Indie Blijft Ons Bezighouden Gratis Epub, Ebook
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
INDIE BLIJFT ONS BEZIGHOUDEN GRATIS Auteur: Ant. P. De Graaff Aantal pagina's: 143 pagina's Verschijningsdatum: 2003-06-21 Uitgever: Uitgeverij van Wijnen EAN: 9789051942668 Taal: nl Link: Download hier Indie blijft ons bezighouden / druk 1 De auteur, die van maart tot begin oktober zelf uitgezonden was naar het toenmalige Nederlands-Indië als sergeant -gewondenverzorger van het ste Bataljon Infanterie , heeft twintig boeken geschreven over de problematiek van de vooral dienstplichtige militairen die in de jaren na de Tweede Wereldoorlog naar Nederlands-Indië werden gezonden tijdens de politionele acties. Het bekendst werd zijn boek De heren worden bedankt , met in totaal zeven drukken. Met zijn boeken was De Graaff een spreekbuis geworden voor veel Indiëveteranen en stelde hij misstanden aan de kaak die Nederlandse soldaten destijds en als veteraan overkwamen. In leidde een verzoeningsreis van hem naar Indonesië waarbij ook met voormalige vijanden gesproken werd, tot commotie onder Indiëveteranen. Voor zijn boeken kreeg hij van het Ministerie van Defensie in de Kolonel Antoni Waardering uitgereikt. De Graaff overleed op 4 januari aan een herseninfarct. Hij werd 79 jaar. Zijn 19e boek Eindelijk erkenning verscheen in het voorjaar van Zijn 20e en laatste boek, waarvan bij zijn overlijden pagina 56 in de typemachine bleef steken, is alsnog uitgegeven in januari De titel hiervan is: "Vaarwel Kameraad! Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie. Het dagboek van soldaat A. Naamruimten Artikel Overleg. Weergaven Lezen Bewerken Brontekst bewerken Geschiedenis. Gebruikersportaal Snelcursus Hulp en contact Donaties. Links naar deze pagina Verwante wijzigingen Bestand uploaden Speciale pagina's Permanente koppeling Paginagegevens Deze pagina citeren Wikidata-item. Koppelingen toevoegen. Meld je aan om verder te gaan! We roepen al jaren waarom je deze band absoluut zou moeten kennen en ook a l spreekt de waanzinnige waanzinmuziek van de band voor zich, we lichten Wand toch nog graag wat verder voor je uit. In de psychedelische garagehoek vind je je bandjes namelijk niet zó kleurrijk, divers, hard, muzikaal en dynamisch. Alweer sinds schrijven wij over deze band uit Californië, onder meer over de platen Days en Golem. Wand is een band die al jaren wordt gevonden door liefhebbers van onder meer Ty Segall, Temples, Meatbodies en Tame Impala. Wand is een soort kind in een muzikale snoepwinkel, die zijn eigenzinnige inspiratie uit de gekste hoeken haalt. Tot vandaag! De laatste weken trekt hij namelijk weer ouderwets met Wand door Europan en The Daily Indie mailde met de muzikant over wat hem allemaal bezighoudt. Hallo Cory! Kun je ons vertellen waar je bent en wat er allemaal om je heen gebeurt? Het uitzicht vanuit de bus is — ik heb er geen ander woord voor — epic. Net reden we door een prachtig berggebied waarna we in woestijnachtig gebied kwamen, omringd door een paarse zonsondergang en vanuit daar gleden we door weelderige, groene heuvels. Uit de radio klinkt een liveplaat van James Brown, het is moeilijk om de liedjes te horen omdat er zoveel meisjes doorheen gillen. We zitten nu chorizo en olijven te schransen en ik ruik alleen maar de geur van olijfolie die uit het potje komt zetten. Ik ben moe. Het is moeilijk om wakker te blijven in de bus, vooral met dit soort lange ritten. Wat is het fijne aan touren in de zomer? Er zijn namelijk zo veel festivals om te spelen, we vliegen van de ene naar de andere en vliegen is voor ons toch wel de meest vermoeiende vorm van touren. Maar het heeft ook voordelen, want er zijn wel veel vrije dagen tussen de shows, daardoor kunnen we lekker wandelen, relaxen en zwemmen. Vooral zwemmen eigenlijk. Daar word ik erg blij van. Wat is het leukste aan het spelen in Wand? We passen ons makkelijk aan de situatie aan die we nacht na nacht tegenkomen. En het meest belangrijke: we luister naar elkaar. Zowel muzikaal als anderzijds. We proberen nog meer met elkaar in harmonie te komen met elkaar, waardoor we uiteindelijk beter samen kunnen spelen en waardoor het touren in de loop der tijd nog soepeler gaat. Ik zag van de week wat serieuze midgetgolf-activiteiten! We zijn met zijn vijven en dan is het soms moeilijk om beslissingen te maken of een bepaald script te volgen, daarom proberen we maar zo veel mogelijk te improviseren aan de hand van onze omgeving. Het is makkelijk om de tijd door je vingers te laten glippen en het is vaak lastig om naar buiten te gaan en iets te ondernemen. Daarom ben ik ook wel verbaasd over het feit hoeveel we gedaan hebben tot nu toe. Ik ben wel een echt buitenmens en ik vind het verschrikkelijk om binnen opgesloten te zitten, daar kan ik erg gedeprimeerd en angstig van worden. Daarom probeer ik dus veel te lopen en te zwemmen. Wat is het beste tourverhaal tot nu toe? Daar hebben we een paar serieuze freaks ontmoet, die kwamen overal ter wereld vandaan en hadden elkaar daar ontmoet. We hebben met ze gedanst en cloudy liquor en moonshine zelfgemaakte sterkedrank, red. Het was echt fantastisch. Ik zag dat jullie Riff Raff tegen zijn gekomen onderweg. He was overly-in shape. Well sculpted like an action figure. Spelen jullie deze tour wat nieuwe nummers? Op dit moment hebben we zo veel nummers dat we echt creatief kunnen zijn met onze setlist elke avond, wat we nooit eerder hebben gedaan. Elke show is anders en heeft daardoor een uniek gevoel. We zijn allemaal vrij gevoelig voor de manier hoe mensen reageren op de muziek die we spelen. Deze tour gaat vooral om deze incarnatie van Wand de wereld in te krijgen. Er zijn zo veel uren en uren geweest waarin we in het geheim samen hebben gespeeld, het is fijn om dan externe goedkeuring te krijgen. Je hebt door de jaren heen met ontzettend veel goede muzikanten gespeeld. Stel je voor dat je een nieuw project begint: met welke artiesten zou je dan graag willen werken? Ik heb geen specifieke namen in mijn hoofd en ik steek sowieso de meeste tijd in Wand, maar ik zou absoluut een niet- rock-georiënteerde samenwerking zien zitten. Here are most of the dates. Expect surprises. Ik kan nog niet vertellen wat, maar ik beloof je: het is een heel mooie. Waarom moeten mensen zeker naar Rotterdam komen de 21ste? Je zult het nooit vergeten. Jij bent inmiddels al een paar weken op tour én expert: ben jij toevallig nog iets moois aan het lezen dat wij mee moeten nemen in onze roadtripkoffers deze zomer? Het gaat over het neerhalen van de fascistische realiteit van het kapitalisme, toepassing, waarde en productie, maar ook over in contact komen met de altijd aanwezige verbondenheid met het universum. Het is een hippie-boek uit het hippie-tijdperk, van de enige echte Engelse goeroe. Iedereen zou dit moeten lezen. Hadden wij op voorhand enige voorspelling moeten doen hoe het solodebuut van Wand-frontman Cory Hanson zou klinken, dan was orkestrale folk niet de uitkomst geweest. Toch is dat — en dus geen megalomane en psychedelische noise — grofweg wat vanaf de eerste tellen de toon is van The Unborn Capitalist From Limbo. Grofweg, want oh, er gebeurt zo veel meer magistraals in dit halfuurtje. Gedurende de totstandkoming van de laatste twee Wand- platen en het toeren met Ty Segall als een van de Muggers, lijkt Hanson de tijd gevonden te hebben voor nóg een hobby: schilderen, maar dan niet met verf en penseel. Hanson schilderde in alle subtiliteit met klanken. Een collectie van zijn acht beste werken, getiteld The Unborn Capitalist From Limbo, is het resultaat. Er zijn grote doeken en kleine stillevens, maar voortdurend blijft Hanson trouw aan hetzelfde kleurenpalet en aan dezelfde neo- barokke stijl. Hoe zich dat in indiejargon laat vertalen? Beeld je in dat Tim Presley van White Fence geen grootgebruiker van stimulerende middelen was, maar een fervent boekenlezer en dat die figuur zich met de akoestische gitaar van Ty Segall en een verhuisdoos vol Pink Floyd-platen maandenlang op een stoffige zolderkamer zou opsluiten in het gezelschap van slechts een strijkkwartet. The Unborn Capitalist From Limbo is een heleboel, maar het is vooral een plaat met een uniforme en weldoordachte sound. Enkele keren zwelt het volume van zowel Hanson als bijbehorend strijkkwartet aan, zoals op Replica. Minstens zo vaak horen we een nagenoeg gebroken, snikkende zanger, met Violent Moon als toppunt. Een drietal minuten voor Violent Moon bevindt zich echter het ware emotionele zwaartepunt van dit solodebuut in de vorm van The Garden Of Delight. Vederlicht percussiewerk luidt een adembenemend arrangement in met strijkstokken die regelrecht door het beenmerg lijken te gaan. Groots is het goede woord, maar van overdaad is allerminst sprake. Naast muzikaal schilder ontpopt Hanson zich tevens tot muzikaal meesterscheikundige, die zijn partijen tot in perfectie uitbalanceert. Dat ambt wordt ook op Flu Moon uitvoerig geëtaleerd. Van flamenco is het in beginsel niet ver verwijderd. Gaandeweg wordt, weliswaar met minimale middelen — het is en blijft een akoestisch album -, opgebouwd naar een bitterzoet muzikaal orgasme van trommels, gitaren en, alweer, violen. Geruisloos meanderend tussen walhalla en een weemoedige hel en met een veelheid aan details is dit een plaat die zich, om wederom in kunsttermen te vervallen, openbaart als een drieluik, waarin ieder paneel binnen zijn eigen wereld zijn eigen verhalen vertelt, terwijl het geheel onbetwist een entiteit vormt. Aan de muur met dit meesterwerk. Of nog beter: op de platenspeler, opnieuw en opnieuw. De plaat komt uit via Drag City en zal dus niet te streamen zijn. Op naar de platenzaak! Drie albums maken in ongeveer dertien maanden tijd. Het blijkt dat Wand goed heeft meegekregen van aanverwante artiesten als Ty Segall en Thee Oh Sees hoe je hyperproductief kan werken.