Hitlerov Papa Tajna Istorija Pija Xii

Total Page:16

File Type:pdf, Size:1020Kb

Hitlerov Papa Tajna Istorija Pija Xii DŽON KORNVEL HITLEROV PAPA TAJNA ISTORIJA PIJA XII „Uspeh se može jedino postići (verovao je Pačeli) papskom diplomatijom. Sistem konkordata doveo je njega i Vatikan do toga da prezru demokratiju i parlamentarni sistem... Krute vlade, kruta centralizacija i kruti ugovori trebalo je da uvedu u doba stabilnog reda, doba mira i tišine." Hajnrih Brining, nemački kancelar 1930-1932. „Pije XII i Jevreji... Čitava stvar je suviše tužna i suviše ozbiljna za gorčinu... to je ćutanje koje je tako duboko i potpuno u dosluhu sa svim silama koje tlače, donose nepravdu, nasilje, eks-ploataciju, rat." Tomas Merton. „Slučaj beatifikacije i kanonizacije pape Pija XII, koga s pravom poštuju milioni katolika, neće zaustaviti ili usporiti nepravedni i zlobni napadi protiv ovog velikog i svetog čoveka." Otac Peter Gumpel, jezuita, relator u slučaju kanonizacije Pija XII. PREDGOVOR Pre nekoliko godina večerao sam sa grupom postdiplomaca među kojima je bilo katolika. Tema razgovora bila je papstvo, pa se čitava grupa podelila u mišljenjima. Jedna mlada žena je tvrdila da je za nju bilo teško da razume kako čovek zdravog razuma danas može biti katolik, s obzirom na to da je Katolička crkva stala uz najozloglašenije desničarske vladare veka - Franka, Salazara, Musolinija, Hitlera. Njen je otac bio Katalonac, a njeni deda i baba po ocu pretrpeli su strašne patnje za vreme građanskog rata od strane Franka. Potom se razgovaralo o Euđeniju Pačeliju, Piju XII, papi iz vremena rata, i o tome kako on nije učinio više da spase Jevreje iz logora smrti. Kao i mnogi katolici moje generacije, bio sam suviše dobro upoznat sa tom tvrdnjom. Sve je započelo sa dramom Rolfa Hohuta „Namesnik" (1963), u kojoj je Pačeli prikazan (po mišljenju mnogih katolika - neuverljivo) kao surovi cinik, više zainteresovan za vatikanske vrednosne papire nego za sudbinu Jevreja. Ipak, Hohutov komad potpalio je raspravu o grešnosti papstva i Katoličke crkve u Konačnom rešenju. Svaki prilog toj raspravi podstakao je odgovor sa još ekstremnijim gledištem. Vodeći učesnici u raspravi, o čijim radovima govorim na kraju knjige, najveću pažnju posvetili su Pačelijevim ratnim godinama. Ipak, Pačelijev uticaj u Vatikanu počeo se osećati u prvoj deceniji dvadesetog veka i stalno je rastao tokom narednih četrdeset godina, sve dok nije bio izabran za papu (1939) u predvečerje Drugog svetskog rata. Učinilo mi se da je objektivna ocena Pačelija, njegovih zasluga i promašaja, zahtevala detaljniju istoriju od bilo koje do sada napisane. Takva rasprava proširila bi se ne samo na Pačelijeve rane diplomatske delatnosti već i na čitav njegov život, uključujući i sazrevanje njegove duhovnosti još od detinjstva. Bio sam uveren da bi, ako bi se 1 sve ovo iznelo, pontifikat Pija XII bio odbranjen. Nakon toga, odlučio sam se da napišem knjigu koja će zadovoljiti širi krug čitalaca, starih i mladih, katolika i nekatolika, svih koji nastavljaju da postavljaju pitanja o ulozi papstva u istoriji dvadesetog veka. Projekat koji sam nameravao da napišem nije trebalo da bude konvencionalna biografija, pošto uticaj pojedinog pape na globalne poslove zamagljuje uobičajene razlike između biografije i istorije. Konačno, papa, zajedno sa stotinama miliona vernika, veruje da je on Božiji predstavnik na zemlji. Podneo sam zahtev da mi se omogući pristup važnoj građi u Rimu, uveravajući one koji su upravljali odgovarajućim arhivima da sam bio veran ličnosti koju obrađujem. Postupajući u tom uverenju dva ključna arhivista darežljivo su mi omogućili pristup do tada nekorišćenoj građi i izjavama datim pod zakletvom, sakupljenim pre trideset godina za Pačelijevu beatifikaciju, kao i dokumentima vatikanskog Državnog sekretarijata. U isto vreme, otpočeo sam da kritički prikupljam ogromnu masu naučnih radova koji su se odnosili na Pačelijeve delatnosti tokom dvadesetih i tridesetih godina u Nemačkoj, radova objavljenih poslednjih dvadeset godina, ali koji su bili uglavnom nedostupni širokom krugu čitalaca. Sredinom 1997, privodeći svoj istraživački napor kraju, našao sam se u stanju koje se može opisati jedino kao moralni šok. Materijal koji sam prikupio, a koji mi je pružao širi pogled na Pačelijev život, doveo me je, ne do njegovog oslobađanja od kritike, već do još veće optužbe. Obuhvatajući Pačelijevu karijeru od početka veka, moje istraživanje uobličilo je priču o nastojanju da se ostvari do tada besprimerna papska vlast, koja je oko 1933. uvukla Katoličku crkvu u saučesništvo sa najmračnijim silama tog vremena. Štaviše, otkrio sam dokaze da je već od samog početka svoje karijere Pačeli pokazivao nesumnjivu antipatiju prema Jevrejima i da je njegova diplomatija u Nemačkoj tokom tridesetih godina dovela do izneveravanja katoličkih političkih udruženja koja su mogla da dovedu u pitanje Hitlerov politički režim i onemoguće Konačno rešenje. Euđenio Pačeli nije bio čudovište; njegov slučaj je daleko složeniji i tragičniji. Interes za njegov život svodi se na fatalnu kombinaciju visoke duhovne aspiracije koja se sukobila sa ogromnom voljom za moć i kontrolu. Njegov portret nije lik zla, već lik fatalne moralne pomerenosti - odvajanja vlasti od hrišćanske ljubavi. Posledica tog raskida bila je dosluh sa tiranijom i, u krajnjoj liniji, sa nasiljem. Na vrhuncu Prvog vatikanskog koncila 1870, nadbiskup Vestminstera, Henri Mening, pozdravio je doktrinu o papskoj nepogrešivosti i primatu kao „trijumf dogme nad istorijom". U svom dokumentu Sećanje, o Konačnom rešenju, objavljenom 1997, Papa Jovan Pavle II govorio je o Hristu kao „Gospodaru istorije". Nema sumnje da je sazrelo vreme da se usvoje lekcije iz novije istorije papstva. Jesus College, Kembridž April 1999. PROLOG Za vreme „svete" 1950. godine, kada su milioni hodočasnika stigli u Rim da iskažu odanost papstvu, Euđenio Pačeli, Papa Pije XII, imao je sedamdeset i četiri godine i bio u dobrom zdravlju. Visok 180 cm, tanak kao prut, težak 62 kg1, lagana koraka, pravilnih navika, jedva da se nešto fizički izmenio od vremena kada je krunisan za papu, jedanaest godina ranije. Onima koji su ga sreli prvo što je padalo u oči bilo je njegovo primetno bledilo. „Njegova koža, zategnuta preko snažnih crta lica, gotovo pepeljasto siva, nezdrava, ličila je na stari pergament," pisao je jedan posmatrač, „ali istovremeno, delovala je iznenađujuće prozirno, kao da zrači iznutra hladnim, belim plamenom"2. Utisak koji je ostavljao na. inače neosetljive obične ljude širom sveta, često je bio zapanjujući. „Njegovo prisustvo zračilo je dobroćudnošću, mirnoćom i svetošću što zasigurno nikad nisam osetio ni kod jednog drugog 2 ljudskog bića", pisao je Džejms Lis-Miln. „Sve vreme se smešio na najprijatniji, najljubazniji način tako da sam se u trenutku preko glave zaljubio u njega. Toliko sam bio potresen da sam jedva mogao da govorim bez suza, svestan da mi se noge tresu."3 Tokom Svete godine bilo je mnogo papskih inicijativa - kanonizacija, enciklika (otvorena pisma katoličkim vernicima po svetu), čak proglasa o nepogrešivoj dogmi (Uznesenje device Marije) - i izgledalo je da je Pije XII čvrsto sedeo na papskom prestolu, kao da je uvek bio papa i kao da će to zauvek ostati. Za pola milijarde katoličkih vernika u svetu, on je oličavao papski ideal: svetost, posvećenost, božanski uređenu vrhovnu vlast, i, u izvesnim okolnostima, nepogrešivost u stavovima o veri i moralu. Sve do današnjeg dana, stariji Italijani govore o njemu kao o „l'ultimo papa" o poslednjem papi. Iako čovek monaških sklonosti ka samoći i molitvi, ipak je primao u audijenciju ogroman broj političara, pisaca, naučnika, vojnika, glumaca, sportista, nacionalnih vođa i kraljevskih ličnosti. Malo ih je bilo koje nije šarmirao i zadivio. Imao je divne kupaste ruke koje je vešto koristio neprekidno blagosiljajući. Oči su mu bile velike i tamne, gotovo grozničave iza naočara sa zlatnim okvirima. Glas mu je bio piskutav, pomalo svađalački, uz preterano naglašavanje. Kada je obavljao crkvenu službu, lice mu je bilo bezizražajno, pokreti i gestovi smireni i elegantni. Prema svojim posetiocima bio je izrazito prijatan, opuštajući ih pun laskanja i ljubaznosti, bez imalo pompeznosti ili afektacije. Bio je uvek spreman za jednostavan humor i smejao bi se bezglasnim smehom, otvorenih usta. Njegovi zubi, primetio je jedan posmatrač, bili su kao „stara slonovača". Neko je primetio njegovu „mačiju" osetljivost, drugi su govorili o njegovoj povremenoj sklonosti ka „ženstvenoj" taštini. Ispred kamera osećao se tračak narcizma. Pa ipak, većinu onih koje je sretao, impresionirao je osećanjem čedne, mladalačke nevinosti, kao neki večni seminarista ili samostanski iskušenik. Bio je prisan sa decom i privlačio ih je. Nikada nije ogovarao ili loše govorio o drugima. Njegove oči bi se zamrzle, kao u zeca, kada bi se osetio povređenim zbog preterane familijarnosti ili nekog prostačkog izraza. Bio je sam - na jedan sasvim izvanredan i uznesen način. Kako je moguće shvatiti tu jedinstvenu samoću, tu egoističnu papsku uzvišenost, u kojoj su moderne pape izabrale da bitišu? Ophrvan samoćom svoje pontifikatske uloge, Pavle VI, papa šezdesetih i sedamdesetih godina, poverio je u jednoj svojoj ličnoj belešci ono što bi mogao napisati i Pačeli, kome je Pavle VI (kao Đovani Batista Montini) služio petnaest godina: Bio sam i ranije usamljen, ali sada je moja samoća postala potpuna i strašna. Otuda zamućenost, vrtoglavica. Kao statua na stubu - tako sada živim. Isus je takođe bio sam na krstu. Ne treba da tražim pomoć spolja koja bi me oslobodila moje dužnosti; moja dužnost je isuviše jasna: odlučiti, preuzeti svaku odgovornost za vođenje drugih, čak i kada to izgleda
Recommended publications
  • Biografía No Autorizada Del Vaticano
    Santiago Camacho Biografía no autorizada del Vaticano NAZISMO, FINANZAS SECRETAS, MAFIA, DIPLOMACIA OCULTA Y CRÍMENES EN LA SANTA SEDE mr-ediciones Documento de p. 202: archivo personal del autor. Primera edición: septiembre de 2005 Ninguna parte de esta publicación, incluido el diseño de la cubierta, puede ser reproducida, almacenada o transmitida en manera alguna ni por ningún medio, ya sea electrónico, químico, óptico, de grabación o de fotocopia, ni total ni parcialmente, sin el previo permiso escrito del editor. Todos los derechos reservados. © 2005, Santiago Camacho © 2005, Ediciones Martínez Roca, S.A. Paseo de Recoletos, 4. 28001 Madrid www.mrediciones.com ISBN: 84-270-3171-8 Depósito legal: M. 31.602-2005 Fotocomposición: J.A. Diseño Editorial, S.L. Impresión: Brosmac, S.L. Impreso en España-Printed in Spain ÍNDICE INTRODUCCIÓN.......................................................................................... 13 1. PACTANDO CON EL DIABLO. MUSSOLINI Y PÍO XI........................ ………………….. 17 2. EL MERCADER EN EL TEMPLO. BERNARDINO NOGARA, EL CONSTRUCTOR DE LAS FINANZAS VATICANAS........................... 43 3. EL PAPA DE HITLER. PÍO XII Y EL TERCER REICH ....................................................... 53 4. EL BANCO DE DIOS. EL INSTITUTO PARA LAS OBRAS DE RELIGIÓN ……………….. 75 5. EL OTRO HOLOCAUSTO. EL VATICANO Y EL GENOCIDIO EN CROACIA............................................................................. 89 6. RATAS A LA CARRERA. EL VATICANO AL FINAL DE LA SEGUNDA GUERRA MUNDIAL................................................... 107 7. HACIENDO BALANCE. EL VATICANO Y LA POSGUERRA............................................ 117 8. EL PAPA QUE NO FUE. GREGORIO XVII Y JUAN XXIII………………………..133 9. EL BANQUERO DE LA MAFIA, MICHELE SINDONA Y PABLO VI…………. 143 10. PROPAGANDA DUE. LA MASONERÍA FASCISTA ..................................................... 159 11. LA SOMBRA DE SAN PEDRO. EL NUEVO PODER DE MICHELE SINDONA.................................................................
    [Show full text]
  • The Ghibelline Globalists of the Techno-Structure: on the Current Destinies of Empire and Church
    Afterword The Ghibelline Globalists of the Techno-Structure: On the Current Destinies of Empire and Church For the past fifty years, the definitive establishment of the great Asian-Amer- ican-European federation and its unchallenged domination over scattered leftovers of inassimilable barbarousness, in Oceania or in Central Africa, had accustomed all peoples, presently clustered into provinces, to the bliss of a uni- versal, and thenceforth imperturbable, peace. No fewer than one hundred and fifty years of wars were needed to achieve this marvelous development […]. Contrary to public proclamations, it wasn’t a vast democratic republic that emerged from the aggregation. Such an eruption of pride could not but raise a new throne, the highest, the strongest, the most radiant there ever was. Gabriel Tarde, Fragment d’histoire future (1896)1 ean Stone’s New World Order (NWO) tells the story of a “Deep State,” of an extraneous apparatus within the American Federation. This foreign entity, which acts in inconspicuous ways, i.e., through Sextremely exclusive lodges and clubs, appears to be bent on taking over the wholesome strata of America, her exceptional manpower and resourc- es, and harnessing them to a vast design of centralized, planetary domina- tion. This “extraneous body” is typically an oligarchic mindset of unmis- takable British make. Professedly “democratic” and “Liberal,” this English drive is, in fact, ferociously elitist and exploitative. To date, it represents the most sophisticated conception of imperial management. Technical- ly, it uses finance and commerce as its consuetudinary instruments of rent- and resource-extraction; politically, it keeps public opinion “in flux” by playing (i.e., scripting) both sides of the electoral spectrum (Left vs.
    [Show full text]
  • TESI Lucacon Margini
    UNIVERSITÀ DEGLI STUDI DI SALERNO DIPARTIMENTO DI TEORIA E STORIA DELLE ISTITUZIONI DOTTORATO DI RICERCA IN TEORIA E STORIA DELLE ISTITUZIONI (IX Ciclo) Tesi di Dottorato Verso il disgelo: Stati Uniti e Santa Sede, 1914-1940 Coordinatore Ch.mo Prof. Antonio Scocozza Tutor Dottorando Ch.mo Prof. Luigino Rossi Luca Castagna Anno Accademico 2009/2010 A Walter, Silvana, Francesco e Rossella … la mia storia. Indice Introduzione I Capitolo Primo 1 Universalismi incompatibili (1914-1920) 1. Neutrali, ma non imparziali 1 1.1 La Santa Sede 1 1.2 Gli Stati Uniti 7 2. Alle origini del “problema” 13 2.1 I rapporti politico-diplomatici 13 2.2 Al limite dell’eresia: Santa Sede e Chiesa statunitense tra fine Ottocento e Grande 23 guerra 23 3. 1916-’18: vani tentativi di dialogo 34 3.1 Wilson, Bonzano e Gibbons 34 3.2 Gli Stati Uniti e la Nota di Benedetto XV 40 4. L’irraggiungibile Versailles 55 5. Un’occasione mancata? 61 Capitolo Secondo 64 Una transizione difficile (1920-1932) 1. Gli Stati Uniti dopo la Grande guerra: il “normale” anti-papismo 64 2. La Chiesa cattolica statunitense tra Benedetto XV e Pio XI: un passaggio tormentato 77 3. Timidi segnali di convergenza lungo l’“asse” Harding-Bonzano 93 4. «Per la S. Sede è opportuno aspettare»: Fumasoni Biondi conosce Washington 108 5. Due “investimenti a medio termine” 121 5.1 Le elezioni presidenziali del 1928 121 5.2 I Patti Lateranensi 127 Capitolo Terzo 134 Una missione comune (1933-1940) 1. Il “nuovo corso” 134 1.1 Roosevelt: l’“apostolo” del riscatto 141 2.
    [Show full text]
  • SEDE VACANTE" Del R.P
    PROLOGO DEL LIBRO "SEDE VACANTE" del R.P. Joaquín Sáenz y Arriaga Por RENE CAPISTRAN GARZA -I- Su Eminencia el señor Cardenal Arzobispo Primado de México, don Miguel Darío Miranda y Gómez, consideró realizar un acto de justicia fundado en el Derecho Canónico y hasta exigido por éste, al aplicar al señor Pbro. y Dr. Joaquín Sáenz Arriaga la máxima pena de que dispone la Iglesia Católica para resguardar la fe cuando algún bautizado, seglar o eclesiástico, incurre en grave trasgresión de la ley canónica en detrimento de la Verdad o en daño directo e injusto de los derechos, intereses o doctrina de la propia Iglesia. Ningún tesoro del mundo vale para un católico, lo que vale el ser católico; porque el ser católico lo coloca en el camino que conduce a la bienaventuranza eterna, que es de todos los fundamentales negocios humanos el negocio más humano de todos los negocios. Este hecho de que existe un camino para la salvación eterna —camino señalado por la palabra de Cristo, dicha de una sola vez y para siempre durante su predicación, y ampliada y explicada después por sus Apóstoles dentro ya de la Iglesia instituida la noche misma en que se inició la Pasión— es una realidad actuante para creyentes y para no creyentes, como es una realidad actuante que tomar cianuro mata tanto al que felizmente conoce la existencia del cianuro como al que desgraciadamente la desconoce. Ignorar los hechos o negarlos cuando se los conoce, no inmuniza contra sus inflexibles consecuencias. Pero para impartir justicia se necesitan dos elementos imprescindibles: el juez y la norma.
    [Show full text]
  • Chiesa Viva 441 S En OK
    The Apostolate of Our Lady of Good Success 1288 Summit Ave Suite 107 - Oconomowoc, WI. 53066 - phone 262-567-0920 - www.ourladyofgoodsuccess.com YEAR XLI N° 441 SEPTEMBER 2011 ChiesaMENSILE DI FORMAZIONE E CULTURA vivaPoste Italiane S.p.a. - Spedizione in Abbonamento Postale - D.L. 353/2003 DIRETTORE responsabile: sac. dott. Luigi Villa (conv. L. 27/02/2004 n° 46) art. 1, comma 2, DCB Brescia. Direzione - Redazione - Amministrazione: Abbonamento annuo: Operaie di Maria Immacolata e Editrice Civiltà «TRUTH WILL MAKE YOU FREE» ordinario Euro 40, sostenitore Euro 65 una copia Euro 3,5, arretrata Euro 4 Via G. Galilei, 121 25123 Brescia - Tel. e fax (030) 3700003 (inviare francobolli). Per l’estero Euro 65 + sovrattassa postale www.chiesaviva.com (Jo. 8, 32) Le richieste devono essere inviate a: Operaie di Maria Immacolata e Editrice Civiltà Autor. Trib. Brescia n. 58/1990 - 16-11-1990 25123 Brescia, Via G. Galilei, 121 - C.C.P. n. 11193257 Fotocomposizione in proprio - Stampa: Com & Print (BS) contiene I. R. I manoscritti, anche se non pubblicati, non vengono restituiti www.chiesaviva.com e-mail: [email protected] Ogni Autore scrive sotto la sua personale responsabilità PaulPaul VIVI The Pope Who Changed the Church PresentationPresentation PAULPAUL VIVI TheThe PopePope WhoWho ChangedChanged thethe ChurchChurch by Father Luigi Villa Doctor in Theology here were two Pope Paul’s: what a huge reversal Paul VI per- one who was seen and lis- juring caused in all the structures of T tened to in private and gener- the Church? But who ever expected al audiences and one who we have all those post-conciliar plots and described in books and papers of his manipulations such as to change, time, especially as an initiator, with “ab imis” [from the bottom up], all John XXIII, and follower until the Traditions of the Church, and who conclusion of Vatican II.
    [Show full text]
  • Concordatos Y Tratados Del Vaticano Con
    CONCORDATOS: TRATADOS DEL VATICANO Y EL ESTADO por Hugo Guevara | 1 Concordato Un concordato es un acuerdo, pacto o tratado entre la Iglesia Católica (La Santa Sede) y el gobierno de un Estado para regular las relaciones entre ellos, en materias de mutuo interés.” CONCORDATOS: TRATADOS DEL VATICANO Y EL ESTADO por Hugo Guevara | 2 TABLA DE CONTENIDO Página Organización Y Gobierno Del Vaticano ………………………………………………………………………4 Organismos Administrativos De Las Finanzas Vaticanas………………………………………….10 Objetivos Buscados Por El Vaticano A Través Del Concordato …………………………………12 Relaciones Diplomáticas Y Tratados ……………………………………………………………………….13 Países Con Los Que Mantiene Relaciones …………………………………………………………………15 Misiones Diplomáticas De La Santa Sede ………………………………………………………………….23 Relaciones Bilaterales De La Santa Sede ………………………………………………………………….32 Avances De La Diplomacia Vaticana Logrados En 2009 ……………………………………………43 La Diplomacia Concordataria De La Santa Sede ……………………………………………………….45 Estados Pontificios …………………………………………………………………………………………….........47 El Vaticano Y Las Leyes En América Latina ……………………………………………………………..50 Estrategia Para Incrementar Finanzas Aparte De Los Concordatos ………………….……..53 Escándalos Financieros Del Vaticano ……………………………………………………………….………54 El Vaticano Combate Su Lado Oscuro ……………………………………………………………………….56 Sumario De Concordatos Entre La Iglesia Católica Y Diversos Estados ……………………58 España, Portugal, Francia, Italia, Alemania, Suiza, Austria, Bélgica, Inglaterra, Holanda, Irlanda, Estados Unidos, Latinoamérica [Cuba, Nicaragua, México,
    [Show full text]
  • Who Bombed the Vatican? the Argentinean Connection
    Who Bombed the Vatican? The Argentinean Connection PATRICIA M. MCGOLDRICK* Little is known in the English-speaking world about the bombing of the Vatican city-state during World War II or about the controversy surrounding the identity of the culprits once responsibility for the attack, and the damage it caused, had been denied by the major bel- ligerent powers. This article gives a documented and eyewitnessed account of the bombing; revisits the controversy in the light of files now available in the National Archives, London; and offers a plausi- ble conclusion about the identity of those responsible and the reason for the attack. Keywords: Argentina, Vatican bombing, World War II, propaganda t 8:10 pm on the evening of November 5, 1943, a small, unidentified, Alow-flying aircraft, which had circled the area for some time before- hand, dropped five bombs on the 110-acre territory of Vatican City and disappeared into the night. At the same moment a squadron of Allied air- craft, which earlier had taken part in an extensive bombing raid on the Adriatic coast of Italy between Ancona and Pescara, was passing over Rome and returning to its airbase in North Africa.1 Sir D’Arcy Osborne, the British minister to the Holy See who had taken refuge in the neutral territory of Vatican City when Italy declared war on England (see figure 1), was in the Santa Marta building next to the Vatican City wall and noted the sound of overhead aircraft. “I said that most of them were Allied,” he recorded. But Major Sam Derry, an escaped British prisoner of war who was with him at the time, said: “‘You hear that *Ms.
    [Show full text]
  • Ritofsod VOL V
    The Rite of Sodomy volume v i Books by Randy Engel Sex Education—The Final Plague The McHugh Chronicles— Who Betrayed the Prolife Movement? ii The Rite of Sodomy Homosexuality and the Roman Catholic Church volume v The Vatican and Pope Paul VI— A Paradigm Shift On Homosexuality Randy Engel NEW ENGEL PUBLISHING Export, Pennsylvania iii Copyright © 2012 by Randy Engel All rights reserved Printed in the United States of America For information about permission to reproduce selections from this book, write to Permissions, New Engel Publishing, Box 356, Export, PA 15632 Library of Congress Control Number 2010916845 Includes complete index ISBN 978-0-9778601-9-7 NEW ENGEL PUBLISHING Box 356 Export, PA 15632 www.newengelpublishing.com iv Dedication To Saint Peter Damian (1007–1072 AD), author of the treatise Liber Gomorrhianus on clerical sodomy and pederasty v INTRODUCTION Contents The Vatican and Pope Paul VI— A Paradigm Shift on Homosexuality . 1087 XVIII Twentieth Century Harbingers . 1089 1 The Visionaries of “New Church” . 1089 2 Cardinal Rampolla and his Heirs . 1090 3 The Papacies of Benedict XV and Pius XI . 1093 4 The Revolution Takes Hold Under Pope Pius XII . 1094 5 Enemies from Without—International Communism . 1099 6 FDR—No Reds Under the Beds . 1101 7 Ex-Communists Break the Silence . 1102 8 Rev. Ward and the “Social Gospel Movement” . 1105 9 Bella Dodd on Communist Infiltration of State and Church 1107 10 The Russians State Church— A Model of Soviet Subversion . 1109 11 Soviet Penetration of the Holy See . 1113 12 The Homintern in AmChurch . 1114 XIX Pope Paul VI and the Church’s Paradigm Shift on Homosexuality .
    [Show full text]
  • Money and the Rise of the Modern Papacy: Financing the Vatican, 1850-1950 John F
    Cambridge University Press 0521812046 - Money and the Rise of the Modern Papacy: Financing the Vatican, 1850-1950 John F. Pollard Frontmatter More information Money and the Rise of the Modern Papacy This is a pioneering study of the finances and financiers of the Vatican between 1850 and 1950. Dr Pollard, a leading historian of the modern papacy, shows how until 1929, the papacy was largely funded by ‘Peter’s Pence’ collected from the faithful, and from the residue the Vatican made its first capitalistic investments, especially in the ill-fated Banco di Roma. After 1929, the Vatican received much of its income from the investments made by the banker Bernadino Nogara in world markets and commer- cial enterprises. This process of coming to terms with capitalism was arguably in conflict both with Church law and Catholic social teach- ing, and becoming a major financial power led the Vatican into conflict with the Allies during Second World War. In broader terms, the ways in which the papacy financed itself helped shape the overall development of the modern papacy. john f. pollard is a Fellow of Trinity Hall, Cambridge. He is the author of The Vatican and Italian Fascism, 1929–1932: A Study in Conflict (1985). © Cambridge University Press www.cambridge.org Cambridge University Press 0521812046 - Money and the Rise of the Modern Papacy: Financing the Vatican, 1850-1950 John F. Pollard Frontmatter More information Money and the Rise of the Modern Papacy Financing the Vatican, 1850–1950 John F. Pollard Fellow of Trinity Hall, Cambridge © Cambridge University Press www.cambridge.org Cambridge University Press 0521812046 - Money and the Rise of the Modern Papacy: Financing the Vatican, 1850-1950 John F.
    [Show full text]
  • Pope Pius XII
    Pope Pius XII From Wikipedia, the free encyclopedia Jump to: navigation, search Pius XII Papacy began 2 March 1939 Papacy ended 9 October 1958 Predecessor Pius XI Successor John XXIII Orders Ordination 2 April 1899 13 May 1917 Consecration by Pope Benedict XV Created 16 December 1929 Cardinal Personal details Eugenio Marìa Giuseppe Birth name Giovanni Pacelli 2 March 1876 Born Rome, Kingdom of Italy 9 October 1958 (aged 82) Died Castel Gandolfo, Italy Opus Justitiae Pax Motto (The work of justice and peace) Signature Coat of arms Other Popes named Pius Venerable Servant of God Pope Pius XII (Latin: Pius PP. XII; Italian: Pio XII), born Eugenio Marìa Giuseppe Giovanni Pacelli (2 March 1876 – 9 October 1958), reigned as Pope, head of the Catholic Church and sovereign of Vatican City State, from 2 March 1939 until his death in 1958. Before election to the papacy, Pacelli served as secretary of the Department of Extraordinary Ecclesiastical Affairs, papal nuncio and Cardinal Secretary of State, in which capacity he worked to conclude treaties with European and Latin American nations, most notably the Reichskonkordat with Nazi Germany. The concordat of 1933 which saw the self-destruction of the Centre (Catholic) Party, on the orders of the Holy See, and Pius' leadership of the Catholic Church during World War II, including his "decision to stay silent in public about the fate of the Jews",[1] remain the subject of controversy. After the war Pius XII advocated peace and reconciliation, including lenient policies towards Axis and Axis-satellite nations. The Church experienced severe persecution and mass deportations of Catholic clergy in the Eastern Bloc.
    [Show full text]
  • Mission of the Church and Proper Economic Administration
    Mission of the Church and Proper Economic Administration Once again, in light of some widely reported decisions taken by the Holy Father, many people are questioning and discussing the economic resources available to Vatican institutions and their proper administration in the service of the Church’s mission. [1] This article intends to place recent events in a wider context, so that the Holy Father’s guidance and decisions may be better understood. The Lateran Treaty and the new Vatican City State A synthetic retrospective look is never useless. Without going back to the former Papal States and the consequences of the breach of Porta Pia, it must be acknowledged that in terms of economic management the pontificate of Pius XI, with the Lateran Treaty and the constitution of the Vatican City State, remains fundamental. In 1926, Pius XI decisively amalgamated in the new “Administration of the Assets of the Holy See” various pre-existing administrative offices. It managed the buildings belonging to the Holy See after 1870, paid the employees of the various departments and provided for sundry expenses. Then, with the Lateran Treaty and the attached Financial Convention between Italy and the Holy See, the pontiff found himself with a large sum of compensation paid by Italy to the Church. Of this, he invested more or less one third in the construction and organization of the new small Vatican City State, another third to rebuild the nunciatures and apostolic delegations abroad, and the rest to constitute a patrimony under papal control. [2] The management of the sum was entrusted by Pius XI to an expert and prudent man he fully trusted, Bernardino Nogara, appointed Delegate for the new Special Administration of the Holy See, more concisely called “La Speciale.” Nogara conducted a policy of diversified investments, in bonds, shares and real estate in a number of different countries (Switzerland, Paris, London and elsewhere), so as not to depend too much on the Italian situation.
    [Show full text]
  • Storia Dei Papi Del Novecento
    Storia dei papi del Novecento STORIA DEI PAPI DEL NOVECENTO it.wikibooks.org 2020 Questo testo proviene dal sito https://it.wikibooks.org/wiki/Storia_dei_papi_del_Novecento ed è stato scritto collettivamente dagli utenti di tale sito Questo e-book è aggiornato al 15 novembre 2020 In copertina: Emblema del papato, immagine di pubblico dominio disponibile all’indirizzo http://it.wikibooks.org/wiki/File:Emblem_of_the_Papacy_SE.svg Wikibooks non dà garanzie sulla validità dei suoi contenuti. Per i dettagli vedi: https://it.wikibooks.org/wiki/Wikibooks:General_disclaimer Quest’opera è soggetta alla licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 3.0 Unported. Per leggere una copia della licenza visita il sito: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.it Indice Presentazione vii Finalità . vii Collegamenti esterni . viii I I papi 1 Leone XIII3 4 Pio XI 18 1.1 Le origini . .3 4.1 Le origini . 18 1.2 L’elezione . .4 4.2 L’elezione . 19 1.3 Attività diplomatica . .4 4.3 Aspetti politici e sociali . 19 1.4 Attività pastorale . .5 4.4 La risoluzione della que- 1.5 Gli ultimi anni e la morte6 stione romana . 20 4.5 Canonizzazioni e beatifi- 2 Pio X8 cazioni . 22 2.1 Le origini . .8 4.6 I rapporti con il mondo 2.2 L’elezione . .9 della scienza . 22 2.3 Il pontificato . .9 4.7 La morte e il discorso 2.4 I rapporti con lo Stato scomparso . 23 italiano . 10 2.5 La «questione francese» . 11 5 Pio XII 25 2.6 La morte . 11 5.1 Le origini .
    [Show full text]