MICHIEL DE RUYTER IN EIGEN WOORDEN GRATIS

Auteur: Michiel Adriaensz De Ruyter Aantal pagina's: 95 pagina's Verschijningsdatum: 2007-04-18 Uitgever: van Wijnen EAN: 9789051942903 Taal: nl Link: Download hier Selfmade man (& anekdotes) Comprende : — Mostra i dettagli. Etichettate più spesso In proporzione alla biblioteca Popolari di recente Pubblicate di recente — Filtro : Nessuno modifica. Dati da Books Ngram Viewer. Nederland, biography 1. Pagina principale Gruppi Conversazioni Altro Statistiche. Hai controllato SantaThing , il tradizionale scambio di doni di LibraryThing? Accetto Questo sito utilizza i cookies per fornire i nostri servizi, per migliorare le prestazioni, per analisi, e per gli utenti che accedono senza fare login per la pubblicità. Usando LibraryThing confermi di aver letto e capito le nostre condizioni di servizio e la politica sulla privacy. Il tuo uso del sito e dei servizi è soggetto a tali politiche e condizioni. Etichetta : De Ruyter en de oorlogvoering ter zee in de zeventiende eeuw di Prof. Lunshof 2 volte 'Een vriendelijcke groetenisse' : brieven van het thuisfront aan de vloot van De Ruyter di Adri P. Themanummer levend verleden Helderse Historische Vereniging di J. Bremer 1 volte De slag in de haven van Bergen Noorwegen. Henk den Heijer 1 volte Van Bierdragerszoon tot nationaal icoon. in perspectief di Jan. De schipper liet daarom klarigheid maken om de gevangenen " de voeten te spoelen " waarop de kapitein bijdraaide en smeekte om lijfsbehoud, hetgeen hem en zijn mensen werd geschonken. Op een reis naar Salee in Marokko kreeg de Salamander 's avonds vijf Algerijnse zeerovers in zicht, waaronder de vlaggenschepen van de admiraal en de vice-admiraal van Algiers. Gedurende de nacht hield schipper De Ruyter het gaande en hij maakte zijn schip gereed om bij het " lumieren" van de dag onverschrokken op het admiraalsschip aan te houden en dat onverhoeds de volle laag te geven. Op deze stoutmoedigheid waren de Algerijnen niet voorbereid en er ontstond verwarring waarbij enkele met elkaar in aanvaring kwamen. Inmiddels manœuvreerde de Salamander zo behendig dat even later de de vice-admiraal ook op de volle laag kon worden getrakteerd. Vervolgens sloeg de schipper zich door de andere rovers heen en bereikte veilig de rede van Salee waar het gevecht van de wal af was gadegeslagen. De Moren daar ontvingen hem als oude bekende met de " hoogste achtinge" en lieten hem te paard de stad inrijden als in triomf. De Algerijnen, die ook ter rede waren verschenen moesten te voet volgen, ten prooi aan " vele smaadtredenen en verwyt van hun kleenhartigheit". Van De Salamander begon op 8 april Eerst ging het naar Pleymuyden Plymouth waar een licentie werd gehaald om in de Engelse Antillen te mogen handelen. Cromwell was de baas in Engeland, maar de eilanden waren nog in handen van de koningspartij hetgeen waarschijnlijk niet lang meer zou duren. Schipper De Ruyter maakte een afspraak met de Engelse vice-admiraal Sir George Ayscue, in het jordynael " Syer Joris Haskus", die met een eskader naar de West zou vertrekken om de eilanden te veroveren. Zij zouden elkaar ontmoeten bij Sint Vincent in de Kaapverdische eilanden. Mogelijk wilde Ayscue profiteren van de plaatselijke bekendheid van de schipper. Geen spoor echter van Ayscue, ook niet het afgesproken teken aan de wal. De tijd werd bekort door jagen, bevoorraden en zorg voor het schip, maar na een maand was de schipper het wachten moe. Hij begroef een brief bij een paal en vertrok. Ayscue is pas in september gegaan. De eilanden waren nog in handen van de koningspartij, zodat de licentie van het Parlement niet op de proppen hoefde te komen. In de herfst was het schip weer thuis. De vriendschap van de Ruyter met Ayscue heeft eigenlijk altijd voortbestaan, ook toen de twee later vele malen tegenover elkaar stonden. Voor het eerst was dat in deSlag bij Plymouth, die door de Ruyter gewonnen werd. Neeltje Engels was hem in ontvallen. Er waren nu vier kinderen. Behalve Adriaen en de jonge Neeltje, waren er Aeltje Alida van en van Engel, die vaders voetsporen zou drukken. Hij had toen dertig jaar gevaren en bereikt wat hij zich in zijn stoutste jongensdromen misschien nog niet had voorgesteld. Hij was hij was door alle uitgestane zwarigheden " der zee moede geworden". Begin huwde hij voor de derde keer, met een Vlissingse zeemansweduwe, Anna van Gelder, wier eerste man, schipper van de Lampsins, in West-Indië was gestorven. Zij had twee kinderen, Jan, die ook zeeman zou worden, en Grietje. Bij het huwelijk was burgemeester Cornelis Lampsins getuige. Anna van Gelder steunde haar nieuwe echtgenoot van harte in zijn voornemen aan de wal te blijven. Zijn rust en haar gerustheid zouden echter slechts een half jaar mogen duren. De schipper dacht het avontuurlijke deel van zijn leven achter de rug te hebben, maar er volgden nog 24 jaren die de voorafgaande 45 jaren geheel in de schaduw stelden. Die zouden slechts een voorspel blijken te zijn geweest van waarmee hij de wereldgeschiedenis zou ingaan. Hij betrok met zijn gezin een pand aan het IJ, kijkend op de scheepswerven en het 's Lands Zeemagazijn, waar thans het Scheepvaartmuseum gevestigd is. Hij meed de fraaie, deftige herenhuizen aan de grachten, waar "zijns gelijken" de stadsbestuurders en patriciërs, zich gevestigd hadden. De Ruyter mag dan een vooraanstaand en aanzienlijk man geworden zijn, Grootburger van Amsterdam, hetgeen hem dezelfde status gaf als het stadsbestuur, in zijn hart was hij de eenvoudige Vlissingse jongen gebleven, die een afkeer had van hautain gedrag en zich tussen "De hooge Heeren" niet op zijn gemak voelde. Hij werd regelmatig op straat gezien, als hij te voet naar de kerk of naar de werven ging en zijn huis was in vele opzichten naast woonhuis tevens een magazijn voor scheepsbenodigdheden. In dit verband is het aardig een citaat van de Ruyter te vermelden, dat H. Dan volgen jaren waarin De Ruyter veel konvooireizen maakte naar de Middellandse Zee, die kort gezegd neerkwamen op vlagvertoon als machtsbetoon tegen kapers en piraten die deze wateren onveilig maakten voor Nederlandse koopvaarders. Hij toonde zich bekwaam in het sluiten van vredesverdragen met de machthebbers in de zogenoemde Barbarijse staten, te weten Marokko, Algiers en Tunis. Tegelijkertijd kocht hij in deze landen veel Nederlandse slaven vrij. Tijdens een reis naar de Oostzee in steunde hij ter bescherming van de Nederlandse handelsbelangen de Denen in hun oorlog met Zweden. Hij veroverde toen het eiland Funen en de stad Nyborg. De Deense koning was hem hiervoor zo dankbaar dat hij De Ruyter in de adelstand verhief, een onderscheiding waarop De Ruyter zich overigens nooit zou beroemen. Gevelsteen nr Na maakte De Ruyter opnieuw enige konvooitochten naar de Middellandse Zee. In voer hij in opdracht van de Staten-Generaal in het geheim door naar de westkust van Afrika, waar de Engelsen zonder oorlogsverklaring diverse forten op de Nederlanders hadden veroverd. De Ruyter heroverde een flink aantal forten en stak in opdracht de Atlantische Oceaan over, waar hij de Engelsen in de Caraiben en langs de Noord- Amerikaanse kust schade toebracht. Inmiddels was de Tweede Engelse Oorlog gestart met de voor de Nederlandse vloot rampzalig verlopen slag bij Lowestoft. Toen De Ruyter met zijn schepen was teruggekeerd en was benoemd tot luitenant-admiraal en opperbevelhebber van de vloot keerden de kansen. De Vierdaagse Zeeslag in juni was de eerste grote overwinning van de Nederlanders in de Engelse oorlogen. Maar beslist was de oorlog daarmee niet. In augustus sloegen de Engelsen hard terug in de Tweedaagse Zeeslag en kon de nederlaag alleen worden beperkt door een voortreffelijk door De Ruyter geleide terugtocht. Het sluitstuk van de oorlog maakte de Nederlandse overwinning echter compleet: tijdens de legendarische Tocht naar Chatham in veroverde en vernietigde de Nederlandse vloot onder Michiel een groot aantal belangrijke Engelse oorlogsbodems, waaronder de Royal Charles, het voormalige Engelse vlaggenschip. In Breda kon vervolgens een voor de Nederlanders gunstige vrede worden gesloten. Vijf jaar later zou er nog eens oorlog uitbreken: de Derde Engelse Oorlog. Terwijl Engeland op zee aanviel, vielen vanuit het zuiden en oosten Franse, Munsterse en Keulse troepen het Nederlandse grondgebied binnen. Het Rampjaar was aangebroken: Het land was reddeloos, De regering radeloos en De bevolking redeloos. Maar De Ruyter en zijn vloot hielden stand. Bij Solebay weerstond hij in juni een gecombineerde Engels-Franse vloot, waardoor dat jaar het gevaar van een landing van soldaten vanaf de zeezijde was afgeweerd. Tweemaal vond in juni een nieuw treffen plaats met de Engels-Franse vloot op de vlakte van Schooneveld, ten westen van Walcheren. De Ruyter gaf voortreffelijk leiding aan zijn "kleen hoopken", zoals de naar verhouding zwakke Nederlandse vloot werd omschreven, en wist met briljante tactische manoeuvres zijn tegenstanders te verslaan. De apotheose van de Engelse oorlogen volgde in augustus van datzelfde jaar in de Slag bij Kijkduin. Voor de derde en laatste maal deed de geallieerde vijandelijke vloot een poging om een landing op de Hollandse kust te forceren. Andermaal sloeg De Ruyter de schepen af en dwong hij ze tot de aftocht. Het gevaar van de zeezijde was daarmee geweken. Engeland sloot in februari in Westminster vrede. Met het einde van de Engelse oorlogen waren de gouden jaren voor de Nederlandse vloot en daarmee ook voor Michiel de Ruyter voorbij. De oorlog met Frankrijk duurde voort. Na een mislukte onderneming tegen het Franse Caraïbische eiland Martinique in werd De Ruyter het volgende jaar met een veel te zwakke en slecht uitgeruste vloot naar de Middellandse Zee gestuurd. De Spaanse koning, bondgenoot in de strijd tegen Frankrijk, had steun gevraagd in de strijd om Sicilië. De Spaanse vloot bleek tegen de verwachting in nauwelijks in staat te zijn om de Nederlandse schepen te steunen. Op 22 april werd De Ruyter dodelijk gewond aan zijn been in gevecht met de Franse vloot tijdens de Slag bij de Etna. Een week later stierf hij aan zijn verwondingen. Heere bewaar 's lands vloot, spaar genadelijk onze officieren, matrozen en soldaten die voor een klein geld zoveel ongemak en gevaere uitstaen. Geef hun koelmoedigheid en kracht, opdat zy onder Uwen zegen d' overwinning mogen wegdraghen. Tijdens zijn leven had hij al een groot aantal geschenken ontvangen: een gouden beker, een zilveren lampetkan, de complete grote atlas van Joan Blaeu, gouden medailles en prachtig versierde eresabels, het kon niet op. Bewonderaars hadden zijn geschilderde, geëtste of gegraveerde portret aan de wand hangen. Het geschilderde portret van De Ruyter hing ook in de vergaderzaal van alle vijf admiraliteitscolleges, in Amsterdam, Rotterdam, Hoorn, Middelburg en Harlingen. De Ruyter was een bij uitstek geliefde en populaire zeeheld geworden. Ook in proza en poëzie werd zijn naam hemelhoog geprezen. Bijvoorbeeld door dominee Gerard Brandt aan het eind van Aenschouw den Heldt, der Staeten rechterhandt, En redder van 't vervallen vaderlandt; Die in een jaer twee groote koningkrijken Tot driemael toe de trotse vlag deedt strijken; Het roer der vloot, den arm daer Godt door stree; Door hem herleef de vrijheid en de vreˆ. Gerard Brandt zou twaalf jaar later een grote biografie van Michiel de Ruyter publiceren, die de zeeheld onsterfelijk maakte. Vele details en anekdotes uit het leven van de vlootvoogd zijn dankzij deze levensbeschrijving bekend gebleven. Tijdens de herdenking van de Hongaarse predikanten op 20 feb werd de film getoond. Het leven van Michiel vóór zijn militaire loopbaan werd door Jan toegelicht. Welke invloed had zijn jeugd op de ontwikkeling van Michiel. Een korte levensloop, ook beschreven in diverse paragrafen, staat hier bij elkaar in één document. Uit diverse biografiën, publicaties en lezingen werd deze korte levensloop van Michiel samengesteld. Uitgebreider informatie is elders te vinden. De stadsarcheoloog van Bergen op Zoom heeft onderzoek gedaan naar de lokatie van een hoeve vernoemd in de biografie door G Brandt. Over de jaren is dit meerdere malen onderzocht. Is dit de échte? Kaart op tijdlijn: 30 januari Michiel de Ruyter in eigen woorden

Eenmaal animaal boek Johan van Nieuwenhuizen epub. Eenvoudig en vlot Duits spreken en begrijpen boek Deltas pdf. Eenzame strijd boek A. Eindelijk je streefgewicht! Eindelijk sneeuw boek. Empathie boek. Er is een keuze pdf download Gerda van Wageningen. Familieroman Omnibus pdf download Auteur Onbekend. Fragmenten hedendaagse franse pol. Franciscaans leiderschap ebook - Jaap Lodewijks. Gaia boek - James Lovelock. Gedragsnormen overheden horizont. Geef de moed niet op. Gehakt pdf download Wim Baillieu. Geloof in de publieke ruimte ebook - Rowan Williams. Gepeperd verleden boek. Gerede Twijfel - De Appelschase babymoord boek P. Geschriften vanwege de Vereniging Corporate Litigation boek. Gespreksvoering incl. Braimbridge epub. Ghurra'S boek. God van de gewone mensen boek - Emiel Hakkenes. Goed akkoord op een slechte piano boek. Grensgeschillen in de seks boek Gert Red. Hekma epub. Grenzeloze humor. Groenten uit balen boek Walter van den Broeck epub. Gustave Courbet, Handleidingen voor de politie - Handleiding confrontatie boek Adri van Amelsvoort epub. Helende Poëzie 3 - levenslust ebook - Sara Hofstede-Hiemstra. Kunt u mij helpen? Het begon in een stortbui. Het complete vis kookboek. Het geheim van de vergeten tunnel pdf download Annet Jacobs. Het geheime leven van vissen. Het geheugenspel pdf download Nicci French. Het Grote Boerenboek ebook - Piet Duizer. Het Grote Vaardighedenboek. Het huwelijk van hemel en hel boek. Het iPhone 5 boek boek - Scott Kelby. Het leven der dieren deel 1, hoofdstuk 08 pdf download Alfred Edmund Brehm. Het primaat van de zichtbaarheid download PDF c. Hufterproof boek - Henk van den Muijsenberg. Huizen In Steden boek - Marcus Binney. Ik kan nog steeds niet vliegen. In het dal van de dood ebook - Karl May. Inkomstenbelasting download PDF E. Inleiding tot de marketing pdf download Bronis Verhage. Een koe. K en nu verder boek - Louise Hompe. Kim en Wampie. Een eigenwijze pony boek - A. Kindercoaching kaarten boek - Helen Purperhart. Klaar Voor Het Belastingplan Kleurboek voor volwassenen 3 - Kleurboek no. Klik boek - Rainbow Rowell. Kwaliteitenspel PLUS. Swiers pdf. Leerlingenboek 2 Commerciele calculaties boek. Leren veranderen boek. Leven is nu pdf download Anselm Grün. Literatuur in psychoanalytisch perspectief pdf download Henk Hillenaar. Mac boek - Yvin Hei. Madrid boek Ken Bernstein epub. Manchester United, Rebels En Betoverend boek. Mededinginsrecht 2 boekdelen boek. Meer dan de feiten boek - Han Ceelen. Meester Paardenpoep boek - Carry Slee. Messiaanse beweging boek - Evert van der Poll. Ten Lammers. Miljoenen, macht en meesterwerken. Misschien het tedere begrijpen boek - Jos en Maurits Smeyers. Moderne Indonesische schilderkunst. Myn kat en ik pdf download Philippi. Mythes in de sport 1 boek - Wim Burgerhout. Na de dood van Klara Militsj boek Ivan Toergenjev epub. Nederlandse Clippers boek. Netwerken voor datacommunicatie boek. Nieuw zicht op huiscuspen boek - Dré Aukes. Nieuwe vensters op de werkelijkheid boek Koo van der Wal pdf. Nood aan de man pdf download Schonberger. Nurdius Maximus - Het dagboek van Nurdius Maximus. Oefenboek 2 Beter lezen boek M. Gathier epub. Oefenboek Sportmassage boek - Willem Snellenberg. Olympiade van de kleine groene mannetjes pdf download Mallet. Omgaan met kanker boek - Nathalie Cardinaels. Ongebaande paden boek. Ontwikkelingen in het sociale denken boek. Ontzielde wereld boek Franklin Foer epub. Oosterse Tapas ebook - Christophe Megel. Opengebroken boek - J. Organisatiestructuur boek. Overwicht in de samenleving. Paddington - Speurneus Paddington. Papa, ik mis je zo In Goede En Kwade Dagen Pepijn de planter pdf download Gorel Krist. Peuters En Kleuters boek - Stef Desodt. Pierke zegget zuu boek. Pittig en gekruid - overheerlijke pikante recepten. Plato, Schrijver boek Koolschyn pdf. Platoon verzameld werk 7: Kratylos ; Parmenides boek Plato pdf. Praktijkgericht juridisch onderzoek boek Geertje van Schaaijk epub. Praktijkreeks gedragstherapie 10 - ADHD boek. Productontwerpen, structuur en methoden. Protocol van de moordenaar Dodelijke herinnering boek - Denis Falque. Raadsel b. Raar boek. Recht voor welzijnswerkers boek Jan Boonen epub. Rechten en wetten in de bouw download PDF J. Reckless 1 - Achter de spiegel ebook - Lionel Wigram. Ridder zonder vrees of blaam ebook - Kathleen Brandt-Carey. Ripper ebook - Isabel Allende. Robin Hood en koning Klant boek J. Van Der Lans pdf. Samenwerken: de essentie ebook - Eric Westra. Schrijven vanuit je hart boek. Schuilen onder Woorden. Semiotiek en christelyke uitingsvormen pdf download Gerard Lukken. Slabberjan boek - P. Slotakkoord boek Michael Connelly pdf. Socrates, Jezus, Boeddha boek. Soda De Nederlandse vloot was sinds de Vrede van Münster in sterk verwaarloosd en moest nu snel worden uitgebreid om het te kunnen opnemen tegen de vele zware schepen die de Britse Lord Protector Oliver Cromwell in die jaren had laten bouwen. De Admiraliteit van Zeeland deed een beroep op De Ruyters plichtsbesef en hij ging op 29 juli , zij het met tegenzin, weer in zeedienst. De provincie Zeeland rustte een particulier betaald hulp-eskader van directieschepen uit, voornamelijk haastig omgebouwde koopvaarders, en De Ruyter werd commandant. Hij werd vice-commandeur onderbevelhebber onder vice-admiraal Witte de With ; tijdens diens afwezigheid voerde hij, op zijn vlaggenschip de Kleine Neptunis , een eskader aan dat op 23 augustus in de Slag bij Plymouth "admiraal" General-at-Sea George Ayscue versloeg in Het Kanaal. Dit was de eerste Nederlandse overwinning in deze oorlog en de onbekende De Ruyter was plotseling een zeeheld geworden, de "Zeeuwse Zeeleeuw". Op 1 december werd hij benoemd tot commandeur bij de Zeeuwse admiraliteit, een rang die daar gelijkstond aan schout-bij-nacht. Zijn meerdere was de Zeeuwse vice-admiraal Johan Evertsen. Bij de Slag bij Ter Heijde was hij de enige commandant die Tromps vlaggenschip de Brederode kon bereiken om met eigen ogen het lijk van luitenant-admiraal Maarten Tromp te aanschouwen. Hij adviseerde Egbert Bartolomeusz Kortenaer het sneuvelen van de bevelhebber geheim te houden. De Ruyter bouwde tijdens deze slagen de reputatie op van een betrouwbaar en kundig commandant. Na de oorlog moest er een opvolger benoemd worden voor Maarten Tromp. Dit speelde tijdens het Eerste Stadhouderloze Tijdperk toen voor de meeste provincies geen stadhouder benoemd werd. Het Staatse bewind poogde daarom de invloed van prinsgezinde admiraals zoveel mogelijk te beperken. Van De Ruyter was bekend dat hij in deze zaak een politiek neutrale positie innam. Raadpensionaris oefende daarom grote druk op De Ruyter uit om bevelhebber te worden, maar deze weigerde. Hij schuwde vermoedelijk de politieke verwikkelingen maar wilde ook oudere en hoger in rang staande admiraals, zoals Jan Evertsen en Witte de With, niet passeren. De Ruyter bleef echter in dienst bij de marine: op 2 maart werd hij viceadmiraal bij de Admiraliteit van Amsterdam , aldaar de hoogste rang. Dat was al een belangrijke promotie want deze admiraliteit leverde samen met de Admiraliteit van de Maze de meeste schepen. Daarbij was er in deze jaren een aanzienlijke vlootopbouw, de zogenaamde "Nieuwe Marine", door het dienst nemen van een zestigtal zwaardere schepen. De Ruyter en zijn gezin verhuisden in naar Amsterdam en kochten een huis aan de Buitenkant, het tegenwoordige Prins Hendrikkade Allereerst moesten de zeeroutes beschermd worden, vooral die in de Middellandse Zee tegen kapers uit Noord-Afrika en zeerovers uit Frankrijk. Daarnaast wilde men een tegenwicht bieden aan de veroveringsplannen van Karel X van Zweden die het hele Oostzeegebied in zijn macht dreigde te brengen, terwijl op de "Oostvaart" de meeste Nederlandse handelswinst gemaakt werd. Ten slotte probeerde men de laatste resten van het Portugese koloniale rijk alsnog over te nemen. De acties van De Ruyter tussen en spelen zich alle af in dit ruimere kader. In was hij deel van de vloot die Danzig ontzette, de stad waarmee de Nederlanders de meeste handel dreven, en die door de Zweden, die heel Polen al bezet hadden, werd belegerd. In en voerde hij blokkadeacties uit voor de kust van Portugal. In commandeerde hij een hulpvloot die de nieuwe bevelhebber luitenant-admiraal Jacob van Wassenaer Obdam moest bijstaan bij het heroveren van de Deense eilanden na diens overwinning tegen de Zweden in de Slag in de Sont die een totale nederlaag van Denemarken afgewend had. De Ruyter bevrijdde Nyborg op Funen , waarbij hij grote persoonlijke moed toonde door na een vastgelopen eerste aanval incognito voorop te gaan bij de bestorming van de vijandelijke stellingen. Uit dankbaarheid werd hij door Frederik III van Denemarken op 1 augustus als ridder in de adelstand verheven. Hij kreeg daarbij ook een familiewapen met in de vier kwartieren respectievelijk een geharnaste ruiter, een stuk landgeschut, een oorlogsschip en de Dannebrog , de Deense vlag. Beide mannen onderhielden hierna een persoonlijke vriendschap. De Ruyter kreeg van Frederik het recht handel te drijven op Noorwegen , dat toen onder de Deense kroon stond, en richtte daartoe in de Noordkaapse Compagnie op die tot actief bleef. De compagnie richtte zich op de walvisvaart , daarnaast op de handel in lever en kuit van kabeljauw. Van tot was De Ruyter met een flottielje actief tegen de Barbarijse zeerovers en dwong hun een verdrag af. Die verbraken dat verdrag bijna onmiddellijk nadat hij verdwenen was, zodat hij er in opnieuw op uitgestuurd werd. Weer in de Middellandse Zee aangekomen, vernam hij al snel dat er dringender zaken waren. Hij liet de Nederlandse kolonie in Noord-Amerika Nieuw-Nederland bezetten en stuurde admiraal Robert Holmes eropuit om de Nederlandse factorijen in West-Afrika te veroveren om zo de lucratieve slavenhandel over te nemen. Raadpensionaris De Witt besloot het er niet bij te laten zitten. Om te voorkomen dat Orangisten de plannen aan Engeland zouden doorbrieven, liet hij de Staten van Holland en West-Friesland heimelijk als hamerstuk een bevel aan De Ruyter aannemen om de verloren bezittingen te heroveren. Op 5 oktober vertrok de vloot van De Ruyter van Cádiz uit naar het zuiden. Het flottielje bestond uit twaalf schepen waarvan De Ruyter de Spiegel met 68 stukken als vlaggenschip gebruikte. Tussen De Ruyter en Aert van Nes zou zich een hechte professionele relatie ontwikkelen. Het eiland Gorée Goeree ontruimden de Britten op 22 oktober na een ultimatum , en ze moesten de lading van acht van hun koopvaarders verkopen. De Ruyter ontmoette er onverwacht een jeugdvriend uit Vlissingen: Jan Compagnie Jan Kompany bij Brandt die, als kind tot slaaf gemaakt, later vanuit Afrika naar Zeeland vervoerd was en nu als zetbaas van de WIC werkte. Om de Britten te straffen verwoestte De Ruyter hun factorijen. Freetown werd geplunderd en het fort Witsen heroverd. Hij bezocht aan de Goudkust op 7 januari het Nederlandse fort Elmina en veroverde begin februari het sterke Engelse fort Cormantine , het latere fort Amsterdam. Het scheepsjournaal dat De Ruyter gedurende deze expeditie bijhield vormt een leesbare reisbeschrijving. Het werd in uitgegeven door de Linschoten-Vereeniging. Teruggekeerd in Elmina en de aankomst van aangekondigde Britse en Nederlandse vloten afwachtend, kreeg De Ruyter het bericht dat die niet zouden arriveren en dat hij de Atlantische Oceaan over moest steken om de Engelse koloniën in Amerika te teisteren. Op 27 februari zette hij weer zee. Om een gunstige oostelijke passaat te winnen voer de vloot eerst zuidoostelijk, tot ver over de evenaar , om op 15 maart de steven te wenden in westelijke richting. Op 30 april overviel De Ruyter maar het bleef bij beschietingen van de forten en een dertigtal op de rede liggende koopvaarders. Hierop sloeg men voorraden in op het Franse Martinique , bezocht Sint Eustatius , nam negen Engelse koopvaarders en een fregat die men toevallig ontmoette en verkocht de buit weer op het Franse St Kitts. Op 15 mei vertrok men naar . De krijgsraad van de vloot zag daar af van een herovering van Nieuw-Nederland omdat men een hinderlaag door een sterkere Engelse vloot vreesde — die daar overigens niet aanwezig was. In plaats daarvan voer men naar Terreneuve , het huidige Newfoundland , onderwijl een Engelse haringvloot onderscheppend. De kabeljauwrokerij van St. John's , tegenwoordig gelegen in Canada , werd verwoest. Op 21 juni zette men koers naar Europa om op 18 juli bij de Faeröer aan te komen. Langs de Shetlands varend kreeg men op 22 juli van het adviesjacht De Verlooren Zoon bericht dat een sterker Engels eskader op de Noordzee kruiste om de expeditiemacht te onderscheppen. Daarom besloot men bij het neutrale Noorwegen te wachten tot de weg vrij was. De spectaculaire tocht had namelijk sterk de aandacht getrokken in Europa. Voorheen had De Ruyter wel een zekere naam gemaakt in buitenlandse maritieme kringen maar het internationale publiek kende hem nauwelijks. Door zijn successen in de koloniën nam zijn roem enorm toe. Voor de Engelse bevolking werd hij de belichaming van de vijand. De Ruyter durfde geen Noorse haven binnen te vallen, uit angst daar geblokkeerd te zullen worden. Geholpen door mistbanken glipte men via Jutland en Helgoland langs de Engelse vloot om uiteindelijk de Westereems binnen te varen waar men op 6 augustus in Delfzijl een veilige haven vond. Daar werd De Ruyter door de uit alle gewesten toestromende Nederlandse bevolking als een held ontvangen. Intussen hadden zich stormachtige ontwikkelingen voorgedaan in de Nederlandse republiek. De Tweede Engels-Nederlandse Oorlog , die eigenlijk al een jaar in de koloniën werd uitgevochten, was nu de openlijke fase ingegaan. In de Slag bij Lowestoft op 13 juni had de Nederlandse vloot een zeer zware nederlaag geleden, waarbij Jacob van Wassenaer Obdam , de opperbevelhebber van de marine, was gesneuveld. Er was een nieuwe Bevelhebber van 's-Landts Vloot nodig. , de zoon van Maarten Tromp en een vurig orangist, had zich in juni populair gemaakt door nog een belangrijk deel van de vloot veilig thuis te brengen. Het Staatse regime kreeg de schuld van de mislukking en de prinsgezinden schoven Tromp naar voren als de man die het vaderland zou gaan redden. Tromp was al aangesteld als waarnemend bevelhebber. Voor raadpensionaris Johan de Witt was de tijdige terugkeer van De Ruyter dan ook een uitkomst. Diens heldenstatus rechtvaardigde dat Tromp voor de functie gepasseerd werd, zodat De Witt kon vermijden dat de marine onder controle zou komen van een politieke vijand. De Ruyter werd al op 11 augustus als bevelhebber aangesteld, in de rang van luitenant-admiraal. De woedende Tromp raakte hierdoor erg jaloers op De Ruyter en had grote moeite zich in de omstandigheden te schikken, hoewel hij kennelijk geen speciale antipathie tegen de man zelf koesterde. De Ruyter kreeg zo een bijzonder lastige tweede man , eenzelfde situatie die zich had voorgedaan tussen Maarten Tromp en Witte de With : een die weliswaar zijn best deed te gehoorzamen, maar daar eigenlijk niet toe in staat was. De precieze hiërarchische verhoudingen waren wegens het bestaan van vijf admiraliteiten erg verwarrend, ook al voor tijdgenoten. De Ruyter werd niet pas op 11 augustus tot luitenant-admiraal benoemd; al op 29 januari was hij in afwezigheid aangesteld als luitenant-admiraal van de Admiraliteit van Amsterdam toen dat de hoogste rang daar werd. De stad Amsterdam stelde voor hem simpelweg het bevelhebberschap naast die functie te laten bekleden maar het leveren van de hoogste operationeel commandant was altijd het voorrecht van de oudere Admiraliteit van de Maze te Rotterdam geweest. Op 19 december ging De Ruyter daarom over tot die admiraliteit maar bleef in Amsterdam wonen. Zijn vervanger als luitenant-admiraal te Amsterdam werd toen Tromp die daarvoor juist voor Rotterdam gewerkt had. De Admiraliteit van de Maze wilde echter ook een "eigen" luitenant-admiraal en benoemde daartoe de Rotterdammer Aert van Nes zodat ze twee vlagofficieren van die rang in dienst had. De Ruyter voer daarna meestal mee met het Rotterdamse eskader. Dat heeft bij latere lezers vaak de indruk gewekt dat zulks de titel van de bevelhebber alleen was maar dat is onjuist: alle admiraals die voor het gewest Holland werkten, na dus zeven, heetten "Admiraal van Holland en West-Friesland". De Ruyter, die al eerder als informeel adviseur van zijn voorganger, Jacob van Wassenaer Obdam, invloed had gehad bij de modernisering van de vloot, zette na zijn aanstelling dat proces voort. Onder zijn leiding werd geoefend in het varen in kiellinie zodat alle schepen tegelijkertijd een vrij schootsveld hadden richting vijand, in navolging van de tactiek van de Engelse admiraal , en werd een systeem van seinvlaggen ingevoerd. Tot dan was een zeeoorlog vooral een ongecoördineerd gevecht van schip tegen schip geweest. Allereerst echter moest een dringender zaak worden opgelost. De Ruyter was net de grote retourvloot uit Indië misgelopen, die na hem, beladen met een schat aan specerijen , via Noorwegen Nederland had hopen te bereiken. In augustus was de retourvloot in de haven van het Noorse Bergen door de Engelse oorlogsschepen geblokkeerd geraakt. Commandeur Pieter de Bitter wist in de Slag in de Baai van Bergen een Engelse aanval af te slaan maar zou alleen met hulp van de Staatse hoofdvloot veilig kunnen uitbreken. De Ruyter vertrok dus in augustus alweer naar het noorden, ontzette De Bitter en begeleidde de retourvloot naar het zuiden. Daarbij lukte het de Engelse vloot opnieuw niet de vloot van De Ruyter te onderscheppen, hoewel na een storm enkele verspreid geraakte Oost- Indiëvaarders alsnog door de Britten genomen werden. In zijn opgave het tij in de oorlog te doen keren werd De Ruyter sterk geholpen door een nieuw bouwprogramma van een tachtigtal schepen. Die waren weer zwaarder dan de vorige generatie zodat ze het voor het eerst goed op konden nemen tegen de gemiddelde Engelse oorlogsbodem. De toegenomen slagkracht van de Nederlandse vloot toonde zich in de Vierdaagse Zeeslag van 11 tot 14 juni , waarin De Ruyter, behendig manoeuvrerend, de Britten tot hun grote verbazing een duidelijke nederlaag toebracht. Dit zou de grootste zeeslag blijven uit het hele zeiltijdperk en vestigde voorgoed zijn reputatie als groot admiraal. Kort daarop echter ontsnapte de Staatse vloot ternauwernood aan de vernietiging toen in de Tweedaagse Zeeslag van 4 en 5 augustus de voorhoede uiteengeslagen werd. Door superieur zeemanschap lukte het De Ruyter om met zijn middeneskader de aftocht te dekken maar hij zag de zaak op een bepaald moment zelf zo somber in dat hij de dood zocht door zich met opzet bloot te stellen aan vijandelijk vuur. De Ruyter verweet Tromp na afloop dat die er met zijn eskader vandoor gegaan was om de Engelse achterhoede te achtervolgen, de hoofdmacht in gevaar achterlatend. Het conflict tussen beide admiraals kreeg al snel een politieke dimensie, waarbij de orangisten zich achter hun voorman schaarden. Door de nederlaag konden de Britten de Vlie overvallen en gingen daar in wat bekend werd als Holmes's Bonfire meer dan schepen in vlammen op. Het kwam na dit debacle tot opstootjes bij De Ruyters huis in Amsterdam. Al snel wist De Witt echter te bewijzen dat leidende orangisten met de vijand samenzwoeren. Tromps zwager, de Rotterdamse regent Johan Kievit , vluchtte onder verdenking van hoogverraad naar Engeland en hijzelf werd uit de vloot ontslagen. De Ruyters verdiensten in de strijd tegen Engeland kregen ook waardering in Frankrijk, dat begin de oorlog aan Engeland verklaard had. De Ruyter werd hierdoor naast een Deens ook een Frans ridder, zij het slechts naar Frans recht: volgens het recht van de Republiek trad men door deze orde niet toe tot de ridderstand. Door het inademen van brandend lontpluis tijdens een kleinere actie later dat jaar werd De Ruyter zeer ernstig ziek met chronische koorts en benauwdheden. Er werd voor zijn leven gevreesd, maar hij genas net voldoende om in het voorjaar van het bevel over de vloot weer op zich te nemen. De Ruyters bekendste wapenfeit is de Tocht naar Chatham in juni Door de Grote brand van Londen had de Engelse Kroon eigenlijk geen geld meer om de oorlog voort te zetten. Men legde daarom de dure zware Engelse linieschepen op in de Medway , een zijrivier van de Theems , bij de marinewerven van Chatham. Tegelijkertijd begon Karel II met Nederland over een vrede te onderhandelen maar bleef de besprekingen rekken in de hoop dat Frankrijk uiteindelijk zijn zijde zou kiezen. Johan de Witt besloot een vrede af te dwingen door de Engelse vloot te vernietigen. Bij deze actie werd voor het eerst gebruikgemaakt van het net opgerichte Korps Mariniers. Hoewel zijn naam er voor altijd aan verbonden zou zijn, had De Ruyter mede door zijn ziekte slechts een gering aandeel in de feitelijke uitvoering ervan. Hij had aanvankelijk bezwaren wegens de onbekende plaatselijke ondiepten en voerde de opdracht slechts uit omdat hij het zijn plicht achtte het bevel daartoe te gehoorzamen. De Witt stuurde zijn broer mee als gecommitteerde van de Staten-Generaal om toezicht te houden. De operationele planning was van luitenant-admiraal Willem Joseph van Ghent. Onderweg klopten ze bij huizen in Frankrijk aan om eten te vragen, want ze hadden geen geld bij zich. Later ging hij op walvisvaart en maakte handelstochten. In werd hij kapitein en voer hij 2 keer naar Brazilië. Daarna stapte hij over naar de Staatse Nederlandse oorlogsvloot. Michiel Adriaenszoon de Ruyter was erg geliefd bij zijn manschappen. Hij trainde vaak met zijn mannen op het schip, zodat ze goed voorbereid waren. Hij hield als eerste spiegelgevechten,dat zijn schijngevechten waarbij een zeeslag werd geoefend. In ging hij met pensioen. Hij leefde van de rente die hij kreeg op zijn verdiende geld. In brak de eerste Engels-Nederlandse Oorlog uit en Michiel werd gevraagd om kapitein te worden van de vloot. Heel bekend is zijn tocht naar Chatham in , waar hij de Engelsen versloeg. Bij de zeeslagen waar hij het bevel voerde wist als geen ander voordeel te halen uit wind en ondiepe plaatsen voor de Zeeuwse en Hollandse kust. Behalve sterke oorlogsbodems, wilde hij geoefende soldaten op zee. Ook zorgde hij met zijn vriend Johan de Witt voor modernisering van de vloot. Hij oefende in het formatievaren: hij voer de vijand in strakke lijnen tegemoet en maakte daarmee een eind aan de gevechten van schip tegen schip, wat meestal heel lukraak was. Ook voerde hij een systeem van seinvlaggen in. In die tijd was er geen radar en draadloze communicatie. Hij was niet nadrukkelijk op zoek naar roem. Hij was vergeleken met andere zeehelden bescheiden en godvruchtig zo noemden ze vroeger mensen die zeer gelovig zijn. In hielp hij de Spanjaarden in een zeegevecht. Daarbij raakte hij zwaar gewond. Kort daarna overleed hij aan wondkoorts. Michiel de Ruyter rust in een graf in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Het Latijnse opschrift luidt: Intaminatis fulget honoribus, dat betekend: hij blinkt in onbezoedelde eer. Hoe beroemd hij was blijkt al daar uit, dat hij als protestant zijn laatste rustplaats kreeg in het allerheiligste van een katholieke kerk: de zogenaamde crypte. Hij heeft heel veel medailles en linten gekregen, die overal langs nog liggen of hangen. [Michiel de Ruyter Van die tijd dateert de verdeling van het eiland in een Nederlands en een Frans gedeelte, wat pas in definitief werd vastgelegd. Uit Ierland komend lag schipper De Ruiter met andere koopvaarders bij het eiland 'Wicht" Wight met de wil naar Vlissingen door te varen. Het Kanaal ' krielde ' van de Duinkerkers en de anderen durfden de tocht niet wagen, maar schipper De Ruiter vond het begrotelijk om niet van de gunstige wind te profiteren en liet zijn schip met bedorven boter insmeren. Toen hij inderdaad werd geënterd konden de aanvallers niet op de been blijven en zij werden na een fel gevecht afgeslagen. Een ander stout stukje bedreef de schipper eens door, toen hij met een betrekkelijk weerloos schip in gezelschap van andere koopvaarders uit Frankrijk thuisvarend, 's nachts onder diezelfde Duinkerkers verviel, hij niet trachtte met alle zeilen bij en gedoofde lichten te " ontdonkeren" maar juist onder klein zeil zoveel lichten te ontsteken dat zijn vaartuig het uiterlijk van een oorlogsschip kreeg. Zo ontkwam hij! Natuurlijk ontkwam ook Michiel Adriaenszoon De Ruyter niet aan slecht weer en als men bedenkt met wat voor kleine vaartuigen de elementen destijds werden getrotseerd hoeft het ons niet te verwonderen dat een hoge tol werd betaald. Een jongere broer is in een storm op zee gebleven en hijzelf ontsnapte menigmaal ternauwernood aan hetzelfde lot. Brandt geeft verscheidene voorbeelden van het verloren gaan van vele schepen, terwijl dat van schipper De Ruyter als enige of één van weinige gespaard bleef. Wij mogen hieruit afleiden dat hij een uiterst kundig zeeman was. Op de kust van Barbarije werd zijn schip een keer in beslag genomen door een Frans oorlogsschip of een Franse kaper onder bevel van de markies de La Lande, onder het motto dat hij verboden handel op vijandelijk gebied had gedreven. Schipper De Ruyter ontkende dat en kwam met zijn papieren, maar De la Lande was niet gevoelig voor argumenten. Tijdens het twistgesprek hierover vroeg de markies of De Ruyter iets wilde drinken, water of wijn, waarop het antwoord luidde: " Ben ik uw gevangene zoo schenk mij water, ben ik een vrij man, dan wijn. Dat sprak de Franse edelman aan, zodat hij wijn liet aanrukken en op een goede reis dronk. Schip en lading werden vrijgegeven. Het is wel aardig hierbij de vermelden dat zij elkaar in andermaal zouden ontmoeten. Vice-admiraal De Ruyter nam toen de kaperkapitein De la Lande gevangen, maar hij mocht hem niet vrijlaten, wel hartelijk ontvangen en dat deed hij dan ook. De la Lande moest mee naar Amsterdam. Omdat hij beweerde in 's konings dienst te zijn en door de Franse regering werd gedekt zijn daar nogal wat politieke moeilijkheden uit voortgekomen. Een ander voorval speelde zich in de West-Indische wateren af. De Salamander had een Spaans oorlogsschip in de grond geschoten maar de opvarenden opgepikt. Op de vraag aan de Spaanse kapitein of hij dat ook zou hebben gedaan antwoordde deze " stoutelyck", dat hij hen allen zou hebben laten verdrinken. De schipper liet daarom klarigheid maken om de gevangenen " de voeten te spoelen " waarop de kapitein bijdraaide en smeekte om lijfsbehoud, hetgeen hem en zijn mensen werd geschonken. Op een reis naar Salee in Marokko kreeg de Salamander 's avonds vijf Algerijnse zeerovers in zicht, waaronder de vlaggenschepen van de admiraal en de vice-admiraal van Algiers. Gedurende de nacht hield schipper De Ruyter het gaande en hij maakte zijn schip gereed om bij het " lumieren" van de dag onverschrokken op het admiraalsschip aan te houden en dat onverhoeds de volle laag te geven. Op deze stoutmoedigheid waren de Algerijnen niet voorbereid en er ontstond verwarring waarbij enkele met elkaar in aanvaring kwamen. Inmiddels manœuvreerde de Salamander zo behendig dat even later de de vice-admiraal ook op de volle laag kon worden getrakteerd. Vervolgens sloeg de schipper zich door de andere rovers heen en bereikte veilig de rede van Salee waar het gevecht van de wal af was gadegeslagen. De Moren daar ontvingen hem als oude bekende met de " hoogste achtinge" en lieten hem te paard de stad inrijden als in triomf. De Algerijnen, die ook ter rede waren verschenen moesten te voet volgen, ten prooi aan " vele smaadtredenen en verwyt van hun kleenhartigheit". Van De Salamander begon op 8 april Eerst ging het naar Pleymuyden Plymouth waar een licentie werd gehaald om in de Engelse Antillen te mogen handelen. Cromwell was de baas in Engeland, maar de eilanden waren nog in handen van de koningspartij hetgeen waarschijnlijk niet lang meer zou duren. Schipper De Ruyter maakte een afspraak met de Engelse vice-admiraal Sir George Ayscue, in het jordynael " Syer Joris Haskus", die met een eskader naar de West zou vertrekken om de eilanden te veroveren. Zij zouden elkaar ontmoeten bij Sint Vincent in de Kaapverdische eilanden. Mogelijk wilde Ayscue profiteren van de plaatselijke bekendheid van de schipper. Geen spoor echter van Ayscue, ook niet het afgesproken teken aan de wal. De tijd werd bekort door jagen, bevoorraden en zorg voor het schip, maar na een maand was de schipper het wachten moe. Hij begroef een brief bij een paal en vertrok. Ayscue is pas in september gegaan. De eilanden waren nog in handen van de koningspartij, zodat de licentie van het Parlement niet op de proppen hoefde te komen. In de herfst was het schip weer thuis. De vriendschap van de Ruyter met Ayscue heeft eigenlijk altijd voortbestaan, ook toen de twee later vele malen tegenover elkaar stonden. Voor het eerst was dat in deSlag bij Plymouth, die door de Ruyter gewonnen werd. Neeltje Engels was hem in ontvallen. Er waren nu vier kinderen. Behalve Adriaen en de jonge Neeltje, waren er Aeltje Alida van en van Engel, die vaders voetsporen zou drukken. Hij had toen dertig jaar gevaren en bereikt wat hij zich in zijn stoutste jongensdromen misschien nog niet had voorgesteld. Hij was hij was door alle uitgestane zwarigheden " der zee moede geworden". Begin huwde hij voor de derde keer, met een Vlissingse zeemansweduwe, Anna van Gelder, wier eerste man, schipper van de Lampsins, in West-Indië was gestorven. Zij had twee kinderen, Jan, die ook zeeman zou worden, en Grietje. Bij het huwelijk was burgemeester Cornelis Lampsins getuige. Anna van Gelder steunde haar nieuwe echtgenoot van harte in zijn voornemen aan de wal te blijven. Zijn rust en haar gerustheid zouden echter slechts een half jaar mogen duren. De schipper dacht het avontuurlijke deel van zijn leven achter de rug te hebben, maar er volgden nog 24 jaren die de voorafgaande 45 jaren geheel in de schaduw stelden. Die zouden slechts een voorspel blijken te zijn geweest van waarmee hij de wereldgeschiedenis zou ingaan. Hij betrok met zijn gezin een pand aan het IJ, kijkend op de scheepswerven en het 's Lands Zeemagazijn, waar thans het Scheepvaartmuseum gevestigd is. Hij meed de fraaie, deftige herenhuizen aan de grachten, waar "zijns gelijken" de stadsbestuurders en patriciërs, zich gevestigd hadden. De Ruyter mag dan een vooraanstaand en aanzienlijk man geworden zijn, Grootburger van Amsterdam, hetgeen hem dezelfde status gaf als het stadsbestuur, in zijn hart was hij de eenvoudige Vlissingse jongen gebleven, die een afkeer had van hautain gedrag en zich tussen "De hooge Heeren" niet op zijn gemak voelde. Hij werd regelmatig op straat gezien, als hij te voet naar de kerk of naar de werven ging en zijn huis was in vele opzichten naast woonhuis tevens een magazijn voor scheepsbenodigdheden. In dit verband is het aardig een citaat van de Ruyter te vermelden, dat H. Dan volgen jaren waarin De Ruyter veel konvooireizen maakte naar de Middellandse Zee, die kort gezegd neerkwamen op vlagvertoon als machtsbetoon tegen kapers en piraten die deze wateren onveilig maakten voor Nederlandse koopvaarders. Hij toonde zich bekwaam in het sluiten van vredesverdragen met de machthebbers in de zogenoemde Barbarijse staten, te weten Marokko, Algiers en Tunis. Tegelijkertijd kocht hij in deze landen veel Nederlandse slaven vrij. Tijdens een reis naar de Oostzee in steunde hij ter bescherming van de Nederlandse handelsbelangen de Denen in hun oorlog met Zweden. Hij veroverde toen het eiland Funen en de stad Nyborg. De Deense koning was hem hiervoor zo dankbaar dat hij De Ruyter in de adelstand verhief, een onderscheiding waarop De Ruyter zich overigens nooit zou beroemen. Gevelsteen nr Na maakte De Ruyter opnieuw enige konvooitochten naar de Middellandse Zee. In voer hij in opdracht van de Staten-Generaal in het geheim door naar de westkust van Afrika, waar de Engelsen zonder oorlogsverklaring diverse forten op de Nederlanders hadden veroverd. De Ruyter heroverde een flink aantal forten en stak in opdracht de Atlantische Oceaan over, waar hij de Engelsen in de Caraiben en langs de Noord-Amerikaanse kust schade toebracht. Inmiddels was de Tweede Engelse Oorlog gestart met de voor de Nederlandse vloot rampzalig verlopen slag bij Lowestoft. Toen De Ruyter met zijn schepen was teruggekeerd en was benoemd tot luitenant-admiraal en opperbevelhebber van de vloot keerden de kansen. De Vierdaagse Zeeslag in juni was de eerste grote overwinning van de Nederlanders in de Engelse oorlogen. Maar beslist was de oorlog daarmee niet. In augustus sloegen de Engelsen hard terug in de Tweedaagse Zeeslag en kon de nederlaag alleen worden beperkt door een voortreffelijk door De Ruyter geleide terugtocht. Het sluitstuk van de oorlog maakte de Nederlandse overwinning echter compleet: tijdens de legendarische Tocht naar Chatham in veroverde en vernietigde de Nederlandse vloot onder Michiel een groot aantal belangrijke Engelse oorlogsbodems, waaronder de Royal Charles, het voormalige Engelse vlaggenschip. In Breda kon vervolgens een voor de Nederlanders gunstige vrede worden gesloten. Vijf jaar later zou er nog eens oorlog uitbreken: de Derde Engelse Oorlog. Terwijl Engeland op zee aanviel, vielen vanuit het zuiden en oosten Franse, Munsterse en Keulse troepen het Nederlandse grondgebied binnen. Het Rampjaar was aangebroken: Het land was reddeloos, De regering radeloos en De bevolking redeloos. Maar De Ruyter en zijn vloot hielden stand. Bij Solebay weerstond hij in juni een gecombineerde Engels-Franse vloot, waardoor dat jaar het gevaar van een landing van soldaten vanaf de zeezijde was afgeweerd. Tweemaal vond in juni een nieuw treffen plaats met de Engels-Franse vloot op de vlakte van Schooneveld, ten westen van Walcheren. De Ruyter gaf voortreffelijk leiding aan zijn "kleen hoopken", zoals de naar verhouding zwakke Nederlandse vloot werd omschreven, en wist met briljante tactische manoeuvres zijn tegenstanders te verslaan. De apotheose van de Engelse oorlogen volgde in augustus van datzelfde jaar in de Slag bij Kijkduin. Voor de derde en laatste maal deed de geallieerde vijandelijke vloot een poging om een landing op de Hollandse kust te forceren. Andermaal sloeg De Ruyter de schepen af en dwong hij ze tot de aftocht. Het gevaar van de zeezijde was daarmee geweken. Engeland sloot in februari in Westminster vrede. Met het einde van de Engelse oorlogen waren de gouden jaren voor de Nederlandse vloot en daarmee ook voor Michiel de Ruyter voorbij. De oorlog met Frankrijk duurde voort. Na een mislukte onderneming tegen het Franse Caraïbische eiland Martinique in werd De Ruyter het volgende jaar met een veel te zwakke en slecht uitgeruste vloot naar de Middellandse Zee gestuurd. De Spaanse koning, bondgenoot in de strijd tegen Frankrijk, had steun gevraagd in de strijd om Sicilië. De Spaanse vloot bleek tegen de verwachting in nauwelijks in staat te zijn om de Nederlandse schepen te steunen. Op 22 april werd De Ruyter dodelijk gewond aan zijn been in gevecht met de Franse vloot tijdens de Slag bij de Etna. Levering via PostNL: Momenteel is er topdrukte bij de pakketvervoerders, daarom hebben we onze levertijd moeten aanpassen. Wij verwachten dat de bestellingen die vandaag geplaatst worden vóór uur morgen worden uitgeleverd. Wilt u meer zekerheid dat u uw cadeau op tijd in huis hebt? Overweeg eens uw bestelling te reserveren en op te halen bij de boekhandel. Daar zijn duizenden titels op voorraad. Levering via PostNL: Ondanks dat we op werkdagen bestellingen voor Wilt u er zeker van zijn dat u uw cadeau op tijd in huis hebt? Overweeg eens uw bestelling online te reserveren en af te halen in onze boekhandel. Wij hebben duizenden titels op voorraad. Bovendien wordt onze boekhandel bevoorraad door een andere vervoerder en heeft u uw bestelling snel in handen. Bestellen en betalen. Levering en verzendkosten. Retourneren en herroepingsrecht. Bestelling annuleren. Readr: klantenkaart en app. Luisterboeken app. Veel gestelde vragen boeken. Veel gestelde vragen ebooks. E-mail klantenservice libris. Stel een vraag aan de boekhandel. Van der Velde Boeken is aangesloten bij Libris. Van der Velde Boeken. https://cdn.starwebserver.se/shops/aaronhermanssoniv/files/fancy-nancy-budding-ballerina-814.pdf https://files8.webydo.com/9583515/UploadedFiles/90FC00EE-7109-C511-B76D-27E529897597.pdf https://files8.webydo.com/9582724/UploadedFiles/3A4B03E3-2F3F-C97B-9AF5-0AE52A171523.pdf https://cdn.starwebserver.se/shops/brandonpetterssonnk/files/feast-without-yeast-4-stages-to-better-health-634.pdf