24. SARAJEVSKE VEČERI MUZIKE 2018 Srijeda, 09.05.2018. – Petak, 18.05.2018.
PROGRAMSKA KNJIŽICA
Poštovani ljubitelji muzike, SVEM nastavlja tradiciju i u svom 24. izdanju donosi pregršt vrijednih muzičkih događaja koji će u deset festivalskih dana našu prijestolnicu ponovo približiti evropskim kulturnim centrima. Muzika kojoj je Festival u potpunosti posvećen tu je da oplemenjuje, da ne ostavi ravnodušnim, da potakne na razmišljanje, ali i na djelovanje. S željom da svi festivalski sadržaji ostave trag, SVEM s ponosom predstavlja 7 koncerata i muzičku radionicu koji će našu publiku povesti na uzbudljivo muzičko putovanje od španske i argentinske muzike, preko kamernih ostvarenja zapadnoevropske tradicije, do muzike Petra Iljiča Čajkovskog kojom se Festival pridružuje globalnom obilježavanju 125. godišnjice smrti ovog velikog ruskog kompozitora. Vrhunski umjetnici su i ove godine pristali podijeliti djeliće svoje umjetnosti i na sarajevskoj pozornici. Mladi pijanista Aljoša Jurinić počastit će nas izvedbom Koncerta za klavir i orkestar br. 2 Sergeja Prokoeva; svestrani Antonio Serrano na usnoj harmonici zvukom će nas odvesti u jedan drugačiji svijet; Beogradski kamerni hor uz dirigenta Vladimira Markovića otkrivat će zvučne dimenzije duhovnosti; hornista Boštjan Lipovšek udružit će snage s prijateljima i kolegama i podijeliti zadovoljstvo kamernog muziciranja; gitarista Petrit Çeku provest će nas kroz različite epohe muzičkog stvaralaštva, dok će violinista Sergej Krylov veličansvenim Koncertom za violinu i orkestar u D duru Petra Iljiča Čajkovskog dati svoj doprinos obilježavanju jednog značajnog jubileja. Ne zaboravimo i one iznimno talentovane mlade umjetnike, Saru Čano i Nikolu Pajanovića, koji će na koncertu “U susret SVEM-u” nastupiti kao potomci nekadašnjih generacija studenata Muzičke akademije u Sarajevu. Sve u SVEM-u, iznimno vrijedni muzički sadržaji su pred Vama koje zaista ne smijete propustiti!
Dobrodošli na 24. SVEM!
Ninoslav Verber Srijeda, 09. maj 2018, 20:00 Bošnjački institut
KONCERT: U susret SVEM-u
PROGRAM: Fritz Kreisler (1875-1962) Frédéric Chopin (1810-1849) – Aleksandar Glazunov (1865- Tambourin chinois za violinu i klavir, op. 3 1936) Nikola Pajanović, violina Etida za violončelo i klavir, op. 25, br. 7 Tea Andrijić, klavir Sara Čano, violončelo Tea Andrijić, klavir
Dmitri Dmitrijevič Šostakovič (1906-1975) Četiri preludija za violinu i klavir, op. 34 Preludij br. 10 Preludij br. 15 Preludij br. 16 Preludij br. 24 Nikola Pajanović, violina Tea Andrijić, klavir
David Popper (1843-1913) Fantazija na malorusku temu, op. 43 Sara Čano, violončelo Tea Andrijić, klavir
Henryk Wieniawski (1835-1880) Varijacije na originalnu temu, op. 15 Nikola Pajanović, violina Tea Andrijić, klavir
Gaspar Cassadó (1897-1966) Suita za violončelo solo, Intermezzo e danza nale – a Jota Sara Čano, violončelo
Eugène Ysaÿe (1858-1931) Sonata za violinu solo, op. 27, br. 3, d mol Ballade Nikola Pajanović, violina
Rodion Ščedrin (r. 1932) Quadrille za violončelo i klavir iz opere Ne samo ljubav Sara Čano, violončelo Tea Andrijić, klavir Violončelistica SARA ČANO svoje muzičko obrazovanje započela je u Glazbenoj školi Ljubljana Moste-Polje u klasi svoje mame, profesorice Aleksandre Čano Muharemović. Usavršavala se na majstorskim radionicama i ljetnim školama kod Thorleifa Thedeena, Dragana Đorđevića, na beogradskom Cello fest uz Denisa Shapovalova, na SOAK (Sommerakademie) Mozarteum sa Clemensom Hagenom, uz Claudia Bohorqueza na prestižnoj Cello akademiji Rutesheim u Njemačkoj, te na majstorskoj radionici 17. glazbenog foruma Trenta pod vođstvom profesora Roberta Nagya, soliste Bečke lharmonije uz nastup u čuvenom Musikvereinu u Beču. Trenutno pohađa četvrti razred Konservatorija za glasbo in balet u Ljubljani u klasi profesora Miloša Mlejnika. Do sada je osvojila brojna priznanja i nagrade na međunarodnim i domaćim takmičenja, među kojima su: priznanje laureata na X. međunarodnom natjecanju Čajkovski za mlade muzičare u Astani u Kazahstanu, prva nagrada u Liezenu – Austrija, prvu nagrada i 100 bodova na nacionalnom takmičenju TEMSIG u Novoj Gorici, prva nagrada na XXIII. Heranovom takmičenju violončelista u Češkoj, druga nagrada na VI. međunarodnom takmičenju David Popper u Varpaloti (Mađarska), druga nagrada na takmičenju A. Janigro u Hrvatskoj, prva nagrada i specijalna nagrada za izvođenje Dotzauerova djela na VII. takmičenju violončelista J. J. F. Dotzauer u Dresdenu u Njemačkoj. Održala je dva solistička recitala u organizaciji Muzičke omladine Ljubljane; u okviru festivala Strings i ljetne škole u Leskovcu (Srbija) imala je solistički recital i nastupila je kao solistica s orkestrom. Kao nalistica i laureat takmičenja Čajkovski izvela je Koncert za violončelo i orkestar Edouarda Laloa u d molu uz pratnju Euroazijskog simfonijskog orkestra iz Astane, Kazahstan. U duetu sa Nikolom Pajanovićem (violina- violončelo) osvojila je nagrade na tri međunarodna takmičenja: prva nagrada, apsolutna prva nagrada i apsolutni pobjednici cjelokupnog takmičenja Ars nova Trst, pokal Paolo Spincich (2013); prva nagrada i apsolutna prva nagrada na 1. međunarodnom takmičenju G. Tartini u Piranu (2013), treća nagrada na međunarodnom takmičenju Ohridski biser, Ohrid, Makedonija (2014). Violinista NIKOLA PAJANOVIĆ student je treće godine na Akademiji za glasbo u Ljubljani, te istovremeno pohađa četvrti razred gimnazijskog programa na Konservatoriju za Glasbo in Balet Ljubljana. Violinu je počeo svirati 2006. godine u klasi profesora Igora Ulokina, a potom u klasi profesorice Plamenke Dražil. Od 2010. sarađuje i sa profesorom Gorjanom Košutom, dugogodišnjim Redovnim profesorom na Akademiji u Kölnu i na Akademiji u Ljubljani. Kao osmogodišnjak osvojio je Zlatno priznanje i drugu nagradu na Međunarodnom takmičenju Euritmia u Povolettu. Od tada uspešno uc estvuje na mnogim takmičenjima i dobitnik je brojnih prestižnih nagrada među kojima su tri prve i dvije apsolutne prve nagrade na Međunarodnom takmičenju Ars Nova u Trstu, prva i specijalna nagrada na Međunarodnom takmičenju Euritmia u Povolettu, dvije prve i jedna druga nagrada na Državnom takmičenju Slovenije TEMSIG, apsolutna prva nagrada na Međunarodnom takmičenju Petar Konjović u Beogradu, dvije prve nagrade na takmičenju Leon Pfeifer, specijalna nagrada na Jeunesses International Competition Dinu Lipati u Bukureštu, te prva nagrada i priznanje laureata cjelokupnog takmičenja Jaroslav Kocian. Za izuzetne uspjehe pri promociji Konservatorija za glasbo in balet Ljubljana 2015. osvojio je Škerjančevu nagradu. Nastupio je i kao nalista izbora za slovenačkog predstavnika na Evroviziji mladih klasičnih muzičara 2016. godine uz Simfonijski orkestar RTV-Slovenije. Kao solista nastupao je i sa Kamernim orkestrom Slovenačke lharmonije, Simfonijskim orkestrom Opere i Baleta SNG Maribor, sa Simfonijskim kamernim orkestrom Pardubice i sa Simfonijskim orkestrom RTV Slovenija. Sa bratom Stefanom nastupao je na brojnim koncertima u Sloveniji, Italiji i Srbiji. Od 2010. godine Nikola redovno pohađa ljetne škole i majstorske radionice sa priznatim pedagozima kao što su Vesna Stanković, Zakhar Bron, Ana Chumachenko, Stefan Milenković, Ning Feng, Igor Ozim, Viktor Tretyakov, Roman Simović i Gordan Nikolić. Od septembra 2014. stipendista je Grada Ljubljane. U duetu sa Sarom Čano (violina-violončelo) osvojio je nagrade na tri međunarodna natjecanja: prva nagrada, apsolutna prva nagrada i apsolutni pobjednici cjelokupnog takmičenja Ars nova Trst, pokal Paolo Spincich (2013); prva nagrada i apsolutna prva nagrada na 1. međunarodnom takmičenju G. Tartini u Piranu (2013), te treća nagrada na međunarodnom takmičenju Ohridski biser, Ohrid, Makedonija (2014). Pijanistica TEA ANDRIJIĆ diplomirala je 2008. godine na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu u klasi profesora Ninoslava Živkovića kao najbolji student svoje generacije. Tokom studija i srednje škole nastupala je na mnogobrojnim koncertima kao i na međunarodnim takmičenjima. Dobitnica je stipendije Emil Hajek za najboljeg studenta na FMU kao i Yamaha stipendije. Usavršavala se u zemlji i inostranstvu uz renomirane pedagoge i pijaniste kao što su Jenö Jandó, Jean- François Antonioli, Pavel Nersessjan, Aleksandar Serdar, Aleksandar Madžar, Boris Kraljević. Već osam godina radi kao korepetitor od kojih šest godina u školi za muzičke talente u Ćupriji. Tokom svoje karijere osvojila je priznanja najuspješnijeg klavirskog saradnika na međunarodnim violinističkim takmičenjima Bravo u Belgiji 2013. godine, Jaroslav Kocian u Češkoj 2014. i Stringfest u Sremskoj Mitrovici 2017. Trenutno je angažovana i kao korepetitor na Akademiji za glasbo u Ljubljani. O DJELIMA:
Koncertom »U susret SVEM-u« već godinama se nastoji graditi Igru s elementima folklora otvara djelo češkog violončeliste i kutak posebne umjetničke svježine, dinamike, radoznalosti i kompozitora Davida Poppera. Ovog umjetnika i virtuoza inventivnosti. I stoga je, posve prirodno, posvećen isključivo iznimno je cijenio dirigent Hans von Bülow, pa je pod mladim umjetnicima, u službi njihovih entuzijazmom njegovom palicom Popper nastupao i kao solista uz Berlinsku ispunjenih muzičkih interpretacija. Ove godine koncept je lharmoniju 60-tih godina 19. stoljeća. Njegova Fantazija na nešto proširen, a pozornica prepuštena uspješnom mladom malorusku temu, op. 43 jedno je od mnoštva djela dvojcu iz Slovenije, violončelistici Sari Čano i violinisti Nikoli posvećenih upravo violončelu uz pratnju klavira. Popperov Pajanoviću, čija je jedna od brojnih odrednica i ta da su poljski savremenik, violinista-virtuoz i kompozitor Henryk potomci nekadašnjih studenata Muzičke akademije u Sarajevu. Wieniawski slijedi jednaku zamisao, te u namjeri da Kako se jedan takav utjecaj, posebno u muzici, revnosno doprinese postojećem violinističkom repertoaru, komponuje prenosi sa generacije na generaciju, trag njihove muzikom isključivo za ovaj instrument. Tako, 1854. godine piše protkane sarajevske poveznice zasigurno se može naći i u Varijacije na originalnu temu, op. 15 karakteristične po vrlo njihovim izvedbama. Koncertni program koji su odabrali pršti speci čnom tretmanu forme, kao i visokim interpretativnim od raznolikosti, hrabrosti, razigranosti, ali ne i naivnosti. Širok zahtjevima kroz upotrebu mnoštva violinističkih efekata i spektar muzike koji obuhvata većinom uključuje djela tehnika. kompozitora koje su se proslavili opusima gotovo u cjelosti, ili Svita za violončelo solo djelo je nastalo 1926. godine iz pera barem u velikoj mjeri posvećenim komponovanju za violinu i čuvenog španskog umjetnika, violončeliste i kompozitora violončelo, te su tako, pored Chopina, Šostakoviča i Ščedrina, prve polovine 20. stoljeća Gaspara Cassada, te je jedno od svi ostali djelovali i kao izvođači upravo na tim instrumentima. njegovih najpopularnijih ostvarenja. Nastala u njegovom Koncert otvara poznata Etida za klavir op. 25, br. 7 Frédérica iznimno produktivnom periodu uz Koncert za violončelo i Chopina u verziji za violončelo ruskog kompozitora orkestar i Klavirski trio, Svita u svoja tri stavka kombinira Aleksandra Glazunova. Za razliku od ostalih etida za klavir različite utjecaje. Tako, prvi stavak, Preludio-Fantasia – a koje su u Chopinovom stvaralaštvu obično okarakterisane kao Zarabanda donosi citat Kodályeve Sonate za violončelo solo, tehnički iznimno virtuozne, ovo djelo u cis molu nastalo 1934. kao i citat čuvenog autističkog sola iz opere Daphnis et godine istražuje posve drugačije dimenzije zvuka poput Chloé Maurice Ravela. Plesni treći stavak Intermezzo e kvaliteta tona i fraziranja u lijevoj ruci klavira. Upravo je ova Danza nale - a Jota dio je večerašnjeg koncertnog njegova karakteristika bila i inicijalni impuls za violončelističku programa, koji se potom nastavlja još jednim djelom pisanim inačicu Glazunova, učinivši je time posve prirodnom i logičnom za solo instrument. Ovaj put riječ je o Sonati za solo violinu reakcijom na originalno djelo. Sličnu situaciju pronalazimo i u jednog od najznačajnijih violinističkih virtuoza Eugène kontekstu Preludija Dmitrija Šostakoviča. Set od 24 preludija Ysaÿea. Ovaj belgijski umjetnik, cijenjen kao izvođač, za klavir Šostakovič komponuje između 1932. i 1933. godine, kompozitor, ali i kao dirigent, posebno se proslavio svojim nakon kontroverzne opere Lady Macbeth mcenskog okruga, u djelima za violinu. U neka od najizvođenijih spada njegovih 6 kojem, slijedeći kvintni krug, piše preludije u svim durskim i Sonata za solo violinu, op. 27 nastalih u julu 1923. godine, s molskim tonalitetima. Nedugo po nastanku djela, violinista namjerom da muzikom kreira portrete šest najznačajnijih Dmitri Tsiganov, član Beethoven kvarteta koji je premijerno violinista, ujedno svojih savremenika, i njihovih upečatljivih izveo mnoga Šostakovičeva djela za ovaj kamerni sastav, piše interpretatorskih stilova. Djela su zasnovana na različitim aranžmane njegovih preludija upravo za violinu. Koncertni savremenim kompozitorskim tehnikama, te istovremeno slijed počinje melanholičnim preludijem br. 10 u cis molu kojeg postavljaju visoke interpretativne zahtjeve, kako u pogledu naslijeđuje razigrani Allegretto u D duru u br. 15, nakon čega u izvođačke tehnike, tako i u pogledu muzičke ekspresije. Pored br. 16 transformacija u marš u b molu evocira muziku sonata posvećenih Josephu Szigetiju (br. 1), Jacquesu Schuberta. Zaključak stiže u d molu, posljednjim preludijem u Thibaudu (br. 2), Fritzu Kreisleru (br. 4), Mathieu Crickboomu kojem dominira pomalo ekscentrična igra zvučnim bojama. (br. 5) i Manuelu Quirogi (br. 6), Sonata za solo violinu, op. 27, br. 3 nosi posvetu violinisti i kompozitoru Georgesu Enescu, te je struktuirana kao balada podijeljena na dva odsjeka. Jedna od najpopularnijih melodija iz opere Ne samo ljubav ruskog kompozitora i pijaniste Rodiona Ščedrina svakako je Quadrille. Ovaj humoristični plesni odsjek javlja se u drugom činu opere, u sceni dolaska glavne junakinje Varvare Vasilijevne. Sastavljena iz tri čina i epiloga, opera nastaje 1961. godine, kada biva premijerno izvedena u Boljšoj teatru u Moskvi. Originalno pisan u orkestarskoj verziji, Quadrille se javlja i u inačici za violončelo i klavir. Za koncertnu završnicu rezervisano je ostvarenje proslavljenog austrijskog violiniste i kompozitora Fritza Kreislera. Jednom prilikom kada je prisustvovao izvedbi u kineskom pozorištu u San Franciscu, Kreisler dobiva inspiraciju da iskoristi neke od egzotičnih muzičkih elemenata koje je tom prilikom čuo i kreira slobodnu fantaziju koja, iako ne koristi niti jednu speci čno kinesku temu, nastoji evocirati ugođaj kineske muzike (barem one kojoj je sam kompozitor bio izložen). Tako 1910. godine nastaje Tambourin chinois za violinu i klavir, čiju izvedbu kompozitor uz pijanistu Georga Falkensteina iste godine snima za diskografsku kuću Victor koja je djelu obezbijedila iznimnu popularnost. Četvrtak, 10. maj 2018, 20:00 Narodno pozorište Sarajevo
KONCERT: Aljoša Jurinić, klavir Ivo Lipanović, dirigent Sarajevska lharmonija
PROGRAM: Sergej Prokoev (1891-1953) Koncert za klavir i orkestar br. 2, op.16, g mol Andantino-Allegretto Scherzo: Vivace Intermezzo: Allegro moderato Finale: Allegro tempestoso
Pjotr Iljič Čajkovski (1840-1893) Simfonija br. 4, op. 36, f mol Andante sostenuto – Moderato con anima – Moderato assai, quasi Andante – Allegro vivo Andantino in modo di canzona Scherzo: Pizzicato ostinato – Allegro Finale: Allegro con fuoco ALJOŠA JURINIĆ hrvatski je pijanista. Svoj najveći uspjeh ostvario je 2012. godine pobijedivši na uglednom pijanističkom takmičenju Robert Schumann u kompozitorovom rodnom gradu Zwickauu. Godine 2015. bio je nalista 17. Međunarodnog pijanističkog takmičenja Fryderyk Chopin u Varšavi. Laureat je Takmičenja kraljice Elizabete 2016. godine, te pobjednik brojnih ostalih takmičenja, među kojima su i tri u Italiji: 3. Međunarodno pijanističko takmičenja Encore! Shura Cherkassky u Milanu, 4. Međunarodno pijanističko takmičenje Luciano Luciani u Cosenzi i 5. Međunarodno pijanističko takmičenja u Massarosi 2014. Dobitnik je svih vodećih nagrada za mlade muzičare u Hrvatskoj, od kojih se ističu Mladi glazbenik godine po izboru Zagrebačke lharmonije (2012) i Nagrada Ivo Vuljević (2010); pobjednik je Međunarodnog takmičenja mladih muzičara Ferdo Livadić u Samoboru (2013) i Tribine Darko Lukić (2015). Nastupa solistički i uz pratnju orkestra u zemlji i inostranstvu, te na festivalima kao što su: Splitsko ljeto, Osorske glazbene večeri, Zagrebačke ljetne večeri, Festival Puccini (Torre del Lago, Italiji), Festival Nohant (Francuska), From Easter to Ascension (Tbilisi, Gruzija), Kijevske ljetne večeri (Ukrajina), Serate Musicali (Milano) i drugi. U Londonu je debitirao u 2007, a u februaru 2015. održao je debitanski recital u njujorškom Carnegie Hallu. Aljoša Jurinić na Hochschule für Musik Franz Liszt u Weimaru trenutno pohađa program najvišeg stupnja postdiplomske koncertne izobrazbe u klasi profesora Grigoryja Gruzmana. Diplomirao je na Muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi profesora Rubena Dalibaltayana. Dvije godine studija proveo je na Universität für Musik und darstellende Kunst u Beču u klasi profesora Noela Floresa, a potom i tri godine usavršavanja na Scuola di Musica di Fiesole u Italiji u klasi Eliso Virsaladze. mnogim istaknutim umjetnicima poput pijaniste Alde Ciccolinija (1996. godine u Veroni), sopranistice Barbare Hendricks, te opernih zvijezda Denyce Graves, José Carrerasa i Inve Mule, s kojima je nastupio na koncertima Zagrebačke lharmonije. U martu 2000. godine diriguje premijerom Evgenija Onjegina u Opera de Nice sa velikim opernim zvijezdama Barbarom Hendricks, Vladimirom Chernovim, Zoranom Todorovichem i Matti Salminenom, dok nakon uspješnog debuta u oktobru 1999. u Deutsche Oper u Berlinu s Orffovom Carminom buranom, biva ponovno angažiran, te s velikim uspjehom, na dan Verdijeve smrti, 27. januara 2001. godine, diriguje svečanom predstavom Falstaffa u toj poznatoj opernoj kući. U periodu od 2001. do 2003. djelovao je kao muzički rukovodilac Državne opere u Ankari i festivala u Aspendosu. Dobitnik je nagrade Milka Trnina Hrvatskog društva glazbenih umjetnika za 2003. godinu. Među značajna umjetnička postignuća spadaju i nastupi u Bresci 2004. gdje diriguje operom Madama Butter y povodom 100-te obljetnice konačne verzije te Puccinijeve partiture s ansamblima veronske Arene, a u Teatro Filarmonico u Veroni, 2005. godine postavlja novu produkciju Verdijeve Traviate. Godine 2009. u Teatro Vittorio Emanuelle u Messini diriguje IVO LIPANOVIĆ istaknuti je hrvatski dirigent. Dirigovanje je premijernom izvedbom Bizetove Carmen, a u Rijeci praizvodi studirao na Muzičkoj akademiji u Zagrebu u klasi Igora novu domaću operu Al ja Kabilja Casanova u Istri. U julu 2010. Gjadrova, te kod Lovre pl. Matačića. Dirigentsku karijeru premijerno diriguje simfonijskim koncertima i operama započinje 1986. godine osvajanjem prve nagrade na Cavalleria rusticana i Pagliacci na festivalu Luglio musicale takmičenju mladih dirigenata u Zagrebu, a potom i Trapanese na Siciliji, da bi slijedeće godine dirigovao angažmanom u Operi Hrvatskog narodnog kazališta u Splitu premijerom Puccinijeve Tosce. Za Muzički Bienale Zagreb, od 1992. do 1998. godine. Osim Opere, maestro Lipanović u praizvodi operu Maršal hrvatskog kompozitora Silvija Foretića. Splitu djeluje i kao umjetnički direktor festivala Splitsko ljeto, Zajedno sa Invom Mulom i Zagrebačkom lharmonijom te vrlo često diriguje brojnim koncertima, baletima i opernim snimio je i CD Il bel sogno sa arijama Gounoda, Masseneta, izvedbama uz orkestre kao što su orkestar Opere HNK Zagreb, Puccinija i Verdija za Virgin records. Djeluje kao docent i stalni Opere HNK Ivana pl. Zajca u Rijeci, Zagrebačka lharmonija, gost-dirigent u Teatro Lirico Sperimentale u Spoletu. U Simfonijski orkestar HRT-a, Dubrovački simfonijski orkestar, te posljednje vrijeme često nastupa u hrvatskim opernim Varaždinski komorni orkestar. Od 1995. aktivno nastupa kao kućama, te u Operi Narodnog pozorišta u Sarajevu, dirigujući dirigent i van granica Hrvatske. Tu se ističu nastupi u Seoulu brojne operne premijere. Meastro Lipanović trenutno djeluje (Verdijev Don Carlos), Državnoj operi u Ankari (Orffova kao vršilac dužnosti ravnatelja Opere Hrvatskog narodnog Carmina burana, Bizetova Carmen i dr), u Cagliariju, u Nici kazališta u Splitu. (Evgenij Onjegin Čajkovskog), u Njemačkoj operi u Berlinu (Orffova Carmina burana, Verdijev Falstaff), u Bresciji (Puccinijeva Madame Butter y), te nastupi sa Simfonijskim orkestrom Beneventa, MDR simfonijskim orkestrom iz Leipziga, Slovenskom lharmonijom, Simfonijskim orkestrom Slovenske radio televizije, te Sarajevskom lharmonijom. Sarađivao je sa SARAJEVSKA FILHARMONIJA prvi je profesionalno Ninoslav Verber (1989 – 1992). Sarajevskom lharmonijom su organizovan simfonijski orkestar na području Bosne i dirigovali Ivan Štajcer, Mladen Pozajić, Teodor Romanić, Hercegovine, a svoje je korijene imala već u ansamblima koji su Miroslav Homen, Oskar Danon, Julio Marić, Dragiša Savić, se formirali tokom austrougarske vladavine na tlu naše države. Radivoj Spasić, Boris Papandopulo i brojni drugi. U odnosu na Prve ideje o formiranju jednog profesionalnog ansambla u period djelovanja prije 1941. godine, Sarajevska lharmonija je bosanskohercegovačkoj prijestolnici koji bi izvodio umjetničku značajno proširila svoj repertoar izvodeći djela ne samo muziku zapadnoevropskog tipa potekle su iz Oblasne muzičke stranih, već i jugoslavenskih i bosanskohercegovačkih škole. Tako je formiran Kvartet Filharmoničnog udruženja, koji kompozitora. Godina 1992. označila je početak agresije na je uglavnom bio sastavljen od nastavnika Oblasne muzičke Bosnu i Hercegovinu, te samim time i destrukciju svega što je škole. Prvi koncert održan je 15.04.1920. godine u dvorani građeno prethodnih decenija. Tako je i Sarajevska lharmonija sarajevskog kina Imperijal. Ovi mali, ali značajni koraci vodili su prekinula sa radom dvije godine i pri tome pretrpjela velike do održavanja osnivačke skupštine Sarajevske lharmonije koja materijalne, ali i ljudske gubitke. Svojevrsnu prekretnicu u radu se desila 6. jula 1923. Prvi koncert održan je 24. oktobra 1923. Filharmonije predstavljao je koncert održan 19. juna 1994. godine. Solist na klaviru bio je Klemens Menšik, a dirigovali su godine kada su pod dirigentskom palicom velikog Zubina Aleksandar Lukinić i Josip Rožđalovski. U periodu od 1941. Mehte u razrušenoj Vijećnici izveli Mozartov Requiem. Kao godine, orkestrom su dirigovali Beluš Jungić, Maks Unger, solisti nastupili su Jose Carreras, Ruggero Raimondi, Cecilia Aleksandar Lukinić, Josip Rožđalovski, Edo Křenek i Oskar Gasdia i Ildiko Komlosi. Iste godine Sarajevska lharmonija Danon. Zbog ratnih dešavanja, u periodu od 1941. do 1945. održava koncerte u Italiji, a narednih godina nižu se godine, Filharmonija je obustavila rad i 1948. godine ponovo gostovanja u Austriji, Turskoj, Češkoj, Francuskoj, Švicarskoj i nastavlja sa svojim aktivnostima. Prvi koncert Sarajevske Italiji. Nakon završetka rata, Sarajevska lharmonija se u lharmonije poslije Drugog svjetskog rata održan je 20. kadrovskom smislu obnavlja, a nastojanjima uprave na čijem oktobra 1948. godine, dirigovao je Oskar Danon, a solist je bio su čelu bili Emir Nuhanović (1994 –2008), potom Samra Antonio Janigro, violončelista iz Zagreba.Direktori Filharmonije Gulamović (2008 – 2016), te Samir Lokvančić kao vršilac u ovom periodu su bili: Tihomir Mirić (1948 – 1973), Teodor dužnosti direktora (od 2016), ostvareni su značajni nastupi u Romanić (1974 –1 976), Mirko Janjčić (1976 – 1984), Vladimir zemlji i inozemstvu. Koncertom u olimpijskoj dvorani Zetra 11. Maunagić (1984 – 1988), Miroslav Homen (1988 – 1989) i oktobra 2008. godine, Sarajevska lharmonija je obilježila 85 godina postojanja i rada. Tom prilikom je izvedena popularna te vrlo mračnu atmosferu donosi treći stavak, Intermezzo: Carmina burana Carla Orffa pod dirigentskom palicom Julia Allegro moderato, zasigurno najmanje melodičan stavak Marića. Proslavljajući svoju 90 - godišnjicu 2013. godine, koncerta. Povratkom lirike u posljednjem stavku, Prokoev Sarajevska lharmonija nastavila je težiti ka ciljevima djelo objedinjuje ponavljanjem početne teme koncerta na postavljenim u začetku svoje djelatnosti, ostavši tako jedan od samom kraju, vrativši se time svom ishodištu. svjetionika bh. kulturne scene i svakako jedna od najvažnijih karika u lancu sarajevskog i bosanskohercegovačkog muzičkog Kada je 1877. godine Petar Iljič Čajkovski intenzivno radio na života. svojoj operi Evgenij Onjegin, pažnju mu je s gotovo jednakom dr. Fatima Hadžić žarom zaokupio paralelni rad na još jednom značajnom djelu, Četvrtoj simfoniji. Dovršena u decembru iste godine, samo O DJELIMA: mjesec dana prije Onjegina, simfonija pored neosporno bliske veze sa pomenutim opernim ostvarenjem po mnogočemu Večer u cjelosti posvećena ruskoj muzici koja pritom predstavlja jedinstveno djelo čiji karakter nesumnjivo navodi obilježava i 125. godišnjicu od smrti Petra Iljiča Čajkovskog čini na insinuacije o njenoj autobiografskoj uvjetovanosti i prirodi. se idealnim izborom za svečano otvaranje 24. SVEM-a Posvećena “mom najboljem prijatelju”, Nadeždi von Meck, spajajući dva najznačajnija područja ruskog majstorstva kada simfonija je premijerno izvedena 10. februara 1878. u Moskvi je instrumentalna muzika u pitanju. Prokoevljeva neosporna pod dirigentskom palicom Nikolaja Rubinsteina, ali bez ekpertiza na području klavirske muzike uz simfonijsko umijeće prisustva samog kompozitora koji je u tom periodu boravio u Čajkovskog kao da sublimiraju suštinu ruskog muzičkog duha, Italiji. Uprkos tome, on biva detaljno obaviješten o uspjehu te svakako djeluju kao dinamičan i vrlo kompatibilan dvojac. izvedbe kroz pismo/izvještaj von Meckove, kojoj naknadno No, Koncert za klavir i orkestar br. 2 Sergeja Prokoeva dostavlja tekst o dramaturgiji djela kao paraboli o životnim interesantan je i kao poseban muzički kuriozitet. Naime, nadanjima i razočarenjima. Djelo karakteriše svojevrsni muzički nastao je kao posve drugačije djelo 1913. godine, koje je sam moto, koji se poput Berliozove idée- xe provlači od prvog do kompozitor iste godine premijerno izveo u Pavlovsku. posljednjeg stava dajući mu svojevrstan programski karakter Međutim, izgubljena (vrlo vjerovatno spaljena) partitura djela koji Čajkovski u pismu Sergeju Tanjejevu opisuje kao imitaciju posvećenog Prokoevljevom dobrom prijatelju, pijanisti Beethovenove Pete simfonije, gdje kompozitor nastoji imitirati Maximilianu Schmidtu koji je iste godine počinio samoubistvo, „ne muzičke misli, već njenu osnovnu ideju“. Čuveni fanfarni navela je kompozitora da 1923. godine prione na posao motiv je, prema riječima kompozitora, muzički portret same prisjećanja i rekonstrukcije. Taj proces je na kraju ipak sudbine. Drugi stavak, Andantino in modo di canzone počiva rezultirao značajnijim razlikama i novinama u odnosu na prvu na temi u dionici oboe u b molu čiji melanholični prizvuk verziju, pa je i sam kompozitor jednom prilikom naveo da bi stavak približava ideji intimne muzičke ispovijesti. Njemu se možda bilo preciznije djelo nazvati Četvrtim klavirskim karakterno suprotstavlja Scherzo koji kompozitor gotovo u koncertom. No, redni broj je ipak zadržan, a koncert je ostvario cjelosti gradi na pizzicato-tehnici iscrpljenoj u dionicama veliki uspjeh upravo kao Drugi. Djelo je i u njegovoj gudača kojoj kontrastira odsjek povjeren duvačkim obnovljenoj verziji izveo sam kompozitor, ovaj put u Parizu instrumentima. Posljednji stavak u već razvijenu mrežu 1824. godine. Nakon što svojim Prvim klavirskim koncertom tematskog materijala uključuje još jedan, ovaj put nacionalni 1912. godine Prokoev stiče reputaciju muzičkog enfant terrible svoga doba zbog iznimne pijanističke virtuoznosti muzički idiom, kroz citat ruske tradicionalne pjesme „Na polju neophodne za realizaciju djela, njegov Drugi koncert stajaše breza“ (poznatu i iz Balakirjeve verzije u Uvertiri na tri doprinosi učvršćavanju iste kroz postavljanje još viših zahtjeva ruske narodne teme) koju Čajkovski koristi kao temu za seriju pred izvođača, naročito kada se uzme u obzir njegova muzičkih varijacija. Pred sami kraj ponovna pojava muzičkog ozbiljnost, te duboko promišljeni pristup izradi njegove mota sa početka djela najavljuje nalnu apoteozu u kojoj dramaturgije realizirane kroz četiri stavka. Prvi, Andantino - nadanje u odnosu na razočarenja ipak odnosi pobjedu. Allegretto odiše lirikom koja se ponovno vraća u nalnom stavku, te jednom od najzahtjevnijih i najdužih solističkih kadenci u historiji koncertantne muzike. Posebno upečatljivu, Petak, 11. maj 2018, 20:00 Bošnjački institut
Ciklus DoReMi&Vi: Muzika španskih i argentinskih kompozitora Antonio Serrano, usna harmonika Constanza Lechner, klavir
PROGRAM: Francisco Tárrega (1852–1909) Recuerdos de la Alhambra
Manuel de Falla (1876–1946) Danza Española br. 1 iz La vida breve
Manuel de Falla (1876–1946) Danza Ritual del Fuego iz Del Amor Brujo
Enrique Granados (1867–1916) Danza Española br. 5, Andaluza
Pablo de Sarasate (1844–1908) Španski plesovi op. 23 Playera Zapateado
Carlos Gustavino (1912–2000) Encantamiento En los Surcos del Amor Se Equivocó la Paloma
Astor Piazzolla (1921–1992) Adios Nonino Fracanapa Oblivión Libertango ANTONIO SERRANO španski je virtuoz na usnoj harmonici koji je svoje muzičko obrazovanje stekao radom sa čuvenim Larryjem Adlerom. Njegove impresivne tehničke sposobnosti na hromatskoj usnoj harmonici omogućile su mu istraživanje različitih stilova, od klasične muzike i jazza do tanga i amenka. Pažnju šire javnosti stekao je kao trinaestogodišnjak koncertom u Parizu u duetu sa Larryjem Adlerom, s kojim je od tada zabilježio mnogobrojne nastupe. Istraživanje različitih muzičkih stilova u Španiji donijelo mu je titulu jednog od najvažnijih improvizatora svoje generacije, a njegova umjetnička svestranost zabilježena je na više nosača zvuka. Sve veća popularnost omogućila mu je saradnju i sa jednim od najznačajnijih španskih muzičara uopće, čuvenim amenko gitaristom Paco de Luciom. Tokom svoje doasadašnje karijere uspješno je sarađivao i sa umjetnicima kao što su: Toots Thielemans, Wynton Marsalis, Jerry Gonzalez, Chano Dominguez, Lou Bennett, Jorge Pardo, Vicente Amigo, Tomatito, Armando Manzanero, Luis Salinas, Javier Colina i dr. Nastupao je sa simfonijskim orkestrima u Venezueli (Simón Bolivar), Belgiji, Njemačkoj i Turskoj, izvodeći koncerte za usnu harmoniku iz pera H. Villa-Lobosa, Malcolm Arnolda, te aranžmane Enescua, Gershwina, Piazzolle i mnogih drugih. Kao studijski muzičar, Antonio Serrano imao je priliku sarađivati i sa nekim od najznačajnijih pop i rock muzičara u Španiji, kao i snimati muziku za lmove Pedra Almodovara. Njegova diskografska zbirka broji čak 11 vlastitih nosača zvuka. CONSTANZA LECHNER prvi kontakt sa klavirom ostvaruje već kao dvogodišnjakinja uz svoju majku, muzičku pedagoginju Lolitu Lechner. Svoj studij klasičnog klavira završila je na San Lorenzo del Escorial Conservatorium, paralelno pohađajući studije čembala, stare muzike, modernog klavira i jazza na Escuela de Musica Creativa u Madridu. Ovakav svestrani pristup muzici omogućio joj je nastupe sa različitim simfonijskim orkestrima kao što su Orquesta Filarmònica de España, Orquesta Sinfònica de Cordoba, Orquesta Sinfònica de Murcia i drugi, kao i kamerno muziciranje, te snimanja uz umjetnike poput Fernanda Egozcua, Are Malikian, Javiera Ruibal, Pabla Carbonella ili Javiera Krahe. Nastupala je u Francuskoj, Grčkoj, Jordanu, Švicarskoj, SAD-u, Kanadi (Montreal Jazz Festival), Turskoj, Kipru, Bahreinu, Omanu i Njemačkoj. Sarađivala je i sa skupinom Ibèrica de Danza, a kao pijanistica redovno prati i Nacionalni balet Španije. Svoj nosač zvuka INFANCIA snimila je 2015. godine s ciljem da muziku velikih kompozitora klasične muzike približi djeci. Album je prepoznat od strane stručne javnosti, kako kroz individualne reakcije pedagoga, tako i kroz muzički magazin Scherzo. Njeni predstojeći projekti uključuju snimanje nosača zvuka sa Antoniomm Serranom, te nastupe u različitim koncertnim dvoranama kao što su: Teatros del Canal, Fundaciòn Juan March, Teatro de la Zarzuela i Teatro Real u Madrid. O DJELIMA:
U okviru koncertnog ciklusa DoReMi&Vi, Fondacija za godine. Djelo postoji u različitim verzijama, od orkestarske do muzičke umjetnosti pripremila je posve nesvakidašnji klavirske, nastalim iz pera samog kompozitora. Nešto stariji de muzički događaj uz jednog od najznačajnijih izvođača na Fallin savremenik, Enrique Granados, slavu stiče djelima za usnoj harmonici danas, koncert Antonia Serrana. Osim što klavir u kojima ni on ne izbjegava folklor, već naprotiv, njegovu koncertni program uključuje popularna djela umjetničke umjetničku eksploataciju vidi i svojom misijom. Svojih 12 muzike koja nisu pisana za usnu harmoniku, njegova Španskih plesova za klavir piše najvjerovatnije u periodu zanimljivost očituje se i u nesvakidašnjoj instrumentalnoj između 1887. i 1889. u Parizu, a dovršava potom u Barceloni, kolaboraciji, kroz koju se usna harmonika zvučno sjedinjuje stičući brojne pohvale svojih starijih kolega. Danza Española s klavirom. A, program i sam balansira između dva uvijek br. 5, poznat i kao Andaluza, kroz direktne zvučne reference, ponešto egzotična muzička idioma, španskog i djelo je koje počiva na bogatoj tradiciji amenka. Španski dio argentinskog, koji počivaju na nepresušnom izvoru bogate programa Serrano zaokružuje svojim posljednjim povratkom muzičke tradicije. Koncert je samim tim vrlo jasno španskom plesu kao glavnoj odrednici i poveznici, ovaj put podijeljen u dva dijela; prvi dio posvećen je djelima kroz čuvene Španske plesove op. 23 jednog od proslavljenih španskih kompozitora, a drugi se igra sa najistaknutijih violinističkih virtuoza, te kompozotora za ovaj nezaobilaznom tematikom argentinskog tanga kroz dva instrument, Pabla de Sarasatea. Inicijativu za objavljivanje najistaknutija argentinska kompozitora. No, Serrano ne jednog ovakvog djela pokrenula je izdavačka kuća Simrock, samo da bira djela upečatljivog i prepoznatljivog folklornog koja je nakon objavljivanja Brahmsovih Mađarskih, te prizvuka, već bira ona djela koja već dugo zaokupljaju uši Dvořákovih Slavenskih plesova, sa zadovoljstvom dočekala publike širom svijeta, stičući svojevrstan epitet Sarasateovo djelo za violinu i klavir. Treća knjiga ovih plesova komercijalnog u umjetničkoj muzici. Tako, na primjer, donosi dva zanimljiva i karakterno suprotstavljena plesa, koncert počinje čuvenim djelom za klasičnu gitaru sporiji Playera speci čan po gotovo improvizacijskom Francisca Tarrege, jednog od predvodnika gitarističke karakteru dionice violine, te brzi, virtuozni Zapateado, koji muzike uopće. No, Recuerdos de la Alhambra muzički nastoji dočarati brze noge plesača amenka. karakterističan po tremolo tehnici za originalni instrument, Najistaknutiji nosioci argentinskog folklora u svojoj u verziji za usnu harmoniku postaje posve novo, svježe muzici su bez ikakve sumnje Carlos Gustavino i Astor djelo, koje postaje moguće slušati nekim novim ušima. Piazzolla. Poput svoji španskih prethodnika, u tipično Nastalo 1896. godine, ovo djelo se na 24. SVEM-u javlja argentinskom zvuku pronalazili su sredstvo, cilj, ali najprije još(e) jednom u svojoj originalnoj verziji na koncertu misiju, kroz koju su nastojali te zvučne speci čnosti predstaviti gitariste Petrita Çekua. Značajan segment španskog i podijeliti sa ostatkom svijeta. No, djelujući intenzivno tokom programa posvećen je i jednom od najvećih španskih druge polovine 20. stoljeća, njihova sredstva su nešto kompozitora ikada, Manuelu de Falli. U njegovom drugačija, znatno više i češće zalazeći i u idiom popularne stvaralaštvu Serrano se okreće popularnim muzičkim muzike. Iznimno produktivni Gustavino iza sebe je ostavio brojevima, plesovima koji se originalno javljaju u znatno preko 500 djela, međutim, slavu su mu donijele ipak njegove kompleksnijim ozvučjima od Tarreginog gitarističkog pjesme. Kompozitorska sposobnost da upravo u maloj formi ostvarenja, u scenskim djelima. Tako, La vida breve, opera kakva je pjesma (obično pisana uz klavirsku pratnju) sažme sav premijerno izvedena 1913. na libreto Carlosa Fernández - intenzitet jednog speci čnog trenutka, jasno je izražena i u Shawa, posvećena tragičnoj ljubavnoj priči, kombinuje Encantamiento i u En los Surcos del Amor. Pjesma Se sredstva verizma i impresionizma uz dominantan utjecaj Equivocó la Paloma nastala 1941. godine na tekst pjesme La folklora koji je posebno izražen u najpoznatijem njenom Paloma pjesnika Rafaela Albertija zadržava sličan ugođaj, koji odlomku, Danza Española br. 1. Sličan topos se javlja i u Gustavino dodatno proširuje uvrstivši je i u svoj kratki balet Danza Ritual del Fuego, popularnom muzičkom broju Suite Argentina. Za koncertnu završnicu Serrano bira muziku baleta Del amor brujo nastalog između 1914. i 1915. kompozitora koji je u tretmanu folklora otišao još jedan korak dalje, miješanjem argentinskog tanga, ne samo sa klasičnom muzikom, već i sa jazzom, kreiravši jedan posve novi hibridni stil poznat kao tango nuevo. Mnoga njegova popularna djela potvrda su ovog koncepta. Izbor djela na programu na neki način uspijeva dočarati Piazzollino neprekidno uktuiranje između standardnog tanga i novog stila. Tako na primjer, Adios nonino, nastao 1959. godine tokom kompozitorove turneje u New Yorku kao omaž netom preminulom ocu, poznatom kao Nonino, te Oblivion, nastao mnogo kasnije, 1984. kao muzika za lm Henry IV Marca Bellocchija, portretiraju argentinski tango u njegovoj vrlo standardnoj formi. Na sličan način se i Fracanapa, nastala 1963. poziva na stariju tradiciju, miješajući različite utjecaje, od milonge do Puglieseove La Yumbe. No, Libertango, nastao 1974. u Milanu, javlja se s druge strane kao svakako najprepoznatljivi predstavnik stila tango nuevo, u kojem se elementi tanga u miješanom instrumentalnom ansamblu modi ciraju, te „oblače“ u jedan posve novi zvuk. Subota, 12. maj 2018, 20:00 Crkva Sv. Josipa, Marijin dvor
KONCERT: Beogradski kamerni hor Vladimir Marković, dirigent
PROGRAM: Vladimir Sokolov (1830 – 1890) Nikolaj Nikolajevič Kedrov (1871 – 1940) Veličit duša moja Gospoda Otče naš solistica: Radmila Vladetić Ivanišević, sopran
N. N. Pavel Grigorjevič Česnokov (1877 – 1944) Vaskršnja stihira Spasenije sodjelal
Petar Iljič Čajkovski (1840 – 1893) Apostol Nikolaev-Strumski (1886 – 1971) Tebje pojem Velikoe slavoslovie solist: Aleksandar Novaković, bariton Kornelije Stanković (1831 – 1865) Oktoih: Vladimir Milosavljević (r. 1951) Gospodi vozvah Molitva Davidova Da ispravitsja molitva moja solistica: Radmila Vladetić Ivanišević, sopran
Vojislav Simić (r. 1924) Pavel Grigorjevič Česnokov (1877 – 1944) Skaži mi Gospodi Spasi Bože ljudi tvoja solist: Goran Krneta, bas Aleksej Fjodorovič Ljvov (1798 – 1870) Večeri tvojeja tajnija Vladimir Marković (r. 1950) Hristos voskrese – Vaskršnji antifoni Stevan Stojanović Mokranjac (1855 – 1914) Svjati Bože
Pavel Grigorjevič Česnokov (1877 – 1944) Soviet prevečniji – Blagovestna stihira solist: Aleksandar Novaković, bariton
N. N. Ne imami inija pomošči BEOGRADSKI KAMERNI HOR osnovan je 1996. godine. Belorusiji, koncert na Berlinskom jazz festivalu 1998. godine (sa Članovi ovog ansambla su istaknuti profesionalni Kvintetom Dejana Terzića), te brojne nastupe sa Big Bendom umjetnici. Već kroz svoje prve nastupe hor je u RTS. U sezoni 2014, Hor je s izvanrednim uspjehom nastupio i umjetničkom svijetu stekao ugled veoma kvalitetnog na renomiranom Uskršnjem Festivalu u Brnu, koncertom u ansambla. Održao je značajan broj koncerata u zemlji i Katedrali Sv. Petra i Pavla. Nastupio je i na BEMUS-u 2016. inostranstvu. Na BEMUS-u 1997. premijerno je izveo godine koncertom kojim je obilježio 20 godina rada. U elektro-voko-vizuelno djelo Constellations istaknutog prethodnoj sezoni održao je i dva koncerta u kripti Hrama savremenog kompozitora Vladana Radovanovića. Hor je Svetog Save, kao i koncert Sjećanje na žrtve Velikog rata u nastupao i na Međunarodnoj tribini kompozitora, Svečanoj sali Skupštine Grada Beograda. U novembru 2014. Festivalu Mokranjčevi dani, kao i na koncertu kojim je godine objavljen je i njihov treći nosač zvuka Duhovna muzika otvoren festival BELEF sa Triom Janka Nilovića savremenih srpskih kompozitora. Hor je 1997. održao prvi (Francuska) i Big Bendom RTS. Pored brojnih nastupa u vaskršnji koncert u Beogradu i tu tradiciju održao do danas sa zemlji, BKH je nastupao i u Rusiji, Nemačkoj, Češkoj, ukupno 20 vaskršnjih koncerata. Ovom ansamblu je 2009. Grčkoj, Mađarskoj, Belorusiji, kao i u Bosni i Hercegovini i godine pripala i čast da održi prvi koncert u kripti Patrijaraha u Crnoj Gori. Među najvažnije nastupe ansambla spadaju Hramu Svetog Save. Na repertoaru Beogradskog kamernog koncerti na čuvenom Moskovskom Pashalnom festivalu hora nalazi se veliki broj kompozicija duhovne muzike, vokalna 2004. godine gdje su nastupili kao prvi hor iz Srbije i vokalno-instrumentalna djela evropskog naslijeđa, kao i djela ikada pozvan da učestvuje na takvom događaju. Hor je savremenih kompozitora. održao i dva koncerta u Atini, u okviru Sebiarta, Dana srpske kulture u prijestolnici Grčke, sedam koncerata u VLADIMIR MARKOVIĆ dirigent je Beogradskog kamernog hora od njegovog osnivanja 1996. godine. Diplomirao je na Fakultetu muzičke umjetnosti u Beogradu. U svojoj 47 godina dugoj profesionalnoj karijeri, postigao je značajne rezultate u mnogim oblastima muzike kojima se bavio gotovo istovremeno: 1970-tih i 1980-tih godina, kao instrumentalista i vokalni solista u ansamblima za ranu muziku Renesans i Ars Nova, kao solista Hora Branko Krsmanović i dugogodišnji član profesionalnog Hora RTS, te kao autor, muzički producent, aranžer i dirigent u pop muzici. Od 1986. godine bavi se i pisanjem muzike za lm, televiziju i pozorište. Sarađuje sa mnogim pozorištima u Beogradu. Dugogodišnji je saradnik Dušana Kovačevića, jednog od najvećih dramskih pisaca ovih prostora, kao i značajnih režisera Dejana Mijača, Darka Bajića, Branka Pleše, Dragana Marinkovića, Bobe Đurovića. Bio je direktor, te glavni i odgovorni urednik PGP RTS, glavni urednik za muzička snimanja u Muzičkoj produkciji RTS-a i urednik Simfonijskog orkestra RTS. Nastupao je u mnogim zemljama Evrope, te u SAD-u i Kanadi. Vladimir Marković dobitnik je više nagrada i priznanja za svoje muzičko stvaralaštvo.
O DJELIMA:
Muzički program Beogradskog kamernog hora jedan je od onih u cjelosti posvećenih istraživanju zvučnih dimenzija duhovnosti. No, duhovnost koju oni ispituju, svakim djelom produbljuju, ili evociraju i podstiču upravo je ona univerzalna, bliska svakom ljudskom biću, bez obzira što je u njihovim interpretacijama prezentirana kroz pravoslavni zvučni idiom. Upravo ovo područje umjetničke duhovne muzike dodaje mnoštvo skrivenih dimenzija iskustvu muzike, čineći ga tako uvijek novim, svježim i potpuno neočekivanim. Hor koncertni program otvara riječima jedne od najznačajnijih molitvi u verziji Nikolaja Nikolajeviča Kedrova. Ovaj ruski kompozitor, muzičku karijeru započeo je kao bariton, školujući se na Sanktpeterburškom konzervatoriju, a potom i kao muzički pedagog na svojoj alma mater, a kasnije i na Konzervatoriju Rahmanjinov u Parizu. Otče naš jedno je od njegovih najpoznatijih horskih djela. Slava Bogu se potom nastavlja kroz slavljenje uskrsnuća u Vaskršnjoj stihiri nepoznatog autora, koju prati Tebje pojem Petra Iljiča Čajkovskog. To je ujedno i odlomak iz njegove poznate Liturgije sv. Jovana posvetio muzici za hor. Bivši student, a kasnije i profesor Zlatoustog, op. 41, komponovane 1878. godine. Tokom Horskog dirigovanja na Moskovskom konzervatoriju, Česnokov svog života kompozitor je više puta istakao kako upravo je vodio brojne istaknute horove u Rusiji. Među njima posebno pravoslavna duhovna muzika ima mnogo poetskog šarma, se ističu Rusko horsko društvo, hor Boljšoj teatra čak i više od drugih muzičkih žanrova koje je znatno češće , Akademski moskovski hor, a djelovao je i kao horovođa u komponovao. Tebje pojem, inače homofoni odlomak čuvenom Hramu Hrista Spasitelja. Do svoje tridesete godine liturgije, karakteriše inovacija u pristupu komponovanju napisao je oko 400 crkvenih horskih kompozicija koje su ovakvog oblika. Još jedan muzički omaž slavlju uskrsnuća centralni i najznačajniji dio njegovog opusa. Među njima predstavlja i Oktoih ili Osmoglasnik u verziji čuvenog posebno se ističe Soviet prevečniji – Blagovestna stihira, op. srpskog kompozitora, dirigenta i muzičkog pisca Kornelija 40, br. 2, gdje kompozitor muzikom nastoji dočarati čudo Stankovića. Ovaj umjetnik studije muzike završava u Beču, ukazanja anđela Gabrijela i naviještanja Djevici. Spasenije a tokom svog kratkog života (samo 34 godine) ostavlja sodjelal, op. 25, br. 5 jedno od njegovih najpoznatijih horskih iznimno bogat opus, te mnoštvo dragocjenih rezultata djela nastalo 1912. godine, a pridružuje mu se i Spasi Bože njegovih melografskih aktivnosti. Njegov Osmoglasnik ljudi tvoja. vjerovatno nastaje u Beču između 1858. i 1859. godine, a Ne imami mi inija pomošči za ženski hor nepoznatog autora posebno su značajna prva dva odlomka, Gospodi vozvah kao svojevrsno duhovno pitanje nadovezuje se na odgovor i Da ispravitsja molitva moja. Kao osnivač amaterskog Vladimira Sokolova, ruskog pjevača i kompozitora 19. jazz orkestra „Dinamo“, autor i aranžer muzike za pozorište i stoljeća, oblikovan u djelo Veličit duša moja Gospoda, radio, te dugogodišnji akter muzičkog života Beograda, apsolutno duhovno slavlje. S druge strane, slava Bogu se Vojislav Simić cijeli je svoj život bio posebno posvećen nastavlja izražena i stihovima koje je uglazbio otac bugarske jazz muzici. No, tako dominantni a niteti nisu ga spriječili i ruske muzike, Apostol Nikolaev-Strumski. Njegova velika da se okuša u duhovnoj muzici, koja mu je vjerovatno bila doksologija, ili Velikoe slavoslovie zasigurno je njegovo bliska kroz horsko djelovanje. Tako nastaje njegov Skaži najizvođenije djelo. Molitva Davidova – Psalam 86 djelo je mi Gospodi, koji upravo poput Večeri tvojeja srpskog kompozitora Vladimira Milosavljevića, nekadašnjeg tajnija Alekseja Fjodoroviča Ljvova djeluje poput dirigenta čuvenog Prvog srpskog pjevačkog društva. Danas jednog duboko intimnog izraza duhovnosti. Iako je većina djeluje u Njemačkoj kao horovođa više istaknutih horova, njegove kompozitorske djelatnost bila usmjerena na među kojima se posebno ističe mješoviti hor “Singidunum”. scenska djela (uglavnom operu), Ljvov je bio aktivan Ovaj duboko molitveni psalam komponovan za solistu i hor, u sudionik ruske muzičke scene i kao izvođač-violinista, te kojem solist artikulira svijest hora u iskrenoj molitvenoj kao autor ruske nacionalne himne posvećene caru. predanosti i sjedinjenju, zasigurno spada u vrhunce muzičke duhovnosti. Koncertna završnica ponovo se vraća slavlju Stevan Stojanović Mokranjac s pravom se naziva ocem uskrsnuća i to kroz djelo dirigenta i voditelja hora, Vladimira srpske muzike, osobito srpskog muzičkog romantizma, te Markovića. Hristos voskrese – Vaskršnji antifoni je istinskim majstorom horske muzike, vokalnih pravoslavnih premijerno izveo upravo Beogradski kamerni hor. i svjetovnih djela. Njegov doprinos njegovanju horske muzike je nemjerljiv, posebno kada se uzme u obzir i činjenica da je, pored komponovanja horskih djela, značajan dio svoje karijere proveo i kao horovođa, te rukovodilac najvećih srpskih pjevačkih društava tog vremena. Posebni spokojem odiše njegov Svjati Bože iz Liturgije sv. Jovana Zlatoustog nastale između 1894. i 1895. godine. Baš poput Mokranjca, istaknuti ruski kompozitor, horovođa i muzički pedagog Pavel Česnokov svoju je muzičku karijeru gotovo u cjelosti Srijeda, 16. maj 2018, 20:00 Bošnjački institut
KONCERT: Boštjan Lipovšek&prijatelji Boštjan Lipovšek, horna Milena Lipovšek, auta Gudački kvartet: Kana Matsui, violina Gea Pantner Volfand, viola Jožef Bisak, viola Maruša Bogataj, violončelo
PROGRAM: Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) Kvintet za hornu, violinu, dvije viole i violončelo, KV 407, Es dur Allegro Andante Rondo. Allegro
Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791) Kvartet za autu, violinu, violu i violončelo br. 1, KV 285, D dur Allegro Adagio Rondo
Leone Sinigaglia (1868-1944) Romansa za hornu i gudački kvartet, op. 3
Eric Ewazen (r. 1954) / arr. za gudački kvartet S. Feguš Ballade, Pastorale & Dance za autu, hornu i klavir BOŠTJAN LIPOVŠEK je svoje prve muzičke lekcije dobio od svog oca i brata, obojice hornista. Obrazovanje je potom nastavio na Srednjoj muzičkoj i baletnoj školi, a zatim i na Akademiji za glasbo u Ljubljani u klasi profesora Jožeta Falouta. Tu stiče i diplomu, te završava i postdiplomski studij. Usavršavao se uz Radovana Vlatkovića na Mozarteumu u Salzburgu. Tokom studija u Ljubljani bio je dobitnik studentske Prešernove nagrade za izvedbu Straussovog Koncerta za hornu i orkestar br. 1 sa Simfonijskim orkestrom RTV Slovenija. U tom orkestru djelovao je i na mjestu solo horniste. Kao solista redovno nastupa sa brojnim orkestrima među kojima su pored matičnog orkestra Slovenske radiotelevizije i brojni orkestri u inostranstvu. Sarađivao je sa dirigentima kao što su: Anton Nanut, Uroš Lajovic, Marko Letonja, En Shao, David de Villiers, S. Pelegrino Amato, Gary Brain, Amy Anderson, Yakov Kreizberg, Sian Edwards, Pavle Dešpalj. Kao orkestarski solista gostovao je u nacionalnom orkestru opere La Monnaie u Briselu, Berlinskom simfonijskom orkestru, Kamernom orkestru Gustava Mahlera, Izraelskoj lharmoniji, Simfonijskom orkestru iz Melbourna, Festivalskom orkestru Budimpešte, Australskom kamernom orkestru, a u zadnje vrijeme intenzivno i u Camerati Salzburg, te Škotskom kamernom orkestru. Na međunarodnom takmičenju Citta di Porcia pobijedio je 2001. godine. Djeluje kao redovni profesor na Akademiji za glasbo u Ljubljani, a od 2005. kao gostujući profesor na Muzičkoj akademiji u Zagrebu. Za umjetnička dostignuća na području muzičke umjetnosti 2008. godine primio je nagradu Prešernovoga sklada. Objavio je i više nosača zvuka u produkciji ZKP RTV Slovenije samostalno i kao član kamernih ansambala. Njemačka diskografska kuća Pro l objavila je i nosač zvuka Salzburški rariteti uz Juvavum Brass ansambl. Sa Simfonijskim orkestrom RTV Slovenije, čiji je član od 1995. godine, snimio je izvedbe koncerata za hornu i orkestar R. Straussa, W. A. Mozarta, R. Gliera, J. Pauera. Posebno treba istaći i njegove premijerne izvedbe i snimke djela L. Lebiča, I. Petrića, T. Habea i U. Kreka MILENA LIPOVŠEK diplomirala je 1998. godine na Akademiji simfonijskog orkestra Kolumbije. za glasbo u Ljubljani, gdje je 2004. godine izvedbom Francaixovog Koncerta za autu i orkestar uz Simfonijski GEA PANTNER VOLFAND svoj postdiplomski studij završila je orkestar RTV Slovenije uspješno zaključila i svoj postdiplomski na Akademiji za glasbo u Ljubljani u klasi docenta Mileta specijalistički studij. Od 1999. djeluje kao solo autistica Kosija. Više puta učestvovala je na Takmičenju mladih Simfonijskog orkestra RTV Slovenija. Usavršavala se na slovenskih muzičara, gdje je 2009. i 2012. godine osvojila i majstorskim radionicama uz mnoge renomirane profesore. zlatnu plaketu, te prvu nagradu. Kao solistica nastupala je sa Dobitnica je više prvih nagrada na državnim takmičenjima. Simfonijskom orkestrom Akademije za glasbo u Ljubljani Sarađivala je sa brojnim orkestrima u zemlji i inostranstvu kao (2010), Celjskim gudačkim orkestrom (2011. i 2008), orkestrom što su: Nacionalna Opera Lyon, Mahler Chamber Orchestra, Mladi ljubljanski solisti (2010) i Simfonijskim orkestrom Državni lharmonijski orkestar OSESP Sao Paolo i Australski Muzičke škole Celje (2007). Održala je i niz recitala u okviru kamerni orkestar (Australian Chamber Orchestra). Kao solistica ciklusa Mladi virtuozi, te Muzičke omladine u Ljubljani. nastupala je više puta uz Simfonijski orkestar RTV Slovenija, te Dobitnica je i Škerjančeve nagrade Konzervatorija za glasbo in snimila brojna solistička i kamerna djela za potrebe arhiva balet u Ljubljani 2010. godine, a za koncertna ostvarenja sa Radio-televizije. Njen prvi nosač zvuka objavljen je 2006. kvartetom Accademia tokom akademske 2010/2011. godine godine sa snimcima djela ruskih kompozitora za autu i klavir. osvojila je i Prešernovu nagradu. Kao solistica sa orkestrom Kao solistica i kao članica kamernih ansambala premijerno je Slovenske lharmonije nastupila je 2013. godine. Za taj nastup izvela više djela domaćih i stranih kompozitora, te nastupala je u akademskoj 2012/2013. osvojila Prešernovu nagradu na više različitih muzičkih festivala u Sloveniji, Italiji, Austriji, Akademije za glasbo. Od oktobra 2012. redovna je članica Hrvatskoj, Belgiji, Velikoj Britaniji, Brazilu, Crnoj Gori, Bosni i Simfonijskog orkestra RTV Slovenija, a nastupa i kao članica Hercegovini, Srbiji, SAD-u i Australiji. Vodi više majstorskih orkestara Young Euro Classic, EUYO i GMJO. radionica u Sloveniji, Brazilu, Crnoj Gori, Srbiji i Njemačkoj. Djeluje kao profesorica na Konservatoriju za glasbo u Ljubljani, Violista JOŽEF BISAK svoje muzičko obrazovanje započinje u te na Muzičkoj gimnaziji u Celju, gdje ostvaruje impresivne rodnom Novom Sadu. Usavršava se na mnogim majstorskim rezultate u radu sa učenicima koji postižu velike uspjehe na radionicama renomiranih umjetnika i pedagoga kao što su: državnim i međunarodnim takmičenjima. Paralelno sa Pierre Henri Xuereb (Paris Conservatoire National Supérieur), muzičkom karijerom studirala je i psihoterapiju. U toj oblasti Gerard Causse (Escuela Superieur de Musica Reina So a završila je i doktorski studij, i time stekla titulu doktora nauka u Madrid), te Felix Schwartz (Staatskapere Berlin). Kao solo oblasti porodične i bračne terapije, te postala integrativna violista nastupao je kao član Narodnog pozorišta u Novom psihoterapeutkinja. Sadu, Vojvođanske lharmonije, te kamernog orkestra Camerata Academica. Trenutno djeluje kao solo violista KANA MATSUI studirala je violinu u klasi profesora Azusa Simfonijskog orkestra RTV Slovenija. Kao solista i kamerni Tachita i Shizuko Ishii na Visokoj školi za muziku u Tohu muzičar nastupa na brojnim muzičkim festivalima u zemlji i (Japan), te Pierra Amoyala na Conservatoire HEM u Lausanni inostranstvu. (Švicarska), gdje je uz posebna priznanja diplomirala 2007. godine. Postdiplomski studij nastavlja na Bečkom MARUŠA BOGATAJ svoje muzičko obrazovanje započinje kao konzervatoriju, gdje studira uz Wernerja Hinka i Antona šestogodišnjakinja u Kranjskoj muzičkoj školi pod Sorokowa. Tokom 2009. i 2010. godine bila je angažovana kao mentorstvom Zdenke Kristl-Marinič. Studij muzike nastavlja na četvrta koncert-majstorica Bečkih simfoničara, od 2011. Akademiji za glasbo u Ljubljani u klasi Cirila Škerjanca i Miloša nastupa kao koncert-majstorica Simfonijskog orkestra RTV Mlejnika. Diplomu stiče već kao dvanaestogodišnjakinja, te Slovenija, a od 2012. i kao članica Camerate Salzburg. usavršavanje nastavlja u Minhenu, gdje u klasi profesora Wen- Nastupala je kao solistica, a održala je i niz muzičkih radionica i Sinn Yanga na Hochschule für Musik und Theater sa odličnim kurseva u okviru socijalnog projekta za djecu u Kolumbiji, gdje uspjehom završava solistički i kamerni postdiplomski studij. je koncertirala i kao gostujuća koncert-majstorica Nacionalnog Tokom 2014. nastupala je kao članica prestižne Minhenske opere, a od 2015. djeluje kao solo violončelistica Simfonijskog orkestra RTV Slovenija. Tokom studija osvojila je niz prvih nagrada na državnim i međunarodnim takmičenjima, te je nastupala i kao članica različitih omladinskih i profesionalnih orkestara, među kojima je četiri godine provela u Gustav Mahler Jugendorchester, gdje je koncertirala i kao solo violončelistica. Kao solistica predstavila se koncertima sa slovenskim orkestrima kao što su: Slovenska lharmonija, Simfonijski orkestar RTV-a, Operni orkestar SNG Ljubljana, Orkestar Gimnazije Kranj, kamerni orkestar Carnium i dr. Usavršavala se i na majstorskim radionicama uz umjetnike kao što su: Wolfgang Boettcher, Wolfgang Herzer, Natalia Gutman, Anner Bylsma, Rudolf Leopold, Susane Basler, Ana Chumachenko, Volkhard Steude, Hatto Beyerle, Petr Prause. Članica je mnogih kamernih sastava, a od 2012. nastupa i sa svojim klavirskim triom Munich ARTISTrio uz brata Matjaža, s kojim je 2013. na takmičenju ACM Trio di Trieste osvojila drugu nagradu. S ovim ansamblom nastupa širom Evrope, te snima za mnogobrojne radijske kuće.
O DJELIMA:
U kamernom stvaralštvu Wolfganga Amadeusa Mozarta od kompozitora tada, sudeći prema Mozartovom pismu posebno mjesto zauzimaju kvarteti i kvinteti za duvački upućenom njegovom ocu 10. decembra 1777. godine, instrument i gudače, iako ne čine nužno jednu konzistentnu naručuje »3 mala, jednostavna, i kratka koncerta i par kvarteta grupu unutar njegovog opusa. Naime, ukupno sedam djela za autu«. Mozart ipak na kraju komponuje četiri kvarteta s napisanih za ovakve kamerne sastave mnogo se logičnije može autom, od kojih je prvi, Kvartet za autu i gudače u D duru, svesti na djela komponovana za muzičare-amatere i ona pisana KV 285, svjetlo dana najvjerovatnije ugledao već na Božić iste za profesionalce što je u značajnoj mjeri utjecalo i na samu godine. Poput kvinteta za hornu, i ovaj kvartet zadržava strukturu i tretman muzičkog materijala u njima korišten. Tako, trostavačnu koncertantnu formu čiji karakter u određenoj na primjer, Kvartet s oboom (KV 370), Kvintet s hornom (KV 407) mjeri dolazi do izražaja u prvom stavku, Allegro, uz solističku i Kvintet s klarinetom (KV 581), pisani za profesionalne muzičare ulogu dionice aute koja se kroz razvojni dio postepeno stapa od izvođača zahtijevaju znatno viši stepen virtuoziteta, što u sa ostatkom ansambla u kamerni zvuk. Drugi stavak, Adagio, četiri kvarteta za autu i gudače koji pripadaju skupini djela donosi ekspresivni kantilenu koja u prvi plan ponovo stavlja pisanih za muzičare-amatere, vidljivo nedostaje (uz izuzetak autu, dok treći stavak, Rondo, baš poput Kvinteta s hornom, prvog, Kvarteta za autu i gudače u D duru, KV 285). Kvintet za počiva na formi sastavljenoj iz tri kupleta i četiri refrena, uz hornu, violinu, 2 viole i volončelo u Es duru, KV 407 vrlo prožimanje čestih dijaloga aute i violine. vjerovatno nastaje krajem 1782. godine u Beču. Njegov Romansa za hornu i gudački kvartet, op. 3 jedno je od prvih autograf nije sačuvan, međutim posve je jasno da je djela uopće talijanskog kompozitora Leonea Sinigaglie, kompozitor djelo napisao za profesionalnog umjetnika, nastalo 1889. godine dok je još uvijek boravio u rodnom hornistu Ignaza Leutgeba, člana Salcburške Hofkapelle, koji je Torinu. Ovaj kompozitor potom provodi i nekoliko godina u dugo prijateljevao sa Mozartovom porodicom. Da je njihov Beču gdje stupa u kontakt sa istaknutim kompozitorima tog odnos bio i kompozitoru posebno važan, svjedoči i činjenica da doba poput Johannesa Brahmsa i Gustava Mahlera, a postaje i je upravo Leutgebu Mozart posvetio Koncert za hornu u D duru blizak prijatelj Antonina Dvořáka tokom boravka u Pragu. (KV 412) nastao iste godine, kao i dodatna tri koncerta za hornu Nakon povratka u Torino 1901. godine, pored rada u oblasti pisana u periodu od 1783. do 1786. godine. Kvintet kao kompozicije, Sinigaglia započinje istraživanja lokalnog folklora, trostavačno djelo posebno je karakteristično po istom glavnom te prikuplja i bilježi mnoštvo pjesama, koje potom pretače u motivu drugog i trećeg stavka, koji se u fragmentima pojavljuje vlastite aranžmane najčešće pisane za glas i klavir. Svoje veliko već i u prvom, time ostvarujući koherentnost i uvezanost interesovanje za kamernu muziku posebno u kombinaciji sa segmenata djela u jedinstvenu cjelinu. Zanimljiva je i duvačkim instrumentima u svojim djelima pokazao je i Mozartova upotreba dvije viole koja djelu daje posebnu zvučnu savremeni američki kompozitor Eric Ewazen. Stekavši svoje boju, ali i interesantne mogućnosti kombinacije instrumenata. muzičko obrazovanje kroz rad sa istaknutim umjetnicima na Prvi stavak, Allegro, karakteriše uvodna naizmjenična muzička Julliardu i Eastman School of Music, Ewazen se posvećuje igra horne i violine, koja se potom razvija u raskošan kamerni komponovanju i pedagogiji, pa kroz mnoštvo narudžbi gradi zvuk koji na momente sugeriše znatno veći ansambl. Drugi svoj impresivan opus. Jedno od takvih djela, nastalo po stavak, Andante, u svom gotovo nokturnalnom ugođaju narudžbi Davida Wake elda i Barlija Nugenta, je i Ballade, posebno ističe liričnost dionice horne, te njeno stapanje sa Pastoral & Dance za autu, hornu i klavir. Kritičari upućuju zvukom gudača, što kompozitor potom transformiše u razigrani na njegov posebno zanimljiv i ekspresivan prvi odsjek, Ballade. Rondo, koji uspijeva zadržati eleganciju i odmjerenost kroz Inačica ovog djela za autu, hornu i gudački kvartet Simona delikatnost imitativne tehnike, ali i virtuozitet čija svrha je ipak Feguša bit će predstavljena na 24. SVEM-u. muzika. Pet godina prije nastanka Kvinteta s hornom, Mozart boravi u Mannheimu gdje susreće, kako sam opisuje, »rijetkog čovjeka«, muzičara-amatera, moguće Ferdinanda Dejeana koji Četvrtak, 17. maj 2018, 13:00 Narodno pozorište Sarajevo
Radionica za studente horne sa Boštjanom Lipovšekom
Četvrtak, 17. maj 2018, 20:00 Crkva Sv. Josipa, Marijin dvor
KONCERT: Petrit Çeku, gitara
PROGRAM: Johann Sebastian Bach (1685 – 1750) / arr. Valter Dešpalj Suita za violončelo br. 3, BWV 1009 Prélude Allemande Courante Sarabande Bourrée I, II Gigue
Franz Schubert (1797–1828) / arr. Johann Kaspar Mertz Lob der Thränen, D. 711 Liebesbothschaft (Labuđi pjev, D. 957) Aufenthalt (Labuđi pjev, D. 957) Ständchen (Labuđi pjev, D. 957) Die Post (Zimsko putovanje, D. 911) Das Fischermädchen (Labuđi pjev, D. 957)
Dionisio Aguado (1784–1849) Fandango, op. 16
Francisco Tarrega (1852–1909) Recuerdos de la Alhambra Capricho Arabe PETRIT ÇEKU svoje muzičko obrazovanje započeo je u rodnom gradu Prizrenu saradnjom sa Luanom Sapunxijem. Od 2002. godine naobrazbu nastavlja u Zagrebu u klasi Xhevdeta Sahatxhije, a potom u klasi Darka Petrinjaka na Muzičkoj akademiji u Zagrebu, gdje 2008. godine stiče diplomu. Težnja za daljim muzičkim usavršavanjem odvodi ga na konzervatorij Peabody u Baltimore (SAD) u klasu gitariste Manuela Barrueca gdje boravi od 2009. do 2013. godine. Petrit Çeku nastupao je diljem Europe i Sjeverne Amerike na solističkim recitalima, te kao solista na simfonijskim koncertima s orkestrima poput Simfonijskog orkestra iz Allentowna, Simfonijskog orkestra iz Baltimorea, Kamernog orkestra Češke lharmonije, State Hermitage orkestra u Sankt Peterburgu i Simfonijskog orkestra Albanske radiotelevizije. Sarađivao je i sa najvažnijim orkestrima u Hrvatskoj, a redovno nastupa sa poznatim ansamblom Zagrebački solisti i gitarskim triom Elogio. Tokom bogate karijere osvojio je devet prvih nagrada na međunarodnim gitarističkim takmičenjima. Prvu je studijsku ploču objavio 2008. godine u produkciji američke diskografske kuće Naxos, dok je španska izdavačka kuća Eudora 2016. godine objavila njegove snimke svih Bachovih suita za violončelo u obradama Valtera Dešpalja. Dobitnik je Nagrade Ivo Vuljević (2005) Hrvatske glazbene mladeži, a nagrađen je i godišnjom nagradom Mladi glazbenik godine Zagrebačke lharmonije i Hrvatske poštanske banke (2008). Svira na gitari američkoga graditelja Rossa Gutmeiera.
O DJELIMA:
Uprkos dominantnoj purističkoj težnji da se monumentalna mu mogu stići o njegovoj ljubljenoj. Ciklus Labuđi pjev D 957, djela muzičke prošlosti moraju izvoditi isključivo u svom sastavljen iz 14 solo pjesama na tekstove istaknutih pjesnika originalnom obliku, sklonost savremenih klasičnih gitarista ka Ludwiga Rellstaba, Heinricha Heinea i Johanna Gabriela Seidla, transkripcijama muzike Johanna Sebastiana Bacha uobičajna nastao je 1828. godine, ali je objavljen tek nakon je globalna pojava, posebno kada se uzmu u obzir i kompozitorove smrti 1829. Kako neki smatraju, ideja zbirke kompozitorove aktivnosti na polju aranžiranja vlastitih djela. S pjesama vjerovatno ne potiče od samog kompozitora, već je jedne strane kompozitorova muzika zahvalna za takve i slične produkt inicijative Schubertovog izdavača Tobiasa Haslingera zahvate, s druge strane moderan instrument zahvalan za da, nakon kompozitorove smrti, sakupi sva njegova posljednja izvođenje Bachove polifonije, omogućili su da cijeli niz djela neobjavljena djela u oblasti solo-pjesme. Izbor pjesama za originalno pisanih u verzijama za autu, violončelo, violinu ili koncert u okviru SVEM-a sadrži tri pjesme na tekstove Ludwiga lutnju ponovo zvučno zaživi i u inačicama za klasičnu gitaru. U Rellstaba, Liebesbothschaft, Aufenthalt i Ständchen “Leise tu skupinu svakako spada i čuvenih šest Svita za violončelo ehen meine Lieder”, te Heineovu Das Fischermädchen. (BWV 1007-1012) nastalih u periodu od 1717. do 1723. tokom Drugi dio koncertnog programa donosi tri djela originalno Bachovog boravka i djelovanja u Köthenu. Svita za violončelo pisana za gitaru iz pera dvojice španskih kompozitora, br. 3 u C duru, BWV 1009 jedno je od najčešće izvođenih djela Dionisija Aguada i Francisca Tarrege. Aguadovu smrt i skupine, a zasniva se na sedam stavaka, od Preludija, preko Tarregino rođenje dijele tri godine, pa tako i njihove stilske Alemande, Courante i Sarabande, do Bourrée 1 i 2 i završne karakteristike u značajnoj mjeri ocrtavaju razliku vremena u Gigue. Uz Svitu br. 4, ovo je jedina iz skupine u kojoj se nakon kojima su živjeli i djelovali. No, kao zajednička poveznica ipak Sarabande javlja Bourrée. Preludij zadržava svoj improvizacijski je primijetan španski folklorni element koji njihova djela karakter uz dominantni pedalni ton koji doprinosi postupnoj dodatno povezuje i približava. Aguadov Fandango op. 16 gradnji i razvoju napetosti do konačnog razrješenja. Posebno upravo je jedan takav primjer, gdje kompozitor, inače prijatelj i karakteristična je i Sarabande koja izvođaču, pored prostora za savremenik Fernanda Sora, koristi folklor kao osnovni materijal ekspresivnost, nudi i priliku za ra nirani tretman polifonije. koji potom kroz seriju varijacija modi cira s željom da Galantni Bourrée 1 i 2 na trenutak uvode promjenu prezentuje različite mogućnosti instrumenta kojem je posvetio raspoloženja, koje se ponovo u svoj svojoj lakoći vraća u svoj cjelokupni opus i djelo Escuela de Gitarra iz 1825. godine. posljednjem stavku, Gigue. Inačica za klasičnu gitaru djelo je Na sličan način i Francisco Tarrega već u samim nazivima djela hrvatskog violončeliste Valtera Dešpalja. No, aranžmani za iznosi reference na speci čan melos podneblja iz kojeg potiče. klasičnu gitaru znatno češće su radovi samih gitarista, poput Kao uspješan gitarista i pedagog, Tarrega uspijeva ostvariti Johanna Kaspara Mertza. U svom istraživanju klasične muzike impresivnu karijeru tokom druge polovine 19. stoljeća, kojoj Mertz se okušao u aranžiranju nekih od najpoznatijih solo pridodaje i aktivnosti kompozitora i aranžera (naročito pjesama Franza Schuberta poput Lob der Thränen i Die Post klavirskih djela). Jedno od njegovih najizvođenijih djela je (iz čuvenog ciklusa Zimsko putovanje), kao i pjesama iz ciklusa svakako Recuerdos de la Alhambra, nastalo 1896. u Granadi, Labuđi pjev. Lob der Thränen, D. 711 nastala je kao samostalno karakteristično po ekstenzivnoj upotrebi tehnike tremola, na djelo 1818. godine prema istoimenoj pjesmi Augusta von osnovu koje je i steklo svoju veliku popularnost. Četiri godine Schlegela iz 1807. godine. No, za razliku od pjesnika koji svoje prije ove uspješnice, Tarrega 1892. komponuje i Capricho djelo oslikava melanholičnim, turobnim bojama, Schubertova arabe, kao jedno od ukupno oko 80 djela napisanih za ovaj muzika odražava znatno više optimizma i nadanja u odnosu na instrument, što mu je donijelo reputaciju jednog od tekstualni predložak oslikavajući tipično schubertijanski balans najznačajnijih kompozitora za klasičnu gitaru uopće. između dura i mola. Solo pjesma Die Post, dio Schubertovog ciklusa Zimsko putovanje, kao i ostatak ciklusa nastala je na tekst pjesnika Wilhelma Müllera, te ispituje emocije koje u glavnom protagonisti budi zvuk poštanske trube, i vijesti koje Petak, 18. maj 2018, 20:00 Narodno pozorište Sarajevo
KONCERT: Sergej Krilov, violina Samra Gulamović, dirigent Sarajevska lharmonija
PROGRAM:
Georges Bizet (1838 – 1875) Simfonija u C duru Allegro vivo Andante. Adagio Allegro vivace Finale. Allegro vivace
Maurice Ravel (1875 – 1937) Pavana za preminulu infantkinju
Pjotr Iljič Čajkovski (1840 -1893) Koncert za violinu i orkestar op. 35, D dur Allegro moderato Canzonetta: Andante Finale: Allegro vivacissimo SERGEJ KRYLOV jedan je od istaknutih umjetnika današnjice. Njegove impresivne tehničke sposobnosti upotpunjene su dubokim poznavanjem djela, te iznimnom izražajnošću s kojom izvodi svako od brojnih djela na svom repertoaru. Ovaj umjetnik svoje muzičko obrazovanje započinje kao petogodišnjak pri Moskovskoj centralnoj muzičkoj školi. Međunarodno priznanje stiče osvajanjem prvih nagrada na Međunarodnom violinističkom takmičenju Rodolfo Lipizer, na Stradivarius međunarodnom violinističkom takmičenju, kao i na takmičenju Fritz Kreisler. Tokom svoje bogate muzičke karijere sarađivao je sa brojnim orkestrima kao što su: Dresden Staatskapelle, Sanktpeterburška lharmonija, Londonska lharmonija i Royal Philharmonic orchestra, Ruski nacionalni orkestar, Orkestar Mariinsky teatra, Filarmonica della Scala, Accademia di Santa Cecilia, Orchestre Philharmonique de Radio France, DSO Berlin, Konzerthaus Orchester Berlin, Budapest Festival Orchestra, NHK Symphony Tokyo i Atlanta Symphony Orchestra. Među brojnim istaknutim ličnostima sa kojima je imao priliku sarađivati posebno se ističe saradnja i prijateljstvo sa Mstislavom Rostropovičem. Do sada je koncertirao uz brojne renomirane dirigente među kojima su: Dmitri Kitayenko, Mikhail Pletnev, Valery Gergiev, Andrey Boreyko, Vasily Petrenko, Vladimir Jurowski, Fabio Luisi, Roberto Abbado, Yuri Temirkanov, Vladimir Ashkenazy, Dmitry Liss, Yuri Bashmet i Michał Nesterowicz. Od 2008. Krylov djeluje i kao muzički direktor Litvanskog kamernog orkestra, gdje se često pojavljuje u ulogama soliste i dirigenta izvodeći širok spektar djela od baroka do savremene muzike. Mnogo vremena posvjećuje i kamernoj muzici sarađujući sa umjetnicima kao što su: Denis Matsuev, Nikolai Lugansky, Itamar Golan, Michail Li ts, Bruno Canino i Boris Berezovsky, te nastupajući u većim kamernim ansamblima zajedno sa Elenom Bashkirovom, Yuri Bashmetom, Maximom Rysanovim, Alexandrom Kniazevim. Pored ranih snimaka za Melodiyu i EMI, Krylova diskogra ja uključuje i dva nosača zvuka objavljena za Deutsche Grammophon: jedan posvećen djelu Četiri godišnja doba Antonija Vivaldija uz Litvanski kamerni orkestar, a drugi posvećen Paganiniju uz izvedbu njegova 24 Capriccia. Nedavno je premijerno izveo i Koncert za violinu i orkestar Ezia Bossa uz Orchestra Filarmonica della Fenice koji je snimljen i objavljen u produkciji Sony Classic. Njegov snimak Koncerta za violinu Metamorfoze Krysztofa Pendereckog uvršten je u projekat čiji je cilj snimiti cjelokupan opus ovog kompozitora. SAMRA GULAMOVIĆ rođena je u Sarajevu. Diplomirala je i lharmoniji kao asistent dirigenta. Časopis Žena 21 ju je magistrirala na Muzičkoj akademiji u Sarajevu na Odsjeku za proglasio najuspješnijom ženom u oblasti umjetnosti za 2001. kompoziciju i dirigovanje u klasi profesora Teodora Romanića i godinu, a 2008. godine bila je dobitnica nagrade Sloboda koju profesora Julija Marića. Od 1995. godine je umjetnički dodjeljuje Centar za mir Sarajevo. Do sada bilježi brojne rukovodilac Sarajevskog vokalnog okteta Preporod, a osnivač koncerte sa orkestrom Sarajevske lharmonije u Bosni i je i dirigent Ženskog vokalnog ansambla Allegro sa kojim je Hercegovini, kao i koncerte sa drugim orkestrima u Turskoj, postigla veliki uspjeh i osvojila mnogobrojne nagrade na Francuskoj, Njemačkoj, Švicarskoj i Italiji. Od 2009. godine internacionalnim takmičenjima i festivalima. Pohađala je ljetnu angažovana je i kao dirigent Baleta Narodnog pozorišta u školu dirigovanja 1997. godine u Baselu (Švicarska) i 1999. u Sarajevu. Od 2008. do 2016. godine obavljala je funkciju Lionu (Francuska) i tada po prvi put, van granica BiH, održava direktorice Sarajevske lharmonije. koncerte sa Internacionalnim simfonijskim orkestrom Aidimos. Još kao student predvodila je Hor Opere Narodnog pozorišta Sarajevo, a 1998. godine počinje sa radom u Sarajevskoj O DJELIMA:
Francuski dio programa posljednje festivalske večeri u prvi one na Velsaquezovoj slici, izvodi na španskom dvoru. Tokom plan stavlja dva muzička velikana, Georgesa Bizeta i Mauricea 1878. godine Petar Iljič Čajkovski u pismima Nadeždi von Ravela, čija orkestarska djela čine zanimljiv zvučni pandan i Meck ushićeno piše da je Koncert za violinu i orkestar u D svojevrsnu introdukciju remek-djelu violinističke literature, duru, na kojem je u tom periodu radio, jedno od rijetkih djela Koncertu za violinu i orkestar u D duru Čajkovskog. Kao već u koje uopće ne sumnja, djelo čiji proces nastanka ne vidi kao priznati i proslavljeni kompozitor, Georges Bizet nije često rad, već kao čisto zadovoljstvo. U samo nekoliko dana spominjao, niti na bilo koji način promovisao svoju Simfoniju kompozitor kreira skicu, a u narednih par i kompletnu u C duru. To djelo pripadalo je njegovoj prošlosti, periodu orkestraciju, inspirisan violinistom Josifom Kotekom, kompozitorske mladosti i naivnosti, i tamo ga je sam studentom čuvenog Josepha Joachima u Berlinu. Njegova kompozitor želio i ostaviti. Sudbina je htjela da se pomoć kompozitoru u pogledu tehnike i mogućnosti kompozitorova želja ispuni, pa djelo biva zaboravljeno sve do instrumenta doprinijela je da opus 35 Čajkovskog stekne 1935. godine kada otkrićem rukopisa na Pariškom reputaciju jednog od najzahtjevnijih violinističkih koncerata konzervatoriju započinje njegova renesansa. Činjenica da je uopće. Takvom mišljenju pridonijela je i činjenica da je Simfonija nastala iz pera sedamnaestogodišnjeg kompozitora premijerno izvođenje predviđeno za 10. mart 1879. godine 1855. godine u samo mjesec dana tokom njegovog studija, moralo biti odgođeno, jer su Leopold Auer, violinistički virtuoz svjedoči da je riječ o važnom ostvarenju koje opisuje i tadašnji profesor na Sanktpeterburškom konzervatoriju, kao zanimljivo fazu kompozitorskog stvaralaštva, ali i jedan od i dirigent Karl Dawydow djelo proglasili iznimno rijetkih općenito francuskih pokušaja na polju simfonijske kompliciranim i prezahtjevnim za izvođenje. Premijera je muzike. Djelo prikazuje vrlo jasan utjecaj kompozitorskog stila morala sačekati još dvije godine, pa je Koncert 4. decembra Charlesa Gounoda, kao i primijetne elemente klasičke 1881. izveo Adolf Brodsky (kasnije profesor violine u Leipzigu) simfonijske tradicije naročito kada je dramaturgija djela u u Beču, kojem je kompozitor iz zahvalnosti za veliko zalaganje pitanju. Tako, na primjer, prvi stavak Allegro vivo standardno u promociji djela isto i posvetio. Mnoštvo zahtjevnih tehničkih suprotstavlja dvije teme, gdje prva zasnovana na upečatljivoj elemenata uz virtuozne pasaže sugeriše da su Kotek, kao i ritmičkoj guri priziva beethovenovsku atmosferu. Njome kasnije Brodsky, morali biti istinski violinistički virtuozi, a kompozitor ostvaruje i koherentnost cjelokupnog djela, upravo mješavina, kako Hanslick navodi, “originalnosti i koristeći upravo taj muzički materijal kao poveznicu i sirovosti, sretnih trenutaka i turobne ra niranosti”, daje još podsjetnik kako u lirskom drugom, tako i u energičnom trećem jednu dodatnu, kompozitorovu dimenziju koja prevazilazi stavku, Scherzu. Virtuozni četvrti stav Finale. Allegro vivace, puke tehničke komplikacije, već od interpretatora zahtjeva sublimira suštinu simfonije, te u velikoj festivnoj završnici teži iznimno majstorstvo u svim segmentima izvođačke prezentovati zvučnu monumentalnost kroz svečani karakter. umjetnosti. Prvi stavak Allegro moderato u standardnoj formi Još jedan studentski rad, ovaj put Mauricea Ravela, doživio je sonatnog Allegra uz kontrastiranje dviju tema dosljedno veliku popularnost. Nastala kao djelo za klavir posvećeno portretira virtuozni karakter cjelokupnog djela što do izražaja Winnaretti Singer tokom Ravelovih studentskih dana, Pavana posebno dolazi u solističkoj kadenci. Drugi stavak, za preminulu infatkinju ujedno je i jedno od kompozitorovih ekspresivna Canzonetta direktno se vezuje za posljednji, prvih objavljenih djela. Iako napisano 1899, djelo se u verziji za Rondo-Finale u kojem, kreirajući posve novu atmosferu, orkestar pojavljuje tek 1910. godine. No, upravo kao i Bizet, već kompozitor uspjeva virtuozitetom protkati i folklorne 1912. godine Ravel se počinje postepeno distancirati od svog elemente izražene u plesnoj temi. ranog djela kritikujući njegovu formu i, kako mu se tada činilo, jasan utjecaj Chabrierovog stila. Pavana se direktno referira na istoimeni ples, koji i kompozitor spominje u jednom od vlastitih opisa kao ples koji jedna mala princeza, baš poput FONDACIJA ZA MUZIČKE UMJETNOSTI MUSIC ARTS FOUNDATION
Upravni odbor 1. Josip Muselimović, predsjednik 2. dr. Milorad Kenjalović, član 3. Irfan Kamenjašević, član
Predsjednik Ninoslav Verber
XXIV. SVEM Ninoslav Verber, umjetnički direktor Minka Skenderagić, sekretarica Esma Sulejmanagić, glasnogovornica Aida Palinić, odnos s medijima Almin Berbić, box office Almin Zrno, o cijelni fotograf
Izdavač Fondacija za muzičke umjetnosti Music Arts Foundation
Za izdavača Ninoslav Verber
Tekstovi Esma Sulejmanagić
Dizajn i DTP Mirsad Festa
Štampa Blicdruk d.o.o. Sarajevo
Tiraž 1000
Music Arts Foundation Fondacija za muzičke umjetnosti Trg Barcelone 3 71000 Sarajevo Bosna i Hercegovina www.maf.ba Pokrovitelji:
Partneri:
Medijski pokrovitelji: 25. SARAJEVSKE VEČERI MUZIKE 2019 9.5.2019. – 17.5.2019. Trg Barcelone, 71000 Sarajevo; +387 61 358 000, +387 61 312 080; [email protected]; www.maf.ba