplina, vitam vere christianam vivunt eandemque propagandam curant. Tan­ tis ergo rebus impulsus, Venerabilis Frater Carolus Iosephus Lei- precht, Episcopus Rottenburgensis, nomine in primis curionis cetero­ rumque sacerdotum atque omnium illius urbis fidelium, dedit ad Nos litteras ad impetrandum pro ecclesia illa nobilissima titulum hono- remque Basilicae Minoris. Quod votum, auctum commendatione Ve­ nerabilis Fratris Conradi Bafile, Archiepiscopi titulo Antiocheni in Pisidia Nostrique in Germania Apostolici Nuntii, libentissime explere statuimus, id vehementer confisi, ut pietas incolarum ac peregrinantium eorumque catholicae fidei studium, hoc dato privilegio, non modice accen­ dantur. Quapropter, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum templum pa­ roeciale, Deo in honorem Sancti Viti Martyris in urbe Elvacensi conse­ cratum, titulo ac dignitate Basilicae Minoris afficimus ac decoramus, omnibus iuribus ac privilegiis adiectis, quae templis, eodem nomine insi­ gnibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare pote- Acta Pauli Pp. VI 915 runt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XVIII mensis Ianuarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

III Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae paroeciali Sancto Emme- ramo dicatae, quae Ratisbonae exstat, tribuuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Terra sacra, utpote quae Christia­ norum sanguine heroum fuerit imbuta et locupletata, proprio nomine est appellanda ea pars urbis Ratisbonensis, ubi templum Emmeramo Epi­ scopo et Martyri dicatum exsurgit. Cum enim per latos Romani imperii fines, auctore Diocletiano, vehementissime fureret contra Christi cultores turbo atque vexatio, is fuit locus testimonii praeclari praeclariorisque victoriae, neque multo post, quarto scilicet , ut rerum gestarum periti probabilius opinantur, sacellum ibi Sancto Georgio honorando fuit aedificatum. Verum nobile idem domicilium ampliorem sibi laudem peperit ex sepulcro Sancti Emmerami, qui Episcopus, ardore actus apostolico, continentem regionem peragraverat mortemque glo­ riosam oppetierat. Deinde Benedictini sodales hanc ecclesiam suis curis administra ver un t eorumque studio id est effectum, ut ea sacrarium prin­ ceps haberetur et frequentaretur : e quibus viris merito ob factorum excellentiam Sanctus Volfgangus, ad S. Emmeramum Abbas idemque Episcopus Ratisbonensis, est singulari recordatione celebrandus. Fons ergo et quasi caput inde diffusi Evangelii — quae fuit et est martyrii semper fecunditas — id templum non solum clarissima viguit fama in Germania meridiana, sed in ipsa etiam structura multa arte fuit ex­ politum. Magnificum tribusque fultum alis totidemque cryptas conti­ nens, quas praecipue adeunt fideles ob religionem tum Emmerami tum Volfgangi, effusam ornationem, quae aliquot abhinc saecula invaluit, hodie praefert. Multum vero ei addunt decoris et pretii reliquiae sanc­ torum Caelitum, sacra crux Domini Iesu, imago Beatae Mariae Virginis 916 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale atque vestes ceteraque supellex, ad ritus peragendos necessaria. Volens autem sanctam suae aedis curialis memoriam augere, quae sane ea est, ut universae dioecesi Ratisbonensi in maximum vertat honorem, dilec­ tus filius hodiernus parochus, nomine tum reliquorum sacerdotum tum fidelium omnium, ab hac Apostolica Sede petiit, ut titulnm iusque Basi­ licae Minoris insigni domicilio illi attribuer emus. Quod votum, com­ mendatione Venerabilis Fratris Rodulfi Graber, Episcopi Ratisbonensis, roboratum libenter admitientes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum ecclesiam paroecialem, quae Deo in honorem Sancti Emmerami sacra in urbe Ratisbonensi est sita, ad honorem et dignitatem Basilicae Minoris evehimus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomine insignibus, rite competunt. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spec­ tant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XVIII mensis Februarii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

IV

Apostolica Delegatio, antea Indosinensis appellata, nomine « Vietnamien- sis et Cambogiensis » distinguitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Quemadmodum muneris Nostri conscientia postulat ipsique Decessores Nostri facere consueverunt, singulis Ecclesiae provinciis earumque sacro regimini, data occasione, studemus consulere. Quo ducti consilio, cum in praesenti Delegatio No­ stra Apostolica, quae antea Indosinensis appellabatur, ob immutatam locorum condicionem novaque adiuncta, aptiore esse nomine distin- Acta Pauli Pp. VI 917

guenda videatur, Nos huic rei mature satisfacere statuimus. Collatis igitur consiliis sive cum Venerabili Fratre Nostro Hamleto Ioanne S. R. E. Cardinali Cicognani, publicis Ecclesiae negotiis praeposito, sive cum Dilecto Filio Nostro Gregorio Petro S. R. E. Presbytero Car­ dinali Agagianian, Sacrae Congregationis de Propaganda Fide Prae-' fecto, Delegationem Apostolicam, Indosinensem hucusque nuncupatam, Vietnamiensem et Cambogiensem posthac esse appellandam constituimus atque decernimus. Contrariis quibusvis nihil obstantibus. Haec edici­ mus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtineri ; illisque ad quos spectant seu spectare pote­ runt, nunc et in posterum, plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xvn mensis Iunii anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis

CONVENTIO (MODUS VIVENDI)

INTER APOSTOLICAM SEDEM ET TUNETANAM REMPUBLICAM

ARTICLE 1

Le Gouvernement de la République Tunisienne protège le libre exercice du Culte Catholique en Tunisie, conformément aux dispositions de l'ar­ ticle 5 de la Constitution de la République Tunisienne du 1er Juin 1959 et dans les conditions prévues au présent Modus Vivendi.

ARTICLE 2

L'Eglise Catholique en Tunisie groupe les personnes de confession catholique résidant en Tunisie; elle possède la personnalité civile; son siège est établi à Tunis. Elle est légalement représentée par le Prélat nullius de Tunis.

58 - ACTA, vol. VI, n. 15. — 30-11-1964. 918 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

A ce titre, ce dernier a le pouvoir d'accomplir, directement ou par mandataire, tout acte de gestion ou de disposition concernant les biens meubles et immeubles dépendant de la Prelature, sous réserve de se conformer aux lois et règlements en la matière.

ARTICLE 3

L'Eglise Catholique s'interdit toute activité de nature politique en Tunisie.

ARTICLE 4

Le Gouvernement de la République Tunisienne accepte que l'Eglise Catholique en Tunisie : 1) pourvoie, dans le respect des lois générales du pays, à son orga­ nisation intérieure ; 2) dispense, dans les lieux visés aux paragraphes a, c, d et e de l'article 6 ci-après, l'enseignement de la doctrine chrétienne; 3) dispense, dans les établissements scolaires prévus à l'article 9 du présent accord, l'enseignement de la doctrine chrétienne aux élèves exclusivement de confession catholique et sous réserve de l'autorisation des parents. Le Gouvernement de la République Tunisienne ne fera pas obstacle à l'exercice de l'autorité spirituelle du Prélat de Tunis sur les fidèles catholiques en Tunisie.

ARTICLE 5

Dans le cadre de ses activités spirituelles, le Saint-Siège pourra communiquer avec le Clergé et les fidèles catholiques en Tunisie ; ceux-ci le pourront avec le Saint-Siège. Dans le même cadre, les membres du Clergé en Tunisie pourront communiquer entre eux ainsi qu'avec leurs fidèles. L'Eglise Catholique en Tunisie pourra publier, à l'intérieur des lieux affectés au culte, ses instructions, ordonnances et lettres pastorales destinées aux fidèles. Le Prélat communiquera, pour information, au gouvernorat dont dépend le lieu, le jour même de la publication, une copie de ces instructions, ordonnances et lettres pastorales. Toute autre publication faite par l'Eglise Catholique en Tunisie, quels qu'en soient la forme ou l'objet, sera régie par les lois tunisiennes en matière de presse, imprimerie et librairie. Acta Pauli Pp. VI 919

ARTICLE 6

a) Le Gouvernement de la République Tunisienne reconnaît à l'Eglise Catholique en Tunisie la propriété des lieux affectés au culte et des im­ meubles figurant aux annexes I et II du présent Modus Vivendi. Toute modification de ces annexes ne pourra intervenir que d'un commun accord entre les deux Parties. Celles-ci se réuniront, trois mois avant l'échéance prévue dans chaque cas, pour examiner la situation des lieux affectés au culte et indiqués dans l'annexe III. b) L'Eglise Catholique en Tunisie consent à céder définitivement et à titre gratuit à l'Etat Tunisien les lieux de culte et autres biens im­ meubles figurant aux annexes IV et V à la date indiquée pour chacun d'eux. Le Gouvernement de la République Tunisienne donne l'assurance que les lieux de culte ainsi cédés ne seront utilisés qu'à des fins d'intérêt public compatibles avec leur ancienne destination. g) Dans les localités où il n'y a pas de lieu affecté au culte catholique, et lorsque les deux Parties auront convenu d'un commun accord que l'assistance religieuse aux fidèles catholiques justifie la présence d'un lieu de culte approprié, le Gouvernement de la République Tunisienne autorisera la célébration habituelle du culte dans des locaux n'offrant pas les aspects extérieurs des lieux de culte. d) Le culte catholique pourra continuer à être célébré, sans auto­ risation civile, dans les chapelles ou autres lieux destinés à cette fin, à l'intérieur des établissements prévus à l'article 9 du présent accord. e) Le culte catholique pourra être célébré occasionnellement, sans autorisation, dans des locaux privés ; dans ce cas, le propriétaire du lieu avisera au préalable les autorités locales, lorsque la cérémonie doit réunir des personnes ne résidant pas dans ce lieu, afin que l'autorité publique assure la protection nécessaire du local.

ARTICLE 7

Les acquisitions d'immeubles à titre onéreux et les dispositions à titre gratuit en faveur de l'Eglise Catholique en Tunisie ne pourront avoir effet qu'après autorisation du Gouvernement de la République Tunisienne. Tout appel à la générosité publique, sous quelque forme que ce soit, effectué en dehors des églises, reste soumis à la réglementation générale. 920 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ARTICLE 8 Le Gouvernement de la République Tunisienne accordera toutes facilités pour l'entrée et le séjour en territoire tunisien aux prêtres destinés à'l'Eglise, et ce sous réserve de l'observation par ces derniers des règlements de police en vigueur.

ARTICLE 9 Le Gouvernement de la République Tunisienne autorise les établis­ sements scolaires (écoles, collèges, jardins d'enfants, pouponnières) ou hospitaliers (clinique et dispensaires) appartenant à des associations, des sociétés civiles ou anonymes à participation religieuse et dont la liste figure à l'annexe VI, à continuer à exercer leur activité et leur accordera le bénéfice de sa bienveillance tant qu'ils se conformeront aux lois, règlements et programmes en vigueur en Tunisie.

ARTICLE 10 Le choix du Prélat nullius de Tunis appartient au Saint-Siège. Afin de favoriser l'harmonie entre l'Eglise Catholique et l'Etat Tunisien, le Saint-Siège fera connaître dans le secret le plus absolu au Gouverne­ ment de la République Tunisienne, par voie diplomatique, le nom de l'ecclésiastique choisi. Au cas où le Gouvernement de la République Tunisienne aurait quelque objection de caractère politique général au sujet de la personne envisagée, il pourra la manifester au Saint-Siège, par voie diplomatique, dans le délai d'un mois à partir du jour de la communication.

ARTICLE 11 Le Prélat de Tunis présentera au Gouvernement de la République Tunisienne, dans le mois qui suivra l'entrée en vigueur du présent accord, la liste des membres du Clergé exerçant en Tunisie. Il informera le Gouvernement de la République Tunisienne dé la no­ mination de tout nouveau curé, afin que celui-ci soit introduit auprès des autorités locales. ARTICLE 12 Le présent Modus Vivendi entrera en vigueur dès l'échange des intruments de ratification. Du Vatican, le 27 juin 1964.

A. I. Card. CICOGNANI Acta Pauli Pp. VI 921

PROTOCOLE ADDITIONNEL A l'Article 5, alinéa 3: Il est entendu que cette liberté de publication est reconnue à l'Eglise Catholique sous réserve qu'il ne soit pas porté atteinte à l'ordre public.

A V Article 6, paragraphe b : A la date de la cession, la Prelature remettra au Gouvernement soit la copie bleue des titres fonciers correspondant aux biens immatriculés cédés, soit les actes de propriété des biens cédés non encore immatriculés.

A VArticle 6, paragraphe c: Au cas où l'autorité ecclésiastique juge que l'assistance religieuse aux fidèles catholiques justifie la présence d'un lieu de culte approprié, elle en fera la demande motivée au Gouvernement ; celui-ci, fidèle à sa volonté, exprimée à plusieurs reprises, de faciliter aux catholiques résidant en Tunisie l'exercice de leur culte, sur tout le territoire du pays, exami­ nera avec bienveillance la demande en tenant compte tant de l'impor­ tance numérique des fidèles que de l'éloignement des autres lieux de culte ainsi que, le cas échéant, des exigences de l'ordre public ou de la défense nationale.

A VArticle 6, paraghaphe e: Le propriétaire avisera les autorités locales au moins vingt-quatre heures à l'avance, autant que possible.

A VArticle 7: Dans le cadre de la réglementation en vigueur, le Gouvernement Tunisien facilitera l'entrée en Tunisie d'offrandes envoyées par le Saint- Siège à la Prelature. Du Vatican, le 27 juin 1964. A. L Card. CICOGNANI

Conventione inter Apostolicam Sedem et Rempublicam Tunetanam rata habita, die IX mensis Iulii anno MDCCCCLXIV Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, i. e. a die IX mensis Iulii anno MDCCCCLXIV, huiusmodi Conventio inter Aposto­ licam Sedem et Rempublicam Tunetanam icta vigere coepit ad normam articuli XII eiusdem Pactionis. 922 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Documenta, quibus Pactionis exemplaria, rite subscripta, accepta et red­ dita mutuo fuerunt, hic transcribuntur :

Du Vatican, le 27 juin 1964 N. 3731/64

Excellence, J'ai l'honneur de remettre ci-joint à Votre Excellence l'exemplaire signé par moi-même, au nom du Saint-Siège, du Modus Vivendi et du Pro­ tocole Additionnel, ainsi que les listes y annexées, dont le texte a été établi au cours des négociations qui se sont déroulées entre les représentants du Saint-Siège et ceux du Gouvernement de la République Tunisienne. Gomme il a été convenu, l'échange des instruments de ratification de cet accord aura lieu au plus tard deux semaines à partir de la date de ce jour. En souhaitant que cet accord inaugure une nouvelle ère de coopération entre le Saint-Siège et l'Etat Tunisien, je vous prie de croire, Excellence, aux assurances de ma très haute considération.

Signé: A. I. Card. CICOGNANI

Son Excellence Mr MONGI SLIM Secrétaire d'Etat aux Affaires Etrangères TUNIS

Tunis, le 27 juin 1964 Eminence, J'ai l'honneur de remettre ci-joint à Votre Eminence l'exemplaire signé par moi-même, au nom du Gouvernement de la République Tu­ nisienne, du Modus Vivendi et du Protocole Additionnel, ainsi que les listes y annexées, dont le texte a été établi au cours des négociations qui se sont déroulées entre les représentants du Gouvernement de la Répu­ blique Tunisienne et ceux du Saint-Siège. Gomme il a été convenu, l'échange des instruments de ratification de cet accord aura lieu au plus tard deux semaines à partir de la date de ce jour. Acta Pauli Pp. VI 923

En souhaitant que cet accord inaugure une nouvelle ère de coopération entre l'Etat Tunisien et le Saint-Siège, je vous prie de croire, Eminence, aux assurances de ma très haute considération.

Signé : MONGI SLIM Secrétaire d'Etat aux Affaires Etrangères

Son Eminence Le Cardinal AMLETO GIOVANNI CICOGNANI Secrétaire d'Etat de sa Sainteté le Pape

Tunis, le 27 juin 1964 Eminence, Au cours des négociations ayant abouti à l'accord de ce jour, vous avez souligné le vœu du Saint-Siège de mettre à la disposition des fidèles catholiques résidant à Carthage, après la cession à l'Etat Tunisien de la Cathédrale, un moyen de pratiquer leur religion dans la dite localité. J'ai l'honneur de signaler à Votre Eminence que l'article 6, dans son paragraphe d), répond dès à présent à ce vœu; en tout cas, le paragraphe c) du même article permet toujours d'envisager, d'un commun accord, une solution appropriée. Signé : MONGI SLIM Secrétaire d'Etat aux Affaires Etrangères

Son Eminence Le Cardinal AMLETO GIOVANNI CICOGNANI Secrétaire d'Etat de Sa Sainteté le Pape

Du Vatican, 27 juin 1964 K 3769/64

Excellence, Vous avez bien voulu m'adresser la lettre dont la teneur suit : « Au cours des négociations ayant abouti à l'accord de ce jour, vous avez souligné le vœu du Saint-Siège de mettre à la disposition des fidèles 924 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale catholiques résidant à Carthage, après la cession à l'Etat Tunisien de la Cathédrale, un moyen de pratiquer leur religion dans la dite localité. « J'ai l'honneur de signaler à Votre Eminence que l'article 6 du Modus Vivendi dans son paragraphe d) répond dès à présent à ce vœu. En tout cas, le paragraphe c) du même article permet d'envisager d'un commun accord une solution appropriée ». En vous remerciant de cette courtoise communication, j'ai l'honneur, en réponse, de porter à votre connaissance que, par dérogation au para­ graphe d) de l'article 6 du Modus Vivendi, l'Eglise Catholique, tenant compte de la situation particulière de Carthage, utilisera, aux fins de la célébration publique du culte dans cette localité, exclusivement la chapelle sise au Pensionnat des Sœurs Blanches. Tout cela, naturellement, sans préjudice de la possibilité offerte par le paragraphe c) du même article, mentionnée dans la lettre de Votre Excellence. Je profite de cette occasion pour vous confirmer que l'Eglise Catho­ lique n'ignore pas qu'elle exerce son activité dans un pays où l'Islam est la religion de l'Etat et de la majorité des habitants. De ce point de vue, l'Etat Tunisien sait qu'il peut attendre d'Elle un respect et une discré­ tion qui sont d'ailleurs conformes à la doctrine et à l'esprit catholiques. Il plaît au Saint-Siège de rappeler qu'il entre dans les attributions nor­ males du Prélat de Tunis de prévenir ou de réprimer les imprudences éventuelles dommageables aux bonnes relations réciproques. Je vous prie, Excellence, de croire aux assurances de ma très haute considération.

Signé: A. I. Card. CICOGNANI

Son Excellence Mr MONGI SLIM Secrétaire d'Etat aux Affaires Etrangères TUNIS Acta Pauli Pp. VI 925

CONVENTIO

INTER APOSTOLICAM SEDEM ET VENETIOLANAM REMPUBLICAM

CONVENZIONE CONVENIO FRA LA ENTRE LA SANTA SEDE SANTA SEDE

E LA Y LA REPUBBLICA DI VENEZUELA REPUBLICA DE VENEZUELA

La Santa Sede Apostolica e Io La Santa Sede Apostólica y el Stato Venezuelano, considerando cae Estado Venezolano, en considera­ la Religione Cattolica Apostolica e ción a que la Religión, Católica, Romana è la Religione della grande Apostólica y Romana es la Reli­ maggioranza dei Venezuelani, nel gión de la gran mayoría de los Ve­ desiderio che possano essere regola­ nezolanos y en el deseo de que todas te quanto prima in una maniera las cuestiones de interés común pue­ completa e conveniente tutte, le que­ dan ser arregladas cuanto antes de stioni di comune interesse e propo­ una manera completa y convenien­ nendosi di farlo in futuri Accordi, te, y proponiéndose hacerlo en fu­ hanno determinato di definire frat­ turos Acuerdos, han determinado de­ tanto, di comune accordo, quanto si finir entre tanto algunas materias riferisce ad alcune materie di im­ de particular urgencia sobre las cua­ mediata urgenza. les las dos Altas Partes han llegado A questo fine Sua Santità il Som­ a un acuerdo. mo Pontefice Paolo VI e Sua Eccel­ A este fin, Su Santidad el Sumo lenza il Signor Rómulo Betancourt, Pontífice Paulo VI y Su Excelencia Presidente della Repubblica del Ve­ el Señor Rómulo Betancourt, Pre­ nezuela, hanno nominato Loro Ple­ sidente de la Republica de Venezue­ nipotenziari rispettivamente Sua Ec­ la, han tenido a bien nombrar por sus cellenza Reverendissima Monsignor Plenipotenciarios, respectivamente, Luigi Dadaglio, Nunzio Apostolico a Su Excelencia Reverendísima Mon­ nel Venezuela, e Sua Eccellenza il señor Luigi Dadaglio, Nuncio Apos­ Dott. Marcos Palcón Briceño, Mi­ tólico en Venezuela, y Su Excelen­ nistro degli Esteri, i quali, dòpo cia el Doctor Marcos Falcón Brice- avere scambiati i loro rispettivi Pie­ ño, Ministro de Relaciones Exterio­ ni Poteri e riconosciuta la autenti­ res, quienes, después de entregadas cità dei medesimi, hanno convenuto sus respectivas Plenipotencias y re­ negli Articoli seguenti : conocida la autenticidad de las mis­ mas, han convenido lo siguiente : 926 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Art. I Art. I Lo Stato Venezuelano continuerà El Estado Venezolano continuará ad assicurare ed a garantire il li­ asegurando y garantizando el libre bero e pieno esercizio del Potere y pleno ejercicio del Poder Espiri­ Spirituale della Chiesa Cattolica, tual de la Iglesia Católica, así como così come il libero e pubblico eser­ el libre y público ejercicio del culto cizio del culto cattolico in tutto il católico en todo el territorio de la territorio della Repubblica. República.

Art. II Art. II

Lo Stato Venezuelano riconosce il El Estado Venezolano reconoce el libero esercizio del diritto della Chie­ libre ejercicio del derecho de la I- sa Cattolica di promulgare Bolle, glesia Católica de promulgar Bulas, Brevi, Statuti, Decreti, Lettere En­ Breves, Estatutos, Decretos, Cartas cicliche e Pastorali nell'ambito del­ Encíclicas y Pastorales en el ámbito la sua competenza e per il raggiun­ de su competencia y para la prose­ gimento dei fini che le sono propri. cución de los fines que le son propios.

Art. III Art. III

Lo Stato Venezuelano riconosce El Estado Venezolano reconoce la la personalità giuridica internazio­ personalidad jurídica internacional nale della Santa Sede e dello Stato de la Santa Sede y del Estado de la della Città del Vaticano. Ciudad del Vaticano. Allo scopo di mantenere le ami­ Para mantener las relaciones amis­ chevoli relazioni tra la Santa Sede tosas entre la Santa Sede y el Es­ e lo Stato del Venezuela, continue­ tado de Venezuela continuarán acre­ ranno ad essere accreditati un Am­ ditados un Embajador de Venezuela basciatore del Venezuela presso la ante la Santa Sede y un Nuncio Santa Sede e un Nunzio Apostolico Apostólico en Caracas, el cual será in Caracas, il quale sarà il Decano el Decano del Cuerpo Diplomático del Corpo Diplomatico presso il Go­ acreditado ante el Gobierno de Ve­ verno del Venezuela. nezuela.

Art. IV Art. IV

Nella Repubblica del Venezuela Se reconoce a la Iglesia Católica si riconosce la Chiesa Cattolica co­ en la República de Venezuela como me persona giuridica di carattere persona jurídica de carácter público. pubblico. Gozan además de personalidad ju­ Godono inoltre della personalità rídica para los actos de la vida civil giuridica per gli atti della vita civile las Diócesis, los Capítulos Catedra­ le Diocesi, i Capitoli Cattedrali, i les, los Seminarios, las Parroquias, Acta Pauli Pp. VI 927

Seminari, le Parrocchie, gli Ordini, las Ordenes, Congregaciones Reli­ le Congregazioni Religiose e gli al­ giosas y demás Institutos de perfec­ tri Istituti di perfezione cristiana ción cristiana canónicamente reco­ canonicamente riconosciuti. nocidos. Le istituzioni o enti particolari Las instituciones y entidades par­ che, secondo il Diritto Canonico, ticulares que, según el Derecho Ca­ hanno personalità giuridica, godran­ nónico, tienen personalidad jurídi­ no della medesima personalità giu­ ca, gozarán de la misma personali­ ridica davanti allo Stato una volta dad jurídica ante el Estado una vez adempiuti i requisiti legali. que hayan sido cumplidos los requi­ sitos legales.

Art. V Art. V La erezione di nuove Arcidiocesi, La erección de nuevas Arquidió- Diocesi e Prelature Nullius e le cesis, Diócesis y Prelaturas Nullius modificazioni degli attuali confini y las modificaciones de los límites sarà fatta dalla Santa Sede previo existentes se harán por la Santa accordo con il Governo. Sede previo acuerdo con el Gobierno. Nessuna parte del territorio vene­ Ninguna parte del territorio vene­ zuelano dipenderà da un Vescovo la zolano dependerá de un Obispo cuya cui sede si trovi fuori delle frontiere sede esté fuera de las fronteras de della Repubblica. la República. Quando si debbano erigere nuove Cuando hayan de erigirse nuevas Diocesi o modificare i confini di quel­ Diócesis o modificarse los límites de le esistenti, si procurerà che i con­ las actuales se procurará que los lí­ fini diocesani coincidano, nei limiti mites diocesanos coincidan, en lo po­ del possibile, con le divisioni poli­ sible, con las divisiones políticas del tiche del territorio nazionale. territorio nacional.

Art. VI Art. VI Prima di procedere alla nomina Antes de proceder al nombramien­ di un Arcivescovo e Vescovo dioce­ to de un Arzobispo u Obispo dioce­ sano o di un Prelato Nullius o dei sano, o de un Prelado Nullius, o de loro Coadiutori con diritto di suc­ sus Coadjutores con derecho a su­ cessione, la Santa Sede comunicherà cesión, la Santa Sede participará il nome del candidato al Presidente el nombre del candidato al Presi­ della Repubblica per accertarsi che dente de la República, a fin de que il medesimo non abbia obiezioni di éste manifieste si tiene objeciones carattere politico generale da solle­ de carácter político general que opo­ vare. Esistendo obiezioni di tale na­ ner al nombramiento. En caso de tura, la Santa Sede indicherà il no­ existir objeciones de tal naturaleza, me di altro candidato per gli stessi la Santa Sede indicará el nombre de fini. otro candidato para los mismos fines. 928 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Le pratiche relative si svolgeran­ Las diligencias correspondientes sé no con la maggior riservatezza allo desarrollarán con la mayor reserva a scopo di mantenere segreti i nomi fin de mantener secretos los nombres dei candidati fino a che non sia stata de los candidatos hasta que sea pu­ pubblicata la nomina definitiva. blicado el nombramiento definitivo. Trascorsi trenta giorni dalla co­ Transcurridos treinta días desde municazione fatta al Presidente del­ la comunicación hecha al Presidente la Repubblica, il silenzio di questi de la República, el silencio de éste si interpreterà nel senso che egli se interpretará en el sentido de que non ha alcuna obiezione contro la no tiene objeciones que oponer al nomina. In casi eccezionali, detto nombramiento. En casos excepcio­ termine potrà essere esteso fino a nales, dicho término podrá extender­ sessanta giorni d'accordo con la Nun­ se hasta sesenta días, de acuerdo con ziatura Apostolica. la Nunciatura Apostólica.

Art. VII Art. VII Gli Arcivescovi e i Vescovi dioce­ Los Arzobispos y Obispos diocesa­ sani e i loro Coadiutori con diritto nos y sus Coadjutores con derecho a di successione saranno cittadini ve­ sucesión serán ciudadanos venezo­ nezuelani. lanos.

Art. VIII Art. VIII La provvista delle Dignità dei Ca­ La provisión de las Dignidades de pitoli Metropolitani e Cattedrali è los Capítulos Metropolitanos y Ca­ riservata alla Santa Sede. tedrales está reservada a la Santa Sede. Tuttavia, in considerazione del di­ Pero, en atención a lo que dispone sposto dell'Art. XI, la nomina sarà el Art. XI, el nombramiento se co­ ufficialmente comunicata al Gover­ municará oficialmente al Gobierno no del Venezuela prima della presa de Venezuela antes de la toma de di possesso da parte degli investiti. posesión por parte de los investidos. Nel caso della creazione di nuove En el caso de creación dé nuevas Dignità, avrà applicazione l'Art. XI dignidades, tendrá aplicación el Ar­ rispetto ad esse, una volta che ab­ tículo XI con respecto a ellas, una bia avuto luogo un'intesa con il Go­ vez que haya mediado un acuerdo verno. con el Gobierno.

Art. IX Art. IX La provvista dei canonicati e be­ La provisión de las canonjías y nefìci minori dei Capitoli Metropo­ beneficios menores de los Capítulos litani e Cattedrali, sarà fatta libe­ Metropolitanos y Catedrales se hará ramente dalla competente Autorità libremente por la competente Auto­ Ecclesiastica, secondo le norme del ridad Eclesiástica, de acuerdo con Diritto Canonico. las normas del Derecho Canónico. Acta Pauli Pp. VI 929

L'Ordinario del lnogo darà comu­ El Ordinario del lugar dará comu­ nicazione ufficiale di dette nomine nicación oficial de dichos nombra­ all'Esecutivo Nazionale prima che mientos al Ejecutivo Nacional antes i nuovi investiti prendano possesso de que los nuevos investidos tomen canonico del beneficio. posesión canónica del beneficio.

Art. X Art. X

L'erezione di nuove Parrocchie sa­ La erección de nuevas Parroquias rà fatta liberamente dagli Ordinari se hará libremente por los Ordinarios diocesani, i quali comunicheranno diocesanos, los cuales comunicarán alla prima Autorità Civile della giu­ a la primera Autoridad Civil de la risdizione l'erezione ed i confini del­ jurisdicción la erección y los límites le nuove Parrocchie, come pure i de las nuevas Parroquias así como cambi dei confini delle Parrocchie los cambios de límites de las Parro­ già esistenti. quias ya existentes.

Art. XI Art. XI

Il Governo del Venezuela, nei li­ El Gobierno de Venezuela, dentro miti delle sue possibilità fiscali, con­ de sus posibilidades fiscales, conti­ tinuerà a destinare un Capitolo del nuará destinando un Capítulo del Bilancio, che continuerà a • deno­ Presupuesto, que seguirá llamándose minarsi « Assegnazioni Ecclesiasti­ « Asignaciones Eclesiásticas )) para che », per il decoroso sostentamento el decoroso sostenimiento de los O- dei Vescovi, Vicari Generali e Ca­ bispos, Vicario Generales y Cabildos pitoli Ecclesiastici. Eclesiásticos. Si destinerà altresì, nel Bilancio, También se destinará una partida una partita adeguata per eseguire e presupuestaria adecuada para eje­ contribuire alla esecuzione dei la­ cutar y contribuir a la ejecución de vori di costruzione e conservazione obras de edificación y conservación di chiese, seminari e luoghi destinati de templos, Seminarios y lugares alla celebrazione del culto. destinados a la celebración del culto.

Art. XII Art. XII

Il Governo del Venezuela, con il El Gobierno de Venezuela, en su proposito di attirare ed incorporare propósito de atraer e incorporar a la alla vita civile i nativi del Paese che vida ciudadana a nativos del país abitano nelle regioni della frontiera que habitan en regiones fronterizas o distanti dai centri popolati, con­ o distantes de los centros poblados, tinuerà a prestare speciale appoggio continuará prestando especial apoyo e protezione alle Missioni Cattoliche y protección a las Misiones Católicas 930 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

stabilite in alcune regioni della Re­ establecidas en algunas regiones de pubblica. la República. La Santa Sede darà comunicazio­ La Santa Sede dará comunicación ne ufficiale al Governo del Venezue­ oficial al Gobierno de Venezuela de la della erezione di nuovi Vicariati la erección de nuevos Vicariatos A- Apostolici o della divisione di quelli postólicos o de la división de los già esistenti. ya existentes. I Vicari, i Prefetti Apostolici ed Los Vicarios, Prefectos Apostóli­ i Superiori delle Missioni autonome cos y los Superiores de las Misiones saranno nominati dalla Santa Sede, autónomas serán nombrados por la la quale darà al Governo comunica­ Santa Sede, la cual dará al Gobier­ zione della nomina prima che essa no comunicación del nombramiento sia pubblicata. antes de que sea publicado.

Art. XIII Art. XIII

Quando, a giudizio degli Ordinari, Cuando a juicio de los Ordinarios sia necessaria la collaborazione sia sea necesaria la colaboración ya sea di Istituti Religiosi dell'uno o del­ de Institutos Religiosos de varones l'altro sesso, sia di Sacerdoti seco­ o mujeres, ya sea de Sacerdotes se­ lari di altra nazionalità, per l'assi­ culares de otra nacionalidad, para stenza religiosa dei fedeli e per le la asistencia religiosa de los fieles y opere sociali e di beneficenza pub­ para las obras sociales y de benefi- bliche o private, si solleciterà per ciencia públicas o privadas, se soli­ iscritto la loro entrata e permanen­ citará por escrito su entrada y per­ za nel Paese, che verranno concesse manencia en el país, las cuales serán dalla competente Autorità, previo otorgadas por la competente Auto­ il compimento dei requisiti di legge ridad, previo el cumplimiento de los ordinari. requisitos legales ordinarios.

Art. XIV Art. XIV

La Chiesa potrà fondare libera­ La Iglesia podrá libremente esta­ mente Seminari Maggiori e Minori, blecer Seminarios Mayores y Meno­ tanto Diocesani che Interdiocesani, res, tanto Diocesanos como ínter- ed altri Istituti destinati alla for­ diocesanos, y otros Institutos desti­ mazione del Clero Secolare e Reli­ nados a la formación del Clero Se­ gioso, i quali dipenderanno unica­ cular y Religioso, los cuales depen­ mente dalla Autorità Ecclesiastica derán únicamente de la Autoridad nella loro direzione, regime e pro­ Eclesiástica en su dirección, régi­ grammi di studio. men y programas de estudio. Riconoscendo lo Stato i fini spe­ Reconociendo el Estado los fines cifici dell'educazione impartita in específicos de la educación impar- Acta Pauli Pp. VI 931

tali Seminari ed Istituti, è disposto tida por tales Seminarios e Institu­ a concedere l'equivalenza degli studi tos, está dispuesto a conceder la dell'educazione secondaria sempre equivalencia de los estudios de edu­ che il piano di detti studi contenga, cación secundaria siempre que el a parità di condizioni, i programmi plan de dichos estudios contenga, en dell'educazione secondària. igualdad de condiciones, las asigna­ turas que integran el de educación secundaria.

Art. XV Art. XV

Lo Stato Venezuelano, in confor­ El Estado Venezolano, de confor­ mità con quanto stabilisce la Costi­ midad con la Constitución, reconoce tuzione, riconosce il diritto dei cit­ el derecho de organización de los tadini cattolici di organizzarsi per ciudadanos católicos para promover promuovere la diffusione e la pra­ la difusión y actuación de los prin­ tica dei principi della fede e morale cipios de la fe y moral católicas me­ cattolica mediante le Associazioni di diante las asociaciones de Acción Azione Cattolica dipendenti dall'Au­ Católica, dependientes de la Autori­ torità Ecclesiastica, le quali si man­ dad Eclesiástica, las cuales se man­ terranno sempre fuori di ógnijpar- tendrán siempre fuera de todo par­ tito politico. tido político.

Art. XVI Art. XVI

Le Alte Partí contraenti si impe­ Las Altas Partes signatarias se gnano a risolvere amichevolmente le comprometen a resolver amistosa­ eventuali difficoltà che nel futuro mente las eventuales diferencias que potessero sorgere sia nell'interpre­ en' lo futuro pudiesen presentarse en tazione o applicazione di qualche la interpretación o aplicación de clausola della presente Convenzione, cualquier cláusula de la presente sia in generale nelle mutue relazioni Convención y, en general, en las tra la Chiesa e lo Stato. mutuas relaciones entre la Iglesia y el Estado.

Art. XVII Art. XVII

La presente Convenzione — i cui La presente Convención — cuyos testi in lingua italiana e spagnola textos en lengua italiana y españo­ fanno egualmente fede — entrerà la hacen fe por igual — entrará en in vigore allo scambio delle ratifiche. vigor desde el momento del canje de ratificación. 932 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Una volta ratificato, il presente Una vez ratificado, el presente Accordo sarà la norma che, comedo Acuerdo será la norma que, como lo prevede l'Art. 130 della Costituzio­ prevé el Art. 130 de la Constitución, ne, regolerà le relazioni tra la Chie­ regulará las relaciones entre la Igle­ sa e lo Stato. sia y el Estado.

Caracas, 6 Marzo 1964. Caracas, 6 de Marzo de 1964.

f LUIGI DADAGLIO MARCOS FALCÓN BRICBÑO Arcivescovo Tit. di Lero Nunzio Ap. in Venezuela

Conventione inter Apostolicam Sedem atque Venetiolanam Rempu­ blicam rata habita, die XXIV mensis Octobris anno MDCCCCLXIV Ratihabitionis Instrumenta accepta et reddita mutuo fuerunt. Exinde, scilicet ab eodem nuper memorato die, huiusmodi Conventio, inter Apo­ stolicam Sedem atque Venetiolanam Rempublicam icta, vigere coepit ad normam articuli XVII eiusdem Pactionis. Acta Pauli Pp. VI 933

EPISTULAE

I

Ad Exc.mos PP. DD. Marium Castellano, Archiepiscopum Senensem, Anto­ nium Santin, Archiepiscopum-Episcopum Tergestinum et Iustinopolita- num, Carolum Baldini, Episcopum Clusinum et Pientinum: quinto exacto saeculo a Pii Pp. II obitu.

PAULUS PP. VI

Venerabiles Fratres, salutem et Apostolicam benedictionem. — An- conae in vigilia festi Beatae Virginis Mariae caelo receptae Pius II, cum iam feliciter compos esse videretur elaborati et ardui voti sub Cru­ cis signo expeditionis suscipiendae, dum in Anconitano sinu diu exspec- tatas Venetiarum triremes iam in ancoris consistentes contuebatur, morbis et deceptionibus fractus, in colle S. Cyriaci morte occubuit. Quae ab hoc decessu quinque revoluta implentur saecula, congruens sane sunt causa, cur tanti Romani Pontificis sollemnis memoria ad ani­ mos revocetur, praesertim ubi eius praesentiae, navitatis, beneficentiae exstant monumenta, manent vestigia, clarius nomen elucet. Nostro iudicio bene validas puta'ínus esse rationes, quibus huiusmodi commendationis inceptio provehatur oportet. Aeneas Silvius Piccolo- mini inter Summos Pontifices, qui renatarum artium saeculo floruerunt, singularibus animi dotibus praestitit et, rebus fortiter et sapienter gestis, sui reliquit recordationem, quae temporis lapsu non pallescit, omnino prorsus dignam, quae, replicatis eius vitae annalibus, vivida revirescat. Quamvis iuventutis tempore erroribus aliquantulum implicatus esset, quorum postea eum paenituit, Apostolicae Sedi praepositus praecelsum sibi concreditum munus egregie gessit. Assertor religionis, Petri Sedis iurium vindex, altor concordiae, artifex pacis inter eos, qui christiana republica continebantur, in excogitando magnanimitate, in agendo pru­ dentia praestare consuevit. Praeter alia sui saeculi afflatui ac propensioni indulgens, liberalium disciplinarum egregius fuit amplifìcator et tutor. Ipse enim ea quae pulchra sunt religionis christianae cultui amico foe­ dere iungens, in id annitendi movebatur consilio ut pulchritudo divinae veritati exteriores formas veluti splendidam vestem contexeret. Normas agendi exemplis vitae confirmans, ipse humanarum litterarum cultor

59 - ACTA, vol. VI, n. 15. — 30-11-1964. 934 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale insignis, latina scripta exaravit, ubertate pertractatarum rerum et elegantia sermonis celebria. Quod vestra interest, Venerabiles Fratres, susceptam deliberationem laudamus in archidioecesi Senensi et in dioecesi Pientina in eius hono­ rem celebrationes, in annum producendas, habendi. Nonne, quemad­ modum suae gentis decora oblivisci et maiorum benefacta neglegere degeneris est indolis, ita generosum et profuturum est, priscas recensere glorias et ab avitae nobilitatis lineis non excidere? Haud dubie Senae et Pientia Aeneae Silvio Piccolomini multa debent beneficia. Enimvero Senas, quas providus et actuosus Episcopus aliquot annos moderatus est, praeter alia ad metropolitanae dignitatis fastigium evexit, splendidis aedificiis exornavit; neque silendum est virginei decoris sidus et lumen eis addidisse, cum S. Catharinae Senensi publicos honores altarium decrevisset. Pientiae autem, suopte nuncupatae et collustratae nomine, civitatis et episcopalis sedis honorem contulit. Antea rusticanum suum natale oppidulum munifico auso in concinnam formam novae urbis convertit, de qua poetica quaedam lingua perbelle dixit : (( Pientia orta est ex amoris cogitatu et somnio pulchritudinis ». Pro loco autem aequum esse ducimus Tergeste quoque, cuius Aeneas Silvius Piccolomini providus Antistes fuit, de eo optime meritus, festam celebrationem vobiscum participare : quod quidem ubi fraterno cum commercio bene sentientis animi contingat, haud sine gratúlatione gaudebimus et cum gaudio gratulabimur. Multum optantes, ut ea quae in restaurandam memoriam Pii II quinto exeunte ab eius obitu saeculo excogitastis et in rem deducitis, dulces fructus edant et spei pares exitus pariant, supernae gratiae auxilia vobis, Venerabiles Fratres, et inceptis vestris deposcimus; at­ que in huius caelestis tutaminis auspicium vobis et clero, magistratibus, christifidelibus hanc ob causam congregatis, Apostolicam Benedictio­ nem, caritatis Nostrae pignus, libenter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die II mensis Septembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI Acta, Pauli Pp. VI 935

II Ad E.mum P. D. Hamletum Ioannem S. R. E. Cardinalem Cicognani. a publicis Ecclesiae negotiis, qui interfuit ac praefuit Assisii celebrationi, S. Francisci anniversario festo die recurrente, necnon quinto ac vicesimo exacto anno ex quo idem Sanctus primarius Italiae Patronus est con­ stitutus.

Amiamo accompagnare con particolare augurio il pellegrinaggio che Ella, Signor Cardinale, compie ad Assisi per presiedere al rito liturgico della festa annuale di San Francesco, e desideriamo assicurare la No­ stra spirituale presenza alla solenne celebrazione che, nel ricorrente venticinquesimo anniversario della proclamazione del Santo Poverello a Patrono Primario d'Italia, richiama presso la sua Tomba alte autorità ecclesiastiche e civili e numerose rappresentanze di vari ceti sociali. Ci è grato additare la soave figura del Serafico Patriarca, vir catho­ licus et totus apostolicus, come lo esalta la liturgia della festività, e ricordare la profonda e vasta opera di rinnovamento religioso e di risa­ namento morale e sociale che Egli attuò con mirabili e duraturi frutti. Facendo Nostri i voti e le preghiere di quanti presenti e spiritual­ mente associati tributano l'omaggio della loro venerazione a questo Ca­ valiere di Cristo e Araldo del gran Re, auspichiamo fervidamente che la sua santità portata alle vette più sublimi dell'unione con Dio, ai fulgori dell'ascesi cristiana, agli ardori della universale carità, all'osservanza perfetta della povertà evangelica, continui ad irradiare luce di verità, fiamma di amore, esempio di virtù, e sia fermento di bene, sia guida agli erranti, sia a tutti richiamo possente alle realtà celesti. Nella sacra atmosfera del Concilio Ecumenico, in cui tutta la cattolicità è presente mediante i suoi Pastori, e al quale è invitata a contribuire con fede, con adesione operosa, e soprattutto con la preghiera costante, lo spirito di San Francesco aleggi come soföo vitale e il suo messaggio di fratel­ lanza, radicato nella sostanza stessa del Vangelo, palpitante di pace e di bene, risuoni come una meravigliosa eco per attestare al mondo l'inde­ fettibilità della Chiesa di Cristo, una, santa, cattolica, apostolica. A conferma dei Nostri voti ed in pegno di copiose grazie divine, men­ tre sul diletto popolo italiano imploriamo la continua protezione del Santo Patrono, nella circostanza in cui si rinnova dalle rappresentanze della Regione Abruzzese l'offerta dell'olio per la lampada, che i Comuni d'Italia con voto solenne promisero alla sua Tomba, impartiamo di cuore la Nostra paterna propiziatrice Apostolica Benedizione. Dal Palazzo Apostolico, 4 ottobre 1964.

PAULUS PP. VI 936 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ALLOCUTIONES

I Iis qui interfuerunt Coetui duodevicesimo per hebdomadam Romae habito, biblicis studiis provehendis. *

Siamo felici di ricevere i partecipanti alla xviii Settimana Biblica italiana : professori di Sacra Scrittura, cultori di studi biblici, pro­ motori della conoscenza e del culto del Libro Santo. Siamo felici per il comune intento che vi unisce in ordine ad un approfondimento della comprensione della Bibbia; siamo felici per il metodo, sia scientifico che divulgativo, che dirige la vostra attività; siamo parimente felici per il numero dei membri che compongono la vostra associazione e per quello dei vostri aderenti, donde Ci è chiaro il lavoro organizzativo, con cui perseguite gli scopi del vostro sodalizio e ne rendete sistematica e larga la diffusione; così volentieri Ci com­ piacciamo dello svolgimento di cotesta Settimana, densa di studio e di discussioni, e dei segni della vostra filiale devozione, che con la vostra visita e con l'omaggio delle vostre copiose e pregevoli pubblicazioni Ci volete dimostrare. Ma soprattutto Ci fa felici lo spirito, con cui atten­ dete ad operosità di tanto merito e di tanta difficoltà, desiderosi come siete di perfezionare la scienza dei Libri sacri, non già per demolirne l'autorità, ma per ricercarvi la verità della parola di Dio; e non già con le sole risorse della umana erudizione, ma con l'ausilio altresì del magistero della Chiesa, custode ed interprete della divina rivelazione. La vostra attività si innesta così nel movimento spirituale che ridesta nella Chiesa Cattolica non già l'ossequio alla Sacra Scrittura, il quale non è mai venuto meno, ma l'interesse per l'esplorazione della Bibbia in ogni suo aspetto, e il suo pratico avvicinamento agli atti della vita religiosa per trarne, oltre che fonte e norma di fede, alimento d'interiore conforto, quale appunto scaturisce dalla retta ascoltazione dei divini messaggi del Libro santo. Studio e pietà sono al tempo stesso motivo e termine di cotesto culto della Sacra Scrittura ; e Noi ben volen­ tieri lo lodiamo e lo incoraggiamo, ben sapendo come esso sia illuminato e guidato da quei superiori ed amorosi criteri che la Chiesa professa a

* Die 25 mensis Septembris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 937 riguardo dell'intelligenza, della esposizione e dell'assimilazione dei testi scritturali. Voi conoscete benissimo, maestri e studiosi quali siete, tali criteri; e non occorre che in questo fugace momento Noi li ricordiamo. A Noi basti ricordarvi come gli insegnamenti pontifici, contenuti specialmente nei due grandi documenti, le Encicliche Providentissimus Deus di Leone XIII e Divino afflante Spiritu di Pio XII, siano tuttora validi e degni dello studio e dell'osservanza di ogni cultore delle discipline scrit­ turali. Vogliamo appena citare due altri recenti interventi del magistero pontificio in questa amplissima e veneranda materia : la Costituzione del Concilio Ecumenico Vaticano Secondo De saera liturgia, nella quale la lettura, la spiegazione e la celebrazione, potremmo dire, della Parola di Dio contenuta nella Sacra Scrittura sono nuovamente inculcate e quasi esaltate; e l'Istruzione della Pontifìcia Commissione Biblica, del maggio scorso, con la quale, mentre si onorano gli sforzi dell'esegesi moderna per una sempre migliore intelligenza e valutazione dei sacri testi, se ne indicano insieme i pericoli ed i limiti, e si difende in modo speciale con calma e vigorosa chiarezza la verità storica dei santi Vangeli. Non resta a Noi altro obbligo, in questa circostanza, che avvalorare propositi e lavori, di cui voi Ci date saggio nobile e confortante, con una triplice raccomandazione. Continuate, innanzi tutto, la vostra applicazione allo studio e al­ l'impiego della Sacra Scrittura con grande sollecitudine di camminare sulla via buona, ch'è quella segnata dalla santa Chiesa. Sappiamo tutti quali nuove e immense difficoltà attraversano cotesto cammino, e come esse siano tanto più gravi e pericolose quanto più intimamente legate allo sviluppo stesso degli studi biblici, tentati a volta a volta di restrin­ gere nel perimetro della teoria umana e personale il campo immenso e misterioso della verità biblica, fino a privarla del suo carattere sacro e dei suoi valori trascendenti, col triste risultato di vanificare la realtà e la potenza di quella Scrittura Sacra che sola e da soli pretendevano costituire sostanza della religione, e di dare, senza volerlo, testimonianza alla provvidenziale necessità d'un magistero vivo che tuteli e rischiari il senso autentico del Libro divino. L'ortodossia dottrinale, che la Chiesa raccomanda ed esibisce nelle pericolose e attraenti esplorazioni esege­ tiche moderne, non preclude lo studio, non offusca lo sguardo nelle più ardue e complesse ricerche bibliche, ma consente all'esegeta fedele di tutto conoscere e di nulla perdere; di conoscere ciò che le scienze 938 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale antiche e nuove ci sanno razionalmente offrire in campo scritturale; e di non perdere ciò che la sapienza della fede sa esservi contenuto. Ecco, allora, l'altra Nostra raccomandazione che vediamo già in atto nelle vostre intelligenti fatiche : sia il vostro lavoro sostenuto da pro­ fondo senso religioso. Non vi abbandoni mai l'avvertenza della divina presenza nella pagine che studiate. Un segreto colloquio interiore accom­ pagni lo studio e la lezione scritturale. La Bibbia è, in tante diverse maniere, Parola di Dio. Un atteggiamento di gaudiosa pietà e di timo­ rosa venerazione non deve mancare a chi si accinge ad ascoltarla, ad esplorarla, ad esporla. Questo atteggiamento non imbarazza i movi­ menti del pensiero e del linguaggio umani; li rende anzi più spediti e fiduciosi, e li soccorre nella loro stanchezza con un impulso nuovo, di carattere vivo, quale la preghiera può dare. Ben ricordate l'ammoni­ mento di S. Agostino agli studiosi delle venerabilium Litterarum: « Orent ut intelligant. In eis quippe litteris, quarum studiosi sunt, legunt quo­ niam Dominus dat sapientiam, et a facie Eius scientia et intellectus; 1 a quo et ipsum studium, si pietate praeditum est, acceperunt ». Ed infine lavorate per diffondere l'amore, lo studio, la meditazione, l'osservanza della Parola divina quale la Sacra Scrittura ci conserva e ci offre. Conosciamo tutti le cautele che devono accompagnare la divul­ gazione della Bibbia, specialmente in mezzo al popolo, raramente prov­ veduto delle tante nozioni complementari ad una esatta e benefica in­ telligenza del sacro testo. Sarà bene anzi che tali cautele trovino nuove e opportune espressioni pratiche, tanto più sollecite, quanto più larga vuol essere la diffusione della Bibbia, e quanto più vicina ne vogliamo rendere la lettura alla pietà interiore e personale dei fedeli. Ma ciò non deve ostacolare tale diffusione, che il cresciuto livello della cultura popolare rende più ambita e più facile, e che il rinnovamento spirituale, quale la Chiesa intende oggi promuovere riconducendo le anime alle sorgenti della vita religiosa, dimostra altrettanto urgente che salutare. Vi dicano queste Nostre esortazioni quanto Noi apprezziamo la vostra attività e quanto volentieri le auguriamo ogni felice incremento. E ne sia segno la Nostra Apostolica Benedizione.

1 Prov. II, 9. 2 De doctrina chr. III, 56; P.L. 34, 89-90. Acta Pauli Pp. VI 939

II Exc.mo Praesidi ceterisque Viris e Pontificio Consilio instrumentis com­ municationis socialis praeposito, primum plenarium coetum habentibus. *

Ringraziamo dell'invito a partecipare a questa prima riunione ple­ naria della Pontificia Commissione per le comunicazioni sociali ; ringra­ ziamo delle cortesi parole che Ci sono state rivolte; ringraziamo Sua Eccellenza Monsignor Martin O'Connor, Presidente della Commissione, il quale alle già grandi sue benemerenze aggiunge ora quella di accettare la direzione e la promozione di questa nuova attività, che si presenta altrettanto piena d'interesse e di meriti, quanto di difficoltà e di fatiche. Ringraziamo voi tutti, qui presenti, e quanti vi saranno collaboratori e seguaci, per l'adesione e per l'opera che accettate di prestare ai lavori di questa Commissione. Non vogliamo ora entrare nel vivo dei vostri temi. Vi basti una semplice parola spirituale. Siamo molto lieti di questo inizio, che subito succede alle delibera­ zioni conciliari e alle nostre relative istruzioni, e intende così documen­ tare il proposito di tradurre in azione pronta e positiva quanto il Con­ cilio Ecumenico ha stabilito in un settore eminentemente pratico e moderno, quale è quello delle comunicazioni sociali, e strettamente col­ legato con il ministero pastorale della Chiesa. È perciò un inizio molto significativo, che potremmo paragonare ad un germoglio primaverile, che spunta e fiorisce sul venerando e annoso tronco della Curia Romana, mediante la linfa rinnovatrice, che il Con­ cilio Ecumenico vuole infondergli a testimonianza della sua indispen­ sabile e perenne funzione, e della capacità di sempre nuove e fresche ramificazioni, quali il tempo nostro, o, per meglio dire, il servizio alla santa Chiesa richiede. Siamo anche pensosi, e quasi spaventati, circa il lavoro a cui questa Commissione si accinge. È immenso il campo, in cui tale lavoro dovrà svolgersi. È enorme la somma di problèmi, che esso presenta. Sono incalcolabili le difficoltà che si dovranno incontrare. Sono terribilmente sproporzionati i mezzi, di cui qui si dispone, rispetto a quelli giganteschi posti dal mondo a servizio delle comunicazioni sociali. La visione della mole di questioni e di fatiche che si offre alla presente Commissione sarebbe tale da scoraggiare chiunque pretendesse di confrontarla con

* Die 28 mensis Septembris a. 1964. 940 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale la visione dell'esiguità delle nostre forze nel piano umano ed economico. Ma è proprio questo confronto, che accusa di folle, di ridicolo, di inane il nostro proposito d'intraprendere questa attività, quello che ci fa pensare ad un altro ordine di forze, ad un altro modo di giudicare le cose ; ordine e modo, che andiamo a studiare alla scuola del Signore, e che fin dalla prima ora dell'operosità di questa Commissione devono essere da noi ricordati, quasi per inaugurarne con animo religioso il lavoro intra­ preso e per entrare in quella esperienza misteriosa e avventurosa delle opere compiute in collaborazione con Dio, che Noi auguriamo sia soste­ gno e conforto alla vostra improba, ma serena fatica. Non è vano ricor­ dare la parola di Gesù : (( Non temete, voi, piccolo gregge, perché piacque al Padre vostro dare a voi il regno )).x Sì, il regno, cioè il piano divino nel mondo si realizza nella manifesta inferiorità delle forze, che la pru­ denza umana esigerebbe ; nasce in forme minuscole, minime anzi, com'è il seme che produce la pianta, com'è il pugno di fermento che fa lievitare tutta la pasta, com'è la briciola di sale che dà sapore al cibo e preserva la terra dalla corruzione. Un pensiero di fede deve cioè sostenere la pochezza dei nostri umili sforzi, e rendere possibile all'azione divina, che può raggiungere anche il sommo grado dell'onnipotenza, d'inserirsi nel misero circuito della nostra azione umana. Non sarà,fuor di luogo perciò se metteremo la preghiera all'inizio d'ogni nostra attività ; e con la preghiera l'umiltà, la fiducia, la perseveranza del bene operare. Più ci faremo strumento nelle mani di Dio, e cioè piccoli e generosi, e più la probabilità della nostra efficienza crescerà. E questo principio, che deriva dalla nostra teologia della grazia, trova anche in questo campo la sua applicazione, alla quale Noi auguriamo meravigliosi risultati. E questa valutazione delle forze in gioco nell'opera apostolica della Chiesa, non riducibili a cifre puramente quantitative, si accredita anche per il modo con cui dev'essere considerato il lavoro, a cui questa Commissione sarà impegnata. Cotesto lavoro si riferisce agli strumenti di comunicazione sociale ; a strumenti cioè in servizio di espressioni dello spirito umano, meravigliosi e potenti, ma sempre strumenti. Ciò che più vale è lo spirito, è il pensiero, è la cultura, è il verbo, che essi esprimono. Ora, sotto questo aspetto, la vostra attività può e deve riven­ dicare una superiorità sua propria, che appunto le deriva dalla Sa­ pienza, di cui qui, vicino alla cattedra di San Pietro, è alunna, e di cui vuol essere voce viva, fedele, moderna. L'azione vostra, mentre rinuncia

1 Le. 12, 22. Acta Pauli Pp. VI 941

a competeré sul piano strumentale delle comunicazioni sociali, si afferma in posizione di vantaggio sul piano ideale e spirituale, sia perché pos­ siede un tesoro di verità divina ed umana, che nessuno le può contendere e che tutti devono almeno considerare come estremamente importante; e sia perché di tale tesoro voi vi servirete per servire; per infondere cioè nella rete delle comunicazioni sociali quel « verbo », che non solo non le mortifica, ma che le esalta e le nobilita, e le fa assurgere alla 9 dignità di fatti veramente umani, cioè morali e spirituali. E questo diciamo affinché più che a risultati rapidi e spettacolari il vostro lavoro tenda con vigorosa fedeltà ad essere autenticamente cat­ tolico, cioè vero, cioè benefico, cioè degno che la Chiesa lo dica suo e che Dio lo benedica. E lo diciamo ancora affinché voi abbiate a cominciare con grande coraggio, anche se ora voi non potete che fare cose modeste, mentre vi sarebbero problemi enormi da affrontare, e cose grandi da compiere. Cominciate bene, con umiltà, con avvedutezza, con fiducia; mettete spirito di amore e di abnegazione nella vostra attività ; e ali­ mentate sempre il vostro spirito, anche compiendo piccoli servizi, di grandi ideali, di grandi speranze. Farete certamente grandi cose per la gloria di Dio, per l'onore del nome cattolico, per il bene del nostro mondo contemporaneo. Noi ve ne siamo fin d'ora riconoscenti e accompagniamo la vostra opera con la Nostra Benedizione Apostolica.

III In Aede Sixtina habita Observatoribus, Delegatis et Hospitibus a Christia­ nis Communitatibus non Catholicis ad tertiam Oecumenicae Synodi Ses­ sionem missis. *

Chers Messieurs et vénérés Frères, 1. Cette nouvelle rencontre de votre groupe avec l'Evêque de Rome et Successeur de l'Apôtre Pierre, à l'occasion de l'actuelle session du deuxième Concile Oecuménique du Vatican, constitue un nouveau motif de joie spirituelle qui, Nous voulons le croire, est réciproque. Nous sommes heureux et honorés de votre présence et les paroles qui viennent d'être prononcées Nous assurent que vos sentiments sont identiques aux Nôtres. Nous éprouvons le besoin de vous exprimer Notre reconnaissance pour l'accueil que vous avez réservé à Notre invitation

* Die 29 mensis Septembris a. 1964. 942 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

et pour votre assistance, si digne et édifiante, aux congrégations du Concile. Que cette satisfaction mutuelle résultant de nos rencontres répétées, loin d'avoir faibli ou déçu, soit devenue, au contraire, plus vive et plus confiante: c'est déjà, Nous semble-t-il, un excellent résultat. C'est un fait historique dont la portée est positive au regard du but ultime que nous poursuivons ensemble: la vraie et parfaite unité en Jésus-Christ. Un abîme de défiance et de scepticisme a été en grande partie franchi : votre présence ici est le signe et le moyen d'un rapprochement spirituel que nous ne connaissions pas auparavant. Une nouvelle méthode s'est imposée; une amitié est née; une espérance s'est allumée; un mouve­ ment s'est mis en branle. Que le Seigneur soit loué, Lui qui — Nous le croyons — Nous a fait le don de son Esprit Saint.1

2. Nous voici donc de nouveau, de part et d'autre, à la recherche de la définition de nos positions respectives. La Nôtre vous est déjà connue. a) Vous aurez remarqué que le Concile n'a eu que des paroles de respect et de joie pour votre présence et pour les communautés chrétien­ nes que vous représentez. Bien plus, ce furent à votre égard des paroles d'honneur, de charité et d'espérance. Ce n'est pas un mince progrès, si nous pensons aux polémiques du passé et si nous remarquons que ce changement de notre comportement est sincère, cordial, bon et profond. b) En outre, vous pouvez observer combien l'Eglise catholique est disposée à un dialogue honorable et serein. Elle n'est pas pressée, elle a seulement le désir le commencer ce dialogue, laissant à la bonté divine le soin de le conclure de la manière et au moment qu'il lui plaira. Nous avons encore présente à l'esprit la proposition que vous Nous avez faite l'an dernier, en pareille circonstance, de fonder un institut d'études sur l'histoire du salut, que Nous pourrions mener à bien par une collabo­ ration commune. Nous espérons réaliser cette initiative en souvenir de Notre pèlerinage en Terre Sainte au mois de janvier, et Nous sommes en train d'examiner si la chose est possible. c) Ceci vous montre, Messieurs et chers Frères, que l'Eglise Catho­ lique est disposée à considérer attentivement — alors même qu'elle ne peut s'éloigner de certaines exigences doctrinales auxquelles elle a le devoir dans le Christ de rester fidèle — comment supprimer les difficul­ tés, dissiper les incompréhensions, respecter les trésors authentiques de vérité et de spiritualité que vous possédez, élargir et adapter certaines

1 Cfr. 1 Thess. 4, 8. Acta Pauli Pp. VI 943 formes canoniques en vues de faciliter la récomposition dans l'unité des grandes et désormais séculaires communautés chrétiennes jusqu'ici sépa­ rées de nous. C'est la charité, non l'égoïsme qui nous presse : « Car l'amour du Christ nous presse )).2 d) Dans cet ordre de pensées Nous sommes heureux de pouvoir exprimer Notre reconnaissance à ceux qui ont invité, en diverses oc­ casions, Notre Secrétariat pour l'unité à déléguer des observateurs à des conférences ou des réunions de vos Eglises ou de vos organisations. Nous continuerons volontiers à le faire, afin que les institutions et des personnes catholiques qualifiées puissent, de leur côté, acquérir sur vous une connaissance qui soit conforme à la vérité et à la charité, pré­ misses d'une union plus profonde dans le Seigneur.

3. Quant à vous, Messieurs et chers Frères, Nous vous prions de bien vouloir continuer à exercer vos fonctions d'observateurs sincères et aimables. Veuillez ne pas vous contenter d'une simple présence pas­ sive, mais ayez à cœur de comprendre, de prier avec Nous, et de com­ muniquer ensuite à vos communautés respectives les informations les meilleures et les plus exactes de ce Concile, de manière à favoriser ainsi un rapprochement progressif des esprits dans le Christ Notre Seigneur. A ce propos, Nous vous prions dès maintenant de bien vouloir porter à vos communautés et à vos institutions Notre merci, Notre salut, Notre souhait de tout bien excellent dans le Seigneur. Tout cela, vous le voyez, n'est qu'un début. Pour qu'il soit juste dans son inspiration et devienne, un jour, porteur de fruits, Nous vous invi­ tons à clore notre rencontre en récitant ensemble la prière que Jésus nous a enseignée : le Notre Père.

rv Ad sodales Pontificii Collegii Sophorum, qui interfuerunt Coetui per hebdomadam habito, proposita quaestione:

Chers Messieurs, Au moment où s'achève la semaine d'étude organisée par l'Académie Pontificale des Sciences sur le thème Cerveau et Conscience, Nous avons tenu à venir personnellement vous porter Notre salut, Nos remercie-

s 2 Cor. 5, 14. * Die 3 mensis Octobris a. 1964. 944 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ments, l'expression renouvelée de l'intérêt avec lequel Nous suivons le déroulement et le progrès de vos activités scientifiques.

1. Nous saluons d'abord avec plaisir le Président et les membres ici présents de l'Académie ; et Nous souhaitons aussi la plus cordiale bien­ venue aux savants de différentes nations qui ont accepté de participer à cette session. Leur seule présence en ce lieu appelle déjà de Notre part une vive reconnaissance : reconnaissance encore accrue lorsque Nous considérons les doctes communications par lesquelles ils ont bien voulu apporter leur contribution à cette savante réunion. Par le nombre et la valeur de ces exposés, ils apportent à l'Académie Pontificale des Sciences une animation dont le bienfait rejaillit non seulement sur le Saint-Siège, mais — Nous osons humblement l'affirmer, car c'est Notre conviction — sur le monde scientifique lui-même. Nous avons eu sous les yeux la série des études déjà publiées dans la collection officielle des « Commentarii » de l'Académie Pontificale des Sciences, ainsi que les trois volumes des « Miscellanea Galileiana » dont on Nous a fait hommage en votre nom. Ces multiples marques de la vitalité de votre Académie Nous réjouissent profondément. Le mérite vous en revient : aussi est-ce de grand cœur que Nous vous en félicitons et vous en remercions.

2. Notre intention, vous vous en doutez, n'est pas de commenter devant vous le thème que vous venez de traiter ces jours-ci avec tant de compétence et de rigueur scientifique. Qu'il Nous soit permis simplement d'en souligner d'un mot l'importance, et d'en relever la parenté — si l'on peut oser ce terme — avec les domaines où s'exerce l'essentiel de Notre propre activité, Nous voulons dire celui des sciences morales et religieuses. « Cerveau et Conscience » : il suffit de voir associés ces deux mots pour comprendre que vous touchez là à ce qui est le plus spécifiquement humain dans l'homme, à ce qui approche de plus près les mécanismes de sa psychologie, les problèmes de son âme. Certes, en parlant de (( conscience », vous n'entendez pas désigner la conscience morale : la rigueur même de vos méthodes vous impose de ne pas sortir du domaine strictement scientifique qui est le vôtre. Ce que vous envisagez exclusive­ ment, c'est la faculté de percevoir et de réagir à la perception, autant dire le concept psychophysiologique qui constitue l'une des acceptions du mot conscience. Acta Pauli Pp. VI 945

Mais qui ne voit l'étroite connexion entre les mécanismes cérébraux, tels qu'ils résultent des données de l'expérimentation, et les processus supérieurs qui intéressent l'activité proprement spirituelle de l'âme?

3. Vos travaux sont donc précieux à Nos yeux, vous le voyez, en raison du domaine dans lequel ils s'exercent, en raison de leurs si proches affinités avec ce qui intéresse souverainement un pouvoir spirituel com­ me le Nôtre : le domaine des activités morales et religieuses de l'homme. Mais, élargissant le champ de Notre horizon, Nous voudrions profiter de l'occasion qui Nous est donnée pour réaffirmer devant vous l'attitude l'estime et de confiance de l'Eglise en présence de la pensée scientifique en général. L'Eglise ne craint pas le progrès des sciences. Elle entre volontiers en dialogue avec le monde créé et applaudit aux merveilleuses décou­ vertes qu'y font les hommes de science. Tout vrai savant est pour elle un ami, et aucune branche du savoir ne lui est étrangère. La variété même des sujets traités au cours des semaines d'études de l'Académie Pontificale des Sciences n'est-elle pas à elle seule une preuve de cet « œcuménisme » culturel de l'Eglise, de son auverture à tout véritable et réel progrès dans le domaine des sciences, de toutes les sciences? L'Eglise est attentive à ce progrès. Elle est attentive aussi aux expressions spirituelles qui accompagnent l'effort scientifique. Ces ex­ pressions ont varié selon les temps et les lieux, et leur évolution est pour l'Eglise un objet de grand intérêt. Le monde scientifique, qui avait volontiers adopté, dans le passé, une attitude d'autonomie et de sûreté de soi-même, d'où découlait un réflexe de défiance — sinon de mépris — pour les valeurs spirituelles et reli­ gieuses, est saisi aujourd'hui, au contraire, par la conscience de la com­ plexité des problèmes du monde et de l'homme, et ressent une sorte d'insécurité et d'effroi devant l'évolution possible d'une science laissée sans contrôle à son propre dynamisme. Ainsi, la belle assurance des premiers temps a fait place chez beaucoup à une salutaire inquiétude, par laquelle l'âme du savant d'aujourd'hui s'ouvre plus facilement aux valeurs religieuses, et entrevoit, par delà les prodigieuses acquisitions de la science dans le domaine de la matière, les mystères du monde spirituel et les lueurs de la transcendance divine. Comment l'Eglise ne se réjouirait-elle pas de cette heureuse évolu­ tion? Elle est proche de vous dans vos travaux, chers Messieurs, n'en doutez pas, et toujours prête à vous offrir les lumières dont elle est 946 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale dépositaire, lorsque vos savantes recherches vous amènent au seuil des graves questions qui transcendent le domaine scientifique et de tout temps se sont posées à la conscience humaine : celles de l'origine et du destin de l'homme et du monde. Acceptez de Nous, chers Messieurs, ces quelques trop brèves considé­ rations, qui ne veulent être autre chose qu'une cordiale attestation de Notre estime pour vos personnes et vos travaux, et de l'intérêt profond avec lequel l'Eglise suit l'évolution du progrès scientifique dans le monde moderne. Nous formons les meilleurs vœux pour le plein succès de la présente session et invoquons sur vous et sur l'heureuse continua­ tion de vos savantes activités, les plus abondantes faveurs divines.

V Ad Excellentissimum Virum Sukarno, Indonesianae Reipublicae Prae­ sidem. *

We bid Your Excellency a cordial welcome, recalling with pleasure your previous visits to Our illustrious Predecessors, Pope Pius the Twelfth and Pope John the Twenty-third. Your présent visit is an opportune occasion for Us to thank Your Excellency, for the marks of benevolence and generosity you have shown to the Catholic people of Indonesia. As their spiritual leader on earth, We can assure Your Excellency that the Indonesian Catholics are highly appréciative of your favorable disposition towards them, and that they will e ver stri ve to be ideal Citizens, loyal to their country, obedient to its laws, and zealous to contri bute to its legitímate progress in every field. To Your Excellency, We wish the assistance of God in the fulfilment of your high office and difficult duties. To the beloved nation of Indo­ nesia, We pray God to grant prosperity and happiness, in peace and love with the neighbouring nations and the other people of the world. We greet the distinguished members of Your Excellency's retinue and invoke upon them choice grâces and favours f rom on high. Expressing Our gratitude to Your Excellency for this visit, We cherish the hope that it may foster ever more cordial relations between this Holy See and the Republic of Indonesia, and the attaininent of the great good ali men desire, Peace on earth.

* Die 12 mensis Octobris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 947

VI Iis qui interfuerunt Coetui septimo v. d. « Etats Généraux des Communes et des Pouvoirs locaux Européens ». *

Messieurs,

Nous sommes heureux de vous accueillir en Notre demeure et de vous saluer, vous qui participez aux Septièmes Etats Généraux des Communes et des autes Pouvoirs locaux Européens. Nous saluons tout particulièrement les hautes personnalités, auxquelles incombent déjà de lourdes responsabilités dans les divers organismes européens et dont la présence à votre congrès est un signe certain de son importance. D'ailleurs votre présence elle-même, Messieurs, en si grand nombre à ces assises, n'est-elle pas également un autre signe de la vitalité actuelle d'une Europe qui se cherche et qui sent bien que l'avenir exige son union? Une tâche considérable a été accomplie dans la voie de la constitu­ tion d'une Europe unie aussi bien au sommet qu'au niveau des collecti­ vités locales, et tous peuvent déjà constater les heureuses conséquences de ces initiatives. Que cela soit un encouragement à persévérer avec énergie et constance ! Vous savez que l'Eglise catholique s'est toujours intéressée à ce pro­ blème capital. Le pape Pie XII, de vénérée mémoire, s'est maintes fois prononcé en faveur de l'unification de l'Europe. En 1947, à l'occasion du quatorzième centenaire de Saint Benoît, puis en 1958 encore, Notre Prédécesseur avait tenu à présenter le fondateur de l'Ordre bénédictin comme le père de l'Europe, et à appeler son suffrage afin que le Seigneur « assiste aujourd'hui encore tous ceux sur qui pèsent de graves responsa­ bilités, afin qu'ils puissent à leur tour voir heureusement aboutir leurs efforts communs en vue d'unir les peuples d'Europe par les liens d'une vraie fraternité )).x Jean XXIII, vous le savez, Messieurs, nourissait les mêmes pensées. Quant à Nous, Nous avons l'intention de renouveler ce patronage, à la fin de ce mois, lors de la consécration de l'église du Monastère du Mont-Cassin, dévastée au cours de la dernière guerre mondiale. Vous verrez dans cet acte une prise de position de l'Eglise. Elle

* Die 17 mensis Octobris a. 1964. 1 L'Osservatore Romano, 29 août 1958. 948 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale le fait à sa manière, c'est-à-dire en se plaçant toujours au point de vue spirituel qui est le sien, et avec la volonté formelle de respecter le domaine temporel qui appartient aux citoyens des divers pays, aux gouvernements et aux institutions variées nées du désir de « faire l'Europe ». Cette attitude de respect ne provient nullement d'un man­ que d'intérêt pour les problèmes européens. Tout récemment encore, Nous recevions les membres du Groupe démocrate chrétien du Parle­ ment européen et Nous leur renouvelions Nos encouragements et Nos vœux pour la réalisation d'une tâche bien complexe, il est vrai, mais dont la nécessité apparaît vitale pour l'Europe de demain et aussi peut-être pour le monde. Vous savez que les voies peuvent être diverses pour atteindre cette Europe de demain. Vous connaissez tous par expérience combien l'avè­ nement d'une Europe unie soulève de problèmes délicats d'ordre politi­ que, économique, social et psychologique. Mieux que quiconque, vous êtes au fait de cette complexité et vous vous efforcez, selon les moyens que vous pensez les plus efficaces, d'en résoudre progressivement les divers aspects. Nous vous en félicitons et vous y encourageons de tout cœur. Vous êtes, pour la plupart d'entre vous, des administrateurs d'aggloméra­ tions, urbaines ou rurales, ce qui exige de vous un grand esprit de dé­ vouement au service du bien commun. Et c'est pour procurer un bien commun plus vaste, aux dimensions de l'Europe, que vous avez senti le besoin de vous grouper et de confronter vos expériences. Que Dieu vous assiste dans cette tâche, Nous le lui demandons de tout cœur, tandis que Nous invoquons sur vous, vos familles et vos patries, les plus abon­ dantes bénédictions.

Unser Willkommgruss gilt sodann den deutschsprachigen Herren, die hier anwesend sind. Es ist Uns bekannt, wie vielfältig und mutig oft die Unternehmungen sind, die Ihre Gemeindeverwaltungen zu Gunsten sowohl der eigenständigen Bevölkerung wie auch der Neu­ zugezogenen durchgeführt haben und immer noch durchführen. Wir zollen Ihnen daher gerne Unser Lob und Unsere Anerkennung und richten an Sie zugleich die inständige Bitte, nichts ungetan zu lassen, um auch die so überaus bedeutsame und dringende Wohnungsfrage für ausländische Arbeiter einer günstigen Lösung zuzuführen. Gott der Herr — dessen können Sie sicher sein — wird Ihre Arbeit segnen und Sie tausendfach belohnen. Acta Pauli Pp. VI 949

NUNTIUS SCRIPTO DATUS

Ad E.mum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archiepiscopum

Tokiensem, ob XVHI Olympia Certamina in Japoniae urbe capite cele­ branda.

At the approach of the Eighteenth Olympic Games, Our thoughts turn with esteem and affection to the numerous athlètes from thé whole world, and to the noble Japanese nation which welcomes them to its capital city, offering them, together with the bold achievements of its throbbing technical progress, the delicate fragrance of its hospitality, the suggestive splendour of its naturai beauty and, above ali, the majestic and alluring fascination of its millenial civilization. The célébration of the Olympic Games, with its climate of interna­ tional brotherhood and serene, youthful compétition, attracts the attention of ali peoples to your City, the seat of your pastoral ministry ; and it is therefore a warm consolation to Our heart that We can thus express — as if We too were présent at the grandiose inaugural mani­ festation — Our deferential and respectful greeting to the authorities of the nation, and Our paternal, sincere and fervent good wishes to the director s and ali the competing athlètes. The Church has always regarded the Olympic Games with high hopes, since she sees in them a deep and most humane significance which must be safeguarded and developed. From Pope Saint Pius X — who received Baron Pierre de Coubertin, initiator of the modem Olympics, in 1905, encouraged and approved his noble proposais, and saw the first marvellous flowering of their growing success; to Pope Pius XII — who on several occasions, not least the inauguration of the Olympic Stadium in Rome, spoke words of high appréciation for the educative function of sport, in its healthy influence on both soul and body; to Our immediate Predecessor, John XXIII, who had the joy of receiving, in the square before the Vatican Basilica, in the unforgettable golden light of a Roman evening on August 24th, 1960, the vibrant young teams of those participating in the Seventeenth Olympic Games : it has always been the Church who, by the voice of her Pontiffs, approved and blessed thèse noble compétitions, their Organizers and ail those taking part. It is the Church who, continuing on earth the fulness of Christ, the Word of the Incarnate God, has the mission of welcoming, sanctioning, and elevating everything in human nature that is beautiful, harmonious, balanced and strong — denying nothing that is human, so as to transfigure ali into the exultant certitude of Rédemption.

60 - ACTA, vol. VI, n. 15. — 30-11-1964. 950 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

The Church, as is well known, is not alien to sport ; she encourages and blesses it, when it is not a mere manifestation of physical strength, exaggerated rivalry, purely material interests, so that it may become an instrument of élévation, training minds also for the beautiful and great things of the spirit. As Pius XII stated, in a rich synthesis, sport (( strengthens the body, make it healthy, fresh and strong ; but, to accomplish this educative action, submits the body to a rigorous, often hard, discipline, to dominate it and keep it truly in servitude ; endurance for fatigue, résistance to pain, habits of continence and severe tem­ pérance — ail indispensable conditions for whoever desires victory. Sport is an efficacious antidote against softness and the easy life, it arouses the sensé of order, aids in self-examination and self-mastery, leads to contempt of danger, but without presumption or pusillanimity. Thus you see how sport surpasses mere physical robustness, and leads to moral strength and greatness y).1 Henee We are happy to express to the Eighteenth Olympic Games of Tokyo Our cordial good wishes; may tïiey give satisfaction to both athlètes and spectators, and produce competitive results of ever increas- ing value ; may they help make known and appreciated to one onother the qualifies and virtues of peoples, and unite in bonds of lasting friend- ship, far beyond the narrow limits of space and time, those who pea- cefully vie with one another for the palm of success ; so that the athlètes, realizing that they are brothers, though f rom différent races and na­ tions, may so act in their professional lives as to contribute fully to honour in behaviour, to social progress, to mutual understanding and to peace in the world, bringing into society the bright light of their convinced example, a good symbol of which is the Olympic Torch, mes­ senger of brotherhood and youth. The wishes which pour forth from Our heart for the full success of the Olympic Games are united with Our prayer to Almighty God, so that He may protect and sustain the beloved athlètes in their physical résistance and in the superior harmony of their moral energy, granting them, granting those who labour assiduously for the success of the Games, and to the Nations to which they belong, their every desire of prosperity, order, justice and peace. From the Vatican, September 3,-1964.

PAULUS PP. VI

1 To Roman athlètes, May 20, 1945; Discorsi e Radiomessaggi, VII, pp. 57-58. iSacra Congregatio de Seminariis et Studiorum Universitatibus 951

ACTA SS. CONGREGATIONUM

SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS

DECRETUM

Istitutum Spiritualitatis canonice erigitur in Pontificia Facultate Theolo­ gica SS. Teresiae a Iesu et Ioannis a Cruce in Urbe.

Divinae Revelationis fontes perpetuum certamen inter carnem et spiritum indesinenter describunt, quo hominum conscientiae in terris gravantur: «Caro enim concupiscit adversus spiritum, spiritus autem adversus carnem ; haec enim sibi invicem adversantur, ut non quae­ cumque vultis haec faciatis » (Gal. 5, 17), ita ut cum ipsis ethnicis inge- misceret Apostolus : « Non enim quod volo bonum, hoc ago ; sed quod odi malum, illud facio », qui tandem fide Christi regeneratus exela- mabat : (( Infelix ego homo ! quis me liberabit de corpore mortis huius? Gratia Dei per Iesum Christum Dominum Nostrum » (Rom, 7,15. 24-25). Ad huiusmodi animarum a peccato ad iustitiam translatar-um excelsum in Deum itinerarium explorandum illustrandumque summopere adlabo­ ravit semper Patrum Doctorumque theologica eruditio, adeo ut « Theo­ logia spiritualis » quae dicitur de christiana ascesi ac de sanctorum mysticis phaenomenis plenius penitiusque in dies disseruerit, vestigiis Evangelii D. N. I. C. Ipsiusque praeclarorum imitatorum supernae sapientiae fideliter haerens. Qua in evehenda doctrina praecipui inno­ tuerunt praeclari illi magistri qui in Ordine B. M. V. de Monte Carmelo sanctitate emicuerunt. Quapropter Pontificia Facultas Theo­ logica SS. Teresiae a Iesu et Ioannis a Cruce, quae anno MCMXXXVII in Urbe ab Apostolica Sede erecta est, assiduis hortamentis Sacrae Con­ gregationis de Seminariis et Studiorum Universitatibus ad laudatam Theologiam Spiritualem alacrius impensiusque excolendam adeo inci­ tata est, ut anno Domini MCMLVII « Institutum Spiritualitatis » in suis aedibus composuerit. Expleto autem primo septennio uberrimis fruc­ tibus locupletato, eadem Facultas Theologica, per Magnum suum Can­ cellarium Praepositum Generalem Ordinis Carmelitarum Discalceato- 952 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale rum, suppliciter postulavit ut Institutum Spiritualitatis ita Facultati insereretur ut omnes Licentiatos S. Theologiae biennio asceticarum my- sticarumque disciplinarum altioris studii ad Doctoratum S. Theologiae cum « specialisatione )) Theologiae Spiritualis promovere posset. Eadem igitur Sacra Congregatio de Seminariis et studiorum Universitatibus, potestate sibi facta a Ssmo D. N. Paulo Div. Prov. Pp. VI, optatis Prae­ positi Generalis O. C. D. obsecundans, ut in Ecclesia magistri Theolo­ giae Spiritualis efformentur asceticis mysticisque doctrinis alte imbuti, Institutum Spiritualitatis Pontificiae Facultati Theologicae SS. Tere­ siae a Iesu et Ioannis a Cruce ita inserit ut ad Doctoratum S. Theolo­ giae Licentiatos peculiari biennio « specialisationis » perducere valeat, servatis tum in generalibus Facultatis tum in peculiaribus Instituti ad hoc approbatis Statutis promulgatis normis, addita potestate confe­ rendi auditoribus qui per integrum saltem annum praelectionum cursum rite ad normam peculiarium Statutorum frequentaverint (( diploma ma­ gisterii in Theologia Spirituali » aut « diploma peritiae in Theologia Spirituali ». Ceteris omnibus servatis de iure servandis, ad praelec­ tionum celebrationem atque ad examina et scripto et ore superanda in primis quod attinet. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus S. Congregationis de Seminariis et de stu­ diorum Universitatibus, d. VIII m. Septembris, in Festo Nativitatis B. Mariae Virginis, a D. MCMLXIV.

© IOSEPHUS Card. PIZZARDO, Ep. Albanen., Praefectus L. © S. f Dinus Staffa, Archiep. tit. Caesarien. in Palaestina, a Secretis ¡Sacra Paenitentiaria Apostolica

ACTA TRIBUNALIUM

SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA

(SECTIO DE INDULGENTIIS)

DECRETUM

Novensilibus sacerdotibus facultas tribuitur impertiendi Benedictionem Papalem.

Ssmus D. N. Paulus Div. Prov. Pp. VI, preces Sibi oblatas in favo­ rem novensilium sacerdotum libenti animo excipiens, ut paternam Suam sollicitudinem erga ipsos ostenderet, benigne statuere dignatus est ut quilibet novensilis sacerdos, cum primum Missam quadam sollemnitate celebraverit, impertiri valeat, unica vice, adhibita formula quae in Ri­ tuali Romano invenitur, ac extra Urbem, Benedictionem Papalem cum adnexa plenaria Indulgentia, acquirenda a christifidelibus, qui, sacra­ mentali paenitentia expiati et sacra Communione refecti, eidem Missae sacrificio pia mente adstiterint, praefatam Benedictionem devote acce­ perint et ad Summi Pontificis mentem preces fuderint. Praesenti in perpetuum valituro, ab hac ipsa die et absque ulla Apo­ stolicarum Litterarum in forma brevi expeditione. Contrariis quibuslibet minime obstantibus.

Datum Romae, e S. Paenitentiaria Apostolica, die 5 Novembris 1964.

F. Card. CENTO, Paenitentiarius Maior L. f£ S. I. Sessolo, Regens 954 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

Citatio edictalis

ROMANA Nullitatis matrimonii (Gambuto - Cecconi)

Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Alexandrinae Cecconi, in causa de qua supra conventae, eandem citamus ad comparen­ dum coram Tribunali Primae Instantiae Vicariatus Urbis (Piazza S. Cal­ listo, 16 - Roma), aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, in diem 31 Ianuarii 1965, hora decimatertia, pro concordatione sequentis dubii :

An constet de nullitate matrimonii, in casu.

Ordinarii locorum, parochi, fideles quicumque notitiam habentes actualis commorationis praedictae dominae Alexandrinae Cecconi, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. *

Albanus Milioni, Iudex Instructor

Ex Aedibus Tribunalis Vicariatus Urbis, die 10 Octobris a. 1964.

V. Frazzano, Cancellarius

* Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Alessandrina Cecconi, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal du Vicariat de Rome (Piazza S. Callisto, 16 - Roma) le 31 janvier 1965, à 13 heures, pour concorder le doute ci-dessous rapporté :

Conste-t-il de la nullité du mariage, dans le cas?

Les Ordinaires des lieux, les prêtres, les fidèles ayant connaissance du lieu de la résidence de ladite Alessandrina Cecconi, devront, dans la mesure ^ du possible, l'avertir de la présente citation. Diarium Romanae Curiae 955

DIARIUM ROMANAE CURIAE

Lunedì, 12 ottobre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza il Dott. Stjkarno, Presi­ dente della Repubblica d'Indonesia.

SEGRETERIA DI STATO

NOMINE

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare:

16 luglio 1964. S. E. Revma Monsig. Bellotti Luigi, Arcivescovo tit. di Voncariana, Delegato Apostolico nell'Africa Centro-Occidentale. 1 settembre » S. E. Revma Monsig. Torpigliani Bruno, Arcivescovo tit. di Malliana, Nunzio Apostolico in Guatemala ed El Salvador.

Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare: Assistenti al Soglio Pontificio : 11 maggio 1964. S. E. Revma Monsig. Barneschi Attilio Costantino Ma­ ria, Vescovo di Manzini. 9 settembre » S. E. Revma Monsig. Beccaro Felice, Vescovo di San Miniato. 25 » » S. E. Revma Monsig. Blanquet du Chayla, Arcivescovo tit. di Derco.

Protonotari Apostolici ad instar participantium: 29 ottobre 1963. Monsig. Vilar Giovanni (Paraná). 12 giugno 1964. Monsig. Doherty Giuseppe Francesco (Camden). » » Monsig. Crine Michele Agostino (Camden). » » Monsig. Foley Giacomo Cornelio (Camden). » » Monsig. Doyle Bartolomeo B. (Camden). » » Monsig. Jess Alfredo Guglielmo (Camden). 16 luglio » Monsig. Severini Pasquale (Norcia). 16 settembre » Monsig. Butler Giovanni Giuseppe (Saint Louis). 956 Aeta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di confermare:

Camerieri segreti soprannumerari di Sua Santità:

21 giugno 1963. Monsig. Brambilla Franco (Como). 1 luglio » Monsig. Donohue Giacomo (Baltimore). » » » Monsig. White Porter (Baltimore). 6 » Monsig. Henny Giuseppe (Ohur). » » » Monsig. Maranta Reto (Chur). » » Monsig. Ludwa Riccardo (Ohur). » » Monsig. Ignatavicius Zenone (Kaunas). » » Monsig. Balciunas Vytautas (Panevezys). » » » Monsig. Mincevicius Vincenzo (Vilkaviskis). 11 » » Monsig. Cardoso Giuseppe Filippo (Lisboa). » Monsig. Belpaire Giovanni (Malines-Bruxelles). » » Monsig. Simon Luigi (Malines-Bruxelles). » » Monsig. Van den Bosch Bernardo (Malines-Bruxelles). » » » Monsig. Vyverman Giulio (Malines-Bruxelles). 13 » Monsig. Bianda Antonio (Lugano). » » Monsig. Bonanomi Achille (Lugano). » Monsig. Oamponovo Felice (Lugano). » » » Monsig. Gianini Emilio (Lugano). » » Monsig. Pessina Alfonso (Lugano). » Monsig. Snider Giovanni (Lugano). » » Monsig. Pizzoli Domenico (Sabina e Poggio Mirteto). » » Monsig. Storti Nicola (Sant'Angelo in Vado). 15 » » Monsig. Conley Raimondo (Des Moines). » » » Monsig. Davidsaver Alberto (Des Moines). » » Monsig. Harkin Edoardo (Des Moines). » » » Monsig. Higgins Giovanni (Des Moines). » » Monsig. Kelliher Michele (Des Moines). » » » Monsig. Marasco Paolo (Des Moines). » » Monsig. Moriarty Tommaso (Des Moines). » Monsig. Schwarte Michele (Des Moines). » » Monsig. Tennessen Milo M. (Des Moines). » » » Monsig. Zuch Frank (Des Moines). 16 » » Monsig. Cerda Fariña Zosimo (Santiago de Chile). » » Monsig. De La Fuente Oscar (Santiago de Chile). » » Monsig. García Huidobro Abele (Santiago de Chile). » Monsig. Gómez ügarte Giorgio (Santiago de Chile). » » Monsig. Larrain Errazuriz Raffaele (Santiago de Chile). » » Monsig. Lecourt Mella Edoardo (Santiago de Chile). » » » Monsig. Mardones Arenas Luigi (Santiago de Chile). » » Monsig. Silva Labbé Giuseppe Ippolito (Santiago de Chile). » » » Monsig. Troncoso Giuseppe Luigi (Santiago de Chile). 19 » » Monsig. Callo vini Carlo (Roma). » » Monsig. Conti Leopoldo (Trivento). 20 » Monsig. Maldaner Bruno (Porto Alegre). Diarium Romanae Curiae 957

26 luglio 1963. Monsig. Casey Guglielmo (Brooklyn). » » Monsig. Di Marco Giuseppe (Brooklyn). » » » Monsig. Fitzpatrick Giacomo (Brooklyn). » » » Monsig. Hickey Matteo (Brooklyn). » » Monsig. Holzheimer Giuseppe (Brooklyn). » » » Monsig. Kelly Tommaso (Brooklyn). » » Monsig. McDonald J. Emmett (Brooklyn). » » » Monsig. McLees Arcibaldo (Brooklyn). » » » Monsig. Molloy Eugenio (Brooklyn). » » Monsig. O'Brien Giovanni (Brooklyn). » )) » Monsig. Privitera Santo (Brooklyn). » )) Monsig. Rudden Giovanni (Brooklyn). » » » Monsig. Smiddy Tommaso (Brooklyn). » Monsig. Snyder Giovanni (Brooklyn). » » » Monsig. Testagrossa Roberto (Brooklyn). » » Monsig. Welsh Roberto (Brooklyn). )) Monsig. Yéager Meritt (Brooklyn). » » » Monsig. Mac Donald Colin (Manchester). » » Monsig. Olkovikas Alberto (Manchester). » )) » Monsig. Paradis Wilfrido (Manchester). )) » Monsig. Canili Daniele (San Francisco). » » Monsig. Gallagher Eugenio (San Francisco). » » » Monsig. Hur ley Francesco (San Francisco). » Monsig. Quinn Francesco (San Francisco). » » Monsig. Thompson Chester (San Francisco). » » Monsig. Walsh Donneil (San Francisco). )) Monsig. Cox Geraldo (Santa Rosa in California). )) » Monsig. Farrell Giovanni (Santa Rosa in California) 28 )) Monsig. Lef ort Giuseppe (Calgary). » )) » Monsig. O'Brien Giovanni G. (Calgary). 29 » Monsig. Fähndrich Emilio (Basel e Lugano). » Monsig. Feer Carlo (Basel e Lugano). » Monsig. Filiinger Guglielmo (Basel e Lugano). » » Monsig. Fuchs Alfonso (Basel e Lugano). » )) Monsig. Jeannerat Othmar (Basel e Lugano). » )) » Monsig. Lang Giuseppe (Basel e Lugano). » » » Monsig. Lautenschlager Antonio (Basel e Lugano). » Monsig. Mathez Giorgio (Basel e Lugano). » Monsig. Villiger Giovanni (Basel e Lugano). » Monsig. Gamache Giovanni Carlo (Hauterive). » » Monsig. Gendron Donato (Hauterive). » » Monsig. Beaudoin Luciano (Hull). » » » Monsig. Foucault Edgardo (Mcolet). » )) » Monsig. Roy Paolo (Mcolet). » )) Monsig. Rouillard Giacomo (Mcolet). » Monsig. Vallières Giovanni Marco (Mcolet). » )) Monsig. Lafleur Giuseppe (Lafayette). » » Monsig. Murie Marcello (Lafayette). » Monsig. Neyboér Bernardo (Lafayette). 958 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

29 luglio 1693. Monsig. Vincent Amos (Lafayette). » » » Monsig. Allgeier Giuseppe Lorenzo (Louisville). » » » Monsig. McKune Giovanni Guglielmo (Louisville). » » Monsig. O'Bryan Giuseppe Luigi (Louisville). » » » Monsig. Steinhäuser Alfredo Guglielmo (Louisville). » » » Monsig. Treece Raimondo Giuseppe (Louisville). » » Monsig. Wheätley Giuseppe Leone (Louisville). » » » Monsig. Cummins Giovanni (Oakland). » » » Monsig. McCracken Giovanni (Oakland). » » » Monsig. O'Neill Giacomo (Oakland). » » » Monsig. Concannon Francesco (Rockville Centre). » » » Monsig. Daly Tommaso (Rockville Centre). » » Monsig. Griffin Giacomo (Rockville Centre). » Monsig. Haíüey Riccardo (Rockville Centre). » » Monsig. Lawlor Giuseppe (Rockville Centre). » » Monsig. McCarren Edgardo (Rockville Centre). » Monsig. McGann Giovanni (Rockville Centre). » » » Monsig. McLaughlin Michele (Rockville Centre). » » Monsig. Melton Edoardo (Rockville Centre). » » » Monsig. Ryan Geraldo (Rockville Centre). » » » Monsig. Stegmann Raimondo (Rockville Centre). » » Monsig. Williams Francesco (Rockville Centre). » » » Monsig. Durst Geraldo (Columbus). » » » Monsig. Thielen Toraldo (Dubuque). » » Monsig. Fick Leonardo (Kansas City in Kansas). » )) » Monsig. Kleinschmidt Antonio (Saint Cloud). » » Monsig. Kleinz Giovanni (Santa Fe). » » Monsig. Bremer Alberto (Seattle). 30 » Monsig. Bannon Davide (Bridgeport). » » Monsig. Devine Giacomo (Bridgeport). » Monsig. Donnelly Patrizio (Bridgeport). » » Monsig. Guidone Raimondo (Bridgeport). » Monsig. McGough Giovanni (Bridgeport). » » Monsig. Toomey Giovanni (Bridgeport). » » Monsig. Zibell Edoardo (Bridgeport). » » Monsig. Gloeckner Giorgio (Corpus Christi). » » Monsig. Kinlough Guglielmo (Corpus Christi). » » Monsig. O'Doherty Geraldo (Corpus Christi). » Monsig. Dever Daniele (Honolulu). » » Monsig. Kekumano Carlo (Honolulu). » » » Monsig, Marzen Francesco (Honolulu). » » » Monsig. Nuszkowski Edoardo (Joliet). » » » Monsig. Rotondi Armando (Joliet). » )) Monsig. Tchouhadjian Giovanni Francesco (Marseille). » Monsig. Clancy Giovanni (Portland). Monsig. Tatarczuk Vincenzo (Portland). » Monsig. Faistl Francesco Gregorio (Pueblo). » Monsig. Holland Giorgio (Pueblo). » » Monsig. Maas Pietro Francesco (Pueblo). Diarium Romanae Curiae 959

30 luglio 1963. Monsig. Subotich Giorgio Luigi (Pueblo). » » » Monsig. Voss Elwood O. (Pueblo). » » » Monsig. Cymbor Giovanni (Steubenville). » » » Monsig. Kish Giovanni (Steubenville). » » » Monsig. Laca Stefano (Steubenville). » » » Monsig. Marshall Giacomo (Steubenville). » » » Monsig. Metzger Paolo (Steubenville). » » » Monsig. Pollack Giuseppe (Steubenville). » » » Monsig. Rojewski Girolamo (Steubenville). » » » Monsig. Wearsch Guglielmo (Steubenville). 31 » » Monsig. Vincent Alberto (Autun). » » » Monsig. Maitz Edoardo (Eisenstadt). » » » Monsig. Ruysschaert Giuseppe (Tournai). 3 agosto » Monsig. Costantini Giuseppe (Roma). » » » Monsig. Piantoni Giovanni (Roma). 6 » » Monsig. Rotunno Tommaso (Aversa). 10 )> » Monsig. Davis Enrico Francesco (Birmingham). » » » Monsig. Doran Vilfredo (Birmingham). » » » Monsig. Gray Giuseppe (Birmingham). » » » Monsig. Healey Giuseppe Vincenzo (Birmingham). » » » Monsig. Humphreys Giovanni (Birmingham). » » » Monsig. Montgomery Ugo Edmondo (Birmingham). » » » Monsig. Allgeier J. Mcola (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Badina Antonio (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Bapst Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Conroy Giacomo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Capczynski Ignazio (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Girardot Carlo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Lester J. Guglielmo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. MacDonald Arturo (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Moorman Giorgio (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Nadolny Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Peterson Elmer (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Reed Giovanni (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Suelzer Curt A. (Fort Wayne-South Bend). » » » Monsig. Bogovich Paolo (Gary). » » » Monsig. Charlebois Giovanni (Gary). » » » Monsig. Conway Giacomo (Gary). » » » Monsig. Doktor Giuliano (Gary). » » » Monsig. Grothouse Lorenzo (Gary). » » » Monsig. Klein Everardo (Gary). » » » Monsig. Melevage Ferdinando (Gary). » » » Monsig. Michalski Luigi (Gary). » » » Monsig. Schmid Paolo (Gary). » » » Monsig. Sweigart Guglielmo (Gary). » » » Monsig. Griese Nicola Orville (Green Bay). » » » Monsig. Head Enrico Carlo (Green Bay). » » » Monsig. Kleiber Uberto (Green Bay). » » » Monsig. Schneider Alberto (Green Bay). 960 Acta, Apostolicae Sedis— Commentarium Officiale

10 agosto 1963. Monsig. Trzebiatowski Luigi (Green Bay). » » » Monsig. Lujan Calvo Oscar (Guam). » » Monsig. Collins Raffaele (Lincoln). » » Monsig. Dewitt Max G. (Lincoln). » » Monsig. Mercier Tommaso (Lincoln). » » » Monsig. Murray Girolamo (Lincoln). )) » Monsig. Szmydt Adamo (Lincoln). )) » Monsig. Barry Dennis (Milwaukee). )) » Monsig. Beres Francesco (Milwaukee). » » » Monsig. Donovan Giovanni (Milwaukee). » Monsig. Witkowiak Stanislao (Milwaukee). » Monsig. O'Neill Arturo (Rockford). Monsig. Wahl Raimondo (Rockford). » » Monsig. Mango Vincenzo (Sant'Agata dei Goti). » Monsig. Beuel Donaldo (Scranton). » Monsig. Fonimeli Guglielmo (Scranton). » Monsig. Kennedy Michele (Scranton). » Monsig. Lowry Giacomo (Scranton). » Monsig. Quinn Giuseppe (Scranton). )) » Monsig. Sullivan Edoardo (Scranton). » » Monsig. Cahill Bernardo (Southwark). Monsig. Clark Alan (Southwark). )) » » Monsig. Clark Guglielmo Paolo (Southwark). » » Monsig. Henderson Carlo (Southwark). » Monsig. Mahony Edoardo (Southwark). » » » Monsig. Reynolds Antonio (Southwark). » Monsig. Standen Ernesto (Southwark). » Monsig. Strand Pietro (Southwark). )) Monsig. Wall Denis (Southwark). » Monsig. Barth Arturo (Wichita). » » Monsig. Smith Carlo (Wichita). )) Monsig. Taggart Paolo (Wilmington). )) Monsig. Harrington Timoteo (Worcester). )) » Monsig. Kulik Stanislao (Worcester). 12 » » Monsig. Baquedano Silvano (Monterey-Fresno). )) » » Monsig. Buckley Michele (Monterey-Fresno). » » Monsig. De Galarreta Giuseppe (Monterey-Fresno) » » » Monsig. Doherty Denis (Monterey-Fresno). » Monsig. Flood Patrizio (Monterey-Fresno). » Monsig. Forde Giovanni (Monterey-Fresno). » » Monsig. Hannon Patrizio (Monterey-Fresno). Monsig. Herdegen Antonio (Monterey-Fresno). Monsig. Lahey Maurizio (Monterey-Fresno). » Monsig. Lee Howard T. (Monterey-Fresno). Monsig; Mangan Michele (Monterey-Fresno). » Monsig. McCann Roger (Monterey-Fresno). » Monsig. McGoldrick Giuseppe (Monterey-Fresno). » » Monsig. McGovern Tommaso (Monterey-Fresno). Monsig. McHugh Martino (Monterey-Fresno). Diarium Romanae Curiae 961

12 agosto 1963. Monsig. McKenna Francesco (Monterey-Fresno). » » » Monsig. O'Brien Matteo (Monterey-Fresno). » » » Monsig. O'Reilly Patrizio (Monterey-Fresno). » » » Monsig. O'Shea Guglielmo (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Pointek Francesco (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Rechenmacher Eoberto (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Kichards Vincenzo (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Ryan Giovanni F. O. (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Ryan Giovanni J. (Monterey-Fresno). » » » Monsig. Smith Giuseppe (Monterey-Fresno). 14 » » Monsig. Bonicelli Gaetano (Bergamo). » » » Monsig. Nardini Pietro (Civita Castellana). » » » Monsig. Koncius Giuseppe (Kaunas). 24 * » . » Monsig. Núñez Secondino (Asunción). » » » Monsig. Pérez Edoardo (Asunción). 7 settembre » Monsig. Bradley Giovanni (Detroit). » » » Monsig. Burkhardt Edoardo (Detroit). » » » Monsig. Fournier Edmondo (Detroit). » » » Monsig. Horkan Vincenzo (Detroit). » » » Monsig. Howard Vincenzo (Detroit). » » » Monsig. Karey Arturo (Detroit). » » » Monsig. Malloy Carlo (Detroit). » » » Monsig. Suedkamp Villibrordo (Detroit). » » » Monsig. Dunn Francesco (Dubuque). » » » Monsig. Roach Guglielmo (Dubuque). » » » Monsig. Tarrant Daniele (Dubuque). » » » Monsig. Rando Federico (Messina). » » » Monsig. Bochnewich Michele (Saint Nicholas of Chicago). » » » Monsig. Leskiw Pietro (Saint Nicholas of Chicago). » » » Monsig. Knapp Stefano (Saint Nicholas of Chicago). 12 » » Monsig. Kerr Giorgio (Boston). » » » Monsig. Hamburger Donald (Charleston). » » » Monsig. Sterker Luigi (Charleston). » » » Monsig. Bertke Stanley (Cincinnati). » » » Monsig. Connaughton Edoardo (Cincinnati). » » » Monsig. Franer Guglielmo (Cincinnati). » » » Monsig. Gilligan Martino (Cincinnati). » » » Monsig. Kennedy Francesco (Cincinnati). » » » Monsig. Klocker Enrico (Cincinnati). » » » Monsig. Murphy Carlo (Cincinnati). » » » Monsig. Schröder Raimondo (Cincinnati). » » » Monsig. Staunton Giovanni (Cincinnati). » » » Monsig. Tensing Roberto (Cincinnati). » » .» Monsig. Unger Uberto (Cincinnati). » » » Monsig. Walter Lorenzo (Cincinnati). » » » Monsig. Whalen Earl (Cincinnati). » » » Monsig. Aiken Tommaso (Los Angeles). » » » Monsig. Clyne Giacomo (Los Angeles). » » » Monsig. Johnson Guglielmo (Los Angeles). 962 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

12 settembre 1963. Monsig. Laubacher Aroldo (Los' Angeles). » » Monsig. O'Brien Kenneth (Los Angeles). Monsig. O'Callaghan Michele (Los Angeles). » Monsig. Ward Giovanni (Los Angeles). » » Monsig. Abood Giuseppe (Saida dei Maroniti). Monsig. Ehlinger Paolo (San Antonio). » » » Monsig. Holden Michele (San Antonio). Monsig. Murray Patrizio (San Antonio). » » » Monsig. Trad Giovanni (San Antonio). 14 » Monsig. Morriccioni Vittorio (Sant'Angelo in Vado). » » Monsig. Bocconcelli Cristoforo (Urbanía). » » Monsig. Fini Alessandro (Urbania). 19 » » Monsig. Elsaesser Giovanni S. (Covington). » » » Monsig. Welp Enrico Giuseppe (Covington). * » Monsig. Dall Norberto (La Crosse). » » » Monsig. Finucan Giacomo (La Crosse). » » Monsig. Wagener Antonio (La Crosse). » » » Monsig. McCaslin Edoardo (Omaha). » Monsig. Mickells Antonio (Omaha). » » Monsig. Schmitt Francesco (Omaha). » » Monsig. Ulrich Romano (Omaha). » Monsig. Bonneric Maurizio (Tärbes et Lourdes). » » » Monsig. Rosenweig Walter (Tücson). 28 » Monsig. Sacchi Angelo (Cremona). 14 novembre Monsig. Freitas Vincenzo (Cajazeiras). » » » Monsig. Barile Alessandro (Terlizzi). 22 » Monsig. Gasbarrone Guido (Terracina, Priverno e Sezze). » » Monsig. Natalini Vincenzo (Terracina, Priverno e Sezze). » » Monsig. Pernarella Mario (Terracina, Priverno e Sezze). 27 » Monsig. Deragowski Eugenio (Springfield-Cape Girar- deau). 28 » » Monsig. Mattathil Ciriaco (Kottayam). » » Monsig. Nedumchira Giacomo (Kottayam). » » » Monsig. Theccanat Matteo (Kottayam). 6 dicembre Monsig. Moráis Costa Giuseppe (Lamego). 10 » » Monsig. Affini Luigi (Cremona). » » Monsig. Bosio Angelo (Cremona). » » Monsig. Galimberti Mario (Cremona). » » Monsig. Lana Guido (Cremona). » » Monsig. Macchi Ettore (Cremona). » » Monsig. Tadini Giovanni Battista (Cremona). 23 » Monsig. Erdle Alberto (Augsburg). » » Monsig. Kirchner Paolo (Ausgsburg). » » Monsig. Gibboni Alberto (Campagna). » » Monsig. Grillo Dino (Fabriano). » » » Monsig. Guerci Pietro (Fabriano). » » Monsig. Mei Dario (Fabriano). » » » Monsig. Migliarini Giuseppe (Fabriano). » Monsig. Ragni Pietro (Fabriano). Diarium Romanae Curiae 963

23 dicembre 1963. Monsig. Martel Paolo (Grenoble). » » » Monsig. Martin Giuseppe (Grenoble). » » » Monsig. Sojat Giuseppe (Modrus). » » » Monsig. Kucan Liubomiro (Rijeka). » » » Monsig. Perkan Danilo (Rijeka). » » » Monsig. Kraljic Vladimiro (Senj). » » » Monsig. Usmiani Vladimiro (Senj). » » » Monsig. Landoll Gilberto Giuseppe (Salina). » » » Monsig. Lemoine Vincenzo Paolo (Salina). » » » Monsig. Wasinger Alfredo Girolamo (Salina). » » » Monsig. Weber Giovanni Giorgio (Salina). » » » Monsig. Alvares Botero Samuele (Sonsón). » » » Monsig. Aristizabal Zuluaga Michele (Sonsón). » » » Monsig. Borie Nicola (Zagreb). » » » Monsig. Borosak Giuseppe (Zagreb). » » » Monsig. Gaspert Giovanni (Zagreb). » » » Monsig. Grundler Francesco (Zagreb). » » » Monsig. Komericki Vincenzo (Zagreb). 3 gennaio 1961. Monsig. Bandera Giuseppe (Krk). » » » Monsig. Bolonic Mihovil (Krk). » » » Monsig. Haljic Mario (Krk). » » » Monsig. Toljanic Antonio (Krk). » » » Monsig. Zie Giovanni (Krk). » » » Monsig. Forte Carmelo (Policästro). 7 » • » Monsig. Cataldo Giuseppe (Grosseto). » » » Monsig. Pompili Amleto (Grosseto). » » » Monsig. Saroli Vincenzo (Grosseto). » » » Monsig. Tacconi Adelmo (Grosseto). » » » Monsig. Cardoso de Carvalho Emanuele (Lamego). » » » Monsig. Souris Marcello (P^ris). » » » Monsig. Adamiak Leone (Philadelphia degli Ucraini). « » » Monsig. Batza Giuseppe (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Chehansky Stefano (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Gresko Demetrio (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Poloway Michele (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Pospishil Vittorio (Philadelphia degli Ucraini). » » » Monsig. Spatuzza Domenico (S. Angelo dei Lombardi). » » » Monsig. Coce Francesco (Split i Makarska). » » » Monsig. Bucan Antonio (Split i Makarska). » » » Monsig. Luger Ercolano (Split i Makarska). » » » Monsig. Melki Giuseppe (Split i Makarska). » » » Monsig. Mikié Giovanni (Split i Makarska). 8 » » Monsig. Barreca Filippo (Oppido Mamertina). » » » Monsig. Formica Rosario (Oppido Mamertina). 15 » » Monsig. Torregrossa Saiz Antonio (Albacete). 25 » » Monsig. Capula Salvatore (Ampurias e Tempio). » » » Monsig. Cimino Francesco (Ampurias e Tempio). » » » Monsig. Vico Salvatore (Ampurias e Tempio). » » » Monsig. Hendry Regina! do (Argyll and The Isles). 964 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

30 gennaio 1964. Monsig. Adamini Eligio (Ivrea). » » Monsig. Barra Tommaso (Ivrea). » » Monsig. Bongera Alessandro (Ivrea). » » » Monsig. Depaoli Lorenzo (Ivrea). » » » Monsig. Meaglia Cesare (Ivrea). Monsig. Testore Giuseppe (Ivrea). » » Monsig. Vesco Mario (Ivrea). 1 febbraio Monsig. Daniel Alfonso (Jujuy). » » » Monsig. Mallagray Germano (Jujuy). Monsig. Villoldo Sisto (Jujuy). 4 » Monsig. Ferreira da Cunha Gioacchino (Coimbra). » » » Monsig. López de Oñate Vincenzo (Tacna). 5 » » Monsig. Glesaz Lorenzo Stefano (Aosta). 20 » » Monsig. Benedetti Giovanni (Foligno). » » » Monsig. Botti Veglia Giuseppe (Foligno). » Monsig. Buono Ernesto (Foligno). » » Monsig. Conti Francesco (Foligno). » » Monsig. Ferri Gino (Foligno). » Monsig. Forte Beniamino (Foligno). » » Monsig. Lanna Angelo (Foligno). » » » Monsig. Maffei Tullio (Foligno). » » Monsig. Mattinati Decio (Foligno). » » » Monsig. Ottaviani Ottavio (Foligno). Monsig. Spuntarelli Guglielmo (Foligno). » » Monsig. Del Giorno Filippo Vittorio (Istanbul). 26 » Monsig. Esquibel Saverio (Tuy-Vigo). Monsig. De Marco Virginio (Vallo della Lucania). Monsig. Mcoletti Pietro (Vallo della Lucania). 6 marzo Monsig. Bondì Dalli Edoardo (Gozo). » » » Monsig. Tabone Salvatore (Gozo). 7 Monsig. Cardona Bernardo (Medellín). Monsig. Duque Francesco (Medellín). » Monsig. Wiedemann Vittorio (Medellín). 11 » » Monsig. Erbrick Giuseppe (Dallas-Förth Worth). » Monsig. Forliti Roberto (Dallas-Förth Worth). » » Monsig. Hartnett Donaldo (Dallas-Förth Worth). Monsig. McCoey Guglielmo (Dallas-Förth Worth). Monsig. McTamney Clair (Dallas-Förth Worth). » » Monsig. Mulholland Carlo (Dallas-Förth Worth). » » Monsig. Smyth Guglielmo (Dallas-Förth Worth). » Monsig. Szapka Edoardo (Dallas-Förth Worth). Monsig. Tschoepe Tommaso (Dallas-Förth Worth). » » Monsig. Weinzapfel Tommaso (Dallas-Förth Worth). An. et vol. LVI 29 Decembris 1964 (Ser. IH, v. VT) - N. 16

ACTA APOSTOLICAE SEDIS

COMMENTARIUM OFFICIALE

Directio: Palazzo Apostolico — Città del Vaticano — Administratio: Libreria Editrice Vaticana

ACTA PAULI PP. VI

LITTERAE APOSTOLICAE

I Sanctus Benedictus Abbas principalis totius Europae Patronus eligitur

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Pacis nuntius, unitatis effector, civilis cultus magister, maxime vero religionis christianae praeco et monasticae vitae in occidente auctor meritissimo Sanctus Benedictus Abbas praedicatur. Is, cum aliae Europae regiones, quo tempore Roma­ norum imperium vetustate corruptum dilabebatur, in tenebras videban­ tur incidere, aliae adhuc politioris humanitatis et spiritualium bonorum erant expertes, arduo molimine virtutis constantissimae suae effecit, ut nova veluti aurora eidem terrae continenti affulgeret. Cruce enim, libro, aratro, praecipue ipse per se et per filios suos gentibus, quae a Mari Mediterraneo usque ad Scandinaviam, ab Hibernia usque ad Polo­ norum loca patentia incolunt, christianum attulit cultum civilem (cfr. A. A. S., 1947, p. 453). Cruce, id est lege Iesu Christi, privatae et publi­ cae vitae instituta firmavit et auxit. Iuvat quoque memorare <( opere Dei », seu certa assiduaque precandi ratione, eum docuisse cultum di­ vinum in humana consortione summi esse momenti. Sic igitur spiritua­ lem illam unitatem Europae coagmentavit, qua quidem nationes, ser­ mone, genere, ingenio diversae, unum populum Dei se esse sentiebant. Quae unitas, fideliter annitentibus monachis, disciplinae tanti parentis alumnis, peculiaris nota facta est mediae, quam vocant, aetatis. Illam,

61 - ACTA, vol. VI, n. 16. — 29-12-1964. 966 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

quae, ut ait Sanctus Augustinus, «omnis pulchritudinis forma» est (cfr. Ep. 18, 2; P.L. 33, 85), lugenda rerum vicissitudine discissam, quot­ quot sunt bona praediti voluntate, restituere temporibus nostris conan­ tur. Libro, seu ingenii cultu, idem venerabilis patriarcha, a quo tot monasteria nomen vigoremque traxerunt, vetera litterarum monumenta, cum liberales disciplinae artesque obruebantur caligine, diligenti cura servavit et ad posteros transmisit, atque doctrinas studiose excoluit. Aratro demum, seu re rustica, aliisque subsidiis loca vasta et hórrida in agros frugum feraces et hortos amoenos mutavit; et precationibus fabrilia iungens, secundum verba illa (( ora et labora », humano operi excellentiam addidit. Haud immerito ergo Pius Pp. XII Sanctum Be­ nedictum « Europae patrem » appellavit (cfr. A. A. loc. mem.) ; cuius quidem terrae continentis populis ille amorem et studium recti ordinis inspiravit, in quo socialis vita eorum inniteretur. Hic Decessor Noster deinde exoptavit, ut tam incliti viri deprecatione Deus inceptis faveret eorum, qui gentes easdem verae fraternitatis vinculis copulare nituntur. Idem ut feliciter eveniret, etiam Ioannes Pp. XXIII amanti, qua enitebat, sollicitudine, ex animo concupivit. Atque Nos ipsi consilia huiusmodi, eo pertinentia, ut unitas inter Europae nationes foveatur, valde pro­ bamus. Qua de causa libenter concëssimus precibus, quibus plurimi ex variis Europae partibus Patres Purpurati, Archiepiscopi, Episcopi, Supremi Moderatores Ordinum et Congregationum religiosarum alii­ que insignes ex laicorum ordine viri Nos rogaverunt, ut Sanctum Be­ nedictum Europae renuntiaremus Patronum. Cuius caelestis tutelae palam declarandae praeclara opportunitas Nobis praebetur, cum Mon­ tis Casini templum, anno MCMXLIV, bello per orbem terrarum saeviente, eversum, sed invicta pietate deinde reiectum, Deo in honorem Beatae Mariae Virginis et Sancti Benedicti hodie rursus consecramus. Quod quidem libenter peragimus, nonnullos Decessores Nostros in hoc imi­ tati, qui eam religionis et vitae monasticae sedem, ob eiusdem Sancti Benedicti sepulchrum celeberrimam, per saeculorum decursum ipsi dedicarunt. Hic igitur praestantissimus Cáeles vota Nostra secundet, et ut olim lumine christiano tenebras dispulit pacisque bona impertiit, ita nunc Europae rebus praesit easque propitiatione sua maioribus in dies provehat incrementis. Itaque, ex Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Aposto­ licae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in mo­ dum Sanctum Benedictum Abbatem totius Europae principalem apud Deum Caelestem Patronum constituimus ac declaramus, omnibus ad- Acta Pauli Pp. VI 967 iectis honoribus ac privilegiis liturgicis, quae praecipuis locorum Patro­ nis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri,, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter atten­ tari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXIV mensis Octobris, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

II

Venerabilis Dei Famulus Aloisius Guanella, sacerdos, Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae fundator, Beatus renuntiatur. PAULUS PP. VI Ad perpetuam rei memoriam. — Caritatis praeconium quasi suavis­ simum melos nullo non tempore in Ecclesia resonat, quae in terrena hac peregrinatione munus persequitur divini sui Auctoris, qui (( misertus super turbam, pertransiit benefaciendo » (cfr. Marc. 8, 2; Act. 10, 38). Magnificentius autem caritas commendari videtur recentiore aetate, qua ob subortas quaestiones gravissimas, quae in re sociali vertuntur, immensum adaucta sunt officia et multiplicata opera eo pertinentia, ut indigentibus et afflictis in Christi nomine afferretur levamen. Inter sanctae vero Ecclesiae catholicae alumnos, qui ex hac parte temporibus, quae diximus, meritam laudem sibi pepererunt, eminet Aloisius Gua­ nella, sacerdos, Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a Sancta Maria Providentiae conditor ac legifer pater, quem hodie Bea­ torum numero sollemni ritu accensemus. Quod laetantes peragimus, cum sic novum veluti sidus in Ecclesia refulgeat, atque gaudemus, quod tanti honores praestantissimo ei viro decernuntur, dum ex toto terrarum orbe Venerabiles Fratres in Episcopatu Romae adsunt ad celebrandum Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum, quod humanam fami­ liam caritatis nuntio ac pastorali sollicitudine attingere nititur. Is ergo, 968 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale quem hodie singularem in modum colimus, natus est die undevicesima mensis Decembris anno millesimo octingentesimo quadragesimo secundo in remoto vico Fraciscio, qui pars est pagi montani Campodolcino, ubi sinuosis nexibus via fert ad iugum montis Spelucae, Italiam cum Helve­ tia pervio itinere coniungens. Nonus filius Laurentii Guanella et Mariae Bianchi, qui tenui agrorum cultura vitae rationibus consulebant quo­ rumque vere christianum connubium tredecim natorum corona orna- batur, infantulus postero die sacro baptismate est ablutus. In paterna igitur domo quasi in virtutum palaestra et in loci illius amoenitate, divinae pulchritudinis velut imagine, adolevit. Cum esset puer septem annorum, Confirmationis Sacramento ad vitae certamen ineundum est compositus ac post annum dape Eucharistica primum refectus : tunc animus eius ita est incensus, ut, caelesti gratia praeventus, Iesu et Mariae se totum devovent. Qui oves parentum in pratis et saltibus alpinis pascebat, a Deo vocari se sensit ad oves Christi amanti cura sacerdotum sublevandas atque fovendas. Itaque, caris parentibus et viculo suo venusto relictis, Comi, in Collegio Gallio, ductu Cleri­ corum Regularium a Somascha, anno millesimo octingentesimo quin­ quagesimo quarto studia ita coepit exercere, ut non solum in doctrina sed etiam in virtute magnos progressus efficeret. Humanitatis igitur disciplinis absolutis, in Seminario Sancti Abundii prius, in dioecesana sede theologiae discendae postea, exemplo sodalibus praelucens, ad sacerdotium se comparavit. E providentis Dei consilio Sanctum Ioan­ nem Bosco et (( parvam domum » Sancti Iosephi Cottolengo, qui aposto­ lica sollertia e caritate erant maxime insignes, tum cognovit; quorum instituta, ut ipse testatus est, admirabatur animoque studebat compre­ hendere. In rerum perturbatione, qua dioecesis Comensis ac tota Italia ad septemtriones vergens iis temporibus confiictabantur, Aloisius intre­ pide, alacriter, constanter ad altare Dei processit; die demum vicesima sexta mensis Maii anno millesimo octingentesimo sexagesimo sexto metam, quam ardenter concupiverat, attigit : sacerdotis munus ac digni­ tatem ea mente suscepit, ut Christo et Ecclesiae, non sibi serviret. In pago Prosto, quo a sacra auctoritate fuerat missus, ut archipresbytero aetate gravi esset a sacris adiutor, statim spirituales divitias, quibus amuebat, profundere coepit : scilicet iuventuti amice consuluit, aegro­ tos invisit, aerumnosos sublevavit, puerulos qua magister rudimenta docuit litterarum, quarum ignorantia populus tum laborabat. Post annum vero transactum, cum pagi Savogno pastor spiritualis esset renuntiatus, sacerdotale munus, se devovendi studio ac pietatis ardore Acta Pauli Pp, VI 969 confirmatum, ita gessit, ut civium animos sibi conciliaret et religioso ac temporali respectu iis se praeberet benef actorem eximium. Ut nefastas doctrinas, quae tum disseminabantur, a populo propulsaret, scripta edidit, propter quae religionis osoribus fuit invidiae ; qua numquam se postmodum liberavit, ita ut parochus, non assentiente civili potestate, nominari nequiret. Natus autem ad fratres infirmos, debiles, derelictos iuvandos, Aloisius Episcopi permissu Augustam Taurinorum se recepit, ut Sancto Ioanne Bosco magistro caritatis uteretur; impulit etiam voluntas efficiendi, ut Comi institutum conderetur, quod secundum cla­ rissimi illius viri disciplinam fieret egentium domicilium. Votis reli­ giosis nuncupatis, cum eodem Sancto Ioanne Bosco triennium utiliter est conversatus, nihil omittens, quominus domus illa Comensis consti­ tueretur; quae res, Deo disponente, tunc non successit. Tribus autem annis elapsis, Famulus Dei, Episcopo suo oboediens, a praeceptore illo aegerrime se divellit atque in dioecesim suam revertit. Ibi pluribus in locis plebem Dei spiritualibus provexit incrementis et officia, quibus doctrina catholica scriptis propagaretur, iuventus ad rectum et hone­ stum institueretur, Sacramentorum usus increbresceret, geminavit. Tan­ dem sub finem anni millesimi octingentesimi octogesimi primi in paroe­ cia pagi Piattello Lario nuncupati, instituti, quod diu expetierat, initium fecit. Piam enim sodalitatem, a Carolo Coppini, loci pastore, inchoatam, cuius sociae, Filiae Mariae Immaculatae sub patrocinio Sanctae Ursulae et Sanctae Angelae Mericiae appellatae, puellis orphanis aliisque dolore vexatis operam dabant, regendam suscepit. Quae sodalitas, eo .annitente atque sororibus Marcellina et Clara Bosatta adiuvantibus, in religio­ sam Congregationem Filiarum a Sancta Maria Providentiae excrevit. Eidem hospitium illo in pago credidit, ubi christiana caritas foret omni­ bus mater. Pluribus deinde difficultatibus evictis, alterum hospitium idque amplius Comi aperuit pupillis, senibus, surdis, mutis, caecis, stolidis, iis videlicet, quos humana societas solet reicere. Quot angu­ stias, quot aerumnas Famulus Dei in ea (( Domo Divinae Providentiae » excitanda sit perpessus, vix dici potest. Constitutiones quoque sapienter conscripsit, quas sorores ad adipiscendam sanctitatem et ad caritatis opera exsequenda servarent. Ut institutum suum, in dies vigesçens, et infirmis sexus virilis aptius prospiceret, Aloisius Congregationem Ser­ vorum a Caritate condidit et statutis firmavit, efilorescentis vitae reli­ giosae auctor exsistens quo tempore leges civiles Ordinibus adversa- bantur ; atque ipse inter hos filios suos in ecclesia, quam honori Sacra- tissimi Cordis Iesu Comi exstruxerat, serius votorum sponsione Deo se 970 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

obligavit. (( Opus Aloisii Guanella » finibus dioecesis Comensis non

amplius potuit contineri atque adeo plura in loca est propagatum. Chrir stiano enim ausu, non Immanis praesidiis, sed uni Divinae Providentiae fidens, nie sacerdos pauper, caelesti munere dives, eos, ubicumque pote­ rat, conquisivit, qui maximis miseriis affligerentur, et domos sät multas constituit, quae caritatis quam amplissima receptacula forent. Qui Christi in terris Vicario obsequentissime adhaerebat, Famulus Dei, Romae tironibus agricolis et mulieribus dementia affectis huiusmodi praebuit domicilia ; sed, hortante Sancto Pio PP. X, Decessore Nostro, a quo valde diligebatur, arduum etiam opus est molitus, quod incolis frequentissimae regionis Triumphans, uti appellant, prodesset : scilicet templum Sancti Ioseph, quem potissimum excolebat, ibi excitavit in eoque piam sodalitatem a Transitu Sancti Ioseph pro animam agentibus instituit, qua totum orbem terrarum ad hos iuvandos vocavit et in quam ipse ille Summus Pontifex primo loco voluit ascribi. Ut fidem catholi­ cam inter eos tueretur, qui ex Italia quaestus causa in Helvetiae fini- timam regionem commigrabant, nonnullas ecclesias ibi aedificavit, sa­ cerdotes suae Congregationis eligens, qui curam huiusmodi (( stationum catholicarum» agerent. Indefatigatum hunc apostolum caritatis Servus Dei Andreas Cardinalis Ferrari, prius Guastallensis et Comensis Epi­ scopus, deinde Archiepiscopus Mediolanensis, Sancti Caroli Borromaei sectator et aemulus, praecipua benevolentia est prosecutus; cum eo domesticus usus fuit, ut de quibusdam mentionem faciamus, Ioanni Baptistae Scalabrini, Piacentino Episcopo, Iosepho Toniolo, Mario Chiri, Vico Necchi, Augustino Gemelli, cum esset Ecclesiae doctrinae so­ cialis promotor industrius. Tot autem opera salutaria, tot praeclare facta e pietate, qua Famulus Dei inflammabatur, originem duxisse recte licet asseverari. « Preces fundere et pati » : haec verba continenter proferebat, haec in vitae usum ipse convertebat docebatque convertere filios suos ac filias in Christo. A peccato plane abhorrens, quod etiam a domibus suis longe abesse iubebat, singulari studio in Sanctissimum Eucharistiae Sacramentum ferebatur; qui cultus ut in suis vigeret institutis, ei curae non modicae fuit. Vir sui immemor, simplex, Candidus, Domino et fratribus « in laetitia servire » (cfr. Ps. 99, 2) consueverat, sed simul voluntariis asperisque cruciatibus paenitentiae causa se exercebat. Quodsi has virtutes praedicamus, maxime tamen admiramur eius cari­ tatem, cuius aestum nulla poterat exstinguere calamitas, nullum fasti­ dium comprimere, nulla extenuare iniuria. Hic ignis divinus, quo pectus eius flagrabat, mire exsplenduit, cum, senio et adversa valetu- Acta Pauli Pp. VI 971 dine laborans, in Marsicam regionem, terrae motu quassatam, accurrit, ut ingenti calamitate pressis opitularetur. In Foederatas quoque Civi­ tates Americae Septemtrionalis se contulit, ut Italis, qui eo demigra- rant, solacia et adiumenta praeberet eaque de causa instituti sui sedes ibi collocaret. Cum igitur ei datum esset colligere messem uberrimam, siquidem, ut ait Sanctus Laurentius Iustiniani, « ubi est caritas ibi et bonorum operum fecunditas » (De triumphali Christi agone, 14), egre­ gius hic Servus caritatis, paralysi correptus, die vicesima quarta mensis Octobris anno millesimo nongentesimo quinto decimo Comi piissime obiit, praemium accepturus, quod iis promissum est, qui Christo in fra­ tribus inopi et doloribus discruciato servierunt. Funere in cathedrali ecclesia Comensi ab Andrea Cardinali Ferrari, quem supra diximus, magna astante fidelium multitudine, honestissime celebrato, idem lectis­ simo Praesul tanto parente orbatos filios et filias est solatiis dicens eos habere protectorem in caelo et (( sanctum » conditorem. Percrebrescente autem hac sanctimoniae fama, quam Deus etiam miraculis visus est com­ probare, Causa de Beatorum Caelitum honoribus Famulo Dei decernendis est acta; atque post ordinarios, quos appellant, processus, Commissio introductionis Causae a Pio PP. XII, Decessore Nostro, die quinta decima mensis Martii anno millesimo nongentesimo undequadragesimo obsi- gnata. Apostolicis deinde inquisitionibus absolutis, de virtutibus theo­ logalibus et cardinalibus Famuli Dei Aloisii Guanella est disceptatum; quas, omnibus perspectis et expensis, ab eodem heroum iii modum cultas esse Ioannes PP. XXIII, item Decessor Noster, lato Decreto die sexta mensis Aprilis anno millesimo nongentesimo sexagesimo secundo, edixit. Exercita deinde quaestione de miraculis, quae Famuli Dei nomine invo­ cato a Deo ferebantur patrata, omnique re in suetis comitiis diligenter exquisita, Nos die quinta decima mensis Iulii hoc anno millesimo non­ gentesimo sexagesimo quarto de duobus prenuntiavimus constare. Unum igitur superfuit excutiendum, num Famulus Dei inter Beatos Caelites tuto foret recensendus. Quod quidem factum est. Purpurati enim Patres sacris Ritibus tuendis praepositi, Praelati Officiales Patresque Consul­ tores id fieri posse cunctis sententiis affirmarunt. Quorum exceptis suf­ fragiis Deoque enixis adhibitis precibus, Nos die prima mensis Septem­ bris anno millesimo nongentesimo sexagesimo quarto ad Venerabilis Famuli Dei Aloisii Guanella sollemnem Beatificationem tuto procedi posse ediximus. Quae cum ita sint, Nos, vota Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a Sancta Maria Providentiae atque catholici populi explentes, harum Litterarum vi et auctoritate Nostra Apostolica, f acuì- 972 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale tatem facimus, ut Venerabilis Famulus Dei Aloisius Guanella, sacer­ dos, Beati nomine in posterum appelletur, eiusque corpus et lipsana seu reliquiae, non tamen in sollemnibus supplicationibus deferendae, pu­ blicae Christifidelium venerationi proponantur, atque etiam ut eiusdem Beati imagines radiis decorentur. Praeterea eadem auctoritate Nostra concedimus, ut de eo quotannis recitetur Officium de Communi Confes­ sorum non Pontificum cum lectionibus propriis per Nos approbatis et Missa de eodem Communi cum orationibus propriis item probatis cele­ bretur iuxta Missalis et Breviarii Romani rubricas. Huiusmodi vero Officii recitationem Missaeque celebrationem fieri dumtaxat largimur in dioecesi Comensi, cuius intra fines Beatus ipse ortus est diemque obiit supremum ; itemque in templis et sacellis ubique terrarum sitis, quibus utraque Congregatio a Beato eodem instituta utitur, ab omnibus Chri­ stifidelibus, qui horas canonicas recitare teneantur, et, quod ad Missas attinet, ab omnibus sacerdotibus, ad templa seu sacella, in quibus eius­ dem Beati festum agatur, convenientibus. Largimur denique, ut sol­ lemnia Beatificationis Venerabilis Aloisii Guanella, servatis servandis, praedictis in templis seu sacellis celebrentur, diebus legitima auctoritate statuendis, intra annum, postquam sollemnia eadem in Sacrosancta Patriarchali Basilica Vaticana fuerint peracta. Non obstantibus Consti­ tutionibus et Ordinationibus Apostolicis nec non Decretis de non cultu editis ceterisque quibusvis contrariis. Volumus autem, ut harum Litte­ rarum exemplis, etiam impressis, dummodo manu Secretarii Sacrae Rituum Congregationis subscripta sint atque eiusdem Congregationis sigillo munita, etiam in iudicialibus disceptationibus, eadem prorsus fides adhibeatur, quae Nostrae voluntatis significationi, hisce ostensis Litteris, haberetur. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die xxv mensis Octobris, dominica xxin post Pentecosten, in festo D. N. Iesu Christi Regis, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

& HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. VI 973

III Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Sancti Godehardi in urbe Hildesia conferuntur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Hildesiae decus merito habetur templum paroeciale Sancto Godehardo, eius sedis Episcopo, dicatum, quod antiquitate, magnificentia, religione plurimum commendatur. Quae ecclesia, anno MCXXXITI exstrui coepta una cum continenti coenobio monachorum ex Ordine Sancti Benedicti, propter molis amplitudinem, structurae singularem venustatem, praeclara ornamenta artis peritorum animos ad se convertit. Sed pietatis etiam est domicilium egregium, siquidem ibi post dissolutum monasterium vita paroecialis viget et sacris ritibus agendis sedula cura adhibetur; id etiam memorandum, deleto bellica calamitate templo cathedrali Hildesheiensi, hanc Sancti Gode­ hardi ecclesiam quindecim annos principem religionis sedem eius dioe­ cesis fuisse. Quibus rebus permotus, Venerabilis Frater Henricus Maria Janssen, Hildesheiensis Episcopus, Nos rogavit, ut eiusdem ecclesiae honorem, Basilicae Minoris nomine ac iure tributo, benigne augeremus. Quibus precibus libenti animo obsecundantes, Nos, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpe­ tuumque in modum paroecialem ecclesiam, Deo in honorem Sancti Go­ dehardi Hildesiae consecratam, ad dignitatem Basilicae Minoris evehi­ mus, omnibus adiectis iuribus ac privilegiis, quae templis eodem nomi­ ne insignibus rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decernentes praesentes Litteras firmas, va­ lidas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spec­ tare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari; sicque rite iudicandum esse ac definiendum; irritumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die VII mensis Decembris, anno MCMLXIII, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis 974 = Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

IV

S. Matthaeus Apostolus et Evangelista principalis Patronus Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, qui vulgo « Guarda Fiscal » appellantur, eligitur.

PAULUS PP. VI

Ad perpetuam rei memoriam. — Pastoralem curam et sollicitudinem eo, quemadmodum par est, intendimus, ut fideles in vitae actione ad pieta­ tis rationes conformentur, maxime quod hac aetate non pauci homines a christianis desciscunt institutis et omnia fere ad materiam ac terrenam referunt utilitatem. Ex probato vero Ecclesiae usu patrocinium Caelitum constituitur populis vel peculiaribus ordinibus, ut fulgida Sanctorum exempla intueantur -et imitentur illorumque valido ob tegantur praesidio. Cum igitur Dilectus Filius Noster Emmanuel Sanctae Romanae Eccle­ siae Presbyter Cardinalis Gonçalves Cerejeira, Lisbonensis Patriarcha, Nos rogasset, ut Lusitanos Milites rei aerariae tuendae addictos in Sancti Matthaei supernam trader^emus tutelam, Nos preces eiusmodi libenti admisimus animo, fore confisi, ut hi in eum, qui, in simili arte versatus, (( secutus est » Iesum (Matth. 9, 9), mentes studiose converterent. Quapropter, e Sacrae Rituum Congregationis consulto, certa scientia ac matura deliberatione Nostra deque Apostolicae potestatis plenitudine, harum Litterarum vi perpetuumque in modum Sanctum Matthaeum Apostolum et Evangelistam Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, quibus vulgare nomen (( Guarda Fiscal » est, praecipuum apud Deum caelestem Patronum eligimus ac declaramus, omnibus adiectis hono­ ribus ac privilegiis liturgicis, quae coetuum Patronis rite competunt. Contrariis quibusvis non obstantibus. Haec edicimus, statuimus, decer­ nentes praesentes Litteras firmas, validas atque efficaces iugiter exstare ac permanere ; suosque plenos atque integros effectus sortiri et obtinere ; illisque, ad quos spectant seu spectare poterunt, nunc et in posterum plenissime suffragari ; sicque rite iudicandum esse ac definiendum ; irri­ tumque ex nunc et inane fieri, si quidquam secus, super his, a quovis, auctoritate qualibet, scienter sive ignoranter attentari contigerit. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub anulo Piscatoris, die XXV mensis Martii, anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri primo.

© HAMLETUS I. Card. CICOGNANI a publicis Ecclesiae negotiis Acta Pauli Pp. YI 975

EPISTULAE

I E.mo P. D. Gregorio Petro S. R. E. Cardinali Agagianian, Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando Praefecto, quem Legatum a Latere mittit ad Eucharisticum Bombayensem ex omnibus gentibus Conventum.

PAULUS PP. VI

Dilecte Fili Noster, salutem et Apostolicam Benedictionem. — Bom- bayae in urbe amplissima, quae est veluti porta Indiae, regionis illius latissimae, populo perfrequentis, civili cultu ab antiqua aetate nobilis, et post adeptam suis legibus vivendi potestatem ad novos progressus alacriter nitentis, proxime xxxvin ex omnibus Nationibus Conventus Eucharisticus, ut notum est, agetur. Cui, ut nuper in Petriano Templo annuntiavimus, Nos ipsi, auspice Deo perbrevi tempore intererimus eo consilio, ut augustum altaris Sacramentum in terra illa Indica sol- lemnissimo ritu propositum adoremus et hominibus ibi congregatis circa Principem pacis sub eucharisticis velaminibus dëlitescentem bonum nuntium afferamus eosque in fide sancta confirmemus. Ut autem tanti momenti celebritates tunc etiam, cum aberimus, per Purpuratum Patrem, qui Nostram gerat personam, quodammodo parti- cipemus, hisce Litteris Te, Dilecte Fili Noster, ad huiusmodi munus obeundum asciscimus, id mandantes, ut qua Legatus Noster a Latere sollemnibus piisque coetibus praesideas. Cum enim notae sint excelsae mentis animique Tui dotes, non dubitamus, quin legationis officio ita sis functurus, ut gloria Dei propagetur et Ecclesiae utilitates obveniant nec paucae nec leves. Grave quidem argumentum Conventui est pertractandum, quod nempe in consideranda Eucharistia vertitur, quatenus hominem reddit novum, ea quidem « novitate vitae )) (Rom. 6, 4), quae e gratia profluit divina : huius autem fons uberrimus est hoc ineffabile donum caeleste, in quo non solum gratia, sed ipse gratiae auctor accipitur. « Novitate spiritus » (Rom. 7, 6) mundus his temporibus maxime opus habet, quibus homines materia veluti submergi videntur : ea novi­ tas ex Indica illa ora, quasi ex scaturigine, novo impetu prosiliat et per universum orbem terrarum pervadat ! Doctrina autem de Sanctissima Eucharistia, e Sacris Bibliis et e Traditione hausta atque ab Ecclesia magisterio infallibili proposita ac defensa, tam locuples est atque tam luculenter et copiose explicata, ut 976 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale inaestimabilis thesaurus merito sit habenda et quasi sacra hereditas inviolabiliter servanda. In hanc profecto doctrinam qui mentem intendit, ad altitudinem divini consilii circa genus humanum et ad infinitae cari­ tatis plenitudinem admirandam vehementer incitatur. Est enim Eucharistia verum et perfectum sacrificium, videlicet non solum adorationem gratiasque Deo persolvens, sed etiam propitiatorium et impetratorium, siquidem in eo (( idem ille Christus continetur et in­ cruente immolatur, qui in ara crucis semel se ipsum cruente obtulit )) (Conc. Trid., Sess. XXII, 2). Humili sed certa fide credimus id evenire per consecrationem panis et vini, qua fit conversio totius substantiae panis in substantiam corporis Christi et totius substantiae vini in sub­ stantiam sanguinis eius (Cfr. ib., Sess. XIII, 4). Ex hoc consequitur, ut statim post mirabilem illam et singularem conversionem, quam trans- substantiationem catholica Ecclesia apte appellat, non amplius panis et vinum, sed horum tantum species habeantur, sitque totus Christus, secunda Persona Sanctissimae Trinitatis, cum natura sua divina et humana sub utraque specie (( vere, realiter et substantialiter » praesens, donec utraque perdurat (cfr. ib., 8). Alimonia deinde spiritualis est Eucharistia, quae efficit, ut, qui rite eam sumant, vita vivant illius, qui dixit : « qui manducat me et ipse vivet propter me » (Io. 6, 58) ; quae quidem verba « ipse vivet propter me », ut peculiaris sententia huic Conventui sunt proposita. Est denique hoc caeleste epulum etiam antidotum saluberrimum, quo animi infirmi­ tatibus cotidianis medemur et contra assultus daemonis et cupidinum munimur. Ei igitur, qui in augusto hoc Sacramento praesens adest et nobiscum « exsulibus filiis Evae )) conversatur, cultus non solum privatus sed etiam socialis iure est tribuendus. Hoc sensit Ecclesia, cum eucharistica sollemnia, sacras pompas et huiusmodi Conventus instituit. Est denique Eucharistia unitatis signum et vinculum caritatis, secun­ dum illud S. Pauli : « unus panis, unum corpus multi sumus, omnes, qui de uno pane participamus)) (/ Cor. 10, 17). Recte igitur monet S. Augustinus : (( Commendatur vobis in isto pane quomodo unitatem amare debeatis )) (Serm. 227; PL 38, 1100). Votis igitur impensis Deum deprecamur, ut in isto Conventu flamma verae fraternitatis exardescat atque adeo ad effectum deducatur altera sententia eiusdem Eucharisticae Congressionis propria : « Ambulate in dilectione» (Eph. 5, 2). Hanc enim mutuam necessitudinem aetate nostra homines bona prae- Acta Pauli Pp. VI 977 diti voluntate expetunt, ad eam contendunt ; eius vero praecipui elec­ tores oportet sint christiani, utpote quibus datum sit tanto Sacramento unitatis perfrui. Impelli hi se sentiant ad veram germanamque caritatem exercendam, quae scilicet non est indefinitus quidam humanitatis affectus, sed participatio caritatis Christi, qui « dilexit nos et tradidit semetipsum pro nobis oblationem et hostiam Deo » (Eph., ibid.). Haec igitur caritas postulat se devovendi studium, postulat voluntariam iacturam rerum ac temporis, postulat tolerationem incommodi, ut fratres fame laborantes, doloribus pressi aliisque aerumnis affficti sub­ leventur. Caritas, quae, divino igne intus urente, signum est christiani, qui vere proprieque dicitur, hoc perficit : ubi viget, vita florescit, ubi deest, pallet mors. Ea quaestiones gravissimae ad rem socialem spectan­ tes, .quibus aetas nostra tantopere exagitatur, non modica ex parte solvuntur. Mentem igitur ad urbem Bombayam convertentes, ubi dilectionis divinae munus supremum celebrabitur, Spiritum Sanctum invocamus, ut piis afflet inceptis, atque lumen et robur suum large diffundat. Haec habuimus, quae ad Te, Dilecte Fili Noster, qui in eodem Con­ ventu Eucharistico non solum Legatus Noster a Latere eris sed etiam veluti praecursor, scriberemus. Tibi demum Benedictionem Apostolicam ex animo impertimus, quam pertinere etiam volumus ad Bombayensem Cardinalem et Archiepiscopum, qui cum operis sociis sollertissime hanc celebrationem apparavit, ad ceteros Archiepiscopos et Episcopos, ad Magistratus, ad sacerdotes et fideles universos, eidem Conventui inter­ futuros. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die xi mensis Novembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

II

Ad E.mum P. D. Gregorium Petrum S. R. E. Cardinalem Agagianian, Sacri Consilii Fidei Propagandae Praefectum, quem, Bombayensi Eucha­ ristico Conventu ex omnibus gentibus coacto, Goam mittit, S. Francisci Xaverii sacras veneraturum exuvias. In Bombayensi Eucharistico Conventu ex omnibus gentibus tu, Dilecte Fili Noster, Legatus Noster a latere praeeris. Quod tibi man­ dantes munus, praegrave scilicet et honorificum, per Apostolicas Lit- 978 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale teras die xi mensis Novembris hoc anno datas, quaenam esset celebri- tatum illarum causa praecipua, apertis significavimus verbis : nempe « ut augustum altaris Sacramentum in terra illa Indica sollemnissimo ritu propositum adoremus et hominibus ibi congregatis circa Principem pacis sub Eucharisticis velaminibus delitescentem bonum nuntium af­ feramus eosque in fide sancta confirmemus ». Qui ut concentus adorationis et laudis erga SS. Eucharistiam plenior sit atque dignior, hoc consilium cepimus, ut. S. Franciscus Xaverius, Apostolus Indiae, quodam modo eius sit particeps. Quapropter hoc de­ crevimus ut diebus, quibus illic Nos praesentes aderimus, tu Goam petas, sacras exuvias eiusdem Evangelii praeconis sanctissimi veneraturus et eius impetraturus tutamen, praesidium, lucis opem, ut Eucharistica Congressio feliciter cedat et dilectae sibi Indiae fructus fidei et pietatis maturandos linquat uberrimos. Tibi dum mandatum credimus, Apostolicam Benedictionem, caele­ stium munerum pignus, peramanter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die xvin mensis Novembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

NUNTII GRATULATOMI

I Ad Exc.mum P. D. Patricium Aloisium O'Boyle, Archiepiscopum Vashing- tonensem, Catholicae Studiorum Universitatis Americae Cancellarium, sep­ tuagesimo quinto volvente anno ab illo Athenaeo constituto.

Cum Catholica Studiorum Universitas Americae, cuius tu, Vene­ rabilis Frater, Cancellarii munere fungens, septuaginta et quinque a suo ortu annos celebratura sit, opportunum tempus venisse et occurrisse Nobis videtur gratulationes, comprobationes et precationes salutares ei palam exhibendi. Hoc quidem perlibenter facimus, quia a lineis De­ cessorum Nostrorum, huiusmodi aperto testimonio benevolentiae et egre­ giae existimationis, non excedimus, immo vestigiis presse insistimus ipsorum, apud quos istud magnum doctrinarum domicilium apprime Acta Pauli Pp. VI 979 earum est habitum. Conditum faustis et bene ominatis auspiciis Leo­ nis XIII, qui postea eius constitutionis leges sanxit, a Pio X, a Pio XI et a Pio XII gravia praeconia laudis accepit,-quorum repercussio adhuc penitus istic docentium et discentium animos recordationemque sua­ viter commovet. Nec immerito id contigit. Enimvero ista Studiorum Universitas singulari elucet honore arctissimae coniunctionis cum Ecclesiastica Hierarchia Foederatarum Americae Civitatum et cum Apostolica Sede, ita ut pontificia appellari possit. Ad Romanam Cathe­ dram, a qua divinarum humanar umque rerum cum divinis coniuncta- rum illimis et pura docetur veritas, iugi devotoque obsequio mentis oculos convertens et inde robur, tutamen, spem hauriens, virtutum soliditate et famae splendore percrevit. -Omnium disciplinarum et artium sedes inclita, quae ita traduntur, ut christiana sapientia quasi sol inter minores ignes caeli resplendeat, hanc praecipuam ponit curam, ut non tantum eruditione plane erudiantur ingenia et disciplinae technicae edoceantur, sed ii qui ad studium vitae istinc exeunt caritatis et iustitiae, strenuitatis, constantiae studio incalescant, iidemque ad commune Civitatis emolumentum et orna­ mentum provehendum, in auctum gloriae catholici nominis, incitentur et parentur. Qui usque adhuc uberes parti sunt in variis diversisque campis fructus, sicut arbori abhinc quindecim lustra satáe gloriae ver­ tunt, ita spondent in aevum incrementa futura esse, quae Nos vehe­ menter optamus usque feliciora. Quod prospici iubet spes, fiat prosper- rimo exitu res ad opus perficiendum magis magisque egregium et exi­ mium, certatim connitentibus omnium, quorum id interest, propositis vitae et iugis concordiae studiis. Dominus Iesus Christus, Sapientia quae ex ore Altissimi prodivit, Verbum Patris, splendor gloriae et figura substantiae eius, cui ista pernobilis doctrinarum sedes est sacra, sive doctoribus, sive disciplina­ rum alumnis — omnibus unico nomine in sui ipsius, unius Magistri, schola condiscipulis — effusiorem usque hanc sapientiam, hanc pru­ dentiam et scientiam, hunc vigorem virtutis largiatur. Haec imo e pectore ominati, gavisi sane animi Nostri propenso obsecundare affectui, tibi, Venerabilis Frater, Catholicae Studiorum Universitatis Americae diligentissimo Moderatori, cunctarum disci­ plinarum praeceptoribus eorumque alumnis, iis praeterea, qui statutis celebritatibus ad recolendam sollemnem anniversariam memoriam una simul convenient, ac denique Universitatis eiusdem amicis et auxilia- 980 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale foribus Apostolicam Benedictionem, supernorum conciliatricem dono­ rum, perlibenter impertimus. Ex Aedibus Vaticanis, die III mensis Octobris, anno MCMLXIV, Pon­ tificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

II Ad E.mum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archiepiscopum Tokiensem, ob sollemnem in urbe Japoniae capite novi templi principis peragendam dedicationem.

Tokiensi, in urbe Japoniae capite imperiosa, florentissima, nobilis­ sima, proxime in festo B. Mariae Virginis Immaculatae novi templi prin­ cipis, in tui honoris sede, sollemnis dedicatio peragetur. Quod diu erat in spe, prospero faustoque exitu ad rem deductum est. Ad caelum igitur se extollit ardua moles novae sacrae aedis, Kenzo Tange periti fabricatoris opus, in cuius structura et lineamentis nova et vetera, nativae regioni propria artis principia et aliunde accepta antiqui instituti translaticia elementa pulchro aptoque foedere cohaerent. Idem vero opus ad effigiem Crucis sapienter accommodatum Christum in Calvariae ara omnia ad se trahentem et pro loco peramplam civitatem amplecten- tem manifesta significatione prae se fert. In huiusmodi encaeniis decet sane vocem Nostram, laetitiae plenam, insonare et bona proferre omina, quia quemadmodum trepidis votis a fundamentis consurgens templum longe cogitabamus, ita nunc ad cul­ men exstructum, absolute perfectum patensque salutamus. Hac de re ante omnia valde gratulamur tibi, Dilecte Fili Noster, qui de praeclaro incepto curas egisti sollertes; gratulamur iis qui sive in Japonia, sive apud externas nationes, huius rei causa adiumenta stipemque corrogarunt, nominatim vero Cardinali Iosepho Frings, Co­ loniensi Archiepiscopo, eiusque clero et christiano populo, qui probanda certatione et munifica largitate ob id contulerunt opes. Tam piae magni- ficentiae numquam interibit et eximetur memoria : ipsaque saxa loquun­ tur et loquentur praestantiam et claritatem accepti beneficii, quod qui­ dem inter utrasque Ecclesias vinculum nodavit fraternum, aliis quoque in posterum rari aemulationem exempli praebiturum. Nos novae aedis sacrae consecrationem auspicio optimo exoptamus Acta Pauli Pp. VI 981 contingere; et adeo ei caelestium munerum precamur copiam largifluam, ut ea, vere domus Dei et porta caeli, tabernaculum Dei cum hominibus, immunis a nocumentis et ruinis in aevum servetur, intacta persistat, religionis cultu sit venerabilis, frequentia fidelium insignis. Quisquis istud templum petiturus ingressus erit, ea quae postulaverit impetrasse laetetur. Deerrans ibidem inveniat viam, anceps consilium, anxius secu­ ritatem, sons veniam, aeger solamen, caecus lucem, pius adauctae fidei fervorem ; se alium et meliorem quam cum intraverit quisquis exiens se sentiat, atque earum usque sibi habeat istud pacis confugium. « Pax aeterna ab Aeterno huic domui. Pax perennis, Verbum Patris, sit pax huic domui, pacem pius consolator huic praestet domui » (In Ecclesiae dedicatione). Haec libenti amantique animo cupientes, volumus novae sacrae aedi, Nobis carissimae, liturgicum Calicem, affabre caelatum, dono destinare, quod mnemosynum erit Nostrum et dedicationis eius perpetuum. Tibi denique, Dilecte Fili Noster, ceterisque Antistitibus, viris civi­ li potestate praecellentibus, sacerdotibus et christifidelibus, qui rite consecrando templo isti B. Mariae Immaculatae dedicato intererunt, Apostolicam Benedictionem peramanter impertimus. Datum Romae, apud Sanctum Petrum, die x mensis Novembris anno MCMLXIV, Pontificatus Nostri secundo.

PAULUS PP. VI

ALLOCUTIONES

I Praeclaris Viris qui interfuerunt decimae Sessioni vulgo « du Marché International du film, du film télévisé et du documentaire ». *

Chers Messieurs, Nous sommes très touché qu'à l'occasion de la dixième session du marché international du film, du film télévisé, et du documentaire, vous ayez voulu venir Nous rendre visite au Vatican, où Nous sommes heureux de vous souhaiter la bienvenue. Et tout d'abord Nous saluons le dévoué secrétaire de la foire de Milan, promoteur d'innombrables initiatives ; Nous connaissons et apprécions ses multiples activités, spé-

* Die 23 mensis Octobris a. 1964.

62 - ACTA, vol. VI, n. 16. — 29-12-1964. 982 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ciiilement depuis Notre séjour dans la métropole lombarde. Puis le prési­ dent bien connu de l'association nationale des industries cinématogra­ phiques et apparentées, et le délégué du bureau international du cinéma. Et enfin, c'est à vous tous, distingués représentants du bureau interna­ tional du cinéma, de l'union internationale d'exploitation cinémato­ graphique, que s'adresse Notre cordial souhait de bon accueil, et à travers vos personnes, aux organismes et aux pays que vous représentez. Vous êtes tous, les uns et les autres, au service de cette nouvelle manifestation de l'esprit moderne, art aussi bien qu'industrie, qu'est le cinéma. Le cinéma est désormais un fait qui a pris des proportions gigantesques, et qui imprègne la vie dans ses multiples manifestations récréatives, culturelles, pédagogiques, artistiques, morales, etc. L'Eglise, vous le savez, s'intéresse de près à cette activité multiforme. Les Papes Pie XI, Pie XII et Jean XXIII, et Nous-même à leur suite, n'avons pas manqué de noter la place que le cinéma occupe dans le monde actuel, et de souligner toutes les conséquences de cet état de choses. Le Concile œcuménique lui-même a tenu à établir un document solennel consacré aux techniques des communications sociales, parmi lesquelles le cinéma N occupe une place de choix, et Nous avons eu plaisir à le promulguer. C'est vous dire que le cinéma, loin d'être étranger à l'Eglise, est reconnu par elle dans son originalité propre. Votre activité, chers Messieurs, est consacrée au marché du cinéma; son importance résulte de l'extraordinaire diffusion des films à travers le monde et quiconque est témoin de l'ampleur de ce phénomène ne peut rester insensible à ses répercussions sur la vie de nos contemporains. Nul n'ignore qu'un film ne peut être réalisé qu'avec des moyens financiers considérables. Et un producteur ne se risquera à subventionner une œuvre, que s'il est moralement assuré d'une vaste diffusion de celle-ci. C'est là qu'est grande l'influence des distributeurs ; leur responsabilité est directement engagée quant à la valeur, esthétique et morale, des réalisations. Il est bien clair en effet qu'aucun producteur de film ne se hasarderait dans des entreprises dont il saurait à coup sûr qu'elles ne seraient pas reçues dans le public, lorsque le marché du cinéma se refuserait — à bon droit d'ailleurs — à véhiculer des pellicules qui ne manifestent que mépris pour les valeurs les plus sacrées de la personne et de la famille. Chers Messieurs, Nous n'avons pas besoin d'insister. Nous voulions simplement vous dire que vos responsabilités sont grandes; que vos décisions sont lourdes de conséquences pour l'élévation — ou l'abaisse- Acta Pauli Pp. VI 983 ment — du niveau culturel et moral de l'humanité, et qu'elles ont de graves répercussions sur les familles, et en particulier sur les jeunes. Nous sommes sûr que vous Nous avez compris, et que vous aurez toujours plus à cœur d'être fidèles à ces exigences de votre noble activité. C'est dans ces sentiments que bien volontiers Nous appelons sur vous et les vôtres l'abondance des divines grâces, en gage desquelles Nous vous accordons Notre paternelle Bénédiction Apostolique.

II Patribus Cardinalibus habita, Praesulibus, rei publicae Moderatoribus, Benedictinis Monachis et christifidelibus e laicorum ordine, qui sollemni ritui adfuerunt, quo reiectum post bellum Archicoenobii Casinensis tem­ plum a Summo Pontifice consecratum est. *

Signori Cardinali! Venerati Confratelli Arcivescovi e Vescovi! Reverendo Abate di questo celeberrimo monastero! Illustri Signori insi­ gniti di autorità civile e militare! e voi Sacerdoti e Monaci e Religiosi qui presenti! voi Studenti ospiti di questa casa! voi Fedeli e Pellegrini tutti venuti a questo incontro!

Quale saluto vi rivolgeremo Noi, se non quello consueto della pietà cristiana, quello che qui sembra avere la sua espressione più vera e più familiare : Pax huic domui, et omnibus habitantibus in ea! pace a questa casa e a tutti quelli che vi hanno dimora. Qui la pace troviamo, come invidiato tesoro nella sua più sicura custodia ; qua la pace rechiamo, come ottimo dono del Nostro ministero apostolico, che fatto dispensatore dei misteri divini offre con amorosa prodigalità quell'effusione di vita, ch'è la grazia, prima sorgente di pace e di gaudio. Qui la pace celebriamo, come luce risorta, dopo che il tur­ bine della guerra ne aveva spenta la fiamma pia e benefica. Pace a voi, Figli di San Benedetto, che di nome così alto e soave fate emblema dei vostri monasteri, scrivete sulle pareti delle vostre celle e lungo gli ambulacri dei vostri chiostri, ma ancor meglio imprimete come legge soave e forte nei vostri animi e lasciate trasparire quasi sublime stile spirituale nell'elegante gravità dei vostri gesti e delle vostre persone.

Pace a voi, alunni di questa scuola del divino servizio e della sincera

* Die 24 mensis Octobris a. 1964. 984 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

sapienza, che qui la respirate la pace, come atmosfera tonificante ogni buon pensiero, ogni buon volere, e fate un'esperienza, che riassume ogni pedagogia, essere la pace di Cristo principio e termine d'ogni umana pienezza, riflesso qual è del pensiero di Dio sulle'nostre cose. Pace a voi, Signori della città terrena, che avete l'intelligenza e il coraggio (tali virtù infatti sono necessarie per salire quassù !) di cercare in questo domicilio, come in una fresca e segreta sorgente, quella forza spirituale che quanto più sembra estranea alle vostre faccende tempo­ rali tanto più proprio per loro si palesa necessaria, ed è la virtù morale, è la speranza che le trascende e le riscatta dalla loro tragica vanità, è la bontà, in cui vorrebbe ogni sforzo umano risolversi e di cui il salmo­ diante colloquio con Dio possiede la sintesi estrema. E pace a voi, fratelli della santa Chiesa, che venendo oggi con Noi su questa sacra montagna, sentite gli animi invasi dal corteo dei ricordi antichi, delle tradizioni secolari, dei vessilli della cultura e dell'arte, delle figure dei Pastori, degli Abati, dei Monarchi e dei Santi, sentite, come torrente placato in fiume maestoso, dalla voce incantatrice e miste­ riosa, la storia che passa, la civiltà che si genera e si descrive, la cristia­ nità che si affatica e si afferma ; sentite qui vivo il respiro della Chiesa cattolica. Porse la memoria mormora anche dentro le vostre menti le parole che Bossuet rivolgeva ad un grande benedettino, il Mabillon : «Je trouve dans l'histoire de votre saint ordre ce qu'il y a de plus beau dans celle de l'Eglise w.1

La virtù generatrice della pace

Ma fra le tante impressioni, che questa casa della pace suscita ora nei nostri spiriti, una pare dominare sulle altre; ed è la virtù gene­ ratrice della pace. Spesso avviene che, siccome all'idea di pace si con­ nette quella della tranquillità, della cessazione dei contrasti e della loro risoluzione nell'ordine e nell'armonia, siamo facilmente indotti a pen­ sare la pace come l'inerzia, il riposo, il sonno, la morte. E vi è tutta una psicologia, con la relativa documentazione letteraria, che accusa la vita pacifica d'immobilità e di pigrizia, di inettitudine e d'egoismo, e che vanta al contrario la lotta, l'agitazione, il disordine e perfino il peccato come sorgente di attività, di energia, e di progresso. Qui invece la pace ci appare altrettanto vera che viva ; qui ci appare

1 Œuvres, XI, 107. Acta Pauli Pp. VI 985 cattiva e feconda. Qui si rivela nella sua capacità, estremamente interes­ sante, di ricostruzione, di rinascita, di rigenerazione. Parlano queste mura. È la pace che le ha fatte risorgere. Come ancora ci sembra incredibile che la guerra abbia avuto contro questa Abbazia, incomparabile monumento di religione, di cultura, di arte, di civiltà, uno dei gesti più fieri e più ciechi del suo furore, così non ci pare vero di vedere oggi risorto il maestoso edificio, quasi esso volesse illuderci che nulla è accaduto, che la sua distruzione fu un sogno e che possiamo dimenticare la tragedia che ne aveva fatto un ammasso di rovine. Fratelli, lasciateci piangere di commozione e di gratitudine. Per dovere del Nostro ufficio presso Papa Pio XII, di venerata memoria, Noi siamo bene informati testimoni di quanto la Sede Apostolica fece per risparmiare a questa fortezza non delle armi, ma dello spirito, il grave oltraggio della sua distruzione. Quella voce supplichevole e sovrana, inerme vindice della fede e della civiltà, non fu ascoltata. Montecassino fu bombardato e demolito. Uno degli episodi più tristi della guerra fu così consumato. Non vogliamo ora farci giudici di coloro che ne furono causa. Ma non possiamo ancora non deplorare che uomini civili abbiano avuto l'ardire di fare della tomba di San Bene­ detto bersaglio di spietata violenza. E non possiamo contenere la nostra letizia vedendo oggi che le rovine sono scomparse, che le sacre pareti di questa Basilica sono risorte, che la mole austera dell'antico monastero ha ripreso figura nel nuovo. Benediciamo il Signore ! È la pace che ha compiuto il prodigio. Sono gli uomini della pace che ne sono stati magnifici e solleciti operatori. Noi dobbiamo loro attri­ buire, in premio dell'opera loro, la beatitudine che li insignisce figli di Dio. (( Beati i pacifici, dice Cristo Signore, perché saranno chiamati figli di Dio ».2 Beati gli operatori della pace. Vogliamo esprimere il Nostro elogio a quanti hanno merito in questa gigantesca opera di ricostruzione. Il Nostro pensiero va all'Abate di questo Monastero ; va ai suoi collabora­ tori ; va ai benefattori ; va ai tecnici, va alle maestranze ed ai lavoratori. Un particolare riconoscimento è dovuto alle Autorità italiane, le quali hanno prodigato cure e mezzi quanto occorrevano, aftinché qui l'azione della pace trionfasse sulla azione della guerra. Montecassino è diventato così il trofeo di tutta l'immane fatica compiuta dal popolo italiano per la ricostruzione di questo diletto Paese, terribilmente straziato da un

'Matth. 5, 9. 986 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

capo all'altro del suo territorio, e, per divina assistenza e per virtù dei suo figli, risorto più bello e più giovane. Così celebriamo la pace. Vogliamo qui, quasi simbolicamente, segnare l'epilogo della guerra ; Dio voglia : di tutte le guerre ! Qui vogliamo con­ vertire « le spade in vomeri e le lance in falci » ; 3 le immense energie, cioè, impiegate dalle armi a uccidere e a distruggere, devolvere a vivi­ ficare ed a costruire; e per giungere a tanto, qui vogliamo rigenerare nel perdono la fratellanza degli uomini, qui abdicare la mentalità che nell'odio, nell'orgoglio e nell'invidia prepara la guerra, e sostituirla col proposito e con la speranza della concordia e della collaborazione ; qui disposare alla pace cristiana la libertà e l'amore. La lampada della fraternità abbia sempre a Montecassino il suo lume piò ed ardente. Ma soltanto per virtù della sua ricostruzione materiale Montecas­ sino polarizza questi voti, nei quali Ci sembra racchiuso il senso della nostra storia contemporanea e futura? No, certo. È la sua missione spirituale, che trova nell'edifìcio materiale la sua sede ed il suo simbolo, che a ciò lo qualifica. È la sua capacità di attrazione e di irradiazione spirituale, che popola la sua solitudine delle energie, di cui ha bisogno la pace del mondo.

Vita monastica e mondo moderno

E qui, fratelli e figli, il Nostro discorso dovrebbe farsi apologia dell'ideale benedettino. Ma vogliamo ben supporre che quanti Ci cir­ condano già siano informati della sapienza che anima la vita benedet­ tina, e che coloro che la professano ne conoscano a fondo le intime ric­ chezze e ne alimentino in se stessi le severe e gentili virtù. Ne abbiamo Noi stessi fatto oggetto di lunghe riflessioni ; ma parrebbe a Noi super­ fluo e quasi presuntuoso farne ora parola. Altri ne discorra e sveli qualche incantevole segreto di un simile genere di vita, qui tuttora superstite e fiorente. A Noi è dato portare ora altra testimonianza, che non quella sul­ l'indole della vita monastica ; e la esprimiamo in un semplice enunciato : la Chiesa ha bisogno ancor oggi di cotesta forma di vita religiosa; il mondo ancor oggi ne ha bisogno. Ci dispensiamo di recarne le prove, che del resto ciascuno vede scaturire da sè dalla sola Nostra afferma­ zione : sì, la Chiesa ed il mondo, per differenti ma convergenti ragioni, hanno bisogno che San Benedetto esca dalla comunità ecclesiale e sociale,

3 Is. 2, 4. Acta Pauli Pp. VI 987

e si circondi del suo recinto di solitudine e di silenzio, e di lì ci faccia ascoltare l'incantevole accento della sua pacata ed assorta preghiera, di lì quasi ci lusinghi e ci chiami alle sue soglie claustrali, per offrirci il quadro d'un'officina del «divino servizio», d'una piccola società ideale, dove finalmente regna l'amore, l'obbedienza, l'innocenza, la libertà dalle cose e l'arte di bene usarle, la prevalenza dello spirito, la pace in una parola, il Vangelo. San Benedetto ritorni per aiutarci a ricuperare la vita personale; quella vita personale, di cui oggi abbiamo brama ed affanno, e che lo sviluppo della vita moderna, a cui si deve il desiderio esasperato dell'essere noi stessi, soffoca mentre lo risveglia, delude mentre lo fa cosciente. Ed è questa sete di vera vita personale, che conserva all'ideale mona­ stico la sua attualità. Così lo comprendesse la nostra società, questo stesso nostro Paese, in altri tempi tanto propizio alla formula Benedet­ tina della perfezione umana e religiosa, ed ora forse meno degli altri fecondo di vocazioni monastiche. Correva l'uomo una volta, nei secoli lontani, al silenzio del chiostro, come vi corse Benedetto da Norcia, per ritrovare se stesso (in superni Spectatoris oculis habitavit secum, ci ricorda S. Gregorio Magno, biografo di S. Benedetto) : ma allora questa fuga era motivata dalla decadenza della società, dalla depressione morale e culturale d'un mondo, che non offriva più allo spirito possibilità di coscienza, di sviluppo, di conversazione ; occorreva un rifugio per ritrovare sicurezza, calma, studio, preghiera, lavoro, amicizia, fiducia.

Il recupero dell'uomo Oggi non la carenza della convivenza sociale spinge al medesimo rifugio, ma l'esuberanza. L'eccitazione, il frastuono, la febbrilità, l'este­ riorità, la moltitudine minacciano l'interiorità dell'uomo; gli manca il silenzio con la sua genuina parola interiore, gli manca l'ordine, gli manca la preghiera, gli manca la pace, gli manca se stesso. Per riavere dominio e godimento - spirituale di sè ha bisogno di riaffacciarsi al chiostro Benedettino. E ricuperato l'uomo a se stesso nella disciplina monastica è ricupe­ rato alla Chiesa. Il monaco ha un posto d'elezione nel Corpo mistico di Cristo, una funzione quanto mai provvida ed urgente. Ve lo diciamo, esperti e desiderosi come siamo di avere sempre nella nobile e santa Famiglia Benedettina la custodia fedele e gelosa dei tesori della tradi­ zione cattolica, l'officina degli studi ecclesiastici più pazienti e severi, la palestra delle virtù religiose, e soprattutto la scuola e l'esempio 988 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale della preghiera liturgica, che amiamo sapere da voi, Benedettini di tutto il mondo, tenuta sempre in altissimo onore, e che speriamo sempre lo sarà, come a voi si conviene, nelle sue forme più pure, nel suo canto sacro e genuino, e per il vostro divino officio nella sua lingua tradizio­ nale, il nobile latino, e specialmente nel suo spirito lirico e mistico. La recentissima Costituzione conciliare de saera Liturgia attende da voi una adesione perfetta ed un'apologia apostolica. Avete davanti a voi un compito grande e magnifico; la Chiesa di nuovo vi innalza sul cande­ labro, perché sappiate illuminare tutta la « casa di Dio » alla luce della nuova pedagogia religiosa che tale Costituzione intende instaurare nel popolo cristiano; fedeli alle venerate ed autentiche tradizioni, e sen­ sibili ai bisogni religiosi del nostro tempo, vi renderete ancora una volta benemeriti d'aver immesso nella spiritualità della Chiesa la vivi­ ficante corrente del vostro grande maestro. Noi non diremo nulla adesso della funzione che il monaco, l'uomo ricuperato a se stesso, può avere, non solo rispetto alla Chiesa — come dicevamo —, ma al mondo; al mondo stesso, che egli ha lasciato, ed a cui rimane vincolato per le nuove relazioni, che la sua lontananza stessa viene a produrre con lui : di contrasto, di stupore, di esempio, di possibile confidenza e segreta conversazione, di fraterna complementa­ rietà. Diciamo soltanto che questa complementarietà esiste, e assume un'importanza tanto maggiore quanto più grande è il bisogno che il mondo ha dei valori custoditi nel monastero, e vede non a lui rapiti, ma a lui conservati, a lui presentati, a lui offerti.

Fede e unità Voi Benedettini lo sapete dalla vostra storia specialmente; e il mondo lo sa, quando voglia ricordarsi di ciò che a voi

carono nella famiglia dei popoli, in quella specialmente che si chiama Europa ; la fede cristiana, la religione della nostra civiltà, quella della santa Chiesa, madre e maestra delle genti ; e per l'unità, a cui il grande Monaco solitario e sociale ci educò fratelli, e per cui l'Europa fu la cristianità. Fede ed unità : che cosa di meglio potremmo desiderare ed invocare per il mondo intero, e in modo particolare per la cospicua ed eletta porzione, che, ripetiamo, si chiama Europa? Che cosa di più moderno e di più urgente? e che cosa di più difficile e contrastato? che cosa di più necessario e di più utile per la pace? Ed è perché agli uomini di oggi, a quelli che possono operare e a quelli che solo possono desiderare sia ormai intangibile e sacro l'ideale dell'unità spirituale dell'Europa, e non manchi loro l'aiuto dall'alto per realizzarlo in pratici e provvidi ordinamenti, che abbiamo voluto proclamare San Benedetto Patrono e protettore dell'Europa.

III

Habita in Basilica Vaticana Clero et Christifidelibus adstantibus, iis prae­ sertim qui Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui Beatificationis Vene­ rabilis Famuli Dei Aloisii Guanella interessent. *

Vogliamo adesso salutare quanti con Noi esultano della beatifica­ zione di Don Luigi Guanella : il Vescovo di Como per primo, che vede la sua grande ed anche a Noi carissima diocesi risplendere di così bella e sua propria luce di santità ; e sono col degno e fortunato Pastore i rappre­ sentanti del comune di Campodolcino, nel cui territorio, a Fraciscio, il Beato ebbe i natali : bella borgata alpestre, da Noi più volte percorsa, quando visitammo la Casa Alpina dell'Alpe Motta, e fu una volta per be­ nedirvi la grande statua alla Madonna d'Europa eretta alle falde delle nevi alpine, e poi di nuovo scendendo a rendere omaggio, oltre Pianazzo, alla Madonna di Gallivaggio. Così certamente meritano il Nostro saluto i Fedeli, qui presenti, di Prosto, di Savogno, di Traona, di Gravedona, di Olmo, di Pianello, dove Don Guanella esercitò il suo ministero pastorale e iniziò l'opera sua. Lo meritano i Salesiani di Don Bosco, il quale fu grande maestro ed amico al nuovo Beato e, con il suo insegnamento ed il suo esempio, lo aiutò a determinare la sua vocazione di Fondatore. Così

* Die 25 mensis Octobris a. 1964. 990 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

alle Autorità ed ai Fedeli di Como, di Sondrio e di tutta la Val Tellina l'espressione della Nostra compiacenza e dei Nostri voti. Ma in questo momento il Nostro pensiero va in modo speciale alle Famiglie Religiose fondate da Don Guanella : i Servi della Carità, e le Figlie di Santa Maria della Provvidenza, che vediamo qui festanti in grande numero, e che sono gli uni e le altre ben noti anche a Roma, dove essi prodigano mirabili fatiche in due Parrocchie e in diverse case di assistenza. Va gioioso e paterno il Nostro pensiero alle Case di forma­ zione dei Servi della Carità, alle loro Scuole e alle loro opere per la Gioventù (ricordiamo fra tutte il complesso di istituzioni intorno alla nuova e bella chiesa di San Gaetano, da Noi consacrata, a Milano) ; va agli Istituti per gli anormali, per i poveri, per gli anziani, alle Colonie marine e montane e alle lontane Missioni, ai Santuari assistiti dai Figli di Don Guanella. E così abbiamo in questa ora benedetta presenti allo spirito le innumerevoli istituzioni di pietà, di educazione, di assistenza, in Italia e all'Estero, dove le ottime e pie Figlie di Santa Maria della Provvidenza, silenziosamente, assiduamente danno della carità di Cristo splendida testimonianza. Quali eserciti di seguaci e di preferiti del Vangelo ! quale popolazione di bambini, di ragazzi e ragazze, di giovani, di lavoratori, di fedeli, di sofferenti, di malati, di infelici, di vecchi, vediamo intorno a Don Gua­ nella, ed ora tutti con lo sguardo rivolto verso di Noi : quale popolo della carità ! quale città di Cristo ! quale giardino di fervore, di dolore e di amore ! Vi salutiamo, carissimi tutti ; vorremmo a ciascuno parlare ; vorremmo a ciascuno comunicare la Nostra gioia, e da tutti accogliere la vostra per questo giorno felice ; tutti, nel Signore, vi benediciamo. Voi siete la famiglia di Don Guanella ; voi siete la sua gloria ; voi siete la sua grandezza !

insegna di Apostolato: « È Dio che fa! »

A questo punto la Nostra considerazione del magnifico quadro delle opere di Don Guanella sembra davanti a noi trasformarsi in visione, e presentarci proprio lui, il nuovo Beato Don Luigi Guanella, che, ammi­ rando lui stesso il cerchio vivente e splendente dei suoi Figli e dei suoi beneficati, placidamente, ma autorevolmente, ancora ci ammonisce, come faceva quand'era ancora in questa vita terrena : « È Dio che fa ! ». È la divina Provvidenza. Tutto è di Dio : l'idea, la vocazione, la capacità di agire, il successo, il merito, la gloria sono di Dio, non dell'uomo. Questa visione del bene operoso e vittorioso è un riflesso efficace della Bontà Acta Pauli Pp. VI 991 divina, che ha trovato le vie per manifestarsi e per operare fra noi. « È Dio che fa ! ». Questo immaginario, ma non illusorio colloquio, pare a Noi soddisfare in buona parte il segreto desiderio ch'è, al termine di questa solenne ceri­ monia, in ciascuno di noi : il desiderio di capire. Dopo aver conosciuto, ammirato, esaltato la vita d'un servo di Dio, dichiarato autentico seguace di Cristo, sorge nell'animo la legittima, anzi la doverosa curiosità di capire' come e perché il nuovo fenomeno di santità si è prodotto in questa nostra scena umana. Vorremmo carpire il segreto e cogliere il principio interiore di tale santità; vorremmo ridurre ad un punto pro­ spettico unitario la vicenda avventurosa, complicata e febbrile della vita prodigiosa del nuovo Beato, che diviene per noi degno di imitazione e di culto. È questa una tendenza consueta alla mentalità moderna, quando essa si pone allo studio d'una qualche singolare personalità. E non sarebbe facile riuscire a classificare sotto un aspetto solo la figura di Don Guanella, se egli stesso non ci aiutasse e quasi ci imponesse a vedere in lui null'altro che un effetto della Bontà divina, un frutto, un segno della divina Provvidenza. Non è che questo suo atto di umiltà e di religiosità ci dica tutto di lui; tanti altri aspetti della sua figura ci offrirebbero quel punto pro­ spettico focale che ci consentirebbe di definire in sintesi la sua anima e la sua opera ; ma per ora, a congedo ed a ricordo della beatificazione di Don Guanella, possiamo obbedire alla sua voce rediviva : « È Dio che fa ! ». E se diamo ascolto davvero a questa voce, che vorrebbe svalutare in umiltà la grandezza ed il merito dell'opera da lui generata, assistia­ mo non già ad una svalutazione, ma ad una glorificazione, perché pos­ siamo concludere : dunque l'opera di Don Guanella è opera di Dio ! E se è opera di Dio, essa è meravigliosa, essa è benefica, essa è santa. Cresce in noi la gioia; ma nasce insieme un problema, un grande e delicato problema, il cui ricordo ci seguirà in avvenire, pensando appunto al Beato, che abbiamo messo su gli altari : il problema dell'azione divina, il problema della Provvidenza, in combinazione con l'azione umana.

Programma dei Santi: collaborare con Dio

Esiste una Provvidenza? E come interviene nelle nostre cose? Dob­ biamo lasciare ad esse libero corso senza pensare di darvi un senso per poi attendere alla fine se risulta qualche disegno, a noi ignoto in questa vita e svelato solo nella vita futura? E quale atteggiamento occorre perciò tenere davanti a questa imponderabile azione divina nel campo 992 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale delia nostra vita : di rassegnazione passiva e fatalista, che non si cura né di quello che Dio fa, né di quello che noi dobbiamo fare in ordine a lui? Ovvero dobbiamo assumere un atteggiamento di continuo riferi­ mento delle nostre azioni alla volontà di Dio, in modo che esse risultino\ sotto aspetti diversi ma convergenti, tutte di Dio e tutte nostre? Indub­ biamente è questo secondo atteggiamento che dobbiamo adottare ; è l'atteggiamento cristiano, è l'atteggiamento che mira a fare di noi; come dice San Paolo, dei « collaboratori di Dio ».x Collaborare con Dio dovrebbe essere il programma della nostra vita. Ed è il programma dei Santi.

Linea maestra direttrice nell'opera del nuovo Beato

Ce lo dimostra, tra gli altri, il nostro Don Guanella, lasciando così scoprire nella sua anima e nella sua opera le linee direttrici che le defi­ niscono. Vedremo la linea propriamente religiosa come linea maestra : tutto si fa per interpretare, per eseguire, per onorare la volontà di Dio! Una grande pietà, una assidua preghiera, uno sforzo di continua comunione con Dio sostiene tutta l'attività dell'uomo di Dio : si direbbe che non pensa che a questo. E allora una grande umiltà penetra ogni proposito e ogni fatica di lui : potrebbe essere grande tentazione in chi compie grandi imprese di credersi bravo, di dirsi autosufficiente, di attri: buire a sé il merito delle proprie opere ; il senso religioso invece che le informa impedisce tale pericolosa insipienza, e infonde nel servo fedele due altri movimenti spirituali, che sembrano l'uno all'altro contrari, e sono invece corrispondenti e concorrenti : uno è il movimento di tensione, l'altro di distensione. Di tensione volontaria il primo : se siamo al servizio di Dio, nessuno sforzo ci deve costare ; ed è questo che noi maggiormente riusciamo ad ammirare nell'operaio del regno di Dio : la tenacia, l'ener1 già, il coraggio, lo spirito di eroismo e di sacrificio. Di distensione confidente l'altro : se siamo al servizio di Dio, nessuna cosa ci deve fare paura, la fiducia è la vera nostra forza, la sicurezza — fino al rischio, talvolta! — che l'assistenza del Signore, la Provvi­ denza, come diciamo, non mancherà : questa fiducia forte, positiva, amorosa è meno visibile all'osservatore profano ; ma nell'animo del Santo è l'elemento principale della sua fortezza e della sua grandezza. Ed è poi più facile capire come uno spirito, così strutturato interior­ mente, balzi con audacia formidabile al compimento delle opere di mise-

1 1 Cor. 3, 9. Acta Pauli Pp. VI 993 ricordia più nuove e più ardue ; ricordiamo l'insegnamento dell'apostolo San Giacomo : (( la religione pura e senza macchia è questa : visitare gli orfani e le vedove nella loro tribolazione ».2 Dalla psicologia religiosa, a cui abbiamo accennato, scaturisce l'at­ tività prodigiosa del servo di Dio ; dalla carità che a Dio lo unisce deriva la carità che lo rende prodigioso benefattore dei fratelli bisognosi. L'aspetto sociale del Beato meriterebbe qui il suo vero panegirico; ma questo lo fanno i suoi figli ed i suoi ammiratori ; lo fanno, con l'elo­ quenza dei fatti e delle cifre, le sue opere. A Noi ora basta raccogliere il primo filo di tutta codesta meravigliosa storia della carità operante in misericordia; e trovarlo, quel filo, annodato al suo punto di partenza, come alla sorgente dell'energia soprannaturale che tutto lo percorre : « È Dio che fa ! ». Non è bello? non è stupendo? Lodiamo dunque Iddio nel suo servo il Beato Luigi Guanella ; e pre­ ghiamolo che per l'intercessione di questo campione della fede e della carità ci dia grazia di imitarlo e tutti così ci benedica.

IV E.mis Purpuratis Patribus, Exc.mis Praesulibus, Rev.mis Consultoribus Consiliariisque e Consilio ad exsequendam Constitutionem de Sacra Litur­ gia, qui Romam ad suetos agendos coetus convenerunt. *

Venerabiles Fratres ac dilecti filii,

Haud mediocre Nobis comparat solacium et gaudium hodiernus vestrum omnium conspectus, qui cum Romam convenissetis ad suetos agendos Consilii vestri coetus, laudabile sane suscepistis propositum, ut nempe Summo Ecclesiae Pastori hoc vestri amoris vestraeque obser­ vantiae gratissimum testimonium exhiberetis. Hoc autem obsequium eo libentius excipimus, quod Nobis exspectatam praebet opportunitatem vobis ex animo gratulandi ac meritas agendi gratias de sedula atque impensa navitate, qua nullis parcentes laboribus in officium vestrum incumbitis. Probe nostis quanta aestimatione et quam assidua sollicitudine ve­ stram prosequamur operam, cui quidem, ut par est, maximum tribuimus

2 lac. 1, 27. * Die 29 mensis Octobris a. 1964. 994 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale momentum. Nam, cum vobis, una cum Sacra Rituum Congregatione, grave sit munus concreditum normas exsequendi Liturgicae Constitu­ tionis, quae a Concilio Oecumenico Vaticano Secundo feliciter promul­ gata est, patet fructus laetissimos, quos in Ecclesiam exinde profecturos confidimus, plurimum e vestra opera pendere ; siquidem potissimum per vos stat, ut sapientissima illa Concilii praescripta libenter excipiantur, cotidie magis adamentur, ac pedetemptim ad eorum rationem christia nus populus mores suos penitus conformet. Opportunum igitur ducimus nonnulla de hac re ad considerandum vobis proponere, quae etsi vobis non ignota esse scimus, utiliter tamen in memoriam revocantur, praesertim vero oblata occasione huius Con­ ventus, a quo vos omnes novas vires ac salutare ad agendum incitamen­ tum sumere exoptatis. Partes muneris vobis concrediti eo in primis spectant, ut libris liturgicis recognoscendis manus admoveatis. Vix attinet dicere, hoc opus immensae molis esse, idemque gravissimas difficultates prae se ferre. Agitur enim de liturgicarum precum formulis, ad quas expendendas, renovandas vel integre condendas, non solum summa vobis sapientia necessaria est ac perspicax iudicii sagacitas, sed recta etiam necessita tum nostrorum temporum scientia cum plena traditi patrimonii litur­ gici cognitione coniuncta. Hac in re vobis exploratum esse debet, publice precandi formulas Deo dignas esse non posse, nisi eaedem catholicam doctrinam fideliter exprimant; ad exquisitae artis rationem sint confectae, quemadmodum addecet divini cultus maiestatem ; penitus spirent religiosum pietatis afflatum; denique brevitate et perspicua simplicitate fulgeant, adeo ut recte intellegantur earumque veritas et sua vitas percipiatur facilius. Ita solummodo contingere poterit, ut publicae Ecclesiae precationes Sacrae Liturgiae naturae et indoli respondeant, ac per eas christianus populus debitam Deo tribuat gloriam. Ut autem satius aptiusque Sacrae Liturgiae renovationi prospiciatis, aliam oportet, nec minoris momenti, agendi normam tueri ; scilicet opus est ut paedagogicae sacrorum rituum efilcacitati consulatis. Nostis enim, Concilii Oecumenici Patres, cum normas statuerent de Sacra Liturgia promovenda, hoc pastorali proposito ductos esse, ut christifi­ deles actuosiore ratione liturgicas actiones participarent, atque adeo apud supernos hos veritatis et gratiae fontes discerent uberius ac faci­ lius christianae vitae alimoniam percipere. Ac revera, ut sapienter monet memorata Concilii Oecumenici Constitutio, etsi Sacra Liturgia est Acta Pauli Pp. VI 995 praecipue cultus divinae maiestatis, eadem tamen magnam etiam con­ tinet populi fidelis eruditionem. In Liturgia enim Deus ad populum suum loquitur; Christus adhuc Evangelium annuntiat.1 Quare peculia­ ris cura vobis esse debet, ut liturgicus cultus reapse evadat schola populi christiani : schola nempe pietatis, qua fideles intimum cum Deo com­ mercium fovere addiscant ; schola veritatis, qua per visibilia signa ani­ mus ad invisibilium rerum cognitionem et amorem perducatur; schola denique christianae caritatis, qua unusquisque cum ceteris Ecclesiae membris se fraternae communionis vinculis magis magisque obstrictam sentiat. Recta denique Constitutionis Liturgicae exsecutio postulat a vobis, ut nova et vetera apto pulcherrimoque nexu inter se componantur. Hac in re prorsus cavendum est, ne novitatis studium modum excedat, non satis habita aut omnino praetermissa traditi patrimonii liturgici ratio­ ne. Quae vitiosa agendi ratio non Sacrae Liturgiae renovatio, sed ever­ sio potius appellanda esset. Liturgia enim robustae arboris similitu­ dinem praefert, cuius pulchritudinem ostendit quidem continua fron- dium renovatio, sed cuius vitae ubertatem testatur trunci vetustas, qui in humum altas ac firmas radices agit. In rebus igitur liturgicis nulla vera repugnantia intercedere debet inter praesentes et praete­ ritas aetates; sed omnia ita fiant, ut quaelibet innovatio cohaerentiam et concordiam cum sana traditione prae se ferat, et novae formae e for­ mis iam exstantibus quasi sua sponte efflorescant. Ut videtis, longum iter vobis terendum est, et quidem salebris ple­ num. Cum tamen navitas vestra tam laetos iam ediderit fructus — quo­ rum specimen praecipuum est Instructio de re liturgica a S. Congrega­ tione Rituum nuper promulgata — id Nobis causa est cur de futuro labore vestro spem foveamus amplissimam. Interea autem sciatis non Nos solummodo, sed Ecclesiam totam trepida exspectatione in vos oculos convertere. Ac semper mementote, grande sane opus esse, oranti Ecclesiae quasi vocem atque instrumenta praebere, quibus ipsa divinas celebret laudes hominumque supplicationes Deo exhibeat. Opus huius­ modi, ad quod rite exsequendum caelum et terra quodammodo consocia­ tam operam conferunt, vere opus humanum et divinum est : humanum, quia vestra nititur sollertia, doctrina, pietate; at simul ac praesertim divinum, cum ab eo abesse nequeat afflatus et actio Spiritus Sancti, sine quo nihil sanctum, nihil validum, salutare nihil effici potest.

1 Cfr. Constit, de Sacra Liturgia, n. 33. 996 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Hanc caelestem opem vobis iugem atque affluentem ab Omnipotenti Deo libenter impetramus ; eiusque pignus et auspicium esto Apostolica Benedictio, quam vobis singulis universis peramanter in Domino imper­ timus.

V Iis qui interfuerunt Coetui duodecimo Romae habito a Consilio v. d. « Comité Exécutif du Programme du Haut Commissaire des Nations Unies pour les Réfugiés ». *

M.lle la Présidente, Monsieur le Haut Commissaire, Messieurs,

Nous sommes heureux de vous accueillir dans Notre demeure et Nous vous remercions de tout cœur de cette visite qui Nous honore et Nous fait participer, en quelque manière, à la douzième Session du Comité Exécutif du Programme du Haut Commissaire des Nations Unies pour les Réfugiés. Nous Nous sentons vraiment associé à votre rencontre, non seule­ ment parce que cette fois, exceptionnellement, vous avez voulu vous réunir à Rome, mais parce que Nous sentons Nous aussi le 'douloureux problème humain des réfugiés. Nous éprouvions déjà cette angoisse de tant d'êtres déracinés de leur premier foyer, lorsque Nous travaillions à la Secrétairerie d'Etat et que Nous suivions les débuts de l'Office Inter­ national pour les Réfugiés, puis la fondation de votre Haut Commis­ sariat. Nous ne faisions en cela qu'exécuter les sages instructions de Notre inoubliable prédécesseur Pie XII pour le service de l'humanité souffrante. Ce Nous est donc un réconfort de savoir que votre organisation — sous l'égide des Nations Unies et avec Faide efficace de nombreuses et méritantes Associations bénévoles — a pu procurer, au cours de son activité de plus de dix ans déjà, les conditions nécessaires pour permet­ tre à des centaines de milliers de malheureux de vivre. Cette œuvre humanitaire continue, et votre foi dans la justice de cette cause vous permet de surmonter heureusement les inévitables difficultés que vous rencontrez. De fait, par sa nature particulière, l'aide aux Réfugiés est

* Die 30 mensis Octobris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 997 complexe et multiple, parce qu'elle doit fournir, outre une protection juridique, un rétablissement économique et social et parfois même un traitement médical et psychologique, sans parler de la formation des jeunes gens et de la réadaptation des adultes à de nouvelles professions. Votre Comité exécutif, chers Messieurs, dans sa ferme volonté de secourir des catégories plus étendues de réfugiés, a su obtenir la con­ fiance et l'approbation de l'Assemblée des Nations Unies pour des pro­ grammes permettant de faire face à des besoins croissants. C'est ainsi que le Haut Commissariat a pu rassembler de très utiles conférences. Et il est de plus en train de conduire à bon terme une série de réalisations qui, au titre des bons offices, lui a permis d'intervenir presque partout où s'était créée une situation difficile par l'apparition des réfugiés. Le fait même que ces nouveaux groupes de réfugiés aient d'instinct fait appel à votre aide, constitue à lui seul une claire reconnaissance de l'ef­ ficacité de votre œuvre morale et humanitaire. Tandis que votre douzième session se termine et qu'une autre étape importante dans l'assistance aux réfugiés a été atteinte, Nous avons plaisir à vous dire combien les paroles si nobles de votre Président et du Haut Commissaire, interprètes de vos sentiments, Nous ont été agréables. Vous avez clairement confirmé la volonté qui vous anime de continuer, aussi intensément que par le passé, les efforts nécessaires pour donner aux réfugiés l'asile d'une terre sûre et la chaleur d'un foyer, dont tant de malheureux ont encore besoin. Œuvre d'amour pour le prochain, votre effort apporte sa collabo­ ration à la naissance d'un monde plus fraternel où les personnes puis­ sent vivre dans une communauté ordonnée tout empreinte de respect réciproque dans l'amitié et dans la paix. Aussi est-ce de grand cœur que Nous vous félicitons de votre dévoue­ ment pour les réfugiés, que Nous formons les vœux les plus cordiaux pour l'heureux accomplissement de votre tâche, et que Nous appelons sur vous, sur vos familles, et sur tous les réfugiés — hélas encore si nombreux dans le monde d'aujourd'hui — l'abondance des grâces du Tout-Puissant.

63 - ACTA, vol. VI, n. 16. — 29-12-1964. 998 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

VI Ad Patres Conciliares, cum Summus Pontifex generali Coetui tertiae Sessionis praesedit, dum in schemate Missionum disceptatio versabatur. *

Pro certo habetote, dilectissimi Nobis, crebro Nostris esse in votis adesse coetibns Oecumenici Concilii, quod in hac sacra aula Vaticanae Basilicae celebratis. Cum vero firmiter statuissemus saltem alicui uni ex generalibus vestris Conventibus praesidere, hunc delegimus praesentiae Nostrae diem, quo in Schemate Missionum disceptatio vestra versatur. Hoc quidem ut praeoptaremus, certe suasit Nobis singularis gravitas et magnitudo argumenti, ad quod nunc mentes et animos convertitis. Nobis, beatissimi Petri Successori, ac vobis Apostolorum Successo­ ribus, nunc potissimum instanter insonat divinum mandatum : « Euntes in mundum universum, praedicate Evangelium omni creaturae )),x e quo efilciendo iusso salus mundi pependit et pendet. Huic sacrosanctae Synodo praeter alia perinsigne constituitur consilium, ut ad Evange­ lium largius et efiicientius evulgandum nova muniantur itinera, novae rationes excogitentur, nova contentio alacris instimuletur. Hoc, quod vestris in manibus est Schema, ubi de huiusmodi quae­ stione pertractatur, cum perpendissemus, multum, immo- plurimum invenimus — sive materies, sive argumentorum pondus, sive edisserendi ordo spectatur — quod dignum laude Nostra existimar emus. Quapropter opinionem profitemur facile fore, ut, quamvis fortasse arbitremini hoc nonnullis in partibus perpoliendum et excolendum esse, idem adpro­ bationem vestram consequatur. Librata ibi consilia, enucleata opera, definitae viae et rationes tantae rei causa utinam actuosam vim exserant ad Regnum Dei in terris incensiore cum studio provehendum; utinam evangelicae sationi spes messis inde paretur uberrima. Perplacet praesertim Nobis, quod constanter hoc deposcitur, ut Ecclesia universa missionalis sit, ut singuli etiam fideles animo et re, quantum geri possit, missionales evadant. Qui inenarrabili fidei dono sunt praediti, qui illuminatione gloriae Evangelii collustrati sunt, qui regale sacerdotium et gens sancta Ecclesiae filii numerantur, maxi­ mas semper Deo gratias de tanto accepto munere agant, preces, pietatis; officia, stipem perquam liberalem afferentes in adiumentum scilicet

-* Die 6 mensis Novembris a. 1964. 1 Marc. 16, 15. Acta Pauli Pp. VI 999 et levamen eorum, qui praecones sunt Evangelii. Quocirca, cum nihil sit hominibus salutarius et Dei gloriae congruentius quam in fidem diffundendam pro virili parte anniti, missionali apostolatui, qui prae­ stantia et efficacitate excellentissimus est, nobili cum certatione devo­ tionis studium, providentiam largitatüm, misericordiam donorum dispen­ sent. « Munerator tuus vult te esse munificum, et qui dat ut habeas,, mandat ut tribuas dicens : Date et dabitur vobis ».2 Verumtamen Evan­ gelicus ager, etsi diligenter excolitur, tantummodo rorante Dei gratia,, novalium felici fecunditate vestitur. Quam ob rem eleemosynis et piis operibus roboratae, ascendant ferventiores ad Deum pro missionalibus precationes : « Deus, qui omnes homines vis salvos fieri et ad agnitio­ nem veritatis venire : mitte, quaesumus, operarios in messem tuam, et da eis cum omni fiducia loqui verbum Dei, ut sermo tuus currat et cla­ rificetur, et omnes gentes te agnoscant solum Deum verum et quein? misisti Iesum Christum Filium tuum, Dominum nostrum».3 Antequam brevi sermoni finem imponimus, benevolentissima volun­ tate salvere iubemus Patres Oecumenici Concilii, qui in missionalibus finibus pro Christi Regno adlaborant ; et sicut ad ipsos, cogitatio Nostra grata, gratulabunda bono cum ornine ita advolat ad eorumdem sacer­ dotes, ad missionales sodales utriusque sexus, ad christianae doctrinae institutores, ad eos qui ibidem adiutricem operam navant, ad eos qui provida beneficia collocant et salutaria fovent incepta. Haec flagrantissima vota Apostolica Benedictio Nostra confirmet,, quam vobis universis peramanter impertimus. «Benedicat nos Deus, Deus noster, benedicat nos Deus: et metuant eum omnes fines terrae ».4

VII Iis qui interfuerunt Conventui sexto promovendis Ecclesiasticis Tabulariis- Romae habito. *

Salutiamo il diletto figlio Monsignor Martino Giusti, Prefetto del­ l'Archivio Segreto Vaticano, tanto benemerito di questo incontro, come dell'attività della Associazione Archivista Ecclesiastica; e voi tutti salutiamo, diletti figli, che con l'alta e impegnativa qua-

2 Lue. 6, 38 - S. Leo Magnus, Sermo XVII, II, Migne, P.L. 54, 181. 3 Missa de Fidei propagatione. 4 Ps. 66, 8. * Die 6 mensis Novembris a. 1964. 1000 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

lifica di (( Archivisti Ecclesiastici )) partecipate con tanta autorevolezza e competenza al vostro sesto Convegno di Roma. La continuità del vostro lavoro, com'è testimoniata dai vostri perio­ dici incontri, procura all'animo Nostro schietta compiacenza ; e inten­ diamo manifestarla di tutto cuore, lieti come siamo della serietà, con cui compite la vostra delicata e paziente mansione ; lieti della prepara­ zione che ad essa portate, germinata in studi appropriati, e arricchita man mano alla scuola della applicazione e della esperienza quotidiana; lieti ancora dello spirito di umile servizio, con cui proseguite nell'adem­ pimento del dovere, al quale vi ha chiamato la fiducia dei vostri Vescovi o dei vostri Superiori ecclesiastici. Il ritmo del vostro lavoro di esperti e di studiosi dice da sé la perse­ veranza di una missione, la cui preziosa utilità pratica non è disgiunta da un profondo valore storico, destinato anzi a crescere col volgere del tempo, che tutto ridimensiona e situa nell'ampia visuale della storia. Il vostro ritmo di lavoro dice ancora il proposito di migliorare sempre più, adeguando gli strumenti e i metodi alle moltiplicate esigenze ; dice il programma, che con mente chiara e volontà decisa volete portare avanti per l'efficienza, l'avvaloramento, la difesa, il recupero perfino, quando è necessario, degli Archivi Ecclesiastici e dei documenti pre­ ziosissimi che essi contengono ; tale ritmo di lavoro dice infine conquista lieta di sempre nuovi orizzonti, di sempre più valido ordinamento, di sempre più matura consapevolezza. Per questo Ci è caro esprimervi la Nostra soddisfazione, il Nostro plauso, il Nostro incoraggiamento, afiinché, dopo il tonificante incontro romano, così aperto ad arricchimenti umani, culturali, scientifici e tecnici, possiate riprendere con nuovo entusiasmo e con rinnovata pazienza il vostro posto di lavoro. Consuetudine vorrebbe che entrassimo con qualche paterna indica­ zione nel vivo degli argomenti svolti nel Congresso a proposito dei conì- piti e dei mutui rapporti del cancelliere vescovile e dell'archivista dio­ cesano. L'esperienza che abbiamo fatta in una diocesi vasta e complessa come Milano — nella quale il molteplice articolarsi delle moderne forme di apostolato e di organizzazione affonda le sue radici in un humus vitale, quant'altri mai denso di storico passato — questa esperienza, diciamo, basta per farCi comprendere e stimare l'importanza, l'attua­ lità e le attinenze del tema prescelto. Ma già ve ne è stato parlato con esauriente competenza, e avete avuto agio altresì di approfondire le singole applicazioni con l'apporto delle vostre discussioni. Acta Pauli Pp. VI 1001

Vogliamo piuttosto cogliere la gradita occasione della vostra pre­ senza in questo Palazzo Apostolico Vaticano, per sottolineare ancora una volta davanti alla Chiesa intera, in questo tempo di Concilio, la dignità, il valore, la necessità, l'urgenza degli Archivi Ecclesiastici, per stimolare le singole diocesi e famiglie religiose a dare definitiva­ mente ad essi il posto che loro compete. È noto infatti che la condizione di molti Archivi Ecclesiastici non è ancora soddisfacente, specialmente per quanto riguarda quelli minori, familiari e locali. Inoltre, le persone che ne sono incaricate non sempre hanno la necessaria qualificazione, conseguita attraverso i severi studi di archivistica e paleografia, con l'apprendimento del relativo metodo di lavoro ; a ciò aggiungasi il fatto della loro scarsità numerica, che rende difficile, anche con la migliore preparazione, l'adeguato funzionamento e la cura degli Archivi Ecclesiastici. I bisogni degli studi storici, come le accresciute esigenze pratiche reclamano infine il progressivo ordina­ mento del lavoro archivistico, sicché balza evidente agli occhi la necessità di questo lavoro. È stata questa l'ansia paterna dei Nostri Predecessori, tante volte manifestata, e questa ansia raccogliamo fedelmente, perché è anch'essa eredità dell'apostolico ministero. Lo vuole la serietà stessa della materia, lo reclama il prestigio della storia, soprattutto lo esige con materna autorità la Santa Chiesa, che anche dall'ordinamento e dalla conoscenza di tutto ciò che riguarda il suo passato trae incoraggiamento e pro­ gramma di azione, trova difesa davanti ai ricorrenti pericoli, prende rinnovato slancio alla sua provvida opera di Madre e Maestra : di fatto, anche il più modesto documento, conservato con questo spirito, diventa un segno della sua presenza nel mondo, un argomento della sua missione, un'orma del Corpo Mistico nel cammino secolare della storia. Queste le ragioni e il significato del Nostro compiacimento per la vostra presenza; questi i voti e le speranze, che lasciamo a voi, diletti figli, e per mezzo vostro affidiamo a quanti attendono come voi allo stesso paziente lavoro, o verranno ad ingrandire le vostre file. Vi conforti il pensiero che amiamo seguirvi con un particolare ricordo nella pre­ ghiera; e vi attiri le copiose grazie divine la Nostra Benedizione, che ora vi impartiamo, e che vuol essere riflesso e pegno di quelle celesti. 1002 Acta Apostolicae- Sedis - Commentarium Officiale

VIII Ad Excellentissimum Virum Kenneth D. Kaunda, Zambianae Reipublicae Praesidem. *

Mister President, We bid Your Excellency a heartfelt welcome, recalling with happiest anemories Our own visit to Africa two years ago. Then, just a fortnight ago, We were happy to participate, in the person of Our Ámbassador Extraordinary, in the célébrations marking the birth of the independent Republic of Zambia. Today, We are particularly grateful to Your Excellency for the honour you do Us in visiting this Apostolic See, in Our humble Person, as your first oñlcial Presidential engagement outside Africa. We welcome Your Excellency as a distinguished représentative òf the vigorous young Christianity of the new Africa, which We extolled at the canonization of the glorious Martyrs of Uganda. In your speeches itnd writings, Mister President, you nave always proudly pronounced yourself a Christian, and proclaimed the benefìts which the Gospel message has brought to your country and to ali Africa. To you, We need not under line the distinction We drew, in that homily, betweeri «vangéìizatiOn and colonization. Rather do We pledge to you anew the renewed efforts of all Our Catholic children in the building up of the Christian Nation of Zambia, by their ever more generous contributions towards the religious, social and cultural progress of its Citizens. With deep emotion do We recali Our consolation in personally consecrating the first son of Northern Rhodesia raised to the Episcopate. Zambia needs ever more numerous sons and daughters of her own soil, who will dedicate themselves to the spiritual and temporal welfare of their fellow-citizens in the priesthood, the religious life, the medicai, teaching and other professions. We pray, therefore, that Our schools, convenís, and particularly priestly seminaries in Zambia, may produce more and better-prepared workers for God and country. We were happy to note, in Your Excellency's Independence discourses, your insistence on récognition of the rights and dignity of the human person, as the only true basis for harmony and peace in your country, as in the whole world. We pray that your présent journey to many

* Die 7 mensis Novembris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 1003 lands and to the United Nations may help you spread that message f arther abroad ; and that Your Excellency be spared for many years to foster respect for the higher principies of truth, liberty, justice and love in the independent Republic of Zambia. With this pray er, We willingly invoke upon Your Excellency, upon your wife and family, upon the Government and beloved people of Zambia, the richest grâces and favours of Almighty God.

IX Ad Excellentissimum Virum Ernestum Trigueros Alcaine, a Salvatoriana Republica missum ad Apostolicam Sedem liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit concrediti muneris testes. *

Señor Embajador :

Gracias por las sentidas expresiones que han acompañado la entrega de las Cartas Credenciales que os acreditan como Embajador Extraor­ dinario y Plenipotenciario de vuestro País ante esta Santa Sede, Vuestra brillante carrera al servicio de la Diplomacia de El Sal­ vador, vuestras constantes intervenciones representando a vuestra Patria en reuniones y congresos internacionales, el conocimiento que en permanencias anteriores habéis ya adquirido de Roma, os ofrecen segura garantía del éxito de la misión que os ha confiado vuestro Gobierno. En Nuestro corazón de humilde Vicario de Cristo ocupa un lugar especial El Salvador. Fue para Nos motivo de consuelo poderlo pro­ clamar así cuando, al clausurar el reciente Congreso Eucaristico Na­ cional, tuvimos el agrado de hacerle llegar Nuestra palabra a través de la Radio. Un día lejano Religiosos Franciscanos y Dominicos llevaron a vuestra Tierra la fe cristiana : esa semilla, depositada en surco fecundo, se ha convertido en rico patrimonio, cuya herencia es timbre de gloria y cuyo ulterior cuidado y desarrollo reclama las mejores energías. Vuestro País se presenta a Nuestra mente con la visión de sus lagos y montañas, de sus volcanes airosos, de los ríos en que se asoma al Pacífico. Sabemos que en este momento El Salvador se encuentra comprometido en una empresa de superación, con el noble afán de mejorar niveles de producción y de aumentar el bienestar de sus propios

* Die 9 mensis Novembris a. 1964. 1004 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ciudadanos. Formulamos cordiales votos a fin de que tan altos ideales, iluminados siempre por los principios de la justicia social y sublimados por los valores espirituales, hallen el favor y la colaboración responsable de todos y obtengan las metas propuestas para la convivencia pacífica de los miembros de la Comunidad Nacional. Señor Embajador : Tened la seguridad de que en el desempeño de vuestra misión os acompañará Nuestra benevolencia, y de que por Nuestra parte podréis contar con el más decidido apoyo en el cometido de conservar las buenas relaciones existentes entre vuestro Gobierno y esta Santa Sede. Deseando la mayor prosperidad para el católico pueblo de El Salvador, invocamos sobre él, y de un modo particular sobre el Excelentísimo Señor Presidente de la República y sobre Vuestra Exce­ lencia, las bendiciones del Cielo.

X Praesidi Virisque adlectis in Generale Consilium Vincentianorum Coetuum, a Beatissimo Patre coram admissis. *

Chers Fils, membres du Conseil Général de Id Société de 'Saint Vincent de Paul, soyez les bienvenus! Vous avez eu, en la personne de votre eminent Protecteur, le Car­ dinal Aloisi-Masella — que Nous sommes heureux d'accueillir ici avec vous aujourd'hui — le meilleur des avocats; et bien volontiers Nous avons accédé à ses filiales instances et au désir que Nous exprimait en votre nom votre méritant Président Général : celui d'être reçus quel­ ques instants par Nous pour pouvoir Nous exposer vos problèmes et recevoir de Nos lèvres directives, encouragements et bénédictions sur vos bienfaisantes activités. Ces activités, Nous «les suivons, vous le savez, depuis de longues années, et il Nous fut donné — notamment sous le pontificat de Notre Prédécesseur Pie XII — d'entretenir les meilleurs rapports avec les hommes remarquables qui se succédèrent à la tête de la Société de Saint Vincent de Paul. Nous sommes heureux de renouer aujourd'hui officiellement, pour ainsi dire, ces excellentes relations de jadis, et nulle occasion ne pouvait mieux s'y prêter que la réunion ici, autour de Nous, de votre Conseil Général, porteur des soucis et des espoirs des membres de la Société répandus dans le monde entier. Ce n'est pas sans émotion que Nous avons pris connaissance du Rapport que vous Nous avez fait parvenir dernièrement, Monsieur le

* Die 9 mensis Novembris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 1005

Président Général, sur la situation actuelle de la Société. La sobre élo­ quence des chiffres suffit à montrer sa magnifique extension, qu'accom­ pagne une judicieuse adaptation au monde moderne et un afflux inat­ tendu et si heureux d'éléments jeunes. Que de motifs d'espoir et l'opti­ misme dans tout cela ! Mais ce qui Nous a semblé le plus touchant, et le plus prometteur pour l'avenir, c'est ce que vous Nous dites de la prise de conscience, par un nombre croissant de chrétiens de tous pays, de ce que vous appelez si justement la « vocation vincentienne )) : vocation exigeante, qui ne saurait se contenter d'un soulagement — forcément limité — apporté à des misères matérielles, mais entend ouvrir les cœurs jusqu'aux dimensions totales de la véritable charité chrétienne. Et c'est ainsi qu'on peut assister à ce phénomène étonnant, mais si conforme à la logique de la foi : le jaillissement de conférences de Saint Vincent de Paul dans les pays du Tiers-Monde et jusque parmi les chrétiens les plus déshérités, que leur foi incite à entrer dans vos rangs pour secourir leurs frères aussi pauvres qu'eux-mêmes. C'est bien là l'esprit de votre admirable Fondateur, Frédéric Oza- nam, ce professeur d'Université, ce modèle d'époux et de père de famille, si profondément épris de justice et de charité ! Comme vous, soyez-en sûrs, Nous souhaitons voir un jour ce grand serviteur de Dieu placé sur les autels et proposé en exemple aux laïques chrétiens de notre temps. Continuez, chers Fils, à marcher dans sa lumière, à être fidèles à la « vocation » qu'il vous a léguée. Poursuivez, dans la ligne qu'il vous a tracée — toujours en plein accord avec les Autorités ecclésiasti­ ques — votre belle tâche, sur laquelle Nous appelons, ainsi que sur vos personnes et sur tous les membres de la Société de Saint Vincent de Paul, les plus abondantes bénédictions.

XI Ad Excellentissimum Virum Iulium del Balzo « dei Duchi di Presenzano », ab Italica Republica ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Lega­ tum, qui Litteras Summo Pontifici tradidit legationis fidem facientes. *

Signor Ambasciatore, La ringraziamo di cuore per le nobili espressioni che la coscienza e la responsabilità dell'alto Ufficio, oggi da Lei assunto presso la Sede Apostolica in nome dello Stato Italiano, Le hanno ispirato. Le Lettere Credenziali, che Ella, Signor Ambasciatore, mette nelle Nostre mani, Ci obbligano a rivolgere il Nostro riverente pensiero alla

* Die 14 mensis Novembris a. 1964. 1006 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale loro altissima provenienza, in particolar modo alPEcc.mo Professore Antonio Segni, Presidente della Repubblica, per cui esprimiamo il Nostro rispettoso e cordiale augurio e la Nostra confortatrice Benedi­ zione. Gon eguale ossequio salutiamo l'onorevole Cesare Merzagorà, che l'infermità del Presidente della Repubblica ha chiamato ad assumerne temporaneamente le sovrane funzioni, e che apponendo la sua firma a questo ufficiale documento Ci induce ad accordare a Lei, Signor Amba­ sciatore, la Nostra ampia fiducia. Ella ha poi voluto richiamare il Nostro prossimo, viaggio in India, in occasione del Congresso Eucaristico Inter­ nazionale di Bombay ; viaggio che, come il precedente, è mosso da intenti unicamente religiosi, come testimonianza a Cristo Signore di tutta l'umanità; e Le siamo grati dell'accenno cortese e beneaugurante. Parimente siamo lieti di rilevare dalle Sue parole la risonanza, che ha trovato negli animi degli Italiani la proclamazione da Noi fatta di San Benedetto a Patrono di Europa; tale risonanza Ci dice a quale nobile ed urgente òpera di pace internazionale, seguendo la linea se­ gnata da una sua guida sapiente, Alcide De Gasperi, vuole fedelmente attenersi l'Italia, e Ci mostra da quali valori storici e spirituali tale opera possa attingere ispirazione e vigore. Nell'atto pertanto di accoglierLa nella Sua nuova degnissima veste

  • Chiesa in cotesto diletto Paese, lungi dall'intralciarne la sovrana auto­ nomia ed il libero sviluppo, possa sempre meglio adeguarsi ai bisogni religiosi, morali e culturali del tempo nostro, e possa infondere nelle fiorenti generazioni del popolo italiano nuova coscienza della sua storia passata e della sua missione futura, civile e spirituale. Ed è questa una speranza cbe il Concilio Ecumenico, a cui Ella ha fatto testé simpatica allusione, conforta di generosi propositi e di sereni e positivi auspici. Il Nostro augurio, avvalorato dalla preghiera, va perciò di gran cuore al forte, modesto, laborioso popolo italiano aftinché, nella provata serietà delle sue virtù, possa avanzare continuamente su la via del pro­ gresso civile, nel culto dei valori cristiani che l'hanno fatto grande e rispettato nei secoli, e nella ricerca di quei mezzi, che meglio promuo­ vano la prosperità di tutti i suoi figli, l'ordine sociale, la giustizia, la pace. L'Apostolica Benedizione, che impartiamo a, Lei, alle degne persone che L'accompagnano, e ai suoi familiari, vuole estendersi altresì, come conferma di questi voti cordiali, all'intera Nazione Italiana.

    XII In Vaticana Basilica ad Conciliares Patres habita, die festo Praesentationis Beatae Mariae Virginis, post sollemnem ab ipso Summo Pontifice cum Praesulibus quibusdam peractam concelebrationem, tertia exacta Oecu­ menicae Synodi Sessione promulgatisque Constitutione dogmatica de Ec­ clesia atque Decretis de Oecumenismo et de Ecclesiis Orientalibus catho­ licis. *

    Venerabiles Fratres,

    Post duos menses, navitate et fraterna opera plenos, Deo gratias agamus pro felici huius Concilii Oecumenici Vaticani secundi celebra­ tione, cuius laboriosae tertiae Sessioni hoc sollemni et sacro coetu finem imponimus. Oh, revera officio devincimur Deo animos nostros beneficii memores et laetantes significandi, eo quod nobis singulari munere suo concessit, ut huic eventui historia digno et provido interessemus, immo ut nos ipsi, humiliter feliciterque primas partes agentes, vim, signifi­ cationem, plenitudinem eidem tribueremus. Oh, profecto oportet quasi

    * Die 21 mensis Novembris a. 1964. 1008 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale ad nos dicta audiamus haec verba Domini : « Vestri autem beati oculi quia vident, et aures vestrae quia audiunt! ».1 En, obversatur ante men­ tis nostrae oculos Sancta Ecclesia Dei, quae a Pastoribus repraesen tatur, quibus proprii greges adhaerent ; quae quidem Ecclesia divinitus, Nostrae vocis ope, simul est congregata. En Hierarchia catholica, cuius est populum sanctum Dei instituere et regere.; ea huc in unam sedem convenit, uno animi sensu conspirans, una precatione, una fide, una caritate, quae est in ore et in pectore; ecce, incomparabilis hic coetus, quem admirari numquam desinimus, nec umquam poterimus oblivisci, utpote qui nitatur ad gloriam Patris et Filii et Spiritus Sancti, et inten­ tus sit praecelso nuntio Revelationis commemorando eiusque verae et intimae significationi perscrutandae ; ecce, homines in unum congre­ gati, a studio propriae utilitatis vanarumque rerum ut nemo alius alieni ; ut nemo alius eo contendentes, ut testimonium praebeant divinae veritati; homines, infirmi quidem et ab errore non immunes, sed per^ suasum habentes se posse veritates enuntiare, quae nullo modo queant in controversiam vocari aut finem capere; homines, dicimus, huius aetatis et huius terrae filii, sed supra tempus ac terram elati, ut onera fratrum suorum umeris suis accipiant, utque eos perducant ad spiri­ tualem salutem ; homines, praediti se plane devovendi voluntate, infiam­ mati amore, qui amplior est quam ipsi animi in quibus ardet, nisu im­ pulsi qui forsitan temerarius esse videatur, sed qui coniungitur cum fiducia tranquilla, ut in sensum vitae humanae et historiae inquirant iisque tribuant vim, magnitudinem, pulchritudinem, unitatem in Chri­ sto ; in Christo Domino tantum ! Haec admirationem movent, Venera^ biles Fratres, qui hic adestis praesentes; haec admirationem movent, homines, qui foris versantes nos contuemini. Poterimusne umquam videre spectaculum maius, religiosius, aptius ad animos permovendos, sollem­ nius? Augetur autem laetitia nostra si extremo hoc tempore Concilii Ses­ sionis, cuius finem facturi sumus, obiter in memoriam revocamus argu­ menta, de quibus est disceptatum ac denique constitutum : pertractata est enim doctrina de Ecclesia atque exposita : ita opus Concilii Oecu­ menici Vaticani primi est completum, quod pertinet ad doctrinam ; ex­ ploratum est mysterium Ecclesiae et consilium divinum de primariis eius institutis.

    Iterum dicimus : Deo gratias agamus pro felici hoc exitu et merito

    1 Matth. 13, 16. Acta Pauli Pp. VI 1009 patiamur pectora nostra gaudio perfundi : in posterum enim facilius intellegemus mentem divinam, quod attinet ad mysticum Corpus Christi, atque ex hac cognitione normas clariores certioresque quoad vitam Ec­ clesiae poterimus haurire, item maiores vires, quibus indesinenter eius conatus adiuvemus ut homines ad salutem adducantur, et ampliorem spem circa progressum regni Christi in mundo. Itaque, benedicamus Domino ! Longum est disserere de opere patrato : de studio pio et acri, eo pertinente ut illud cum veritate, quae in Sacris Bibliis continetur, et cum germana traditione Ecclesiae plane congrueret; de labore ideo suscepto, ut intima vis et primaria veritas iuris constitutivi Ecclesiae ipsius invenirentur, ut discerneretur inter id quod est immobile et cer­ tum, et id quod e principiis naturali et legitima progressione deducitur ; de studio denique quaquaversus in sua luce ponendi Ecclesiae myste­ rium, ita ut congrua ratione illustretur vita Corporis Christi mystici, quoad omnes suas partes, quoad omnia sua munera, quoad omnes fines ipsi assequendos. Attamen caput maxime arduum atque memorandum peracti huius­ modi spiritualis laboris illud profecto est, quod ad doctrinam de Epi­ scopatu spectat; quare de hoc tantum capite liceat nunc Nobis paucis exponere, quid sentiamus. Hoc unum fateri volumus : Nobis scilicet admodum placuisse, quod doctrina huiusmodi sat ampla studiorum disceptationumque copia, nec minore conclusionum perspicuitate pertractata sit. Necessarium sane hoc erat, ut Concilium Oecumenicum Vaticanum primum compleretur. Tempus etiam opportunum ad venerat ; id ipsum sane postulabant sive magna incrementa quae aetate hac nostra theologica studia suscepe­ runt, sive Catholicae Ecclesiae in terrarum orbe propagatio, sive quae­ stiones ab Ecclesia solvendae propositae, quae e cotidiano pastoralis navitatis usu oriuntur, sive denique plurimorum Episcoporum vota, qui doctrinae explicationem, quae ad eos pertinet, exspeetabant. Congrue­ bat denique ratio ad id faciendum adhibita ; ita quidem ut minime dubi- temus — ratione habita explicationum quae additae sunt sive ad verba usurpata interpretanda, sive ad vim theologicam doctrinae propositae tribuendam secundum Concilii mentem — minime dubitemus, dicimus, auxiliante Deo, hanc de Ecclesia Constitutionem promulgare. Huius vero promulgationis potissimum commentarium illud esse videtur, quod per eam doctrina tradita nullo modo immutata est. Quod Christus voluit, id ipsum nosmetipsi volumus. Quod erat, permansit. 1010 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    Quae volventibus saeculis Ecclesia docuit, eadem et nos docemus. Tan­ tummodo, id quod antea solum vitae actione continebatur, nunc aperta etiam doctrina exprimitur; quod usque adhuc considerationi, disputa­ tioni, atque ex parte etiam controversiis obnoxium erat, in certam doctri­ nae formulam nunc redactum est. Fateri sane possumus, ex providentis Dei consilio splendidissimam horam illuxisse nobis : horam dicimus, cuius adventus heri lente procedebat, cuius fulgor hodie renidet, cuius salutifera virtus cras novis doctrinae incrementis, auctioribus viribus, aptioribus institutis Ecclesiae vitam certe locupletabit. Id quoque animadvertere iuvat, honorem nempe, qui per hanc Consti­ tutionem populo Dei attribuitur. Nihil enim iucundius Nobis accidere potest, quam cernere sollemniter agnitam dignitatem omnium nostro­ rum Fratrum nostrorumque Filiorum, ex quibus plebs sancta coalescit; quandoquidem ad eius vocationem, ad eius sanctificationem, ad eius regimen, ad eius sempiternam salutem totum spectat sacrae Hierarchiae ministerium, tamquam ad suum finem. Nec minore Nos afficiunt solacio ea quae per hanc Constitutionem de Nostris in Episcopatu Fratribus statuuntur. Oh quam gaudemus, cum animadvertamus, ipsorum digni­ tatem sollemniter declarari, munera celebrari, potestatem agnosci ! Oh quam impensas grates Deo persolvimus, quod feliciter contigit, ut Nosmetipsi sacram ministerii vestri dignitatem vestrique plenitudinem sacerdotii honore debito exornaremus, itemque mutuae necessitudinis vincula declararemus, quae inter Nos et vos, Venerabiles ac dilecti Fra­ tres, intercedunt. Id quoque non sine pietatis affectu considerare placuit, quod munus primarium, singulare, universale, quod Christus Dominus Petro con­ tulit et ad ipsius successores, hoc est Romanos Pontifices, transmittitur — cuius quidem partes ofilcii hodie Nos licet immerentes sustinemus — hoc munus, dicimus, in sollemni Documento, a Nobis iam iam promul­ gato fuse ac saepe agnoscitur eique reverentia tribuitur. Id Nobis non placere non potest ; at non propter dignitatem quae exinde in Nos reci­ dat, cum Nos tantum officium reformidemus potius quam cupide tenea- mus; sed verius propter honorem verbis Christi exhibitum, propter rursus confirmatam concordiam cum sacra traditione et Ecclesiae magi­ sterio, ac denique propter sancitam tutelam sive ipsius Ecclesiae uni­ tatis, sive etiam cohaerentis atque efficacis actionis, quae in Ecclesiae regimine in tuto est omnino ponenda. Summopere autem intererat, has Summi Pontificatus praerogativas tunc aperte ac definite agnosci, cum solvenda erat quaestio de auctoritate episcopali in Ecclesia ; ita quidem Acta Pauli Pp. VI 1011

    ut talis auctoritas videretur nullo modo adversari, sed plane congruere potestati Vicarii Christi et Capitis collegii episcopalis, secundum ius Ecclesiae constitutivum. Per hanc igitur arctam et in ipsa rei natura positam coniunctionem, Episcopatus efficitur quoddam unum inter se cohaerens corpus, habens in Episcopo, Beati Petri Successore, non diversam neque externam po­ testatem, sed contra suum caput et veluti centrum ; quo Nos ipsi impel­ limur, ut sollicito studio vestra iura una cum Nostris praedicemus, atque de eorum incrementis gaudeamus, eorum vindicemus praestan­ tiam, et iis aeque ac Nostris cumulum perfectionemque afferamus. Hac igitur ratione episcopali officio suam plenam agnoscentes vim atque efficacitatem, animadvertimus fidei, caritatis, suscepti oneris et mutuae adiutricis operae communionem circa Nos augeri. Dum ergo vestram agnoscimus et extollimus auctoritatem, minime timemus, ne minuatur vel impediatur Nostra; immo Nos validiores fieri sentimus, ob animorum coniunctionem, per quam fratres efficimur; item magis idoneos Nos evadere scimus universae regendae Ecclesiae, cum probe noverimus unumquemque vestrum ad idem consilium assequendum conspi­ rare ; confidentiores denique Iesu Christi adiumentis Nos fieri sentimus,, cum omnes inter nos arctius in eius nomine sociemur, atque coniungi in posterum cupiamus. Quosnam vero effectus huiusmodi doctrinae explanatio re et usu consecutum sit, haud facile nunc conspicitur; sed haud difficile provi­ deri potest, fore ut ea ferax omnino sit spiritualium pervestigationum et canonicorum institutorum. Oecumenicum Concilium proxima quarta Sessione concludetur. Ut autem eius decreta ad effectum deducantur, complures Commissiones post-conciliares instituendae erunt, in quibus moderandis plane oportebit, ut Episcopatus suam adiutricem operam praestet. Item eo consilio moti, ut generalis momenti negotia com- ponamus, quae huius nostri temporis veluti propria nota sunt, et con­ tinenter exoriuntur, Nos paratiores usque erimus quosdam ex vobis deligendos, Venerabiles Fratres, certis temporibus arcessere atque ad deliberationem adhibere, ne Nobis vestrae praesentiae solacium, vestrae prudentiae ac rerum usus auxilium, vestri consilii munimentum, vestrae auctoritatis suffragium desit; hoc utiliter etiam fiet eo quod Curia Romana in novam formam redigenda, cui rei diligenter studetur, expe­ rientia uti poterit Pastorum dioecesium ; atque ita officia sua, quae iam efficacitate pollent ob fidele ministerium, ad absolutionem perfectionem- 1012 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    que perducet ope Praesulum, e variis regionibus oriundorum et adiu­ mentum sapientiae suae et caritatis afueren tium. Quod ad rem et usum attinet, adauctus studiorum ac deliberationum numerus aliqua fortasse laborabit difficultate, quandoquidem multorum agendi ratio maiora kabet impedimenta quam singulorum. Si autem id Ecclesiae indoli simul monarchicae et hierarchicae aptius respondet, idque per adiutricem vestram praestitam operam labores Nostros magis allevat, prudentia et caritate difficultates evincamus, quae ad implica- tiorem huiusmodi ecclesiastici regiminis disciplinam suapte natura attinent. Nobis sperare placet fore ut ex doctrina de Ecclesiae mysterio, quam Concilium Vaticanum secundum illustravit atque enuntiavit, iam nunc bona multa in hominum animos, praesertim catholicorum, proficiscan­ tur, ut videlicet christifideles omnes verum Sponsae Christi vultum planius delineatum et ostensum videant; ut suae matris et magistrae videant pulchritudinem; ut videant simplicitatem et maiestatem vene­ rabilis huius instituti ; ut hoc quasi miraculum suspiciant historicae fidei, praeclarae vitae socialis, et latarum legum optimarum, itemque signum quoddam continuos progressus indicans : in quo divina et hu­ mana pars conexae copulantur, ut exinde in hominum, in Iesum cre­ dentium, societate consilium Incarnationis et Redemptionis luculenter appareat: ut scilicet, de S. Augustini sententia, Christus totus appa­ reat, Salvator noster. De quo iucundissimo spectaculo imprimis laetitia exsultent, qui unice et constanter christianam perfectionem profitentur, Religiosos viros ac mulieres dicimus, qui Ecclesiae sunt membra optima, generosi defen­ sores, filii carissimi. Sed de eodem spectaculo gaudeant oportet ii etiam ex Nostris Fra­ tribus et Filiis, qui in territoriis degunt vitam, ubi etiam nunc iusta et digna religionis profitendae libertas, vel omnino recusatur, vel eatenus imminuitur, ut eos in Ecclesia ascribere opus sit, quam vel a silentio vel a lacrimis appellare debeamus. Item ipsi de magnifica doctrina delectentur, Ecclesiam collustrante, quam ab ipsis toleratae aegritu­ dines ab ipsisque praebita fides splendide testificantur. Qui haec faciunt, gloriam nanciscuntur maximam, cum Christo nempe similem, humanae Redemptionis victima. In spem praeterea erigimur fore ut eandem Ecclesiae doctrinam aequo benevolentique animo perpendant in Christo fratres, qui etiam nunc a nobis seiuncti sunt. Oh quam velimus, ut ea doctrina, explica- Acta Pauli Pp. VI 1013 tionibus completa, in Schemate de Oecumenismo comprehensis, quod hoc Concilium pariter probavit, eorum animos, quasi amoris fermentum quoddam, excitet ad sua consilia, et ad sua proposita ita recognoscenda, ut ii magis magisque ad communionem nostram admoveantur, atque tan­ dem, Deo donante, in hac nobiscum sint pares. Interea autem nos, ipsa doctrina perculsi, summa cum mentium nostrarum laetitia animadver­ timus, Ecclesiam, dum suae figurae lineamenta tradit, suae caritatis fines nequaquam contrahere, sed magis prorogare, neque suae catholicita­ tis, quam vocant, multiplicem motum reprimere, quae semper progredi­ tur, semperque invitat. Quo loco, ut nobis liceat rogamus, Observatoribus, qui hic Ecclesiarum vel christianarum confessionum, a Nobis disiuncta- rum, legati sunt, tum reverenter salutem dicere, tum gratam voluntatem testari, quod Congregationibus Conciliaribus interesse voluerunt, tum pro illorum prosperitate vota suscipere. Denique voluntas Nobis esset, ut sacra Ecclesiae doctrina profanum etiam saeculum, in quo ipsa vivit et a quo saepta continetur, aliquo ineundae suae lucis repercussu illuminaret : ea enim sicut illud signum elevatum in nationibus 2 se praebeat oportet, ut omnes in itinere ad veritatem et ad vitam consequendam tuto dirigat. Sicut enim omnibus patet, huius doctrinae explicatio, dum ad severam sacrae theologiae rationem et viam se fideliter accommodât, quae ipsam probat atque praedicat, ea tamen humanum genus non obliviscitur : humanum genus dicimus, quod vel ad Ecclesiam conduit, vel historica et socialia rerum locorumque adiuncta efficit, in quibus ipsa divino suo munere fungitur. Ecclesia humani generis causa constituta est. Ecclesia nullam aliam ter­ renam auctoritatem sibi vindicat, quam eam, quae ipsi permittit, ut hominibus inserviat eosque diligat. Ecclesia sancta, dum suum sentiendi modum atque suam compagem ad perfectionem adducit, non sese ab usu et consuetudine secernit hominum, quibuscum vivit, sed eo potius spectat, ut eos melius intellegat, eorum angustias et legitima optata participet, eorum conamina susten­ tet, ad assequendam prosperitatem, libertatem et pacem suscepta. Huiusmodi autem institutum sermonem in extremo Concilio plane continuabimus, cum scilicet Schema (( De libertate religiosa », quod tantum ob temporis defectum, sub exitum huius Sessionis, pertractari non potuit, itemque aliud Schema « De Ecclesia in mundo huius tem­ poris » — quod Concilii operi veluti sertum imponet, quodque in hac

    2 Cfr. Is. 5, 26.

    64 - ACTA, vol. VI, n. 16. — 29-12-1964. 1014 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    Sessione iam breviter perstrietum est — in proxima et ultima Sessione omni ex parte explicata erunt. Quibus dictis, antequam verbis hisce Nostris finem imponimus, alia proposita res cogitationem Nostram suaviter tangit. Scilicet, Venerabiles Fratres, facere non possumus quin cogitationem convertamus, animo quidem sincero et grato, ut filios addecet, etiam ad Beatissimam Virginem Mariam, ad Eam scilicet, quam libenter habe­ mus tutricem huius Concilii, testem laborum nostrorum, consiliatri- cem amabilissimam ; eius enim et Sancti Ioseph patrocinio caelesti ab initio coetus Concilii crediti sunt.3 Hac eadem ducti mente Almam Deiparam anno praeterito communi excoluimus obsequio, in Liberiana Basilica congregati ad venerandam imaginem, cui hoc gloriosum nomen adiectum est : (( Salus Populi Romani )). Hoc vero anno honor, quem Concilium eidem adhibere cupit, multo magnificentior est ac significantior : etenim hac Constitutione de Ecclesia hodie promulgata, cuius veluti fastigium est totum caput de Beata Maria Virgine agens, iure affirmare nobis licet hanc Sessionem finem capere veluti quodam hymno incomparabili, quo laudes Deiparae Virginis celebrentur. ' Primum enim factum est — quod enuntiantes animo penitus com­ movemur — ut Concilium aliquod Oecumenicum ad unum quasi ac tam amplum corpus redigerei doctrinam catholicam circa locum Beatae Ma­ riae Virgini in mysterio Christi et Ecclesiae tribuendum. Id plane congruit cum iis, quae huic Concilio sunt proposita, utpote quod ostendere studeat vultum sanctae Ecclesiae, cui Dei Genetrix est arcte iuncta et cuius est, ut quidam egregie dixit, « portio maxima, portio optima, portio praecipua, portio electissima ».4 Ecclesia enim ipsa non efficitur tantum ordine suo hierarchico, sacra liturgia, sacramentis, compage institutorum suorum; sed intima eius vis et proprietas, fons praecipuus efficacitatis, qua homines sanctificat, posita sunt in mystica eius coniunctione cum Christo; quam quidem coniunctionem censere non possumus abstractam ab Ea, quae est Mater Verbi Incarnati, et quam Christus ipse sibi intime sociavit ad nostram salutem procurandam. Itaque Ecclesiam ipsam intuentes, oportet amanti animo contem-

    * Cfr. A. A. S. LIII, 1961, p. 37S., 211 SS.; LIV, 1962, p. 727. 1 Rupertus, in Apoc. I, VII, c. 12; P.L. 169, 1043. Acta Pauli Pp. VI 1015 plemur mirabilia, quae Deus in Sancta Matre sua est operatus. Atque cognitio verae doctrinae catholicae de Beata Maria Virgine semper sub­ sidium erit efficax ad recte intellegendum mysterium Christi et Ecclesiae. Has arctas rationes considerantes, quibus Maria et Ecclesia inter se coniunguntur, quaeque in hac Constitutione Concilii tam dilucide sunt expositae, eaedem Nobis suadent, ut hoc temporis momentum solemnis­ simum et maxime opportunum esse ducamus ad votum implendum, quod in praeteritae Sessionis fine significavimus et permulti Patres itidem su­ sceperunt, instanter rogantes, ut inter hoc Concilium expressis verbis munus maternum annuntiaretur, quod Beata Maria Virgo in christiano populo gerit. Hac de causa expedire Nobis videtur, ut in hoc ipso publico coetu rite titulum inducamus, quo Beata Maria Virgo honoretur, qui a variis orbis catholici partibus postulatus est, Nobisque peculiari modo acceptus gratusque ; siquidem mirabili quadam brevitate eximium locum exprimit, quem Deiparae in Ecclesia proprium esse hoc Concilium agnovit. Igitur ad Beatae Virginis gloriam ad nostramque solacium, Mariam Sanctissimam declaramus Matrem Ecclesiae, hoc est totius populi chri­ stiani, tam fidelium quam Pastorum, qui eam Matrem amantissimam appellant; ac statuimus ut suavissimo hoc nomine iam nunc universus christianus populus magis adhuc honorem Deiparae tribuat eique sup­ plicationes adhibeat. De appellatione agitur, Venerabiles Fratres, christianorum pietati haud insueta; quin immo hoc potissimum Matris nomine christifideles et Ecclesia universa Mariam invocare praeoptant. Hoc revera nomen ad germanam Marianae pietatis rationem pertinet, cum in dignitate ipsa, qua Maria utpote Mater Verbi Dei Incarnati praedita est, firmiter innitatur. Sicut enim divina Maternitas causa est, cur Maria singulares pror­ sus cum Christo rationes habeat eademque praesens adsit in humanae salutis opere a Christo Iesu peracto, ita pariter e divina Maternitate praesertim eae profluunt rationes, quae inter Mariam et Ecclesiam inter­ cedunt ; quandoquidem Maria Mater Christi est, qui statim ac in ipsius virginali utero humanam naturam assumpsit, sibi ut Capiti adiunxit Corpus suum mysticum, quod est Ecclesia. Maria igitur, utpote Mater Christi, Mater etiam fidelium ac Pastorum omnium, scilicet Ecclesiae, habenda est. Hinc causa est, cur nos, licet indignos, licet debiles, nihilominus fidenti animo filiorumque amore flagrantes ad Eam oculos attollamüs. I

    1016 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    Quae olim Iesum, supernae gratiae fontem, nobis donavit, ipsa mater­ nam suam opem Ecclesiae non afferre non potest, hoc praesertim tem­ pore, quo Christi Sponsa alacriore studio salutiferum suum munus explere contendit. Ad hanc autem fiduciam magis usque alendam confirmandamque, Nobis suadent arctissima ea vincula, quae inter hanc nostram caele­ stem Matrem et humanum genus intercedunt. Etsi amplissimis admi- randisque donis a Deo cumulata est, ut digna Mater Incarnati Verbi efficeretur, nihilominus Maria proxima nobis est. Sicut nos, et ipsa est Adae filia, ac propterea etiam nostra soror ob communem humanam naturam ; quae immunis quidem fuit ab originaria labe ob futura Christi merita, sed divinitus acceptis donis ipsa suae ipsius perfectae fidei exemplum addidit, ita ut evangelicum promereret praeconium : « Beata, quae credidisti ». In hac mortali vita perfectam Christi discipuli formam expressit, speculum fuit omnium virtutum, atque plene in suos rettulit mores beatitudines illas, quae a Christo Iesu praedicatae fuerunt. Quo fit, ut Ecclesia universa, dum multiformem suam vitam actuosamque suam navitatem explicat, a Deipara Virgine absolutissimum exemplum sumat, quo perfecte Christum imitari oporteat. Quare, post Constitutionem de Ecclesia rite promulgatam, cui qui­ dem, Mariam omnium fidelium et Pastorum seu Ecclesiae Matrem decla­ rando, veluti fastigium imposuimus, fore omnino confidimus, ut christia1 nus populus maiore spe ac ferventiore studio invocet Beatissimam Virgi­ nem, eique cultum et honorem debitum exhibeat. Ad nos quod attinet, quemadmodum Decessoris Nostri Ioannis XXIII exhortation! obtemperantes, primum in hanc Concilii aulam convenimus una « cum Maria, Matre Iesu », ita pariter in sanctissimo suavissimoque nomine Mariae, Ecclesiae Matris, ab hoc templo discedamus. Ad testandum autem gratum memoremque animum ob maternam opem nobis a Maria benigne praestitam per huius Sessionis decursum, unusquisque vestrum, Venerabiles Fratres, studeat Mariae nomen et honorem apud christianum populum impensius extollere, eiusque exem­ plum ad imitandum proponat, quoad fidem, quoad obsequium cuilibet cae­ lestis gratiae impulsioni prompte praestandum, quoad vitam denique Christi praeceptis caritatisque afflatu penitus conformandam ; ita quidem ut fideles universi, inter se communis Matris nomine coniuncti, sese sen­ tiant magis magisque firmos in fide profitenda atque in Christo Iesu assectando, atque simul ardentiore caritate ferveant erga fratres, pro- Acta Pauli Pp. VI 1017 movendo pauperum amorem, iustitiae studium et pacis tutelam. Quem­ admodum iam magnus Sanctus Ambrosius egregie admonebat, sit iii singulis Mariae anima ut magnificet Dominum; sit in singulis spiritus Mariae ut exsultet in Deo.5 Praesertim exoptamus ut id praeclara in luce collocetur : scilicet Ma­ riam, humilem Domini ancillam, ad Deum et ad Christum Iesum, unicum Mediatorem Redemptoremque nostrum, totam spectare. Pariterque cupi­ mus, ut perspicue explicetur, qua vera natura polleat, et quorsus inten­ dat cultus Mariae Virgini debitus, in iis potissimum regionibus, ubi plures commorantur seiuncti a nobis fratres, ut, quotquot extra Catho­ licae Ecclesiae sinum degunt, plane intellegant, pietatem erga Deiparam Virginem non in seipsa consistere, sed subsidium esse censendum, quod suapte natura homines ad Christum perducit, eosque cum Aeterno cae­ lorum Patre, in Sancti Spiritus caritatis vinculo, coniungit. Dum animum flagranti supplicatione ad Beatam Virginem Mariam intendimus, ut Oecumenico Concilio atque sanctae Ecclesiae bene pre- cetur, et exspectatum deproperet tempus, quo omnes Iesu Christi sec tu­ tores inter se iterum devinciantur, oculi Nostri ad universum terrarum orbem, in immensum veluti sese protendentem, convertuntur : terrarum orbem dicimus, iii quem considerandum Oecumenica haec Synodus ala­ cres atque amantissimas curas intendit, quem pariter Decessor Noster Pius XII v. m., haud sine caelesti afflatu, Immaculato Mariae Virginis Cordi sollemni ritu dicavit. Huiusmodi sanctissimum religionis obse­ quium singularem in modum hodie a Nobis commemorari, aequum esse duximus. Hoc igitur moti consilio, per Legationem ad id proprie desti­ natam proxime mittere decrevimus Auream Eosam ad Patimense tem­ plum, non modo perquam earum populo nobilis Lusitaniae Nationis quem semper, at hodie praesertim dilectissimum habemus — sed etiam apud omnes catholicae familiae fideles iam cognitum ac venera­ timi. Hac igitur ratione etiam Nos caelestis Matris tutelae universum hominum genus protegendum, eiusque difficultates et anxitudines, iusta optata spesque ardentissimas committimus.

    O Deipara Virgo Maria, Ecclesiae Mater augustissima, Tibi uni­ versam Ecclesiam atque Oecumenicum Concilium commendamus. Quae « Episcoporum auxilium )) suavi appellatione nuncuparis, sa-

    5 S. Ambros. Exp. in Luc. 2, 26; P.L. 15, 1642. 1018 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale eros Pastores in suo tuendo munere custodi iisdemque adsis, una cum sacerdotibus, religiosis sodalibus atque e laicorum ordine fidelibus, quotquot adiutricem operam illis in arduis sustinendis pastoralis ofii- cii partibus conferunt. Quae ab ipso Divino Servatore, Filio Tuo, in Cruce moriente, Mater tradita es amantissima discípulo, quem ille diligebat, christiani populi memento, qui se Tibi committit. Omnium Tuorum memor sis filiorum; eorum precibus singularem Tuam virtutem auctoritatemque apud Deum adiunge; eorum fidem integram atque constantem serva, spem robora, accende caritatem. Memento- eorum, qui in rerum angustiis, in necessitatibus, in peri­ culis versantur, et eorum in primis, qui vexationes patiuntur atque ob christianam fidem in vinculis detinentur. Ipsis, Virgo Mater, animi fortitudinem impetra atque exspectatam iustae libertatis depropera diem. Tuos benignissimos oculos ad nostros seiunctos fratres converte, Tibique placeat ut inter nos iterum aliquando coniungamur, quae Chri­ stum, inter Deum et homines unitatis pontem atque artificem, genuisti. O intaminatae neque umquam obumbratae lucis templum, Unigeni­ tum Filium Tuum deprecare, per quem nunc reconciliationem cum Patre accepimus,6 ut erratis nostris adhibeat misericordiam, discidia omne genus arceat, gaudium amandi fratres nostris mentibus tribuat. Immaculato Cordi Tuo, o Deipara Virgo, universum genus humanum commendamus; ipsum adduc ad Christum Iesum, unicum verumque Servatorem, agnoscendum; calamitates ab eo depelle, quas peccata se­ cum adducunt ipsique compara pacem, quae in veritate, in iustitia, in libertate atque in amore consistit. Tandem universae Ecclesiae concede, ut, magnam hanc celebrans Oecumenicam Synodum, valeat misericordiarum Deo sollemnem laudis et gratiarum actionis hymnum concinere, hymnum laetitiae et exsulta- tionis, quia fecit per Te magna qui potens est, o clemens, o pia, o dulcis Virgo Maria.

    Rom. 5, 11. Acta Pauli Pp. VI 1019

    XIII

    Ad Excellentissimum Virum Georgium Borg Olivier, Primum e Consilio publicae rei moderandae in Melitensi Civitate Administrum. *

    Mister Prime Minister,

    We are happy to receive your visit, to greet you, and to greet in your person the beloved Maltese Nation with its more than two-thousand-year history, distinguished by unbroken and most glorious Catholic tradi­ tions. Malta received the Christian message f rom the hands of the Apostle Saint Paul himself, and that message she has jealously guarded down through the centuries, and amid the most various expériences and vicissitudes. Your visit gives Us a welcome occasion to renew Our prayerful good wishes to Malta, on her recent inscription on the roll of independent Nations. We have followed with affectionate concern the préparation and célébration of that historie event ; and it was with particular plea- sure that We noted that the negotiations were marked by reconfirmation of that faithfulness to its profoundly Catholic character, both in private and in public life, which is the noble héritage of the Maltese people. With God's assistance and blessings, may Malta continue upon this new path in unswerving fidelity to her religious traditions, in peace, in security, in truly construetive industri'ousness in finding solutions for the various problems which arise, even in regard to a flourishing development in the material and temporal order. In this, may she also be able to count upon the aid and collaboration of friendly Nations. May this prayer be strengthened by Our Apostolic Blessing, *which from Our heárt We bestow upon you, Mister Prime Minister, upon yoür family, the distinguished members of your retinue, the civil authorities a.nd all the beloved people of Malta.

    * Die 28 mensis Novembris a. 1964 1020 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    NUNTIUS RADIOPHONICUS

    A Summo Pontifice datus, cum per hebdomadam iterum haberetur inceptum de radiophonica vocis diffusione, v. d. « Settimana mondiale della Radio ». *

    Noi diamo volentieri nn Nostro messaggio alla seconda Settimana mondiale della Radio. Il Nostro messaggio vuole innanzi tutto riconoscere il prodigioso carattere strumentale della Radio : si esprime in essa una delle più meravigliose conquiste della scienza, della tecnica e della capacità orga­ nizzativa dell'uomo del nostro tempo ; a questa conquista diamo il No­ stro plauso ed il Nostro incoraggiamento; essa, in fondo, altro non è che un imprevisto e felice incontro dell'ingegno umano con le leggi e le forze della natura, cioè di quell'universo ch'è opera di Dio creatore ; è la scoperta d'un pensiero divino nelle cose create ; è un dialogo nuovo che l'uomo prosegue col cosmo che risponde misteriosamente e meravi­ gliosamente. Vuole inoltre questo Nostro messaggio salutare la voce : la voce di cui la Radio si fa strumento. La voce è espressione dello spirito; e la Radio offre allo spirito un servizio non mai prima d'ora da lui goduto, quello di poter irradiarsi nei cieli e negli animi in misura che tende a farsi universale. È il trionfo della voce; è un trionfo dello spirito. Per noi, « cultores Verbi )), cultori della Parola, adoratori del Verbo di Dio fatto uomo, * è facile riscontrare nella Radio un fatto sublime, proprio perché essa si allinea nell'ordine della parola che si fa linguaggio umano universale; un fatto simbolico, nel quale Ci piace ravvisare, nell'ordine naturale, un riflesso dell'ordine soprannaturale supre'mo, quello del Verbo di Dio che si esprime con virtù creatrice in tutte le cose e che storicamente si è fatto uomo per essere nostro maestro e nostro salvatore in Cristo Signore. Pensando a questo, il Nostro messaggio diventa augurio, diventa esortazione ; e cioè vorremmo che la Radio fosse sempre e davvero voce dello spirito guidato dal Verbo di Dio; fosse cioè sempre al servizio della verità, della giustizia, della bellezza, dell'amore; fosse strumento di amicizia e di pace fra gli uomini. E con questo voto diamo alla Radio e mandiamo a quanti ne curano egregiamente le sorti e ne ascoltano la trasmissione la Nostra Benedizione Apostolica.

    * Die 8 mensis Novembris a. 1964. Acta Pauli Pp. VI 1021

    NUNTIUS SCRIPTO DATUS

    Ad Metropolitam Heliopolitanum ceterisque qui interfuerunt Coetui Rhodi habito ab Ecclesiis Orientalibus ab Apostolica Sede seiunctis.

    Excellentissimes Seigneurs et Frères très chers dans le Christ. C'est du fond du cœur que Nous vous envoyons Notre salut fraternel. Tandis que vos frères de l'Eglise catholique romaine, réunis en concile, s'interrogent sur les voies à suivre pour se montrer toujours plus fidèles au dessein de Dieu sur son Eglise, en cette époque si riche en possibi­ lités, mais en même temps, si pleine de tentations et d'épreuves, vous vous apprêtez à vous pencher vous-mêmes sur ces mêmes problèmes pour répondre aussi toujours mieux à cette volonté du Seigneur. Profondément pénétré de l'importance de cette vénérable assemblée Nous appelons sur elle d'une prière fervente la lumière de l'Esprit Saint. Veuillez agréer l'assurance que Nous-même, avec le concile actuel­ lement réuni et toute l'Eglise catholique, Nous suivrons avec un intérêt tout particulier le déroulement de vos travaux, les associant dans une ardente prière à ceux qui se poursuivent en ce même moment près du tombeau de l'Apôtre Pierre, pleinement confiant que la grâce du Sei­ gneur sera d'autant plus abondante sur les uns et les autres qu'une commune charité aura inspiré et animé cette commune prière. Nous souvenant de la recommandation de l'Apôtre Paul: ((Portez les fardeaux les uns des autres ; c'est ainsi que vous accomplirez la loi du Christ », Nous osons compter sur le bienfait de votre prière, Excel­ lentissimes Seigneurs et chers frères dans le Christ, afin que le Seigneur nous donne les grâces nécessaires au fidèle accomplissement du service auquel Nous a appelé un mystérieux dessein de sa Providence. Daigne la très Sainte Mère de Dieu, notre commune mère, que Nous prions et honorons avec la même ferveur, intercéder pour que nous croissions toujours davantage en l'amour de son fils, Notre Sauveur et unique Seigneur. Puisse la charité nourrie à la table du Seigneur nous rendre chaque jour plus soucieux de « l'unité de l'esprit dans le lien de la paix Du Vatican, le 29 octobre 1964.

    PAULUS PP. VI Evêque de Rome 1 Cfr. Eph. 4, 3. 1022 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    ACTA SS. CONGREGATIONUM

    SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS

    i PROVISIO ECCLESIARUM

    Sanctissimus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, successivis decretis Sacrae Congregationis Consistorialis, singulas quae sequuntur Ecclesias de novo Pastore dignatus est providere, nimirum :

    die 12 Septembris 196%. — Titulari pro hac vice archiepiscopali Ec­ clesiae Dionysianensi Exc. P. D. Didacum Mariam Gómez Tamayo, hactenus Archiepiscopum Popayanensem. die 24 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae S. Deodati R. D. Ioannem Vilnet, moderatorem Seminarii Maioris dioecesis Lingonensis. — Cathedrali Ecclesiae Venetensi R. D. Augustum Boussard, Vica­ rium Generalem dioecesis Corisopitensis. — Titulari episcopali Ecclesiae Telensi Exc. P. D. Eugenium Iose­ phum Mariam Le Bellec, hactenus Episcopum Venetensem. die 26 Septembris. — Cathedrali Ecclesiae Oenipontanae, noviter «erectae, Exc. P. D. Paulum Rusch, hactenus. Episcopum titularem Meloënsem in Isauria. die 30 Septembris. — Titulari episcopali Ecclesiae Avioçcalensi R. P. Antonium Kühner y Kühner, e Congregatione Missionariorum Filiorum SSmi Cordis Iesu, Praelatum «nullius)) Tarmensém. — Titulari episcopali Ecclesiae Africanae R. P. Marcum Libardoni, «e Congregatione Oblatorum S. Iosephi Astae Pompeiae, Praelatum <( nullius )) Huariensem. die 7 Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Brixiensi Exc. P. D. Aloisium Morstabilini, hactenus Episcopum Verulanum-Frusinatensem. — Titulari episcopali Ecclesiae Filacensi Exc. P. D. Clarentem Georgium Issenmann, hactenus Episcopum Columbensem, quem consti­ tuit Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Eduardi Francisci Hoban, Archiepiscopi-Episcopi Clevelandensis. — Coadiutorem cum iure successionis Excmi P. D. Iosephi Henrici Albers, Episcopi Lansingensis, Exc. P. D. Alexandrum M. Zaleski, Episcopum titularem Lyrbitanum. Sacra Congregatio Consistorialis 1023

    die 17 Octobris. — Titulari episcopali Ecclesiae Marazanensi R. P. D. Georgium Henricum Guilfoyle, Antistitem Urbanum, ex archidioecesi Neo-Eboracensi, quem deputavit Auxiliarem Emi P. D. Francisci S. R. E. Card. Spellman, Archiepiscopi Neo-Eboracensis. die SI Octobris. — Cathedrali Ecclesiae Ipialensi, noviter erectae, R. P. D. Michaelem Angelum Arce, Canonicum Capituli metropolitam et Vicarium Generalem archidioecesis Popayanensis. die 1 Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae S. Pauli in Brasilia Exc. P. D. Agnelum Rossi, hactenus Archiepiscopum Rivi Nigri. die k Novembris. — Metropolitanae Ecclesiae Sancti Ioannis Portori- censis Exc. P. D. Aloisium Aponte Martínez, hactenus Episcopum Poncensem. — Cathedrali Ecclesiae Poncensi R. D. Fremiot Torres Oliver, offi­ cialem Curiae Poncensis. die 10 Novembris. ¡— Titulari episcopali Ecclesiae Macrianensi maiori R. P. D. Iulianum Vaivods, dioecesis Leipaiensis, Antistitem Urbanum, quem constituit Administratorem Apostolicum « ad nutum Sanctae Sedis )) Archidioecesis Rigensis et dioecesis Leipaiensis.

    II LUNENSIS SEU SPEDIENSIS, S ARIANENSIS, BRUGNATENSIS ET PLACENTINAE

    DECRETUM De mutatione finium dioecesium

    Quo aptius animarum bono sibi concreditarum consuleret, Excmus P. D. Iosephus Stella, Episcopus Lunensis seu Spediensis, Sarzanensis et Brugnatensis, consentiente ExCmo P. D. Humberto Malchiodi, Ar­ chiepiscopo-Episcopo Piacentino, ab Apostolica Sede nuper expostulavit ut territorium vulgo « Gasa Fazzi », in paroecia « Scurtabò » exstans, ä dioecesi Spediensi, cui nunc pertinet, disiungeretur et dioecesi Pla- centinae adnecteretur. Sacra Congregatio Consistorialis, rata huiusmodi immutationem in spirituali animarum bono vere cessuram, vigore specialium facul­ tatum sibi à Summo Pontifice Paulo Divina Providentia Pp. VI tri­ butarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, per- 1024 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    inde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut locus (( Casa Fazzi )) a dioecesi Spédiensi separetur et ad dioecesim Placentinam uniatur, mutatis bac ratione utriusque dioecesium finibus, ita ut fines dioecesis Lunensis congruant ad amussim cum illis civilis provinciae cui nomen La Spezia est. Ad haec omnia perficienda Consistorialis Sacra Congregatio depu­ tat Excmum P. D. Humbertum Malchiodi, Archiepiscopum-Episcopum Placentinum, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesia­ stica dignitate constitutum, onere imposito quam primum remittendi ad eamdem Congregationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ax Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 20 Iunii 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S.

    t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

    III NANNETENSIS DECRETUM De suppressione Capituli collegialis S. Donatiani Ad augendum splendorem cultus SS. fratribus Donatiano et Roga- tiano Martyribus, dioecesis îsTannetensis Patronis, iam a primaevis saeculis praestiti, Summus Pontifex Leo XIII fel. rec, per Apostolicas Litteras « Nannetis vetusta )) in forma Brevis die 15 Decembris 1882 da­ tas, templum Nannete extans eorumdem martyrum honori dicatum ad dignitatem collegialis ecclesiae evexit, condito ibi Collegiali Capitulo. In praesens vero, mutatis rerum condicionibus, Capitulum S. Dona­ tiani > ob exiguum canonicorum numerum eorumque provectam aetatem, non amplius sua munera, uti par est, explere valet, neque spes adest fore ut in posterum virescat. Quapropter Excmus P. D. Ioannes Iosephus Villepelet, Episcopus Sacra Congregatio Consistorialis 1025

    Nannetensis, consentientibus quorum interest, Apostolicae Sedi suppli­ ces porrexit preces ut Capitulum Collegiale S. Donatiani supprimeretur. Sacra autem Congregatio Consistorialis, re mature perpensa prae- babitoque favorabili voto Excmi" P. D. Pauli Bertoli, Archiepiscopi titulo Mcomediensis et in Gallia Apostolici Nuntii, vigore specialium facul­ tatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia PP. VI tributarum, oblatas preces accipiendas esse censuit. Suppleto, proinde, quatenus opus sit, eorum interesse habentium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, per­ inde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, Capi­ tulum S. Donatiani in civitate Nannete perpetuo supprimit et omnino extinguit. Statuit praeterea ut paroecia S. Donatiani posthac sit liberae colla­ tionis, ad tramitem iuris, atque ut bona sive Capituli sive capitularium, una cum adnexis piis fundationibus aliisque huiusmodi oneribus ad beneficium paroeciale pertineant. Superstitibus demum sacerdotibus, qui e gremio extincti Capituli erant, Ordinarius pro tempore Nannetensis iuxta peculiarem conventio­ nem providebit. Ad haec omnia exsecutioni mandanda Sacra Congregatio Consistoria­ lis memoratum Excmum P. D. Paulum Bertoli deputat, necessarias et opportunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Contrariis quibuslibet minime obstantibus, etiam speciali mentione dignis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 27 Iulii 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. fB S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 1026 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    IV PERUVIAE

    DECRETUM De immutatione Vicariatus Castrensis

    Cum ob varias huius aevi vicissitudines Vicariatus Castrensis Pe­ ruviae — Consistoriali Decreto die 15 Maii 1943 erectus — in novas adductus fuerit condiciones, Excmus P. D. Santiago Hermoza Sar­ miento, Archiepiscopus tit. Beroëensis et Vicarius Castrensis Peruviae, Apostolicae Sedi supplices porrexit preces, ut variationes quaedam indu­ cerentur huius temporis adiunctis consentaneae. Ssmus Dominus Noster Paulus Divina Providentia Pp. VI, prae­ habito favorabili voto Excmi P. D. Romuli Carboni, Archiepiscopi tit. Sidoniensis et in Republica Peruviana Nuntii Apostolici, ratus huius­ modi variationes in bonum animarum cessuras, de consilio infrascripti Emi P. D. Caroli S. R. E. Card. Confalonieri, Sacrae Congregationis Consistorialis Secretarii, precibus annuendum censuit. Quapropter praesenti Consistoriali Decreto eadem Sanctitas Sua decernit : 1) ut inter subditos Vicariatus Castrensis Peruviani, memorato De­ creto die 15 jMaii 1943 assignatos, posthac adlegantur etiam ; a) qui sti­ pendia merentur in copiis vulgo nuncupatis « Guardia civil, Guardia. Republicana et Policia de investigaciones » ; b) familiae militum omnium copiarum Peruviae, id est uxores, liberi, propinqui et necessarii ac famuli qui cum illis cohabitent in locis militibus reservatis. 2) ut Vicarius Castrensis pro-Vicarium possit constituere eique ne­ cessarias et opportunas facultates tribuere. 3) ut vacante munere Vicarii Castrensis — nisi aliter Sancta Sede» providerit — Vicariatus Castrensis regimen assumat pro Vicarius Ca­ strensis qui omnibus et solis facultatibus fruetur quae — congrua con­ gruis referendo — Vicario Capitulari ad normam iuris communis com­ petunt, eiusdemque obligationibus erit obnoxius. Vicarius Castrensis iurisdictione pollebit personali, ordinaria, tum fori externi tum fori interni, speciali ac cumulativa cum iurisdictione Ordinariorum locorum, ad normam Instructionis de Vicariis Castren­ sibus Sollemne semper a Sacra Congregatione Consistoriali die 23 men­ sis Aprilis anno 1951 editae. Sacra Congregatio Consistorialis 102T

    Vicarius Castrensis, collatis cum Reipublicae Praeside consiliis, ab Apostolica Sede deligetur et per peculiare Sacrae Congregationis Con­ sistorialis Decretum officio potietur. Sedes Vicariatus Castrensis eiusque Curiae Limae erit. Curia autem ad instar dioecesanae efformantur atque ad eam perti- nebunt : pro-Vicarius, consultores ceterique administri qui iudicio Vica­ rii Castrensis necessarii putentur. Militum Cappellani a Vicario Castrensi, servatis servandis, nomi­ nantur eiusque potestate durante munere subduntur et animarum sibi commissarum curam gerunt muneribus et obligationibus parochorum congrua congruis referendo instructi. Vicarius Castrensis Relationem de statu Vicariatus Castrensis sin­ gulis quinquenniis exhibebit, quaesitis respondens iuxta ea quae in « Formula servanda » praescribuntur, a Sacra Congregatione Consi­ storiali die 20 mensis Octobris anno 1956 statuta. Quinquennia autem sunt fixa ad normam canonis 340, § 1, proinde huiusmodi obligationi satisfaciet anno quo locorum Ordinarii Reipu­ blicae Peruvianae Relationem de statu dioecesium exhibere tenentur. Eodem anno quo Relatio est promenda, Vicarius Castrensis ad Ur­ bem Apostolorum Petri et Pauli sepulchra veneraturus accedat et Ro­ mano Pontifici se sistat. Causas subditorum Vicariatus Castrensis Peruviae sive contentiosas; inter ipsos, sive criminales, tribunal metropolitanum Limanum in prima instantia, metropolitanum Arequipense in altera instantia pertractabunt. Ad haec exsecutioni mandanda, Sanctitatis Sua deputare dignata est memoratum Excmum P. D. Romulum Carboni, necessarias et oppor­ tunas ei tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad hanc Sacram Congregationem Consistorialem mittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Quibus super rebus praesens edi iussit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 14 Septembris 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis

    L. $ S- f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 1028 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    v ARRETINAE ET CORTONENSIS

    DECRETUM De mutatione finium dioecesium

    Exc.mus P. D. Telesphorus Ioannes Cioli, Episcopus Arretinus, et Exc.mus P. D. Iosephus Franciolini, Episcopus Cortonensis, quo melius animarum bono sibi concreditarum consulerent,' ab Apostolica Sede nuper expostulaverunt ut dioecesium fines mutarentur. Sacra igitur Consistorialis Congregatio, rata huiusmodi immuta­ tionem spirituali animarum incremento vere cessuram, vigore specia­ lium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Provi­ dentia PP. VI tributarum, porrectis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, interesse habentium vel ha­ bere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut ter­ ritorium paroeciae vulgo « San Cristoforo a Piazzano », in municipio « Tuoro sul Trasimeno » exstans et ad dioecesim Arretinam pertinens, cum adnexo beneficio paroeciali cumque omnibus iuribus, oneribus et bonis, ab eadem dioecesi Arretina separetur et dioecesi Cortonensi adnectatur. Ad haec autem perficienda Sacra Consistorialis Congregatio deputat Exc.mum P. D. Iosephum Franciolini, Episcopum Cortonensem, eidem tribuens necessarias et opportunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate con­ stitutum, onere imposito quam primum remittendi ad eandem Congre­ gationem Consistorialem authenticum exemplar actus peractae exse­ cutionis. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 15 Octobris 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. ©S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 1029

    VI GANDAVENSIS

    DECRETUM De Capituli cathedralis innovatione

    Ad decorem sacrorum rituum decusque cathedralis ecclesiae augen­ dum, Ex emus P. D. Leontius-Albertus van Peteghem, Episcopus Gan- davensis, nuper Apostolicae Sedi supplices porrexit preces ut in numerato Capitulo cathedrali Gandavensi novi instituerentur canonicatus. Sacra autem Congregatio Consistorialis, re mature perpensa habi- toque favorabili voto Excmi P. D. Silvii Oddi, Archiepiscopi titulo Mesembriani et in Belgio Apostolici Nuntii, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tribu­ tarum, oblatis precibus annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium, vel habere praesumentium consensu, hoc Consistoriali Decreto, perinde valituro ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent, statuit ut in Capitulo cathedrali Gandavensi decem iam extantibus alii ab Epi­ scopo, pro suo prudenti arbitrio; adiungantur canonicatus, servatis tamen ad rem quod attinet praescriptis Codicis Iuris Canonici. Ad haec vero perficienda eadem Sacra Congregatio deputat memo­ ratum Excmum P. D. Silvium Oddi, eidem tribuens necessarias et oppor­ tunas facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quem­ libet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere ipsi imposito ad Sacram Congregationem Consistorialem quam primum remittendi authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Contrariis quibuslibet minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 15 Octobris 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

    05 - ACTA, vol. VI, n. 10. — 29-12-1904. 1030 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    VII BAUROPOLITANAE (BAÜRUENSIS)

    DECRETUM Mutationis nominis dioeceseos

    Apostolica Constitutione « Christi Gregis », diei 25 mensis Februarii anno 1964, in Republica Brasiliensi dioecesis erecta fuit, « Bauropoli- tana » nuncupata. Cum vero territorium novae dioecesis, e solo arenario quo constitutum est, communiter a viris rerum naturae inquisitoribus sermone latino « Bauruense » appelletur, Excmus P. D. Vincentius Marchetti Zioni, Episcopus Bauropolitanus, ad quaslibet semovendas ambiguitates, ab Apostolica Sede expostulavit ut nomen de Curia dioecesis Bauropoli- tanae immutaretur. Sacra Congregatio Consistorialis igitur, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI tribu­ tarum, praesenti Decreto statuit ut Bauropolitana dioecesis posthac « Bauruensis » -nominetur, eiusque pro tempore Praesul item « Bauruen- sis )) nuncupetur. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde vali­ turum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Contrariis quibusvis minime obstantibus. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 22 mensis Octobris anno 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor Sacra Congregatio Consistorialis 1031

    VIII

    PORTUS GRATIAE - GRANDFALLENS IS

    DECRETUM De translatione ecclesiae cathedralis atque sedis episcopalis et de muta­ tione nominis dioeceseos.

    Sacra Congregatio de Propaganda Fide, Decreto, die 19 mensis Fe­ bruarii anno 1856 dato, quo Portus Gratiae dioecesim erexit, insimul decrevit ut sedes episcopalis in urbe vulgo « Harbour Grâce » statue­ retur et paroeciale templum, in eadem urbe exstans, Deo in honorem Conceptionis Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatum, ad digni­ tatem et fastigium ecclesiae cathedralis nuper erectae dioeceseos eve- heretur. Cum vero, labentibus annis, in memoratae dioeceseos territorio amplior excrevisset urbs, vulgo « Grand Falls », opiflcibus et populi frequentia clarior, Portus Gratiae Episcopus ab Apostolica Sede expo­ stulavit ut Sacrae Aedes, in eadem urbe exstantes, pariter Deo in honorem Conceptionis Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatae, ad dignitatem Ecclesiae con-cathedralis elevarentur et Portus Gratiae dioecesis — ideoque et eius pro tempore exsistens Antistes — ex nomine civitatis con-cathedralis, (( Portus Gratiae-Grandiallensis » vocari iure deinceps valerent. Hisce interea praesentibus temporibus, dum antiquus vicus Portus Gratiae, olim piscatoribus frequens, mutatis rerum adiunctis, prorsus a perpaucis incolitur fidelibus, urbs e contra « Grand Falls », opificibus, fidelium numero ac Religionis et caritatis operibus increscentibus, maius ac maius momentum in singulos annos pertingit. Quapropter Excmus P. D. Ioannes Michael 0'Neill, Episcopus Portus Gratiae-GrandfallensiSj ad fidelium necessitatibus aptius con­ sulendum, ab Apostolica Sede enixe postulavit ut dioecesis Portus Gratiae-Grandfallensis necnon eiusdem cathedralis ecclesia atque epi­ scopalis sedes mutarentur. Porro haec Sacra Congregatio Consistorialis, re mature perpensa ac in primis habito favorabili voto Excmi P. D. Sergii Pignedoli, Archie­ piscopi tit. Iconiensis et in Dicione Canadensi Delegati Apostolici, precibus annuendum censuit. Quapropter suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse habentium 1032 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale vel habere praesumentium consensu, vigore specialium facultatum a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Pp. VI sibi tribu­ tarum, praesenti Consistoriali Decreto perinde valituro ac si Aposto licae sub plumbo Litterae datae forent, ea quae sequuntur decernit. Memoratum templum, in urbe « Grand Falls » exstans, Deo in hono­ rem Conceptionis Immaculatae Beatae Mariae Virginis dicatum, quod usque adhuc ut ecclesia con-cathedralis fungebatur, ad dignitatem et gradum ecclesiae cathedralis evehit, ita ut in eodem episcopalis cathe­ dra posthac erigi possit ac debeat, collatis simul omnibus praerogativis et privilegiis quibus ceterae cathedrales ecclesiae, ad normam iuris communis, fruuntur. Insuper episcopalem sedem in memorata urbe « Grand Falls » con­ stituit et novum aptiusque ecclesiasticae circumscriptioni nomen assi­ gnat, ita ut Portus Gratiae-Grand Fallensis dioecesis —. ideoque et eiusdem pro tempore exsistens Antistes — ex civitate novae sedis episco­ palis « Grandfallensis » deinceps vocari possit ac debeat. Ad haec omnia exsecutioni mandanda eadem Sacra Congregatio Con­ sistorialis deputat memoratum Excmum P. D. Sergium Pignedoli, eidem tribuens facultates necessarias et opportunas etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate consti­ tutum, facto ei onere quam primum mittendi ad eandem Sacram Congre­ gationem authenticum exemplar actus peractae exsecutionis. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 30 mensis Octobris anno 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. © S.

    t Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor

    IX VALLIS PARADISI - SANCTI PHILIPPI DECRETUM

    De finium mutatione Maiori Christifidelium spirituali bono apprime studentes, Excmi PP. DD. Aemilius Tagle Covarrubias, Archiepiscopus-Episcopus Val­ lis Paradisi, et Iosephus Aloisius Castro, Episcopus Sancti Philippi, Sacra Congregatio Consistorialis 1033

    unanimi consensu, ab Apostolica Sede expostulaverant ut fines eccle­ siasticarum circumscriptionum sibi concreditarum aliquantulum im­ mutarentur ac aptius disponerentur, ita quidem ut dioecesium limites cum civilibus confiniis deinde conveniant. Sacra Congregatio Consistorialis, praehabito favorabili voto Excmi P. D. Egani Righi-Lambertini, Archiepiscopi Docleensis, in Repu­ blica Chilensi Apostolici Nuntii, rata petitam immutationem aeternae animarum saluti cessuram, vigore specialium facultatum sibi a SSmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia PP. VI tributarum, oblatis precibus benigne annuendum censuit. Quapropter, suppleto, quatenus opus sit, eorum interesse haben­ tium vel habere praesumentium consensu, praesenti Consistoriali De­ creto a dioecesi Vallis Paradisi territorium regionis vulgo Ghagres distrahit, intra fines civilis provinciae cui nomen Aconcagua exstans, illudque dioecesi Sancti Philippi perpetuo adsignat. Mandat insuper Sacra Congregatio Consistorialis ut documenta et acta praefati territorii clericos, fideles et bona temporalia respicientia a tabulario Curiae Vallis Paradisi ad archivum Curiae Sancti Philippi, quam primum, transmittantur. Ad clerum quod attinet statuit ut, simul ac praesens Consistoriale Decretum ad effectum deductum fuerit, sacerdotes Ecclesiae illi cen­ seantur adscripti in cuius territorio ecclesiasticum beneficium aut offi­ cium legitime detinent; ceteri autem sacerdotes, clerici, seminariique tirones dioecesi illi incardinati maneant vel incardinentur in cuius territorio legitimum habeant domicilium. Ad haec perficienda Sacra Congregatio Consistorialis memoratum Excmum P. D. Eganum Righi-Lambertini deputat, necessarias et op­ portunas eidem tribuens facultates etiam subdelegandi, ad effectum de quo agitur, quemlibet virum in ecclesiastica dignitate constitutum, onere imposito ad eamdem Sacram Congregationem, cum primum fas erit, authenticum exemplar actus peractae exsecutionis remittendi. Quibus super rebus praesens edit Consistoriale Decretum perinde valiturum ac si Apostolicae sub plumbo Litterae datae forent. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis Consistorialis, die 16 mensis Novembris anno 1964.

    CAROLUS Card. CONFALONIERI, a Secretis L. $ S. f Franciscus Carpino, Archiep. tit. Serdicen., Adsessor 1034 Acta, Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE

    i USUMBURAËNSIS (BUJUMBURAENSIS)

    DECRETUM De mutatione nominis dioecesis

    Cum Excmus ac Revmus Dominus Vitus Roberti, Archiepiscopus titulo Tomitanus et Apostolicus in Burundi Nuntius, proposuisset ut praesens denominatio dioecesis Usumburaënsis permutaretur, ut deinde Bujumburaënsis nuncuparetur, iuxta novum nomen vulgo Bujumbura nuper urbi Usumburaënsi datum, Sacra haec Congregatio de Propa­ ganda Fide, re mature perpensa, optatis praelaudata Nuntii Apostolici inhaerendum censuit. Itaque eadem Sacra Congregatio, vigore facultatum sibi a Ssmo Do­ mino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, supra- memoratam propositionem adprobavit ac praesens in rem Decretum confici et expediri iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 9 mensis Octobris a. D. 1964.

    G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismondi, Archiep. tit, Neapolit. in Pisidia, a Secretis

    II KABBAËNSIS (ONITSHAËNSIS - KADUNAËNSIS)

    DECRETUM De mutatione finium provinciarum ecclesiasticarum

    Quo efiicacius animarum curae intra limites dioecesis Kabbaënsis in Nigeria provideretur, preces ad hanc Sacram Congregationem porrectae sunt, ut eadem dioecesis a provincia ecclesiastica Onitshaënsi, quae in Sacra Congregatio de Propaganda Fide 1035 territorio Nigeriae Orientalis extenditur, separetur et provinciae eccle­ siasticae Kadunaensi, in territorio Nigeriae Septentrionalis sitae, ag-

    gregetur. N Quas preces eadem Sacra Congregatio benigne excipiens, attento favorabili voto Revmi Domini Caroli B. Mouton, interim curam agentis ad negotia Ecclesiae penes Delegationem Apostolicam in Africa Media Occidentali, vigore specialium facultatum sibi a Ssmo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI tributarum, dioecesim Kabbaënsem a provincia ecclesiastica Onitshaënsi seiunxit èt provinciae ecclesiasticae Kadunaensi aggregavit atque hoc ad rem Decretum confici mandavit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 14 mensis Octobris a. D. 1964.

    G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismundi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, d Secretis

    III KIMBERLISIEN. - GERALDTONEN.

    DECRETUM De mutatione finium

    Cum in Australia Occidentali limites intra dioecesim Geraldto- nensem et vicariatum apostolicum Kimberlisiensem hodiernis aposto­ latus necessitatibus non amplius respondere videantur, ad partialem eorundem limitum commutationem inter memoratas circumscriptiones ecclesiasticas efficiendam procedere visum est. Itaque, hoc Sacrum Consilium Christiano Nomini Propagando, re mature perpensa, consensu Ordinariorum quorum interest prae oculis habito, açceptoque favorabili voto Excmi ac Revmi Domini Dominici Enrici, Archiepiscopi titulo Ancusitani atque Apostolici in Australia, Nova Zelanda necnon Oceania Delegati, vigore facultatum specialium sibi a Sanctissimo Domino Nostro Paulo Divina Providentia Papa VI concessarum, limites inter supradictas circumscriptiones ecclesiasticas ita emendandos censuit ut in posterum ad vicariatum apostolicum Kim­ berlisiensem pertineat illa pars territorii, usque adhuc addicta dioecesi 1036 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    Geraldtonensi, quae patet inter lineam parallelam decimam nonam lati­ tudinis meridionalis, a littore maris usque ad fines occidentales civilis territorii septemtrionalis (quae est hodierna limitatio inter easdem circumscriptiones ecclesiasticas), et lineam parallelam vigesimam lati­ tudinis meridionalis, a littore maris usque ad gradum centesimum vigesimum primum longitudinis ad Orientem, atque deinde per eundem gradum ad Meridiem usque ad parallelam lineam vigesimam tertiam latitudinis meridionalis, denique ad Orientem usque ad fines orientales civilis Status Australiae Occidentalis ; atque praesens ad rem Decretum confici iussit. Datum Romae, ex Aedibus Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, die 28 mensis Octobris a. D. 1964.

    G. P. Card. AGAGIANIAN, Praefectus L. © S. f Petrus Sigismundi, Archiep. tit. Neapolit. in Pisidia, a Secretis Sacra Romana Rota 1037

    ACTA TRIBUNALIUM

    SACRA ROMANA ROTA

    Citatio edictalis

    BASILEEN. Nullitatis matrimonii (von Merey - von Huszar)

    Cum ignoretur locus actualis commorationis dominae Annae von Huszar, in causa superius inscripta conventae, eamdem citamus ad comparendum, aut per se aut per procuratorem legitime constitutum, coram Tribunali Sacrae Romanae Rotae (Piazza della Cancelleria 1, Roma), in diem 1 Martii 1965, hora meridiana, pro concordatione dubio­ rum quae sequuntur : 1. An concedenda sit nova causae propositio, in casu; et, quatenus affirmative : 2. An sententia Rotalis diei 29 Octobris 1959 confirmanda vel infir­ manda sit, in casu. Ordinarii locorum, parochi, aliique notitiam habentes de actuali com­ moratione praedictae dominae Annae von Huszar, curare debent ut ipsa de hac edictali citatione rite moneatur. * Emmanuel Bonet, Ponens

    Ex Cancellaria Tribunalis S. R. Rotae, die 10 Novembris a. 1964. Marius F. Pompedda, Notarius

    * Etant inconnu le lieu de la demeure actuelle de M.me Anne von Huszar, défenderesse en cette cause, nous la citons à comparaître, par propre personne ou par un procureur légitimement constitué, au siège du Tribunal de la S. Rote Romaine (Roma, Palazzo della Cancelleria) le 1er mars 1965, à 12 heures, pour concorder les doutes ci-dessous rapportes: 1) y-a-t-ïl lieu d'accorder que la cause soit proposée à nouveau, dans le cas? Et dans l'affirmative : 2) la sentence du Tribunal de la Rote en date du 29 octobre 1959 doit- elle être confirmée ou infirmée, dans le cas? Les Ordinaires des lieux, les curés, les prêtres, les fidèles ayant connais­ sance du lieu de la résidence de ladite Anne von Huszar, devront, dans la mesure du possible, l'avertir de la présente citation. 1038 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    DIARIUM ROMANAE CURIAE

    Sabato, 7 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha ricevuto in Visita* Ufficiale Sua Eccellenza il Dott. KENNETH D. KAUNDA, Presidente della Repubblica di Zambia.

    Lunedì, 9 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione d^lle Lettere Cre­ denziali, Sua Eccellenza il Dott. D. ERNESTO TRIGUEROS ALCAINE, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario di El Salvador.

    Sabato, 14 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in solenne Udienza, per la presentazione delle Lettere Cre­ denziali, Sua Eccellenza il Dott. D. GIULIO DEL BALZO DEI DUCHI DI PRESENZANO, Ambasciatore Straordinario e Plenipotenziario d'Italia.

    Sabato, 28 novembre 1964, il Santo Padre Paolo VI ha rice­ vuto in Visita Ufficiale Sua Eccellenza il Dott. GEORGE BORG OLIVIER, Primo Ministro di Malta.

    SEGRETERIA DI STATO

    NOMINE

    Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di nominare : Assistente al Soglio Pontificio : 27 ottobre 1964. S. E. Revma Monsig. Valente da Fonseca Antonio, Ve­ scovo di Viia Real.

    Protonotari Apostolici ad instar participantium : 19 giugno 1964. Monsig. Hildner Giorgio (Saint Louis). 27 » » Monsig. Ahern Patrizio (New York). » » » Monsig. Brew Giovanni (New York). » » » Monsig. Broderick Ed.uüio (New York). Diarium Romanae Curiae 1039

    27 giugno 1964. Monsig. Canili Lorenzo (New York). » Monsig. Cooke Terenzio (New York). » Monsig. Fiorentino Domenico (New York). » » » Monsig. Hunt Leonardo (New York). » » Monsig. Marbach Giuseppe (New York). » » Monsig. McOabe Carlo (New York). » Monsig. Scott Walter (New York). luglio » Monsig. Sansone Agostino (Palermo). Monsig. Scally Giovanni (New York). c o » » ottobre » Monsig. Stefan Andrea (Paterson).

    O D » Monsig. Dunaud Claudio (Clermont). 9 » Monsig. Schoenauer Giuseppe (Würzburg). 15 » Monsig. Sïmenc Giuseppe (Ljubljana). 24 Monsig. Martínez Giacomo (Tampico). » » Monsig. Marques dos Santos Emanuele (Leiria) 31 Monsig. Terreno Valentino (Mondoví).

    Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare: 4 novembre 1964. Gli Emi e Revmi Signori Cardinali Meyer Alberto Gre­ gorio, Traglia Luigi e Lefebvre Giuseppe, Membri della Suprema Sacra Congregazione del Sani'Offizio.

    Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di nominare: Prelati Domestici di Sua Santità: 6 luglio 1963. Monsig. Vath Carlo (Hong-Kong).

    c o agosto » Monsig. Ayres de Almeida Freitas Francesco (Sâo Sal vador da Bahia). 31 » Monsig. Mullarket Sidney Giuseppe (Portsmouth). 25 ottobre » Monsig. Brosch Ermanno Giuseppe (Aachen). 26 » » Monsig. Da Silveira Giovanni Battista (Campanha). » » Monsig. De Guimaräes Fonseca Giuseppe (Campanha). » Monsig. De Magalhâes Caminha Olavo (Campanha). » » Monsig. De Melo Reis Giuseppe Umbelino (Campanha). » » Monsig.; Dini Dalisio Battista (Campanha). » » Monsig. Lef ort Giuseppe del Patrocinio (Campanha). » » » Monsig. Nagel Antonio Fortunato (Campanha). » » Monsig. Oenning Giovanni (Campanha). » » Monsig. Pinto Luigi Gonzaga (Campanha). » » » Monsig. Prado Fonseca Domenico (Campanha). » » Monsig. Sáez Teofilo (Campanha). 14 novembre » Monsig. De Carvalho Bernardino A. (Caruaru). » » » Monsig. Monteiro Tabosa Giovanni (Caruarú). 22 » » Monsig. De Oliveira Garcez Floriano (Assis). 13 gennaio 1964. Monsig. Stanuch Ludovico (Barra do Pirai). » » » Monsig. Jaimes Luigi Alessandro (Cúcuta). 1040 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    18 gennaio 1964. Monsig. Alves Da Costa Giovanni (Manaus). 30 » » Monsig. Hebel Bartolomeo (Köln). » Monsig. Thienel Uberto (Köln). 8 febbraio » Monsig. Pozzi Renato (Piacenza). 2C » Monsig. Stachnik Riccardo (Münster). 23 marzo » Monsig. Pavesi Giovanni Battista (Cachoeiro de Itap< mirim). 9 aprile Monsig. Erdle Alberto (Paderborn). » » Monsig. Köpping Federico (Paderborn). » » Monsig. Niischen Luigi (Paderborn). 22 » Monsig. Leibenites Cesario de Castro (Rio Prêto). » » » Monsig. Nafria Gregorio (Rio Prêto). 28 » Monsig. Vitali Adauto (Säo Joâo da Boa Vista). 30 » Monsig. Das Merces Melo Giuseppe Francesco (Goa Damâo). » » Monsig. Gomes Catäo Francesco Saverio (Goa e Damâo). 25 maggio » Monsig. Panizo Orallo Santiago (San Sebastián). » » » Monsig. Unanue Ullecia Bernardo (San Sebastián). 10 giugno Monsig. Rebassa Bisquerra Pietro (Ciudad Real). )) » Monsig. Borraz Zurriaga Luigi (Zaragoza). 16 Monsig. De Arcega Bravo Francesco (Tulancingo). 20 Monsig. Martínez y Martínez Luca (Astorga). » » Monsig. Abad Pietro (Imus). » Monsig. De Leon Mauro (Imus). Monsig. Domingo Francesco (Imus). » )) Monsig. Godoy Ferdinando (Imus). Monsig. Hocson Gabriele (Imus). » » Monsig. Lerena Pietro (Imus). » Monsig. Mojica Baraquiel (Imus). » Monsig. San Juan Eulogio (Imus). 27 » » Monsig. Hofmann Luigi (Freiburg im Breisgau). » Monsig. Ancarani Nevio (Rimini). G luglio Monsig. Parisella Innocenzo (Gaeta). 7 » Monsig. Pacheco Pérez Valentino (Osma-Soria). » » Monsig. Rubio Penalba Raimondo (Osma-Soria). 10 » » Monsig. Bauch Andrea (Eichstätt). » )) Monsig. Mayr Francesco Saverio (Eichstätt). 11 )) Monsig. Dormido y Uy Isidoro (Bacolod). 17 » Monsig. Bianco Guglielmo Pietro (La Piata). 22 )) » Monsig. Lisena Giuseppe (Molfetta). » )) » Monsig. Spavento Igino (Venezia). 24 » Monsig. Malone Giovanni F. (Northampton). 27 Monsig. Vásquez Corona Raffaele (Guadalajara). 1 agosto Monsig. Bruschi Antonio (Rimini). 12 Monsig. Corboy Raimondo (Hexham and Newcastle). 18 » Monsig. Antonetti Lorenzo (Novara). 21 » Monsig. Cuminal Giovanni (Amiens). 1 settembre Monsig. Prigione Gerolamo (Alessandria). » » Monsig. Carlomagno Mario (Trivento). Diarium Romanae Curiae 1041

    Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di confermare : 11 marzo 1964. Monsig. Banfi Angelo (Milano). » Monsig. Ballarati Stefano (Milano). » » Monsig. Baraggia Piero (Milano). » Monsig. Bettoli Giacomo (Milano). » » Monsig. Boffa Luigi (Milano). )) Monsig. Oattorini Paolo (Milano). )) » Monsig. Cereda Angelo (Milano). )) » Monsig. Colombo Mario (Milano). » » Monsig. Discacciati Primo (Milano). » » » Monsig. Galbiati Pasquale (Milano). )) » » Monsig. Ghiringbelli Giuseppe (Milano). )) » Monsig. Gilardi Ambrogio (Milano). » » Monsig. Giovenzana Arturo (Milano). )) » » Monsig. Grossi Giuseppe (Milano). » » Monsig. Madonini Luigi (Milano). )) » » Monsig. Ee Luigi (Milano). )) » Monsig. Riboni Edoardo (Milano). » » Monsig. Tendermi Domenico (Milano). » Monsig. Trezzi Ambrogio (Milano). )) » Monsig. Valentini Ubaldo (Milano). » » Monsig. Vimercati Luigi (Milano). )) » » Monsig. Zanolli Alfonso (Milano). )) » Monsig. Willner Domenico (Sankt Pölten). 13 » » Monsig. Bruschi Antonio (Rimini). » » Monsig. Polverelli Amedeo (Rimini). Monsig. Vasini Giuseppe (Rimini). 16 » Monsig. Aldrighetti Lodovico (Verona). » Monsig. Bellomi Lorenzo (Verona). Monsig. Bortolani Tarcisio (Verona). » » » Monsig. Castagna Luigi (Verona). » » » Monsig. Dal Gallo Dario (Verona). Monsig. Marini Angelo (Verona). » » » Monsig. Mazzi Candido (Verona). » » » Monsig. Mirandola Igino (Verona). » Monsig. Pezzo Bartolomeo (Verona). » » Monsig. Piccoli Luigi (Verona). » » Monsig. Salvetti Ilario (Verona). » » Monsig. Tosi Umberto (Verona). » » » Monsig. Venturi Emilio (Verona). 21 » Monsig. Frangipane Giovanni (Altamura). » » » Monsig. Simone Francesco (Altamura). » » » Monsig. Zaccaria Donato (Altamura). 25 - • '• » » Monsig. Aleazar Amde Michele (Asmara). 2 aprile » Monsig. Copello Carlo Raul (Buenos Aires). » » Monsig. Isoldi Giulio V. (Buenos Aires). 14 » Monsig. Gimillaro Antonino (Patti). 1042 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

    14 aprile 1964. Monsig. Mastrantonio Francesco (Patti). » » Monsig. Parasiliti Gaetano (Patti). » Monsig. Travaglianti Gaetano (Patti). » » Monsig. Vanadia Sebastiano (Patti). 21 Monsig. D'Amica Bruno (Catanzaro). » » Monsig. Fragola Pietro (Catanzaro). » » Monsig. Garcea Antonio (Catanzaro). » » Monsig. Samà Vincenzo (Squillace). S maggio Monsig. Moglioni Augusto (Roma). 12 » Monsig. Doxie Donald F. (San Diego). 25 Monsig. Baiada Alonzo (Monreale). » Monsig. Calisti Baldassare (Monreale). Monsig. Caruso Amedeo (Monreale). » Monsig. Costantino Antonio (Monreale). Monsig. Failla Giuseppe (Monreale). » Monsig. Finazzo Antonino (Monreale). » » Monsig. Giordano Stefano (Monreale). » » Monsig. Massi Giovanni (Roma). 10 giugno Monsig. Campana Giovanni Battista (Cassano all'Ionio). » » Monsig. Didona Antonio (Cassano all'Ionio). Monsig. Falabella Salvatore (Cassano all'Ionio). Monsig. Fera Francesco (Cassano all'Ionio). » Monsig. Massafra Cosma (Cassano all'Ionio). Monsig. Pennini Francesco (Cassano all'Ionio). » Monsig. Rimolo Francesco (Cassano all'Ionio).

    ONORIFICENZE Con Brevi Apostolici il Santo Padre Paolo VI, felicemente regnante, si è degnato di conferire : L'Ordine dello Speron d'Oro : 2 ottobre 1964. A S. E. il Dr. Sukarno, Presidente della Repubblica d'Indonesia.

    Il Collare dell'Ordine Piano : 5 novembre 1964. A S. E. il Dr. Kaunda Kenneth, Presidente della Repub­ blica dello Zambia.

    La Gran Croce dell'Ordine Piane. 8 ottobre 1964. A S. E. il sig. Papandreu Giorgio, Presidente del Con­ siglio dei Ministri di Grecia. » » » A S. E. il sig. Costopoulos Stravos, Ministro degli Af­ fari Esteri di Grecia. 15 » » A S. E. il Dr. Subandrio, Primo Vice-Primo Ministro e Ministro degli Affari Esteri della Repubblica d'Indonesia. 19 » » A S. E. il sig. Nadiope Wilberforce, Vice-Presidente dell'Uganda. Diarium Romanae Curiae 1043

    La Gran Croce dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 8 ottobre 1964. A S. E. il sig. Pappas Demetrios (Grecia). » » » A S. E. il sig. Vassiliou Nicolas Hadji (Grecia). » » » A S. E. il sig. Akritas Loukis (Grecia). » » » A S. E. il sig. Pappas Andrea (Grecia). 13 » » Al sig. Stepan Carlo Maria (Austria). 19 » » A S. E. il sig. Ngobi Mattias (Uganda). » » » A S. E. il sig. Douzima Marcello (Repubblica Centro- Africana). 5 novembre » AS. E. il sig. Matoka Pietro W. (Zambia).

    La Gran Croce dell'Ordine di san Silvestro Papa: 20 aprile 1964. Al Gen. Power Tommaso (New York). 31 agosto » Al sig. Soleti Adolfo (Città del Vaticano). 18 settembre A S. E. il Gen. Remondino Aldo (Italia). 8 ottobre » Al sig. Baizos Teodoro (Grecia). 13 » » Al sig. Giuliani Enrico (Città del Vaticano). 19 » » Al Principe Simbwa David Alessandro (Uganda). 5 novembre » Al sig. Musakanya V. S. (Zambia).

    Con Biglietti della Segreteria di Stato il Santo Padre Paolo VI, felice­ mente regnante, si è degnato di conferire : La Commenda dell'Ordine di san Gregorio Magno, classe civile: 10 agosto 1963. Al sig. Leone Oreste (Roma). 28 settembre Al sig. Valdés Larrain Carlo (Santiago de Chile). 7 novembre » Al sig. van der Lugt Antonio E. M. (Rotterdam). 16 » » Al sig. Dor Andrea F. M. G. ('s-Hertogenbosch). 5 febbraio 1964. Al sig. Faber Giacomo (Versailles). 8 » Al sig. Cai vani Aristide (Caracas). 13 » Al sig. de Vink Enrico Guglielmo (Utrecht). 26 Al sig. Muhlebach-Zumsteg Massimiliano (Basel e Lu­ gano). » Al sig. Studer Auer Alberto (Basel e Lugano). » » Al sig. Bloomingdale Alfredo (Los Angeles). » Al sig. Clougherty Bernardo (Los Angeles). » Al sig. Clougherty Francesco (Los Angeles). Al sig. Johansing Paolo Gerardo (Los Angeles). » Al sig. Magdien Roberto (Los Angeles). » » Al sig. Schnieders Edmondo (Los Angeles). » Al sig. Wagner Ruggero (Los Angeles). » Al sig. Welk Lorenzo (Los Angeles). )> » » Al sig. D'Arneville Carlo (Paris). » Al sig. Mauratille Guido (Paris). 14 marzo » Al sig. Janiv Vladimiro (Paris) 1 aprile Al sig. Hurel Pietro (Chartres). 3 » » Al sig. Misk Maroun (Bairut).

    C i Al sig. Pierobon Giuseppe (Concordia). 1044 Acta Apostolicae Sedis — Commentarium Officiale

    6 aprile 1964. Al sig. Pastorini Sirio (Firenze). » Al sig. Causa Raffaello (Napoli). » Al sig. D'Angelo Giuseppe (Siracusa). » Al sig. Ferrarmi Edoardo (Siracusa). U » » Al sig. Brenninkmeyer Felice (Haarlem). » » » Al sig. Siano Giovanni (Siena). 15 » Al sig. Beshir Shuraiki (Giordania). » » » Al sig. Elias Bandaq (Giordania). Al sig. Ibrahim Abdel Nabi (Giordania). » Al sig. Rohi al Katib (Giordania). » Al sig. Saad ed Din Juma (Giordania). Al sig. Shaer el Mohaisin (Giordania). » Al sig. Walìd Saadi (Giordania). » Al sig. Zeìd ben Schaker (Giordania). 17 » Al sig. Assouad Francesco (Alep dei Maroniti). » Al sig. Casana dei Baroni Piero (Torino). 22 » » Al sig. Mclnnes Francesco (Portsmouth). 21 Al sig. Ramadori Alessandro Roma). » » Al sig. Vian Nello (Roma). 27 » Al sig. Bozzo Erminio (Genova). 28 » » Al sig. Chiapparmi Giovanni (Faenza). 4 maggio Al sig. Pizzi Amilcare (Milano). 14 » Al sig. Renchard Giorgio (Bermuda Islands). » » » Al sig. Sykes Giuseppe (Bermuda Islands). 18 Al sig. Marsilli Gastone (Roma). 20 » Al sig. Prosperetti Walter (Roma). 25 Al sig. Grotti Riccardo (Roma) 2 giugno » Al sig. Amero d'Aste Stella Gaetano (Roma). » » Al Conte Brandolini d'Adda Brando (Venezia).

    NECROLOGIO

    10 ottobre 1964. Monsig. Werwimp Alphonse, Vescovo tit. di Gibba. 11 » » Monsig. Treacy John Patrick, Vescovo di La Crosse. 12 » » Monsig. Rodrigues Michael, Vescovo tit. di Equizeto. 4 novembre Monsig. Gagnor Giuseppe Pietro, Vescovo di Alessandria.

    O D » » Monsig. Rummel Joseph Francis, Arcivescovo di New Orleans. 12 » » Monsig. Moreira Pinto José da Cruz, Vescovo di Viseu. 13 » Monsig. Bernacchia Oddo, Vescovo tit. di Sebela. » » » Monsig. Barda Franciszek, Vescovo di Przemyél dei La­ tini. 18 » Monsig. Olbert Augustin, Vescovo di Tsingtao. 21 » » Monsig. Bernier Paul, Arcivescovo-Vescovo di Gaspé. 23 » » Monsig. Daly Edward Celestin, Vescovo di Des Moines. 26 » » Monsig. Scharmach Leo, Vescovo tit. di Mostene. 28 » Monsig. Falconieri Gregorio, Vescovo tit. di Siili. An. et vol. LVI 31 Decembris 1964 (Ser. IH, v. VI) - N. 17

    ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    COMMENTARIUM OFFICIALE

    I INDEX GENERALIS ACTORUM

    (An. et vol. LVI — Ser. III, v. VI)

    I - ACTA IOANNIS PP. XXIII LITTERAE APOSTOLICAE, 13, 14, 16, 17, 188, 235, 293, 294, 295, 296, 297, 298, 300, 417, 418, 419, 420, 421, 511, 512, LITTERAE DECRETALES, 63. 513, 514, 516, 517, 518, 519, 521, 522, 523, 524, 555, 556, 557, 559, 560, 561, CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 238, 240, 674, 676, 677, 678, 680, 681, 682, 734, 241, 243, 245, 247, 249, 251, 253, 255, 735, 736, 738, 798, 800, 801, 912, 913, 317, 319, 321, 323, 325, 328. 915, 916, 965, 967, 973, 974. LITTERAE APOSTOLICAE, 74, 75, 76, 77, CONVENTIONES, 740, 917, 925. 78, 257, 258, 259, 260, 262, 263. CHIROGRAPHA, 231, 422.

    II - ACTA PAULI PP. VI EPISTULAE, 23, 189, 357, 423, 424, 426, 562, 563, 683, 685, 744, 747, 803, 933, 935, 975, 977. LITTERAE ENCYCLICAE, 609. NUNTII GRATULATORII, 236, 237, 301, EPISTOLA APOSTOLICA, 353. 302, 978, 980.

    ADHORTATIO APOSTOLICA, 183. HOMILIAE, 359, 428, 903.

    SOLLEMNIS CANONIZATIO, 901. SUMMI PONTIFICIS PEREGRINATIO IN PA- LAESTINAM (SERMONES ET PRECES), 158, SACRA CONSISTORIA, 853, 875, 876. 370.

    LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO ALLOCUTIONES, 25, Si, 40, 43, 47, 191, DATAE, 5, 139, 225, 289. 193, 197, 199, 202, 203, 206, 305, 307, 309, 363, 368, 370, 376, 378, 387, 389, CONSTITUTIONES APOSTOLICAE, 481, 483, 390, 433, 438, 444, 446, 447, 448, 450, 485, 487, 488, 490, 492, 493, 496, 497, 565, 571, 572, 574, 579, 581, 590, 687, 499, 501, 503, 504. 507, 509, 545, 547, 689, 750, 751, 758, 759, 805, 816, 936, 549, 551, 552, 661, 663, 665, 666, 668, 939, 941, 943, 946, 947, 981, 983, 989, 670, 671, 725, 727, 729, 731, 732, 789, 993, 996, 998, 999, 1002, 1003, 1004, 791, 792, 794, 797. 1005, 1007, 1019.

    66 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. 1046 Index generalis actorum

    NUNTII RADIOTELEVISIFICI, 50, 52, 591. SACRA CONGREGATIO RITUUM: Decreta, 332, 334, 337, 338, 529, NUNTII RADIOPHONICI, 54, 55, 207, 313, 532, 535, 538, 540, 697, 700, 703, 705, 314, 391, 396, 398, 594, 690, 764, 817, 708, 770, 773, 776. 1020. Instructio, 877. NUNTII SCRIPTO DATI, 400, 451, 597, 598, 820, 949, 1021. SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS : RESCRIPTUM, 600. Decretum, 951.

    III - CONCILIUM OECUMENICUM V - ACTA TRIBUNALIUM VATICANUM II

    SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA : CONSTITUTIO DE SACRA LITURGIA, 97. Decretum, 953. DECRETUM DE INSTRUMENTIS COMMUNI­ CATIONIS SOCIALIS, 145. SACRA ROMANA ROTA: Citationes edictales, 87, 88, 215, NOVA COMMISSIONUM CONCILIARIUM 216, 217, 218, 219, 220, 273, 274, 275, MEMBRA, 350, 479. 339, 407, 468, 606, 607, 719, 1037.

    TRIBUNAL VICARIATUS URBIS : IV - ACTA SS. CONGREGATIONUM Citationes edictales, 89, 90, 276, 340, 469, 470, 720, 954. SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII : Decretum, 212. Instructio, 822. VI - ACTA OFFICIORUM SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS : Decreta, 82, 84, 265, 267, 269, 270, PONTIFICIUM CONSILIUM STUDIIS BIBLIO­ RUM PROVEHENDIS, 712. 271, 272, 463, 464, 465, 526, 527, 602, 603, 695, 696, 767, 1023, 1024, 1026, 1028, 1029, 1030, 1031, 1032. DIARIUM ROMANAE CURIAE Provisiones Ecclesiarum, 80, 213, 330, 403, 460, 601, 694, 766, 824, Audientiae sollemniores, 91, 221, 1022. 408, 471, 721, 780, 839, 955, 1038.

    SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIEN­ SACRA CONGREGATIO RITUUM: TALI : Congregationes, 91, 277, 341, 471, Declaratio, 214. 721. SACRA CONGREGATIO CONCILII : SECRETARIA STATUS : Decretum, 605. Nominationes *, 91, 221, 278, 342, SACRA CONGREGATIO DE PROPAGANDA 408, 472, 543, 608, 722, 780, 839, 955, FIDE : 1038. Decreta, 85, 405, 467, 768, 769, Necrologia, 96, 224, 288, 478, 788, 826, 830, 833, 835, 837, 1034, 1035. 1044.

    * Ad maius inquirentium commodum haec ponitur distincta recensio : PP. Cardinalibus concreditae Protectoriae : 91, 92, 221, 222, 343. Officiales renuntiati: in S. S. O. S. Off., 94, 780, 1039; in S. C. Consistoriali, 780; in S. C. pro Ecclesia Orientali, 223 , 472; in S. O. de disciplina Sacramentorum, 94; in Index generalis actorum 1047

    S. C. Concilii, 473; in S. C. Religiosorum, 473; in S. C. Rituum, 473; in S. C. pro •Negotiis Extraord., 223; in S. C. de Seminariis et Stud. TJniversit., 223, 780; in Dataria Apostolica, 94; in Pont. Consilio studiis Bibliorum provehendis, 223, 472; in Pont. Consilio C. I. C. recognoscendo, 473; in Pont. Consilio instrument, communicat, social, praep., 608; in Nuntiaturis Apost., 92, 222, 343 , 608, 780, 955; in Internuntiaturis Apost., 222, 608; in Delegationibus Apostolicis, 780, 955; in Secretariatu pro non Christianis, 560; in Pont. Sophorum Collegio, 722. Episcopi adsistentes Solio : 222, 472, 543, 780, 781, 955, 1038. Protonotarii Apost, de numero : 92. Protonotarii Apost, ad instar participantium: 93 , 222, 343, 472, 543 , 781, 955, 1038. Praelati domestici : 278, 1039. Cubicularii secreti supra numerum : 282, 284, 344, 408, 955. Gubicularii secreti supra numerum ab ense et lacerna : 288. Cubicularii honoris supra numerum ab ense et lacerna : 94, 288. Cappellani secreti honoris : 284. Cappellani comunes s. n. : 92. E Militia Aurata : 475, 1042. Ex Ordine Piano: Collare, 223, 475, 781, 1042; Gran Croce, 223, 412, 475, 1042; Com­ menda con Placca, 722; Placca, 722; pommenda, 94, 723; Cavalierato, 623. Ex Ordine S. Gregorii Magni: Gran Croce, ci. civ., 223, 349 , 413 , 475 , 781, 1043; Gran Croce, cl. mil., 475; Commenda con Placca, ci. civ., 94, 415, 723, 782; Placca, ci. civ., 94, 415, 476, 723, 781; Commenda, ci. civ., 95, 415, 476, 723, 782, 1043; Commenda, cl. mil., 95, 784; Cavalierato, ci. civ., 95, 416, 476, 724, 784; Cavalierato, ci. milit, 416, 786. Ex Ordine S. Silvestri Papae: Gran Croce, 224, 349, 414, 475, 781, 1043; Commenda con Placca, 416 , 543 , 786; Placca, 543; Commenda, 96 , 416, 543 , 786; Cavalierato, 96, 544, 787.. n

    INDEX DOCUMENTORUM CHRONOLOGICO ORDINE DIGESTUS

    I - ACTA IOANNIS PP. XXIII

    I - LITTERAE DECRETALES PAG. 1962 Dec. 9 Humilitatis amator. - Beato Francisco Mariae a Camporubeo, Confessori, Sanctorum honores decernuntur . . . . . 63

    II - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE 1963 Ian. 18 QUINHONENSIS (Danangensis). Naturalis in vitae. - Quibusdam a a dioecesi Quinhonensi detractis territoriis, nova dioecesis conditur «Danangensis» appellanda 238 » » » OYOËNSIS. Sacrum Consilium. - Apostolica praefectura Oyoënsis ad gradum dioecesis evehitur 240 » » » DOUALAËNSIS (Sangmelimaënsis). Quod superno. - Quibusdam di­ str actis territoriis e dioecesis Donai aënsi, nova efficitur « Sang­ melimaënsis » appellanda 241 » Febr. 16 LINGAYENSIS et ALIARUM (Cabanatuanensis). Exterior Ecclesiae. - Ex dioecesibus Lingayensi - Dagupanensi et Sancti Ferdinand! in Insulis Philippinis quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis «Cabanatuanensis» efficitur 243 » » » LINGAYENSIS-DAGUPANENSIS et ALIARUM (Tarlacensis). Clarissimae famae - Distractis e dioecesibus Lingayensi - Dagupanensi et Sancti Ferdinandi quibusdam territoriis, nova efficitur dioecesis nomine « Tarlacensis » 245 » Mart. 1 ARUSHAËNSIS. Christi mandata. - In Tanganyikae territorio nova efficitur dioecesis, « Arushaënsis » nomine 247 » » » CALABRENSIS (Ikot-Ekpenensi). Catholicae res. - Detractis e dioe­ cesi Calabarensi quibusdam territoriis, nova dioecesis con­ stituitur, nomine « Ikot-Ekpenensis » 249 » » » HVALIENENSIS. Apostolica praefectura. - In insula Taiwan seu Formosa apostolica praefectura Hvalienensi ad gradum dioe­ cesis evehitur, eodem nomine iisdemque finibus . . ... 251 » » » VANKIENSIS. Mirum Ecclesiae. - Praefectura apostolica Vankiensis, in Rhodesia australi, ad dioecesis gradum attollitur .... 253 » » » DE VIENTIANE (Luangprabangensis). Ex quo Christus. - Nonnullis territoriis detractis a vicariatu apostolico de Vientiane, novus quidam vicariatus conditur «Luangprabangensis» nomine . 255 » » 13 TEGUCIGALPENSIS (Comayaguensis). Qui Dei arcano. - Ab archi­ dioecesi Tegucigalpensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis conditur « Compayaguensis » nomine 317 » Apr. 5 COTONUENSIS (Abomeiensis). Christi iussum. - Divisa archidioecesi Cotonuensi, nova quaedam dioecesis constituitur «Abomeien­ sis» appellanda 319 •» . » 7 CHICLAYENSIS (Chotensis), Pontificale munus - E diocesi Chiclayensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova praelatura nullius conditur, nomine « Chotensis » appellanda .... 321 Index documentorum chronologico ordine digestus 1049

    PAG. 1963 Apr. 27 OTTAVIENSIS (Hullensis). Quia dioecesim. - Detracto territorio ab archidioecesi Ottaviensi, nova dioecesis conditur «Hullensis» appellanda - 323 » Maii 1 SIDEROPOLITANAE. Solet Catholica. - In cathedrali templo dioecesis Sideropolitanae Canonicorum collegium constituitur .... 325 » » 10 PORTUS MONTT. Apostolicae Sedis. - Sedes cathedralis Portus Montt ad metropolitanae gradum evehitur novae cuiusdam provinciae ecclesiasticae 328

    III - LITTERAE APOSTOLICAE 1962 Ian. 29 Munerum officiorumque. - Sanctus Gabriel Archangelus omnium cum auctoritate Legatorum Reipublicae Argentinae praecipuus Patronus eligitur 257 » Oct. 12 Omnis maculae. - Beata Maria Virgo Immaculata de «Lourdes» et S. Raphael Archangelus principales Patroni, atque S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, secundarius Patronus universae dioe­ cesis Fororaphaëllensis eliguntur 74 » » 17 A Christi. - Sanctus Franciscus Assissiensis principalis caelestis Patronus dioecesis Franciscopolitanae renuntiatur 75 » » 25 Mariani Rosarii. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Rosario et S. Dominici, quae in urbe Mendoza exstat, decoratur 76 » Nov. 3 Salutem supplicibus. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris hone­ status ecclesia B. Mariae Virginis a Salute, in oppido « Vailan- kanni», dioecesis Taniorensis 258 » » 9 Decor Carmeli. - Beata Maria Virgo, a Monte Carmelo appellata, praecipua Patrona dioecesis Formosae declaratur 77 » » » Quam mirum. - Beata Maria Virgo « Dei Valle » caelestis Patrona principalis, S. Ioseph, eiusdem Deiparae Sponsus, et S. Fran­ ciscus Solano Conf. caelestes Patroni secundarii pro tota Ana- tuyanensi dioecesi declarantur 259 » » 13 Spectabile pietatis. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tri­ buuntur collegiali ecclesiae Sanctae Mariae Novae in urbe « Abbiategrasso», archidioecesis Mediolanensis 260 » » 22 Extremam regionem. - Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confessor et Ecclesiae Doctor, praecipuus Patronus universae dioecesis Neuquenianae eligitur 78 » » 29 Pietatis veluti. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur ecclesiae vulgo appellatae «do Senhor Born Jesus de Iguape», dioecesis Santosensis 262 1963 Ian. 11 Tot inter. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Francisci a Iesu, in urbe Lima exstans, decoratur ...... 263

    II - ACTA PAULI PP. VI

    I - LITTERAE ENCYCLICAE 1964 Aug. 6 Ad Venerabiles Fratres Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos aliosque locorum Ordinarios, pacem et communio­ nem cum Apostolica Sede habentes, ad clerum et christifideles totius orbis itemque ad universos bonae voluntatis homines: quibus viis Catholicam Ecclesiam in praesenti munus suum exsequi oporteat 609

    II - EPISTULA APOSTOLICA 1964 Apr. 30 Spiritus Paracliti. - Ad Patriarchas, Primates, Archiepiscopos, Episcopos orbis catholici: die Pentecostes adveniente, preces 1050 Index documentorum chronologico ordine digestus

    PAG. indicuntur ad Concilii Oecumenici Vaticani II felicem invo­ candum exitum . 353

    III - ADHORTATIO APOSTOLICA 1964 Ian. 15 E peregrinatione. - Ad universos Episcoposo pacem et communio­ nem cum Apostolica Sede habentes : quae proxime habebitur Supplicatio ad christianorum unitatem impetrandam peculiari modo commendatur 183

    IV - IN SOLLEMNI CANONIZATIONE 1964 Oct. 18 Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Mulumba Kalemba et viginti sociorum Martyrum Ugandensium, die xvin mensis Octobris a. MCMLXIV, dominica xxii post Pentecosten, in Basilica Vati­ cana peracta ...... 901

    V - SACRA CONSISTORIA

    1964 Sept. 26 Consistorium secretum: 1. Camerarius Sacri Collegii 853 2. Optio 853 3. Relatio causae canonizationis ...... 853 4. Provisio Ecclesiarum 854 5. Postulatio Palliorum 874 Consistorium publicum 875 Consistorium semipublicum ...... 876

    VI - LITTERAE APOSTOLICAE MOTU PROPRIO DATAE

    1963 Nov. 30 Pastorale munus. - Facultates et privilegia quaedam Episcopis conceduntur 5 1964 Ian. 25 Sacram liturgiam. - Decernitur ut praescripta quaedam Constitu­ tionis de Sacra Liturgia a Concilio Oecumenico Vaticano II pro­ batae vigere incipiant 139 » Febr. 22 Studia latinitatis. - Romae conditur Pontificium Institutum al­ tioris Latinitatis 225 » Apr. 2 In fructibus multis. -- Constituitur Pontificium Consilium instru­ mentis communicationis socialis praepositum 289

    VII - CONSTITUTIONES APOSTOLICAE

    1963 Iun. 25 BELEMENSIS DE PARA (Petrosi Culminis). Animorum societas. - Di­ viso territorio archidioecesis Belemensis de Para nova prae­ latura nullius conditur « Petrosi Culminis » 481 » Iul. 1 SIL VAE PORTUENSIS. Venerabilis Frater. - Civili districtu, quem •dicunt, Moxico ab Ecclesia Silvae Portuensis detracto, nova dioecesis constituitur « Lusitaniana » cognominanda . . . 483 » » 6 KENGENSIS. Ut omnia. - Apostolica praefectura Kengensis ad gra­ dum et dignitatem dioecesis evehitur, iisdem finibus eodemque nomine 485 » » » SIKASSENSIS. Praefectura apostolica. - Praefectura apostolica Si- kassensis, in Republica vulgo Mali cognominata, ad dioecesis gradum evehitur, nomine immutato 487 » » » PITTSBURGENSE (rassaicensis - Pittsburgensis). Cum homines. - Diviso territorio exarchatus Pittsburgensis, duae eparchiae constituuntur, quarum altera « Passaicensis » nomine, altera « Pittsburgensis » 488 » » » SANCTI PETRI DE SULA. Sedis Apostolicae. - Vicariatus apostolicus de Sancto Petro Sula, in Honduria, ad dioecesis gradum evehitur 490 » » » KAYENSIS. Quod Sacrum. - Praefectura apostolica Kayensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, eodem nomine servato 492 Index documentorum chronologico ordine digestus 1051

    PAG. 1963 Iul. 13 MANAËNSIS- -PARINTINENSIS. Ad Christi. - Ab Ecclesiis Manaënsi et Parintinensi quaedam territoria detrahuntur, quibus tres novae praelaturae nullius constituuntur, « Borbensis » « Coaritana » et « Itacoatiarensis » appellandae 493 » » » HERMOSILLENSIS. Mexicana natio. - Hermosillensis Ecclesia ad gradum Sedis metropolitanae evehitur, cui suffraganeae subi­ ciuntur dioeceses Obregonensis et Tigiuanaënsis 496 » » » PANAMENSIS (S. Iacobi Veraguensis). Panamensis Ecclesiae. - Divi­ so territorio Ecclesiae Panamensis, nova dioecesis conditur, « Sancti Iacobi Veraguensis » appellanda 725 » » » TIGIUANAËNSIS. Pro Apostolico. - Vicariatus apostolicus Tigiua­ naënsis ad gradum evehitur dioecesis, eodem nomine iisdemque servatis finibus . . 497 » » 21 NAMPULENSIS (Cabralopolitanae). Nampulensis dioecesis. - Detracto ab Ecclesia Nampulensi territorio, nova ex eo conditur dioecesis, « Cabralopolitana » appellanda 499 » Aug. 5 NAOHINGWEAENSIS. Quotiens datur. Ab abbatia nullius Ndandaënsi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis consti­ tuitur, « Nachingweaensis » appellanda 501 » » 12 ROSARIENSIS. Summorum Pontificum. - Rosariensis dioecesis ad gradum et dignitatem metropolitanae Ecclesiae evehitur, cui suffraganeae subiciuntur dioeceses S. Nicolai de Los Arroyos et Cervi Lusci . . 503 » » » CORDUBENSIS (Crucis Axeatae). Ecclesia Christi. - Ex quibusdam territoriis a Cordubensi archidioecesi separatis nova consti­ tuitur cathedralis Sedes, nomine « Crucis Axeatae »... 504 » » » RESISTENTIAE (Sancti Rochi). Supremum Ecclesiae. - Quibusdam detractis territoriis ex dioecesi Resistenciae, nova alia efficitur, « Sancti Rochi » nomine 507 » » » TUCUMANENSIS (Ss. Conceptionis in Argentina). Condere dioecesim. - Ab archidioecesi Tucumanensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova dioecesis conditur, « Sanctissimae Conceptionis in Argentina » cognominanda 509 » Sept. 13 INDORENSIS - JABALPURENSIS - AIMERENSIS-JAIPURENSIS (Bhopalensis). Qui divino. - Ex Ecclesiis Indorensi, Jabalpurensi, Aimerensi- Jaipurensi quaedam territoria detrahuntur, quibus nova Sedes metropolitana conditur, «Bhopalensis» cognominanda . . . 545 » » » ABIDJANENSIS ET ALIARUM (Abenguruensis). Sacrum Consilium. - Ex quibusdam detractis territoriis ab archidioecesi Abidja- nensi et a diaecesibus Katiolaënsi et Buakensi nova conditur dioecesis, « Abenguruensis » nomine 547 » » » SHIKOKUENSIS (Takamatsuensis). Catholicae Ecclesiae. - Prae­ fectura apostolica Shikokuensis ad gradum extollitur dioecesis, nomine indicto « Takamatsuensis » 549 » » » AITAPENSIS (Vanimoënsis). Omnium Ecclesiarum. - Quibusdam distractis territoriis a vicariatu apostolico Aitapensi, in Nova Guinea, praefectura apostolica conditur nomine «Vanimoën­ sis » 551 » » 28 SOBRALENSIS - IGUATUVINAE (Crateopolitanae). Pro apostolico. - Ex quibusdam territoriis dioecesium Sobralensis et Iguatuvinae nova fit dioecesis, nomine « Crateopolitana » 552 » Oct. 7 SEULENSIS (Suvonensis). Summi Pastoris. - Ex quibusdam terri­ toriis archidioecesis Seulensis nova efficitur dioecesis, nomine « Suvonensis » 661 » » 12 ZAMBOANGENSIS (Isabellopolitanae). Providens Dei. - Detractis quibusdam territoriis ab archidioecesi Zamboangensi, in In­ sulis Philippinis, nova conditur praelatura nullius, nomine « Isabellopolitana » 663 » Nov. 16 KITUIENSIS. Christi evangelium. - Apostolica praefectura Kituien- sis ad gradum dioecesis evehitur, eodem nomine servato . . 665 » » » MYSURIENSIS (Chikmagalurensis). Indicae regionis. - A dioecesi Mysuriensi quibusdam detractis territoriis, nova dioecesis constituitur, « Chikmagalurensis » nomine 666 » Dec. 5 QUITENSIS (Latacungensis). Novam dioecesim. - Ex quodam terri­ torio archidioecesis Quitensis nova fit dioecesis, «Latacungen­ sis» appellanda ..... 668 1052 Index documentorum chronologico ordine digestus

    PAG. 1963 Dec. 10 MOSHIENSIS (De Same). Adpetens Natalis. - Territorio civilis di­ strictus, quem dicunt, Pare a dioecesi Moschiensi separato, nova praefectura apostolica conditur, « Samensis » nomine ... 670 1964 Ian. 13 MEXICANAE - TEXCOCENSIS (Tlalnepantlanae). Aliam ex aliis. - De­ tractis quibusdam territoriis ex archidioecesi Mexicana et dioe­ cesi Texcocensi, nova dioecesis conditur, « Tlalnepantlana » nomine 671 » » 16 SHILLONGENSIS - DIRRUGARHENSIS (Tezpurensis). Fidei catholicae. - Distractis quibusdam territoriis a dioecesibus Shillongensi et Dibrugarhensi, in India, alia dioecesis conditur nomine « Tezpu­ rensis» 727 » » » VILLAVICENTIENSIS (Ariariensis). . - Diviso ter­ ritorio vicariatus apostolici Villavicentiensis, nova praefectura apostolica conditur «Ariariensis» nomine . 720 » » » BOSSANGOAËNSIS. Gaudet sancta. - Apostolica praefectura Bossan- goaënsis ad gradum dioecesis evehitur 731 » » » PALAËNSIS. Christi fidelium. - Praefectura apostolica Palaënsis, in territorio vulgo Tchad, ad gradum dioecesis evehitur, nomine finibusque immutatis 732 » » » NAGPURENSIS (Raipurensis). Religio vera. - Diviso territorio archi­ dioecesis Nagpurensis, nova praefectura apostolica conditur, «Raipurensis» appellanda 789 » Febr. 10 PARAKUENSIS (Natitinguensis). Ne latius. - Diviso territorio prae­ fecturae apostolicae Parakuensis, nova dioecesis conditur, « Na­ titinguensis » nomine 791 » » » PARAKUENSIS. Africa terra. - Praefectura apostolica Parakuensis ad gradum et dignitatem dioecesis evehitur, eodem nomine sed mu­ tatis finibus 792 » » » BANGASSUENSIS. Quod saeri. - Apostolica praefectura Bangassuensis ad gradum dioecesis attollitur, eodem nomine servato . . . 797 » » 11 VILLAVICENTIENSIS. Universae regimen. - Vicariatus apostolicus Vil­ lavicentiensis, in Columbia, ad gradum dioecesis attollitur, no­ mine finibusque servatis 794

    VIII - LITTERAE APOSTOLICAE

    1963 Iun, 25 Memorata digna. - Sancta Rosa Limana, Virgo, praecipua caelestis Patrona pro tota dioecesi Sanctae Rosae in California decla­ ratur 293 » » 28 Novus veluti - Beata Maria Virgo, vulgo a «Fontenova» appellata, principalis caelestis Patrona dioecesis Pisciensis eligitur . . 417 » Iul. 1 Hospes eram. - Sancta Martha caelestis Patrona deversoriorum Italiae dominorum, ministrorum mensarumque famulorum, seu «Albergatori e Lavoratori degli alberghi e delle mense», eligitur 13 » Aug. 9 Angelica salutatio. - Beata Maria Virgo «Annuntiata» praecipua caelestis Patrona pro tota Stocktoniensi dioecesi eligitur . . 294 » » 19 Qui fuit. - Sanctus Petrus Claver caelestis Patronus eligitur Bar- rancabermeiensis dioecesis, in Columbia ...... 295 » Sept. 16 Salvatoris mundi. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris confe­ runtur ecclesiae cathedrali vicariatus apostolici Sancti Georgii, Domino Nostro Iesu Christo vulgo « Señor de los Milagros » dicatae, in oppido « San Benito Abad » 296 » » 18 Nomen recens, - Beata Maria Virgo, « Nostra Domina a Ssmo Sacra­ mento» appellata, caelestis Patrona et Congregationis Presby­ terorum et Societatis Ancillarum a Ssmo Sacramento eligitur . 14 » » 24 Quae regio. - Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus appellata, totius regionis Ciminiae principalis Patrona renuntiatur . . . 555 » Oct. 2 Virtutum gloria. - Sanctus Pius Pp. X secundarius caelestis Pa­ tronus urbis ac dioecesis Mantuanae eligitur 418 » » 14 Impensa religione. - Beata Maria Virgo, « del Roble » vulgo appel­ lata, principalis Patrona archidioecesis Monterreyensis consti­ tuitur 16 » » 15 Purpurata sanguine - Sanctus Ioannes de Brébeuf et Socii Martyres declarantur principales Patroni provinciae Canadiae Inferioris et secundarii Patroni provinciarum Galliae Atlantieae, Galliae Index documentorum chronologico ordine digestus 1053

    PAG. Mediterraneae, Galliae Septemtrionalis ac Parisiensis Societatis Iesu 297 1963 Oct. 15 Sanctorum Caelitum. - Sanctus Ioannes Franciscus De Regis prae­ cipuus apud Deum eligitur Patronus Societatis Iesu provincia­ rum Galliae Atlanticae, Mediterraneae, Septemtrionalis et Pa­ risiensis 298 » » » Ad maiorem. - Sanctus Petrus Claver, Confessor, proclamatur prin­ cipalis caelestis Patronus Columbianae Societatis Iesu provin­ ciae (Occidentalis et Orientalis), secundarius caelestis Patronus Mexicanae Societatis Iesu provinciae Septemtrionalis . . . 300 » » 18 Praesens supplicum. - Sanctus Antonius de Padua principalis Pa­ tronus archidioecesis Iudiciforensis confirmatur .... 419 » » 19 Monumentum fidei. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris eccle­ siae cathedrali Puniensi conferuntur 420 » » 22 Dulei cuidam. - Beata Maria Virgo in caelum Assumpta praecipua Patrona, atque S. Philippus Apostolus aeque principalis Patro­ nus dioecesis Orurensis declarantur 421 » » 30 Primum sanctitatis. - Sancta Rosa Limana, Virgo, praecipua Pa­ trona universae dioecesis Sanctae Rosae in Argentina consti­ tuitur 511 » Nov. 18 Sanctissimae Virginis. - Beata Maria Virgo, vulgo «La Virgen de las gracias de Torcoroma» appellata, caelestis decernitur Pa­ trona praecipua dioecesis Ocaniensis 512 » » 26 Suavem pietatis. - Sanctus Franciscus Salesius, Episcopus, Confes­ sor et Ecclesiae Doctor, principalis caelestis Patronus dioecesis Bakeriensis eligitur 513 » » » Conditrix, antistita. - Beata Maria Virgo, a Septem Doloribus ap­ pellata, praecipua Patrona declaratur Congregationis Filiorum a Caritate, qui vulgo sodales Canossiani dicuntur 514 » » 27 Erga almam. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris cathedralis ecclesia Marianensis decoratur 516 » » » Scandere caelum. - Beata Maria Virgo, « Scala Paradisi » appel­ lata, principalis Patrona, et S. Conradus Confalonieri, Con­ fessor, Patronus aeque principalis totius Netensis dioecesis constituuntur 517 » » » Opifera Mater. - Beata Maria Virgo, quae ut «Salus infirmorum» invocatur, principalis caelestis Patrona totius dioecesis Facata- • tivensis eligitur 556 » » 29 Mutuae quoddam. - Sanctus Antonius Patavinus principalis Patro­ nus dioecesis Neo-Iguassuensis eligitur 912 » » » Praesidium Deiparae. - Beata Maria Virgo de Mercede principalis Patrona archidioecesis Tucumanensis declaratur . . . . . 518 » Dec. 1 Nuntium salubre. - Venerabilis Dei Famulus Nuntius Sulprizio, adulescens laicus, Beatus renuntiatur 17 » » 3 Qui plenus. - Sanctus Stephanus Protomartyr praecipuus municipii Cotiniolae Patronus eligitur 519 » » 5 Pientissimae Matris. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris pa­ roeciali ecclesiae Beatae Mariae Virginis a Misericordia in urbe « Apizaco », intra fines Tlaxcalensis dioecesis, conferuntur . . 521 » » 7 Quae religione. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris tribuuntur ecclesiae paroeciali Sancti Antonii in urbe Bonaëropoli . . . 522 » » » Hildesiae decus. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris paroeciali ecclesiae Sancti Godehardi in urbe Hildesia conferuntur . . 973 » » » Felix sane. - Sanctus Antonius Maria Giannelli, Episcopus et Confessor, declaratur caelestis Patronus aeque principalis, una cum Sancto Columbano Abbate, pro tota Bobiensi dioe­ cesi et urbe 523 » » 11 Usu est. - Internuntiatura Apostolica in Republica Coreana erigitur 235 » » 14 Viget salubriter. - Sanctus Paulus Apostolus declaratur caelestis Patronus laicorum apostolatus, qui «Cursillos de Cristiani- dad» appellatur 524 » » » Montibus in claris. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris con­ feruntur ecclesiae abbatiali Beatae Mariae Virg. in Caelum assumptae sacrae in oppido « Montichiari », dioecesis Bri- xiensis 557 1054 Index documentorum chronologico ordine digestus

    PAG. 1963 Dec. 25 Piae peregrinationis. - Rosa aurea tribuitur in honorem Iesu In­ fantis, cuius simulacrum in specus Bethleemitici sacra aede excolitur 188 1964 Ian. 18 Duodecim abhinc. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris hone­ status ecclesia paroecialis S. Vito Martyri sacra, quae in urbe Elvacensi exstat ••• 913 » Febr. 10 Supremo. - Laosiensis regio a Delegatione Apostolica Indosinensi seiungitur ac Delegationi Apostolicae Thailandiae et Paenin- sulae Malacensis adicitur 559 » » 14 Pax et reconciliatio.. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris conferuntur templo Sacratissimo Cordi Iesu in urbe Bogota dicato 674 » » 18 Terra sacra. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae pa­ roeciali Sancto Emmeramo dicatae, quae Ratisbonae exstat, , tribuuntur. . 915 » » 21 Quae « dulcitery). - Beata Maria Virgo a Mercede praecipua caelestis . Patrona pro universo Exercitu Aequatoriano constituitur . . 676 » » 25 Ordinis Dominiciani. - Sanctus Albertus Magnus cognozninis reli­ giosae provinciae, in Foederatis Septemtrionalis Americae Civi­ tatibus exstantis, praecipuus Patronus eligitur 677 » » 29 Quod exstat. - Templum S. Urbano Papae Martyri dicatum, quod exstat in urbe Trecis, titulo ac dignitate Basilicae Minoris de­ coratur 678 » Mart. 1 Extat, intra - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Beatae Mariae Virginis a Pietate («Notre-Dame de Pitié» v. n.), intra Pictaviensis dioecesis fines, honestatur 680 » » 4 Adorate in monte. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris ecclesiae Sanctissimae Trinitatis in loco « Sonntagberg » vulgo appellato, Intra Sancti Hippolyti dioecesis fines extructae, conferuntur . 734 » » 5 Insignis et imperiales. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris colle­ gialis ecclesia Beatae Mariae Virg. « Dominae Nostrae ad Ca­ pellani Antiquam», seu «Unserer Lieben Frau zur Alten Ka­ pelle », Ratisbonae exornatur 681 » » 7 Angelus Domivi. - Sanctus Raphaël Archangelus caelestis Patro­ nus Inspeciorum Annonae in Urbe eligitur 682 » » 11 Praeclara Dei. - Beata Maria Virgo, vulgo « de la Cinta » nuncu­ pata, principalis Patrona caelestis urbis Huelvae declaratur . 735 » » 25 Pastoralem curam. - S. Matthaeus Apostolus et Evangelista prin­ cipalis Patronus Lusitanorum Militum aerariae rei tuendae, qui vulgo « Guarda Fiscal » appellantur, eligitur . . . . 974 » Apr. 7 Innocentiae exemplum. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris ecclesia Sancti Aloisii Gonzagae in oppido Stiverorum Castro, dioecesis Mantuanae, honestatur 736 » » 22 Electuri. - Sanctus Andreas Corsini praecipuus Patronus Tuscae provinciae Ordinis Fratrum B. Mariae Virg. de Monte Carmelo eligitur 738 » Maii 12 Salutiferae Crucis. - Titulus ac privilegia Basilicae Minoris confe­ runtur paroeciali ecclesiae S. Crucis in Urbis regione Flaminia seu vulgo « Santa Croce Flaminia » . 798 » » » Sancta amicitia. - Sanctus Antonius Maria Claret, Episcopus et Con­ fessor, praecipuus definitur Patronus Congregationis Sororum Adoratrieum Ancillarum a Sanctissimo Sacramento et Caritate 800 » » » Hispanorum pietas. - Titulo ac privilegiis Basilicae Minoris Sanc­ tuarium SS. Cordis Ies\i, v. « Santuario Nacional de la Gran Promesa», in urbe et archidioecesi Vallisoletana decoratur . 801 » » 19 Progrediente Concilio. - Secretariatus de non Christianis erigitur, cuius Praeses Emus P. D. Paulus S. R. E. Presbyter Cardina­ lis Marella renuntiatur . 560 » Iun. 6 Quantum utilitatis. - Delegatio Apostolica in Republica Ruandensi in Nuntiaturam erigitur . > . 561 » » 17 Quemadmodum muneris. - Apostolica Delegatio, antea Indosinen­ sis appellata, nomine « Vietnamiensis et Cambogiensis » distin­ guitur 916 » Oct. 24 Pacis nuntius. - Sanctus Benedictus Abbas principalis totius Euro­ pae Patronus eligitur 965 Index documentorum chronologico ordine digestus 1055

    1964 Oct. 25 Caritatis praeconium. - Venerabilis Dei Famulus Aloisius Gua­ nella, sacerdos. Congregationum Servorum a Caritate et Fi­ liarum a S. Maria Providentiae fundator, Beatus renuntiatur . 967

    IX - CONVENTIONES , 1964 Mart. 6 Inter Apostolicam Sedem et Venetiolanam Rempublicam . . . 925 » Iul. 7 Inter Apostolicam Sedem et Austriacam Rempublicam: de Admi­ nistratione Apostolica Oenipontana in dioecesim erigenda . . 740 » » 27 Inter Apostolicam Sedem et Tunetanam Rempublicam .... 917

    X - CHIROGRAPHA 1963 Nov. 22 Nobile subsidium. - Consociatio Internationalis Musicae Sacrae canonice instituitur 231 1964 Apr. » Opus in Civitate Vaticana constituitur operariis religione ac pie­ tate excolendis 422

    XI - EPISTULAE 1963 Dec. 3 Ad Ecclesiam. - Ad Revmum P. Mauritium Quéguiner, Moderato­ rem Generalem Societatis Parisiensis missionum ad exteras gentes, tertio saecudo volvente ab eadem Societate constituta 23 » » 31 Perlatum Nobis. - Ad Emum P. D. Hamletum Ioannem titulo Ec­ clesiae suburbicariae Tusculanae S. R. E. Card. Cicognani, publicis Ecclesiae negotiis praepositum, quem Legatum deligit ad sollemnia Tarracone agenda ob undevicesimum revolutum saeculum a S. Pauli Apostoli in Hispaniam adventu ... 180 1964 Febr. 20 Neo-Eboraci. - Ad Emum P. D. Paulum tit. Sancti Andreae Apo­ stoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit, ut auspicalibus ritibus Neo-Eboraci praesi­ deat, quibus bonorum artium ex omnibus nationibus Expositio instaurabitur 357 » Apr. IS Cette lettre. - Ad Excmum P. D. Athenagoram, Patriarcham Oecu­ menicum Constantinopolitanum . . 423 » » 24 Ad te, Dilecte. - Ad Emum P. D. Iacobum S. R. E. Presb. Cardina­ lem Lercaro, Archiepiscopum Bononiensem, decem eelebraturum lustra, ex quo est auctus Sacerdotio ...... 424 » Maii 20 Lusitania, inclita. - Ad Emum P. D. Emmanuelem Sanctae Roma­ nae Ecclesiae Presb. Cardinalem Gonçalves Cerejeira, Patriar­ cham Lisbonensem, quem Legatum eligit, ut sollemnibus prae­ sideat eelebritatibus indictis centesimo exacto anno, ex quo B. Maria Virgo Immaculata excoli coepta 'est in montis « Sa- merio » sacrario 562 » » 22 Dies qui. - Ad Einum P. D. Richardum Sanctae Romanae Eccle­ siae Presb. Cardinalem Cushing, Archiepiscopum Bostoniensem, quinque exacta lustra ab accepta episcopali consecratione eele­ braturum 563 » » 27 Sacrosancta ecclesia. - Ad Emum P. D. Paulum tit. S. Andreae Apostoli de Hortis S. R. E. Presb. Cardinalem Marella, quem Legatum deligit ac renuntiat, ut Parisiensi institutae celebra­ tioni praesideat, octavo saeculo volvente ex quo princeps tem­ plum, B. Mariae Virgini receptae sideribus sacrum, exstrui coeptum est 426 » » » Festa anniversaria. - Ad Excinum P. D. Hermannum Schaufele, Archiepiscopum Friburgensem, quinquaginta et quingentis ex­ actis annis ab inito Constantiensi Concilio ...... 683 » Iun. 15 Perlatum est. - Ad Emum P. D. Ioannem S. R. E. Presb. Cardina­ lem Landázuri Ricketts, Archiepiscopum Limanum, quem Lega­ tum eligit, ut sexto Eucharistico Conventui, ex universa Hispa­ na Natione Legione celebrando, praesideat 685 » Iul. 1 Caritatis insigne. - Ad Revmum P. Carolum Mansfeld, Ordinis Cle­ ricorum Regularium Ministrantium Infirmis Generalem Prae­ fectum, ob celebranda sollemnia a piissimo obitu S. Camilli de Lellis trecentesimo et quinquagesimo revoluto anno .... 744 » Aug. 20 Perlibenti animo. - Ad Revmum Patrem Ioannem Baptistam Jans- sens, Societatis Iesu Praepositum Generalem, centesimo et quin- 1056 Index documentorum chronologico ordine digestus

    PAG. quagesimo volvente anno ab eadem Societate in integrum resti­ tuta 1964 Sept. Iam prope. - Ad Emum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tis- serant, Episcopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae, Sacri Collegii Decanum et primum Purpuratum Patrem e Consilio Praesidentiae Consilii Oecumenici Vaticani II, proxime ineunte tertia Sacrosanctae Synodi Sessione ...... 74T Anconae in vigilia. - Ad Excmos PP. DD. Marium Castellano, Ar­ chiepiscopum Senensem, Antonium Santin, Archiepiscopum-Epi­ scopum Tergestinum et Iustinopolitanum, Carolum Baldini, Epi­ scopum Clusinum et Pientinum : quinto exacto saeculo a Pii Pp. II obitu 933 » Oct. Amiamo accompagnare. - Ad Emum P. D. Hamletum Ioannem S. R. E. Cardinalem Cicognani, a publicis Ecclesiae negotiis, qui interfuit ac praefuit Assisii celebrationi, S. Francisci anni­ versario festo die recurrente, necnon quinto ac vicesimo exacto anno ex quo idem Sanctus primarius Italiae Patronus est con­ stitutus 985 » Nov. 11 Bombayae in urbe. - Emo P. D. Gregorio Petro S. R. E. Cardinali Agagianian, Sacri Consilii Christiano Nomini Propagando Prae­ fecto, quem Legatum a Latere mittit ad Eucharisticum Bom­ bayensem ex omnibus gentibus Conventum 975 18 In Bombayensi. - Ad Emum P. D. Gregorium Petrum S. R. E. Car­ » » dinalem Agagianian, Sacri Consilii Fidei Propagandae Prae­ fectum, quem, Bombayensi Eucharistico Conventu ex omnibus gentibus coacto, Goam mittit, S. Francisci Xaverii sacras vene- raturum exuvias 977

    XII - NUNTII GRATULATORII 1964 Ian. 20 Ad Emum P. D. Achillem S. R. E. Presb. Cardinalem Liénart, Episcopum Insulensem, octogesimum acturum natalem . . . 23$ » » 22 Ad Emum P. D. Villelmum Theodorum S. R. E. Cardinalem Heard, octogesimum natalem celebraturum 237 » Febr. 20 Ad Emum P. D. Eugenium S. R. E. Cardinalem Tisserant, Epi­ scopum Ostiensem, Portuensem et S. Rufinae Sacrique Collegii Decanum, octogesimum acturum natalem 301 » Mart. 7 Ad Revmum P. Anicetum Fernandez, Ordinis Fratrum Praedicato­ rum Generalem Magistrum, cui Beatissimus Pater gratulatur de impenso labore in apparandis Operum S. Thomae Aquinatis exemplaribus typis critica ratione exseriptis 302 » Oct. 3 Ad Excmum P. D. Patricium Aloisium O'Boyle, Archiepiscopum Vashingtonensem, Catholicae Studiorum Universitatis Americae Cancellarium, septuagesimo quinto volvente anno ab illo Athe­ naeo constituto 978 » Nov. 10 Ad Emum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archie­ piscopum Tokiensem, ob sollemnem in urbe Japoniae capite novi templi principis peragendam dedicationem 980

    XIII - HOMILIAE 1964 Mart. 26 Habita in Patriarchali Archibasilicae Lateranensi, feria v in Coena Domini, ad Emos Patres Cardinales, Excmos Praesules, Revnlos Praelatos ceterumque Clerum et Christifideles, qui Sacro inter­ fuerunt a Summo Pontifice ritu pontificali peracto .... 349 » Maii 17 Habita in Basilica Vaticana, die Dominica Pentecostes, ad Emos Patres Cardinales, Clerum et Christifideles, praesertim sacro­ rum alumnos quamplurimos, inter Missarum sollemnia a Summo Pontifice ritu pontificali peracta 428

    XIV - PEREGRINATIO SUMMI PONTIFICIS IN PALAESTINAM 1964 Ian. 4-6 Allocutiones ad Jordaniae Regem, Italicae et Israëliticae Rerum- publicarum Praesides, Patriarchas et christifideles, Civitatum Rectores ac cives . . . . 158 » » 4 Preces in basilica Sancti Sepulcri 370 Index documentorum chronologico ordine digestus 1057

    XV - ALLOCUTIONES PAG. 1963 Dec. 1 Habita in Basilica Vaticana, Clero et Christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui e regione Aprutina et Campana Romam pere­ grinati sunt, ut sollemni ritui beatificationis Ven. Famuli Dei Nuntii Sulprizio interessent 25 » » ' 4 Ad Patres Conciliares habita, altera exacta Concilii Oecumenici Vaticani secundi sessione 31 » » 23 Delegatis Civitatum, qui interfuerunt Coetui XII Internationali a Consilio v. d. «Food and Agriculture Organization» (F.A.O.) Romae habito 40 » » 24 Ad Emos Patres Cardinales et Romanae Curiae Praelatos, per Emum Sacri Collegii Decanum Summo Pontifici fausta ominatos, festo Nativitatis Domini Iesu Christi recurrente .... 43 » » 28 Excmis Viris Civitatum Legatis apud Apostolicam Sedem, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominantibus . 47 1964 Ian. 11 Ad Excellentissimum Virum Antonium Segni, Reipublicae Italicae Praesidem, in Aedibus Quirinalis collis habita 191 » » 14 In Aula Clementina habita ad Romanos Patricios Nobilesque, novo ineunte anno Beatissimo Patri felicia ac fausta ominatos . . 193 » » 20 Ad Excellentissimum Virum Aldonem Moro, supremi Consilii publi­ cae rei administrandae in Italia Praesidem 197 » » 25 Ad Excellentisismos Viros e Legatorum apud Apostolicam Sedem Caetu, in Palaestinam peracta a Beatissimo Patre peregrina­ tione 199 » » 29 Ad Excellentissimum Virum Ludovicum Erhard, supremi Consilii publicae rei administrandae in Foederatis Germaniae Civita­ tibus Praesidem ...... 202 » » 31 Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Moderatoribus Sodali­ tatis v. d. «Unione Internazionale Giovani Democratici Cri­ stiani 203 » Febr. 23 Ad Excellentissimum Virum Théo Lefèvre, supremi Consilii publi­ cae rei administrandae in Belgio Praesidem 206 » » 24 Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito a Consilio v. d. «Office International de l'Enseignement Catholique» 305 » Mart. 10 Ad Excmos Praesules, Sacerdotes Sacrasque Virgines Missionales, ex australi regione nationis v. d. Sudan misere pulsos . . . 307 » » 12 Habita in Basilica Vaticana, Emis Patribus Purpuratis, Excmis Praesulibus, Praelatis et christifidelibus, qui aderant, cum statua aenea Pio XII Summo Pontifici posita inauguraretur . 309 » » » In Gregoriana Pontificia Studiorum Universitate habita, ad Athe­ naei Moderatores, Doctores discentesque 363 » » 21 Viris artis medendi peritis, qui interfuerunt Conventui septimo a Sodalitate v. d. «Union Médicale Latine» Romae habito . 368 » » 27 Prope amphitheatrum Flavium habita, post solis occasum, die vi Maioris Hebdomadae, Christi patientis itinere per statio­ nes a Summo Pontifice piissime celebrato, magno civium Ro­ manorum concursu .... 370 » Apr. 4 Mulieribus e Consilio Sodalitati moderandae v. d. «Fédération Mondiale des Jeunesses Féminines Catholiques», ceterisque e variis nationibus delegatis, quae interfuerunt Coetui xv ab eadem Sodalitate Romae habito 376 » » 14 Ad Emos Patres et Excmos Praesules ex Italicorum Episcoporum Coetu, Romae ad plenariam vocatos contionem 378 » » 17 Iis qui interfuerunt Coetui Romae habito ac vulgo dicto « Sémi­ naire des Nations Unies sur la liberté de l'information» . . 387 » » 20 Ad Excellentissimum Virum Hahn-Been Lee, primum cum aucto­ ritate Legatum a Coreana Natione ad Sedem Apostolicam mis­ sum, cum is Litteras demandati muneris testes Summo Pon­ tifici obtulisset 389 » » 23 Ad Maiestates Suas Fridericum IX, Daniae Regem, et Ingridem Reginam, qui Beatissimum Patrem observantiae causa publice adierunt 390 » Maii 1 Calendis Maiis habita operariis, qui Sacro interfuerunt a Summo Pontifice in Basilica Vaticana peracto, in festo S. Ioseph Opificis 433 1058 Index documentorum chronologico ordine digestus

    PAG. 1964 Maii 7 Bonarum artium cultoribus ex Italica Sodalitate v. d. « Messa del­ l'Artista», qui in Sacello Sixtino interfuerunt Sacro a Beatis­ simo Patre celebrato . ' 438 » » 9 Iis qui interfuerunt Coetui internationali Romae habito v. « sur les problèmes de l'assistance technique et de la formation de cadres dirigeants dans les pays en voie de développement » . 444 » » 11 Ad Maiestatem Suam Hussein I, Jordaniae v. d. « Hascemita » Regem ' 446 » » 12 Ad Excellentissimum Virum Antonium Garrigues et Diaz-Cañabate, Legatum cum publica auctoritate ab Hispanica Natione ad Sedem Apostolicam missum, qui Summo Pontifici Litteras de­ mandati muneris testes tradiderat 447 » » 19 Ad Excellentissimum Virum Ansgarium Cabello, liberis cum man­ datis Legatum a Paraquariana Natione ad Sedem Apostolicam qui Summo Pontifici Litteras tradidit legationis fidem facientes 448 » » 23 Ad summos Moderatores quarundam Familiarum Religiosarum earumque sodales, qui Romam convenerunt ad sui cuiusque Instituti Capitulum Generale . 565 » » 26 Ad Excellentissimum Virum Reginaldum Leandrum Mora, a Ve- netiolana Natione ad Sedem Apostolicam missum cum aucto­ ritate Legatum, qui Litteras Summo Pontifici tradidit, crediti muneris testes 450 » » 30 Ad Praesidem ceterosque Moderatores Consilii Americani He- braeorum, qui obsequii ac observantiae causa Beatissimum Patrem adierunt 571 » » » Equitibus et Matronis Equestris Ordinis a Sancto Sepulcro Hiero­ solymitano, qui Coetui interfuerunt Internationali Romae habito 572 » Iun. 8 Iis qui interfuerunt Coetui undecimo Neapoli ex universa Italia habito a Sodalitate v. d. « Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti» .' 574 » » 17 Habita in Auditorio Pianarum Aedium, ubi memoria acta est Summi Pontificis Pii XI, quinto et vicesimo a placido eius obitu exacto anno 579 » » 23 Ad Emos Patres Purpuratos, fausta ac felicia ominatos Beatis­ simo Patri nominalem diem celebranti, anno exacto ex quo ad Summum Pontificatum est evectus . . . 581 » » » Iis qui interfuerunt Coetui decimo Romae habito a Consilio v. d. «de l'Union de l'Europe Occidentale» 590 » Iul. 20 Ad Excellentissimum Virum Belisarium Moreno Hueyo, a Repu­ blica Argentina ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi mu­ neris testes 6S7 » » 21 Ad Excellentissimum Virum Marcum Agajyellew, ab Aethiopiae Imperatore ad Apostolicam Sedem missum liberis cum man­ datis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras sui muneris fidem facientes tradidit 689 » Aug. 7 Ad Excellentissimum Virum Petrum Devès, a Senegalensi Repu­ blica ad Apostolicam Sedem missum cum auctoritate Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit commissi muneris testes 750 » » 11 Habita in perinsigni Aede Cathedrali Urbevetana, cum ipse Sum­ mus Pontifex Sacrum in ea perageret, septimo exacto saeculo ab edita Urbani Pp. IV Constitutione Apostolica « Transiturus » 751 » » 22 Ad Moderatores et Sodales ex ordine Recollectorum S. Augustini, e Congregatione Clericorum Regularium a S. Paulo, e Congre­ gatione Sacrorum Cordium Iesu et Mariae, e Missionalibus Sacratissimi Cordis Iesu, Romae coetus habentes . . . . 758 » » 26 Ingenti peregrinorum multitudini habita : Beatissimus Pater omnes bonae voluntatis homines de servanda ac tutanda pace obte- statur 759 » Sept. 14 Ad Patres Conciliares habita in Vaticana Basilica, in festo Exalta­ tionis Crucis Domini Nostri Iesu Christi, cum tertia Oecume­ nicae Synodi Sessio initium caperet, sollemni peracta concele­ bratione ab ipso Summo Pontifice et a viginti quattuor Concilii Patribus ex variis ordinibus et regionibus delectis . . . . 805 » » 15 Ad Excellentissimum Virum Augustinum Munyaneza, a Ruandensi Republica ad Apostolicam Sedem missum liberis eum mandatis Index documentorum chronologico ordine digestus 1059

    PAG. primum Legatum, qui Summo Pontifici commissi muneris fidem facientes Litteras tradidit 816 1964 Sept. 25 Iis qui interfuerunt Coetui duodevicesimi per hebdomadam Romae habito, biblicis studiis provehendis 936 » » 28 Excmo Praesidi ceterisque Viris e Pontificio Consilio instrumentis communicationis socialis praeposito, primum plenarium coetum habentibus 939 » » 29 In Aede Sixtina habita Observatoribus, Delegatis et Hospitibus a Christianis Communitatibus non Catholicis ad tertiam Oecu­ menicae Synodi Sessionem missis 941 » Oct. 3 Ad sodales Pontificii Collegii Sophorum, qui interfuerunt Coetui per hebdomadam habito, proposita quaestione: «Cerveau et cons­ cience » . 943 » » 12 Ad Excellentissimum Virum Sukarno, Indonesianae Reipublicae Praesidem 946 » » 17 Iis qui interfuerunt Coetui septimo v. d. «Etats Généraux des Communes et des Pouvoirs locaux Européens» 947 » » 23 Praeclaris Viris qui interfuerunt decimae Sessioni vulgo «du Mar­ ché International du film, du film télévisé et du documentaire » 981 » » 24 Patribus Cardinalibus habita, Praesulibus, rei publicae Moderato­ ribus, Benedictinis Monachis et christifidelibus e laicorum or­ dine, qui sollemni ritui adfuerunt, quo reiectum post bellum Archicoenobii Casinensis templum a Summo Pontifice consecra­ tum est 983 » » 25 Habita in Basilica Vaticana Clero et Christifidelibus adstantibus, iis praesertim qui Romam peregrinati sunt, ut sollemni ritui Beatificationis Venerabilis Famuli Dei Aloisii Guanella inte­ ressent ...... • 989 » » 29 Emis Purpuratis Patribus, Excmis Praesulibus, Revmis Consulto­ ribus Consiliarisque e Consilio ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia, qui Romam ad suetos agendos coetus con­ venerunt - 993 » » 30 Iis qui interfuerunt Coetui duodecimo Romae habito a Consilio v. d. «Comité Exécutif du Programme du Haut Commissaire des Nations Unies pour les Réfugiés» 996 » Nov. 6 Ad Patres Conciliares, cum Summus Pontifex generali Coetui ter­ tiae Sessionis praesedit, dum in schemate Missionum discepta­ tio versabatur 998 » » » Iis qui interfuerunt Conventui sexto promovendis Ecclesiasticis Tabulariis Romae habito 999 » » 7 Ad Excellentissimum Virum Kenneth D. Kaunda, Zambianae Reipublicae Praesidem 1002 » » 9 Ad Excellentissimum Virum Ernestum Trigueros Alcaine, a Sal- vatoriana Republica missum ad Apostolicam Sedem liberis cum mandatis Legatum, qui Summo Pontifici Litteras tradidit con­ crediti muneris testes 1003 » » » Praesidi Virisque adlectis in Generale Consilium Vincentianorum Coetuum, a Beatissimo Patre coram admissis 1004 » » 14 Ad Excellentissimum Virum Iulium dei Balzo «dei Duchi di Presenzano », ab Italica Republica ad Apostolicam Sedem mis­ sum cum auctoritate Legatum, qui Litteras Summo Pontifici tradidit legationis fidem facientes 1005 » » 21 In Vaticana Basilica ad Conciliares Patres habita, die festo Prae­ sentationis Beatae Mariae Virginis, post sollemnem ab ipso Summo Pontifice cum Praesulibus quibusdam peractam conce­ lebrationem, tertia exacta Oecumenicae Synodi Sessione pro- mulgatisque Constitutione dogmatica de Ecclesia atque Decre­ tis de Oecumenismo et de Ecclesiis Orientalibus catholicis . 1007 » » 28 Ad Excellentisismum Virum Georgium Borg Olivier, Primum e Consilio publicae rei moderandae in Melitensi Civitate Ad­ ministrum 1019

    XVI - NUNTII RADIOTELEVISIFICI 1963 Dec. 6 Universis Gallicae nationis christifidelibus 50 » » 12 Universis Belgicae nationis christifidelibus . 52 1060 Index documentorum chronologico ordine digestus

    1964 Maii 31 Ex ecclesia S. Ludovici de Urbe ad Christifideles Nationis Gal­ licae missus, cum Lutetiae Parisiorum sollemnia agerentur ob octavum revolutum saeculum a cathedrali aede condita, Deo in honorem B. Mariae Virginis dicata 591

    XVII - NUNTII RADIOPHONICI

    1963 Dec. C O Christifidelibus Foederatarum Brasiliae Civitatum, diem celebra­ turis sacrae precum Marialis Rosarii contentioni iuvandae . 54 » » 23 Omnibus christifidelibus et terrarum orbis gentibus, cum Nativita­ tis Domini Iesu Christi sollemnia mox celebrarentur ... 55 1964 Ian. 26 Christifidelibus Hispaniae, undevicesimum revolutum saeculum a S. Pauli Apostoli adventu in hispanicam regionem Tarracone celebrantibus 207

    » Mart. C O Christifidelibus Foederatarum Septemtrionalis Americae Civita­ tum, ob annuam in illis dioecesibus pecuniae collationem per­ agendam ad opem ferendam hominibus, qui in egestate ver­ santur 313 » » 15 Christifidelibus Dominicianae Reipublicae, cum sacra missio ad populi pietatem in archidioecesi Sancti Dominici excolendam finem haberet . 314 » » 29 Universis Urbis et Orbis christifidelibus datus, die festo Resurrec­ tionis Domini nostri Iesu Christi 391 » Apr. 11 Christifidelibus universi catholici orbis, pridie quam supplicatio haberetur, in diem dominicam secundam post Pascha indicta, ad sacerdotum, religiosorum sodalium sacrarumque virginum copiam a Domino impetrandam 396 » » 19 Christifidelibus Salvatorianae Reipublicae, cum Eucharisticus ex universa natione Conventus finem haberet 398 » Iun. 7 Christifidelibus Lusitanis missus, eum sollemnes eelebritates finem haberent saeculo revoluto indictae, ex quo B. Maria Virgo Im­ maculata coli coepta est in illustri montis « Sameiro » sacrario 594 » Iul. 12 Christifidelibus Hispanae Nationis missus, cum Legione sextus ex universa Hispania Eucharisticus Congressus celebraretur . . 690 » Aug. 1 Ad iuvenes operarios quarumdam Europae nationum e Sodalitate v. d. «Jeunesse Ouvrière Chrétienne», qui Argentorati coetui interfuerunt ad Statuta edenda v. d. «Statut du Jeune Tra­ vailleur d'Europe» 764 » Sept. 6 Christifidelibus Germaniae in urbe Stuttgardia adunatis ad octo­ gesimum Coetum habendum v. d. « Katholikentag » . 817 » Nov. 8 A Summo Pontifice datus, cum per hebdomadam iterum haberetur inceptum de radiophonica vocis diffusione, v. d. « Settimana mondiale della Radio» 1020

    XVIII - NUNTII SCRIPTO DATI 1964 Mart. 21 Ad Emum P. D. Iosephum S. R. E. Presb. Cardinalem da Costa Nunes, Sacri Consilii Religiosis Ordinibus Sodalitatibusque praepositi Ulyssipone partes agentem, cum haberetur alter ex universa Lusitana natione Religiosorum Sodalium Conventus . 400 » Apr. 12 Ad Emum P. D. Antonium S. R. E. Presb. Cardinalem Caggiano, Archiepiscopum Bonaërensem, et ad ceteros Archiepiscopos et Episcopos Reipublicae Argentinae, cum Coetus omnium Sodali­ tatum ab Actione Catholica in ea Natione haberetur . . . 451 » Maii 29 Ad Excmum P. D. Ioannem Baptistam Hubertum Theunissen, Archiepiscopum Blantyrensem, et ad Christifideles regionis v. d. «Nyasaland» missus, cum sui iuris ea esse coepit, novo illi indito Reipublicae « Malawi » nomine 597 » » 31 Ad Einum P. D. Iosephum Mariam Sanctae Romanae Ecclesiae Presb. Cardinalem Bueno y Monreal, Archiepiscopum Hispalen- sem, cum effigies B. Mariae Virg., vulgo «de Nuestra Señora de la Esperanza Macarena», ea in urbe aureo diademate fuit redimita 598 » Sept. 3 Ad Emum P. D. Petrum Tatsuo S. R. E. Cardinalem Doi, Archiepi­ scopum Tokiensem, ob xvin Olympia Certamina in Japoniae urbe capite celebranda 949 Index documentorum chronologico ordine digestus 1061

    PAG. 1964 Sept. 7 Ad Excmum P. D. Michaelem Gonzi, Archiepiscopum Melitensem, cum sui iuris esse Melita insula coepisset 820 » Oct. 29 Ad Metropolitam Heliopolitanum ceterisque qui interfuerunt Coe­ tui Rhodi habito ab Ecclesiis Orientalibus ab Apostolica Sede seiunctis . .. • 1021

    XIX - RESCRIPTUM 1964 Iul. 3 De tertia ineunda Sacrosancti Oecumenici Concilii Vat. II Sessione 600

    III - ACTA Ss. OECUMENICI CONCILII VATICANI II

    1963 Dec. 4 Constitutio de Sacra Liturgia 97 » » » Decretum de instrumentis communicationis socialis 145

    IV - ACTA SS. CONGREGATIONUM

    I - SUPREMA S. CONGREGATIO S. OFFICII 1964 Ian. 10 Decretum de ieiunio eucharistico a sacerdotibus litantibus ser­ vando 212 » Maii 8 Instructio de cadaverum crematione 822

    II - SACRA CONGREGATIO CONSISTORIALIS 1963 Oct. 15 Chihuahuensis - Civitatis Juarezensis. - Decretum de finium im­ mutatione 82 » » 20 Misnensis. - Decretum de concathedralis erectione 84 » Nov. 11 Bellohorizontinae - Marianensis - Oliveirensis - Septemlacunensis - Divinopolitanae - Luceatinae. - Decretum de mutatione finium dioecesium • 265 » » 18 Belemensis de Para-Xinguensis-Marajensis. - Decretum de mu­ tatione finium 267 » » » Bosnensis et Sirmiensis. (Diocovensis). - Decretum de mutatione nominis 269 » Dec. 5 Paranensis. - Decretum de Capituli metropolitani mutatione . . 270 » » 6 Fabrianensis et Mathelicensis. - Decretum de erectione dignita­ tum Decanatus et Archidiaconatus in Capitulo Cathedrali Fabrianensi 271 » » 16 Nicotriensis et Tropiensis-Cosentinae-Neocastrensis. - Decretum de mutatione finium 463 1964 Ian. 13 Mexicanae-Tolucensis. - Decretum de mutatione finium ... 464 » » 20 Januariensis - Paracatuensis. - Decretum de mutatione finium dioecesium . . . 465 » Mart. 2 Platensis - Clivi Zamoerensis • Avellanediensis. - Decretum de de finium dioecesium immutatione 526 » » » De Lourenço Margues. - Decretum de Capituli metropolitani inno­ vatione 602 » » 7 Honoluluensis. - Decretum de finium dioeceseos mutatione . . 527 » » 25 Mechliniensis-Bruxellensis - Anteverpiensis. - Decretum de muta­ tione finium dioecesium . 603 » » 28 Galliae. - Decretum de constitutione Officii Cappellani Directoris Generalis Vicariatus Castrensis 767 » Apr. 1 Laudensis. - Decretum de erectione dignitatum Archidiaconatus et Primiceriatus in Capitulo Cathedrali Laudensi .... 695 » Iun. l Lincolnensis. - Decretum translationis Cathedrae episcopalis . . 696

    67 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. 1062 Index documentorum chronologico ordine digestus

    PAG. 1964 Iun. 20 Lunensis seu Spediensis, Sarzanensis, Brugnatensis et Placenti- nae. - Decretum de mutatione finium dioecesium .... 1023 » Iul. 27 Nannetensis. - Decretum de suppressione Capituli collegialis S. Do­ natiani 1024 » Sept. 14 Peruviae. - Decretum de immutatione Vicariatus Castrensis . . 1026 » Oct. 15 Arretinae et Cortonensis. - Decretum de mutatione finium dioece­ sium 1028 » » » Gandavensis. - Decretum de Capituli cathedralis innovatione . . 1029 » » 22 Bauropolitanae (Bauruensis). - Decretum mutationis nominis dioe­ ceseos 1030 » » 30 Portus Gratiae-G randfallensis. - Decretum de translatione eccle­ siae cathedralis atque sedis episcopalis et de mutatione nominis dioeceseos 1031 » Nov. 61 Vallis Paradisi - Sancti Philippi. - Decretum de finium mutatione 1032

    III - SACRA CONGREGATIO PRO ECCLESIA ORIENTALI 1963 Dec. 23 Declaratio 214

    IV - SACRA CONGREGATIO CONCILII 1964 Iul. 22 Decretum de abstinentiae legis dispensatione 605

    V - S. CONGREGATIO DE PROPAGANDA FIDE 1963 Nov. 12 Astridaènsis (Butarensis). - Decretum de nominis immutatione . 85 1964 Ian. 7 Portus Elizabethensis - De Aarensis. - Decretum de mutatione finium 85 » Febr. 26 Ambatondrazalcaënsis. - Decretum de novae ecclesiae cathedralis erectione <• 405 » Mart. 3 Bombayensis. - Decretum de novae ecclesiae cathedralis et metro­ politanae erectione 405 » Maii 12 Simlensis (Chandigarhensis). - Decretum de mutatione nominis dioecesis 467 » Iun. 12 Katabaruensis (Sukarnapuraënsis). - Decretum de mutatione no­ minis vicariatus apostolici 768 » Iul. 9 Daressalaamensis - Nachingweaënsis. - Decretum de finium dioece­ sium commutatione 769 » » 28 Raipurensis. - Decretum de mutatione finium provinciarum eccle­ siasticarum 769 » Sept. 13 Lydenburgensis. - Decretum de commutatione nominis dioecesis . 825 » Oct. 9 Usumburaënsis (Bujumburaënsis). - Decretum de mutatione nominis dioecesis 1034 » » 14 Kabbaënsis (Onitshaënsis - Kadunaënsis). - Decretum de muta­ tione finium provinciarum ecclesiasticarum 1034 » » 28 Kimberlisien. - Geraldtonen. - Decretum de mutatione finium . 1035

    VI - SACRA CONGREGATIO RITUUM

    1961 Maii 24 Panormitanam - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Iacobi Cusmano, sacerdotis et fundatoris Congrega­ tionum Servorum et Servarum Pauperum v. d. «Boccone dei povero » 529 » » » Taurinensis. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Pauli Pii Perazzo, e Tertio Ordine saeculari S. Fran­ cisci 532 » Oct. 25 Divionem. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Ser­ vae Dei Elisabeth a SSma Trinitate, monialis professae Carme­ litarum Discalceatarum ...... 535 » » » Victorien. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Ser­ vae Dei Margaritae Mariae López de Maturana, fundatricis et primae moderatricis generalis Instituti Missionalium Merceda- riarum loci «Berriz» 538 1962 Ian. 27 Boscoducen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Fr. Andreae van den Boer, e Congregatione Fratrum B. Mariae Virg. Matris Misericordiae 540 Index documentorum chronologico ordine digestus 1063

    1962 Febr. 14 Matriten. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Ser­ vae Dei Mariae a Desponsatione Irigoyen Echegaray, sororis professae Congregationis Servarum Mariae infirmis ministran­ tium 697 » Maii 25 Patavina. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Leopoldi a Castronovo, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum Capuccinorum 700 1963 Ian. 23 Matriten. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Iosephi Mariae Rubio y Peralta, sacerdotis professi e Socie­ tate Iesu 703 » » » Paderbomen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Iordani Mai, laici professi Ordinis Fratrum Minorum 705 » Febr. 10 Mediolanen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Andreae Caroli Ferrari, S. R. B. Cardinalis, Archie­ piscopi Mediolanensis 708 » Mart. 25 Berthonen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Aloisii Orione, sacerdotis professi, fundatoris Congre­ gationum Filiorum Divinae Providentiae et Parvarum Sororum Missionariarum a Caritate 776 » » » Brixien. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Ioannis Battistae Piamarta, sacerdotis, fundatoris Congre­ gationum S. Familiae a Nazareth et Humilium Domini Ancil­ larum .... 826

    » Iul. O S Veronen. - Decretum introductionis causae pro beatificatione Servi Dei Ioannis Henrici Caroli Steeb, sacerdotis saecularis, fundato­ ris Instituti Sororum a Misericordia Veronensium .... 833 1964 Febr. 13 Neapolitana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Venerabi­ lis Servi Dei Ludovici a Casauria, sacerdotis professi Ordinis Fratrum Minorum, fundatoris Congregationum Fratrum a Cari­ tate, vulgo «Bigi», et Sororum a S. Elisabeth, vulgo «Bigie», Tertii Ordinis S. Francisci 332 » » » Portugallen. seu Monasterien. - Decretum de virtutibus pro beati­ ficatione Venerabilis Servae Dei Mariae a Divino Corde (Droste zu Vischering), Instituti Sororum a Bono Pastore .... 334 » Apr. 8 Verulana. - Decretum de virtutibus pro beatificatione Servae Dei Mariae Fortunatae Viti, monialis professae Ordinis S. Benedicti 830 » » 25 Urbis et Orbis. - Decretum de nova formula in sacrae Communionis distributione 337 » » » Urbis et Orbis. - Decretum de nova pia invocatione in laudem Spi­ ritus Sancti Paracliti 338 » Iul. 15 Rubagaën. - Decretum de miraculis pro canonizatione Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et XX Martyrum Ugandesium 770 » » » Comen, seu Mediolanen. - Decretum de miraculis pro beatificatione Venerabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Congregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Providentiae 773 » Sept. 1 Rubagaën. - Decretum de tuto pro canonizatione Beatorum Caroli Lwanga, Matthiae Kalemba Murumba seu Mulumba et viginti Sociorum Martyrum Ugandensium 835 » » » Comen, seu Mediolanen. - Decretum de tuto pro beatificatione Vene­ rabilis Servi Dei Aloisii Guanella, sacerdotis, fundatoris Con­ gregationum Servorum a Caritate et Filiarum a S. Maria Pro­ videntiae 837 » » 26 Instructio ad exsecutionem Constitutionis de sacra Liturgia recte ordinandam 877

    VII - SACRA CONGREGATIO DE SEMINARIIS ET STUDIORUM UNIVERSITATIBUS 1964 Sept. 8 Decretum. Institutum Spiritualitatis canonice erigitur in Ponti­ ficia Facultate Theologica SS. Teresiae a Iesu et Ioannis a Cruce in Urbe 951 1064 Index documentorum chronologico ordine digestus

    V - ACTA TRIBUNALIUM

    I - SACRA PAENITENTIARIA APOSTOLICA PAG, 1964 Nov. 5 Decretum. Novensilibus sacerdotibus facultas tribuitur impertiendi 953

    II - SACRA ROMANA ROTA

    Citationes edictales : 1963 Nov. 28 Corduben. in Argentina. - Nullitatis matrimonii (Kalinowski - 215 » » 30 Dublinen. - Nullitatis matrimonii (Twomey - Barry) 87 » Dec. 5 88 » » 7 Basileen. - Nullitatis Matrimonii (Badessi - De Bortoli) .... 216 » » 14 217 1964 Ian. 9 Cenomanen. - Nullitatis matrimonii (Coudreusse-Le Guen) 218 » » 29 Neapolitana. - Nullitatis matrimonii (Calabria - Tomich) 219 » » 30 Bononien. - Nullitatis matrimonii (Viscusi - Clarizia) .... 220 » Febr. 5 Bostonien. - Nullitatis matrimonii (Reino - Mannion) 273 » » 10 Northantonien. - Nullitatis matrimonii (Fisher - Harrison) . 274 » Mart. 9 Aurelianen. - Nullitatis matrimonii (Sevin - Alpennikoff). . 275 » » 17 339 » Apr. 22 Lansingen. - Nullitatis matrimonii (Kaminski - Brunk) . . .' . 407 » Maii 6 Tornacen. - Nullitatis matrimonii (Horlin- Carte) 468 » Iun. 1 Novae Aureliae. - Nullitatis matrimonii (Bouzon - Herzog) . 606 » » 5 Sancti Francisci in California. - Nullitatis matrimonii (Owens - 607 » 8 Halifaxien. - Nullitatis matrimonii (Mousseau - Mac Donald) . 719 » Nov. 10 Basileen. - Nullitatis matrimonii (von Merey-von Huszar) 1037

    III - TRIBUNAL VICARIATUS URBIS

    Citationes edictales : 1963 Dec. 6 Romana. - Nullitatis matrimonii (Pompei - Passeri) 89 » » 21 Romana. - Nullitatis matrimonii (Gerardi - Thornton) .... 90 1964 Febr. 29 Romana. - Nullitatis matrimonii (Marcucei - Nicola) 276 » Apr. 1 Romana. - Nullitatis matrimonii (Gennari - Graziani) .... 340 » Maii 15 Romana. - Nullitatis matrimonii (Caruso - Firmani) 469 » » 21 Romana. - Nullitatis matrimonii (Benassi - Mantilla) .... 470 » Iul. 20 Romana. - Nullitatis matrimonii (Dell'Omo - Berruti) .... 720 » Oct. 10 Romana. - Nullitatis matrimonii (Gambuto - Cecconi) .... 954

    VI - ACTA OFFICIORUM

    PONTIFICIUM CONSILIUM STUDIIS BIBLIORUM PROVEHENDIS

    1964 Apr. 21 Instructio de historica Evangeliorum veritate 712 m INDICES NOMINUM

    I - INDEX NOMINUM PERSONARUM

    (OMITTUNTUR NOMINA ACTIS SUBSCRIPTA)

    A Albanesi A., 555, 873. Ambrogio (S.), 46, 227 , 708, Albareda Card. A. M., 222. 808, 1017. Albers G. E., 1022. Amendolagine A., 850. Aarts G. G. C, 477. Albert G., 785. Amero d'Aste S. G., 1044. Abad P., 1040. Alberti M., 847. Amici D., 285. Abbatiello S., 785. Alberti R., 461, 870. Amici G., 608. Abbo G. A., 345, 845. Alberto Magno (S.), 677. Amory L., 788. Abdul Karim Al-Amir, 416. Aldrighetti L., 1041. Anastasio L., 410. Abissa Kwaku E., 865. Aleazar Amde M., 1041. Ancarani N., 408, 1040. Abood G., 962. Alessandro (S.), 827. Ancel A., 350. Àbramo, 165, 178. Alexander Pp. III, 390, 420. Anderlini B., 95. Aecardì L., 409. Alexandri A., 781. Anderson G. C, 477. Acebedo Serrano P., 842. Alfano S., 850. Andrea Ap. (S.), 357, 586. Acosta Yépez F., 413. Alfano V., 347. Andrea Corsini (S.), 738. Ada P. M., 849. Alf es G., 278. Andrea van den Boer (S. D.), Adam F. N., 343. Alfrink Card. B. G., 472. 540. Adam G., 344. Ali S., 285. Andreini G., 408. Adamiak L., 963. Alibrandi G., 328, 343. Andretto F., 345. Adamini E., 964. Allard V., 852. Andrianì G., 412. Adamo, 1016. Allegro L., 345. Andrieu-Guitancourt P., 474. Adams O. G., 280. Allgeier G. L., 958. Andriolo F., 851. Adamski S., 855. Allgeier J. N., 959. Angarita R., 844. Adel Abbas Z., 416. Alliali G., 412. Angela Merici (S.), 969. Adeva E., 414. Almarcha Hernández L., 685. Angeli A., 285. Adolfo E., 851. Almeida de Andrade O., 855. Angelini A. G., 848. Adrian G. F., 82, 867. Almici G., 558. Angelini Rota A., 784. Afa G., 850. Aloisi Masella Card. B., 336, Angeloni M., 783. Affini L., 962. Angioni F., 347. Affolli M., 346. 779, 832, 853, 1004. Alonso Aparicio G., 267. Angles Pamies I., 232. Afra (S.), 827. Anglim M. R., 462, 873. Agagianian Card. G. P., 307, Alonzo A., 543. Alosi B., 783. Aniano (S.), 426. 473, 479, 917, 975, 977. Alpennikoff N. A. G., 275. Anker C, 287. Agajyellew M., 689, 721. Alston G., 848. Anna (S.), 162. Agboka L., 858. Altamirano y Bulnes L. M., Anselmo (S.), 419. Aglonu F., 416. 859. Ansuini O., 787. Agostino (S.), 24, 27, 169, 431, Altieri P., 408. Antonelli F., 334, 337, 480, 623, 691, 715, 745, 755, 905, Altobello N., 348, 841. 532, 534, 537, 540, 542, 700, 938, 966, 976, 1012. Alvares Botero S., 963. 702, 705, 707, 710, 779, 829, Aguilar A., 848. Alvarez de Castro O., 722. 832, 834. Aguilara Narbona P., 864. Alvarez Rodríguez F., 846. Antonetti L., 1040. Agus J., 415. Alvear Urrutia E., 857. Antonini L., 282. Agustoni G., 410, 848. Alves Da Costa G., 1040. Antonio da Padova (S.), 419, Ahern P., 1038. Al ves da Fonseca N., 782. 522, 912. Ahlert R., 411. Alves de Oliveira G., 477. Antonio Maria Claret (S.), Aiken T., 961. Alvin Pereira C, 602. 800. Aimo B., 852. Alwan Mohamed H., 96. Antonio Maria Gianelli (S.), Ainesi E., 96. Amadio M., 283. 523. Ake S., 415. Amanze Njoku R., 475. Antoniutti Card. I., 92, 222, Akritas L., 1043. Amaral Ferreira G. M., 841. 343, 472, 780. 1066 Index nominum personarum

    Anyogu G., 855. Baerlocher A., 95. Bassi E., 410. Apolloni R., 787. Baeten I. W. M., 788. Bateh G., 474. Aponte Martínez L., 858, Bafile C, 84, 914. Battaglia S., 520. 1023. Baggio S., 324, 780. Battaglini D., 348. Aragiusto N., 840. Bagnoli L., 285. Battelli E., 849. Aramburu G. O., 509, 518. Bahlinger A., 782. Battisti A., 345. Arango Henao B., 295. Bahlinger F., 782. Batza G., 963. Aree M. A., 1023. Baiada A., 1042. Bauch A., 1040. Arcozzi M. V., 285. Bailey E. C, 840. Baud G., 867. Arcq G., 724. Baizos T., 1043. Baudoux M., 350, 766, 872. Ardant G., 413. Balaguer M., 855. Bauer C, 846. Ardila Amaya C. E., 850. Balbo L., 828. Bäuerlein S., 269. Arendt P., 286. Balciunas V., 956. Bavdaz V., 348, 409. Argnani G., 347. Baldini C, 933. Baviera S., 281. Arguello Cervantes E., 414. Balduin A., 345. Bazarrabusa Hina T., 414. Ariovaldo T., 474. Balie C, 223. Bazoli E., 848. Aristizabal Zuluaga M., 967. Ballarati S., 1041. Bazzoli B., 284. Aristotele, 302. Banfi A., 1041. Beccia V., 286. Arlandini G., 408. Baraggia P., 1041. Bea Card. A., 479, 707. Arlotta P., 723. t Barda F., 1044. Beane G., 845. Armaeolla S., 846. Balsamo S., 852. Bearzatto G., 785. Armas Lerena F., 859. Balzano M., 723. Beaudoin L., 957. Armitage G., 842. Banci U., 93. Bebert L. A., 786. Amai L., 473. Bandera G., 963. Beccaro F., 955. Arnaud E., 843. Bandi I., 777. Beck G. A., 330, 608, 861, 874. Arnaud G. B., 478. Bank G., 873. Beckmann F., 725. Arnoffi M., 412. Bannon D., 958. Becnel D. G., 843. Arosemena G., 416. Bannwarth G., 859, 875. Beeby C, 413. Arosemena Arias C, 414. Banti B., 847. Beerhalter M., 278. Arrieta Villalobos R., 473. Bapst G.. 959. Beerman A. C. W., 413. Artese L., 278. Baquedano S., 960. Behrendt A., 472. Ashby B. P., 872. Baran G. L., 279.. Beigel E., 278. Assi E., 281. Baranco Beverly V., 786. Bejze B., 863. Assouad F., 1044. Baranzini E., 81, 861. Bekker G., 480. Asta S., 608. Baraz E., 416. Belaguer M., 473. Atalia A., 475. t Barbado y Viejo F., 478. Belanger L., 845. Athenagora, 171, 362, 423, 585, Barberis A., 285. Belaunde V. A., 349. 657. Barbieri Card. A. M., 855. Bellia S., 284. Attipetty G., 222. Barbieri G. F., 737. Bellini D., 723. Atzori A., 343. Barbieri R., 345. Bello B., 283. Audet R., 859. Barbiero E., 345. BelloM B., 839. Aues H., 782. Barda F., 213, 866. Bellomi L., 1041. Augurio (S.), 190. Bardelli F., 850. Belloni G., 852. Aurati A., 410, 847. Barela S., 214, 868. Bellotti L., 863, 955. Aussenzio, 46. Baresi F., 839. Bellucci A., 842. f Auvity F., 224. Barile A., 962. Belluomo S., 284. Avignone di S. Teodoro G., Barlea O., 844. Belluzzi M. B., 94. 722. Barnaba (S.), 64. Belpaire G., 956. f Barnás S., 478. Avitabile G., 850. Belsito A., 348, 408. Barneschi A. C. M., 955. Beltramena Sinibaldi L., 413. Awalt G., 2S7. Baron G., 786. Ayeh-Kumi E., 415. Beltramini G. M., 723. Barone G., 409. Benagiano A., 476. Ayres de Almeida Freitas Baroni G., 859. F., 1039. Benassi, 470. Barra T., 964. Bendi R., 286. Ayrton Guedes G., 839. Barreca F., 963. Azcárate F., 403, 870. Benedetti E., 286. Barrera Restrepo G. E., 850. Benedetti G., 784, 964. Azizollâh E., 415. Barron S., 844. Azurdia Paiz R., 414. Benedetti T. V., 695. Barrow G., 347. Benedetto (S.), 830, 947, 965, Barry D., 960. Barry M., 87. 983, 1006. B Barry P. A., 279. Benedictus Pp. VIII, 681. Barry T., 347. Benedictus Pp. XIV, 517,595. Babcock Allen G., 352. Barth A., 960. Benedictus Pp. XV, 761, 771, Baecoli G., 829. Bartlewski G., 840. 835, 903. Bachelet V., 782. Bartoccetti V., 94. Benediktos, 163. Bacile P., 602, 872. Bartolozzi D., 476. Bengsch A., 858. Badessi, 216. Bascuñana Llópez G., 462, Bengzon C, 413. Badina A., 959. 871. Beni M., 783. Badré G., 872. Benincasa P. A., 462, 871. Index nominum personarum 1067

    Benini F., 544. Bizzinato M., 787. Borgonovo B., 283. Benvenuti L., 94, 415. Blaize de Maisonneuve E., Borie N., 963. ben Zeid R., 476. 476. Borini m, 849. Benziger R., 288. Blakeney F. J., 413. Borosak G., 963. Beovich M., 862. Blanc A., 412. Borra D., 865. Berardi G., 284, 408. Blanchy C., 413. Borraz Zurriaga L., 1040. Beraudo E., 851. Blanco G. P., 1040. Borromeo L. C, 351. Berberich L., 344. Blanquet du Chayla A. S., Bortolani T., 1041. Bereciartua Balerdi L., 864. 854, 955. Borzecha E. (S. D.), 342. Berg G., 839. Blass E., 411. Borzi A., 348. Berg G., 477. Blecke F. P., 280. Bosatta C., 969. Bergan G. T., 214, 868. Blidi Toh G., 787. Bosatta M., 969. Bergmans M., 541. Bljaars A. C. A., 785. Bosio A., 962. Bergna P. L., 281. Bloomingdale A., 1043. Bosio G., 827. Berlage P., 344. Blujaki A., 840. Bosso G., 285, 413. Bernabei E., 349. Blust R., 282. Bossuet G. B., 984. f Bernacchia O., 1044. Bobba F., 544. Botero Salazar T., 479. Bernal Ortiz G. G., 864. Bocconcelli C., 962. Botti Veglia G., 964. Bernard G., 95, 608. Bochnervich M., 961. Bottiglieri G., 782. Bernard M., 862. Botto F., 786. Bernardi A., 345. Boëtius, 304. Bernardi S., 279. Boffa L., 1041. Bottoms P., 477. Bernardino da Siena, 702. Boga R., 283. Boucheix N., 320. Bernardo Ab. (S.), 776. Boggs A., 785. Boudon R., 480. Berndorff P., 411. Bogovich P., 959. Bouque P., 872. Bernedo Malaga L., 93. Boileau G., 871. Bourdon E., 851. f Bernier P., 1044. Boillon P., 875. Bourghol E. C, 850. Berning G., 344. Boland T. L., 855. Boussard A., 1022. Bernini D., 409. Bolaftos Quesada E., 856. Bouyer G., 477. Bernocchi M., 850. Bolatti G., 503, 860, 874. Bouzon, 606. Berres F., 960. Boldrini M., 475. Bovone A., 409. Berruti G., 720. Boll G., 285. Bowenu F. G., 785. Bert G. L., 413. Bolonic M., 963. Boyd Barrett G. R., 96. Bertagna P., 283. Bolzan O., 346. Boyle G., 93. Berthieu G. (S. D.), 341. Bonaiuto N., 409. Bozzo E., 1044. Berthoux A., 851. Bonanni D., 286. Bracci G., 544. Bertke S., 961. Bonanomi A., 956. Braceland F., 782. Bertoglio F., 710. Bonaventura (S.), 366. Brackin F., 843. Bertoli P., 767, 1025. Bondi D., 964. Bradley G., 961. Bertozzo A., 848. Bonello V., 785. Brady F., 785. Berutti C, 474. Bonet G. D., 844. Braga D., 851. Beshir S., 1044. Bonfiglioli G., 81, 861. Bram G., 344. Beslic P., 93. Bongay K., 413. Bramati A., 283. Bestagno G., 477. Bongchun O., 416. Bramante D., 261. Beste U., 474. Bongera A., 964. Brambilla F., 956. Bet A., 412. Boni B., 848. Brandolini V. 842. Betancourt R. (Praeses), 925. Bonicelli G., 961. Brandolini d'Adda B., 1044. Bettazzi L., 865. Bonifaz Jijon C., 414. Brandstätter L., 287. Bettoli G., 1041. Bonilli P. (S. D.), 721. Brasca G., 723. Bevere F., 343. Bonino A., 851. f Brault H., 788. Bevilacqua G., 480. Bonizzoni A., 408, 845. Bravin L., 281. Bianchedi D., 348. Bonneric M., 962. Bravo Paredes F., 343. Bianchi C, 283. Bono A., 830. Brazäo A., 94. Bianchi G., 694, 872. Bonomelli E., 781. Brazzo P., 345. Bianchi M., 968. Bonomi G., 408. Breccia A., 723. Bonomo R., 410. Bianco A., 410. Breitenbach L., 841. Bonsignori G., 827. Bianda A., 956. Bremer A., 958. Bidagor R., 474. Bonsu O., 413. Boone G., 95. Brencklé J., 844. Bierbaum M., 781. Brennan A., 784. Bigenwald R., 411. Boonen F., 411. Bilotta A., 787. Boos G., 412. Brennan G., 280. Binaschi G., 404, 870. Borchi S., 348. Brenninkmeyer F., 1044. Binini B., 346. Borders G. D., 843. Bresciani A., 280. Bird A. G., 840. Borei A., 95. Bresciani G., 852. Bisceglie N., 849. Borella P., 281. Breslin G., 476. Bisgood B., 782. Borelli D., 345. Brestel G., 842. Bistoncini T., 781. Borg Olivier G., 414, 1019, Brew G., 1038. Bitterlich A., 278. Brezanóczy P., 873. 1038. Briasco G., 850. 1068 Index nominum personarum

    Briotti G., 412. C Capula S., 963. f Brizi D., 224. Capursi G., 844. Brizio U., 844. Caputo P., 284. Broda G., 413. Cabello O., 448, 471. Caracciolo R., 724. Broderiek E., 1038. Cacciavillan A., 664. Caraci V., 284. Caciagli G., 284. Broderik G. A., 840. Carandini N., 349. Cadelli U., 286. Brodeur R., 766, 872. Carballa G. B., 787. Caffarelli F., 414. Carbone D., 96, 782. Broers F., 858. Caggiano Card. A., 91, 451, Brogan B., 843. Carboni R., 264, 322, 1026. 522. Cardacci V., 95. Brosen E. G., 285, 1039. Cagna M., 549. Cardijn, 764. Brouillet R., 221, 591. Cardinale L, 820, 860. Brovedani A. 286. Cagnina F., 93. Cagnoni P., 88. Cardona B., 964. Brovelli E., 850. Cardoni R., 786. Brown, 217. Cahill B., 960. Cahill D., 957. Cardoso G. F., 956. Brown G. G., 847. Cardoso de Carvalho E., 963. Browne Card. M., 343. Cahill L., 1039. Caietanus Card. T., 302. Carenzio D., 286. Brucherseifer C., 211. Carley G., 840. Brudaglio V., 544. Cairoli A., 534, 707. Calabretta A., 518. Carlo Borromeo (S.), 261, Brugiotti O., 852. Calabria, 219. 708, 970. Brugnoli A., 416. Calamari U., 414. Carlo di S. Andrea (S. D.), Bruis F. G., 330, 729, 869. Calamoneri G., 347. 721. Brunei P., 841. Calba G., 70. Carlo Lwanga (B.), 835, 854, Brunetta G., 850. f Calewaert Karel G., 96. 901. Brunetti F., 787. Carlomagno M., 1040. Brunicardi D., 783. Calheiros de Nováis V., 461, 869. Carminati A., 409. Bruniera A., 668. Carnazzi U., 852. Brunk R., 407. Caliandro T., 345, 410. Carney G., 848. Brunner G., 330, 868. Calisti B., 1042. Caron G., 94. Bruno G. A, 345. Callovini C, 956. Caron M., 724. Brusa G., 852. Calori P., 477. Caronti E., 778. Calvani A., 1043. Bruschi A., 1040, 1041. Carra G., 850. ' Calwell A. A., 415. Carranza López C, 856. Brzana S. I., 462, 871. Camacho P., 849. Bucan A., 963. Carrara B., 520. Camacho Flores F., 281. Carrasco B., 865. Buck R., 771. Camagni E., 602, 871. Buckley M., 960. Carrillo Rubio F., 841. Camargo Barbosa E., 544. Carrion Valverde G., 279. Buddy O. F., 543, 864. Cambiaghi P. M., 857. Bueno Miele B. G., 855. Carrizo Villareal G. M., 856. Camerini U., 412. Carrol F., 861, 863. Bueno Monreal Card. G. M., Camillo de Lellis (S.), 744. 598. Carroll G., 350. Campana G. B., 1042. Carroll G. G., 843. Campanile A., 409. Carroll L., 784. Bugnini A., 480. Campitelli G. M., 544. Carruba A., 476. Bukatko G., 857, 875. Camponovo F., 956. Cart A., 782. Buonarroti M. A., 358. Campos P. T., 855. Carte R., 468. Buono E., 964. Campus A., 281. Caruana Galizia V., 785. Buonomo S., 286. Camus L., 785. Caruso, 469. Burity da Silva A., 416. Canaletti Gaudenti A., 476. Caruso A., 1042. Burke E., 846. Candidi A., 285. Carvajal L. A., 865. Burke G., 467, 843. Candioti E., 416. Carvenas Gutiérrez G., 783. Burke V., 845. Cartella F., 345. Casana P., 1044. Burkhardt G. G., 842. Canfield F., 840. Casanova A., 842. Burkhardt E., 961. Cangelosi R. F., 786. Casap C, 4Ì4. Burns G. G., 279. Cannalire A., 345, 410. Casariego M., 81, 860. Burns W. T., 843. Cantagalli E., 723. Casaroli A., 473. Büro M., 844. Cantamessa V., 851. Casas Salvi A., 783. Casazza A., 412. Burriel y Rodríguez G., 543. Cantero Cuadrado P., 352, 642, 735, 862, 875. Caselgrandi R., 282. Burroni L., 783. Casey G., 957. Burzio B., 285. Cantieri P., 345. Canzonieri C, 864. Casey G. V., 696. Busca E., 851. Caon V., 345. Cesey P. G., 847. Buteler A. M., 76. Capczynski L, 959. Casimiri L., 787. Butler C. 350. Capetti B., 408. Caso G., 850. Butler G. G., 955. Capobianco P., 411. Casoni G., 783. Buttini E., 95. Capogrossi G., 850. Cassisa S., 409. Buttini O., 784. Cappelletti V., 784. Castagna L., 1041. Buyse M. R., 864. Capretti P., 827. Castaldo Card. A., 379. Byrne F., 843. Caprini N., 347. Castán Lacoma L., 330, 868. Byrne G., 282, 477. Caprio G., 252. Index nominum personarum 1069

    Casteels F., 788. Chávez Nüfíez D., 845. Clerici L., 723. Castellani L., 839. Che Chen Teo V., 474. Clot A., 848. Castellano F., 409, 858. Chehansky S., 963. Clotet G. (S. D.), 341. Castellano I., 865. Chen G. B., 474, 846. Cliougherty B., 1043. Castellano L. (S. D.), 721. Chen-Shih-Chin G., 851. Claugherty F., 1043. Castellano M., 933. Chiappafreddo F., 409. Clyde Young G,. 479. Castellano R. G., 505. Chiapparmi G., 1044. Clyne G., 961. Castellino G., 223. Chiarini P., 409. Cimino F., 963. Castro G. L., 859, 1032. f Chiarlo Card. C, 96. Coady L., 2C88. Casullo V. M., 857. Chiassi G., 781. Cobben G., 871. Catalano A., 409. Chiavalon G., 285. Coce F., 963. Catalano dei Signori del Mer­ Chiavazza C, 281, 411. Coda E., 286. cato di Melilli A., 288. Chiavelli V., 281, 285. Coderre G. M., 608. Cataldo G., 963. Chierichetti G., 283. Coffey E., 785. Cataldo R., 849. Chiesa C, 286. Cogley G. F., 782. Catarozzolo S. P., 283. Childs F., 845. Coimbra de Albuquerque G. Catello C, 544. Chiri M., 970. T., 280. Caterina da Siena (S.), 934. Chiriboga B., 82, 867. Colafemina D., 345. Catez G. F., 536. f Chiron L., 214, 788, 868. Colangelo L., 346, 544. Catteau E., 724. Chlurzinska vid. Borzecha Colao V., 345. Cattorini P., 1041. C, 341. Coletto P., 283. Catullo F., 346. Chiti A., 782. t Collier P., 96. Cau G., 95. Chorin L., 865. Collina M., 786. Cauneau I. M., 93. Christoph L., 278. Collings G., 287. Christopher M., 287. Collinqwood C, 287. Causa R., 1044. Chvojka G., 843. Collins R., 289, 960. Cavalcanti Uchoa G., 839. Ciampa G., 344. Colmenares L. A., 783. Cavalero G., 476. Cian G., 412. Coloma Silva A., 412. Cavaliere P., 348. Cicali G., 846. Colombiani G., 849. Cavalla C, 842. Ciceri A., 283. Colombano (S.), 523. Cavallera C, 342. Cicinelli L., 285. Colombo C, 331, 869. Cavallo A., 281. Cicogna N., 478. Colombo G., 860, 874. Cavazzoni V., 409. Cicognani Card. A. G., 92, Colombo M., 1041. Cavoli G. B., 724. Colonna, 194. Cazzaro B. M., 867. 189, 221, 534, 853, 917, 935. Colonna A., 850. Cazzuffi C, 345. Cicognani G., 782. Colturato A., 287. Cazzulani P., 281. Cicognani M., 782. Comber G. G., 351. Cecchini L., 852. Cidonio E., 782. Comte R., 279. Cecconi A., 954. Cignitti B., 284. Concannon F., 958. Cekada S., 781. Ciloian B., 95. Concha Card. L., 675, 867. Celada D., 284. Cimichella A. M., 602, 871. Concina G. M., 411. Celona A., 848. Cinense E., 244. Condón G. G., 847. Celotto P., 850. Cinti Luciani A., 95. Confalonieri Card. C, 479, Cenciarelli M., 285. Cioli T. G., 1028. Centa R., 788. Ciotta P., 95. 710, 1026. Cento Card. F., 277. Cipriani S., 409. Conigli A., 858. Cerbone N., 846. Cipriano (S.), 905. Conix A., 781. Cerchi A., 410. Ciprotti P., 474. Conley R., 956. Cerda Fariña Z., 956. Cirarda Lachiando G. M., Connaughton E., 961. Cerda Leal G., 278. 608. Connell W., 93. Cereda A., 1041. Ciriaci Card. P., 853. Connelly T., 846. Cernauskas V., 843. Ciriaco (S.), 933. Connolly G. M., 843, 847. Ceroni E., 348. Citterio B., 281. Connolly G. P., 278. Cerroni E., 409. Ciuchini A., 222. Conny P., 785. Cervella G. B., 345. Civardi L., 473. Conrado (S.), 684. Cesena G. B., 855. Clancy G., 958. Conroy G., 959. Cetti P. A., 558. Clancy M., 842. Contestabile G., 354, 848. Chabukasansha C, 865. Clarisse N., 847. Conti F., 964. Chadbourne Llewellyn D., Clarizia A., 220. Conti L., 956. 847. Clark A., 960. Contiero A., 345. Chaloner F., 347. Clàrk G. P., 960. Conway G., 351," 860, 874, Chambers G. F., 844. Claudel P., 592. 959. Chambón P. L., 86S. Clavel A., 281. Conway Me Nabb G., 403, Charbonneau P. E., 859. Clavel Méndez T. A., 403, 873 Charland W. F., 279. 861, 874. Cooke T., 1039. Charlebois C. H., 841. Cleire R., 858. Cools A. L. G., 544. Charlebois G., 959. Clemens Pp. XIII, 801. Coonan G. L., 287. Charrière F., 608. Clemens Pp. XIV, 269. Cooray T. B., 856. Chauvin M., 872. Clement G. C, 852. Copay M., 852. 1070 Index nominum personarum

    Copello C. R., 1041. Croese A., 63. Daniel A., 964. Copello L., 346. Crois G., 851. Daniele (S.), 257. Coppini C., 969. Cronin D. F., 843. Daniele I., 345. Corazza G., 410, 786. Crosti L., 723. D'Anturi A., 286. Corbella R., 281. Crovini M., 781. D'Antonio N., 213, 873. Corbett G., 288. Cruz F., 287. D'Anversa E., 285. Corbi O., 787. Cserhati G., 873. da Piedate Rebello F. X., Corboy R., 1040. Csertö A., 410. 81. \ Cordero d'Aubuisson R., 414. Csipak F., 93. Darcey G., 784. Cordisco V., 346. Cuadra Pasos C, 543. Darkowski L. S., 846. Corelli D., 283. Cullen R., 278. Darmajuwana G., 861, 874. Corgiolu B., 280. Culmie H., 784. D'Arneville C, 1043. Cornacchia G., 348. Cuminal G., 1041. da Silva Card. A., 855. Cornidez P., 93. Cummins G., 958. Da Silva F. M., 82, 861. Corradini G., 843. Cunial A., 858. Da Silva G. P., 352. Corrado Confalonieri (S.), Cuoq G., 472. Da Silva Campos Neves A., 517. Curatola G., 282. 848. Curci A., 544. Correa G., 94. Curry L., 347. da Silva Neto B. G., 265. Corrías M., 347. Cushing Card. R., 563. Da Silva Saraiva G. A., 845. Corrigan G. F., 279. Cusmano V., 530. Da Silveira G. B., 1039. Corsanego C, 71. Cussotto F., 850. Das Merces Melo G. F., 1040. Corsellini D., 474. Cuyten B. E., 544. Dattero F., 283. Corsi R., 348. Cymbor G., 959. D'Auria A., 345. Cortabarria y Elcoro M., 847. Cymbron Borges de Sousa D'Avack G., 330, 861, 866. Corte G., 348. P., 781. Daverio F., 288. Cosma G., 280. Davidsaver A., 956. Cosmam do Amaral A., 872. Davis E. F., 959. Cosme do Amaral A., 766. Davis G., 476. Costa F., 213, 858, 867. D Davis G. P., 213, 861, 864, Costa P., 348. 874. Costa Albesi R., 850. D'Cruz B., 279. Costantini G., 959. da Conceiçao Cordeiro G., De Aguinaga López Portillo Costantino (Metropolita), 586. 351. F., 280. Costantino A., 1042. Da Costa Nunes E., 843. de Alba y Hernández I., 780. Costello F., 280. da Costa Nunes Card. *G., de Almeida Batista G. N., Costello G. A., 855. 94, 400. 272, 460, 869. Costello M. F., 840. Dadaglio L., 925. de Almeida Batista Pereira Costopoulos S., 1042. Dadone G., 865. G., 265, 461, 870.' Cotta G., 840. Daem G. V., 604. de Almeida Lustosa A., 854. Coty A. R., 864. Dagbovie, 416. de Andrade Lima G., 222. Cotzia F., 787. Daidone G., 412. de Andrade y Silva F., 766, Coudreuse, 218. Dakhil R., 852. 872. Coumans G., 96. D'Alba M., 285. de Angelis A., 859. Cournoyer G., 845. D'alessandro A., 286. De Angelis D., 850. Courtabessis B., 785. D'Alessandro F., 96. de Araújo Sales E., 608. Courtois S.. 864. Daley B. M., 81. De Arcega Bravo F., 1040. Cova, 88. - Daley G. T., 867. de Arriba y Castro Card. Cova F., 224. Dal Gallo D., 1041. B., 190, 525. Covacivich G., 849. Dalhoff G., 846. De Azevedo Ribeiro .T., 543. Cox G., 957. Dali N., 962. de Barros Cámara Card. G., Coy le P., 845. Dalla Pozza G., 283. 54, 461, 869, 874. Coyne G., 288. Dalle Ceste P., 786. De Belardini G., 284. Cozzato C, 846. Dall'Orso G., 94. De Berchem M., 344. Craven G. L., 222. Daly A., 847. de Berredo Carneiro P., 415. Cravosio A., 285. f Daly E. C., 1044. de Bideran de Beraud G., Cremin P. F., 474. Daly T., 958. 288. Crepaz M., 96. Damen G., 542. Debois A., 847. Crescini D. A., 787. D'Amica B., 1042. de Bolaños L., 449. Crespi A., 283. Damizia E., 412. De Bonis R., 783. Crespo L? A., 80, 866. Dämmert Bellido G. A., 473. De Bortoli L., 216. Crespo Astudillo E., 724. Da Montau D., 277. De Camargo A. M., 287. Crezzini E., 783. da Mota Filho C, 414. De Carli A., 283. Cribier P., 724. da Mota Valença A., 279. De Carvalho B. A., 1039. Criblet M. L., 771. da Mota y Albuquerque G., De Castro Nery G., 474. Crine M. A., 955. 462, 553, 862, 874. de Castro Xavier Monteiro Crisologo (S.), 777. Dampts F., 843. A., 331, 869. Croce F., 261. Danaher F., 784. Crociani O., 283. Declerck R., 415. D'Angelo G., 1044. De Cocq'E. G. C. M., 868. Index nominum personarum 1071

    De Cossio L., 783. De Marco V., 965. Diaz y Cia E., 403, 870. de Coubertiñ P., 849. De Marinis F., 850. Di Bello A., 345. De Falco L. M., 858. De Marinis T., 781. Di Bernardo S., 348. de Farla Sampaio M. S., De Mauro C, 96. Di Canio G., 345. 849. Demby A. I., 413. Di Cuonzo D., 349. Defaux G., 95. de Medeiros Guerreiro E., Didier G., 279. De Ferrari G; P., 96. 499. Didier M., 278. De Feo T., 544. de Medeiros Leite G., 265. Didona A., 1042. f de Filippis F., 96. De Melo Reis G. U., 1039. Dieterich E., 286. De Freitas Cota G., 544. de Mogrovejo T. A., 263. Di Falco G., 278. de Furstenberg M., 483, 499, de Móntelos D., 864. Di Fazio G., 283. 602. f Demont F. W., 478. Di Giorgio G., 851. De Galarreta G., 960. de Moráis Penido G. M., Di Maggio F., 285. De Gasperi A., 1006. 420. Di Marco G., 957. De Geest G., 852. De Muri G., 410. Di Martino R., 409. De Girolamo A., 409. De Nardi C, 346. Dini Dalisio B., 1039. De Goeij E. G. A., 477. De Nardis A., 852. Dione F. S., 841. De Graeve M., 852. De Nevares G. F., 79. Dionysius (Pseudo), 304. Degrijse O., 343. De Nayer P., 724. Di Pasqua F., 786. De Guchteneere R., 724. Deneux A., 724. Di Pinto M., 841. De Guimarâes Fonseca G., De Nittis F., 238 , 255. D'Ippolito F., 345, 410. 1039. de Ojeda A., 450. Dirksen A. F., 785. de Hammer E., 476. de Oliveira A., 265, 516. Discacciati P., 1041. De Iulio L., 786. De Oliveira Garcez F., 1039. Di Schiena L., 783. De Jonghe L., 782. De Oliveira Lacerda L. O., Dissegna A., 345. Dekkers G. G., 478. 724. Di Stefano I. S., 865. De Kroon P. A. G., 784. De Orbegozo y Goicoechea Di Suni G., 416. Deksnys A., 842. I. M., 80, 866. D'Mello R., 870. De La Fuente O., 956. De Pace A., 849. Doe C, 723. de la Torre Card. C. M., 460. De Panfilis I., 409. Dogget I., 351. 668, 868. Depaoli L., 964. Doherty D., 960. del Balzo G., 1005, 1038. De Petro V., 409. Doherty G., 280, 955. De Leon M., 1040. De Provenchères C, 350. Doktor G., 959. Delgado Pires G., 92. Deragowski E., 962. Doi Card. P. T., 949, 980. Del Bianco E., 843. D'Erchia A., 856. Doino A., 409. del Gallo Roccagiovine P.. De Reeper G., 351, 868. Dolan G., 845. 723. De Rezende Aquino A., 287. Dolcini A., 84S. Del Giorno F., 964. de Sá Leâo y Seabra P., 856. Dolp E., 286. Del Giudice A., 222, 661. De Rosa O., 783. Dolzan M., 345. De Santis M., 409, 847. Del Grange R., 783. de Saram A., 856. Domaradzki T. F., 723. D'Elia U., 788. d'Escoto Muñoz M., 413. Domenico (S.), 76, 676, 677, De Lima E., 851. Deskur A. M., 848. 698. Delisle A., 872. Desombre E., 95. Domenico Savio (S.), 18, 533. De Liva O., 76S. Desoullier R., 842. Domingo F., 1040. Della Valentina G., 286, 411. De Souza G. E., 282. Della Tolla G., 348. Donahue W. F., 840. Desrosiers T., 845. Donaziano (S.), 1024. Della Valentina P., 286. Dessing M. P., 851. Della Valle E., 283. Donnellan T. A., 331, 869. De Streel A., 788. Donnelly F., 279. Dellegrotti A., 286. De Strobel P., 783. Dell'Omo, 720. Donnelly P., 958. De Sully M., 426. Donohoe U. L., 294. Delly E., 859. Desvarieux S., 413. Del Mestri G., 248, 501, 665, Donohue G., 956. de Sylvestris F., 302. Donovan G., 960. 670, 770. de Toth G. B., 278. De Lorenzo G., 349. Donovan P., 839. Deuel D., 960. Donze E., 855. de Lozada D., 450. de Vasconcellos Motta Card. Del Pia F., 783. Dor A. F. M. G., 1043. Del Portillo A., 474. C. C, 461, 824, 862, 870, Dorairaj A., 724. Del Prete A., 409. 874. Doran V., 959. Del Rey G. M., 787. Dever D., 958. D'Oria L., 349. Del Rosario L., 473, 663. Devès P., 750. Doria Lamba L., 288. Delvaux E., 847. Devine G., 958. Dormido y Uy I., 1040. De Luisa A., 852. Devine G. G., 841. dos Santos E. A., 279. Del Vecchio G., 782. de Vink E. G., 1043. Dos Santos Campos A. M., De MagalhSes Caminha O., De Vita D., 284. 844. 1039. de Vleeschauwer I., 782. Doudinot de la Boissière G. de Magalhaes Pinto G., 516. Dewitt M. G., 960. I., 782. De Magistris L., 410. Dias Nogueira E., 694, 872. Dougherty G. G., 855. De Marchi M., 346. Diaz Cueva G., 460, 868. Douillard P., 859. 1072 Index nominum personarum

    Douville A., 824, 873. El Tabéi Mohamed M., 91. Fasano A., 285. Douzima M., 1042. Emmeramo (S.), 915. Fasola F., 860, 874. Dowyer M., 280. Emmerich da Souza E., 477. Fasolo V., 787. Doxie D. F., 1042. Emmett Carter G., 331, 869. Fasti A., 411. Doyle B. B., 955. Enciso E., 279. Fattorini E. G., 786. Doyle T. G., 279. Enciso Viana J., 479, 788. Fattorini G., 786. Doyle W. H., 844. Enes I., 841. Favarin F., 410. Dreissen G., 411. Ennodio, 776. Favaro P., 786. Driessen M., 851. Enrici D., 551, 1035. Fazio E., 522. D'Rosario U., 872. Enrico II (S.), 523, 681. Fechino B., 285. Droste G., 280. Enriore M., 285. Fedders E. L., 80, 866. Droste zu Vischering M. (S. Enrique y Tarancón V., 404, Federici A., 282. D.), 277, 334. 473, 862, 874. Federici M., 80, 283 , 861, 875. Droste zu Vischering Erb- Erasmus F. C, 413. Federico (S.), 708. drost C, 335. Erbriek G., 964. Federico IX (Rex), 390, 408, D'Souza E., 351. 860, 874. Erdle A., 962, 1040. 475. D'Souza G. P., 282. Erez I., 415. Feer C, 957. Dubinskas A. G., 279. Erhard L., 202, 221, 223. Feichtner G., 839. Dubois A., 841. Erhardsberger G., 278. Felicetti D., 852. Ducroquet G. A., 477. Errichetti A., 343. Felici A., 223. Dudemaine G. O., 781. Esparza Barrientos I., 724. Felici L., 410. Dudick M., 842. Espino Arceo B., 844. Felici P., 479. Dufour G., 95. Espino y Silva A., 17, 342. Felicita (S.), 905. Duke G. M., 331, 861. Esposito M., 846. Feltin Card. M., 426, 593, Dunaud C, 1039. Esquibel S., 965. 767, 860, 872. Dunderdale E. G., 287, 847. Essers G. G. P., 477. Feltmann A., 344. Dunigan E., 477. Esteves Dias F., 864. Feltri C, 777. Dunn F., 961. Eulogio (S.), 190, 811. Fenech F. S., 864. Dunn G. K., 279. Evangelisti E., 282. Fenton G., 93. Dunne G., 846, 866. Everling G., 478. Fera F., 1042. Dupont G. J., 868. Eymard P. G. (S.), 14, 71. Fermi A., 281. Duprey, 424. Fernandes G. G., 724. Duque F., 964. Fernandes M., 866. Durant M. G., 840. Fernandes de Abreu L., 287. Durante M., 281. F Fernández A., 302, 416. Duranti A., 281. Fernández M. V., 279. Durick G. L., 82, 867. Fernández P. R., 416. Durisin G., 842. Fabbri G., 845. Fernández-Conde E., 352. Durning D. V., 857. Faber G., 1043. Ferrante G., 409. Durst G., 958. Fabietti N., 348. Ferrari Card. A. C. (S. D.), Dwyer M., 842. Facchinello I., 347. Faccioli G., 345. 708, 970. Eae G., 346. Ferrrari G., 409. Fahndrich E., 957. Ferrarmi E., 1044. E Failla G., 1042. Ferraro P., 345. Faistl F. G., 958. Ferreira-Arreóla F., 672. Faivre D'Arcier C, 723. Fererira da Cunha G., 964. Eberschweiler G., (S. D.), Falabella S., 1042. Ferreira de Macedo A., 824, 91. Falcetti F., 283. 862. Echegaray L., 698. Falco F., 844. Ferreira Porto A., 724. Echeverrio Ruiz B., 676. Falcón Briceño M., 925. Ferrari G., 286. Edwards T., 782. Falcón Morales A., 472. Ferrerò A., 285. Egan C. L., 842. f Falconieri G., 462, 601, S71. Ferrerò C, 283. Eham M., 344. 1044. Ferrerò E., 283. Ehlinger P., 962. Falcucci G., 286. Ferret E., 842. Eichhorn F. S., 278. Falke G., 279. Ferretti G., 348, 846. Ekandem D., 857. Falla Aris G., 414. Ferertti L., 347. el Faez A., 475. t Fallaize P., 788. Ferretti W., 348. Elia di San Clemente (S. D.), Fallani G., 602, 783, 871. Ferretto Card. G., 221, 343, 721. Falletti A., 850. 853. Elias B., 1044. Faltin D., 474. Ferri G., 964. Elisabetta della SSma Tri­ Fanelli F., 408. Ferro G., 463. nità (S. D.), 535. Farid S., 849. Ferro G. C, 865. Elko N., 864. Farina A., 845. Feuga R., 855. ei Majali S., 475. Farina P., 782. Ferro G. C, 865. el Maufti Z., 476. Farley L., 280. Ferro M., 412. ei Mufti S., 475. Farra J., 414. Fey Schneider B., 479. Elron G., 415. Farrell B., 843. Fick L., 958. Elsaesser G. S., 962. Fàrrell G., 840, 843, 957. Ficola G., 786. Index nominum personarum 1073

    Fidelbo G., 410. Foucault E., 957. Gajo G., 93. Figueva y Caivero P., 841. Fournier E., 961. Galassi C, 851. Figueroa Villón D., 322. Fox G., 846. Galassi P. D., 416. Filipiak B., 473. Frabotta G., 346. Galbiati P., 1041. Filippin E., 844. Fracassi G., 348. Galimberti M., 962. Filippo Ap. (S.), 421. Fragola P., 1042. Galindo P. P., 846. Filippo Neri (S.), 28. Fragoso A., 462, 871. Galindo Mendoza A., 865. Fillinger G., 957. Francesco d'Assisi (S.), 64, Gallagher E., 957. Finazzo A., 1042. 75, 181, 912, 935. Gallagher F., 477. Findian G., 845. Francesco di Gesù (S.), 263. Gallagher N. G., 863. Finelli G., 410. Francesco di Sales (S.), 78, Gallen G., 474. Fini A., 962. 513. Galletto A., 473. Fini G., 799, 849. Francesco Maria da Campo- Galli A., 286. Finucan G., 962. rosso (S.), 63. Galli E., 281. Fioravanti A., 412. Francesco Saverio (S.), 911, Gallinai Heber A., 413, 724. Fiore L., 419. 977. Gallo A., 783. Fiorelli R., 286. Francesco Solano (S.), 259, Gallo G., 842. Fiorentino D., 1039. 263, 449. Gallucci L., 283. Firmani M., 469. Franci G., 283. Galofré Folch C. M., 787. Firmenich P., 278. Francia E., 442. Galvin G., 841. Fischer E., 344. Franciolini G., 1028. Gamache G. C, 957. Fisher, 274. Franco Arango G., 601, 871. Gamba N., 346. Fitzgerald E. L„ 857. Franer G., 961. Gamberini L., 348. Fitzpatrick G., 957. Frangipane G., 1041. Gambuto, 954. Flaberty M., 845. Franssen B. G., 851. Gand A., 601, 871. Flanagan G., 843. Franzoni G. B., 403, 874. Gandini L., 848. Flatter E., 474. Frassinelli M., 544. Gandola Q., 786. Flipo P., 847. Frasson F., 346. Gantin B., 320, 351. Flood P., 960. Fratta G., 411. Garaygordobil Berrizbeitia Flores G., 850. Frattegiani B., 330, 861, 875. V., 82, 867. Flórez Hernández G. G., 403, Frawley P., 280. Garcea A., 1042. 869. Freato S., 849. García F. G., 278. Flórez Ruiz E., 93. Freiré Vasconcellos Ruas O., García P., 840. Florio D., 782. 95. García Ayala G. di Gesù, Florisval Montaiväo G., 841. Freitas V., 962. 859. Florit E., 694, 872. Fresart R., 852. García de Sierra y Méndez Flynn P., 82, 844, 867. Freschi A., 282. S., 330, 861, 874. Flynn T., 280. t Freusberg J., 288. García Huidobro A., 956. Foegelle P., 842. Frias P. J., 414. García Lahiguera G. M., Fog E., 411. Freisinger R., 344. 694, 872. Fogliasso E., 474. Frings Card. G., 980. García Villas G., 864. Frison F., 345. Föhr E., 223. García y Goldaraz G., 802. Fröhlich C, 344. Gardo G., 544. Folegot A., 346. Fruhauff A., 279. Foley G., 543, 955. Gargaloni P., 283. Frumenzio (S.), 689. Garraahn G. F., 280. Foley T., 846. Fruttuoso (S.), 190. Foncha J., 475. Garrigós Meseguer A., 842. Fryns L., 476. Garrigues y Diaz-Cafíabate Fongi F., 852. Fuchs A., 957. Fonsny G., 788. A., 477, 471. Fucile V., 94. Garth-Grüner Gunnar L., Fontana G. L., 409. Furey F., 864. Fontane A., 851. Furtado A., 845. 288. Fontinell G., 960. Fusco T. M. (S. D.), 342. Garza R. G., 785. Forde G., 960. Fusaroli V., 411. Garzo M. A., 63. Forino V., 409. Gasbarro V., 346. Forliti R., 964. Gasbarrone G., 962. Formica R., 963. Gasparri E., 674. Forni Card. E., 473. Gr Gaspert G., 963. Foroni Lo Faro A., 288. Gatt E., 416. Forster O., 344. Gatti G., 288. Forte B., 964. Gabela O., 415. Gatti S., 284. Forte O., 963. Gabriele Arcangelo (S.), 257. Gaùdrean L., 477. Fortin A., 845. Gabriele dell'Addolorata (S.), Gaudron A. P. D., 404, 870. Fortini O., 472. 18. Gavilanes Chamorro N. C, Foster G., 347. Gaddi C, 865. 865. Forte M., 286. Gaetano (S.), 990. Gavióla M., 857. Fossati L\, 96. Gagliardi E., 723. Gavotti G., 288. Fossati F., 723. Gagliardi F., 282. Gawlina G., 788. Fossati Card. M., 379. Gagnebet R. M.,- 780. Gazza G., 855. Fosse G., 785. f Gagnor G. P., 1044. Gazzolo A., 724. 1074 Index nominum personarum

    Geagea E., 95. Giorgio A., 96. Gómez ügárte G., 956. Gearing D., 845. Giovanni Ap. Ev. (S.), 172, Gómez y García-Muñoz G., Gebardo (S.), 684. 394 846. Gebo G., 787. Giovanni Batt. (S.), .172, Goncalves G., 839. Gelain E., 461, 870. 616. Gonçalves Cerejeira Gard. Gemelli A., 970. Giovanni Battista Piarmar- E., 562, 974. Geminiani G., 348. ta (S. D.), 826. Gonzaga F., 736. Genehi O., 787. Giovanni Bosco (S.), 533, Gonzales E., 278, 287. Gendreau A., 845. 728, 777, 968, 989. Gonzales Ruiz G., 421. Gendron D., 957. Giovanni Crisostomo (S.), González F., 213, 868. Genewein C., 344. 540, 905. González R. (B.), 449. Gengras E. C, 784. Giovanni de Brébeuf (S.), González Fernández A., 349. Genho H., 849. 297. González Ferreiros A., 857. Gennai L., 788. Giovanni della Croce (S.), González Gutiérrez E., 280. Gennari, 340. 951. González Ramos (S. D.), 91. Gennuso A., 347. Giovanni di Gesù e Maria, González Tamayo A., 413. Gentili A., 784. 537. Gerardi, 90. Gonzi M., 820. Giovanni Enrico Carlo Steeb Goppel A., 414. f Gercke D. J., 288. (S. D.), 833. Geremia (S.), 515. Gopu I., 867. Giovanni Francesco De Regis Gorelli A., 851. Gerety P., 840. (S.), 298. Gerin C, 786. Goretti S., 412. Giovene I., 281. Gorfer A., 782. Gerin y Boulay M., 873. Giovenzana A., 1041. Gori A., 867. Gerini E., 781. Girardi M. L., 410. Germanini G., 849. Girardot C, 846, 959. Gori G., 555. Geronazzo M., 346. Giretti L., 94. Gorman G., 847. Ghazali D. A., 476. Giróla C, 783. Gorman R., 842. Gormley D., 543. Gherardi L., 281. Girolamo (S.), 656, 712, 902. Ghetti A., 281. Gorthon Bo F., 543. Giugiaro G., 345. Ghezzi A., 286. Gosselin R., 784. f Ghiglione E. A., 478. Giuliani A., 784. Gottardi A., 854, 874. Ghirardelli A., 347. Giuliani E., 1043. Gottau G., 259. Ghiringhelli G., 1041. Giuliani G., 285. Goulder G. L., 287 Ghoshé S. A., 476. Giuliani G. A., 850. t Gouvêa Coelho C, 224, Giaccardo T. (S. D.), 722. Giunta P., 841. Giacintucci R., 544. Giuntini E., 346. 855. Giacobbe, 165. Giuseppe (S.), 74, 188, 259, Gouyon P., 860. Giacometti G., 412. 356, 433, 970, 1014. Goycolea M., 224. Giacomo Ap. (S.), 162, 564, Giuseppe Benedetto Cotto- Graber R., 916. 726, 993. lengo (S.), 533, 968. Gracias Card. V., 406, 479. Giacomo Ousmano (S. D.), Giuseppe Cafasso (S.). 533. Graber R., 681. 529. Giuseppe Maria Rubio y Pe­ Grado D., 96. Gianico B., 346. ralta (S.D.), 7C3. Graf R., 544. Gianini E. 956. Giussani T., 282. Graham G., 414, 867. Giannattasio L., 781. Giusti M., 999. Graham G. L, 81. Giannini N., 348. Gleeson F., 871. Grametti E., 283. Giansanti Corazzi A., 288. Gleeson G. G., 862. Gran G., 856. Giaquinto S., 785. Glennon T., 223. Gran Nicolaysen G., 352. Giardini A., 784. Glesaz L. S., 964. Grandi A., 282. Giavarini F., 345. Gliebe O., 411. Graneris G., 473. Gibboni A., 962. Gloeckner G., 958. Grappo, 339. t Gibbons E. F., 478. Glorieux A., 473. Grassi Scalvini G., 408. Giersbach E., 832. Glotin L., 724. Gratzer G., 287. 842. Guardi A., 1041. Godoy F., 1040. Graveiii G., 281. Guardone E., 844. Godeardo (S.), 973. Gray G., 959. Gillespie P., 93. Goggi P., 286. Gray M., 414. Gilligan F., 543. Golden G., 784. Graziani A., 340. Gilligan M., 961. Golia C, 409. Gilmartin G., 784, 848. Greaves H., 414. Golombek O., 472. Greco R., 4(9. Gimillaro A., 1041. Gomes A., 845. Gini P., 286. Greene F. G., 847. Gomes Catao F. S., 1040. Gregorio Nazianzeno (S.), Gioacchini D., 409. Gomes de Arruda R. 462, Giobbe Card. P., 92, 479, 721, 540, 564. 873. Gregorius Magnus Pp. (S.), 772, 834. Gomes Leal G., 839. Giordano Mai (S. D.), 705. 309, 811, 987. Gómez G., 93. 280. Gregorius Pp. IV, 390. Giordano S., 1042 . Gómez Brigard L., 222. f Giorgi E., 478. Grenier G. S., 785. Gomez Tamayo D. M., 860, Grent G., 867. Giorgio (S.), 915. 1022. Gresko D., 963. Index nominum personarum 1075

    Griese N. O., 959. Haljic M., 963. Herrmann E., 288. Griffin G., 958. Hall F., 781, 867. Hervás y Benêt G., 350, 479. Griffith G. C, 279. Hall G., 476. Herzog D., 606. f Griffiths G. H., 224. Haller A., 843. Hetier M., 477. Grillo D., 962. Halliman P., 479. Hettinger C. G., 280. Grillon G., 785. Hamburger D., 961. Heuschen G., 350. Grimshaw F., 479. Hamon G., 336. Hickey G. L., 842. Grisetti P., 787. Hickie G., 843. Groossens G. M. G. A., 544. Hamvás A., 863, 875. Hickey M., 957. Groot G. M., 93. Hanley R., 958. Hiebl E., 347. Groppello F., 408. Hanlon G., 282. Higgins G., 956. Grosbergs A., 841. Hannan E., 841. Hübe A., 415. Grossi G., 1041. Hannon P., 960. Hilbreiner G., 344. Grossmann A., 287. Hansemann G., 411. Hildner G., 1038. Grosso G., 848. Hansen G., 544. Hille H., 849. Grosso M., 285. Harkin É., 956. Hiltl G., 780. Grothouse L., 959. Hrnacke F., 411. Hinchey G., 785. Grötseh E. G.. 278. Harney G. F., 840 Hipólito A., 855. Grotti G. M., 859. Harrington G., 842. Hnilica P., 404, 871. Grotti R., 1044. Harrington T., 960. Hoàng-van-Doan D., 856. Grundler F., 963. Harrison F., 841. Hoban E. F., 1022. Gschiel R., 287. Harrison G., 274. Hoeck F. Po G., 477. Guadalupe Lozano Padilla Harrop J., 274. Hocson G., 1040. G., 856. Hart G., 343. Hoenen F., 864. Gualandi D., 412. Harten G., 411. Hofbauer U., 344. Gualdrini F., 348. Hartman G., 288. Hofer M., 840. Guanella L., 968. Hartmann R., 279. Hoffer P., 343. Guano E., 480. Hartnett D., 964. Hoffer P., 343. Guarna ei R., 543. Hastrich G., 864. Hoffmann C, 411. Hoffmann L., 846. Guatta P., 787. Hauser P., 544. Guerci P., 962. Hoffmann C, 347. Hayden C 843. Hofmann C. B., 841. Guerra Campos G., 694, 871. Hayes G., 784, 843, 845. Guererro G. A., 283. Hofmann G., 278. Hayes R., 845. Hofmann L., 1040. Guerrieri G., 788. Head E. C, 959. Guerriero P., 410. Hogg L., 217. Healey G., 840. Hohmann C, 849. Guerrizio R., 783. Healey G. V., 959. Guerzoni C, 850. Höhne G., 857. Healy A. L., 279. Holden M., 962. Guidi A., 284. Hebel B., 1040. Guidi E., 345. Holland G., 958. Heard Card. G. T., 237, 473. Holland T., 824, 873. Guido de Negri T. 70. Heboyan M., 787. Guidone R., 958. Holleran J. W., 283. Heck A., 785. Holzer F., 347. Guilfoyle G., 93, 1023. Heenan G. C, 860, 874. Guillabert A., 413. Holzheimer G., 957. Heffernan A., 840. Hoogers F. F. G. G., 544. Guillet A., 475. Heid C. 280. Guizar "Valencia A., 863. Hopmann E., 95. Heilmann A., 344. Horkan V., 961. Guide G., 477. Heindl G., 278. Gusmai A., 544. Horlin, 468. Heinrich E., 845. Hostenkcamp E., 411. Gusso G., 724. Heiser B., 343. Gut B., 480. Houben F. G., 475. Hellriegel M. B., 472. Howard V., 961. f Gutiérrez Diez T., 288. Helmsing C. E., 352. Huenklembrock P., 706. Guzzo T., 346. Hembacher F., 724. Huesman E. G., 279. Henderson C, 960. Hughes G., 784. Hendry R., 963. Huigens A. F. G., 851. Hennerfeind L., 344. Huizing P., 474. H Henny G., 956. Humphrey G. C, 472. Henriquez Jiménez L. E., Humphreys G., 959. 350. Huneeus Cox A., 472. Haag C, 842. Herdegen A., 960. Hunt L., 1039. Haas G., 608. Hermaniuk M., 352. Hunting G. E., 844. Haas M. V., 280. Hermann L., 477. Hurel P., 1043. Haberl F., 347. Hermes E., 344. Hurley F., 957. Habrá B. P. C, 874. Hermil G., 859. Hurley G., 846. Hacault A., 766, 872. Hermoza Sarmiento S., 1026. Hussein I (Rex), 159, 179, Haertel A., 287. Hernández Cisneros G. G. Hafner G., 344. (S. D.), 341. 446, 471, 475. Hailé M., 413. Herre A., 287. Huynen G., 846. Hains G.. 824, 873. Herrera Méndez O., 415. Hymel G. I., 786. Halecki O., 288. Herrera Restrepo B., 674. Hynes- G., 840. 1076 Index nominum personarum

    I Jasinski V., 839. Kelly L. P., 843. Jatrini F., 285. Kelly R. P., 279. Jayasuriya Aratchige E. M., Kelly T., 957. Iazzetta P., 846. 786. Kempl G., 608. Ibrahim A. N., 1044. Jeanbart Selim M., 850. Kendrick C, 783. Ignatavicius Z,, 956. Jeannerat O., 957. Kenealy E. R., 840. Ignazio di Loyola (S.), 306, Jedruszuk V., 855. Kennedy F., 961. 803. Jeffrey G. A., 280. Kennedy G., 83, 785. Ijjas G., 873. Jelmini G., 787. Kennedy J. F., 40. Ilario, 67. Jenko G., 824, 872. Kennedy M., 960. Inchingolo G., 852. Jenny E., 480. Kennedy R., 784. Indri F., 286. Jepson E., 785. Keough Hazard R., 785. Ingrid (Regina), 390, 408. Jess A. G., 955. Keppeler O., 279. Inkrott G., 842. Jiménez Torres F., 781. Kernan G., 845. Kerr G. V., 847. Innocenti A., 281. Jin Seng A., 95. Jobidon G. L., 608. Kerr G., 961. Innocentius Pp. XII, 311. Jocchi O., 544. Kervéadou F., 480. Innocenzo da Berzo (B.), 341. Johanny R., 476. Keville G. L., 840. Innorta G., 782. Johansing P. G., 1043. Khalek Hassouna A., 415. Intrecciatagli A. A. (S. D.), Johnson G., 93, 961. Khalil S., 783. 277. Johnson M. M., 874. Khawam G. G., 850. Inzaghi C, 724. Joosten G. I. H., 851. Khoreiche A., 342. Ioannes Pp. XXIII, 15, 21, Jop F., 479. Kia M., 848. 41, 44, 49, 52, 60, 172, 186, Jordan E., 846, 875. Kickham R. T., 847. 200, 225, 231, 237, 290, 293, Joseph A., 785. Kiegerl C., 411. 294, 310, 353, 382, 387, 422, Jo vine E. M., 343. Kieinz G., 958. 444, 455, 481, 512, 516, 582, Joy G., 840. Kihangire 0., 855. 632, 640, 663, 702, 705, 761, Jubany Arnau N., 330, 868. Kilbride M., 843. 773, 811, 837, 854, 859, 946, t Jullien Card. A., 96, 537. Kinchla G. E., 847. 947, 949, 966, 982, 1016. Jumean E., 849. Kindsmüller A., 347. King F. L., 279. Iribarren Borges I., 414. Jürgens Byrne O. M., 81, 866. Kinlough G., 958. Irigoyen T., 698. Kirchner P., 962. Irulegui y Eubeldia G. M., Juri E., 411. Jurilli M., 409. Kirwin D., 843. 847. Kish G., 958. Isacco, 165. Kjuder A., 781. Isaza Mejia O., 472. Klausing O., 840. Isaza Restrepo R., 213, 867. K Klees U., 344. Isidoro (S.), 686, 690. Kleiber U., 959. Isnard C, 480. Klein E., 959. Isnardi A., 841. Rabbani Z., 416. Klein G., 281. Isoldi G. V., 1041. Kahill F. E., 783. Kleinschmidt A., 958. Issenmann O. G., 1022. Kaiser F., 80, 866. Klepacz M., 863. Izard R., 846. Kaldany G., 473 , 867. Klocker E., 961. Izzo R., 785. Kalemba Murumba seu Mu­ Knapp S., 961. lumba (B.), 341, 722, 770, Knauber A., 344. 875. Knippen A., 411. Kalinowski, 215. Knott E., 477. J Kallfelz G., 223. Knott G., 344. Kaminski, 407. Knox G. R., 546, 727, 769. Karaburçak B., 95. Knox R. G., 790. Jáchym F., 352. Karch V., 842. Kocisko S., 864. Jackson O., 347. Karey A., 961. Koegl G., 93. Jacovelli M., 281. Karol B., 842. Koks G. P. A., 544. Jacquard R., 279. Kasel G. C, 416. Kolping A., 706. Jacques E., 785. Katigbak G., 416. Komericki V., 963. Jacques M., 852. Kaunda K. D. (Praeses), Koncius G., 961. Jaequin R., 280. 1002, 1038, 1042. Kong-hi Youn V., 866. Jaffar M., 413. Keefe D., 784. König Card. F., 472. Jaglowskì A., 472. Keefe G., 543. Königer F., 840. Jaimes L. A., 1039. Kekumano C, 958. Koop P. P., 824, 872. Jamil N., 413. Kelleher M. G., 847. Köpping F., 1040. Janin G. A., 724. Kelleher S., 842. Korn A., 849. Janiv V., 1043. Kellenaers G. B., 851. Kötting B., 278. Jansen G., 411. Kelliher M., 956. Kovács A., 873. Janssen E. M., 473, 973. Kelly A., 477. Kradepohl A., 411. Janssens G. B., 803. Kelly B. M., 81, 867. Krahl E. G., 782. Jaria A., 409. Kelly F., 93. Kraljic V., 963. Jarmak G. G., 850. Kelly G., 93. Index nominum personarum 1077

    Krasula S., 93. Larraona Cárd. A; M., 70, 696, 708, 745, 777, 801, 937, Kraus G., 278. 92, 337, 342, 343, 479, 702, 979, 1024. Kreisky B., 740. 704, 829, 832, 853, 901. León Valencia G., (Prae­ Krekeler Heinz L., 415. Larribean A., 866. ses), 475. Kremers G., 412. Laspiur y Medigûrria R., León y Rocca A., 416. Kreuzberg E., 278. 847. Leonard P., 477. Krol G. G., 81, 608, 867. Laszlo S., 326. Leonard R., 847. Krzywieki M., 855. Latifondi G., 346. Leonard V. M., 331, 869. Kucan L., 963. Laubacher A¿, 962. Leonardi P., 850. Kuharic F., 460, 869. Laudadio N., 871. Leone O., 1043. Kühle E., 278. Lautenschlager A., 957. Leoni A., 4l0. Kuhn A., 344. f Lauzurica y Torralba F. Leopoldo da Castronovo (S. Kuijpers E., 723. J., 288. D.), 700. Kuisle A., 841. La Verde G., 284. Le Pichón G., 477. Kulik S., 960. Lavigerie Card. C. M., 904. Lercaro Card. G., 424, 479, Kühner y Kühner A., 1022. La Villa G., 852. 865. Kuntz G. G., 785. Lavin F., 843. Lorena P., 1040. Kurpas G., 855. Laviolette M., 842. Leskiw P., 961. Kurteff O., 222. Lawior G., 958. Lesniewski A., 93. Kürzinger G., 278. Lawlor G. P., 844. Lester I. G., 959. Kurzwernhart A., 734. Lawton E. T., 872. Lestienne M., 95. Kutny G., 412. Lazzatti G., 723. Leucadito T., 851. Le Bellec E. G. M., 1022. Leucari M., 852. Lebrun L., 859. Leuliet G., 857. Lecchini A., 852. Leveque A., 279. L Lecchini O., 851. Lévesque L., 461, 862. Leclaire G., 93. Levi Sandri L., 415. Le Couëdic G., 679. Levillain G., 841. Labujewski S. B., 8. Lewenetz M., 284. Laca S., 959. Leeourt Mella E., 956. Ledwolorz A., 474. Liambas de Azevedo G., 787. Lacalle G., 413. Libardoni M., 1022. Lacasella F., 844. Lee H. T., 960. Lee Hahn-Beén, 389, 408. Libbrecht L., 477. Lacchio E., 846. Licata G., 96. Lacordaire, 592. Lee Shan Chung, 415. Leech G. L., 81, 867. Licht A., 411. Laffleur G., 957. Lieben A., 852. Lafosse Benedetti È., 416. Lefebvre A., 724. Lefebvre Card. G., 1039. Liénart Card. A., 236, 601, Laguette P., 477. 871. Lahey M., 960. Lefèvre T., 206, 221. Lahr R., 224. Lef ort G., 957, 1039. Lieux A. G., 843. Lalande B., 280. Legarra Tellechea M., 80, Lignori A., 787. Laloux L, 852. 873. Limongi P., 80, 860. Lama A., 784. Lefrèvre A., 279. Lind C, 287. La Manna M., 96. Léger Card. P. E., 602, 871. Lindemans, 307. Lamartine Soâres G., 85. Le Guen C., 218. Linnebank G. F., 477. Lambert G., 724. Leguerrier G., 870. Lins e Silva E., 412. Lamberti B., 848. Leheman G. D. TJ., 781. Lippe A., 411. Lambertini G., 786. Lehman R., 786. Lira P., 75. Lamon A., 788. Lehner G. B., 347. Lira Urquieta P., 412. Lamont D., 352. Lehonor Arroyo I., 856. Lisboa de Oliveira E., 857. Lana G., 962. Leibenites C, 1040. Lisena G., 1040, Lancione S., 850. Leidi C, 286. Lisimachio A., 477. Landázuri Ricketts Card. Leipreeht C. G., 914. Lìveràni V., 348. G., 264, 685. Leipzg F. P., 513. Livingstone D., 903. Landoll G., 963. Leite A., 474. Llaguno Canals A., 403, 870. Landriault G., 601, 871. Lemaigre du BreuÙ R. E. Llasera Diaz E., 724. Landry Floyd P., 786, M., 94. Lluberes Abrau M. L., 414. Landskane P., 843. Lemaitre G., 622. Locatelli P., 723. Lane Loras T., 352. Lemieux M. G., 324, 859. Lodigiani G., 783. Lang G., 957. Lemire A. G., 280. Lohmann B., 344. Langenberg G., 344. Lemoine V. P., 963. Lohmann È., 93, Lanna A., 964. Lenahan T. G., 844. Lo j ali V., 222. Lanzoni G., 347. Leniowski Z., 841. Lokuang S., 473. Lapie P. O., 415. Lennon P., 280. Lombard P., 304. Lara Peña P. G., 848. Lenti E., 95. f Lombardi A., 265, 267, 465, Lardner M., 477. Lenton G., 477. 478, 481, 494, 553. Larkin R., 280. Lenzi R., 96. Lombardi T., 787. Larrain Cordò vez E., 81, 867. Leo Pp. (S.), 214, 830. Lombardo F., 785. Larrain Errazuriz E., 857. Leo Pp. XIII, 21, 26, 69, 269, Loos C, 724. Larrain Errazúriz R., 956. 295, 302, 335, 620, 640, 679, Lopes de Almeida G., 287.

    68 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. 1078 Index nominum personarum

    Lopes de Castro Pinto G. A., Macchi P., 848. Manieri G., 95. 460, 869. Macchione A., 409. Manley M., 477. Lopes de Moura A., 480. Macedonio-Manferoce N., 852. Mannes M., 788. López de Maturana V., 538. Macheiner E., 857. Manni A., 782. López de Oñate V., 964. Macneil G. N., 84Ô. Mannion G., 273. Lopez Matta A., 222. Maddalena de Canossa (B.), Mannozzi Torini L., 851. Lopez Ta vares V., 841. 514. Manoni F., 348. López Umana G. L, 863. Maddalon A., 346. Manrique G., 421. López Vitoria G. di Dio, 864. Madeo A., 408. Mansfeld C, 744. Lopreiato N., 847. Madhavan A., 416. Mansilla Reoyo D., 694, 872. Lorenzo Giustiniani (S.), 427, Madison Marshall P., 783. Mansourati C. L, 479 874. 971. Madonini L., 1041. Mantilla Mosquera M. C, Loreti F., 846. Madriaga M., 854. 470. Lorscheider L., 352. Madriana M., 244. Mantilla Ortega G., 414. Loscocco F., 349. Madrid López R., 839. Manuguerra M., 409. Losito G., 349. Maffei T., 964. Manzari G., 224. Loughlin G., 840. Magalotti A., 286. Lourdes G. L, 282. Manziana C, 213, 867. Magalotti V., 788. Manzini R., 608. Lourdusamy S., 474. Magauran F., 840. Lovazzano L., 286. Mapelli A., 724. Magdien R., 1043. Maranta R., 956. Lo velli A., 282. Mager E., 279. Lovo S., 346. Maraschini G., 723. Maggia P., 850. Marasco P., 956. Lovrocich G., 286. Magi N., 287. Low A. G., 840. Marazza A, 223. Magliavacca L., 281. Marbach G., 1039. Lowry G., 960. Magliocchetti F., 410. Lozano de la Fuente R., 476. Marcello (S.), 427. Magnan G., 851. Marceno V., 92. Lozano y Lozano G., 414. Maguire G. F., 847. Luca Ev. (S.), 820. Marcher A., 287. Mäher L. T., 293. Marchesi A., 787. Lucchesi G., 348. Mahon M., 477. Lucchi G., 408. Marchetti A., 558. Mahony E., 960. Marchetti Zionini V., 461, Luciani D. R., 18. Maitz E., 959. Ludovico da Casoria (S. D.), Maier A., 347. 870, 1030. 277 332. Maier L., 347. Marchi G., 345, 411. Ludovico Re (S.), 427, 591. Maiocchi G., 286. Marcón G. F., 472. Ludwa R., 956. Maioli L., 284, 844. Marcucci A., 96. Luger E., 963. Mair G. E., 344. Marcucci R., 276. Lui R., 465. Maisin G., 724. Mardaga T., 279. Luigi XIII (Re), 592. Mardones Arenas L., 956. Luigi Gonzaga (S.), 18, 26, Mahony E., 960. Majali O., 849. Marella Gard. P., 92, 357, 419, 736, 777. Majchrzycki B., 288. 426, 560, 591. Luigi Guanella (B.), 341. 722, Majdañski G., 855. Marengo O., 872. 773, 837, 967, 989. Margherita Maria López de Luigi Orione (S. D.), 776. Makholouf C, (S. D.), 471. f Mala N., 788, 858. Maturana (S. D.), 538. Luisi R., 864. Maria dei Divin Cuore, 277, Lujan C. O., 960. Malachia (S.), 776. Malchiodi U., 1023. 334. Lupgens G., 477. Maria dello Sposalizio Iri­ Luppi L., 788. Maldaner B., 956. Malké F. Z., 874. goyen Echegaray (S. D.), Lwanga C. (B.), 341, 722, 770, 697. 875. Maliardo U., 284. Mallagray G., 964. Maria dei Monte Carmelo Lynch G. G., 847. del Bambin Gesù, 91. Lynch Bressan G. A., 543. Malloy C, 961. Malone G. F., 1040. Maria Domenica Mazzarello Lyon T., 288. (S.), 533. Lypskyj B., 843. Malula G., 480, 863, 875. Malvestiti P., 94. Maria Fortunata Viti (S. D.), Malvezzi Campeggi L., 288. 830. Manca P., 848. Maria Giuseppina di Gesù Mancini L., 286. Crocifisso (S. D.), 471. Mancuso G., 81, 867. Maria Michele dell'Augusto Mander U., 852. Sacramento, 800. Maanicus A., 868. Mandié P. A., 701. Mariani A., 787. Maas P. F., 958. Manek G., 343. Marianecci N., 348. Mabillon G., 984. Maneth A., 842. Mariani G., 850. Mae Donald A., 959. Manfredi M., 4C9. Mariani P., 347. Mac Donald C, 957. Manfrini E., 723. Mariani P., 347. Mac Donald G. S., 719. Manfroni M., 842. Marinaro V., 723. Mac Donald G. U., 766, 863. Mangan M., 960. Marinelli L., 852. Mae Lean D., 280. Mangers G., 856. Marinelli U., 346. Maccari C, 80, 866. Mango V., 960. Marini A., 1041. Macchi E., 962. Marino C, 285. Index nominum personarum 1079

    Marioneaux L. E., 843. Mattia Kalemba Murumba McKevitt N. B., 93. Mariucei T., 842. (B.), 835, 854, 901. McKune G. G., 958. Marozzi G., 507. Mattinati D., 964 McLaughlin C. B., 214, 868. Marmoiton B. (S. D.), 342. Mattioli P., 473. McLaughlin M., 958. Marques dos Santos E., Mattucci E., 724. McLees A., 957. 1039. Mauratille G., 1043. MeMahon G., 477. Marques Toräo F., 92. Maurer G. C., 352. f McManaman E. P., 788. Márquez Gómez E., 864. Mauro A., 473. McManus C, 281. Marras G., 281. Mauro V., 286. McManus G. E., 81, 858, Marsano A., 284. Maury G. B., 320, 487. 492, 866. Marshall G., 959. 547, 791, 793. f McNeely W., 96. Marschang G., 285. Maya V., 82, 867. McNulty G. A., 462. Marsilli G., 1044. Mayer G., 511. McNulty G. L., 875, 871. Marta (S.), 13, 617. Mayr F. S., 1040. MePherson T., 845. Martel P., 963. t Mazé G. M., 224. McRoberts D., 842. Martignon B., 410. Mazelis P., 331, 869, 873. McSweeney G. E., 279. Martin A. (S. D.), 721. Mazerat E., ,473. McTamney C 964. Martínez G., 1039. Mazzarella B., 858. McVinney R. G., 81, 867. Martin G., 213, 867, 963. Mazzarotto T., 346. Meade D., 343. Martin G. A.. 479. Mazzi C, 1041. Meade D., 343. Martin G. M., 423, 462, 862. Mazzocco V. M., 856. Meaglia C, 964. Martin L. (S. D.), 721. Mazzotti C, 348. Mecikowski G., 843. Martin Jauregui G. M., 413. Mbemba T., 862, 875. Meda P., 723. Martinelli A., 786. M'Bunga S., 474. Medeiros Delgado G.. 854, Martinelli M., 413. McAdam A. I., 781. 874. Martinengo E., 285. McCabe C, 1039. Medi E., 94, 415. Martínez A., 786. McCabe D. A., 847. Medina G., 474. Martínez A. R., 848. McCann O., 350. Medina y Medina M. A., 404, Martínez Gallardo G. d. G., McCann R., 960. 870. 279. McCarren E., 958. Meehan T., 843. Martínez Madrigal G., 403, McCartan T. J., 343. Meehling F., 846. 869. McCarthhy G. F., 543. Megarbanè C. G., 850. Martínez Sánchez Ar joña G. McCaslin E., 962. Mei D., 962. M. 413. McCoey G., 964. Mei D., 271. Martínez y Martínez E., 846. McCorristin M., 223. Meier A., 347. Martínez y Martínez L., 1040. McCoy O., 856. Meindl A., 347. Martinho, 595. McCracken G., 958. Mejía Herrera G., 543. Martini C., 92. McCrory L., 845. Mekkelholt E. M., 858. Martini Fox T., 872. McCue G., 784. Melandri A., 348. Martino R. R., 282. McDermott V., 786. Melchisedech, 178. Martino di Tours (S.), 326. McDevitt G., 351. Mêles D., 409. Martins de Araújo L., 544. McDonald A., 843. Meievage F., 959. Martinus Pp. V, 684. McDonald G. G., 404, 870. Melis Fois G., 859. Martis G., 284. McDonald J. E., 957. Melki G., 963. Marton A., 222. McDonough P. G., 840. Mella A., 724. Marty F., 473. McDowell G., 845. Melton E., 958. Märzen F., 958. McElwee L., 847. Mena Arroyo L.; 82, 863. Masón G., 346. McFadden U., 476. Mencucci A., 348. Massaccesi V., 285. McGaan G., 958. Mendes M., 415. Massafra O., 1042. McGannou D. E., 785. Mendoza Castro A. 856. Massani L., 410. Me Garey M., 845. Menni B. (S. D.), 277. Massé C, 543. MeGarry G., 280. Mentasti G., 783. Massenzi L., 286. McGeough G., 86, 253, 836. Meplon G., 847. Massi G., 1042. McGoldrick G., 960. Mercier Card., 52. Massi R., 477. McGough G., 958. Mercier T., 960. Massicci F., 782. McGovern T., 960. Meredith G., 786. Massimi G., 94. McGowan G., 846. Merlo G. B., 852. Massimiliani R., 555. McGrath M. G., 403, 869. Merzagora C, 1(06. Masson P., 95. McGucken G. T., 608. Merzi Q., 280. Mastrantonio F., 1C42. MeGuire F. S., 842. Messina. 311. Mastrorocco N., 345. Messina D., 476. McHale R. F., 847. Mester S., 410. Mate A. A., 840. McHardy Colin A., 786. Matheudi V., 851. Metzger P., 959. Mchonde E., 870. Metzinger L., 461, 608, S70. Mathez G., 957. McHugh M., 960. Mathias A., 866. Meyer Card. A. G., 1039. Mclnnes F., 1044. Micara Card. C, 333, 532, Matoka P. W., 1043. Mclntyre Card. G. F., 866. Mattathil O., 962. McKenna F., 961. 539, 682, 700, 704, 775. Matteo Ap. Ev., 974. McKenna T., 347. Miceli F., 284. 1080 Index nominum personarum

    Miehalski L., 959. Montini Card. G. B., 261. Murphy C, 961. Michèle Arc. (S.), 610. Moorman G., 959. Murphy G., 843. Micheli B., 345. Moors P., 351. Murphy G. B., 844. Mickells A., 962. Mora R. L., 450, 471. Murphy G. G., 279. Michels G., 474. Moráis Costa G., 962. Murray B., 846. Middleton T. G., 280. Moraldi F., 78S. Murray G., 848, 960. Migan Apithy S., 412. Morali B., 846. Murray P., 962. Migliarini G., 962. Morandi W., 849. Murzone S., 285. Miglietta M., 409. Moras G., 346. Musakanya V. S. 1043. Mignot A., 786. Morbidi B., 348. Musella F. 282. Mikic G., 963. Morcillo González C, 404, Mushiete P., 413. Milanese C., 286. 694, 862, 871, 875. Musso D., 409. Milano N., 282. t Moreira P. J. d. C, 1044. Musumeci G., 844. Milanoviö Bozo N., 781. Morelli P., 724. Mutlaq M., 849. Milaré Sobrinho G.. 287. Moreno Diaz E. (S. D.), 471. f Mutsaerts Villem Pieter Milici S., 285. Moreno González G. A., 414. A. M., 788. Miller C, 344. Moreno Hueyo B., 687, 721. Mutschele L., 287. Miller G., 477. Moretti A., '281. Muzi G., 283. Mineevicius V., 956. Moretti G., 852. Muzio G., 347. Minekon Moses A., 788. Morgando A., 783. Muzzatti V., 411. Minelli F., 544. Morgenschweis F., 347. Mylanyk G., 412. Minotti L., 410. Moriarty M., 784. Mintsa A., 413. Moriarty T., 956. Miola G. B., 852. Morilleau S., 858. N Mior A., 346. Morino C, 410. Miozzi G., 850. Morkovsky G., 858. Miranda y Gómez M. D., 672. Moro A., 197, 221, 223. Naab G., 477. Mirandola I., 1041. Morpurgo S., 783. Nadiope W., 1042. Misk M., 1043. Morriccioni V., 962. Nadolny G., 846, 959. Mittukumaru M., 471. Morrissey G., 784. Nafria G., 1040. Mizzoni G., 410. Morrissey G. G., 847. Nagbwe M., 788. Mobarak M., 414. Morsdorf N., 474. Nagel A. F., 1039. Mobili, 831. Morstabilini L. 1022. Naldi G., 283. Mocnik P., 348. Mortarotti E., 724. Naldi S., 412. Modinos P., 415. Moschetta F., 346. Nali G., 852. Modrego y Casáus G., 404, Moser C, 278. Napoleone (Imperatore), 592. Mosquera Barreiro G. F., Nardelli G., 281. 862, 875. Nardin B., 287. Moeder G., 844. 870. Nardini P., 961. Moerman F., 788. Mosquera Corral C. A., 460, Nasalli Rocca di Corneliano Moglioni A., 1042. 868. C, 722. Mohamed N., 782. Mossing L., 842. Nasalli Taffini d'Acceglio L., Möhler G., 342, 818. Motherway E., 844. 723. Mojaisky Perelli G., 859. Motta G., 96, 283, 415. Nasca G., 349. Mojica B., 1040. Mottola F., 284. Nasser H. I. (S. A.), 475. Moietta A., 346. Mousseau, 719. Nasser ben Jamil S., 475. Molinari P., 704. Mouton C. B., 1035. Natale G., 285. Molkenboer G. F. M., 784. Moynagh G., 250. Natalini O., 409 Molloy E., 957. Mozzoni U., 270, 503, 505, Natalini V., 962. Molloy M. B., 280. 507, 509, 526. Natalizia V., 788. Molis M., 411. Mudartha G. B., 864. Naufal M., 851. Mombelloni B., 782. Muduku S. G., 416. Naughton G. G., 843. Mombelloni P., 782. Muhlebach-Zumsteg M., 1043. Navagh G. G., 857. Monaco B., 851. Muiteman U. G., 544. Navarrete y Guerrero G., Monaghan G., 848. Muldoon T. G., 608. 496, 860, 874. Monaldi L.r 286. Mulholland C, 964. Mondini D., 348. Ndongmo A., 872. Mullarkert Sidney G., 1039. Nebiolo G., 847. Mondino S., 345. Müller C, 347. Mongardi A., 412. Necchi V., 970. Müller G., 841. Nedumchira G., 962. Moneta G., 852. Müller K., 783. Mongeau G., 608. Nedungatt M., 281. Mullor Garcia G., 283. Neduparambil S., 282. Mongiardini P., 286. Mulready G., 784. Mongillo A., 784. Nee J. D., 845. Munita Eyzaguirre R., 856. Negro A., 783. Montanari L., 842. Munive Escobar L., 521. Montano T., 785. Neri D., 283. Muñoz Grandes A., 22. Neri G., 785. Monteiro Tabosa G., 1039. Muñoz Vega P., 460, 868. Monte N., 858. Neves Marques A., 284. Munyaneza A., 816, 839. Newman G. A., 93. Montero L., 841. Mûrie M., 957. Montgomery N. E., 959. Neyboer B., 957. Murphy A., 840. Ngobi M., 1043. Index nominum personarum 1081

    Nguyen Duong D., 416. Oldani L., 473. Palazzuoli G., 284. Nguyen Trong Hong I., 474. Olkovikas A., 957. Pallieri A., 850. Ni G., 848. Olmi F., 477. Palm L., 411. Nicholas W. L., 607. Olu Nwaezeapu L., 869. Palmas A., 780, 862. Nicola da Tolentino (S.), O'Malley G., 782. Palmen G., 851. 244. Ombri P., 414. Palmesano G., 409. Nicoletta.P., 964. Onclin G., 474. Palmira La valle M., 93. Nicolosi S., 858. O'Neil G. E., 844. Palmitessa E., 783. Niehus L., 344. O'Neill A., 960. Palomeras F., 841. Niemeyer A., 344. Onori G., 787. Panchetti C, 282, 410. Nierhoff F. S., 824, 872. Oosterbaan Ijsbrand N., 544. Pancrazi V., 782. Nieuwenhuys G., 414. Op de Coul, 305. Pancrazio (S.), 558. Nigris L. G. B., 788. O'Reilly P., 961. Pandozy G., 285. Nittayo G. K., 865. Orione V., 777. Pangrazio A., 698. Niza Ribeiro F., 856. Orlandi G., 410. Paniccia A., 410. Nkou P. G., 856. Orlandi L., 779. Panizo Orallo S., 1040. Nobuo N., 416. O'Rourke D., 843. Pannoni G., 845. Noël L., 863. O'Rourke E. G., 280. Panozzo L., 346. Nold V. G., 858. Orozco Madrigal A., 278. Panzano G., 286. Nolker B., 856. Orozco Madrigal E., 278. Paoletti G., 284. Nolte G., 285. Orrù G., 93. Paolo Ap. (S.), 27, 32, 62, Nomolli G., 839. Orsola (S.), 969. 103, 153, 164, 180, 186, 189, Novak F., 846. Ortiz de Zarate G., 538. 202, 207, 236, 306 , 332, 356, Novoa González E., 781. Ortolani P., 723. 375, 423, 430, 524, 616, 629, Nowicki E., 331, 869. Osei E. K., 416. 637, 686, 690, 698, 700, 708, Nugent A., 280. O'Shea G., 543, 961. 717, 811, 820, 951, 976, 992, Núñez D., 601, 871. Ossola C, 283. 1019, 1021, 1027. Núfíez S., 961. Osterheld H., 848. Paolo II Cheikho, 859. Nünlist R., 849. Otero Navacués G. M., 414. Paolo Pio Perazzo (S. D.), Nüschen L., 1040. O'Toole G., 842. 532. Nuseibah H., 475. Ott L., 278. Papafava dei Carraresi N., Nuszkowski E., 958. Ottaviani Card. A., 515. 349. Ottaviani P., 348. Papaleo E., 416. Ottaviani V., 783, 856. Papandreu G., 1042. Ottaviano O., 964. Paparella B., 783. O Ottolini C, 787. Papp C, 873. Ottone G., 288. Pappas A., 1043. Ourso C, 786. Pappas D., 1043. Obendorf er A., 347. Oviedo Cavada C, 404, 870. Paradis W., 957. O'Boyle P. L., 404, 870, 978. Owens, 607. Parasiliti G., 1042. O'Brien G., 846, 957. Owusu A., 416. Paredes Lardizabal L., 415. O'Brien K., 962. Ozanam F., 1005. Parent C. E., 461, 862. O'Brien M., 278, 961. Parisella I., 410, 1040. O'Brien T., 845. Parisi F. S., 224, 875. O'Bryan G. L., 958. Parisotto F., 348. Obuchowski G., 784. P Park G., 347. O'Oallaghan G., 477. Parmegiani A., 285. O'Callaghan M., 846, 962. Parpaglione A., 70. O'Oallaghan O., 842. Pacha ez-Zaben A., 476. Pascal B., 369, 443. Ocampo Berrio A. M., 862, Pacha Majali H., 475. Paschak W., 543. 875. Pacheco Pérez V., 1040. Pascoletti C, 782. O'Oonnell G., 474. Pacheco Ribeiro A., 858. Pascotto S., 411. O'Oonnel L., 840. Pacheco Wilson L., 840. Pascual Marroig B., 222. O'Connell M. T., 279. Pacini O., 284. Pascucci L., 852. O'Connor G., 844, 847. Padellaro G., 94. Paska W., 841. O'Connor G. P., 864. Padula D. C, 280. Pasquetti L., 346. O'Connor M., 939. Pagani C, 281. Passera A., 285. Oddasso F. M., 422. Pagani G., 851. Passeri T., 89. Oddi D. (S. D.), 721. Paggetti C, 284. Pastorini S., 1044. Oddi S., 604, 1029. Pagliughi L., 347. Patrini A., 408. O'Doherty G., 958. Pagni G., 348. Patrini T., 408. O'Donnell G., 784, 842. Pagni L., 786. Patrizio (S.), 331. O'Dwyer C. G., 279. Pagnucco A., 283. Patti M., 530. Oenning G., 1038. Pailler A., 462, 862. Patui A., 852. Offelli S., 346. Paillouse R., 865. Paupini G., 296, 729, 794. Oggioni G., 281. Paino A., 854. Pautasso G., 285. Ohrmann E., 344. Paiva M., 840. Paventi S., 474, 539. O'Keefe M., 844. Palamara O., 841. Pavesi G. B., 1040. f Olbert A., 1044. Palazzini P., 473. 1082 Index nominum personarum

    Pawlowski A., 855, 863. Piai C., 412. Pivetta R., 346. Paz Larin G., 415. Piantelli F., 408. Pizzardo Card. G., 363. Peeh Ferrer Á., 781. Piantoni G., 959. Pizzi A., 1044. Pechuán Marin E., 865. Piazera O., 912. Pizzinato A., 412. Pedemont L., 785. Picâo D., S58. Pizzoli D., 956. Pelice L. T., 287. Picard de la Vacquerie R., Plantamura R., 852. Pelà A., 346. 854. Plantanida D., 723. Pelaschiar L., 283. Piccillo S., 844. Platania S., 851. Pellegatta C, 283. Piccióne C., 724. Plaza A. G., 404, 526, 870. Pellegrini B., 286. Piccoli L., 1041. Plettenberg G., 840. Pellegrino S., 343. Piccolomini E. S., 586, 933. Plourde G. A., 766, 872. Pelletier R. G., 785. Pichiorri G., 286. Pock G., 287. Pennacchio L., 782. Pichler A., 480. Podestà G. G., 473, 526. Pennacchioni F., 784. Pick M., 280. Pofferi G., 783. Pennano G., 852. Piedimonte A., 850. Pogaönik G., 331, 857, 861, Pennini F., 1042. Pierobon G., 1043. 875. Perantoni P., 342. Pietraszko G., 855. Poggiaspalla F., 281. Pereira da Silva G., 93. Pietro Ap. (S.), 24, 36, 44, Poignet R., 785. Pereira de Andrade A., 280. 49, 62, 84, 104, 158, 160, Pointek F., 961. Pérez G. M., 213, 861. 173, 180, 184, 192, 198, 236, Poll G., 344. Pérez E., 961. 353, 361, 364, 383, 434, 447, Pollack G., 959. Pérez de Ayala M., 288. 552, 5S5, 611, 617, 656, 684, Poloni A., 834. Perin G., 346. 687, 747, 759, 777, 803, 806, Polverelli A., 1041. Perin S., 346. 819, 940, 941, 998, 1010, Poloway M., 963. Perkan D., 963. 1021, 1027. Polverani A., 348. Perna S., 93. Pietro Canisio (S.), 914. Poma A., 342, 419, 737. Pernarella M., 962. Pietro Claver (S.), 295, 300. Pompei, 89. Perniciaro N., 348. Pietro da Praga, 753. Pompei G., 224. Peronti A., 282. Pietro Nolasco (S.), 676. Pompidou G., 412. Perpetua (S.), 905. Piette V., 844. Pompili A., 963. Perricioli U., 787. Piffl-Perevic T., 740. Ponticelli L., 95. Perrillo S., 785. Pighin T., 774. Pontiggia G., 852. Perrin M., 766, 863. Pignedoli S., 240, 250, 731, Porpora G., 787. Perrin-Waldemer R., 95. 732, 780, 797, 1031. Portalupi S., 317, 491. Persichetti A., 283. Pilato B., 281. Portela de Araujo Pena C, Persichetti L., 782. Pimiento Rodríguez G. de I., 265. Peruzzi O., 723. 403, 869. Portrey L., 843. Pessagno Vicuña O., 840. Pinci A., 725. Posadas Montero L., 414. Pessina A., 956. Pinto G. M., 473. Pöschl L., 850. Pessôa Gâmara E., 461. Pinto P., 282. Pospishil V., 963. Pessoo Cámara H., 352, 861, Pinto Bull J., 416. Potenza U., 787. 874. Pinto L. G., 1039. Pothacamury T., 222. Peters B., 93. Pinto Resende O. A., 848. Potocek O., 281. Peters R. G., 280. Pirastru G., 214, 868. Potthoff F., 841. Peterson E., 959. f Pirelli L., 788, 865. Pourel E., 279. Petit M. G., 865. Pires E. A., 484. Power R., 844. Petix S., 347. Pironio E., 404, 870. Power T., 1043. Petralia G., 866. Pistilli S., 843. Poworoznyk Hnat E., 476. Petrelli G., 286. Pistoiesi E., 93. Pozzi R., 1040. Petricca A., 348. Pius Pp. II, 586, 933. Prado Fonseca D., 1039. Petrilli E., 865. Pius Pp. VII, 24, 592, 803. Prado Tello E., 81, 866. Petro A., 461, 869. Pius Pp. IX, 21, 26, 595, Prandtauer G., 734. Petroni D., 80. 801. Pranzetti M., 851. Pree P. O., 782. Petrosisan C, 96. Pius Pp. X (S.), 128, 231,, Petrucci A., 95. Prem M., 347. 333, 398, 418, 456, 761, 778, Presas G. A., 472. Petti C., 783. 799, 949, 970, 979. Pettit G., 784. Prete L., 723. Peyrou E., 602, 872. Pius Pp. XI, 50, 69, 170, 231, Prévôt M., 477. Pezza F. M., 345. 303, 311, 453, 534, 579, 584, Prieto Vega I., 857. Pezzaglia E., 786. 640, 674, 745 , 979, 982. Prigione G., 1040. Pezzana P., 827. Pius Pp. XII, 41, 50, 194, 202, Primatesta R., 74. Pezzo B., 1041. 231, 304, 306, 309, 336, 369, Primeau E., 352. Pezzolla T., 783. 388, 442, 459, 523, 532, 539, Printesis B., 342. Pfaff G., 286. 559, 588, 592, 620, 640, 675, Privitera S., 957. 677, 699, 713, 760, 779, 812, Pro Alonso R., 781. Pham-Ngoc-Chi P. M., 238, 831, 834, 837, 937, 946, 947, Protti G., 786. 856. 949, 966, 971, 979, 982, 996, Prosperetti W., 1044. Philippe A., 415. 1004, 1017. Prouvost E., 95. Philippe P., 473. Pivetta G., 283. Index nominum personarum 1083

    Provenzale L., 724. Ramponi A., 475. Riboni E., 1041. Prudenzio, 905. Ranaldi O., 288. Riealde y Ong G. M., 841. Przyklenk G. B., 465. Ranaudo A., 410. Ricart Olmos M. G. (S. D.), Pucci A. M. (S.), 71. Randazzo 'G., 412, 841. 342. Pulcinelli M., 844. Rando F., 961. Ricci G., 96. Puente P., 282. Ran jan Sen B., 415. Ricciardi A., 834. Pugliese F., 409. Rapicavoli L., 284. Rice C, 845. Puig-Navarra S., 840. Rapisarda A., 282. Richard E., 282. Pulli B., 283. Rapisarda R. E., 282. Richards R. M., 842. Putignano A., 345, 410. Rappini G. E., 288. Richards V., 961. Puzo M. L., 845. Rau E., 479. Richiardone A., 410, 847. Rauf M. A., 413. Rico Tord W., 416. Ravano A., 288. Ridders G., 344. Ravano F., 95. Riella M., 69. Q Ravensberg C., 852. Righi V. U., 608. Ravera G. P., 783. Righi-Lambertini E., 222, Quadri S., 404, 870. Rayappa A., 282. 1033. Quaglia E., 824, 871. Raymond L. G., 343, 861. Righini C, 848. Quaianni G., 281. Re L., 1041. Rigotti G. B., 287. Quaing B., 344. Rea I., 857. Rigotti L., 96. Quant R. M., 851. Reardon E., 840. Rimano L., 346. Queen J. E., 477. Rebassa Bisquerra P., 1040. Rimolo F., 1042. Quéguiner M., 23. Rebelo F. S. 866. Rinaldi F., 96. Quercia P., 287. Recagno L., 846. Rinaldi M., 96. Quercioli V., 724. Rchenmacher R., 961. Risi Ferreyros A., 349. Querexeta G. M., 866. Redois P., 868. Ritter Card. G. E., 479. Quijano G. A., 846. Reed G., 959. Riu Angles C, 859, 873. Quijano Ardila R., 842. Rees W., 840. Rivetti A., 284. Quinlan E., 784. Regan D., 845. Rivoira S., 850. Quinn A., 93. Regatillo E., 474. Rizzi A. R., 544. Quinn F., 957. Reggio V., 288. Rooch G., 961. Quinn G., 843, 960. Reghezza G., S39. Roberti N., 409. Quinn G. A., 279. Regis D., 283. Roberti V., 85, 485, 608, 1034. Quintana Gonzalo N., 844. Reh F. F., 873. Roberto di Francia, 591. Quintero Card. G. U., 343. Rehring G. J., 543. Roberts R., 476. Quirk G. M., 840. Reichenberger E., 347. Robinson G., 477. Reichling O., 415. Rocchi M., 848. Reilly A. G., 844. Rocconi M., 410. Reilly P., 278. Roche G. E., 847. R Reilly S., 844. Rodino di Miglione M., 349. Reina G., 283. t Rodrigues M., 869, 1044. Rabban R., 343. Reinards L. M. G. U., 544. Rodríguez G. F., 844. Raccagni G., 34». Reine F., 841. Rodríguez O., 849. Raco G., 412. Reinisch G., 287. Rodríguez Escolar F., 841. Raffaele Arc. (S.), 74, 682. Reino, 273. Radríguez Herrera A., 859. Raeymaeckers F., 864. Reis G., 841. 873. Raffaelli R., 782. Reising Z. G., 842. Rodríguez Ortega Sopeña M. Ragghianti M., 724. Reiterer A., 825. D. (S. D.), 721. Ragni P., 271, 962. Remondino A., 1043. Roeckerath M., 411. Rahaman Khan A., 413. Remotti F., 842. Roéis L., 787. Rake E., 344. Remy A., 844. Roerkohl L., 785. Raimondi G., 410. Renard A., 857. Rogaziano (S.), 1024. Raimondi L., 83, 464, 496, Rencoret Donoso R., 328, Roghete A., 851. 497, 702. 854, 874. Rohan G., 278. Rainero G., 787. Rendic A., 849. Rohracher A., 857. Raisi A., 345. Renieri F., 345. Rojas Galdames R., 415. Rajarethinam Arokiaswami Restrepo U. E., 282. Rojewscki G., 959. Sundaram, 259. Retamal F., 474. Rojek A. A., 278. Raksihadi S., 416. Revello M. A., 787- Roig D. N., 873. Ramadori A., 1044. Rey F. S., 462, 873. Rohi al Katib, 1044. Ramaioli F., 96. Rey G., 415. Rokosz L., 845. Ramalho de Alarcón San­ Rey P., 850. Roldan R., 287. tiago G. M., 553. Reynolds A., 960. Rolf es G. E., 280. Ramanantoanima G., 352. Reynolds G., 841. Rolim Loureiro P., 855. Rambelli M., 348. Rezende Costa G., 265. Rolla V., 285. Ramos A. G., 267, 481. Rezza C. M., 785. Rolland M. E., 536. Ramousse J. G. R., 855. Ribeiro Viana G., 278. Roman S., 416. Rampolla E., 413. Ribollet A., 476. Roman S. B., 476. 1084 Index nominum personarum

    Romana Osnayo E., 839. Rouzé P., 95. Sansone A., 1039. Romani S., 92. Ruberti G., 282. Santin A., 933. Romano A., 849. Rücker F., 544. Santoli E., 788. Romano D., 786. f Rummel J. F., 1044. Santos E. E., 317. Romano N., 723. Rumor M., 413. Santos T., 845. Romée I., 592. Rusch P., 351, 1022. Sanz Villalba S., 844. Romée G., 592. Rusconi F., 285. Sapena Pastor R., 413. Romero R., 851. Russo A., 410. Saponaro R., 281. Romero Jturrospe D., 849. Russo G., 347. Saraceno F., 345, 410. Romero Lema M., 694, 871. f Russo S., 288. Saragat G., 223. Romersi C, 93. Russwurm G., 347. Sarasola y Guridi C, 847. Romita A. E., 783. Ruysschaert G., 959. Sardone F., 281. Romoli D. L., 13, 418. Ryan F., 844. Sargenti M., 285. Roncalli A., 592. Ryan F. S., 844. Sargolini F., 866. Roncari R., 784. Ryan G., 844, 958. Sarmiento Peralta R., 473, Ronchi U., 281. Ryan G. J., 961. 512. Ron Vilas E., 96. Ryan M., 846. Sarogni C, 286. Rooney R. F., 343. Ryan T., 858. Saroli V., 863. t Roper G. B., 788. Sartogo D., 783. f Roques Card. O. E., 788, Sartori L., 844. 860. Sassen E., 415. Roque Gondra L. 412. S Sassoli M., 782. Ros G., 347, 410. Sati S., 475. Rosa da Lima (SO, 293, 511. Saad ed Din J., 1044. Sati S. L, 476. Rosales Q., 351. Sabatini L, 348. Satoshi Nagae L., 480. Rosali A., 415. Sabatini M., 283. Sauter A., 287. Roselli S., 409. Sabattani A., 473. - Sauter E., 287. Rosina M., 856. Sabet E., 96. Savini-Nicci A., 783. Rosenweig W., 962. Sacchetti G., 282. Savoie C, 786. Rosner L., 841. Sacchi A., 962. Sawicki A., 856. Rosol M., 784. Sadée L. O. A. M. U., 544. Sawongso Hamimzar J., 415. Rospigliosi R., 723. Sáez T., 1039. Sawyerr L., 788. Rossell y Arellano M., 81, Sagna A., 845. Sbardella C, 786. 861. Salabé A., 94. Scalabrini G. B., 970. Rosselli del Turco G., 723. Saladini S., 786. Sealais F., 863. Rosset G., 477, 777. Salas Valdès R., 873. Scalco M., 93. Rossi A., 865, 1023. Salassa A., 285. Scalenghe C, 283. Rossi C., 479. Salati A., 846. Scally G., 1039. Rossi F., 858. Salawa A. (S. D.), 722. Scanlan G. D., 330, 861, 874. Rossi G., 416, 787, 858. Salerno G., 848. Scanlon G., 844. Rossi O., 326, 740. Salgado G. E., 544. Scardaccione D., 783. Rossi R., 412. Salieri S., 784. Scarpa F., 96. Rossi R. O., 733. Salini O. G., 279. Schaedel A., 850. Rossignotti A., 852. Salizzoni A., 224. Schaff ran F., 856. Rossini A., 345. Salier L., 347. Schall G. P., 343. Rossino G., 285. Salmón P., 602, 871. Schnieders E., 1043. Rossi E., 411. Salomone A., 787. f Scharmach L., 1044. Rosso G. B., 544. Salter G. P., 724. Schaufele E., 683,. Rota L., 283. Salvaderi 0., 695. Scheib C, 842. Rotondi A., 958. Salvagno T., 408. Schell A., 526. Rotrige E., 846. Salvati R., 785. Schellauf F., 287. Rottigni P., 852. Salvatori R., 723. Scheppers V. (S. D.), 91. Rotunno T., 959. Salvetti I., 1041. Schiavetti R., 782. Roubier P., 724. Salvi A., 410. Schiavini G., 860. Rouillard G., 957, t Salvi S. L., 478. Schick E., 350. Rourke G., 784, Samoré A., 223, 675. Schierano B., 285. Rousseau G., 474. Sánchez Beguiristain E., 404, Schiestl L., 287. Rousset A., 857. 860, 870, 874. Schino C, 281. Rovaris Aranciàni A., 787. Sánchez Chica D., 844. Schiralli M., 285. Rovera V., 281. Sánchez Cortés G., 414. Schmelzer F., 279. Row F. G., 287. Sandoval de Larromana G. Schmid P., 959. Roy M., 863. L., 414. Schmidt L., 347. Roy P., 957. Sanari P., 850. Schmied G., 476. Rubio Penalba R., 1040. San Juan E., 1040. Sehmit G., 842. Rubio Repullés M., 766, 872. Sama V., 1042. Schoenauer G., 1039. Rudden G., 957. Sanna G., 410. Scott W., 1039. Rugambwa Card. L., 479. Sansierra L, 473. Simenc G., 1039. Ruipérez del Gallego G., 476. Santantonio P., 411. Smith C, 960. Index nominum personarum 1085

    Simone F., 1041. Sheahan G., 93. Sosa Gaona E., 858. Smith G., 961. Sheahan M., 846. Soudant G. U., 858. Schmitt F., 962. Sheedy A., 785. Souris M., 963. Schmitt P. M., 416. Sheehan D. E., 213, 868. Sozzetti S., 849. Schmitz P. N., 841. Shehan L. G., 473. Spada P., 284. Schneider A., 959. Shinar G., 845. Spaens O., 94. Schneider G., 473. Shmayleh S. A., 470. Spallanzani R., 873. Schöller A., 413. Siano G., 1044. Spangaro L., 411. Schouten G. L., 851. Sieff C., 282. Spasiano S., 848. Schreiner B. A. M., 785. Siegel C. A., 344. Spatuzza D., 963. Schröder R., 961. Siino S., 243, 245, 263. Spavento I., 1040. Schulte-Wieschen G., 411. . Sikorski B., 214, 868. Speck E. F., 841. Schupp G., 287. Silva Card. E. R., 479. Spellman Card. F., 81, 358, Schütte G., 351. Silva Labbé G. I., 956. 866, 1023. Schwarzbauer E., 846. Silva Santiago A., 854. Speltz G. E., 857. Schwarte M., 956. Silva Silva R., 81, 867. Spence G. S., 870. Sichilone R., 284. Silveira de Medeiros A., 841. Speranzini F., 544. Sciré Addaue A., 782. Simaan N., 343. Spina N., 410. Sciurpa O., 283. Simbwa D. A., 1043. f Splett O. M., 288. Scolari G., 695. Simeone E., 410. Sportelli D., 285. Scorzelli L., 724. Simko P., 845. Sposito A., 783. Scott F., 785. Simon G. F., 842. Spreafico P., 281. Scott T. K., 844. Simon L., 956. Spuelbeck O., 480. Scotti O., 782. Simón O., 2S7. Spugnini G., 283. Scozzina P., 77. Simonds G. D., 874. Spülbeck O., 84. Scrosoppi L. (S. D.), 277. Sioli A., 472. Spuntarelli G., 964. Scully G., 784. Siri Card. G., 379. Stabilini G., 723. Sears L. B., 841. Sisón I. I., 857. Stacchini P., 346. Sebastiano (S.), 246. Sivieri A., 345. Stachnik R., 1040. Sebben V., 346. Skarabis G., 344. Staderini E., 416. Seccatore A., 345. Skomorucha V., 855. Staffa D., 473. Secco Suardo D., 475. Slade A. O., 279. Stafford G., 95. Sedar Senghor L. (Praeses), Slipyj G., 223. Stancilewski V., 845. 750. Smaczny G., 344. Stanek V., 843. Seery G., 784. Smets G. G., 7S6. Stanley G., 903. Segagni S., 476. Smiddy T., 957. Stanuch L., 1039. Segala G., 784. Smith A., 847. Staunton G., 961. Segers G. G., 851. Smith G., 784. Stefan A., 1039. Segedi G., 857. Smith L. R., 857. Steger I., 849. Segni A. (Praeses), 158, ISO, Smorti E., 284. Stenger G., 840. 191, 1006. Smykla G., 847. Stangl G., 343. Sego A., 841. Smyth F., 846. f Stappers O. P., 96. Seibt D., 849. Smyth G., 964. Starvaggi M., 785. Seifried G., 287. Snider G., 956. Stefano Protom. (S.), 519. Selbach G., 848. Snyder G., 957. Stegerhütte G., 411. Selis E., 214, 86S. Soares I. G., 262, 859. Stegmann R., 958. t Sembel G., 288. Sodano G., 787. Stein B., 351. Semle E., 287. Soin G., 783. Steiner F., 278. Sen Binai R., 94. Sojat G., 963. Steinhauser.A. G., 958. Stella G., 1023. Seng R. E., 785. Sol A. P., 867. Sensim R., 843. Stella L., 347. Sola L., 346. Stella O., 412. f Seper F., 96, 460, 869. Soldateschi M., 786. Sergiacomi G., 284. Stenius G., 415. Sole F., 409. Stephany E., 411. Sericchi E., 849. Solero S., 285. Sermasi G., 412. Sterker L., 961. Soletti A., 1043. Stimpple G., 865. Sessa L., 96. Solis Fernández G. V., 856. Sessa M., 408. Stinco E., 841. Sestero A., 788. Solis Ruiz J., 781. Stinner O., 412. Sette G., 474. Solivetti A., 849. Stockmann E. G. A. M., 544. Severini P., 955. Sommo E. L., 286. Stoppa G., 95. Severini R., 544. Sona G., 285. Storti N., 956. Sevin, 275. Soncini R., 282. Stourm R. L. M., 608. Sfair P., 608. Söndergaard C., 476. Strazzacappa G., 346. Sgambetterra F., 281. Songeur F. L., 476. Stradner F., 287. Sgubbi F., 787. Sontag R., 785. Strand P., 960. Shaer ei Mohaisin, 1044. Sordi D., 851. Standen E., 960. Shaloo D., 845. Soriano E., 845. Strazzacappa I., 346. Sharmann A. G., 785. Sorzano H., 414. Striano V., 410. Sosa A., 848. 3086 Index nominum personarum

    Strocchi G., 284. Tehouhadjian G. F., 958. Tommaso d'Aquino (S.), 302, Studer Ouer A., 1043. Teixeira de Vasconcelos C., 365, 535, 753. Stuyt L., 784. 279. Tondini A., 71, 875, 901. Subandrio, 1042. Tena Mateo V., 279. Tonellotto A., 346. Subotich G. L., 959. Tenaglia M., 849. Toner M., 93. Sucharitakul O., 413. Tenderini D., 1041. Toniolo G., 331, 970. Suedkamp V., 961. Tennessen M. M., 956. Tonti A., 286. Suelzer O. A., 959. Tensing R., 961. Torelli A., 96. Suenens Card. L. G., 604. Teodoro della S. Famiglia, Toomey G., 958. Sukarno (Praeses), 946, 955, 532, 700. Toribio (S.), 693. 1042. Teresa del Bambino Gesù Torpiglioni B., 863, 955. Sullivan S., 960. (S)., 951. Torregrossa Saiz A., 963. Sullivan G. E., 840. Terreno V., 1039. Torres Oliver F., .1023. Sullivan G. F., 840. Tertulliano, 807. Torresin G., 346. Sullivan G. P., 282, 847. Terzian M., 874. Tortolo A. S., 270. Sullivan P., 843. Terzo G., 517. Sulprizio F., 19. Tesar G., 848. Tortora G., 846. Sulprizio N. (B.), 17, 25. Tesauro A., 782. Tortoriello F., 287, 409. Sutton E. S., 287. Tesolin L., 286. Toscani G., 339. Sweeney C., 841. Testagrossa R., 957. Tosi A., 261. Sweigart G., 959. Testore G., 964. Tosi S., 410. Swirskì I., 855. Thaller M., 347. Tosi U., 1041. Sykes G., 1044. Theccanat M., 962. Tosto A., 409. Sylvestre L., 844. Theisen E., 411. Tota O., 349. Sypek S. T., 840. Theissing E., 858. Toth G., 92. Szapka E., 964. Thelen G., 411. Toti A., 850. Szmydt A., 960. Theunissen G. B. N., 597. Tourniaire A., 477. Szoa E., 842. Thiandoum G., 608. Tovini G. (S. D.), 342. Thielen T., 958. Trabuco Silva G., 222. Thienel U., 1040. Trad G., 962. Thiesen F., 347. Traghetti V., 851. T Thobois G., 477. Traglia Card. L., 222, 799. Thohey G., 474. Travaglianti G., 1042. Toljanic A., 963. f Treacy J. P., 1044. Tabet P., 282. Thomas A., 866. t Tredici G., 558, 788. Tabone S., 964. Thomas O., 845. Trecce R. G., 958. Taborski B. L., 213, 866. Thompson D. B., 279. Tacconi A., 963. Trevisan A., 460, 869. Thompson O., 957. Trezzi A., 1041. Tadini G. B., 962. Thornton A. A., 90. Taggart P., 960. Trigillo S., 343. Thullier A., 849. Trigueros Alcaine E., 413, Tagle Oavarrubias E., 1032. Tiberghien E. E., 723. Tailetti A., 850. Tiberghien G., 95. 1003, 1038. Talamá Camandari E., 82. Tiberi N., 284. Trionfetti A., 724. Talhouni B., 475. Tickle G., 866. Trocchi V., 780. Tamagnone P., 851. Tielan E. E. L., 544. Tróncoso G. L., 956. Tampieri G., 248, 846. Tieppo A., 478. Trzebiatowski L., 960. Tanaka F. S., 865. Tierney G., 93. Tsao She In., 415. Tandoi F., 544. Tijssen L. (S. D.), 722. Tseu A., 848. Tange K., 980. Timoteo (S.), 708. Tsiahoana A. G., 868. Tansey A., 845. Tinetaraboum, 416. Tschoepe T., 964. Tapajos G., 474. Tinti M., 271. Tucek G., 847. Targe O., 478. Tintori A., 846. Turchi R., 851. Targhini E., 787. Tisserant Card. E., 92, 301, Turibio (S.), 686. Tarrant D., 961. Twomey, 87. Tartaglione N., 787. 542, 591, 747. Taschner F., 278. Tirado Pedraza G. di Gesù, Tassi A., 848. 859. Tassi G.. 282. Tobia, 682. U Tatarczuk V., 958. Tocanel P., 474. Tato Losada E., 296. Todeschini C, 347. Tavares Baêta Ne ves D., Todisco S., 93. Uaberi M., 849. 824, 871. Toldo G., 346. Uberti L., 724. Taveira Lobato O., 852. Tolbert G. R., 413. t Ujcic J., 288. Tavora G. V., 858. Toledo R., 783. Ulrich R., 962. Tavora I., 414. Tombari A., 409. U Mya P., 476. Taylor G., 347. Tomé L. G., 864. Unanue Ullecia B., 1040. Taylor G., 351. Tomich V., 219. Undreiner G., 840. Taylor L., 781. Tomko G., 410. Ungar L., 839. Tazzari L., 282. Tomlinson G. A., 287, 847. Ungarelli A. M., 857. Index nominum personarum 1087

    Unger U., 961. Van Zaalen C. G., 95. Vincenzo de' Paoli (S.), 534, Urban O. A., 787. van Zuylen G., 480. 1004. Urbani Card. G., 92. van Zuylen G. M., 473. Vincenzo Romano (B.), 26. Urbanik G., 841. Vanni P. G., 473, 860. Vinci M., 410. Urbanus Pp. IV, 678. 751. Vantangoli M., 348. Viola A., 350. Urbanus Pp. VIII, 336. Vaquero T., 864. Vion E., 680. Uri M., 773. Variara L. (S. D.), 91. Viscusi, 220. Uribe Jaramillo A., 863. Varna L., 841. Vismara V., 281. Urbie Udaneta A., 862. Vasini G., 1041. Vitali A., 1040. Usamak T. K., 416. Vásquez Corona R., 1040. Vitanza G., 847. Usmiani V., 963. Vassiliou N. H., 1043. Vitha G., 843. Uva D., 850. Vaters V. S., 214. Viti L., 830. Vath C, 839, 1039. Vecchi V. C, 724. Viti M. F.. (S. D.), 341. Veigle A. J. M., 824, 873. Vito (S.), 913. Veit G., 344. Vives Gatell G., 844. Y Veivoda I., 414. Vivolungo M. (S. D.), 722. Velando Ugarteche G., 416. Vivona B., 348. Velani B., 349. Vogel M., 843. Vacha E., 285. Velardita F., 284. Voiron M. T. (S. D.), 722. Vacha R. 724. Velásquez R. J., 414. Vojtyla C, 213. Vadassery T., 284. Velhagen A., 849. Volfango (S.), 915. Vagnozzi E., 489, 528, 696. Velleringatt G., 844. Volk H., 480. Vaivods G., 1023. Vendola D., 856. Vollaro F., 405. Vaillancourt A., 279. Vendrame L., 346. Vollmann F., 287. Valadares B., 414. Vennera F., 473. Vollmer A. F., 475. Valantin E. L., 416. Ventura A., 544. Volpes G., 85C. Valdés Larrain 00., 1043. Venturi E., 1041. Volpetti A., 282. Valdini E., 544. Venturi G., 348. von Ballestrem C. V., 414. Valente da Fonseca A., 331, Vimercati L., 1041. Von Galen E., 335. 869, 1038. Vera Izquierdo S., 848. von Herwarth J., 414. Valentini D., 723. Verdet F. M., 864. von Huszar A., 1037. Valentini U., 1041. Verhoeven C, 842. Von Leto G., 287. Valentino N., 787. Vérineux A. G., 252. von Merey, 1037. Valeri Caldesi V., 95. Vermeiren I. M., 854. Voreux A., 95. \allieres G. M., 957. Ver schüren P., 871. Voss E. C, 959. Vali Rivers P., 786. Vesco M., 964. Vota C, 282. Vallarne F., 844. Veuillot P., 860. Vovk A., 857. Valle iG. D., 840. Vezzi A., 346. Vromant G., 474. Valle N. (S.D.), 722. Vialetto G., 346. Vyverman G., 956. Valle Gallardo G. del C, 864. Vian N., 1044. Vallorani G., 409. Vibaux G., 95. Valsh F., 865. Vicari A., 848. Vanadia S., 1042. Vicedomini V., 410. w van Bekkum G., 479. Vico S., 963. van den Akker G. G., 851. Wäckers A. G., 27S. van den Boer P., 541. Vieira Alvernaz G., 81, 866. Wagner A., 278, 962. Van den Bosch B., 956. Viggiani E., 349. Wagner R., 1043. Van Den Bosch G., 414. Viggiani G., 850. Wahl R., 960. Van Den Bouwhuysen G., 851. Vignali P., 786. Wainwright O., 477. van den Bronk A., 868. Vigo A., 411. Wakolbinger A., 850. van der Lugk A. E. M., 1043. Vilar G., 955. Walid S., 1044. Van Doorn L. G. A., 95. Villa L., 723. Walker I. N., 476. Vanelli I., 787. Villalobos P. G., 840. Wall B. P., 352. Van Elslande R., 349. Villani G., 784. Wall D., 960. Van Gent F. G., 785. Villanova I., 850. Wallaert E., 95. van Kouwen Wouterq C., Villeda Bermúdez R., 416. Walsh D., 957. 544. Villela de Andrade G., 785. Walsh G., 477. Van Lerberghe M., 787. Villepelet G. G., 1024. Walsh T., 476, 845. van Melis S. A., 856. Villiger G., 957. Walter L., 961. van Peteghem L. A., 601, Villaldo S., 964. Wanderley G. B., 279. 871, 1029. Villoldo S., 964. Wanstreet G., 843. van Schaik E. C. G., 478. Vilnet G., 1022. Ward E., 841. Van Stokkum E. G., 544. Vinai G., 345. Ward G., 962. Van Thiel Ooovels D. J. M., Vinardi G., 852. Ward G. F., 851. 416. Vincent A., 958, 959. Ward G. G., 866. Van Tpersele de Strihon P., Vincent G., 724. Warmoes F., 476. 782. Vincent G. P., 82, 867. Warren D. J., 872. 1088 Index nominum personarum Wasinger A. G., 963. Willner D., 1041. z Wasylyk M., 284. Wills F. R., 476. Waters V. S., 868. Wimmer A., 344. Watson G. G., 847. Winkler G.. 872. Zabala A. B., 845. Wattinne G., 95. Wiseman G. F., 840. Zabarain Bermúdez A., 850. Wearsch G., 959. Wissing L. G., 280. Zacear do M., 345. Weber G., 785. Witkowiak S,, 960. Zaccaria, 257. Weber G. G., 963. Wittkemper E-, 706. Zaccaria D., 1041. Weier G., 840. Wlodarczyk G. D., 215. Zaccarin A., 283. Weijers T. G., 544. Wochinger F., 19. Zacchi C, 281. Weil F., 477. Wojtyla C., 861, 874. Zaccone U., 783. Weins P., 781. Wolf F., 347. Zaepfel M., 279. Zahner E., 845. Weinzapfl T., 964. Wolf G., 282. Wolf V., 847. Zak F., 734. Weiskopf M., 543. Zaleski A., 1022. Weisskichel F., 278. Wolff G., 86S. Wolff H., 281. Zalman Shazar (Praeses), Wei-Tse-Chang., 94. 165. Welk L., 1043. Wollor E., 788. Zambrano Camader R., 557. Welp E. G., 962. Woodroffe A., 783. Zampogna A., 787. Welsh R., 957. Woods T., 282. Wörding A., 478. Zanella A., 346. Welykyi A. G., 474. Zanetti S., 783. Wendel A., 280. Woworsky G., 411. Wright G. G., 331, 869. Zanolli A., 1041. Wenisch E., 851. Writht A., 416. Zannoni V., 248. Weraegen T., (S. D.), 277. Zardi C, 851. Wem E., 475. Zardi G., 784. Werner F. E., 849. Zareba G., S63. Werner P., 413. Zarevic C, 701. f Werwimp A., 1044. X Zarletti F., 409. Weskamp A., 849. Zauner F., 479. Westrick L., 224. Zehrer F., 411. Whalen E., 961. Xalambù A. S., 787. Zeid ben Schaker, 1044. Wheatley G. R., 958. Zeid S. A., 476. Wheeler G. G., 330, 868. Ziadè I., 350. Whelan G. M., 280. Zibell E., 958. Whelan T. A., 279. Y Zie G., 963. Wheltle A., 477. Zileri M. L. (S. D.), 91. White P., 956. Zimbone V., 285. Widlak G., 93. Yáfiez Ruiz Tagle L., 601, Zistl M., 344. Wiedemann V., 964. 870. Zoli M., 412. Wiesen G., 460, 868. Yarza y Guereno F., 847. Zolo C, 347. Wieloch G., 93. Yates R., 842. Zonchello A., 281. Wiewell G., 847. Ybarra R. ved. Villalonga Zottler G., 287. Wijeratna E., 786. (S. D.), 472. zu Loewenstein-Wertheim un Wijnants P., 862. Yeager O., 843. Rosenberg, 414. Wilhelm G., 280, 863. Yeager M., 957. Zuccarini A., 96. Wilkinson E., 280. Yednapally A., 867. Zuccarino P., 523. Willebrands G., 282, 423, 602, Yegheshe D., 163. Zuccaro D., 787. 871. Yerena y Camarena E. G., Zucchini P. F., 348. Willemsen T., 411. 865. Zuch F., 956. Williams F., 958. Yoshura M., 723. Zur G., 282. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1089

    II INDEX NOMINUM DIOECESIUM VICARIATUUM, ETC.

    A Albanen, in America, 343, Antofagasten., 849. 843, 844. Antverpien., 603, 723, 851. Albasiten., 963. Apamen. in Syria, 874. Aaren. (de), 85. Albinganen., 345, 409, 781, Aperlitan., S64. Abaetien. ad Tocantinsum, 844, 845, 848, 851, 859. Apollonien., 252, 864, 865. 885. Aleppen. Maronitarum, 1044. Appari tiopolitan., 461, 824, Abancaien., 856. Aleppen. Melkitarum, 850. 862, 874. Abaritan., 92. Alexandrin, in Ontario, 766, Aprutin., 18. Abbiritan. Germanieianorum, 872. Aprutina (regio), 25, 935. 872. Alexandrin, minor., 824. Apuan., 784, 851, 852. Abellinen., 284, 783. Alexandrin. Statiellorum, 409, Aquaealben. in Mauretania, Abenguruen., 547, 865. 724, 811, 1040, 1044. 404, 870. Aberdeen., 86. Algaren., 222, 347, 409. Aquaenoven. in Numidia, 872. Aberdonen., 865. Algerien., 844. Abidjanen., 547. Aquaenoven. in Proconsulari, Abomeien., 319, 858. Allañabaden., 861, 870. 872. Abthugnitan., 868. Almerien., 283. Aquaeregien., 404. Acalissen., 82, 867. Alsatia, 593, 764. Aquaesiren., 871. Aquaeregien., 870. Altamuren., 96, 856,1041. Aquaviven., 844, 856. Acren., 859. Altaripen., 957. Aquen., 410, 533, 850. Acufiden., 824, 872. Altiburitan., 331, 869. Aquen. in Byzacena, 868. Adaden., 462, 862. Amarillen., 477, 858. Aquen. in Gallia, 350. Adelaiden., 862. Ambaniaën., 786. Aquen, in Numidia, 863. Adraen., 870. Ambaten., 668, 676. Aquilan., 19, 281, 348, 783, Adrasen., 863. Ambatondrazakaën., 405. 849, 852. Adrien., 345, 856. Ambianen., 857, 1040. Aquisgranen., 221, 278, 285, Adzopé, 548. Ambikapuren., 546. 411, 1039. Aegitanien., 845. Amboinaën., 867. Araba Unita (Resp.), 91, 416. Aegyptus, 905. America, 78, 451, 693, 978. Aracajuen., 858. Aequatoriana (Resp.), 668, America Centr., 213. Araditan., 350. 676. America Latina, 564, 596, 686, Arboren., 281. Aethiopia, 413, 688, 721. 688, 725, 909. Arcadien., 558. Aezanitan., 856. America Merid., 511, 778. Arcis Lamy, 733. Africa, 51, 308, 333, 596, 793, Americae Civitates Foedera­ Arcis Rosebery, 865. 816, 902, 1002. tae, 40, 293, 304, 313, 351, Arcis Vorthen., 847, 964. Africa Australis, 253. 357, 404, 473, 489, 513, 527, Aren, in Mauretania, 862. Africa Centro-Oceid., 955, 677, 696, 778, 971, 979. Aren, in Numidia, 460, 868. 1043. Amerin., 222, 843. Arequipen., 93, 1027. Africa Media Oecid., 240, 250, Amiden., 854, 859. Argentina (Resp.), 75, 257, 731, 732, 863, 909, 1035. Amiden. Syrorum, 874. 259, 270, 412, 413, 414, 416, Africa Merid. 85, 413, 826. Amosen., 781. 451, 473, 503, 505, 507, 509, Africa Occid., 320, 487, 492, Ampurien., 859, 963. 511, 526, 687, 721, 764, 778. 547, 791, 793, 797. Anatuyanen., 259, 507. Argentoraten., 92, 764. Africa Orient., 248, 591, 665, Anconitan., 851, 933. Arianen., 729, 795. 670, 770, 903. Ancusen., 551. Ariasen., 80, 866. African., 1022. Ancusitan., 1035. Aricen., 873. Agathopolitan., 863. Ancyran., 326, 740. Ariminen., 408, 787, 1040, Agennen., 2S8. Andegaven., 477, 782. 1041. Aggeritan., 404, 870. Andropolitan., 856. Armachan., 351, 860, 874. Agnibilekrou, 548. Angelopolitan., 352. Armenia, 164. Agraen., 546. Angelorum in California, 846, Arnaetan., 82, 867. Agrien., 410, 825, 873. 866, 961, 962, 1043. Arrah, 548. Agrigentin., 96, 531, 866. Anglonen., 783. Arretin., 281, 783, 850, 1028. Aimer en., 545. Angren., 93, 724, 781, 841. Arsacalitan., 331, 869. Aitapen., 351, 551. Annang (de), 250. Arushaën., 247, 857. Alaiuelen., 856. Annecien., 281. Asculan. in Piceno, 248. Alamiliaren., 871. Antigonicen., 781, 841, 846. Asia, 23, 51, 596, 910. Alanopolitan., 279, 476, 848. Antiochen. ad Meandrüm, 80, Asmaren., 1041. Alatrin., 856. 866. Assisen., 1039. Alba Julien., 222. Antiochen. in Pisidia, 84, Assisien., 935. Alba Pompéien., 409. 914. Asten., 410, 787, 842. Albanen., 285, 286, 852. Antiochen. Maronitarum, 95. Astridaën., 85. 1090 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

    Asturicen., 104O. Basilan City, 663. Borben., 493, 824, 873. Asuoremixten., 870. Basileen., 95, 957, 1037, 1043. Boronganen., 841. Atenien., 350. Batanen., 843. Bosetan., 865. Athénien., 342, 723. Bathnen. Syrorum, 874. Bosnen., 269. Atlanten., 479. Bathursten., 93, 866. Bosnia et Herzogovina, 269. Atrebaten., 477, 724. Bauropolitan., 461, 870, 1030. Bossangoaën., 731, 868. Attanasen., 480, 863. Baumen., 1030. Bostonien., 273, 563, 840, 847, Attuden., 824, 862. Bavagalianen., 870. 961. Aturen., 845. Bavaria, 311, 681. Bouna, 548. Augusta Taurinorum, 534, Beien., 92. Bovinen., 864. 969. Belalitan., 461, 870. Bracharen., 82, 331, 562, 595, Augustan., 844, 964. Belemen. de Para, 267, 481, 861, 875. Augustan. Vindelicorum., 852. Brasilia, 265, 267. 272, 414, 865, 962. Belén., 866. 419, 465, 778, 780, 782, 869, Augustodunen., 859, 959. Belesasen., 824, 873. 912, 1037. Aurelianen., 275, 854. Beigaumen., 869. Brasiliae Civitates Foedera­ Aureliopolitan. in Asia, 863. Belgica Natio, 52, 2C6, 221, tae, 54, 412, 460, 473, 474, Aureliopolitan. in , 608. 349, 413, 414, 415, 473, 474, 478, 481, 494, 553, 724. • Aurusulianen., 862. 604, 782, 1029. Brasiliapolitan., 272, 460, 869. Austinien., 280. Bellaryen., 867. Brazzapolitan., 862, 875. Australia, 413, 415, 416, 474, Bellevillen., 840. Bredan., 785, 851. 551, 1035. Bellohorizontin., 265. Brentvooden., 93, 352. Austriaca (Resp.), 326, 413, Bellovacen., 92. Brian., 855, 866. 740, 782, 833, 1043. Bellunen., 93, 788. Bridgeporten., 785, 842, 958. Ausuccuren., 871. Belograden., 288. Brigantien. in Brasilia, 839. Autenten., 461, 608, 870. Benden., 81, 866. Briocen., 480. Auximan., 224. Beneventan., 404, 409, 410, Britannia, 350, 860, 866, 903. Auxitan., 842. 870. Britannia minor, 593. Avellandien., 473, 526. Bengasin., 478. Briulitan., 222. Aversan., 409, 959. Bergomen., 404, 409, 410, 846, Brixien., 213, 557, 782, 788, Avioccalen., 1022. 865, 961. 826, 839, 848, 1022. Ayacuquen., 81. Bermudae Insulae, 1044. Brugen., 476, 477. Ayavirien., 461, 608, 870. Beroëen., 1026. Brugnaten., 1023. Ayen., 328. Berolinen., 858. Bruklinien., 847, 957. Aysenen., 867. Berrhoeen., 80, 859, 866. Brundusin., 93, 96, 409, 412, Azulen., 92, 844. Beryten., 476, 783, 1043. 786. Azuren., 857. Ber y ten. Maronitarum, 35C. Bruxellen.-Mechlinien., 53, Bethlehemen., ITA, 1S1, 183. 603, 724, 781, 782, 783, 786, 188, 392, 816.I 787, 788, 846, 849 , 852, 956. Bhopalen., 351, 545, 769, 860, Buaken., 547. B 874. Bucaramanguen., 844. Bhutam (de), 728. Buccae Taurinae, 80, 726, 873. Babuyanen., 843. Bilten., 608. Buffalen., 462, 844, 857, 871. Babylonen. Chaldaeorum, 859. Bindaea, 328. Bugellen., 408, 479, 851. Babylonen. Latinorum, 854. Bini-Madam, 548. Bujumburaën., 1034. Bacien., 23. Birmania, 474. Bukobaën., 479. Bacoloden., 1040. Birminghamien., 477,479,959. Bulgaria, 222. Baionen., 82, 860, 867. Bisinianen., 409. Burgen., 330, 861, 874. Bakerien., 513. Bilaspur, 789. Burlingtonen., 279. Baltimoren., 279, 473, 477, Birthen., 865. Burundi, 1034. 956. Bisuntin., 782. Burunitan., 462, 871. Bituntin., 850. Buscoducen., 477, 478, 480, Bangassuen., 797, 868. Biturgen., 858. Bamakoën., 487. 540, 544, 784, 1043. Bituricen., 92, 279, 536. Butaren., 85. Bambergen., 278, 473. Bitylien., 863. Bangaloren., 222, 667. Blantyren., 597. Bangassnen., 797, 868. Bobien., 283, 347, 412, 523. Bangkoken., 865. Bogoten., 213, 222, 674, 795, C Banialucen., 480. Bararitan., 855. 846, 867. Cabanatuanen., 246,857. Barbantia, 541. Bolivia, 414, 416. Cabralopolitan., 499, 694, 872. Barcaea, 81, 867. Bombayen., 405, 479, 589, 910, Cachoëiren., 1040. Barcinonen., 92, 404, 781, 787, 975, 977, 1O06. Cadoën., 601, 871. 844, 862, 875. Bonaëren., 91, 278, 451, 503, Caebuan., 351. Baren., 281, 282, 285, 409, 544, 522, 687, 1041. Caeciritan., 403, 404, 869, 870. 852. Bondoukou. 548. Caesaraugustana 279, 404, Barolen., 544, 841. Bongouanou, 548. 462, 862, 874, 1040. Barrancabermeien., 295, 300. Bononien., 281, 424, 472, 479, Caesarien. in Cappadocia, Barren de Pirahy, 858, 1039. 782, 785, 865. 473. Index,nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1091

    Oaesarien. in Mauritania, Casertan., 544. Clonferten., 223, 858. 214, 864, 868. Cassanen., 1042. Clunien., 350, 846, 1040. Caesarien. in Palaestina, 473. Cassovien., 410. Clusin., 933. Oaesarien. Philippi, 265, 267, Castellaneten., 281, 345. Clysmaten., 855. 465, 478, 481, 494, 553. Castellominoritan., 473, S55. Coaritan., 462, 493, 873. Caesenaten., 284, 286, 411. Castranoven., 867. Colbasen., 602, 872. Cajamarcen., 322, 473. Catacen., 410, 1042. Colimen., 780. Caiennen., 278. Catamarcen., 505, 509. Collen., 284. Caietan., 282, 283, 286, 410, Catanen., 2S2, 284, 288, 531. Colocen., 825, 863, 875. 411, 1040. Catharen., 701. Colonien., 278, 279, 280, 411, Cajazeirasen., 962. Cef alen., 403, 870. 412, 472, 980, 1040. Calabaren., 249. Celenderitan., 331, 869. Colonien, in Cappadocia, S58. Calaguritan., 841. Celsonen., 404, 462, 473, 862, Columben., 958, 1022. Calaritan., 93, 284, 410, 724. 871. Columben. in Ceylon, 786,856. Calatanisiaden., 281, 283, 347, Centumcellae, 282. Columbiana (Resp.), 295, 296, 412, 844. Centurionen., 460, 869. 300, 349, 414, 473, 475, 512, Calatayeronen., 285, 409, 860, Cephasen., 404, 870. 556, 674, 729, 783, 794, 850. 864. Ceramen., 96, 460, 86S. Columnaten., 857. Calceaten., 841. Cerbalitan., 82, 867. Comanen. in Armenia, 874. Calcutten., 728. Cerincólen., 846. Comanen. Ponticae, 82, 867. Calen., 409, 410. Cervus Luscus, 503, 865. Comayaguen., 317, 858. Calgarien., 863, 957. Cervien., 424. Comen., 286, 708 , 773, 787, Calien., 862, 875. Ceylonia, 474. 788, 837, 848, 956, 968, 9S9. California, 293. Chamberien., 722. Compluten., 694. Calvaria, 161, 183, 980. Chandigarhen., 467. Compostellana 694, 844. Camagueyen., 859, 873. Cherchen., 343. Conanen., 478. Cambogia, 780, 862. Chiapasen., 93. Conchen., 476, 724. Cambogien., 916. Chicagien., 843. Conchen, in Aequatore, 460. Camden., 786, 955. Chiclayen., 321. Concordien., 281, 283, 286, Camerinen., 330, 846, 861, 866, Chicoutimien., 279. 411, 1043. Chihuahuen., 82, 496, 863. 875. Congum, 413, 485. Cameroun, 242, 475. Chikmagaluren., 666, 866. Chilensis (Resp.), 222, 328, Conimbricen., 694, 844, 964. Camposin., 280, 287. Constantien., 683. Campana (regio), 25. 412, 415, 474, 778, 1033. Constantien. in Thracia, 860. Campanien., 962. Choluten., 873. Constantinien., 780. Campanien. in Brasilia, 1039. Chomatitan., 855. Constantinopolitana 171, 176, Campecoren., 93, 859. Chonochoritan., 859. 184, 201, 423. Campifon. 93, 962. Choten., 321, 859. Constantinopolitan. Armeno­ Campinen., 287, 855. Christopolitan., 317, 491, 872. rum, 423, 964. Campivallen., 841. Chulucanen., 403, 873. Conversanen., 462, 601, 871. Campusrubens (pagus), 63. Chunavien., 473. Coptitan., 865. Cana, 170. Ciampino, 180, 191. Coquilhatvillen., 854, 862, Canadia, 303, 324, 780, 863, Cibyraten., 865. 875. 1031. Ciminia (regio), 555. Corcagien., 96. Cincinnaten., 280, 961. Canadia Inf er., 297. Corduben., 352, 687. Cingulan., 224. Corduben. in Argentina, 215, Canalopolitan., 824. Circesien., 855. Canceuven., 543. 504. Citren., 726, 856. Coreana (Resp.), 95, 222, 235, Capharnaum, 170, 754. Civitaten., 462, 694, 871, 872. Capit. Girardeaunen., 962. Civitatis Bolivaren., 864. 389, 408, 416, 661. Capit. Palmen., 787, 788. Civitatis Capitis, 350. Corinthien., 208. Capsen., 213, 868. Civitas Gastellana, 409, 555, Corisopiten., 1022. Capuan., 80, 844, 849. Coronen., 857. Carabellen., 858. 961. Corporis Christi, 958. Caracen., 343, 350, 475, 839, Civit. Castelli, 412. Cortonen., 1028. 848, 926, 1043. Civit. Jefersonien., 343. Cosentin., 463. Caravelien., 80, 866. Civit. Juarezensis, 82. Costaricen. (Resp.), 416, 473, Cardicen., 296. Civit. Plebis, 283. 860. Carnuten., 1043. Civitas Vaticana, 195, 197, Cotabaten., 608. Carolinae Insulae, 539. 206, 213, 277, 422, 428, 444, Côte d'Ivoire, 412, 415, 547. Carolopolitan., 825, 873, 961. 534, 781, 849, 926, 981, 1043. Cotennen., 855. Carpen., 282. Clanien., 857. Cotiniola, 519. Carthaginen., 279, 766, 842, Claromontan., 1039. Cotonuen., 319, 351, 791, 793. 863, 905, 924. Claudiopolitan. in Honoria- Cotopaxi, 668. Carthaginen. in Columbia, de, 668. Cottayanen., 962. 222, 863. Clavaren., 94, 850, 852. Cotyaeen. 288. Caruaruen., .1039. Clevelanden., 724, 1022. Covingtonen., 840, 962. Casalen., 283, 544, 850. Clivi Zamoëren., 526, 858. Cracovien., 213, 848, 861, 874. Casanaren., 795. Clodien., 408. Crateopolitan., 462, 552, 871. 1092 Index nominum dioecesium, vicariatuum, ctö.

    Cremen., 213, 408, 845, 857, Doritan., 350, 479. Fesseitan., 608. 858, 867. Doualaën., 241. Fesulan., 281, 409, 738. Cremnen., 265. Drepanen., 409, 412. Fianarantsoaën., 352. Cremonen., 962. Druen., 350. Fidentin., 786. Crisien., 857. Drug, 789. Filacen., 1022. Crossen., 962, 1044. Drusilianen., 608. Finnia, 94, 415. Crotonen., 849. Dublinen., 87. Firman., 842, 843. Crucis Axeatae, 504, 865. Dubuquen., 958, 961. Fiumicino, 158, 191. Crucismogen., 855. Duitamen., 403, 601, 869, 871. Florencio Várela, 527. Cruz del Eje, 505. Dumen., 242. Florentiae, 852. Csanadien., 825, 863, 873, Dunkelden., 343. Florentin., 282, 410, 476, 544, Cucuten., 1039. 694, 723, 738, 781, 783, 872, Cufruten., 462, 871. 1044. Culiacanen., 278. E Floresten., 824, 872. Cuneen., 343, 844. Florianen., 788. Curien., 956. Ebroicen., 404, 870. Floriden., 724. Cuschen., 81, 866. Ecclesien., 214, 849, 868. Fluminen., 824, 872, 963. Cutervo, 322. Edmontonen., 766, 863 , 875. Fluminum, 82, 867. Cyprus (insula), 415. Edmundstonen., 766. Fodinen., 824. Czestochovien., 214, 868. Egnatien., 461, 862. Foratianen., 351. EI Oro (de), 82, 867. Formosa (Insula), 251, 473, EI Salvador, 955, 1038. 474. D Elusan., 788. Formosa, 77, 507. Eluzan., 858. Forolivien., 284, 786, 844, 849. Dadimen., 825, 873. Elvacen., 913. Fororaphaëlien., 74. Dagnen., 351. Emmausen., 8C, 213, 866, 867. Fortalexien., 553, 854, 874. Dahomey (Resp.), 320, 412. Endehen., 343. Fossa Traiana, 158. Dakaren., 608, 841. Enuyuën., 855. Fossanen., 865. Dalisanden, in Isauria, 330, Ephesin., 180, 324, 690, 780. Franciscopolitah., 75, 283, 5C5, 868. Eporedien., 964. 957. Dallasen., 847, 964. Equator, 412, 413, 414, 415. Fresnen., 840. 960, 961. Dalmatia, 701. Equizeten., 869, 1044. Friburgen., 283, 608, 683. Damanen., 81, 843, 866, 1040. Eressien., 866. Friburgen. Brisgoviae, 223, Danaben., 82, 863. Ergadien. et Insularum, 280, 1040. Danangen., 238, 856. 963. Frisingen., 344. Dania, 390, 408, 475. Erien., 788. Frusinâten., 1022, Daressalaamen., 248,501,769. Erythraea, 694, 872. Fulden., 288, 350, 840. Darieh., 726. Estelien., 856. Fulginaten., 964. Darnitan., 81, 861, 865. Etennen., 824, 873. Furnitan. Maior., 855. Darrang (de), 728. Etruria, 738. Fussalen., 855. Daruen., 551. Eudoxiaden., 81, 856, 867. Dassa, 320. Europa, 202, 205, 206, 363, 444, Daulien., 479. 596, 690, 764, 909, 947, 965, O Daviden., 403, 601, 726, 861, 989, 1006. 871. Europa Occid., 590. Gaben., 867. Del Meta, 795. Evansvicen., 958. Gabon, 242, 413. Dereen., 854, 955. Eystetten., 278, 1040. Gabulen., 861. Derthonen., 286, 776, 842, 858. Gadicen., 288. Desmoinen., 782, 841, 956, Galilaea, 165. 1044. F Gallen., 871. Detroiten., 840, 961. Gallesin., 555. Diaeoven., 269. Fabrianen., 271, 962. Gallia, 24, 50, 221, 284, 412, Dianen., 608. Facatativen., 556. 426, 473, 474, 536, 591, 678, Dibonen., 403, 869. Fada Ngurmaën., 872. 753, 767, 782, 833, 1025. Dibrugarhen., 727, 872. Faeröes (Insulae), 391. Gallia Atlantica, 297, 298. Dicen., 213, 865, 866. Fagarásien., 844. Gallia Méditer., 297, 298. Diego Suarez (de), 868. Fairbanks (de), 871. Gallia Septemtrion., 297, 298. Diocaesarien. in Palaestina, Famagustan., 860. Galvestonien., 858. 478. Fanen., 408, 852. Gandaven., 96, 601, 852, 871, Dionysianen., 224, 860, 1022. Fatima, 562, 596, 1017. 1029. Diospolitan. in Thracia, 855. Faventin., 347, 348, 412, 520, Gangren., 96, 824, 862. Divinopolitan., 265. 782, 846, 1044. Garanhunen., 279. Divionen., 288, 536. Feltren., 93, 788. Garien., 959. Dja, 242. Feraditan. Maior., 867. Garzonen-Neiven., 403, 869. Docleen., 222, 1033. Ferentin., 410. Gaspesien., 1044. Dodomaën., 248. Fernen., 95. Gaudisien., 821, 964. Dominiciana (Resp.), 314,413, Ferrarien., 412, 787, 850, 851. Gaurianen., 478. 414. Fertilien., 279, 544. Gazen., 224. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1093

    Gedanen., 288, 331, 472, 869. Hearsten., 461, 601, 862, 871. Immaculatae Conceptionis B. Geneven., 608. Helenen., 343. M. V. in Olancho, 213, 858, Gerald tonen., 1035. Heliopolitan., 282, 768, 1021. 873 Gergitan., 473. Heliosebasten., 766, 872. Imolen., 412, 520, 783. Germania (Foed. Civit.), Helsinkién., 871. Imus, 1040. 34, 95, 202, 221, 223, 224, Helvetia, 968. India (Foed. Civit.), 413, 416, 311, 414, 473, 474, 684, 783, Hemesen., 85, 253, 826. 474, 546, 667, 727, 769, 789, 817, 833, 848, 849, 852, 913. Hemesen. Syrorum, 479. 911, 975, 978, 1006. Germanien, in Numidia, 864. Heracleen. in Europa, 549. Indianapolitan., 841. Gerunden., 330, 840, 868. Herbipòlen., 343, 1039. Indonesiana (Resp.), 415, 416, Gethsemani, 162, 183. Hermosillen., 93, 496, 498, S60, 768, 946, 955, 1042. Ghana, 413, 415, 416. 874. Indoren., 545. Gibben., 1044. Hibernia, 474, 965. Indosina, 238, 255, 559, 916. Girardoten., 795. Hieracen., 852. Insubria, 708. Glasguen., 330, 861, 874. Hierapolitan. in Isauria, 460, Insulae Grandis, 843. Goalpara (de), 728. 869. Insulae de Cook, 868. Goan., 81, 843, 866, 977, 1040. Hierapolitan. in Syria, 222. Insulen., 95, 236, 601, 723, Goritien., 348, 409, 412, 608, Hieropolitan., 661. 847, 871. 781, 824, 872. Hierosolymitan., 161, 171, Intibucá, 318. Goyasen., 544. Ì80, 343, 353, 362, 370, 423, Ipialen., 1023. Graaff Reinet, 86. 429, 474, 543, 657, 784, 867. Iquiquen., 864. Gradiscan., 824. Hildesheien.. 278, 473, 973. Irania, 415, 608, 782. Graecia, 1042, 1043. Hispalen., 288, 598,' 686, 690, Iraquia, 96, 413, 416. Granaden., 543, 703. 704. Irenopolitan. in Isauria, 331, Grandfallen., 1031. Hispania, 96, 189, 207, 223, 857, 861. Grandormen., 352. 413, 414, 447, 471, 474, 524, Irian Occidentalis, 551. Gratianopolitan., 963. 538, 543, 599, 685, 690, 698, Isabellopolitan., 663, 866. Groenlandia, 391. 766 781, 801. Ischilin, 505. Grookstonen., 280. Hisphaanien. Armenorum, 95, Isclan., 409. Grossetan., 95, 963. 96. Israelitica (Resp.), 165, 392, Guadala.]'aren., 280, 330, 864, Hobarten., 479. 415, 473. 868, 1040. Hollandia, 413, 416, 475, 541, Itacoatiaren., 493. Guaiaramiren., 462, 873. 722. Italia, 13, 18, 94, 96, 158, 180, Guarnen., 281, 283 , 849, 850. Holmiae, 351, 543, 844. 191, 197, 213, 221, 223, 224, Guaranden., 668. Honduria, 213, 317, 415, 416, 349, 353, 363, 380, 413, 473, Guastallen., 280, 708, 970. 490. 474, 475, 574, 580, 602, 745, Guatimalen. (Resp.), 81, 412, Honoluluen., 527, 95S. 751, 786, 787, 848, 849, 850, 414, 861, 863, 955. Hortan., 555. 851, 953, 968, 1005, 1038. Guaxupen., 461, 870. Horten., 694, 871. Iucundianen., 602, 871. Guayaquilen., 460, 868. Hoshangabad (de), 546. Iudiciforen., 419. Guimarâes, 594. Houstonien., 858. Guinea Hispanica, 242. Huejutlen., 865. Guinea (Nova), 551. . Hullen., 859. J Guluen., 855. Hsinchuen., 846. Huamacucian., 973. Gurcen., 850. Jabalpuren., 545. Gurzen., 864. Huarien., 1022. Hueen., 238. Jaboticaballen., 544. Gypsarien., 857. Jacien., 288, 412, 602, 872. Huelven., 352, 462, 694, 736, Jadren., 410. 862, 872. Jaipuren., 545. H Hullen., 323, 957. Januarien., 465, 841. Hupé (de), 277. Januen., 95, 288, 724, 779, 846, Hadrianopolitan. in Epiro, Hvalienen., 251. 852, 1044. 288. Hyllarimen., 214, 868. Iaponia, 416, 539, 549, 723, Hadrianopolitan. in Pisidia, 949, 980. 858. .Taurinen., 825, 873. Hafnia, 288, 476, 544. I Jhansien.., 864. Hagulstaden. et Novocastren.. Jodinen., 871. 280, 1040. Ibaguen., 213, 403, S07, 869. Johnston Island (Insula), Haitia (Resp.), 412. Ibarren., 82. 527. Halifaxien., 719, 844. Iconien., 240, 250, 731, 732, Jolietten., 844. 958. Hamiltonen., 280, 844. 780, 797, 1031. Jordania, 159, 179, 446, 471, Harlemen., 93, 282, 477, 478, Idassen., 863. 475, 476, 849, 1044. 602, 851, 1044. Idebessen., 864. Jugoslavia, 414. Harrisburgen., 81, 867. Iguatuvin., 552. Jujuy en., 964. Hartfortien., 93, 782, 784, 840. Ikot-Ekpenen., 249, 857. Julien., 80, 866. Hassan, 667. Ilcinen., 93, 283, 284, 724, 287. Justinopolitan., 282, 283, 477, Hatrien., 724. Ilheosen., 477. 544, 824, 872, 933. Haute-Volta, 416. Imcheuven., 252. Juvenacen., 281.

    69 - ACTA, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. 1094 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

    Leopolitan. Ucrainorum, 214, Madagascaria, 341, 405. 223. Madhya Pradesh, 546, 769. Libanus, 343, 414, 849, 851, Madisonen., 864. Kabbaën., 1034. S52. Madrapolitan., 280, 282. Kabraën., 872. Liberia, 413, 414, 415, 723. Madyten., 788. Kadunaën., 1034. Liburnen., 480, 846. Magnesien, ad Maeandrum. Kamrup (de), 728. Lichstenstonium, 415. 855. Kansanopolitani 352. Liepaien., 841, 1023. Mahengen., 870. Kansanopolitan. in Kansas, Liguria, 63. 958. Majoricen., 479, 788. Liman., 263, 293, 685, 693, Malacen. Paeninsula, 559. Karachien., 351. 1026. Malacitan., 841. Kasongoën., 788, 858. Limburgen., 278, 608. Malanjen., 856. Katiolaën., 547. Lincien., 479, 846. Malawi (Resp.), 597. Katovieen., 839, 855. Lincolnen., 696, 960. Mali (Resp.), 487. Kaunen., 956, 961. Linen.. 461, 824, 870, 872, Mallianen., 863,, 955. Kayen., 492. Lingayen-Dagupanen., 243, Manaën., 493, 1040. Kayesen., 864. Managuen., 845. Kengen., 485, 864. 245, 845, 854, 875. Lingonen., 214, 868, 1022. Manchesterien., 352, 957. Kenya, 248. Mandelen., 847, 956. Kielcen., 93. Liparen., 858, 865. Lisbonen., 352, 562, 956,'974. Mangaloren., 870. Kildarien. 280. Manizalen., 222, 472, 601. Kimberlisien., 1035. Liverpolitan., 330, 347, 608, 848, 860, 861, 874. Mantuan., 342, 410, 418, 736. Kingstonen., 840. Manzinien.,. 955. Kisumuen., 867, 868. Liwale, 770. Lobo, 242. Marajen., 267. Kituien., 665, 866. Marazanen., 1023. Klaipeden., 331, 873. Locren., 852. Lodzen., 863. Marcellianen., 462, 862. Konakrien., 280. Marhashtra (de), 769. Kotabaruen., 768. Logrognen., 841. Loiden., 786. Marianen., 265, 516, 840. Kuwait, 413. Marianopolitana 602, 871. Kyong-Ki-Do, 662. Lojan,, 8C, 866. Londonen., 331, 869. Mariden., 857, 859. Lourenço Marques (de), 95, Marilien., 287. 499, 602. Mariniana (Resp.), 413, 416. L Lovanium, 62. Maringaën., 477. Luanden., 484. Maris Platen.. 479. Luangprabangen., 255. Labacen., 331, 857, 861, 875, Maronea, 352. Luceatin., 265. Marquetten., 93, 842. 1(39. Lucen., 281, 345, 724, 783, 786, Lacedaemonien., 859. Marsicana regio, 778, 971. Lafayetten., 343, 957, 958. 844. Martiropolitan., 265. Lafayetten. in Indiana, 841. Luceorien., 472. Masasi, 501. Lagosen., 240, 781, 852. Lucerin., 286, 856, 858. Massilien., 477, 958. Lahoren., 864. Lucionen., 543, 843. Materianen., 825, 873. Ludovicopolitan., 958. Lamacen., 766, 848 962, 963. Mathelieen., 271. Luganen., 95, 848, 956, 957, Matrisfontis, 330, 842, 861. Lamdien., 350. 1043. Lancastren., 848. Matriten., 92, 404, 539, 694, Lancianen., 342. Lugdunen., 82, 350, 477, 478, 697, 703, 724, 766, 781, 862, Lansingen., 407, 1022. 724, 785, 786. 871, 875. Laodicen. in Phrygia, 320, Lünen., 1023. Mauren., 855. 487, 492, 547, 791, 793. Lusitania, 94, 336, 400, 416, Maurianen., 6f2, 871. Laosien. 559. 483 , 499, 516, 562, 594, 603, Maximianen, in Numidia, 856. La Paz, 317. 864, 912, 973, 1017. Mazacen., 825, 873. Lapden., 766, 872. Lusitaniae, 483, 864. Mazarien., 81, 348, 867. Lapurden.. 50, 74, 962. Lutetiae Parisiorum, 23, 591, Mazatlanen., 278. Laren., 213, 858, 867. ' 833. Mbuluen., 248. Laritan., 873. Luxemburgen., 413, 415. Medellen., 282, 479, 543, 964. Larium, 709. Lycaonen., 480. Medianen., 766, 863. Latacungen., 82, 668, 867. Lycien., 283, 409. Medien., 766, 872. Lauden., 409, 695, 788. Lydenburgen., 825. Medioburgen., 330, 868. Lausannen., 288, 608. Lyrbitan., 1022. Mediolanen., 96, 223, 260, 281, Lauzaden., 461, 870. Lysiaden., 865, 866. 283, 284, 288, 331, 433, 475,, Legionen., 279, 685, 690, 846. 580, 602, 708, 723, 724, 773, Leirien., 1039. 779, 781, 783, 784, 787, 837, Lemovicen., 94. M 848, 852, 860, 874, 970, 981, Leodien., 350, 473, 476, 480," 990, 1000. 753, 786, 852. Maeejen., 279. Melburnen., 874. Leontopolitan. in Pamphylia, Macrianen, in Mauritania, Meliaporen., 280, 282. 330, 861. 825, 873. Meliten., 414, 416, 546, 769, Leopoldpolitan., 306, 413, 486, Macrianen, maior., 1023. 783, 785, 790, 820, 10.19, 863, 875. Macrianen, min., 601, 871. 1038. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1095

    Melitenen., 727. • N ,;• Ñuscan., 857, 859. Meloën. in Isauria, 351, 1022. Nyasalandia, 597. Melphicten., 281, 844, 1040. Nachingweaën., 501, 769, 864. Nyassa (de), 499.' Melphien., 80, 343. Nagpuren., 343, 546, 769, 789, Nyerien., 342. Melzitan,, 825, 873. 860, 861, 875. Mendozen., 76. Nairobien., 665, 784, 851. Merceden., 404, 864. tNampulen., 499. O Mesembfian., 604, 1029. Namurcen., 844, 847, 852. Messanen., 778, 854, 860, 874, Nanceien., 279, 476. 961. Oaklanden., 278, 785, 839, 058. Nanneten., 1024. Obben., 865. Meten., 281, 460, 869. Napen., 668. Obregonen., 496. Metren., 856, 857. Nashvillen., 82, 867. Ocanien., 473, 512. Metropolitan, in Asia, 864. Nassian, 548. Oceania, 551, 1035. Mexican., 464, 671. Natalen., 608. Octerien., 472. Mexicana (Resp.), 83, 300, Natitinguen., 791, 868. Navárren., 698. Oenipontan., 351, 543, 740, 464, 496, 497, 702. Nazaren., 166, 181, 183, 434. 1022. Miamien., 278, 339, 476. Nazaren. in Brasilia, 857. Ogdensburgen., 93, 331, 841, Miden., 282. Ndandaën., 501. 842, 857, 869. Mileten., 412. Neapolitan., 19, 25, 93, 332, Oleastren., 280. Milwaukien., 96C. Olinden. et Recif., 224, 461, Mimaten., 480. 343, 410, 544, 574, 782, 787, 839, 855, 861, 874. Minas, 505. 846, 847, 1044. Oliveiren., 265. Neapolitan. in Palaestina, Minen., 858. Omahen., 213, 214, 868, 962. 213, 867. Ombitan., 213, 331, 861, 869. Minoricen., 222. Neocastren., 284, 463, 864. Misnen., 84, 480. Onitshaën., 250, 1034. Neo-Eboracen., 81, 93, 224, Oppiden., 963. Mituen., 795. 280,- 281, 282, 288, 331, 357, Mnalmayoen., 242. Orien., 473. 472, 543, 840, 842, 845, 846, Orisen., 855. Mocissen., 963. 847, 848, 866, 1023, 1038, Moguntin., 223, 480. Orthosien, in Phoenicia, 330, 1039, 1043. 868. Monacen., 344. Neo-Friburgen., 480. Monasterien., 278, 334, 706, Ortonen., 342. Neo-Iguassuen., 912. Oruren., 421. Nepesin., 281, 409, 412, 555. 781, 104Q. Osloën., 352, 856. : Monoecen., 96, 413, 850, 851. Nepten-, 860. Osnabrugen., 278, 344. Neritonen., 282, 284. Monrovien., 787(, 788. Osornen., 328. Monterreyen., 16, 342, 840, Neten., 5Ì7. Osso rien., 96. 960, 961. Neuquenian., 78. Ostien., 190, 301, 542, 747. Monterien., 403, 404, 869, 870. Neven., 773. Ottavien., 303, 323, 859. Montis Alti, 409. Ngong (de), 351. Oveten., 288, 404, 862, 874. Nieâeen. in Haeminonto, 80, Oxo men., 1040. Montis Casini, 857, 947, 966, 860. 983. Oyoën., 240, 856. Nicaragua, 413, 414, 416. Montis Laurei, 324. Nicen., 213, 476, 477. Montis Pessulanl 846. Nicoletan., 479, 957. Montis Politiam, 283, 478. Nicomedien., 767, 1025. P Montis Regalis, 723, 1042. Nieosien., 285. Montis Regalis in Pedemon­ Nicotrieñ., 81, 284, 463, 861. Pacten., 1041, 1042. te, 80, 345, 433, 472, 852, Niger, 416. Paderbornes, 280, 705, 1C40. 866, 1039. Nigeria, 475, 1034.. Pakistan, 413. Montisvidei, 787, 855. Nigeria Òccid., 249. Palaën. 732, 868. Montis Virginis, 408. Nisiben., 608. Palaepolitan, in Asia, 859. Morazán Francisco, 318. Nivernen., 82, 867. Palaestina, 39, 46, 61, 158, Moronen., 472, 846. Nkongsamben., 872. 180, 184, 199, 584, 778, 942. Moshien., 248, 670. Nolan., 410. Palaien., 844. Mostenen., 472, 1044. Northantonien., 274, 844,1040. Palembangen., 858. Moxiço (de), 483. Nottinghamen., 840. Palen., 840. Mozambico (dé), 501. Nova Zelandia, 413, 551,1035. Palmyren., 858. Mulien., 461, 869. Nova Aurelia, 606, 1044. Palten., 483, 499, 603. Mundinitzen., 351. Novarcen., 476, 477, 855. Pam pilonen., 698. Muran., 283, 344, 345, 409. Novarien., 787, 849, 857, 1040. Panamen., 403, 601, 725, 785, Murraysburg, 86. Noven., 766, 862. 861, 874. Musonen., 248. Novoranien., 507.' Panamensis (Resp.), 414, 416, Mutten,. 694, 871. Nowgong (de), 728. 725. Mutinen., 608, 848. Ntem, 242. Panevezen., 842, 956. Myren., 489, 528, 696. Nucerin., 283. Panormitan., 529, 841, 1039. Myrinen., 350. Nucerin. Paganorum, 410. Papien.. 96, 848. Ms^surien., 666, 855, 866. Nueva Eeija, 244.! Paracatuen., 465. Mzuzuen., 608. Nursin., 286, 955. Paraetonien., 330, 869. 1096 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

    Paraguay, 608. Pitilianen., 788, 860, 865. R Parakuen., 791, 792, 868. Pittsburgen. Latinorum, 331. Paranaguen., 856. 488, ,845, 846, 869. Rabaulen., 857. Paranen., 270, 460, 868, 955. Pittsburgen. Ruthenorum., Raigarhen., 546. Paraquaria, 413, 414, 416, 448. 864. Raipuren., 769, 789. 471. Piuren., 322, 840, 849, 851. Raisen (de), 546. Pare, 670. Placentin., 281, 409, 410, 970, Raleighien.,, 214, 279, 868. Parentin., 781. 1023, 1040. Rancaguen., 81, 867.- Parían., 33C, 861. Platen., 404, 526, 870, 1040. Rangunen., 476. Parien., 710. Platien., 284, 285. Raphaëlien., 507. Parintinen., 493. Plocen., 214, 868. Raphien., 352, 856. Parisien., 95, 96, 280, 297, 298, Plymuthen., 782. Rapidopolitan., 280. 303. 426, 477, 591, 723, 724, Pluvien., 473. Rapollen., 80. 767, 785, 841, 842, 851, 860, Pocho, 505. Rapoten., 96. 872, 963, 1043. Podalien., 856. Ratisbonen, 278, 347, 681, 780, Parmen., 95, 96, 346, 708, 851. Poglen., 267. 841, 915. Parthenien., 602, 871. Polemonien., 856. Polen., 781. Ravennaten., 424, 842, 849. Pasletan., 840. Raymundian., 857. Passaicen,, 488, 842, 864. Policastren., 963. Polonia, 473, 580. Reatin., 849. Passavien., 734. Reconquisten., 507. Pastopolitan., 471. Poncen.,, 81, 858, 866, 1C23. Popayanen., 844, 860, 1022, Regianen., 867. Patavin., 282, 345, 346, 410, Remen., 473. 700, 702, 786, 787, 850, 852. 1023. Resistenciae, 507. Patersonen., 842, 857, 1039. Portalegren.-Castri Albi, 480, Rhedonen., 788, 860, 875. Patren., 586. 956. Rheginen.. 409, 463, 841. Pedachtoën. 854. Portlanden., 958. Rhodesia Australis, 253,10C2. Portuen., 92, 282, 301, 542, Pedemontana regio, 532. Rhodus (insula), 778, 1021. 724, 747, 782, 787. " Rigen., 1023. Peorien., 279, 280. Portugallen.. 334, 766 , 846, Peramihoën., 501. Rio Seco, 505. 872. Riojen., 505. Pergen., 81, 243, 245, 663,860. Portus Elizabethen., 85. Perusin., 330, 679. Riopreten., 1040. Portus Gratiae, 1031. Ripan.j 410. Peruviana (Resp.), 263, 322, Portus Harcurten., 250. 349 , 416, 473 . 783, .1026. Risinitan., 214, 868. Portusmagnus, 723,1039,1044. Rivadaviaé, 213, 602, 861, 872. Pessinuntin., 860. Portus Montt, 328, 854, 874. Petren. in Palaestina, 854. Riverormen., 845. Portus Novus, 320. Rivogallaëcen,. 602., Petropolitan. in Insula Lon­ Portus Vetus, 865. ga, 958. Rivi Nigri, 1023. Posnanien., 214, 288. Rockfordien., 352, 960. Petrosi Culminis, 267, 481. Potentin., 343, 850. Phacusien., 462, 873. Praenestin., 28?, 284, 336,348, Romana, 25, 40, 43, 87, 88, Phaenesien., 543. 89, 90, 92, 94, 95, 96, 158, 412, 839. 162, 171, 174, 179, 189, 193, Pharaonen., 850. Praten., 343, 723, 850. Pharsal., 860. 199, 2f3, 215, 216, 217, 218, Presmilien., 412. 219, 220, 222, 224, 225, 244, Philadelphien., 81, 351, 608,, Premislien. Latinorum, 213, 867. 247, 273, 274, 275, 276. 278, 278, 866, 1044. 280, 282, 283, 288, 304, 305, Philadelphien. Min., 479. Privernen., 962. Philadelphien. Ucrainorum, 311, 318, 322, 336, 337, 338, Proconn. 473, 860. . 339, 340, 343, 348, 355, 363, 963. Providentien., 81, 782, 845, Philippen., 207, 788. 368, 370, 376, 378, 387, 390, Philippinae Insulae, 92, 243, 867. 391, 407, 409, 410, 429, 433, Pudentianen., 81, 82, 860,867. 245, 413, 414, 416, 473, 663. 444, 447, 449, 468, 469, 470, Philippopolitan. in Arabia, Pueblen., 958, 959. 476, 482, 494, 505, 508, 510, Punien., 420. 860. 512, 553, 565, 572, 580, 581, Punilla, 505. 590, 591, 596, 602, 606, 607, Phnom-Penh (de), 855. Punta Arenas (de), 328. Phullitan., 788. 611, 664, 668, 672, 682, 707, Pictavien., 680. Puruen., 859. 719, 720, 722, 723, 724, 726, Pientin., 933. Pyrgen., 81, 867. 743, 758, 772, 778, 781, 782, Pineren., 857. 783, 784, 785, 786, 787, 788, Pinerolien., 404, 410, 412, 847, 795, 798, 803, 806, 831, 844, 850', 852, 870. Q 847, 848, 849, 850, 851, 909, Pinnen., 22, 26, 281, 544. 914, 936, 939, 941, 949, 951, Pinsken.. 855. Quang-Nam, 238. 953, 954, 956, 959, 967, 979, Pisan., 348. Quang-Tin. 238. 989, 993, 996, 999. 1003, Pisauren., 351. Quebecen., 863. 1027, 1037, 1042, 1043, 1044. Piscarien., 22, 26, 281, 544, Quilonen., 278. Rosarien., 503, 860, 874. 578. Quinhonen., 238, 856. Rossen., 96. Piscien., 14, 417. Quinque Ecclesien., 825, 873. Rotarien., 825, 873. Pisitan., 855. Quiten., 460, 668 , 868. Roterodamen., 95, 477. 544, Pistorien., 282, .783. Quizien., 602, 871. 784, 785, 849, 851, 1043. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1097

    Rothomagen., 423, 462, 592, Sancti Angeli in Vado, 95, Sancti Petri de Sula, 490, ,862. 956, 962. 864. Rottenburgen., 279, 286, 287, Sancti antonii in Texas, 221, Sancti Philippi, 856, 859,1032. 817, 914. 785, 840, 842, 962. Sancti Rochi, 507, 865. Ruanda-Urundi, 85, 561, 608, Sancti Bonifacii, 350, 766, Sancti Salvatoris in Brasilia, 816. 872. 222, 855, 1039. Rubagaën., 770, 835, 903. Sancti Caroli Ancudiae. 328, Sancti Sebastiani, 847, 864, Ruben., 409. 851. 1040. Rubrubaculen., 93, 782, 786, Sancti Christophori de Ha­ Sancti Sebastiani Fluminis 843. bana, 403, 870. Januarii, 54, 352, 461, 869. Rupellen., 93, 785, 858, 864. Sancti Clodoaldi, 958. Sancti Severi, 408. Ruremonden., 96, 351, 544, Sancti Deodati, 788, 1022. Sanctissimae Assumptionis, 722, 851. Sancti Didaci, 543, 1042. 840, 961. Rusaditan., 404, 871. Sancti Didaci in California. Sanctissimae Conceptionis, Rutengen., 479. 864. 328, 404, 854, 860, 870, 874. Ruthenen., 279. Sancti Dominici, 314. Sanctissimae Conceptionis in Sancti Ferdinandi, 243 , 245. Argentina, 509, 865. Sancti Francisci in Califor­ Sanctissimae Conceptionis in S nia, 404, 607, 608, 783, 844. Paraguay, 859. Sancti Francisci Xaverii, 322. Sanctissimae Incarnationis, 460, 868. Sabarien., 825, 873. Sancti Galli, 288. Sancti Georgii, 296. Sangmelimaën., 241, 856. Sabinen., 847, 956. Santa Barbara, 318. Sabraten., 81, 867. Sancti Germani, 461, 845, 862. Sancti Hieronymi, 324. Santanderien., 282. Saccaeoten., 716, 856, 863. Santosen., 262, 477, 544, 858. Sacramenten., 280. Sancti Hippolyti, 278, 544, 734, 848, 849, 1041. Sarsinaten., 95. Sagar (de), 546. Sarzanen., 1023. Saginaven., 842. Sancti Hyacinthi, 824, 873. Sancti Ioannis a Rege, 287. Satmarien., 280. Saipan, 539. Sauatren., 224. Salditan., 352, 416, 861. Sancti Ioannis Canaden., 72. Sancti Ioannis in Brasilia, Savalou, 320. Salernitan., 282, 333, 782, 849. Savé, 320. Salforden., 330, 785, 824, 842, 858, 864, 1040. Sancti Ioannis Portoricen., Scandinavia, 965. 861, 873. Scepusien., 478. Salinen., 963. 213, 861, 864, 1023. Sancti Ioannis Quebecen., Sciiamchiamen., 839, 1039. Salisburgen., 544,- 741, 839, Scopien., 781. 849, 851, 857. 608. Salmantin., 478, 766, 872. Sancti Ioannis Terrae No­ Scrantonen., 280, 847, 960. Salten., 213, 350, 507, 861, vae, 848. Seattlen., 958. 875. Sancti Jacobi de Estero, 505, Sebasten., 674. Salvatoriana (Resp.), 318, 509. Sebastopolitan. in Abasgia, 398, 413, 414, 415, 863, 1003. Sancti Jacobi iû Chile, 224, 296, 794. Sameiro (mons), 594. 472, 479, 601, 956, 1043. Sebastopolitan. in Armenia, Sarnen., 670. Sancti Jacobi Veragüen., 403, 222. Samosaten., 479. 725, 869. Sebelien., 1044. San Alberto, 505. Sancti Josephi, 352. Secovien., 287, 411, 840, 842. San Javier, 505. Sancti Ludovici, 472, 479, 846, Sedunen., 343, 544. Sanctae Agathae Gothorum, 955, 1038. Seguntin., 330, 864, 868. 782, 785, 786, 840, .960. Sancti Ludovici de Monte Segusien., 284, 788. Sanctae Annae Pocatieren., Belos, 856. Sehore (de), 546. 845. Sancti Ludovici in Argenti­ Seleucianen., 694, 872. Sanctae Catharinae in Onta­ na, 505. Seleucien. in Isauria, 331, rio, 785. Sancti Ludovici in Mara- 861. Sanctae Fidei in America gnano, 462, 854, 861, 874. Selien., 857. Sept., 213, 861, 874, 958. Sancti Marci, 409. Semarangen., 861, 874. Sanctae Mariae Angelorum, Sancti Martini ad Montem Semneaen:, 856. 601, 860, 870: Ciminum., 555. Senegalensis (Resp.), 413, Sanctae Mariae Ormen., 279, Sancti Miniati, 283, 346, 724, 416, 750. 280. 955. Senen., 348, 723, 783, 850, 865, Sanctae Rosae in Argentina, Sancti Nicolai Chicagien. 933, 1044. 511. Ucrainorum, 841, 861. Senien., 963. Sanctae Rosae in Califor­ Sancti Nicolai de Los Ar­ Senogallien., 348, 850, 851. nia, 293, 957. royos, 473 , 503-. Senonen;, 608. Sanctae Rufinae, 92, 282, 301, Sancti Pauli de Minnesota, Septemlacunen., 265, 461, 824, 542, 724, 747, 782, 787. 543, 846. 870, 871. Sanctae Severinae, 80, 861, Sancti Pauli de Urbe, 4Ö3, Septen., 288. 865, 875. 874. Sergentzen., 859. Sancti Aegidi, 842. Sancti Pauli in Brasilia, 461, Sérren. in Macedonia, 854. Sancti Angeli de Lombardis, 477, 543, 785, 862, 870, Serteitan., 781. 963. 1023. Sesten., 862. 1098 Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc.

    Setin., 962. T Thóitan., 858. Semen., 661. Thubunen. in Numidia, 868. Sherbrooken., 324. Thuggen., 331, 869. Shikokuen., 549. Tabasquen., 721. Tiberiopolitan., 859, 873. Shillongen., 727. Tacapitan., 856. Tiburtin., 281, 284, 285, 409. Shimoga, 667. Tacnen., 839, 964. Tigavitan., 858. Shinyangaën., 248. Tadamaten., 858, Tigien., 351. Sicilia (insula), 778. Tadinen., 283. Tigiuanaën., 496, 497, 865. Siderppolitan., 325, 959. Taeieonen., 866. Tinien., 846. Sidetan., 270, 503, 505, 507, Tagaraten., 825, 873. Tipasitan. in Mauretania, 81, 509. Tagarien., 766, 872. 866. Sidonien., 264, 322, 342, 962, Tainanen., 473, 848. Tirasonen., 844. 1026. Taipehen., 252, 848. Tiruvallen., 281, 284. Sidymen., 80, 861. Taiwan (Insula), 251. Tlalnepantlen., 213, 671, 868. Siedieen., 107, 855. Takamatsuen., 549, 865. Tlaxcalen., 521. Sierra Leone, 413. Talcen., 857. Togum, 414, 416. Signin., 409. Tampicen., 1039. Tokien., 539, 550, 949, 980. Sikassen., 487, 864. Tanda, 548. Tolucen., 464, 672. Sillitan., 462, 601, 871, 1044. Tangaën., 248. Tomitan., 85, 485, 1034. Silva Portuen., 483. Tanganyika, 247, 474, 501, Toletan., 840. Simien., 467. 670, 769. Toletan, in America, 543,842, Sinae, 94, 252, 277, 415, 474, Tanioren., 258. 843. 539, 851. Tarahumaren., 496. Tomitan., 608. Siniten., 863. Tarasen, in Numidia, 725. Tornacen., 468, 959. Sinus Albus, 841. Tarbien., 962. Torontin., 279. Sinus "Iacobi, 870. Tarentin., 96, 849. Torontin. Ucrainorum, 476, Sinus Viridis, 959, 960. Tarlacen., 245, 857. 843. Siopolitan., 842, 846. Tarmen., 1022. Torreonen., 724. Sirmien., 269. Tarnovien., 412. Tounsvlllen., 93. Slovenia, 824, 872. Tarquinien., 282. Tranen., 348, 349, 408, 412, Soanen., 788, 860, 865. Tarraconen., 189, 207, 525, 544, 841. . Sobralen., 462, 552, 862. 685. Trecen., 678. Sobremonte, 505. Tarsen., 83, 464, 496, 497,702. Trentonen., 223, 841. Sokotoen., 872, Tarvisin., 408, 410, 844, 850. Treviren., -280, 351, 781. Somalia, 782, 784, 849. Taurinen., 93, 281, 285, 411. Tridentin., 93, 96; 207, 782, Sonsonen., 963. 476, 532, 544, 724, 783, 784, 843, 854, 874. Sorian., 1040. 786, 787, 850, 851, 852, 1044. Triventin., 346, 723, 783, 956, Sorocaban., 278. Tchad, 732. 1040. Southvarcen., 724, 960. Tegeaea, 81, 867. Tróian., 409, 846, 847. Sozopolitan. in Haemimonto, Tegucigalpen., 317, 491. Tropien., 81, 284, 409, 463, 861. Tehini, 548. 861. Spalaten. et Macarscen., 963. Telen., 1022. Truxillen., 322. Spedien., 1023. Telmissen., 82, 460, 861, 868. Tubaraoën., 93, 284. Spòletan., 409. Telsen., 331, 869. Tubien., 862. Squillacen., 1042. Temnitan., 864. Tucsonen., 962. Stabien., 409. Templen., 859, 963. Tucumanen., 509, 518. Stauropolitan., 788. Tepicen., 280. Tuden., 964. Steubenvicen., 959. Teramen., 409, 724. Tudertin., 410. Stocktonien., 294. Tergestin., 282, 283, 477, 544, Tulancingen., 343, 1C40. Strigonien., 410, 825. 824, 872, 933. Tullanen., 672. Stuttgardia, 817. Terlitien,, 962. Tulumba, 505. Suaven., 602, 871. Ternoben., 223 , 675. Tunduru, 501. Sublacen., 284, 478, 723. Terra einen., 962. Tunetana (Resp.), 917. Succursen,, 842. Tetien., 856. Tuneten., 863. Sucren., 352. Texcocen., 671. Tunquen., 795, 862, 875. Sudan, 307. Tezpuren., 727. 872. Turcarun Natio, 95, 41.5, 416. Suessionen., 859, 875. Thagasten., 865. Turreblanden., 855. Sukarnapuraën., 768. Thailandia, 413, 559. Turren. Concordiae, 856. Sulianitan., 403, 870. Thapsitan., 859, 864. Turritan., 214, 410. Sulmonen., 409, 544, 850. Theanen., 410. Tursien., 783. Surrentin., 409, 783. Thermularum, 410. Tuscanen., 555, 825. Sutrin., 555. Thespien., 473. Tuscamien., 248, 501, 665,670, Suvonen., 661, 866. Theudalen., 330, 868. Sydneyen., 350. Thevestin., 81, 864, 866, 770, 873. Syracusan., 81, 517, 724, 782, Thiaven., 352. Tuscia, 417. Thibicen., 608. Tuseulan., 96, 189, 534. 787, 841, 850, 861, 1044. Tutelen., 785, .855. Syria, 414. Thinitan., 866. Thmuisan., 788. Tuxpanien., 856. Index nominum dioecesium, vicariatuum, etc. 1099

    U Vayne Castrensis -Southben- Vinonaën., 785, 841, 857. den., 846, 959. Virodunen., 865, 875. Veglien., 963. Visakhaptnanen., 867. Ucren., 462. 871. Velebusdien., 854. Visen., 1044. Uganda, 841, 414, 416, 722, < Velitern., 333, 532, 539, 543, Viterbien., 409, 555, 825, 873. * 770, 835, 854, 875, 901,1002, 682, 704, 775, 787, 843, 850. Vivarien., 785. 1043. Veneten., 724, 1022. Vladislavien., 93, 855, 863. Uhuven., 539. Venetiarum, 92, 514, 701, 787, Volaterran., 284, 788. Ultraiecten., 477, 478, 544, 1040, 1044. Vulsinii, 754. 785, 851, 1043. Venetiolana (Resp.), 414, 450, Vonearianen., 955. Umuahiaen., 250. 471, 783, 925. Voncarien., 863, 865. Umtalien., 352. Venusin., 80. Vorarlberg, 741. Urawaën., 480. Verae Crucis, 856. Vratislavien., 282. Urbanien., 95, 283, 962. Verapolitan., 222. Vulturien., 64. Urbevetan., 93, 751. Verbian., 478. Urbinaten., 281, 282, 410, 847. Vercellen., 283, 285, 783, 851. Urimen., 857. Veronen., 787, 833, 1041. Uritan., 345, 410. Versalien., 785, 857, 1043. W Uruguaianen., 461, 869. Verulan.-Frusinaten., 341, Uraquaria, 413, 414, 415, 473, 830, 1022. Westfalia, 335. 778, 781. Vestmonasterien., 287, 330, Usinazen., 478. 847, 860, 874. Usuinburaën., 1034. Vhelingen., 785, 843. X Uticen., 857, 905. Vianen., 859. Utinen., 282, 410, 774, 782, Vibianen., 780, 862. 784, 786, 848, 851, 852. Vicen., 964. Xinguen., 267. Uxellen., 343. Vicentin., 93, 848. Uxentin., 846. Vichada (de), 795. Vichiten., 844, 960. Y Victorianeh., 331, 869. V Victorien., 82, 279, 538. Yaunden., 242. Victorien, de Conquista, 855. Yauyosen., 80, 866. Vaccarien., 461, 869, 870. Victorien. Venetorum, 285, Yoro, 317. Vagen., 857. 346, 347, 410, 412, 775. Valentin., 342, 839. Vidisha (de), 546. Valentin, in Venezuela, 472. Viennen., 278, 352, 743, 839. Valle, 318. Vientiane (de), 255. Z Vallen, in Lucania, 846 964 Vietnamia, 238, 416, 474, 780, Vallisoletan., 801. 862, 916. Zâgnanado, 320. Vallis Paradisi, 1032. Vigilien., 544, 841. Zagrabien., 96, 460, 869, 963. Vaivén., 409, 544, 850. Vigornien., 960. Zamoren., 870. Vancuverien., 331, 848, 861, Vilcannien., 872. Zambiana (Resp.), 1002,1038, : 874. Vilkavisken., 956. 1042, 1043. Vandea, 593. Villanoven., 404, 870. Zamboangen., 473, 663. Vanimoën., 551. Villaregalen., 331, 869, 1038. Zeliten., 694. Vankien., 253, 857. Villavincentien., 33, 729, 794, Zeugmaten. in Syria, 865. Vapincen., 848. 869. Ziguiñchoren., 845. Varren. 869. Vilmingtonien., 960. Zimtaoven., 1C44. Varsavien., 580. Vilnen., 856. Zipaquiren., 795. Vashingtonen., 287, 288, 303, Vinnipegen. Ucrainorum, 352, Zoaren., 855. 404, 781, 848,, 870, 978. 543. Zorolen., 855. 1100 Index nominum religionum

    III - INDEX NOMINUM RELIGIONUM

    1 - Virorum. 277, 332, 337, 343, 474, Societas Iesu, 91, 295, 297, 721, 834. 298, 300, 341, 403, 404, Fratres Praedicatores, 76, 449, 460", 474, 703, 801, Clerici Excalceati Ssmae 302, 474, 676,-677,780,10 ;:. 803, 914. Crucis et Passionis D. N. Sodales Ordinis B. Mariae Iesu Christi^ 551, 721. Institutum Oratorii S. Phi­ lippi Nerii, 480. dé Mercede redemptionis Clerici Regulares a Sancto captivorum, 4C4, 676. Paulo, 758. Missionarii a S. Familia, 824. Sodales Ordinis Fratrum Clerici Regulares a Soma- Eremitarum S. Augusti­ scha, 968. Missionarii Filii Immaculati Cordis B. M. V., 341, ni, 556. Clerici Regulares Ministran­ Sodales Ordinis Hospitalarii tes Infirmis, 744: 674. Missionarii Filii Ssmi Cordis S. Ioannis de Deo (Fate Congregatio : Bene Fratelli),' 277. — Divini Salvatoris (Salva- Iesu, 1022. Missionarii Oblati B. Ma­ Sodales Ordinis Libanensis toriani), 501. Maronitarum, 471. — Fratrum a Caritate (Fra­ riae Virg., 474, 733. Missionarii Sacratissimi Cor­ Sodales Ordinis Recollecto- ti Bigi), 277, 332. rum S. Augustini, 80, 471, — Iesu et Mariae Eudista- dis Iesu, 80, 758, 824. Monachi Basiliani S. Iosa­ 758. ' rum, 336. Sodales Ordinis Ssmae Tri­ — Immaculati Cordis Ma­ phat, 474. Monachi Benedictini, 350, nitatis, 532, 700. riae (Mission, di Scheut), Sodales Tertii Ordinis Re­ 343, 474. 403, 473, 474, 480, 602, 915, 973, 983. gularis S. Francisci, 462, — Mariae (Marianisti), 343. 824. — Mariae (Maristi), 342. Oblati B. Mariae Virginis — Mariae Monfortana, 730. Immaculatae, 255. — Missionis (Lazzáristi),480. Oblati S. Ioseph, Astae Pom- peiae, 1022. — Sacrorum Cordium Iesu 2. Mulierum et Mariae, 758 Presbyteri a Ssmo Sacra­ — Sacrorum Cordium Iesu mento, 14. et Mariae et adorationis Presbyteri a Ss. Stigmati- Ancelle del Ssmo Sacramen­ perpetuae Ssmi Sacra- bus D. N. I. C, 799. to, 14. . i; menti altaris,., 461. Servi a Charitate, 341, 722, Figlie dei Sacri Cuori di — Sanctae Familiae a Na- 773, 837, 967, 990. Gesù e Maria, 91. Servi B. Mariae Virg., 602. :; zareth, 426. . Figlie della Chiesa, 343. — Sanctissimi Redemptoris, Servi Pauperum (Boccone Figlie di Maria Immacolata, 462, 474. del povero), 529. 222. — Sancti Spiritus, 670, 797. Societas : Figlie di Nostra Signora del — Verbi Divini, 262, 351, — Apostolatus catholici (Pal­ S. Cuore, 91. 460. lottini), 342, 460, 789. Figlie di S. Giuseppe di Ri- Filii a Caritate (Canossiani), — a Sancto Paulo Apostolo valba, 343. 514. (Pia), 722. Figlie di S. Maria delia Filii a Divina Providentia, — de Maryknoll pro missio­ Provvidenza, 341, 722, 776. nibus exteris, 80. 773, 837, 967, 990. Fratres B. M. V., a Miseri­ — Missionariorum Africae, Filles de la Compassion Ser­ cordia, 91. 487, 492, 791, 793. vantes du Seigneur, 92. Fratres B. M. V. de Monte — Missionum ad Afros, 240, Hijas de Maria Religiosas de Carmelo, 517. — Parisiensis Missionum ad las Escuelas Pias, 92. Fratres B. Mariae Virg. Ma­ exteras gentes, 23, 251, Piccole Suore dei Poveri di tris a Misericordia, 540. 666. S. Pietro Claver, 222. Fratres Discalceati B. M. V. — Sanctae Crucis et Opus Piccole Suore Missionarle de Monte Carmelo, 277, Dei, 80. della Carità, 776. 537, 738, 951. — Sancti Francisci Xaverii Povere Ancelle della Madre Fratres Eremitae Discalcea­ pro Missionibus exteris, di Dio, 92. ti S. Augustini, 403. 253. Religiosas Adoratrices del Fratres Minores, 188, 474, — Sancti Patritii pro Mis­ Santísimo Sacramento, 480, 534, 601, 705. sionibus ad exteras gen­ 91. Fratres Minores Capulati, tes, 665. Serve dei poveri (Boccone 64, 341, 474, 700, 731. Societas Sancti Francisci del povero), 529. Fratres Minores Conventua­ Salesii, 78, 91, 223, 228, Serve di Maria Ministre les, 64, 213, 223, 260, 264, 474, 602, 728, 730, 989. degli infermi, 697. Index nominum religionum 1101

    Sisters of Charity of the Suore del Buon Pastore, 277, gie) del Terzo Ordine Immaculate Conception, 334. di S. Francesco, 332. 92. Suore della Carità, 722. Suore di S. Giuseppe di Suore della Carità del Pre­ Chambery, 92, 722. Soeurs du Très Saint Sau­ Suore Domenicane di Prato, ver, 92. ziosissimo Sangue, 342. Suore della Misericordia di 343. Suore Adoratrici Ancelle Suore Francescane di Cristo del Ssmo Sacramento e Verona, 833. Suore della Provvidenza, Re, 92. della Carità, 800. Suore Francescane Missiona­ 277. Suore Adoratrici del Sa­ rie di Maria Ausiliatri- Suore della Risurrezione di ce, 222. cro Cuore, 827. N. S. G. C, 841, 342. Suore Carmelitane, 471, 951. Suore Missionarie di Nostra Suore della S. Famiglia, 721. Signora di Africa, 771. Suore Carmelitane del Sacro Suore dello Spirito Santo e Cuore di Gesù, 92. Suore Missionarie Merceda- di Maria Immacolata, 221. rie di «Berriz», 538. Suore Carmelitane Missio­ Suore del S. Cuore di Gesù, Suore Orsoline Parmensi del narie di S. Teresa del 335. S. Cuore, 91. Bambino Gesù, 92. Suore del Terzo Ordine Suore ospedaliere del Ssmo Suore Carmelitane scalze, di S. Francesco di Assisi, Cuore di Gesù, 277. 535, 721. 722. Suore Serve Idi Maria, 342. Suore Dame Catéchiste, 721. Suore di Nostra Signora Suore Terziarie Francescane Suore degli Angeli Custodi, della Misericordia, 91. dei Ss. Cuori dt Gesù 472. Suore di S. Benedetto, 341, e Maria, 91. Suore dei Poveri di S. Fran­ 830. Umili Ancelle del Signore, cesco, 221. Suore di S. Elisabetta (Bi­ 828. IV

    INDEX RERUM ANALYTICUS

    A Altaria. Liturgicae normae servandae in sa­ cris altaribus exstruendis, iuxta placita Constitutionis de Sacra Liturgia, 898. Abbatia «nullius» Ndandaënsis dismembra - tur, 501. Andreas Ap. (S.). Sacrum eius caput Eccle­ siae Patrensi restituitur, 486. Abstinentiae lex. Facultas Ordinariis tribui­ tur ab ea lege dispensandi, pro currenti Annus liturgicus. Qua ratione sit recogno­ anno, die 14 Augusti, feria sexta, 605. scendus, 126.

    Actio Catholica in Argentina, 453; eius con­ Archidiaconatus dignitas constituitur : in stitutionem B. P. laudat ac normas recolit Capitulo cathedrali Fabrianensi, 271; in servandas ad maiorem in dies profectum, Capitulo cathedrali Laudensi, 695. 454 SS. V. Conventus. Argentina Natio. V. Laicorum apostolatus. Y.Caggiano Card. Antonius. V. Moreno Hueyo Belisarius. Aetas praesens. Valde exagitata in nova humanae societatis conformatione, pe­ Ars sacra. Commissio de Arte sacra in qua­ ricula praebet, 44; eius necessitates sunt vis dioecesi constituenda, 113; Oecume­ agnoscendae ad praecavendas insidias, nicae Synodi de Arte sacra praescripta 44 s. et placita, 130ss.; clerici etiam de Artis sacrae historia eiusque evolutione insti­ Aethiopia. tuendi sunt, necnon de sanis principiis quibus Artis sacrae opera inniti debent, V. Agajyellew Marcus. 133.

    Africa. Sanctorum Martyrum Ugandensium Atheismus. Colloquio Ecclesiae cum homi­ sanguine irrorata, libera et sui iuris facta num corsortione opponitur, quamvis iis renascitur, 906; est regio Evangelio pa­ qui dirigunt verum, semper integra est tens, cum religio christiana ibi pecu­ disputatio, 651 s.; ita Ecclesia, in regio­ liarem animorum propensionem inveniat, nibus ubi a silentio nomen accepit, ta­ 907; opus habet Missionariis, 909; con­ cet, 652; pro pastorali tamen sollicitu­ fidit B. P. fore ut homines et auxilia eo dine in mente atheorum huius aetatis ab- mittantur ab Europa et America, 909. ditas causas, implicatas et multiplices, de- prehendere iuvat, ob quas conturbantur Deumque esse negant, 652 s. Agagianian Card. Gregorius Petrus, S. Con­ greg, de Propaganda Fide Praefectus. Le­ gatum a Latere eum mittit B. P. ad Eu­ Athenaea Sacra Romana. Idcirco in Urbe charisticum Bombayensem ex omnibus condita sunt, ut prope Petri Cathedram gentibus Conventum, 975 ss. ; eodem coacto constituta, eius vocem ac monita fidelius Coetu, Goam eum mittit B. P., S. Franci­ percipiant, 364; B. P. optat, ut inter ea sci Xaverii sacras exuvias veneraturum, aretiora in dies fraternae concordiae vin­ 977 s. cula fiant et adiutricem sociamque ope­ ram magis magisque sibi invicem ea prae­ stent, 366. Agajyellew Marcus. Missus ab Aethiopia Le­ gatus, B. P. Litteras crediti muneris fidem facientes tradit eiusque bene omi­ Athenagoras, Patriarcha Oecumenicus Con­ nantia verba audit, 689. stantinopolitanus. B. P. mittit ei epistu- Index rerum analyticus 1103

    Iam, diem recolens, quo Hierosolymis Benedictiones, usque adhuc reservatae^ ab osculum pacis : sibi invicem dederunt, omni sacerdote impertiri possunt, quibus­ 423 s. dam exceptis, 895. V. Peregrinatio in Palaestinum, Benedictos, Patriarcha seiunctae Ecclesiae Hierosolymitanae. B V. Peregrinatio in Palaestinam.

    Biblica studia. Illorum studiorum cultores Baldini Carolus, Ep. Clusinus et Pientinus. B. P. coram admittit, eisdem gratulatur V. Pius Pp. II. de navata opera, eos hortatur ut recta via incedere pergant, summo ducti religioso sensu, 936 ss. Basilicae Minores declarantur templa: Bea­ tae Mariae Virginis a Rosario et S. Do­ minici in urbe Mendoza, 76; B. M. V. a Bombayensis Eucharisticus Conventus. B. P. Salute in oppido Vailankanni, dioec. Ta- momentum illius celebrationis recolit, 589; niorensis, 258; collegiale S. Mariae Novae annuntiat Se statuisse eidem Coetui in­ in urbe Abbia tegrasso, arehidioec. Me­ teresse, causasque declarat quae ad huius­ diolanensis, 260; v. a. «do Senhor Bom modi ineundum consilium impulerunt Jesus de Iguape», dioec. Santosensis, 262; Eum, 910 s. S. Francisci a Iesu, in urbe Lima, 263; cathedrale D. N. Iesu Christo v. «Señor Bonarum artium cultores. Rationes inter Ec­ de los Milagros» dicatum, vicariatus clesiam et cultores bonarum artium, 439 s ; apost. S. Georgii in Columbia, 296; ca­ dissensiones tempore exortae, 440 s. ; resti­ thedrale Puniense, 420; cathedrale Ma­ tutam concordiam B. P. exoptat, 441 s. rianense, 516 ; paroeciale B. M. V. a Mi­ V. a Messa dell'Artista». sericordia in urbe Apizaco, dioec. Tlaxca- lensis, 521; paroeciale S. Antonii Conf. et Ecclesiae Doct., in urbe Bonaëropoli, 522; Borg Olivier Georgius, Primus Melitensis Ci­ abbatiale Bv M. V. in Caelum Assumptae vitatis Administer. B. P. eum excipit, sa­ sacrum, in oppido Montichiari, dioec. lutat eique animi sensus pandit in incolas Brixiensis, 557; Ssmi Cordis Iesu in urbe Melitae insulae, sui iuris recens factae, Bogota, 674 ; S. Urbano Papae et Martyr! 1019. dicatum in urbe Trecis, 678; B. M. V, a Pietate, intra fines dioecesis Pictaviensis, Brasilia. Christifideles illius nationis, diem 680 ; collegiale B. M. V. « Dominae Nostrae celebraturus sacrae precum Marialis Ro­ ad Capellam Antiquam», Ratisbonae, sarii contentioni iuvandae, B. P. horta­ 681; SSmae Trinitatis in monte Sonn- tur, 54 s. tagberg, dioec. S. Hippolyti, 734; S. Aloi­ sii Gonzagae in oppido Stiverò rum Castro, dioec. Mantuanae, 736; paroeciale S. Cru­ Bueno y Monreal Card. Iosephus Maria, Ar­ cis in Urbis regione Flaminia, 798; Sanc­ chiep. Hispalensis. Ei B. P. nuntium mit­ tuarium Ssmi Cordis Iesu, v. « Santuario tit, eum effigies B. M. V., v. «Nuestra Se­ Nacional de la Gran Promesa», in urbe ñora de la Esperanza Macarena», aureo Vallisoletana, 801 ; paroeciale S. Viti Mart. diademate redimatur, atque Hispalim Ma- in urbe Elvacensi, 913; paroeciale S. Em- rianam civitatem salutat, 598 s. merano dicatum in urbe Ratisbonensi, 915; paroeciale S. Godehardi in urbe Hil- desia, 973. C

    Beati renuntiantur : Cabello Oscar. Legatus a Paraquariana Na­ *— Ven. Nuntius Sulprizio, 17; tione missus, Litteras demandati muneris —- Ven. Aloisius Guanella, 967. testes tradit B. P., qui eum alloquitur, fundens vota, 448 s.

    Belgium. Per nuntium radiotelevisificum, Gag giano Card. Antonius; Archiep. Bonaè- universos illius nationis christifideles B. rensis. Ei scribit B. P., Coetu coacto om­ P. alloquitur suique animi sensus eis pan­ nium Sodalitatum ab Actione Catholica dit, 52 s. in Argentina, 451 ss. V. Lefèvre Théo. Calendarium. De eo recognoscendo quid Oe­ Benedictio Papalis cum adnexa plenaria In­ cumenicum Concilium sensit et declaravit, dulgentia : illam impertiri valent noven- praesertim quoad calendarium perpetuum ; siles sacerdotes, cum primum Missam qua­ in societatem civilem forte inducendum, dam sollemnitate celebraverint, 953. 133 s. 1104 Index rerum analyticus

    Camerarius Sacri Collegii, 853. sis Bombayensis, 405 s. ; dioecesis Portus Gratiae-Grand Fallensis, 1031 s. Camillus de Lellis (S.). Trecenti et quin­ quaginta revoluti celebrantur anni a piis­ Catholicitatis nota : Ecclesiae nativa, de qua simo eius obitu, 744; sedula eius opera ad disserit B. P. in homilia habita in festo infirmos, vel peste correptos, corpore et Pentecostes, 429 ss. ; quid significet, quid animo allevandos, caritate innitebatur, valeat, quid exigat, 430ss.; opera pro ea qua motus est quamque suis asseclis ve­ navanda, 432. luti signum commisit servandum, 745. Centenariae commemorationes : Canonizatio XXII Beatorum Martyrum Ugan- — tertio exeunte saeculo a constituta Socie­ densium, 901 ss. tate Parisiensi Missionum ad exteras gen­ tes, 23; Capitulum : — undevicesimo saeculo revoluto a S. Pauli T— Paranense quattuor novis Canonicis au­ Apostoli in Hispaniam adventu, 189, 207; getur, 270; — octavo volvente saeculo, ex quo princeps — Fabrianense duobus novis dignitatibus templum, B. Mariae Virgini receptae ­ (Decanatus et Archidiaconatus) augetur, ribus sacrum, Lutetiae Parisiorum ex­ 271; strui coeptum est, 426, 591; — in cathedrali templo dioecesis Sideropo- — primo saeculo exeunte, ex quo B. Maria litanae constituitur, 325; Virgo Immaculata excoli coepta est in — metropolitanum de Lourenço Marques monte «Sameiro», 562, 594; quinque novis Canonicis augetur, 602; — septimo exacto saeculo ab edita Urbani — collegiale S. Donatiani in civitate Nan- Pp. IV Constitutione Apostolica « Transi­ nete supprimitur, 1024s.; turus», 751; — Gandavense aliis canonicatibus augetur, — quinto exacto saeculo a Pii Pp. II obitu, .1029. 933.

    Caritas. Eam fovet Ss. Eucharistia, unitatis Certamina Olympia. Sacramentum, 360s., 976s.; in Litt. En- V. Doi Card. Petrus Tatsuo. cyc. B. P. caritatis studium commendat et extollit ad rectam vitae ecclesiasticae Cicognani Card. Hamletus Ioannes, a publi­ renovationem, 635 s; signum est christia­ cis Ecclesiae negotiis. B. P. eum Legatum ni, qui vere proprieque dicitur, et ubi deligit ad sollemnia Tarracone agenda viget, vita florescit, 977. ob XIX revolutum saeculum a S. Pauli Ap. V. Vicarius Christi. in Hispaniam adventu, 189; ei scribit B. P., cum Assisium ille iter perageret, ut Casinense Archicoenobium. Refectum post anniversariae S. Francisci celebrationi bellum illius archicoenobii templum sol­ praeesset, 935. lemni ritu a B. P. consecratur, qui postea omnes adstantes salutat et alloquitur, Cinematopraphica ars. B. P. huius artis praesertim illius sacrae domus S. Bene­ momentum recolit iis qui Coetum habue­ dicti alumnos, 983; pacis domus appel­ runt mercatui taeniolarum (films) mode­ latur a B. P., qui de pace laudes habet rando, grave eorum declarans officium, pacisque praeconia facit, 983 ss. 981 ss. V. Pius Pp. XII. Civitates', et Apostolica Sedes, 48; et Oecu­ Castellano Marius, Archiep. Senensis. menicum Concilium, 48 s. V. Pius Pp. II. Civitates sui iuris recens effectae. Ad eas Catechumenatus adultorum, pluribus gradi­ B. P. suam ostendit sollicitudinem eisque bus distinctus, instaurandus, 117. sua promit vota, ut inter ceteras Natio­ nes digne excipiantur, 5Ss. Cathedra episcopalis dioecesis Lincolnensis in novum templum struendum et D. N. Coetus Italicorum Episcoporum. Praesules ex Iesu Christo dicandum transfertur, 696. eo Coetu ad plenariam contionem vocatos B. P. salutat, graves atque instantes quae­ stiones memorans iis propositas ac sol­ Cathedralis aedes Parisiensis. B. P. illius vendas, et unitatem suadens, 378ss.; ac­ fastos recolit, 591 ss. tuosam eorum operam pro Oecumenica V. Gallia. Synodo B. P. postulat, 383; solaciar et anxias sollicitudines iisdem pandit de re­ Cathedralis ecclesia transfertur: dioecesis ligiosa vita et de moribus christifidelium Ambatondrazakaënsis, 405 ; archidioece­ italicorum, 383 ss. . Index rerum analyticus 1105

    Cognitio rerum (informazione) : ad quam memorem voluntatem suam profitetur, habendam ius habent homines, 387s.; ve­ 31 s.; laetandum, quod in Concilio se ritati sit consona, nec modum excedat, mutuo noscere et inter se colloqui Patres 388. didicerunt, 33; Concilii opus hucusque valde laboriosum fuit, et in variis expo­ nendis consiliis omnino liberum, 34; pri­ Colloquium seu « dialogus » Ecclesiae cum mi Concilii fructus, 34 ss. ; Constitutio de nostrae aetatis hominum societate, 639 ss. Sacra. Liturgia, 34; Decretum de instru­ V. Ecclesia. mentis communicationis socialis, 35; fa­ cultates, quas, finem pastoralem Oecu­ menicae Synodi consectantes, Summus «Colonianismusy>. Ratio ac discrimen quae Pontifex voluit ad officium Episcoporum inter christianam Evangelii praedicatio­ pertinere, 6 ss., 35; B. P. confidit fore ut nem et « colonianismum » intercedunt, disceptationes, in tertia Synodi Sessione, 908. auxilio Commissionum faciliores expedi- tioresque evadant, 36, 381 s.; quaestiones in tertia Sessione pertractandae, 36 s., « Comité Exécutif du Programme du Haut 809s.; momenti praestantia, quam altera Commissaire des Nations Unies pour les Concilii Sessio obtinuit, 38; quid sentien­ Réfugiés ». B. P. gratulationis et appro­ dum sit de Oecumenico Concilio B. P. de­ bationis verba ac vota eiusdem Consilii clarat Praesulibus ex Italicorum Episco­ membris, Romae Coetum habentibus, 996 s. porum Coetu, 382 s. ; tertia Oecumenicae Synodi Sessio indicitur, 600; Concilii mu­ Communicatio socialis. nus quoad Ecclesiae renovationem, 628 s. ; V. Instrumenta. paenitentia et preeatione iuvandi Concilii labores, 748; tertia Oecumenici Concilii Sessio initium capit Patresque Conciliares Communio sacra. Sub utraque specie, in B. P. alloquitur, 805ss.; nota catholica, casibus ab Apostolica Sede definiendis, sanctitas, nota apostolica Ecclesiae in tum clericis et religiosis, tum laicis con­ Concilio celebrantur, 806s.; Spiritus Pa­ cedi potest, de iudicio Episcoporum 115 ; raclitus adest in Concilio 807 s. ; discepta­ nova formula adhibenda in sacrae Commu­ tio, prae ceteris maioris gravitatis atque nionis distributione, 337 s. ; facultas Com­ prudentiae, in Concilio habetur de univer­ munionem iterandi die Paschatis et die sa Ecclesia, praesertim de natura et mu­ Nativitatis Domini, 891. nere eorum qui Apostolorum sunt succes­ sores, 809; item, de natura et mandato Ecclesiae, 620, 810; B. P. salutat Audito­ Communitates Christianae non Catholicae. res, Auditrices, Observatores, qui tertiae Observatores, Delegatos et Hospites, ab Concilii Sessioni intersunt, 814; generali illis Communitatibus missos ad tertiam Coetui Sessionis tertiae praesidet B. P. Oecumenicae Synodi Sessionem, B. P. co­ Patresque alloquitur, dum in schemate ram admittit, laetatur de eorum comitate Missionum versatur disceptatio, 998 s. ; et de bona spe, quam gignit eorum prae­ tertia Sessio finem habet et Constitutio sentia in conciliaribus coetibus, declarat dogmatica de Ecclesia promulgatur, una catholicae Ecclesiae voluntatem in collo­ cum Decretis de Oecumenismo et de Eccle­ quili m veniendi aequo animo cum Commu­ siis Orientalibus catholicis, 1007; B. P. nitatibus, quorum ipsi personam gerunt, Concilii Patribus suam pandit laetitiam 941 ss.; Sessione peracta, eos comiter sa­ ob pertractatam atque expositam de Ec­ lutat, 1013. clesia doctrinam, quod opus Oecumenicae Synodi Vaticanae primae complevit, et Concathedrali efficitur templum aulicum, pro felici hoc exitu Deo gratias agit, vulgo «Hofkirche» nuncupatum et in 1008 s. ; caput maxime arduum atque me­ urbe Dresda situm, 84; B. Mariae Virg. morandum peracti laboris illud est cen­ dicatum templum in urbe Grand Falls, sendum, quod ad doctrinam de Episco­ cathedrale efficitur, 1031 s. patu spectat, 1009; de eo capite B. P. Con­ ciliaribus Patribus quid sentiat exponit, 1009 ss. ; per promulgatam de Ecclesia Concelebratio. Casus, ad quos concelebrandi Constitutionem doctrina tradita nullo mo­ facultas extenditur, 115s.; ad Episcopum do immutata est, 1009s.; doctrina catho­ pertinet concelebrationis disciplinam in lica circa locum B. Mariae Virg. in my­ dioecesi moderari, 116; novus ritus conce­ sterio Christi et Ecclesiae tribuendum, in lebrationis est conficiendus atque Ponti­ Oecumenico Concilio ad unum quasi ac ficali et Missali Romano inserendus, 116. tam amplum corpus redacta, 1014 s. V. B. Maria Virgo. Concilium Oecumenicum Vaticanum II. Se­ V. Episcopi. cunda Sessio finem habet, 31 ; Patres con­ V. Paenitentiae opera. ciliares ceterosque, qui in ea Concilii Ses­ V. Preces. sione interfuerunt, B. P. salutat iisque V. Seiuncti Fratres. 1106 Index rerum analyticus

    Conductores operis. — a Moderatoribus Sodalitatis v. d. «Unio­ V. « unione Cristiana Imprenditori ». ne Internazionale Giovani Democràtici Cristiani» Romae habitus, 203; — a Consilio v. d. « Office International de Consilium Americanum Hebraeorum. Prae­ l'Enseignement Catholique» Romae habi­ sidem ceterosque eius Moderatores B. P. tus, 305; excipit et alloquitur, rationes breviter — septimus, a Sodalitate v. d. « Unión Mé­ tangens Ecclesiae Catholicae" (nominatim dicale Latine» Romae habitus, 368; Sanctae Sedis) ad Iudaicam gentem, 572 s. — quintus et decimus, a Sodalitate v. d. « Fédération Mondiale des Jeunesses Fé­ minines Catholiques » Romae habitus, 376 ; Consilium Pont. ad exsequendam Constitu­ — Romae habitus et vulgo dictus «Sémi­ tionem de Sacra Liturgia. Illius Consilii naire des Nations Unies - sur la liberté de membra, qui Romam ad suetos agendos l'information», 387; coetus convenerant, B. P. alloquitur eis­ — Religiosorum Sodalium alter, ex universa que gratulatur ac meritas agit gratias de Lusitana natione Ulyssipone habitus, 400; impensa eorum navitate, 993; nonnulla — internationalis Romae habitus v. « sur les insuper eisdem ad considerandum propo­ problèmes de l'assistance technique et de nit, 994; opus immensae molis gravissi- la formation de cadres dirigeants dans les masque difficultates prae se ferens erit pays en voie de développement», 444; munus ipsis concreditum recognoscendi — omnium Sodalitatum ab Actione Catho­ libros liturgicos, 994; paedagogicae sacro­ lica ex universa Argentina Natione, 451; rum rituum efficacitati est consulendum, — undecimus, Neapoli ex universa Italia 994s.; recta Constitutionis Liturgicae ex­ habitus a Sodalitate v. d. «Unione Cri­ secutio postulat, ut nova et vetera apto stiana Imprenditori e Dirigenti», 574; pulcherrimoque nexu inter se componan­ — decimus, Romae habitus a Consilio v. d. tur, 995. «de l'Union de l'Europe Occidentale», 590; — duodevicesimus per hebdomadam Romae Consilium Pont. instrumentis communica­ habitus, biblicis studiis provehendis, 936; tionis socialis praepositum constituitur, — per hebdomadam a sodalibus Pont. Col­ 289 ss. ; huius Consilii munus et partes, legii Sophorum habitus, proposita quae­ 291 s. ; Presidem ceterosque Consilii Viros, stione: «Cerveau et conscience», 943; primum" plenarium coetum habentes, B. P. — septimus, v. d. « Etats Généraux des Com­ alloquitur eisque pro suscepto labore ani­ munes et des Pouvoirs locaux Euro­ mum addit ac vota promit, 939 ss. péens», 947; — decimus, v. «du Marché International du film, du film télévisé et du documentaire», Consistoria sacra : 981; — secretum, 853; — duodecimus, a Consilio v. d. «Comité Exé­ — publicum, 875; cutif du Programme du Haut Commissaire — semipublicum, 876. des Nations Unies pour les Réfugiés» Romae habitus, 996; — sextus, promovendis Ecclesiasticis Tabu­ Consociatio Internationalis Musicae Sacrae lariis Romae habitus, 999; Romae canonice instituitur, 231 s.; illius — ab Ecclesiis Orientalibus ab Apostolica munus, socii, compages, patrimonium, Sede seiunctis Rhodi habitus, 1021. 233 s. V. Eucharistici Congressus.

    Constitutio Apost. « Transiturus ». Coreana Respublica. Internuntiatüra Apo­ V. Centenariae commemorationes. stolica in ea erigitur, 235. V. Urbevetana cathedralis Aedes. V. Lee Hahn-Been.

    Conventiones : — inter Apostolicam Sedem et Austriacam Crematio cadaverum. Ad eam quod attinet, aliquatenus iuris canonici praescripta mi- Rempublicam, de Administratione Oeni- 822 pontana in dioecesim erigenda, 740 ss. ; tigantur, s. — inter Apostolicam Sedem et Tunetanam Rempublicam (modus vivendi), 917 ss. ; Curia Romana et Oecumenicum Concilium, — inter Apostolicam Sedem et Venetiolanam 45. Rempublicam, 925 ss. Cushing Card. Richardus, Archiep. Bosto- Conventus : niensis. Ei, quinque exacta lustra ab ac­ — duodecimus internationalis, a Consilio v. cepta episcopali consecratione celebra- d. « Food and Agriculture Organization » turo, B. P. gratulatur, laudans eius opera Romae habitus, 40; ac incepta fundensque vota, 563 ss. Index rerum analyticus 1107

    Cusmaño (8. D.) Iacobus. Decretum intro­ 666; Latacungensis, 668; Tlalnepantlana, ductionis Causae pro eius beatificatione, 671; S. Iacobi Veraguensis, 725; Tezpu- 329 ss. rensis, 727; Bossangoaënsis, 731; Palaën- sis, 732; Natitinguensis, 791; Parakuen- sis, 792; Villavicentiensis, 795; Bangas- I) suensis, 797. — metropolitanae effectae: Lingayensis-Da- da Costa Nunes Card. Iosephus. Alteri Re­ gupanensis, 244, 246; Portus Montt, 328; ligiosorum Sodalium Conventui Lusitano Hermosillensis, 496; Rosariensis, 503; Bho- Ulyssipone habito interest eique B. P. palensis, 545. nuntium mittit, 400 ss. — dismembratae: Quinhonensis, 238; Doua- laënsis, 241 ; Lingayensis-Dagupanensis, S. Ferdinandi, 244, 246; Moshiensis, 248; Dania. Calabarensis, 250; Tegucigalpensis, 317; V. Fridericus IX. Cotonuensis, 319; Chiclayensis, 321; Otta­ viensis, 324; Belemensis de Para, 481; Sil- Decanatus dignitas : in Capitulo cathedrali vae Portuensis, 483; Manaënsis, 494; Nam- Fabrianensi erigitur, 271. pulensis, 499; Cordubensis, 505; Resisten- ciae, 507; Tucumanensis, 509; Indoren- sis, Jabalpurensis, Aimerensis-Jaipurensis, del Balzo « dei Duchi di Presenzano » Iulius, 545; Abidjanensis, Katiolaënsis, Buaken- Reipublicae Italicae Legatus, Litteras con­ sis, 547; Sobralensis, Iguatuvina, 553; Seu- crediti muneris fidem facientes B. P. tra­ lensis, 661; Zamboangensis, 663; Mysu- dit, qui sui animi sensus in italicum po­ riensis, 666; Quitensis, 668; Moshiensis, pulum pandit atque vota pro eo fundit, 670; Mexicana, Texcocensis, 672; Pana­ 1006 s. mensis, 725; Shillongensis, Dibrugarhen- sis, 727; Nagpurensis, 789. Delegationes Apostolicae: — suffraganeae : Danangensis, metropolita­ — in Republica Ruandensi, loco Delegationis, nae Hueensi, 238; Oyoensis, metrop. La- Nuntiatura erigitur, 561; gosensi, 240; Sangmelimaënsis, metrop. — Indosinensis Delegatio nomine «Vietna- Yaundensi, 242; Cabanatuanensis, metrop. miensis et Cambogiensis » posthac appel­ Lingayensi-Dagupanensi, 244; Tarlacensis, labitur, 916. metrop. Lingayensi-Dagupanensi, 246 ; Arushaënsis, metrop. Daressalaamensi, 248; lkot-Ekpenensis, metrop. Onitshaën- Demographicum incrementum. Ad illud quod si, 250; Hvaleniensis, metrop. Taipehensi, attinet, B. P. prava reprobat consilia, 57 ; 252; Vankiensis, metrop. Salisburiensi, gravem quaestionem cum eo conexam, 254; Comayaguensis, metrop. Tegucigal- probos mores quod spectat, Ecclesia se­ pensi, 318; Abomeiensis, metrop. Coto- dulo considerat, normasque christifide­ nuensi, 320; Hullensis, metrop. Ottaviensi, libus tradet, peracto peritorum ope accu­ 324; Osornensis, S. Caroli Ancudiae, De rato quaestionis examine, 588 s. Punta Arenas, metrop. Portus Montt, 328 ; Lusitaniana, metrop. Luandensi, 484; Ken­ Derderian Tegheshe, Patriarcha seiunctae gensis, metrop. Leopoldolitanae, 486 ; Si­ Ecclesiae Armenorum. kassensis, metrop. Bamakoënsi, 487; Sanc­ V. Peregrinatio in Palaestinam. ti Petri de Sula, metrop. Tugucigalpensi, 490; Kayensis, metrop. Bamakoënsi, 492; Tigiuanaënsis, metrop. Hermosillensi, 498 ; Devès Petrus, Senegalensis Reipublicae Le­ Cabralopolitana, metrop. de Lourenço gatus, Summo Pontifici Litteras tradit Marques, 499; Nachingweaensis, metrop. conerediti muneris testes, 750. Daressalaamensi, 501; S. Nicolai de Los Arroyos et Cervi Lusci, metrop. Rosa- Dioeceses: riensi, 503 ; Crucis Axeatae, metrop. Cor- — noviter erectae: Danangensis, 238; Oyoën- dubensi, 505; Sancti Rochi, metrop. Cor- sis, 240; Sangmelimaënsis, 242; Cabana- rientensi, 507; Ssmae Conceptionis in Ar­ tuanensis, 244; Tarlacensis, 246; Aru- gentina, metrop. Tucumanensi, 509; Indo- shaënsis, 248; Ikot-Ekpenensis, 250; Hva- rensis, Jabalpurensis, Raigarhensis-Am- lienensis, 252; Vankiensis, 253; Comaya- bikapurensis, metrop. Bhopalensi, 546; guensis, 317; Abomeiensis, 319; Hullensis, Abenguruensis, metrop. Abidjanensi, 548; 323; Lusitaniana, 483; Kengensis, 485; Takamatsuensis, metrop. Tokiensi, 550; Sikassensis, 487; Sancti Petri de Sula, Çrateopolitana, metrop. Portalexiensi, 553; 490; Kayensis, 492; Tigiuanaënsis, 497 ; Suvonensis, metrop. Seulensi, 662; Ki­ Cabralopolitana, 499; Nachingweaensis, tuiensis, metrop. Nairobiensi, 665; Chik­ 501; Crucis Axeatae, 504; Sancti Rochi, magalurensis, metrop. Bangalorensi, 667; 507; Ssmae Conceptionis in Argentina, Latacungensis, metrop. Quitensi, 669; 509; Abenguruensis, 547; Takamatsuen- Tlalnepantlana, metrop. Mexicanae, 672; sis, 549; Çrateopolitana, 552; Suvonensis, S. Iacobi Veraguensis, metrop. Panamensi, 661; Kituiensis, 665; Chikmagalurensis, 726; Tezpurensis, metrop. Caleuttensi, 728; 1108 Index rerum analyticus

    Bossangoaënsis, metrop.. Banguensi, 731; dat de se, de veritatis thesauro, cuius est Palaënsis, metrop. Arcis Lamy, 733; Na- heres et custos, ac de munere in terris titinguensis, metrop. Cotonuensi, 791 ; Pa­ sibi demandato, 614ss.; pleniore hac sui rakuensis, metrop. Cotonuensi, 793; Villa­ notitia, Ecclesia efficacius pericula, quae vicentiensis, metrop. Bogotensi, 795 ; Ban­ variis ex partibus instant, erroresque, gassuensis, metrop. Banguensi, 797. intra sui ipsius fines serpentes, praecave- — quarum fines mutantur: Chihuahuensis bit, 617 ss. ; id praeterea, ingenio et indoli et Civitatis Juarezensis, 82; Portus Eli- hominum nostrae aetatis respondet, 618 s.; zabethensis, 85; Bellohorizontina, Olivei- constat insuper recentioribus hisce tem­ rensis, Luceatina, Septemlacunensis, Ma- poribus Ecclesiam diligentiore studiò in riañensis, 265 s. ; Belemensis de Para, 268; se inquirere coepisse, 619 s. ; doctrina de Tropiensis, Cosentina, Neoeastrensis, 463; Mystico Christi Corpore in actis Summo­ Mexicana et Tolucensis, 464; Januarien- rum Pontificum declarata et .a doctis viris sis et Paracatuensis, 465 s.; Platensis, Cli- illustrata, 620s.; ex huius doctrinae cla­ vi Zamoerensis, Avellanadiensis, 526; Ho- riore notitia, ex pleniore sui ipsius con­ noluluensis, 527; Mechliniensis-Bruxellen­ scientia Ecclesia vitalem suam cum Chri­ sis et Antverpiensis, 603; Daressalaamen­ sto coniunctionem rursus compertam ha­ sis et Nachingweaënsis, 769; Lunensis seu bebit, 622s.; sensus Ecclesiae quo Chri­ Spediensis, et Piacentina, 1023 s. ; Arretina stianus veri nominis penitus affici debet, et Cortonensis, 1028; Vallis Paradisi et 624; commoda, quae ex eo sensu profi- Sancti Philippi, 1032 s.; Geraldtonensis, ciscentur, 625s.; Ecclesia, sancta ex vo­ 1035 s. luntate Christi et perfectioni acquirendae — quarum nomen mutatur: Astridaënsis, intenta, ex consuetudine cum humana so­ in posterum «Butarensis» nuncupabitur, cietate ad id compellitur, ut continenter 85; Bosnensis et Sirmiensis, in posterum. in se inquirat moresque suos introspiciat, « Diacovensis seu Bosnensis et Sirmiensis » 626ss.; Ecclesiae renovatio, quae neque nuncupabitur, 269; Simlensis, in poste­ eius essentiam neque partes illas, quae ad rum « Simlensis et Chandigarhensis » ap­ praecipuam eius formam necessario per­ pellabitur, 467; Lydenburgensis, in poste­ tinent, attingere potest, 629 s.; pericula rum « Lydenburgensis-Witbankensis » ap­ exinde praecavenda, 630 s. ; vis renovatio­ pellabitur, 825; Bauropolitana, posthac nis, non in commutatis exterioribus legi­ « Bauruensis » nuncupabitur, 1030; Portus bus erit, sed in seipsam ad Christi obse­ Gratiae-Grand Fallensis, deinceps « Grand- quium componendo et in servatis legibus, fallensis,» appellabitur, 1031 s.; Usumbu- quas ipsa condidit, ut Christi semitas se­ raënsis, in posterum « Bujumburaënsis quatur, 632 ss. ; distantia ac discrimen nuncupabitur, 1034. Ecclesiam inter et homines, Inter quos vivit, non idem significat atque disiun- — episcopalis sedes dioecesis Portus Gratiae- ctionem 637 ss., 1013; officium enim habet Grandfallensis in urbem Grand Falls docendi omnes gentes et Evangelium dis- transfertur, 1031 s. seminandi, 639; Ecclesiae ergo in collo-^ quium veniendum est cum hominum so-' Doi Gard. Petrus Tatsuo, Archiep. Tokiensis. cietate, in qua vivit, 689 ss. ; huius collo­ Nuntium ei mittit B. P. ob Olympia cer­ quii, quod ab ipso Deo originem ducit, tamina in Japoniae urbe capite celebran­ praecipuae notae, 641 ss.; et pericula, 647; da, 949 s. ; ob sollemnem novi templi prin­ Ecclesia parata esse debet ad sociandum cipis dedicationem Tokieni peragendam, sermonem cum omnibus hominibus bona eidem gratulatur B. P. bona proferens voluntate praeditis, sive intra limina ipsius omina, 980 s. sunt sive extra, 649; nemo Ecclesiae alie­ nus, nemo inimicus, nisi quis ipse ei velit adversari, 649; Ecclesiae colloquium: 1) Dominiciana Respublica. Christifideles B. P. cum humana consortione, seu mundo, nuntio radiophonico alloquitur ac paterne 650s.; 2) cum hominibus, qui Deum unum hortatur, cum missio ad populi pietatem et summum adorant, 654 s. ; 3) cum seiun­ excolendam finem caperet, 314. ctis fratribus christianis, 655 ss. ; cum filiis, qui in Ecclesiae catholicae gremio sunt, 657 ss. ; Ecclesia in praesentia viva- Droste zu Vischering. cior est quam antea numquam, 659; bona V. Maria a Divino Corde (Ven. 8. D.). ex doctrina de Ecclesiae mysterio, quam Oecumenica Synodus illustravit atque enuntiavit, 1012. E V. Atheismus. V. Concilium Oecum. Vat. II. Ecclesia. Ab unitate in Ecclesia magna vis prodit, 174s.; nativa eius catholicitatis Egentiores populi. Qua ratione sit illis auxi­ nota, 429; de afflictae alicubi Ecclesiae lium praebendum a florentioribus Civita­ statu B. P. dolet, 587, 652; necesse est, ut tibus, 444; consulendum ut, progrediente praesenti aetate Ecclesia clariorem ple­ eorum vita quoad res oeconomicas, pari nioremque conscientiam adipisci conten­ gradu eorum mores progrediantur, 445. Indem rerum analyticus 1109

    Elisabeth a Ssma Trinitate (S. D.). Decre­ — Bombayae, in India, ex universis natio­ tum introductionis Causae pro eius bea­ nibus habitus, 589, 975 ; tificatione, 535 ss. — ex universa Hispana Natione Legione ce­ lebratus, 685, 690. Encyclicae Litterae: «Ecclesiam suam», de viis quibus Catholicam Ecclesiam in prae­ Europa. B. P. coram admittit eos qui inter­ senti munus suum exsequi oporteat, a fuerunt Coetui v. d. «Etats Généraux des Paulo Pp. VI editae, 609 ss. : prologus, Communes et Pouvoirs locaux Euro­ 609-614; 1) clara conscientia, quam de se péens», de eorum gratulatur labore uni­ habet Ecclesia, 614-626; 2) Ecclesiae reno­ tati fovendae Europae populorum, eisque vatio, recte intelligenda, 626-636 ; 3) Ec­ animum addit et vota fundit, 947 s. clesiae colloquium cum hominibus huius V. « Union de l'Europe Occidentale ». temporis, 637-659. V. Unitas. ; V. Ecclesia. Evangelia. Qua ratione exegeta catholicus Eparchiae noviter erectae : Passaicensis, 4S9 ; se gerat oportet in exercendo suo munere, Pittsburgensis, 489. ad Ea quod attinet, 713 ss. ; item, ii qui­ bus munus docendi in Seminariis vel in id genus Institutis commissum est, 717; Episcopi. Auxiliatrix eorum opera ad iuvan­ item, qui populum christianum sacris con- dos constituendarum Commissionum labo­ tionibus erudiunt, 717, et qui inter chri­ res, Oecumenico peracto Concilio, 37; ut stifideles scripta vulgant, 717 s. suo clero, praesertim iunioribus sacer­ dotibus, paterne adsint, B. P. monet, 386; de natura et munere illorum in Oecume­ Exarchatus Apostolicus Pittsburgensis in nica Synodo disceptatio, 809, 1009; Conci­ duas circumscriptiones (eparchias) divi­ lium id quoque intendit, ut praerogativas ditur, 488 s. Episcopatus describat et collustret, 811; Episcoporum coniunctio cum Apostolica Exegeta. Sede episcopalem auctoritatem nullo modo V. Evangelia. extenuat, immo robore auget, 812s.; gau­ dere se asserit B. P., cum animadvertit in Expositio Neo-Eboracensis. Constitutione de Ecclesia Episcoporum di­ V. Marella Card. Paulus. gnitatem sollemniter declarari, munera celebrari, potestatem agnosci, integra Summi Pontificatus servata auctoritate, 1010 s. ; instituendis Commissionibus post­ F conciliaribus Episcopatus suam adiutri­ cem operam praestabit, 1011; futurum Facultates : variae Episcopis residentialibus Episcoporum auxilium, consilium, aucto­ ceterisque Ordinariis conceduntur, 6ss.; ritatis suffragium in generalis momenti quae tamen nequeunt aliis delegari, prae­ negotiis, 1011 s. ter quam Coadiutori, Auxiliaribus et Vi­ V. Facultates. cario Generali, 6. i V. Privilegia. Fames. B. P. de eo flagello in variis Orbis Equestris Ordo a Sancto Sepulcro Hieroso­ regionibus sollicitum se praebet, 57; lau­ lymitano. Equités et Matronas Ordinis, dat incepta pro gentibus fame laboranti­ qui Romae Coetum habuerunt, B. P. co­ bus, prava consilia reprobat, 57 s. ram admittit ac paterne hortatur, 572 ss. a Fédération Mondiale des Jeunesses Fémini­ Erhard Ludovicus, supremi Consilii publicae nes Catholiques ». Mulieres e Consilio rei administrandae in Foed. Germaniae eidem Sodalitati moderandae Romae con­ Civit. Praeses. A B. P. excipitur et salu­ gregatas B. P. coram admittit probat - tatur, 202. que argumentum in Coetu propositum de mutua christianorum necessitudine, 376 ss. Eucharistia. Sacramentum unitatis, 359 s., 976; quemadmodum fons est caritatis, ita Fernandez P. Anicetus, Fratrum Praedica­ elatum est vexillum concordiae et pacis, torum Generalis Magister. Ei B. P. gra­ 686, 976; christifideles quoad Eucharisti­ tulatur de impenso sodalium labore in cum mysterium, quoad « mysterium fidei », apparandis Operum S. Thomae Aquinatis 754 ss. ; caelestis Panis, quo indigent ho­ exemplaribus typis critica ratione ex- mines, 756, 976. scriptis, 302 ss.

    Eucharistici Congressus : Ferrari Card. Andreas Carolus (S. D.). De­ — in Salvatoriana Republica ex universa cretum introductionis causae pro eius bea­ natione habitus, 398; tificatione, 708 ss.

    70 - Acta, vol. VI, n. 17. — 31-12-1964. ino Index rerum analyticus

    Foederatae Septemtrionalis Americae Civi­ Guanella (Ven. S. D.) Aloisius. Decretum tates. B. P. nuntius ad illius nationis de miraculis pro eius beatificatione, 773 s. ; christifideles, ob annuam pecuniae colla­ Decretum de tuto, 837s.; recensio vitae, tionem peragendam ad opem ferendam 967ss.; et actorum causae, 971; Beatus hominibus, qui in egestate versantur, renuntiatur, 972'; novensilis Beati B. P. 313 s. virtutes et opera laudat, praesertim in divina Providentia spem eius certam, 989 ss. a Fondazione S. Paolo», in Civitate Vaticana constituitur operariis religione ac pietate excolendis,. 422s. H €Food and Agriculture Organization» (F.A.O.). Delegatos Civitatum ex eo Con­ Heard Card. Villelmus Theodorus. Beatis­ silio B. P. coram admittit et de inceptis simus Pater omina et vota pro eo profert, gratulatur, praesertim in bonum populo­ octogesimum acturo natalem, 237. rum fame laborantium, 40 ss. Hebraei. Franciscus (S.) Assisiensis. Sollemnia ha­ V. Consilium Americanum Hebraeorum. bentur ad eius sepulcrum, quinto et vice­ V. Pius Pp. XII. simo exacto anno, ex quo primarius Ita­ liae Patronus est constitutus, 935. Hispanica natio. Radiophonico nuntio eius christifideles B. P. alloquitur, sextum Franciscus Maria a Camporubeo (S.). Lit­ Eucharisticum Conventum celebrantes. terae Decretales ob eius canonizationem : 690; eisdem argumentum illustrat Coetui eius vita describitur, 63ss.; Causae cano­ illo propositum : « ut unum sint », 690 ss. nizationis historia, 69s.; Sanctorum cata­ V. Garrigue y Diaz-Cañabate. logo adscribitur, 71. V. Paulus Ap. (S.).

    Fraternitas. A Christifidelibus diligenda, 361. Homiliae Summi Pontificis : — habita in patriarchali Archibasilica La­ Fridericus IX, Daniae Rex, cum Regina teranensi, feria V in «Coena Domini», uxore B. P. adit et ab eo comiter salu­ 359; tatur, 390 s. — habita in Basilica Vaticana, die domi­ nica Pentecostes, 428; — habita in Basilica Vaticana, in sollemni canonizatione Beatorum Martyrum Ugan- O densium, 903.

    Gallia. Per nuntium radio televisificum, uni­ Homines nostrae aetatis. In urbe Bethlehem versos illius nationis christifideles B. P. B. P. ad homines, qui sunt extra chri­ alloquitur, cultum atque humanitatem gal­ stiana saepta, se vertit salutiferumque licae gentis dilaudans et missionalia in­ Christi nuntium eis ostendit, 176s.; om­ cepta, 50ss.; item, eosdem alloquitur, nesque salutat, 178. cum sollemnia agerentur Lutetiae Pari­ siorum ob octavum revolutum saeculum Hussein Rex Jordaniae. Beatissimum Pa­ a cathedrali aede condita, 591 ss. trem visit, qui eum comiter salutat eique vota pandit, 446 s. Garrigues y Diaz-C'añádate Antonius. Litte­ V. Peregrinatio in Palaestinam. ras demandati muneris fidem facientes B. P. tradit, ab Hispanica Natione mis­ sus Legatus, et B. P. vota audit, 447 s. I Gonçalves Cerejeira Card. Emmanuel, Pa­ triarcha Lisbonensis. Legatus eligitur, ut Ieiunium eucharisticum. Etiam pro sacer­ praesideat celebritatibus B. Mariae Virg. dotibus litantibus terminus ieiunii eucha­ Immaculatae honorandae in monte «Sa- ristici servandi deducendus est a momen­ meiro», 562 s. to Communionis in Missa sumendae, 212.

    Gonzi Michael, Archiep. Melitensis. Ei nun­ Iesus Christus. In peregrinatione ad sacra tium mittit B. P., celebritate indicta in Palaestinae loca, B. P. fidei, spei et cari­ Melita insula, quod sui iuris ea esse tatis sensus christifidelium Ei offert, 173; coepit, 820 s. in Encyc. Litt. B. P. omnes hortatur, ut Index rerum analyticus Illi

    scienter, alacriter et ardenter actum fidei P., centesimo et quinquagesimo volvente edant in Eum, 617. anno a Societate Iesu in integrum resti­ V. Ecclesia. tuta, paternaque ei vota profert; recolit dolendas rerum vicissitudines, quarum Imagines sacrae, in ecclesiis fidelium vene­ causa Ignatiani sodales tot res adversas rationi propositae, moderato numero et tantasque aerumnas passi sunt ; recolit congruo ordine sunt exponendae, 132. restauratae religiosae familiae benignum ac praesentem affuisse Deum, 803 s. ; lau­ dat eorumdem sodalium praeclare gesta Institutum Pont. altioris Latinitatis Romae magno cum catholicae religionis emolu­ ab Apostolica Sede conditur apud Pont. mento, hortatur ut in fidelitate erga Ec­ Athenaeum Salesianum, 228; eius munus, clesiam et Christi Vicarium magis ma­ constitutio, moderatio, 228 s. gisque confirmentur et pergant indefati- gatam operam praestare in externis apo­ Institutum Spiritualitatis canonice erigitur stolatus operibus, 804 s. in Pont. Facultate Theologica SS. Tere­ siae a Iesu et Ioannis a Cruce in Urbe, 951 s. « Jeunesse Ouvrière Chrétienne».' V. Opifices. Instructiones : — de historica Evangeliorum veritate, a Pont. Consilio studiis Bibliorum provehen­ K dis edita, 712 ss. ; — de cadaverum crematione, a S. S. Congre­ gatione Sancti Oificii edita, 822s.; Kalemba Murumba seu Mulumba (B.) Mat­ — ad exsecutionem Constitutionis de Sacra thias. Liturgia recte ordinandam, a Sacra Ri­ V. Licanga Carolus. tuum Congregatione edita, 877 ss. «Katholikentag», qui dicitur, octogesimus Instrumenta communicationis socialis. Oe­ Coetus in urbe Stuttgardia a Germaniae cumenica Synodus suum esse censet quae­ christifidelibus catholicis habetur, ad ver­ stiones praecipuas tractare cum iisdem ba Apostoli explananda : « reformamini instrumentis conexas, atque Decretum in novitate sensus vestri », 817 ; radiopho­ edit principia complectens et normas, nia nuntio B. P. eos hortatur, ut fidem 145ss.; conandum est ut haec instrumenta maximi faciant, Christo confidant, pieta­ efficaciter in multiplicibus apostolatus ope­ tem colant, legem Dei servent, 817 ss. ribus usurpentur, 149; Officia nationalia pro rebus preli, cinematographei, radio- phoniae et televisionis ubique constituen­ Kaunda Kenneth D., Zambianae Reipublicae da omnique ope adiuvanda, 152. Praeses. Beatissimum Patrum invisit, qui V. Consilium. comiter eum excipit et alloquitur, fun­ dens vota pro populo Zambiae sui iuris recens effecto, 1002 s. Internuntiatura Apostolica in Coreana Repu­ blica erigitur, 235.

    Ioannes Pp. XXIII. In Allocutione ad Sa­ L crum Collegium Romanamque Curiam B. P. eum commemorat, 44; item Hiero­ Laicorum apostolatus. Ipsa Sacra Hierarchia solymis, in sermone ad Athenagoram, Pa­ auxilium petit a laicis christifidelibus ad triarcham Oecumenicum Constantinop., christianam vitam tutandam, 452; quan­ 172.. tam valeat opem ferre Ecclesiae Actio Catholica, ecclesiasticae auctoritati su­ Irigoyen Echegaray (S. D.). biecta, 452 s. V. Maria a Desponsatione. Landázuri Riclcetts Card. Ioannes, Archiep. Italica Natio. B. P. sensus in Italicam gen­ Limanus. Legatus eligitur a B. P., ut tem, 192; et fiducia, 192 s. ; publicae ami­ sexto Eucharistico Conventui ex universa citiae rationes quae Italicae nationi sunt Hispana Natione praesideat, 685 ss. cum Apostolica Sede, 198, 1006 s. V. del Balzo Iulius. V. Moro Aldo. Laosiensis regio a Delegatione Apostolica In- dosinensi seiungitur ac Delegationi Apo­ stolicae Thailandiae et Paeninsulae Ma- J lacensis adicitur, 559.

    Janssens P. Ioannes Baptista, Societatis Latina lingua. Eius usus, salvo particulari Iesu Praepositus Generalis. Ei scribit B. iure, in Ritibus latinis est servandus, 109. 1112 Index rerum analyticus

    Latinitatis studia, quam maxime coniuncta tionibus populorum forte perficienda in cum sacrorum alumnorum institutione sacrae Liturgiae instauratione, 110 s. ; vita atque disciplina, 225 s. liturgica in dioecesi et in paroecia fo­ venda, 111 s. ; quid praescribitur ad actio­ nem pastoralem liturgicam fovendam; 112; Lee Hahn-Been, primus Coreanae Nationis Commissiones de sacra Liturgia, de Mu­ Legatus ad Apostolicam Sedem missus, sica sacra et de Arte sacra in singulis salutatur a B. P., qui Litteras demandati dioecesibus costi tuendae, 112 s. ; decerni­ muneris testes ab eo accipit, 389 s. tur ut quaedam Oecumenicae Synodi prae­ scripta de sacra Liturgia vigere incipiant, Lefèvre Théo, supremi Consilii publicae rei 139 ss. ; Instructio a S. Rituum Congre­ administrandae in Belgio Praeses. Beatis­ gatione editur, ad exsecutionem Consti­ simum Patrem visit eiusque laudes audit tutionis de Sacra Liturgia recte ordinan­ de Belgica Natione et vota excipit, 206 s. dam, 877 ss. ; intima conexio necesse est vigeat Liturgiam inter et eathechesim, re­ ligiosam institutionem atque praedicatio­ Legatorum Coetus apud Sedem Apostolicam. nem, 87S, 994; quae sit competens aucto­ Ex eo Coetu Viros, novo ineunte anno, ritas in re liturgica, 882 ss. ; singulorum B. P. coram admittit et alloquitur, 47 ss. officium in Liturgia servandum, 884; per­ V. Peregrinatio in Palaestinam. sonarum acceptio non habenda, 884; non­ nulli ritus ad simpliciorem formam redu­ Leopoldus a Castronovo (S. D.). Decretum cendi, 884; publice precandi formulae Deo introductionis causae pro eius beatifica­ dignae, 994. tione, 700 ss. V. Consilium ad exsequendam Const. de S. Liturgia. Leopolitanus Ucrainorum Metropolita haben­ dus est Archiepiscopus Maior, 214. Liturgica institutio: clericorum, 879s.; so­ dalium Statuum perfectionis, 881; fide­ lium, 881. Lercaro Card. Iacobus, Archiepiscopus Bo­ noniensis. Decem lustra celebraturo, ex quo est auctus Sacerdotio, ei B. P. bene Liturgicae Commissiones : penes coetum Epi­ ominantia verba expromit, laudans ab eo scoporum instituendae, eorumque munus, navatam operam, 424 s. 886s.; dioecesanae, eorumque munus, 887.

    Libri liturgici. Quam primum sunt recogno­ Liturgici textus. Populares eorum interpre­ scendi, peritis adhibitis et Episcopis con­ tationes, 885 s. sultis ex diversis orbis regionibus, 107; V. Vernacula lingua. rubricae etiam partes fidelium praevide- bunt, 108; inmensae molis opus, illorum recognitio, 994. López de Maturana (S. D.) Margarita Maria. Decretum introductionis Causae pro eius beatificatione, 538 ss. Liénart Card. Achilles, Ep. Insulensis. Bea­ tissimi Patris ad eum gratulationes et vota, octogesimum natalem celebraturum, Ludovicus a Casauria (Ven. S. D.) Decretum 236. de virtutibus pro eius beatificatione, 332-.

    Liturgia sacra. Argumentum ante omnia in Lusitana Natio. Centenaria sollemnia cele­ Concilio Oecum. Vat. II pertractatum et brantes in illustri sacrario Mariano mon­ ad exitum feliciter perductum, 34; digni­ tis Sameiro, nuntio radiophonico chri­ tas, qua pollet in Ecclesia, 34; quo spec­ stifideles Lusitanos B. P. alloquitur, eo­ tent, cultus formae ad simpliciorem ratio­ rum dilaudans pietatem in B. Mariam nem nunc redactae, 35 ; Constitutio de sa­ Virginem, 594 ss.. cra Liturgia, primus Oecumenici Concilii V. Religiosi sodales. fructus, promulgatur, 97 ss. ; sacrae Litur­ giae natura eiusque momentum in vita Lwanga Carolus, Kalemba Mulumba Mat­ Ecclesiae, 99 ss. ; cura habenda de litur­ thias et viginti socii Martyres Ugandenses gica institutione et de actuosa fidelium (BB.). Decretum de miraculis pro eorum participatione, 104s.; sacrae Liturgiae canonizatione, 770 ss¿; relatio eorum cau­ moderatio ab Ecclesiae auctoritate unice sae in Consistorio secreto, 853 s. ; sollem­ pendet 106; celebratio liturgica commu­ niter peroratur eorum causa canoniza­ nis, cum frequentia et actuosa participa­ tionis in publico Consistorio, 875s.; Pa­ tione fidelium, praeferenda est celebra­ trum Cardinalium et sacrorum Antisti­ tioni singulari et quasi privatae, 107; in­ tum suffragia pro illorum canonizatione doles didactica et pastoralis Liturgiae, B. P. excipit, 876; Decretum de tuto pro 108 s.; catechesis liturgica omnibus .modis eorum canonizatione, 835s.; sollemnis eo­ inculcanda, 109; aptatio ingenio et tradi­ rum canonizatio, 901 ss. ; B., P. gloriosum Index rerum analyticus 1113

    illorum martyrium recolit (homilia), quod audiunt, 438ss.; inceptum B. P. laudat et paginam addidit egregiis narrationi- probat, 442; et pia dat sodalibus monita, bus veteris Africae de Sanctis Martyribus 443 s. et Confessoribus illius regionis, 903 ss. Methodus doctrinae sacrae tradendae. Tum positiva, tum speculativa, quales in scho­ M lis ecclesiastica probante auctoritate vi­ gent, suum momentum, suam utilitatem habet, 365. Magisterium Ecclesiae. Quanti facienda sit ab Athenaearum doctoribus et alumnis re­ verentia atque oboedientia ei debita, 364 s. Missa. Ordo Missae ita recognoscendus, ut singularum partium propria ratio et mu­ tua conexio clarius pateant, atque pia et Mai (8. D.) Iordanus. Decretum introductio­ actuosa fidelium participatio facilior red­ nis causae pro eius beatificatione, 705 ss. datur, 114'; duae partes, arcte inter se coniunctae, e quibus Missa quodammodo Mansfeld P. Carolus, Clericorum Regularium constat, liturgia nempe verbi et euchari­ Ministrantium Infirmis Generalis Prae­ stica, 115; quae sint iam servanda, donec fectus. Ei scribit B. P. ob celebranda sol­ integer Ordo Missae instauratus fuerit, lemnia, trecentesimo et quinquagesimo 888 ss. ; novae normae liturgicae de lectio­ revoluto anno a S. Camilli de Lellis obitu, nibus et cantibus inter lectiones in Missis religiosos eius sodales adhortans ad Con­ cum populo celebratis, 889 s. ; item, de ho­ ditoris vestigia premendá, 744 ss. milia diebus dominicis et festis de prae­ cepto aliisque diebus, 890; item, de ora­ tione communi seu fidelium, 890 s. Marella Card. Paulus. Legatus deligitur a V. Vernacula lingua. a B. P., ut Neo-Eboraci auspicalibus riti­ bus praesideat, quibus bonarum artium ex omnibus nationibus Expositio instaura­ Missionales. Praesules, Sacerdotes et Sacras bitur, 357 s. ; item, Legatus renuntiatur, Virgines, ex australi regione Sudanensi ut Parisiensi institutae celebrationi prae­ misere pulsos, B. P. coram admittit ac sideat, ad saecularem recolendam memo­ paterne solatur, 307 s. riam conditae illius urbis cathedralis ec­ clesiae, 426 s. Missiones catholicae. Optandum est, ut Ec­ clesia universa missionalis sit, ut singuli Maria a Desponsatione Irigoyen Echegaray etiam fideles animo et re missionales eva­ (S. D.). Decretum introductionis causae dant, preces, pietatis officia, stipem per­ pro eius beatificatione, 697 ss. quam liberalem aferentes in adiumentum et levamen praeconum Evangelii, 998 s. Maria a Divino Corde (Ven. 8. D.). Decre­ tum de virtutibus pro eius beatificatione, a Modus vivendi». 334. V. Conventiones.

    Maria B. Virgo. Beatissimi Patris de Ea sen­ Monachorum vita. Quae adhuc docere possit sus et ad Eam preces in templo Nazare- hominibus nostrae aetatis, 986 s. thano Annuntiationis, 166; in Encyc. Litt. B. P. absolutissimum christianae perfe­ Mora Reginaldus Leander. Vènetiolanae Na­ ctionis exemplum Eam appellat, 636; ter­ tionis Legatus, Litteras legationis fidem tiae Oecumenici Concilii Sessioni finem facientes tradit B. P., qui eum alloquitur imponens, B. P. «Matrem Ecclesiae» eique vota facit, 450 s. Eam declarat ac precatur, 1015ss.; novae appellationis vim B. P. illustrat Patres­ que Conciliares hortatur, ut studeant Ma­ Moreno Hueyo Belisarius. Missus a Repu­ riae nomen et honorem apud christianum blica Argentina Legatus, B. P. Litteras populum impensius extollere eiusque demandati muneris testes tradit eiusque exemplum ad imitandum proponere, 1016 s. vota audit, 687 s. V. Concilium Oecum. Vat. II. Moro Aldo, supremi Consilii publicae rei Melita insula. * administrandae in Italia Praeses. Beatis­ V. Borg Olivier Georgius. simum Patrem visit, qui eum eomiter ex­ V. Gonzi Michael. cipit, votis pro illo ac pro Italica Natione effusis, 197 s. (aMessa dell'Artista». Sodales bonarum ar­ tium cultores adsunt Sacro a B. P. in Sa­ Munyaneza Augustinus, primus Ruandensis cello Sixtino peracto ac eius sermonem Reipublicae Legatus, a B. P. salutatur, 1114 Index rerum analyticus

    cum Litteras crediti muneris testes ei tra­ bet, cui qui interfuerunt B. P. verba dit, 816. exhortationis audiunt ad bona perse­ quenda incepta, 305 ss. Musica sacra. Nobile subsidium Liturgiae, Apostolicae Sedi curae fuit et est in prae­ Officium divinum. Nova eius instauratio ad senti, 231 s.; Commissio de Musica sacra normas Oecumenici Concilii, 122 ; ab iis in quavis dioecesi constituenda, 113 ; quae qui chori obligatione tenentur persolven­ de musica sacra sensit ac statuit Oecu­ dum, 895 s. ; facultas ab Officio divino di­ menica Synodus, 128 ss. spensandi vel illud commutandi, 896. V. Consociatio Intern. Musicae Sacrae. V. Vernacula lingua.

    Officium parvum. Liturgicae normae ad illud N quod attinet, 896 s. Nationes. V. Civitates. Opifices. Calendis Maiis B. P. eos alloquitur, sollicitudinem Ecclesiae in illos recolit, sacri Evangelii praecepta eis ostendit, Nazareth. Prima Evangelii schola, 167; do­ 433ss.; sociale solacium ab Ecclesia opi- cumenta et exempla virtutum, quae e ficibus non denegatur, 436s.; iuvenes opi­ S. Nazarethana Familia prodierunt, 168. fices e Sodalitate v. d. « Jeunesse Ouvrière Chrétienne » B. P. nuntio radiophonico Normae : salutat, et hortatur, Argentorati aduna- — de sacrae Liturgiae instauratione, 106 ss. ; tos ad condenda iuvenum opificum Euro- — quibus, cessante statuta legis vacatione, paeorum statuta, 764 ss. quaedam Oecumenicae Synodi praescripta V. «Fondazione S. Paolo». de sacra Liturgia ad effectum adducuntur, 141 ss.; Ordo Missae. — ab Oecumenica Synodo statutae de recto V. Missa. usu instrumentorum communicationis so­ cialis, 145 ss. ; Orientales Ecclesiae catholicae. — a Pont. Consilio studiis Bibliorum pro­ V. Concilium Oecum. Vat. II. vehendis traditae, ut exegetarum labor adiuvetur in historica Evangeliorum" ve­ ritate inquirenda, 712ss.; Orione (S. D.) Aloisius. Decretum introdu­ r- a S. Sacra Congregatione Sancti Officii ctionis causae pro eius beatificatione, editae de cadaverum crematione, 822s.;• 776 ss. — a Sacra Rituum Congregatione statutae ad exsecutionem Constitutionis de Sacra Liturgia recte ordinandam, 877 ss. P

    Novensilis sacerdos. Paenitentiae opera. Ea B. P. christifideli­ V. Benedictio Papalis. bus suadet, proxime ineunte tertia Oecu­ menicae Synodi Sessione, 748 s. Nuntiatura Apostolica erigitur : in Repu­ blica Ruandensi, 561. Pallium sacrum. V. Postulatio Palliorum. Nyasaland (nunc Respublica «Malawi»). V. Theunissen I. B. Hubertus. Paraquariana Natio. V. Cabello Oscar.

    O Pascha Resurrectionis D. N. I. Ch. Beatis­ simi Patris omina, hortamenta et Bene­ dictio christifidelibus Urbis et Orbis, eo 0'Boyle Patricius Aloisius, Archiep. Va­ festo die, 391 ss.; lumen affert laetitiam­ shingtonensis. Ad eum, Catholicae Studio­ que hominibus Domini Resurrectio, 393 ss. rum Universitatis Americae Cancellarium, B. P. nuntium mittit, septuagesimo quin­ Patricii Nobilesque Romani. Novo ineunte to anno volvente ab illo Athenaeo consti­ anno, Beatissimo Patri fausta ominantur, tuto, 978 ss. 193; B. P. Sui benevoli in eos animi sensus aperit, 194s.; adiutricem illorum « Oecumenismus ». operam in pastorali et caritatis munere V. Concilium Oecum. Vat. II. exercendo ab eis exspectat Ecclesia, 196.

    «.Office International de l'Enseignement Ca­ Patroni caelestes declarantur : S. Martha, tholique» (O.I.E.C.). Romae Coetum ha­ deversoriorum Italiae dominorum, mini- Index rerum analyticus 1115 strorum mensarumque famulorum, seu B. M. V. a Mercede, universi Aequato- «Albergatori é Lavoratori degli alberghi riani Exercitus, 676; S. Albertus Magnus, e delle mense», 13; Beata Maria Virgo, cognominis religiosae provinciae Ordinis «Nostra Domina e Ssmo Sacramento» Dominiciani, in Foederatis Septentriona­ appellata, Congregationis Presbyterorum lis Americae Civitatibus, 677 ; S. Raphael et Societatis Ancillarum a Ssmo Sacra­ Archangelus, Inspectorum Annonae in mento, 14; B. M. V., «del Roble» vulgo Urbe, 682; B. M. V. v. «de la Cinta», appellata, archidioee. Monterreyensis, 16; urbis Huelvae, 735; S. Andreas Corsini, B. M. V. Immaculata de «Lourdes» et Tuscae provinciae Ordinis Fratrum B. M. S. Raphaël Archangelus (principales), V. de Monte Carmelo, 738; S. Antonius S. Ioseph, Deiparae Virginis Sponsus (se­ M. Claret, Congregationis Sororum Ado­ cundarius), universae dioecesis Forora- ratrieum Ancillarum a Ssmo Sacramento phaëliensis, 74; S. Franciscus Assisiensis, et Caritate, 800 ; S. Antonius Patavinus, dioec. Franciscopolitanae, 75; B. M. V., dioec. Neo-Ignassuensis, 912; S. Benedi­ a monte Carmelo appellata, dioec. For- ctus Abbas ; universae Europae, 965; mosae, 77; S. Franciscus Salesius, uni­ S. Matthaeus Ap. et Ev., Lusitanorum versae dioecesis Neuquenianae, 78 ; S. Ga­ Militum aerariae rei tuendae, qui vulgo briel Arch., omnium cum auctoritate Le­ «Guarda Fiscal» appellantur, 974. gatorum Reipublicae Argentinae, 257; B. M. V. «Dei Valle» (principalis), S. Io­ seph et S. Franciscus Solano (secunda­ Paulus Ap. (S.). Ob undevicesimum revolu­ rii), totius Anatuyanensis dioecesis, 259; tum saeculum ab eius adventu in Hispa­ S. Rosa Limana, dioec. Sanctae Rosae niam, sollemnia Tarracone aguntur, 189s.; in California, 293; B. M. V. «Annuntia- Christifidelibus Hispaniae eadem sollem­ ta», dioec. Stocktoniensis, 294; S. Petrus nia celebrantibus B. P. nuntium mittit, Cia ver. dioec. Barrancabermeiensis, 295; laudes tribuit et tradit hortamina, 207 ss. S. Ioannes de Brébeuf et Socii Martyres, provinciae Canadiae Inferioris Societatis Paulus Pp. VI. Nominalem diem celebrans, Iesu (principales) et provinciarum Gal­ Sacri Collegii omina grato animo exci­ liae Atlanticae, Galliae Mediterraneae, pit, 581 ; anno exacto, ex quo ad Summum Galliae Septemtrionalis ac Parisiensis Pontificatum- est evectus, acta recolit, eiusdem Societatis (secundarii), 297 ; praesertim Oecumenicae Synodi progres­ S. Ioannes Franciscus De Regis, Socie­ sionem, constitutum de non Christianis tatis Iesu provinciarum Galliae Atlanti­ Secretariatum, ad Loca Sancta peregri­ cae, Mediterraneae, Septemtrionalis et nationem, 582 ss. ; primas daturus Litte­ Parisiensis, 298; S. Petrus Claver, pro­ ras Encyclicas post delatum ei Summum vinciae Columbianae, Occidentalis et Pontificatum, animum amantem ac reve­ Orientalis Societatis Iesu (principalis) et rentem ad Ecclesiam sanctam veluti na­ provinciae Septemtrionalis Mexicanae turae sponte refert, 609. eiusdem Societatis (secundarius), 300; B. M. V., vulgo «a Fontenova» appel­ lata, dioec. Piseiensis, 417; S. Pius X, Paupertas. De spiritu seu studio servandae urbis ac dioecesis Mantuanae "(secunda­ paupertatis in Litt. Encyc. B. P. agit rius), 418; S. Antonius Patavinus, archi­ illiusque momentum ac necessitatem il­ dioee. Iudiciforensis, 419; B. M. V. in lustrat pro recta vitae ecclesiasticae re­ caelum Assumpta (praecipua) et S. Philip­ novatione, 634 s. pus Ap. (aeque-principalis), dioec. Oru- rensis, 421; S. Rosa Limana, dioec. San­ Pax. In praesens adhuc incerta, insidiis pe­ ctae Rosae in Argentina, 511; B. M. V., tita, variis in locis non servata, timore vulgo «La Virgen de las gracias de Tor- magis quam amicitia ac mutua fide inni­ coroma» appellata, dioec. Ocaniensis, 512; titur, 60, 587, 761 s.; omnes bonae volun­ S. Franciscus Salesius, dioec. Bakerien- tatis homines B. P. hortatur et obtesta- sis, 513; B. M. V. a septem Doloribus, tur, ut pro veri nominis pace servanda Congregationis Filiorum a Caritate («Ca- "adlaborent, 60, 759ss.; item, in urbe nossiani»), 514; B. M. V.. «Scala Para­ Bethlehem, de tutanda pace Civitatum disi» appellata (principalis), et S. Con­ Moderatores obtestatur, 179; pace indi­ radus Confalonieri (aeque-principalis), gent homines magisque hodie exurgit ne­ dioec. Netensis, 517 ; B. M. V. de Merce­ cessitas servandae inter gentes concor­ de, archidioee. Tucumanensis, 518; S. Ste­ diae, 587; pro pace Apostolicae Sedis mu­ phanus Protomartyr, municipii Cotinio- nus et auxilium, 587 s., 614; ex colloquio lae, 519; S. Antonius M. Gianelli (aeque- Ecclesiae cum huius aetatis hominibus, principalis una cum S. Columbano Ab­ pax in mundo servanda emolumentum bate), dioecesis et urbis Bobiensis, 523; capiet, 654; quibus rationibus concordia S. Paulus Ap., laicorum apostolatus, qui et populorum salus magis fulciantur, 762 s. « Cursillos de Cristiänidad » appellatur, V. Casinense ArcJiicoenobium. 524; B. M. V. a Septem Doloribus, totius regionis Ciminiae, 555; B. M. V. «Salus Infirmorum», dioec. Facatativensis, 556; Pelliculae cinematographicae (taeniolae). V. Cinematographica ars. 1116 Index rerum analyticus

    Perazzo (8. D.) Paulus Pius. Decretum in­ Ordinariis B. P. epistulam mittit, illius troductionis Causae pro eius beatificatio­ Pontificis merita recolens et beneficia, ne, 532 ss. 933 ss.

    Peregrinatio in Palaestinam a Paulo VI pe­ Pius Pp. XI. Quinto et vicesimo exacto an­ racta: de eo itinere nuntius a B. P. con­ no ab eius obitu, praesente Beatissimo ciliaribus Patribus datur, 39; Summi Pon­ Patre, eius agitur memoria, 579 ss. tificis peregrinationis causae declarantur, 39, 46 s., 49, 62, 159, 354; in aëronavium portu, Reipublicae Italicae Praesidem., Pius Pp. XII. In Palaestinensi peregrinatio­ qui eum exceperat, B. P. salutat, 158s.; ne B. P. de caritate et de paterna eius item Hussein Regi Jordaniae, in aeropor­ sollicitudine verba laudis habet ad Israe­ ti ad Amman, Sui grati animi sensus líticos Moderatores, 170 s. ; statua aenea ostendit, 159s.; ad civitatis Ierusalem in Basilica Vaticana illi posita inaugu­ Moderatores, incolas et peregrinos B. P. ratur, praesente Beatissimo Patre, qui salutationis verba, 160s.; in Basilica eius recolit animi virtutes, vitam adum­ Sancti Sepulcri B. P. Sacrificium Eucha­ brat et operam laudat, 309 ss. ; « Defensor risticum peragit summasque Calvariae Civitatis» et pacis signifer, 312, 760; se­ scalas ascendit, flagrantissimas preces pro dula, etsi frustrata, eius opera pro Ca- omnium necessitatibus effundens implo- sinensis Archicoenobii incolumitate, 985. ransque pro omnibus veniam, 162, 370 ss. ; sermo B. P. ad christifideles catholicos e variis Orientis Ritibus, 162 s. ; Patriar­ Postulatio Palliorum, 874. cham Oecumenicum Constantinopolitanum B. P. comiter excipit et alloquitur, 171 ss. ; item Patriarchas seiunctarum Ecclesia­ Praedicatio verbi divini : in Encyc. Litt. B. rum Hierosolymitanae et Armenorum ex­ P. monet de summo momento, quod illa cipit et comiter salutat, 163ss.; in Israe­ servat et his potissimum temporibus ac­ lis agro B. P. a Reipublicae Praeside cipit in apostolatus catholici provincia, exceptus grati animi sensus pandit, 165 s. ; 648; praedicationis notae, 648. . in Nazarethano templo Annuntiationis B. M. V. divina hostia litat et ad fide­ Praefecturae Apostolicae: lium coetum sermonem habet, 166 ss. ; — noviter erectae : Vanimoënsis, 551 ; Sa-, sacrum Nativitatis specum in urbe Beth­ mensis, 670; Ariariensis, 729; Raipuren- lehem visitât, sacrisque ibi operatus, nun­ sis, 789; tium legit, 173 ss. ; Romam rediturus, a — dioeceses effectae : Oyoënsis, 240 ; Hva- Rege Jordaniae salutatur, cui verba lienensis, 252; Vankiensis, 253; Kengen­ facit, 179s.; Romae in aëronavium portu sis, 485; Sikassensis, 487; Kayensis, 492; Sui moti animi sensus aperit Reipublicae Shikokuensis, 549; Kituiensis, 665; Bos- Italicae Praesidi, Civitatis Moderatoribus sangoaënsis, 731; Palaënsis, 732; Para- ceterisque adstantibus Viris, 1801 s. ; Pa­ kuensis, 793; Bangassuensis, 797 ; latium Apostolicum ingressus, christifi­ — dismenbrata: Parakuensis, 791; deles in Petriano foro adunatos alloqui­ — cuius fines mutantur : De Aarensis, 85. tur, gratias illis agens illosque ad preces fundendas adhortans, 182 ; e peregrinatio­ ne reversus B. P. ad cunctos Fratres in Praelaturae « nullius » : Episcopatu laetabundo animo Se conver­ — noviter erectae : Chotensis, 322 ; Petrosi tit ac Sui commoti animi sensus pandit, Culminis, 481; Borbensis, Coaritana, Ita- 183 ss. ; de felici peregrinationis exitu ut coatiarensis, 494; Isabellopolitana, 663; grates Deo persolvantur, universos Epi­ — dismembrata : Parintinensis, 494; scopos rogat, 186; de peracta peregrina­ — suffraganeae : Chotensis, metrop. Truxil- tione et de exspectatis fructibus B. P. lensi, 322; Petrosi Culminis, metrop. Be- Viros e Legatorum apud Sedem Aposto­ lemensi de Para, 482; Borbensis, Coari­ licam Coetu alloquitur, 199; peregrina­ tana, Itacoatiarensis, metrop. Manaënsi, tionem B. P. recolit in Allocutione Sacro 494; Isabellopolitana, metrop. Zamboan- Collegio habita, 584 s. gensi, 663; — quarum fines mutantur: Marajensis, Xin- guensis, 268. Piamarta (8. D.) Ioannes Baptista. Decre­ tum introductionis causae pro eius bea­ tificatione, 826 ss. Preces. Appropinquante die Pentecostes uni­ versos Praesules et christifideles B. P. ad ingeminandas preces invitat, ut ex Pius Pp. II. Quinto exeunte ab eius obitu Oecumenico Concilio magni exspectatique saeculo, in eius restaurandam memoriam, fructus ubertim percipiantur, 353 ss. ; quaedam habentur incepta in archidioe­ iterum ad preces fundendas B. P. omnes cesi Senènsi, in dioecesi Tergestina, atque invitat, proxime ineunte tertia Oecume­ in dioecesibus Clusina et Pientina, cuius nicae Synodi Sessione, 748 s. Index rerum analyticus 1117

    Primatus Summi Pontificis et reconciliatio tium saltitantur eiusque animi sensus de cum seiunctis fratribus, 656 s. vita religiosa percipiunt, 400 ss. ; qui Ro­ V. Summus Pontificatus. mam convenerunt ad sui cuiusque Insti­ tuti Capitulum Generale, B. P. obsequium Primiceriatus dignitas erigitur in Capitulo praebituri adeunt, 565; nunc cum maxi­ cathedrali Laudensi, 695. me Ecclesiae opus est testimonium pu­ blicum et sociale, quod vita religiosa im­ pertitur, 567 ; plurimi faciant oportet vota Privilegia-, nova quaedam omnibus Episco­ religiosa, 567; religiosam oboedientiam pis sive residentialibus sive titularibus excolant, studium paupertatis inculcare conceduntur, lis. ne desierint, singulari diligentia, quasi pretiosam gemmam, castitatem servent, Progressio doctrinarum. Eam Ecclesia non 567 s. ; eorum navitas in apostolico mu­ metuet, immo ei favet, 945 s. nere cum sacrae Hierarchiae normis con­ cordi ratione procedat, 570s.; quosdam Provinciae ecclesiasticae : Religiosos sodales, Romae Conventus ha­ — noviter constitutae : Portus Montt, 328 ; bentes, B. P. adhortatur eosque gratula- Hermosillensis, 496; Rosariensis, 503; tione prosequitur, quia idcirco congre­ Bhopalensis, 546; gati sunt, ut Religiosis suis Familiis ap­ — dismembratae: Ssmae Conceptionis, 328; tius in dies consulant, 758 s. Chihuahuensis, 496; Bonaërensis, 503; Agraensis, Nagpurensis, 546; Renovatio. — quarum fines mutantur: Nagpurensis et V. Caritas. Bhopalensis, 769; Onitshaënsis et Kadu- V. Ecclesia. naënsis, 1034 s. V. Paupertas.

    Ritus Ecclesiae. Omnes legitime agnitos ae­ Q quo iure atque honore habet Sancta Ma­ ter Ecclesia, 98. Quadragesimale tempus. Duplex eius indo­ les, 127; paenitentia huius temporis pro­ Rosa aurea. In honorem Iesu Infantis tri­ pria, non tantum interna' et individualis, buitur et in sacram Bethleemitici specus sed externa quoque et socialis, 127. aedem a B. P. defertur, 173, 188.

    Quéguiner P. Mauritius, Moderator Genera­ Rosarium mariale. « Cruzada do Rosario em lis Societatis Parisiensis Missionum ad Familia», in Foederatis Brasiliae Civi­ exteras gentes. Tertio saeculo volvente tatibus, 54. ab eadem Societate constituta, ei scribens B. P. laudat egregie acta sodalium, quo­ rum plures sanguine effuso Fidem asse­ Ruandensis Respublica. ruerunt, 23s.; eos rogat, ut eximiam he­ V. Munyaneza Augustinus. reditatem a maioribus traditam integram V. Nuntiatura Apostolica. servent augeantque, 24. Rubio y Peralta (S. D.) Iosephus Maria. Decretum introductionis causae pro eius R beatificatione, 703 ss.

    Religiosae Familiae. Normas a Legifero Pa­ tre suo statutas sartas tectas quam ma­ s xime servent 568 s. ; earum incrementum in diligentiore regularum observantia, Sacramenta. Ritus recognoscendi ad eorum potius quam in sodalium numero aut in administrationem, 118 s. ; novae normae novis conditis legibus, est ponendum, 569; liturgicae quoad eorum administrationem, cuiusque Instituti leges ad mutatas tem­ 892 ss. porum condiciones assidue accommodandae sunt, natura servata ac disciplina Soda­ litatum propria, 569; in Institutorum re­ Sacramentalia. Recognoscenda, ratione ha­ novatione, spirituali sodalium vitae prae­ bita normae primariae de conscia, actuo­ cipuae partes sunt tribuendae, 569s.; ad sa et facili participatione fidelium, atten­ hodiernas rerum condiciones et adiuncta tisque temporum necessitatibus, 120; no­ apostolicum munus ipsorum proprium In­ vae normae liturgicae de quibusdam Sa­ stituta sedulo conforment, 570. cramentalibus, 895.

    Religiosi sodales. Ex universa natione Lu­ Sacrificium Missae. sitana Coetum habentes, a B. P. per nun­ V. Missa. 1118 Index rerum analyticus

    Salesianum Pont. Athenaeum prope habebit « Settimana mondiale della Radio ». De mi­ Pont. Institutum altioris Latinitatis re­ rifico invento laudes habet B. P., praeser­ cens conditum, 228. tim quod ipsum vocis diffusioni faveat, simulque optat ut bono inserviat, 1020. Salvatoriana Respublica. Christifidelibus il­ lius nationis, Eucharisticum Conventum Shasar Zalman, Israeliticae Reipublicae celebrantibus, B. P. animi sensus pandit, Praeses. monita tradit ac vota fundit, 398 ss. V. Peregrinatio in Palaestinam. V. Trigueros Alcaine Ernestus. Societas Iesu. Santin Antonius, Archiep. Episcopus Terge­ V. Janssens P. Ioannes Baptista. stinus et Iustinopolitanus. V. Pius Pp. II. Sophorum Pont. Collegium. Sodales per heb­ domadam Coetum habentes B. P. salutat momentumque recolit propositae in illo Schaufele Hermannus, Archiep. Friburgen­ Coetu quaestionis («Cerveau et conscien­ sis* Ei scribit B. P. ob sollemnia pera­ ce »), 943 s. ; Ecclesiam progressioni doc­ genda, quinquaginta et quingentis exactis trinarum favere iisdem sodalibus B. P. annis ab inito Constantiensi Concilio, affirmat, 945 s. 683 s. Spiritus Sanctus Paraclitus. Nova pia invo­ Secretariatus de non Christianis. A B. P. catio in Eius laudem, addenda in laudibus nuntiatur erigendus, 433; erigitur, 560'; in blasphemiarum reparatione, 338; Eius eius munus, 584. praesentia in Oecumenica Synodo a B. P. illustratur, 8C7 s. Segni Antonius, Reipublicae Italicae Praeses. In Aedibus Quirinalis collis Beatissimum Statuta iuvenum opificum ex Europae na­ Patrem excipit ab Eoque laudis ac exi­ tionibus. stimationis verba audit, 191. V. Opifices. V. Peregrinatio in Palaestinam. Steeb (S. D.) Ioannes Henricus Carolus. De­ Seiuncti fratres. Eos B. P. rogat ut Christi cretum introductionis causae pro eius bea­ et Ecclesiae amor omnem inceptum in- tificatione, 833 ss. spiret, quod reconciliationi faveat, 175 ; in caritate eos omnes salutat B. P., Sacrum •Sudan. B. P. dolet de Missionalibus e Suda- peragens feria V in «Coena Domini», nensi regione australi misere pulsis, 308. 362 ; Ecclesiae colloquium cum eis, 655 s. ; in Concilio B. P. voluntatem suam et opem illis denuo testatur, fore confisus Sukarno, Indonesianae Reipublicae Praeses. ut impedimenta, dissensiones, suspiciones Summum Pontificem visit ab eoque co­ quondam tollantur, quae unitati foven­ miter salutatur, 946. dae obstant, 814, 942, 1012 s."; studium ea melius cognoscendi atque probandi, quae in variis eorum communitatibus et Sulprizio (Ven. S. D.) Nuntius: Beatus re­ vera et probanda sint, 815, 942; ab iisdem nuntiatur, 17 ss. ; recensio eius vitae, communitatibus B. P. petit, ut catholicam 18 ss., et actorum causae, 21; novensilis fidem et catholicam vitae rationem melius Beati B. P. virtutes recolit ac laudat, ipsae cognoscant, 815; clamantia carita­ 25 ss. ; adulescentibus et operariis Beatus tisque plena B. P. verba ad seiunctas mirabile praebet exemplum, 28 s. Ecclesias, 815; ad Ecclesias Orientales seiunctas, Rhodi coetum habentes, B. P. Summus Pontificatus: Summopere intererat nuntium mittit, fraterne eas salutat ac illius praerogativas tunc aperte ac defi­ Spiritus Sancti lumen illis optat, 1021. nite agnosci in Oecumenica Synodo, cum V. Communitates Christianae non Ca­ solvenda erat quaestio de auctoritate epi­ tholicae. scopali in Ecclesia, 1010 s.

    « Séminaire des Nations Unies sur la liberté Supellex sacra. Quae de ea statuit Oecume­ de l'information». Romae habetur, cui nicum Concilium, 130. qui interfuerunt B. P. verba audiunt, sensum Ecclesiae de re ab iis pertractata illustranti a, 387 ss. Supplicatio : — octo dierum pro christianorum unitate, 186, 201; Senegalensis Respublica. — in diem dominicam II post Pascha in­ V. Devès Petrus. dicta, ad sacerdotum, religiosorum soda- Index rerum analyticus 1119

    lium sacrärumque virginum copiam a Do­ B. P. excipit et alloquitur, 574; iisdem mino impetrandam, 396. sodalibus conductorum operis operibusque V. Unitas. praepositorum momentum, partes, merita onusque B. P. memorat, 575 ; quia chri­ stiano nomine gloriantur, sodales multa e christiano nuntio didicerunt apta quae­ T stioni de re sociali ex aequo solvendae, 576 ss. Tabularía ecclesiastica. Illorum momentum, pretium, necessitatem B. P. recolit tabu­ lariis Romae Coetum habentibus, quibus « Unione Internaz. Giovani Democratici Cri­ etiam gratulatur de impenso eorum la­ stiani». Sodales Romae Coetum habentes bore, 999 ss. ; quae vitia et incommoda B. P. alloquitur laeto animo, quia iuve­ sint adhuc lamentanda, ad illa tabularía nes, quia democratici, quia christiani quod attinet, 1001. eodem tempore, 203 ss.

    Templa. Liturgicae normae, iuxta S. Oecu­ Unitas. Valde desideratur nostra aetate in­ menicae Synodi mentem editae, ad ea eri­ ter homines, 61, 359s.; de hac unitate genda, reficienda aut aptanda, 897 ss. B. P. vota in festo Nativitatis Domini, 61; B. P. christifidelibus catholicis e variis Orientis Ritibus unitatem commendat in Theunissen Ioannes Bapt. Hubertus, Archiep. peregrinatione ad sacra Palaestinae loca, Blantyrensis. Cum regio Nyasaland sui 163; voluntas sollertem dandi operam ut, iuris esse coepit, nuntium gratulatorium, dissensionibus superatis, christiani omnes omina ac vota a B. P. accipit, 597. «unum sint», 172, 175, 201, 814s.; quae­ stio de christianorum unitate in praesens vitari haud potest, 175; e peregrinatione Thomae (S.) Aquinatis Opera. in Palaestinam revérsüs, B. P. peculiari V. Fernandez P. Anicetus. modo commendat christifidelibus octo die­ rum Supplicationem pro christianorum unitate, ante festum conversionis S. Pauli Tisserant Card. Eugenius, Sacri Collegii De­ habendam, 186 s. ; unitas fovenda inter canus. Octogesimum natalem acturo, ei varias Europae nationes, ad belli pericu­ B. P. gratulatur, 301 s.; proxime ineunte lum praecavendum, et ad gentium bo­ tertia Oecumenicae Synodi Sessione, ad num, 205; fovenda in ecclesiasticorum eum Epistulam mittit B. P., eidem offi­ Italicorum vita, 38C s. ; Eucharistico Coe­ cium committens adhortandi sive Patres tui ex universa Hispania celebrato argu­ Conciliares sive christifideles universos, mentum proponitur de unitate, 690 ss. ut paenitentia et precatione Concilii iu­ V. Ecclesia. vent labores, 747 ss.

    Trigueros Alenine Ernestus, Salvatorianae Universitas Catholica Studiorum Americae. Reipublicae Legatus, B. P. Litteras con­ Septuaginta quinque a suo ortu annos crediti muneris testes tradit eiusque gra­ celebrat et gratulationes, comprobationes tulationes ac omina excipit, 1003 s. omniaque B. P. excipit, 978 s.

    universitas Pont. Gregoriana. In eius aedi­ Ü bus B. P. ad Moderatores, Doctores di- scentesque sermonem habens, gratulatur ex animo miram actuosamque vitae uber­ Ugandenses Martyres. tatem, qua universitas viget ac floret, V. Lwanga Carolus. 363; hortatur, ut in iuniore clero insti- " tuendo laudabiliter pergat doctrinae in­ « Union de l'Europe Occidentale ». Viri e columitati consulere, 364s.; optat, ut iu­ Consilio, Romae Coetum habentes, a B. venes instituendi e tradita doctrina ali­ P. coram admittuntur, 590. quid percipiant, quo pietatem alant et ad spiritualem profectum moveantur, 366. «Union Médicale Latine». Viros artis me­ dendi peritos Romae Coetum habentes Urbevetana cathedralis Aedes. In ea B. P. B. P. coram admittit et alloquitur, 368; Sacrum peragit et Clerum, Magistratus illisque ostendit quanto studio Ecclesia urbisque cives alloquitur, cum sollemnia ad progressiones eiusdem artis intendat, celebrarentur, septimo exacto saeculo ab 368 s. edita Constitutione Apost. « Transiturus », 751; suscepti itineris causae a B. P. de­ « Unione Cristiana Imprenditori e Dirigenti ». clarantur, 751 ss. ; hodiernum Urbeveta- Neapoli Coetum habet eiusque sodales num nuntium ad homines, 757. 1120 Index rerum analyticus

    T — dismembrati: de Vientiane, 255; Aita- pensis, 551; Villavicentiensis, 729; — cuius fines mutantur: Kimberlisiehsis, van den Boer (8. D.) Andreas. Decretum 1035 s.; introductionis Causae pro eius beatifica­ — cuius nomen mutatur: Kotabaruensis in tione, 540 ss. posterum « Sukarnapuraënsis » nuncupa­ bitur, 768. Venetiolana Natio. V. Mora Reginaldus Leander. Vicariatus Castrenses : — in Vicariatu Castrensi Galliae munus Verdi Dei sacrae celebrationes. Fovendae Cappellani Directoris Generalis institui­ in locis quae sacerdote carent, 884 s. tur, 767; — in Vicariatu Castrensi Peruviae varia­ tiones quaedam inducuntur, huius tem­ Vernacula lingua. Conversio textus latini in poris adiunctis consentaneae, 1026 s. linguam vernaculam in Liturgia adhi­ benda, a competenti auctoritate ecclesia­ stica territoriali approbari debet, 110; Vicarius Christi. Caritati praeest, 360; ad linguae vernaculae usurparlo in Missis caritatem colendam Sacerdotes et chri­ cum populo celebratis, 114, 891; in admi­ stifideles hortatur, 361. nistratione Sacramentorum et Sacramen­ talium, 117, 892; in Officio divino vel parvo recitando, 124 s., 896 s. Vincentiani Coetus. Praesidem Virosque in Generale Consilium adlectos B. P. coram admittit, eisque profert gratulationis ac

    Vicariatus Apostolici : Z — noviter erectus: Luangprabangensis, 255; — in dioecesim evecti: de Sancto Petro Su­ la, 490; Tigiuanaënsis, 497; Villavicen­ Zambiana Respublica. tiensis, 794; V. Kaunda Kenneth. ADDENDA ET CORRIGENDA in vol. LVI Commentarii Acta Apostolicae Sedis :

    pag. 296, in titulo (tertia linea) : loco dicata legatur dicatae; pag. 627, linea undevicesima : loco qui legatur quae; pag. 634, linea tertia et vicesima: loco dubi- legatur dubita-(tioni) ; pag. 641, linea vicesima : post Filium addatur suum; pag. 650, linea vicesima: loco praecipue legatur praecipuae; pag. 659, linea octava : loco Actione legatur Actionis; pag. 875, linea vicesima prima : post D. Franciscus Xaverius adda­ tur Parisi.

    -x- -x- #

    In commentario vero itineris Summi Pontificis ad sacra Palaestinae loca, ut historicae veritati aptius consulatur, haec sunt emendanda : — Salutationis verba (pag. 160 s.) ad Moderatores Civitatis et incolas Ierusalem, ceterosque qui aderant, ob maximam plaudentis multitu­ dinis frequentiam, Beatissimus Pater haud valuit proferre, cum urbem esset introiturus : statuit tamen ut sermonis textus in actis diurnis di vulgar etur. — Patriarcha Benediktos et Patriarcha Yeghishe Derderian (pag. 163 ss.) reapse seiunctim excepti sunt a Beatissimo Patre eo die, pervesperi, in aedibus Delegationis Apostolicae; at, sermo ad Patriar­ cham Benediktos habitus est eodem vespere in illius aedibus, quo Sum­ mus Pontifex se contulit, ut eum vicissim viseret ac salutaret. Patriar­ chae autem Derderian Beatissimus Pater salutationis officium rependit in eius domicilio die 6 ianuarii, ante meridiem. — Item sermo ad Patriarcham Athenagoram (pag. 171 ss.) habitus est die 6 ianuarii, ante meridiem, in aedibus Patriarchae Benediktos (qui Patriarcham Oecumenicum exceperat hospitio), quas aedes Bea­ tissimus Pater petiit Athenagorae Patriarchae visendi gratia. — Verba, quae in pag. 170 s. gallica lingua referuntur, a Beatis­ simo Patre prolata sunt vespere, Israëliticae Civitatis Praesidi aliisque Moderatoribus, qui Summum Pontificem salutarunt, postquam Ille sacrum Cenaculum templumque « Dormitionis Mariae » invisit. QUINQUAGESIMUM SEXTUM VOLUMEN

    COMMENTAEII OFFICIALIS « ACTA APOSTOLICAE SEDIS»

    ABSOLVITUR DIE XXXI M. DECEMBRIS A. MCMLXIV

    TYPIS POLYGLOTTIS VATICANIS Anno XXXV Città del Vaticano, mercoledì 22 aprile 1964 Num. 2 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

    DELLA CITTA DEL VATICANO

    Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno I

    N. YII - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli per l'Esposizione internazionale di New York.

    22 aprile 1964

    LA PONTIFICIA COMMISSIONE PEE LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

    In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio XII alla Pontificia Commissione col proyvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal Sommo Pontefice Giovanni XXIII col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giugno 1963 ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;

    ORDINA

    Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di quattro franco­ bolli per l'Esposizione internazionale di New York, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 6 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura ; formato ver­ ticale ; valori : L. 15, L. 50, L. 100, L. 250 ; soggetti : i valori da L. 15 e L. 100 rappresentano l'efiigie del Santo Padre; il valore da L. 50 una prospettiva laterale della parte superiore della « Pietà » di Michelangelo ; il valore da L. 250 il parti­ colare del volto della Vergine nello stesso gruppo marmoreo; i quattro valori recano, lungo tre lati della cornice, la scritta :

    (( CIVITAS VATICANA UNIV. NEOEBORACENSEM EXPOSITIONEM PARTICIPAT )) ; in basso, la scritta : « POSTE VATICANE », seguita dall'indicazione dei rispet­ tivi valori in cifre arabiche; i valori da L. 15, da L. 50 e da L. 100 por­ tano, entro la cornice, in alto a sinistra : « A. MCMLXIV », mentre sul valore da L. 250 tale indicazione è in alto a destra ; colori: il valore da L. 15, blu viola; il valore da L. 50, marrone; il valore da L. 100, grigio ; il valore da L. 250, terra di Siena bruciata. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi­ nanza fino al 31 ottobre 1965. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli unici del Governatorato e negli uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

    Città del Vaticano, ventidue aprile millenovecentosessantaquattro.

    AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

    ALBERTO Card, DI JORIO

    GIUSEPPE Card. PIZZARDO

    GIUSEPPE Card. FERRETTO

    GUSTAVO Card. TESTA

    f Primo Principi, Segretario i

    !

    Ii i i i

    Anno XXXV Città del Vaticano, martedì 16 giugno 1964 Num. 3 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

    'álmm DELLA CITTA DEL VATICANO

    Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno I

    N. VIII - Ordinanza della Pontifìcia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi del quarto centenario della morte di Michelangelo Buonarroti. 16 giugno 196k

    LA PONTIFICIA COMMISSIONE PEE LO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO

    In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio XII alla Pon­ tifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal Sommo Pontefice Giovanni XXIII col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giu­ gno 1963; Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;

    ORDINA

    Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di cinque franco­ bolli per il quarto centenario della morte di Michelangelo Buonarroti, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 10 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografìa su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decus­ sate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni: mm. 30*40 compresa la dentellatura; formato ver­ ticale ; valori : L. 10, L. 25, L. 30, L. 40; L. 150; soggetti : il valore da L. 10 riproduce il ritratto di Michelangelo conservato nella Pinacoteca Capitolina e reca, in alto, le- date : « 1564 - 1964 » ; in basso, su due righe, la scritta : « MICHELANGELO BUONARROTI •

    PINACOTECA CAPITOLINA • )) ; il valore da L. 25, il valore da L. 30, il valore da L. 40 e il valore da L. 150 recano, in alto, la scritta: «1564 MICHELANGELO 1964 )); in basso, sulla prima riga rispettivamente l'indicazione delle effigi ripro­ dotte : (( PROFETA ISAIA )), (( SIBILLA DELFICA )), (( PROFETA GEREMIA )), .<( PRO­ FETA JOELE )), sulla seconda riga recano tutti la scritta : « CAPPELLA

    SISTINA )) ;

    i cinque valori recano, in basso, la scritta : « POSTE VATICANE » e l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche; colori : il valore da L. 10, grigio scuro ; il valore da L. 25, rosso ; il valore da L. 30, verde oliva; il valore da L. 40, viola; il valore da L. Ì50, grigio chiaro. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi­ nanza fino al 30 giugno 1965. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli uffici del Governatorato e negli uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

    Città del Vaticano, sedici giugno millenovecentosessantaquattro.

    AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

    ALBERTO Card, DI JORIO

    GIUSEPPE Card. PIZZARDO

    GIUSEPPE Card. FERRETTO

    GUSTAVO Card. TESTA f Primo Principi, Segretario

    Anno XXXV Città del Vaticano, sabato 20 giugno 1964 Num. 4 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

    DELLA CITTÀ DEL VATICANO

    Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno I

    ÏT. IX - Legge che autorizza la coniazione ed emissione di monete per Panno 1963.

    20 giugno 196 Jf

    PAOLO PP. VI Di Nostro moto proprio e certa scienza, con la pienezza della Nostra sovrana autorità : Vista la legge monetaria 31 dicembre 1930, n. XXI; Vista la legge 30 dicembre 1959, n. XI, con cui sono determinate nuove caratteristiche per le monete vaticane; Vista la Convenzione monetaria tra lo Stato della Città del Vaticano e Vitalia, sottoscritta nella Città del Vaticano il 31 luglio 1962; Abbiamo ordinato ed ordiniamo quanto appresso, da osservarsi come legge dello Stato :

    Art. 1. - È autorizzata la coniazione e la emissione di monete metal­ liche del valore nominale di L. 1, L. 2, L. 5, L. 10, L. 20, L. 50, L. 100, L. 500, aventi le caratteristiche tecniche di cui all'articolo 2 della legge 30 dicembre 1959, n. XI. Art. 2. - Le caratteristiche artistiche delle monete di cui all'arti­ colo 1 sono le seguenti : per le monete da L. 500 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale e zucchetto, volto a destra ; intorno : PAULUS • vi • PONT • MAX • AN • I ; nel rovescio : lo 14 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    stemma del Sommo Pontefice sovrapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno al soggetto la scritta : CITTÀ DEL VATICANO ; a sinistra dello stemma : LIRE ; a destra : 500 ; in basso : 1963 ; scrittura nel bordo circolare esterno in rilievo : IN NOMINE

    DOMINI+++ ;

    per le monete da L. 100 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale e zucchetto, volto a sinistra ; intorno : PAULUS • vi • PONT • MAX • AN • I ; nel rovescio : figura di donna in piedi, che con il braccio sinistro sorregge una croce e nella mano destra tiene una pisside con Ostia radiante ; intorno : CITTÀ DEL VATICANO ; al di sotto della figura : FIDES ; a destra : 1963 ; a sinistra : L. 100;

    per le monete da L. 50 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con piviale e zucchetto, volto a destra ; intorno : PAULUS • vi • PONT • MAX • AN • I ; nel rovescio : figura di donna in piedi che appoggia una mano e un piede su di un'ancora; intorno : CITTÀ DEL VATICANO ; al di sotto della figura : SPES ; a sinistra della figura : 1963 ; a destra : L. 50 ;

    per le monete da L. 20 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con mozzetta e zucchetto, volto a sinistra ; intorno : PAULUS • vi • PONT • MAX • AN • I ; nel rovescio : figura di donna assisa su di un seggio, che tiene in grembo un bambino e cir­ conda con il braccio sinistro una bambina, mentre un bambino si appog­ gia al braccio destro della donna ; intorno : CITTÀ DEL VATICANO ; al di sotto della figura : CARITAS ; a destra della figura : 1963 ; a sinistra : L. 20 ;

    per le monete da L. 10 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con mozzetta, stola e zucchetto, volto a sinistra ; intorno : PAULUS • vi • PONT • MAX • AN • I ; nel rovescio : figura di donna nell'atto di contemplarsi in uno specchio, che tiene con la mano destra, stringendo nella sinistra un serpente ; intorno : CITTÀ DEL VATICANO ; al di sotto della figura : PRUDENTIA ; a destra della figura : 1963 ; a sinistra : L. 10 ;

    per le monete da L. 5 nel diritto : busto del Sommo Pontefice, con mozzetta, stola e zucchetto, volto a destra ; intorno : PAULUS • vi • PONT • MAX • AN • I ; nel rovescio : figura di donna, assisa su di un seggio, che impugna con la mano destra la spada e sostiene con la sinistra la bilancia ; intorno : CITTÀ DEL VATI­ CANO ; al di sotto della figura : IUSTITIA ; a destra della figura : 1963 ; a sinistra : L. 5 ; Leggi e disposizioni dello Stato della Gitta del Vaticano 15

    per le monete da L. 2 nel diritto : lo stemma del Sommo Pontefice sovrapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno : PAULUS • vi • PONTIFEX • MAXIMUS • AN • i * ; nel rovescio : figura di donna che stringe con la mano destra una mazza ferrata e con la sinistra poggia sopra uno scudo ; dietro la figura un leone ; intorno : CITTÀ DEL VATICANO ; al di sotto della figura : FORTITUDO ; a sinistra della figura : 1963 ; a de­ stra : L. 2;

    per le monete da L. 1 nel diritto : lo stemma del Sommo Pontefice sovrapposto allo scudo che è sormontato dalla Tiara fra le Somme Chiavi ; intorno : PAULUS • vi • PONTIFEX • MAXIMUS - AN - i * ; nel rovescio : figura di donna, assisa su di un seggio, nell'atto di versare acqua da un'anfora tenuta nella mano destra in un vaso sorretto con la mano sinistra ; intorno : CITTÀ DEL VATI­ CANO ; al di sotto della figura : TEMPERANTIA ; a destra della figura : 1963 ; a sinistra : L. 1. Art. 3. - Le monete di cui agli articoli precedenti saranno emesse nei quantitativi di cui appresso :

    Monete da L. 1 pezzi 60.000 pari a L. 60.000 Monete da L. 2 pezzi 60.000 pari a L. 120.000 Monete da L. 5 pezzi 60.000 pari a L. 300.000 Monete da L. 10 pezzi 90.000 pari a L. 900.000 Monete da L. 20 pezzi 90.000 pari a L. 1.800.000 Monete da L. 50 pezzi 120.000 pari a L. 6.000.000 Monete da L. 100 pezzi 558.200 pari a L. 55.820!000 Monete da L. 500 pezzi 70.000 pari a L. 35.000.000

    L. 100.000.000

    Comandiamo che l'originale della presente legge, munito del sigillo dello Stato, sia depositato nell'Archivio delle leggi dello Stato della Città del Vaticano e che il testo corrispondente sia pubblicato nel Supplemento degli Acta Apostolicae Sedis, mandando a chiunque spetti di osservarla e farla osservare.

    Data dal Nostro Palazzo Apostolico Vaticano nel venti giugno mille- novecentosessantaquattro, anno I del Nostro Pontificato.

    PAOLO PP. VI

    Anno XXXV Città del Vaticano, martedì 22 settembre 1964 Num. 5 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

    DELLA CITTA DEL VATICANO

    Pontificato di S. S. Paolo TI - Anno II

    N. X - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Citta del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli commemorativi del primo centenario della fondazione della Croce Rossa. 22 settembre 1%4

    LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

    In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio XII alla Pon­ tificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal Sommo Pontefice Giovanni XXIII col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giu­ gno 1963 ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;

    ORDINA

    Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli commemorativi del primo centenario della fondazione della Croce Rossa, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 18 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    Art. 2.-1 francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografia, su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decus­ sate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura, formato oriz­ zontale ; valori: L. 10, L. 30, L. 300; soggetto : unico, raffigurante l'episodio evangelico della parabola del buon Samaritano, su disegno originale dello scultore Emilio Greco ; i tre valori recano, in alto, su una riga, la scritta in lingua latina : « SAMARITANUS MISERICORDIA MOTUS EST » ; sul lato sinistro la scritta : (( POSTE VATICANE » e l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche ; sul lato destro, in alto : « (LUC. X. 33) » ; in basso : « 1863-1963 ». Nell'angolo superiore sinistro della cornice, che contorna il soggetto solo su due lati, risalta il distintivo adottato dalla Commissione del Centenario della Croce Rossa ; colori : il valore da L. 10, rosso bruno; il valore da L. 30, blu; il valore da L. 300, grigio. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi­ nanza fino al 30 giugno 1965. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli unici del Governatorato e negli uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

    Città del Vaticano, ventidue settembre millenovecentosessanta- quattro.

    AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

    ALBERTO Card, DI JORIO

    GIUSEPPE Card. PIZZARDO

    GIUSEPPE Card. FERRETTO

    GUSTAVO Card. TESTA

    f Primo Principi, Segretario 4

    ii

    Anno XXXV Città del Vaticano, lunedì 16 novembre 1964 Nnm. 6 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

    DEL VATICANO

    Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno II

    N. XI - Ordinanza della Pontificia Commissione per Io Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serié di francobolli commemorativi del quinto centenario della morte del Cardinale Nicola Cusano.

    16 novembre 196k

    LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

    In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio XII alla Pon­ tifìcia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal " Sommo Pontefice Giovanni XXIII col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giu­ gno 1963; Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;

    ORDINA , Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di due francobolli commemorativi del quinto centenario della morte del Cardinale Nicola Cusano, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispon­ denze in partenza dalla Città del Vaticano. 22. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in calcografia, su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decus­ sate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura, formato oriz­ zontale ; valori : L. 40, L. 200; soggetti : il valore da L. 40 rappresenta la casa natale a Cues, con sotto la scritta: «DOMUS NATALIS CARD. NICOLAI CUSANI»; il valore da L. 200 riproduce il bassorilievo della lastra marmorea del sepolcro del Cusano, in San Pietro in Vincoli a Roma, con sotto la scritta : « SEPUL­

    CRUM CARD. NICOLAI CUSANI )) ;

    i due valori recano, su tre lati della cornice, la scritta : « v EXACTO SAECULO A NICOLAI CARD. CUSANI OBITU MCDLXIV - MCMLXIV » ; sulla base della cornice, la scritta : « POSTE VATICANE » e l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche; colori : il valore da L. 40, verde; il valore da L. 200, rosso. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi­ nanza fino al 31 dicembre 1965. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli uffici del Governatorato e negli uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

    Città del Vaticano, sedici novembre millenovecentosessantaquattro.

    AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

    ALBERTO Card, DI JORIO

    GIUSEPPE Card. PIZZARDO

    GIUSEPPE Card. FERRETTO

    GUSTAVO Card. TESTA f Primo Principi, Segretario T-

    '.V

    Anno XXXV Città del Vaticano, lunedì 16 novembre 1964 Num. 7

    ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI

    DELLO STATO

    njTT m DELLA GITTA DEL VATICANO •il

    Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno II

    N. XII - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli dedicata a celebrare la solennità cristiana del Natale. 16 novembre 196If

    LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTÀ DEL VATICANO

    In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio XII alla Pon­ tificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal Sommo Pontefice Giovanni XXIII col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giu­ gno 1963 ; Visti gli art. 2 é 20 lett. cn. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato;

    ORDINA Art. 1. È autorizzata la emissione di una serie di tre francobolli dedicati a celebrare la solennità cristiana del Natale, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 26. Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche: dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura, formato ver­ ticale ; valori : L. 10, L. 15, L. 135 ; soggetto : unico, tratto da un dipinto dal titolo : « LA POESIA DEL NATALE » di Teresa Kimiko Koseki, raffigurante la Vergine che tiene amorevolmente nelle Sue braccia il Bambino Gesù, assistita da S. Giu­ seppe, mentre altre due figure, una maschile e una femminile, sono genuflesse in atto di adorazione ; i tre valori recano, in alto, su due righe, la scritta : « NATIVITAS D. N. I. CHRISTI - MCMLXIV ; in basso, su due righe : « POSTE VATICANE » e l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche ; colori del soggetto : unici per i tre valori ; colori delle scritte, sia in alto che in basso, sono : per il valore da L. 10, rosso ; per il valore da L. 15, ; per il valore da L. 135, giallo. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi­ nanza fino al 31 dicembre 1965. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli uffici del Governatorato e negli uffici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

    Città del Vaticano, sedici novembre millenovecentosessantaquattro.

    AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

    ALBERTO Card, DI JORIO

    GIUSEPPE Card. PIZZARDO

    GIUSEPPE Card. FERRETTO

    GUSTAVO Card. TESTA f Primo Principi, Segretario Anno XXXV Città del Vaticano, mercoledì 2 dicembre 1964 Num. 8 ACTA APOSTOLICAE SEDIS

    SUPPLEMENTO PER LE LEGGI E DISPOSIZIONI DELLO STATO

    DELLA CITTA DEL VATICANO

    Pontificato di S. S. Paolo VI - Anno II

    N. XIII - Ordinanza della Pontificia Commissione per lo Stato della Città del Vaticano con la quale è autorizzata la emissione di una serie di francobolli destinati a commemorare la partecipazione del Sommo Pontefice Paolo VI al Congresso Eucaristico Internazio­ nale di Bombay. 2 dicembre 196/j

    LA PONTIFICIA COMMISSIONE PER LO STATO DELLA CITTA DEL VATICANO

    In virtù dei poteri conferiti dal Sommo Pontefice Pio XII alla Pon­ tificia Commissione col provvedimento 20 marzo 1939 e confermati dal Sommo Pontefice Giovanni XXIII col provvedimento 7 novembre 1958 e dal regnante Sommo Pontefice Paolo VI col provvedimento 26 giu­ gno 1963 ; Visti gli art. 2 e 20 lett. c n. 5 della legge sulle fonti del diritto, 7 giugno 1929, n. II ; Udito il parere del Consigliere generale dello Stato ;

    ORDINA Art. 1. - È autorizzata la emissione di una serie di quattro franco­ bolli commemorativi della partecipazione del Sommo Pontefice Paolo VI al Congresso Eucaristico Internazionale di Bombay, da valere per il pagamento delle tasse relative alle corrispondenze in partenza dalla Città del Vaticano. 30 Acta Apostolicae Sedis - Supplemento

    Art. 2. - I francobolli di cui all'articolo precedente, stampati in rotocalco su carta recante in filigrana il disegno delle Chiavi decussate, hanno le seguenti caratteristiche : dimensioni : mm. 30 x 40 compresa la dentellatura ; valori : L. 15, L. 25, L. 60, L. 200; formato : verticale per i valori da L. 15 e L. 200, orizzontale per

    i valori da L. 25 e L. 60 ; x soggetti : il valore da L. 15 rappresenta l'effigie del Sommo Pon­ tefice genuflesso in adorazione ; il valore da L. 25 riproduce l'Altare del Congresso nell'« Ovai )) di Bombay ; il valore da L. 60 rappresenta la «Porta dell'India» a Bombay dal lato prospiciente il mare; il valore da L. 200 rappresenta il Sommo Pontefice mentre procede, tenendo le braccia aperte, in atto di saluto : dietro la figura appare delineata una porzione del continente asiatico; i quattro valori recano, in alto, su una riga, la scritta in lingua latina : « PAULUS VI MISSIONARIUS APOSTOLICUS » ; i valori da L. 15 e L. 200 recano in basso, a sinistra, l'indicazione : (( BOMBAY - MCMLXIV » ; mentre i valori da L. 25 e L. 60 recano la mede­ sima indicazione in alto a destra ; tutti i valori recano, in basso, su una riga, la scritta : « POSTE VATICANE » e l'indicazione dei rispettivi valori in cifre arabiche ; colori : il valore da L. 15 ardesia ; il valore da L. 25 verde ; il valore da L. 60 seppia ; il valore da L. 200 ardesia. Art. 3. - I francobolli di cui agli articoli precedenti hanno valore, agli effetti postali, dalla data di entrata in vigore della presente ordi­ nanza fino al 31 dicembre 1965. Art. 4. - La presente ordinanza sarà pubblicata, oltre che nei modi ordinari, mediante affissione nel Cortile di S. Damaso, alla porta degli Unici del Governatorato e negli Unici postali dello Stato, ed entrerà in vigore nel giorno stesso della sua pubblicazione.

    Città del Vaticano, due dicembre millenovecentosessantaquattro.

    AMLETO GIOVANNI Card. CICOGNANI, Presidente

    ALBERTO Card, DI JORIO

    GIUSEPPE Card. PIZZARDO

    GIUSEPPE Card. FERRETTO

    GUSTAVO Card. TESTA f Primo Principi, Segretario