Confrontaties
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Confrontaties Bart Schneemann . Alfredo Marcucci Daniel Raiskin . Johannette Zomer Jan Rokyta . Peter Prommel It takes two donderdag 5 februari 2004 Confrontaties . Seizoen 2003-2004 Romanesque . graindelavoix Florentijnse liederen uit het Cinquecento . Mappamundi woensdag 10 december 2003 Bart Schneemann hobo en muzikale leiding Alfredo Marcucci bandoneon . Daniel Raiskin altviool Johannette Zomer sopraan . Jan Rokyta cimbalon Peter Prommel percussie It takes two donderdag 5 februari 2004 Philippe Pierlot gamba . Dhruba Ghosh sarangi Captaine Tobias Hume’s journey to India vrijdag 28 mei 2004 Bart Schneemann hobo en muzikale leiding Alfredo Marcucci bandoneon . Daniel Raiskin altviool Johannette Zomer sopraan . Jan Rokyta cimbalon Peter Prommel percussie It takes two begin concert 20.00 uur einde omstreeks 21.20 uur er is geen pauze ism. Concertvereniging Conservatorium Antwerpen inleiding door Bart Schneemann . 19.15 uur . Foyer teksten programmaboekje Lien Vanreusel, Bart Schneemann coördinatie programmaboekje deSingel druk programmaboekje Fotogravure Godefroit gelieve uw GSM uit te schakelen! Foyer deSingel enkel open bij avondvoorstellingen in Rode en/of Blauwe Zaal open vanaf 18.40 uur kleine koude of warme gerechten te bestellen vóór 19.20 uur broodjes tot net vóór aanvang van de voorstellingen en tijdens pauzes Hotel Corinthia (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) • Restaurant HUGO's at Corinthia open van 18.30 tot 22.30 uur • Gozo-bar open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur deSingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket van deSingel voor diezelfde dag Louis Andriessen (°1939) Harrison Birtwistle (°1934) Vergeet me niet Pulse Sampler Benjamin Britten (1913-1976) Carlos Gardel (1890-1935) The Ash Grove El día que me querías Iva Bittová (°1958) P. Zorrepieto V zemi neorane Escalon para dos Pedro Laurenz (1902-1972) Vicente Greco (1888-1924) Milonga de mis amores Ojos negros tango Béla Bartók (1881-1945) Thierry De Mey (°1956) Harom Csikmegyei Nepdal Tafelmuziek John Cage (1912-1992) Giya Kancheli (°1935) Widow Caris Mere Iva Bittová (°1958) Astor Piazzolla (1921-1992) Funny Lady Oblivion Roemeense traditional Ron Ford (°1959) Geamparale Spin (creatie) Anonymus (14de-eeuws motet) Guido Morini (°1959) Mulier misterioso La luna Anonymus (14de-eeuws troubadourslied) Je suys toujours It takes two Het is nooit anders geweest: met z`n tweeën valt er wat te beleven. Het is rozengeur en maneschijn. Of juist niet. Je praat elkaar naar de mond. Of je zit in elkaars haren. Je reis wordt er een stuk leuker op, of het wordt een ramp. Het is erop of eronder. Je bent niet in je eentje, niet met z`n honderden, maar met z`n tweeën. En er zijn grote voorbeelden: Orpheus en Euridice (verzen- gende liefde, maar loopt toch verkeerd af), Romeo en Julia (loopt wat beter af), Gert en Hermien (geen liefde, maar loopt toch slecht af), Bert en Ernie. En ga zo maar door. Vanavond een muzikale reis met z’n tweeën. Een reis naar Zuid-Amerika, naar België, Nederland, Tsjechië, Amerika, Hongarije, Engeland, Italië en Georgië. Muziek uit volledig verschillende culturen. Muziek van nu en van lang geleden. Op het eerste gezicht zonder enige overeenkomst. Muziek vol emotie (Bittová en Piazzolla), muziek met humor en sati- re (Andriessen, Cage en De Mey), met weemoed (Bartók), mystiek (Kancheli), brutaliteit (Birtwistle) en poëzie (Morini). Met een langzame of een snelle puls, sereen of tempara- mentvol, kruidig of zeer kruidig. En...... steeds met z`n tweeën. teksten: uit ‘Misschien wisten zij alles’ van Toon Tellegen tape: remix van ‘Kommt ihr Töchter, helft mir klagen’ (J.S. Bach) door Joost van Bellen . programma en idee: Bart Schneemann It takes two Hoboïst Bart Schneemann neemt ons tijdens dit concert mee als de hoofdzaken van de muziek. Instrumentatie is een op reis. Hij wil de avond niet vullen met een traditioneel belangrijke parameter, maar het blijft een bonus. Eerst moe- concertprogramma: “natuurlijk had ik gewoon sonates, sui- ten de noten perfect in orde zijn. Anders wordt het nooit tes en hoboconcerti kunnen opnemen” schrijft hij, “maar wat. Daar ben ik heel streng in.” wat is er meer uitdagend dan eens wat anders te doen, voor ‘Vergeet mij niet’ is geschreven in 1970, het jaar waarin Louis één keer!” Hij heeft een fijne selectie gemaakt van werken Andriessen besloot om nooit meer werken voor symfonieor- voor twee instrumenten, zonder onderling verband. Daarbij kest te schrijven. Deze beslissing was het gevolg van de ster- reist hij door tijd en ruimte, op het ritme van de tango. ke band tussen zijn politieke en zijn muzikale bewustzijn. ‘Minder is meer’ lijkt wel het uitgangspunt van Schneemanns Het was bovendien de tijd van een grote ommezwaai in de keuze. Van de verschillende componisten koos hij werken muziekcultuur: na de modernistische jaren zestig, met per- die uitblinken door hun veelzeggende eenvoud, die hier niet formances en het Sublieme volgde er in de jaren zeventig mag begrepen worden als een beperking, maar wel als een een periode van minimalisme en conceptuele kunst. ‘Ver- instrument waarbij de muzikanten al hun charme kunnen geet mij niet’ is daar een vroeg voorbeeld van. bovenhalen. Benjamin Britten (1913-1976) The Ash Grove Louis Andriessen (°1939) Deze Britse componist heeft zich steeds aan de zijlijn van de Vergeet mij niet muziekgeschiedenis opgesteld door zijn eigen stijl te creë- Louis Andriessen is één van Nederlands grootste levende ren, los van de gangbare modes: Britten was geen vernieu- componisten. Hij kreeg les van onder meer de Italiaanse wer. Hij gebruikte uitsluitend traditionele middelen om componist Luciano Berio. Het oeuvre van Louis Andriessen amusante, ontroerende, indringende en affectvolle muziek karakteriseren is niet eenvoudig: hij schrijft commentaren, te schrijven. Zijn inspiratie ging hij halen bij bestaande com- ‘essays-in-noten’, ‘meta-muziek’. Liefst omschrijft de compo- posities van voornamelijk Engelse componisten zoals John nist zijn stukken als “muziek die ergens over gaat”. Dat kan Dowland en bij de volksmuziek. Deze twee bronnen beïn- de tijd zijn, de materie, Bach of boogie-woogie. Eens het vloedden zijn gevoel voor melodie en ritme. Hoewel Brittens onderwerp gekozen is, ontdoet de componist zich van al werk typisch eclectisch is, draagt het toch een zeer persoon- wat niet terzake doet. Binnen een stuk houdt hij zich steeds lijke stempel. De sterkste zijde van zijn compositorische acti- aan één muziektechniek. Louis Andriessen omschrijft zijn viteit ligt in zijn vocale werken. Gecombineerd met een ster- muziek als volgt: “Ik beschouw harmonie, melodie en ritme ke zin voor het theater, leidde dit tot een voorkeur voor de opera. Het succes van zijn opera ‘Peter Grimes’ zorgde voor en ‘Funny Lady’. Iva Bittová heeft een ruime kennis van de de heropleving van de Engelse opera. Dit was Brittens grote volksmuziek van haar land, maar ook van de klassieke bijdrage aan de Engelstalige muziekgeschiedenis. Het muziek, jazz, exotische folk en de popmuziek. De invloeden belang van het volkslied kwam sterk tot uiting tijdens zijn in haar werk zijn dan ook talrijk. De terugkeer naar bestaan- verblijf in de Verenigde Staten, toen Britten zich bezon over de muziek vindt ze belangrijker dan haar positie als ‘avant- de Engelse Folk Art en met name het belang van de Engelse garde’-componiste. Ze is echter van mening dat de ideeën folksong voor zijn manier van componeren. Britten heeft voor haar composities beter tot uiting komen wanneer ze heel wat volksliederen herwerkt, mogelijk op vraag van zijn niet té veel muzikale invloeden in haar hoofd heeft; wat ze vriend Peter Pears. Deze liederen werden geschreven toen in haar hoofd opslaat komt dus af en toe naar boven, soms Britten in de Verenigde Staten was en last had van heimwee. op een onvoorziene manier. Bittová is zo één van de opmer- Hij wachtte op zijn terugtocht naar Engeland. ‘The Ash kelijkste persoonlijkheden van het Tsjechische muziekleven Grove’ is de bewerking van een lied uit Wales. Peter Pears geworden. Haar eigen stijl omschrijft ze zelf als “mijn eigen vertelde over de volksliederen dat Britten de melodieën persoonlijke volksmuziek”. wilde herscheppen en er kunstliederen van maken. Hij beschouwde de melodie als zijn eigen creatie en bedacht Pedro Laurenz (1902-1972) vervolgens hoe hij er een lied van zou maken. Daardoor is Milonga de mis amores zijn stijl zo goed te horen in deze liederen. Het zijn zeer fan- Pedro Laurenz, in 1902 geboren in Buenos Aires, was ban- tasierijke werkjes geworden, opgedragen aan de kinderen doneonspeler, dirigent en componist. Zijn invloed op de evo- van zijn Amerikaanse vrienden Mayer. lutie van de tango is onmiskenbaar. Zijn leven begon in een kleurrijke wijk van Buenos Aires, waar immigranten uit de Iva Bittová (°1958) hele wereld samenleefden. Reeds op zeer jonge leeftijd V zemi neorane (‘Op het ongeploegde land’); Funny Lady stond de muziek centraal in zijn leven. Hij begon zijn muzi- Iva Bittová werd in 1958 geboren nabij Bruntal, in het noor- kale carrière als violist en speelde in verschillende ensem- den van Moravië. In Opava studeerde ze viool en ballet en bles. In de jaren twintig speelde hij zijn eerste tango. De als kind speelde ze haar eerste rollen in een theater. In 1971 deelname aan het sextet van violist Julio de Caro betekende begon ze muziek en theater te studeren aan het conserva- een grote stap voorwaarts in de carrière van Laurenz: het torium van Brno. Reeds als student speelde ze mee in het sextet zorgde voor revolutionaire veranderingen in de tan- avant-gardetheater ‘Theatre On A String’. Later verscheen gostijl. Later richtte Laurenz zijn eigen orkest op, waarmee ze op radio en televisie en in films. Dankzij haar samenwer- hij de instrumentale tango een nieuwe stijl bezorgde. Zijn king met de percussionist Pavel Fajt kreeg Iva Bittová naam- opnames uit de jaren dertig en veertig, de ‘gouden tijd’ van bekendheid als violiste. Samen brachten ze een originele en de tango, betekenden zijn muzikale hoogtepunt.