Toalett Ved Nordsida Kyrkje Annonsering I Kyrkjeklokka
Total Page：16
File Type：pdf, Size：1020Kb
Nr 3 - 2020 Kyrkjeblad for Indre Nordfjord 84. årgang Annonsering i Bombeneset i Oppstryn Ny serie: Kyrkjeklokka ”Samtale med...” Kyrkjebøkene er viktige Ny prost i Friluftsgudstenester Nordfjord i vakker natur Antemensalet vart veggteppe HC- toalett ved Sommarkonsert i Nordsida kyrkje Olden kyrkje Oktober 2016 Foto Simen Gald 2 Andakt frå Matt 6:11 «Gjev oss i dag vårt daglege brød» av Matias Austrheim I kyrkjene våre held vi her i verda. hausttakke-gudstenester. «Eg lyfter augene mine opp KYRKJEKLOKKA Det er rett og godt. Og i hei- til fjella. Kvar kjem mi hjelp mane bed vi bordbøn - eller ifrå? Mi hjelp kjem ifrå Her- vart bordbøna kanskje bor- ren, han som skapte himmel te etter kvart som rikdomen og jord.» (Salme 121) og velstanden auka ? Difor, godt folk, lat oss ik- I Bibelen og vår kristne tru kje gløyme bordbøna men har vi lært å takke Gud for takke og prise Gud for alle livet og vårt daglege brød. gode gåver vi får hauste i Vi trur på Skaparen, livgje- desse dagar. varen! Frans av Assisi var rik- Det åndelege livet og det mannsonen i Toscana som Vikarprest i Hornindal Matias Austrheim. materielle og fysiske er to ga avkall på farsarven og Glopparen og Nordfjordingen som vart sok- sider av same sak. Som delte ut all sin materielle neprest i Davik og Bremanger i 12 år, deret- ter sokneprest i Ørsta i 27 år og som no er kristne og truande menne- rikdom til dei fattige, og pensjonist. ske takkar og prisar vi Gud levde i nærkontakt med li- for alle gåver, heile livet. vet i natur og skaparverk. Det er haust. Og vi hau- Kropp, sjel og ånd, frelse og Han ga oss Solsangen (Norsk star. Trea bugnar av plo- helse er to sider av livet vårt Salmebok, nr 290): mer, pærer og eple. I alle fall er det slik på Takk, gode Gud, for moder jord, garden eg kjem frå i frukt- hun gjør oss ett med alt som gror. bygda på Austrheim i Hun bærer trær og blomster frem, Gloppen. Rundt på gar- og smykker by og land med dem. dane her i bygdene i Stryn Halleluja, Halleluja, takk for alle dine under. og Hornindal er sauene snart sanka heim frå fjellet. Syng, dag og natt! Syng , hav og jord! Og det er tid for hjortejakt! Vi priser Gud i samstemt kor: Hausten sitt store eventyr Du er så rik, vi ser deg nå, for mange. Og i fjordane Du bøyer deg mot alle små. og ute i havet hentar vi opp Halleluja, Halleluja, takk for alle dine under. ufattelege fiskeri-ressursar. Ja, vi haustar av jorda og na- turen sine veldige rikdomar. På ein stor internasjonal miljø-konferanse sa ein utanlandsk delegat: «Gode nordmenn! Den største ressursen i Norge er ikkje oljen men det reine vatnet!» 3 https://www.spleis.no/project/90473 eller til konto 3795 10 36669 Prosjekt Fasilitetar i kyrkja HC- toalett ved Nordsida kyrkje av Rune Berglid Nordsida kyrkje manglar han- Det er Rune Nordvik frå Nord- dicaptoalett. Dei eksisterande plan som er arkitekt i prosjektet. toaletta ligg lite tilgjengeleg i Som resultat av dette har KYRKJEKLOKKA kjellaren på bygget. Dette har Vinsrygg maskin bygd ei kjel- stått på prioriteringslista for larbod med betongplate på, ved nye investeringar i fellesrådet i enden av kyrkja, for framtidig mange år og ligg no øvst på lista. HC-toalett til kyrkja. Dette vart Samtidig med bygging av også forskuttert av soknerådet. gravplassen, såg soknerådet og Fundamentet og teikningane ligg fellesrådet det naudsynt og sjå klare, men finansiering manglar. dette i samanheng ettersom For å få dette realisert så fort gravfeltet låg tett innpå kyrkje- som mogeleg, ynskjer soknerå- bygget og entrepenøren skulle det å bidra med delfinansiering. inn i bygget for EL og VVS til- Difor er det starta innsamling koblingar. I tillegg har det vore på Spleis. Der det planlagde vassinntrenging i kjellaren då handicaptoalettet skal vere, har det tidligare har vore mura og kunstnaren Magne Viggo Kri- støypt direkte mot fjellgrunnen stiansen måla ei naturtru dør på utan skikkelig drenering rundt. veggen som skal skifte farge frå Både prosjektleiaren frå Stryn raud til grøn og ledig, når mid- kommune og entrepenøren såg lane er i boks. Dei totale kostna- dette som fornuftig å gjere no dane med tilbygget er forventa når ein arbeidde i same området. å ligge rundt 800.000 kroner. Soknerådet i samarbeid med Nordsida sokneråd garanterer fellesrådet snudde seg rundt økonomisk medverknad med eit og fekk fortgang i planane. bidrag på inntil 100.000 kroner, Men ettersom fellesrådet ikkje for delfinansiering og bygging av har fått tildelt midlar frå kom- toalett med universell utforming munen til dette arbeidet, så har i Nordsida kyrkje. Toalettet blir Nordsida sokneråd vore nødt særleg tilpassa menneske med til å forskuttere dette arbeidet. nedsett funksjonsevne. – Vi ser det som svært nødvendig at arbeidet med å få universell ut- forming på dette feltet i kyrkja vår startar så fort som mogeleg, for at alle skal få tilgjenge til kyrkjelege aktivitetar, skriv soknerådet i ein e-post til Stryn Kyrkjelege felles- råd. Soknerådet håpar at kom- munen støttar opp under dette engasjementet frå soknerå- det og innsamlingsaksjon frå kyrkjelyden og finn plass til dei resterande midlane for å få dette realisert. Rune Berglid framfor ”framtidsdøra” 4 Tidlegare trykt i Kyrkjeklokka nr 2 2016 Kyrkjeferd av Vidar Bergset Vidar Bergset gjekk bort tidlegare i år, let seg gjere, sprang og hoppa så somme tider kjende att folk, og 92 år gamal. Vidar var ein lun og kunns- kapsrik kar, med eit godt auge til små gras og småstein fauk rundt oss såg at dei hadde andre klede på og enkle detaljar i historiene han skreiv og kom ned eit kvarters tid før seg no enn sist eg såg dei. Og KYRKJEKLOKKA i sine mange bøker han gav ut. Han var dei vaksne. Nede ved nausta var der var både gamle folk, og ungar ein flittig bidragsytar både i historie- laget sitt årshefte men også til det alt samla ein liten folkeflokk som klatra opp i benken for å sjå Kyrkjeklokka. Redaksjonen vil heidre ved steinbryggja, og fleire kom forsamlinga, og nokre som var Vidar med å trykke siste bidraget hans i til etter kvart. urolege og fekk tilsnakk av forel- Kyrkjeklokka, på nytt. Tusen takk Vidar for dine gode bidrag til alle rundt deg! Nokre karar drog ut kyrkjebåt- dra sine. Der var mykje å sjå på. ane frå nausta, og der låg dei og Altertavla var forunderleg. Ho Eg høyrde gjennom svevnen at vogga på vatnet, Bergset-båten likna ikkje stort på dei bileta vi mor ropte: -No må du kome deg som heitte «Fram» og Sølvbergs- hadde på veggen heime. Men det opp, for du veit vi skal til kyrkje! båten som heitte «Rols». Det likaste var orgel-musikken. Eg Eg var ikkje sein til å kome meg var spennande å stige om bord livna til når organisten spela på beina og byrje å dra på meg i båten og kjenne kor han flaut. «inntogsmarsjen», - (som vi søndagskleda som mor hadde Og båtane vart ofte fylte så det kalla det), og dei milde tonane hengt over stolryggen framma- ikkje var ein plass til overs.. Vi var vakre å høyre på, men det for senga. Far sat og barberte ungane vart ofte plasserte mel- beste var når organisten sette på seg med såpeskum i halve and- lom ein roar og esinga på båten, krafta så det dirra i veggene. Eg letet – og mor smurde niste til eller framme i stamnen. Og så song med i salmane så godt eg kyrkjeferda. var båtane brått i fart på den kunne, og eg dikta visst til litt på Tredje kvar søndag var det gud- glitrande fjorden. Denne dagen både tonar og ord. Av presten steneste i Utvik – som var vårt var fjorden still og blank, og si preike skjøna eg ikkje alltid så kyrkjesokn, og vår, sommar og eg syntest det var himmel både mykje, men det var morosamt å haust var det fast kyrkjetur for over oss og under oss. Det var sjå kor levande han var på prei- folk frå Fjella. Det var kanskje som om vi var løyste frå jorda kestolen når han vart ivrig. ikkje alle ungane som var med og stemnde fram mellom kvite Etter kyrkjegangen gjekk dei til kyrkje heile tida, men eg var skyer. Når vi hadde rodd halve fleste ned att til båtane og åt ni- einebarn og kunne ikkje setjast vegen var det vanleg å byte roar- sta si. Far og mor skulle alltid att heime når dei andre for. Eg ar. Det var to nes inne i fjorden stanse og prate med skyldfolk, hadde ikkje noko imot det heller, som glei frå kvarandre, og då som der var ei mengd av, og eg for kyrkjeturen var ei velkomen var vi halvvegs. Eg han hugse hala og drog i armen til mor og oppleving og hadde både spen- at han gamle Steffå var med oss, ville ned att til nistepakka der ning og eventyr i seg. Men vi og han var blind, men han gjekk det var rundstykke med pølse på. måtte fyrst ned den hengebratte «berget» både opp og ned utan Når vi kom til lands heime ved vegen til sjøen – «berget» som særlege problem. Og no sa han: nausta, vart det ofte kappgang fjellarane kallar det. Om vin- -No er de halvvegs, - no må de for oss smågutane. Kven kunne teren kunne der vere snø og is byte! Og eg undra meg over at kome forast opp berget? i berget, så då vart det ikkje så han som var blind, kunne vete Fleire år etterpå – under krigen mange kyrkjeturar.