Notes Du Mont Royal ←
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Notes du mont Royal www.notesdumontroyal.com 쐰 Cette œuvre est hébergée sur « No- tes du mont Royal » dans le cadre d’un exposé gratuit sur la littérature. SOURCE DES IMAGES Google Livres HIERODOTI HISTORIARUM LIBRI 1X. GRAECE ET LATINE. T O M U S V. Adnotationea ad lib. I --- 1V. ARGENTORATI I TYPIS PHILIPPI IACOBI DANNBACH. z 301399 jHERODOTI MUSAEsur: a HISTORIARUM LIBRI 1X. DENUO RECENSUIT LECTIONIS VARIETATE CONTINUA .INTERPRETATIONE LÂTINA ADNOTATIONIBIÎS WESSELINGII ET VALCKENARII ALIORUMQUE ET SUIS ILLUSTRAVIT. , IOHANNES SCHWEIGHAEUSER IN ACAD. ARGENT. ET SEM. TROT. LITERAR- GRAEC. PROF. ACADÉMIAE REG. INSCRII’I. ET HUM. LITERAR. ADSCR- ARGENTORATI ET PARISII-S Arum TREUTTEIL ET VVÜRTZ, nrnnroronAs. MDCCCXVL W? HERODOTI HISTORIAR. T. V. P. I. ADNOrTATVIOINES AD LIB. I. ET 11. ’ Au. ADNOTATIONES AD HERODOTI ALIBRUM- PRIMUM. PH ÛOEM Lin. 1. ino3o’rov iANxaçvna’rîoç) Aristotelia aetate [in nonnullîs certe Historiarum Herodoti apographis] .Hçoè’o’rou (amict: Ë? 57709131; 0271193551;- legebatur, Rhetor. lib. HL 9. [aliis cap. 5. sect. 1. sic in ed. Oxon.] neque deinceps defuerunt, qui, inducto ’Amuaçvwée’wç titulo, 6999199 ma- luerunt apud Plutarchum de Eril. p. 604. et de Malign. He- rodoti p. 868. Addiderat se Hemdotus colonis, qui Thu- rios in magnam Graeciam abierant: qua in urbe cum hoc opus absolverit, (Quignon; nominare se potuit, sicuti baud pauci adpellarunt , Strabon teste lib. XIV. p. 97 o. [1). 656. cd. Casanb.] In bis Imp. Iulianus, cuius nommant Gatien», (î. e. Hùtoriarum Scfiptorem Thurium] Oratorcm Thurium cum inprudenter Bourdelotius explicuisset, paellas doctis viris dedit ad Lucien. Quom. Scrib. Histor. c. 29. Scripti libri, quorum quidem notifia est , Halicarnasseum summa consensione vocant, ancipites tamen in vocabuli scriptio- ne. malmena-d’à, iAuxupvm’olç, iANxœpvnwsuiç, iAîumtpvufl-niç, .AÀmuçvnnziç reperiuntur lib. I. 144. II. 178. IlI. 4. VIL 99. Par etiam discordia alibi. Vid. Wasse in Thucyd. lib. VIH. 42. Equidem iANxacçvm-olv et iANuazpvna’îu , uti in M35. Archiepiscopi Cantuai-iensis et Vindobonensi saepe mimera, praeferrem , nisi ipsimet Halicarnassenses obsisterent, gea minatam sibilantem litœmm in numis ostentantes. At quid ivroçz’nç oiæo’ùëtç, et quo verœndum modo? Do Heinsius ad Hesiodi Interpr. p. 108. nihil esse aliud cen- suit ac inopim sive hintoriam, cui ego sententiae non acce- do. L. Küsterus in Bibl. Vet. et Recente Io. Clerici p.386. Tom. V. Gronovinnum ourse demonètratio acerbissime ta- Hcrod. T. V. A 2 4 ADNOTATIONES nviç, reiectisque Vallae et Stepham’ opinionibus, rerum. carias: observatarum specimen hoc est, vertit. Est salie iné- gln rerum inquisitio. invagina-1 odmm 1236m1 flapi mirai; Mut- M», adjirmantes inquircndo use est: Mençlao intellexisse lib. Il. 1 18. Et 1 19. 1min» 33 rai p.211 imagina-1 gourou s’affine-0m. Est 0216815; gnan operum, quae absoluta fuerunt, specimen lib. Il. 101. et 148. 170’315; itaque inoglnç inquisitionis rerum, ab Hemdoto institutae, spécimen erit atque argumentum. Cura, niai accuratam in quaerendo vit clarissimus, quad opinor, intellexerit, ifroçinç vim non acquiparat, nec di- gna tamen acerbiore exprobratione crut, ncque efit for- mase historie-ac inquisitionis specimen, quod malui. Plutar- chi irroçmdv «57931111711461; T. Il. p. 245. paullo diversius abit. WESS. - ’Ia-roçia, sive ionico idiomate taupin, non mode inquisitio rcrum est, ut ait Vir doctissimus; veruni etiam ( par metonymiam antecedentis pro conseq. ) intelli- - gitur notifia vel doctrina, contemplando, percunctando, in- quirendo comparata; Il. 29 , 4. VII. 96 , 6. qua notione id vo- cab. h. l. accipiendum , sicut in titulis librorum Aristoteli: et Theophrasti, qui 21.3411 imagiez et W51! iræ-agio: inscrihun- tut: quo pertinet quod etiam geometria a Pythagora (tee sœ Iamblicho in eius Via: p. 74.) l’utopie: vocata est. Tum veto giorëâuên, sive (ut loues eflèrunt) aZaro’âs’gu, non spœimen significat; quad gmece 131132159 8177m; aut 111311711; sont: quo modo Archestratu: apud Athm. lib. I. cap. 7. 7 inopinç Ewæewuu, doctrinae specimen, dixit. Quaenam env rem vis ait vocabuli dzdàtgtç, ex usu verbi oïmîsiwiâm vel dwoâs’ëarûm intelligitur, quo nullum in Herodoti Musis frequentius. Atqui yvulunv onoâs’EœNm, ut hoc utar, non signifient specimen «in: sua: sententiaç, sed sententiam suant cdcre, promue, caponne. payable: aimâëëaa-Ûm ê’pyu, non est specimen edcre proaclare factorum, sed pramlara facta osten- dore, id est, edere: qua notione ipsufn etiam nomen alaro’. 3:51; gym myu’Mv I. 207 , 59. occurrît. Similiterque in lacis a Weseelingio citatis, II. 101 , 1. et 148 , 7 seq. Jard- 3121; gym non est specimcn operum, sed surit "ipsa opera et monumenta prodita, in publicum edita , nempe publice ex- structa et coulis hominum exposiîa. Denique, quod hic ait Herodotus, l’engin; 037635151; 53:, baud dubie hoc dicit , i se hisce libris ca, qua: inquirendo cogrwçiit, in publicum l sn’HEnon’OT. 1.; V 5 adire. Quam fare in"sententiam iam olim Laur. Valla locum hune interpretatus ont, Hemdoti Haücamassqi hi- storia: explicatio hac: est. Et H. Stephanu; in ora suae editionis latino - grume: Historia ab Herodoto Halicaw. 114mo edita, hac est. Caeterum consuluisse iuvabit quae in hune locum erudite, ut solet, Wyttenbacbius com-- mentatus est in Selectis Principum Historicor. pag. 358. l. 2. si; mirs rai 7"qu etc.) In bis adquiescunt scripti" editique omnes, et longe omnibus primes, Dionysius Ha-g seqq.lic., Aristides, Lucianus Quom. S.Scrib. Histor. ec. 54. Tamen- St. Berglerus in Act. Lipsiens. maccxvr. pag. 579. levi.ad speciem mutatione, rai mon... 6E and... que ab homini- Ias dicuntur, ne Si; roumi! finir Ê 0-008; .HQOISM’OÇ, corrigit: esse enim rai ysvo’usm nihil aliud ac Ëçya, et rai fait ac ys- 14mm. Ego vero id scriptum nollem. Sont, fateor, in; and»: r: and Suômrroi ingentia algue admiranda opera 7:- vo’umz; vicissim minime. Memini quoque mais. êâ 8109413- 21.» homines perhiberi , cum mortalium numero eximun- ,tur, nec propœrea r12 709’142»: s’ë 9510961110111 res dici, que a: hominibus evanaerunt. Namque Herodoti more hominum fa- cta exprimunt, ut pulcre Tan. Faber lib. I. Epist. 8. ’21: 1-511 21:qu ysvo’ucm , quad Sanu’i designarant lib. Il]. 48. quem- admodum rai rem-n’avez in M1ruMmtm lib. I. 1 60. Hoc 8mm plius, si roi Myo’mvat scripsisset, vulgi fabulas et minores operis principio spectasset, quod merito inconcinnum at- que absurdum I. Ph. D’Orvillius, nuper nabis litterisque ereptus, arbitratus est ad Charitan. lib. I. p. 9., [p. 202. seq. cd. Lips.] Bergleri audaciam strenue netundens. Ce- terum Hercdoten haec quodam mode aemulatus est Basi- - lias Selma. Vit. S. Thcdae lib. I. p. 4. WESS. - Conf. HI. 14, 52. VI. 13, 1. S. [L 5 seq. ru’ r: Jim, and 31’ si! m’a-Inn iæoAfuucuv insinua-1.) 4 Ad verbum: et irdiqua , et qua de mussa inter se (Graeci et Barbari) balla generunt. Quae verbe non debere ad proxi- me praecedentia refend in aprîco est: mm en, qua caus- sam mutais Grucorum et Barbarorum bellis praebuerunt, non cran! profecto magna et admiranda fainora , que merita non , fraudai lande voluit Hercdotus. Itaque aut.ad iota paullo remotiora, ne oblivione deleantur, reîerenda craint; sut, a ÀDNOTATIONES quod mihi visum crut, ad prima illa mais... ’ANx. irro- gc’uç 15114315; 331, ut haec sit scriptoris sententia: quum re- ligua, quae de rebus inter homines gestis, ac praesertim de bellis inter Graecos-et Barbares gestis, hisce in librîs traduntur, tum quae de mussa illorum ballonna disputantur, tant expositio corans quae Hercdotus inquirendo cognovit. Quod auœm verbe ista in fine periodi posuit, id c0 fecit, quo bis ipsis verbis transitum sibi ad ipsam argumenti sui tractationem parant: est enim perinde ac si dixisset, et primera quidem etponam quunam fuerit dissidii inter Grau-os Barbarosque mussa. Scilicet Homeri aemulator Herodotus , quemadmodum universum suum opus, que et multas alias res memorabiles exponere, et victorias maxime Graæ corum de potentissima lateque dominante Persarum gem- te celebrare voluerat, velut unum aliquod et illustre draina, multis quidem interspersis episodiis, Apertuxuit: sic et in hoc Poè’tam est imitatus, ut, quemadmodum .ille in ipso carminis principio , iram Achillis caussamque dia- sidii Pelidae cum Atriçla se expositurum, professus est, sic et Historiens noster in ipso operis exordio profiteatur, se, quum propositum habeat bella exponere Graecos in- ter et Barbaros gesta, ab en facturum esse initium, ut dissidiorum primam caussam et originem declaret. Ita- que postquam statim e vetustiorum temporum memoria, (cap. 1 -4.) semina quaedam dissidiorum inter Graecos Barbarosque, ex Persicorum Historicorum persona, repe- tiit; inox c. 5. suo nomine Croesum tamquam primum inin- riarum Graccis inlatarum. auctorem designat. Caeterum , quodr Ptolemaeus Hepbaest. ait, (lib. III. p. 314. cd. Galei) to-. tum istud exordium non. ab ipso llerodoto, sed ab eius amasio et bonorum haerede Plesirrhoo esse adiectum , id’ et per- se lubrico nititur fundamento , et 0b arçtam Encor- dii huius cum ipso narrationis principio connexionem neutiquam probabile est, denique ab homine profectum videri debet prisme illius simplicitatis ignam, qua 1i- brorum auctores in ipso principio et nomen suumvet scri- bendi argumentum simillima ratione profiteri solitos esse novimus Hecataei exemple, ( referenœ Demetrio me) ’Egum. sect. 1 2.) tum Thucydidis, Timaei Locri , aliorumque. 5.] CAP.I.Lin-. 1. mec-ému 111’1qu ci ahan.) Quod T11. Gale AD HERODOT. I. 1. 7 mi; sinue Plutarchum hic olim legisse monuit, id vero foret simile, si liber de Herodoti Malignit. [in cuius cap. 10. locum hune excusait, T. X11. ed. Hutt. pag. 290 aeq. Edit. Wechel. p. 856.] semper bonne fidei esset, quod lon- ge secus habet. Legerit tamen; vulgatum valide adserunt Ptolemaeus Hephàest. in Coolie. Photii CXC. p. 478. [lib. HI. p. 514. ed. Gal.] Poilus: lib. H. 122.. et Thomas Magister. Oi Hauteur quoque Àw1uiraro1 et mixture; anuitai": hie in libris frequentes. Vid. Inc. Gronov. in lib. Il. 5. et adno- tationes mess ad Diodori Siculi lib. Il. 4. Alia vir doctus in Miscell. 03mm Vol. Il. p. 1 52. WESS. l. 2 seq.