581830Ba79c4a8.73911526.Pdf
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
VOORWOORD KIM CLIJSTERS 7 HOOFDROL SPELERS 13 LIEFSTE KLEINE NINA 16 EEN KLEIN MEISJE IN EEN GROTE WERELD 19 DE VLUCHT 31 STOPPEN OF TOCH DOORGAAN? 43 WHOOPIE! 57 WHEREABOUTS 71 DE MATCH 83 NUMMER TWAALF 115 MOONWALK 127 STOP, YANINA! 139 REBOOTEN 151 GROTE BROER 165 TEAMWORK 179 OP EIGEN BENEN 195 KAAI 207 WICKY 221 #38 237 LIEVE MAMA 246 PASPOORT 248 WEETJES 249 PALMARES 250 VOORWOORD KIM CLIJSTERS De eerste keer dat ik Yanina zag, dat weet ik nog heel goed. Het was hier in Bree, ze moet een jaar of veertien geweest zijn. Ze stond te trainen met Ann Devries op de enige hardcourtbaan die we toen hadden, helemaal achteraan. Toen ik de hal binnenstapte, voelde ik al vanaf de deur een enorme intensiteit. Ik dacht: “Wauw, dat gaat daar vooruit.” “Da’s een meisje dat heel hard werkt, maar eigenlijk niet zo veel talent heeft”, hoorde ik. Toen al had ze die stempel. Geen talent? Komaan zeg. Veel mensen zien talent als balgevoel, natuurlijk inzicht. Maar dan heeft Maria Sharapova bij wijze van spreken ook geen talent. En is zij niet nummer één van de wereld geweest? Heeft zij geen vijf grandslamtitels gewonnen? Ik ben nog een tijdje op mijn bankje blijven zitten toen, om te kijken naar de training van Yanina. Zo veel inzet, zo veel wilskracht, dat zal ik nooit vergeten. Ik heb al vaak gemerkt dat veel mensen een verkeerd beeld hebben van Yanina. Ze ziet er fysiek zo indrukwekkend en zo krachtig uit. “Dat zal wel een harde, een kwaaie zijn”, denken ze dan. Maar dat is helemaal niet zo, integendeel. Als je haar hier in de academie ziet spelen met de kinderen, dan merk je meteen hoe spontaan en 7 VOORWOORD KIM CLIJSTERS warm ze is. Mijn dochter Jada bijvoorbeeld vindt haar geweldig. Yanina heeft altijd alles voor haar sport gedaan, ze heeft daardoor En kinderen maak je niks wijs, hè. Bij hen kan ze zichzelf zijn. zelfs een groot deel van haar jeugd gemist. Nu zie ik haar eindelijk Volwassenen hebben vaak al hun oordeel klaar, terwijl ze je niet openbloeien, beetje bij beetje, soms nog aarzelend. Zoals een eens kennen. En als je het gevoel hebt dat ze je toch anders bekijken kuikentje dat in een ei zit: het wil eruit, maakt barstjes in de dan wie je echt bent, dan denk je misschien: “Waarom zou ik nog schaal en probeert naar buiten te klauteren, maar het is nog te willen bewijzen dat ik helemaal anders ben?” zwak om de schaal kapot te krijgen en keert terug. Er is iets dat het kuikentje tegenhoudt om helemaal op eigen benen te staan. Vroeger had ik zelf ook een heel ander beeld van haar, dat geef Dat gevoel heb ik heel fel bij Yanina. ik toe. Haar papa schermde haar zo af dat we niet veel contact hadden toen we allebei nog speelden. Misschien denken veel Als ze in België is, traint ze zo vaak mogelijk in Bree. Het is haar mensen nu dat mijn vader mij ook altijd heeft afgeschermd. Hij tweede thuis, hier voelt ze zich goed. Voor ik haar beter kende, gaf was voor velen de slechterik, de boeman. Maar ik was zelf veel ze vaak de indruk: iedereen kan de pot op. Maar zo is ze helemaal opener. In de tenniswereld heb je dat ook wel nodig, afgeschermd niet, weet ik nu. Ze trekt zich net alles heel hard aan, te hard zelfs. en beschermd worden, maar het mag je niet belemmeren om Ze heeft soms te veel respect voor andere mensen, waardoor ze te groeien als mens. En dat zie ik de laatste jaren heel sterk bij zelf in de problemen komt. Ze ziet er sterk uit, maar ze heeft een Yanina: ze is aan het groeien, met vallen en opstaan, effe vooruit brede rug die heel veel moet opvangen. en dan toch weer wat achteruit. Hoe beter ik haar leerde kennen, hoe meer mijn verantwoorde De buitenwereld gaat er vaak van uit dat topsporters het makkelijk lijkheidsgevoel groeide: ik wilde haar helpen, er zijn voor haar, hebben. We reizen naar de mooiste plekken, staan in de picture, voor haar zorgen. In een wereld waarin de contacten vaak heel we hebben een heel team dat voor alles zorgt en verdienen een pak oppervlakkig zijn, gebeurt het zelden dat je zo’n klik hebt met geld, niet? Mensen zien ons trainen of wedstrijden spelen en ze iemand. Daar hecht ik veel waarde aan. Tennis is voor ons allebei denken: “Om zo te kunnen presteren, moet alles wel perfect gaan, ook een beetje hetzelfde: een uitlaatklep. Toen mijn mama en zonder zorgen.” Maar dat is heel vaak niet het geval. Wij leren papa ziek waren, kon ik in mijn tennis mijn emoties kwijt. Bij om alles wat tegenzit te blokkeren zodra we de baan opstappen. haar is dat net zo, alleen heb ik nooit de druk gevoeld die zij voelt Als we persconferenties moeten geven of sponsorverplichtingen en zichzelf oplegt. hebben, dan proberen we dat van ons af te zetten. Wie dit boek leest, zal snel doorhebben dat Yanina het helemaal niet makkelijk We praten heel veel samen en dan gaat het niet over techniek heeft gehad. Ze was nog heel jong toen ze haar mama verloor en of tactiek, neen, daar bemoei ik me niet mee. Dan gaat het over tennis voor haar én haar papa het allerbelangrijkste in hun leven haar gevoelens en vooral haar twijfels. “Zou mama wel trots zijn werd. Ze heeft zo veel moeilijke periodes meegemaakt en toch is op mij?”, vraagt ze dan. Dat spookt heel vaak door haar hoofd. ze er ongelooflijk sterk uitgekomen. Maar hoe kan haar moeder niet trots zijn op een dochter die uitgegroeid is tot een fantastische vrouw, die heel hard werkt en al zo veel heeft bereikt? 8 9 Ik hoop dat ik Yanina kan helpen om wat meer te genieten van het gewone leven. Dat zie ik als mijn belangrijkste rol. Ik wil haar ook leren om meer vertrouwen te hebben in zichzelf, op de baan, maar ook ernaast. Ik heb zelf een paar keer in mijn leven het gevoel gehad: hier klopt het plaatje niet meer, op deze manier kan ik niet voort. Toen heb ik heel moeilijke knopen moeten doorhakken, maar ik heb wel altijd mijn gevoel gevolgd. En dat bleek ook altijd juist te zijn. Dat durft zij nog niet. Haar manier om iets te verwerken is nóg harder werken, nóg meer trainen, maar zo blijf je botsen op een muur. Vrijheid, dat heeft Yanina nodig. Vrij zijn in haar hoofd, vrij zijn op de baan, vrij zijn in haar leven. Dat wens ik haar toe. Gelukkig zijn volgt dan vanzelf. 10 HOOFDROL SPELERS Yanina Wickmayer: dochter, vrouw, vriendin, tennisspeelster. Daniella Dannevoye: mijn mama. De vrouw die me op deze wereld heeft gezet en mij de kans heeft gegeven om iets speciaals te maken van mijn leven. Ze geeft me kracht in de moeilijke momenten om altijd te blijven vechten en nooit op te geven. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk of haar niet mis. Dat speciale plekje in mijn hart zal ze blijven innemen. Marc Wickmayer: mijn papa. Er zijn geen woorden om onze band te beschrijven. Alleen wij weten wat we aan elkaar hebben. Alleen wij begrijpen vanwaar we komen en wat we samen allemaal doorstaan hebben. Zonder hem had ik niet dezelfde weg afgelegd. De afstand tussen ons verandert niks aan het feit dat ik hem eeuwig dankbaar ben voor alles wat hij voor mij gedaan heeft. Jerome Van Der Zijl: mijn verloofde. De man van mijn leven, mijn soulmate die er altijd voor me is en die me heeft doen geloven in echte liefde. Hij is mijn steun in moeilijke momenten en de man met wie ik elk gelukkig moment wil delen. Ik kan niet wachten om volgend jaar zijn vrouw te worden. 13 HOOFDROL SPELERS Maëlle De Coninck: de beste vriendin en ‘zus’ die ik mij als klein Kim Clijsters: mijn voorbeeld en inspiratie. Ik ben haar enorm dank meisje en vrouw had kunnen wensen. Niemand kent me beter baar voor de kans die ze me geeft om uit haar ervaringen als atleet en niemand weet beter dan zij vanwaar ik kom en welk pad ik en als persoon te leren en progressie te maken. heb gevolgd. Nick Audooren: de grote ‘broer’ die ik nooit heb gehad. Hij is in mijn leven gekomen als de man die me leerde omgaan met mijn lichaam en blessures. Maar door de jaren heen is hij een enorm belangrijk deel van mijn leven geworden. Sam Verslegers: mijn kinesist, osteopaat, conditietrainer. De man met de magische handen. Mijn vertrouwenspersoon aan wie ik alles vertel. Hij weet altijd de juiste woorden te vinden om me opnieuw vertrouwen te geven. Ann Devries: mijn eerste persoonlijke tenniscoach. Ze is altijd een beetje mijn tweede mama geweest. Ann heeft me mijn eerste stappen in mijn carrière helpen zetten. Haar aanpak en trainingen liggen zeker aan de basis van de speelster die ik geworden ben. Patrick Mouratoglou: mijn mentor in alles wat met tennis te maken heeft. Hij kent mijn spel even goed als de persoon die ik ben naast de baan. We hebben weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen. Jef Brouwers: sportpsycholoog. De man die het proces ‘op eigen benen staan’ in gang heeft gezet. Hij heeft me doen inzien en begrijpen wie ik wil zijn en wat ik wil bereiken. Mijn begeleider als ik mijn weg even kwijt ben. Lieven Maesschalck: ‘the man’. Hij heeft me geholpen bij de genezing van al mijn zwaardere blessures.