<<

Ourense , 1941- Vigo, 2002 Ourense CARLOS CASARES CARLOS

“Aquel Pepe Suárez de Allariz, excelente fotógrafo e indómito cascarrabias, era un home bastante arbitrario, pero estaba dotado dunha intelixencia tan extraordinaria que puido superar todas as acometidas que contra el largaban sen cesar as estrafalarias características psicolóxicas do personaxe. Perdíano o mal xenio e o mal humor, ás veces verdadeiramente insoportables. Eu mesmo lle vin lanzar polo aire unha fonte de cigalas nun restaurante e escoitei como lle decía a un tipo aproveitado e absurdo que lle retiraba o saúdo por feo. Recordo unha vez que estábamos os dous nun café de Ourense, facendo tempo para ir ó cine, un teimudo hábito nocturno que compartimos durante anos. Achegouse a nós un amigo común, tamén cinéfilo, que nos recomendou ir a ver “La hija de Ryan”, da que dixo que tiña unha fotografía excelente. Indignado, Pepe Suárez respondeulle que no bo cine, a boa fotografía simplemente non se nota (...)” .

“Un pesado celofán” Sección: A Marxe. La Voz de Galicia 16-12-1992

2 Índice

Saúdas ...... 5 Xurado ...... 9 Sección Oficial / Longametraxes ...... 15 Sección Oficial / Curtametraxes ...... 47 Sección Oficial / Videoclips ...... 53 Concurso Fas Muvis ...... 57 Ciclo Cine e Agua ...... 61 Ciclo Inédito en Ourense ...... 69 Ciclo Retrospectiva CCC México ...... 77 Ciclo Panorama Galicia ...... 91 Ciclo Sesiones Especiais ...... 101 OUFF Escola ...... 109 Cine Familiar ...... 113 OUFF Transmedia ...... 117 Calpurnia de Honra: Vaca Films ...... 121 Calpurnia de Honra Internacional: José García ...... 131 Premio OUFF Televisión: Cristina Castaño ...... 135 Premio Ourense: Norberto López Amado ...... 139 Homenaxe a Eduardo Blanco Amor ...... 143 Premio Eduardo Barreiros ...... 149 Premio Fundación Aisge: María Bouzas ...... 153 Exposicións ...... 157 Letras de cine ...... 163 OUFF Formación ...... 169 UNICEF ...... 175 Herencia: Nieve de Medina ...... 179 As series que veñen ...... 181 OUFF Música ...... 185 Viaxes de cine ...... 187 Organización ...... 189

Ourense Film Festival (OUFF) Rúa Progreso, 30 / 32002 - Ourense Teléfono: + 34 988 317896 www.ouff.org [email protected] 3 A Calpurnia, incorporada na segunda edición do certame en 1997, é o símbolo máis recoñecible do OUFF. Con esta figura se recoñece a des- tacados profesionais do mundo do cine e tamén á mellor película do palmarés oficial do festival. (Escultura obra do artista ourensán Manuel Buciños).

4 urense Film Festival, OUFF, aspira a ser unha referencia en, para e dende Galicia, porque precisamos dunha cita anual axustada ao modelo estandarizado no resto do Estado e do panorama internacional. Esa foi a razón primixenia que levou á Oesta Deputación a acollelo baixo o seu amparo para evitar os vaivéns e incertezas aos que estivo sometido nos últimos anos, nun empeño para o que contamos, e procuramos, o apoio doutras institucións, a primeira a Xunta de Galicia, e no máis próximo, a colaboración da Fundación Carlos Velo, centrada en perpetuar a memoria dun dos grandes cineastas que deu o país, un ilustre ourensán de Cartelle, que da paso a outra das razóns que move á Deputación a por en valor ao festival.

OUFF, que en absoluto busca ser excluinte nin imporse sobre outras propostas activadas no ameto da Autonomía, quere ser tamén a expresión máxima dunha razón que sitúa a Ourense na cerna do desenvolvemento histórico do cinema en Galicia, e por engadido, dun audiovisual de seu na lingua que tan ben cultivaron, entre moitos outros, Pedrayo, Risco, e mesmo Blanco-Amor do que este ano conmemoramos o seu 40 cabodano. Obviando, por ben sabidas, as contribucións teóricas de algúns dos próceres ourensáns da Xeración Nós –da que por certo faremos o centenario o ano próximo, coincidindo so 25 aniversario do propio festival-, e de varios cineastas senlleiros, ademais de variados persoeiros en moitas das disciplinas que conforman a creación en imaxes, diante e detrás da cámara, nunha tradición que se mantén viva e intensa na actualidade, permítaseme anotar que no formato profesional, a primeira curtametraxe na nosa lingua, foi obra en 1974 dun cineasta ourensán, Eloy Lozano –ademais de fundador do propio festival-, Retorno a Tagen Ata, sobre un relato de outro ilustre veciño desta provincia, o escritor Xosé Luis Méndez Ferrín. Se non bastara con iso no simbólico, celebramos agora os trinta anos de Sempre Xonxa, a primeira longametraxe de ficción, galega e en galego, que Chano Piñeiro filmou na súa case totalidade por terras de Valdeorras, e á que o festival dedica unha ben merecida e agarimosa exposición.

Máis alá de que OUFF contribúa a espallar e cultivar a cultura audiovisual, a creatividade e o talento, en suma a fornecer o sector audiovisual propio, sen renunciar a unha compoñente lúdica e de espectáculo, non está de máis lembrar que esta Deputación, que é de todas e de todos, persegue ambiciosos obxectivos económicos, sociais e formativos, a través de numerosos proxectos de altura, a curto, medio e longo prazo, vinculados coa Cultura e o Turismo, sobre a base dun Patrimonio salientable -en particular na variante etnográfica, histórica e monumental e dunha Natureza certamente privilexiada pola variedade das súas paisaxes, e moi en especial nas vinculadas coa auga, aspecto que a organización do festival pretende desenvolver no futuro. Sen descartar, naturalmente, os incentivos a rodaxes e gravacións, polo que supoñen de valor engadido para o desenvolvemento do territorio ourensán, proxectándonos ao exterior, e ao tempo reforzando a nosa convicción de sociedade e de territorio privilexiados, que o somos, como privilexio é dispor dun Ourense Film Festival que na presente edición dará un importante salto cualitativo. Un mérito e un trunfo, que é de todos.

JOSÉ MANUEL BALTAR PRESIDENTE DA DEPUTACIÓN DE OURENSE

5 agou a pena. Botando man da tradición unamuniana, diciamos o pasado ano que a Fundación Carlos Velo tiña que estar no proxecto que garantise a celebración do OUFF 2018 e a continuidade do festival. PEra de xustiza, porque Ourense non podía quedar sen un certame que se ten convertido en referente do sector audiovisual galego e que aspira a ser un espazo de encontro, formación e xeración de novos proxectos para o sector. Co compromiso certo coa produción propia e coa vocación de ser canle para achegar aos espectadores o máis salientable do cinema que se está a crear en todo o mundo.

Chega a edición deste 2019, a primeira dunha nova etapa logo de asumir a Deputación de Ourense a responsabilidade do festival en solitario, cunha forte pegada vencellada ao legado e á memoria veliana. Dentro da ampla oferta de títulos e xéneros que se inclúe na programación figura unha sección de traballos vencellados ao Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC) creado e dirixido por Carlos Velo en México, espazo formativo que contou co apoio de directores como o seu amigo Luis Buñuel e de escritores como Gabriel García Márquez e Carlos Fuentes. Contaremos ademais coa presenza da presidenta de honra da FCV, asumindo Laura Gárdos Velo a presidencia do xurado da sección de longametraxes a competición. Dende a Fundación Carlos Velo, que mantén o seu compromiso e implicación na organización do OUFF e que promove e achega propostas en materia de formación, editoriais e artísticas, lembramos a declaración de principios que asumimos como propia dende o comezo desta andaina: os mellores tempos están por chegar e entre todos, os que participamos na organización e os que queiran sumar esforzos a este proxecto común, conseguiremos facer do OUFF a referencia e o punto de encontro para o sector audiovisual galego e internacional.

CARMEN LEYTE COELLO PRESIDENTA DA FUNDACIÓN CARLOS VELO

6 urense Film Festival, OUFF, é un proxecto en mellora permanente que se distingue por ser en Galicia o que contén sección competitiva de longametraxes, da acollida á ficción televisiva, ofrece exposicións temáticas inéditas, promove publicacións Oespecializadas e fomenta iniciativas formativas, sen descoidar a variada periferia de contidos lúdicos e de espectáculo que caracterizan a toda manifestación audiovisual que da prioridade á sociedade que o acolle -o caso concreto da ourensá, e no xeral a galega-, sen esquecer un obxectivo igualmente fundamental, servir de plataforma ao puxante sector audiovisual galego en toda a súa amplitude e diversidade.

O equipo organizador sentímonos moi satisfeitos do programa a desenvolver na 24ª edición do OUFF. Desde o oferta concreta de filmes, espallados en seccións e pertencentes a numerosos países –co novo cine de México como convidado especial desde a escola fundada por Carlos Velo-, a estrear un monográfico centrado no cine e na auga, chamado a ter especial protagonismo no futuro do festival polo vínculo que Ourense mantén coa auga como outro sinal de identidade. A maiores dúas exposicións de produción propia, Sempre Xonxa/Chano Piñeiro 1989-2019, reivindicando o territorio ourensán como plató de cine, e a Memoria erótica sobre textos de Carlos Velo e plástica de Xurxo Oro, ás que se engaden Elisa y Marcela, una historia de amor, de Zoe Sala Coixet, sobre a rodaxe do filme homónimo, igualmente en exteriores ourensáns.

E naturalmente, unha ampla mostra de profesionais que recibirán a merecida homenaxe ao seu labor en diferentes frontes, diante e detrás da pantalla. Comezando pola produtora galega Vaca Films –da que celebramos unha década da memorable Celda 211-, aos que se suman as actrices María Bouzas, Cristina Castaño e o actor galego- francés José García, ademais do director Norberto López Amado, co engadido de conmemorar o corenta cabodano da morte de Eduardo Blanco-Amor polo seu vínculo cos filmes derivados de A esmorga, e de engadir no palmarés un novo premio con nome ourensán, o Eduardo Barreiros á mellor ópera prima do cine español no ano en curso. Outro tanto na área formativa cos talleres de Oliver Laxe, Alberte Pagán e Mariana Carballal co seu Proxecto Orballo en clave de igualdade de xénero no audiovisual. Son só algunhas das propostas coas que pretendemos que Ourense sexa unha cidade e unha provincia de cine durante os días do festival.

Desde a Fundación Carlos Velo, a quen se nos convidou o pasado ano a acudir en axuda do Ourense Film Festival, queremos agradecer a entrega absoluta do amplo equipo que durante semanas, meses, asumiu o reto de facer un OUFF2019 do que poidamos sentirnos orgullosos. Tamén o apoio das institucións públicas, coa Xunta de Galicia á cabeza, e dos patrocinadores privados que creron no proxecto desde o primeiro momento, e aí seguen. E por suposto, á primeira institución ourensán, a Deputación de Ourense co seu presidente á fronte, Manuel Baltar, que nun acto de responsabilidade impediu a desaparición do que é un dos festivais senlleiros de Galicia, e que aspira a consolidarse no panorama español.

OUFF é unha oportunidade máis de poñer o foco na pluralidade de valores que representa Ourense en numerosas frontes. Tamén unha magnífica ocasión de pór en valor audiovisual o conxunto do seu patrimonio e activar a súa economía. É tamén un sentir ourensán en imaxes. Aspiramos a consolidar a Ourense como referencia no audiovisual de Galicia. Xa é referencia polo papel que lle tocou xogar na evolución e desenvolvemento histórico do cinema galego, e seguiremos sendo referencia no seu presente.

Eu tamén son do OUFF! MIGUEL ANXO FERNÁNDEZ DIRECTOR ARTÍSTICO OUFF 2019 VICEPRESIDENTE DA FUNDACIÓN CARLOS VELO

7 alicia dispón dun sector audiovisual dinámico e competitivo, ademais de comprometido coa difusión dunha cultura cinematográfica de seu. Un sector creativo, innovador, orixinal e dunha calidade innegable. A nosa comunidade conta así mesmo Gcun amplo e variado abano de festivais espallados por vilas e cidades. Citas co cine que, en moitos casos, procuran unha especialización que os singularice, mellorando e complementando a oferta cultural.

Se botamos unha ollada á evolución do audiovisual galego descubrimos que, desde o cineclubismo pioneiro, xurdiron nos anos setenta as primeiras semanas e mostras de cine nas que se daban a coñecer as curtametraxes xerminais do noso audiovisual. Desde entón, en paralelo ao propio desenvolvemento institucional autonómico e, co apoio de concellos, deputacións e entidades privadas, esa rede foi medrando até acadar un volume e unha solidez notables.

Nese proceso é importante lembrar a figura do cineasta ourensán Eloy Lozano que, en 1996, promoveu un festival de cine con vocación internacional, achegándonos por aquel tempo a figura e o cinema do polaco Krzysztof Zanussi. Case un cuarto de século despois, logo de ter pasado por numerosas etapas que, ao cabo, o acabarían consolidando, o Ourense Film Festival (OUFF) é unha realidade que, sen perder de vista a mencionada condición internacional, avanza como cita referencial no panorama galego, servindo de escaparate aos nosos produtos audiovisuais e aos seus creadores.

Do 27 de setembro ao 5 de outubro, Ourense e Galicia ábrense ao mundo a través dunha nova edición do OUFF e, desa maneira, sumamos outro chanzo máis para espallar o audiovisual propio. Parabéns aos organizadores por ter sabido conxuntar unha oferta tan ampla, variada e comprometida coa cultura da imaxe, sen renunciar á compoñente lúdica e de espectáculo para multitude de públicos. Nesa liña de traballo de excelencia saben que poden contar sempre coa colaboración da Xunta de Galicia. Longa vida ao OUFF!

ROMÁN RODRÍGUEZ GONZÁLEZ CONSELLEIRO DE CULTURA E TURISMO DA XUNTA DE GALICIA

8 XURADO DE LONGAMETRAXES JURADO DE LARGOMETRAJES / FEATURE FILMS JURY

LAURA GÁRDOS (Presidenta) Neta do director ourensán Carlos Velo, cursou estudos de cinema no Centro de Capacitación Cinematográfica de México, entre os anos 1987 e 1992, nas especialidades de guión e dirección. Os seus primeiros traballos son como asistente de fotografía en curtametraxes e anuncios comerciais. A súa estrea como directora prodúcese en 1993 coa curtametraxe “Estar”. En 1999 dirixe o seu primeiro longo documental “Vieiros” baseado na vida e a obra do seu avó, Carlos Velo, que foi premiado no Festival Internacional de Cine de San Juan. Logo viría outro documental “Entre dúas bandeiras” e en 2010 a súa primeira longametraxe de ficción “Anos despois”, que clausuraría o OUFF 2011. Realizou tamén a curtametraxe de ficción “Chocolates Cortázar”. • • • • • • •

Nieta del director ourensano Carlos Velo, cursó estudios de cine en el Centro de Capacitación Cinematográfica de México, entre los años 1987 y 1992, en las especialidades de guión y dirección. Sus primeros trabajos son como asistente de fotografía en cortometrajes y spots comerciales. Su estreno como directora se produce 1993 con el cortometraje “Estar”. En 1999 dirige su primer largo documental “Vieiros” basado en la vida y la obra de su abuelo, Carlos Velo, y que fue premiado en el Festival Internacional de Cine de San Juan. Luego vendría otro documental “Entre dos banderas” y en 2010 su primer largometraje de ficción “Años después”, que clausuraría el OUFF 2011. Realizó también el cortometraje de ficción “Chocolates Cortázar”.

• • • • • • •

Granddaughter of the filmmaker from Ourense Carlos Velo, studied Film atthe Cinematographic Training Center of Mexico, between 1987 and 1992, in the fields of script and directing. His first jobs were as a cinematography assistant in short films and commercials. Her debut as a director took place in 1993 with the short “Estar”. In 1999 she directed his first long documentary “Vieiros”, based on the life and work of his grandfather, Carlos Velo, and awarded at the San Juan Cinemafest. After that she filmed another documentary, “Between two flags”, and in 2010 his first fiction feature, “Years later”, which was the closing film of OUFF 2011. She has also directed the short fiction film “Chocolates Cortázar”.

9 NIEVE DE MEDINA Actriz e directora madrileña, con crecente experiencia como autora, posúe unha dila- tada e rica traxectoria en diversos xéneros e formatos. Últimos traballos en teatro: “Consentimiento”, de Nina Raine; “Modelos Animales”, “Las bicicletas son para el verano” o “La punta del iceberg”. En cinema destacou nas películas: “La madre”, de Alberto Morais; “2 francos, 40 pesetas” e “1 franco, 14 pesetas”, de Carlos Iglesias; “Los lunes al sol”, de Fernando L. de Aranoa ou “El Bola”, de Achero Mañas. En televisión destacan os seus últimos traballos en series como: “Cuéntame como pasó”, “Bajo sospecha”, “El Ministerio del tiempo” ou “Brigada Costa del Sol”. Como autora estreou a súa obra de teatro “Ni con el pétalo de una rosa”, e produciu e dirixiu o documental “Por si te vas, te quedas”. E ten o guión da curtametraxe “Arborbuena” en preprodución. Estivo nomeada aos Goya e aos Premios do Cine Europeo e gañou dous premios da Unión de Actores como actriz secundaria e revelación.

• • • • • • •

Actriz y directora madrileña, con creciente experiencia como autora, posee una dilatada y rica trayectoria en diversos géneros y formatos. Últimos trabajos en teatro: “Consentimiento”, de Nina Raine; “Modelos Animales”, “Las bicicletas son para el verano” o “La punta del iceberg”. En cine ha destacado en las películas: “La Madre”, de Alberto Morais; “2 francos, 40 pesetas” y “1 franco, 14 pesetas”, de Carlos Iglesias; “Los lunes al sol”, de Fernando L. De Aranoa o “El Bola”, de Achero Mañas. En televisión destacan sus últimos trabajos en series como: “Cuéntame cómo pasó”, “Bajo sospecha”, “El Ministerio del tiempo” o “Brigada Costa del Sol”. Como autora ha estrenado su obra de teatro “Ni con el pétalo de una rosa” y producido y dirigido el documental “Por si te vas te quedas”. Y tiene el guion del cortometraje “Arborbuena” en preproducción. Ha estado nominada a los Goya y a los Premios del Cine Europeo y ganó dos galardones de la Unión de Actores como actriz secundaria y revelación.

• • • • • • •

Born in , she has a long and rich career as an actress and director, with also growing experience as an author. In theatre she has starred in the productions “Consentimiento” by Nina Raine, “Modelos Animales”, “Las bicicletas son para el verano” or “La punta del iceberg”. In film, she has starred in “La madre” by Alberto Morais, “2 francos, 40 pesetas” and “1 franco, 14 pesetas” by Carlos Iglesias, “Mondays in the sun” by Fernando L. De Aranoa or “El Bola” by Achero Mañas. On television, her latest jobs were in “Cuéntame cómo pasó”, “Bajo sospecha”, “El Ministerio del Tiempo” or “Brigada Costa del Sol”. She wrote and directed the theatre “Ni con el pétalo de una rosa” and produced and directed the documentary “Por si te vas te quedas”. Also, she is the scriptwriter of short film “Arborbuena” which is in preproduction. She has been nominated for Goya and European Film Awards and won the Spanish Actor Union for best supporting and newcomer actress.

10 MIGUEL BARROS Durante 20 anos, Miguel Barros viaxou e exerceu como fotógrafo en conflitos sociais e bélicos de máis de 20 países. Dirixiu documentais de temática social para Amnistía Internacional e outras organizacións, ademais da longametraxe documental “Los sin tierra” (2004), producida por El Deseo e Canal+. Tamén traballou como axudante de dirección e guionista en cine de ficción. As súas longametraxes máis destacadas como guionista son “Blackthorn” (2011), de Mateo Gil e nomeada ao mellor guión nos Goya e no Festival de Tribeca e “Nadie quiere la noche” (2015), de Isabel Coixet e nomeada mellor película e mellor guión no Festival de Berlín. As dúas películas suman, ademais, un total de 21 nomeamentos aos Premios Goya. En televisión, formou parte do equipo de guionistas de “Gigantes”, de Enrique Urbizu, mentres que ten en desenvolvemento as series “Roger Casament”, de John Boorman para BBC Films, e “Galaicos”, de Jaume Balagueró para Apache.

• • • • • • •

Durante 20 años ha viajado y ejercido como fotógrafo en conflictos sociales y bélicos en más de 20 países. Ha dirigido documentales de temática social para Amnistía Internacional y otras organizaciones, así mismo ha dirigido largometrajes documentales para productoras independientes “Los sin tierra” (2004) producida por El Deseo y Canal +. También ha compatibilizado estas disciplinas con el cine de ficción, como ayudante de dirección y como guionista. Sus largometrajes más destacados son “Blackthorn” (2011), de Mateo Gil, nominada mejor guión Festival de Tribeca y “Nadie Quiere La Noche”(nominada mejor película y mejor guión en Festival de Berlín) de Isabel Coixet. Entre ambas películas recibieron 21 nominaciones a los Premios Goya, incluyendo mejor guión. Para Movistar ha escrito “Gigantes” dirigida por Enrique Urbizu. Entre otros proyectos en desarrollo están “Roger Casament” para BBC Films y John Boorman, “Galaicos” de Jaume Balaguero para Apache Films.

• • • • • • •

For 20 years, Miguel Barros has travelled and worked as a conflict photographer in more than 20 countries. He has directed social themed documentaries for Amnesty International and other organizations, in addition to the documentary feature “Los sin tierra” (2004), produced by El Deseo and Canal +. He has also worked as an assistant director and screenwriter in fiction movies. His most outstanding feature films as a screenwriter are “Blackthorn” (2011), by Mateo Gil and nominated for best screenplay at the Goyas and Tribeca Festival; and “Endless Night” (2015), by Isabel Coixet and nominated for best film and best screenplay at the Berlin Festival. Both films also received a total of 21 Goya nominations. On television, he has been part of Enrique Urbizu’s “Gigantes” scriptwriting team, while his next projects will be “Roger Casament” series by John Boorman for BBC Films, and “Galaicos” by Jaume Balagueró for Apache.

11 PILAR REVUELTA Estudou Production Designer no American Film Institute de Los Ángeles. Conta con máis de 25 anos de experiencia no mundo do cine como set decorator e deseñadora de produción. Traballou con Guillermo del Toro, Steven Soderbergh, Jim Jarmusch, Ridley Scott, J.A. Bayona, Pedro Almodóvar, Juan Carlos Fresnadillo ou Fernando Trueba, entre outros. Polo seu traballo con Trueba en “El artista y la modelo” (2012) recibiu un nomeamento aos Goya. En 2007 gañou un Óscar e un Ariel por “El Laberinto del Fauno” (2006), de Guillermo del Toro, película pola que tamén foi nomeada a un Bafta.

• • • • • • •

Estudió Production Designer en el American Film Institute en Los Angeles. Cuenta con más de 25 años de experiencia en Cine como Set Decorator y Diseñadora de Producción. Ha trabajado con Guillermo del Toro, Steven Soderbergh, Jim Jarmusch, Ridley Scott, J. Bayona, Pedro Almodovar, Fresnadillo o Fernando Trueba entre otros. Por su trabajo con Trueba en “El artista y la modelo” recibió una nominación a los Goya. En 2007 ganó un Oscar y un Ariel por “El Laberinto del Fauno”, de Guillermo del Toro, película por la que también fue nominada a un Bafta.

• • • • • • •

She studied Production Designer at the American Film Institute in Los Angeles. She has more than 25 years of experience in film as a set decorator and production designer. She has worked with Guillermo del Toro, Steven Soderbergh, Jim Jarmusch, Ridley Scott, J.A. Bayona, Pedro Almodóvar, Juan Carlos Fresnadillo or Fernando Trueba, among others. She was nominated for a Goya for her work in “The artist and the model” (2012). In 2007 she won an Oscar and an Ariel award for “Pan’s Labyrinth” (2006), from Guillermo del Toro, as well as a Batfa nomination.

12 ISABEL BLANCO Presentadora, actriz e produtora galega de formatos para televisión, documentais e pequenas ficcións. Na actualidade conduce un programa de viaxes e entrevistas na Televisión de Galicia: “Pasaporte Galego”. Coma actriz foi recoñecida a nivel nacional en películas como “Un Franco 14 Pesetas” e protagonizou xunto a Luis Tosar a exitosa serie “Mareas Vivas”. Dende 2002 é Delegada de AISGE en Galicia e foi membro da xunta directiva da Academia Galega do Audiovisual. É colaboradora habitual de diversos festivais de cinema. En orixe, de formación tradutora e intérpete. Fala sete idiomas. • • • • • • •

Presentadora, actriz y productora gallega de formatos para televisión, documentales y pequeñas ficciones. En la actualidad conduce un programa de viajes y entrevistas en Televisión de Galicia: “Pasaporte Galego”. Coma actriz ha sido reconocida a nivel nacional en películas como “Un Franco 14 Pesetas” y ha protagonizado junto a Luis Tosar la exitosa serie “Mareas Vivas”. Desde 2002 es Delegada de AISGE en Galicia y ha sido miembro de la junta directiva de la Academia Galega do Audiovisual. Es cola- boradora habitual de diversos festivales de cine. De formación traductora e intérprete. Habla siete idiomas.

• • • • • • •

She is a TV host, actress and producer. Nowadays she hosts a travel show with interviews on Galician Television: “Pasaporte Galego”. As an actress she has starred in recognised films such as “Un Franco 14 Pesetas” and co-starred Luis Tosar on the popular TV series “Mareas Vivas” for TVG. She joined the executive board of the Galician Academy of Audiovisual and, since 2002, she is the delegate of AISGE in Galicia. She often collaborates with various film festivals. She speaks seven languages.

13 XURADO DE CURTAMETRAXES JURADO DE CORTOMETRAJES

MATÍAS TARRÍO Licenciado en Filoloxía Galega pola USC e Técnico en Realización pola EIS, desde hai anos vén desenvolvendo diferentes tarefas en programas da TVG. Foi presentador Cazador de Palabras), reporteiro (Xente Con Xente), guionista (A casa de 1907), coordinador de redacción (ADN Galego, O País Máis Grande do Mundo, Oh Happy Day) e director (Galegos No Mundo, Buscando Ardebullo); ademais de dirixir videoclips. No último ano escribiu o proxecto de serie de ficción “El Camino”, escribiu sobre cultura e tendencias na revista dixital VINTE, e ven colaborando no diario cultural da Radio Galega.

• • • • • • •

Licenciado en Filología Gallega por la USC y Técnico en Realización por el EIS, desde hace años viene desarrollando diferentes tareas en programas de la TVG. Fue presentador (Cazador de Palabras), reportero (Xente Con Xente), guionista (A casa de 1907), coordinador de redacción (ADN Galego, O País Máis Grande do Mundo, Oh Happy Day) y director (Galegos No Mundo, Buscando Ardebullo); además de dirixir videoclips. En el último año escribió el proyecto de serie de ficción “El Camino”, escribió sobre cultura y tendencias en la revista digital VINTE, y viene colaborando en el Diario Cultural de la Radio Galega.

SABELA HERMIDA Actriz viguesa, Licenciada en Filosofía pola Universidade de Granada e doutora en Artes Escénicas pola URJC onde tamén realizou o máster “Artes Escénicas: Teatro, Música e Danza”. No eido teatral traballou con directores como Lino Braxe, Hugo Pérez de la Pica, Irina Kouberskaya o Pilar Massa, protagonizando numerosas montaxes como: “O Paseo das Esfinxes”, “Política Sentimental”, “Manar. No audiovisual, traballou en programas e series para TVG como “Malo Será”, “Casa Manola”, “Efectos Secundarios”, “Escoba” e “Libro de Familia”, e participou nas películas de “Camarón” e “Héctor”.

• • • • • • • Actriz viguesa, Licenciada en Filosofía por la Universidade de Granada y doctora en Artes Escénicas por la URJC donde también realizo el máster “Artes Escénicas: Teatro, Música e Danza”. En el terreno teatral trabajo con directores como Lino Braxe, Hugo Pérez de la Pica, Irina ouberskaya o Pilar Massa, protagonizando numerosas montajes como: “O Paseo das Esfinxes”, “Política Sentimental”, “Manar. En el audiovisual, trabajo en programas y series para TVG como “Malo Será”, “Casa Manola”, “Efectos Secundarios”, “Escoba” y “Libro de Familia”, y participo en las películas de “Camarón” y “Héctor”.

MARTA PORTO Cineasta ourensá. Estudió Fotografía na EASD Antonio Failde e o Grado en Comunicación Audiovisual na Universidade de Santiago de Compostela. Directora e guionista da curtametraxe documental “Los que no sienten” (2019).

• • • • • • •

Cineasta ourensana. Estudió Fotografía en la EASD Antonio Failde y el Grado en Comunicación Audiovisual en la Universidad de Santiago de Compostela. Directora y guionista del cortometraje documental Los que no sienten” (2019). Sección Oficial LONGAMETRAXES

GALA DE INAUGURACIÓN (Fóra de concurso) @buelos

Los consejos de Alice Nuestras madres Parásitos Retrato de una mujer en llamas Cachada Monos La hija de un ladrón La odisea de los Giles Chicuarotes El doble más quince The bra Lo que arde Sea beasts (Fóra de concurso)

GALA DE CLAUSURA (Fóra de concurso) La trinchera infinita GALA DE INAUGURACIÓN | FÓRA DE CONCURSO @buelos SANTIAGO REQUEJO • España / 2019

SANTIAGO REQUEJO Filmografía /Filmography Nado en Plasencia, dirixe producións audiovisuais dende a súa adolescencia. Os seus 2019: @buelos vídeos lograron un gran éxito en redes sociais (máis de 250 millóns de reproducións) 2018: Noche de paz e as súas curtametraxes cultivaron numerosas seleccións e premios en festivais 2017: Súper héroes 2016: Experimento navideño nacionais e internacionais. Tamén realizou varios documentais entre os que destacan 2016: A kiss for all the world “Experimento Navideño” (2016) ou “A Kiss for all the World” (2016). Con 32 anos 2014: Ser madre es un plus debuta na dirección de longametraxes coa película “@buelos”. 2013: La remontada es posible 2010: Rhodéa • • • • •

Nacido en Plasencia, dirige producciones audiovisuales desde su adolescencia. Sus vídeos han logrado un gran éxito en redes sociales, con más de 250 millones de reproducciones, y sus cortometrajes han cosechado numerosas selecciones y premios en festivales nacionales e internacionales. También ha realizado varios documentales entre los que destacan “Experimento Navideño” (2016) o “A Kiss for all the World” (2016). Con 32 años debuta en la dirección de largometrajes con la película “@buelos”. • • • • •

Born in Plasencia, he has directed audiovisual productions since his teenage years. His videos have achieved great success in social networks, with more than 250 million views, while his short films have been selected and awarded at local and international festivals. He has also made several documentaries, such as “Experimento navideño” (2016) or “A Kiss for all the World” (2016). He made his debut in feature film directing at the age of 32, with the film “@buelos”.

16 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Isidro Hernández é un parado de 59 anos ao que a crise expulsou do mercado laboral. Tras dous anos sen recibir ofertas de traballo chega á conclusión de que a única forma de volver traballar e sentirse útil é montando o seu propio negocio. Para desenvolvelo, el e dous amigos entran nun ‘coworking’ repleto de mozos, onde terán que sacar ao emprendedor que levan dentro. • • • • • • • Isidro Hernández es un parado de 59 años al que la crisis expulsó del mercado laboral. Tras dos años sin recibir ofertas de trabajo llega a la conclusión de que la única forma de volver a trabajar y sentirse útil pasa por montar su propio negocio. Para desarrollarlo, él y dos amigos entran en un “coworking” lleno de jóvenes, donde tendrán que sacar al emprendedor que llevan dentro. • • • • • • • Isidro Hernández is a 59-year-old unemployed who lost his job because of the crisis. After two years without receiving a job offer, he concludes that the only way to get back to work and feeling useful is to start your own business. So he and two friends enter a coworking space full of young people, where they will have to bring out the entrepreneur in them.

Ficha Director: Santiago Requejo. Guión/Guion/Screenplay: Javier Lorenzo y Santiago Requejo. Fotografía/ Photography: Ibón Antuñano. Montaxe/Montaje/Film Editing: Lucas Sánchez. Música/Music: Íñigo Pirfano. Intérpretes/Cast: Carlos Iglesias, Ramón Varea, Ana Fernández, Eva Santolaria, Roberto Álvarez e Clara Alonso. Duración/Running Time: 98 min. Produtores/ Productores/Producers: Carlos Sanz, Santiago Requejo. Produción/Producción/Production: Dos Cincuenta y Nueve, Abuelos La Película A.I.E. Distribución en España/ Distribution in : 02:59 Films

17 Los consejos de Alice Alice et le maire NICOLAS PARISER • Francia / 2019

NICOLAS PARISER Filmografía /Filmography Nado en París en 1974, estudou Dereito, Filosofía, Historia da Arte e Cinema antes 2018: Alice et le maire de comezar a súa carreira como crítico de cine para a revista “Sofa”. En 2008, dirixiu 2015: Le grand jeu a súa primeira curtametraxe, “Le jour où Ségolène a gagné” e, un ano despois, “La 2013: Agit Pop (curta/corto/short) 2010: La République (curta/corto/ République”, gañador do premio Jean Vigo 2010. En 2013, a súa curta “Agit pop” short) foi seleccionada na Semana da Crítica en Cannes e “Le grand jeu”, a súa primeira 2008: Le jour où Ségolène a gagné longametraxe, foi seleccionada para o Festival Internacional de Cinema de Locarno (curta/corto/short) en 2015. “Alice et le maire” (2019) estreouse na Quincena de Realizadores, tamén en Cannes. • • • • • Nacido en París en 1974, estudió Derecho, Filosofía, Historia del Arte y Cine antes de comenzar su carrera como crítico de cine para la revista “Sofa”. En 2008 dirigió su primer cortometraje, “Le jour où Ségolène a gagné” y un año después, “La République”, ganador del premio Jean Vigo 2010. En 2013, su corto “Agit pop” fue seleccionado en la Semana de la Crítica en Cannes. “Le grand jeu”, su primer largometraje, fue seleccionado para el Festival Internacional de Cine de Locarno en 2015. “Los consejos de Alice” (2019), se estrenó en la Quincena de Realizadores también en Cannes. • • • • • Born in Paris in 1974, Nicolas Pariser studied Law, Philosophy, Art History and Film before starting his career as a film critic for the magazine “Sofa.” In 2008, he directed his first short film, “Le jour où Ségolène a gagné,” and one year later, “La République,” recipient of the Jean Vigo award 2010. In 2013, his short “Agit pop” was selected at the Semaine de la Critique in Cannes. “The great game,” his debut feature film, got selected for Locarno Film Festival in 2015. “Alice and the mayor” (2019), premiered at the Director’s Fortnight also in Cannes.

18 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Paul Théraneau, alcalde de Lyon, atópase nunha posición delicada. Tras 30 anos de vida política, fáltanlle as ideas, sente un baleiro existencial. Para resolver o problema, Paul contrata a unha nova e brillante filósofa, Alice Heimann. Estas dúas personalidades, diametralmente opostas, establecerán un diálogo que fará oscilar as conviccións de ambos.

• • • • • • • Paul Théraneau, alcalde de Lyon, se encuentra en una posición delicada. Tras 30 años en política, le faltan las ideas, siente un vacío existencial. Para resolver el problema, Paul contrata a una joven y brillante filósofa, Alice Heimann. Estas dos personalidades, diametralmente opuestas, establecerán un diálogo que hará oscilar las convicciones de ambos. • • • • • • •

Paul Théraneau, mayor of Lyon, is in a delicate position. After 30 years in politics, he lacks ideas, feels an existential void. To solve the problem, Paul hires a bright young philosopher, Alice Heimann. These two personalities, diametrically opposed, will establish a dialogue that will shake their convictions.

Ficha Director: Nicolas Pariser. Guión/Guion/Screenplay: Nicolas Pariser. Música/Music: Benjamin Esdraffo. Fotografía/Photography: Sébastien Buchmann. Montaxe/Montaje/Edition: Christel Dewynter. Intérpretes/Cast: Fabrice Luchini, Anaïs Demoustier, Nora Hamzawi, Léonie Simaga, Antoine Reinartz, Maud Wyler, Alexandre Steiger. Duración/Running time: 104 min. Produtor/Productor/Producer: Emmanuel Agneray. Producion/Producción/Production: Bizibi / Scope Pictures. Distribución en España/Distribution in Spain: Alfa Pictures

Premio /Award Cannes, Quincena de Realizadores, Francia 2019: Premio Label Europa Cinemas-Label Europa Cinemas Award.

19 Nuestras madres CÉSAR DÍAZ • Guatemala - Bélgica - Francia / 2019

CÉSAR DÍAZ Filmografía /Filmography Nado en Guatemala en 1978, estudou en México, Bélxica e Francia. Conseguiu 2019: Nuestras madres unha praza na prestixiosa escola La Fémis de París. Traballou como montador en 2014: Territorio liberado varias producións europeas e latinoamericanas, incluída a película máis galardoada (documental/documentary) 2010: Semillas de Cenizas na historia de Guatemala, “Ixcanul”. Ademais, participou na escritura e dirección de (documental/documentary) documentais proxectados en Berlín, IDFA e outros grandes festivais. A súa primeira longametraxe de ficción, “Nuestras madres” fíxose coa Cámara de Ouro á mellor ópera prima en Cannes. • • • • • Nacido en Guatemala en 1978, estudió en México, Bélgica y Francia. Consiguió una plaza en la prestigiosa escuela La Fémis de París. Ha trabajado como montador en varias producciones europeas y latinoamericanas, incluida la película más galardonada en la historia de Guatemala, “Ixcanul”. Además, ha participado en la escritura y dirección de documentales proyectados en Berlín, IDFA y otros grandes festivales. Su primer largometraje de ficción, “Nuestras madres” se hizo con la Cámara de Oro a la mejor ópera prima en Cannes. • • • • • Born in Guatemala in 1978, he studied in Mexico, Belgium and . In this country he managed to join the screenwriting course at La Fémis. He has edited several European and Latin American productions, such as the the most awarded film in Guatemala, “Ixcanul,” by Jayro Bustamante. In addition, he has written and directed documentaries screened in Berlin, IDFA and other major festivals. His first narrative feature, “Our Mothers,” was selected for the Cannes Festival, where it obtained the Camèra d’or for best first feature film.

20 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Guatemala, 2018. O país está fascinado polo xuízo dos oficiais militares que comezaron a guerra civil. Os testemuños das vítimas seguen chegando. Ernesto, un antropólogo da Fundación Forense, identifica as persoas que desapareceron. Un día, a través da historia dunha anciá, Ernesto cre que atopou unha pista que lle permitirá atopar ao seu pai, un guerrilleiro que desapareceu durante a guerra. • • • • • • • Guatemala, 2018. El país está fascinado por el juicio a los oficiales militares que comenzaron la guerra civil. Los testimonios de las víctimas siguen llegando. Ernesto, un joven antropólogo de la Fundación Forense, identifica a las personas que han desaparecido. Un día, a través de la historia de una anciana, Ernesto cree que ha encontrado una pista que le permitirá encontrar a su padre, un guerrillero que desapareció durante la guerra. • • • • • • • In 2018, Guatemala is riveted on the trial of the military officers who started the civil war, while the victims’ testi- monials keep pouring in. Ernesto, a young anthropologist at the Forensic Foundation, identifies people who have gone missing. One day, through an old lady’s story, Ernesto thinks he has found a lead that will allow him to find his father, a guerrillero who disappeared during the war.

Ficha Director: César Díaz. Guión/Guion/Screenplay: César Díaz. Música/Music: Rémi Boubal. Fotografía/ Photography: Virginie Surdej. Montaxe/Montaje/Film Editing: Damien Maestraggi. Intérpretes/Cast: Armando Espitia, Emma Dib, Aurelia Caal, Julio Serrano, Victor Moreira. Duración/Running time: 78 min. Produtores/Productores/Producers: Géraldine Sprimont, Delphine Schmit. Produción/Producción/ Production: Need Productions, Perspective Film Distribución en España/Distribution in Spain: Alfa Pictures

Premio /Award Festival de Cannes 2019: Camèra d’or (mellor ópera prima-mejor ópera prima-best first feature film)

21 Parásitos Gisaengchung BONG JOON-HO • Corea del Sur / 2019

BONG JOON-HO Filmografía /Filmography Naceu en Corea do Sur en 1969 no seo dunha familia artística. A comezos de 1990 fixo 2019: Parásitos moitos curtas de 16mm como “Memories in my frame” e “Incoherence”, proxectadas 2017: Okja nos festivais internacionais de cinema de Vancouver e de Hong Kong. A súa primeira 2013: Snowpiercer 2009: Mother longametraxe “Barking Dogs Never Bite” non tivo moito éxito nas salas. “Memories of 2008: Tokyo! Murder” sí acadou éxito comercial e da crítica. Pero foi o seu traballo de 2006 “The 2006: The Host Host” o que lle deu fama mundial. Agora con “Parasite” (2019) consolídase como un 2004: Sink & Rise dos cineastas máis importantes do momento tras gañar a Palma de Ouro en Cannes. 2004: Influenza • • • • • 2003: Memories of Murder Nacido en Corea del Sur en 1969 en el seno de en una familia artística. A comienzos de 2000: Barking Dogs Never Bite 1990 realizó muchos cortos de 16mm como “Memories in my frame” e “Incoherence”, 1994: Baeksekin proyectadas en los festivales internacionales de cine de Vancouver y de Hong Kong. 1994: Ji-ri-myeol-lyeol Su primer largometraje “Barking Dogs Never Bite” no tuvo mucho éxito en salas. 1994: Peureimsogui gieokdeul “Memories of Murder” sí alcanzó éxito comercial y de crítica. Pero fue su trabajo de 2006 “The Host” el que le dio fama mundial. Ahora, tras ganar la Palma de Oro en Cannes con “Parasite” (2019), se consolida como uno de los cineastas más importantes del momento. • • • • • Born in 1969 and raised in an artistic family from South Korea. In the early 1990s he made many 16mm short films as “Memories in my frame” and “Incoherence”. His first feature film, “Barking Dogs Never Bite”, was not very successful at the box office. “Memories of Murder” did reach commercial and critical success. But it was “The Host” (2006) that gave him worldwide fame. After winning the Palme d’Or in Cannes with “Parasite” (2019), Bong Joon-Ho is recognized as one of the most important filmmakers at the moment.

22 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Tanto Ki-taek como a súa familia están sen traballo. Cando o seu fillo maior, Ki-woo, empeza a dar clases particulares na casa dos Park, as dúas familias, que teñen moito en común a pesar de pertencer a dous mundos totalmente distintos, comezan unha interrelación de resultados imprevisibles. • • • • • • •

Tanto Ki-taek como su familia están sin trabajo. Cuando su hijo mayor, Ki-woo, empieza a dar clases particulares en casa de los Park, las dos familias, que tienen mucho en común pese a pertenecer a dos mundos totalmente distintos, comienzan una interrelación de resultados imprevisibles.

• • • • • • •

Both Ki-taek and his family are out of work. When their eldest son, Ki-woo, begins to give private lessons at Park’s house, the two families, who have much in common despite belonging to two totally different worlds, begin an interrelation of unpredictable results.

Ficha Director: Bong Joon-ho. Guión/Guion/Screenplay: Bong Joon-ho, Han Jin Won. Música/Music: Jung Jae Il. Fotografía/Cinematography: Hong Kyung-Pyo Montaxe/Montaje/Film Editing: Yang Jinmo Intérpretes/Cast: Song Kang Ho, Lee Sun Kyun, Cho Yeo Jeong, Choi Woo Shik, Park So Dam, Lee Jung Eun, Chang Hyae Jin. Duración/Running time: 132 min. Produtores/Productores/Producers: Young-Hwan Jang, Yang-kwon Moon, Kwak Sin-ae, Bong Joon Ho Produción/Producción/Production: Barunson / CJ Entertainment / Frontier Works Comic / CJ E&M Film Financing & Investment Entertainment & Comics Distribución en España/Distribution in Spain: La Aventura Audiovisual

Premio /Award Festival de Cannes 2019: Palma de Ouro-Palma de Oro-Palme d’Or

23 Retrato de una mujer en llamas Portrait de la jeune fille en feu CÉLINE SCIAMMA • Francia / 2019

CÉLINE SCIAMMA Filmografía /Filmography Nada en Francia, a directora Céline Sciamma estudou en La Fémis e foi discípula 2019: Retrato de una mujer en llamas do cineasta Xavier Beauvois. Rodou a súa primeira longametraxe, “Naissance deas 2014: La banda de las chicas pieuvres” (“Water Lilies”) no 2007, co que logrou o premio do público do Festival 2011: Tomboy 2010: Pauline Internacional de Cinema de Atenas e un gran éxito de crítica en todo o país. A súa 2007: Naissance des pieuvres consagración chegou catro anos despois con “Tomboy”, película premiada no Festival de Berlín e en Bos Aires. Os seus seguintes traballos foron “La banda de las chicas” (2014) e “Retrato de una mujer en llamas” (2019), que recibiu o premio ao mellor guión en Cannes. • • • • • Nacida en Francia, la directora Céline Sciamma estudió en La Fémis y fue discípula del cineasta Xavier Beauvois. Rodó su primer largometraje, “Naissance des pieuvres” (“Water Lilies”), en 2007, con el que logró el premio del público del Festival Internacional de Cine de Atenas y un sonado éxito de crítica en todo el país. Su consagración llegó cuatro años después con “Tomboy”, película premiada en el Festival de Berlín y en Buenos Aires. Sus siguientes trabajos fueron “La banda de las chicas” (2014) y “Retrato de una mujer en llamas” (2019), que recibió el premio al mejor guion en Cannes. • • • • • Born in France, the director Céline Sciamma studied at La Fémis and was the pupil of filmmaker Xavier Beauvois. She shot her first feature film in 2007, “Water Lilies”, which got the audience award at the Athens International Film Festival and a sound critical success throughout the country. Her recognition arrived four years later with “Tomboy”, film awarded in Berlin and Buenos Aires. Her next works as a director were “Girlhood” (2014”) and “Portrait of a lady on fire” (2019), which received the award for best screenplay in Cannes.

24 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Francia, 1770. Marianne, unha pintora, recibe un encargo que consiste en realizar o retrato de vodas de Héloïse, unha moza que acaba de deixar o convento e que ten serias dúbidas respecto ao seu próximo matrimonio. Marianne ten que retratala sen o seu coñecemento, polo que se fai pasar por dama de compañía para poder observala de cerca.

• • • • • • • Francia, 1770. Marianne, una pintora, recibe el encargo de realizar el retrato de bodas de Héloïse, una joven que acaba de dejar el convento y que tiene serias dudas respecto a su próximo matrimonio. Marianne tiene que retratarla sin su conocimiento, por lo que se hace pasar por dama de compañía para poder observarla de cerca. • • • • • • •

France, 1770. Marianne, a painter, is commissioned to do the wedding portrait of Héloïse, a reluctant bride to be who has just left the convent. Marianne must paint her without her knowing. She observes her by day, to paint her secretly.

Ficha Directora: Céline Sciamma Guión/Guion/Screenplay: Céline Sciamma Música/Music: Jean-Baptiste de Laubier, Arthur Simonini. Fotografía/Phototography: Claire Mathon Montaxe/Montaje/Film Editing: Julien Lacheray Intérpretes/Cast: Adèle Haenel, Noémie Merlant, Luàna Bajrami, Valeria Golino. Duración/Running time: 119 min. Produtores/Productores/Producers: Véronique Cayla, Bénédicte Couvreur. Produción/Producción/ Production: Arte France Cinéma / Hold Up Films / Lilies Films. Distribución en España/Distribution in Spain: Karma Films

Premio /Award Festival de Cannes 2019: Mellor guión - Mejor guion- Best screenplay

25 Cachada Cachada: The oportunity MARLÉN VIÑAYO • El Salvador / 2019

MARLÉN VIÑAYO Filmografía /Filmography Directora leonesa, graduouse no 2011 en Comunicación Audiovisual pola Universidade 2019: Cachada Carlos III de Madrid e no 2012 cursou un Máster en Cinema Documental e Sociedade na ESCAC. No 2008 inicia a súa carreira profesional e dende entón desempeñou cargos de directora, produtora e guionista. Dirixiu as curtametraxes documentais “Voces en el muro”, “Los buenos maestros” e “Dicen que”. En 2013 funda no Salvador a produtora La Jaula Abierta, especializada en producións documentais. “Cachada” é a súa primeira longametraxe documental como directora. • • • • • Directora leonesa, se graduó en el 2011 en Comunicación Audiovisual por la Universidad Carlos III de Madrid y en el 2012 cursó un Master en Cine Documental y Sociedad en la ESCAC. En el 2008 inicia su carrera profesional y desde entonces ha trabajado como directora, productora y guionista. Ha dirigido los cortometrajes documentales “Voces en el muro”, “Los buenos maestros” y “Dicen que”. En 2013 funda en El Salvador la productora La Jaula Abierta, especializada en documentales. “Cachada” es su primer largometraje documental como directora. • • • • • Marlén Viñayo is a film director from León. She graduated in Audiovisual Communication at the Carlos III University of Madrid in 2011, and a year later she completed a master’s degree in Documentary Film and Society at ESCAC. In 2008 she started her professional career and she has worked since as a director, producer and screenwriter. She has directed the documentary shorts “Voces en el muro”, “Buenos maestros” y “Dicen que”. In 2013 she founded in Salvador the production company La Jaula Abierta, which specializes in documentary films. “Cachada” is her first documentary feature film as a director.

26 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Cinco vendedoras ambulantes do Salvador expoñen as súas vidas nun taller de teatro e reviven os traumas da violencia machista cunha xenerosidade alentadora. Nos ensaios danse conta que educaron aos seus fillos sen dixerir a dor do pasado. O ciclo de violencia é perverso, pero a forza do teatro é máis poderosa. • • • • • • •

Cinco vendedoras ambulantes de El Salvador exponen sus vidas en un taller de teatro y reviven los traumas de la violencia machista con una generosidad alentadora. En los ensayos se dan cuenta de que han educado a sus hijos sin digerir el dolor del pasado. El ciclo de violencia es perverso, pero la fuerza del teatro es más poderosa. • • • • • • •

Five Salvadoran women who work as street vendors tell their lives in a theater workshop and relive their traumas as victims of male violence with inspiring generosity. In their rehearsals they realize that they have educated their children without digesting the pain of the past. The cycle of violence is perverse, but the power of theater is stronger.

Ficha Directora: Marlén Viñayo. Guión/Guion/Screenplay: Marlén Viñayo. Fotografía/Photography: Marlén Viñayo. Montaxe/Montaje/Film Editing: Fran Barba Intérpretes/Cast: Evelyn Chileno, Ruth H. Vega, Magdalena Henríquez, Wendy Henríquez, Egly Larreynaga, Magaly Lemus. Duración/Running time: 82 min. Produtores/Productores/Producers: Marlén Viñayo, Andre R. Guttfreund. Produción/Producción/ Production: La Jaula Abierta. Contacto/Contact: La Jaula Abierta (El Salvador)

Premios /Awards South by Southwest, EE.UU, 2019: Premio do Público-Premio del Público-Audience Award. DocsBarcelona 2019: Premio Latitud

27 Monos ALEJANDRO LANDES • Colombia-Argentina Uruguay-Países Bajos-Alemania-Suecia / 2019

ALEJANDRO LANDES Filmografía /Filmography Naceu en 1980 en Brasil. É director, guionista e produtor. Traballou como asistente 2019: Monos de produción para Oppenheimer Presenta e tamén escribiu para o Miami Herald. A 2011: Porfirio súa primeira película “Cocalero”, estreouse no Festival de Cine de Sundance de 2007. 2007: Cocalero (Documental/ Documentary) A súa segunda longametraxe, “Porfirio”, estreouse na Quincena de Realizadores do Festival de Cannes en 2011. Dous anos antes foi seleccionado para a residencia da Cinéfondation de Cannes, o Sundance Screenwriters Lab e o Sundance Directors Lab. A súa última longametraxe “Monos”, recibiu o Premio Especial do Xurado no Festival de Cine de Sundance. • • • • • Nació en 1980 en Brasil. Es director, guionista y productor. Trabajó como asistente de producción para Oppenheimer Presenta y también escribió para el Miami Herald. Su primera película, “Cocalero”, se estrenó en el Festival de Cine de Sundance de 2007. Su segundo largometraje, “Porfirio”, se estrenó en la Quincena de Realizadores del Festival de Cannes en 2011. Dos años antes fue seleccionado para la residencia de la Cinéfondation de Cannes, el Sundance Screenwriters Lab y el Sundance Directors Lab. Su último largometraje, “Monos”, recibió el Premio Especial del Jurado en el Festival de Cine de Sundance. • • • • • He was born in 1980 in Brazil. He is a film director, a screenwriter and a producer. He worked as a production assistant for Oppenheimer Presents and also wrote for the Miami Herald. His first film, “Cocalero,” premiered at the 2007 Sundance Film Festival. His second feature film, “Porfirio,” premiered at the Directors’ Fortnight in Cannes 2011. Two years before was selected for the residence of the Cinéfondation de Cannes, the Sundance Screenwriters Lab and the Sundance Directors Lab. His latest feature film, “Monos”, received the Special Jury Prize at the Sundance Film Festival. 28 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Un grupo de adolescentes guerrilleiros teñen a misión de protexer a unha doutora americana secuestrada nas montañas de Colombia.

• • • • • • •

Un grupo de adolescentes guerrilleros tienen la misión de proteger a una doctora americana secuestrada en las montañas de Colombia.

• • • • • • •

A group of teenagers who belong to a paramilitary squad must watch over an American is held hostage in the Colombian mountains.

Ficha Director: Alejandro Landes. Guión/Guion/Screenplay: Alexis Dos Santos, Alejandro Landes (Story by Alejandro Landes). Música/Music: Mica Levi. Fotografía/Photography: Jasper Wolf. Montaxe/ Montaje/Film Editing: Ted Guard, Yorgos Mavropsaridis, Santiago Otheguy. Intérpretes/Cast: Julianne Nicholson, Moisés Arias, Jorge Román, Sofia Buenaventura, Laura Castrillón, Sneider Castro. Duración/Running Time: 102 min. Produtores/ Productores/Producers: Fernando Epstein, Alejandro Landes, Cristina Landes, Santiago A. Zapata. Produción/Producción/Production: Franja Nomo / El Campo Cine / Film I Väst / Le Pacte / Lemming Film / Mutante Cine / Pandora Film / Snowglobe Films Distribución en España/Distribution in Spain: BTeam Pictures

Premios /Awards Sundance Film Festival 2019: Premio Especial do Xurado-Pre- mio Especial del Jurado-Special Jury Prize BAFICI 2019: Mellor Música Orixinal-Mejor Música Original- Best Original Music

29 La hija de un ladrón BELÉN FUNES • España / 2019

BELÉN FUNES Filmografía /Filmography Guionista e directora nada en . Licenciouse en dirección cinematográfica 2019: La hija de un ladrón na ESCAC. Comezou a traballar na industria como axudante de dirección e dentro do 2017: La inútil (curta/corto/short) departamento de casting para diferentes producións. Paralelamente, iniciouse como 2015: Sara a la fuga (curta/corto/ short) script e coincidiu con directores recoñecidos como Isabel Coixet. A súa primeira 2011: Buenos Aires Bicentenario curtametraxe profesional “Sara a la Fuga” conseguiu duás Biznagas no 18 Festival de -co-director- (documental/docu- Cinema de Málaga. A súa segunda curtametraxe, “La Inútil” tivo a súa estrea mundial mentary) na Seminci de Valladolid. “La hija de un ladrón” é a súa primeira longametraxe. • • • • • Guionista y directora barcelonesa. Se licenció en dirección cinematográfica en la ESCAC. Comenzó a trabajar en la industria como ayudante de dirección y miembro del departamento de casting en diferentes producciones. Paralelamente, se inició como script y coincidió con directores reconocidos como Isabel Coixet. Su primer cortometraje profesional “Sara a la Fuga” consiguió dos Biznagas en el 18 Festival de Cine de Málaga. Su segundo cortometraje, “La Inútil” tuvo su estreno mundial en la Seminci de Valladolid. “La hija de un ladrón” es su primer largometraje. • • • • • Scriptwriter and director of Barcelona, graduated in filmmaking in ESCAC. She started her career in the film industry as an assistant director and within the casting department. At the same time, she began as a script supervisor and met prestigious filmmakers such as Isabel Coixet. Her first short film,”Sara a la Fuga” won two Biznagas at the 18th Malaga Film Festival. Her second short film, “La inútil” had its world prèmiere at the Seminci in Valladolid. “A thief’s daughter” is her first feature film.

30 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Sara estivo soa toda a súa vida. Ten 22 anos e un bebé, o seu desexo é formar unha familia xunto ao seu irmán pequeno e o pai do seu fillo. O seu pai, Manuel, tras anos de ausencia e ao saír do cárcere, decide reaparecer nas súas vidas. Sara sabe que el é o principal obstáculo nos seus plans e toma unha decisión difícil: afastalo dela e do seu irmán.

• • • • • • • Sara ha estado sola toda su vida. Tiene 22 años y un bebé, y su deseo es formar una familia junto a su hermano pequeño y el padre de su hijo. Su padre, Manuel, tras años de ausencia y al salir de la cárcel, decide reaparecer en sus vidas. Sara sabe que él es el principal obstáculo en sus planes y finalmente toma una decisión difícil: alejarlo de ella y de su hermano. • • • • • • • Sara has always been alone. She is 22 and has a 6-month-old son. She dreams of building a family with her younger brother and the father of her child. One day, her father, Manuel, goes out of prison and returns in their lives. Sara knows he is an obstacle for her plans, so she makes a difficult decision: separate him from her brother and herself.

Ficha Directora: Belén Funes. Guión/Guion/Screenplay: Belén Funes, Marçal Cebrian. Fotografía/Photography: Neus Ollé. Montaxe/Montaje/Film Editing: Bernat Aragonés. Intérpretes/Cast: Greta Fernández, Eduard Fernández, Àlex Monner. Duración/Running Time: 102 min. Produtores/Productores/Producers: Antonio Chavarrías. Produción/Producción/Production: Oberon Cinematografica y BTeam Pictures Distribución en España/Distribution in Spain: BTEAM Pictures

31 Chicuarotes GAEL GARCÍA BERNAL • México / 2019

GAEL GARCÍA BERNAL Filmografía /Filmography Produtor e director mexicano, é coñecido sobre todo pola súa faceta como actor. 2019: Chicuarotes Estudou interpretación na Royal Central School of Speech and Drama de Londres. 2018: Aquí en la Tierra (TV) Ten un Globo de Ouro pola serie “Mozart in the Jungle”. Entre os seus filmes máis 2016: Mozart in the Jungle (TV) 2016: Madly (segmento/segment recoñecidos atópanse “Amores perros”, “Y tu mamá también”, “El crimen del padre “Love of my life”) Amaro”, “La mala educación”, “Diarios de motocicleta” e “Babel”. En 2005 fundou, xunto 2015: La mano visible a Diego Luna, a produtora Canana Films e un ano máis tarde debutou como director 2013: Drifting Part 2 de cinema coa película “Déficit”. “Chicuarotes” é a súa segunda longametraxe. 2010: Los invisibles • • • • • 2010: Revolución (segmento/seg- Productor y director mexicano, es conocido sobre todo por su faceta como actor. ment “Lucio”) Estudió interpretación en la Royal Central School of Speech and Drama de Londres. 2008: 8 (segmento/segment “The Tiene un Globo de Oro como actor de televisión por “Mozart in the Jungle”. Entre Letter”) sus filmes más reconocidos se encuentran “Amores perros”, “Y tu mamá también”, 2007: Déficit “El crimen del padre Amaro”, “La mala educación”, “Diarios de motocicleta” y “Babel”. En 2005 fundó, junto a Diego Luna, la productora Canana Films y un año más tarde debutó como director de cine con la película “Déficit”. “Chicuarotes” es su segundo largometraje. • • • • • A Mexican producer and filmmaker, he is best known as an actor. He studied acting at the Royal Central School of Speech and Drama in London. He won a Golden Globe for his performance in “Mozart in the Jungle.” Among his most recognized films are “Amores perros,” “Y tu mamá también,” “The crime of Padre Amaro,” “Bad Education,” “The Motorcycle Diaries” and “Babel”. In 2005 he founded with Diego Luna Canana Films production company and, one year later, he shot his first feature flm as a director, the movie “Déficit.” “Chicuarotes” is his second narrative feature.

32 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Cagalera e Moloteco son dous adolescentes do barrio de San Gregorio Atlapulco que buscan desesperadamente afastarse das circunstancias opresivas nas que viven. Cando se enteran dunha oportunidade para mercar unha praza no sindicato de electricistas, o que podería transformar as súas vidas, adéntranse no escuro mundo criminal da Cidade de México.

• • • • • • • Cagalera y Moloteco son dos adolescentes de San Gregorio Atlapulco que buscan desesperadamente alejarse de las circunstancias opresivas en las que viven. Cuando se enteran de una oportunidad para comprar una plaza en el sindicato de electricistas, lo que podría transformar sus vidas, se adentran en el oscuro mundo criminal de la Ciudad de México. • • • • • • • Cagalera and Moloteco are two teenagers from San Gregorio Atlapulco who are desperate to escape from the oppressive circumstances they live in. When they find out about an opportunity to purchase membership in an electricians’ guild, which could transform their lives, they enter the dark criminal world of Mexico City.

Ficha Director: Gael García Bernal. Guión/Guion/ Screenplay: Augusto Mendoza. Música/Music: Leonardo Heiblum, Jacobo Lieberman. Fotografía/ Photography: Juan Pablo Ramírez. Montaxe/Montaje/ Film Editing: Sebastián Sepúlveda. Intérpretes/Cast: Benny Emmanuel, Gabriel Carbajal, Leidi Gutiérrez, Dolores Heredia, Enoc Leaño, Daniel Giménez Cacho. Duración/Running Time: 96 min. Produtores/ Productores/Producers: Gael García Bernal, Marta Núñez Puerto y Thomas Benski. Produción/ Producción/Production: La Corriente del Golfo / Pulse Films. Distribución/Distribution: Cinépolis Distribución (México)

33 El doble más quince MIKEL RUEDA • España / 2019

MIKEL RUEDA Filmografía /Filmography Director e guionista nado de Bilbao, é licenciado en Comunicación Audiovisual e ten 2019: El doble más quince un postgrado en Dirección de Cine pola New York Film Academy. A súa primeira 2016: Nueva York. Quinta planta longametraxe “Estrellas que alcanzar” competiu na Sección Oficial -Novos cineastas- (documental/documentary) 2016: Caminan (curta/corto/short) do Festival Internacional de San Sebastián en 2010. A súa segunda longametraxe, 2015: Bilbao-Bizkaia Ext: Día (curta/ “A escondidas”, estreouse na Sección Oficial do Festival de Málaga e proxectouse en corto/short) máis de 15 países. En 2018 rodou en Nova York a documental titulada “Nueva York. 2014: A escondidas Quinta planta” e este ano volve a ficción con “El doble más quince”. 2012: Agua! • • • • • 2010: Cuando corres Director y guionista nacido en Bilbao, se licenció en Comunicación Audiovisual y 2010: Izarren argia tiene un postgrado en Dirección Cinematográfica de la New York Film Academy. Su 2007: Present Perfect (video) primer largometraje “Estrellas que Alcanzar” compitió en la Sección Oficial -Nuevos Realizadores- del Festival Internacional de San Sebastián en 2010. “A escondidas”, su segundo largo, se estrenó en la Sección Oficial del Festival de Málaga y ha sido proyectado en más de 15 países. En 2018 rodó en Nueva York su primer largo documental, “Nueva York. Quinta Planta”, y este año vuelve a la ficción con “El doble más quince”. • • • • • Mikel Rueda is a director and screenwriter born in Bilbao. He has a degree in Audiovisual Communication and a postgraduate in Film Direction from the New York Film Academy. His first feature film “Izarren Argia” entered the Official Section -New Filmmakers- of the San Sebastian International Film Festival in 2010. His second feature film, “A escondidas”, premiered in the Official Section of the Malaga Festival and has been shown in more than 15 countries. In 2018 he shot in New York his first documentary film, “Nueva York. Quinta Planta.” This year he premieres “El doble más quince.” 34 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Cando pasas dos 45 anos, pode parecer que xa tes todo feito na vida: un marido, dous fillos, un can e unha fermosa casa cun xardín. Pero ... é todo? Cando es adolescente, pode parecer que tes toda a vida por diante: tempo para casar, ter un par de fillos, un gato e unha bonita casa cun xardín. Ana e Eric. Eric e Ana. Os dous están perdidos. Non teñen idea do que facer co resto da súa vida. Un día coñécense nun chat de sexo.nun chat de sexo.

• • • • • • •

Cuando pasas de los 45 años, puede parecer que ya lo tienes todo en la vida: un marido, dos hijos, un perro y una bonita casa con jardín. Pero… ¿eso es todo? Cuando eres un adolescente, puede parecer que tienes toda la vida por delante: tiempo para casarte, tener un par de hijos, un gato y una bonita casa con jardín. Ana y Eric. Eric y Ana. Los dos están perdidos. No tienen ni idea de qué hacer con el resto de sus vidas. Un día se conocen en un sex chat.

• • • • • • • When you are over 45, it may seem that you have already done everything in life: a husband, two children, a dog and a beautiful house with a garden. But... is that all? When you are a teenager, it may seem that you have a lifetime ahead: time to get married, have a couple of children, a cat, and a nice house with a garden. Ana and Eric. Eric and Ana. Both are lost. They have no idea what to do with the rest of their lives. One day they meet in a sex chat.

Ficha Director: Mikel Rueda. Guión/Guion/Screenplay: Mikel Rueda. Fotografía/Photography: Kenneth Oribe Música/Music: Naia Mandaluniz. Montaxe/Montaje/ Film Editing: Elex Argoitia, Mikel Rueda. Intérpretes/ Cast: Maribel Verdú, Germán Alcarazu. Duración/ Running Time: 100 min. Produtores/Productores/ Producers: Carlo D’Ursi, Karmelo Vivanco. Produción/ Producción/Production: Baleuko, Sonora Estudios, Potenza Producciones. Distribución en España/ Distribution in Spain: Filmax

35 The bra Vom lokführer, der die liebe suchte VEIT HELMER • Alemania - Azerbaiyán / 2018

VEIT HELMER Filmografía /Filmography O escritor, director e produtor alemán Veit Helmer filmou a súa primeira película aos 2018: The Bra 14 anos e estudou cinema na Universidad de Televisión y Cine de Múnich. Fíxose 2014: Quatsch und die Nasenbärbande coñecido polas súas curtas e dirixiu a súa primera longametraxe “Tuvalu”en 1999. 2011: Baikonur 2009: Dushanbe with Love A súa terceira longametraxe “Absurdistan” (2008) estreouse en Sundance e recibiu 2008: Absurdistan premios en numerosos festivais, entre eles o do público no OUFF 2009. Tamén dirixiu 2006: Surprise! 12 Filme von V. Helmer documentais como “Behind the Couch: Casting in Hollywood” (2005), premiado varias 2005: Caspian Bride veces. Converteuse en membro da Academia Europea de Cine en agosto de 2002. 2005: Hundeleben • • • • • 2005: Behind the Couch: Casting in El escritor, director y productor alemán Veit Helmer rodó su primera obra a los 14 Hollywood años y estudió cine en la Universidad de Televisión y Cine de Múnich. Conocido 2005: Boom cortometrajista, dirigió su primer largometraje “Tuvalu” en 1999. Su tercer largometraje, 2004: Georgian Summer “Absurdistan” (2008), se estrenó en Sundance y recibió premios en numerosos 1999: Tuvalu festivales, entre ellos el del público del OUFF 2009. También ha dirigido documentales, entre ellos “Behind the Couch: Casting in Hollywood” (2005), premiado varias veces. El cineasta se convirtió en miembro de la Academia Europea de Cine en agosto de 2002. • • • • • The German writer, director and producer Veit Helmer shot his first movie at the age of 14 and studied filmmaking at the University of Television and Film Munich. A well-known short filmmaker, he shot his first feature film, “Tuvalu”, in 1999. His third narrative feature, “Absurdistan” (2008), premiered in Sundance has been awarded at numerous festivals, among them the Audience Award in OUFF 2009. He has also directed documentary films, such as “Behind the Couch: Casting in Hollywood” (2005), awarded several times. The filmmaker became member of the European Film Academy in August 2002.

36 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Un solitario maquinista atopa un suxeitador no seu tren e percorre toda a vía buscando á súa propietaria para devolverllo.

• • • • • • • Un solitario maquinista encuentra un sujetador en su tren y recorre toda la vía buscando a su propietaria para devolvérselo.

• • • • • • • A lonely train driver finds a bra in his train and embarks on an adventure to find its owner.

Ficha Director: Veit Helmer. Guión/Guion/Screenplay: Veit Helmer, Leonie Geisinger. Música/Music: Cyril Morin (Película silente/silent movie). Fotografía/Photography: Felix Leiberg. Montaxe/Montaje/Film Editing: Vincent Assmann. Intérpretes/Cast: Miki Manojlovic, Paz Vega, Denis Lavant, Chulpan Khamatova, Maia Morgenstern. Duración/Running Time: 90 min. Produtor/Productor/ Producer: Veit Helmer. Produtora/Productora/Produc- tion: Veit Helmer Filmproduktion

37 La odisea de los Giles SEBASTIÁN BORENSZTEIN • Argentina-España / 2019

SEBASTIÁN BORENSZTEIN Filmografía /Filmography Guionista e director de cine arxentino titulado en Ciencias da Comunicación e formado 2019: La odisea de los Giles como director de actores na escola de Augusto Fernandes. Foi pioneiro na realización 2016: Kóblic 2011: Un cuento chino de unitarios (series de televisión). En 2001 foi distinguido co premio Konex como un 2010: Sin memoria dos cinco mellores directores de televisión da década. En 2005 concentrou a súa 2005: La suerte está echada carreira no cine. A súa ópera prima “La suerte está echada” valeulle varios premios internacionais. Máis adiante rodou “Un cuento chino”, gañadora do Goya á mellor película latinoamericana e varios premios no Festival internacional de Roma. • • • • • Guionista y director de cine argentino titulado en Ciencias de la Comunicación y formado como director de actores en la escuela de Augusto Fernandes. Fue pionero en la realización de unitarios (series de televisión). En 2001 fue distinguido con el premio Konex como uno de los cinco mejores directores de televisión de la década. En 2005 concentró su carrera en el cine. Su ópera prima “La suerte está echada” le valió varios premios internacionales. Más adelante rodó “Un cuento chino”, ganadora del Goya a la mejor película latinoamericana y varios premios en el Festival internacional de Roma. • • • • • Sebastián Borensztein is an Argentinian screenwriter and film director with a degree in Communication Sciences and was trained as an actor’s director at the Augusto Fernandes theatre school. He was a pioneer in the making of “unitarios” (TV series). In 2001 he re- ceived the Konex award as one of the five best television directors of the decade. In 2005 he focused his career on film. His debut “The die is cast” earned him several international awards. Later he shot “Chinese Take-Away,” winner of the Goya for best Latin American film and several awards at the Rome International Film Festival. 38 SECCIÓN OFICIAL Largometrajes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. En Arxentina coñécese como “gil” a unha persoa boa, inxenua e un pouco incauta, como o grupo de veciños dun pequeno pobo que deciden crear unha cooperativa agrícola para superar a crise económica. Pero serán vítimas dunha estafa e decidirán tomar a xustiza pola súa man para recuperar o perdido.

• • • • • • • En Argentina se conoce como “gil” a una persona buena, ingenua y un poco incauta, como el grupo de vecinos de un pequeño pueblo que deciden crear una cooperativa agrícola para superar la crisis económica. Pero serán víctimas de una estafa y decidirán tomar la justicia por su mano para recuperar lo perdido.

• • • • • • • In Argentina, the term “gil” refers to a good, naïve and rather unwary person, like the group of inhabitants of a small town who decide to create an agricultural cooperative in order to face the financial crisis. But they will be victims of a scam and the’ll decide to take the law into their own hands to recover what they have lost.

Ficha Director: Sebastián Borensztein Guión/Guion/Screenplay: Sebastián Borensztein, Eduardo Sacheri (Novela: Eduardo Sacheri). Música/ Music: Federico Jusid. Fotografía/Photography: Rodrigo Pulpeiro. Montaxe/Montaje/Film Editing: Alejandro Carrillo. Intérpretes/Cast: Ricardo Darín, Luis Brandoni, Chino Darín, Verónica Llinás, Daniel Aráoz, Carlos Belloso, Rita Cortese, Andrés Parra. Duración/ Running time: 116 min. Produtores/Productores/ Producers: Fernando Bovaira, Leticia Cristi, Chino Darín, Ricardo Darín, Simón De Santiago, Axel Kuschevatzky, Matías Mosteirín, Federico Posternak, Hugo Sigman. Produción/Producción/Production: Mod Producciones / K&S Films / Kenya Films. Distribución en España/Distribution in Spain: Alfa Pictures

39 Lo que arde O que arde OLIVER LAXE • España-Francia-Luxemburgo / 2019

OLIVER LAXE Filmografía /Filmography Actor, director e guionista nado en París en 1982. Licenciouse en Comunicación 2019: O que arde Audiovisual antes de mudarse a Londres, onde rodou a curtametraxe “E as chemineas 2016: Mimosas decidiron escapar” (2006). É impulsor do proxecto Dao Byed, un taller cinematográfico 2010: Todos vós sodes capitáns 2007: Suena una trompeta, ahora para nenos desfavorecidos en Tánger, no que está baseada a súa primeira longametraxe veo otra cosa (curta/corto/short) “Todos vós sodes capitáns”, presente na Sección Oficial de Mar do Prata e gañadora 2007: París#1 (curta/corto/short) do premio FIPRESCI da Quincena de Realizadores de Cannes 2010. En 2016 repetiu 2006: E as chimeneas decidiron en Cannes con “Mimosas”, gañadora do Gran Premio da Semana da Crítica. escapar (curta/corto/short) • • • • • Actor, director y guionista nacido en París en 1982. Se licenció en Comunicación Audiovisual antes de mudarse a Londres, donde rodó el cortometraje “Y las chimeneas decidieron escapar” (2006). Es impulsor del proyecto Dao Byed, un taller cinematográfico para niños desfavorecidos en Tánger en el que está basado su primer largometraje, “Todos vós sodes capitáns”, presente en la Sección Oficial de Mar del Plata y ganador del premio FIPRESCI de la Quincena de Realizadores de Cannes 2010. En 2016 repitió en Cannes con “Mimosas”, ganadora del Gran Premio de la Semana de la Crítica. • • • • • Actor, director and screenwriter Oliver Laxe born in Paris in 1982. He got a degree in Audio- visual Communication before moving to London, where he filmed the short film “Y las chimeneas decidieron escapar”(2006). He created and runs the Dao Byed project, a film workshop with children in Tanger, which served him as inspiration for his first feature film, “Todos vós sodes capitáns”, present in the Official Section of Mar del Plata and winner of the FIPRESCI prize of the Directors’ Fortnight in Cannes 2010. In 2016 he came back to Cannes with “Mimosas”, winner of the Grand Prize at the Semaine de la Critique.

40 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Tras cumprir condena por provocar un incendio, Amador é posto en liberdade. Ao saír do cárcere, ninguén o espera. Nunha aldea perdida das montañas lucenses, volverá convivir coa súa nai Benedicta, a súa cadela Luna e as súas tres vacas. As súas vidas transcorren ao ritmo sosegado da natureza. Pero todo cambia cando un lume violento arrasa a zona.

• • • • • • • Tras cumplir condena por haber provocado un incendio, Amador es puesto en libertad. Al salir de la cárcel, nadie lo espera. En una aldea perdida de las montañas lucenses, volverá a convivir con su madre Benedicta, su perra Luna y sus tres vacas. Sus vidas transcurren al ritmo sosegado de la naturaleza. Pero todo cambia cuando un fuego violento arrasa la zona. • • • • • • • After serving a sentence for arson, Amador is out of jail but no one is waiting for him. He returns to a small village hidden in the mountains of rural Galicia to live with his mother Benedicta, his dog Luna and three cows. Life goes on calmly, following the rhythm of nature. But everything changes when a devastating fire breaks out.

Ficha Director: Oliver Laxe. Guión/Guion/Screenplay: Santiago Fillol, Oliver Laxe. Fotografía/ Cinematography: Mauro Herce. Montaxe/Montaje/ Film Editing: Cristóbal Fernández. Intérpretes/Cast: Amador Arias, Benedicta Sánchez. Duración/Running Time: 85 min. Produtores/Productores/ Producers: Andrea Vázquez, Xavi Font, Andrea Queralt, Mani Mortazavi. Produción/Producción/Production: Miramemira, 4A4 Productions, Kowalski Films, Tarantula. Distribución en España/Distribution in Spain: NUMAX Distribución, Yedra Films.

Premio /Award Festival de Cannes 2019-Un Certain Regard: Premio do Xurado/Premio del Jurado/Jury Prize

41 FÓRA DE CONCURSO Sea beasts FELIPE GONZÁLEZ • España / 2018

FELIPE GONZÁLEZ Filmografía/Filmography Xoven galego apaixonado do cinema e a música, actor, director e produtor de audiovisuais 2018: Sea Beasts e festivais de música. Estuda realización de audiovisuais en Coruña, está formado en dirección de actores na ESAD de Galicia. Realizou varios documentais, “Sea beasts” é a súa primeira longametraxe, unha aposta persoal por apartarse do cinema comercial e arriscar nunha rodaxe cunhas localizacións adversas. Tardou 10 anos en finalizar o proxecto. Felipe é tamén membro fundador da coñecida banda Divos Ke te Crew.

• • • • • Joven gallego apasionado del cine y la música, actor, director y productor de audiovisuales y festivales de música. Estudia realización de audiovisuales en Coruña, está formado en dirección de actores en la ESAD de Galicia. Ha realizado varios documentales, “Sea beasts” es su primer largometraje, una apuesta personal por apartarse del cine comercial y arriesgar en un rodaje con unas localizaciones adversas. Tardó 10 años en finalizar el proyecto. Felipe es también miembro fundador de la conocida banda Dios Ke te Crew. • • • • • Young Galician passionate about film and music, actor, director and producer of audiovisuals and music festivals. He studied audiovisual production in Coruña, he is trained in the direction of actors in the ESAD of Galicia. He has made several documentaries, “Sea beasts” is his first feature film, a personal commitment to depart from commercial cinema and risk a shoot with adverse locations. It took 10 years to complete the project. Felipe is also a founding member of the famous band God Ke te Crew.

42 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Nunha pequena casa illada nunha costa remota, a carón dun mar violento, vive Amancio coa única compaña de Elvira, a súa nai viúva. Amancio é un home de mediada idade coa mente dun cativo. Cariñoso e imaxinativo, os seus días pasan mentres a súa obsesiva nai o sobreprotexe cun incestuoso e malsán amor/odio. Unha mañá, nun dos seus habituais paseos pola praia, Amancio atopa unha estraña caixa que semella conter algo misterioso no seu interior.

• • • • • • • En una pequeña casa aislada en una costa remota, al lado de un mar violento, vive Amancio con la única compañía de Elvira, su madre. Amancio es un hombre de mediana edad con la mente de un niño pequeño. Cariñoso e imaginativo, sus días van pasando mientras su obsesiva madre lo sobreprotege con un incestuoso y malsano amor/odio. Una mañana, en uno de sus habituales paseos por la playa, Amancio encuentra una extraña caja que parece contener algo misterioso en su interior.

• • • • • • • In a small, isolated house on a remote coast, next to a violent sea lives Amancio, with his widowed mother Elvira for only company. Amancio is a middle-aged man with the mind of a small child. Caring and imaginative, his days pass by while his obsessive mother overprotects him with an incestuous and unhealthy love/hate. One morning, Amancio finds a strange box that seems to contain something mysterious inside.

Ficha Director: Felipe González. Guion/Guión/Screenplay: Miguel Calvo,Felipe González. Música/Music: Nacho Muñoz. Fotografía/Photography: Sergio Franco. Montaxe/Montaje/Edition: Felipe González, Manolo Suárez. Intérpretes/Cast: Alejandro Carro, Rosa Álvarez, Ricardo de Barreiro, Fernando Morán, Farruco Castroman. Duración/Running time: 104 min. Produtores/Productores/Producers: Felipe González, Xosé Zapata, Julio Negueruela. Produción/ Producción/Production: Visioners Entertainment S.L. Distribución en España/Distribution in Spain: Yaq Distribución

43 GALA DE CLAUSURA | FÓRA DE CONCURSO La trinchera infinita JON GARAÑO, AITOR ARREGI, JOSE MARI GOENAGA España / 2019

JON GARAÑO, AITOR ARREGI, JOSE MARI GOENAGA Filmografía /Filmography En 2010, José María Goenaga e Jon Garaño uniron forzas para rodar ‘80 egunean” (“En 2019: La trinchera infinita 80 días”). Desde entón colaboraron sempre partindo do seu mutuo acordo, da forma 2010 En 80 días (Jose María común que ambos teñen de comprender o cinema. Pouco despois uniríase a eles Goenaga e Jon Garaño) 2014 Loreak (Jose María Goenaga Aitor Arregui no guion de “Loreak”, a obra que os catapultou. Logo chegaría “Handia”, e Jon Garaño) onde Arregi substituía por primeira vez a Goenaga na dirección. Goenaga pasaba a un 2017 Handia (Aitor Arregi e Jon virtual segundo plano, colaborando en funcións de guionista. “La trinchera infinita” é a Garaño) primeira película que dirixen os tres xuntos. 2019 La trinchera infinita (Jose • • • • • María Goenaga, Jon Garaño e Aitor En 2010 José María Goenaga y Jon Garaño unieron fuerzas para rodar ‘80 egunean” Arregi) (“En 80 días”). Desde entonces han colaborado partiendo de su mutuo acuerdo, en la forma común que ambos tienen de comprender el cine. Poco después se uniría a ellos Aitor Arregi en el guion de “Loreak”, la obra que los catapultó. Luego llegaría “Handia”, donde Arregi sustituía por primera vez a Goenaga en la dirección. Goenaga pasaba a un virtual segundo plano, colaborando en funciones de guionista. “La trinchera infinita” es la primera película que dirigen los tres juntos. • • • • • In 2010 José María Goenaga and Jon Garaño joined forces to shoot ‘80 egunean ”(“In 80 days ”). Since then they have collaborated based on their mutual agreement, in the common way that both have to understand cinema. Shortly after, Aitor Arregi would join them to accompany them in the script of “Loreak”, the work that catapulted them. Then “Handia” would arrive, where Arregi replaced for the first time Goenaga in the direction. Goenaga passed to a virtual background, collaborating in screenwriting functions. “The Infinite Trench” is the first film directed by the three together.

44 SECCIÓN OFICIAL Longametraxes

Sinopse/Sinopsis/Synopsis. Higinio e Rosa levan poucos meses casados cando estala a Guerra Civil e a vida del pasa a estar seriamente ameazada. Coa axuda da súa muller decidirá utilizar un buraco cavado na súa propia casa como agocho provisional. O medo ás posibles represalias así como o amor que senten o un polo outro condenaralles a un peche que se prolongará durante máis de 30 anos.

• • • • • • • Higinio y Rosa llevan pocos meses casados cuando estalla la Guerra Civil y la vida de él pasa a estar seriamente amenazada. Con ayuda de su mujer, decide utilizar un agujero cavado en su propia casa como escondite provisional. El miedo a las posibles represalias, así como el amor que sienten el uno por el otro, les condenará a un encierro que se prolongará durante más de 30 años. • • • • • • • Higinio and Rosa have been married for a few months when the Civil War breaks out and his life becomes seriously threatened. With the help of his wife he decides to use a hole dug in his own house as a provisional hiding place. The fear of possible reprisals as well as the love they feel for each other will condemn them to an imprisonment that will last for more than 30 years.

Ficha Directores/Directors: Jon Garaño, Aitor Arregi, José Mari Goenaga. Guión/Guion/Screenplay: Luiso Berdejo, José Mari Goenaga. Música/Music: Pascal Gaigne Fotografía/Photography: Javier Agirre Erauso. Montaxe/ Montaje/Film Editing: Lauren Dufreche, Raúl López. Intérpretes/Cast: Antonio de la Torre, Belén Cuesta, José Manuel Poga, Vicente Vergara, José María del Castillo, Carlos Bernardino. Duración/Running time: 140 min. Produtores/Productores/Producers: Xabier Berzosa, Olmo Figueredo González-Quevedo, Iñaki Gómez, Birgit Kemner, Miguel Menéndez de Zubillaga, Íñigo Obeso. Produción/Producción/Production: Irusoin, Moriarti Produkzioak, La Trinchera Film AIE, La Claqueta. Distribución en España/Distribution in Spain: Entertainment eOne Films Spain

45 ouff en curto ‘19 Curtametraxes galegas Sección Oficial CURTAMETRAXES

Homomaquia De repente, la noche Subway Carta a Leningrado A xustiza pola man

Un cuento al revés Devalar Hoop El jefe

En la boca de la mina La noche O que medra por dentro La poesía sólo muere cuando termina

Un país extraño Soy una tumba Trala Porta Benedicta BLOQUE 1 Homomaquia De repente, la noche DAVID FIDALGO OMIL 24’ CRISTINA BODELON 25’

Sinopse. Homomaquia preséntanos un mundo onde os Sinopse. Elena e Mario teñen unha filla que sofre unha seres humanos son tratados como eles tratan aos animais, grave enfermidade. Para sobrevivir precisa un transplante establecendo una forte metáfora sobre a tauromaquia. dun irmán xeneticamente compatible. Tras varios embarazos Poñéndonos no papel do touro, esta curtametraxe fallidos, Elena volve a quedarse en estado, pero a soidade e o representa a súa vida coa súa crueza, a súa violencia e a súa medo a perder o amor do seu marido, fan que Elena se suma falta de liberdade. nun escuro abismo. Subway Carta a Leningrado CARLOS GARCÍA DE DIOS 5’ BRANDÁN CERVIÑO 14’

Sinopse. Viaxar ao traballo sempre é un momento Sinopse. Tras a caída do bloque soviético, unha espía delicado, no que a nosa mente se adoita lanzar a analizar rusa queda confinada nunha aldea de provincia en Cuba. a nosa vida e cara onde imos. Por aí arranca esta historia, Tempo despois decide actuar por conta propia e convence cunha cámara ultra lenta no metro de NY... Ata que algo o ao seu fillo para crear unha arma sónica capaz de contra interrompe todo. Subway é unha curta sobre un instante moi -rrestar a influencia estadounidense no país. moi longo: namorarse. A xustiza pola man SARA CASASNOVAS 3’

Sinopse. . (Sinopse da directora)

48 SECCIÓN OFICIAL Curtametraxes BLOQUE 2 Un cuento al revés Devalar INÉS PINTOR Y PABLO SANTIDRIÁN 13’ MAR GARCÍA 29’

Sinopse. Luz e Javier vense despois de dous anos se- Sinopse. En galego, Devalar significa “o paso do tempo parados. Teñen un fillo xuntos e tiñan unha familia. Este sobre as cousas”. Esta curta é o retrato dunha aldea costeira reencontro pode ser un novo comezo ou un final. ao borde do Atlántico que se debuxa con lembranzas da infancia da directora. Homenaxe ao costumismo galego, pero dun modo poético e visual.

Hoop El jefe YVONNE LÓPEZ GAUS 5’ FERNANDO TATO E OZO PEROZO 17’

Sinopse. O camiño dunha viaxe que hai que facer e Sinopse. Felix e Rosa chegan ao seu primeiro día de completar ata chegar ao seu fin, como unha especie de dó traballo sen saber que, en realidade, optan ao mesmo interno, comparándoo un dó real, onde perdes a esperanza posto, o que desencadea unha cruenta loita por facerse ou esta é tan feble que no a sentes dentro de ti e precisas co cargo na que todo vale. Paralelamente, Ramona, recuperala, así que te encamiñas nunha longa viaxe, onde se Presidenta da compañía, ten que lidar co despido do pasará por diferentes estados de ánimo. Poderemos volver Xerente Xeral, que se atopa no estranxeiro pechando un a recuperala ou darase por perdida? acordo vital para a empresa.

49 BLOQUE 3 En la boca de la mina La noche BRANDÁN CERVIÑO 22’ MARTÍN ROMERO 11 ’

Sinopse. A través dos habitantes do Cobre coñecemos Sinopse. Un Home Lobo e unha Muller Lúa atópanse a celebración da tradición cimarrona e o recordo das unha cálida noite de verán nas inmediacións dun gran lago. primeiras sublevacións escravas. Agora a primeira mina de A paixón xorde entre eles e inmediatamente comezan unha América Latina está pechada e os seus habitantes viven da idílica relación amorosa, mais un feito inesperado fará que talla relixiosa. nada volva a ser igual.

O que medra por dentro La poesía... termina NACHO OZORES 17’ ADELAIDA LAMAS 14’

Sinopse. Cris, un ecoloxista medioambiental que loita Sinopse. Beatriz está deprimida pero non o sabe. Como por repoboar o bosque, atópase cos indicios dun incendio cada fin de semana está de festa coa súa amiga Laura, forestal claramente intencionado a punto de estalar. Tras pero hoxe algo lle pasa, unha estraña revelación faille crer evitalo, descobre ao responsable disto tratando de solventar que algo cambiou. La poesía sólo muere cuando termina ese anterior intento fallido. Cris fará o posible por impedilo propón unha radical viaxe iniciática en clave road movie, de novo. empregando como telón de fondo una estética decadente e a cabalo entre o experimental e o naturalista.

50 SECCIÓN OFICIAL Curtametraxes BLOQUE 4 Un país extraño Soy una tumba LAURA POUSA 20’ KHRIS CEMBE 11 ’

Sinopse. Madrid, final do verán de 2017, unha muller Sinopse. Como de costume, un neno observa agochado foxe da súa casa. Unha historia sobre o amor, os encontros ao seu pai descargar tabaco de contrabando en metade da e a memoria, interpretada pola mítica xornalista Rosa María noite. Pero esta noite non é tabaco. Mateo.

Trala porta Benedicta ALEJANDRO RODRÍGUEZ 19’ XURXO CHIRRO 12’

Sinopse. Chloé volve tras saír de festa. Lázaro, en Sinopse. Unha muller anciá xa non pode falar. Os cambio, comeza o seu día. Ambos teñen vidas diferentes, seus recordos reviven. nin sequera se coñecen, pero teñen un problema común, ata onde chega a súa liberdade?

51

Sección Oficial VIDEOCLIPS

Vigo Resurgir De bruma e salitre Vai Embora! 3n M1 Lug4r Adioses Ahora o nunca A las afueras de mí Outra esmorga Vigo Thomas Hell ft. Vinn Resurgir Soziedad Alkohólika ANDREA ALONSO 7’ MANU VIQUEIRA CARBALLAL 4’

Sinopse. Un rapaz corre desde a praia. Non sabe Sinopse. Videoclip que mistura tres historias a onde vai, déixase guiar polo seu instinto. As luces personais, mundos “mentais” para motivar a rotura de estroboscópicas da noite e a música condúceno a unha prexuízos e barreiras morais, relixiosas, educativas, espiral na que intenta atoparse a si mesmo, buscando a sociais... Para conseguir ser un mesmo e ter una mente súa identidade. máis aberta, creativa e libre.

De bruma y salitre Mileth Vai embora! MJ Pérez XAIME MIRANDA 7’ CARLOS A. QUIRÓS 4’

Sinopse. Este videoclip xira en torno a dous eixos Sinopse. Cando vives nun mundo cor de rosa, todo conceptuais. Por un lado recrea a temática da canción de parece perfecto, ata que te decatas de que nada é o que Bruma e salitre, unha epopea ás raíces e á importancia de parece e que ti no es realmente ti. Chega o momento de preservar o patrimonio histórico, cultural e natural propio romper con todo e dicir “Vai Embora!” a todo o que nos a través da transmisión de xeración en xeración. fai mal.

54 SECCIÓN OFICIAL Videoclips

3n M1 Lug4r 3n M1 Lug4 Adioses Trigo sucio CARLOS A. QUIRÓS 4’ JOSÉ ANTONIO CAMPOS 4’

Sinopse. Entre a chatarra e os restos do que algún Sinopse. É momento de despedirse e atopar un novo día foi, queda latente a historia destes peculiares “robots”. destino

Ahora o nunca A las afueras de mí Pegatina, Macaco De Vuelta, Éric Dopazosucio MANU VIQUEIRA CARBALLAL 3’ ÓSCAR DOVISO 5’

Sinopse. O videoclip ironiza sobre como a xentrifricación Sinopse. O cantante Éric Dopazo, un rapaz trans, afecta aos cidadáns de Barcelona. Os turistas viaxan sobre exterioriza con esta canción composta por Luis Fernández as ás dos avións porque no caben no interior e baixan Delgado, o anhelo de comprensión dun problema coa tirándose directamente en paracaídas. sociedade, agardando ser libre.

Outra esmorga Maskarpone ADRIÁN GONZÁLEZ 3’

Sinopse. Videoclip.

55

Concurso Fas Muvis: Límite 48H Imaxe da rodaxe do concurso Fas Muvis do pasado ano.

Gañadores do concurso e equipo organizador do Fas Muvis 2018.

58 Fas Muvis: Límite 48H Trátase dun concurso por equipos para a realización dunha peza audiovisual cunha duración determinada durante un tempo limitado. Cada equipo terá un orzamento pechado para a realización da obra. Este ano haberá dúas categorías: FAS MUVIS e FAS MUVIS ESCOLA.

Haberá un máximo de 10 equipos competindo. Sete en FAS MUVIS e tres en FAS MUVIS ESCOLA. Cada equipo estará formado por un máximo de 5 membros que non poderán ser maiores de 28 anos no caso das FAS MUVIS e de 16 a 22 anos para FAS MUVIS ESCOLA. Este concurso, novidade deste ano, está orientado a alumnos de Bacharelato e FP. Será necesario a presenza de dous persoas maiores de idade por equipo ou dun docente responsable.

O proxecto proposto deberá estar relacionado coa cidade de Ourense. Deberá destacar os valores arquitectónicos, sociais, históricos, etnográficos ou naturais da contorna. Así mesmo, valorarase favorablemente a transmisión de valores sociais positivos tales coma igualdade, a non discriminación, etc.

Haberá un primeiro premio de 600 € na categoría FAS MUVIS e un segundo de 200 € para as obras audiovisuais que, segundo a valoración do xurado, mellor se adapten a estas bases. Na categoría de FAS MUVIS ESCOLA haberá un único premio de 400 euros.

59 ORGANIZA E PATROCINA COPATROCINA

www.ouff.org ORGANIZA E PATROCINA COPATROCINA #EuSonDoOUFF

www.ouff.org #EuSonDoOUFF Cine e Auga CICLO TEMÁTICO

Aguas tranquilas La fuente de las mujeres La juventud Ártico Guadalquivir

CINE E AUGA Ciclo Temático

Aguas tranquilas Futatsume no mado NAOMI KAWASE • Japón / 2014

Sinopse/Sinopsis. Os habitantes da illa de Amami, viven en harmonía coa natureza, están convencidos de que en cada árbore, pedra e planta vive un deus. Unha tarde de verán, Kaito descobre o corpo dun home flotando no mar. A súa amiga axudaralle a descifrar o misterio. Crecerán xuntos, aprendendo a ser adultos, descubrindo os ciclos da vida, a morte e o amor.

Los habitantes de la isla de Amami, viven en armonía con la naturaleza, están convencidos de que en cada árbol, piedra y planta vive un dios. Una tarde de verano, Kaito descubre el cuerpo de un hombre flotando en el mar. Su amiga le ayudará a descifrar el misterio. Crecerán juntos, aprendiendo a ser adultos, descubriendo los ciclos de la vida, la muerte y el amor.

Naomi Kawase. Directora de cinema e escritora xaponesa, a súa obra vira ao redor da vida íntima, a procura das orixes e da identidade. En 1997 foi a cineasta máis nova premiada da historia do Festival de Cannes cando gañou o Premio Cámara de Ouro pola súa película “Moe no Suzaku”. As súas producións son mestura de xéneros: documental, diario, relato íntimo, vídeo de artista, meditación, poética, autobiografía e ensaio. En 2007 obtivo o Gran Premio Especial do Xurado no Festival de Cannes cunha película sobre a dor e o dó considerada a súa obra mestra “El bosque del luto”.

Directora de cine y escritora japonesa, su obra gira en torno a la vida íntima, la búsqueda de los orígenes y de la identidad. En 1997 fue la cineasta más joven premiada de la historia del Festival de Cannes cuando ganó el Premio Cámara de Oro por su película “Moe no Suzaku”. Sus producciones son mezcla de géneros: documental, diario, relato íntimo, video de artista, meditación, poética, autobiografía y ensayo. En 2007 obtuvo el Gran Premio Especial del Jurado en el Festival de Cannes con “El bosque del luto”.

Ficha Directora: Naomi Kawase. Guión/Guion: Naomi Kawase. Música: Hasiken. Fotografía: Yutaka Yamazaki. Montaxe / Montaje: Tina Baz. Intérpretes: Nijiro Murakami, Jun Yoshinaga, Makiko Watanabe, Hideo Sakaki, Tetta Sugimoto, Miyuki Matsuda, Jun Murakami, Fujio Tokita. Duración: 120 minutos. Produtores / Productores: Masa Sawada, Naomi Kawase, Takehiro Aoki. Produción / Producción: Kumie. Distribución en España: Good Films

63 La fuente de las mujeres Le source des femmes RADU MIHAILEANU • Bélgica, Francia e Italia / 2011

Sinopse/Sinopsis. Nunha pequena aldea de Oriente Medio, a tradición esixe que as mulleres vaian buscar auga, baixo un sol ardente, á fonte que nace no alto dunha montaña. Leila, unha moza casada, propón ás demais mulleres unha folga de sexo: non manterán relacións sexuais ata que os homes colaboren con elas no transporte da auga ata a aldea.

En un pequeño pueblo de Oriente Medio, la tradición exige que las mujeres vayan a buscar agua, bajo un sol ardiente, a la fuente que nace en lo alto de una montaña. Leila, una joven casada, propone a las demás mujeres una huelga de sexo: no mantendrán relaciones sexuales hasta que los hombres colaboren con ellas en el transporte del agua hasta la aldea.

Radu Mihaileanu. Nado nunha familia xudía practicante, fillo dun guionista francés, Radu Mihaileanu soñaba dende neno con seguir o mesmo camiño que o seu pai. Estudou cinema no Institut deas Hautes Etudes Cinématographiques de París. Dirixe o seu primeiro filme en 1993, “Trahir”, pero a súa consagración chega en 1998 grazas a “El tren de lavida”, candidata a un César na categoría de mellor guión. A película que marca o antes e o despois na súa carreira é “El concierto”. “La fuente de las mujeres” e “La historia del amor” confirmarán o seu status entre a elite cinematográfica do vello continente.

Nacido en una familia judía practicante, hijo de un guionista francés, Radu Mihaileanu soñaba desde crío con seguir el mismo camino que su padre. Estudió cine en el Institut des Hautes Etudes Cinématographiques de París. Dirige su primer film en 1993, “Trahir”, pero su consagración llega en 1998 gracias a “El tren de la vida”, candidata a un César en la categoría de mejor guion. La película que marca el antes y el después en su carrera es “El concierto”. “La fuente de las mujeres” y “La historia del amor” confirmarán su estatus entre la élite cinematográfica del viejo continente.

Ficha Director: Radu Mihaileanu. Guión/Guion: Radu Mihaileanu, Alain-Michel Blanc. Música: Armand Amar. Fotografía: Glynn Speeckaert. Montaxe / Montaje: Ludo Troch. Intérpretes: Hafsia Herzi, Leïla Bekhti, Sabrina Ouazani, Malek Akhmiss, Saad Tsouli, Hiam Abbass, Biyouna. Duración: 136 minutos. Produtores / Productores: Radu Mihaileanu, Luc Besson, Denis Carot, Gaetan David, André Logie y Marie Masmonteil. Produción / Producción: Coproducción Bélgica-Francia-Italia; Elzévir Films / Europa Corp / Indigo Film. Distribución en España: Vértigo Films

64 CINE E AUGA Ciclo Temático

La juventud La giovinezza PAOLO SORRENTINO • Italia, Francia, Suiza, Reino Unido / 2015

Sinopse/Sinopsis. Fred e Mick, dous vellos amigos achéganse aos oitenta, están de vacacións nun elegante balneario aos pés dos Alpes. Fred, compositor e director de orquestra, está a piques de retirarse. Mick, director de cinema, aínda traballa. Os dous amigos saben que o seu tempo acábase rapidamente, e deciden enfrontarse ao futuro xuntos.

Fred y Mick, dos viejos amigos se acercan a los ochenta, están de vacaciones en un elegante balneario a los pies de los Alpes. Fred, compositor y director de orquesta, está a punto de retirarse. Mick, director de cine, aún trabaja. Los dos amigos saben que su tiempo se acaba rápidamente, y deciden enfrentarse al futuro juntos.

Paolo Sorrentino. Director, guionista e escritor italiano. Fai os seus primeiros pasos no mundo do curto antes de probar sorte, por vez primeira, no do longo en 2001 con “ L´ uomo in pù”. Un debut ao grande que atopa continuidade con “Un lugar onde quedar”, o seu debut no cinema estadounidense, “A gran beleza” –Óscar á mellor película estranxeira en 2013”- ou “A mocidade”, conságrano entre os máis grandes do cinema italiano e europeo.

Director, guionista y escritor italiano. Hace sus pinitos en el mundo del corto antes de probar suerte, por vez primera, en el del largo en 2001 con “L´uomo in pù”. Un debut por todo lo alto que encuentra continuidad con “Un lugar donde quedarse”, su debut en el cine estadounidense, “La gran belleza” –Oscar a la mejor película extranjera en 2013”- o “La juventud”, lo consagran entre los más grandes del cine italiano y europeo.

Ficha Director: Paolo Sorrentino. Guion: Paolo Sorrentino. Música: David Lang. Fotografía: Luca Bigazzi. Montaxe/Montaje: Cristiano Travaglioli. Intérpretes: Michael Caine, Harvey Keitel, Rachel Weisz, Paul Dano, Jane Fonda, Tom Lipinski, Poppy Corby-Tuech. Duración: 118 minutos. Produtores/Productores: Nicola Giuliano, Francesca Cima, Carlotta Calori. Produción/Producción: Indigo Film / Medusa Film / C-Films / Bis Films / Pathé / Number 9 Films. Distribución en España: Vertigo Films

65 Ártico Arctic JOE PENNA • Islandia / 2018

Sinopse/Sinopsis. No Ártico, a temperatura pode baixar ata -70° C. Neste deserto xeado e hostil afastado de todo, un home loita por sobrevivir. Ao seu redor, a inmensidade branca e os restos dun avión que lle serviu de refuxio, vestixio dun accidente xa moi afastado. Co tempo, aprendeu a loitar contra o frío e as tormentas, a coidarse dos osos polares e a buscar comida. En el Ártico, la temperatura puede bajar hasta -70° C. En este desierto helado y hostil alejado de todo, un hombre lucha por sobrevivir. A su alrededor, la inmensidad blanca y los restos de un avión que le ha servido de refugio, vestigio de un accidente ya muy lejano. Con el tiempo, ha aprendido a luchar contra el frío y las tormentas, a cuidarse de los osos polares y a buscar comida.

Joe Penna. Cineasta de orixe brasileira afincado nos Estados Unidos. Tras alcanzar un gran éxito en Youtube baixo o nome de MysteryGuitarMan, onde foi o responsable de fenómenos virales como o de “ Guitar: Impossible” (2009), un vídeo en stop motion que leva acumulados máis de dezaseis millóns de visionados ata a data, ademais de ser exposto no Guggenheim. Penna toma a alternativa no formato longo con “Ártico”, filme de supervivencia de corte minimalista. Cineasta de origen brasileño afincado en los Estados Unidos. Tras alcanzar un gran éxito en YouTube bajo el nombrede MysteryGuitarMan, donde ha sido el responsable de fenómenos virales como el de “Guitar: Impossible” (2009), un video en stop motion que lleva acumulados más de dieciséis millones de visionados hasta la fecha, además de ser expuesto en el Guggenheim. Penna toma la alternativa en el formato largo con “Ártico”, film de supervivencia de corte minimalista.

Ficha Director: Joe Penna. Guión/Guion: Joe Penna, Ryan Morrison. Música: Joseph Trapanese. Fotografía: Tómas Örn Tómasson Montaxe/Montaje: Ryan Morrison. Intérpretes: Mads Mikkelsen, Maria Thelma Smáradóttir. Duración: 97 minutos Produtores/Productores: Noah C. Haeussner, Christopher Lemole, Tim Zajaros. Produción/Producción: Armory Films/ Pegasus Pictures / Union Entertainment Group. Distribución en España: A Contracorriente Films

66 CINE E AUGA Ciclo Temático

Guadalquivir JOAQUÍN GUTIÉRREZ ACHA • España / 2013

Sinopse/Sinopsis. Guadalquivir, augas abaixo. Máis que un río, o Guadalquivir é o leito que une tres dos espazos naturais máis importantes de España: Sierra de Cazorla, Sierra Morena e Doñana. Este documental amósanos a vida ao paso da corrente e as paisaxes destes tres grandes espazos nas diferentes épocas do ano.

Guadalquivir, aguas abajo. Más que un río, el Guadalquivir es el cauce que une tres de los espacios naturales más importantes de España: Cazorla, Sierra Morena y Doñana. Este documental nos muestra la vida al paso de la corriente y los paisajes de estos tres grandes espacios en las diferentes épocas del año.

Joaquín Gutiérrez Acha. É un naturalista, director, produtor e cámara de documentais de natureza. Foi o primeiro documentalista español en traballar para as compañías de documentais máis importantes do mundo como National Geographic, BBC, Survival Anglia Televisión, Terra Mater Factual Studios, Canal+ España ou Canal + Francia. É membro da IAWF, Asociación Internacional de Cineastas de Vida Salvaxe. “Cantábrico: los dominios del oso pardo” é a súa última longametraxe.

Es un naturalista, director, productor y cámara de documentales de naturaleza. Ha sido el primer documentalista español en trabajar para las compañías de documentales más importantes del mundo como: National Geographic, BBC, Survival Anglia Televisión, Terra Mater Factual Studios, Canal + España, Canal + Francia, etc. Es miembro de la IAWF Asociación Internacional de Cineastas de Vida Salvaje. “Cantábrico: los dominios del oso pardo” es su último largometraje.

Ficha Director: Joaquín Gutiérrez Acha. Guión/Guion: Fernando López-Mirones. Música: Pablo Martín Caminero. Fotografía: Joaquín G. Acha. Montaxe /Montaje: Iván Aledo. Intérpretes: Estrella Morente (narradora). Duración: 90 minutos. Produtor / Productor: José María Morales. Produción/Producción: Wanda Films. Distribución en España: Wanda Films.

67

Inédito en Ourense CICLO TEMÁTICO

La tercera esposa Maya 7 razones para huir Placer femenino La última lección El cuento de las comadrejas Gracias a Dios La tercera esposa Nguoi vo ba ASH MAYFAIR • Vietnam / 2018

Sinopse/Sinopsis. Unha nena de 14 anos ten problemas coas políticas familiares, a súa propia identidade e a perspectiva da maternidade cando se converte na terceira esposa dun rico terratenente na Vietnam rural do século XIX.

Una niña de 14 años tiene problemas con las políticas familiares, su propia identidad y la perspectiva de la maternidad cuando se convierte en la tercera esposa de un rico terrateniente en la Vietnam rural del siglo XIX.

Ash Mayfair. Directora vietnamita. Dirixiu numerosas obras de teatro e curtametraxes tanto no Reino Unido coma nos Estados Unidos. Traballou no National Theatre de Londres como axudante de dirección e en producións off-Broadway como directora. As súas curtametraxes “The Silver Man”, “Sam”, “Heart of a Doll”, “Grasshopper”, “Lupo”, “Walking the Dead” e “Non Exit” viaxaron a numerosos festivais internacionais. O guión de “The Third Wife”, a súa primeira longametraxe, recibiu a axuda da Spike Lee Film Production Fund en 2014 e formou tamén parte do IFP Narrative Lab 2017 en Nova York.

Directora vietnamita. Ha dirigido numerosas obras de teatro y cortometrajes tanto en el Reino Unido como en Estados Unidos. También ha trabajado en el National Theatre de Londres como ayudante de dirección y en producciones off-Broadway como directora. Sus cortometrajes “The Silver Man”, “Sam”, “Heart of a Doll”, “Grasshopper”, “Lupo”, “Walking the Dead” y “No Exit” han viajado a numerosos festivales internacionales. El guion de “The Third Wife”, su primer largo, recibió la ayuda del Spike Lee Film Production Fund en 2014 y formó también parte del IFP Narrative Lab 2017 en Nueva York.

Ficha Directora: Ash Mayfair. Guión / Guion: Ash Mayfair. Música: An Ton That. Fotografía: Chananun Chotrungroj. Montaxe/ Montaje: Julie Béziau. Intérpretes: Tran Nu Yên-Khê, Mai Thu Hường, Nguyễn Phương Trà My, Nhu Quynh Nguyen. Duración: 96 minutos. Produtor/Pruductor: Ash Mayfair, Thi Bich Ngoc Tran. Produción/Producción: An Nam Productions. Distribución en España: Barton Films

70 INÉDITO EN OURENSE Ciclo Temático

Maya MIA HANSEN-LOVE • Francia, Alemania / 2018

Sinopse/Sinopsis. Decembro de 2012. Despois de catro meses de cativerio en Siria, dous xornalistas franceses son liberados. Un deles, despois de pasar recoñecementos médicos e contestar a moitas preguntas, pode estar coa súa familia e a súa moza. Transcorren unhas semanas e, incapaz de atopar un rumbo, decide ir a Goa, onde creceu. Alí coñecerá a Maya.

Diciembre de 2012. Al cabo de cuatro meses de cautiverio en Siria, dos periodistas franceses son liberados. Uno de ellos, después de pasar chequeos médicos y contestar a muchas preguntas, puede regresar con su familia y su novia. Transcurren unas semanas e, incapaz de encontrar un rumbo, decide ir a Goa, donde creció. Allí conocerá a Maya.

Mia Hansen-Love. Directora e actriz francesa. Debutou na Quincena de Realizadores de Cannes con “Tout est pardonné” (2007), recibindo o aplauso da crítica e o Premio Louis Delluc á Mellor Ópera Prima. Os seus seguintes traballos serían “Le père de mes enfants” (2009, Premio Especial do Xurado de Un Certain Regard en Cannes), “Un amour de jeunesse” (2011), “Eden” (2014) e “El porvenir” (2016), gañador do Oso de Prata á Mellor Dirección na Berlinale.

Directora y actriz francesa. Tras realizar varios cortometrajes, debutó en la Quincena de Realizadores de Cannes con “Tout est pardonné” (2007), recibiendo el aplauso de la crítica y el Premio Louis Delluc a la mejor ópera prima. Sus siguientes trabajos serían “Le père de mes enfants” (2009, Premio Especial del Jurado de Un Certain Regard en Cannes), “Un amour de jeunesse” (2011), “Eden” (2014) y “El porvenir” (2016),ganador del Oso de Plata a la Mejor Dirección en la Berlinale.

Ficha Directora: Mia Hansen-Løve. Guion / Guión: Mia Hansen-Løve. Fotografía: Hélène Louvart. Montaxe / Montaje: Marion Monnier. Intérpretes: Roman Kolinka, Aarshi Banerjee, Suzan Anbeh, Judith Chemla, Alex Descas, Pathy Aiyar, Pascal Hintablian. Duración: 107 minutos. Produtores / Productores: Philippe Martin, David Thion. Produción / Producción: Les Films Pelléas / Razor Film. Distribución en España: Golem

71 7 razones para huir GERARD QUINTO, ESTEVE SOLER, DAVID TORRAS España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Un matrimonio que tenta ‘abortar’ ao seu fillo adulto. Unha parella á que se lle presenta o terceiro mundo na casa. Unha escaleira de veciños que non lembran que vai despois do seis. Un axente inmobiliario que tenta vender un piso co antigo inquilino colgando da lámpada. Un matrimonio ‘ben’ con escravos traballando baixo o chan. Un home atropelado e unha muller que non quere chamar á ambulancia. Unha parella a piques de darse o ‘si, quero’ ata que a morte os separe. 7 visións surrealistas dunha sociedade que non progresa. Un matrimonio que intenta ‘abortar’ a su hijo adulto. Una pareja a la que se le presenta el tercer mundo en casa. Una escalera de vecinos que no recuerdan qué va después del seis. Un agente inmobiliario que intenta vender un piso con el antiguo inquilino colgando de la lámpara. Un matrimonio ‘bien’ con esclavos trabajando bajo el suelo. Un hombre atropellado y una mujer que no quiere llamar a la ambulancia. Una pareja a punto de darse el ‘sí, quiero’, hasta que la muerte los separe. 7 visiones surrealistas de una sociedad que no progresa.

Gerard Quinto, Esteve Soler, David Torras. CrÍtico de cine en A Vanguardia, estudou no Centro de Estudos Cinematográficos de Cataluña; dramaturgo catalán máis traducido e interpretado da súa xeración; xestor cultural de Cataluña Central. Os tres coincidiron por primeira vez na realización da curtametraxe “Interior. Familia”, que se presentou nos festivais de Cannes (Short Film Corner) e Sitges (Oficial). CrÍtico de Cine en La Vanguardia, estudió en el Centro de Estudios Cinematográficos de Cataluña; dramaturgo catalán más traducido e interpretado de su generación; gestor cultural de Cataluña Central. Los tres coincidieron por primera vez en la realización del cortometraje “Interior. Familia”, que se presentó en los festivales de Cannes (Short Film Corner) y Sitges (Oficial).

Ficha Directora: Gerard Quinto, Esteve Soler, David Torras. Guión/Guion: Esteve Soler. Fotografía: Gabriel Campoy. Montaxe/ Montaje: Anaïs Urraca. Intérpretes: Emma Suárez, Lola Dueñas, Sergi López, Francesc Orella, Àlex Brendemühl, David Verdaguer, Jordi Sánchez, Alain Hernández, Nuria Gago, Pepe Viyuela, Vicky Peña. Duración: 75 minutos. Produtores/ Productores: Aritz Cirbián Casado, Martin Samper. Produtoras/Productoras: No Hay Banda/Producciones del Interior AIE Distribución en España: Syldavia

72 INÉDITO EN OURENSE Ciclo Temático

#Placer femenino #Female pleasure BÁRBARA MILLER • Suíza, Alemania / 2018

Sinopse/Sinopsis. Documental que presenta a cinco mulleres valentes rompendo o silencio imposto por sociedades arcaicas e patriarcais, e por diferentes comunidades relixiosas.

Documental que presenta a cinco mujeres valientes rompiendo el silencio impuesto por sociedades arcaicas y patriarcales, y por diferentes comunidades religiosas.

Bárbara Miller. É licenciada en Dereito, Estudos Cinematográficos, Filosofía e Psicoloxía pola Universidade de Zúric. Como asistente de dirección e editora, traballou durante dous anos no documental “War Photographer” de Christian Frei. Dirixiu varios documentais, entre os que destaca “Forbidden Voices”, co que recibiu o Premio de Amnistía Internacional no Festival de San Sebastián. O seu último documental, “Female Pleasure”, foi premiado, entre outros, no Festival Internacional de Cine de Locarno.

Es licenciada en Derecho y en Estudios Cinematográficos, Filosofía y Psicología por la Universidad de Zurich. Trabajó durante dos años como asistente de dirección y editora en el documental “War Photographer” de Christian Frei. Ha dirigido varios documentales, entre los que destaca “Forbidden Voices”, con el que recibió el Premio de Amnistía Internacional en el Festival de San Sebastián. Su último trabajo, “Placer femenino”, ha sido galardonado, entre otros, en el Festival Internacional de Cine de Locarno.

Ficha Directora: Barbara Miller. Guión/Guion: Barbara Miller. Música: Peter Scherer. Fotografía: Anne Misselwitz, Gabriela Betschart, Jiro Akiba. Montaxe/Montaje: Bárbara Miller. Intérpretes: Deborah Feldman, Leyla Hussein, Rokudenashiko, Doris Wagner, Vithika Yadav. Duración: 97 minutos. Produtor/Productor: Philip Delaquis. Produción/Producción: Mons Veneris Films / Das Kollektiv für audiovisuelle Werke / INDI Film GmbH / Schweizer Radio und Fernsehen / Radio Télévision Suisse (RTS) / RSI-Radiotelevisione Svizzera / Arte France / Teleclub AG. Distribución en España: Films Buró

73 La última lección L’ heure de la sortie SÉBASTIAN MARNIER • Francia / 2018

Sinopse/Sinopsis. Un profesor de Educación Secundaria arróxase desde a xanela da aula ante os ollos aterrorizados dos seus alumnos. A pesar da traxedia, seis deles permanecen extrañamente sen emocións. Pierre, o novo mestre substituto, nota o comportamento hostil desta camarilla moi unida. Pierre obsesiónase con eles e é absorbido rapidamente polo seu sinistro xogo.

Un profesor de Educación Secundaria se arroja desde la ventana del aula ante los ojos aterrorizados de sus alumnos. A pesar de la tragedia, seis de ellos permanecen extrañamente sin mostrar emociones. Pierre, el nuevo maestro sustituto, nota el comportamiento hostil y se obsesiona con ellos y es absorbido rápidamente por su siniestro juego.

Sébastian Marnier. Director e escritor francés. Despois de estudar Artes Aplicadas e Cinema, Sébastien Marnier escribiu tres novelas de éxito: “ Mimi”, “Qu4 tre” e “Une vie de petits fours”.es o co-autor da serie animada “ Solaire net et lle monde de brutes”, unha adapta- ción da súa propia novela gráfica. Dirixiu tres curtametraxes e a súa primeira película, “ Irréprochable”, foi un éxito de crítica e público. “A última lección” é a súa segunda longametraxe.

Director y escritor francés. Después de estudiar la carrera de Artes Aplicadas y Cine, Sébastien Marnier escribió tres novelas de éxito: “Mimi”, “Qu4tre” y “Une vie de petits fours”.Es el co-autor de la serie animada “Solaire net et le monde de brutes”, una adaptación de su propia novela gráfica. Ha dirigido tres cortometrajes y su primera película, “Irréprochable”, fue un éxito de crítica y público. “La última lección” es su segundo largometraje.

Ficha Director: Sébastien Marnier. Guion/Guión: Sébastien Marnier, Elise Griffon (Novela: Christophe Dufossé). Música: Zombie Zombie. Fotografía: Romain Carcanade. Montaxe/Montaje: Isabelle Manquillet. Intérpretes: Laurent Lafitte, Luàna Bajrami, Pascal Greggory, Victor Bonnel, Emmanuelle Bercot, Claire Rochelle, Félix Lefebvre, Leopold Buchsbaum, Thomas Scimeca, Gringe Duración: 104 minutos. Produtora/Productora: Caroline Bonmarchand. Produción/Producción: Avenue B Productions. Distribución en España: Vercine

74 INÉDITO EN OURENSE Ciclo Temático

El cuento de las comadrejas JUAN JOSÉ CAMPANELLA • Argentina, España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Catro vellos amigos comparten unha gran casa no país. Son un director de cine, un escritor de cine, unha actriz e o seu esposo. A súa coexistencia vese ameazada por unha nova parella que busca enxeñosa e engañosamente que vendan a casa para desenvolver o seu propio proxecto inmobiliario.

Cuatro viejos amigos comparten una gran casa. Son un director de cine, un escritor de cine, una actriz y su esposo. Su coexistencia se ve amenazada por una joven pareja que busca ingeniosa y engañosamente que vendan la casa para desarrollar su propio proyecto inmobiliario.

Juan José Campanella. Director de cinema e televisión, guionista e produtor arxentino. Entre os seus títulos máis coñecidos destacan “El mismo amor, la misma lluvia” (1999), “El hijo de la novia” (2001), “Luna de Avellaneda” (2004) o “El secreto de sus ojos”, Óscar á mellor película de fala non inglesa e Goya á mellor película hispanoamericana en 2009.) É fundador e director da produtora de cinema e televisión 100 Bares Producciones.

Director de cine y televisión, guionista y productor argentino. Entre sus títulos más conocidos destacan “El mismo amor, la misma lluvia” (1999), “El hijo de la novia” (2001), “Luna de Avellaneda” (2004) o “El secreto de sus ojos”, que ganó el Oscar a la mejor película de habla no inglesa y el Goya a la mejor película hispanoamericana en 2009. Es fundador y director de la productora de cine y televisión 100 Bares Producciones.

Ficha Director: Juan José Campanella. Guión/Guion: Juan José Campanella, Darren Kloomok (historia original: Augusto Giustozzi, José A. Martínez Suárez). Música: Emilio Kauderer. Fotografía: Félix Monti. Montaxe/Montaje: Nelson Noel Luty Intérpretes: Graciela Borges, Oscar Martínez, Luis Brandoni, Clara Lago, Marcos Mundstock, Nicolás Francella Duración: 129 minutos. Produtores/Productores: Muriel Cabeza, Juan José Campanella, Gerardo Herrero, Axel Kuschevatzky Produción/Producción: 100 Bares / Telefé / Tornasol Films / INCAA. Distribución en España: Syldavia

75 Gracias a Dios Grâce à dieu FRANÇOIS OZON • Francia, Bélgica / 2018

Sinopse/Sinopsis. Alexandre vive en Lyon coa súa esposa e fillos. Cando se decata de que o sacerdote que abusou del cando era un boy scout segue traballando con nenos, lánzase a unha loita á que se unen François e Emmanuel, outras vítimas do sacerdote, coa fin de liberarse dos seus sufrimentos a través da palabra. Pero as repercusións e consecuencias dos seus testemuños non deixarán a ninguén indemne. Alexandre vive en Lyon con su esposa e hijos. Cuando descubre que el sacerdote que abusó de él cuando era un boy scout sigue trabajando con niños, se lanza a un combate al que se unen François y Emmanuel, otras víctimas del sacerdote, con el fin de liberarse de sus sufrimientos a través de la palabra. Pero las repercusiones y consecuencias de sus testimonios no dejarán a nadie indemne.

François Ozon. Director de cine francés, entrou en 1990 na escola de cine de París La Femis na área de realización. Realizou numerosas curtas e longametraxes, caracterizadas por un humor enxeñoso e satírico e un peculiar punto de vista sobre a sexualidade humana. Os seus títulos máis recoñecidos e premiados son “Gotas de agua sobre piedras calientes” (2000), “Swimming Pool” (2003), “5x2 (Cinco veces dos)” (2004), “El tiempo que queda” (2006) e “Joven y bonita” (2013). Con “Gracias a Dios” obtivo o Gran Premio do Xurado da Berlinale.

Director de cine francés, entró en 1990 en la escuela de cine La Fémis en el área de realización. Ha realizado numerosos cortos y largometrajes, que suelen caracterizarse por un humor ingenioso y satírico y un peculiar punto de vista sobre la sexualidad humana. Sus títulos más conocidos y premiados son: “Gotas de agua sobre piedras calientes” (2000), “Swimming Pool” (2003), “5x2 (Cinco veces dos)” (2004), “El tiempo que queda” (2006) y “Joven y bonita” (2013). Con “Gracias a Dios” obtuvo el Gran Premio del Jurado de la Berlinale.

Ficha Director: François Ozon. Guión / Guion: François Ozon. Música: Evgueni Galperine, Sacha Galperine. Fotografía: Manuel Dacosse. Montaxe/Montaje: Laure Gardette. Intérpretes: Melvil Poupaud, Denis Ménochet, Swann Arlaud, Éric Caravaca, François Marthouret, Bernard Verley. Duración: 137 minutos. Produtores/Productores: Eric Altmayer, Nicolas Altmayer Produción/Producción: Mandarin Production / Scope Pictures. Distribución en España: Golem

76

Retrospectiva CCC México CICLO TEMÁTICO

El secreto de Romelia Seres humanos Noticias lejanas Más que nada en el mundo Conozca la cabeza de Juan Pérez Somos lo que hay El lugar más pequeño Mi universo en minúsculas Inercia Tiempo suspendido Distancias cortas Takeda l Centro de Capacitación Cinematográfica, A. C. se fundó en la Ciudad de México en 1975 por Carlos Velo y tuvo a Luis Buñuel como presidente honorario. A lo largo de sus 44 años ha hecho posible la realización de 589 películas como parte de la formación de los alumnos, tanto cortometrajes como largometrajes de todos Elos géneros, que han recibido 950 premios y reconocimientos en todo el mundo. El CCC surgió en un momento efervescente en el que el gobierno de México desarrolló importantes políticas y acciones en materia cinematográfica para impulsar la formación de nuevos creadores.

Desde su establecimiento, la escuela tuvo el objetivo de consolidar su autonomía productiva con infraestructura y equipamiento que permitieran a los estudiantes acercarse a todos los oficios y procesos de esta actividad de creación colectiva. En la industria que se estaba construyendo se buscó promover la inclusión de mujeres como cabezas de áreas, en la producción, dirección y fotografía; hecho que no estaba prohibido pero que, en la práctica, no sucedía. En la primera generación de estudiantes se aceptaron 43 alumnos, incluyendo a 14 mujeres.

Busi Cortés, egresada de la tercera generación de estudiantes, propuso a la comunidad del CCC la realización de un largometraje en un esquema de producción profesional y es así como se filma “El secreto de Romelia” en 1988 y surge el programa “ópera prima”.

El programa “ópera prima” se concretó en alianza con una nueva instancia gubernamental, el Instituto Mexicano de Cinematografía (IMCINE) y mediante un concurso interno, directores y cinefotógrafos egresados del CCC podrían filmar su primera película junto a un equipo de realización conformado por estudiantes. El siguiente largometraje en realizarse bajo este esquema sería “La mujer de Benjamín” de Carlos Carrera, escrita por él junto a Ignacio Ortiz. El programa había sido un éxito, la escuela irrumpió en la cinematografía nacional al impulsar a estos creadores formados en sus aulas; los temas y formas de producción se renovaron y se promovía la inclusión de mujeres. Nuevas generaciones de cineastas comenzaron a tener acceso a espacios que sólo estaban abiertos a quienes tenían años de experiencia y trabajo en los sets profesionales.

En 1989, Busi Cortes se convertiría en la primera mujer en recibir el Premio Ariel, otorgado por la Academia Mexicana de Artes y Ciencias Cinematográficas a Mejor Ópera Prima, por “El secreto de Romelia”. Esta película y “La mujer de Benjamín”, de Carlos Carrera, lograrían reunir 34 premios y reconocimientos nacionales e internacionales. El programa “ópera prima” que ha hecho posible la producción de 26 largometrajes, es un modelo de producción único en el mundo que ha servido de ejemplo a otras instituciones. En medio de un renovado interés y éxito del cine documental mexicano, en 2009 se decide lanzar la primera convocatoria del programa “Ópera Prima Documental”, en el que nuevamente una película dirigida por una mujer sería el primer proyecto seleccionado, “El lugar más pequeño” de Tatiana Huezo. “El lugar más pequeño” es uno de los documentales mexicanos más premiados, cuenta con 40 reconocimientos y participó en más de 70 festivales nacionales e internacionales, actualmente forma parte de retrospectivas de los festivales más importantes del mundo. Tatiana fue la primera mujer en recibir un Premio Ariel a Mejor Dirección en 2017 por “Tempestad”, su segundo largometraje.

Hasta el momento el programa “Ópera Prima Documental” reúne ya siete películas de las cuales cinco son dirigidas por mujeres. Esta muestra presenta algunas de las películas más recientes realizadas en el marco del programa ópera prima que es, ante todo, un proyecto de investigación y exploración de la producción y creación cinematográfica que incluye a los estudiantes e involucra a todas las área del Centro: desde el apoyo académico, en servicios de producción, como en la divulgación de la película en festivales y muestras con miras a un estreno comercial en todas la ventanas disponibles. El programa es posible gracias a las instituciones y fondos públicos, así como el apoyo de empresas de producción cinematográfica y de la comunidad de cineastas, actores y gestores culturales. Es un honor presentar este ciclo en Galicia, lugar en que el nació nuestro fundador, Carlos Velo, un hombre que fue ciudadano del cine.

Alfredo Loaeza Sánchez Director General Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C.

78 RETROSPECTIVA CCC MÉXICO Ciclo Temático

El secreto de Romelia BUSI CORTÉS • México / 1988

Sinopse/Sinopsis. A mirada de tres xeracións de mulleres sobre a virxindade e o misterio que oculta unha historia de amor.

La mirada de tres generaciones de mujeres sobre la virginidad y el misterio que oculta una historia de amor.

Busi Cortés. Busi Cortés é o nome artístico de Luz Eugenia Cortés Rocha, unha cineasta, guionista, documentalista e profesora mexicana. Foi a primeira muller que realizou unha ópera prima no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC), “El secreto de Romelia. Outros dos traballos destacados da súa filmografía son: “Serpientes y escaleras”, “Déjalo ser” (mediometraje), a serie documental “18 lustros de la vida en México” e “Hijas de su madre: las Buenrostro”. Como docente, impartiu clases no propio CCC, na Universidad Autónoma de México (UNAM) ou no Centro Universitario de Teatro (CUT).

Busi Cortés es el nombre artístico de Luz Eugenia Cortés Rocha, cineasta, guionista, documentalista y profesora mexicana. Fue la primera mujer que realizó una ópera prima en el Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC), “El secreto de Romelia”. Otros trabajos destacados de su filmografía son: “Serpientes y escaleras”, el mediometraje “Déjalo ser”, la serie documental “18 lustros de la vida en México” e “Hijas de su madre: Las Buenrostro”. Como docente, ha impartido clases en el propio CCC, la Universidad Autónoma de México (UNAM) o el Centro Universitario de Teatro (CUT).

Ficha Directora: Busi Cortés. Guión/Guion: Busi Cortés (Basado en la novela “El Viudo Roman” de Rosario Castellanos). Música: José Amozurrutia. Fotografía: Francisco Bojorquez. Montaxe/Montaje: Federico Landeros. Intérpretes: Diana Bracho, Pedro Armendáriz, Dolores Beristain, Arcelia Ramírez, Nuria Montiel, Ma. Carmen Cárdenas) Duración: 100 minutos. Produtores/ Productores: Eduardo Maldonado, Gustavo Montiel. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, Fondo de Fomento a la Calidad Cinematográfica, Conacine 2, Coordinación de Radio, Cine Y Tv. del Estado de Tlaxcala, Universidad de Guadalajara.

79 Seres humanos JORGE AGUILERA • México / 2001

Sinopse/Sinopsis. A pequena Dalia, de apenas cinco anos, falece de forma accidental ao caer o auto en movemento conducido polo seu pai. A súa morte provoca unha enorme crise familiar, sobre todo no seu irmán Damián, presente no accidente.

La pequeña Dalia de apenas cinco años de edad fallece de forma accidental al caer del coche en movimiento conducido por su padre. Su muerte provoca una enorme crisis familiar, sobre todo en su hermano Damián, presente en el accidente.

Jorge Aguilera. Director, guionista e produtor. Estudou dirección cinematográfica nas cidades de Los Ángeles e Nova York, despois regresou a México onde continuou os seus estudos no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). O seu primeiro documental, titulado “Pero sigue viviendo” (1991), gañou o premio ao mellor documental no Festival de Escuelas de Cine. No 2002 foi nominado ao premio Ariel de prata á mellor ópera prima por “Seres humanos”.

Director, guionista y productor. Estudió dirección cinematográfica en las ciudades de Los Ángeles y Nueva York, después regresó a México donde continuó sus estudios en el Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). Su primer documental, titulado “Pero sigue viviendo” (1991), ganó el premio al mejor documental en el Festival de Escuelas de Cine. En el 2002 fue nominado al premio Ariel del plata a mejor ópera prima por “Seres humanos”.

Ficha Director: Jorge Aguilera. Guión/Guion: Andrés García Barrios, Jorge Aguilera. Música: Antonio Fernández, Jorge ‘Chiquis’ Mane- ro. Fotografía: Federico Barbabosa. Montaxe/Montaje: Jorge Aguilera y José Antonio Hernández. Intérpretes: Rafael Sánchez Navarro, Clarissa Malherios, Osvaldo Benavides, Diego Sauregui, Jerildy Bosch. Duración: 90 minutos. Produtor/Productor: Hugo Rodríguez. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, A. C.

80 RETROSPECTIVA CCC MÉXICO Ciclo Temático

Noticias lejanas RICARDO BENET • México / 2005

Sinopse/Sinopsis. Un mozo de 17 anos que creceu nunha casaría no medio dunha chaira salitrosa, emprende unha viaxe iniciático á cidade tratando de romper o círculo de marxinación familiar. Coa idea de que “non se pode cambiar o futuro, pero si o pasado”, o destino devólveo ao seu lugar de orixe onde acaba matando ao seu pai e incendiando a súa casa para salvar á súa nai e irmán. Un joven de 17 años que ha crecido en un caserío en medio de una llanura salitrosa, emprende un viaje iniciático a la ciudad tratando de romper el círculo de marginación familiar. Con la noción de que “no se puede cambiar el futuro, pero sí el pasado”, el destino lo devuelve a su lugar de origen, donde acaba matando a su padre e incendiando su casa para salvar a su madre y hermano.

Ricardo Benet. Cineasta e fotógrafo mexicano, é recoñecido polo seu ópera prima “Noticias Lejanas” (2005) e pola película “Nómadas” (2010). Estudou cinematografía no CCC de México. Como director realizou 4 curtametraxes, 3 documentais e 2 longametraxes. En fotografía realizou máis de 30 curtametraxes, 7 documentais e 3 longametraxes. Actualmente, Ricardo Benet dirixe o Departamento de Cinematografía da Universidade Veracruz.

Cineasta y fotógrafo mexicano, es reconocido por su ópera prima “Noticias Lejanas” (2005) y por la película “Nómadas” (2010). Estudió cinematografía en el CCC de México. Como director ha realizado 4 cortometrajes, 3 documentales y 2 largometrajes. Como fotografía ha realizado más de 30 cortometrajes, 7 documentales y 3 largometrajes. En la actualidad Ricardo Benet dirige el Departamento de Cinematografía de la Universidad Veracruz.

Ficha

81 Más que a nada en el mundo

ANDRÉS L. BECKER, JAVIER SOLAR • México / 2006

Sinopse/Sinopsis. Cando Alicia se convence de que a súa nai está posuída por un vampiro, fará todo o posible por salvala. Cuando Alicia se convence de que su madre está poseída por un vampiro, hará todo lo posible por salvarla.

Andrés L. Becker. Estudou Cinematografía no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). Traballou como director de fotografía en publicidade, curtas e longametraxes. Estreou no 4° Festival Internacional de Cinema de Morelia (FICM) a súa ópera prima “Más que nada en el mundo” (2006). Estudió Cinematografía en el Centro de Capacitación Cinematográfica. Ha trabajado como director de fotografía en publicidad, cortos y largometrajes. Estrenó en el 4° Festival Internacional de Cine de Morelia (FICM) su ópera prima “Más que nada en el mundo” (2006).

Javier Solar. Graduado do Centro de Capacitación Cinematográfica. A súa ópera prima “Más que a nada en el mundo” (2006) foi premiada en diversos festivais a nivel nacional e internacional. Dirixiu diversos capítulos en series de televisión como “Los Simuladores”, serie na que exerceu como director titular na segunda tempada. Graduado del Centro de Capacitación Cinematográfica. Su ópera prima “Más que a nada en el mundo” (2006) fue premiadaen diversos festivales a nivel nacional e internacional. Ha dirigido diversos capítulos en series de televisión como “Los Simuladores”, serie en la que ejerció como director titular en la segunda temporada.

Ficha

Directores: Andrés León Becker, Javier Solar. Guión/Guion: Andrés León Becker, Javier Solar. Música: Herminio Gutiérrez. Fotografía: Damián García. Montaxe/Montaje: Luciana Jauffred. Intérpretes: Elizabeth Cervantes, Julia Urbini, Juan Carlos Colombo, Andrés Montiel, Felipe Najera, Amira Aguilar, Delia Casanova, Gabriela Murray. Duración: 90 minutos. Produtores/ Productores: Ángeles Castro, Hugo Rodríguez. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C., IMCINE, FOPROCINE.

82 RETROSPECTIVA CCC MÉXICO Ciclo Temático

Conozca la cabeza de Juan Pérez EMILIO PORTES CASTRO • México / 2008

Sinopse/Sinopsis. Lonxe do seu corpo, a cabeza cernada de Juan Pérez o Grandioso comeza a lembrar como chegou a perder a cabeza. Despois dunha espantosa crise sexenal e para non perder o emprego no seu amado circo, Juan Pérez promete montar un sensacional acto de decapitación que ben podería traer de volta os seus días de gloria.

Lejos de su cuerpo, la cabeza cercenada del mago Juan Pérez el Grandioso comienza a recordar cómo llegó a perder la cabeza. Después de una espantosa crisis sexenal y para no perder el empleo en su amado circo, Juan Pérez promete montar un sensacional acto de decapitación que bien podría traer de vuelta sus días de gloria.

Emilio Portes Castro. Director e guionista nado en Ciudad de México, estudou no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC) e centrou o seu talento na dirección e a escritura de guións. En 2005, a súa curtametraxe “Hugoool” amosouse en varios festivais de todo o mundo. En 2007 o seu guión “Pastorela” gañou no Taller de Guión de Alejandro Galindo. En 2008, a súa película debut, “Conozca la cabeza de Juan Pérez” proxectouse en numerosos festivais e gañou varios premios.

Director y guionista nacido en Ciudad de México, estudió en el Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC) y centró su talento en la dirección y la escritura de guiones. En 2005, su cortometraje “Hugoool” se mostró en varios festivales de todo el mundo. En 2007 su guion “Pastorela” ganó en el Taller de Guion de Alejdandro Galindo. En 2008, su película debut, “Conozca la cabeza de Juan Pérez”, se proyectó en numerosos festivales y ganó varios premios.

Ficha Director: Emilio Portes Castro. Guión/Guion: Emilio Portes Castro. Música: Aldo Max Rodríguez. Fotografía: Ramón Orozco Stoltenberg. Montaxe/Montaje: Rodrigo Rios, Yibrán Assaud, Emilio Portes. Intérpretes: Silverio Palacios, Dolores Heredia, Jose Sefami, Carlos Cobos, María Aura, Ernesto Yáñez, Dagoberto Gama. Duración: 85 minutos. Produtor/Productor: Rodrigo Herranz Fanjul. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C., Foprocine, Las Producciones del Patrón.

83 Somos lo que hay JORGE MICHEL GRAU • México / 2010

Sinopse/Sinopsis. Un home de mediana idade morre na rúa, deixando á súa viúva e os seus tres fillos na miseria. A familia devastada enfróntase non só á súa perda, senón a un terrible desafío: como sobrevivir? Son caníbales.

Un hombre de mediana edad muere en la calle, dejando a su viuda y sus tres hijos en la miseria. La familia devastada se enfrenta no solo a su pérdida, sino a un terrible desafío, cómo sobrevivir? Son caníbales.

Jorge Michel Grau. Director de cinema mexicano, graduouse con honores no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). Comezou producindo documentais culturais e programas para a televisión educativa de México. Traballou en curtas de 2003 a 2007, sendo o seu debut nunha longametraxe con “Somos lo que hay”, película seleccionada para competir na Quincena de Realizadores do Festival de Cinema de Cannes en 2010.

Director de cine mexicano, se graduó con honores en el Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). Comenzó produciendo documentales culturales y programas para la televisión educativa de México. Trabajó en cortos de 2003 a 2007, siendo su debut en un largometraje con “Somos lo que hay”, película seleccionada para competir en la Quincena de Realizadores del Festival de Cine de Cannes en 2010.

Ficha Director: Jorge Michel Grau. Guión/Guion: Jorge M. Grau. Música: Enrico Chapela. Fotografía: Santiago Sánchez. Montaxe/ Montaje: Rodrigo Ríos. Intérpretes: Daniel Giménez Cacho, Francisco Barreiro, Alan Chávez, Paulina Gaitán, Carmen Beato, Juan Carlos Colombo y Esteban Soberanes. Duración: 90 minutos. Produtor/Productor: Nicolás Celis Compañías. Produción/ Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC) Fondo para la Producción Cinematográfica de México De Calidad.

84 RETROSPECTIVA CCC MÉXICO Ciclo Temático

El lugar más pequeño TATIANA HUEZO • México / 2011

Sinopse/Sinopsis. Unha historia sobre persoas que aprenderon a vivir coa súa dor, nun pobo arrasado que se levantou de novo grazas á forza e o profundo amor dos seus habitantes pola súa terra e a súa xente. Un pequeno lugar nas montañas salvadoreñas vestidas de selva e humidade.

Una historia sobre personas que han aprendido a vivir con su dolor, en un pueblo arrasado que se levantó de nuevo gracias a la fuerza y el profundo amor de sus habitantes por su tierra y su gente. Un pequeño lugar en las montañas salvadoreñas vestidas de selva y humedad.

Tatiana Huezo. Directora de cinema de nacionalidade mexicana e salvadoreña, residente en México. Graduouse no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC), onde impartiu clases. A súa ópera prima foi “El lugar más pequeño” (2011). Con “Tempestad” (2016) recibiu o Premio Fénix do cinema iberoamericano como mellor documental. Nos seus traballos retrata a impunidade das persoas ante a xustiza e as institucións, humanizando ás vítimas.

Directora de cine de nacionalidad mexicana y salvadoreña, residente en México. Se graduó en el Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC), en donde ha impartido clases. Su ópera prima fue “El lugar más pequeño” (2011). Con “Tempestad” (2016) recibió el Premio Fénix del cine iberoamericano como mejor documental. En sus trabajos retrata la impunidad de las personas ante la justicia y las instituciones humanizando a las víctimas.

Ficha Directora: Tatiana Huezo Sánchez. Guión/Guion: Tatiana Huezo Sánchez. Música: Leonardo Heiblum, Jacobo Lieberman. Fotografía: Ernesto Pardo. Montaxe/Montaje: Paulina Del Paso, Tatiana Huezo Sánchez, Lucrecia Gutiérrez. Intérpretes: Documental. Duración: 108 minutos. Produtor/Productor: Nicolás Celis. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, FOPROCINE (Fondo para la Producción Cinematográfico de Calidad) Con el apoyo/with the support of: BECA GUCCI-AMBULANTE.

85 Mi universo en minúsculas HATUEY VIVEROS • México / 2011

Sinopse/Sinopsis. Unha muller estranxeira chamada Aina chega á Cidade de México na procura do seu pai. A súa única referencia é unha foto da infancia cunha nota na parte traseira “nosa casa no 37 da rúa Juárez”.

Una mujer extranjera llamada Aina llega a Ciudad de México en busca de su padre. Su única referencia es una foto de la infancia con una nota en la parte trasera “nuestra casa en el 37 de la calle Juárez”.

Hatuey Viveros. Director, guionista e produtor mexicano. É graduado do Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC) da Cidade de México. Despois da súa curtametraxe, “Marea” (2008), Hatuey realiza a súa ópera prima, “Mi universo en minúsculas” (2011). A súa segunda cinta, o documental “Café” (2014), sobre unha familia mexicana vivindo na serra, foi premiada no Festival Latinoamericano de Biarritz.

Director, guionista y productor mexicano. Es graduado del Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC) de la Ciudad de México. En 2008 rodó el cortometraje “Marea” (2008) y, en 2011, su ópera prima, “Mi universo en minúsculas” (2011). Su segundo largometraje, el documental “Café” (2014), que retrata a una familia mexicana que vive en la sierra, fue premiada en el Festival Latinoamericano de Biarritz.

Ficha Director: Hatuey Viveros. Guión/Guion: Ana Mata, Inti Aldasoro. Música: Galo Durán, Juan Pablo Ramírez. Fotografía: Vidblaín Balvas. Montaxe/Montaje: Aina Calleja. Intérpretes: Aida Folch, Diana Bracho, Jorge Zárate, Eugenia de la O, Moisés Arizmendi. Duración: 90 minutos. Produtores/Productores: Henner Hofmann, Liliana Pardo, Nicolás Celis. Produción/Producción: Centro de Capacitacion Cinematográfica, A.C., Fondo para la Producción Cinematográfica de Calidad (FOPROCINE)

86 RETROSPECTIVA CCC MÉXICO Ciclo Temático

Inercia ISABEL MUÑOZ COTA • México / 2013

Sinopse/Sinopsis. Una sala de urxencias dun hospital, Lucía atópase con Felipe, un mozo do pasado que está internado. Sen propoñerllo terminará coidándoo durante días, pechando así unha historia pendente.

En la sala de urgencias de un hospital Lucía se encuentra con Felipe, un novio del pasado que está internado. Sin proponérselo terminará cuidándolo durante días, cerrando así una historia pendiente.

Isabel Muñoz Cota. Estudou Cinematografía no Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). A súa obra percorreu máis de 40 mostras e festivais ao redor do mundo. Obtivo o Ariel á Mellor Curtametraxe Documental na 51ª entrega dos premios Ariel, México, e o premio ao Mellor Documental no 7° Festival Internacional de Cinema Documental In- Edit, Puebla, pola súa curtametraxe “Su mercé” (2007). “Inercia” foi a súa primeira longametraxe.

Estudió Cinematografía en el Centro de Capacitación Cinematográfica (CCC). Su obra ha recorrido más de 40 muestras y festivales alrededor del mundo. Obtuvo el premio Ariel a Mejor Cortometraje Documental en la 51ª entrega de estos premios, así como el galardón al Mejor Documental en el 7° Festival Internacional de Cine Documental In-Edit, por su cortometraje “Su mercé” (2007). “Inercia” fue su primer largometraje.

Ficha Directora: Isabel Muñoz Cota Callejas. Guión/Guion: Isabel Muñoz Cota Callejas, Claudia Sainte-Luce. Música: Tomas Barreiro. Fotografía: Miguel Angel García. Montaxe/Montaje: Francisco X Rivera, Ana Laura Castro. Intérpretes: Maricela Peñalosa, Flavio Medina, Mauricio Isaac, Verónica Langer, Juan Carlos Colombo. Duración: 100 minutos. Produtoras/Productoras: Henner Hofmann, Liliana Pardo, Karla Bukantz. Produción/Producción: CCC, A.C., FOPROCINE-IMCINE.

87 Tiempo suspendido NATALIA BRUSCHTEIN • México / 2015

Sinopse/Sinopsis. Este documental fala da memoria, a dunha muller que despois de loitar incansablemente contra o esquecemento a prol da memoria histórica e pola xustiza dos crimes de Estado en Arxentina, hoxe pérdea na necesidade de poder desprenderse da dor e despedirse da vida sen sentir que traizoa á familia que perdeu.

Este documental habla de la memoria, la de una mujer que después de luchar incansablemente contra el olvido en pro de la memoria histórica y por la justicia de los crímenes de Estado en Argentina, hoy la pierde en la necesidad de poder desprenderse del dolor y despedirse de la vida sin sentir que traiciona a la familia que perdió.

Natalia Bruschtein. Cursou os seus estudos cinematográfico no Centro de Capacitación Cinematográfica e estre- ouse como realizadora cinematográfica co documental “Encontrando a Víctor”, o cal estivo nominado pola Academia Mexica- na de Cinematografía como mellor curta documental. Pola película “ Cobrador. In God we trust” do director Paul Leduc, gañou o Coral do Festival Internacional do Novo Cinema Latinoamericano de Cuba.

Cursó sus estudios cinematográfico en el Centro de Capacitación Cinematográfica, se estrenó como realizadora cinematográfica con el documental “Encontrando a Víctor”, que estuvo nominado por la Academia Mexicana de Cinematografía al mejor corto documental. Ha sido sonidista, pero ha destacado sobre todo como montadora. Por la película “Cobrador. In God we trust”, del director Paul Leduc, ganó el Coral del Festival Internacional del Nuevo Cine Latinoamericano de Cuba.

Ficha Directora: Natalia Bruschtein. Guión/Guion: Natalia Bruschtein. Fotografía: Mariana Ochoa. Montaxe/Montaje: Valentina Leduc y Natalia Bruchstein. Intérpretes: Documental. Duración: 64 minutos. Produtores/Productores: Henner Hofmann, Karla Bukantz. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C. , FOPROCINE.

88 RETROSPECTIVA CCC MÉXICO Ciclo Temático

Distancias cortas ALEJANDRO GUZMÁN ÁLVAREZ • México / 2015

Sinopse/Sinopsis. Un conto de fadas urbano acerca de Fede, un home de 200 quilogramos ao que lle custa desprazarse dentro da súa propia casa. Cando atopa un vello carrete fotográfico, decide saír do seu encerro para revelalo. Un cuento de hadas urbano acerca de Fede, un hombre de 200 kilogramos al que le cuesta desplazarse dentro de su propia casa. Cuando encuentra un viejo rollo fotográfico, Fede decide salir de su encierro para revelarlo.

Alejandro Guzmán Álvarez. Estudou no Centro de Capacitación Cinematográfica, onde se especializou na área de realización. A súa primeira curtametraxe foi “Ella duerme”, seleccionado en festivais internacionais. Realizou un par de programas sobre a historia da medicina para Clío TV e en 2012 foi dramaturgo da peza “La espera”. “Distancias Cortas” é a súa primeira longametraxe.

Estudió en el Centro de Capacitación Cinematográfica, donde se especializó en el área de realización. Su primer cortometraje fue “Ella duerme”, seleccionado en festivales internacionales. Realizó un par de programas sobre la historia de la medicina para Clío TV, y en 2012 fue dramaturgo de la pieza “La espera”. “Distancias Cortas” es su primer largometraje.

Ficha Director: Alejandro Guzmán Álvarez. Guión/Guion: Itzel Lara. Música: Luis “Luca” Ortega. Fotografía: Diana Garay Viñas. Montaxe/Montaje: Juan Manuel Figueroa. Intérpretes: Luis “Luca” Ortega, Mauricio Isaac, Joel Isaac Figueroa, Martha Claudia Moreno. Duración: 100 minutos. Produtores/Productores: Henner Hofmann, Karla Bukantzación. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C. / Fondo para la Producción Cinematográfica de Calidad (FOPROCINE)

89 Takeda YAASIB VÁZQUEZ COLMENARES • México / 2017

Sinopse/Sinopsis. ”Takeda” é un filme que fala da universalidade do ser humano a través dos ollos dun pintor xaponés que adoptou a cultura do México profundo.

“Takeda” es un film que habla de la universalidad del ser humano a través de los ojos de un pintor japonés que ha adoptado la cultura del México profundo.

Yaasib Vázquez Colmenares. Director de cinema e fotógrafo mexicano, ingresou no CCC onde alcanzou a mención honorífica como director. A súa primeira curtametraxe “Tierra viva” gañou un Ariel en 2012 e foi seleccionado no Festival Internacional de Cinema Documental de Ámsterdam, entre moitos outros. “Takeda” é o seu primeiro documental, no cal traballa como director e fotógrafo.

Director de cine y fotógrafo mexicano, ingresó en el CCC, donde alcanzó mención honorífica como director. Su primer cortometraje documental, “Tierra viva”, ganó un Ariel en 2012 y fue seleccionado para participar en el Festival Internacional de Cine Documental de Ámsterdam, entre otros certámenes. “Takeda” es su primer largometraje documental, en el cual trabaja como director y fotógrafo.

Ficha Director: Yaasib Vazquez Colmenares. Guión/Guion: Yaasib Vazquez Colmenares. Fotografía: Yaasib Vazquez Colmenares. Montaxe/Montaje: Javier Campos. Intérpretes: Documental. Duración: 95 minutos. Produción/Producción: Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C. Produtora/Productora: Centro de Capacitación Cinematográfica, A.C. / Fondo para la Producción Cinematográfica de Calidad (FOPROCINE)

90

Panorama Galicia CICLO TEMÁTICO

A viaxe de Ruth A partida 20 anos de bravío: 1994-2014 Amar en libertad Musko, todos los equipos son leyenda O reino suevo de Galicia SYD: Efectos especiales que dejan de ser especiales con el tiempo 92 PANORAMA GALICIA Ciclo Temático

A viaxe de Ruth JAIME PARDO E XOSÉ REIGOSA • España / 2018

Sinopse/Sinopsis. Entre os anos 1924 e 1926 a fotógrafa americana Ruth realizou durante a súa estadía en Galicia unhas 5.500 fotografías dunha gran calidade, o que a xuízo dalgúns entendidos, non ten parangón con ningún traballo da época.

Entre los años 1924 y 1926 la fotógrafa americana Ruth realizó durante su estancia en Galicia unas 5.500 fotografías de una gran calidad, lo que a juicio de algunos entendidos, no tiene parangón con ningún trabajo de la época.

Jaime Pardo. Fotógrafo e realizador de documentais. Dirixiu ou produciu documentais como: “O Mariscal Pardo de Cela: Lenda, mito e realidade”, “Lembranzas da Escola, recordos da infancia”, “De LVCVS a LUGO, 2000 años de Historia” e “Villanueva de Oscos es…”. Fotógrafo y realizador de documentales. Ha dirigido o producido documentales como: “El Mariscal Pardo de Cela: Leyenda, mito y realidad”, “Lembranzas da Escola, recordos da infancia”, “DE LVCVS a LUGO, 2000 años de Historia” y “Villanueva de Oscos es…”.

Xosé Reigosa. Fotógrafo e documentalista, os seus últimos proxectos son: “Entre Marbella e Torremolinos, imaxes de manicomio”, “A muralla cohabitada”, “A Chocolateira” ou “O Piloto”. Fotógrafo y documentalista, sus últimos proyectos son: “Entre Marbella e Torremolinos, imaxes de manicomio”, “A muralla cohabitada”, “A Chocolateira” y “O Piloto”.

Ficha

Directores: Jaime Pardo e Xosé Reigosa. Guión/Guion: María Vázquez López. Música: Arturo Vaquero. Intérpretes: Documental. Duración: 55 minutos. Produción/Producción: Fundación TIC

93 A partida LOIS BASALLO • España / 2018

Sinopse/Sinopsis. Seis persoas aparentemente descoñecidas, atópanse ante unha oportunidade única de refaceren as súas vidas mediante unha partida clandestina de póker. A través dos protagonistas imos coñecendo o seu pasado mediante flashbacks e o porqué de que acabasen aí, cunha liña temporal que nos leva ao comezo da partida. Seis personas aparentemente desconocidas, se encuentran ante una oportunidad única de rehacer sus vidas, mediante una partida clandestina de póker. A través de los protagonistas, se va conociendo su pasado mediante flashbacks y el porqué acabaron ahí, con una línea temporal que nos lleva al comienzo de la partida.

Lois Basallo. É un director e guionista emerxente nacido no Grove e vinculado ao mundo audiovisual dende pequeno. O seu salto como director realízao no 2017 coa súa primeira curta “Bágoas de Ouro”, co cal obtén diferentes premios e será proxectados por varios festivais. O seu segundo proxecto (2018), “A Partida”, é unha longametraxe máis arriscada onde logra reunir a un gran elenco de actores e actrices nacionais. A finais do 2018 volve retomar a dirección coa curta “As Lavandeiras”.

Es un director y guionista emergente nacido en O Grove y vinculado al mundo audiovisual desde pequeño. Su salto como director lo realiza en el 2017 con su primer corto “Bágoas de Ouro”, con el cual obtiene diferentes premios y será proyectados por varios festivales. Su segundo proyecto (2018), “A Partida”, es un largometraje más arriesgado donde logra reunir a un gran elenco de actores y actrices nacionales. A finales del 2018 vuelve a retomar la dirección con el corto “As Lavandeiras”.

Ficha Director: Lois Basallo. Guión/Guion: Lois Basallo. Música: Ángel Ríos. Fotografía: Adrián González. Montaxe/Montaje: Lois Basallo y Adrián González. Intérpretes: Miro Magariños, Fran Lareu, César Cambeiro, Andrés Giráldez, Ánxela Ríos, Brais Abad, Gemma do Carmo, Claudia Basallo, Quico Cadaval, Adrián Ríos, Davide González, Marcos Orsi, Xaime Barreiro. Duración: 74 minutos. Produtora/Productora: Adriana Rego. Produción/Producción: VOU Films.

94 PANORAMA GALICIA Ciclo Temático

20 anos de Bravío: 1994-2014 ANNA B. DIZ • España / 2018

Sinopse/Sinopsis. O documental analiza a través de eventos e testemuñas o movemento bravú e a celebración dos 20 anos do manifesto de Viana.

El documental analiza a través de eventos y testigos el movimiento bravú y la celebración de los 20 años del manifiesto de Viana.

Ana B. Diz. Ao longo da súa traxectoria profesional participa como guionista, realizadora e productora en diferentes pezas audiovisuais. Como guionista figura o seu paso por formatos televisivos ou de ficción para diversos festivais de cine. salas. Formou parte da directiva de CREA durante no 2016 e 2017. Nese mesmo periodo realiza un novo videoclip, “Silencio” da banda olívica El Grito Chino. No 2018 presenta o documental “20 anos de bravío” coa grande confianza de Chantadafilms. No 2019 estrea un novo clip musical “Animal Salvaje” da banda Calle del Ruído.

A lo largo de su carrera profesional participa como guionista, productor y productor en diferentes piezas audiovisuales. Como guionista, ha aparecido en formatos de televisión o ficción para varios festivales de cine. habitaciones. Formó parte de la junta directiva de CREA durante 2016 y 2017. En ese mismo período realiza un nuevo videoclip, “Silencio” de la banda olímpica El Grito Chino. En 2018 presenta el documental “20 años de valentía” con la gran confianza de Chantadafilms. En 2019, lanza un nuevo videoclip “Animal Salvaje” de la banda Calle del Ruído.

Ficha Directora: Anna B. Diz. Guión/Guion: Anna Diz. Fotografía: César Seijas Fernández. Són/Sonido: César Seijas Intérpretes: Documental. Duración: 32 minutos. Produtor/Productor: Alfredo Pardo Producción/Producción: Chantada Films.

95 Amar en libertad XUDIT CASAS • España / 2018

Sinopse/Sinopsis. “Amar en liberdade” é un documental de creación sobre o poliamor e as relacións non monógamas. Persoas expertas e profesionais da materia explícannos como se xestionan este tipo de relacións e que ferramentas son útiles para tratar temas como os celos, o tempo, o sexo, etc.

“Amar en Libertad” es un documental de creación sobre el poliamor y las relaciones no monógamas. Personas expertas y profesionales de la materia nos explican cómo se gestionan este tipo de relaciones y qué herramientas son útiles para tratar temas como los celos, el tiempo, el sexo, etc.

Xudit Casas. Nada en Celanova é directora, videoartista, periodista e editora afincada en Madrid. Estudou Comunicación Audiovisual pola Universidade Complutense de Madrid e tamén é Licenciada en Xornalismo pola Universidade de Santiago de Compostela. En ficción, destacan as súas curtametraxes “Sobre a morte do Bieito” (seleccionado en máis de 30 festivais nacionais e internacionais, entre os que conseguiu o Silver Remi no Houston International Film Festival) e “Tercera Oportunidad”.

Nacida en Celanova es directora, videoartista, periodista y editora afincada en Madrid. Estudió Comunicación Audiovisual por la Universidad Complutense de Madrid y es Licenciada en Periodismo por la Universidade de Santiago de Compostela. En ficción, destacan sus cortometrajes “Sobre a morte do Bieito” (seleccionado en más de 30 festivales nacionales e internacionales, entre los que ha conseguido el Silver Remi en el Houston International Film Festival) y “Tercera Oportunidad”.

Ficha Directora: Xudit Casas. Guión/Guion: Xudit Casas. Fotografía: Angélica Dufaux. Montaxe/Montaje: Xudit Casas. Intérpretes: Brigitte Vasallo, Coral Herrera, Eva Duncan, Ignasi Puig, Jorge Roldán, Miguel Vagalume y Roma de las Heras. Duración: 60 minutos. Produtora/Productora: Yudit C. González. Produción/Producción: Celanova Audiovisual.

96 PANORAMA GALICIA Ciclo Temático

Musko, todos los equipos son leyenda MARCOS FERNÁNDEZ • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Cada día en calquera cidade do mundo, nacen equipos deportivos, cuxa única pretensión é realizar un pouco de deporte. Equipos sinxelos, competindo en categorías intranscendentes, co obxectivo secundario de alzarse cun trofeo trivial. Equipos cun nome coa súa historia. O Musko foi un deses equipos ourensáns. Cada día en cualquier ciudad del mundo, nacen equipos deportivos, cuya única pretensión es realizar un poco de deporte. Equipos sencillos, compitiendo en categorías intrascendentes, con el objetivo secundario de alzarse con un trofeo trivial. Equipos con un nombre con su historia. El Musko fue uno de esos equipos ourensanos.

Marcos Fernández. Ourensán, técnico especialista en informática, que dende hai anos compatibiliza o seu traballo como administrativo con múltiples inquietudes artísticas: director audiovisual, literatura, exposicións… Youtuber desde fai máis de trece anos, as súas creacións (micro curtas, videoclips….) rozan os 3 millóns de reproducións, algunhas das cales foron emitidas por televisión e radio. En 2016 obtivo o Premio Influencer a toda unha carreira.

Ourensano, técnico especialista en informática, que desde hace años compatibiliza su trabajo como administrativo con múltiples inquietudes artísticas: director audiovisual, literatura, exposiciones… Youtuber desde hace más de trece años, sus creaciones (micro cortos, videoclips….) rozan los 3 millones de reproducciones, algunas de las cuales han sido emitidas por televisión y radio. En 2016 obtuvo el Premio Influencer a toda una carrera.

Ficha Director: Marcos Fernández. Guión/Guion: M. Fernandez. Montaxe/Montaje: Marcos Fernández. Intérpretes: Documental. Migue A. Quintas, Oscar Ferreira, Jose A. Rodríguez, Marcos Fernández, José L. Alvárez, José E. Prada, Secundino Basalo, David Alvarez, Germán Castro, O. Germán Cougil, Alberto de Prado, Antonio Laranjo, Aitor Ferro, J. Antonio Dacal. Duración: 43 minutos. Produtor/Productor: M. Fernández

97 O reino suevo de Galicia SIMÓN CASAL • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. A noite do 31 de decembro do 406 prodúcense as invasións bárbaras. Decenas de miles de persoas cruzan a fronteira norte do Imperio Romano avanzando cara ao sur de Europa. Tres anos despois, a tribo dos suevos instálase na provincia romana da Gallaecia e no 411 crean un reino independente tras un acordo co Imperio Romano.

La noche del 31 de diciembre del 406 se producen las invasiones bárbaras. Decenas de miles de personas cruzan la frontera norte del Imperio Romano avanzando hacia el sur de Europa. Tres años después, la tribu de los suevos se instala en la provincia romana de Gallaecia y en el 411 crean un reino independiente tras un acuerdo con el Imperio Romano.

Simón Casal. Comeza a súa filmografía como guionista e director coa curtametraxe “Panta Rei” (2004). En 2012 dirixe a súa primeira película para televisión, que se alza co Gran Premio do Xurado á mellor TV Movie no WorldFest Houston 2012 e o Mestre Mateo á mellor TV Movie, “Eduardo Barreiros, o Henry Ford español”. En 2016 completa a súa primeira longametraxe “Lobos Sucios”. En 2017 dirixe varios capítulos para a serie “Serramoura” e prepara o documental “A Loita”, proxecto premiado en MiradasDoc Lab 2018.

Empieza su filmografía como guionista y director con el cortometraje “Panta Rei (2004). En 2012 dirige su primera película para tel- evisión que se alza con el Gran Premio del Jurado a mejor TV Movie en el Worldfest Houston 2012 y el Mestre Mateo a la mejor TV Movie, “Eduardo Barreiros, el Henry Ford español”. En 2016 completa su primer largometraje “Lobos Sucios”. En 2017 dirige varios capítulos para la serie “Serramoura” y prepara el documental “A Loita”, proyecto premiado en MiradasDoc Lab 2018.

Ficha Director: Simón Casal de Miguel. Guión/Guion: Simón Casal de Miguel. Montaxe/Montaje: Simón Casal de Miguel, Marcos Conde. Asesor histórico: Jorge López Quiroga Intérpretes: documental (narrador, Fernando Tato). Duración: 60 minutos. Produtor/ Productor: Iago Veloso. Produción/Producción: TVG, La Región.

98 PANORAMA GALICIA Ciclo Temático SYD: Efectos especiales que dejan de ser especiales con el tiempo FERNANDO EPELDE • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Isidoro Medró, coñecido como Syd, foi un importante director de efectos especiais e creou ao mítico extraterrestre da película “Veciño”. Agora, a súa produtora encargoulle a súa filla Sofía unha reedición do filme con novos efectos dixitais. SYD é unha película sobre dúas xeracións, sobre un mundo obsoleto e a súa loita contra a velocidade do contemporáneo. Isidoro Medró, conocido como Syd, fue un importante director de efectos especiales y creó al mítico extraterrestre de la película “Veciño”. Ahora, su productora le encargó su hija Sofía una reedición del film con nuevos efectos digitales. SYD es una película sobre dos generaciones, sobre un mundo obsoleto y su lucha contra la velocidad del contemporáneo.

Fernando Epelde. Artista e director ourensán traballa no ámbito da música desde 1998. Esta ocupación, en colaboración coa súa inquietude, levouno a experimentar con outras disciplinas como o cinema, a interpretación ou o teatro, onde cultivou unha constante e variada experiencia como dramaturgo. O seu cinema caracterízase habitualmente por un forte compromiso co presente e unha forma mutante, aberta a novas linguaxes e á experimentación formal máis radical. En 2016 filmou a súa primeira longametraxe “Street Art Symphony”.

Artista e director ourensano trabaja en el ámbito de la música desde 1998. Esta ocupación, en colaboración con su inquietud, le ha llevado a experimentar con frecuencia otras disciplinas como el cine, la interpretación o el teatro, donde ha cultivado una constante y variada experiencia como dramaturgo. Su cine se caracteriza habitualmente por un fuerte compromiso con el presente y una forma mutante, abierta a nuevos lenguajes y a la experimentación formal más radical. En 2016 filmó su primer largometraje “Street Art Symphony”.

Ficha Director: Fernando Epelde. Guión/Guion: Fernando Epelde. Fotografía: Pablo Zapata. Montaxe/Montaje: Fernando Epelde Música: Fernando Epelde. Intérpretes: Miguel Insua, Marta Pazos, Hugo Torres, Daniel Méndez, Alberto Basas, Isabel Dimas, Fernando Epelde, Aïda Gómez. FX: Claudia Sotos. Duración: 65 minutos.

99

Sesións Especiais

Chocolates Cortázar Aute retrato: La libertad de ser uno mismo Barreiros, motor humano Cygnus Elisa y Marcela Pasaporte galego. Un dos nosos: Luis Tosar

SESIÓNS ESPECIAIS

Chocolates Cortázar LAURA GÁRDOS • México / 2019

Sinopse/Sinopsis. Sofía está inmersa nun mundo lúdico que lle impide darse conta do valioso universo que ten xunto a ela. Unha serie de encontros inesperados e voces doutros tempos, farana apreciar o que sempre tivo e nunca viu.

Sofía está inmersa en un mundo lúdico que le impide darse cuenta del valioso universo que tiene junto a ella. Una serie de encuentros inesperados y voces de otros tiempos, la harán apreciar lo que siempre tuvo y nunca vio.

Laura Gárdos. Neta do director ourensán Carlos Velo. A súa estrea como directora prodúcese 1993 coa curtametraxe “Estar” que a súa tese no CCC. En 1999 dirixe o seu primeiro longo documental “Vieiros” baseado na vida e a obra do seu avó, Carlos Velo e que foi premiado no Pitirre Cinemafest de Porto Rico. Logo viría outro documental “Entre dúas bandeiras” e en 2010 a súa primeira longametraxe de ficción “Anos despois”, que clausuraría o OUFF de 2011. En 2019 realizou a curtametraxe de ficción “Chocolates Cortázar”.

Nieta del director ourensano Carlos Velo. Su estreno como directora se produce 1993 con el cortometraje “Estar” que su tesis en el CCC. En 1999 dirige su primer largo documental “Vieiros” basado en la vida y la obra de su abuelo, Carlos Velo y que fue premiado en el Pitirre Cinemafest de Puerto Rico. Luego vendría otro documental “Entre dos banderas” y en 2010 su primer largometraje de ficción “Años después”, que clausuraría el OUFF de 2011. En 2019 ha realizado el cortometraje de ficción “Chocolates Cortázar”.

Ficha

Directora: Laura Gárdos. Guión/Guion: Laura Gárdos. Música: Santiago Elizarrarás Gárdos. Fotografía: José Calderón. Montaxe/ Montaje: Laura Gárdos, Nacho Elizarrarás. Intérpretes: Lakshmi Melesio. Duración: 17 minutos. Produtores/Productores: Ladislao Gárdos, Pedro Gárdos Geiger, Pedro Gárdos Coronado, Nacho Elizarrarás. Produción/Producción: Imagina Senderos.

103 Aute retrato: La libertad de ser uno mismo GAIZKA URRESTI • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Documental que recompila os mellores momentos de Luís Eduardo Aute nos seus 50 anos de carreira musical. Un percorrido polas súas distintas facetas creativas e as súas incribles bandas sonoras. Toda a vida do artista desvelada por un grupo de testemuñas, colaboradores e amigos coma Forges, Ana Belén, Joaquín Sabina, Serrat, Silvio Rodríguez ou Rozalén. Documental que recopila los mejores momentos de Luis Eduardo Aute en sus 50 años de carrera musical. Un recorrido por sus distintas facetas creativas y sus increíbles bandas sonoras. Toda la vida del artista desvelada por un grupo de testigos, colaboradores y amigos como Forges, Ana Belén, Joaquín Sabina, Serrat, Silvio Rodríguez o Rozalén.

Gaizka Urresti. Como director, guionista e produtor, ademais das curtametraxes “Malicia en el país de las maravillas” (2004) ou “Un Dios que ya no ampara” (2010), dirixiu xunto a Javier Espada a súa primeira longametraxe documental “El último guión. Buñuel en la memoria” (2008) presentada en máis de 40 festivais internacionais. Coa súa produtora IMVAL produciu 15 curtametraxes e 7 longametraxes, entre elas, “El regalo de Silvia” (2003). Como director, guionista y productor, además de los cortometrajes “Malicia en el país de las maravillas” (2004) o “Un Dios que ya no ampara” (2010) dirigió junto a Javier Espada su primer largometraje documental “El último guión. Buñuel en la memoria” (2008) presentado en más de 40 festivales internacionales. Con su productora IMVAL ha producido 15 cortometrajes y 7 largometrajes, entre ellos “El regalo de Silvia” (2003).

Ficha Director: Gaizka Urresti. Guión/Guion: Nacho Cabana, Juan Moya, Gaizka Urresti. Música: Luis Eduardo Aute. Fotografía: Pepe Añón. Montaxe/Montaje: Juan Moya. Intérpretes: Documental, con la participación, entre otros de Miki Aute, Massiel, Rosa León, Ana Belén, Víctor Manuel, Joan Manuel Serrat, Joaquín Sabina, Dani Martín, Pedro Guerra, Miguel Poveda, Rozalén, Antonio Fraguas “Forges”, . Duración: 98 minutos. Produtores/Productores: Oihana Olea, Gaizka Urresti. Produción/Producción: Urresti Producciones, Altube Filmeak, Aragón Televisión, el ICAA-Ministerio de Cultura, Gobierno de Aragón, Ayuntamiento de Zaragoza, Mediaset España, Sony Music.

104 SESIÓNS ESPECIAIS

Barreiros, motor humano MARCO BESAS • España / 2007

Sinopse/Sinopsis. En 1963, Eduardo Barreiros, un mozo mecánico que forxara un imperio industrial a base do seu propio esforzo, aliábase coa todopoderosa Chrysler para alcanzar o seu soño: os míticos Dodge Dart Barreiros e os SIMCA 1000, situándose como o sexto empresario máis importante de Europa. Pero algo fallou, e seis anos máis tarde anunciou a súa dimisión irrevogable. Que pasou? En 1963, Eduardo Barreiros, un joven mecánico que había forjado un imperio industrial a base de su propio esfuerzo, se aliaba con la todopoderosa Chrysler para alcanzar su sueño: los míticos Dodge Dart Barreiros y los SIMCA 1000, y le situó como el sexto empresario más importante de Europa. Pero algo falló, y seis años más tarde anunció su dimisión irrevocable. ¿Qué ocurrió?

Marco Besas. Escritor e director de cine. Comezou a súa traxectoria profesional no cinema dirixindo varias curtametraxes, entre eles, “La leyenda del espantapájaros”, nomeado para os premios Goya e preseleccionado para os Óscar como mellor curta de animación. Tamén dirixiu a longametraxe documental “Barreiros: motor humano” e varios pilotos para a televisión. Colaborou con distintos medios de comunicación e programas de televisión e radio.

Escritor y director de cine. Comenzó su trayectoria profesional en el cine dirigiendo varios cortometrajes, entre ellos, “La leyenda del espantapájaros”, nominado para los premios Goya y preseleccionado para los Oscar como mejor corto de animación. También ha dirigido el largometraje documental “Barreiros: motor humano” y varios pilotos para la televisión. Ha colaborado con distintos medios de comunicación y programas de televisión y radio.

Ficha Director: Marco Besas. Guión/Guion: Juan Manuel Díaz Avendaño. Música: Javier López de Guereña. Fotografía: Luis Bellido. Intérpretes: Documental. Narrador Sancho Gracia. Duración: 87 minutos. Produtores/Productores: Juan M. Díaz Avendaño, Óscar Outeiriño. Produción/Producción: Elemental Films, S.L. / La Región S.A / Televisión de Galicia, S.A. e TVE.

105 Cygnus HUGO FÉLIX MERCADO • México / 2017

Sinopse/Sinopsis. Un astrónomo descobre un sinal proveninte de Cygnus. Dende ese momento, comezan a suceder cousas estrañas no observatorio onde traballa, polo que, desesperado, trata de entender cal é a verdadeira natureza do seu descubrimento.

Un astrónomo descubre una señal proveniente de Cygnus. Desde ese momento, empiezan a suceder cosas extrañas en el observatorio donde trabaja, por lo que, desesperado, trata de entender cuál es la verdadera naturaleza de su descubrimiento.

Hugo Félix Mercado. Director mexicano, estudou a carreira de cinematografía na Universidade de Cine/AMCI. De 1998 a 2002 participou nos talleres de cinematografía Kines e organizou diversos grupos de iniciación cinematográfica. No 2005 foi gañador do Quinto Concurso Nacional de Proxectos de Curtametraxe organizado polo Instituto Mexicano de Cinematografía. É fundador do Instituto de Artes Cinematográficas La Cuarta Pared, onde imparte cursos de Actuación para Cinema e Linguaxe Cinematográfico.

Director mexicano estudió la carrera de cinematografía en la Universidad de Cine / AMCI. De 1998 a 2002 participó en los talleres de cinematografía Kines y organizó diversos grupos de iniciación cinematográfica. En 2005 fue ganador del Quinto Concurso Nacional de Proyectos de Cortometraje organizado por el Instituto Mexicano de Cinematografía. Es fundador del Instituto de Artes Cinematográficas La Cuarta Pared, en donde imparte cursos de Actuación para Cine y Lenguaje Cinematográfico.

Ficha

Director: Hugo Félix Mercado. Guión/Guion: Carlos Alvahuante Contreras. Música: Luis Pastor. Fotografía: Alberto Lee. Montaxe/ Montaje: Miguel Lavandeira. Intérpretes: Cassandra Ciangherotti, Jorge Luis Moreno, Marco Treviño, Gustavo Sánchez Parra, Javier Oliván, Erando González, Salvador Amaya, Pilar Padilla. Duración: 87 minutos. Produtor/Productor: Hugo Espinosa. Produción/Producción: Elemento Producciones. Distribución: Never Landing Pictures.

106 SESIÓNS ESPECIAIS

Elisa y Marcela ISABEL COIXET • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. En 1885, Elisa e Marcela coñécense na escola onde traballan. O que comeza como unha gran amizade termina nunha relación amorosa que teñen que vivir ás agachadas. Os pais de Marcela sospeitan desta relación e envíana ao estranxeiro uns anos. Á súa volta, o reencontro con Elisa é máxico e deciden ter unha vida en común.

En 1885, Elisa y Marcela se conocen en la escuela donde trabajan. Lo que comienza como una gran amistad termina en una relación amorosa que tienen que vivir a escondidas. Los padres de Marcela sospechan de esta relación y la envían al extranjero unos años. A su vuelta, el reencuentro con Elisa es mágico y deciden tener una vida en común.

Isabel Coixet. Directora española nada en Barcelona. En 1988, Coixet realizou o seu debut como guionista e directora con “Demasiado viejo para morir joven”. Realizou a súa primeira película en inglés en 1996 “Things I Never Told You”. En 1998 volveu de novo a un guion en español para realizar a aventura histórica, “A los que aman”, que inaugurou a terceira edición do OUFF. O éxito internacional chegoulle en 2003 da man do drama intimista “Mi vida sin mi”. En 2016 dirixiu a longametraxe “La librería”. Coixet recibiu numerosos premios Goya, un Ariel en México e distincións honoríficas como a Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes (2009).

Directora española nacida en Barcelona. En 1988, Coixet realizó su debut como guionista y directora con “Demasiado viejo para morir joven”. Realizó su primera película en inglés en 1996 “Things I Never Told You”. En 1998 volvió de nuevo a un guion en español para realizar la aventura histórica, “A los que aman”, que inauguró la tercera edición del OUFF. El éxito internacional le llegó en 2003 de la mano del drama intimista “Mi vida sin mi”. En 2016 dirigió el largometraje “La librería”. Coixet recibió numerosos premios Goya, un Ariel en México y distinciones honoríficas como la Medalla de Oro al Mérito en las Bellas Artes (2009).

Ficha Directora: Isabel Coixet. Guión/Guion: Isabel Coixet, Narciso de Gabriel. Música: Sofia Oriana Infante. Fotografía: Jennifer Cox (B&W). Montaxe/Montaje: Bernat Aragonés. Intérpretes: Natalia de Molina, Greta Fernández, Sara Casasnovas, Tamar Novas, María Pujalte, Francesc Orella, Lluís Homar. Duración: 118 minutos. Produtores/Productores: José Carmona, Zaza Ceballos, Joaquín Padró, Mar Targarona.Produción/Producción: Rodar y Rodar / España / Lanube Películas / Zenit / TV3.

107 Pasaporte Galego. Un dos nosos: Luis Tosar ISABEL BLANCO • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Da man da súa compañeira de “Mareas Vivas”, Isabel Blanco, Luis Tosar decide facer unha excepción para Pasaporte Galego, mostrando por primeira vez na televisión, a súa cara máis íntima e persoal. Contaranos como foron os seus inicios en Lugo, como era aquela vida dun rapaz con aldea, os veráns en Xustás con seus pais, cales eran as súas afeccións e súas inquedanzas, quen eran os seus amigos. Ao tempo saberemos como Tosar foi evolucionando como actor autodidacta ata converterse no que hoxe é: un dos actores máis respectados e queridos dentro e fóra das nosas fronteiras. De la mano de su compañera de “Mareas Vivas”, Isabel Blanco, Luis Tosar decide hacer una excepción para Pasaporte Galego, mostrando por primera vez en la televisión, su cara más íntima y personal. Contará cómo fueron sus inicios en Lugo, cómo era aquella vida de un rapaz con aldea, los veranos en Xustás con sus padres, cuáles eran sus aficiones y sus inquietudes o quiénes eran sus amigos. Al mismo tiempo, sabremos cómo Tosar fue evolucionando como actor autodidacta hasta convertirse en lo que hoy es: uno de los actores más respetados y queridos dentro y fuera de nuestras fronteras.

Isabel Blanco. Presentadora, actriz e produtora galega de formatos para televisión, documentais e pequenas ficcións. Na actualidade conduce un programa de viaxes e entrevistas na Televisión de Galicia: Pasaporte Galego. Coma actriz foi recoñecida a nivel nacional en películas como “Un Franco 14 Pesetas” e protagonizou xunto a Luis Tosar a exitosa “Mareas Vivas”. Dende 2002 é Delegada de AISGE en Galicia e foi membro da xunta directiva da Academia Galega do Audiovisual.

Presentadora, actriz y productora gallega de formatos para televisión, documentales y pequeñas ficciones. En la actualidad conduce un programa de viajes y entrevistas en Televisión de Galicia: Pasaporte Galego. Coma actriz ha sido reconocida a nivel nacional en películas como “Un Franco 14 Pesetas” y ha protagonizado junto a Luis Tosar la exitosa serie “Mareas Vivas”. Desde 2002 es Delegada de AISGE en Galicia y ha sido miembro de la junta directiva de la Academia Galega do Audiovisual.

Ficha Directora: Isabel Blanco. Guión/Guion: Isabel Blanco. Fotografía: Jaime Pérez. Montaje/Montaxe: Nuria Foz. Intérpretes: Luis Tosar, Isabel Blanco. Duración: 70 minutos. Producción/Produción: Isabel Blanco. Productora/Produtora: TVG.

108

OUFF Escola

Sing Street Tom Sawyer A Concellaría de Cultura do Concello de Ourense en colaboración coa Secretaría Xeral de Política Lingüística convoca o X Certame de CineOUFF Escola, dentro da 24ª edición do Festival de Cinema Internacional de Ourense (OUFF), que se celebrará en 2019.

O Certame de Cine OUFF Escola nace co obxectivo de impulsar o uso do galego entre a mocidade, coñecer a visión desta sobre a súa contorna sociocultural e fomentar a creatividade audiovisual e o traballo en equipo, nunha linguaxe atractiva para o alumnado, que contribúa a xerar un espírito crítico.

Este certame pretende potenciar o uso das tecnoloxías da información e da comunicación nos centros de ensino e crear un espazo de referencia para a mostra do audiovisual feito nas aulas. Esta iniciativa encádrase como ferramenta dentro da Directiva Europea de Alfabetización Mediática, que busca dar formación á mocidade sobre o coñecemento e a avaliación do audiovisual.

“Facer cinema en Galicia é posible. Facer cinema en galego é necesario, calquera cultura que queira sobrevivir necesita do cinema”. Chano Piñeiro

110 OUFF ESCOLA

Sing Street JOHN CARNEY • Irlanda / 2016

Sinopse/Sinopsis. Dublín, 1980. A recesión económica fai que Conor abandone a comodidade da escola privada na que estudaba e teña que sobrevivir na escola pública, onde o clima é moito máis tenso. Atopará un raio de esperanza na misteriosa e cool figura de Raphina, e co obxectivo de conquistala, convídalle a ser a estrela nos videoclips da banda que quere formar. Dublín, 1980. La recesión económica hace que Conor abandone la comodidad de la escuela privada en la que estudiaba y tenga que sobrevivir en la escuela pública donde el clima es mucho más tenso. Encontrará un rayo de esperanza en la misteriosa y cool figura de Raphina, y con el objetivo de conquistarla, le invita a ser la estrella en los videoclips de la banda que quiere formar.

John Carney. Director de cinema, produtor, guionista e letrista irlandés especializado en películas de drama musical de baixo orzamento. É coñecido sobre todo pola súa película de 2007 “Once” e o filme “Sing Street”. Tamén é cocreador da serie dramática de televisión irlandesa “Bachelors Walk”.

Director de cine, productor, guionista y letrista irlandés especializado en películas de drama musical de bajo presupuesto. Es conocido sobre todo por su película de 2007 “Once”, y por el filme “Sing Street”. También es cocreador de la serie dramática de televisión irlandesa “Bachelors Walk”.

Ficha Director: John Carney. Guión/Guion: John Carney. Música: Gavin Glass. Fotografía: Yaron Orbach. Montaxe/Montaje: Andrews Marcus, Julian Ulrich. Intérpretes: Ferdia Walsh-Peelo, Lucy Boynton, Maria Doyle Kennedy, Aidan Gillen, Jack Reynor. Duración: 105 minutos. Produtores/Productores: Anthony Bregman, Martina Niland & John Carney. Produción/Producción: Cosmo Films, Distressed Films, FilmWave, FilmNation Entertainment, Likely Story, Palm Star Media. Distribución en España: Vértigo Films

111 Tom Sawyer HERMINE HUNTGEBURTH • Alemania / 2011

Sinopse/Sinopsis. Tom Sawyer é un mozo fedello do Misisipi ao que lle gustan moito as aventuras, ademais de ser especialista en meterse sempre en problemas. Tras unha saída nocturna co seu amigo, Huckleberry Finn, presencia a morte do borracho do pobo a mans do indio Joe.

Tom Sawyer es un chico travieso del Misisipi al que le gustan mucho las aventuras, además de ser especialista en meterse siempre en problemas. Tras una salida nocturna con su amigo, Huckleberry Finn, presencia la muerte del borracho del pueblo a manos del indio Joe.

Hermine Huntgeburth. Especializouse en cinema cando estudaba en Hamburgo en 1977. Seis anos máis tarde puido continuar os seus estudos en Sydney. Alí escribiu guións, foi asistente de dirección de teatro e traballou en películas como técnica e cámara. Despois de dirixir tres curtas, debutou como directora con “Der Lieben de Im Kreise”, en 1991. A película foi galardoada en varias ocasións, incluíndo o Premio Dourado do Cinema Alemán a Mellor Director Novo.

Se especializó en cine cuando estudiaba en Hamburgo en 1977. Seis años más tarde pudo continuar sus estudios en Sydney. Allí escribió guiones, fue asistente de dirección de teatro y trabajó en películas como técnica y cámara. Después de dirigir tres cortos, debutó como directora con “Im Kreise der Lieben”, en 1991. La película fue galardonada en varias ocasiones, incluyendo el Premio Dorado del Cine Alemán a Mejor Director Joven.

Ficha Director: Hermine Huntgeburth. Guión/Guion: Sascha Arango (Novela: Mark Twain). Música: Moritz Freise, Biber Gullatz, Andreas Schäfer. Fotografía: The Chau Ngo. Montaxe/Montaje: Simone Bär. Intérpretes: Louis Hofmann, Leon Seidel, Heike Makatsch, Benno Fürmann, Joachim Król, Peter Lohmeyer. Duración: 109 minutos. Produción/Producción: Neue Schönhauser, Filmproduktion GmbH. Distribución en España: Flins & Pinículas.

112

Cine Familiar

Elcano y Magallanes, la primera vuelta al mundo Campeones

CINE FAMILIAR

Elcano y Magallanes, la primera vuelta al mundo ÁNGEL ALONSO • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Película inspirada nunha das aventuras máis emocionantes da historia, unha viaxe ao descoñecido que comezou en 1519 en Sevilla e concluíu tres anos despois no mesmo sitio, completando así unha aventura ao redor dun planeta cuxa redondez quedou demostrada por primeira vez.

Película inspirada en una de las aventuras más emocionantes de la historia, un viaje a lo desconocido que comenzó en 1519 en Sevilla y concluyó tres años después en el mismo sitio, completando así una aventura alrededor de un planeta cuya redondez quedó demostrada por primera vez.

Ángel Alonso. Director de cinema guipuscoano especializado no mundo da animación e os efectos especiais. En 1991 fundou a produtora Dibulitoon Studio, xunto ao produtor Ricardo Ramón. No 2000 estreou a súa primeira longametraxe: “O ladrón de soños”, que foi un das primeiras longametraxes de animación españois completamente en 3D. En 2005 comezou o desenvolvemento da longametraxe “ Mystikal”. Sería a primeira película española rodada 100% en croma con actores reais.

Director de cine guipuzcoano especializado en el mundo de la animación y los efectos espeiales. En 1991 fundó la productora Dibulitoon Studio, junto al productor Ricardo Ramón. En el 2000 estrenó su primer largometraje: “El ladrón de sueños”, que fue uno de los primeros largometrajes de animación españoles completamente en 3D. En 2005 comenzó el desarrollo del largometraje “Mystikal”. Sería la primera película española rodada 100% en croma con actores reales,

Ficha Director:: Ángel Alonso. Guion/Guión: José Antonio Vitoria, Garbiñe Losada. Música: Joseba Beristain Fotografía: Animación. Duración: 90 minutos. Produtor/Productor: Ricardo Ramón. Produción/Producción: Dibulitoon Studio / Televisión Española (TVE) / ETB. Distribución en España: Barton Films

115 Campeones JAVIER FESSER • España / 2018

Sinopse/Sinopsis. Marco, un adestrador profesional de baloncesto, atópase un día, no medio dunha crise persoal, adestrando a un equipo composto por persoas con discapacidade intelectual. O que comeza como un problema acábase convertendo nunha lección de vida.

Marco, un entrenador profesional de baloncesto, se encuentra un día, en medio de una crisis personal, entrenando a un equipo compuesto por personas con discapacidad intelectual. Lo que comienza como un problema se acaba convirtiendo en una lección de vida.

Javier Fesser. Estudou Ciencias da Información na Universidade Complutense de Madrid. E en 1986 fundou a produtora Línea Films, especializada en cinema publicitario. Tras anos como realizador traballando en publicidade, fundou a produtora Pendleton Films. Coa estrea de “El milagro de P. Tinto”, en 1998, acadou o seu máximo recoñecemento como director e guionista, gañando un Goya aos Mellores Efectos Especiais e a nominación como Mellor Director Novel.

Estudió Ciencias de la Información en la Universidad Complutense de Madrid. Y en 1986 fundó la productora Línea Films, especializada en cine publicitario. Tras años como realizador trabajando en publicidad, fundó la productora Pendleton Films. Con el estreno de “El milagro de P. Tinto”, en 1998, alcanzó su máximo reconocimiento como director y guionista, ganando un Goya a los Mejores Efectos Especiales y la nominación como Mejor Director Novel. Luego dirigiría “Mortadelo y Filemón”, “Camino” y “Campeones”.

Ficha Director: Javier Fesser. Guión/Guion: David Marqués, Javier Fesser. Música: Rafael Arnau. Fotografía: Chechu Graf. Montaxe/ Montaje: Javier Fesser. Intérpretes: Javier Gutiérrez, Juan Margallo, Luisa Gavasa, Jesús Vidal, Daniel Freire, Athenea Mata, Roberto Chinchilla, Alberto Nieto Ferrández, Gloria Ramos, Itziar Castro, Vicente Gil, Luis Bermejo, Chani Martín, Mariano Llorente, Laura Barba. Duración: 124 minutos. Produtores/Productores: Gabriel Arias-Salgado, Álvaro Longoria, Luis Manso Produción/Producción: Morena Films / Movistar+ / Películas Pendleton. Distribución en España: Universal Pictures Spain

116

OUFF Transmedia

@destapando_casares Desaparecidos @destapando_casares RICARDO ARAÚJO • Galicia, España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Nos corredores dunha universidade privada ourensá os segredos son parte do día a día. Profesores e alumnos, todos teñen algo que ocultar. Cando unha conta de Instagram aparece e ameaza con desvelar un segredo que acabará coa reputación de alguén da facultade, todos temen ser os elexidos.

En los pasillos de una universidad privada ourensana los secretos son parte del día a día. Profesores y alumnos, todos tienen algo que ocultar. Cuando una cuenta de Instagran aparece y amenaza con desvelar un secreto que acabará con la reputación de alguien de la facultad, todos temen ser los elegidos.

Rircardo Araújo. Xoven director e graduado en Comunicación Audiovisual participou en diferentes proxectos entre os que se atopan webseries e curtametraxes. Destaca o seu papel como director no curtametraxe “Estatus”, cun longo percorrido polo circuíto de festivais, obtendo premios como o do Certame Audiovisual Suroscopia, ou o FicBueu. Formou parte do xurado novo de festivais como o OUFF ou o Novos Cinemas, ademais de participar no último ano en curtametraxes como “ Trala Porta”, tamén no equipo de dirección.

Joven director y graduado en Comunicación Audiovisual ha participado en diferentes proyectos entre los que se encuentran webseries y cortometrajes. Destaca su papel como director en el cortometraje “Estatus”, con un largo recorrido por el circuito de festivales, obteniendo premios como el del Certamen Audiovisual Suroscopia, o el FicBueu. Ha formado parte del jurado joven de festivales como el OUFF o el Novos Cinemas, además de participar en el último año en cortometrajes como “Trala Porta”, también en el equipo de dirección.

Ficha Director: Ricardo Araújo. Guión/Guion: Ricardo Araújo, Laura Guizán. Intérpretes: Guillermo Carbajo, Anxela Rios, Xavier Estévez, Laura Calvo, Inés Silva, Artur Lópes e Raquel Fernandez. Fotografía: Pedro Tizón. Montaje/Montaxe: Ricardo Araújo. Productor/Produtor: Paulino Pérez. Duración: 20 minutos.

118 OUFF TRANSMEDIA

Desaparecidos MIGUEL ÁNGEL VIVAS • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Unha inspectora de policía incorpórase ao Grupo 2 de Desaparecidos da Brigada Central. Afectada polo drama da desaparición dun ser próximo, atopará nos seus compañeiros unha nova familia. Xunto a eles investigará e tratará de resolver os casos máis dispares, todos eles protagonizados por persoas que un día tragou a terra.

Una inspectora de policía se incorpora al Grupo 2 de Desaparecidos de la Brigada Central. Afectadapor el drama de la desaparición de un ser cercano, encontrará en sus compañeros a una nueva familia. Junto a ellos investigará y tratará de resolver los casos más dispares, todos ellos protagonizados por personas que un día se tragó la tierra.

Miguel Ángel Vivas. Director e guionista sevillano. Realizou a súa primeira longametraxe titulada “Reflejos” no 2001, coa que conseguiu gañar o Premio Ópera Prima de Atresmedia e clausurar a sexta edición do OUFF. En 2010 filmou coa produtora galega Vaca Films “Secuestrados”. No 2015 dirixiu a película “Extinction” e no 2018 dirixe e escribe “Tu hijo”.

Director guionista sevillano. Realizó su primer largometraje titulado “Reflejos” (2001), con el que consiguió ganar el Premio Ópera Prima de Atresmedia y clausurar la sexta edición del OUFF. En 2010 filmó con la productora gallega Vaca Films “Secuestrados”. En el 2015 dirigió la destacada película “Extinction” y en 2018 dirige y escribe “Tu hijo”.

Ficha Director: Miguel Ángel Vivas. Guión/Guion: Juan Vicente Pozuelo, Joaquin Gorriz, Irene Olaciregui. Música: César Benito. Fotografía: Javier Salmones. Montaxe/Montaje: Miguel Doblado, David Nieves, Jani Madrileño. Intérpretes: Elvira Mínguez, Juan Echanove, Maxi Iglesias, Michelle Calvo. Duración: 73 minutos. Produción executiva/Producción ejecutiva: Arantxa Ecija (Mediaset), César Benítez, Emilio A. Pina e Emilio Amaré (Plano a Plano). Directora de producción de Mediaset España/ Directora deproducción de Mediaset España: Cristina Castilla.

119

Calpurnia de Honra: Vaca Films

Creada no ano 2003 por Emma Lustres e Borja Pena, a produtora galega Vaca Films é hoxe en día un dos referentes do sector audiovisual en España. Dentro da homenaxe, proxectaranse sete das súas películas mais representativas, en especial “Celda 211”, da que se cumpren dez anos dende a súa estrea. 122 CALPURNIA DE HONRA Vaca Films

Vaca Films Calpurnia de Honra 2019

ola súa condición de produtora audiovisual líder en Galicia en canto a produción cinematográfica, plenamente integrada no mercado español e internacional, Vaca Films recibe este ano a Calpurnia de Honra do OUFF. PFundada polos produtores Borja Pena e Emma Lustres, desde a súa creación en 2003 e durante máis de 15 anos, Vaca Films estableceuse como unha das produtoras máis destacadas en España na produción de películas de éxito destinadas tanto ao mercado nacional como internacional, combinando calidade con comercialidade. As súas películas recadaron cerca de 50MM€ en España e distribuíronse en todo o mundo a través dalgún dos máis destacados distribuidores e axentes de venda, incluíndo StudioCanal, Film Factory, Filmax, ou Films Distribution. Presentes nos festivais máis importantes tales como San Sebastián, Venecia, Toronto ou Berlín, entre os seus títulos máis recentes inclúese “Cien años de perdón” de Daniel Calparsoro e “O descoñecido” de Dani de la Torre e protagonizada por Luís Tosar, que foi a película encargada de abrir a sección Venice Days no Festival de Venecia en 2015 ademais de gañar dous Premios Goya. Outros títulos destacados son“ Extinction”, dirixida por Miguel Ángel Vivas e protagonizada por Matthew Fox e Jeffrey Donovan (lanzada a nivel internacional por Sony Pictures Worldwide Acquisitions); “El niño” de Daniel Monzón (un blockbuster nacional con 2,8 millóns de espectadores e gañadora de catro Goyas); “Somos gente honrada”, a primeira película do director Alejandro Marzoa; “Invasor” de Daniel Calparsoro; “Lobos de Arga” de Juan Martínez Moreno; “Secuestrados” de Miguel Ángel Vivas (gañadora do Premio Méliès de Prata); “Retornos” de Luís Avilés Baquero; e “Celda 211” de Daniel Monzón (un dos maiores éxitos do ci- nema español con máis de 2,3 millóns de espectadores e gañadora de oito Goyas, incluíndo Mellor Película). Entre os últimos traballos realizados pola produtora destaca “La sombra de la ley”, o novo traballo de Dani de la Torre, “Feedback”, a ópera prima de Pedro C. Alonso, y “A quien hierro mata” de Paco Praza, ademais de estar a desenvolver os próximos traballos de Daniel Calparsoro, Rafa Cobos, Daniel Benmayor, Alberto Marini e Olga Osorio, entre outros. Debido ao auxe das plataformas dixitais e aos novos mercados internacionais para a ficción televisiva, recentemente a produtora ven de crear a empresa VACA TV, co obxectivo de levar a cabo novos proxectos. Neste momento están en fase de preparación da súa primeira serie para MOVISTAR+ titulada “La unidad”, que será dirixida por Dani de la Torre con guión de Alberto Marini. Ademais, Vaca Films ten en carteira outros proxectos televisivos como “Double Agent”, escrito polo showrunner británico James Wood que recrea as aventuras do espía español Garbo durante a Segunda Guerra Mundial, “Veinte” baseada na novela de Manuel Loureiro ou “El correo belga”, un thriller escrito por Patxi Amezcua e Alejandro Flah.

123 Celda 211 DANIEL MONZÓN • España-Francia / 2009

Sinopse/Sinopsis. Juan, novato funcionario de prisións, preséntase no seu novo destino un día antes da súa incorporación oficial. Alí, sofre un accidente minutos antes de que se desencadee un motín no sector dos FIES, os presos máis temidos e perigosos. Juan, novato funcionario de prisiones, se presenta en su nuevo destino un día antes de su incorporación oficial. Allí, sufre un accidente minutos antes de que se desencadene un motín en el sector de los FIES, los presos más temidos y peligrosos.

Daniel Monzón. En 1999, debutou como director en “El corazón del guerrero”, do que tamén escribe o guión. Protagonizada por Fernando Ramallo, Joel Joan e Neus Asensi, a película obtivo varios galardóns en festivais internacionais como o Festival de Cinema Fantástico de Ámsterdam, o Premio á Mellor Película Internacional no Festival de Cinema Fant–Asia de Montreal e o Premio á Mellor Película Fantástica en Fantasporto. En 2009 dirixiu “Celda 211” coa que gañou oito Goyas, incluidos mellor película e mellor director. Cinco anos mais tarde estrea o thriller “El Niño”, que recibiu dazaseis nominacións aos premios Goya. Xa en 2018, estrea a comedia “Yucatán”. En 1999 debuta en la dirección con su primer largometraje, “El corazón del guerrero”, del que también escribe el guion. Protagonizada por Fernando Ramallo, Joel Joan e Neus Asensi, el filme recibe varios premios en festivales internacionales de cine fantástico como el Festival de Cine Fantástico de Ámsterdam, el Premio a la Mejor Película Internacional en el Festival de Cinema Fant–Asia de Montreal y el Premio a la Mejor Película Fantástica en Fantasporto. En 2009 dirige “Celda 211”, ganadora de ocho premios Goya, incluidos el de mejor película y mejor director. Cinco años más tarde estrena el thriller “El Niño”, que recibió dieciséis nominaciones a los Goya. Ya en 2018, estrena la comedia “Yucatán”.

Ficha Director: Daniel Monzón. Guión/Guion: Daniel Monzón, Jorge Guerricaechevarría (Novela: Francisco Pérez Gandul). Música: Roque Baños. Fotografía: Carles Gusi. Montaxe/Montaje: Mapa Pastor. Intérpretes: Luis Tosar, Alberto Ammann, Antonio Resines, Carlos Bardem, Marta Etura, Manuel Morón, Luis Zahera, Vicente Romero. Duración: 110 minutos. Produtores/ Productores: Emma Lustres, Borja Pena, Juan Gordon y Álvaro Agustín. Produción/Producción: Vaca Films / La Fabrique de Films / Morena Films / Telecinco Cinema / Vaca Films.

124 CALPURNIA DE HONRA Vaca Films

Invasor DANIEL CALPARSORO • España / 2012

Sinopse/Sinopsis. Tras un atentado que case lle custa a vida, Pablo, un médico militar español destinado nunha misión internacional, regresa a casa convalecente xunto á súa muller e a súa filla.

Tras un atentado que casi le cuesta la vida, Pablo, un médico militar español destinado en una misión internacional, regresa a casa convaleciente junto a su mujer y su hija.

Daniel Calparsoro. Estudou dirección cinematográfica en Nova York, e en 1995, dirixiu a súa primeira longametraxe “Salto al vacío”, premiada no Festival Internacional de Bogotá. Calparsoro revelouse como unha das perlas do cinema indie español de mediados dos 90. Tras sete anos alonxado dos estudios de cinema, e centrado en seres televisivas como “La ira” ou “Inocentes”, volve ao cinema con “Invasor”, “Combustión”, “Cien años de perdón” e “El aviso”. En 2019 estrea “El silencio de la ciudad blanca”.

Director barcelonés, estudió dirección cinematográfica en Nueva York y en 1995 dirigió su primer largometraje, “Salto alvacío”, premiado en el Festival de Cine de Bogotá. Pronto se reveló como una de las perlas del cine indie español de mediados de los 90. Tras siete años alejado de los platós de cine, y centrado en series televisivas como “La ira” o “Inocentes”, regresó a la pantalla grande con “Invasor”, “Combustión”, “Cien años de perdón” y “El aviso”. En 2019 estrena “El silencio de la ciudad blanca”.

Ficha Director: Daniel Calparsoro. Guión/Guion: Javier Gullón, Jorge Arenillas (Novela: Fernando Marías). Música: Lucas Vidal. Fotografía: Daniel Aranyó. Montaxe/Montaje: David Pinillos, Antonio Frutos. Intérpretes: Alberto Ammann, Antonio de la Torre, Karra Elejalde, Inma Cuesta, Luis Zahera, Bernabé Fernández. Duración: 99 minutos. Produtores/Productores: Juan Gordon, Emma Lustres, Borja Pena. Produción/Producción: Vaca Films, Morena Films. Distribución en España: Buena Vista Interna- tional Spain.

125 El niño DANIEL MONZÓN • España-Francia / 2014

Sinopse/Sinopsis. Estreito de Xibraltar, a fronteira sur de Europa. Perigo, adrenalina e diñeiro ao alcance de calquera capaz de atravesar esa distancia nunha lancha cargada de haxix voando sobre as ondas e coa policía pisándolle os talóns. O Neno e o Compi queren iniciarse no mundo do narcotráfico, o que para eles é case un xogo. Estrecho de Gibraltar, la frontera sur de Europa. Riesgo, adrenalina y dinero al alcance de cualquiera capaz de atravesar esa distancia en una lancha cargada de hachís volando sobre las olas y con la policía pisándole los talones. El Niño y el Compi quieren iniciarse en el mundo del narcotráfico, lo que para ellos es casi un juego.

Daniel Monzón. En 1999, debutou como director en “El corazón del guerrero”, do que tamén escribe o guión. Protagoniza- da por Fernando Ramallo, Joel Joan e Neus Asensi, a película obtivo varios galardóns en festivais internacionais como o Festival de Cinema Fantástico de Ámsterdam, o Premio á Mellor Película Internacional no Festival de Cinema Fant–Asia de Montreal e o Premio á Mellor Película Fantástica en Fantasporto. En 2009 dirixiu “Celda 211” coa que gañou 8 Goyas, incluidos mellor película e mellor director. Cinco anos mais tarde estrea o thriller “El Niño”. Xa en 2018, estrea a comedia “Yucatán”.

En 1999 debuta en la dirección con su primer largometraje, “El corazón del guerrero”, del que también escribe el guion. Protagonizada por Fernando Ramallo, Joel Joan e Neus Asensi, el filme recibe varios premios en festivales internacionales de cine fantástico como el Festival de Cine Fantástico de Ámsterdam, el Premio a la Mejor Película Internacional en el Festival de Cinema Fant–Asia de Montreal y el Premio a la Mejor Película Fantástica en Fantasporto. En 2009 dirige “Celda 211”, ganadora de 8 premios Goya, incluidos el de mejor película y mejor director. Cinco años más tarde estrena el thriller “El Niño”. Ya en 2018, estrena la comedia “Yucatán”.

Ficha Director: Daniel Monzón. Guión/Guion: Daniel Monzón, Jorge Guerricaechevarría. Música: Roque Baños. Fotografía: Carles Gusi. Montaxe/Montaje: Mapa Pastor. Intérpretes: Jesús Castro, Luis Tosar, Eduard Fernández, Jesús Carroza, Sergi López, Bárbara Lennie, Said Chatiby, Mariam Bachir. Duración: 135 minutos. Produtores/Productores: Álvaro Augustin, Ghislain Barrois, Edmon Roch, Javier Ugarte, Borja Pena. Produción/Producción: Ikiru Films / Vaca Films / Telecinco Cinema / La Ferme! Productions. Distribución en España: Hispano Foxfilms.

126 CALPURNIA DE HONRA Vaca Films

El desconocido DANI DE LA TORRE • España / 2015

Sinopse/Sinopsis. Carlos, un executivo bancario, comeza a súa rutina pola mañá levando aos seus fillos á escola, algo excepcional do que a súa muller adoita coidar. Cando arranca o coche, Carlos recibe unha chamada dun estraño que sabe todo sobre el. Esta persoa comunícalle que ten unha bomba baixo o seu asento e que só ten unhas horas para recadar unha gran cantidade de diñeiro. Se non o consegue, o seu coche voará polo aire.

Carlos, ejecutivo de banca, comienza su mañana llevando a sus hijos al colegio, algo excepcional de lo que suele encargarse su mujer. Cuando arranca su coche, recibe la llamada de un desconocido que lo sabe todo sobre él. Esta persona le comunica que tiene una bomba debajo de su asiento y que solo tiene unas horas para recaudar una gran cantidad de dinero. Si no lo consigue, su coche volará por los aires.

Dani de la Torre. Director, realizador e guionista galego. Despois de estudar Imaxe e Son en Ourense, filmou diversas curtametraxes, entre elas “Lobos”, premiada no OUFF 2004. En 2010 dirixiu e co-escribiu a mini-serie de dous episodios “Mar libre”, interpretada por Miguel de Lira e Luis Zahera. En 2015 dirixiu a súa primeira longametraxe, “O descoñecido”, que foi rodada na Coruña. Tres anos despois filmou “La sombra de la ley”.

Director, realizador y guionista gallego. Después de estudiar Imagen y Sonido en Ourense, filmó diversos cortometrajes, entre ellos “Lobos”, premiado en el OUFF 2004. En 2010 dirige y coescribe la miniserie de dos episodios “Mar libre”, con Miguel de Lira y Luis Zahera. En 2015 debuta en el largometraje con “El desconocido”, película rodada en A Coruña. Tres años después filma “La sombra de la ley”.

Ficha Director: Dani de la Torre. Guión/Guion: Alberto Marini. Música: Manuel Riveiro. Fotografía: Josu Inchaustegui. Montaxe/ Montaje: Jorge Coira. Intérpretes: Luis Tosar, Javier Gutiérrez, Goya Toledo, Elvira Mínguez, Paula del Río, Fernando Cayo, Luis Zahera, Ricardo de Barreiro, María Mera, Mateo González, Antonio Mourelos. Duración: 95 minutos. Produtores/Productores: Emma Lustres, Mercedes Gamero, Borja Pena. Produción/Producción: Vaca Films, Atresmedia Cine, La Ferme Productions, Televisión de Galicia (TVG). Distribución en España: Warner Bros Pictures España.

127 Cien años de perdón DANIEL CALPARSORO • España-Argentina-Francia / 2016

Sinopse/Sinopsis. Seis homes armados asaltan a sede central dun banco de Valencia. O que ía ser un roubo limpo e fácil pronto se complica cando a directora da sucursal desvela un secreto oculto nunha das caixas de seguridade.

Seis hombres armados asaltan la sede central de un banco de Valencia. Lo que iba a ser un robo limpio y fácil pronto se complica cuando la directora de la sucursal desvela un secreto oculto en una de las cajas de seguridad.

Daniel Calparsoro. Director barcelonés, estudou dirección cinematográfica en Nova York, e xa de volta, en 1995, dirixiu a súa primeira longametraxe, “Salto al vacío”, premiada no Festival Internacional de Bogotá. Calparsoro revelouse como unha das perlas do cinema indie español de mediados dos 90. Tras sete anos alonxado dos estudios de cinema e centrado en series televisivas como “La ira” ou “Inocentes”, volve ao cinema con “Invasor”, “Combustión”, “Cien años de perdón” e “El aviso”. En 2019 estrea “El silencio de la ciudad blanca”.

Director barcelonés, estudió dirección cinematográfica en Nueva York y en 1995 dirigió su primer largometraje, “Salto alvacío”, premiado en el Festival de Cine de Bogotá. Pronto se reveló como una de las perlas del cine indie español de mediados de los 90. Tras siete años alejado de los platós de cine y centrado en series televisivas como “La ira” o “Inocentes”, regresó a la pantalla grande con “Invasor”, “Combustión”, “Cien años de perdón” y “El aviso”. En 2019 estrena “El silencio de la ciudad blanca”.

Ficha Director: Daniel Calparsoro. Guión/Guion: Jorge Guerricaechevarría. Música: Julio de la Rosa. Fotografía: Josu Inchaustegui. Montaxe/Montaje: Antonio Frutos. Intérpretes: Rodrigo de la Serna, Luis Tosar, Raúl Arévalo, Patricia Vico, José Coronado, Joaquín Furriel, Marian Álvarez, Luciano Cáceres, Luis Callejo. Duración: 97 minutos. Produtores/Productores: Juan Gordon, Emma Lustres, Borja Pena, Ghislain Barrois, Álvaro Augustin. Produción/Producción: Vaca Films, Morena Films, Telecinco Cinema, K&S Films, Telefónica Studios, 20th Century Fox Korea. Distribución en España: Hispano Foxfilms.

128 CALPURNIA DE HONRA Vaca Films

Feedback PEDRO C. ALONSO • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Jarvis Dolan, unha estrela da radio, conduce un sarcástico e exitoso programa que se emite todas as noites. Un día, dous individuos enmascarados entran pola forza na emisora: se Jarvis e o seu equipo non seguen as súas instrucións, matarán a todos.

Jarvis Dolan, una estrella de la radio, conduce un sarcástico y exitoso programa que se emite todas las noches. Un día, dos individuos enmascarados entran por la fuerza en la emisora: si Jarvis y su equipo no siguen sus instrucciones, los matarán a todos.

Pedro C. Alonso. Director de cinema e guionista galego, é licenciado en Comunicación Audiovisual por la Universidad Europea de Madrid. Desde o 2009 está centrado na dirección de cinema publicitario para The Brownie Film Company (Madrid). Levou a produción executiva de Congo Producciones. Durante esta etapa produce máis de 200 anuncios e dirixe unhas 90 películas publicitarias. É director de dúas cortametraxes: “Ver con los (Propios) ojos” y “La Teoría del Espejo”. “Feedback” é a súa primeira longametraxe.

Director de cine y guionista gallego, es licenciado en Comunicación Audiovisual por la Universidad Europea de Madrid. Desde 2009 está centrado en la dirección de cine publicitario para The Brownie Film Company (Madrid). Ha trabajado también para la gallega Congo Producciones como productor ejecutivo. Durante esta etapa produjo más de 200 anuncios y dirigió unas 90 películas publicitarias. Es director de dos cortometrajes: “Ver Con Los (Propios) Ojos” y “La Teoría del Espejo”. “Feedback” es su primer largometraje.

Ficha Director: Pedro C. Alonso. Guión/Guion: Pedro C. Alonso, Alberto Marini. Música: Sergio Moure De Oteyza. Fotografía: Ángel Iguacel Montaxe/Montaje: Juan Galiñanes. Intérpretes: LEddie Marsan, Paul Anderson, Ivana Baquero, Richard Brake, Alexis Rodney, Oliver Coopersmith, Nacho Aldeguer, Alana Boden. Duración: 97 minutos. Produtores/Productores: Borja Pena, Emma Lustres, Juan Solá, Jaume Collet-Serra. Produción/Producción: Vaca Films, Ombra Films. Distribución en España: Enternaint- ment ONE.

129 Quien a hierro mata PACO PLAZA • España / 2019

Sinopse/Sinopsis. Mario é un encantador enfermeiro a piques de ter un fillo. Antonio Padín é un coñecido narco cunha enfermidade que o está volvendo totalmente dependente. O control do negocio queda en mans dos seus fillos Toño e Kike, que están a piques de emprender unha arriscada operación de narcotráfico. Mario es un encantador enfermero a punto de tener un hijo. Antonio Padín es un conocido narco cuya enfermedad le está volviendo totalmente dependiente. Sus hijos Toño y Kike, que ahora controlan el negocio, están a punto de emprender una arriesgada operación de narcotráfico.

Paco Plaza. Director valenciano é licenciado en Ciencias da Información pola Universidade de Valencia e está diplomado en Dirección Cinematográfica pola Escola de Cinematografía e do Audiovisual da Comunidade de Madrid (ECAM). Ten traballado como director, guionista, produtor, editor e ata deseñador de vestiario nunha ocasión para “Tropismos” (1995), a súa primeira curtametraxe, na que debutou como director. É coñecido, sobre todo, pola triloxía “[REC]” (2007), que acumula un total de 26 galardóns e 17 nominacións en numerosos festivais de cinema. Coa súa penúltima película, “Verónica” (2017), foi nominado como director aos premios Goya.

Director valenciano, es licenciado en Ciencias de la Información por la Universidad de Valencia y diplomado en Dirección Cinematográfica por la Escuela de Cinematografía y del Audiovisual de la Comunidad de Madrid (ECAM). Ha trabajado como director, guionista, productor, editor y hasta diseñador de vestuario. Es conocido sobre todo por la trilogía “[REC]” (2007-2012), que acumula un total de 26 galardones y 17 nominaciones en numerosos festivales de cine. Con su penúltima película, “Verónica” (2017), fue nominado como director a los premios Goya.

Ficha Director: Paco Plaza. Guión/Guion: Juan Galiñanes, Jorge Guerricaechevarría. Música: Maika Makovski. Fotografía: Pablo Rosso. Intérpretes: Luis Tosar, Xan Cejudo, Ismael Martínez, Enric Auquer, María Vázquez. Duración: 100 minutos. Produtores/ Productores: Emma Lustres, Borja Pena, Mercedes Gamero, Mikel Lejarza. Produción/Producción: Vaca Films, Atresmedia Cine, Film Constellation, Playtime Production. Distribución en España: Sony Pictures Entertainment Iberia.

130

Calpurnia de Honra Internacional: José García

Actor francés, con raíces ourensás, que ten participado en mais de 60 películas de grandes directores do mundo do cine. Na súa homenaxe proxectarase unha das súas obras mais representativas “Arcadia”, de Costa-Gavras. 132 CALPURNIA DE HONRA INTERNACIONAL Vaca Films

José García Calpurnia de Honra Internacional 2019

actor francés José García recibirá na 24 edición do Ourense Film Festival a Calpurnia de Honra Internacional en recoñecemento á súa carreira no mundo da interpretación. É fillo de emigrantes galegos en París, con casa familiar no carballiñés barrio de Toscaña, onde regresa regularmente. Nacido en París en 1966, casado coa guionista, directora e actriz, Isabelle Doval, e pai de dúas fillas. ORealizou estudos de cine na escola privada de teatro Course Florence de París co profesor Francis Huster e na escola Annie Fratellini. García fíxose popular cun show que xa está na historia do humor televisivo francés, Nulle part Ailleurs (“En ningún outro lugar”). Emitiuse en Canal Plus durante sete anos e, xunto a Antoine de Caunes, recrearon numerosos personaxes.

A súa popularidade permitiulle dar o salto ao cinema nos derradeiros anos oitenta, ao principio en aparicións puntuais para ser protagonista moi pronto. Debutou no cine en 1989 coa película “Mamá, There`s a man in yourbel”. Converteuse nun dos actores preferidos do público, protagonizando desde entón máis de sesenta filmes, traballando con algúns dos grandes do cinema galo, entre eles Costa-Gavras (“Arcadia”, 2005), Jean- Jacques Annaud (“Su majestad Minor”, 2007), Regis Wagnier (“Plaga final”, 2007) e en España con Carlos Saura en “El 7º día” (2004) e Miguel Curtois en “GAL” (2006). Protagonista de comedias de éxito, participou en “Astérix y los Juegos Olímpicos” (2008), tamén ten un breve papel en “Ahora me ves” (2013). Ademáis adicouse á dobraxe en películas tan coñecidas como “Madagascar”, onde poñía voz á personaxe de Alex.

Tivo como compañeiros de reparto a grandes do cinema francés como Michel Serrault, Charles Aznavour, Jean- Paul Belmondo e Alain Delon, ademais de actrices como Isabelle Huppert, Marion Cotillard, Rossy de Palma ou Carmen Maura, e actores como Daniel Auteil, Omar Sy, Françous Cluzet, entre moitos outros.

133 Arcadia COSTA-GAVRAS • Francia, Bélgica, España / 2005

Sinopse/Sinopsis. Bruno D., un altísimo executivo dunha fábrica de papel, despois de pasar quince anos de servizos leais e esforzados para satisfacción dos seus superiores e accionistas, é despedido xunto con centos de compañeiros. Tres anos despois, aínda sen traballo, só pensa en sobrevivir e garantir o futuro da súa familia. Por iso, decide, coa axuda dunha arma, pasar á acción.

Bruno D., un altísimo ejecutivo de una fábrica de papel, después de pasar quince años de servicios leales y esforzados para satisfacción de sus superiores y accionistas, es despedido junto con algunos cientos de compañeros. Tres años después, aún sin trabajo, solo piensa en sobrevivir y garantizar el futuro de su familia. Por ello, decide, con la ayuda de un arma, pasar a la acción.

Costa-Gavras. Konstantinos Gavras é un director de cinema franco-grego. Cada película que dirixe sérvelle para facer patente o seu compromiso político. Na súa primeira época dedicouse ao thriller político e o drama sentimental, nos últimos anos dedícase máis á ficción social. Estuda no Instituto de Altos Estudos Cinematográficos (IDHEC) e traballa de axudante de Henri Verneuil, Jacques Demy e René Clément. Entre os seus títulos destacan: “Edén ao oeste” (2009), “Arcadia” (2005) “Amén” (2002), “A caixa de música” (1989), “Hannak” (1983) “Missing” (1982), “A confesión” (1970), “ Z” (1969).

Konstantinos Gavras es un director de cine franco-griego. Cada película que dirige le sirve para hacer patente su compromiso político. En su primera época se dedicó al thriller político y el drama sentimental, en los últimos años se dedica más a la ficción social. Estudia en el Instituto de Altos Estudios Cinematográficos (IDHEC) y trabaja de ayudante de Henri Verneuil, Jacques Demy y René Clément. Entre sus títulos como director destacan: “Edén al oeste” (2009), “Arcadia” (2005) “Amén” (2002), “La caja de música” (1989), “Hannak” (1983) “Missing” (1982), “La confesión” (1970), “ Z” (1969).

Ficha Director: Costa-Gavras. Guión/Guion: Costa-Gavras, Jean-Claude Grumberg (Novela: Donald Westlake). Música: Armand Amar. Fotografía: Patrick Blossier. Montaxe/Montaje: Yannick Kergoat. Intérpretes: José García, Karin Viard, Geordy Monfils, Christa Theret, Ulrich Tukur, Olivier Gourmet, Yvon Back, Thierry Hancisse, Olga Grumberg. Duración: 122 minutos. Produtor/ Productor: Michèle Ray-Gavras. Produción/Producción: K.G. Productions, Studio Canal, France 2 Cinéma, Canal+ (FR), Les Films du Fleuve, RTBF, SCOPE Invest (BE), Wanda Films.

134

Premio OUFF Televisión: Cristina Castaño

Actriz galega é unha das caras mais recoñecibles da televisión na actualidade. Este premio otórgase por primeira vez no Festival como resposta ó pulo que está a tomar a ficción televisiva. 136 PREMIO OUFF TELEVISIÓN Cristina Castaño

Cristina Castaño Premio OUFF TV 2019

actriz lucense Cristina Castaño recibe o Premio OUFF-Televisión 2019. Con este galardón, que se concede por primeira vez no Festival Internacional de Cine de Ourense de 2019 a organización aposta fortemente por consolidar a sección xa iniciada na edición anterior, ao considerar o pulo que a ficción televisiva está a tomar nos últimos anos, co engadido de incorporar recursos e Aestruturas narrativas tomadas do cine, ademais da propia dinamización do sector. Talento, creatividade e industria, están a camiñar da man no obxectivo común de producir imaxes de calidade, nunha dinámica a que se está a incorporar ao audiovisual galego cun elevado nivel competitivo. A premiada, que representa aos profesionais que visten aos personaxes diante da pantalla, é a actriz galega de recoñecida traxectoria e prestixio, Cristina Castaño. Cristina Castaño é unha das caras máis recoñecidas da televisión na actualidade. A actriz, nacida en Vilalba e que estudou Xornalismo en Madrid, fíxose un oco na casa dos galegos cun dos seus primeiros papeis, o de Paula na famosa serie da TVG “Pratos Combinados”. Pouco despois daría o salto ao panorama estatal aparecendo en máis de 300 capítulos de “Al salir de clase” como Lydia.

A partir dese momento comezan a sucederse as súas aparicións en diversas series españolas, tamén en películas e en numerosas obras de teatro. Na pequena pantalla puidémola ver en ficcións como “”, “El comisario”, “”, “Cuerpo de élite” ou “La que se avecina”. É precisamente con esta última e co seu papel da psicóloga Judith Becker co que a puidemos ver en prime time durante máis de 3 anos e 90 capítulos. No cinema destacan os seus papeis en “Días azules”, “Nacida para ganar”, “Bajo el mismo techo”, “Angry Birds: la película”, “Sin rodeos” ou “Lo dejo cuando quiera”. Tamén protagonizou a curtametraxe de Isabel Coixet “Proyecto Tiempo. Parte III: El juego” e participou no programa “El club de la comedia”.

Outra das grandes paixóns de Cristina Castaño é o mundo do teatro. Sobre as táboas percorreu a xeografía española con títulos como “Las manzanas del viernes” con Concha Velasco ou a musical “Fama”, do que realizou máis de 600 representacións por toda España. É precisamente con outro musical, “Cabaret”, co que alcanza gran éxito de público e de crítica e é recoñecida como mellor actriz revelación nos Premios do Teatro Musical. Na actualidade participa en “¿Quién es el Sr. Schmitt?”, xunto a Javier Gutiérrez. Unha carreira ascendente da actriz galega, que está a piques de estrear a súa nova serie en Antena 3 “Toy Boy”.

137

Premio Ourense: Norberto López Amado

Director e productor ourensán, con destacada carreira profesional tanto no cinema con títulos como “La decisión de Julia”; na televisión, “El tiempo entre costuras” e no documental, “¿Cuánto pesa su edificio, Sr. Foster?” 140 PREMIO OURENSE Norberto López Amado

Norberto López Amado Premio Ourense 2019

Premio Ourense, un dos máis arraigados na historia do Festival Internacional de Cine de Ourense (OUFF 2019), será na 24ª edición para o director ourensán Norberto López Amado que, desde finais deste ano, dirixirá a serie “3Camiños”, apoiada pola Xunta de Galicia e Xacobeo 2021 e que será gravada en varios países pola produtora galega Ficción Producións. ONorberto López Amado naceu en 1965 en Ourense. É director e produtor, tanto de cinema como de televisión, coñecido por longametraxes como “Nos miran” (2002), series de TV “El tiempo entre costuras” (2013) ou documentais “¿Cuánto pesa su edificio, Sr. Foster? (2010)”. Estudou a carreira de Dereito e mentres a cursaba, aprendía cinema no Taller de Artes Imaxinarias. Empezou a traballar na Axencia EFE, na área de televisión e aí tomou o seu primeiro contacto co sector audiovisual. Os seus comezos no cinema foron realizando curtas, que ao principio financiaba co seu soldo ou pedindo créditos. “El espírito de la Luna” (1994), a súa primeira curta, obtivo un gran éxito. Pero o seu gran lanzamento foi a longametraxe “Nos miran”, protagonizada por Carmelo Gómez e Iciar Bollaín. A continuación comezaría unha brillantísima carreira en televisión participando en numerosas series de éxito na maior parte das cadeas españolas. Filmou capítulos para “El comisario”, “El internado” ou “Herederos”. En 2010 fixo unha paréntese en televisión para dirixir o documental “¿Cuánto pesa su edificio, Sr. Foster?”, premiado en numerosos festivais de todo o mundo. Volvería á televisión firmando capítulos para “Tierra de lobos” (2010-2011) e “Las aventuras del capitán Alatriste” (2013). Logo chegarían dúas das series de máis éxito “El tiempo entre costuras” (2013-2014) e “El príncipe” (2014), das cales filmou sete capítulos en total.

En 2015 dirixe “La decisión de Julia”, que formou parte da sección oficial do Festival Internacional de Cinema de Ourense, levando a súa protagonista Marta Belaustegui o premio á mellor actriz. En 2002 formou parte do xurado da sección oficial na sétima edición do certame ourensán. En 2015 iniciaría a serie “Mar de plástico” completando sete capítulos e regresaría ao cinema tres anos despois con “El cuaderno de Sara”. Volve a televisión e firma dous capítulos de “Brigada Costa do Sol” e un de “Secretos de Estado”, ambas deste ano. Entre as súas facetas menos lembradas figura por exemplo a co-dirección xunto a Miguel Bosé do programa musical “Séptimo de Caballería” para TVE.

En breve comezará o proxecto “3Camiños”, que se converterá na primeira serie de ficción internacional e transmedia que vira en torno ao Camiño de Santiago. A previsión é que poida estar lista antes de 2021 da man da empresa compostelá Ficción Producións. Narrará as vivencias compartidas ao longo de tempo por cinco peregrinos doutros tantos países. A gravación de “3Camiños”, a primeira serie de ficción internacional sobre o Camiño de Santiago, comezará en novembro deste ano e durará uns oito meses, trasladándose, ademais de a distintos puntos de España, a Alemaña, Corea do Sur, Francia e México, países de orixe dos protagonistas. Ao mesmo tempo, a obra non será “lineal” se non que sucederá en tres momentos temporais distintos e estará rodada en seis idiomas.

141

Homenaxe a Eduardo Blanco Amor

Este ano cúmprense corenta da morte do ilustre escritor ourensán e sesenta da publicación na Arxentina da súa novela “A Esmorga”. Con este motivo, proxectaranse na Praza de San Martiño as dúas versións cinematográficas desta obra: “Parranda”, de Gonzalo Suárez e “A Esmorga”, de Ignacio Vilar. 144 HOMENAXE Eduardo Blanco Amor

Eduardo Blanco Amor Homenaxe 2019

on motivo dos 40 anos do pasamento do insigne escritor ourensán Eduardo Blanco-Amor, e 60 da publicación en Bos Aires da novela “A Esmorga”, o OUFF 2019 promove un recoñecemento especial á súa figura. Blanco Amor nace en Ourense (a Auria das súas novelas) en setembro de 1897. Fillo dunha florista, era o máis vello de cinco irmáns criados no seo dunha familia humilde da cidade ourensá. Malia que non conseguiu Crematar ningún dos estudios oficiais, os seus contactos co ambiente cultural e literario do Ourense de comezos de século e cos promotores do que co tempo sería denominada a “Xeración Nós”, fundamentalmente con Vicente Risco, Otero Pedrayo e Florentino López Cuevillas, levouno a asistir como oínte ó Instituto e á Escola Normal, conseguindo entrar, con tan só 17 anos, na redacción do xornal “El diario de Orense”. Este primeiro contacto co xornalismo sería fundamental para o futuro, xa que o xornalismo acabou sendo o seu principal modo de vida. Con vinte anos emigra a Buenos Aires, onde colabora con diversas publicacións denantes de entrar a formar parte do xornal “La Nación”, do cal se converte primeiro en reporteiro pola Arxentina e no ano 1928 en correspondente en España. Este feito dalle a oportunidade viaxar por todo o país e, sobre todo, coñecer a Federico García Lorca, co que mantén una relación que non habería esquecer nunca e co que colabora en 1935 na publicación dos seis poemas galegos lorquianos, que se presentan cun limiar do propio Blanco Amor.

A chegada da Guerra Civil transforma ó inicial emigrante e posterior correspondente en exiliado político e regresa a Buenos Aires, onde permanece ata 1965, non sen ter promovido alá algunhas das súas primordiais obras literarias como “La catedral y el niño”, “A Esmorga” ou “Os Biosbardos”, ademais de adentrarse no mundo do teatro coa fundación do “Teatro popular galego” e coa publicación de varias obras teatrais.

En 1965 regresa definitivamente a Galicia. A unha Galicia en moitos aspectos completamente descoñecida da que el soñara dende a súa xuventude na diáspora, un feito que o levou nalgúns momentos incluso a pensar no regreso a América. Ó longo desta última etapa compaxinou a súa vida entre Ourense, Santiago e Vigo, onde faleceu repentinamente no hotel no que residía naquel momento. Desta derradeira etapa vital forma parte a novela “Xente ao lonxe”, varias obras teatrais, así como o seu nomeamento como membro da Real Academia Galega, ademais dunha serie de traballos de ensaio e estudios biográficos arredor de autores galegos e non galegos coma Rosalía de Castro, Alfonso Rodríguez Castelao ou Benito Jerónimo Feijoo, ademais do filósofo José Ortega y Gasset.

145 Parranda GONZALO SUÁREZ • España / 1977

Sinopse/Sinopsis. Cebrián, un traballador dos altos fornos asturianos, está detido no cuartel da Garda Civil. Alí ten que render contas das desfeitas que el e dous amigos causaron nunha noite de parranda. O que empezara como unha esmorga máis, converteuse nun delirio de violencia, alcol e sexo.

Cebrián, un trabajador de los altos hornos asturianos, está detenido en el cuartel de la Guardia Civil. Allí tiene que rendir cuentas de los destrozos que él y dos amigos han causado en un día de parranda. Lo que había empezado como una juerga más, se convirtió en un delirio de violencia, alcohol y sexo.

Gonzalo Suárez. Naceu en Oviedo, en 1934. Entre os seus títulos destacan “La Regenta”, “Epílogo”, “Remando al viento” e “El detective y la muerte”. En paralelo ao cinema, desenvolveu un extenso labor literario, que comezou en 1963 coa publicación da novela “De cuerpo presente”. Recibiu a Cuncha de Prata ao Mellor Director no Festival Internacional de Cinema de San Sebastián por “Remando al vento” (1988) e o premio Prix de la Jeunesse no Festival de Cannes de 1984 por “Epílogo”. É Premio Nacional de Cinematografía (1991), Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes e Caballero de las Artes y las Letras.

Nació en Oviedo, en 1934. Entre sus títulos destacan “La Regenta”, “Epílogo”, “Remando al viento” y “El detective y la muerte”. En paralelo al cine, desarrolló una extensa labor literaria, que comenzó en 1963 con la publicación de la novela “De cuerpo presente”. Recibió la Concha de Plata al Mejor Director en el Festival Internacional de Cine de San Sebastián por “Remando al viento” (1988) y el premio Prix de la Jeunesse en el Festival de Cannes de 1984 por “Epílogo”. Es Premio Nacional de Cinematografía (1991), Medalla de Oro al Mérito en las Bellas Artes y Caballero de las Artes y las Letras.

Ficha Director: Gonzalo Suárez. Guión/Guion: Eduardo Blanco Amor, Gonzalo Suárez (Novela: Eduardo Blanco Amor). Música: Juan José García Caffi.Fotografía: Carlos Suárez. Montaxe/Montaje: Antonio Gimeno. Intérpretes: José Luis Gómez, José Sacristán, Antonio Ferrandis, Charo López, Fernando Fernán Gómez, Fernando Hilbeck, Isabel Mestres, Luis Ciges, Marilina Ross, Queta Claver, Marisa Porcel. Duración: 87 minutos. Produtor/Productor: Luis Méndez, Julián Esteban. Produción/ Producción: Lotus Films.

146 HOMENAXE Eduardo Blanco Amor

A esmorga IGNACIO VILAR • España / 2014

Sinopse/Sinopsis. Crónica tensa e intensa de vinte e catro horas na vida de tres homes, compañeiros de esmorga que, deixando un regueiro de destrución, de sexo equívoco e reprimido, van pechando portas tras de sí e tirando as chaves, como para non querer volver, tal como se, adrede, camiñasen cara á súa perdición.

Crónica tensa e intensa de veinticuatro horas en la vida de tres hombres, compañeros de juerga que, dejando un reguero de sexo equívoco y reprimido y destrucción, van cerrando puertas a su paso y tirando las llaves, como para no querer volver, tal como, si a propósito, caminaran hacia su perdición.

Ignacio Vilar. Crece na aldea galega de Castrofolla (Petín de Valdeorras, Ourense). A vida na aldea, a relación coa natureza e as historias escoitadas ao redor do lume espertarán e alimentarán a súa paixón polo cinema. Aos dezaoito anos trasládase a Barcelona onde funda unha escola de cinema. En 1989 gaña o Premio Carlos Velo polo guión “Ollo Birollo”, o cal lle anima a regresar a Galicia para fundar a produtora Vía Láctea Filmes, onde dirixe longametraxes (“Pradolongo”, “Sicixia”), curtametraxes en 35mm, cinema dixital, documentais (“Un bosque de música”) e series documentais para televisión.

Crece en la aldea gallega de Castrofolla (Petín de Valdeorras, Ourense). La vida en la aldea, la relación con la naturaleza y las historias que escuchaba alrededor del fuego despertarán y alimentarán su pasión por el cine. A los dieciocho años se traslada a Barcelona donde funda una escuela de cine. En 1989 gana el Premio Carlos Velo por el guion “Ollo Birollo”, lo que le anima a regresar a Galicia para fundar la productora Vía Láctea Filmes, donde dirige largometrajes (“Pradolongo”, “Sicixia”), cortometrajes en 35mm, cine digital, documentales (“Un bosque de música”) y series documentales para televisión.

Ficha Director: Ignacio Vilar. Guión/Guion: Ignacio Vilar e Carlos Asorey. Música: Zeltia Montes. Fotografía: Diego Romero Suárez Llanos. Montaxe/Montaje: José M.G. Moyano. Intérpretes: Miguel de Lira, Karra Elejalde, Antonio Durán Morris y Ledicia Sola, Melania Cruz, Monti Castiñeiras. Duración: 111 minutos. Produtor/Productor: Mariña Fariñas e Ignacio Vilar. Produción/ Producción: Vía Láctea Films y TVG

147

Premio Eduardo Barreiros

Este galardón leva o nome do emprendedor ourensán no centenario do seu nacemento. Concédese á millor ópera prima española estreada entre setembro de 2018 e setembro de 2019. A obra premiada este ano é “Viaje al cuarto de una madre”, de Celia Rico. 150 PREMIO Eduardo Barreiros

Eduardo Barreiros Premio 2019

este 2019 celébrase o centenario do nacemento de Eduardo Barreiros (Gundiás, Nogueira de Ramuín, 24 de outubro de 1919 – A Habana, Cuba, 19 de febreiro de 1992), unha das figuras fundamentais do motor en España. Con este motivo, a 24 edición do Festival de Cinema de Ourense entrega un premio co nome deste emprendedor ourensán á mellor ópera prima do cinema español, estreada entre setembro do ano pasado e Nsetembro de 2019. O título elixido é “Viaje al cuarto de una madre”, de Celia Rico.

Partindo dun pequeno taller en Ourense, Eduardo Barreiros, foi capaz de levantar un gran complexo industrial empresarial que contribuíu decisivamente á motorización de España. É coñecido pola transformación patentada de motores de gasolina a diésel e pola posterior fabricación de camións e vehículos industriais. A demanda de transformación de motores fai que funde Barreiros Diesel a mediados dos anos corenta en Ourense, para trasladarse en 1952 a Madrid, onde se establecerá nos terreos que actualmente ocupa PSA Peugeot-Citroën.

Este brillante emprendedor convértese no maior empresario privado do sector automobilístico español da súa época, que logra ademais contactos e acordos de asociación con diversas compañías de Europa e Estados Unidos. Consegue grandes éxitos no campo da fabricación de motores industriais, na de camións, autobuses, tractores, furgonetas, etc. Con todo, non logra unha total penetración no mercado de automóbiles turismos, para o que se asocia coa norteamericana Chrysler, fabricando o Simca 1000 e Simca 1200 e o famoso Dodge Dart.

Tras unha paréntese, no que abandona a industria do automóbil, nos anos oitenta regresa constituíndo Diésel Motores Industrias, S.A. (DIMISA), que deseña e constrúe novos motores diésel. Establecerá a súa última residencia en Cuba, onde dirixe o plan de desenvolvemento automotriz e diferentes industrias de automoción.

151 Viaje al cuarto de una madre CELIA RICO • España / 2018

Sinopse/Sinopsis. Leonor quere marcharse de casa, pero non se atreve a dicirllo á súa nai. Estrela non quere que se vaia, pero tampouco é capaz de retela ao seu lado. Nai e filla terán que afrontar esa nova etapa da vida na que o seu mundo en común cambaléase.

Leonor quiere marcharse de casa, pero no se atreve a decírselo a su madre. Estrella no quiere que se vaya, pero tampoco es capaz de retenerla a su lado. Madre e hija tendrán que afrontar esta nueva etapa de la vida en la que su mundo en común se tambalea.

Celia Rico. Traballa no ámbito da produción e a dirección cinematográfica, así como en escritura de guións eno desenvolvemento e coordinación de proxectos audiovisuais. Formou parte do equipo de “Blancanieves” de Pablo Berger ou “Guest”, de José Luis Guerín entre outras películas. Como directora iniciouse no ano 2012 coa curtametraxe “Luisa no está en casa” seleccionada en máis de 70 festivais nacionais e internacionais. “Viaje al cuarto de una madre” é a súa opera prima. Trabaja en el ámbito de la producción y la dirección cinematográfica, así como en escritura de guiones y en el desarrollo y coordinación de proyectos audiovisuales. Ha formado parte del equipo de películas como “Blancanieves”, de Pablo Berger o “Guest”, de José Luis Guerín, entre otras. Como directora se inició en el año 2012 con el cortometraje “Luisa no está en casa” seleccionado en más de 70 festivales nacionales e internacionales. “Viaje al cuarto de una madre” es su opera prima.

Ficha Directora: Celia Rico. Guión/Guion: Celia Rico. Música: Antonio Martínez Ortega. Fotografía: Santiago Racaj. Montaxe/ Montaje: Fernando Franco. Intérpretes: Lola Dueñas, , Pedro Casablanc, Noemí Hopper, Marisol Membrillo, Susana Abaitua, Ana Mena, Adelfa Calvo, Silvia Casanova, Maika Barroso. Duración: 91 minutos. Produtores/Productores: Josep Amorós, Ibon Cormenzana, Jérôme Vidal, Jose Alba. Produción/Producción: Amorós Producciones / Arcadia Motion Pictures / Canal Sur Televisión / Noodles Production / Pecado Films / Sisifo Films AIE / Televisión Española (TVE). Distribución en España: Alfa Pictures

152

Premio Fundación Aisge: María Bouzas

Con este premio a Fundación AISGE quere recoñecer a dilatada traxectoria da actriz galega no teatro, no cine e na televisión, o que a levou a recibir importantes galardóns como o Premio de Honra Fernando Rey, da Academia Galega do Audiovisual. 154 PREMIO FUNDACIÓN AISGE María Bouzas

María Bouzas Premio Fundación Aisge 2019

ola súa dilatada traxectoria dramática no teatro, no cine e na televisión, xa ampliamente recoñecida con numerosos galardóns, e porque desde 2011 encabeza o reparto dunha das series máis lonxevas da televisión en España, “El secreto de Puente Viejo”, María Xosé Rodríguez Bouzas (Mugardos, A Coruña) recibe o Premio P Fundación AISGE de honra na 24ª edición do OUFF. A actriz iniciouse no mundo do teatro dándose a coñecer co Centro Dramático Galego e na “Compañía de María”, que fundou con María Pujalte. De aí, deu o salto á televisión, medio no que ten actuado como presentadora e actriz, protagonizando series de gran éxito como “Terra de Miranda” e “Pratos combinados”. No cine debutou e n 1989 ca película galega “Urxa”. Logo chegarían títulos galegos e nacionais como “O alquimista impaciente”, “Heroína”, “Años después”, “A metade da vida”, “El regalo de Sivlia” ou “18 comidas”. Tamén participou en curtametraxes como “A ti como se che di adeus” e en longametraxes como “Arde amor” ou “Sei quen es”.

Foi presidenta da Academia Galega do Audiovisual entre o 2006 e o 2009. Estudou na Escola Superior de Arte Dramática de Madrid entre 1983 e 1987.

Recibiu entre outros galardóns varios premios Agapi, María Casares e Mestre Mateo, o premio honorífico Chano Piñeiro, o galardón a mellor actriz na XIII Mostra de Cine Latinoamericano de Lleida por “Abrígate”, o Premio da Cultura Galega Artes Escénicas en 2015 e o Premio de Honra “Fernando Rey” da Academia Galega do Audiovisual á Mellor actriz galega o ano pasado.

155 FILMADO EN OURENSE SEMPRE XONXA CHANO PIÑEIRO 1989 - 2019

CENTRO CULTURAL MARCOS VALCARCEL Rúa do Progreso 30, 32003 Ourense 17 SETEMBRO - 27 OUTUBRO 2019 Exposicións

Centro Cultural Marcos Valcárcel

Filmado en Ourense / Sempre Xonxa Chano Piñeiro / 1989-2019 Elisa y Marcela. Una historia de amor

Galería Visol Memoria erótica. Carlos Velo Proxectarase en bucle durante a Exposición no centro cultural Sempre Xonxa Marcos Valcarcel do 17 de setembro o 27 de outubro. CHANO PIÑEIRO • España / 1989

Sinopse/Sinopsis. A historia de amor entre dous nenos galegos rompe pola migración forzada dos galegos cara América. Cando moitos anos despois un deles regresa rico, Xonxa é xa unha muller casada. La historia de amor entre dos niños gallegos se rompe por la migración forzada de los gallegos a América. Cuando muchos años después uno de ellos regresa rico, Xonxa es ya una mujer casada.

Chano Piñeiro. Foi o principal impulsor do cinema en Galicia e en galego. Comezou realizando os seus primeiros traballos en Super-8 como director autodidacta durante a década dos 70. En 1984 gravou a súa primeira curtametraxe en 35mm, “Mamasunción”, que o converteu nunha icona do cinema costumista en Galicia e fíxolle gañar multitude de premios e mencións a nivel internacional. En 1989 realizou a súa primeira e única longametraxe, “ Sempre Xonxa”, a primeira produción de cinema en longametraxe de ficción totalmente en galego e rodada integramente en Galicia. Faleceu en Vigo á idade de 40 anos vítima da enfermidade de Crohn, que minguara a súa saúde e o seu aspecto físico.

Principal impulsor del cine en Galicia y en gallego, fue un director autodidacta que comenzó realizando sus primeros trabajos en Super-8 durante la década de los 70. En 1984 grabó su primer cortometraje en 35 mm, “Mamasunción”, que lo convirtió en un icono del cine costumbrista en Galicia y le hizo ganar multitud de premios y menciones a nivel internacional. En 1989 realizó su primer y único largometraje, “Sempre Xonxa”, la primera producción de cine en largometraje de ficción totalmente en gallego y rodada íntegramente en Galicia. Falleció en Vigo a la edad de 40 años víctima de la enfermedad de Crohn, que había mermado su salud y su aspecto físico. Ficha Director: Chano Piñeiro. Guión/Guion: Chano Piñeiro Música: Pablo Barreiro, Carlos Ferrant, Marcial Prado. Fotografía: Miguel Ángel Trujillo. Montaxe/Montaje: Cristina Otero. Intérpretes: Uxía Blanco, Xavier R. Lourido, Miguel Insúa, Roberto Vidal Bolaño, Roberto Casteleiro, Rodrigo Roel, Aurora Redondo, Loles León. Duración: 114 minutos. Produción/Producción: Manuel Martínez Mallo, TVG. Productora/Produtora: Produciós Cinematográficas Piñeiro.

158 EXPOSICIÓNS Boceto J. Méndez Boceto Filmado en Ourense / Sempre Xonxa Chano Piñeiro / 1989-2019 o gallo dos 30 anos de Sempre Xonxa, celébranse tamén tres décadas da primeira longametraxe de ficción galega e en galego. O seu autor, Chano Piñeiro, moi vinculado a Ourense pola súa relación cos cine clubs ourensáns, e mesmo por vecindade desde as Terras de Montes, elexiu Ourense para rodala na súa práctica totalidade, entre 1988 e comezos de 1989, aproveitando as catro estacións do ano. Sobre todo rodouna na Caldea de Santa Olaia de Valdeorras. O guion coñeceu o seu primeiro borrador xa a finais de 1985. Chano Piñeiro atopoua inspiración nas historias da emigración que oíra relatar na súa Forcarey natal e nas aldeas de Rubillón e Baíste, en Avión. Tivo ata nove versións ata chegar á definitiva, en 1988. Entre versión e versión, Chano Piñeiro empezou a buscar as localización da película: Santa Olaia de Valdeorras, chamada Trasdomonte na ficción. A rodaxe comezou en 1988, pero por motivos económicos e técnicos demorouse durante un ano e medio.

OUFF rememora o filme xa mítico, e tamén a figura de Chano Piñeiro, a través da exposición comisariada por Marta Villar na que, ao tempo que facemos memoria, reinvindicamos Ourense nas orixes do cine galego e mesmo a provincia como escenario natural para rodaxes, cousa que xa o visionario Chano soubo captar entre 1988 e 1989. Xunto a obxectos persoais do director, amablemente cedidos pola súa viúva Mariluz Montes, recolleranse elementos de atrezzo e outras componentes de xeito que poderemosfacer memoria viva e memoria revivida, nunha esposición sen precedentes que ao tempo cimenta unha das liñas programáticas do festival: o seu compromiso co audiovisual galego. A exposición complementase coa proxección en bucle da película.

Comisaria e deseño expositivo: Marta Villar / Coordinadora deproducción: Ana Bouzas Deseñadora gráfica: Marta V. Cruces

Marta Villar. Creadora de contornas desde hai 33 anos, que xa de adolescente soñaba con ser decoradora, e moito é o que me enriquecín con cada un dos proxectos. Arranquei a miña viaxe con Esperanza no ano 86; canseime para comer Pratos combinados; percorrín os viñedos das Rías Baixas localizando pazos e bodegas, entre O tempo da Salgadura e O tempo da conserva; busquei Entre bateas información de tabaco e drogas, tiven Agallas, case fun unha Heroína. Atei Fíos no deseño de moda e Os mortos van ás présas perseguíronme durante tres anos. Foi entón cando retrocedín no tempo á Casa de 1906 para aprender de tradicións e vida rural; Anos despois trasladeime á década dos 70 baixo as ditaduras e aprendín traballos manuais de Migas de pan e dando tombos en ZigZag, tiven a experiencia de Vivir aquí, e entre moitas Eleccións puxen En xogo o meu traballo. Se non se me Apaga a luz, varreranme coa Escoba!

159 “Memoria erótica” Debuxos de Xurxo Oro Claro

Fundación Carlos Velo recuperou a colección de relatos inéditos de Carlos Velo que forman a publicación “Memoria erótica”. Para esta edición en castelán, en 1998 publicouse a versión en galego, contouse coa implicación do artista Xurxo Oro Claro, que asumiu a responsabilidade de crear as ilustracións que forman parte da publicación. As obras de Oro Claro amósanse agora, por vez primeira, nunha exposición organizada Apola FCV en colaboración co OUFF.

160 EXPOSICIÓNS

Zoe Sala Coixet (Barcelona, 1998). Con tan só 20 anos, estréase no mundo da fotografía con esta exposición arredor da historia singular de Elisa y Marcela, pero dende unha perspectiva dobremente intimista, xa que ó realizar todo o traballo fotográfico mergullándose na rodaxe do film, a súa selección de escenarios e personaxes non deixa de ser unha interpretación artística dentro da propia interpretación artística, que xa de por sí realiza a súa nai (Isabel Coixet) na elaboración das escena. De formación case autodidacta, Zoe Sala comezou a explorar os segredos da fotografía cando tan só tiña 12 anos, grazas a un regalo ocasional dunha cámara, logo completado cunha segunda cámara réflex que lle regalou a súa avoa tres anos despois. A partir de ahí, comezou a súa formación, con asistencia a cursos específicos para coñecer a técnica necesaria para poder facer da fotografía algo máis ca unha afección momentánea.

Elisa y Marcela. Una historia de amor O intimismo da rodaxe de Elisa e Marcela

oe Sala Coixet propón unha mirada poética e evocativa sobre a complicidade sensorial amosada polas protagonistas no proceso da rodaxe da película “Elisa e Marcela: unha historia de amor”, éo resultado do traballo fotográfico realizado por Zoe Sala Coixet, a filla da directora do film, Isabel Coixet, ó longo das semanas que durou a rodaxe da película co mesmo título, tanto dentro como fóra de Galicia. ZCunha ollada ateigada de intimismo evocativo, na mesma liña que a propia cineasta lle quixo imprimir ó relato que divulga a historia singular entre as dúas mulleres coruñesas que conseguiron enganar temporalmente á súa veciñanza e ás institucións civís e relixiosas para poderen facer real o seu amor entre ambas, a proposta desta mostra fotográfica ven a ser algo así como un meta-relato no sentido no que, mentres a Coixet directora traballa a película en branco e negro para transmitir a historia real de Elisa e Marcela dende unha perspectiva intencionadamente sensitiva, a Coixet fotógrafa aproveita as diferentes atmosferas recreadas na elaboración do relato (a rodaxe da película) para confeccionar, tamén en branco e negro, o seu propio relato fotográfico utilizando para elo a expresividade interpretativa das actrices protagonistas da película e doutros actores representativos de diferentes personaxes tamén imprescindibles na historia, así como dalgún que outro escenario que axudan a singularizar e facer máis evocativo, se cabe, o relato en si mesmo. A mostra componse de 24 fotografías que reproducen algúns dos momentos máis íntimos protagonizados polas dúas actrices protagonistas da película, Natalia de Molina e Greta Fernández, nos que ámbalas dúas dan o mellor das súas dotes interpretativas para poder trasladarlle ó espectador os sentimentos ós que se tiveron que enfrontar aquelas dúas mestras que en 1901 normalizaron o seu amor fuxindo las leis dos homes e da igrexa. O traballo constitúe a primeira mostra en solitario da fotógrafa catalá e foi organizada pola Fundación Academia de Cine en colaboración con Netflix.

Antonio Piñeiro, Xestor Cultural

161

Letras de cine

Producción propia Memoria erótica. Carlos Velo Vaca Films. Paixón polo cinema Catálogo - Exposición Sempre Xonxa

Producción allea Os amorodos de Bergman A foresta e as árbores Volvoreta. Vol 2 Monografías. Fundación AISGE OUFF comezou o pasado ano un achegamento ao mundo editorial e das publicacións e investigacións vencelladas co sector audiovisual. Nesa liña contouse, na edición 2018, con autores que deron a coñecer os seus traballos (tanto individuais como colectivos) e polas actividades do festival pasaron autores como José Manuel Mouriño, Marta Pérez Pereiro ou Antonio Peláez. Esta liña de traballo complementouse coa produción Opropia que se xerou dende o OUFF e que se pretende fortalecer de cara ao futuro como un sinal de identidade do certame. Nese compromiso co audiovisual en 2019 fanse tres publicacións propias novas: “Memoria erótica. Carlos Velo”, “Vaca Films: Paixón polo cinema” e o catálogo da exposición “Filmado en Ourense. Sempre Xonxa / Chano Piñeiro / 1989-2019”. E seguirase ca presentación de obras alleas.

Produción propia

MEMORIA ERÓTICA. CARLOS VELO Fundación Carlos Velo. Debuxos de Xurxo Oro Claro

O director Carlos Velo (Cartelle, 1909 – Cidade de México, 1988) viaxou en 1985 ao Carballiño para participar na homenaxe que lle renderon as Xociviga (Xornadas de Cine e Vídeo en Galicia). Foi a derradeira viaxe a Galicia do realizador de títulos como “Torero”, “Pedro Páramo”, “Almadrabas” ou “Galicia”, entre outros traballos, e converteuse na testemuña do seu compromiso e paixón pola súa terra e da súa aposta por un audiovisual galego de seu. Entre os materiais que Velo depositou no Carballiño, e que remataron por se converter no legado que o director deixou naquela altura, figuraban un mangado de relatos inéditos vencellados á súa etapa de xuventude. En 1998 publicouse unha versión en galego da “Memoria erótica” de Carlos Velo –edición que correu a cargo de Xosé Enrique Acuña e que contou cun prólogo de Miguel Anxo Fernández, sendo a tradución de Gustavo Luca de Tena- e agora a Fundación Carlos Velo presenta a publicación dos textos en castelán, idioma no que aínda estaban inéditos. Para o proxecto solicitouse a colaboración do artista Xurxo Oro Claro, que é o autor dos debuxos que acompañan os relatos.

164 LETRAS DE CINE Produción propia

VACA FILMS. PAIXÓN POLO CINEMA

Miguel Anxo Fernández Filmografía Nun sector, que vivirá tempos Coordinador de Vaca Films: convulsos e que precisará de medidas Andrés Castro Somne El niño proteccionistas desde as institucións Vaca Fernando Redondo Neira Eduardo Galán Blanco Cargo Extinction para impedir o exterminio das culturas Tamara Moya Jorge O partido El desconocido diferenciadas e poder soster produtos E. B. Seijo La zona Cien años de Alberto Abuín audiovisuais propios, unha compañía Films Marta Pérez Déjate caer perdón como Vaca Films é un modelo a respectar, Sabela Pillado O tesouro Embargo a valorar e mesmo a imitar, por conxugar a Paixón Diana Ramahi

Vaca Films Vaca Pablo Vázquez Cela 211 La sombrade la ley súa vocación plurinacional coa de Retornos Feedback Germán P. Iglesias manter a Galicia no seu ADN. polo cinema Ramón Rozas También la lluvia Quién Casimiro Torreiro Secuestrados a hierro mata Pasión por el cine Manuel Rodríguez Graña Gabriel Doménech Lobos de Arga Xosé Prieto Souto Invasor Miguel Anxo Fernández Silvia Broome Somos gente (Coordinador) Rubén Romero Santos honrada Antía Díaz Leal Bea Martínez

ouff. ourense film festival

OUFF /02 OUFF deputaciónPublicacións de ourense do OUFF /02

un sector que vivirá tempos convulsos e que precisará de medidas proteccionistas desde as institucións para impedir o exterminio das culturas diferenciadas –o caso da galega- e poder soster productos audiovisuais propios, unha compañía como Vaca Films é un modelo a respectar, a valorar e mesmo a imitar, por conxugar na súa filmografía, unha vocación plurinacional e Ncosmopolita, coa de manter a Galicia no seu ADN. De aí, a hoZmenaxe que se lle fai desde o Ourense Film Festival, que se acompaña dun volume colectivo (o número 2 da serie Monografías publicadas polo OUFF), coordinado por Miguel Anxo Fernández, no que se percorre a súa traxectoria histórica como produtora e no que participan unha vintena de especialistas analizando a súa filmografía.

CATÁLOGO - EXPOSICIÓN Filmado en Ourense. Sempre Xonxa Chano Piñeiro / 1989-2019

O Festival Internacional de Cine de Ourense e a Deputación de Ourense, aproveitando o trinta aniversario da estrea da película “Sempre Xonxa”, realiza unha exposición conmemorativa e edita un catálogo da mesma, cunha ampia mostra de fotografías da rodaxe e da película e textos de Francisco Rozados, Manuel Baltar, M. Luz Montes Quireza e Miguel Anxo Fernández.

165 Produción allea OS AMORODOS DE BERGMAN • Fernando Redondo

Entre 1925 e 1934, o grupo de excursionistas chamado Sociedade Amigos do Campo filmou preto de cen películas nas que amosaban o seu interese pola paisaxe. Películas de viaxes e excursións que, en vez de acontecementos excepcionais, recollen momentos intranscendentes. O ensaio de Fernando Redondo Neira parte dese rexistro fílmico, sen montaxe nin mais aditamentos, no que o azar se converte en traballo a prol dunha dignificación. A reflexión sobre a imaxe en movemento trasládase dese xeito ao que se podería considerar unha teoría da percepción. O cinema como unha segunda oportunidade da memoria, unha segunda percepción do vivido. A imaxe dos protagonistas fórmase ao tempo na lembranza e no celuloide. A película é memoria que se ergue ao mesmo nivel da vivencia. Para os membros da Sociedade Amigos do Campo, o gravado pola cámara Packard 9,5 mm de Alfonso Piñón supoñía a posibilidade de enfrontar lembranza e representación, pasado e presente, sensacións e significado. O traballo de Fernando Redondo Neira foi galardoado co Premio Ramón Piñeiro de Ensaio.

A FORESTA E AS ÁRBORES • Margarita Ledo Andión (Coordinadora) Neste novo volume adentrámonos na análise dunha mostra representativa de filmes que, en presente, constrúen, balizan e normalizan un ámbito singular da cultura: producir películas na lingua propia de Galiza. Outra volta a distinción dos capítulos vai cara aspectos que pasan polo corpo, polos sentidos, polas marxes, e ten a ver coas propostas que os e as cineastas desenvolveron nas súas obras, obras de ficción por veces, documentais ou en pasaxe entre un e outro territorio as máis. Filmar o dó, filmar o velado, filmar o traballo, filmar a ollada, filmar a pantasma, filmar a tribo, filmar as pulsións canda o fóra de campo son as estacións que amplían esta viaxe que quereriamos longa e frutífera.

166 LETRAS DE CINE Produción allea

VOLVORETA, VOL 2. • Fundación Fernández Flórez

A Fundación Fernández Flórez comezou o pasado ano un novo proxecto cultural: a edición dunha revista anual centrada nos estudos sobre a imaxe e a investigación cinematográfica. O segundo volume de “Volvoreta” está adicado de forma monográfica a “El malvado Carabel” (1931), novela que foi un punto de inflexión na fama do seu autor e que se converteu nun éxito de ventas. A publicación reivindica ao tempo a importancia de Fernández Flórez na renovación do cine español de posguerra. O mítico actor e director Fernando Fernán Gómez foi o protagonista da versión cinematográfica da obra de Wenceslao Fernández Flórez.

MONOGRAFÍAS • Fundación AISGE A Fundación AISGE vencellada ao colectivo de actores e intérpretes, que xa participou con varias actividades na pasada edición do OUFF, presentará no marco do Festival de Cine Internacional de Ourense cinco libros monográficos de autobiografías de actores e actrices galegos -Pilar Pereira, Dorotea Bárcena, Jorge Ricoy, José Antonio Jiménez e Vicente Montoto- realizados no Taller da Memoria da propia Fundación.

167

OUFF Formación

Que é o cinema? O proceso creativo de “O que arde” Obradoiro no Centro Penitenciario Pereiro de Aguiar Proxecto Orballo Que é o cinema? ALBERTE PAGÁN • 28 E 29 SETEMBRO

O cineasta Alberte Pagán tenta dar resposta á pregunta “Que é o cinema?” desde a súa propia práctica fílmica. A palestra xira arredor de catro eixos: o cinema como materia, o cinema como tempo, o cinema como montaxe e o cinema como significado.

Sesión 1: Escolma. Breve escolma de pezas significativas dentro da traxectoria de Pagán. Pó de estrelas (2007, 24’), Eclipse (2010, 20’), Noite de rodos (2016, 4’) , Flora e fauna (Shot on Sight) (2017, 14’), A mosca (2017, 2’), Uluru (2018, 7’). Total: 70 minutos

Sesión 2: Superfícies. Nesta sesión poderemos ver a case totalidade da serie “Superfícies”, na que o cineasta refilma imaxes proxectadas sobre diferentes superficies, ben buscando as coincidencias entre a imaxe proxectada e a superficie de proxección, como en Forgoselo, ben buscando a contradición entre unha e outra. A refilmación rompe a ilusión da pantalla como xanela realista. Long Face (2014, 6 minutos), Sonho bolivariano (2014, 6’), Forgoselo (2014, 4’), Peter (2015, 3’), Nyaungshwe (2016, 5’), Pagán (2016, 8’), Gongoriin bombani hural (2016, 3’), Al (2016, 3’), Berbera (2016, 2’), La tierra santa (2016, 9’), A mata (2017, 20’)., Skye (2018. 5’30). Total: 75’30 minutos

Sesión 3: Estrea. τέχνη (Tekné) Arte é tecnoloxía. Paisaxe musical sinfónica. O cotiá da tecnoloxía. Lavado mecánico da roupa en sete movementos con música de canos de Xoán Carlos de Dios González. Total: 59 minutos

Alberte Pagán é escritor e cineasta. Ten publicado un ensaio sobre Finnegans Wake, a derradeira novela de James Joyce, da que traduciu os dous primeiros capítulos ao galego. É autor da novela “Percorridos” por unha teoría do desexo, do poemario “Prosopagnosia” e das pezas teatrais “Como foi o conto”. Autor dunha longa serie de películas experimentais, algunhas premiadas en festivais, tamén destaca o seu labor como divulgador do cinema experimental internacional, ben como programador ben como crítico e historiador. En 2016 recibiu o Premio da Crítica Galicia en cine e artes audiovisuais.

170 OUFF FORMACIÓN

O proceso creativo de “O que arde” OLIVER LAXE • 30 SETEMBRO E 1 DE OUTUBRO

O director Oliver Laxe imparte un obradoiro de dez horas nas que compartirá todos os detalles do proceso creativo da súa última película “O que arde”: intencións, castings, ensaios con actores, guións, detalles da produción, do orzamento, das estrataxemas de rodaxe, da montaxe, do traballo sonoro, da distribución…

Oliver Laxe, fillo de pais galegos, naceu en París en 1982 e regresa a Galicia con 6 anos. Estudou cine na Universidade Pompeu Fabra e comezou a súa filmografía coa curtametraxe “E as chemineas decidiron escapar” (2006) xunto a Enrique Aguilar. En Tánxer rodou as curtametraxes “Suena una trompeta, ahora veo otra cara” (2007) e “París #1”, coas que obtivo varios premios en certames cinematográficos.

Creou o proxecto Dao Byed, un taller cinematográfico para a poboación infantil máis desfavorecida do Magreb. Desta experiencia saíu a súa primeira longametraxe, “Todos vós sodes capitáns” (2009) coa que gañou o premio FIPRESCI no Festival Internacional de Cine de Cannes en 2010. Certame ao que volveu en dúas ocasións máis: con “Mimosas”, nome do hotel en ruínas onde Tennessee Williams comezou a escribir “Cat on a Hot Tin Roof” fíxoo en 2016 e conseguiu o Gran Premio da Semana da Crítica; e en 2019 obtén un dobre mérito con “O que arde” ao ser a primeira película en galego que participa nunha sección do Festival de Cannes, concretamente en “Un Certain Regard”, e acada ademais o Premio do Xurado.

171 Obradoiro no Centro Penitenciario Pereiro de Aguiar XAVIER BERMÚDEZ • XOVES 5,12,19 E 26 SETEMBRO

O director ourensán Xavier Bermúdez impartirá na 24ª edición do Festival de Cine de Ourense un taller no Centro Penitenciario Pereiro de Aguiar. O obxectivo é explicar que “compoñer un guión non é tanto unha tarefa con esixencias literarias como dramáticas. Neste taller trátase de coñecer os elementos máis esenciais para contar algo cinematograficamente. Trátase de descubrir recursos visuais para dar o paso do tempo, para construír un personaxe, para relatar unha acción con ritmo e con interese. E trátase ao mesmo tempo de familiarizarse coas ferramentas que che poden axudar a aproveitar a túa memoria e a túa imaxinación, a túa capacidade de observación e de xogo, para lograr contar cinematograficamente aquilo que desexas contar. Entre esas ferramentas: a historia nunha liña, o esquema estrutural e a lista de escenas”.

Xavier Bermúdez recibiu o ano pasado a Calpurnia de Honra do Festival de Cine de Ourense, á súa traxectoria persoal e artística, sendo un dos directores galegos máis premiados a nivel nacional e internacional. Entre as súas películas máis premiadas figura “León y Olvido” –galardoada no OUFF 2004-, da que comezará a rodar en breve unha segunda parte, “Nena” (1997), “Rafael” (2008) e “O ouro do tempo” (2013).

172 OUFF FORMACIÓN

Proxecto Orballo MARIANA CARBALLAL 2 E 3 OUTUBRO

Orballo é un proxecto de educación audiovisual con perspectiva de xénero. Patrocinado pola Fundación AISGE e ideado por Mariana Carballal, este Obradoiro práctico, analiza series xuvenís para detectar estereotipos de xénero, discriminacións e violencias que poboan os mundos da ficción, coa intención de re-escribir e re-interpretar as historias contadas, para amosar como é posible outro universo audiovisual.

Ofrece ao alumnado novas opcións de análise dos contidos para ampliar o seu coñecemento en valores, diversidade e pluralidade. Actores e actrices de recoñecido prestixio falaranlles desde a súa experiencia, co fin de sementar neles e nelas inquedanzas que lles fagan reflexionar e revisar as súas propias realidades, os xeitos de relacionarse e construirse como persoas. Que poidan facelo desde outra ollada ao mundo audiovisual que teñen de referente e que inflúe nos seus imaxinarios. A posibilidade de analizar, reguionizar e interpretar novamente as secuencias visionadas con perspectiva de xénero, converte ao proxecto Orballo nun espazo diferente, dinámico e único, para a educación audiovisual.

Mariana Carballal Actriz, directora e docente ourensá. Ten unha ampla formación como intérprete, directora e pedagoga. É Licenciada pola Real Escuela Superior de Arte Dramático. Nos inicios da súa carreira como intérprete adicouse intensamente ao teatro. Traballou como intérprete en multitude de series de televisión e películas, acadando unha gran popularidade coa personaxe Maribel do Show dos Tonechos. Nestes momentos é profesora de Dirección Escénica na Universidade de Vigo e de Interpretación para Cámara na Escola Superior de Arte Dramático de Galicia (ESADG). En 2004 recibiu o premio Galicia en Feminino otorgado pola Xunta de Galicia.

173

Fo

UNICEF

“O 100% da recadación das entradas do ciclo “Cine e Auga” será doada a favor de UNICEF”

No es lo que das, es lo que reciben on el Regalo Azul de UNICEF, niñas y niños de todo el mundo reciben bombas de agua, vacunas, alimento terapéutico y muchos otros suministros necesarios para sobrevivir. La Diputación de Ourense y Ourense Film Festival (OUFF), enmarcado en su ciclo “Cine e auga”, han decidido colaborar con UNICEF para enviar 5 bombas de agua y 245.000 pastillas potabilizadoras a la infancia más vulnerable. CCada bomba puede facilitar agua a una comunidad entera o a un campamento de refugiados y cada pastilla potabiliza de 4 a 5 litros de agua. Y es que en algunos lugares del mundo no hay ni una sola gota de agua apta para el consumo y en un desastre natural o una emergencia, el acceso a agua potable es imprescindible para evitar muchas enfermedades. Por eso, si asistes al ciclo “Cine e auga” del Festival, recibirás una tarjeta en la que se te informa del fantástico regalo que OUFF y La Diputación de Ourense han hecho en tu nombre. Gracias a sus aliados, en 2018, UNICEF facilitó el acceso a agua potable a 62 millones de niños y sus familias. Pero en el mundo 785 millones de personas aún no tienen acceso a un servicio básico de agua potable. Súmate y envía un Regalo Azul de UNICEF, un regalo único y lleno de magia que salva vidas regaloazul.es

177

Herencia: Nieve de Medina

Herencia: El color que te hace daño. Instalación habitada por una mujer. BLANCO SOBRE BLANCO

(el proceso de creación) A partir de ahí, sin permitir que nada se consolide tanto para agotarse, intervienen sonidos, ruidos, estilos, ritmos, armonías y disonancias, y se suman inteligencias, perspectivas e ideas.

Nieve reconstruye su tiempo blanco, todo blanco, con piezas Crece desde la profundización en la memoria y la identidad de la de bordes blancos casi imposibles de distinguir. Nosotros, actuante que habita la instalación, una actriz que es también una desde fuera, vemos colores que ella tal vez no aprecia. Son herencia de sí misma. Se alimenta el dispositivo con los conceptos las sutiles fronteras del tiempo y el espacio, lo objetivo y lo que implica en su íntimo discurrir, sobre los que después subjetivo, que José Luis pone en primer plano. Así se acentúan profundiza, sobre los que obliga a reflexionar. La consecuencia todos los matices y es la mirada personal la que marca inicios, inmediata son objetos nunca estáticos, secuencias de acción Herencia:continuidades o quiebras. Los impactosEl estáncolor en el espectador, que tesorprendentes, hace situaciones provocadoras, daño expresiones plásticas aunque la pólvora se prenda en escena. Lo que cuente Blanca insólitas de enorme potencia expresiva y significante gracias al importa poco: el foco está en lo que cuenta el conjunto y, sobre universo plástico y audiovisual, que manipula en igual medida INSTALACIÓNtodo, en lo que cada uno se cuenta HABITADA a sí mismo. POR UNAen que es MUJER manipulado.

La propuesta. El arte audiovisual entra en contacto con una realidad y la convierte en otra. Nos convierte en otros. Es uno de los impactos de Herencia. Es una instalación habitada por una mujer, actriz y actuante, que reconstruye su identidad –y parte de la nuestra– a través de objetos nunca estáticos, imágenes nuevas y antiguas, palabras propias y ajenas. Selecciona fragmentos de la herencia que ha recibido y están en la base de su personalidad artística y social.

Voces que se recuerdan. Herencia muestra a la mujer madura que es fruto de cuanto quiso ser y acepta lo que no pudo dejar de ser. Una mujer que acude a la llamada del arte y avanza al ritmo que marca la historia, pero también al compás de sus voces interiores.

La piel, la imagen y el pan. Herencia es territorio abierto de exploración artística. Nace de una inquietud común, la creación a partir de la forma y el concepto, al margen de las convenciones al uso. Recurre a todos los lenguajes artísticos a su alcance, sin renunciar a ninguno. Los selecciona y optimiza.

Blanco sobre blanco. (El proceso de creación). Nieve reconstruye su tiempo blanco, todo blanco, con piezas de bordes blancos casi imposibles de distinguir. Nosotros, desde fuera, vemos colores que ella tal vez no aprecia. Son las sutiles fronteras del tiempo y el espacio, lo objetivo y lo subjetivo.

Ficha Director: José Luis Raymond. Espacio técnico: José Luis Raymond. Intérpretes: Nieve de Medina. Dramaturgia: Blanca Baltés. Producción: Isabel Blanco, Óscar Pastor. Coreografía: Luz Arcas. Música y espacio sonoro: Avoid Note. Contacto: [email protected]

180 As series que veñen

Auga Seca 3Camiños Néboa Auga seca

thriller televisivo “ Auga seca”, coproducido pola produtora galega Portocabo e a portuguesa SP-i, coa colaboración da TVG, RTP e o apoio de Agadic, terá 6 capítulos de 50 minutos e recolle o universo do tráfico de armas e as súas conexións co mundo empresarial. Está protagonizada pola actriz portuguesa Vitoria Guerra e os galegos Monti Castiñeiras e Sergio Pazos. Acompañaranlles Eva Fernández, Cris Iglesias, Manolo Cortés Oou Tacho González. A serie, que ten un carácter transfronterizo arrinca coa morte de Paulo Duarte no porto industrial de Vigo. Un aparente suicidio que non convence aos seus xefes, nin á policía, nin á súa irmá Teresa, que se muda de Lisboa a Vigo e empeza a traballar na empresa onde estaba Paulo, co obxectivo de descubrir o que pasou.

Toño López asume a dirección baixo a produción executiva de Alfonso Blanco, que tamén asina o argumento xunto a José Rubio, Eligio Montero, Carlos Portela e Ana Míguez. O guión corre a cargo de Lida Fraga, Carlota Dans, José Rubio e Eligio Montero, a dirección de fotografía é de Ricky Morgade, a dirección de arte de Andrea Pozo, e a música, de Elba Fernández e Xavi Font. A acción sitúase nas cidades de Vigo e Lisboa. Está rodada en galego e portugués.

Esta será a segunda colaboración entre RTP e a Televisión de Galicia tras unha das series de mais éxito “Hotel Vidal”, tamén producida pola produtora galega Portocabo.

182 AS SERIES QUE VEÑEN

3Camiños

serie 3Camiños será a primeira peza transmedia e internacional do Camiño de Santiago, na que participa a Xunta de Galicia e que se estreará con motivo do Xacobeo 2021. Será producida por Ficción Producións, a produtora galega de Julio Casal e Mamen Quintás. A serie estrearase a finais de 2020. A rodaxe comezará en novembro e terá unha duración prevista de 8 meses. ACinco persoas de diferentes países coinciden grazas ao Camiño e comezan unha historia en común de descubrimento persoal que terminará por reencontralos en tres momentos da súa vida: 1996, 2006 e 2021. Momentos nos que os cinco protagonistas se volven unir para peregrinar.

Será unha serie internacional rodada en tódolos países de orixe dos protagonistas - América, Corea do Sur, Francia, México e España- aínda que a maior parte da serie centrarase en Galicia e o Camiño, desde San Pied de Port ata Santiago de Compostela, chegando a Muros. A rodaxe realizarase en seis idiomas: inglés, alemán, coreano, italiano, español e galego, polo que terá unha gran difusión internacional grazas á participación do grupo Beta Films, encargado da emisión da serie en Alemaña e Italia. No resto de países, a serie estrearase tamén en exclusiva en Amazon Prime Video, coa excepción de Corea do Sur, Chile e México, onde haberá unha maior presenza noutras canles.

Norberto López Amado e Gregor Schmitzler serán os directores da serie. Manu Riveiro é o encargado da banda sonora, que contará coa interpretación de Iván Ferreiro e Anni B. Sweet.

183 Néboa

éboa é o novo thriller para a presente tempada producido por RTVE en colaboración con Voz Audiovisual e que se rodou en localizacións naturais do norte de Galicia, como cabo Ortegal, Estaca de Bares, O Barqueiro, Ortigueira ou Cariño. Ambientada no entroido na illa de Néboa, está dirixida por Gonzalo López-Gallego, Jorge Saavedra e Manu Gómez, cun reparto encabezada por Emma Suárez e Isabel Naveira, que se completa con Nintérpretes como Nancho Novo, Antonio Durán “Morris”, Alba Galocha, María Vázquez, Xabier Deive, Santi Prego ou Eva Fernández, entre outros.

É a primeira noite de entroido na illa de Néboa, cando aparece o cadáver dunha adolescente no Burato do Inferno, un lugar rodeado de lendas: nesa mesma cova xa apareceron corpos asasinados da mesma forma, en 1919 e en 1989. En ambas ocasións, estes crimes deron comezo a unha serie de cinco asasinatos durante os oito días do entroido. Asasinatos que nunca se chegaron a resolver. A crenza popular é que o asasino é o “Urco”, un home con cabeza de lobo que sae do mar rodeado de cadeas para levar aos vivos e que, ao mesmo tempo, é unha das figuras representativas do entroido de Néboa. Quen está a cometer asasinatos dende hai máis de 100 anos? Para Mónica e Carmela, dúas investigadoras da Garda Civil, comeza a conta atrás.

184 Fo

OUFF Música

Dirty Sound Magnet Broken Levee Agrupación musical de A Limia CAFÉ CULTURAL AURIENSE Dirty Sound Magnet Broken Levee 27 SETEMBRO / 21.30H 04 OUTUBRO / 21.30H

Este trío suízo foi elixido como a mellor banda de Rock de Os Broken Levee é un carismático trío de blues procedente Suíza en 2017, polo seu álbum “Western lies”, desde entón do nordés de Inglaterra. A súa música faise eco dos Dirty Sound Magnet realizou varias xiras por Europa. grandes do blues británico e estadounidense, pero tamén A iniciada en setembro de 2019 traerá por primeira vez ofrece unha nova e única versión do xénero. En 2017, o ao grupo aos escenarios españois, un deles Ourense, grupo Broken Levee incorporou á recoñecida vocalista de promocionando o seu último traballo discográfico jazz do nordés de Estados Unidos, Lindsay Hannon, coa “Transgenic”. A Dirty Sound Magnet é moi difícil atoparlle que colabora habitualmente. Ian Simpson é o guitarrista un estilo ben definido: rock alternativo, psicodélico, vintage, principal e cantante habitual da banda. As súas influencias rock blues, folk, electro rock, stoner… A súa música é unha están moi claras: Joe Bonamassa, Eric Clapton e Rory verdadeira viaxe aos catro recunchos do mundo e ás Gallagher. Acompáñanlle o batería James Carmichael e o profundidades do espazo. Os seguidores de Led Zeppelin, baixista James Robson. Este ano, Broken Levee completou Pink Floyd, Frank Zappa, Nirvana, Santana, Daft Punk e os unha exitosa xira polo sur de Inglaterra, que agora chega a Rolling Stones encontrarán referencias a súa música. Ourense.

ZONA XARDÍNS PADRE FEIJOO Agrupación musical de A Limia 29 SETEMBRO / 12.00H

A Agrupación musical de A Limia interpretará una serie de destacadas bandas sonoras do seu repertorio “Música de cine”.

186 Fo

Viaxes de cine por Ourense

Roteiro:

Ourense Allariz Celanova Rivadabia Melón Leiro Boborás Cea Viaxes de cine por Ourense

ai unha máxima no sector do turismo universal que con palabras máis científicas está recollida no principio definitorio da Organización Mundial do Turismo e que dun xeito lacónico e non moi académico ven a dicir que para viaxar “só hai que ter un motivo”. É certo que non tódalas viaxes son turísticas, pero tampouco é menos certo (a non ser que un se desprace completamente abstraído do seu entorno, cousa certamente difícil) que non hai viaxe na que non teñamos Hoportunidade de aprendermos algo novo –un espazo, un monumento, un restaurante, incluso- ou descubrirmos aspectos vitais dos nosos semellantes que aprioristicamente nos son completamente descoñecidos. Velaí onde radica a esencia do turismo: Nesa sorte de xen da curiosidade que traemos incorporado cando nacemos e que ten sido o motor de arranque que nos ten feito colonizar tódolos recantos do planeta e incluso explorar espazos extraterreos de todos sabidos. Pois ben, baseándonos nesa máxima e sen termos que chegar tan lonxe –ou si-, podemos dar por sentado que a provincia de Ourense conta con moitos “motivos” para facernos viaxar, non só ós foráneos senón incluso a nós mesmos, os ourensáns, niso que se ten dado en denominar intraturismo e que cada vez está más en auxe nas novas formas ofertas turísticas. Non me vou deter nos xa coñecidos do termalismo, o patrimonio etnográfico e cultural ou a natureza, porque hoxe non forman parte desta proposta por máis que logo a viaxe poida verse enriquecida con aspectos complementarios que lle outorgarán valor engadido ó desprazamento. E se un motivo pode ser a suma de patrimonio e natureza da Ribeira Sacra, o atractivo máxico do entroido, unha degustación escollida de calquera restaurante do grupo “cociña Ourense”, un baño nocturno no Prexigueiro ou en Outariz, un concerto de órgano no mosteiro de Celanova ou na colexiata de Xunqueira de Ambía ou un paseo polas viñas do Ribeiro, por que non vai poder ser un motivo coñecer o río onde se deu un baño sensual Aitana Sánchez Gijón en la “Ley de la frontera”, a escola na que o Pardal quedou marabillado polas ensinanzas do seu mestre en “A lingua das bolboretas”, a Taberna da Tía Esquilacha onde o Bocas, o Milhomes e o Cibrán devalaron definitivamente cara os baixos mundos ou o colexio onde Elisa e Marcela atoparon o amor entre o silencio das súas compañeiras. Velaí onde radica esta proposta que agardamos poida ser sumamente atractiva: En poder visitar lugares que serviron de set de rodaxe natural para unha manchea de películas que ó longo dos últimos anos teñen feito de moitos lugares da provincia de Ourense un verdadeiro plató de cine. Somos conscientes de que non se trata, nin moito menos, dunha proposta novidosa no sentido de que son moitos os lugares que nestes intres convocan a milleiros de turistas e visitantes noutros lugares da península, pero loxicamente isto non é compatible con esoutras ofertas e nós estamos convencidos de que ó amparo do OUFF poderemos ser de consolidar un paquete o suficientemente atractivo como para que a nosa provincia poida ser visitada dende outro punto de vista. O punto de vista do afeccionado ó sétimo arte que ten curiosidade por saber algo máis daqueles lugares que contemplou na pantalla grande e onde no seu momento foron recreadas algunhas historias que forman parte do cine rodado en Ourense. Convidámolos a que pasen e vexan. Muden a butaca da sala polo asento do autobús e déixense levar neste caso pola maxia dunha nova xeira. Estamos seguros de que a proposta non os vai deixar indiferentes.

Antonio Piñeiro, Xestor Cultural

* Información en [email protected] ou no 988 317 888. de Elisa y Marcela Rodaxe

188 ORGANIZACIÓN

COMITÉ DE HONRA ADMINISTRACIÓN Manuel Barreiro Presidente Deputación de Ourense Pilar Caride Manuel Baltar Eva López Alcalde Concello de Ourense Gonzalo P. Jácome Conselleiro de Cultura e Turismo Xunta de Galicia EQUIPO TÉCNICO Román Rodríguez Presidenta de Honra da Fundación Carlos Velo ESCENOGRAFÍA DAS GALAS Laura Gárdos E EXPOSICIÓN SEMPRE XONXA Marta Villar Presidenta da Fundación Carlos Velo Carmen Leyte MEDIOS DE COMUNICACIÓN Delegada en Galicia de AISGE. Patrona da Natalia Asensio Fundación AISGE Elena Fariñas Isabel Blanco Reyes Lorenzo Andrea Carcacía ORGANIGRAMA DISEÑO, CATÁLOGO E PROGRAMA DE MAN DEPUTACIÓN DE OURENSE Raquel Sexto Coordinador técnico Pablo Antelo Aurelio Gómez José Antonio Velo Jesús Castrillo FUNDACIÓN CARLOS VELO IMPRENTA Coordinador artístico Manuel Rodríguez Miguel Anxo Fernández Juan Antonio Outeriño Exposicións e talleres Susana Masid Xosé Manoel Rodríguez Óscar Carballo Daniel Rodríguez Actividades paralelas Florentino Álvarez Antonio Piñeiro PROTOCOLO Francisco Cougil SECCIÓNS Sonia Pérez Mari Carmen Blanco PROGRAMACIÓN/PRODUCCIÓN E DOCUMENTACIÓN INVITADOS César Silva Rosana Bernárdez Alberto González Olalla Moreiras

FAS MUVIS CONDUCTORES Paulino Pérez José Manuel Diéguez Enzo Samiento Javier Rey Manuel Rodríguez CURTAS Miguel Grandío Amadeo Quevedo Aldara Pagán MONTAXE TÉCNICO E VÍDEOS OUFF ESCOLA Luis Baños Ani Cacabelos Jesús Díaz

189

A Lourenzá, Lugo, 1913 - Vigo, -2010 Lugo, A Lourenzá,

“O cine que sobor de Galicia se faga ha de ter diñidade e veracidade. O primeiro está en levar á pantalla guiós intelixentes, adaitacioes fideles de obras decorosas. Dende a literatura en castelán de Valle Inclán, deica a novela galega de Outero Pedrayo, pasando por outros intermeios e pola creación guionista que puidera xurdir, eisiste material dabondo para darlle un novo rumo ao arte cinematográfico”.

Ensaio: ”Cine e teatro nosos” Cos ollos do noso esprito. Buenos Aires: Federación de Sociedades Galegas de Buenos AIres. FRANCISCO FERNÁNDEZ DEL RIEGO

191 Organiza e patrocina: Copatrocinan:

Colaboran: