Antanas Smetona (1874-1944); Van Vrijheidsstrijder Tot Litouwse President
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Antanas Smetona (1874-1944); Van vrijheidsstrijder tot Litouwse president PDF Door John de Jonge Inleiding Een van de meest markante en vooraanstaande staatsmannen in het vooroorlogse Litouwen was Antanas Smetona. Tijdens de wording van de eerste Litouwse Republiek was hij een van de voormannen die daarvoor actief streden. Reeds in zijn studententijd kwam hij in aanvaring met de Russische autoriteiten. Hij hoort thuis in het rijtje van o.a. Jonas Basanavičius, Martynas Yčas, Augustinas Voldemaras en Mykolas Sleževičius. Behalve Basanavičius zouden o.a. deze mannen de Litouwse politiek gaan beheersen. Met Voldemaras zou Smetona tot aan de val van eerstgenoemde in 1929 heel wat te stellen krijgen. Smetona diende Litouwen twee maal als president, in 1919/20 en van 1926-1940 na een staatsgreep door het leger. Zijn tweede regeerperiode was een milde, rechtse dictatuur, authoritair maar vrij gematigd. Het bewind steunde vnl. op het leger. Onder zijn bewind vond echter een bescheiden modernisering van het land plaats. Conflicten met Duitsland (Memelland) en Polen (Vilnius-kwestie), de economische crisis en de dubbelzinnige relatie met Moskou trokken echter een zware wissel op de fragiele Litouwse economie en politiek. Uiteindelijk beschikten twee dictatoriale grootmachten over de lotgevallen van de eerste Litouwse Republiek. Smetona kon daar niet tegen op en zag zich genoodzaakt zijn vaderland in 1940 te verlaten om zijn eigen leven te redden. Naast staatsman was hij ideoloog, jurist en schrijver. Smetona's leven Zijn wieg stond in Užulėnis, gemeente Taujėnai-Vadokliai, waar hij op 10 augustus 1874 werd geboren. Het gehucht ligt ca. 20 km ten noorden van Ukmergė, enige kilometers van de snelweg Ukmergė- Panėvžys. Zijn ouders waren Jonas Smetona, die kon lezen en schrijven, en Julijona Kartanaičia1. Hij was het op één na jongste kind van zeven kinderen in het boerengezin. Blijkbaar waren er middelen om de jonge Smetona te laten studeren want hij bezocht de gymnasia te Palanga en Jelgava. Van de laatste werd hij verwijderd vanwege zijn lidmaatschap van een Litouwse studentenvereniging, samen met zijn latere zwager en premier Juozas Tubelis2. Ze waren het niet eens met het russificatie-programma op school. Aan de universiteit van Sint Petersburg studeerde hij filosofie en filologie en in 1902 studeerde hij af aan de rechtenfaculteit. Zijn studie in Sint Petersburg ging ook niet zonder slag of stoot. Hij werd een keer gearresteerd en twee maal in hechtenis genomen vanwege zijn verbinding met de ondergrondse Litouwse nationale beweging. Zijn studentenloopbaan werd niet alleen door armoede maar ook door politieke omstandigheden in de lengte getrokken. Voor Litouwse studenten was dat in die tijd meestal het geval3. Uiteindelijk werd hij door de Russische autoriteiten naar Vilnius verbannen en een carriere als jurist kon hij wel vergeten. Litouwers die deze baan wilden uitoefenen kwamen in Litouwse gewesten niet aan de slag maar veelal in verre uithoeken van het tsarenrijk, ver weg van Litouwen. Maar Smetona wilde in zijn vaderland wonen en werken. In 1902 belandde hij te Vilnius nogmaals in de gevangenis wegens het voorlezen van het Nieuwe Testament in de Litouwse taal. In 1904 huwde hij Sofija Chodakauskaitė / Chodakowska (Biržai, 13-1-1885 - Cleveland, 28-12-1968), een Poolse wiens ouders een landgoed te Biržai bezaten4. Zij kregen twee kinderen, Julius Rimgaudas (1913-1974) en Birutė. In Vilnius vond hij werk bij de Land Bank wat hem een bescheiden inkomen opleverde. De daaropvolgende vijftien jaar wijdde hij zich aan Litouwse culturele, politieke zaken en was als journalist 1) Peursem, J.H. van, President Smetona, p. 7. 2) M. Hellmann, Grundzüge der Geschichte Litauens, p. 136. 3) Encyclopedia Lituanica, p. 231. 4) Sofija sprak geen Litouws zodat de nationalist Smetona thuis Pools moest spreken (mededeling van dhr. Frederik Erens). erg actief. Hij werd lid van de Democratische Partij en verkreeg zoveel respect dat hij tijdens de Grote Litouwse Landdag van 1905 te Vilnius gekozen werd tot een van de vijf presidium-leden van de Landdag. Toen de Russen in 1904 de ban op de Litouwse pers opheven ging hij als co-redateur (1904 en 1907) werken bij het eerste Litouwse dagblad, de 'Vilniaus Žinios' (Vilnius Nieuws) en in 1905/06 als redacteur van het weekblad 'Lietuvos Ūkininkas' (De Litouwse Boer). Beide kranten stonden onder invloed van de liberaal-democraten en door voor beide kranten te gaan werken hoopte Smetona de Democratische Partij te ontwikkelen tot een verzoenende groepering binnen het Litouwse politieke spectrum. Teleurgesteld verliet hij 1907 de partij waarin militante linkse activisten de overhand kregen. Daarop lanceerde hij in 1907 het drie-wekelijkse 'Viltis' (De Hoop) waarin hij zijn ideologie van het Litouwse nationalisme ontvouwde en legde daarmee de fundamenten voor de Litouwse nationale beweging. Mede-redacteur van de 'Viltis' was de priester Juozas Tumas die een aantal clericale collega's als aandeelhouders aantrok. De redacteurs stonden voor nationale eenheid, vreedzame verzoening van sociaal-economische entiteiten en ideologisch-religieuze tolerantie. Dit in tegenstelling tot het in intellectuele kringen populaire marxisme. Gedurende zes jaar (1907-1913) verzamelde zich een beduidende groep intellectuelen rond het blad. In 1913 wezen de conservatieve aandeelhouders de katholieke activist Pranas Dovydaitis aan als co-redacteur, ontevreden als ze waren met de liberale koers van de 'Viltis'. Smetona was het hiermee niet eens, verliet de 'Viltis' en verzamelde zijn volgelingen om het twee-wekelijkse 'Vairas' (Het Roer), een cultureel en politiek blad. Als redacteur ervan lukte het hem een aantal vooraanstaande lieden om zich te verenigen die later de kern van de Litouwse nationale beweging zouden vormen5. Deze mannen noemden zich later de 'Tautininkai' (nationalisten), de partij die Litouwen ca. 13 jaar lang zou besturen.6. In 1914 werd Smetona te Vilnius tot vice-voorzitter gekozen van het Litouwse Hulpcomité voor de Vluchtelingen. Het was allereerst een charitatieve instelling omdat de Duitse bezetters (van maart tot september 1915 hadden de Duitsers alle leefgebieden van de Litouwers veroverd) elke politieke activiteit verboden7. Terwijl een derde van de leden van het Comité met de Russen oostwaarts vluchtte, bleef Smetona met de overige leden in Vilnius. Het Comité werd gereorganiseerd met hem als voorzitter en onder het mom van liefdadigheid werd er gewerkt aan Litouwen's politieke toekomst. In 1917 werd er toestemming van de Duitse bezetter verkregen om in Vilnius een Litouwse nationale conferentie te houden hetgeen van 18-23 september daagde onder voorzitterschap van Jonas Basanavičius. De conferentie beraadslaagde over de vorming van een Litouwse staat binnen etnografische grenzen en koos een Litouwse Landdag, de 'Lietuvos Taryba', waarbij Smetona unaniem tot president werd gekozen8. De Taryba werd door de Duitsers geduld en financieel ondersteund. I.v.m. de moeizame onderhandelingen met de Duitsers over een onafhankelijk Litouwen reisde Smetona diverse malen naar Berlijn en nam o.m. deel aan politieke conferenties van Litouwse activisten in Zwitserland. Uiteindelijk stemden de Duitsers schoorvoetend in met de vorming van een Litouwse staat die aan Duitsland zou zijn verbonden. Smetona wilde deze kans grijpen om in elk geval maar iets van een Litouwse staat te krijgen maar de meerderheid van de Taryba was tegen zodat hij begin 1918 aftrad. Enige tijd later trad hij weer als voorzitter tot de Taryba toe. Op 16 februari 1918 ondertekenden de Taryba-leden de onafhankelijkheidsverklaring, daarbij Duitse voorwaarden en wensen negerend9. Toen duidelijk werd dat Duitsland de oorlog zou verliezen kondigde de Taryba een provisorische constitutie aan en werd op 11 november 1918 de eerste Litouwse regering gevormd met Augustinas Voldemaras als premier. Vier van de negen ministers behoorden tot Smetona's partij 'Tautas Pažanga' (Voortuitgang van het Volk). Direct na de vorming van het kabinet vertrokken Smetona en Yčas (Financiën) naar Berlijn voor politiek overleg over de overname van de staatsmacht en een lening. Voldemaras ging naar Parijs voor contact met de Entente-machten. Inmiddels begonnen Duitse troepen Litouwen te verlaten, aldus een machtsvacuum creëerend waarop in december de regering Sleževičius werd gevormd. Smetona vond bij zijn terugkomst de toestand geheel gewijzigd (de verwachtingen waren niet meer op Duitsland gericht maar 5) Encyclopedia Lituanica, p. 232. 6) M. Hellmann, Grundzüge der Geschichte Litauens, p. 135. 7) Idem, p. 134. 8) Idem, p. 136. 9) Encyclopedia Lituanica, p. 233. op complete onafhankelijkheid) en gaf zijn voorzitterschap van de Taryba op. Hij vertrok naar Scandinavië om steun te zoeken voor een onafhankelijkheid Litouwen. Echter binnen twee maanden werd hij teruggeroepen naar Litouwen en werd na veranderingen in de provisorische constitutie tot president gekozen door de Taryba (4 april 1919). Onder zijn bewind dat tot 19 juni 1920 duurde voltrokken zich belangrijke zaken. Er werd een bestuursapparaat opgebouwd, een leger werd gevormd, getraind en naar drie fronten gestuurd, een schatkist en belastingsysteem ingevoerd en tenslotte de voorbereiding van verkiezingen voor een wetgevende vergadering die op 14 en 15 april 1920 plaatsvonden. De partij van Smetona won geen enkele zetel. Op 19 juni 1920 overhandigde Smetona zijn taken aan de nieuwe voorzitter van de wetgevende vergadering. President werd Aleksandras Stulginskis, een christen-democraat. De 'Tautas Pažanga' werd vervolgens ook