DZIEJE GONIĄDZA W 450 Rocznicę Praw Miejskich Jarosław Kloza, Józef Maroszek
Total Page:16
File Type:pdf, Size:1020Kb
Jarosław Kloza, Józef Maroszek DZIEJE GONIĄDZA w 450 rocznicę praw miejskich Jarosław Kloza, Józef Maroszek DZIEJE GONIĄDZA w 450 rocznicę praw miejskich Prace Białostockiego Towarzystwa Naukowego nr 37 URZĄD MIASTA W GONIĄDZU GONIĄDZKI DOM KULTURY BIAŁOSTOCKIE TOWARZYSTWONAUKOWE REGIONALNY OŚRODEK STUDIÓW I OCHRONY ŚRODOWISKA KULTOROWEGO W BIAŁYMSTOKU Białystok - Goniądz 1997 NA OKŁADCE Plan sytuacyjno-wysokościowy miasta Goniądza z 1946 r. w skali 1 :5 OOO - ze zbiorów Archiwum Państwowego w Białymstoku. Ratusz w Goniądzu (ok. 1779-1927), rysował M. Wi śniewski . Zygmunt Gloger pisał: Do ciekawych, a rzadkich drewnianych ratuszów należy parowiekowy staruszek, o wysokim jak na kościele dachu, znajdujący się w obszernym czworobocznym rynku, rolniczego dziś miasteczka Goniądza, leżącego nad Biebrzą, dawniej w ziemi Bielskiej, województwa Podlaskiego. - Zygmunt Gloger, "Kłosy", t. XX, 1874, nr 502. Ganek dworu szlacheckiego we Wroceniu koło Goniądza, z 1782 r., rys. Zygmunt Gloger, w: Gloger Zygmunt, Budownictwo drzewne i wyroby z drzewa w dawnej Polsce, t. II Warszawa 1909, s. 39. ISBN 83-907455-2-6 Białostockie Towarzystwo Naukowe. Wydanie I. Nakład 1000 egz. Białystok - Goniądz 1997 Druk: Zakład Poligraficzny Offset-Print, Białystok, ul. Broniewskiego 14 DZIEJE GoNI„\DZA 5 Mazowiecki gród ziemi wiskiej Goniądz swą karier<; zapoczątkował we wczesnym średniowieczu jako mazowiecki gród ziemi wiskiej. Zadecydowało o tym korzystne położenie geograficzne i komunika cyjne - na skraju wyniosłej skarpy, na krawędzi Kotliny Biebrzańskiej, w niedalekim sąsiedztwie Osowca, jedynego miejsca, gdzie można było przeprawić si9 przez bagnistą dolinę rzeki Biebrzy. Biegły przez Goniądz aż dwa nadbiebrzańskie szlaki z Grodna do Wizny. Jeden, którego trasę ukazuje układ wczesnośredniowiecznych grodzisk wiódł wzdłuż wyżynnego, suchego brzegu Biebrzy - najpierw z Wizny brzegiem prawym, w okolicach Radziłowa przekraczał rzekę Wissę, dalej prowadząc przez późniejsze Mścichy, w Osowcu pokonywał dolinę rzeki, potem, od Goniądza podążał brzegiem le wym, południowym, mniej więcej podobnie jak dziś przebiega szosa Goniądz - Grodno. Na szlaku tym umiejsowione były: Dolistowo (w 1358 r. wzmiankowane jako Targowi sko), a także miejscowości, gdzie mieściły się grody dozorujące szlak: Grodzisk (gm. Suchowola) i Grodziszczany (gm. Dąbrowa Białostocka). Komunikacja miała od naj dawniejszych czasów kapitalne znaczenie dla rozwoju goniądzkiego ośrodka osadnicze go. Droga przez Osowiec w 1341 r. wzmiankowana była jako antiqua via, w 1439 zwa no ją gościńcem. Drogę tę wspominają też dokumenty z lat 1436 i 1439.1 Trakt z Wizny do Goniądza przez przeprawę biebrzai'iską w Osowcu biegł prawym brzegiem Biebrzy, posiadała odgałęzienie do Kamiennego Brodu na granicy Państwa Krzyżackiego (dalej prowadząc do Ełku). W odróżnieniu od analogicznego drugiego szlaku wiskiego, który biegł lewym brzegiem Biebrzy, w sąsiedztwie Tykocina, był od niego o wiele starszy, bo tamten powstał dopiero w l poi. XV w. Z racji na swoje znaczenie Goniądz był w czasach mazowieckich stolicą odrębnego powiatu. Miejscem lokalizacji wczesnośre dniowiecznego grodu był nąjprawdopodobniej teren skarpy nad Biebrzą, w bliskim są siedztwie Nowego Rynku, gdzie w późnym średniowieczu wzniesiono zamek. Dziś w miejscu tym znajduje się Zakład Wychowawczy. Wschodnią granicę władania mazowieckiego określili książęta mazowieccy Siemo wit i Trojden w liście do papieża z 1325 r., w którym pisali, iż granica mazowiecka się ga zaledwie dwie mile od Grodna.Z Litewski książę Gedymin rozciągnął swe panowanie na pograniczne tereny w latach1315 -J 324, przesuwając granicę swych posiadłości na zachód na linię rzek: Netty, Brzozówki, Czarnej (Sokołdki), Supraśli i Narwi. Po śmierci Bolesława, księcia ziemi płockiej i wiskiej, w13 51 r. król Kazimierz Wielki przyłączył te tereny do Królestwa Polskiego. 27 grudnia 1355 r. Ziemowit książę mazowiecki, czerski wziął w zastaw od Kazimierza Wielkiego króla polskiego ziemię zakroczymską i wiską na 3 lata.3 14 sierpnia 1358 r. w Grodnie zanotowano pierwszą wzmiankę pisaną o Goniądzu - stolicy powiatu należącego do ziemi wiskiej. Wówczas 1 AGAD, Kapicjana. nr 1. nr 290, s. 354: AGAD, Metryka Koronna, nr 335, k. 83v i nr 340, k. l 65v. 2 Oppidi quod dicitur Grodno ... , a terrarum nos/rorum limitibus ad duas lencas posil. - Codex diplomati cus Prus.1irns , wyd. J. Voigt., t. 3, Koenigsberg 1848, nr 134, s. 182. AGAD.3 Zbiór dokumentów pergaminowych (dalej cyt. Zb. dok. perg.), nr 20. 6 DZIEJE GONIĄDZA to Kiejstut książę litewskizatwierdzi! ugodę zawartą za zgodą swoich braci: Olgierda, najwyższego księcia litewskiego, Jawnuty, Koriata, Jerzego i innych, z Ziemowitem Trojdenowiczem, księciem mazowieckim. Porozumienie dotyczyło granicy między li tewską ziemią grodzieńską, a należącą do księcia mazowieckiego ziemią wiską i powia tem goniądzkim. Ustalona granica zaczynała się w miejscu zwanym Kamienny Bród, ciągnęła się do Rajgrodu, stąd szla rzeką Nettą do Biebrzy, do Targowiska (dziś Doli stowo Stare), w górę rzeki Biebrzy do ujścia Brzozówki, tą rzeką aż do jej źródlisk, póź niej wzdłuż dopływu Supraśli - rzeką Czarną, kolejno Supraślą aż do Popielowego Sie dliska (dziś Złotoria) do Narwi, Narwią do ujścia Niewodnicy (Niewotylica). Wytyczona limes stanowiła granicę powiatu goniądzkiego.4 Zachowało się świadectwo, zeznane pod przysięgą przed komisją biskupią w 1536 r., prze,-: ks. Marka ze Skrzeszewa, 70-letniego kapłana prepozytury św. Ducha w Go niądzu,15 od wówczas lat nią zarządzającego, który twierdził, że lokalna tradycja głosi, iż kościół w Goniądzu powstał jeszcze w czasach mazowieckich.s Musiało to więc być przed 1382 r., gdyż w tym roku powiat goniądzki znalazł się w zastawie krzyżackim. Twierdzenie, że kościółparafia lny założy! dopiero książę litewski Witold jest nieścisłe i gmatwa rzeczywistą historię kościoła katolickiego w tym mieście. Najdawniejszy kościól parafialny w Goniądzu usytuowany był niewątpliwie w naj starszej części miasta, przy Starym Rynku. Jeszcze dziś charakterystyczna lukiem bie gnąca linia pierzei poludniowej Starego Rynku dokumentuje istnienie w tym miejscu tej starożytnej świątyni. W 1571 r. w inwentarzu z tego roku zapisano przy Starym Rynku nieduży plac o powierzchni 2 pręta112 (ok. 60 m 2), należący do księdza Michala,6 zaś w inwentarzu z 1573 r. stwierdzono: Prętów rynkowych I 04 I 12. Pustych po księdzu Michale odmarlym - 2 112 pręta,. Zap!acono z prętów I 02.7 Gdyby na parceli tej istniał kościół, z pewnością by to odnotowano. Maleńki plac siedzibny był prywatną własno ścią duchownego, ewentualnie usytuowane było na nim probostwo, które najprawdopo dobniej sąsiadowało z cmentarzem przykościelnym, o którym inwentarze milczą, bo nie dawał dochodu skarbowi królewskiemu i nie interesował poborców podatkowych. Najstarszy kościół parafialny w Goniądzu nosił wezwanie św. Jana Chrzciciela, a ulica wybiegająca z naroża Starego Rynku nosiła dawniej nazwę: Świętojańskiej. 30 września 1675 r. wizytując parafię goniądzką ks. Ignacy Świętosławski stwierdził: Ko ścioly parafialne są dwa: większy pod wezwaneiem Najświętszej Maryi Panny i mniejszy ' Świętego Jana, oba glęboko starożytne ... w kościele s w. Jana dobry dach i nowe okna. Oltarz jeden. Stalle. Zakrystia. Nowy, maty przedsionek. Dzwon w sygnaturce.s W innej wizytacji z tego czasu (z lat 1674- 1 679) biskup Mikołaj Słupski odnotował: Goniądz. kościól drewniany, kolacja kólewska.proboszcz ks. Zygmunt Zalęski, zrestaurowa! ko ściół od dawna opuszczony.9 W 1716 r. kościół św. Jana już nie istniał, choć w uposaże- 4Jura Masoviae terrestria. opr. J. Sawicki , t. I, Warszawa 1972, nr 16, s. 19-20; AGAD, Kapicjana, nr 64, s. 87-95. 5 AP Białystok, Kamera Wojenna i Domen Prus Nowowschodnich w Białymstoku. nr 2855. 0 AGAD, Archiwum Skarbu Koronnego (dalej cyt. ASK), dz. LVI, G-6, k. 7v 7 AGAD, ASK, dz. LVI, K 11, k. 48. 8 Ecclesiae parochia/es sunt duae: maioris fitu/i Beafae Virginis Mariae, minoris S. Joannis ambae post antiquos antecessores penifus ... In ecc/esia S. Joanis bene tecta ef fe nestrata novifer. Aifare 111/lls. Scamma. ·zacristia.Atrium minus nova, campana in copula. - AP Białystok, Kamera. „ nr 2588, k.13. 9 J. Kurczewski, Stan ko.1'ciolów parc(fia/nych w diece�ii wi/etiskiej po 11a/1'ciu niepr:yiacie/skim, „Litwa i Ruś'', lipiec 1912, t.111, z. l, s. 54. DZIEJE GONIĄDZA 7 niu parafii wymienia się plac położony na terenie miasta, który idzie od dzwonnicy, aż do cmentarza kościola św. Jana, 6 stadiów długi i szeroki na 2. Na placu tym znajdo wała się w pobliżu dzwonnicy karczma, należąca do plebana oraz dom organisty.IO W 1762 r. wzmiankowano,dwie karczmy w Rynku, po jednym placu z obydwóch stron starego cmentarza, na którym w jednym budynku mieszka chlop. 11 Jeszcze w 1739 r. gdy wymieniano place należące do kościoła parafialnego pisano: za św. Janem placów dwa.12 W 1765 r. karczmę plebańską przy cmentarzu nieistniejącego już wówczas ko ścioła św. Jana arendował Żyd Boruch Aronowicz. Własność kościelna przy Starym Rynku przetrwała do czasów nam współczesnych. O placu przy Starym Rynku wspomi na się jeszcze w 1934 r. Z wezwania, które nosił najdawniejszy kościół goniądzki - św. Jana Chrzciciela wnosić można, że była to placówka misyjna, prowadząca chrystianizację pogańskiej ludności. (Takież samo wezwanie - św. Jana Chrzciciela nosił kościół we Wiźnie). Trudno dociec jak dawną metrykę posiadał ten kościół, ale pewnie świątynia w tym miejscu mogła powstać w dobie chrystianizacji Mazowsza, jeszcze w XI w. Brak źródeł pisanych uniemożliwia poznanie średniowiecznych