AJAXOWE PORADY ... NA PODSTAWIE: − AFC AJAX AMSTERDAM – Przewodnik Trenera oraz materiały w ramach Szkółki Piłkarskiej NIVEA Ajaxowe porady … strona 1 Gra 4 v 4 Ustawienie „samolot 1-2-1“ – ogon, dwa skrzydła, pilot – ustawienie najbliższe dorosłej piłce. Przygotować sobie więcej piłek przy linii bocznej aby szybko wznawiać grę. Wielkość boiska - jak chcemy trenować grę skrzydłami to szerokie, jak piłki prostopadłe to wąskie, a długie. Jak chcemy aby grali skrzydłami to ustawiamy dwie bramki. Zawodnicy uczą się wielu aspektów defesnywnych i ofensywnych w czasie gry 4 v 4. Podpowiedzi Lepiej mówić do tych, którzy nie mają piłki, jak zawodnik drybluje to jest zajęty piłką, a nie słuchaniem. Szkolimy jeden zespół - atak lub obronę, dzięki temu sami sobie ułatwiamy pracę, nie musimy myśleć o wszystkim, skupiamy się na mniejszej ilości rzeczy, a tym samym lepiej je szkolimy. Tłumaczyć na boku, w spokojnej rozmowie. Unikać długich przerw w grze na przemowy i tłumaczenia – krótkie instrukcje i podpowiedzi, aby gry było jak najwięcej. Cel Żeby móc coś oceniać to musimy wcześniej wiedzieć co będziemy oceniać. Nie możemy trenować podania, a zwracać uwagę na jakość strzałów, bo naszym celem jest doskonalenie podań i tylko na nich się skupiamy. Cel musi mieć każde ćwiczenie, trening, mecz, mikrocykl itd. Zawodnicy muszą być świadomi tych celów. Cel musi być odpowiedni dobrany do etapu szkolenia i poziomu umiejętności graczy. Nie można stawiać zbyt wygórowanych celów, ale takie, które każdy jest w stanie osiągnąć. Przejrzystość ćwiczeń Tak zorganizować ćwiczenia, aby było przejrzyste dla trenera i zawodników tzn. mało skomplikowane, minimum pachołków, minimum założeń. W czasie takiego ćwiczenia będzie trenerowi łatwiej obserwować poczynania zawodników, dostrzegać dobre zagrania i korygować błędy. Zawodnikom będzie łatwiej zrozumieć i wykonywać ćwiczenie. Dlatego dużo daje gra 4 v 4 – bo jest bardziej przejrzysta od gry 11 v 11. Rodzice nie mogą podpowiadać Rodzice nie mogą stale instruować zawodników co mają robić, dzieci mają same podejmować decyzje i uczyć się na własnych błędach. Trener ma swoje założenia i cele, a rodzice nie powinni przeszkadzać w ich realizacji. W szkole nikt nie podpowiada dzieciom na lekcji … Rodzice muszą zaufać trenerowi. Ajaxowe porady … strona 2 Najlepszy gra w środku Najlepszy zawodnik ustawiony na środku będzie miał najwięcej kontaktów z piłką i będzie decydował o grze zespołu, a przez to sam podniesie własne umiejętności. Gra 1 v 1 Ważne aby nauczyć gry 1 v 1 zarówno w obronie jak i w ataku. Na każdym etapie ważna jest gra 1 v 1. Grać mniejszą liczbą obrońców – gdy chcemy uczyć obrońce gry 1 v 1 to grajmy w meczu taką liczbą obrońców ilu napastników ma przeciwnik, dzięki temu obrońcy ciągle będą grać 1 v 1 – nawet kosztem błędów i utraty gola. Nie karcić gry zawodnik podejmuje pojedynek 1 v 1. Współcześnie najcenniejsi są zawodnicy, którzy potrafią „kiwac“ i sami decydować o wyniku meczu. Organizacja gier Zrobić kilka boisk, tak aby każdy grał i miał szanse na jak największą liczbę kontaktów w piłką. Gdy będą grać to nie będą rozrabiać i się nudzić. Najlepiej grać 3 v 3, 4 v 4, 5 v 5, 6 v 6. Trener niech obserwuje wszystkie spotkania i woła zalecenia lub wybiera tylko jedno boisko i skupia się tylko na nich. Pozostali i tak będą grać i uczyć się sami na własnych błędach. Szybko ustawić boiska (przy pomocy zawodników) i od razu grać. Jak już grają to spojrzeć czy boiska są poprawnie ustawione, poprzestawiać wg potrzeb, ale dzieci już grają! Gdy boisko jest już dobre to krótko tłumaczymy co chcemy trenować (jakie zasady, zalecenia, na co uwagę zwrócić itd.) i grają dalej. Ajaxowe porady … strona 3 Mało przestojów - krótkie tłumaczenia Dzieci przychodzą na trening ćwiczyć, a nie stać w kolejkach i co chwilę uczestniczyć w zbiórkach, dzieci chcą grać. Ile razy mamy wrażenie, że to co mówimy do zawodników do nich nie dociera ? Że nie zawsze wykonują polecenia na boisku ? Robią innaczej niż tego sami oczekujemy ? Im dłużej coś tłumaczymy tym potem mniej informacji dociera do zawodników. Osobowość piłkarzy Ważna jest osobowość piłkarza, jego charakter i postawy jakie prezentuje. Co z tego, że zawodnik będzie dobry technicznie i taktycznie, a nie będzie mu się chciało grać? Nię będzie słuchał trenera ? Nie będzie dostosowywał się do założeń zespołu ? Jak będzie grać brutalnie i ciągle osłabiał zespół ? Będzie prowadzić niesportowy tryb życia ? Często zawodnicy o mniejszym potencjale techniczno-taktycznym, ale z odpowiednim charakterem (inteligencja, czytanie gry, zawzietość, upór, ambicja, samokontrola itd.) robią większą karierę piłkarską. Ochraniacze Na każdy treningu i meczu wszyscy trenują w ochraniaczach. Uczymy dbałości o zdrowie. Jeżeli w meczu gramy w ochraniaczach to na treningu również powinniśmy w nich trenować. Ajaxowe porady … strona 4 Nauka - oceny w szkole Ważna jest edukacja. Klub kontroluje postępy w nauce, ponieważ szkoła jest najważniejsza. Jeżeli zawodnik ma słabe oceny to jest odsunięty od meczu. Jeżeli opuścił lekcję pod pretekstem choroby, a potem chce grać to również jest odsunięty od meczu. Gry na utrzymanie jako ćwiczenie doskonalące podanie Ważne aby dzieci uczyły się podawać w grze, w warunkach zbliżonych do meczowych. Jeżeli dziecko nauczy się dobrze podawać w grze na utrzymanie – poprawnie technicznie, w odpowiednim momencie, z odpowiednią siłą i kierunkiem i w obecności przeciwnika to w czasie meczu będzie mu o wiele ławiej. Lepiej na początku zacząć na większym boisku = będzie im łatwiej. Im boisko mniejszy tym jest trudniej, bo przeciwnicy są bliżej i jest mniej czasu na podjęcie decyzji. Boisko nie może być bardzo małe bo będą tylko którkie podania, a na meczu podajemy także na większe odległości. Dla ułatwienia dodawać jokera w środku pola lub na obwodzie. Obserwować czy w grze jest dużo podań. Jeżeli co chwilę przeciwnik odbiera piłkę to trzeba cos zmienić, np. wielkość boiska, dodać jokerów (bo naszym celem są podania a widzimy, że jest ich mało!) Stałe fragmenty gry W początkowych latach szkolenia SFG są mało ważne – najważniejsze aby dzieci uczyły się techniki. W późniejszych latach SFG są bardzo ważne – każdy musi wiedzieć gdzie się ustawić i jakie są jego zadania. Poszczególne pozycje oznaczone są numerkami i obojętnie kto zajmie daną pozycję musi wykonać założone zadanie. Każda drużyna ma takie same ustawienia. Junior przechodząc do seniorów nie musi się uczyć niczego nowego, bo wszystko już zna! Uczyć się na błędach Każdy ma prawo popełniać błędy, ale ważne aby wyciągać z nich wnioski. Nie karcimy za popełnienie błędu, ale wykorzystujemy te błędy do nauki i doskonalenia umiejętności. Zawodnicy na każdym poziomie piłkarskim na świecie popełniają błędy ! Ajaxowe porady … strona 5 Artykuł „ HOLENDERSKA SZKOŁA“ Louis van Gaal, Arie Haan, Arno Pijpers, Bert van Marwijk, Clemens Westerhof, Frank Rijkaard, Marco van Basten, Co Adriaanse, Guus Hiddink, Mario Been, Martin Jol, Rinus Michels, Ronald Koeman, Ruud Gullit, Thijs Libregts, Henk ten Cate, Huub Stevens, Dick Advocaat, Foppe de Haan, Aad de Mos, Jo Bonfrère, John Metgod, John van Loen, Leo Beenhakker, Willem van Hanegem… Bez ryzyka błędu można śmiało stwierdzić, że w ostatnich latach krajem wywierającym największy wpływ na rozwój futbolu w Europie stała się Holandia. Słynny system szkolenia młodzieży wprowadzony przez Ajax Amsterdam jest wzorcem, który od lat usiłują naśladować inni. Sposób naboru do szkółki młodzieżowej Ajaxu, jej organizacja, to jednak tylko część zjawiska, które z pewnością można określić mianem taktycznego przełomu. Jego istota polega na powielaniu systemu gry pierwszego zespołu z Amsterdamu już nie tylko przez seniorów Feyenoordu Rotterdam czy PSV Eindhoven, lecz także wszystkich holenderskich drużyn trampkarzy i juniorów. Stara piłkarska prawda głosi, że drużynę piłkarską buduje się od tyłu, czyli bramkarza i obrońców. Holendrzy już ponad 10 lat temu wyszli z założenia, iż obrońców powinno być czterech, na dodatek ustawionych niemal w linii. Wielu pytało wtedy na czym owo nowatorstwo polega? Przecież z czterema obrońcami grano już przed laty. Holendrzy położyli jednak nacisk na wzajemną asekurację tego kwartetu, uzupełnianie się jego poszczególnych zawodników przy odbiorze piłki przeciwnikowi. Owa asekuracja dotyczy wyłącznie obrony strefowej, gdyż krycie indywidualne czy krycie z tak zwanym przekazywaniem rywala - zdaniem Holendrów – stało się przeżytkiem. Ustawienie czterech obrońców prawie w linii ułatwia tak zwane skracanie pola gry przeciwnikowi. By owo skracanie mogło być skuteczne, obrońcy nie tylko muszą umieć błyskawicznie przemieścić się w stronę środkowej linii boiska, lecz na dodatek muszą być zgrani ze swoimi kolegami z ataku. W ten sposób powstał schemat gry w obronie, który dziś nazywamy popularnie „czwórką w linii”. Siedem lat temu, przy okazji mojego pierwszego kontaktu z holenderską myślą szkoleniową w czasie turnieju Holland Cup w Almere, czy później podczas Offen Tag w Ajaxie, a ostatnio również w Utrechcie w czasie kursów organizowanych przez Fransa Hoeka miałem możliwość obserwacji wielu sesji treningowych i meczy z udziałem holenderskich zespołów młodzieżowych. Już dawno piłkarskie nadzieje z Niderlandów ten system gry dokładnie naśladowały! Już dawno szkoleniowcy z Holandii i Belgii ustawienie z pięcioma obrońcami czy też z dwoma kryjącymi i libero odłożyli do głębokiego lamusa. Trenerzy w Holandii kładą duży nacisk na nauczanie młodzieży szybszego - niż to czynią na przykład Niemcy, czy Anglicy - podejmowania decyzji o odbiorze piłki przeciwnikowi. Nie byłoby to możliwe