NIEUWSBRIEF VAN TOERFIETSCLUB T.C. BREDANIA-FUN4BIKERS augustus 2011

De Schakel is de nieuwsbrief van Toerfietsclub De Bel T.C. Bredania-Fun4Bikers. BESTUUR Volgens Van Dale Penningmeester: Ad van Loon bel de; v(m) -len; -letje Secretaris: Walter Hendrickx 1 voorwerp dat een hoog geluid Lid: Eelco Schuring voortbrengt: fietsbel; een ~letje doet Lid: Menno Schreuders rinkelen opmerkzaam maken op iets 2 Contact Toergroep: zo’n voorwerp bij de voordeur: een Piet Lintsen elektrische ~, een deurbel Redactie: 2 bel de; v(m) -len; -letje 1 blaasje: ~len Eelco Schuring en Mark Dijk blazen; luchtbel 2 grote hoeveelheid gas 3 ([email protected]) groot glas Vaste medewerkers: bel·len belde, h gebeld 1 met een bel een Bob van Vree, Ad van Loon, Menno sein geven 2 telefoneren: mobiel ~ met Schreuders, Leon Gerrits en Marc een mobiele telefoon Heijblom Wij bieden onze leden een gunstige Mooie omschrijvingen allemaal, de kern vrijwillige fietsverzekering aan: hiervan is dat iemand probeert met een www.funsportpolis.nl ander in contact te komen, oftewel een Inschrijfnummer Kamer van belletje doen laten rinkelen. Iets duidelijk Koophandel te Breda: 40282506 maken en iets laten weten……dat kan Rabobank rek.nr.: 12.13.58.100 door een belletje op je fiets, maar ook op T.n.v.: TC Bredania, Breda een andere manier. Das lastig want we weten soms zelf niet eens wat we willen; maak dan maar eens Inhoud: aan een ander duidelijk dat je iets wil wat je zelf ook niet weet dat je dat wilt ‘Nieuws’ 1 ……….of juist niet, huh…..snapt u het Colofon & Redactietempo 1 nog? Giro van Schouwen-Duiveland 2 Rekening houden in plaats van afrekenen Les trois ballons 2 is een mooi begin….ga ik meteen doen. De fiets van…..Piet Linssen 5 Uit de vitrine 5 Veenendaal-Veenendaal 6 Eigenlijk gaat dit stukje over communicatie Fietsclinic Henk Lubberding 6 … Steven Rooks classic 7 Jean Nelissen Classic 8 Makreel

Nieuw(s)  Tja, echt actueel niet, maar wat is de kledinglijn mooi…  Mark heeft de uitgavedatum van de nieuwste Schakel wel wat weten te rekken(excuus daarvoor), het doel blijft om actueler te communiceren  We gaan kijken naar een andere opzet voor de website…mss  Valpartijen zijn helaas niet uit te sluiten….wees voorzichtig en duidelijk!

Giro Di Schouwen daar wat gekletst; das toch de beste Duiveland manier om het wat saaie vlakke Zeeland door te komen. De Veel hebben Italië en de aanwezigheid van bananen en provincie Zeeland niet gemeen, drankjes wat minder dan aangegeven. maar dit dan toch wel: ze Na een half uur beuken tegen windkracht 8 op een dijk bracht een hebben allebei een Giro. Duurt frituurkotje uitkomst: na een blikje red het bij de eerste drie weken, in bull en 2 marsen waren de reserves Zeeland zijn ze er in één dag weer aangevuld voor de laatste 30 km. klaar mee. De foto’s geven een leuk beeld van de Om de herinnering van het bezoek van sfeer die er bij de start en finish was. de Giro in 2010 levend te houden Muziek, BBQ, pasta en Oudhollandse organiseert Camping Groenewoud in bezigheden. Ook de burgemeester die Burgh-Haamstede jaarlijks de ‘Giro di het startschot had gegeven liep nog Schouwen-Duiveland’. Een uitgepijlde steeds rond over het terrein. Voor route over een afstand van 27, 52 en degene met een ingeleverde volle 103 km stond 22 mei op het program. stempelkaart én het geduld om te Bij de inschrijving was het gezellig wachten tot het eind van de middag druk. Gelukkig liep de boel soepel en waren en wel 50 prijzen te winnen. gesmeerd, er waren veel mensen Het was bijna knapper om niets te aanwezig om alles in goede banen te winnen dan iets, maar tóch is het mij leiden. Er bleken aan het eind van de gelukt om met lege handen naar huis dag 612 mensen mee te hebben te gaan. Een enorme statistische gedaan; de opbrengst van de prestatie. Na afloop nog even met de inschrijfgelden ging naar een groepje rondemissen op de foto en daarna Zeeuwen met een verstandelijke weer op huis aan. beperking; mede met dit geld kunnen de kosten gedekt worden van hun deelname aan de Olympic Games in Athene.

Waar deze provincie zich altijd door kenmerkt was ook op deze dag goed merkbaar: wind, heel veel wind. Windkracht 7 en soms 8 waren grote delen van die dag aanwezig, en tot overmaat van ramp 70% van de route in het gezicht. De route van 103 km volgde grofweg de contouren van de kust. Het merendeel op de normale Les Trois Ballons openbare weg, ongeveer een kwart van de route verliep over fietspaden. Op 11 juni deden Menno en Leon, elk Opvallend was het lage aantal auto’s met hun eigen vriendengroep mee aan wat je onderweg tegen kwam. Een Les 3Ballons. Les 3Ballons is een paar keer aangesloten bij een groepje cyclosportieve tocht van 205km met met een prettige snelheid, en hier en 4300 hoogtemeters in de Franse alleen het draaien van kettingen en het Vogezen. zuchten van de fietsers. Na kilometers lang door het groene bos gereden te hebben bereiken we op 1200 meter de top. Twee van mijn vrienden hebben we dan al lang gelost en met mijn vriend Xander rijden we boven snel door. De twee anderen hebben dan inmiddels besloten de korte versie van de 3Ballons te rijden (eigenlijk 2Ballons over 110 km).

Een cyclo wil zeggen dat de start en De afdaling volgt die vooraf als groupe is. Iedereen startte tegelijk om gevaarlijk met grint werd bestempeld 7.15 uur vanuit Champagney onder viel gelukkig mee. Er lag geen grint en applaus van het uitgelopen dorp en de de weg was droog. We lag er in een begeleiding van de kerkklokken. De bocht een flinke hoeveelheid bidons, grote vraag voor de start was: wat aan wat erop duidde dat er toch een te doen? Het had 's nachts geregend tot valpartij was geweest. Na de afdaling ongeveer 6.45 uur. Dus het was nog formeerden zich een aantal groepjes dreigend en fris aan de start. waar ik goed in kon meedraaien. Al Uiteindelijk vertrokken de meesten met snel volgden de Col de Menil en de armstukken en een windbreaker. Een Col d'Oderen. Daarna diende de klim goede keuze want het zou perfect weer naar Le Markstein zich aan. Weer een worden met ongeveer 20 graden en lekkere lopende klim die we in mooi droog. tempo opreden. Na dik 80 km volgt op ongeveer 1100 meter hoogte Le Na vertrek gaat het in vrij hoog tempo Markstein. Dat is het begin van een de eerste 10-15 km vals plat richting de zeer mooie weg die gestaag naar boven eerste serieuze beklimming van de dag: golft over de bergkam richting (de de Ballon de Servance. Al meteen Route des Cretes). 3Ballon kenmerkt zagen we mensen langs de kant staan zich door stukken vals plat tussen de die pech hadden (hoe is het mogelijk bergen waarbij het belangrijk is om in na 5 km?) of waren gevallen bij de een groepje mee te draaien. Alleen er spoorwegovergang. Extra voorzichtig blijken altijd weer mensen mee te probeer je daarna je positie in de groep rijden die het niet nodig vinden mee te te behouden. Na zo’n 10 km begint de doen met het kopwerk. Zo ook op dit weg voor het eerst te stijgen aan de stuk, na kilometers lang kopwerk van voet van de ballon de Servance. Aan de Xander en mij, toch maar eens voet van de Servance passeer je de achterom gekeken of er iemand anders afslag die leidt naar de slotklim: La wilde overnemen. Aarzelend namen Plance des Belle Filles. Je ziet dan al twee jongens hun de steile weg liggen waar je 180 km verantwoordelijkheid. Een derde in later nog op moet. De Ballon de groen blauw shirt schudt nee omdat hij Servance wordt gekenmerkt door een zogenaamd moe was. Wat schetst onze steeds smaller wordende weg door het verbazing… toen we inliepen op een bos. Het tempo zakt dan snel bij groepje met twee fietsers met hetzelfde iedereen en het wordt stil. Je hoort snel shirt, sprong hij weg uit ons groepje om het laatste stukje dicht te rijden. te zijn waar ik helemaal stuk ging. Op Toch wel geïrriteerd zijn we toen ook 180 km bleek mijn duurvermogen te maar op de pedalen gaan staan om zijn kort te schieten om nog een beetje wiel terug te pakken en hem het laatste tempo te kunnen maken. Bij de stop in kopwerk te laten doen. Champagney heb ik eerst maar eens goed uitgerust alvorens de laatste 20 Aan het einde van de Route des Cretes km te rijden naar de slotklim van 5 km. volgt dan nog een stukje steil tot de top Mijn fietsvriend Xander heb ik maar van de Grand Ballon op 1325 meter en aangegeven dat hij door moest rijden, 100 km. Daar is een grote zodat ik het laatste stukje nog een ravitailleringstop. En dat betekent in beetje kon genieten in mijn eigen Frankrijk niet alleen sportdrank en tempo. Op het laatste stukje voor de zoete energierepen, maar ook: brood slotklim La Planche de Belles Filles met worst en camembert. Toch wel kwamen me steeds meer fietsers lekker voor de afwisseling. Na een tegemoet met blije gezichten. Zo ook kwartiertje van het uitzicht genoten te Menno die later Goud in zijn categorie hebben zijn we de afdaling in gegaan: bleek te hebben gehaald met een tijd 20 km superlekker dalen met 60-70 km van 8 en een half uur. Een schril per uur. Brede wegen, mooie lekker contrast met mijn tijd: na de laatste 5 lopende bochten: helemaal genieten! steile kilometers kwam ik in een tijd Inmiddels was de temperatuur gestegen van 11 uur en 8 minuten boven bij de tot zo’n 20-25 graden. Na weer een finish. Ik had ook startnummer 1108, Vogezen dorp volgde de volgende toeval? klim, de Col du Hundsruck. Hier begon ik de kilometers voor het eerst te Op de camping was de stemming voelen. Vooral bij de overschakeling opperbest. Het restaurant zat vol met van dalen naar klimmen. Maar na een fietsers. Tijdens het uitwisselen van kilometer klimmen kwam ik toch weer ervaringen en sterke verhalen hebben in het ritme en moest ik boven weer we genoten pizza en een paar koude wachten op mijn fietsmaat. Inmiddels biertjes. Moe maar voldaan kropen we hadden we namelijk afgesproken die avond onze slaapzakken in voor samen verder te rijden. Goud zat er een lange nacht! toch niet in en in de vals plat tussenstukken hadden we zo behoorlijk Al met al is 3Ballons echt heel mooi steun aan elkaar. Na weer een mooie gebleken. Een echt sportfeest in een afdaling volgde de laatste van de drie mooi berggebied niet al te ver van ballonnen, La Ballon d’Alsace. Nederland. Volgend jaar ga ik zeker weer. Eerste prioriteit is weer genieten, Het werd steeds zwaarder. Op het maar ook om sneller te zijn dat dit jaar. kleinste tandwiel reden we deze op en Dat moet toch makkelijk te halen boven hebben moe even in het gras zijn… In elk geval meer lange gelegen tussen de andere fietsers. duurtrainingen dan dit jaar (max dit Xander zat er flink doorheen en ik jaar was slechts 140 km) en misschien moest dan ook 10 minuten op hem helpt een laag startnummer ook . wachten. Dat veranderde later echter snel. Na een afdaling volgde er zogenaamd vals plat voor de Champagney, de plaats waar we ook gestart waren. Dit vals plat bleken in realiteit gewoon ‘Limburgse heuvels’ De fiets van Piet Uit de vitrine:

Rood, groen en wit, zwierige letters en een kleine pasvorm. Italiaanser kan het haast niet. Urenlang heeft het geduurd, maar dit was het resultaat…….

Bij een fietsenzaak kreeg ik de mogelijkheid eens rond te snuffelen in het grote magazijn. Veel dozen en schappen met oude racefietsonderdelen. Het gros niet interessant voor verzamelaars, maar zoals het opeens kan bijten bij een sportvisser bleef ook ik stug doorzoeken. Ergens in een hoek stonden enkele enorme dozen vol met oude handschoentjes. Nieuw, jaren opgeslagen maar zo lelijk als de nacht. Toch had ik het idee dat ik er wel eens Naam: Piet Lintsen iets moois kon vinden. Zorgvuldig Huidige fiets: een Koga Myata hevelde ik ieder paar over naar een Carbonlite, afgemonteerd met andere doos, om tenslotte bij de Shimano. laatste doos aan te komen. Helemaal Eerste fiets: een ivoorwitte Gazelle op de bodem gloorde er iets waar ik Champion Mondial, in de jaren 70. Carbon, staal of aluminium: heel stiekem op hoopte. Een zwierige aluminium vind ik te slap; carbon is C, en de Italiaanse driekleur. Echte nog prettig stug en stijf. ongedragen Campagnolo Campagnolo of Shimano: ik heb handschoentjes van dertig jaar oud! altijd met Shimano gereden, prettig in Nog helemaal nieuw, nog voorzien van het gebruik en duurzaam. een plastic nietje om ze bij elkaar te Klimgeit, sprinter of allround: houden. Twee paar, waarvan één paar vroeger kon ik goed klimmen; nu is mijn maat. Een nieuw gezegde was allround meer van toepassing. geboren; wie de wielrenhandschoen Waarom wielrennen: handballen ging vind trekke ‘m aan! niet meer door een blessure aan de knie; wielrennen was een goed alternatief. Grootste herinnering: Holst van de nacht; 350 km aan een stuk. Start (midden in de nacht) en finish in Voorthuizen. Uitdaging voor de toekomst: zo lang mogelijk gezond blijven fietsen. Grootste hekel aan: gezeik! Banaan of mueslireep: mueslireep

Veenendaal – Veenendaal besteden. Snel ben ik geneigd te weinig te eten en te drinken. De mogelijkheden om Zaterdagochtend vertrekken Marc, Mark, te eten en drinken bij de eerste Leon, Koen, Eelco en ik naar Veenendaal. verzorgingspost waren zeer beperkt. Dat Voor mij de eerste rit boven de 100 viel tegen. kilometer en de eerste heuvels. Op het programma van de 135 km staan zestien Als je tempo wat lager ligt is het voordeel heuvels waaronder meer de Posbank, de is dat je meer tijd hebt om op het Amerongse berg en de Grebbenberg. In landschap te letten. De Veluwe is echt een totaal 1400 hoogtemeters door 4100 mooi stukje Nederland. Als je harder rijdt, deelnemers. moet je toch scherper op de weg en De weersverwachtingen zijn goed. Dat is andere weggebruikers letten. wel belangrijk, want uit ervaring van de afgelopen jaren weet ik dat het op de Ad van Loon Veluwe flink kan regenen.

Naarmate we Veenendaal naderen zien we steeds meer auto’s met racefietsen op Fietsclinic Henk Lubberding. de weg. Bij de afslag Veenendaal centrum is het dringen geblazen. De file staat ruim Op 17 april stopte om 8:15 een Volvo met voor de afslag. Gelukkig gaat alles goed, 2 racefietsen achterop voor mijn deur. Niet want sommige bestuurders doen rare veel later waren Rob Krekelberg, Ad van dingen zoals stilstaan op de autoweg Loon en ik onderweg naar Voorst, naar de (zonder waarschuwingslichten). We boerderij van Henk Lubberding voor een weten tijdig in te voegen, vinden snel een Fietsclinic. parkeerplaats en maken ons klaar voor vertrek. Bij de start is best druk. Eerst nog een bandje oppompen. Het duurt uiteindelijk enig tijd voordat we vertrekken.

Na een rustig begin (ook door de drukte) gaat het tempo toch ongemerkt omhoog. De Amerongse berg (max. 6,8 stijgingspercentage) krijgen we al na vijf kilometer voor onze kiezen. Voor ons geen probleem. De heuvels volgen elkaar in rap tempo op. Bij de eerste verzorgingspost besluit Mark over te stappen op de 105 km-route. Zelf bemerk ik dat de eerste heuvels van het seizoen in Henk Lubberding is vooral bekend als mijn benen gaan zitten. Naarmate de meesterknecht in de TI Raleigh / tocht vordert, voel ik de macht in mijn ploeg van waar hij benen langzaam verdwijnen. De , en Gerrie Grebbenberg wordt dan wel zwaar. Knetemann ondersteunde. Henk heeft zelf ook een mooi tourpalmares met 13 Of zijn het niet alleen de kilometers en de tourdeelnames, winnaar van het hoogtemeters die me parten zijn gaan jongerenklassement in 1978, 3 spelen? Heb ik wel voldoende gegeten en etappezeges en 1 dag de gele trui in 1980. gedronken. Aan het begin van het seizoen Daarnaast won hij in 1980 Gent- moet ik daar altijd extra aandacht aan Wevelgem en was hij twee keer schakelende Merida zorgde Henk ervoor Nederlands kampioen. dat de groep netjes twee aan twee reed en dat het op het erf geleerde ook in de Henk verzorgt tegenwoordig niet alleen praktijk gebracht werd; handig bij fietsclinics, maar ook allerlei activiteiten kruisingen, dat langzame rijden. In de voor bedrijven. Dat doet hij deels vanuit aanloop naar de Posbank werd uitgelegd zijn monumentale boerderij, waar wij ook hoe je staand moet klimmen. Net onder de naar toe gingen. top kregen we uitleg over hoe je door haarspeld bochten rijd, zowel naar Na ons arriveerde nog een man/vrouw of beneden als naar boven. Hierna mochten 15, een hele gevarieerde groep van on- tot we het zelf een paar keer proberen, waarbij afgetraind. Een van de deelnemers was al Henk zijn woordenvloed vanuit de berm voor de 5e keer bij een clinic en was zelfs opafvuurde. Nuttig! Na een keer of vier twee weken met Lubberding naar geklommen en afgedaald te hebben reden Lanzarote geweest, 2 dames waren dit jaar we in een wisselend tempo terug naar begonnen met fietsen en waren van plan Voorst, waarbij ik het opvallend vond dat Alpe d’huzes te gaan rijden. Henk het tempo zo controleerde dat zowel de hardrijders als de ‘toeristen’ prettig mee Henk ontving ons in zijn (koude) konden rijden. Een echte wegkapitein! instructielokaal, dat volhing met Terug de boerderij kleedden we ons om, parafernalia uit zijn glorietijd en materiaal namen afscheid en snel terug naar Breda van zijn sponsor, Merida. Tijdens de voor een laat diner. koffie was goed te merken waarom Henk ook als spreker is te in te huren. Gelukkig Conclusie? Een belevenis om met zo’n geen oeverloos gezwets maar leuke groot renner te rijden en veel dingen verhalen over zijn profperiode en een paar geleerd die je tijdens iedere rit kunt kritische opmerkingen over o.a. de gebruiken en je helpen beter en veiliger te commentatoren van de NOS en de ploeg rijden. Niet goedkoop (€65,-) maar leuk en Armstrong (niemand een slechte dag nuttig om te doen. tijdens zeven tours, dat kan niet!). Dit ging geleidelijk aan over in het inhoudelijk deel Cees Hogendoorn van de clinic, waarin Henk vertelde over fietsbeheersing, en waarom dat zowel voor ‘toerders’ als profs zo belangrijk is. Dit werd daarna in praktijk gebracht op het erf, waar de hele groep van 20 man rondjes ging rijden langs pionnen. Steven Rooks Classic – 2 Belangrijkste lessen van Henk: Altijd juni 2011 blijven trappen dan heb je meer controle, licht remmen met je achterrem helpt Op Hemelvaartsdag wordt hierbij, en kijken waar je heen fietst. traditiegetrouw de Steven Rooks Classic Verder werden een noodstop geoefend verreden, en vanuit TC Bredania hebben (met doortrappen!), op- en afstappen en Marc Heijblom en ondergetekende hier het ‘drukken’ van de fiets. Zo nu en dan aan deelgenomen. Na een gezellige gaf Henk een demonstratie waarbij hij heenreis, met uiteraard een bakje koffie onder andere de fiets van Ad gebruikte. bij de AC Nederweert, kwamen we aan in Toch leuk zo’n grote naam met Bredania bidonnetjes te zien rijden. Maastricht waar we de auto parkeerden bij de MECC. Na de opstartrituelen (lees: Tijdens de lunch checkte Henk banden oppompen voor Marc, want dit verschillende fietsen en stelde ze waar was niet geheel vlekkeloos verlopen nodig bij. Na nog wat rondjes op het erf tijdens de Jean Nelissen Classic) konden vertrokken we tegen drieën richting de we aansluiten in een lange rij voor het Posbank. Gezeten op zijn elektrisch ophalen van de startbewijzen. De organisatie hiervan was niet optimaal, op 137km. Na hier nog even van het waardoor we zeker een half uur bezig zijn zonnetje genoten te hebben, stonden de geweest voordat we konden starten. laatste kilometers vooral in het teken van goed tempo (en zonder al te veel Het weer was prima met een lekker klimwerk) uitrijden tot de finish. Vooral zonnetje, waardoor we vol goede moed met de kop in de wind langs de Maas was van start gingen voor 165km en ongeveer dit in theorie prettiger dan het op dat 2200 hoogtemeters. Al snel kwamen we moment voelde. Menno Schreuders tegen die als training voor Trois Ballons met zijn eigen groep Moe, maar zeer voldaan, eindigde we deze klassieker als training reed. Na effe weer in Maastricht. Hier hebben we snel bijgekletst te hebben op vals plat was het de stuurbordjes ingewisseld voor een al tijd voor een eerste stop op 40km. Hier goodie-bag en zijn we ons gaan opfrissen goed gesnackt en de bidons gevuld, want bij de auto. Na een lange dag zijn we na de stop kon het klimwerk gaan onderweg naar Breda nog even gestopt beginnen. Na zo’n 75km stond de la voor een vet bordje met schnitzel en saté. Redoute op het programma en hieraan Na thuiskomst uiteraard nog even de gekoppeld ook een tijdsmeting via de statistieken van de beklimmingen van de bikechip. Samen met Marc heb ik de dag bekeken. Bleek toch dat ik een nette aanloop lekker in een strak tempo 92ste plaats heb behaald van de bijna 3000 gereden, precies zodat ik nog 1 kransje deelnemers bij de beklimming van de la overhield voor het laatste steile stuk. Redoute. Ik kan alleen maar concluderen Deze klim is erg verraderlijk, omdat hij dat de Steven Rooks Classic een goed lichtjes aanloopt en wat bochten heeft. georganiseerde tocht is met net wat Als je eenmaal het gedenkteken ziet denk andere beklimmingen dan je in Zuid- je dat je er bent, maar dan begint de pijn Limburg tegenkomt. pas! Op de helft van de klim kreeg ik van Marc het signaal (“nu terug!!”) om te schakelen op het lichtste verzet en toen ben ik gaan staan en ben ik Jean Nelissen Classic 2011 gedemarreerd. Uiteindelijk kon ik boven alleen maar concluderen dat dit echt een Over: veel hoogtemeters, mooie wegen lekkere klim is met een perfecte afstand en vooral ook gezelligheid. en pittige, maar zeer uitdagende stijgingspercentages (9,5% gemiddeld / Op initiatief van Marc Heijblom deed 22% maximaal). Bredania dit jaar mee aan de Jean Nelissen Classic. Met afstanden tot De klimmetjes tot aan de volgende post 220 km en meer dan 4000 hebben we in een gelijk tempo gereden, hoogtemeters zou het wel eens de waarbij het verschil in beenritme en mooiste toertocht in de Benelux hartslag nagenoeg gelijk was. Prima kunnen zijn. herstellen dus en tevens goed opletten, want de Belgische wegen waar echt weer in een dramatische toestand. Na 125km Zaterdag 28 mei stonden we met 8 bij de beklimming van Les Waides was de leden klaar voor vertrek in Vianden in andere tijdsregistratie. Deze klim was Luxemburg. Aan de start stonden minder steil, maar zeker niet te Marc, Walter, Mark, Menno, Leon, onderschatten door zijn gemiddelde Ad, Koen en Leon. Maar dit stijgingspercentage van 8%. Na ons hier evenement begon natuurlijk al een dag redelijk in gebeten te hebben was het nog eerder voor Bredania. Van zeer glooiend tot de laatste bevoorrading verschillende plaatsen in Breda vertrokken drie auto's op verschillende tijdstippen via verschillende routes 's-Avonds werd er nog de Champions naar Luxemburg. Naar verluidt raakte League finale gekeken en zondag was 1 auto al ter hoogte van Ulvenhout de het vertrek naar Breda. weg kwijt. Voor een andere auto bleek de gekozen route niet ideaal. Er Conclusie: een hele mooie zware rit stonden erg veel files bij Antwerpen en met de nodige gezelligheid. Marc: Brussel. Al met al was vroeg in de bedankt voor de organisatie. Volgend avond de groep toch compleet in het jaar weer? hotel in Diekirch. Na de slaapkamerverdeling hebben we met de hele club gegeten bij de buren van het hotel: een Luxemburgse Chinees. Het eten was van erg goede kwaliteit en bovendien was het er erg gezellig en de biertjes smaakten dan ook erg goed. Je leert elkaar ook weer beter kennen op zo'n avond. Nu is bijvoorbeeld bekend dat een van onze leden op de middelbare school voor straf een Teletubbie tekening heeft moeten maken. Grote vraag blijft overigens wat er in de handtas zat van een van de Luxemburgse dames die aan een tafeltje verderop zaten...

Terug naar het fietsen. Na een goede nacht stonden vertrokken we voor afstanden van 85-165 km. Het werd een zeer mooie rit. Heel goede wegen, een mooi deelnemersaantal (ongeveer 3000) en mooi weer. De beklimmingen lopen over het algemeen Eelco in optima forma lekker en zijn gemiddeld langer dan die van de Ardennen. Van onze groep reden Menno (in training voor 3Ballons), Marc Heijblom en Leon Gerrits duidelijk harder dan de rest. Het tweede groepje (Henk en andere Leon) zagen hen alleen nog even tijdens de eerste twee pauzes. Het derde groepje bestond uit Koen en Ad. Zij reden even hard als Leon en Henk, maar raakten toch gescheiden door een stoplicht en het per ongeluk afsnijden van de route door Leon en Henk. Mark Dijk en Walter reden ook hun eigen rit. De rit werd afgesloten met de super steile Mur de Vianden, die door de Bredania leden met wisselend succes werd beklommen.