Genealogie Van Herman I Heer Van Lippe. Generatie I Generatie II

Genealogie van Herman I heer van Lippe.

Lippe Stam Lippe Lippe-Brake Lippe Lippe-Detmold Uitgestorven 1905 Lippe Lippe-Detmold Lippe-Biesterfeld Lippe Lippe-Detmold Lippe-Biesterfeld Lippe-Weissenfeld Uitgestorven 1620, gaat naar Lippe Lippe-Schwalenberg Lippe-Detmold Lippe Schaumburg-Lippe Lippe Schaumburg-Lippe Lippe-Alverdissen

Generatie I

I. Herman I heer van Lippe, trouwde met Heilwig van Are-Hochstaden, geboren in 1150, overleden (ongeveer 74 jaar oud) op dinsdag 30 april 1224. Uit dit huwelijk 12 kinderen. 1. Adelheid, abdis van Elten, overleden in 1244. 2. Heilwig. 3. Dietrich. 4. Otto II, Hij was bisschop van Utrecht als Otto II van 1216 tot 1227, gesneuveld op woensdag 28 juli 1227. 5. Bernhard, bisschop van Paderborn, overleden op zondag 14 april 1247. 6. Gertrud, abdis van Herford. 7. Ethelind, abdis van Bassum. 8. Kunigunde, abdis van Freckenhorst. 9. Beatrix, overleden in 1244. 10. Gerhard II, geboren omstreeks 1190. 11. Herman II, geboren in Lippe [nordrhein-westfalen, Duitsland] in 1175, overleden (ongeveer 54 jaar oud) op dinsdag 25 december 1229, volgt II [blz. 2]. 12. Margarete, overleden in 1221.

Otto II van Lippe. Tijdens de Vijfde Kruistocht bezocht Otto Palestina. In 1227 werd Otto vergezeld door zijn voormalige vijand, graaf Floris IV, graaf van Holland, om eencopstand door de Drentse bevolking onder leiding van Rudolph van Coevorden te onderdrukken. Hij stierf in de Slag om Ane (een stad dicht bij Hardenberg ) op 28 juli 1227.

Gerhard II van Lippe. Hij was prins-aartsbisschop van Bremen en Hamburg van 1219 tot zijn dood op 28 augustus 1258. Hij vocht enkele ruzies tegen de inwoners van Bremen, die voor meer autonomie van hun stad verwierven, met successen en nederlagen aan beide kanten. Hij organiseerde de kruistocht tegen de landelijke republiek Stedingen. Onder zijn bewind werd de eerste brug over de Weser in Bremen gebouwd, als een onderneming van de graven van Neubruchhausen. En hij maakte een geweldige herlancering van de kathedraal van Bremen, hij begon het paar enorme westelijke torens te bouwen en hij verplaatste de platte plafonds van de beuken door gewelven. Deze werken zijn gestart in pure romaanse stijl en afgewerkt in gotische stijl.

Generatie II

II. Herman II van Lippe, zoon van Herman I heer van Lippe (I) [blz. 1] en Heilwig van Are-Hochstaden, geboren in Lippe [nordrhein-westfalen, Duitsland] in 1175, overleden (ongeveer 54 jaar oud) op dinsdag 25 december 1229, trouwde met Oda van Tecklenburg. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Bernard III, geboren in 1194, overleden (ongeveer 71 jaar oud) in 1265, volgt III [blz. 2]. 2. Simon I, geboren omstreeks 1196, bisschop van Paderborn, overleden (ongeveer 81 jaar oud) op zondag 6 juni 1277. 3. Otto II, bisschop van Münster, gesneuveld in de omgeving van Hardenberg op woensdag 28 juli 1227. 4. Heilwig, trouwde met Adolph IV van Holstein-Kiel. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 5. Ethelind, geboren in 1204, overleden (ongeveer 58 jaar oud) op zondag 17 september 1262, trouwde met Conrad I van Rietberg. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 6. Gertrude, geboren in 1212, overleden (ongeveer 32 jaar oud) op vrijdag 30 september 1244, trouwde met Louis van Ravensburg-Biesterfeld. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend.

Heilwig van Lippe. Op 14 februari 1246 stichtte ze het Cisterciënzer klooster in Herwardeshude, een dorp aan de monding van de Pepermölenbek, tussen de latere St. Pauli en Altona. Het klooster werd bevestigd door paus Innocentius IV in 1247. Dit klooster stichtte later de kloosters in Valle Virgum, ook in Herwardeshude, en in 1530, na de reformatie, het klooster van St. John, dat nog steeds als protestants klooster bestaat.

Generatie III

III. Bernard III heer van Lippe, zoon van Herman II van Lippe (II) [blz. 2] en Oda van Tecklenburg, geboren in 1194, overleden (ongeveer 71 jaar oud) in 1265, trouwde (respectievelijk ongeveer 36 en ongeveer 20 jaar oud) in 1230 met Sophie (Sophia) van Cuijck-Arnsberg, geboren in 1210, overleden (ongeveer 35 jaar oud) in 1245. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Bernhard IV, geboren omstreeks 1230, overleden (ongeveer 45 jaar oud) in juni 1275, volgt IVa [blz. 2]. 2. Hedwig, volgt IVb [blz. 3].

Generatie IV

IVa. Bernhard IV heer van Lippe, zoon van Bernard III heer van Lippe (III) [blz. 2] en Sophie van Cuijck-Arnsberg, geboren omstreeks 1230, overleden (ongeveer 45 jaar oud) in juni 1275, begraven in Marienfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] in het klooster, trouwde (respectievelijk ongeveer 30 en ongeveer 28 jaar oud) in 1260 met Agnes van Kleef, geboren omstreeks 1232, overleden (hoogstens 53 jaar oud) voor woensdag 1 augustus 1285. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Simon I, geboren omstreeks 1261, overleden (minstens 83 jaar oud) tussen dinsdag 5 mei 1344 en maandag 10 augustus 1344, volgt V [blz. 3]. 2. Elisabeth, geboren in 1273, trouwde met Henry III van Solms-Braunfels. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Agnes van Kleef, trouwde (minstens 43 jaar oud) (2) na 1275 met Rudolf van Diepholz, overleden omstreeks 1303. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 2

IVb. Hedwig van Lippe, dochter van Bernard III heer van Lippe (III) [blz. 2] en Sophie van Cuijck-Arnsberg, trouwde in 1297 met Otto III van Ravensberg. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Adelheid, overleden tussen zaterdag 23 juli 1335 en dinsdag 15 december 1339, trouwde met Otto I van Hessen, zoon van Hendrik I van Hessen (het Kind) en Adelheid van Brunswijk, geboren omstreeks 1272, overleden (ongeveer 56 jaar oud) op woensdag 7 januari 1328. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 2. Otto IV, overleden tussen vrijdag 20 februari 1328 en zaterdag 6 maart 1328, trouwde voor woensdag 11 november 1311 met Margaretha van de Berg, dochter van Hendrik van de Berg en Agnes van der Marck, overleden na woensdag 17 mei 1341. Uit dit huwelijk 2 dochters.

Generatie V

V. Simon I van Lippe, zoon van Bernhard IV heer van Lippe (IVa) [blz. 2] en Agnes van Kleef, geboren omstreeks 1261, overleden (minstens 83 jaar oud) tussen dinsdag 5 mei 1344 en maandag 10 augustus 1344, trouwde (respectievelijk hoogstens 21 en ongeveer 14 jaar oud) voor 1282 met Adelheid van Waldeck, dochter van Hendrik III van Waldeck en Mechtild van Arnsberg, geboren voor 1268, overleden (minstens 71 jaar oud) tussen vrijdag 7 augustus 1339 en zondag 5 augustus 1342. Uit dit huwelijk 11 kinderen. 1. Bernard, geboren in 1277, overleden (ongeveer 64 jaar oud) in 1341. 2. Herman, overleden omstreeks 1324. 3. Hendrik, geboren omstreeks 1336. 4. Diedrich. 5. Simon. 6. Otto I, geboren voor 1304, overleden (minstens 56 jaar oud) in 1360, volgt VIa [blz. 3]. 7. Bernhard V, overleden tussen zondag 5 augustus 1364 en maandag 25 februari 1365, volgt VIb [blz. 4]. 8. Adolph. 9. Matilda, geboren voor 1304, overleden (minstens 62 jaar oud) na woensdag 9 april 1366, volgt VIc [blz. 4]. 10. Adelheid, geboren voor 1304, volgt VId [blz. 4]. 11. Hedwig, trouwde met Adolph VII van Holstein-Pinneburg-Schauenburg. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Generatie VI

VIa. Otto I van Lippe, zoon van Simon I van Lippe (V) [blz. 3] en Adelheid van Waldeck, geboren voor 1304, overleden (minstens 56 jaar oud) in 1360, trouwde (ongeveer 19 jaar oud) voor donderdag 4 maart 1323 met Irmgard van der Marck, dochter van Engelbert II van der Marck en Machteld van Arberg, overleden na woensdag 4 augustus 1362. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 1. Simon III, overleden in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 17 februari 1410, volgt VIIa [blz. 4]. 2. Otto, overleden omstreeks 1387. 3. Adelheid, overleden na 1394, trouwde met Otto II van Rietberg, overleden in 1389. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 4. Catharina. 5. Margaretha, geboren omstreeks 1350, overleden (ongeveer 37 jaar oud) omstreeks 1387, volgt VIIb [blz. 5].

VIb. Bernhard V van Lippe, zoon van Simon I van Lippe (V) [blz. 3] en Adelheid van Waldeck, overleden tussen zondag 5 augustus 1364 en maandag 25 februari 1365, trouwde voor 1343 met Richardis van der Marck. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Adelheid, geboren voor 1350, overleden (minstens 16 jaar oud) na zondag 9 november 1366.

VIc. Matilda van Lippe, dochter van Simon I van Lippe (V) [blz. 3] en Adelheid van Waldeck, geboren voor 1304, overleden (minstens 62 jaar oud) na woensdag 9 april 1366, trouwde (respectievelijk ongeveer 6 en hoogstens 30 jaar oud) voor zondag 3 augustus 1310 met Johan II van Bentheim, zoon van Egbert I van Bentheim en Hedwig van Oldenburg, geboren omstreeks 1280, overleden (minstens 52 jaar oud) tussen zondag 6 januari 1332 en dinsdag 21 juli 1333. Uit dit huwelijk 9 kinderen. 1. Simon I, geboren voor woensdag 23 juni 1317, overleden (minstens 26 jaar oud) tussen dinsdag 5 mei 1344 en maandag 10 augustus 1344, trouwde met Catharina van Steinfurt, dochter van Ludolf VII van Steinfurt en Peronette van Bilstein. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 2. Hedwig, geboren voor donderdag 13 mei 1317, overleden (minstens 53 jaar oud) na 1371. 3. Johan, geboren op donderdag 13 mei 1317, jong overleden in Slot Altena [nordrhein-westfalen, Duitsland], begraven in Schüttorf [niedersachsen, Duitsland]. 4. Otto VI, geboren voor maandag 6 maart 1324, overleden (minstens 55 jaar oud) na zondag 5 september 1379. 5. Atalia abdis in Freckenhorst en Vreden, geboren voor maandag 6 maart 1324. 6. Elisabeth bdis vrouwenstift Heerse (bij Paderborn), geboren voor maandag 6 maart 1324, overleden (minstens 48 jaar oud) op zaterdag 3 oktober 1372. 7. Christiaan, geboren na maandag 6 maart 1324, overleden (ongeveer 76 jaar oud) na dinsdag 20 januari 1401. 8. Bernhard I, geboren omstreeks 1330, overleden (ongeveer 91 jaar oud) in Bentheim [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 30 oktober 1421, trouwde (respectievelijk ongeveer 41 en ongeveer 12 jaar oud) in 1371 met Pernette van Steinfurt, dochter van Boudewijn III van Steinfurt en Machteld van Arkel, geboren omstreeks 1359, overleden (ongeveer 45 jaar oud) op zaterdag 29 september 1404. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 9. Margaretha, trouwde voor 1359 met Otto IV van Oldenburg, zoon van Christiaan IV van Oldenburg en Gertrudis van der Marck, overleden na 1359. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend.

VId. Adelheid van Lippe, dochter van Simon I van Lippe (V) [blz. 3] en Adelheid van Waldeck, geboren voor 1304, trouwde (minstens 20 jaar oud) op vrijdag 29 september 1324 met Herman II van Everstein, zoon van Otto III van Everstein en Lutgard van Schladen, overleden tussen zaterdag 20 juni 1350 en vrijdag 21 september 1353. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Otto VI, overleden op maandag 25 juli 1363.

Generatie VII

VIIa. Simon III van Lippe, zoon van Otto I van Lippe (VIa) [blz. 3] en Irmgard van der Marck, overleden in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 17 februari 1410, trouwde met Irmgard van Hoya. Uit dit huwelijk 7 kinderen, waaronder: 1. Bernard VI, geboren in 1370, overleden (ongeveer 45 jaar oud) op

dinsdag 31 januari 1415, volgt VIII [blz. 6].

VIIb. Margaretha van Lippe, dochter van Otto I van Lippe (VIa) [blz. 3] en Irmgard van der Marck, geboren omstreeks 1350, overleden (ongeveer 37 jaar oud) omstreeks 1387, trouwde (respectievelijk minstens 16 en minstens 41 jaar oud) (1) tussen dinsdag 12 augustus 1366 en woensdag 29 augustus 1370 (omstreeks 1370) met Jan II van Polanen Heer van Polanen, van de Lek en Breda, zoon van Jan I van Polanen en Catharina van Brederode, geboren omstreeks 1325, heer van Polanen, van de Lek en van Breda, overleden (ongeveer 53 jaar oud) in Breda op dinsdag 3 november 1378, begraven aldaar. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Otto van Wassenaar-Polanen, geboren omstreeks 1371, heer van der Leck heer van Hedel en Almsteen, ridder 1396. Hij was vanaf 1392 ambtman in Kleve heer van Hedel en Almsteen, was de stamvader van de graven van Bergh uit het Huis Van der Leck, overleden (ongeveer 57 jaar oud) op maandag 20 oktober 1428, begraven in de kerk van 's Heerenberg, trouwde (respectievelijk ongeveer 24 en ongeveer 25 jaar oud) omstreeks 1395 met Sophia van der Bergh (van den Bergh), dochter van Frederik III van de Bergh en Katharina van Buren, geboren omstreeks 1370, overleden (ongeveer 42 jaar oud) op woensdag 27 mei 1412. Uit dit huwelijk een zoon.

Jan II van Polanen. Hij reisde in het najaar van 1343 met graaf Willem IV van Holland mee naar het Heilige Land. Ook nam Jan van Polanen deel aan de kruistocht naar Pruisen in 1344-1345, maar niet aan de veldtocht tegen de Friezen, waardoor hij de desastreuze Slag bij Warns ontliep. In 1350 eerde hij Margaretha II van Henegouwen in Henegouwen samen met zijn oom Willem van Duivenvoorde; zij steunden zo de Hoekse factie in de Hoekse en Kabeljauwse twisten. Echter werkte dit tegen hem met het Beleg van Geertruidenberg (1351-1352) waar hij zijn broer Filips van Polanen tot burchtheer had benoemd, hij steunde zijn broer tijdens het langdurige beleg, maar moest dit bekopen met het verlies van zijn goederen van Polanen en de Lek. Dit werd later weer teruggegeven in 1356 aan Jan II na een verzoening met Willem V van Holland en de Kabeljauwse factie. In 1350 verkocht Jan III van Brabant het slot, de stad en het land van Breda voor 43.000 kleine florijnen aan Jan II van Polanen. Dit was een hoge heerlijkheid, Jan werd uit dien hoofde terstond lid van de hertogelijke raad en was in de jaren daarna intensief betrokken bij de Brabantse politiek. Tussen 1347 en 1350 werd Jan van Polanen tot burggraaf van Geertruidenberg benoemd. Hij raakte tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten zijn kasteel bij Polanen en de heerlijkheid van de Lek kwijt. Pas in 1358 kreeg hij als vergoeding andere lenen en goederen, maar concentreerde zich meer op uitbreidingen in Breda. Polanen nam samen met zijn zoon deel aan de Slag bij Baesweiler in 1371, waar hij gevangengenomen werd, maar werd na enkele maanden vrijgekocht. Hij werd in 1375 aangesteld als stadhouder van de Grote Waard.

Sophia van der Bergh. Sophia overleed op 27 mei 1412, slechts twee jaar na haar moeder. Haar tante Heilwich werd pleegmoeder van haar zoon Willem, die toen pas acht jaar oud was. Haar overlijden wordt, net als dat van haar man, haar beide ouders en haar zoon vermeld in een lijst in een aldt boecksken uit de tweede helft van de 15e eeuw. De lijst begint met de bede In nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti, amen. Hierna volgt onder het jaar 1412 haar overlijden: Anno domini MCCCCXII die Bede presbiteri obiit Sophia, filia nata de Monte et domina de Monte, de Hedell et de Bylandt, uxor venerabilis et sine macula militis Ottonis de Lecka, et fuit filia domini Frederici de Monte. (In het jaar des Heren 1412 op de naamdag van de priester Beda overleed Sophia, dochter geboren Van den Bergh en vrouwe van Bergh, van Hedel en van Bylandt, vrouw van de eerbiedwaardige ridder zonder blaam Otto van der Leck, dochter van heer Frederik van den Bergh.). Het was destijds gebruikelijk een datum aan te duiden volgens de heiligenkalender. Sophia's

sterfdag 27 mei was de naamdag van Beda de Eerbiedwaardige, een Engelse priester uit de achtste eeuw.

Jan II van Polanen Heer van Polanen, van de Lek en Breda, zoon van Jan I van Polanen en Catharina van Brederode, trouwde (respectievelijk ongeveer 23 en ongeveer 28 jaar oud) (1) omstreeks 1348 met Oda van Horne, geboren omstreeks 1320, overleden (ongeveer 33 jaar oud) op zondag 1 april 1353. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Jan III, geboren omstreeks 1350, heer van Breda, overleden (ongeveer 44 jaar oud) op maandag 11 augustus 1394, trouwde (respectievelijk ongeveer 32 en ongeveer 17 jaar oud) (1) op dinsdag 30 juli 1382 c met Odilia van Salm-Ardennen, dochter van Johann van Salm-Ardennen en Philippa van Valkenburg, geboren omstreeks 1365, overleden (ongeveer 63 jaar oud) op zondag 22 juni 1428. Uit dit huwelijk een dochter, Samenwonen (2) omstreeks 1380 met Onbekend gebleven vrouw, geboren omstreeks 1350. Uit deze relatie een zoon. 2. Beatrix, geboren omstreeks 1340, overleden (ongeveer 54 jaar oud) in 1394, trouwde (respectievelijk ongeveer 16 en ongeveer 21 jaar oud) op donderdag 13 mei 1356 met Hendrik II van Boutersem (Boutershem, Bautershem), zoon van Hendrik I van Boutersem en Maria van Wezemaal, geboren in Bergen op Zoom omstreeks 1335, heer van Bergen op Zoom (C1370-1419), en van Boutershem, overleden (ongeveer 84 jaar oud) in Bergen op Zoom op maandag 1 maart 1419. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 3. Oda, geboren omstreeks 1350, overleden (ongeveer 50 jaar oud) omstreeks 1400, trouwde (beiden ongeveer 27 jaar oud) op vrijdag 26 september 1377 met Hendrik van Montfoort, zoon van Sweder van Montfoort en Mechtild van Culemborg, geboren omstreeks 1350, overleden (ongeveer 52 jaar oud) op vrijdag 29 oktober 1402. Uit dit huwelijk 3 zonen.

Jan II van Polanen Heer van Polanen, van de Lek en Breda, trouwde (ongeveer 28 jaar oud) (2) in 1353 met Machteld van Brabant buitenechtelijk, dochter van Jan III van Brabant, vrouwe van Rotselaer, overleden op dinsdag 12 augustus 1366. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend.

Margaretha van Lippe, trouwde (2) met Nicolaas van Sevenborn, overleden in 1369. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend.

Generatie VIII

VIII. Bernard VI van Lippe, zoon van Simon III van Lippe (VIIa) [blz. 4] en Irmgard van Hoya, geboren in 1370, overleden (ongeveer 45 jaar oud) op dinsdag 31 januari 1415, trouwde (ongeveer 23 jaar oud) (1) op vrijdag 28 juni 1393 met Margaret van Waldeck-Landau. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Bernard VI van Lippe, trouwde (respectievelijk ongeveer 33 en ongeveer 23 jaar oud) (2) op zaterdag 5 november 1403 met Elisabeth van Moers-Saarwerden, geboren omstreeks 1380, overleden (ongeveer 35 jaar oud) op maandag 2 oktober 1415. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Simon IV, geboren omstreeks 1404, overleden (ongeveer 25 jaar oud) op zondag 5 april 1429, volgt IX [blz. 7]. 2. Frederick. 3. Otto, overleden in Brake [niedersachsen, Duitsland] op maandag 30 september 1433. 4. Ermgard, geboren omstreeks 1410, overleden (ongeveer 53 jaar oud) op

vrijdag 17 juli 1463, trouwde met Willem heer van Buren, zoon van Gijsbert van Buren en Catharina van Loon-Heinsberg, geboren omstreeks 1400, overleden (ongeveer 61 jaar oud) omstreeks 1461. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Generatie IX

IX. Simon IV graaf van Lippe, zoon van Bernard VI van Lippe (VIII) [blz. 6] en Elisabeth van Moers-Saarwerden, geboren omstreeks 1404, overleden (ongeveer 25 jaar oud) op zondag 5 april 1429, trouwde (respectievelijk ongeveer 22 en ongeveer 16 jaar oud) op zondag 30 juli 1426 met Margarethe van Brunswijk-Grubenhagen, dochter van Erich hertog van Brunswijk-Grubenhagen en Elisabeth van Brunswijk-Gottingen, geboren omstreeks 1410, overleden (ongeveer 46 jaar oud) omstreeks 1456. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Bernhard VII, geboren omstreeks 1429, overleden (ongeveer 82 jaar oud) op zondag 2 april 1511, volgt X [blz. 7]. 2. Simon, geboren op vrijdag 26 maart 1430, prins-bisschop van Paderborn, overleden (67 jaar oud) in Dringenberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 7 maart 1498.

Generatie X

X. Bernhard VII heer van Lippe (de Strijdbare), zoon van Simon IV graaf van Lippe (IX) [blz. 7] en Margarethe van Brunswijk-Grubenhagen, geboren omstreeks 1429, heer en graaf van Lippe, overleden (ongeveer 82 jaar oud) op zondag 2 april 1511, trouwde met Anna van Holstein-Schauenburg, dochter van Otto I graaf van Holstein-Schauenburg en Elisabeth van Honstein, geboren omstreeks 1430, overleden (ongeveer 65 jaar oud) op maandag 23 september 1495. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Bernhard, overleden in Brake [niedersachsen, Duitsland] in 1513. 2. Margarethe, geboren omstreeks 1452, overleden (ongeveer 75 jaar oud) op zondag 3 april 1527, volgt XIa [blz. 7]. 3. Anna, geboren omstreeks 1452, overleden (ongeveer 81 jaar oud) op woensdag 27 december 1533, volgt XIb [blz. 8]. 4. Elisabeth, geboren omstreeks 1455, overleden (ongeveer 72 jaar oud) omstreeks 1527, volgt XIc [blz. 9]. 5. Irmgard, geboren omstreeks 1460, overleden (ongeveer 64 jaar oud) op zondag 24 augustus 1524, volgt XId [blz. 9]. 6. Simon V, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] omstreeks 1471, overleden (ongeveer 65 jaar oud) op donderdag 17 september 1536, volgt XIe [blz. 10].

Generatie XI

XIa. Margarethe van Lippe, dochter van Bernhard VII heer van Lippe (de Strijdbare) (X) [blz. 7] en Anna van Holstein-Schauenburg, geboren omstreeks 1452, overleden (ongeveer 75 jaar oud) op zondag 3 april 1527, trouwde (respectievelijk ongeveer 18 en ongeveer 20 jaar oud) omstreeks 1470 met Johan graaf van Rietberg-Arnsberg, geboren omstreeks 1450, overleden (ongeveer 66 jaar oud) op woensdag 16 februari 1516. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Elisabeth, geboren omstreeks 1470, overleden (ongeveer 42 jaar oud) op zaterdag 13 juli 1512, trouwde (respectievelijk ongeveer 28 en 36 jaar oud) op vrijdag 8 juli 1498 met Edzard graaf van Ostfriesland, geboren op vrijdag 14 februari 1462, overleden (66 jaar oud) in 7

Emden [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 16 februari 1528. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 2. Otto, geboren omstreeks 1480, graaf van Rietberg, overleden (ongeveer 55 jaar oud) omstreeks 1535, trouwde (respectievelijk ongeveer 45 en ongeveer 25 jaar oud) omstreeks 1525 met Onna van Esens, geboren omstreeks 1500, overleden (ongeveer 40 jaar oud) omstreeks 1540. Uit dit huwelijk een zoon. 3. Irmgard, geboren omstreeks 1475, overleden (ongeveer 65 jaar oud) omstreeks 1540, trouwde (respectievelijk ongeveer 15 en ongeveer 25 jaar oud) omstreeks 1490 met Otto van Tecklenburg-Lingen, zoon van Nikolaus van Tecklenburg-Lingen en Mechtild van Berg, geboren omstreeks 1465, graaf van Tecklenburg, overleden (ongeveer 69 jaar oud) omstreeks 1534. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

XIb. Anna van Lippe, dochter van Bernhard VII heer van Lippe (de Strijdbare) (X) [blz. 7] en Anna van Holstein-Schauenburg, geboren omstreeks 1452, overleden (ongeveer 81 jaar oud) op woensdag 27 december 1533, trouwde (respectievelijk ongeveer 18 en ongeveer 45 jaar oud) (1) omstreeks 1470 met Otto VII graaf van Hoya, zoon van Otto van Hoya en Adelheid van Rietberg, geboren omstreeks 1425, overleden (ongeveer 72 jaar oud) op dinsdag 21 december 1497. Uit dit huwelijk 2 dochters. 1. Adelheid, geboren omstreeks 1475, overleden (ongeveer 38 jaar oud) op vrijdag 11 april 1513, trouwde (respectievelijk ongeveer 28 en ongeveer 16 jaar oud) (1) omstreeks 1503 met Philips graaf van Waldeck-Eisenberg, zoon van Philipp graaf van Waldeck-Eisenberg en Katharina van Solms-Lich, geboren in Waldeck [waals-brabant, België] op donderdag 9 december 1486, overleden (52 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op dinsdag 20 juni 1539. Uit dit huwelijk 3 kinderen, trouwde (respectievelijk ongeveer 19 en ongeveer 34 jaar oud) (2) omstreeks 1494 met Everwin van Bentheim, zoon van Arnold van Bentheim-Steinfurt en Catharina van Gehmen, geboren omstreeks 1460, graaf van Bentheim Steinfurt, overleden (ongeveer 38 jaar oud) omstreeks 1498. Uit dit huwelijk een zoon. 2. Anna, geboren omstreeks 1490, overleden (ongeveer 49 jaar oud) op donderdag 17 augustus 1539, trouwde (respectievelijk ongeveer 15 en 17 jaar oud) op dinsdag 31 oktober 1505 met Johann van Salm-Reifferscheidt, zoon van Peter van Salm-Reifferscheidt en Regina van Sayn, geboren op maandag 25 juni 1488, overleden (48 jaar oud) op vrijdag 26 maart 1537. Uit dit huwelijk een zoon.

Anna van Lippe, trouwde (respectievelijk ongeveer 58 en ongeveer 40 jaar oud) (2) omstreeks 1510 met Johan graaf van Nassau-Beilstein, zoon van Hendrik graaf van Nassau-Beilstein en Eva van Sayn-Hachenburg, geboren omstreeks 1470, overleden (ongeveer 43 jaar oud) op maandag 18 augustus 1513. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Johan graaf van Nassau-Beilstein, zoon van Hendrik graaf van Nassau-Beilstein en Eva van Sayn-Hachenburg, trouwde (respectievelijk ongeveer 18 en ongeveer 17 jaar oud) (1) omstreeks 1488 met Maria van Solms-Braunfels, dochter van Otto II graaf van Solms-Braunfels en Anna van Nassau-Wiesbaden, geboren omstreeks 1471, overleden (ongeveer 34 jaar oud) op vrijdag 1 september 1505. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Johan, geboren omstreeks 1490, Laatste Graaf van Nassau-Beilstein, overleden (ongeveer 71 jaar oud) op maandag 11 december 1561, trouwde (respectievelijk ongeveer 33 en 17 jaar oud) op vrijdag 16 februari 1523 met zijn achternicht Anna van Nassau-Weilburg, dochter van Lodewijk graaf van Nassau-Weilburg en Maria Margaretha van Nassau-Wiesbaden, geboren op zaterdag 7 oktober 1505, overleden (59 jaar oud) op zaterdag 28 november 1564. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Hendrik, geboren omstreeks 1492, overleden (ongeveer 33 jaar oud) in

Pavia [lombardia, Italië] op dinsdag 24 februari 1525.

XIc. Elisabeth van Lippe, dochter van Bernhard VII heer van Lippe (de Strijdbare) (X) [blz. 7] en Anna van Holstein-Schauenburg, geboren omstreeks 1455, overleden (ongeveer 72 jaar oud) omstreeks 1527, trouwde (respectievelijk ongeveer 20 en ongeveer 40 jaar oud) (1) op zaterdag 22 mei 1475 met Johann van Spiegelberg, geboren omstreeks 1435, overleden (ongeveer 45 jaar oud) op donderdag 2 september 1480. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Anna, geboren omstreeks 1475, overleden (ongeveer 27 jaar oud) omstreeks 1502, trouwde (respectievelijk ongeveer 18 en ongeveer 23 jaar oud) op maandag 4 december 1493 met Dietrich van Plesse, geboren omstreeks 1470, overleden (ongeveer 73 jaar oud) omstreeks 1543. Uit dit huwelijk een zoon. 2. Friedrich, geboren omstreeks 1480, overleden (ongeveer 57 jaar oud) op vrijdag 5 maart 1537, trouwde (respectievelijk ongeveer 38 en ongeveer 18 jaar oud) omstreeks 1518 met Anna van Honstein, geboren omstreeks 1500, overleden (ongeveer 37 jaar oud) op vrijdag 5 november 1537. Uit dit huwelijk 2 dochters.

Elisabeth van Lippe, trouwde (respectievelijk ongeveer 25 en ongeveer 30 jaar oud) (2) op vrijdag 19 november 1480 met Rudolf van Diepholz, zoon van Otto van Diepholz en Heilwig van Bronkhorst-Borculo, geboren omstreeks 1450, overleden (ongeveer 60 jaar oud) omstreeks 1510. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Friedrich, geboren omstreeks 1490, overleden (ongeveer 39 jaar oud) omstreeks 1529, trouwde (respectievelijk ongeveer 33 en ongeveer 23 jaar oud) op donderdag 29 maart 1523 met Eva van Regenstein Blankenburg, dochter van Ulrich van Regenstein en Anna van Honstein, geboren omstreeks 1500, overleden (ongeveer 37 jaar oud) omstreeks 1537. Uit dit huwelijk een zoon. 2. Agnes, geboren omstreeks 1490, overleden (ongeveer 39 jaar oud) omstreeks 1529.

XId. Irmgard van Lippe, dochter van Bernhard VII heer van Lippe (de Strijdbare) (X) [blz. 7] en Anna van Holstein-Schauenburg, geboren omstreeks 1460, overleden (ongeveer 64 jaar oud) op zondag 24 augustus 1524, trouwde (respectievelijk ongeveer 28 en ongeveer 38 jaar oud) omstreeks 1488 met Joost I van Hoya-Nienburg, geboren omstreeks 1450, graaf van Hoya Obergrafschaft (Nienburg), overleden (ongeveer 57 jaar oud) omstreeks 1507. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Jobst hgraaf, geboren omstreeks 1493, overleden (ongeveer 52 jaar oud) op woensdag 25 april 1545, trouwde (respectievelijk ongeveer 30 en ongeveer 18 jaar oud) op donderdag 26 juli 1523 met Anna van Gleichen-Blankenhain, dochter van Wolfgang van Gleichen-Blankenhain en Magdalena van Dohna, geboren omstreeks 1505, overleden (ongeveer 40 jaar oud) op vrijdag 12 oktober 1545. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 2. Johann, geboren omstreeks 1490, graaf van Hoya, overleden (ongeveer 45 jaar oud) op vrijdag 14 juni 1535, trouwde (respectievelijk ongeveer 35 en ongeveer 28 jaar oud) in januari 1525 met Margaretha Eriksdotter Wasa, dochter van Erik Johansson Wasa en Caecilia Mansdotter Ekaatten, geboren omstreeks 1497, overleden (ongeveer 39 jaar oud) in Reval [harjumaa, Estonia] op donderdag 31 december 1536. Uit dit huwelijk een zoon. 3. Maria, geboren op zaterdag 25 juli 1508, overleden (71 jaar oud) op woensdag 21 november 1579, trouwde (respectievelijk 22 en 26 jaar oud) op maandag 28 juli 1530 met Joost van Bronkhorst-Borculo, zoon van Frederik van Bronkhorst-Borculo en Mechteld van Berg, geboren op

woensdag 2 december 1503, overleden (49 jaar oud) op donderdag 15 oktober 1553. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIe. Simon V graaf van Lippe, zoon van Bernhard VII heer van Lippe (de Strijdbare) (X) [blz. 7] en Anna van Holstein-Schauenburg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] omstreeks 1471, overleden (ongeveer 65 jaar oud) op donderdag 17 september 1536, trouwde (respectievelijk ongeveer 19 en ongeveer 20 jaar oud) (1) op donderdag 27 maart 1490 met Waldburg van Bronkhorst-Borculo, dochter van Gijsbrecht van Bronkhorst-Borculo en Elisabeth van Egmond, geboren omstreeks 1470, overleden (ongeveer 52 jaar oud) op donderdag 21 december 1522. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Gijsbert, overleden in 1513.

Simon V graaf van Lippe, trouwde (respectievelijk ongeveer 53 en ongeveer 14 jaar oud) (2) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 16 maart 1524 met Magdalena van Mansfeld, dochter van Gebhard 7 van Mansfeld en Margaretha van Gleichen-Blankenhain, geboren omstreeks 1510, overleden (ongeveer 30 jaar oud) op dinsdag 23 januari 1540. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 1. Margaretha, geboren in 1525, abdis van Herford 1565, Freckenhorst 1570 en Borghorst 1572, overleden (ongeveer 53 jaar oud) op woensdag 7 juni 1578. 2. Bernhard VIII, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 6 december 1527, overleden (35 jaar oud) aldaar op maandag 15 april 1563, volgt XIIa [blz. 10]. 3. Anna, geboren omstreeks 1529, overleden (ongeveer 61 jaar oud) op zaterdag 24 november 1590, volgt XIIb [blz. 11]. 4. Hermann Simon, geboren omstreeks 1532, overleden (ongeveer 44 jaar oud) op zondag 13 juni 1576, trouwde (respectievelijk ongeveer 26 en ongeveer 28 jaar oud) op zondag 18 mei 1558 met zijn achternicht Ursula van Spiegelberg, dochter van Friedrich van Spiegelberg en Anna van Honstein, geboren omstreeks 1530, overleden (ongeveer 53 jaar oud) op zondag 6 maart 1583. Uit dit huwelijk geen kinderen. 5. Agnes, geboren omstreeks 1535, overleden (ongeveer 75 jaar oud) omstreeks 1610, trouwde (respectievelijk ongeveer 32 en ongeveer 68 jaar oud) (1) op donderdag 14 december 1567 met haar achterneef Dietrich van Plesse, zoon van Dietrich van Plesse en Anna van Spiegelberg, geboren omstreeks 1499, overleden (ongeveer 72 jaar oud) op zaterdag 22 mei 1571. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk ongeveer 43 en ongeveer 56 jaar oud) (2) op vrijdag 20 oktober 1578 met Albundo Schlick van Passaun, geboren omstreeks 1522, overleden (ongeveer 67 jaar oud) op zaterdag 11 februari 1589. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Generatie XII

XIIa. Bernhard VIII van Lippe, zoon van Simon V graaf van Lippe (XIe) [blz. 10] en Magdalena van Mansfeld, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 6 december 1527, overleden (35 jaar oud) aldaar op maandag 15 april 1563, trouwde (respectievelijk 22 en 26 jaar oud) in Lippe [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 8 mei 1550 met Katharina van Waldeck-Eisenberg, dochter van Philips graaf van Waldeck-Eisenberg en Anna van Kleef, geboren op dinsdag 1 januari 1524, overleden (59 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 18 juni 1583. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Anna, geboren omstreeks 1551, overleden (ongeveer 63 jaar oud) omstreeks 1614, volgt XIIIa [blz. 11]. 2. Magdalena, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op

woensdag 24 februari 1554, overleden (33 jaar oud) in Darmstadt [hessen, Duitsland] op donderdag 26 februari 1587, volgt XIIIb [blz. 12]. 3. Simon VI, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 15 april 1554, overleden (59 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 17 december 1613, volgt XIIIc [blz. 13]. 4. Bernhardine van Lippe-Detmold, geboren op maandag 14 oktober 1563, overleden (62 jaar oud) op dinsdag 25 augustus 1626, volgt XIIId [blz. 17].

Katharina van Waldeck-Eisenberg. Gravin von Waldeck.

XIIb. Anna van Lippe, dochter van Simon V graaf van Lippe (XIe) [blz. 10] en Magdalena van Mansfeld, geboren omstreeks 1529, overleden (ongeveer 61 jaar oud) op zaterdag 24 november 1590, trouwde (respectievelijk ongeveer 21 en ongeveer 29 jaar oud) op zondag 1 oktober 1550 met Johann graaf van Waldeck-Eisenberg, zoon van Philips graaf van Waldeck-Eisenberg en Anna van Kleef, geboren omstreeks 1521, overleden (ongeveer 46 jaar oud) op zondag 9 april 1567. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 1. Margaretha, geboren omstreeks 1559, overleden (ongeveer 21 jaar oud) op maandag 20 oktober 1580, trouwde (respectievelijk ongeveer 19 en 21 jaar oud) op vrijdag 15 december 1578 met Gunther van Waldeck-Wildungen, zoon van Samuel van Waldeck-Wildungen en Anna Maria van Schwarzburg-Blankenburg, geboren op zaterdag 29 juni 1557, overleden (27 jaar oud) op donderdag 23 mei 1585. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Philipp, geboren op donderdag 4 oktober 1551, overleden (28 jaar oud) op donderdag 8 november 1579. 3. Franz, geboren op zaterdag 27 juni 1553, overleden (43 jaar oud) op woensdag 12 maart 1597, trouwde (respectievelijk 29 en 19 jaar oud) op donderdag 9 december 1582 met Walpurgis van Plesse, dochter van Christoph van Plesse en Margarethe van Gleichen-Remda, geboren op zaterdag 15 juni 1563, overleden (38 jaar oud) op zondag 24 maart 1602. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Anastasia, geboren op woensdag 5 januari 1555, overleden (27 jaar oud) op maandag 19 april 1582, trouwde (respectievelijk 24 en 23 jaar oud) op donderdag 1 maart 1579 met Friedrich van Diepholz, zoon van Rudolf van Diepholz en Margarethe van Hoya, geboren op vrijdag 6 januari 1556, overleden (29 jaar oud) op zaterdag 21 september 1585. Uit dit huwelijk een dochter. 5. Bernhard, geboren omstreeks 1561, overleden (ongeveer 30 jaar oud) op maandag 11 maart 1591.

Generatie XIII

XIIIa. Anna van Lippe, dochter van Bernhard VIII van Lippe (XIIa) [blz. 10] en Katharina van Waldeck-Eisenberg, geboren omstreeks 1551, overleden (ongeveer 63 jaar oud) omstreeks 1614, trouwde (respectievelijk ongeveer 25 en ongeveer 48 jaar oud) op donderdag 8 april 1576 met Wolfgang II van Eberstein-Massow, zoon van Georg van Everstein en Walpurgis Schlick van Passaun, geboren omstreeks 1528, overleden (ongeveer 64 jaar oud) in Szczecin [szczecin, Poland] op zondag 15 maart 1592. Uit dit huwelijk 3 dochters. 1. Catharina von Everstein, geboren op donderdag 26 juli 1579, overleden (28 jaar oud) in Lichtenstein [baden-württemberg, Duitsland] op woensdag 26 september 1607, trouwde (respectievelijk 18 en 34 jaar oud) in Massow [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op donderdag 7 mei 1598 met

Veit van Schonburg-Lichtenstein, zoon van Hugo van Schonburg-Waldenburg en Anna van Gleichen-Remda, geboren op zaterdag 15 juni 1563, heer van Schonburg Waldenburg en Lichtenstein, overleden (58 jaar oud) in Lichtenstein [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 29 mei 1622. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 2. Agnes van Everstein, geboren omstreeks 1584, overleden (ongeveer 42 jaar oud) omstreeks 1626, trouwde (respectievelijk ongeveer 16 en ongeveer 35 jaar oud) omstreeks 1600 met Friedrich Christoph van Mansfeld, zoon van Johann Hans van Mansfeld en Margaretha van Brunswijk-Lüneburg, geboren op dinsdag 4 februari 1564, graaf van Mansfeld-Hinterort, overleden (67 jaar oud) op zondag 6 april 1631. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 3. Sabine Hedwig van Everstein, geboren omstreeks 1579, overleden (ongeveer 52 jaar oud) op dinsdag 9 september 1631, trouwde (respectievelijk ongeveer 21 en ongeveer 24 jaar oud) omstreeks 1600 met Friedrich Erdmann van Putbus, zoon van Ludwig van Putbus en Anna Maria van Honstein, geboren omstreeks 1576, overleden (ongeveer 46 jaar oud) op zaterdag 22 oktober 1622. Uit dit huwelijk een dochter.

XIIIb. Magdalena van Lippe, dochter van Bernhard VIII van Lippe (XIIa) [blz. 10] en Katharina van Waldeck-Eisenberg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 24 februari 1554, overleden (33 jaar oud) in Darmstadt [hessen, Duitsland] op donderdag 26 februari 1587, trouwde (respectievelijk 18 en 24 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op donderdag 17 augustus 1572 met Georg II landgraaf van Hessen-Darmstadt, zoon van Filips I landgraaf van Hessen (de Grootmoedige) en Christina van Saksen, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op woensdag 10 september 1547, overleden (48 jaar oud) in Darmstadt [hessen, Duitsland] op woensdag 7 februari 1596. Uit dit huwelijk 11 kinderen, waaronder: 1. Ludwig V landgraaf (de Trouwe), geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op zaterdag 24 september 1577, overleden (48 jaar oud) aldaar op maandag 27 juli 1626, trouwde (respectievelijk 20 en 16 jaar oud) in Darmstadt [hessen, Duitsland] op vrijdag 5 juni 1598 met zijn achternicht Magdalena van Brandenburg, dochter van Johann Georg keurvorst van Brandenburg en Elisabeth van Anhalt-Dessau, geboren in Berlijn [berlin, Duitsland] op donderdag 7 januari 1582, overleden (34 jaar oud) in Darmstadt [hessen, Duitsland] op woensdag 4 mei 1616. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 2. Christine, geboren op zaterdag 25 november 1578, overleden (17 jaar oud) op dinsdag 26 maart 1596, trouwde (respectievelijk 16 en 20 jaar oud) op donderdag 4 mei 1595 met haar achterneef Friedrich Magnus van Erbach, zoon van George III van Erbach en Anna van Solms-Laubach, geboren in Erbach [hessen, Duitsland] op vrijdag 18 april 1575, graaf van Erbach in Furstenau en Reichenberg, overleden (41 jaar oud) in Reichenberg [Duitsland] op zondag 28 augustus 1616. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Elisabeth, geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op donderdag 29 november 1579, overleden (75 jaar oud) op zaterdag 17 juli 1655, trouwde (respectievelijk 21 en 23 jaar oud) in Weilburg [hessen, Duitsland] op donderdag 10 mei 1601 met Johan Casimir graaf van Nassau-Weilburg, zoon van Albrecht van Nassau-Weilburg en Anna van Nassau, geboren in Ottweiler [antwerpen, België] op zaterdag 24 september 1577, overleden (24 jaar oud) op dinsdag 26 maart 1602. Uit dit huwelijk een dochter. 4. Philipp, geboren op zaterdag 26 december 1581, overleden (61 jaar oud) op dinsdag 28 april 1643, trouwde (respectievelijk 28 en 30 jaar oud) (1) op donderdag 29 juli 1610 met zijn achternicht Anna Margarethe van Diepholz, dochter van Friedrich van Diepholz en Anastasia van Waldeck-Eisenberg, geboren op dinsdag 22 juli 1580, overleden (49 jaar oud) op

donderdag 9 augustus 1629. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 50 en 31 jaar oud) (2) op woensdag 2 juni 1632 met zijn achternicht Christine Sofie van Ostfriesland, dochter van Enno van Ostfriesland en Anna van Holstein-Gottorp, geboren op dinsdag 26 september 1600, overleden (57 jaar oud) op zaterdag 30 maart 1658. Uit dit huwelijk geen kinderen. 5. Anna, geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op donderdag 3 maart 1583, overleden (48 jaar oud) in Laubach [hessen, Duitsland] op zaterdag 13 september 1631, trouwde (respectievelijk 18 en 24 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op dinsdag 23 oktober 1601 met haar achterneef Albrecht Otto van Solms-Laubach, zoon van Johann Georg van Solms-Laubach en Margaretha van Schonburg-Glauchau, geboren in Laubach [hessen, Duitsland] op donderdag 9 december 1576, gesneuveld (33 jaar oud) op dinsdag 2 maart 1610. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 6. Friedrich I landgraaf van Hessen-Homburg, geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op dinsdag 5 maart 1585, overleden (53 jaar oud) in Nümbrecht [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 9 mei 1638, trouwde (respectievelijk 37 en 18 jaar oud) in Westerburg [rheinland-pfalz, Duitsland] op woensdag 10 augustus 1622 met Margaretha Elisabeth van Leiningen-Westerburg, dochter van Christoph van Leiningen-Westerburg en Anna Maria van Ungnadin, geboren in Westerburg [rheinland-pfalz, Duitsland] op woensdag 30 juni 1604, overleden (63 jaar oud) in Nümbrecht [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 13 augustus 1667. Uit dit huwelijk 4 kinderen.

Georg II landgraaf van Hessen-Darmstadt. Na de dood van zijn vader in 1567 werd het landgraafschap Hessen verdeeld tussen George I en zijn drie oudere broers. Hierbij kreeg George het bezit over het landgraafschap Hessen-Darmstadt, dat bestond uit het opperdeel van het vroegere graafschap Katzenelnbogen en ongeveer een achtste van het vroegere landgraafschap Hessen omvatte. Als residentie koos hij het Slot van Darmstadt, dat hij grondig liet uitbreiden en ombouwen. Vanaf 1570 liet hij ook het Slot van Lichtenberg bouwen. Tussen 1572 en 1580 liet hij door bouwmeester Jakob Kesselhut het jachtslot van Kranichstein ombouwen. Als landgraaf van Hessen-Darmstadt voerde George in feite een schoolplicht door in zijn gebieden. Onder zijn bewind begonnen ook de heksenvervolgingen in Hessen-Darmstadt. Anderzijds kende Darmstadt onder het bewind van George I een enorme economische bloei. Tevens stichtte hij er in 1592 een armenhuis en liet hij vanaf 1594 weeskinderen onderwijzen in het Slot van Darmstadt. In februari 1596 stierf George I op 46-jarige leeftijd. Hij werd bijgezet in het koor van de Stadskerk van Darmstadt.

Georg II landgraaf van Hessen-Darmstadt, zoon van Filips I landgraaf van Hessen (de Grootmoedige) en Christina van Saksen, trouwde (respectievelijk 41 en 37 jaar oud) (2) op donderdag 25 mei 1589 met Eleonore van Wurtemberg, dochter van Christof hertog van Wurtemberg en Anna Marie van Brandenburg, geboren in Tübingen [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 2 maart 1552, overleden (65 jaar oud) in Darmstadt [hessen, Duitsland] op donderdag 11 januari 1618. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIIIc. Simon VI heer van Lippe, zoon van Bernhard VIII van Lippe (XIIa) [blz. 10] en Katharina van Waldeck-Eisenberg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 15 april 1554, overleden (59 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 17 december 1613, trouwde (respectievelijk 24 en ongeveer 23 jaar oud) (1) op vrijdag 26 mei 1578 met Irmgard van Rietberg-Arnsberg, dochter van Johan II van Rietberg-Arnsberg en Agnes van Bentheim, geboren omstreeks 1555, overleden (ongeveer 30 jaar oud) op zaterdag 31 augustus 1585. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Simon VI heer van Lippe. Jeugd en opvoeding. Simon VI was het derde kind en de enige zoon van graaf Bernhard VIII van Lippe en Catharina van Waldeck. Simon werd geboren in het kasteel van Detmold, de hoofdstad van het kleine graafschap Lippe. Zijn vader, die het lutheranisme in Lippe als staatsgodsdienst ingevoerd had, liet hem streng godsdienstig opvoeden.. In 1563 stierf graaf Bernhard VIII onverwacht op zesendertigjarige leeftijd. Simon was op dat moment nog maar negen jaar oud. De verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de jonge graaf kwam in handen van een regentschapsraad. Deze raad bestond behalve Simons oom, graaf Herman Simon van Lippe-Spiegelberg-Pyrmont, uit de burgemeesters van Lemgo en Lippstadt, de grootste steden van Lippe. De raad stelde de theoloog Johann von Exter aan als Simons huisleraar. Von Exter werd in 1566 benoemd tot Generaal-superintendent van de Lippische kerk en stelde een nieuwe lutherse kerkverordening voor het graafschap op. Vanaf 1567 nam Nikolaus Thodenus, de rector van de Latijnse school van Lemgo, Simons onderwijs op zich.. Op de landdag van 1567 besloten de staten van Lippe en de regentschapsraad om Simon naar het gymnasium van Straatsburg te sturen. In Straatsburg kreeg de graaf les in theologie, filosofie en Latijnse grammatica, retorica en dialectiek. Hoewel Straatsburg luthers was kwam Simon in contact met gereformeerde denkwijzen. Johannes Sturm, de rector van het gymnasium, was een aanhanger van Melanchthon en correspondeerde met Calvijn. Orthodoxe lutheranen zagen de volgelingen van Melanchthon als verborgen calvinisten.. In juni 1568 vertrokken Simon en zijn gevolg uit Straatsburg. Via Keulen reisde het gezelschap terug naar Detmold.. Aan buitenlandse hoven. Simons voogden zagen een goede opvoeding als belangrijke basis voor zijn toekomst als landsheer van Lippe. In 1569 vertrok Simon daarom naar Wolfenbüttel, zodat hij aan het hof van hertog Julius van Brunswijk-Wolfenbüttel politieke ervaring kon opdoen en bekend zou worden met het hofleven. Daarnaast zette de jonge graaf zijn studies voort aan het door hertog Julius gestichte Paedagogium Ilustre in Gandersheim.. Simon keerde in februari 1572 uit Brunswijk-Wolfenbüttel terug. Kort daarop stuurden zijn voogden hem naar het hof van landgraaf Willem IV van Hessen-Kassel. Een groot deel van het graafschap Lippe was een leen van Hessen-Kassel, zodat goede relatie met vorstelijke huis van Hessen van groot belang was. Daarnaast had Willem IV goede connecties met andere Europese hoven en stond hij bekend om zijn interesse in de natuurwetenschappen. In Kassel was Simon aanwezig bij de bruiloft tussen zijn zuster Margaretha en George I van Hessen-Darmstadt, een broer van landgraaf Willem IV.. Een jaar later reisde Simon in het gezelschap van hertog Willem V van Gulik-Kleef-Berg naar Koningsbergen in Pruisen. Simon vertegenwoordigde hertog Julius van Brunswijk-Wolfenbüttel bij de feestelijke verloving tussen en Maria Eleonora van Gulik-Kleef-Berg en hertog Albrecht Frederik van Pruisen. Na zijn verblijf in Pruisen bezocht Simon zijn zuster en haar man in Darmstadt. Hier vatte Simon het plan op om deel te nemen aan de veldtocht van Lodewijk van Nassau tegen het Spaanse leger in de Nederlanden. Landgraaf Willem IV verhinderde echter dat Simon zich aansloot bij het leger van de Nassaus en riep hem terug naar Kassel.. Aantreden als graaf. Hoewel Simon pas in 1579 meerderjarig zou worden en zijn taken als graaf op mocht nemen, bleef hij vanaf 1574 voornamelijk in Lippe. Simons voogden wilden hem vertrouwd maken met het bestuur van het kleine graafschap en Simon werd actief in de Lippische politiek. Nadat zijn belangrijkste voogd Herman Simon van Lippe-Spiegelberg-Pyrmont in 1576 overleed trad Simon steeds meer in de openbaarheid.. In de zomer van 1576 bezocht Simon de bruiloft van graaf Johan XVI van Oldenburg en Elisabeth van Schwarzburg. Hier ontmoette hij gravin Armgard van Rietberg. Hoewel Armgard pas vijfentwintig was, was ze al weduwe. Haar eerste man, Erik V van Hoya was in 1575 overleden. Twee jaar later, op 26 juni 1578, trouwden Simon en Armgard met elkaar op het kasteel van Rietberg. Armgard was regerend gravin van Rietberg en ze bracht het graafschap als bruidsschat mee. Simon liet zich na zijn huwelijk direct als graaf van Rietberg inhuldigen. Bij het huwelijk was wel afgesproken dat als Armgard zonder kinderen zou overlijden haar zuster Walburgis het graafschap zou erven.. Op 15 april 1579 vierde Simon zijn vijfentwintigste verjaardag en werd hij meerderjarig. In juli riep hij de staten van Lippe bijeen voor een landdag in Cappel, een plaatsje bij Lippstadt. Hier

presenteerde Simon zijn regeringsprogramma en bevestigde hij de Polizeiordnung van 1567 en de kerkorde van 1571 die door de regentschapsraad ingesteld waren. Tenslotte werd hij in september door de staten gehuldigd als hun rechtmatige graaf.. Regering in Lippe. Opvolging. Ondanks een gelukkig huwelijk hadden graaf Simon en gravin Armgard van Rietberg geen kinderen. Daarnaast werd Armgard zwaar ziek en werd ze steeds zwakker. Toen Simons neef Filips van Spiegelberg en Pyrmont in 1583 op tweeëntwintigjarige leeftijd overleed, kwam het voortbestaan van de grafelijke dynastie van Lippe in gevaar. Bij het uitsterven van het gravenhuis zou Lippe waarschijnlijk verdeeld worden tussen zijn leenheren Padernborn en Hessen-Kassel. In zijn eerste testament probeerde Simon dit tegen te gaan door de zonen van zijn zusters Anna en Bernhardine als erfgenamen aan te wijzen. Armgard overleed na een lang ziektebed op 13 juli 1584. Zoals bij hun huwelijk afgesproken was, moest Simon rietberg afstaan aan haar zuster Walburgis en haar man Enno III van Oost-Friesland.. Hoewel het verlies van zijn eerste vrouw hem zwaar viel, trouwde Simon een jaar na haar overlijden, in november 1585, met Elisabeth van Schaumburg. Met de geboorte van hun eerste kind, Bernhard, kreeg Simon zijn langverwachte opvolger. Simon en Elisabeth kregen uiteindelijk tien kinderen: vijf jongens en vijf meisjes.. Centralisatie. De regeringsperiode van Simon VI kenmerkte zich door en de centralisering en modernisering van het bestuur. In 1587 verplaatste Simon zijn residentie van Detmold naar het kasteel van Brake, waar hij ook de nieuwe kanselarij vestigde. De grafelijke regering werd zo op een plaats geconcentreerd. Daarnaast professionaliseerde Simon VI zijn beambteapparaat door steeds vaker burgerlijke juristen aan te stellen, in plaats van te vertrouwen op adellijke raadgevers.. In 1593 richtte Simon VI in Lemgo een hofgericht op dat de verantwoordelijkheid voor rechtszaken overnam van de kanselarij. Tegelijkertijd hervormde de graaf het rechtssysteem: het Romeinse recht werd consequent doorgevoerd ten koste van het gewoonterecht.. Ook op financieel gebied moderniseerde de graaf het bestuur. Simons bouwplannen, het uitbundige hofleven en zijn buitenlandse politiek kotten drukten zwaar op de schatkist. Om extra inkomsten te generen investeerde hij in de productiviteit van zijn domeinen. Ook voerde Simon VI nieuwe belastingen en accijnzen in, naast de al bestaande Rijks- en Kreitsbelastingen die al door de inwoners van Lippe opgebracht moesten worden. De nieuwe hofgericht-, erf-, grond- en drankbelastingen brachten echter niet genoeg op om de uitgaven van het hof te dekken.. De herinvoering van de muntslag in Lippe was zelfs nadelig voor de financiën. Volgens het Rijksrecht moest een muntheer beschikken over een eigen zilvergroeve. De zilverwinning bij de Köterberg en in het Silberbachtal bij horn brachten te weinig op. Om toch over de vereiste zilvergroeves te kunnen beschikken, kocht Simon VI een groeve in het Saksische Freiberg. Keizer Rudolf II bevestigde het Lippische muntrecht in 1592. De kosten van de muntslag bleven tijdens Simons regering echter groter dan de opbrengsten.. Godsdienstpolitiek. Sinds de Godsdienstvrede van Augsburg, die in 1555 getekend werd, hadden de Duitse landsheren het recht om te beslissen over de officiële godsdienst van hun land (Cuius regio, eius religio). Volgens het verdrag waren alleen het Rooms-katholicisme en het lutheranisme toegestaan; andere richtingen, zoals het calvinisme, waren verboden. Simons vader, Bernhard VII, had het lutheranisme direct na de vrede van Augsburg tot staatsgodsdienst verklaard. Simon had bij zijn aantreden als graaf de lutherse kerkverordening bevestigd.. Vanaf 1601 begon Simon openlijk naar het calvinisme te neigen. Hij trad niet op tegen gereformeerde predikanten en vanaf 1602 volgden graaf en zijn familie de calvinistische rites in de slotkapel van Brake. Op 2 juni 1605 volgden graaf Simon, zijn familie en de belangrijkste grafelijke beambten een calvinistische dienst in de marktkerk van Detmold. Daarmee werd de Lippische landskerk officieel gereformeerd volgens de calvinistische leer. Het gebruik van het polariserende woord 'calvinisme' werd door de regering van Lippe echter vermeden: in plaats daarvan sprak men van een 'gereinigde kerk', zonder katholieke overblijfselen en beelden.. De grafelijke godsdienstpolitiek stuitte echter ook op weerstand. De raad van de lutherse hanzestad Lemgo weigerde de nieuwe leer te accepteren. Simon reageerde met handelsembargo's en blokkades. In 1609 dreigde het conflict te escaleren: vanuit de stad werden kanonnen op het kasteel van Brake gericht en de graaf mobiliseerde een klein leger. Beide partijen waren echter bang om de vrede te breken. Pas in 1617 sloot Simons opvolger, Simon VII, een

vergelijk waarin de stad het recht kreeg zijn eigen, lutherse, predikanten aan te stellen.. De Westfaalse Kreits. Aan het begin van de 16e eeuw werden de gebieden van het Heilige Roomse Rijk ingedeeld in tien kreitsen. De kreitsen moesten regionale samenwerking bevorderen en waren onder andere verantwoordelijk voor de uitvoering van de beslissingen van het Rijkskamergerecht, het handhaven van de landvrede en de uitrusting van het rijksleger. Om de besluiten uit te voeren wezen de leden van de kreitsen een kreitsoverste (Kreisobrist) aan, die werd bijgestaan door een adjunct. Het graafschap Lippe was ingedeeld bij de Nederrijns-Westfaalse Kreits.. Nog voor zijn meerderjarigheid werd Simon door de leden van de Westfaalse kreits voorgedragen voor het ambt van adjunct. Hoewel de regentschapsraad dit voorstel in 1574 en 1576 had afwezen, stemde ze in 1577 toe. Als adjunct bemiddelde Simon in 1583 in het conflict over de opvolging in het Graafschap Pyrmont. Toen hertog willem V van Gulik, Kleef en Berg in 1592 werd Simon benaderd om hem op te volgen als kreitsoverste. Simon stond op dat moment al in de gunst bij keizer Rudolf II en werd gerespecteerd om zijn inzet. In 1595 werd de graaf tot kreitsoverste verkozen.. Simons belangrijkste taak als overste was het handhaven van de landvrede. Aan het einde van de 16e eeuw had het westen van het Heilige Roomse Rijk echter steeds meer te lijden van de Oorlog in de Nederlanden. Onder leiding van Francesco de Mendoza overwinterde het Spaanse leger in 1598 in het Rijk. De soldaten plunderden verschillende dorpen en bezetten een aantal steden. Met keizerlijke goedkeuring besloten de leden van de Westfaalse kreits om een eigen leger op de been te brengen om de Spanjaarden te verdrijven. Simon kreeg als kreitsoverste het opperbevel over het leger.. In de zomer van 1599 trok het kreitsleger naar het westen. Simon besloot om het beleg te slaan voor Rees. De graaf was echter totaal onervaren als bevelhebber en had zijn troepen slecht onder controle. Plunderingen kwamen tijdens de tocht naar Rees veelvuldig voor. Toen de Spanjaarden een uitval waagden in plaats van zich over te geven brak paniek uit onder soldaten. Na dit debacle moest Simon het beleg opgeven en liet hij het kreitsleger ontbinden.. Het uitrusten van het leger had veel geld gekost, dat in eerste instantie door Simon zelf betaalt moest worden. Ook de uitrusting van kreitstroepen voor Dertienjarige Oorlog (1593-1606) tegen het Ottomaanse Rijk werd door Simon als overste voorgeschoten. Een aantal leden van de Westfaalse kreits weigerden echter aan hun financiële verplichtingen te voldoen, zodat Simons schulden steeds verder opliepen. Keizer Rudolf II weigerde echter om Simon van zijn verplichtingen te ontslaan. Om de gunst van de keizer niet te verliezen bleef de graaf het ambt tot zijn dood vervullen.

Irmgard van Rietberg-Arnsberg, dochter van Johan II van Rietberg-Arnsberg en Agnes van Bentheim, trouwde (respectievelijk ongeveer 10 en ongeveer 30 jaar oud) (1) omstreeks 1565 met Erich van Hoya, zoon van Jobst hgraaf van Hoya-Nienburg en Anna van Gleichen-Blankenhain, geboren omstreeks 1535, overleden (ongeveer 40 jaar oud) op woensdag 12 maart 1575. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Simon VI heer van Lippe, trouwde (respectievelijk 31 en 19 jaar oud) (2) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 13 november 1585 met Elisabeth van Holstein-Schauenburg, dochter van Otto IV van Holstein-Schauenburg en Elisabeth Ursula van Brunswijk-Wolfenbüttel, geboren op zaterdag 1 januari 1566, overleden (72 jaar oud) in Blomberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 7 september 1638. Uit dit huwelijk 10 kinderen. 1. Bernhard, geboren op zondag 21 september 1586, overleden (17 jaar oud) op vrijdag 23 juli 1604. 2. Simon VII van Lippe-Detmold, geboren op woensdag 30 december 1587, overleden (39 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 26 maart 1627, volgt XIVa [blz. 17]. 3. Otto van Lippe-Brake, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 21 december 1589, overleden (67 jaar oud) in Blomberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 18 november 1657,

volgt XIVb [blz. 19]. 4. Hermann graaf Lippe-Schalenberg, geboren op zaterdag 22 december 1590, ongehuwd en kinderloos overleden (29 jaar oud) op zondag 23 augustus 1620. 5. Elisabeth van Lippe-Detmold, geboren op dinsdag 9 juni 1592, overleden (54 jaar oud) op dinsdag 19 juni 1646, volgt XIVc [blz. 20]. 6. Catharina van Lippe-Detmold, geboren op dinsdag 22 maart 1594, overleden (5 jaar oud) op donderdag 9 maart 1600. 7. Magdalena van Lippe-Detmold, geboren op vrijdag 21 juli 1595, abdis van Herford, overleden (45 jaar oud) op vrijdag 9 november 1640. 8. Ursula van Lippe-Detmold, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 25 februari 1598, overleden (40 jaar oud) in Hadamar [hessen, Duitsland] op dinsdag 27 juli 1638, volgt XIVd [blz. 20]. 9. Sophia van Lippe-Detmold, geboren op maandag 16 augustus 1599, overleden (53 jaar oud) op woensdag 19 maart 1653, volgt XIVe [blz. 22]. 10. Filips I van Schaumburg-Lippe, geboren in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 18 juli 1601, overleden (79 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 10 april 1681, volgt XIVf [blz. 22].

XIIId. Bernhardine van Lippe-Detmold, dochter van Bernhard VIII van Lippe (XIIa) [blz. 10] en Katharina van Waldeck-Eisenberg, geboren op maandag 14 oktober 1563, overleden (62 jaar oud) op dinsdag 25 augustus 1626, trouwde (respectievelijk 14 en 21 jaar oud) op vrijdag 1 september 1578 met Johann Ludwig van Leiningen-Westerburg, zoon van Philipp van Leiningen-Westerburg en Amalia van Zweibrucken-Bitsch, geboren op zaterdag 10 augustus 1557, overleden (65 jaar oud) op maandag 22 augustus 1622. Uit dit huwelijk 3 zonen. 1. Philipp, geboren op zaterdag 5 januari 1591, overleden (75 jaar oud) op dinsdag 9 februari 1666, trouwde (respectievelijk 27 en 23 jaar oud) op maandag 20 augustus 1618 met Agatha Katharina van Limpurg-Speckfeld, dochter van Eberhard van Limpurg-Speckfeld en Katharina van Hanau-Lichtenberg, geboren op vrijdag 30 juni 1595, overleden (68 jaar oud) op woensdag 30 januari 1664. Uit dit huwelijk een zoon. 2. Ludwig Emich, geboren op donderdag 24 augustus 1595, overleden (39 jaar oud) op vrijdag 1 juni 1635, trouwde (respectievelijk 28 en 21 jaar oud) op dinsdag 20 augustus 1624 met zijn achternicht Esther van Eberstein, dochter van Johann Jacob van Eberstein en Maria Juliane van Criechingen, geboren op vrijdag 11 april 1603, overleden (79 jaar oud) op zaterdag 10 oktober 1682. Uit dit huwelijk een zoon. 3. Johann Kasimir, geboren op zondag 1 februari 1587, overleden (48 jaar oud) op zondag 30 september 1635, trouwde (respectievelijk 30 en 42 jaar oud) op vrijdag 23 juni 1617 met Martha van Hohenlohe-Neuenstein, dochter van Wolfgang van Hohenlohe-Neuenstein en Magdalena van Nassau-Dillenburg, geboren op dinsdag 29 april 1575, overleden (63 jaar oud) op zondag 19 december 1638. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Generatie XIV

XIVa. Simon VII van Lippe-Detmold (de Vrome), zoon van Simon VI heer van Lippe (XIIIc) [blz. 13] en Elisabeth van Holstein-Schauenburg, geboren op woensdag 30 december 1587, overleden (39 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 26 maart 1627, trouwde (respectievelijk 19 en 16 jaar oud) (1) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 6 mei 1607 met Anna Catharina van Nassau-Wiesbaden, dochter van Johan Lodewijk van Nassau-Wiesbaden en Maria van Nassau-Dillenburg, geboren in

Idstein [hessen, Duitsland] op dinsdag 4 december 1590, overleden (31 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 6 januari 1622. Uit dit huwelijk 12 kinderen. 1. Doodgeboren zoon, geboren op maandag 23 februari 1609. 2. Simon Lodewijk, geboren op zondag 14 maart 1610, overleden (26 jaar oud) op vrijdag 8 augustus 1636, volgt XVa [blz. 23]. 3. Maria Elisabeth, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 6 mei 1611, overleden (56 jaar oud) in Hedersleben [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 12 december 1667, trouwde (respectievelijk 37 en 33 jaar oud) in Ensdorf [saarland, Duitsland] op donderdag 18 maart 1649, kerk.huw. aldaar, (gescheiden in Ensdorf [saarland, Duitsland]) met haar achterneef Christiaan Frederik van Mansfeld-Hinterort, zoon van Friedrich Christoph van Mansfeld en Agnes van Everstein, geboren op donderdag 15 oktober 1615, overleden (50 jaar oud) in Hedersleben [sachsen-anhalt, Duitsland] op zondag 20 juni 1666. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Anna Catharina, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 31 juli 1612, overleden (47 jaar oud) in Harzgerode [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 15 oktober 1659, trouwde (respectievelijk 44 en 43 jaar oud) in Harzgerode [sachsen-anhalt, Duitsland] op zaterdag 26 mei 1657 met Frederik vorst van Anhalt-Harzgerode, zoon van Christian I van Anhalt-Bernburg en Anna van Bentheim-Tecklenburg, geboren in Ensdorf [saarland, Duitsland] op zaterdag 16 november 1613, overleden (56 jaar oud) in Plötzkau [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 30 juni 1670. Uit dit huwelijk geen kinderen. 5. Johan Bernhard graaf, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 18 oktober 1613, ongehuwd en kinderloos overleden (38 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 juni 1652. 6. Otto Hendrik, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 november 1614, overleden (33 jaar oud) in Heidesheim Am Rhein [rheinland-pfalz, Duitsland] op donderdag 19 maart 1648. 7. Herman Adolf, geboren op zondag 31 januari 1616, overleden (50 jaar oud) op zondag 10 oktober 1666, volgt XVb [blz. 24]. 8. Juliana Ursula, geboren op zondag 2 april 1617, overleden (12 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 1 januari 1630. 9. Johan Lodewijk, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 30 mei 1618, overleden (10 jaar oud) aldaar op zaterdag 30 december 1628. 10. Frederik Filips, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 19 juli 1619, overleden (9 jaar oud) aldaar op dinsdag 2 januari 1629. 11. Simon, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 12 november 1620, overleden (3 jaar oud) aldaar op zondag 5 mei 1624. 12. Magdalena, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 5 januari 1620, overleden (26 jaar oud) in Cappel [hessen, Duitsland] op zondag 21 oktober 1646.

Johan Bernhard graaf van Lippe-Detmold. Na de dood van zijn broer Simon Lodewijk eiste hij het regentschap voor zijn neef Simon Filips op en raakte hierdoor in een strijd verwikkeld met zijn schoonzus Catharina van Waldeck-Wildungen die dit regentschap zelf wilde voeren.. Nadat Simon Filips in 1650 overleed aan de pokken volgde hij hem op als graaf van Lippe-Detmold, maar hij stierf twee jaar later, ongehuwd en kinderloos. Hij werd opgevolgd door zijn broer Herman Adolf.

Simon VII van Lippe-Detmold (de Vrome), trouwde (respectievelijk 35 en 17 jaar oud) (2) op donderdag 27 april 1623 met Maria Magdalena van Waldeck-Wildungen, dochter van Christian graaf van Waldeck-Wildungen en Elisabeth van Nassau-Siegen, geboren in Wildungen [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 21 april 1606, overleden (65 jaar oud) in Schieder-Schwalenberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 28 mei 1671. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Christiaan, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 17 maart 1624, overleden (10 jaar oud) aldaar op vrijdag 25 augustus 1634. 2. Joost Herman van Lippe-Biesterfeld, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 9 februari 1625, overleden (53 jaar oud) in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 6 juli 1678, volgt XVc [blz. 25]. 3. Sophia Elisabeth, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 31 maart 1626, overleden (62 jaar oud) in Westerburg [rheinland-pfalz, Duitsland] op maandag 23 augustus 1688, volgt XVd [blz. 25].

XIVb. Otto graaf van Lippe-Brake, zoon van Simon VI heer van Lippe (XIIIc) [blz. 13] en Elisabeth van Holstein-Schauenburg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 21 december 1589, overleden (67 jaar oud) in Blomberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 18 november 1657, trouwde (respectievelijk 36 en 20 jaar oud) in Dillenburg [hessen, Duitsland] op maandag 5 oktober 1626 met Margaretha van Nassau-Dillenburg, dochter van George graaf van Nassau-Dillenburg en Amalia van Sayn-Wittgenstein, geboren in Beilstein [baden-württemberg, Duitsland] op woensdag 6 september 1606, overleden (54 jaar oud) in Blomberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 30 januari 1661. Uit dit huwelijk 12 kinderen. 1. Casimir, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 22 juli 1627, overleden (72 jaar oud) aldaar op vrijdag 12 maart 1700, volgt XVe [blz. 27]. 2. Ernst, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 10 augustus 1628, overleden (4 maanden oud) aldaar op maandag 25 december 1628. 3. Amalia, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 20 september 1629, overleden (46 jaar oud) in Horn [nordrhein-westfalen, Duitsland] in het kasteel op woensdag 19 augustus 1676, trouwde met haar neef Herman Adolf graaf van Lippe-Detmold, zoon van Simon VII van Lippe-Detmold (de Vrome) (XIVa) [blz. 17] en Anna Catharina van Nassau-Wiesbaden (zie XVb [blz. 24] ). Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Juliana, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op maandag 16 december 1630, overleden (5 maanden oud) aldaar op vrijdag 13 juni 1631. 5. Sabine, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 29 november 1631, overleden (52 jaar oud) aldaar op maandag 28 augustus 1684. 6. Dorothea, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 23 februari 1633, overleden (73 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op woensdag 17 maart 1706, volgt XVf [blz. 28]. 7. Wilhelm, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 12 april 1634, overleden (55 jaar oud) in maart 1690, volgt XVg [blz. 28]. 8. Maurits, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 9 augustus 1635, overleden (30 jaar oud) aldaar op woensdag 4 augustus 1666.

9. Frederik, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 juli 1638, overleden (45 jaar oud) aldaar op donderdag 13 januari 1684, volgt XVh [blz. 28]. 10. Otilie, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] omstreeks maandag 7 november 1639, overleden (ongeveer 40 jaar oud) in Löwenstein [baden-württemberg, Duitsland] op zaterdag 5 oktober 1680, trouwde (respectievelijk ongeveer 27 en 38 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 26 augustus 1667 met Frederik Everhard graaf van Lowenstein-Wertheim, zoon van Friedrich Ludwig van Lowenstein-Wertheim en Anna Hedwig van Stolberg-Wernigerode, geboren op zondag 12 augustus 1629, overleden (53 jaar oud) op dinsdag 23 maart 1683. Uit dit huwelijk geen kinderen. 11. Georg, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 21 maart 1642, overleden (60 jaar oud) in Holzminden [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 14 februari 1703, trouwde (ongeveer 48 jaar oud) morganatisch in 1691 met Maria Sauermann, overleden in 1696. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 12. August, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 9 september 1643, overleden (57 jaar oud) in Neuwied [rheinland-pfalz, Duitsland] op zondag 19 juni 1701.

XIVc. Elisabeth van Lippe-Detmold, dochter van Simon VI heer van Lippe (XIIIc) [blz. 13] en Elisabeth van Holstein-Schauenburg, geboren op dinsdag 9 juni 1592, overleden (54 jaar oud) op dinsdag 19 juni 1646, trouwde (respectievelijk 20 en ongeveer 42 jaar oud) op woensdag 12 september 1612 met haar achterneef Georg Hermann graaf van Holstein-Schauenburg, zoon van Jobst van Holstein-Schauenburg en Elisabeth van Pallant, geboren omstreeks 1570, overleden (ongeveer 46 jaar oud) omstreeks 1616. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Otto, geboren omstreeks 1616, overleden (ongeveer 24 jaar oud) op donderdag 15 november 1640.

Otto van Holstein-Schauenburg. Laatste graaf van Holstein Schauenburg. Na zijn dood vervalt Schauenburg. (Schaumburg) aan Lippe en aan Hessen Kassel. Gehmen wordt bezit van de. graven van Limburg Stirum en Pinneberg wordt Deens bezit.

XIVd. Ursula van Lippe-Detmold, dochter van Simon VI heer van Lippe (XIIIc) [blz. 13] en Elisabeth van Holstein-Schauenburg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 25 februari 1598, overleden (40 jaar oud) in Hadamar [hessen, Duitsland] op dinsdag 27 juli 1638, trouwde (respectievelijk 19 en 27 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 22 augustus 1617 met Johan Lodewijk van Nassau-Hadamar, zoon van Jan VI graaf van Nassau-Dillenburg "de oude" en Johanetta van Sayn-Wittgenstein, geboren in Dillenburg [hessen, Duitsland] op zondag 12 augustus 1590, graaf, later vorst van Nassau Hadamar, overleden (62 jaar oud) in Hadamar [hessen, Duitsland] op donderdag 6 maart 1653. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 1. Maurits Hendrik vorst, geboren op woensdag 24 juni 1626, overleden (52 jaar oud) op dinsdag 24 januari 1679, trouwde (respectievelijk 23 en 26 jaar oud) (1) op dinsdag 15 februari 1650 met zijn achternicht Ernestine Charlotte van Nassau-Siegen, dochter van Jan VIII van Nassau-Siegen en Ernestine Yolande van Ligne, geboren in Siegen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 13 oktober 1623, overleden (44 jaar oud) in Mengerskirchen [hessen, Duitsland] op woensdag 15 augustus 1668. Uit dit huwelijk een dochter, trouwde (respectievelijk 43 en 16 jaar oud) (2) op maandag 19 augustus 1669 met zijn nicht Maria Leopoldina van Nassau-Siegen, dochter van Johan Frans Desideratus van

Nassau-Siegen en Johanna Claudia van Königsegg-Rotenfels-Aulendorf, geboren in Brussel [vlaams-brabant, België] op vrijdag 27 september 1652, overleden (22 jaar oud) in Hadamar [hessen, Duitsland] op donderdag 27 juni 1675. Uit dit huwelijk een zoon, trouwde (respectievelijk 49 en 21 jaar oud) (3) op donderdag 24 oktober 1675 met Anna Louise van Manderscheid-Blankenheim, dochter van Salentin Ernst van Manderscheid-Blankenheim en Ernestine van Sayn-Wittgenstein, geboren op woensdag 1 april 1654, overleden (38 jaar oud) op woensdag 23 april 1692. Uit dit huwelijk een dochter. 2. Sofia Magdalena, geboren in Hadamar [hessen, Duitsland] op zondag 6 februari 1622, overleden (36 jaar oud) in Dillenburg [hessen, Duitsland] op vrijdag 28 juni 1658, trouwde (respectievelijk 34 en 62 jaar oud) in Dillenburg [hessen, Duitsland] op maandag 25 september 1656 met haar halfneef Lodewijk Hendrik van Nassau-Dillenburg, zoon van George graaf van Nassau-Dillenburg en Anna Amalia van Nassau-Saarbrucken, geboren in Saarbrucken [saarland, Duitsland] op maandag 9 mei 1594, graaf, later vorst van Nassau Dillenburg, overleden (68 jaar oud) in Dillenburg [hessen, Duitsland] op woensdag 12 juli 1662. Uit dit huwelijk een zoon. 3. Johanna Elisabeth, geboren op maandag 7 januari 1619, overleden (28 jaar oud) op zaterdag 2 maart 1647, trouwde met Frederik vorst van Anhalt-Harzgerode, zoon van Christian I van Anhalt-Bernburg en Anna van Bentheim-Tecklenburg (zie XIVa [blz. 17] ). Uit dit huwelijk 2 kinderen. 4. Frans Bernhard, geboren op maandag 21 september 1637, overleden (57 jaar oud) op donderdag 15 september 1695. 5. Louise Ursula van Nassau-Dillenburg, geboren op zondag 22 maart 1620, overleden (15 jaar oud) in Hanau [hessen, Duitsland] op vrijdag 31 augustus 1635. 6. Herman Otto van Nassau-Dillenburg, geboren op maandag 13 december 1627, overleden (32 jaar oud) in Frankfurt Am Main [hessen, Duitsland] op maandag 26 juli 1660. 7. Johan Ernst van Nassau-Dillenburg, geboren op zaterdag 25 oktober 1631, overleden (19 jaar oud) op maandag 18 september 1651.

Johan Lodewijk van Nassau-Hadamar. Na de dood van zijn vader in 1606 werd het graafschap Nassau-Dillenburg verdeeld tussen Johan Lodewijk en zijn oudere halfbroers. Daarbij kreeg hij het ambt en de burcht van Hadamar toegewezen, het zogenaamde graafschap Nassau-Hadamar. Aangezien Johan Lodewijk op het moment van de verdeling nog minderjarig was, werd hij onder het regentschap geplaatst van graaf Johan van Sayn en graven Adolf en Johan Albrecht van Solms. Aanvankelijk werd hij onderwezen aan de hofschool in Dillenburg en de Hogeschool van Herborn. Daarna ging hij van 1604 tot 1606 samen met zijn halfbroer George van Nassau-Dillenburg studeren aan de Academie van Sedan en studeerde hij van 1606 tot 1607 aan de Hogeschool van Genève. Vervolgens ondernam hij tussen 1607 en 1610 een grand tour door Frankrijk, Engeland, Duitsland en de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Tussen 1612 en 1629 liet Johan Lodewijk de burcht van Hadamar ombouwen tot een modern slot. Bij het ontwerp liet Johan Lodewijk zich beïnvloeden door zijn reizen die hij door talrijke Europese landen had ondernomen. Voor de slotbouw moest Johan Lodewijk een aantal omliggende grondstukken kopen, waar de huizen van de stadsbevolking stonden. De hervestiging van de inwoners zorgde ervoor dat Hadamar omgebouwd werd tot een moderne residentiestad. In 1618 begon de Dertigjarige Oorlog, die het leven en het werk van Johan Lodewijk ernstig zou beïnvloeden. Met diplomatieke onderhandelingen en zelfs omkoping probeerde hij te vermijden dat keizerlijke en protestantse troepen door zijn landerijen zouden marcheren. Door de inkwartiering van huursoldaten, plunderingen en de vereiste bijdragen in natura leden zijn onderdanen echter nog steeds aanzienlijk onder de oorlogstoestanden. Bovendien maakte Johan Lodewijk door de oorlog vele schulden, waardoor hij in 1643 Estegau moest verkopen aan generaal Peter Melander. In de loop van de oorlog vielen de calvinistiche Johan Lodewijk en zijn halfbroers in ongenade bij

keizer Ferdinand II. Om te vermijden dat ze ontheven zouden worden van hun landerijen, werd Johan Lodewijk, die dankzij zijn goede diplomatieke vaardigheden gerespecteerd werd door de keizer, naar het Weense hof gezonden. In deze stad bekeerde hij zich onder invloed van de keizerlijke biechtvader Willem Lamormaini tot het katholicisme, niet alleen om religieuze, maar ook om politieke redenen. Vervolgens voerde hij een gematigde Contrareformatie door in zijn gebieden en stichtte hij in 1630 een Jezuïetennederzetting, in 1635 een Franciscanenklooster en een Dominicanenklooster. Wel accepteerde Johan Lodewijk dat zijn echtgenote en dochters calvinistisch bleven, terwijl zijn zonen een katholieke opvoeding kregen. Vanaf 1638 leidde hij de onderhandelingen die de oorlogen in Keulen en Münster moesten beëindigen. Met deze opdracht kon hij zijn diplomatieke vaardigheden ten volle benutten en hij kon zijn taak zo succesvol uitvoeren dat hij in 1645 samen met Maximilian von und zu Trauttmansdorf aangeduid werd als keizerlijk gevolmachtigde bij de onderhandelingen die in 1648 tot de Vrede van Westfalen leidden. In 1647 werd hij voor zijn inspanningen bij de totstandkoming van de vrede tussen Spanje en de Nederlanden door koning Filips IV van Spanje benoemd tot ridder in de Orde van het Gulden Vlies. Als bijzondere dank voor zijn rol bij het tot stand komen van de Vrede van Westfalen werd hij bovendien in 1650 door keizer Ferdinand III in de vorstenstand verheven. Daarnaast werd hem ook een grote geldsom uitbetaald en kreeg hij in 1649 het dorp Obertiefenbach in het graafschap Wied toegewezen. Tijdens de onderhandelingen voor het Verdrag van Münster werd Johan Lodewijk in 1648 getroffen door een beroerte, waarna hij een tijdlang half verlamd was. Na zijn herstel in Bad Ems kon zijn taken als keizerlijk gevolmachtigde terug opnemen. In november 1652 werd hij zwaar ziek, waardoor hij tot aan zijn dood aan bed gekluisterd was. In maart 1653 stierf hij op 62-jarige leeftijd. Hij werd bijgezet in de vorstelijke crypte van Hadamar op de Mönchsberg. Zijn hart werd dan weer bijgezet in de plaatselijke Jezuïetenkerk.

XIVe. Sophia van Lippe-Detmold, dochter van Simon VI heer van Lippe (XIIIc) [blz. 13] en Elisabeth van Holstein-Schauenburg, geboren op maandag 16 augustus 1599, overleden (53 jaar oud) op woensdag 19 maart 1653, trouwde (respectievelijk 27 en 47 jaar oud) op zaterdag 12 september 1626 met Lodewijk I graaf van Anhalt-Köthen, zoon van Joachim Ernst van Anhalt-Dessau en Eleonore van Wurtemberg, geboren in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op zondag 17 juni 1579, overleden (70 jaar oud) in Köthen [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 7 januari 1650. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Wilhelm Ludwig vorst, geboren op dinsdag 3 augustus 1638, overleden (26 jaar oud) op maandag 13 april 1665, trouwde (respectievelijk 25 en 16 jaar oud) op zaterdag 25 augustus 1663 met zijn achternicht Elisabeth Charlotte van Anhalt-Harzgerode, dochter van Frederik vorst van Anhalt-Harzgerode en Johanna Elisabeth van Nassau-Hadamar, geboren op maandag 11 februari 1647, overleden (75 jaar oud) op woensdag 20 januari 1723. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Lodewijk I graaf van Anhalt-Köthen, zoon van Joachim Ernst van Anhalt-Dessau en Eleonore van Wurtemberg, trouwde (respectievelijk 27 en 20 jaar oud) (1) op dinsdag 31 oktober 1606 met Anna Amalia van Bentheim-Tecklenburg, dochter van Arnold III graaf van Bentheim-Tecklenburg en Magdalena van Neuenahr, geboren op woensdag 19 maart 1586, overleden (39 jaar oud) op maandag 8 september 1625. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIVf. Filips I graaf van Schaumburg-Lippe, zoon van Simon VI heer van Lippe (XIIIc) [blz. 13] en Elisabeth van Holstein-Schauenburg, geboren in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 18 juli 1601, overleden (79 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 10 april 1681, trouwde (respectievelijk 43 en 29 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 18 oktober 1644 met Sofie van Hessen-Kassel, dochter van Maurits landgraaf van Hessen-Kassel "de Geleerde" en Juliana van Nassau-Siegen, geboren op zaterdag 12 september 1615, overleden (55 jaar oud) op zaterdag 22 november 1670. Uit dit huwelijk 10 kinderen.

1. Elisabeth, geboren en overleden in 1646. 2. Sophia, geboren in 1648, overleden (ongeveer 23 jaar oud) in 1671. 3. Johanna Dorothea, geboren op maandag 22 maart 1649, overleden (46 jaar oud) op maandag 1 augustus 1695, trouwde (respectievelijk 15 en 26 jaar oud) op zaterdag 17 mei 1664, (gescheiden in 1678) met Johann Adolf van Bentheim-Tecklenburg, zoon van Moritz van Bentheim-Tecklenburg en Dorothea van Anhalt-Dessau, geboren op dinsdag 22 september 1637, graaf van Tecklenburg, overleden (66 jaar oud) op vrijdag 29 augustus 1704. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 4. Hedwig Louise, geboren op vrijdag 6 mei 1650, overleden (ongeveer 80 jaar oud) omstreeks 1731, volgt XVi [blz. 29]. 5. Willem Bernhard, geboren en overleden in 1651. 6. Elisabeth Philippine, geboren op dinsdag 8 oktober 1652, overleden (50 jaar oud) op maandag 2 april 1703. 7. Frederik Christiaan, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 16 augustus 1655, overleden (72 jaar oud) aldaar op zondag 13 juni 1728, volgt XVj [blz. 29]. 8. Karel Herman, geboren in 1656, overleden (ongeveer 1 jaar oud) in 1657. 9. Charlotte Juliane, geboren op zaterdag 17 februari 1657, overleden (ongeveer 29 jaar oud) omstreeks 1687. 10. Philipp Ernst van Lippe-Alverdissen, geboren op zaterdag 20 december 1659, overleden (63 jaar oud) op zaterdag 27 november 1723, volgt XVk [blz. 29].

Filips I graaf van Schaumburg-Lippe. Toen zijn vader, Simon VI, in 1613 stierf werd Filips benoemd tot graaf van Lippe-Alverdissen. Dit land was speciaal voor Filips gecreëerd. Hij regeerde dit land tot 1640 toen hij werd benoemd tot nieuwe graaf van Schaumburg-Lippe. Schaumburg-Lippe kwam tijdens de Dertigjarige Oorlog tot stand: graaf Otto V van Schaumburg was kinderloos overleden en de rechten op de troon van Schaumburg kwamen toe aan gravin Elisabeth van Lippe, een zus van Filips. Hij regeerde Schaumburg-Lippe tot zijn dood. Hij werd in Schaumburg-Lippe opgevolgd door zijn oudste overlevende zoon Frederik Christiaan. Het land Lippe-Alverdissen ging over op zijn tweede nog in levende zoon, Filips Ernst.

Generatie XV

XVa. Simon Lodewijk graaf van Lippe-Detmold, zoon van Simon VII van Lippe-Detmold (de Vrome) (XIVa) [blz. 17] en Anna Catharina van Nassau-Wiesbaden, geboren op zondag 14 maart 1610, overleden (26 jaar oud) aan de pokken op vrijdag 8 augustus 1636, trouwde (respectievelijk 21 en 18 jaar oud) in Wildungen [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 19 juni 1631 met zijn achternicht Catharina van Waldeck-Wildungen, dochter van Christian graaf van Waldeck-Wildungen en Elisabeth van Nassau-Siegen, geboren op zaterdag 20 oktober 1612, overleden (37 jaar oud) in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 24 november 1649. Uit dit huwelijk 3 zonen. 1. Simon Filips graaf, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 6 april 1632, ongehuwd en kinderloos overleden (18 jaar oud) in Florence [toscana, Italië] aan de pokken op zondag 19 juni 1650. 2. Herman Otto, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 20 augustus 1633, overleden (13 jaar oud) in Giesen [niedersachsen, Duitsland] aan de pokken op zaterdag 13 oktober 1646. 3. Lodewijk Christiaan, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 22 september 1636, overleden (9 jaar oud) in Giesen [niedersachsen, Duitsland] aan de pokken op

maandag 13 augustus 1646.

Simon Filips graaf van Lippe-Detmold. Als zijn vader in 1636 aan de pokken overlijdt probeert zijn 24-jarige moeder het regentschap te bemachtigen over het graafschap. Omdat zij echter nog niet meerderjarig is (volgens toenmalige wetgeving pas bij 25 jaar), neemt haar vader Christiaan van Waldeck-Wildungen deze taak op zich. Hierop eist de oom van Simon Filips, Johan Bernhard het regentschap op. Uit angst voor het leven van haar zoons laat Catharina in 1638 Simon Filips en zijn twee jongere broers ontvoeren door Hessische troepen, de zogenaamde prinsenroof. Zij worden meegenomen naar Lemgo en Rinteln, en later overgebracht naar Marburg, waar zij onder de hoede komen van landgraaf George II van Hessen-Darmstadt.. In 1645 worden de jonge prinsen ondergebracht in Gießen. Hier breekt een pokken-epidimie uit en beide jongere broers van Simon Filips sterven hieraan in 1646. Rond 1647 keert hij terug naar Detmold, waar hij zich verlooft met de 7-jarige gravin Elisabeth Charlotte van Holzappel.. In 1649 begint hij aan Europese reis, die hem onder meer leidt langs Parijs, Grenoble, Rome en Milaan. Als hij in het voorjaar van 1650 in Florence aankomt raakt hij besmet met het pokkenvirus, aan de gevolgen waarvan hij op 19 juni ongehuwd en kinderloos sterft. Hij wordt opgevolgd door zijn oom Johan Bernhard.

Catharina van Waldeck-Wildungen, dochter van Christian graaf van Waldeck-Wildungen en Elisabeth van Nassau-Siegen, trouwde (respectievelijk 31 en 23 jaar oud) (2) op zondag 15 november 1643 met Philipp Ludwig van Holstein-Sonderburg, zoon van Alexander van Holstein-Sonderburg en Dorothea van Schwarzburg-Sondershausen, geboren op dinsdag 27 oktober 1620, overleden (68 jaar oud) op donderdag 10 maart 1689. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Dorothea Elisabeth, geboren omstreeks 1645, overleden (ongeveer 80 jaar oud) op maandag 8 januari 1725.

XVb. Herman Adolf graaf van Lippe-Detmold, zoon van Simon VII van Lippe-Detmold (de Vrome) (XIVa) [blz. 17] en Anna Catharina van Nassau-Wiesbaden, geboren op zondag 31 januari 1616, overleden (50 jaar oud) op zondag 10 oktober 1666, trouwde (respectievelijk 31 en 29 jaar oud) (1) op woensdag 1 januari 1648 met zijn nicht Ernestine van Isenburg-Büdingen, dochter van Wolfgang Heinrich van Isenburg-Budingen en Maria Magdalena van Nassau-Wiesbaden, geboren in Offenbach Am Main [hessen, Duitsland] op zondag 30 september 1618, overleden (47 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 5 december 1665. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Simon Hendrik, geboren in Sternberg [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op zaterdag 13 maart 1649, overleden (48 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 12 mei 1697, volgt XVIa [blz. 30]. 2. Anna Maria, geboren in Sternberg [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op maandag 20 februari 1651, abdis van Cappel, overleden (58 jaar oud) op maandag 22 juli 1709. 3. Sophia Ernestine, geboren in Sternberg [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op zaterdag 9 maart 1652, overleden (49 jaar oud) in Herford [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 22 januari 1702. 4. Johanna Elisabeth, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 6 augustus 1653, overleden (36 jaar oud) in Herford [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 18 maart 1690, volgt XVIb [blz. 31].

Herman Adolf graaf van Lippe-Detmold, trouwde (2) met zijn nicht Amalia van Lippe-Brake, dochter van Otto graaf van Lippe-Brake (XIVb) [blz. 19] en Margaretha van Nassau-Dillenburg.

Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVc. Joost Herman van Lippe-Biesterfeld, zoon van Simon VII van Lippe-Detmold (de Vrome) (XIVa) [blz. 17] en Maria Magdalena van Waldeck-Wildungen, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 9 februari 1625, overleden (53 jaar oud) in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 6 juli 1678, trouwde (respectievelijk 29 en 20 jaar oud) in Wittgenstein op zaterdag 10 oktober 1654 met zijn nicht Elisabeth Juliana van Sayn-Wittgenstein, dochter van Johann van Sayn-Wittgenstein en Anna Auguste van Waldeck-Wildungen, geboren in Frankfurt Am Main [hessen, Duitsland] op woensdag 4 oktober 1634, overleden (54 jaar oud) in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 23 maart 1689. Uit dit huwelijk 20 kinderen. 1. Simon Johan, geboren op woensdag 7 juli 1655, overleden (10 maanden oud) op maandag 8 mei 1656. 2. Juliana Elisabeth, geboren op donderdag 15 juni 1656, overleden (52 jaar oud) op maandag 29 april 1709, volgt XVIc [blz. 31]. 3. Johann August, geboren op maandag 15 oktober 1657, overleden (51 jaar oud) op maandag 9 september 1709. 4. Sofie Charlotte, geboren op maandag 16 september 1658, overleden (13 jaar oud) op maandag 25 april 1672. 5. Simon Christiaan, geboren op woensdag 8 oktober 1659, overleden (1 jaar oud) op dinsdag 9 november 1660. 6. Theodor Adolf, geboren op vrijdag 22 oktober 1660, overleden (48 jaar oud) op zaterdag 9 maart 1709. 7. Marie Christine, geboren op zondag 12 februari 1662, overleden (57 jaar oud) op dinsdag 13 juni 1719. 8. Doodgeboren zoon, geboren op zondag 10 juni 1663. 9. Christiane Ernestine, geboren op zaterdag 12 juli 1664, overleden (22 jaar oud) op zaterdag 28 december 1686. 10. Anna Auguste, geboren op dinsdag 15 september 1665, overleden (64 jaar oud) op vrijdag 25 augustus 1730. 11. Johann Friedrich, geboren op zaterdag 6 november 1666, overleden (45 jaar oud) op zondag 21 februari 1712. 12. Magdalene Emilie, geboren op woensdag 30 november 1667, overleden (9 jaar oud) op vrijdag 25 juni 1677. 13. Concordia Dorothea, geboren op dinsdag 18 december 1668, overleden (8 jaar oud) op vrijdag 25 juni 1677. 14. George Lodewijk Johann, geboren op zondag 12 januari 1670, overleden (23 jaar oud) op donderdag 22 januari 1693. 15. Rudolf Ferdinand, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op vrijdag 3 april 1671, overleden (65 jaar oud) aldaar op donderdag 12 juli 1736, volgt XVId [blz. 31]. 16. Willem Christiaan, geboren in november 1672, overleden (1 jaar oud) op zondag 6 mei 1674. 17. Simon Christiaan, geboren op zondag 4 maart 1674, overleden (3 jaar oud) op woensdag 23 juni 1677. 18. Elisabeth Charlotte, geboren op donderdag 21 maart 1675, overleden (1 jaar oud) op zaterdag 22 augustus 1676. 19. Sophia Juliana, geboren op zondag 6 december 1676, overleden (28 jaar oud) op dinsdag 2 juni 1705, trouwde (respectievelijk 17 en 35 jaar oud) op zaterdag 23 oktober 1694 met haar neef Heinrich Albrecht van Sayn-Wittgenstein, zoon van Gustav van Sayn-Wittgenstein en Anna Helena de la Place, geboren op vrijdag 6 december 1658, overleden (64 jaar oud) op dinsdag 23 november 1723. Uit dit huwelijk geen kinderen. 20. Justine Hermine, geboren op zaterdag 20 mei 1679, overleden (25 jaar oud) op zondag 15 juni 1704.

XVd. Sophia Elisabeth van Lippe-Detmold, dochter van Simon VII van Lippe-Detmold (de

Vrome) (XIVa) [blz. 17] en Maria Magdalena van Waldeck-Wildungen, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 31 maart 1626, overleden (62 jaar oud) in Westerburg [rheinland-pfalz, Duitsland] op maandag 23 augustus 1688, trouwde (respectievelijk 18 en 24 jaar oud) in Schieder-Schwalenberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 7 mei 1644 met Georg Wilhelm van Leiningen-Westerburg, zoon van Christoph van Leiningen-Westerburg en Philippina Katharina Walpurgis van Wied-Runkel, geboren in Westerburg [rheinland-pfalz, Duitsland] op maandag 10 juni 1619, graaf van Leiningen Westerburg in Schaumburg, overleden (76 jaar oud) op dinsdag 22 november 1695. Uit dit huwelijk 10 kinderen. 1. Johanna Walpurgis, geboren op maandag 3 juni 1647, overleden (40 jaar oud) op dinsdag 4 november 1687, trouwde (respectievelijk 24 en 57 jaar oud) op vrijdag 29 januari 1672 met August hertog van Saksen-Weißenfels (Huis Wettin (Albertijnse linie)), zoon van Johan George I van Saksen en Magdalena Sibylle van Pruisen, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op vrijdag 14 februari 1614, van 1638 tot aan zijn dood diocesaan administrator van het aartsbisdom Maagdenburg en van 1656 tot aan zijn dood hertog van Saksen-Weißenfels, was van 1638 tot aan zijn dood diocesaan administrator van het aartsbisdom Maagdenburg van 1656 tot aan zijn dood hertog van Saksen-Weißenfels, van 1659 tot aan zijn dood graaf van Barby en van 1663 tot aan zijn dood vorst van Querfurt, overleden (66 jaar oud) in Halle [sachsen-anhalt, Duitsland] op dinsdag 4 juni 1680. Uit dit huwelijk 4 zonen. 2. Friedrich Wilhelm, geboren op dinsdag 8 september 1648, overleden (40 jaar oud) op woensdag 29 december 1688, trouwde (respectievelijk 30 en 17 jaar oud) op donderdag 10 november 1678 met Sophie Therese van Ronow Biberstein, dochter van Johann Albrecht van Ronow en Henriette Juliane van Reuss-Lobenstein, geboren op vrijdag 10 december 1660, overleden (33 jaar oud) op zaterdag 24 juli 1694. Uit dit huwelijk een zoon. 3. Maria Christine, geboren op vrijdag 28 januari 1650, overleden (64 jaar oud) op maandag 19 november 1714, trouwde (respectievelijk 23 en 24 jaar oud) op zondag 22 oktober 1673 met Heinrich 3 van Reuss-Lobenstein, zoon van Heinrich 10 van Reuss-Lobenstein en Maria Sibylle van Reuss-Obergreiz, geboren op woensdag 16 december 1648, overleden (61 jaar oud) op zaterdag 24 mei 1710. Uit dit huwelijk 4 zonen. 4. Sophia Magdalena, geboren in Westerburg [rheinland-pfalz, Duitsland] op donderdag 23 maart 1651, overleden (75 jaar oud) in Waldenburg [hessen, Duitsland] op donderdag 17 oktober 1726, trouwde (respectievelijk 16 en 24 jaar oud) in Hartenstein [sachsen, Duitsland] op zondag 12 februari 1668 met Otto Ludwig van Schonburg-Waldenburg, zoon van Otto Albrecht van Schonburg-Hartenstein en Ernestine van Reuss-Gera, geboren in Hartenstein [sachsen, Duitsland] op woensdag 16 september 1643, graaf van Schonburg Waldenburg Hartenstein, overleden (58 jaar oud) in Hartenstein [sachsen, Duitsland] op dinsdag 22 november 1701. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 5. Johann Anton, geboren op vrijdag 15 januari 1655, graaf van Leiningen Westerburg in Schadeck, overleden (43 jaar oud) op donderdag 2 oktober 1698, trouwde (respectievelijk 37 en ongeveer 19 jaar oud) op woensdag 13 februari 1692 met zijn achternicht Christiane Louise van Sayn-Wittgenstein, dochter van Friedrich Wilhelm van Sayn-Wittgenstein en Charlotte Louise van Leiningen-Dachsburg, geboren omstreeks 1673, overleden (ongeveer 72 jaar oud) op donderdag 25 februari 1745. Uit dit huwelijk een dochter. 6. Christoph Christian graaf, geboren op zaterdag 11 maart 1656, overleden (72 jaar oud) op maandag 17 mei 1728, trouwde met zijn nicht Juliana Elisabeth van Lippe-Biesterfeld, dochter van Joost Herman van Lippe-Biesterfeld (XVc) [blz. 25] en Elisabeth Juliana van Sayn-Wittgenstein (zie XVIc [blz. 31] ). Uit dit huwelijk een zoon.

7. Johanna Elisabeth, geboren op zaterdag 27 september 1659, overleden (48 jaar oud) op dinsdag 27 maart 1708, trouwde (respectievelijk ongeveer 16 en ongeveer 35 jaar oud) omstreeks 1676 met haar achterneef Georg Hermann Reinhard graaf van Wied-Runkel, zoon van Friedrich graaf van Wied-Runkel en Maria Juliana van Leiningen-Westerburg, geboren in Seeburg [luik, België] op maandag 9 juli 1640, overleden (49 jaar oud) in Altwied [rheinland-pfalz, Duitsland] op woensdag 7 juni 1690. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 8. Angelica Catharina, geboren op dinsdag 24 april 1663, overleden (ongeveer 76 jaar oud) omstreeks 1740, trouwde (respectievelijk 10 en 20 jaar oud) op woensdag 26 juli 1673 met Gustaf Adolf graaf van Wasaborg, zoon van Gustaaf Gustafson van Zweden en Anna Sophia van Wied-Runkel, geboren op maandag 21 april 1653, overleden (79 jaar oud) op vrijdag 4 juli 1732. Uit dit huwelijk geen kinderen. 9. Heinrich Friedrich, geboren op zondag 1 februari 1665, overleden (57 jaar oud) op maandag 2 februari 1722, trouwde (respectievelijk 16 en ongeveer 21 jaar oud) op zondag 20 juli 1681 met Albertine Elisabeth van Sayn-Wittgenstein, dochter van Ludwig Albert van Sayn-Wittgenstein en Johannetta van Wied-Runkel, geboren omstreeks 1660, overleden (ongeveer 56 jaar oud) op donderdag 26 november 1716. Uit dit huwelijk 2 dochters. 10. Georg Karl, geboren op dinsdag 2 maart 1666, graaf van Leiningen Westerburg in Neu Leiningen, overleden (60 jaar oud) op zaterdag 4 mei 1726, trouwde (respectievelijk 18 en ongeveer 43 jaar oud) (1) op zaterdag 27 mei 1684 met Anna Elisabeth van Bentheim-Tecklenburg, dochter van Moritz van Bentheim-Tecklenburg en Dorothea van Anhalt-Dessau, geboren omstreeks 1641, overleden (ongeveer 55 jaar oud) op dinsdag 22 mei 1696. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 44 en 16 jaar oud) (2) op maandag 2 februari 1711 met Margaretha Christiane Gyldenlove, dochter van Ulrik Frederik Gyldenlove en Antonia Augusta van Aldenburg, geboren op zondag 18 juli 1694, overleden (66 jaar oud) op woensdag 8 juli 1761. Uit dit huwelijk 2 zonen.

XVe. Casimir graaf van Lippe-Brake, zoon van Otto graaf van Lippe-Brake (XIVb) [blz. 19] en Margaretha van Nassau-Dillenburg, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 22 juli 1627, overleden (72 jaar oud) aldaar op vrijdag 12 maart 1700, trouwde (respectievelijk 35 en ongeveer 22 jaar oud) in Nümbrecht [nordrhein-westfalen, Duitsland] Slot Homburg op zaterdag 28 april 1663 met zijn achternicht Anna Amalia van Sayn-Wittgenstein, dochter van Ernst van Sayn-Wittgenstein en Elisabeth van Sayn-Wittgenstein, geboren in Nümbrecht [nordrhein-westfalen, Duitsland] in Slot Homburg omstreeks 1641, overleden (ongeveer 44 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 17 maart 1685. Uit dit huwelijk 8 kinderen. 1. Rudolf, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 mei 1664, overleden (43 jaar oud) aldaar op zondag 6 november 1707, volgt XVIe [blz. 32]. 2. Otto, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 1 augustus 1665, overleden (23 jaar oud) op dinsdag 3 augustus 1688. 3. Ferdinand, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 5 januari 1668, overleden (35 jaar oud) in Maastricht op donderdag 27 september 1703. 4. Hedwig Sofie, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 20 februari 1669, overleden (69 jaar oud) in Berleburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 5 april 1738, volgt XVIf [blz. 32]. 5. Ernst, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 mei 1670, overleden (9 dagen oud) aldaar op maandag 19 mei 1670.

6. Ernestine, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 1 november 1671, overleden (9 dagen oud) aldaar op dinsdag 10 november 1671. 7. Christine Maria, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 26 september 1673, overleden (58 jaar oud) in Bosfeld op donderdag 31 januari 1732, volgt XVIg [blz. 33]. 8. Louise, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 4 november 1676, overleden (5 dagen oud) aldaar op maandag 9 november 1676.

XVf. Dorothea van Lippe-Brake, dochter van Otto graaf van Lippe-Brake (XIVb) [blz. 19] en Margaretha van Nassau-Dillenburg, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 23 februari 1633, overleden (73 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op woensdag 17 maart 1706, trouwde (respectievelijk 32 en 40 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 10 mei 1665 met Johann Dietrich graaf van Kunowitz, zoon van Johann Bernhard van Kunowitz en Anna Elisabeth van Wrbna tot Freudenthal, geboren in Stade [niedersachsen, Duitsland] op maandag 20 mei 1624, overleden (76 jaar oud) in Fritzlar [hessen, Duitsland] op dinsdag 16 november 1700. Uit dit huwelijk 2 dochters. 1. Juliana Louise, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op vrijdag 21 augustus 1671, overleden (83 jaar oud) aldaar op maandag 21 oktober 1754, trouwde met haar achterneef Rudolf Ferdinand van Lippe-Biesterfeld, zoon van Joost Herman van Lippe-Biesterfeld (XVc) [blz. 25] en Elisabeth Juliana van Sayn-Wittgenstein (zie XVId [blz. 31] ). Uit dit huwelijk 3 kinderen. 2. Charlotte Amalia, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op zaterdag 17 april 1677, overleden (44 jaar oud) in Fürstenau [Duitsland] op woensdag 8 april 1722, trouwde (beiden 21 jaar oud) in Kleinheubach [bavaria, Duitsland] op donderdag 4 december 1698 met Philipp Karl van Erbach-Furstenau, zoon van George Albrecht van Erbach-Furstenau en Anna Dorothea van Hohenlohe-Waldenburg, geboren in Schonberg op dinsdag 14 september 1677, overleden (58 jaar oud) in Fürstenau [Duitsland] op zaterdag 2 juni 1736. Uit dit huwelijk een dochter.

XVg. Wilhelm van Lippe-Brake, zoon van Otto graaf van Lippe-Brake (XIVb) [blz. 19] en Margaretha van Nassau-Dillenburg, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 12 april 1634, overleden (55 jaar oud) in maart 1690, trouwde (respectievelijk 33 en ongeveer 19 jaar oud) in Tecklenburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 19 mei 1667 met Ludovica Margaretha van Bentheim-Tecklenburg, dochter van Moritz van Bentheim-Tecklenburg en Dorothea van Anhalt-Dessau, geboren omstreeks 1648, overleden (ongeveer 74 jaar oud) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 23 december 1722. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Johanna Maria Bernardine, geboren op vrijdag 11 januari 1675, overleden (ongeveer 71 jaar oud) omstreeks 1747.

XVh. Frederik van Lippe-Brake, zoon van Otto graaf van Lippe-Brake (XIVb) [blz. 19] en Margaretha van Nassau-Dillenburg, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 juli 1638, overleden (45 jaar oud) aldaar op donderdag 13 januari 1684, trouwde (respectievelijk 35 en ongeveer 23 jaar oud) op dinsdag 3 april 1674 met Sofie Louise van Holstein-Sonderburg, dochter van August Philipp van Holstein-Sonderburg en Sidonie van Oldenburg-Delmenhorst, geboren omstreeks vrijdag 15 april 1650, overleden (ongeveer 64 jaar oud) in Bremen [bremen, Duitsland] op dinsdag 4 december 1714. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Sofie Amalia, geboren op zaterdag 26 januari 1675, overleden (47 jaar oud) op zaterdag 1 augustus 1722. 2. Ludwig Ferdinand, geboren op vrijdag 27 september 1680, overleden (28

jaar oud) op donderdag 21 februari 1709.

XVi. Hedwig Louise van Schaumburg-Lippe, dochter van Filips I graaf van Schaumburg-Lippe (XIVf) [blz. 22] en Sofie van Hessen-Kassel, geboren op vrijdag 6 mei 1650, overleden (ongeveer 80 jaar oud) omstreeks 1731, trouwde (respectievelijk ongeveer 25 en ongeveer 26 jaar oud) omstreeks 1676 met August van Holstein-Sonderburg, zoon van August Philipp van Holstein-Sonderburg en Sidonie van Oldenburg-Delmenhorst, geboren omstreeks 1650, overleden (ongeveer 39 jaar oud) op maandag 26 september 1689. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Friedrich Wilhelm, geboren op zaterdag 2 mei 1682, overleden (37 jaar oud) op maandag 26 juni 1719, trouwde (beiden 25 jaar oud) op woensdag 8 februari 1708 met Maria Antonia van Sanfree, geboren op dinsdag 8 december 1682, overleden (79 jaar oud) op donderdag 18 februari 1762. Uit dit huwelijk 2 dochters.

XVj. Frederik Christiaan graaf van Schaumburg-Lippe, zoon van Filips I graaf van Schaumburg-Lippe (XIVf) [blz. 22] en Sofie van Hessen-Kassel, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 16 augustus 1655, overleden (72 jaar oud) aldaar op zondag 13 juni 1728, trouwde (respectievelijk 35 en 17 jaar oud) (1) in Langenburg [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 4 januari 1691, (gescheiden in 1723) met Johanna Sophia van Hohenlohe-Langenburg, dochter van Heinrich Friedrich van Hohenlohe-Langenburg en Juliana Dorothea van Castell-Remlingen, geboren in Langenburg [baden-württemberg, Duitsland] op dinsdag 26 december 1673, overleden (69 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op zondag 18 augustus 1743. Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder: 1. Albert Wolfgang, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 27 april 1699, overleden (49 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 24 september 1748, volgt XVIh [blz. 33]. 2. Frederik Karel Lodewijk, geboren in Minden [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 28 september 1702, overleden (74 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 28 september 1776.

Frederik Christiaan graaf van Schaumburg-Lippe, trouwde (respectievelijk 70 en ongeveer 18 jaar oud) (2) in Brixen [Italië] op maandag 3 december 1725 met Maria Anna van Gall, geboren in 1707, overleden (ongeveer 53 jaar oud) in Schwörstadt [baden-württemberg, Duitsland] op dinsdag 29 juli 1760. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVk. Philipp Ernst graaf van Lippe-Alverdissen, zoon van Filips I graaf van Schaumburg-Lippe (XIVf) [blz. 22] en Sofie van Hessen-Kassel, geboren op zaterdag 20 december 1659, overleden (63 jaar oud) op zaterdag 27 november 1723, trouwde (respectievelijk 27 en ongeveer 30 jaar oud) op dinsdag 31 december 1686 met Dorothea Amalia van Sleeswijk-Holstein, dochter van August Philipp van Holstein-Sonderburg en Maria Sibylle van Nassau-Saarbrucken, geboren omstreeks 1656, overleden (ongeveer 83 jaar oud) op maandag 9 november 1739. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Frederik Ernst, geboren op woensdag 4 augustus 1694, overleden (83 jaar oud) op woensdag 27 augustus 1777, volgt XVIi [blz. 34]. 2. Auguste, geboren op maandag 15 juni 1693, overleden (27 jaar oud) op zondag 27 april 1721, trouwde (respectievelijk 18 en 32 jaar oud) op vrijdag 26 februari 1712 met Georg Hermann graaf van Leiningen-Westerburg, zoon van Christoph Christian graaf van Leiningen-Westerburg en Juliana Elisabeth van Lippe-Biesterfeld (XVIc) [blz. 31], geboren op dinsdag 21 maart 1679, overleden (71 jaar oud) op donderdag 4 februari 1751. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Generatie XVI

XVIa. Simon Hendrik graaf van Lippe-Detmold, zoon van Herman Adolf graaf van Lippe-Detmold (XVb) [blz. 24] en Ernestine van Isenburg-Büdingen, geboren in Sternberg [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op zaterdag 13 maart 1649, overleden (48 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 12 mei 1697, trouwde (respectievelijk 17 en 22 jaar oud) in 's-Gravenhage op maandag 27 september 1666 met Amalia van Dohna-Schlobitten, geboren in 's-Gravenhage op dinsdag 2 februari 1644, vrouwe van Vianen en Ameide, overleden (56 jaar oud) kasteel Varenholz op donderdag 11 maart 1700. Uit dit huwelijk 16 kinderen. 1. Frederik Adolf, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 2 september 1667, overleden (50 jaar oud) aldaar op maandag 18 juli 1718, volgt XVIIa [blz. 35]. 2. Ferdinand Christiaan, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 13 september 1668, overleden (56 jaar oud) op woensdag 18 oktober 1724, volgt XVIIb [blz. 36]. 3. Henriette Sophia, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 23 oktober 1669, overleden (2 dagen oud) aldaar op vrijdag 25 oktober 1669. 4. Hendrik Ernst, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 24 januari 1671, overleden (20 jaar oud) in Gyor (Esztergom) op maandag 1 oktober 1691. 5. Johanna Sophia, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 29 juni 1672, overleden (3 jaar oud) aldaar op vrijdag 8 november 1675. 6. Albertine, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 24 augustus 1673, overleden (4 maanden oud) aldaar op vrijdag 29 december 1673. 7. Charlotte Albertine, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 14 oktober 1674, overleden (65 jaar oud) in Wetzlar [hessen, Duitsland] op woensdag 13 juli 1740, volgt XVIIc [blz. 36]. 8. Willem Simon, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 5 januari 1676, overleden (5 jaar oud) aldaar op dinsdag 21 januari 1681. 9. Theodoor August, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 28 juli 1677, overleden (2 maanden oud) aldaar op zondag 24 oktober 1677. 10. Christoffel Lodewijk, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 3 april 1679, overleden (68 jaar oud) aldaar op donderdag 18 mei 1747, volgt XVIId [blz. 36]. 11. Theodoor Emiel, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 20 september 1680, overleden (28 jaar oud) op woensdag 11 september 1709. 12. Simon Karel, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 23 maart 1682, overleden (21 jaar oud) in Höchstädt An der Donau [bavaria, Duitsland] op donderdag 20 september 1703. 13. Sophia Florentine, geboren op woensdag 8 september 1683, overleden (74 jaar oud) in Altenkirchen [rheinland-pfalz, Duitsland] op maandag 24 april 1758, volgt XVIIe [blz. 36]. 14. Frederika Henriette, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 13 maart 1685, overleden (1 jaar oud) aldaar op woensdag 13 maart 1686. 15. Willem Karel Diederik, geboren in Vianen op vrijdag 20 september 1686, overleden (7 maanden oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op

vrijdag 16 mei 1687. 16. August Wolfhard, geboren in Chateau de Nesles op woensdag 23 juni 1688, overleden (50 jaar oud) in Varenholz [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 18 januari 1739.

XVIb. Johanna Elisabeth van Lippe-Detmold, dochter van Herman Adolf graaf van Lippe-Detmold (XVb) [blz. 24] en Ernestine van Isenburg-Büdingen, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 6 augustus 1653, overleden (36 jaar oud) in Herford [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 18 maart 1690, trouwde (respectievelijk 23 en 24 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 4 juni 1677 met Christoffel Frederik van Dohna, geboren op zaterdag 19 oktober 1652, overleden (82 jaar oud) op woensdag 10 november 1734. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Amalia Louise, geboren op dinsdag 9 januari 1680, overleden (43 jaar oud) op zaterdag 4 december 1723, trouwde (respectievelijk 32 en 23 jaar oud) op zaterdag 9 januari 1712 met haar achterneef Wilhelm Moritz van Isenburg-Birstein, zoon van Wilhelm Moritz graaf van Isenburg-Birstein en Anna Amalia van Ysenburg-Budingen, geboren op maandag 23 augustus 1688, overleden (83 jaar oud) op zaterdag 7 maart 1772. Uit dit huwelijk 2 dochters.

Wilhelm Moritz van Isenburg-Birstein en Amalia Louise van Dohna Zie ES NF Band XVII Tafel 65.

XVIc. Juliana Elisabeth van Lippe-Biesterfeld, dochter van Joost Herman van Lippe-Biesterfeld (XVc) [blz. 25] en Elisabeth Juliana van Sayn-Wittgenstein, geboren op donderdag 15 juni 1656, overleden (52 jaar oud) op maandag 29 april 1709, trouwde met haar neef Christoph Christian graaf van Leiningen-Westerburg, zoon van Georg Wilhelm van Leiningen-Westerburg en Sophia Elisabeth van Lippe-Detmold (XVd) [blz. 25]. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Georg Hermann graaf, geboren op dinsdag 21 maart 1679, overleden (71 jaar oud) op donderdag 4 februari 1751, trouwde (1) met Auguste van Lippe-Alverdissen, dochter van Philipp Ernst graaf van Lippe-Alverdissen (XVk) [blz. 29] en Dorothea Amalia van Sleeswijk-Holstein. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 45 en 16 jaar oud) (2) op zondag 24 december 1724 met Charlotte Wilhelmine van Pappenheim, dochter van Christian Ernst van Pappenheim en Johanna Dorothea van Eyk, geboren op dinsdag 5 juni 1708, overleden (83 jaar oud) op dinsdag 10 januari 1792. Uit dit huwelijk een zoon.

XVId. Rudolf Ferdinand van Lippe-Biesterfeld, zoon van Joost Herman van Lippe-Biesterfeld (XVc) [blz. 25] en Elisabeth Juliana van Sayn-Wittgenstein, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op vrijdag 3 april 1671, graaf van Lippe Detmold, Biesterfeld en Weissenfeld, overleden (65 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op donderdag 12 juli 1736, trouwde met zijn achternicht Juliana Louise van Kunowitz, dochter van Johann Dietrich graaf van Kunowitz en Dorothea van Lippe-Brake (XVf) [blz. 28]. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Friedrich Karl August, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op woensdag 20 januari 1706, overleden (75 jaar oud) in Friedrichsruh [schleswig-holstein, Duitsland] op dinsdag 31 juli 1781, volgt XVIIf [blz. 37]. 2. Ferdinand Johann Ludwig van Lippe-Weissenfeld, geboren in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 22 augustus 1709,

overleden (81 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op zaterdag 18 juni 1791, volgt XVIIg [blz. 38]. 3. Henriette Luise, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op maandag 26 januari 1711, overleden (41 jaar oud) in Baruth [brandenburg, Duitsland] op donderdag 28 september 1752, volgt XVIIh [blz. 38].

XVIe. Rudolf graaf van Lippe-Brake, zoon van Casimir graaf van Lippe-Brake (XVe) [blz. 27] en Anna Amalia van Sayn-Wittgenstein, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 mei 1664, overleden (43 jaar oud) aldaar op zondag 6 november 1707, otr. op zondag 4 november 1691, trouwde (respectievelijk 27 en 30 jaar oud) op maandag 17 december 1691 met zijn achternicht Dorothea Elisabeth van Waldeck-Wildungen, dochter van Christian Ludwig graaf van Waldeck-Wildungen en Anna Elisabeth van Rappolstein, geboren in Waldeck [waals-brabant, België] op woensdag 6 juli 1661, overleden (41 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 23 juli 1702. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Amalia Charlotte, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 9 november 1692.

XVIf. Hedwig Sofie van Lippe-Brake, dochter van Casimir graaf van Lippe-Brake (XVe) [blz. 27] en Anna Amalia van Sayn-Wittgenstein, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 20 februari 1669, overleden (69 jaar oud) in Berleburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 5 april 1738, trouwde (respectievelijk 16 en 25 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 27 oktober 1685 met haar achterneef Lodewijk Frans van Sayn-Wittgenstein, zoon van Georg Wilhelm van Sayn-Wittgenstein en Amalia Margarethe de la Place, geboren op zaterdag 17 april 1660, overleden (34 jaar oud) op donderdag 25 november 1694. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Karl Wilhelm, geboren op zaterdag 4 april 1693, overleden (55 jaar oud) op zaterdag 18 januari 1749, trouwde (respectievelijk 34 en 31 jaar oud) (1) op zondag 28 december 1727 met zijn nicht Johanna Louise van Bentheim-Tecklenburg, dochter van Frederik Maurits graaf van Bentheim-Tecklenburg-Rheda en Christine Maria van Lippe-Brake (XVIg) [blz. 33], geboren op vrijdag 8 juni 1696, overleden (39 jaar oud) op donderdag 1 december 1735. Uit dit huwelijk een dochter, trouwde (respectievelijk 44 en 28 jaar oud) (2) op donderdag 21 november 1737 met Charlotte Louise Henckel van Donnersmarck, dochter van Wenzel Ludwig Henckel van Donnersmarck en Hedwig Charlotte van Solms-Baruth, geboren op woensdag 3 april 1709, overleden (74 jaar oud) op donderdag 25 maart 1784. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 2. Sophie, geboren op zondag 4 april 1688, overleden (57 jaar oud) op woensdag 16 juni 1745, trouwde met Heinrich Albrecht van Sayn-Wittgenstein, zoon van Gustav van Sayn-Wittgenstein en Anna Helena de la Place (zie XVc [blz. 25] ). Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Casimir, geboren op vrijdag 31 januari 1687, overleden (54 jaar oud) op maandag 5 juni 1741, trouwde (respectievelijk 24 en 23 jaar oud) (1) op woensdag 18 februari 1711 met zijn nicht Maria Charlotte van Ysenburg-Budingen, dochter van Ferdinand Maximilian van Ysenburg-Budingen en Albertine Maria van Sayn-Wittgenstein, geboren op zondag 13 juli 1687, overleden (29 jaar oud) op woensdag 12 augustus 1716. Uit dit huwelijk een zoon, trouwde (respectievelijk 30 en 20 jaar oud) (2) op woensdag 26 mei 1717 met Esther Maria Polyxena van Wurmbrand, geboren op maandag 17 december 1696, overleden (78 jaar oud) op dinsdag 14 maart 1775. Uit dit huwelijk een dochter. 4. Ludwig Franz, geboren op maandag 13 december 1694, overleden (55 jaar oud) op dinsdag 24 februari 1750, trouwde (respectievelijk 27 en 21 jaar

oud) op dinsdag 17 maart 1722 met Helena Emilia van Solms-Baruth, dochter van Johann Christian van Solms-Baruth en Helena Constantia Henckel van Donnersmarck, geboren op vrijdag 17 september 1700, overleden (49 jaar oud) op zaterdag 21 februari 1750. Uit dit huwelijk 5 kinderen.

XVIg. Christine Maria van Lippe-Brake, dochter van Casimir graaf van Lippe-Brake (XVe) [blz. 27] en Anna Amalia van Sayn-Wittgenstein, geboren in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 26 september 1673, overleden (58 jaar oud) in Bosfeld op donderdag 31 januari 1732, trouwde (respectievelijk 22 en 42 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 3 januari 1696 met Frederik Maurits graaf van Bentheim-Tecklenburg-Rheda, zoon van Moritz van Bentheim-Tecklenburg en Dorothea van Anhalt-Dessau, geboren op maandag 27 oktober 1653, overleden (57 jaar oud) op zaterdag 13 december 1710. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Moritz Casimir graaf van Bentheim-Tecklenburg, geboren in Hohenlimburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 8 maart 1701, overleden (67 jaar oud) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 2 juni 1768, trouwde (respectievelijk 26 en 24 jaar oud) (1) in Meerholz [hessen, Duitsland] op vrijdag 5 september 1727 met Albertine Henriette van Ysenburg-Budingen, dochter van Georg Albrecht van Ysenburg-Budingen en Amalia Henriette van Sayn-Wittgenstein, geboren in Meerholz [hessen, Duitsland] op woensdag 4 juli 1703, gravin van Ysenburg, overleden (46 jaar oud) in Hohenlimburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 25 september 1749. Uit dit huwelijk 2 kinderen, trouwde (respectievelijk 49 en 25 jaar oud) (2) op donderdag 2 juli 1750 met Amalia Isabella van Bentheim-Steinfurt, dochter van Frederik Belgicus Karel van Bentheim-Steinfurt en Francisca Charlotte van Lippe-Detmold (XVIIIb) [blz. 40], geboren op woensdag 25 april 1725, overleden (57 jaar oud) op woensdag 7 augustus 1782. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Johanna Louise van Bentheim-Tecklenburg, geboren op vrijdag 8 juni 1696, overleden (39 jaar oud) op donderdag 1 december 1735, trouwde met haar neef Karl Wilhelm van Sayn-Wittgenstein, zoon van Lodewijk Frans van Sayn-Wittgenstein en Hedwig Sofie van Lippe-Brake (XVIf) [blz. 32]. Uit dit huwelijk een dochter.

XVIh. Albert Wolfgang graaf van Schaumburg-Lippe, zoon van Frederik Christiaan graaf van Schaumburg-Lippe (XVj) [blz. 29] en Johanna Sophia van Hohenlohe-Langenburg, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 27 april 1699, overleden (49 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 24 september 1748, trouwde (respectievelijk 22 en 23 jaar oud) (1) in Londen [south east england, Groot Brittanië] op dinsdag 30 september 1721 met Margarethe Gertrud van Oeynhausen, dochter van George I van Groot-Brittannië en Ehrengard Melusina van der Schulenburg, geboren in Hannover [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 19 april 1698, overleden (27 jaar oud) in Mannheim [baden-württemberg, Duitsland] op maandag 8 april 1726. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Georg, geboren in Londen [south east england, Groot Brittanië] op zondag 4 oktober 1722, overleden (19 jaar oud) in Venlo in een duel op maandag 6 augustus 1742. 2. Frederik Willem Ernst, geboren in Londen [south east england, Groot Brittanië] op zondag 9 januari 1724, overleden (53 jaar oud) in Wölpinghausen [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 10 september 1777, trouwde (respectievelijk 41 en 21 jaar oud) in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 12 november 1765 met Maria van Lippe-Biesterfeld, dochter van Friedrich Karl August graaf van Lippe-Biesterfeld (XVIIf) [blz. 37] en Barbara Eleonore van Solms-Baruth,

geboren op dinsdag 16 juni 1744, overleden (32 jaar oud) op zondag 16 juni 1776. Uit dit huwelijk een kind.

Frederik Willem Ernst van Schaumburg-Lippe. Willem trok zich na de dood van zijn vrouw en dochter terug op zijn jachtslot Bergleben. Zonder erfgenaam werd hij opgevolgd door zijn achter-achterneef Filips van de linie Lippe-Alverdissen.

Albert Wolfgang graaf van Schaumburg-Lippe, trouwde (respectievelijk 31 en 27 jaar oud) (2) op woensdag 3 mei 1730 met Charlotte Frederika (Lottgen) van Nassau-Siegen, dochter van Frederik Willem I Adolf van Nassau-Siegen en Elisabeth Francisca van Hessen-Homburg, geboren op donderdag 30 november 1702, overleden (82 jaar oud) op vrijdag 22 juli 1785. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Charlotte Frederika (Lottgen) van Nassau-Siegen, dochter van Frederik Willem I Adolf van Nassau-Siegen en Elisabeth Francisca van Hessen-Homburg, trouwde (respectievelijk 22 en 30 jaar oud) (1) op donderdag 21 juni 1725 met Leopold vorst van Anhalt-Köthen, zoon van Emanuel Lebrecht vorst van Anhalt-Köthen en Gisela van Rath Nienburg, geboren in Köthen [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 29 november 1694, overleden (33 jaar oud) aldaar op vrijdag 19 november 1728. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Albert Wolfgang graaf van Schaumburg-Lippe, Samenwonen (3) na 1772 met Onbekend gebleven vrouw. Uit deze relatie een zoon. 1. August Wolfrath van Campen, geboren buitenechtelijk, trouwde met Wilhelmina van Anhalt, geboren in Kleckewitz [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 12 februari 1734, overleden (47 jaar oud) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 4 juni 1781. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend.

XVIi. Frederik Ernst van Lippe-Alverdissen, zoon van Philipp Ernst graaf van Lippe-Alverdissen (XVk) [blz. 29] en Dorothea Amalia van Sleeswijk-Holstein, geboren op woensdag 4 augustus 1694, overleden (83 jaar oud) op woensdag 27 augustus 1777, trouwde (respectievelijk 28 en 26 jaar oud) op zondag 27 september 1722 met Elisabeth van Friesenhausen, geboren op zondag 12 augustus 1696, overleden (67 jaar oud) op vrijdag 3 augustus 1764. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Juliana Louise, geboren op zaterdag 6 november 1728, overleden (67 jaar oud) op dinsdag 29 maart 1796, trouwde (respectievelijk 29 en 43 jaar oud) op zondag 5 november 1758 met Johan Lodewijk van Rechteren, zoon van Adolf Hendrik van Rechteren en Sophia Juliana van Castell-Rüdenhausen, geboren op donderdag 13 december 1714, graaf van Rechteren Almelo, overleden (47 jaar oud) op vrijdag 5 maart 1762. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Johann, geboren op maandag 7 maart 1735, overleden (64 jaar oud) op vrijdag 5 april 1799, trouwde (respectievelijk 48 en 16 jaar oud) op vrijdag 5 september 1783 met Maria Caroline Friederike van Lowenstein-Wertheim, dochter van Johann Carl Ludwig van Lowenstein-Wertheim en Dorothea Maria van Hessen-Philippsthal, geboren op vrijdag 19 december 1766, overleden (63 jaar oud) op vrijdag 19 november 1830. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Filips II Ernst van Schaumburg-Lippe, geboren in Rinteln [ze, Brazilië] op maandag 5 juli 1723, overleden (63 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 13 februari 1787, volgt XVIIi [blz. 38].

Generatie XVII

XVIIa. Frederik Adolf van Lippe-Detmold, zoon van Simon Hendrik graaf van Lippe-Detmold (XVIa) [blz. 30] en Amalia van Dohna-Schlobitten, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 2 september 1667, overleden (50 jaar oud) aldaar op maandag 18 juli 1718, trouwde (respectievelijk 24 en 28 jaar oud) (1) op maandag 16 juni 1692 met Johanna Elisabeth van Nassau-Dillenburg, dochter van Adolf van Nassau-Dillenburg en Elisabeth Charlotte van Melander-Holzappel, geboren in Limburg An der Lahn [hessen, Duitsland] Kasteel Schaumburg op woensdag 5 september 1663, overleden (36 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 18 juli 1700. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Simon Hendrik Adolf, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 25 januari 1694, overleden (40 jaar oud) aldaar op dinsdag 12 oktober 1734, volgt XVIIIa [blz. 39]. 2. Karl Friedrich, geboren op zaterdag 1 januari 1695, overleden (30 jaar oud) op maandag 28 mei 1725. 3. Amalia, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 11 november 1695, overleden (6 maanden oud) aldaar op dinsdag 22 mei 1696. 4. Charlotte Amalia, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 7 september 1697, overleden (1 jaar oud) aldaar op zondag 14 juni 1699. 5. Leopold Herman, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 8 augustus 1698, overleden (3 jaar oud) aldaar op woensdag 31 augustus 1701. 6. Frederik August, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 5 november 1699, overleden (25 jaar oud) aldaar op maandag 11 december 1724.

Frederik Adolf van Lippe-Detmold, trouwde (respectievelijk 32 en 21 jaar oud) (2) op woensdag 16 juni 1700 met Amalia van Solms-Hohensolms, dochter van Ludwig van Solms-Hohensolms en Louise van Dohna, geboren op donderdag 13 oktober 1678, overleden (67 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 14 februari 1746. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 1. Amalia Louise, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 5 augustus 1701, overleden (49 jaar oud) op maandag 19 april 1751. 2. Elisabeth Charlotte, geboren op woensdag 12 juli 1702, abdis van het Sint-Mariaklooster in Lemgo, overleden (51 jaar oud) op woensdag 27 maart 1754. 3. Karel Simon Lodewijk, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 1 oktober 1703, overleden (19 jaar oud) in Wenen [wien, Oostenrijk] op zondag 28 maart 1723. 4. Francisca Charlotte, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 november 1704, overleden (33 jaar oud) in Wenen [wien, Oostenrijk] op donderdag 12 juni 1738, volgt XVIIIb [blz. 40]. 5. Maximiliaan Hendrik, geboren in Runkel [hessen, Duitsland] op zaterdag 12 juni 1706, overleden (5 dagen oud) aldaar op donderdag 17 juni 1706. 6. Karel Jozef, geboren op zondag 25 augustus 1709, overleden (16 jaar oud) op woensdag 27 maart 1726. 7. Frederika Adolfine, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 24 oktober 1711, overleden (54 jaar oud) aldaar op zaterdag 10 mei 1766, trouwde (respectievelijk 24 en 36 jaar oud) op dinsdag 3 april 1736 met haar neef Frederik Alexander van Lippe-Detmold,

zoon van Ferdinand Christiaan van Lippe-Detmold (XVIIb) [blz. 36] en Ursula Anna van Dohna-Schlobitten, geboren in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 1 maart 1700, overleden (69 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 21 juli 1769. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVIIb. Ferdinand Christiaan van Lippe-Detmold, zoon van Simon Hendrik graaf van Lippe-Detmold (XVIa) [blz. 30] en Amalia van Dohna-Schlobitten, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 13 september 1668, heer van Samrodt, overleden (56 jaar oud) op woensdag 18 oktober 1724, trouwde (respectievelijk 26 en 1 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 29 maart 1695 met Ursula Anna van Dohna-Schlobitten, geboren in Luik [luik, België] op vrijdag 4 december 1693, overleden (43 jaar oud) op donderdag 15 augustus 1737. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Frederik Alexander, geboren in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 1 maart 1700, overleden (69 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 21 juli 1769, trouwde met zijn nicht Frederika Adolfine van Lippe-Detmold, dochter van Frederik Adolf van Lippe-Detmold (XVIIa) [blz. 35] en Amalia van Solms-Hohensolms. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Amalia Elisabeth, geboren op dinsdag 1 oktober 1697, overleden (32 jaar oud) op zondag 5 februari 1730, trouwde (respectievelijk ongeveer 22 en ongeveer 21 jaar oud) omstreeks 1720 met Albrecht Christof van Dohna Schlobitten, geboren op dinsdag 23 september 1698, overleden (53 jaar oud) op woensdag 3 mei 1752. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVIIc. Charlotte Albertine van Lippe-Detmold, dochter van Simon Hendrik graaf van Lippe-Detmold (XVIa) [blz. 30] en Amalia van Dohna-Schlobitten, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 14 oktober 1674, overleden (65 jaar oud) in Wetzlar [hessen, Duitsland] op woensdag 13 juli 1740, trouwde (respectievelijk 32 en 22 jaar oud) in Schaumburg [vlaams-brabant, België] op dinsdag 8 februari 1707 met haar achterneef Karel van Wied-Runkel, zoon van Georg Hermann Reinhard graaf van Wied-Runkel en Johanna Elisabeth van Leiningen-Westerburg, geboren op zaterdag 21 oktober 1684, overleden (79 jaar oud) op donderdag 21 juni 1764. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Franz Karl, geboren in Neuwied [rheinland-pfalz, Duitsland] op vrijdag 16 oktober 1711, overleden (45 jaar oud) in Egmond op maandag 5 september 1757, trouwde (respectievelijk 26 en ongeveer 48 jaar oud) in Weidum op zondag 20 oktober 1737 met Judith Maria van Aylva, dochter van Tjaard van Aylva en Margaretha van Gendt, geboren omstreeks 1689, overleden (ongeveer 67 jaar oud) in Neerrijnen op zaterdag 22 mei 1756. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVIId. Christoffel Lodewijk van Lippe-Detmold, zoon van Simon Hendrik graaf van Lippe-Detmold (XVIa) [blz. 30] en Amalia van Dohna-Schlobitten, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 3 april 1679, overleden (68 jaar oud) aldaar op donderdag 18 mei 1747, trouwde (respectievelijk ongeveer 35 en ongeveer 29 jaar oud) morganatisch omstreeks 1715 met Anna Suzanne Fontanier, geboren in 1686, overleden (ongeveer 42 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op vrijdag 30 juli 1728. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Anna Charlotte, geboren op vrijdag 7 april 1724, overleden (72 jaar oud) op woensdag 13 april 1796, trouwde (respectievelijk 25 en 42 jaar oud) op vrijdag 13 juni 1749 met Karl Ernst van Holstein-Glucksburg, zoon van Philip Ernst van Holstein-Glucksburg en Christiana van Saksen-Eisenberg, geboren op woensdag 14 juli 1706, overleden (55 jaar oud) op zaterdag 12 september 1761. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVIIe. Sophia Florentine van Lippe-Detmold, dochter van Simon Hendrik graaf van Lippe-Detmold (XVIa) [blz. 30] en Amalia van Dohna-Schlobitten, geboren op woensdag 8 september 1683, overleden (74 jaar oud) in Altenkirchen [rheinland-pfalz, Duitsland] op maandag 24 april 1758, trouwde (respectievelijk 20 en 23 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 29 augustus 1704 met haar achterneef Maximiliaan Hendrik van Wied-Runkel, zoon van Georg Hermann Reinhard graaf van Wied-Runkel en Johanna Elisabeth van Leiningen-Westerburg, geboren op donderdag 1 mei 1681, overleden (25 jaar oud) op zondag 19 december 1706. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Johann Ludwig Adolf, geboren op zaterdag 30 mei 1705, overleden (56 jaar oud) op dinsdag 18 mei 1762, trouwde (respectievelijk 21 en 16 jaar oud) op woensdag 14 augustus 1726 met Christiane Louise van Ostfriesland, dochter van Friedrich Ulrich van Ostfriesland en Maria Charlotte van Ostfriesland, geboren op zaterdag 1 februari 1710, overleden (22 jaar oud) op maandag 12 mei 1732. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

XVIIf. Friedrich Karl August graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Rudolf Ferdinand van Lippe-Biesterfeld (XVId) [blz. 31] en Juliana Louise van Kunowitz, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op woensdag 20 januari 1706, overleden (75 jaar oud) in Friedrichsruh [schleswig-holstein, Duitsland] op dinsdag 31 juli 1781, trouwde (respectievelijk 26 en 24 jaar oud) in Baruth [brandenburg, Duitsland] op woensdag 7 mei 1732 met Barbara Eleonore van Solms-Baruth, dochter van Johann Christian van Solms-Baruth en Helena Constantia Henckel van Donnersmarck, geboren in Baruth [brandenburg, Duitsland] op zondag 30 oktober 1707, gravin van Solms Baruth, overleden (36 jaar oud) in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 16 juni 1744. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Carl Ernst Kasimir, geboren in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 2 november 1735, overleden (75 jaar oud) in Marburg [somme, Frankrijk] op maandag 19 november 1810, volgt XVIIIc [blz. 41]. 2. Wilhelmina, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op vrijdag 17 juli 1733, overleden (32 jaar oud) in Klitschdorf [wroclaw, Poland] op dinsdag 18 februari 1766, trouwde (beiden 30 jaar oud) (1) in Kassel [hessen, Duitsland] op maandag 30 januari 1764 met haar neef Johann Christian graaf van Solms-Baruth, zoon van Johann Karl graaf van Solms-Baruth en Henriette Luise van Lippe-Biesterfeld (XVIIh) [blz. 38], geboren in Baruth [brandenburg, Duitsland] op maandag 29 juni 1733, overleden (67 jaar oud) in Klitschdorf [wroclaw, Poland] op donderdag 7 augustus 1800. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 21 en 20 jaar oud) (2) op donderdag 15 augustus 1754 met Siegfried van Promnitz, zoon van Erdmann van Promnitz en Henriette Eleonore van Reuss-Lobenstein, geboren op zaterdag 22 mei 1734, overleden (25 jaar oud) op woensdag 27 februari 1760. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Maria, trouwde met Frederik Willem Ernst van Schaumburg-Lippe, zoon van Albert Wolfgang graaf van Schaumburg-Lippe (XVIh) [blz. 33] en Margarethe Gertrud van Oeynhausen. Uit dit huwelijk een kind. 4. Friedrich, geboren op vrijdag 25 januari 1737, overleden (66 jaar oud) op zondag 31 juli 1803, trouwde (respectievelijk 33 en 17 jaar oud) op woensdag 18 april 1770 met Johanna gravin van Meinartshagen, geboren op zondag 20 augustus 1752, overleden (58 jaar oud) op dinsdag 1 januari 1811. Uit dit huwelijk geen kinderen. 5. Ludwig, geboren op zondag 21 april 1743, overleden (51 jaar oud) op dinsdag 16 september 1794, trouwde (respectievelijk 41 en 20 jaar oud) op woensdag 30 maart 1785 met Elisabeth van Kelnner-Falkenflucht, geboren

op woensdag 27 maart 1765, gravin van Lippe-Falkenflucht, overleden (29 jaar oud) op vrijdag 21 november 1794. Uit dit huwelijk geen kinderen. 6. Ferdinand, geboren op dinsdag 16 juni 1744, overleden (27 jaar oud) op donderdag 23 april 1772, volgt XVIIId [blz. 41].

XVIIg. Ferdinand Johann Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld, zoon van Rudolf Ferdinand van Lippe-Biesterfeld (XVId) [blz. 31] en Juliana Louise van Kunowitz, geboren in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 22 augustus 1709, overleden (81 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op zaterdag 18 juni 1791, trouwde (respectievelijk 27 en 24 jaar oud) in Baruth [brandenburg, Duitsland] op vrijdag 2 november 1736 met Ernestine van Solms-Baruth, dochter van Johann Christian van Solms-Baruth en Helena Constantia Henckel van Donnersmarck, geboren in Baruth [brandenburg, Duitsland] op maandag 23 mei 1712, overleden (57 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op zaterdag 25 november 1769. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Friedrich Ludwig, geboren in Weißenfels [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 2 september 1737, overleden (53 jaar oud) aldaar op zaterdag 14 mei 1791, volgt XVIIIe [blz. 41]. 2. Karl Christian, geboren in Weißenfels [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 15 augustus 1740, overleden (67 jaar oud) aldaar op dinsdag 5 april 1808, volgt XVIIIf [blz. 42]. 3. Henriette Caroline Louise, geboren in Weißenfels [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 7 februari 1753, overleden (42 jaar oud) in Kleinwelka [sachsen, Duitsland] op maandag 27 juli 1795, trouwde (respectievelijk 21 en 24 jaar oud) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 25 oktober 1774 met Albert van Anhalt-Dessau, zoon van Leopold II Maximiliaan vorst van Anhalt-Dessau en Gisela Agnes van Anhalt-Köthen, geboren in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 22 april 1750, overleden (61 jaar oud) aldaar op donderdag 31 oktober 1811. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVIIh. Henriette Luise van Lippe-Biesterfeld, dochter van Rudolf Ferdinand van Lippe-Biesterfeld (XVId) [blz. 31] en Juliana Louise van Kunowitz, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op maandag 26 januari 1711, overleden (41 jaar oud) in Baruth [brandenburg, Duitsland] op donderdag 28 september 1752, trouwde (respectievelijk 18 en 27 jaar oud) in Baruth [brandenburg, Duitsland] op donderdag 27 januari 1729 met Johann Karl graaf van Solms-Baruth, zoon van Johann Christian van Solms-Baruth en Helena Constantia Henckel van Donnersmarck, geboren in Baruth [brandenburg, Duitsland] op donderdag 19 januari 1702, overleden (33 jaar oud) aldaar op woensdag 3 augustus 1735. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Johann Christian graaf, trouwde (1) met zijn nicht Wilhelmina van Lippe-Biesterfeld, dochter van Friedrich Karl August graaf van Lippe-Biesterfeld (XVIIf) [blz. 37] en Barbara Eleonore van Solms-Baruth. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 33 en 19 jaar oud) (2) in Berlijn [berlin, Duitsland] op dinsdag 10 maart 1767 met Friederike Louise Sophie van Reuss-Köstritz, dochter van Heinrich VI graaf van Reuss-Köstritz en Henriette Johanna Francisca de Casado de Monteleone, geboren in Kopenhagen [Denemarken] op donderdag 15 februari 1748, overleden (49 jaar oud) in Klitschdorf [wroclaw, Poland] op maandag 5 februari 1798. Uit dit huwelijk 2 dochters.

XVIIi. Filips II Ernst graaf van Schaumburg-Lippe, zoon van Frederik Ernst van Lippe-Alverdissen (XVIi) [blz. 34] en Elisabeth van Friesenhausen, geboren in Rinteln [ze, Brazilië] op maandag 5 juli 1723, was graaf van Schaumburg-Lippe van 1777 tot 1787, overleden (63 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 13 februari 1787, trouwde (respectievelijk 32 en 33 jaar oud) (1) in

Weimar [thüringen, Duitsland] op donderdag 6 mei 1756 met Ernestine Albertine van Saksen-Weimar-Eisenach, dochter van Ernst August van Saksen-Weimar en Eleonore Wilhelmina van Anhalt-Köthen, geboren op maandag 28 december 1722, overleden (46 jaar oud) op zaterdag 25 november 1769. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Karel Willem Frederik Ernst, geboren in Alverdissen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 18 juli 1759, overleden (21 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 7 september 1780.

Filips II Ernst graaf van Schaumburg-Lippe, trouwde (respectievelijk 57 en 19 jaar oud) (2) op dinsdag 10 oktober 1780 met Juliana van Hessen-Philippsthal, dochter van Wilhelm landgraaf van Hessen-Philippsthal en Ulrike Eleonore van Hessen-Philippsthal, geboren in Philippsthal [emilia romagna, Italië] op maandag 8 juni 1761, overleden (38 jaar oud) aldaar op zaterdag 9 november 1799. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Wilhelmina Charlotte, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zondag 18 mei 1783, overleden (75 jaar oud) op vrijdag 6 augustus 1858, trouwde (respectievelijk 31 en 48 jaar oud) in Wenen [wien, Oostenrijk] op maandag 7 november 1814 met Ernst van Munster, geboren op zaterdag 1 maart 1766, overleden (73 jaar oud) op maandag 20 mei 1839. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. George Willem, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 20 december 1784, overleden (75 jaar oud) aldaar op woensdag 21 november 1860, volgt XVIIIg [blz. 42]. 3. Caroline Louise, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 29 november 1786, overleden (59 jaar oud) in Rudolstadt [thüringen, Duitsland] op woensdag 1 juli 1846.

Generatie XVIII

XVIIIa. Simon Hendrik Adolf van Lippe-Detmold, zoon van Frederik Adolf van Lippe-Detmold (XVIIa) [blz. 35] en Johanna Elisabeth van Nassau-Dillenburg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 25 januari 1694, graaf, later prins van Lippe Detmold, overleden (40 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 12 oktober 1734, trouwde (respectievelijk 25 en 19 jaar oud) in Idstein [hessen, Duitsland] op maandag 16 oktober 1719 met Johanna Wilhelmina van Nassau-Idstein, dochter van George August Samuel van Nassau-Idstein en Henrietta Dorothea van Oettingen-Oettingen, geboren in Idstein [hessen, Duitsland] op zondag 14 februari 1700, overleden (56 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 2 juni 1756. Uit dit huwelijk 11 kinderen. 1. Elisabeth, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 februari 1721, abdis te Cappel en Lemgo, overleden (71 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 19 januari 1793. 2. Louise Frederika, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 3 oktober 1722, overleden (55 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op maandag 3 november 1777. 3. Karel August, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 3 november 1723, overleden (3 maanden oud) aldaar op woensdag 16 februari 1724. 4. Henriette Augusta, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 26 maart 1725, overleden (52 jaar oud) op dinsdag 5 augustus 1777, volgt XIXa [blz. 43]. 5. Karel Simon Frederik, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 31 maart 1726, overleden (10 maanden oud) aldaar op dinsdag 18 februari 1727.

6. Simon August, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 12 juni 1727, overleden (54 jaar oud) aldaar op woensdag 1 mei 1782, volgt XIXb [blz. 44]. 7. Frederik Adolf, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 30 augustus 1728, overleden (11 maanden oud) aldaar op maandag 8 augustus 1729. 8. Charlotte Clementine, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 11 november 1730, overleden (73 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 18 mei 1804. 9. Lodewijk Hendrik Adolf, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 7 maart 1732, regent van het graafschap Lippe Detmold, kolonel in dienst van de landraaf van Hessen Kassel, overleden (68 jaar oud) in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 31 augustus 1800, trouwde (respectievelijk 35 en 31 jaar oud) (1) in Barchfeld [thüringen, Duitsland] op maandag 21 september 1767 met Anna van Hessen-Philippsthal-Barchfeld, dochter van Wilhelm van Hessen-Philippsthal en Charlotte Wilhelmina van Anhalt-Bernburg, geboren in Ieper [west-vlaanderen, België] op woensdag 14 december 1735, overleden (49 jaar oud) in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 7 januari 1785. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend, trouwde (respectievelijk 54 en 21 jaar oud) (2) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 april 1786 met Amalia Louise van Isenburg-Budingen, dochter van Christian Karl van Isenburg-Birstein en Constance Sophie van Sayn-Wittgenstein, geboren in Philippseich op maandag 10 december 1764, overleden (79 jaar oud) in Lippstadt op dinsdag 24 september 1844. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 10. George Emiel, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 12 maart 1733, overleden (3 maanden oud) aldaar op woensdag 8 juli 1733. 11. Willem Albert August Ernst, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 januari 1735, overleden (56 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 23 januari 1791, volgt XIXc [blz. 44].

Simon Hendrik Adolf van Lippe-Detmold. In 1720 werd hij door keizer Karel VI in de rijksvorstenstand verheven, maar kon de kosten van de adelsbrief niet voldoen. Ook de verkoop van de heerlijkheid Vianen in 1725 aan de Staten van Holland leverde niet voldoende op. Hierdoor duurde het tot 1789 voordat zijn kleinzoon Leopold I juridisch rijksvorst werd, na betaling van de verschuldigde kosten.

XVIIIb. Francisca Charlotte van Lippe-Detmold, dochter van Frederik Adolf van Lippe-Detmold (XVIIa) [blz. 35] en Amalia van Solms-Hohensolms, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 november 1704, overleden (33 jaar oud) in Wenen [wien, Oostenrijk] op donderdag 12 juni 1738, trouwde (respectievelijk 19 en 20 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 4 juli 1724 met Frederik Belgicus Karel van Bentheim-Steinfurt, zoon van Ernst graaf van Bentheim-Steinfurt en Isabelle Justine van Horn Batenburg, geboren op zaterdag 24 november 1703, overleden (29 jaar oud) op zondag 7 juni 1733. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Paul Ernst Karl graaf, geboren in Burgsteinfurt [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 30 augustus 1729, overleden (50 jaar oud) aldaar op vrijdag 30 juni 1780, trouwde (beiden 19 jaar oud) in Siegen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 30 september 1748 met Charlotte Sophia Louise van Nassau-Siegen, dochter van Frederik Willem vorst van Nassau-Siegen en Sophia Polyxena Concordia van Sayn-Wittgenstein, geboren in

Siegen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 6 juni 1729, overleden (29 jaar oud) in Burgsteinfurt [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 2 april 1759. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 2. Amalia Isabella, geboren op woensdag 25 april 1725, overleden (57 jaar oud) op woensdag 7 augustus 1782, trouwde met Moritz Casimir graaf van Bentheim-Tecklenburg, zoon van Frederik Maurits graaf van Bentheim-Tecklenburg-Rheda en Christine Maria van Lippe-Brake (XVIg) [blz. 33]. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Karoline Friederike, geboren in Steinfurt [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 2 juni 1726, overleden (57 jaar oud) in Endegeest op vrijdag 5 september 1783, trouwde (respectievelijk 20 en 41 jaar oud) in Heusden op maandag 30 januari 1747 met Frederik van Diepenbroich, zoon van Johan Bertram Arnold van Diepenbroich en Maria Wilhelmina Charlotte van Wartensleben, geboren in Empel op zaterdag 5 december 1705, rijksgraaf van Gronsfeld Diepebroick, heer van Empel, Millingen, Hurl, overleden (48 jaar oud) in Oegstgeest op donderdag 6 juni 1754. Uit dit huwelijk een zoon.

XVIIIc. Carl Ernst Kasimir graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Friedrich Karl August graaf van Lippe-Biesterfeld (XVIIf) [blz. 37] en Barbara Eleonore van Solms-Baruth, geboren in Biesterfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 2 november 1735, overleden (75 jaar oud) in Marburg [somme, Frankrijk] op maandag 19 november 1810, trouwde (respectievelijk 30 en 29 jaar oud) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 16 oktober 1766 met Ferdinande Henriette Dorothea gravin van Bentheim-Tecklenburg, dochter van Moritz Casimir graaf van Bentheim-Tecklenburg en Albertine Henriette van Ysenburg-Budingen, geboren in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 24 augustus 1737, overleden (41 jaar oud) aldaar op vrijdag 23 april 1779. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Wilhelm Ernst, geboren in Hohenlimburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 15 mei 1777, overleden (62 jaar oud) in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 8 januari 1840, volgt XIXd [blz. 45]. 2. Johann Karl, geboren in Hohenlimburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 1 september 1778, overleden (66 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op zondag 29 december 1844, volgt XIXe [blz. 45].

XVIIId. Ferdinand van Lippe-Biesterfeld, zoon van Friedrich Karl August graaf van Lippe-Biesterfeld (XVIIf) [blz. 37] en Barbara Eleonore van Solms-Baruth, geboren op dinsdag 16 juni 1744, overleden (27 jaar oud) op donderdag 23 april 1772, trouwde (respectievelijk 24 en 22 jaar oud) op dinsdag 31 januari 1769 met Wilhelmina Henriette van Schonburg-Lichtenstein, dochter van Wilhelm Heinrich van Schonburg-Waldenburg en Wilhelmina van Solms-Laubach, geboren op zaterdag 16 juli 1746, overleden (72 jaar oud) op donderdag 1 juli 1819. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Friederike, geboren op zaterdag 9 december 1769, overleden (19 jaar oud) op woensdag 25 november 1789. 2. Auguste, geboren op dinsdag 12 februari 1771, overleden (31 jaar oud) op maandag 17 januari 1803. 3. Wilhelm, geboren op zondag 13 december 1772, overleden (36 jaar oud) op zondag 21 mei 1809.

XVIIIe. Friedrich Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld, zoon van Ferdinand Johann Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld (XVIIg) [blz. 38] en Ernestine van Solms-Baruth, geboren in Weißenfels [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 2 september 1737, overleden (53 jaar oud) aldaar op zaterdag 14 mei 1791, trouwde (respectievelijk 34 en 19 jaar oud) (1) op vrijdag 21 februari 1772 met Maria Eleonore van Gersdorff, geboren op vrijdag 1 september 1752, overleden (20 jaar oud) op donderdag 3 december 1772.

Uit dit huwelijk een zoon. 1. Ferdinand, geboren op vrijdag 20 november 1772, overleden (73 jaar oud) op zondag 21 juni 1846, volgt XIXf [blz. 46].

Friedrich Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld, trouwde (respectievelijk 37 en 27 jaar oud) (2) op maandag 28 augustus 1775 met Wilhelmina van Hohenthal, geboren op maandag 19 februari 1748, overleden (41 jaar oud) op dinsdag 8 december 1789. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Christian, geboren op vrijdag 21 februari 1777, overleden (82 jaar oud) op vrijdag 21 oktober 1859, volgt XIXg [blz. 46]. 2. Ludwig, geboren op zaterdag 14 juli 1781, overleden (78 jaar oud) op zondag 8 juli 1860, volgt XIXh [blz. 47].

XVIIIf. Karl Christian graaf van Lippe-Weissenfeld, zoon van Ferdinand Johann Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld (XVIIg) [blz. 38] en Ernestine van Solms-Baruth, geboren in Weißenfels [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 15 augustus 1740, overleden (67 jaar oud) aldaar op dinsdag 5 april 1808, trouwde (respectievelijk 33 en 29 jaar oud) (1) op vrijdag 24 juni 1774 met Henriette Louise van Kallenberg, geboren op donderdag 11 februari 1745, overleden (54 jaar oud) op zondag 17 februari 1799. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Bernhard Heinrich Ferdinand, geboren op maandag 22 februari 1779, overleden (78 jaar oud) op vrijdag 7 augustus 1857, trouwde (respectievelijk 41 en 34 jaar oud) op zondag 21 mei 1820 met Emilie van Klengel, geboren op zaterdag 12 november 1785, overleden (79 jaar oud) op vrijdag 24 maart 1865. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Karl Friedrich Hermann, geboren in Wenen [wien, Oostenrijk] op donderdag 20 maart 1783, overleden (57 jaar oud) in Brunswijk op zondag 21 februari 1841, trouwde (respectievelijk 24 en 25 jaar oud) op dinsdag 5 januari 1808 met Karoline van Lang, geboren op donderdag 10 januari 1782, overleden (32 jaar oud) op zaterdag 7 januari 1815. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Karl Christian graaf van Lippe-Weissenfeld, trouwde (respectievelijk 59 en 26 jaar oud) (2) op zondag 29 juni 1800 met zijn achternicht Isabelle Louise Constance (Constance) van Solms-Baruth, dochter van Johann Christian graaf van Solms-Baruth en Friederike Louise Sophie van Reuss-Köstritz, geboren op zondag 15 mei 1774, overleden (82 jaar oud) op dinsdag 16 september 1856. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XVIIIg. George Willem vorst van Schaumburg-Lippe, zoon van Filips II Ernst graaf van Schaumburg-Lippe (XVIIi) [blz. 38] en Juliana van Hessen-Philippsthal, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 20 december 1784, overleden (75 jaar oud) aldaar op woensdag 21 november 1860, trouwde (respectievelijk 31 en 19 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op zondag 23 juni 1816 met Ida Caroline Louise van Waldeck-Pyrmont, dochter van Georg vorst van Waldeck-Pyrmont en Albertine Charlotte Auguste (Auguste) van Schwarzburg-Sondershausen, geboren op maandag 26 september 1796, overleden (72 jaar oud) in Menton [alpes-maritimes, Frankrijk] op maandag 12 april 1869. Uit dit huwelijk 9 kinderen. 1. Adolf I George, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 1 augustus 1817, overleden (75 jaar oud) aldaar op maandag 8 mei 1893, volgt XIXi [blz. 47]. 2. Mathilde Auguste, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 11 september 1818, overleden (72 jaar oud) in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 14 augustus 1891, volgt XIXj [blz. 49]. 3. Adelheid Christine Juliana, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 9 maart 1821, overleden (78

jaar oud) in Itzehoe [schleswig-holstein, Duitsland] op zondag 30 juli 1899, volgt XIXk [blz. 49]. 4. Ernst August, geboren in 1822, overleden (ongeveer 9 jaar oud) in 1831. 5. Ida Marie Auguste, geboren in 1824, overleden (ongeveer 70 jaar oud) in 1894. 6. Emma Auguste, geboren in 1827, overleden (ongeveer 1 jaar oud) in 1828. 7. Willem Karel August, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 12 december 1834, overleden (71 jaar oud) in Náchod [hr, Czech Republic] op woensdag 4 april 1906, volgt XIXl [blz. 50]. 8. Hermann Otto. 9. Elisabeth Wilhelmina, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 5 maart 1841, overleden (85 jaar oud) in Wiesbaden [hessen, Duitsland] op dinsdag 30 november 1926, trouwde (respectievelijk 24 en 29 jaar oud) in Frankfurt Am Main [hessen, Duitsland] op maandag 29 januari 1866 met Wilhelm van Hessen-Kassel, zoon van Friedrich Wilhelm I keurvorst van Hessen-Kassel en Gertrude van Falkenstein, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op maandag 19 december 1836, graaf van Schaumburg, vorst van Hanau, overleden (65 jaar oud) op dinsdag 3 juni 1902. Uit dit huwelijk geen kinderen.

George Willem vorst van Schaumburg-Lippe. Hij besteeg de grafelijke troon reeds in 1787 toen zijn vader stierf. Terwijl zijn moeder en veldmaarschalk Johann Ludwig von Wallmoden-Gimborn als regenten het land bestuurden werd hij opgevoed te Schnepfenthal en na de dood van zijn moeder onder Wallmodens toezicht te Hannover. Hij studeerde sinds 1802 te Leipzig en maakte daarna reizen naar Zwitserland en Italië. Na de Slag bij Jena (1806) keerde hij terug naar Schaumburg-Lippe, alwaar hij op 18 april 1807 de regering overnam. Hij trad in datzelfde jaar te Warschau toe tot de Rijnbond en ontving hiervoor de titel van vorst. Hij schafte zonder schadeloosstelling de lijfeigenschap af en introduceerde op 15 januari 1816 een beperkte constitutie. Datzelfde jaar trad hij in het huwelijk met Ida van Waldeck-Pyrmont, dochter van George I van Waldeck-Pyrmont. In het revolutiejaar 1848 gaf hij toe aan enkele liberale eisen, maar wijzigde in 1849 zijn koers in reactionaire zin door de nieuwe grondwet af te schaffen zonder daarbij de oude te herstellen. Op 1 januari 1854 trad hij toe tot de Zollverein. Hij stierf op 21 november 1860 en werd opgevolgd door zijn zoon Adolf I George. In 1849 vochten zijn soldaten in de Eerste Duits-Deense Oorlog. George Willem stelde de Medaille voor Militaire Verdienste voor hen in.

Generatie XIX

XIXa. Henriette Augusta van Lippe-Detmold, dochter van Simon Hendrik Adolf van Lippe-Detmold (XVIIIa) [blz. 39] en Johanna Wilhelmina van Nassau-Idstein, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 26 maart 1725, overleden (52 jaar oud) op dinsdag 5 augustus 1777, trouwde (respectievelijk 20 en 44 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 19 juni 1745 met Frederik van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, zoon van Philip Ernst van Holstein-Glucksburg en Christiana van Saksen-Eisenberg, geboren op vrijdag 1 april 1701, overleden (65 jaar oud) op maandag 10 november 1766. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Friedrich Heinrich van Holstein-Sonderburg, geboren op woensdag 15 maart 1747, overleden (31 jaar oud) op zaterdag 13 maart 1779, trouwde (respectievelijk 22 en 17 jaar oud) op woensdag 9 augustus 1769 met Anna Carolina van Nassau-Saarbrucken, dochter van Willem Hendrik van Nassau-Saarbrucken en Sophia Christina van Erbach-Erbach, geboren op vrijdag 31 december 1751, overleden (72 jaar oud) op maandag 12 april 1824. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Louise van Holstein-Sonderburg, geboren op woensdag 5 maart 1749,

overleden (63 jaar oud) op maandag 30 maart 1812, trouwde (respectievelijk 14 en 32 jaar oud) op dinsdag 26 juli 1763 met Karl vorst van Anhalt-Köthen, zoon van August vorst van Anhalt-Köthen en Christina Emilia van Promnitz, geboren op dinsdag 15 augustus 1730, overleden (59 jaar oud) op zaterdag 17 oktober 1789. Uit dit huwelijk 2 zonen. 3. Juliana Wilhelmina van Holstein-Glucksburg, geboren op dinsdag 30 april 1754, overleden (69 jaar oud) op zaterdag 13 september 1823, trouwde (respectievelijk 22 en 19 jaar oud) op woensdag 17 juli 1776 met haar achterneef Ludwig Wilhelm van Bentheim-Steinfurt, zoon van Paul Ernst Karl graaf van Bentheim-Steinfurt en Charlotte Sophia Louise van Nassau-Siegen, geboren op vrijdag 1 oktober 1756, overleden (60 jaar oud) op woensdag 20 augustus 1817. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 4. Sofie Magdalena van Holstein-Glucksburg, geboren op dinsdag 22 maart 1746, overleden (63 jaar oud) op woensdag 21 maart 1810.

XIXb. Simon August van Lippe-Detmold, zoon van Simon Hendrik Adolf van Lippe-Detmold (XVIIIa) [blz. 39] en Johanna Wilhelmina van Nassau-Idstein, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 12 juni 1727, overleden (54 jaar oud) aldaar op woensdag 1 mei 1782, trouwde (respectievelijk 23 en 17 jaar oud) (1) in Kirchheim [hessen, Duitsland] op maandag 24 augustus 1750 met zijn nicht Louise Polyxena Van Nassau-Weilburg van Nassau-Weilburg, dochter van Karel August vorst van Nassau-Weilburg en Augusta Frederika Wilhelmina van Nassau-Idstein, geboren in Kirchheim [hessen, Duitsland] op zaterdag 27 juni 1733, overleden (31 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 27 september 1764. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Wilhelmina Caroline, geboren in Kirchheimbolanden [rheinland-pfalz, Duitsland] op dinsdag 6 juli 1751, overleden (1 jaar oud) aldaar op woensdag 4 april 1753.

Simon August van Lippe-Detmold, trouwde (respectievelijk 38 en 18 jaar oud) (2) in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op zaterdag 28 september 1765 met Maria Leopoldine van Anhalt-Dessau, dochter van Leopold II Maximiliaan vorst van Anhalt-Dessau en Gisela Agnes van Anhalt-Köthen, geboren in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 18 november 1746, overleden (22 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 15 april 1769. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Leopold I, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 2 december 1767, overleden (34 jaar oud) aldaar op zondag 4 april 1802, volgt XXa [blz. 52].

Simon August van Lippe-Detmold, trouwde (respectievelijk 42 en 20 jaar oud) (3) in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op donderdag 9 november 1769 met Kasimire van Anhalt-Dessau, dochter van Leopold II Maximiliaan vorst van Anhalt-Dessau en Gisela Agnes van Anhalt-Köthen, geboren in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op zondag 19 januari 1749, overleden (29 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 8 november 1778. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Casimir August, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 9 oktober 1777, overleden (31 jaar oud) op zaterdag 27 mei 1809.

Simon August van Lippe-Detmold, trouwde (respectievelijk 52 en 35 jaar oud) (4) in Braunfels [hessen, Duitsland] op zondag 26 maart 1780 met Christina Charlotte van Solms-Braunfels, dochter van Friedrich Wilhelm van Solms-Braunfels en Sophia Magdalena van Solms-Laubach, geboren in Braunfels [hessen, Duitsland] op zondag 30 augustus 1744, overleden (79 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 16 december 1823.

Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIXc. Willem Albert August Ernst van Lippe-Detmold, zoon van Simon Hendrik Adolf van Lippe-Detmold (XVIIIa) [blz. 39] en Johanna Wilhelmina van Nassau-Idstein, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 januari 1735, overleden (56 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op zondag 23 januari 1791, trouwde (respectievelijk 38 en 33 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 16 februari 1773 met Wilhelmine van Trotha, geboren in Hecklingen [sachsen-anhalt, Duitsland] op zondag 14 februari 1740, overleden (53 jaar oud) in Brake [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 26 februari 1793. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Auguste, geboren op maandag 21 november 1774, overleden (51 jaar oud) op zondag 11 december 1825.

XIXd. Wilhelm Ernst van Lippe-Biesterfeld, zoon van Carl Ernst Kasimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XVIIIc) [blz. 41] en Ferdinande Henriette Dorothea gravin van Bentheim-Tecklenburg, geboren in Hohenlimburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 15 mei 1777, overleden (62 jaar oud) in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 8 januari 1840, trouwde (respectievelijk 26 en 22 jaar oud) in Bayreuth [bavaria, Duitsland] op dinsdag 26 juli 1803 met Modeste van Unruh, dochter van Carl Philipp van Unruh en Elisabeth Henriette Dorothea van Kameke, geboren in Rügenwalde [koszalin, Poland] op zondag 29 april 1781, overleden (73 jaar oud) in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 9 september 1854. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 1. Julius Peter, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 2 april 1812, overleden (72 jaar oud) in Baden-Baden [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 18 mei 1884, volgt XXb [blz. 52]. 2. Agnes Juliana Henriette, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 30 april 1810, overleden (76 jaar oud) in Wroclaw [wroclaw, Poland] op donderdag 21 april 1887, trouwde (respectievelijk 22 en 21 jaar oud) op dinsdag 26 februari 1833 met Karl Friedrich Wilhelm prins van Biron-Wartenberg, geboren op vrijdag 13 december 1811, overleden (36 jaar oud) op dinsdag 21 maart 1848. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Paul, geboren op zondag 20 maart 1808, overleden (28 jaar oud) op woensdag 14 december 1836. 4. Mathilde, geboren op zondag 28 november 1813, overleden (64 jaar oud) op dinsdag 16 juli 1878. 5. Emma, geboren op donderdag 17 augustus 1815, overleden (26 jaar oud) op maandag 10 januari 1842. 6. Hermann, geboren op maandag 8 juni 1818, overleden (58 jaar oud) op zondag 27 mei 1877. 7. Leopold, geboren op vrijdag 19 januari 1821, overleden (51 jaar oud) op dinsdag 24 december 1872.

XIXe. Johann Karl graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Carl Ernst Kasimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XVIIIc) [blz. 41] en Ferdinande Henriette Dorothea gravin van Bentheim-Tecklenburg, geboren in Hohenlimburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 1 september 1778, overleden (66 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op zondag 29 december 1844, trouwde (respectievelijk 27 en 21 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op maandag 9 juni 1806 met Bernardine van Sobbe, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op zondag 25 juli 1784, barones van Sobbe, overleden (58 jaar oud) in Kassel [hessen, Duitsland] op maandag 6 februari 1843. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 1. Constantin Christian Wilhelm graaf, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 14 maart 1811,

overleden (50 jaar oud) aldaar op dinsdag 8 oktober 1861, trouwde (respectievelijk 26 en 20 jaar oud) in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 2 december 1837 met Wilhelmina van Vincke, dochter van Ludwig van Vincke en Eleonore van Syberg zum Busch, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 november 1817, overleden (70 jaar oud) aldaar op zondag 26 augustus 1888. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Amalia Henrietta Julie, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 4 april 1814, overleden (65 jaar oud) in Prinzenhof [west-vlaanderen, België] op zaterdag 25 oktober 1879, volgt XXc [blz. 53]. 3. Johanna, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 3 juni 1807, overleden (23 jaar oud) op dinsdag 23 november 1830, trouwde (respectievelijk 21 en 24 jaar oud) op dinsdag 6 januari 1829 met Heinrich Max von Roder, geboren op woensdag 10 oktober 1804, overleden (80 jaar oud) op zaterdag 8 november 1884. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Pauline, geboren op maandag 22 mei 1809, overleden (78 jaar oud) op woensdag 15 februari 1888. 5. Karl, geboren op maandag 28 september 1818, overleden (65 jaar oud) op dinsdag 4 december 1883.

XIXf. Ferdinand graaf van Lippe-Weissenfeld, zoon van Friedrich Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld (XVIIIe) [blz. 41] en Maria Eleonore van Gersdorff, geboren op vrijdag 20 november 1772, overleden (73 jaar oud) op zondag 21 juni 1846, trouwde (respectievelijk 32 en 15 jaar oud) op vrijdag 23 november 1804 met Gustave van Thermo, geboren op maandag 19 oktober 1789, overleden (78 jaar oud) op vrijdag 28 februari 1868. Uit dit huwelijk een zoon. 1. Gustav, geboren op woensdag 21 augustus 1805, overleden (76 jaar oud) op dinsdag 17 januari 1882, trouwde (respectievelijk 38 en 24 jaar oud) op maandag 21 augustus 1843 met zijn halfnicht Ida van Lippe-Weissenfeld, dochter van Christian van Lippe-Weissenfeld (XIXg) [blz. 46] en Friederike van Hohenthal, geboren op zaterdag 16 januari 1819, overleden (59 jaar oud) op maandag 18 maart 1878. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIXg. Christian van Lippe-Weissenfeld, zoon van Friedrich Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld (XVIIIe) [blz. 41] en Wilhelmina van Hohenthal, geboren op vrijdag 21 februari 1777, overleden (82 jaar oud) op vrijdag 21 oktober 1859, trouwde (respectievelijk 32 en 19 jaar oud) (1) op dinsdag 25 juli 1809 met Friederike van Hohenthal, geboren op zondag 25 juli 1790, overleden (37 jaar oud) op dinsdag 27 november 1827. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Ida, geboren op zaterdag 16 januari 1819, overleden (59 jaar oud) op maandag 18 maart 1878, trouwde met haar halfneef Gustav van Lippe-Weissenfeld, zoon van Ferdinand graaf van Lippe-Weissenfeld (XIXf) [blz. 46] en Gustave van Thermo. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Franz, geboren op donderdag 17 augustus 1820, overleden (59 jaar oud) op zondag 25 juli 1880, volgt XXd [blz. 54]. 3. Marie, geboren op zondag 10 juni 1810, overleden (67 jaar oud) op vrijdag 14 september 1877, trouwde (respectievelijk 18 en 28 jaar oud) op dinsdag 26 augustus 1828 met Albrecht Edmund van Loben, geboren op dinsdag 29 april 1800, overleden (74 jaar oud) op vrijdag 2 april 1875. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Clementine, geboren in Teichnitz [sachsen, Duitsland] op vrijdag 10 februari 1815, overleden (80 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 21 oktober 1895, trouwde (respectievelijk 21 en 24 jaar oud) op vrijdag 30 september 1836 met Woldemar van Zezschwitz, geboren op donderdag 3 oktober 1811,

overleden (47 jaar oud) op donderdag 28 april 1859. Uit dit huwelijk geen kinderen. 5. Theodor, geboren in Teichnitz [sachsen, Duitsland] op zondag 3 februari 1822, overleden (72 jaar oud) aldaar op donderdag 5 juli 1894, trouwde (respectievelijk 45 en 23 jaar oud) op donderdag 31 oktober 1867 met Louise van Arnim, geboren in Crossen An der Oder [zielona gora, Poland] op maandag 12 augustus 1844, overleden (80 jaar oud) in Teichnitz [sachsen, Duitsland] op zaterdag 7 maart 1925. Uit dit huwelijk geen kinderen. 6. Lydia, geboren in Teichnitz [sachsen, Duitsland] op dinsdag 24 februari 1824, overleden (73 jaar oud) in Neukirch op donderdag 22 april 1897, trouwde (respectievelijk 23 en 37 jaar oud) in Teichnitz [sachsen, Duitsland] op maandag 5 april 1847 met Albert van Oppen, geboren in Berlijn [berlin, Duitsland] op woensdag 21 februari 1810, overleden (79 jaar oud) in Neukirch op dinsdag 17 december 1889. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Christian van Lippe-Weissenfeld, trouwde (respectievelijk 59 en 28 jaar oud) (2) op maandag 23 mei 1836 met Wilhelmina van Egidy, geboren op zaterdag 9 april 1808, overleden (70 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op donderdag 14 november 1878. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Wilhelmina, geboren in Teichnitz [sachsen, Duitsland] op dinsdag 7 maart 1837, overleden (56 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op donderdag 11 mei 1893, trouwde (respectievelijk 26 en 43 jaar oud) in Bautzen [sachsen, Duitsland] op donderdag 9 juli 1863 met Wolf Rudolf van Ziegler, geboren op zondag 9 juli 1820, overleden (68 jaar oud) op vrijdag 7 september 1888. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIXh. Ludwig van Lippe-Weissenfeld, zoon van Friedrich Ludwig graaf van Lippe-Weissenfeld (XVIIIe) [blz. 41] en Wilhelmina van Hohenthal, geboren op zaterdag 14 juli 1781, overleden (78 jaar oud) op zondag 8 juli 1860, trouwde (respectievelijk 29 en 15 jaar oud) op maandag 24 juni 1811 met Auguste van Hohenthal, geboren op zondag 16 augustus 1795, overleden (61 jaar oud) op vrijdag 31 oktober 1856. Uit dit huwelijk 7 kinderen. 1. Adolf, geboren op maandag 11 mei 1812, overleden (75 jaar oud) op maandag 23 januari 1888. 2. Pauline, geboren op donderdag 26 augustus 1813, overleden (76 jaar oud) op maandag 25 augustus 1890, trouwde (respectievelijk 23 en 38 jaar oud) op woensdag 12 april 1837 met Ernst van Klengel, geboren op woensdag 7 november 1798, overleden (69 jaar oud) op zaterdag 29 februari 1868. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Leopold, geboren op zondag 19 maart 1815, overleden (74 jaar oud) op zondag 8 december 1889. 4. Otto, geboren op zondag 3 mei 1818, overleden (74 jaar oud) op vrijdag 17 februari 1893. 5. Ernst, geboren op maandag 21 februari 1825, overleden (84 jaar oud) op dinsdag 27 juli 1909. 6. Sofie, geboren op vrijdag 21 september 1827, overleden (65 jaar oud) op zondag 30 april 1893, trouwde (respectievelijk 25 en 31 jaar oud) op woensdag 10 november 1852 met Deodat van Oriola, geboren op donderdag 14 juni 1821, overleden (51 jaar oud) op zaterdag 1 maart 1873. Uit dit huwelijk geen kinderen. 7. Johanna, geboren op zaterdag 6 december 1828, overleden (33 jaar oud) op woensdag 2 april 1862, trouwde (respectievelijk 27 en 32 jaar oud) op dinsdag 20 mei 1856 met Gustav van Zeidlitz-Leipe, geboren op

zondag 18 januari 1824, overleden (90 jaar oud) op woensdag 2 december 1914. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XIXi. Adolf I George vorst van Schaumburg-Lippe, zoon van George Willem vorst van Schaumburg-Lippe (XVIIIg) [blz. 42] en Ida Caroline Louise van Waldeck-Pyrmont, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 1 augustus 1817, overleden (75 jaar oud) aldaar op maandag 8 mei 1893, trouwde (respectievelijk 27 en 17 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op vrijdag 25 oktober 1844 met zijn nicht Hermine van Waldeck-Pyrmont, dochter van Georg Friedrich Heinrich vorst van Waldeck-Pyrmont en Emma van Anhalt-Bernburg, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op zaterdag 29 september 1827, overleden (82 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 16 februari 1910. Uit dit huwelijk 8 kinderen. 1. Hermine, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zondag 5 oktober 1845, overleden (85 jaar oud) in Regensburg [bavaria, Duitsland] op dinsdag 23 december 1930, trouwde (respectievelijk 30 en 47 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 16 februari 1876 met Wilhelm Ferdinand Maximilian (Maximilian) hertog van Wurtemberg, zoon van Friedrich Paul Wilhelm (Paul) hertog van Wurtemberg en Maria Sophie (Sophie) van Thurn und Taxis, geboren in Dischingen [baden-württemberg, Duitsland] op woensdag 3 september 1828, overleden (59 jaar oud) in Regensburg [bavaria, Duitsland] op zaterdag 28 juli 1888. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Stephan Albrecht Georg (George), geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 oktober 1846, overleden (64 jaar oud) aldaar op zaterdag 29 april 1911, volgt XXe [blz. 54]. 3. Peter Hermann, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 19 mei 1848, overleden (70 jaar oud) aldaar op zondag 29 december 1918. 4. Emma, geboren in 1850, overleden (ongeveer 5 jaar oud) in 1855. 5. Ida Mathilde, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 28 juli 1852, overleden (39 jaar oud) in Greiz [thüringen, Duitsland] op maandag 28 september 1891, volgt XXf [blz. 55]. 6. Otto Heinrich, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 13 september 1854, graaf van Hagenburg, overleden (80 jaar oud) in Cottbus [brandenburg, Duitsland] op zondag 18 augustus 1935, trouwde (respectievelijk 39 en 33 jaar oud) in Elsen op dinsdag 28 november 1893 met Anna Elise van Koppen-Hagenburg, geboren in Sankt Goarshausen [rheinland-pfalz, Duitsland] op vrijdag 3 februari 1860, gravin van Hagenburg, overleden (72 jaar oud) op zondag 27 maart 1932. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 7. Adolf Wilhelm Viktor prins, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 20 juli 1859, overleden (56 jaar oud) in Bonn [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 9 juli 1916, trouwde (respectievelijk 31 en 24 jaar oud) in Berlijn [berlin, Duitsland] op woensdag 19 november 1890 met Friederike Wilhelmine Viktoria (Viktoria) van Pruisen, dochter van Frederik III (Fritz) koning van Pruisen en Victoria Adelheid Maria Louisa van Saksen-Coburg-Gotha, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op donderdag 12 april 1866, overleden (63 jaar oud) in Bonn [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 13 november 1929. Uit dit huwelijk geen kinderen. 8. Emma, geboren in 1860, overleden (ongeveer 3 jaar oud) in 1863.

Adolf I George vorst van Schaumburg-Lippe. Hij volgde zijn vader na diens dood op 21 november 1860 op als vorst van Schaumburg-Lippe. Hij stemde in 1866 vóór de door Oostenrijk voorgestelde mobilisatie tegen Pruisen, maar sloot zich na de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog bij Pruisen aan. Hij trad in datzelfde jaar toe tot de Noord-Duitse

Bond, sloot in 1867 met Pruisen een militaire conventie en trad in 1871 toe tot het Duitse Keizerrijk. In 1868 kwam hij na lang onderhandelen met de landsvergadering een nieuwe constitutie overeen.

Friederike Wilhelmine Viktoria (Viktoria) van Pruisen. Na de dood van de kinderloze vorst Woldemar van Lippe in 1895, werd Adolf regent voor diens broer, de geesteszieke Alexander van Lippe. Dit had Woldemar bij testament bepaald. De rechten op de troon van Lippe werden evenwel aangevochten, door de twee grafelijke linies te weten Lippe-Biesterfeld en Lippe-Weißenfeld. De Duitse keizer was op de hand van zijn zwager, de Lippische landdag besloot een en ander over te laten aan een bemiddelingsraad. Deze deed - onder voorzitterschap van Albert van Saksen - in 1897 uitspraak, namelijk dat graaf Ernst van Lippe-Biesterfeld, de grootvader van de latere Nederlandse prins-gemaal Bernhard, de wettelijke opvolger was. Graaf Ernst trad op 17 juli 1897 triomfantelijk zijn vorstendom binnen. Prins Adolf trok zich hierop terug in Bonn.

XIXj. Mathilde Auguste van Schaumburg-Lippe, dochter van George Willem vorst van Schaumburg-Lippe (XVIIIg) [blz. 42] en Ida Caroline Louise van Waldeck-Pyrmont, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 11 september 1818, overleden (72 jaar oud) in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 14 augustus 1891, trouwde (respectievelijk 24 en 22 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 15 juli 1843 met haar neef Eugen Wilhelm hertog van Wurtemberg, zoon van Friedrich Eugen Karl (Eugen) van Wurtemberg en Caroline Friedrike Mathilde (Mathilde) van Waldeck-Pyrmont, geboren in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op maandag 25 december 1820, overleden (54 jaar oud) aldaar op vrijdag 8 januari 1875. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Wilhelm Eugen hertog, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 20 augustus 1846, overleden (30 jaar oud) in Düsseldorf [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 27 januari 1877, trouwde (respectievelijk 27 en 20 jaar oud) in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 8 mei 1874 met Vera Konstantinovna van Rusland, dochter van Konstantijn Nicolajevitsj van Rusland en Alexandra Friederike van Saksen-Altenburg, geboren in Sint-Petersburg [Russian Federation] op zaterdag 4 februari 1854, overleden (58 jaar oud) in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 11 april 1912. Uit dit huwelijk 2 dochters. 2. Wilhelmina Eugenie, geboren in Düsseldorf [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 11 juli 1844, overleden (47 jaar oud) in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 24 april 1892, trouwde (respectievelijk 23 en 35 jaar oud) in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 8 mei 1868 met haar oom Nikolaus hertog van Wurtemberg, zoon van Friedrich Eugen Karl (Eugen) van Wurtemberg en Helena van Hohenlohe-Langenburg, geboren in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 1 maart 1833, overleden (69 jaar oud) aldaar op zondag 22 februari 1903. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Pauline Mathilde Ida, geboren in Düsseldorf [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 april 1854, overleden (60 jaar oud) in Wroclaw [wroclaw, Poland] op donderdag 23 april 1914.

XIXk. Adelheid Christine Juliana van Schaumburg-Lippe, dochter van George Willem vorst van Schaumburg-Lippe (XVIIIg) [blz. 42] en Ida Caroline Louise van Waldeck-Pyrmont, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 9 maart 1821, overleden (78 jaar oud) in Itzehoe [schleswig-holstein, Duitsland] op zondag 30 juli 1899, trouwde (respectievelijk 20 en 26 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 16 oktober 1841 met Friedrich hertog van Sleeswijk-Holstein, zoon van

Wilhelm Friedrich Paul van Sleeswijk-Holstein en Louise Caroline van Hessen-Kassel, geboren in Sleeswijk [schleswig-holstein, Duitsland] op zondag 23 oktober 1814, overleden (71 jaar oud) in Louisenlund [schleswig-holstein, Duitsland] op vrijdag 27 november 1885. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 1. Friedrich Ferdinand hertog, geboren in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op vrijdag 12 oktober 1855, overleden (78 jaar oud) in Louisenlund [schleswig-holstein, Duitsland] op zondag 21 januari 1934, trouwde (respectievelijk 29 en 25 jaar oud) in Przemków [zielona gora, Poland] op donderdag 19 maart 1885 met Victoria Friederike (Karoline Mathilde) van Sleeswijk-Holstein, dochter van Friedrich Christian August van Sleeswijk-Holstein en Adelheid Viktoria van Hohenlohe-Langenburg, geboren in Augustenborg [Denemarken] op woensdag 25 januari 1860, overleden (72 jaar oud) op zaterdag 20 februari 1932. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 2. Louise Karoline Juliana, geboren in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op woensdag 6 januari 1858, overleden (78 jaar oud) in Marburg [somme, Frankrijk] op donderdag 2 juli 1936, trouwde (respectievelijk 33 en 60 jaar oud) in Louisenlund [schleswig-holstein, Duitsland] op woensdag 29 april 1891 met haar achterneef Georg Victor vorst van Waldeck-Pyrmont, zoon van Georg Friedrich Heinrich vorst van Waldeck-Pyrmont en Emma van Anhalt-Bernburg, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op vrijdag 14 januari 1831, overleden (62 jaar oud) in Mariënbad [ka, Czech Republic] op vrijdag 12 mei 1893. Uit dit huwelijk een zoon. 3. Albert Christian Adolf, geboren in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op zondag 15 maart 1863, overleden (85 jaar oud) in Glücksburg [schleswig-holstein, Duitsland] op vrijdag 23 april 1948, trouwde (respectievelijk 43 en 27 jaar oud) (1) in Meerholz [hessen, Duitsland] op zondag 14 oktober 1906 met Ortrud van Ysenburg-Budingen, dochter van Karl Friedrich van Ysenburg-Budingen en Agnes van Ysenburg-Budingen, geboren in Meerholz [hessen, Duitsland] op maandag 13 januari 1879, overleden (39 jaar oud) in Gotha [thüringen, Duitsland] op zondag 28 april 1918. Uit dit huwelijk 4 kinderen, trouwde (respectievelijk 57 en 36 jaar oud) (2) op woensdag 15 september 1920 met Hertha van Ysenburg-Budingen, dochter van Bruno van Ysenburg-Budingen en Bertha van Castell-Rüdenhausen, geboren op donderdag 27 december 1883, overleden (88 jaar oud) op dinsdag 30 mei 1972. Uit dit huwelijk een dochter. 4. Maria Karoline Auguste, geboren in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op dinsdag 27 februari 1844, overleden (88 jaar oud) in Rothenburg [bavaria, Duitsland] op vrijdag 16 september 1932, trouwde (respectievelijk 40 en 53 jaar oud) in Louisenlund [schleswig-holstein, Duitsland] op zaterdag 6 december 1884 met Wilhelm van Hessen-Philippsthal, zoon van Karl August van Hessen-Philippsthal en Sophia Polyxena van Bentheim-Steinfurt, geboren in Burgsteinfurt [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 3 oktober 1831, landgraaf van Hessen Philipstal Barchfeld. prins van Ardeck, overleden (58 jaar oud) in Rotenburg An der Fulda [hessen, Duitsland] op vrijdag 17 januari 1890. Uit dit huwelijk een zoon. 5. Marie, geboren op woensdag 31 augustus 1859, overleden (81 jaar oud) op donderdag 26 juni 1941.

XIXl. Willem Karel August van Schaumburg-Lippe, zoon van George Willem vorst van Schaumburg-Lippe (XVIIIg) [blz. 42] en Ida Caroline Louise van Waldeck-Pyrmont, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 12 december 1834, overleden (71 jaar oud) in Náchod [hr, Czech Republic] op woensdag 4 april 1906, trouwde (respectievelijk 27 en 24 jaar oud) in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 30 mei 1862 met Bathildis Amalgunde van Anhalt-Dessau, dochter van

Friedrich August van Anhalt-Dessau en Maria Louise Charlotte van Hessen-Kassel, geboren in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 29 december 1837, overleden (64 jaar oud) in Náchod [hr, Czech Republic] op maandag 10 februari 1902. Uit dit huwelijk 8 kinderen. 1. Charlotte Maria Ida, geboren in Racibórz [opole, Poland] op maandag 10 oktober 1864, overleden (81 jaar oud) in Bebenhausen [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 19 juli 1946, trouwde (respectievelijk 21 en 38 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 8 april 1886 met Wilhelm II Karl Paul koning van Wurtemberg, zoon van Friedrich Karl August hertog van Wurtemberg en Katharina Friederike Charlotte van Wurtemberg, geboren in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 25 februari 1848, overleden (73 jaar oud) in Bebenhausen [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 2 oktober 1921. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Frans, geboren in 1865, overleden (ongeveer 16 jaar oud) in 1881. 3. Frederik, geboren in Racibórz [opole, Poland] op donderdag 30 januari 1868, overleden (77 jaar oud) in Kudowa Zdrój [wroclaw, Poland] op woensdag 12 december 1945, volgt XXg [blz. 65]. 4. Christian Albrecht, geboren in Racibórz [opole, Poland] op zondag 24 oktober 1869, overleden (73 jaar oud) in Linz An der Donau [antwerpen, België] op vrijdag 25 december 1942, volgt XXh [blz. 66]. 5. Maximiliaan, geboren in Racibórz [opole, Poland] op maandag 13 maart 1871, overleden (33 jaar oud) in Opatija [Croatia (Hrvatska)] op vrijdag 1 april 1904, volgt XXi [blz. 66]. 6. Bathildis, geboren in Racibórz [opole, Poland] op woensdag 21 mei 1873, overleden (88 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op vrijdag 6 april 1962, volgt XXj [blz. 66]. 7. Friederike Adelheid, geboren in Racibórz [opole, Poland] op woensdag 22 september 1875, overleden (95 jaar oud) in Ballenstedt [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 27 januari 1971, volgt XXk [blz. 67]. 8. Alexandra, geboren in 1879, overleden (ongeveer 70 jaar oud) in 1949.

Wilhelm II Karl Paul koning van Wurtemberg. Willem trad in dienst bij het Pruisische leger in Potsdam, een functie die hem echter niet bijzonder aantrok. Toen koning Karel in zijn laatste jaren tekenen van oververmoeidheid begon te vertonen, nam de jonge prins al representatieve taken van hem over. In 1877 trad hij in het huwelijk met Maria (1857-1882), dochter van vorst George Victor van Waldeck-Pyrmont. Dit huwelijk uit liefde met een lid van de tamelijk onbelangrijke dynastie van het staatje Waldeck-Pyrmont kon in Württemberg op weinig enthousiasme rekenen. Het paar kreeg drie kinderen, van wie alleen het oudste, Pauline (1877-1965), in leven bleef. De in 1880 geboren prins Ulrich stierf al na enkele maanden. In 1882 stierf Marie in het kraambed, het kind werd dood geboren. In 1886 hertrouwde Willem opnieuw beneden zijn stand met Charlotte (1864-1946), kleindochter van vorst George Willem van Schaumburg-Lippe. Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren en daarom nam sinds de jaren 1890 hertog Albrecht, uit een zijlinie van de familie, als toekomstige troonopvolger deel aan de regering. Koningschap. Willem werd na de dood van Karel op 6 oktober 1891 koning. Hij leefde als een burger uit de hogere middenklasse en wandelde tot in zijn laatste dagen als koning zonder bewaking of begeleiding door Stuttgart. Mannen uit het volk nodigde hij uit voor herenavonden in zijn Stuttgartse residentie het Wilhelmspalais. Willem II stond afstandelijk tegenover de Duitse keizer Wilhelm II, aangezien hij niet veel ophad met diens militarisme. Bovendien eiste de keizer - in een tijd waarin de monarchie als staatsvorm al onder druk stond - strikte ondergeschiktheid en gehoorzaamheid van zijn onderdanen terwijl koning Willem de besluiten van zijn landdag en de meningen van zijn ministers respecteerde. De keizer wist Willems goedmoedigheid en besluiteloosheid meermaals uit te buiten. Onder Willems bescherming vond in Stuttgart een socialistisch congres plaats en in het hoftheater werden stukken

opgevoerd die in andere staten verboden waren (zoals van Frank Wedekind). In 1906 werd onder Willems bewind een grondwetshervorming doorgevoerd. De Tweede Kamer bestond voortaan niet enkel meer uit leden van de happy few, maar werd een echte volkskamer; de Eerste Kamer werd uitgebreid met leden van de adel en vertegenwoordigers van kerken, hogescholen, landbouw, industrie, handel en nijverheid. Steden kregen nu in de Tweede Kamer deels een aantal stemmen naar hun aantal inwoners. Voordien had elke stad evenveel stemmen, onafhankelijk van het aantal inwoners. Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog trof de koning zwaar: met tranen in de ogen nam hij afscheid van de troepen in Stuttgart. Onder het volk heerste echter patriottische massahysterie en groot enthousiasme voor de oorlog. Het was duidelijk dat Württemberg bij de oorlog niets te winnen had, maar koning Willem zag de ontwikkelingen op fatalistische wijze aan. Einde van de monarchie. Na de oorlog was het duidelijk dat de monarchie geen lang leven meer beschoren was. Op 8 november 1918 kondigden de sociaaldemocraten een massademonstratie aan. De regering deed niets en Willem ging met zijn hond wandelen in de tuin. Uit een meerderheid van de landdag werd een parlementaire regering samengesteld. Op 9 november maakte rijkskanselier prins Max van Baden het aftreden van de keizer bekend. Willem beëdigde een overgangsregering, maar diezelfde middag bezette een groep demonstranten het Wilhelmspalais. De veiligheidsdienst greep niet in, een feit waarover Willem zo teleurgesteld was dat hij diezelfde avond nog Stuttgart verliet. De overgangsregering trad terug en op 11 november nam een groep revolutionairen onder leiding van de sociaaldemocraat Wilhelm Blos de regering op zich: die Republik ist erklärt (de republiek is uitgeroepen) luidde de proclamatie. Koning Willem II deed op 30 november troonsafstand en nam de titel van hertog van Württemberg aan. Hij stierf in oktober 1921 te Bebenhausen. Het feit dat het volk hem tijdens de revolutie niet steunde had hij nooit kunnen verkroppen en op zijn verzoek werd de begrafenisstoet om Stuttgart heen geleid. Hij werd op de Alte Friedhof in Ludwigsburg naast zijn eerste vrouw en zoontjes begraven.

Generatie XX

XXa. Leopold I graaf van Lippe-Detmold, zoon van Simon August van Lippe-Detmold (XIXb) [blz. 44] en Maria Leopoldine van Anhalt-Dessau, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 2 december 1767, graaf van Lippe-Detmold en vorst van Lippe, overleden (34 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 4 april 1802, trouwde (respectievelijk 28 en 26 jaar oud) in Ballenstedt [sachsen-anhalt, Duitsland] op zaterdag 2 januari 1796 met Pauline van Anhalt-Bernburg, dochter van Friedrich vorst van Anhalt-Bernburg en Louise van Holstein-Plon, geboren op donderdag 23 februari 1769, overleden (51 jaar oud) op vrijdag 29 december 1820. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Paul Alexander Leopold (Leopold) van Lippe, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 6 november 1796, overleden (54 jaar oud) aldaar op woensdag 1 januari 1851, volgt XXIa [blz. 68]. 2. Frederik, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 8 december 1797, overleden (56 jaar oud) in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 20 oktober 1854. 3. Doodgeboren dochter, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 17 juli 1800.

Leopold I graaf van Lippe-Detmold. In 1782 volgt hij zijn vader op als graaf van Lippe-Detmold. In 1789 betaalt hij voor de adelsbrief die door keizer Karel VI aan zijn grootvader Simon Hendrik Adolf was verleend en waarmee hij in de rijksvorstenstand werd verheven. Vanaf nu was hij dus de eerste juridische vorst van Lippe.

XXb. Julius Peter graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Wilhelm Ernst van

Lippe-Biesterfeld (XIXd) [blz. 45] en Modeste van Unruh, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 2 april 1812, overleden (72 jaar oud) in Baden-Baden [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 18 mei 1884, trouwde (respectievelijk 27 en 20 jaar oud) op dinsdag 30 april 1839 met Adelheid gravin van Castell-Castell, dochter van Friedrich Ludwig van Castell-Castell en Emilie Friederike van Hohenlohe-Langenburg, geboren op donderdag 18 juni 1818, overleden (82 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 11 juli 1900. Uit dit huwelijk 10 kinderen. 1. Ernst Casimir, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 9 juni 1842, overleden (62 jaar oud) in Herford [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 26 september 1904, volgt XXIb [blz. 70]. 2. Emilia, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 1 februari 1841, overleden (51 jaar oud) in Varlar [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 11 november 1892, trouwde (respectievelijk 23 en 31 jaar oud) in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op zaterdag 18 juni 1864 met Otto van Salm-Horstmar, zoon van Wilhelm Friedrich van Salm-Grumbach en Elisabeth van Solms-Rodelheim, geboren in Coesfeld [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 8 februari 1833, prins, vorst en rijngraaf van Solms-Horstmar, overleden (59 jaar oud) in Varlar [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 15 februari 1892. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Adelbert Reinhard graaf, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 15 oktober 1843, ongehuwd overleden (47 jaar oud) aldaar op dinsdag 2 december 1890. 4. Mathilde, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 7 december 1844, ongehuwd overleden (45 jaar oud) aldaar op vrijdag 10 januari 1890. 5. Leopold Karl prins, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 12 mei 1846, overleden (61 jaar oud) in Heidelberg [baden-württemberg, Duitsland] op dinsdag 28 januari 1908, trouwde (respectievelijk 47 en 26 jaar oud) in Tamsel [zielona gora, Poland] op zaterdag 7 april 1894 met Friederike van Schwerin, geboren in Tamsel [zielona gora, Poland] op zaterdag 6 juli 1867, overleden (77 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op zaterdag 10 maart 1945. Uit dit huwelijk geen kinderen. 6. Simon Casimir graaf, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 5 oktober 1847, ongehuwd overleden (32 jaar oud) aldaar op maandag 16 februari 1880. 7. Friedrich Karl, geboren in Mechernich [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 mei 1852, overleden (40 jaar oud) in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 15 augustus 1892, volgt XXIc [blz. 71]. 8. Friedrich Wilhelm, geboren in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 16 juli 1858, gesneuveld (56 jaar oud) in Luik [luik, België] op donderdag 6 augustus 1914, volgt XXId [blz. 71]. 9. Friedrich Karl prins, geboren in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 19 juni 1861, ongehuwd overleden (39 jaar oud) in Davos [graubunden, Zwitserland] op maandag 1 april 1901. 10. Rudolf Wolfgang, geboren in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op zondag 27 april 1856, overleden (75 jaar oud) op zondag 21 juni 1931, volgt XXIe [blz. 72].

XXc. Amalia Henrietta Julie van Lippe-Biesterfeld, dochter van Johann Karl graaf van

Lippe-Biesterfeld (XIXe) [blz. 45] en Bernardine van Sobbe, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 4 april 1814, overleden (65 jaar oud) in Prinzenhof [west-vlaanderen, België] op zaterdag 25 oktober 1879, trouwde (respectievelijk 26 en 37 jaar oud) in Prinzenhof [west-vlaanderen, België] op zaterdag 13 maart 1841 met Karl Christian prins van Waldeck-Pyrmont, zoon van Georg vorst van Waldeck-Pyrmont en Albertine Charlotte Auguste (Auguste) van Schwarzburg-Sondershausen, geboren in Pyrmont [Australië] op dinsdag 12 april 1803, overleden (43 jaar oud) in Prinzenhof [west-vlaanderen, België] op zondag 19 juli 1846. Uit dit huwelijk 3 zonen. 1. Albrecht, geboren op zaterdag 11 december 1841, overleden (55 jaar oud) op maandag 11 januari 1897. 2. Erich, geboren op dinsdag 20 december 1842, overleden (51 jaar oud) op woensdag 24 oktober 1894. 3. Heinrich, geboren op zaterdag 20 april 1844, overleden (58 jaar oud) op woensdag 12 november 1902.

XXd. Franz van Lippe-Weissenfeld, zoon van Christian van Lippe-Weissenfeld (XIXg) [blz. 46] en Friederike van Hohenthal, geboren op donderdag 17 augustus 1820, overleden (59 jaar oud) op zondag 25 juli 1880, trouwde (respectievelijk 38 en 22 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op woensdag 11 mei 1859 met Maria Sophie van Beschwitz, geboren in Arnsdorf [sachsen, Duitsland] op zaterdag 20 augustus 1836, overleden (85 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op dinsdag 30 augustus 1921. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Elisabeth, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op woensdag 1 juli 1868, overleden (84 jaar oud) in Schweinfurt [bavaria, Duitsland] op vrijdag 24 oktober 1952, trouwde met Wilhelm van Hessen-Kassel, zoon van Friedrich Wilhelm I keurvorst van Hessen-Kassel en Gertrude van Falkenstein (zie XVIIIg [blz. 42] ). Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Ernst, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op maandag 3 januari 1870, gesneuveld (44 jaar oud) in Goldapp [bialystok, Poland] op vrijdag 11 september 1914, volgt XXIf [blz. 73]. 3. Klemens, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op zondag 15 juli 1860, overleden (59 jaar oud) in Proschwitz op donderdag 29 april 1920, volgt XXIg [blz. 73]. 4. Margaretha, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op dinsdag 18 juni 1861, overleden (76 jaar oud) in Schwabisch Hall [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 29 juli 1937, trouwde (respectievelijk 21 en 32 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op donderdag 22 juni 1882 met Kurt van Zeidwitz-Moravan, geboren in Asch op vrijdag 14 december 1849, overleden (83 jaar oud) op zondag 19 februari 1933. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXe. Stephan Albrecht Georg (George) prins van Schaumburg-Lippe, zoon van Adolf I George vorst van Schaumburg-Lippe (XIXi) [blz. 47] en Hermine van Waldeck-Pyrmont, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 10 oktober 1846, overleden (64 jaar oud) aldaar op zaterdag 29 april 1911, trouwde (respectievelijk 35 en 18 jaar oud) in Altenburg [thüringen, Duitsland] op zondag 16 april 1882 met Maria Anna van Saksen-Altenburg, dochter van Moritz Franz Friedrich van Saksen-Altenburg en Auguste Louise Adelheid van Saksen-Meiningen, geboren in Altenburg [thüringen, Duitsland] op maandag 14 maart 1864, overleden (54 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 3 mei 1918. Uit dit huwelijk 9 kinderen. 1. Adolf II Adolf Bernhard Maurits Ernst Waldemar prins, geboren in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 23 februari 1883, overleden (53 jaar oud) op donderdag 26 maart 1936 Omgekomen bij een vliegtuigongeval, trouwde (respectievelijk 36 en 25 jaar oud) in München [bavaria, Duitsland] op zaterdag 10 januari 1920 met Elisabeth Francisca (Ellen) van Bischof Korthaus, geboren in

München [bavaria, Duitsland] op zaterdag 6 oktober 1894, overleden (41 jaar oud) op donderdag 26 maart 1936 Omgekomen bij een vliegtuigongeval. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Maurits George, geboren in 1884, overleden (ongeveer 36 jaar oud) in 1920. 3. Peter, geboren in 1886 (doodgeboren). 4. Walraad, geboren in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 19 april 1887, overleden (75 jaar oud) in Hannover [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 15 juni 1962, volgt XXIh [blz. 73]. 5. Stephan Alexander Viktor, geboren in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op zondag 21 juni 1891, overleden (73 jaar oud) in Kempfenhausen [bavaria, Duitsland] op woensdag 10 februari 1965, volgt XXIi [blz. 74]. 6. Heinrich Konstantin, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 25 september 1894, overleden (58 jaar oud) in Minden [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 11 november 1952, trouwde (respectievelijk 38 en 30 jaar oud) in Berlijn [berlin, Duitsland] op dinsdag 30 mei 1933 met Maria Erika van Hardenberg, geboren in Hofgeismar op dinsdag 10 februari 1903, overleden (61 jaar oud) in Bad Oeynhausen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 15 juli 1964. Uit dit huwelijk geen kinderen. 7. Margaretha, geboren in 1896, overleden (ongeveer 1 jaar oud) in 1897. 8. Friedrich Christian, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 5 januari 1906, overleden (ongeveer 76 jaar oud) omstreeks 1983, trouwde met Alexandra van Castell-Rüdenhausen. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 9. Elisabeth Hermine, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zondag 31 mei 1908, overleden (24 jaar oud) op zaterdag 25 februari 1933.

Stephan Albrecht Georg (George) prins van Schaumburg-Lippe. Hij ontving een militaire opleiding, studeerde aan de Georg-August-Universität Göttingen en werd vervolgens officier in het Schaumburg-Lippische leger. Hij nam deel aan de Frans-Duitse Oorlog, diende bij het 11e huzarenregiment in Düsseldorf en van 1876 tot 1879 in Potsdam. Na de dood van zijn vader op 8 mei 1893 nam hij de regering van het vorstendommetje Schaumburg-Lippe op zich. Hij verhuisde hierop naar de hoofdstad Bückeburg en gaf gedurende zijn heerschappij opdracht voor de bouw van enkele karakteristieke gebouwen.

Adolf II prins van Schaumburg-Lippe. Als vorst, sinds de dood van zijn vader in 1911, liet hij bij Slot Bückeburg een vorstelijk mausoleum bouwen en gaf hij de opdracht voor verschillende bouwwerken in Bad Eilsen. Andere plannen werden verhinderd door de Eerste Wereldoorlog. In de Novemberrevolutie van 1918 trad hij evenals alle andere Duitse vorsten af (16 november), waarna Schaumburg-Lippe een vrijstaat werd. Adolf sloot op 10 januari 1920 een morganatisch huwelijk met Ellen Bischoff-Korthaus, die eerder gehuwd was geweest met erfprins Eberwyn Ludwig zu Bentheim und Steinfurt. In de jaren '20 raakte hij verwikkeld in een financiële affaire met zijn tante Victoria, weduwe van zijn oom Adolf van Schaumburg-Lippe, in verband met haar omstreden nieuwe huwelijk met Aleksander Zoebkov. Adolf en zijn vrouw kwamen op 26 maart 1936 om het leven toen hun vliegtuig boven Mexico neerstortte in een bergpas tussen de vulkanen Popocatépetl en Iztaccíhuatl. Bij het ongeluk kwamen in totaal 14 mensen om. Adolf werd als titulair hoofd van het huis Schaumburg-Lippe opgevolgd door zijn broer Ernst Walraad van Schaumburg-Lippe.

XXf. Ida Mathilde van Schaumburg-Lippe, dochter van Adolf I George vorst van Schaumburg-Lippe (XIXi) [blz. 47] en Hermine van Waldeck-Pyrmont, geboren in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 28 juli 1852, overleden (39 jaar oud) in Greiz [thüringen, Duitsland] op maandag 28 september 1891, trouwde

(respectievelijk 20 en 26 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 8 oktober 1872 met Hendrik XXII prins van Reuss-Greiz, zoon van Heinrich 20 van Reuss-Greiz en Karoline Amalia van Hessen-Homburg, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op zaterdag 28 maart 1846, overleden (56 jaar oud) aldaar op zaterdag 19 april 1902. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Emma Karoline, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op maandag 17 januari 1881, overleden (80 jaar oud) op woensdag 6 december 1961, trouwde (beiden 22 jaar oud) in Greiz [thüringen, Duitsland] op donderdag 14 mei 1903 met Erich Kungl-Ehrenburg, geboren op zondag 20 juni 1880, graaf van Ehrenburg, overleden (50 jaar oud) in Bruneck [trentino, Italië] op woensdag 3 december 1930. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Heinrich XXIV, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op woensdag 20 maart 1878, laatste prins van Reuss-Greuz (Oude linie), overleden (49 jaar oud) in Greiz [thüringen, Duitsland] op donderdag 13 oktober 1927. 3. Maria, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op zondag 26 maart 1882, overleden (60 jaar oud) in Klagenfurt [karnten, Oostenrijk] op zondag 1 november 1942. 4. Ida, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op vrijdag 4 september 1891, overleden (ongeveer 85 jaar oud) omstreeks 1977. 5. Hermine, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op zaterdag 17 december 1887, overleden (59 jaar oud) in Frankfurt Am Oder [brandenburg, Duitsland] op donderdag 7 augustus 1947, trouwde (respectievelijk 34 en 63 jaar oud) in Doorn op zondag 5 november 1922 met Wilhelm II Frederik Wilhelm Victor Albert van Duitsland (Huis Hohenzollern), zoon van Frederik III (Fritz) koning van Pruisen en Victoria Adelheid Maria Louisa van Saksen-Coburg-Gotha, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op donderdag 27 januari 1859, keizer van Duitsland, koning van Pruisen, overleden (82 jaar oud) in Doorn op woensdag 4 juni 1941 (vrijdag 11 apr 1941). Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 6. Caroline, geboren in Greiz [thüringen, Duitsland] op zondag 13 juli 1884, overleden (20 jaar oud) in Meiningen [thüringen, Duitsland] (in Weimar [thüringen, Duitsland]) op dinsdag 17 januari 1905, trouwde (respectievelijk 18 en 26 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 30 april 1903 met Willem Ernst Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach (Huis Wettin (Ernestijnse linie)) (van Saksen-Weimar), zoon van Karel August Willem Nicolaas Alexander Michael Bernhard Hendrik Frederik Stefan van Saksen-Weimar-Eisenach en Pauline van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in Weimar [thüringen, Duitsland] op zaterdag 10 juni 1876, groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach, overleden (46 jaar oud) in Münsterberg [wroclaw, Poland] op dinsdag 24 april 1923. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Wilhelm II van Duitsland. Hij was het erfelijke staatshoofd van het Duitse Keizerrijk en het Koninkrijk Pruisen van 15 juni 1888 tot 9 november 1918. Deze periode in de Duitse geschiedenis wordt ook het Wilhelminische tijdperk genoemd. Inleiding. Wilhelm II was een kleinzoon van de Britse koningin Victoria en was verwant aan vele monarchen en prinsen van Europa. Hij werd gekroond in 1888, ontsloeg in 1890 Otto von Bismarck, die al sinds 1871 rijkskanselierwas maar in Wilhelms ogen niet volgzaam genoeg was, en wilde van Duitsland, dat aan het eind van de 19e eeuw al een dominante positie op het continent had, een nog grotere mogendheid maken. Hij was temperamentvol en impulsief en deed daarom vaak tactloze en ondoordachte uitspraken die geregeld voor nationale en internationale ophef zorgden. Ook had hij moeite zijn plek te vinden in een monarchie waarin naast de keizer nog andere

belangrijke politieke organen bestonden: regelmatig zocht hij de grenzen op van zijn constitutionele macht en overschreed die ook meer dan eens. Vóór 1900 domineerde hij de Duitse politiek grotendeels maar na de eeuwwisseling verminderde zijn invloed geleidelijk, door zijn blunderende optreden en door verschillende publieke en in de media breed uitgemeten schandalen rondom zijn persoon die zijn aanzien flink beschadigden, niet alleen in het buitenland maar vooral ook binnenlands. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog had hij al betrekkelijk weinig invloed op de besluitvorming en aan het eind van deze oorlog was zijn generale staf de facto de werkelijke machthebber. Aan het eind van de oorlog werd duidelijk dat Duitsland deze strijd had verloren en brak er in het land een revolutie uit, de zogenaamde novemberrevolutie, die als resultaat had dat de monarchie werd afgeschaft en Duitsland een republiek werd. Wilhelm II werd afgezet en deze vluchtte op 9 november 1918 vanuit het Duitse hoofdkwartier in België, de stad Spa waar hij zich op dat moment bevond, naar Nederland waar hij troonsafstand deed. Hij zag Duitsland nooit meer terug en in 1941 stierf hij in zijn permanente verblijfsplaats Huis Doorn, waar hij ook bijgezet werd in een mausoleum. Zijn gebalsemde lichaam is er nog steeds aanwezig en zal pas naar Duitsland terugkeren wanneer dat land weer een monarchie is geworden - aldus de laatste wens van Wilhelm II.[2]. Biografie. Familie. Wilhelm werd geboren als oudste zoon van de latere keizer Frederik III en diens gemalin Victoria van Saksen-Coburg-Gotha, dochter van de Britse koningin Victoria. Als zodanig was hij een kleinzoon van keizer Wilhelm I van Duitsland en koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk. De latere Britse koning Eduard VII was zijn oom en diens opvolger George V was zijn Britse neef. Hij was tevens een neef van de Russische tsarina Alexandra Fjodorovna [3], de vrouw van tsaar Nicolaas II van Rusland die daarmee een aangetrouwde neef van Wilhelm was maar overigens zelf ook, via diens Deense moeder Dagmar van Denemarken, een verre verwant van Wilhelm was. Jeugd. Doordat Wilhelm met een tangverlossing ter wereld kwam, als gevolg van een stuitligging en daarbij zenuwen in zijn schouder werden beschadigd, was hij zijn leven lang licht gehandicapt: zijn linkerarm was zo goed als verlamd en bleef in groei achter ten opzichte van zijn rechterarm, een zogenaamde Erbse parese. Op veel foto's van hem tracht Wilhelm zijn kleine arm enigszins uit het zicht te houden of te verbergen door hem vast te houden. Zijn Engelse familie sprak altijd van "Willy's withered arm".[4]. Hij werd in zijn jeugd gekweld door een minderwaardigheidscomplex vanwege zijn handicap. Van zijn moeder kreeg Wilhelm geen steun: ze beschouwde zijn handicap als 'walgelijk en schandelijk' en verkeerde tevens in de overtuiging dat hij ook geestelijk niet helemaal in orde zou zijn. Zij onderwierp de kleine Wilhelm aan een keihard regime van fysieke en intellectuele oefeningen. Daarvoor hadden zijn ouders, zoals gebruikelijk in adellijke kringen, een privéleraar aangesteld: de streng calvinistische pedagoog Georg Ernst Hinzpeter. Met harde hand nam deze de opvoeding van de kleine Wilhelm ter hand. Ondanks zijn handicap moest hij aan alle fysieke activiteiten meedoen en kreeg hij, naast harde massages, ook elektroshocktherapie. In zijn latere autobiografie vermeldde Wilhelm dat hij dan ook een 'moeilijke jeugd' had gehad. Desondanks ging hij goed vooruit. Zijn linkerarm bleef weliswaar achter in ontwikkeling maar in zijn rechterarm compenseerde Wilhelm dat. Zijn sterke handdruk was berucht onder diplomaten en andere hoogwaardigheidsbekleders. Als aristocraat moest hij ook leren paardrijden maar dat ging niet van een leien dakje: de kleine Wilhelm had er moeite mee om zijn evenwicht te bewaren en voortdurend viel hij van zijn paard maar werd even vaak, ondanks zijn smeekbeden aan Hinzpeter, weer erop gezet. Na lange tijd lukte het hem zijn evenwicht te bewaren en werd uiteindelijk zelfs een goede ruiter. Volgens onder andere zijn Britse neef George V was hij ondanks zijn gehandicapte linkerarm ook een opvallend goede schutter - zij het met een aangepast jachtgeweer. Wilhelm ging naar het Friedrichsgymnasium van Kassel en sloot dit met goed resultaat af. Daarna ging hij naar de universiteit van Bonn om rechten en politiek te studeren. Wat leren betreft had hij hier niet niet veel moeite mee en hij sprak dan ook uiteindelijk naast Duits ook vloeiend Engels en Frans. Later toen hij in Nederland in ballingschap woonde leerde hij ook Nederlands. Wilhelm had een goed geheugen en buitenlandse diplomaten, ambassadeurs en politieke leiders die later met hem te maken kregen roemden zijn grote feitenkennis op uiteenlopende gebieden. Ook had hij grote interesse in natuurwetenschappen en techniek. Zijn grootste interesse ging uit naar geschiedenis, vooral die van Duitsland en de oudheid. Verder hield hij zich ook bezig met kunst en cultuur zoals schilderkunst en muziek. Als afsluiting van zijn

opleiding ging hij naar de militaire academie. Karakter en persoonlijk leven]. Wilhelm stond ambivalent tegenover het Britse koningshuis. Hij hield van zijn grootmoeder Victoria, maar had een grote hekel aan zijn Engelse moeder en zijn oom Eduard VII. Hij had een grote bewondering voor de kracht en macht van het Britse Rijk, maar voelde ook jaloezie. Wilhelm was ijdel, theatraal, praalziek, impulsief en onnadenkend en tegelijkertijd ook verlegen, gevoelig en intelligent, maar verborg zijn onzekerheid achter een façade van meedogenloosheid en arrogantie. In een boek van Catrine Clay uit 2010 (De koning, de keizer en de tsaar)[5]wordt gezegd dat dit ook te wijten kan zijn aan een onderdrukte homofiele geaardheid van de prins. Tussen 1907 en 1909 kwam de Harden-Eulenburgaffaire aan het licht, een reeks van militaire en burgerlijke rechtszaken over vermeend homoseksueel gedrag door prominente leden van het kabinet en de entourage van keizer Wilhelm II. Philipp zu Eulenburg, een van de belangrijkste verdachten in deze processen was de beste vriend van Wilhelm II. Beiden maakten deel uit van een genootschap, waaraan later werd gerefereerd als de Liebenberger Kreis. Leden van dit genootschap waren allen Duitse edelen, waarvan vandaag de dag aangenomen wordt dat de meesten homoseksueel waren. Ook keizer Wilhelm II, toen nog prins, maakte van deze kring deel uit. Vaak was Wilhelm te vinden op het kasteel van Philipp zu Eulenburg, waar hij de rust en liefde vond die hij tijdens zijn opvoeding had gemist. Na de Harden-Eulenburgaffaire was Wilhelm politiek beschadigd en moest mede daarom zijn vriend laten vallen. Daarna nam als beste vriend van de prins, Maximilian Egon II von Fürstenberg, de vriendschap over. Op 27 februari 1881 trad hij in het huwelijk met prinses Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (1858-1921). Hoewel dit aanvankelijk een politiek huwelijk was - Sleeswijk-Holstein was pas sinds 1866 na oorlogen met Denemarken en Oostenrijk deel van het koninkrijk Pruisen en moest dus sterker aan de kroon gebonden worden -, werd het snel gekenmerkt door wederzijds respect en genegenheid. Ondanks dit huwelijk deden er echter ook nog altijd roddels de ronde over Wilhelms appreciatie van het eigen geslacht, met name betreffende zijn vriend Philipp zu Eulenburg. Maar ook had Wilhelm de jarenlange vaste gewoonte om in de zomer met een besloten gezelschap een vaarvakantie te houden in de Noorse fjorden. Opvallend was dat Wilhelm zich dan omringde met jonge en goed uitziende edelen en officieren en dat er geen vrouwen welkom waren bij dit gezelschap. Dit gaf ook stof voor vele roddels over de vermeende homoseksualiteit van Wilhelm en zijn entourage. Maar dit kan ook anti-propaganda van tegenstanders zijn geweest, want directe bewijzen voor deze aantijgingen zijn nooit geleverd. In Pruisen, het belangrijkste land van het Duitse Keizerrijk, was vooral de aristocratie en het door de adel gedomineerde Pruisische leger belangrijk en telde je pas mee als je connecties daarmee had. Het land was daardoor door en door militaristisch. Ook Wilhelm, opgevoed in deze Pruisisch conservatieve en militaire traditie, was een militarist pur sang en had daarmee ook een grote voorliefde voor uiterlijk militair vertoon zoals het afnemen van de frequent gehouden militaire parades bij allerhande officiële gebeurtenissen en het uitdelen en verzamelen van medailles, vaandels en andere militaire eretekenen. Hij had vooral een levenslange grote passie voor uniformen. Hij had verschillende kleermakers in vaste dienst en een speciaal uniform voor elk denkbare gelegenheid. Vaak verkleedde hij zich tot wel zes keer per dag [6]. Hij zou zelfs speciaal zijn admiraalsuniform hebben aangetrokken wanneer hij naar de opera Der fliegende Holländer ging. Het verhaal dat hij dit ook aantrok als hij naar het aquarium van de Berliner Zoo ging, is waarschijnlijk maar een legende. Zelf had Wilhelm er ook plezier in om eigen fantasie uniformen te ontwerpen die hij bij sommige informele gelegenheden ook droeg. Hij hengelde verder actief naar erekolonelschappen in buitenlandse regimenten om daarmee ook de bijbehorende Engelse, Oostenrijkse, Spaanse, Russische en andere uniformen te verwerven. Een andere liefhebberij van Wilhelm was de drijfjacht en dan met name het uit hun lijden verlossen van aangeschoten wilde zwijnen met een speciale speer, de Saufeder. Hij genoot[7] van het applaus dat daarop volgde, hoewel een van zijn hovelingen deze activiteiten eens een "walgelijk en ontaard schouwspel" noemde.[7] Tevens was hij dol op zeilen, was een redelijk verdienstelijk amateurschilder en hij had een heel aardige bariton: hij componeerde zelfs een - door de critici matig ontvangen - opera, Der Sang an Aegidia. Ook had Wilhelm interesse in wetenschap en techniek: hij liet zich op de hoogte houden van de laatste wetenschappelijke en technische ontwikkelingen en ging vaker zelf op bezoek bij o.a. de universiteit van Berlijn waar hij zich onderhield met vooraanstaande wetenschappers. Ook hield hij ervan technische beurzen en exposities te bezoeken en geregeld bestuurde hij persoonlijk de nieuwste automobielen van zijn uitgebreide wagenpark.

Wilhelm had ook minder 'positieve' karaktertrekken: hij kon niet tegen zijn verlies en zijn Generale Staf was er dan ook alles aan gelegen de opperbevelhebber te laten winnen bij de jaarlijkse Kaisermanöver. Dit waren groots opgezette militaire oefeningen om de paraatheid van het leger te testen in een 'oorlogsspel' tussen twee partijen met schijnmanoeuvres waarbij de doorgestoken kaart was dat de 'partij' van de keizer altijd de eerste prijs won. Wilhelms opvatting van humor was voornamelijk het uitvoeren van 'practical jokes': hij vond het b.v. leuk om iemand een stevige hand te geven waarbij hij de ringen aan zijn hand naar binnen droeg zodat de handenschudder zich aan de ringstenen bezeerde. Wilhelm zelf had geen last van zeeziekte en hij vond het erg grappig om op zijn zeiljacht bij ruwe zee onverwacht een medepassagier, die zich al niet lekker voelde, flink in de maag te stompen zodat die moest overgeven. Volgens de historicus Golo Mann kan het karakter van Wilhelm II het best omschreven worden als die van een theatrale operette koning, het liefst omgeven door een bombastische pracht en praal met hemzelf als het stralende middelpunt: "Hij was geen kwaad mens. Hij wilde geliefd zijn, geen leed veroorzaken. Tot bloeddorstige uitspraken liet hij zich verleiden: maar bloedig handelen lag hem helemaal niet. Handelen überhaupt niet. Hij was lui en genotzuchtig. Feestvieren, reizen, zich aan de mensen vertonen, hoog te paard zijn garde op manoeuvre-aanval leiden, met zijn gelijken tijdens vorstelijke banketten toosten uitwisselen, in de hof-loge zitten, opgedirkt als een pauw, met de blik op het publiek, zijn snor strijkend, genadiglijk stralend, dat was zijn natuur. En zo had hij het graag tot het eind van zijn dagen gedaan: het openbare leven een eeuwig, gouden, militair maar wel vredig schouwspel, en hij in het middelpunt."[8]. Regeringsstijl. Bij de dood van Wilhelm I op 9 maart 1888 werd Wilhelms vader keizer als Frederik III. Frederik had echter keelkanker en stierf in juni van datzelfde jaar, zodat Wilhelm als Wilhelm II de troon besteeg. Wilhelm had de dood van zijn vader al zien aankomen en had diens hele regeringsperiode van 99 dagen besteed aan het voorbereiden van zijn eigen keizerschap. In Duitsland, in naam een constitutionele monarchie met als erfelijk staatshoofd de keizer, bestond er een Rijksdag, gekozen door de mannelijke bevolking, en een Bondsraad als vertegenwoordiging van de deelstaten. Wetten werden voorgesteld door de leden van de Rijksdag en moesten de toestemming van Rijksdag en Bondsraad samen hebben om van kracht te worden. Wilhelm had niet veel op met de volksvertegenwoordiging in de Rijksdag dat hij denigrerend een "Affenhaus" (apenhuis) noemde en was van mening dat een vorst ook soeverein moest kunnen regeren. Het autoritaire regeringssysteem gaf de keizer daarvoor in principe de constitutionele ruimte en hij maakte daarvan, in tegenstelling tot zijn grootvader Wilhelm I, ook gebruik. De Bondsraad, waar veelal leden van de conservatieve aristocratie zaten, was een conservatief bolwerk tegen de democratische Rijksdag, alleen al met de Pruisische stemmen, die meestal de wensen van Wilhelm vertolkten, en die bijna voldoende voor een veto waren. De rijkskanselier, de regeringsleider, stelde in theorie het beleid op en werd door de keizer benoemd maar als die een beleid voerde dat de keizer niet aanstond kon deze, evenals de hele regering, door hem ontslagen worden. Als de rijkskanselier langere tijd aan de macht wilde blijven was het voor deze verstandig om rekening te houden met de wensen van de keizer. Volgens de constitutie kon de keizer weliswaar niet, zoals de vroegere absoluut heersende vorsten, zelf naar eigen goeddunken regeren, zoals het beleid van het land helemaal alleen bepalen en op persoonlijke titel wetten uitvaardigen, maar hij kon de door de Rijksdag ingediende wetten wel blokkeren door deze niet te ondertekenen. In de praktijk werd er dus door de indieners van een wetsvoorstel toch min of meer rekening gehouden met de wensen van de keizer. De keizer benoemde ook de officieren en andere leidinggevenden van de strijdkrachten en ook daarover had de Rijksdag geen enkele zeggenschap of politieke controle. Van de andere kant stelde de Rijksdag wel de begrotingen vast: als er geen meerderheid was om een zekere hoeveelheid geld beschikbaar te stellen voor een bepaald iets, zoals voor het leger of de marine, kon de keizer daar niets aan veranderen. Maar in de praktijk hadden de keizer en zijn aristocratische achterban, die overigens ook alle belangrijke legerposten en landelijke bestuursfuncties in handen hadden, meestal toch het laatste woord. Een parlementaire monarchie was Duitsland dus zeker nog niet, niet volgens de grondwet en ook niet volgens de praktijk. Die overgang liet Wilhelm II pas toe, tegen zijn zin maar noodgedwongen, tegen het einde van zijn tijd in 1917/1918. De vorige keizer, Wilhelms grootvader Wilhelm I, bemoeide zich niet veel met zijn kanselier Otto von Bismarck en deze kon daardoor toch een duidelijke en krachtige koers varen. Nog geen twee jaar na zijn kroning echter ontsloeg Wilhelm II von Bismarck die niet volgzaam genoeg bleek en verving hem door de meer liberale graaf Leo von Caprivi. Er zouden er nog vele volgen die

meestal maar kort konden regeren totdat Wilhelm er ruzie mee kreeg. De langste tijd diende hem, eerst als minister van buitenlandse zaken en sinds 1900 als rijkskanselier, Bernhard von Bülow die een imperialistische politiek nastreefde die ook naar Wilhelms zin was. Wilhelm stond elke dag om zes uur op om de staatszaken door te nemen, maar gooide officiële documenten en brieven vaak in de prullenbak. Andere zaken las hij vluchtig en voorzag hij van commentaar dat meestal van weinig competentie of inzicht in de betreffende kwestie getuigde. Hij bemoeide zich weliswaar intensief met de staatszaken, maar dit deed het land geen goed: zijn beleid was vaak inconsequent en de onmachtige Rijksdag had te weinig invloed om een verstandiger tegenwicht te kunnen vormen. De keizer schold en tierde over zaken die hem niet bevielen en gedroeg zich in internationale kwesties uitermate tactloos - hij vergeleek in zijn beruchte Hunnenrede het Duitse expeditieleger dat in 1900 werd uitgezonden om mee te helpen de Bokseropstand in China neer te slaan met de horden van Attila de Hun. Hiermee werden de Duitsers door hun tegenstanders tot ver in de 20ste eeuw vaak als 'hunnen' betiteld. Keizer Wilhelm droomde bovenal van een eigen Duits koloniaal rijk en een bijbehorende grote zeemacht dat de vergelijking met dat van Groot-Brittannië kon doorstaan. Hij trachtte daarom de Duitse marine en koloniale bezittingen uit te breiden. Hierdoor verslechterde de relatie met Londen zienderogen, vooral na zijn steun voor de Boeren van de Zuid-Afrikaansche Republiek via het beruchte Krugertelegram van 1896. Toen echter in het najaar van 1899 de Tweede Boerenoorlog uitbrak, liet Wilhelm het afweten. Hij weigerde de gezanten van Krüger zelfs maar te ontvangen, en stelde zich neutraal op. In de beruchte Daily Telegraph-affaire, het interview met de Britse krant Daily Telegraph in oktober 1908, beriep hij zich er op, dat hij in 1900 niet was ingegaan op voorstellen van Rusland en Frankrijk om de Boeren te hulp te komen.[9]. Bismarck had nooit veel nut gezien in een koloniaal rijk en had ook zoveel mogelijk rekening gehouden met gevoeligheden van buitenlandse opponenten en was aldus altijd een voorstander geweest van een behoedzame buitenlandse politiek waarbij, als oorlog toch nodig was voor het belang van Duitsland, eventuele tegenstanders eerst tegen elkaar uitgespeeld werden zodat ze Duitsland niet in het vaarwater zouden komen. Wilhelm voerde een veel agressievere 'Weltpolitik' en had geen belangstelling voor politieke of diplomatieke gevoeligheden van het buitenland. Hierdoor werden de spanningen in Europa danig opgevoerd en ontstond geleidelijk het toneel voor de Eerste Wereldoorlog. Wilhelm had ook wel belangstelling voor meer progressieve opvattingen onder de Duitse bevolking zolang die maar geen kritische vragen over zijn machtsbasis stelden. Zo had hij oprecht interesse in de cultuur, techniek en wetenschap. In 1911 stichtte hij het Kaiser-Wilhelm-Institut ter bevordering van de wetenschap, wat alom werd geprezen. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg dit instituut de naam Max-Planck-Institut en geniet tot de dag van vandaag wereldwijde faam. Ook zorgde Wilhelm voor meer sociale wetgeving die de omstandigheden van de arbeiders enigszins verbeterden. Eerste Wereldoorlog. In 1914 dreigde er oorlog tussen Oostenrijk-Hongarije en Servië nadat de Oostenrijkse troonopvolger werd vermoord en de opdrachtgevers daarvoor in Servië werden vermoed. Wilhelm is te verwijten dat hij niet zo verstandig was om zich in deze kwestie eerst neutraal op te stellen maar de Oostenrijkers vrijwel onmiddellijk te kennen gaf dat ze op de onvoorwaardelijke steun van Berlijn konden rekenen. Hierdoor begon Rusland met de voorbereidingen om Servië, een bondgenoot van de Russen, militair bij te staan. Ook gaf hij de legerstaf toestemming om de door hen aanbevolen voorbereiding voor het Schlieffenplan te beginnen: een 'preventieve aanval' op Frankrijk, ook een Russische bondgenoot, om dat snel uit te schakelen alvorens Rusland aan te pakken. Het aanvalsplan verordende dat er door Belgie opgerukt moest worden en aangezien Groot-Brittannië instond voor de Belgische neutraliteit werden de Britten ook bij het conflict betrokken. Ook Italie, het Ottomaanse Rijk en diverse andere landen werden bij het conflict betrokken. Tijdens zijn zeilvakantie in Noorwegen in de weken die volgden escaleerde aldus de Balkan-crisis snel tot een grote Europese oorlog waarbij Duitsland zich geconfronteerd zag met vijanden aan zowel de oost- als de westgrenzen. Tijdens de oorlog was hij officieel de opperbevelhebber (Oberster Kriegsherr), maar zijn generale staf de "Oberste Heeresleitung" (OHL) zorgde ervoor dat hij geen werkelijk belangrijke beslissingen kon nemen en al snel was Wilhelm overvleugeld door zijn eigen generale staf en was niet meer in staat om daadwerkelijk controle uit te oefenen. Dit houdt de vraag open of hij medeverantwoordelijk is voor de oorlogsmisdrijven, die het Duitse leger met name in augustus 1914 in België beging. Al snel trok de OHL alle macht naar zich toe en werd Wilhelm, evenals het

Duitse parlement de Rijksdag, op een zijspoor gerangeerd door het Pruisische opperbevel en had niets meer in te brengen. Vanaf 1916 waren de legerleiders Erich Ludendorff en Paul von Hindenburg de facto dictatoren van Duitsland en zorgden o.a. ervoor dat de Duitse economie een oorlogseconomie werd en gericht werd op vooral de wapenproductie en andere behoeftes van het leger. Duitsland was afhankelijk van import om de behoefte aan voedsel en grondstoffen te dekken maar door de door de geallieerden ingestelde blokkade van de Duitse havens kwam er geen buitenlands graan en noodzakelijke grondstoffen voor de industrie meer het land binnen. Naarmate de oorlog langer duurde kwamen er steeds ernstigere tekorten aan voedsel en andere levensbenodigdheden voor de bevolking die onrust en opstandigheid veroorzaakten in de steden. Ook de wapenfabrieken kregen al snel met tekorten te maken waardoor het leger haar slinkende voorraden aan munitie en wapens op den duur niet meer kon aanvullen. Op het eind van de zomer van 1918 waren de laatste reserves opgebruikt en stond het Duitse leger op instorten. Einde van de monarchie. Na de Februarirevolutie in Rusland 1917 waarbij de Russische monarchie ten val werd gebracht, werd ook in Duitsland een discussie gevoerd over de toestand van de eigen Duitse monarchie, en de midden-partijen in de Rijksdag samen met de sociaaldemocraten en de rechts-liberalen werkten samen om grondwetswijzigingen voor te bereiden die de greep van de keizer en de aristocratie op de Duitse politiek moesten verminderen ten gunste van de volksvertegenwoordiging. Wilhelm verzette zich met hand en tand en liet die wijzigingen pas in oktober 1918 toe toen hij niet meer anders kon. In augustus 1918 was namelijk duidelijk geworden voor Ludendorff en Hindenburg dat de oorlog niet meer gewonnen kon worden en dat er onderhandeld moest worden met de geallieerden om de oorlog te beëindigen. Deze wilden echter, voordat er onderhandeld kon worden, dat het Duitse autoritaire regeringssysteem verder gedemocratiseerd moest worden, vooral de Amerikanen stonden daarop. Met de oktoberhervormingen werd hieraan tegemoet gekomen. Ondertussen kwam er ook binnenlands steeds meer openlijke kritiek op het beleid van de legertop, keizer Wilhelm en de regerende aristocratie in het algemeen. Niet alleen in de Rijksdag maar ook op straat werd het steeds onrustiger. Er braken overal onlusten en rellen uit in de grote steden die steeds gewelddadiger werden. Omdat hij bang was voor de toenemend revolutionaire ontwikkelingen in Berlijn ging Wilhelm in de laatste dagen van oktober naar het Duitse legerhoofdkwartier in Spa, België. De oktoberhervormingen kwamen te laat om het vertrouwen van de bevolking en vooral de arbeiders en soldaten opnieuw te winnen. Eind oktober brak er in Kiel een matrozenopstand uit die tot de Novemberrevolutie leidde die zich snel door het hele land verspreidde. In de deelstaten van het keizerrijk werden overal de regerende koningen, hertogen en graven afgezet (soms met geweld maar sommigen traden ook vrijwillig af) en vervangen door burgers. Meer en meer politieke partijen gingen nu openlijk het aftreden van de hoogste aristocraat, de keizer, eisen, wat deze herhaaldelijk weigerde, maar op 9 november 1918 verkondigde rijkskanselier Max van Baden eigenmachtig de afdanking van de keizer als het staatshoofd van Duitsland, zonder echter dat deze officieel daarvoor toestemming vanuit Spa had gegeven. Aanvankelijk wilden verschillende meest conservatieve politieke partijen nog niet de monarchie helemaal afschaffen en zochten die dag nog naar een acceptabele verwant van Wilhelm om die tot nieuw staatshoofd aan te stellen (Wilhelms eigen zoon kroonprins Wilhelm werd direct met algemene stemmen afgewezen wegens zijn onwaardige gedrag tijdens de oorlog[10]) maar dit was al snel een gepasseerd station toen de meeste partijen alleen nog opteerden voor een republiek in Duitsland. Even later werd inderdaad de republiek uitgeroepen door de sociaal democraten, overigens om de communisten voor te zijn die hetzelfde van plan waren. Wilhelm was bang om naar het revolutionaire Duitsland terug te gaan, waarbij hij waarschijnlijk dacht aan het lot van de russische Tsaar, maar ook om door de Entente-mogendheden aangeklaagd te worden. Die hadden al arrestatiebevelen uitgevaardigd om Wilhelm als oorlogsmisdadiger voor het internationale gerecht te slepen. Hij besloot nog op dezelfde dag, mede op advies van zijn generale staf, om direct van België naar het neutrale Nederland te vluchten waar hij vroeg in de ochtend 10 november aankwam.[11] Door de meeste Duitsers, en vooral die uit de conservatieve hoek, werd deze vlucht van Wilhelm II naar Nederland als desertie of verraad van het vaderland ervaren ('Fahnenflucht") en hij bracht daarmee de monarchistische beweging ernstige schade toe. Zelfs de aristocratie, traditioneel koningsgezind, wilde wellicht nog wel een verwant van Wilhelm op de troon maar Wilhelm zelf wilde men in ieder geval niet meer terug.[12]. Terwijl Wilhelm naar Nederland vluchtte volgden in Berlijn de gebeurtenissen elkaar snel op: tegen de grondwet in, want dat mocht eigenlijk alleen de keizer doen, benoemde van Baden als nieuwe

kanselier sociaaldemocraat Friedrich Ebert. Ebert vroeg aan Baden om voorlopig als waarnemend staatshoofd te fungeren tot er een nieuwe grondwet was maar deze weigerde dat en trad tevens af als kanselier. Even later probeerden radicale socialisten en communisten de macht te grijpen maar dat werd door krachtig ingrijpen van kanselier Ebert verhinderd. Met regeringsgetrouwe, voorheen 'keizerlijke', troepen en 'vrijkorpsen' werd de opstand bloedig neergeslagen. Ebert werd later, in februari 1919, geïnstalleerd als het nieuwe staatshoofd van Duitsland, de eerste Reichspräsident (rijkspresident), waarmee de monarchie in Duitsland verleden tijd was. De nieuwe Duitse republiek werd bekend als de Weimarrepubliek omdat de grondwetgevende vergadering hiervoor in de stad Weimar werd gehouden doordat de eigenlijke hoofdstad Berlijn in 1919 nog te onveilig werd geacht wegens de daar nog gevoerde strijd van het leger en vrijkorpsen tegen de communisten en andere radicalen. Beschuldigingen van oorlogsmisdaden. Tijdens en na de Eerste Wereldoorlog is Wilhelm lang neergezet, vooral door de geallieerde propaganda en pers, als de grootste aanstichter van de oorlog en daarmee als hoofdverantwoordelijke voor de verwoestingen, slachtpartijen, wreedheden en oorlogsmisdaden die toen gepleegd en aangericht zijn. Tegenwoordig wordt er door diverse historici genuanceerder over gedacht maar de meningen zijn nog altijd verdeeld: Wilhelm als agressieve aanstichter van de oorlog[13] en Wilhelm als vooral onwillig slachtoffer van de omstandigheden met weinig invloed op de gebeurtenissen.[14]. Wilhelm was inderdaad voor een deel verantwoordelijk voor de gespannen relaties voor de oorlog tussen Duitsland, Rusland, Frankrijk en Groot-Brittannië door onder andere zijn blunderende en tactloze optreden in internationale kwesties. En na de moord op Franz-Ferdinand in 1914 gaf hij ook direct zijn onvoorwaardelijke steun aan de Oostenrijkers in geval van oorlog met Servië maar over het algemeen probeerde hij toch oorlog te voorkomen, ondanks zijn dikwijls agressieve taalgebruik in het openbaar bij toespraken, interviews en dergelijke. Zo meende Wilhelm dat zijn bloedverwantschap met de tsaar van Rusland en de Britse koning de crisis konden bezweren: hij startte ook onmiddellijk een briefwisseling met tsaar Nicolaas. Zijn generale staf echter drong bij Wilhelm aan op volledige mobilisatie en een oorlogsverklaring aan Rusland en Frankrijk. De keizer ging hier slechts met tegenzin mee akkoord. Dit schijnbare gebrek aan overwicht van keizer Wilhelm over zijn eigen generaals had verscheidene oorzaken: vanaf ongeveer 1900 had Wilhelm verschillende keren een ernstige zenuwinzinking en toenemend last van depressiviteit, vooral tijdens en na de publieke schandalen rond de Harden-Eulenburg affaire en het Daily Telegraph incident die het aanzien van Wilhelm aanzienlijk beschadigden. Hierdoor verminderde geleidelijk de invloed van Wilhelm op de politiek en het leger, dat hem steeds minder serieus nam, en zijn generale staf maakte hiervan ook handig gebruik tijdens de oorlog. Al snel was de keizer op een zijspoor gerangeerd door zijn generale staf, hoewel hijzelf meende nog te regeren[15] en functioneerde hij slechts nog als publiek uithangbord van de ware machthebbers: Ludendorff en Von Hindenburg, die in feite een militaire junta vormden. Deze bestuurde het land en bepaalde het beleid en waren daarmee eigenlijk ook de verantwoordelijken voor alles wat er op de slagvelden gebeurde. Ballingschap. Nederland verleende Wilhelm asiel op voorwaarde dat hij zich voortaan van verdere politieke activiteiten zou onthouden zodat de gealieerden Nederland niet ervan konden beschuldigen haar neutraliteit te schenden. Wilhelm had geen andere keus en stemde hiermee in. Op 11 november 1918,[16] de dag van de wapenstilstand die een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog, arriveerde hij in Kasteel Amerongen, waar hij op 28 november van dat jaar zijn troonsafstand ondertekende. Het onderdak in Amerongen werd hem verleend door Graaf van Aldenburg-Bentinck, op verzoek van de Commissaris van de Koningin.[17] Hij liet korte tijd later met instemming van de Duitse regering[16] 'enkele kleinoden' naar Nederland overkomen, persoonlijke bezittingen uit verschillende van zijn Duitse paleizen in Potsdom en Berlijn.[16] genoeg voor 59 wagonladingen. Wilhelm bleef 1,5 jaar in Amerongen, tot het moment dat hij het door hem in 1919 aangekochte kasteeltje Huis Doorn[18] kon gaan bewonen. In de tussenliggende periode werd Huis Doorn fors verbouwd en van moderne gemakken voorzien zoals elektriciteit, verwarming en goed sanitair.[16] Hij bleef in Doorn tot aan zijn dood. De Nederlandse regering weigerde hem uit te leveren aan de geallieerden, ondanks herhaaldelijke verzoeken daartoe, en hield vast aan haar neutraliteitspolitiek. De geallieerden waren te oorlogsmoe om een conflict hierover op de spits te drijven en uiteindelijk drongen ze niet verder

aan op uitlevering. Overigens wilde koningin Wilhelmina niets met de ex-keizer te maken hebben en heeft hem (voor zover bekend) nooit bezocht in zijn ballingsoord. Haar echtgenoot prins Hendrik en dochter Juliana en haar echtgenoot prins Bernhard bezochten hem wel enige malen. Dit waren geen officiële ontvangsten door Wilhelm, maar 'familiebezoeken': de Oranjes en Hohenzollerns zijn inderdaad aan elkaar verwant en ook het huis Mecklenburg-Schwerin van prins Hendrik was aan Wilhelms familie verwant. De ex-keizer schikte zich schijnbaar berustend in zijn nieuwe situatie, liet zijn beroemde snor nu vergezeld gaan van een puntbaardje, en nam uiterlijk de houding aan van een aristocraat in ruste. De Nederlandse regering had hem reisrestricties opgelegd: het was Wilhelm toegestaan om zich binnen een straal van 10 mijl van Doorn vrij te bewegen. Voor verdere reizen moest hij bij de lokale autoriteiten eerst toestemming vragen. De ex-keizer had een hekel om te "bedelen bij lagere autoriteiten" en maakte hiervan zelden gebruik. Hij was wel vaker te zien in Doorn als hij zijn vaste dagelijkse wandeling hield. Hij hield zich voortaan ook vrijwel dagelijks bezig met houthakken op zijn landgoed, waarbij hij persoonlijk de bijl en zaag hanteerde. Dit deed hij op een dusdanige schaal dat na verscheidene jaren het oorspronkelijk bosrijke landgoed van Huis Doorn grotendeels ontbost was en op de kapotgeschoten slagvelden uit de oorlog begon te lijken. Met trots liet Wilhelm steeds aan bezoekers zien hoeveel bomen hij per dag kon verwerken. Hoewel de meningen over Wilhelms hobby verdeeld waren, behield hij door de dagelijkse lichamelijke inspanning wel tot op hoge leeftijd een goede lichamelijke conditie. Verder besteedde Wilhelm veel tijd aan het schrijven van zijn memoires. De grote passie van Wilhelm voor uiterlijk vertoon, zoals voor zijn enorme collectie uniformen die hij vanuit Duitsland naar Doorn had laten overkomen, was ook tijdens zijn ballingschap nog steeds aanwezig: het grote verkleden ging ook in Doorn onverminderd door. Overdag droeg hij meestal burgerkleding maar bij de maaltijden en 's avonds, en zeker als er bezoek was, trok hij een van zijn militaire uniformen aan. Ook volgde hij de politieke situatie in Duitsland op de voet en besprak deze vrijwel dagelijks met zijn bezoekers en entourage, vaak tot vervelens toe volgens uitlatingen van zijn adjudant Sigurd von Ilsemann[19]. Zijn inkomsten bestonden uit de opbrengsten van verscheidene landgoederen in Duitsland en een aardewerkfabriek in Cadinen (nu Kadyny onderdeel van de gemeente Tolkmicko in Polen) die in zijn bezit waren gebleven - verder bleek Wilhelm II de gelden die tot zijn beschikking stonden handig te kunnen beleggen. Na de dood van Augusta Victoria hertrouwde hij in 1922 met de weduwe prinses Hermine von Schönaich-Carolath, geboren prinses Reuss oudere linie. Wilhelm sprak geregeld zijn afkeer uit over de Weimar republiek die het keizerrijk had vervangen en hoopte steeds op een restauratie van de monarchie. Zijn nieuwe echtgenote Prinses Hermine was een onvermoeibare pleitbezorger daarvoor en reisde dikwijls door Duitsland om steun te verwerven voor de monarchistische gedachte. Hoewel het op het eind van de jaren twintig wel duidelijk was dat zijn landgenoten Wilhelm echt niet meer terug wilden, zelfs zijn eigen kinderen wezen hem herhaaldelijk daarop, bleef de ex-keizer verlangen naar een terugkeer op de troon en greep elke strohalm aan om zijn hoop levend te houden. In de jaren 30 had Wilhelm zelfs kortstondig de hoop dat wellicht de nazi's de monarchie zouden herstellen. En in 1931 en 1932 kwam zelfs nazi-prominent Hermann Göring op bezoek in Doorn om daarover te praten[20] maar uiteraard waren de nazi's er alleen maar op uit om de stemmen van de monarchistische kiezers naar de NSDAP over te hevelen. Na de verkiezingsoverwinning in 1933 veranderde Adolf Hitler het land snel in een totalitaire dictatuur en werd er niet meer gesproken over een hernieuwde monarchie. Eindelijk zag ook Wilhelm in dat zij de in 1933 verworven macht niet meer zouden afstaan en zeker niet aan een schim uit het verleden. In 1934 verbood Hitler in Duitsland, behalve de nazi-partij, alle andere politieke partijen en daarbij inbegrepen ook alle monarchistische verenigingen en partijen zodat ook voor Wilhelm de laatste hoop voor een herstel van de monarchie voorbij was. Toen de Duitse legers Nederland binnenvielen, weigerde hij op het aanbod van de Engelsen in te gaan om bij hen asiel aan te vragen zoals veel regeringen van door de nazi's bezette landen deden. Hij wilde niet nogmaals "weglopen". Daarbij, zo zou hij gezegd hebben, was hij te zeer aan Doorn gehecht geraakt. Hoewel Wilhelm minachtend neerkeek op de nazi's en hun ideologie, zond hij in juni 1940 wel een gelukstelegram naar Adolf Hitler in verband met diens zege in Frankrijk.[21] Dit gebaar was meer een initiatief van Hermine, die het nazisme meer was toegedaan en Wilhelm zag hierin een mogelijkheid de Führer gunstig te stemmen inzake de positie van de adel die in het Derde Rijk steeds meer in het gedrang kwam. Wilhelms 'gelukstelegram' aan Hitler werd door de Nederlandse regering (inmiddels in ballingschap in Londen) gezien als verraad van de gastvrijheid die aan Wilhelm verleend was nadat hij asiel aangevraagd had in Nederland en was mede de oorzaak dat Huis Doorn van de familie

Hohenzollern onteigend werd na de oorlog. De nazi's steunden Wilhelm echter nog steeds niet. Op bevel van Berlijn werd het landgoed in Doorn afgegrendeld van de buitenwereld door de Geheime Feldpolizei en de oude ex-keizer van Duitsland werd een gevangene van zijn eigen landgenoten. Racisme en antisemitisme. Wilhelm II is door diverse auteurs beschuldigt van antisemitisme en racisme o.a. door de Wilhelm II biograaf John C.G. Röhl. Volgens Röhl moest Wilhelm niets hebben van joden, Polen en andere Slavische volken. Vòòr 1914 zijn wel antisemitische uitlatingen opgetekend van Wilhelm maar stond hij niet bekend als overtuigd antisemiet: hij had frequent omgang met belangrijke joodse zakenlieden en geleerden. Ook bezocht hij diverse keren de synagoge van Berlijn. In zijn bannelingsjaren in Nederland zijn wel krachtige antisemitische uitlatingen bekend. Het Jodendom noemde hij eens een "giftige zwam op de Duitse eikenboom" en op 15 augustus 1927 schreef Wilhelm aan een Amerikaanse vriend: "De pers, Joden en muggen zijn een plaag waarvan de mensheid zich op de een of andere manier bevrijden moet. Het beste middel is waarschijnlijk gas." Door o.a. dit soort uitspraken wordt Wilhelm door sommigen voorgesteld als een wegbereider en geestverwant van de nazi's. Volgens sommige onderzoeken van de bronnen lijkt het er echter meer op dat Wilhelms uitspraken eerder met frustratie te maken hadden van zijn onvervulde wens om de monarchie te herstellen, waarvan hij de 'bolsjewisten, socialisten en joden' de schuld gaf, dan te wijzen op een overtuigd anti-joods racisme.[22] De lijfarts van Wilhelm, dr. Haehner, beschrijft de voormalige keizer in zijn dagboeken echter wel als een rabiaat antisemiet.[22]. Wilhelm hoopte weliswaar enerzijds dat hij via Hitler en de nazi-partij weer de troon kon bestijgen maar anderzijds moest hij niets hebben van hun ideologie. Hij was er erg op tegen dat zijn zoon prins August ('Auwi') zich openlijk achter de nazi's schaarde en op de pogroms tijdens de 'Kristallnacht' reageerde Wilhelm geschokt. Overlijden. Bijzetting op 9 juni 1941 bijgewoond door op de voorste rij Arthur Seyss-Inquart en August von Mackensen en verder o.a. Wilhelm Canaris en Friedrich Christiansen. Wilhelms einde kwam na een lang leven toch nog onverwachts: op 1 maart 1941 werd hij onwel tijdens het houtzagen gevolgd door een algemene flauwte. Hij knapte aanvankelijk weer opmerkelijk snel op en de haastig opgetrommelde kinderen vertrokken in mei 1941 weer naar huis behalve dochter Victoria Louise. Aan het eind van de middag van 3 juni 1941 kreeg Wilhelm echter plotseling hevige pijnen en ademhalingsproblemen. Zijn toestand verslechterde snel en 's avonds verloor hij het bewustzijn. Zonder dat hij nog bij kennis kwam stierf Wilhelm in het bijzijn van o.a. dochter Victoria Luise, prinses Hermine en zijn adjudant Sigurd von Ilsemann op 4 juni 1941 in Doorn aan, wat achteraf bleek te zijn, een longembolie. Hij werd 82 jaar[23]. Zijn wens om op zijn begrafenis geen hakenkruisen te tonen werd niet ingewilligd. Hitler liet een reusachtige krans bezorgen: de rouwlinten daaraan waren wel degelijk met dit nazi-symbool getooid. Onder de paar honderd aanwezigen was ook een Nederlandse fotograaf die ondanks de strenge beveiliging - de Duitse bezetters stonden op wacht voor de poorten - een fotoreportage wist te maken. Wilhelms laatste wens. Wilhelms stoffelijk overschot werd in eerste instantie bijgezet in de kapel op het landgoed, een jaar later in een door hemzelf ontworpen mausoleum op het landgoed van Huis Doorn. Zijn gebalsemde lichaam rust hier tegenwoordig nog steeds, maar zal overeenkomstig Wilhelms eigen wens overgebracht worden naar Duitsland - op voorwaarde dat dit weer een monarchie is. In de jaren 1920 was er nog een vrij actieve monarchistische beweging die het koningshuis in ere wilde herstellen, maar deze werd geleidelijk steeds kleiner. Er is tegenwoordig[wanneer?] nog steeds een monarchistische beweging in Duitsland, maar heden[wanneer?]bijna uitsluitend nog gesteund door de oude Duitse adel. Nu is dit nog maar een zeer kleine splintergroep van het Duitse politieke spectrum. Af en toe, bijvoorbeeld bij gelegenheid van een huwelijk, overlijden of geboorte in de Hohenzollern-familie of bij een van de andere talrijke Duitse aristocratische families, wordt er in de Duitse media wel eens gesproken over een mogelijk herstel van de monarchie maar dit is eigenlijk nooit van serieuze aard.[bron?] Verreweg de meeste Duitsers zijn tevreden met het huidige federale regeringssyteem met een gekozen Bundespräsident (Bondspresident) als Duits staatshoofd en zien een terugkeer naar de monarchie als iets wat geen enkele relevantie meer heeft met de moderne wereld[24]. Het ziet er dus vooralsnog niet naar uit dat Duitsland terugkeert naar de monarchie en Wilhelms laatste wens vervuld zal worden.

Caroline van Reuss-Greiz.

Het huwelijk was overigens bijna niet doorgegaan want de avond voor de huwelijksvoltrekking kregen de aanstaanden spijt, en meldden de Duitse keizer Wilhelm II dat het huwelijk werd afgeblazen. De keizer - die voornemens was dit huwelijk bij te wonen - nam hiermee geen genoegen en schreef de aanstaande bruidegom: "Wenn ich, der Deutsche Kaiser, zu deiner Hochzeit herkomme, dann kannst du am Abend vorher nicht erklären, du wolltest nicht heiraten. Dus hast mir deinem Fahneneid Treue gelobt, und ich befehle dir dass du Morgen heiratest.". Lang duurde het huwelijk overigens niet want Caroline overleed al binnen twee jaar na de bruiloft, volgens officiële verklaringen aan de gevolgen van een longontsteking. Ondanks die verklaring, bleven geruchten bestaan dat zij zelf een einde gemaakt had aan haar leven.

Willem Ernst Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach. Als zoon van prins Karel August (1844-1894) volgde hij op 5 januari 1901 zijn grootvader Karel Alexander op. Willem Ernst zette met het zogenaamde Neue Weimar het mecenaat van zijn voorgangers voort door de kunstenaars Hans Olde, Henry Van de Velde en Adolf Brüttaan zijn hof te verzamelen. Hij liet Theodor Fischer de Universiteit Jena renoveren en stelde het Weimarer Theater onder de hoede van de destijds als vernieuwer van de theatertechniek bekende Max Littmann. De uitgever Eugen Diederichs en de auteur Johannes Schlaf vestigden zich onder zijn bewind in respectievelijk Jena en Weimar. Vlak voor zijn aftreden haalde hij de architect Walter Gropius naar zijn hof. In 1915 heeft hij het Wilhelm-Ernst Oorlogskruis ingesteld. De Nederlandse troon. Volgens de Nederlandse Grondwet was Willem Ernst, als kleinzoon van Sophie der Nederlanden, na koningin Wilhelmina de naastgerechtigde tot de Nederlandse troon. Toen zij begin 20e eeuw verschillende miskramen had, werd serieus rekening gehouden met de mogelijkheid dat hij koning der Nederlanden zou worden, hetgeen bij sommigen leidde tot angst voor een vergrote Duitse invloed op of zelfs annexatie van Nederland. Daar de grondwet bepaalde dat de koning der Nederlanden geen vreemde Kroon kon dragen, meenden sommige juristen dat Willem Ernst hiermee van opvolging was uitgesloten. Andere meenden echter dat hij of zijn nakomelingen - indien Wilhelmina kinderloos zou sterven - slechts zouden moeten kiezen tussen de Nederlandse en de Weimarse troon. De geboorte van Wilhelmina's dochter Juliana in 1909 maakte de kans op troonsbestijging door een lid van het Huis Saksen-Weimar-Eisenach een stuk kleiner en met de grondwetswijziging van 1922 - volgens welke het recht op troonopvolging werd beperkt tot nakomelingen van Wilhelmina en voor verdere verwanten niet verder dan tot in de derde graad- verdween deze geheel. Abdicatie. Willem Ernst deed in de Novemberrevolutie op 9 november 1918 troonsafstand. Saksen-Weimar-Eisenach werd hierop een vrijstaat en ging in 1920 op in de Vrijstaat Thüringen.

XXg. Frederik van Schaumburg-Lippe, zoon van Willem Karel August van Schaumburg-Lippe (XIXl) [blz. 50] en Bathildis Amalgunde van Anhalt-Dessau, geboren in Racibórz [opole, Poland] op donderdag 30 januari 1868, overleden (77 jaar oud) in Kudowa Zdrój [wroclaw, Poland] op woensdag 12 december 1945, trouwde (respectievelijk 28 en 21 jaar oud) (1) in Kopenhagen [Denemarken] op dinsdag 5 mei 1896 met zijn achternicht Louise Caroline van Denemarken, dochter van Frederik IIX koning van Denemarken en Louise Josephine Eugenie van Zweden, geboren in Kopenhagen [Denemarken] op woensdag 17 februari 1875, overleden (31 jaar oud) in Racibórz [opole, Poland] op woensdag 4 april 1906. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Marie Louise Dagmar Bathildis Charlotte, geboren in Oedenburg op woensdag 10 februari 1897, overleden (41 jaar oud) in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op zaterdag 1 oktober 1938, volgt XXIj [blz. 74]. 2. Christiaan Nicolaas Willem Frederik Albert Ernst Stefan, geboren in Odenburg [Denemarken] op zondag 20 februari 1898, overleden (76 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 13 juli 1974, volgt XXIk [blz. 74].

3. Stefanie, geboren op dinsdag 19 december 1899, overleden (25 jaar oud) op zaterdag 2 mei 1925, trouwde (respectievelijk 21 en 38 jaar oud) op vrijdag 9 september 1921 met Viktor Adolf van Bentheim-Steinfurt, zoon van Alexis Carl Ernst vorst van Bentheim-Steinfurt en Pauline Emma Auguste van Waldeck-Pyrmont, geboren op woensdag 18 juli 1883, overleden (77 jaar oud) op zondag 4 juni 1961. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Frederik van Schaumburg-Lippe, trouwde (respectievelijk 41 en 24 jaar oud) (2) in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 26 mei 1909 met zijn achternicht Antoinette Anna van Anhalt-Dessau, dochter van Leopold Friedrich Franz prins van Anhalt-Dessau en Elisabeth Alexandra van Hessen-Kassel, geboren in Dessau [sachsen-anhalt, Duitsland] op dinsdag 3 maart 1885, overleden (78 jaar oud) aldaar op woensdag 3 april 1963. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Leopold, geboren in 1910, overleden (ongeveer 96 jaar oud) in 2006. 2. Willem, geboren in 1912, overleden (ongeveer 26 jaar oud) in 1938.

XXh. Christian Albrecht van Schaumburg-Lippe, zoon van Willem Karel August van Schaumburg-Lippe (XIXl) [blz. 50] en Bathildis Amalgunde van Anhalt-Dessau, geboren in Racibórz [opole, Poland] op zondag 24 oktober 1869, overleden (73 jaar oud) in Linz An der Donau [antwerpen, België] op vrijdag 25 december 1942, trouwde (respectievelijk 26 en 20 jaar oud) in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op woensdag 6 mei 1896 met zijn achternicht Elisa Mathilde van Wurtemberg, dochter van Wilhelm Eugen hertog van Wurtemberg en Vera Konstantinovna van Rusland, geboren in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op woensdag 1 maart 1876, overleden (60 jaar oud) in Pfaffstätt [oberosterreich, Oostenrijk] op woensdag 27 mei 1936. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Maximilian, geboren op maandag 28 maart 1898. 2. Frans Jozef, geboren in 1899, overleden (ongeveer 64 jaar oud) in 1963. 3. Alexander, geboren in 1901, overleden (ongeveer 22 jaar oud) in 1923. 4. Bathildis, geboren in Wels [oberosterreich, Oostenrijk] op woensdag 11 november 1903, overleden (ongeveer 79 jaar oud) omstreeks 1983, volgt XXIl [blz. 74].

XXi. Maximiliaan van Schaumburg-Lippe, zoon van Willem Karel August van Schaumburg-Lippe (XIXl) [blz. 50] en Bathildis Amalgunde van Anhalt-Dessau, geboren in Racibórz [opole, Poland] op maandag 13 maart 1871, overleden (33 jaar oud) in Opatija [Croatia (Hrvatska)] op vrijdag 1 april 1904, trouwde (respectievelijk 27 en 22 jaar oud) in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 3 november 1898 met zijn achternicht Olga Alexandrine van Wurtemberg, dochter van Wilhelm Eugen hertog van Wurtemberg en Vera Konstantinovna van Rusland, geboren in Stuttgart [baden-württemberg, Duitsland] op woensdag 1 maart 1876, overleden (56 jaar oud) in Ludwigsburg [baden-württemberg, Duitsland] op vrijdag 21 oktober 1932. Uit dit huwelijk 3 zonen. 1. Eugenius, geboren in 1899, overleden (ongeveer 30 jaar oud) in 1929. 2. Albrecht, geboren op woensdag 17 oktober 1900. 3. Bernhard, geboren in 1902, overleden (ongeveer 1 jaar oud) in 1903.

XXj. Bathildis van Schaumburg-Lippe, dochter van Willem Karel August van Schaumburg-Lippe (XIXl) [blz. 50] en Bathildis Amalgunde van Anhalt-Dessau, geboren in Racibórz [opole, Poland] op woensdag 21 mei 1873, overleden (88 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op vrijdag 6 april 1962, trouwde (respectievelijk 22 en 30 jaar oud) in Náchod [hr, Czech Republic] op vrijdag 9 augustus 1895 met haar achterneef Frederik Adolf Herman van Waldeck-Pyrmont, zoon van Georg Victor vorst van Waldeck-Pyrmont en Helena Wilhelmina Henriëtte Paulina Marianne prinses van Nassau-Weilburg, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op vrijdag 20 januari 1865, vorst von Waldeck, overleden (81 jaar oud) in

Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op zondag 26 mei 1946. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Jozias George Adolf, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op woensdag 13 mei 1896, laatste vorst van Waldeck Pyrmont, overleden (71 jaar oud) in Dietz [rheinland-pfalz, Duitsland] op donderdag 30 november 1967, trouwde (respectievelijk 26 en 19 jaar oud) in Rastede [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 25 augustus 1922 met Altburg Marie Mathilde Olga van Oldenburg, dochter van Friedrich August van Oldenburg en Elisabeth Alexandrine Mathilde van Mecklenburg-Schwerin, geboren in Oldenburg [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 19 mei 1903, overleden (98 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op zaterdag 16 juni 2001. Uit dit huwelijk een dochter. 2. Maximiliaan Willem Gustaaf Herman (Max) prins, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op dinsdag 13 september 1898, overleden (82 jaar oud) op maandag 23 februari 1981, trouwde (respectievelijk 30 en 29 jaar oud) in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op donderdag 12 september 1929 met Gustava Frieda van Platen-Hallermund, geboren in Segenberg op donderdag 7 december 1899, overleden (ongeveer 87 jaar oud) omstreeks 1987. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Helena Bathildis, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op vrijdag 22 december 1899, overleden (48 jaar oud) in Rastede [niedersachsen, Duitsland] op woensdag 18 februari 1948, trouwde (respectievelijk 21 en 24 jaar oud) in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op woensdag 26 oktober 1921 met Nicolaas groothertog van Oldenburg, zoon van Friedrich August van Oldenburg en Elisabeth Alexandrine Mathilde van Mecklenburg-Schwerin, geboren in Oldenburg [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 10 augustus 1897, overleden (72 jaar oud) in Rastede [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 3 april 1970. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Georg Wilhelm, geboren in Bad Arolsen [hessen, Duitsland] op maandag 10 maart 1902, trouwde (beiden 29 jaar oud) in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op woensdag 20 januari 1932 met Ingeborg van Platen-Hallermund, geboren in Sleeswijk [schleswig-holstein, Duitsland] op zaterdag 27 september 1902. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Jozias George Adolf van Waldeck-Pyrmont. Tijdens de Eerste Wereldoorlog meldde Jozias zich als vrijwilliger bij het leger aan. Tijdens zijn vierjarig verblijf in de oorlog raakte hij een aantal keer verwond. Na de oorlog was hij als officier betrokken bij het verzet van de Duitse bevolking van Opper-Silezië tegen het besluit, conform het Verdrag van Versailles, dat het gebied bij Polen gevoegd zou worden. In november 1929 werd hij lid van zowel de NSDAP als de SS. Al snel werd hij adjudant van Sepp Dietrich en Heinrich Himmler, waardoor een snelle carrière binnen de SS mogelijk werd. In 1933 was hij Gruppenführer, in welke hoedanigheid hij betrokken was bij de organisatie van de Nacht van de Lange Messen. In 1933 werd hij ook gekozen als afgevaardigde in de Rijksdag, om niet veel later op voorspraak van Hitler zelf, benoemd te worden tot rechter van het Volksgerechtshof, een hof dat zich uitsluitend bezighield met zogenaamde misdaden tegen de staat. In 1939 volgde zijn benoeming tot Obergruppenführer en als zodanig kreeg hij de leiding over de Wehrkreis IX (Hessen en Thüringen), waaronder ook het concentratiekamp Buchenwald viel. Op zijn bevel werd de van misstanden verdachte kampcommandant Karl Koch in april 1945, even voordat het Rode Leger het kamp bevrijdde, ter dood veroordeeld en geexecuteerd. Na de oorlog werd Waldeck-Pyrmont door het geallieerde gerechtshof in Dachau veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. In 1948 werd deze straf omgezet in twintig jaar gevangenschap. In 1950 werd Waldeck-Pyrmont om gezondheidsredenen vrijgelaten. Hij overleed op 71-jarige leeftijd.

XXk. Friederike Adelheid van Schaumburg-Lippe, dochter van Willem Karel August van Schaumburg-Lippe (XIXl) [blz. 50] en Bathildis Amalgunde van Anhalt-Dessau, geboren

in Racibórz [opole, Poland] op woensdag 22 september 1875, overleden (95 jaar oud) in Ballenstedt [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 27 januari 1971, trouwde (respectievelijk 22 en 26 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 17 februari 1898 met Ernst II hertog van Saksen-Altenburg, zoon van Moritz Franz Friedrich van Saksen-Altenburg en Auguste Louise Adelheid van Saksen-Meiningen, geboren in Altenburg [thüringen, Duitsland] op donderdag 31 augustus 1871, overleden (83 jaar oud) in Neustad [bavaria, Duitsland] op dinsdag 22 maart 1955. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Charlotte Agnes, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op zaterdag 4 maart 1899, overleden (89 jaar oud) in Hemmelmark [schleswig-holstein, Duitsland] op donderdag 16 februari 1989, trouwde (respectievelijk 20 en 22 jaar oud) op vrijdag 11 juli 1919 met Wilhelm Viktor Sigismund (Sigismund) van Pruisen, zoon van Albert Wilhelm Heinrich (Heinrich) van Pruisen en Irene Luise van Hessen-Darmstadt, geboren in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op vrijdag 27 november 1896, overleden (81 jaar oud) in Puntarenas [puntarenas, CostaRica] op dinsdag 14 november 1978. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 2. George Moritz, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op zondag 13 mei 1900, overleden (90 jaar oud) in Rensburg op woensdag 13 februari 1991. 3. Elisabeth, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op maandag 6 april 1903, overleden (87 jaar oud) in Breitholz op woensdag 30 januari 1991. 4. Friedrich Ernst, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op maandag 15 mei 1905, overleden (79 jaar oud) in Rosenheim op zaterdag 23 februari 1985.

Ernst II hertog van Saksen-Altenburg. Hij besteeg de Altenburgse troon toen zijn oom Ernst I in 1908 stierf zonder overlevende kinderen na te laten. In de Novemberrevolutie van 1918 moest hij evenals alle andere Duitse vorsten troonsafstand doen (13 november). Saksen-Altenburg werd hierop een vrijstaat en ging in 1920 op in de Vrijstaat Thüringen. Ernst reisde na zijn abdicatie af naar het nabijgelegen Trockenborn-Wolfersdorf en betrok daar het slot Fröhliche Wiederkunft. Zijn huwelijk werd in 1920 ontbonden en in 1934 hertrouwde hij met Maria Martha Triebel. Na de Tweede Wereldoorlog droeg hij het slot over aan de stad Altenburg. Hij stierf aldaar op 22 maart 1955 als allerlaatste Duitse vorst. Als enige van hen is hij ingezetene van de Duitse Democratische Republiek geweest.

Generatie XXI

XXIa. Paul Alexander Leopold (Leopold) vorst van Lippe, zoon van Leopold I graaf van Lippe-Detmold (XXa) [blz. 52] en Pauline van Anhalt-Bernburg, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 6 november 1796, overleden (54 jaar oud) aldaar op woensdag 1 januari 1851, trouwde (respectievelijk 23 en 20 jaar oud) in Sondershausen [thüringen, Duitsland] op zondag 23 april 1820 met zijn achternicht Emilia van Schwarzburg-Sondershausen, dochter van Gunther Friedrich Karl vorst van Schwarzburg-Sondershausen en Wilhelmine Friederike Karoline (Karoline) van Schwarzburg-Rudolstadt, geboren in Sondershausen [thüringen, Duitsland] op woensdag 23 april 1800, overleden (66 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 2 april 1867. Uit dit huwelijk 9 kinderen. 1. Leopold III Paul Friedrich Leopold vorst, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 1 september 1821, overleden (54 jaar oud) aldaar op woensdag 8 december 1875, trouwde

(respectievelijk 30 en 18 jaar oud) in Rudolstadt [thüringen, Duitsland] op zaterdag 17 april 1852 met zijn achternicht Elisabeth van Schwarzburg-Rudolstadt, dochter van Albert vorst van Schwarzburg-Rudolstadt en Augusta van Solms-Braunfels, geboren in Rudolstadt [thüringen, Duitsland] op dinsdag 1 oktober 1833, overleden (63 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 27 november 1896. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Christine Louise Augusta Charlotte van Lippe-Detmold, geboren op zaterdag 9 november 1822, overleden (64 jaar oud) op maandag 28 maart 1887. 3. Woldemar Günther Frederik Woldemar vorst, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 18 april 1824, overleden (70 jaar oud) aldaar op woensdag 20 maart 1895, trouwde (respectievelijk 34 en 24 jaar oud) in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op dinsdag 9 november 1858 met Sophie Sophie Pauline Henriëtte Amalie Louise van Baden, dochter van Wilhelm Ludwig van Baden-Durlach en Elisabeth van Wurtemberg, geboren in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 7 augustus 1834, overleden (69 jaar oud) aldaar op woensdag 6 april 1904. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Marie Caroline Frederika van Lippe-Detmold, geboren op donderdag 1 december 1825, overleden (71 jaar oud) op vrijdag 12 maart 1897. 5. Frederik, geboren op donderdag 18 oktober 1827, overleden (26 jaar oud) op maandag 21 augustus 1854. 6. Emile Herman van Lippe-Detmold, geboren op zaterdag 4 juli 1829, overleden (54 jaar oud) op vrijdag 20 juni 1884. 7. Alexander Karl Alexander, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 16 januari 1831, ongehuwd en kinderloos overleden (74 jaar oud) aldaar op woensdag 25 oktober 1905. 8. Karel, geboren in 1832, overleden (ongeveer 2 jaar oud) in 1834. 9. Caroline (Pauline) van Lippe-Detmold, geboren op donderdag 2 oktober 1834, overleden (71 jaar oud) op vrijdag 24 augustus 1906.

Paul Alexander Leopold (Leopold) vorst van Lippe. Terwijl zijn moeder als regentes optrad studeerde hij samen met zijn broer Frederik te Göttingen. Op 20 april 1820 trad hij in het huwelijk met Emilie van Schwarzburg-Sondershausen, dochter van vorst Günther Frederik Karel I.. Hij nam op 4 juni van datzelfde jaar de regering van zijn moeder over. Als vorst verbeterde hij het politieapparaat, verlaagde de belastingen en bevorderde het grondbeheer. Hij schonk zijn land in 1836 een constitutie en trad in 1842 toe tot de Zollverein. In het revolutiejaar 1848 wist hij door zijn gematigde houding onlusten grotendeels te voorkomen. Hij sprak zich uit vóór het plan tot keizerskroning van Frederik Willem IV van Pruisen. Na zijn dood op 1 januari 1851 werd hij opgevolgd door zijn zoon Leopold III.

Leopold III vorst van Lippe. Hij ondernam in 1843/1844 een studiereis naar Italië en Constantinopel, alwaar hij door sultan Abdülmecit werd ontvangen. In 1851 volgde hij zijn vader op als vorst van Lippe. Hij voerde een reactionaire politiek. Hij stelde in mei 1853 zonder toestemming van de landdag de oude constitutie van 1836 weer in, en daarmee stelde hij de hervormingen uit het revolutiejaar 1848 buiten werking.. In de Pruisisch-Oostenrijkse Oorlog van 1866 streed zijn leger aan de zijde van Pruisen, waarna hij toetrad tot de Noord-Duitse Bond en met Pruisen een militaire conventie afsloot (1 oktober 1867). Hij trad in 1871 tot het Duitse Keizerrijk toe. Zijn huwelijk met Elisabeth van Schwarzburg-Rudolstadt bleef kinderloos en hij werd na zijn dood op 8 december 1875 opgevolgd

door zijn broer Woldemar.

Woldemar vorst van Lippe. Volgde hij zijn kinderloos gestorven broer Leopold III op als vorst van Lippe-Detmold. Vastbesloten zijn land een constitutie te verlenen deed hij in 1876 onder een provisorisch kiesreglement verkiezingen voor een landdag plaatsvinden, die de kieswet goedkeurde.. Daar zijn broer en opvolger Alexander geestesziek was en regeringsonbekwaam was verklaard werd na Woldemars dood op 20 maart 1895 volgens een tot dan geheimgehouden decreet Adolf van Schaumburg-Lippe, zoon van vorst Adolf I George van Schaumburg-Lippe, tot regent benoemd.

Alexander van Lippe. Alexander was de laatste telg van het huis Lippe-Detmold en bovendien ongehuwd. Daarom brak er tussen de linies Schaumburg-Lippe en Lippe-Biesterfeld een dispuut uit over de erfopvolging, dat door een bemiddelingsraad onder leiding van koning Albert van Saksen werd beslist in het voordeel van de laatste. Adolf werd aldus vervangen door Ernst van Lippe-Biesterfeld, die na zijn dood in 1904 als regent werd opgevolgd door zijn zoon Leopold, die na Alexanders kinderloze dood in 1905 als Leopold IV de troon besteeg.

XXIb. Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Julius Peter graaf van Lippe-Biesterfeld (XXb) [blz. 52] en Adelheid gravin van Castell-Castell, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 9 juni 1842, overleden (62 jaar oud) in Herford [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 26 september 1904, trouwde (respectievelijk 27 en 25 jaar oud) in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op donderdag 16 september 1869 met Karoline gravin van Wartensleben, dochter van Leopold Otto van Wartensleben en Mathilde van Halbach, geboren in Mannheim [baden-württemberg, Duitsland] op zaterdag 6 april 1844, overleden (61 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 juli 1905. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Bernhard Kasimir Friedrich Gustav Heinrich Wilhelm Eduard, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 26 augustus 1872, overleden (61 jaar oud) in München [bavaria, Duitsland] op dinsdag 19 juni 1934, volgt XXIIa [blz. 75]. 2. Adelheid, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 22 juni 1870, overleden (78 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 3 september 1948, volgt XXIIb [blz. 76]. 3. Leopold Julius, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 30 mei 1871, overleden (78 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 30 december 1949, volgt XXIIc [blz. 76]. 4. Julius Ernst, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 2 september 1873, overleden (79 jaar oud) aldaar op maandag 15 september 1952, volgt XXIId [blz. 77]. 5. Carola, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 2 september 1873, abdis van Lemgo, overleden (84 jaar oud) in Lemgo [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 23 april 1958. 6. Mathilde, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 27 maart 1875, overleden (31 jaar oud) in Halberstadt [sachsen-anhalt, Duitsland] op dinsdag 12 februari 1907.

Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld. Hem werd in 1897 door een bemiddelingsraad onder leiding van koning Albert van Saksen het regentschap over het vorstendom Lippe toegewezen om te regeren namens de geesteszieke vorst

Alexander. Na Alexanders dood zou hij, en niet iemand uit de rivaliserende tak Schaumburg-Lippe, de vorstelijke waardigheid verkrijgen. Hij schonk als graaf-regent de stad Detmold in 1898 het eeuwige gebruiksrecht van de bronnen van Berlebeck, waarna in de stad het eerste waterleidingnetwerk werd aangelegd. Na zijn dood in 1904 brandde het successieconflict weer in volle hevigheid los. Het Huis Schaumburg-Lippe voerde aan dat Ernsts huwelijk en dat van zijn vader niet ebenbürtig was geweest en dat de Lippe-Biesterfelds daarom niet tot opvolgen gerechtigd waren. Ernsts zoon en opvolger Leopold werd na de dood van Alexander in 1905 echter als Leopold IV vorst van Lippe.

XXIc. Friedrich Karl graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Julius Peter graaf van Lippe-Biesterfeld (XXb) [blz. 52] en Adelheid gravin van Castell-Castell, geboren in Mechernich [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 10 mei 1852, overleden (40 jaar oud) in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 15 augustus 1892, trouwde (respectievelijk 30 en 20 jaar oud) in Triefenstein [piemonte, Italië] op dinsdag 10 oktober 1882 met Maria van Lowenstein-Wertheim, dochter van Wilhelm Paul Ludwig van Lowenstein-Wertheim en Olga Clara van Schonburg-Glauchau, geboren in Kreuzwertheim [baden-württemberg, Duitsland] op zaterdag 14 december 1861, prinses van Löwenstein Wertheim Freudenberg, overleden (79 jaar oud) in Budingen [vlaams-brabant, België] op zaterdag 26 april 1941. Uit dit huwelijk 3 dochters. 1. Adelheid, geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op dinsdag 14 oktober 1884, overleden (76 jaar oud) in Frankfurt Am Main [hessen, Duitsland] op donderdag 9 maart 1961, trouwde (respectievelijk 36 en 58 jaar oud) in Schieder-Schwalenberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 14 juli 1921 met Heinrich van Schonburg-Waldenburg, zoon van Hugo van Schonburg-Waldenburg en Christiane Hermine van Reuss-Greiz, geboren in Droyßig [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 8 juni 1863, overleden (82 jaar oud) in Rheda-Wiedenbrück [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 28 december 1945. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Olga, geboren in Straatsburg [rhin (bas), Frankrijk] op woensdag 9 december 1885, overleden (87 jaar oud) in Budingen [vlaams-brabant, België] op vrijdag 2 maart 1973, trouwde (respectievelijk 36 en 41 jaar oud) in Erbach [hessen, Duitsland] op dinsdag 10 oktober 1922 met Konrad van Erbach-Erbach, zoon van Arthur van Erbach-Erbach en Maria van Bentheim-Tecklenburg, geboren in Erbach [hessen, Duitsland] op donderdag 8 september 1881, overleden (59 jaar oud) aldaar op zondag 17 november 1940. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Maria, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zaterdag 21 juni 1890, overleden (83 jaar oud) in Budingen [vlaams-brabant, België] op dinsdag 1 januari 1974, trouwde (respectievelijk 30 en 45 jaar oud) in Schieder-Schwalenberg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 16 september 1920 met Karl Gustav van Ysenburg-Budingen, zoon van Gustav Alfred van Ysenburg-Budingen en Luitgard van Castell-Rüdenhausen, geboren in Frankfurt Am Main [hessen, Duitsland] op zaterdag 11 september 1875, overleden (65 jaar oud) in Budingen [vlaams-brabant, België] op donderdag 15 mei 1941. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXId. Friedrich Wilhelm prins van Lippe-Biesterfeld, zoon van Julius Peter graaf van Lippe-Biesterfeld (XXb) [blz. 52] en Adelheid gravin van Castell-Castell, geboren in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op vrijdag 16 juli 1858, gesneuveld (56 jaar oud) in Luik [luik, België] op donderdag 6 augustus 1914, trouwde (respectievelijk 36 en 23 jaar oud) in Meerholz [hessen, Duitsland] op donderdag 10 januari 1895 met zijn achternicht Gisela van Ysenburg-Budingen,

dochter van Karl Friedrich van Ysenburg-Budingen en Agnes van Ysenburg-Budingen, geboren in Meerholz [hessen, Duitsland] op zaterdag 27 mei 1871, gravin van Ysenburg en Budingen in Meerholz, overleden (93 jaar oud) in Gelnhausen [hessen, Duitsland] op maandag 22 juni 1964. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Calixta Agnes, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op maandag 14 oktober 1895, overleden (ongeveer 86 jaar oud) omstreeks 1982, trouwde (respectievelijk 23 en 30 jaar oud) in Hemmelmark [schleswig-holstein, Duitsland] op donderdag 14 augustus 1919 met Waldemar Wilhelm Ludwig van Pruisen, zoon van Albert Wilhelm Heinrich (Heinrich) van Pruisen en Irene Luise van Hessen-Darmstadt, geboren in Kiel [schleswig-holstein, Duitsland] op woensdag 20 maart 1889, overleden (56 jaar oud) in Tutzing op woensdag 2 mei 1945. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Barbara Eleonora, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op zaterdag 30 januari 1897, overleden (ongeveer 82 jaar oud) omstreeks 1980, trouwde (respectievelijk 22 en 25 jaar oud) in Meerholz [hessen, Duitsland] op donderdag 16 oktober 1919 met Nicolaus van Luckner, geboren in Neumarkt in der Oberpfalz [bavaria, Duitsland] op zaterdag 24 februari 1894, overleden (72 jaar oud) in Meerholz [hessen, Duitsland] op zaterdag 24 september 1966. Uit dit huwelijk geen kinderen. 3. Simon Casimir prins, geboren in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op maandag 24 september 1900, overleden (ongeveer 79 jaar oud) omstreeks 1980, trouwde (respectievelijk 35 en 26 jaar oud) in Stettin [szczecin, Poland] op donderdag 17 oktober 1935 met Ilse van Splittgerber, geboren in Lingenfelde op zaterdag 1 mei 1909. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXIe. Rudolf Wolfgang graaf van Lippe-Biesterfeld, zoon van Julius Peter graaf van Lippe-Biesterfeld (XXb) [blz. 52] en Adelheid gravin van Castell-Castell, geboren in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op zondag 27 april 1856, overleden (75 jaar oud) op zondag 21 juni 1931, trouwde (respectievelijk 33 en 20 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op zaterdag 2 november 1889 met Karoline Louise van Hessen-Philippsthal, dochter van Wilhelm van Hessen-Philippsthal en Maria Auguste van Hessen-Kassel, geboren in Langenselbold op zaterdag 12 december 1868, prinses van Hessen Philipstal Barchfeld, prinses van Ardeck, overleden (90 jaar oud) in Wiesbaden [hessen, Duitsland] op zaterdag 21 november 1959. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. August Friedrich Wilhelm, geboren in Berlijn [berlin, Duitsland] op donderdag 27 november 1890, overleden (47 jaar oud) aldaar op maandag 24 oktober 1938, trouwde (respectievelijk 41 en 25 jaar oud) in Wroclaw [wroclaw, Poland] op vrijdag 1 juli 1932 met Godela van Oven, geboren in Glogów [zielona gora, Poland] op maandag 17 december 1906, overleden (ongeveer 81 jaar oud) omstreeks 1988. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Ernst Julius, geboren in Berlijn [berlin, Duitsland] op woensdag 20 januari 1892, gesneuveld (22 jaar oud) in Villiers Les Guise [ut, Lithuania] op vrijdag 28 augustus 1914. 3. Maria Adelaide, geboren op vrijdag 30 augustus 1895, overleden (ongeveer 84 jaar oud) omstreeks 1980, trouwde (respectievelijk 24 en 42 jaar oud) (1) op woensdag 19 mei 1920, (gescheiden in 1921) met Heinrich XXXII van Reuss-Köstritz, zoon van Hendrik VII van Reuss-Köstritz en Marie Anna Alexandrine Sophie van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in Konstantinopel [istanbul, Turkije] op maandag 4 maart 1878, overleden (57 jaar oud) in Bad Tolz [bavaria, Duitsland] op maandag 6 mei 1935. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 25 en 33 jaar oud) (2) in Bremen [bremen, Duitsland] op dinsdag 12 april 1921, (gescheiden in 1923) met Heinrich XXXV van Reuss-Köstritz, zoon van Hendrik VII van

Reuss-Köstritz en Marie Anna Alexandrine Sophie van Saksen-Weimar-Eisenach, geboren in Mauer [baden-württemberg, Duitsland] op maandag 1 augustus 1887, overleden (48 jaar oud) in Loschwitz [sachsen, Duitsland] op vrijdag 17 januari 1936. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (respectievelijk 31 en 45 jaar oud) (3) in Berlijn [berlin, Duitsland] op donderdag 24 maart 1927 met Hanno van Konopath, geboren in Berlijn [berlin, Duitsland] op vrijdag 24 februari 1882, overleden (80 jaar oud) in Hamburg [hamburg, Duitsland] op zaterdag 22 september 1962. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXIf. Ernst van Lippe-Weissenfeld, zoon van Franz van Lippe-Weissenfeld (XXd) [blz. 54] en Maria Sophie van Beschwitz, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op maandag 3 januari 1870, gesneuveld (44 jaar oud) in Goldapp [bialystok, Poland] op vrijdag 11 september 1914, trouwde (respectievelijk 41 en 25 jaar oud) in Budingen [vlaams-brabant, België] op dinsdag 21 november 1911 met Anna prinses van Ysenburg-Budingen, dochter van Bruno van Ysenburg-Budingen en Bertha van Castell-Rüdenhausen, geboren in Budingen [vlaams-brabant, België] op woensdag 10 februari 1886, overleden (93 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 8 februari 1980. Uit dit huwelijk een dochter. 1. Eleonore, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op maandag 11 augustus 1913, overleden (51 jaar oud) in 's-Gravenhage op maandag 19 oktober 1964, volgt XXIIe [blz. 78].

Anna prinses van Ysenburg-Budingen, dochter van Bruno van Ysenburg-Budingen en Bertha van Castell-Rüdenhausen, trouwde (1) met Leopold Julius van Lippe-Biesterfeld, zoon van Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XXIb) [blz. 70] en Karoline gravin van Wartensleben (zie XXIIc [blz. 76] ). Uit dit huwelijk een zoon. 1. Armin, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 18 augustus 1924, trouwde (beiden 28 jaar oud) op vrijdag 27 maart 1953 met Maria Elisabeth Traute, geboren op maandag 16 februari 1925. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXIg. Klemens van Lippe-Weissenfeld, zoon van Franz van Lippe-Weissenfeld (XXd) [blz. 54] en Maria Sophie van Beschwitz, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op zondag 15 juli 1860, overleden (59 jaar oud) in Proschwitz op donderdag 29 april 1920, trouwde (respectievelijk 40 en 22 jaar oud) in Proschwitz op dinsdag 8 januari 1901 met Johanna Frederike van Carlowitz, geboren in Proschwitz op zaterdag 24 augustus 1878, overleden (63 jaar oud) in Meißen [victoria, Australië] op zondag 25 januari 1942. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Karl Franz Ferdinand, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op donderdag 16 juli 1903, overleden (36 jaar oud) in Lublin [toscana, Italië] op dinsdag 26 september 1939, trouwde (respectievelijk 25 en 22 jaar oud) in Gutenborn [sachsen-anhalt, Duitsland] op woensdag 5 september 1928 met Dorothea Louise van Schonburg-Waldenburg, dochter van Ulrich van Schonburg-Waldenburg en Pauline van Lowenstein-Wertheim, geboren in Gutenborn [sachsen-anhalt, Duitsland] op dinsdag 3 oktober 1905, overleden (ongeveer 74 jaar oud) omstreeks 1980. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Theodor Georg Ludwig Christian, geboren in Doberkitz [sachsen, Duitsland] op maandag 12 augustus 1907, overleden (ongeveer 72 jaar oud) omstreeks 1980, trouwde (respectievelijk 28 en 21 jaar oud) in Bayerhof op donderdag 17 oktober 1935 met Paulina Amelia van Ortenburg, geboren in Bayerhof op woensdag 3 december 1913. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXIh. Walraad Ernst Walraad prins van Schaumburg-Lippe (XXIh) [blz. 73] , zoon van Stephan Albrecht Georg (George) prins van Schaumburg-Lippe (XXe) [blz. 54] en Maria

Anna van Saksen-Altenburg, geboren in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 19 april 1887, overleden (75 jaar oud) in Hannover [niedersachsen, Duitsland] op vrijdag 15 juni 1962, trouwde (respectievelijk 37 en 21 jaar oud) in Simbach Am Inn [bavaria, Duitsland] op woensdag 15 april 1925 met zijn achternicht Bathildis van Schaumburg-Lippe, dochter van Christian Albrecht van Schaumburg-Lippe (XXh) [blz. 66] en Elisa Mathilde van Wurtemberg (zie XXIl [blz. 74] ).

XXIi. Stephan Alexander Viktor van Schaumburg-Lippe, zoon van Stephan Albrecht Georg (George) prins van Schaumburg-Lippe (XXe) [blz. 54] en Maria Anna van Saksen-Altenburg, geboren in Stadthagen [niedersachsen, Duitsland] op zondag 21 juni 1891, overleden (73 jaar oud) in Kempfenhausen [bavaria, Duitsland] op woensdag 10 februari 1965, trouwde (respectievelijk 29 en 19 jaar oud) in Rastede [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 4 juni 1921 met Ingeborg Alix van Oldenburg, dochter van Friedrich August van Oldenburg en Elisabeth Alexandrine Mathilde van Mecklenburg-Schwerin, geboren in Oldenburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 20 juli 1901. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 1. Marie-Alix, geboren op maandag 2 april 1923, overleden (ongeveer 46 jaar oud) in 1970. 2. George Maurits, geboren in 1924, overleden (ongeveer 46 jaar oud) in 1970. 3. Doodgeboren zoon, geboren op zondag 9 maart 1924.

XXIj. Marie Louise Dagmar Bathildis Charlotte van Schaumburg-Lippe, dochter van Frederik van Schaumburg-Lippe (XXg) [blz. 65] en Louise Caroline van Denemarken, geboren in Oedenburg op woensdag 10 februari 1897, overleden (41 jaar oud) in Potsdam [brandenburg, Duitsland] op zaterdag 1 oktober 1938, trouwde (respectievelijk 19 en 24 jaar oud) in Klein Glienicke [berlin, Duitsland] op donderdag 27 april 1916 met Joachim Viktor Friedrich Sigismund (Friedrich Sigismund) van Pruisen, zoon van Joachim Karl Friedrich Leopold (Friedrich Leopold) van Pruisen en Feodora Louise Sophie (Luise) van Sleeswijk-Holstein, geboren in Klein Glienicke [berlin, Duitsland] op donderdag 17 december 1891, overleden (35 jaar oud) in Luzern [rhône, Frankrijk] op woensdag 6 juli 1927. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Luise, geboren in Klein Gliniecke [berlin, Duitsland] op donderdag 23 augustus 1917. 2. Friedrich Karl, geboren in Klein Glienicke [berlin, Duitsland] op donderdag 13 maart 1919.

XXIk. Christiaan Nicolaas Willem Frederik Albert Ernst Stefan van Schaumburg-Lippe, zoon van Frederik van Schaumburg-Lippe (XXg) [blz. 65] en Louise Caroline van Denemarken, geboren in Odenburg [Denemarken] op zondag 20 februari 1898, overleden (76 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op zaterdag 13 juli 1974, trouwde (respectievelijk 39 en 27 jaar oud) in Fredensborg [Denemarken] op donderdag 9 september 1937 met zijn nicht Feodora Louise van Denemarken, dochter van Harald Christian van Denemarken en Helena Adelheid van Sleeswijk-Holstein, geboren op zondag 3 juli 1910, overleden (64 jaar oud) in Bückeburg [niedersachsen, Duitsland] op maandag 17 maart 1975. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Willem Frederik, geboren in 1939, trouwde met Ilona Hentschel van Gelgenheimb. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 2. Waldemar, geboren in 1940, trouwde met Anne Lise Johansen. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend. 3. Marie Louise, geboren in 1945. 4. Harald, geboren in 1948, trouwde (1) met Petra Wera Kirstein. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend, trouwde (2) met Gabriele Hagermann. Uit dit huwelijk zijn geen kinderen bekend.

XXIl. Bathildis van Schaumburg-Lippe, dochter van Christian Albrecht van Schaumburg-Lippe (XXh) [blz. 66] en Elisa Mathilde van Wurtemberg, geboren in Wels [oberosterreich, Oostenrijk] op woensdag 11 november 1903, overleden (ongeveer 79 jaar oud) omstreeks 1983, trouwde met haar achterneef Walraad prins van Schaumburg-Lippe (zie XXIh [blz. 73] ). Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. George Willem, geboren in 1926, overleden (ongeveer 19 jaar oud) in 1945. 2. Filips Ernst, geboren in 1928, overleden (ongeveer 75 jaar oud) in 2003. 3. Constantijn, geboren in 1930. 4. Victoria Louise, geboren in 1940.

Generatie XXII

XXIIa. Bernhard Kasimir Friedrich Gustav Heinrich Wilhelm Eduard van Lippe-Biesterfeld, zoon van Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XXIb) [blz. 70] en Karoline gravin van Wartensleben, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 26 augustus 1872, overleden (61 jaar oud) in München [bavaria, Duitsland] op dinsdag 19 juni 1934, trouwde (respectievelijk 36 en 25 jaar oud) in Oelber [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 4 maart 1909 met Armgard Kunigunde Alharde Agnes Oda van Sierstorpff-Cramm, dochter van Aschwin van Sierstorpff-Cramm en Hedwig van Sierstorpff, geboren in Bad Driburg [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 18 december 1883, overleden (87 jaar oud) in Warmelo op dinsdag 27 april 1971. Uit dit huwelijk 2 zonen. 1. Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter, geboren in Jena [thüringen, Duitsland] op donderdag 29 juni 1911, overleden (93 jaar oud) in Utrecht op woensdag 1 december 2004, volgt XXIII [blz. 78]. 2. Ernst Aschwin (Aschwin), geboren in Jena [thüringen, Duitsland] op zaterdag 13 juni 1914, direkteur Museum in New York, overleden (73 jaar oud) in 's-Gravenhage op zaterdag 14 mei 1988, trouwde (respectievelijk 37 en 36 jaar oud) op dinsdag 11 september 1951 met Simone Louise Arnoux, geboren op zondag 9 mei 1915. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Ernst Aschwin (Aschwin) van Lippe-Biesterfeld. Zijn roepnaam was Erwin, naar de eerste twee letters van zijn eerste voornaam Ernst en de laatste lettergreep van zijn tweede voornaam Aschwin. In 1916 werd zijn moeder met haar zonen door vorst Leopold IV van Lippe verheven tot Prinzessin (Prinz) zur Lippe-Biesterfeld met het predicaat Durchlaucht (= Doorluchtige Hoogheid). Bij datzelfde decreet werd door de vorst bepaald dat de zonen opvolgingsrechten kregen op de troon van Lippe, weliswaar na alle andere Lippe-Biesterfelds, maar voor de leden van de tak Lippe-Weissenfeld. Hij groeide op met zijn oudere broer Bernhard. De jeugdjaren op het landgoed van hun ouders, Gut Reckenwalde in het dorp Woynowo (van 1934-1945 tevens Reckenwalde i.d. Grenzmark), nabij de stad Bomst in de provincie Posen, later Grensmark Posen-West-Pruisen, verliepen gemoedelijk. Toen Adolf Hitler aan de macht kwam, sprak Aschwin openlijk zijn steun aan de nazi's uit.[3] Vervolgens werd hij officier in de Wehrmacht. Toen zijn broer zich in mei 1940, vlak na de inval van nazi-Duitsland in Nederland, België, Luxemburg en Frankrijk, bijzonder negatief over nazi-Duitsland en Hitler uitliet, werd Aschwin uit het leger gezet. Het wetenschappelijk werk liet hem niet los en in november 1942 promoveerde hij aan de Berlijnse Friedrich-Wilhelms-Universität op een studie naar de dertiende-eeuwse Chinese schilder Li Kan. Hierna werkte hij bij de afdeling Chinese schilderkunst van het Museum für Ostasiatische Kunst. In 1945 verliet hij Duitsland en in 1949 vestigde hij zich in New York als wetenschappelijk medewerker aan de afdeling Verre Oosten van het Metropolitan Museum of Art. Tot zijn pensionering in 1973 bleef hij hier werkzaam. Hij publiceerde regelmatig over Chinese schilderkunst en vanaf de jaren zestig ook over boeddhistische beeldhouwkunst van Zuid- en Zuidoost-Azië. Deze publicaties verschenen onder de naam Aschwin Lippe.

Op 11 september 1951 trad hij op 37-jarige leeftijd in Londen in het huwelijk met de één jaar jongere Française Simone Arnoux. Het huwelijk bleef kinderloos. Arnoux had twee kinderen uit een eerder huwelijk met Vollrat Gottfried Adam von Watzdorf. Nadat op 11 oktober 1969 prins Constantijn werd geboren, werd prins Aschwin een van diens peetooms. Lippe-Biesterfeld leed aan de ziekte van Parkinson en werd door zijn broer Bernhard naar Nederland gehaald. Hij overleed op 73-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Den Haag. Lippe-Biesterfeld is begraven op begraafplaats Oud Eik en Duinen te Den Haag.

XXIIb. Adelheid van Lippe-Biesterfeld, dochter van Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XXIb) [blz. 70] en Karoline gravin van Wartensleben, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 22 juni 1870, overleden (78 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 3 september 1948, trouwde (respectievelijk 18 en 27 jaar oud) in Neudorf Bei Benschen [sachsen-anhalt, Duitsland] op donderdag 25 april 1889 met Friedrich prins van Saksen-Meiningen, zoon van George II hertog van Saksen-Meiningen en Feodora Viktoria van Hohenlohe-Langenburg, geboren in Meiningen [thüringen, Duitsland] op zaterdag 12 oktober 1861, gesneuveld (52 jaar oud) in Charleroi [henegouwen, België] op zondag 23 augustus 1914. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Adelheid, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op zondag 16 augustus 1891, overleden (79 jaar oud) in Montreux [vaud, Zwitserland] op zondag 25 april 1971, trouwde (respectievelijk 22 en 30 jaar oud) in Wilhelmshaven op maandag 3 augustus 1914 met haar achterneef Adelbert van Pruisen, zoon van Wilhelm II van Duitsland en Augusta Victoria Frederika Louise Feodora Jenny (Dona) van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, geboren in Potsdam, Marmorpaleis [brandenburg, Duitsland] op maandag 14 juli 1884, overleden (64 jaar oud) in Montreux [vaud, Zwitserland] op woensdag 22 september 1948. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 2. Georg hertog, geboren in Kassel [hessen, Duitsland] op dinsdag 11 oktober 1892, overleden (53 jaar oud) in Siberie in een Russisch krijgsgevangenkamp op zaterdag 5 januari 1946, trouwde (respectievelijk 26 en 23 jaar oud) in Freiburg Im Breisgau [baden-württemberg, Duitsland] op zaterdag 22 februari 1919 met Klara Maria von Korff Schmissing, geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op vrijdag 31 mei 1895, overleden (96 jaar oud) in Türnitz [Tunisia] op maandag 10 februari 1992. Uit dit huwelijk een dochter. 3. Bernhard Friedrich hertog, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 30 juni 1901, overleden (83 jaar oud) in Bad Krozingen [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 4 oktober 1984. 4. Louise Maria, geboren in Keulen [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 13 maart 1899, overleden (85 jaar oud) in Pforzheim [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 14 februari 1985. 5. Ernst, geboren in Hannover [niedersachsen, Duitsland] op maandag 23 september 1895, overleden (18 jaar oud) in Maubeuge op donderdag 27 augustus 1914. 6. Feodora Carola Charlotte Marie Adelheid Auguste Mathilde, geboren in Hannover [niedersachsen, Duitsland] op donderdag 29 mei 1890, overleden (81 jaar oud) in Freiburg [baden-württemberg, Duitsland] op zondag 12 maart 1972, trouwde met Willem Ernst Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach, zoon van Karel August Willem Nicolaas Alexander Michael Bernhard Hendrik Frederik Stefan van Saksen-Weimar-Eisenach en Pauline van Saksen-Weimar-Eisenach (zie XXf [blz. 55] ). Uit dit huwelijk 8 kinderen.

XXIIc. Leopold Julius van Lippe-Biesterfeld, zoon van Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XXIb) [blz. 70] en Karoline gravin van Wartensleben, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 30 mei 1871, regent van Lippe, vorst van Lippe, overleden (78 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 30 december 1949, trouwde (respectievelijk 30 en 26 jaar oud) (1) in Rotenburg [hessen, Duitsland] op vrijdag 16 augustus 1901 met Bertha Louise van Hessen-Philippsthal, dochter van Wilhelm van Hessen-Philippsthal en Juliana van Bentheim-Steinfurt, geboren in Burgsteinfurt [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 15 oktober 1874, prinses van Hessen Philipstal Barchfeld, overleden (44 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op woensdag 19 februari 1919. Uit dit huwelijk 5 kinderen. 1. Ernst Leopold, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 12 juni 1902, overleden (ongeveer 84 jaar oud) omstreeks 1987, trouwde (respectievelijk 34 en 26 jaar oud) op zaterdag 5 juni 1937 met Hertha Elise Helga Weiland, geboren op donderdag 13 april 1911, overleden (59 jaar oud) op woensdag 6 mei 1970. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Leopold Bernhard, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 19 mei 1904, overleden (61 jaar oud) aldaar op maandag 5 juli 1965. 3. Karoline, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op vrijdag 4 augustus 1905, trouwde (respectievelijk 27 en 38 jaar oud) op donderdag 29 september 1932 met Hans Theodor Kanitz, geboren op vrijdag 17 november 1893, overleden (74 jaar oud) op zondag 25 augustus 1968. Uit dit huwelijk geen kinderen. 4. Chlodwig, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 27 september 1909, trouwde (respectievelijk 30 en 24 jaar oud) op woensdag 27 maart 1940 met Veronica Holl, geboren op vrijdag 31 december 1915. Uit dit huwelijk geen kinderen. 5. Sieglinde, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 4 maart 1915, trouwde (respectievelijk 27 en 38 jaar oud) op zondag 6 december 1942 met Friedrich Karl Heldman, geboren op zaterdag 21 mei 1904. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Leopold Julius van Lippe-Biesterfeld, trouwde (2) met Anna prinses van Ysenburg-Budingen (zie XXIf [blz. 73] ). Uit dit huwelijk een zoon. 1. Armin, geboren in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op maandag 18 augustus 1924, trouwde met Maria Elisabeth Traute (zie XXIf [blz. 73] ). Uit dit huwelijk geen kinderen.

Anna prinses van Ysenburg-Budingen, trouwde (2) met Ernst van Lippe-Weissenfeld (zie XXIf [blz. 73] ). Uit dit huwelijk een dochter. 1. Eleonore, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op maandag 11 augustus 1913, overleden (51 jaar oud) in 's-Gravenhage op maandag 19 oktober 1964, trouwde (respectievelijk 21 en 24 jaar oud) in Detmold [nordrhein-westfalen, Duitsland] op zondag 19 mei 1935, (gescheiden in 's-Graveland op donderdag 15 juni 1944) met Adolph Sweder Hubert van Rechteren-Limpurg, zoon van Adolph Zeyger van Rechteren-Limpurg en Margarethe Christine van Heeckeren-Enghuizen, geboren in Dalfsen op donderdag 3 november 1910, graaf van Rechteren Limpurg, overleden (62 jaar oud) in Utrecht op dinsdag 19 december 1972. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

XXIId. Julius Ernst van Lippe-Biesterfeld, zoon van Ernst Casimir graaf van Lippe-Biesterfeld (XXIb) [blz. 70] en Karoline gravin van Wartensleben, geboren in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op dinsdag 2 september 1873, overleden (79 jaar oud) aldaar op maandag 15 september 1952, trouwde (respectievelijk 40 en 36

jaar oud) in Neustrelitz [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op dinsdag 11 augustus 1914 met Victoria Maria Augusta (Maria) van Mecklenburg-Strelitz, dochter van George Adolf Friedrich (Adolf Friedrich) van Mecklenburg-Strelitz en Elisabeth Maria van Anhalt-Dessau, geboren in Neustrelitz [mecklenburg-vorpommern, Duitsland] op woensdag 8 mei 1878, overleden (70 jaar oud) in Obercassel [nordrhein-westfalen, Duitsland] op donderdag 14 oktober 1948. Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Elisabeth Karoline, geboren in Blasewitz [sachsen, Duitsland] op zondag 23 januari 1916, trouwde (respectievelijk 23 en 46 jaar oud) in Dresden [sachsen, Duitsland] op woensdag 15 februari 1939 met Ernst August van Solms-Braunfels, zoon van Hermann Ernst van Solms-Braunfels en Elisabeth van Reuss-Schleiz, geboren in Darmstadt [hessen, Duitsland] op donderdag 10 maart 1892, overleden (76 jaar oud) in Karlsruhe [baden-württemberg, Duitsland] op donderdag 25 juli 1968. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Ernst August, geboren in Blasewitz [sachsen, Duitsland] op zondag 1 april 1917, trouwde (respectievelijk 30 en 24 jaar oud) op woensdag 3 maart 1948 met Christine Irene Arnim-Kitzscher, geboren op maandag 2 juli 1923. Uit dit huwelijk geen kinderen.

XXIIe. Eleonore van Lippe-Weissenfeld, dochter van Ernst van Lippe-Weissenfeld (XXIf) [blz. 73] en Anna prinses van Ysenburg-Budingen, geboren in Dresden [sachsen, Duitsland] op maandag 11 augustus 1913, overleden (51 jaar oud) in 's-Gravenhage op maandag 19 oktober 1964, trouwde met Adolph Sweder Hubert van Rechteren-Limpurg, zoon van Adolph Zeyger van Rechteren-Limpurg en Margarethe Christine van Heeckeren-Enghuizen (zie XXIIc [blz. 76] ). Uit dit huwelijk 2 kinderen. 1. Adolph Roderik Ernst Leopold, geboren in Berlijn [berlin, Duitsland] op vrijdag 25 november 1938, trouwde (respectievelijk 35 en 37 jaar oud) in Hummelo op vrijdag 14 december 1973 met Ingrid Pieksma, geboren in Amsterdam op maandag 30 december 1935. Uit dit huwelijk geen kinderen. 2. Anna Pia, geboren in Arnhem op vrijdag 27 september 1940.

Adolph Sweder Hubert van Rechteren-Limpurg, zoon van Adolph Zeyger van Rechteren-Limpurg en Margarethe Christine van Heeckeren-Enghuizen, trouwde (respectievelijk 43 en 51 jaar oud) (2) in Laren op woensdag 16 december 1953 met Ruby Ellen Mitchell, geboren in Clinton op donderdag 20 november 1902, overleden (70 jaar oud) in Doetinchem [niedersachsen, Duitsland] op dinsdag 30 januari 1973. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Generatie XXIII

XXIII. Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-Biesterfeld, zoon van Bernhard Kasimir Friedrich Gustav Heinrich Wilhelm Eduard van Lippe-Biesterfeld (XXIIa) [blz. 75] en Armgard Kunigunde Alharde Agnes Oda van Sierstorpff-Cramm, geboren in Jena [thüringen, Duitsland] op donderdag 29 juni 1911, prins van Lippe Biesterfeld, prins der Nederlanden, overleden (93 jaar oud) in Utrecht om 18:50 uur in het Universitair Medisch Centrum op woensdag 1 december 2004, begraven in Delft op zaterdag 11 december 2004, otr. in 's-Gravenhage op zaterdag 19 december 1936, trouwde (respectievelijk 25 en 27 jaar oud) in 's-Gravenhage op donderdag 7 januari 1937, kerk.huw. aldaar in de Sint Jacobskerk op donderdag 7 januari 1937 met Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina (Juliana Louise Emma Maria) van Oranje-Nassau koningin der Nederlanden (1948-1980), prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau, hertogin van Mecklenburg, prinses van Lippe-Biesterfeld, dochter van Hendrik Wladimir Albrecht Ernst (Hendrik) van Mecklenburg-Schwerin en Wilhelmina Helena Pauline

Maria van Oranje-Nassau, geboren in 's-Gravenhage op vrijdag 30 april 1909, gedoopt NH aldaar in de Willemskerk door hofpredikant ds. J.H. Gerritsen op zaterdag 5 juni 1909, overleden (94 jaar oud) in Soesdijk om 05:50 uur, te Soestdijk op zaterdag 20 maart 2004 Pawlowsk, begraven in Delft op dinsdag 30 maart 2004. Uit dit huwelijk 4 dochters. 1. Beatrix Wilhelmina Armgard (Beatrix) van Oranje-Nassau, geboren in Soesdijk op maandag 31 januari 1938, volgt XXIVa [blz. 88]. 2. Irene Emma Elisabeth van Oranje-Nassau, geboren in Soesdijk op zaterdag 5 augustus 1939, volgt XXIVb [blz. 99]. 3. Margriet Francisca van Oranje-Nassau, geboren in Ottawa [ontario, Canada] op dinsdag 19 januari 1943, volgt XXIVc [blz. 103]. 4. Maria Christina (Christina) van Oranje-Nassau, geboren in Soesdijk op dinsdag 18 februari 1947, overleden (72 jaar oud) in 's-Gravenhage op vrijdag 16 augustus 2019, volgt XXIVd [blz. 107].

Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-Biesterfeld. Geboorteakte. Bernhard werd geboren in het groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach. Volgens zijn geboorteakte was dat op 28 juni 1911 om 02.45 uur. Bernhards moeder heeft altijd aangegeven dat dit een foutieve vermelding was. Hij vierde zijn hele leven zijn verjaardag op 29 juni, de datum die in zijn naturalisatie- en trouwakte staat. Er is geen officieel bewijs dat 29 juni correct is. Niettemin is aannemelijk dat 29 juni de feitelijke geboortedag van prins Bernhard is. Op 1 juli verzocht Bernhard senior per brief aan zijn broer Leopold om peetoom te worden van zijn oudste zoon. "Als je", zo schreef hij, "ons dat plezier wilt doen, dan zal hij jouw naam als dubbelnaam krijgen". Leopold stemde toe en op 18 juli gaf het departement van Justitie in Weimar toestemming om de voornaam Leopold twee plaatsen naar voren te schuiven, zodat hij op 27 oktober 1911 de namen kreeg van Bernhard Leopold Friedrich Eberhard Julius Kurt Carl Gottfried Peter Graf von Biesterfeld. Zijn geslachtsnaam Graf von Biesterfeld bleek sinds 30 juni 1911 op de geboorteakte ingevuld te zijn bij zijn voornamen, iets dat niet geoorloofd is. Op eveneens 27 oktober 1911 werd een en ander officieel rechtgezet. Jeugd in Duitsland. Bernhard was de zoon van prins Bernhard zur Lippe (1872-1934), een jongere broer van de laatste regerende vorst van Lippe, en Armgard von Cramm (1883-1971). Bernhard had een jongere broer, Aschwin (1914-1988). Hun ouders sloten een morganatisch huwelijk. Daarom kreeg Bernhard bij zijn geboorte de naam en titel van zijn moeder, die voor de gelegenheid van haar huwelijk was verheven tot Gräfin von Biesterfeld, en werd "Graf von Biesterfeld". Op 24 februari 1916 verhief de vorst Bernhards moeder en haar twee zonen echter tot Prinz(essin) zur Lippe-Biesterfeld. Bernhard werd lid van het Lippische vorstenhuis en kreeg een hogere plaats in de rij van troonopvolging. De jeugdjaren bracht hij door op het ouderlijk landgoed Wojnowo, nabij de stad Bomst in de provincie Posen, later Grensmark Posen-West-Pruisen. Na eerst privélessen gevolgd te hebben, ging Bernhard op 22 april 1924 voor het eerst naar school; naar het Pädagogium, een jongenskostschool te Züllichau. Na een toelatingsexamen begon hij er op de tweede klas van het Realgymnasium, het Obertertia, waarna hij in het voorjaar van 1926 naar het elitaire Arndt-Gymnasium te Berlijn (Dahlem) ging, waar hij in 1929 zijn diploma behaalde. Bernhard studeerde rechten aan de handelshogeschool in Lausanne, de universiteit in München en aan de toenmalige Friedrich-Wilhelm Universiteit in Berlijn, nu de Humboldtuniversiteit. In Berlijn verkreeg hij in 1935 de titel van Referendar Juris, in Nederland vergelijkbaar met die van doctorandus. Vervolgens ging hij per 1 september 1935 als stagiair werken bij de Parijse dochteronderneming van het Duitse chemiebedrijf IG Farben, Société pour l'Importation de Matières Colorantes et de Produits Chimiques aan de Avenue Hoche, waar hij begon met brieven te controleren op typefouten, postzegels plakte en de post naar de verzendafdeling bracht. Hij bleef er werken tot aan de dag van zijn verloving met prinses Juliana op 8 september 1936. Bernhard en het nationaalsocialisme. Bernhard was als student aan de Friedrich-Wilhelm Universiteit lid geworden van de Deutsche Studentenschaft, indertijd een studentenorganisatie met een officieel nationaalsocialistisch

karakter. De door de prins ondertekende lidmaatschapskaart is bewaard gebleven. De kaart bevat gegevens over lidmaatschappen van de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP), Sturmabteilung (SA), het Deutsche Luftsport Verband en de tennisclub van de eveneens nationaalsocialistische corpsvereniging Borussia. Toen de prins zich in december 1934 uitschreef als student, werd hij geschrapt uit de ledenlijst van de studentenvereniging. De prins heeft stelselmatig ontkend lid te zijn geweest van de NSDAP. Nadat in 1996 RIOD-medewerker Gerard Aalders en historicus Coen Hilbrink bewijs voor zijn NSDAP-lidmaatschap presenteerden,[10] bleef hij volhouden zich nooit als lid te hebben aangemeld. Sinds 1 mei 1933 stond hij als lid ingeschreven. Uit de onvolledige ledenadministratie blijkt dat zijn contributie betaald werd van in ieder geval eind 1934 tot en met mei 1935. Vanaf 1 augustus 1935 gebeurde dat niet meer. Op 5 januari 1937 werd hij als lid uitgeschreven. Wel heeft Bernhard toegegeven dat hij aspirant-lid is geweest van de SA en de paramilitaire Schutzstaffel (SS). In zijn geautoriseerde biografie uit 1962 geeft hij toe dat hij het bruine uniform van de SA en het zwarte van de SS gedragen heeft. Volgens Bernhard had hij zich om opportunistische redenen aangemeld. Door zijn lidmaatschap zou hij als student zijn vrijgesteld van het afleggen van een politiek examen. Zo een politiek examen heeft volgens de dissertatie van Van der Zijl nooit bestaan. Af en toe moest de prins op wacht staan, zoals rond 1 juni 1934 tijdens de Nacht van de Lange Messen. Dat hij een overeenkomstige opdracht uitgevoerd had ten tijde van de Juden-Boykott in april 1933 (hetgeen uit de op die datum gelaste algemene mobilisatie van SA en SS voortgevloeid zou zijn) was volgens de prins in 1956 uitgesloten.[14]. Kennismaking en verloving. Bernhard was bij de bijna zevenjarige zoektocht naar een echtgenoot voor Juliana niet benaderd door het koninklijk huis. Frans Beelaerts van Blokland en Johan Paul van Limburg Stirum, vertrouwelingen van Wilhelmina, hadden hem, Bernhard, mogelijk over het hoofd gezien omdat hij pas in 1916 tot prins was gepromoveerd. Maar hij voldeed door de promotie tot prins en toetreding tot het Lippische vorstenhuis in 1916 wel aan het profiel van de gezochte kandidaat. Een kandidaat diende ebenbürtig te zijn en deel uit te maken van een vorstenhuis dat minimaal tot 1918 had geregeerd. Bij de zoektocht naar een huwelijkskandidaat voor Juliana maakte Wilhelmina gebruik van de Almanach de Gotha. Bernhard stond in het goede gedeelte van de Gotha.[17]. Bernhards familie had goede contacten met de familie Von der Goltz, die tot de entourage van de Duitse ex-keizer in Doorn behoorde. In 1935 bezocht Bernhard minimaal tweemaal de Duitse ex-keizer en zijn vrouw Hermine Reuss in Nederland. In november 1935 was hij samen met mevrouw Von der Goltz op bezoek bij de Nederlandse ambassadeur in Parijs John Loudon. Aan Loudon vroeg hij hoe hij zich kon laten introduceren bij Wilhelmina en Juliana. Van zijn tante Anna kreeg hij informatie dat Juliana en Wilhelmina van plan waren om de Olympische Winterspelen in Garmisch-Partenkirchen te bezoeken en net over de grens zouden logeren in Oostenrijk.[20] Bernhard reisde spoorslags af naar Garmisch-Partenkirchen en legde op 11 februari 1936 in het Oostenrijkse Igls een bezoek af aan Juliana en Wilhelmina onder het voorwendsel dat zijn vader Juliana's vader prins Hendrik gekend had. Via mevrouw Von der Goltz had Bernhard een introductiebrief gekregen. De gesprekken verliepen in het Frans. De prins viel zowel bij Juliana als bij haar moeder, als - overigens - bij de meegereisde hofhouding in de smaak. Wilhelmina won daarop informatie in bij Duitse familieleden en de Nederlandse ambassade in Berlijn. Hermine Reuss steunde Bernhard en vroeg Wilhelmina's schoonfamilie een positief advies uit te brengen. Hoewel niet alle adviezen positief waren besloot Wilhelmina door te gaan met Bernhard. Nadien ontmoetten de Nederlandse kroonprinses en Bernhard elkaar met Pasen en Pinksteren in Paleis Het Loo. De daarop volgende ontmoeting vond plaats op 11 juli, eveneens in Paleis Het Loo. Bernhard vroeg toen Juliana - vergeefs - ten huwelijk. Juliana vond dat ze elkaar nog te kort kenden. Een nieuwe ontmoeting werd een maand later in Zwitserland belegd om het huwelijkscontract te regelen. Juliana ging er op 15 augustus akkoord met een verloving. Die werd geheim gehouden en afgesproken werd dat Bernhard naar Nederland zou komen om drie maanden lang de Nederlandse taal en cultuur te leren kennen. Juliana en Bernhard zouden dan de gelegenheid krijgen elkaar nader te leren kennen. Als het stel dan niet van mening was veranderd, zou de verloving eind dat jaar wereldkundig worden gemaakt. Dagblad De Telegraaf publiceerde op 20 augustus echter een foto van Juliana in gezelschap van Bernhard en de geruchtenmachine kwam op gang. Wilhelmina voelde zich gedwongen de

aankondiging van de verloving flink te vervroegen en op 8 september 1936 werd de verloving bekendgemaakt. In totaal hadden Juliana en Bernhard elkaar toen zo'n veertien dagen gezien, verdeeld over vijf ontmoetingen. De verloving leidde in het door een economische crisis beheerste Nederland tot een golf van vreugde. Binnen een week na de verloving werd in Vlaardingerambacht een laan naar de prins vernoemd. Bernhard bracht op 17 november 1936, vlak voor zijn definitieve vertrek naar Nederland, een kort beleefdheidsbezoek aan Adolf Hitler. De Nederlandse gezant in Berlijn begeleidde hem. Op 24 november 1936 kreeg Bernhard het Nederlands staatsburgerschap. Bij de naturalisatiewet werden zijn Nederlandse voor- en geslachtsnamen vastgesteld. Op 4 december 1936 kwam de benoeming tot luitenant-ter-zee der eerste klasse à la suite bij de Koninklijke Marine en ritmeester à la suite bij de Koninklijke Landmacht. Tevens werd hem de titulaire rang verleend van ritmeester bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. Huwelijk. Het burgerlijk huwelijk vond op 7 januari 1937 plaats in Den Haag en werd diezelfde dag ingezegend in de Grote of Sint-Jacobskerk aldaar. Bernhard kreeg bij Koninklijk Besluit direct na de huwelijkssluiting de titel Prins der Nederlanden met het predicaat Koninklijke Hoogheid. Tevens werd hem zitting verleend in de Raad van State, het hoogste adviescollege van het land. Het huwelijk leidde tot een diplomatiek incident met Nazi-Duitsland tot dat tot op het hoogste niveau werd uitgespeeld. De aanleiding was de aanwezigheid van nazi-symbolen bij een galaconcert op 5 januari 1937. Voorafgaand waren er over en weer al wat incidenten geweest. Door de Duitse pers werd het ontbreken van nazi-symbolen bij een voetbalwedstrijd in Den Haag tussen een Duits en een Nederlands team hoog opgespeeld.[27] Ook een bericht van het ANP waarin werd gesteld dat Bernhard zich als Nederlander beschouwde en alleen het Nederlandse volkslied bij de feestelijkheden gespeeld mocht worden, zorgde voor Duits ongenoegen. Minister van Propaganda Joseph Goebbels kreeg van Adolf Hitler de vrije hand een mediaoffensief te beginnen. De Duitse familieleden die voor het huwelijk naar Nederland wilden reizen, werd het paspoort ontnomen. Doordat Bernhard een diplomatiek opgestelde brief aan Hitler richtte, die telefonisch werd doorgebeld, en de Nederlandse regering excuus aanbood en stelde dat Bernhard verkeerd was begrepen, bedaarden de gemoederen. De Duitse familieleden konden alsnog naar het huwelijk komen. Tijdens het feest moest het Duitse volkslied inclusief het Horst Wessellied gespeeld worden om verdere problemen te voorkomen. Het Horst Wessellied was sinds 1933 onderdeel van het Duitse volkslied.[30] Door de Duitse gasten werd meegezongen en de Hitlergroet gebracht. Dat laatste deden ze ook tijdens het spelen van het Wilhelmus. De dirigent Peter van Anrooy weigerde net als 25 orkestleden het Horst Wessellied te spelen. Zij werden in opdracht van het bestuur van het Residentieorkest voor het spelen van het Duitse volkslied vervangen door de dirigent en orkestleden van de Marinierskapel der Koninklijke Marine. Dat gebeurde op basis van een regeringscommuniqué over het spelen van de volksliederen. Vanuit sociaal-democratische en communistische zijde was vooraf aan het spelen van het Horst Wessellied geprotesteerd.[34] Goebbels zag de gang van zaken als een overwinning. Het huwelijk maakte meteen een einde aan de grote financiële problemen van zijn familie; zijn vader was kort ervoor overleden, zijn ouderlijk huis was in zeer slechte staat en er waren grote hypotheekschulden. Bernhard kreeg uit de staatskas een jaarlijkse toelage van 200.000 gulden, twee keer zoveel als Juliana's vader jaarlijks van haar moeder gekregen had. Daarnaast kreeg hij van Wilhelmina een bedrag van 200.000 gulden om de noodzakelijke herstelwerkzaamheden aan zijn ouderlijk huis te financieren. Van zijn schoonmoeder kreeg hij als huwelijksgeschenk een Maybach Zeppelin met een Erdmann & Rossi carrosserie, een luxe auto van ongeveer 20.000 gulden. In 1939 werd hij door Wilhelmina benoemd tot haar adjudant. Op 30 april 1987 vierden zij hun 50-jarig huwelijksjubileum met een groot defilé op Paleis Soestdijk. Bernhard heeft samen met Juliana de geboorte van vier achterkleindochters en één achterkleinzoon meegemaakt, onder wie de tegenwoordige kroonprinses Amalia, en na het overlijden van Juliana van nog twee achterkleinzoons. De prins tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 10 mei 1940 viel Duitsland Nederland binnen. De prins week enkele dagen later met zijn gezin over zee uit naar Londen. Bernhard keerde snel voor korte tijd terug naar het nog niet bezette Zeeland. Vervolgens maakte hij een reis naar het eveneens nog niet door de Duitsers veroverde

Parijs. Doordat Juliana met Beatrix en Irene op de kruiser Sumatra naar Canada reisden, was hij de rest van de Tweede Wereldoorlog meestal gescheiden van zijn gezin. Terug in Engeland, dat al sinds 1939 in oorlog met Duitsland was, bood Bernhard zijn diensten aan bij de Britse geheime dienst, maar werd wegens zijn Duitse afkomst gewantrouwd. Op 25 juni 1940, drie dagen na de Franse capitulatie, sprak hij voor de Overseas Service van de Britse staatszender BBC over Adolf Hitler als "een Duitse tiran" en sprak hij al zijn vertrouwen uit in de Britse overwinning op nazi-Duitsland. Voor de aankoop van oorlogsmaterieel werd door de prins op 10 augustus 1940 het Prins Bernhard Fonds opgericht. Vanaf de oprichting was hij regent. Op 13 november 1940 werd Bernhard hoofdverbindingsofficier tussen de Nederlandse en Britse strijdkrachten. In het najaar van 1940 kreeg de prins vliegles op Hatfield en behaalde zijn vliegbrevet. Hoewel hij later deed voorkomen alsof er sprake was geweest van een carrière als oorlogsvlieger, bestaat er maar één gedocumenteerd geval van een vlucht boven vijandelijk gebied en wel op 21 juni 1944 boven Noord-Frankrijk. Om mee te mogen had hij naar zijn eigen zeggen de commandant met een fles whisky omgekocht. Regelmatig bezocht hij in Engeland Nederlandse militairen. De prins kreeg in 1941 bij de Royal Air Force (RAF) de rang van Honorary Air Commodore. Op 12 juni 1943 richtte hij in Engeland het 322 Dutch Squadron RAF op, dat tot het einde van de oorlog werd ingezet voor escortemissies, bestrijding van V-1 vliegende bommen en grondaanvallen op het Duitse leger. In 1964 werd hij bij de RAF benoemd tot Honorary Air Marshall. Gedurende de oorlog zou de Nederlandse diplomaat en latere minister van Buitenlandse Zaken Joseph Luns voor de prins contact onderhouden met zijn moeder en overige familieleden in Duitsland via zijn relaties in de neutrale landen Portugal en Spanje. Volgens geruchten zou de prins de operatie Market Garden hebben ontraden, omdat snel oprukken van een tankdivisie van Nijmegen naar Arnhem onmogelijk zou zijn. Het is echter uiterst onwaarschijnlijk dat de prins ooit vooraf is ingelicht over deze ultrageheime operatie, omdat hij geen formele positie had binnen de geallieerde bevelstructuur. Ook de hardnekkige geruchten dat de spion Chris Lindemans (alias King Kong) zijn informatie over Operatie Market Garden uit het hoofdkwartier van Bernhard verkreeg, zijn daarom hoogstwaarschijnlijk onjuist. Koningin Wilhelmina benoemde hem in september 1944 tot bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten, het geheel van gewapende verzetsgroepen in bezet Nederland. Aangezien er geen formele bevelstructuur of samenhangende organisatie voor het gewapend verzet bestond, waren zijn rol en taak in de praktijk onduidelijk, ook al omdat de verzetsgroepen het gezag van de prins niet zonder meer erkenden. Op 5 mei 1945 vond in Hotel De Wereld de capitulatiebespreking in Wageningen plaats tussen de Duitse generaal Johannes Blaskowitz en de Canadese generaal Charles Foulkes. De prins was bij deze bespreking aanwezig namens de Binnenlandse Strijdkrachten. Naoorlogse publieke activiteiten. In september 1945 werd hij eervol ontslagen als bevelhebber van de Binnenlandse Strijdkrachten. De prins werd vervolgens in 1946 benoemd tot inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht. Een jaar later werd hij ook inspecteur-generaal van de Koninklijke Marine en vanaf 1953 eveneens van de Koninklijke Luchtmacht. In 1970 werden deze functies samengevoegd tot die van inspecteur-generaal der Krijgsmacht. Van 1954 tot 1976 was Bernhard voorzitter van de Bilderbergconferentie. De stichters hadden hem gevraagd als boegbeeld te fungeren. Deze internationale politieke groepering, waarvan de samenstelling enigszins varieert, komt jaarlijks bijeen om onder strikte geheimhouding te praten over politiek en Europese eenheid. De initiatiefnemers van het Wereld Natuur Fonds vroegen hem in 1962 als hun eerste president. Hij bleef in die functie tot eind 1976. In eigen land was de prins oprichter en regent van de Stichting Praemium Erasmianum en deelde hij jaarlijks de Erasmusprijs uit. De doelstelling van het Prins Bernhard Fonds werd na de oorlog gewijzigd in 'de bevordering van de geestelijke weerbaarheid door middel van culturele zelfwerkzaamheid' en kreeg de naam van Prins Bernhard Cultuurfonds. Elk jaar reikte hij tot aan het eind van zijn leven de Zilveren Anjer uit aan personen van onbesproken vaderlands gedrag die in enigerlei vorm van onverplichte arbeid verdiensten hadden verworven voor de Nederlandse cultuur of voor die van de Nederlandse Antillen. Bernhard was van 1956 tot 1977 voorzitter van de Europese Culturele Stichting, die in 1954 was opgericht door de Zwitserse filosoof Dennis de Rougemont.

In 1970 richtte hij de 1001 Club op, die zich bezighoudt met het op basis van lidmaatschap innen van financiële bijdragen voor het Wereld Natuur Fonds. Elk lid dient een bedrag van 10.000 US-dollar in te leggen. Het geld is bedoeld voor de administratieve kosten. In 1975 werd Bernhard beschermheer van AMREF, Flying Doctors Nederland, een organisatie die zich inzet voor betere gezondheid in Afrika.[48]. Tot eind 1976 was hij goodwill-ambassadeur van het Nederlandse bedrijfsleven in het buitenland. In die hoedanigheid maakte hij veel buitenlandse reizen. Andere functies die hij bekleedde: Commissaris Fokker (1954-1976). Koninklijk Commissaris Scouting Nederland (1937-1989). Commissaris Koninklijke Hoogovens (1937-1976), met een onderbreking in de Tweede Wereldoorlog. Commissaris Koninklijke Jaarbeurs. Buitengewoon commissaris Koninklijke Luchtvaart Maatschappij (KLM) (1949-1976). Bestuurslid Nederlandse Organisatie voor toegepast-natuurwetenschappelijk onderzoek (TNO). Voorzitter Stichting Nationaal Rampenfonds. Landscommandeur van de Johanniter Orde in Nederland. Lid Algemene Verdedigingsraad. Lid Defensieraad. Erevoorzitter Koninklijke Nederlandse Toeristenbond ANWB. Erevoorzitter Koninklijk Instituut voor de Tropen. Beschermheer Nederlands Olympisch Comité. Beschermheer Vereniging Natuurmonumenten. Beschermheer Joods Nationaal Fonds. Greet Hofmans]. Prinses Marijke werd geboren met een oogafwijking. Prins Bernhard introduceerde de gebedsgenezeres Greet Hofmans aan het hof om de oogziekte te genezen. Hofmans kreeg grote invloed op Juliana. Juliana uitte in haar toespraken pacifistische standpunten, die mogelijk mede voortkwamen uit haar contacten met Hofmans en die Bernhard verontrustten. Naar eigen zeggen werd hij pas echt kwaad toen Hofmans hem ervan betichtte geld van Juliana te hebben gestolen. Ook in kringen van het kabinet was de bezorgdheid groot. Juffrouw Hofmans had zich, op voorspraak van de koningin, ook verzekerd van een afspraak bij minister-president Drees, die na Hofmans' doorgevingen in raadselen achterbleef. Mogelijk op voorspraak van Hofmans kwam het tot een geschil tussen koningin en prins over de vraag of, en zo ja waar, Bernhards moeder, prinses Armgard zich in Nederland zou kunnen vestigen. Daartoe aangespoord door ingevingen van Greet Hofmans, zinspeelde de vorstin zelfs op een scheiding van de man wiens buitenechtelijke escapades en voortdurende buitenlandse reizen (onder meer gemaakt in het kader van de door Bernhard opgerichte Bilderberggroep) haar ook steeds meer een doorn in het oog waren. De prins zelf had het gevoel zijn vrouw steeds meer te verliezen aan de invloed van juffrouw Hofmans. Hij lekte begin 1956 naar een bevriende journalist van het Duitse weekblad Der Spiegel informatie over de innige band van Hofmans met zijn echtgenote. Het artikel met de titel 'Zwischen Königin und Rasputin, Geheimnisse im Haus Oranje' veroorzaakte in Nederlandse regeringskringen veel onrust. Het kabinet voelde zich gedwongen in te grijpen en verbood de verspreiding van het weekblad in Nederland. Juliana en Bernhard stelden op dwingende wens van premier Drees een commissie van wijze mannen in, de commissie-Beel, die in eerste instantie onderzoek moest doen wie naar het Duitse weekblad gelekt had. In het eindrapport adviseerde de commissie dat Juliana het contact met Greet Hofmans moest verbreken. Bernhard moest onder meer afzien van verdere contacten met de bevriende journalist en Juliana in het vervolg tijdig inlichten over zijn voorgenomen reizen, redevoeringen en alle andere officiële activiteiten. Hij mocht verder geen personen meer ontvangen als Juliana ernstige bezwaren tegen hen had, noch was het hem langer toegestaan zonder toestemming van zijn echtgenote onofficiële gasten uit te nodigen in Paleis Soestdijk om te dineren of te logeren. Prinses Armgard komt naar Nederland. Eind 1951 berichtten de Nederlandse media dat Bernhards moeder, prinses Armgard, zich in Nederland zou gaan vestigen. Armgard had tot dan toe in Bad Driburg gewoond, maar nu haar jongste zoon, prins Aschwin, zich in New York had gevestigd, waar hij conservator werd van de

Oosterse afdeling van het Metropolitan Museum, wilde zij graag meer in de buurt wonen bij haar oudste zoon. Dit voornemen stuitte op hevig protest van Juliana, en overigens ook van haar moeder, prinses Wilhelmina, die meende dat Nederland zo kort na de Tweede Wereldoorlog niet op de komst van een Duitse prinses zat te wachten. Juliana van haar kant, wilde liever niet dat het contact tussen haar kinderen en haar schoonmoeder, inniger zou worden. Zo Armgard zich nabij Soestdijk zou vestigen (er was even sprake van Hilversum) dan vreesde de koningin dat Armgard vrijwel dagelijks het paleis zou binnenwippen. Van een dergelijk regelmatig contact was Juliana niet gediend, te minder daar haar schoonmoeder dat jaar was overgegaan naar de Rooms-Katholieke Kerk, een genootschap dat traditioneel niet in de gunst stond van het Oranjehuis en zeker niet van prinses Wilhelmina. Juliana stoorde zich aan de band van Bernhard met zijn moeder. Tegenover de commissie-Beel klaagde zij: "Er mag natuurlijk een band zijn, maar niet een binding". Armgard en Bernhard vermoedden dat ook hier de invloed van juffrouw Hofmans een grote rol speelde. Zij beiden verweerden zich krachtig tegen Juliana's standpunt en de verhoudingen binnen het koninklijk huwelijk verhardden. Dit laatste niet het minst omdat ook de oudste kinderen partij kozen voor hun vader. Uiteindelijk vroeg het echtpaar minister-president Drees te bemiddelen. Na diens bemiddeling werd besloten dat Armgard zich wel in Nederland mocht vestigen, mits op geruime afstand van Soestdijk. Armgard betrok vervolgens het door Bernhard aangeschafte Kasteel Warmelo in de gemeente Diepenheim. Het kwam tot een nieuw conflict met Juliana toen Bernhard met de kinderen en Armgard, maar zonder Juliana, in juli 1955 naar Engeland reisde. Juliana schreef aan Bernhard dat zij wilde scheiden. Bernhard ging vervolgens met zijn secretaresse juffrouw Kokkie Gilles en zijn moeder en broer op vakantie naar het Spaanse Mallorca. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw was het evenwel ondenkbaar dat het koninklijk paar daadwerkelijk zou scheiden, althans, daar rekende prins Bernhard op. Het conflict verscherpte toen Bernhard met zijn moeder op 17 september 1955 op audiëntie ging bij de paus, zonder dat Juliana daarvan op de hoogte was. Anjer in knoopsgat. Bernhard droeg sinds zijn studententijd standaard een verse witte anjer in het knoopsgat van zijn revers. De gelegenheid van zijn eerste verjaardag in bezettingstijd, 29 juni 1940, werd in Nederland aangegrepen om te protesteren tegen de Duitse bezetting en om aanhankelijkheid te tonen aan het koningshuis. Het protest uitte zich onder andere in het dragen van een witte anjer in het knoopsgat van de linkerrever van een colbert. Deze dag werd bekend als Anjerdag. Wiedergutmachungsverdrag[bewerken]. In 1963 ontving Bernhard een miljoen D-Mark via het Wiedergutmachungsverdrag dat West-Duitsland en Nederland na de Tweede Wereldoorlog gesloten hadden. De claim van Bernhard was gebaseerd op de apanage die vorst Leopold als oudste zoon en erfgenaam van het familievermogen verschuldigd was aan de vader van Bernhard. Lockheed-affaire. In 1976 werd in een onderzoek van de Amerikaanse senaat naar mogelijke omkopingspraktijken bij vliegtuigbouwer Lockheed bekend dat een "zeer hoge functionaris binnen de Nederlandse regering" gelden ontvangen zou hebben, die gekenmerkt moesten worden als smeergeld. Even daarna maakte minister-president Joop den Uyl bekend dat met deze "zeer hoge functionaris" prins Bernhard bedoeld zou kunnen zijn. Een driehoofdige door het Nederlandse kabinet ingestelde onderzoekscommissie, de Commissie van Drie, bevestigde dat Lockheed, bedoeld voor Bernhard, in 1960-1962 en 1968 een bedrag van totaal 1,1 miljoen US-dollar aan smeergelden overmaakte. De commissie kon echter niet onomstotelijk vaststellen dat Bernhard het geld daadwerkelijk ontvangen had. In 1974 vroeg Bernhard op eigen initiatief om steekpenningen, maar er werd uiteindelijk niets overgemaakt. Den Uyl vatte de conclusie van de commissie als volgt samen: ".. dat Z.K.H, in de overtuiging dat zijn positie onaantastbaar en zijn oordeel niet te beïnvloeden was, zich aanvankelijk veel te lichtvaardig heeft begeven in transacties, die de indruk moesten wekken dat hij gevoelig was voor gunsten. Vervolgens heeft hij zich toegankelijk getoond voor onoorbare verlangens en aanbiedingen. Tenslotte heeft hij zich laten verleiden tot het nemen van initiatieven die volstrekt onaanvaardbaar waren en die hem zelf en het Nederlandse aanschaffingsbeleid bij Lockheed - en, zo moet er thans aan worden toegevoegd, ook bij anderen - in een bedenkelijk daglicht moesten stellen.". Deze bevindingen dreigden te leiden tot een constitutionele crisis. Hoewel vanaf de presentatie van het eindrapport geruchten de kop opstaken dat koningin Juliana gedreigd zou hebben met aftreden indien de prins strafrechtelijk vervolgd zou worden en hun dochter en kroonprinses

Beatrix aangegeven zou hebben in dat geval haar moeder niet te willen opvolgen, is hiervoor in 2016 - na een studie van zes jaar naar het leven van Juliana - door sociologe en schrijfster Jolande Withuis geen bewijs gevonden. Staatssecretaris van Volkshuisvesting Marcel van Dam (PvdA) dreigde met aftreden als de prins niet, gelijk aan iedere staatsburger, zou worden vervolgd. De regering meende evenwel dat een constitutionele crisis niet opportuun was. Den Uyl slaagde erin een compromis te bewerkstelligen. Besloten werd de kwestie niet voor de rechtbank aanhangig te maken, maar om het rechtsgevoel te bevredigen werd Bernhard gevraagd zijn functies in de Nederlandse krijgsmacht, onder meer die van inspecteur-generaal, neer te leggen, alsmede af te zien van alle functies die hij in het bedrijfsleven bekleedde. Zo legde hij het voorzitterschap van de Bilderbergconferentie neer. Daarnaast werd hem geadviseerd in het vervolg het dragen van militaire uniformen achterwege te laten. Den Uyl kon hem dat laatste niet verbieden, omdat elke oud-militair gerechtigd is zijn uniform te dragen. Uiteindelijk werd hij als inspecteur-generaal niet ontslagen, maar kreeg hij op verzoek van Juliana de gelegenheid die functie zelf neer te leggen. Uiteindelijk droeg Bernhard toch nog enkele keren een militair uniform, maar altijd na overleg met de minister-president, zoals bij de begrafenis van lord Louis Mountbatten. In 1991 kreeg hij voor zijn tachtigste verjaardag van toenmalig minister-president Ruud Lubbers toestemming om bij voorkomende gelegenheden altijd militaire uniformen te dragen, maar hij maakte daar zelden gebruik van. Wel koos hij ervoor om in uniform te worden begraven. In een na zijn dood gepubliceerd interview met de journalist Martin van Amerongen in weekblad De Groene Amsterdammer gaf hij toe dat het een grote fout van hem was geweest om het geld aan te nemen. Tijdens het onderzoek naar de Lockheed-affaire werden documenten ontdekt waaruit bleek dat Bernhard ook door de Amerikaanse vliegtuigfabrikant Northrop was omgekocht. Den Uyl had daarvan de openbaarmaking tegengehouden, omdat anders strafvervolging wellicht onafwendbaar was geworden en koningin Juliana dan mogelijk zou zijn afgetreden.[56] De kwestie kwam pas in 2008 aan het daglicht. Tijdens de Lockheed-affaire kwamen ook concretere details aan het licht dat Bernhard een maîtresse, Poupette, en een onwettige dochter, Alexia, had. Een open brief. In 2004 schreef prins Bernhard een open brief aan dagblad de Volkskrant. De prins liet weten dat Jan Kikkert, Tomas Ross, Hans Galesloot en Philip Dröge met publicaties over hem te ver waren gegaan. Om dat te bewijzen had hij de oud-directeur van de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD), Hans van der Voet, gevraagd onderzoek te doen naar vijf onderwerpen: Geruchten over het vermeend losbandige leven van zijn moeder. De vermeende nazi-sympathieën van zijn moeder. De twee zonen die hij in Londen zou hebben verwekt. Een brief die de prins zou hebben geschreven aan Adolf Hitler over zijn landvoogdijschap over Nederland, de zogeheten stadhoudersbrief. De beschuldiging dat hij de Slag om Arnhem zou hebben verraden. Van der Voet vond geen bewijzen voor de beweringen. Ziekte. In zijn leven werd de prins meer dan vijftig keer geopereerd. Vaak gebeurde dat in het Academisch Ziekenhuis Utrecht. In 1994 was zijn medische toestand kritiek na een darmoperatie, waarbij hij door complicaties en een klaplong in levensgevaar kwam. Na een lang ziekbed herstelde hij en bleek in staat het jaarlijkse Veteranendefilé af te nemen. In 1999 werd Bernhard opnieuw geopereerd, ditmaal aan zijn luchtpijp en in 2000 werd een kwaadaardige tumor verwijderd uit zijn borstkas. Overlijden. De RVD maakte op 17 november 2004 bekend dat de prins, die ruim een half jaar eerder weduwnaar was geworden, aan longkanker leed. Op 29 november volgde een nieuwe mededeling. Naast de eerder vastgestelde tumor in de luchtwegen was nu ook een kwaadaardige tumor in de darmen vastgesteld. Op 1 december 2004 werd hij om 16.30 uur overgebracht naar het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMC). Daar werd, op zijn verzoek, de behandeling gestaakt. Prins Bernhard overleed dezelfde avond om 18.50 uur. Hij werd 93 jaar oud. De Rijksvoorlichtingsdienst maakte om 21.30 uur zijn overlijden wereldkundig. Van 7 tot en met 9 december was er in de Chapelle Ardente van Paleis Noordeinde voor iedereen gelegenheid om afscheid te nemen. De staatsbegrafenis vond plaats op zaterdag 11 december

2004 in de Nieuwe Kerk in Delft. De uitvaart droeg een militair karakter; de lijkkist met zijn lichaam werd op een affuit naar Delft gebracht. Met een missingmanformatie bewees de Koninklijke Luchtmacht de laatste eer. Na de plechtigheid werd de prins, gedragen door militairen van het Regiment Huzaren van Boreel, bijgezet in de Grafkelder van Oranje-Nassau. Hij werd begraven in zijn uniform van generaal-vlieger. Op zijn verzoek werd hij niet gebalsemd. Postuum gepubliceerde interviews. Weekblad De Groene Amsterdammer publiceerde op 10 december 2004 een reeks interviews met de prins, die de in 2002 overleden journalist Martin van Amerongen tussen 1995 en 2000 met hem had. Dagblad de Volkskrant bracht in december 2004 een reeks interviews met de prins, gebaseerd op negen gesprekken die hij vanaf 2001 had gevoerd met zijn vriend hoofdredacteur Pieter Broertjes en journalist Jan Tromp, buiten medeweten van de regering, de RVD en zijn familieleden. In het interview onthulde Bernhard voor de buitenwereld het bestaan van zijn buitenechtelijke dochter Alicia en bevestigde hij de al lange tijd gaande geruchten over dochter Alexia. Hij verstrekte nadere bijzonderheden over de zaak-Greet Hofmans. Toen een dag later archiefstukken over de zaak-Greet Hofmans openbaar werden gemaakt, bleek dat de opvattingen van de prins niet geheel met de feiten overeenkwamen. Onderscheidingen. De prins was verzot op uniformen en onderscheidingen. Veel van zijn orden gaf hij in bruikleen aan het Museum van de Kanselarij van de Nederlandse Ridderorden op Paleis Het Loo. Als de prins zijn onderscheidingen droeg, gaf hij de voorkeur aan de in verband met de Tweede Wereldoorlog verkregen orden, kruisen en medailles. Vanaf het einde van die oorlog droeg Bernhard de onderscheidingen op de Engelse wijze en niet zoals in Nederland gebruikelijk is in de Nederlandse oftewel Pruisische opmaak. Voor een opsomming van zijn orden en onderscheidingen; zie de Lijst van onderscheidingen van prins Bernhard der Nederlanden. Titels en predicaten. Bernhard Graf von Biesterfeld (1911-1916). Zijne Doorluchtige Hoogheid (Duits: "Durchlaucht") Bernhard Prinz zur Lippe-Biesterfeld (1916-1937)[65]. Zijne Koninklijke Hoogheid prins Bernhard der Nederlanden, Prins van Lippe-Biesterfeld (1937-1948, 1980-2004). Zijne Koninklijke Hoogheid De Prins der Nederlanden (1948-1980).

Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina van Oranje-Nassau. Haar moeder trachtte Juliana een iets minder afgeschermde opvoeding te geven dan die van haar zelf. Zij doorliep tot in 1919 vier jaar lang de lagere school in het paleis, in een klasje met enkele dochters uit zorgvuldig uitgezochte families. Deze meisjes waren de freules Miek de Jonge, Elise Bentinck en Elisabeth van Hardenbroek. Daarna kreeg zij privé-onderwijs, opgesteld door de pedagoog J.B.Gunning. Koningin Wilhelmina vond het wat de leerstof betreft van groot belang dat Juliana op haar 18e jaar voldoende zou zijn toegerust om het koningschap zo nodig direct te kunnen overnemen. Het leerplan bevatte de normale lesstof, aangevuld met onder andere schilderen, viool- en zangles, maar ook met vakken die voor haar als toekomstig staatshoofd belangrijk werden geacht, zoals Indische landen volkenkunde. Er was geen formeel examen en het leerplan voldeed daarom niet aan de eisen voor toegang tot een universiteit. Tot haar docenten behoorden de historicus Nicolas Japikse en de Indië-kenner Johan van Eerde. In 1921 richtte Juliana de 'Tijdelijke Toneelvereeniging Achmajeem' op. De naam was samengesteld uit de voorletters van de negen leden, allen vrouwelijk. Er werd wekelijks gerepeteerd. De stukken die opgevoerd werden waren zelf geschreven, met titels als 'De boerin op de Kostschool' en 'De Gouden Pantoffel', maar er werd ook teruggevallen op bekende werken als 'De prinses op de erwt' van Hans Christian Andersen. Gespeeld werd er voor familie en andere bekenden. In 1922 werd de erfopvolging gewijzigd, waarbij werd geregeld dat Juliana de enige opvolger van haar moeder werd. Vanaf haar 18e verjaardag kreeg Juliana een jaarlijkse staatstoelage van 200.000 gulden en de beschikking over Paleis Kneuterdijk. Zij bleef echter bij haar moeder inwonen. Het was Juliana's eigen wens om na het beëindigen van haar middelbare school verder te studeren. Ze verhuisde naar de villa In 't Waerle in Katwijk om ondanks het ontbreken van het

juiste schooldiploma een verkorte studie te volgen aan de Rijksuniversiteit Leiden, die geheel werd toegespitst op de taak die haar wachtte. Zij was daarmee de eerste Oranjetelg die aan een universiteit ging studeren. Juliana's verblijf op de universiteit was er een van 'op voet van onderlinge gelijkheid' en zij liet zich - ook op wens van haar ouders - om die reden door haar medestudenten tutoyeren en aldus aanspreken met Jula. In september 1927 schreef zij zich er in als studente bij de studierichting rechten, maar had een 'vrij' studieprogramma. Tot de colleges die zij volgde, behoorde die van oud-vaderlands recht, adatrecht van Nederlands-Indië, fenomenologie van de religie, sinologie, slavistiek, Duitse mythologie, Frans en Nederlands. Juliana werd lid van de Vereniging van Vrouwelijke Studenten te Leiden (VVSL), waar ze ontgroend werd. Haar jaarclub, met veertien andere studentes, heette de zestigpoot, naar de vijftien leden en hun vier ledematen. Een van hen was Kiekie Leenmans, die later bekendheid zou verwerven als de dichteres M. Vasalis. Samen herschreven ze het sprookje over Blauwbaard tot een nieuw toneelstuk. De jaarclub zou na haar studie in Leiden nog regelmatig bijeenkomen, vaak op uitnodiging van Juliana en meestal in haar paleis te Baarn. Juliana zou in eerste instantie een jaar in Leiden gaan studeren, maar haar verblijf werd eerst met een vol jaar en daarna met nog enkele maanden verlengd. Op die manier kon ze nog net het dertigjarig bestaan van VVSL bijwonen. Een honderddertigtal studenten schreef als eerstejaars een jaarlied en dat van Juliana werd als beste gekozen. Alle liedjes waren onder een pseudoniem ingediend, dat van Juliana was Nofrititi. Het lied werd gezongen op de wijs van het kroningslied uit 1898, het jaar waarin haar moeder ingehuldigd werd als koningin. Juliana mocht geen examens afleggen, maar als 'toehoorster' wel mondelinge tentamens doen. Zij deed er drie, om op 31 januari 1930 de studie af te sluiten met een eredoctoraat,[6] waarvoor geen formele vooropleiding vereist is. De humanist en cultuurhistoricus Johan Huizinga fungeerde voor het doctoratus honoris causa als haar promotor. Een van haar tentamens werd afgenomen door de dichter en hoogleraar Nederlandse letterkunde Albert Verwey. Op 12 juni 1927 werd Juliana 'aangenomen en bevestigd' als lidmaat van de Nederlandse Hervormde Kerk. Voor de plechtigheid had haar moeder de Julianakerk in het Haagse Transvaalkwartier uitgekozen. In 1931 werd Bonifacius Cornelis de Jonge gouverneur-generaal van Nederlands-Indië. Hij was de vader van een vriendin van Juliana en stelde nog voor zijn vertrek naar Batavia aan de toenmalige voorzitter van de ministerraad Charles Ruijs de Beerenbrouck voor dat Juliana Nederlands-Indië zou bezoeken. Hij wilde daarmee bewerkstelligen dat er voor het eerst een Oranjevorst op de troon zou komen die in Indië was geweest. Hij stelde wel uit praktische overwegingen als voorwaarde dat de persoonlijke begeleiding vanuit Nederland minimaal zou zijn. Ruijs de Beerenbrouck ging onmiddellijk akkoord, maar Wilhelmina hield de plannen tegen. Zij was bang dat Juliana er een ziekte zou oplopen en vond ook dat het land te ver weg lag. Juliana zou uiteindelijk pas vele jaren later onder president Suharto de inmiddels voormalige kolonie voor het eerst te zien krijgen. Haar vader, die hartpatiënt was, stierf in 1934 op slechts 58-jarige leeftijd. Juliana zag af van zijn erfenis omdat de schulden hoger waren dan de baten. Wel nam zij zijn voorzitterschap van het Nederlandse Rode Kruis over. Haar vader liet haar ook een halfbroer na, een die hij buitenechtelijk verwekt had. Zoektocht huwelijkskandidaat. Om de troonopvolging veilig te stellen moest er een echtgenoot voor Juliana gevonden worden. Een kandidaat diende protestant, buitenlander, ebenbürtig te zijn en deel uit te maken van een vorstenhuis dat minimaal tot 1918 had geregeerd. Bij de zoektocht maakte Wilhelmina gebruik van de Almanach de Gotha. Ook de in Londen wonende prinses Alice van Albany, een volle nicht van Wilhelmina, hielp mee. Zij probeerde in de Britse hoofdstad Juliana via bals aan een geschikte huwelijkspartner te helpen, maar Juliana moest het bezoek na het overlijden van haar vader plotseling afbreken. Later dat jaar was ze terug om prins Karel van Zweden te ontmoeten tijdens een gearrangeerd samenzijn. Minister De Graeff van Buitenlandse Zaken schreef er aan de Nederlandse gezant in Berlijn het volgende over: "Prinses afschuwelijk gekleed. Openlijke ruzie en heftige woordenwisseling hierover met pr. Alice die haar handen van HKH wil aftrekken. Prinses komt overal te laat (..), houding en uiterlijk optreden beneden peil enz. enz.(..) Prins Karl kijkt HKH aan, zo werd gemeld, alsof hij een lepel wonderolie moet slikken." "Is u het met me eens dat kennismaking met Duitse prinsen thans ongewenst is?", vroeg Wilhelmina aan haar raadgevers. Het antwoord was genadeloos: "Beggars are no choosers".

Uiteindelijk liet de uit verarmde adel afkomstige Duitse prins Bernhard zur Lippe-Biesterfeld op eigen initiatief zijn interesse blijken. Juliana ontmoette hem voor het eerst op 11 februari 1936 in Igls. Bernhard was ernaartoe gegaan om haar het hof te maken. Nadien ontmoetten de Nederlandse kroonprinses en Bernhard elkaar met Pasen en Pinksteren in Paleis Het Loo. De volgende ontmoeting was op 11 juli in Apeldoorn waar Bernhard haar - vergeefs - ten huwelijk vroeg. Juliana gaf als reden voor haar afwijzing dat ze elkaar nog te kort kenden, maar ze toonde wel interesse en al een maand later werd een ontmoeting in Zwitserland belegd om het huwelijkscontract te bespreken. Juliana hield van Bernhard en Wilhelmina gunde haar een huwelijk uit liefde. Gezien Juliana's relatief gevorderde leeftijd - zij was inmiddels 26 jaar - liet de situatie volgens Wilhelmina niet veel keus en de koningin was voor veel andere kandidaten ook al geen aantrekkelijke partij. De zoektocht had verder al bijna zeven jaar geduurd en Juliana's zelfvertrouwen aangetast. Op 15 augustus, pal na de succesvolle onderhandelingen, ging Juliana in het Alpenland akkoord met een verloving. Juliana en Bernhard hadden elkaar toen zo'n veertien dagen gezien, verdeeld over vijf ontmoetingen. De verloving werd vooralsnog geheim gehouden. Afgesproken werd dat Bernhard eerst naar Nederland zou komen om drie maanden lang de Nederlandse taal te leren en de cultuur te leren kennen. Juliana en Bernhard zouden dan volop de gelegenheid krijgen nader met elkaar kennis te maken. Als het stel dan nog steeds bij elkaar wilde blijven, zou de verbintenis eind dat jaar wereldkundig worden gemaakt. Dagblad De Telegraaf publiceerde echter op 20 augustus een foto van Juliana in gezelschap van Bernhard. Wilhelmina voelde zich daarop gedwongen de aankondiging van de verloving flink te vervroegen en op 8 september 1936 volgde de bekendmaking. De verloving leidde in het door een economische crisis beheerste Nederland tot een golf van vreugde. Huwelijk. Op 7 januari 1937 trouwde Juliana met Bernhard in Den Haag. De kerkelijke voltrekking was in de Grote of Sint-Jacobskerk. Juliana's getuigen waren de voormalige dame du palais honoraire jonkvrouw Louise van de Poll, haar oom Adolf van Mecklenburg-Schwerin, Johan Huizinga en de vicepresident van de Raad van State Frans Beelaerts van Blokland. Alle kinderen in het lager en voortgezet onderwijs kregen op die dag een rijmprent cadeau met een gedicht van P.C. Boutens en een tekening van André van der Vossen: Een nieuwe lente op Hollands erf. Het paar vestigde zich in Paleis Soestdijk. Zijn komst in Juliana's leven betekende in allerlei opzichten een keerpunt voor haar. Bernhard zorgde ervoor dat Juliana radicaal brak met de kleinburgerlijke levensstijl waarin zij was opgevoed. Beginnend met hun huwelijksreis naar onder meer Krynica Zdrój (in Hotel Patria) en Zakopane in Polen, nam Bernhard Juliana voor het eerst mee naar de grote steden van Europa, liet haar kennismaken met de moderne mode en stijl van opmaken; ofwel het leven in de wereld buiten het minder mondaine en enigszins stijve achtergebleven Nederland. Koningin der Nederlanden (1948-1980), Prinses van Oranje Nassau. Hertogin van Mecklenburg-Schwerin, enz. enz.

Generatie XXIV

XXIVa. Beatrix Wilhelmina Armgard (Beatrix) van Oranje-Nassau Koningin der Nederlanden (1980), prinses van Oranje Nassau, prinses van Lippe-Biesterfeld, dochter van Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-Biesterfeld (XXIII) [blz. 78] en Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina van Oranje-Nassau, geboren in Soesdijk (te Soestdijk) op maandag 31 januari 1938, gedoopt NH in 's-Gravenhage in de Sint Jacobskerk door hofpredikant ds. W.L. Welter op donderdag 12 mei 1938, otr. in Baarn, trouwde (respectievelijk 28 en 39 jaar oud) in Amsterdam op donderdag 10 maart 1966 met Claus George Willem Otto Frederik Geert van Amsberg, zoon van Klaus Felix Friedich Leopold Gabriel Archim Julius Augus van Amsberg en Gösta Julie Adelheid Marion Marie Freiin van den Bussche-Haddenhausen, geboren in Hitzacker [niedersachsen, Duitsland] op maandag 6 september 1926, jonkheer van Amsberg, prins der Nederlanden, overleden (76 jaar oud) in Amsterdam op zondag 6 oktober 2002, begraven in Delft op dinsdag 15 oktober 2002. Uit dit huwelijk 4 zonen. 1. Willem-Alexander Claus George Ferdinand van Oranje-Nassau koning de

Nederlanden, prins van Oranje (1980), prins der Nederlanden, prins van Oranje-Nassau, jonkheer van Amsberg, geboren in Utrecht op donderdag 27 april 1967, gedoopt in 's-Gravenhage 2 september 1967 in de Grote of Sint Jacobskerk op zaterdag 2 september 1967, trouwde (respectievelijk 34 en 30 jaar oud) in Amsterdam op zaterdag 2 februari 2002, kerk.huw. aldaar op zaterdag 2 februari 2002 met Máxima Zorreguieta Cerruti, dochter van Jorge Horácio Zorreguieta Stefanini en Maria Del Carmen Cerruti Carricart, geboren in Buenos Aires [buenos aires, Argentinië] op maandag 17 mei 1971, gedoopt RK prinses der Nederlanden aldaar op donderdag 3 juni 1971. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 2. Johan Friso Bernhard Christiaan David van Oranje-Nassau prins van Oranje Nassau, graaf van Oranje Nassau, Jonkheer van Amsberg, geboren in Utrecht op woensdag 25 september 1968, gedoopt aldaar op zaterdag 28 december 1968, overleden (44 jaar oud) in 's-Gravenhage op maandag 12 augustus 2013, trouwde (beiden 35 jaar oud) op zaterdag 24 april 2004 met Mabel Wisse Smit, geboren in Pijnacker op zondag 11 augustus 1968. Uit dit huwelijk 2 dochters. 3. Constantijn Christof Frederik Aschwin van Oranje-Nassau prins der Nederlanden, prins van Oranje-Nassau, jonkheer van Amsberg, geboren in Utrecht op zaterdag 11 oktober 1969, gedoopt aldaar op zaterdag 21 februari 1970, trouwde (respectievelijk 31 en 34 jaar oud) op zaterdag 19 mei 2001 met Petra (Laurentien) Brinkhorst, geboren op woensdag 25 mei 1966. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 4. Willem Alexander van Oranje-Nassau, geboren in Utrecht op donderdag 27 april 1967.

Beatrix Wilhelmina Armgard (Beatrix) van Oranje-Nassau. Half juni 1937 maakte Juliana tijdens een korte radiotoespraak vanuit paleis Soestdijk in Baarn haar eerste zwangerschap openbaar. Na afloop van een feestelijke ontvangst in Amsterdam zei de kroonprinses in een dankwoord aan de Amsterdamse burgerij het volgende: "Nooit had iets mij kunnen weerhouden alle delen van het programma mee te maken, waren het niet - op zichzelf verheugende - gezondheidsredenen geweest, die u zeker wilt verstaan en billijken". De zwangerschap verliep probleemloos, maar niet zonder zorgen. Eind november 1937 botste Bernhard in een auto nabij Diemen met hoge snelheid op een voertuig beladen met zand. Hij liep onder meer een schedelbasisfractuur en zware hersenschudding op. Ook de zwangere Juliana nam haar intrek in het ziekenhuis. Vlak na Nieuwjaar waren de aanstaande ouders terug op hun huisadres paleis Soestdijk. Op maandagmorgen 31 januari 1938 zag Beatrix op paleis Soestdijk het levenslicht. Via officiële bulletins werd verspreid dat om 09.47 uur "een flinke dochter" geboren was. De volgende dag werd op paleis Soestdijk door de vader aangifte van de geboorte gedaan, in tegenwoordigheid van minister-president Hendrikus Colijn. Bij deze gelegenheid werden de officiële voornamen bekendgemaakt: Beatrix (zij die gelukkig maakt). Wilhelmina, naar koningin Wilhelmina, grootmoeder van moederskant. Armgard, naar prinses Armgard, grootmoeder van vaderskant. De officiële roepnaam werd Beatrix. Prins Bernhard zei dat de klemtoon eigenlijk op de a hoort te liggen, maar dat hij had besloten de klemtoon, in overeenstemming met het gebruik, op de e te leggen. De informele roepnaam werd uiteindelijk Trix. De doopplechtigheid vond plaats op 12 mei 1938 in de Grote of Sint Jacobskerk te Den Haag. De baby droeg een doopjurk uit 1880, waarin eerder haar grootmoeder en moeder waren gedoopt. De dienst werd geleid door dominee E.H. Blaauwenbaard uit Baarn. De 88-jarige voormalige hofprediker dominee W.L. Welter doopte de prinses. Het geheel werd rechtstreeks uitgezonden via de radio. Als officiële doopgetuigen waren aanwezig: koning Leopold III van België, de Britse prinses Alice van Albany (een nicht van koningin Wilhelmina), vorstin Elisabeth van Erbach-Schönberg (een tante van koningin Wilhelmina), Allene gravin Kotzebue (een goede bekende van de moeder van prins Bernhard) en hertog Adolf van Mecklenburg (een oom van prinses Juliana). Beatrix heeft de Nederlandse nationaliteit. Door haar rechtstreekse afstamming van prinses Sophia

van de Palts is zij vanaf haar geboorte tevens Brits staatsburger. Volgens de Sophia Naturalization Act uit 1705 zijn alle nakomelingen van prinses Sophia automatisch Britse onderdanen, mits bij de geboorte de ouders wettig met elkaar getrouwd waren.[13] Een Britse rechtbank dient het staatsburgerschap te bevestigen, wil men er een beroep op kunnen doen. Hiervoor dient Beatrix een aanvraag in te dienen, wat zij tot nu toe niet gedaan heeft. Jeugdjaren en studie. Tweeënhalf jaar na haar geboorte vielen op 10 mei 1940 de Duitsers Nederland binnen en werd het land betrokken bij de Tweede Wereldoorlog. Met haar grootmoeder koningin Wilhelmina, haar ouders en zusje Irene vluchtte Beatrix na enkele dagen met de boot naar Engeland. In juni reisde zij met haar moeder en Irene door naar Canada, waar zij de rest van de oorlog bleef wonen. In de zomer van 1945 keerde het gezin, uitgebreid met Margriet die in 1943 in Canada was geboren, terug naar Nederland en nam opnieuw zijn intrek in paleis Soestdijk. Beatrix bij haar terugkomst uit Amerika in 1959. Beatrix is net als haar zussen "scout" geweest. Zij was eerst kabouter en later waterpadvindster. Eind jaren veertig bezocht de prinses als basisschool de voor die tijd nogal vooruitstrevende Werkplaats Kindergemeenschap van de pedagoog Kees Boeke in Bilthoven, een school voor lager- en middelbaar onderwijs. Het leerplan bleek voor haar en haar zussen geen succes. Uit een in opdracht van haar ouders uitgevoerde test bleek dat Beatrix en Irene een grote kennisachterstand hadden opgelopen en in april 1951 werd er voor hen in Paleis Soestdijk een privéklas gecreëerd, die aangevuld werd met geselecteerde kinderen. Op last van haar vader werd die al snel onder de verantwoordelijkheid geplaatst van het Het Baarnsch Lyceum. Er werd verhuisd naar een villa in Baarn, die als officiële dependance de naam Incrementum kreeg. Ter gelegenheid van haar achttiende verjaardag kreeg zij als nationaal geschenk het stalen jacht De Groene Draeck cadeau, dat overigens pas een jaar later te water werd gelaten. De koninklijke familie vaart er nog steeds mee. Op 7 februari 1956 werd Beatrix als 'vermoedelijke erfgename van de kroon' geïnstalleerd als lid van de Raad van State, het hoogste adviescollege van de regering. In juni dat jaar behaalde zij haar diploma gymnasium-A. Als eindexamengeschenk kreeg zij van haar vader een Fiat 1400. Vervolgens vertrok Beatrix naar Leiden, waar zij aan het Rapenburg ging wonen en aan de Universiteit Leiden ging studeren. Zij werd er net als haar moeder lid van de 'Vereeniging voor Vrouwelijke Studenten te Leiden'. Beatrix verlangde dat haar mede-studenten haar niet tutoyeerden en haar aanspraken met Koninklijke Hoogheid. Haar opleiding was gericht op haar toekomstige werkzaamheden als staatshoofd. De eerste jaren volgde zij colleges in de theoretische en toegepaste sociologie, economie, parlementaire geschiedenis, rechtswetenschap en staatsrecht. Later in Europees recht, volkenrecht, geschiedenis, het Statuut van het Koninkrijk, actuele internationale staatkunde en de cultuur van Suriname en de Nederlandse Antillen. Tijdens haar studie bezocht de prinses verscheidene Europese en andere internationale organisaties in onder andere Straatsburg, Genève, Brussel en Parijs. Zij behaalde haar kandidaatsexamen rechten in de zomer van 1959. Dat jaar kocht zij kasteel Drakensteyn in de bossen van Lage Vuursche, waar zij in 1963 ging wonen. Op 7 juli 1961 slaagde zij voor haar doctoraalexamen rechten vrije studierichting, een combinatie van meerdere disciplines. Eveneens in 1961 was Beatrix initiatiefneemster en later voorzitter van een Europese werkgroep die Europese jongeren opriep zich in te zetten voor een verenigd Europa. In de jaren daarna nam ze tal van representatieve verplichtingen op zich en ondernam een aantal reizen, onder meer naar de Nederlandse Antillen en Suriname. "My own people". Beatrix bezocht in 1959 de stad New York, 350 jaar na Henry Hudson en werd verwelkomd met een ticker-tape parade. Beatrix bracht in 1959 een bezoek aan de Verenigde Staten. In de stad New York werd zij op 11 september verwelkomd met een ticker-tape parade en in Washington D.C. werd zij op het Witte Huis ontvangen door president Dwight D. Eisenhower en echtgenote. Vooraf aan haar bezoek werd zij geïnterviewd door enkele Amerikaanse journalisten. Zij vertelde dat zij de voorkeur gaf te huwen met iemand van koninklijk bloed en verhaalde over een boottrip drie jaar eerder op uitnodiging van het toen nog Griekse koningspaar, waarbij zij naar eigen zeggen louter omgeven was "met families die allemaal in de Almanach de Gotha staan". Zij vervolgde met: "I enormously enjoyed that trip, because I felt that I was among my own people and could be myself", ofwel: "Ik heb enorm genoten van die trip, omdat ik het gevoel had dat ik met mijn eigen soort mensen was en mijzelf kon zijn". De uitspraak "mijn eigen soort mensen" leidde in

het koninkrijk tot een storm van verontwaardiging. Terug op vaderlandse bodem gaf zij op Schiphol haar eerste persconferentie waar Nederlandse verslaggevers vrijelijk vragen konden stellen. Zij weet de consternatie aan een misverstand over de intonatie en aan een verkeerde vertaling. Volgens haar bedoelde zij met "my own people" "een eigen familiekring, een eigen sfeer, een kring van vakgenoten" en de uitspraak was niet bedoeld "om een bepaalde standing uit te drukken". Vier jaar later was zij terug in Amerika. Toen vertegenwoordigde zij met haar vader het koninkrijk bij de begrafenis van de vermoorde president John F. Kennedy. Verloving en huwelijk. Zaterdag 1 mei 1965 om negen uur 's morgens werd Beatrix bij kasteel Drakensteyn hand-in-hand gefotografeerd met een tot dan bij de Nederlandse media onbekende man die Claus von Amsberg bleek te heten.[21] De foto's werden gemaakt door freelance persfotograaf John de Rooy. Ze werden op 6 mei voor het eerst gepubliceerd door de Britse krant Daily Express, gevolgd door dagblad De Telegraaf. Prinses Beatrix en Claus von Amsberg in de tuin van Paleis Soestdijk op 28 juni 1965, de dag van hun verloving. Live-interview Claus en Beatrix naar aanleiding van de verloving door Herman Felderhof bij de NTS. Er ontstond grote commotie toen bleek dat Claus een Duitser was en lid was geweest van de Hitlerjugend. Een commissie onder leiding van historicus Loe de Jong van het toenmalige Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie onderzocht het oorlogsverleden van Claus. De uitkomsten werden als niet belastend beoordeeld. Door alle commotie voelde het stel zich geforceerd een versnelde beslissing te nemen en op 28 juni 1965 werd door koningin Juliana de verloving bekendgemaakt. Beatrix en Claus bleken elkaar op oudejaarsavond 1962 voor het eerst ontmoet te hebben op een feestje in Bad Driburg. Anderhalf jaar later volgden ontmoetingen rond het huwelijk van prinses Tatjana zu Sayn-Wittgenstein en Maurits Prinz von Hessen. Nederlandse journalisten bespiedden Beatrix en Claus op een wintersportvakantie, maar omdat gedacht werd dat Claus voor een beoogde prins-gemaal een te lage maatschappelijke functie vervulde, werd er geen serieus werk gemaakt van zijn aanwezigheid. Huwelijk (10 maart 1966). De Nederlandse samenleving bleef verdeeld over de verloving met een Duitser, relatief kort na de Tweede Wereldoorlog. Toen bekend werd dat het huwelijk zou plaatsvinden in Amsterdam, vonden de drie Joodse kerkorganisaties in Nederland dit een belediging aan het adres van de Nederlandse Joden die tijdens de oorlog vooral vanuit Amsterdam naar Duitse concentratiekampen waren gedeporteerd.[25][26]. Om aan alle commotie te ontkomen, spraken Beatrix en Claus de voorkeur uit hun voorgenomen huwelijksvoltrekking in Baarn te laten plaatsvinden. De regering wilde daarvan niets weten en gelastte de trouwerij te laten doorgaan in Amsterdam. Op 10 maart 1966 werd het burgerlijke huwelijk in het stadhuis van Amsterdam voltrokken door de burgemeester van Amsterdam Gijs van Hall. Dezelfde dag werd het huwelijk kerkelijk ingezegend in de Westerkerk.[27] De kerkdienst werd geboycot door de vertegenwoordigers van de drie Joodse kerkgenootschappen.[28] Tijdens de twee rijtoeren met de Gouden Koets werden door omstanders rookbommen tot ontploffing gebracht als protest tegen het huwelijk. Studeerde aan de Rijksuniversiteit te Leiden, woont op Huize Ten Bosch, Den Haag, werkt op Paleis Noordeinde, 's Gravenhage, burgemeester van Madurodam te 's Gravenhage van 1950 tot 1951, Koningin der Nederlanden, vanaf woensdag 30 april 1980. volledige titel: koningin der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau, prinses van Lippe-Biesterfeld, markiezin van Veere en Vlissingen, gravin van Katzenelnbogen, Vianden, Dietz, Spiegelberg, Buren, Leerdam en Culemborg, burggravin van Antwerpen, barones van Breda, Diest, Beilstein, de stad Grave, het land van Cuyck, IJsselstein, Cranendonk, Eindhoven, Liesveld, Herstel, Warneton, Arlay en Nozeroy, erf- en vrijvrouwe van Ameland, Vrouwe van Borculo, Bredevoort, Lichtenvoorde, 't Loo, Geertruidenberg, Clundert, Zevenbergen, Hooge en Lage Zwaluwe, Naaldwijk, Polanen, Sint-Maartensdijk, Soest, Baarn, Ter Eem, Willemstad, Steenbergen, Montfoort, Saint-Vith, Bütgenbach, Daasburg, Niervaart, Turnhout en Besançon. Koningin der Nederlanden 1981, Prinses van Oranje Nassau, Prinses van. Lippe Biesterfeld.

Claus George Willem Otto Frederik Geert van Amsberg. Jeugdjaren. Claus werd geboren op het Noord-Duitse landgoed Dötzingen, net buiten het stadje Hitzacker aan de rivier de Elbe. Hij behoorde tot een laagadellijke Duitse familie. Zijn overgrootvader, generaal-majoor Gabriel Ludwig Johann von Amseberg (1822-1895), was op 31 oktober 1891 door groothertog Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin gemachtigd het adelspredicaat 'von' te blijven voeren dat zijn vader al had gevoerd zonder dat van adelsverheffing sprake was. Claus' vader, Claus Felix von Amsberg, was sinds 1917 rentmeester op het landgoed, na een mislukt avontuur als planter in Afrika. Hij trouwde met Gösta von dem Bussche-Haddenhausen (1902-1996), de jongste dochter van de barones die de scepter zwaaide over Dötzingen. In 1928 vertrok het gezin naar de voormalige Duitse kolonie Tanganyika (het latere Tanzania), waar zijn vader bedrijfsleider werd van een koffie- en sisalplantage die in Duits-Engelse handen was. Claus bracht een kleine tien jaar van zijn jeugd in Tanganyika door en typeerde later die jaren als bijzonder gelukkig. In 1933 stuurde zijn moeder hem en zijn zusjes naar familie in Bad Doberan aan de Duitse Oostzeekust. Daar zat hij op de lagere school. Hij had het er niet naar zijn zin en in 1936 werd hij in Tanganyika op een Duitse kostschool in Lushoto geplaatst. Daar werd hij verplicht lid van de Hitlerjugend. Oorlog. In 1938 vertrok zijn moeder met hem naar nazi-Duitsland. Hij ging er naar het internaat Baltenschule in Misdroy op het eiland Wollin in Pommeren. Toen het oorlogsgeweld toenam, ging hij wonen bij zijn grootmoeder in Bad Doberan en vervolgde van januari tot augustus 1943 zijn schoolopleiding op het plaatselijke Friderico-Francisceum-Gymnasium. Dat jaar werd hij verplicht lid van de NSDAP-Jungvolk en de Hitlerjugend.[1] Van augustus 1943 tot januari 1944 werd hij ingezet als 'marinehelper' in de omgeving van Kiel. In januari 1944 werd hij voor twee maanden opgeroepen voor de Reichsarbeitsdienst en ingedeeld bij een vliegveld in de stad Koningsbergen, thans Kaliningrad in Rusland. Terug op school behaalde hij in juli 1944 een (oorlogs)einddiploma. Daarna werd hij meteen opgeroepen voor militaire dienst. Van augustus 1944 tot maart 1945 verbleef hij in Neuruppin bij de reserve-pantserafdeling 6.[1] In die periode volgde hij drie maanden lang in het door de Duitsers bezette Deense Viborg een opleiding aan de plaatselijke pantserschool. Vervolgens werd hij begin maart als vaandrig ingedeeld bij de negentigste pantserdivisie in Italië. Naar eigen zeggen heeft hij na zijn opleiding geen schot meer gelost. Op 2 mei 1945 maakten de Amerikanen hem bij Meran krijgsgevangen en brachten hem naar een interneringskamp in Ghedi, waar hij aan het werk werd gesteld als tolk en chauffeur. Vanaf september 1945 verbleef hij in het Amerikaanse kamp Latimer in Engeland. Als krijgsgevangene fungeerde hij er opnieuw als tolk. Eind dat jaar werd hij vrijgelaten en in december 1945 ging hij wonen in zijn geboorteplaats aan de Elbe. Zijn oorlogsschooldiploma werd na de oorlog niet erkend en eind 1947 legde hij in Lüneberg met goed gevolg opnieuw het eindexamen voor het gymnasium af. Zijn ouders, die als Duitse burgers en vermeende vijanden van het Britse Rijk in Afrika vastgehouden werden in een interneringskamp, zag hij dat jaar voor het eerst na de oorlog terug. Carrière. Om in aanmerking te komen voor de studie werktuigbouwkunde was hij van januari 1948 tot november 1948 werkzaam in een machinefabriek te Winsen-Leihe, vlak bij Hamburg. Omdat hij werd uitgeloot besloot hij rechten te studeren aan de universiteit in Hamburg. Als werkstudent had hij allerlei baantjes. In 1952 studeerde hij af. In 1953 overleed zijn vader. Na een stage in de Verenigde Staten en een korte periode op een advocatenkantoor, waar hij zich bezighield met het rechtsherstel van Joodse Duitsers in West-Duitsland, koos hij voor een nieuwe richting: de diplomatie. Op 1 april 1957 werd hij na een geslaagde selectietest ambtenaar op het West-Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken. In 1958 slaagde hij voor het examen attaché. Zijn eerste buitenlandse diplomatieke baan was die van derde ambassadesecretaris in de Dominicaanse Republiek. Hij werd bevorderd tot tweede secretaris van de West-Duitse ambassade en bleef lonken naar een post in Afrika. In 1961 werd hij tweede ambassadesecretaris en eerste medewerker van de ambassadeur, in Ivoorkust. Huwelijk. Op oudejaarsavond 1962 ontmoette hij de Nederlandse kroonprinses Beatrix voor het eerst op een feestje bij vrienden in Bad Driburg. Anderhalf jaar later volgden ontmoetingen rond het huwelijk van prinses Tatiana zu Sayn-Wittgenstein en Maurits Prinz von Hessen. In 1963 ging Claus in Bonn

werken op het ministerie van Buitenlandse Zaken, sectie Economische Betrekkingen met Afrika ten zuiden van de Sahara. Verscheidene ontmoetingen eind 1964 en begin 1965, waarbij Richard Prinz zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg als rookgordijn fungeerde, verstevigden de relatie tussen Claus en Beatrix. Op 1 mei 1965 signaleerde fotograaf John de Rooy hen in de tuin van kasteel Drakensteyn. De foto verscheen vijf dagen later in de Britse Daily Express en daarna in Nederlandse kranten. Nadat de pers de identiteit van Claus - destijds woonachtig in Bad Godesberg - had achterhaald, voelden Claus en Beatrix zich geforceerd een versnelde beslissing te nemen. Op 28 juni maakten zij hun verloving bekend tijdens een televisie-uitzending. Het feit dat hij de Duitse nationaliteit bezat, lid was geweest van de Hitlerjugend en in de Wehrmacht had gediend, zorgde voor commotie bij een deel van de Nederlandse bevolking; twintig jaar na de Duitse bezetting van Nederland lag dit nog gevoelig. In juni 1965 werden bij het treinstation Staatsspoor in Den Haag oude nazi-propagandapamfletten opgehangen met daaronder de tekst: 'Claus, terug naar je Heimat'. Ook werden in de stad oranje hakenkruizen op de muren geschilderd, met de letter B erbij. In Amsterdam - met name op de Munttoren, maar ook elders in de stad - werd met witte verf 'Raus Claus' op muren en schuttingen gekalkt. Bij een bezoek aan de Koninklijke Jaarbeurs in Utrecht op 13 september 1965 werden naast veel confetti ook stenen naar Claus en Beatrix gegooid. Een rauw ei kwam terecht op de motorkap van de wagen die achter hen reed. Aan een naar het paar gegooid propje bevond zich een lint met de tekst: 'Claus Raus'. Het Nederlandse parlement debatteerde lang en heftig over het voorgenomen huwelijk en pas nadat de historicus Loe de Jong namens de regering in Italië had vastgesteld dat Claus geen enkele oorlogsmisdaad te verwijten viel, gaven de fractievoorzitters in het parlement aan dat een wetsvoorstel voor het huwelijk een meerderheid zou halen. Op 10 december 1965 kreeg hij een Nederlands paspoort en op 16 februari 1966 werd zijn naam officieel gewijzigd in Claus George Willem Otto Frederik Geert van Amsberg. Op 10 maart 1966 traden Beatrix en Claus in het huwelijk, waarbij hij de titel Prins der Nederlanden en het predicaat Jonkheer van Amsberg kreeg.[4] De rijtoer naar en van de kerk in Amsterdam, waar de Provobeweging zich al tijden roerde, werd verstoord door relletjes met rookbommen en zevenklappers. Volgens enkele kranten waren er zo'n duizend relschoppers. Een deel scandeerde "revolutie" en "Claus heraus". Dranghekken en vlaggenmasten werden omvergetrokken en fietsen en bromfietsen op straat gegooid. In de Kalverstraat werd een auto omgeduwd. Claus ging bij Beatrix in kasteel Drakensteyn wonen en begon Nederlands te leren. In het eerste jaar van zijn huwelijk hield hij zich op de achtergrond. Bij de geboorte van zijn oudste kind stond hij voor het eerst alleen in het middelpunt van de belangstelling, toen hij in het stadhuis van Utrecht zijn oudste zoon kwam aangeven bij de burgerlijke stand en in een televisietoespraak tot het Nederlandse volk sprak. In 1967 liep hij de Nijmeegse Vierdaagse uit. Het bijbehorende vierdaagsekruisje verwierf hij hierbij. Hij merkte zelf eens op dat dit de enige onderscheiding is waar hij daadwerkelijk inspanning voor had moeten tonen; de overige verkreeg hij vooral als echtgenoot van Beatrix. Bij zijn begrafenisdienst lag het vierdaagsekruisje bij zijn kist. Maatschappelijke betrokkenheid. Prins Claus bleef zijn hele leven bijzonder geboeid door Afrika. In 1970 werd hij benoemd tot voorzitter van de Nationale Commissie voor Ontwikkelingsstrategie, een soort publiciteitsorgaan voor het ontwikkelingsbeleid van de regering. Een aantal aanbevelingen van die commissie, zoals een kleine subsidie aan het Angola Comité, dat streed voor een onafhankelijk Angola en een koffieboycot organiseerde om het toenmalige regime van de Portugese kolonie dwars te zitten, bleek de prins in een politiek omstreden rol te plaatsen. Daarom kreeg hij functies die minder gevoelig werden geacht: die van voorzitter van de Stichting Nederlandse Vrijwilligers en bijzonder adviseur van de minister voor Ontwikkelingssamenwerking. In die functies voelde prins Claus zich heel beperkt, want zijn persoonlijke mening moest hij meestal voor zich houden. Toch wist hij door diplomatiek optreden, en ook door de vele lezingen die hij gaf over ontwikkelingssamenwerking, sommige van zijn ideeën terdege over te brengen. Zo veranderde mede door zijn invloed de basisvisie op ontwikkelingswerk: in plaats van landen in de Derde wereld te helpen, moeten wij hen leren zichzelf te helpen. Troonsbestijging Beatrix. Op 30 april 1980 besteeg Beatrix de Nederlandse troon en het gezin verhuisde in 1981 naar Huis

ten Bosch in Den Haag. Bij wet van 10 juni 1981 werd Claus aangewezen als regent, mocht Beatrix komen te overlijden voordat de troonopvolger de leeftijd van achttien jaar had bereikt.[7] Hij kreeg als prins-gemaal meer ceremoniële taken en leed onder het gebrek aan echt inhoudelijk werk. Ontwikkelingssamenwerking. De Nederlandse regering zag in dat de kwaliteiten van de prins anders benut moesten worden. In 1984 werd hij benoemd tot inspecteur-generaal Ontwikkelingssamenwerking, een functie waarin hij veel landen moest bezoeken. Verder werd hij benoemd tot lid van de Raad van Commissarissen van De Nederlandsche Bank en van de PTT, en voorzitter van het Export Platform Verkeer en Waterstaat. Ook werd hij lid van de Stichting Biowetenschappen en Maatschappij. Desondanks bleef zijn slagkracht beperkt, vanwege zijn positie als lid van het Koninklijk Huis. In 1991 werd bij hem de ziekte van Parkinson geconstateerd. Een verschijnsel daarvan was zijn stramme motoriek. In 1996 stelde de regering ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag het Prins Claus Fonds in. Het fonds keert geldbedragen uit ter ondersteuning van cultuur en ontwikkeling in derdewereldlanden. Dit wordt de Prins Claus Prijs genoemd. Wereldburger. Zijn schoondochter prinses Máxima vertelde in 2007 over hoe het voor hem voelde om Nederlander te zijn. Volgens Máxima zei hij daarover tegen haar: "Ik weet niet hoe het is Nederlander te zijn. Ik heb verschillende loyaliteiten en ik ben wereldburger en Europeaan en Nederlander.". Ziektes en overlijden. Depressies. In 1982 werd de prins opgenomen in het Nijmeegse Radboudziekenhuis. De Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) verklaarde zijn ziekte als: 'klachten van depressieve aard'. Op 1 oktober 1982 deelde de RVD mee dat hij was overgeplaatst naar de psychiatrische universiteitskliniek in het Zwitserse Basel. In eerste instantie verbleef hij er vier weken. Ruim zeshonderd rooms-katholieken vertrokken op 30 oktober 1982 vanuit Nederland naar het Duitse bedevaartsoord Kevelaer om voor hem te bidden. Half november 1982 ging hij met Beatrix op staatsbezoek naar Engeland, maar hij deed vanwege zijn depressies niet mee aan het volledige programma.[11] Daarna vertrok hij weer naar de kliniek in Basel om er tot vlak voor Kerstmis te blijven. Het duurde enkele jaren voordat hij zijn ziekte overwonnen had. Vanwege zijn depressies was hij in 1983 niet aanwezig op Koninginnedag. Tumor en ziekte van Parkinson. De laatste jaren van zijn leven beleefde prins Claus periodes van ziekte, afgewisseld met oplevingen en actieve periodes. In 1998 onderging hij een geslaagde operatie wegens prostaatkanker, maar de bestralingen zorgden in 2000 voor urinewegproblemen. In 2001 werd een nier verwijderd en kreeg hij problemen met de andere nier. Op 2 februari 2002 woonde hij het huwelijk bij van zijn zoon kroonprins Willem-Alexander met Máxima Zorreguieta. Luchtweginfecties hielden hem dat voorjaar wekenlang in het ziekenhuis. Op 9 augustus werd een kransslagader gedotterd. Op 6 oktober 2002 werden de gevolgen van de ziekte van Parkinson en een longontsteking hem fataal. Uitvaart. Prins Claus werd op dinsdag 15 oktober 2002 bijgezet in de grafkelder van de koninklijke familie in de Nieuwe Kerk in Delft. Nevenfuncties. lid Raad van Advies voor de Ruimtelijke Ordening (sinds 22 februari 1967). lid Nationale Adviesraad voor Ontwikkelingssamenwerking (1967). zitting in de Raad van State (26 juni 1967 tot aan zijn overlijden). lid Nationale Adviesraad voor Ontwikkelingssamenwerking. lid beheerscommissie leergang buitenlandse betrekkingen, Nederlands Genootschap voor Internationale Zaken (sinds september 1968). voorzitter Export Platform Verkeer en Waterstaat. voorzitter Nationale Commissie voor Ontwikkelingsstrategie (2 december 1970 tot 1974). voorzitter Stichting Nederlandse Vrijwilligers (later SNV Nederlandse Ontwikkelingsorganisatie) (1974 tot 1980). lid Raad van Commissarissen, N.V. De Nederlandsche Bank (1984 tot 1998). lid Raad van Commissarissen, Koninklijke PTT NV (1984 tot 1998). lid en voorzitter bestuur Stichting Bio-wetenschappen en Maatschappij (1984 tot 1987).

lid Bankraad (26 augustus 1986 tot 1998). Erefuncties. erevoorzitter Stichting Nationaal Contact Monumenten. erevoorzitter Koning Willem I Stichting. erevoorzitter bestuur Stichting Bio-wetenschappen en Maatschappij (sinds 1987 tot aan zijn overlijden). beschermheer Koninklijk Concertgebouworkest. beschermheer Scouting Nederland. beschermheer De Hollandsche Molen. beschermheer De Nederlandse Bachvereniging (sinds 1981). beschermheer Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde. Honorary Fellow Institute of Social Studies. Honorary Fellow Society for International Development. erevoorzitter Stichting Nederlandse Vrijwilligers (sinds 1980 tot aan zijn overlijden). erevoorzitter Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling (sinds 1996 tot aan zijn overlijden). Herinnering. De prins bleef in de ogen van het grote publiek heel lang een aardige, maar wat treurig ogende en kwetsbare figuur in de schaduw van koningin Beatrix. De laatste jaren wist hij dit beeld bij te stellen door zijn betrokkenheid bij het wel en wee van ontwikkelingslanden, zijn openhartige interviews, zijn juridische gevechten tegen onjuiste publicaties in roddelbladen en zijn ludieke acties als protest tegen het strakke keurslijf. Zo riep hij tijdens zijn toespraak bij de uitreiking van de Prins Claus Prijs, in 1998 gewijd aan Afrikaanse mode, alle mannen op "hun nek uit te steken", deed hij met de uitroep "dasdragers aller landen, verenigt u!" zijn stropdas af en wierp deze weg. Prins Claus heeft bij velen in de herinnering het beeld achtergelaten van een stijlvolle en bijzonder integere man. Ten tijde van zijn overlijden werd hij algemeen beschouwd als het populairste lid van de koninklijke familie. In het koninkrijk zijn nog veel tastbare herinneringen aan prins Claus. Straten, pleinen en instellingen als scholen zijn naar hem vernoemd. Het Prins Clausplein, een belangrijke schakel in het Nederlandse snelwegnet, draagt zijn naam. Hetzelfde geldt voor de Prins Clausbrug in Utrecht. Het Prins Claus Fonds werd ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag opgericht en heeft als doel om culturele kennis te vergroten en een goede wisselwerking tussen cultuur en ontwikkeling te bevorderen. Op 6 december 2009 vond een eenmalige voorstelling plaats in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam onder de titel CLAUS!, naar het idee en onder regie van John Leerdam van Stichting Julius Leeft!. Het was een lezing met muziek van Harto Soemodihardjo en teksten van Paulette Smit, Pieter Hilhorst, Yoeri Albrecht, Manoushka Zeegelaar Breeveld en Guus Pengel, waarin een keur van artiesten, politici en andere Nederlanders de rol van Claus op zich namen.

Willem-Alexander Claus George Ferdinand van Oranje-Nassau. Geboorte en doop. Kroonprinses Beatrix werd in de avond van 25 april 1967 opgenomen in het Academisch Ziekenhuis Utrecht. Twee dagen later kwam prins Willem-Alexander ter wereld. Op vijf plaatsen in het koninkrijk werden naar traditie 101 saluutschoten afgevuurd. Vanaf zijn geboorte was hij tweede in lijn voor de troonopvolging. Zijn vader deed op 2 mei de geboorteaangifte in het stadhuis van Utrecht. "Wij noemen hem Alexander", aldus prins Claus over de roepnaam. Zijn volledige voornamen zijn: Willem-Alexander, Willem is traditioneel de eerste naam van een Oranje-troonopvolger. De vader verklaarde bij de geboorteaangifte dat hij en zijn echtgenote Alexander een leuke naam vonden. Er zou geen historische betekenis zijn. Claus, naar de vader. George. Ferdinand, naar Ferdinand Graf von Bismarck-Schönhausen, Claus' beste vriend, die tevens getuige was bij zijn huwelijk. Op 2 september 1967 werd hij gedoopt als lid van de Nederlandse Hervormde Kerk. De doopdienst vond plaats in de Grote of Sint Jacobskerk in Den Haag en werd geleid door 'hofpredikant' dominee Henk Kater. De peetouders en doopgetuigen van de prins waren zijn

grootvader prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld, zijn grootmoeder Gösta Freiin von dem Bussche-Haddenhausen, prinses (inmiddels koningin) Margrethe van Denemarken, Ferdinand Graf von Bismarck-Schönhausen en de voormalige minister-president Jelle Zijlstra. Renée Elisabeth Bradbrooke Smith-Röell (1938), een vriendin van Beatrix, is eveneens een peetouder. Bij de doop werd de laatste vertegenwoordigd door haar grootmoeder Marie Adèle Erneste del Court van Krimpen-van Loon (1891-1983). Jeugd. Prins Willem Alexander (links) met zijn jongere broer prins Constantijn in februari 1982 tijdens de WK sprint schaatsen in Alkmaar. Toen Beatrix in 1980 koningin werd, kreeg haar oudste zoon automatisch de titel Prins van Oranje. Toen de prins de leeftijd van achttien jaar bereikte, werd hem zitting verleend in de Raad van State. Willem-Alexander woonde in zijn jeugd in Kasteel Drakensteyn in Lage Vuursche, gemeente Baarn. Hij ging er naar de Nieuwe Baarnse School en later naar Het Baarnsch Lyceum. De middelbare school vervolgde hij in 1981 bij het Vrijzinnig-Christelijk Lyceum in Den Haag. Vervolgens haalde hij een International Baccalaureate aan het Atlantic College in Llantwit Major, in Wales. Daarna studeerde hij geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Leiden, waar ook zijn moeder en zijn grootmoeder hadden gestudeerd. In zijn studententijd kreeg hij in de Nederlandse media de bijnaam 'Prins Pils', wegens het enthousiasme waarmee hij zich in het studentenleven stortte. In 1993 behaalde Willem-Alexander zijn doctoraalexamen; zijn afstudeerscriptie ging over de Nederlandse reactie op het besluit van Frankrijk om binnen de NAVO een 'status aparte' in te nemen. De scriptie is door Willem-Alexander niet openbaar gemaakt en de Universiteitsbibliotheek Leiden nam destijds nimmer afstudeerscripties op in de openbare collectie. Voorbereiding op het koningschap. Na het behalen van zijn bul begon zijn voorbereiding op het koningschap. Willem-Alexander volgde meerdere cursussen; onder andere bij de Rijksluchtvaartschool, waar hij zijn vliegbrevet behaalde, en bij de Koninklijke Landmacht. Zijn dienstplicht vervulde hij van augustus 1985 tot januari 1987 bij de Koninklijke Marine, onder meer aan boord van Hr. Ms. Tromp en Hr. Ms. Abraham Crijnssen en in 1988 als wachtofficier aan boord van Hr. Ms. Van Kinsbergen. Tegelijkertijd begon hij zich meer in het openbare leven te profileren. Hij vervulde representatieve taken bij officiële evenementen en legde officiële bezoeken af aan gemeenten, provincies en maatschappelijke instellingen. Jaarlijks verscheen hij als kroonprins ongeveer 110 keer bij officiële gelegenheden. Na zijn stage bij de luchtmacht hield de prins zich aanvankelijk bezig met de rechterlijke macht, het binnenlands bestuur en vanaf 1997 met het Nederlandse bedrijfsleven. Daarnaast specialiseerde hij zich in het waterbeheer, een onderwerp dat zijn vader hem aan de hand deed. Hij zette zijn kennis onder meer in bij zijn bezoek aan Marokko in november 2005. Sport. Willem-Alexander met zijn gezin op de Olympische Zomerspelen 2012 bij het aanmoedigen van Ellen van Dijk. In 1986 reed hij onder de schuilnaam W.A. van Buren de Elfstedentocht uit. Zijn kleding, een Playboy-broek en een Marlboro-jack, veroorzaakte in de media enige opschudding, omdat hij met de opzichtige logo's in feite reclame maakte. In 1992 liep hij met onder meer Gerrie Knetemann de marathon van New York uit. Het gedrag van Willem-Alexander tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta veroorzaakte opnieuw opschudding. Zo zong hij vanaf de tribune Wat zijn de Yanken stil mee en bestormde hij enthousiast in korte broek het hockeyveld, nadat de dames brons gewonnen hadden om vervolgens uitbundig "mee te hossen". De krant NRC Handelsblad noemde het gedrag "een kroonprins onwaardig". In een opiniepeiling gaf ruim 80% van de Nederlanders aan het gedrag van de prins te waarderen. IOC. In 1998 werd Willem-Alexander lid van het Internationaal Olympisch Comité. Met de kroonprins was bij zijn aanstelling door het kabinet afgesproken dat hij zich binnen het IOC niet met politiek zou bezighouden en zich daarom zou onthouden van stemmingen die politiek gevoelig lagen. Tevens werd vastgelegd dat hij zijn IOC-functie zou neerleggen op het moment dat hij koning werd. Aanvankelijk was de Nederlandse politiek niet onverdeeld enthousiast over zijn lidmaatschap bij een door corruptie en schandalen geplaagde organisatie. Binnen het IOC heeft hij zich vooral

ingezet voor het stimuleren van sport in Afrika. Willem-Alexander is een warm pleitbezorger voor het houden van de Olympische Zomerspelen in Nederland. Vlak voordat hij koning werd, legde hij zijn taken als IOC-lid neer. Statutair betekende dit dat zijn ontslag bij de sessie van 6 tot en met 8 september 2013 in Buenos Aires goedgekeurd moest worden. Het ging vervolgens eind 2013 in. Willem-Alexander werd op 8 september in Buenos Aires tijdens de 125ste IOC-sessie benoemd tot erelid en ontving uit handen van IOC-voorzitter Jacques Rogge de Olympische Orde in goud. Persoonlijk leven. Verloving. Koningin Beatrix maakte op 30 maart 2001 tijdens een rechtstreekse televisie-uitzending de verloving bekend van de kroonprins met de Argentijnse Máxima Zorreguieta. Haar vader Jorge Zorreguieta bleek ten tijde van de militaire dictatuur (1976-1983) onder generaal Jorge Videla staatssecretaris te zijn geweest van Landbouw en Veeteelt. Minister-president Wim Kok schakelde minister van Staat Max van der Stoel in om haar vader te overtuigen de huwelijksvoltrekking niet bij te wonen, hetgeen hem lukte. Nadat Kok beloofde dat de aanwezigheid van Zorreguieta senior ook in de toekomst geen vanzelfsprekende zaak zou zijn, werd de toestemmingswet door het parlement aangenomen. "Een beetje dom". Vlak na de bekendmaking van de verloving zei Máxima dat haar kersverse verloofde "een beetje dom" geweest was, toen hij op 7 maart van dat jaar tijdens een persontmoeting in New York verwees naar een ingezonden brief in de Argentijnse krant La Nación. Kort daarvoor was de publicatie van een boek over Videla aangekondigd. De schrijvers hadden in de Nederlandse krant NRC Handelsblad aangegeven dat volgens hen de vader van Máxima een coördinerende rol had gespeeld bij het voorbereiden van de staatsgreep die het dictatoriale regime van Videla aan de macht zou brengen. Het boek was gebaseerd op interviews. Willem-Alexander gaf aan dat de interviews nooit hadden plaatsgevonden en verwees naar de brief waarin dat zou staan. Hij suggereerde dat het schrijven afkomstig was uit een betrouwbare bron, hoewel hij tegelijkertijd aangaf niet te weten wie de brief geschreven had. Kort daarna bevestigde hij tegenover de tv-camera's van de NOS dat hij achter zijn woorden stond. Het schrijven bleek afkomstig van Videla, waardoor in Nederland de betrouwbaarheid ontkend werd. Ook bleek Videla niet te ontkennen dat de vraaggesprekken hadden plaatsgevonden. Hij betwistte slechts de juiste weergave van zijn uitspraken. Dat Videla de brief geschreven had, was duidelijk: zijn naam stond eronder. Tijdens een interview op de dag van de bekendmaking van zijn verloving met opnieuw de Nederlandse pers, vertelde Willem-Alexander dat zijn doorverwijzing "stom" was geweest en wachtte vervolgens op een reactie van zijn verloofde die naast hem zat. Máxima reageerde tot tweemaal toe met de opmerking: "je was een beetje dom". Haar woorden leidden tot hilariteit. Sindsdien is 'een beetje dom' in het Nederlands een gevleugelde uitdrukking om aan te geven dat iemand een blunder begaan heeft. Minister-president Wim Kok had op de dag van de uitspraak in New York Willem-Alexander terechtgewezen voor de tv-camera's van de NOS. Volgens Kok had de prins beter niet naar de brief kunnen verwijzen. Staatsrechtelijk gezien was de terechtwijzing een bijzonderheid in de Nederlandse parlementaire geschiedenis, aangezien de leden van het Koninklijk Huis onschendbaar zijn. Huwelijk. Het huwelijk van Willem-Alexander met Máxima werd op 2 februari 2002 in de Grote Zaal van de Beurs van Berlage voltrokken door burgemeester Job Cohen van Amsterdam. De kerkelijke inzegening gebeurde in de Nieuwe Kerk door dominee Carel ter Linden, voormalig predikant van de Haagse Kloosterkerk en tevens de dominee bij wie Willem-Alexander in 1997 belijdenis had gedaan.[noot 5]. Tijdens de traditionele rijtoer door de stad werd door republikeinen en sympathisanten van de Dwaze Moeders gedemonstreerd op het Koningsplein. Ook werd een plastic zakje met witte latexverf tegen de Gouden Koets gegooid. Er werden enkele arrestaties verricht, maar grote ongeregeldheden bleven uit.

Máxima Zorreguieta Cerruti. Afkomst en jeugd.

Máxima Zorreguieta werd geboren als het oudste kind van Jorge Zorreguieta en Maria del Carmen Cerruti. De naam 'Máxima' komt van haar overgrootmoeder Máxima Bonorino 1874–1965); een dochter van Máxima González y de Islas en een verwante van generaal Justo José de Urquiza, president van Argentinië (1854–1860). Zij heeft twee broers en een zuster: Martín, Juan en Inés. Daarnaast heeft Máxima drie halfzusters uit een eerder huwelijk van haar vader: Dolores, María en Angeles. Zij groeide op in een bescheiden appartement in de straat Uriburu, in de wijk Barrio Norte in Buenos Aires. De familie bracht de zomervakanties door in Mar del Plata. Tijdens de wintersportvakanties verbleef het gezin in een eigen vakantiehuisje in Bariloche, een Argentijns vakantieoord. Máxima doorliep de middelbare school het Northlands, een op Britse aristocratische tradities geënt opleidingsinstituut, gelegen in Olivos, een chique buitenwijk van Buenos Aires. Zij ging vervolgens economie studeren aan de Pontificia Universidad Católica Argentina (Pontificale Katholieke Universiteit van Argentinië). Als studente werkte zij in 1989 en 1990 bij Mercado Abierto S.A, waar zij onderzoek verrichtte naar software voor de financiële markten. Van 1992 tot 1995 was zij werkzaam op de verkoopafdeling van Boston Securities S.A. in Buenos Aires. In dezelfde periode gaf zij Engelse les aan kinderen en volwassenen, en wiskundeles aan middelbare scholieren en eerstejaarsstudenten. Carrière bij banken. Na haar studie economie ging zij in New York wonen. Van juli 1996 tot maart 1998 was zij vicepresident Latijns-Amerikaanse Institutionele Verkoop bij de bank HSBC James Capel Inc. Aansluitend was zij tot 1999 bij de bank Dresdner Kleinwort Benson vicepresident afdeling Opkomende Markten. Daarna vervulde zij tot augustus 2000 de functie van vicepresident Institutionele Verkoop bij de Deutsche Bank.

Constantijn Christof Frederik Aschwin van Oranje-Nassau. Jeugd. Constantijn is het derde en jongste kind van prinses Beatrix en prins Claus der Nederlanden, jonkheer van Amsberg. Hij wordt door zijn moeder Tijn genoemd. Begin 1970 werd Constantijn met zijn neef prins Bernhard jr, het tweede kind van prinses Margriet, gedoopt in Utrecht. Prins Aschwin zur Lippe-Biesterfeld, de broer van prins Bernhard was één van zijn peetooms, voormalig koning Constantijn II van Griekenland en Max Kohnstamm zijn twee andere peetooms. In april 1980 werd zijn moeder ingehuldigd als koningin der Nederlanden. Kort daarop verhuisde het koninklijk gezin naar paleis Huis ten Bosch in Den Haag. In deze stad vervolgde de prins zijn schoolopleiding aan het Eerste Vrijzinnig-Christelijk Lyceum, waar hij in 1987 slaagde voor het vwo-examen. Opleiding en carrière. In het studiejaar 1987-1988 volgde Constantijn talencursussen in Frankrijk en Italië. Vervolgens studeerde hij van 1988 tot 1995 rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden (afstudeerrichting Burgerlijk Recht). Na zijn studie liep Constantijn stage bij het kabinet van de commissaris van de Europese Commissie, toen Hans van den Broek, waar hij daarna tot 1999 werkzaam bleef. In 2000 volgde hij een MBA bij INSEAD. Na zijn huwelijk in 2001 verhuisde hij naar Londen. Hij was werkzaam als adviseur Europa-communicatie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Bij het Brusselse kantoor van RAND Europe was hij eerst beleidsonderzoeker, daarna hoofd van het Information Policy and Economics Team en tot slot hoofd van het kantoor. Vervolgens keerde de prins terug naar de Europese Commissie als adviseur en later als adjunct-kabinetschef van eurocommissaris Neelie Kroes, de commissaris voor Digitale Agenda. Van 1 april 2013 tot het terugtreden van Kroes per 1 november 2014 was hij haar kabinetschef. Van 2004 tot 2015 woonde Constantijn met zijn gezin in Brussel. Huwelijk en gezin. Op 17 mei 2001 trouwde Constantijn in Den Haag met Laurentien Brinkhorst, met wie hij sinds 1995 een relatie heeft. De kerkelijke inzegening volgde twee dagen later, op 19 mei 2001. Eloise is de oudste kleindochter van prinses Beatrix en het enige kleinkind dat is geboren toen prins Claus nog in leven was. Claus-Casimir is de enige kleinzoon van Beatrix. Hij werd geboren daags na het overlijden van zijn overgrootmoeder prinses Juliana. De prins is peetoom van kroonprinses Catharina-Amalia, van gravin Luana, de dochter van prins Friso en Mabel Wisse Smit, en van Felicia, de dochter van prins Maurits en Marilène van den

Broek. Koninklijke functies. Constantijn verrichtte minder koninklijke taken dan zijn broer Willem-Alexander toen deze nog kroonprins was. Hij heeft in het verleden aangegeven zijn broer te willen ondersteunen wanneer deze koning zou worden.[2] De prins heeft verschillende maatschappelijke functies en ere-lidmaatschappen, waaronder voorzitter van het Prins Bernhard Natuurfonds, erevoorzitter van het Prins Claus Fonds en beschermheer van World Press Photo. Hij is de vierde in lijn voor de troonopvolging, gevolgd door zijn kinderen. Zijn kinderen zijn sinds het aftreden van Beatrix op 30 april 2013 geen lid meer van het Koninklijk Huis, het recht op troonopvolging hebben zij wel. Op 3 december 2013 stemden de leden van de Verenigde Vergadering van de Staten-Generaal in met het wetsvoorstel om hem te benoemen tot regent van koningin Amalia indien haar ouders voor 7 december 2021 komen te overlijden. Maatschappelijke functies. Voorzitter Stichting 'The Hague Process on Refugees and Migration'. Voorzitter Prins Bernhard Natuurfonds. Lid Raad van Toezicht van het Stedelijk Museum in Amsterdam. Erefuncties. Erevoorzitter van het Prins Claus Fonds. Beschermheer van de Stichting Nationaal Muziekinstrumenten Fonds. Beschermheer World Press Photo. Beschermheer Stichting Nederlandse Vioolconcoursen. Hobby's. Prins Constantijn is een liefhebber van sport. Zijn favoriete sporten zijn voetbal, tennis, golf en skiën. Andere hobby's zijn tekenen, koken en lezen. Hij is een liefhebber van moderne kunst.

XXIVb. Irene Emma Elisabeth van Oranje-Nassau, dochter van Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-Biesterfeld (XXIII) [blz. 78] en Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina van Oranje-Nassau, geboren in Soesdijk (te Soestdijk) op zaterdag 5 augustus 1939, gedoopt NH daarna Rooms katholiek geworden in Londen [south east england, Groot Brittanië] in de kapel van Buckingham Palace door ds. J. van Dorp op vrijdag 31 mei 1940, trouwde (respectievelijk 24 en 34 jaar oud) in Rome [lazio, Italië] op woensdag 29 april 1964, (gescheiden in 1981) met Karel Hugo (Carlos Hugo) van Bourbon-Parma (van Bourbon-Parma), zoon van Francois Xavier Karel Maria Anne Josef van Bourbon-Parma en Marie Madeleine Yvonne van Bourbon-Busset, geboren in Parijs [val-d’oise, Frankrijk] op dinsdag 8 april 1930, overleden (80 jaar oud) in Barcelona [cataluna, Spanje] op woensdag 18 augustus 2010. Uit dit huwelijk 4 kinderen. 1. Carlos Xavier Bernardo prins, geboren in Nijmegen op dinsdag 27 januari 1970, gedoopt in Lignières [cher, Frankrijk] op dinsdag 10 februari 1970, relatie met Brigitte Klynstra. Uit deze relatie een zoon. 2. Jaime Bernardo Prins, geboren in Nijmegen op vrijdag 13 oktober 1972. 3. Margarita Maria Beatriz, geboren in Nijmegen op vrijdag 13 oktober 1972, prinses de Bourbon de Parma, officieus gravin van Colorno, trouwde (respectievelijk 28 en 35 jaar oud) (1) in Amsterdam op dinsdag 19 juni 2001, kerk.huw. in Auch [gers, Frankrijk] in september 2001, (gescheiden op woensdag 8 november 2006) met Edwin Karel Willem de Roy van Zuydewijn, geboren in Amsterdam-Buitenveldert op zondag 19 juni 1966. Uit dit huwelijk geen kinderen, trouwde (35 jaar oud) (2) op zaterdag 3 mei 2008 met Tjalling ten Cate, jurist bij De Nederlandse Bank. Uit dit huwelijk een dochter. 4. Maria Carolina Christina (Carolina) Prinses, geboren in Nijmegen op zondag 23 juni 1974, prinses de Bourbon de Parma, officieus hertogin van Guernica, markiezin van Sala.

Irene Emma Elisabeth van Oranje-Nassau.

Jeugd. Prinses Irene werd geboren op Paleis Soestdijk in Baarn. Haar naam betekent "vrede" en werd gekozen in verband met de gespannen toestand in Europa ten tijde van haar geboorte. Op 10 mei 1940 viel het Duitse leger van Adolf Hitler Nederland binnen. Enkele dagen later vluchtten haar ouders met prinses Irene, haar oudere zus Beatrix en haar grootmoeder koningin Wilhelmina naar Londen. Zij werd - uit vrees voor Duitse luchtaanvallen - in het geheim gedoopt in de kapel van Buckingham Palace; de echtgenote van koning George VI, koningin Elisabeth, was hierbij één van haar peten. De doop werd voltrokken door de hervormde predikant dominee J. van Dorp. Haar vader en grootmoeder bleven in Engeland en Irene ging met haar moeder en zus naar Canada waar haar zusje Margriet geboren werd. Tijdens de oorlogsjaren vernoemt koningin Wilhelmina haar kleindochter in een brigade, de zogenoemde Prinses Irene Brigade. Na de bevrijding van Nederland keerden Irene en haar familie op 2 augustus 1945 terug naar Paleis Soestdijk. Hier werd in 1947 haar jongste zusje prinses Christina geboren. In 1948 werd haar moeder koningin van Nederland. Irene bezocht samen met haar oudste twee zussen de school (Werkplaats Kindergemeenschap) van onderwijsvernieuwer Kees Boeke. Zij moest er onder meer ramen lappen, de tuin wieden en knopen aanmaken. De school beviel niet. Uit een door haar ouders gearrrangeerde test bleek dat zij een grote kennisachterstand had opgelopen, vergeleken met kinderen van andere scholen. Hetzelfde was het geval bij haar zus Beatrix. In april 1951 verlieten Irene en haar twee zussen deze school en Beatrix en Irene kregen met een selectief groepje andere scholieren privéles in Paleis Soestdijk. Na de zomervakantie werd verhuisd naar een villa in Baarn onder auspiciën van Het Baarnsch Lyceum. Het schooltje werd officieel een dependance van Het Baarnsch Lyceum en kreeg Incrementum als naam. In 1957 slaagt zij hier voor de MMS-opleiding. Op 5 augustus 1957 wordt prinses Irene staatsrechtelijk meerderjarig en mag voor het eerst officieel de opening van de Staten-Generaal meemaken. Tot en met 1963 vergezelt Irene trouw haar ouders op de derde dinsdag van september in de Ridderzaal. In 1962 is Irene een van de bruidsmeisjes van de Griekse prinses en latere koningin Sophia als zij in het huwelijk treedt met de latere koning van Spanje Juan Carlos. Studie. Na de MMS volgt Irene diverse cursussen aan de Universiteit van Lausanne. Vervolgens studeerde ze aan de Rijksuniversiteit Utrecht vier jaar Spaanse taal- en letterkunde. In 1963 slaagt Irene voor haar examen tolk-vertaler Spaans. Overgang tot de Rooms-Katholieke Kerk. Prinses Irene met prins Carlos Hugo op 9 februari 1964, een dag na de bekendmaking van hun verloving. Op 3 januari 1964 liet Irene zich in Rome (in de binnenkapel van Sint-Paulus buiten de Muren) door de Utrechtse kardinaal Alfrink herdopen tot lid van de Rooms-Katholieke Kerk, zonder daar enige ruchtbaarheid aan te geven. Toen eind die maand bekend werd dat de prinses rooms-katholiek was geworden, verklaarde het hof dat dit strikt met het persoonlijke karakter van de prinses heeft te maken en niet politiek gezien moet worden. Er kwam echter wel kritiek uit de protestantse hoek, die zich bij orthodoxe protestanten concentreerde op de overgang überhaupt, terwijl gematigder en oecumenisch ingestelde hervormden vooral kritiek hadden op de herdoop van de prinses. Huwelijk en gezin. Vrij snel na de herdoop werd de verloving afgekondigd van Irene met de rooms-katholieke Carlos Hugo van Bourbon-Parma, een Fransman maar van Spaanse afkomst. Carlos Hugo was een destijds omstreden troonpretendent voor de Spaanse troon en de leider van de Carlisten. Minister-president Victor Marijnen (KVP) en de ministers Barend Biesheuvel (ARP), Ynso Scholten (CHU) en Edzo Toxopeus (VVD) stelden tijdens een nachtelijk beraad op Paleis Soestdijk Carlos Hugo de vraag: wilde hij vooraf aan het huwelijk zijn claim op de Spaanse troon intrekken en aftreden als leider van de Carlisten? Carlos Hugo gaf een ontkennend antwoord, waarop het viertal duidelijk maakte dat in dat geval het kabinet geen wettelijke toestemming voor het huwelijk wenste te geven, wat inhield dat er dan wel getrouwd kon worden, maar dat Irene haar eigen rechten op de Nederlandse troon zou verliezen. Irene zag daarop af om voor haar voorgenomen huwelijk toestemming te vragen bij de Staten-Generaal en trouwde op 29 april dat jaar te Rome, in de basiliek van Santa Maria Maggiore, buiten aanwezigheid van het Nederlandse kabinet en leden van het Koninklijk Huis. Bij de huwelijksplechtigheid was onder meer wel Zita, de laatste keizerin van Oostenrijk, aanwezig. Het

100

kerkelijk huwelijk werd gesloten door kardinaal Giobbe. Diezelfde dag nog ontving paus Paulus VI het paar op audiëntie. Nadat ze trouwde woonde Irene met haar echtgenoot en kinderen tot en met 1979 jaarlijks het bloemendefilé op Koninginnedag ter gelegenheid van de verjaardag van Juliana bij. Carlistische beweging. Carlos Hugo mocht Spanje niet in van dictator Franco omdat hij zijn aanspraak op de Spaanse troon wilde doen gelden. Franco had Juan-Carlos de kleinzoon van de laatste koning Alfonso XIII, tot zijn opvolger bestemd en niet de kandidaat van (een van de) Carlistische bewegingen, Carlos Hugo. Aangezien Carlos Hugo nog steeds niet het Spaanse burgerschap krijgt en zich in Spanje mag begeven is Irene lange tijd het gezicht van de Carlistische beweging. Vanaf 1973 loopt Irene voortaan mee in de stoet van de Carlisten die de Montejurra bestijgen. In 1976 wordt er tijdens deze stoet een aanslag gepleegd op zowel Irene als Carlos Hugo door aanhangers van zijn jongere broer Sixto met wie hij al heel lang onenigheid heeft over de politieke richting van de Carlistische beweging. Echtscheiding. Irene en Carlos Hugo scheidden in 1981. Irene verliest hierbij de titel Prinses van Bourbon-Parma. Het huwelijk werd ook ter nietigverklaring bij de kerkelijke rechtbank van het aartsbisdom Utrecht voorgelegd, maar er is geen publieke uitspraak geweest. Prinses Irene gaf vervolgens jarenlang de voorkeur om de geslachtsnaam 'Van Lippe-Biesterfeld' zonder 'Koninklijke Hoogheid' te gebruiken. In 2009 vertelde ze in NOVA College Tour dat ze haar prinsessentitel weer gebruikt, aangezien mensen dat toch prettiger vinden, en ze als prinses soms net iets meer kan bereiken in haar werk voor de natuur. Na de echtscheiding verbraken Irene en haar familie het contact met Irenes voormalige echtgenoot niet. Zij ontmoetten elkaar nog regelmatig, ook in het openbaar. Prins Carlos Hugo was tot zijn dood in 2010 vaak aanwezig bij belangrijke gebeurtenissen in de koninklijke familie. Irene woonde in 2010 de begrafenis en bijzetting bij van haar voormalig echtgenoot in het Italiaanse Parma. Leven na de scheiding. De prinses woonde na haar scheiding met haar vier kinderen eerst bij haar ouders op Paleis Soestdijk. Vervolgens ging ze in de witte villa wonen die er naast staat. Tot 2016 woonde ze afwisselend in het jaar in de villa Mariënhove in Wijk bij Duurstede, in haar huis in Zwitserland en op een groot natuurreservaat in Zuid-Afrika. In 2016 woont ze in Wassenaar en heeft ze nog een grachtenpand in Utrecht. In 2001 trouwde haar oudste dochter prinses Margarita met Edwin de Roy van Zuydewijn, op 19 juni voor de wet in Amsterdam en op 22 september in het Franse Auch voor de katholieke kerk. Veel familieleden lieten verstek gaan, maar prinses Irene was er wel bij, omwille van haar dochter. Dit huwelijk eindigde in echtscheiding in 2006. Met haar tweede echtgenoot, Tjalling ten Cate, zorgde Margarita in 2008 voor Irenes eerste wettige kleinkind, Julia ten Cate. Eerder al had de partner van prinses Irenes oudste zoon, prins Carlos, een zoon gekregen (Carlos Klynstra), maar deze werd door hem niet erkend. Activiteiten en werk. Prinses Irene heeft een grote belangstelling voor de natuur en spiritualiteit. In 2000 was zij betrokken bij de oprichting van de Stichting Lippe-Biesterfeld NatuurCollege. Deze stichting houdt zich bezig met cursussen en projecten op dat gebied. Prinses Irene is hier zelf voorzitter van. Irene heeft diverse boeken geschreven en geeft regelmatig lezingen in het land. Op 28 juni 2006 sprak de prinses met minister van verkeer en waterstaat Karla Peijs. Ze vroeg haar af te zien van haar voornemen om een snelweg aan te leggen door de omgeving van Nederlands oudste natuurgebied, het Naardermeer. Prinses Irene vervult regelmatig representatieve verplichtingen, voor de stichting maar ook voor de vrede in de wereld. Zij baarde groot opzien door als spreker op te treden bij de grote vredesdemonstratie van 1983 in Den Haag. Niet minder opzien baarde een interview met de Volkskrant in oktober 2005. Irene stelde daarin dat de westerse wereld vredesonderhandelingen moet beginnen met al Qaida van Osama bin Laden. Over de Amerikaanse president George W. Bush zei zij: 'Hij is de verpersoonlijking van het oude leiderschap: ik weet het beter dan jullie, ik ga jullie overheersen. Punt uit!'. In 2005 is Irene benoemd tot 'honarary member' van de Club van Boedapest. Sinds 2009 is prinses Irene beschermvrouwe van de Stichting Erik Hazelhoff Roelfzema Prijs. Met Erik Hazelhoff Roelfzema, de Soldaat van Oranje, had haar familie, maar in het bijzonder ook prinses Irene een heel goede en hechte band. Roelfzema schreef het voorwoord in haar boek

101

Terug naar de natuur (1995). Als er bijzondere gebeurtenissen zijn bij de Prinses Irene Brigade is prinses Irene hierbij aanwezig. Om de vijf jaar neemt ze een bevrijdingsdefilé af. Voor deze activiteiten ontving zij in 2010 de Martin Buberpenning. In 2001 kocht zij het 5000 hectare grote Bergplaas in Zuid-Afrika, waar zij een natuurreservaat van maakte. Ze schreef er een boek over, Bergplaas, een verhaal, dat op 10 september 2016 uitkwam. Onderscheidingen. Inhuldigingsmedaille 1948. Herinneringsmedaille 1962. Huwelijksmedaille 1966. Inhuldigingsmedaille 1980. Huwelijksmedaille 2002. Inhuldigingsmedaille 2013. Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Grootlint in de Leopoldsorde van België. Orde van de Pleiaden Tweede Klasse van Iran. Grootkruis Eerste Klasse in de Orde van de Azteekse Adelaar van Mexico. Groot Gouden Ereteken aan het Lint voor Verdiensten van Oostenrijk. Grootkruis in de Orde van de Zon van Peru. Grootkruis in de Orde van Chula Chom Klao van Thailand.

Karel Hugo van Bourbon-Parma. Van zijn voorouders erfde Carel Hugo aanspraken op meerdere Europese kronen, ook al waren de landen opgegaan in grotere naties, was de troon door een andere tak van de familie bezet of het land een republiek geworden. Volgens de opvattingen van strikt katholieke legitimisten was Carel Hugo de legitieme koning van Frankrijk en van Spanje, hertog van Parma en Piacenza. In sommige publicaties komt ook een aanspraak op de troon van het kortstondige koninkrijk Etrurië voor[3]. De andere takken van het huis Bourbon zouden hun aanspraken op de Franse en Spaanse tronen hebben verspeeld en de carlisten erkennen de legitimiteit van de regerende Spaanse koning niet. Zij beschouwen Carlos María Isidro de Borbón oftewel Karel V van Spanje als de wettige opvolger van Karel IV van Spanje. Carel Hugo stamt af van deze pretendent. Grondwetswijzigingen en wetten worden door de legitimisten buiten beschouwing gelaten omdat voor hen alleen het "goddelijke recht" op opvolging in de mannelijke lijn telt. Carel Hugo had zelf verklaard af te zien van zijn aanspraken op de troon van Spanje. Maatschappelijke loopbaan. Carel Hugo studeerde in Parijs en Oxford economie en rechten. Carel Hugo, een Frans staatsburger, werd wegens politieke inmenging in 1968 uit Spanje uitgewezen. In 1975 volgde hij zijn vader op als carlistische troonpretendent. In 1979 gaf hij zijn aanspraken op de Spaanse troon op, en werd door zijn jongere broer prins Sixtus Hendrik van Bourbon-Parma opgevolgd als pretendent. Hij liet zich in hetzelfde jaar tot Spanjaard naturaliseren en verliet in 1980 de politieke arena. In 2003 echter gaf hij zichzelf de Spaanse carlistische titel graaf van Montemolin, zijn kinderen Carlos, Margarita, Jaime en Carolina kregen van hem respectievelijk de titels van hertog van Madrid; gravin van Colorno; hertog van San Jaime, graaf van Bardi en hertogin van Guernica, markiezin van Sala. De hertog was na zijn pensionering nog voorzitter van de European Association for International Education. Huwelijk. Op 29 april 1964 trouwde hij in Rome met prinses Irene der Nederlanden. Dit huwelijk werd als politiek zeer controversieel beschouwd, zowel vanwege de rooms-katholieke godsdienst van Carel Hugo als vanwege de carlistische aanspraak op de Spaanse troon. Bovendien was de samenwerking van de aanhangers van troonpretendent Carel Hugo en zijn vader Xavier I met generaal Franco tijdens en na de Spaanse Burgeroorlog reden tot hevige parlementaire en publicitaire discussies. Het echtpaar scheidde in 1981 burgerlijk. Toch was Carel Hugo nog steeds regelmatig aanwezig bij bijzondere gebeurtenissen in de Nederlandse koninklijke familie. De kinderen werden in 1996 met het predicaat "Koninklijke Hoogheid" als prins(es) de Bourbon de Parme ingelijfd in de Nederlandse adel. In 2003 onthulde zijn dochter Margarita in een interview met HP/De Tijd dat Carel Hugo omstreeks

102

1983 een buitenechtelijke zoon, Javier, heeft verwekt bij een Dominicaans kindermeisje dat in Parijs voor de familie werkte. Grootmeester, onderscheidingen en ridderlijke orden. Carel Hugo was grootmeester van de Parmezaanse tak van de Heilige Militaire Constantinische Orde van Sint-Joris. Hij was ook Grootmeester van drie dynastieke orden; de Orde van Sint-George voor Militaire Verdienste, de Orde van de Legitieme Verbanning en de Orde van de Heilige Lodewijk voor Civiele Verdienste. Op zijn baar lag de keten van de Orde van het Gulden Vlies[5], de prins had tijdens zijn huwelijk de versierselen van deze orde aan een rood lint om de hals gedragen. Omdat Carel Hugo noch in de Oostenrijkse noch in de Spaanse tak van deze orde is opgenomen wordt de aanwezigheid van de keten gezien als een bevestiging van de aanspraken op het grootmeesterschap van deze orde. Als schoonzoon van koningin Juliana der Nederlanden werd Carel Hugo bij zijn huwelijk opgenomen in de Huisorde van Oranje. Hij was Grootkruis van Eer en Devotie in de Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta. Overlijden[bewerken]. In 2008 werd bekend dat Carel Hugo aan prostaatkanker leed. Op 5 augustus 2010 werd bekendgemaakt dat Carel Hugo niet lang meer te leven had. Hij publiceerde op de website van de familie "dat zijn leven nu in Gods handen ligt". Op zijn sterfbed verleende hij zijn schoondochter prinses Annemarie de titel gravin van Molina. Op 18 augustus 2010 overleed hij in Barcelona. Zijn lichaam werd overgebracht naar de Koepel van Fagel op het terrein van Paleis Noordeinde, zodat bijna de gehele Nederlandse koninklijke familie afscheid van hem kon nemen, waar hij tot zijn dood warme banden mee bleef houden. Hij is op 28 augustus 2010 bijgezet in de crypte van de hertogen van Parma in de Santa Maria della Steccata in de stad Parma. Veel leden van de koninklijke familie waren hierbij aanwezig, onder wie prinses Irene. Groothertog Henri en andere leden van de Europese adel woonden eveneens de uitvaartmis bij.

XXIVc. Margriet Francisca van Oranje-Nassau, dochter van Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-Biesterfeld (XXIII) [blz. 78] en Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina van Oranje-Nassau, geboren in Ottawa [ontario, Canada] op dinsdag 19 januari 1943, gedoopt NH aldaar op dinsdag 29 juni 1943, prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau, prinses van Lippe-Biesterfeld, trouwde (respectievelijk 23 en 27 jaar oud) in 's-Gravenhage in de Sint Jacobskerk op dinsdag 10 januari 1967 met prof. mr. Pieter van Vollenhoven, zoon van Pieter van Vollenhoven en Jacoba Gijsbertha de Lange, geboren in Schiedam op zondag 30 april 1939. Uit dit huwelijk 4 zonen. 1. Maurits Willem Pieter van Oranje-Nassau-Vollenhoven, geboren in Utrecht op woensdag 17 april 1968, gedoopt in Apeldoorn op dinsdag 10 september 1968, prins van Oranje-Nassau, trouwde (respectievelijk 30 en 28 jaar oud) in Apeldoorn op vrijdag 29 mei 1998 met Marie Helene Angela (Marilène) van den Broek, geboren in Dieren op woensdag 4 februari 1970. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 2. Bernhard Lucas Emanuel van Oranje-Nassau-Vollenhoven, geboren in Nijmegen op donderdag 25 december 1969, trouwde (respectievelijk 30 en 28 jaar oud) in Utrecht in Paushuize op donderdag 6 juli 2000, kerk.huw. aldaar in de Domkerk op zaterdag 8 juli 2000 met Annette Sekrève, geboren in 's-Gravenhage op dinsdag 18 april 1972. Uit dit huwelijk 3 kinderen. 3. Pieter-Christiaan Michiel van Oranje-Nassau-Vollenhoven, geboren in Nijmegen op woensdag 22 maart 1972, prins van Oranje-Nassau, trouwde (respectievelijk 33 en 35 jaar oud) in Apeldoorn op donderdag 25 augustus 2005, kerk.huw. in Noordwijk op zaterdag 27 augustus 2005 met Anita Theodora van Eijk, geboren in Neuchâtal [sachsen-anhalt, Duitsland] op maandag 27 oktober 1969. Uit dit huwelijk 2 zonen. 4. Floris Frederik Martijn van Oranje-Nassau-Vollenhoven, geboren in Nijmegen op donderdag 10 april 1975, trouwde (respectievelijk 30 en 28 jaar oud) in Naarden op donderdag 20 oktober 2005 met Aimée Leonie

103

Allegonde Marie Söhngen, geboren in Amsterdam op dinsdag 18 oktober 1977. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Margriet Francisca van Oranje-Nassau. Margriet werd geboren in Ottawa in het Canadese Ontario, nadat de koninklijke familie in 1940 was uitgeweken naar Canada vanwege de Duitse bezetting. De kamers van het ziekenhuis waar ze geboren werd, waren tijdelijk extraterritoriaal verklaard. Juridisch waren deze kamers daardoor niet-Canadees grondgebied en kreeg Margriet dientengevolge automatisch de Nederlandse nationaliteit van haar moeder zonder de Canadese nationaliteit, die volgens de Canadese wetgeving voor op Canadees grondgebied geborenen geldt.[1] Ze is het enige lid van de Nederlandse koninklijke familie dat geboren werd in Noord-Amerika. De bloem waarnaar de prinses is vernoemd, vormde in de Tweede Wereldoorlog één van de symbolen van het verzet tegen nazi-Duitsland. Margriet werd gedoopt op 29 juni 1943 in de St. Andrew's Presbyterian Church, de oudste protestantse kerk in Canada, in de aanwezigheid van minister-president Mackenzie King, Lord Athlone, gouverneur-generaal van Canada, Martine Roëll, hofdame van prinses Juliana, koningin Mary, de echtgenote van koning George V en de Amerikaanse president Franklin Roosevelt. Tijdens haar doop trad de Nederlandse koopvaardij op als één van de peten. Albert John Andrée Wiltens, advocaat te Den Haag, was eveneens peetoom. Vanaf 1945, tot haar dood, heeft koningin Juliana de stad Ottawa elk jaar tienduizenden tulpenbollen gestuurd als dank hiervoor. Deze koninklijke geste is uitgegroeid tot een beroemd internationaal tulpenfestival. Na de oorlog kwam Margriet met haar moeder en zussen Beatrix en Irene over naar Nederland en ging ze wonen op Paleis Soestdijk. In 1947 werd hier haar jongste zusje Christina geboren. In 1948 veranderde het jonge gezinsleven op Soestdijk drastisch, toen Juliana de troon overnam van Wilhelmina. In 1961 nam prinses Margriet voor de eerste maal deel aan Prinsjesdag met haar zusters Beatrix en Irene, sinds 1967 in het bijzijn van haar echtgenoot. Margriet is net als haar zussen scout geweest. Ze was kabouter met de naam "Kabouter Vrolijk" en later padvindster. Eind jaren veertig bezocht de prinses als lagere school de voor die tijd vooruitstrevende Werkplaats Kindergemeenschap van Kees Boeke in Bilthoven. Vanaf de derde klas ging ze naar de Nieuwe Baarnsche School. In 1961 behaalde ze het diploma Gymnasium-A aan het Baarnsch Lyceum. Na de middelbare school volgde Margriet een jaar lang colleges Frans en (kunst)geschiedenis aan de Universiteit van Montpellier en daarna enkele inleidende juridische colleges aan de Rijksuniversiteit Leiden. Brits staatsburgerschap. Door haar afstamming van Sophia, de keurvorstin van Hannover, is Margriet ook Brits staatsburger, gebaseerd op The Act for the Naturalization of the Most Excellent Princess Sophia, Electress and Duchess Dowager of Hanover, and the Issue of her Body' van 1705. Deze wet is sinds 1948 niet langer van kracht, maar geldt nog voor Margriet omdat zij in 1943 geboren werd. Zij heeft van haar rechten nooit gebruikgemaakt en bezit om die reden geen Brits paspoort. Maatschappelijke rol. In 1980 werd Margriets zuster Beatrix koningin der Nederlanden. Beatrix gaf tijdens haar inhuldigingsrede aan in haar hoedanigheid als staatshoofd naast haar man prins Claus ook ondersteuning te zullen krijgen van haar zuster Margriet en haar zwager Pieter. Vanaf die tijd werd prinses Margriet 'reserve-koningin' van Nederland. In deze hoedanigheid vervulde zij tal van representatieve taken voor het Koninklijk Huis. Bij officiële bezoeken van buitenlandse staatshoofden nam prinses Margriet met haar echtgenoot altijd deel. Daarnaast brengt de prinses om de zoveel tijd een officieel bezoek aan haar geboorteland Canada. Regelmatig bezoekt ze de Nederlandse Antillen. Ze vertegenwoordigde Nederland bij vele gelegenheden, zoals bij de uitvaarten van koning Hassan II van Marokko en de Britse prinses Diana. Ook op Prinsjesdag vergezelde Margriet haar oudste zuster, evenals op Koninginnedag met haar gezin. Na de inhuldiging van koning Willem-Alexander zijn haar werkzaamheden onveranderd gebleven. De gezondheidszorg en cultuur vormen haar aandachtsvelden. Prinses Margriet zet zich van jongs af in voor het Rode Kruis. Als gediplomeerd verpleegster voer ze op het hospitaalschip Henri Dunant tot aan haar huwelijk. Later vervulde ze bestuurlijke functies bij de Nederlandse afdeling van het Rode Kruis en was ze in de jaren negentig president van het Internationale Rode Kruis en Halve Maan. Voor dit werk bracht zij vele bezoeken aan probleemregio's in de wereld, maar ook in

104

eigen land kunnen instellingen van gezondheidszorg rekenen op haar belangstelling. Verder was Margriet jarenlang voorzitter van de Europese Culturele Stichting, die bruggen wil slaan tussen de verschillende culturen in Europa. Prinses Margriet werd vaak onderscheiden, soms om protocollaire redenen, soms vanwege haar werk voor het Rode Kruis. Stichting Royale. Volgens dagblad Trouw van 13 april 2013 hebben prinses Margriet en haar echtgenoot eind 2006 een financiële constructie opgezet onder de vorm van een 'stichting', genaamd Stichting Royale. Volgens de krant is het de bedoeling om belastingen en erfenisrechten voor hun kinderen en kleinkinderen te minimaliseren. Volgens de Rijksvoorlichtingsdienst is met een dergelijke constructie niets mis. Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje Nassau, Prinses van Lippe. Biesterfeld.

Pieter-Christiaan Michiel van Oranje-Nassau-Vollenhoven en Anita Theodora van Eijk Voor zijn huwelijk werd aan het Nederlandse parlement geen toestemming gevraagd; hierdoor verloor Pieter-Christiaan zijn recht op troonopvolging en zijn lidmaatschap van het koninklijk huis. De uit het huwelijk geboren kinderen dragen de achternaam Van Vollenhoven; zij bezitten geen adellijke titel. prof. mr. Pieter van Vollenhoven. Eerste niet-adellijk lid van het Koninklijk Huis. Margriet en Christina bij het afstuderen van Van Vollenhoven in Leiden (nov. 1965). Van Vollenhoven (rechts), samen met prins Willem-Alexander en prinses Máxima, bij de bijzetting van zijn schoonvader. Van Vollenhoven is de eerste burger die door een huwelijk lid werd van het Nederlandse Koninklijk Huis. Het huwelijk kende in het beginstadium dan ook veel tegenstand. Van Vollenhoven heeft geen adellijke titel, en heeft deze ook niet door zijn huwelijk verkregen. Dat is het gevolg van een regeringsbesluit, mede door interventie van zijn schoonmoeder, koningin Juliana, die tegen titels was. Daarom wordt de echtgenoot van prinses Margriet bij officiële gelegenheden aangesproken met "meneer Van Vollenhoven" of vanwege zijn academische functie met "professor". Hij heeft echter met leden van het Koninklijk Huis gemeen dat zijn voornaam haast altijd voluit wordt genoemd. In de op 30 mei 2012 gepubliceerde biografie 'Mooie Barend' over de politicus Barend Biesheuvel stelt de biograaf Wilfred Scholten, gebaseerd op aantekeningen van Biesheuvel, dat Van Vollenhoven op 15 maart 1966 om half vijf 's middags op bezoek ging bij de toenmalige vice-premier en bezwaar zou hebben gemaakt dat hij bij zijn huwelijk met prinses Margriet geen prinsentitel zou krijgen. Hij zou het volgens Biesheuvel discriminatie vinden als hij geen prinsentitel kreeg en Claus wel. In een reactie liet Van Vollenhoven weten, zich het voorval niet te kunnen herinneren en het niet aannemelijk te vinden dat het zich heeft voorgedaan. Functies. Van Vollenhoven werd door minister Tjerk Westerterp benoemd tot voorzitter van de Raad voor de Verkeersveiligheid en de Spoorweg Ongevallenraad. Na de Bijlmerramp (1992) en de Herculesramp (1996) ontstond behoefte aan een orgaan dat integraal alle vormen van verkeer en vervoer kon onderzoeken; dit werd de Raad voor de Transportveiligheid. Uiteindelijk ontstond hieruit, mede door het ijveren van voorzitter Van Vollenhoven, de Onderzoeksraad voor Veiligheid. Voor zijn niet aflatende inzet op dit terrein werd hij in 2005 onderscheiden met de Machiavelliprijs. Op 7 februari 2011 is hij opgevolgd door Tjibbe Joustra. In 1989 nam hij het initiatief tot de oprichting van het Fonds Slachtofferhulp dat zich sterk maakt voor slachtofferhulp in Nederland. Behalve de oprichter, is hij ook de voorzitter van het toezichthoudend bestuur van dit goede doel. Voorts is hij voorzitter van het Nationaal Groenfonds en sinds de oprichting in 1985 voorzitter van het Nationaal Restauratiefonds. Tevens is hij voorzitter van de Stichting Maatschappij en Veiligheid. Van Vollenhoven is prins Claus opgevolgd als erevoorzitter van het comité van aanbeveling van de

105

Stichting Nationaal Monument Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch. Ook is hij erevoorzitter van het comité van aanbeveling van de Stichting Hoorn 650 jaar stad (2007). Tevens is hij sinds 1994 erevoorzitter van de Landelijke Organisatie van Politievrijwilligers. Per 1 oktober 2005 is hij praktijkhoogleraar geworden in risicomanagement (met een specialisme voor de rol van onafhankelijk beleidsonderzoek) aan de Universiteit Twente. Op 28 april 2006 sprak hij zijn oratie uit, waarin hij pleitte voor de instelling van een minister voor veiligheid. Rapport Schipholbrand. Als voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid leidde Van Vollenhoven het onderzoek naar de toedracht rond de Schipholbrand. Op 21 september 2006 werd het rapport van de raad gepresenteerd. Vanwege de vernietigende kritiek die in het rapport werd geuit, traden de ministers Donner en Dekker af. De derde beleidmakende minister Rita Verdonk weigerde af te treden. Vliegtuigcrash Schiphol]. Van Vollenhoven leidde ook onderzoek naar de vliegtuigcrash op Schiphol in 2009. Op 4 maart 2009 gaf hij daarover een verklaring af. Hobby. In zijn vrije tijd speelt Van Vollenhoven graag piano. Met zijn vrienden Pim Jacobs en Louis van Dijk vormde hij jarenlang het trio De Gevleugelde Vrienden. Zij gaven zowel nationaal als internationaal concerten, waarvan de opbrengsten ten gunste kwamen aan het Fonds Slachtofferhulp. Na de dood van Jacobs treedt Pieter van Vollenhoven nog geregeld op met Van Dijk. Hij beoefent de vliegsport en de duiksport. Daarnaast maakt hij graag foto's. In 2008 en 2009 werden kalenders uitgegeven door het Fonds Slachtofferhulp met door hem gemaakte foto's. Overig. Op 29 april 2004, de dag voor zijn 65e verjaardag, werd Van Vollenhoven benoemd tot Ridder Grootkruis in de Orde van de Nederlandse Leeuw. Op 12 juli van dat jaar werd hij tevens tot ereburger van het stadje Vollenhove benoemd. Ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag deed Barry Sweedler (Amerikaanse National Transportation Safety Board) de volgende uitspraak: "The world is a safer place because of your work and leadership" (De wereld is veiliger geworden door jouw inzet en leiderschap).[bron?]. In 2011 verzorgde Van Vollenhoven de zesde Jan Modderman Inleiding. De Jan Modderman inleidingen hebben als doel een bijdrage te leveren aan de bevordering van de bewustwordingsprocessen die dienen tot een verbetering van het maatschappelijk samenleven en het welzijn van alle mensen. In dat kader sprak Van Vollenhoven over het thema "Onafhankelijk onderzoek en eigen verantwoordelijkheid voor veiligheid'. Hij zette zich daarmee belangeloos in voor het microkrediet. Dodelijk ongeval. Van Vollenhoven was op 30 december 1983 betrokken bij een verkeersongeval in het Oostenrijkse skioord Maria Alm, waarbij de 20-jarige Duitse student Jürgen Bienerth om het leven kwam. Van Vollenhoven liet een bos bloemen bezorgen bij de begrafenis, maar nam geen contact op met de nabestaanden. Pas 28 jaar later bood hij de moeder van het slachtoffer zijn excuses aan.

Maurits Willem Pieter van Oranje-Nassau-Vollenhoven. Maurits behaalde in 1987 zijn vwo-diploma en vervulde zijn militaire dienstplicht bij het Korps Mariniers en de Koninklijke Marine. Daarna ging hij economie studeren aan de Rijksuniversiteit Groningen. Na zijn afstuderen werkte hij bij Luchthaven Schiphol. Vanaf september 2001 werkte hij enkele jaren bij Philips DAP (Domestic Appliances/Personal care) als business manager. Inmiddels is hij als zelfstandig ondernemer verbonden aan het Amsterdamse bedrijf The Source. Daarbij is hij sinds 2011 ambassadeur van het elektrisch rijden.

Bernhard Lucas Emanuel van Oranje-Nassau-Vollenhoven. Bernhard studeerde economie in Groningen en Washington. Tijdens zijn studententijd richtte hij met twee medestudenten het bedrijf Ritzen Koeriers op (genoemd naar Jo Ritzen, toenmalig minister van Onderwijs). Ritzen Koeriers kon pakketjes goedkoop bezorgen door gebruik te maken van de destijds net ingevoerde OV-studentenkaart. Het bedrijf kwam in opspraak nadat het door het GAK beschuldigd werd van fraude met sociale premies; medewerkers zouden een leaseauto

106

hebben gekregen als verkapt salaris zonder dat hierover sociale premies waren betaald. Het bedrijf accepteerde uiteindelijk een transactievoorstel van het Openbaar Ministerie ten bedrage van 25.000 gulden. Na zijn studie richtte Bernhard halverwege de jaren negentig het internetbedrijf Clockwork op, samen met enkele vrienden. Enkele jaren later werkten hier ruim zestig mensen. Clockwork is onder meer al jaren verantwoordelijk voor de internetsites van KLM, Achmea en Coca-Cola. Softwarebedrijf Levi9, vernoemd naar de komeet die elf jaar eerder op de planeet Jupiter te pletter sloeg, werd in 2005 opgericht. Levi9 besteedt zijn werk uit aan personeel in Oekraïne, Servië en Roemenië. Het telde zeshonderd werknemers in 2015.[1]. Hij richtte het fonds Lymph&Co op dat geld inzamelt voor onderzoek naar lymfeklierkanker. Hiervoor wordt sinds 2015 jaarlijks een sportevenement georganiseerd dat de Hollandse 100 heet. Het bestaat uit tien kilometer schaatsen, gevolgd door negentig kilometer wielrennen.

Floris Frederik Martijn van Oranje-Nassau-Vollenhoven. Prins Floris heeft Nederlands recht gestudeerd aan de Universiteit Leiden in zowel de bedrijfsrechtelijke als strafrechtelijke afstudeervariant (afstudeerscriptie 2002: Van Zero Tolerance tot Gedogen, een vergelijking tussen New York en Amsterdam). Na een periode als parketsecretaris op het parket van de rechtbank te Amsterdam, werd hij in 2005 beleidssecretaris bij het Openbaar Ministerie. In 2007 stapte Floris over naar het bedrijfsleven. Van februari 2007 tot september 2011 werkte hij als 'relationship manager' voor de sector technologie, media en telecom bij de zakenbankafdeling van ABN Amro (later Deutsche Bank). In oktober 2011 werd hij directeur bij KPMG Corporate Finance.[1] In 2014 volgde een overstap naar de investeringsmaatschappij Gimv, waar hij partner en hoofd Nederland werd.

XXIVd. Maria Christina (Christina) van Oranje-Nassau, dochter van Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter van Lippe-Biesterfeld (XXIII) [blz. 78] en Juliana Louise Emma Maria Wilhelmina van Oranje-Nassau, geboren in Soesdijk op dinsdag 18 februari 1947, gedoopt in Utrecht op donderdag 9 oktober 1947, prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, Prinses van Lippe-Biesterfeld, overleden (72 jaar oud) in 's-Gravenhage (botkanker) in paleis het Lange Voorhout op vrijdag 16 augustus 2019, trouwde (beiden 28 jaar oud) in Baarn op zaterdag 28 juni 1975, (gescheiden op donderdag 25 april 1996) met Jorge Guillermo, geboren in Havana [Cuba] op donderdag 1 augustus 1946. Uit dit huwelijk 6 kinderen. 1. Bernardo Federico Thomas, geboren in Utrecht op vrijdag 17 juni 1977, trouwde (31 jaar oud) in maart 2009 met Eva Prinz Valdez. Uit dit huwelijk een dochter. 2. Nicolaas Daniel Maurits, geboren in Utrecht op vrijdag 6 juli 1979. 3. Juliana Edina Antonia, geboren in Utrecht op donderdag 8 oktober 1981, beeldend kunstenaar. 4. Bernardo Federico Thomas, geboren in Utrecht op vrijdag 17 juni 1977. 5. Nicolaas Daniel Maurits, geboren in Utrecht op vrijdag 6 juli 1979. 6. Juliana Edina Antonia, geboren in Utrecht op donderdag 8 oktober 1981.

Maria Christina (Christina) van Oranje-Nassau. Jeugd en studie. Christina's roepnaam was aanvankelijk Marijke. De prinses besloot in 1963 haar tweede voornaam Christina voortaan als roepnaam te gebruiken. Zij heeft drie oudere zussen, Beatrix, Irene en Margriet en twee halfzussen van vaderszijde. Christina werd geboren met een oogziekte, doordat haar moeder tijdens de zwangerschap besmet was met rodehond. Als gevolg van deze oogziekte kwam koningin Juliana in contact met de gebedsgenezeres Greet Hofmans. Dit gaf de aanzet tot de latere Greet Hofmans-affaire. Christina is net als haar zussen scout geweest. Zij was kabouter en later padvindster. Op 18 februari 1965 werd prinses Christina staatsrechtelijk meerderjarig. Zij mocht in dat jaar voor het eerst officieel aan de opening van de Staten-Generaal deelnemen. Tot en met 1974

107

vergezelde ze haar ouders op de derde dinsdag van september in de Ridderzaal. Bij het huwelijk van haar zussen Beatrix en Margriet was Christina een van de bruidsmeisjes. Christina studeerde vanaf 1966 pedagogiek aan de Rijksuniversiteit Groningen. Later besloot ze zich buiten Nederland verder te bekwamen. Ze ging eerst naar Canada waar ze een zangopleiding volgde aan een conservatorium in Montreal. Hierna besloot Christina zangles te gaan geven aan kinderen in New York. Ze kwam echter nog regelmatig in Nederland bij bijzondere gelegenheden. Huwelijk, gezin, scheiding. Christina trouwde met Jorge Guillermo op 28 juni 1975. Het burgerlijk huwelijk vond plaats in het gemeentehuis van Baarn. Het kerkelijk huwelijk werd voltrokken in de Domkerk te Utrecht. Aangezien haar echtgenoot van rooms-katholieke komaf was, kozen ze voor een oecumenisch huwelijk. Voor het huwelijk was geen toestemming aan de Staten-Generaal gevraagd. Christina werd daardoor uitgesloten van erfopvolging. De prinses en haar echtgenoot vestigden zich na hun huwelijk in New York, waar het paar werkte en elkaar had leren kennen. Later verhuisde het gezin naar Nederland en vestigde zich in Wassenaar in villa Eikenhorst. Tegenwoordig woont daar koning Willem-Alexander met zijn gezin. Door haar afstamming van Sophia Keurvorstin van Hannover had zij sinds haar geboorte ook het Britse staatsburgerschap, gebaseerd op de Sophia Naturalization Act 1705. Toen zij op Tweede Paasdag 1992 officieel tot de Rooms-Katholieke Kerk toetrad, verloor zij conform diezelfde wet automatisch haar Britse nationaliteit. Een Brits paspoort heeft zij nooit gehad. In 1994 vroeg Christina echtscheiding aan. Twee jaar later was dat een feit. Christina vestigde zich hierna in New York met haar zoons. Zij heeft ook een appartement vlak bij Paleis Noordeinde in Den Haag. Juliana jr. ging bij haar vader in Londen gaan wonen. Carrière. Christina heeft bij diverse gebeurtenissen in de koninklijke familie opgetreden als zangeres: bij de doop van haar nicht Carolina de Bourbon de Parme en haar eigen zoon Nicolás Guillermo, maar ook bij de huwelijken van haar neef Bernhard van Oranje-Nassau, van Vollenhoven en haar zoon Bernardo en bij de uitvaart van haar ouders. In 1990 verleende de prinses haar naam aan een stichting voor jonge musicerende kinderen en jongeren. Het Edith Stein Concours heette van af toen Prinses Christina Concours. Zij is erevoorzitter van deze stichting. Ze heeft 2 cd's opgenomen, In 2000 een kerstalbum en in 2002 The me nobody knows, waarop ook een nummer met Rob de Nijs. De opbrengsten gingen naar het Prinses Christina Concours en de slachtoffers van de aanslagen op 11 september 2001. In 2000 was Christina te gast in het programma van Ivo Niehe. Hij interviewde de prinses in haar appartement in New York. In 2002, aan de vooravond van prinsjesdag, was zij te zien in het praatprogramma Barend en Van Dorp. Bij bijzondere gebeurtenissen in de koninklijke familie is Christina er doorgaans bij. Ook vergezelde ze als muziekliefhebster haar oudste zuster bij het jaarlijkse Koninginnedagconcert in Paleis Noordeinde. Belastingroute. In 2009 werd bekend dat de prinses gebruik maakte van brievenbusfirma's op het Kanaaleiland Guernsey. Via de Daffodil Trust en de Crocus Trust zou aanzienlijk worden bespaard op de betaling van vermogensbelasting in Groot-Brittannië. Deze brievenbusfirma's werden bestuurd vanuit een stichting die zetelde in Paleis Noordeinde. Velen, ook binnen de Tweede Kamer, achtten een dergelijke constructie - hoewel legaal - in strijd met de voorbeeldfunctie die leden van de koninklijke familie geacht worden te vervullen. Op 8 oktober 2009 werd bekend dat de belastingroute voortaan via een vermogensbeheerder in Eindhoven zou lopen en niet meer via het paleis.

108