Izbeglištvo I Demografski Rast Stanovništva Srbije
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
BIBLID 0038-982X(2005): 1-4 p. 43-60 UDK 314.22:312.8(497.11) Pregledni članak Primljeno: 29.8.2005. IZBEGLIŠTVO I DEMOGRAFSKI RAST STANOVNIŠTVA SRBIJE ∗ Radoslav STEVANOVIĆ Rat na prostoru bivše Jugoslavije u prvoj polovini devedesetih godina prošlog veka, kao i etnički sukobi koji su mu prethodili na pojedinim žarištima, kao na primer na Kosovu i Metohiji tokom 1980-ih godina pa i ranije, završio se progonom i izbeglištvom velikog broja ljudi (uglavnom Srba, ali i pripadnika drugih nacionalnosti) iz Hrvatske, Bosne i Hercegovine, kao i sa Kosova i Metohije. Za Srbiju su ova kretanja značila prihvatanje velikog broja stanovnika izbeglih u više talasa i različitog statusa. U Srbiju su se najpre sklanjali Srbi sa Kosova i Metohije u osamdesetim godinama, što je ubrajano u normalna (uobičajena) preseljavanja, iako su se i ona najvećim delom odigravala pod pritiskom (Petrović, Blagojević, 1992). Pred raspad bivše SFRJ na prelazu iz osamdesetih u devedesete, u Srbiji su se doseljavali i oni koji su predvideli budući sled događaja, prenoseći imovinu i regulišući državljanstvo. U istom tom periodu jedan broj ljudi sklonio se "privremeno" kod rođaka i prijatelja, čineći kasnije prve ili rane talase izbeglištva. Sa eskalacijom ratnih sukoba (u Hrvatskoj od 1991, a u Bosni i Hercegovini od 1992. godine) broj izbeglica se povećava, pri čemu izbegli iz Bosne i Hercegovine u Srbiju i zvanično dobijaju status izbeglica. Veliki progon Srba iz Hrvatske avgusta 1995. godine "preplavio" je Srbiju do tada najvećim talasom prognanika, ali oni nisu dobili status izbeglica, iako se suštinski ni po čemu od njih nisu razlikovali, već status prognanih lica. Izbeglištvo se nastavlja i u drugoj polovini 1990-ih, iz Bosne i Hercegovine u većem broju nakon Dejtonskog sporazuma, a iz Hrvatske sa povlačenjem međunarodnih mirovnih snaga iz Istočne Slavonije. Većina onih koji su izbegli ili su prognani u tom periodu u Srbiju nije dobilo status izbeglica prema međunarodnim kriterijumima (međunarodne Konvencije iz 1951. i Protokola iz 1967. godine koje je ratifikovala bivša SFRJ) već status prema republičkim pravnim aktima (Zakon o izbeglim licima Republike Srbije). ∗ Centar za demografska istraživanja Instituta društvenih nauka, Beograd. 44 Stanovništvo 1-4, 2005 Najzad, poslednjih godina prošlog i prvih godina ovog veka, veliki broj Srba, ali i drugih pripadnika nealbanske nacionalnosti, napušta (beži) sa Kosova i Metohije, u najvećem broju u Srbiju (ali i Crnu Goru i izvan SCG). Sa aspekta zakonodavstva Srbije ovo izbeglištvo se, po međunarodnim standardima, registruje u okviru kategorije interno raseljenih lica, jer se odvija u okviru iste države, odnosno ta lica nemaju izbeglički status. Različit status, fluentnost koju ove grupe po pravilu imaju, pa i odsustvo instrumentarija, onemogućavali su da se u Srbiji preciznije evidentira (ili proceni) ukupan broj ljudi koji su se doselili, prebegli ili promenili prebivalište usled ratnih i etničkih sukoba. Činjenica je da se ovakve pojave mogu obuhvatiti jedino popisom stanovništva koji bi u jednom delu bio posebno prilagođen i formulisan tako da obuhvati sva ova kretanja. To je delimično učinjeno popisom stanovništva 31. marta 2002. godine. Međutim, ni ovaj popis nije u dovoljnoj meri mogao da pruži podatak o ukupnom broju izbeglih na teritoriji na kojoj je sproveden (centralna Srbija i Vojvodina). Razloga za njihov nepotpun obuhvat popisom 2002. ima više. Pre svega, velika vremenska distanca između momenta prinudnog migriranja i momenta sprovođenja popisa uticala je na osipanje (umanjenje) broja izbeglica. Naime, u tom periodu, jedan broj izbeglica je uspeo da se uključi u normalne životne tokove u novoj sredini, pa stoga nije ni hteo da prijavi svoj izbeglički status. Deo izbegličkog korpusa nije popisan zbog povratka u mesto iz kojih je izbegao, a daleko najveći broj nije registrovan popisom, jer se, vrlo brzo po dolasku u Srbiju, odlučio na odlazak u inostranstvo. Takođe, u vreme popisa jedan broj izbeglih lica bio je nedostupan (podstanari, radnici na sezonskim i povremenim poslovima, i sl.), a u situaciji kada nije bilo osobe koja je popisivaču mogla da saopšti relevantne podatke, takva lica nisu ni mogla biti evidentirana. Osim toga, i mortalitet pripadnika izbegličke populacije (od momenta doseljenja do momenta popisa) umanjio je na njihov obim u popisu 2002. godine. Popisom stanovništva 2002. godine izbegla lica, popisana su na istovetan način kao i lica koja stalno stanuju na teritoriji Republike Srbije, i u skladu 1 sa međunarodnim preporukama ukoliko u zemlji borave duže od jedne godine svrstana su u stalno stanovništvo zemlje (centralne Srbije i Vojvodine). Metodologijom popisa izbeglički status imala su samo lica koja su pod prinudom napustila mesto svog stalnog stanovanja počev od 31. marta 1991. godine iz republika bivše SFRJ, a sada samostalnih država: Bosne i Hercegovine, Hrvatske, Slovenije i Makedonije. 1 Recommendations for the 2000 Censsuses of Population and Housing in the ECE Region, New York and Geneva,1998. Izbeglištvo i demografski rast stanovništva Srbije 45 Ovaj rad baziran je na analizi podataka popisa stanovništva 2002. godine o izbegličkoj populaciji u centralnoj Srbiji i Vojvodini obavljenih u publikaciji Ministarstva za ljudska i manjinska prava SCG: Izbeglički korpus u Srbiji– prema podacima popisa stanovništva 2002. sa ciljem da se, na osnovu analiziranih podataka, ukaže na značaj izbegličkog korpusa kao faktora (činioca) demografskog razvitka Srbije. Obim i teritorijalni raspored izbeglog stanovništva Popisom stanovništva 31. marta 2002. godine u centralnoj Srbiji i Vojvodini registrovano je ukupno 379135 izbeglih lica (tabela 1). Od tog broja u centralnom delu Republike nalazilo se 192672 ili 50,8%, a u Vojvodini 186463 ili 49,2%. Mada je u centralnoj Srbiji nešto veći broj izbeglica, izbeglički talas koji se slio na prostor Vojvodine značajnije je uticao na demografski rast stanovništva Pokrajine. Tako, po popisu 2002. izbeglo stanovništvo čini 9,2% ukupne vojvođanske populacije, što znači da je gotovo svako deseto popisano lice na prostoru Vojvodine izbeglo iz bivših jugoslovenskih republika u vreme ratnih sukoba tokom poslednje decenije 20. veka. U ukupnom stanovništvu centralne Srbije učešće izbeglica je znatno manje i iznosi 3,5%. Najveća koncentracija izbeglih lica je na prostoru Grada Beograda gde je registrovano 111300 izbeglih, odnosno nešto manje od trećine (29,4%) ukupnog broja. U okviru beogradskih opština, najveći broj izbeglih lica je u opštini Zemun (21835), zatim u Novom Beogradu (16028), Čukarici (13977) i Paliluli (11286). Nešto manji broj registrovan je u opštinama Voždovac (8690), Zvezdara (7756), Grocka (5991), Rakovica (5656) i Obrenovac (4590), a više od dve hiljade, osim u opštinama Sopot (1337) i Lazarevac (1854), registrovano je u svim ostalim beogradskim opštinama. Više od dve hiljade izbeglica registrovano je u još deset opština centralnog dela Republike: Šabac (7001), Loznica (5645), Niš (4554), Čačak (3439), Kraljevo (3323), Smederevo (3157), Kragujevac (3098), Valjevo (2554), Aranđelovac (2472) i Kragujevac (2159). U pojedinim (uglavnom u populaciono malim) opštinama centralne Srbije (Crna Tava, Trgovište, Tutin, Bosilegrad, Bojnik, Medveđa, i druge) registrovano je po nekoliko desetina, ali u većini opština popisani broj lica izbeglih iz bivših jugoslovenskih republika iznosio je više stotina (tabela 1). Specifično je da je najveći broj izbeglih lica na prostoru centralne Srbije registrovan u populaciono većim opštinama, čija središta predstavljaju i najveće urbane aglomeracije Republike, a početkom 90-ih i privredno najrazvijenije centre. 46 Stanovništvo 1-4, 2005 Tabela 1. Izbeglice prema popisu stanovništva 2002. i promene u ukupnom broju stanovnika između dva popisa Prosečna god. stopa Broj Učešće u Broj stanovnika rasta (u ‰) izbeglica ukupnom 1991- (u %) 1991 2002 2002 1991- 2002 bez izbeg. 2002 bez izbeg. SRBIJA 379135 5,06 7576837 7498001 7118866 -1,01 -5,71 Centr. Srbija 192672 3,52 5606642 5466009 5273337 -2,38 -5,63 Grad Beograd 111300 7,06 1552151 1576124 1464824 1,39 -5,25 Zemun 21835 11,39 176158 191645 169810 7,69 -3,33 Barajevo 2730 11,08 20846 24641 21911 15,32 4,54 Čukarica 13977 8,29 150257 168508 154531 10,48 2,55 Grocka 5991 7,94 65735 75466 69475 12,63 5,04 Novi Beograd 16028 7,36 218633 217773 201745 -0,36 -7,28 Palilula 11286 7,24 150208 155902 144616 3,39 -3,44 Savski Venac 2971 6,99 45961 42505 39534 -7,08 -13,60 Sopot 1337 6,56 19977 20390 19053 1,86 -4,30 Obrenovac 4590 6,47 67654 70975 66385 4,37 -1,72 Zvezdara 7756 5,85 135694 132621 124865 -2,08 -7,53 Voždovac 8690 5,73 156373 151768 143078 -2,71 -8,05 Rakovica 5656 5,71 96300 99000 93344 2,52 -2,83 Stari Grad 2304 4,15 68552 55543 53239 -18,95 -22,72 Mladenovac 2167 4,13 54517 52490 50323 -3,44 -7,25 Vračar 2128 3,64 67438 58386 56258 -13,02 -16,34 Lazarevac 1854 3,17 57848 58511 56657 1,04 -1,89 Mali Zvornik 1574 11,18 13754 14076 12502 2,11 -8,64 Loznica 5645 6,53 83413 86413 80768 3,22 -2,93 Šabac 7001 5,70 120332 122893 115892 1,92 -3,41 Aranđelovac 2472 5,14 46442 48129 45657 3,25 -1,55 Bajina Bašta 1450 4,97 29225 29151 27701 -0,23 -4,86 Bogatić 1561 4,73 33398 32990 31429 -1,12 -5,51 Vladimirci 678 3,33 21910 20373 19695 -6,59 -9,64 Vrnj. Banja 877 3,31 25275 26492 25615 4,28 1,22 Lajkovac 545 3,19 17444 17062 16517 -2,01 -4,95 Svilajnac 808 3,17 26738 25511 24703 -4,26 -7,17 Ub 987 3,07 33312 32104 31117 -3,35 -6,18 Topola 759 3,00 26482 25292 24533 -4,17 -6,93 Mionica 492 2,98 17061 16513 16021 -2,96 -5,70 Čačak 3439 2,94 115401 117072 113633 1,31 -1,40 Ljubovija 500 2,93 18230 17052 16552 -6,05 -8,74 Gor. Milanovac 1381 2,90 49368 47641 46260 -3,23 -5,89 Smederevo 3157 2,87 110768 109809 106652 -0,79 -3,44 Požarevac 2117 2,83 78054 74902 72785 -3,74 -6,33 Kraljevo 3323 2,73 122987 121707 118384 -0,95 -3,46 Valjevo 2554 2,64 96530 96761 94207 0,22 -2,21 Petrovac 867 2,51 38190 34511 33644 -9,17 -11,46 Izbeglištvo i demografski rast stanovništva Srbije 47 Prosečna god.