De Conjunctuur Van De Macht: Het Christen Democratisch Appèl, 1980-2010
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
University of Groningen De conjunctuur van de macht Voerman, Gerrit IMPORTANT NOTE: You are advised to consult the publisher's version (publisher's PDF) if you wish to cite from it. Please check the document version below. Document Version Publisher's PDF, also known as Version of record Publication date: 2011 Link to publication in University of Groningen/UMCG research database Citation for published version (APA): Voerman, G. (editor) (2011). De conjunctuur van de macht: Het Christen Democratisch Appèl, 1980-2010. Boom. Copyright Other than for strictly personal use, it is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), unless the work is under an open content license (like Creative Commons). The publication may also be distributed here under the terms of Article 25fa of the Dutch Copyright Act, indicated by the “Taverne” license. More information can be found on the University of Groningen website: https://www.rug.nl/library/open-access/self-archiving-pure/taverne- amendment. Take-down policy If you believe that this document breaches copyright please contact us providing details, and we will remove access to the work immediately and investigate your claim. Downloaded from the University of Groningen/UMCG research database (Pure): http://www.rug.nl/research/portal. For technical reasons the number of authors shown on this cover page is limited to 10 maximum. Download date: 01-10-2021 De conjunctuur van De macht CDA_Titelpagina's.indd 1 28-01-11 13:10 Gerrit voerman [re Dactie] De conjunctuur van De macht h et christen Democ ratisch appèl 1980–2010 boom amsterDam CDA_Titelpagina's.indd 2 28-01-11 13:10 Afbeelding omslag, rechtsboven: partijvoorzitter Piet Bukman (links) en erevoorzitter Piet Steenkamp op het oprichtingscongres van het cda, 11 oktober 1980 (anp) Omslagontwerp: René van der Vooren, Amsterdam Zetwerk: Velotekst (B.L. van Popering), Zoetermeer Druk en afwerking: Wilco, Amersfoort © 2011 de auteurs Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher. isbn 978 94 6105 1073 nur 680 www.uitgeverijboom.nl Inhoud Voorwoord 7 Gerrit Voerman Inleiding 9 Gerrit Voerman ‘Een wet mag de zedelijke draagkracht van het volk niet te boven gaan’. De opstelling van het cda-in-wording in het parlement 33 Hans-Martien ten Napel Een machtspartij met idealen. Een geschiedenis van het cda, 1980-2010 59 Marcel ten Hooven ‘Geen buigingen naar rechts?’ Enkele opmerkingen over de programma- tische ontwikkeling van het cda tussen 1980 en 2010 109 James Kennedy en Hans-Martien ten Napel Religieofregio?Overdebloedgroepenvanhetcda 131 Ruud Koole en Joop van Holsteyn Slechts de wereld van gisteren? Over de achtergrond en opvattingen van de kiezersaanhang van het cda, 1977-2010 155 Joop van Holsteyn en Galen Irwin ‘Wanneer macht voor ideologie komt’. Het cda en de Europese Volkspartij 179 Steven van Hecke De christendemocratische feniks en de moderne, niet-seculiere politiek 197 Kees van Kersbergen Noten 217 Bijlage 237 Afkortingen 243 Personenregister 245 Over de auteurs 249 Illustratieverantwoording 251 Voorwoord Gerrit Voerman In oktober 2010 bestond het Christen Democratisch Appèl (cda)dertigjaar. Gemeten vanaf zijn formele oprichting heeft het cda 22 jaar deel uitgemaakt van het landsbestuur. Al die tijd vormden de christendemocraten de grootste rege- ringspartij, waardoor zij ook steeds de minister-president leverden (achtereenvol- gens Dries van Agt, Ruud Lubbers en Jan-Peter Balkenende). De Tweede Kamer- verkiezingen van juni 2010 en het aantreden van het kabinet-Rutte maakten aan het christendemocratische premierschap vooralsnog een einde, maar de rol van het cda is zeker nog niet uitgespeeld. Het is opmerkelijk dat aan deze partij, die in de afgelopen drie decennia zo sterk het aanzien van de Nederlandse politiek heeft bepaald, vanuit wetenschap- pelijke hoek zo weinig aandacht is geschonken. Dit geldt overigens niet voor de totstandkoming van het cda: het moeizame, jarenlange fusieproces dat aan het samengaan van de Anti-Revolutionaire Partij (arp), de Christelijk-Historische Unie (chu)endeKatholiekeVolkspartij(kvp) voorafging, is door enkele historici en politicologen nauwgezet in kaart gebracht. Ook is vanuit deze hoek bij het tienjarig bestaan in 1990 de verrassende comeback van het cda en zijn onverwacht sterke machtspositie in het Nederlandse politieke bestel van de jaren tachtig geanalyseerd. Voor het overige waren het echter vooral journalisten die zich met bepaalde periodes uit de partijgeschiedenis hebben beziggehouden. Zo verschenen er boeken over de crisis in de partij in 1994 (toen Lubbers lijnrecht tegenover zijn beoogde opvolger Elco Brinkman kwam te staan) en de daaropvolgende moeizame oppositieperiode (toen de tot in hun vezels gouvernementele christendemocraten de paarse coalitie moesten bestrijden), en over de tweede leiderschapscrisis in 2001 (die eindigde in de investituur van Balkenende). Deze publicaties getuigen dikwijls van een goed inzicht in de interne ontwikkelingen in het cda, maar zij plaatsen de partij in de regel niet in een breder (historisch of internationaal-comparatief) perspectief. Deze bundel heeft wel nadrukkelijk de bedoeling het cda door de tijd heen te beschrijven en waar mogelijk met andere partijen te vergelijken. Vanuit verschil- lende thematische invalshoeken wordt de evolutie van de partij geschetst wat 7 Voorwoord betrefthaarorganisatie en positie in de Nederlandsepolitiek,haarprogrammatische en ideologische ontwikkeling, de samenstelling van haar leden- en kiezersaanhang, en de relatie met de Europese Volkspartij (evp). Ook komt de voorgeschiedenis van het cda en de gevolgen van het secularisatieproces voor de christendemocratie aan de orde. Daarbij worden in de meeste bijdragen in deze bundel twee lijnen zichtbaar: de electorale ups and downs van het cda en de gevolgen daarvan voor zijn machtspositie in de Nederlandse politiek, én de ontwikkeling van de chris- tendemocratie in meer conservatieve richting. Deze publicatie over het cda verschijnt in een reeks die het Documentatiecen- trum Nederlandse Politieke Partijen (dnpp) van de Rijksuniversiteit Groningen in 2008 is gestart. Een van de doelen van deze serie is meer aandacht te schenken aan (en wellicht zo ook te genereren voor) de politieke partijen, die een cruciale rol vervullen in de representatieve democratie. Een woord van dank gaat uit naar Yvonne Bosma, Berend de Boer, Merel Diemont, Erwin Dijk, Martin van der Linde en Heleen Ridder – allen verbonden (geweest) aan het dnpp –, die assistentie hebben verleend bij de totstandkoming van deze bundel. Gerrit Voerman Groningen, januari 2011 8 Inleiding Gerrit Voerman ‘En het cda, het leefde nog lang en gelukkig.’ Op 10 september 2005 vierde het cda zijn 25-jarig bestaan in de Efteling. Drieduizend cda’ers vierden het zilveren jubileum mee. Nogal triomfantelijk deed het ledenblad verslag van de bijeenkomst: ‘Zelden liet het cda zich zo pregnant zien als een volkspartij.’1 De partijtop toonde zich eveneens zelfverzekerd. Partijvoorzitter Marja van Bijsterveldt schreef ‘dat het cda een vitale volkspartij is die diep is geworteld in onze samenleving’.2 Premier Jan Peter Balkenende noemde zijn partij ‘nog steeds een bepalende factor in de Nederlandse politiek… Het cda is en blijft 1 van de 3 hoofdstromen van dit land’.3 Zo’n tien jaar nadat het cda in 1994 met twintig Kamerzetels verlies de grootste nederlaag ooit had geleden in de moderne parlementaire geschiedenis, waren de christendemocraten uitgesproken optimistisch over de toekomst – en dat terwijl de opiniepeilingen bepaald niet zo gunstig waren.4 Het electorale echec van destijds leek geheel vergeten te zijn, evenals de erop volgende, acht jaar durende tocht door de woestijn van de oppositie. Van Bijsterveldt en Balkenende stonden overigens niet alleen in hun positieve waardering van het cda. Het geestverwante maar vaak ook kritische dagblad Trouw roemde eveneens de vitaliteit van de partij: ‘Het cda levert bij zijn 25-jarig bestaan het bewijs dat politieke partijen nog niet “de oude olifanten zijn, op weg naar hun laatste rustplaats”. De partij is terug in hetcentrumvandemacht,beschiktindechristelijkewaardendiezijverdedigt over een stevig ideologisch fundament en in haar sociaal actieve achterban (73.000 leden) over een netwerk dat in de ontzuilde samenleving van grote waarde is.’5 Erosie van het electorale fundament Ondanks alle lofzang op zijn stevige maatschappelijke basis ging het cda bij de Tweede Kamerverkiezingen van juni 2010 opnieuw onderuit: de partij verloor, net als in 1994, twintig zetels. Het is achteraf gezien wat te gemakkelijk om te stellen dat het zelfvertrouwen van partijleider Balkenende en partijvoorzitter Van Bijsterveldt destijds, bij het 25-jarig bestaan, misplaatst was. Overmoedig waren 9 Gerrit Voerman ze toen echter wel. Met de modernisering en secularisering van de samenleving was het christendom in Nederland immers al decennialang op zijn retour. Dat daarmee tevens de natuurlijke electorale achterban voor de christendemocratie aanzienlijk was geslonken, was eveneens voor iedereen