Foto Auteur: Patricia Budenaerts Redactie: Bureau Bisous Partout Uitgever: Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.Be
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
DE DEUR VAN HET EEUWIGE LEVEN Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be Van Kris Van Eygen zijn verschenen: Hoe ik Drek nek Race naar de maan De spieders van Toil Darranjé De minnaren van Bokrijk Net toen de wereld verduisterde Het 18-dagen ultimatum De heer van Doeatstad Meneer P en zijn Hollandse gezelschap Waarom wij niet meer seriemoorden De bende van de paars-groene mannen De relikwieënverzamelaar De deur van het eeuwige leven De man met de sigaret De wespenvangers van Tornac Papa komt slapen wanneer de vogeltjes fluiten De droene bliender Winterhutje Ik kom even op verhaal Eerste druk: juli 2012 Tweede, herwerkte druk: mei 2020 Omslagillustratie: Kris Van Eygen Foto auteur: Patricia Budenaerts Redactie: Bureau Bisous Partout Uitgever: Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be Niets uit deze uitgave mag je verveelvoudigen, opnemen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar maken, in enige vorm of op enige wijze, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Ondanks alle aan de samenstelling van dit boek bestede zorg kan de auteur noch de uitgever aansprakelijkheid aanvaarden voor schade die het gevolg is van enige fout in deze uitgave. Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be DE DEUR VAN HET EEUWIGE LEVEN door KRIS VAN EYGEN Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be ‘Go(e)d Ik zit gevangen in mijn bodemlooze gepeins, maar Uwen naam slaat torenhooge bruggen en het is precies of Uw schoone oogen mij beschieten met brandende stroopijlen. Eerst bevriest Ge mij van hoofd tot voeten, daarna zet Gij mij in vuur en vlam en ik zie mezelf als een losgeslagen treinkoepee met schaverende wielen Uw statie voorbij ijlen.’ Kris Van Eygen Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be Proloog Allerlei wetenswaardigheden doorkruisen mijn dolgedraaide brein. Laat me even wat opsommen, blijf dus zeker lezen. De levende wereld is driedimensionaal maar ontstaan uit een punt, één dimensie, een singulariteit. De theorie die zegt dat door een kometenregen leven op aarde is ontstaan, heet transpermia. Iedereen stelt zich het bijenvolk voor als sociaal, maar de meeste bijen in de wereld zijn solitair. Allerlei wezens parasiteren of leven in symbiose. Als je de Nanga Parbat in het Himalayagebergte beklimt, overwin je het grootste hoogteverschil dat er op aarde te realiseren valt: 8126 m, dat is meer dan de beklimming van de Mount Everest. Veertig atoomklokken verspreid over twintig landen zorgen voor een gemiddelde tijd. Alleen de pulsars in de ruimte zijn preciezere klokken. Een geluiddemper van een pistool absorbeert de knallen slechts voor een tiental schoten, daarna kun je hem net zo goed eraf draaien. Zin in een wentelteefje? Neem dan een snee brood, doop ze in een mengsel van melk en eieren, bestrooi het geheel met kaneel en suiker en bak het met boter in een pan. De verhoudingen tussen de botten van een mens of een dier en de opeenvolging van bladeren aan een tak volgen de wet van de gulden snede. In de tekening ‘De mens van Vitruvius’ toont Leonardo da Vinci aan dat het menselijke lichaam in de gouden rechthoek past, maar Vitruvius zelf is de architect erachter. Ook de vijfster beantwoordt aan die regel. Het teken is een christelijk symbool voor de vijf stigmata van Jezus, maar met een cirkel eromheen krijg je een voorstelling van Duat, de Egyptische onderwereld. Een omgekeerde vijfster symboliseert het kwaad, waarbij je de twee punten als de hoorns van de Satan zou kunnen zien, waarmee hij zijn zwavelstokjes aanstrijkt. Zijn vuurwerk zorgt voor een verduiveld mooi schouwspel in de hel. Waardevolle boeken werden vroeger in het inferno van kerkelijke bibliotheken bewaard. Bij de doorsneemens maakt het Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be 5 woord inferno een beeld los van een oord vol helse verschrikkingen, een onderaardse vuurzee en helemaal geen goede bewaarplaats voor papier. In de tijd van de uitvinding van de boekdrukkunst was het verboden de bijbel in de omgangstaal te drukken, het had geen imprimatur. Isaac Newton vond de profetieën in de Bijbelboeken Daniël en de Openbaring van Johannes interessant genoeg om er een evaluatie van te maken. En last but not least: volgens de conventie van 1954 is het in brand steken van een bibliotheek een oorlogsmisdaad. Geweldige wetenschap zul je zeggen, maar wellicht is dat ver van je bed. Mij is dichterbij een structuur opgevallen in de leeftijden van twee collega’s. Wenneke is 53 en Annemie 35, toevallig twee getallen die je met dezelfde cijfers kunt vormen, alleen omgekeerd. Dat is nog niet alles. Ik ben er 44 en het verschil met Wenneke is even groot als dat met Annemie, het getal ligt er net tussen. Dat is zo sinds de geboorte van Annemie en dat zal zo blijven tot een van ons sterft. Onze leeftijden verhouden zich niet tot het getal phi, maar ik durf te wedden dat onze driehoeksverhouding tot een nieuwe kosmische constante zal uitgroeien die bepaalt hoe alles in elkaar zit en naar een hogere vorm kan evolueren. Ik ben gek op getallenmagie, maar zijn deze weetjes waardevol genoeg om ze in mijn geheugen op te slaan? Heb ik niet meer aan de herinnering van een logerende Zovi van zes die tevergeefs wacht tot elf uur ‘s avonds om te kijken of Sinterklaas de wortel in haar schoentje komt oppikken? Moest je ‘s anderdaags haar gezichtje zien stralen toen ze merkte dat de wortel toch in een reep chocolade was veranderd. Toverij? Wat kan ik doen om mezelf te betoveren? Zal ik peregrinatie uitproberen en me laten overweldigen door uiteenlopende reisimpressies? Zal ik gaan waar niemand van is teruggekeerd? Ja, ik ben klaar om de roep van het avontuur te volgen. Alleen moet ik mezelf zover krijgen om het huis uit te gaan. 6 Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be Een zee van tijd ligt voor mij, dat hoop ik tenminste. Sommigen vragen zich af wat ze zullen doen: golf of tennis? Ik ben voorstander van iets blijvends te verrichten, alleen zo kan ik anderen iets bijbrengen. Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be 7 1 Ik had zin om het zonovergoten landschap te fotograferen. Ik nam mijn apparatuur en statief en ging op weg. Te voet de stad in. Toevallig kwam ik een collega-fotograaf op het oude kerkhof van Hasselt tegen. Eerst bespiedden we elkaar, uiteindelijk kwamen we aan de praat. De ander volgde avondles aan de academie en had zich weer toegelegd op het ouderwetse fototoestel. We vergeleken beide toestellen. Dat van hem was 30 jaar oud, dat van mij 18. Digitaal fotograferen was te gemakkelijk gebleken, vond hij. Ik gaf toe dat ik me op enkele fouten had betrapt sinds ik opnieuw kiekjes met mijn oude reflexcamera trok. We praatten over de fotografie en het leven. Ik was zo vrij om te zeggen dat ik de gepaste grafzerk voor mezelf wilde vinden. Er stonden graven in de vorm van afgezaagde bomen, maar mijn voorkeur ging uit naar het reusachtige, opengeslagen boek. De ander liet los dat hij pas gescheiden was. Hij was volgens zijn ex-vrouw te bezitterig geweest. ‘Is dat geen teken van zijn grote liefde voor haar?’ vroeg hij zichzelf af en aan mij. Hij had gelijk. Het was ook nooit goed, zei ik. Mijn hele leven vroeg ik me af of ik me aan een vrouw moest binden of niet. Niet. En toch was er iets goeds over het huwelijk te zeggen, of over het samenwonen zoals je wilt. In je eentje heb je helemaal geen referentiepunt. Met twee is er altijd iemand die je kan zeggen of je goed bezig bent, of niet. Ik keek een beetje op van het intieme gesprek dat ik met de wildvreemde had. De ander vroeg of ik wist dat de schilders uit de vijftiende eeuw in staat waren plaatjes te maken met behulp van gebogen spiegels en het camera-obscura-effect, waardoor het kinderspel was om objecten en personen exact na te schilderen. Dat wist ik niet en ik begreep dat de schilders niets van hun ingenieuze opstelling hadden doorverteld. Ik dacht alles beter te weten en liet me niet door mijn medemensen of de media misleiden. Wist ik veel. 8 Kris Van Eygen © EYGEN-BOEKEN.be Wij wensten elkaar vele mooie plaatjes en een vrouw om van te houden, misschien kwamen we die op onze zoektocht naar het ultieme kiekje ergens in de wereld tegen. Ik verliet de tuin waar iedereen eeuwig sliep en waar woorden van dichters de bezoekers raakten. Ik had het Munsterbos recent ontdekt toen ik me de wandelbox met landschapswandelingen in Haspengouw had aangeschaft. Op de achterkant van de doos stond als waarschuwing: ‘Deze wandelbox bevat een gezonde dosis zuurstof. Volg het advies van uw arts: wandelen is heilzaam voor lichaam en geest.’ De dokter had gelijk. Het cholesterolgehalte in mijn bloed was gedaald, maar daar zaten de dagelijkse pilletjes ook wel voor iets tussen. Om te gaan wandelen heb je soms de auto nodig. Ik haalde hem van stal en scheurde naar Munsterbilzen. Als een Sébastien Loeb reed ik in mijn Alfa Romeo Giulietta Sprint uit 1954 over de Limburgse wegen. De 1290 cc aluminium motor levert 65 pk en de auto gehoorzaamt perfect aan het sportstuur met drie spaken uit hout. Het ding op wielen is misschien niet zo comfortabel als een moderne auto, maar als ik je zeg dat zeventig procent van de auto’s die tussen 1954 en 1964 werden gebouwd, nog steeds rijdt, dan weet je genoeg. Robuustheid wint het van elektronisch vernuft. Giulietta betekent overigens ‘verloofde’. Nucci Bertone had mijn liefje vormgegeven. Ze is een lust voor het oog. Alleen de lichtblauwe kleur is niet origineel. Onderweg vroeg ik me af of ik mijn ongeluk tegemoet reed. Ik was geen voorbeeld op de weg, maar ik legde niemand iets in de weg.