Historia Kultury I Dziedzictwo Kulturowe. Bibliografia.Pdf
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
WOJEWÓDZKA BIBLIOTEKA PUBLICZNA im. EMILII SUKERTOWEJ-BIEDRAWINY W OLSZTYNIE UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE WYDZIAŁ HUMANISTYCZNY IZABELA LEWANDOWSKA ANITA ROMULEWICZ HISTORIA KULTURY I DZIEDZICTWO KULTUROWE WARMII I MAZUR Bibliografia za lata 1990-2009 OLSZTYN 2010 Korekta Anita Romulewicz Projekt okładki Iwona Bolińska-Walendzik Koordynator projektu Anita Romulewicz Opracowanie techniczne Krzysztof Tkacz Zrealizowano ze środków Narodowego Centrum Kultury. Projekt współfinansowany przez Samorząd Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Projekt objęty patronatem Sekretarza Stanu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Żuchowskiego. Konsultacja naukowa prof. Janusz Jasiński ISBN 978-83-924572-9-9 Wydawca: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Emilii Sukertowej-Biedrawiny 10-117 Olsztyn, ul. 1-go Maja 5. Tel. (89) 527 28 74 http://www.wbp.olsztyn.pl e-mail: [email protected] Druk i oprawa „Gutgraf” Zakład Poligraficzny Marian Świniarski Olsztyn SPIS TREŚCI WSTĘP . 5 ZAŁOŻENIA METODYCZNE . 11 WYKAZ SKRÓTÓW STOSOWANYCH W BIBLIOGRAFII . 13 1. ZAGADNIENIA OGÓLNE . 15 1.1. Bibliografie. Słowniki. Leksykony . 15 1.2. Czasopiśmiennictwo . 18 1.3. Prace ogólne dotyczące regionu . 22 1.4. Poszczególne regiony i miejscowości . 26 1.5. Biografistyka . 37 1.5.1. Biografie . 37 1.5.2. Pamiętniki. Wspomnienia. Dzienniki . 65 1.5.3. Omówienia wspomnień i pamiętników . 71 1.6. Nauki pomocnicze historii . 72 1.6.1. Historiografia. Źródłoznawstwo. Źródła . 72 1.6.2. Kartografia . 77 1.6.3. Onomastyka i toponomastyka . 77 1.7. Muzealnictwo. Archiwistyka. Bibliotekarstwo . 82 1.8. Towarzystwa regionalne . 88 2. KRAJOBRAZ KULTUROWY . 90 2.1. Przestrzeń wiejska i miejska . 90 2.2. Parki i ogrody . 95 2.3. Architektura miejska. Zabytki techniki . 97 2.4. Pomniki, place, ulice . 102 2.5. Cmentarze. Sztuka nagrobna . 103 3. HISTORIA KULTURY . 107 3.1. Archeologia . 107 3.2. Okres plemion pruskich i jaćwieskich (od VI w. do 1230 r.) . 115 3.3. Państwo krzyżackie (1230-1525) . 121 3.4. Dominium warmińskie w okresie polskim (1466-1772) . 124 3.5. Prusy Książęce. Królestwo w Prusach (1525-1772) . 130 3.6. Prusy Wschodnie (1773-1945) . 132 3.7. Po II wojnie światowej . 137 4. HISTORIA KOŚCIOŁÓW . 144 4.1. Kościół katolicki . 144 4.2. Kościoły protestanckie . 149 4.3. Kościoły wschodnie . 153 3 SPIS TREŚCI 5. STOSUNKI NARODOWOŚCIOWE, NARODOWE I REGIONALNE . 155 5.1. Zagadnienia ogólne . 155 5.2. Warmiacy, Mazurzy . 157 5.3. Polacy w Prusach Wschodnich do 1945 r. 160 5.4. Niemcy na Warmii i Mazurach po 1945 r. 162 5.5. Ukraińcy . 163 5.6. Żydzi . 166 5.7. Kresowiacy, Cieszyniacy i inni . 167 6. ETNOGRAFIA . 169 6.1. Zagadnienia ogólne . 169 6.2. Język. Gwara . 169 6.3. Literatura. Muzyka ludowa . 171 6.4. Zwyczaje. Obrzędy . 176 6.5. Budownictwo ludowe . 179 6.6. Sztuka ludowa. Kulinaria. Rzemiosło . 180 7. ARCHITEKTURA. SZTUKA . 182 7.1. Opracowania ogólne . 182 7.2. Architektura obronna . 184 7.3. Zamki . 187 7.4. Pałace i dwory . 191 7.5. Architektura sakralna . 193 7.6. Sztuka sakralna . 196 7.7. Malarstwo. Sztuka użytkowa . 201 7.8. Fotografia. Pocztówki . 205 8. ŚWIADOMOŚĆ. TOŻSAMOŚĆ KULTUROWA I REGIONALNA . 208 8.1. Postrzeganie ziem pruskich i ich mieszkańców . 208 8.2. Tradycje, mity i tożsamość na przestrzeni dziejów . 214 8.3. Uroczystości rocznicowe . 218 8.4. Badania empiryczne . 220 8.5. Tradycja grunwaldzka . 222 INDEKS AUTORSKI . 225 INDEKS PRZEDMIOTOWY . 245 WSTĘP W dzisiejszych mediach i publikacjach coraz częściej pojawia się pojęcie „dziedzictwo kultu- rowe”, chociaż jest ono interpretowane dość swobodnie. Pojęcie to składa się z dwóch członów – „dziedziczenie” i „kultura”. Na temat zakresu znaczeniowego terminu „kultura” od wieków toczą się spory w literaturze przedmiotu. Dla jednych ważne jest rozróżnienie cywilizacji i kultury, dla innych podział na kulturę duchową, materialną i społeczną. Historycy, socjologowie i antropologo- wie różnią się w szczegółach interpretacyjnych, jednak wszyscy powszechnie akceptują pewne stałe elementy definicji kultury. Jak podaje Encyklopedia popularna PWN: „Kultura to całokształt mate- rialnego i duchowego dorobku ludzkości, gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory mate- rialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych, przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania”. Specyfika regionu Warmii i Mazur była widoczna od zawsze. Także i dzisiaj, kultywując tradycje polskie oraz pruskie i w pewnej mierze niemieckie, a także doceniając spuściznę ludności rodzimej – Warmiaków i Mazurów, ludności osiedlonej – Ukraińców i Polaków z Wileńszczyzny oraz Polski centralnej, mówimy przede wszystkim o ich kulturze. Język, ubiór, zwyczaje, obrzędy rodzinne, pamięć przeszłości, a także dobra materialne, szczególnie widoczne w architekturze, wyposażeniu wnętrz kościołów, pałaców, sprzętach domowych – to elementy dziedzictwa, które należy chronić. Trzeba je najpierw poznać, zbadać, poddać ewentualnej konserwacji i ochronie. Temu celowi służą rozprawy i przyczynki naukowe, studia konserwatorskie i szeroko pojęta popularyzacja. Zakres znaczeniowy pojęcia „dziedziczenie” nie był poddawany teoretycznym rozważaniom. W dziewiętnastowiecznych encyklopediach oznaczało ono prawną zasadę, „na mocy której jedna osoba po śmierci drugiej i jej wszystkie prawa, a szczególnie majątkowe, majątkowo-prawne na siebie przyjmuje i istnienie jej przedłuża. Osoba przyjmująca na siebie takową rolę nazywa się dziedzi- cem, a czynność, przez którą w prawo zmarłej osoby wstępuje dziedziczeniem.” Jeszcze w latach pięćdziesiątych XX wieku nie funkcjonowało określenie „dziedzictwo kulturowe”. W Słowniku staro- polskim „dziedzictwo” tłumaczono jako: 1) mienie (głównie ziemia), mienie dziedziczne, spadek oraz 2) posiadanie (mienia) z prawem dziedziczenia. Pojęcie „dziedzictwo kulturowe” pojawiło się stosunkowo niedawno. Najbardziej popularna en- cyklopedia internetowa (Wikipedia) podaje następującą definicję: „Dziedzictwo kulturowe to zasób rzeczy nieruchomych i ruchomych wraz ze związanymi z nim wartościami duchowymi, zjawiskami historycznymi i obyczajowymi, uznawany za godny ochrony prawnej dla dobra społeczeństwa i je- go rozwoju oraz przekazania następnym pokoleniom z uwagi na zrozumiałe i akceptowane wartości historyczne, patriotyczne, religijne, naukowe i artystyczne, mające znaczenie dla tożsamości i ciągło- ści rozwoju politycznego, społecznego i kulturalnego, dowodzenia prawd i upamiętniania wydarzeń historycznych, kultywowania poczucia piękna i wspólnoty cywilizacyjnej”. W Uniwersalnym słowniku języka polskiego znaleźć można trzy wyjaśnienia pojęcia dziedzictwa: 1) majątek przejęty jako spadek; 2) dobra kultury, nauki, sztuki itp. pozostawione przez poprzednie pokolenia, przykład: Dziedzictwo kulturowe; 3) dziedziczenie lub prawo dziedziczenia czegoś. Nieco inaczej do pojęcia „dziedzictwo kulturowe” podchodzi Słownik socjologiczny, którego autorzy utoż- samiają je z tradycją: „Tradycja (dziedzictwo kulturowe) – treści i dobra kulturowe przekazywane (nadawane i odbierane) w czasie i przestrzeni, podlegające społecznemu wartościowaniu, zazwyczaj uznawane za ważne i doniosłe zarówno dla teraźniejszości danej zbiorowości, jak i dla jej przyszłości; są to głównie takie elementy, jak normy społeczne, wzorce działania, obyczaje, wierzenia, sposoby myślenia, wytwory materialne; za tradycję uznaje się także czasami sam proces transmisji treści kulturalnych”. Mając na uwadze złożoność tego terminu, spróbujemy wyróżnić w pierwszej kolejności zakre- sy terytorialne dziedzictwa kulturowego. Trzonem tego, co rozumiemy pod pojęciem „dziedzictwo kulturowe” jest spuścizna pozostawiona przez naród lub region, w którym funkcjonujemy. Trzon ten 5 WSTĘP określić można jako płaszczyznę, bowiem każdy z nas utożsamia się z jakąś częścią przestrzeni, teryto- rium – czy to swoim państwem, regionem, czy z małą społecznością lokalną. Dla niego dziedzictwem, spuścizną po przodkach będzie to, w czym partycypuje (język, obyczaje, tradycje historyczne) i to, czego doświadcza – oglądając i odczytując (zabytki, dzieła sztuki, literatura), bądź używając (drogi, mosty, urządzenia techniczne). Często nie zdajemy sobie sprawy z otaczających nas dóbr kultury, które otrzymaliśmy w spadku po poprzednich pokoleniach, nie potrafimy ich docenić ani uszanować. Rzadko też zdajemy sobie sprawę z ogromu bogactwa, jakie posiada nasz region czy kraj. Dziedzictwo światowe obejmuje kilkaset zabytków wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury, corocznie (od 1977 r.) uaktualnianą przez UNESCO. Znajdują się na niej zarówno obiekty kulturowe, jak i przyrodnicze. Z terenu Polski wpisane jest na nią 13 obiektów, niestety ani jeden z województwa warmińsko-mazurskiego. W 2003 roku podpisano Konwencję o ochronie dziedzictwa niematerialnego. Polska jest obecnie w fazie ratyfikacji tego dokumentu. Znacznie trudniejsze jest określanie zakresu terytorialnego czy ustalanie prawa własności wo- bec wielokulturowego dziedzictwa wielu polskich miast i regionów. Skomplikowane dzieje państwa polskiego spowodowały utratę części ziem już w wiekach średnich (Śląsk), w okresie nowożytnym (Prusy Książęce), a w okresie zaborów całkowitą likwidację państwa polskiego. Zmiany przestrzenne miast, wsi, pojedyncze budowle czy szlaki komunikacyjne wytyczane były, budowane i remontowane (bądź niszczone) przez inne państwa, co odbiło się na ich wyglądzie i charakterze. Pozostałością po zamieszkiwaniu