DOCSLIB.ORG

Shpallja E Pavarsis

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
Shpallja E Pavarsis K R E U XIV SHPALLJA E PAVARËSISË SË SHQIPËRISË Aleanca Ballkanike dhe çështja shqiptare Kryengritjet e mëdha shqiptare dhe lufta italo-turke e kishin dobësuar pozitën e Turqisë në Ballkan dhe u kishin krijuar popujve të kësaj zone kushte të favorshme për zhdukjen e plotë të sundimit osman. Këto ngjarje, nga ana tjetër, shqetësuan e vunë në lëvizje qeveritë e shteteve ballkanike. Gjendjen e krijuar në Ballkan, sipas tyre, mund ta shfrytëzonte Austro-Hungaria për të pushtuar sanxhakun e Pazarit të Ri, ndërsa lëvizja çlirimtare në Shqipëri e në Maqedoni mund të shpinte në autonominë e këtyre vendeve, gjë që ishte në kundërshtim me planet ekspansioniste serbe, malazeze, bullgare e greke. Shtetet ballkanike, me gjithë kontradiktat e thella që kishin ndërmjet tyre, shpejtuan të lidhnin një aleancë politike e ushtarake për t’i dalë përpara çdo të papriture dhe për ta zgjidhur çështjen në përputhje me interesat dinastikë. Formimin e një aleance të tillë e përkrahte edhe Rusia cariste, e cila kërkonte ta përdorte atë si gardh kundër shtrirjes austro-gjermane në Evropën Juglindore. Bisedimet për formimin e kësaj aleance i kishin filluar qysh në tetor 1911 kryeministri bullgar Geshov dhe ai serb Milovanoviç. Një nga çështjet themelore të këtyre bisedimeve ishte, krahas asaj të Maqedonisë, edhe ajo e copëtimit të Shqipërisë. Kjo kishte të bënte me synimet e Serbisë për të dalë në detin Adriatik e për t’u lidhur me tregjet e Evropës Perëndimore. Prandaj Milovanoviçi e shikonte si një rrezik formimin e një shteti shqiptar. Duke përdorur si argument të ashtuquajturën “paaftësi të shqiptarëve” për të formuar shtetin e tyre, ai kërkonte bashkimin e Shqipërisë së Veriut e të Verilindjes me Serbinë dhe të Shqipërisë së Jugut me Greqinë. Qysh në ditët e para të bisedimeve të dyja qeveritë kishin rënë në marrëveshje të njihnin të drejtën e plotë të Serbisë mbi vilajetin e Shkodrës dhe mbi atë pjesë të vilajetit të Kosovës që ndodhej në veri të Bjeshkëve të Sharrit, ndërsa Bullgarisë të drejtën mbi vilajetin e Adrianopojës. Por bisedimet u zgjatën për shkak të kontradiktave që lindën në lidhje me ndarjen e tokave të tjera të vilajetit të Kosovës dhe të vilajeteve të Manastirit e të Selanikut. Austro-Hungaria, nga ana e saj, u përpoq ta sabotonte këtë aleancë që po formohej me pjesëmarrjen aktive të Rusisë. Për të lidhur pas vetes Malin e Zi e Greqinë, ajo i premtonte mbretit Nikolla toka shqiptare deri afër Shkodrës, ndërsa Greqisë i propozonte të hynte në një bllok ballkanik kundërsllav me Austro-Hungarinë, Rumaninë e Shqipërinë. Por këto orvatje nuk patën sukses. Më 13 mars 1912 u përfundua marrëveshja serbo-bullgare. Ajo përmbante një shtojcë të fshehtë, sipas të cilës Bullgaria i njihte Serbisë jo vetëm tokat me popullsi serbe, por edhe aneksimin e tokave shqiptare në veri e në perëndim të Bjeshkëve të Sharrit (Shqipërinë e Mesme, Veriore dhe Verilindore), kurse Serbia i njihte Bullgarisë tokat në lindje të Rodopit dhe të lumit Struma. Territori midis Bjeshkëve të Sharrit, lumit Struma dhe liqenit të Ohrit, me qytetet kryesore Dibër, Kërçovë, Gostivar, Tetovë, Kumanovë e Shkup, u quajtën si zonë e diskutueshme; si arbitër për zgjidhjen e kësaj çështjeje u caktua cari i Rusisë. Krahas bisedimeve serbo-bullgare u zhvilluan edhe bisedimet bullgaro-greke, të cilat përfunduan më 29 maj me nënshkrimin e një marrëveshjeje mbrojtëse në rast sulmi nga ana e Turqisë. Aleanca Ballkanike, me gjithë kompromiset e arritura, përmbante në vetvete farën e përçarjes midis vendeve ballkanike. Nga ana tjetër, ajo përbënte një rrezik tepër serioz për ekzistencën e kombit shqiptar. Pas përpjekjeve të Vjenës, për t’i kërkuar Portës së Lartë zbatimin e politikës së decentralizimit, diplomacia ballkanike u bë më aktive. Mali i Zi, i cili vazhdonte gjithnjë të organizonte provokacione në kufi, i ftoi aleatët ballkanikë të hidheshin menjëherë në luftë kundër Turqisë. Ai dërgoi emisarët e vet në Shkodër për të bindur klerin katolik ta ndihmonte në veprimin që do të ndërmerrte kundër Turqisë, me qëllim që të çlirohej rrethi ose gjithë vilajeti i Shkodrës dhe të hynte në një “union real” me Malin e Zi. Përfaqësuesit e klerit katolik të Shkodrës nuk e pranuan këtë projekt. Këto përpjekje të aleatëve ballkanas kishin mbështetjen e qeverisë ruse. Porta e Lartë, nga njëra anë, u deklaroi shteteve ballkanike se nuk kishte aspak ndërmend t’u jepte shqiptarëve autonominë, ndërsa, nga ana tjetër, shpalli më 23 gusht, në një redaktim të ri, kërkesat e shqiptarëve të pranuara prej saj. Duke mos përmendur asnjëherë në to fjalët Shqipëri e shqiptarë, qeveria turke synonte t’i qetësonte shtetet ballkanike dhe t’u jepte atyre të kuptonin se privilegjet e dhëna mund të shtriheshin edhe mbi popullsinë joshqiptare të vilajeteve të Kosovës, të Manastirit dhe të Janinës, nëse do të ishte nevoja që ajo t’u bënte një interpretim të tillë. Por kjo nuk i kënaqi aspak shtetet ballkanike. Sukseset e rrufeshme të kryengritjes shqiptare dhe ngjarjet në frontin e Tripolit kishin treguar qartë kalbësinë e Perandorisë Osmane dhe paaftësinë e saj ushtarake. Të nxitur nga kjo, ato filluan të bënin përgatitje të ethshme për t’i shpallur luftë Turqisë. Qeveria malazeze kishte përfunduar me Bullgarinë një marrëveshje verbale, sipas së cilës kjo e fundit i njihte Cetinës tokat që do të pushtonte në rast lufte kundër Turqisë. Mali i Zi, me qëllim që të shkaktonte sa më parë konfliktin ballkanik, bëri të gjitha përpjekjet me anën e bajraktarëve, si Sokol Baci etj., që ishin në shërbim të tij, t’i hidhte malësorët katolikë shqiptarë në luftë kundër turqve, të cilët kishin krijuar në Malësi një gjendje të padurueshme. Urrejtja e papërmbajtur e malësorëve kundër sundimtarëve osmanë i bëri ata të bashkëpunonin me malazezët. Këtë bashkëpunim turqit e shfrytëzuan për të nxitur fanatizmin fetar në vilajetin e Shkodrës dhe për të bërë masakra mbi popullsinë katolike të Zadrimës, një pjesë e madhe e së cilës u detyrua të arratisej në male. Me politikën e tyre të terrorit turqit i afruan edhe më shumë malësorët katolikë me Malin e Zi. Luftime të ashpra kundër forcave turke zhvilluan në shtator të vitit 1912 malësorët e Malësisë së Madhe, të përkrahur nga reparte malazeze, si edhe nga zadrimasit. Ndërkohë marrëdhëniet ndërmjet Turqisë dhe shteteve të Aleancës Ballkanike po acaroheshin gjithnjë e më shumë. Nuk e zbuti këtë acarim as vendimi i marrë nga Porta e Lartë më 24 shtator për t’i shtrirë një varg privilegjesh, që u ishin njohur shqiptarëve, edhe mbi popullsitë joshqiptare të vilajeteve të Rumelisë. Në fund të shtatorit si Turqia, ashtu edhe shtetet ballkanike filluan mobilizimin e ushtrive të veta. Dukej qartë se konflikti i armatosur ishte i pashmangshëm. Fuqitë e Mëdha e në mënyrë të veçantë Rusia u përpoqën ta pengonin një konflikt të tillë që mund të shpinte në prishjen e status quo-së në Ballkan dhe në një luftë botërore, për të cilën ata nuk ishin përgatitur ende. Më 7 tetor Austro-Hungaria e Rusia deklaronin në emër të Fuqive të Mëdha që, në rast lufte ndërmjet Turqisë e shteteve ballkanike, në mbarim të konfliktit fuqitë nuk do të lejonin asnjë ndryshim të status quo-së territoriale në Ballkan. Në një kohë kur përfundimi i luftës nuk dihej, Vjena synonte, me anë të kësaj deklarate, të pengonte zgjerimin e shteteve ballkanike në kurriz të Turqisë, ndërsa Rusia të siguronte mbrojtjen e aleatëve të vet ballkanikë në rast disfate. Megjithatë Lufta Ballkanike shpërtheu. Më 8 tetor Mali i Zi i shpalli luftë Turqisë. Më 17 tetor i shpallën asaj luftë Serbia e Bullgaria dhe një ditë më vonë Greqia. Lufta e Parë Ballkanike dhe Shqipëria Lufta e Parë Ballkanike, përderisa drejtohej kundër Turqisë dhe kishte për qëllim bashkimin kombëtar të popujve ballkanikë, objektivisht kryente një funksion përparimtar. Por ajo u drejtua nga qarqet shoviniste të vendeve të Ballkanit dhe u kthye në një luftë grabitqare, pushtuese, sidomos ndaj Shqipërisë e Maqedonisë. Shqiptarët ishin po aq të interesuar sa edhe popujt e tjerë të shtypur të Ballkanit për t’u çliruar nga zgjedha osmane. Përfaqësuesit e tyre bënë përpjekje për t’u lidhur me fqinjët në luftën e përbashkët kundërosmane, por këto përpjekje dështuan për faj të krerëve të Aleancës Ballkanike, të cilët nuk dëshironin t’i kishin shqiptarët si palë me të drejta të barabarta në këtë aleancë, sepse ishin marrë vesh ndërmjet tyre për copëtimin e Shqipërisë. Prandaj, shqiptarët nuk hynë në një aleancë, krerët e së cilës synonin t’i përdornin ata si mish për top në luftën kundër Perandorisë Osmane. Pjesëmarrja e shqiptarëve në këtë aleancë, pa u njohur zyrtarisht të drejtat e tyre, do të ishte një vetëvrasje. Planet aneksioniste të Serbisë, të Malit të Zi e të Greqisë kundrejt Shqipërisë, plane që filluan të viheshin në jetë me shpërthimin e Luftës së Parë Ballkanike, ishin pjellë e një politike të pajustifikueshme armiqësore ndaj një populli fqinj, që kishte bërë një luftë të vazhdueshme kundër sundimit shekullor osman dhe kishte treguar se ishte një aleat i sigurt në luftën kundër armikut të përbashkët. Shtetet ballkanike jo vetëm dërgonin ushtarët e tyre të vriteshin me shqiptarët, që ishin të vendosur të mbronin deri në fund lirinë e tërësinë e tokës së tyre, por edhe u jepnin Fuqive të Mëdha një armë të fortë në dorë për të ndërhyrë në punët e Ballkanit, që të vinin në orbitën e tyre si popullin shqiptar, ashtu edhe popujt fqinjë. Për këtë arsye, Lufta Ballkanike krijoi në Shqipëri një gjendje shumë të ndërlikuar e kontradiktore. Nga njëra anë, në masat popullore vazhdonte të ishte gjallë fryma e luftës kundër zgjedhës osmane, nga ana tjetër, po bëhej gjithnjë më i qartë rreziku që kërcënonte Shqipërinë nga fqinjët ballkanikë, të cilët pas dëbimit të turqve nga gadishulli synonin të zinin vendin e Perandorisë Osmane në të dhe të fshinin kombin shqiptar nga harta politike e Ballkanit.
Load more

Recommended publications
  • Institutional Political Developments from the Assembly of Durres to the Congress of Lushnja
    E-ISSN 2281-4612 Academic Journal of Interdisciplinary Studies Vol 5 No 2 ISSN 2281-3993 MCSER Publishing, Rome-Italy July 2016 Institutional Political Developments from the Assembly of Durres to the Congress of Lushnja Eldi Sherifi PhD candidate, Faculty of Law, University of Tirana Doi:10.5901/ajis.2016.v5n2p187 Abstract There are several historical studies on the Congress of Durrës and Congress of Lushnja, but in my opinion further studies should be conducted on the history of political institutions and their political organizing operators as well as their inhibitors. On July 29, 1913 the Great powers declared Albania a Hereditary and Sovereign Autonomous Principality. At the Peace Conference in 1919, Clemenceau and Lloyd defended the thesis of "inability of Albanians to Self Government" and offered the solution of sharing the governance responsibility between Yugoslavia and Italy to implement the Secret Treaty of London on 26 April 1915. The Congress of Durres was held after the conclusion of the First World War. It was led by Mehmet Konica and Myfit Libohova. Delegates elected the interim government and the delegation for representing Albania at the Peace Conference in Paris. The Congress of Lushnja came as an illuminating meteor in the dark and hopeless institutional environment. Its development destroyed the anti-Albanian political intrigues. After they toppled the government of Durres by voting against it, the congress delegates established all the powers of the state, according to the principles of Montesquieu. Through several transparent procedures they established "National Council", "Supreme Council" and the Cabinet. The evidence and acts sources of law served as the legal basis.
    [Show full text]
  • 21 Maj 2015 Revistë E Përmuajshme, Nr. 10, Viti II, Nëntor 2012
    Revistë e përmuajshme, Nr. 10, Viti II, Nëntorë 2012 “Kurrë një popull nuk mund të rritet më vete pa shkollë dhe pa mësim” Ismail Qemali Ministri Buja takon mësues dhe studentë shqiptarë në Suedi e Danimarkë Shpallja e pavarësisë së Shqipërisë 1912 100 librat e rrallë në BKUK 100 vjet shtet Editorial 100 vjet shtet Ministri Buja takon mësues dhe studentë Ministri Buja takon mësues dhe studentë shqiptarë në Suedi e Danimarkë.............................................3 28 Nëntori i vitit 1912 rikujton udhën Ministri Buja takoi ambasadorin britanik Cliff.........................4 shqiptarë në Suedi e Danimarkë tonë të vështirë të ndërtimit të lirisë, që Ministri Buja priti një delegacion nga ishte fryt i përpjekjeve titanike të Eksishehiri i Turqisë..............................................................4 Ministri i Arsimit, Shkencës dhe rilindësve tanë dhe gjithë kombit…Ky Përurohet objekti i ri i shkollës “Hoxhë Teknologjisë, z.Ramë Buja, ka njëqindvjetësh ishte epokë “me pushkë Kadri Prishtina”.....................................................................5 qëndruar në Suedi dhe dhe penë, për mëmëdhenë”. Është përuruar aneksi i Qendrës Burimore Danimarkë për një vizitë zyrtare “Lef Nosi“ në Prizren............................................................5 dy-ditore. Ministri Buja mori pjesë në manifestimin e UP Flakadani i pishtarit të 100-vjetorit të Gjatë kësaj vizite, ministri Buja për nder të 100 vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë...................6 vizitoi shkollën shqipe në Suedi, shpalljes së pavarësisë së shtetit Tempus hap oferta të reja për arsimin e lartë...........................6 ku u takua me mësuesit e shqiptar, si shtet i lirë e sovran, po Zëvendësministri Baldž i priti Komisionerin e mësimit plotësues dhe me qëndron i ndezur. Logo të jubileut në Lartë Evropian për Pakica, Wollebaek....................................7 studentë shqiptarë që studiojnë ballinë kudo bashkë me flamurin Zëvendësministri Mustafa: Vlerësimi të shikohet në këtë shtet.
    [Show full text]
  • ISSUES on RELIGIOUS COEXISTENCE TOLERANCE in ALBANIA (1912-1945): BASED on the PRACTICE and CLERGY SERMONS ABSTRACT the Religiou
    European Journal of Research in Social Sciences Vol. 4 No. 5, 2016 ISSN 2056-5429 ISSUES ON RELIGIOUS COEXISTENCE TOLERANCE IN ALBANIA (1912-1945): BASED ON THE PRACTICE AND CLERGY SERMONS Ahmed KALAJA Ph.D. candidate Europian University of Tirana Department of Sociology TIRANA ABSTRACT The religious tolerance is one of the rarest values of the tradition of the Albanian people. It is widely accepted that Albanian people are well known about these values, about an excellent coexistence among the believers of different religious communities that are in Albania, mainly Muslims and Christians. In this study we bring the essentials of this phenomenon, promotional roots of these values, while viewed from a previously untreated point of view, and in an attempt to answer the questions: Where does it stem from the religious coexistence in Albania? What are the main promoters of this phenomenon? What has been the attitude of the religious clergy in Albania? Have they been and are the imams and priests, the promotion of tolerance and religious coexistence in Albania? These are some of the questions answered in this modest study, focusing on how nice and with how much delicacy the lectures of the Clergy have addressed this issue to the faithful or to the world in general. Since they enjoyed undisputable reputation and influence in the majority of the population, in the most critical moments of national history, the leaders of Muslims believers, not only have promoted tolerance and religious coexistence, but they have considered the believers of other faiths as “brothers” preaching this conviction in front of their Muslim believers.
    [Show full text]
  • MITROPOLIA E KORÇËS Godina Crnogorske Drzavotornosti, Narodni Muzej Crne Core, Podgorica 2016, Page 135-145
    Andrea Llukani ka lindur në Tiranë, më 18 dhjetor 1966. Studimet e larta i ka përfunduar në Universitetin ANDREA LLUKANI Kombëtar “Kapodistria” të Athinës. Gjithashtu ka studiuar në Institutin “Gëte” dhe është specializuar në “Pravoslavna Akademia”, të Çekisë. Gjatë viteve 1998- 2002, ka qenë pedagog në lëndën e Historisë së Krishtërimit, ndërsa më 2001-2002 ka qenë drejtor i radios “Ngjallja”. Prej vitit 2003 deri më 2013 ka qenë Përgjegjës i Personelit të Kompanisë “Global Petroleum Albania”. Aktualisht është Përgjegjës i Sektorit të Menaxhimit të Koleksioneve në “Muzeun Historik Kombëtar”. Prej vitit 2002 është anëtar në International Federation of Jurnalists dhe më 2006 anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë. Andrea Llukani ka botuar 50 libra, disa prej tyre i ka përmbledhur në 12 vepra. Gjithashtu ka shkruar artikuj në revista shkencore brenda dhe jashtë vendit: LLUKANI ANDREA “Global Challenge”, “Diskutime”, “Studime ANDREA LLUKANI Muzeologjike”, “Dritëhije”, “Emanthia”, “Albanon”, “Pelegrin” etj. Andrea Llukani është anëtar i redaksisë së revistave shkencore “Studime Muzeologjike” dhe “Dritëhije”. Prej vitesh është kryeredaktor i gazetës dygjuhëshe shqip-italisht “Rrënjët”, “Le Radici”. Artikuj në revista shkencore 1-Llukani, Stamati, Konservimi i kapakut të ungjillit të kishës së Shën Mëhillit, Vithkuq, Studime Muzeologjike Nr. 9, Tiranë 2019, faqe 152-165. 2-Llukani, The monastery of Saint Naum and Irine Banushi, International Scientific Journal Diskutime No. 24-25, Novembre 1st, Tetovo 2019, page 140-147. 3-Llukani, Ikonografët fjonjatë, Pelegrin, nr. 31&32, Athinë 2019, faqe 263-266. 4-Llukani, Manastiri i Gjon Vladimirit qendër e rëndësishme për shkrimet shqipe, Albanon, nr. 1, janar- mars 2019. 5-Llukani, Ndihmesa e Theofan Popës përmuzeologjinë shqiptare, Dritëhije, nr.
    [Show full text]
  • [Dita E Pavarësisë: 28 Nëntor 1912]
    [DITA E PAVARËSISË: 28 NËNTOR 1912] 1 hqipëria u shpall e pavarur në Vlorë më 28 nëntor 1912 nga Ismail Qemali dhe nga burra të tjerë të besës. Në shpalljen e pavarësisë S morën pjesë 83 delegatë nga të gjitha trevat shqiptare. Menjëherë pas shpalljes së pavarësisë, Asambleja e Vlorës formoi qeverinë e parë të Shqipërisë së Pavarur të drejtuar nga Ismail Qemali si dhe Pleqësinë. Njohja ndërkombëtare e pavarësisë si dhe përcaktimi i kufinjve të Shqipërisë u bë pas një viti në Konferencën e ambasadorëve në Londër, vendim i së cilës qe shpallja e Pavarësisë shqiptare sovrane nga Perandoria Osmane nën mbikqyrjen e Komisionit Ndërkombëtar të Kontrollit dhe lënien e gjysmës së territoreve të shtetit të porsaformuar jashtë kufijve të tij administrativë. Kombi Shqiptar ishte i rrëzikuar edhe nga vendet fqinje, pasi mund të binim pre e një pushtimi nga këta të fundit. Shqiptarët ishin po aq të interesuar sa edhe popujt e tjerë të Ballkanit për t’u çliruar nga zgjedha osmane. Përfaqësuesit e tyre bënë përpjekje për t’u lidhur me fqinjët në luftën e përbashkët kundërosmane, por këto përpjekje dështuan për faj të krerëve të Aleancës Ballkanike, të cilët nuk dëshironin t’i kishin shqiptarët si palë me të drejta të barabarta në këtë aleancë, sepse ishin marrë vesh ndërmjet tyre për copëtimin e Shqipërisë. Brenda Shqipërisë nismën për një veprim politik, që do ta nxirrte vendin nga gjendja e vështirë dhe e ndërlikuar e krijuar nga Lufta Ballkanike, e mori “Shoqëria e Zezë për Shpëtim”, që ishte krijuar në Shkup. Përfaqësuesit e tyre Sali Gjuka, Nexhip Draga, Bedri Pejani, Mithat 2 Frashëri etj., organizuan në Shkup më 14 tetor 1912 një mbledhje, për të cilën ishte marrë qysh përpara edhe miratimi i Hasan Prishtinës e i Bajram Currit, që kishin shkuar në front për organizimin e mbrojtjes së tokave shqiptare.
    [Show full text]
  • Juliana HASEKIU-LLOSHI Prof
    REPUBLIKA E SHQIPËRISË UNIVERSITETI I ELBASANIT FAKULTETI I SHKENCAVE HUMANE DEPARTAMENTI I HISTORI - GJEOGRAFI TEMË DOKTORATURE FIGURA E DERVISH BEJ BIÇAKUT DHE KONTRIBUTI I TIJ NË HISTORINË E SHQIPËRISË DHE TË ELBASANIT Për Gradën Doktor i Shkencave në Albanologji Fusha: Histori Disertanti Udhëheqës shkencor Msc. Juliana HASEKIU-LLOSHI Prof. As. Dr. Majlinda PEZA-PERRIU Elbasan, Maj 2021 I DISERTACION PËR MBROJTJEN E GRADËS SHKENCORE “DOKTOR I SHKENCAVE” PËRGATITUR NGA JULIANA HASEKIU FIGURA E DERVISH BEJ BIÇAKUT DHE KONTRIBUTI I TIJ NË HISTORINË E SHQIPËRISË DHE TË ELBASANIT UDHËHEQËS SHKENCOR Prof.Asoc.dr. Majlinda PEZA-PERRIU Mbrohet më, përpara jurisë: 1. --------------------------------------- (Kryetar) 2. --------------------------------------- (anëtar) 3. ---------------------------------------- (anëtar) 4. --------------------------------------- (anëtar) 5. --------------------------------------- (anëtar) II FIGURA E DERVISH BEJ BIÇAKUT DHE KONTRIBUTI I TIJ NË HISTORINË E SHQIPËRISË DHE TË ELBASANIT DEKLARATË E VËRTETËSISË SË PUNIMIT DEKLAROJ NË PËRGJEGJËSINË TIME TË PLOTË SE KY PUNIM ËSHTË HARTUAR NGA UNË DHE PËR ÇDO IDE APO INFORMACION , I CILI NUK ËSHTË IMI, KAM RESPEKTUAR TË GJITHË RREGULLAT E CITIMIT DHE REFERIMIT. DEKLAROJ SE NË KËTË PUNIM NUK KA VËND PLAGJIATURA. JULIANA HASEKIU III IA KUSHTOJ PRINDËRVE TË MI DHE FAMILJES SIME IV FALENDERIME Në fillim të këtij punimi, dua të falenderoj profesorin tim të nderuar Prof.Dr. Liman Varoshi, i cili më ka mbështetur përgjatë kërkimeve të mia shkencore, mbi zbardhjen e figurës së Dervish Biçakut dhe që pa dyshim do të doja ta kisha sot në krah. Do të doja gjithashtu të shpreh falenderimet e mia të thella për të gjithë ata që më kanë qëndruar pranë dhe më kanë dhënë këshilla të vyera që nga fillimi i rrugëtimit të këtij punimi.
    [Show full text]
  • Issues on Religious Coexistence Tolerance in Albania (1912-1945)
    INTERNATIONAL JOURNAL OF SCIENTIFIC & TECHNOLOGY RESEARCH VOLUME 5, ISSUE 06, JUNE 2016 ISSN 2277-8616 Issues On Religious Coexistence Tolerance In Albania (1912-1945) Ahmed Kalaja ABSTRACT: The religious tolerance is one of the rarest values of the tradition of the Albanian people. It is widely accepted that Albanian people are well known about these values, about an excellent coexistence among the believers of different religious communities that are in Albania, mainly Muslims and Christians. In this study we bring the essentials of this phenomenon, promotional roots of these values, while viewed from a previously untreated point of view, and in an attempt to answer the questions: Where does it stem from the religious coexistence in Albania? What are the main promoters of this phenomenon? What has been the attitude of the religious clergy in Albania? Have they been and are the imams and priests, the promotion of tolerance and religious coexistence in Albania? These are some of the questions answered in this modest study, focusing on how nice and with how much delicacy the lectures of the Clergy have addressed this issue to the faithful or to the world in general. Since they enjoyed undisputable reputation and influence in the majority of the population, in the most critical moments of national history, the leaders of Muslims believers, not only have promoted tolerance and religious coexistence, but they have considered the believers of other faiths as ―brothers‖ preaching this conviction in front of their Muslim believers. These preaching’s were firstly begun by VehbiDibra, who was the first Chairman of the Muslims and all clerics without exception to this day.
    [Show full text]
  • The Role of Metropolitan Iakovos in Albanian-Greek Relations (1919-1921)
    International Journal of Scientific and Research Publications, Volume 4, Issue 9, September 2014 1 ISSN 2250-3153 The role of Metropolitan Iakovos in Albanian-Greek relations (1919-1921) Ardit Bido * University of Tirana Abstract- This paper examines the role that Greek that every Orthodox Albanian was Greek, as being under the Metropolitan Iakovos played in Albanian-Greek relations from Ecumenical Patriarchate spiritual leadership, which since 1860s the end of World War I to the establishment of a national acted as a Greek foreign relations instrument. It unilaterally Autocephalous Orthodox Albanian Church in 1922. As a result annexed those territories in 1915. However, the national schism of the political and social structure that was in place during the between the pro-Entente Government of Eleutherios Venizelos Ottoman Empire, religion played a significant role in post- and pro-Central Powers King resulted in Korça‟s and Ottoman politics. This was amplified in countries like Albania, Gjirokastër‟s occupation by France and Italy respectively. The where no national religious institutions existed. At the end of rest of Albania was controlled by Austro-Hungary. Since Great World War I, Greece used its influence towards the Patriarchate Powers‟ chosen Prince Wied left the country in 1914, Albania of Constantinople to increase its opportunity to annex the terra had no national authorities. Later Bishop Theophan Noli had irredenta of Korçë and Gjirokastër, while Albania tried and established an Albanian Church in America, in an attempt to managed to nationalize religious communities that existed in its „nationalize‟ every church in Albania. The people of Korça, a territory.
    [Show full text]
  • Program, Abstracts and Information
    19th International Conference on Bear Research and Management May 16-22, 2010 Radisson SAS Iveria Hotel Tbilisi, Georgia Program, Abstracts and Information (Please Note: This is a digital version document and page numbers will differ from hard copies that will be distributed at the Conference in Tbilisi) 19th IBA Conference, Tbilisi, Georgia Table of Contents Conference Team and Sponsors.............................................................................................3 Conference Program ...............................................................................................................4 Side Events ........................................................................................................................... 10 Special Event/Training .......................................................................................................... 11 SESSION 1. CONSERVATION OF BROWN BEAR ............................................................. 12 SESSION 2. ENGAGING PEOPLE IN SUCCESSFUL BEAR CONSERVATION ................. 20 SESSION 3. HUMAN - BEAR INTERACTION/CONFLICTS ................................................ 25 SESSION 4. BEAR MANAGEMENT .................................................................................... 30 SESSION 5. BEAR GENETICS ........................................................................................... 39 SESSION 6. BEAR BEHAVIOR AND BEHAVIORAL ECOLOGY ......................................... 44 SESSION 7. BEAR MOVEMENT AND HABITAT USE .......................................................
    [Show full text]
  • ATINER's Conference Paper Series POL2014-1212
    ATINER CONFERENCE PAPER SERIES No: PHI2014-1108 Athens Institute for Education and Research ATINER ATINER's Conference Paper Series POL2014-1212 The Orthodox Church in Albania and Greek-Albanian Relations 1919-1922 Ardit Bido Lecturer University of Tirana Albania 1 ATINER CONFERENCE PAPER SERIES No: POL2014-1212 An Introduction to ATINER's Conference Paper Series ATINER started to publish this conference papers series in 2012. It includes only the papers submitted for publication after they were presented at one of the conferences organized by our Institute every year. The papers published in the series have not been refereed and are published as they were submitted by the author. The series serves two purposes. First, we want to disseminate the information as fast as possible. Second, by doing so, the authors can receive comments useful to revise their papers before they are considered for publication in one of ATINER's books, following our standard procedures of a blind review. Dr. Gregory T. Papanikos President Athens Institute for Education and Research This paper should be cited as follows: Bido, A., (2014) "The Orthodox Church in Albania and Greek-Albanian Relations 1919-1922”, Athens: ATINER'S Conference Paper Series, No: POL2014-1212. Athens Institute for Education and Research 8 Valaoritou Street, Kolonaki, 10671 Athens, Greece Tel: + 30 210 3634210 Fax: + 30 210 3634209 Email: [email protected] URL: www.atiner.gr URL Conference Papers Series: www.atiner.gr/papers.htm Printed in Athens, Greece by the Athens Institute for Education and Research. All rights reserved. Reproduction is allowed for non-commercial purposes if the source is fully acknowledged.
    [Show full text]
  • THE ACCEPTANCE of ALBANIA INTO the NATIONS LEAGUE in DECEMBER 17Th, 1920
    European Scientific Journal August 2014 edition vol.10, No.23 ISSN: 1857 – 7881 (Print) e - ISSN 1857- 7431 THE ACCEPTANCE OF ALBANIA INTO THE NATIONS LEAGUE IN DECEMBER 17th, 1920 Lavdosh Ahmetaj, PhD University of Vlora, Albania Abstract The League of Nations came into existence after the end of the First World War. The task of the League of Nations was simply to ensure that war never arose again. However, after the turmoil which was caused by the Versailles Treaty, many have considered the League to bring stability to the world. America as a country embarked on the First World War in 1917, and the country as a whole and the president (Woodrow Wilson in particular) was horrified by the slaughter that had taken place in civilized part of the world. Thus, the only way to avoid the repetition of such disaster was to create an international body whose sole responsibility was to maintain world peace and resolve international disputes as and when they occurred. This is the task of the League of Nations of which Albania became a member. Therefore, the aim of this paper is to present the help and the policy followed by the members of this League for the acceptance of Albania. Keywords: Nations, league, plan, circumstance Introduction: Though discussions in Paris had shown the dangers that could happen to Albania because of the stance of different states which had not reached final conclusions yet, the situation not only enabled the opportunity to defend the solution of the Albanian cause, but has also kept it at different levels of discussion in the international plan.
    [Show full text]
  • NGO Directory of South Eastern Europe
    NGO Directory of South Eastern Europe A Directory and Survey Findings of West Balkan Environmental Civil Society Organisations Fifth Edition NGO Directory of South Eastern Europe A Directory and Survey Findings of West Balkan Environmental Civil Society Organisations Fifth Edition Edited by RICHARD FILCAK and ROBERT ATKINSON Szentendre, Hungary DECEMBER 2006 About the REC The Regional Environmental Center for Central and Eastern Europe (REC) is a non-partisan, non-advocacy, not-for-profit international organisation with a mission to assist in solving environmental problems in Central and Eastern Europe (CEE). The center fulfils this mission by promoting cooperation among non-governmental organisations, governments, businesses and other environmental stakeholders, and by supporting the free exchange of information and public participation in environmental decision making. The REC was established in 1990 by the United States, the European Commission and Hungary. Today, the REC is legally based on a charter signed by the governments of 28 countries and the European Commission, and on an international agreement with the government of Hungary. The REC has its head office in Szentendre, Hungary, and country offices and field offices in 17 beneficiary countries, which are: Albania, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, Croatia, the Czech Republic, Estonia, Hungary, Latvia, Lithuania, the former Yugoslav Republic of Macedonia, Montenegro, Poland, Romania, Serbia, Slovakia, Slovenia and Turkey. Recent donors are the European Commission and the governments of Austria, Belgium, Bosnia and Herzegovina, Bulgaria, the Czech Republic, Croatia, Denmark, Estonia, Finland, Germany, Hungary, Italy, Japan, Latvia, Lithuania, the Netherlands, Norway, Poland, Slovakia, Slovenia, Sweden, Switzerland, the United Kingdom, and the United States, as well as other inter-governmental and private institutions.
    [Show full text]