Aleksander Majkowski: Remus
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
OKŁADKA PIERWSZEGO WYDANIA Z ROKU 1938. BIBLIOTEKA LITERATURY POLSKIEJ W INTERNECIE http://monika.univ.gda.pl/~literat/index.htm VIRTUAL LIBRARY OF POLISH LITERATURE http://cogito.univ.gda.pl/biblioteka/ Aleksander Majkowski: ŻËCÉ I PRZIGODÉ REMUSA.ZVJERCADŁO KASZUBSKJI. Aleksander Majkowski Dedykacja - reprodukcja z wydania z roku 1938 BIOGRAFIA BIOGRAPHY ANDRZEJ BUKOWSKI:ŻYCIE I TWÓRCZOŚĆ ALEKSANDRA MAJKOWSKIEGO ŻËCÉ I PRZIGODÉ REMUSA.ZVJERCADŁO KASZUBSKJI. Pisownia kaszubska według cytowanego wydania z roku 1938. SPIS TREŚCI PIERWSZY DZEL: NA PUSTKOWJU. I. Wobeczaje Remusa i ludzkô wo njim wudba. II. Początk pjisanjô Remusovigo. Jak won posoł dobetk i jak sę dovjedzoł wo Straszku, chturen mjeszkoł na pustkovju. III. Wo trzech dzivnich chojnach, wukorunovani jarzębjinje, zapadłim zomku, zaklęti krolevjonce i trzech strasznich wukozkach. IV. Jak Marcijanna vëvadzeła małigo Remusa i jak won ji nokazu nje słuchoł. V. Jak Remus nalozł na zomkovjisku czorni gronk i złoti mjecz i jak won za to skorą zapłaceł. VI. Jak Remus szukoł Straszka na pustkovju a v gromadze z Martą zaczął chodzëc na nowukę. VII. Jak Straszka na pustkovjé vëpuscilë i jak Remus valczeł z Golijatem i na njim dobeł. VIII. Jak ratovelë żeda Gabę wod mrozovi smjercë i jak Remus sobje kupjił pjerszą ksążkę a czervjoną blevjązkę dlo Martë. IX. Jak Remusovji sę svjat wodmjenjił i jak won doł svój złoti mjecz vjelgji panji, chterna mu lubjiczka zadała. X. Jak Remusova krolevjonka beła zdovanô i jak svjat dlo njego vëzbeł vszelką vortosc. XI. Jak Złé kuseło Remusa. XII. Jakjimi dręgjimi lekoma stari Mjichoł lekovoł Remusa. XIII. Mjichoł wopovjodô wo dovnich dzejach a Straszk neko z pustkovjô precz. XIV. Jak Smjerc klepała kosę za stodołą i jak Remus sę dovjedzoł wo robotach Ormuzda i Smętka v dzejach kaszubskjich. XV. Jak vjezlë na smętorz cało pana Jozva zaboczoną drogą i jak Remus sę woddzękovoł z pustkovjem. DRUGI DZEL: NA VOLI I NA NJEVOLI . XVI. Jak Remus sę vzął do hańdlarstva. XVII. Remus jidze v svjat w gromadze z muzikańtem Trąbą. XVIII. Jak Remus ve młinje na strachu dobeł. XIX. Jak Remus spjevoł na pjekjelnim litkupje. XX. Remus i Trąba na Glonku i tańcującô kopjica sana. XXI. Remus i Trąba v gromadze z krolem jezora wudbają sobje jisc z kompanjiją do Vejherova. Wo muzikańtach i wobraznjikach koscerskjich. XXII. Remus wuszedłszë wobjeżë szandaróv, jidze z kompanjiją przez Mjirachovskji las i vjidzi vojsko duchóv. XXIII. Co sę dzejało v Strzepczu pod figurą. XXIV. Na Kalvarijach Vejherovskjich. Czimu krol jezora nje povjeseł szczudła na krziżu. XXV. Jak Remus v gromadze z krolem jezora głębokjimi lasami do dom vędrovalë. XXVI. Jak Remus po bjitvje ze szandarami i Szabelką dostoł sę do sodze. XXVII. Jak Remusa sąd pruskji wobsądzeł. XXVIII. Remus v sodzë. XXIX. Wostatné godzenë krola jezora. XXX. Vjerné drużstvo Trąbë. TRZECI DZEL: SMĘTK. XXXI. Jak Remus vëmaszerovoł ze sodze pruskji z muzeką. Wo pannje Klemje na Vesokjich Zoborach. XXXII. Krijovka krola jezora na Glonku. XXXIII. Jak Remus v gromadze z ksędzem Pavłem sę zatacilë na Vdzidzkjich vodach i jak jich szandarzë woblegelë. Wo stolimach. XXXIV. Jak ksędza Krauzego puscilë na volą a pastora Krauzego arasztovelë. Jak Remus szedł ze Zobór bez woddzękovanjô. XXXV. Jak Remus sę modlił v koscele Wolivskjim za dusze ksążąt kaszubskjich i jak szedł na zochod przez Żarnovjickji jezoro. XXXVI. Remus i Trąba v pjekle. XXXVII. Wu wostatnigo Kaszubë v Pomorsce. Malorz cze też Czernjik? XXXVIII. Korovodë duchóv v dvornjicë Sorbskjigo zomku. Remus sę doznaje, że mô ducha Vjitosłava. XXXIX. Remus vëzbivô karę na Łebskjich Błotach v noc Małgorzatë, ale ratuje żëcé Trąbë i svoje. XL. Remus sę modli ve Zmartvichvstanjé na gorze Revekole i je svjodkjem jak pjorun Boskji poli wostatni koscoł kaszubskji na Pomorsce. XLI. Straszné przigodë v chace na polu. Smjerc Trąbë. XLII. Jak Remusa procem jego voli wożenjilë. XLIII. Jak Remus wuzdrzoł na woczë wukozkę Njevorto i jak pjorun spoleł gnjozdo jego szczescô. XLIV. Jak v Svjętojańską noc na Łisce stracilë Remus i Julka i jak tam dobeł Smętk. XLV. Wostatni dnje Remusa. SŁOWNICZEK KASZUBSKO-POLSKI - PRZEDRUK Z CYTOWANEGO WYDANIA DYPLOM POLSKIEJ AKADEMI LITERATURY Z DNIA 5 LISTOPADA 1935 przyznany Aleksandrowi Majkowskiemu za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej PODZIĘKOWANIA: Opracowanie powstało dzięki: mądrym radom prof.dr hab. Jerzego Tredera (Uniwersytet Gdański); pomocy mgr Janiny Kurowskiej (Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie); otwartości Pana Zbigniewa Jankowskiego (Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie). Materiały ilustracyjne ze zbiorów: Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie; 84-200 Wejherowo, ul. Zamkowa 2a. Dofinansowanie: Urząd Miejski w Gdańsku. OPRACOWANIE TEKSTU: MAREK ADAMIEC WSPÓŁPRACA: H&M PODSTAWA TEKSTU: Aleksander Majkowski, Żëcé i przigodë Remusa. Zvjercadło kaszubskji. Przedmowę o życiu i twórczości autora napisał Andrzej Bukowski,Toruń 1938. KARTA ZE SZKICOWNIKA ALEKSANDRA MAJKOWSKIEGO – ZE ZBIORÓW Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie. PIERWSZY DZEL: NA PUSTKOWJU I Wobeczaje Remusa i ludzkô wo njim wudba. Kjej dziseszé pokolenjé jesz chodzeło na dzecinnich nożkach, chtuż tej na Kaszubach nje znoł Remusa? — Naksztołt tego smjecocha, chternigo zema vënekô na wuliczkji vsóv i mjasteczk, kanął won kożdą razą v przedednjé jarmarku, wodpustu abo i vjelgjigo svjęta mjedze ludztvem. V svojim vampsu foliszovim sztoperczeł won tej głovą, wokretą mucą barankovą, vesoko nad gromadą, zebraną na jarmarku v Brusach abo vestrzod bogato i bestro wobleczonich bjałk na wodpusce Matkji Boskji ve Vjelu: vsach, co berło trzimją żezni, vjesołi i spjevni Zemji Zaborskji. Nje wodbełë sę bez Remusa targji i wodpustë v zelonim, wod svojich lip tak przezvanim Lipuszu, chdze dravim prądem bjeżi Czornôvoda, spjeszącô sę do vjelgjich Vdzidzkjich jezór. Znała Remusa przesvjetnô Koscerzna, chdze podług stari ludzkji godkji Judosz sę mjoł wurodzëc, i zemja Skarszevskô, chdze potomcë sprovadzonich przez biskupóv kujavskjich za czasóv ksążęca Sambora kolonjistóv dzis jeszcze movją godką polaszącą. Navetk i daleko na połnjé za Charzichovskjim jezorem żijąci Gochovje ricerskjigo rodu kupalë jego tovarë: szkapłerze, różańce, ksążkji i pjesnjikji, — v czestim i chędogjim ale srodze zjnemczałim Betovje. Kosznjedrzë, godką nom cuzi, krevją blizkji — bo bjałkji z Kaszub bjerzą — vjidivelë Remusa pod Pękatą Vjeżą abo i przë Czervjoni Karczmje przedającigo svój tovor bjedni. Znałë Remusa wobjedvje Stężece: krolevskô i szlacheckô, po wobu brzegach Redunji wusadłë, tak że jich chędogji budinkji, czervjoni z ceglë, szaro-zelonavi v srąb, jak v zvjercadle szklą sę v ji vodach. Znałë jego i Serakojce, vjes głovnô Czestich Pól a przë tim przemeslnô i pełnô zëcô, i Chmjelno, wonegde głova całigo zemstva, chterne mjono vzęło wod chmjelu, co vërosł po wobu stronach koscoła z grobóv porë ludzi kochającich sę za żëcô v dovnich vjekach minjonich. V Parchovje, vsë zataconi za dużimi lasami, przedovoł Remus svoje ksążkji i pjesnjikji Kaszubom parafiji Parchovskji i tim, co sedzelë nad Vjelgjim Moluszem, i tim, co z Pomorskji ze za granjice provinceji zazerelë do svojich braci za mjedzą. V Suleczinje, chdze koscoł nji mô zvonnjice, jakji bełbe jarmark bez Remusa? Wu njego bo też nabivac beło możno książkji, jakjich nje przedovelë v njiżodni kscgarnji, jak: "Płacz i narzekanjé Wojcóv Svjętich v wotchłanji", "Róża z Tandeburga", "Ali Baba i szterdzesce rozbojnjikóv", "Skorb kaszebsko-słovjińskji movë" naszigo Cejnovë, Mjoł won na svoji karze frantovkji Jarosza Derdovskjigo: Poceszną povjostkę wo bjednim "Jasku z knjeji", płaczlevé i poceszné przigodë pana Czorlińskjigo, chturen do Pucka jachoł sece kupac a przez pjekjelnigo mula, co mu go zadoł mscevi żid, dalek i szerok vanożëc muszoł po kaszubskjim kraju, jaż go vjernô bjałka navroceła do dom. Ksążkji, jakji le jeden Fijałek v Chełmnje mjoł v svoji ksążnjicë, Remus wobvozeł po vsach i mjastach kaszubskjich: "Valek na jarmarku" i "Vëmarsz żedóv do Palestinë", zełgané przez psotnjika Derdę. Wu njego jedinigo nabëc beło możno marsz, wułożoni przez kaszubskjigo ksędza Kelera: "Marsz, marsz, me serce na Kalvariją!", chturen spjevają v Mjirachovskjim lese, kąde jidą naszi kompanjija do Vejherova. Vo z eł Remus na svoji karze takji pjesnjikji, jakji norod kaszubskji lubjił vëspjevivac. Z jego mizernigo vozedła na jednim kole szłë te pjesnje do chat ludu, chdze wuczilë sę jich przë kominkach młodi wod starich, njepomnąci, że bjedni Remus jim te pjesnje przënjosł na rozvjeselenjé serca... Zkąd won sę vzął?... Njicht tego nje vjedzoł. Njicht nje znoł jego matkji, anji wojca, anji przejacelstva, anji chatë, v chterni sę wurodzeł, anji vsë, co go vëchovała. Po zemji kaszubskji chodzeł i noseł ludovji pjesnjikji i ksążkji, nobożné i svjatové, a lud je broł, jakbe to tak bëc muszało. A njikomu nje przëszło do głovë, jak to dzivno, że takji prosti, njewuczałi człovjek, vzoru strecha, hańdluje pravje ksążką i pjesnjikjem. Znają na Kaszubach takjich, co ze szopką chodzą kole Gód i Svjętich Trzech Kroli i pokazują Matkę Boską z Dzecątkjem v stanji v tovarzestvje pastuszkóv i njemigo stvorzenjô. Za to jim gburzë dają dobrą kolędę: chleba, słonjinë i mąkji. Znani są też dżadë pod koscołem spjevająci wo Svjętim Jerzim i Svjęti Barbarze. A lud jich barzo wuvożô i chętno vtikô detka v wodemkłą rękę. Są i takji, co v koszu na plecach noszą zobovkji dlo dzeci i jinszi gvoł i przedovają to po checzach i po jarmarkach. Remus beł jinszi mjarë. Nje proseł won ręką vëcignjętą wo detka i litoscevą jałmużnę,