13 (1) 215-220, Spring 2021 Journal of Environment (AEJ) Journal homepage: http://www.aejournal.ir

Original Research Paper

Determination of Indicators of Malabar trevally ( malabaricus) (Bloch & Schneider, 1801) in the waters of Hormozgan Province (Oman Sea and Persian Gulf)

GholamReza Bam 1, Ehsan Kamrani*2, Farhad Kaymaram 1, Shahla Jamili 3, 1 Seyed Mohammad Reza Fatemi

1 Department of Marine Biology, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran 2 Department of , Faculty of Marine Science and Technology, Hormozgan University, Bandar Abbas, Iran 1 Iran Fisheries Science Research Institute, Agricultural Research and Training Organization, Tehran, Iran

Key Words Abstract Food diet, Introduction: This study was conducted to feeding behavior of the Malabar trevally Persian Gulf and (Carangoides malabaricusin( in the Persian Gulf and Oman Sea. This study was Oman Sea The Malabar Trevally conducted on the diet of the Malabar trevally (C. malabaricus) in the Persian Gulf and (Carangoides Malabaricus) Oman Sea (Hormozgan province) for 12 months from December 2016 to November 2016. Materials & Methods: Sampling was done with trawl nets and expected nets. 438 specimens of the Malabar trevally (C. malabaricus) were selected for dietary examination.

Result: Results of descriptive bioassay data indicated that the maximum total length was 365 mm (in May) and the minimum total length was 140 mm (in September) and the maximum weight was 534.5 g and minimum was 57.8 g. During the study period, the mean total fish length was 261 ± 18.41 mm and the mean fish weight was 191.78 25 25.35 g. The GASI index showed a peak feeding in June. Gastric emptying index (CV) for this was 62.33% during the study, which can be said to be a relatively small fish. Conclusion: In terms of the type of food eaten, due to the volume of digested fish, Leognathus sp. Encrasicholina punctifer fish is considered to be the staple food for the Malabar trevally. can be eaten as a side dish, and other varieties eaten as and crab can be considered as a random meal.

* Corresponding Author’s email: [email protected] Received: 7 January 2020; Reviewed: 30 March 2020; Revised: 22 April 2020; Accepted: 11 May 2020 (DOI): 10.22034/aej.2020.133342

فصلنامه علمی محیطزیست جانوری، سال 13، شماره 1، بهار Journal of Animal Environment, Vol. 13, No. 1, Spring 2021 1400

مقاله پژوهشی

تعیین شاخصهای غذایی ماهی گیش خال سفید Carangoides malabaricus )Bloch & Schneider, 1801) در آبهای استان هرمزگان )دریای عمان و خلیج فارس(

غالمرضا بام1، احسان کامرانی2*، فرهاد کیمرام ،1 شهال جمیلی3، سیدمحمدرضا فاطمی1

1 گروه بیولوژی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران

2 گروه شیالت، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران

3 موسسه تحقیقات علوم شیالتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران

کلمات کلیدی چکیده

رژیم غذایی Carangoides malabaricus مقدمه: این مطالعه بهمنظورتعيين رژیم غذایی ماهی گيش خالسفيد ) ( در آبهای خليج فارس و دریای خلیج فارس و دریای عمان ماهی گیش خال سفید عمان )استان هرمزگان( بهمدت 12 ماه از آذر ماه 1395 تا آبان ماه 1396 انجام شده است. Carangoides malabaricus مواد و روشها: نمونهبرداری با تورهای ترال و تور انتظاری انجام شد. جهت بررسی رژیم غذایی، 438 نمونه از گونه گيش خال سفيد )C. malabaricus( انتخاب شد.

نتایج: نتایج دادههای توصيفی زیستسنجی ماهی مذکور نشان داد که حداکثر طول کل 365ميلیمتر )در اردیبهشت ماه( وحداقل

طول کل 140ميلیمتر )در شهریور ماه( و همچنين حداکثر ميزان وزن 5/534 گرم و حداقل آن 8/57 گرم بود. در طول دوره مورد بررسی ميانگين طول کل ماهيان 41/18±261 ميلیمتر و ميانگين وزن ماهيان 35/25±78/191گرم بود. شاخص GASI نشان داد

اوج تغذیه این گونه در خرداد ماه است. ميزان شاخص تهی بودن معده )CV(، برای این گونه در طول تحقيق 33/62% بهدست آمد

که میتوان گفت این ماهی یك ماهی نسبتاً کم خور است. نتيجهگيری و بحث: از نظر نوع غذای خورده شده، با توجه به حجم ماهيان هضم شده، ماهی کالروموتو بهعنوان غذای اصلی برای گيش خال سفيد محسوب میشود. ميگو را میتوان بهعنوان غذای فرعی و بقيه گونههای خورده شده که عبارت بودند از اسکویيد و خرچنگ را میتوان بهعنوان غذای تصادفی مطرح کرد.

* پست الکترونیکی نویسنده مسئول: [email protected] تاریخ دریافت: 17 دی 1398؛ تاریخ داوری: 11 فروردین 1399؛ تاریخ اصالح: 3 اردیبهشت 1399؛ تاریخ پذیرش: 22 اردیبهشت 1399 (DOI): 10.22034/aej.2021.133342

215 بام و همکاران .Bam et al

مقدمه گیش خال سفید )C. malabaricus( يكي از گونههاي خانواده گیش ماهیان )( بوده و در آبهاي ايران يكي از ماهیان خلیج فارس و درياي عمان محسوب مي شود )شكل 1(. گیش خال سفید اندازهاي متوسط داشته و به فراواني در دستههاي بزرگ و در عمق 140-30 متري در بسترهاي سنگي و مرجاني زندگي ميكند

)Benjamin و Cayetano، 2000(. اين ماهي در نواحي ساحلي و نزديک

مناطق صخرهاي زندگي و تولیدمثل مينمايند )Fischer و Bianchi،

1984(.اين گونه در برابر تالطم كم آب مقاوم بودهودستههاي افراد شکل 1: نمایی از سطح جانبی ماهی گیش خال سفید )C. malabaricus( جوان در سواحل شني كم عمق جمع ميشوند ولي در سنین باالتر به صورت انفرادي ديده ميشوند )Lin و Shao، 1999(. گیش خال سفید مواد و روشها Randall رفتار تهاجمي ندارد و گوشتخوار پالژيک است ) و همكاران، نمونهها بهصورت ماهانه از آذر 1395 تا آبان 1396 از صیادان

1997(. تغذيه در مرحله اولیه زندگي از الرو ماهیان و سختپوستان محلي كه صید آنها در آبهاي استان هرمزگان )خلیج فارس و درياي

Mysids پالنكتوني و پالژيکكوچکمانند و و در بالغین از سرپايان عمان( از جاسک، كوه مبارک، سلخ و بندر لنگه با تور ترال و گوشگیر شامل ماهي مركب، انواع ماهي و سختپوستان گزارش شده است انجام شده بود بهطور تصادفي تهیه شد. در هر ماه تعداد 30 تا 50 عدد Sakri ) و همكاران، 2003(. انتخاب هر نوع رژيم غذايي توسط موجود ماهي مورد بررسي قرار گرفت. در اين تحقیق اطالعات زيستسنجي

زنده با فراواني آن نوع غذا در محیط، میزان فراواني و انتخاب آن توسط ماهي مذكور بهشرح زير انجام شد: طول كل )از ابتداي پوزه تا انتهاي موجود زنده مرتبط مي باشد عالوه بر اين نرخ تغذيه به عوامل متعددي باله دمي ماهي(، طول چنگالي )از ابتداي پوزه تا انتهاي فرورفتگي باله

مانند بستر، فصل، تراكم موجودات مورد تغذيه، نحوه صید و جنسیت دمي ماهي(، به میليمتر و با دقت 1 میليمتر اندازهگیري شد. وزن

Colomine Prejs بستگي دارد) و ، 1981(.بررسيدانشتغذيهدرمحیط بدن با دقت 1/0 گرم بهوسیله ترازوي ديجیتال اندازهگیري شد. پس طبیعي يک ضرورت در ايده رشد، توزيع و بومشناسي ماهي است از انجام عملیات زيستسنجي، هر نمونه كالبد شكافي گرديد و معده )Kingston و همكاران، 1999(. تغییرات غذايي در فصول مختلف با محتويات درون آن از بدن استخراج گرديد. ابتدا وزن معده با محتويات ميتواند در ايده مهاجرت و تشخیص محیط مناسب در تكثیر و پرورش و سپس وزن محتويات معده با تقريب 1/0 گرم با ترازوي ديجیتال

Kingston گونههاي مختلف ماهي كاربرد داشته باشد ) و همكاران، اندازهگیري و بههمراه تعیین نوع غذا خورده شده در هر معده ثبت

Monteiro Palmeira 1999(. و )2010(درسواحلشنيبرزيلمطالعاتي گرديد. شاخصهاي تغذيهاي مورد بررسي براي گونه گیش خال سفید

Tripp-Valdez بر رويرژيمغذاييگیشماهیان انجامدادند. و همكاران عبارت بودند از: )2012( شرايط تغذيه گیش ماهیان سطحزي در خلیج جنوب كالیفرنیا شاخص معدي- بدني Gastrosomatic index= GaSI( GaSI( براي هر . مورد مطالعه قرار دادند در زمینه تغذيه اين گونه در ايران تنها يک ماه تعیین گرديد. براي تعیین GaSI ابتدا بايد وزن معده با محتويات تحقیق مورد بررسي قرار گرفته است نتايج تحقیق نشان ميدهد كه آن براي هر ماهي اندازهگیري شده و سپس با داشتن وزن ماهي، GaSI غذاي اصلي آن در منطقه مورد بررسي شامل ماهیان و سختپوستان از معادله زير بهدست آمد )Biswas، 1993(. ميباشد. اين گونه جزو ماهیان نسبتاً كم غذا محسوب ميشود )صادقي و همكاران، 1393(. مطالعه بر تغذيه ساير گونه گیش ماهیان نظیر گیش پوزه دراز و گیش كاذب نیز توسط محققین مختلف انجام شده سپس معدههاي مورد بررسي كه به سه دسته خالي، نیمهپر و پر است )كمالي و همكاران، 1394: دوستدار و همكاران، 1388(. در اين تقسیم گرديد. مالک پر و نیمهپر بودن معده، میزان كشیدگي عضالت تحقیق تغذيه ماهي گیش خال سفید در محیط طبیعي مورد بررسي معده )میزان حجم غذا( بود )James، 1986(. براي تعیین و درصد قرار گرفته است. تركیبات غذايي مختلف، معده ماهیان مورد مطالعه بررسي گرديد و اطالعات آن ثبت شد. شاخص خالي بودن معده از معادله زير بهدست آمد )Euzen، 1987(.

216 فصلنامه علمی محیطزیست جانوری، سال 13، شماره 1، بهار Journal of Animal Environment, Vol. 13, No. 1, Spring 2021 1400

ES CV  100 كل ماهیان 41/18±261 میليمتر و میانگین وزن ماهیان 191/78±25/35 TS گرم بود )جدول1(. كه در اين معادله: CV= شاخص خالي بودن معده، ES= تعداد معدههاي خالي و TS= تعداد كل معدههاي مورد بررسي جدول 1: فاکتورهاي زیستسنجی مورد بررسی در گونه گیش خال تفسیر مقدار CV بهدست آمده با شرايط زير مشخص ميشود: سفید )C. malabaricus( در سال1395-96

اگر CV < 20 ≥ 0 باشد نتیجه منطقي آن است كه آبزي مورد نظر پرخور فاکتور حداقل حداکثر میانگین

طول كل )میليمتر( 140 365 261 ميباشد. اگر CV<40≥20 باشد نتیجه منطقي آن است كه آبزي مورد طول چنگالي )میليمتر( 110 320 210/22 نظر نسبتاً پرخور است. اگر CV < 60 ≥ 40 باشد نتیجه منطقي آن است وزن ماهي )گرم( 57/8 534/5 191/78 كه آبزي مورد نظر تغذيه متوسطي دارد. اگر CV < 80 ≥ 60 باشد نتیجه وزن معده )گرم( 1/62 34/5 12/52 منطقي آن است كه آبزي مورد نظر نسبتاً كمخور ميباشد. اگر وزن محتويات معده )گرم( 0/5 21/32 8/13 ≤ CV < 100 80 باشد نتیجه منطقي آن استكه آبزي موردنظر كمخور ميباشد )Euzen، 1987(. در نهايت براي تعیین نوع و ترجیح غذاي در بررسيهاي انجام شده بر روي معده ماهي گیش خال سفید اين ماهي از معادله زير استفاده شد )C. malabaricus( :)1987 ،Euzen( تعداد 69 معده پر و 96 معده نیمهپر و 273 معده N Sj FP  100 خالي مشاهده شد )جدول 2(. در شكل 2، تعداد معدههاي خالي بهصورت NS ماهانه )درصد معدههاي خالي به تعداد كل معدههاي ماه مورد نظر( كه در اين معادله: NSj: تعداد معدههاي كه شكار مشخص j را دارند. آورده شده است. همچنین شاخص خالي بودن معده )CV( به تفكیک Ns: تعداد معدههايي كه محتوي غذا ميباشند. مقادير حاصل از اين فصل و ماه نیز در جدول 2 و شكل 2 نشان داده شده است. بهطوريكه معادله در ارتباط با تغییرات مقدار FP داراي مشخصههاي زير است. از 97 معده بررسي شده در فصل زمستان 63 عدد خالي بودند و بیشترين اگر FP < 10 باشد يعني شكار خورده شده تصادفي بوده و به هیچ وجه شاخص خالي بودن مربوط به دي ماه با 42/74 درصد ميباشد. غذاي آبزي محسوب نميشود. اگر FP < 50 ≥ 10 باشد، يعني شكار خورده CV شده )j( يک غذايي است كه در اولويت دوم )فرعي( ميباشد. اين غذا جدول 2 : وضعیت معده و گیش خال سفید در فصول مختلف در صورتي مصرف ميشود كه غذاي اصلي در دسترس نباشد. اگر در استان هرمزگان در سال1395-96

FP ≥ 50 باشد. يعني شكار خورده شده غذاي اصلي ماهي ميباشد بهار تابستان پاییز زمستان

)Euzen، 1987(. معده پر 21 17 18 13 معده نیمه پر 28 23 24 21 آنالیز آماري: دادههاي بهدست آمده از طريق زيستسنجي و معده خالي 75 66 69 63 نمونهبرداري با استفاده از فرمولهاي ذكر شده در باال و نتايج حاصله 64/95 62/16 62/26 60/48 (%) CV به شكل جداول و نمودارهاي مجزا در نرمافزار Excel رسم و در هر يک از نمودارها میانگین، انحراف معیار و خطاي معیار توسط نرمافزار شاخص معدي )GaSI( براي جنس ماده و نر بهطور ماهانه محاسبه

Spss محاسبه شده و اين دادهها جهت تفاوتهاي معنيدار و يا بيمعني گرديد كه تغییرات آن در شكل 3 نشان داده شده است و اختالف توسط آزمون توكي مورد سنجش قرار گرفت. معنيداري را در ماههاي مختلف سال نشان نداد )p>0/05(. شاخص خالي بودن معده )CV( در كل نمونهها محاسبه گشت و مقدار 62/33 بهدست آمد. شاخص خالي بودن معده مربوط به درجه پرشدگي معده نتایج )پر، نیمهپر و خالي( به تفكیک جنسیت نیز مورد بررسي قرار گرفت بهطوركلي در طي 12 ماه بررسي، 438 قطعه ماهي مورد زيست كه در جدول 3 و شكل 4 نشان داده شده كه براساس آن بیشترين سنجي قرار گرفت و نتايج حاصل از بررسي دادههاي زيستسنجي شاخص خالي بودن معده براي نابالغین با 67/76% محاسبه شده است.

نشان داد كه در گونه C. malabaricus حداكثر طول كل 365 میليمتر براي تعیین نوع غذاي مصرفي، درصد فراواني نوع غذاي خورده شده

در ارديبهشت ماه و حداقل آن 140 میليمتر در شهريور ماه ميباشد، كه در شكلهاي 5 و 6 نشان داده شده است. ترجیح غذايي )FP( براي همچنین حداكثر میزان وزن 5/534 گرم و حداقل آن 8/57 گرم گروههاي غذا محاسبه گشت كه بهترتیب براي ماهي و سختپوست و

ميباشد. همچنین طي اين مدت مشخص گرديد كه میانگین طول نرمتنان برابر 73/72، 63/23 و 64/3 بود. ترجیح غذايي )FP( براي هر

217 بام و همکاران .Bam et al

نوع غذا نیز محاسبه گشت كه در جدول 4 نشان داده شده است. به جدول3: تعداد معده و CV گیش خال سفید )C. malabaricus( به طوري كه در 51 عدد معده ماهي .Leognathus sp مشاهده گرديد. تفکیك جنس در استان هرمزگان در سال1395-96

ماده نر نابالغ معده پر 40 28 1 معده نیمه پر 52 38 6 معده خالی 135 115 23 76/67 63/54 59/47 (%) CV

شکل 2 : تغییرات شاخص خالی بودن معده بهصورت ماهانه در ماهی گیش خال سفید )C. malabaricus( در سال1395-96

شکل 4: درجه پرشدگی معده به تفکیك جنس در ماهی گیش خال سفید )C. malabaricus( در سال1395-96

شکل 5: نمودار درصد فراوانی ترجیح غذایی بر حسب گروه در ماهی گیش خال سفید )C. malabaricus( در سال1395-96

شکل 3 : تغییرات GaSI )ضریب گاستروسوماتیك( در ماههاي مختلف شکل 6: نمایش وضعیت معده از نظر میزان پر بودن در ماهی گیش خال سال براي ماهی نروماده گیش خال سفید )C. malabaricus( در سال96-1395 سفید )C. malabaricus( در سال1395-96

218 فصلنامه علمی محیطزیست جانوری، سال 13، شماره 1، بهار Journal of Animal Environment, Vol. 13, No. 1, Spring 2021 1400

جدول 4: ترجیح غذایی آبزي خورده شده توسط گیش خال سفید )C. malabaricus( در استان هرمزگان در سال1395-96 نوع غذاي خورده شده ماهی هضم شده .Encrasicholina punctifer .Leognathus sp میگوها penaeidae اسکویید خرچنگ تعداد معده داراي غذا 28 51 41 29 6 10 ترجیح غذايي 16/97 30/91 24/85 17/57 3/63 6/06

رسیدگي و بلوغ، تخمدانها حجیم شده و كل حفره بدني را ميپوشاند بحث و احتماالً در اين وضعیت دستگاه گوارش تحت فشار قرارگرفته و آبزي

C. malabaricus درصدخاليبودنمعدهدرماهيگیشخالسفید) ( براي تغذيه به مشكل روبرو خواهد شد )Dadzi و همكاران، 2002(. بهطوركلي و به تفكیک جنس و همچنین درصد معدههاي پر و نیمه با بررسي محتويات معده و محاسبه Fp )ترجیح غذايي( از نظر

پر بهطوركلي و به تفكیک جنس در شكلهاي 2 و 4 مشاهده شدو با گروه غذايي مشخص شد كه غذاي اين ماهي را ماهیان و سختپوستان

CV توجهبه محاسبه شده ميتوان گفت كه اين ماهي يک ماهي نسبتاً و نرمتنان تشكیل داد )شكل 5(. میزان Fp بهدست آمده نشان داد كه CV كمخور است. همچنین بررسي در جنسهاي نر و ماده نشان داد غذاي اصلي اين گونه را گروه ماهیان استخواني شامل ماهي كالر و موتو CV كه مقدار مادهها از نرها كمتر بوده كه بیانگراين است كه مادهها و ماهیان هضم شده )73/72 ٪( تشكیلميدهد و گروه سختپوستان

از نرها پرخورتر هستند پرخورتر هستند. اين موضوع ممكن است به )63/23٪( جزء غذاي فرعي و نرم تنان )64/3 ٪( جزء غذاي تصادفي علت تولید تخمک در مادهها باشد. البته با توجه به اينكه اين گونه محسوب ميشوند. از نظر نوع غذاي خورده شده، مطابق جدول 4 با يک ماهي گوشتخوار بوده و در گوشتخواران آنزيمهاي گوارشي توجه به حجم ماهیان هضم شده، ماهيهاي كالر)Leognathus. sp( و قويتري وجود دارد و همچنین بهدلیل ماندن در تورهاي صیادي، به موتو )Encrasicholina punctifer( بهعنوان غذاي اصلي براي گیش علت وجود هورمونهاي گوارشي درون معده باعث شده مواد غذايي خال سفید محسوب ميشود. میگو را ميتوان بهعنوان غذاي فرعي و درون آن هضم شده و بههمین دلیل نميتوان بهطور يقین اعالم نمود بقیه گونههاي خورده شده كه عبارت بودند از اسكويید و خرچنگ را

كه اين ماهي از دسته ماهیان نسبتاً كمخور باشد. با توجه به بیشترين ميتوان بهعنوان غذاي تصادفي مطرح كرد. طي يک تحقیق در آبهاي معدههاي خالي در جنس ماده در فصل پايیز و بهار ميتوان گفت اين خلیج فارس بر روي تغذيه گیش خال سفید )C. malabaricus( بیان ماهي در سال دو پیک تخمريزي در فصل پايیز با تاكید بیشتر و شد كه ماهيها، سختپوستان و نرمتنان تغذيه اين گونه را تشكیل دومین پیک با شدت كمتر در فصل بهار دارد )صادقي و همكاران، ميدهند )صادقي و همكاران، 1393(. نتايج تحقیق حاضر نشان GaSI 1393(. شكل 2، نشان داد كه در اين گونه دو پیک براي میزان ميدهد كه گونه گیش خال سفید ماهي گوشتخوار است و غذاي وجود اين امر خاطر نشان ميسازد كه تغذيه ماهي با تولیدمثل ارتباط اصلي آن در منطقه مورد بررسي شامل ماهیان مختلف ميباشد. نزديكي دارد )Al-Rasady و همكاران، 2012(. شاخص تهي بودن معده )CV( براي اين گونه 33/62 درصد محاسبه شد بیانگر اين است كه اين ماهي در گروه ماهیان نسبتاً منابع

كمخور مي باشد دلیل آن را مي توان، وجود آنزيمهاي گوارشي قوي 1. دهقانی، ر.، 1382. پايش ذخاير كفزيان آبهاي استان هرمزگان بهروش مساحت جاروب شده. سازمان تحقیقات و آموزش كشاورزي، موسسه كه خاص گوشتخواران است عنوان كرد. بررسي CV در جنسهاي نر تحقیقات شیالت ايران، پژوهشكده اكولوژي خلیج فارس و درياي عمان. 77 و ماده نشان داد كه مادهها از نرها پرخورتر هستند كه شايد بهعلت صفحه تولید تخمک در مادهها باشد. صادقي و همكاران )1391( در آبهاي 2. دوستدار، م.؛ دریانبرد، غ.؛ وثوقی، غ.؛ کاظمیان، م. و رحمتی، خلیج فارس میانگین كل شاخص خالي بودن معده در ماهي گیش ر.، 1388. بررسي رژيم غذايي طبیعي ماهي گیش كاذب در آبهاي خال سفید )نر و ماده( 03/62 بهدست آوردند كه كمترين اين شاخص ساحلي درياي عمان (Lactarius lactarius). مجله دامپزشكي دانشگاه

در ماده در فصل زمستان 78/34 درصد و بیشترين در فصل بهار و آزاد اسالمي. شماره 12، صفحات 32 تا 37. پايیز بهترتیب 09/88 و 01/83 درصد بود. ازجمله عوامل مؤثر بر 3. صادقی، م.س.؛ ابدالی، س. و معنوي، ا.، 1393. بررسي رژيم

خالي بودن معده را ميتوان به غذاي مناسب، تغییرات ناگهاني در غذايي ماهي گیش خال سفید Carangoides malabaricus در آبهاي عوامل محیطي مثل درجه حرارت و در حقیقت ناپايداري عوامل محیطي استان هرمزگان )محدوده خلیج فارس(. مجله پژوهشهاي علوم و اشاره كرد )Bartulovic و همكاران، 2004 (. درصد باالي اين شاخص فنون دريايي. سال 9، شماره 1، صفحات 69 تا 78. در ارديبهشت ماه را ميتوان به فصل تخمريزي آن ربط داد. در اوج

219 بام و همکاران .Bam et al

4. کمالی، ع.؛ رضا، د.؛ درویشی، م. و حسینی، س.ع. ، 1395.

بررسي تغذيه طبیعي ماهي گیش پوزه دراز C. chrysophorys در آبهاي استان هرمزگان. چهارمین همايش ملي شیالت و آبزيان ايران. بندرعباس، دانشگاه آزاد اسالمي واحد بندرعباس. 5. Bartulovic, V.; Lucic, D.; Conides, A.; Glamuzina, B.; Dulcic, J.; Hafner, D. and Batistic, M., 2004. Food of sand smelt, Atherina boyeri Risso, 1810 (Pisces: Atherinidae) in the estuary of the Mala Neretva River (middle-eastern Adriatic, Croatia). Journal of Marine Sciences. Vol. 68, pp: 597-603. 6. Benjamin, J. and Cayetano, C., 2000. A review of the biology of the family Carangidae, with emphasis on species found in Hawaiin waters. Journal of Fish Biology. Vol. 12, pp: 1-33. 7. Dadzie, F.; Abou- Seedo, F. and Al-Qatton, E., 2002. The food and feeding habits of the silver pomfert, Pampus argentus, (Eupharsen) in Kuwait waters. Journal of Applied . Vol. 16, pp: 61-67. 8. Euzen, E., 1987. Food habits and diet composition of some fish of Kuwait. Blletin Science. Vol. 9, pp: 65-86. 9. Fisher, W. and Bianchi, G., 1984. FAO species identification sheets for fisheries purposes, western Indian . FAO Publication, Rome, Italy. Vol. 1-5, pp: 325-335. 10. Al-rasady, I.; Covender, A. and Al-jufaili, S.M., 2012. Reproductive biology of longnose trevally (Carangoides chrysophrys) in the Arabian Sea, Oman, Environmental Biology of Fishes. Vol. 93, No. 2, pp: 177-184. 11. James, P.S.B.R., 1986. The precent status of ribbon fish in India, CMFRI Special Publication. Vol. 24, 49 p. 12. Kingston, S.D.; Venkataramani, V.K. and Venkataramanujam, K., 1999. Food habits and feeding intensity of finlet scad Atule mate (Teleostei) off Gulf of mannar, Southest Coast of India.indian journal of marine sciences. Vol. 28. pp: 307-311. 13. Lin, P.L. and Shao, K.T., 1999. A review of the carangid fishes (family carangidae) from Taiwan with descriptions of four new Records. Zoological Studies. Vol. 38, No. 1, pp: 33- 68. 14. Palmeira, C. and Monteiro, N., 2010. Ecomorphology and food habits of Teleost fishes Trachinotus carolinus (Teleostei: Carangidae) and Menticirrhu slittoralis (Teleostei: Sciaenidae) in habiting the surfzone off Nitero. Brazilian Journal of Oceanography. Vol. 58, pp: 1-9. 15. Prejs, A. and Colomine, G., 1981. Métodos para el estudio de los alimentos y las relaciones tróficas de los eces. Caracas: U. Central de Venezuela/U. de Varsovia. 16. Randall, J.; Roger, C. and Steene, G.R., 1997. Fishes of the Great Barrier Reef and Coral Sea. University of Hawaii Press. USA. 17. Sakri, I.; Muhammad, M. and MohdAzmi, A., 2003. Stomach contents of six Commercially important emersal fishes in the South China Sea. Turkish Journal of Fisheries and Aquatic Sciences. Vol. 3, pp: 11-16. 18. Tripp, V.A.; Arreguon, S.; Lnchez, F. and Zetina, R.M.J., 2012. The food of Selene peruviana (: Perciformes: Carangidae) in the southern Gulf of California. Acta Ichthyologica Et Piscatoria. Vol. 42, No. 1, pp: 1-7.

220