Expo 1 Nasze Miasto
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
ERASMUS + PROJECT KA 229 - 2019-2021 « Let us share the city » / « Partageons la ville » EXPO 1 NASZE MIASTO Koszalin is second the largest city in Western Pomerania. The number of population is 107 670 residents. The main attractions are: The Museum in Koszalin- it was founded in 1947 and entered the state register of museums in 2009. There are organized many permanent and temporany exhibitions but also outdoor events The museum deals with educational and publishing activites. On 15 June 1947 it started operating at Piłsudskiego Street. Since 2000 it has its present name. The Park of Pomeranian Princes- it’s 1035 hectares. It wasformed in stages in 1816-1817 and the old promenade located along the city walls was the first to be developed. From 1837-1838 people marked new alleys, made a pond and a fountain. Its first shape was known in 1933-1934 when the reconstruction of an old castle, pond and islet for swans were made. Old Town marked in Koszalin- In 1724 residents from Koszalin erected a monument for the Prussian king Fryderyk Wilhelm I in the middle of the market. The monument forget in sandstone depicted a few metres high figure of the king. It stood on the market square until February 1945 when it was dismantled before the occupation of the city by the Red Army. In 1965 to commemorate the conquest of the city by the Red Army the monument named ‘’We were – We are- We will be’’ was unveiled. On the occasionof the Central Harvest Festival held in Koszalin in 1975 a fountain was built on the market square. In 2014 the market was rebuilt. The surface was repllaced, old trees were removed and the ‘’We were – We are- We will be’’ monument was moved to the Koszalin amphitheatre. On the north- western side, a glass catering building was built. Koszalin – The begining In the 12th century Koszalin became part of Pomerania. In 1214 Duke od Pomerania invited settlers from outsides to settle in the territory. In 1266 beshop Herman von Gleichengranted local gowerndmend autonomy and priwileges Koszalin optained direct access to the Baltic sea when the city bot the willage of Jamno with delake. In 1446 Koszalin fought wictorious battle agains the rival city of Kołobrzeg. In 1516 as a result of German colonization. Koszalin became German city bishop prince built the casle which became the important part of Koszalin. In the 10th century on Chełmska Hill, which is located on the east side od Koszalin, people built church, sanctuary and an observation tower which are still there today. Koszalin is second the largest city in Western Pomerania. The number of population is 107 670 residents. The main attractions are: The Museum in Koszalin - it was founded in 1947 and entered the state register of museums in 2009. There are organized many permanent and temporany exhibitions but also outdoor events. On 15 June 1947 it started operating at Piłsudskiego Street. Old Town marked in Koszalin - In 1724 residents from Koszalin erected a monument for the Prussian king Fryderyk Wilhelm I in the middle of the market. The monument forget in sandstone depicted a few metres high figure of the king. It stood on the market square until February 1945 when it was dismantled before the occupation of the city by the Red Army. In 1965 to commemorate the conquest of the city by the Red Army the monument named ‘’We were – We are- We will be’’ was unveiled. On the occasionof the Central Harvest Festival held in Koszalin in 1975 a fountain was built on the market square. In 2014 the market was rebuilt. The surface was repllaced, old trees were removed and the ‘’We were – We are- We will be’’ monument was moved to the Koszalin amphitheatre. Koszalin to drugie co do wielkości miasto Pomorza Zachodniego. Liczba ludności to 107 670 mieszkańców. Główne atrakcje to m.in: Muzeum w Koszalinie - zostało założone w 1947, a w 2009 wpisane do Państwowego Rejestru Muzeów. Organizowane są tam wystawy stałe i czasowe oraz imprezy plenerowe. 15 czerwca 1947 rozpoczęło działalność przy ul. Piłsudskiego. Do 1949 zarządzało nim miasto, później zostało upaństwowione. Od 1 stycznia 1999 muzeum podlega Urzędowi Miejskiemu w Koszalinie, a od 2000 nosi obecną nazwę. Rynek Staromiejski w Koszalinie - W 1724 r. na środku rynku koszalinianie wystawili pomnik pruskiego króla Fryderyka Wilhelma I z wdzięczności za sfinansowanie z królewskiej kasy odbudowy miasta po wielkim pożarze z 1718 r. Wykuty w piaskowcu pomnik przedstawiał kilkumetrową postać króla. Stał on na rynku do lutego 1945 r., kiedy go zdemontowano przed zajęciem miasta przez Armię Czerwoną. W 1965 r. dla upamiętnienia zdobycia miasta przez Armię Czerwoną oraz w 20. Rocznice polskiego Koszalina – odsłonięto pomnik Byliśmy- Jesteśmy-Będziemy, będący autorstwa artysty rzeźbiarza Michała Józefowicza, oraz koszalińskich architektów Andrzeja Lorka i Andrzeja Katzera. Przy okazji odbywających się w Koszalinie w 1975r. Centralnych Dożynek, na rynku wybudowano fontannę. Do 1945 r. używano nazwy Markt, czyli dosłownie Rynek. W 2014 r. rynek przebudowano. Wymieniono nawierzchnię, usunięto stare drzewa, a pomnik Byliśmy-Jesteśmy-Będziemy przeniesiono pod koszaliński amfiteatr. w 1214r. książę pomorski Bogusław II nazwał wieś Koszalin koło Góry Chełmskiej. w 1331 przejmując wieś Jamno, część jeziora Jamno wraz z mierzeją i grodem Unieście (1353) Koszalin otrzymał dostęp do morza, uczestnicząc znacząco w następnych wiekach w handlu morskim jako członek Hanzy. Prowadziło to do sprzeczek z Kołobrzegiem i Darłowem, dlatego w 1446 roku doszło do wygranej bitwy z Kołobrzegiem. W 1582 roku zbudowano zamek rezydencji książąt pomorskich. Kiedy książęta pomorskie zmarły w 1637r. miastem zapanował kuzyn Gryfitów Emest Bogusław de Croy, a potem margrabiów bradenburdzkich. W nocy wielkiego sztormu Jamieński Nurt zakończył funkcjonowanie miasta jako portu morskiego przez zamulenie. W 1718 r. wybuchł wilki pożar w Koszalinie poprzez prawie całe miasto zostało spalone i od tego czasu rozwijało się bardzo powoli. w mieście postawiono stolicę rejencji koszalińskiej wchodzącej w skład powiatu Fürstenthum, w 1872 zmieniono nazwę na powiat Köslin. W 1859 r. skończono budować linie kolejowe Koszalin - Stargard jako część linii do Gdańska. W 1890 r. szkoła kadetów z Chełmna została przeniesiona do Koszalina, a w kwietniu 1933 w jej miejscu zbudowano Narodowosocjalistyczny Instytut Wychowawczy .W kwietniu 1932 miasto oddzielono z powiatu Koszalin i zamieniono w powiat grodzki. Miasto zostało zburzone w 40%. W lipcu ubiegłego roku administracja polska rozpoczęła wysiedlać dotychczasowych mieszkańców miasta do Niemiec. 9 maja przybył z Gniezna transport 500 polskich osadników. Niemców wysiedlono z Koszalina do końca 1947r. 4 lutego 1954r. do Koszalina doszło Rokosowo. 31 grudnia 1959 r. Poprzez reformę administracyjną z 1998 Koszalin znalazł się w województwie zachodniopomorskim, mimo, że część mieszkańców z Koszalina opowiadała się za utworzeniem województwa środkowopomorskiego. In 1214. Bogusław II, Prince of Pomerania, named the village Koszalin near Chełmska Mountain. In 1331 the village Jamno was taken over by the village of Jamno, a part of the lake Jamno together with the estuary and the castle Unieście (1353) Koszalin gained access to the sea, participating significantly in the following centuries in maritime trade as a member of the Hanseatic League. This led to arguments with Kołobrzeg and Darłowo, so in 1446 the battle with Kołobrzeg was won. In 1582 the castle of the residence of the Pomeranian dukes was built. When the dukes of Pomerania died in 1637. The cousin of the Griffins, Emest Bogusław de Croy, and then the Bradenburg margraves, reigned over the town. In the night of the great storm, the Jamieński Current ended the city's functioning as a sea port by silting. In 1718 a fire broke out in Koszalin and almost the whole town was burnt down and since then it has been developing very slowly. In 1872 the capital of the Koszalin district, which was a part of the Fürstenthum district, was erected in the town and its name was changed to Köslin district. In 1859, the Koszalin-Stargard railway line was completed as part of the line to Gdańsk. In 1890 the cadet school from Chełmno was moved to Koszalin, and in April 1933 the National Socialist Educational Institute was built in its place. In April 1932 the city was separated from the district of Koszalin and turned into the city district. The city was demolished in 40%. In July last year, the Polish administration began to deport the city's inhabitants to Germany. On May 9th, a transport of 500 Polish settlers arrived from Gniezno. The Germans were displaced from Koszalin until the End of 1947. On February 4, 1954, Koszalin was reached by Rokosowo. 31 December 1959. Through the administrative reform of 1998, Koszalin found itself in the West Pomeranian Voivodeship, despite the fact that some inhabitants of Koszalin supported the creation of the Central Pomeranian Voivodeship. Koszalin posiada koncentryczny układ miasta, który tworzy siatka ulic obiegających najstarszą część miasta i ulic łączących śródmieście z pozostałymi obszarami. Początkowo miasto od swego średniowiecznego jądra rozwijało się przestrzennie w kierunku zachodnim (za Bramą Nową), północnym (za Bramą Młyńską) i południowym (za Bramą Wysoką), a od lat 20. XIX w., po rozbiórce murów miejskich, najpierw głównie w kierunku wschodnim, a następnie we wszystkich pozostałych. Od lat 60. XX w. w następstwie uzyskania przez Koszalin statusu miasta wojewódzkiego nastąpiła ekspansja układu miejskiego na północ wzdłuż osi ul. Władysława IV, gdzie powstał zespół osiedli blokowych, a następnie na wschód i południe. W 1989 r. wskutek przyłączenia obszarów okolicznych wsi w granicach miasta znalazły się obszary niezurbanizowane. Wokół dawnych wsi powstaje zabudowa jednorodzinna, w dużej mierze rozproszona W rejonie śródmieścia skoncentrowane są usługi o znaczeniu ogólnomiejskim i regionalnym. Śródmieście jest obszarem lokalizacji podstawowych funkcji miejskich, administracji publicznej, a także szkolnictwa i funkcji usługowych. Na osiedlach Śródmieście i Tysiąclecia występuje funkcja mieszkaniowa. Zabudowa mieszkalno-usługowa realizowana była głównie w latach 1950–1960.