DOCSLIB.ORG

'Subtext Scoring': 'Clarinet Concerto'

Total Page：16

File Type：pdf, Size：1020Kb

Download full-text PDF Read full-text
'Subtext Scoring': 'Clarinet Concerto' Datum: 24 juni 2016 MASTER ‘SUBTEXT SCORING’: THESIS ‘CLARINET CONCERTO’ – W.A. MOZART Een wetenschappelijke studie naar de toepassing van het ‘Clarinet Concerto’ van W.A. Mozart als subtekst van vrouwelijke filmpersonages MA Thesis – Film Studies Adres: Bleekveld 2 Naam: Emma Siebelink 6913 AT Aerdt Studentnummer: 10760504 Begeleider: Erik Laeven E-mail: [email protected] Tweede lezer: Jaap Kooijman Mobiel: 06 23499285 Aantal woorden: 20.752 Inhoudsopgave Inleiding p. 5 Hoofdstuk 1. Theoretisch Kader p. 9 1.1 Filmmuziek: Perspectieven p. 9 1.2 Filmmuziek: Narratieve Functies p. 16 1.3 Filmmuziek: Subtekstuele Status p. 25 Hoofdstuk 2. Mozart en film(muziek) p. 29 2.1 Filmmuziek: Mozart p. 29 2.2 Analyse: ‘Clarinet Concerto’ p. 32 2.3 Analytische benadering: Casestudies p. 35 Hoofdstuk 3. Analyse Case Studies p. 39 3.1 Analyse: OUT OF AFRICA (1985) p. 39 3.2 Analyse: GREEN CARD (1990) p. 50 3.3 Analyse: STEALING BEAUTY (1996) p. 55 Conclusie p. 62 Bibliografie p. 64 Bijlagen p. 67 3 4 Inleiding ‘A film is – or should be – more like music than like fiction. It should be a progression of moods and feelings. The theme, what’s behind the emotion, the meaning, all that comes later.’ – Stanley Kubrick (Huvenne, 21). Filmwetenschappers hebben de relatie tussen film en het begrip emotie echter lange tijd als studieobject genegeerd (Greg Smith, 24). Muziekwetenschappers en studies naar filmmuziek hebben het begrip emotie relatief snel omarmd. Deze studie richt zich op een specifiek fenomeen met betrekking tot de relatie tussen emotie en filmmuziek1: het zogenoemde ‘subtext scoring’. Robin Beauchamp geeft hiervan de volgende definitie: ‘[Film music is able to] convey inward transformation without the need for exposition or dramatic visual gestures. Music written for this dramatic purpose is referred to as subtext scoring.’ – Robin Beauchamp (47). Deze definitie impliceert echter dat ‘subtext scoring’ alleen van toepassing is op muziek die speciaal voor film is gecomponeerd en niet op bestaande muziek. Deze studie hoopt een bijdrage te leveren aan studies naar ‘subtext scoring’ door niet te kijken naar speciale filmcomposities , maar naar een bestaand klassiek muziekstuk. Deze studie poogt niet alleen te onderzoeken of een bestaand muziekstuk net als een speciale filmcompositie tot ‘subtext scoring’ kan worden gerekend, maar ook waarom. Hierbij is als bestaand muziekstuk gekozen voor een klassiek solowerk van Wolfgang Amadeus Mozart: het tweede deel (Adagio) van het ‘Clarinet Concerto’.2 Het brede oeuvre van Mozart is namelijk veelal in films gebruikt en het trage meeslepende karakter van het ‘Clarinet Concerto’ kan in verschillende situaties worden toegepast. Hiermee vormt deze studie niet alleen een interessante aanvulling op andere studies naar ‘subtext scoring’, maar ook een relevante toevoeging aan studies naar de toepassing van bestaande klassieke muziek in film. De centrale vraag van deze studie luidt als volgt: 1 Deze studie gaat hierbij uit van de volgende definitie van ‘filmmuziek’, volgens de Oxford Companion to Music: ‘Music that accompanies films, whether specifically composed or assembled from existing sources.’ (Latham, 847). Deze definitie refereert aan het onderscheid tussen enerzijds muziek die speciaal voor een film is gecomponeerd en anderzijds bestaande muziek. 2 De keuze voor het ‘Clarinet Concerto’ als bestaand muziekstuk was snel gemaakt aangezien ik dit solowerk zelf tijdens mijn D-examen op een A-klarinet heb gespeeld. Hierdoor (her)ken ik het stuk door en door en erken ik het evenmin. 5 Waarom is het ‘Clarinet Concerto’ van Wolfgang Amadeus Mozart geschikt om als subtekst, of specifieker: als onderliggende emotie, te fungeren van de vrouwelijke hoofdpersonages in de films OUT OF AFRICA (1985)3, GREEN CARD (1990)4 en STEALING BEAUTY (1996)5? De centrale case studies zijn mede geselecteerd, omdat ze op meerdere aspecten met elkaar overeenkomen. Allereerst hebben de drie case studies, naast het ‘Clarinet Concerto’, ook gebruikgemaakt van andere werken van Mozart. Dit zijn voornamelijk solowerken en concerto’s. Daarnaast zijn de drie case studies verschenen in de jaren ’80 en ’90, twee decennia waarbij de toepassing van de werken van Mozart in film steeds populairder werd.6 Dit blijkt uit een lijst op de online International Movie Database bestaande uit meer dan duizend films die de muziek van Mozart hebben gebruikt (IMDB.nl). Een toevallige bijkomstigheid is het feit dat de centrale case studies alledrie een vrouwelijk hoofdpersonage hebben en kunnen worden gerekend tot de filmgenres drama, romantiek en de klassieke Hollywoodfilm. Om de centrale vraag te kunnen beantwoorden, gaat deze studie grotendeels uit van de filmwetenschap, maar deels ook van de muziekwetenschap. Hierdoor is er sprake van een interdisciplinaire benadering. Filmmuziek kan immers, mede door de combinatie van twee disciplines, zowel vanuit de filmwetenschap als vanuit de muziekwetenschap worden benaderd. Studies naar filmmuziek vanuit de muziekwetenschap kwam echter later op gang. Ook het fenomeen ‘subtext scoring’ is veelal vanuit de filmwetenschap benaderd. Deze studie gaat naast een interdisciplinaire benadering uit van een narratologische benadering, in navolging van de narratologie van Mieke Bal en de filmnarratologie van Peter Verstraten. De narratologie is een methode 3 De film OUT OF AFRICA (1985) van Sydney Pollack, Amerikaanse regisseur en tevens producent, won zeven oscars, waaronder die voor ‘Beste Film’. De Engelse veteraan John Barry componeerde muziek speciaal voor de film. Hij won hiervoor een Oscar voor ‘Best Original Score’. De film valt onder de genres biografie, drama en romantiek en heeft een speelduur van 181 minuten. De hoofdrollen in de film worden vertolkt door Meryl Streep en Robert Redford. 4 In 1990 verscheen de Amerikaanse film GREEN CARD onder regie van Peter Weir en met muziek van Hans Zimmer. De film valt onder de genres komedie, drama en romantiek en heeft een speelduur van 104 minuten. De hoofdrollen worden vertolkt door Gérard Depardieu, Andie MacDowell en Bebe Neuwirth. 5 STEALING BEAUTY is een Amerikaanse film uit 1996 onder regie van Bernardo Bertolucci en met muziek van Richard Hartley. De film valt onder de genres drama en romantiek en heeft een speelduur van 113 minuten. De hoofdrollen worden vertolkt door Liv Tyler, Jeremy Irons en Sinéad Cusack. 6 Hierbij maakt de film AMADEUS (1984) van Milos Forman bij uitstek het meest gebruik van de werken van Mozart met in totaal 41 soundtracks. 6 afgeleid van de theorie van narrativiteit.7 Hiermee kan het verhalende karakter van een tekst (Verstraten, 19) en daarmee ook de subtekst worden onderzocht. Deze studie omvat de volgende drie hoofdstukken: 1. Theoretisch kader, 2. Mozart en Filmmuziek, 3. Analyse Casestudies. Elk hoofdstuk is opgebouwd uit drie paragrafen. Allereerst vraagt deze studie om een overzicht van academische perspectieven die gebruikelijk zijn om onderzoek te kunnen doen naar filmmuziek, in het bijzonder ‘subtext scoring’. Vervolgens zal er specifiek worden gekeken naar de verschillende narratieve functies (1.2) en de (subtekstuele) status van filmmuziek (1.3). Hoofdstuk twee is meer toegespitst op de toepassing van werken van Mozart als filmmuziek en hoe een dergelijke toepassing kan worden opgevat (2.1). Vervolgens zal er een analyse worden gegeven van het ‘Clarinet Concerto’ van Mozart (2.2), gevolgd door de samenstelling van een analytische benadering die als checklist geldt voor de case studies (2.3). In hoofdstuk drie worden de drie casestudies volgens de gekozen analystische benadering geanalyseerd. Dit gebeurt in chronologische volgorde, namelijk: OUT OF AFRICA (3.1), GREEN CARD (3.2) en STEALING BEAUTY (3.3). Op basis van deze drie hoofdstukken zal de centrale vraag worden beantwoord en een conclusie worden getrokken. 7 Onder narrativiteit wordt het volgende verstaan: ‘het verhalende karakter van een tekst’. Narrativiteit heeft dus betrekking op een specifiek kenmerk of geheel van kenmerken dat iets tot een verhaal maakt. (Verstraten, 19) 7 8 Hoofdstuk 1: Theoretisch Kader In dit hoofdstuk wordt het theoretisch kader uitgewerkt aan de hand van de volgende paragrafen: ‘Filmmuziek: Academische Perspectieven’; ‘Filmmuziek: Narratieve Functies’; ‘Filmmuziek: Subtekstuele Status’. 1.1 Filmmuziek: Perspectieven Deze paragraaf richt zich op de verschillende academische perspectieven met betrekking tot filmmuziek, in het bijzonder hoe er is geschreven over de narrativiteit en de emotionaliteit van filmmuziek. 1.1.1 Conceptuele afbakening Het concept ‘subtekst’ verwijst naar datgene wat onder een bepaalde tekst begraven ligt, maar wat tegelijkertijd wel voelbaar is en uit de tekst kan worden opgemaakt.8 Halverwege de twintigste eeuw werd het begrip ‘subtekst’ geïntroduceerd in de taal- en literatuurwetenschap en toegepast op literaire teksten. Tegenwoordig is subtekst meer een verzamelbegrip aangezien het ook veelal wordt toegepast op andere media, zoals film en zelfs het fenomeen filmmuziek. (Webster, 1078) Deze studie bakent het omvangrijke verzamelbegrip subtekst af tot ‘onderliggende emoties van hoofdpersonages’. De vraag blijft echter in welke gradatie filmmuziek een subtekstuele status krijgt en waarom. Deze studie richt zich daarom op twee kenmerkende kwaliteiten van filmmuziek, namelijk de narratieve werking en de emotionele werking van filmmuziek, 1.1.2 Narratieve werking Volgens Verstraten is muziek per definitie verhalend van aard (18). Enkele muziekwetenschappers stellen zelfs dat haast elke noot en elke muzikale nuance
Load more

Recommended publications
  • A Continuation of Myth: the Cinematic Representation of Mythic American Innocence in Bernardo Bertolucci’S Last Tango in Paris and the Dreamers
    A CONTINUATION OF MYTH: THE CINEMATIC REPRESENTATION OF MYTHIC AMERICAN INNOCENCE IN BERNARDO BERTOLUCCI’S LAST TANGO IN PARIS AND THE DREAMERS Joanna Colangelo A Thesis Submitted to the Graduate College of Bowling Green State University in partial fulfillment of The requirements for the degree of MASTER OF ARTS December 2007 Committee: Carlo Celli, Advisor Philip Hardy ii ABSTRACT Carlo Celli, Advisor The following thesis aims to track the evolution and application of certain fundamental American cultural mythologies across international borders. While the bulk of my discussion will focus on the cycle of mythic American innocence, I will pay fair attention to the sub-myths which likewise play vital roles in composing the broad myth of American innocence in relation to understanding American identities – specifically, the myth of the Virgin West (or America-as-Eden), the yeoman farmer and individualism. When discussing the foundation of cultural American mythologies, I draw specifically from the traditional myth-symbol writers in American Studies. Those works which I reference are: Henry Nash Smith’s, Virgin Land: The American West as Symbol and Myth, Leo Marx’s, The Machine in the Garden: Technology and the Pastoral Ideal in America and R.W.B. Lewis’s, The American Adam: Innocence, Tragedy, and Tradition in the Nineteenth Century. I focus much of my discussion on the applicability of the myth of innocence, rather than the validity of the actual myth throughout history. In this sense, I follow the myth as a cycle of innocence lost and regained in American culture – as an ideal which can never truly reach its conclusion for as long as America is invested in two broad definitions of innocence: the American Adam and the Noble Savage.
    [Show full text]
  • Il Conformista/The Conformist
    November 13, 2001 (IV:11) BERNARDO BERTOLUCCI (16 March 1941, Parma, Italy) directed Heaven and Hell 2001, Paradiso e inferno 1999, Besieged 1998, Stealing Beauty 1996, Little Buddha 1993, The Sheltering Sky 1990, The Last Emperor 1987 (9 Academy Awards), Tragedia di un uomo ridicolo/Tragedy of a Ridiculous Man 1981, La Luna 1979, 1900 1976, Ultima tango a Parigi/Last Tango in Paris 1972, La Salute é malata o i poveri morirono prima 1971, La Strategia del ragno/The Spider’s Strategem 1970, Il Canale 1966, La.Via del petrolio 1965, and La Commare secca/Before the Revolution 1962. He wrote the scripts for most of them as well. He won best director and screenplay IL CONFORMISTA/THE Academy Awards for The Last Emperor, and was nominated for best director for Last Tango in Paris and best CONFORMIST screenplay for The Conformist. For more, visit http://italian.vassar.edu/bertolucci/bertcore.html. (1970, 113 minutes) JEAN-LOUIS TRINTIGNANT (11 December 1930, Piolenc, France) provided the voice in The City of Lost Children 1995, Jean-Louis Trintignant...Marcello which M. Faust presented in the MAFAC Sunday Classics a few weeks ago. He was also in nearly 120 other films in Stefania Sandrelli...Giulia a career that began with four films in 1956, the best known of them Roger Vadim’s And God Created Woman, the Gastone Moschin...Manganiello film that made both him and Brigitte Bardot international stars. He appeared in Trois couleurs: Rouge/Red 1994, Enzo Tarascio...Professor Quadri Under Fire 1983, Vivement Dimance/Confidentially Yours 1983, My Night at Maud's 1969, Z 1969, Is Paris Burning? 1966, Fosco Giachetti...Il colonnello and Un homme et une femme/A Man and a Woman 1966.
    [Show full text]
  • IO E TE” Von Niccolò Ammaniti
    ICH UND DU( I O E T E ) Ein Film von Bernardo Bertolucci Nach dem Roman “IO E TE” von Niccolò Ammaniti Cannes 2012 („Out Of Competition“) International Film Festival Rotterdam 2013 Film des Jahres, Nastro d’Argento-Preis Im Verleih von: KOOL Filmdistribution Belfortstraße 37, 79098 Freiburg Presse: Ludwig Ammann - 0761 26763 0179 - 1109211 Download der Bilder, Presseheft, EPK & APK: (demnächst) SYNOPSIS Lorenzo nimmt sich eine Auszeit. Olivia auch… Lorenzo steht mit seinen Mitschülern nicht auf bestem Fuß. Auf dem Weg zum Skikurs macht er kehrt und Büchern und einer Ameisenkolonie. Doch mitten in der Nacht wecken ihn Schritte: Eine junge Frau, seine Halbschwester Olivia, die schon vor Jahren ausgezogen ist, sucht nach ihren Sachen. Nun braucht sie seine Hilfe Nach vielen Jahren Schweigen ein neuer Film von Bernardo Bertolucci (DER LETZTE TANGO IN PARIS, LITTLE BHUDDA, DER LETZTE KAISER). Zum Rollstuhl verurteilt, kehrt er nach seinen großen historischen Ausstattungsdramen und TRÄUMER (2003) zurück zu einer kleinen, intimen Geschichte, der Wiederannäherung zweier Geschwister und den ersten Schritten junger Menschen ins eigene Leben! „Zweifellos eines der schönsten Werke in seinem Oeuvre, das tief berührt durch eine neue Zartheit, Subtilität und die Ernsthaftigkeit der Inszenierung!“ LES INROCKS „Jacopo Olmo Antinori, ein mediterraner Malcolm McDowell, ist ideal als Lorenzo: ein bisschen bizarr und sehr ergreifend!“ LE MONDE „Der Höhepunkt zu David Bowies RAGAZZO SOLO hat mich zu Tränen gerührt!“ HUFFINGTON POST „Wo ndet man heute das Kino Italiens? In einem Keller, bei Bertolucci! Es ist eine Katakombe des Kinos, darin seine Laterna Magica mit einer geheimnisvollen prä-neorealistischen Schönheit, einem Jungen wie aus Pasolini und mit abgelegten Dingen eine Parallelwelt zu Leben erweckt!“ LA REPUBBLICA BERNARDO BERTOLUCC I ÜBER ICH UND DU Für mich ist dieser Film eine Rückkehr ins Leben.
    [Show full text]
  • Last Tango in Paris (1972) Dramas Bernardo Bertolucci
    S.No. Film Name Genre Director 1 Last Tango in Paris (1972) Dramas Bernardo Bertolucci . 2 The Dreamers (2003) Bernardo Bertolucci . 3 Stealing Beauty (1996) H1.M Bernardo Bertolucci . 4 The Sheltering Sky (1990) I1.M Bernardo Bertolucci . 5 Nine 1/2 Weeks (1986) Adrian Lyne . 6 Lolita (1997) Stanley Kubrick . 7 Eyes Wide Shut – 1999 H1.M Stanley Kubrick . 8 A Clockwork Orange [1971] Stanley Kubrick . 9 Poison Ivy (1992) Katt Shea Ruben, Andy Ruben . 1 Irréversible (2002) Gaspar Noe 0 . 1 Emmanuelle (1974) Just Jaeckin 1 . 1 Latitude Zero (2000) Toni Venturi 2 . 1 Killing Me Softly (2002) Chen Kaige 3 . 1 The Hurt Locker (2008) Kathryn Bigelow 4 . 1 Double Jeopardy (1999) H1.M Bruce Beresford 5 . 1 Blame It on Rio (1984) H1.M Stanley Donen 6 . 1 It's Complicated (2009) Nancy Meyers 7 . 1 Anna Karenina (1997) Bernard Rose Page 1 of 303 1 Fanny Hill: Memoirs of a Woman of Pleasure (1964) Russ Meyer 9 . 2 Vixen! By Russ Meyer (1975) By Russ Meyer 0 . 2 Deep Throat (1972) Fenton Bailey, Randy Barbato 1 . 2 A STREETCAR NAMED DESIRE (1951) Elia Kazan 2 . 2 Pandora Peaks (2001) Russ Meyer 3 . 2 The Lover (L'amant) 1992 Jean-Jacques Annaud 4 . 2 Damage (1992) Louis Malle 5 . 2 Close My Eyes (1991) Stephen Poliakoff 6 . 2 Casablanca 1942 H1.M Michael Curtiz 7 . 2 Duel in the Sun (film) (1946) I1.M King Vidor 8 . 2 The Bridge on the River Kwai (1957) H1.M David Lean 9 . 3 Caligula (1979) Tinto Brass 0 .
    [Show full text]
  • 2013-Mckim-Medal-Gala.Pdf
    For Immediate Release 22 April 2013 AMERICAN ACADEMY IN ROME AWARDS PRESTIGIOUS MCKIM MEDAL TO BERNARDO BERTOLUCCI Bernardo Bertolucci ©Brigitte Lacombe 2012 Rome - The American Academy in Rome has announced that Maestro Bernardo Bertolucci is the 2013 McKim Medal Laureate. The award celebrates the internationally renowned director for exceptional contributions to cinema throughout his career. Bertolucci will be honored with the McKim Medal in Rome on Monday 27 May 2013, which will be presented to him at the 9th annual McKim Medal Gala at Villa Aurelia. Adele Chatfield-Taylor, President and CEO of the American Academy in Rome, stated: “On behalf of the American Academy in Rome, we are delighted to be presenting the 2013 McKim Medal to Maestro Bernardo Bertolucci, one of the most influential film directors of our day. His work has captivated audiences around the world since his earliest efforts. He has challenged the film industry and his viewers by exploring the complex themes that lie at the core of the human condition. We are deeply grateful to our Italian and American donors who underwrite the McKim gala every year; the proceeds make possible fellowships for Italian artists and scholars at the American Academy in Rome!” Bernardo Bertolucci began his cinematic career in 1961, becoming first assistant director to Pier Paolo Pasolini in Accattone. His directorial debut, The Grim Reaper, was based on a story by Pasolini. In 1964 he filmed Before the Revolution, an intimate work that explores existential and political ambiguity, prevalent themes in Bertolucci’s films of the ‘70s. He gained enormous success (and notoriety) with Last Tango in Paris and the historic epic Novecento, followed by The Last Emperor, which received nine Oscars.
    [Show full text]
  • La Resistible Conversion De B.B. / Stealing Beauty De Bernardo Bertolucci]
    Document généré le 28 sept. 2021 05:45 24 images La resistible conversion de B.B. Stealing Beauty de Bernardo Bertolucci Philippe Elhem Pudding chômeur Numéro 83-84, automne 1996 URI : https://id.erudit.org/iderudit/23395ac Aller au sommaire du numéro Éditeur(s) 24/30 I/S ISSN 0707-9389 (imprimé) 1923-5097 (numérique) Découvrir la revue Citer ce compte rendu Elhem, P. (1996). Compte rendu de [La resistible conversion de B.B. / Stealing Beauty de Bernardo Bertolucci]. 24 images, (83-84), 86–86. Tous droits réservés © 24 images, 1996 Ce document est protégé par la loi sur le droit d’auteur. L’utilisation des services d’Érudit (y compris la reproduction) est assujettie à sa politique d’utilisation que vous pouvez consulter en ligne. https://apropos.erudit.org/fr/usagers/politique-dutilisation/ Cet article est diffusé et préservé par Érudit. Érudit est un consortium interuniversitaire sans but lucratif composé de l’Université de Montréal, l’Université Laval et l’Université du Québec à Montréal. Il a pour mission la promotion et la valorisation de la recherche. https://www.erudit.org/fr/ STEALING BEAUTY DE BERNARDO BERTOLUCCI La resistible conversion de B.B, par Philippe Elhem ttention! Ex-grand cinéaste en état de A décomposition avancée. Avec Stea­ ling Beauty, il semble que Bernardo Bertolucci ait atteint un véritable point de non-retour. Si les années quatre-vingt furent pour l'auteur de La stratégie de l'araignée une lente dégringolade d'où seul Le dernier empereur est, non sans réserves, à sauver, à quoi vont donc bien pouvoir ressembler ces années quatre-vingt-dix bientôt révolues et si mal engagées? Pourtant le projet de Stealing Beauty avait suscité bien des espoirs chez les admirateurs du cinéaste, avec la promesse d'un film intimiste explo­ rant le microcosme d'une communauté et marquant le grand retour de Bertolucci dans l'Italie qu'il avait désertée depuis La tragédie d'un homme ridicule (grand film Jeremy Irons et Liv Tyler.
    [Show full text]
  • An Additional Lens – Bernardo Bertolucci in Conversation With
    COUCH AND SCREEN An Additional Lens Bernardo Bertolucci in conversation with Andrea Sabbadini __________________________________________________________ The following is an edited extract from a public conversation between the film director, Bernardo Bertolucci and Andrea Sabbadini, a member of the British Psychoanalytical Society, at the Großen Festsaal der Universität in Vienna. This conversation, entitled 'Psychoanalysis: the eleventh muse', was organised by the Sigmund Freud Museum and took place on the anniversary of Freud's birth, 6th May 1997. A video tape of the complete conversation (which was in English) can be obtained from the Sigmund Freud-Gesellschaft, Bergasse 19, A-1090 Wein, Austria. The cost of the video is 490 Austrian Schillings (£24.) and can be paid for by bankers draft or credit card. For further information telephone (+43) 1 319-15-960. Bernardo Bertolucci The sixties were extremely important for cinema, for myself and all my friends who started to make movies in the sixties. Our movies were an investigation about the nature of cinema. We were making movies that we were proud to know that the audiences weren't going to see. At the end of the sixties I started to think that there was something wrong. I thought my movies were like monologues because nobody went, just critics or friends or relatives, and I started to think I have to break this kind of curse. I wanted to have feedback from the people who see my movies. So my desire was to pass from monologue to dialogue. That is exactly the moment when I found myself starting my psychoanalysis, in 1969.
    [Show full text]
  • Homage to Bernardo Bertolucci
    HYDERABAD FILM CLUB NEWS LETTER DECEMBER 2018 Editor : Bh.S.S. Prakash Reddy Vol.XXXII Issue : 10 Rs. 2 Homage to Bernardo Bertolucci Italian Director and Screenwriter, Bernardo Bertolucci died in Rome on 26 November 2018, at the age of 77 Bernardo Bertolucci in OPEN FORUM organized by Federation of Film Societies of India & Hyderabad Film Club during International Film Festival of India-1999. Life Time Achievement Award presented to Bertolucci in IFFI. RNI No. 44862/86 Registered as a News Paper If undelivered, please return to : The Secretary, HYDERABAD FILM CLUB C/o. Sri Sarathi Studios Pvt. Ltd., 8-3-321, Ameerpet, Srinagar Colony P.O. HYDERABAD - 500 073 email : [email protected] PROGRAMME at Sri Sarathi Studios Preview Theatre, Ameerpet 12-12-2018 6.00 pm : THE DREAMERS Wednesday (Italy-UK-France-US/2003/115 mins.) Dir. BernardoBertolucci 26-12-2018 6.00 pm : THE LOST CITY OF Z Wednesday (USA/2016/141 mins.) Dir. James Gray 28-12-2018 6.00 pm : ON THE EDGE Friday (Mexico/2006/97 mins.) Dir. Teresa Suarez FOR UPDATE INFORMATION VISIT OUR WEBSITE www.hyderabadfilmclub.org THE DREAMERS Academy Award for Best Director and the Academy Award for Best Adapted Screenplay), The Sheltering (Italy-UK-France/2003/115 mins.) Sky, Little Buddha, Stealing Beauty and The Dream- Directed by : BernardoBertolucci ers. Cinematography : Fabio Cianchetti Italy’s greatest auteur of his generation, Cast : Michael Pitt, Eva Green, Louis Garrel Bertolucci managed to work both in Europe and Hol- The Dreamers is a 2003 romantic drama film lywood, though his relationship with the studios had directed by Bernardo Bertolucci.
    [Show full text]
  • Bernardo Bertolucci's the Dreamers
    View metadata, citation and similar papers at core.ac.uk brought to you by CORE provided by Waterloo Library Journal Publishing Service (University of Waterloo, Canada) Bernardo Bertolucci’s The Dreamers By John Izod Fall 2004 Issue of KINEMA BERNARDO BERTOLUCCI’S THE DREAMERS (2003): POLITICS OF YOUTH REMEM- BERED Bertolucci’s films have always been politically engaged. Undergoing psychoanalysis in the 1960s lefthim fascinated by dreams and their resemblance to cinematic sequences. However, he declared that he could not bring together his interests in politics and aesthetics. For me it’s very difficult to succeed in mixing together the idea of beauty that I have as a moral factanda reduction of reality in political terms, exactly because I think they are two irreconcilable things. (Cited by Purdon, 1971: 7) The Dreamers finally realised his long-standing ambition to make a film dealing with the events ofParisin 1968. Much more than a mere reconstruction of those events, this was to become the Bertolucci film that wove together sex, psychoanalysis, memory, dreaming, revolution and filmic style in a rich tapestry. Bertolucci always wanted to make cinema new and strange to eye, ear and mind. After Il conformista (1970), he strove to make his films innovatory to the degree that they should attract close attention fromhis audiences, yet not be inaccessible. The Dreamers, no exception to this principle, opens on a travelling close shot of steel girders through which we are descending. This structure cannot be identified until the duration of the descent reveals it must be the Eiffel Tower. We get an angle on it quite other than what tourists enjoy when taking the view across Paris: it is made all the stranger by Jimi Hendrix’s roaring music, spatially and emotionally huge, accompanying the descent.
    [Show full text]
  • CPY Document
    COUNCIL FILE NO. 08-03/S COUNCIL DISTRICT NO. 13 APPROVAL FOR ACCELERATED PROCESSING DIRECT TO CITY COUNCIL The· attached Council File may be processed directly to Council pursuant to the procedure approved June 26, 1990, (CF 83-1075-S1) without being referred to the Public Works Committee because the action on the file checked below is deemed to be routine and/or administrative in nature: _} A. Future Street Acceptance. _} B. Quitclaim of Easement(s). _} C. Dedication of Easement(s). _ } D. Release of Restriction( s ). _x} E. Request for Star in Hollywood Walk of Fame. _} F. Brass Plaque(s) in San Pedro Sport Walk. _} G. Resolution to Vacate or Ordinance submitted in response to Council action. _} H. Approval of plans/specifications submitted by Los Angeles County Flood Control District. APPROVAUDISAPPROVAL FOR ACCELERATED PROCESSING: APPROVED DISAPPROVED* Council Office of the District Public Works Committee Chairperson *DISAPPROVED FILES WILL BE REFERRED TO THE PUBLIC WORKS COMMITTEE. Please return to Council Index Section, Room 615 City Hall City Clerk Processing: Date notice and report copy mailed to interested parties advising of Council date for this item. Date scheduled in Council. AFTER COUNCIL ACTION: Send copy of adopted report to the Real Estate Section, Development Services Division, Bureau of Engineering (Mail Stop No. 515) for further processing. _____,· Other: PLEASE DO NOT DETACH THIS APPROVAL SHEET FROM THE COUNCIL FILE ACCELERATED REVIEW PROCESS- E Office of the City Engineer Los Angeles, California To the Honorable Council FEB 0 7 2008 Of the City of Los Angeles Honorable Members: C.
    [Show full text]
  • Synopsis Cast Credits Alexander Payne on I Knew Her Well
    Alexander Payne presents a film by Antonio I Knew Pietrangeli starring Stefania Her Well Sandrelli Synopsis Following the gorgeous, seemingly liberated Adriana (Divorce Italian Style’s Stefania Sandrelli) as she chases her dreams in the Rome of La dolce vita, I Knew Her Well is at once a delightful immersion in the popular music and style of Italy in the sixties and a biting critique of its sexual politics and the culture of celebrity. Over a series of intimate episodes, just about every one featuring a different man, a new hairstyle, and an outfit to match, the unsung Italian master Antonio Pietrangeli, working from a script he cowrote with Ettore Scola, composes a deft, seriocomic character study that never strays from its complicated central figure.I Knew Her Well is a thrilling rediscovery, by turns funny, tragic, and altogether jaw-dropping. Janus Films is proud to present the U.S. theatrical premiere of a new 4K digital restoration undertaken by the Criterion Collection in partnership with the Cineteca di Bologna. Alexander Payne on I Knew Her Well My favorite national cinemas, other than American, are Japanese and Italian from the forties to the seventies—and particularly from the fifties and sixties. As one continues to dig, one finds in this period an inexhaustible supply of gems, and I Knew Her Well is nothing short of pay dirt. It stands with La dolce vita, Il sorpasso, and Michelangelo Antonioni’s trilogy as a brilliant—and brilliantly entertaining—document of Italy’s contradictions in the second decade after the war, and, like Antonioni, Pietrangeli put women at the center of his films.
    [Show full text]
  • Bernardo Bertolucci
    593 biancoenero rivista quadrimestrale del centro sperimentale di cinematografia edizioni del csc Bernardo Bertolucci filmografia a cura di Adriano Aprà indice 22 La luna 3 La teleferica 25 La tragedia di un uomo ridicolo 3 La morte del maiale 27 Videocartolina dalla Cina 4 La commare secca 27 The Last Emperor 5 Prima della rivoluzione 32 Bologna 7 La via del petrolio 33 The Sheltering Sky 8 Il canale 35 Little Buddha 9 Agonia 38 Stealing Beauty 10 Partner 41 Besieged 12 Strategia del ragno 43 Histoire d’eaux 13 Il conformista 45 The Dreamers 16 La salute è malata 47 Io e te 17 Last Tango in Paris 49 Scarpette rosse 19 Novecento 49 Collaborazioni La filmografia è stata realizzata con il contributo di Enrico Lancia per i doppiatori, Sergio Bassetti per i brani musicali, Michele Guerra per le lo- cation emiliane. Per alcune integrazioni ringrazio Bernardo Bertolucci, Maria Paola Maino, Gabriella Cristiani, Fiorella Infascelli, Ciro Giorgini, Sara Leggi, Angelo Zaniol. La filmografia si basa sulla visione e sui titoli di testa e di coda di tutti i film diretti da Bertolucci. I titoli di testa e di coda sono tratti da edizioni in DVD. Sono fra parentesi quadre i dati non risultanti dai titoli di testa o di coda e i nomi di personaggi risultanti da varie fonti ma non effettivamente pronun- ciati nei film. Le date delle uscite in Italia sono per convenzione quelle del giorno antecedente la prima recensione reperita. Fonti integrative: la filmo- grafia in Fabien S. Gerard (a cura di), Bernardo Bertolucci. La certezza e il dub- bio, Centro Espressioni Cinematografiche-Cinemazero-La Cineteca del Friuli, Pordenone, 2010 (FG); i vari volumi del Dizionario del cinema italiano.
    [Show full text]