Barbara Bônney - Malcolm Martineau Brahms

I l ' t BARBARA BÔNNEY - MALCOLM MARTINEAU BRAHMS . SCHUM ANN . WOLF . STRAUSS

f *

DESINGEL 22 MAART 99 LIEDER DESINGEL SEIZOEN 98-99 . LIEDER

Matthias Goerne . Eric Schneider Eisler zaterdag 1 9 september 98

José van Dam . Symfonieorkest van de Munt Janacek, Martin, Dvorak dinsdag 10 november 98

Barbara Bonney . Helmut Deutsch Brahms, Schumann, Wolf, Strauss maandag 22 maart 99

Véronique Gens . Roger Vignoles Debussy, Schumann donderdag 20 mei 99 Barbara Bonney so p ra a n Malcolm Martineau p ia n o

Johannes Brahms (1833-1897) 13' W ir wandellen Standchen Die Mainacht Von ewiger Liebe

Robert Schumann (1810-1856) 20' Frauenliebe und -Leben Seit ich ihn gesehen, glaub' ich blind zu sein Er, der H errlichste von allen Ich kann's nicht fassen, nic ht glaub en Du Ring an meinem Finger Helft mir, ihr Schwestern Süsser Freund, du blickest mich verwundert an An meinem Herzen, an meiner Brust Nun hast du mir den ersten Schmerz getan

pauze

Hugo Wolf (1860-1903) 17' Lieder der Mignon Heiss' mich nicht reden Nur wer die Sehnsucht kennt inleiding door Lucrèce Maeckelbergh . 19.15 uur . Foyer So lasst mich scheinen Kennst du das Land begin concert 2 0 .0 0 uur pauze omstreeks 20.40 uur einde concert omstreeks 21.35 uur Richard Strauss (1864-1949) 17' Ruhe, meine Seele teksten programmaboekje Lucrèce Maeckelbergh Freundliche Vision coördinatie programmaboekje deSingel Das Rosenband September druk programmaboekje Tegendruk JOHANNES BRAHMS Wir wandelten W ir wandelten, wir zwei zusammen, ich war so still und du so stille; ich gabe viel, um zu erfahren, was du gedacht in jenem Fall. Was ich gedacht, unausgesprochen verbleibe das! Nur Eines sag ich: so schön war alles, was ich dachte, so himmiisch heiter war es all! In meinem Haupte die Gedanken sie lauteten wie goldne Glöckchen; so wundersüss, so wunderlieblich ist in der Welt kein andrer Hall.

Georg Friederich Daumer

Standchen Der Mond steht über dem Berge, So recht für verliebte Leut; lm Garten rieselt ein Brunnen, Sonst Stille weit und breit.

Neben der Mauer im Schatten, Da stehn der Studenten drei, Mit Flöt und Geig und Zither, Und singen und spielen dabei.

Die Klânge schleichen der Schönsten Sacht in den Traum hinein, Sie schaut den blonden Geliebten Und lispelt: "Vergiss nicht mein!"

Franz Kugler Die Mainacht Von ewiger Liebe Warm der silberne Mond durch die Gestrauche blinkt, Dunkei, wie dunkei in Wald und in Feld! Und sein schlummerndes Licht über den Rasen streut, Abend schon ist es, nun schweiget die Welt. Und die Nachtigall flötet, Nirgend noch Licht und nirgend noch Rauch, Wandl'ich traurig von Busch zu Busch. Ja, und die Lerche, sie schweiget nun auch.

Überhüllet von Laub girret ein Taubenpaar Kommt aus dem Dorfe der Bursche heraus, Sein Entzücken mir vor; aber ich wende mich, Gibt das Geleit der Geliebten nach Haus, Suche dunklere Schatten, Führt sie am Weidengebüsche vorbei, Und die einsame Trane rinnt. Redet so viel und so mancherlei:

Wann, o lachelndes Bild, welches wie Morgenrot "Leidest du Schmach und betrübest du dich Durch die Seele mir strahlt, find' ich auf Erden dich? Leidest du Schmach von andern urn mich, Und die einsame Trane Werde die Liebe getrennt so geschwind, Bebt mir heisser die Wang' herab. Schnell wie wir früher vereiniget sind, Ludwig Hölty Scheide mit Regen und scheide mit Wind, Schnell wie wir früher vereiniget sind."

Spricht das Magdelein, Mögdelein spricht: "Unsere Liebe, sie trennet sich nicht! Fest ist der Stahl und das Eisen gar sehr, Unsere Liebe ist fester noch mehr.

Eisen und Stahl, man schmiedet sie urn, Unsere Liebe, wer wandelt sie um? Eisen und Stahl, sie können zergehn, Unsere Liebe mub ewig bestehn!"

Vertaling naar het Duits Josef Wenzig Robert en Clara Schumann © Eduard Kaiser e, f i vrid Rbr e ogn tt e huis. het tot toegang de Robert verbiedt hij of weg, een en aard fijnzinnige een met getekend leven zijn van jaar vier al dan is vader zijn - is twintig hij Als worden. elkaar gescheiden te houden: hij stuurt Clara een tijd tijd een Clara stuurt hij houden: te gescheiden elkaar misluk te om is gedoemd verhouding hun dat duidelijk minder is Ernestine Fricken. von Ernestine vrouw, dere an een met relatie een heeft Schumann band. affectieve heel en vlug Heel Robert. dan jonger jaar negen Clara, beleeft. ze ver het die liederen over bijzonder het in nog dan en is beminde de van vader de door wordt gedwarsboomd poëzie. voor gevoel ontwikkeld goed restde heeft hem thuishavenondertussen voor literaire zijn Maar muziek. de voor door knoop de hij hakt - gestorven we de met contact in Schumann Robert kwam vroeg Al e ebtn odn vn ae Wek m in dochter zijn om Wieck vader van houding verbeten De van twee aan de er om wat maatregelen neemt ziet en is Wieck gebeuren het Vader bekend. liefde hun el Robertkaar en Clara hebben 1 gauw 835 is november Tegenken. het en Clara dan knap minder en intelligent een mensen jonge twee de tussen er ontstaat spontaan dochter een heeft Wieck Wieck.. Friedrich strenge de bij vrouw de zoals liefde een vertellen, huwelijk eenvan haal Schumann, Robert van ze gaat gaan: liederen over het weg als niet de ker uit niet het kunnen we Maar bekend. die man jonge de van liefde grote de van verhaal Het Robert Schumann gaat in de leer als muzikant in Leipzig Leipzig in muzikant als leer de in gaat Schumann Robert zou componist of schrijver hij of afgevraagd tijd zelfslange zich heeft Schumann essayist. en boekhandelaar, een vertaler was uitgever, vader zijn poëzie: de van reld ACHTERGROND REALITEITALS DE R OBERT SCHUMANN (1810-1 856) (1810-1 OBERTSCHUMANN voor zich te houden, is niet alleen een vaderlijke bekom alles heen het geluk blijft. En we zijn inderdaad geluk mernis. Clara is voor hem ook het resultaat van zijn le kig dat we elkaar hebben en elkaar verstaan, verstaan venswerk: een grote pianiste. Een voortzetting van zijn en beminnen, met heel ons hart. " eigen artistieke persoonlijkheid. Hij verzet zich tegen iedereen die zijn speciale relatie met Een intiem dagboek Clara in de weg staat. Hij kan en wil zich zijn dochter Net als Schubert bezingt Schumann allesbehalve alleen niet voorstellen als een getrouwde vrouw, als een huis de gelukkige liefde in zijn liederen. Dit is vooral duide vrouw. lijk in de cyclus Dichterliebe. In zijn andere verhaal in Robert en Clara vechten vijf jaar lang tegen dat verzet. liedvorm Frauenliebe und -Leben wordt wel vooral de Er komen zelfs rechtszaken en advocaten bij te pas. Het passie en het geluk van de liefde bezongen. Vanuit het koppel wordt in het gelijk gesteld en ze trouwen op 12 standpunt van de vrouw. Het had een cyclus van Clara september 1840, één dag voor Clara eenentwintig jaar kunnen zijn, die toch ook liederen componeerde. Maar oud zou worden en dus vrij van het gezag van haar va haar mannelijke partner vindt in de gedichten van Adal der. bert von Chamisso, de precieze uitdrukking van de ge Dat jaar 1840 barst de vocale creativiteit van Robert voeligheden en de scherpe kanten van zijn echtgenote. Schumann in volle kracht los. In acht liederen krijgen we het verhaal van een huwe Maar behalve de vreugde is er ook de wroeging: dat hij lijksleven: het ontstaan van de liefde: extatische verliefd haar aan haar vader ontnomen heeft en dat hij tekort zal heid en aanbidding van de jongeman, de bevestiging van schieten in zijn liefde: dat hij als kunstenaar te veel al de liefde in een huwelijk, de vreugde van het moeder leen een spirituele antenne uitsteekt naar zijn geliefde, schap, het verdriet over de dood van de man. de liefde te veel idealiseert. Een verhaal van emoties en innigheid, dat evolueert naar En ook aan afgunst ontsnapt het koppel niet: al heeft gelang de vrouw ouder wordt. Van uitbundige kinderlijk Schumann de grootste waardering voor het artistieke ta heid naar rijpheid, opoffering en gedwongen lent van zijn vrouw en ligt het niet in zijn bedoeling haar aanvaarding van het lot. Er blijft het samenzijn in herin daarin te kortwieken, hij heeft het er toch moeilijk mee nering. als zij een enorm succes kent als pianiste, terwijl hij de Een aangrijpende focus op het innerlijke leven van een man van de pianiste is. vrouw. Hun aparte situatie beschrijft hij zelf zo: "Wel, zo gaat het als kunstenaars met elkaar trouwen. Men kan niet alles hebben. En tenslotte is het belangrijkste dat over ROBERT SCHUMANN Frauenliebe und -Leben

1 Seit ich ihn gesehen, glaub' ich blind zu sein, Nur die Würdigste von allen Wo ich hin nur blicke, seh' ich ihn allein; Darf beglücken deine Wahl, Wie im wachen Traume schwebt sein Bild mir vor, Und ich will die Hohe segnen Taucht aus tiefstem Dunkel heller nur empor. Viele tausend Mal.

Sonst ist licht- und farblos alles um mich her, W ill mich freuen dann und weinen, Noch der Schwestern Spiele nicht begehr' ich mehr, Selig, selig bin ich dann, Möchte lieber weinen still im Kammerlein; Sollte mir das Herz auch brechen, Seit ich ihn gesehen, glaub' ich blind zu sein Brich, o Herz, was liegt daran?

2 3 Er, der Herrlichste von alien, Ich kann's nicht fassen, nicht glauben, Wie so milde, wie so gut! Es haf ein Traum mich berückt; Holde Lippen, klares Auge, Wie hatt' er doch unter allen Heller Sinn und fester Mut. Mich Arme erhöht und beglückt?

So wie dort in blauer Tiefe Mir war's, er habe gesprochen: Hell und herrlich jener Stern, "Ich bin auf ewig Dein", Also er an meinem Himmel Mir war's, ich traume noch immer, Hell und herrlich, hehr und fern. Es kann ja nimmer so sein.

Wandle, wandle deine Bahnen; O lass im Traume mich sterben, Nur betrachten deinen Schein, Gewieget an seiner Brust, Nur in Demut ihn betrachten, Den seligen Tod mich schlürfen Selig nur und traurig sein. In Tranen unendlicher Lust.

Höre nicht mein stilles Beten, Deinem Glücke nur geweiht; Darfst mich niedre Magd nicht kennen, Hoher Stern der Herrlichkeit! 4 Du Ring an meinem Finger, Als ich befriedigt, Mein goldenes Ringelein, Freudigen Herzens, Ich drücke dich fromm an die Lippen, Sonst dem Geliebten im Arme lag, An das Herze mein. Immer noch rief er, Sehnsucht im Herzen, Ich hatt' ihn ausgetraumet, Ungeduldig den heutigen Tag. Der Kindheit friedlich schonen Traum, Ich fand allein mich, verloren Helft mir, ihr Schwestern, lm oden unendlichen Raum. Helft mir verscheuchen Eine törichte Bangigkeit; Du Ring an meinem Finger, Dass ich mit klarem Da hast du mich erst belehrt, Aug' ihn empfange, Hast meinem Bliek erschlossen Ihn, die Quelle der Freudigkeit. Des Lebens unendlichen, tiefen Wert. Bist, mein Geliebter, Ich will ihm dienen, ihm leben, Du mir erschienen, Ihm angehören ganz, Gibst du mir, Sonne, deinen Schein? Hin selber mich geben und finden Lass mich in Andacht, Verklart mich in seinem Glanz. Lass mich in Demut, Lass mich verneigen dem Herren mein.

5 Streuet ihm, Schwestern, Helft mir, ihr Schwestern, Streuet ihm Blumen, Freundlich mich schmücken, Bringet ihm knospende Rosen dar. Dient der Glücklichen heute, mir. Aber euch, Schwestern, Windet geschaftig Grüss ich mit Wehmut, Mir urn die Stirne Freudig scheidend aus eurer Schar. Noch der blühenden Myrte Zier. 6 Nur eine Mutter weiss a I lei n, Süsser Freund, du blickest mich verwundert an, Was lieben heisst und glücklich sein. Kannst es nicht begreifen, wie ich weinen kann; O wie bedauer' ich doch den Mann, Lass der feuchten Perlen ungewohnte Zier Der Mutterglück nicht fühlen kann! Freudig hell erzittern in dem Auge mir. Du lieber, lieber Engel du! W ie so bang mein Busen, wie so wonnevoll. Du schaust mich an und lachest dazu Wüsst' ich nur mit Worten, wie ich's sagen soli; An meinem Herzen, an meiner Brust, Komm und birg dein Antlitz hier an meiner Brust, Du meine Wonne, du meine Lust. W ill ins Ohr dir flüstern alle meine Lust.

Weisst du nun die Tranen, die ich weinen kann, Solist du nicht sie sehen, du geliebter Mann? 8 Nun hast du mir den ersten Schmerz getan, Bleib an meinem Herzen, fühie dessen Schlag, Dass ich fest und fester nur dich drücken mag. Der aber traf, Du schlafst, du harter, unbarmherz'ger Mann, Hier an meinem Bette hat die Wiege Raum, Den Todesschlaf. Wo sie still verberge meinen holden Traum; Kommen wird der Morgen, wo der Traum erwacht, Es blicket die Verlassne vor sich hin, Und daraus dein Bildnis mir entgegenlacht. Die Welt ist leer. Geliebet hab'ich und gelebt, ich bin nicht lebend mehr.

7 Ich zieh' mich in mein Innres still zurück, An meinem Herzen, an meiner Brust, Der Schleier fallt; Du meine Wonne, du meine Lust. Da hab' ich dich und mein verlornes Glück, Das Glück ist die Liebe, die Lieb' ist das Glück; Du meine Welt. Ich hab's gesagt und nehm's nicht zurück.

Hab' überschwenglich mich geschatzt, Bin überglücklich aber jetzt. Nur die da saugt, nur die da liebt Das Kind, dem sie die Nahrung gibt; Adalbert von Chamisso Hugo Wolf © Clementine von Wagi a zj lvn Hj s yic oe d led, eof ei gelooft liefde, de over cynisch is Hij leven. zijn van genlijk niet in een gelukkige liefde en de keuze van zijn zijn van keuze de en liefde gelukkige een in niet genlijk zeke een op verliefdheid Zijn op. syfilis geslachtsziekte drukken. te uit neutraal het om familie, de van vriend plaats belangrijkste de zelfs plaats, vooraanstaande en krankzinnig hij wordt Schumann als net is, veertig an a ok orl vr e in a d led e de en liefde de van pijn de over vooral ook dan gaan gekend. een hem bij lied het neemt de Schumann dan van anders versie Maar een hij heeft Mignonliederen. Schumann als Net gen. pia de aan Net zorg veel zeer nauwkeurig. hij besteedt zeer teksten Schumann als zijn hij kiest en gevoel gemeen. elkaar Mignonlieder idrn va ghad i Hie Geh e Mrk - Mörike en Goethe Heine, bij gehaald vaak - liederen rest de de voor op vrouw tussenen man visie verhouding zijn de en tekent liefde Het afwijzing. een achttien op uit hij loopt als is, kennen leert hij die Franck, Valentine de re met jongeman als hem zadelt bordeelbezoek Een nooit hij heeft Schumann zoals liefde gelukkige eenEn, een Schumann's de bij Brahms, Johannes van stander tegen hevige een hij is Schumann dan anders Helemaal liederen. vla in liederen hij schrijft Schumann als Net nopartij. poëtisch bijzonder een hij heeft ook Schumann als Net de in hij als olf W Hugo sterft Schumann Robert als Net in zijn oeuvre in. Zijn reputatie berust uitsluitend op zijn zijn op uitsluitend berust reputatie Zijn in. oeuvre zijn in gek een in einde zijn aan kenhuis. manier tragische op komt met wat heel hebben Schumann Robert en olf W Hugo H G OF I 1903) - 0 6 (I8 WOLF UGO onmogelijkheid van een harmonieuze verhouding tussen romantische verlangen, die Sehnsucht die zoveel compo man en vrouw. De vrouw is grillig en speels, de man diep nisten hebben proberen te verklanken en die bij Wolf zinnig en ernstig. De man is dan ook degene die intens bijzonder introvert en melancholisch klinkt. hoogten en laagten beleeft en vooral lijdt. In So lasst mich scheinen verschijnt Mignon verkleed in Bij Hugo Wolf zijn kunst en esthetisch beleven een Ersatz het wit als een engel. De kinderlijkheid van het lied heeft voor het pijnlijke echte leven. tegelijk iets dreigends, iets dat op de dood vooruitwijst, Hugo Wolf is een man van tegenstrijdigheden: hij heeft een einde vanwaar geen weg terug is naar de jeugd. Een enerzijds een sterke neiging tot depressie, anderzijds kan lied met een slotkreet waarop het antwoord onverbidde hij charmant en levendig zijn. Enerzijds is hij grof, an lijk is: maak me voor eeuwig opnieuw jong. derzijds uiterst sensibel. Wat bij W olf het slotlied is: Kennst du das Land drukt Het lied is voor hem de ideale vorm om zich uit te druk nog een laatste keer op een hartstochtelijke manier het ken: door zijn bijzondere vindingrijkheid wat de piano verlangen naar het elders van de droom uit. Een elders betreft, gecombineerd met zijn sterk dichterlijk aanvoe ingevuld als Italië. Een land dat in een verre herinnering len. Bovendien is het een beknopte vorm, die zonder fran leeft. In elk van de drie strofen wordt de drang naar het jes op een scherpe manier de inhoud moet weergeven. Dahin sterker en dringender. Het is een hoogtepunt van Dat klopt volledig met zijn esthetisch ideaal. de uitdrukkingskracht die Hugo Wolf in zijn liederen In zijn volledige liedoeuvre vinden we een vijftigtal lie bereikt. deren op teksten van Goethe. De liederen ontleend aan Bij Hugo Wolf is Mignon geen charmant kind, geen nos de BildungsromanWilhelm Meisters Lehrjahre behoren tot talgisch meisje, maar een rijpe vrouw als verpersoonlij het hoogtepunt daarvan. Voor vrouwenstem zijn het de king van een tragisch lot. liederen van Mignon en het lied van Philine. Geheel in overeenkomst met de persoonlijkheid van Hugo De mysterieuze afkomst van Mignon als incestueuze doch Wolf zelf. ter van de Harfenspieler en zijn zuster, maken van haar een kwetsbaar, teder, onvatbaar wezen. Daarin ligt ook haar aantrekkingskracht voor de liedcomponisten en, ermee samenhangend voor de zanger en de toehoorder. In Heiss' mich nicht reden, heeft Mignon het over het zware geheim dat ze heeft ten overstaan van haar va der. De toon is drukkend melancholisch. Nur wer die Sehnsucht kennt, weegt onder het onbestemde typisch HUGO WOLF Lieder der Mignon

Heiss' mich nicht reden So lasst mich scheinen Heiss' mich nicht reden, heib' mich schweigen, So lasst mich scheinen, bis ich werde; Denn mein Geheimnis ist mir Pflicht; Zieht mir das weisse Kleid nicht aus! Ich möchte dir mein ganzes Innre zeigen, Ich eile von der schonen Erde Allein das Schicksal will es nicht. Hinab in jenes dunkle Haus.

Zur rechten Zeit vertreibt der Sonne Lauf Dort ruh ich eine kleine Stille, Die finstre Nacht, und sie muss sich erhellen; Dann öffnet sich der frisches Bliek, Der harte Fels schliesst seinen Busen auf, Ich lasse dann die reine Hülle, Miss gönnt der Erde nicht die tiefverborgnen Quellen. Den Gürtel und den Kranz zurück.

Ein jeder sucht im Arm des Freundes Ruh, Und jene himmlischen Gestalten, Dort kann die Brust in Klagen sich ergiessen; Sie fragen nicht nach Mann und Weib, Allein ein Schwur drückt mir die Lippen zu, Und keine Kleider, keine Falten Und nur ein Gott vermag sie aufzuschliessen. Umgeben den verklarten Lieb.

Zwar lebt ich ohne Sorg und Mühe, Doch fühlt ich tiefen Schmerz genung. Nur wer die Sehnsucht kennt, Vor Kummer altert ich zu frühe - Nur wer die Sehnsucht kennt, Macht mich auf ewig wieder jung! Weiss was ich leide! Allein und abgetrennt Von aller Freude, Seh ich ans Firmament Nach jener Seite. Ach! der mich liebt und kennt, 1st in der Weite. Es schwindelt mir, es brennt Mein Eingeweide. Nur wer die Sehnsucht kennt, Weiss, was ich leide! Kennstdu das Land Kennst du das Land, wo die Zitronen blühn, im dunklen Laub die Goldorangen gliihn, ein sanfter Wind vom blauen Himmel weht, die Myrte still und hoch der Lorbeer steht? Kennst du es wohl? Dahin, dahin môcht' ich mit dir, o meine Geliebter, ziehn!

Kennst du das Haus, auf Saulen ruht sein Dach, es glanzt der Saal, es schimmert das Gemach, Und Marmorbilder stehn und sehn mich an: was hat man dir, du armes Kind, getan? Kennst du es wohl? Dahin, dahin môcht ich mit dir, o mein Beschützer, ziehn!

Kennst du den Berg und seinen Wolkensteg? Das Maultier sucht im Nebel seine Weg, In Höhlen wohnt der Drachen alte Brut, es stürtzt der Fels und über ihn die Flut: kennst du ihn wohl? Dahin! dahin geht unser Weg; o Voter, lass uns zie

Johann Wolfgang von Goethe RICHARD STRAUSS

Ruhe, meine Seele! Ruhe, meine Seele! Nicht ein Lüftchen regt sich leise, sanft entschlummert ruht der Hain; durch der Blatter dunkle Hülle stiehlt sich lichter Sonnenschein.

Ruhe, ruhe, meine Seele, deine Stürme gingen wild, hast getobt und hast gezittert, wie die Brandung, wenn sie schwillt.

Diese Zeiten sind gewaltig, bringen Herz und Hirn in Not - ruhe, ruhe, meine Seele, und vergiss, was dich bedroht!

Karl Henckell Freundliche Vision Das Rosenband Nicht im Schlafe hab' ich das getraumt, lm Frühlingsschatten fond ich sie, hell am Tage sah ich's schön vor mir. da band ich sie mit Rosenbandern: Eine Wiese voller Margeriten; sie fühlt' es nicht und schlummerte. tief ein weisses Haus in grünen Büschen; Ich sah sie an; mein Leben hing Götterbilder leuchten aus dem Laube. mit diesem Bliek an ihrem Leben: Und ich geh' mit einer, die mich lieb hat, ich fühlt' es wohl und wusst' es nicht. ruhigen Gemütes in die Kühle dieses weisses Houses, in den Frieden, Doch lispelt' ich ihr sprachlos zu der voll Schönheit wartet, dass wir kommen. und rauschte mit den Rosenbandern: Und ich geh' mit einer, die mich lieb hat, da wachte sie vom Schlummer auf. in den Frieden voll Schönheit. Sie sah mich an; ihr Leben hing mit diesem Bliek an meinem Leben: Otto Julius Bierbaum und urn uns ward's Elysium.

Friederich Gottlieb Klopstock September Der Garten trauert, kiihl sinkt in die Blumen der Regen. Der Sommer schauert still seinem Ende entgegen.

Golden tropft Blatt urn Blatt nieder vom hohen Akazienbaum, Sommer lachelt erstaunt und matt in den sterbenden Gartentraum.

Lange noch bei den Rosen bleibt er stehen, sehnt sich nach Ruh. Langsam tut er die grossen müdgeword'nen Augen zu.

Hermann Hesse Barbara Bonney © Decca/Jean-Pierre Masclet va n h a a r g e n e ra tie . B a rb a ra B o n n e y z in g t b ij de de ij b t g in z y e n n o B ra a rb a B . tie ra e n concertzangeressen e g en - d lie r a e a nd h a sta n a ra n va voo meest de van van S ir G e o rg Solti en C arlos K le ib e r en van Pam ina in in ina Pam van en g in r e id ib le le K r e d n o arlos C en osenkavalier R Solti Der rg o in e G ir S Sophie van van een g in als lk rto g e in v n n rke e e d n ie e ro g steeds een van sopranen ij z t lle ie n tvo e n g le ta en meest de van een is Bonney ra a rb a B B va n B e rlijn m et V la d im ir A s h k e n a z y (M a h le r) en de de en r) le h a (M st y z rke a n ieo n e k fo h s ym r S A e n ie ir W Radio im d het la de V r), et le m et h m a M rlijn van op e B r e d s n g (lie va n la n o o d a s b re b e A g y n e n n rtza o B conce ls A ra a rb Genève. a en B burg am d H r tra a a h ünchen, M en te en ld re e w r te n e p p a h c ls e z e g ra in e p o p to te s de rijk g n la aan e b ij z Straussrollen t en a sta rt- oza M lik b n van e g ire o rto e it rep d p O . geprefereerde ld re e haar w de in O rch e stra o n d e r le id in g van O z a w a . B a rb a ra Bonney is is Bonney ra a rb a B . a w a z O van g in id le r e d n o stra e rch O io d u la C van g in id le er d on ic n o rm a ilh h P er rlin e B de ti, ook u M is ij Z arden G t. ch Covent ra b e itg u Staatopera, o e Weense vid de op bij gast te beiden atig regelm erden w Scala La w e rd en tho u sia st o n th a a ld d o o r de c ritic i evenals h a a r r a a h evenals i , ritic e c met itw W de e am r n p o Lustige o o d r Die a a ld H a , a Eliott n th o h n p o o rt. u m John o ra st c G n sia o , u o rn d a tho a H b en Deutsche b A r s o u rd e io la vo w d rijkste o u ik ng r la N la e C e in b rd r en met a a a G h Tot r es e in opnam phony rd a Sym eartieste. G Boston opnam asterclasses m behoren het rijke de met g cd's n la ij en op e z b id ls een as re w b e recita ook itg 5 u 9 9 de 1 , e d rg naast van rzo e v er ij, z ij zom z d ie de d tra In en (Parodies r). r e le h Staten in a rd M a G en liott E Peri John met ie d Rundfunk und iccardo R en orddeutscher N a w za O Seij van g in id le r e d n o ie n o rm a ilh h P Tito v o o r Decca, Exsultate Ju b ilate on d er Trevor Pinnock Pinnock di Trevor er d enza on lem C La ilate b Ju ijn z Exsultate es opnam Hansel Decca, en te r ch te o ra o an, rflô b v e e stm b itg u O u a Tito Z als es rt Die u Recent co en opnam n i rno n er a n Tate. H va ijn io begeleid el z G Strauss, zow st a Don a met rn , rd a a rt a chubert, ro a a S D ich z ig R o F en M di Parsons. van van y zze o ffre N r o e Le endelssohn e d M G lie van n lf, o et ijle m W w r o o ls ugo d H ita c re rt, a z o M van s e am n op erenigde V de in stival fe ood Tanglew het ij b tie n e sid re in en C a rm in a Burana on d er A n d ré Previn vo o r DG. H aar aar H DG. r o vo Previn ré d n A shkenazy. A er d on en Burana a in rm a C en Liedreeks w o rd t ve rd e rg e zet met cd's b e g eleid d o o r Previn Previn r o o d eleid g e b cd's met zet y e rg ffre e Je rd ve t rd van o w g in id Liedreeks le r e d n o ck in rd pe m u H van l te re G und a rb a ra Bonney Bonney ra a rb a sopraan Malcolm Martineau © Hanya Chlala Terfel (voor Deutsche G ram m ophon) en Simon Keenlyside Keenlyside Simon en ophon) m ram G Deutsche igd (voor n re e V Terfel het in en rlijn e B , n rd a o o ila N M in en enen, W , Salzburg m a rd en ste m A Edinburgh rovence, Aix-en-P van zijn vertolkte ij H Johnson. Emma Keenlyside. ttiste e rin Simon kla en r e d Terfel n ro a a Bryn w Krause, Dame Tom Frederica Jones, Della Stade, aaronder w Walker, von begeleid Sarah Allen, wereld Thomas ter Baker, Janet zangers vooraanstaande Jones en Yvonne Kenny en de volledige volksliederen van van volksliederen volledige de en Kenny Recente Yvonne l. en Bryn erfe T Jones met Bryn Schubert en van e recitals lysid n e e K omvatten on Sim eprojecten opnam Bar, f la O Parijs, in recitals plant artineau M alcolm M erika. m A festivals Zuid de en op speelde en BBC de voor recitals verscheidene f plete ga com de met Square Smith Johns St. het bij serie eigen meest de van veel heeft artineau M alcolm M Lieder Equiluz. de Kurt en l van a n rs tio a a a n rn in te w In de won hij ij r H e n ru G begeleidde athbone. R r e 1989 lth a Joyce Music In W f o ij b de ollege C petition. hij om C Royal r e het e studeert rm e aan d n o enteel verder om m studeerde studies en en zijn Edinburgh hij te zette geboren werd artineau M alcolm M M en Tom Krause, recitalopnam es met Emma Johnson, Della Della Johnson, Emma met es recitalopnam Krause, Tom en llen, A Thomas tter, O von Sofie Anne Rodgers, Joan Bonney, krijk, in on K Hij erenigd V BBC). het de in r o o d festivals uitgezonden lrijke ta (beide aan Hall deel Brittenserie ore nam m ig W belangrijke de een en ij Poulenc b en Debussy entalisten van instrum liederen arkante m lrijke ta hij begeleidde aarnaast D , Cotrubas d n rla e th u lleana S Joan Danco, e de Dam Suzanne 1990 van in h rg arzkopf, en u b chw e S ld rld Britten- A o de W in in the Elisabeth f masterclasses o op School speelde Singer Hij iff Pears rd ard. a w A C eling de Am Elly ij b rijs p d lie 1981 In bridge. am C te College atherine C St. het aan muziek (voor EMI), de vo lle dig e Fauréliederen met Sarah W a lke r r lke a W yperion. H r o Sarah vo met Britten Fauréliederen e dig lle vo de EMI), (voor Barbara Roocroft, anda Am met erika m oord-A N n krijke in n o K c m Mari u a e rtin a M lm lco a Suburban Options Fotografie en verstedelijking

tentoonstelling van 2 april tot 30 mei 99 . open van di tot en met zo van 14 uur tot 18 uur . toegang gratis De tentoonstelling wordt geopend op 1 april om 20 uur Lezing door Dirk Lauwaert

Rondleiding in de tentoonstelling op zaterdag 24 april 99 en op zaterdag 22 mei 99 . telkens om 15 uur . kaarten 150 F iGemeentekrediet De Standaard Ç) 9 oRor.F of^xia Informatienpuwnivau. BBHI VERHELDERT AGFA ^ rondleiding voor groepen van maximum 20 personen kan u aanvragen op een datum naar keuze . groepsprijs 2300 F deSingel wordt betoelaagd door de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun vande Provincie en de stad Antwerpen. inlichtingen en reservatie: bespreekbureau deSingel 03/248.28.28

/ deSingel

hoofdingang en bespreekbureau Desguinlei 25.2018 Antwerpen tel. 03/ 248.28.28 . fax 03/ 248.28.00 . www.desingel.be openingsuren ma-vr 10-19 uur . za 16-19 uur

Jan Van Rijswijcklaan 155 . 2018 Antwerpen tel. 03/ 244.19.20 . fax 03/ 244.19.59 . [email protected]