Read Ebook {PDF EPUB} Sophie by Virginie Loveling Een Revolverschot
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Read Ebook {PDF EPUB} Sophie by Virginie Loveling Een revolverschot. In het wankele huwelijk tussen Nederland en Vlaanderen heeft Vlaanderen altijd de rol van de vrouw gespeeld. De Vlaamse cultuur zou aardser, emotioneler en uitbundiger zijn, meer in contact staan met het stoffelijke en lichamelijke. De Nederlandse cultuur daarentegen zou koel, ingehouden, rationeel en vergeestelijkt zijn. Wie Een revolverschot (1911) van Virginie Loveling (1836-1923) leest, begrijpt meteen waar de oude vooroordelen over het ‘aardse’ karakter van de Vlaamse literatuur vandaan komen. Nergens zijn de notabelen stijver, de priesters corrupter, de mannen driftiger en de vrouwen krankzinniger dan in de Vlaamse literatuur van het begin van de vorige eeuw. Natuurlijk kent ook de Nederlandse literatuur genoeg streekromans waarin het boerenbloed kruipt waar het niet gaan kan, maar zo rauw als bij de zuiderburen werd het Nederlands naturalisme niet. Ten prooi aan driften. Loveling was een van de subtielere, realistische auteurs. Haar romans zijn ware studies van de machteloze, door instincten gedreven mens. Daarbij liet zij zich niets aan de eisen der welgevoeglijkheid gelegen liggen, zodat een Nederlandse redacteur haar schreef, over een van haar boeken waarin een ‘maîtresse’ ter sprake komt: ‘Onze jonge dames weten óf niet wat dat is, óf willen het niet weten, en wanneer, zoals het geval zal zijn, uw roman in de huiselijke kring wordt voorgelezen, zal dat woord een opzien baren, waarover vader of moeder niet al te best te spreken zijn.’ Een revolverschot zal zulke ouders niet hebben kunnen bekoren. Vanaf de eerste pagina hangt er een erotisch geladen dreiging over het verhaal. Niet alleen de mannen, maar ook de vrouwen zijn ten prooi aan driften die onbeheersbaar worden in de benauwende sociale verhoudingen waarin ze opgesloten zitten. Hoofdpersonen. De helden van het verhaal zijn twee redelijk gefortuneerde, huwbare notarisdochters: de blonde struise Georgine en de elf jaar oudere Marie. Hun achternaam, Santander, wijst op Spaanse voorouders, een exotische afkomst die niet ongewoon was in Oost-Vlaanderen. Maar het Spaanse bloed openbaart zich alleen in Marie, wat haar tot een ‘lelijke’ vrouw maakt: klein en donker. Behalve dit overgeërfde, vurige bloed, wordt ook haar gebrekkige opvoeding Marie fataal: zij is ‘uiterlijk beschaafd (. ) maar in geen hoger stadium van geestesontwikkeling of zielenstreven dan de dorpsbewoonsters of de boerinnetjes uit haar levenskring.’ Maries opgekropte frustratie over een uitblijvend huwelijk en de jaloezie op haar potige, jonge zus lopen uit de hand als beiden dezelfde man willen. De onhandigheid en het egoïsme van deze jonge weduwnaar leiden ertoe dat de hartstocht onbeheersbaar wordt, en dat er doden vallen. Dorpsleven. Door de concrete voorbeelden van de breinaalden en de zijden draad, maakt Loveling het broeiende conflict tussen de zussen tastbaar, dagelijks, en daardoor nog pijnlijker. Die dagelijksheid van het drama wordt ook bewerkstelligd door het decor; dat is, zoals meestal bij Loveling, een dorp in Oost-Vlaanderen. Behalve een psychologisch verhaal is Een revolverschot daarmee ook een dwarsdoorsnede van het dorpsleven: de bijgelovigheid, de roddels, de vooroordelen en de wekelijkse gang naar kerk, markt en herberg. Lokale gebruiken en het bijbehorende dialect komen uitgebreid aan de orde. Zorgvuldig tekent Loveling deze wereld. Er wordt waterzooi gegeten en er worden ‘hetekoeken gebakken ter ere van de vlaswieding’. De schrijfster gebruikt het dialect en verlevendigt de roman door de alledaagse woorden (‘kriekappeltjes’, ‘woekerkruiden’) en landelijke gebruiken, en door uitroepen in de indirecte rede: ‘God zij geloofd! ’t Zou deze week gedaan zijn.’ Bovendien schrijft zij in een beeldende en poëtische taal vol alliteraties: ‘vlijmende vernedering’, ‘de frisse fijnheid van de roos’. In 2021 zal Het revolverschot opnieuw worden uitgegeven. Sophie. Available. Expected delivery to Germany in 21-26 business days. Description. This work has been selected by scholars as being culturally important, and is part of the knowledge base of civilization as we know it. This work was reproduced from the original artifact, and remains as true to the original work as possible. Therefore, you will see the original copyright references, library stamps (as most of these works have been housed in our most important libraries around the world), and other notations in the work. This work is in the public domain in the United States of America, and possibly other nations. Within the United States, you may freely copy and distribute this work, as no entity (individual or corporate) has a copyright on the body of the work. As a reproduction of a historical artifact, this work may contain missing or blurred pages, poor pictures, errant marks, etc. Scholars believe, and we concur, that this work is important enough to be preserved, reproduced, and made generally available to the public. We appreciate your support of the preservation process, and thank you for being an important part of keeping this knowledge alive and relevant. show more. Blog-teller. Over Virginie Loveling hebben we natuurlijk wél gehoord in de Germaanse, maar ik heb tot nu toe nog niks over haar gemaakt. Ook hier had ik beter nog vijf jaar gewacht, maar zoals Wikipedia schrijft: “Zij heeft enkele malen het pseudoniem W.G.E.Walter gebruikt.” En dààrover wil ik het nu toch al even hebben. Virginie Loveling is geboren en getogen in het Oost-Vlaamse Nevele. Haar ouders waren Marie Comparé en de uit Papenburg (Nedersaksen) afkomstige Herman Anton Loveling, die zelfmoord pleegde in 1846, toen Virginie tien jaar oud was. Door haar vader had ze de Duitse nationaliteit, die ze in 1879, na de dood van haar moeder, verruilde voor de Belgische. Ze debuteerde, samen met haar twee jaar oudere zuster Rosalie, met realistische, observerende gedichten, die een sentimentele ondertoon hadden. Na Rosalies vroegtijdige overlijden in 1875 schreef ze in hoofdzaak novellen en romans in een vrij sobere en realistische stijl. De scherpe politieke tegenstellingen van haar tijd inspireerden haar tot twee antikatholieke werken (“In onze Vlaamsche gewesten. Politieke schetsen”, 1877 en “Sophie”, 1884), waarin ze ten aanval trok tegen de geestelijkheid, die volgens haar een te grote invloed had op het platteland. Zo beschrijft “Sophie” de schoolstrijd op het Vlaamse platteland. Daarna trad een periode van evenwicht en rijpheid in, waarin ze nog talrijke novellen, kinderboeken, essays (onder andere over folklore) maar vooral romans heeft geschreven, die zich meestal op het platteland in Oost-Vlaanderen afspelen. “Een revolverschot” (1911) heeft de noodlottige liefde van twee zusters voor dezelfde man als thema en wordt als een van haar beste romans beschouwd. Samen met haar neef Cyriel Buysse schreef ze “Levensleer” (1911), een humoristische roman over de verfranste Gentse bourgeoisie, later bewerkt tot een toneelstuk. Prof.Musschoot heeft hierover een andere bijdrage geschreven voor de Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap. De aanleiding was dat het manuscript hiervan kort daarvóór werd overgedragen aan het Genootschap en nu is men dus in staat om op basis van het handschrift ieders bijdrage te identificeren. Een erg technische bijdrage waarop ik normaal gesproken niet de aandacht zou vestigen, ware het niet dat de roman oorspronkelijk onder een pseudoniem is verschenen, namelijk Louis Bonheyden, en in haar inleiding heeft prof.Musschoot het dan ook over het gebruik van mannelijke pseudoniemen door vrouwelijke auteurs, een problematiek die ook mij interesseert. En wat lees ik hier dan (p.158)? Prof.Musschoot citeert “Het veld der verbeelding. Vrijzinnige vrouwen in Vlaamse literaire en algemeen-culturele tijdschriften” van Liselotte Vandenbussche (Gent, KANTL, 2008) en voegt daaraan toe: “Ook uit andere studies blijkt dat de keuze voor een mannelijk pseudoniem in de 19de eeuw ongewoon was. De meeste schrijfsters beklemtoonden juist hun vrouwelijkheid en kozen voor een neutraal of duidelijk vrouwelijk pseudoniem, of publiceerden onder initialen of een voornaam, waarmee ze probeerden zo weinig mogelijk op te vallen. Bescheidenheid en zelfverkleining was hierbij een evidente opstelling.” (black van mij) Virginie was nochtans een zeer ontwikkelde, geëmancipeerde vrouw. Haar romans “Een dure Eed” (1891, bekroond met de Vijfjaarlijkse prijs voor de Nederlandse letterkunde) en “De twistappel” (1904) gelden als haar hoofdwerken. Ze beheerste ook meerdere talen (onder andere Duits, Frans, Italiaans) en heeft enkele grote reizen gemaakt. Zo vergezelde ze in het najaar 1886 het echtpaar De Deurwaerder-Fobe op een reis naar het Zuiden. Ze verbleven een paar maanden in Nice en reisden dan naar Italië. Virginie was innig bevriend met Adèle Fobe en erfde een gouden armband, bezet met diamanten, en een grote som van haar. Met dit geld kon ze zich in 1899 een maandenlange reis naar Australië veroorloven. Tijdens de Eerste Wereldoorlog hield ze een dagboek bij, dat in 1999 voor het eerst verscheen in een integrale editie (zie bovenstaande foto van Canvas). Virginie Loveling overleed in 1923. Ze werd begraven op de Westerbegraafplaats in Gent. (Wikipedia) Share this: Vind ik leuk: Getagged. Geef een reactie Reactie annuleren. Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt. Loveling, Virginie (1836–1923) Belgian poet and novelist. Name variations: (pseudonym) Louis Bonheyden. Born May 17, 1836, in Nevele, Belgium; died Dec 1, 1923, in Ghent; dau. of