A PROFESORA DE PÁRVULOS 28 [Nadav Lapid, 2014] Estrea En Numax 01.07.2015 | V.O.S.E

A PROFESORA DE PÁRVULOS 28 [Nadav Lapid, 2014] estrea en numax 01.07.2015 | v.o.s.e. ficha técnica filmografía escollida sinopse Haganenet, 2014, 119’ Why?, 2015 Yoav, de cinco aniños, ten un talento Dirección: Nadav Lapid Policeman, 2011 fóra de serie para a poesía. Mira, a súa Guión: Nadav Lapid mestra, está abraiada polo pequeno Reparto: Sarit Larry, Avi Shnaidman, Lior Raz, Gilad ben David, mais coñece porén que a contorna Ester Rada, Guy Oren, Yehezkel Lazarov, Dan Toren, Avishag familiar do neno non é envexábel Kahalani «A profesora de párvulos para a creatividade: o pai é un home Montaxe: Era Lapid de negocios, babeco e contrario á Dirección de arte: Miguel Markin coloca un enigma no seu intelixencia, e a muller que coida del Vestiario: Doron Ashkenazi centro —un misterioso só o atende se ve que pode render o Son: Aviv Aldema talento do cativo. O obxectivo de Nina Música: Michael Emet neno poeta— para será sacar a Yoav desta contorna para Fotografía: Shai Goldman cuestionalo todo —desde Produtora: Pie Films (Israel), Haut et Court (Francia), Tel Aviv en case todos os non privar a humanidade da súa arte. Arte France Cinéma (Francia) Distribuidora: Good Films - La Aventura seus estamentos sociais Formato de proxección: DCP 2K, 1.85:1 até o noso presente neoliberal— e bater no espectador cunha presada de insidiosas preguntas» Jordi Costa, el país A profesora DE párvulos [Nadav Lapid, 2014] O cinema dialéctico D’A profesora de párvulos podo recordar Sei que che preguntaron por isto tres bailes. Está o dos soldados, o baile da noutras ocasións, pero quero de Nadav Lapid profesora no bar e o baile do cativo. E en formularche a cuestión doutra Entrevista por Anthony Kaufman Policeman temos o baile do policía diante maneira. Cres que farás un filme no da súa muller. Basicamente, penso que en que saian palestinos? Porque, desde ambos os dous filmes a acción principal logo, non aparecen en ningún dos teus que as personaxes están a realizar é filmes. Pode ser. Estou totalmente en reivindicarse fronte á cámara. Está moi contra desas regras, como as que din que Como espectador americano vexo claro polo xeito no que falan, polo xeito o opresor non pode falar a linguaxe do unha forte crítica ao Israel actual no que están filmadas. Están a manifestar oprimido. Non creo niso. De acordo, se en ambos os dous filmes [Policeman a súa existencia: míranos, somos quen es un director israelí e fas un filme sobre e A profesora de párvulos], pero somos. Desde este punto de vista, o os palestinos, estás en grave risco de caer tamén se podería dicir que critican baile é unha maneira marabillosa de en todo tipo de trampas complexas. E o materialismo ou a burguesía, dun presentarse a un mesmo, especialmente realmente tes que ser moi intelixente e xeito máis xeral. Daquela, sentes que cando a cámara é estática e a personaxe consciente. Pero teoricamente, por que estás a atacar a sociedade israelí e as se move de esquerda a dereita. É unha non? Unha das liberdades do cinema ou tendencias globais? Cando viaxaba poderosa declaración da existencia. N’A da arte é que podes facer o que queiras. con Policeman, alí onde chegaba para profesora de párvulos podería ser unha Así e todo creo que os israelís teñen proxectar o filme había unha vaga de forma de liberdade, sobre todo cando unha tendencia a non discutir de maneira axitación e protestas sociais. Cando ela baila soa. Pero tamén é un baile de profunda de nada que non sexan eles cheguei ao festival de cine de Nova desapego. Hai algo desesperado no feito mesmos. Falan do ascenso da dereita en York estaba Occupy Wall Street; de que é o único momento no que está Europa, ou analizan a Le Pen durante cando cheguei ao festival de cine de liberada. horas sen seren conscientes de que o noso Londres era un momento de grandes Primeiro Ministro non é tan diferente a disturbios; cando estiven en Francia, Xa que falas de manifestarse fronte Le Pen. Así que creo que é problemático un lote de xente acampada; e en Israel, á cámara, hai un par de planos n’A para os cineastas israelís amosar a unha semana antes de que o filme fose profesora de párvulos nos que as sociedade palestina cando farían mellor estreado, había moita axitación social. personaxes golpean literalmente a de se centraren na súa propia. Para min, Así que creo que hai algo que vai alén cámara. Foi algo intencionado ou unha das cousas máis fascinantes é a de Israel. É a historia dun certo ángulo algo que aconteceu e que decidiches alma colectiva de Israel, o real estado de da humanidade. Pero coido que hai algo que che gustaba? Foi intencionado. cousas que se agocha no máis fondo do moi físico nos meus filmes. Sendo como A primeira vez que pasa é ao comezo. cotián. Estou moito máis interesado no foron filmados en Tel Aviv e Xerusalén, Gustábame a idea de que o filme tratamento desta cotianidade israelí quen coa luz de Tel Aviv e Xerusalén, e cos comezase, en certo xeito, cun erro. en procurar historias nun campo corpos dos israelís e o seu xeito de falar, Comeza con algo equivocado que fai que de refuxiados de Nablus. mesmo tendo en conta que eu son israelí, a xente pense: «Por que non cortan? Non todo iso provoca esa mestura entre o teñen unha toma mellor?» Vai á contra máis xeral e o máis concreto, o máis desa perfección artificial do cinema, onde Fragmento de «Acts of Rebellion: The Dialectical Cinema of Nadav Lapid», Filmmaker Magazine. vasto e o máis preciso —e o preciso é esta todo se fai tan ben. En Policeman —e Accesíbel en inglés en http://filmmakermagazine. precisión israelí. Respecto d’A profesora velaquí a diferenza entre os dous filmes— com/86320-acts-of-rebellion-the-dialectical- de párvulos, a relación tráxica entre hai un traballo frontal, case espido fronte cinema-of-nadav-lapid/#.VZQKvRPtlBc. materialismo e poesía non foi inventada á cámara. Todo é directo e de cara, e Tradución de Pablo Cayuela. en Israel. Pero ao meu ver hai algo na o fotograma é, en certo modo, a súa sociedade israelí —se cadra porque é prisión. O encadre de Policeman revela a nova e hai unha falta de tradicións— incapacidade para rachar con este xogo que fai máis doado observar unha serie de destinos. N’A profesora de párvulos hai de fenómenos e formas de pensar que un xogo entre a orde e o caos, a profesora noutros lugares están máis ocultos ou está tratando de atopar unha orde no agochados. caos e que se cumpra a orde no mundo. Un cinema, Vive nese mundo xerárquico onde os bos unha libraría (...) son prezados e os malos desprezados, e un laboratorio onde a vulgaridade está fóra de lugar e de gráfica e vídeo Mencionaches os corpos específicos o único que existe neste paraíso utópico dos israelís e viñéronme á cabeza é a poesía. Pero o mundo, por suposto, é esas escenas de baile tan físicas dos moito máis complicado. As personaxes teus filmes. Penso que funcionan rexeitan esta orde, así que se achegan de marabilla, non só como unha demasiado, atacan a cámara ou escapan expresión das personaxes, senón do encadre. É tamén unha batalla entre os tamén como unha liberación, límites e o centro do fotograma. NUMAX, S. Coop. Galega Concepción Arenal, 9 baixo cinematograficamente falando. Como 15702 Santiago de Compostela concibiches estas escenas de baile? (...) telf 981 560 250 | www.numax.org .

Load more