Notes Du Mont Royal ←
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HERODOTI HISTORIARUM LIBRI IX. GRAEGE ET LATINE. T o M U s v. Adnotationes ad lib. I :- IV.- ARGENTORATI TYPIS PIHILIPI’I ILCQBI DAleïgBACH. HERODOTI MUSAE SIVE .HISTORIARUM LIBRI IX. AD VETERUM CODICUM FIDEM DENUO RECENSUIT ’LECTIONIS VARIETATE CONTINUA INTERPRETATIONE LATINA ADNOTIATIONIBUS WESSELINGII ET VALCKENARII ALIORUMQUE ET SUIS ILL’USTRAVIT IOHANNES SCHWEIGHAEUSER IN ACAD- ARGENT. ET SEN. PROT. LITERAlh GRAEC. PROF. ACADEMlAE 186- INSCRIPT. ET HUM. LITEBAI. ADSCR. ARGENTORATI ET PARISIIS Arc» TREUTTEL ET WÜRTZ, aunerons, HERODQTI HISTORIAR. T. V. P. 1. ADNOTATIONES- AD LIB. I. ET Il. l l a..- - V--ù-4Ë-"-m&a ...-»»-hh e- fiés ADNOTATIONES AD HERODOTI LIBRUM PRÎMUM. à P Il OOEM Lin. 1. 319034700 ’Aummwü’oç) Arittoteli: aetate [in nonnullis certe Historiarum. Herodoti apographis] ’Hpoèo’rou flonflon i1? inoçlnç 02709585; legehatur, Rhetor. lib. HI: l 9. [aliis cap. 5. sent. 1. sic in cd. Oxon.] neque deinceps defuerunt , qui, inducto ’Aquçvwn’uç titulo , Gonfler; ma- luerunt apud Plutarchum de Ezil. p. 604. et de Malign. He- rodoti p. 868. Addiderat se Hercdotus colonis, qui Thu-a rios in magnum Graeciam abierant: qua in urbe cum hoc opus absolvait, (99695" nominare se potuit, aicuti baud pauci adpellarunt , Strabon teste lib. XIV. p. 970. [p. 656. cd. Casaub.] In his Imp. Iulianus, duius Manuel): Quignon [L e. Historiarum Scriptorem Thurium] Ofatorcm Thurium cum inprudenter Bourdelotius explicuisset, poenas doctis viris dedit ad Lucian. Quom. Scrib. Histor. c. 29. Scripti lihri , quorum quidam notifia est , Halicarnasseum summn consensione vacant, ancipites tamen in vocabuli scrilptio- ne. iAmupvnno’ç, iAMmçrm-olç, ’ANxatgmww’ç, ’ANuxpvunEôç, ’Anmvmy’ç reperiuntur lib. I. 144. Il. i78. HI. 4. VIL 99. Par efiam discordia alibi. Vid. Wassc in Thuqyd. lib. VIH. 42. Equidem (Almanach et ’AÀmuçvm’îa , uti in M33. Archicpiscopi Cantuariensis et Vindobonensi sacpe numero, praeferrem , nisi ipsimet Halicarnassenses obsisterent, ge- minatam sibilantem litteram in numis osœntautes. At quid ici-rapin; oiwo’Szêig, et quo vertendum mode? D. Hâmius ad Hesiodi Interpr. p. 108. nihil esse aliud cella suit ac inoçz’m sive historiant, cul ego sententiae non acce- do. L. Küsterus in Bibi. Vet. et Racaille Io. Clarici p. 386. Tom. V. Gronovianum cura: demonslratio acerbissime ta- Hcrod. T. V. A a i ADNOTATIONES uvît, reiectisque Vanne et Stephani opinionibus, mon; curies: obsmuaram specimen hoc est, vertit. Est une irro- gln rerum inquisitio. ilrropt’yfl (pilum (isba: taf mirai; Muf- M», adjirmantes inquirendo ses: ex Membao intellcæisse lib. Il. 1 1 8. Et 1 1 9. fait!» 3E rai la?! inoplyn i’œawav info-radai. Est q (5763151; 3’9wa operum, quae absoluta fuerunt, specimen lib. Il. 101. et 148. 1:68:51; itaque t’a-replu; inquisitionis rerum, ab Herodoto institutae, specimen erit atque argumentum. Cura, niai accuratam in quaerendo vir clarissimus, quod opiner, intellexerit, ion-agis; vim non aequiparat, nec di- gna tamen acerbiore exprobratione erat, neque erit for- Çasse historien: inquisitiom’s specimcn, quad malui. Plutar- chi inoplxdv iæoStzxrmâv T. Il. p. 245. paullo diversius abit. WESS. - ’Ia-roçlu, sive ionien idiomate ivroçln, non modoIinquisitio rerum est, ut ait Vir doctissimus; verum etiam ( per metonyminm antecedentis pro conseq. ) intelli- gitur notifia, vel doctrina, contemplando, percunctando, in- quirendo comparata ,- Il. 29 ,4. VII. 96 , 6. qua notione id vo- cab. h. l. .accipiendum , aient in titulis librorum Aristotelis et Theophmsti,,qui Zola» iflopia et Gin-(31 t’a-replat inscribun- tut: quo pertinet quod etiam geometria a Pythagora (te- ste Iamblicho in eius Vita p. 74.) inogla vocata est. Tan; yen-o dudâuëiç, sive (ut loues efleruut) aiæo’ScEu, non specimen signifient; quod graece 131131124, SIR-ma zut 1’113st sonat: quo mode Archcstratus apud Athen. lib. I. cap. 7. ici-agis; Em’ânwm, doctrine specimn, dixit. Quaenam au- tem vis sit vocabuli àæq’ësëiç, ex usu verbi aimân’xywûm vel. aimâtëawâm ,intelligitur, quo nullum in Herodoti Musis frequenüus. Atqui 71":;an magnum, ut hoc unir, non signifiait spccinœn. adore sua: sententiae, sed sententiam mon; edere, promere, CIPOMTC. and»; nieroât’EuoOm ê’pya, non est spccimen edere Fracture factorum , sed praeclara facto ostenr de", id est, crieras, qua notione ipsum etiam nomen aimi- Ètêtç Ëfim neya’Mv I. 207 , 59. occurrit. Similiterque in lacis a Wesselingio citatis, Il. 101 , 1. et 148 , 7 seq. 02ng 3:54; i’pyœv non est specimen operum, sed sunt ipso opera et monumenta. prodita, in, publicum. alita. nempe publice ex: structa et oculis hominum exposita. Denique,.quod hic gît Hercdotus, inoçlnç nimbât; 5’135, baud dubie hoc dicitI, se hisce libris ca, que: inquircndo cognovit, in. publicain in HERODOT. 1. 5 edere. Quam feria in sententiam iam olim Laur. Valla locum hune interpretatus ont, Herodoti Halicarnassei hi- storia explicatio han est. Et H. Stephanus inters suae éditionis latino a graecae: Historia ab Herodoto Halicar- nasseo edi ta, huer: est. Gaeterum consuluisse iuvabit quae in hune locum erudite, ut solet , Wyttenbachius’ com- mentatus est in Selectis Principum Historicor. pag. 558 ’ l. 2. ai; mire rai 796mm etc.) In bis adquiescunt scripti editique omnes, et longe omnibus primes, Dionysius Ha- seqq.lic. , Aristides , Lucianus Quom. S. Scrib. Histor.- c. 54.. TamenI St. Berglerus in Act. Lipsiens. mnccxvr. pag. 379. levi ad speciem mutatione, roi minera 55 «3996sz qua ab homini- bus dicuntur, ne Si; ruwôv finîv 0’ 0-003; ino’Ënoç, corrigit: esse enim rai ysvp’usm nihil aliud ac in», et rai Ëpya ac ys- 35mm. Ego veto id scriptum nollem. lSunt, fateor, 5’de main 1’! and Suünnral ingentia atque admiranda opera yt- vo’unœ; vicissim minime. Memini quoque 94’va ES «30945- won homines perhiberi , cum mortalium numero eximun- tut, nec propterea ni 796mm il; dvdçaivmrres dici, qune et honünibus evanuerunt. Namque Hercdoti more hominum fa!- cta exprimunt, ut pulcre Tan. Faber lib. I. Epist. 8. En rififi Santon .ysvo’mvov, quad Samii designarant lib. III. 48., quem- admodum rai «pandas»: in Mzrvam’m lib. I. 160; Hoc am- plîus, si rai.).syo’mvœ scripsisset, vulgivfab’ulas et rumens operis principio spectasset, quod merito inconcinnum ab que absurdum I. Ph. D’Orvillius, nuper nobis litterisque . ereptus, arbitratus est ad Chariton. lib. I. p. 9., [p. 202 seq. cd. Lips.] Bergleri audaciam stren’ue retundens; ce- terum Hercdotea bnec quodam modo aemulatus est Baal lins Seleuc. Vit. S. T heclae lib. I. p. 4. WE’S S. - Conf. III; 14,52.VI.15,1.S.’ [L 5 seq. rai r: Jim, un) 31’ 57v ais-lm infime" insinua-i.)a i. A. Adverbum: et rebiqua. , et qua de caussa inter se (Graecii et Barbari) bella gesserunt.- Quae verbe non debere ad proxi- me praecedentia referri in aprico est: nam ca, que causa sam mutais Graecorum etiBarbarorum bellis praebuerunt,’ non crant profecto magna et admiranda facinora , que merita non fiaudari-laude voluit Herodotus. flaque sut ad istà paullo «motion, ne oblivione ahana", referenda erunt; aut’, 6 ADNOTATIONES quod mihi visum crut, ad prima ille ’Hgoâo’roa 31m. in» au; 0236855; 5’85, ut baec sit scriptoris sententia: quant re- tiqua, quae de rebus inter homines gestis, ne praesertim de bellis inter Graeces et Barbares gestis, bisce in libris traduntur , tain que de causse. illeram belleram disputantur, un! expositio coran: que: Herodotus inqairendo cognoait. Quod autem verbe ista in fine periodi pesuit, id ce feeit, que bis ipsis verbis transitum sibi ad ipsam argumenti sui tractationem parant: est enim perinde ac si dixlsset, et primant quidern CIPOMM quaenam fuerit dissidii inter Grades Barbarosque causse. Scilicet Hemeri aemulator Herndetus, quemadmedum universum suum opus, que et multas alias res memorabiles exponere, et victorias maxime Gree- eorum de potentissima lateque dominante Persarum gen- te celebrare volucrat, velut unum aliquod et illustre drame, multis quidcm interspersis episodiis, pertexuit: sic et in hoc Peëtam est imitatus, ut, quemadmodum ille in ipso carminis principio, iram Achillis œummquedis- sidii Pelidae cum Atrida se expositurum, professus est, sic et Historicus nester in ipso operîs exordîo pmfiteatur, se, quum propositum habent balla exponere Graecos in- ter et Barbares geste, ab ce facturum esse initium, ut dissidierum primam caussam et originem declaret. Ian que postquam statim e vetustiorum temporum momerie (cap. 1 -4.) semina quaedam dissidierum inter Graecos Barbaresque. ex Persicorum Historicorum persona, repeo tût; inox c. 5. sue nemine Oroesum tamquam primum inin- riaram Graeois inlataram aucterem designat. Caeterum , quod Ptelemaeus Hephaestrait, (lib. III. p. 514. ed. Galei) to- tem istud exordium non ab ipse Herodoto, sed ab eius smasîe et benorum bacrede Plesirrboo esse adiectum, id et per se lubrice nititur fundamente, et 0b arctam Exer- dii huius cum ipse narrationis principie connexienem neutiquam probabile est , denique ab homine profectum videri debet prisme illius simplicitatis ignare. que 1i- brorum aucteres in ipse principie et nomen suum et scri- bcndi argumentum simillima mtione profiteri solitos esse novimus Hecataei exemple, ( referente Demetrio me) ’Eçunv. sont. 12.) tum Thucydidis, Timaei Locri , olim-nuque. S.] .CJP.I. Lin. 1 . 11:91in m’y sur si M’yioi) Quod TE. Gale ’ AD HERODOT. I. 1. .ty ml; sa... Plutarchum hic olim legisse menait, id veto foret simile, si liber de Herodoti Malignit. [in euius cap. 10. locum hune excussit, T. XII. ed. Hutt. pag. 290 seq. Edit. Wechel. p. 856.] semper bouse fidei esset, quod lon- ge secus habet. Legerit tamen; vulgatum valide adserunt Ptelemaeus Hephaest. in Cedic. Photii CXC. p. 478. [lib. Il]. p. 514. cd. Gal.] Pour: lib. Il. 122. et Thomas Magister. Oi merise quoque ÀWltifdtfll et auburn: Maire": bis in libris frequentes. Vid. Ian. Grenov. in lib. Il. 5. et adno- tationes meus ad Diodori Sieuli lib. Il. 4. Alia vir doctes in Miscell.