93Cab92d7008c4ec3d51c0bc70

Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie wolnelektury.pl. Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fun- dację Nowoczesna Polska. ANTOLOGIA Poeci zabrani przez wojnę Spis treści Krzysztof Kamil Baczyński XII ..................................... Ad Aristum Fuscum .............................. Ars poetica ................................... Chore myśli .................................. Chrystus .................................... Ciel brouillé .................................. Dni nienawiści ................................. Droga ..................................... ǲiki laur ................................... Elegia IV .................................... Hymn wieczorów miejskich .......................... IV. Dni ..................................... Jesień ..................................... Już nie pamiętam… .............................. Krajobraz .................................... L'esclave .................................... Melancholia .................................. Moment wieczności .............................. Morze wracające ................................ Pieśń Wagabundów .............................. Piosenka .................................... Podróże .................................... Powrót ..................................... Powrót II ................................... Sonet --- morze ................................ Spotkanie dalekie ............................... Ucieczka .................................... Wieczór na południu ............................. Zamach .................................... Zmierzchanie ................................. * * * (Nie płacz…) ............................... * * * (Nocą, gdy sanie…) ............................ Teresa Bogusławska .X. ...................................... Jakże tu można zasnąć? ............................ Ktoś Ty? .................................... Warszawie ................................... *** (Wiozą ich często…) ............................ Wacław Bojarski Modlitwa o koniec wojny ........................... Tadeusz Gajcy Chwila biblĳna ................................. Czas ...................................... Legenda o Homerze .............................. Moja mała ................................... Nowo naroǳonemu .............................. Portret ..................................... Śpiew murów ................................. Uderzenie ................................... Widma ..................................... Wstecz ..................................... Z dna ..................................... Żegnając się z matką .............................. *** (Jestem tutaj, ot, niedbały) ......................... Zuzanna Ginczanka Ballada o Żyǳiaku ............................... Canticum canticorum ............................. Deaudacja .................................. Deklaracja ................................... ǲiewictwo .................................. Gramatyka ................................... Obcość ..................................... O centaurach .................................. Panteistyczne .................................. Wyjaśnienie na marginesie ........................... Zabobon .................................... Zamiast różowego listu ............................. Zdrada ..................................... Żegluga .................................... *** ...................................... Tadeusz Hollender Blaski guberni ................................. Uśmiech Warszawy .............................. Warszawa ................................... Warszawa ................................. Krystyna Krahelska Kołysanka ................................... Modlitwa ................................... *** (Niebo jest nad nami…) .......................... O wojence ................................... Wiosna zawieǳionych ............................. *** (Hej, chłopcy, bagnet na broń!) ...................... Juliusz Krzyżewski W odwrocie .................................. Stefan Leszno Warszawo! Warszawo! ............................. Wojciech B. Mencel Księga miraży ................................. Zǳisław Stroiński O poległym .................................. Polska ..................................... *** (Po huraganach szarż…) .......................... *** (Śniły się szarże…) ............................. Poeci zabrani przez wojnę Józef Szczepański Chłopcy silni jak stal .............................. Czerwona zaraza ................................ Pałacyk Michla ................................. Piosenka batalionu szturmowego ,,Parasol" .................. Władysław Szlengel Okno na tamtą stronę ............................. Andrzej Trzebiński Granatowe traczostwo ............................. Piosenka o Teresie ............................... Ta chwila .................................... Wieczór w śniegu ............................... Wymarsz Uderzenia .............................. Wyprzedaż jesieni ............................... Jerzy Kamil Weintraub Do Krzysztofa Baczyńskiego albo elegia nocy zimowej ............. Ja, smutnej ziemi syn ............................. Kołysanka poǳiemna ............................. Popiół ..................................... Wiersze grudniowe ............................... *** (Rośniesz, nocy kamienna…) ........................ Poeci zabrani przez wojnę KRZYSZTOF KAMIL BACZYŃSKI XII Znowu daleko, smutnie… śnieg przez szyby pełza i noc przycichłym wichrem szarpie gwiazdy w więzach, i znów daleko, smutnie… i znowu nie wrócisz z dalekich pól zapachem — szorstką wonią mrozu, oczu mi nie zasłonisz ciepłym, słodkim łachem — — niebem przycichłym łzami i powrotem… Nie przyjǳiesz szeleszcząca ciszą w mgłach drogami (wieczór spłynie kolędą daleką, daleką) i bęǳiemy we dwoje tylko, smutni, sami, Samotność ja i mrok beznaǳiei… i ty gǳieś nad nami… Ad Aristum Fuscum (ł) ¹: Fuscu! Człek czysty, przez zbrodnie nie sklęty Broń nie musi nosić mauryjskich pocisków nie trzeba jemu cięciwy napiętej ni mieczów świstu… Czy to pustynią droga niebezpieczną, czy niegościnnym kaukazem górzystym, czy gǳie głęboka rzeka rwie bajeczna Hydaspes² szklisty. Tak mnie gdy spotkał wilk w sabińskim lesie Niebezpieczeństwo gdy za daleko zaszedłem śpiewając³ potwór co borem łup swój krwawy niesie w lesistym kraju uciekł; o takim ogromnym potworze nie słychać ani w iubĳskiej pustyni ani w dębowych drzew daunĳskim⁴ borze co ciemnią słynie… Połóż mnie w piaskach, gǳie żadnego pola Miłość, Piekło nie ma; i chłodu nie daje ni chwila, ¹Horatius — Horacy — Quintus Horatius Flaccus (– p.n.e.), wybitny rzym. poeta liryczny, autor liryk, satyr i listów, a także teoretyk literatury. [przypis edytorski] ²Hydaspes — obecnie Dźhelam, rzeka w północnych Indiach i Pakistanie. [przypis edytorski] ³śpiewając — w oryginale poeta śpiewa o Lalage, kochance tutaj wspomnianej dopiero w ostatniej stroﬁe. [przypis edytorski] ⁴Daunia — region w Apulii, w płn. Włoszech. [przypis edytorski] Poeci zabrani przez wojnę gǳie kamień pęka w pozsychanych rolach i noc się schyla… Połóż gǳie ziemia się skwarem pokryła gǳie piasek pali, gǳie piekieł gorąco kochać Cię będę, o Lalage miła słodką, śmiejącą wczesna jesień Ars poetica⁵ Wiersz jest we mnie zły, obcy, zły i nienawistny, i pali moje noce gorejącym ogniem, iǳie przeze mnie tłumny, rozkrzyczany sobą jak pochód ulicami niosący pochodnie. Wiersz jest zły, nienawistny, chce rozerwać formę Poezja (jak to ciężko zakuwać wolnego w kajdany), chociaż wydrę go z głębi palącego wnętrze, nigdy całkiem nie będę jego władczym panem. Z krzykiem szarpie się, męczy, aż strzeli wołaniem, potem stanie się obcy, przyjaciel niedoszły, stanie w progu zamarzłym, płonący, stworzony, i pójǳie w mróz wieczorów tam, gǳie inne poszły. jesień r. Chore myśli Są takie zjawy dalekie, odległe (kartki wydarte z ǳiecięctwa i wspomnień), W snach gǳieś powstały i teraz nadbiegły, żeby się w ciszę wgryźć i wrócić do mnie… Są takie zjawy dalekie i znane, które wracają w jaźni odroǳone, które wracają (i wierzę w nie święcie), w zmierzchu srebrzysty uwikłane więcierz⁶… .................................... ⁵ars poetica (łac.) — sztuka poetycka. [przypis edytorski] ⁶więcierz — roǳaj sieci rybackiej. [przypis edytorski] Poeci zabrani przez wojnę Dni wymyślone w pół-ciemnych pokojach (drżą ciemną krepą⁷ ﬁranki wiejące) i w szarym pyle zgęstniałego kurzu tarza się ciemne, zmierzchające słońce… Pokój jest stary, cichy, staroświecki (wiszą portrety jakichś znanych twarzy, na który widok serce w piersi tłucze i których oczy wrzątkiem serce parzą). Cicho brzęczące stare fortepiany grają dostojnie, cicho i powoli, a po portretach w ścianę wprasowanych łzy kapią szare… łzami serce boli… Pod wieczór świece się palą w lichtarzach, żółte jak tego dnia (którego? nie wiem) i ręce, noce witające bleǳią, broǳą po kurzu nieustannym siewie. Potem przychoǳi długi cień po ścianie, w starym cylindrze gość nieokreślony, przyjǳie znów bębnić noc na fortepianie i wstawiać kwiaty japońskie w wazony. jesień r. Chrystus Przejść długim płaczem zapomnianych ścieżek przez puste, krwawe wydmy słów i szorstkich spotkań, spłynąć wykwitem płatków zmiodniałych na wiosnę jak cisza biała, gęsta, miękką wonią słodka. Przejść… gromnicami drzew odprawić święta, krzyżami wonnych dni zasaǳić puste drogi, o łukach nieba, brudnych przechodniach pamiętać, być przyjacielem smutnych i najcichszym bogiem. I siać niepokój sumień w oczy — brudne szyby na pośmiewisko

Load more