DOCSLIB.ORG

Damą Kameliową

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Damą Kameliową JULIE KAVANAGH Dziewczyna która kochała kamelie Życie i legenda Marie Duplessis Dla Rossa, Joe i Alfiego PODZIĘKOWANIA Przede wszystkim muszę podziękować Jean-Marie Chouletowi, który jest kustoszem Museé de la Dame aux Camélias w ładnym normandzkim miasteczku Gacé. Podczas naszego pierwszego spotkania Jean-Marie, historyk i autor oświecających Promenades à Paris et en Normandie avec la dame aux camélias, powierzył mi materiały źródłowe do własnej książki. Wyszłam od niego ze skrzynką wypełnioną czasopismami, odręcznymi notatkami, książkami i bro- szurami, które zaoszczędziły mi wielu miesięcy pracy Najcenniejsza z tego wszystkiego była nieopublikowana bibliografia Marie Duplessis spisana przez pasjonata Alaina Orgerita. W ciągu pięciu lat, które po- święciłam na zgłębianie tematu i pisanie tej książki, Jean-Marie zawsze służył mi pomocą, odpowiadał na moje e-maile, pełnił funkcję pośrednika w kontaktach z innymi ekspertami i zapewniał mi dostęp do eksponatów w muzeum. Żona Jeana-Marie Colette także była dla mnie ogromnym wsparciem i okazała mi wielką gościnność. Moja przyjaźń z Chouletami będzie trwała jeszcze długo po publikacji tej książki. Nieocenioną rolę na etapie prowadzenia badań odegrała również Kristine Barii. Poznałyśmy się przy biurku w Accueil Général Bibliothèque Nationale, gdzie Kristine nadal pracuje, i natychmiast zadzierzgnęła się między nami więź. Kristine, płynnie mówiąca po angielsku miłośniczka wszelkich dziedzin sztuki, okazała się idealną towarzyszką i zesłaną przez niebiosa współpracownicą. Bezgraniczna ciekawość, jaką budziła w niej Marie Duplessis, dawała jej siłę do niezmordowanych poszukiwań w sieci, które zaowocowały kilkoma przełomowymi odkryciami. Z wytrwałą życzliwością pomagała mi opanować nieprzenikniony system kodów Francuskiej Biblioteki Na- rodowej i każde nowe znalezisko budziło w niej taki sam zachwyt jak we mnie. Uważam Kristine za pełnoprawną współautorkę tego przedsięwzięcia, nigdy nie będę w stanie spłacić długu, jaki u niej zaciągnęłam. Jestem wdzięczna Jean-Lucowi Combebwi i jego byłej koleżance z pracy Isabelle Rambaud, conservatrice générale du patrimoine, za pomoc w zakresie francuskich procedur archiwistycznych; Jeanowi Hournonowi za jego wiedzę na temat dziewiętnastowiecznego Bougival i za archiwum Dumasa, które oddał do mojej dyspozycji. Rudiger Beermann okazał się doskonałym specjalistą od Baden-Baden, a Dagmar Kicherer ogromnie ułatwiła mi poszukiwania w tamtejszym archiwum. Członek Akademii Francuskiej Gonzague Saint Bris umożliwił mi uzyskanie dostępu do szacownej Bibliothèque de l'Institut de France. William Bortrick z Burkes Peerage dostarczył mi genealogicznych informacji, których nie otrzymałam od oficjalnego archiwisty. Pomoc Evy Guggemos z Beinecke Library w Yale wykraczała poza zwykłe wykonywanie obowiązków. Guy Peeters był uprzejmy przejrzeć w moim imieniu Liste des Etrangères kurortu Spa. Jestem winna podziękowania Elfgard i Otmarowi Winterstellerom za tłumaczenie niemieckojęzycznych źródeł i za gościnność. Madame Ruault, właścicielka chambers d'hôtes „le Plessis" (małego château, o którym niegdyś marzyła Marie), zapewniła mi miły, inspirujący i wygodny pobyt w Nonant. Vito, Massimo i Rocco z Caffé Cappuccini w Tricase stworzyli simpatico otoczenie, w którym powstała większość tej książki. Jestem ogromnie wdzięczna za życzliwość i informacje, którymi na różnych etapach badań obdarowali mnie Claude Broux, Jean Darnel, Simone Drouin, Elisabeth Leonetti, Annick Tillier, Pierrette Bodin, Atty Lenox, Arnaud Marion, Joy Moorehead, Jasper Rees, Jonathan Keates, Pascale Lafeber, Isabel Lloyd, Michael Same, Michael Shipster, Tariany Shor, Nicoli Shulmann, Guy Thubault, Anne-Marie de Ponton dAmécourt i Alan Walker. Chciałabym także podziękować następującym instytucjom: Archives Départementales de l'Orne w Alençon, Archives Départementales des Bouches-du-Rhône w Marsylii, Archives Départementales des Yvelines, Archives Départementales d'Indre-et-Loire, Bancroft Library, Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, Beinecke Rare Book and Manuscript Library (Frederick R. Koch Collection), Yale University, Bibliothèque Nationale de France, Arts du spectacle, Bibliothèque Nationale de France, François-Mitterand, Bibliothèque-Musée de la Comédie-Française, Manuscript Library Spoelberch de Lovenjoul, Bibliothèque de l'Institut de France, Ministère de la Défense, section des archives historiques, Mulgrave Castle Archives, Archiwa Narodowe Estonii, Pleyel Pianos Archives, Stadtarchiv, Baden-Baden. Książka ta nie powstałaby bez wiary i entuzjazmu mojej agentki Lynn Nesbit oraz dwojga redaktorów z wydawnictwa Knopf: Shelley Wanger i Boba Gottlieba. Wszyscy troje zachęcali mnie do realizacji przedsięwzięcia, które wydawało się przerażająco niekomercyjne w dzisiejszym bezkompromisowym świecie wydawniczym. Jestem nieskończenie wdzięczna Shelley za zręczność i wrażliwość, z jakimi kształtowała moją książkę, oraz Bobowi za ciągłe wsparcie i życzliwe użyczenie mieszkania przy rue Jacob, które było moją bazą w Paryżu. Ogromnie dziękuję Claire Conrad z Janklow & Nesbit w Wielkiej Brytanii za niezmordowane wspieranie tej publikacji. Podziękowania należą się także pracującej tam Stephanie Koven za działania mające na celu wypuszczenie tej książki na rynek globalny. Juhea Kim, asystentka Shelley z wydawnictwa Knopf, ogromnie mi pomagała, wyszukując zdjęcia, a przy tym zawsze była miła i uczynna. Szczere podziękowania należą się także Andrew Dorkowi za drobiazgową troskę i cierpliwość oraz Anne Cherry za skrupulatną adiustację, specjalistyczną wiedzę i gorliwość. Jestem wdzięczna przyjaciołom, którzy wspierali mnie podczas pisania tej książki: Loli Bubbosh, Rupertowi Christiansenowi, Pete- rowi Eyre'emu i Gaby Tanie. Pierwszym orędownikiem tej książki był nieżyjący już Patrick O'Connor. Julian Barnes rzucił na manuskrypt okiem miłośnika tematu, podobnie jak Peter Conrad, który odegrał rolę adwokata diabła i zachęcił mnie do napisania wstępu umieszczającego Marie Duplessis w szerszym kontekście. Moją pierwszą czytelniczką, najdroższą przyjaciółką i gwiazdą polarną była jak zawsze Selina Hastings: bez niej nie wyobrażam sobie pisania książki. Dedykuję tę książkę swojej rodzinie, której zawsze dziękuję z całego serca. WSTĘP W latach czterdziestych XIX wieku Marie Duplessis była najbardziej podziwianą młodą kurtyzaną Paryża. Ta dziewczyna z normandzkiej wsi w ciągu kilku miesięcy stworzyła się na nowo: zmieniła imię i nazwisko, nauczyła się ubierać, mówić i zachowywać jak księżna. Było to jednak coś znacznie więcej niż metamorfoza znana z Pigmaliona albo Pretty Woman. Niegdysiejsze porzucone wiejskie dziecko, które ledwie umiało pisać i czytać, gdy w wieku trzynastu lat przybyło do stolicy, zaledwie siedem lat później prowadziło własny salon, w którym regularnie gościli arystokraci, politycy, artyści i wielu słynnych pisarzy tamtych czasów. Byli to oczywiście wyłącznie mężczyźni, gdyż żadna szanująca się kobieta nie chciała mieć nic wspólnego z kurtyzaną. Dzięki swej profesji Marie zbliżyła się do najbłyskotliwszych umysłów Paryża. Do kręgu jej najbliższych znajomych należeli: wydawca „Le Figaro" Nestor Roqueplan, dyrektor Opery doktor Veron i Roger de Beauvoir, bon viveur, którego Aleksander Dumas (ojciec) nazwał najdowcipniejszym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek spotkał. Sam Dumas także był zaintrygowany dziecinną Marie, a jego syn się w niej zakochał. Franciszek Liszt przyjechał do Paryża na tydzień, lecz Marie tak go oczarowała, że spędził tam trzy miesiące i do końca życia wspominał ją z romantyczną tęsknotą. Zafascynowanie osobą Marie było tak wielkie, że jej przedwczesną śmierć na suchoty w 1847 roku uznano za wydarzenie wagi państwowej. „Na kilka dni gazety zapomniały o wszelkich kwestiach związanych z polityką, sztuką i handlem - napisał z Paryża skonsternowany Karol Dickens w liście do przyjaciela. - Wszystko zniknęło w obliczu znacznie ważniejszego wydarzenia: romantycznej śmierci jednej z gwiazd półświatka, pięknej i sławnej Marie Duplessis"1. Rok później w beau monde znów zawrzało, gdy Dumas (syn) opublikował powieść inspirowaną losami Marie Duplessis, zatytu- łowaną Dama kameliowa. Dumas (ojciec) był we Francji skarbem narodowym i zastanawiano się, czy dwudziestoczterolatek pójdzie w jego ślady. Z pewnością odziedziczył po ojcu barwny styl i dar pisania naturalnie brzmiących dialogów, do których dorzucił świeżość i szczerość. Jeszcze większe zainteresowanie wzbudziła jednak tema- tyka książki. Wszyscy wiedzieli o romansie Aleksandra z Marie Du- plessis, a zatem znano tożsamość bohaterki, którą nazwał Marguerite Gautier. Jego opisy tej kobiety to czysty reportaż. Bez względu na to, czy Marguerite siedziała w loży w teatrze ze swoim znakiem rozpo- znawczym, bukietem kamelii, czy wchodziła do ładnego niebieskiego powozu owinięta długim kaszmirowym szalem, natychmiast rozpo- znawano w niej Marie: miała tę samą wysoką, szczupłą sylwetkę, tę samą niewinną owalną twarz, czarne oczy i ciemne łukowate brwi. Opinia publiczna, którą równie mocno jak dziś intrygowało prywatne życie celebrytów, czytała beletrystykę jak literaturę faktu, zachwycona wizytą w apartamencie damy z półświatka, gdzie można było 1 List Dickensa (napisany po francusku) do hrabiego d'Orsaya z marca 1847, w: R. du Pontavice de Heussey, L'inimitable Boz. Etude historique et anecdotique sur la vie et l'oeuvre de Charles Dickens, Paris 1889. podsłuchać sprośne rozmowy przy stole, spojrzeć na palisandrowe meble, figurki z saskiej porcelany, porcelanę z Sèvres - a nawet na buduar z kosztowną kolekcją złotych i srebrnych flakonów.
Load more

Recommended publications
  • La Dame Aux Camelias' Effect on Society's View of the “Fallen Woman”
    The Kabod Volume 2 Issue 2 Spring 2016 Article 7 January 2016 La Dame aux Camelias’ Effect on Society’s View of the “Fallen Woman” Christiana Johnson Liberty University, cjohnson101@liberty.edu Follow this and additional works at: https://digitalcommons.liberty.edu/kabod Part of the Dramatic Literature, Criticism and Theory Commons, and the French and Francophone Literature Commons Recommended Citations MLA: Johnson, Christiana "La Dame aux Camelias’ Effect on Society’s View of the “Fallen Woman”," The Kabod 2. 2 (2016) Article 7. Liberty University Digital Commons. Web. [xx Month xxxx]. APA: Johnson, Christiana (2016) "La Dame aux Camelias’ Effect on Society’s View of the “Fallen Woman”" The Kabod 2( 2 (2016)), Article 7. Retrieved from https://digitalcommons.liberty.edu/kabod/vol2/iss2/7 Turabian: Johnson, Christiana "La Dame aux Camelias’ Effect on Society’s View of the “Fallen Woman”" The Kabod 2 , no. 2 2016 (2016) Accessed [Month x, xxxx]. Liberty University Digital Commons. This Individual Article is brought to you for free and open access by Scholars Crossing. It has been accepted for inclusion in The Kabod by an authorized editor of Scholars Crossing. For more information, please contact scholarlycommunications@liberty.edu. Johnson: La Dame aux Camelias’ and the Fallen Woman Johnson 1 Christiana Johnson Dr. Towles English 305-001 19 November 2015 La Dame aux Camelias’ Effect on Society’s View of the “Fallen Woman” Over the course of history, literature has featured the “fallen woman.” Put simply, the “fallen woman” is a woman who has had sexual relations prior to marriage and is thus viewed as beneath a certain moral standard.
    [Show full text]
  • Ninon De Lenclos
    NINON DE LENCLOS ET LES PRÉCIEUSES DE LA PLACE ROYALE PAR JEAN-BAPTISTE CAPEFIGUE. PARIS - AMYOT - 1864 I. — Le Marais, la place Royale et la rue Saint-Antoine (1614-1630). II . — Louis XIII. - Sa cour. - Sa maison. - Les Mousquetaires (1604-1630). III . — Les premiers amours du roi Louis XIII (1619-1620). IV . — Les Perles du Marais sous Louis XIII (1614-1630). V. — Mlle de la Fayette. - Le cardinal de Richelieu. - Le grand écuyer Cinq-Mars (1630-1635). VI . — La vie religieuse à Paris.- Les couvents. - Les Carmélites. - Les Visitandines. - Mme Chantal. - Saint Vincent de Paul. Mlle de la Fayette au monastère (1614- 1630). VII . — La société joyeuse et littéraire de Paris sous Louis XIII (1625-1635). VIII . — Dictature du cardinal de Richelieu. - Rapprochement de Louis XIII avec la reine. - Exécution de Cinq-Mars (1639-1642). IX . — Les arts sous Louis XIII. - Rubens. - Poussin. Lesueur. - Callot (1635-1642). X. — La place Royale après la mort du cardinal de Richelieu (1642-1646). XI . — Le Marais. - Le faubourg Saint-Antoine durant la Fronde (1648-1650). XII . — Restauration du pouvoir. - Les premières amours de Louis XIV. - Les filles d'honneur de Madame. - Mlle de la Vallière (1655-1665). XIII . — Décadence de l'esprit frondeur. - Servilité des arts et de la littérature sous Louis XIV (1660-1680). XIV . — Derniers débris de la Fronde et de la place Royale (1665-1669). XV . — Les destinées du Marais et du faubourg Saint- Antoine (1714-1860). Il est un vieux quartier de Paris que nous aimons à visiter comme on salue d'un doux respect, une aïeule bien pimpante, bien attifée avec l'esprit de Mme de Sévigné, le charme de la marquise de Créquy ; ce quartier, c'est le Marais.
    [Show full text]
  • The Stones of Paris in History and Letters
    THE LIBRARY OF THE UNIVERSITY OF CALIFORNIA LOS ANGELES FROM THE LIBRARY OF JIM TULLY GIFT OF MRS. JIM TULLY THE STONES OF PARIS IN HISTORY AND LETTERS M.klaiiK' i.1e Sevii;ne. (I'Vom ihu portriut liy Miuiuinl.) THE STONES OF PARIS IN HISTORY AND LETTERS BY BENJAMIN ELLIS MARTIN AND CHARLOTTE M. MARTIN IN TWO VOLUMES Vol. II ILLUSTRATED NEW YORK CHARLES SCRIBNER'S SONS MDCCCXCIX Copyright, 1899, by CHARLES SCRIBNER'S SONS TROW DPBECTORT PRINTING AND BOOKBINDING COMPANY DC ' ; ,; .i5'5's CONTENTS Page The Southern Bank in the Nineteenth Century . 1 The Paris of Honore de Balzac 51 The Paris of Alexandre Dumas 89 The Paris of Victor Hugo 123 The Making of the Marais 163 The Women of the Marais 213 ^ B LIST OF ILLUSTRATIONS From drawings by John Fiilleylove, Esq. The portraits from photographs by Messrs. Braiin, CWment et Cie. Madame de Sevigne (from the portrait by Mignard) . Frontispiece PAGE Alphonse de Lamartine (from a sketch by David d'Angers, " tin soir chez Hugo") . facing lo Madame Recamier (from the portrait by Gros) . facing 40 The Abbaye-aux-Bois ........ 43 Portal of Chateaubriand's Dwelling in Rue du Bac ... 46 The Court of the Pension Vauquer .... facitig 5 2 Honore de Balzac (from the portrait by Louis Boulanger)y;zf/«^ 64 Les Jardies .......... 70 The Antiquary's Shop, and in the back-ground the house where Voltaire died ....... facing 78 The Pension Vauquer ........ 80 The Commemorative Tablet to Balzac . 84 The Figure of d'Artagnan (from the Dumas Monument by Gustave Dore) ...... facing 90 Alexandre Dumas ......
    [Show full text]
  • Émile Zola, Novelist and Reformer
    / V7'6 CORNELL UNIVERSITY LIBRARY THE Joseph Whitmore Barry dramatic library THE GIFT or TWO FRIENDS OF Cornell University 1934 A DATE DUE PR1NTEDIN U.S. Cornell University Library The original of tliis book is in tlie Cornell University Library. There are no known copyright restrictions in the United States on the use of the text. http://www.archive.org/details/cu31924088660588 EMILE ZOLA Photo by Cautin & Bcrger Emile Zola in his last days £MILE ZOLA NOVELIST AND REFORMER AN ACCOUNT OF HIS LIFE & WORK BY ERNEST ALFRED VIZETELLY ILLUSTRATED BY PORTRAITS, VIEWS, 6f FAC-SIMILES JOHN LANE: THE BODLEY HEAD LONDON £3" NEW YORK • MDCCCCIV Copyright, 1904. By JOHN LANE 1 ^ THE UNIVERSITY PRESS CAMBRIDGE, MASS. , O. S. A. TO HIS MEMORY " If, upon your side, you have the testimony of your conscience, and, against you, that of the multitude, take comfort, rest assured that time will do justice.'^ — Diderot PREFACE This book is an attempt to chronicle the chief incidents in the life of the late Emile Zola, and to set out the various aims he had in view at different periods of a career which was one of the most strenuous the modern world has known. Virtually all his work is enumerated in the following pages, which, though some are given to argument and criticism, will be found crowded with facts. The result may not be very artistic, but it has been partially my object to show what a tremendous worker Zola was, how incessantly, how stubbornly, he practised the gospel which he preached. An attempt has been made also to show the growth of humani- tarian and reforming passions in his heart and mind, passions which became so powerful at last that the " novelist " in Zola seemed as nothing.
    [Show full text]
  • Madame De Maintenon
    MADAME DE MAINTENON By ARsfiN E HO ' SSA'E I S S ' E D B ' M O S S A N T A L L O , V N C O . T HE ' O ' T H OF MAD AME DE MAIN T EN O N l l n The age of Louis ' I ' . is sti l the most bri lia t page in the history of France . Voltaire, were he alive, would say so now as he did a hundred years ago ; for a great age is not one made up merely of noble actions and heroic conquests, but one which gives birth simultaneously to great captains and great philosophers, to great poets and to great artists . People will always speak of the age of Pericles and the age of Augustus, of the age of Leo X. and the age of Louis ' I ' . They will never speak of the age of Napoleon, because under Napoleon’s sway there was but one man worthy of bronze and granite in the eyes of that proud and haughty muse called history ; that man was Napoleon himself. I prefer the court of Louis ' I ' . to the sun of Austerlitz . At the court of Louis ' I ' . I see a glorious Olympus in all its ’ integrity ; Turenne and Conde, Malebranche and ll Pasal, Corncei e and Moliere, Poussin and Lesueur, e Mansard and Perrault. I have not named all th gods in this list ; for instance, there are Puget, La Fontaine, Racine, and Sully. As for the demi gods of this golden age of genius, they are not to be counted.
    [Show full text]
  • Univerzita Karlova V Praze Pedagogická Fakulta Katedra Francouzského Jazyka a Literatury
    Univerzita Karlova v Praze Pedagogická fakulta Katedra francouzského jazyka a literatury Bakalářská práce LES QUARTIERS ET LES ENDROITS PARISIENS AU COURS DES SIECLES: MARAIS Vedoucí bakalářské práce: PhDr. Eva Kalfiřtová Autor bakalářské práce: Zuzana Škopová Obor studia: specializace v pedagogice: anglický jazyk – francouzský jazyk Rok dokončení práce: 2014 Prohlášení: Prohlašuji, že bakalářskou práci s názvem Les quartiers et les endroits parisiens au cours des siècles: Marais jsem vypracovala samostatně. Dále také, že práce nebyla využita k získání jiného, nebo stejného titulu. Použitou literaturu a podkladové materiály uvádím v přiloženém seznamu literatury. V Praze dne 3. 12. 2014 2 Poděkování: Ráda bych zde poděkovala vedoucí své bakalářské práce PhDr. Evě Kalfiřtové i všem, kteří mě podporovali. 3 Anotace Název bakalářské práce: Pařížské čtvrti a místa v průběhu staletí: Marais Klíčová slova: Paříž, čtvrť, Marais, století, ulice, palác, muzeum, osobnost Abstrakt: Bakalářská práce se zabývá jednou z nejstarších pařížských čtvrtí, jejíž jméno je Marais. Cílem práce je objasnit kulturně-historická specifika čtvrti, která ji odlišují od ostatních částí Paříže. Práce je rozdělena na tři hlavní kapitoly, ve kterých se postupně snaží osvětlit vznik a vývoj Marais, geografické členění a vymezení této městské části a jejích nejvýznamnějších historických památek, mnohdy korespondujících s kulturním dědictvím Francie, a následně vlivy, utvářejícími charakter Marais v minulosti i v době současné. Zvláštní důraz je zde kladen na přední osobnosti spojené se čtvrtí, sdružující se především kolem samotného centra čtvrti, náměstí place des Vosges, a na komunitu Židů, jejíž přítomnost v Marais je dána historickým vývojem. 4 Annotation Title of the thesis: Districts and places of Paris in the course of history: the Marais Keywords: Paris, district, Marais, century, street, palace, museum, personality Abstract: The bachelor’s thesis is occupied with one of the eldest Parisien districts, titled the Marais.
    [Show full text]
  • A History of French Literature from Chanson De Geste to Cinema
    A History of French Literature From Chanson de geste to Cinema DAVID COWARD HH A History of French Literature For Olive A History of French Literature From Chanson de geste to Cinema DAVID COWARD © 2002, 2004 by David Coward 350 Main Street, Malden, MA 02148-5020, USA 108 Cowley Road, Oxford OX4 1JF, UK 550 Swanston Street, Carlton, Victoria 3053, Australia The right of David Coward to be identified as the Author of this Work has been asserted in accordance with the UK Copyright, Designs and Patents Act 1988. All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or by any means, electronic, mechanical, photocopying, recording or otherwise, except as permitted by the UK Copyright, Designs, and Patents Act 1988, without the prior permission of the publisher. First published 2002 First published in paperback 2004 by Blackwell Publishing Ltd Library of Congress Cataloging-in-Publication Data Coward, David. A history of French literature / David Coward. p. cm. Includes bibliographical references and index. ISBN 0–631–16758–7 (hardback); ISBN 1–4051–1736–2 (paperback) 1. French literature—History and criticism. I. Title. PQ103.C67 2002 840.9—dc21 2001004353 A catalogue record for this title is available from the British Library. 1 Set in 10/13 /2pt Meridian by Graphicraft Ltd, Hong Kong Printed and bound in the United Kingdom by TJ International Ltd, Padstow, Cornwall For further information on Blackwell Publishing, visit our website: http://www.blackwellpublishing.com Contents
    [Show full text]
  • Le Quatrain; Son Rôle Dans L'histoire Et Dans Les Lettres a La Ville Et Au Théatre
    LE (jlATlUl^ SON HOLK DANS L'HISTOIRE ET DANS LES LETTRES MONTPELLIER, IMPEIMERIE GRAS. FELIX DEVEL LE QUATRAIN SON ROLE DANS L'HISTOIRE ET DANS LES LETTRES A LA VILLE ET AU THEATliE A traver* l'hlmtoSiv Peti4« Guerre. — l/AeadémS« fi^llôlel de Rambouillet. ^- I^e Roi Voltaire ; l.a Cour lie EiUué«îlle I^ea AbbéM. — E.eM Actrice» Caput luortnnm MIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlillllllUllllllllllllllllllllllilllllli PARIS E. DENTU, ÉDITEUR LIBRAIRE DE LA SOCIÉTÉ DES GENS DE LETTRES PALAIS-ROYAL, 13 ET 17, GALEUIK D'ORLÉANS M DCCC LXXI . Sextius, philosophe pythagoricien, a dit: « Il vaut mieux jeter au hasard une pierre qu'une parole,. » Sextius vivait dans la retraite et ne pouvait prévoir le bonheur ineffable que nous éprouverions à parler du pro- chain. La médisance fait le fond de toute conversation chez les nations civilisées ; le monde corrom'pt le cœur, mais il perfectionne l'esprit: encore quelques jours etl'épigramme sera toute notre littérature Est-il donc vrai que la raison et le progrès intellectuel ne sont qu'une dépravation de l'instinct? Peut-être. Le dernier mot de la poésie est ironie. A la base de l'édifice élevé par l'esprit humain, et qui monte en se dégradant, nous voyons la poésie lyrique, le poëme épique : au sommet, l'épigramme. La pyramide se termine par une pointe. Toute société naissante n'existe, ne grandit que par la foi. Elle ne discute point; elle croit, elle admire, elle s'en- VI thousiasme. Son œuvre à peine ébauchée ne peut l'é- bloLiir; ses regards ne se portent pas encore sur elle- même.
    [Show full text]
  • Sergei Eisenstein
    EISENSTEIESSAYS IN FILM THEORY N FILM FORM ALSO BY SERGEI EISENSTEIN: The Film Sense SERGEI EISENSTEIN Film Form ESSAYS IN FILM THEORY, edited and translated by JAY LEYDA A HarvestlHB/ Book Harcourt Brace /ovanovich N ew York and London I] ISBN 0-15-630920-3 Copyright 1949 by Harcourt, Brace & Horld, Inc. Copyrif{ht reneu'ed 1977 by lay Leyda A II rights reser'7.Jed. iVO part of this publication may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopy, recording, or any information storage and retrif'val system, u,ithout permission in 'u:riting from the publisher. PRINTED IN THE UNITED STATES OF AMERICA CONTENTS Introduction vii THROL'GH THEATER TO CINEMA 3 THE UNEXPECTED 18 THE CINEMATOGRAPHIC PRINCIPLE AND THE IDEOGRAM 28 A DIALECTIC APPROACH TO FILM FORM 45 THE FILMIC FOURTH DIMENSION 64 METHODS OF MONTAGE 72 A COURSE IN TREATMENT 84 FILM LANGUAGE 108 FILM FORM: NE"\V PROBLEMS I 22 THE STRUcrURE OF THE FILM 150 ACHIEVEMENT 179 DICKENS, GRIFFITH, AND THE FILM TODAY 195 Appendix A. A Statement on the Sound-Film by Eisenstein, Pudovkin, and Alexandrov 257 Appendix B. Notes from a Director's Laboratory 261 Notes on Texts lind Trtmslations 266 Sources 268 Index 273 INTRODUCTION THE COMPILATION of this book of essays was one of its author's last tasks. Though too weak in his last two years of life to resume film work, Eisenstein was too strong to relax his theoretical activity. His fatal attack, on the night of Feb­ ruary 10, 1948, interrupted him at work; when he was found the next morning, before him were his last words-an un­ finished essay on color, its use in the unfinished Ivan the Terrible.
    [Show full text]
  • Archives Du Théâtre De L'odéon
    ARCHIVES DU THÉÂTRE DE L’ODÉON 1809-1983 Répertoire numérique détaillé de la sous-série 55 AJ (1ère de couverture). ¢ Gravure du Théâtre de l’Odéon. Extrait d’un programme imprimé du Théâtre de l’Odéon de 1903 (55 AJ 126/2). (4e de couverture). ¢ Affiche pour Oh ! les beaux jours !, de Samuel Beckett, saison 1966-1967. Signé Roland Deville (55 AJ 342). ARCHIVES NATIONALES ARCHIVES DU THÉÂTRE DE L’ODÉON 1809-1983 55 AJ 1 à 430 Répertoire numérique détaillé par Élisabeth GAUTIER-DESVAUX, Yvette ISSELIN, Odile KRAKOVITCH, Brigitte LABAT-POUSSIN (†) et Sylvie NICOLAS Revu et complété par Yvette ISSELIN et Brigitte LABAT-POUSSIN (†) Annexe par Juliette CARON Ouvrage publié avec le visa de la direction des Archives de France PARIS 2009 © Archives nationales, 2009 ISBN : 978-2-86000-329-2 INTRODUCTION GÉNÉRALE INTRODUCTION Les archives du théâtre de l’Odéon, rassemblées dans le fonds 55 AJ, par la diversité de leurs versements aussi bien que par leur réunion finale aux Archives nationales (Paris), sont le reflet de l’histoire et de la destinée mouvementée de l’établissement aux xixe et xxe siècles ainsi que de la constitution souvent complexe des ensembles documentaires. Les péripéties du théâtre sont en effet aisément discernables dans 55 AJ, composé de six versements distincts, dont les trois premiers correspondent à des moments de rupture de la vie du Théâtre : les archives dites « anciennes » tout d’abord, datées de la première moitié du xixe siècle à 1959 (55 AJ 1-127), celles ensuite du Théâtre de France et du Théâtre national de l’Odéon, de 1959 à 1973 (55 AJ 128-207)1, celles enfin du Théâtre des Nations pour les années 1954 à 1971 (55 AJ 221-335)2, durant lesquelles l’Odéon hébergea les troupes du monde entier.
    [Show full text]
  • Alexandre Dumas Fils and La Dame Aux Camélias
    Mediterranea 2010 FICTION AS AUTOBIOGRAPHY, AUTOBIOGRAPHY AS FICTION: ALEXANDRE DUMAS FILS AND LA DAME AUX CAMÉLIAS Maria Frendo […] remembrance does not proceed as mechanical reproduction but tends to creation. Hence autobiographies are not to be regarded as objective narratives. To regard them as merely sources of special historical information is usually to misconceive the character of this genre. The actual events of a life, outwards and inward alike, tend, indeed, to lose purely historical value for the very reason that they are recorded as the events of the narrator’s own life, and every autobiography can be shown to be deficient in detailed accuracy. Our most ordinary recollections are impregnated in our own minds by distorting influences, and rarely remain free from self-deception; so that the whole body of recollection is an autobiography, even when it is entirely free from tendentiousness, must of necessity be regarded with scepticism.1 On 2 February, 1852, Alexandre Dumas the Younger’s play La dame aux camélias was produced at the Vaudeville Theatre in Paris. It was an instant success, made Dumas’s name – he was twenty-seven – and became one of the most popular French plays of the nineteenth century. It was a landmark in French theatre for several reasons: it was one of the first dramas to take contemporary life as its theme; it was one of the first plays to show a modern – as opposed to a historical – courtesan in a sympathetic light; finally, it was well-known that much of the play was autobiographical. The significance of autobiography in Dumas’s work is that it directs us as readers towards a deeper appreciation of an aesthetics whose origins lie deep within the personal experiences of the author.
    [Show full text]
  • UCC Library and UCC Researchers Have Made This Item Openly Available
    UCC Library and UCC researchers have made this item openly available. Please let us know how this has helped you. Thanks! Title The contribution of Victor Hugo to the liberation, emancipation, and changing perceptions of women in 19th century French society Author(s) Ní Riordáin, Jeanna Publication date 2015 Original citation Ní Riordáin, J. 2015. The contribution of Victor Hugo to the liberation, emancipation, and changing perceptions of women in 19th century French society. PhD Thesis, University College Cork. Type of publication Doctoral thesis Rights © 2015, Jeanna Ní Riordáin. http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/ Embargo information No embargo required Item downloaded http://hdl.handle.net/10468/3115 from Downloaded on 2021-10-06T02:23:33Z Table of Contents: Declaration of Work: p.4 Abstract: p.5 Acknowledgements: p.6 Introduction pp.8-21 Chapter 1: The Feminist Deathbed – Hugo’s funeral eulogies to women. The eulogy as a vector for Hugo’s femimism pp.22-24 The politicised state funeral in 19th century France pp.25-35 A background to Hugo’s eulogy at the graveside of Louise Julien on 26 July 1853 pp.35-38 Hugo’s funeral eulogy to Louise Julien pp.38-48 Hugo’s funeral eulogy to George Sand pp.48-57 Hugo’s funeral eulogy to Emily de Putron pp.57-69 Chapter 2: The letters of a ‘great artist’: Hugo’s epistolary correspondences with women from exile. Hugo’s letter-writing practices pp.70-72 Hugo’s correspondences in defence of moral causes during his exile in the Channel Islands pp.72-78 Hugo’s letter to the women of Cuba pp.78-85 Hugo’s letter to Josephine Butler and the women of the Ladies’ National Association pp.86-97 Hugo’s letter to the wives of Fenian prisoners pp.98-109 Chapter 3: Hugo’s Letter in Support of Women’s Education.
    [Show full text]